Pełne sprawozdanie z obrad

Wtorek, 13 listopada 2007 r. - Strasburg

15. Stosowanie przepisów dorobku prawnego Schengen - Stosowanie przepisów dorobku Schengen w Republice Czeskiej, Estonii, Łotwie, Litwie, na Węgrzech, na Malcie, Polsce, Słowenii i Słowacji (ciąg dalszy debaty)

  Przewodnicząca. − Kolejny punkt debaty dotyczy deklaracji Rady w sprawie stosowania przepisów dorobku Schengen i sprawozdania posła Carlosa Coelho na temat stosowania dorobku Schengen w Republice Czeskiej, Estonii, Łotwie, Litwie, na Węgrzech, Malcie, w Polsce, Słowenii i Republice Słowackiej.

  Marek Aleksander Czarnecki (UEN). - Panie Przewodniczący! Na wstępie chciałbym podziękować rządowi portugalskiemu za propozycję technicznego rozwiązania dla okresu przejściowego, które pozwoli na włączenie nowych państw członkowskich do SIS jeszcze w tym roku, zanim nowy system zostanie zatwierdzony i wdrożony przez Komisję.

Wyrażam zadowolenie ze względu na moich rodaków podróżujących do kraju na święta Bożego Narodzenia, którzy tym razem nie spędzą długich godzin w kolejkach w oczekiwaniu na przekroczenie granicy w drodze do domu.

To wszystko jest jednak możliwe tylko dlatego, że wszystkie bez wyjątku państwa po początkowych trudnościach uporały się z problemami wynikającymi z wdrożenia systemu SIS i zaadaptowały go do miejscowych warunków.

PRZEWODNICZY: GÉRARD ONESTA
Wiceprzewodniczący

  Edit Bauer (PPE-DE). - (SK) Chciałabym także skorzystać z okazji i wyrazić uznanie dla prezydencji portugalskiej za jej inicjatywę i za znalezienie rozwiązania poprzez zaproponowanie SISone4all, co umożliwiło dziewięciu nowym państwom członkowskim wejście do strefy Schengen.

Nie można przecenić historycznego znaczenia tego kroku. Nie tylko sprawia on, że swobodny przepływ osób staje się rzeczywistością, ale także stanowi historyczny krok w kierunku zjednoczenia Europy.

Chciałabym także podziękować sprawozdawcy, panu posłowi Carlosowi Coehlo, za jego doskonałą pracę i znakomite ujęcie wszystkich zagadnień. Należą się także podziękowania komisarzowi Frattiniemu za jego oddanie i pomoc w spełnianiu kryteriów Schengen.

W sprawozdaniu kilka razy podkreślono, że wejście do strefy Schengen było kwestią wzajemnego zaufania i uważam, że zaufanie to znajduje się także w tle naszej obecnej debaty. Oczywiste jest, że bezpieczeństwo granic nie jest tylko kwestią technologiczną, ale także wzajemnego zaufania. Działa to jednak w obie strony. Bardziej zaawansowany system technologiczny bez wątpienia ułatwiłby poszczególnym państwom członkowskim ochronę bezpieczeństwa zewnętrznych granic Unii. Musimy więc zapytać dlaczego i jak długo będziemy musieli czekać na SIS II, który wzmocni bezpieczeństwo i przyspieszy zarówno sądową, jak i policyjną współpracę pomiędzy państwami członkowskimi w tej dziedzinie. Przedłużanie tymczasowych rozwiązań jest kosztowną i nieodpowiednią formą zastępczą nieistniejącego SIS II.

Chciałabym także poprzeć poprawki przedstawione w sprawie spełnienia kryteriów Schengen, zgodnie z którymi Parlament powinien być poinformowany w ciągu sześciu miesięcy o ocenie sytuacji w państwach członkowskich. Nie powinna powtórzyć się sytuacja, kiedy to Komisja nie chciała przekazać Parlamentowi informacji istotnych dla procesu podejmowania decyzji.

  Justas Vincas Paleckis (PSE). - Panie przewodniczący! Radość ze wspaniałego prezentu świątecznego widoczna wśród nowych obywateli Europy XXI w. jest zrozumiała. Rozszerzenie strefy Schengen – bardzo popularyzowane przez Portugalię – jest historycznym wydarzeniem o ogromnym znaczeniu psychologicznym i symbolicznym, które zniosło w Europie coś więcej niż granice i podziały.

Jednak mimo że można teraz podróżować z nadbałtyckiego Wilna do nadatlantyckiej Lizbony, przed Ukrainą, Rosją, Mołdawią i Białorusią pojawia się nowa europejska kurtyna, nie żelazna, ale finansowa i biurokratyczna. Nie tak dawno temu nasi sąsiedzi mogli podróżować bezwizowo do wielu krajów strefy Schengen, jednak teraz muszą płacić 35–60 euro. W niektórych z tych krajów jest to ćwierć lub nawet jedna trzecia miesięcznej pensji. Nie potrzebujemy Europy-fortecy, a kluczem do mocniejszej i bardziej spójnej Europy jest dorobek prawny Schengen.

  Arūnas Degutis (ALDE). – (LT) Z radością przyjmuję znaczne rozszerzenie strefy Schengen, które ma mieć miejsce pod koniec tego roku. Pojęcia „Schengen” i „roaming” są bardzo dobrze rozumiane przez obywateli Europy. One naprawdę działają; w ten czy inny sposób wpływają na życie każdego. Dla większości Europejczyków są one związane z koncepcją zjednoczonej Europy.

Wejście do strefy dziewięciu nowych państw członkowskich jest historycznym krokiem nie tylko dla Litwy, ale dla całej Europy. Dla Litwy oznacza to kolejny krok w kierunku mocniejszej integracji europejskiej. Przygotowania wymagały dużo pracy i wysiłku. Jestem zadowolony, że eksperci docenili te wysiłki i że wszyscy kandydaci będą mogli dołączyć, ponieważ „zdali oni egzamin”. Chciałbym podziękować krajowi, który przewodzi UE, Portugalii, za przedstawienie rozwiązania w sprawie Systemu Informacyjnego Schengen, który zapobiegł zmarnowaniu przez państwa członkowskie kilku lat.

  Zbigniew Krzysztof Kuźmiuk (UEN). - Panie Przewodniczący! Jak wynika ze sprawozdania pana posła Carlosa Coelho dziewięć nowych państw członkowskich jest dobrze przygotowanych do otwarcia granic lądowych z dniem 31 grudnia tego roku, a powietrznych z dniem 30 marca 2008 roku.

Mimo wcześniejszych zastrzeżeń wszystkim tym państwom udało się nadrobić niedociągnięcia i przygotować system informacji umożliwiający wymianę danych między organami odpowiedzialnymi za ochronę granic zewnętrznych Unii.

W ten sposób po blisko trzech latach od przystąpienia tych państw do Unii Europejskiej będzie zrealizowana zasada swobodnego przepływu osób, stanowiąca jedną z czterech najważniejszych zasad funkcjonowania Unii Europejskiej.

Dobrze także się stało, że Rada Unii Europejskiej, wychodząc naprzeciw oczekiwaniom Parlamentu Europejskiego, formalnie zdecydowała o otwarciu granic w nocy z 20 na 21 grudnia tego roku. To będzie swoisty prezent pod choinkę dla wielu tysięcy Europejczyków podróżujących pomiędzy starymi a nowymi państwami członkowskimi w związku ze świętami Bożego Narodzenia i Nowego Roku.

  Simon Busuttil (PPE-DE). - (MT) Chciałbym rozpocząć, przyłączając się do podziękowań wyrażonych przez moich współpracowników i od najlepszych życzeń dla pana posła Coelho w związku z wykonaną przez niego pracą.

Panie przewodniczący! Poszerzenie strefy Schengen jest nie tylko kolejnym historycznym krokiem w rozwoju Europy; więcej, jest to także zdobycz dla obywateli Europy, ponieważ daje im ono nowe prawa. Panie przewodniczący! Czasami zapominamy, że był taki czas, kiedy gdziekolwiek w Europie się pojechało, urzędnicy imigracyjni przystawiali w paszporcie pieczątkę. Aby wyjechać z kraju i wrócić do niego, należało wypełnić odpowiedni formularz wyjaśniający władzom, dokąd się jedzie i na jak długo. Po przyjechaniu do danego kraju należało jeszcze raz przejść przez kontrolę imigracyjną, czekać w kolejce i odpowiadać na pytania: dlaczego przyjechałeś, co będziesz robił, jak długo tu pozostaniesz? Zamiast witać nas z radością, witano nas podejrzliwie, co było irytujące dla wiele osób.

Po powrocie czekało nas to samo – kontrole w kraju, z którego się wyjeżdżało i kontrole po powrocie do swojego kraju. Nie powinniśmy także zapominać, że jeszcze do niedawna urzędnicy celni sprawdzali nasze bagaże, pytali o to, co kupiliśmy, ile wydaliśmy, jak gdyby był to przemyt.

Panie przewodniczący! Nie działo się to 50 lat temu; było to całkiem niedawno. Teraz kontrole skończą się raz na zawsze. Oznacza to, że dany kraj znajduje się w strefie Schengen. Kiedy podróżuje się w strefie Schengen, można być tak swobodnym jak we własnym kraju; wyjeżdża się z jednego kraju, przyjeżdża do drugiego i powraca bez żadnej kontroli, bez stempli, bez granic, bez pytań. Poczucie wolności spowodowane swobodą przemieszczania się bez kontroli jest główną zdobyczą, którą doceniamy jako jeden z największych sukcesów Europy. Dla tych z nas, którzy pochodzą z wysp Schengen jest mostem pomiędzy peryferiami i środkiem; Schengen nas łączy: Schengen oznacza poczucie wolności, oznacza poczucie wyzwolenia.

  Monika Beňová (PSE). -(SK) Utworzenie strefy Schengen, która kończy okres kontroli na granicach wewnętrznych pomiędzy wszystkimi uczestniczącymi państwami i w ten sposób sprawia, że swobodnie przemieszczanie się osób staje się rzeczywistością na terenie całej UE, może być słusznie uważane za jedno z największych osiągnięć Unii Europejskiej.

Obywatele krajów wchodzących do tej strefy w grudniu przyjmą naszą decyzję jako decyzję leżącą w interesie ludzi, urzeczywistniającą ich prawo do swobodnego przemieszczania się. Poszerzenie strefy Schengen wymaga jednak wprowadzenia środków kompensacyjnych, w tym także efektywnej kontroli na granicach zewnętrznych, lepszej współpracy pomiędzy administracją, policją, służbami celnymi i władzami sądowniczymi, wspólnej polityki wizowej i stworzenia Systemu Informacyjnego Schengen. Rząd Słowacji, według wszystkich ocen, pomyślnie ukończył fazę przygotowawczą i z dumą mogę dziś ogłosić w Parlamencie Europejskim, że Republika Słowacka jest w pełni przygotowana do wejścia do strefy Schengen.

  Danutė Budreikaitė (ALDE). – (LT) Dziś mamy sfinalizować dyskusję na temat stosowania dorobku prawnego Schengen i jego warunków w nowych państwach członkowskich. Z radością przyjmuję fakt, że cała ciężka praca wykonana przez kraje mające przystąpić do strefy Schengen, wraz z wysiłkami istniejących państw członkowskich i Komisji, doprowadziła do zwycięstwa.

Utworzenie strefy Schengen jest jednym z największych projektów Unii Europejskiej. Aby przyspieszyć jego wdrożenie po rozszerzeniu w 2004 roku, kiedy mieliśmy trudności w realizacją SIS II, państwa członkowskie wykazały się prawdziwą solidarnością; Portugalia zaproponowała wersję SISone4all, co umożliwiło otwarcie granic pomiędzy 15 istniejącymi państwami członkowskimi, a dziewięcioma nowymi przed następnymi świętami.

Oznacza to podniesienie swobody przemieszczania się w Europie; jest to także racjonalna decyzja, która zapobiega narażaniu się państw członkowskich na straty związane z opóźnieniami w wyznaczaniu daty zastosowania SIS II. SISone4all, który ma rozpocząć działanie za rok, umożliwi przepływ osób, jednocześnie wnosząc pozytywny wkład we wzrost gospodarczy krajów.

  Marianne Mikko (PSE). - (ET) Panie i panowie! Powiększenie Schengen jest ważnym wydarzeniem dla wszystkich 500 milionów Europejczyków, a w rzeczywistości dla całego świata. Poprzez usunięcie kontroli na granicach wewnętrznych, Unia Europejska kładzie kres erze, którą charakteryzowały podziały i przeciwieństwa – wschód i zachód.

Jako dziecko i nastolatka mieszkałam w Związku Radzieckim. Pamiętam niepokój wywołany świadomością, że ziemia i niebo są odcięte, że żołnierze okupujących wojsk strzegli żelaznej kurtyny. Przystąpienie do Schengen oznacza ostateczne wyzwolenie z przeszłości. Zniknięcie granic jest potężnym symbolem dla 75 milionów Europejczyków.

Dziewięć krajów przystępujących do Schengen jest gotowych do przyjęcia zmian w wymianie danych, co idzie w parze z przywilejem swobodnego przemieszczania się. Mój kraj rodzinny, Estonia, strzeże jednej z granic zewnętrznych. Niemniej jednak jestem zawiedziona, że ta historyczna okazja została podzielona na dwa mniejsze wydarzenia bez żadnego powodu, ponieważ dla osób z Europy Wschodniej granice powietrzne nie znikną aż do końca marca przyszłego roku.

  John Attard-Montalto (PSE). – (MT) Chciałbym podzielić się moimi poglądami na temat Schengen. Dla mnie nie jest to jedyna kwestia tego, co zostało zapisane w Traktacie czy też stosowanych zasad; postrzegam to jako część procesu, jako część ważnego procesu mającego na celu włączenie różnych państw członkowskich – w tym wypadku dwóch krajów EFTA – i pomoc w ich zbliżeniu się do siebie i większej integracji. Pomimo że charakteryzuje nas niepodległość i suwerenność, z drugiej strony powinniśmy być dumni, że jesteśmy częścią całości. W tym wypadku wjazd i wyjazd przez wspólne granice – ponieważ staną się one wspólnymi granicami – jest częścią procesu tak jak euro, częścią procesu, poprzez który mój kraj stał się częścią Europy. Powinniśmy być dumni, że stanowimy część tak mądrego kontynentu, który eksportuje wartości, w które wierzy.

  José Magalhães, urzędujący przewodniczący Rady. − (PT) Panie przewodniczący, panie wiceprzewodniczący Komisji, panie i panowie! Uważam, że w tej Izbie istnieje konsensus co do tego, że bliskie już powiększenie jest nie tylko historyczne, ale także wysoce symboliczne. Ten konsensus jest nie tylko instytucjonalny, ale, co ważniejsze, jest także społeczny, ponieważ jest to właśnie to, czego chcą obywatele. Słuszne jest, aby organy UE słuchały swoich obywateli i w odpowiednim czasie odpowiadały na ich potrzeby. To właśnie robimy.

Jestem bardzo wdzięczny za pozytywne komentarze, które chwaliły prace przeprowadzane nie tylko przez prezydencję portugalską, ale także przez tych wszystkich, którzy w odpowiednim momencie przyłączali się do działań, tak aby wiele części tej skomplikowanej układanki dopasowało się, tak jak powinno. Zaledwie rok temu staliśmy w obliczu zupełnie innej sytuacji; nie jest to tylko dokonanie technologiczne, które samo w sobie jest bardzo istotne, ale także polityczne; nasze instytucje dokonały tego dla naszych obywateli, co wzmacnia wiarygodność tych instytucji.

Po drugie, muszę podkreślić fakt, że nowe granice zewnętrzne są wspaniały prezentem gwiazdkowym dla naszych obywateli i będą nim przez wiele nadchodzących świąt. Stanowią także nowy sposób zarządzania stosunkami zagranicznymi, jako że nie chcemy tworzyć drugiego pokolenia żelaznej kurtyny dla naszych sąsiadów. Mamy tutaj początek elektronicznej granicy, dynamicznie zatrzymującej przestępców i elastycznej, jak wszystko, co jest elektroniczne, w zakresie zezwalania na szybkie przejście obywateli, kimkolwiek są i skądkolwiek przychodzą. Jest to model, który Europa prezentuje światu i jest to zobowiązanie, które musimy wypełnić.

Po trzecie, praca i osiągnięcia są oparte na skrupulatnych przygotowaniach, dzięki którym kraje partnerskie w projekcie SISone4all są dobrze przygotowane pod względem sprzętu i przygotowań policyjnych, które musimy łączyć z nowymi działaniami, takimi jak ogłoszone niedawno przez Komisję wzmocnienie Frontexu i nasz nowy model zintegrowanego zarządzania granicami. Jest to jeszcze jeden element złożonej polityki, który musi być realizowany i rozwijany.

Po czwarte, chciałbym podkreślić, że jedną z tajemnic sukcesu tego projektu jest fakt, że jesteśmy w stanie należycie połączyć bezpieczeństwo i wolność, swobodę przemieszczania się, zwiększoną swobodę przemieszczania się, z odpowiednią ochroną danych. Te dwie rzeczy są ze sobą nierozerwalnie związane. Wyznaczają one drogę dla Europy i na szczęście stanowią też punkt konsensusu pomiędzy Komisją, Radą i Parlamentem Europejskim. Nie ma innej drogi naprzód z wyjątkiem tej jednej.

Zasada ta jest ważna dla SISone4all i będzie ważna dla SIS II, dla drugiej generacji Systemu Informacyjnego Schengen. Jest to widoczne w prawodawstwie zatwierdzonym przez Parlament Europejski i wynika z sugestii zawartych w sprawozdaniu przedstawionym przez pana posła Coelho.

Muszę także powiedzieć, że odnosi się to do kwestii zarządzania poufnością i przejrzystością. Poufność i przejrzystość mogą być zrównoważone i należy osiągnąć optymalną równowagę, tak aby decydenci mieli informacje konieczne do podejmowania decyzji przy pełnej znajomości faktów. W tym procesie udało się to osiągnąć i jest to kwestia, która dobrze wróży przyszłym sukcesom doskonałej relacji pomiędzy Komisją a Radą w tej kluczowej kwestii.

Na koniec chciałbym jeszcze raz podkreślić znaczenie wybranych przez nas metod. Nie uciekaliśmy od złych wiadomości i problemów. W 2006 r. zdaliśmy sobie sprawę, że pojawił się poważny problem i zwróciliśmy uwagę na to, jak jest on poważny. Nie przyjęliśmy postawy obwiniania, a zamiast tego próbowaliśmy znajdować pozytywne rozwiązania problemów poprzez zapewnianie przykładnej współpracy między instytucjami. Nie mam żadnych krytycznych uwag co do zachowania Komisji w tym procesie i uważam, że Komisja nie powinna mieć żadnych uwag krytycznych w stosunku do zachowania Rady, zarządzanej przez poprzednią prezydencję niemiecką, obecną portugalską i przyszłą słoweńską, a także inne przyszłe prezydencje. To właśnie ten rodzaj współpracy uważam za konieczny dla rozwiązania problemów Europy.

Kończąc, musimy docenić zwycięstwo i przygotować się na przyszłość. Dlatego też chciałbym zaprosić przedstawicieli tej Izby na uroczystość, która odbędzie się w dniu 21 i 22 listopada. Będzie to symboliczna podróż przez miejsca, które były przedtem symbolami zamknięcia, które od 21 grudnia staną się symbolami wolności stanowiącej powietrze i tlen, które tchną życie i szczęście w Europę.

  Franco Frattini, wiceprzewodniczący Komisji. − (IT) Panie przewodniczący, panie i panowie! Bardzo dziękuję. Ja także jestem bardzo zadowolony z wyników tej debaty.

Wynik, który jest dzisiaj w naszym zasięgu, wyraźnie pokazuje, że kraje mające wejść do strefy Schengen w dniu 21 i 22 grudnia, jak i ich obywatele, zasługują na ten prezent gwiazdkowy. Zasługują na niego, ponieważ oni także odegrali swoją rolę, podczas gdy my pracowaliśmy razem przez ostatnie 12 do 15 miesięcy, starając się przezwyciężyć trudności techniczne – nie można tu przecenić prezydencji portugalskiej. Przezwyciężyli oni trudności i niedociągnięcia – na lotniskach, na posterunkach granicznych i w szkoleniu personelu – które 12, 13 czy 14 miesięcy temu wydawały się nie do pokonania.

Dlatego też naprawdę zasługują na to, co zostało uroczo nazwane prezentem gwiazdkowym; mogę to powiedzieć, ponieważ wraz ze współpracownikami – z Ministrem Spraw Wewnętrznych – osobiście odwiedziłem kilka posterunków granicznych i pokazał mi on ogromne postępy, które miały miejsce pomiędzy jedną a drugą wizytą. Uważam, że ten rozwój ma ogromne znaczenie polityczne dla Europy i ma znaczny wpływ społeczny, innymi słowy, na obywateli. Ma to ogromne znaczenie polityczne, ponieważ od dnia 21 grudnia każde państwo członkowskie będzie uważać granice zewnętrzne innego państwa za swoje własne. Ja, jako Włoch, będę uważał za własne odległe granice pomiędzy Polską a Ukrainą. Będzie to granica mojego kraju: taki jest polityczny wpływ decyzji podjętej przez Europę w bardzo rozsądnym okresie.

Istnieje też wpływ społeczny, innymi słowy wpływ na codzienne życie obywateli, który, jeśli można tak powiedzieć, wykracza poza symboliczny efekt polegający na tym, że nie będą musieli stać w kolejce na granicy. Oznacza to, że każdy przestrzegający prawa obywatel będzie się czuł w każdym kraju Unii Europejskiej jak w domu. Oznacza to swobodę przemieszczania się i brak konieczności pokazywania paszportu; nie oznacza to jedynie braku konieczności stania w kolejce na granicy, ale raczej poczucie, że obywatelstwo europejskie staje się rzeczywistością.

Wielu z państwa poruszyło kwestię bezpieczeństwa i w pełni się zgadzam z tym, co powiedział właśnie pan poseł Magalhães. Bezpieczeństwo i wolność muszą iść w parze. Im bardziej promujemy rozwój tego prawa, tej wielkiej wolności, tym bardziej musimy uniemożliwiać przestępcom korzystanie z tej wielkiej wolności w celu zwiększenia zakresu swoich nielegalnych działań.

Dlatego też ta Europa, ta rozległa strefa Schengen, nie będzie fortecą, ale z pewnością będzie ochraniać obywateli UE przed przybywaniem przestępców. Ponadto jest oczywiste, że system Schengen – obecnie system Schengen „jeden dla wszystkich” i wkrótce Schengen II – musi być wyposażony w najlepszą technologię. Przestępcy zazwyczaj omijają punkty kontrolne i musimy mieć instrumenty technologiczne zapobiegające temu, takie jak biometry, wykazujące pełen szacunek dla wolności obywateli jednak mające na celu niejako odparcie pokusy.

Jedno ostatnie słowo: uderzyło mnie to, co zostało powiedziane o sąsiadach Europy. Bez wątpienia poszerzona strefa Schengen nie może nieść ze sobą ryzyka odcięcia tych krajów, które z nią sąsiadują. Jak państwo wiedzą, musimy używać systemu Schengen do monitorowania 80 000 km granicy zewnętrznej UE i administrowania nią, a Frontex będzie w tym odgrywać coraz bardziej znaczącą rolę. Wystarczy pomyśleć, jak ogromne jest to zadanie; musimy jednak je wykonać. Nie może się to stać ze szkodą dla naszych sąsiadów, dla stosunków, o których niektórzy wspominali: Federacji Rosyjskiej, Ukrainy, Mołdawii i Zachodnich Bałkanów.

Dlatego też przyjęliśmy nową strategię i chciałbym jeszcze raz poprosić Parlament Europejski, by teraz, gdy ostatecznie daje zielone światło tym działaniom, potwierdził poparcie tej polityki, którą zaproponowałem Radzie i którą zatwierdziła Rada Ministrów. Jest to polityka wizowa nowego rodzaju, mająca na celu ułatwienie przemieszczania się uczciwych osób, której towarzyszą działania związane z bezpieczeństwem dokumentów, identyfikacją osobową i użyciem biometrów, ale które oferują ludziom żyjącym bardzo blisko, ale nie na tym obszarze Europy, konkretną możliwość udania się do teatru w Wiedniu, zobaczenia Koloseum w Rzymie czy też odwiedzenia Lizbony bez znacznych trudności i wydatków obecnie związanych z uzyskaniem wizy.

Nowa strategia jest następująca. Niech polityka wizowa będzie instrumentem polityki sąsiedztwa; niech się to stanie w tym samym czasie co poszerzenie strefy Schengen. Według mnie byłoby to kolejnym politycznym, czysto politycznym, krokiem; nie jest to kwestia biurokratyczna ani prawna. Jest to przesłanie polityczne, które adresujemy do innych państw i ich obywateli, którzy obserwują nas jako sąsiedzi Europy, ale nie muszą patrzeć z zazdrością dlatego, że możemy się poruszać, podczas gdy oni nie mogą nawet pójść na kurs uniwersytecki w mieście europejskim.

Aby dopilnować, by taka zazdrość nie miała miejsca i by Europa była kochana przez sąsiadów, niech rozszerzeniu Schengen towarzyszy polityka przyjaźni, używanie wiz i większa swoboda przemieszczania się jako instrumenty strategiczne.

  Przewodniczący. - Na zakończenie debaty otrzymałem wnioski w sprawie rezolucji ⁽¹⁾od pięciu grup politycznych zgodnie z art. 103 ust. 2.

Debata została zamknięta.

Głosowanie odbędzie się w czwartek o 12 w południe.

Oświadczenia pisemne (art. 142 Regulaminu)

  Gyula Hegyi (PSE), na piśmie. – (HU) Nadal pamiętamy strach, który odczuwaliśmy przekraczając żelazną kurtynę z ważnym paszportem w kieszeni. Paszport był ważny na próżno i na próżno przystawiano nam pieczątki, ponieważ zawsze coś mogło się wydarzyć na granicy. Nawet jeśli nie, baliśmy się tego, ponieważ przekraczanie granicy było w Europie niezwykłym wydarzeniem.

Od zniknięcia żelaznej kurtyny ruch na granicy stał się prostszy, jednak posterunki pozostały, a granice nadal można przekraczać w kilku wyznaczonych miejscach, co utrudniło życie mieszkającym tam ludziom. Teraz i to dobiegło końca, a granice – jak pragnęli tego węgierscy demokraci od kilkudziesięciu lat – „rozpłynęły się w powietrzu”. Od tej pory będziemy uważać za oczywisty fakt, że ludzie, którzy mieszkają blisko granicy, mogą udać się do innego kraju tak naturalnie jak, powiedzmy, samochodem, autobusem numer 22 lub pieszo z Budapesztu do Budakeszi.

Zupełna swoboda przemieszczania się bez kontroli jest szczególnie ważna dla osób należących do narodu, który mieszka po drugiej stronie granicy. Ostatnio nie przyjęliśmy wielu aktów prawodawczych ważniejszych niż ten i jestem dumny, że mogę być częścią tego wspaniałego procesu.

(1) Patrz protokół.