Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2007 - Στρασβούργο

7. Αιτιολογήσεις ψήφου

- Έκθεση Reino Paasilinna (A6-0293/2007)

  Jaroslav Zvěřina (PPE-DE). – (CS) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, δεν υποστήριξα την πρόταση ίδρυσης του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Τεχνολογίας. Ασφαλώς επιθυμώ, όπως και οι περισσότεροι εξ υμών, να προσαρμοστεί η Ευρωπαϊκή Ένωση και να παραγάγει περισσότερες εφευρέσεις και διπλώματα ευρεσιτεχνίας.

Εντούτοις, παρακολουθώντας τη συζήτηση σχετικά με την πρόταση αυτή, δεν πιστεύω ότι η ίδρυση ενός ακόμη οργανισμού είναι βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Τα πανεπιστήμια και τα ερευνητικά μας ινστιτούτα δεν πρόκειται να λάβουν επιπλέον χρηματοδότηση· αν μη τι άλλο, θα υπάρχει ένα ακόμη ινστιτούτο με το οποίο θα πρέπει να ανταγωνίζονται για την εξασφάλιση ερευνητικών επιχορηγήσεων. Άλλωστε, η ψήφος του αξιότιμου οργάνου μας δεν έχει δημιουργήσει ένα νέο σώμα υπερεπιστημόνων. Το Ινστιτούτο θα διευθύνουν επιστήμονες οι οποίοι θα εγκαταλείψουν τα πανεπιστήμια στα οποία βρίσκονται τώρα. Φρονώ συνεπώς ότι θα ήταν καλύτερο να διοχετεύσουμε τους διαθέσιμους πόρους, αν μπορούμε να τους βρούμε, στις υφιστάμενες κορυφαίες ομάδες επιστημόνων μέσω ερευνητικών επιχορηγήσεων.

  Miroslav Mikolášik (PPE-DE). – (SK) Αν θέλουμε πραγματικά να ξεπεράσουμε τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία και άλλες ηγέτιδες δυνάμεις παγκοσμίως στον τομέα της επιστήμης και της τεχνολογίας και αν θέλουμε να δίνει το βήμα η Ευρώπη, πρέπει να εξασφαλιστούν οι αναγκαίες προϋποθέσεις.

Τα κέντρα αριστείας πρέπει να διαθέτουν όλες τις αναγκαίες συνθήκες και προϋποθέσεις. Το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Τεχνολογίας είναι βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Είναι κρίμα που αυτή η απόφαση καθυστέρησε για τόσο μεγάλο διάστημα. Φρονώ ότι τα προβλήματα όσον αφορά την επαρκή χρηματοδότηση του ΕΙΤ θα επιλυθούν με ικανοποιητικό τρόπο.

Υποστηρίζω επίσης την ιδέα της συγχρηματοδότησης σύμφωνα με την αρχής της εταιρικής σχέσης δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, όπως συμβαίνει, λόγου χάρη, στα ερευνητικά κέντρα των Ηνωμένων Πολιτειών. Θέλω να επιλέγονται και να συμμετέχουν επίσης επιστήμονες και ερευνητές από τις νέες χώρες στις επιστημονικές ομάδες, ενώ το διοικητικό συμβούλιο πρέπει να τελεί υπό την εποπτεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Οι στόχοι ως προς την έρευνα πρέπει να αντικατοπτρίζουν το έβδομο πρόγραμμα πλαίσιο για την επιστήμη και την έρευνα, και μόνο η έρευνα των εμβρυϊκών βλαστοκυττάρων δεν πρέπει να χρηματοδοτείται από τους φορολογούμενους των χωρών στις οποίες η έρευνα αυτού του είδους είναι παράνομη.

  Tomáš Zatloukal (PPE-DE). – (CS) Κύριε Πρόεδρε, επιτρέψτε μου ένα σχόλιο σχετικά με την ψηφοφορία για την ίδρυση του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Τεχνολογίας. Ψήφισα υπέρ της πρότασης διότι αυτή είναι η πρώτη φορά που έχουμε ένα σύστημα το οποίο συνδυάζει την έρευνα, την εκπαίδευση και τον επιχειρηματικό τομέα.

Αυτό είναι ένα θεμελιώδες εγχείρημα για την ευρωπαϊκή καινοτομία και, όπως άλλα παρόμοια εγχειρήματα, συνοδεύεται από προβλήματα, κυρίως προβλήματα χρηματοδότησης στην προκειμένη περίπτωση. Τούτου λεχθέντος, η πρόταση να ιδρυθεί το Ινστιτούτο και να του δοθεί αρκετό περιθώριο ώστε να δικαιολογήσει τη μελλοντική του ύπαρξη αξίζει τη στήριξή μας.

  Hannu Takkula (ALDE). – (FI) Κύριε Πρόεδρε, θέλω να πω λίγα λόγια σχετικά με το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Τεχνολογίας. Πρώτον, θέλω να ευχαριστήσω τον εισηγητή, κ. Paasilinna. Το έργο που επιτέλεσε υπήρξε εξαιρετικό. Γνωρίζω ότι είναι ειδήμων σε θέματα εκπαίδευσης και έρευνας καθώς και σε άλλους συναφείς τομείς.

Το εγχείρημα αυτό είναι πολύ φιλόδοξο, θέλω ωστόσο να επισημάνω ότι, εφόσον ιδρύουμε νέα όργανα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι ίσως πολύ σημαντικό, πριν να το πράξουμε, να διασφαλίζουμε ότι τα υφιστάμενα όργανα λαμβάνουν επαρκή χρηματοδότηση. Κατά συνέπεια, πρέπει επίσης να διασφαλίσουμε ότι το δίκτυο πανεπιστημίων που υπάρχει σήμερα θα μπορεί να εξασφαλίζει επαρκή στήριξη και να παράγει έτσι νέα έρευνα.

Κατά την ψηφοφορία ακολούθησα τη σύσταση του κ. Paasilinna, καλώ όμως το Κοινοβούλιο να λάβει υπόψη ότι οι υφιστάμενες ερευνητικές κοινότητες πρέπει να μπορούν να εξασφαλίσουν τη χρηματοδότησή τους και ότι το νέο αυτό ινστιτούτο δεν πρέπει να καταναλώνει τους πόρους που έχουν δεσμευτεί γι’ αυτές. Ζητώ αυτό να καταγραφεί και να ληφθεί υπόψη κατά τη λήψη των συναφών αποφάσεων.

  Edite Estrela (PSE), γραπτώς. – (PT) Ψήφισα υπέρ της έκθεσης Paasilinna για το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Τεχνολογίας διότι θεωρώ ότι θα συμβάλει αποφασιστικά στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας της ευρωπαϊκής οικονομίας, ενισχύοντας τις συνέργειες μεταξύ της καινοτομίας, της έρευνας και της εκπαίδευσης.

Στηρίζω συνεπώς τις προτάσεις του εισηγητή οι οποίες αποβλέπουν στον σαφή καθορισμό των πηγών χρηματοδότησης του μελλοντικού Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Τεχνολογίας έτσι ώστε να μπορέσει να ξεκινήσει τη δραστηριότητά του το ταχύτερο δυνατό και να εκπληρώσει με επιτυχία την αποστολή του, σε αντίθεση με τους στόχους που τίθενται στη στρατηγική της Λισαβόνας.

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Η θέση μας όσον αφορά τη δημιουργία του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Τεχνολογίας είναι άκρως επικριτική λόγω της θέσης που έχουν υιοθετήσει διάφοροι ερευνητικοί οργανισμοί. Για παράδειγμα, το περασμένο έτος ο Σύνδεσμος Ευρωπαϊκών Ερευνητικών Πανεπιστημίων παρουσίασε μια μελέτη η οποία κατέληγε στο συμπέρασμα ότι το σχέδιο για την ίδρυση του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Τεχνολογίας ήταν «άστοχο και καταδικασμένο σε αποτυχία». Η Euroscience, ένας ευρωπαϊκός οργανισμός επιστημόνων και πολιτικών εμπειρογνωμόνων, το αποκάλεσε «μια ιδέα που στηρίζεται σε πολιτικά κίνητρα και ξεκινά από εσφαλμένη βάση». Ο επιστημονικός σύμβουλος του Ηνωμένου Βασιλείου κ. Robert May δήλωσε ότι «στηρίζεται σε μια παρανόηση» όσον αφορά την καινοτομία.

Το Ινστιτούτο αυτό θα είναι εικονικό, καθώς θα αποτελείται από επιστήμονες οι οποίοι θα έχουν ως βάση τους πανεπιστήμια, ερευνητικά εργαστήρια και επιχειρήσεις ανά την ΕΕ, και δεν θα απονέμει τίτλους σπουδών, σε αντίθεση με την αρχική πρόταση. Ενόψει των πιέσεων διαφόρων χωρών οι οποίες επιθυμούσαν να φιλοξενήσουν την έδρα του Ινστιτούτου, αυτή κατέστη εικονική, ένα είδος δικτυακής πύλης για τη διαβούλευση επιστημονικών κοινοτήτων σε διάφορους τομείς. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε σήμερα αρκετές τροπολογίες επί της πρότασης της Επιτροπής, κατά τη γνώμη μας όμως αυτές δεν επαρκούν ώστε να διορθωθεί κάτι που ήταν εξαρχής στρεβλό.

Όσο για τη χρηματοδότηση, μια από τις επιλογές είναι ο κοινοτικός προϋπολογισμός, περιλαμβανομένων κονδυλίων τα οποία προορίζονταν για την έρευνα, και αυτό δεν αποκλείεται να καταλήξει να είναι ένας ακόμη τρόπος ενίσχυσης των ανεπτυγμένων χωρών και επιδείνωσης, έτσι, των ανισοτήτων.

  Janusz Lewandowski (PPE-DE), γραπτώς. – (PL) Κύριε Πρόεδρε, η ιδέα για ένα Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Τεχνολογίας μεταβλήθηκε κατά τη διάρκεια της ζωηρής συζήτησης σχετικά με τους τρόπους προώθησης της καινοτομίας στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αρχικά, το Ινστιτούτο επρόκειτο να είναι το ευρωπαϊκό αντίστοιχο του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (MIT), στο πλαίσιο του προγράμματος της Λισαβόνας. Με άλλα λόγια, επρόκειτο να είναι τμήμα της στρατηγικής μας για τον ανταγωνισμό μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Στο σημερινό ταχέως μεταβαλλόμενο παγκόσμιο περιβάλλον, εξετάζουμε αντ’ αυτού ένα δίκτυο Κέντρων Γνώσης και Καινοτομίας, των λεγόμενων ΚΓΚ, υπό τον συντονισμό ενός κεντρικού οργάνου. Αυτό εκφραζόταν πρακτικά με την ύπαρξη δύο χωριστών δημοσιονομικών κονδυλίων στις τροπολογίες που κατέθεσε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο σχέδιο προϋπολογισμού για το 2008 (χωριστή χρηματοδότηση του δικτύου και του συντονιστικού οργάνου). Τώρα φαίνεται να βρισκόμαστε πιο κοντά στην εξεύρεση λύσης για τη χρηματοδότηση αυτού του εγχειρήματος δεδομένου ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε την αναθεώρηση των δημοσιονομικών προοπτικών της περιόδου 2007-2013, ειδικότερα, αυξάνοντας το όριο για την κατηγορία 1Α, και μειώνοντας το αντίστοιχο όριο άλλων κατηγοριών. Τούτο επιβεβαιώνει, για μια ακόμη φορά, ότι το Κοινοβούλιο δεν έκανε λάθος όταν υπογράμμιζε το απαράδεκτα χαμηλό επίπεδο των δημοσιονομικών πόρων που διατίθενται για την επίτευξη των στόχων της στρατηγικής της Λισαβόνας.

Θέλω επίσης να δηλώσω ότι στηρίζω την υποψηφιότητα της πόλης Wrocław για τη φιλοξενία της έδρας του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Τεχνολογίας. Οφείλω, ωστόσο, να επισημάνω ότι η καλύτερη χρηματοδότηση της Ε&Α και η δημιουργία ενός νέου ινστιτούτου δεν επαρκούν για να διασφαλίσουν ότι η Ευρώπη θα καταστεί ανταγωνιστική και καινοτόμος. Αυτό θα καθοριστεί από την ανάπτυξη επιχειρηματικής νοοτροπίας, από την προθυμία για ανάληψη κινδύνων και από την πρακτική σχέση μεταξύ των κύκλων που ασχολούνται με την έρευνα και ανάπτυξη και του κόσμου των ιδιωτικών επιχειρήσεων.

  Erika Mann (PSE), γραπτώς. – (DE) Θεωρώ λανθασμένη την απόφαση να εμμείνουμε στην ιδέα ενός ΕΙΤ. Κανένα από τα επιχειρήματα που παρουσιάστηκαν δεν πείθει γιατί ξεκινούν από εσφαλμένες βάσεις.

1. Η αρχική ιδέα του προέδρου της Επιτροπής Barroso να δώσουμε με το ΕΙΤ μία ευρωπαϊκή απάντηση στο αμερικανικό MIT ήταν ήδη εκτός πραγματικότητας. Η πρόταση για την οποία ψηφίζουμε σήμερα κάνει ακόμα χειρότερη την αρχική σύλληψη. Το MIT αναπτύχθηκε με πολλά χρήματα και πολλαπλή υποστήριξη, ενώ στην Ευρώπη πολλά «Mini-MIT» πραγματοποιούν ήδη έρευνα παγκοσμίου επιπέδου. Το δίλημμα της Ευρώπης είναι η ανεπαρκής οικονομική και ηθική υποστήριξη του πνεύματος καινοτομίας και της έρευνας κορυφαίου επιπέδου.

2. Η προτεινόμενη χρηματοδότηση των 309 εκατομμυρίων ευρώ από δημοσιονομικά αποθέματα εμποδίζει άλλες πρωτοβουλίες του Κοινοβουλίου όπως το σχέδιο Galileo που έχει στρατηγική σημασία. Η χρηματοδοτική πρόταση αντιστοιχεί μόλις στο 1/8 του προβλεπόμενου προϋπολογισμού και έτσι δεν αποτελεί κίνητρο για σοβαρές συμπληρωματικές ιδιωτικές πρωτοβουλίες. Η BP έχει επενδύσει μόνο στο Berkeley των Ηνωμένων Πολιτειών 500 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ στον τομέα των βιοκαυσίμων.

3) Με τις δικές του σοβαρές πηγές χρηματοδότησης και επιχορηγήσεις προς κορυφαία ευρωπαϊκά ινστιτούτα, το ΕΙΤ θα μπορούσε να επιτύχει. Έτσι, η ΕΕ θα μπορούσε π.χ. να συστήσει σύμφωνα με το πρότυπο του Καναδά ένα ταμείο καινοτομίας που θα τροφοδοτούσαν οι πόροι που απομένουν στον κοινοτικό προϋπολογισμό στο τέλος του έτους.

4. Η προγραμματισμένη υποδομή δικτύωσης είναι μία εικονική υπερεθνική δομή χωρίς πραγματική σημασία στον διεθνή και ευρωπαϊκό χώρο της έρευνας. Είναι ένας ατυχής και γραφειοκρατικός συμβιβασμός.

Γι’ αυτούς τους λόγους ψήφισα αρνητικά.

  David Martin (PSE), γραπτώς. – (EN) Χαιρετίζω καταρχήν την ιδέα ενός Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Τεχνολογίας. Εντούτοις, απείχα από την ψηφοφορία επί του κειμένου καθότι θεωρώ ότι δεν έχουμε ακόμη ξεκαθαρίσει τα θέματα που άπτονται των στόχων, της διοίκησης και της χρηματοδότησης του ινστιτούτου σε ικανοποιητικό επίπεδο.

  Pierre Pribetich (PSE), γραπτώς. – (FR) Την Τρίτη, 25 Σεπτεμβρίου, υποστήριξα τον συνάδελφό μου Reino Paasilinna ψηφίζοντας υπέρ της ίδρυσης του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Τεχνολογίας (ΕΙΤ).

Η έκθεση αυτή αντικατοπτρίζει την πραγματική επιθυμία να συγκλίνουμε προς μια κοινωνία της γνώσης. Η μέριμνα για τη δημιουργία των αναγκαίων μέσων, εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με σκοπό την προαγωγή του συνδυασμού της καινοτομίας, της έρευνας και της εκπαίδευσης θα συμβάλει εν τέλει στην προώθηση της ανταγωνιστικότητας στο εσωτερικό της ευρωπαϊκής οικονομίας.

Οι δραστηριότητες του ΕΙΤ θα κατευθύνονται από ένα διοικητικό συμβούλιο επιστημονικού και διοικητικού προσωπικού. Το εν λόγω συμβούλιο θα ορίζει τις Κοινότητες Γνώσης και Καινοτομίας (ΚΓΚ) που είναι υπεύθυνες για την υλοποίηση των στρατηγικών προτεραιοτήτων του ΕΙΤ.

Συγχρόνως, όμως, είναι λυπηρό το γεγονός ότι οι χρηματοδοτικοί πόροι που δεσμεύονται για το συγκεκριμένο εγχείρημα είναι μάλλον ανεπαρκείς. Αυτό μπορεί μακροπρόθεσμα να αποδειχθεί καταστροφικό γι’ αυτή την πολλά υποσχόμενη πρωτοβουλία.

Όλοι πρέπει να έχουμε συναίσθηση της απόλυτης ανάγκης να εξασφαλίσουμε κοινοτικά προγράμματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση τα οποία να εγγυώνται την ανάπτυξή της στο πλαίσιο της στρατηγικής της Λισαβόνας.

  Luís Queiró (PPE-DE), γραπτώς. – (PT) Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται τώρα σε ένα πραγματικό σταυροδρόμι όσον αφορά την ικανότητά της να είναι ανταγωνιστική έναντι του υπόλοιπου κόσμου. Παρότι διαθέτει πολλούς παράγοντες έλξης, είτε αυτοί είναι ιστορικοί και πολιτισμικοί είτε σχετίζονται με την οικονομία και τον τουρισμό, δεν μπορούμε να αποφύγουμε τις τεράστιες προκλήσεις του παγκόσμιου ανταγωνισμού με τις νέες αναδυόμενες ασιατικές οικονομίες. Η δυνατότητά μας να προσφέρουμε ένα ελκυστικό περιβάλλον για τη γνώση και την καινοτομία τίθεται υπό αμφισβήτηση.

Φρονώ ότι η ψηφοφορία για το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Τεχνολογίας αποτέλεσε ένα σημαντικό βήμα για τη δημιουργία ενός πλαισίου ευρωπαϊκών παρεμβάσεων που θα βοηθήσουν την οικονομία μας να μεγεθυνθεί και να αναπτυχθεί, βάσει του τριγώνου της καινοτομίας, της έρευνας και της εκπαίδευσης. Θεωρώ ότι η ΕΕ δεν πρέπει να προσελκύσει επενδύσεις ούτε να μεγεθυνθούν οι επιχειρήσεις μας μέσω χαμηλών αμοιβών ή φθηνού εργατικού δυναμικού. Το μέλλον είναι οι εταιρείες οι οποίες κατανοούν ότι πρέπει να επενδύσουν στο να αποκτήσει ο πληθυσμός υψηλή ειδίκευση, βοηθώντας την κοινωνία να αλληλεπιδράσει με τη βιομηχανία και τις επιχειρήσεις, προκειμένου να αναπτυχθούν υψηλής ποιότητας και άκρως καινοτόμες λύσεις για την ανταπόκριση στις δυναμικές και απαιτητικές ανάγκες των αγορών.

  Dominique Vlasto (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε την ίδρυση ενός Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Τεχνολογίας (ΕΙΤ) η βασική ιδέα ήταν να δημιουργηθεί ένα νέο κέντρο αριστείας για την ανώτατη εκπαίδευση, την έρευνα και την καινοτομία. Αυτή η φιλοδοξία συντρίβεται τώρα από το δύσκολο ζήτημα της χρηματοδότησης και μέχρι στιγμής δεν έχουν βρεθεί ικανοποιητικές ή μόνιμες λύσεις για το συγκεκριμένο πρόβλημα. Αυτό είναι εξαιρετικά ανησυχητικό καθόσον υποβαθμίζει την αξιοπιστία του ΕΙΤ προτού ακόμη αυτό ιδρυθεί.

Η ιδέα να εκδίδει το ΕΙΤ ένα σήμα ΕΙΤ μπορεί να συμβάλει στην επίλυση του προβλήματος της ορατότητας από το οποίο πάσχει η έρευνα στην Ευρώπη, εξασφαλίζοντας συγχρόνως την πραγματική αναγνώριση των προγραμμάτων η αριστεία και η ποιότητα των οποίων έχει αποδειχθεί άξια ενός τέτοιου σήματος. Κατά τη γνώμη μου, ένα τέτοιο ευέλικτο σύστημα, το οποίο συνάδει με την ποικιλομορφία που υπάρχει στο εσωτερικό της Ευρώπης, θα προωθήσει τον υγιή ανταγωνισμό μεταξύ πανεπιστημίων και μεταξύ ερευνητικών προγραμμάτων.

Μια άλλη επιτακτική ανάγκη, νομίζω, είναι η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στο εγχείρημα του ΕΙΤ. Ο ρόλος των δημοσίων αρχών πρέπει να περιορίζεται στην προαγωγή και τη διάρθρωση των διαφόρων μέσων που απαιτούνται. Όλα τα υπόλοιπα πρέπει να προέρχονται από τον ιδιωτικό τομέα, με άλλα λόγια η χρηματοδότηση, η οργάνωση και η διαχείριση του ΕΙΤ. Πάνω από όλα, δεν θέλω να καταντήσει το ΕΙΤ ένας ακόμη από τους πολυάριθμους κοινοτικούς οργανισμούς.

Παρά τις προαναφερθείσες επιφυλάξεις, ωστόσο, στηρίζω την έκθεση προκειμένου να δοθεί στο ΕΙΤ η ευκαιρία να επιτύχει τους στόχους που έχουν τεθεί.

  Glenis Willmott (PSE), γραπτώς. – (EN) Η αντιπροσωπεία του Εργατικού Κόμματος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επέλεξε να απόσχει από την ψηφοφορία τόσο επί της τροποποιημένης πρότασης όσο και επί του νομοθετικού ψηφίσματος για την έκθεση σχετικά με το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Τεχνολογίας. Παρότι υποστηρίζουμε τους γενικότερους στόχους της πρότασης και την εστίασή της στην καινοτομία, τα χρήματα της ΕΕ και των κρατών μελών θα δαπανηθούν με πολύ πιο πρόσφορο τρόπο αν διατεθούν για υφιστάμενα πανεπιστήμια και κοινοτικά προγράμματα πλαίσια έρευνας. Θεωρούμε ότι η διοικητική διάρθρωση του ΕΙΤ πρέπει να είναι όσο το δυνατόν λιγότερο γραφειοκρατική και, ως εκ τούτου, μικρότερη από τα προτεινόμενα 21 διορισμένα μέλη. Εξακολουθεί επίσης να προκαλεί σοβαρό προβληματισμό το θέμα της χρηματοδότησης του ΕΙΤ από τον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα. Δεδομένου ότι η πρόταση της Επιτροπής για τη χρηματοδότηση του ΕΙΤ συνεπάγεται την επανεξέταση των δημοσιονομικών προοπτικών, δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε την έκθεση.

- Έκθεση Andrew Duff (A6-0267/2007)

  Frank Vanhecke (ITS). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, θέλω εν συντομία να εξηγήσω γιατί καταψήφισα την έκθεση Duff, παρά το γεγονός ότι η εν λόγω έκθεση δεν θεωρείται καθαυτή πραγματικά αμφιλεγόμενη. Την καταψήφισα διότι αντιτίθεμαι στην ευρωπαϊκή φεντεραλιστική φιλοσοφία που εκφράζεται μέσω αυτής της έκθεσης.

Με άλλα λόγια, τάσσομαι κατά ενός ευρωπαϊκού ομοσπονδιακού κράτους και γι’ αυτό αντιτίθεμαι επίσης αυτομάτως στην έννοια της ευρωπαϊκής ιθαγένειας, και το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι για τους πολίτες της ΕΕ σε κράτη μέλη εκτός του δικού τους είναι αναπόσπαστο τμήμα μιας τέτοιας προσέγγισης. Φρονώ ότι η Ένωση πρέπει να παραμείνει μια κοινότητα εθνικών δημοκρατιών, όπου το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι, σε όλες τις εκλογικές διαδικασίες, πρέπει να συνεχίσει να περιορίζεται στους πολίτες του εκάστοτε κράτους. Είναι άλλωστε ενδεικτικό της εξέλιξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης το γεγονός ότι η ευρωπαϊκή ιθαγένεια επιβεβαιώνεται και επεκτείνεται συστηματικά, όπως εν προκειμένω με την προσπάθεια να καταστεί δεσμευτικός ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

  Bogusław Rogalski (UEN). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, σήμερα ψηφίσαμε και εγκρίναμε την έκθεση του κ. Duff για την άσκηση του δικαιώματος του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι κατά τις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από τους πολίτες της Ένωσης που κατοικούν σε ένα κράτος μέλος του οποίου δεν είναι υπήκοοι.

Δεν μπορώ να στηρίξω αυτή την έκθεση, διότι, σε αντίθεση με τις προθέσεις των εισηγητών κατά τη γνώμη μου, αυτή η μέθοδος του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι στις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δεν θα προαγάγει τις σχέσεις καλής γειτονίας μεταξύ των χωρών, ιδίως όταν αυτές έχουν κοινά σύνορα. Επί σειρά πολλών ετών, οι χώρες με σημαντικές εθνικές μειονότητες έχουν αναπτύξει πρότυπα για την αποφυγή συγκρούσεων εθνικιστικού χαρακτήρα.

Η μέθοδος ψηφοφορίας που υιοθετείται ενδέχεται να αναζωπυρώσει τέτοιες συγκρούσεις, οι οποίες θα είναι αντίθετες με το πνεύμα της ειρηνικής συνύπαρξης μεταξύ των εθνών της Ευρώπης. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι θα δοθεί η δυνατότητα σε άτομα να θέτουν υποψηφιότητα και να ψηφίζουν σε εκλογές ενώ δεν είναι υπήκοοι ενός συγκεκριμένου κράτους. Είναι αναπόφευκτο να υπάρξουν καταχρήσεις του συστήματος, για παράδειγμα μέσω της δήλωσης πλαστής διεύθυνσης κατοικίας μόνο και μόνο για να μειωθεί η φωνή μιας συγκεκριμένης χώρας, και για να επηρεαστεί το αποτέλεσμα εκλογικών διαδικασιών. Ο έλεγχος των συναφών πληροφοριών είναι δύσκολος και δαπανηρός.

Επιπροσθέτως, αυτή η μέθοδος ψηφοφορίας θα ενισχύσει αποσχιστικά κινήματα, κάτι που σίγουρα δεν μπορεί να επιθυμούμε στη σύγχρονη Ευρώπη. Λυπούμαι διότι, για μάλλον ασαφείς λόγους, επιβάλλουμε τη βούλησή μας στα κράτη μέλη από την κορυφή σε αυτό το θέμα, παρεμβαίνοντας έτσι στις εθνικές εκλογικές διαδικασίες.

  Daniel Hannan (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, από όλους τους ισχυρισμούς των υποστηρικτών του Ευρωπαϊκού Συντάγματος, ο πιο γελοίος ίσως είναι ότι η ευρωπαϊκή ιθαγένεια δεν επηρεάζει την εθνική ιθαγένεια. Ένα προς ένα, τα δικαιώματα που άλλοτε συνόδευαν την εθνική ιθαγένεια έχουν διαβρωθεί: το δικαίωμα διαμονής· το δικαίωμα εκλογής αντιπροσώπων· και επίσης, ολοένα και περισσότερο, το δικαίωμα κοινωνικών παροχών.

Οποιοσδήποτε ουδέτερος παρατηρητής θα κατέληγε στο συμπέρασμα ότι η ευρωπαϊκή ιθαγένεια καθίσταται το πρωταρχικό νομικό καθεστώς των ψηφοφόρων μας, ενώ η εθνική τους ιθαγένεια αποτελεί δευτερεύουσα, σχεδόν φολκλορική, κατηγορία.

Κατανοώ ότι αυτή είναι η κατεύθυνση προς την οποία επιθυμεί να κινηθεί η πλειονότητα σε αυτό το Σώμα· κάντε μας, όμως, τη χάρη και πείτε το ειλικρινώς! Δεν χρειάζεται να συνεχίσουμε να ακούμε τις ίδιες ανοησίες για το πώς παραμένει ανεπηρέαστο το καθεστώς των ψηφοφόρων μου ως βρετανών υπηκόων.

  Ignasi Guardans Cambó (ALDE), γραπτώς. – (ES) Πιστεύω ότι η έγκριση αυτής της έκθεσης είναι ένα σοβαρό λάθος και εξαιρετικά ανεύθυνη, και επομένως την καταψηφίζω.

Πάνω απ’ όλα, πρέπει να θυμόμαστε ότι δεν υπάρχει ευρωπαϊκό εκλογικό σύστημα. Τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά αν αυτό θεσπιζόταν κάποια στιγμή (και θα το υποστήριζα). Στο μεταξύ, οι ευρωπαϊκές εκλογές πρέπει να διεξάγονται σύμφωνα με το εκλογικό σύστημα κάθε κράτους μέλους. Η έκθεση Duff προτείνει την άρση της απαγόρευσης διπλών ή πολλαπλών υποψηφιοτήτων στις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ο ίδιος υποψήφιος θα μπορούσε να κατέβει στις εκλογές σε μία σειρά από κράτη, και μετά τις εκλογές θα μπορούσε να επιλέξει ποια από τις έδρες που κατέλαβε θέλει να κρατήσει.

Πέρα από τις προφανείς περίπλοκες καταστάσεις που θα δημιουργούσε αυτό, είναι προφανές ότι αυτό συνιστά εξαπάτηση του εκλογικού σώματος, και δεν προσθέτει τίποτα στην αξιοπιστία του Κοινοβουλίου που θέλουμε να οικοδομήσουμε.

Επιπλέον, η πρόταση που τέθηκε προς ψηφοφορία σήμερα καταργεί την υποχρεωτική αναγνώριση των δικαστικών αποφάσεων (τόσο αστικών όσο και ποινικών) σε σχέση με την ικανότητα υποβολής υποψηφιότητας, καθιστώντας δυνατό για κάποιον που του έχει απαγορευτεί να θέσει υποψηφιότητα από ένα δικαστήριο στο κράτος του οποίου είναι υπήκοος να θέσει υποψηφιότητα σ’ ένα άλλο κράτος. Αυτό έρχεται σε αντίφαση με την ευρωπαϊκή δικαιοσύνη και τις εσωτερικές πρακτικές, και μπορούμε εύκολα να φανταστούμε τις επαίσχυντες καταστάσεις που θα μπορούσε να δημιουργήσει.

  Monica Maria Iacob-Ridzi (PPE-DE), γραπτώς. – (RO) Λόγω του δυσκίνητου συστήματος ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ των κρατών μελών, στην πράξη, πολύ λίγοι πολίτες γνωρίζουν πώς να χρησιμοποιήσουν το δικαίωμα που έχουν δυνάμει της Συνθήκης να ψηφίζουν στις εκλογές για την ανάδειξη των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου όταν διαμένουν σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Η φωνή των ανθρώπων αυτών πρέπει να ακουστεί και η πρόσβασή τους στην πολιτική ζωή στη χώρα στην οποία διαμένουν πρέπει να διευκολυνθεί· γι’ αυτό υποστηρίζω την αντικατάσταση του τρέχοντος συστήματος με την απαίτηση της συμπλήρωσης μιας ένορκης βεβαίωσης.

Για τους κατοίκους που επιθυμούν να είναι υποψήφιοι στις ευρωπαϊκές εκλογές, η υποχρέωση της εξασφάλισης εθνικής βεβαίωσης δεν συνάδει με τον γενικό στόχο της οδηγίας ΕΚ 93/109. Στην πράξη, η εξασφάλιση μιας τέτοιας βεβαίωσης από τα όργανα της χώρας της οποίας είναι υπήκοοι είναι πολύ δύσκολη και χρονοβόρα. Αυτή η τυπική υποχρέωση οδηγεί πρακτικά στην ακύρωση του δικαιώματος που προβλέπει η Συνθήκη.

Μια μελλοντική πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής πρέπει επίσης να αντιμετωπίζει το θέμα της σύστασης πολιτικών κομμάτων από πολίτες που δεν είναι υπήκοοι ενός κράτους. Στην εκλογική νομοθεσία των κρατών μελών δεν πρέπει να υπάρχουν διακρίσεις μεταξύ των εθνικών κομμάτων που συγκροτούνται από υπηκόους της δεδομένης χώρας και άλλων κομμάτων. Η πολιτική εκπροσώπηση στις ευρωπαϊκές εκλογές είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα για χώρες των οποίων μεγάλο τμήμα του πληθυσμού διαμένει σε άλλο κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως η Ρουμανία.

  Carl Lang (ITS), γραπτώς. – (FR) Αν οι πολίτες της Ευρώπης δεν ψηφίζουν μαζικά στη χώρα διαμονής τους και αν το επίπεδο συμμετοχής στις ευρωπαϊκές εκλογές δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των ευρωκρατών, αυτό δεν θα οφείλεται στο γεγονός ότι η εφαρμογή του εκλογικού δικαιώματος και του δικαιώματος υποβολής υποψηφιότητας στις ευρωπαϊκές εκλογές έχει καταστεί υπερβολικά περίπλοκο λόγω της ανάγκης ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ των κρατών μελών.

Θα οφείλεται απλώς στο γεγονός ότι η γραφειοκρατία σας και οι πολιτικές σας τους φαίνονται άσκοπες και ακατανόητες, στη χειρότερη περίπτωση επιζήμιες, καθώς και στο γεγονός ότι πολλοί ευρωπαίοι πολίτες που δεν διαμένουν στη χώρα καταγωγής τους προτιμούν να μετέχουν στις κοινοβουλευτικές εκλογές που διεξάγονται στη χώρα τους.

Όσο για την έκθεση, χρησιμοποιεί αυτή την τεχνική ψευδοαπλούστευση σε μια προσπάθεια να επιτραπούν οι πολλαπλές υποψηφιότητες, με άλλα λόγια η κάθοδος του ιδίου υποψηφίου σε πολλές χώρες, πράγμα που θα προσέφερε δυσανάλογο πλεονέκτημα βάσει του κοινού δικαίου στους αλλοδαπούς μόνον, ενώ γίνεται επίσης προσπάθεια να παρακαμφθούν οι νομοθεσίες των κρατών μελών ως προς την απόρριψη υποψηφιοτήτων. Αυτό είναι εντελώς απαράδεκτο.

Θεωρούμε ότι η ιθαγένεια συνδέεται αναπόσπαστα με την εθνικότητα και τα δικαιώματα, ιδίως τα εκλογικά, που παρέχει μπορούν να ασκηθούν μόνο σε εθνικό πλαίσιο. Εάν οι ευρωπαίοι πολίτες θέλουν να μετέχουν στη δημοκρατική ζωή της χώρας που τους φιλοξενεί έχουν πάντα στη διάθεσή τους την ενδεδειγμένη επιλογή: την πολιτογράφηση.

  David Martin (PSE), γραπτώς. – (EN) Χαιρετίζω αυτή την έκθεση, η οποία αναμένεται να μειώσει την επιβάρυνση των εκλογικών αρχών και των ατόμων όσον αφορά το δικαίωμα του εκλέγειν στις ευρωπαϊκές εκλογές. Υποστηρίζω την κατάργηση του ισχύοντος συστήματος ανταλλαγής πληροφοριών, με παράλληλη διατήρηση της υπεύθυνης δήλωσης για την αποτροπή της διπλής ψήφου ή διπλής υποψηφιότητας.

- Πρόταση κανονισμού του Συμβουλίου – Παύση καλλιέργειας για το έτος 2008

  Agnes Schierhuber (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, η κατάργηση της παύσης καλλιέργειας είναι απόλυτα ο σωστός δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε. Η ζήτηση για τρόφιμα και ζωοτροφές, καθώς και για ανανεώσιμες πρώτες ύλες, αυξάνεται διαρκώς και ως εκ τούτου είναι οπωσδήποτε ανάγκη να έχουμε αυτές τις εκτάσεις για παραγωγή. Η παύση καλλιέργειας ήταν για τους αγρότες ένα μέτρο που δεν το ήθελαν ποτέ, αλλά ήταν αναγκασμένοι να εφαρμόσουν επειδή ήταν αναγκαίο. Οι αγρότες θέλουν να παράγουν. Ελπίζω αυτή η κατάργηση να μην ισχύσει μόνο για ένα ή δύο χρόνια, αλλά να είναι μόνιμη. Αυτό δίνει και στη γεωργία τη δυνατότητα για να συμβάλει στους φιλόδοξους στόχους της ΕΕ όσον αφορά τη μείωση των εκπομπών CO2.

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Δεν συμφωνούμε απλώς με την απόφαση να επιτραπεί το 2008 η καλλιέργεια για γεωργικούς σκοπούς των εδαφών για τα οποία εφαρμόζεται παύση καλλιέργειας, θεωρούμε επιπλέον ότι η παρέκκλιση αυτή πρέπει να ισχύσει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Γι’ αυτό καταθέσαμε μια πρόταση για το 2009 και το 2010 και έχει συμφωνηθεί να συμπεριληφθεί το 2009. Ως εκ τούτου, οι γεωργοί θα μπορούν να βελτιώσουν τον προγραμματισμό τους σε σχέση με την κατάσταση των ασυνήθιστα υψηλών τιμών στην αγορά σιτηρών.

Ωστόσο, το μέτρο αυτό δεν επιλύει το θεμελιώδες ζήτημα της ανάγκης αύξησης της παραγωγής και της προσφοράς κάθε κράτους μέλους καθώς και της απασχόλησης στις γεωργικές περιοχές.

Πρέπει επίσης να επιστήσουμε την προσοχή στην έλλειψη σιτηρών που παρατηρείται στην ευρωπαϊκή αγορά και στις αρνητικές συνέπειες των κερδοσκοπικών παιχνιδιών στον τομέα των βιοκαυσίμων, όπως αποφασίστηκε από το Συμβούλιο, όσον αφορά τόσο την προσφορά όσο και τη διαμόρφωση των τιμών.

Για μια ακόμη φορά επαναλαμβάνουμε ότι είναι αναγκαία η εις βάθος επανεξέταση της ΚΓΠ (κοινής γεωργικής πολιτικής) προκειμένου να ληφθούν υπόψη τα χαρακτηριστικά κάθε χώρας όσον αφορά το έδαφος και τη βιοποικιλότητά της, να προσαρμοστεί η εναλλαγή των καλλιεργειών και να διασφαλιστεί στους γεωργούς επαρκές εισόδημα χωρίς να απειλούνται τα συμφέροντα των καταναλωτών όσον αφορά την πρόσβαση σε υγιεινά και υψηλής ποιότητας τρόφιμα.

  Astrid Lulling (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Θα πιστεύατε, μετά την επί σειρά ετών διατύπωση μομφών κατά της κοινής γεωργικής πολιτικής για κάθε είδους αδικίες, για υπερβολικό κόστος και ιδιαίτερα για την παραγωγή λιμνών γάλακτος και βουνών σιτηρών τα οποία δεν μπορούν να πουληθούν στην αγορά, ότι θα ανακαλύπταμε τώρα ότι οφείλουμε να σταματήσουμε να μειώνουμε την παραγωγική μας ικανότητα σε αυτούς τους τομείς;

Χαίρομαι για την άμεση ανταπόκριση της κ. Επιτρόπου ενόψει της κατακόρυφης ανόδου των τιμών, η οποία υπήρξε σίγουρα επικερδής για τους γεωργούς μας: τίθεται τέρμα στην παύση καλλιέργειας έτσι ώστε να ενθαρρύνουμε τους γεωργούς και τους καλλιεργητές μας να παράγουν περισσότερα σιτηρά και να μειωθούν οι πιέσεις στην αγορά.

Πρέπει πάντως να αντιδράσει εξίσου γρήγορα για να αυξήσει τις ποσοστώσεις γάλακτος και να καταργήσει τις επιβαρύνσεις για την υπέρβαση των ποσοστώσεων σε εθνικό επίπεδο. Επιπλέον, ευελπιστώ ότι αυτό θα χρησιμεύσει ως μάθημα στην Επιτροπή, η οποία προσπαθεί επίσης να μειώσει την ικανότητα παραγωγής οίνου κατά 200 000 εκτάρια χωρίς να λαμβάνονται καθόλου υπόψη οι ευκαιρίες που θα προσφέρονταν στους ευρωπαίους οινοπαραγωγούς για εξαγωγή των προϊόντων τους σε αναδυόμενες αγορές όπως η Κίνα και η Ινδία.

  David Martin (PSE), γραπτώς. – (EN) Ενόψει των μεταβαλλόμενων συνθηκών της αγοράς, κατανοώ και στηρίζω την πρόταση της Επιτροπής για μηδενισμό της παύσης καλλιέργειας στον γεωργικό τομέα το 2008. Ο τερματισμός της παύσης καλλιέργειας αναμένεται να αυξήσει την παραγωγή τουλάχιστον κατά 10 εκατ. τόνους δημητριακών. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα μπορέσουμε ίσως να αντισταθμίσουμε τις ανοδικές πιέσεις στις τιμές των σιτηρών.

  Jean-Claude Martinez (ITS), γραπτώς. – (FR) Η Επιτροπή στις Βρυξέλλες μας λέει από το 1992 και μετά ότι υπήρχαν βουνά από σιτηρά, για να μην αναφέρουμε τους ωκεανούς γάλακτος και τις άλλες αποθήκες που είναι γεμάτες μέχρι κορεσμού. Στις καλλιεργήσιμες εκτάσεις της Ευρώπης έπρεπε συνεπώς να εφαρμοστεί παύση καλλιέργειας και η παραγωγή έπρεπε να περιοριστεί. Το νότιο ημισφαίριο και οι ΗΠΑ πίεζαν τον ΠΟΕ για την εξασφάλιση μονοπωλίου στα σιτηρά και τους ελαιούχους σπόρους.

Θυμηθείτε ότι, στο πλαίσιο του γύρου της Ουρουγουάης, καθώς και με τη συμφωνία του Blair House, του 1992, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συμφώνησε να περιοριστούν οι εκτάσεις που αφιερώνουμε στην καλλιέργεια ελαιούχων σπόρων σε 5 εκατ. εκτάρια.

Αυτό που αναμενόταν να συμβεί συνέβη. Η γεωργία υπόκειται σε κλιματικές αναταράξεις. Στη Βίβλο, ο Ιωσήφ το είχε εξηγήσει στον Φαραώ. Ξηρασία στην Αυστραλία, μείωση της παραγωγής στην Ουκρανία και ασταμάτητη αύξηση της ζήτησης στην Κίνα, την Ινδία και την Αφρική: όλοι αυτοί οι παράγοντες αυξάνουν τις τιμές του σίτου και του καλαμποκιού.

Αφού πλήρωνε τους γεωργούς μας για να μην παράγουν από το 1993 και μετά, ακόμη και μετά την άρση της παροχής παραγωγικών ενισχύσεων και μετά την εφαρμογή παύσης καλλιέργειας σε εκατομμύρια εκτάρια ενώ το ένα τρίτο της ανθρωπότητας εξωθείται στην πείνα, η Επιτροπή των Βρυξελλών ανακαλύπτει τώρα ότι υπάρχει έλλειψη σιτηρών και ότι τα αποθέματα έχουν καταρρεύσει. Έτσι ανατρέπει την απόφασή της για την παύση καλλιέργειας.

Το ίδιο θα συμβεί και στην περίπτωση του κρασιού. Συνέβη ήδη όσον αφορά το βούτυρο και το κρέας. Στη σκηνή κυριαρχούν η σύγχυση και ο μαλθουσιανισμός.

  Brian Simpson (PSE), γραπτώς. – (EN) Ένα από τα μεγάλα μυστήρια για τον πληθυσμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι το πώς μπορεί να έχουμε σχεδιάσει ένα σύστημα βάσει του οποίου οι αγρότες πληρώνονται για να αφήνουν τη γη ακαλλιέργητη. Παρότι βεβαίως κατανοώ το γεγονός ότι ορισμένες έγκριτες οργανώσεις, όπως η Βασιλική Εταιρεία για την Προστασία των Πτηνών (RSPB) στο Ηνωμένο Βασίλειο, χρησιμοποιούν αυτό το σύστημα για τη χρηματοδότηση του εξαιρετικού έργου τους, δεν μπορεί να είναι σωστό να αφήνουμε εδάφη καλής ποιότητας και να πληρώνουμε τους γεωργούς προκειμένου να τα διατηρούν ακαλλιέργητα.

Γι’ αυτό στηρίζω τη μείωση της παύσης καλλιέργειας στο μηδέν τοις εκατό, φρονώ όμως ότι πρέπει συγχρόνως να διασφαλίσουμε ότι οι γεωργοί μας και οι λοιποί ενδιαφερόμενοι ενθαρρύνονται να διατηρούν τη γη σε καλή κατάσταση και να την καθιστούν παραγωγική, παρέχοντάς τους βοήθεια από άλλες πηγές.

Αν επιθυμούμε σοβαρά να μεταρρυθμίσουμε δραστικά την ΚΓΠ, τότε ο τερματισμός των πληρωμών για παύσεις καλλιέργειας πρέπει να βρεθεί στην πρώτη γραμμή της όποιας διαδικασίας μεταρρύθμισης. Γι’ αυτό θα στηρίξω τις προτάσεις της Επιτροπής.

- Πρόταση ψηφίσματος (B6-0351/2007)

  Kathy Sinnott (IND/DEM). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, θέλω να γνωστοποιήσω στους συναδέλφους μου το σκεπτικό της ψήφου μου.

Σε τελική ανάλυση, πρέπει και θέλουμε να προστατέψουμε τα παιδιά. Πρέπει να είμαστε ανυποχώρητοι όσον αφορά τα χημικά και τους ρυπαντές που μπορεί με οποιονδήποτε τρόπο να επηρεάσουν τη λειτουργία και την ανάπτυξή τους. Οι δε επιχειρήσεις πρέπει να λογοδοτούν για τις πράξεις τους.

Δεν μπορούμε όμως να σταματήσουμε εκεί. Πρέπει να εξετάσουμε σοβαρά το είδος των πιέσεων που υφίστανται οι επιχειρήσεις. Οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην Κίνα υφίστανται τις πιέσεις αυτές από την κινεζική κυβέρνηση. Οι κανόνες του παιχνιδιού στην Κίνα διαφέρουν πολύ από ό,τι ισχύει στον υπόλοιπο κόσμο. Αν μια επιχείρηση επιθυμεί να δραστηριοποιηθεί εκεί, πρέπει να εκχωρήσει στην κυβέρνηση το μεγαλύτερο μέρος των διαδικασιών της ως προς τη λήψη αποφάσεων και τη λειτουργία της.

Η Κίνα εφαρμόζει κίνητρα τα οποία ελέγχουν την κάθετη λειτουργία του μεταποιητικού τομέα. Τα εργαλεία που χρησιμοποιεί η Mattel για την παραγωγή αυτών των 21 εκατ. παιχνιδιών είναι κινεζικής κατασκευής και ιδιοκτησίας. Τα καλούπια που χρησιμοποιούνται για τη μορφοποίηση του πλαστικού και τοποθετούνται στους μηχανισμούς για τη μαζική παραγωγή όλων αυτών των παιχνιδιών ανήκουν στην Κίνα. Αυτό συμβαίνει επειδή οι Κινέζοι επιδοτούν τον εξοπλισμό των επιχειρήσεων αν παραμείνει στην Κίνα, εφόσον δε αντιπαρέλθουν αυτό το σύστημα αυξάνουν το κόστος τους κατά 20%.

Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι η Κίνα ελέγχει τις επιχειρήσεις πολύ περισσότερο από ό,τι ίσως νομίζουμε, και πρέπει να αντλήσουμε τα σχετικά διδάγματα όσον αφορά την ασφάλεια των παιχνιδιών. Δεν πρέπει να ανεχθούμε αυτή την κατάσταση, όπως άλλωστε δεν πρέπει να ανεχόμαστε πλέον τις πρακτικές της Κίνας στους τομείς των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του περιβάλλοντος.

  Proinsias De Rossa (PSE), γραπτώς. – (EN) Έχω καλέσει επανειλημμένα την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να προωθήσει νομοθεσία βάσει της οποίας όλα τα εισαγόμενα προϊόντα θα υποχρεούνται να φέρουν σήμανση όσον αφορά τη χώρα προέλευσης. Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό, καθόσον διαπιστώθηκε ότι, το 2006, το 17% όλων των μη ασφαλών προϊόντων που εντοπίστηκαν, περιλαμβανομένων των παιχνιδιών, δεν έφεραν ένδειξη προέλευσης, ενώ το 58% προέρχονταν από τρίτες χώρες.

Παρότι το 48% των εντοπισθέντων μη ασφαλών προϊόντων προέρχονταν από την Κίνα, δεν πρέπει να θεωρηθεί ότι το πρόβλημα έγκειται αποκλειστικά στις αδυναμίες του συστήματος ελέγχου ποιότητας των κινέζων κατασκευαστών. Έχει καταδειχθεί, λόγου χάρη, ότι από τα 21 εκατομμύρια παιχνίδια που απέσυρε τους τελευταίους 3 μήνες η εταιρεία Mattel των ΗΠΑ (η οποία διαθέτει επίσης τα προϊόντα της στην Ευρώπη, με την εμπορική ονομασία Fisher-Price), 18 εκατομμύρια οφείλονταν σε ατέλειες των σχεδίων της Mattel, και όχι σε κατασκευαστικές ατέλειες.

Έχει καταστεί προ πολλού σαφές ότι απαιτούνται αυστηρότερες κυρώσεις τόσο για τους κατασκευαστές όσο και για τους εισαγωγείς, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα τις ευθύνες τους έναντι των καταναλωτών· εν προκειμένω έναντι ανυπεράσπιστων παιδιών. Ορισμένα όμως κράτη μέλη εξακολουθούν να αντιστέκονται στην αλλαγή, υποκύπτοντας στις επιθυμίες εισαγωγέων και επιχειρήσεων που μεταφέρουν στο εξωτερικό τις κατασκευαστικές τους δραστηριότητες.

  Brigitte Douay (PSE), γραπτώς. – (FR) Η παγκοσμιοποίηση του εμπορίου και η έλλειψη διαφάνειας και ενημέρωσης για την προέλευση των διαφόρων προϊόντων που διατίθεται ανά την Ευρωπαϊκή Ένωση συνεπάγονται αύξηση του κινδύνου αγοράς επικίνδυνων, ελαττωματικών ή πειρατικών προϊόντων.

Το κοινό ψήφισμα για την ασφάλεια των προϊόντα, ιδίως των παιχνιδιών, το οποίο υπερψήφισα την Τετάρτη, έχει εγκριθεί από όλες σχεδόν τις πολιτικές ομάδες. Είναι ένα ακόμη παράδειγμα της προσήλωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και δη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στον στόχο της προστασίας των καταναλωτών.

Ζητώντας την επιβολή προϋποθέσεων όσον αφορά την ασφάλεια των προϊόντων, την ακεραιότητα του σήματος CE, τον αποκλεισμό πειρατικών προϊόντων και τη θέσπιση κανόνων ανιχνευσιμότητας, αυτό το ψήφισμα θα προσφέρει αποτελεσματικότερη προστασία στους καταναλωτές, κυρίως δε στα παιδιά.

Εντούτοις, η έκκληση για βελτίωση της συνεργασίας με τις εμπλεκόμενες τρίτες χώρες δεν πρέπει να επιτραπεί να επισκιάσει την ευθύνη που φέρουν οι επιχειρήσεις οι οποίες πραγματοποιούν τις παραγγελίες, διότι είναι στο χέρι τους να διασφαλίσουν τη συμμόρφωση των προδιαγραφών των προϊόντων τους με αυτές τις απαιτήσεις όσον αφορά την ασφάλεια.

  Edite Estrela (PSE), γραπτώς. – (PT) Ψήφισα υπέρ αυτής της πρότασης ψηφίσματος σχετικά με τα «επικίνδυνα παιχνίδια που παρασκευάζονται στην Κίνα» διότι θεωρώ επιβεβλημένο να λαμβάνονται όλα τα αναγκαία νομοθετικά και διοικητικά μέτρα ώστε να διασφαλίζεται ότι τα καταναλωτικά προϊόντα που διατίθενται στην αγορά της ΕΕ δεν συμμορφώνονται απλώς με το σύνολο των υφιστάμενων κοινοτικών προτύπων αλλά και δεν θέτουν σε κίνδυνο την υγεία και την ασφάλεια των καταναλωτών. Θεωρώ συνεπώς ότι η οδηγία 88/378/ΕΚ για την ασφάλεια των παιχνιδιών πρέπει να αναθεωρηθεί το ταχύτερο δυνατόν και ότι πρέπει να συμπεριλάβει επαρκείς και αποτελεσματικές απαιτήσεις για την ασφάλεια των προϊόντων.

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Η εγγύηση της ασφάλειας των προϊόντων, ιδίως της ασφάλειας των παιχνιδιών, αποτελεί προτεραιότητα όσον αφορά την προστασία της δημόσιας υγείας και ειδικότερα της υγείας των παιδιών.

Η αναγκαία εποπτεία και ο ποιοτικός έλεγχος των προϊόντων είναι ζωτικής σημασίας μηχανισμός για την επίτευξη αυτού του στόχου. Οι επιχειρήσεις και οι αρμόδιες εθνικές δημόσιες αρχές πρέπει να διενεργούν αυτούς τους ελέγχους και να παρέχουν την αντίστοιχη πιστοποίηση ως προληπτικό μέτρο.

Καθώς η νομοθεσία ορίζει όλους τους κανόνες ασφαλείας με τους οποίους πρέπει φυσικά να συμμορφώνονται τα προϊόντα, η εταιρεία ή οι εταιρείες που σχεδιάζουν, παράγουν και διαθέτουν στην αγορά τα προϊόντα αυτά πρέπει να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους.

Η αρχική αντίδραση στην εισαγωγή από τρίτες χώρες μη ασφαλών προϊόντων ή προϊόντων επιβλαβών για την υγεία, ιδίως παιχνιδιών, είναι να γίνεται προσπάθεια μετάθεσης των ευθυνών σε άλλους, σε βαθμό που η εφημερίδα Financial Times παρατήρησε ότι η εταιρεία Mattel ζήτησε επισήμως συγγνώμη από την κυβέρνηση και τον λαό της Κίνας. Πρέπει να υπογραμμιστεί ότι πολλά εισαγόμενα προϊόντα παράγονται σε τρίτες χώρες όμως οι ιδιοκτήτες τους είναι μεγάλες πολυεθνικές οι οποίες έχουν την έδρα τους στην ΕΕ και οι οποίες, λόγω της απληστίας τους για την εξασφάλιση μεγαλύτερου κέρδους, μεταφέρουν αλλού την παραγωγική τους δραστηριότητα.

Επιπλέον, η εστίαση της συζήτησης στην κακή ποιότητα των εισαγόμενων προϊόντων εξυπηρετεί μόνο στη συσκότιση του γεγονότος ότι πολλά προϊόντα που παράγονται στην ΕΕ επίσης δεν συμμορφώνονται με τα ισχύοντα πρότυπα.

  Malcolm Harbour, Andreas Schwab, Marianne Thyssen και Corien Wortmann-Kool (PPE-DE), γραπτώς. – (EN) Το ψήφισμα του Κοινοβουλίου, που εγκρίθηκε σήμερα με μεγάλη πλειοψηφία, ορθώς εστιάζεται στα άμεσα θέματα της εγγύησης της ασφάλειας των προϊόντων σύμφωνα με τις ισχύουσες κοινοτικές οδηγίες.

Η Ομάδα ΕΛΚ-ΕΔ επέμεινε εξαρχής ότι το ψήφισμα πρέπει να εστιάζεται σε πρακτικές προτάσεις οι οποίες θα ενισχύουν την ασφάλεια των καταναλωτών, χωρίς καθυστερήσεις.

Προτείναμε, επιπλέον, την αξιολόγηση ενός ευρωπαϊκού σήματος ασφάλειας των καταναλωτών, το οποίο θα εφαρμόζεται σε εθελοντική βάση από τους παρόχους καταναλωτικών αγαθών. Εκφράζουμε την ικανοποίησή μας για την αποδοχή της πρότασης αυτής από το Σώμα.

Θα παρακολουθήσουμε με μεγάλη προσοχή την εξέλιξη της μελλοντικής οδηγίας για τα παιχνίδια, και θα εξετάσουμε με ανοικτό πνεύμα τις μεταρρυθμίσεις που θα προτείνει η Επιτροπή. Κατά τη γνώμη μας, η προσπάθεια να συμπεριληφθούν πολύ συγκεκριμένες και λεπτομερείς απαιτήσεων για τη μελλοντική αυτή οδηγία στο υπό εξέταση ψήφισμα ήταν απολύτως περιττή. Καταψηφίσαμε λοιπόν τις προτεινόμενες προσθήκες, όμως αυτό δεν μειώνει επ’ ουδενί το ενδιαφέρον και την επιθυμία μας για τη θέσπιση μιας αποτελεσματικής και εφαρμόσιμης οδηγίας όταν λάβουμε την πρόταση της Επιτροπής το 2008.

  Carl Lang (ITS), γραπτώς. – (FR) Το ψήφισμα του Κοινοβουλίου περιλαμβάνει μόνο ελάχιστες προτάσεις για τον τερματισμό της εισαγωγής επικίνδυνων προϊόντων, τα μισά εκ των οποίων προέρχονται από την Κίνα. Εστιάζει την προσοχή του στα παιχνίδια, ωστόσο δεν αναφέρει τα είδη ενδυμασίας που περιέχουν τοξικές βαφές, τα επικίνδυνα φάρμακα, τα τρόφιμα που περιέχουν συστατικά ακατάλληλα για ανθρώπινη κατανάλωση, τις ηλεκτρικές συσκευές που πιάνουν φωτιά, τις οδοντόκρεμες που παράγονται από αντιψυκτικά: ο κατάλογος είναι πολύ μεγαλύτερος. Αρκείται επίσης σε αδύναμα μέτρα τα οποία στηρίζονται στη συνεργασία και την πιστοποίηση, ενώ εναποθέτει τις ευθύνες περισσότερο στα κράτη μέλη παρά στην Κίνα, σε ευρωπαϊκές εταιρείες παρά σε εταιρείες άλλων χωρών.

Πραγματικά, αυτό δεν μπορεί να είναι καθόλου ικανοποιητικό στην προκειμένη περίπτωση. Είναι καιρός να εφαρμόσουμε παραδειγματικές κυρώσεις κατά οιασδήποτε χώρας η οποία, ενώ έχει γίνει μέλος του ΠΟΕ, συνεχίζει να εφαρμόζει αμφισβητήσιμες εμπορικές πρακτικές, είτε πρόκειται για ντάμπινγκ, είτε για παραγωγή πειρατικών προϊόντων είτε για καταναγκαστική εργασία. Είναι αλήθεια ότι τα ελάχιστα μέσα προστασίας του εμπορίου που έχει στη διάθεσή της η Ευρωπαϊκή Ένωση υπόκεινται στο πεδίο αρμοδιότητας του κ. Mandelson, η αδράνεια του οποίου σε αυτόν τον τομέα έχει πολύ ορθώς επισημανθεί.

Εάν εν τέλει εγκρίνουμε αυτό το έγγραφο, αυτό θα οφείλεται στο γεγονός ότι, παρόλα τα προαναφερθέντα, είναι καλύτερο να διαθέτουμε κάποια μέτρα, έστω και ανεπαρκή, παρά τίποτε απολύτως. Τουλάχιστον αυτά αποτελούν κάποια μορφή αντίδρασης.

  David Martin (PSE), γραπτώς. – (EN) Χαιρετίζω τη συντριπτική ψήφο υπέρ αυτού του ψηφίσματος. Στείλαμε το σαφές μήνυμα στους κατασκευαστές παιχνιδιών και στην Κίνα ότι η μη τήρηση των υψηλότερων δυνατών προδιαγραφών ασφαλείας για τα παιδικά παιχνίδια πρόκειται να γίνει ανεκτή. Η Κίνα έχει προειδοποιηθεί ότι οφείλει να βελτιώσει τις επιθεωρήσεις της όσον αφορά τα προϊόντα και τις μεθόδους εντοπισμού, έτσι ώστε να μειώσει δραστικά τη ροή μη ασφαλών προϊόντων προς την ευρωπαϊκή αγορά.

  Jean-Claude Martinez (ITS), γραπτώς. – (FR) Τα παιδιά στο Βιετνάμ, την Αφρική και αλλού στέκονται πάνω σε νάρκες ξηράς. Στην Ευρώπη τα παιδιά μας παθαίνουν ασφυξία, δηλητηριάζονται και αναπτύσσουν αλλεργίες επειδή παίζουν με κούκλες Μπάρμπι και άλλα παιχνίδια.

Ο κινηματογράφος έχει ήδη κρούσει των κώδωνα του κινδύνου με την ταινία «Le père noël est une ordure» [«Ο Άγιος Βασίλης είναι σκέτη λέρα»]. Επαφίεται τώρα σε εμάς, στους βουλευτές αυτού του Κοινοβουλίου, να αντιδράσουμε, με σκοπό τόσο την τήρηση των αρχών ασφαλείας όσο και την προστασία του δημογραφικού μέλλοντος της ηπείρου μας, το οποίο πλήττεται ήδη από τα γενικότερα παιχνίδια που παίζουν οι ενήλικες.

Η καταλληλότερη στιγμή για να το πράξουμε είναι τώρα. Ακόμη και χτες ήταν ήδη αργά, διότι πόσα πρόσωπα με δέρμα λείο όπως τα αγάλματα του Brancusi καταστράφηκαν από πλαστικές κούκλες οι οποίες τυλίχτηκαν στις φλόγες με την υποψία και μόνο ενός αναμμένου σπίρτου. Τα παιχνίδια σκοτώνουν και τα παιδιά του Νταρφούρ δεν γνωρίζουν πόσο τυχερά είναι που δεν έχουν τη δυνατότητα να παίζουν τρώγοντας.

  Tokia Saïfi (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Μετά τη μεγάλης κλίμακας ανάκληση παιχνιδιών που είχαν κατασκευαστεί στην Κίνα από την αμερικανική εταιρεία Mattel για λόγους ασφαλείας, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επανεκτιμά τώρα τη νομοθεσία της για την ασφάλεια των προϊόντων, ιδίως όσον αφορά τα εισαγόμενα προϊόντα. Το ευρωπαϊκό ρυθμιστικό σύστημα σε αυτόν τον τομέα είναι αρκετά αυστηρό, με το RAPEX και το σήμα CE, πρέπει όμως να ενισχυθεί περαιτέρω.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προχωρεί λοιπόν πολύ περισσότερο και, στο πλαίσιο του ψηφίσματός του για την ασφάλεια των παιχνιδιών, επιδιώκει την έγκριση ενός κοινού ρυθμιστικού πλαισίου για τη διάθεση των προϊόντων στην αγορά και για την εποπτεία των αγορών. Κατ’ εμέ, η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των καταναλωτών και η προστασία της υγείας των παιδιών μας είναι αναγκαία προϋπόθεση. Σε συνέχεια των κανονισμών REACH, οι οποίοι επιβάλλουν αυστηρούς ελέγχους ως προς τη χρήση χημικών στα καταναλωτικά μας αγαθά, ψήφισα σήμερα υπέρ της άνευ όρων απαγόρευσης της χρήσης κάθε είδους τοξικών ουσιών κατά την παραγωγή παιχνιδιών.

Επιπλέον, υποστηρίζοντας τις τροπολογίες αριθ. 8 και 6, τάσσομαι υπέρ της συνολικής απαγόρευσης της χρήσης των επικίνδυνων φθαλικών ενώσεων σε όλα τα παιχνίδια που ενδέχεται να τοποθετηθούν στο στόμα. Η χημική ασφάλεια των παιχνιδιών δεν είναι αποκλειστικά θέμα ρύθμισης· είναι επίσης θέμα υγιεινής και ως τέτοιο είναι ζωτικό για την ασφάλεια των παιδιών μας.

  Karin Scheele (PSE), γραπτώς. – (DE) Το σημερινό ψήφισμα υπογραμμίζει ότι η αναθεώρηση της οδηγίας για τα παιχνίδια είναι αναγκαία και επείγει. Οι ουσίες ΚΜΑ, δηλαδή οι καρκινογόνες, μεταλλαξιογόνες και τοξικές για την αναπαραγωγή ουσίες, πρέπει να απαγορευτούν στη νέα οδηγία για τα παιχνίδια. Ο Επίτροπος Verheugen συμφώνησε στη χθεσινή συζήτηση με το αίτημα αυτό. Ακόμα, θα χρειαστεί να δοθεί τέλος στη σύγχυση σχετικά με το σήμα CE. Οι ευρωπαίοι καταναλωτές ερμηνεύουν το σήμα αυτό είτε ως δήλωση προέλευσης του προϊόντος είτε ως σήμα ποιότητας, αλλά το σήμα CE δεν είναι τίποτα από αυτά τα δύο.

- Έκθεση Jacek Saryusz-Wolski (A6-0312/2007)

  Miroslav Mikolášik (PPE-DE). – (SK) Η ενεργειακή ασφάλεια και η ενέργεια αποτελούν τον άξονα γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η εσωτερική και εξωτερική πολιτική κάθε ένωσης και είναι ζωτικός παράγοντας για τη διατήρηση της ευημερίας και, όπου παρατηρείται έλλειψή τους σε κρίσιμο βαθμό, θέμα επιβίωσης.

Πρέπει να λάβουμε αμέσως μέτρα ώστε να απαλλαγούμε από την εξάρτησή μας για πρώτες ύλες από τη Ρωσία, η οποία μπορεί στη συνέχεια να μετατραπεί σε πολιτική εξάρτηση. Θεωρώ ανησυχητικό το γεγονός ότι επιτρέπουμε τη χρησιμοποίηση της ενέργειας ως μέσο άσκησης πολιτικής πίεσης σε χώρες διαμετακόμισης και προορισμού. Στηρίζω την ανάπτυξη της διάστασης της Μαύρης Θάλασσας, τη συνεργασία με τις χώρες του Νοτίου Καυκάσου, και την αναβάθμιση των σχέσεών μας με τη Νορβηγία και τις χώρες του Μαγκρέμπ και του Μασρέκ, καθώς και των σχέσεων στους κόλπους της ευρωμεσογειακής εταιρικής σχέσης. Η προβλεψιμότητα της αγοράς ενέργειας πρέπει να διασφαλιστεί μέσω συμφωνιών με την Κίνα, την Ινδία και τη Βραζιλία, ενώ πρέπει να δημιουργηθεί μια εταιρική σχέση με την κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Οι οικολόγοι που προσεγγίζουν τα θέματα με όρους «μαύρου-άσπρου» πρέπει να αντιληφθούν άπαξ διά παντός ότι η καύση «οικολογικών» καυσίμων και βιομάζας αυξάνει σε τεράστιο βαθμό το ποσοστό του CO2 στην ατμόσφαιρα και ότι είναι αναγκαίο ένα εύλογο, αποφασιστικό ποσοστό πυρηνικής ενέργειας. Η επιρροή των φανατικών Πρασίνων, οι οποίοι κατάφεραν ακόμη και να συμπεριληφθεί στο σύνταγμα ενός κράτους μέλους η απαγόρευση της χρήσης πυρηνικής ενέργειας –κάτι που δεν θα επηρεάσει σίγουρα την οικονομία του, ακόμη και τις οικονομίες των γειτόνων του– έχει κωμικοτραγικές διαστάσεις.

  Eija-Riitta Korhola (PPE-DE). – (FI) Κύριε Πρόεδρε, η ενεργειακή ασφάλεια είναι ένας από τους κρίσιμους παράγοντες της εν γένει ασφάλειας στην Ευρώπη. Η έκθεση του κ. Saryusz-Wolski ανταποκρίνεται σε αυτή την πρόκληση για το μέλλον της Ευρώπης.

Το πρόβλημα της ΕΕ είναι ότι το επίπεδο αυτάρκειάς της στον τομέα της ενέργειας βαίνει μειούμενο. Η ΕΕ καλύπτει ήδη το ήμισυ των ενεργειακών της αναγκών με την εισαγωγή ενέργειας από το εξωτερικό και έως το 2025 η εξάρτηση από τις εισαγωγές εκτιμάται ότι θα υπερβαίνει το 70%. Για να αντιμετωπίσουμε αυτό το πρόβλημα, χρειαζόμαστε μια ισχυρή ενιαία φωνή, ένα νέο είδος ενεργειακής διπλωματίας και, για την άσκησή της, έναν ειδικευμένο Ύπατο Εκπρόσωπο της ΕΕ για την εξωτερική πολιτική στον τομέα της ενέργειας.

Το να υπαγάγουμε, ωστόσο, την εξωτερική πολιτική στον τομέα της ενέργειας περισσότερο στις αρμοδιότητες της Ένωσης δεν μπορεί να σημαίνει ότι θα αποδυναμώσουμε την κυριαρχία των κρατών μελών ως προς τη λήψη των αποφάσεων που αφορούν τα μέσα και τη διάρθρωση της ενεργειακής τους παραγωγής. Θέλω δε να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τον εισηγητή για τη συγκεκριμένη πτυχή. Η έκθεση προβλέπει ότι τα κράτη μέλη θα μπορούν να λαμβάνουν ανεξάρτητα αποφάσεις ως προς τη διάρθρωση του ενεργειακού τους εφοδιασμού.

  Lena Ek (ALDE), γραπτώς. – (EN) Η διαφάνεια, η αμοιβαιότητα και το κράτος δικαίου είναι ακρογωνιαίοι λίθοι της ευρωπαϊκής ενεργειακής πολιτικής και ως εκ τούτου της εξωτερικής μας πολιτικής. Η περίοδος, ωστόσο, δεν είναι κατάλληλη για τη δημιουργία ακόμη περισσότερων θεσμικών οργάνων, και γι’ αυτό τάσσομαι κατά της θέσπισης του νέου αξιώματος του Ανώτατου Λειτουργού για την εξωτερική πολιτική στον τομέα της ενέργειας, το οποίο εξάλλου υπονομεύει την επιρροή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σε θέματα εξωτερικής ενεργειακής πολιτικής.

  Françoise Grossetête (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Ψήφισα υπέρ αυτής της έκθεσης, η οποία αποσκοπεί στη δημιουργία μιας κοινής εξωτερικής πολιτικής στον τομέα της ενέργειας.

Οι εφαρμοζόμενες λύσεις πρέπει να είναι διεθνούς χαρακτήρα και η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να διαδραματίζει ηγετικό ρόλο επ’ αυτού. Είναι σαφές ότι η ενέργεια έχει μετατραπεί σε πραγματικό όπλο στις σημερινές διεθνείς διαπραγματεύσεις.

Μετά την κρίση του φυσικού αερίου μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας τον Ιανουάριο του 2006, η Ευρωπαϊκή Ένωση συνειδητοποίησε ότι είναι ευάλωτη ως προς τον ενεργειακό της εφοδιασμό. Προκειμένου να αναπτυχθεί μια εξωτερική πολιτική στον τομέα της ενέργειας, στην έκθεση προτείνεται ουσιαστικά να οριστεί ένας ανώτατος αξιωματούχος για την εξωτερική πολιτική στον τομέα της ενέργειας, ο οποίος θα είναι υπεύθυνος για τον συντονισμό των δραστηριοτήτων της ΕΕ σε αυτόν τον τομέα. Ο εν λόγω ανώτατος αξιωματούχος για την εξωτερική πολιτική στον τομέα της ενέργειας θα έχει δύο ιδιότητες, καθόσον θα ενεργεί υπό την αιγίδα τόσο του νεοϊδρυθέντος θεσμού του Υπάτου Εκπροσώπου της Ένωσης για τις Εξωτερικές Υποθέσεις και την Πολιτική Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ) όσο και του Αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Χαιρετίζω αυτή τη θετική εξέλιξη, η οποία θα συμβάλει ειδικότερα στην προαγωγή του διαλόγου μεταξύ των χώρων παραγωγών –δείτε την ευρωμεσογειακή εταιρική σχέση– και των καταναλωτών. Αυτό θα επιτρέψει στην ΕΕ θα προστατεύει τα συμφέροντά της στον τομέα της ενεργειακής ασφάλειας κατά τις διαπραγματεύσεις με εξωτερικούς προμηθευτές.

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Η ενέργεια είναι σήμερα στρατηγικό ζήτημα κεντρικής σημασίας.

Οι διάφορες χώρες της ΕΕ, λόγω της αυξημένης ενεργειακής τους εξάρτησης, επιδιώκουν να κυριαρχήσουν στην εκμετάλλευση των υφιστάμενων ενεργειακών πόρων, εξ ου και η πρόταση για τη θέσπιση μιας ενεργειακής συνιστώσας στο πλαίσιο της κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας. Εφόσον εγκριθεί, αυτό θα αποτελέσει επίσης έναν τρόπο υπέρβασης των αντιθέσεων που υφίστανται μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων.

Προς τον σκοπό αυτόν, η ΕΕ πρέπει να ανακοινώσει την «αγορά» της, τον «ανταγωνισμό» της και τη διεύρυνσή της σε άλλες χώρες στο πλαίσιο των λεγομένων «ενεργειακών κοινοτήτων», τη «συνθήκη για τον χάρτη ενέργειας» –που εγγυάται την «ασφάλεια των επενδύσεων» και διασφαλίζει το «δικαίωμα της αποζημίωσης σε περίπτωση απαλλοτρίωσης ή/και κρατικοποίησης»– ή τη συμπερίληψη μιας «ρήτρας ενεργειακής ασφάλειας» στις εμπορικές συμφωνίες. Όλα αυτά μπορούν να ελεγχθούν, εξ ου και ο φόβος της για τη δημιουργία μιας «εκδοχής του ΟΠΕΚ στον τομέα του φυσικού αερίου».

Η πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο υποστηρίζει επίσης τη «συγκρότηση εταιρικής σχέσης με τις ΗΠΑ σε σχέση με την ενεργειακή ασφάλεια» και, ασφαλώς, τον «κριτικό και εποικοδομητικό διάλογο» με τις χώρες των περιοχών του Νοτίου Καυκάσου, της Κασπίας και της Κεντρικής Ασίας «που θα εξισορροπεί το συμφέρον της ΕΕ από τη διαφοροποίηση της προμήθειας πετρελαίου και φυσικού αερίου με τον στόχο της επίτευξης πολιτικών μεταρρυθμίσεων στις εν λόγω χώρες». Περισσότερα λόγια για ποιους; Το Ιράκ, το Αφγανιστάν, την Αφρική...;

  Janusz Lewandowski (PPE-DE), γραπτώς. – (PL) Κύριε Πρόεδρε, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μεγάλος καταναλωτής ενέργειας και εξαρτάται από εξωτερικές πηγές ισχύος. Οι τελευταίες χαρακτηρίζονται από αβεβαιότητα και πιθανή αποσταθεροποίηση. Στη συγκεκριμένη περίπτωση της Ρωσίας και των χωρών της ΚΑΚ που είναι πλούσιες σε φυσικούς πόρους, ένας επιπλέον παράγοντας που συμβάλλει στην αβεβαιότητα είναι η τάση χρησιμοποίησης της ενέργειας ως όπλου για πολιτικές επιδιώξεις, όπως έχουμε ήδη διαπιστώσει. Αυτό έπρεπε να είχε ωθήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση να τηρεί ενιαίο μέτωπο και να επιδεικνύει απαρέγκλιτη αλληλεγγύη σε καταστάσεις κρίσης. Τέτοιοι τρόποι αντίδρασης, ωστόσο, αναπτύσσονται με πολύ βραδείς ρυθμούς, λόγω των διαφορετικών εθνικών συμφερόντων των χωρών που δεν είναι εξίσου πιθανό να πέσουν θύματα ενεργειακού εκβιασμού όσο οι μετακομμουνιστικές χώρες.

Η έκθεση του κ. Saryusz-Wolski αποτελεί βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Αντιπροσωπεύει μια έκκληση να στηριχθεί η σχέση ΕΕ-Ρωσίας στα θεμέλια της αμοιβαίας εμπιστοσύνης και του σεβασμού των αξιών που περιλαμβάνονται στον ενεργειακό χάρτη.

Το πλαίσιο της τρέχουσας συζήτησης καθορίζεται από τις παράλληλες προσπάθειες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ελευθέρωση της αγοράς ενέργειας στην Ένωση, με φόντο την Gazprom. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την άσκηση ισχυρότερων πιέσεων για την εφαρμογή της αρχής του διαχωρισμού της παραγωγής και της διανομής. Οι χώρες που διστάζουν να προχωρήσουν στην ελευθέρωση είναι οι ίδιες χώρες που τείνουν να προσφεύγουν σε διμερείς ενεργειακές συμφωνίες με τη Ρωσία και να συνεργάζονται με ρωσικές κρατικές εταιρείες στον κεφαλαιακό τομέα. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στις διαδικασίες αυτές μετέχουν τα κατάλοιπα των δημοσίων ενεργειακών μονοπωλίων της ηπειρωτικής Ευρώπης. Όλα αυτά έχουν ως συνέπεια να καθυστερεί η επιθυμητή ελεύθερη επιλογή προμηθευτών ενέργειας και η ανάπτυξη μιας κοινοτικής πολιτικής βάσει της αλληλεγγύης στον στρατηγικό αυτόν τομέα.

  David Martin (PSE), γραπτώς. – (EN) Είναι σαφές ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να συντονίσει την προσέγγισή της όσον αφορά τις εξωτερικές πηγές ενέργειας πολύ περισσότερο από ό,τι συμβαίνει επί του παρόντος. Εντούτοις, θεωρώ ότι δεν έχει καμία χρησιμότητα η πρόταση ορισμού ενός Ανώτατου Λειτουργού για την εξωτερική πολιτική στον τομέα της ενέργειας, καθόσον φρονώ ότι θα δημιουργηθεί απλώς σύγχυση με τον ρόλο που διαδραματίζει σήμερα ο κ. Σολάνα, και γι’ αυτό καταψήφισα αυτή την πρόταση. Από την άλλη πλευρά, ψήφισα υπέρ της αναφοράς στον διαχωρισμό της ιδιοκτησίας της παραγωγής και της μεταφοράς και διανομής ενέργειας.

  Tobias Pflüger (GUE/NGL), γραπτώς. – (EN) Στην έκθεση αυτή υποστηρίζεται μια «κοινή ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική στον τομέα της ενέργειας». Παρότι μέχρι στιγμής δεν υπάρχει καν η νομική βάση για μια τέτοια πολιτική, επιδιώκεται η προώθησή της προτού ακόμη μπορέσει να εισαχθεί στη νέα μεταρρυθμιστική Συνθήκη. Αντί της επίλυσης του προβλήματος της δαπανηρής και ρυπογόνου ενέργειας, στην έκθεση τίθεται ως στόχος να μετατραπεί η ΕΕ σε ηγεμονικό, παγκόσμιο παράγοντα. Μια τέτοια επεκτατική γεωπολιτική προσέγγιση της ΕΕ θα δημιουργούσε περισσότερη ένταση και συγκρούσεις παγκοσμίως. Το κείμενο φαίνεται να διαπνέεται από ισχυρό αντιρωσικό αίσθημα. Περιλαμβάνει σχεδόν κάθε ιδέα που θα μπορούσε να εμποδίσει την ομαλή εξέλιξη των σχέσεων μεταξύ της Ρωσίας και των κρατών μελών της ΕΕ. Οι επικριτές μιλούν λοιπόν για στοιχεία που παραπέμπουν στον Ψυχρό Πόλεμο. Με την ένταξη της λεγόμενης «ρήτρας ενεργειακής ασφάλειας» σε όλες τις συμφωνίες με τις χώρες παραγωγής και διέλευσης, η ΕΕ θα ορίζει τα συμφέροντά της πολύ πέρα από τα σύνορά της. Μας ανησυχεί η θέσπιση μιας εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ στον τομέα της ενέργειας η οποία θεμελιώνεται στη γεωπολιτική πίεση, που αποτελεί το υπόβαθρο της στρατιωτικής απειλής. Στην έκθεση ζητείται στενή συνεργασία με τις ΗΠΑ σε θέματα ενεργειακής ασφάλειας, ενώ είναι γνωστό ότι οι ΗΠΑ διεξάγουν πόλεμο στο Ιράκ με σκοπό την εξασφάλιση φθηνών ενεργειακών πόρων.

  Luís Queiró (PPE-DE), γραπτώς. – (PT) Ενόψει της αυξανόμενης σπουδαιότητας της ενέργειας στη σύγχρονη κοινωνία, αφενός, και της αυξανόμενης διεθνούς αλληλεξάρτησης που είναι τώρα εξίσου κοινό χαρακτηριστικό, αφετέρου, είναι αδύνατον να εξαιρέσουμε την ενεργειακή πολιτική από την εξωτερική διάσταση της πολιτικής της ΕΕ, είτε σε επίπεδο κρατών μελών είτε στο πλαίσιο της κοινής εξωτερικής πολιτικής.

Συμφωνώ, συνεπώς, με την επισήμανση του ψηφίσματος ότι «ενώ τα κράτη μέλη θα έπρεπε να διατηρήσουν το κυριαρχικό δικαίωμά τους να προβαίνουν σε στρατηγικές επιλογές για το ενεργειακό μίγμα, να εκμεταλλεύονται τους ενεργειακούς πόρους τους και να αποφασίζουν επί των δομών του εφοδιασμού, χρειάζεται να [προαχθεί μια κοινή προσέγγιση και όχι απαραιτήτως μια κοινή πολιτική] η οποία να καλύπτει την ασφάλεια του εφοδιασμού, τη διαμετακόμιση και τις επενδύσεις, και την προώθηση της ενεργειακής απόδοσης και της εξοικονόμησης ενέργειας καθώς και καθαρών και ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, ιδίως στο πλαίσιο των σχέσεων με χώρες όπου η κατανάλωση ενέργειας αυξάνεται ραγδαία». Ωστόσο, όσον αφορά την ιδέα ενός ανώτατου αξιωματούχου για την εξωτερική πολιτική στον τομέα της ενέργειας, η πτυχή αυτή πρέπει να περιλαμβάνεται στα καθήκοντα του Υπάτου Εκπροσώπου για τις Εξωτερικές Σχέσεις και την Πολιτική Ασφάλειας, καθότι δεν πιστεύω ότι έχει νόημα μια ακόμη πιο ειδική προσέγγιση από αυτήν.

  Andrzej Jan Szejna (PSE), γραπτώς. – (PL) Ψήφισα υπέρ της έκθεσης του κ. Saryusz-Wolski για μια κοινή ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική στον τομέα της ενέργειας.

Σε συνέχεια του σχεδίου δράσης για την πολιτική ενέργειας που ενέκρινε το Συμβούλιο τον Μάρτιο του 2007, πρέπει να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να αναπτύξουμε μια κοινή ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική στον τομέα της ενέργειας για την ΕΕ, η οποία να διαθέτει τα απαιτούμενα μέσα για τη διασφάλιση της αποτελεσματικής της λειτουργίας. Εφιστώ δε την προσοχή στην ανάγκη για αλληλεγγύη και συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών, για διαφοροποίηση των ενεργειακών πόρων και για διαρκή ανάπτυξη και βελτίωση της συνεργασίας στον τομέα αυτόν.

Συμφωνώ ως προς το ότι είναι αναγκαίο να αποφασιστεί ένας λεπτομερής χάρτης πορείας, ο οποίος θα καθορίζει τα διάφορα στάδια εφαρμογής μιας τέτοιας πολιτικής. Η Επιτροπή πρέπει να παρουσιάσει τις προτάσεις της σε αυτόν τον τομέα με την πρώτη ευκαιρία. Είναι επίσης σημαντικό να διαβουλεύονται τα κράτη μέλη μεταξύ τους και με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τα θέματα που άπτονται στρατηγικών αποφάσεων όσον αφορά συμβάσεις με τρίτες χώρες στον συγκεκριμένο τομέα. Η πρόταση να οριστεί ένας ανώτατος αξιωματούχος για την εξωτερική πολιτική στον τομέα της ενέργειας είναι πολύ χρήσιμη και αξίζει να μελετηθεί περισσότερο. Το πρόσωπο αυτό θα είναι υπεύθυνο για τον συντονισμό όλων των πολιτικών που σχετίζονται με το σύνολο των εξωτερικών πτυχών της ενεργειακής ασφάλειας. Ένα τέτοιο αξίωμα πρέπει να συμβάλει στην ενίσχυση της προστασίας των συμφερόντων των κρατών μελών της ΕΕ κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων με ξένους εταίρους.

  Charles Tannock (PPE-DE), γραπτώς. – (EN) Οι βρετανοί Συντηρητικοί αναγνωρίζουν την ανάγκη τα 27 κράτη μέλη να επιδεικνύουν μεγαλύτερη αλληλεγγύη κατά την άσκηση της εξωτερικής τους ενεργειακής πολιτικής, καθότι τα προσεχή έτη όλα τα κράτη μέλη θα εξαρτώνται όλο και περισσότερο από την εισαγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου από τρίτες χώρες, οι οποίες διαφορετικά θα μπορούσαν να στραφούν κατά των πιο εξαρτημένων και ευάλωτων κρατών, με αρνητικές συνέπειες για το σύνολο της Ένωσης.

Αυτό δεν σημαίνει ότι αποδεχόμαστε μια κοινή ενεργειακή πολιτική, συγκεκριμένα, βάσει της οποίας η ΕΕ θα μπορεί, λόγου χάρη, να καθορίζει το ενεργειακό μίγμα στα επιμέρους κράτη μέλη, όπως την αναλογία ορυκτών καυσίμων και ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.

Σε γενικές γραμμές, οι Συντηρητικοί υποστηρίζουμε τους στόχους αυτής της έκθεσης, παρότι απορρίπτουμε την ανάγκη ενός κοινού ισχυρού αξιωματούχου που θα συντονίζει και θα εκφράζει δημοσίως την πολιτική σε αυτόν τον τομέα. Επίσης, δεν θεωρούμε αναγκαία μια νέα νομική βάση στο πλαίσιο των Συνθηκών για τον χειρισμό αυτού του θέματος.

Οι απόπειρες να δοθούν νέες αρμοδιότητες στην ΕΕ, αντί της αποτελεσματικής χρησιμοποίησης των ήδη υφιστάμενων, είναι άστοχες. Οι Συντηρητικοί πιστεύουν επίσης σε μια προσέγγιση προσανατολισμένη στην αγορά, και όχι στην περαιτέρω υπαγωγή των θεμάτων αυτών στα θεσμικά όργανα της ΕΕ.

  Glenis Willmott (PSE), γραπτώς. – (EN) Η αντιπροσωπεία του Εργατικού Κόμματος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στηρίζει μεγάλο μέρος αυτού του ψηφίσματος, ειδικότερα την προτεραιότητα στην προαγωγή των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στην προώθηση της ενέργειας ως ενός από τους ακρογωνιαίους λίθους της ευρωπαϊκής πολιτικής γειτονίας και την απαίτηση ενισχυμένων διασφαλίσεων κατά της ρύπανσης.

Απείχαμε από την ψηφοφορία επί της αιτιολογικής αναφοράς 12 λόγω της εγκατάλειψης της Συνταγματικής Συνθήκης, η οποία καθιστά την προτεινόμενη αιτιολογική αναφορά άνευ περιεχομένου. Απείχαμε επίσης από την ψηφοφορία επί της τροπολογίας 2 και της παραγράφου 13, διότι θεωρούμε ότι η θέση ενός νέου Ανώτατου Λειτουργού για την εξωτερική πολιτική στον τομέα της ενέργειας ενδέχεται να προκαλέσει περιττή σύγχυση.

Ψηφίσαμε υπέρ της παραγράφου 62, διατηρώντας την αναφορά στον διαχωρισμό της ιδιοκτησίας της παραγωγής ενέργειας, καθόσον επιθυμούμε να παραμείνουμε συνεπείς με μια θέση που διατυπώθηκε στο παρελθόν, σύμφωνα με την οποία ο διαχωρισμός της ιδιοκτησίας της μεταφοράς και διανομής ενέργειας αποτελεί το πιο αποτελεσματικό μέσο προώθησης των επενδύσεων, της δίκαιης πρόσβασης στο δίκτυο και της διαφάνειας της αγοράς.

- Έκθεση Lilli Gruber (A6-0322/2007)

  Miroslav Mikolášik (PPE-DE). – (SK) Ψήφισα υπέρ της έκθεσης της κ. Gruber.

Χαιρετίζω την κατάρτιση μιας γενικής οδηγίας πλαισίου και την οδηγία για τις προϋποθέσεις εισόδου ιδιαίτερα ειδικευμένων εργαζομένων, την οδηγία για τις συνθήκες εισόδου και διαμονής των εποχικών εργαζομένων, καθώς και την οδηγία για τις συνθήκες εισόδου και διαμονής των αμειβόμενων καταρτιζόμενων.

Είναι απολύτως προφανές ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να θεσπίσει ακριβείς κανόνες και να ρυθμίσει ενεργά το ποιος θα γίνεται δεκτός στην ΕΕ με σκοπό την εργασία. Όλοι γνωρίζουμε ότι η Ευρώπη βιώνει ήδη έναν «δημογραφικό χειμώνα» και χρειάζεται επειγόντως ανθρώπινο δυναμικό από τρίτες χώρες. Εντούτοις, έχει ζωτική σημασία να δεχόμαστε μόνο την είσοδο ειδικευμένου εργατικού δυναμικού και προτείνω να επιλέγουμε επαγγέλματα στα οποία η προσφορά είναι εξαιρετικά μειωμένη στην ευρωπαϊκή αγορά εργασίας. Πρέπει να είμαστε συνεπείς σε αυτόν τον τομέα· ειδάλλως, αν πλημμυρίσουμε προθύμως και απερίσκεπτα την Ευρωπαϊκή Ένωση με ανειδίκευτο εργατικό δυναμικό, ενδέχεται να δούμε να εμφανίζονται προβλήματα που θα συνδέονται με τον τρόπο ζωής άνεργων μεταναστών, οι οποίοι, μην έχοντας άλλη διέξοδο, θα διαπράττουν εγκλήματα και θα μετέχουν στο παράνομο εμπόριο και στην εκτός νόμου γκρίζα οικονομία, ενώ εμπλέκονται συχνά σε εμπορία ναρκωτικών και ανθρωπίνων όντων. Δημιουργούν γκέτο και συχνά καταλήγουν να γίνονται μέλη τρομοκρατικών ομάδων.

  Hubert Pirker (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, ψήφισα υπέρ της έκθεσης γιατί κατέστη απόλυτα σαφές στο Σώμα ότι θα παραμείνει στην αρμοδιότητα των κρατών μελών να καθορίζουν ποιους και πόσους οικονομικούς μετανάστες θα δέχονται στην επικράτειά τους. Εάν καθιερωθεί πραγματικά η «μπλε κάρτα», είναι σημαντικό να διασφαλιστεί ότι θα χρησιμοποιηθεί ως μέσο ελέγχου εργατικού δυναμικού υψηλής εξειδίκευσης που βρίσκεται νόμιμα στην ΕΕ και θα επιτρέπει την προσωρινή και όχι τη μόνιμη παραμονή σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Απευθύνω στον Επίτροπο Frattini –που δυστυχώς δεν είναι πια εδώ– εκ μέρους του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος την πρόταση να φέρει η «μπλε κάρτα» ένα πρόσθετο εθνικό σύμβολο –π.χ. τη σημαία– για να είναι απόλυτα σαφές ποιο κράτος μέλος χορήγησε την άδεια παραμονής και εργασίας.

  Antonio Masip Hidalgo (PSE). – (ES) Κύριε Πρόεδρε, θέλω να συγχαρώ τους συναδέλφους μου Lilli Gruber και Javier Moreno. Λόγω μιας προσωρινής αναπηρίας, χρειάστηκε να προσλάβω έναν μετανάστη ως βοηθό και έχω κατανοήσει καλύτερα, αν είναι αυτό δυνατό, αυτό που μας έλεγε ο κ. Lobo Antunes σήμερα για την ανάγκη για αλληλεγγύη και ανθρωπιά, αλλά καταλαβαίνω επίσης την εξήγηση του κ. Frattini σχετικά με τον απόλυτο σεβασμό του κράτους δικαίου.

Στις στιγμές της μοναξιάς μου σκέφτηκα συχνά ότι ο Δον Κιχώτης, ο διάσημος χαρακτήρας, η μεγαλύτερη προσωπικότητα της λογοτεχνίας όλων των εποχών, δεν θα υπήρχε χωρίς τον Σάντσο, και σήμερα ο Σάντσο θα ήταν αναμφίβολα ένας μετανάστης που θα τον βοηθούσε.

Επομένως, πρέπει να υπάρχει πάντα σεβασμός για το κράτος δικαίου και σεβασμός για τους ανθρώπους.

  Frank Vanhecke (ITS). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, δεν υπερψήφισα όντως την έκθεση Gruber σχετικά με το σχέδιο πολιτικής για τη νόμιμη μετανάστευση για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον, δεν πιστεύω ότι είναι συνετό να ενθαρρύνουμε τη διαρροή εγκεφάλων από τις φτωχότερες χώρες προς την Ευρώπη σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι ήδη συμβαίνει. Δεν πιστεύω ότι αυτό βοηθάει οποιαδήποτε πλευρά, και σίγουρα όχι τις φτωχότερες χώρες.

Δεύτερον, εξακολουθεί να με εκπλήσσει η αφέλεια με την οποία αντιμετωπίζεται η μετανάστευση σε τούτο το Κοινοβούλιο, ως ένα είδος λύσης για το αδιαμφισβήτητο δημογραφικό πρόβλημα της Ευρώπης. Εν πάση περιπτώσει, δεν αναφέρεται ούτε λέξη για το τεράστιο κόστος που συνεπάγεται η μετανάστευση για τις χώρες υποδοχής, ούτε και για το γεγονός ότι, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, οφείλουμε να επαγρυπνούμε για τη διατήρηση του ευρωπαϊκού μας πολιτισμού, των αξιών και των προτύπων μας, που δέχονται ολοένα και μεγαλύτερες πιέσεις λόγω του τεράστιου αριθμού μεταναστών από άλλους πολιτισμούς. Πέρα από όλα τα άλλα προβλήματα που δημιουργούνται, το φαινόμενο αυτό έχει επίσης οικονομικό κόστος. Σήμερα, στην ευρωπαϊκή μας πρωτεύουσα, τις Βρυξέλλες, το 53% περίπου των κατοίκων είναι, όπως θα λέγαμε, μη βελγικής καταγωγής· έως το 2050 το ποσοστό αυτό κινδυνεύει να ανέλθει στο 75%. Δεν χρειαζόμαστε ακόμη μεγαλύτερη μαζική μετανάστευση, αλλά το ακριβώς αντίθετο.

  Philip Claeys (ITS). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, στην έκθεση Gruber, το Κοινοβούλιο ακολουθεί την ιδιαίτερα μονομερή ποσοτική οικονομική προσέγγιση του μεταναστευτικού προβλήματος. Απορρίπτω εμφατικά τον ισχυρισμό ότι μόνο ένα νέο κύμα μετανάστευσης μπορεί να εγγυηθεί το οικονομικό μέλλον της Ευρώπης, θέλω δε να επισημάνω ότι οι μετανάστευση έχει πολύ περισσότερες πτυχές και δεν περιορίζεται απλώς σε αριθμητικά στοιχεία και πίνακες. Οι προτάσεις που διατυπώνονται σε αυτή την έκθεση θα επιδεινώσουν απλώς τα ήδη σοβαρά προβλήματα στον τομέα της ένταξης. Πρέπει να την έχετε διαβάσει για να το πιστέψετε. Ενώ μέρος του πληθυσμού των μεταναστών δεν επιθυμεί να εργαστεί και να επανακαταρτιστεί, ορισμένοι θέλουν ουσιαστικά να συστήσουν ένα κέντρο ενημέρωσης και διαχείρισης της μετανάστευσης στο Μάλι. Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι πολλοί από τους λεγόμενους προσωρινούς εργαζόμενους θα χαθούν στην παρανομία μετά τη λήξη της άδειάς τους, όπως συμβαίνει και τώρα. Οι εμπειρίες της Ελβετίας, για παράδειγμα, σε αυτόν τον τομέα καταδεικνύουν σαφώς ότι τα μέλη οικογενειών εποχικών εργαζομένων συνεχίζουν να εισέρχονται παρανόμως στη χώρα.

Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, είναι γεγονός ότι η αύξηση της νόμιμης μετανάστευσης ατόμων υψηλού εκπαιδευτικού επιπέδου θα οδηγήσει αναμφισβήτητα σε περαιτέρω διαρροή εγκεφάλων από αναπτυσσόμενες χώρες, με όλες τις συνέπειες που αυτό συνεπάγεται.

  Alfredo Antoniozzi (PPE-DE). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, ψήφισα υπέρ της έκθεσης Gruber διότι σε αυτή ελήφθησαν υπόψη πάρα πολλά από τα θέματα που έχει θίξει η Ομάδα ΕΛΚ-ΕΔ αλλά και εγώ προσωπικά. Εντούτοις, ενώ κατανοώ ότι η ένταξη είναι σημαντική, φρονώ ότι πρέπει να επιδιωχθεί με τη συναίνεση των πολιτών μας. Ως εκ τούτου, παράλληλα με την ένταξη απαιτείται αυστηρή, αποφασιστική επιβολή του νόμου. Για παράδειγμα, τα κράτη μέλη πρέπει να εφαρμόσουν τον κανόνα που ορίζει ότι, εάν οι μετανάστες δεν μπορούν να αποδείξουν την ικανότητά τους να συντηρήσουν την οικογένειά τους, πρέπει να επαναπατρίζονται μετά την πάροδο τριμήνου. Αυτό δεν εφαρμόζεται σε ορισμένες χώρες, και αν δεν εφαρμοστεί η δυσαρέσκεια που αισθάνονται οι πολίτες θα καταστήσει άσκοπη κάθε ευρωπαϊκή πρωτοβουλία υπέρ της ένταξης.

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Παρότι περιλαμβάνει σημαντικά στοιχεία για θέματα που άπτονται της μετανάστευσης τα οποία υπερασπιζόμαστε επί μακρόν, η έκθεση όχι μόνο δεν καταγγέλλει τις τρέχουσες κοινοτικές κατευθυντήριες γραμμές και πολιτικές –οι οποίες ποινικοποιούν και δρουν κατασταλτικά κατά των μεταναστών– αλλά στην πράξη λειτουργεί ως μια ακόμη πτυχή τους.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, η έκθεση υιοθετεί την έννοια της ύπαρξης διαφορετικών «κατηγοριών» μεταναστών –όπως οι «ιδιαίτερα ειδικευμένοι», οι «εποχικοί» και άλλοι μετανάστες– και τη διαχείρισή τους σύμφωνα με τις ανάγκες των αγορών εργασίας στις διάφορες χώρες της ΕΕ, κυρίως μέσω της θέσπισης μιας «μπλε κάρτας»: πρόκειται για άκρως εργαλειακή προσέγγιση της μετανάστευσης και των μεταναστών.

Επιπλέον, στην έκθεση υποστηρίζεται ο σχεδιασμός μιας κοινής μεταναστευτικής πολιτικής την οποία θεωρούμε ανεπαρκή και μη ρεαλιστική, δεδομένων των αποτελεσμάτων άλλων «κοινών» πολιτικών, αλλά και των διαφορετικών καταστάσεων που επικρατούν στα διάφορα κράτη μέλη. Επαναλαμβάνουμε τη θέση ότι η μεταναστευτική πολιτική είναι ευθύνη των επιμέρους χωρών και των δημοκρατικών τους θεσμών.

Όπως επισημάναμε, μια κοινή πολιτική δεν είναι αναγκαία, είναι όμως αναγκαία μια άλλη πολιτική, σε ένα πλαίσιο συνεργασίας μεταξύ των κρατών μελών, η οποία θα προάγει τα δικαιώματα των μεταναστών, ειδικότερα μέσω της επικύρωσης της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για την προστασία των δικαιωμάτων όλων των διακινούμενων εργαζομένων και των μελών των οικογενειών τους.

  Carl Lang (ITS), γραπτώς. – (FR) Θεωρώντας ότι «η μελλοντική κατάσταση των ευρωπαϊκών αγορών απασχόλησης [μπορεί γενικά να περιγραφεί ότι απαιτεί] μια [...] νόμιμη μετανάστευση», η κ. Gruber, όπως και ο κ. Sarkozy στη Γαλλία, επιχειρεί να δικαιολογήσει με οικονομικούς όρους τις μεταναστευτικές πολιτικές που εφαρμόζονται στα διάφορα κράτη μέλη μας. Εντούτοις, το εργατικό δυναμικό που προέρχεται από χώρες οι οποίες αναπτύσσονται με βραδείς ρυθμούς είναι στο μεγαλύτερο ποσοστό του ακατάλληλο για τις εργασίες που απαιτούν οι οικονομίες μας. Εξάλλου, δεν πρέπει να λησμονείται ότι η νόμιμη μετανάστευση είναι ουσιαστικά μετανάστευση όχι εργαζομένων αλλά ανθρώπων.

Αυτή η πολιτική η οποία έχει ως αποτέλεσμα την είσοδο στις χώρες μας σχεδόν δύο εκατομμυρίων πρόσθετων μεταναστών ετησίως μετατρέπεται ουσιαστικά σε αποικιοποίηση της Ευρώπης. Έως το 2050 ο μη ευρωπαϊκός πληθυσμός, που ανέρχεται ήδη σε περίπου 40 εκατ. άτομα, θα έχει τριπλασιαστεί. Με την ένταξη της Τουρκίας, η Ευρώπη την οποία οικοδομούν οι Βρυξέλλες θα περιλαμβάνει 220 εκατ. Ασιάτες και Αφρικανούς, οι περισσότεροι εκ των οποίων θα ανήκουν στον μουσουλμανικό κόσμο.

Αυτή η αποικιοποίηση του πληθυσμού συνιστά θανάσιμη απειλή για τις χριστιανικές και ανθρωπιστικές αξίες του πολιτισμού μας. Αν θέλουμε να προστατεύσουμε τα νόμιμα δικαιώματα των λαών της Ευρώπης στον αυτοπροσδιορισμό και τη διατήρηση της ταυτότητάς τους, οφείλουμε να αποκαταστήσουμε τα σύνορά μας, να αντιστρέψουμε τη ροή των μεταναστών και να εφαρμόσουμε εκτεταμένες πολιτικές υπέρ της οικογένειας και υπέρ της ζωής. Χρειαζόμαστε μια νέα Ευρώπη, μια «ευρωπαϊκή Ευρώπη», μια Ευρώπη κυρίαρχων κρατών, διότι αυτό είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να εγγυηθεί τα δικαιώματά μας στην υπεράσπιση του πολιτισμού και της ιστορίας μας.

  Jörg Leichtfried (PSE), γραπτώς. – (DE) Το γεγονός ότι στην ΕΕ ζουν περίπου 18,5 εκατομμύρια υπήκοοι τρίτων χωρών δείχνει ξεκάθαρα πως η Ευρώπη χρειάζεται μία κοινή πολιτική μετανάστευσης. Πρέπει να απαλλάξουμε τους πολίτες μας από τις ανησυχίες και τους φόβους τους που αφορούν τη μετανάστευση και να τους κάνουμε να καταλάβουν πως η ρυθμιζόμενη και λογική μετανάστευση είναι οπωσδήποτε αναγκαία για την Ευρώπη σε ορισμένους τομείς. Ωστόσο δεν συμφωνώ με την άποψη που ιδίως οι συντηρητικοί διατυπώνουν σαν ομολογία πίστης ότι το θέμα της δημογραφικής αλλαγής πρέπει να συνδεθεί με το θέμα της διατήρησης του ευρωπαϊκού κοινωνικού προτύπου. Αντίθετα, θα πρέπει να ξεκινήσει μία συζήτηση για το κατά πόσον η εξαιρετικά αυξημένη δημιουργία πλούτου στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής οικονομίας, η οποία πρέπει να εξετάζεται ανεξάρτητα από τη δημογραφική εξέλιξη, πρέπει να συνεισφέρει στο ευρωπαϊκό κοινωνικό πρότυπο με βάση την αλληλεγγύη.

  Kartika Tamara Liotard (GUE/NGL), γραπτώς. – (NL) Απείχα από την ψηφοφορία επί της τροπολογίας 8, διότι, ενώ αναγνωρίζω ότι το πρόβλημα της τυχόν διαρροής εγκεφάλων από αναπτυσσόμενες χώρες προς την Ευρώπη είναι πολύ σοβαρό, αντιμετωπίζω με δυσπιστία τα κίνητρα της Ομάδας ITS που την οδήγησαν στην κατάθεση αυτής της τροπολογίας. Πρέπει να αγωνιστούμε για να αποτρέψουμε τη μαζική έξοδο ατόμων με υψηλή κατάρτιση από τις χώρες τους, ζημιώνοντας έτσι την οικονομία τους, όμως αυτό δεν πρέπει να καμία περίπτωση να εγγράφεται σε μια προσπάθεια εξ ορισμού απόρριψης της μετανάστευσης προς την Ευρώπη.

  David Martin (PSE), γραπτώς. – (EN) Χαιρετίζω αυτή την έκθεση, η οποία έχει ως στόχο τη διευκόλυνση της ζωής των νόμιμων μεταναστών. Παρά το καθεστώς τους, οι νόμιμοι μετανάστες υφίστανται συχνές σκόπιμες και μη σκόπιμες διακρίσεις. Η εισηγήτρια ζητεί τη λήψη σειράς μέτρων για τους νόμιμους μετανάστες, όπως η βελτίωση των εργασιακών δικαιωμάτων, η μεταφορά συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων και λοιπών κοινωνικών παροχών, η αναγνώριση επαγγελματικών προσόντων, οι μακροπρόθεσμες θεωρήσεις πολλαπλών εισόδων, τα οποία στηρίζω στο σύνολό τους.

  Mary Lou McDonald, Søren Bo Søndergaard και Eva-Britt Svensson (GUE/NGL), γραπτώς. – (EN) Η σημερινή μας ψήφος αντικατοπτρίζει την επιθυμία μας για μια αποτελεσματική, ανθρώπινη και βασισμένη στα δικαιώματα προσέγγιση της μετανάστευσης στην Ευρώπη. Οι μετανάστες όλων των κατηγοριών πρέπει να αντιμετωπίζονται ισότιμα και σύμφωνα με τα βέλτιστα πρότυπα προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Επιπλέον, τα κράτη μέλη οφείλουν, ως γενική αρχή, να υποδέχονται τους μετανάστες βάσει των αναγκών των ιδίων των μεταναστών, παράλληλα με τις ανάγκες των οικονομιών των χωρών της Ευρώπης. Η μεταναστευτική πολιτική στο σύνολο της Ευρώπης δεν πρέπει να συμβάλλει στην απώλεια ζωτικών δεξιοτήτων, στη «διαρροή εγκεφάλων» από αναπτυσσόμενες χώρες, τα δε κράτη μέλη και η Επιτροπή της ΕΕ δεν πρέπει να εφαρμόζουν πολιτικές οι οποίες υποσκάπτουν την ανάπτυξη.

  Erik Meijer και Esko Seppänen (GUE/NGL), γραπτώς. – (EN) Ψηφίσαμε υπέρ της τροπολογίας 8. Σε γενικές γραμμές, οι απόψεις μας απέχουν πολύ από αυτές της πολιτικής ομάδας που την κατέθεσε, ιδίως όσον αφορά τους πρόσφυγες, τους μετανάστες και τις εθνοτικές ή θρησκευτικές μειονότητες. Η Ομάδα Ταυτότητα, Παράδοση, Κυριαρχία (ITS) προσπαθεί να εμποδίσει την είσοδο προσφύγων οι οποίοι κινδυνεύουν· απεναντίας, εμείς προσπαθούμε να βοηθήσουμε αυτά τα θύματα καταπίεσης, καταστροφών και φτώχειας. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν πολύ καλά ότι η πλειονότητα των μελών της πολιτικής μας ομάδας δεν επιθυμεί να στηρίξει τροπολογίες της Ομάδας ITS για τη μετανάστευση. Αντίθετα με την κατάσταση των προσφύγων και τις παραδοσιακές μορφές μετανάστευσης, στην περίπτωση της προτεινόμενης προσέλκυσης ιδιαίτερα ειδικευμένων εργαζομένων τα κράτη μέλη της ΕΕ δημιουργούν πρόβλημα στις χώρες προέλευσής τους. Τα ειδικευμένα άτομα σε χώρες όπως η Ινδία, η Νότια Αφρική ή η Βραζιλία είναι πολύ αναγκαία στις εν λόγω χώρες για την απαιτούμενη ανάπτυξη. Τώρα μάλιστα διαπιστώνουμε ότι τέτοια προβλήματα εμφανίζονται ακόμη και στο εσωτερικό των νεότερων κρατών μελών της ΕΕ, της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας, τα οποία χάνουν με ταχείς ρυθμούς ιατρικό προσωπικό και μηχανικούς, οι οποίοι μετακινούνται σε πιο πλούσιες χώρες. Χώρες και επιχειρήσεις που βρίσκονται σε προνομιακή θέση κλέβουν τους εγκεφάλους αυτών των ανθρώπων. Καθόσον δεν επιθυμούμε να υποστηρίξουμε αυτή τη διαρροή εγκεφάλων, υπερψηφίσαμε την εν λόγω τροπολογία.

  Tobias Pflüger (GUE/NGL), γραπτώς. – (DE) Η έκθεση Gruber εξετάζει εν μέρει τη μετανάστευση μόνο από τη σκοπιά της χρησιμότητας του εισερχόμενου εργατικού δυναμικού ως κεφαλαίου. Για παράδειγμα, η έκθεση υπογραμμίζει «τη σημασία της οικοδόμησης σταθερών και νόμιμων εργασιακών σχέσεων μεταξύ των επιχειρήσεων και των εργαζομένων για τη βελτίωση της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας της ΕΕ» και «καλεί, για τον λόγο αυτόν, την Επιτροπή να εξετάσει προσεκτικά τις επιπτώσεις που θα μπορούσε να έχει εν προκειμένω η κυκλική μετανάστευση».

Ενώ τα κατασταλτικά μέτρα σε βάρος μεταναστών και αιτούντων άσυλο δεν συναντούν καμία αντίδραση, πρέπει να υποστηριχτεί «κάθε μέτρο που αποσκοπεί στην ενίσχυση της ελκυστικότητας της Ένωσης για τους πιο ειδικευμένους εργαζόμενους, έτσι ώστε να ικανοποιηθούν οι ανάγκες της αγοράς εργασίας της ΕΕ και να εξασφαλιστεί η ευημερία της Ευρώπης αλλά και να τηρηθούν οι στόχοι της Λισαβόνας».

Προκειμένου να αποτραπούν «οι κίνδυνοι "διαρροής εγκεφάλων"», προβλέπεται ο «επαναπατρισμός» των μεταναστών που μπορούν να εισέλθουν μόνο παράνομα στο Φρούριο Ευρώπη. Η έγκριση του «σχεδίου πολιτικής για τη νόμιμη μετανάστευση» αφορά ιδίως διαδικασίες εισδοχής «που θα μπορούν να ανταποκριθούν άμεσα στις μεταβαλλόμενες ανάγκες της αγοράς εργασίας».

Η μετανάστευση δεν μπορεί να ρυθμιστεί με κριτήριο τη χρησιμότητά της ως κεφάλαιο της ΕΕ. Αντί για τη μετανάστευση προς όφελος των κοινοτικών επιχειρήσεων, προτεραιότητα πρέπει να είναι τα θεμελιώδη και ανθρώπινα δικαιώματα των μεταναστών και των αιτούντων άσυλο. Απορρίπτω την κατάταξη των ανθρώπων βάσει κριτηρίων χρησιμότητας.

  Luís Queiró (PPE-DE), γραπτώς. – (PT) Οι συζητήσεις σχετικά με τη μετανάστευση εστιάζονται υπερβολικά συχνά σε θέματα παράνομων μεταναστευτικών ροών και ως εκ τούτου αγνοούν συχνά τη νόμιμη μετανάστευση, η οποία συνεισφέρει σημαντικά στην οικονομία μας και στον πολιτισμικό μας εμπλουτισμό.

Στο πλαίσιο αυτό, συμφωνούμε με δύο θεμελιώδεις έννοιες: μια σαφής και αποτελεσματική πολιτική για τη νόμιμη μετανάστευση είναι ένα από τα κλειδιά για την επίλυση του ζητήματος της παράνομης μετανάστευσης, ενώ η γενναιόδωρη υποδοχή, βάσει κοινών αρχών, που προάγει την ένταξη και προσαρμογή των αφιχθέντων είναι ζωτικής σημασίας. Εντούτοις, είναι εξίσου αναγκαίο να αναγνωριστεί ότι τα μεταναστευτικά ρεύματα, οι κοινότητες των μεταναστών και οι χώρες φιλοξενίας έχουν διαφορετικές παραδόσεις, έθιμα και μνήμες και ότι οι διαφορές αυτές δεν μπορεί να αγνοηθούν.

Ένα άλλο ζήτημα που εξετάζεται σε αυτή τη συζήτηση είναι η μετανάστευση υπό όρους. Η ιδέα μιας «μπλε κάρτας» που θα διευκολύνει την είσοδο και τις μετακινήσεις μπορεί να αποδειχθεί ενδιαφέρουσα, παρότι μοιάζει υπερβολικά περίπλοκη. Εν πάση περιπτώσει, το κεντρικό ζήτημα πρέπει να είναι ο παράγοντας της ελκυστικότητας, ιδίως σε ακαδημαϊκό επίπεδο. Έτσι, είναι αναγκαίο να ευαισθητοποιήσουμε τα εκπαιδευτικά ιδρύματα για την ανάγκη προσέλκυσης φοιτητών από άλλες περιοχές του κόσμου. Εγώ πάντως στηρίζω οπωσδήποτε αυτόν τον στόχο.

  Carl Schlyter (Verts/ALE), γραπτώς. – (SV) Το σουηδικό Κόμμα των Πρασίνων υποστηρίζει και επιθυμεί μια φιλελεύθερη μεταναστευτική πολιτική. Στην έκθεση αυτή περιλαμβάνονται πολλά θετικά στοιχεία τα οποία κατατείνουν προς τον στόχο αυτόν. Εντούτοις, θεωρώ ότι μια οδηγία πλαίσιο σε αυτόν τον τομέα θα μειώσει τις δυνατότητες μετανάστευσης των ανθρώπων, και όχι το αντίστροφο. Άλλωστε, η πρόταση δημιουργεί κίνδυνο εντατικοποίησης της διαρροής εγκεφάλων η οποία πλήττει τις αναπτυσσόμενες χώρες και την οποία εκμεταλλεύεται κυνικά η ΕΕ για τη δική της ανάπτυξη. Ως εκ τούτου, απέχω από την τελική ψηφοφορία.

  Geoffrey Van Orden (PPE-DE), γραπτώς. – (EN) Αποτελεί επικίνδυνο σφάλμα η αντίληψη ότι η δημογραφική μεταβολή του εγχώριου πληθυσμού μας απαιτεί ευρείας κλίμακας μετανάστευση από άτομα που προέρχονται από διαφορετικές, συχνά εχθρικές, κουλτούρες και κοινωνίες, με όλες τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει αυτό για την εθνική μας συνοχή και ταυτότητα, την πλήρη ενσωμάτωση του μόνιμου πληθυσμού μεταναστών στις χώρες μας, τον αντίκτυπο στις δημόσιες υπηρεσίες μας, καθώς και στη δημόσια υγεία και την εθνική και δημόσια ασφάλεια.

Αντιτίθεμαι πλήρως στη μεταφορά αρμοδιοτήτων ή ευθυνών από τις εθνικές αρχές στην ΕΕ όσον αφορά τους ελέγχους των εθνικών μας συνόρων και τις πολιτικές μετανάστευσης και ασύλου. Συνεπώς, καταψήφισα αυτή την έκθεση.

- Έκθεση Javier Moreno Sánchez (A6-0323/2007)

  Hubert Pirker (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, ενέκρινα την έκθεση γιατί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε εδώ μια ολοκληρωμένη στρατηγική για την καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων και της παράνομης μετανάστευσης. Επίσης, στείλαμε ως Κοινοβούλιο το σαφές μήνυμα ότι «παράνομος» σημαίνει και «όχι νόμιμος» και αυτό πρέπει να αντιμετωπίζεται ανάλογα. Θεωρώ ιδιαίτερα σημαντική τη διευκρίνιση ότι δεν θα υπάρξει κατανομή των παράνομων μεταναστών βάσει ποσοστώσεων σε όλα τα κράτη μέλη και ότι δεν θα επιτρέπονται πλέον οι μαζικές νομιμοποιήσεις σαν αυτές που γίνονταν τα τελευταία χρόνια. Έτσι θα αποφευχθεί το «φαινόμενο της προσέλκυσης» και θα καταπολεμηθεί έμμεσα η εμπορία ανθρώπων.

  Frank Vanhecke (ITS). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, η έκθεση σχετικά με τις προτεραιότητες πολιτικής για την καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης υπηκόων τρίτων χωρών, την οποία μόλις εγκρίναμε, σίγουρα δεν είναι η χειρότερη έκθεση που έχει ποτέ εγκριθεί από αυτό το Σώμα· άλλωστε, περιλαμβάνει ορισμένες πολύ ενδιαφέρουσες συστάσεις, εξακολουθώ όμως να πιστεύω ότι η έκθεση δεν προσφέρει μια πλήρη εικόνα και γι’ αυτό δεν την ενέκρινα με την ψήφο μου.

Το μεταναστευτικό πρόβλημα στην Ευρώπη κινδυνεύει να αποτελέσει το πρόβλημα του αιώνα που διανύουμε –ακόμη και σήμερα, μπορεί κάλλιστα να είναι το πρόβλημα του ερχόμενου αιώνα– και η παράνομη μετανάστευση είναι σημαντικό τμήμα αυτού του προβλήματος. Συνεπώς, θα μπορούσαμε ίσως να αναμένουμε την τήρηση πολύ αυστηρότερης στάσης, ιδίως έναντι των διαδοχικών κυμάτων νομιμοποίησης στις διάφορες χώρες της Ευρώπης. Εξάλλου, αυτά έχουν ως αποτέλεσμα να προσελκύουν ανθρώπους οι οποίοι εν τέλει θα εξαπλωθούν σε ολόκληρη την Ένωση, σε όλα τα κράτη μέλη.

Στην πραγματικότητα το θέμα είναι απλό, και έπρεπε να έχουμε το θάρρος να το εκφράσουμε λεκτικά. Η παράνομη μετανάστευση δεν μπορεί να γίνεται ανεκτή. Οι παράνομοι μετανάστες πρέπει να εντοπιστούν και πρέπει να φανούμε αποφασιστικοί και να τους στείλουμε στις χώρες προέλευσής τους με ανθρωπιστικό τρόπο. Όσοι δεν τολμούν να το δηλώσουν αυτό, και ως εκ τούτου δεν πρόκειται επίσης να τολμήσουν να το υλοποιήσουν, θα δημιουργήσουν τεράστια προβλήματα τα οποία θα κοστίσουν εν τέλει πολύ ακριβά στην ευημερία και τον πολιτισμό μας.

  Koenraad Dillen (ITS). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, όταν μελετούμε την έκθεση Moreno Sánchez αυτομάτως έρχεται στο μυαλό το ολλανδικό ρητό «zachte heelmeesters maken stinkende wonden», το οποίο σημαίνει ότι οι δύσκολες εποχές απαιτούν δύσκολα μέτρα. Όπως ήδη ανέφερε ο συνάδελφός μου κ. Vanhecke, ενώ ορισμένες από τις προτάσεις της έκθεσης συνιστούν βήμα προς την ορθή κατεύθυνση, σε γενικές γραμμές το Κοινοβούλιο εξακολουθεί να εφαρμόζει μια χλιαρή προσέγγιση, η οποία δεν είναι πολύ ελπιδοφόρα για μια αποτελεσματική και αυστηρή ευρωπαϊκή πολιτική καταπολέμησης της παράνομης μετανάστευσης. Το Κοινοβούλιο αρνήθηκε, λόγου χάρη, να καταστήσει σαφές ότι τα μέτρα νομιμοποίησης που εφαρμόζονται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες είναι στην πραγματικότητα ένα από τα σημαντικότερα, αν όχι το σημαντικότερο, αίτια της παράνομης μετανάστευσης, λόγω της ελκυστικής εικόνας που προβάλλουν στις χώρες προέλευσης των μεταναστών.

Οι παράνομοι μετανάστες δεν πρέπει να νομιμοποιούνται, αλλά πρέπει να αναζητούνται μεθοδικά και να απελαύνονται με αποφασιστικό αλλά ανθρωπιστικό τρόπο. Αντίθετα με τα όσα υπονοεί το Κοινοβούλιο, η ρητή διατύπωση αυτού του πολιτικού μηνύματος δεν σχετίζεται καθόλου με τη λεγόμενη ξενοφοβία. Εκτός από μια αυστηρή πολιτική απελάσεων, την εφαρμογή εντατικών ελέγχων στα σύνορα, και τη σύναψη συμφωνιών με τρίτα κράτη για τον επαναπατρισμό των υπηκόων τους, τα κέντρα προσφύγων στην περιοχή προέλευσης μπορούν να προσφέρουν κάποια ανακούφιση, όμως και αυτό απορρίφθηκε από το Κοινοβούλιο. Για τους λόγους αυτούς, καταψήφισα την υπό εξέταση έκθεση.

  Jan Andersson, Göran Färm, Anna Hedh και Inger Segelström (PSE), γραπτώς. – (SV) Εμείς, οι Σοσιαλδημοκράτες, επιθυμούμε μια ανθρωπιστική πολιτική για τη μετανάστευση και τους πρόσφυγες στην ΕΕ η οποία να στηρίζεται στην αλληλεγγύη, να επιδιώκει την αύξηση της διασυνοριακής κινητικότητας με υπεύθυνο τρόπο και να εγγυάται την προστασία όλων όσοι την έχουν ανάγκη. Εντούτοις, δεν επιθυμούμε μια μόνιμη δύναμη ελέγχου των συνόρων η οποία θα χρηματοδοτείται από την ΕΕ. Τα κράτη μέλη είναι υπεύθυνα για τη φύλαξη των συνόρων τους. Οι κοινοτικές επιχειρήσεις πρέπει να είναι ανάλογες των αναγκών και να στηρίζονται σε έρευνες. Ως εκ τούτου, επιλέξαμε να απόσχουμε από την ψηφοφορία επί της παραγράφου 37.

Όσον αφορά την παράγραφο 18, σχετικά με την αναθεώρηση της βασικής αρχής του κανονισμού Δουβλίνο II, θεωρούμε ότι η συζήτηση της εν λόγω αρχής είναι εύλογη, αλλά πρέπει να διεξαχθεί σε ευρύτερο πλαίσιο και ως τμήμα μιας συζήτησης της κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής για τη μετανάστευση και τους πρόσφυγες συνολικά.

  Gérard Deprez (ALDE), γραπτώς. – (FR) Στηρίζω πλήρως αυτή την εξαίρετη έκθεση και θέλω να προσθέσω τρία δικά μου σχόλια επί του θέματος.

Πρώτον, πρέπει να απαλλαγούμε από την ψευδαίσθηση ότι μια ενεργός πολιτική για τη νόμιμη μετανάστευση θα θέσει τέρμα στην παράνομη ροή μεταναστών στις χώρες μας. Μια ενεργός πολιτική για τη νόμιμη μετανάστευση, εξ ορισμού, θα καθορίζεται αποκλειστικά από τις δικές μας ανάγκες, ενώ η παράνομη μετανάστευση θα αντιστοιχεί στις ανάγκες εκείνων –και υπάρχουν επί του παρόντος δεκάδες εκατομμύρια τέτοιοι άνθρωποι, κυρίως στην Αφρική– οι οποίοι επιθυμούν να έρθουν στην Ευρώπη για να ξεφύγουν από τον πόλεμο, τις διώξεις, τη φτώχεια ή, απλούστατα, την απουσία μελλοντικών προοπτικών για τους ίδιους και τα παιδιά τους.

Δεύτερον, ο έλεγχος των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ και η καταπολέμηση των δικτύων διακινητών παράνομων μεταναστών θα παραμείνει, δυστυχώς, πολιτική προτεραιότητα για πολλά ακόμη χρόνια διότι στην πραγματικότητα η εμπορία της ανθρώπινης δυστυχίας βρίσκεται στα χέρια εγκληματικών συμμοριών. Η καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης δεν στρέφεται συνεπώς «κατά» των ιδίων των παράνομων μεταναστών: είναι τμήμα του αγώνα κατά του οργανωμένου εγκλήματος, τον οποίο πρέπει να κερδίσουμε όλοι μαζί.

Τρίτον, και τελευταίο, πρέπει παράλληλα να συνεχίσουμε τις ακούραστες προσπάθειές μας για την καταπολέμηση της φτώχειας, και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω της από κοινού ανάπτυξης στην Αφρική.

  Patrick Gaubert (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Χαιρετίζω την έγκριση αυτής της έκθεσης, η οποία παρουσιάζει μια ισορροπημένη και ρεαλιστική εικόνα του θέματος της μετανάστευσης και έχει εξασφαλίσει ευρεία συναίνεση, όπως ήλπιζε και η εισηγήτρια.

Η έκθεση έρχεται την κατάλληλη στιγμή αν λάβουμε υπόψη τα πρόσφατα γεγονότα και δούμε τα κράτη μέλη να προσπαθούν, το ένα μετά το άλλο, να προσαρμόσουν τη νομοθεσία τους ώστε να ανταποκριθούν όσο καλύτερα μπορούν στην εισροή μεταναστών.

Στην πράξη όλοι γνωρίζουμε ότι η κλίμακα του μεταναστευτικού φαινομένου υπερβαίνει τις ικανότητες των ενδιαφερόμενων χωρών να ελέγξουν από μόνες τους αυτά τα γεγονότα και ότι απαιτείται, ως εκ τούτου, μια σφαιρική και συνεκτική προσέγγιση σε ευρωπαϊκό επίπεδο, όπως ορθώς επισημαίνεται στην έκθεση.

Στο κείμενο αναφέρεται μια σειρά από προτεραιότητες: καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων, σεβασμός του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών κατά την εφαρμογή μέτρων αποτροπής της παράνομης μετανάστευσης, ενίσχυση της συνεργασίας με τρίτες χώρες, λήψη των αυστηρών μέτρων που απαιτούνται για την καταπολέμηση της παράνομης εργασίας και, τέλος, ανάγκη εφαρμογής μιας υπεύθυνης πολιτικής επαναπατρισμού.

Για τους λόγους αυτούς, υποστήριξα την έγκριση της έκθεσης κατά την τελική ψηφοφορία στην Ολομέλεια.

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Αν και περιλαμβάνει ορισμένα στοιχεία με τα οποία συμφωνούμε, η έκθεση αυτή υιοθετεί επίσης μια κατασταλτική και προσανατολισμένη στην ασφάλεια αντίληψη της «παράνομης μετανάστευσης».

Αν και σε μικρότερο βαθμό όσον αφορά συγκεκριμένες πτυχές, η έκθεση τάσσεται υπέρ της ανάπτυξης των βασικών αξόνων των τρεχουσών κατευθυντηρίων γραμμών και αποφάσεων της ΕΕ για τη μετανάστευση, όπως: η λεγόμενη «ευρωπαϊκή πολιτική επιστροφής» ή, με άλλα λόγια, ο επαναπατρισμός· η δράση του Frontex ως προς τις περιπολίες και τον έλεγχο των συνόρων· τα λεγόμενα «κέντρα προσωρινής υποδοχής»· η ανάπτυξη βιομετρικών εργαλείων, ή οι λεγόμενες «συμφωνίες επανεισδοχής». Στην έκθεση προτείνεται επίσης η σύσταση «ευρωπαϊκού δικτύου περιπολιών», «ευρωπαϊκού συστήματος παρακολούθησης» στα θαλάσσια σύνορα, ακόμη και ένα σύστημα «αυτοματοποιημένου συστήματος διαχείρισης εισόδου-εξόδου στην επικράτεια της Ένωσης».

Με άλλα λόγια, σκοπός της έκθεσης είναι να ενισχυθεί η προσανατολισμένη στην ασφάλεια πολιτική της ΕΕ για την ποινικοποίηση της «παράνομης μετανάστευσης» μετατρέποντάς την σε μια κοινή ευρωπαϊκή πολιτική η οποία είναι κατασταλτική, περιλαμβάνει σκοτεινά συστήματα πληροφοριών και προβλέπει μέτρα και υποδομές για την κράτηση και απέλαση των μεταναστών. Όλα αυτά τα απορρίπτουμε κατηγορηματικά.

Η εφαρμογή μιας τέτοιας πολιτικής οδήγησε τις αρχές ενός κράτους μέλους να ασκήσουν διώξεις κατά επτά τυνησίων αλιέων επειδή έσωσαν 44 άτομα τα οποία κινδύνευαν να πνιγούν στη θάλασσα, παρά το γεγονός ότι η πράξη τους αυτή είναι σύμφωνη με το διεθνές ναυτικό δίκαιο.

  Carl Lang (ITS), γραπτώς. – (FR) Τα επίσημα στοιχεία το αποδεικνύουν: η Ευρώπη κατακλύζεται από παράνομους μετανάστες. Έχει αποδειχθεί εντελώς ανίκανη να ελέγξει τα εξωτερικά της σύνορα. Η ετήσια έκθεση στην οποία παρουσιάζονται οι δραστηριότητες του Eurodac το 2006, που είναι το βιομετρικό εργαλείο που χρησιμοποιεί η Ευρώπη για τον έλεγχο των αιτήσεων ασύλου, καταδεικνύει ότι ο καταγεγραμμένος αριθμός των ανθρώπων που διέσχισαν παρανόμως ένα από τα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης σημείωσε αύξηση κατά 64% το 2005.

Στην έκθεση την οποία παρουσίασε ο κ. Moreno προτείνεται μια σειρά προσεγγίσεων οι οποίες υποτίθεται ότι θα θέσουν τέρμα σε αυτό το φαινόμενο, το οποίο αυξάνεται εκθετικά. Φρονώ ότι είναι η μία πιο άχρηστη από την άλλη, για να μην πω ότι είναι μάλλον αντιπαραγωγικές.

Για παράδειγμα, πώς μπορεί να μας ικανοποιεί η ιδέα ότι η ενθάρρυνση της νόμιμης μετανάστευσης, και μάλιστα κυρίως μέσω της ευρωπαϊκής «μπλε κάρτας», η οποία είναι ουσιαστικά μια ευρωπαϊκή άδεια εργασίας για μετανάστες, θα μειώσει το επίπεδο της παράνομης μετανάστευσης; Αυτό είναι βλακώδες. Αν ανοίξετε τις πόρτες σε κάποιους τις ανοίγετε σε όλους.

Ποιος είναι ο λόγος της δημιουργίας μιας βάσης βιομετρικών δεδομένων για την καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης; Γιατί να σχεδιάζουμε τη διάθεση ακόμη περισσότερου ανθρώπινου δυναμικού και πόρων στον ευρωπαϊκό οργανισμό ελέγχου των συνόρων, τον Frontex, όταν τα εν λόγω σύνορα, είτε είναι εσωτερικά είτε εξωτερικά, θα εξακολουθήσουν να μην προστατεύονται σωστά από τα κράτη μέλη;

Για μια ακόμη φορά οι ευρωπαϊκές αρχές κατάφεραν να εντοπίσουν ένα πρόβλημα αλλά αποδείχθηκαν ανίκανες να το λύσουν, καθώς παρασύρονται από μια ιδεολογία που έχει ως βάση τον «μεταναστευτισμό» και τον διεθνισμό.

  Janusz Lewandowski (PPE-DE), γραπτώς. – (PL) Κύριε Πρόεδρε, η μετανάστευση, τόσο η νόμιμη όσο και η παράνομη, έχει αναγνωριστεί ως μια από τις κυριότερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Πέρα από τα διαδικαστικά και νομικά θέματα, η τραγική ανθρώπινη διάσταση αυτού του φαινομένου καθίσταται ολοένα και πιο εμφανής. Επισκέφθηκα κέντρα υποδοχής αφρικανών προσφύγων στη Μάλτα και συζήτησα τα θέματα αυτά με εκπροσώπους των υπηρεσιών που περιπολούν τη Μεσόγειο αλλά και με υπεύθυνους αξιωματούχους. Την περίοδο που βρισκόμουν εκεί έγινε γνωστή η είδηση της τραγωδίας που έπληξε την τσετσενική οικογένεια στην περιοχή Bieszczady, επιβεβαιώνοντας τον παγκόσμιο χαρακτήρα αυτού του φαινομένου. Καθόσον προέρχομαι από μια χώρα η οποία επί αιώνες ήταν πηγή πολιτικής και οικονομικής μετανάστευσης, μου είναι δύσκολο να αδιαφορήσω για την τραγωδία των προσφύγων για τους οποίους η Ένωση είναι μια Γη της Επαγγελίας.

Από αυτή την προοπτική εξετάζω τις δύο εκθέσεις στις οποίες στηρίζεται η σημερινή συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Τα έγγραφα αυτά παρουσιάζουν μια επισκόπηση της κλίμακας του προβλήματος της μετανάστευσης και της τρέχουσας κατάστασης της κοινοτικής πολιτικής σε αυτόν τον τομέα. Συμφωνώ με την άποψη ότι, λόγω της δημογραφικής της κατάστασης, η Ευρώπη χρειάζεται ελεγχόμενους διαύλους μετανάστευσης οι οποίοι θα μπορούσαν να καλύψουν τις ελλείψεις εργατικού δυναμικού και να μειώσουν επίσης την έκταση της υπόγειας οικονομίας και των συνδεόμενων με αυτήν προβλημάτων.

Όλα αυτά τα θέματα έχουν αναγνωριστεί από τον Frontex, τον ειδικευμένο οργανισμό της Ένωσης. Οι προτεινόμενες λύσεις, ειδικότερα η λεγόμενη «κατανομή των βαρών», χρήζουν σοβαρής μελέτης.

Η εγκαινίαση μιας κοινοτικής μεταναστευτικής πολιτικής σε ορθή νομική και οικονομική βάση είχε καθυστερήσει πολύ. Κάλλιο αργά παρά ποτέ!

  Astrid Lulling (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Ψήφισα υπέρ της έκθεσης σχετικά με τις προτεραιότητες πολιτικής για την καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης υπηκόων τρίτων χωρών και θέλω να υπογραμμίσω ότι ο έλεγχος της εισροής μεταναστών στην Ευρώπη, κυρίως από τρίτες χώρες, είναι μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι ευρωπαίοι πολιτικοί ιθύνοντες.

Καθώς διανύουμε τον 21ο αιώνα, η εμπορία ανθρώπων είναι εντελώς απαράδεκτη, πρέπει δε να βρούμε τρόπο να εξαλείψουμε αυτή τη φρικτή δραστηριότητα και να θέσουμε τέρμα στις προσωπικές τραγωδίες που την συνοδεύουν. Για να επιτύχουμε αυτόν τον στόχο, είναι αναγκαίο να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης σε ευρωπαϊκή κλίμακα, διότι, εάν ένα κράτος μέλος ανοίγει τις πύλες του στη λαθραία μετανάστευση, ασκεί πίεση και σε όλα τα υπόλοιπα.

Η εφαρμογή ενός σχεδίου πολιτικής για τη νόμιμη μετανάστευση πρέπει να περιλαμβάνει την καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης, καθότι τα δύο αυτά φαινόμενα είναι στενά συνδεδεμένα.

Εκείνο που απουσιάζει από τη συγκεκριμένη έκθεση είναι οι συγκεκριμένες προτάσεις που θα μας επέτρεπαν να σχεδιάσουμε μια λύση που θα θέσει τέρμα στη λαθραία μετανάστευση μεγάλης κλίμακας και θα αποθαρρύνει τους διακινητές. Στην Ιταλία, λόγου χάρη, η θέσπιση ποσοστώσεων για την οικονομική μετανάστευση δεν μείωσε το επίπεδο της παράνομης μετανάστευσης στην εν λόγω χώρα. Συνέβη μάλιστα το ακριβώς αντίθετο, δεδομένου ότι η ανακοίνωση ετήσιων ποσοστώσεων προκάλεσε αύξηση του αριθμού των παράνομων μεταναστών που είναι διατεθειμένοι να διακινδυνεύσουν τη ζωή τους για να εισέλθουν στο έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

  David Martin (PSE), γραπτώς. – (EN) Χαιρετίζω αυτή την έκθεση, στην οποία ζητείται κατ’ ουσία η εφαρμογή μιας αυστηρής πολιτικής για την καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης βάσει της αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών μελών και της συνεργασίας με τρίτες χώρες, διασφαλίζοντας συγχρόνως τον πλήρη σεβασμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ατόμου.

  Andreas Mölzer (ITS), γραπτώς. – (DE) Παρά τα πολλά εκατομμύρια χρηματοδότησης, οι χώρες προέλευσης δεν είναι πρόθυμες να συνεργαστούν. Όμως ο επαναπατρισμός των παράνομων μεταναστών πρέπει να γίνει επιτέλους υποχρέωσή τους. Αλλά και η ΕΕ δείχνει μεγάλη αμέλεια όταν δεν διαθέτει επαρκείς πόρους για την ασφάλεια των εξωτερικών συνόρων της ή εγκαθιστά τους συλληφθέντες λαθρομετανάστεςσε κέντρα υποδοχής μέχρι τον επαναπατρισμό τους για να αποφύγει να εξαφανιστούν, για να μη μιλήσουμε για τον οργανισμό προστασίας των συνόρων που κάνει διακοπές την κύρια περίοδο της μετανάστευσης.

Επιπροσθέτως, οι Βρυξέλλες δεν αναγνώρισαν έγκαιρα την απειλή που ενδεχομένως συνιστούν οι μουσουλμάνοι μετανάστες. Αν η ΕΕ δεν ξυπνήσει σύντομα, δεν απαγορεύσει την είσοδο ακραίων μουσουλμάνων και δεν σταματήσει τη μετανάστευση και πολιτογράφηση πολιτών από μουσουλμανικές χώρες, δεν θα πρέπει μόνο να ζούμε με τον διαρκή φόβο των τρομοκρατικών επιθέσεων, αλλά σύντομα θα είμαστε ξένοι στην ίδια μας τη χώρα.

Η παρούσα έκθεση δεν ασχολείται αρκετά με αυτά τα προβλήματα και γι’ αυτό είμαι δυστυχώς υποχρεωμένος να την καταψηφίσω παρά τις καλές προσεγγίσεις που περιλαμβάνει.

  Luís Queiró (PPE-DE), γραπτώς. – (PT) Η αποτελεσματική πολιτική παρέμβαση στον τομέα της παράνομης μετανάστευσης πρέπει να επιδρά σε δύο πτυχές του προβλήματος, στην προέλευση και στον προορισμό: με άλλα λόγια, όπως αναφέρεται στο εγκριθέν ψήφισμα, οι αρχές «των χωρών προέλευσης, καθώς και η ενίσχυση του νομικού πλαισίου για την καταπολέμηση των δικτύων εμπορίας, την καταπολέμηση της παράνομης εργασίας και της εμπορίας ανθρώπων» αποτελούν ουσιώδες τμήμα της καταπολέμησης του φαινομένου. Χωρίς την επίδειξη αυστηρότητας σε αυτούς τους τομείς, οι όποιες λύσεις θα είναι ανεπαρκείς, παρότι αυτές περιλαμβάνουν και άλλες παραμέτρους, όπως η αναπτυξιακή συνεργασία και η δράση υπέρ της νόμιμης μετανάστευσης.

Επιπλέον, όπως δηλώσαμε στην έκθεση σχετικά με την ευρωπαϊκή θαλάσσια στρατηγική, κάθε μεταναστευτική πολιτική που επιδιώκει να είναι αποτελεσματική εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης «απαιτεί», όπως αναφέρεται σε αυτό το ψήφισμα, «τον σεβασμό εκ μέρους των κρατών μελών των ακόλουθων αρχών: αλληλεγγύη, συνυπευθυνότητα, αμοιβαία εμπιστοσύνη και διαφάνεια». Συμφωνούμε πλήρως με αυτές τις αρχές.

  Carl Schlyter (Verts/ALE), γραπτώς. – (SV) Καταψηφίζω την έκθεση στην τελική ψηφοφορία διότι τάσσομαι κατά του FRONTEX και μιας συνοριακής αστυνομίας της ΕΕ, η λογοδοσία των οποίων θα είναι δύσκολο να εξασφαλιστεί. Στο κείμενο της έκθεσης εκφράζεται ενθουσιασμός για δαπανηρά και αναποτελεσματικά βιομετρικά δεδομένα στα διαβατήρια και τις θεωρήσεις, τα οποία επιπλέον θέτουν σε κίνδυνο την ακεραιότητα του ατόμου. Η ΕΕ εκμεταλλεύεται κυνικά τη δύσκολη κατάσταση των προσφύγων για να αποκτήσει εξουσίες ελέγχου των συνόρων μας.

- Εκθέσεις Gruber (A6-0322/2007), Moreno Sánchez (A6-0323/2007)

  Philip Bradbourn (PPE-DE), γραπτώς. – (EN) Οι βρετανοί Συντηρητικοί καταψήφισαν τις εκθέσεις σχετικά με τη μετανάστευση, διότι το θέμα της μετανάστευσης είναι αποκλειστικά υπόθεση των κρατών μελών και διακυβερνητικής συνεργασίας. Οι αναφορές στο σχέδιο μεταρρυθμιστικής Συνθήκης και η επέκταση της ψηφοφορίας με ειδική πλειοψηφία δεν είναι μέθοδοι που προσφέρονται για τον χειρισμό των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η ΕΕ. Οι προκρούστειες λύσεις δεν λειτουργούν στο θέμα της μετανάστευσης.

  Proinsias De Rossa (PSE), γραπτώς. – (EN) Επιμένοντας ότι οι σύζυγοι υπηκόων της ΕΕ που δεν προέρχονται από χώρες της ΕΕ πρέπει να έχουν ζήσει σε κάποιο άλλο κράτος μέλος της ΕΕ προτού αποκτήσουν δικαίωμα διαμονής στην Ιρλανδία, φρονώ ότι η κυβέρνηση παραβιάζει την οδηγία του 2004. Επιπλέον, η διάκριση των συζύγων πολιτών της ΕΕ που δεν έχουν την ιρλανδική υπηκοότητα όσον αφορά την έκδοση αποφάσεων απέλασης αντίκειται στην κοινοτική νομοθεσία, η οποία απαγορεύει τις διακρίσεις βάσει εθνικότητας.

Υπενθυμίζω στην Επιτροπή ότι, το 2006, ενημέρωσε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ότι η οδηγία του 2004 σχετικά με τις προϋποθέσεις διαμονής πρέπει να ερμηνεύεται από τα κράτη μέλη με βάση τις αποφάσεις του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων του Ιουλίου 2002 (υπόθεση αριθ. C/459/99 (MRAX)) και του Απριλίου 2005 (υπόθεση αριθ. C/157/03). Οι εν λόγω αποφάσεις ορίζουν ότι το δικαίωμα εισόδου και διαμονής στην Κοινότητα υπηκόων τρίτων χωρών που είναι μέλη οικογένειας πολίτη της ΕΕ απορρέει από τη σχέση αυτή, και δεν εξαρτάται από τη νομιμότητα της προηγούμενης διαμονής τους στην Κοινότητα ούτε από την κατοχή άδειας διαμονής ή άλλης άδειας που έχει εκδοθεί από τρίτο κράτος μέλος. Οι ενέργειες της Ιρλανδίας αποτελούν σαφή παραβίαση αυτών των δικαστικών αποφάσεων. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή υποχρεούται δυνάμει των Συνθηκών να λάβει μέτρα κατά της ιρλανδικής κυβέρνησης.