Posėdžio stenograma

Ketvirtadienis, 2007 m. birželio 21 d. - Strasbūras

14.3. Birma

  President. The next item is the debate on six motions for a resolution on Burma⁽¹⁾.

  Marios Matsakis (ALDE), author. – Madam President, Commissioner, Burma is a regular theme in our sessions on human rights breaches. If we had a prize for the regime with the worst human rights record, Burma would certainly be a very strong contender. Incidentally, Burma is also a world star with respect to another evil: drugs. According to the International Narcotics Central Strategy Report for 2006, Burma is the world’s second largest producer of illicit opium, accounting for more than 90% of South-East Asian heroin. I do not know how well the breaches of human rights are connected to drug production in Burma, but I know they should both be dealt with firmly, quickly and effectively.

Unfortunately, it seems that the EU’s stance – as well as that of the international community – against the Burmese regime has not been drastic enough to have any good effect. A good example is the recent granting of permission by the Council to the Burmese Foreign Minister to attend the ASEM meeting, only days after the military junta in Burma had extended the deplorable house arrest of Mrs Aung San Suu Kyi. The Council ought to give an explanation for this action. Another example is the fact that an arms embargo on Burma is largely ineffective, since countries like China and India are not taking part in it. Surely pressure must be put on such countries to join in the arms embargo against Burma?

In conclusion, let me reiterate our call for the immediate release from house arrest of Mrs Aung San Suu Kyi. That remarkable lady has contributed enormously to peace and democracy, not only in Burma but internationally, and she has been awarded both the Nobel Peace Prize and our own Sakharov Prize. It is truly outrageous and shameful that she has spent more than 11 of the last 17 years in detention in her own country. International and EU calls for her release have had no effect. Our patience has long run out. We recommend that more drastic action, such as expansion of sanctions and enlargement of the list of those targeted, must now take place.

  Zdzisław Zbigniew Podkański (UEN), autor. – Pani Przewodnicząca! Unia Europejska zajmuje zdecydowane stanowisko w sprawie nadużyć reżimu wojskowego w Birmie oraz nalega, żeby Birma poprawiła przestrzeganie praw człowieka i wkroczyła na ścieżkę demokracji.

Pomimo krytyki społeczności międzynarodowej tamtejsze władze w dalszym ciągu więżą i prześladują działaczy na rzecz demokracji. Uważam, że sytuację w tym kraju może poprawić, z jednej strony zaprzestanie dostaw broni i innych zasobów strategicznych przez Chiny i Indie, a z drugiej strony przestrzeganie praw człowieka przez inwestujące w Birmę zagraniczne przedsiębiorstwa. Istotne jest również opracowanie programów wspomagających społeczeństwo obywatelskie Birmy, a w tym kontekście organizacji kobiecych i mniejszości etnicznych.

Unia na rzecz Europy Narodów, którą reprezentuję, wspiera i nadal będzie wspierała wszelkie działania na rzecz ochrony praw człowieka, przestrzegania zasad praworządności i swobód demokratycznych, w tym wolności zgromadzeń i swobody wypowiedzi. Zwraca, także uwagę na sytuację ekonomiczną ludności Birmy, na to, że ponad 15 milionów, to jest około 30% ludności, egzystuje poniżej granicy ubóstwa i wymaga natychmiastowej pomocy, pomocy w ratowaniu zdrowia i życia.

  Marc Tarabella (PSE), auteur. – Madame la Présidente, Monsieur le Commissaire, chers collègues, je me suis souvent exprimé dans cet hémicycle sur la situation en Birmanie et les mots répression, junte militaire au pouvoir, droits de l'homme bafoués émaillaient déjà mon discours.

La résolution que nous allons voter aujourd'hui est un appel à la Birmanie afin qu'elle mette un terme à certains agissements. Avec mes collègues, je déplore, notamment et principalement, l'assignation à résidence, depuis le 30 mai 2003, d'Aung San Suu Kyi, l'opposante birmane qui a fêté ses 62 ans ce mardi et qui a passé onze des dernières dix-sept années en détention, principalement assignée à résidence. Elle n'a pu quitter sa demeure qu'une seule fois, pour des raisons de santé impliquant des soins urgents, et n'a que peu de contacts avec l'extérieur. Aung San Suu Kyi est l'emblème de l'opposition birmane à la dictature militaire; elle a d'ailleurs reçu le prix Nobel en 1991. Il est absolument inadmissible qu'elle soit assignée à résidence. C'est pourquoi nous réclamons sa libération immédiate et inconditionnelle.

La Birmanie doit absolument cesser de persécuter et de mettre derrière les barreaux les activistes pro-démocrates et elle doit relâcher ceux qui sont déjà en prison. Je pense en particulier à U Win Tin, un journaliste qui aujourd'hui, à 77 ans, est emprisonné depuis bientôt 20 ans pour avoir écrit aux Nations unies une lettre dénonçant les mauvaises conditions de détention dont étaient victimes les prisonniers politiques.

En tant que vice-président de la délégation ANASE au sein de ce Parlement, je mesure le rôle croissant que peut jouer cette organisation dans la région. Puisse-t-elle avoir dans un avenir proche une influence positive sur le gouvernement birman!

  Charles Tannock (PPE-DE), author. – Madam President, Burma has one of the world’s worst human rights and lack of democracy track records, with people-trafficking for sexual exploitation, domestic service and forced commercial labour. This is compounded by the military junta’s severe economic mismanagement. Burma also remains the world’s second-largest producer of illicit opium.

Despite multi-party elections in 1990, which resulted in the NLD victory, the repressive military junta continues to refuse to hand over power. NLD leader and Nobel Laureate Aung San Suu Kyi, who marked her 62nd birthday this Tuesday, has been detained for more than 11 of the past 18 years. In February 2006, the junta extended her detention for yet another year. Her supporters, as well as those who promote democracy and improved human rights, are routinely harassed or jailed in a country with no independent judiciary and brutal law enforcement agencies.

Following the recent UN Security Council refusal to apply sanctions against Burma, disgracefully, the UN Human Rights Council has focused almost entirely and exclusively on one single country – Israel – totally ignoring Burma. The EU, along with neighbouring ASEAN countries, and along with India and China as well, must now do much more to apply pressure to secure Aung San Suu Kyi’s release.

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), Autor. – Señora Presidenta, tal y como ya han señalado otros colegas y como se repite una y otra vez en los informes del Representante Especial de las Naciones Unidas para los Derechos Humanos para Myanmar, el señor Paulo Sérgio Pinheiro, así como en los de la Representante Especial del Secretario General de las Naciones Unidas para los Defensores de los Derechos Humanos, Hina Jilani, la situación de Birmania no deja de preocupar y de empeorar día a día.

Quiero empezar por recordar las peticiones que se han hecho en esta Casa en otras ocasiones y que debemos hacer de nuevo. Alargar un año el confinamiento de Aung San Suu Kyi es absolutamente inaceptable, y por eso tenemos que reclamar al Gobierno, al régimen birmano, que lo suspenda cuanto antes. Como también debe ser importante reclamar, una vez más, la liberación de todos los presos políticos y que se garanticen la libertad de expresión y la libertad de manifestación, que en estos momentos son vulneradas en ese país.

Pero, por otro lado, también creo que es importante recordar la responsabilidad, por lo que respecta a las inversiones, que como países occidentales tenemos ante ese país, y lo digo porque hay al menos dos elementos que son claves.

En primer lugar, no olvidemos que en estos momentos Birmania tiene, si no las más importantes, una de las más importantes reservas de gas natural de la zona del Sudeste Asiático. Y esto es algo que, lógicamente, es muy atractivo. Por ello es fundamental que, ante cualquier inversión internacional extranjera, garanticemos que haya al menos un análisis del impacto de esas inversiones sobre los derechos humanos. Y esto es algo que demasiadas veces olvidamos.

Y, en segundo lugar, creo que es importante recordar también que, en estos momentos, las sanciones que han impuesto los Estados Unidos, así como las restricciones por parte de la Unión Europea, no están siendo eficaces. Y el hecho de que también muchos países asiáticos estén aumentando claramente sus inversiones en ese país obliga a que hagamos también un enfoque regional del problema para garantizar que, de alguna forma, nuestras acciones, así como las de nuestros aliados, sean más efectivas.

  James Nicholson, on behalf of the PPE-DE Group. – Madam President, I reiterate the condemnation of the Burmese regime, which is so clearly and effectively expressed in the resolution.

The 17-year-long plight of Aung San Suu Kyi is one which few human beings could withstand. She has selflessly withstood indefinite imprisonment and ongoing separation from her loved ones, yet is still showing unshakeable courage and consistency in her cause, and for this she must be applauded. She is, without doubt, a leader of our time, enduring the curtailment of her civil liberties which closely mirrors the suppression of her fellow citizens. The human rights abuses in Burma span religious persecution, forced labour and detention without trial and are elements of political violence which the UN has recently justifiably condemned.

The signatories of this resolution wholeheartedly denounce the economic support given to the regime through investment in the arms trade and the energy industry from other Far Eastern countries, which only shows up this ruthless dictatorship. All democracies should seriously reconsider financing a country with one of the lowest health expenditures in the world.

  Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, w imieniu grupy PSE. – Pani Przewodnicząca! Minęło pół roku od ostatniej rezolucji Parlamentu Europejskiego alarmującej o dramatycznej sytuacji wewnętrznej w Birmie. Rządzący reżim wojskowy nie poczynił jednak żadnych postępów na drodze do demokracji.

Niepokoi bardzo zła sytuacja gospodarcza kraju, w którym 30% społeczeństwa żyje poniżej stopy ubóstwa; gdzie otwarcie łamie się prawa człowieka, a przymusowa praca i pobór dzieci do wojska są na porządku dziennym; gdzie prześladuje się działaczy opozycji, latami przetrzymując ich w więzieniach – jak laureatkę nagrody Sacharowa i nagrody Nobla, Aung San Suu Kyi, która od 17 lat pozbawiona jest wolności.

W tym kontekście należy zdecydowanie postulować o udział w Konwencie Narodowym, przygotowującym projekt nowej konstytucji, wszystkich sił politycznych Birmy, w tym także przedstawicieli Narodowej Ligi Demokratycznej. Szczególnie ważny dla przyszłości kraju jest udział Birmy w strukturach ASEAN, który obliguje kraje członkowskie do wzmożenia wysiłków na rzecz demokracji.

Chiny i Indie powinny wywrzeć nacisk polityczny i ekonomiczny na birmański reżim poprzez zaniechanie udzielania pomocy birmańskiemu wojsku, zaś społeczność międzynarodowa powinna zastosować sankcje gospodarcze, łącznie z zamrożeniem funduszy członków rządu i innych osób z nimi związanych. Tylko takie zdecydowane kroki mogą zmusić birmański reżim do demokratycznych zmian.

  Urszula Krupa, w imieniu grupy IND/DEM. – Pani Przewodnicząca! Tematem dzisiejszej debaty na temat łamania praw człowieka jest ponownie sytuacja polityczna i społeczna w Birmie, gdzie od 1962 roku władzę sprawuje armia odpowiedzialna za jeden z największych reżimów na świecie.

Od ponad 40 lat w tym azjatyckim kraju łamane są prawa człowieka, a tysiące osób skazanych i prześladowanych za działalność opozycyjną przebywa w więzieniach. Ludzie zmuszani są do pracy, a dzieci wcielane do wojska. Większość Birmańczyków pozbawiona jest opieki medycznej, wielu umiera na gruźlicę, malarię, HIV, AIDS i prawie połowa dzieci nie uczęszcza do szkoły. Zamykane są także placówki Czerwonego Krzyża, wraz z uniemożliwieniem pomocy humanitarnej i ochrony potrzebującym. Generalska junta nie reaguje na interwencje organizacji międzynarodowych ONZ, zajmujących się ochroną praw człowieka, czy Międzynarodowej Organizacji Pracy, ani też na rezolucje Parlamentu Europejskiego czy dokumenty Rady Wspólnoty Europejskiej.

15 maja 2007 roku po raz kolejny przedłużono o rok areszt domowy dla Aung San Suu Kyi, opozycjonistki i laureatki nagrody Nobla, która w ciągu ostatnich 17 lat 11 lat spędziła w więzieniu, albo była przetrzymywana w areszcie domowym. Apelujemy o uwolnienie nie tylko laureatki nagrody Nobla, ale także innych więźniów politycznych wraz z przywróceniem działalności Narodowej Ligi na rzecz Demokracji, pomocy humanitarnej, zapobiegając w ten sposób wyniszczeniu narodu Birmańskiego i mniejszości narodowych.

Osobnym problemem istnienia reżimów i totalitaryzmów są nieefektywne działania organizacji wspólnot międzynarodowych, których sankcje wbrew zapowiedziom nie zostają wymierzone w struktury ekonomiczne reżimów i stosowane embarga najbardziej uderzają w prześladowaną i tak już skrajnie biedną ludność. Wszelkie działania, a także nasze rezolucje Parlamentu Europejskiego przy braku rozwiązania tego problemu stają się powierzchowne i nieskuteczne.

  László Kovács, Member of the Commission. Madam President, the Commission remains worried about the situation in Myanmar/Burma. The biggest worries concern the deep social and ethnic fault lines which divide the country and which result in human insecurity, widespread poverty and lack of progress in economic and social development. It is obvious, that in a climate of human insecurity and ongoing armed conflict in a few border areas, there is little space for respect for human rights.

The authorities of Myanmar/Burma are confronted with a number of challenges, like establishing national unity and political stability, and – most importantly – advancing the development level of their country which remains one of the poorest in the world. For the international community, helping the transition of Myanmar/Burma towards a more open and more developed society – led by a legitimate and civilian government – should remain the paramount goal.

The military leadership’s erratic governance continues, in economic terms and in the political sphere. The military continues to employ practices of forced labour, while civil society faces repression, uncertainty and operational difficulties. The ‘88 Students’ – the then leaders of the 1988 uprising – continue to exploit the minimal space for civil society as much as they can, while the National League for Democracy is marginalised and while the unjustifiable detention of Mrs Aung San Suu Kyi continues.

Transition is hard to imagine with more than one thousand political detainees, among whom Mrs Aung San Suu Kyi sticks out as the icon of peace and reconciliation. Such transition is equally inconceivable without a genuine dialogue with the various ethnic groups, including those continuing their armed battle.

The Commission supports the work of Professor Paolo Sergio Pinheiro, the UN’s Special Rapporteur on Human Rights in Myanmar. He said, in his last statement, that ‘grave human rights violations are indulged not only with impunity but authorised by the sanction of laws’. The Commission also welcomes the appointment by the UN Secretary-General of Professor Ibrahim Gambari as Special Envoy for Myanmar, and expects that the Government will extend its full cooperation to him, in order to allow the good offices of the UN Secretary General to continue.

Regarding the forthcoming session of the National Convention, we call on the Government to listen to the voices of ethnic groups and political stakeholders in opposition. We note progress in the working conditions of the local International Labour Organisation office, which will hopefully improve the situation of victims of forced labour practices filing a complaint. But we deplore the deteriorating working conditions for the International Committee of the Red Cross (ICRC) and call on the Government to allow the ICRC to resume its humanitarian mission.

Among most observers, there is a growing consensus that more needs to be done about the political and socioeconomic situation. The European Union, in its common position, has mandated the Commission to engage the Government in a dialogue over its responsibilities to achieve the Millennium Development Goals. The EU has, therefore, been looking for effective policies which may help the people of Myanmar/Burma and which may help to bring them back into the international community. The Three Diseases Fund, supported by the EU and its partners, is an example of this policy.

Our approach focuses on the most basic and immediate human security needs of the population, and it clearly recognises the limits which exist for all external actors. However, withholding aid and contributing to more isolation would only make the population pay the price, that is, the people of Myanmar/Burma who are already suffering. We simply do not believe that through increased sanctions the suffering of the people can be relieved. Moreover, such an approach would not help influence the military leaders.

The Commission is fully committed to stepping up its programmes in Myanmar/Burma, in quantitative and qualitative terms, with a view to contributing effectively to development and reconciliation.

  President. That concludes the debate.

The vote will take place shortly.

(1) see Minutes