Debašu stenogramma

Trešdiena, 2007. gada 20. jūnijs - Strasbūra

19. Patvērums: praktiskā sadarbība, kopējā Eiropas patvēruma sistēmā pieņemto lēmumu kvalitāte (debates)

  El Presidente. El siguiente punto es el informe de Hubert Pirker, en nombre de la Comisión de Libertades Civiles, Justicia y Asuntos de Interior, sobre el asilo: cooperación práctica, calidad del proceso de toma de decisiones en el sistema europeo común de asilo (2006/2184(INI)) (A6-0182/2007).

  Hubert Pirker (PPE-DE), Berichterstatter. – Herr Präsident, Herr Kommissar und Vizepräsident der Kommission! Mit den Vorschlägen, die wir in diesem Bericht ausgearbeitet haben, bewegen wir uns einen Schritt weiter in Richtung eines gemeinsamen europäischen Asylsystems.

Der Bericht, dem – davon gehe ich aus – das Parlament eine breite Zustimmung geben wird, ist ein eindeutiges Bekenntnis des Europäischen Parlaments zu einem funktionierenden europäischen Asylsystem, das zum Ziel hat, rasche, faire und sichere Entscheidungen im Interesse der Betroffenen zu treffen. Es baut auf eine engere Kooperation der Behörden auf, und das sollte zum Ziel haben, dass das Vertrauen zwischen den Mitgliedstaaten aufgebaut wird und wächst, dass Entscheidungen schneller getroffen werden und damit jenen schneller als bisher geholfen wird, die tatsächlich einen Anspruch auf Asyl haben, und dass auch Asylmissbrauch entsprechend bekämpft werden kann.

Ich konnte zehn Kernforderungen herausarbeiten und ich bedanke mich insbesondere bei den Schattenberichterstatterinnen für die Unterstützung und bei der Kommission für den ausgezeichnet ausgearbeiteten Vorschlag, der als Basis für diese Diskussion gegolten hat. Diese zehn Kernforderungen sind folgende:

Zum Ersten geht es um die Festlegung einheitlicher Verfahrensabläufe, damit rasche und sichere Entscheidungen getroffen werden.

Das Zweite ist die Einführung einer Liste sicherer Drittstaaten, wo je nach Einzelfall, aber sehr klar entschieden werden kann, ob ein Anspruch besteht oder eben nicht besteht.

Das Dritte ist die Erstellung einer gemeinsamen Datenbank über die Situation in den Herkunftsländern, so dass alle zuständigen Beamten in den unterschiedlichen Mitgliedstaaten über die gleiche Information über die Zustände verfügen und damit in der Lage sind, aufgrund des in allen europäischen Ländern gleichen Informationsmaterials sichere Entscheidungen zu treffen.

Das Vierte ist: Wir brauchen entsprechend hochqualifizierte Beamte, die die Entscheidungen treffen. Daher rührt der Vorschlag, ein europäisches Curriculum zu entwickeln, damit die Qualifikation in allen Staaten nach gleichen Standards erworben wird.

Das Fünfte ist, dass wir Mitgliedstaaten, die einem besonderen Migrationsdruck ausgesetzt sind, insofern zur Hand gehen, dass wir temporär begrenzt – so lange wie notwendig – Expertenteams zur raschen Abwicklung von Asylverfahren zur Verfügung stellen, die sich aus Experten der verschiedenen Mitgliedstaaten zusammensetzen.

Der sechste Punkt ist, dass wir verbesserte Maßnahmen im Zusammenhang mit der Rückführung von Personen brauchen, und zwar von Personen, die den Flüchtlingsstatus nicht erhalten, und von Personen, denen der Flüchtlingsstatus aberkannt wird.

Der siebte Punkt ist – und er geht in den Bereich der Prävention, ich habe ihn schon mehrfach angesprochen –, dass wir Informationskampagnen intensivster Art starten müssen, um in den Herkunftsländern und in den Transitländern potenzielle Migranten über die Risiken der illegalen Einwanderung und die Konsequenzen im Falle der Nichtzuerkennung des Flüchtlingsstatus aufzuklären und ihnen ebenso zu sagen, wie sie legal in die Europäische Union einreisen können.

Der achte Punkt bezieht sich auf die Europäische Unterstützungsagentur. Hier waren wir im Ausschuss nicht der Meinung des Kommissionsvorschlags. Ich halte es vielmehr für besser, der Kommission mehr Personal und mehr Geld zur Verfügung zu stellen und nicht wieder eine neue Agentur zu errichten. Ich glaube, das ist effizienter und kostengünstiger.

Der neunte Punkt ist, dass wir von den Mitgliedstaaten einfordern müssen, dass Richtlinien oder Verordnungen, die auf europäischer Ebene beschlossen werden, dann tatsächlich in die Realität umgesetzt werden. Hier ist der Vorschlag, eine so genannte Äquivalenzliste zu erstellen, das heißt, dass die Staaten bekanntgeben, durch welche Maßnahmen sie entsprechende Unionsvorgaben ihrer Meinung nach umgesetzt haben.

Der zehnte Punkt schließlich ist die Lastenteilung, die einerseits gegeben ist durch die Unterstützung von Expertenteams, damit eben in Sondersituationen die Verfahren rascher abgewickelt werden können. Indirekt erreichen wir auch ein gewisses Maß an Lastenteilung, wenn wir einheitliche Verfahren haben, weil sich Menschen dann nicht verstärkt dorthin wenden, wo die Verfahren schlampig oder mit falschen Informationen abgewickelt werden. Das sollte nicht der Fall sein.

Wir haben uns bemüht, in einem Punktekatalog konkret herauszuarbeiten, wie wir glauben, dass in Zukunft Menschen, die tatsächlich auf der Flucht sind und den Asylstatus – das heißt den Flüchtlingsstatus – erhalten, schnell geholfen werden kann, aber anderen Menschen genau so klar gemacht werden kann, dass sie diesen Status nicht erreichen können.

Ich danke für die Zusammenarbeit und die Unterstützung.

  Franco Frattini, Vice-President of the Commission. Mr President, I should especially like to thank the rapporteur, Mr Pirker, for the report, which contains a series of very useful recommendations.

Many of these recommendations address the level of ambition that a truly comprehensive common European asylum system should have. Many of the concerns expressed by the European Parliament in this report are addressed in our Green Paper on the future of asylum policy, which I proposed on 6 June and which the Commission has adopted, and on which I intend to launch a broad European debate.

The ultimate objective pursued at European level is thus to establish a level playing field. Asylum seekers should have access to protection under equivalent conditions in all Member States – that is the first precondition. The goal pursued in the first stage was to harmonise Member States’ legal frameworks on the basis of common minimum standards, but the goal in the second stage should be to achieve both a higher standard and greater equality of protection across the EU, as well as greater solidarity between Member States.

It will be necessary to identify existing gaps and deficits and to pursue further legislative harmonisation while guaranteeing high standards. For example, models need to be explored for the design of a single procedure for assessing applications for refugee status and for subsidiary protection. It is also necessary to reflect on the need for fuller harmonisation and clarification of the European rules regarding the reception conditions granted to asylum seekers.

Reflection is also needed on whether the criteria for allocating responsibility currently applicable under the Dublin system should be complemented in order take other factors into account, such as more equitable distribution between Member States on the basis of their capacity to process asylum applications and to offer long-term prospects to recognised refugees. This is a very important point, raised by a number of Member States, particularly by our Maltese friends, who stressed the importance of integrating the current Dublin regulation. I am studying this point. Based on the results of this wide debate and after a public hearing to be held on 18 October with the full involvement of Parliament, I will issue a policy plan at the beginning of 2008. The policy plan will set out further measures to construct the comprehensive asylum system along with a timeframe for adoption. I am confident that with the due institutional framework which will fully involve the European Parliament in the legislative process – I refer to the codecision procedure – we will be able to match this high level of ambition.

On the specific issues addressed in Mr Pirker’s report concerning practical cooperation, there is a need to enhance converge of practice between Member States. Training is certainly one of the areas where practical cooperation is taking place. At the moment, the development of a common curriculum is under way. We will establish a first pilot European-wide portal on the exchange of country of origin information by the end of this year, in a few months’ time. For the time being, this will only connect some of the existing databases and will be accessible to selected national authorities, but my services also intend to carry out a feasibility study on how to provide a better structural support to practical cooperation activities; the idea is to have a European support office.

It should be remembered that the European Refugee Fund can provide, through Community actions, financial support to Member States to implement projects, in cooperation with the United Nations, to improve the quality of their asylum systems. In the new World Programme for 2007, specific mention is made of this point.

The Commission has also proposed to amend the European Refugee Fund, precisely to provide rapid financial support to those Member States that face particular pressure because of sudden arrivals of migrants at their borders, some of whom are in need of international protection. In addition, the new budget line ‘Preparatory action: Migration management – Solidarity in action’, which is the name of the project, will be used to assist Member States faced with particular difficulties. We will fund it with a supplementary amount of money of about EUR 7 million.

Finally, of course, as the rapporteur has just said, one of our main political objectives is to make a clear distinction between economic migrants on the one hand and true refugees on the other. Thus, there will be credible European policies for the return of third-country nationals who are staying illegally, in full respect of their human rights and fundamental freedoms.

  Bernadette Vergnaud (PSE), rapporteur pour avis de la commission des droits de la femme et de l'égalité des genres. – Monsieur le Président, Monsieur le Commissaire, chers collègues, le Parlement européen s'est toujours engagé en faveur de la mise en place d'un système d'asile commun à l'horizon 2010. Le rapport de M. Pirker, que je félicite pour son excellent travail, rappelle la nécessité de maintenir cet objectif.

L'élaboration d'une politique commune d'asile doit avoir pour objectif la protection de la personne et non la réduction ou l'externalisation des demandes d'asile. La politique européenne doit être fondée sur l'obligation d'accueillir les demandeurs d'asile et le principe de non-refoulement, conformément à la Convention de Genève. L'élaboration d'un statut uniforme, l'amélioration de la qualité des décisions prises, les procédures européennes uniques de compilation et d'examen, l'utilisation en commun des informations sur les pays d'origine, l'amélioration de la coopération entre les États membres, permettront, je l'espère, aux personnes dont la situation requiert une protection urgente de pénétrer en toute sécurité sur le territoire européen et de voir leur demande examinée comme il se doit.

Toutefois, la nécessité d'améliorer la coopération relative aux informations sur les pays d'origine ne saurait se limiter à la tenue d'une liste généralisée d'États tiers, tant serait aléatoire la fiabilité d'une telle liste. Il faut, au contraire, instaurer une évaluation au cas par cas reposant sur les droits de la personne humaine.

L'Europe doit aussi partager entre les différents États membres les charges et les responsabilités de sa politique d'asile et d'immigration en aidant des pays tels que Malte, qui ne sont plus capables d'absorber de nouveaux flux.

Par ailleurs, j'avais souligné avec inquiétude, en tant que rapporteur pour avis de la commission des droits des femmes, l'absence totale de la dimension de genre dans la communication de la Commission européenne. Les aspects liés aux droits des femmes ainsi qu'à la protection des mineurs sont totalement ignorés. Il en va de même pour les droits des homosexuels et des transsexuels. J'estime aussi que les persécutions basées sur le genre, à savoir la violence conjugale, domestique, les mutilations génitales féminines, les abus sexuels, les crimes d'honneur, les viols, les mariages forcés ainsi que les crimes résultant de l'application de la charia, doivent juridiquement être considérées comme des raisons suffisantes d'accorder l'asile. La Commission se doit de fixer des critères concrets pour l'octroi de l'asile ou d'un statut humanitaire spécifique aux femmes souffrant de ce type de violences.

J'avais également souligné la nécessité de mettre en place des formations spécifiques pour les personnes habilitées à accueillir les demandeurs d'asile, notamment les femmes, les enfants, les personnes plus âgées, et de prévoir des locaux d'accueil adaptés à ces personnes. Je me réjouis que le rapporteur en ait tenu compte, même si je regrette que son rapport ne consacre qu'un seul paragraphe à ces préoccupations liées au genre, lesquelles me semblent primordiales, d'autant que nous ne pouvons plus ignorer le non-respect par la plupart des centres d'accueil des droits minimaux de la personne humaine. Mais, je constate, après avoir écouté M. le commissaire, que ce sujet lui tient à cœur, je l'en remercie, j'ai donc bon espoir.

  Carlos Coelho, em nome do Grupo PPE-DE. – Senhor Presidente, queria felicitar o colega Pirker e dizer-lhe, com menos autoridade do que aquela com que o fará a seguir, com certeza, o nosso colega Manfred Weber, que o PPE irá naturalmente apoiar o seu relatório que contribui para melhorar a cooperação e o processo de decisão em matéria de política de asilo. Felicito o Vice-Presidente Frattini pela intervenção que fez e não posso deixar de lhe dizer que esta é uma matéria que espelha bem a dificuldade que temos em tomar decisões.

Num espaço sem fronteiras, num espaço de livre circulação, o asilo é talvez o exemplo mais fácil para ilustrar a necessidade de uma harmonização entre os Estados-Membros e de criação de um sistema comum. A verdade é que estamos a falar de um horizonte de 2010 e, em bom rigor, já devíamos ter um sistema comum de asilo a funcionar. Sei que é uma matéria muito difícil e sensível, em relação à qual tem sido adoptada a estratégia do mínimo denominador comum, isto é, uma estratégia de nivelamento por baixo que acaba por permitir a existência de diferenças entre os Estados-Membros e a manutenção do chamado "asilo shopping".

Queria fazer três referências breves a questões que me parecem essenciais. Em primeiro lugar, julgo necessário criar um procedimento único em toda a União Europeia que assegure que as decisões sejam tomadas rapidamente e sejam devidamente fundamentadas e justas. Em segundo lugar, sublinho que a qualidade das decisões depende da qualidade da informação, como o Senhor Comissário aliás disse. Por isso, é necessário, quer na recolha da informação, quer na sua transmissão, assegurar o melhor procedimento possível. E finalmente, considero necessário reforçar a cooperação entre os Estados-Membros, o que significa, também, encarar o problema da solidariedade e da distribuição dos encargos.

  Claude Moraes, on behalf of the PSE Group. – Mr President, I would like to welcome this report because over recent months we have clearly seen a fall in the overall number of asylum-seekers coming to the European Union from the key asylum-producing countries. But that number is of course now increasing, partly as a result of Iraq, and the number of people coming to the European Union because of extreme poverty – the people that we see coming to Malta, Lampedusa and so on – is a huge issue for this House and for the European Union.

Because of this, any report which moves towards a better procedure and a better common policy on asylum is welcome. The compromises which we have had in this report are very welcome and the cooperation from the rapporteur, Mr Pirker, is very welcome also.

What are we trying to achieve in this report? In referring directly to what Mr Pirker has listed, and to Mr Frattini’s speech, we believe that the single procedure is extremely important. Decision-making with one operation for the assessment of applications granting refugee status and granting access to subsidiary protection is extremely important. This kind of efficiency in asylum decision-making is vital.

We also believe that the quality of asylum decision-making is extremely poor across the European Union. To increase the quality of asylum decisions – and I speak from my own experience as a lawyer having dealt with asylum applications – is vital. We know that, in creating this quality of asylum decision-making, we need open systems with information that can be genuinely assessed: sophisticated information, information which can be cross-referenced. What we probably do not want to see are databases which are, perhaps, for officials only, but ones that can be examined by outside experts. Many Member States currently have this quality of decision-making, and it is extremely important.

In terms of the role of the Commission, we also want to see the door kept open to a European agency, because we want to see the Commission’s role being full and resourced. We cannot have it both ways; we cannot have a role for the Commission in the issue of asylum for the European Union and, on the other hand, not pay for it and resource it.

Finally, there will be differences between our parties on the common safe list, but the compromises we have sought to create, I think, are worthy of support in this House. On Dublin II, we know that there are imperfections in burden sharing, one of the most vital issues in this report, and on the issue of asylum in the European Union. We need to strive towards making Dublin II and burden sharing a reality. If this report can move us towards a better common asylum system, then it is worthy of support in this House, and we in the Socialist Group will be supporting this report fully.

  Mario Borghezio, a nome del gruppo UEN. – Signor Presidente, onorevoli colleghi, ritengo lodevole l'intento del relatore, che ha elaborato un'ottima relazione finalizzata a razionalizzare e a rendere più efficienti le pratiche di asilo.

Tuttavia, si deve ancora lavorare in questa direzione, anche per correggere l'interpretazione giuridica e pratica di questo istituto che, proprio per essere così importante dal punto di vista umanitario, non deve essere oggetto di abusi né essere confuso con altri ambiti e con altre preoccupazioni, come quella dell'immigrazione per ragioni economiche, che non hanno niente a che vedere con il principio sacrosanto del diritto di asilo.

Inoltre, non si può nemmeno ammettere, per ragioni di civiltà, che un istituto di questa importanza venga utilizzato dalle organizzazioni criminali, come ha dimostrato recentemente l'importantissima riuscita di un'inchiesta svolta dalle nostre forze dell'ordine in Italia, che ha stroncato una connexion enormemente pericolosa la quale svolgeva attività nei più vari settori criminali e utilizzava proprio lo strumento delle pratiche di asilo per reclutare il personale operativo nel crimine. Sono certo che la Commissione ha a cuore queste preoccupazioni che noi non ci dobbiamo stancare di sottolineare, proprio a tutela di questo istituto così importante.

Segnalo inoltre la necessità di creare aree di raccolta dei richiedenti asilo nei paesi terzi sicuri fuori dall'Unione europea, visto che mentre "Dum Bruxelles o Strasburgo consulitur, Saguntum expugnatur", nel senso che continuano gli sbarchi, continua l'assalto delle organizzazioni criminali e continua soprattutto questo dramma del traffico di carne umana, con le conseguenze che tutti vediamo.

E' inoltre necessaria la massima allerta per evitare di concedere l'asilo a membri di organizzazioni islamiste fondamentaliste. Questo avviene realmente e spesso in questo modo si amplia la nebulosa di Al Queida e la sua presenza in Europa.

Non condivido invece l'indicazione di affidare più ampie competenze in materia di asilo alla Corte di giustizia, sottraendole di fatto alla giurisdizione degli Stati membri. In particolare, invito il Consiglio a restituire alla Corte di giustizia tutte le sue competenze pregiudiziali.

  Jean Lambert, on behalf of the Verts/ALE Group. – Mr President, I am not quite sure how we got from the subject of the need for high standards of protection to al-Qa’ida; I will try to concentrate on the report rather than what is not in it.

My group would also like to thank the rapporteur for his work on this report, even though, on some compromises, I think all of us could feel the eggshells cracking as we moved towards agreement.

As has already been said, the report covers a number of important points: the high standards we expect, the primacy of protection, the issue of raising the quality of decision-making, the availability of sound country information to all those involved in the process, effective staff training, the use of the quality initiative (recently seen in the UK, which certainly needed some help) and the involvement of the UNHCR. All these points are necessary, because the people making decisions are deciding on what are matters of life and death for many of the people they see.

We welcome the recognition of the need for a single procedure in all Member States and find it very interesting that we are talking about reviewing the role of the Court of Justice this week. This might be a good time to pass that point on to the Council.

We are also looking forward to the debate on Dublin II, although our group will support Amendment 17 on that. We agree that the Commission lacks sufficient resources to monitor effectively the implementation and quality of the common asylum policy. We hope that our political groups will take up that message when looking at the budget and decisions in that area.

We know that there is disagreement on the Support Office, but, like the Socialists, we would welcome the opportunity to hear the Commission to spell out its intentions in that regard in order to see whether we want to move ahead with that proposal.

We have tabled no amendments to this report, but we shall support the constructive amendments relating to the issue of safe third countries. However, there is no way that we can support some of the amendments.

  Giusto Catania, a nome del gruppo GUE/NGL. – Signor Presidente, onorevoli colleghi, oggi 20 giugno è la Giornata dei rifugiati, per cui questo dibattito calza proprio a pennello.

Tuttavia, nel nostro dibattito c'è una grande ipocrisia, in quanto solo due giorni fa questo Parlamento ha deciso di cassare tra le urgenze la questione dei profughi iracheni. Si tratta di una questione importantissima, visto che stiamo parlando di oltre quattro milioni di persone che stanno fuggendo da una guerra infame e illegale. Noi dovremmo invece discutere di questo fatto e della difficoltà dell'Unione europea di accogliere questi profughi, la maggior parte dei quali viene accolta fuori dall'Unione europea, e pensare a come spesso vengono accolti i profughi nel nostro territorio. Una delegazione del Parlamento europeo si è recentemente recata a Samo e ha potuto constatare che dentro il centro di permanenza temporanea di quell'isola – un posto terrificante – vi erano richiedenti asilo iracheni, palestinesi, libanesi e afghani, tutte persone provenienti da zone di guerra.

Credo quindi che noi dovremmo interrogarci a lungo sulla necessità di garantire il rispetto del diritto d'asilo, evitando quello che purtroppo è spesso avvenuto in Europa in questi anni, vale a dire le espulsioni collettive e la mancata garanzia del diritto al non respingimento. Troppe volte abbiamo assistito a un caso emblematico, e cioè al fatto che in questi ultimi anni è cresciuta la pressione migratoria e in Europa sono diminuiti i riconoscimenti dell'asilo. Credo che questo sia indicativo di un problema che abbiamo nell'Unione europea.

  Johannes Blokland, namens de IND/DEM-Fractie. – Voorzitter, ik ben het van harte eens met het 10-punten-urgentieplan van collega Pirker, die ik daarmee van harte complimenteer. De afgelopen week werden we opnieuw opgeschrikt door het feit dat mensen onderweg naar Europa verdrinken. 11 Mensen verdronken in de buurt van Lampedusa. In de Nederlandse krant Trouw van vandaag staat het aangrijpende verhaal van Somalische vluchtelingen die onder barre omstandigheden Jemen proberen te bereiken.

Het is dus urgent en hoogst actueel dat we proberen om een betere procedure op te zetten voor asiel en tegelijk maatregelen nemen om asielzoekers van illegale immigranten te onderscheiden.

Het klinkt sympathiek om door praktische samenwerking te komen tot een beter asielbeleid, maar dat is een utopie. Praktische samenwerking is onvoldoende. Er moet juist ook de politieke wil zijn om de nodige stappen te zetten. Als ik de Nederlandse kranten lees over de ontmoeting van de ministers van Justitie vorige week dinsdag in Luxemburg, dan krijg ik de indruk dat die politieke wil er níet is, want over de echte inzet van mensen en materiaal blijft de discussie voortduren.

Als we het niet eens kunnen worden over de gezamenlijke inzet voor Frontex, ligt een gemeenschappelijk toelatingsbeleid voor vluchtelingen uit bijvoorbeeld Irak ver weg. Zonder gemeenschappelijk standpunt over de veiligheid van derde landen kunnen geen Europese ambtsberichten worden opgesteld en dat is wel een voorwaarde om verder te komen met een geharmoniseerd asielbeleid.

Ik voorzie grote problemen bij het uitvoeren van het voornemen te komen tot een lijst van veilige landen van herkomst. Welke bronnen zijn betrouwbaar? Kunnen de bronnen van informatie uit landen die niet veilig zijn, wel bekendgemaakt worden? In een dictatuur is het immers levensgevaarlijk om bewijsmateriaal tegen het regime te verzamelen.

Het mes snijdt aan twee kanten: een lijst veilige landen bevat landen waar we handelsbetrekkingen mee kunnen onderhouden, maar als een land niet op die lijst van veilige landen staat, moeten vluchtelingen welkom zijn. Het opschorten van handelsbetrekkingen met onveilige landen is dan nodig om mensenrechten te bevorderen. Juist hier zullen grote problemen ontstaan. Het is niet waarschijnlijk dat vroegere koloniën van bijvoorbeeld Frankrijk en Engeland uitgesloten worden van betrekkingen met de Europese Unie, wanneer daar nu een wreed regime heerst. Ik hoor graag van commissaris Frattini hoe hij dit probleem voorkomt.

Daarnaast is een geharmoniseerd asielbeleid gebaat bij helderheid. Collega Catania heeft een amendement ingediend waarin hij pleit voor open opvangcentra voor asielzoekers en andere immigranten. In mijn land verblijven asielzoekers in open asielzoekerscentra. Mensen die illegaal verblijven, worden terecht in een gesloten centrum ondergebracht. Het inrichten van open opvangkampen aan de buitengrenzen van de Unie lijkt mij niet verstandig. Het draagvlak voor een asielbeleid wordt ondermijnd als mensen zonder geldige papieren zich vrij kunnen verplaatsen. Als de Europese Unie een barmhartig en rechtvaardig asielbeleid wil formuleren, moet er wel politieke wil zijn. Ik roep de Raad en de Commissie op om die wil te tonen om zo nieuwe slachtoffers te voorkomen.

  Irena Belohorská (NI). – Dovoľte aj mne na začiatku poďakovať sa spravodajcovi za vypracovanie správy k tejto závažnej tematike. Vítam zintenzívnenie praktickej spolupráce medzi členskými štátmi v súvislosti s potrebou solidarity medzi nimi pri riešení problémov, ktoré jednotlivé členské štáty bez vnútorných hraníc nemôžu efektívne zvládať.

Súhlasím s jeho názorom, aby rozhodovanie o pridelení štatútu utečenca bolo v tomto procese rýchlejšie, spravodlivejšie a spoľahlivejšie, čo je v podstate aj konečný cieľ pri zavedení spoločného európskeho azylového systému. Ako spravodajkyňa vyjadrujúca názor na stratégiu Európskej únie v oblasti práv dieťaťa, konkrétne na situáciu detí v krajinách tretieho sveta, sa zaoberám špecifickejšie aj problémom detí utečencov, detí bez štátnej príslušnosti prisťahovalcov a vnútorne vysídlených detí.

S mnohými utečeneckými deťmi a deťmi hľadajúcimi azyl je zaobchádzané ako s dospelými, čo zanecháva na deťoch trvalé následky. Deti trpia v utečeneckých táboroch, kde sa veľmi často stávajú obeťami zanedbávania, násilia, zneužitia, intolerancie a neadekvátnej právnej ochrany. Prisťahovalci, utečenci a vnútorne vysídlené deti tvoria 5 % žiadateľov o azyl, čo poukazuje na potrebu poskytnúť deťom po príchode do krajiny kvalitne vyškolených právnych zástupcov, ktorí budú najlepšie zastupovať ich záujmy.

  Simon Busuttil (PPE-DE). – Mr President, I want to congratulate Mr Pirker for his excellent report and I am also glad to hear that the Commission supports the call of my country, Malta, for a fairer share of responsibility, even with respect to the Dublin Regulation. In fact, any review of the Dublin Regulation must surely take into account the unintended effects of the current rules, whereby countries such as mine are being obliged to carry a disproportionate responsibility simply because they are border Member States.

To establish a fairer division of responsibility we need to ensure that solidarity is truly rendered meaningful. So far, it has to be said that in EU policymaking ‘solidarity’ has always meant granting financial assistance. Now this is no longer sufficient. We need to go beyond that. A true meaning of solidarity must also mean something beyond throwing money at the problem; beyond merely writing a cheque. It must also mean sharing the burden, sharing the responsibility. It must also mean opening up our borders to share with border Member States the responsibility of dealing with asylum seekers and others who make it often perilously, but alas illegally, to EU territory. So in reviewing Dublin, I agree with the report that we need a fairer share of the burden.

Finally, one issue regarding timing: we are discussing the establishment of a common asylum system by 2010. However, we all know that a common asylum system is not needed in 2010. It is urgently needed today. So we should ask ourselves, how many lives will be lost before 2010? How many things will go wrong before Member States rise above their national egotism and get there?

  Inger Segelström (PSE). – Herr talman! Kommissionär Frattini! Jag vill börja med att tacka Hubert Pirker för ett bra betänkande. Efter diskussionerna i utskottet känns det som om vi kan ställa oss bakom det.

Asylpolitiken är ett område som medborgarna i EU förväntar sig att vi skall lösa tillsammans, eftersom det är fråga om ett gränsöverskridande problem. Här i plenum och i utskottet har vi ofta diskuterat den akuta situationen i Medelhavet, som vi ledamöter ännu inte har lyckats lösa. Det är skandalöst att människor fortfarande dör varje dag. I den grupp som kommer finns det både immigranter och asylsökande.

I mitt hemland, Sverige, har vi sedan kriget i Irak inleddes tagit emot flest flyktingar i hela EU, cirka 10 000, och vi är inte ens ett av EU:s större länder. Vi måste, som Pirker säger, dela på bördorna. Därför tror jag att vi inte bara kan göra deklarationer och utfästelser som inte uppfylls. I stället måste vi, såsom föreslås i betänkandet, kraftigt satsa på informationsutbyte, samla information och snabba upp rutinerna för handläggning, men också våga säga att vi tror på ett öppet Europa i framtiden. Människosmugglare måste stoppas. Det måste bli slut på människohandel med kvinnor och barn till prostitution och sexindustrin. Det skall inte längre vara möjligt att förse EU med billig arbetskraft när arbetsgivarna behöver det, för att sedan skicka tillbaka arbetstagarna när arbetsuppgifterna är slut. Detta är svåra frågor, men det är vår skyldighet att lösa problemen, om vi menar allvar med att införa ett gemensamt asylförfarande 2010.

För mig som kommer från Sverige, som alltid haft ett generöst flyktingmottagande, är det fortsättningsvis helt centralt att vi talar om en förteckning över tredjeländer, men varje flykting skall fortfarande alltid prövas individuellt. Annars kommer många fortsättningsvis att kränkas på grund av minoritetstillhörighet, kön, bakgrund, sexuell läggning eller för att de flyr från ett krig där de kanske tillhörde den grupp som inte kommer att segra.

Jag hoppas att detta betänkande betyder att vi nu tar nästa steg, och att alla EU-länder och vi ledamöter gemensamt tar detta ansvar för att lösa de akuta problemen men också för att finna lösningar på lång sikt.

  Manfred Weber (PPE-DE). – Herr Präsident, Herr Kommissar, liebe Kolleginnen und Kollegen! Asyl ist ein universelles Recht. Deswegen brauchen wir eine europäische Antwort, die wir teilweise schon gegeben haben. Die Vorschläge der Kommission sind sehr gut, und ich möchte hier offiziell zu Protokoll geben, dass wir auf unseren Kommissar im Innenbereich sehr stolz sein können. Er macht einen sehr guten Job. Unser Berichterstatter, Kollege Pirker, hat hervorragende Vorschläge vorgelegt. Wenn es jemand schafft, fraktionsübergreifend für ein solch schwieriges Thema Unterstützung zu bekommen, dann dokumentiert das, dass hervorragende Arbeit geleistet wurde. Deswegen danke dafür.

Obwohl kein Ratsvertreter anwesend ist, möchte ich mich beim Rat bedanken. Wir hätten den heutigen Abend nicht gestalten und die vielen Beschlüsse nicht fassen können, wenn wir in den letzten Monaten nicht einen aktiven deutschen Rat gehabt hätten.

Deswegen möchte ich einfach nur danke sagen. Die Innenpolitiker sind die fleißigen Politiker, wie man heute Abend an der Uhrzeit sieht. Wir arbeiten jetzt noch. Deswegen möchte ich Dankeschön sagen und meine Redezeit nicht ganz ausschöpfen, damit wir früher nach Hause gehen können.

  Barbara Kudrycka (PPE-DE). – Panie Przewodniczący! Duże znaczenie w realizacji współpracy oraz poprawy jakości decyzyjnej wspólnego systemu azylowego ma uelastycznienie wykorzystania Europejskiego Funduszu Uchodźczego. Sprawozdawca, któremu gratuluję bardzo dobrego sprawozdania, w kilku punktach odnosi się do tego zagadnienia.

W ubiegłym roku ukończyliśmy prace nad podstawami prawnymi kolejnej edycji Funduszu Uchodźczego na lata 2008-2013. Już wówczas poparliśmy dodatkową, złożoną w czasie prac propozycję Komisji, aby przeformułować dotychczasowe założenia Funduszu i ukierunkować jego działanie w większym stopniu na takie obszary jak: harmonizacja praktycznej współpracy państw członkowskich, pomoc w przypadku szczególnej presji masowego napływu uchodźców, a także kwestia systemu przesiedleń wewnątrzunijnych oraz programu ochrony regionalnej w krajach trzecich.

Oznaczało to podniesienie z 7% do 10% udziału wydatków na działania wspólnotowe, uelastycznienie procedury pomocy finansowej krajom dotkniętym nagłym, masowym przybyciem dużej grupy ubiegających się o azyl oraz przyznanie w kluczu dystrybucyjnym konkretnych kwot. W różnych konfiguracjach są to sumy od 3 do 5 tysięcy euro za osobę przyjmowaną w ramach transferów wewnątrzunijnych, jak i z programu ochrony regionalnej. Tutaj szczególną zachętę finansową przyznaliśmy na pomoc szczególnie poszkodowanym: dzieciom, osobom wymagającym pomocy medycznej oraz kobietom.

Pożądane jest więc, aby Fundusz został wykorzystany efektywnie przez Komisję i państwa członkowskie. Będziemy oczekiwali na wytyczne, plany działań i konkretne rezultaty takiego wykorzystania Funduszu Uchodźczego, który pozwoli na wyraźną poprawę sytuacji uchodźców w Europie. Jeszcze raz gratuluję sprawozdawcy doskonałego sprawozdania.

  El Presidente. Se cierra el debate.

La votación tendrá lugar mañana.