Rapporti verbatim tad-dibattiti

It-Tlieta, 10 ta' Lulju 2007 - Strasburgu

13. Il-modernizzazzjoni tad-dritt tax-xogħol meħtieġa sabiex jiġu ffaċċati l-isfidi tas-seklu XXI (tkomplija tad-dibattitu)

  Presidente. L'ordine del giorno reca il seguito della discussione sulla relazione di Jacek Protasiewicz, su "modernizzare il diritto del lavoro per rispondere alle sfide del XXI secolo".

  Thomas Mann (PPE-DE). – Herr Präsident! Der Berichterstatter Jacek Protasiewicz hat trotz erheblichen Zeitdrucks einen Kompromiss erarbeitet, der das Gleichgewicht zwischen Sicherheit und Flexibilität im modernen Arbeitsrecht wahrt. Noch sind manche Formulierungen nicht präzise genug, etwa in Artikel 35, der den arbeitsrechtlichen Status zu verschiedenen Zeitpunkten unterschiedlich definiert. Am Mittag noch Selbständiger, am Abend schon Arbeitnehmer – wie soll das funktionieren? Wirtschaftlich abhängige Selbständige sind auch dann Selbständige, wenn sie nur einen Arbeitgeber haben. Sie sind doch meist Existenzgründer von Kleinstunternehmen, sie schaffen einen Großteil der Arbeitsplätze in der EU. Der Versuch, zwischen Arbeitnehmern und Selbständigen trennscharf zu unterscheiden, führte etwa in meinem Land – Deutschland – in den neunziger Jahren zum Zusammenbruch der Gründerwelle und Tausender Kleinstexistenzen.

Größte Bedenken habe ich bei der Haftung und Einzelhaftung für General- und Hauptunternehmer. Das ist in der Praxis problematisch. Dem Generalunternehmer werden staatliche Aufgaben aufgebürdet. Er wird mit weiterer Bürokratie und erheblichen Kosten belastet. Hierzu habe ich einen Änderungsantrag eingebracht, der eine klare Absage an derart weit reichende Verpflichtungen darstellt.

In einem weiteren Änderungsantrag unterstreiche ich die Kompetenz der Europäischen Union bzw. der Mitgliedstaaten für das Arbeitsrecht, geregelt in den Artikeln 127 und 137 EG-Vertrag. Zusätzliche Regulierung oder Harmonisierung auf europäischer Ebene müssen wir ablehnen.

Ich empfehle, dem Bericht nach Berücksichtigung der Änderungsanträge morgen zuzustimmen, nicht zuletzt wegen des echten Bemühens unseres Berichterstatters um Ausgewogenheit.

  Jan Andersson (PSE). – Jag skulle vilja tacka alla de inblandade, föredraganden och skuggföredragandena för att man har gjort ett bra arbete i utskottet för att få fram ett betänkande som vi kan ha stor enighet kring. Vi ska se det här betänkandet mot bakgrund av de globala utmaningarna och en befolkningsutveckling som innebär att vi måste förändra Europa. Jag har sagt det tidigare och jag säger det igen: kommissionen har börjat i fel ände.

Det viktiga är trygghet i förändringen. Då är arbetsrätten inte det viktigaste. Det viktigaste handlar om en aktiv arbetsmarknadspolitik. Det handlar om utbildning, livslångt lärande och goda trygghetssystem så att den enskilde på olika sätt kan gå över till ny verksamhet i det gamla företaget eller till ett nytt företag. Det måste ses som något positivt och inte som ett hot. Därför startade kommissionen i fel ände genom att utmana arbetsrätten. En god arbetsrätt behövs i Europa för att löntagarna skall känna trygghet.

Hur ser det ut i dag? Vi har tillväxt och vi har sysselsättningsökning i Europa. Det är positivt. Men vi ser också en annan utveckling. Antalet dåliga och otrygga jobb ökar, jobb där man inte kan försörja sig, jobb där det är dåliga arbetsvillkor och annat. Detta måste vi komma till rätta med och det gör vi inte genom att försämra arbetsrätten. Det gör vi istället genom att ge oss på de dåliga jobben, göra dem tryggare och bättre så att de mer liknar normen om heltidsjobb. Det är den vägen vi måste gå.

Sen har kommissionen också inriktat sig på den individuella arbetsrätten. Det är olyckligt. Den kollektiva arbetsrätten spelar en jättestor roll i många länder i Europa. Arbetsmarknadens parter spelar en stor roll för arbetsrätten. Det vore på sin plats att peka ut också den kollektiva arbetsrätten och det viktiga arbete som arbetsmarknadens parter gör i form av den sociala dialogen.

  Elizabeth Lynne (ALDE). – Mr President, I would also like to congratulate the rapporteur and thank him for his cooperation. This debate is about the future of labour law and we must recognise the current reality, which is that there has been an increase in non-standard contracts and that we must focus on employment security rather than on job security.

I do not believe we should be calling for a definition of worker at EU level. That should be left up to Member States. As far as collective bargaining is concerned, it still has a very significant role to play, but we must make sure that people who do not belong to a trade union have a way into the process. As, too, should small and medium-sized enterprises.

At the moment, the Commission’s list of social partners is short, and I believe it fails to truly take into account the views of SMEs, which are in many ways the engine room of Europe’s economy. I urge everyone here to vote for the ALDE Group’s amendments.

  Konrad Szymański (UEN). – Panie Przewodniczący! Chciałbym wyrazić się bardzo ściśle - gratuluję sprawozdawcy, natomiast nie gratuluję większości w Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych, która przyniosła nam tę korektę do sprawozdania. Rynek pracy zmienia się - nowe zawody, nowe technologie oraz rosnący udział usług powodują, że pojawiają się nowe formy zatrudnienia.

Troska lewicy o gorzej płatne i mniej bezpieczne miejsca pracy jest najczęściej fałszywa. W istocie chodzi o upowszechnienie sztywnych rozwiązań, które utrudniają tworzenie nowych miejsc pracy i pozostawiają sporą grupę ludzi na bezrobociu. Chodzi też o przeniesienie tych złych doświadczeń także do tych krajów, które posiadają bardziej konkurencyjny rynek siły roboczej.

Także biurokratyczne zasieki, jakie stawia się przed firmami delegującymi pracowników w ramach unijnego rynku są jedynie narzędziami współczesnego protekcjonizmu, najczęściej wymierzonego w nowe państwa członkowskie, czego dowodem są sprawy Vaxholm i Viking Line, które właśnie zmierzają do finału na forum Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Dlatego jeżeli nie zostaną uwzględnione poprawki zgłoszone przez posłów Europejskiej Partii Ludowej, w tym przez sprawozdawcę, to sprawozdanie nie może liczyć na moje poparcie.

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL). – Senhor Presidente, os exemplos diários que conhecemos de exploração dos trabalhadores, em Portugal noutros países da União Europeia, como a Holanda e a Roménia, envolvendo também portugueses, demonstram que, em nome da modernização do direito de trabalho, o que pretendem é facilitar os despedimentos, através da alteração dos prazos de pré-aviso, dos custos e procedimentos aplicáveis ao despedimento individual e colectivo, da própria definição do despedimento individual sem justa causa para destruir os actuais vínculos contratuais.

Querem também a alteração do tempo e da organização do trabalho, com todas as consequências no ataque à própria contratação colectiva e à organização dos trabalhadores. Ao colocar empregadores e trabalhadores no mesmo prato da balança das disposições contratuais de uma organização de trabalho dita moderna, desvalorizam a necessidade de proteger o emprego seguro e os direitos do elo mais frágil da relação laboral: os trabalhadores que precisam do trabalho e do salário para sobreviver.

Como demonstraram em Guimarães no passado dia 5 de Julho, os trabalhadores estão em luta contra estas graves propostas.

  Ana Mato Adrover (PPE-DE). – Señor Presidente, en primer lugar querría felicitar a Jacek Protasiewicz por el esfuerzo de consenso que está tratando de realizar y que espero que llegue a buen puerto en el día de mañana.

Hacía falta, sin ninguna duda, una reflexión conjunta sobre lo que significan las normas para regular el mercado de trabajo y yo creo que el Libro Verde ha constituido una buena oportunidad para llevarla a cabo.

Desde la Cumbre de Luxemburgo han surgido nuevos retos y nuevos problemas, por ejemplo, la inmigración y el envejecimiento de la población, y, en 1997 –recordamos– el objetivo era simplemente incentivar la creación de puestos de trabajo. Hoy, en una etapa de mayor dinamización de la economía, no optamos sólo por el pleno empleo sino también por un empleo de calidad.

Quiero decir con esto que buscamos mejores condiciones de trabajo, mayor eficacia de la gestión empresarial, conciliación de vida familiar y laboral, formación continua a lo largo de toda la vida y también estabilidad. Y ahí reside la primera pega que le encuentro al informe.

La estabilidad no puede estar reñida con los contratos a tiempo parcial. El informe descalifica este tipo de contratos y solamente defiende los contratos a tiempo completo, olvidándose de lo necesarios que son este tipo de contratos, que también pueden ser indefinidos y estables, para la conciliación de vida laboral y familiar.

El informe también criminaliza y olvida los contratos temporales, que son necesarios, imprescindibles e insustituibles en algunos sectores, si pensamos en el turismo, en la hostelería, en la construcción o en la agricultura, donde sería impensable que se pudieran hacer contratos indefinidos, por la propia función que se realiza.

También querría resaltar -y es otra pega que se puede poner- que sabemos que en los distintos países los sistemas laborales son diferentes, muy diferentes entre unos países y otros. También lo son las relaciones entre los distintos agentes sociales, por lo que es muy difícil hacer una legislación conjunta a nivel europeo.

Nosotros apostamos mejor por la subsidiariedad, apostamos también por el método abierto de coordinación y por el acuerdo entre los agentes sociales. Desde luego, no queremos que se le dé un cheque en blanco a la Comisión para que pueda actuar en temas de Derecho laboral sin contar con los distintos países y con las distintas características que tiene cada uno de ellos.

  Françoise Castex (PSE). – Monsieur le Président, chers collègues, il était temps, je crois, que l'Union s'empare de ce débat et nous pouvons nous réjouir de l'initiative du Livre vert. Toutefois, je crains que cette initiative ne soit pas forcément une bonne nouvelle pour les travailleurs européens. En effet, le Livre vert est critiquable autant sur le plan de la méthode adoptée que sur le plan des orientations qu'il propose.

Tout d'abord, en ce qui concerne la méthode: je déplore que cette consultation ne respecte pas la procédure prévue par l'article 138 du traité, qui donne un statut particulier aux partenaires sociaux dès lors qu'il s'agit de politique sociale. Cette dérogation à la procédure est d'ailleurs dénoncée par la Confédération européenne des syndicats.

Ensuite, sur le fond: un Livre vert doit être impartial. Il se doit de poser des questions sans donner de réponses a priori. Or, la Commission européenne avance des affirmations qui sont clairement d'ordre idéologique. C'est le cas lorsqu'elle reproche au modèle traditionnel de faire obstacle à l'emploi. C'est le cas encore quand elle déclare que la protection contre le licenciement est un obstacle au dynamisme des entreprises et inscrit l'insécurité au travail comme un gage de modernité.

Il existe en Europe et dans le droit international édicté par l'OIT des principes et des droits fondamentaux qui doivent être respectés. Le contrat à durée indéterminée doit être confirmé comme étant la règle. Le salarié doit être protégé par la législation ou la négociation collective ou les deux. C'est pourquoi, et j'insiste, la négociation collective doit rester la source majeure d'élaboration du droit du travail.

Un mot, enfin, sur le concept de flexicurité, érigé en principe. Tel que défini ici, il introduit un déséquilibre majeur dans la répartition des compétences entre l'Union et les États membres. L'Union européenne imposerait la flexibilité et laisserait aux seuls États membres la responsabilité d'assurer la sécurité des travailleurs. Nos concitoyens veulent une Europe protectrice de leurs droits et de leur modèle social. Ne leur donnons pas l'image d'une Europe destructrice de leurs acquis sociaux. Leur adhésion au projet européen en est l'enjeu, ne l'oublions pas.

  Ona Juknevičienė (ALDE). – Pono Protasievičiaus parengtame dokumente yra du svarbūs klausimai: 1) Nestandartinės darbo sutartys, 2) darbuotojo sąvoka.

Taikant nestandartines darbo sutartis, pasitaiko darbuotojų diskriminavimo atvejų. Jiems nesuteikiamos adekvačios socialinės garantijos. Tačiau lankstumas padeda įmonėms prisitaikyti prie rinkos pokyčių, o darbuotojams – suderinti asmeninį ir profesinį gyvenimą.

Daug lietuvių dirba Jungtinėje Karalystėje statybose, užsiregistravę kaip savarankiškai dirbantys asmenys. Iš tikrųjų gi jie dirba statybos bendrovėse, kaip ir kiti darbininkai. Tačiau jie neturi lygiaverčių darbo, socialinių ir kitų garantijų. Darbuotojo apibrėžimas privalo remtis tikrąja padėtimi darbo vietoje ir darbo metu. Mūsų tikslas – efektyvi darbo rinka, kurioje žmogus surastų sau tinkamą darbą, o įmonės – tinkamus darbuotojus. Šiandien svarstomas dokumentas – tai indėlis siekiant šio tikslo.

  Mieczysław Edmund Janowski (UEN). – Panie Przewodniczący! Panie Komisarzu! Dziękuję posłowi Protasiewiczowi za podjęcie tak ważnej kwestii, jaką jest dostosowanie prawa pracy do wymogów współczesności. Choć wiemy, że nie istnieje wspólnotowy kodeks pracy, to jednak Unia Europejska winna być inspiratorem pozytywnych, konkurencyjnych przemian i pewnych ujednoliceń w tym obszarze, który dotyczy prawa pracy.

Chciałbym w tym miejscu przytoczyć fragment stanowiska polskiego niezależnego samorządnego związku zawodowego Solidarność wobec zielonej księgi, który stwierdzając, że główną podstawą wykonywania pracy zależnej powinna być nadal umowa na czas nieokreślony, gwarantująca zachowanie powszechnej ochrony trwałości stosunku pracy. Uznaje zarazem celowość definicji pracownika zależnego, która obejmowałaby wszelkie osoby świadczące pracę w warunkach ekonomicznej zależności od kontrahenta, w tym niektóre osoby świadczące pracę na podstawie umów cywilno-prawnych. Wiązać się to powinno z jasnym określeniem samozatrudnienia.

Niech mi jeszcze będzie wolno, wymienić przynajmniej hasłowo, kilka ważnych problemów: praca na odległość zwłaszcza praca dla młodych rodziców oraz osób niepełnosprawnych, a także konieczność eliminacji dysproporcji wynagrodzeń za tę samą pracę kobiet i mężczyzn. Wypowiadamy dziś kluczowe słowa: zatrudnienie, elastyczność, bezpieczeństwo. Nie o słowa tu jednak chodzi, ale o ludzi. Z jednej strony o tych, którzy poprzez pracę najemną chcą zapewnić byt materialny swych rodzin, w tym także o bezrobotnych. Z drugiej zaś również o tych, którzy są pracodawcami zarówno prywatnymi jak i publicznymi oraz tych, którzy czują się odpowiedzialni za rozwiązywanie naszych, coraz bardziej globalnych problemów.

  Edit Bauer (PPE-DE). – Súhlasím s názorom tých, ktorí by nechceli žiť v podmienkach, v ktorých by pracovné právo odrážalo výlučne potreby hospodárskej súťaže.

Nové ekonomické trendy nepochybne prinášajú potrebu vyššej flexibility pracovného trhu spojené s vyšším podielom netypických a neštandardných pracovných zmlúv. Základná otázka v tejto súvislosti je: Kto má znášať nové a väčšie riziká flexibilnejšieho trhu práce? Problém nie je len vo väčšej ochrane tzv. outsiderov, ale bez nového prístupu založeného na vytvorení win-win modelu, ak riziká by mal znášať sám jednotlivec alebo jeho rodina, spoločenské straty budú neprimerane veľké. Spomeňme si len na problémy, ktoré nám prináša demografická kríza. Riešenie sa hľadá ťažko, zatiaľ máme viac otázok ako odpovedí, a to tak na úrovni európskej, ako aj v členských štátoch.

Rysuje sa však potreba novej paradigmy v oblasti pracovného práva, ale nie len v úzkom poňatí. Koncept „flexsecurity“ bol pôvodne založený na predstave, že jednotlivec môže a má sa prispôsobiť novým podmienkam flexibilného pracovného trhu, ale riziká, ktoré táto nová situácia prináša, nemajú byť nechané na jednotlivcovi, ale majú sa rozložiť medzi ním, zamestnávateľom a spoločnosťou. Hľadanie správnych odpovedí vyžaduje nepochybne politickú odvahu. Odvahu hľadať také odpovede, ktoré nebudú slúžiť len a výlučne záujmom hospodárskej súťaže, ale ktoré sa budú vyznačovať novou rovnováhou hodnôt.

  Joel Hasse Ferreira (PSE). – Senhor Presidente, Comissário, caros Colegas, queria saudar o nosso colega Protasiewicz por ter conseguido, com a nossa colaboração, transformar o seu relatório inicial num relatório do Parlamento. Também uma palavra de destaque para o colega Christensen que organizou pelo PSE um contributo estruturado e colectivo. O relatório integra aspectos centrais do actual debate europeu, como a questão da flexisegurança, e cito que a flexisegurança só pode ser atingida através de um direito do trabalho eficiente e moderno e que a negociação colectiva e a existência de parceiros sociais são uma parte importante da abordagem em matéria de flexisegurança.

Importante é também o convite aos Estados-Membros para reverem e adaptarem os sistemas de segurança social de forma a complementarem as políticas activas do mercado de trabalho, nomeadamente a formação e a aprendizagem ao longo da vida. Foi com muito gosto que apresentei algumas alterações, nomeadamente relativas à relevância das pequenas e médias empresas como um importante motor para a criação e o aumento do emprego na Europa, bem como para o desenvolvimento social e regional, sendo importante reforçar o papel das PME na melhoria da legislação laboral.

Também é importante uma melhor coordenação entre a legislação laboral nacional e as inspecções sociais. Isto é imprescindível para se poder lutar de forma mais eficiente contra a exploração do trabalho dos imigrantes. E temos ainda que reconhecer a necessidade de se instituírem modalidades de trabalho, de horário de trabalho, suficientemente flexíveis, para responder às necessidades dos trabalhadores e das empresas ou instituições onde trabalham.

Neste contexto, é também importante mencionar e sublinhar que todos os trabalhadores devem ter direito ao mesmo nível de protecção e que certos grupos não devem ser à partida excluídos de um nível de protecção mais elevado, tais como marítimos, trabalhadores de navios e trabalhadores em off-shores. Não posso deixar de sublinhar, antes de concluir, o convite do Parlamento Europeu aos Estados-Membros para eliminarem as restrições ao acesso aos seus mercados de trabalho e melhorarem assim a mobilidade dos trabalhadores no território da União Europeia, contribuindo para uma realização mais rápida dos objectivos da Estratégia de Lisboa.

O direito do trabalho pode e deve ser modernizado mas não deve pôr em causa, antes deve reforçar, os equilíbrios sociais em cada Estado-Membro, bem como a coesão social europeia.

  Siiri Oviir (ALDE). – Võttes esiteks arvesse Euroopa vananevat ühiskonda ning teiseks Lissaboni strateegia ühte kõige tähtsamat eesmärki, milleks on tööhõive kõrge taseme saavutamine, olen veendunud, et traditsiooniline töösuhte mudel ei pruugi sobida tavalise tähtajatu töölepinguga töötajale.

Turbulentses ühiskonnas peavad töötajad suutma kohaneda muudatustega ning kasutama ära globaliseerumisega kaasnevaid võimalusi.

Seega leian, et alternatiivsed lepinguliste suhete mudelid saavad muu hulgas suurendada ettevõtete võimet soodustada oma tööjõu kreatiivsust, luues seega ka täiendavaid konkurentsieeliseid.

Parim viis eeltoodu saavutamiseks on kasutada avatud koordinatsioonimeetodit, mis on kasulik vahend teabe vahetamiseks parimate tavade kohta, et reageerida ühistele väljakutsetele paindlikult ja läbipaistvalt.

Lõpetuseks tahaksin tänada raportööri julguse eest nii põhjalikult teemat käsitleda ja tänan teid kõiki tähelepanu eest.

  Andrzej Tomasz Zapałowski (UEN). – Panie Przewodniczący! Dzisiejsze problemy demograficzne wielu państw Unii Europejskiej są spowodowane między innymi brakiem stabilizacji młodych osób. Obecnie, aby zapewnić sobie w miarę stabilną pracę, młody człowiek musi wykazać się doświadczeniem, stażem i referencjami, których wymaga od niego pracodawca. Dlatego też wiele osób decyduje się na zakładanie rodzin będąc już w wieku średnim, co oczywiście nie sprzyja licznemu potomstwu, a Europa musi myśleć i działać tak, aby jej tożsamość i tradycja chrześcijańska przetrwała i dominowała w następnych latach.

Chciałbym pogratulować mojemu koledze sprawozdania, w którym podkreślono istotne problemy i jednocześnie zwrócono dużą uwagę na stabilność zatrudnienia w formie umów na czas nieokreślony, które powinny być normą.

Ważne jest także, aby Europa zniosła w końcu ograniczenia w dostępie do rynków pracy dla nowych państw członkowskich, zwłaszcza iż ograniczenia te nakładają państwa, które najwięcej mówią o integracji europejskiej, stosując jednocześnie daleko idący interwencjonizm państwowy.

  Richard Falbr (PSE). – Vážený pane předsedo, vážené kolegyně, kolegové. Nevidím důvod ke smířlivému tónu. V sázce je příliš mnoho. Zelená kniha o modernizaci pracovního práva má jediný klad. Lze ji jako neuvěřitelnou kompilaci polopravd a pokryteckých konstatování na kusy roztrhat. Svého vystoupení bych rád využil k položení několika otázek.

Proč nebyl její obsah projednán se sociálními partnery? Neexistují snad na evropské úrovni? Pracovní právo vzniklo a sto let se vyvíjelo, aby vyrovnalo postavení zaměstnanců nabízejících svou pracovní sílu zaměstnavatelům. Proč se zelená kniha tváří, že nutnost vyrovnávat tuto nerovnost již pominula? Proč se v dokumentu nekonstatuje, že výkon řady prací se realizuje už nyní mimo oblast pracovního práva? Považuje Komise práci za zboží? Proč zelená kniha živě tvrdí, že pracovní poměry na dobu neurčitou jsou zastaralé a že s tímto tvrzením údajně souhlasí 76 % Evropanů? Proč zelená kniha rovnou nenavrhne zrušit Mezinárodní organizaci práce, vezme-li v úvahu všechno, co během téměř sto let schválila? Může mi pan komisař Špidla odpovědět, zda ví, že s výjimkou několika členských zemí nelze splnit pokrytecké návody ke zvyšování úlohy sociálních partnerů? Ví o tom, že v řadě členských zemí je sociální dialog jen fikcí a nástrojem vlád k diskreditaci odborů? Za všechny jmenuji Českou republiku. Ví, že odborové sdružování je v případech těch, kdo zastávali nejistá pracovní místa, tzv. precarious job, prakticky nemožné? Ví, že inspekce práce existuje v řadě zemí jen na papíře? Za všechny jmenuji znova jenom Českou republiku.

Zvláštní pozornost si pak zaslouží nově vytvořený pojem flex–security. Tento novotvar v evropském newspeaku má vytvořit dojem, že nepůjde o fle–exploitation. Povede údajně ke snížení rozdílů mezi insidery a outsidery na trhu práce zřejmě tím, že udělá ze všech outsidery.

  Anneli Jäätteenmäki (ALDE). – Arvoisa puhemies, komission esitys työoikeuden tulevaisuudesta on tärkeä avaus, vaikkakin on muistettava, että työlainsäädännön uudistaminen on ensisijaisesti jäsenmaiden asia.

Valitan sitä, että tämä komission avaus on erittäin yksipuolinen, ja pahoittelen erityisesti sitä, että tässä kirjassa ei käsitellä lainkaan EU:n jäsenmaissa yhä vallitsevia naisten ja miesten välisiä erittäin suuria palkkaeroja.

Komissio ei ole kiinnostunut toimista, joilla naiset ja miehet eri Euroopan maissa voisivat jo 2000-luvulla saada samanlaisen ja tasa-arvoisen kohtelun. Olisin odottanut, että esityksessä olisi mietitty myös keinoja täytäntöönpanna ne kahdeksan tasa-arvodirektiiviä, jotka EU on hyväksynyt ja jotka takaisivat sen, että miesten ja naisten välinen palkkatasa-arvo toteutuisi.

Haluan lopuksi todeta, että valitettavasti EU:lta ei voi naisten ja miesten tasa-arvon edistämisen saralla odottaa paljoakaan.

  Wiesław Stefan Kuc (UEN). – Panie Przewodniczący! Prawo pracy jest jednym z najtrudniejszych dokumentów zarówno ze względów prawnych, jak i merytorycznych. Zawiera nie tylko elementy ekonomiczne i prawne, ale też moralne. Pogodzenie ich ze sobą jest niezwykle trudne, a czasami wręcz niemożliwe, ale staramy się, aby je jak najbardziej godzić.

Jakie powinno być prawo pracy XXI wieku? Powinno spełniać m.in. następujące warunki: po pierwsze, powinno być elastyczne, umożliwiać nadążanie za szybko zmieniającymi się warunkami. Po drugie, powinno chronić i umożliwiać rozwój pracowników. Po trzecie, powinno chronić interesy pracodawców i umożliwiać rozwój firm przy zachowaniu jak największej efektywności. Po czwarte, powinno umożliwiać optymalne wykorzystanie zasobów siły roboczej. Po piąte, powinno umożliwiać dialog pracowników i pracodawców. A najważniejsze, aby prawo pracy było jednakowe w całej Unii Europejskiej lub było możliwe do zastosowania we wszystkich państwach członkowskich.

  Μαρία Παναγιωτοπούλου-Κασσιώτου (PPE-DE). – Κύριε Πρόεδρε, η ευρωπαϊκή νομοθεσία και η νομοθεσία των κρατών μελών αλλά και ο διάλογος των κοινωνικών εταίρων επιχειρούν να εκσυγχρονίσουν το νομικό πλαίσιο που θα συνεχίσει να παρέχει σε εργοδότες και εργαζομένους κάθε τύπου νομική ασφάλεια και κοινωνική προστασία.

Το ερώτημα είναι: Η κοινωνική προστασία και η κοινωνική ένταξη αποτελούν συνέπειες ή προϋποθέσεις για την επιτυχία των στόχων της οικονομικής ανάπτυξης, της πλήρους απασχόλησης και της κοινωνικής δικαιοσύνης;

Αποδέχομαι τον εναλλακτικό ρόλο των δύο επιδιώξεων κατά το «η κότα γεννάει το αβγό και το αβγό την κότα».

Η προώθηση της ανταγωνιστικότητας για οικονομική μεγέθυνση και η κατοχύρωση της ασφάλειας των εργαζομένων πρέπει να αποτελούν κοινούς συναινετικούς στόχους από το επίπεδο σχεδιασμού στο επίπεδο της υλοποίησης, με φροντίδα για την αναγκαία ευέλικτη αγορά και για την ενίσχυση της ασφάλειας, πράγμα που αποτελεί διπλή πρόκληση, ώστε να ανεβάσουμε ταχύτητα, κατά την πρότασή σας, κύριε Επίτροπε, παίζοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στο ανοιχτό διεθνές ανταγωνιστικό περιβάλλον, χωρίς να προδώσουμε τις αξίες και τα ισχύοντα κοινωνικά πρότυπα.

Οι νέες μορφές απασχόλησης με προαιρετικό χαρακτήρα και εθελοντική αποδοχή διευκολύνουν την είσοδο και παραμονή στην αγορά εργασίας ομάδων με ιδιαιτερότητες, όπως οι νέοι, οι μεγάλης ηλικίας εργαζόμενοι και οι γυναίκες. Με ανταλλαγή βέλτιστων πρακτικών για καινοτόμες ρυθμίσεις εξασφαλίζεται η ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής, με ιδιαίτερη υποστήριξη στις γυναίκες και στα τριπλά τους καθήκοντα.

Διαφορετικές είναι οι ανάγκες των εργαζομένων ανάλογα με τα στάδια της ζωής τους και τις επαγγελματικές προοπτικές. Αλλά και κάθε κράτος μέλος έχει τις ιδιαιτερότητές του, ξεχωριστές οικονομικές συνθήκες, διαμορφώνει δε εθνική νομοθεσία. Η ευρωπαϊκή νομοθεσία αποτελεί συμπλήρωμα και ολοκλήρωση για διασυνοριακές σχέσεις και την επίτευξη μιας ενιαίας ελεύθερης αγοράς.

Δεν πρέπει να ξεχνούμε τις δυνατότητες της διά βίου μάθησης για την αντιμετώπιση της ανεργίας και πρέπει να θυμηθούμε ότι με εμπιστοσύνη στις σχέσεις κράτους και κοινωνικών εταίρων, με σεβασμό στην αξιοπρέπεια του ανθρώπου, υπηρετώντας την κοινωνική δικαιοσύνη και αποφεύγοντας τις συγκρούσεις θα αυξήσουμε την ευρωπαϊκή ανταγωνιστικότητα και ευημερία.

  Μαρία Ματσούκα (PSE). – Κύριε Πρόεδρε, η συζήτηση περί εκσυγχρονισμού του εργατικού δικαίου, όπου πραγματοποιήθηκε ουσιαστικά και όχι προσχηματικά, αποτέλεσε μια σημαντική ευκαιρία για να καταδειχθούν οι ριζικές διαφορές ανάμεσα στη Δεξιά και την Αριστερά.

Η Δεξιά ερμηνεύει τα υψηλά ποσοστά ανεργίας και φτώχιας ως αποτέλεσμα της ακαμψίας του εργατικού δικαίου. Θεωρεί τη μαύρη εργασία σχεδόν επιβεβλημένη και, για να νομιμοποιήσει όλα τα παραπάνω, έκανε λόγο για ευελιξία με ασφάλεια. Και τι καλύτερο βέβαια από το μοντέλο της Δανίας! Η μόνη όμως περίπτωση εφαρμογής του προϋποθέτει πλήρη οικονομική, δημοσιονομική και φορολογική εναρμόνιση στα κράτη μέλη.

Η έκθεση που πρόκειται να ψηφίσουμε βελτιώνει, χάρη στη συνολική αντιπρόταση των Σοσιαλιστών, σε πολλά σημεία το αρχικό σχέδιο με επίκεντρο την προστασία των εργαζομένων, η οποία δεν είναι ούτε αιτία της ανεργίας ούτε φιλανθρωπική πράξη. Είναι απλώς ένας από τους σημαντικότερους πυλώνες της οικονομικής ανάπτυξης και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Και ας μην προσβάλουμε την πραγματικότητα! Οφείλουμε, μπροστά στην ιστορικά πρωτοφανή αύξηση του παραγόμενου πλούτου και την απειλητική ανισοκατανομή του υπέρ των εργοδοτών, να εμβαθύνουμε την έννοια του εργατικού δικαίου.

  Janusz Wojciechowski (UEN). – Panie Przewodniczący! Dobrze, że Parlament Europejski kompleksowo zajął się problemem prawa pracy, wyrażam za to uznanie panu posłowi sprawozdawcy Jackowi Protasiewiczowi, który przygotował sprawozdanie na wysokim poziomie merytorycznym.

Przy tej okazji trzeba powiedzieć o tragicznym położeniu pracowników cudzoziemskich w wielu państwach Unii Europejskiej. Odkrywane są kolejne niewolnicze lub półniewolnicze obozy pracy w kolejnych państwach Unii. Ludzie szukający pracy i chleba w innych krajach wpadają w ręce bezwzględnych przestępców, którzy ich wykorzystują, poniżają, a bywa, że również zabijają. Ten proceder to hańba Unii Europejskiej XXI wieku.

Z Parlamentu Europejskiego powinien wypłynąć apel do państw członkowskich i do ich organów odpowiedzialnych za inspekcję pracy i za ściganie przestępczości, aby przywiązywały szczególną wagę do sytuacji pracowników cudzoziemskich i skutecznie przeciwdziałały przestępczej eksploatacji tych ludzi.

  Ria Oomen-Ruijten (PPE-DE). – U ziet hoe ons oogcontact nog steeds werkt en dat is prima. Voorzitter, het is een goede zaak dat we vandaag een debat houden over het arbeidsrecht. Waarom? Omdat op de arbeidsmarkt in Europa en in al onze lidstaten een aantal zaken aan het veranderen is.

We zien namelijk dat er een grote behoefte is aan flexibiliteit. Flexibiliteit om beter in te spelen op de behoeften van de markt enerzijds, maar ook flexibiliteit die wordt gevraagd door de werknemers zelf omdat zij vaak werk willen combineren met gezins-, familie- en zorgtaken. Die flexibiliteit is nodig, zeker ook in een samenleving die vergrijst en ontgroent, en waarin de mensen die vergrijzen, wellicht niet meer de volle 40 of 36 uur op de arbeidsmarkt willen functioneren en wellicht met een kleinere baan toch hun participatie op de arbeidsmarkt willen behouden.

Als we echter - en daarom is een debat zo goed - die flexibiliteit willen en als een goed erkennen, betekent het ook dat we vanaf het begin - en ik vind het jammer dat mevrouw Matsouka nu de zaal verlaten heeft, omdat zij het hier had over een debat tussen rechts en links, maar helemaal niet luistert - met die flexibiliteit tevens de zekerheid gaan regelen van degenen die in kleinere en flexibelere banen willen functioneren en dus ook de arbeidsmarkt beter laten functioneren.

Het is een tekort - en mogelijkerwijze kunnen we dat rechttrekken met de amendementen die straks worden aangenomen - dat het grote goed van flexibiliteit niet meer wordt erkend. Dat vind ik jammer. Ik vind ook, Voorzitter, dat we het niet alleen aan de markt kunnen overlaten, want de markt regelt zichzelf. We moeten proberen om flexibiliteit gecombineerd met goede zekerheden opnieuw te installeren.

  Richard Howitt (PSE). – Mr President, there are over 1 million temporary agency workers in Britain, and more than 6 million across Europe, according to the Dublin Foundation. It is the biggest growing form of atypical work in the EU over the last 20 years, yet this is a group of workers denied employment protection under EU law.

In my own East of England constituency up to 80 000 migrant workers have come from the so-called accession-8 countries, the largest number anywhere in the UK. Many arrive thanks to employment agencies and too many suffer abuse, though not all of them. Take the agency workers identified by the Communication Workers Union contracted to British Telecom in Norwich, Ipswich and Brentwood who have missed out on two successive pay rises, get 16 – not 25 – days’ holiday, and are paid 50% less overtime compared with their permanent colleagues. Or the Bernard Matthews workers in Norfolk and Suffolk, 60% agency workers recruited in Portugal awarded just GBP 19 per day for six days when they were laid off in response to the bird flu outbreak.

To the Commission I say you offer ‘flexicurity’. We see, indeed we welcome, some of the flexibility, but where is the security if it is not for temporary agency workers? To the incoming Portuguese Presidency, there must be a sensible compromise in the qualifying period, but this is a directive that has never been voted on since EU enlargement. Put it to the vote, see where the majority is. The Government in the UK has said it will support the directive. So should the whole of Europe.

  Zita Pleštinská (PPE-DE). – Rast zamestnanosti je primárne fenoménom malých a stredných podnikov a živnostníkov. Práve títo zamestnávatelia patria medzi dôležité subjekty pri vytváraní nových pracovných príležitostí a zvyšovaní zamestnanosti v Európe.

Z tohto dôvodu prioritnou úlohou Európskeho parlamentu, berúc do úvahy široké spektrum pracovných tradícií, zmlúv a modelov podnikania na trhoch práce v jednotlivých členských štátoch Európskej únie, musí byť vytváranie takej európskej legislatívy, ktorá posilní postavenie malých a stredných podnikov pri tvorbe nových pracovných miest zdokonaľovaním pracovného práva.

Prax nám ukazuje, že napr. európska smernica o nadčasoch, voči ktorej má výhrady množstvo členských krajín EÚ, by sa nemala premietnuť do pracovného práva a je potrebné ju zmeniť. Dôvodom je, že obmedzovanie nadčasov ohrozuje viaceré hospodárske odvetvia, či už ide o pracovníkov v zdravotníctve, baníctve, sociálnych službách alebo hasičov.

V mojej krajine, na Slovensku, práve v tomto mesiaci náš národný parlament prijímal nový zákonník práce, ktorý sa stretol s negatívnymi reakciami, hlavne zo strany malých a stredných podnikov. Súčasná vláda chcela povýšiť postavenie odborárov nad rámec ich kompetencií. Faktom totiž je, že vďaka tlaku opozície a zamestnávateľských zväzov sa podarilo zásadne zmeniť pôvodný vládny návrh a vniesť akú-takú rovnováhu do kompetencie odborov a zamestnávateľov v konečnom návrhu. Navyše pozmeňujúcim návrhom SDKÚ-DS sa podarilo zmeniť definíciu závislej práce tak, aby neohrozila živnostníkov. Vďaka vyše 600 pripomienkam pri príprave a ďalším desiatkam v Parlamente sa podarilo pozmeniť pôvodný návrh z dielne Smer SD, aby nevracal slovenské pracovné právo do minulého storočia.

Keďže vysoká miera nezamestnanosti v Európe, hlavne v nových členských krajinách je neúspechom volajúcim po opatreniach, vítam prístup spravodajcu Jaceka Protasiewicza v správe, ktorá navrhuje riešenie, ako naplniť vízie 21. storočia. Znepokojuje ma však jej obsah po hlasovaní vo Výbore pre zamestnanosť a sociálne veci, ktorý nemôžem v prípade, že nebudú prijaté pozmeňujúce a doplňujúce návrhy, ktoré boli podané spravodajcom v mene našej politickej skupiny PPE-DE, v hlasovaní podporiť. Návrh správy v niektorých svojich častiach predstavuje zastaraný a nevyvážený pohľad na súčasné problémy európskych pracovných trhov, preto sa snaží chrániť len pracujúcich. Takéto ponímanie pracovnej politiky by mohlo zapríčiniť, že ich už nebude pred čím chrániť, a tak zostanú bez práce.

  Agnes Schierhuber (PPE-DE). – Herr Präsident, Herr Kommissar, meine sehr geehrten Damen und Herren! Ich denke, dass man den Bericht Protasiewicz nicht abgekoppelt von der mündlichen Anfrage und dem Entschließungsantrag sehen kann. Ich möchte beiden Verfassern sehr herzlich für ihre Arbeit danken.

Bei der Entsendung von Arbeitnehmern im Rahmen der Erbringung von Dienstleistungen gibt es leider europaweit noch keine einheitlichen Standards. Ferner zeigt sich, dass bei der Koordinierung des Kommunikations- und Informationsflusses zwischen den Mitgliedstaaten und den zuständigen Behörden eindeutig Verbesserungsbedarf besteht. Auch die diesbezüglichen Kontrollmaßnahmen sind noch unzureichend. Ein ausgewogenes Verhältnis zwischen Freizügigkeit und Dienstleistung einerseits und Arbeitsschutz andererseits ist unbedingt erforderlich. Eine diesbezügliche Regelung ist aus meiner Sicht das effizienteste und einfachste Mittel gegen Sozialdumping.

Die Zusammenarbeit zwischen den Mitgliedstaaten und der Informationsaustausch müssen ausgebaut und gestrafft werden. Ebenso müssen entsprechende Kontrollmaßnahmen eingeführt werden. Genauere Angaben der Kommission in ihren Leitlinien wären hier sicher hilfreich. Zur Sicherstellung des Schutzes und der Rechte der Arbeitnehmer fordere ich, dass die Gastländer die entsprechenden Überprüfungen und Kontrollen durchführen.

Daher sollte die Kommission die Zusammenarbeit der Aufsichtsbehörden der Mitgliedstaaten durch die Installierung einer permanenten Plattform für eine grenzüberschreitende Zusammenarbeit aktiv unterstützen. Im Sinne der Unternehmer und der Arbeitnehmer fordere ich auch eine verstärkte Einbindung der Sozialpartner in all diesen Fragen. Nur die Ausgewogenheit bringt uns mehr Beschäftigung und damit mehr Wohlstand und Sicherheit für alle Menschen in Europa.

  Monica Maria Iacob-Ridzi (PPE-DE). – Consider că acest raport este unul echilibrat şi care reflectă diversitatea relaţiilor de muncă de pe teritoriul Uniunii Europene, dar şi a poziţiilor politice faţă de un subiect care dă naştere unor discuţii aprinse.

Atingerea unui echilibru în relaţia dintre angajat şi angajator, în care ambele părţi au de câştigat, trebuie să fie o prioritate a Uniunii Europene. În acest cadru, al flexibilităţii şi al securităţii, angajatorul câştigă mai multă forţă de muncă, iar angajatul mai multă protecţie pentru tipul de contract flexibil.

Pentru România, unde avem un rezervor important de forţă de muncă în zona rurală, contractele de muncă flexibile sunt o soluţie pentru a intra pe piaţa muncii fără a pierde din drepturile sociale de care beneficiază angajaţii cu contract clasic. Aceasta ar asigura o integrare mai rapidă pe piaţa muncii a lucrătorilor din zona rurală, care vor putea să participe la creşterea economiei din anii următori şi să beneficieze de ea.

Apreciez atenţia pe care raportul o acordă sprijinirii familiei. Multe dintre aceste contracte flexibile sunt alese de femei care trebuie să facă faţă unei presiuni din ce în ce mai mari de a concilia viaţa profesională cu cea familială.

În sprijinul tinerilor aş fi dorit ca raportul să încurajeze mai mult utilizarea tehnologiei informaţiei şi a comunicării ca instrumente principale în modul de lucru. Munca la distanţă în condiţii de maximă mobilitate este o tendinţă deja prezentă pe care trebuie să o folosim în beneficiul celor mai bine pregătiţi pentru ea.

Pentru reducerea muncii la negru trebuie să încurajăm angajatorii să declare relaţiile de muncă fără să fie dezavantajaţi economic. O parte din acest fenomen este cauzată de restricţiile pe care unele state membre încă le menţin pentru lucrătorii din ţările care au aderat recent la Uniunea Europeană. Este o discriminare inutilă care creează atât probleme de administrare pentru statele respective cât şi riscuri pentru lucrători. De aceea consider ca eliminarea perioadelor de tranziţie impuse de aceste state membre va avea ca efect direct reducerea muncii la negru.

  Tadeusz Zwiefka (PPE-DE). – Panie Przewodniczący! Modyfikacja prawa pracy w Unii Europejskiej nie tylko ma znaczenie dla bezpieczeństwa i ochrony miejsc pracy, ale ma również kluczowy wpływ na poziom zatrudnienia. Od dawna toczą się zacięte dyskusje, czy globalna konkurencja wymaga zmian dotychczasowego modelu prawa pracy. W moim przekonaniu zdecydowanie tak.

Od dwudziestu lat obserwujemy stopniowe i coraz szybsze odejście od standardowych form prawa i ogólnego modelu pracy. Zjawisko to jest odpowiedzią na wyzwania globalizacji, która jest procesem niezależnym, i czy nam się podoba, czy nie, tylko od nas zależeć będzie, czy społeczeństwa naszych państw wykorzystają szanse, jakie przynosi ten proces.

Przeciwdziałanie negatywnym aspektom globalizacji wymaga znacznie większej elastyczności prawa pracy przy jednoczesnym zachowaniu obecnego poziomu bezpieczeństwa. Warto podkreślić, że obecny poziom ochrony pracy w Unii Europejskiej należy do najwyższych na świecie. Nie potrzebujemy dalszego zwiększania ochrony pracy, ale większej elastyczności i mobilności oraz liberalizacji rynków pracy we wszystkich państwach Unii Europejskiej.

Niezależnie od regulacji elastyczność wkracza w nasze życie. Obecnie 40% wszystkich form zatrudnienia to modele niestandardowe. Co więcej, odpowiadają one za 60% nowych miejsc pracy, a w końcu, co jest najbardziej optymistyczne, 2/3 niestandardowych form zatrudnienia przechodzi w tak zwaną formę klasyczną - umowę na czas nieokreślony.

Tradycyjne struktury prawa pracy nie zdają egzaminu w obecnych realiach. W nowoczesnych gospodarkach bazujących na usługach czy też na małych i średnich przedsiębiorstwach bardziej elastyczne i niestandardowe podejście może być kluczem do sukcesu.

Oczywiście elastyczność bez mobilności pracowników nie wystarczy. Dlatego też apeluję o kompletne otwarcie rynków pracy w Unii Europejskiej dla pracowników ze wszystkich państw członkowskich. Dziś już wiemy, że korzyści z liberalizacji rynku pracy nie ograniczają się wyłącznie do pracowników emigrujących, ale również bardzo wyraźnie odczuwają je państwa, które zdecydowały się otworzyć swoje rynki pracy.

Nie ma dobrze rozwijającej się i konkurencyjnej gospodarki bez przedsiębiorstw świetnie funkcjonujących, potrafiących konkurować na globalnym rynku, sprawnie zarządzanych przez dobrych menadżerów, właścicieli. Ale nie ma też dobrze radzących sobie firm, choćby najlepiej zarządzanych, bez bardzo dobrej kadry pracowników. Są to zatem naczynia połączone.

  Iles Braghetto (PPE-DE). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, l'esigenza di modernizzare il diritto del lavoro di fronte alle innovazioni del XXI secolo, pone sfide reali e impegnative all'attuale mercato del lavoro, in particolare a tutti coloro in cerca di nuova occupazione, di un lavoro di qualità, di un lavoro che si armonizzi con altre dimensioni della vita personale.

Coniugare la flessibilità del lavoro - caratteristica di un mercato competitivo e globale - con la sicurezza del posto - diritto/dovere per ogni cittadino europeo - richiede, come previsto dalla strategia di Lisbona, di rendere spendibili capacità ed abilità professionali. Per questo occorre fornire gli strumenti necessari per rendersi appetibili agli occhi delle imprese, adeguando alle nuove tecnologie la preparazione tecnica e specialistica.

Esiste nella società europea un'emergenza educativa e formativa che impedisce o rallenta la maturazione di competenze e conoscenze. Per l'Unione europea l'investimento nel capitale umano e nella formazione dei giovani è il modo migliore nonché il più moderno per affermare il diritto al lavoro. Nel Libro verde si lancia, tra le altre, questa sfida.

Ringrazio il relatore per il lavoro che ha svolto di armonizzazione di diversi punti di vista che si sono realizzati nel dibattito.

  Philip Bushill-Matthews (PPE-DE). – Mr President, I should like to start, if I may, by thanking the Commission for its very thoughtful Green Paper. The Commission’s work has given rise to this report, and its work has triggered this debate. I think the fact that it was written the way it was – and indeed that the Commission has consulted as widely and as richly as it has – has certainly added further richness to our own deliberations. I would certainly hope that, at the end of the vote tomorrow, after all the amendments have been voted on, the Commissioner in turn might consider it appropriate to thank Parliament for our positive response to its work, but we shall see how we do.

Mention has already been made of the rapporteur and the outstanding job that he has done and I would like to associate myself with those remarks. A lot of comments have been made by different colleagues about the word ‘flexibility’. I think the rapporteur has shown great flexibility in recognising the validity of concerns expressed by members of other political groups, but I think also that flexibility has been shown by the shadows in taking on board the position of the rapporteur. I would like to thank all of those for their work. Earlier in our debate, Mr Szymański said that he could not extend his congratulations to the work of the committee. I have some sympathy with those comments. I would just like to say to him that, in the context of limited time, the report that came out of the committee was in essence an interim report. I have every confidence that the report which will come out of this House tomorrow after the amendments will be on a substantially different basis and that a potentially divisive issue will end up giving a clearly united message.

Finally, I would like to ask the Commission, in its analysis of our discussions, to take a look at what is taken out of the report between the committee stage and this stage. I think that has a significant message. I should also like the Commission to consider what is left in. I want particularly to draw attention to paragraph 10 concerning the issue of working time and the need for greater flexibility for employees and employers alike. It is one thing to say that we need more flexibility. We invite the Commission to show that same flexibility in advancing that very difficult and sensitive file.

Finally, I would just like to mention our assistants, and here I mean not just assistants to us as MEPs, but also the assistants of our parliamentary groups. They are so often the forgotten heroes and heroines. I think that the work that they have done has been remarkable, especially in such a remarkably short time. So hopefully on behalf of all of you, I would like to thank and congratulate them for all that they have done.

  Vladimír Špidla, člen Komise. Vážený pane předsedo, vážené poslankyně, vážení poslanci, nebylo žádným překvapením, že diskuze o pracovním právu byla do té míry rozsáhlá, hluboká a mnohdy vedená velmi temperamentně. Je to samozřejmé, protože otázka pracovního práva je jedna z nejcitlivějších a v podstatě je v jádru našeho evropského sociálního modelu. Jsem velmi rád, že zelená kniha se stala základem pro tuto diskuzi, která byla mimořádně rozsáhlá. Přišlo více než 450 jednotlivých stanovisek, což daleko přesahuje obvyklou míru veřejné diskuze prostřednictvím zelené knihy. Je také zřejmé, že zelená kniha nepředstavuje řešení pracovního práva, nýbrž právě položení otázek. Tyto otázky budou Komisí vyhodnoceny a Komise v následujícím období vydá odpovídající dokumenty.

Myslím si, že parlamentní debata ukazuje, že jsou dobré vyhlídky na konsenzus ohledně některých klíčových prvků a dovolte mi, abych se vyjádřil k některým, které považuji za velmi významné. Prvním z nich je potřeba smysluplného sociálního dialogu. Bez ohledu na to, že je úroveň sociálního dialogu v některých členských zemích slabá, si myslím, že sociální dialog je základním prvkem, a mimo jiné proto v rámci Evropského sociálního fondu sociální dialog i přímo podporujeme, zejména vytvářením administrativní kapacity sociálních partnerů.

Druhou myšlenkou, kterou je třeba podtrhnout, je, že pracovní právo neexistuje ve vakuu a jakákoliv debata o něm bude vždy citlivá a bude vždy vyžadovat sociální partnery. Dále si myslím, že je při dalším vývoji pracovního práva potřeba vyhnout se jakýmkoliv opatřením, která by vedla k rozdrobení trhu práce nebo ke zvýšení nejistoty v zaměstnání, případně k jakémukoliv omezení základních práv pracovníků.

Zdá se, že je potřeba řešit situaci pracovníků, kteří ačkoliv jsou formálně samostatně výdělečně činní, jsou stále ekonomicky závislí na jediném hlavním zákazníku nebo zaměstnavateli, který je zdrojem jejich příjmů. Je také potřebné velmi účinné vymáhání pracovního práva zejména v zájmu zachování a podpory kvalitních pracovních míst a boje proti nehlášené práci.

Dámy a pánové, v debatě padly i některé otázky, které nebyly v hlavním proudu a které pravděpodobně nenaleznou odpověď ani v hlasování, a proto mi dovolte, abych se jich dotkl. Chci zdůraznit, že sociální ochrana není důsledkem, ale podmínkou pro plnou zaměstnanost. Porovnáte-li trhy práce, které jsou s velmi slabou pracovní ochranou, jako třeba v rozvojových zemích, žádné z takovýchto trhů práce nejsou dostatečně efektivní z hlediska tvorby pracovních míst. Chtěl bych také zdůraznit, že již existuje směrnice o vysílání pracovníků, o jejichž některých interpretacích budeme debatovat o něco později. Z tohoto důvodu jistý standard již existuje, i když je nepochybně možné se zamyslet nad dalším vývojem.

Také byla zmíněna otázka agenturního zaměstnání. Tady mohu konstatovat, že portugalské předsednictví zařadilo více méně tuto otázku do svého programu a v rámci tohoto předsednictví budeme usilovat o pokrok, který je po mém soudu velmi potřebný, protože si myslím, že popis vývoje trhu v rámci agenturního zaměstnávání pracovníků, který nastínil pan poslanec, vyjádřil situaci velmi přesně a dynamika tohoto trhu je zřejmá, stejně tak jako některé jevy, které lze považovat za jisté náznaky možného sociálního dumpingu.

Dámy a pánové, pracovní trh se výrazně mění a je velmi potřebné, abychom hledali v rámci Evropské unie, ale především na úrovni jednotlivých členských států, kterým přísluší pracovní zákonodárství, obecné odpovědi, které jsou schopné na jedné straně podpořit naší celkovou kapacitu, celkovou efektivitu, konkurenceschopnost a civilizační sílu a na druhé straně zajistit odpovídající bezpečnost pracovníků i v 21. stolení. Tato úloha není lehká, ale debata mě přesvědčila o tom, že vaše zpráva má naději na schválení, a proto se zájmem očekávám konečný výsledek.

VORSITZ: MECHTILD ROTHE
Vizepräsidentin

  Die Präsidentin. Die Aussprache ist geschlossen.

Die Abstimmung findet morgen, 11.7.2007, statt.

Schriftliche Erklärungen (Artikel 142)

  Bogdan Golik (PSE), na piśmie. – Panie Przewodniczący! Pragnę pogratulować posłowi Protasiewiczowi rzeczowego i trudnego sprawozdania. Jest niezwykle ważne, że podjęto publiczną debatę na temat kierunków modernizacji prawa pracy, w związku z wyzwaniami, jakie rodzi globalizacja, utrzymujące się bezrobocie strukturalne oraz niekorzystne dla Unii Europejskiej trendy demograficzne.

Otaczająca nas rzeczywistość oraz punkty sprawozdania wskazują, że potrzebna jest dziś Unii, na wzór wspólnej polityki energetycznej, wspólna polityka przeciwdziałania bezrobociu. Wspólna polityka jest potrzebna tym bardziej, że nie radzą sobie z nią najbogatsze kraje Unii, takie jak Niemcy i Francja, w których stopa bezrobocia może osiągnąć niedługo 10%.

Moje zastrzeżenia budzi propozycja przyjęcia wspólnych regulacji na poziomie Unii w celu stworzenia podstawy systemu minimalnych norm socjalnych proponowanych w punkcie S. Uważam, że dzisiejsze różnice między państwami członkowskimi są tak duże, że proponowany postulat jest po prostu niemożliwy. Kwoty minimalne powinny samodzielnie regulować państwa członkowskie w zależności od stopnia rozwoju gospodarczego, sytuacji na rynku pracy oraz tradycji.

Wiele danych wskazuje, że dzięki pracy na podstawie umów „nietypowych” wzrosło zatrudnienie. Dylemat nie polega więc na tym, na jakiej podstawie jest się zatrudnionym, ale na tym, czy ktoś pracuje, czy nie. Powinno to być w najbliższych latach priorytetem państw członkowskich i Unii ze szczególnym uwzględnieniem osób młodych, rozpoczynających pracę, kobiet i osób starszych.

  Małgorzata Handzlik (PPE-DE), na piśmie. – Serdecznie gratuluje panu sprawozdawcy sprawozdania, które trafnie analizuje zmiany, jakie powinny zajść w prawie pracy tak, aby mogło one sprostać wyzwaniom XXI wieku.

Uważam, że obecne prawo pracy w poszczególnych państwach jest nadal anachroniczne i nie przystosowane do wymagań globalizacji.

W nowoczesnym świecie potrzebne jest prawo elastyczne i jasne. Pracownicy powinni mieć możliwość korzystania z ustawicznego kształcenia i szkoleń dostosowujących ich do potrzeb rynku pracy.

Głównym problemem na rynku pracy są obciążenia administracyjne nakładane na przedsiębiorców. Hamują one rozwój firm. Eliminacja barier w sektorze MŚP równa się z poprawą ich konkurencyjności, a co za tym idzie, ze wzrostem zatrudnienia.

Modernizacja prawa pracy powinna polegać na aktywnym wspieraniu rynku pracy. Na promocji podejmowania pracy i jej zmieniania, a także dokształcania się na rynku pracy. Nie można jednak mylić tego z polityką nadmiernie chroniącą pracę, prowadzącą do sztucznego utrzymywania miejsc pracy, które są niepotrzebne na rynku i osłabiają pozycję danej firmy na rynku.

Konsekwencją utrzymywania niepotrzebnych miejsc pracy jest przede wszystkim koszt kadrowy, czyli hamowanie rozwoju danego pracownika poprzez brak możliwości przekwalifikowania się i dokształcania, a z drugiej strony utrzymywanie niepotrzebnych miejsc pracy doprowadza zazwyczaj do powolnego osłabiania przedsiębiorstwa i eliminowania go z rynku.

Ważne jest więc aktywne promowanie pracy, a nie chronienie jej za wszelką cenę.

  Véronique Mathieu (PPE-DE), par écrit. – Mondialisation, vieillissement de la population, accélération des échanges: autant de défis qui seront à relever demain plus encore qu'aujourd'hui.

Aucun État Membre ne peut prétendre y parvenir seul, et c'est bien par une action coordonnée avec l'Union européenne que passera la réussite de la politique de l'emploi et de la politique sociale. Aussi, je me félicite du rapport d'initiative sur la modernisation du droit du travail, nécessaire pour relever les défis du 21ème siècle, son objectif est plus que louable, il est vital.

Le travail doit être revalorisé, son encadrement législatif adapté à son époque, et il faudra permettre à ceux qui veulent travailler de travailler, en valorisant des formations attractives, et à ceux qui veulent travailler davantage de le pouvoir, en offrant plus de souplesse aux négociations employés-employeurs.

La flexibilité ne signifie pas la fin des règles protectrices, elle signifie que ces règles seront déterminées par une libre négociation adaptée aux besoins de tous, des besoins qui seront exprimés au sein d'un dialogue social encouragé.

La France a déjà initié ce dialogue avec les partenaires sociaux, c'est donc avec satisfaction que j'accueille ce rapport, dans la droite ligne des ambitions et des actions entreprises en France.

  Csaba Őry (PPE-DE), írásban. – Üdvözlendő és igen bátor lépésnek tartom az Európai Bizottság kezdeményezését, amellyel megnyitotta a vitát a munkajog korszerűsítése tárgyában. Én az árnyalt megközelítés, a kiegyensúlyozott szakmai módosítások híve vagyok. Nem tartom helyesnek azt, amikor egyesek az égig magasztalják az atipikus munkavállalási formákat, és azt ajánlják mind a nemzeti, mind az uniós jogalkotóknak, hogy politikai szinten ismerjék el az atipikus formák elsőbbségét a klasszikus, határozatlan időre szóló munkaszerződéssel szemben. Nem tudom elfogadni, hogy bármilyen atipikus szerződés önmagában magasabb értéket képviselne pusztán azért, mert atipikus.

A másik oldalon azonban azt sem tartom helyes álláspontnak, ha hagyományos munkaszerződések szélesebb körben történő alkalmazását jogalkotói, adminisztratív vagy hatósági eszközökkel próbálnánk a vállalkozókra rákényszeríteni. Tudomásul kell venni azt, hogy gazdaságaink a globalizáció körülményei között külső gazdasági kényszerekkel kénytelenek szembesülni, és ezekre reagálniuk is kell további működésük biztosítása érdekében.

Ezt a nehéz kérdést akkor közelítjük meg kiegyensúlyozott módon, ha mind a hagyományos, mind az atipikus munkavállalási formák létjogosultságát elismerjük. A különböző szerződéses formák széles választékát kell a vállalkozók számára biztosítani, és a XXI. század kihívásai közepette új válaszokat kell adnunk számos régi problémára is. A munkajog továbbfejlesztése területén mind az uniós, mind a nemzeti jogalkotókra igen fontos feladatok hárulnak.