Stenograma dezbaterilor

Joi, 12 iulie 2007 - Strasbourg

11.3. Drepturile omului în Vitnam

  Przewodniczący. Kolejnym punktem porządku dziennego jest debata nad sześcioma projektami rezolucji w sprawie praw człowieka w Wietnamie⁽¹⁾.

  Marios Matsakis (ALDE), author. – Mr President, Vietnam, a word synonymous with catastrophe, is a country that, as we all know, has had an extremely traumatic past, with long and treacherous fighting against colonialism, with a devastating civil conflict and with a calamitous war against the American forces having resulted in unprecedented suffering for the Vietnamese people. Then came the totalitarian Communist regime which, it has to be said, has made at least some proper efforts towards healing the wounds of the past and getting the country on its feet again. Consequently, the Socialist Republic of Vietnam was rewarded by the international community in various ways, including being allowed it to join the World Trade Organisation, but, unfortunately, there is still a long way to go to achieving an acceptable level of democracy for the Vietnamese people.

We are particularly concerned about new waves of persecution of dissidents and the suppression of the fundamental right of free speech. We are also very concerned about the lapses in reforms relating to freedom of religion and the various set-backs in achieving judicial reform, which should be fair and democratic and which should lead to the abolition of all forms of imprisonment without proper judicial safeguards.

Hoping that the human rights dialogue between the EU and Vietnam will, albeit the recent setbacks, lead to tangible improvements for the Vietnamese people, we call upon the authorities in Vietnam to take serious note of our concerns relating to the issue of violation of human rights in their country. At the same time, we call upon the Commission and Council to reassess the policy of cooperation with Vietnam, bearing in mind that this cooperation should be subject to respect for democratic principles and fundamental rights and reforms. Let this motion for a resolution not be seen as a threat, but more as a caution to the Vietnamese Government.

  Esko Seppänen (GUE/NGL), laatija. – Arvoisa puhemies, arvoisa komissaari, olen toiminut 1980-luvulla omassa maassani Vietnam-ystävyysseuran puheenjohtajana. Näen maassa tapahtuneen nopeaa taloudellista kehitystä varsinkin kymmenen viime vuoden aikana. Siitä kertovat uudet sukupolvet, joilla ei ole omakohtaista kokemusta USA:n aggressiosta Vietnamissa.

Vanhana Vietnamin ystävänä haluan muiden europarlamentin poliittisten ryhmien tapaan kiinnittää huomion tarpeeseen kunnioittaa ihmisoikeuksia sekä organisoitumisen-, ilmaisun- ja uskonnonvapautta Yhdistyneiden kansakuntien julistusten ja konventioiden hengessä.

Ryhmämme päätöslauselmassa vaaditaan buddhalaisten johtajien Thich Huyen Quangin ja Thich Quang Don vapauttamista käsityksemme mukaan perusteettomasta vankeudesta. Vietnamin tulisi mielestämme liberalisoida vähemmistöpolitiikkansa. Myös EU:n tulisi toimia sen puolesta edistäessään yhteistyötä Vietnamin kanssa.

Vaikka Vietnamista on löytynyt öljyä, se ei ole lännen öljy- ja kaasureservaatti ja näin ollen poliittisia oikeuksia ja ihmisoikeuksia voidaan pitää esillä, toisin kuin esimerkiksi Azerbaidžanin ja Kazakstanin kanssa tehtävässä yhteistyössä.

  Eija-Riitta Korhola (PPE-DE), laatija. – Arvoisa puhemies, Vietnamin tilanne vaatii kansainvälisen yhteisön huomiota. EU:n on lähetettävä selkeä viesti: uskonnollisten yhteisöjen, kuten Vietnamin yhdistyneen buddhalaiskirkon, protestanttisen kotiseurakunnan ja toisinajattelevien ryhmien, syrjintä on lopetettava. Näiden rauhanomaista uskontoa harjoittavien yhteisöjen jäsenet ovat kärsineet vapaudenriistoista ja kotiaresteista.

Tuo oli katkelma vajaa neljä vuotta sitten tässä salissa pitämästäni puheesta Vietnamin ihmisoikeustilanteesta. Surullisena totean, että voisin pitää saman puheen nyt, sillä uskonnonvapautta koskeva tilanne ei ole parantunut. Tämä voi herättää kysymyksen näiden keskustelujen merkityksestä, mutta vaihtoehtojakaan ei ole. On jatkettava painostusta ja tehtävä kaikkensa kansainvälisen huomion saamiseksi.

Ja toivoakin on, sillä Vietnamissa on tehty pieniä oikeusvaltiollisia uudistuksia ainakin lainsäädännön tasolla. Näille seikoille on syytä antaa tunnustus ja toivon, että neljän vuoden päästä voimme sanoa jotakin enemmän.

  Marc Tarabella (PSE), auteur. – Monsieur le Président, Monsieur le Commissaire, chers collègues, avant d'entrer dans le vif du sujet et de parler de la résolution sur le Viêt Nam qui nous occupe aujourd'hui, je voulais mettre le doigt sur un fait qui me semble important. Je m'interroge actuellement sur la façon dont sont choisis les dossiers d'urgence que nous traitons ici au Parlement. En effet, même si je ne remets pas en cause l'urgence des différents problèmes qui se posent dans les pays dont nous parlons, il me semble que certains pays sont complètement oubliés par rapport à d'autres dont nous avons l'occasion de parler plusieurs fois en une législature. Je prends un exemple, un seul, la Colombie, avec ses multiples syndicalistes assassinés, ses otages qui vivent une situation de plus en plus difficile. Or, selon mes recherches, même si elle a fait l'objet de résolutions spécifiques, elle n'est jamais venue en urgence depuis 2002, ce qui est quand même un comble.

Cependant, si je prends la parole aujourd'hui, c'est avant tout pour évoquer la situation au Viêt Nam. Et même s'il semble que l'année 2006 fut une année d'ouverture politique, qui a permis un assouplissement, il apparaît que la liberté de culte fasse partie des problèmes que nous rapportent les ONG. Il est important que le Viêt Nam prenne en compte toutes les religions qui sont exercées sur son territoire et autorise l'ensemble de la population à choisir son culte. La liberté de pensée et de parole ne doit en aucun cas être bafouée et les citoyens vietnamiens, quels qu'ils soient, doivent pouvoir s'exprimer via les différents moyens qu'ils ont en leur possession, y compris les moyens de grande diffusion, tels qu'Internet.

Malgré la situation, je voulais aussi souligner, contrairement peut-être à ce que vient de dire Mme Korhola, ma collègue, qu'il y a quand même eu des efforts au Viêt Nam. Ce pays a déjà fourni certains efforts, ce dont nous nous sommes rendu compte, notamment avec la délégation ANASE lorsque nous y sommes allés en 2006. Il est important que nous continuions à soutenir ce pays pour que les droits de tous les citoyens puissent être pleinement respectés. Puisse cette résolution y contribuer!

  Ryszard Czarnecki (UEN), autor. – Panie Przewodniczący! To kolejna debata o prześladowaniach religijnych i łamaniu praw człowieka w krajach takich, jak Wietnam, Kambodża czy Laos. Szczególną rolę w tym regionie odgrywa Wietnam, kraj dynamicznie się rozwijający, nadrabiający cywilizacyjną i ekonomiczną przepaść po czasach komunizmu. Niestety za rosnącym dobrobytem nie idzie w parze respektowanie praw człowieka, wolności słowa i wypowiedzi, wolności religijnych.

Dotychczas w czasie wystąpień w Parlamencie Europejskim skupialiśmy się, także osobiście ja, na prześladowaniach buddystów, najliczniejszej wspólnoty religijnej w tym kraju, ale teraz dochodzą do nas wiadomości o prześladowaniach katolików, na przykład katolickiego księdza Nguyen Van Ly. To smutne, że zabierałem na ten temat głos w tym Parlamencie półtora roku temu, podobnie jak pani posłanka Korhola, i teraz po tych kilkunastu miesiącach muszę mówić praktycznie to samo.

Należałoby oczekiwać, że państwa zrzeszone w międzynarodowych organizacjach azjatyckich, takich jak ASEAN czy ASEM, ale także ONZ oraz Wysoki Komisarz do ds. Praw Człowieka w sposób zdecydowany będą interweniować u władz Socjalistycznej Republiki Wietnamu w kwestii przestrzegania praw człowieka i wolności religijnych w tym kraju. Kiedyś komunistyczny i biedny Wietnam łamał prawa człowieka i tłumił wolność wyznawania wiary. Dziś to samo, choć może w mniejszej skali, czyni Wietnam bogatszy i niby odchodzący od komunistycznej ideologii. Nam nie wolno milczeć!

  Bogusław Sonik, w imieniu grupy PPE-DE. – Panie Przewodniczący! W marcu tego roku piętnastu wietnamskich decydentów zostało skazanych na karę długoletniego więzienia i areszt domowy. To wydarzenie, które przeszło bez echa w światowych mediach, stanowi potwierdzenie złej sytuacji, jaka panuje w tym kraju, jeżeli chodzi o przestrzeganie praw człowieka.

W Wietnamie łamane są podstawowe wolności obywatelskie: wolność wyznania, prasy, wolność zgromadzeń. Nie obowiązuje prawo do sprawiedliwego i rzetelnego procesu. Decydenci osadzani są w zakładach psychiatrycznych niczym dawniej w byłym Związku Radzieckim. Mniejszości etniczne są prześladowane, represjonowani są duchowni, przedstawiciele wielu różnych wyznań.

Unia Europejska nie może, nie powinna tolerować dalej tego typu naruszeń. Co ważniejsze, jesteśmy najistotniejszym partnerem handlowym Wietnamu, który korzysta też z systemu preferencji taryfowych Unii Europejskiej. Dysponujemy środkami, które mogą sprawić, że rząd Socjalistycznej Republiki Wietnamu będzie bardziej skłonny do zapewnienia swoim obywatelom podstawowych gwarancji obywatelskich. Jest to naszym obowiązkiem.

  Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, w imieniu grupy PSE. – Panie Przewodniczący! Po chwilowym zawieszeniu polityki represji i ograniczania praw politycznych i obywatelskich w Wietnamie, jakie miało miejsce w 2006 roku, znów jesteśmy świadkami fali aresztowań „niewygodnych” dla władz obywateli.

Wietnam uzyskał ostatnio status partnera stałych, znormalizowanych relacji handlowych z USA i państwa członkowskiego Światowej Organizacji Handlu. Gospodarczemu otwarciu kraju nie towarzyszy jednak rezygnacja z monopolu władzy na rzecz demokratycznego systemu.

Trzeba położyć kres wszelkim formom represji członków Zjednoczonego Buddyjskiego Kościoła w Wietnamie i oficjalnie uznać jego istnienie. Należy postulować o uwolnienie wietnamskich więźniów politycznych przetrzymywanych z powodu legalnego i pokojowego korzystania z prawa do wolności opinii, prasy i religii. Wietnamskie władze muszą przestrzegać zaleceń Rady Praw Człowieka ONZ, dotyczących rozwoju systemu prawnego kraju i poszanowania praw podstawowych.

Ponieważ Unia Europejska jest największym partnerem handlowym Wietnamu, a pomoc przez nas oferowana temu krajowi wyniesie 304 miliony euro w latach 2007 -2013, należy rozważyć rewizję podpisanego już układu o współpracy, gdyż tylko sankcje ekonomiczne mogą zmusić Wietnam do reform politycznych i instytucjonalnych, prowadzących do demokracji i państwa prawa.

  Urszula Krupa, w imieniu grupy IND/DEM. – Panie Przewodniczący! Dzisiejsza debata dotyczy Wietnamu, jednego z krajów nadal komunistycznych, gdzie od wielu lat łamane są prawa człowieka. W Wietnamie więzieni są obrońcy praw człowieka i demokracji, przywódcy religijni oskarżani o rzekome szpiegostwo, o propagandę przeciwko socjalistycznej republice lub uznawani za stanowiących zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego.

Po okresie zmniejszenia represji w związku ze staraniami o uzyskanie członkostwa w WTO zakazano działalności partii opozycyjnych, niezależnych mediów i związków zawodowych. W Wietnamie działa cenzura prewencyjna, wszystkie media są w rękach partii. Wiele osób traktowanych jako polityczni dysydenci umieszczanych jest w aresztach domowych oraz poddawanych inwigilacji. Dzieci i młodzież są brutalnie i bezwzględnie indoktrynowane.

Starania organizacji międzynarodowych i obrońców praw człowieka oraz przygotowane rezolucje niestety nie powodują zmian. Popieramy rezolucję i apelujemy do władz Wietnamu o respektowanie praw człowieka, uwolnienie więźniów, przeprowadzenie reform. Wydaje się jednak, że konieczne są bardziej radykalne działania.

  Janez Potočnik, Commission. Mr President, the Commission shares the European Parliament’s concern about the violation of human rights in Vietnam. This affects, in particular, the exercise of freedom of expression, of association and of religion. However, we must view this in its full context. Vietnam has made considerable progress in terms of economic and social rights. Over the past decade, it has succeeded in lifting a significant part of its population out of absolute poverty and set the country firmly on a course of economic growth, whilst limiting the emergence of socioeconomic disparities within the population.

This has been accompanied by some improvements in recent years in the situation as regards civil and political rights. For instance, new legislation relating to religious freedom, which has been adopted in the last three years, has softened some, but not all, of the tools used by the state to control religious organisations and thus allows non-organised groups to seek official recognition.

This has already had a positive impact on the ground. Among other things, some Protestant denominations, such as Baptists and Mennonites, which had not been recognised in the past, have been able to register grassroots-level congregations.

That said, the implementation of the new legislation remains uneven, and progress in the Northern Uplands in particular has been markedly slower than in parts of the Central Highlands and in lowland areas. Moreover, some denominations seen as dissident by the regime, such as the Unified Buddhist Church of Vietnam, and some Hoa Hao and Cao Dai groups, remain illegal and face continued harassment.

The climate has also improved for political dissidents in the past two years. A considerable number of high-profile activists were released in 2005 and 2006. Last year also saw the emergence of some new parties and other groupings of activists within the country, which was unprecedented both in terms of the number of groups and of that of their adherents. The official reaction to this development was, initially, relatively low-key. However, this changed in early 2007, and in particular since mid-February. Harassment of dissidents seems to have intensified, and scores of activists were arrested. A number of them have since been tried and sentenced to lengthy jail terms. This includes some well-known persons such as Father Nguyen Van Ly, and lawyers Nguyen Van Dai and Le Thi Cong Nhan. We do not know whether this is a temporary reflex or something more deep-seated, but it is of grave concern to the Commission.

The EU’s relations with Vietnam have developed dynamically in recent years, and the Commission has taken every opportunity to press for continued improvement in the human rights situation, especially as regards prisoners of concern. The Commission and EU Member States’ representatives in Hanoi have in particular followed the recent arrests and trials of activists with particular attention. EU diplomats were present at some of the trials as observers, and the EU reacted strongly to their sentencing. In its declaration of 15 May, it reiterated its plea to the Government of Vietnam to release all non-violent political activists exercising their rights to freedom of expression and association. The EU missions in Hanoi have also requested that the Vietnamese Government allow them to visit dissidents in prison, in order to ascertain the conditions of their detention.

The recent trials were also raised forcefully by Commissioner Ferrero-Waldner in her bilateral meeting with Vietnamese Deputy Prime Minister Khiem on 28 May 2007, on the margins of the ASEM ministerial meeting in Hamburg. Apart from high-level political contacts, the EU and Vietnam have agreed on mechanisms to conduct a dialogue and exchange of views on human rights issues. A key instrument in this regard is the regular human rights dialogue between the EU missions in Hanoi and the Government of Vietnam. The Sub-Group on Cooperation in the Areas of Institution Building, Administrative Reform, Governance and Human Rights provides another opportunity for the Commission to raise these issues.

On all possible occasions, we have expressed our view that the arrest of non-violent political activists is incompatible with Vietnam’s obligations under the international human rights instruments to which it has acceded. Please rest assured that the Commission will continue to use all instruments at its disposal to press the case in question, as well as, more generally, to encourage and support progress on human rights and religious freedom in Vietnam. We also rely very much on the European Parliament to continue to press for the improvement of human rights in Vietnam.

  Przewodniczący. Zamykam debatę.

Głosowanie odbędzie się po zakończeniu debaty.

  Marios Matsakis (ALDE). – Mr President, on a point of order, over the last three years of attending these afternoon debates on breaches of human rights, the Commission has always been represented, most usually with a Commissioner, although it is a difficult time. We are very grateful for that. At the same time, I would like it to be noted that, on the Council side, I have never seen a representative. I wonder whether it is because the Council is not invited, or is it because it does not think it is important to be here? Perhaps you could find out and let us know.

(Applause)

  Przewodniczący. Obiecuję, że wyjaśnię tę sprawę.

  Bernd Posselt (PPE-DE). – Herr Präsident! Ich möchte nur darauf hinweisen, dass der Kollege Recht hat, dass aber während der deutschen Ratspräsidentschaft der Menschenrechtsbeauftragte, Herr Nooke, zweimal am Donnerstagnachmittag hier war. Das ist ein Präzedenzfall, dem sich künftige Ratspräsidentschaften anschließen sollten.

(Beifall)

  Przewodniczący. Chciałem poinformować, że otrzymałem wniosek od grupy ALDE o powołanie posła Billa Newtona Dunna na członka Komisji Kontroli Budżetowej.

Nie widzę sprzeciwu. Powołanie uważam za zatwierdzone.

(1) Patrz protokół