Stenograma dezbaterilor

Marţi, 23 octombrie 2007 - Strasbourg

17. Carte verde „Către o Europă fără fum de tutun: opţiuni privind politicile comunitare” (dezbatere)

  Przewodniczący. Kolejnym punktem porządku dziennego jest sprawozdanie sporządzone przez Karla-Heinza Florenza w imieniu Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności w sprawie Zielonej Księgi: Ku Europie wolnej od dymu tytoniowego: alternatywne opcje polityki na szczeblu UE [2007/2105(INI)] (A6-0336/2007).

  Karl-Heinz Florenz (PPE-DE), Berichterstatter. – Herr Präsident, verehrter Herr Kommissar! Ich freue mich, dass die Europäische Union erneut über das Thema Tabakkonsum in Europa diskutiert. In meinem Land alleine sterben jeden Tag 350 Menschen an den Folgen von Tabakgenuss, und deswegen ist es nur richtig, dass wir uns auch europaweit um diese Themen kümmern. Ich freue mich sehr, dass der Ausschuss beschlossen hat, eine europäische Initiative zu starten, um das Rauchverbot in Gaststätten und öffentlichen Gebäuden weiterhin zu fördern. Ich denke, das ist ein richtiger Ansatz.

Man kann darüber streiten, ob es eine europäische Gesetzgebung werden muss oder eine nationale, die dann aber vielleicht im europäischen Rahmen aufgestellt wird. Diejenigen, die immer noch glauben, man brauche das nicht, sollten sich vor Augen halten, dass wir bei der Feinstaubrichtlinie, die wir vor einigen Wochen hier beschlossen haben, darüber gestritten haben, ob wir 20 oder 25 ppm Staub in der Luft akzeptieren. Herr Kommissar, in einer normalen Kneipe sind es 540 Gramm und im „Aviateur“ – das ist ein gern besuchtes Lokal hier nach 12.00 Uhr Mitternacht – haben sie allein 1730 Gramm. Daran können Sie erkennen, wie groß die Unterschiede sind und wie notwendig das ist.

Ein großer, weiterer wichtiger Punkt sind für mich seit langen Jahren die Zusatzstoffe. 600 Zusatzstoffe dürfen bis heute in die Zigaretten eingemischt werden; 70 bis 80 davon stehen auf der roten Liste. Es geht um hoch toxische Stoffe, die womöglich das Erbgut unserer jungen Menschen schädigen, süchtig machen und krebserregend sind. Diese Stoffe müssen sehr kritisch und intensiv geprüft werden.

Die Produzenten dieser Ware müssen selbstverständlich die Kosten bezahlen. Es kann nicht angehen, dass Kommissar Kyprianou seine letzten Groschen rausholen muss, nur um Tests zu zahlen, die die Industrie verursacht. Also, die Kostenfrage muss klar sein und zwar angelehnt an die Kommission. Ich denke mir, dass wir so eine Menge der hauptsächlichen krankheitserregenden Stoffe aus den Zigaretten herauskriegen können. Natürlich bleiben die Zigaretten trotzdem gefährlich.

Ein weiterer wichtiger Punkt ist für mich die Frage, ob wir nicht auf Dauer die Industrie dazu bringen können, sich an den Kosten, die sie durch das Produzieren von Tabak verursacht, zu beteiligen. Ich meine, dass wir die Produzentenverantwortung in vielen Bereichen längst eingeführt haben. Wenn Sie heute mit einem Auto in den Graben fahren und es lag an einem Defekt des Autos, muss der Produzent des Autos bezahlen.

Herr Kommissar, ich würde gerne allergrößte Anstrengungen Ihrerseits sehen, um diese Kostenumverteilung auf die Produzenten von Tabakprodukten einzuleiten. Denn – man bedenke – es sind in meinem Land 50 Milliarden Euro, die wir dazu benutzen, die Menschen wieder flottzumachen. Und warum soll derjenige sich daran beteiligen, der noch nie in seinem Leben eine Zigarette in der Hand hatte. Das ist höchst unsozial, und es würde mich auch freuen, wenn die Sozialpolitiker auf dieser Seite des Hauses an dieser Frage hart mitarbeiten würden. Die Kosten müssen dahin, wo sie hingehören, und das sind die Produzenten. Dass sie sie dann nachher weiterleiten, verstehe ich, das ist der Lauf der Dinge in einer sozialen Marktwirtschaft.

Tausende von Menschen sterben jeden Tag in Europa am Rauchen. Deswegen müssen wir seriöse, aber strikte Regeln aufstellen.

  Markos Kyprianou, Member of the Commission. Mr President, first of all I would like to begin by congratulating and thanking the rapporteur, Mr Florenz. I think he, and other colleagues here, remember from the very first day of my hearing in the European Parliament, which he chaired by the way, that I have made a very firm commitment: I would like to see Europe free of tobacco.

I think that, slowly and gradually, we are getting there. I would like to thank Mr Florenz for the work and his dedication and the commitment he has to this cause. Also, on a personal note, Mr President, if you will allow me, I would like to wish Mr Florenz a happy birthday. I understand that yesterday was his birthday. I will not mention the age as I do not want to create an interinstitutional problem, but I would like to wish him many happy returns.

I would like to say that we see a trend and significant improvement in the area of smoke-free environments in the European Union, as compared to a situation three years ago where we only had Ireland and, I think, Italy which had just introduced these bans. Now we have a much larger number of states that have adopted these more comprehensive bans, even some with a few exceptions: I shall come to that in a minute. But I believe that we need a joint effort to achieve this – the Commission, Member States and, most importantly, the European Parliament. I shall say that Parliament’s contribution to the Tobacco Directive was of vital importance and I would like to interpret today’s report as support for smoke-free environment policies.

I am also very happy that the report takes a very positive constructive approach to the Commission’s Green Paper, in particular on supporting the Commission’s view that only a full smoking ban can adequately protect the health of citizens and workers. We have to be frank about that. First of all, a comprehensive smoking ban protects from passive smoking, it is a disincentive for people, especially young people, to begin smoking, it is an incentive for many people to quit. It creates, and this is an important factor, a level playing field among the various operators, especially in the entertainment industry, because the exceptions, in order to be effective, have to provide for separate rooms, sealed, negative pressure, separate ventilation systems – all this creates a certain cost that not all operators can meet. It does create a better level playing field and, also, it is easier to enforce when there are no exceptions. We have evidence from the European Union, but also from other jurisdictions which have introduced these bans before us, that there has been no negative effect on the hospitality sector. Actually, in many cases the revenues went up.

Now, for me, what is important is a result. That is what we are trying to achieve. The procedure through which we achieve it is not very important for me, whether it is European legislation, national legislation or regional legislation in some cases, what we need to do is achieve the target. I am ready, and I would be willing to accept a step-by-step approach, provided that at the end the target, and not far away, should be an introduction of a comprehensive ban.

Where are we today? I would like to mention that. We already have total bans in Ireland and the United Kingdom – the whole of the United Kingdom. We have Sweden, Italy, Malta, Lithuania, Estonia and Finland which have already introduced quite thorough smoking bans even with exceptions on the special sealed-off rooms as I said earlier, with separate ventilation systems. France followed this two-step approach, so as of next year will have a similar situation. Then we have the same restrictions, but with more exceptions, when it comes to hospitality venues for countries like Belgium, Spain and the Netherlands. We have also proceeded in countries like Germany and Austria, where initiatives are under way already to strengthen existing smoke-free regulations.

We have had a Green Paper as you know. We had a consultation, a debate in the Council and now with the contribution from the European Parliament I am planning to take all these and then decide what will be the next step at European level and what action should be taken. We also have commitments under the international obligation of the Framework Convention on Tobacco Control – all these will be brought together to decide what the next steps should be.

I will go to another point which is included in the report, the Tobacco Products Directive, and I think that is a very important issue. We will produce a second report on the implementation of this Directive later this year and it will analyse the state of implementation of the directive and identify areas that warrant future amendments. It will discuss and will be inspired by the report. Several issues which feature in today’s report will be included in ours, for example those on the regulation of tobacco ingredients, labelling requirements for tobacco products and products and manufacturers’ liability.

I would like to mention two points. One is the issue of the pictorial warnings. As you know, we have created a databank with different photographs and pictures that can be used as pictorial warnings, but I have to admit that it is very disappointing that very few Member States have actually taken advantage of that. I really regret that. To give you an example, I am just going through my notes, we have now only Belgium which has introduced them. Romania will do it from next year and then we have the United Kingdom also later next year. I have commitments from the Finnish and Latvian governments that they plan to introduce these in the near future and that was after many calls and urging Member States to introduce them.

We have many countries outside the European Union, like Switzerland and New Zealand, which signed licence agreements with us so that they can use our pictures and our suggestions so, for me, the situation in the European Union is very disappointing and therefore we are very seriously contemplating actually amending the relevant directive and creating a mandatory obligation to use the pictorial warnings. I also find very interesting the Parliament proposal to have these on both sides of the package. This is something that we will study.

Finally, the application of the implementation of the tobacco advertising ban is now everywhere. We had problems with certain Member States. We managed to sort them out, some through legal actions, others through persuasion, but now that applies equally everywhere. One specific aspect I would like to mention is the initiative we took recently to convince non-EU countries to stop allowing the sponsorship of Formula One events by the tobacco industry.

As you know, we do not have the legal extraterritorial jurisdiction; on the other hand, as these events are broadcast back to Europe they are viewed by the European citizens, they affect young people in Europe, they undermine European legislation and European policies in this area, so I have contacted both those from the private sector involved in this and the respective countries which still allow – there are only three – tobacco sponsorship and host Formula One events. Hopefully soon we may have some positive results but I will pursue this issue.

Once again, I would like to thank the rapporteur, but also the Members of Parliament who are very committed in this effort. For me, and I have said that from the very first day, it is very frustrating that, in the European Union, with the highest levels of education and standards of living, people still die of preventable diseases. More than 600 000 people die of tobacco-related diseases. I believe that this is a lifestyle where we can encourage change.

  Marianne Thyssen, namens de PPE-DE-Fractie. – Voorzitter, collega's, precies twintig jaar geleden heb ik als juridisch adviseur in het kabinet van de Belgische staatssecretaris voor volksgezondheid reglementering mogen uitwerken die geleid heeft tot het eerste nationale rookverbodbesluit in openbare plaatsen in de toenmalige Europese Gemeenschap.

Ik heb het gevoel, collega's, dat we nu, met de resolutie waarover we morgen stemmen, ook híer op dit vlak zo'n voortrekkersrol spelen. De aanzet in het Groenboek en het uitstekende verslag van collega Karl-Heinz Florenz hebben ons daarbij zonder twijfel de weg gewezen. Wie de resolutie leest, kan maar tot één conclusie komen: voortaan kiezen wij als Europees Parlement voor een zero tolerance-beleid ten aanzien van het roken.

Een onmiddellijk verbod op schadelijke additieven wordt gevraagd, de effectieve toepassing van productaansprakelijkheid voor tabaksfabrikanten, het zijn voorbeelden van paragrafen die voor zich spreken. Ook een onbeperkt rookverbod in openbare plaatsen, vervoermiddelen, gesloten werkruimten - inclusief de horeca - is hier op zijn plaats.

Maar hier denkt mijn fractie toch dat we rekening moeten houden met de beslissingen die recentelijk in een aantal lidstaten zijn genomen die hoge, nog niet afgeschreven investeringen hebben gevraagd in een aantal sectoren. Daar moeten we rekening mee houden, maar ons einddoel moet bewust en zonder aarzelen gericht zijn op een onbeperkt rookverbod op termijn, ook in die plaatsen.

Alleszins hebben we hiervoor de wind in de zeilen. Als we de Eurobarometer en andere enquêtes mogen geloven, dan steunt de bevolking ons ten volle. En wie nog twijfelt aan de noodzaak om in te grijpen, wil ik er even op wijzen dat sinds wij hier in Straatsburg aangekomen zijn maandagmiddag, er statistisch wellicht er al zo'n 480 Europeanen zijn overleden aan de gevolgen van passief roken.

Collega's, daar moeten we iets tegen ondernemen. Ook mijn fractie wil daar maximaal op inzetten en wil ook alle ondersteunende acties om het roken te ontraden, steunen.

  Glenis Willmott, on behalf of the PSE Group. – Mr President, the International Agency for Research on Cancer recently examined all available evidence on second-hand smoke and cancer. This was an independent panel of international scientists from 12 countries convened by the World Health Organisation. They concluded that second-hand smoke is carcinogenic and that exposure to other people’s smoke increases the risk of lung cancer in non-smokers by 25-30% – quite a staggering figure.

There is no doubt that people in the workplace and in enclosed public places have the right to be protected from other people’s smoke. Remember that the majority of the population are non-smokers. The best way to deal with this problem is by a comprehensive smoke-free regulation at Member State level, encompassing a ban in all enclosed public places and in workplaces.

I do not, therefore, agree with Amendment 3 by Mr Florenz asking for limited exceptions. Any exceptions must be kept to a minimum.

Nor do I agree with his Amendment 2, which deletes a proposal for amending the Framework Directive on workplace safety and health, requiring all employers to ensure a smoke-free workplace. Employers have a responsibility to protect workers’ health. Further, I would resist any suggestion that exemptions should be granted to pubs or bars not serving food. Not only is this harmful to employees, but it would also lead to health inequalities. For example, in the UK, non-food pubs accounted for half of all pubs in deprived areas, compared with a quarter in more affluent areas.

I also think that awareness-raising measures about the dangers of smoking are crucial. Bigger and bolder picture warnings are part of this awareness-raising and, therefore, I cannot support Amendment 6, which deletes paragraph 16, which refers to these pictures.

I think we would all agree that we must act to help prevent young people from smoking. The younger people are when they start smoking, the more difficult it is to stop in later life. Therefore, I would urge support for paragraph 4 of the report, which is aimed at cutting the number of young smokers by 50% by 2025 and rejection of Amendment 1 by Mr Florenz calling for the deletion of this paragraph.

Smoking causes enormous health problems within the population, both of smokers and non-smokers, and I know that some colleagues feel that the use of snus is a better alternative. However, I cannot support measures that may lead to the wider use of snus, because its use has its own health-related problems, including oral cancer. There is no value in trading one health hazard for another.

Finally, if we are serious about improving the health of our citizens, then we must encourage all Member States to introduce the necessary measures to make a smoke-free Europe a reality. Can I just suggest that we could make a great start by enforcing the ban here in our own Parliament buildings?

  Jules Maaten, namens de ALDE-Fractie. – Voorzitter, het Groenboek van de Europese Commissie en het verslag van de heer Florenz komen op een uitstekend moment. Het is echt de hoogste tijd dat we in de Europese Unie het onderwerp van tabak weer aan de orde stellen, want het is te lang stil geweest op dat punt.

Het verslag-Florenz richt zich terecht voornamelijk op het roken onder jongeren en de schadelijke gevolgen van het meeroken op het werk, in openbare gebouwen en in de horeca. Voor wat betreft jongeren: onderzoek heeft uitgewezen dat 90% van de rokers begint met roken als kind, vóór het 18e levensjaar. Ik ben zeer tevreden met de ambitieuze doelstellingen in het verslag-Florenz om het roken in deze leeftijdscategorie sterk terug te dringen. Immers jongeren zijn gevoelig voor groepsdruk en de schadelijke gevolgen voor de gezondheid zijn bovendien bij hen groter.

Ik hoop daarom ook dat de lidstaten - die natuurlijk vinden dat ze dat allemaal zelf het beste kunnen doen en dat we ons er daarom vooral niet te veel mee moeten bemoeien - de oproep van dit Huis om zich te committeren aan het halveren van de schadelijke gevolgen van roken onder jongeren tegen 2025 zullen aangrijpen om ook daadwerkelijk maatregelen te nemen door met elkaar af te spreken dat ze dat zullen gaan doen.

Ten aanzien van het meeroken en het algemeen rookverbod: een goed liberaal principe zegt dat de eigen persoonlijke vrijheid dáár ophoudt, waar de vrijheid van een ander begint. En waar is dat principe duidelijker te illustreren dan wanneer het gaat om ongewenst meeroken. Meeroken brengt de volksgezondheid grote schade toe en kosten met zich voor de Europese economie. Er overlijden ieder jaar meer dan 79.000 volwassenen in de lidstaten van de Europese Unie als gevolg van passief roken en er zijn bewijzen dat passief roken op het werk in de Europese Unie in 2002 heeft geleid tot 7.000 sterfgevallen; blootstelling aan omgevingstabaksrook thuis was verantwoordelijk voor nog eens 72.000 doden.

Er zijn natuurlijk ook al ruimschoots ervaringen in landen als Ierland, Schotland en Italië met dit soort rookverboden. En die ervaringen zijn eigenlijk allemaal positief. Wat je hoort uit die landen - ook van mensen die van tevoren zeer sceptisch stonden tegenover dit soort maatregelen - is uiteindelijk toch positief. Het lijkt daarom aanlokkelijk om ook vanuit Europa een rookverbod uit te vaardigen.

Dit Huis heeft er recentelijk in de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid voor gekozen om op dit moment niet voor een Europees rookverbod te kiezen, maar die maatregelen aan de lidstaten over te laten. Ik denk dat dat de juiste keuze is, want zo'n controversieel besluit zal vooralsnog zo dicht mogelijk bij de burger, en dus door lidstaten of door regio's, moeten worden genomen. Het oproepen van de lidstaten die reeds een rookverbod hebben om vrijwillig een Europees handvest te ondertekenen om zo meer duidelijkheid te scheppen voor consumenten, lijkt mij daarom momenteel het hoogst haalbare.

Wat wel buitengewoon goed is - en daarin prijs ik de commissaris ook met zijn Groenboek - is het aanzwengelen van deze discussie. Want dat is onmiskenbaar gebeurd. Het is een thema dat op de agenda staat in alle lidstaten.

Tenslotte, Voorzitter, nog enkele woorden over de productrichtlijn. Het verslag-Florenz blikt ook vooruit op de herziening daarvan. Ik onderschrijf alles wat u heeft gezegd over de waarschuwingsplaatjes op de pakjes sigaretten. Het is tragisch dat zo weinig lidstaten hiervan gebruik hebben gemaakt en ik zou persoonlijk voorstander zijn van wetgeving op dat punt. Dit plaatsjes zouden overigens ook op andere wijzen kunnen worden gebruikt, bijvoorbeeld op een bijsluiter met informatie over hoe te stoppen met roken, zoals in Canada gebeurt; daar heeft men positieve ervaringen mee en dat lijkt mij ook een uitstekend idee.

  Hiltrud Breyer, im Namen der Verts/ALE-Fraktion. – Herr Präsident, lieber Kommissar, liebe Kolleginnen und Kollegen! Herzlichen Glückwunsch, Karl-Heinz Florenz, nachträglich zum Geburtstag.

Wir wissen, Rauchen tötet. 650 000 Menschen sterben dadurch jedes Jahr, zusätzlich 79 000 Erwachsene durch Passivrauchen. Wir begrüßen ausdrücklich das engagierte Vorgehen der EU-Kommission und freuen uns, dass der EP-Gesundheitsausschuss klare und starke Vorschläge gemacht hat. Wir haben auch die Mehrheit der Bürger hinter uns. Fast 70 % der Menschen rauchen nicht, die Mehrheit der Raucher will aufhören und Eurobarometer hat ganz klar gezeigt: 86 % der Befragten wollen ein Rauchverbot am Arbeitsplatz und 84 % für andere Innenräume und 77 % überhaupt kein Rauchen in Restaurants.

Daher sind wir auch sehr besorgt über den Änderungsantrag, den der Berichterstatter eingebracht hat, denn Änderungsantrag 3 würde eine ganz klare Verwässerung dieses starken Berichts unseres Ausschusses bedeuten. Es bedeutet im Grunde genommen ein Verbot mit Ausnahmen, und wir wissen, da, wo es die Ausnahmen gibt, werden Sie sehr schnell zur Regel. Gerade Deutschland hat gezeigt, dass wir durch die Vorgaben aus Brüssel und durch die Debatte auf europäischer Ebene vorangekommen sind. Es wäre verheerend, wenn die EU beim Verbraucher kein Vorreiter auf dem Gebiet des Gesundheitsschutzes mehr wäre und wenn wir hier auf halber Strecke stehen bleiben würden.

Daher hoffe ich, dass wir diesen Änderungsantrag 3 morgen ablehnen und uns für einen starken europäischen Gesundheitsschutz stark machen, und das heißt letztendlich, dass wir zu einer europaweiten rauchfreien Zone kommen.

  Jens Holm, för GUE/NGL-gruppen. – Tack så mycket! 650 000 personer dör av rökning varje år, och 80 000 avlider årligen av passiv rökning, endast i EU. Bara dessa svarta siffror ger oss en klar bild av att vi måste göra allt vi kan för att motarbeta rökningen. Karl-Heinz Florenz har lagt fram en serie bra åtgärdsförslag, exempelvis skärpning av befintlig lagstiftning, avskräckande märkning på cigarettpaket, åtgärder för att förhindra att ungdomar börjar röka, åtgärder för att hjälpa rökare som vill bli kvitt sitt beroende och överlag åtgärder för att stödja medlemsstaterna i kampen mot rökning. Det är bra! Men jag är motståndare till att flytta upp mer makt till EU på folkhälsoområdet, särskilt när medlemsstaterna redan gör ett bra arbete.

Rökförbud på krogen är ett bra exempel. Minst tio EU-länder har redan idag någon form av förbud mot rökning på restauranger och krogar. Det började med Irland 2004 och spred sig snabbt vidare till Sverige, Italien, Finland, Malta, Belgien osv. och många fler är på gång. Ska vi nu stoppa denna process av goda exempel och vänta in central EU-lagstiftning? Nej, det tycker jag inte, utan låt de goda exemplen fortsätta att sprida sig. Jag noterar att Florenz skriver i sitt yttrande att han vill uppmana alla medlemsstater att införa generella rökförbud. Det är bra, för det tolkar jag som att vi inte behöver gå omvägen via EU-kommissionen och dessutom löpa risken för att detta ska lobbas sönder av lobbyister från tobaksindustrin.

Avslutningsvis, är det förresten inte risk för att vi tar med den ena handen och att vi ger med den andra? Å den ena sidan uppmanar vi människor att sluta röka, å den andra sidan fortsätter EU att subventionera tobaksodlingar på över en 1 miljard euro årligen. Alltså 1 000 miljoner euro varje år. Dessa subventioner måste förstås avvecklas. Snarast!

  Koenraad Dillen, namens de ITS-Fractie. – Voorzitter, geachte collega's, ik ga hier niet in herhaling vallen: vier minuten spreektijd zijn te kostbaar. Tenzij dan om te zeggen dat ik de grote lijnen van deze ontwerpresolutie toejuich, zoals de meeste sprekers. Voorlichtingsprogramma's, preventiemaatregelen die het aantal rokers onder de jeugd de volgende jaren kunnen terugdringen, kunnen we alleen maar toejuichen. Dat geldt voor de tabaksdoden, dat geldt op een ander domein ook voor de alcoholdoden en de verkeersdoden. Tot daar wil ik mij bij de consensus aansluiten. Maar we moeten ook redelijk blijven.

Zoals we het verkeer niet lamleggen wegens de dodelijke ongelukken of de giftige uitlaatgassen, en zoals we wijn en bier niet naar het vagevuur verbannen wegens de levercirrose van sommige politici, zo moeten we inzake tabak ook ons gezond verstand bewaren en vooral niet hypocriet worden. Ik denk in mijn land bijvoorbeeld aan de groene gezondheidsapostelen die tegen tabak fulmineren, maar wel enkele jaren geleden softdrugs hebben gelegaliseerd. Vandaar, collega's, toch enkele kanttekeningen bij deze resolutie.

Principieel moet blijven gelden dat in deze materie geen supranationale regelgeving nodig is. Dat Europa nu eens eindelijk het subsidiariteitsbeginsel eerbiedigt, wil het zich verzoenen met zijn burgers. Ik geef een voorbeeld: jaren geleden heeft Europa in een richtlijn voorgeschreven dat ook tabak moet worden geëtiketteerd. Allemaal goed en wel, maar dan komt plots de bureaucratie om de hoek kijken. Het etiket moet 30% van de verpakking beslaan en 35% wanneer het tweetalig is. De tekst moet in zwarte letters worden aangebracht met een zwarte rand van 3 mm minimaal en 4 mm maximaal, het lettertype moet helvetica zijn, enzovoort, enzovoort. Europa wil alles dicteren en niemand die achteraf begrijpt waar de ergernis van het gewone volk vandaan komt.

Ten tweede is er de hypocrisie, collega's, van de subsidies voor tabakstelers. Tot vorig jaar nog goed voor 900 miljoen euro per jaar. Vandaag teruggebracht tot 300 miljoen euro, maar nog altijd een veelvoud van het geld dat voor de voorlichting gaat dienen om jonge mensen te doen stoppen met roken. En ook de vergelijking met onze nationale staten: in Brussel kost een pakje sigaretten vandaag 4,3 euro, daarvan gaat 3,3 euro aan accijnzen naar de Belgische staat, die enkele miljoenen uitgeeft aan antitabak-voorlichtingsprogramma's. Maar miljarden per jaar aan accijnzen kunnen dan dienen om de gezondheidskosten van de longkankerbestrijding te financieren. Vergeeft u mij mijn cynisme.

Maar wat gaan we doen? De subsidies afschaffen en onze Europese boeren benadelen door tabakswaren uit het buitenland te importeren? Ook op die vragen moet men een antwoord geven als men in hoogdravende lyriek vervalt. Anders draait men de burgers een rad voor ogen. Jammer genoeg vind ik op deze vragen geen antwoord.

Tenslotte, laat ons ook niet overdrijven, beste collega's, want het belerend taalgebruik geeft mij soms wel een akelig gevoel. Ik huiver van het grote gelijk. Een rookvrij Europa. Wat een grote woorden. Wat een puritanisme. De zondaars zullen bestraft worden. Laat ons er toch voor hoeden die 30% mensen die roken al te zeer te stigmatiseren. Laten we geen antitabak-ayatollahs worden, zoals een socialistische minister in Frankrijk mij eens bezwoer. Laten we niet in Amerikaanse toestanden vervallen.

In Californië willen sommigen vanaf 2009 ook het roken in privé-woningen gaan verbieden. Stel u voor! Hoe gaan ze dat doen? Met commando's en verklikkers? Met verplichte tabaksdetectoren in elke woning? Is dit het voorbeeld waar wij ons aan willen spiegelen? Gaan wij ze achterna? Gaan we het lezen van Simenon verbieden omdat commissaris Maigret met zijn pijp een slecht voorbeeld voor de jeugd zou zijn?

Laten we redelijk blijven. In heel wat Europese landen - ik denk aan Italië, Frankrijk, de Scandinavische landen en ook aan mijn eigen land - werd het roken allang verbannen van de werkvloer en uit de restaurants. En maar goed ook. Europa was daar niet voor nodig. Maar leve de vrijheid, zeg ik ook. Laat ons die restaurantuitbaters, als zij dat willen, toch een kleine ruimte voorzien voor die mensen die af en toe bij hun koffie of hun pousse-café willen nagenieten van een goede sigaar. Maar wie weet, misschien wordt in het Europa van morgen ook koffie verboden en verbannen, want ook cafeïne is verslavend. Misschien kan de Commissie de mensen dan maar het beste op water en brood zetten.

  Eija-Riitta Korhola (PPE-DE). – Arvoisa puhemies, tupakan vaarallisuudelle altistuvat tupakoijien lisäksi miljoonat eurooppalaiset sivulliset. Savuttoman Euroopan luominen ja passiivisen tupakoinnin estäminen kuuluvat ehdottomasti unionin ympäristö- ja kansanterveyspolitiikan tehtäviin. Jäsenvaltiot ovat sitoutuneet kyseiseen tavoitteeseen myös kansainvälisoikeudellisesti, sillä Italiaa ja Tšekkiä lukuun ottamatta kaikki unionin jäsenvaltiot ovat tunnustaneet WHO:n puitesopimuksessa kansalaisten suojelemisen tupakansavulta yhdeksi perusoikeudeksi. Tätä oikeutta on suojeltava tehokkaasti.

Komission esille ottamista mahdollisuuksista status quon säilyttäminen ei ole käypä vaihtoehto. Vapaaehtoisten järjestelyjen avulla ei ole onnistuttu suojelemaan eurooppalaisia tupakansavulta. Haluankin kiittää esittelijää siitä, että hän puoltaa sitovia lainsäädäntökeinoja tehokkaimpana keinona taistella kyseistä ongelmaa vastaan.

Meidän on suojeltava erityisesti kahta ryhmää, lapsia ja nuoria sekä työntekijöitä. Mitä tahansa sääntöjä ei silti pidä hyväksyä. Meidän on pysyttävä sellaisissa järjellisyyden rajoissa, joita EU:n toimivalta meille antaa. On eri asia kannattaa koko EU:n alueella sovellettavaa tupakkatuotteiden myyntikieltoa alle 18-vuotiaille, kuin rajoittaa tupakanpolttoa yksityisissä kulkuvälineissä alaikäisten läsnä ollessa. Vetoaisin kyseisessä asiassa ennemminkin vanhempien omatuntoon ja arvostelukykyyn. Älkää pakottako lapsianne hengittämään tappavaa ilmaa. Sen sijaan lainsäätäjien olisi varottava tähtäämästä lainsäädäntöön, jota on lähes mahdoton valvoa.

Ennaltaehkäisevän työn ja erilaisten kampanjoiden merkitystä on myös tarpeen korostaa. Työntekijöiden suojelemiseksi taas on aivan välttämätöntä, että kattava tupakointikielto saatetaan voimaan kaikissa jäsenvaltioissa.

Nostan esille myös valmistajan vastuun. Tupakkatuotedirektiiviä olisi muutettava siten, että se sisältäisi valmistajan vastuun soveltamisen tupakan kulutuksesta aiheutuvia terveydenhuoltokuluja rahoitettaessa. Tupakointi ei ole yksinomaan tupakoitsijan ratkaisu, sillä ne satojen miljardien eurojen kulut, jotka tupakan kulutuksesta aiheutuvat yhteiskunnalle, koituvat myös sen enemmistön maksettaviksi, joka ei tupakoi. Syyllistäminen ei auta ketään ja on lisäksi huonoa politiikkaa, mutta tosiasiat on voitava todeta. Tupakointi maksaa liikaa, se maksaa henkiä.

  Gyula Hegyi (PSE). – Mr President, as has already been mentioned, every year 65 000 people die in Europe from smoking-related illnesses. The number of victims of passive smoking is also tragically high – about 80 000 European citizens die every year owing to other people’s bad habit. That is why a total ban on smoking in the workplace and other public places should be welcomed.

Our long fight against smoking has not been unsuccessful. Ten or twenty years ago, it was natural for people to smoke almost everywhere: during meetings and even on buses in some countries. Now it is almost an aggression to light a cigarette at social events. The success of the anti-smoking campaign shows us that multinational companies, such as the tobacco companies, are not unbeatable. If we have clear goals for the environment and health and we can mobilise society, NGOs and politicians – not forgetting good lawyers – then we can reach our goals, step by step. This report is taking the right steps in the right direction. We should of course mention that it is smoking we are fighting, not smokers.

  Marios Matsakis (ALDE). – Mr President, this motion for a resolution is balanced, precise and comprehensive, and the rapporteur, Mr Florenz, deserves our honest congratulations on his work.

My only criticism of this resolution is that it has come too late. The supporting scientific evidence and the undisputed need for the policy options contained in this document have been clear for all to see for many years. It is sadly certain that the delay in making significant progress towards achieving a Europe free from tobacco smoke will have brought about the deaths from a preventable cause of hundreds of thousands of EU citizens.

Who is to be blamed for this massive sacrifice of human life? I will mention only two of the main guilty parties so as to shame them, even though not in a sufficiently drastic fashion.

Firstly, the tobacco industry. It has spent millions of euros on campaigns of lies and misinformation. It has manipulated the media, politicians and even scientists in order to buy more time, and this it has done purely and simply for financial gain, knowing full well that thousands of lives were at stake.

Secondly, the governments and some political parties of many EU Member States. They have bowed to the power and influence of the tobacco barons and have continued to hold back on taking effective measures to protect their citizens against the plague of smoking. Even straightforward measures, such as increasing tobacco taxation and making free treatment of tobacco addicts widely available, have been suppressed.

I support an overwhelming vote for this resolution and I urge you not to forget the despicable behaviour of those who knowingly caused the tragic loss from tobacco-related diseases of so many lives.

PRESIDENZA DELL'ON. MARIO MAURO
Vicepresidente

  Carl Schlyter (Verts/ALE). – Karl-Heinz, gratulerar på 60 årsdagen! Det gläder mig att se att ni är i samma fulla vigör nu som den yngre Karl-Heinz. Den bästa present som PPE-DE-gruppen kunde ge Karl-Heinz vore att låta honom dra tillbaka de försvagningar till sitt eget betänkande som han har lagt fram. Jag tycker att det är viktigt att man nämner tillsatserna i betänkandet. Vi har länge begärt lagstiftning, skadliga tillsatser ska bort och det är en skandal att det är så dålig information. Därför väntar vi nu på ett snabbt förslag från kommissionen för att bli av med dessa hemska tillsatser som gör cigaretter än värre.

Vi har alla en självklar rätt att slippa rök på arbetsplatsen, liksom barn har en självklar rätt att slippa rök på sina lekplatser. Parlamentet gör helt rätt i att uppmana medlemsstaterna att ta tag i detta problem. Om man går med barnen i trapphuset i vårt eget här utanför restaurangen stinker de rök i en halvtimme efteråt. Jag vill också lägga till en dimension som har kommit i bort debatten. Varje trovärdig tobakspolitik måste innebära avveckling av alla subventioner och vi måste se till att våra bolag inte förstör arbetet genom en massiv marknadsföring i u-länderna. Tack.

  Bogusław Sonik (PPE-DE). – Panie Przewodniczący! Jak pokazują statystyki, w Europie wciąż codziennie po papierosa sięga około 30% społeczeństwa. Bezdyskusyjnie zgadzam się, że niepalących powinno się chronić od negatywnych skutków wdychania dymu nikotynowego. Nie mogę się jednak zgodzić na jakobińskie metody zaproponowane w rezolucji. Nie można tworzyć polityki represyjnej w stosunku do palących, ograniczając przy tym ich swobody obywatelskie.

Uważam, że powinniśmy położyć nacisk na szeroką edukację skierowaną do społeczeństwa, regulować ceny sprzedaży poprzez podnoszenie podatków, bo jak pokazują badania naukowe jest to skuteczny oręż w walce z nałogiem tytoniowym. Bezsprzecznym jest punkt proponujący zakaz palenia w miejscu pracy. Jednak uważam, że powinien być rozszerzony o zapis, który zagwarantuje, iż każda jednostka powinna zapewnić pracownikom przestrzeń w obrębie, której będą mogli palić nie szkodząc innym. W obecnych czasach tworzenie takiej przestrzeni nie musi być tylko sztuczną, bezcelową manifestacją promocji zdrowia, ale skutecznym działaniem.

Korzystając z czasu chciałbym poruszyć jeszcze jeden problem, którego źródeł należy szukać w prowadzonej przez wiele rządów polityce antynikotynowej, mianowicie wzrost przemytu podrabianych produktów tytoniowych, których główną atrakcją jest to, że są tańsze od oryginalnego produktu. Obecnie jest to jedno z najbardziej dochodowych źródeł dochodu dla przemytników.

Proszę pamiętać, że te produkty są sprzedawane w naszych sklepach, naszym obywatelom. Sprzedawca, który podjął się sprzedaży takiego produktu nie zawaha się sprzedać osobie niepełnoletniej. Dlatego tworząc politykę antynikotynową musimy patrzeć na problem z wielu perspektyw. Tak, aby tworzona przez nas rzeczywistość prawna, skutecznie pomagała w rozwiązywaniu problemów związanych z używaniem produktów nikotynowych.

  Karin Scheele (PSE). – Herr Präsident! Auch ich möchte mich den Glückwünschen an unseren Berichterstatter anschließen. Mir geht es vor allem um den Arbeitnehmerschutz. Ich kann mich allen Kolleginnen und Kollegen anschließen, die sich wünschen – und das machen wir mit unserer Entschließung –, dass die Mitgliedstaaten rasch agieren. Die bisherigen Ergebnisse zeigen, dass das in manchen Mitgliedstaaten funktioniert hat, in meinem eigenen nicht.

Die Frage ist, welche Schritte kann die Europäische Kommission setzen, um zu verhindern, dass es beim Arbeitnehmerschutz Bürgerinnen und Bürger erster und zweiter Klasse gibt. Wie reagieren die Mitgliedstaaten bisher auf diese Diskussion? Sind die Mitgliedstaaten dafür, auf europäischer Ebene hier den Arbeitnehmerschutz voranzutreiben und auch Aktionen und Maßnahmen zu treffen wie das Rauchverbot in Gaststätten und Bars? Wir nähern uns dieser Thematik ja meist von unserer eigenen Situation her und vergessen sehr häufig, dass es uns vor allem um die Arbeitnehmer und Arbeitnehmerinnen gehen soll, die unter diesen Bedingungen arbeiten müssen.

  Holger Krahmer (ALDE). – Herr Präsident, werte Kollegen! Ich werbe auch beim Nichtraucherschutz dafür, die EU-Kompetenzen nicht über Gebühr zu strapazieren. Worüber reden wir hier? Es geht darum, die Diskussion über ein möglicherweise rauchfreies Europa anzuregen, und es geht nicht etwa darum, einen Kreuzzug gegen die Konsumenten eines in Europa legalen Produkts anzufachen. Allerdings klingen eben manche Diskussionsbeiträge und eine Reihe von Änderungsanträgen viel mehr nach Glaubenskrieg als nach der Debatte, die mir hier angebracht erscheint.

Sinngemäß heißt es im Bericht, die Politik soll ein Umfeld schaffen, in dem Rauchen nicht mehr als normal angesehen wird. Ich glaube, es ist nicht die Aufgabe von Politikern, Volkserziehung zu betreibe bzw. den Menschen vorzuschreiben, was sie zu denken haben. Wir sollten die Kirche im Dorf lassen bei der Frage, was die EU regeln sollte und was nicht.

Vorschriften zur Gestaltung des Steuersystems einzelner Mitgliedstaaten sind nicht unsere Kompetenz, auch für weitreichende Rauchverbote haben wir keine Kompetenz. Die Mitgliedstaaten haben uns diese schlicht und einfach nicht gegeben. Es gibt einen Trend zum Nichtrauchen in Europa. Aber diesen Trend auszunützen, um übertriebene Regelungen zu verabschieden und auf der Welle öffentlicher Zustimmung mitzuschwimmen, halte ich für schlechten Stil. Wir sprechen hier fast ausschließlich über Verbote. Meistens führen Verbote nur dazu, dass der Reiz des Verbotenen steigt, und zwar bei der Zielgruppe, die wir besonders im Auge haben, nämlich die Jugendlichen.

Stattdessen sollten wir Energie und Geld darauf konzentrieren, die Menschen über die negativen Folgen des Tabakkonsums aufzuklären, und zwar so individuell auf die Zielgruppe abgestimmt wie möglich. Nur so werden wir erreichen, dass Menschen langfristig vernünftige Entscheidungen treffen.

  Anja Weisgerber (PPE-DE). – Herr Präsident, liebe Kolleginnen und Kollegen! Die Zahlen über die Folgen des Rauchens sprechen für sich. Karl-Heinz Florenz wird zu Recht nicht müde, darauf hinzuweisen: jährlich rund 650 000 Tote durch das aktive Rauchen, dazu 80 000 Menschen jährlich wegen Passivrauchens, 50 Millionen Euro Kosten für die Gesundheitssysteme. Eigentlich dürfte es unter uns Abgeordneten gar keine Diskussion über einen wirksamen Nichtraucherschutz geben. Die Diskussion dreht sich daher auch nicht um das Ob des Nichtraucherschutzes, sondern um das Wie.

Bei der Frage, wie ein wirksamer Nichtraucherschutz aussehen kann, gibt es in Europa verschiedene Modelle. Einige Länder wie Schweden und Irland haben ein striktes Rauchverbot in Gaststätten und öffentlichen Gebäuden durchgesetzt, andere Staaten sehen z. B. bestimmte enge Ausnahmeregelungen vor. Diese verschiedenen Modelle sollten wir respektieren. Grundsätzlich denke ich daher, dass der Nichtraucherschutz in die Hände der Mitgliedstaaten gehört.

Für den Fall, dass die Mitgliedstaaten das Ziel eines wirksamen Nichtraucherschutzes am Arbeitsplatz verfehlen, schlägt der Berichterstatter ein Tätigwerden Europas vor. Dann bin ich aber dafür, dass sich die EU beim Anstoßen dieser Regelungen an den Rahmen der EU-Zuständigkeit für den Arbeitsschutz hält.

Ich plädiere außerdem dafür, dass die bereits bestehenden Regelungen in den Mitgliedstaaten anerkannt werden. Funktionierende, bereits existierende nationale Regelungen im Bereich des Nichtraucherschutzes müssen beibehalten werden können. Mitgliedstaaten, die als Vorreiter vorbildlich tätig wurden, müssen belohnt werden. Wir müssen diese Tätigkeit anerkennen. Wir sollten im Einzelfall nationalen Unterschieden und regionalen Besonderheiten Rechnung tragen und diese akzeptieren.

Dabei müssen ein besonderer Schutz von Kindern und Jugendlichen und auch der Nichtraucherschutz ausreichend gewährleistet sein. Wir wollen kein Verwässern des Nichtraucherschutzes. So erreichen wir einen hohen Gesundheitsschutz unter gleichzeitiger Wahrung des Subsidiaritätsprinzips und unter Beachtung der Interessen und regionalen Unterschiede in den Mitgliedstaaten.

  Catherine Stihler (PSE). – Mr President, I warmly welcome Mr Florenz’s report. I strongly support smoking bans in public places to protect public health and to avert the dangers of passive smoking.

I was delighted when Scotland led the UK in introducing a smoking ban in March 2006, and I am pleased that bans are now in place in England, Wales and Northern Ireland.

As a Scottish ban has now been in place for some time, we have evidence on what kind of health impact it has had. Recent figures from Scotland show that, since the smoking ban was introduced, there has been a 20% reduction in heart attack admissions to hospital.

We also continue to raise awareness of the health risks associated with smoking. For this reason, on 14 November 2007, I am launching a written declaration in the European Parliament calling for more research and resources for chronic obstructive pulmonary disease (COPD). COPD is a common and costly lung disease whose advanced stage is chronic respiratory failure. It is an under-recognised, under-diagnosed and under-treated disease, neglected by health care providers and the public. The rise of COPD makes it all the more important that the EU adopts comprehensive smoke-free policies and Mr Florenz’s report.

  Christofer Fjellner (PPE-DE). – Tack så mycket! Jag skulle vilja börja med att säga att jag i grunden är skeptisk till idén att EU ska förbjuda rökning på allmän plats i hela unionen. Även den som är för denna typ av rökförbud måste se problemet med att vi gör det på EU-nivå. Beslut som dessa är trots allt kontroversiella. Om medborgarna upplever att de kommer från Bryssel, att det är någon annan som inför dessa beslut än de som direkt berörs, tror jag att motståndet kommer att öka.

Det finns dock saker som vi kan göra här i EU för att minska skadorna av tobaksrök i hela Europa. Vi kan t.ex. avskaffa EU:s obegripliga förbud mot svenskt snus. Jag kommer återigen med en dåres envishet att ta tillfället i akt och påpeka den svenska erfarenheten. Vi har den lägsta andelen rökare i hela Europa, vi har den minsta andelen av alla tobaksrelaterade sjukdomar i hela Europa och vet ni vad? Vi har trots detta ungefär samma förbrukning av tobak som resten av Europa, men vi förbrukar snus istället för cigaretter. Faktum är att om resten av Europa skulle ersätta cigaretter med snus i samma utsträckning som vi har gjort i Sverige så skulle 200 000 européer slippa lugncancer varje år. Därför tycker jag att det är omoraliskt att fortsätta blunda.

Tyvärr verkar kommissionen resonera precis tvärtom. Idag utdömde kommissionen Åland att betala nästan 20 miljoner kronor i böter för att man inte tillräckligt effektivt har förbjudit snus där. Detta trots att snus på Åland är en traditionell produkt, som även där har trängt undan cigaretter och räddat liv. Dessutom gör kommissionen detta och har mage att hävda att man menar väl och hänvisar till omtanke om ålänningarnas hälsa. Men jag har pratat med dem och de betackar sig. Kommissionen har därför på sitt samvete om rökningen kommer att öka på Åland. Jag vet dock att det fortfarande finns kollegor här inne som är skeptiska och som inte riktigt tror att det kan vara så enkelt, att statistiken inte riktigt är så entydig som jag säger. Er vill jag uppmana att gå mig till mötes, åtminstone på en punkt, och rösta för Jules Maatens förslag om att utvärdera snusets hälsoeffekter. Låt oss få fakta på bordet, en vetenskaplig utgångspunkt för fortsatt debatt. Jag är övertygad om att det blir första steget mot att lyfta EU:s oförsvarliga snusförbud. Tack så mycket, herr talman!

  Markos Kyprianou, Member of the Commission. Mr President, I should like to thank the Members for a very interesting debate. It was good to hear different views. I must say that I am very happy that the majority supports smoking bans and all the other measures that promote smoking prevention.

First of all, we must not forget that the main target is to protect young people. Do not forget that that new ideas come up all the time. The new fashion now is to promote smoking among young girls as a weight-control measure. All means are being employed to promote smoking, so we have to be imaginative and comprehensive in our response.

I understand that some Members are reluctant for the Commission or the Community to take measures. They say that we should wait for Member States to play their part. As I have said, we are now in the process of examining and studying what the next step should be at European level.

However, I must say that, even though the trend is very encouraging – over the last few years there has been a tremendous increase in countries introducing very comprehensive restrictions – the longer we wait to take measures, the more people die. We must not forget that. It is a very important factor.

There is the issue of subsidiarity, but subsidiarity does not mean doing. Nor does Article 152 mean that we should just sit back and watch people die. It means that we should complement, support, encourage and even legislate when it is necessary. We do have the legal basis – we have the opinion on that. So it is a matter of a policy decision, not a legal decision. That is something we will be working on.

As I have said from the beginning, what is important for us is how we can best achieve results, not the legal instruments we employ to do so. Do not forget that the new Treaty, agreed just two or three days ago, specifically mentions the European Union’s involvement in the tobacco issue. That should be borne in mind as well.

The Commission’s Green Paper refers mostly to a smoke-free environment, and the debate mainly focused on that area. However, that is just one measure. We have to take a series of measures to achieve our goal. We need a smoking ban, which I will come back to in a minute; advertising bans, which we already have; warnings and pictorial warnings, which we have covered; and also educational campaigns.

It is true that this is a lifestyle choice, and that people will eventually make their choice. However, we have to help them take their decision based on the true facts and, in a way, counterbalance the aggressive marketing techniques of the tobacco industry, which is spending billions of euros. We have to be able to advise and explain the problems to people, and also give them incentives not to smoke or to give up smoking. That is a very important area.

Concerning smoking ban exceptions, these are better than having no ban at all. I accept that. However, the fact is that this will not make things as effective as with a comprehensive smoking ban, with this being not only for the protection of passive smokers, as I have already said, but also an incentive for smokers to quit and a disincentive for non-smokers not to begin smoking. We should not undermine that. It is not strange that the majority of smokers also support the introduction of smoking bans, because they want to smoke when they decide to and not to have to breathe everybody else’s smoke.

This is not a theoretical discussion. I know there were concerns a few years ago and, because this is a new debate, concerns are still being expressed. However, we now have some experience and we know that it works, and we know that it does not lead to smoking somewhere else. There is now a reduction in the number of smokers and smoking-related problems and, at the same time, we have seen that it has not affected certain sectors of the economy where there was a worry. So we can draw on those experiences and explain to Member States – and even Members of this Parliament – who are reluctant what the benefits are and how effective they can be.

Concerning the issue of ingredients and additives, we are working on this. We are taking very seriously into account Parliament’s position. Mr Florenz has been nagging me on this for the past few years. We are proceeding with that, but it needs a lot of work because the directive, as originally adopted, was not functional. So now we are trying to streamline the provision of information, and we will proceed with the assessment of the risks involved.

Concerning illegal and illicit trade, we are working within the context of the Framework Convention on Tobacco Control, and are currently working a protocol to control that trade. The European Union is very active in this respect, and will remain so.

I again want to emphasise that we are not acting against smokers, and agree with those who have made that point. On the contrary, all these measures will benefit smokers as well.

I know the issue of ‘snus’ is a sensitive one for one Member State. However, I have to say, first of all, that the case of Holland is totally different because that Member State did not ask for a derogation, as Sweden did. However, at the same time – and I would be happy to have a more thorough discussion on this – snus is not a safe alternative. It is just as dangerous, as it causes different forms of cancer and different forms of illnesses.

Very soon, at the beginning of next year, we will have all the evidence. I am actually quoting Swedish experts. So it is not a question of the rest of the European Union, which is not using it, showing prejudice. I am quoting Swedish experts who have shown me a huge pile of evidence in this respect. Snus might not cause lung cancer, because it is not inhaled, but it has effects and causes problems. At the same time, there is no evidence that it can be effective as a tobacco-control or smoking-control measure. I would therefore be very reluctant in this area, and really doubt there is any scientific evidence allowing this.

However, I have to say that I can see a tremendous effort on the part of the tobacco industry, because it now feels threatened by smoke-free policies, to promote snus. We should be cautious in this respect, because it could cause other problems and it could be expanded and promoted in an aggressive commercial way. I would be very reluctant to change the status quo as it stands today in the European Union, and we have the judgment of the European Court of Justice to support us in this respect.

In conclusion, I should like to thank all the Members again for this very interesting debate. I take note of those who support and those who are against the Commission’s policies. It is very important for us to hear all your views. I shall be having a more thorough discussion with you in the near future – next year – with a specific proposal from the Commission based on the discussion today.

  Presidente. La discussione è chiusa.

La votazione si svolgerà mercoledì alle 12.00.

Dichiarazioni scritte (articolo 142)

  Zita Gurmai (PSE), írásban. – A dohányzás jelentős népegészségügyi probléma, amely évente több százezer áldozatot, köztük nemdohányzót, követel. Mivel a probléma globális méretű, komplex fellépést, tagállami elkötelezettséget és hatékony, az eddiginél még szigorúbb jogi szabályozást igényel. Ezt az európai polgárok egészségének védelme megköveteli.

Nyilvánvaló, hogy a fő cél, egy dohányfüst-mentes Európa eléréséhez hosszú út, hatalmas erőfeszítés és elkötelezettség szükséges, ezért lépésről-lépésre szükséges haladnunk. Követendő példa több tagállam hatékony és bevált intézkedése a passzív dohányzás elleni védelem érdekében, a következő egyik lépés az, hogy két éven belül vezessenek be teljes körű dohányzási tilalmat minden zárt munkahelyen, beleértve a vendéglátóipart, az összes középületet és közlekedési eszközt az Európai Unió teljes területén.

A dohányzás elleni küzdelem sikerének szükséges, fontos alapja a megfelelő tanulmányokon, legjobb tapasztalatokon alapuló, átfogó közösségi dohányzás-ellenőrzési és dohányzásról való leszoktatásra irányuló stratégia. Ebben kiemelt szerepet kell játszani a hatékony jogi szabályozási lépések megtervezésének, a megelőzésnek és a felvilágosításnak egyaránt.

  Marianne Mikko (PSE), kirjalikult. – Kallid kolleegid,

Igal aastal on sigaretiving osaline ligi 650 000 eurooplase enneaegses surmas. Mitte keegi neist ei haara sigareti järele otsese sooviga end tappa. Suitsetajad on sõltlased, aastakümneid kestnud sihikindla propaganda ohvrid.

Ainult sihikindel PR-töö saab seletada fakti, et samal ajal kui 86% eurooplasi leiavad, et töökoht peaks olema suitsuvaba, arvab vaid 61%, et see käib ka baaride ja restoranide kohta. Kolleegid, ka kelneritel ja baarimeestel on õigus elule ja tervisekaitsele!

80 000 inimest sureb igal aastal passiivse suitsetamise tõttu. Need on inimesed, kes on oma tahtest hoolimata hinganud sisse 250 vähkitekitavast ja mürkainest koosnevat segu. Suitsetamist lubavate asutuste teenindajad haigestuvad 50% tõenäolisemalt kopsuvähki kui suitsuvabade asutuste personal.

See kõik ei ole uudis. Kuid ometi on 30% Euroopa Liidu kodanikest suitsetajad. Vaba turumajandus ei ole suutnud lõpetada tervist kahjustavat harjumust, mis põhjustab sadu tuhandeid surmasid ning miljarditesse ulatuvaid kulutusi maksumaksjatele.

On selge, et seadusandja peab tegutsema. Nõustun raportiga, et ainult 100% suitsuvaba keskkond on see, mis vastab tänapäeva tervisenõuetele.

Kuid lisaks keelule vajame ka meetmeid, mis aitaks suitsetajatel sõltuvusest vabaneda. Vaadakem vaid summasid, mis tubakatööstus on kulutanud reklaamile ja me saame aru, kui hiiglaslik on meie ees seisev ülesanne.

Siin pole enam ruumi poolikutele meetmetele. On aeg tõsiselt tegutseda.