Pełne sprawozdanie z obrad

Środa, 5 września 2007 r. - Strasburg

8. Wyjaśnienia dotyczące sposobu głosowania

- Sprawozdanie: Casaca (A6-0297/2007)

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), na piśmie. − (PT) Uważamy trwałość zasobów rybołówczych za konieczny warunek kontynuowania działań rybołówczych i opłacalności sektora rybołówstwa, ale nie akceptujemy polityki zarządzania flotą - takiej, jaką przyjęła UE - czy też redukcji floty, której głównymi konsekwencjami będzie znaczne zmniejszenie środków produkcji i drastyczna utrata miejsc zatrudnienia.

By osiągnąć trwałą równowagę pomiędzy zdolnością połowową a wielkościami dopuszczalnymi połowów, należy wziąć pod uwagę sytuację gospodarczą i społeczną w sektorze rybołówstwa, poprzez zastosowanie mechanizmów subsydiowania czy też kompensat dla rybaków dotkniętych konsekwencjami gospodarczymi rybołówstwa przyjaznego dla środowiska naturalnego i poprzez działania mające na celu zmniejszenie liczby połowów, szczególnie w najmniej uprzywilejowanych regionach, które są zależne od rybołówstwa.

Podobnie zakres rybołówstwa powinien być dostosowany do istniejących zasobów i do ochrony środowiska morskiego - co jednocześnie będzie promować rybołówstwo przybrzeżne na małą skalę i rybołówstwo nieprzemysłowe; w tym kontekście poszerzenie stref wyłączności z obecnych 12 mil morskich do 24 mil morskich, a w najbardziej zewnętrznych regionach z 100 mil morskich do 200 mil morskich, będzie szczególnie pomocne.

  Robert Navarro (PSE), na piśmie. – (FR) Głosowałem za przyjęciem sprawozdania napisanego przez mojego współpracownika, pana posła Casacę ponieważ w jasny sposób podkreśla ono odwrotne od zamierzonych skutki działania obecnego systemu, który czasem powoduje, że podejmowane decyzje są zupełnie oderwane od rzeczywistości.

Przykładem może być połów za pomocą sieci typu „thonaille” na obszarze śródziemnomorskim. Ci, którzy się tym zajmują, czynili znaczne wysiłki, by rozwinąć swoje metody połowu, ale przyjęte ostatnio prawo nakłada na te metody nieproporcjonalne restrykcje, które mogą spowodować wręcz ich zanik. Obecnie rybacy muszą zmierzyć się z konkurencją na wschodnim Atlantyku, zarówno hiszpańską, jak i francuską, co nie jest sprawiedliwe. Zgodnie z propozycjami przedstawionymi w sprawozdaniu, podejście oparte na geograficznym rozkładzie obszarów połowów i biorące pod uwagę indywidualne cechy i stosowane techniki umożliwiłoby bardziej sprawiedliwy rozkład możliwości połowu i zagwarantowałoby trwałą równowagę pomiędzy zdolnością połowową a dopuszczalnymi wielkościami połowów.

- Sprawozdanie: Elles (A6-0300/2007)

  Glyn Ford (PSE), na piśmie. − Popieram sprawozdanie pana posła Jamesa Ellesa w sprawie projektu budżetu korygującego nr 5/2007. Jednak chciałabym wskazać pewien problem dotyczący mojego własnego kraju, który może powstrzymać przed dodatkowymi wydatkami.

Problem Wielkiej Brytanii polega na tym, że Margaret Thatcher i umowa z Fointebleau z 1984 r. zostawiły przyszłym rządom tzw. „poison pill”. Fontainebleau zapewnia Brytanii zwrot dwóch trzecich różnicy pomiędzy naszymi rocznymi składkami a rocznymi wpływami z Unii Europejskiej. Tak więc każdy nowy program wydatków kosztuje Wielką Brytanię podwójnie; najpierw płacimy nasze 50%, a następnie tracimy dwie trzecie składek, w naszym przypadku zmniejszając dotacje UE z 50% do mniej niż 17%. Biorąc pod uwagę ten fakt, składki Wielkiej Brytanii stanowią nieco poniżej 15% budżetu ogólnego, a każdy nowy projekt, za który Wielka Brytania dostaje mniej niż jedną trzecią, pozostawią Wielką Brytanię stratną.

- Sprawozdanie: Liberadzki (A6-0253/2007)

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), na piśmie. − (PT) Sprawozdanie stwierdza, że w przybliżeniu 110 miliardów ton/km towarów niebezpiecznych - niebezpiecznych dla ludności i dla środowiska naturalnego - jest rocznie transportowanych w UE, co stanowi prawie 8% wszystkich transportowanych towarów. Około 58% z nich jest przewożonych koleją, 25% drogą powietrzną i 17% drogą wodną śródlądową.

Międzynarodowy transport towarów niebezpiecznych jest regulowany przez umowy międzynarodowe.

W tym kontekście wierzymy, że pożyteczna i konieczna współpraca na szczeblu UE musi strzec pełnej suwerenności państw członkowskich w kwestii transportu (niebezpiecznych) towarów na ich terytorium, na przykład poprzez prawo do regulowania, do wydawania pozwoleń w poszczególnych przypadkach i do zabraniania transportu niebezpiecznych towarów, szczególnie z powodu bezpieczeństwa państwa czy ochrony środowiska naturalnego.

Jest to kwestia zasad, które stają się coraz bardziej istotne w kontekście nieokiełznanej liberalizacji transportu promowanie przez Unię Europejską.

  Dieter-Lebrecht Koch (PPE-DE), na piśmie. − (DE) Wniosek dotyczący uproszczenia i unifikacji prawodawstwa europejskiego w sprawie transportu niebezpiecznych towarów powinien być zatwierdzony w całości, także pod względem lepszych regulacji.

W dniu 31 sierpnia 2007 r. odwiedziłem główną siedzibę zarządzania ruchem siedmiu tuneli drogowych, między innymi najdłuższym tunelem w Niemczech, i uświadomiłem sobie szczególną potrzebę ujednolicenia warunków transportu towarów niebezpiecznych w tunelach.

Transport nie tylko towarów jako takich, ale także towarów niebezpiecznych, gwałtownie się zwiększa - i dzieje się to na całym świecie, tak więc wzrost ten nie może być dłużej zaspokojony przez jeden środek transportu. Tak więc znacznie bardziej sensowne jest przyjęcie odpowiednich zasad transportu nie tylko drogowego i kolejowego, ale także drogą wodną śródlądową. Wtedy znacznie wzrastają szanse na zastosowanie podejścia współmodalnego do problemu potrzeb transportowych. W odniesieniu do naszych współobywateli, szczególnie warto wspomnieć o tym, że obecny akt prawny nie bierze pod uwagę nie tylko konkretnych zaleceń ONZ, ale także wymagań subsydiarności państw członkowskich. Fakt, że dyrektywa streszcza cztery „stare” dyrektywy i oszczędza 2 000 stron tekstu prawodawczego, sprawia, że staje się ona przykładem redukcji biurokracji.

Państwa członkowskie zatrzymają prawo do regulowania czy nawet zakazywania transportu pewnych towarów niebezpiecznych na ich terytorium, na przykład z powodu bezpieczeństwa państwa czy ochrony środowiska naturalnego. W końcowej analizie społeczeństwo może oczekiwać, że dyrektywa ta przyczyni się do poprawienia zarówno bezpieczeństwa transportu, jak i ochrony środowiska naturalnego.

  Fernand Le Rachinel (ITS), na piśmie. – (FR) Wniosek Komisji mający na celu jednolicenie zasad transportu towarów niebezpiecznych jest krokiem w dobrym kierunku. W istocie przedstawiony tekst ma na celu uproszczenie i ujednolicenie istniejącego prawodawstwa wspólnotowego.

Obecnie o transporcie niebezpiecznych towarów (koleją, drogowym i wodami śródlądowymi) decyduje nie mniej niż cztery dyrektywy, a także wiele decyzji Komisji. Ten całkowicie niespójny zbiór oznacza, że zasady są zbyt skomplikowane, trudne do transponowania do ustawodawstwa krajowego i często przestarzałe.

Jest to temat szczególnie ważny, ponieważ natężenie transportu śródlądowego ciągle wzrasta, tak jak natężenie transportu towarów niebezpiecznych. Rocznie w UE transportuje się 110 miliardów ton/km/rok, co stanowi 8% wszystkich transportowanych towarów. Ze względu na swoją strategiczną pozycję jako skrzyżowania Europy, drogi Francji, a także jej sieć kolejowa i wodna jest często przepełniona i zatem narażona na wypadki.

Najwyższy czas, aby wyeliminowano drugorzędne, zbyt rozwlekłe prawodawstwo i pozwolono różnym agencjom, ale także władzom państwowym, na zagwarantowanie i pełne wzmocnienie bezpieczeństwa tego rodzaju transportu.

  Andreas Mölzer (ITS), na piśmie. − (DE) Biorąc pod uwagę ciągły wzrost przewozów frachtowych, katastrofalny w skutkach pożar ciężarówki w tunelu św. Gotharda i inne wydarzenia, na pewno usłyszymy więcej przerażających historii o wypadkach ciężarówek. Jest to szczególnie istotne, ponieważ ciężarówki biorą udział w nieproporcjonalnie dużej liczbie wypadków na autostradach, i ponieważ ze względu na presję i współzawodnictwo nie są przestrzegane okresy postoju i odpoczynku. Słabo naprawione drogi i powstawanie korków drogowych zwiększają potencjalne ryzyko.

Jeśli pojazd przewożący niebezpieczne towary bierze udział w wypadku, konsekwencje tego są znacznie poważniejsze. Ponadto ustawicznie nielegalnie przewożone są materiały radioaktywne, żrące i wybuchowe, co stawia w obliczu śmiertelnego zagrożenia służby ratownicze przybywające na miejsce, jeśli zdarzy się wypadek. Uaktualnienie wymogów bezpieczeństwa jest jedyną słuszną i odpowiednią decyzją, i dlatego ja także głosowałem za tym sprawozdaniem, pomimo że powinny zostać wzmocnione także kontrole.

  Luís Queiró (PPE-DE), na piśmie. − (PT) Jednym z podstawowych zobowiązań UE jest stworzenie bezpiecznych warunków życia obywateli Europy. Natężenie transportu lądowego towarów niebezpiecznych w UE ciągle wzrasta i, zgodnie z tym wzrostem, powiększa się także liczba przewożonych towarów niebezpiecznych.

Tak więc musimy dopilnować, aby stosowane do transportu towarów niebezpiecznych prawodawstwo było uproszczone i przejrzyste. Zamiar, by w jednej dyrektywie uwzględnić transport drogowy, kolejowy i wodami śródlądowymi niebezpiecznych towarów może sprzyjać współmodalności i, poprzez zastosowanie przyjętych zasad, poprawić bezpieczeństwo i szybkość opartą na przyjęciu nowych kryteriów szybkiej dostawy towarów i zapewniania odpowiednich usług. Tak więc warunkiem wstępnym jest zwiększenie bezpieczeństwa transportu na terytorium UE, w tym także transportu towarów niebezpiecznych; uważam, że będzie to możliwe wraz z wdrożeniem środków zawartych w tej dyrektywie.

  Andrzej Jan Szejna (PSE), na piśmie. − Głosuję za przyjęciem sprawozdania posła Bogusława Liberadzkiego w sprawie „Transportu lądowego towarów niebezpiecznych”.

Profesor Liberadzki jest wybitnym specjalistą w dziedzinie transportu. Przedstawione przez niego sprawozdanie jest rzetelne i dogłębnie analizuje podjęty problem.

Niewątpliwie jednym z priorytetów Unii Europejskiej jest zapewnienie Europejczykom bezpiecznych warunków życia. Zatem obejmuje to także bezpieczeństwo transportu w obrębie Unii, a w szczególności transportu towarów niebezpiecznych. Wzmożony obrót towarowy i usługowy wywołał zwiększenie zarówno transportu drogowego, kolejowego, jak i rzecznego. Dlatego, też popieram inicjatywę objęcia tych form transportu jedną dyrektywą. Uważam, że na poziomie europejskim należy dążyć do ustanawiania legislacji o jak największej wartości dodanej dla obywateli UE. Ujęcie przepisów w jednym dokumencie UE podniesie ich przejrzystość, dostępność oraz skuteczność ich wykorzystywania.

- Sprawozdania: Jeggle (A6-0282/2007, A6-0283/2007, A6-0284/2007)

  Andreas Mölzer (ITS). − (DE) Panie przewodniczący! Głosowałem za sprawozdaniami pani Jeggle, ponieważ mam nadzieję, że umożliwią one naszym rolnikom przetrwanie. Przecież był taki czas, kiedy rolnicy mogli dobrze zarobić na swoje utrzymanie. Obecnie ceny żywności ciągle rosną, ale zysk z tego czerpią duże przedsiębiorstwa nakładające duże marże, a zwykli rolnicy są spychani do roli suplikantów. Aby przetrwać, właściciele małych gospodarstw rolnych często potrzebują dodatkowych źródeł dochodu, a miłość do natury jest jedyną i nadrzędną przyczyną, dla której znoszą ten podwójny ciężar. Coraz więcej osób uznaje się za przegranych, co już doprowadziło do zależności od towarów importowanych, takich jak owoce, warzywa i produkcja karmy.

Od wstąpienia do UE, ponad 50% austriackich rolników zrezygnowało z produkcji mleka. Tak więc szybko zbliżamy się do punktu, w którym nasza samowystarczalność w zakresie świeżego mleka i produktów mlecznych będzie zagrożona.

  Hynek Fajmon (PPE-DE). - (CS) Panie przewodniczący, panie i panowie! Podczas dzisiejszego głosowania dotyczącego trzech sprawozdań na temat mleka wyraziłem swoje poparcie dla wniosków Komisji, ponieważ uważam, że są one krokiem w dobrym kierunku.

Nadmierne regulowanie rynku mleka i jego przetworów pitnych w UE jest zarówno niepotrzebne, jak i bezsensowne, a w jego wyniku cierpią zarówno konsumenci, jak i producenci. Tak więc jedyną słuszną drogą jest liberalizacja istniejących przepisów. Bardzo pożądane jest, aby oprócz trzech istniejących kategorii mleka, dozwolone zostały dodatkowe kategorie mleka pitnego o innej zawartości tłuszczu. W rezultacie zarówno konsumenci, jak i producenci będą mogli cieszyć się większym wyborem. Taka sytuacja byłaby bardzo wskazana.

W rzeczywistości Komisja powinna zdecydowanie kontynuować liberalizację rynku mleka pitnego, ponieważ istniejący system kwot mleka jest przestarzały i nie pełni żadnej funkcji. Nie ma powodu, by nadal nakładać kary na producentów za produkowanie dużych ilości mleka. Obecnie, kiedy zapotrzebowanie na mleko i pitne produkty mleczne wzrasta na całym świecie, kwoty te w oczywisty sposób stanowią przeszkodę w rozwoju przemysłu mlecznego w Unii Europejskiej.

  Liam Aylward (UEN), na piśmie. − Obecny wzrost w sektorze mlecznym napawa wielkim optymizmem producentów produktów mleczarskich w Europie. Rosnący apetyt na mleko w Azji, malejąca produkcja w Europie i wzmożone wykorzystanie ziemi w celach związanych z biopaliwami sprawia, że cena nabiału jest rekordowo wysoka.

Jako poseł do PE reprezentujący rolniczą Irlandię, jestem zadowolony, że producenci mleka dostają zasłużoną szansę, pomimo że koszty produkcji nadal rosną, co sprawia, że małym producentom mleka jest szczególnie ciężko.

Zmiana w mechanizmach zarządzania rynkiem przynosi brak stabilizacji. Jeśli kwoty mają zostać usunięte do 2015 r., należy podjąć pewne kroki w celu wchłonięcia niestabilności przez rynek. Reakcja producentów jest nieznana. Wzrost produkcji mleka doprowadzi do spadku cen. Mechanizmy ochronne dopuszczalne przez Światową Organizację Handlu będą dla stabilności kluczowe.

Obecnie zwroty eksportu wynoszą zero z powodu wzmocnienia globalnych wyników mleczarskich. Powinniśmy dopilnować, aby zostały one zachowane jako mechanizmy, które mogą zostać potencjalnie wprowadzone w późniejszym czasie.

Zmiana w sektorze mleczarskim jest nieunikniona, ale należy sprawnie zarządzać w okresie przejściowym, aby zapewnić rolnikom Europy stabilną i jasną przyszłość.

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), na piśmie. − (PT) Zgadzamy się ze stanowiskiem przedstawionym w sprawozdaniu, według którego ważne jest jakościowe wsparcie programu promocji picia mleka. Jednak z żalem przyjmujemy fakt, że z obecnie przyjętą formą zarządzania i obecnie przyjętymi funduszami program w wielu przypadkach stał się zachętą do zaprzestania picia mleka z powodu niskiej jakości i niesatysfakcjonujących właściwości oferowanych uczniom produktów.

Tak więc zgadzamy się, że zakres produktów objętych programem powinien zostać powiększony zarówno w zakresie różnorodności produktów, jak i wartości odżywczych i racjonalizacji diety. Jednakże musimy pamiętać, że należy pilnie rozwiązać nieskomplikowane kwestie, takie jak brak sieci urządzeń chłodniczych, ponieważ uniemożliwia to szkołom i wielu portugalskim uczniom uzyskanie dostępu do wszelkich produktów poza mlekiem UHT.

Odżywcza wartość mleka jest dobrze znana i jesteśmy świadomi, że musimy zachęcać ludzi go spożywania mleka. Jednakże aby stało się to możliwe, konieczna jest pomoc w produkcji mleka odpowiedniej jakości, a kluczem do tego są niezliczone małe stada i ich pasterze; to właśnie rodzinne gospodarstwa rolne, które za pomocą hodowli ekstensywnej utrzymują przy życiu wiejską społeczność i zapewniają zaludnienie wsi.

  Hélène Goudin i Nils Lundgren (IND/DEM), na piśmie. − (SV) Sprawozdania na temat produktów mlecznych Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi są prawdziwą mieszaniną. Lista Czerwcowa popiera Komisję w sprawie konieczności dopuszczenia do produkcji i sprzedaży mleka, które nie jest sklasyfikowane według żadnej z trzech obecnie stosowanych kategorii. Taka liberalizacja jest czymś dobrym i ułatwia wiele rzeczy Szwecji, która od 1995 r. ma problemy z dostosowaniem swoich tradycji do sztywnych zasad dotyczących produktów mlecznych Unii Europejskiej.

Pozostałe dwa sprawozdania opierają się na Wspólnej Polityce Rolnej UE i są odrzucane przez Listę Czerwcową. Produkcja mleka powinna być kwestią wolnego rynku, przedmiotem normalnych kontroli na podstawie warunków zdrowia publicznego.

Poprawki Komisji Rolnictwa naniesione w sprawozdaniu (A6-0283/2007) w sprawie wspólnej organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych są po prostu absurdalne. Poprawki mówią o tym, by oszczędności budżetowe wynikające z normalizacji pozostały w sektorze mleka, by utworzyć fundusz mleczny, by wspierać procesy restrukturyzacji wśród producentów i przetwórców mleka, których dotknęła postępująca liberalizacja rynku, by wzmocnić środki służące promocji sprzedaży i propagowaniu wiedzy o odżywianiu w sektorze mleka, by wspierać produkcję mleka prowadzoną w utrudnionych warunkach na obszarach górskich i by wzmocnić system dostarczania mleka do szkół.

Jesteśmy zdecydowanie przeciwni tym wnioskom. Lista Czerwcowa zauważa, że Parlament Europejski nie ma mocy współdecydowania o polityce rolnej UE, ponieważ w takim wypadku Unia wpadłaby w pułapkę protekcjonizmu i znacznych subwencji dla różnych grup w sektorze rolnictwa.

  Christel Schaldemose (PSE), na piśmie. − (DA) Duńscy członkowie Grupy Socjalistycznej w Parlamencie Europejskim - pan poseł Rasmussen, pani posłanka Thomsen, pani posłanka Schaldemose, pan poseł Jørgensen i pan poseł Christensen - głosowali nie tylko przeciw wnioskom Komisji, ale także poprawkom zaproponowanym przez Parlament. W opinii delegacji, reforma programu dystrybucji mleka do szkół jest konieczna, ale wniosek nie posuwa się wystarczająco daleko. Delegacja uważa, że należy całkowicie zlikwidować poparcie dla mleka pełnotłustego, a pełne wsparcie powinno uzyskać zdrowe mleko.

Jednakże delegacja chciałaby podkreślić swoje poparcie dla reform wspierania przez UE rolnictwa, zmierzające w kierunku większego zorientowania na rynek, a polityka rolna UE powinna być powiązana, między innymi, z polityką w zakresie ochrony środowiska naturalnego i z inicjatywami na rzecz zdrowia publicznego.

  Catherine Stihler (PSE), na piśmie. − Aby zapewnić integralność tego Parlamentu, wszyscy posłowie mający interes finansowy w sektorze nabiałowym powinni w głosowaniach złożyć deklarację zainteresowania.

- Rezolucja: B6-0267/2007

  Hubert Pirker (PPE-DE). − (DE) Panie przewodniczący! Głosowałem za przyjęciem tej rezolucji, ponieważ uważam, że nadchodzi czas, byśmy dokonali kontroli tego środka i ocenili, czy naprawdę jest odpowiedni i skuteczny. Jeśli okaże się, że nie jest skuteczny, zniesiemy go, jeśli jest tylko częściowo skuteczny i odpowiedni, będzie musiał zostać odpowiednio zmodyfikowany. W każdym wypadku powinniśmy pracować na rzecz standaryzacji wdrażania - czyli zapewnienia jednolitości kontroli - aby raz na zawsze położyć kres udręce, której doświadczamy obecnie na lotniskach.

  John Attard-Montalto (PSE). – (MT) Chciałbym wyjaśnić, że jeśli chodzi o bezpieczeństwo, nie może być kompromisów. Musimy zdać sobie sprawę z tego, że w przypadku ograniczeń dotyczących wnoszenia płynów na pokład samolotu, to prawda, że to niedogodność, to prawda, że to irytujące, gdy trzeba wyrzucić to, co się niesie, ale z drugiej strony bezpieczeństwo jest najważniejsze, bezpieczeństwo jest kluczowe.

Jeśli brytyjskie służby specjalne mówią nam, że wciąż istnieje zagrożenie, to znaczy, że wciąż istnieje zagrożenie. Nie możemy iść na żadne ustępstwa i dlatego musimy być bardzo uważni, gdy przyjmujemy rezolucje i wnioski z tym związane, abyśmy w żaden sposób nie wydali się w naszym podejściu słabi lub niezdecydowani.

  Zita Pleštinská (PPE-DE). - (SK) Podczas moich regularnych podróży służbowych obserwuję, jak pasażerowie mający płyny w bagażu podręcznym zmagają się z denerwującymi problemami na europejskich lotniskach. Pasażerowie muszą zostawiać swoje kosmetyki. Na szczęście są w stanie wypić pół litra wody mineralnej, ale płyn po goleniu czy szampon przekraczające dopuszczalną wielkość wylądują w pojemniku.

Pasażerowie postrzegają te rygorystyczne kontrole na lotniskach jako naruszenie ich praw. Nie wiedzą, dlaczego muszą to robić i są źli na Unię i na te biurokratyczne przepisy. Cel ich lotu jest inny i dlatego nie rozumieją, dlaczego muszą rozstawać się z podstawowymi przyborami toaletowymi. Tak samo pracownicy nie mają czasu ani chęci, by uzasadniać kontrole przeprowadzane w ramach mechanizmu antyterrorystycznego.

Głosowałam za przyjęciem projektu rezolucji, w którym proponuje się zaprzestanie stosowania kontrowersyjnych środków wobec pasażerów i podkreśla potrzebę wykonania badań w celu znalezienia skutecznych narzędzi wykrywania płynnych materiałów wybuchowych. Wierzę, że Komisja Europejska dokona dokładnego przeglądu zakazu wnoszenia płynów na pokład statku powietrznego i - jeśli nie odkryje żadnych nowych faktów - zrezygnuje z tego kontrowersyjnego środka.

  Gerard Batten, Derek Roland Clark, Nigel Farage, John Whittaker i Thomas Wise (IND/DEM), na piśmie. − Chociaż partia UKIP z zasady stara się popierać każde uchylenie prawodawstwa UE, ta kwestia jest kwestią bezpieczeństwa narodowego, dlatego partia ta nie może poprzeć środka, który mógłby narazić pasażerów na niebezpieczeństwo. Jak stwierdził rząd Jej Królewskiej Mości, terroryzm wciąż stanowi poważne zagrożenie.

  Graham Booth (IND/DEM), na piśmie. − Chociaż partia UKIP z zasady stara się popierać każde uchylenie prawodawstwa UE, ta kwestia jest kwestią bezpieczeństwa narodowego, dlatego partia ta nie może poprzeć środka, który mógłby narazić pasażerów na niebezpieczeństwo. Jak stwierdził rząd Jej Królewskiej Mości, terroryzm wciąż stanowi poważne zagrożenie.

Opinia rządu Jej Królewskiej Mości:

Rząd Jej Królewskiej Mości przyjmuje stwierdzenie zawarte w rezolucji Komisji Transportu i Turystyki, że Europa potrzebuje wysokiego poziomu bezpieczeństwa w lotnictwie. Terroryzm wciąż stanowi poważne zagrożenie. Obecnie niepraktyczne jest badanie więcej niż małej ilości płynów, które chcą zabrać pasażerowie. Tak więc podczas prowadzenia prac nad znalezieniem bardziej dogodnego, opartego na technologii rozwiązania, tymczasowe kontrole są obecnie jedynym sposobem zapewniającym bezpieczeństwo pasażerów.

  Glyn Ford (PSE), na piśmie. − Głosowałem za przyjęciem tej rezolucji, szczególnie ze względu na zawarty w niej wymóg dokonania przeglądu skuteczności i słuszności rozporządzenia (WE) nr 1546/2006 (wnoszenie płynów na pokład statku powietrznego). Za najbardziej absurdalny uważam fakt, że mogę podróżować do Europy mając przy sobie płyny,−alkohol, perfumy czy żywność nie podlegające opłacie celnej i kupione poza UE, − ale jeśli będę się przesiadać do innego samolotu na terenie UE, zostaną one skonfiskowane przez władze.

Czy Komisja zdaje sobie sprawę z tego, że terroryści są prawdopodobnie bardziej świadomi istnienia rozporządzenia niż zwykli pasażerowie i zachowają się odpowiednio? Oznacza to również, że poziom bezpieczeństwa na wszystkich lotniskach poza UE jest niższy niż na najgorszych lotniskach w UE. Jako osoba, która często podróżuje, uważam, że trudno jest - jeżeli w ogóle to możliwe - w to uwierzyć.

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), na piśmie. – (PT) Jeśli chodzi o rozporządzenie w sprawie ograniczeń dotyczących wnoszenia płynów na pokład statku powietrznego, uważam, że przyjęcie poprawki - złożonej również przez naszą grupę parlamentarną - która „zaprasza” Komisję Europejską do uchylenia tego rozporządzenia, jest krokiem w dobrym kierunku, ponieważ nie zostało nigdy dowiedzione, że jest ono skuteczne w kwestii bezpieczeństwa, ani nie przedstawiono żadnych przekonujących faktów, jak zostało to obiecane, przy pomocy wyczerpującego publicznego sprawozdania. Ponadto podkreślono, że jeśli Komisja ma zamiar przedstawić tego rodzaju rozporządzenie w przyszłości, najpierw musi sporządzić sprawozdanie, które udowodni, że środek taki będzie skuteczny.

Chciałbym zauważyć, że chociaż obecne rozporządzenie wciąż jest stosowane, Komisja nawet nie opublikowała, ani nie udostępniła obywatelom konkretnej informacji na temat zakazów i ograniczeń, którym mogą podlegać, listy wyjątków od tych reguł lub powodów wprowadzenia tego środka. Komisja nie zadbała także o to, by pasażerowie byli w pełni i odpowiednio poinformowani o swoich prawach, szczególnie w kwestii nadużycia władzy podczas stosowania reguł bezpieczeństwa.

  Ian Hudghton (Verts/ALE), na piśmie. − Popieram inicjatywy w sprawie dokonania przeglądu obowiązujących obecnie ograniczeń co do ilości płynów, które pasażerowie mogą wnosić na pokład statku powietrznego w UE. Głosowałem za przyjęciem rezolucji, która wzywa Komisję Europejską o dokonanie przeglądu ograniczeń i zapewnienie, że są one proporcjonalne do zagrożenia.

Potrzebujemy ograniczeń realistycznych i proporcjonalnych do potencjalnych zagrożeń. Wszyscy podchodzimy bardzo poważnie do potrzeby obrony przed zagrożeniem terrorystycznym, ale nasza odpowiedź musi być proporcjonalna i uzasadniona.

Wśród partii istnieje obawa, że obecne ograniczenia narzucone przez Komisję Europejską są nieproporcjonalnie kosztowne i uciążliwe. Chciałbym, aby dokonano oceny tej sytuacji, a jeżeli ograniczenia te nadal miałyby obowiązywać, Komisja będzie musiała dokładnie uzasadnić, dlaczego są one potrzebne.

  Timothy Kirkhope (PPE-DE), na piśmie. − Brytyjscy konserwatyści w pełni popierają dokonanie przeglądu rozporządzenia określającego, co pasażerowie mogą, a czego nie mogą wnosić na pokład samolotów. Rozporządzenie to było w różny sposób wdrażane w różnych częściach UE, co powodowało nieścisłości oraz niesprawiedliwość. Każdy przegląd musi pilnie zająć się tym aspektem. Jednakże nie uważamy, by słuszne było wzywanie do uchylenia rozporządzeń na tym etapie, gdyż z zasady wynik przeglądu dokonanego przez ekspertów nie powinien być przesądzany, a ochrona ludności jest najważniejsza.

  Roger Knapman (IND/DEM), na piśmie. − Partia UKIP popiera uchylenie całego prawodawstwa UE. Jednakże jest to środek szczególny, który naraziłby pasażerów i załogę na niebezpieczeństwo i którego nie możemy dlatego poprzeć.

  David Martin (PSE), na piśmie. − Głosowałem przeciw przyjęciu tej rezolucji mającej na celu uchylenie obowiązującego rozporządzenia wprowadzonego w zeszłym roku, zawierającego ograniczenia w odniesieniu do płynów na pokładzie statku powietrznego. Obawiam się, że posłowie do Parlamentu Europejskiego z grupy liberalnej i grupy Zielonych otworzyli teraz możliwość uchylenia tego prawa, mimo że zdecydowanym zaleceniem ze strony zarówno służb specjalnych, jak i Ministerstwa Transportu jest utrzymać to prawo w mocy. Zgadzam się na dokonywanie przeglądu prawodawstwa na bieżąco, uważam jednak także, że uchylanie prawodawstwa w tej chwili jest zarówno przedwczesne, jak i niebezpieczne.

  Luís Queiró (PPE-DE), na piśmie. – (PT) Uważam, że zagrożenie bezpieczeństwa w transporcie lotniczym jest realne i że związane z tym ryzyko jest ogromne. Dlatego sądzę, że niedogodności, z jakimi zmagają się pasażerowie, są proporcjonalne do tego, co chronimy i że w żadnym wypadku nie ma tu miejsca naruszenie praw, wolności czy gwarancji, ale jest to po prostu środek techniczny, który okazał się skuteczny. Dlatego uważam, że Parlament Europejski postępuje zbyt pochopnie i przekracza swoje kompetencje, proponując, by rozporządzenie w sprawie wnoszenia płynów na pokład statku powietrznego nie zostało wdrożone, jeśli nie zostaną przedstawione nowe dowody popierające takie wdrożenie.

Zasada ostrożności mówi, że lepiej jest znosić nieznaczne niegodności, niż doprowadzić do katastrofy. Zasada bezpieczeństwa mówi, że nie powinniśmy niczego upraszczać, jeśli nie jesteśmy pewni co do możliwych niebezpieczeństw.

Dlatego głosowałem przeciwko przyjęciu projektu rezolucji ustanawiającej środki w celu wprowadzenia w życie wspólnych podstawowych standardów dotyczących bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego (wnoszenie płynów na pokład statku powietrznego).

  Frédérique Ries (ALDE), na piśmie. – (FR) W czasie, kiedy wiele osób wraca z urlopów do pracy, warto jest pomyśleć o niektórych zasadach bezpieczeństwa na pokładzie statków powietrznych i na lotniskach.

W ramach przypomnienia: ponad 16 milionów pasażerów obsługiwanych jest przez lotnisko krajowe w Brukseli każdego roku i od listopada ubiegłego roku obowiązuje ich zakaz wnoszenia płynów w bagażu podręcznym.

Moim zdaniem nie ma wątpliwości co do tego, że bezpieczeństwo nie może być przedmiotem kompromisów. Jednakże wielu pasażerów skarży się na sposób, w jaki zakaz ten jest stosowany na różnych europejskich lotniskach: na niektórych mogą oni wnosić w bagażu podręcznym produkty zakupione na lotnisku, na innych nie.

Ponadto trudno jest wprowadzać wobec pasażerów tego rodzaju środki, jeśli ich wartość dodana pod względem bezpieczeństwa nie została uzasadniona ponad wątpliwość, a nie wydaje się, by było tak w tym przypadku.

Dlatego wydaje mi się rozsądne poprosić Komisję, by wykazała słuszność tego środka i jeśli zostanie ona udowodniona, zapewniła jednolite, w pełni przejrzyste zastosowanie. W ten sposób pasażerowie będą wiedzieli, jak się zachować.

  Peter Skinner (PSE), na piśmie. − Głosowałem przeciwko przyjęciu tego sprawozdania, ponieważ chociaż naprawdę istnieje sens dokonania przeglądu skutków tego środka, ważne jest, by go nie uchylać. Pasażerowie podróżujący przez europejskie lotniska, jak Gatwick w moim regionie, są często zdezorientowani i zdenerwowani z powodu stosowania tej zasady. W szczególności z powodu sposobu, w jaki muszą oddawać płyny niepodlegające opłacie celnej, zakupione na lotnisku, władzom sprawdzającym bagaże podręczne. Wydaje się, że problem dotyczy pasażerów tranzytowych, którzy kupują produkty na lotnisku, na którym się przesiadają, a później próbują przejść kontrolę przed następnym lotem. Głosowałem przeciw pełnemu zniesieniu przepisów, ponieważ wciąż istnieją uzasadnione obawy co do bezpieczeństwa, które muszą być naszym priorytetem. Istnieją również inne rozwiązania oprócz zwykłego zniesienia przepisów, które mogą przyczynić się do większej wygody pasażerów, zachowując bezpieczeństwo.

  Geoffrey Van Orden (PPE-DE), na piśmie. − Obecne bezsensowne środki bezpieczeństwa na lotniskach i w lotnictwie są niefortunnym i ciągłym przypominaniem o terroryzmie. Nie wzbudzają powszechnego poczucia bezpieczeństwa. Muszą być dokonywane kontrole bezpieczeństwa - zarówno w strefie przeznaczonej dla pasażerów, jak i w strefie operacyjnej lotniska. Ale powinny być one sensowne i elastyczne. Przede wszystkim powinny być skuteczniej ukierunkowane. Oznacza to „profilowanie”, kluczowy środek, którego unika się z obawy przed oskarżeniem o „dyskryminację”.

To ciekawe, że Komisja Europejska myśli, że musi dać zielone światło dla nowych środków bezpieczeństwa na europejskich lotniskach. Rządy państw UE powinny koordynować swoją odpowiedź - ale nie może to być wymówka, by rozszerzać kompetencje Komisji o nowe dziedziny. Z pewnością rząd brytyjski musi sprzeciwiać się każdej nowej próbie odrzucenia naszego weta w sprawach związanych ze sprawiedliwością i porządkiem publicznym. Organizacja Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego, mająca globalny zasięg, jest odpowiednim organem, którego zadaniem jest zapewnienie, by lotniska na świecie spełniały potrzeby w zakresie bezpieczeństwa. Wstrzymaliśmy się od głosowania nad rezolucją.

- Sprawozdanie: Ayala Sender (A6-0286/2007)

  Jean-Pierre Audy (PPE-DE), na piśmie. – (FR) Głosowałem za przyjęciem sprawozdania przygotowanego przez moją koleżankę, Ayalę Sender, w odpowiedzi na komunikat Komisji w sprawie logistyki transportu towarowego w Europie i zrównoważonej mobilności. Będziemy oczekiwać sprawozdania Komisji na temat planu działań na rzecz logistyki transportu towarowego jesienią 2007 r. Jednakże, jeśli chodzi o logistykę, szczególnie potrzebne jest rozpoczęcie debaty na temat ambitnej europejskiej polityki rozwoju terytorialnego, opartej w szczególności na finansowaniu infrastruktury (autostrady, kolej, lotniska, porty, nowe technologie, satelity itd.), stosując wspomagane finansowanie zobowiązań, na przykład z większym wykorzystaniem Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI), który mógłby uwolnić prawie 1 000 miliardów potencjału inwestycyjnego przez 10 lat, partnerstw publiczno-prywatnych (PPP) itp. Ambitna europejska polityka rozwoju terytorialnego oparta na znacznym inwestowaniu będzie jednym z warunków umożliwienia przedsiębiorstwom logistyki właściwe wykonywanie pracy, najkorzystniej i przy poszanowaniu środowiska.

  Hélène Goudin i Nils Lundgren (IND/DEM), na piśmie. (SV) − Istnieje dobre uzasadnienie dla wspólnej pracy na rzecz stworzenia sprawnie funkcjonującego systemu transportowego między państwami członkowskimi, z myślą o promowaniu rynku wewnętrznego. Jednakże kwestionujemy wiele poszczególnych zagadnień w tym sprawozdaniu. Nie podzielamy poglądu, że wspólna polityka transportowa jest niedofinansowana i że UE powinna inwestować kolejne zasoby w tej dziedzinie. Kwestionujemy potrzebę wprowadzenia wspólnych standardów szkoleniowych dla personelu zatrudnionego w transporcie i logistyce, ponieważ jesteśmy całkowicie pewni, że wszystkie państwa członkowskie są zdolne rozwiązać tę kwestię w sposób zadowalający. Wreszcie uważamy, że państwa członkowskie muszą niezależnie zdecydować, czy 60-­tonowe pojazdy przewożące towary mogą być dopuszczane do użytku. Ze względu na te uwagi zdecydowaliśmy głosować przeciwko przyjęciu tego sprawozdania.

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), na piśmie. – (PT) Chociaż w odniesieniu do tego sprawozdania wiele innych kwestii zasługuje na omówienie, w niniejszym wyjaśnieniu dotyczącym sposobu głosowania chcielibyśmy zwrócić uwagę na fakt, że nie możemy zrozumieć, dlaczego zaproponowana przez nas poprawka, mająca na celu uwzględnienie regionów najbardziej oddalonych - takich jak Azory i Madera - w definicji priorytetów w dziedzinie logistyki transportu w różnych państwach UE, została odrzucona.

Nasze poprawki, które zostały odrzucone, kładły nacisk na:

- znaczenie strategiczne służb publicznych i ich wkład w sektor publiczny w dziedzinie promowania spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej oraz krytykę polityki kwestionującej rolę państwa jako dostawcy usług użyteczności publicznej;

- zachęcającego efektu inwestycji publicznych współfinansowanych przez fundusze strukturalne w ramach polityki spójności, które są zachętą dla inwestycji prywatnych oraz możliwości wykorzystywania finansowania przez Wspólnotę do finansowania prywatnych inwestycji tam, gdzie nie ma strategii inwestycji publicznych.

Odrzucenie sprawozdania ma tym większe znaczenie z tego względu, że Parlament Europejski zauważa w nim, że logistyka jest w pierwszej kolejności działalnością gospodarczą, uważa jednak, że władze publiczne mogą odgrywać rolę czynnika ułatwiającego oraz wzywa do rozpowszechniania najlepszych praktycznych wzorców w logistyce finansowej, na przykład różnych inicjatyw wykorzystujących prywatno-publiczne współfinansowanie.

Mądrej głowie dość dwie słowie...

  Dieter-Lebrecht Koch (PPE-DE), na piśmie. − (DE) Głosowałem za przyjęciem tej dyrektywy, ponieważ w szczególności podnosi ona świadomość publiczną w kwestii sektora transportu. Ostatecznie logistyka transportu jest kluczowym czynnikiem w rozwoju europejskiego wzrostu gospodarczego, konkurencyjności i jakości życia, zmniejsza ponadto wpływ na środowisko.

Jednakże moim zdaniem stwierdzenia na temat udzielania pozwoleń dla dwupiętrowych autobusów turystycznych nie powinny mieć miejsca w tej dyrektywie, ponieważ są wynikiem krótkowzroczności i są zbyt ograniczone. Głosowałem za przyjęciem tej dyrektywy, jedynie mając nadzieję, że Komisja zajmie się tą kwestią w najbliższej przyszłości i ureguluje tę dziedzinę oddzielnie, kiedy to bezpieczeństwo, zagadnienia związane ze środowiskiem, transportem, jak również logistyką będą musiały być wzięte pod uwagę. Należy wykorzystać najnowszą wiedzę, jak również kompetencje polityków w zakresie ustanowienia ścisłych ram dotyczących wykorzystania takich pojazdów. Może się to wiązać także z regułami stosowania systemów wspomagania kierowcy, systemów wspomagania hamowania, systemów ostrzegających przed opuszczeniem pasa ruchu, adaptacyjnych tempomatów, urządzeń typu kamera-monitor lub zasad dotyczących osi kierowanych i rozłożenia mocy na kilka kół. Wreszcie, dwupiętrowy autobus typu „megaliner” nie może automatycznie kojarzyć się nam z dopuszczalną masą 60 ton. Należy wziąć pod uwagę, że autobusy typu megaliner, dla których maksymalna dozwolona masa to 44 tony, w rzeczywistości zmniejszają zatłoczenie na drogach i przynoszą ogromne korzyści w gospodarce, transporcie i dla środowiska, nie wyrządzając przy tym szkody kolei, która nie jest w stanie sprostać

wzrostowi zapotrzebowania na usługi transportowe.

  Robert Navarro (PSE), na piśmie. – (FR) Chociaż jestem zachwycony przyjęciem sprawozdania z własnej inicjatywy pani Ayali Sender w sprawie logistyki, które podkreśla znaczenie intermodalności dla czystszego i bardziej zrównoważonego transportu, mogę ubolewać jedynie nad przyjęciem ustępu 21, przeciw któremu głosowałem już w Komisji Transportu i Turystyki.

Głosowałem przeciwko przyjęciu tego ustępu, ponieważ 60-­tonowe pojazdy, dla których ustęp ten właśnie otworzył drzwi, są niebezpieczne dla środowiska i dla użytkowników naszych dróg, które nie są skonstruowane tak, by mogły wytrzymywać taki ciężar. Argumenty lobby drogowego są zwodnicze: ponieważ nośności obecnie używanych samochodów ciężarowych nie są już w pełni wykorzystywane, zmniejszenie emisji gazów spalinowych, którym próbuje się nas skusić na zasadzie: „mniej pojazdów dla transportu większej ilości produktów” to oszustwo. Jeśli chodzi o wpływ tych wielkich ciężarówek na infrastrukturę, w końcu spadnie on na barki podatników, powodując katastrofę budżetu przeznaczonego na naprawę dróg.

Wreszcie, kwestia bezpieczeństwa na drogach: oprócz niebezpieczeństw wynikających ze zniszczenia infrastruktury, sama wielkość tych potworów na drogach stanowi zagrożenie dla innych użytkowników.

  Brian Simpson (PSE), na piśmie. − Chociaż poprę sprawozdanie pani Ayali Sender, ponieważ zawiera wiele dobrych i konstruktywnych sugestii, jeśli chodzi o techniczne aspekty logistyki transportu towarowego, to mam kilka obaw.

Martwi mnie to, że możliwość wprowadzenia 60-tonowych ciężarówek w całej Europie jest moim zdaniem koncepcją błędną i nieodpowiednią w momencie, gdy transport kolejowy jest w złej sytuacji, a gdy infrastruktury poszczególnych państw nie są w stanie wytrzymać ciężaru 60-tonowych pojazdów, odchodzenie od obecnych limitów wagowych wydaje mi się zupełnie nierozsądne.

Zdaję sobie sprawę z faktu, że w niektórych krajach są już używane 60-tonowe ciężarówki, dlatego słusznym rozwiązaniem jest pozwolić państwom członkowskim, by decydowały samodzielnie o tym, jaki limit wagowy zostanie ustalony. Jednakże nie powinno być to postrzegane jako dawanie zielonego światła 60-tonowym ciężarówkom per se ani jako niepozorny początek wielkich zmian.

Niestety doskonałe sprawozdanie pani Ayali Sender zostało przedstawione w niesprawiedliwy sposób, ponieważ tylko jedna jego część została podkreślona przez posłów i media - mianowicie 60-tonowe wielkie ciężarówki. Dlatego należy powtórzyć raz jeszcze, że nie będzie przymusu wobec państw członkowskich, by wprowadziły je na swoje krajowe drogi.

  Andrzej Jan Szejna (PSE), na piśmie. − Głosuję za przyjęciem sprawozdania pani poseł Inés Ayala Sender w sprawie logistyki transportu towarowego w Europie – klucza do zrównoważonej mobilności.

Pani poseł przedstawiła bardzo dobre sprawozdanie, adekwatnie analizując tak ważną problematykę. Bez skutecznie działającego sektora logistycznego cele w dziedzinie wzrostu, zatrudnienia oraz podniesienia atrakcyjności Unii Europejskiej dla inwestorów i pracowników - a zatem główne założenia Strategii Lizbońskiej - nie mogą zostać osiągnięte. Logistyka stanowi ważny element w rozwoju Europy i jej konkurencyjności na arenie międzynarodowej. Ogół czynności logistycznych stanowi przecież 13% PKB w UE.

Ponadto nie należy zapominać o ogromnym wpływie, jaki odpowiednie rozwiązania logistyczne mają na ograniczenie zanieczyszczeń środowiska, i które przyczyniają się także do ograniczenia zużycia energii.

Uważam, że należy poprzeć sprawozdanie, które ma na celu pomoc w ukształtowaniu planu działania w dziedzinie logistyki na szczeblu europejskim.

- Rezolucja: B6-0322/2007

  Jean-Pierre Audy (PPE-DE), na piśmie. – (FR) Głosowałem za projektem rezolucji Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych, w którym Komisja stwierdza, że sieć Europejskich Służb ds. Zatrudnienia (EURES) powinna stać się ważną platformą komunikacyjną europejskiego rynku pracy i punktem kompleksowej obsługi w zakresie geograficznej i zawodowej mobilności pracowników. Ten punkt obsługi powinien dążyć do zniesienia przeszkód, zwłaszcza tych wynikających z ubezpieczenia społecznego związanego z pracą, oraz do rozwijania wiedzy pracowników o przysługujących im prawach. Geograficzna i zawodowa mobilność stanowi instrument o zasadniczym znaczeniu dla powodzenia zmienionej strategii lizbońskiej i ogólnie dla właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego w oparciu o społeczną gospodarkę rynkową. To znaczące wyzwanie dla wprowadzenia do zatrudnienia modelu elastycznego rynku pracy i bezpieczeństwa socjalnego, czyli podejścia umożliwiającego większą elastyczność zarządzania zasobami ludzkimi, równocześnie zapewniając bezpieczeństwo zatrudnienia, którego oczekują nasi współobywatele.

  Françoise Castex (PSE), na piśmie. – (FR) Głosowałam za rezolucją w sprawie sprawozdania z działalności EURES w latach 2004-2005: w kierunku jednolitego europejskiego rynku pracy.

Uważam, że mobilność geograficzna i zawodowa stanowi instrument o kluczowym znaczeniu dla powodzenia zmienionej strategii lizbońskiej.

W związku z tym uważam, ze Komisja Europejska powinna nadal wspierać mobilność geograficzną i zawodową pracowników poprzez zwiększoną linię budżetową na rok 2007 w celu wsparcia projektów zatrudniania transgranicznego oraz partnerstwa międzynarodowego.

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), na piśmie. − (PT) Sieć EURES jest przedstawiana jako potencjalna platforma komunikacyjna europejskiego rynku pracy, czyli jako czynnik mogący zachęcić pracowników do mobilności geograficznej i zawodowej. Powinna również zaradzić obecnym niedociągnięciom w kwestii przekazywanych informacji, aby uniknąć strasznych sytuacji, przed którymi stają pracownicy w wielu krajach, gdzie muszą wyjechać do pracy, najczęściej w związku z bezrobociem w ich własnym kraju, jak to jest w przypadku Portugalczyków.

Musimy usprawnić informowanie w kwestiach ubezpieczeń społecznych oraz praw przysługujących pracownikom w odniesieniu do urlopów, płac, zasiłków chorobowych, mieszkaniowych oraz dopłat do kształcenia i szkoleń. Musimy zagwarantować uznanie i poszanowanie prawa pracowników do wyjazdu do pracy do kraju innego niż ich kraj pochodzenia. Ważną kwestią wymagającą rozwiązania jest brak kontroli. Wiadomo, że pracownicy zmuszani są często do pracy przez wiele godzin, bez odpowiedniego zakwaterowania, a nawet bez umowy o pracę, oraz otrzymują znacznie niższe niż ustalone początkowo wynagrodzenie.

Tymi kwestiami należy się zająć, jeśli chcemy osiągnąć swobodną mobilność pracowników.

- Sprawozdanie: Alessandro Foglietta (A6-0303/2007)

  Zuzana Roithová (PPE-DE). - (CS) Poparłam sprawozdanie mające na celu ograniczenie ryzykownego i szkodliwego spożycia alkoholu. Jestem również za wprowadzeniem ograniczenia 0,00%, ale wyłącznie w przypadku kierowców zawodowych.

Jestem przeciwna bezkrytycznemu wprowadzaniu ostrzeżeń na opakowaniach, ponieważ uważam, że nie jest to zobowiązujące, jak również leży poza zakresem kompetencji UE. Uważam, że przyjęcie takich środków jest obowiązkiem parlamentów krajowych i nie należy ich stosować bezkrytycznie, aby nie działać w sposób populistyczny i niezobowiązujący, lecz starać się edukować grupy docelowe zagrożone nadmiernym spożyciem alkoholu.

  Erna Hennicot-Schoepges (PPE-DE). – (FR) Panie przewodniczący! Prezentacja sprawozdania z własnej inicjatywy pana posła Foglietta spotkała się z komentarzami mogącymi sugerować, że wszyscy członkowie Grupy Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańskich Demokratów) – Europejskich Demokratów nie doceniają wagi problemu alkoholizmu. Nie mogę zgodzić się z beztroską, z jaką ukrywa się problem uzależnienia od alkoholu z przywiązania do producentów napojów alkoholowych i ich lobby. Ochrona młodych ludzi wymaga więcej działań, podobnie jak traktowanie alkoholizmu jako poważnej choroby dotykającej wszystkich w otoczeniu osoby na nią cierpiącej. Przecież to sprawozdanie z własnej inicjatywy w żaden sposób nie przyczyni się do zmiany sytuacji.

  Jan Andersson, Göran Färm, Anna Hedh i Inger Segelström (PSE), na piśmie. − (SV) Zdecydowaliśmy się poprzeć sprawozdanie w końcowym głosowaniu. Jednak życzylibyśmy sobie bardziej zdecydowanych zapisów o ostrzeżeniach na butelkach z alkoholem oraz o ryzyku związanym ze spożywaniem alkoholu przez kobiety w ciąży. Szkoda, że Parlament nie przyjął poprawek oraz części obecnego tekstu w tym duchu podczas sesji plenarnej.

  Jean-Pierre Audy (PPE-DE), na piśmie. – (FR) Głosowałem za sprawozdaniem z własnej inicjatywy pana posła Foglietty dotyczącym strategii Unii Europejskiej mającej na celu wsparcie państw członkowskich w ograniczaniu szkodliwych skutków spożywania alkoholu. Komisja miała rację wydając komunikat dotyczący ryzykownego i szkodliwego spożywania alkoholu i jego szkodliwych konsekwencji dla zdrowia. Przyłączam się do zaleceń, nie kwestionując zasady pomocniczości na rzecz ambitnych celów ogólnych: ograniczenia przez państwa członkowskie ryzykownego i szkodliwego spożycia alkoholu zwłaszcza przez podatne grupy społeczne, takie jak dzieci, młodzież i kobiety w ciąży. Cieszę się, że posłowie w swej mądrości przyznają, że spożywanie produktów alkoholowych może być postrzegane jako element dziedzictwa i kultury europejskiej, oraz że niskie spożycie alkoholu (10 g dziennie) może w pewnych warunkach przyczyniać się do zapobiegania niektórym chorobom.

  Liam Aylward (UEN), na piśmie. − Nadużywanie alkoholu jest trzecią po paleniu tytoniu i nadciśnieniu najczęstszą przyczyną chorób i przedwczesnych zgonów w UE i kosztuje nasz system opieki zdrowotnej miliony. Wypadki drogowe związane ze spożyciem alkoholu nadal prowadzą do wielu ofiar, a naruszenia porządku publicznego i spożywanie alkoholu przez nieletnich rozpowszechnia się w całej Europie.

Najbardziej skutecznym narzędziem w ograniczaniu szkód związanych ze spożywaniem alkoholu jest prawdziwa świadomość w połączeniu z egzekwowaniem. Kluczowe znaczenie ma skuteczna edukacja domowa i szkolna już od szkoły podstawowej.

Kobiety i mężczyźni powinni być lepiej informowani o ryzyku związanym ze spożywaniem alkoholu w czasie ciąży, a w szczególności o FASD i popieram oryginalne sformułowanie sprawozdania, w którym podkreśla się wagę odpowiedniego ostrzegania na opakowaniach napojów alkoholowych, mogącego powstrzymać kobiety w ciąży przed spożywaniem alkoholu przed ciążą i w trakcie jej trwania. Wzywam rząd irlandzki do rozważenia obowiązkowego oznakowania na opakowaniach napojów alkoholowych w związku z tym zespołem.

Zdecydowanie popieram pomysł zwrócenia się do Komisji, by podjęła kroki mające na celu przeprowadzenie niezależnego badania skuteczności innowacyjnych sposobów informowania, w tym oznakowania, w ograniczaniu ryzykowanego i szkodliwego spożywania alkoholu.

  Jens-Peter Bonde (IND/DEM), na piśmie. – (DA) Ruch Czerwcowy popiera oznakowanie ostrzegawcze na opakowaniach napojów alkoholowych. Gdy propozycje te wrócą do Parlamentu, będziemy dążyć do ustalenia zasad minimalnego oznakowania, tak aby państwa członkowskie mogły wprowadzać przepisy zgodnie z zasadą ostrożności.

  Françoise Castex (PSE), na piśmie. – (FR) Moim zdaniem problemy związane z nadużywaniem alkoholu przyjmują niepokojący wymiar we wszystkich państwach członkowskich UE.

Poza tradycyjnym towarzyskim spożyciem alkoholu, różnym w poszczególnych regionach i państwach członkowskich, należy pamiętać, że regularne nadmierne spożywanie alkoholu ma niszczący wpływ na zdrowie oraz poważne bezpośrednie konsekwencje w postaci wypadków drogowych i zachowań antyspołecznych.

Dlatego musimy pilnie przypomnieć producentom i dystrybutorom alkoholu o ich obowiązkach, zwrócić się do firm tego sektora z prośbą o niezbędne wsparcie, zaangażować szkoły i rodziny, wystosować przesłanie z pozytywnymi przykładami dla młodych ludzi i zwiększyć świadomość ryzyka wśród najbardziej narażonych grup społecznych.

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), na piśmie. − (PT) Sprawozdanie zaledwie porusza, nie wchodząc w szczegóły, kluczową kwestię przyczyn leżących u podstaw nadużywania alkoholu. Dlatego jego wadą jest podejście, które można określić jako kognitywne/represyjne, w oparciu o proces określania równowagi między ryzykiem/zagrożeniem/karą.

Należy wziąć pod uwagę fakt, że wszelkie substancje uzależniające i zachowania związane z uzależnieniami charakteryzują się pewnymi cechami szczególnymi. W sprawozdaniu wspomniano o konieczności wyciągnięcia skutecznych wniosków w oparciu o zebrane dane, ale wydaje się, że dokument zmierza w kierunku z góry założonych wniosków.

Zanim zajmiemy się ważną kwestią „alkohol a praca”, powinniśmy podkreślać podstawowe znaczenie wzorców w kształtowaniu wartości i postaw młodych ludzi. Nawet zdrowie w pracy, które powinno odgrywać kluczową rolę w profilaktyce i doradztwie, postrzegane jest jako rozszerzenie wymiaru represyjnego/wyzysku przez pracodawcę, a nie jako niezależny mechanizm zapobiegania problemom zdrowotnym i wspierania zdrowych zachowań.

Należy stworzyć pozycję budżetową w celu finansowania pracowników cierpiących w wyniku stresu w miejscu pracy, nadmiernego obciążenia pracą, bezrobocia i niepewności zatrudnienia, tak aby wykrywać i leczyć uzależnienie od alkoholu, poprawić warunki pracy, zapobiegać chorobom i wspierać zdrowe zachowania.

  Hélène Goudin i Nils Lundgren (IND/DEM), na piśmie. − (SV) Lista Czerwcowa zdecydowała się głosować przeciwko sprawozdaniu i części poprawek. Polityka dotycząca alkoholu powinna leżeć w gestii państw członkowskich i nie może zatem być tworzona na poziomie UE. Każde państwo członkowskie ma własną kulturę picia alkoholu, którą trzeba wziąć pod uwagę przy działaniach obywateli na rzecz ograniczenia szkód związanych ze spożywaniem alkoholu.

W tej dziedzinie, podobnie jak w niemal wszystkich innych, dokonuje się międzynarodowy postęp, w miarę jak poszczególne państwa tworzą rozwiązania podążając różnymi drogami. Wyciągając wnioski z doświadczeń innych państw, każde państwo może wypracować własną optymalną strategię alkoholową. Taka instytucjonalna konkurencja między krajami leży u podstaw historycznych sukcesów państw europejskich w każdej niemal dziedzinie. Parlament nie może utrudniać tej konkurencji poprzez dążenie do ujednolicenia na poziomie UE.

  Françoise Grossetête (PPE-DE), na piśmie. – (FR) Głosowałam za tym sprawozdaniem, które zawiera konkretne propozycje mające na celu zapobieganie nadużywaniu alkoholu wśród najbardziej narażonych grup, takich jak młodzież i kobiety w ciąży.

Sprawozdanie nie demonizuje umiarkowanego spożywania wina (z wyjątkiem konkretnego przypadku kobiet w ciąży), stanowiącego element naszej kultury i tradycji, lecz zajmuje się nadużywaniem alkoholu.

Jestem również bardzo zadowolona z zaproponowanych metod dostarczania kobietom w ciąży pełniejszej informacji na temat ryzyka związanego ze spożywaniem alkoholu podczas ciąży.

Spożywanie alkoholu nawet w niewielkich ilościach jest szkodliwe dla płodu. Dziecku zagrażają między innymi zniekształcenia twarzy, mikrocefalia, problemy neurologiczne z poruszaniem się, problemy behawioralne, kognitywne, a nawet opóźnienie umysłowe.

Wreszcie cieszy mnie propozycja wprowadzenia odpowiednich informacji skierowanych do kobiet w ciąży za pośrednictwem służby zdrowia.

  Astrid Lulling (PPE-DE), na piśmie. – (FR) Wszyscy chcemy zwalczać ryzykowne i szkodliwe spożywanie alkoholu, zwłaszcza przez młodzież, dla której ostatnio modnym zachowaniem jest to, co określa się po niemiecku Koma-Saufen. Określenie to dobrze rozumieją młodzi ludzie w moim kraju.

Uznaję rolę Unii Europejskiej w zwalczaniu problemów zdrowia publicznego oraz jej znaczenie w zachęcaniu do wymiany informacji i najlepszych praktyk pomiędzy państwami członkowskimi.

Niestety rezolucja podkreśla jedynie szkodliwe skutki alkoholu, pomijając zalety umiarkowanego jego spożywania. Badania naukowe wykazały, że wino spożywane z umiarem pomaga zapobiegać chorobom układu krążenia, rakowi i demencji. Jednak na mocy przepisów europejskich podawanie tych cennych informacji na oznakowaniach jest zabronione.

Dlaczego mamy ostrzegać kobiety przed zajściem w ciążę i w ciąży, a pomijać skutki alkoholizmu u mężczyzn w wieku rozrodczym? Dlaczego mamy proponować wyższe podatki od napojów alkoholowych, gdy oczywiste jest, że alkoholizm jest najbardziej rozpowszechniony w krajach, gdzie podatki są najwyższe?

Chcę podkreślić, że nie może być mowy o ustaleniu na poziomie UE limitu zawartości alkoholu we krwi dla wszystkich kierowców. Zero tolerancji dla wszystkich kierowców popełniających wykroczenia, czy to po spożyciu alkoholu czy nie, byłoby bardziej skuteczne w ograniczaniu wzrostu liczby ofiar wypadków drogowych.

  Mairead McGuinness (PPE-DE), na piśmie. − Głosowałam za sprawozdaniem i cieszę się z uwzględnienia poprawki do ustępu 16, za którą głosowałam, podkreślającej szkodliwe skutki spożywania alkoholu podczas ciąży.

Obecnie państwa członkowskie mogą stosować oznakowania informujące konsumentów o potencjalnych negatywnych skutkach spożywania alkoholu i rząd irlandzki zdecydowanie powinien wziąć taką możliwość pod uwagę. Jednak znaczący postęp w dziedzinie oznakowania możliwy jest jedynie dzięki pewnemu ujednoliceniu na poziomie UE.

Czekam na opublikowanie badania Komisji na temat skuteczności innowacyjnych metod komunikacji w ograniczaniu ryzykownego i szkodliwego spożycia alkoholu przed 1 stycznia 2010, zgodnie z zaleceniem zawartym w sprawozdaniu.

  David Martin (PSE), na piśmie. − Poparłem to sprawozdanie i cieszę się, że teraz zostaną poczynione rzeczywiste wysiłki na rzecz zwalczania spożywania alkoholu przez osoby niepełnoletnie i jednorazowego spożywania alkoholu w nadmiernych ilościach. Popieram również zalecenie, by ograniczenie poziomu alkoholu we krwi było tak bliskie 0,00% jak to tylko możliwe, zwłaszcza wśród początkujących kierowców, choć zdaję sobie sprawę, że ograniczenie do 0,00% jest niepraktyczne. Uważam, że alkopopy powinny zostać w supermarketach oddzielone od napojów bezalkoholowych i cieszę się, że sprawozdanie to podkreśla.

  Jean-Claude Martinez (ITS), na piśmie. – (FR) Dobrym pomysłem jest ustanawianie przepisów dotyczących mleka, jego dystrybucji w szkołach, armii, czy stworzenia nowej kategorii, ale sytuacja z sektorem mleczarskim wygląda inaczej.

W latach 80. XX wieku Komisja w Brukseli mówiła nam, że istnieją jeziora mleka i góry masła. Podobnie jak w przypadku zbóż, zastosowano wtedy politykę „biurokracji maltuzjańskiej”. Z inicjatywy francuskiego ministra rolnictwa, Michela Ricarda, wprowadzono kwoty na mleko. Oznaczało to wydzielanie, celowe tworzenie niedoborów. Po raz pierwszy w historii ludzkości ludzie powstrzymywali się przed produkcją i odrzucali bogactwa oferowane przez naturę. W dodatku, aby upewnić się, że osiągniemy niedobór, posunęliśmy się aż do bezsensownych dopłat do uboju bydła.

Stało się to, co musiało się stać. Bariery ograniczyły produkcję. Z jezior mleka do Morza Aralskiego mleka. Brakuje masła. Ceny rosną. Ten niedobór został zaaranżowany, podobnie jak w przypadku pszenicy.

  Catherine Stihler (PSE), na piśmie. − Trzeba poważnie natychmiast zająć się kwestią alkoholowego zespołu płodowego (FAS) i spektrum płodowych zaburzeń alkoholowych (FASD). Ostrzeżenia przed FAS na opakowaniach produktów alkoholowych, podobnie jak w Stanach Zjednoczonych, w połączeniu z kampanią edukacyjną w dziedzinie zdrowia publicznego, stanowią skuteczny sposób ostrzegania o skutkach picia alkoholu w ciąży. Nie istnieje bezpieczna ilość alkoholu spożywanego w czasie ciąży i kobiety mają prawo znać fakty. Przemysł alkoholowy musi niezwłocznie podjąć działania.

Ponadto wszyscy posłowie mający powiązania finansowe z przemysłem alkoholowym powinni wykazać chęć działania.