Stenograma dezbaterilor

Marţi, 25 septembrie 2007 - Strasbourg

4. Restructurarea industriei zahărului - Organizarea comună a pieţelor în sectorul zahărului (dezbatere)

  El Presidente. El siguiente punto es el debate conjunto sobre

- el informe de Katerina Batzeli, en nombre de la Comisión de Agricultura y Desarrollo Rural, sobre la reestructuración del sector del azúcar (COM(2007)0227 - C6-0176/2007 - 2007/0085(CNS)), y

- el informe de Katerina Batzeli, en nombre de la Comisión de Agricultura y Desarrollo Rural, sobre la organización común de mercados en el sector del azúcar (COM(2007)0227 - C6-0177/2007 - 2007/0086(CNS)).

  Mariann Fischer Boel, Member of the Commission. Mr President, let me start by thanking Ms Batzeli and the members of the Committee on Agriculture and Rural Development for all the work they have carried out on this proposal. I will now start to place the proposal into its context.

As you know, the restructuring fund did not fulfil our expectations during the second year of the restructuring period, after actually quite a promising first year.

As you might remember, we were expecting about 1.5 million tonnes of quota to be renounced in the first year and more than 3 million tonnes in the second year. In reality, the total renunciation in the first two years amounted to only 2.2 million tonnes against an expected 4.5 million tonnes.

I am still convinced that the restructuring fund is a good instrument as such, which should be strengthened and improved, taking into account the experiences that we have had up to now.

Concerning the proposal we are to discuss today, let me make it clear that we are not in a process of renegotiating the sugar reform from 2005. In light of the insufficient take-up under the restructuring fund over the first two years of its operation, the objective is to make a success out of it for the last two years. Otherwise the final uncompensated cut of the quotas will kick in in 2010.

This proposal aims to make a very attractive offer to those undertakings and to those growers that want to give up quota production in the marketing year 2008/09, while in principle keeping unchanged the conditions for the last year of the restructuring period. For the first time, growers will be able to trigger the restructuring process, but only up to a limit of 10% of the quota belonging to an undertaking. The percentage of the restructuring aid reserved for growers will be fixed at 10% and this payment will be then supplemented by a top-up of EUR 237.5 per tonne of sugar quota and this sums up altogether to EUR 300 per tonne.

I think this is a very interesting offer for the growers and I do not see any need to go further. That is why I will not be in a position to support the amendments in the report on the restructuring fund that asks for changes in the amounts paid, for example 6, 7 and 12, or in the percentage that goes to the farmers: namely, amendment 8.

An element of retroactivity will ensure that those undertakings and those sugar beet producers who have already taken part in the restructuring scheme up till now have not been or will not be disadvantaged by having done so.

As requested in amendment 9, the eligibility of inulin syrup producers and chicory growers for retroactive payments will be explicitly mentioned in the final text. Moreover, undertakings that will be restructured in the marketing or growing year 2008/09 could be exempted from the restructuring levy applied to the quantity subject to the 2007/08 preventive withdrawal, provided that they renounce their quota accordingly. And, last but not least, as an additional incentive for undertakings, their individual restructuring effort will be taken into account in case of an obligatory final quota cut.

In order to make it easier to reach a market balance during the restructuring period, it is proposed to make the preventive withdrawal a permanent tool, not only during the restructuring period, exactly as is proposed by Ms Batzeli in her report.

The proposed draft regulations aim to create a secure environment and to remove existing blockages from the system. All these improvements should make the fund a success in the third year, without changing the common market organisation for sugar on the basis of the reform that we agreed in 2005. The measures proposed are balanced to create strong incentives for all parties that are involved in the restructuring process.

I want to thank you for your good cooperation, which makes it possible for us to adhere to the tight schedule that we have to work under and to have this much more efficient system in place for the marketing year 2008/09. I am aware that the fund must be improved to achieve its aim and, if this is not possible, I am quite sure that there will be no winners. There will only be losers and, therefore, I have been very grateful for the support that I have met from the Agriculture Committee and the Members.

  Κατερίνα Μπατζελή (PSE), Εισηγήτρια. – Κύριε Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, να μου επιτρέψετε κατ’ αρχήν να υπενθυμίσω ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στην αρχική γνωμοδότησή του για την κοινή οργάνωση αγοράς ζάχαρης είχε επισημάνει ότι οι προτάσεις της Επιτροπής έπρεπε να συμβάλουν στην ουσιαστική βιωσιμότητα του νέου καθεστώτος και στη διασφάλιση των τευτλοπαραγωγών, των εργαζόμενων στα εργοστάσια της ζάχαρης αλλά και των παραγωγικών περιφερειών που θα θίγονταν από την εγκατάλειψη των ποσοστώσεων. Αυτή ήταν η πολιτική μας δέσμευση, η πολιτική μας συμφωνία, για να δώσουμε τη σύμφωνη γνώμη στην Επιτροπή.

Οι τελικές όμως αποφάσεις του Συμβουλίου το 2005 για την αναθεώρηση του τομέα ζάχαρης, ενός τομέα ιδιαίτερα σημαντικού για την εξισορρόπηση της αγοράς των αροτραίων καλλιεργειών, της τροφοδοσίας των ευρωπαϊκών βιομηχανιών ζάχαρης και βιοαιθανόλης αλλά και της ανάδειξης ενός νέου πλαισίου πολιτικών για την τροποποίηση και άλλων υπό αναθεώρηση κοινών οργανώσεων αγοράς στα πλαίσια της νέας ΚΑΠ, δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στις υψηλές αυτές προσδοκίες. Οι αποφάσεις του Συμβουλίου φάνηκαν εξ αρχής ότι ήταν θνησιγενείς και οριακές, διότι δεν ήταν τίποτε άλλο από μία συρραφή εθνικών αιτημάτων και πολύπλοκων μηχανισμών.

Αποτέλεσμα της απόφασης αυτής, αλλά και του τρόπου εφαρμογής της σε εθνικό επίπεδο, είναι να μην υπερβαίνει η μέχρι σήμερα μείωση της παραγωγής τους 2,2 εκατομμύρια τόνους έναντι του στόχου των 6 περίπου εκατομμυρίων για το 2010. Θα ήθελα δε να υπενθυμίσω ότι για οποιαδήποτε μείωση της παραγωγής μετά το 2010 οι παραγωγικές περιφέρειες, οι εργαζόμενοι και οι παραγωγοί δεν θα λάβουν καμία αποζημίωση από το Ταμείο Αναδιάρθρωσης, ένα ταμείο καθαρά αυτοχρηματοδοτούμενο.

Αυτά λοιπόν ήταν τα σημαντικά πολιτικά ζητήματα τα οποία μας απασχόλησαν στην Επιτροπή Γεωργίας για να λάβουμε τις αποφάσεις στην έκθεση την οποία γνωρίζετε.

Κυρία Επίτροπε, στην Επιτροπή Γεωργίας και Ανάπτυξης υιοθετήσαμε ουσιαστικές βελτιώσεις για την απρόσκοπτη εφαρμογή σε εθνικό επίπεδο των κοινοτικών αποφάσεων χωρίς να επιδιώξουμε την εκ βάθρων αναθεώρηση της ΚΟΑ ζάχαρης, όπως άλλωστε και εσείς επισημαίνετε στο κείμενό σας. Δεν επιδιώξαμε να προτείνουμε μία αναθεώρηση "πολλαπλών ταχυτήτων", εφόσον σε πολλές περιφέρειες έχει ήδη μειωθεί μερικώς ή εγκαταλειφθεί εξ ολοκλήρου η παραγωγή ζάχαρης, όπως, για παράδειγμα, έγινε στην Ιρλανδία.

Επίσης, λάβαμε υπόψη μας τις υπάρχουσες εξοικονομήσεις στον προϋπολογισμό οι οποίες φθάνουν τα 3 εκατομμύρια ευρώ περίπου και οι οποίες, εάν δεν διατεθούν, δεν ανακυκλωθούν στον τομέα, θα ενσωματωθούν σε άλλες δράσεις ή θα επιστραφούν.

Τέλος, σεβόμενοι την αρχή της αναλογικότητας και ισοτιμίας απέναντι στους τευτλοπαραγωγούς, θα πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι με την αρχή της αναδρομικότητας των προτεινόμενων μέτρων έτσι ώστε να μην δημιουργηθεί κλίμα αδικίας μεταξύ παραγωγών, βιομηχανιών και περιφερειών οι οποίες ήδη έχουν ενταχθεί στο νέο σύστημα.

Θα ήθελα επίσης να τονίσω ότι μας προβλημάτισε έντονα η μη αποτελεσματικότητα του μεγάλου βαθμού ευελιξίας και επικουρικότητας από τα κράτη μέλη, ευελιξία η οποία έφθανε σε σημείο μιας άτυπης μορφής εθνικοποίησης των μέτρων εφόσον τα κράτη μέλη ήταν ελεύθερα να εφαρμόσουν τη νέα κοινή οργάνωση αγοράς κατά το δοκούν και ανάλογα με τις πιέσεις που δέχονταν από τους συλλογικούς φορείς και τις αρχές της περιφέρειας. Η συμπεριφορά αυτή των κρατών μελών απέναντι στην έννοια και στην πολιτική "της ευελιξίας" θα πρέπει να μας προβληματίσει για τις μελλοντικές αναθεωρήσεις αλλά και για το πώς θα χρησιμοποιηθεί αυτή η πολιτική στα πλαίσια των αποφάσεων για το health check.

Κυρία Επίτροπε, πέραν των πολιτικών ζητημάτων θα πρέπει να περάσουμε και στα τεχνικά ζητήματα τα οποία θα κρίνουν και την πορεία της αναθεώρησης της κοινής οργάνωσης αγοράς. Σε ό,τι αφορά την τροποποίηση του Κανονισμού αριθ. 318, θεωρούμε ότι απαιτείται μια δικαιότερη εφαρμογή των τελικών γραμμικών μειώσεων των ποσοστώσεων μέχρι το 2010. Αν κριθεί απαραίτητη μια ευθύγραμμη μείωση των ποσοστώσεων το 2010, η επιτροπή μας είναι της γνώμης ότι η μείωση αυτή θα πρέπει να πραγματοποιηθεί σε δύο στάδια. Κατά το πρώτο στάδιο μία γραμμική περικοπή κατά 13,5%. Στο δεύτερο στάδιο εφαρμόζεται η πρόταση της Επιτροπής σύμφωνα με την οποία απαλλάσσονται τα κράτη μέλη και οι επιχειρήσεις εκείνες που αποποιήθηκαν ποσοστώσεις κατά την διάρκεια του καθεστώτος αναδιάρθρωσης. Η απαλλαγή θα είναι ανάλογη των προσπαθειών που κατέβαλαν σε εθνικό επίπεδο.

Θα ήθελα να επισημάνω όμως προς την Επιτροπή και προς το Συμβούλιο – το οποίο δεν παρευρίσκεται σήμερα εδώ στη συζήτηση – ότι στις μειώσεις θα πρέπει να ληφθεί υπόψη η συμβολή των επιχειρήσεων που είτε μείωσαν εθελοντικά τις ποσοστώσεις τους, μετέχοντας στο καθεστώς αναδιάρθρωσης, είτε μετείχαν στο καθεστώς προληπτικής απόσυρσης. Προτείνουμε μία ευρύτερη και περισσότερο μακροπρόθεσμη αξιοποίηση του μέτρου της προληπτικής απόσυρσης βοηθώντας έτσι την ομαλότερη προσαρμογή του τομέα στις μελλοντικές προκλήσεις. Και επειδή το θέμα της προληπτικής απόσυρσης δεν βρίσκεται μέχρι τώρα στον συμβιβασμό που υπάρχει σε επίπεδο Συμβουλίου, θα επιθυμούσα, κυρία Επίτροπε, εάν συμφωνήσετε να το εντάξετε.

Σε ό,τι αφορά την τροποποίηση του Κανονισμού αριθ. 320 για το καθεστώς αναδιάρθρωσης, που αποτελεί άλλωστε και την κεντρική πτυχή της μεταρρύθμισης, με την έκθεσή μου προτείνεται:

- πρώτον, το κατ’ αποκοπή ποσόν των 237 εκατ. ευρώ ανά τόνο το οποίο θα λάβουν οι παραγωγοί να αυξηθεί σε 260 ευρώ ανά τόνο. Και επιμένουμε, παρά τις διαφωνίες σας κυρία Επίτροπε, διότι θεωρούμε ότι είναι ένα σημαντικό κίνητρο για τους παραγωγούς να μπουν στη λογική της εθελοντικής εγκατάλειψης του 10%·

- δεύτερον, το ενιαίο ποσοστό αποζημίωσης των παραγωγών από την ενίσχυση αναδιάρθρωσης που σταθεροποιείται στο 10% να αυξηθεί στο 50%. Το 50% είναι μία πολιτική δέσμευση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από την αρχική πρόταση και σηματοδοτεί το γεγονός ότι οι επιδοτήσεις θα πρέπει να πάνε κυρίως στους παραγωγούς. Είναι πολιτικό μήνυμα και όχι τόσο χρηματοοικονομικό·

- τρίτον, η αποζημίωση που καταβάλλεται στις επιχειρήσεις για την παραγωγή βιοαιθανόλης από 35% να φθάσει στο 100%, θεωρώντας ότι πρέπει να δοθεί ένα σημαντικό κίνητρο για τη συμβολή του τομέα στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας·

- τέταρτον, και ιδιαίτερα σημαντικό για τις περιφέρειες, η διατήρηση της ενίσχυσης για διαφοροποίηση στις περιφέρειες όπου έκλεισαν τα εργοστάσια να παραμείνει σε 109,5 ευρώ ανά τόνο αποποιηθείσας ζάχαρης έως την περίοδο 2009-2010. Κυρία Επίτροπε, επιδιώκουμε να βελτιώσουμε μερικώς τις χρηματοδοτήσεις για να μειωθούν οι κραδασμοί οι οποίοι έχουν δημιουργηθεί στις περιφέρειες αλλά και για να προσφέρουμε επιπλέον κίνητρα. Η αναθεώρηση δεν είναι να τροποποιήσουμε μερικές γενικές διατάξεις αλλά να ενισχύσουμε τα κίνητρα·

- πέμπτον, η αποποίηση 10% των ποσοστώσεων να εφαρμόζεται κατ’ αρχήν στους μικρούς ή λιγότερο ανταγωνιστικούς παραγωγούς·

- έκτον, η αύξηση της ενίσχυσης αναδιάρθρωσης στην περίπτωση της μερικής εγκατάλειψης από 218,75 σε 625 ευρώ για την περίοδο 2008-2009 – και εδώ οφείλω να ομολογήσω ότι η τοποθέτηση του εισηγητή έχει ιδιαίτερο ειδικό βάρος όταν έχει να υποστηρίξει τέτοια ζητήματα.

Από τις προτάσεις αυτές της Επιτροπής Γεωργίας θα ήθελα, ως εισηγήτρια, να επισημάνω ότι ορισμένες θα πρέπει να επανεξετασθούν για να βρεθεί η χρυσή τομή. Και γι’ αυτόν το λόγο θεωρώ ότι θα πρέπει να λάβουμε υπόψη τη χρηματοδότηση από το Ταμείο Αναδιάρθρωσης αλλά και τις συμπληρωματικές χρηματοδοτήσεις από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Γεωργικού Προσανατολισμού και Εγγυήσεων.

Ως εκ τούτου, θα ήθελα, ως εισηγήτρια, να υποστηρίξω τις τροπολογίες 27 έως 30, οι οποίες εισάγουν τρεις βασικές αρχές:

- πρώτον, την αναδρομικότητα, διότι δεν μπορεί να τιμωρηθούν οι παραγωγοί, οι επιχειρήσεις και οι περιφέρεις οι οποίες συμμορφώθηκαν σταδιακά από την έναρξη της νέας ΚΟΑ·

- δεύτερον, το ύψος των ενισχύσεων να είναι λογικό και αποδεκτό από όλες τις πλευρές (και όχι ποσόν 625 ευρώ για μία χρονιά), και

- τρίτον, είναι σημαντικό να αυξηθούν αναδρομικά και μέχρι το τέλος της μεταβατικής περιόδου οι ενισχύσεις που δίνονται σε εργοστάσια για μερική εγκατάλειψη παραγωγής.

Κλείνοντας, θα ήθελα να εκφράσω μία ανησυχία: παρακολουθούμε την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων που πραγματοποιεί η Επιτροπή στο πλαίσιο των συμφωνιών οικονομικής εταιρικής σύμπραξης με τις χώρες ΑΚΕ. Φαίνεται ότι η Επιτροπή είναι έτοιμη να καταργήσει τις ρήτρες ασφάλειας σχετικά με τις συνολικές ποσότητες ζάχαρης που μπορούν να εισάγονται στην Κοινότητα από κάθε χώρα εταίρο καθώς και τη ρήτρα της ελάχιστης τιμής για την εισαγόμενη ζάχαρη. Επίσης, προτίθεται να απελευθερώσει ανάλογα την πρόσβαση στην κοινοτική αγορά και στις 16 χώρες του Πρωτοκόλλου Ζάχαρης.

Κυρία Επίτροπε, θεωρώ ότι εδώ καλούμαστε να επιτελέσουμε σημαντικό έργο και τέτοιες αποφάσεις εκτός θεσμικού πλαισίου δεν θα πρέπει να ισχύουν διότι με τον τρόπο αυτόν καταργείτε τον πολιτικό και θεσμικό ρόλο που διαδραματίζει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

  László Surján (PPE-DE), a Költségvetési Bizottság véleményének előadója. – Köszönöm a szót, elnök úr! A Költségvetési Bizottság alapvetően támogatja az előterjesztést. Legyen szabad nekem is személyesen gratulálni a raportőrnek. Nagyon nehéz feladat minden körülmények között, amikor arra akarjuk rávenni egy ágazat termelőit, hogy a termelésüket fogják vissza. Nem is tüntet fel minket az európai polgárok szemében különösképpen nagy jósággal az, hogyha ilyesmire szánunk valamilyen támogatásokat és pénzeket.

Mégis, ha már szükségessé válik egy ilyen beavatkozás, aminek ráadásul az Unió egész költségvetésére nincs különösebb hatása az eddigiekhez képest, akkor helyénvaló az, hogy célzottabban történjék, és azokhoz áramoljon bizonyos kompenzáció és támogatás, akik valójában a termelés oldaláról szólnak bele a kérdésbe, mint ahogy ez a jelen esetben is történik.

Az azonban nagyon nagy problémát jelent, hogy az esetek egy részében az országok már lemondtak bizonyos kvótákról, és utólag mások a szabályok. A jelentés javaslatokat tesz ennek a megoldására, és ebben a formában azt javaslom, hogy a Parlament is támogassa azt. Köszönöm megtisztelő figyelmüket.

  Albert Deß, im Namen der PPE-DE-Fraktion. – Herr Präsident, Frau Kommissarin, liebe Kolleginnen und Kollegen! Ich möchte einen kleinen Rückblick über die letzte Reform geben. Viele Zuckerrübenbauern fragen, warum überhaupt eine Reform dieser Marktordnung notwendig ist, die sich über Jahrzehnte bewährt hat? Es gibt zwei Hauptgründe, warum diese Reform notwendig war und notwendig ist. Zum ersten ist vor einigen Jahren im Zuge der Waffeninitiative beschlossen worden, dass ab 2009 aus den ärmsten Ländern alles außer Waffen nach Europa geliefert werden darf. Hiervon ist auch der Zuckersektor betroffen.

Der zweite Grund ist, dass es eine WTO-Entscheidung gibt und wir die Überschussmengen abbauen müssen. Dies führt dazu, dass wir über 6 Millionen Tonnen Zucker aus der Produktion nehmen müssen. Frau Kommissarin, wir haben 2005 im Parlament Vorschläge gemacht, und Sie haben gerade gesagt, dass der Umstrukturierungsfonds unsere Erwartungen nicht erfüllt hat. Heute möchte ich hier anmerken: Wenn die Kommission und der Rat 2005 den Vorschlägen des Parlaments besser gefolgt wären, wären wahrscheinlich größere Mengen an Zucker freiwillig zurückgegeben worden.

Wir haben jetzt die Chance, Korrekturen vorzunehmen, damit die Anreize verbessert werden. Ich kann die Kommission und den Rat nur bitten, den Vorschlägen zu folgen. Ich möchte mich bei der Berichterstatterin, Frau Batzeli, für den Bericht, den sie vorgelegt hat, bedanken. Der Agrarausschuss ist diesen Vorschlägen – mit geringen Korrekturen – weitgehend gefolgt, und ich bin überzeugt, dass, wenn die Kommission diesen Vorschlägen folgt, die Anreize dermaßen erhöht werden, dass wesentlich größere Zuckermengen freiwillig zurückgegeben werden. Ich möchte feststellen, Frau Kommissarin, dass sich im Agrarausschuss viele Mitglieder befinden, die das Ohr sehr nahe an den Zuckerrübenerzeugern haben. Wenn die Wünsche, die hier vorgetragen werden, erfüllt werden, gehe ich davon aus, dass diese Reform zum Erfolg führt.

  Csaba Sándor Tabajdi, a PSE képviselőcsoport nevében. – Kedves Fischer Boel asszony, szakmailag megalapozottnak és politikailag nagyon korrektnek tartom Katerina Batzelli jelentését és Surján László véleményét. Fontos, hogy helyre álljon a piaci egyensúly és még nagyon messze vagyunk az európai cukorgyártás és cukorrépa-termelés területén, hogy piaci egyensúly legyen 2010-re.

Nem irigylem sem a Bizottságot, sem a Parlamentet, mert nem könnyű egy torz, egy túlbonyolított és egy túltámogatott rendszerben rendet teremteni és egyensúlyt teremteni, hiszen ez az ágazat a KAP-nak édesgyermeke volt, más mostoha ágazatokhoz képest.

Teljesen egyetértek azzal, ami az ellensúlyt illeti. Ha a további 10%-os csökkentést végrehajtjuk, akkor még mindig 2,1 millió tonna fölösleg marad a rendszerben, és ha 2010-ig ezt nem tudjuk kezelni, akkor újabb 14%-os csökkentésre van szükség.

Méltánytalannak tartom, és kérem, biztos asszony és a Bizottság gondolja át, hogy azoknak az országoknak – Olaszország, Portugália, Finnország –, akik sokat csökkentettek, ugyanúgy a 10%-ot továbbra is csökkenteniük kell. Ez nem méltányos.

Támogatom azt is, hogy a kis- és közepes termelők érdekeit jobban védjük, mert az érkezési sorrendben a multikhoz képest információs hátrányban vannak. Magyarországon az ötből egy gyár szűnt meg. A legjobb cukorgyár szűnt meg, de sem a gyár, sem a termelők nem jártak rosszul, egyedül a munkavállalók kárpótlását, a cukorgyár munkavállalóinak a kárpótlását nem rendezte kellőképpen a korábbi rendelet.

Nagyon fontosnak tartom végezetül, hogy ne kelljen szerkezetátalakítási illetéket fizetni a gyáraknak a kvótacsökkentés esetén. Ilyen kérelem van. Én kérem erre Fischer Boel asszonyt, mivel ez segítené a további csökkentést, a piaci egyensúlynak a helyreállítását. Nagyon fontos lenne tehát még egyszer a kis- és közepes termelők segítése, mert ez szociálisan rendkívül fontos az európai cukorrépa-termelők számára. Köszönöm a figyelmet.

  Andrzej Tomasz Zapałowski, w imieniu grupy UEN. – Panie Przewodniczący! Reforma sektora produkcji cukru w dotychczasowym kształcie jest nie do przyjęcia. Uderza ona przed wszystkim w producentów buraków i w pracowników cukrowni. Wyjątkowa aktywność koncernów europejskich w zakresie skupowania cukrowni w Europie Wschodniej przed przystąpieniem tych krajów do Unii nasuwa podejrzenie, iż już w tym okresie planowano tę reformę i olbrzymie odszkodowania dla właścicieli cukrowni, którzy je zamkną.

W nowych krajach członkowskich w okresie akcesji rolnicy włożyli olbrzymie środki na unowocześnienie swoich gospodarstw, także w zakresie produkcji buraków. Po dwóch latach okazało się, iż należy ograniczyć produkcję, a głównym beneficjentem odszkodowań za rezygnację z produkcji cukru będą nowi właściciele cukrowni. Tylko w Polsce szacuje się, że zamkniętych zostanie około dziesięciu zakładów.

Proponowane poprawki, które przyznają plantatorom wyższe kwoty z funduszu restrukturyzacyjnego, są dobre. Jednakże moje wątpliwości budzi wsparcie dla producentów, którzy w kilku ostatnich latach kupili cukrownie, bo czyż nie kupili ich po to, żeby z zyskiem je zamknąć?

  Friedrich-Wilhelm Graefe zu Baringdorf, im Namen der Verts/ALE-Fraktion. – Herr Präsident, Frau Kommissarin! Die Zuckermarktordnung ist kein Glanzstück der Kommission und des Rates! Herr Deß hat es schon gesagt: Hätten Sie etwas mehr auf die Vorschläge des Parlaments gehört, wären einige Pannen nicht passiert.

Wenn man ein Instrument wie die Quote hat, dann muss man es auch anwenden und nicht für 2010 androhen, dann muss man linear oder gestaffelt kürzen und dafür einen Ausgleich geben. Ihr Weg, dies über den Preis zu machen, war zum Scheitern verurteilt, weil Sie zunächst einmal die Quote um eine Million Tonnen erhöht haben, indem Sie C-Zucker in Quotenzucker umgewandelt haben. Ferner hat die Finanzierung durch die Konsumenten über den Preis dazu geführt, dass die Zuckerindustrie kein Interesse hatte, umzustrukturieren. Die Exportsubventionen sind nicht radikal gestrichen worden. Auch das wäre notwendig gewesen.

Die Fehler sind zu benennen, und sie werden jetzt auch nicht korrigiert. Der Umstrukturierungsfonds und die Umstrukturierungshilfe sind im Wesentlichen Schließungen. Sie haben die Regionen gegen sich, die Gewerkschaften, die Bauern. Es ist keine Diversifizierung aufgenommen worden, wie sie das Parlament gefordert hat, um eine sozial-ökologische Entwicklung der Regionen sicherzustellen. Alle diese Fehler werden auch jetzt nicht korrigiert. Von daher doktern wir an den falschen Symptomen.

Ein wichtiger Punkt ist auch noch: Sie wollen jetzt die Umstrukturierungshilfe, die an die Bauern fließt, auf 10 % begrenzen. Es war ja so, dass die Länder höher ansetzen konnten. Wir machen hier einen anderen Vorschlag, und ich hoffe, dass das Parlament ihn mit dem Instrument der Rückverweisung diesmal durchsetzt. Denn Sie haben die Versprechungen, die Sie uns bei der letzten Abstimmung gemacht haben, nicht eingelöst, sondern jetzt zurückgenommen.

  Διαμάντω Μανωλάκου, εξ ονόματος της ομάδας GUE/NGL. – Κύριε Πρόεδρε, ο νέος Κανονισμός του τομέα ζάχαρης, που ψηφίστηκε το 2006 και ήδη εφαρμόζεται, έχει δώσει τα πικρά αποτελέσματά του και τα πρώτα θύματά του.

Εμείς, βέβαια, τον είχαμε καταψηφίσει και δικαιωθήκαμε γιατί έκλεισαν εργοστάσια του τομέα της ζαχαροβιομηχανίας και πολλοί τευτλοπαραγωγοί έχουν βρεθεί στον δρόμο της ανεργίας και παίρνουν κάτι ψίχουλα σαν αποζημίωση που και αυτά είναι για να πνίξετε την αντίδραση και τη διαμαρτυρία τους.

Στην χώρα μου, την Ελλάδα, η τευτλοκαλλιέργεια εξασφάλιζε την αυτάρκεια του λαού σε ζάχαρη, αλλά και δουλειά σε πολλούς εργαζόμενους και αγρότες, όπως επίσης και οικονομική ζωντάνια σε παραμελημένες περιφερειακές περιοχές. Σήμερα, έκλεισαν τα δύο από τα πέντε εργοστάσια, μειώθηκε η παραγωγή κατά 50%, οι άνεργοι στον τομέα αυξήθηκαν, αγρότες ξεκληρίστηκαν, περιοχές ερήμωσαν.

Οι σημερινές τροποποιήσεις που προτείνονται έχουν στόχο την απόλυτη εφαρμογή του νέου κανονισμού ώστε να μην υπάρχει καμία απόκλιση από τους ρυθμούς μείωσης της παραγωγής η οποία είχε ήδη αποφασιστεί: δηλαδή, από 2,2 εκατομμύρια τόνους, η μείωση παραγωγής να φτάσει τα 6 εκατομμύρια τόνους.

Αυτό σημαίνει ακόμη μεγαλύτερες επιπτώσεις από αυτές που έχουν ήδη σημειωθεί. Κερδισμένοι θα είναι οι βιομήχανοι τροφίμων που θα εισάγουν φθηνή ζάχαρη, και χαμένοι οι εργαζόμενοι στον τομέα της βιομηχανίας ζάχαρης αφού και άλλα εργοστάσια θα κλείσουν και νέος αριθμός μικρομεσαίων τευτλοπαραγωγών θα ξεκληριστεί.

Διαφωνούμε και θα καταψηφίσουμε τις συμπληρωματικές ρυθμίσεις γιατί ενισχύουν την υλοποίηση του βασικού κανονισμού και ολοκληρώνουν το έγκλημα κατά της ευρωπαϊκής ζαχαροβιομηχανίας και των εργαζομένων.

  Hélène Goudin, för IND/DEM-gruppen. – Herr talman! Den europeiska sockerindustrin lever på konstgjord andning. Respiratorn, dagens EU, ger varje år miljoner euro i direktstöd och interventionsstöd till de europeiska sockerodlarna. EU:s skattebetalare bekostar ett åldrigt system som överlevt sig själv. Tyvärr innebär utskottets förslag högre kostnader och trögare reformtakt, dvs. raka motsatsen till den marknadsanpassning som denna icke konkurrenskraftiga sektor så väl behöver.

Sockerproducerande länder utanför EU måste få tillgång till den inre marknaden utan några hinder. Internationell handel baserad på rättvisare villkor är ett sätt för mindre utvecklade länder att konkurrera på den globala marknaden. En liberalisering av sockerindustrin skulle även gynna de europeiska konsumenterna. De slipper finansiera ett artificiellt stödsystem till producenterna genom skattemedel, och de möter lägre priser i affärerna. Detta skulle gynna alla.

  Jean-Claude Martinez, au nom du groupe ITS. – Monsieur le Président, Madame la Commissaire, l'OCM "Sucre" fonctionnait. Elle coûtait peu et offrait même notre marché aux pays ACP.

Mais, dans le cadre des négociations de l'OMC, la Thaïlande, l'Australie et surtout le Brésil ont exigé le monopole du sucre. En même temps, pour se gagner des alliés dans le cycle de Doha, Pascal Lamy, qui était à l'époque commissaire au commerce extérieur, avait offert la suppression des droits de douane aux 49 PMA avec le programme "Tout, sauf des armes". Aussi, en 2009–2010, arriveront en Europe les sucres venant, en théorie, des pays pauvres, mais produits avec des capitaux koweitiens, saoudiens ou autres, au Soudan ou ailleurs.

Il faut donc que les betteraviers européens et les sucriers des régions ultrapériphériques se sacrifient au profit du Brésil et des autres pays, d'où la réforme de 2006, comme pour les céréales, le lait, le vin bientôt. Nos producteurs doivent disparaître, ce qui s'appelle, en langage européen, la "restructuration".

Bien entendu, pour que les céréaliers renoncent, on les paie: cela s'appelle "l'aide à la restructuration", comme il y a l'aide à la jachère, la prime pour l'arrachage.

Mais, dix-huit mois après ces aides, ça ne marche pas! Madame la Commissaire, vous nous refaites le vieux discours – les montagnes de céréales, les océans de lait – en disant qu'en 2007–2008, il y aura 4 millions de tonnes d'excédents, d'où les deux propositions de règlement d'aujourd'hui, pour obtenir l'abandon, dit-on, de près de 4 millions de tonnes de sucre. On augmente les incitations financières, les retraits annuels et par des paiements complémentaires et par des aides accrues. Bien entendu, ces aides disparaîtront après 2010 et nos agriculteurs seront éliminés, comme les producteurs ACP seront abandonnés, sans parler des ouvriers, les seuls gagnants étant les importateurs.

Or, ces politiques malthusiennes ont été appliquées depuis 1993 aux céréales, et M. Parish nous a dit à 9 heures qu'il manquait du blé, que les prix flambaient et qu'il fallait abandonner la jachère. Alors, encore un petit peu d'espoir: en  2011, il y aura un nouveau règlement nous expliquant qu'il manque du sucre et qu'il faut réensemencer!

  Jana Bobošíková (NI). – Dámy a pánové, jako poslankyně za Českou republiku, která už svůj trh s cukrem restrukturalizovala, nemohu souhlasit s předkládanými změnami. Jsou nesystémové a nespravedlivé.

Jak se ukazuje, reforma nevede k selekci ekonomicky nekonkurenceschopných podniků. Vede k disproporcím, ze kterých profitují výhradně velké evropské cukrovarnické společnosti, ale už vůbec ne spotřebitelé a pěstitelé.

Neumím vysvětlit občanům, jak je možné, že řada zemí vůbec neodevzdala své cukerné kvóty nebo jen v malém rozsahu a my ostatní jim nyní máme zaplatit za nedodržení dohod více peněz.

Konkrétně: zaprvé zásadně nesouhlasím s navýšením podpory v případě částečné restrukturalizace na úroveň podpory pro plnou restrukturalizaci. Zadruhé navýšení části restrukturalizační podpory z 10 % na 50 % určené pro pěstitele cukrovky a smluvní poskytovatele strojů je naprosto neodůvodněné. Zatřetí nepodporuji zvyšování dodatečné platby pro pěstitele a jakékoliv zvyšování dočasné restrukturalizační částky a rovněž nepodporuji rozšíření dodatečné platby pro dodavatele. Začtvrté za dokonale absurdní považuji návrh, aby demontáž zařízení, která proběhla v loňském roce, byla považována za uskutečněnou v hospodářském roce letošním a letech dalších.

Dámy a pánové, za naprosto klíčové naopak považuji, aby bylo zohledněno odevzdávání kvót po celou dobu restrukturalizačního procesu v celkové výši. V žádném případě nepodporuji změnu, podle které by se měly zohlednit pouze kvóty, jichž se podniky vzdaly od hospodářského roku 2008–2009.

Domnívám se, že pokud Komise nemá v úmyslu upustit od ryze administrativního a navíc velmi nespravedlivého způsobu řízení cukrové reformy, bude nejlépe prosadit co nejrychlejší zrušení kvót cukru a liberalizovat cukerný trh.

  Kyösti Virrankoski, ALDE-ryhmän puolesta. – Arvoisa puhemies, EU:n sokeripolitiikka on joutunut omituiseen tilanteeseen. Sokerikiintiöitä on vähennetty 2,2 miljoonaa tonnia, mutta samaan aikaan komissio on myynyt uusia kiintiöitä miljoona tonnia. Nettovähennys on siis vain miljoona tonnia, kun tavoite oli kuusinkertainen.

Samaan aikaan suuret tuottajamaat ovat vain lisänneet tuotantoaan. Esimerkiksi Saksa on lisännyt tuotantoaan aikaisemmasta noin 240 000 tonnia ja Ranska 350 000 tonnia. Lähinnä vain pienet maat ovat vähentäneet tuotantoaan, suurista maista vain Italia merkittävästi. Lopputulos siis on ollut, että pienet maat ja luonnonolosuhteiltaan heikoimmat maat ovat joutuneet vähentämään sokerintuotantoaan.

Samaan aikaan rakennemuutosrahastoon on kerätty rahaa yli kolme miljardia euroa, siis 3000 miljoonaa euroa, josta käyttämättä on tällä hetkellä ehkä noin 2000 miljoonaa euroa. Tämä raha on kerätty lähinnä kuluttajilta, koska kuluttajahinnat ovat laskeneet hitaammin kuin tuottajahinnat, ja tämä erotus on kerätty rahastoon, toisaalta myös viljelijöiltä, joiden tuottajahinnat ovat laskeneet. Tämä raha on maksettu ja maksetaan lähinnä teollisuudelle valtavana korvauksena, 730 euroa per tonni, kun samanaikaisesti teollisuuden rakenteen muuttamiseen ja tehtaiden repimiseen kuluu ehkä noin 10 prosenttia, parhaimmillaankin 20 prosenttia tästä rahasta.

Koko sokeripolitiikka on varoittava esimerkki siitä, mihin joudutaan, kun maatalouspolitiikkaa lähdetään toteuttamaan teollisuuden ehdoin. Teollisuudelle maksetaan valtavaa korvausta lähinnä vastikkeetta. Olisi toivottavaa, että maatalouspolitiikkaa harjoitetaan jatkossa maatalouspolitiikkana eikä teollisuuspolitiikkana.

Erityisesti tulisi ottaa huomioon solidaarisuus. Se tulee ottaa myös huomioon, koska kaikkien maiden, myös niiden, jotka ovat vähentäneet omaa sokerintuotantoaan, on edelleen maksettava maailmanmarkkinahintoja korkeampia maksuja sokerista, mutta he eivät vain saa sitä tuottaa, koska teollisuus on voinut tämän päättää.

Samoin on jatkossa varauduttava siihen, että vastaavantyyppistä järjestelmää ei aleta soveltaa muihin maataloustuotannon aloihin.

  Neil Parish (PPE-DE). – Mr President, I should like to thank Ms Batzeli very much for her report. I should also like to thank Mr Deß very much for shadowing this report for the PPE-DE Group.

I think it was Margaret Thatcher who once said ‘you can’t buck the markets’, and the problem with the whole sugar regime is that it is exactly what we have tried to do over the years.

I commend the Commissioner and what she is doing, because it is a very complex situation and one that we need to sort out. We need to take more sugar out of the system and we need to make Europe much more competitive in sugar production. The whole thrust of CAP reform now is to give support to farmers for environmental reasons, but also very much to push them in the direction of producing for the market place.

I think that the reform of sugar this year is perhaps going to be easier than in previous years, for the simple reason that we have now seen cereal prices three times what they were last year. Therefore, some sugar producers will perhaps decide that they will take the money in the restructuring and that they can grow cereals or oilseed rape and they can make a good living from that. Because, whatever we do with sugar, we have to be sure, as I said, that we move in the direction of reducing the amount produced in Europe – but we must still allow the farmers to have a living from the land.

We also have to consider not only balancing sugar production in the European Union, but the fact that there are ACP countries from which we import sugar. In my own country, the United Kingdom, Tate & Lyle imports over one million tonnes of sugar. It is very concerned to make sure that it can get access to this sugar at the same time as we are reducing and reforming the sugar regime. I would ask the Commissioner to look sympathetically at that side of the argument as well.

  María Isabel Salinas García (PSE). – Señor Presidente, señora Comisaria, hace casi dos años que se aprobó un paquete legislativo de la reforma del sector del azúcar intentando adaptarlo a un mercado globalizado que dejaba, la verdad, pocas oportunidades a nuestros agricultores.

Como usted recuerda muy bien, fue una reforma traumática y sobre la que costó llegar a un acuerdo en este Parlamento. Pues bien, parece que los objetivos de reducción de cuotas no se están alcanzando; es por ello por lo que ahora la Comisión nos presenta esta nueva propuesta intentando reconducir la situación antes de que sea demasiado tarde.

La propuesta de la Comisión nos parece, en principio, positiva, pues da a los agricultores la oportunidad de tomar en cierta medida la iniciativa para proceder al abandono. Ahora bien, en determinados aspectos, señora Comisaria, también nos parece insuficiente y puede que produzca los efectos no deseados en algunos países, como en España.

Me gustaría, por tanto, insistir en dos puntos que me parecen muy relevantes. Por un lado, quisiera destacar la importancia de las enmiendas que hemos presentado como Grupo Socialista, –y aquí quiero agradecer la colaboración de nuestra ponente, Katerina Batzeli, sobre la necesidad de hacer extensiva a la campaña 2009-2010, en determinados casos, la ayuda complementaria a la retirada para los agricultores. Esta modificación para nosotros resulta vital para que la medida no se quede corta y los productores puedan ver colmadas sus expectativas.

En segundo lugar, quisiera llamar la atención sobre la enmienda que se aprobó en comisión en mi nombre, y que viene al Pleno con el número 11, sobre la conveniencia de considerar desmantelamiento total una reconversión de instalaciones para la producción de bioetanol. Tal medida tiene una doble finalidad: por un lado, induce al abandono –pues se da una salida en otros mercados a estas instalaciones– y, por otro lado, se fomenta un sector como el de los biocombustibles en unos tiempos en los que tanto se habla de la necesidad de incrementar la oferta.

Señora Comisaria, esta reforma ya fue traumática para muchos países, como el mío; creo que debe haber dinero y posibilidades de mantener las rentas para los agricultores que quieran abandonar, pero, sobre todo, para los agricultores que quieran continuar.

  Janusz Wojciechowski (UEN). – Panie Przewodniczący! Reforma rynku cukru to jedna z tych reform, których sens bardzo trudno wytłumaczyć rolnikom w Unii Europejskiej, a także rolnikom w moim kraju, w Polsce. Administracyjna i finansowa presja na ograniczanie produkcji cukru z 18 do 12 milionów ton nie jest przekonująco uzasadniana. Mówi się o potrzebie solidarności z rolnikami z innych kontynentów, choć wiadomo, że nie o ich interes tu chodzi: nie o interes rolników lecz o globalne interesy wielkich koncernów. To w imię tych interesów Unia Europejska, w ramach kolejnych tak zwanych reform, likwiduje kawałek po kawałku swoje rolnictwo i wchodzi na bardzo niebezpieczną drogę uzależniania się od dostaw żywności ze świata. Taka polityka prowadzi do utraty bezpieczeństwa dostaw żywności, bezpieczeństwa bardzo ważnego dla przyszłych pokoleń. Obawiam się, że niedługo nadejdzie taki czas, gdy wszyscy, nie tylko rolnicy, będziemy żałować tych nieodpowiedzialnych reform, które dziś są przeprowadzane i których złe skutki już wkrótce wszyscy poznamy.

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL). – Como é conhecido temos uma posição muito crítica desta reforma do sector do açúcar. Sempre defendemos a soberania alimentar e, por isso, consideramos inadmissível que um país como Portugal, com apenas uma fábrica de produção de açúcar em Coruche e uma pequena fábrica em S. Miguel, nos Açores, que mal chegavam para abastecer metade das necessidades do consumo do país, seja confrontado com a obrigatoriedade da redução da quota da produção de açúcar a partir da beterraba sacarina.

As consequências são claras: o abandono da produção por parte de agricultores e empresas gera mais desemprego e tem efeitos negativos no desenvolvimento das zonas rurais. Por isso, tal como afirmaram milhares de pequenos e médios agricultores nas ruas do Porto, no passado dia 17 de Setembro, aquando da reunião do Conselho de Agricultura em Portugal, é necessário mudar de política para ter em conta a realidade específica de cada Estado-Membro e as suas próprias necessidades de produção e de consumo, garantindo o rendimento dos agricultores e o desenvolvimento das zonas rurais. E é isso que, mais uma vez, aqui propomos à Sra. Comissária.

  Kathy Sinnott (IND/DEM). – Mr President, before I begin can I remind everyone that it is not a question of beet or grain. In Ireland, beet was grown in a mutually beneficial rotation with wheat.

Commissioner, sugar restructuring in Ireland was a disaster. It was handled badly by the company Greencore and our Minister for Agriculture. Many of my constituents have suffered and social displacement is widespread, which is why the least we can do is go back and compensate these people.

Our hope of having a rational biofuels industry that was integrated, rather than competing with food production, was set back by years, if not destroyed. When I approached the Commission to try to head off disaster, I was told that the scheme was set and that to tamper with it, even for a good reason, would unravel the whole thing. But now we are tinkering with the scheme. Is it not possible at this stage of adjustment to do something about the mess left behind in Ireland?

  Ιωάννης Γκλαβάκης (PPE-DE). – Κύριε Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, κυρία Μπατζελή και κύριε Deß, όλοι γνωρίζουμε ότι ο σκοπός των προτεινόμενων τροποποιήσεων του Κανονισμού για την ΚΟΑ ζάχαρης είναι να καταστεί ελκυστικότερη η συμμετοχή της κοινοτικής ζαχαροβιομηχανίας στο καθεστώς αναδιάρθρωσης ώστε να επιτευχθεί ο επιδιωκόμενος στόχος της μείωσης της κοινοτικής παραγωγής ζάχαρης. Θα ήθελα επ' αυτού να κάνω τρεις επισημάνσεις:

πρώτον, ο τρόπος με τον οποίον προσεγγίζει η Επιτροπή το θέμα είναι θετικός, ιδίως με την πρόταση για την χορήγηση, ακόμη και αναδρομικά, της αυξημένης ενίσχυσης στους δικαιούχους που είχαν ήδη συμμορφωθεί με τον Κανονισμό αριθ. 318 του 2006 ώστε να μην αισθάνονται αδικημένοι, παρόλο που ήταν οι πρώτοι που συνεισέφεραν στην αναδιάρθρωση του τομέα·

δεύτερον, θεωρώ ότι καλώς διευκρινίζεται επίσης το γεγονός ότι αν δεν επιτευχθεί η επιθυμητή μείωση της παραγωγής τα μελλοντικά μέτρα γραμμικής μείωσης θα αφορούν μόνο τα κράτη μέλη που δεν κατέβαλαν προσπάθειες για την επίτευξη αυτού του στόχου. Αντίθετα, ο κανονισμός θα λάβει υπόψη τις χώρες που έχουν κάνει σημαντικές μειώσεις και βρίσκονται ήδη σε οριακά επίπεδα για τη λειτουργία όσων βιομηχανικών μονάδων τους έχουν μείνει. Έχει ιδιαίτερη σημασία για χώρες όπως η δική μου να υπάρχει η βεβαιότητα ότι αυτή η θέση δεν θα ξεχαστεί όταν θα συζητάμε το μέλλον της ΚΟΑ ζάχαρης για την περίοδο μετά το 2010·

τρίτον, θα ήθελα να επισημάνω το ζήτημα της βιοαιθανόλης, και με την ευκαιρία αυτή να εξετάσουμε σοβαρά το ενδεχόμενο μήπως τελικά εκλείψει ο ενθουσιασμός με τον οποίον όλοι μας έχουμε στραφεί προς τη βιοαιθανόλη και αποδειχθεί ότι πολλά από τα εργοστάσια ίσως δεν θα είναι βιώσιμα. Ποιό θα είναι το μέλλον των εργαζομένων στις βιομηχανίες αυτές, αλλά τί θα γίνει και με τους αγρότες; Θα έχουμε πάλι να αντιμετωπίσουμε μία καινούρια στρατιά ανέργων;

  Gábor Harangozó (PSE). – Köszönöm szépen, elnök úr. Tisztelt biztos asszony, kedves kollégák! A cukorpiac szerkezetének átalakítása sajnos nem az elvárt eredményt hozta. A szerkezetátalakítás módosításánál figyelembe kell venni, hogy az egyes tagállamok már kvótájuk jelentős részét visszaadták. Magyarország a kvóta 27%-át, miközben az Európai Unió átlagosan mindössze 10,5%-ot.

A végső kvótacsökkentésnél ezért az egyes tagállamok termelésére jellemző mértéket támogatom. Helytelen lenne, ha az Európai Unió tagállamainak egyszerre ugyanolyan mértékű csökkentést írnánk elő, hiszen mindenhol mások a termelési jellemzők.

A módosítás emellett nem érintheti hátrányosan azokat a tagállamokat, amelyek már az átlagnál nagyobb mértékben teljesítették a kvótacsökkentést. Éppen ezért a visszaadott kvóta indulókvótához viszonyított arányának kiszámításánál ellenzem a répacukor- és izoglükózkvóta összevonását. A szerkezetátalakítási támogatás teljes összegét pedig ki kéne fizetni akkor is, hogyha a gyárakat nem bontják le, hanem alternatív hasznosításra alakítják át, biomasszára vagy bioetanolra. Köszönöm szépen figyelmüket.

  Zdzisław Zbigniew Podkański (UEN). – Panie Przewodniczący! To, że w ramach reformy rynku cukru zmniejszono jego podaż w ciągu dwóch lat o 0,2 miliona ton, a więc o wielkość znacznie odbiegającą od założonej, nie może nikogo dziwić. Taki wynik przewidywali polscy posłowie do Parlamentu Europejskiego, o czym świadczą nasze wystąpienia zarówno na forum Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi jak i na sesji plenarnej Parlamentu Europejskiego.

Nieosiągnięcie zamierzonych celów świadczy o tym, że nie stworzono wystarczających motywacji i zachęt, w tym szansy podjęcia innej produkcji przez plantatorów buraków. Dostrzegła to Komisja Rozwoju Rolnictwa i Rozwoju Wsi proponując między innymi podwyższenie kwoty pomocy zarezerwowanej dla plantatorów i podmiotów świadczących usługi z 10% do 50% pomocy przyznanej przedsiębiorstwu cukrowniczemu, oraz podwyższenie plantatorom dodatkowej płatności na rok gospodarczy 2008-2009 z 237,50 euro do 260 euro za tonę kwoty, której się zrzekł.

Należy także stwierdzić, że obecnie Komisja również nie realizuje założeń reformy, której celem jest utrzymanie produkcji w regionach najbardziej konkurencyjnych. Proponowane zmiany nie wychodzą na przeciw i nie rozwiązują nawet problemów, a pogarszają sytuację.

VORSITZ: MECHTILD ROTHE
Vizepräsidentin

  Carmen Fraga Estévez (PPE-DE). – Señora Presidenta, muchas gracias a la señora Comisaria por estar aquí presente. Creo que la señora Comisaria, la ponente y gran parte de los intervinientes han subrayado los problemas que ha tenido la puesta en marcha de la reforma del sector azucarero del año 2005, y que el abandono de la producción ha sufrido retrasos que están muy lejos del objetivo de los seis millones de toneladas previsto en la reforma.

Por eso, creo que todos agradecemos la propuesta de la Comisión que ahora nos presenta y que va a dar un nuevo impulso al abandono. Y el sector, principalmente el productor remolachero, también ve con muy buenos ojos que se acelere dicho proceso de reestructuración, ya que como también ha dicho la Comisaria, en caso contrario, en 2010 va a ver un recorte lineal de los cupos, y sin fondos de ayudas que puedan compensar dichos recortes.

Creo que dentro de esta filosofía, de esta nueva propuesta, está la enmienda que he presentado en nombre del Grupo del Partido Popular Europeo ?la enmienda 31? donde se solicita la elaboración de un informe de evaluación de la reforma y, en caso necesario, propuestas para prorrogar un año, más durante la campaña 2010-2011, este fondo de ayudas previsto inicialmente por un período de cuatro años con el fin de compensar, como digo, este retraso inicial en la puesta en marcha de la reforma.

Esta es una demanda que han hecho los productores y creo que debería ser apoyada, máxime teniendo en cuenta que dicho fondo está financiado exclusivamente por el sector y, por tanto, no tiene ninguna incidencia financiera en el presupuesto comunitario.

Pido que esta enmienda, señora Comisaria, tenga el visto bueno de la Comisión, y por supuesto también de mis colegas.

Por último, sólo me queda agradecer a la señora Batzelli su trabajo, sus informes y las mejoras que ella propone, con el apoyo de toda la Comisión de Agricultura, a la propuesta que ha presentado la Comisión.

  Libor Rouček (PSE). – Dámy a pánové, není pochyb o tom, že odvětví cukru v Evropské unii, aby si udrželo svoji úspěšnou budoucnost, potřebuje projít dalekosáhlými reformami. Součástí těchto reforem je i nezbytné snižování produkce. Toto snižování by však mělo postihnout především ekonomicky nekonkurenceschopné podniky. Skutečnost bohužel je však často jiná.

Například v mé mateřské zemi, České republice, došlo k uzavření nových, výkonných a ekonomicky prosperujících cukrovarů a odevzdání kvót na nadnárodní producenty. Samozřejmě s velmi negativními dopady pro domácí pěstitele a spotřebitele.

Chtěl bych proto vyzvat Komisi, aby při nezbytných reformách cukerního pořádku zohledňovala mnohem více než doposud principy ekonomické konkurenceschopnosti a mnohem více než doposud je nutno věnovat pozornost také rozvoji sektoru biopaliv. Zde se podle mého názoru nachází pro pěstitele cukrovky nové možnosti a také se otevírá nová budoucnost.

  Zbigniew Krzysztof Kuźmiuk (UEN). – Pani Przewodnicząca! Pani Komisarz! Reforma rynku cukru rozpoczęta w 2005 roku nie przynosi, mimo ogromnych nakładów finansowych, spodziewanych rezultatów. Mimo wysokich zachęt finansowych, wynoszących 730 euro za tonę redukcji produkcji cukru, w całej Wspólnocie zmniejszono produkcję cukru zaledwie o 1,1 miliona ton, zamiast spodziewanych 6 milionów. Proponowane przez Komisję kolejne zmiany w funkcjonowaniu rynku cukru nie tylko nie poprawią sytuacji, ale wręcz ją pogorszą, ponieważ mijają się z głównym założeniem reformy, to znaczy utrzymaniem produkcji cukru w regionach najbardziej konkurencyjnych.

Moim zdaniem konieczne jest: po pierwsze – stworzenie warunków stabilnego rozwoju dla najbardziej konkurencyjnych producentów cukru we Wspólnocie, tak aby produkcja unijna mogła konkurować na coraz bardziej otwartym rynku światowym.

Po drugie, niezbędne jest maksymalne wykorzystanie możliwości eksportowych cukru w ramach limitu uzgodnionego ze Światową Organizacją Handlu.

I wreszcie po trzecie, jeżeli te rozwiązania nie przynoszą wyraźnej poprawy na rynku cukru, konieczna będzie redukcja produkcji, ale według jednakowego dla wszystkich państw członkowskich współczynnika liniowego.

  Vladimír Železný (IND/DEM). – Vážená paní předsedkyně, jsem poslancem za zemi, která vynalezla kostku cukru. Kvalitní cukr patřil k naší pýše a tuto pýchu nám Evropská unie bezohledně vzala.

Pokud by bylo nařízení 320 uplatněno, pak by Česká republika byla kromě jiného potrestána za to, že se chovala korektně vůči zahraničním investorům z původních zemí EU a umožnila jim ovládnout cukrovarnický průmysl v naší zemi. Nařízení je nesystémovým pokusem, který vychází vstříc zájmovým skupinám velkých evropských cukrovarnických společností a ignoruje zájmy tradičních pěstitelských a producentských zemí.

Je proto třeba, jak uvádí pozměňovací návrh kolegy Fajmona a dalších, umožnit členským státům vyřadit body a) a b) a ponechat na členské zemi řešení kritické situace, která by vznikla poklesem kvóty o 20 % a více. Jinak hrozí, že se po staletích Česká republika nesmyslně stane dovozcem svého tradičního produktu.

Až jednou budou naše vnučky a vnuci shromažďovat důvody, proč má Česká republika vystoupit z Evropské unie, bude cukerná politika a nařízení, o kterých jednáme, na předních místech seznamu.

  Ville Itälä (PPE-DE). – Arvoisa puhemies, arvoisa komissaari, ymmärrän hyvin ja tuen sitä, että sokerikiintiöitä edelleen on leikattava, ja ymmärrän myös lukujen valossa, että edellinen uudistus ei täysin onnistunut.

Kyse on kuitenkin siitä, miten tämä tuleva uudistus toteutetaan. Sen pitäisi olla tasapuolinen kaikille jäsenvaltioille, ja jos mietitään esimerkiksi oman maani Suomen kannalta, Suomessa on ollut kaksi sokeritehdasta ja edellinen kiintiönleikkaus johti siihen, että toinen sokeritehdas lopetettiin, jolloin kiintiöitä leikattiin käytännössä 40 prosenttia. Jos nyt tämän uudistuksen mukaisesti leikattaisiin vielä noin 13 prosenttia, se tulisi tarkoittamaan sitä, että Suomesta pahimmillaan loppuisi koko sokerintuotanto, koska molemmat tehtaat jouduttaisiin lopettamaan.

Tämä on tietysti täysin kohtuuton tilanne suomalaisille sokerinviljelijöille ja suomalaiselle teollisuudelle. Siksi kannatankin tarkistusta, jonka kollegani Fajmon on tehnyt ja jossa todetaan, että niihin jäsenvaltioihin, joiden kiintiötä on jo leikattu yli 20 prosenttia, ei sovellettaisi tätä esitystä laisinkaan, elleivät sitten kyseiset jäsenvaltiot itse toisin päätä.

Toivoisin, että komissaari ymmärtää myös pienen maan tilanteen. Kun Suomessa samaan aikaan keskustellaan siitä, että etelän 141 artiklan mukaisia tukia leikataan, niin maaseudun väestön usko Euroopan unioniin on todella heikko. Jotain toivonkipinää pitää antaa, ja ennen kaikkea nämä uudistukset täytyy tehdä oikeudenmukaisesti, niin että ne kohdistuvat kaikkiin jäsenvaltioihin samassa suhteessa.

  Mariann Fischer Boel, Member of the Commission. Madam President, first of all I would like to thank all of you for all your valuable comments. I think that we see the complexity of this issue from the comments delivered here today. I would just like to make a few comments.

First of all, I am convinced that what is now proposed – which I would describe as a big carrot for the sector – will work. The carrot is quite attractive because we now give farmers the possibility of getting 10% of the restructuring fund, and the restructuring fund for the year 2008/09 is EUR 625. EUR 62.5 plus the top-up that we pay from the restructuring money – EUR 237.5 – comes to EUR 300 per tonne that the farmers send back to the Commission.

What I consider the most important thing is that, for the first time, farmers can trigger the restructuring fund. This has not been possible before. Previously it was only the industry. Now farmers can say ‘I want to leave and I want my EUR 300 per tonne, and I get the compensation for the reduction in prices on top of that’. And that is not a one-off payment: that continues.

I completely agree with Mr Parish. I think that the alternative to sugar beet production is much more attractive now than it has been for decades, with the cereal prices, with the oil-seed prices. Therefore, I presume that farmers will make their calculations and look at the bottom line of the most attractive way of arranging their future production.

I mentioned retroactivity the first time that I spoke. Retroactivity is there so that those who have delivered from the very beginning will not be punished; they will be compensated. It is for beet growers, for inulin syrup producers and for chicory growers. So there is no difference between the various types of beet production.

So I am confident, and I am very thankful for the quick reaction from Parliament, which I hope will allow us to find a political agreement in the Council tomorrow so we can send a clear signal to the sector, to the beet growers, so they can start planning their next production season.

I am quite sure that this will be to the benefit of the whole sector because, as was also mentioned here today, the alternative to not using this possibility will be a linear cut with no compensation. So I am quite sure that lots of calculations will take place on the various farms and areas where this may be attractive, to deliver the tonnes that we need to find the right balance in our sugar sector.

Once again, thank you very much – especially to the rapporteur, Ms Batzeli – for all the work done on this difficult dossier.

  Die Präsidentin. Die Aussprache ist geschlossen.

Die Abstimmung findet heute statt.

Schriftliche Erklärungen (Artikel 142)

  Béla Glattfelder (PPE-DE), írásban. – Tisztelt elnök úr! Az Európai Bizottság a cukorreform mostani felülvizsgálatakor arra hivatkozva kér újabb értelmetlen áldozatot az európai gazdáktól és az európai cukorágazattól, hogy helyre tudja állítani a cukorpiaci egyensúlyt. Az Európai Parlament jelentéséhez a Nemzetközi Kereskedelmi Bizottság nevében készített véleményemben annak idején felhívtam a figyelmet arra, hogy az európai cukorpiacon mindaddig nem fog létrejönni a kívánt egyensúly, amíg a jogszabályok nem gondoskodnak hatékony importvédelemről. Az Európai Parlament jelentésében javaslatokat is tett az Európai Bizottságnak és a Mezőgazdasági Miniszterek Tanácsának a harmadik országokból származó cukorbehozatal korlátozására. Ezeket a jogalkotó végül nem építette be a végleges jogszabályba.

Egyetértek a mostani javaslathoz benyújtott azon módosító indítvánnyal, amely szerint azokban a tagállamokban, amelyekben legalább 20%-os kvótavisszaadás történt, ne kelljen újabb kvótacsökkentést végrehajtani. Ez így lenne méltányos és igazságos azon tagállamokkal szemben, amelyek már komoly erőfeszítéseket tettek a cukorreform végrehajtása érdekében.

Fontosnak tartom ugyanakkor, hogy a cukorreform felülvizsgálata során versenyképesebbé is tegyük a cukorágazatot. Ennek érdekében nyújtottam be azt a módosító indítványomat, amely a tagállam döntésének függvényében lehetővé teszi, hogy először a kisebb, kevésbé versenyképes termelők adhassák vissza répaszállítási jogaikat. Ez jelentős kedvezmény a kisebb, kevésbé jól informált termelők számára, de egyben hozzásegíti az európai cukorágazatot ahhoz, hogy nemzetközileg is versenyképesebb legyen.

  Mairead McGuinness (PPE-DE), in writing. – It is regrettable that the Commission has returned within such a short period of time with a second sugar restructuring package for Parliament to vote on. The initial package resulted in the demise of the Irish sugar industry, to the detriment of the country, farmers and growers.

Unfortunately, to date the compensation package has not filtered fully down to either farmers or contractors.

I disagree with the Commission’s attempt to limit the compensation paid to growers and contractors to just 10% in the current package – allocating the remaining 90% to processors seems excessive.

In the initial restructuring scheme a minimum of 10% was allocated to growers and contractors, with Member States being given the flexibility to decide on the precise share out but with this package the Commission is very fixed in how compensation should be allocated.

It is clear that increased levels of restructuring aid are needed to reach the Commissions targets. I welcome that increased level of restructuring aid will be paid to those who have already quit beet production.

I would urge that the compensation payments due to Irish farmers and contractors be paid out as a matter of urgency – this saga has gone on for too long.

  Witold Tomczak (IND/DEM), na piśmie. – Panie Przewodniczący! Reguły wspólnej polityki rolnej na wielu rynkach branżowych są od dawna ewidentnie naruszane. Niechlubnym tego przykładem jest także rynek cukru. Reforma tego rynku przyjęta zaledwie 2 lata temu zawierała krzywdzące rozwiązania dla nowych państw członkowskich (NPC). Preferowała bowiem kilka starych państw członkowskich, które generują kosztowne dla podatników nadwyżki w tzw. kwotach B. Celem reformy była m.in. poprawa konkurencyjności sektora. Na rynku mieli pozostać ci, którzy są najbardziej konkurencyjni. Proponowana obecnie nowelizacja ma ukarać tych najbardziej konkurencyjnych. Temu przecież służy wprowadzenie nowych współczynników i zwiększone rekompensaty z mocą wsteczną. Czy można doszukać się tu jakiejś logiki?

Gdy naruszane są interesy starej Unii, to zasady znikają. Solidarność czy równe szanse konkurencji nie mają już znaczenia.

Dotyczy to całego sektora rolnictwa, w którym większe dotacje otrzymują bogatsze państwa. Wszelkie próby usunięcia dyskryminacji biedniejszych NPC spotykają się z rozbrajającą szczerością przedstawicieli starych państw – macie rację, ale nie będziemy otwierać „puszki Pandory”. Teraz w przypadku sektora cukru to, co zostało przecież nie tak dawno podpisane, można jednak zmienić! Bo narusza to interesy starych państw członkowskich i dużych koncernów.