Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Τρίτη 10 Ιουλίου 2007 - Στρασβούργο

10. Αιτιολογήσεις ψήφου

– Έκθεση Jacek Saryusz-Wolski (A6-0216/2007)

  Andreas Mölzer (ITS), γραπτώς. – (DE) Το Κίεβο δεν βρίσκεται σε καμία περίπτωση στον «δρόμο των Βρυξελλών» όπως πιστεύουν μερικοί. Μια σαφής απομάκρυνση από τη Ρωσία σαν αυτήν που φαίνεται να προετοιμάζει από καιρό ο Λουκατσένκο θα είχε συνέπειες, κυρίως σε συνάρτηση με το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Η αστάθεια στην περιοχή θα είχε τότε συνέπειες και για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Μολονότι με την τελευταία διεύρυνση φθάσαμε στα όρια των δυνατοτήτων μας, παραμένει ακόμα αδιευκρίνιστο αν θα σεβαστούμε τη σφαίρα της ρωσικής επιρροής στον μετασοβιετικό χώρο ή θα συνεχίσουμε να ακολουθούμε τυφλά την επιδίωξη των ΗΠΑ να επεκταθούν στην Ανατολική Ευρώπη. Παρά την τεθλασμένη πορεία που προκύπτει από αυτό και τις πολιτικές εντάσεις στην Ουκρανία, είναι καλό να εμβαθύνουμε τις σχέσεις καλής γειτονίας με την Ουκρανία. Στο πλαίσιο του μέτρου διευκολύνσεων της θεώρησης που σκοπεύει στη δημιουργία εμπιστοσύνης πρέπει πάντως να διασφαλιστεί ότι θα διαλευκανθεί πλήρως το παλιό σκάνδαλο και δεν θα γίνουν περαιτέρω καταχρήσεις.

– Έκθεση Jean-Marie Cavada (A6-0265/2007)

  Carlos Coelho (PPE-DE), γραπτώς. (PT) Βάσει των όρων της Συνθήκης Προσχώρησης της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας του 2005, δημιουργήθηκε ένα απλοποιημένο σύστημα, το οποίο επιτρέπει την προσχώρησή τους σε συμβάσεις και πρωτόκολλα που συνομολογήθηκαν δυνάμει του άρθρου 34 της ΣΕΕ ή του άρθρου 293 της ΣΕΚ, χωρίς να είναι απαραίτητη η διαπραγμάτευση ή σύναψη ειδικών πρωτοκόλλων προσχώρησης σε αυτές τις συμβάσεις, μειώνοντας έτσι την τεράστια γραφειοκρατία, που θα προέκυπτε από την ανάγκη επικύρωσης από τα είκοσι επτά κράτη μέλη.

Επομένως, το παράρτημα παραθέτει έναν κατάλογο επτά συμβάσεων και πρωτοκόλλων, που αφορούν τη δικαιοσύνη και τις εσωτερικές υποθέσεις, όπου μπορεί να εντοπιστεί η παρούσα σύμβαση.

Επικροτώ πρωτοβουλίες αυτού του είδους, που στοχεύουν στη μείωση της κοινοτικής γραφειοκρατίας και των εξαιρετικά χρονοβόρων διαδικασιών που απαιτούνται για τόσο απλά θέματα όσο αυτό.

Επομένως, στηρίζω αυτήν την απόφαση του Συμβουλίου, που καθορίζει την ημερομηνία που θα τεθεί σε ισχύ στη Βουλγαρία και στη Ρουμανία η Σύμβαση της 26ης Ιουλίου 1995 σχετικά με τη χρήση της πληροφορικής στον τελωνειακό τομέα και τα σχετικά πρωτόκολλα..

– Έκθεση Genowefa Grabowska (A6-0260/2007)

  Andrzej Jan Szejna (PSE), γραπτώς – (PL) Υπερψηφίζω την έκθεση της κ. Grabowski σχετικά με την προσχώρηση της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας στη Σύμβαση Ευρωπόλ της 26ης Ιουλίου 1995.

Σύμφωνα με την πράξη προσχώρησης της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτά τα κράτη μπορούν να προσχωρούν σε συμβάσεις που συνήψαν τα κράτη μέλη με βάση το άρθρο 34 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης βάσει μιας απλουστευμένης διαδικασίας. Για τον λόγο αυτόν, δεν υπάρχει ανάγκη διαπραγματεύσεων και ειδικών πρωτοκόλλων προσχώρησης, που θα συνεπάγονταν επίσης την ανάγκη να επικυρωθούν από όλα τα μέλη της Κοινότητας. Το μόνο που απαιτείται είναι να υιοθετήσει το Συμβούλιο, κατόπιν διαβούλευσης με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μια απόφαση που να καθορίζει την ημερομηνία κατά την οποία τίθεται σε ισχύ η Σύμβαση Ευρωπόλ, μαζί με τα αναγκαία πρωτόκολλα.

Το Συμβούλιο πρέπει επίσης να λάβει υπόψη του τις νέες προθεσμίες για την έναρξη ισχύος των τριών πρωτοκόλλων, ήτοι την 30η Νοεμβρίου 2000, την 28η Νοεμβρίου 2002 και την 27η Νοεμβρίου 2003.

– Έκθεση Alexander Stubb (A6-0215/2007)

  Jean-Pierre Audy (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Υπερψήφισα την έξοχη έκθεση του συναδέλφου μου, του κ. Stubb, σχετικά με την ειδική έκθεση του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου που αφορά τις δαπάνες μετάφρασης της Επιτροπής, του Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου. Χαίρομαι που κατάφερα να εγκριθεί μια τροπολογία, με την οποία εκφράζεται η λύπη για το γεγονός ότι ολοένα και περισσότερα έγγραφα ή ανακοινώσεις, κυρίως οι συμβιβαστικές τροπολογίες κατά τη στιγμή ψήφισής τους στην επιτροπή, όπως λόγου χάρη παραρτήματα των εκθέσεων, παρουσιάζονται σε μία μόνο γλώσσα. Αυτή η παρέκκλιση δεν συνάδει με την ανάγκη διατήρησης ενός μοντέλου δημοκρατικής λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που συνδέει διαφόρους λαούς και κουλτούρες και διαφορετικές γλώσσες. Το μοντέλο μας μπορεί να χρησιμεύσει σε άλλες περιοχές του πλανήτη, ιδίως στον μεσογειακό χώρο, οφείλουμε δε να σεβαστούμε πλήρως τη χρησιμοποίηση των γλωσσών. Λυπούμαι που δεν κατάφερα να αποτραπεί το γεγονός ότι η έκθεση ενθαρρύνει τις κοινοβουλευτικές επιτροπές και αντιπροσωπείες, στο μέτρο του δυνατού, να υποβάλλουν τα κείμενα μόνο στις γλώσσες των τακτικών μελών και των αναπληρωτών τους, απαιτώντας παράλληλα οι υπόλοιπες γλωσσικές μεταφράσεις να παρέχονται κατόπιν αιτήματος. Αυτός ο τελευταίος περιορισμός θα οδηγήσει στην άρση της δυνατότητας των βουλευτών να παρακολουθούν τις εργασίες άλλων επιτροπών πλην της δικής τους.

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), γραπτώς. (PT) Ο σεβασμός για τις επίσημες γλώσσες όλων των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατοχυρώνεται στις Συνθήκες. Ωστόσο, η ιδέα ότι ορισμένες μεταφράσεις είναι περιττές ενθαρρύνεται με την αιτιολογία της εξοικονόμησης πόρων και την επίκληση της ανάγκης καθορισμού προτεραιοτήτων και περιορισμών, όπως είναι το μέγεθος των εγγράφων. Δεν αποδεχόμαστε αυτές τις κατευθυντήριες γραμμές, δεδομένου ότι αντιβαίνουν στην τήρηση της πολυγλωσσίας.

Επαναβεβαιώνουμε, επομένως, τη σθεναρή μας απόρριψη κάθε προσπάθειας περιορισμού της χρήσης οποιασδήποτε επίσημης γλώσσας (και γλώσσας εργασίας) της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την αιτιολογία του υψηλού κόστους, παράδειγμα του οποίου, όπως επισημάναμε την κατάλληλη στιγμή, είναι τα τρέχοντα κριτήρια, τα οποία καθορίζουν τις γλώσσες που χρησιμοποιούνται στις κοινοβουλευτικές συνελεύσεις ΕΕ-ΑΚΕ, που καθιστούν ανέφικτη τη χρήση της πορτογαλικής γλώσσας, γεγονός που συνιστά δυσμενή διακριτική μεταχείριση.

Απορρίπτουμε, επίσης, τη μείωση του αριθμού των διερμηνέων και των μεταφραστών με την πρόφαση ψευδεπίγραφων δημοσιονομικών επιχειρημάτων, και το επισφαλές καθεστώς ή την υποβάθμιση των εργασιακών συνθηκών τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στην Επιτροπή ή στο Συμβούλιο, μέσω δηλαδή της προώθησης της εξωτερικής ανάθεσης αυτών των υπηρεσιών, οι οποίες είναι ουσιώδεις για την ομαλή λειτουργία αυτών των θεσμικών οργάνων και προκειμένου να εξασφαλίσουν στους πολίτες των διαφόρων κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρόσβαση σε προσήκουσα ενημέρωση στη γλώσσα τους.

  Bairbre de Brún και Mary Lou McDonald (GUE/NGL), γραπτώς. – (EN) Απείχαμε από τη σημερινή ψηφοφορία επί της έκθεσης του κ. Stubb καθώς μας προβληματίζει το γεγονός ότι ο όρος «ελεγχόμενη πλήρης πολυγλωσσία» μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον περιορισμό του όγκου του γραπτού υλικού που διατίθεται στους ομιλητές της ιρλανδικής γλώσσας σε σύγκριση με τους ομιλητές άλλων επισήμων γλωσσών και γλωσσών εργασίας. Επί του παρόντος, μια σειρά υπηρεσιών οι οποίες θα μπορούσαν να προσφέρονται στην ιρλανδική γλώσσα δεν είναι διαθέσιμες σε αυτήν τη γλώσσα διότι η διοίκηση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δεν εμφανίζεται πρόθυμη να το επιτρέψει. Αυτοί οι άσκοποι περιορισμοί που επιβάλλονται στην ιρλανδική γλώσσα ως γλώσσα εργασίας πρέπει να αρθούν.

Ορισμένες από τις προτάσεις που περιλαμβάνονται στην έκθεση του κ. Stubb όσον αφορά τον σεβασμό της πολυγλωσσίας, τον ποιοτικό έλεγχο, την ικανοποίηση των χρηστών, τα συστήματα μεταφραστικής μνήμης και μια κοινή βάση δεδομένων ορολογίας είναι θετικές.

  Andreas Mölzer (ITS), γραπτώς. – (DE) Η κριτική του Ελεγκτικού Συνεδρίου σύμφωνα με την οποία σημειώθηκε αύξηση των μεταφραστικών δαπανών κατά 25%, η οποία δεν εξηγείται μόνο από την αύξηση του αριθμού των επισήμων γλωσσών από 11 σε 21, πρέπει να εξεταστεί διεξοδικά. Σε αυτό το πλαίσιο θα άξιζε πραγματικά να εξεταστεί το ενδεχόμενο να χωριστούν μελλοντικά οι δαπάνες για μεταφράσεις ανά γλώσσα-στόχο, προκειμένου να μπορεί να αξιολογηθεί καλύτερα η ανάγκη, η ζήτηση και η μεταφραστική απόδοση. Χρειάζεται επίσης μια στρατηγική και για τις τρέχουσες προενταξιακές συνομιλίες, γιατί εάν η ΠΓΔΜ και μόνο έχει ήδη 6 επίσημες γλώσσες, σύντομα θα έχουμε εδώ έναν πύργο της Βαβέλ.

Αφού παρουσιαστούν όλα τα δεδομένα, ασφαλώς θα διαφανούν και εύλογες δυνατότητες εξοικονόμησης. Όμως, αυτή η αναθεώρηση δεν πρέπει να γίνει αντικείμενο κατάχρησης για να κατατάσσονται ακόμα περισσότερα σημαντικά κοινοτικά έγγραφα ως «έγγραφα εργασίας» ή «παραρτήματα» προκειμένου να παρακαμφθεί από την πίσω πόρτα η δεσμευτική υποχρέωση για πλήρη μετάφραση. Ειδικότερα, πρέπει επίσης να ενισχυθεί η χρήση της γερμανικής γλώσσας λόγω της σπουδαιότητάς της ως της μητρικής που μιλούν τα περισσότερα άτομα και ως της δεύτερης σε σπουδαιότητα ξένης γλώσσας στην ΕΕ.

  Marianne Thyssen (PPE-DE), γραπτώς. – (NL) Κυρία Πρόεδρε, υπερψήφισα την έκθεση Stubb με τη συλλογιστική ότι συμφωνώ με την ουσία της.

Οι δράσεις μας πρέπει να παραμείνουν βασισμένες στην πλήρη πολυγλωσσία, από σεβασμό στις αρχές της ισότητας όλων των πολιτών και προς όφελος της καλύτερης δυνατής επικοινωνίας και δημοκρατίας. Ταυτόχρονα, όμως, πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί σε ό,τι αφορά τα κόστη διότι, αλλιώς, διατρέχουμε τον κίνδυνο να χάσουμε την κοινωνική στήριξη για την πολυγλωσσία του θεσμικού οργάνου μας.

– Έκθεση Jan Mulder (A6-0275/2007)

  Jean-Pierre Audy (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Υπερψήφισα την έκθεση του συναδέλφου, του κ. Mulder, σχετικά με την ελαχιστοποίηση του διοικητικού κόστους που επιβάλλει η ευρωπαϊκή νομοθεσία. Ο στόχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη βελτίωση της νομοθεσίας πρέπει να ενθαρρυνθεί και να παρακολουθείται. Τα περιττά διοικητικά κόστη είναι η μάστιγα των κοινωνιών μας που βασίζονται στο κράτος δικαίου, οι οποίες, ενίοτε, δεν αντιλαμβάνονται ότι ο πληθωρισμός νομικών αποτελεσμάτων οδηγεί στην υποβάθμιση του κράτους δικαίου, διότι οι Ευρωπαίοι δεν εφαρμόζουν περιττούς και δαπανηρούς κανόνες. Δεν είναι αυταπάτη να τεθεί ως στόχος η κατά 25% μείωση του διοικητικού κόστους μέχρι το 2013, αρκεί να διεξαγάγουμε μια εμπεριστατωμένη ανάλυση των όσων διακυβεύονται και να μην παραγνωρίσουμε το γεγονός ότι οι ψευδο-εξοικονόμηση μπορεί να αποβεί πολύ πιο δαπανηρή.

Όλοι γνωρίζουν ότι η μετριοκρατία είναι πολύ πιο δαπανηρή, μακροπρόθεσμα, σε σύγκριση με την ποιότητα. Αν πρέπει να αγωνιζόμαστε συνεχώς κατά όλων των περιττών νόμων και των απορρεόντων διοικητικών δαπανών, πρέπει να διασφαλίσουμε ότι ρυθμίζουμε τις οικονομικές δραστηριότητες προσεκτικά και με ορθή κρίση, προς το βέλτιστο συμφέρον των καταναλωτών και των παρασκευαστών.

  Andreas Mölzer (ITS), γραπτώς. – (DE) Εάν δημιουργούμε ολοένα περισσότερους κοινοτικούς οργανισμούς, που έχουν επιπλέον εν μέρει τα ίδια καθήκοντα, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουμε εθνικές ευαισθησίες, δεν υπάρχει λόγος να απορούμε για τη διατύπωση κατηγοριών για υπερβολική γραφειοκρατία, ανεξέλεγκτη οργανωτική ανοησία και δημιουργία περιττών θέσεων εργασίας. Η εγγύτητα προς τον πολίτη απαιτεί κάτι περισσότερο από την ηλεκτρονική διακυβέρνηση και άλλους εντυπωσιασμούς της κοινής γνώμης. Πρέπει να αποφύγουμε και να σταματήσουμε την επικάλυψη.

Επίσης, πρέπει να αξιοποιηθούν οι υπάρχουσες δυνατότητες εξοικονόμησης, στις οποίες συγκαταλέγονται για παράδειγμα: η μείωση των εδρών του Κοινοβουλίου σε μία, ο υπολογισμός εξόδων βάσει των πραγματικών δαπανών, ένα εξαιρετικό σύστημα καταπολέμησης της απάτης και πραγματική ανάκτηση αχρεωστήτως καταβληθεισών ενισχύσεων, καθώς και το δυναμικό εξοικονόμησης δισεκατομμυρίων αν δεν επιβάλουμε διευρύνσεις σε διστακτικούς πολίτες. Η ΕΕ δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να δεχτεί την εξέλιξη που διαγράφεται σε ορισμένα κράτη μέλη για συμπερίληψη περισσοτέρων μεταναστών στη διοίκηση. Αυτό θα προξενούσε ανεπανόρθωτη ζημία στην επιδίωξη της δημιουργίας και ανάπτυξης μιας ευρωπαϊκής ταυτότητας.

– Έκθεση Diana Wallis (A6-0257/2007)

  Jean-Pierre Audy (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Υπερψήφισα την έκθεση της συναδέλφου, της κ. Wallis, σχετικά με το σχέδιο κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου που αφορά το εφαρμοστέο δίκαιο στις εξωσυμβατικές ενοχές («Ρώμη ΙΙ»). Αυτό το άκρως περίπλοκο θέμα είναι ένα βήμα προς την κατεύθυνση της εναρμόνισης των κανόνων που διέπουν τη σύγκρουση των νόμων των κρατών μελών, που ισχύουν στις εξωσυμβατικές ενοχές, τις συνέπειες, δηλαδή, των τροχαίων ατυχημάτων, του αθέμιτου ανταγωνισμού, της περιβαλλοντικής ζημίας, της συκοφαντικής δυσφήμισης και εν γένει, της παραβίασης των προσωπικών δικαιωμάτων κλπ.

Συνολικά, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν εισακούστηκε επαρκώς από τα κράτη μέλη, και οι αναρίθμητες μελέτες και εκθέσεις με στόχο να σταθμίσουν τις συνέπειες αυτής της συμφωνίας θα είναι κρίσιμες όταν επανέλθουμε σε αυτό το σημαντικό θέμα. Για παράδειγμα, όσον αφορά τα τροχαία ατυχήματα, πώς μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι με την εφαρμογή του νόμου της χώρας όπου συνέβη το ατύχημα, και όχι με την εφαρμογή του νόμου της χώρας κατοικίας του θύματος, και είμαστε άραγε βέβαιοι ότι εδάφια αυτού του κανονισμού αυτεπαγγέλτως υποχρεώνουν τα δικαστήρια να εκτιμήσουν τις ζημίες; Με ποιόν τρόπο θα διαχειριστούμε τη συκοφαντική δυσφήμιση στο πλαίσιο ενός παγκοσμιοποιημένου και αποϋλοποιημένου Τύπου; Μπορεί κανείς να συνεχίσει με πολλά τέτοια παραδείγματα. Εν προκειμένω μας περιμένει μεγάλος όγκος δουλειάς.

  Bruno Gollnisch (ITS), γραπτώς. – (FR) Θέλω να συγχαρώ την εισηγήτρια για το ισόρροπο κείμενο που μας προτείνει. Στόχος αυτού του κειμένου είναι η δημιουργία ενός συνεκτικού νομικού πλαισίου για τις σχέσεις μεταξύ διεθνούς αστικού δικαίου και άλλων κοινοτικών μέσων.

Αυτός ο κανονισμός που αφορά το εφαρμοστέο δίκαιο στις εξωσυμβατικές ενοχές («Ρώμη ΙΙ») επιδιώκει την εναρμόνιση των εθνικών κανόνων που διέπουν τη σύγκρουση νόμων. Αυτοί οι κανόνες καθορίζουν το εφαρμοστέο δίκαιο στις εξωσυμβατικές ενοχές, όπως είναι, για παράδειγμα, τα τροχαία ατυχήματα, η νομική ευθύνη για ένα προϊόν, ο αθέμιτος ανταγωνισμός ή η περιβαλλοντική ζημία.

Είμαστε υπέρ της αρχής της υιοθέτησης πρότυπων κανόνων σε σχέση με τη σύγκρουση νόμων, μολονότι εξακολουθούν να πρέπει να είναι, ας το θυμόμαστε αυτό, αρκούντως σαφείς και ακριβείς. Αυτό δεν συνέβη στην περίπτωση των επίμαχων διατάξεων για τη συκοφαντική δυσφήμιση από τα ΜΜΕ. Η ελευθερία του λόγου και του Τύπου πρέπει να προστατεύεται και να μπορεί να εφαρμόζεται πλήρως. Εν τη απουσία κανόνων για την προστασία της ανεξαρτησίας των συντακτών, ήταν λογικό να εξαιρεθούν οι διατάξεις που αφορούν την παραβίαση προσωπικών δικαιωμάτων από τα ΜΜΕ υπό το πρίσμα της «Ρώμης II».

Επομένως, θα υπερψηφίσουμε αυτήν την έκθεση.

– Έκθεση Αντωνίου Τρακατέλλη (A6-0184/2007)

  Françoise Grossetête (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Με χαροποιεί ιδιαίτερα η έγκριση του συμβιβασμού τον οποίο διαπραγματευτήκαμε με το Συμβούλιο όσον αφορά το δεύτερο πρόγραμμα κοινοτικής δράσης στον τομέα της υγείας για την περίοδο 2007-2013.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί πλέον να δράσει χωρίς ένα κοινό πρόγραμμα για την υγεία με κοινές δημόσιες επενδύσεις. Είναι ατυχές το γεγονός ότι ο προϋπολογισμός αναθεωρήθηκε προς τα κάτω. Απαιτείται ένας μεγάλος αριθμός επενδύσεων προτού αποκτήσουμε προληπτικούς και τεχνικούς πόρους. Η πρόληψη είναι καλύτερη από τη θεραπεία και η καλή ενημέρωση για τον τρόπο ζωής ή μια πιο υγιεινή διατροφή με στόχο τη μείωση της θνησιμότητας λόγω σοβαρών ασθενειών είναι βασική προϋπόθεση. Είναι βασικό, επίσης, να δημιουργήσουμε γενικώς διαθέσιμες τεχνικές λύσεις για έκτακτες καταστάσεις. Η ευρεία διαθεσιμότητα των απινιδωτών είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα.

Η υγεία, πάντως, δεν μπορεί να προσεγγίζεται υπό το στενό πρίσμα ενός απλού λογιστικού ζητήματος. Ωφελεί επίσης και πρωτίστως τους πάντες. Το να καταστήσουμε τους ασθενείς πιο υπεύθυνους είναι βασικό στοιχείο. Η δημιουργία σαφών και εφαρμόσιμων διατάξεων παντού στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αναμφίβολα ο πλέον ουσιαστικός τρόπος για να προχωρήσουμε στο μέλλον.

  Γεώργιος Τούσσας (GUE/NGL), γραπτώς. – Το πρόγραμμα δράσης που προτείνεται ως κοινή θέση του Συμβουλίου της ΕΕ δεν επιδιώκει την προστασία και την αναβάθμιση της δημόσιας υγείας αλλά τη διαχείριση των προβλημάτων της, την επέκταση της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών υγείας και τέλος τη διευκόλυνση των ιδιωτικών επιχειρηματικών ομίλων να διεισδύσουν σε αυτό τον κερδοφόρο τομέα για το κεφάλαιο.

Η κρατική ευθύνη και υποχρέωση για την προστασία και βελτίωση της δημόσιας υγείας μεταφέρεται στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στις ΜΚΟ, στην «κοινωνία των πολιτών», ενώ αναδεικνύεται η ατομική ευθύνη ως βασικός παράγοντας διαμόρφωσης της δημόσιας υγείας.

Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στη δημόσια υγεία εντάσσονται στη γενικότερη αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ, τη χειροτέρευση των όρων ασφάλισης και την αύξηση ορίων συνταξιοδότησης των εργαζομένων. Είμαστε ριζικά αντίθετοι με τις αντεργατικές προτάσεις που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα κοινοτικής δράσης στον τομέα της δημόσιας υγείας.

Το ΚΚΕ αγωνίζεται για αποκλειστικά δημόσια υγεία και πρόνοια που θα καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής οικογένειας.

– Έκθεση María Sornosa Martínez (A6-0218/2007)

  Ivo Belet (PPE-DE). – (NL) Κυρία Πρόεδρε, είμαι εδώ στο κέντρο. Επιτρέψτε μου μια σύντομη παρατήρηση σχετικά με τη μείωση της χρήσης υδραργύρου, την οποία υποστηρίζουν όλοι. Είναι καλό πράγμα διότι, σε πολλούς τομείς, η χρήση υδραργύρου ξεπεράστηκε και, πράγματι, αντικαταστάθηκε από άλλες ύλες, η πλήρης όμως απαγόρευση σε παραδοσιακά αντικείμενα, περιλαμβανομένων των βαρομέτρων που περιέχουν υδράργυρο, οδηγεί τα πράγματα υπερβολικά μακριά, κατά την άποψή μου.

Επισκέφθηκα πρόσφατα την εταιρεία Dingens στη βελγική πόλη Leopoldsburg, όπου, επί δεκαετίες, αποδεικνύουν ότι τα βαρόμετρα που περιέχουν υδράργυρο μπορούν να παράγονται με βιώσιμο και οικολογικά υπεύθυνο τρόπο. Επιπλέον, αυτά τα παραδοσιακά βαρόμετρα έχουν απεριόριστη διάρκεια ζωής, σε αντιδιαστολή με τους ψηφιακούς διαδόχους τους, που λειτουργούν με μπαταρίες και, επομένως, χρησιμοποιούν ενέργεια. Επίσης, εφόσον οι παραγωγοί παραδοσιακών βαρόμετρων απέκτησαν δεξιότητες στη συντήρηση αυτών των συσκευών με βιώσιμο τρόπο, ο υδράργυρος των βαρομέτρων δεν καταλήγει πλέον στον κύκλο αποβλήτων.

Κατά συνέπεια, καλώ την Επιτροπή –και αυτό είναι το τελευταίο μου σχόλιο– και όλους όσοι εμπλέκονται, να αποστείλουν μήνυμα σε αυτό το στάδιο στον αντίστοιχο κλάδο και προς όφελος της αξιολόγησης, η οποία πραγματοποιήθηκε επί διετία, για τη δέουσα καταγραφή αυτής της δικαιολογημένης ειδικής κατάστασης των προϊόντων βαρομέτρου που περιέχουν υδράργυρο, ούτως ώστε –ευελπιστούμε– αυτά να συνεχίσουν να εμπίπτουν σε καθεστώς εξαίρεσης.

  Philip Claeys (ITS). – (NL) Σας ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε. Υπερψήφισα τις τροπολογίες αριθ. 1 και 2, διότι είμαι της άποψης ότι η παραγωγή παραδοσιακών βαρομέτρων πρέπει να παραμείνει μια εναλλακτική επιλογή. Απεχθάνομαι κάθε είδους ευρωπαϊκή ανάμειξη που οδηγεί στον παραγκωνισμό όχι μόνο των παραδοσιακών εθίμων και μεθόδων παραγωγής, αλλά και της απασχόλησης.

Επιπλέον, εγείρεται έντονα το ερώτημα αν η απαγόρευση των βαρομέτρων που περιέχουν υδράργυρο θα είναι αποτελεσματικό μέτρο. Άλλες μορφές χρήσης υδραργύρου είναι πολύ πιο διαδεδομένες και πολύ πιο προβληματικές σε σύγκριση με αυτές που χρησιμοποιούνται στην παραγωγή βαρομέτρων. Επίσης, δεδομένου ότι τα βαρόμετρα που περιέχουν υδράργυρο δεν απαιτούν μπαταρίες, έχουν απεριόριστη διάρκεια ζωής.

Το Σώμα για μία ακόμη φορά κατάφερε να χάσει την ευκαιρία να λάβει δεόντως υπόψη μια συγκεκριμένη πραγματικότητα, ότι δηλαδή οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις κατέχουν κρίσιμη θέση στην οικονομία μας και στην Ευρώπη. Το τελευταίο πράγμα που χρειάζονται αυτές οι ΜΜΕ είναι ακόμα περισσότερη ευρωπαϊκή ανακατωσούρα και ανάμειξη.

  Jim Allister (NI), γραπτώς. – (EN) Υπερψήφισα τις τροπολογίες οι οποίες υποστήριζαν την εξαίρεση των βαρομέτρων από αυτό το εξαιρετικά προγραφικό νομοθέτημα και, δεδομένου ότι οι εν λόγω τροπολογίες απορρίφθηκαν, καταψήφισα την έκθεση.

Η γενική απαγόρευση της χρήστης οργάνων υδραργύρου καταστρέφει μια παραδοσιακή βιοτεχνία στο Ηνωμένο Βασίλειο και είναι προϊόν της επίμονης παρεμβατικότητας των Βρυξελών σε θέματα τα οποία υπερβαίνουν κατά πολύ τα όρια της λογικής ή της αναγκαιότητας.

  Jean-Pierre Audy (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Επικροτώ τη συνετή απόφαση που ελήφθη σε σχέση με την κοινή θέση του Συμβουλίου, η οποία ενσωματώνει την πλειονότητα των τροπολογιών που ενέκρινε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η βασική διαφορά ανάμεσα στις θέσεις του Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου αφορά τα βαρόμετρα που περιέχουν υδράργυρο και τις εξαιρέσεις που θα ισχύσουν, λόγω του γεγονότος ότι η απαγόρευση που θα τεθεί ακολούθως σε ισχύ θα εφαρμοστεί μόνο στα νέα βαρόμετρα που περιέχουν υδράργυρο, δεδομένου ότι τα βαρόμετρα που ήδη κυκλοφορούν μπορούν πάντα να πωλούνται εκ νέου, να επιδιορθώνονται και να συντηρούνται.

Λαμβάνοντας υπόψη τις λίαν επιβλαβείς ιδιότητες του υδράργυρου και την ακόμα μεγαλύτερη ποσότητα υδράργυρου που περιέχεται σε παραδοσιακά βαρόμετρα σε σύγκριση, για παράδειγμα, με τα θερμόμετρα που μετράνε τη θερμοκρασία του σώματος, η λύση που προτείνει το Συμβούλιο να χορηγηθεί προσωρινή παρέκκλιση αποτελεί έναν ισόρροπο συμβιβασμό: ο στόχος είναι, στην πράξη, να χορηγηθεί προσωρινή παρέκκλιση προκειμένου να επιτραπεί στους παρασκευαστές παραδοσιακών βαρόμετρων να προσαρμοστούν στις νέες ρυθμίσεις.

  Françoise Grossetête (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Επικροτώ την έγκριση της πρότασης οδηγίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, με την οποία τροποποιείται η οδηγία 76/769/ΕΟΚ του Συμβουλίου σχετικά με περιορισμούς διάθεσης στην αγορά ορισμένων οργάνων μέτρησης που περιέχουν υδράργυρο.

Τάσσομαι υπέρ του περιορισμού διάθεσης στην αγορά, προς το ευρύ κοινό, οργάνων μέτρησης που περιέχουν υδράργυρο, ο οποίος έχει απαγορευτεί στη Γαλλία από το 1998.

Η κοινή θέση του Συμβουλίου, την οποία αποδέχθηκε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, θεσπίζει μια ισορροπία που επιτρέπει τη μείωση των ορίων διαφυγής υδραργύρου στο περιβάλλον, επιτρέποντας παράλληλα μια μεταβατική περίοδο για ορισμένα όργανα, όπως είναι τα παραδοσιακά βαρόμετρα. Μια μεταβατική περίοδος δύο ετών μετά την ημερομηνία έναρξης ισχύος της οδηγίας θα επιτρέψει στις ενδιαφερόμενες βιομηχανίες να αναπτύξουν την τεχνολογία τους για την παραγωγή συσκευών που δεν θα περιέχουν υδράργυρο.

  James Nicholson (PPE-DE), γραπτώς. – (EN) Με θλίβει το γεγονός ότι εξακολουθούμε να θεσπίζουμε νομοθεσία η οποία θέτει σε κίνδυνο θέσεις εργασίας χωρίς να προσφέρει ουσιαστικά περιβαλλοντικά οφέλη. Η βιομηχανία κατασκευής βαρομέτρων του Ηνωμένου Βασιλείου είναι, όπως και σε άλλα κράτη μέλη, μια παραδοσιακή βιομηχανία με παράδοση αιώνων. Ο έλεγχος της χρήσης υδραργύρου είναι προφανώς επιβεβλημένος, και τα τελευταία χρόνια έχουμε σημειώσει σημαντική πρόοδο σε συναφή θέματα, όπως η αποθήκευση και η εξαγωγή. Εντούτοις, πρέπει να επιτραπεί η προστασία των παραδοσιακών μεθόδων κατασκευής βαρομέτρων, θεσπίζοντας τη χρησιμοποίηση κατάλληλων ενδείξεων ασφαλείας κλπ. Δεν χρειάζεται να καταστρέψουμε μια τέχνη με μακρά παράδοση απλώς και μόνο επειδή είναι ευκολότερο να εφαρμόζουμε προκρούστεια νομοθετικά μέτρα. Η κοινωνική Ευρώπη στερείται περιεχομένου εάν σημαίνει ότι καταδικάζουμε στην ανεργία άτομα τα οποία απασχολούνται σε παραδοσιακούς τομείς.

  Marianne Thyssen (PPE-DE), γραπτώς. (NL) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, ο υδράργυρος είναι επικίνδυνο προϊόν, το οποίο πρέπει να αντιμετωπίζεται με την αναγκαία προφύλαξη. Κανένας εδώ στο Σώμα δεν αμφιβάλλει γι’ αυτό. Δυστυχώς, το Σώμα επεδίωξε αυτήν τη θέση σήμερα όσον αφορά την έκθεση Sornosa Martínez με τα παράλογα επίπεδα, κάτι για το οποίο εκφράζω τη βαθιά μου λύπη.

Εμμένοντας σταθερά στην πλήρη απαγόρευση της παραγωγής παραδοσιακών βαρομέτρων, η Επιτροπή, με τη στήριξη σήμερα της πλειοψηφίας του Σώματος, έθεσε την ταφόπετρα σε έναν τομέα που αντιπροσωπεύει 360 χρόνια ευρωπαϊκής παράδοσης. Το γεγονός ότι όλοι οι παραγωγοί βαρομέτρων στην Ευρωπαϊκή Ένωση αντιπροσωπεύουν μόλις λίγα δέκατα των ποσοστών ετήσιας κατανάλωσης υδραργύρου, ο οποίος υδράργυρος, παρεμπιπτόντως, ανακυκλώνεται κατά 100%, χειροτερεύει τα πράγματα. Σήμερα, η απόφασή μας σαφώς και δεν υπαγορεύτηκε από κοινή λογική.

– Έκθεση Asa Westlund (A6-0153/2007)

  Charlotte Cederschiöld, Christofer Fjellner, Gunnar Hökmark και Anna Ibrisagic (PPE-DE), γραπτώς. (SV) Οι ψηφοφορίες επί των εκθέσεων της κ. Westlund δεν αφορούν μόνο το ποια πρόσθετα τροφίμων επιτρέπεται να χρησιμοποιούνται. Αφορούν κυρίως το ποιος θα αποφασίζει ανά περίπτωση σε θέματα πρόσθετων σε τρόφιμα.

Σε αντίθεση με την εισηγήτρια, εμείς οι σουηδοί Συντηρητικοί δεν πιστεύουμε ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να αξιολογήσει και να λάβει αποφάσεις για την έγκριση κάθε πρόσθετου τροφίμων, για παράδειγμα με βάση λεπτομέρειες όπως είναι οι κίνδυνοι που αντιπροσωπεύουν συγκεκριμένα πρόσθετα τροφίμων για ανθρώπους με αλλεργίες. Αυτό θα σήμαινε την πολιτικοποίηση σημαντικών θεμάτων που πρέπει να αποφασίζονται σε επιστημονική βάση και από τις αρμόδιες αρχές. Κατά συνέπεια, απορρίπτουμε την πρόταση που αφορά την ενίσχυση των εξουσιών συναπόφασης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Κατόπιν αυτού, καταψηφίσαμε τις περιττές λεπτομερείς ρυθμίσεις κατά τη σημερινή ψηφοφορία.

– Έκθεση Asa Westlund (A6-0154/2007)

  Zuzana Roithová (PPE-DE). – (CS) Κύριε Επίτροπε, υποστήριξα την πιο ευέλικτη έγκριση για πρόσθετα τροφίμων. Η Επιτροπή πρέπει να εξετάσει ειδικά τον αντίκτυπο αυτών των πρόσθετων στο περιβάλλον και στην υγεία. Θέλω, αν μου επιτρέπετε, να επιστήσω την προσοχή σας στον υψηλό αριθμό ατόμων με αλλεργίες, οι ζωές των οποίων εξαρτώνται από το να ακολουθούν δίαιτα που δεν περιέχει γλουτένη. Συμπληρωματικά στα ειδικά παρασκευασμένα αγαθά, αγοράζουν συνήθη τρόφιμα, τα οποία κανονικά δεν περιέχουν γλουτένη. Τα πρόσθετα πρέπει να αναγράφονται δεόντως στη σήμανση, ούτως ώστε οι καταναλωτές να μην παραπλανόνται. Οι παρασκευαστές και οι επόπτες συχνά αγνοούν το γεγονός ότι η σήμανση κάθε προϊόντος πρέπει ρητώς να αναφέρει αν περιέχει γλουτένη. Στατιστικώς, στους Ευρωπαίους που πάσχουν από αλλεργίες οι οποίες προκαλούνται από τρόφιμα, δυστυχώς δεν παρέχονται οι αναγκαίες πληροφορίες όταν κάνουν τις αγορές τους, έτσι είτε περιορίζεται η επιλογή τροφίμων τους είτε, ακόμα χειρότερα, θέτουν σε κίνδυνο την υγεία τους. Καλώ, επομένως, την Επιτροπή να επιβλέψει την ενδεδειγμένη έρευνα για γλουτένη στα πρόσθετα και να προωθήσει την περιεκτική σήμανση όλων των τροφίμων, ούτως ώστε οι Ευρωπαίοι που ακολουθούν δίαιτα που δεν περιέχει γλουτένη να μπορούν επίσης να το καταλάβουν.

  Jean-Pierre Audy (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Υπερψήφισα την έξοχη έκθεση της σουηδού συναδέλφου, της κ. Westlund, σχετικά με τα πρόσθετα τροφίμων. Αν και είναι φυσικό να απλοποιήσουμε το καθήκον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής συμφωνώντας ότι οι αποφάσεις σχετικά με την έγκριση πρόσθετων σε τρόφιμα πρέπει να εμπίπτει στη διαδικασία της τροπολογίας, η Επιτροπή πρέπει από την πλευρά της να λάβει υπόψη τα σχόλια στα οποία επανειλημμένως και επί χρόνια προβαίνει το Κοινοβούλιο στον νέο κανονισμό για τα πρόσθετα τροφίμων και στον νέο κανονισμό με τον οποίο θεσπίζεται κοινή διαδικασία έγκρισης τροφίμων για τα πρόσθετα τροφίμων, τα ένζυμα τροφίμων και τα αρτύματα τροφίμων.

Αυτά τα σχόλια αφορούν κατά βάση το περιβάλλον, τη δημόσια υγεία και τους αλλεργικούς. Πρέπει να μας χαροποιεί το γεγονός ότι η τρέχουσα νομοθεσία ορίζει πως η έγκριση πρόσθετων δεν πρέπει να παραπλανεί τους καταναλωτές. Ωστόσο, οι χρωστικές ουσίες ενίοτε δίνουν την εντύπωση ότι ένα τρόφιμο περιέχει φρούτο, ενώ κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Η προστασία του καταναλωτή πρέπει, επομένως, να ενισχυθεί σε αυτό το σημείο, χωρίς αυτό να πλήττει τους παρασκευαστές.

  Thomas Wise (IND/DEM), γραπτώς. – (EN) Παρότι συμφωνώ με τις αρχές οι οποίες διαπνέουν τις τροπολογίες σχετικά με τη σήμανση των ΓΤΟ, απείχα από την ψηφοφορία διότι θεωρώ ότι τα θέματα αυτά δεν πρέπει να υπάγονται στο πεδίο αρμοδιότητας της ΕΕ, αλλά να τα χειρίζονται οι εθνικές κυβερνήσεις.

- Έκθεση Avril Doyle (A6-0177/2007)

  Jean-Pierre Audy (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Υπερψήφισα την έξοχη έκθεση της αξιότιμης ιρλανδής συναδέλφου, της κ. Doyle, σχετικά με την πρόταση κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για τα ένζυμα τροφίμων και την τροποποίηση ορισμένων υφιστάμενων κειμένων. Για να αρθούν τα προσκόμματα στο εμπόριο και να αποτραπεί όχι μόνο η νομική αβεβαιότητα, αλλά και οι διαφορετικές προδιαγραφές υγείας και προστασίας των καταναλωτών μεταξύ των κρατών μελών, είναι ζωτικής σημασίας να εναρμονίσουμε, σε κοινοτικό επίπεδο, τους κανόνες της χρήσης ενζύμων στον τομέα της επεξεργασίας τροφίμων, ο οποίος γνώρισε σημαντική ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια (ψημένα τρόφιμα, τυρί, μπύρα, φρουτοχυμοί, άμυλο, κλπ.).

Μείζονες επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις, που καθιστούν δυνατή τη δημιουργία νέων ενζύμων από γενετικώς τροποποιημένους μικρο-οργανισμούς, πρέπει να μας οδηγήσουν στο να αποδεχθούμε την προοπτική εναρμονισμένης νομοθεσίας σχετικά με τη χρήση ενζύμων σε τρόφιμα εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό είναι προς το βέλτιστο συμφέρον των καταναλωτών και των παρασκευαστών, εφόσον δεν έχουμε μια υπέρμετρα δαπανηρή μορφή νομοθεσίας.

– Έκθεση Mojca Drčar Murko (A6-0185/2007)

  Jean-Pierre Audy (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Υπερψήφισα την έξοχη έκθεση της σλοβένας συναδέλφου, της κ. Drčar Murko, σχετικά με την πρόταση κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για τα αρτύματα και ορισμένα συστατικά τροφίμων με αρτυματικές ιδιότητες που χρησιμοποιούνται εντός και επί τροφίμων και για την τροποποίηση ορισμένων υφιστάμενων κειμένων.

Στην παρούσα φάση, όλες οι φυσικές γεύσεις και μυρωδιές μπορούν να αναπαραχθούν με συνθετικές ουσίες, από 2 600 μόρια με αρτυματικές ιδιότητες, με την ενυπάρχουσα δυνατότητα δημιουργίας νέων γεύσεων που δεν υπάρχουν στη φύση. Οι τεχνολογικές εξελίξεις στον αρτυματικό τομέα και οι ταχέως μεταλλασόμενες γεύσεις των συμπολιτών μας πρέπει να μας ενθαρρύνουν να κατοχυρώσουμε την ασφάλεια των τροφίμων και την προστασία των καταναλωτών και να δώσουμε στον κλάδο την ευκαιρία να επιδιώξει την τεχνολογική εξέλιξη, στόχος δε όλων αυτών είναι η ενίσχυση της εσωτερικής αγοράς.

Τέθηκαν πολλές ερωτήσεις, και επικροτώ τους συμβιβασμούς που πέτυχε ο εισηγητής, οι οποίοι διασφαλίζουν ότι η πρόταση κανονισμού αποτελεί μια αποτελεσματική πρωτοβουλία με στόχο τον εκσυγχρονισμό και την απλοποίηση της νομοθεσίας που διέπει τα αρτύματα.

  Glyn Ford (PSE), γραπτώς. – (EN) Θα υπερψηφίσω αυτήν την έκθεση. Χαιρετίζω ιδιαιτέρως την προσήλωση στον στόχο της σήμανσης των ΓΤΟ. Δεν συμμερίζομαι απολύτως τις ανησυχίες που εκφράζουν ορισμένοι συνάδελφοί μου ως προς την ασφάλεια των ΓΤΟ. Οι εκτιμήσεις μου διαφέρουν. Ως επιστήμων, θεωρώ ότι οι ΓΤΟ μπορούν να διαδραματίσουν χρήσιμο ρόλο. Εντούτοις, αποδέχομαι ότι και οι άλλοι έχουν δικαίωμα να προβαίνουν σε ελεύθερες επιλογές. Συνεπώς, η σήμανση επιτρέπει σε όσους έχουν καταλήξει σε διαφορετικές εκτιμήσεις από τις δικές μου να αποφεύγουν προϊόντα τα οποία έχουν επιλέξει να απορρίψουν.

– Εκθέσεις Asa Westlund (A6-0154/2007) και Mojca Drčar Murko (A6-0185/2007)

  Gerard Batten (IND/DEM), γραπτώς. – (EN) Παρότι συμφωνούμε με τις αρχές οι οποίες διαπνέουν τις τροπολογίες σχετικά με τη σήμανση των ΓΤΟ, το Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου απείχε από την ψηφοφορία διότι θεωρεί ότι τα θέματα αυτά δεν πρέπει να υπάγονται στο πεδίο αρμοδιότητας της ΕΕ, αλλά να τα χειρίζονται οι εθνικές κυβερνήσεις.

  Nigel Farage (IND/DEM), γραπτώς. – (EN) Η τροπολογία 38 –η οποία προβλέπει τη σήμανση των συστατικών τροφίμων τα οποία προέρχονται από ΓΤΟ– αποτελεί λόγο αποχής (παρά στήριξης), έστω και αν μπορεί να θεωρηθεί επί της ουσίας επιθυμητή, δεδομένου ότι προέρχεται από μια επικίνδυνα και εγγενώς αντιδημοκρατική πηγή (τα θεσμικά όργανα της ΕΕ). Με άλλα λόγια, θεωρώ ότι η χωρίς δημοκρατική λογοδοσία συγκέντρωση εξουσίας στα χέρια της ΕΕ απειλεί περισσότερο τον πολιτισμό από ό,τι τα χωρίς σήμανση πρόσθετα τροφίμων τα οποία προέρχονται από ΓΤΟ. Συνεπώς, απείχα αντί να υπερψηφίσω αυτήν την τροπολογία.

– Εκθέσεις Asa Westlund (A6-0153/2007 και A6-0154/2007), Avril Doyle (A6-0177/2007) και Mojca Drčar Murko (A6-0185/2007)

  Françoise Grossetête (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Υπερψήφισα τη δέσμη μέτρων σχετικά με τον εξορθολογισμό των διαδικασιών για την έγκριση, τη χρήση και την παγίωση οδηγιών που αφορούν πρόσθετα και αρτύματα, καθώς και την εναρμόνιση της νομοθεσίας που διέπει τα ένζυμα.

Θεσπίστηκαν και ορισμένες πρόσθετες εγγυήσεις ώστε να διασφαλιστεί η διαφάνεια των αποφάσεων και η προστασία των καταναλωτών, και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό. Ο στόχος της μελλοντικής νομοθεσίας θα είναι να διασφαλιστεί η προστασία των καταναλωτών και η ασφάλεια των τροφίμων, παράλληλα με τη διατήρηση της καινοτομίας και της ανταγωνιστικότητας στον κλάδο επεξεργασίας τροφίμων.

Η βιομηχανία τροφίμων χρησιμοποιεί πολλά φυσικά και τεχνητά αρτύματα: καταγράφονται όχι λιγότερα των 2 600. Ολοένα και περισσότερα ένζυμα χρησιμοποιούνται στην παρασκευή τροφίμων και με τα κείμενα που εγκρίθηκαν επιδιώκεται η βελτίωση της ασφάλειας στη χρήση αυτών των ουσιών.

Η ανταγωνιστικότητα του κλάδου επεξεργασίας τροφίμων στην αγορά πρέπει να διατηρηθεί. Τα φυσικά αρτύματα παρασκευάζονται εξολοκλήρου από φυσικές αρτυματικές ουσίες. Η αναλογία 90/10 που πρότεινε η Επιτροπή καθιστά δυνατή την παραγωγή φυσικού αρτύματος με γεύσεις που διαφέρουν αναλόγως των προϊόντων, των στόχων ή της κουλτούρας των κρατών μελών. Το 10% είναι φυσικής μεν προέλευσης, άλλης όμως από τη βασική ουσία που χρησιμοποιήθηκε.

Λυπούμαι, επομένως, για την έγκριση αυτού του αυθαίρετου κανόνα, που ονομάζεται 95/5, ο οποίος μπορεί να πλήξει τον κλάδο επεξεργασίας τροφίμων, χωρίς όμως να παρέχει καλύτερη ενημέρωση στους καταναλωτές.

- Έκθεση Astrid Lulling (A6-0148/2007)

  Konrad Szymański (UEN), γραπτώς. – (EN) Ψήφισα κατά της έκθεσης σχετικά με τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης στο οινόπνευμα και τα οινοπνευματώδη ποτά. Η Επιτροπή Οικονομικών και Νομισματικών Θεμάτων ψήφισε υπέρ της αύξησης των ελαχίστων τιμών κατά 4,5%. Δεδομένου ότι τάσσομαι κατά οιασδήποτε, ακόμη και της ελάχιστης, εναρμόνισης ή αύξησης της φορολογίας, όφειλα να καταψηφίσω την έκθεση της Astrid Lulling.

  Marianne Thyssen (PPE-DE), γραπτώς. (NL) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, τα πάθη οξύνονται κάθε φορά που μιλάμε για τη μπύρα, το κρασί ή άλλα αλκοολούχα ποτά στο Σώμα. Αυτό ίσχυε επίσης και στις συμφωνίες που διέπουν τον ζύθο. Τα πράγματα δεν διαφέρουν σήμερα. Πριν από δεκαπέντε χρόνια, το Συμβούλιο συμφώνησε σε κατώτατους συντελεστές στον ειδικό φόρο κατανάλωσης για τα αλκοολούχα ποτά. Η πρόθεση ήταν σαφής: να εναρμονιστούν οι τελείως διαφορετικοί συντελεστές στα κράτη μέλη.

Μετά την παρέλευση όλων αυτών των χρόνων, είμαστε αναγκασμένοι να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι οι αποφάσεις που ελήφθησαν τότε ήταν άστοχες. Συνεπώς, για λόγους δημόσιας υγείας, ορισμένα κράτη μέλη, περιλαμβανομένων των σκανδιναβικών χωρών, εφαρμόζουν συντελεστές που είναι πολύ υψηλότεροι από τους κατώτατους συντελεστές. Αυτό δεν είναι καθόλου άσχημο. Κάθε κράτος μέλος δικαιούται να υιοθετεί πολιτική ειδικών φόρων κατανάλωσης που να αντικατοπτρίζει τις παραδόσεις και προτιμήσεις πολιτικής του.

Επιτρέψτε μας, ωστόσο, να παραδεχθούμε ότι η διόρθωση του πληθωρισμού στους υφιστάμενους συντελεστές, την οποία πρότεινε η Επιτροπή, δεν θα κάνει τη διαφορά. Λαμβάνοντας υπόψη ότι θα συνεχιστεί η απόκλιση στους συντελεστές των ειδικών φόρων κατανάλωσης μεταξύ των κρατών μελών και οι υφιστάμενες στρεβλώσεις στον ανταγωνισμό χωρίς να διαφαίνονται σημάδια σύγκλισης, στήριξα την εισηγήτρια Lulling στην απορριπτική της στάση.

- Έκθεση Jeanine Hennis-Plasschaert (A6-0270/2007)

  Hubert Pirker (PPE-DE). – (DE) Κυρία Πρόεδρε, η στοχοθεσία της κ. Hennis-Plasschaert σχετικά με την πρόταση οδηγίας πρέπει να εγκριθεί γιατί απλά το ζητούμενο είναι να προστατευθούν από τρομοκρατικές ενέργειες σημαντικές υποδομές που αφορούν περισσότερες της μίας χώρες. Ως εκ τούτου, χρειάζεται να προσδιοριστούν και να χαρακτηριστούν οι υποδομές, και χρειάζονται και σχέδια ασφαλείας.

Όμως, η πρόταση της Επιτροπής πηγαίνει πολύ μακριά, παραβιάζει την αρχή της αλληλεγγύης συγχέοντας την καταπολέμηση της τρομοκρατίας με οικονομικά μέσα. Η Επιτροπή είναι υποχρεωμένη να απαντήσει στην ερώτηση αν μια κεντρική καταγραφή υποδομών ζωτικής σημασίας εξυπηρετεί τελικά τους τρομοκράτες και αυξάνει έτσι τον κίνδυνο.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο παρουσίασε εποικοδομητικές τροπολογίες και, ευτυχώς, εγκρίναμε τις αλλαγές αυτές με μεγάλη πλειοψηφία. Ως εκ τούτου, συνιστώ στην Επιτροπή να τις επεξεργαστεί. Εγώ ενέκρινα την έκθεση.

  Jean-Pierre Audy (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Υπερψήφισα την έξοχη έκθεση της ολλανδής συναδέλφου, της κ. Hennis-Plasschaert, σχετικά με την πρόταση οδηγίας του Συμβουλίου που αφορά τις υποδομές ζωτικής σημασίας. Καταρχάς, επικροτώ το όραμα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Ιουνίου του 2004, που είναι πίσω από αυτήν την πρόταση οδηγίας. Είναι, πραγματικά, επιτακτική ανάγκη να στηρίξει η Ευρωπαϊκή Ένωση τα κράτη μέλη σε ό,τι αφορά την προστασία των κρίσιμων υποδομών από κινδύνους, περιλαμβανομένων των τρομοκρατικών κινδύνων, τους οποίους αντιμετωπίζουμε. Μολονότι η ευθύνη για αυτού του είδους τις υποδομές εναπόκειται στα κράτη μέλη και στους ιδιοκτήτες/φορείς εκμετάλλευσης, που γενικά συνδέονται με αυτές, είναι λογικό να κοινοτικοποιηθούν ορισμένες πτυχές της πρόληψης, του προσδιορισμού και του χαρακτηρισμού των υποδομών ζωτικής σημασίας, καθώς και η αξιολόγηση της ανάγκης καλύτερης προστασίας αυτών των υποδομών. Η ανάπτυξη του Διαδικτύου και η ελευθέρωση ορισμένων αγορών (ηλεκτρική ενέργεια, φυσικό αέριο, τηλεπικοινωνίες, σιδηροδρομικές εμπορευματικές μεταφορές, κλπ.) πρέπει να μας κάνουν να είμαστε σε μεγαλύτερη εγρήγορση σε ό,τι αφορά τις υποδομές μας ζωτικής σημασίας, που καθίστανται ολοένα και πιο διασυνδεδεμένες σε ολόκληρη την Ευρώπη και η διακοπή των οποίων, σε μόνιμη ή προσωρινή βάση, ή η καταστροφή τους, θα μπορούσε να έχει σοβαρό αντίκτυπο στην υγεία, την ασφάλεια και την οικονομική και κοινωνική ευημερία των Ευρωπαίων, καθώς και στην ομαλή λειτουργία των κυβερνήσεων των κρατών μελών.

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), γραπτώς. (PT) Η θέσπιση κοινού πλαισίου δράσης για την προστασία της ευρωπαϊκής υποδομής ζωτικής σημασίας σημαίνει ότι για μία ακόμη φορά ερχόμαστε αντιμέτωποι με το κεντρικό ερώτημα της εκχώρησης αρμοδιοτήτων που εμπίπτουν στον πυρήνα της κρατικής κυριαρχίας στη σφαίρα της ΕΕ.

Ο ορισμός της προστασίας αυτών των υποδομών σε κοινοτικό επίπεδο, στο όνομα της λεγόμενης «καταπολέμησης της τρομοκρατίας», σημαίνει ότι τα κράτη μέλη θα βρεθούν αντιμέτωπα με την εφαρμογή δεσμευτικών μέτρων, όπως πράγματι αναφέρεται στην αιτιολόγηση αυτής της πρότασης.

Παρόλο που ο εισηγητής περιόρισε το εύρος της αρχικής πρότασης, υπογραμμίζοντας λόγου χάρη ότι η ευθύνη της προστασίας της υποδομής ζωτικής σημασίας εμπίπτει μόνο και αποκλειστικώς στην αρμοδιότητα των κρατών μελών και λαμβάνοντας υπόψη ότι μια κοινοτική προσέγγιση δικαιολογείται μόνο αν θίγονται τουλάχιστον τρία κράτη μέλη, ή δύο κράτη μέλη πέραν αυτού στο οποίο βρίσκεται η υποδομή ζωτικής σημασίας, οι βασικοί στόχοι δεν τίθενται υπό αμφισβήτηση.

Πρέπει επίσης να υπογραμμιστεί ότι, όπως έδειξαν πρόσφατα γεγονότα, μέτρα που υπονομεύουν τα δικαιώματα, τις ελευθερίες και τις εγγυήσεις των πολιτών εφαρμόστηκαν με την πρόφαση της λεγόμενης «καταπολέμησης της τρομοκρατίας». Ας ελπίσουμε ότι η έννοια της «προστασίας της ευρωπαϊκής υποδομής ζωτικής σημασίας» δεν θα χρησιμοποιηθεί ως επιχείρημα υπέρ της περιστολής της νόμιμης συνδικαλιστικής δράσης των εργαζομένων, που προασπίζονται τα δικαιώματά τους.

  Jörg Leichtfried (PSE), γραπτώς. – (DE) Εγκρίνω την έκθεση για τον προσδιορισμό και τον χαρακτηρισμό της Ευρωπαϊκής Υποδομής Ζωτικής Σημασίας και την αξιολόγηση της ανάγκης για βελτίωση της προστασίας της.

Η βλάβη ή η παύση λειτουργίας μιας εγκατάστασης υποδομής σε ένα κράτος μέλος μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις σε αρκετά άλλα κράτη μέλη και στην ευρωπαϊκή οικονομία γενικότερα. Ως εκ τούτου, η προστασία υποδομών ζωτικής σημασίας είναι πολύ σημαντική για την εσωτερική ασφάλεια της ΕΕ.

Ταυτόχρονα είμαι υπέρ της πρότασης της έκθεσης να καταρτιστεί βάσει κοινών κριτηρίων κατάλογος των τομέων προτεραιότητας που έχουν ευρωπαϊκές υποδομές ζωτικής σημασίας. Τα κράτη μέλη δεν πρέπει, όμως, να υποχρεωθούν να δηλώσουν συγκεκριμένα στην Επιτροπή τις ζωτικής σημασίας υποδομές τους γιατί αυτό θα ήταν αντίθετο προς τα συμφέροντα εθνικής ασφάλειας.

Η δημιουργία οριζοντίων διατάξεων σε επίπεδο ΕΕ που θα λαμβάνουν υπόψη τις περίπλοκες διαδικασίες και τα κομβικά σημεία των υποδομών ζωτικής σημασίας με διασυνοριακά χαρακτηριστικά είναι ένα δικαιολογημένο αίτημα. Ταυτόχρονα, όμως, πρέπει να αναγνωριστεί ότι η ΕΕ πρέπει να υποστηρίζει, και όχι να διπλασιάζει, την εργασία των κρατών μελών. Επομένως, υποστηρίζω και την πρόταση μιας προσέγγισης από κάτω προς τα επάνω, γιατί οι εθνικές υπηρεσίες γνωρίζουν πιο καλά τι συμβαίνει στην εκάστοτε χώρα τους.

  Γεώργιος Τούσσας (GUE/NGL), γραπτώς. – Η Έκθεση αποδέχεται πλήρως την φιλοσοφία της πρότασης οδηγίας, που χαρακτηρίζει Ευρωπαϊκή Υποδομή Ζωτικής Σημασίας κάθε σημαντική υποδομή δημόσια και ιδιωτική που επηρεάζει περισσότερα κράτη-μέλη της Ε.Ε. και τα υποχρεώνει να υποβάλλουν κατάλογο των υποδομών αυτών στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία διαμορφώνει τον ενιαίο κατάλογο για όλη την Ε.Ε., ώστε να εποπτεύει και να ελέγχει την ασφάλειά τους από «τρομοκρατικές ενέργειες».

Με την πρόταση οδηγίας :

Οι ιδιώτες, δηλαδή οι μονοπωλιακές επιχειρήσεις, αποκτούν αρμοδιότητες σε ζητήματα εθνικής ασφάλειας που προηγουμένως αποτελούσαν αποκλειστική κρατική ευθύνη.

Ανοίγει ο δρόμος να χαρακτηριστούν «τρομοκρατικές ενέργειες» κινητοποιήσεις του εργατικού και μαζικού κινήματος που επηρεάζουν οποιαδήποτε υποδομή «ευρωπαϊκής σημασίας», ακόμη και ιδιωτικές εγκαταστάσεις (π.χ. απεργία σε κρίσιμους τομείς –ενέργεια, τηλεπικοινωνίες κλπ– ή συμβολική κατάληψη εργοστασίων, επιχειρήσεων κλπ, περιφρούρηση απεργίας, κινητοποιήσεων κ.α.).

Υπονομεύεται καθοριστικά η εθνική ασφάλεια και η κυριαρχία των κρατών μελών, αφού υποχρεούνται να παραδίδουν κατάλογο όλων των κρίσιμων για την ασφάλεια και των σχεδίων ασφαλείας τους υποδομών στην Ε.Ε.

Για ακόμη μία φορά το πρόσχημα της «τρομοκρατικής απειλής» αποτελεί το βολικό όχημα της Ε.Ε. για την ολοκλήρωση του αντιδραστικού θεσμικού πλαισίου της, που στρέφεται ενάντια στα λαϊκά κινήματα και θωρακίζει την εξουσία του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, υπονομεύοντας ακόμη περισσότερο την εθνική κυριαρχία των κρατών μελών.

  Geoffrey Van Orden (PPE-DE), γραπτώς. – (EN) Δεν υπάρχει ευρωπαϊκή υποδομή ζωτικής σημασίας, αλλά εθνικές υποδομές. Η δε προστασία τους είναι ευθύνη των εθνικών κυβερνήσεων, ιδίως ενόψει των κινδύνων που απειλούν τις δημοκρατίες λόγω της τρομοκρατίας.

Τάσσομαι, βεβαίως, υπέρ μέτρων τα οποία θα ενισχύσουν πραγματικά την ασφάλεια. Ωστόσο, η οδηγία αποτελεί ένα ακόμη βήμα στο πλαίσιο των προσπαθειών της ΕΕ να επεκτείνει την επιρροή της στα πεδία της ασφάλειας και της άμυνας. Αυτή είναι η πιο απορριπτέα πτυχή της. Η Επιτροπή φαίνεται να αντιμετωπίζει την ασφάλεια ως μέσο «διατήρησης της σταθερότητας της εσωτερικής αγοράς», αγνοώντας την ουσία του προβλήματος. Το προτεινόμενο σύστημα υποβολής εκθέσεων και αξιολογήσεων για τις απειλές και τους κινδύνους στην Επιτροπή δημιουργεί απλώς πρόσθετες γραφειοκρατικές επιβαρύνσεις και μηχανισμούς. Η υποχρέωση των κρατών μελών να ενημερώνουν την Επιτροπή για συγκεκριμένες υποδομές ζωτικής σημασίας είναι αντιπαραγωγική, καθώς θα προσφέρει έναν κατάλογο στόχων οι οποίοι θα προσελκύσουν το ενδιαφέρον των λάθος ανθρώπων.

- Έκθεση Alejo Vidal-Quadras (A6-0249/2007)

  Markus Pieper (PPE-DE). – (DE) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, καταψήφισα την έκθεση του κ. Vidal-Quadras, όχι επειδή είμαι εναντίον του ανοίγματος των αγορών ηλεκτρικού ρεύματος και φυσικού αερίου, αντίθετα. Όμως, δεν μπορώ προς στιγμήν να εγκρίνω ένα κεντρικό αίτημα, συγκεκριμένα την αποσύνδεση του ιδιοκτησιακού δικαίου, για τρεις λόγους: πρώτον, πρέπει να δώσουμε σε ορισμένες εθνικές κανονιστικές αρχές περισσότερο χρόνο για τη δημιουργία ενός αποτελεσματικού ελέγχου του ανταγωνισμού· δεύτερον, εγώ δεν θεωρώ ότι έχει αποδειχθεί μέχρι τώρα ότι η αποσύνδεση της ιδιοκτησίας προάγει τις επενδύσεις στα δίκτυα· και τρίτον, η πρόταση για αποσύνδεση δεν ισχύει ασφαλώς εκεί που το δίκτυο και η παραγωγή είναι ακόμα ιδιοκτησία του κράτους.

Ακριβώς εδώ πρέπει να επιβάλουμε αυστηρούς όρους ελευθέρωσης που μέχρι τώρα δεν επιβάλλονταν στον ανταγωνισμό, και όχι να αποδυναμώσουμε με αυστηρές εντολές αποσύνδεσης εκείνους που ακολουθούν τον σωστό δρόμο από την άποψη της οικονομίας της αγοράς.

  Jean-Pierre Audy (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Υπερψήφισα την έκθεση του ισπανού συναδέλφου μου, του κ. Vidal-Quadras, σχετικά με τις προοπτικές για την εσωτερική αγορά αερίου και ηλεκτρικής ενέργειας. Η έκθεση μας επέτρεψε να αναθεωρήσουμε αυτό το θέμα μετά από μακρά διαδικασία ελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας, πρωτίστως δε, επέτρεψε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Μαρτίου του 2006 να εγκρίνει μια «ενεργειακή δέσμη» με στόχο την κατοχύρωση της ασφάλειας του εφοδιασμού, την ανταγωνιστικότητα και την περιβαλλοντική βιωσιμότητα σε σχέση με την ενεργειακή πολιτική της ΕΕ. Λυπούμαι που η τροπολογία που υπέβαλαν οι συνάδελφοί μου, ο κ. Reul, η κ. Laperrouze, η κ. Trautmann και άλλοι, και την οποία υπερψήφισα, δεν εγκρίθηκε από το Κοινοβούλιο, αφού παρείχε μια ισόρροπη εναλλακτική πρόταση έναντι της απλής αποσύνδεσης των ιδιοκτησιακών σχέσεων των δικτύων ενέργειας, διαφυλάσσοντας παράλληλα την ανεξαρτησία αυτού του ιδιοκτησιακού διαχωρισμού. Αυτά είναι θέματα για τα οποία η πολιτική συζήτηση δεν έχει λήξει με κανέναν τρόπο. Το ίδιο ισχύει για τον ρόλο των ρυθμιστικών αρχών, την άρση των προσκομμάτων στις διασυνδέσεις, για την ανάπτυξη νέας μαζικής παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, για τις ουσιαστικές επενδύσεις στις υποδομές προκειμένου να ικανοποιηθούν οι αυξημένες ανάγκες και ούτω καθεξής.

  Bernadette Bourzai (PSE), γραπτώς. – (FR) Καταψήφισα την έκθεση Vidal-Quadras σχετικά με τις προοπτικές για την εσωτερική αγορά αερίου και ηλεκτρικής ενέργειας, η οποία προετοιμάζει το έδαφος για την παρουσίαση από την Επιτροπή τον ερχόμενο Σεπτέμβριο μιας τρίτης δέσμης μέτρων «ελευθέρωσης».

Καταρχάς, αντιτίθεμαι στη φιλελεύθερη δογματική αρχή της αποσύνδεσης των ιδιοκτησιακών σχέσεων (ιδιοκτησία και διαχείριση του δικτύου), διότι δεν παρέχει κανένα εχέγγυο σε σχέση με τις επενδύσεις, την προμήθεια, την ασφάλεια ή την πρόσβαση τρίτων μερών και των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στο δίκτυο. Δεν εξασφαλίζει τη διαθεσιμότητα της ενέργειας στη βέλτιστη τιμή για τους πολίτες, ούτε εκπληρώνει τις υποχρεώσεις δημόσιας υπηρεσίας. Για ποιόν λόγο, λοιπόν, να διακόψουμε την υφιστάμενη οργάνωση, που λειτουργεί καλά και διασφαλίζει την αποτελεσματική ανεξαρτησία των διαχειριστών του συστήματος, χάρη ιδίως στην ισχυρή παρέμβαση της ρυθμιστικής αρχής και στη θέσπιση αυστηρών κανόνων για την κατοχύρωση της ίσης μεταχείρισης και της παροχής ποιοτικών υπηρεσιών σε όλους τους χρήστες των δικτύων, ακόμη και εκείνων που ζουν σε περιφέρειες με φυσικά μειονεκτήματα και σε εξόχως απόκεντρες περιφέρειες.

Επιπλέον, πιστεύω ότι το πρόβλημα της ανεξαρτησίας των διαχειριστών των δικτύων μεταφοράς δεν σχετίζεται με το θέμα της ιδιοκτησίας του δικτύου, αλλά με το θέμα του ρυθμιστικού πλαισίου. Για ποιόν λόγο, επομένως, να ζητήσουμε την απάλειψη του δημόσιου χαρακτήρα των φορέων εκμετάλλευσης της ενέργειας;

  Françoise Castex (PSE), γραπτώς. – (FR) Εκφράζω τη λύπη μου για την έγκριση της αποσύνδεσης των ιδιοκτησιακών σχέσεων, την οποία υποστηρίζουν οι διαπρύσιοι κήρυκες της εξάρθρωσης των πολύ μεγάλων εταιρειών.

Κατά τη γνώμη μου, το φιλελεύθερο δικαίωμα κατάφερε άλλο ένα πλήγμα σε βάρος της αρχής της αποστολής δημόσιας υπηρεσίας, που είναι τόσο προσφιλής στους ευρωπαίους πολίτες.

Πιστεύω ότι η αποσύνδεση των ιδιοκτησιακών σχέσεων δεν παρέχει κανένα εχέγγυο σε ό,τι αφορά τις επενδύσεις, την ασφάλεια ή την πρόσβαση τρίτων μερών (συμπεριλαμβανομένων των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, οι οποίες ενδέχεται να υποστούν πλήγμα λόγω του υψηλού κόστους τους). Ούτε εξασφαλίζει επίσης τη διαθεσιμότητα της ενέργειας στη βέλτιστη τιμή για τους πολίτες.

Πιστεύω ότι θα ήταν προτιμότερο να διατηρήσουμε ένα σύστημα όπως το γαλλικό, το οποίο ενσωματώνει στη λειτουργία του τους νομοθετικούς κανόνες από προηγούμενες ευρωπαϊκές οδηγίες.

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), γραπτώς. (PT) Αυτό είναι ένα ακόμη από τα βήματα στην κατεύθυνση της ελευθέρωσης της εσωτερικής αγοράς φυσικού αερίου και ηλεκτρικής ενέργειας στο πλαίσιο της στρατηγικής της Λισαβόνας. Οι λέξεις-κλειδιά σε αυτήν την έκθεση είναι η «ελευθέρωση» και η «αγορά». Η βασική ιδέα από την οποία απορρέουν ήταν ανέκαθεν η ίδια. Η υπόθεση εργασίας, που διαψεύδεται από αναρίθμητα παραδείγματα, ότι μόνη η αγορά θα επιλύσει το πρόβλημα του ενεργειακού εφοδιασμού και κατανάλωσης, υποστηρίζεται με αυξανόμενη θέρμη σε μια προσπάθεια να ξορκιστεί αυτό που καθίσταται ολοένα και πιο δύσκολο να αγνοήσουμε: ότι η «αγορά» συνιστά επιτυχία για μερικούς, που συσσώρευσαν μυθώδη κέρδη, όχι όμως για τους καταναλωτές, που αντιμετωπίζουν όλο και υψηλότερα τιμολόγια ηλεκτρικού.

Η στρατηγική φύση του σημαίνει ότι ο ενεργειακός τομέας είναι ζωτικής σημασίας για την ανεξαρτησία και την κυριαρχία μιας χώρας. Η υπαγωγή του σε ιδιωτικά εθνικά και διεθνικά συμφέροντα συνιστά προσβολή της κυριαρχίας των λαών και των δικαιωμάτων των εργαζομένων και του πληθυσμού.

Επομένως, για μία ακόμη φορά, απορρίπτουμε την ελευθέρωση του φυσικού αερίου και της ηλεκτρικής ενέργειας, υποστηρίζοντας ότι πρέπει να παραμείνουν στον δημόσιο τομέα ως μόνο εχέγγυο της πρόσβασης σε μια συνεχή υπηρεσία που παρέχει ποιότητα και προσβάσιμες τιμές.

  Robert Goebbels (PSE), γραπτώς. – (FR) Καταψήφισα την ελευθέρωση των τομέων του φυσικού αερίου και της ηλεκτρικής ενέργειας, διότι δεν θεωρώ ότι η αποσύνδεση των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων του διαχειριστή του δικτύου είναι ο πλέον αποτελεσματικός τρόπος τόνωσης των επενδύσεων σε αυτές τις υποδομές. Όπως αναγνωρίζει η έκθεση, «με το πρότυπο αυτό δεν αντιμετωπίζονται όλα τα προβλήματα, όπως οι διασυνδέσεις και τα σημεία συμφόρησης». Γεγονός είναι ότι η αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου απαιτεί σημαντικές επενδύσεις. Με το να εξαλείψει τους μεγάλους φορείς εκμετάλλευσης στην αγορά, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορέσει να κατοχυρώσει την ασφάλεια εφοδιασμού της. Παραμένει το παράδοξο ότι οι ευρωπαϊκές χώρες, που έχουν προβεί στη μεγαλύτερη ελευθέρωση, έχουν επίσης και τις υψηλότερες τιμές για τους καταναλωτές.

  Bairbre de Brún και Mary Lou McDonald (GUE/NGL), γραπτώς. – (EN) Το Sinn Féin απέρριψε την έκθεση Vidal-Quadras για την εσωτερική αγορά ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου διότι δίνει έμφαση στην ιδιωτικοποίηση και τον «διαχωρισμό». Τα κράτη μέλη πρέπει να διατηρήσουν το δικαίωμα στην πλήρη ιδιοκτησία και έλεγχο των ενεργειακών τους συστημάτων, εφόσον το κρίνουν σκόπιμο.

Ως πανιρλανδικό κόμμα, προσβλέπουμε στην ανάπτυξη μιας πανιρλανδικής ενεργειακής αγοράς η οποία θα είναι πλήρως ολοκληρωμένη και η διαχείρισή της θα πραγματοποιείται κατά τρόπο που θα διασφαλίζει τη δημοκρατική λογοδοσία. Οι διασυνδέσεις μεταξύ Βορρά και Νότου είναι σημαντικά στοιχεία υποδομής για τη δημιουργία μιας πανιρλανδικής οικονομίας.

  Dominique Vlasto (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Η αντιπροσωπεία της Ένωσης για την Προεδρική Πλειοψηφία (UMP) θέλει να επισημάνει και να υπογραμμίσει το γεγονός ότι η αποσύνδεση των ιδιοκτησιακών σχέσεων δεν είναι η καλύτερη απάντηση στις τρέχουσες δυσλειτουργίες της αγοράς.

Σε ένα πλαίσιο ισχυρού ανταγωνισμού, που βλέπει την ανάδυση ισχυρών μη ευρωπαϊκών φορέων εκμετάλλευσης, θεωρούμε ότι είναι επικίνδυνη η εξάρθρωση των ευρωπαϊκών εταιρειών ενέργειας εν ονόματι μιας δογματικής προσέγγισης έναντι της πολιτικής του ανταγωνισμού, που απέχει παρασάγγες από τις βιομηχανικές στρατηγικές που πρέπει να ενισχύσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση στον παγκόσμιο ανταγωνισμό.

Ο ευρωπαϊκός ενεργειακός εφοδιασμός είναι ένα στρατηγικό μακροπρόθεσμο ζήτημα, το οποίο απαιτεί την κατοχύρωση της ασφάλειάς του πέραν της διάρκειας μίας και μόνης σύμβασης. Αυτή η ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού εξαρτάται από επενδύσεις, οι οποίες είναι ήδη σαφώς ανεπαρκείς. Θα πρέπει, ωστόσο, να αυξηθούν αισθητά προκειμένου να ικανοποιηθούν οι μελλοντικές ανάγκες μας σε φυσικό αέριο ή ηλεκτρική ενέργεια.

Η αποσύνδεση των ιδιοκτησιακών σχέσεων σημαίνει ότι οι παραδοσιακοί φορείς εκμετάλλευσης της ενέργειας δεν θα μπορέσουν να πραγματοποιήσουν αυτές τις επενδύσεις στα δίκτυα ενέργειας. Το να παράσχουμε αυτήν την ευκαιρία σε νεοεισερχόμενους στην αγορά, οι οποίοι δεν θα έχουν κατ’ ανάγκη τους απαιτούμενους χρηματοδοτικούς πόρους, ή σε μη ευρωπαϊκές εταιρείες, που δεν συμμερίζονται κατ’ ανάγκη την εκτίμησή μας για τις μελλοντικές μας ανάγκες, είναι λίαν επικίνδυνο και λίαν ανησυχητικό.

Υπό τις περιστάσεις αυτές, η αντιπροσωπεία της UMP προσμένει από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να αναπτύξει μια εναλλακτική προσέγγιση έναντι της αποσύνδεσης των ιδιοκτησιακών σχέσεων.

- Έκθεση Struan Stevenson (A6-0155/2007)

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), γραπτώς. (PT) Οι ζωικές πρωτεΐνες δεν είναι φυσικό σκέλος –και τονίζω με έμφαση τη λέξη «φυσικό»– της δίαιτας, λόγου χάρη, των ενήλικων βοοειδών.

Στην παρούσα φάση, πολλοί φαίνεται να έχουν λησμονήσει –ή παριστάνουν ότι έχουν λησμονήσει– τις συνέπειες της κρίσης των «τρελών αγελάδων» –Σπογγώδης Εγκεφαλοπάθεια των Βοοειδών– στην υγεία των ανθρώπων και των ζώων, και τις κοινωνικο-οικονομικές συνέπειες που συνεπάγεται το μοντέλο εντατικής παραγωγής που την προκάλεσε.

Η παρούσα έκθεση υποστηρίζει την άρση της απαγόρευσης χρήσης ιχθυελαίου και ιχθυάλευρου στη ζωοτροφή μηρυκαστικών. Η πρόθεση είναι να αυξηθούν περαιτέρω τα κέρδη της βιομηχανίας τροφίμων και των γεωργών με πολύ μεγάλη παραγωγή.

Πρέπει να αποδοκιμάσουμε αυτήν την πρόθεση. Όχι μόνο διότι αυτό το μέτρο συνδέεται με την ανάπτυξη της εντατικής παραγωγής και με την καθετοποίηση της γεωργικής παραγωγής, αλλά και διότι ενθαρρύνει την αλιεία σε βιομηχανική κλίμακα για την παραγωγή ιχθυάλευρων και ιχθυελαίου για ζωοτροφές, και δη για μηρυκαστικά –όταν, σε εποχές σπανιότητας, οι αλιευτικοί πόροι των θαλασσών θα έπρεπε να χρησιμοποιούνται καλύτερα ως τρόφιμα για κατανάλωση από ανθρώπους– πρωτίστως όμως, διότι υπάρχουν ακόμα κίνδυνοι για την υγεία ανθρώπων και ζώων.

Επομένως, θεωρούμε επιτακτική την εφαρμογή της αρχής της προφύλαξης. Λυπούμαστε, συνεπώς, για την απόρριψη της πρότασής μας σχετικά με την άρση της υφιστάμενης απαγόρευσης.