Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2007 - Βρυξέλλες

17. Σύνθεση του Κοινοβουλίου

  Πρόεδρος. − Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τη συζήτηση της έκθεσης (A6-0351/2007) των Alain Lamassoure και Adrian Severin, εξ ονόματος της Επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων, σχετικά με τη σύνθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ((2007/2169(INI))).

  Alain Lamassoure (PPE-DE), (FR) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η πρόταση ψηφίσματος που εξετάζουμε σήμερα είναι μια απάντηση σε μια πρόσκληση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του περασμένου Ιουνίου. Το άρθρο 9Α του σχεδίου συνθήκης προβλέπει ότι, εφεξής, η σύνθεση του Κοινοβουλίου θα εμπίπτει στο παράγωγο δίκαιο. Αυτό θα είναι μία απόφαση του Συμβουλίου, λαμβανομένη ομόφωνα, κατόπιν πρωτοβουλίας του Κοινοβουλίου και με τη σύμφωνη γνώμη του. Το Συμβούλιο μας καλεί να εξηγήσουμε πώς θα πρέπει να λειτουργεί αυτή η διαδικασία. Προτιμά προφανώς να δει εμάς να επεξεργαζόμαστε αυτό το καυτό θέμα.

Για το Κοινοβούλιό μας, αυτό είναι μια πραγματική πολιτική πρόκληση. Είμαστε σε θέση να επινοήσουμε μια μεταρρύθμιση η οποία θα εφαρμόζεται σε εμάς; Η τελευταία φορά που κληθήκαμε να το πράξουμε ήταν το 2000 και το Κοινοβούλιο δεν το είχε κατορθώσει. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ψήφος που επετεύχθη στην Επιτροπή Συνταγματικών Υποθέσεων είναι ήδη ένα σημαντικό πολιτικό αποτέλεσμα. Πετύχαμε μια ευρεία πλειοψηφία δύο τρίτων στην τελική ψηφοφορία και τριών τετάρτων για το βασικό σημείο, την αριθμητική κατανομή των εδρών μεταξύ των κρατών μελών.

Ποιο είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε; Υπενθυμίζουμε καταρχάς ότι το σημερινό Κοινοβούλιο των 785 μελών δεν συμφωνεί με τη νέα νομική κατάσταση που προήλθε από την τροποποιημένη συνθήκη της Νίκαιας. Αυτό είναι το σύστημα το οποίο θα εφαρμοζόταν, με βάση τους 736 βουλευτές, ελλείψει νέας απόφασης. Έως τώρα, στο Συμβούλιο όπως και στο Κοινοβούλιο, τα κράτη μέλη διαιρούνται σε κατηγορίες χωρών: μία πολύ μεγάλη, μεγάλες, μεσαίες, μικρές, κλπ. Κάθε κατηγορία έχει το ίδιο δικαίωμα ψήφου στο Συμβούλιο, τον ίδιο αριθμό εδρών στο Κοινοβούλιο.

Αυτό έχει τελειώσει! Σε σχέση με αυτό το σύστημα, η μελλοντική συνθήκη εισάγει δύο τύπους καινοτομιών. Αφενός, αριθμούς: ένα μέγιστο αριθμό 750 βουλευτών, έναν ανώτατο αριθμό 96, έναν ελάχιστο αριθμό έξι εδρών ανά κράτος μέλος. Και έπειτα, εισάγει μια αρχή: μεταξύ του κατώτατου και του ανώτατου ορίου, τα κράτη μέλη πρέπει να εκπροσωπούνται σύμφωνα με μια φθίνουσα αναλογικότητα, και εναπόκειται σε εμάς, το Κοινοβούλιο, να καθορίσουμε σήμερα αυτήν την αρχή, δηλαδή να επιλέξουμε τη δόση αναλογικότητας και τη δόση φθίνουσας προόδου, ή ακόμη το βαθμό υπερεκπροσώπησης των πιο αραιοκατοικημένων χωρών. και το βαθμό υπό-εκπροσώπησης των πιο πυκνοκατοικημένων χωρών.

Η επιτροπή σας σάς προτείνει να μεταφράσετε αυτή την αρχή ως εξής: πρώτον, οι ελάχιστοι και μέγιστοι αριθμοί που ορίζει η συνθήκη πρέπει να χρησιμοποιηθούν πλήρως. Ιδιαίτερα, η χρήση του ανώτατου ορίου των 750 εδρών μας επιτρέπει να διαθέτουμε μια μικρή εφεδρεία −κατά κάποιον τρόπο− εδρών, ούτως ώστε να εφαρμόζουμε τη φθίνουσα αναλογικότητα χωρίς να μειώσουμε τον αριθμό εδρών καμιάς χώρας. Αυτή είναι μια θεμελιώδης πολιτική επιλογή, απολύτως απαραίτητη για να επιτευχθεί η ομοφωνία στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

Δεύτερον, όσο πιο μεγάλος είναι ο πληθυσμός μιας χώρας, τόσο περισσότερο έχει δικαίωμα μεγάλου αριθμού εδρών, φυσικά. Τρίτον, όσο πιο μεγάλος είναι ο πληθυσμός μιας χώρας, τόσο υψηλότερος είναι ο αριθμός ατόμων τον οποίο έκαστος εκ των ευρωπαίων βουλευτών εκπροσωπεί. Έτσι, σήμερα, ένα ισπανός βουλευτής εκπροσωπεί περισσότερα από 875 000 άτομα, κύριε Πρόεδρε, ενώ ένα γερμανός βουλευτής εκπροσωπεί μόνον 832 000. Όμως, έως σήμερα η Γερμανία έχει διπλάσιο πληθυσμό από ό,τι η Ισπανία. Αυτή η ανωμαλία θα διορθωθεί με τη διάθεση τεσσάρων επιπλέον εδρών στην Ισπανία. Συνολικά οι προτεινόμενες αυξήσεις εδρών αφορούν δέκα χώρες.

Έχουμε πλήρη συναίσθηση του γεγονότος ότι αυτή η λύση δεν είναι παρά μόνον προσωρινή. Ευκταίο θα ήταν να εξευρεθεί κάποιου είδους μαθηματικός τύπος, ο οποίος θα εφαρμόζεται αυτόματα για τις μελλοντικές διευρύνσεις. Όμως οι πολύ βραχείες προθεσμίες οι οποίες μας επιβλήθηκαν δεν το επέτρεπαν. Το ψήφισμα διατυπώνει ωστόσο συστάσεις σχετικά με αυτό το σημείο. Ομοίως, έπρεπε να καταφύγουμε στα μόνα διαθέσιμα πληθυσμιακά στοιχεία, τα στοιχεία της Eurostat, ελλείψει δυνατότητας να έχουμε στη διάθεσή μας στοιχεία των πολιτών. Ο Adrian Severin θα αναπτύξει αυτό το σημείο.

Τέλος, εφιστούμε την προσοχή των συναδέλφων μας στις τροπολογίες οι οποίες αντιφάσκουν προς τις θεμελιώδεις αρχές της έκθεσης και οι οποίες, ανάλογα με την περίπτωση, θα είχαν ως αποτέλεσμα να ευνοούνται αφύσικα οι μεγάλες χώρες εις βάρος των μικρών ή οι μικρές εις βάρος των μεγάλων στην οποία περίπτωση η εργασία μας δεν θα είχε χρησιμεύσει σε τίποτα, διότι ελλείψει ομοφωνίας στο Συμβούλιο, θα μείνουμε στους 736 βουλευτές της συνθήκης της Νίκαιας.

Γι’ αυτό, κυρίες και κύριοι, ας παραιτηθούμε από τις εθνικές πλειοδοσίες. Αναλώσαμε το απόγευμα με το να ανακηρύττουμε τον εαυτό μας ως το μόνο δημοκρατικό όργανο το οποίο υπερασπίζεται το ευρωπαϊκό συμφέρον έναντι των άλλων οργάνων, πάνω από εθνικούς εγωισμούς. Έχουμε σήμερα, τώρα, μια ιδανική ευκαιρία να δείξουμε ότι οι πράξεις μας ανταποκρίνονται στα λόγια μας.

(Χειροκροτήματα)

  Adrian Severin (PSE), εισηγητής. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, οι προτάσεις μας – του κ. Lamassoure και οι δικές μου – εγκρίθηκαν από την Επιτροπή Συνταγματικών Υποθέσεων και επιφέρουν πληθώρα βελτιώσεων στις υφιστάμενες πρακτικές αναφορικά με τη σύνθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Αν υιοθετηθούν και βελτιωθούν κατάλληλα, δεν θα υπάρχουν πια τεχνητές ομαδοποιήσεις, αυθαίρετες διαπραγματεύσεις, διευρύνσεις εις βάρος της αποτελεσματικότητας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το οποίο αυξάνεται πάντα με την προσθήκη μελών. Θα υπάρχει μεγαλύτερη αντιπροσωπευτικότητα, βάσει της δημογραφικής πραγματικότητας και όχι βάσει ονομαστικών ή συμβολικών νομικών σχέσεων, μεγαλύτερη αλληλεγγύη μεταξύ των μεγάλων και μικρών κρατών που θα προκύπτει από τη φθίνουσα αναλογικότητα της εκπροσώπησης, και πλήρης νομιμότητα που θα βασίζεται στην εκπροσώπηση των πολιτών, ως αποτέλεσμα του γεγονότος ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εκλέγεται από ευρωπαίους πολίτες.

Θα πρέπει να σημειωθεί η διαφορά μεταξύ της δημοκρατικής νομιμότητας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η οποία βασίζεται στην ψήφο των ευρωπαίων πολιτών και της εθνικής αντιπροσωπευτικότητας εντός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η οποία βασίζεται στη δημογραφική πραγματικότητα στα κράτη μέλη. Εμείς, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, θα εκπροσωπούμε ταυτόχρονα τους πολίτες και τα κράτη.

(Ψίθυροι δυσαρέσκειας)

Βλέπετε, αμέσως ορισμένοι λένε μόνο τους πολίτες, άλλοι λένε μόνο τα κράτη. Είμαστε ταυτόχρονα το Bundestag και το Bundesrat. Ίσως θα πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενου σαφούς διαχωρισμού αυτής της διάστασης στο μέλλον αλλά προς το παρόν όχι – αφού αποδεχτήκαμε ότι οι πολίτες ψηφίζουν και ότι η φθίνουσα αναλογικότητα θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη το μέγεθος των κοινοτήτων που ζουν στην επικράτεια κάθε χώρας – με συγχωρείτε, αλλά είμαστε και τα δύο.

Βέβαια, εντός του πλαισίου αυτού η έννοια της ευρωπαϊκής ιθαγένειας θα πρέπει ακόμη να διευκρινιστεί και ελπίζω ότι αυτό θα γίνει στο εγγύς μέλλον. Η έκθεσή μας, ωστόσο, δεν είναι προσωρινή αλλά μεταβατική. Είναι μεταβατική γιατί πιστεύω ότι οι αξίες που ορίσαμε είναι διαρκείς, αλλά χρειάζεται πρόοδος και είμαι σίγουρος ότι στο μέλλον θα προσθέσουμε και άλλα στην υφιστάμενη πρόταση. Συνεπώς, συμπεριλάβαμε μεγάλο αριθμό αναθεωρητικών ρητρών που κατά την άποψή μας – του κ. Lamassoure και τη δική μου – θα διασφαλίσουν την ευελιξία, την προσαρμοστικότητα και τη μελλοντική εξέλιξη στον τρόπο σύνθεσης του Κοινοβουλίου.

Κανείς δεν τιμωρείται με αυτή την έκθεση. Ίσως επιβραβεύονται οι χώρες που έχουν καλύτερη δημογραφική πολιτική και σίγουρα αποτελεί πρόσκληση για καλύτερη δημογραφική πολιτική, συμπεριλαμβανομένης της μεταναστευτικής πολιτικής. Δεν πιστεύω ότι χάνει κανείς – και ίσως, ούτε κερδίζει κανείς – μιλώντας με τους όρους ενός παιχνιδιού με νικητές και χαμένους. Εφόσον έχουμε ένα πιο δημοκρατικά νόμιμο Κοινοβούλιο, όλοι είναι κερδισμένοι.

Έχουμε ορισμένες τροποποιήσεις. Ορισμένοι συνάδελφοι θα ήθελαν να μειώσουν τη φθίνουσα πρόοδο υπέρ της αναλογικότητας – μεγαλύτερη αναλογικότητα σημαίνει περισσότερες έδρες για τις μεγάλες χώρες. Ορισμένοι άλλοι θα ήθελαν μεγαλύτερη φθίνουσα πρόοδο και όχι μεγαλύτερη αναλογικότητα. Μεγαλύτερη φθίνουσα πρόοδος σημαίνει περισσότερες έδρες για τις μικρές χώρες. Συνεπώς, πιστεύω ότι πρέπει να απορρίψουμε και τις δύο ακραίες επιλογές προκειμένου να προωθήσουμε την επιλογή, η οποία συμφωνώ ότι είναι ατελής, αλλά προς το παρόν είναι η καλύτερη. Αυτή είναι η επιλογή που προτείναμε ο κ. Lamassoure και εγώ. Ορισμένοι θα κρίνουν τη βάση αναφοράς. Ορισμένοι θα ήθελαν να ληφθούν υπόψη όλοι οι υπήκοοί τους, ανεξαρτήτως χώρας διαμονής. Άλλοι θα ήθελαν να ληφθούν υπόψη όλοι οι κάτοικοι των χωρών τους. Άλλοι προσπαθούν να δουν μόνο τους ευρωπαίους πολίτες που διαμένουν σε μια ορισμένη χώρα. Ως προς αυτό οι απόψεις διαφέρουν. Η μόνη λύση είναι η διατήρηση των υφιστάμενων πρακτικών και των υφιστάμενων στοιχείων της Eurostat.

Τέλος, υπάρχουν ορισμένοι που αγωνίζονται για πολιτικό κύρος και πιστεύουν ότι αν δεν υπάρχει ισότιμη εκπροσώπηση σε αυτό το Κοινοβούλιο, δεν υπάρχει ισότιμο πολιτικό βάρος. Πιστεύω ότι εφόσον αποδεχτούμε τη φθίνουσα πρόοδο – και την αναλογική φθίνουσα πρόοδο – αυτές οι τεχνητές ομαδοποιήσεις δεν μπορούν πλέον να επιβιώσουν. Αν δεν υιοθετήσουμε αυτό το ψήφισμα, φοβάμαι ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα στείλει το μήνυμα ότι δεν είναι ικανό να υιοθετήσει μια σημαντική μεταρρύθμιση και ότι πρέπει να περιμένει πάντα το εκτελεστικό θεσμικό όργανο να αποφασίσει για αυτό. Πιστεύω ότι η ΔΔ θα υποστεί την πρώτη αποτυχία πριν καν μπορέσει να εξετάσει τα ζητήματα στην ημερήσια διάταξή της, και αυτή η αποτυχία ενδέχεται να είναι το προοίμιο μιας συνολικής αποτυχίας. Φοβάμαι ότι όλοι θα επιστρέψουν στη συνθήκη της Νίκαιας και όχι σε απατηλά όνειρα. Φοβάμαι ότι τότε θα στείλουμε ένα μήνυμα που θα σημαίνει διαχωρισμό μεταξύ των μεγάλων και των μικρών χωρών, και αυτό θα υπονομεύσει κάθε όνειρο για ενότητα, δικαιοσύνη και ενσωμάτωση. Γι’ αυτό, κλείνω με μια έκκληση προς όλους τους συναδέλφους μου. Κάνω έκκληση στο αίσθημα ευρωπαϊκής ευθύνης και ευρωπαϊκής αλληλεγγύης που διαθέτουμε. Hic Rhodus, hic salta! Ιδού η Ρόδος, και ας αποδείξουμε ότι είμαστε αληθινοί Ευρωπαίοι εδώ και όχι όταν παραδίδουμε μαθήματα στην Επιτροπή και στο Συμβούλιο.

  Ingo Friedrich, εξ ονόματος της Ομάδας PPE-DE. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, η έκθεση προσφέρει διευκρινήσεις και θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά γι’ αυτό τους δύο εισηγητές, τους κυρίους Lamassoure και Severin. Διασαφηνίζει ότι εξαντλούμε πάντα τα δεδομένα ανώτατα και κατώτατα όρια. Θα ήθελα να εκφράσω τις ιδιαίτερες ευχαριστίες μου γι’ αυτό. Η διασαφήνιση αυτή είναι σημαντική για όλους μας.

Δεύτερον, η έκθεση έχει δύο συμπεράσματα. Πρώτον, όσο πιο φθίνουσα είναι η κλίμακά μας, δηλαδή όσο περισσότερο προσανατολιζόμαστε στην αναλογικότητα, τόσο πιο γνήσια εξουσία και νομιμοποίηση έχει το Κοινοβούλιο. Πρέπει να χειριζόμαστε διαρκώς την αντιπαράθεση για το πόση φθίνουσα αναλογικότητα χρειαζόμαστε –πόσο λιγότερη, πόσο περισσότερη- και θεωρώ λογικό να λέμε εδώ ότι όσο μικρότερη είναι η φθίνουσα αναλογικότητα, τόσο μεγαλύτερη είναι η νομιμοποίηση. Επιτρέψτε μου να προσθέσω ως Γερμανός ότι ασφαλώς είναι κάπως προβληματικό το γεγονός ότι εμείς οι Γερμανοί είμαστε οι μόνοι που παίρνουμε λιγότερα από ό,τι παίρναμε επί τη βάσει της Νίκαιας. Θα θέλαμε λίγο μεγαλύτερη υποστήριξη εδώ, γιατί η συζήτηση στον γερμανικό τύπο είναι πολύ σαφής ως προς το θέμα αυτό. Θα το δεχτούμε, γιατί πιστεύουμε κι εμείς ότι η ευρωπαϊκή πτυχή είναι πιο σημαντική από όλες τις άλλες.

Τελειώνω με δύο διαπιστώσεις που θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε για το μέλλον. Πρώτον, πρέπει πραγματικά να εργαστούμε προκειμένου να αποκτήσουμε μακροπρόθεσμα ένα λογικό σύστημα που δεν θα πρέπει να το διαπραγματευόμαστε διαρκώς. Δεύτερον, υπάρχουν δύο επίμαχες τροπολογίες, η 2 και η 3. Η Ομάδα μας αποφάσισε πως ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας για αυτά τα δύο επίμαχα θέματα, τελικά θα εγκρίνει την έκθεση Lamassoure/Severin. Το Συμβούλιο δεν έχει καμία δικαιολογία. Στην τροπολογία 2, που αποκλίνει ελάχιστα από τους αριθμούς της έκθεσης Lamassoure, το αποτέλεσμα θα ήταν να δοθεί στο Συμβούλιο ένα μήνυμα από το Κοινοβούλιο για την περίοδο 2009–2014. Επομένως το Σώμα και όλες οι Ομάδες εκπλήρωσαν κατά τη γνώμη μου γενικά τα καθήκοντά τους και το Συμβούλιο μπορεί να αποφασίσει, εάν θέλει.

Ευχαριστώ πολύ για τη δίκαιη συζήτηση για ένα τόσο δύσκολο θέμα!

  Richard Corbett, εξ ονόματος της Ομάδας PSE . – (EN) Κύριε Πρόεδρε, εξ ονόματος της Ομάδας ΕΣΚ επιθυμώ να στηρίξω αυτήν την έκθεση. Η ομάδα μου θα ψηφίσει υπέρ της και ελπίζουμε ότι αυτό το κείμενο το οποίο εγκρίθηκε με πλειοψηφία της τάξης του 70% στην επιτροπή, μπορεί τώρα να εγκριθεί από μια εξίσου εντυπωσιακή πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο συνολικά.

Οι εισηγητές εστίασαν - συνετά, δεδομένων των νομικών περιορισμών που ορίζει η νέα Συνθήκη, δεδομένων των χρονικών περιορισμών που τίθενται τώρα πριν την ολοκλήρωση της ΔΔ – στη διόρθωση των βασικών ανωμαλιών στην υφιστάμενη κατανομή των εδρών μάλλον, παρά να ξεκινήσουν με πρόταση για ριζική αναθεώρηση του συστήματος, που δεν θα οδηγούσε παρά σε αδιέξοδο στη ΔΔ και θα έθετε σε κίνδυνο την έγκριση και επικύρωση της νέας Συνθήκης.

Συγκεκριμένα, κανένα κράτος μέλος δεν θα υποστεί μείωση του αριθμού των εδρών που δικαιούται υπό τις υφιστάμενες συνθήκες, οι οποίες προβλέπουν για την κατανομή των εδρών από το 2009 και εξής – εκτός, βέβαια, από τα σημεία όπου αυτό προβλέπεται από την ίδια τη Συνθήκη για την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Με αυτήν τη μοναδική εξαίρεση, καμία χώρα δεν θα υποστεί μείωση σε σύγκριση με αυτά που ήδη προβλέφθηκαν στη Συνθήκη για το 2009.

Τώρα, βέβαια, ορισμένοι συνάδελφοί μας προσπαθούν να κερδίσουν περισσότερες έδρες για το κράτος τους, ορισμένες φορές ισχυριζόμενοι ότι ο πληθυσμός της χώρας τους είναι ξαφνικά πολύ μεγαλύτερος από αυτόν που υποθέσαμε εκ των προτέρων, μεγαλύτερος από τα αριθμητικά στοιχεία που παρέχει η Eurostat και χρησιμοποιούνται από όλους, συμπεριλαμβανομένου του Συμβουλίου.

Άλλοι ισχυρίζονται ότι για λόγους εθνικού κύρους θα πρέπει να τους δοθεί ο ίδιος αριθμός εδρών με ένα άλλο συγκεκριμένο κράτος μέλος. Πρέπει να ομολογήσω ότι με ξάφνιασε ιδιαίτερα η στάση της ιταλικής κυβέρνησης. Αντιλαμβάνομαι ότι ο κ. Prodi και ορισμένοι ιταλοί βουλευτές ισχυρίζονται ότι είναι βασικό για την Ιταλία να έχει τον ίδιο αριθμό εδρών με την Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Ωστόσο, έχουν αποδεχτεί – όλοι μας έχουμε αποδεχτεί – την αρχή της αναλογικής φθίνουσας προόδου: κατ’ αναλογία προς τον πληθυσμό. Δέχομαι ότι η χώρα μου θα έχει μια έδρα λιγότερη από τη Γαλλία παρόλο που μέχρι στιγμής είχαμε πάντα το ίδιο μέγεθος. Δεν βλέπω γιατί θα πρέπει να είναι τόσο δύσκολο για την Ιταλία να δεχτεί ότι και αυτή έχει λιγότερες έδρες από τη Γαλλία για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Και με ξαφνιάζει που η κυβέρνηση μιας χώρας, η οποία έχει τόσο συχνά δηλώσει ότι αποτελεί παράδειγμα για όλους εμάς ως προς το ότι είναι κοινοτική (communautaire), ότι δηλαδή έχει ισχυρή ευρωπαϊκή δέσμευση, ότι δεν είναι εθνικιστική, τοποθετεί πάντοτε το συμφέρον της Ευρώπης πάνω από το εθνικό συμφέρον, και τώρα η Ιταλία και ο κ. Prodi ισχυρίζονται ότι, για λόγους εθνικού κύρους, θα πρέπει να έχουν τον ίδιο αριθμό εδρών με τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, ακόμη και αν ο πληθυσμός τους είναι όντως διαφορετικός.

Συμπερασματικά, επιτρέψτε μου να παροτρύνω το Κοινοβούλιο να στηρίξει αυτή την έκθεση, να απορρίψει τις τροποποιήσεις και να στείλει ένα σαφές ισχυρό μήνυμα στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

ΠΡΟΕΔΡΙΑ της κ. ROTHE
Αντιπροέδρου

  Andrew Duff, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – (EN) Κυρία Πρόεδρε, η Ομάδα ALDE θα στηρίξει και αυτή την πρόταση Lamassoure-Severin. Η ΔΔ μας καλεί να αλλάξουμε τη σύνθεσή μας προκειμένου να ανταποκριθούμε στους όρους της Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης, και αυτό είναι ένα απόλυτα σωστό αίτημα. Εμείς, ως Κοινοβούλιο, χρειάζεται να στείλουμε ένα ισχυρό, σαφές μήνυμα ότι είμαστε ικανοί να λάβουμε μια τόσο δύσκολη και γενναία απόφαση.

Δεν υπάρχει καθαρή, οριστική φόρμουλα. Η παράγραφος 6 δίνει ένα πρακτικό και συνετό ορισμό της φθίνουσας αναλογικότητας. Φυσικά, και εγώ αποδέχομαι ότι ορισμένοι εκπρόσωποι χωρών προσπαθούν να βελτιώσουν τη θέση τους στον πίνακα κατάταξης, αλλά αποκαλύπτεται ότι όλες αυτές οι προτάσεις είναι αμοιβαία αντιφατικές. Όλοι αυτοί που προσπαθούν να αλλάξουν το σύστημα αποτυγχάνουν. Η πρόταση D’Hondt θα έδινε υπερβολική ισχύ στα μεγαλύτερα κράτη και θα έλεγα στον κ. Friedrich ότι η πρότασή του παραβιάζει την αρχή της φθίνουσας αναλογικότητας της Συνθήκης. Το σύστημα τετραγωνικής ρίζας δίνει υπερβολική ισχύ στα μικρότερα κράτη.

Αποδέχομαι απόλυτα ότι οι Ιταλοί θίγουν ένα ενδιαφέρον θέμα σχετικά με τη στατιστική βάση και θα πρέπει να εξετάσουμε ως Κοινοβούλιο τη διάκριση μεταξύ υπηκόων, πολιτών, κατοίκων και ψηφοφόρων. Αλλά το ζήτημα είναι εξαιρετικά περίπλοκο και βασίζεται σταθερά στην εθνική κυριαρχία στον τομέα της εκλογικής νομοθεσίας και ιθαγένειας. Δεν είναι δυνατό να λύσουμε ένα τέτοιο πρόβλημα εντός των χρονικών πλαισίων μιας εβδομάδας πριν την ολοκλήρωση της ΔΔ.

Μετά τη ΔΔ, θα υπάρξει έκθεση από την Επιτροπή Συνταγματικών Υποθέσεων, της οποίας έχω το προνόμιο να έχω διοριστεί εισηγητής, και η οποία θα αντιμετωπίσει όλα αυτά τα ερωτήματα και θα προτείνει μεταρρύθμιση του πρωτογενούς δικαίου του 1976. Αλλά όλα αυτά ανήκουν στο επόμενο έτος μάλλον, παρά στην παρούσα κατάσταση.

Εντωμεταξύ, ας παρέχουμε την αμέριστη υποστήριξή μας στην πρόταση και ας στείλουμε μια λύση και όχι ένα πρόβλημα στη ΔΔ.

(Χειροκρότημα)

  Brian Crowley, εξ ονόματος της Ομάδας UEN. – (EN) Κυρία Πρόεδρε, θα ήθελα όπως και οι συνάδελφοί μου, να ευχαριστήσω τους συνεισηγητές για τις προσπάθειες που κατέβαλαν όσον αφορά αυτό το πολύ δύσκολο και περίπλοκο ζήτημα.

Σε τελική ανάλυση, παρά τα όσα μπορεί να λένε ορισμένοι συνάδελφοι, αυτός που ψηφίζει είναι ο λαός, γι’ αυτό δεν βλέπω τον λόγο οποιοσδήποτε βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να θεωρεί ότι χάνει την έδρα του. Υπάρχουν θεμιτοί λόγοι πίσω από την επιθυμία αυτών που προσπαθούν να κερδίσουν υψηλότερο αριθμό εδρών σε κάθε μία από τις εθνικές κατηγορίες. Δεν θα βιαζόμουν να καταδικάσω αυτήν τη στάση για οποιονδήποτε. Γιατί, αν μη τι άλλο, όταν συλλογιστούμε τις αλλαγές που σημειώθηκαν από τη διενέργεια των πρώτων άμεσων εκλογών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το 1979, έχουν λάβει χώρα πρωτοφανείς δημογραφικές αλλαγές και αλλαγές στις πληθυσμιακές τάσεις σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, κυρίως λόγω της επέκτασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς την ανατολική Ευρώπη το 2004, η οποία επέτρεψε την ελεύθερη κυκλοφορία τόσων πολλών ανθρώπων σε άλλες χώρες που άλλαξε σε μεγάλο βαθμό τους πληθυσμούς.

Πιστεύω ότι ένα από τα σημαντικά στοιχεία για τα οποία πρέπει να μιλήσουμε (και μπορούμε να μιλάμε για τη φθίνουσα αναλογικότητα για πάντα) είναι ότι πάντοτε υπήρχε ισορροπία μεταξύ των διαφόρων θεσμικών οργάνων – καθώς και ισορροπία μεταξύ των μεγαλύτερων και των μικρότερων κρατών μελών – προκειμένου να διασφαλιστεί ότι κανένα θεσμικό όργανό δεν θα έχει απόλυτη κυριαρχία επί κάποιου άλλου ή ότι τα μεγαλύτερα κράτη μέλη δεν θα μπορούν να κυριαρχούν επί των μεσαίων ή μικρών κρατών μελών. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να διατηρηθεί αυτή η ισορροπία στο μέγιστο δυνατό βαθμό.

Χαιρετίζω την ενσωμάτωση εκ μέρους των εισηγητών, σε συμβιβαστική τροπολογία, της διατήρησης αυτής της διοργανικής ισορροπίας. Ωστόσο, όπως και να ’χει, όταν εξετάζουμε τα αριθμητικά στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν – και πολλά από αυτά αναφέρθηκαν από άλλους συναδέλφους εδώ σε σχέση με τα αριθμητικά στοιχεία της Eurostat – από τις 27 χώρες, τα αριθμητικά στοιχεία της Eurostat που χρησιμοποιούνται για 15 από αυτές τις χώρες είναι μόνο προσωρινά στοιχεία από τις κεντρικές στατιστικές υπηρεσίες των εν λόγω χωρών. Γι’ αυτό, οι αποφάσεις λαμβάνονται μόνο βάσει προσωρινών αριθμητικών στοιχείων, ενώ αυτό θα μπορούσε να έχει μόνιμες συνέπειες όσον αφορά τη μελλοντική κατανομή των εδρών στο Κοινοβούλιο.

Θα πρέπει, επίσης, να λάβουμε υπόψη και την περαιτέρω διεύρυνση με την ένταξη της Κροατίας, η οποία θα έχει, επίσης, αρνητικές επιπτώσεις. Συνεπώς, θα συνιστούσα προσοχή στην ψηφοφορία για αυτό το ζήτημα.

  Johannes Voggenhuber, εξ ονόματος της Ομάδας Verts/ALE. – (DE) Κυρία Πρόεδρε, η Ομάδα μου δεν θα εγκρίνει αυτήν την έκθεση γιατί το προτεινόμενο σύστημα εκπροσώπησης, και η κατανομή των εδρών, περιφρονεί στοιχειώδεις δημοκρατικές αρχές, διατηρεί ιστορικές ανισότητες και είναι αντίθετο με τη φύση του Σώματος ως σώματος εκπροσώπησης των πολιτών και των ψηφοφόρων.

Αυτά δεν είναι όνειρα που δεν εκπληρώνονται. Ναι, κύριε Severin, υπάρχουν πολλοί που θέλουν πολλά, αυτό όμως που θα έπρεπε να θέλουμε όλοι, είναι να έχουμε κάποια ιδέα για το τι είναι ένα Κοινοβούλιο. Ένα Κοινοβούλιο δεν είναι –όπως μας είπαν οι εισηγητές στην επιστολή τους χθες το βράδυ- η εκπροσώπηση της κοινωνικοοικονομικής ικανότητας των κρατών μελών. Όχι –είναι η εκπροσώπηση των ψηφοφόρων και τίποτα παραπάνω. Είναι η εκπροσώπηση των πολιτών, ή δεν είναι Κοινοβούλιο! Δεν είναι Κοινοβούλιο όταν δεν υπάρχει δήμος στον οποίο μπορούμε να βασιστούμε, και δεν είναι αλήθεια ότι η έννοια της ιδιότητας του πολίτη δεν έχει στην Ευρώπη καμία σχέση με τον ίδιο όρο του διεθνούς δικαίου ή με τον αντίστοιχο όρο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι ακριβώς το ίδιο και θα σας συνιστούσα να ρίξετε μια ματιά στις υφιστάμενες συνθήκες. Θα σας συνιστούσα να ρίξετε μια ματιά στον χάρτη θεμελιωδών δικαιωμάτων της ΕΕ όπου θεσπίζονται τα δικαιώματα αυτών των πολιτών. Θα σας συνιστούσα να ρίξετε μια ματιά στους κανόνες για την πρόσβαση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Θα σας συνιστούσα να ρίξετε μια ματιά στους κανόνες για το πώς γινόμαστε ψηφοφόροι. Τότε θα καταλάβετε ότι το να διαπιστώσει κανείς ποιος είναι πολίτης αυτής της Ένωσης και ποιος έχει δικαίωμα να ψηφίζει για αυτό το Κοινοβούλιο είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Αυτό αποφασίζεται κάθε πέντε χρόνια.

Οι κάτοικοι, ο πληθυσμός, είναι μία συμβολική έκφραση της κοινωνικοοικονομικής ικανότητας. Όμως εδώ αποτύχαμε ήδη μια φορά, όταν μας ρώτησαν στη Νίκαια: αγαπητό Κοινοβούλιο, πες λοιπόν μόνο σου ποια θέλεις να είναι η σύνθεσή σου. Στην περίπτωση εκείνη αποτύχαμε. Δυστυχώς δεν αξιοποιήσαμε αυτά τα επτά χρόνια για να διασαφηνίσουμε τι είναι αυτό το Κοινοβούλιο. Γι’ αυτό επανεξετάζουμε την ιστορική ανοησία και τους ιστορικούς πρακτικούς περιορισμούς που προέκυψαν μέχρι σήμερα. Αυτό δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τη δημοκρατία και τη σκέψη για το σύνταγμα.

  Sylvia-Yvonne Kaufmann, εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL. – (DE) Κυρία Πρόεδρε, στην Ομάδα μου επικρατούν διαφορετικές απόψεις. Εγώ πάντως υποστηρίζω την έκθεση των κυρίων Lamassoure και Severin. Με την έκθεση το Κοινοβούλιο διατηρεί με υπευθυνότητα το δικαίωμα να υποβάλει το ίδιο πρόταση για τη μελλοντική του σύνθεση. Αυτό το επιτυγχάνει χάρη στην εντατική εργασία που έκαναν οι δύο εισηγητές μέσα σε ένα αυθεντικό ευρωπαϊκό πνεύμα. Η πρόταση είναι ισορροπημένη, βασίζεται σε ένα σαφές, κατανοητό και διαφανές σύστημα και μπορεί επιπροσθέτως να διατηρηθεί για μελλοντικές διευρύνσεις.

Η πρόταση ακολουθεί την αρχή της πολυμορφίας. Επίσης, χρησιμοποιώντας και τις 750 δυνατές έδρες εξασφαλίζει ότι το Κοινοβούλιο θα αντικατοπτρίζει και στο μέλλον ολόκληρο το φάσμα των σημαντικότερων πολιτικών κατευθύνσεων κάθε χώρας. Η πρόταση βασίζεται επίσης στην αρχή της αλληλεγγύης, σύμφωνα με την οποία τα μεγαλύτερα κράτη μέλη με τους μεγάλους πληθυσμούς δέχονται να έχουν μικρότερη επιρροή προκειμένου να επιτρέψουν στα μικρότερα κράτη μέλη με τους μικρότερους πληθυσμούς μία καλύτερη εκπροσώπηση. Όλα αυτά βοηθούν στην ενίσχυση της συνοχής της Ένωσης. Ως εκ τούτου ελπίζω ότι το Συμβούλιο θα υλοποιήσει ανεπιφύλακτα και γρήγορα την πρόταση του Κοινοβουλίου πριν από τις εκλογές του 2009.

Τελειώνω με μία ακόμα παρατήρηση. Όλοι οι άνθρωποι που ζουν στο εκάστοτε κράτος μέλος, αποτελούν τη βάση υπολογισμού των εδρών του εν λόγω κράτους μέλους –όπως και στο Συμβούλιο- συμπεριλαμβανομένων των ατόμων από τρίτες χώρες που ζουν εκεί, γιατί είναι μέρος της κοινωνίας του. Ωστόσο αυτή είναι μόνο η μία όψη του νομίσματος. Τα άτομα από τρίτες χώρες που κατοικούν στα κράτη μέλη μας πρέπει να έχουν και το δικαίωμα να ψηφίζουν για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Εγώ ανέκαθεν αγωνιζόμουν γι’ αυτό και θα συνεχίσω να το κάνω!

  Bernard Wojciechowski, εξ ονόματος της Ομάδας IND/DEM. – (EN) Κυρία Πρόεδρε, συνήθως όταν έχουμε τέτοιες εκθέσεις ενώπιόν μας συζητάμε τι θα πρέπει να πάρει και τι θα πρέπει να χάσει η κάθε χώρα, γεγονός που αποδεικνύει ότι η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη είναι ένας μύθος και ότι ο εθνικός εγωισμός θριαμβεύει πάντα.

Υπό το πρίσμα της πρόσφατης γερμανικής επίθεσης από τον κ. Schulz κατά του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ας εξετάσουμε μια καλή μέθοδο του να κερδίζει κανείς σε παιχνίδι χωρίς νικητές και χαμένους.

Στην παράγραφο 8, γινόμαστε μάρτυρες ενός θρήνου για το ότι η Γερμανία θα χάσει έδρες. Ακούμε ολοένα και περισσότερα για αυτόν το θρήνο: ότι θα πρέπει να μεταφράζονται περισσότερα έγγραφα της ΕΕ στα γερμανικά, ότι η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος καθαρός εισφορέας στον προϋπολογισμό της ΕΕ, ότι θα πρέπει να έχει δικές της έδρες στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών κλπ. Θα μπορούσαμε να καταρτίσουμε ολόκληρο κατάλογο με τέτοιου είδους παράπονα.

Ταυτόχρονα, ο κ. Severin προσπαθεί να μας πείσει, μέσω της ακαθόριστης φθίνουσας αναλογικότητάς του – η οποία, συμπτωματικά, δεν επηρεάζει τη χώρα του τη Ρουμανία – ότι όταν η Πολωνία χάνει τρεις έδρες, στην πραγματικότητα κερδίζει μία. Εύχομαι μόνο αυτή η ιδέα να ίσχυε και για το καζίνο.

Ας ξεκαθαρίσουμε όμως τα πράγματα. Μόνο ένας σοσιαλιστής από το Yorkshire θα μπορούσε να δεχτεί ότι δύο συν δύο κάνουν πέντε.

  Luca Romagnoli, εξ ονόματος της Ομάδας ITS. – (IT) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η έκθεση Lamassoure-Severin πρέπει να απορριφθεί με περιφρόνηση εξαιτίας του ιδεολογικού αντιιταλικού μηνύματός της και της επιπολαιότητας των τεχνικών επιχειρημάτων σε σχέση με τα πολιτικά επιχειρήματα στα οποία βασίζεται. Δεν θα υπεισέλθω σε συζήτηση για το πόση σημασία έχει για εμένα το ius sanguinis συγκριτικά με τον ιακωβινισμό του ius loci, καθώς το τελευταίο απουσιάζει σαφώς από τη σκέψη των εισηγητών και εκείνων που έδωσαν την εντολή γι’ αυτήν την πρωτοβουλία.

Δεν είμαι νομικός ούτε έχω μεγάλη φήμη όπως ο πρόεδρος της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της ιταλικής γερουσίας καθηγητής Manzella ή άλλοι συνάδελφοι που μπορούν να αντικρούσουν με την ίδια ακρίβεια τη νομική ανακολουθία των ισχυρισμών της έκθεσης. Ωστόσο πιστεύω ότι αξίζει να υπογραμμιστεί πως ορισμένα αδιαμφισβήτητα γεγονότα δεν μετρούν για τους εισηγητές: στην πολιτική, πρόκειται για την αξιολόγηση και τον ρόλο που έπαιξε στο παρελθόν και παίζει ακόμα η Ιταλία στον θεσμό της Ευρώπης.

Η τόσο κακά «ιταλικοποιημένη» αρχή της φθίνουσας αναλογικότητας, η οποία επαναπροσδιορίζει την κατανομή εδρών που θεσπίσθηκε στη συνταγματική συνθήκη που έχει παγώσει, εφαρμόστηκε με τρόπο που συνιστά σαφή διάκριση κατά της Ιταλίας. Για μερικές χώρες άφησαν κενά στο σύστημα και υπάρχουν μερικές καταφανείς περιπτώσεις διαστρέβλωσης των γεγονότων όπως η παραχώρηση του ίδιου αριθμού εδρών στην Εσθονία και στη Μάλτα, μολονότι η πρώτη έχει τον τριπλάσιο πληθυσμό.

Μπορούμε να δεχτούμε ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο, στα άτομα που έχουν δικαίωμα ψήφου περιλαμβάνονται κάτοικοι που δεν είναι ευρωπαίοι πολίτες και σε αυτή τη βάση οι εισηγητές παραχωρούν στο Ηνωμένο Βασίλειο μία έδρα παραπάνω από την Ιταλία, μολονότι στις εκλογές του 2004 ψήφισε μόλις λίγο παραπάνω από το ένα τρίτο εκείνων που έχουν δικαίωμα ψήφου. Μπορούμε να δεχτούμε ότι η Γαλλία, που συγκροτεί το εκλογικό της σώμα και γεμίζει το δημογραφικό της προφίλ με την ίδια ποικιλία τόπων γέννησης που βλέπουμε και στην εθνική της ομάδα ποδοσφαίρου, παίρνει δύο έδρες παραπάνω από την Ιταλία. Μπορούμε να δεχτούμε τη νωθρότητα της ιταλικής κυβέρνησης και είδαμε τη φυγή της κατά την προετοιμασία της συζήτησης στο Συμβούλιο.

Υπάρχει όμως κάτι που δεν μπορούμε να δεχτούμε. Οι εισηγητές είναι προσκολλημένοι στην αμφισβητήσιμη άποψή τους για την ιθαγένεια. Ισχυρίζονται ότι όποιος ζει στην Ευρώπη, ακόμη κι αν έχει υπηκοότητα και διαβατήριο κράτους εκτός Ευρώπης, είναι ψηφοφόρος. Εξαιρούν όμως από τον υπολογισμό τους πολίτες που ζουν εκτός Ευρώπης. Αυτό δίνει μια ιδέα για την χονδροειδή, παραπλανητική και απαράδεκτη διάκριση σε βάρος της Ιταλίας, την οποία απορρίπτουμε κατηγορηματικά!

  Irena Belohorská (NI). – (SK) Κατά πρώτον, θα ήθελα να εκφράσω την υποστήριξή μου στους εισηγητής κ. Lamassoure και κ. Severin για την έκθεσή τους. Πρέπει να συμφιλιωθούμε με το γεγονός ότι η Δημοκρατία της Σλοβακίας θα χάσει ένα μέλος συνεπεία της συμφωνίας για την αρχή της φθίνουσας αναλογικότητας. Σε αντιστοιχία με την αναλογική κατανομή των εδρών στο Κοινοβούλιο, η αρχή αυτή θα πρέπει να εφαρμοστεί και σε όλους τους τομείς της κοινοτικής πολιτικής για την απασχόληση. Ως εκ τούτου ζητώ να αυξηθεί σε όλα τα θεσμικά όργανα της ΕΕ ο αριθμός των εκπροσώπων και των εργαζομένων από τα 12 νέα κράτη μέλη της ΕΕ. Πιστεύω ότι κάθε κράτος μέλος διαθέτει ικανό αριθμό εξειδικευμένων προσώπων που μπορούν να συνεισφέρουν αποτελεσματικά στην ΕΕ.

Η ισότητα είναι μία από τις αρχές στις οποίες είναι θεμελιωμένη η ΕΕ. Ακόμα και τα αρχικά κράτη μέλη δεσμεύθηκαν να σεβαστούν αυτήν την αρχή όταν καλωσόρισαν ανάμεσά τους τα 12 νέα κράτη μέλη. Η αρχή αυτή πρέπει να εφαρμόζεται σε όλους τους τομείς κι όχι μόνο στις έδρες των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ή των Επιτρόπων. Ζητώ να τηρείται και να γίνεται σεβαστή η αρχή της ισότητας. Όταν τα νέα κράτη μέλη προσχώρησαν στην ΕΕ, έπρεπε να πληρούν πολλά κριτήρια. Τώρα απευθύνω έκκληση στην ΕΕ ως σύνολο να εκπληρώσει τις υποσχέσεις που τους έδωσε.

  Gunnar Hökmark (PPE-DE). – (SV) Κυρία Πρόεδρε, υποστηρίζοντας την έκθεση του κ. Lamassoure, η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να κάνει ένα ιστορικό βήμα. Με την έκθεση αυτή μπορούμε να αφήσουμε πίσω μας μια εποχή όπου ο αριθμός των εδρών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καθοριζόταν βάσει ενός συστήματος που κατέτασσε διάφορες χώρες σε διάφορες κατηγορίες ανάλογα με τις διαπραγματευτικές ικανότητες των διαφόρων αρχηγών κυβερνήσεων και που λαμβάνει ως προϋπόθεση ότι τα κράτη μέλη της ΕΕ έχουν συγκρουόμενα συμφέροντα. Εάν το Σώμα αποφασίσει να υποστηρίξει την έκθεση του κ. Lamassoure, θα εγκαταλείψουμε το σύστημα αυτό και θα υιοθετήσουμε ένα άλλο, βασισμένο στην αρχή της αναλογικότητας, όπου το μέγεθος μιας χώρας επηρεάζει την εκπροσώπησή της στο Κοινοβούλιο.

Το σύστημα που είχαμε ως τώρα ήταν πολύ δύσκολο να εξηγηθεί, αλλά το σύστημα που μπορούμε να αποκτήσουμε με την έκθεση Lamassoure μπορεί να εξηγηθεί. Βασίζεται σε ένα μέγιστο και ένα ελάχιστο επίπεδο και στο ότι λαμβάνεται υπόψη ο αριθμός των ανθρώπων στις διάφορες χώρες. Αυτή η αρχή μπορεί επίσης να διατηρηθεί στο μέλλον. Σημαίνει πως δεν προωθούνται τα συμφέροντα της μίας ή της άλλης χώρας, αλλά λαμβάνεται υπόψη ο αριθμός των πολιτών της. Αυτό είναι ένα βήμα προόδου στη δημοκρατική διαδικασία στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Θέλω να είναι σαφές ποια εναλλακτική λύση αντιμετωπίζουμε. Είτε θα υποστηρίξουμε τις προτάσεις της έκθεσης Lamassoure είτε θα επιστρέψουμε στη συμφωνία της Νίκαιας με την αυθαιρεσία της και με διαπραγματεύσεις που χαρακτηρίζονται από συγκρουόμενα εθνικά συμφέροντα. Ακούγοντας τους τελευταίους ομιλητές σε αυτά εδώ τα έδρανα και βλέποντας τον εκνευρισμό τους ακούω ταυτόχρονα τα εθνικά συμφέροντα όσον αφορά τις συγκρούσεις.

Η έκθεση Lamassoure πρέπει να υποστηριχθεί διότι βασίζεται σε μία αρχή.

  Sérgio Sousa Pinto (PSE). – (PT) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η έκθεση της Επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων για τη μελλοντική σύνθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που εκπόνησαν ο Alain Lamassoure και ο Adrian Severin συνιστά σημαντική συνεισφορά που επισημαίνει μία ισορροπημένη και αντικειμενική λύση ενός θέματος, το οποίο είναι εξαιρετικά ευαίσθητο από πολιτική σκοπιά. Θα ήθελα ως εκ τούτου να συγχαρώ τους δύο συνεισηγητές.

Πρέπει να θυμόμαστε ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του περασμένου Ιουνίου ήταν εκείνο που υποσχέθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μία λύση για το πρόβλημα της μελλοντικής του σύνθεσης μέχρι τον Οκτώβριο του 2007 προκειμένου η λύση αυτή να μπορεί να εφαρμοστεί έγκαιρα στις ευρωεκλογές του 2009. Η παρούσα έκθεση είναι η κατάλληλη απάντηση σε εκείνους που φοβούνταν πως το Κοινοβούλιο δεν θα μπορούσε να λύσει αυτό το πρόβλημα επειδή θα επικρατούσαν εθνικιστικές ιδεολογίες και δείχνει πως αυτό το θεσμικό όργανο είναι σε θέση να επισημαίνει και να εκφράζει το κοινό ευρωπαϊκό συμφέρον μέσα στις εθνικές δυναμικές που τείνουν να περιπλέκουν τα διακυβερνητικά ζητήματα.

Είναι σημαντικό να παρουσιάσουμε τη θέση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την ομαλή διεξαγωγή των εργασιών της διακυβερνητικής διάσκεψης που θα ολοκληρωθεί στη Λισαβόνα στις 18 και 19 Οκτωβρίου. Επομένως, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε τον πολιτικό δεσμό μεταξύ αυτής της νέας πρότασης για την κατανομή των εδρών βάσει της αρχής της φθίνουσας αναλογικότητας και της μεταρρυθμιστικής δέσμης για τα θεσμικά όργανα της ΕΕ και ειδικά της αρχής της διπλής πλειοψηφίας για τον προσδιορισμό της πλειοψηφίας στο Συμβούλιο.

Θα ήθελα με αυτήν την ευκαιρία να υπογραμμίσω ότι η θεσμική πτυχή της μεταρρυθμιστικής συνθήκης πρέπει να έχει λογική συνέπεια και ότι όσον αφορά το θέμα της διπλής πλειοψηφίας που υποτίθεται ότι θα ισχύσει μόλις το 2014-2017, οι συνθήκες δεν πρέπει να περιλαμβάνουν συμφωνίες κυρίων όπως ο συμβιβασμός των Ιωαννίνων που εξακολουθούν να ισχύουν, αλλά ενώ αναγνωρίζονται νομικά στο σημερινό πλαίσιο, θα χρησίμευαν απλά για να εμποδίζουν τη διαδικασία λήψης αποφάσεων στο Συμβούλιο.

Γνωρίζαμε εξαρχής ότι η σύνθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δεν θα ήταν απλά θέμα μαθηματικών. Εντός των ορίων που θέτουν οι σημερινοί παράγοντες, η λύση που θα βρεθεί θα πρέπει να πληροί τρεις αρχές: την αρχή της αλληλεγγύης σύμφωνα με την οποία τα κράτη μέλη με τους μεγαλύτερους πληθυσμούς δέχονται ότι θα παραμείνουν υποεκπροσωπούμενα, την αρχή της πολυφωνίας που θα δώσει τη δυνατότητα εκπροσώπησης ολόκληρου του φάσματος των κύριων πολιτικών κατευθύνσεων σε κάθε χώρα, και την αρχή της αποτελεσματικότητας που θα περιορίζει τον μέγιστο αριθμό εκπροσώπων σε επίπεδο συμβατό με τον ρόλο μίας κοινοβουλευτικής συνέλευσης. Με την εφαρμογή της αρχής της φθίνουσας αναλογικότητας, οι εκθέσεις θα επιτύχουν μία αρκετά συναινετική πρόταση.

Κυρία Πρόεδρε, θα ήθελα να πω τελειώνοντας ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν χρειάζεται να θεωρεί τη συμφωνία που επιτεύχθηκε τέλεια για να δώσει την πολιτική του έγκριση. Παρά τις αδυναμίες του, το παρόν κείμενο ενισχύει την αξιοπιστία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και είναι απείρως καλύτερο από την ανεύθυνη διεξαγωγή ενός bras de fer μεταξύ των εθνικών εγωισμών που θα κόστιζε ακριβά στην Ένωση και τους πολίτες της.

Λίγο πριν από ένα σημαντικό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, αυτό το Κοινοβούλιο που εκπροσωπεί τους πολίτες μας, μολονότι εγώ βρίσκω δύσκολο να κατανοήσω ότι εκπροσωπεί και τα κράτη μέλη, βάζει πρώτο το συμφέρον της Ευρώπης έχοντας πίστη πως θα κάνουν το ίδιο οι αρχηγοί κρατών.

  Henrik Lax (ALDE). – (SV) Υπάρχει μία μεγάλη μερίδα πολιτών που αγνοήθηκε στη συζήτηση για τη σύνθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Εννοώ τα σχεδόν 50 εκατομμύρια Ευρωπαίων που ανήκουν σε περιφερειακές ή εθνικές γλωσσικές μειονότητες. Σήμερα, ελάχιστα μέλη του Σώματος εκπροσωπούν τις ομάδες αυτές. Αυτό είναι απαράδεκτο και δυστυχώς δίνει μια εσφαλμένη εικόνα για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Είναι σαν να μην καταλαβαίνουμε την ευάλωτη θέση στην οποία βρίσκονται ακόμη ορισμένες γλωσσικές μειονότητες. Η έκθεση των κυρίων Lamassoure και Severin, που βασίζεται στην αρχή της «φθίνουσας αναλογικότητας», αποτελεί μία θαυμάσια στατιστική εργασία και θα την εγκρίνω κι εγώ, τώρα πρέπει όμως να αποτολμήσουμε να αρχίσουμε τη συζήτηση και για άλλα ουσιαστικά ζητήματα. Πώς θα αυξήσουμε την εμπιστοσύνη των πολιτών στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Πώς θα εξασφαλίσουμε ότι η ΕΕ και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα εκπληρώσουν τους στόχους που θέλουμε να επιδιώκουν οι άλλοι, δηλαδή πώς θα εξασφαλίσουμε ότι θα ακούγεται και η φωνή των μειονοτήτων;

Κυρίες και κύριοι, θα ανεχτούμε εμείς, τα μέλη του Σώματος, να αφεθούν οι περιφερειακές και εθνικές γλωσσικές μειονότητες στο έλεος της καλής θέλησης των εθνικών κυβερνήσεων, που μπορεί να τους δώσουν μια έδρα, ή μήπως θέλουμε να μην εκπροσωπούνται αυτές οι μειονότητες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο; Η απάντηση πρέπει να είναι ένα ηχηρό «όχι»! Ως εκ τούτου, για να εξασφαλίσουμε την πολυμορφία, είναι καιρός να αφήσουμε έναν αριθμό εδρών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για τις γλωσσικές μειονότητες. Μιλώ εξ ονόματος του φινλανδικού πληθυσμού που μιλά σουηδικά και της επαρχίας του Åland.

  Cristiana Muscardini (UEN). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η έκθεση για τη σύνθεση των εδρών του Κοινοβουλίου περιλαμβάνει ορισμένες προφανείς αντιφάσεις, που τις ενισχύει η χθεσινή επιστολή των εισηγητών, που δείχνει σαν να θέλουν να δικαιολογήσουν τη θέση τους για τόσο ευαίσθητα πολιτικά ζητήματα, και διαστρεβλώνει τη νομική έννοια που είχε ανέκαθεν η ιθαγένεια.

Η αρχή που προβάλλει η έκθεση, ξεπερνά και τα εθνικά κράτη και τις συνθήκες. Από νομική άποψη, η ευρωπαϊκή ιθαγένεια είναι το νομικό καθεστώς που απολαμβάνουν όσοι –και μόνον όσοι- είναι υπήκοοι ενός κράτους μέλους και ως εκ τούτου έχουν όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτό το καθεστώς. Αυτό που πρέπει να αποδειχθεί, είναι η ιθαγένεια και όχι η κατοικία. Αυτή η πρόταση διαστρεβλώνει και την προσέγγιση που υιοθετήθηκε στο σχέδιο της επόμενης συνθήκης που λέει ξεκάθαρα ότι η έννοια της ιθαγένειας δεν έχει καμία σχέση με την κατοικία.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχασε μια μεγάλη ευκαιρία να δείξει στα άλλα θεσμικά όργανα ότι μπορεί να βρει μόνο του λύσεις βασισμένες σε νομικές αρχές που όλοι αναγνωρίζουν και μοιράζονται. Θα ήθελα να ρωτήσω τους εισηγητές γιατί δεν εξέτασαν καν τη δυνατότητα να χρησιμοποιηθεί για την κατανομή των εδρών ο αριθμός των πολιτών των κρατών μελών αντί για τον αριθμό των κατοίκων.

Αυτό έγινε ίσως για να ευνοηθούν περισσότερο κάποια κράτη; Ας δούμε την περίπτωση του Ηνωμένου Βασιλείου που δίνει το δικαίωμα ψήφου στις ευρωεκλογές ακόμα και σε όσους δεν είναι πολίτες της ΕΕ. Κύριε Lamassoure και κύριε Severin, η δήλωσή σας ότι κανένας δεν τιμωρείται συγκριτικά με τις συμφωνίες της Νίκαιας μου φαίνεται προφανής διαστρέβλωση της αλήθειας που θα κληθούν να διορθώσουν άλλοι.

Για τον λόγο αυτόν δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε αυτήν την έκθεση. Άλλος ένας λόγος είναι πως είναι και επιζήμια όχι μόνο για τη χώρα μας –για τη χώρα μου- αλλά και για τις άλλες χώρες της Ένωσης. Ακόμα, είναι επιζήμια για την αντιπροσωπευτική δημοκρατία και τη μελλοντική συνθήκη που, όπως οι ίδιοι αναγνωρίζετε, περιλαμβάνει κατευθυντήριες γραμμές και αρχές στις οποίες θα πρέπει να βασίζεται η κατανομή των εδρών στο Σώμα. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την έννοια της ευρωπαϊκής ιθαγένειας ως βάση για τη δημοκρατική νομιμοποίηση του Κοινοβουλίου μας.

  Roberto Musacchio (GUE/NGL). – (IT) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, συνηγορώ υπέρ ενός καθοριστικού ρόλου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, για τον οποίο συχνά ακούγονται αντιρρήσεις, όμως φαίνεται ότι οι κυβερνήσεις θέλουν να χρησιμοποιήσουν αυτήν την πρόταση για να χειραγωγήσουν το Σώμα.

Κατά τη γνώμη μας, η πρόταση αυτή για την κατανομή των εδρών είναι απερίσκεπτη. Η Ιταλία τιμωρείται και αυτό προξενεί ανησυχία, το σημαντικότερο όμως είναι πως οι λόγοι για την τιμωρία αυτή είναι αβάσιμοι.

Καταστρέφεται μία ιστορική ισότητα και το χειρότερο, αλλοιώνεται η κατανομή των εδρών στο όνομα κατοίκων που δεν τους έχει παραχωρηθεί το δικαίωμα στην ιθαγένεια. Τιμωρούνται όσοι έδωσαν όπως η Ιταλία το δικαίωμα ψήφου σε πολίτες που δεν είναι κάτοικοι της χώρας. Αυτό που χρειαζόμαστε, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό: νομίζω για παράδειγμα ότι χρειαζόμαστε πραγματικά μία ιθαγένεια κατοικίας, που όμως δεν θα έχει σημασία μόνο για τον αριθμό των ευρωβουλευτών που θα εκλέγονται, αλλά και για το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι.

Πρέπει να εξασφαλίσουμε την εκπροσώπηση των πολιτικών μειονοτήτων και των μικρών χωρών και να τη θεσπίσουμε ξεκάθαρα στα κριτήρια που πρέπει να υιοθετούνται στις εθνικές εκλογικές νομοθεσίες, και πρέπει να εξετάσουμε νέες διευθετήσεις που θα αναδεικνύουν όσο περισσότερο γίνεται τα ευρωπαϊκά κόμματα και την ικανότητά τους να παρουσιάζονται ως τέτοια στις εκλογές. Τίποτα από αυτά δεν υπάρχει στην έκθεση και για τον λόγο αυτόν θα την καταψηφίσω.

  Jens-Peter Bonde (IND/DEM). – (DA) Κυρία Πρόεδρε, η έκθεση που θα εγκρίνει αύριο το Κοινοβούλιο, θα αναχαιτίσει στην πραγματικότητα την προσχώρηση της Τουρκίας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών με μεγάλους πληθυσμούς. Η Γερμανία θα διπλασιάσει τη δύναμή της στο Συμβούλιο ενώ θα υποδιπλασιαστεί η δύναμη μικρότερων χωρών. Ταυτόχρονα, μερικές από τις μεγαλύτερες χώρες θα λάβουν περισσότερες έδρες στο Κοινοβούλιο. Γενικά, η Γερμανία θα εξακολουθήσει να αποζημιώνεται για το ότι είχε τον ίδιο αριθμό ψήφων στο Συμβούλιο με την Ιταλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία μολονότι τώρα αξιοποιεί στο έπακρο τον κάθε Γερμανό στο Συμβούλιο. Δεν νομίζω ότι οι μεγαλύτερες χώρες θα αποκομίσουν ξανά τέτοια κέρδη και οι μικρότερες δεν μπορούν να το κάνουν αν θέλουν να θεωρεί νόμιμες τις αποφάσεις το εκλογικό σώμα: ακούστε τον κ. Lax.

Απευθύνω έκκληση προς τις μεγαλύτερες χώρες να σταματήσουν και να σκεφτούν. Δεν είναι δυνατό και να ψηφίζει το Συμβούλιο βάσει του μεγέθους του πληθυσμού και να εφαρμόζεται η ίδια αρχή για τις εκλογές και στο Κοινοβούλιο. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, υπάρχει ισότητα μεταξύ των πολιτειών στη Γερουσία. Στη Γερμανία, το Saarland με ένα εκατομμύριο κατοίκους έχει τρεις ψήφους στην άνω βουλή του γερμανικού κοινοβουλίου, ενώ η Ρηνανία-Παλατινάτο με πληθυσμό 19 εκατομμύρια έχει έξι. Το γερμανικό σύστημα δεν είναι επομένως δίκαιο. Όταν η χώρα μου προσχώρησε στην ΕΚ, η Γερμανία είχε τριπλάσιες ψήφους στο Συμβούλιο από τη Δανία. Τώρα θα έχει τους δεκαπενταπλάσιες. Προηγουμένως η Γερμανία είχε τρεισήμισι φορές περισσότερες έδρες στο Κοινοβούλιο από τη Δανία. Τώρα θα έχει οκτώ φορές περισσότερες. Αυτό παραείναι άδικο και ποτέ δεν θα το καταλάβει το εκλογικό σώμα. Το πρόβλημα είναι πως θα καταστρέψει την ΕΕ.

  Philip Claeys (ITS). – (NL) Κυρία Πρόεδρε, επιτρέψτε μου να αρχίσω εκφράζοντας τις αμφιβολίες μου για την ώρα που συζητείται αυτό το ψήφισμα. Είναι αλήθεια πως το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Ιουνίου ζήτησε από το Σώμα να παρουσιάσει σχέδιο για τη μελλοντική σύνθεσή του, τώρα όμως ανακαλύπτουμε πως η όλη πρόταση βασίζεται στη μεταρρυθμιστική συνθήκη, ένα κείμενο που δεν έχει ακόμα επικυρωθεί, και φυσικά δεν έχει τεθεί σε ισχύ. Με άλλα λόγια, προτρέχουμε. Παρενθετικά, δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό και αρχίζει πραγματικά να προξενεί αηδία.

Δεν μιλώ εδώ εξ ονόματος της Ομάδας Ταυτότητα, Παράδοση, Κυριαρχία, αλλά ως εκπρόσωπος ενός μικρού κράτους μέλους –ή μάλλον ενός μελλοντικού κράτους μέλους, γιατί δεν τίθεται πλέον θέμα για το εάν, παρά για το πότε θα διασπαστεί το Βέλγιο και θα γίνει ανεξάρτητο κράτος η Φλάνδρα. Αυτό όμως είναι άλλο θέμα.

Θεωρώ ότι η αρχή της φθίνουσας αναλογικότητας που υποστηρίζει η έκθεση είναι το πλέον λειτουργικό και δίκαιο σημείο εκκίνησης, τουλάχιστον αν πιστεύει κανείς πως τα μικρότερα κράτη μέλη και οι εκπρόσωποί τους εδώ στο Σώμα πρέπει να μπορούν να συνεχίσουν να παίζουν ένα σημαντικό ρόλο.

Οπωσδήποτε, υποστηρίζω μία ευρεία ερμηνεία αυτής της αρχής της φθίνουσας αναλογικότητας και ως εκ τούτου θα υποστηρίξω τη σχετική τροπολογία του κ. Bonde. Κατά την άποψή μου είναι προς το συμφέρον της Ευρωπαϊκής Ένωσης να έχουν τα μικρότερα κράτη μέλη την καλύτερη δυνατή εκπροσώπηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο γιατί διαφορετικά θα δούμε περαιτέρω μείωση της λαϊκής υποστήριξης προς τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα.

  Sylwester Chruszcz (NI). – (PL) Κυρία Πρόεδρε, σήμερα έχουμε δύο διαδοχικές συζητήσεις εδώ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχετικά με την τάξη που θα επικρατήσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το πώς θα μοιραστεί η εξουσία. Για μένα ως εκπρόσωπο της Πολωνίας και του κόμματος της Ένωσης Πολωνικών Οικογενειών η συζήτηση αυτή είναι πολύ θλιβερή.

Βλέπω με πολύ επικριτικό πνεύμα αυτή τη νέα απόπειρα καθιέρωσης της συνταγματικής συνθήκης με τη νέα ονομασία «μεταρρυθμιστική συνθήκη» και τη νέα κατανομή εδρών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που συνιστά διάκριση σε βάρος της χώρας μου. Η έκθεση βασίζεται σε εξαιρετικά αμφισβητήσιμα και τραβηγμένα από τα μαλλιά επιχειρήματα που υιοθετήθηκαν στην κοινοβουλευτική Επιτροπή Συνταγματικών Υποθέσεων και πλήττει σαφώς ορισμένες χώρες ευνοώντας κάποιες άλλες. Αυτό δεν συμβαίνει για πρώτη φορά. Δεν μπορώ να συναινέσω.

Επίσης, απευθύνω έκκληση προς τον πρόεδρο της Πολωνίας να απορρίψει αυτή τη συνθήκη σε μία εβδομάδα στη Λισαβόνα.

  Alexander Stubb (PPE-DE). – (EN) Κυρία Πρόεδρε, νομίζω ότι αυτή είναι μια από τις πιο θλιβερές ημέρες για τις εργασίες της Ολομέλειάς μας κατά τα τελευταία αυτά πέντε χρόνια, διότι είναι η πρώτη φορά που, τουλάχιστον εγώ προσωπικά, έχω την αίσθηση ότι το όργανο αυτό έχει γίνει διακυβερνητικό. Μου θυμίζει τις νύχτες στο Άμστερνταμ το 1997, μου θυμίζει τις νύχτες στη Νίκαια το 2000. Και σήμερα στην Ομάδα, και νομίζω και εδώ στην Ολομέλεια, μπορούμε να αντιληφθούμε περί τίνος πρόκειται.

Πίστευα πραγματικά ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο βρισκόταν εδώ για να εκπροσωπήσει τα συμφέροντα όλων των ευρωπαϊκών λαών, και όχι στενά εθνικά συμφέροντα.

Έχουμε τρεις επιλογές στο τραπέζι: η μια είναι η πρόταση Severin-Lamassoure, η οποία πιστεύω έχει ευρωπαϊκή διάσταση. Πρόκειται για μια εξαίρετη πρόταση˙ έχουν κάνει θαυμάσια δουλειά και θα πρέπει να τους συγχαρούμε γι' αυτό.

(Χειροκροτήματα)

Η δεύτερη επιλογή που έχουμε είναι να γυρίσουμε πίσω στη Νίκαια. Ίσως μερικοί από εμάς να το θέλουν, δεν γνωρίζω. Το θέλουμε όμως πραγματικά; Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο κάνουμε όλη αυτήν τη συζήτηση; Θέλουμε να γυρίσουμε πίσω στη Νίκαια; Θέλει η Ισπανία να χάσει έδρες; Θέλει η Πολωνία να χάσει έδρες; Δεν γνωρίζω.

Η τρίτη επιλογή είναι αυτό που ονομάζω προκλητική επιλογή και μάλιστα πρόκειται για δύο προκλήσεις: η μια είναι να δώσουμε στα μεγάλα κράτη πολύ περισσότερα και στα μικρότερα κράτη πολύ λιγότερα. Η άλλη πρόκληση προήλθε από την άλλη πλευρά, με άλλα λόγια να δώσουμε στους μικρούς πολλά και να μην δώσουμε απολύτως τίποτε στους μεγάλους. Αυτό θέλουμε; Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο βρισκόμαστε εδώ; Δεν νομίζω. Τουλάχιστον, ελπίζω πως όχι.

Η αυριανή συζήτηση αφορά την αξιοπιστία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και το αν μπορούμε να λάβουμε μια εύλογη, λογική και δίκαιη απόφαση. Είμαστε σε θέση να υποβάλουμε κάποια πρόταση ή είμαστε ακριβώς όπως και τα κράτη μέλη;

(Χειροκροτήματα)

  Jo Leinen (PSE). – (DE) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η έκθεση Lamassoure/Severin αποτελεί συνεισφορά του Κοινοβουλίου. Θα κατανείμουμε τις έδρες το 2009, ενώ ο νέος τρόπος κατανομής ψήφων στο Συμβούλιο Υπουργών δεν θα εφαρμοστεί πριν από το 2014. Τώρα είμαστε έτοιμοι να καθιερώσουμε την πράξη αυτή για την επόμενη περίοδο. Ωστόσο η όλη πρόταση ισχύει μόνο εφόσον θα έχουμε μια νέα συνθήκη. Εάν δεν εφαρμοστεί η νέα συνθήκη, θα παραμείνουν σε ισχύ η συνθήκη της Νίκαιας και οι συνθήκες προσχώρησης, πράγμα που σημαίνει πως όλες οι χώρες θα έχουν λιγότερες έδρες. Γι’ αυτό θα πρέπει να υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για την υποστήριξη της πρότασης αύριο στην Ολομέλεια.

Ευχαριστώ τους εισηγητές κυρίους Lamassoure και Severin για την εργασία τους. Δεν μπορούμε να ικανοποιήσουμε τους πάντες, αυτό θα ήταν θαύμα. Διαμαρτύρομαι όμως για όσα είπαν εδώ οι Πολωνοί, ότι γίνονται διακρίσεις. Δεν γίνεται διάκριση σε βάρος κανενός. Αντίθετα, παρουσιάστηκε μία πρόταση που είναι εύλογη και βασίζεται σε αντικειμενικά κριτήρια σύμφωνα με τα οποία μπορούν να κατανεμηθούν οι έδρες που διαθέτουμε.

Πρέπει όμως να συνεχίσουμε μία συζήτηση που ξεκίνησαν οι ιταλοί συνάδελφοί μας, δηλαδή τη συζήτηση για το εάν η έννοια της ιθαγένειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ταυτόσημη με την έννοια της ιθαγένειας σε εθνικό επίπεδο. Το εθνικό κράτος έκλεισε τα σύνορά του και απέκλεισε όλους τους άλλους. Η ΕΕ βασίζεται σε μια διαφορετική ιδέα και εμείς πραγματικά διευρύνουμε τη συζήτηση αυτή προκειμένου να εκπροσωπούμε όλους τους κατοίκους της ΕΕ κι όχι μόνο εκείνους που διαθέτουν διαβατήριο ενός κράτους μέλους. Στην ΕΕ υπάρχουν 30 εκατομμύρια άνθρωποι που δεν έχουν διαβατήριο ενός κράτους μέλους, αλλά υπακούουν στους νόμους μας.

Θα επανέλθουμε σε αυτό την επόμενη φορά. Σας ευχαριστώ για την πρόταση αυτή που τώρα μας ανοίγει τον δρόμο προς μία επιτυχή ολοκλήρωση της διακυβερνητικής διάσκεψης και προς μια νέα ευρωπαϊκή συνθήκη.

  Margarita Starkevičiūtė (ALDE). – (EN) Κυρία Πρόεδρε, ήθελα απλώς να πω στον κ. Stubb ότι η Λιθουανία δεν βγαίνει κερδισμένη σε καμία από τις περιπτώσεις που περιέγραψε.

(LT) Θα ήθελα να πω στον κ. Alexander ότι η Λιθουανία θα έχει τον ίδιο αριθμό εδρών και στις τρεις περιπτώσεις διότι στην πρώτη περίπτωση έχει καθοριστεί, στη δεύτερη έχει καθοριστεί και στην τρίτη … Όταν συζητάμε εδώ ως Κοινοβούλιο (διότι ο Πρόεδρος του Κοινοβουλίου δεν ασκεί την προεδρία σε αυτή τη σημαντική συνεδρίαση), όταν συζητάμε για το Κοινοβούλιο και δεν βλέπω τον κ. Lamassoure. Βρίσκεται στην αίθουσα; Γιατί να συζητήσουμε; Τα κύρια πρόσωπα έχουν φύγει. Όλα είναι προφανή. Μιλώ γι’ αυτό γιατί πρέπει πραγματικά να συζητήσουμε για ένα κοινό σπίτι, για μία κοινή Ευρώπη, και να ακούσουμε κάθε φωνή από κάθε χώρα.

Το πρόβλημα της χώρας μου είναι πως αγωνιστήκαμε για πολλούς αιώνες για την επιβίωσή μας. Είμαστε ένα μικρό έθνος. Τώρα, πολλοί άνθρωποι ζουν σε άλλες χώρες, εργάζονται στις επιχειρήσεις σας και στην ουσία δεν θα μπορέσουν να λύσουν τα προβλήματα της Ευρώπης. Προσπαθούμε να διατηρήσουμε μια σχέση, να είμαστε μαζί, να είμαστε ένα έθνος, και δεν θα διαγραφούμε από τον χάρτη, αλλά οι άνθρωποι αυτοί δεν θα μπορέσουν να ψηφίσουν επειδή ο αριθμός μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θα οριστεί βάσει του αριθμού των πολιτών, αυτοί όμως ζουν στη δική σου χώρα, Alexander, και στη Μεγάλη Βρετανία και την Ιρλανδία, όπου εργάζονται με εντιμότητα. Φυσικά, μπορούν να εκλέξουν τους αντιπροσώπους της Σουηδίας, της Φινλανδίας, της Βρετανίας ή της Ιταλίας, έτσι όμως απλά αποδυναμωνόμαστε ως λαός. Αυτό λοιπόν είναι το σημαντικότερο ζήτημα που με ανησυχεί και λυπάμαι πάρα πολύ διότι ο κ. Lamassoure λέει ότι εδώ στο Σώμα μιλάμε πραγματικά πολύ λίγο για αξίες. Η σημερινή συζήτηση αποτελεί ένα τέλειο παράδειγμα. Κοιτάζοντας τα επώνυμα, ξέρω ποιος πήρε πόσες έδρες και μπορώ να πω εκ των προτέρων ποιες απόψεις θα παρουσιαστούν.

  Bogdan Pęk (UEN). – (PL) Κυρία Πρόεδρε, έχω συνηθίσει εδώ και καιρό την κατάφωρη υποκρισία που επικρατεί στο Σώμα. Σήμερα όμως θέλω να κάνω μία ερώτηση. Εντάξει, αυτό που θέλετε –όπως ακούω από τις περισσότερες αγορεύσεις που έγιναν- είναι να υπάρξει αλλαγή στις αρχές της ψηφοφορίας και στην κατανομή των εδρών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έτσι ώστε η ιθαγένεια μιας δεδομένης χώρας να μην είναι καθοριστική. Με άλλα λόγια λέτε ότι έχουμε ήδη έναν ολοκληρωμένο ευρωπαϊκό λαό με ένα ενιαίο πρότυπο και με ενιαία συμφέροντα. Αυτός είναι λοιπόν ένας ευρωπαϊκός λαός.

Θα ήθελα να ρωτήσω όλους εσάς τους υποκριτές πώς είναι δυνατό να έχει η καημένη η Πολωνία μόνο ένα τρίτο των γεωργικών επιδοτήσεων, να θέλουν οι πλουσιότεροι από όλους, οι Γερμανοί, παρά την κοινή ενεργειακή πολιτική, να διαπραγματευτούν με τη Ρωσία αγνοώντας άλλες χώρες και να κατασκευάσουν έναν υποθαλάσσιο αγωγό που συνιστά απειλή για την προστασία του περιβάλλοντος; Μπορούν να συμβιβαστούν αυτά τα δύο; Κι αν αυτό που λέω είναι αλήθεια, δεν είναι τότε ακόμα πολύ ενωρίς για να δημιουργηθεί ο μύθος ενός ευρωπαϊκού κράτους; Πρέπει να εργαστούμε γι’ αυτό, αλλά αργά και συστηματικά, ενώ οι εσπευσμένες ενέργειες αυτού του είδους οδηγούν σε αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα.

  Gerardo Galeote (PPE-DE). – (ES) Κυρία Πρόεδρε, κατανοώ τη δυσκολία του εγχειρήματος και αναγνωρίζω και επαινώ το έργο των εισηγητών.

Ωστόσο θεωρώ ότι η πρόταση για την κατανομή των εδρών κάνει σε ορισμένα σημεία υπερβολικές διακρίσεις και δεν λαμβάνει επαρκώς υπόψη την αναγκαία θεσμική ισορροπία που κληρονομήσαμε από τη σημερινή συνθήκη της Νίκαιας.

Ορισμένοι συνάδελφοι υπέγραψαν ως εκ τούτου τροπολογίες που θα υποβληθούν αύριο στην Ολομέλεια και θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι λαμβάνουν πλήρως υπόψη την αρχή της φθίνουσας αναλογικότητας. Επίσης, κατά τη γνώμη μας, αντικειμενικοποιούν την κατανομή εδρών στο μέλλον συνδέοντάς την με σαφή και διαφανή κριτήρια.

Θα ήθελα να εστιαστώ σε μία από αυτές τις τροπολογίες που θα άρχιζε να ισχύει στις εκλογές του 2009 και ακολουθεί μία από τις πιο συνετές μελέτες που έγιναν κατ’ εντολήν της ισπανικής κυβέρνησης και απεστάλησαν στο Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο.

Όπως καταλαβαίνετε, κυρίες και κύριοι, δεν υποστηρίζω προκατειλημμένα τις προτάσεις της σημερινής ισπανικής κυβέρνησης, αλλά η αλήθεια είναι πως στην περίπτωση αυτή λαμβάνεται περισσότερο υπόψη ο δημογραφικός παράγοντας και πρέπει να θεωρηθεί ουσιαστικός στη διαμόρφωση του θεσμικού οργάνου που εκπροσωπεί τα συμφέροντα των πολιτών.

Γι’ αυτό, κυρία Πρόεδρε, θα ήθελα να ζητήσω από τους εισηγητές να ληφθούν υπόψη και από τους συναδέλφους να τις ψηφίσουν. Οπωσδήποτε, ελπίζω ότι θα υποβληθούν, θα τις υπερασπιστούμε και θα ληφθούν υπόψη από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο όταν θα λάβει την απόφασή του την ερχόμενη εβδομάδα.

  Carlos Carnero González (PSE). – (ES) Κυρία Πρόεδρε, δεν πρόκειται για εύκολο εγχείρημα και θεωρώ ότι ο κ. Lamassoure της Ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και ο κ. Severin της Ομάδας των Σοσιαλιστών παρουσίασαν μία θαυμάσια έκθεση που περιλαμβάνει τη βαθιά αίσθηση του να είναι κανείς Ευρωπαίος και φιλοευρωπαίος.

Ο κ. Stubb έχει δίκιο: είναι μία από τις πιο θλιβερές συζητήσεις που έχω παρακολουθήσει εδώ στο Σώμα, ελπίζω όμως πως το αποτέλεσμα της αυριανής ψηφοφορίας για την έκθεση θα είναι μία από τις καλύτερες στιγμές που θα ζήσουμε επειδή αυτή η έκθεση, που δεν είναι μόνο δική τους, αλλά και της Επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων, με υποστήριξη του 79%, πρώτον, ανταποκρίνεται σε αυτό που είχε ζητήσει το Συμβούλιο από το Σώμα, δεύτερον, εφαρμόζει την αρχή της φθίνουσας αναλογικότητας, τρίτον, εγγυάται ένα αντιπροσωπευτικό Κοινοβούλιο, πράγμα που θα ήταν αδύνατο με τη συνθήκη της Νίκαιας, και επειδή με τη συνθήκη αυτή ορισμένες χώρες όπως η Ισπανία κατέληξαν με τρόπο που δεν δικαιολογήθηκε ούτε μπορεί να δικαιολογηθεί σε μία μη αναλογική λογική όσον αφορά την εκπροσώπησή τους.

Ευτυχώς, η πρόταση του κ. Lamassoure και του κ. Severin της Επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων δίνει ικανοποιητική λύση σε αυτό το πρόβλημα.

Το θέμα είναι: είτε αυτή η έκθεση, είτε η Νίκαια. Είτε αυτή η έκθεση με ένα αντιπροσωπευτικό Κοινοβούλιο, είτε η Νίκαια με ένα Κοινοβούλιο που δεν θα είναι απόλυτα αντιπροσωπευτικό. Γι’ αυτό μπορούν να δοθούν όλες οι υποσχέσεις που θέλουμε, φυσικά όμως αυτό που χρειαζόμαστε είναι μία ρεαλιστική έκθεση προκειμένου να αναγνωριστούν στη σύνοδο κορυφής της Λισαβόνας οι προσπάθειες του Κοινοβουλίου και να υποστηριχθούν στο πλαίσιο της έγκρισης της νέας μεταρρυθμιστικής συνθήκης. Σας ευχαριστώ πολύ.

  Alexander Lambsdorff (ALDE). – (DE) Κυρία Πρόεδρε, επιτρέψτε μου να αρχίσω λέγοντας ότι τα μέλη του κόμματος των Ελευθέρων Δημοκρατών (FDP) επέτρεψαν ελεύθερη ψηφοφορία για αύριο. Δεν θα υπάρξει λοιπόν κομματική γραμμή. Για ποιον λόγο; Υπάρχει ένα δίλημμα. Ασφαλώς η κατάσταση χειροτερεύει για τη Γερμανία. Αντί για 832 000 ψηφοφόρους για κάθε μέλος του Σώματος, που είχαμε μέχρι σήμερα, τώρα θα έχουμε 858 000. Το Σώμα θέλει να γίνει αυτό από το 2009 και εξής. Στο Συμβούλιο δεν θα γίνει πριν από το 2014. Αυτό αναφέρεται μεταξύ άλλων.

Ακόμα και καλές γερμανικές εφημερίδες όπως ο Tagesspiegel του Βερολίνου γράφουν πως αύριο θα γίνει ανακατανομή των εδρών. Υπάρχουν συνάδελφοι εδώ στο Σώμα που λένε: αύριο η Γερμανία θα χάσει τρεις έδρες. Το πρόβλημα είναι –και με αυτό περνάω στη δική μου άποψη- πως αυτό είναι λάθος. Η έκθεση Lamassoure/Severin εξασφαλίζει τον μέγιστο αριθμό εδρών που μπορεί να έχει η Γερμανία με τη συνθήκη. Η συνθήκη της Νίκαιας ορίζει ήδη πως υπάρχει ένα μέγιστο όριο 96 εδρών. Η έκθεση το υποστηρίζει αυτό ξεκάθαρα.

Προς τι τότε αυτή η συζήτηση; Προς τι η πρόκληση με τη μέθοδο d’Hondt, με την οποία κερδίζουν μόνο οι μεγαλύτερες χώρες ενώ οι μικρότερες έχουν μεγάλη απώλεια; Είναι μια πρόταση που προς μεγάλη μου έκπληξη υποστηρίζεται από τους συναδέλφους της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU). Τι σημαίνει λοιπόν αυτό; Πιστεύω ότι είναι μία μη ευρωπαϊκή πρόταση. Η ισορροπία, η δίκαιη και σωστή ισορροπία μεταξύ μεγάλων, μεσαίων και μικρών χωρών χάνεται εδώ. Επιπροσθέτως, είναι μία πρόταση που δεν έχει καμία απολύτως ευκαιρία να περάσει στο Συμβούλιο. Πιστεύουμε λοιπόν πραγματικά εμείς και οι συνάδελφοί μας της CDU ότι στο Βέλγιο, την Ιρλανδία, τη Σουηδία ή την Εσθονία δεν μπορούν να κάνουν αναλύσεις και ότι θα ψηφίσουν αυτήν την πρόταση στο Συμβούλιο; Όχι! Αυτή η πρόταση είναι μία κενή φούσκα που αντικαθίσταται χωρίς καμία συνέπεια –με μία εξαίρεση. Η συνέπεια αυτή είναι η περαιτέρω επιδείνωση της ατμόσφαιρας όσον αφορά την ευρωπαϊκή πολιτική στην πατρίδα μας τη Γερμανία.

Πρέπει να υποστηρίξουμε την έκθεση Lamassoure/Severin. Πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα στείλει στο Συμβούλιο ένα δυνατό πολιτικό μήνυμα πως εμείς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματά μας μόνοι μας. Εάν αυτό το μήνυμα –ένα ευρωπαϊκό μήνυμα- είναι δυνατό, θα είναι καλό για όλους μας, και συμπεριλαμβάνω κατηγορηματικά εδώ και τη Γερμανία.

  Jean-Luc Dehaene (PPE-DE). – (NL) Κυρία Πρόεδρε, όπως ειπώθηκε ήδη επανειλημμένα εδώ στο Σώμα, τελικά η συζήτηση αυτή αφορά την αξιοπιστία του Κοινοβουλίου. Το θέμα είναι η ικανότητά του να εκτελέσει το καθήκον του να παρουσιάσει μία πρόταση με μεγάλη πλειοψηφία καθιστώντας δύσκολο για το Συμβούλιο να την αγνοήσει.

Το καλό της έκθεσης Lamassoure/Severin είναι ότι στην πράξη παρουσιάζει μία πρόταση που ανταποκρίνεται σε όλες τις απαιτήσεις της συνθήκης. Δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα τέσσερις, παρά μόνο δύο εναλλακτικές λύσεις, δηλαδή ή η έκθεση Lamassoure/Severin ή η Νίκαια. Αν τελικά δεν κερδίσουμε την υποστήριξη μιας μεγάλης πλειοψηφίας για την πρόταση, το ίδιο ισχύει και για το Συμβούλιο και θα επιστρέψουμε στη Νίκαια.

Πραγματικά, δεν καταλαβαίνω ορισμένες από τις τροπολογίες που υποβλήθηκαν. Μολονότι είναι σαφές πως η τροπολογία για την τετραγωνική ρίζα υποστηρίζει πολύ τις μικρότερες χώρες, αυτό είναι στην πραγματικότητα μια καρικατούρα της αναλογικότητας. Επίσης, δεν καταλαβαίνω την τροπολογία που υποκινήθηκε από γερμανούς συναδέλφους, η οποία δεν λαμβάνει υπόψη τη θέση των μικρότερων χωρών, ενώ ζητάει να δοθούν περισσότερες δυνατότητες στα μεγαλύτερα κράτη μέλη στο Συμβούλιο.

Ή μήπως πρέπει να καταλάβω ότι αυτός είναι ένας εσφαλμένος τρόπος επιστροφής στη Νίκαια και επαναφοράς των 99 εδρών της Γερμανίας; Εάν είναι έτσι, θεωρώ ότι αυτό αποδυναμώνει πολύ το Κοινοβούλιο. Ελπίζω πως αύριο το Κοινοβούλιο θα καταλάβει ότι διακυβεύεται η αξιοπιστία του και ότι αυτό μπορεί να αποφευχθεί μόνο με την υποστήριξη της έκθεσης Lamassoure/Severin από μία ευρεία πλειοψηφία, καθώς αυτή είναι η μόνη ρεαλιστική τροπολογία.

  Genowefa Grabowska (PSE). – (PL) Κυρία Πρόεδρε, μου είναι δύσκολο να δεχτώ μια έκθεση βάσει της οποίας η χώρα μου –θα έπρεπε να πω και θα πω «ο πολωνικός λαός» γιατί αυτοί είναι που εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους- χάνει τη δυνατότητα να εκλέγει τρία επιπλέον μέλη του Σώματος. Αυτή είναι η μείωση της πολωνικής εκπροσώπησης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο βάσει της πρότασης που παρουσιάστηκε σήμερα.

Για ποιον λόγο πιστεύω ότι αυτό είναι άδικο και γιατί πιστεύω πως τα κριτήρια που υιοθετήθηκαν σε αυτήν την έκθεση δεν έλαβαν υπόψη προφανή δεδομένα σαν αυτά που ανέφερε ήδη σήμερα η συνάδελφός μου από τη Λιθουανία; Πρόκειται για εργάτες, για εργαζομένους, για Πολωνούς που ζουν προσωρινά στο εξωτερικό -3 εκατομμύρια Πολωνοί βρίσκονται στο εξωτερικό. Ας υποθέσουμε πως έχουν δικαίωμα ψήφου στη Μεγάλη Βρετανία ή την Ιρλανδία, αλλά επιστρέφουν στην πατρίδα. Το ερώτημά μου είναι: ποιος θα τους εκπροσωπήσει; Τους έχει αφαιρεθεί το δικαίωμα της εκπροσώπησης, ακόμη κι αν είχαν δικαίωμα να ψηφίσουν.

Η δεύτερη παρατήρησή μου είναι πως αυτή η έκθεση δίνει έμφαση στη θεσμική ανισορροπία που υπήρχε ως σήμερα, όσο εύθραυστη κι αν ήταν, μεταξύ της θέσης των κρατών στο Συμβούλιο και στο Κοινοβούλιο. Η Πολωνία χάνει περισσότερο στο Συμβούλιο με την επιβολή της διπλής πλειοψηφίας, χάνει δε και στο Κοινοβούλιο.

Η τελευταία μου παρατήρηση αφορά μια κάποια ανισορροπία που αναφέρθηκε εδώ σήμερα και αφορά την απασχόληση υπαλλήλων στα θεσμικά όργανα της ΕΕ και ιδίως στο Κοινοβούλιο. Η ανισορροπία αυτή που αφορά όλα τα νέα κράτη μέλη θα μπορούσε να εξομαλυνθεί εδώ στο Κοινοβούλιο. Ζητώ να τροποποιηθεί η έκθεση.

  Alfonso Andria (ALDE). – (IT) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, ασφαλώς καταλαβαίνω ότι το καθήκον που επωμίσθηκαν οι συνάδελφοί μου κ. Lamassoure και κ. Severin δεν ήταν εύκολο, πρέπει όμως να πω ότι παρά τις προσπάθειές τους, το αποτέλεσμα με αφήνει μάλλον απορημένο τόσο από τη νομική όσο και από καθαρά πολιτική άποψη.

Η έκθεση αναφέρεται για πρώτη φορά σε ένα κριτήριο υπολογισμού που βασίζεται στον αριθμό των κατοίκων σε κάθε κράτος μέλος, που αντικαθιστά το κριτήριο της ιθαγένειας. Εδώ τίθεται θέμα νομικής και πολιτικής συνέπειας όσον αφορά τις διατάξεις της μελλοντικής μεταρρυθμιστικής συνθήκης και ειδικότερα το άρθρο 9Α που περιγράφει με σαφήνεια την αρχή της εκπροσώπησης των ευρωπαίων πολιτών. Εγώ θεωρώ επίσης ότι το θέμα είναι πολιτικό, εν μέρει επειδή το Κοινοβούλιο καθιστά κάπως αδιαφανή τη λειτουργία της φωνής και της έκφρασης των πολιτών –ακόμα δε περισσότερο σε μια εποχή όπου η Ένωση επιχειρεί να διαδώσει την κουλτούρα της ευρωπαϊκής ιθαγένειας και ταυτότητας και τα δικαιώματα των ευρωπαίων πολιτών.

Σας παρακαλώ δε να μην επαναφέρετε το θέμα στο επίπεδο των εθνικών απαιτήσεων ή, ακόμα χειρότερα, να το υποβαθμίσετε σε ένα απλά ποσοτικό ζήτημα. Αυτό θα ήταν μία εντελώς μειωτική και χυδαία προσέγγιση και στην πραγματικότητα θα ήταν μικρόψυχο απέναντι στη φήμη της Ιταλίας. Σημειώνω όμως επίσης μια διαφορά αντιμετώπισης. Δεν υπάρχει ομοιογένεια μεταξύ των κλιμάκων. Σε πολλές περιπτώσεις οι παράμετροι αναφοράς δεν δικαιολογούν τη διαφορά του αριθμού των εδρών μεταξύ της μιας και της άλλης χώρας.

Τελειώνοντας θα ήθελα, κυρία Πρόεδρε, να απευθύνω έκκληση προς τους συναδέλφους μου να ψηφίσουν με τρόπο συνεπή προς αυτά που προβλέπονται στις συνθήκες και προς τον ρόλο που είχαμε ως τώρα και που πρέπει να συνεχίσουμε να έχουμε ως μέλη του Κοινοβουλίου: την έκφραση της ιθαγένειας.

  Riccardo Ventre (PPE-DE). – (IT) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, ο κ. Stubb, που δυστυχώς έχει φύγει, μίλησε απόψε για θλίψη και το ίδιο συναίσθημα εξέφρασαν και άλλοι συνάδελφοι. Εγώ ωστόσο πιστεύω πως είναι θλιβερό να βλέπει κανείς να γίνονται διακρίσεις μεταξύ χωρών και μεταξύ μελών του Σώματος, ειδικά εκείνων που προσπαθούν να εξασφαλίσουν την τήρηση θεμελιωδών αρχών, όπως πολύ σωστά είπαν ο κ. Voggenhuber και η κ. Muscardini.

Το σημαντικό είναι εδώ να μην θέσουμε υπό αμφισβήτηση την έκθεση Lamassoure-Severin, που πιθανόν να είναι καλά καταρτισμένη, αν και είναι χτισμένη στην άμμο. Στην ουσία υπάρχει μία νομική αρχή της οποίας καταστρέφεται πλήρως το νόημα: η αρχή της ιθαγένειας. Αυτό το επεσήμαναν και εκείνοι που υποστήριξαν την έκθεση και τις συμβιβαστικές προτάσεις του κ. Lamassoure και του κ. Severin. Το ανέφερε ο κ. Leinen, και ο κ. Duff το έθεσε με εξαιρετικό τρόπο: εδώ δεν είμαστε βέβαιοι για το εκλογικό μας σώμα!

Ωστόσο θέλουμε να κατασκευάσουμε πάνω σε αυτήν την πλήρη έλλειψη βεβαιότητας για το εκλογικό σώμα ένα κριτήριο ή ένα κάστρο που έχει τη δική του εσωτερική συνοχή –ανεξάρτητα από τη βάση ή τα θεμέλιά του- και αυτό θα μας προσφέρει μία σύνθεση που δεν σέβεται καθόλου τις πραγματικότητες που προϋπήρχαν ή τους πολίτες. Μία περαιτέρω συνέπεια είναι ότι θα μας φέρει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο –και προσέξτε αυτό που λέω, γιατί δεν θέλω να είμαι «μάντης κακών». Είναι φυσικό, και προφανώς αποτελεί καθήκον για εκείνους που θεωρούν ότι βλάπτονται να προσφύγουν στο δικαστήριο ως extrema ratio, ως το ανώτατο όργανο λήψης αποφάσεων για μια τόσο σημαντική απόφαση.

Απευθύνω έκκληση προς την κυβέρνησή μου, την κυβέρνηση της πατρίδας μου που μέχρι τώρα έδειξε ακραία αδυναμία σε αυτή τη διαδικασία, από την αρχή στο Βερολίνο, να ξαναβρεί επιτέλους την περηφάνια της και να ασκήσει το δικαίωμα του βέτο σε αυτήν την πρόταση.

  Libor Rouček (PSE). – (CS) Κυρίες και κύριοι, στο διάστημα ανάμεσα στη σημερινή και την αυριανή ημέρα έχουμε μία ιστορική ευκαιρία να ασκήσουμε επιρροή στην απόφαση για τη μελλοντική σύνθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Η έκθεση που εκπόνησαν για τον σκοπό αυτόν οι εισηγητές κύριοι Lamassoure και Severin διαθέτει αρκετή ποιότητα, ισορροπία και υπευθυνότητα. Προσφέρει μία ρεαλιστική λύση που θα πρέπει να υιοθετηθεί χωρίς αμφισβητήσεις από τη διακυβερνητική διάσκεψη διότι δεν αποτελεί εμπόδιο για την έγκριση της μεταρρυθμιστικής συνθήκης.

Η προτεινόμενη κατανομή εδρών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο βασίζεται στην αρχή της φθίνουσας αναλογικότητας. Πρόκειται απλά για μια αρχή που εκφράζει την αλληλεγγύη μεταξύ των μεγάλων, των μεσαίων και των μικρών χωρών. Ακόμα, η προτεινόμενη λύση βασίζεται στην αρχή της δημογραφικής πραγματικότητας στα επιμέρους κράτη μέλη. Και αυτή η αρχή είναι σωστή και δίκαιη. Παρόλ’ αυτά ορισμένοι συνάδελφοι εξέφρασαν τη διαφωνία τους με τη λύση αυτή. Θεωρούν ότι γίνεται διάκριση σε βάρος των χωρών τους. Εγώ όμως δεν διακρίνω καμία διάκριση. Διάκριση και ανισότητα θα ήταν να δοθεί ο ίδιος αριθμός εδρών σε δύο χώρες με διαφορά πληθυσμών της τάξεως των πέντε εκατομμυρίων. Πιστεύω ότι το Κοινοβούλιο θα αδράξει αύριο αυτήν την ιστορική ευκαιρία και θα εγκρίνει με καθοριστική πλειοψηφία την έκθεση Lamassoure/ Severin.

Το να μην την υποστηρίξουμε σημαίνει επιστροφή στη Νίκαια, δηλαδή επιστροφή σε μία λύση που θα αποτελούσε κι αυτή απώλεια για εκείνα τα μέλη που μόλις πρόσφατα προέβαλαν το σύνθημα «Νίκαια ή θάνατος».

  Jacek Protasiewicz (PPE-DE). – (PL) Κυρία Πρόεδρε, σήμερα συζητάμε για μία πολύ σημαντική έκθεση βάσει της οποίας θα γίνει η κατανομή των εδρών κατά την επόμενη κοινοβουλευτική περίοδο.

Οι εισηγητές παρουσίασαν μία πρόταση που είναι πολύ ενδιαφέρουσα και ασφαλώς απαίτησε πολλή εργασία τόσο αναλυτική όσο και εννοιολογική, και θα ήθελα να τους ευχαριστήσω θερμά γι’ αυτό. Ωστόσο κατά τη γνώμη μου η έκθεση παρουσιάζει δύο σοβαρές αδυναμίες. Πρώτον, οι συνάδελφοι προτείνουν μία λύση που είναι από τη φύση της προσωρινή, μόνο για το επόμενο διάστημα. Υπενθυμίζω ωστόσο ότι όταν αρχίσαμε να εργαζόμαστε γι’ αυτήν την έκθεση στην Επιτροπή Συνταγματικών Υποθέσεων, συμφωνήσαμε ότι θα αναζητούσαμε συστημικές λύσεις που θα επέτρεπαν μία αυτόματη αλλαγή στη σύνθεση του Κοινοβουλίου όταν θα προσχωρούσαν νέα κράτη μέλη στην ΕΕ.

Η εναλλακτική λύση που παρουσιάζουν περίπου 80 μέλη του Σώματος, στα οποία συγκαταλέγομαι και εγώ, πληροί τον όρο αυτόν. Η χρησιμοποίηση της μεθόδου d’Hondt για τον υπολογισμό του αριθμού ψήφων του κάθε κράτους είναι ένα αντικειμενικό μέσο που αποκλείει τα πολιτικά παζάρια. Εάν εγκρίνει την τροπολογία αυτή, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα μπορούσε να γίνει το πρώτο θεσμικό όργανο που θα ήταν υπεράνω πολιτικών και εθνικών αντιπαραθέσεων. Εγώ αποδέχομαι μία ουδέτερη μαθηματική μέθοδο στάθμισης της ισχύος των επιμέρους χωρών. Αυτό θα ήταν ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση και ένα πρότυπο που θα μπορούσαν να ακολουθήσουν άλλα πολυεθνικά ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα.

Μία άλλη αδυναμία του παρόντος σχεδίου είναι η ανακολουθία ως προς την προσέγγιση των δικαιωμάτων των ευρωπαίων πολιτών. Σε αυτά συγκαταλέγεται το δικαίωμα να εκπροσωπούνται σε αυτό το βήμα. Κατά τη γνώμη μου, το κριτήριο υπολογισμού του μέτρου κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης βάσει του μεγέθους του πληθυσμού αποδυναμώνει το δικαίωμα αυτό. Πώς θα αισθανθούν για παράδειγμα οι πολωνοί πολίτες που ζουν και εργάζονται στην Ιρλανδία ή τη Μεγάλη Βρετανία; Σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις, πρόκειται για 2-3 εκατομμύρια ανθρώπους.

Βάσει των εκλογικών κανόνων που ισχύουν στην Πολωνία μπορεί κανείς να ψηφίζει υποψηφίους στην Πολωνία. Αν όμως χρησιμοποιήσουμε το κριτήριο του πληθυσμού όπως διατυπώνεται στην έκθεση, τότε ο αριθμός των μελών του Σώματος που εκλέγεται στην πατρίδα μου μειώνεται εξαιτίας των ανθρώπων που εγκαταλείπουν τη χώρα, ενώ αυξάνεται ο αντίστοιχος αριθμός στα νησιά. Ποιος λοιπόν θα τους εκπροσωπήσει σε αυτό εδώ το βήμα; Οι βουλευτές από την Ιρλανδία ή από τη Βρετανία ή από την Πολωνία, που θα είναι λιγότεροι; Η έκθεση δεν δίνει απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. Σε αυτό το πλαίσιο θεωρώ ουσιαστικό να γίνουν αλλαγές στο κείμενο της έκθεσης και μαζί με πολλούς συναδέλφους θα ψηφίσουμε ορισμένες τροπολογίες.

  Σταύρος Λαμπρινίδης (PSE). – Κύριε Πρόεδρε, είναι ευρέως αποδεκτό ότι η σημερινή κατανομή εδρών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν αντιπροσωπεύει επαρκώς τη δημογραφική πραγματικότητα στα κράτη μέλη και ότι οι συσχετισμοί είναι δυσμενείς για ορισμένες μεσαίες και μικρότερες χώρες.

Είναι βεβαίως θετικό ότι η έκθεση δεν μειώνει τον αριθμό εδρών που προβλέπονται από τη Συνθήκη της Νίκαιας. Πρέπει όμως, επίσης, να επισημάνω ότι για την περίπτωση της Ελλάδας, η αύξηση των προβλεπόμενων εδρών από 22 σε 23 θα ήταν απολύτως θεμιτή, επειδή ο πληθυσμός της χώρας υπερβαίνει ως και κατά 10% τον πληθυσμό άλλων χωρών με την ίδια κατανομή εδρών στο Κοινοβούλιο.

Θα ήθελα όμως σήμερα να εστιάσω κυρίως στις διάφορες τροπολογίες που κατατέθηκαν και που αναφέρονται στον τρόπο του υπολογισμού του αριθμού των ευρωβουλευτών. Να μην εκτιμάται ο συνολικός πληθυσμός μιας χώρας, αλλά μόνον οι πολίτες της. Προασπίζομαι την έννοια του Ευρωπαίου πολίτη, αλλά διαφωνώ απολύτως με την εφαρμογή της εδώ. Ως ευρωβουλευτής, αισθάνομαι ότι εκπροσωπώ ένα κομμάτι του πληθυσμού της χώρας μου, που χωρίς να είναι κατ’ ανάγκην πολίτες της Ελλάδας ή της Ευρώπης, μεγαλώνουν τα παιδιά μας, φροντίζουν του ηλικιωμένους μας, χτίζουν τα σπίτια μας, στελεχώνουν τα πανεπιστήμιά μας, συνεισφέρουν στο ασφαλιστικό σύστημα, στέλνουν τα παιδιά τους στα σχολειά μας. Οι αποφάσεις μας για ζητήματα περιβάλλοντος, υπηρεσιών, μετανάστευσης, ασφάλειας, για δεκάδες άλλα θέματα, αφορούν εκ των πραγμάτων και τις ζωές αυτών των συμπολιτών μας, που είναι μάλιστα συχνά οι λιγότερο προνομιούχοι. Κρίνω επομένως, ως δημοκρατικά επιβεβλημένο, ο αριθμός των ευρωβουλευτών να βασίζεται στο συνολικό αριθμό των κατοίκων μιας χώρας.

  Reinhard Rack (PPE-DE). – (DE) Κυρία Πρόεδρε, η σημερινή συζήτηση για τη μελλοντική σύνθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δυστυχώς δεν αποτέλεσε λαμπρή στιγμή στην ιστορία της ευρωπαϊκής δημοκρατίας. Ίσως είναι καλό που ούτε η Επιτροπή ούτε το Συμβούλιο δεν βρήκαν τον χρόνο να την παρακολουθήσουν.

Υποχρεωθήκαμε να ακούσουμε ομιλητές που παρουσίασαν αρχές με πολύ πάθος, αρχές που ωστόσο δεν μας προσέφεραν ακόμα καμία πρακτική πρόοδο και ως εκ τούτου δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα άλλο εκτός από το πάθος. Ουσιαστικά ακούσαμε πάρα πολλούς ομιλητές που εστιάστηκαν στα εθνικά τους συμφέροντα. Αυτό ασφαλώς δεν ήταν ο δρόμος για να επιτύχουμε στην αναζήτηση μιας ευρωπαϊκής λύσης και ως εκ τούτου προφανώς δεν θα μας οδηγήσει πιο κοντά σε μία λύση.

Ευτυχώς ακούσαμε και ορισμένους που ήταν ρεαλιστές και αναζητούσαν κατανοητές λύσεις και ως εκ τούτου στην πρόταση των δύο εισηγητών, του Alain Lamassoure και του Adrian Severin, βρήκαν μια κατάλληλη βάση. Πιστεύω ότι πρέπει να εκφράσουμε τις ειλικρινείς ευχαριστίες μας στους δύο εισηγητές για όσα έκαναν στην επιτροπή, αλλά και για όσα θα ακολουθήσουν. Αυτό είναι κάτι που το απαιτεί κανονικά πάντα η μεσογειακή ευγένεια, αλλά στη συγκεκριμένη αυτή περίπτωση και οι δύο εισηγητές πραγματικά αξίζουν αυτές τις ευχαριστίες. Έτσι, σας εκφράζω τις θερμές μου ευχαριστίες ως κάποιος που δεν είναι από τη Μεσόγειο.

Επίσης ελπίζω και προσδοκώ να βιώσουμε αύριο κατά την ψηφοφορία μία ιστορική στιγμή για το Σώμα, εάν δηλαδή καταφέρουμε να έχουμε σαφείς και ξεκάθαρες πλειοψηφίες για την πρόταση των κυρίων Lamassoure και Severin και μπορέσουμε έτσι να στείλουμε άλλο ένα σαφές μήνυμα στο Συμβούλιο. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πάντως προσέφερε μία λογική βάση για τις εκλογές του 2009.

ΠΡΟΕΔΡΙΑ του κ. SIWIEC
Αντιπροέδρου

  Παναγιώτης Δημητρίου (PPE-DE). – Κύριε Πρόεδρε, για να αξιολογήσουμε σωστά την έκθεση των δύο εισηγητών, του κ. Severin και του κ. Lamassoure, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη ορισμένα δεδομένα και να εφαρμόσουμε κάποιους κανόνες.

Πρώτα απ’ όλα πρέπει να αντιμετωπίσουμε την έκθεση με ευρωπαϊκό τρόπο και όχι με εθνικιστικό τρόπο. Εάν δεν το κάνουμε αυτό, θα έχουμε έναν ανταγωνισμό ως προς το ποιά χώρα θα πάρει περισσότερα και ποιά λιγότερα. Δεύτερον, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη κάποια δεδομένα, όπως ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν αποφασίζει σήμερα για τη σύνθεση, κάνει πρόταση προς το Συμβούλιο και το Συμβούλιο έχει κάποια περιθώρια και κάποια βάση, πάνω στην οποία "χτίζει", έστω και αν αυτή, έχει σχέση με το παρελθόν και αν κρίνεται ότι δεν είναι τόσο ισορροπημένη.

Το πρόσθετο είναι ότι εμείς έχουμε να εφαρμόσουμε τα αριθμητικά δεδομένα που μας έχουν δοθεί. 750 οι βουλευτές, 96 το μέγιστο και 6 το λιγότερο. Δεν μπορεί να αρχίσουμε να παζαρεύουμε και για τους πληθυσμούς που είναι εντός και εκτός. Θα πρέπει να κάνουμε ένα συμβιβασμό που να στηρίζεται στην υπάρχουσα κατάσταση και σχετικά με τους πληθυσμούς και με το ό,τι ισχύει σε άλλους τομείς. Δεν είμαστε εδώ για να επανιδρύσουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όταν θα το κάνουμε, να προβούμε σε άλλους λογαριασμούς. Γι’ αυτό, εκείνο που μετρά σήμερα είναι να φτάσουμε σε ένα αποτέλεσμα το οποίο να τυγχάνει της ευρύτερης δυνατής υποστήριξης από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ώστε να διαφυλάξουμε την αξιοπιστία μας και ταυτόχρονα να ανοίξει ο δρόμος για ευρωπαϊκές και όχι εθνικιστικές κινήσεις. Εδώ θα κάνω έκκληση, αφενός προς τους φίλους τους Γερμανούς -οι οποίοι πάντα ήσαν γενναιόδωροι, αν έδειχναν άλλωστε αυτήν την τάση που έχουν σήμερα και στο παρελθόν δεν θα είχαμε την Ευρωπαϊκή Ένωση- και αφετέρου προς τους συναδέλφους από τα άλλα κράτη, ώστε αύριο να εγκρίνουμε την έκθεση Lamassoure και Severin με την μεγαλύτερη δυνατή πλειοψηφία.

  Proinsias De Rossa (PSE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, κάθε φορά που ξεφεύγουμε από την αυστηρή αναλογικότητα στις εκλογές, καταλήγουμε αναπόφευκτα να εφαρμόζουμε τη μέθοδο του πολιτικού συμβιβασμού παρά την καθαρά μαθηματική μέθοδο. Η δημοκρατική αρχή, σύμφωνα με την οποία όλες οι ψήφοι πρέπει να είναι ισότιμες, είναι κάτι το οποίο δεν μπορεί να εφαρμοστεί, ωσότου η Ευρωπαϊκή Ένωση μετατραπεί σε ένα αμιγώς ομοσπονδιακό σύστημα.

Στο πλαίσιο των ορίων που καθορίζει το Συμβούλιο, ο πολιτικός συμβιβασμός του κ. Severin και του κ. Lamassoure είναι μια λογική και καλά ισορροπημένη προσπάθεια να επιτευχθούν ισότιμοι όροι και αλληλεγγύη για όλους τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Υποστηρίζω την προσπάθεια αυτή και είμαι αντίθετος στα εναλλακτικά συστήματα που προτείνονται, καθώς θεωρώ ότι είναι λιγότερο δίκαια και λιγότερο ισορροπημένα.

Ωστόσο, καθώς ορισμένοι έχουν προσεγγίσει την άσκηση αυτή ως ένα ταξίδι εθνικού εγωισμού, πρέπει να επισημανθεί ότι εδώ ασχολούμαστε με τον τρόπο με τον οποίο οι πολίτες εκλέγουν τους εκπροσώπους τους σε αυτό το Κοινοβούλιο σύμφωνα με τις πολιτικές τους προτιμήσεις, προκειμένου να ενεργήσουν αυτοί ως συννομοθέτες με το Συμβούλιο· το Συμβούλιο είναι αυτό που αντιπροσωπεύει το κράτος και όχι αυτό το Σώμα.

  Simon Busuttil (PPE-DE). – (MT) Όπως το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, έτσι και η μεταρρυθμιστική συνθήκη θα καθιερώσει την αρχή ότι ένα κράτος μέλος, όσο μικρό κι αν είναι, πρέπει να έχει ικανοποιητική εκπροσώπηση και δεν μπορεί να έχει λιγότερες από έξι έδρες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η πατρίδα μου η Μάλτα, που τώρα έχει πέντε έδρες, θα τις αυξήσει σε έξι. Αυτό θα θεραπεύσει ένα τραύμα που προκλήθηκε πριν από επτά χρόνια, όταν στη συνθήκη της Νίκαιας δόθηκαν στη Μάλτα πέντε έδρες αντί για έξι που είχε το Λουξεμβούργο, το οποίο έχει τον ίδιο πληθυσμό.

Έξι έδρες αντί για πέντε σημαίνει αύξηση της εκπροσώπησης κατά 20% και σημαίνει επίσης ότι τα μέλη του Σώματος από τη Μάλτα θα μπορούν να εκτελούν καλύτερα τα κοινοβουλευτικά καθήκοντα που διαρκώς αυξάνονται. Αρκεί να πω ότι στο Σώμα έχουμε περισσότερες από 20 κοινοβουλευτικές επιτροπές, τις οποίες δύσκολα μπορεί να παρακολουθήσει κανείς με έξι μέλη. Με πέντε, αυτό είναι αδύνατο. Οι επιτροπές αυτές προετοιμάζουν τώρα νόμους που δεσμεύουν όλους τους πολίτες, και τους πολίτες της Μάλτας, και είναι σωστό οι πολίτες κάθε χώρας, ακόμα και της πιο μικρής, να είναι σε θέση, σε μια καλή και λογική θέση όσον αφορά το να εκπροσωπείται και να ακούγεται η φωνή της σε καθεμιά από αυτές τις επιτροπές. Αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο αν σκεφτεί κανείς πως με τη νέα συνθήκη το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα έχει περισσότερες εξουσίες και θα είναι συννομοθέτης μαζί με την Επιτροπή, σε όλους μάλιστα τους τομείς.

Το ελάχιστο όριο των έξι εδρών είναι έτσι ένα θετικό βήμα που θα αυξήσει την πίστη των μικρών χωρών στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ως εκ τούτου πιστεύω ότι θα πρέπει να υποστηρίξουμε την έκθεση Lamassoure-Severin.

  Adrian Severin (PSE), εισηγητής. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, είναι πάντοτε πολύ δύσκολο να κατανοήσεις μια εξήγηση, ιδιαίτερα όταν η προώθηση των συμφερόντων σου εξαρτάται από τη μη κατανόηση αυτής της εξήγησης. Φοβάμαι ότι πολλοί από τους συναδέλφους μας εξαφανίστηκαν, επειδή δεν αναζητούν κάποια εξήγηση: θέλουν απλώς να υποστηρίξουν την άποψή τους και αυτό είναι όλο.

Ωστόσο, θα ήθελα πολύ σύντομα να κάνω κάποιες διευκρινίσεις. Πρώτον, αν η έκθεση αυτή δεν ψηφιστεί, όχι μόνο θα γυρίσουμε πίσω στη Νίκαια αλλά και σε κάτι χειρότερο από τη Νίκαια, διότι, σύμφωνα με την εντολή της Διακυβερνητικής Διάσκεψης, οι 96 έδρες που θα αναφέρονται στη Συνθήκη θα είναι ο μέγιστος αριθμός εδρών που μπορεί να έχει μια χώρα –επομένως, θα γυρίσουμε πίσω στη Νίκαια και η Γερμανία θα έχει 96 έδρες. Αν απορρίψουμε την έκθεση αυτή, η Γερμανία δεν θα εξασφαλίσει τις 99 έδρες που διαθέτει σήμερα· αυτό πρέπει να το αντιλαμβάνεται.

Η κ. Grabowska ρώτησε τι θα γίνει με τους πολωνούς πολίτες, οι οποίοι διαμένουν εν μέρει στην Πολωνία και εν μέρει στο εξωτερικό. Αυτό εξαρτάται από τον τόπο κατοικίας τους: δεν έχει σημασία αν βρίσκονται στο εξωτερικό ως τουρίστες ή αν βρίσκονται εκεί για σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά στην περίπτωση που διαμένουν στο εξωτερικό και απλώς επισκέπτονται τις οικογένειές τους στην Πολωνία, θα ληφθεί υπόψη ο τόπος διαμονής τους. Φυσικά, όμως, θα μπορούν να ψηφίζουν κατά τον ίδιο τρόπο όπως όλοι οι ευρωπαίοι πολίτες. Η κ. Grabowska ρώτησε επίσης ποιος θα τους εκπροσωπεί. Αυτό είναι απολύτως σαφές – οι βουλευτές του ΕΚ τους οποίους ψηφίζουν. Όλοι οι ευρωπαίοι πολίτες θα έχουν το δικαίωμα ψήφου και όλοι οι ευρωπαίοι πολίτες θα εκπροσωπούνται από τους βουλευτές του ΕΚ, τους οποίους ψηφίζουν.

Αρκετοί συνάδελφοι είπαν, και απλώς παραθέτω τα λόγια ενός ιταλού συναδέλφου: για πρώτη φορά στην ιστορία της Ένωσης λαμβάνουμε υπόψη τους κατοίκους και όχι τους πολίτες. Λάθος! Πάντοτε λαμβάναμε υπόψη τους κατοίκους, τον πληθυσμό, ήδη από τη Συνθήκη της Ρώμης. Αν επιθυμείτε να αλλάξετε το έθιμο αυτό, μπορείτε βέβαια να το αλλάξετε, αλλά, σας παρακαλώ, μην λέτε πράγματα τα οποία είναι εντελώς λανθασμένα.

Θα ολοκληρώσω με το εξής: αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, αυτό οφείλεται στην έλλειψη εναρμόνισης των εθνικών εκλογικών νομοθεσιών. Οπωσδήποτε, θα ήμουν υπέρ της προσέγγισης των εν λόγω νομοθεσιών, αυτό όμως είναι ένα άλλο ζήτημα. Κάτι τέτοιο χρειάζεται χρόνο και πρέπει να εξετάσουμε το ζήτημα αυτό ξεχωριστά. Εύχομαι καλή επιτυχία στους εισηγητές που πρόκειται να ασχοληθούν με την προσέγγιση των εκλογικών νομοθεσιών· ελπίζω ότι θα το επιτύχουν. Προς το παρόν, το μόνο που εύχομαι είναι αύριο, μετά από μια νύχτα προβληματισμού, το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας μας να ενισχύσει την αξιοπιστία αυτού του θεσμικού οργάνου.

  Πρόεδρος. − Στον συνάδελφο δόθηκε επιπλέον χρόνος επειδή είναι εισηγητής. Θα ήθελα να καθησυχάσω τον κ. Severin ότι αυτό δεν έχει να κάνει ούτε με την έκθεσή του ούτε με τον ίδιο. Η πείρα μου μου λέει ότι οι βουλευτές είναι άνθρωποι που μιλούν καλύτερα από ό,τι ακούν και αυτό φάνηκε στη συζήτηση αυτή.

Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα γίνει αύριο, 11 Οκτωβρίου 2007.

Γραπτές δηλώσεις (άρθρο 142)

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Η πρόταση αυτή εντάσσεται στη σφαίρα του «ευρωπαϊκού συντάγματος» με το οποίο θα ασχοληθεί ξανά η σύνοδος κορυφής της Λισαβόνας σε συνάρτηση με μία νέα συνθήκη, επαναλαμβάνοντας τις απειλές και τις πιέσεις που είχαν ασκηθεί πριν από την απόρριψη του συντάγματος στα λαϊκά δημοψηφίσματα στη Γαλλία και τις Κάτω Χώρες το 2005.

Πρόθεση είναι, αντί να τηρηθεί η αρχή των κυρίαρχων κρατών με ίσα δικαιώματα, που θα απαιτούσε τουλάχιστον αυτή την πολυδιαφημισμένη αλληλεγγύη εκ μέρους των πολυπληθέστερων χωρών και τον σεβασμό της ισορροπίας στο εσωτερικό των διαφόρων θεσμικών οργάνων (του Συμβουλίου, της Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου), να οριστούν μέγιστα και ελάχιστα όρια, να εφαρμοστεί η φθίνουσα αναλογικότητα με βάση τον πληθυσμό και να καταταχθούν οι χώρες ανάλογα με τον πληθυσμό τους πράγμα που συνιστά διαρκή μείωση της αντιπροσωπευτικής φύσης της δημοκρατίας. Η ανισορροπία που υπήρχε πριν από τη συνθήκη της Νίκαιας δεν λαμβάνεται καν υπόψη.

Έτσι, για παράδειγμα, η Πορτογαλία χάνει δύο έδρες και της απομένουν μόνο 22, ενώ η Ισπανία κερδίζει τέσσερις. Είναι βέβαιο ότι η Γερμανία θα χάσει τρεις και θα μείνει με 96. Επίσης, η Γαλλία θα έχει 74, το Ηνωμένο Βασίλειο 73, η Ιταλία 72, η Ισπανία 55 και η Πολωνία 51. Οι έξι ευρωπαϊκές δυνάμεις θα έχουν μαζί 420 έδρες, πολύ περισσότερες από την πλειοψηφία ενός Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με 750 μέλη που εκπροσωπούν 27 κράτη μέλη.

Γι’ αυτό θα καταψηφίσουμε αύριο την έκθεση.

  Eija-Riitta Korhola (PPE-DE), γραπτώς. – (FI) Κύριε Πρόεδρε,

εκπροσωπώ ένα μικρό κράτος μέλος στην περιφέρεια της Ένωσης. Αυτό για μένα σημαίνει ότι κατανοώ τη σημασία που έχει μερικές φορές η έντονη υπεράσπιση εθνικών συμφερόντων και η έμφαση στις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ μας ως προς τις συνθήκες. Γενικά οι συνάδελφοι από τα μεγάλα κράτη μέλη το έχουν καταλάβει αυτό, τουλάχιστον στην Ομάδα μου. Προσέχουν να μην απορρίπτουν απλά τις απόψεις μας, να εμποδίζουν τις μεγάλες χώρες να ισοπεδώνουν τις μικρές χώρες της Ένωσης.

Κατά την εκπόνηση της έκθεσης του κ. Lamassoure ακούστηκε η φωνή μίας μικρής χώρας εφόσον εγώ και οι άλλοι συνάδελφοι από τη Φινλανδία διατηρήσαμε τις 14 έδρες της χώρας στο Κοινοβούλιο.

Είναι απολύτως δικαιολογημένο να υπερασπίζεται κανείς τα οφέλη που επιτεύχθηκαν. Τώρα όμως οι τροπολογίες των φινλανδών συναδέλφων να διατηρηθεί μία έδρα δεν πέρασαν στη φάση της επιτροπής και δεν θα είχαν καμία ευκαιρία να περάσουν στην Ολομέλεια. Ο κύριος λόγος είναι πιθανώς ότι είχαν ήδη αποποιηθεί σε κάποιο μέτρο αυτό το όφελος: στις συνομιλίες της Νίκαιας η Φινλανδία συμφώνησε να έχει 13 έδρες.

Με την έκθεση Lamassoure κινδυνεύουν πολύ περισσότερα. Οι τροπολογίες των γερμανών, ισπανών και πολωνών αντιπροσώπων στην Ομάδα μου θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο τις δυνατότητες των μικρών κρατών μελών να έχουν οποιαδήποτε επιρροή στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η τροπολογία σύμφωνα με την οποία κάθε κράτος μέλος θα έχει έξι έδρες από το 2014 και οι υπόλοιπες έδρες του Σώματος θα κατανεμηθούν βάσει του συστήματος d'Hondt θα καταστρέψει εντελώς το σημερινό σύστημα της φθίνουσας αναλογικότητας, το οποίο είναι ο καλύτερος τρόπος εξασφάλισης της αντικειμενικής λήψης αποφάσεων στην Ένωση. Η τροπολογία θα σήμαινε στην πράξη ότι εάν συνεχιστεί η διεύρυνση, ο αριθμός των εδρών της Φινλανδίας για παράδειγμα θα μειωθεί στις 10. Αυτό δεν μπορούμε να το δεχτούμε.

Ως εκ τούτου απευθύνω έκκληση σε όλους εσάς να μην ξεχνάτε πόσο σημαντικό είναι να μπορούν οι μικρές χώρες να έχουν επιρροή στην Ένωσή μας.

  Nils Lundgren (IND/DEM), γραπτώς. – (SV) Η κατανομή των εδρών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου μεταξύ των κρατών μελών δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να είναι αυθαίρετη. Στις νυχτερινές διαπραγματεύσεις στη σύνοδο κορυφής της Νίκαιας τα κράτη μέλη γενικά εξαρτώνταν γενικά από το πόσο ξύπνιος ήταν τις νυχτερινές αυτές ώρες ένας και μόνο άνθρωπος, ένας αρχηγός κράτους ή κυβέρνησης.

Για τη Σουηδία, το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικά κακό. Μολονότι ο πληθυσμός μας είναι μόνο κατά περίπου ένα εκατομμύριο μικρότερος από εκείνον της Ουγγαρίας και της Δημοκρατίας της Τσεχίας, μας παραχωρήθηκαν πέντε έδρες λιγότερο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, δηλαδή 19 έδρες αντί για 24.

Είναι σημαντικό ενόψει της συνεχιζόμενης διεύρυνσης της Ένωσης να έχουμε μία αρχή για την κατανομή των εδρών που θα μένει σταθερή. Επίσης, είναι σημαντικό να καθιερωθεί η αρχή της υπερεκπροσώπησης των μικρότερων κρατών σύμφωνα με μία φθίνουσα κατανομή.

Η έκθεση αυτή προτείνει βελτιώσεις της σημερινής κατανομής εδρών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και γι’ αυτό την υποστηρίζουμε. Ωστόσο είμαστε κάθετα αντίθετοι στην ιδέα της δημιουργίας μίας εκλογικής περιφέρειας σε ολόκληρη την ΕΕ. Αυτό θα σήμαινε ότι θα έπρεπε να μειώσουμε ακόμα περισσότερο το μέγεθος των εθνικών αντιπροσωπειών. Η δημιουργία μίας ξεχωριστής εκλογικής περιφέρειας είναι ένας τεχνητός τρόπος για τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού δήμου. Δεν υπάρχει κοινός πολιτικός στίβος στην Ευρώπη. Η προσπάθεια να σπάσουν οι φραγμοί της γλώσσας και της παράδοσης με τη δημιουργία μίας κοινοτικής εκλογικής περιφέρειας είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.