Indeks 
 Poprzedni 
 Następny 
 Pełny tekst 
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Wybrany dokument :

Teksty złożone :

RC-B6-0363/2007

Debaty :

PV 26/09/2007 - 12
CRE 26/09/2007 - 12

Głosowanie :

PV 27/09/2007 - 9.5
CRE 27/09/2007 - 9.5
Wyjaśnienia do głosowania

Teksty przyjęte :


Pełne sprawozdanie z obrad
Czwartek, 27 września 2007 r. - Strasburg Wydanie Dz.U.

14. Wyjaśnienia dotyczące sposobu głosowania
Protokół
  

Sprawozdanie: Descamps (A6-0296/2007)

 
  
MPphoto
 
 

  Milan Gaľa (PPE-DE). – (SK) Dziękuję za pozwolenie zabrania głosu oraz Marie-Helene Descamps za jej sprawozdanie, które posuwa naprzód proces zdigitalizowania bibliotek w Unii Europejskiej.

Głosowałam za poparciem proponowanego dokumentu, ponieważ proces cyfrowania książek, filmów oraz nagrań audio i video, realizowany we wszystkich państwach członkowskich, jest powolny i fragmentaryczny. Uważam, że należy skoncentrować uwagę na koordynacji tych krajowych inicjatyw, a przede wszystkim ochronie materiału w formie cyfrowej. Na szczeblu europejskim należy poświęcić szczególną uwagę zachowywaniu cyfrowych kopii. Utworzenie cyfrowej kopii ksiązki lub filmu niekoniecznie gwarantuje jej lub jego długoterminową ochronę.

Wszystkie materiały w formie cyfrowej, zarówno materiały zdigitalizowane, jak i te powstałe w formacie cyfrowym muszą być przechowywane w taki sposób, aby były stale dostępne. Nasze doświadczenie w przechowywaniu materiałów w formie cyfrowej jest niewielkie. Jeśli nie będziemy mieć spójnej strategii, cyfrowanie na małą skalę może doprowadzić do obniżenia wartości poczynionej inwestycji.

 
  
MPphoto
 
 

  Jean-Pierre Audy (PPE-DE), na piśmie. – (FR) Głosowałem za przyjęciem tego bardzo solidnego sprawozdania autorstwa mojej szanownej koleżanki Marie-Hélène Descamps w sprawie utworzenia europejskiej biblioteki cyfrowej, aby nasze dziedzictwo kulturowe i naukowe stało się powszechnie dostępne we wszystkich europejskich językach.

Pisząc te słowa, pragnę złożyć hołd poprzedniemu prezydentowi Francji Jacquesowi Chiracowi, który wraz z pięcioma innymi głowami państw Unii Europejskiej – podjął w kwietniu 2005 r. inicjatywę, która zapoczątkowała ten projekt. Cieszę się, że Parlament Europejski wysyła Komisji wyraźny sygnał, iż powinna potraktować ten projekt jako swój priorytet. Jestem również zadowolony z możliwych rozwiązań dla problemów operacyjnych: koordynacja wszystkich bibliotek cyfrowych w Europie, publiczny dostęp oraz współpraca z różnymi partnerami w tym obszarze, w szczególności z pisarzami, wydawcami czy też na przykład z księgarniami.

Jest to narzędzie, które zasługuje na nasze poparcie, bowiem przyczyni się do walki z ignorancją, a tym samym promowania demokracji, pokoju i dobrobytu. Dobra robota, Marie-Hélène Descamps!

 
  
MPphoto
 
 

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), na piśmie. (PT) Przedmiotowe sprawozdanie dotyczy zalecenia Komisji Europejskiej z dnia 21 sierpnia 2006 r., które wzywa państwa członkowskie do skoordynowania ich wysiłków w celu osiągnięcia synergii na szczeblu europejskim w dziedzinie cyfrowania oraz które proponuje utworzenie europejskiej biblioteki cyfrowej w formie wspólnego wielojęzycznego dostępu do europejskiego dziedzictwa kulturowego. W dniu 13 listopada 2006 r. Rada jednogłośnie przyjęła te zalecenia.

Parlament Europejski przyjął przedmiotowe zalecenie, ale złożył szereg wniosków w celu uzyskania większej klarowności, pamiętając przy tym o licznych problemach, które mogą się pojawić np. podczas pracy nad organizacją koncepcyjną i techniczną wszystkich kategorii materiału kulturowego w odniesieniu do różnych etapów, o których należy pamiętać oraz potencjał materiału tekstowego nieobjętego prawami autorskimi.

Mimo że możemy mieć pewne wątpliwości co do różnych propozycji zawartych w rezolucji Parlamentu Europejskiego, głosowaliśmy za przyjęciem tej koncepcji, przy czym wskazujemy na konieczność ochrony praw autorskich, obrony różnorodności językowej i kulturowej, osiągnięcia solidarności i spójności gospodarczej oraz społecznej, aby dołożyć wszelkich starań, by interesujący pomysł nie stał się kolejnym źródłem dyskryminacji i wykluczenia społecznego.

 
  
MPphoto
 
 

  Carl Schlyter (Verts/ALE), na piśmie. − (SV) Biblioteka dzieł wolnych od praw autorskich jest doskonałym pomysłem, UE nie będzie się wtrąć i bałaganić. Dlatego wstrzymuję się od głosu. Dobry pomysł (+), UE to opóźni z powodu swojej biurokracji (-) = wstrzymanie się od głosu.

 
  
  

Sprawozdanie: Zatloukal (A6-0326/2007)

 
  
MPphoto
 
 

  Jean-Pierre Audy (PPE-DE), na piśmie. -(FR) Głosowałem za przyjęciem doskonałego sprawozdania z własnej inicjatywy autorstwa mojego czeskiego kolegi Thomáša Zatloukala w sprawie skuteczności i sprawiedliwości w edukacji europejskiej i systemach szkoleniowych, które powstało jako odpowiedź na komunikat Komisji Europejskiej.

Uczenie się i szkolenie przez całe życie są niezwykle ważne, podobnie jak ustanowienie europejskich ram kwalifikacji dla uczenia się przez całe życie, które umożliwią uznanie osiągnięć w kształceniu oraz pozwolą na czytelne i przejrzyste zmiany kierunków kształcenia. Jestem również zwolennikiem wprowadzenia do edukacji i systemów szkoleniowych nowej kultury oceniania wraz z wiarygodnymi środkami pomiaru.

Inwestowanie w uczenie się i szkolenie przez całe życie ma zasadnicze znaczenie dla spójności społecznej, a także wyposaży ludzi w umiejętności konieczne do skuteczniejszego przystosowania się do różnych zmian w ich życiu. Popieram wszystkie propozycje zawarte w sprawozdaniu, dotyczące różnych szczebli edukacji: przedszkola, szkoły podstawowej, średniej, wyższej i zawodowej.

 
  
MPphoto
 
 

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), na piśmie. (PT) Mimo iż zauważyliśmy kilka pozytywnych elementów w niniejszym sprawozdaniu, głosowaliśmy przeciwko jego przyjęciu, ponieważ nie zgadzamy się z jego ogólną argumentacją, a także niektórymi podejściami w nim przedstawionymi, dotyczącymi celu dalszej edukacji czy też opłat, pomijając fakt, iż problem grup znajdujących się w niekorzystnej sytuacji nie może być rozwiązany tylko poprzez oferowanie zachęt finansowych, jak zostało to ogłoszone w Portugalii. Nie jest to sposób na ograniczenie niesprawiedliwości w odniesieniu do dostępu do edukacji uniwersyteckiej.

Podzielając argumenty sprawozdawcy, iż edukacja wpływa na wzrost gospodarczy poprzez „zwiększanie kapitału ludzkiego oraz możliwości innowacyjnych”, jak i pogląd, iż poprzez wzrost skuteczności edukacji i szkolenia, poszczególne osoby, jak i całe społeczeństwo mogą uzyskać zwrot z inwestycji do 8% w skali roku, widzimy, na jakie ryzyko narażają się państwa, jeśli nie podejmą zdecydowanych inwestycji w dalszą edukację, dostępną dla wszystkich segmentów ludności.

Według ostatnich badań 75 milionów obywateli UE – innymi słowy 32% siły roboczej – zdobywa niewłaściwe wykształcenie. W 2010 r. jedynie 15% nowych miejsc pracy będzie otwartych na tę grupę osób, które w większości pochodzą z najmniej uprzywilejowanych grup społecznych. Stąd konieczność zapewnienia równego dostępu do edukacji.

 
  
MPphoto
 
 

  Hélène Goudin i Nils Lundgren (IND/DEM), na piśmie. − (SV) Większości posłów do tego Parlamentu trzeba regularnie przypominać, że polityka edukacyjna w Unii Europejskiej jest kwestią krajową.

Niniejsze sprawozdanie Komisji Kultury i Edukacji Parlamentu Europejskiego wzywa instytucje UE do pracy nad licznymi sprawami, z którymi te instytucje nie mają absolutnie nic wspólnego. Na przykład pkt 12 projektu sprawozdania proponuje, aby Parlament Europejski przyjął stanowisko, iż „konieczna jest większa ilość badań w zakresie edukacji przedszkolnej na szczeblu UE, zwłaszcza w odniesieniu do wczesnych działań celowych w celu zidentyfikowania praktyk przyczyniających się do uzyskania oczekiwanych rezultatów”.

Projekt treści pkt. 48 jest następujący: „[Parlament Europejski] uważa, że aby lepiej ukierunkować działania UE, konieczne jest przygotowanie procesu, w oparciu o sprawozdania okresowo składane przez państwa członkowskie, jak i niezależną weryfikację, w celu ocenienia wydajności systemów edukacyjnych i szkoleniowych, zwracając szczególną uwagę na przyswajanie przez uczniów podstawowych umiejętności oraz osiąganie celów równego dostępu.”

Jest to próba interweniowania w obszary kompetencji należące do państw członkowskich. Zasada pomocniczości jak zwykle odsuwana jest na bok, a kompetencje instytucjonalne w tym obszarze – podważane. Dlatego głosujemy przeciwko przyjęciu tego sprawozdania.

 
  
MPphoto
 
 

  Bogusław Liberadzki (PSE), na piśmie. − Panie Przewodniczący! Głosuję za sprawozdaniem Tomáša Zatloukala w sprawie skuteczności i równego dostępu do europejskich systemów kształcenia i szkolenia.

Polityka kształcenia i szkolenia zawodowego ma istotny pozytywny wpływ na wyniki gospodarcze i społeczne, zrównoważony rozwój i spójność społeczną. Z kolei niska skuteczność i nierówny dostęp powoduje ogromne koszty – straty podatkowe, większe zapotrzebowanie na opiekę zdrowotną i wsparcie ze środków publicznych, a także koszty związane z wyższym stopniem zachowań społecznie patologicznych.

We wnioskach z posiedzenia Rady w Lizbonie w marcu 2000 r. podkreślono, że kształcenie to klucz do rozwoju gospodarki i społeczeństwa europejskiego.

Sprawozdanie to przedstawia trafne pomysły na to, jak przywrócić sprawność nauczania w szkole podstawowej i ponadpodstawowej oraz na uniwersytetach.

Ważny jest także, zawarty w sprawozdaniu, apel do rządów państw członkowskich o długoterminowe planowanie priorytetów edukacyjnych na szczeblu lokalnym i narodowym.

 
  
MPphoto
 
 

  Carl Schlyter (Verts/ALE), na piśmie. − (SV) Sprawozdanie zawiera wiele dobrych pomysłów, jak ograniczyć wykluczenie społeczne itp., ale przekreśla wszystko, mówiąc o tym, jak koszty studiów mogą służyć jako zachęta finansowa! Najgorsza jest troska o „efektywność”, „konkurencyjność” i „wyższe standardy wyników”. Co się stało z kreatywnością, umiejętnością dokonywania krytycznej oceny i niezależnego myślenia? UE chce jednostek do konformistycznej produkcji nastawionych na konsumpcję i produkcję. Na szczęście UE nie sprawuje władzy nad edukacją i tak powinno pozostać. Głosuję przeciwko przyjęciu tego sprawozdania.

 
  
  

Wniosek w sprawie rezolucji: RC-B6-0357/2007

 
  
MPphoto
 
 

  Lidia Joanna Geringer de Oedenberg (PSE). – Panie Przewodniczący! Mimo że 129 państw zniosło już karę śmierci, skala stosowania tej kary na całym świecie jest jednak nadal bardzo niepokojąca. Tylko w 2006 roku wyrok śmierci wykonano 1591 razy; co najmniej 3861 osób oczekuje obecnie na jego wykonanie. Unia Europejska jest światowym liderem w dziedzinie walki przeciwko karze śmierci. W stosunkach z państwami trzecimi na forach międzynarodowych, takich jak ONZ, zniesienie kary śmierci jest kluczowym celem, jaki, w kwestii praw człowieka, stawia sobie Unia. Zaangażowanie polityczne Unii idzie też w parze ze znacznym wsparciem finansowym projektów realizowanych w ramach Europejskiej Inicjatywy na Rzecz Demokracji i Praw Człowieka. Co więcej, zniesienie kary śmierci przyjmuje się też jako naturalny warunek członkostwa w Unii Europejskiej oraz Radzie Europy.

Tym bardziej szkoda, że z powodu sprzeciwu polskiego rządu Europa nie będzie 10 października obchodziła Dnia Przeciwko Karze Śmierci. Wyrażam ubolewanie, że takie stanowisko polskiego rządu, stanowiące część gry przedwyborczej, w rezultacie szkodzi obrazowi Polski, na arenie międzynarodowej oraz całej Unii Europejskiej, w promocji podstawowych ich wartości. Decyzja Rady w sprawie memorandum na wykonywanie kary śmierci oraz idea wspólnej rezolucji, jaką Unia zaproponuje na najbliższej sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ, ze wszech miar zasługują na poparcie.

 
  
MPphoto
 
 

  Marcin Libicki (UEN). – Panie Przewodniczący! Chciałem powiedzieć, że głosowałem przeciwko rezolucji dotyczącej kary śmierci. Chciałbym podkreślić, że w moim państwie, w Polsce, od 19 lat nie istnieje kara śmierci.

Natomiast, co innego jest sprzeciw wobec kary śmierci, a co innego jest popieranie fundamentalistycznych abolicjonistów, którzy opierają swój sprzeciw przeciwko wszelkiemu karaniu ludzi za ich przestępstwa, w głębokim przeświadczeniu, że człowiek nie odpowiada za swoje czyny. W moim przeświadczeniu człowiek odpowiada za swoje czyny i za nie powinien odpowiadać, i powinien być stosownie karany, ponieważ ma wolną wolę.

Przeświadczenie fundamentalistycznych abolicjonistów, że człowiek nie ma i nie posiada wolnej woli, w związku z czym nie może być karany, jest w gruncie rzeczy pogardą dla człowieka i fałszywym dziedzictwem rewolucji francuskiej.

 
  
MPphoto
 
 

  Hélène Goudin i Nils Lundgren (IND/DEM), na piśmie. − (SV) Kara śmierci narusza najważniejsze podstawowe prawo – prawo do życia!

Nie ma żadnych badań potwierdzających, że kara śmierci odnosi odstraszający skutek. Kara śmierci jest nieludzka, barbarzyńska i nie da się jej niczym usprawiedliwić. Nie może być postrzegana jako nic innego niż zemsta. Tym samym oczywistym jest, że członkowstwo w UE warunkuje rezygnacja ze stosowania kary śmierci.

 
  
MPphoto
 
 

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), na piśmie. (PT) Na mocy art. 24 ust. 2 konstytucji Republiki Portugalskiej kara śmierci nie ma zastosowania w żadnym przypadku.

Jak wielokrotnie mówiliśmy, zgadzamy się na przedstawienie podczas sześćdziesiątej drugiej sesji Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych wniosku w sprawie rezolucji dotyczącej przyjęcia powszechnego moratorium na wykonywanie kary śmierci – moratorium, które najwyraźniej cieszy się poparciem 95 państw – jako kroku ku obaleniu kary śmierci.

Miliony mężczyzn i kobiet na świecie domaga się obalenia kary śmierci, a coraz większa liczba państw wprowadza moratorium na jej wykonywanie lub całkowicie ją wycofała ze swojego wewnętrznego porządku prawnego. Jak wcześniej wspomnieliśmy, krok ten stanowiłby postęp ku cywilizacji, którą należy rozszerzyć na inne kraje. Nasza inicjatywa może w tym pomóc.

W ten sposób dołączamy do tych, którzy stale domagają się i dążą do położenia kresu kulturze przemocy, banalizowaniu śmierci, agresji i wojny.

 
  
MPphoto
 
 

  Luís Queiró (PPE-DE), na piśmie. (PT) Obalenie kary śmierci na całym świecie byłoby dla ludzkości wyraźnym znakiem postępu. Oczywiście mają też miejsce inne okrucieństwa, szczególnie w krajach, które zabijają bez orzeczenia winy, ale akceptacja kary śmierci odzwierciedlają koncepcję filozoficzną, którą należy wykorzenić z naszych społeczeństw. Dlatego propozycja moratorium na wykonywanie kary śmierci w celu zakończenia jej stosowania zasługuje na nasze poparcie i zaangażowanie państw członkowskich UE. W związku z powyższym Światowy Dzień przeciwko Karze Śmierci doprowadziłby do „uśmiesznienia” państw, które się do niej uciekają, a zatem przyniósłby pewne korzyści.

W odniesieniu do pomysłu dotyczącego Europejskiego Dnia przeciwko Karze Śmierci wydaje mi się, że jest to próba świętowania w Europie czegoś, co w niej nie istnieje, a, jak wiemy, przywołuje sprawy, co do których nie ma jednomyślności. Z tego względu mam wątpliwości co do korzyści płynących z tej inicjatywy.

Wreszcie nie chciałbym, aby kultura świętości życia była rozszerzona na inne obszary i sprawy, w których wydaje mi się, że ochrona życia jest znakiem cywilizacji.

 
  
  

– Wniosek w sprawie rezolucji: RC-B6-0362/2007

 
  
MPphoto
 
 

  Marie-Arlette Carlotti (PSE), na piśmie. – (FR) Z zadowoleniem przyjmuję deklarację Parlamentu Europejskiego dotycząca wysłania europejskich sił zbrojnych do Czadu i Republiki Afryki Środkowej, aby położyć kres przemocy wobec ludności cywilnej oraz stworzyć dogodne warunki do dobrowolnego powrotu setek tysięcy uchodźców i przesiedleńców. Już teraz konflikt darfurski rozprzestrzenia się poza granice kraju, ale nawet wysyłając w nadchodzących dniach połączone siły zbrojne ONZ oraz Unii Afrykańskiej, powstrzymanie fali przemocy zalewającej sąsiednie kraje, może się okazać niemożliwe.

Z tego względu europejskie siły zbrojne są niezbędnym elementem programu przywrócenia bezpieczeństwa i promowania zakończenia konfliktu w regionie. Cel zostanie jednak osiągnięty, tylko wtedy gdy wszystkie strony uczestniczące w konflikcie włączą się w proces budowania pokoju. Dlatego należy przestrzegać przynajmniej dwóch warunków, na które położyłam szczególny nacisk, przygotowując niniejszą rezolucję. Po pierwsze, siły zbrojne powinny być całkowicie neutralne i bezstronne. Po drugie, ich wewnętrzny skład powinien być zrównoważony: Francja nie może próbować odgrywać roli władcy marionetek, a podejście Nicolasa Sarkozy’ego do tej sprawy nie jest z pewnością uspokajające.

Wraz z innymi francuskimi posłami partii socjalistycznej tej izby będę szczególnie czujna, aby interesy Afryki i Europy były traktowane priorytetowo na terytorium, za które odpowiedzialna jest Francja.

 
  
MPphoto
 
 

  Hélène Goudin i Nils Lundgren (IND/DEM), na piśmie. − (SV) Lista czerwcowa uważa, że mandat od ONZ jest tym, czego potrzebuje państwo lub organizacja międzyrządowa, aby wysłać siły pokojowe na terytorium objęte konfliktem. Z zasady nie mamy żadnych zastrzeżeń do zrzeszających się państw członkowskich, wysyłających siły zbrojne w ramach mandatu pokojowego, pod warunkiem że operacja prowadzona jest pod auspicjami ONZ a nie UE.

Zasmucające jest jednak to, że przeważnie sytuacja w Czadzie i Republice Afryki Środkowej wykorzystywana jest jako pretekst, aby zaspokoić ambicje UE dotyczące utworzenia potęgi militarnej na szczeblu unijnym. Polityka zagraniczna i bezpieczeństwa są i muszą pozostać wyłącznie w gestii państw.

 
  
MPphoto
 
 

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), na piśmie. (PT) Bezwątpienia ta operacja mająca, patrząc na jej zakres, wyraźnie wojskowy charakter, prowadzona pod egidą ONZ, ma na celu umocnienie interwencyjnej, strategicznej z punktu widzenia uzbrojenia koncepcji CFSP/ESDP Unii Europejskiej.

Dla niektórych ta operacja wojskowa będzie prawdziwym testem na tak zwaną „wiarygodność” i skuteczność operacyjną Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony UE, innymi słowy jej militaryzacji pod dowództwem i zgodnie z interesami jej mocarstw.

Większość PE wyraża zgodę na „mandat” dla tej operacji militarnej ze strony UE, który obejmuje „użycie siły” – zgodnie z treścią rozdziału VII karty ONZ – w regionie Afryki. Jest to interwencja obejmująca „obecność” sił zbrojnych w neokolonialnych celach, działania wojenne w regionie charakteryzującym się dużą złożonością, gdzie gra się toczy o ważne interesy, w tym kontrolę nad olbrzymimi zasobami energii.

Prawdziwym powodem dużego „zainteresowania” regionem przez mocarstwa UE, a mianowicie Francję, są wprost proporcjonalne do wyników poszukiwania złóż, co wskazuje na istnienie potężnych zasobów ropy i innych zasobów naturalnych.

Kongo, Czad i Republika Afryki Środkowej. Co następne?

 
  
MPphoto
 
 

  Geoffrey Van Orden (PPE-DE), na piśmie. − Delegacja brytyjskich konserwatystów popiera realizację, pod auspicjami ONZ, skoordynowanej strategii na rzecz rozwiązania problemów Darfuru i regionów sąsiadujących - wschodniego Czadu i Republiki Środkowoafrykańskiej, w tym pomoc humanitarną i ochronę wysiedleńców wewnętrznych oraz uchodźców. Delegacja jest jednak zasadniczo przeciwna koncepcji „operacji EPBiO” oraz niepotrzebnym, nieekonomicznym i stwarzającym podziały wysiłkom UE mającym na celu zaangażowanie się w sprawy wojskowe. Z tego względu głosowaliśmy przeciwko rezolucji.

 
  
  

- Wniosek w sprawie rezolucji: RC-B6-0363/2007

 
  
MPphoto
 
 

  Zuzana Roithová (PPE-DE). - (CS) Głosowałam za przyjęciem rezolucji w sprawie Birmy, ale mam poważne zastrzeżenia co do jej niewiążącego charakteru. Musimy pochwalić Indie za wspieranie reform w Birmie i podjąć poważne środki przeciwko Chinom, które blokują mandat Organizacji Narodów Zjednoczonych dotyczący rozpoczęcia negocjacji z juntą wojskową. Chiny pozostają jednym z największych zwolenników systemów dyktatorskich. Ponieważ w dalekiej przeszłości Unia nałożyła sankcje, dziś gospodarka Birmy zależy od Chin.

Zwracam się tym samym do Unii, aby zagroziła Chinom sankcjami, jeśli nie potępią junty. Zwracam się tym samym do Unii, aby zagroziła Chinom sankcjami, jeśli nie potępią junty. Jeśli poważnie traktujemy ochronę praw człowieka i demokrację na skalę światową, nie możemy się wahać. Chiny przywiązują szczególną uwagę do utrzymania dobrych stosunków handlowych z Europą, a my chcemy poszanowania naszych wartości. Ochrona demokracji może stać w sprzeczności z interesami gospodarczymi europejskich inwestorów w Chinach, ale ta sytuacja będzie przejściowa. Jeśli handel ma być uczciwy, należy bronić swego i nie poddawać się.

Ubolewam nad zwlekaniem przez lewicowych posłów w odniesieniu do omawianego zagadnienia podczas poniedziałkowego posiedzenia, kiedy próbowali zablokować głosowanie nad wspólną rezolucją: jak gdyby żałowali, że wsparcie Zachodniej Europy pomogło obalić system komunistyczny we Wschodniej Europie w 1968 r.

 
  
MPphoto
 
 

  Mario Borghezio (UEN). – (IT) Panie przewodniczący, panie i panowie! Z przekonaniem głosowaliśmy za niniejszą rezolucją, ale Europa musi zrobić więcej. Wystosowałem do pana przewodniczącego pismo z prośbą o zaproszenie delegacji buddyjskich mnichów do Europy, być może w towarzystwie przywódcy duchowego Dalajlamy, którego brukselskie władze i belgijski rząd potraktowały haniebnie, dokładnie tak jak dyktatura Chin.

Mówiąc o władzach Brukseli, jestem zaskoczony panie przewodniczący, że nie potępił pan w sposób jednoznaczny niesłusznych i celowych działań brukselskich władz w stosunku do niektórych posłów do Parlamentu Europejskiego. Walka o wolność to nie tylko walka buddyjskich mnichów, to walka tych, którzy w sposób demokratyczny protestują, na przykład przeciwko islamizacji Europy! Haniebne jest milczenie po stronie Parlamentu Europejskiego gdy posłowie do Parlamentu Europejskiego, np. Johan Vanhecke, Mario Borghezio i inni, demonstrują na rzecz wolności Europy! Co za wstyd!

 
  
MPphoto
 
 

  Przewodniczący. − Panie pośle Borghezio, wyjątkowo udzielę panu odpowiedzi teraz. Podjęliśmy działania i pragnę powtórzyć, że w żadnym wypadku nie pozwolimy, aby ktokolwiek na świecie powstrzymał jakiekolwiek ważne osoby lub osobistości chcące odwiedzić Parlament Europejski od realizacji tego pragnienia. Przewodniczący Parlamentu Europejskiego wyraźnie to wyjaśnił zainteresowanym osobom. Dalajlama jest zawsze mile widziany w Parlamencie Europejskim.

 
  
MPphoto
 
 

  Richard Howitt (PSE). – Panie przewodniczący! W dzisiejszym głosowaniu Parlament Europejski domaga się nieograniczonego dostępu dla wysłannika Narodów Zjednoczonych w sytuacji postępującego kryzysu w Birmie i cofnięcia decyzji tego kraju o odmowie wydania wizy wysłannikowi. Nie można uznać, że z moralnego punktu widzenia zakaz wydawania wiz generałom birmańskim i odmowa wydania wizy stosownemu przedstawicielowi społeczności międzynarodowej są równoważne. Z zadowoleniem przyjmuję fakt, że wczoraj wieczorem Francja wezwała do zamrożenia aktywów w Birmie. Jednakże zamrożenie nie oznacza wycofania inwestycji, a ukierunkowane sankcje, o które apeluje Parlament, nie zostaną zastosowane, jeżeli nie dojdzie do wycofania aktywów, co dotyczy również takich francuskich spółek jak Total i Elf. Wreszcie, nie tylko wzywamy do ochrony protestujących, lecz również wyrażamy naszą solidarność z nimi. Jeżeli jest to szafranowa rewolucja, to mamy nadzieję, że będzie ona pokojowa i będzie przebiegać w imię praw człowieka i demokracji oraz mamy nadzieję, że zakończy się powodzeniem.

 
  
MPphoto
 
 

  Francesco Enrico Speroni (UEN). – (IT) Panie przewodniczący, panie i panowie! Nie wziąłem udziału w głosowaniu w sprawie Myanmaru, ponieważ uważam, że mimo naszych dobrych intencji, władze tego państwa mają za nic nasze głosowanie.

Muszę jednak podkreślić, że kilkudniowe demonstracje mogły się odbyć w Myanmarze bez większych problemów, a w naszej stolicy Brukseli demonstracja pokojowa została brutalnie stłumiona tuż po jej rozpoczęciu. Przyjrzyjmy się bliżej naruszeniom naszych praw, naszej swobody do demonstracji w naszej Europie, zanim zaczniemy przyglądać się innym!

 
  
MPphoto
 
 

  Luís Queiró (PPE-DE), na piśmie. (PT) Ostatnie wydarzenia w Birmie stanowią nieoceniony dowód, jeśli takie dowody były potrzebne, na to, że ludzie dążą do demokracji (ze wszystkim co ona obejmuje, zwłaszcza z jej podstawowym założeniem, a mianowicie wolnością). Myślenie, iż demokracja nie jest kompatybilna z niektórymi narodami lub regionami geograficznymi jest olbrzymim kłamstwem, którego znieść by nie mogła nawet najbardziej zadufana realpolitik.

Z związku z powyższym to oczywiste, że same nasze deklaracje nie przyspieszą zwycięstwa pożądanej rewolucji demokratycznej. Poważnym błędem jest ignorowanie faktu, iż zarówno Chiny, jak i Rosja, przy tej i innych okazach, prowadzą politykę zagraniczną, która jest całkowicie niezgodna z wartościami, które wyznajemy my, Europejczycy i nasi sprzymierzeńcy.

Rozszerzanie demokracji jest niezbędne w budowaniu świata, gdzie panuje pokój, a wspieranie ruchów demokratycznych, we współpracy z naszymi sprzymierzeńcami, jest naszym obowiązkiem przez wzgląd na wartości, które wyznajemy.

Wreszcie jestem przekonany przy tej, jak i innych okazjach, że należy zrozumieć prawdziwą geopolityczną rzeczywistość regionu, aby nie doprowadzić przewrotnego porządku świata.

 
  
  

– Sprawozdanie: Lehtinen (A6-0294/2007)

 
  
MPphoto
 
 

  Jean-Pierre Audy (PPE-DE), na piśmie. – (FR) Głosowałem za przyjęciem sprawozdania z własnej inicjatywy autorstwa mojego fińskiego kolegi Lasse Lehtinena w sprawie zobowiązań trans-granicznych usługodawców.

Nadszedł wreszcie czas, aby zachęcić do wdrażania środków mających pomóc w uzupełnieniu wewnętrznego rynku usług poprzez korzystanie z jednolitego systemu zobowiązań dla usługodawców w celu dalszego rozwijania jednolitego rynku wewnętrznego. Ważne, aby nie tylko konsumenci, lecz także firmy – w szczególności MŚP, zarówno kupujący, jak i sprzedający usługi trans-graniczne – mogli korzystać z większej pewności prawnej i uproszczeń w przepisach, jak również obniżenia kosztów.

Popieram pogląd zawarty w niniejszym sprawozdaniu, zgodnie z którym nie powinno być rozróżnienia pomiędzy publicznymi i prywatnymi usługodawcami, którzy w sposób jednakowy powinni podlegać zakresowi zastosowania dyrektyw dotyczących ochrony konsumenta.

 
  
MPphoto
 
 

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), na piśmie. (PT) Głosowaliśmy przeciwko niniejszemu sprawozdaniu, ponieważ w rzeczywistości podejmowane są w nim próby, poprzez używanie takich sformułowań jak: „ochrona konsumenta” oraz „niepewność prawna”, aby po raz kolejny doprowadzić do znacznej już deregulacji usług, w szczególności usług publicznych, co zostało bardzo jasno wskazane w rezolucji końcowej.

Jeśli celem byłaby ta wysoce pożądana ochrona konsumenta, podejmowane byłyby szersze dyskusje na temat przyczyn tego niskiego poziomu ochrony konsumenta oraz znaczenia „niepewności prawnej”, zwłaszcza deregulacji rynków, prywatyzacji usług, niepewności zatrudnienia oraz warunków życia pracowników i konsumentów. To właśnie te działania, przyjęte pod szyldem „jednolitego rynku” i „zasad konkurencji”, ograniczyły prawa i utrudniły dostęp do najbardziej podstawowych usług.

Tym samym twierdzenie, że konieczne jest realizowanie i wzmacnianie tych polityk, w imię ochrony konsumenta, jest nie tylko nieuczciwe, ale niesłuszne, zwłaszcza, że Komisja ogłosiła już, że zamierza dogłębnie ponownie sformułować i ujednolicić różne obowiązujące przepisy dotyczące praw konsumentów.

Skuteczna ochrona konsumenta oznacza zerwanie z tymi politykami i promowanie rozwoju wysokiej jakości usług publicznych oraz czczenie pracy i siły roboczej.

 
  
MPphoto
 
 

  Ian Hudghton (Verts/ALE), na piśmie. − Głosowałem za sprawozdaniem w sprawie zobowiązań dostawców usług transgranicznych, które przygotował Lasse Lehtinen, i popieram kroki, które podniosą poziom zaufania konsumentów w tym obszarze. Na sektor usług przypada prawie 70% PKB UE i sektor ten nadal się rozwija. Poziom zaufania konsumentów do usług transgranicznych jest jednak niski, w związku z czym rynek wewnętrzny nie jest w pełni wykorzystywany. Moja grupa uważa, że do podniesienia poziomu zaufania konsumentów najlepiej przyczyni się jasne określenie zobowiązań usługodawców w całej UE, tak aby konsumenci byli objęci odpowiednią ochroną.

 
  
MPphoto
 
 

  Carl Schlyter (Verts/ALE), na piśmie. − (SV) Dyrektywa usługowa jest niejasna i nikomu nie służy, a decyzje dotycząca sposobu, w jaki jest wdrażana pozostawia w rękach Trybunału Sprawiedliwości, którego nie można odwołać. Mamy dziś przed sobą sprawozdanie, które wyraźnie stwierdza: żadnych nowych przepisów w sektorze usługowym. To dobre podejście, które może zapobiec dalszym szkodom. Poza tym jest propozycja, aby pozwolić konsumentom organizować zbiorowe działania transgraniczne oraz wprowadzić pewne regulacje dotyczące odpowiedzialności przedsiębiorstw. To sprawia, że jestem bliższy zagłosowaniu za sprawozdaniem, mimo apelu o nowe „inicjatywy”, tj. przepisy prawa na szczeblu UE, które nie są konieczne. Zresztą zawsze mogę zagłosować przeciw, jeśli się pojawią..

 
  
  

– Sprawozdanie: Buitenweg (A6-0278/2007)

 
  
MPphoto
 
 

  Miroslav Mikolášik (PPE-DE). - (SK) Nie do przyjęcia jest dyskryminacja jakiejkolwiek osoby w UE ze względu na jej pochodzenie lub wyznanie religijne.

Opinie wyrażane w niektórych państwach członkowskich wskazują, że dyskryminacja jest częstym zjawiskiem. Znamy z przeszłości przykład dyskryminowania i stopniowej asymilacji słowackojęzycznej ludności na Węgrzech przez szeroki wachlarz barw politycznych – faszystów, komunistów, socjalistów, prawicowców – gdzie dziś pozostało zaledwie 37 000 z 500 000 obywateli słowackojęzycznych w 1920 r.

Z drugiej strony obywatele emigrujący do państw członkowskich UE nie powinni tworzyć nowych osad etnicznych, ale całkowicie się integrować i dostosować do zasad wolności i demokracji państwa ich goszczącego. Niektórzy z moich brytyjskich kolegów opowiadali ostatnio o sytuacji, w której niektórzy obywatele publicznie proklamowali slogan „nie Brytyjczyk, ale muzułmanin” widniejący na koszulkach podczas spotkania pokojowego.

Transpozycja dyrektywy UE do ustawodawstwa państw członkowskich musi być kompatybilna z możliwie najwyższymi standardami. Prawdą jest też to, że państwa członkowskie mają obowiązek zawiadamiać o istnieniu antydyskryminacyjnych przepisów prawa, mimo iż niektórzy obywatele nie są tego świadomi i mają niewielką wiedzę na ten temat.

 
  
MPphoto
 
 

  Koenraad Dillen (ITS). – (NL) Panie przewodniczący! Sprawozdanie autorstwa Kathalijne Buitenweg sprawia, że Parlament Europejski obiera bardzo niebezpieczny kurs. Wraz z moją grupą głosowałem przeciwko niemu. Z tego względu, iż połączenie prawa tzw. organów ds. równości do postawienia ludzi przed sądem oraz odwrócenie ciężaru dowodu podczas sporu sądowego i ze względu na inne zakazane powody dyskryminacji bezwątpienia przyczyni się do rozpoczęcia polowania na czarownice wśród ludzi wyznających inne poglądy. Ponieważ o to właśnie w tym chodzi. Ponieważ o to właśnie w tym chodzi. Europa chce nowej inkwizycji przeciwko każdemu, kto nie akceptuje jej dogmatów i wielokulturowego społeczeństwa. To nie ma nic wspólnego z wyeliminowaniem dyskryminacji wobec grup mniejszościowych; chodzi o zalegalizowanie dokładnie przygotowanej poprawności politycznej.

Jeśli chcemy zaatakować prawdziwą dyskryminację, powinniśmy zająć się sytuacją kobiet w europejskiej wspólnocie muzułmańskiej lub też wywrzeć presję na państwie kandydującym, tj. Turcji w odniesieniu do sposobu, w jaki jawnie dyskryminuje mniejszości religijne, ale to oczywiście szkodzi wizerunkowi Parlamentu Europejskiego i nie pasuje do jego agendy.

 
  
MPphoto
 
 

  Robert Evans (PSE). – Panie przewodniczący! Głosowałem za tą rezolucją, ponieważ wierzę w równe traktowanie osób bez względu na pochodzenie rasowe lub etniczne. Ponadto wierzę w równość w tej izbie, a zatem wierzę w prawo do składania poprawek, które nie wyrażają poparcia takiej równości. Jestem jednak zaskoczony szeregiem poprawek, które w głosowaniu poparli niektórzy posłowie i które pozostają w sprzeczności z zasadą równego traktowania mniejszości, a ponadto jestem równie zaskoczony, że niektóre osoby wstrzymały się od głosu.

Ponieważ uważam, że podstawową zasadą Unii Europejskiej jest poszanowanie mniejszości, poszanowanie osób różnego pochodzenia oraz sądzę, że tak czy inaczej zasadę tę powinniśmy popierać odruchowo.

 
  
MPphoto
 
 

  Philip Bradbourn (PPE-DE), na piśmie. − Brytyjscy konserwatyści całkowicie popierają zasadę równego traktowania bez względu na pochodzenie rasowe lub etniczne. Konserwatyści wstrzymali się jednak od głosowania nad tym sprawozdaniem, ponieważ jego elementy oznaczają przeniesienie ciężaru dowodu z oskarżającego na oskarżonego. Podstawową częścią prawa Wielkiej Brytanii jest zasada, że osoba pozostaje niewinna, dopóki nie udowodni się jej winy. Uważamy również, że UE nie powinna w żaden sposób angażować się w postępowanie sądowe w suwerennych państwach członkowskich.

 
  
MPphoto
 
 

  Charlotte Cederschiöld i Christofer Fjellner (PPE-DE), na piśmie. − (SV) Głosowaliśmy za sprawozdaniem z własnej inicjatywy autorstwa Kathalijne Buitenweg (A6-0278/2007) w sprawie stosowania dyrektywy w sprawie wdrażania zasady równego traktowania osób bez względu na rasę lub pochodzenie etniczne.

Jesteśmy zdania, że należy zwalczać wszystkie formy dyskryminacji obecne w społeczeństwie i dlatego z zadowoleniem przyjmujemy przegląd Komisji dotyczący wdrożenia przedmiotowej dyrektywy. Przegląd ten jest cenną pomocą w ustaleniu, jakie ulepszenia można wprowadzić, aby zwalczyć dyskryminację.

Bronimy równości i dlatego nie popieramy apeli sprawozdawczyni o pozytywne działania. Jesteśmy zdecydowanie przeciwni nagrywaniu i zbieraniu danych kategoryzujących ludzi ze względu na rasę lub pochodzenie etniczne. Jako orędownicy podstawowych zasad prawa obowiązujących w społeczeństwie, mamy również pewne obawy co do żądania zawartego w sprawozdaniu w sprawie zastosowania odwrócenia ciężaru dowodu.

 
  
MPphoto
 
 

  Patrick Gaubert (PPE-DE), na piśmie. – (FR) Z zadowoleniem przyjmuję przedmiotowe sprawozdanie, w którym zawarto wiele uczciwych i zrównoważonych elementów i które dogłębnie porusza najważniejsze problemy powiązane ze stosowaniem przedmiotowej dyrektywy. Słusznie stwierdza, iż niewielka liczba naszych obywateli jest w pełni świadoma swoich praw i wzywa do skuteczniejszego rozpowszechniania informacji na ten temat.

Popieram w szczególności pomysł dotyczący przyznania wystarczających środków organom odpowiedzialnym za promowanie równości. Odgrywają one kluczową rolę i konieczne jest zachowanie ich niezależności.

Sprawozdanie z niepokojem odnotowuje fakt, iż niektóre państwa członkowskie nie transponowały przedmiotowej dyrektywy lub też nie transponowały jej w pełni.

W odniesieniu do najbardziej delikatnej kwestii, a mianowicie zbierania danych, w sprawozdaniu pada ostrożne stwierdzenie, iż musi być ono prowadzone z poszanowaniem prywatności osobistej i służyć wyłącznie do identyfikacji form dyskryminacji, które mogą dotknąć mniejszości.

Kiedy chodzi o tak niezwykle ważną zasadę jak równe traktowanie, Europa nie może się zadowalać tylko mówieniem na ten temat, nie może się zadowalać przyjęciem minimalnego prawodawstwa i nie może się zadowalać rolą wyłącznie obserwatora. Z tych właśnie przyczyn stanowczo namawiam Izbę do przyjęcia przedmiotowego sprawozdania podczas sesji plenarnej.

 
  
MPphoto
 
 

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), na piśmie. (PT) Mieliśmy już okazję pokreślić, w związku z wysoce pożądanym „Europejskim Rokiem Równych Szans dla Wszystkich”, iż w odniesieniu do równych szans, kluczowe znaczenie ma gwarantowane wykonywanie praw.

Innymi słowy ochrona i stosowanie zasady równych szans – w szczególności w odniesieniu do niedyskryminacji ze względu na rasę lub pochodzenie etniczne, o czym jest mowa w przedmiotowym sprawozdaniu – oznacza zapewnienie powszechnego dostępu i pełne wykonywanie podstawowych praw w zakresie m.in. opieki zdrowotnej, żywności, edukacji, zatrudnienia, praw pracowniczych i związków zawodowych, uczciwej płacy, kultury i rozrywki, sportu, obywatelstwa i uczestnictwa obywatelskiego. Jednakże przedmiotowe sprawozdanie zaledwie wspomina o tej kwestii, która naszym zdaniem, ma znaczenie kluczowe.

Konieczne jest, aby każdy był świadomy swoich praw i potrafił podjąć działania i uzyskać wsparcie kiedy te prawa nie będą przestrzegane, zwłaszcza w świetle gwarantowanego wolnego i powszechnego dostępu do sprawiedliwości – podstawowej usługi publicznej wzmacniającej demokrację – aczkolwiek niezbędnym wymogiem pozostaje dogłębna transformacja społeczna w oparciu o atak na kapitalizm, będący przyczyną nierówności.

 
  
MPphoto
 
 

  Ian Hudghton (Verts/ALE), na piśmie. − Popieram sprawozdanie Kathalijne Marii Buitenweg w sprawie równego traktowania osób bez względu na pochodzenie rasowe lub etniczne. Dyskryminacja ze względu na pochodzenie rasowe lub etniczne bądź ze względu na niepełnosprawność, wiek, płeć, wyznanie lub religię, pochodzenie społeczne lub orientację seksualną jest zbyt powszechna w całej UE. Poszczególne państwa członkowskie i UE jako całość muszą podjąć działania w celu wyeliminowania wszelkich form dyskryminacji - od działań ukierunkowanych na poszczególne przypadki zdarzające się na ulicy do zniesienia archaicznej brytyjskiej ustawy o następstwie tronu.

 
  
MPphoto
 
 

  Jörg Leichtfried (PSE), na piśmie. (DE) Popieram sprawozdanie autorstwa Kathelijne Buitenweg w sprawie równego traktowania osób bez względu na rasę i pochodzenie etniczne.

Istnieją konflikty na tle rasowym ze wszystkimi zasadami Unii Europejskiej, szokujące jest też odkrycie, iż liczba zarejestrowanych ataków na tle rasistowskim w Unii Europejskiej dramatycznie wzrosła. Dlatego uważam, że powinniśmy przywiązywać znacznie więcej uwagi do dostarczania informacji o antydyskryminacyjnych prawach oraz środkach dochodzenia swoich praw. Ponadto popieram apel sprawozdawcy, aby Komisji badała nie tylko poprawną transpozycję dyrektywy z punktu widzenia prawa, lecz również uwzględniła przeszkody w transpozycji.

 
  
MPphoto
 
 

  Olle Schmidt (ALDE), na piśmie. − (SV) Czasami posłowie dokonując wyborów, znajdują się pomiędzy młotem a kowadłem. Głosowanie nad niniejszym sprawozdaniem jest tego doskonałym przykładem. Z jednej strony, mamy do czynienia ze sprawozdaniem dotyczącym wprowadzenia prawodawstwa, którego duża część jest moim zdaniem problematyczna; z drugiej strony, poprawki zgłoszone przez grupę ITS, które w przeważającej mierze nie tylko nie usunęły ze sprawozdania słabych stron, ale zaproponowały nowe, jeszcze gorsze argumenty. Nie ma takiej możliwości, aby zagłosować za tym, co zaproponowała grupa ITS. Dlatego też postanowiłem wstrzymać się od głosu.

Bezwątpienia dyskryminacja jest nadal powszechnym problemem w Europie i ciężko ją wyeliminować. Nie zaprzeczam, iż mogą istnieć uzasadnione podstawy do dyskusji dotyczącej sposobu, w jaki problem ten można wspólnie rozwiązać na szczeblu międzyrządowym. W tym konkretnym przypadku jednak mamy do czynienia z daleko idącym prawodawstwem, opierającym się na zasadach prawa znacznie odbiegających od naszych założeń. Pozytywne działanie samo w sobie jest metodą budzącą wątpliwości, natomiast rejestrowanie rasy danej osoby – co jest warunkiem funkcjonowania tego działania – jest nie do przyjęcia, zarówno z moralnego punktu widzenia, jak i ochrony integralności osobistej. Jednocześnie istnieją uzasadnione przyczyny zastrzeżeń co do odwrócenia ciężaru dowodu. Jestem przekonany, że nasz system sądowniczy, opierający się na zasadzie, że osoba jest niewinna do chwili udowodnienia jej winy musi być chroniona, bez względu na to, jak szczytny jest początkowy zamiar.

 
  
MPphoto
 
 

  Andrzej Jan Szejna (PSE), na piśmie. − Głosuję za przyjęciem sprawozdania pani poseł Buitenweg w sprawie wprowadzenia w życie zasady równego traktowania osób bez względu na pochodzenie rasowe lub etniczne.

Pani poseł przygotowała bardzo dobre i rzetelne sprawozdanie. Pomimo postępu w transpozycji dyrektywy antydyskryminacyjnej, liczba ofiar nierównego traktowania osób ze względu na pochodzenie rasowe lub etniczne wciąż nie maleje.

Ułatwienie dochodzenia swoich praw na drodze prawnej, czy pomoc w procesie dowodowym to bardzo ważne elementy, na które trafnie pani sprawozdawczymi zwróciła uwagę.

Uważam również, że bardzo ważnym aspektem jest rozpowszechnienie informacji na temat praw, jakie przysługują obywatelom Unii, gdyż przecież prawa nie przynoszą żadnego pożytku, jeśli obywatele nie są świadomi ich istnienia lub nie wiedzą w jaki sposób można z nich korzystać. Aby zapobiec takiej sytuacji w miejscu pracy, w Polsce nałożono obowiązek na pracodawcę, aby informował on pracowników o przepisach prawa dotyczących dyskryminacji.

Musimy zapewnić, że w kontekście Europejskiego Roku Równych Szans zarówno instytucje Unii Europejskiej, jak i państwa członkowskie dołożą wszelkich starań, aby każda osoba w Europie była świadoma swoich praw.

 
  
  

– Sprawozdanie: Kauppi (A6-0290/2007)

 
  
MPphoto
 
 

  Glyn Ford (PSE). – Panie przewodniczący! Poparłem sprawozdanie pani Kauppi w sprawie równouprawnienia kobiet i mężczyzn w UE. Europa doprowadziła do sytuacji, w której na przestrzeni całej Unii podejmowane są olbrzymie starania na rzecz równouprawnienia.

Jednym konkretnym obszarem, w którym osiągnięto postępy, są publiczne służby ochrony, w szczególności straż pożarna. Jednak w moim okręgu wyborczym, pomimo masowych protestów związku straży pożarnych i obywateli, postępy te są zagrożone, ponieważ zdominowana przez liberałów rada okręgu, przyznając sobie dodatkowe diety w kwocie 1 mln GBP, grozi obniżeniem budżetu o 700 000 GBP, co położy kres całodobowym dyżurom dwóch pozostałych posterunków straży pożarnej w Camborne i Falmouth.

 
  
MPphoto
 
 

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), na piśmie. (PT) Cieszę się, że cztery z pięciu wniosków, które przedłożyłam w imieniu naszej grupy pod głosowanie podczas sesji plenarnej i które były częścią mojej opinii przyjętej przez Komisję Rolnictwa, zostały przyjęte.

Zwracam uwagę na wysoki poziom ubóstwa i izolacji, który dotyka kobiet na niektórych obszarach rolnych, i podkreślam konieczność podjęcia skutecznych środków w celu zagwarantowania równych szans dla kobiet, co musi stanowić główny cel wszystkich instrumentów wspólnej polityki rolnej (WPR) i innych powiązanych polityk.

Ważne jest również, aby postrzegać za istotne ulepszanie jakości życia kobiet zamieszkujących tereny wiejskie, zapewniając im łatwiejszy dostęp do edukacji i kształcenia zawodowego, uczenia się przez całe życie, efektywnych i odpowiednich usług w ramach opieki zdrowotnej i infrastruktury, a także instytucji dla dzieci i rodzin, w szczególności lokalnych żłobków, przedszkoli, szkół, ośrodków kulturalnych i rynków.

Podobnie w przypadku nacisku na równość kobiet w rolnictwie i zwrócenie się do EUROSTATU o włączenie tych kategorii w swoje statystyki, sprawiając tym samym, że praca kobiet jest bardziej widoczna.

 
  
MPphoto
 
 

  Hélène Goudin i Nils Lundgren (IND/DEM), na piśmie. − (SV) Lista czerwcowa jest zdania, że równość kobiet i mężczyzn jest podstawowym elementem demokracji, który musi mieć priorytetowe znaczenie we wszystkich państwach na świecie.

Sprawozdanie zawiera liczne propozycje dotyczące sposobu, w jaki należy osiągnąć równość. Niektóre z nich koncentrują się na środkach w ramach polityki zatrudnienia, uczestnictwa kobiet w życiu politycznym oraz różnego rodzaju planach szkoleniowych. Niemniej jednak jak zwykle nasuwa się kwestia dotycząca zwiększenia środków finansowych Unii i jej uprawnień oraz przeprowadzenia kosztownych kampanii pod auspicjami Unii. Instytucje UE nie są odpowiednimi organami do rozpatrywania tego rodzaju spraw. Ujednolicenie często powoduje cofnięcie się dla tych państw, które osiągnęły największy postęp, gdyż punkt wyjścia znacznie się różni w zależności od kraju.

Dążenie do osiągnięcia równości kobiet i mężczyzn musi być celem każdego państwa członkowskiego, ale tę kwestię należy rozstrzygnąć na szczeblu krajowym. Postanowiliśmy głosować przeciwko temu sprawozdaniu, ponieważ jego zamierzeniem jest rozszerzenie uprawnień UE kosztem niepodległych państw należących do Unii Europejskiej.

 
  
MPphoto
 
 

  Jörg Leichtfried (PSE), na piśmie. (DE) Głosuję za równością kobiet i mężczyzn.

Mimo iż Komisja pracuje nad równością kobiet i mężczyzn, konieczne jest podejmowanie dalszych starań i środków, ponieważ nie widzimy na razie wyraźnego postępu w stosowaniu zasady jednakowego wynagrodzenia za taką samą pracę.

Domagam się równej płacy i świadczeń emerytalnych bez względu na płeć oraz urlopu wychowawczego dla mężczyzn. Ponadto państwa członkowskie muszą podejmować praktyczne działania mające na celu zwalczanie nierówności pojawiającej się pomiędzy kobietami i mężczyznami w wyniku przerwania kariery (np. z powodu macierzyństwa lub opieki nad osobami wymagającymi pomocy).

 
  
MPphoto
 
 

  Bogusław Liberadzki (PSE), na piśmie. − Panie Przewodniczący!

Głosuję za sprawozdaniem posłanki Piia-Noora Kauppi w sprawie równości kobiet i mężczyzn w Unii Europejskiej.

W swoim sprawozdaniu posłanka Kauppi wzywa państwa członkowskie do zwalczania nierówności w zatrudnieniu kobiet i mężczyzn.

Nierówność najbardziej widoczna jest na płaszczyźnie zawodowej. Średnia różnica płac między kobietami i mężczyznami w UE wynosi 15%, osiągając w niektórych krajach nawet 30%. Aż 32% kobiet pracuje w niepełnym wymiarze godzin, w porównaniu z 7% mężczyzn.

Na poparcie zasługuje zwrócenie uwagi na sytuację imigrantek i kobiet z mniejszości etnicznych, kobiet w starszym wieku oraz samotnych matek, które są marginalizowane i dyskryminowane na wielu płaszczyznach.

Należy zwalczać stereotypy dotyczące płci, które są obecne w życiu zawodowym, edukacji oraz w mediach. Zalecane powinno być także opracowanie kampanii zwiększających świadomość, aby kobiety same mogły sobie radzić z sytuacjami uwłaczającymi ich godności.

 
  
MPphoto
 
 

  Astrid Lulling (PPE-DE), na piśmie. – (FR) Głosowałam za przyjęciem sprawozdania autorstwa Piii Noory Kauppi, ponieważ oficjalnie wzywa Komisję Europejską do opracowania analizy zagadnień dotyczących płci oraz głównych tendencji w odniesieniu do wpływu reform systemów emerytalnych na życie kobiet w Unii Europejskiej, w celu rozróżnienia praw emerytalnych oraz systemu zabezpieczenia społecznego i podatkowego.

Mając doświadczenie jako sprawozdawca sytuacji współmałżonków współpracujących z osobami pracującymi na własnych rachunek, w niewielkich przedsiębiorstwach i gospodarstwach rolnych, podkreślam, że po upływie dziesięciu lat nadal czekamy na propozycje Komisji dotyczące wzmocnienia dyrektywy z 1986 r. oraz utworzenia europejskich ram regulujących status współpracujących współmałżonków – dziesiątków milionów pracowników, którzy statystycznie pozostają niewidoczni, a wielu z nich nie jest objętych ubezpieczeniem społecznym na wypadek choroby lub inwalidztwa czy też ubezpieczeniem emerytalnym, szczególnie w przypadku rozwodu.

Mam nadzieję, że Komisja wreszcie wywiąże się ze swojego zadania, a rezolucję będzie realizować w praktyce.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (PSE), na piśmie. − Popieram to sprawozdanie, z którego wynika, że polityki równouprawnienia mężczyzn i kobiet są podstawowym środkiem pozwalającym stawić czoło wyraźnym problemom dotyczącym płci, wiążącym się z wyzwaniem demograficznym, przed którym stoi Europa.

 
Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności