Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2007 - Στρασβούργο

2. Το ευρωπαϊκό συμφέρον: Επιτυχία στην εποχή της παγκοσμιοποίησης (συζήτηση)

  Πρόεδρος. − Κυρίες και κύριοι, χαίρομαι που βλέπω ότι τουλάχιστον δύο Πρόεδροι Ομάδων βρίσκονται εδώ. Παρά λίγο να μην δω τον έναν από τους δύο, αλλά, να που κατευθύνεται βιαστικά στη θέση του.

Η ημερήσια διάταξη προβλέπει την παρουσίαση των δηλώσεων του Συμβουλίου και της Επιτροπής σχετικά με το Ευρωπαϊκό συμφέρον: Επιτυχία στην εποχή της παγκοσμιοποίησης.

  Manuel Lobo Antunes, Προεδρεύων του Συμβουλίου. − (PT) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής, κυρίες και κύριοι, η παγκοσμιοποίηση δεν είναι απλώς ένα φαινόμενο που πρέπει να εξεταστεί όσον αφορά στις οικονομικές και τις τεχνολογικές του συνέπειες. Για εσάς, κυρίες και κύριοι, για τα μέλη του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και για όλους εμάς εντέλει, είναι κατά κύριο λόγο ένα πολιτικό ζήτημα. Έχει να κάνει με το ότι άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους, περιφέρειες βρίσκονται σε κρίση, τομείς της οικονομίας αφανίζονται, με νέες απειλές για την ασφάλεια και το περιβάλλον, αλλά έχει να κάνει και με νέες ευκαιρίες απασχόλησης, νέους τομείς παραγωγής και χαμηλότερες τιμές για μια μεγάλη γκάμα προϊόντων, κάτι που επιτρέπει βελτιωμένη κατανομή οικονομικών πόρων και ανάπτυξη του εμπορίου σε αγαθά και υπηρεσίες.

Η παγκοσμιοποίηση έχει ευνοήσει μια άνευ προηγουμένου ανταλλαγή ιδεών και επαφής μεταξύ των ανθρώπων. Οι προοπτικές τόσο για οικονομικό όσο και για πολιτιστικό πλουτισμό είναι τεράστιες, αλλά επίσης τεράστιοι είναι οι κίνδυνοι για διαφόρων ειδών νέες παγκόσμιες ανισορροπίες. Είμαστε αντιμέτωποι με την πρόκληση να διαμορφώσουμε αυτήν τη νέα και ολοένα και πιο ρευστή αλληλεξάρτηση σε έναν ολοένα μικρότερο κόσμο. Πάνω απ’ όλα, η αποδοχή και η ρύθμιση της παγκοσμιοποίησης αποτελεί βασικό ζήτημα για τις δημοκρατίες μας και για την ίδια την έννοια της αποτελεσματικής δημοκρατίας: θα μπορέσουμε να διατηρήσουμε τον πολιτικό έλεγχο των ουσιωδών επιλογών στην οικονομική διακυβέρνηση και σε τόσες άλλες πτυχές της ζωής μας στα χέρια των λαών μας και των εκλεγμένων αντιπροσώπων μας;

Πιστεύω ακράδαντα ότι σε διάφορους καίριους τομείς εμείς οι Ευρωπαίοι θα είμαστε αποτελεσματικοί μόνο εάν καταφέρουμε να παράσχουμε νέες συλλογικές πολιτικές λύσεις στα πιο σοβαρά προβλήματα της εποχής μας, όπως η οικονομική ανάπτυξη και η δημιουργία θέσεων απασχόλησης, η προστασία του περιβάλλοντος, η ενέργεια, η μετανάστευση και η καταπολέμηση της τρομοκρατίας.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση εκσυγχρονίζει τις εσωτερικές πολιτικές της, προκειμένου να εξασφαλίσει ανταγωνιστικότητα και δίκαιη και αειφόρο ανάπτυξη. Η ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και ο σεβασμός του περιβάλλοντος θα πρέπει να κατευθύνουν τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Η επένδυση στην έρευνα, την καινοτομία και την εκπαίδευση πρέπει να οδηγήσει την ανάπτυξη και την απασχόληση. Δεν είμαστε μόνοι, ωστόσο, και θα ήταν ανεύθυνο να γίνουμε εσωστρεφείς, πιστεύοντας ότι η ιδιοτέλεια μπορεί να είναι αποτελεσματική. Αυτός ο νέος κόσμος δεν έχει πραγματικά τείχη ή οχυρώματα. Πρέπει να εργαστούμε μαζί με άλλες χώρες και περιοχές, για να επιτύχουμε αποτελέσματα που θα είναι θετικά για όλους.

Η σταθερότητα, η ελευθερία, η ασφάλεια και η ευημερία θα έχουν συνέπεια και διάρκεια μόνο εάν είναι από κοινού. Αυτή είναι η αποστολή της Ευρώπης. Πρέπει να οδηγήσουμε και να διαμορφώσουμε την παγκοσμιοποίηση σύμφωνα με τις αρχές και τις αξίες μας, κοιτώντας προς τα έξω με μια οικουμενική διάθεση, όπως κάναμε στις κορυφαίες στιγμές της κοινής μας ιστορίας.

Μέσω της συνεργασίας, η ΕΕ και τα κράτη μέλη της έχουν αποδείξει ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν κοινά προβλήματα και κοινές προκλήσεις, αξιοποιώντας την εμπειρία 50 ετών ολοκλήρωσης. Η νέα συνθήκη της Λισαβόνας παρέχει πιο αποτελεσματικές και πιο διαφανείς θεσμικές συνθήκες, προκειμένου η ΕΕ να διαδραματίσει τον ρόλο της στον κόσμο. Η πρόκληση είναι να προστατεύσουμε και να ενισχύσουμε αυτά που έχουμε επιτύχει σε αυτό το διάστημα, καθώς και να βρούμε τρόπους να προασπίσουμε τα συμφέροντά μας και να προβάλουμε τις κοινές αξίες μας πέρα από τα σύνορά μας.

Η ανανεωμένη στρατηγική της Λισαβόνας έχει προσφέρει στην Ευρώπη το πλαίσιο για να ανταποκριθεί σε αυτήν την πρόκληση. Το ξεκίνημα ενός νέου κύκλου διακυβέρνησης μας δίνει την ευκαιρία να αναλογιστούμε τον δρόμο που σκοπεύουμε να ακολουθήσουμε. Η ανακοίνωση της Επιτροπής που συζητείται σήμερα αποτελεί ένα άριστο σημείο εκκίνησης για τη συζήτηση, ενώ αποτέλεσε και τη βάση για τη συζήτηση μεταξύ των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων στην άτυπη σύνοδο της Λισαβόνας στις 19 Οκτωβρίου. Το έργο μας στο Συμβούλιο βασίζεται σε αυτό το έγγραφο και στόχος του είναι να καθορίσει μια δέσμη κειμένων που θα συμβάλουν στην προετοιμασία του επόμενου κύκλου της στρατηγικής της Λισαβόνας.

Το Συμβούλιο Οικονομικών και Δημοσιονομικών Υποθέσεων αυτής της εβδομάδας ενέκρινε κάποια συμπεράσματα, το Συμβούλιο Ανταγωνιστικότητας στις 22 Νοεμβρίου επίσης θα εγκρίνει κάποια κείμενα, ενώ το Συμβούλιο για την Απασχόληση στις 5 και 6 Δεκεμβρίου σχεδιάζει να υιοθετήσει συμπεράσματα σχετικά με το μέλλον της ευρωπαϊκής στρατηγικής για την απασχόληση στο πλαίσιο του νέου κύκλου της στρατηγικής της Λισαβόνας. Και άλλες συνθέσεις του Συμβουλίου έχουν ασχοληθεί με ζητήματα σχετικά με την προετοιμασία του νέου κύκλου. Μπορώ να επιβεβαιώσω ότι είμαστε ουσιαστικά σε συμφωνία με την Επιτροπή: η ανανεωμένη στρατηγική της Λισαβόνας πρέπει να συνεχίσει να αποτελεί το κατάλληλο πλαίσιο για την απάντηση της Ευρώπης στις σημαντικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε, ειδικά την πρόκληση της παγκοσμιοποίησης. Η Ευρώπη σημειώνει σημαντική πρόοδο. Οι στόχοι που έχουν τεθεί στους τέσσερις βασικούς τομείς προτεραιότητάς μας, την απασχόληση, τη γνώση και την καινοτομία, το επιχειρηματικό περιβάλλον και την ενέργεια, και την αλλαγή του κλίματος, που επιλέχθηκαν το 2006, εξακολουθούν να είναι πρόσφοροι.

Οι σημαντικότερες γραμμές του νέου κύκλου πρέπει να διατηρήσουν τη σταθερότητα που χρειάζεται για να εδραιωθούν τα αποτελέσματα. Είναι σημαντικό ταυτόχρονα να γίνουν προσαρμογές και βελτιώσεις, ώστε να μπορέσει να επιτευχθεί η πλήρης δυναμική της ανανεωμένης στρατηγικής της Λισαβόνας. Αξιοποιώντας την κεκτημένη ταχύτητα που έχει δημιουργηθεί από την πρόοδο που έχει ήδη σημειωθεί, προτεραιότητά μας πρέπει να είναι η επιτάχυνση του ρυθμού των μεταρρυθμίσεων, ώστε να κάνουμε ισχυρότερες τις οικονομίες μας.

Η ΕΕ έχει παγκόσμιες ευθύνες και πρέπει να είναι καλύτερα προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει την παγκοσμιοποίηση μέσω μιας στρατηγικής, συνεκτικής και αποφασιστικής προσέγγισης σε παγκόσμιο επίπεδο. Πρέπει να παραμείνουμε σταθερά προσηλωμένοι στην εφαρμογή των μέτρων σε εθνικό επίπεδο, στο μεταξύ, που μας δίνουν τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουμε πιο αποτελεσματικά τα προβλήματα που προκύπτουν από τη δημογραφική αλλαγή, την ποιότητα των δημοσίων οικονομικών και της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητάς τους, την αγορά εργασίας, την απασχόληση, την κοινωνική συνοχή, την εσωτερική αγορά, την ανταγωνιστικότητα, την έρευνα και καινοτομία, την ενέργεια και την αλλαγή του κλίματος, καθώς και την εκπαίδευση και κατάρτιση.

Ταυτόχρονα, το κοινοτικό πρόγραμμα της Λισαβόνας έχει σημαντικό ρόλο να διαδραματίσει στον νέο κύκλο, προσφέροντας πιο αποτελεσματικές εγγυήσεις για την αναγκαία συνοχή των μεταρρυθμίσεων. Η αυτοδυναμία του Συμβουλίου και του Κοινοβουλίου πρέπει να ενισχυθεί και να αναπτυχθεί η ανταλλαγή ορθών πρακτικών ανάμεσα στα κράτη μέλη. Η μετανάστευση διαδραματίζει βασικό ρόλο στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης, βοηθώντας στην αύξηση της δυναμικής ανάπτυξης και στη διευκόλυνση των προσαρμογών. Σύμφωνα με μια πρόσφατη έκθεση, που υποβλήθηκε στο Συμβούλιο αυτήν την εβδομάδα, σχετικά με τις συνέπειες αυτής της κατάστασης στην κινητικότητα της εργασίας, η δημογραφική ανάπτυξη της ΕΕ στηρίζεται ολοένα και περισσότερο σε μεταναστευτικά ρεύματα, ενώ πρέπει να τονιστεί ο αποφασιστικός τρόπος με τον οποίο αυτά βοηθούν στην ενίσχυση της ευελιξίας που απαιτείται για την αντιμετώπιση κρίσεων και την αντιστάθμιση των χαμηλών επιπέδων ενδοπεριφερειακής κινητικότητας.

Σε αυτό το παγκοσμιοποιημένο πλαίσιο, η εξωτερική διάσταση της στρατηγικής της Λισαβόνας πρέπει να ενισχυθεί και να αναπτυχθεί, προβάλλοντας τους πολιτικούς και οικονομικούς στόχους της ΕΕ, καθώς και τα κοινωνικά και περιβαλλοντικά πρότυπά της πέρα από τα σύνορά της. Όπως γνωρίζετε, αυτή ήταν η πτυχή που συζητήθηκε στη συζήτηση των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων στην άτυπη σύνοδο της Λισαβόνας, όπου αναπτύξαμε ζητήματα σχετικά με την αστάθεια της οικονομικής αγοράς και την αλλαγή του κλίματος ιδιαιτέρως. Αυτή η ενδιαφέρουσα και προτρεπτική πολιτική συζήτηση, στην οποία συμμετείχε επίσης ο Πρόεδρος αυτού του Σώματος, ενίσχυσε την πίστη μας για το μέλλον.

Όπως ήδη επεσήμανε εδώ ο πορτογάλος Πρωθυπουργός, José Sócrates, η Ευρώπη έχει καθήκον να ηγηθεί της διαδικασίας παγκοσμιοποίησης και είναι σε θέση να το κάνει αυτό, αξιοποιώντας τις νέες ευκαιρίες που έχουν δημιουργηθεί, μεταξύ άλλων και στο πεδίο των ιδεών και της πολιτιστικής ανταλλαγής. Ενισχύοντας τις σχέσεις ανάμεσα στους λαούς και την αλληλεξάρτηση ανάμεσα στις χώρες, η ΕΕ συμβάλλει καθοριστικά στην ειρήνη και την παγκόσμια σταθερότητα. Η Ευρώπη έχει τις πολιτικές και θεσμικές προϋποθέσεις να ανταποκριθεί με συνέπεια στις προκλήσεις που δημιουργεί η παγκοσμιοποίηση στο οικονομικό, το κοινωνικό και το περιβαλλοντικό πεδίο, και μπορεί συνεπώς να επηρεάσει την πορεία της παγκοσμιοποίησης. Χρειαζόμαστε ισχυρότερη στρατηγική συνεργασία με τους εταίρους μας, προκειμένου να αναπτύξουμε μια νέα παγκόσμια ατζέντα που θα συνδυάζει το αμοιβαίο άνοιγμα των αγορών, βελτιωμένα περιβαλλοντικά, κοινωνικά, οικονομικά πρότυπα και πρότυπα πνευματικής ιδιοκτησίας, και την ανάγκη στήριξης της θεσμικής ικανότητας των αναπτυσσόμενων χωρών.

Όπως επίσης ανακοίνωσε ο πορτογάλος Πρωθυπουργός στο τέλος της άτυπης συνόδου της Λισαβόνας, στην ευρωπαϊκή διάσκεψη κορυφής στις 13 και 14 Δεκεμβρίου θα εγκριθεί μια διακήρυξη της ΕΕ για την παγκοσμιοποίηση. Αυτό θα αποτελέσει σαφή ένδειξη στους πολίτες και στον κόσμο σχετικά με την αποφασιστικότητα και τη δέσμευση των ευρωπαίων ηγετών στην κινητοποίηση της ικανότητας της ΕΕ να επηρεάζει την ατζέντα της παγκοσμιοποίησης και να βρίσκει τις κατάλληλες απαντήσεις.

Οι προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας είναι τόσο δύσκολες όσο και ενδιαφέρουσες, και η πορτογαλική Προεδρία θα συνεχίσει να ασχολείται με αυτές. Υπολογίζουμε στην υποστήριξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όπως κάναμε πάντα, να προωθήσει και να αναπτύξει την κοινοτική και την εθνική δράση που συμφωνείται σε παγκόσμιο επίπεδο και η οποία επιτρέπει στην Ευρώπη να αναλάβει τις ευθύνες της στο παγκόσμιο πλαίσιο και να επιτύχει στην αντιμετώπιση των μελλοντικών προκλήσεων.

Μερικές φορές έχουμε την τάση να ξεχνάμε τι σημαίνει η Ευρώπη για τόσους πολλούς ανθρώπους σε αυτόν τον παγκοσμιοποιημένο κόσμο. Οι εικόνες των μεταναστών που ξεβράζονται στις ακτές μας είναι μια σκληρή υπενθύμιση αυτής της πραγματικότητας και του πόσο προνομιούχοι είμαστε εδώ στην Ευρώπη, η οποία έχει γίνει ένα προπύργιο ελπίδας, μιας ελπίδας που είναι πιθανό να οικοδομήσει ένα μοντέλο που συνδυάζει ελευθερία, οικονομική ανάπτυξη, κοινωνική δικαιοσύνη και προστασία του περιβάλλοντος βασισμένες στη σύμπραξη, τη συνεργασία και την κοινή ευθύνη.

Δεν διακυβεύεται μόνο η επιτυχία μας ως Ευρωπαίων. Μια ισχυρότερη Ένωση για έναν καλύτερο κόσμο είναι το σύνθημα της Προεδρίας μας, όπως γνωρίζετε, και ειλικρινά πιστεύουμε ότι η Ευρώπη πρέπει να διαδραματίσει αποφασιστικό ρόλο στην οικοδόμηση ενός πιο δίκαιου και πιο ισορροπημένου κόσμου.

  José Manuel Barroso, Πρόεδρος της Επιτροπής. − (PT) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Υπουργέ των Ευρωπαϊκών Υποθέσεων που εκπροσωπείτε την Προεδρία του Συμβουλίου, κυρίες και κύριοι, η παγκοσμιοποίηση είναι το κεντρικό θέμα για αυτήν τη γενιά Ευρωπαίων. Αγγίζει τις ζωές όλων των πολιτών μας με τον έναν ή τον άλλο τρόπο και έτσι είναι λογικό να έχει σκαρφαλώσει στην κορυφή της ευρωπαϊκής ατζέντας.

Όπως γνωρίζετε, προσωπικά είμαι πεπεισμένος ότι η ευρωπαϊκή ατζέντα του 21ου αιώνα πρέπει να δομηθεί σε μεγάλο βαθμό γύρω από το θέμα της παγκοσμιοποίησης, διατηρώντας φυσικά τις αξίες και τις αρχές που πάντα διέπνεαν το ευρωπαϊκό σχέδιο. Η παγκοσμιοποίηση, ωστόσο, πρέπει επίσης να θεωρηθεί μια ευκαιρία για την Ευρώπη να προασπίσει και να εδραιώσει τα συμφέροντά της σε αυτόν τον ολοένα και περισσότερο αλληλεξαρτώμενο κόσμο. Είμαι συνεπώς πολύ χαρούμενος που λαμβάνω μέρος στη συζήτηση για αυτό το ζήτημα, η οποία οργανώθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Όπως μόλις είπε ο Υπουργός, το έγγραφο της Επιτροπής σχετικά με το ευρωπαϊκό συμφέρον, που εκπονήθηκε τον περασμένο μήνα, προκάλεσε μια εξαιρετική συζήτηση στο ανεπίσημο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Λισαβόνας. Χάρηκα ιδιαιτέρως με την ενδιαφέρουσα συναίνεση που επιτεύχθηκε γύρω από τις ιδέες μας σχετικά με τους τρόπους ανταπόκρισης στην παγκοσμιοποίηση. Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω την πορτογαλική Προεδρία για τη σταθερή υποστήριξή της σε αυτήν την παγκόσμια ευρωπαϊκή ατζέντα και στην ανάγκη να δοθεί στη στρατηγική της Λισαβόνας μια διάσταση που να μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της παγκοσμιοποίησης.

Υποστηρίζουμε επίσης την ιδέα μιας διακήρυξης για την παγκοσμιοποίηση στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου. Θα ήταν ένας άριστος τρόπος να εδραιωθεί αυτή η συναίνεση, που πρέπει επίσης να προαχθεί εδώ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με την εκπόνηση μιας κοινής πρότασης ψηφίσματος για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει πράγματι αναπτύξει μέχρι σήμερα μια βαθμιαία και πραγματικά ευρωπαϊκή απάντηση στην παγκοσμιοποίηση, που έχει παροτρύνει τους Ευρωπαίους να αξιοποιήσουν πλήρως το φαινόμενο. Αυτή η απάντηση αναγνωρίζει τις θεμιτές ανησυχίες εκείνων που αντιμετωπίζουν αλλαγές, ωστόσο, καθώς δεν πρέπει να ξεχαστεί ότι κάποιοι άνθρωποι μπορεί να επηρεάζονται αρνητικά από αυτήν, και πρέπει να έχουμε μια απάντηση και για αυτούς.

Πιστεύω ότι προς το συμφέρον της Ευρώπης είναι η επίτευξη της σωστής ισορροπίας, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι μια εκφοβιστική ή ηττοπαθής απάντηση, πρέπει να βασίζεται στην αυτοπεποίθηση. Ένα νέο συμφέρον προέκυψε, μάλιστα, τους τελευταίους μήνες: η αναταραχή στις οικονομικές αγορές έδειξε πώς η υγεία της ευρωπαϊκής οικονομίας συνδέεται με τις παγκόσμιες εξελίξεις, ενώ οι ακραίες κλιματικές συνθήκες έχουν δείξει πόσο σοβαρές είναι οι πιθανές επιπτώσεις της αλλαγής του κλίματος και πόσο επείγει η αντίδραση σε αυτό το πρόβλημα. Καθημερινά βλέπουμε ότι οι θέσεις εργασίας στην Ευρώπη, η ενέργεια στην Ευρώπη, η υγεία των λαών μας και η ποιότητα ζωής σε όλη την Ευρώπη επηρεάζονται όλα από μια παγκόσμια διάσταση.

Πρόεδρος της ΕπιτροπήςΚύριε Πρόεδρε, είμαι πεπεισμένος ότι το σημείο εκκίνησής μας πρέπει να είναι η αυτοπεποίθηση. Έχουμε την εμπειρία του να είμαστε η μεγαλύτερη οικονομία και ο μεγαλύτερος εξαγωγέας του κόσμου. Λανσάραμε καινοτόμους τρόπους αντιμετώπισης νέων προβλημάτων – κοιτάξτε απλώς το σύστημα εμπορίας εκπομπών – και έχουμε ορισμένους ξεκάθαρους βασικούς κανόνες που λειτουργούν καλά.

Πρώτον, έχουμε καθήκον να προστατεύσουμε τους πολίτες μας χωρίς να είμαστε προστατευτικοί. Πρέπει να στοχεύσουμε τις πολιτικές μας, ώστε και οι άλλοι να ακολουθήσουν την ίδια πορεία με εμάς, να κάνουν ανοίγματα. Δεν πρέπει να κλείσουμε τις πόρτες, πρέπει να κάνουμε τους άλλους να ανοίξουν τις δικές τους. Ο προστατευτισμός για την Ευρώπη, που είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας του κόσμου, θα ήταν αντιπαραγωγικός.

Δεύτερον, είμαστε ανοικτοί, αλλά δεν είμαστε αφελείς. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρόκειται να δώσουμε το ελεύθερο σε όσους δεν σέβονται κάποιες βασικές αρχές. Αυτό ήταν το πνεύμα πίσω από τις πρόσφατες προτάσεις μας, για να διασφαλιστεί η εφαρμογή των κανόνων για τις ενεργειακές επενδύσεις από εταιρείες τρίτων χωρών.

Τρίτον, έχουμε πολλά να κερδίσουμε από ένα σύστημα βασισμένο σε κανόνες, και η εμπειρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης την καθιστά μοναδικά κατάλληλη προκειμένου να αποτελέσει μια καλή βάση για ρύθμιση σε παγκόσμιο επίπεδο – έναν συγκεκριμένο τρόπο να διαμορφωθεί η παγκοσμιοποίηση. Ας είμαστε ειλικρινείς: για να έχουμε ανοικτές οικονομίες, χρειαζόμαστε ορισμένους κανόνες. Οι αγορές δεν μπορούν να λειτουργούν χωρίς θεσμούς, και στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουμε, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, την εμπειρία συνδυασμού διαφορετικών κανόνων, συνδυασμού διαφορετικών εθνικών εμπειριών. Γι’ αυτό, πιστεύω ότι είμαστε καλύτερα εφοδιασμένοι από οποιαδήποτε άλλη οντότητα στον κόσμο να διαμορφώσουμε την παγκοσμιοποίηση – όχι να επιβάλουμε, αλλά να προτείνουμε το μοντέλο μας για τη φάση αυτή της παγκοσμιοποίησης στην οποία μπαίνουμε τώρα.

Έχουμε επίσης ορισμένα εργαλεία που θα μας βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε την παγκοσμιοποίηση με αυτοπεποίθηση. Ποτέ δεν ήταν πιο ξεκάθαρο το ότι το ευρώ αποτελεί δύναμη σταθερότητας στο διεθνές οικονομικό σύστημα. Η δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να θέσουμε δεσμευτικούς στόχους για τα αέρια του θερμοκηπίου και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας μας δίνει επίσης ασυναγώνιστη αξιοπιστία, και έχουμε έναν καλά εδραιωμένο μοχλό μεταρρύθμισης στην Ευρώπη, στο πρόσωπο της ανανεωμένης στρατηγικής της Λισαβόνας.

Όταν επανεκκινήσαμε τη στρατηγική της Λισαβόνας το 2005, στόχος μας ήταν να την τελειοποιήσουμε με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Αυξήσαμε την ευθύνη και την υποχρέωση λογοδοσίας μέσω μιας προσδιορισμένης συνεργασίας ανάμεσα στα κράτη μέλη και την Επιτροπή. Αποσαφηνίσαμε το έργο που πρέπει να γίνει, καταφεύγοντας σε συγκεκριμένες συστάσεις για κάθε χώρα. Κάθε κράτος μέλος πλέον έχει το δικό του εθνικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων και κάθε κράτος μέλος αποδέχεται ότι υπάρχει συλλογική προσπάθεια για τη συνέχιση αυτών των μεταρρυθμίσεων. Επίσης, επανεστιάσαμε τα χρηματοδοτικά μέσα της Ένωσης στην ανάπτυξη και την απασχόληση.

Τα αποτελέσματα τώρα αρχίζουν να αποδίδουν καρπούς. Παρά τις σημερινές ανησυχίες, οι επιδόσεις έχουν βελτιωθεί: περίπου 6,5 εκατομμύρια περισσότερες θέσεις εργασίας έχουν δημιουργηθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 27 τα τελευταία δύο χρόνια· 8 εκατομμύρια αναμένεται να δημιουργηθούν κατά την περίοδο 2007-2009. Οι μεταρρυθμίσεις της Λισαβόνας έχουν αναμφίβολα ενισχύσει την αναπτυξιακή δυναμική της ευρωπαϊκής οικονομίας.

Παρόλα αυτά, δεν υπάρχει περιθώριο για εφησυχασμό: το έργο κάθε άλλο παρά έχει τελειώσει. Τα κράτη μέλη και η Ένωση πρέπει να συνεχίσουν τις μεταρρυθμίσεις. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να κάνουμε τις οικονομίες μας πιο ευπροσάρμοστες ενώπιον μιας αβέβαιης οικονομικής πρόβλεψης.

Οι τέσσερις τομείς προτεραιότητας που συμφωνήθηκαν το 2006 παρέχουν το κατάλληλο πλαίσιο για τη Λισαβόνα: έρευνα και καινοτομία, καλύτερο επιχειρηματικό περιβάλλον (καταπολέμηση της γραφειοκρατίας και προώθηση καλύτερων συνθηκών για τις επενδύσεις), μεγαλύτερη απασχολησιμότητα και τα σημαντικά ζητήματα της ενέργειας και της αλλαγής του κλίματος. Αυτοί οι τομείς, και ο προσδιορισμός αυτών των τομέων, έχουν προσδώσει στη στρατηγική καλύτερη εστίαση. Φυσικά, αυτοί οι τομείς συσχετίζονται επίσης στενά. Δεν θα γίνουμε ποτέ μια βασισμένη στη γνώση, χαμηλών εκπομπών άνθρακα οικονομία χωρίς ένα εργατικό δυναμικό με υψηλές δεξιότητες, καθώς και με περισσότερη έρευνα και μεγαλύτερη καινοτομία.

Θα ήθελα, λοιπόν, να υπογραμμίσω αυτό το σημείο σχετικά με την έρευνα και την καινοτομία. Θα ήθελα να επωφεληθώ αυτής της ευκαιρίας για να ευχαριστήσω το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την υποστήριξή του στην αξίωση της Επιτροπής για το τρίπτυχο γνώσης της έρευνας, της εκπαίδευσης και της καινοτομίας. Μάλιστα, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω και να επιστήσω την προσοχή σας στην ανάγκη να συνεργαστούμε για να διατηρήσουμε το πρόγραμμα Galileo ως ένα σπουδαίο ευρωπαϊκό πρόγραμμα, και θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την υποστήριξή σας στο σχέδιο του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Καινοτομίας και Τεχνολογίας.

Προχωράμε μπροστά στην ανάγκη για έναν ευρωπαϊκό χώρο γνώσης. Μάλιστα, στο έγγραφό μας μία από τις καινοτομίες ήταν ακριβώς η παρουσίαση της ιδέας μίας πέμπτης ελευθερίας – η ελευθερία κυκλοφορίας της γνώσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Δεν θα δημιουργήσουμε ποτέ έναν νέο δυναμισμό χωρίς το κατάλληλο κλίμα και για τις ΜΜΕ. Υπάρχουν 23 εκατομμύρια ΜΜΕ στην Ευρώπη. Γι’ αυτό, λοιπόν, πιστεύω ότι ο συνδυασμός όλων αυτών των τομέων μπορεί να δημιουργήσει έναν ευνοϊκό κύκλο, που θα βοηθήσει όλους τους στόχους μας ταυτόχρονα.

Όπως προετοιμαζόμαστε για το ξεκίνημα του επόμενου τριετούς κύκλου, πρέπει να εκσυγχρονίσουμε τη στρατηγική με βάση τα διδάγματά μας και τις νέες συνθήκες. Πρέπει να εστιάσουμε περισσότερο στην κοινωνική διάσταση. Περισσότερες επενδύσεις στην εκπαίδευση και την κατάρτιση για όλες τις ηλικίες είναι το καλύτερο όπλο κατά της ανισότητας και του κοινωνικού αποκλεισμού, αφού, όπως είπα νωρίτερα, δεν κερδίζουν όλοι από την παγκοσμιοποίηση. Εάν θέλουμε να είμαστε σίγουροι ότι οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα στηρίξουν την ατζέντα μας, θα πρέπει, εν ευθέτω χρόνω, να λάβουμε υπόψη τις ανησυχίες αναφορικά με την κοινωνική διάσταση. Για τον λόγο αυτό, για παράδειγμα, η Επιτροπή έχει προτείνει προσαρμογή του Ταμείου για την Παγκοσμιοποίηση, ακριβώς επειδή αναγνωρίζαμε από την αρχή την ανάγκη να δοθούν συγκεκριμένες απαντήσεις αναφορικά με αυτούς τους τομείς.

Είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένος με τη συμφωνία των κοινωνικών εταίρων για το σύνολο των αρχών ευελιξίας με ασφάλεια που προτάθηκαν από την Επιτροπή πριν από το καλοκαίρι. Μάλιστα, στο ανεπίσημο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Λισαβόνας πήραμε πολύ καλά νέα για τη συμφωνία ανάμεσα στους ευρωπαίους κοινωνικούς εταίρους. Ελπίζω ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου θα μπορέσει να στηρίξει αυτές τις αρχές. Αυτό αποτελεί μια πολύ καλή βάση για κάθε κράτος μέλος να καταφέρει μια καλύτερη ισορροπία μεταξύ ευελιξίας και ασφάλειας στην αγορά εργασίας του.

Δυναμική εφαρμογή των ανολοκλήρωτων μεταρρυθμίσεων, μεγαλύτερη έμφαση στις δεξιότητες και την εκπαίδευση, συγκεκριμένα βήματα για να μετατραπεί η Ευρώπη σε μια οικονομία χαμηλών εκπομπών άνθρακα: αυτές είναι, κατά την άποψή μας, οι προτεραιότητες για τον επόμενο κύκλο.

Οι ολοκληρωμένες κατευθυντήριες γραμμές αποτελούν ένα σημαντικό εργαλείο συντονισμού, ένα κοινό πλαίσιο για τα διάφορα κράτη μέλη προκειμένου να ακολουθήσουν τις δικές τους ατζέντες για εθνική μεταρρύθμιση. Η ανάλυση και η ανατροφοδότηση από τα κράτη μέλη δείχνουν ότι οι κατευθυντήριες γραμμές έχουν αποτέλεσμα. Είναι τα θεμέλια για το κοινοτικό πρόγραμμα της Λισαβόνας. Αίσθησή μου είναι ότι, αν και είναι αναγκαίο να εκσυγχρονιστούν, εάν δεν έχουν χαλάσει, δεν χρειάζεται να τις επισκευάσουμε.

Χρειάζεται επίσης να κάνουμε περισσότερα για να εξασφαλίσουμε ότι η στρατηγική της Λισαβόνας εξελίσσεται με τον ίδιο ρυθμό σε όλα τα κράτη μέλη: ένας πιο αργός ρυθμός μεταρρυθμίσεων σε ένα κράτος μέλος έχει εμφανείς επιπτώσεις στα υπόλοιπα. Χρειαζόμαστε επίσης μεγαλύτερη ανάμιξη των κοινοβουλίων, των κοινωνικών εταίρων, των τοπικών και περιφερειακών αρχών.

Η δέσμευση αυτού του Σώματος για τη στρατηγική της Λισαβόνας ήταν αποφασιστική για τη διατήρηση της κεκτημένης ταχύτητας. Μαζί με τον Αντιπρόεδρο Verheugen και όλο το Σώμα, προσβλέπω ιδιαιτέρως στην εμβάθυνση του κοινού έργου μας καθώς προχωρούμε στον επόμενο κύκλο της Λισαβόνας.

Ο σύνδεσμος ανάμεσα στην παγκοσμιοποίηση και τη Λισαβόνα μας δίνει μια θαυμάσια ευκαιρία να δείξουμε ότι στη σημερινή εποχή η ευρωπαϊκή οικονομική ατζέντα δεν είναι ένα προαιρετικό έξτρα: είναι το κλειδί για να εξασφαλίσουμε ένα πετυχημένο μέλλον για την Ευρώπη. Η οικονομική μεταρρύθμιση, ένα παγκόσμιο όραμα και μια οικονομία χαμηλών εκπομπών άνθρακα είναι αλληλένδετοι στόχοι που πρέπει να επιδιωχθούν παράλληλα, και μόνο η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να παράσχει το εύρος και τη συνοχή που τόσο πολύ χρειάζεται η Ευρώπη. Μόνο μαζί μπορούμε να επιδιώξουμε αυτό που στο έγγραφό μας αποκαλούμε «ευρωπαϊκό συμφέρον».

Επιτρέψτε μου να ολοκληρώσω λέγοντας ότι πραγματικά πιστεύω πως δεν πρόκειται μόνο για το ευρωπαϊκό συμφέρον. Πιστεύω πραγματικά ότι στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και ο κόσμος χρειάζεται μια πιο προσηλωμένη Ευρώπη, με τα συμφέροντά μας να προστατεύονται και να διαφυλάσσονται, αλλά και με τις αξίες μας – τις αξίες της ελευθερίας και της αλληλεγγύης – να διατηρούνται στην εποχή αυτή της παγκοσμιοποίησης.

(Χειροκροτήματα)

  Joseph Daul, εξ ονόματος της Ομάδας PPE-DE. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, αγαπητέ μου Hans-Gert, κύριε Προεδρεύοντα του Συμβουλίου, Manuel Lobo Antunes, κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής, José Manuel Barroso, στα μάτια των συμπολιτών μας η παγκοσμιοποίηση δεν είναι μια αφηρημένη έννοια. Η παγκοσμιοποίηση είναι μια πραγματικότητα που επηρεάζει τους απλούς Ευρωπαίους σε καθημερινή βάση, οι οποίοι στρέφονται στις κυβερνήσεις και τους θεσμούς τους για απαντήσεις στα προβλήματα που φέρνει μαζί της.

Οι συμπολίτες μας περιμένουν πάρα πολλά από την Ευρωπαϊκή Ένωση εν προκειμένω. Περιμένουν να προστατευτούν και να είναι ασφαλείς: τόσο σωματικά προστατευμένοι απέναντι σε τρομοκρατικές απειλές όσο και από τα καπρίτσια των οικονομικών αγορών. Στρέφονται όμως και σε εμάς, προκειμένου να εξασφαλίσουν τον εφοδιασμό τροφίμων και την επισιτιστική τους ασφάλεια· μόνο το περασμένο καλοκαίρι μια μεγάλη αύξηση στις τιμές των δημητριακών έστειλε τις καταναλωτικές τιμές στα ύψη. Οι ευρωπαίοι καταναλωτές χρειάζονται μια διαβεβαίωση ότι τα φθηνά, εισαγόμενα προϊόντα είναι ασφαλή από κάθε άποψη. Αυτό είναι ένα άκρως επίκαιρο ζήτημα: όσο πλησιάζει η εορταστική περίοδος, πρέπει να μπορούμε να διαβεβαιώσουμε τους γονείς και τους παππούδες ότι τα χριστουγεννιάτικα παιχνίδια που αγοράζουν για τα παιδιά δεν θα βάλουν την υγεία τους σε κίνδυνο.

Ενώ η παγκοσμιοποίηση πρέπει να συμβάλει στην ευημερία, πρέπει να είναι και δίκαιη – και πρέπει να υπόκειται σε ηθικούς κανόνες, για παράδειγμα να απαγορεύει την εκμετάλλευση των παιδιών. Η παγκοσμιοποίηση δεν μπορεί να οικοδομηθεί πάνω στις πλάτες των πιο αδύναμων: πρέπει να είναι ένα εργαλείο για την καταπολέμηση της ανισότητας όχι μόνο εντός των επιμέρους χωρών, αλλά και μεταξύ των χωρών. Η παγκοσμιοποίηση πρέπει να κατευθυνθεί προς την αύξηση της αγοραστικής δύναμης των φτωχότερων στην κοινωνία. Ανέκαθεν μιλούσαμε ανοικτά υπέρ του ελεύθερου εμπορίου, όμως αυτό το εμπόριο πρέπει να βασίζεται σε αυστηρούς κανόνες. Η ανοιχτοσύνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον υπόλοιπο κόσμο είναι μια κινητήρια δύναμη για την παγκόσμια οικονομία, και πολλές εταιρείες ενδιαφέρονται να δραστηριοποιηθούν στην Ευρώπη. Θα πρέπει να αποδεχτούν τους κανόνες μας και να συμμορφωθούν με τα πρότυπά μας για την υγεία, το περιβάλλον και την προστασία των καταναλωτών.

Στο διάστημα των 50 ετών η Ευρωπαϊκή Ένωση κατάφερε να δημιουργήσει μια λειτουργική εσωτερική αγορά, στην οποία η εναρμόνιση της νομοθεσίας των κρατών μελών ήταν ανέκαθεν ο κανόνας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει έναν ρόλο να διαδραματίσει στην εξαγωγή της τεχνογνωσίας της και στο να βοηθήσει στην βελτίωση των προτύπων παραγωγής και ποιοτικού ελέγχου των εταίρων της. Έχουμε ήδη ξεκινήσει να το κάνουμε αυτό με αρκετούς από αυτούς. Η επιτυχία της πρώτης συνεδρίασης του Διατλαντικού Οικονομικού Συμβουλίου, που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Παρασκευή στην Ουάσινγκτον, είναι θετικό σημάδι και τώρα πρέπει να εντείνουμε τις προσπάθειές μας για να θυμίσουμε στη Βραζιλία, την Κίνα και την Ινδία τις υποχρεώσεις τους. Ακολουθούμε μια κάπως ηπιότερη γραμμή με την Αφρική.

Για να ανταποκριθούμε στις εξωτερικές προκλήσεις, πρέπει, πρώτον, να ενισχύσουμε τη δική μας ενιαία αγορά, επενδύοντας περισσότερο στην έρευνα και την ανάπτυξη, και, δεύτερον, να διασφαλίσουμε καλύτερο συντονισμό της έρευνας και καινοτομίας ανάμεσα στα κράτη μέλη. Αν και η παγκοσμιοποίηση προσφέρει νέες ευκαιρίες, απαιτεί επίσης εργασίες προσαρμογής, για παράδειγμα σε ό,τι αφορά την εκπαίδευση και την κατάρτιση καθ’ όλο τον επαγγελματικό βίο των ανθρώπων.

Η Ομάδα μου χαιρετίζει τις νέες πρωτοβουλίες στο πλαίσιο της στρατηγικής της Λισαβόνας για την ανάπτυξη και την απασχόληση, και ομοίως την πρωτοβουλία «Small Business Act» που προτάθηκε από την Επιτροπή, δεδομένου ότι οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις εξακολουθούν να είναι εξαιρετικά σημαντική κινητήρια δύναμη σταθερότητας και δημιουργίας θέσεων απασχόλησης στην Ευρώπη.

Κυρίες και κύριοι, εμείς ως πολιτικοί καλούμαστε ολοένα και περισσότερο να αντιμετωπίσουμε την πρόκληση των ενεργειακών προβλημάτων. Μέχρι να αποκτήσει μια κοινή πολιτική για την ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού και την περιβαλλοντική ασφάλεια, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα παραμένει ευάλωτη. Με την τιμή του πετρελαίου να φτάνει σχεδόν τα 100 δολάρια το βαρέλι, αυτή η Ευρώπη στην οποία ζούμε αντιμετωπίζει μια επείγουσα ανάγκη. Έχουμε ανάγκη από μια ευρωπαϊκή ενεργειακή πολιτική, που θα μας εξασφαλίσει ασφάλεια εφοδιασμού και αειφόρο ανάπτυξη σε αυτόν τον τομέα. Πρέπει να διεξαγάγουμε μια ενδελεχή εξέταση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και να διερευνήσουμε την προοπτική εφοδιασμού ενέργειας από την πυρηνική ενέργεια για ειρηνική χρήση.

Όλες οι συζητήσεις για αυτά τα ζητήματα πρέπει να είναι διαφανείς, προκειμένου να αυξηθεί η ενημέρωση των πολιτών και να διασφαλιστεί η υποστήριξή τους σε ό,τι αναλαμβάνουμε. Εντέλει, θέλουμε καθαρότερη, πιο αποδοτική και ασφαλέστερη ενέργεια για την Ευρώπη. Η Ευρώπη πρέπει να αποσαφηνίσει τα συμφέροντά της, όχι μόνο σε ό,τι αφορά το εμπόριο και την παγκόσμια οικονομία, αλλά και σε ό,τι αφορά την κουλτούρα, τη γλώσσα και την παράδοση. Μέσω της προσπάθειας για την εξεύρεση κοινών λύσεων στις προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης, θα μπορέσουμε να προστατεύσουμε τα νόμιμα συμφέροντα των συμπολιτών μας, χωρίς να είμαστε προστατευτικοί.

(Χειροκροτήματα)

  Martin Schulz, εξ ονόματος της Ομάδας PSE. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, ο τίτλος αυτής της συζήτησης εκφράζει το γεγονός ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συζητά με το Συμβούλιο και την Επιτροπή τον ρόλο που η Ευρώπη – τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και τα κράτη μέλη της ΕΕ – σκοπεύει να διαδραματίσει στην αντιμετώπιση των ευκαιριών και των κινδύνων της παγκοσμιοποίησης. Πρέπει συνεπώς να καταστήσουμε σαφές – όπως πράγματι θα κάνει η σημερινή συζήτηση – ότι οι συνέπειες της παγκοσμιοποίησης μπορούν να εκληφθούν με διαφορετικούς τρόπους και να αντιμετωπιστούν με διάφορες ανταγωνιστικές μεθόδους.

Οι διαπραγματεύσεις για το προς έγκριση σημερινό ψήφισμα έχουν δείξει ότι υπάρχουν έντονες διαφορές –σε πολλούς τομείς πρόκειται για χάσμα – ανάμεσα στις ιδέες της δεξιάς πτέρυγας αυτού του Σώματος και σε αυτά που θέλουμε εμείς, η Ομάδα των Σοσιαλιστών. Αυτά που λέμε σε αυτήν την συζήτηση θα καθορίσουν επομένως τις παραμέτρους που εφαρμόζουμε κατά τον προσδιορισμό των ρόλων που πρέπει να διαδραματίσουν τα θεσμικά όργανα, και ειδικά η Επιτροπή. Αφού άκουσα πολύ προσεκτικά εσάς, κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής, και τον κ. Daul, θα έλεγα ότι υπάρχει κάποιο κοινό έδαφος, αλλά υπάρχουν και ορισμένες εμφανείς διαφορές.

Οποιοσδήποτε θέσει υποψηφιότητα για το αξίωμα του Προέδρου της Επιτροπής, τώρα ή στο μέλλον, θα αξιολογείται από την Ομάδα μας βάσει ορισμένων βασικών κριτηρίων, αναφορικά, ιδιαιτέρως, με την αντίληψή του για τον ρόλο της Επιτροπής στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία. Ο συντονισμός της μακροοικονομικής πολιτικής, για να χρησιμοποιήσω τη σχετική ορολογία, ή αυτό που μπορούμε επίσης να αποκαλέσουμε κοινή οικονομική και δημοσιονομική πολιτική, πρέπει να διέπεται από τις αρχές της κοινωνικής πολιτικής. Η οικονομική πρόοδος στην Ευρώπη πρέπει να έχει ως αποτέλεσμα μεγαλύτερη κοινωνική σταθερότητα. Η ΕΕ πρέπει να διασφαλίσει ότι η παγκόσμια οικονομική πρόοδος θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη ισότητα δικαιωμάτων και ευκαιριών στον κόσμο. Και αυτό κοινωνική πολιτική είναι. Η ευημερία των ανθρώπων, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, είναι το κοινό κριτήριο αναφοράς μας.

Η οικονομική πρόοδος αποτελεί προϋπόθεση για την κοινωνική ασφάλεια – όχι το ανάποδο, όπως ακούσαμε να λέγεται σε κάποιες ομιλίες σε αυτό το Σώμα. Η ιδέα ότι η λιγότερη κοινωνική ασφάλεια στην Ευρώπη πρέπει να είναι η πηγή της οικονομικής προόδου είναι σκέτος παραλογισμός. Οποιοσδήποτε πιστεύει ότι η ΕΕ μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να υποσκαφθούν επιτεύγματα στο πεδίο της κοινωνικής πολιτικής πίσω από το πρόσχημα της παγκοσμιοποίησης, κάνει λάθος. Οι απελευθερωμένες αγορές που οδηγούν σε μεγιστοποιημένα κέρδη και χαμηλότερα κοινωνικά κριτήρια είναι ίσως το ιδανικό στη σκέψη της δεξιάς πτέρυγας αυτού του Σώματος. Δεν είναι για εμάς. Αυτό που λέμε είναι ότι το μυστικό της επιτυχίας της Ευρώπης είναι η κοινωνική πρόοδος και η οικονομική πρόοδος, που είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Για εμάς, τίποτα δεν έχει αλλάξει ως προς αυτό.

(Χειροκροτήματα)

Ενδιαφέρουσα ήταν αυτή η παρέμβαση από τον κ. Daul. Για όσους δεν άκουσαν, είπε: «Πρώτα η οικονομία!». Όχι! Η οικονομική ανάπτυξη και η κοινωνική πρόνοια πρέπει να πηγαίνουν χέρι-χέρι – αυτό είναι το κρίσιμο σημείο και αναδεικνύει το λάθος της δεξιόστροφης πολιτικής στην Ευρώπη. Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι: η συντριπτική πλειονότητα των κυβερνήσεων στο Συμβούλιο είναι κεντροδεξιές κυβερνήσεις, ενώ και η Επιτροπή δεν είναι το Ελντοράντο του σοσιαλισμού. Εσείς ο ίδιος, κύριε Barroso, είστε ένας πολιτικός που προέρχεστε από την Κεντροδεξιά, όπως και οι περισσότεροι από τους Επιτρόπους σας. Παρακολουθούμε λοιπόν στενά τις ενέργειες της Επιτροπής, προκειμένου να κρίνουμε τη φερεγγυότητα των δηλώσεών σας.

Φυσικά, χρειαζόμαστε έρευνα, καινοτομία και εκπαίδευση, και φυσικά η εσωτερική αγορά πρέπει να αναπτυχθεί με έναν τρόπο που να προστατεύει το περιβάλλον και να σταθεροποιεί τους πόρους της κοινωνίας. Και με το παραπάνω, μάλιστα! Είναι όμως επίσης αναγκαίο η Επιτροπή να παρουσιάσει τις κατάλληλες προτάσεις οδηγιών. Στη συνέχεια, θα χρειαστούμε τις αντίστοιχες νομοθετικές πρωτοβουλίες για να εδραιώσουμε τη διαδικασία. Υπάρχουν ορισμένα καλά σημεία, και τα υποστηρίζουμε, αλλά υπάρχουν και αρκετά που πρέπει να εξετάσουμε επισταμένως.

Χρειαζόμαστε επίσης αποτελεσματική διοίκηση. Δεν ξέρω κατά πόσο αυτό πρέπει να αποκληθεί καλύτερη διακυβέρνηση της Λισαβόνας, όπως αναφέρεται σε τίτλους εγγράφων της ΕΕ. Δεν ξέρω κατά πόσο ο μέσος πολίτης στον δρόμο καταλαβαίνει τι εννοούμε με αυτό. Και όταν μιλάτε για απλοποίηση της διοίκησης και επιστρατεύετε τον πρώην Πρωθυπουργό της Βαυαρίας να ηγηθεί αυτής της προσπάθειας, αυτό που μπορώ μόνο να πω είναι τρεις φορές «στην υγειά σας» και καλή τύχη!

Αυτό που σίγουρα χρειαζόμαστε – και σε αυτό συμφωνούμε ολόψυχα μαζί σας, κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής – είναι ένα σύνολο κανόνων για να δαμάσουμε αυτόν τον καπιταλισμό της Άγριας Δύσης που κυριαρχεί στις χρηματοοικονομικές αγορές και πράγματι απειλεί ολόκληρες εθνικές οικονομίες. Ας κάνουμε, λοιπόν, την αρχή με αυτούς τους κανόνες στην Ευρώπη. Για να αποσαφηνίσω τι χρειάζεται, επιτρέψτε μου να πω ότι περιμένουμε να τεθούν υπό εποπτεία οι διεθνείς οικονομικοί κεφαλαιοκράτες, οι δραστηριότητές τους να είναι διαφανείς και, φυσικά, να μειωθεί η εξουσία τους. Στην επιδίωξη αυτών των στόχων θα έχετε την υποστήριξή μας. Αυτό είναι ένα από τα κλειδιά για την κοινωνική πρόοδο στην Ευρώπη.

Ολοκληρώνοντας, κύριε Πρόεδρε, – Hans-Gert –, κυρίες και κύριοι, επιτρέψτε μου να πω ότι το ζήτημα που συζητάμε σήμερα, δηλαδή το πώς πρέπει να οργανωθούμε για να αντιμετωπίσουμε την πρόκληση της παγκοσμιοποίησης και τι επιρροή μπορεί να ασκήσει εντέλει η Ευρώπη, και εννοώ τη θεσμική Ευρώπη – εσάς στην Επιτροπή και εμάς στο Κοινοβούλιο –, για την επιδίωξη αυτών των φιλόδοξων στόχων, είναι επίσης το μέτρο με το οποίο θα μας κρίνουν οι ψηφοφόροι. Εάν εξακολουθήσουμε να περιοριζόμαστε σε γενικές συζητήσεις όπου περιγράφουμε ακριβώς αυτό που θέλουμε, οι οποίες όμως δεν συνοδεύονται από συγκεκριμένα νομοθετικά μέτρα εδώ και στα κράτη μέλη, η όλη πρακτική θα είναι άσκοπη. Γι’ αυτό, περιμένουμε ότι αυτά που περιγράφουμε εδώ θα απηχηθούν επίσης στο κοινό ψήφισμά μας και θα μετατραπούν σε σταθερή πολιτική.

(Χειροκροτήματα από την αριστερή πτέρυγα)

  Πρόεδρος. − Κύριε Schulz, το γεγονός ότι σας επετράπη να υπερβείτε κατά πολύ τον χρόνο ομιλίας σας δεν είχε καμία σχέση με το πώς προσφωνήσατε τον Πρόεδρο. Για την ακρίβεια, ο παραπάνω χρόνος που χρησιμοποιήσατε θα αφαιρεθεί εντέλει από τον συνολικό χρόνο της Ομάδας σας.

  Graham Watson, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, μόλις ακούσαμε τη γλώσσα του παρελθόντος.

εξ ονόματος της Ομάδας ALDEDie Rede der Vergangenheit!

Κάποιοι άλλοι γνωρίζουν, συχνά καλύτερα από εμάς, ότι ζούμε ήδη σε μια παγκόσμια κοινωνία. Η Ινδία, η Κίνα και η Βραζιλία έχουν προλάβει το τρένο των ευκαιριών και έχουν ανέβει επάνω, τη στιγμή που η Ευρώπη, στο μεγαλύτερο μέρος της, το φοβάται και προσκρούει πάνω του.

Στη χθεσινή ομιλία του προς εμάς ο Πρόεδρος Sarkozy, μίλησε για «διαφορετικά πιθανά μέλλοντα για την Ευρώπη του αύριο», θέτοντας προς συζήτηση τις πολιτικές μας για τον ανταγωνισμό, την ενέργεια και τη διεύρυνση.

Η έκφραση του κ. Barroso κατά το μεγαλύτερο μέρος αυτής της ομιλίας μας είπε περισσότερα από ό,τι όλα τα λόγια του σήμερα το πρωί. Εάν η Ευρώπη μείνει με σταυρωμένα τα χέρια, επειδή οι εθνικοί ηγέτες –μεταφέροντας τις ανησυχίες των πολιτών – αμφισβητούν την ατζέντα της ΕΕ, θα χάσουμε την ευκαιρία να διαμορφώσουμε την παγκοσμιοποίηση με βάση τα συλλογικά συμφέροντα της Ευρώπης.

Δεν είναι οι πολίτες αυτοί που πρέπει να πείσουμε, αλλά τα κράτη μέλη. Όλες οι έρευνες έχουν δείξει ότι οι περισσότεροι πολίτες μας θεωρούν την Ευρωπαϊκή Ένωση, και όχι την εθνική κυβέρνηση, ως την πλέον κατάλληλη να διαχειριστεί την παγκοσμιοποίηση.

Κοιτάξτε πώς ο σεισμός της παγκοσμιοποίησης κλονίζει το πολιτικό σώμα της Ευρώπης. Κάποιοι από τη Δεξιά υπαναχωρούν μπροστά στις παγκόσμιες προκλήσεις, από τον συντηρητισμό στον εθνικισμό ή από τη χριστιανοδημοκρατία στη χριστιανική απολυταρχία. Το ρήγμα της παγκοσμιοποίησης διατρέχει το ΕΛΚ.

Στα αριστερά, ο Kurt Beck και οι φίλοι του καθυστερούν άκρως αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Ο Franz Müntefering το είδε αυτό και για τον λόγο αυτό αποχώρησε. Και όμως οι οραματιστές βλέπουν την ανάγκη για μεταρρύθμιση και το έγραψαν στη νέα διακήρυξη του ευρωπαϊκού σοσιαλισμού που υιοθετήθηκε στο Οπόρτο.

Η διάσταση στις πολιτικές μας δεν είναι πλέον ανάμεσα στην Αριστερά και τη Δεξιά για την οικονομική πολιτική, αλλά ανάμεσα σε όσους απαντούν στις παγκόσμιες προκλήσεις ανεβάζοντας την κινητή γέφυρα και σε εκείνους που – μαζί με τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες – τάσσονται υπέρ της ανοικτής κοινωνίας.

Κύριε Barroso, έχετε την υποστήριξη της πλειοψηφίας αυτού του Σώματος για την προσέγγιση της Επιτροπής σας στην παγκοσμιοποίηση. Όμως δεν είναι μια πλειοψηφία που βασίζεται σε μία πολιτική οικογένεια. Μάλιστα, μπορεί ακόμα και να διασπάσει και να αναδιαμορφώσει τις πολιτικές οικογένειες της Ευρώπης.

Η παγκοσμιοποίηση ολοένα και περισσότερο θα διαμορφώνει τις πολιτικές μας. Όχι η παγκοσμιοποίηση με τη στενή οικονομική έννοια, που ορίζεται σε αυτήν την ανακοίνωση – παρότι ένα σταθερό ευρώ και αποτελεσματικοί κανόνες ανταγωνισμού και ρύθμιση της αγοράς είναι προς το συμφέρον μας –, αλλά με την ευρύτερη, πιο ολιστική έννοια, εμπερικλείοντας την παγκόσμια αύξηση του πληθυσμού και τη μετανάστευση, την αλλαγή του κλίματος και την ασφάλεια ενεργειακού εφοδιασμού, καθώς και το διεθνώς οργανωμένο έγκλημα που συνδέεται με την τρομοκρατία.

Δεν είναι αυτό η επιβεβαίωση που χρειαζόμαστε για να «ενεργήσουμε σε ευρωπαϊκή κλίμακα», όπως προτρέπει αυτό το κείμενο, για να αξιοποιήσουμε την «κρίσιμη μάζα» και να «δώσουμε στους Ευρωπαίους τη δυνατότητα να διαμορφώσουν την παγκοσμιοποίηση», όπως ζητά η ανακοίνωση της Επιτροπής;

Εάν ναι, κύριε Barroso, πού είναι οι πολιτικές σας; Το χρονοδιάγραμμά σας; Η ολοκληρωμένη προσέγγισή σας; Μας υποσχεθήκατε δράση: αντ’ αυτού, μας προσφέρετε ένα κείμενο πλούσιο σε ρητορείες, αλλά φτωχό σε προτάσεις. Αυτό δεν μπορεί να είναι η τελευταία λέξη στην απάντηση της Ευρώπης απέναντι στην παγκοσμιοποίηση. Αναμένω την επισκόπησή σας για την ενιαία αγορά, για να δω πώς θα οδηγήσετε την ανάπτυξη και την απασχόληση σε δύσκολο έδαφος, και την πολιτική σας για τη νόμιμη μετανάστευση, ελπίζοντας να εμπερικλείει τις ανησυχίες των χωρών προέλευσης.

Οι συνάδελφοί μου κι εγώ αναμένουμε επείγουσα δράση για τη μείωση της χρήσης ενέργειας και την καταπολέμηση του διασυνοριακού εγκλήματος. Πιστεύουμε, επίσης, ότι είναι σημαντικές τόσο η κοινωνική υγεία όσο και η οικονομική ευρωστία. Εφόσον δημιουργούμε μια παγκόσμια αγορά, χρειαζόμαστε ένα νέο παγκόσμιο κοινωνικό συμβόλαιο, που να συμβιβάζει τις ανταγωνιστικές απαιτήσεις της ευελιξίας και της δικαιοσύνης, επειδή, όπως μας δίδαξε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ: «Αν υπάρχει αδικία κάπου, είναι απειλή για την δικαιοσύνη παντού».

Έτσι, η Ένωση πρέπει να συνδυάσει την ατζέντα της Λισαβόνας με την εστίασή της στην ανταγωνιστικότητα, την ατζέντα του Κάρντιφ με την εστίασή της στα κοινωνικά δικαιώματα και την ατζέντα του Γκέτεμποργκ με την εστίασή της στο περιβάλλον.

Ο κόσμος χρειάζεται μια ισχυρή, ενωμένη Ένωση, που θα εξουδετερώσει την αδικία, τις συγκρούσεις και τη φτώχεια όπου υπάρχουν, καθώς είμαστε ένας από τους ελάχιστους παίκτες που μπορούν να αντιμετωπίζουν παγκόσμια ζητήματα και, εάν δεν πάρουμε εμείς το προβάδισμα, δεν θα το κάνει κανείς.

Αυτό σημαίνει τη διακοπή της υποκρισίας των εμπορικών δασμών και τη διαμόρφωση μιας δίκαιης συμφωνίας για τις αναπτυσσόμενες χώρες στην Ντόχα· τη σύναψη συμφωνίας για τις εκπομπές άνθρακα στο Μπαλί, χρησιμοποιώντας τη συλλογική μας επιρροή για να πείσουμε την Αμερική να συνταχθεί μαζί μας· και την οικοδόμηση μιας διεθνούς προσέγγισης για τις χρηματοοικονομικές αγορές, εστιάζοντας στη ρυθμιστική συνεργασία, τη σύγκλιση προτύπων και την ισοδυναμία κανόνων.

Η διευθέτηση αυτών των προκλήσεων με δίκαιο τρόπο χρειάζεται περισσότερη και όχι λιγότερη παγκοσμιοποίηση. Διότι ζούμε σε έναν αλληλοσυνδεόμενο κόσμο, έναν κόσμο που απαιτεί αλληλεγγύη σε παγκόσμιο επίπεδο, όπως απαιτεί και αλληλεγγύη ανάμεσα στους ευρωπαίους πολίτες.

Και πρέπει να προσβλέπουμε, μαζί με τον Βικτόρ Ουγκό, στην ημέρα όπου τα μόνα πεδία μάχης θα είναι οι αγορές ανοικτές για συναλλαγές και το ανθρώπινο πνεύμα ανοικτό για ιδέες.

  Mirosław Mariusz Piotrowski, εξ ονόματος της Ομάδας UEN. – (PL) Κύριε Πρόεδρε, η παγκοσμιοποίηση είναι ένα φαινόμενο που με πολλούς τρόπους είναι μη αναστρέψιμο. Κάθε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ξεχωριστά πρέπει όχι μόνο να το καταλάβει αυτό, αλλά και να ανταποκριθεί σε αυτές τις αλλαγές με έναν πρακτικό τρόπο. Οι δράσεις της ΕΕ δεν μπορούν, ωστόσο, να προσκρούουν στα οικονομικά συμφέροντα των κυρίαρχων κρατών, για παράδειγμα επιβάλλοντας αδικαιολόγητους περιορισμούς στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, κάτι που θα βλάψει σοβαρά τις οικονομίες χωρών όπως η Πολωνία.

Από την άλλη πλευρά, αυτά τα πολιτικά βήματα δεν πρέπει να οδηγήσουν στην απώλεια της εθνικής ταυτότητας. Τη στιγμή που ασιατικές χώρες προσαρμόζονται με επιτυχία στη νέα κατάσταση και οι οικονομίες τους αναπτύσσονται γρήγορα, εμείς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συζητάμε τόσο σοβαρά ζητήματα, όπως τα κάτοπτρα οπισθοπορείας στους γεωργικούς και δασικούς ελκυστήρες, ο ρόλος και η σημασία των τσίρκων στην Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλα παρόμοια θέματα.

Η ΕΕ προσθέτει διαρκώς κανονισμούς, κάνοντας τον αποτελεσματικό ανταγωνισμό ολοένα και πιο δύσκολο, και δεν φαίνεται να βλέπει την πραγματικότητα, που αποδεικνύεται από τις σημερινές ομιλίες των εκπροσώπων των σοσιαλιστών. Ελπίζω ότι η σημερινή συζήτηση θα βοηθήσει να αλλάξει ο τρόπος που σκεφτόμαστε σχετικά με την παγκοσμιοποίηση σε μία ευρωπαϊκή προοπτική.

  Jean Lambert, εξ ονόματος της Ομάδας Verts/ALE. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, νομίζω ότι αυτά που είδαμε στη συγκεκριμένη ανακοίνωση συνιστούν απόλυτη αποτυχία της φαντασίας, δεδομένης της σοβαρότητας της κατάστασης που αντιμετωπίζουμε.

Δεν υπάρχει σε αυτά πραγματικός ορισμός της παγκοσμιοποίησης. Κανονικά σχετίζεται με την οικονομική πλευρά – για αυτό θέλω να μιλήσω.

Το κείμενο αυτό λέει ότι αντιμετωπίζουμε μία τρίτη βιομηχανική επανάσταση. Νομίζω ότι πρέπει να διδαχθούμε ορισμένα πράγματα από τις προηγούμενες βιομηχανικές επαναστάσεις. Εκείνες που δεν έλαβαν πλήρως υπόψη το περιβαλλοντικό κόστος, εκείνες που δεν έλαβαν πλήρως υπόψη το κοινωνικό κόστος. Υπάρχει η υπόθεση ότι το χαμηλό κόστος αγαθών πρόκειται να συνεχιστεί, συχνά σε βάρος των φτωχότερων χωρών του κόσμου· ότι μπορούμε να συναλλασσόμαστε εμπορικά σε χώρες όπου πιέζουμε για ανοικτές αγορές όταν δεν έχουν αποκατασταθεί η κοινωνική υποδομή και ένας υγιής δημόσιος τομέας· ότι πρέπει να προσέχουμε τη σειρήνα της αμοιβαιότητας εάν δεν είναι μεταξύ ίσων. Υπάρχουν επίσης περιπτώσεις όπου υπερεκτιμήσαμε τον ρόλο των αγορών στην υλοποίηση κοινωνικών στόχων, ενώ υπάρχουν ζητήματα γύρω από την οικονομική ενοποίηση, ειδικά όταν αυτή βασίζεται σε μια χρεωμένη οικονομία και σε υποθέσεις παρά στην πραγματικότητα, με αποτέλεσμα να γίνεται πολύ επικίνδυνη για την οικονομική σταθερότητα.

Το νέο περιβάλλον που αντιμετωπίζουμε δεν έχει να κάνει μόνο με την αλλαγή κλίματος. Έχει να κάνει με τη μέγιστη τιμή του πετρελαίου και το τι θα προκαλέσει αυτό στις ευκαιρίες των αναπτυσσόμενων χωρών· έχει να κάνει με την επίτευξη των αναπτυξιακών στόχων της χιλιετίας.

Είναι αλήθεια ότι πρέπει να επανισορροπήσουμε το εμπόριο, την κοινωνική διάσταση και την περιβαλλοντική διάσταση. Ο ΠΟΕ δίνει προτεραιότητα στο εμπόριο έναντι των μεθόδων παραγωγής, έναντι οτιδήποτε άλλου μας δίνει το δικαίωμα να λέμε ότι έχουμε προβλήματα με τον τρόπο που παράγονται τα αγαθά, επειδή αυτό δεν πληροί τις προδιαγραφές μας. Επιλέγουμε να μην συμπεριληφθεί αυτό στους κανόνες μας.

Εάν εξετάζουμε την ανάπτυξη, μιλάμε ακόμα σαν να είναι η ποσότητα αυτό που μετράει, και όχι η ποιότητα, ούτε αυτό που πραγματικά αναπτύσσεται στις κοινωνίες μας. Χαιρετίζω τη σύσκεψη της Επιτροπής σχετικά με αυτό την επόμενη εβδομάδα, όμως αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε να γίνεται εδώ και χρόνια.

Τι θα κάνουμε με τον γεωργικό τομέα μας; Με τους τομείς του τουρισμού μας; Με όλους τους υπόλοιπους ενόψει της αλλαγής του κλίματος; Δεν συμφωνούμε στο ότι δεν χρειάζεται να επανεξετάσουμε τις κατευθυντήριες γραμμές και να τις αναθεωρήσουμε. Πιστεύουμε ότι χρειάζεται.

Εάν μιλάμε για κατάρτιση και εκπαίδευση, η στρατηγική για την αειφόρο ανάπτυξη σήμερα απαιτεί να τις εξετάσουμε στο πλαίσιο της αλλαγής του κλίματος και της περιβαλλοντικής προόδου. Δεν άκουσα καμία πραγματική, σοβαρή σύνδεση με αυτό. Δεν υπάρχει καμία απολύτως ευρωπαϊκή στρατηγική για αυτό.

Εάν μιλάμε για μια οικονομία χαμηλών εκπομπών άνθρακα, πώς θα την κάνουμε πραγματικότητα; Δεν υπάρχει τίποτα σε αυτό το κείμενο που να μας δίνει κάποια σπουδαία αυτοπεποίθηση σε αυτά τα ζητήματα.

Πρέπει, δε, να εξετάσουμε και πάλι την πλευρά της κοινωνικής ένταξης. Το χάσμα στις αμοιβές των δύο φύλων είναι ακόμα εδώ. Εξακολουθούμε να χρειαζόμαστε έναν αξιοπρεπή μισθό, και η ευελιξία με ασφάλεια πρέπει να λάβει υπόψη την οικονομική ασφάλεια των ατόμων.

Πρέπει ακόμα να ενοποιήσουμε τη Λισαβόνα και το Γκέτεμποργκ. Αυτή είναι η πρόκληση. Αυτό το έγγραφο δεν το αποδέχεται αυτό, και δεν είμαι βέβαιος κατά πόσο το κάνει και το Κοινοβούλιο.

  Jiří Maštálka, εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL. – (CS) Κυρίες και κύριοι, καταρχάς, θα ήθελα να εκφράσω την απογοήτευσή μου για την τελική έκδοση του σχεδίου ψηφίσματος. Είμαι απογοητευμένος σε δύο μέτωπα. Πρώτον, είναι κρίμα που για πολύ καιρό ήταν αδύνατον να καταλήξουμε σε συμφωνία και ότι μια πλειοψηφική συμφωνία επετεύχθη μόνο την τελευταία στιγμή και υπό την πίεση του χρόνου, με τίμημα (κατά την άποψή μου) υπερβολικές παραχωρήσεις σε βασικά ζητήματα. Δεύτερον, είμαι απογοητευμένος επειδή το ψήφισμα δεν εκφράζει το ευρωπαϊκό συμφέρον, όπως είναι ο τίτλος του κειμένου – για την ακρίβεια, δεν εκφράζει καν τα συμφέροντα της πλειονότητας των ευρωπαίων πολιτών.

Αυτή η διπλή απογοήτευση πηγάζει από τη δική μου ανάλυση της πρότασης κοινού ψηφίσματος, που σε καμία περίπτωση δεν αναγνωρίζει τις αρνητικές επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης και στην πραγματικότητα δεν προσφέρει στους πολίτες τίποτα περισσότερο από μια προσέγγιση ανοχής της παγκοσμιοποίησης, περίπου όπως θα ανέχονταν, για παράδειγμα, μια πλημμύρα. Κατά την άποψή μου, είναι αδύνατον να αρέσει σε κάποιον είτε η παγκοσμιοποίηση είτε μια πλημμύρα, πόσο μάλλον να τα ανεχτούν. Η κανονική προσέγγιση είναι να προσπαθήσουμε να επηρεάσουμε αυτές τις διαδικασίες, να αποτρέψουμε τον αρνητικό τους αντίκτυπο. Δεν υπάρχει, ωστόσο, τίποτε τέτοιο στο ψήφισμα: δεν προσφέρει καν ένα μοντέλο αειφόρου παγκόσμιας ανάπτυξης.

Στην πρόταση ψηφίσματός της η πολιτική ομάδα μας εστίασε στα ακόλουθα γεγονότα ιδιαιτέρως:

– Στην καταπολέμηση της φτώχειας, καθώς οι στατιστικές δείχνουν ότι σχεδόν 80 εκατομμύρια άνθρωποι στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα μικρότερο του 60% του εθνικού εξισωμένου διάμεσου εισοδήματος·

– Τονίσαμε την ανάγκη για πιο αποτελεσματικά μέσα διασφάλισης των δικαιωμάτων των πολιτών, όπως η πρόσβαση σε ποιοτική και καλά αμειβόμενη απασχόληση, και ελάχιστα κοινωνικά κριτήρια·

– Αναφορικά με τη στρατηγική της Λισαβόνας, τονίσαμε ότι είναι αναγκαία μια νέα ολοκληρωμένη στρατηγική για αειφορία και αλληλεγγύη, προκειμένου να αντικατασταθεί η σημερινή στρατηγική της Λισαβόνας και να παρασχεθεί ένα αποτελεσματικό εργαλείο εφαρμογής.

Χθες ορισμένες πολιτικές ομάδες συμφώνησαν σε ένα κοινό ψήφισμα και αγνόησαν εντελώς την πρόταση της δικής μας Ομάδας. Με αυτή την κίνηση έδειξαν ξεκάθαρα ότι δίνουν μεγαλύτερη σημασία στα οικονομικά ζητήματα παρά στα κοινωνικά δικαιώματα και τη δικαιοσύνη. Για τους προαναφερθέντες λόγους η Ομάδα μας δεν θα στηρίξει το ψήφισμα.

  Godfrey Bloom, εξ ονόματος της Ομάδας IND/DEM. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, χθες απολαύσαμε μια εκπληκτικά ευφυή ομιλία από τον γάλλο Πρόεδρο. Άκουσα με προσήλωση αυτόν τον ευφραδή μικρόσωμο άνδρα. Τάχθηκε ξεκάθαρα υπέρ του ελεύθερου εμπορίου. Αλλά, φυσικά, εάν οι άλλες χώρες ήθελαν προστατευτισμό, το ίδιο ήθελε κι εκείνος. Τάχθηκε ξεκάθαρα υπέρ της δημοκρατίας: οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να εκφράσουν τις απόψεις τους, αλλά μετά, όπως φαίνεται, αυτές αγνοούνται, όπως αγνοήθηκαν οι λαοί της Γαλλίας και της Ολλανδίας. Είναι, όπως το έθεσε, πρώτα Ευρωπαίος, αλλά και πέρα για πέρα Γάλλος, πρώτα Γάλλος, αλλά και πέρα για πέρα Ευρωπαίος. Σύμφωνοι, και με λίγο ουγγαρέζικο γκούλας μέσα.

Χρειαζόμαστε έναν ευρωπαϊκό στρατό, ναυτικό και αεροπορία για να διασφαλίσουμε ότι οι ειρηνικές ευρωπαϊκές αξίες μας θα διαδοθούν πολύ μακριά, διότι δεν πρέπει να ξανακάνουμε ποτέ πόλεμο. Πρέπει να βασιστούμε στους δημοκρατικούς θεσμούς μας, αλλά όχι, όπως φαίνεται, πάρα πολύ. Οι Γάλλοι δεν μπορούν να κάνουν κι άλλο δημοψήφισμα, διότι αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ένα αγγλικό δημοψήφισμα, και φυσικά όλοι γνωρίζουμε ότι οι Βρετανοί θα απέρριπταν το νέο Σύνταγμα –ε, συγγνώμη– τη «Συνθήκη».

Πρέπει, όπως πρότεινε, να εξετάσουμε πιο προσεκτικά τους εαυτούς μας και να διασφαλίσουμε περισσότερη μητρότητα όχι μόνο για τις γυναίκες, αλλά και για τους άντρες· περισσότερη μηλόπιτα, ειδικά για τους φτωχούς, είτε τη θέλουν είτε όχι. Για να αναπαραγάγω μια φράση, μια παλιά αγγλική φράση – και μου αρέσει πολύ να δοκιμάζω τους καλύτερους διερμηνείς του κόσμου – μας «πούλησε παπά»!

  Dimitar Stoyanov (ITS) - (BG) Καταρχάς, θα ήθελα να υπενθυμίσω στην Επιτροπή και το Συμβούλιο ότι η παγκοσμιοποίηση δεν είναι μια διαδικασία που υπάρχει από μόνη της, ότι η Ευρώπη είναι σημαντικός παράγοντας στην παγκόσμια πολιτική και ότι η πολιτική που επιδιώκεται από την Ευρώπη θα καθορίσει την εξέλιξη ή όχι της παγκοσμιοποίησης.

Και ακριβώς αυτό είναι που δεν μπόρεσα να καταλάβω από τη στρατηγική της Επιτροπής. Είναι η Επιτροπή πρόθυμη να επιδιώξει μια πολιτική που θα εξελίξει την παγκοσμιοποίηση ή θα επιβραδύνει αυτήν τη διαδικασία; Επιπλέον, θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας στο γεγονός ότι η ενιαία αγορά, από μόνη της, δεν αποτελεί εγγύηση για την επιτυχία της Ευρώπης στη διαδικασία εξέλιξης της παγκοσμιοποίησης.

Το Συμβούλιο έχει δηλώσει ότι θεωρεί πολύ σημαντική την ανταγωνιστικότητα, αλλά προς το παρόν υπάρχουν νέες οικονομίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι οποίες είναι εύθραυστες και στερούνται ανταγωνιστικότητας, ακόμα και στην εσωτερική αγορά.

Η Επιτροπή, με τη σειρά της, δήλωσε ότι θεωρεί πιο σημαντική την ανάπτυξη της στρατηγικής της Λισαβόνας, προκειμένου να υλοποιήσει τα σχέδιά της από την προοπτική της παγκοσμιοποίησης.

Ειδικά για τη Βουλγαρία, περιμένω ότι η στρατηγική της Λισαβόνας θα αποτύχει, επειδή η χώρα μου, όπως έχουμε δηλώσει επανειλημμένα, δεν ήταν έτοιμη όταν εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επομένως, πώς μπορούμε να προστατεύσουμε τα συμφέροντα των ευρωπαίων πολιτών εάν δεν χρησιμοποιήσουμε κάποιες μορφές προστατευτισμού;

Η ανοικτή κοινωνία, για την οποία κάνει λόγο ο Graham Watson, πολύ απλά προδίδει τις πιο αδύναμες οικονομίες στην ΕΕ. Εάν βάλουμε την παγκόσμια αλληλεγγύη πριν από την αλληλεγγύη εντός της Κοινότητας, τότε γιατί χρειαζόμαστε την Κοινότητα έτσι κι αλλιώς;

Σε αυτό το πλαίσιο, μια μελλοντική ανάπτυξη της παγκοσμιοποίησης με αδύναμες οικονομίες που έχουν μεγάλο έλλειμμα εμπορικού ισοζυγίου και δεν είναι ανταγωνιστικές ούτε καν στην εσωτερική αγορά, θα συνέχιζε να πιέζει αυτές τις οικονομίες στο σημείο της κατάρρευσης, και αυτές οι οικονομίες, που αγωνίζονται να ακολουθήσουν μια πορεία κανονικής ανάπτυξης, θα κατέρρεαν σαν τραπουλόχαρτα.

  Jana Bobošíková (NI). - (CS) (Η αρχή της ομιλίας δεν ακούγεται) ... να καταβληθεί προσπάθεια, ώστε η Ευρώπη να είναι όσο το δυνατόν πιο ισχυρός παίκτης στην παγκόσμια αγορά. Για να επιτευχθεί αυτό, ωστόσο, οι διαπραγματεύσεις για το παγκόσμιο εμπόριο πρέπει να φτάσουν σε ένα τέλος, οι επιδοτήσεις προς τους ευρωπαίους γεωργούς πρέπει να μειωθούν, το ίδιο και οι τελωνειακοί δασμοί των ΗΠΑ. Είναι επίσης απαραίτητο να κινητοποιηθούμε κατά της Κίνας εντός του ΠΟΕ και να κάνουμε συστηματική χρήση μέτρων αντιντάμπινγκ. Εάν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε επιτυχώς την παγκοσμιοποίηση, πρέπει να καταργήσουμε το βάρος της υπερβολικής ρύθμισης που παρεμποδίζει τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Αυτό είχε υποσχεθεί η Επιτροπή Barroso, αλλά «κόλλησε» στην αρχή του δρόμου.

Η Ένωση θα γινόταν επίσης ισχυρότερη εάν εντάσσονταν η Τουρκία και η Ουκρανία, και εάν είχε μια σωστή οικονομική εταιρική σχέση με τη Ρωσία. Η μεταναστευτική πολιτική πάσχει. Αντί να είναι ο τελικός προορισμός για φτωχούς ανθρώπους, η Ευρώπη θα πρέπει να γίνει ο τελικός προορισμός για τα μυαλά που σήμερα αναχωρούν για την Κίνα και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Εάν θέλουμε πραγματικά να αντεπεξέλθουμε στις προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης, το πιο σημαντικό πράγμα είναι να καταστήσουμε την Ένωση ικανή να μιλάει με μία φωνή στη διεθνή σκηνή, ειδάλλως δεν θα λαμβάνεται σοβαρά υπόψη. Ελπίζω οι αρχηγοί των κυβερνήσεων να καταλήξουν στο ίδιο συμπέρασμα τον Δεκέμβριο.

Επιτρέψτε μου να κάνω μερικά τελευταία σχόλια. Ο συνάδελφός μου κ. Schulz μίλησε για έναν καπιταλισμό της Άγριας Δύσης που μαίνεται στις οικονομικές αγορές. Αυτό συνηθιζόταν να λέγεται την εποχή του κυρίαρχου κομμουνισμού, όταν οι κεφαλαιοκράτες χαρακτηρίζονταν «κακοποιοί της Γουόλ Στριτ». Όλοι γνωρίζουμε τι αποτέλεσμα είχε τελικά αυτή η στάση για τις οικονομίες του Ανατολικού μπλοκ.

  Timothy Kirkhope (PPE-DE). - (EN) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους Προέδρους του Συμβουλίου και της Επιτροπής για τις δηλώσεις τους σε αυτό το θεμελιώδες ζήτημα για το μέλλον της Ευρώπης.

Για να επιβιώσει και να ευημερεί, η Ευρώπη πρέπει να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης και να αντεπεξέλθει σε αυτές τις προκλήσεις, και να δει τις ευκαιρίες και όχι μόνο τις απειλές. Η υλοποίηση της ατζέντας της Λισαβόνας είναι ουσιώδης για τη μελλοντική ευημερία της Ευρώπης, και πρέπει να φροντίσουμε επιτέλους να εξασφαλίσουμε μια συμφωνία στις συνομιλίες για το παγκόσμιο εμπόριο. Πρέπει να αναθεωρήσουμε την κοινή γεωργική πολιτική και να εξασφαλίσουμε μια δίκαιη συμφωνία όχι μόνο στους δικούς μας γεωργούς, αλλά και σε εκείνους του αναπτυσσόμενου κόσμου. Πρέπει να πιέσουμε περαιτέρω και γρηγορότερα για την ατζέντα της απορρύθμισης, απελευθερώνοντας τις επιχειρήσεις και τη βιομηχανία, ώστε να ανταγωνιστούν επί ίσοις όροις την Κίνα και την Ινδία, και πρέπει να σημειώσουμε πραγματική πρόοδο στη στήριξη των προσπαθειών της Καγκελαρίου Merkel για τη δημιουργία μιας διατλαντικής κοινής αγοράς.

Χαιρετίζω την πρόσφατη δήλωση του Προέδρου της Επιτροπής για την παγκοσμιοποίηση, στην οποία είπε ότι ο λόγος ύπαρξης της Ευρώπης για τον 21ο αιώνα είναι ξεκάθαρος: να εξοπλιστεί η Ευρώπη για έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο. Και προκειμένου να γίνει αυτό, είπε, πρέπει να επενδύσουμε στους ανθρώπους, στην ανάπτυξη, στην απασχόληση, στην ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού, στην καταπολέμηση της αλλαγής του κλίματος και στην εξασφάλιση μιας δικαιότερης συμφωνίας για τους καταναλωτές. Συνέχισε λέγοντας ότι ο προστατευτισμός δεν μπορεί να κάνει πλουσιότερη την Ευρώπη· ο προστατευτισμός θα εξαθλίωνε τους πολίτες μας, δεν θα τους προστάτευε. Πρόκειται για μια πολύ σημαντική δήλωση, την οποία όλες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πρέπει τώρα να λάβουν σοβαρά υπόψη.

Φυσικά, στις οικονομικές υπηρεσίες και τη λογιστική τα ευρωπαϊκά πρότυπα γίνονται γρήγορα παγκόσμια πρότυπα, και είμαι περήφανος για αυτό. Το μέλλον της Ευρώπης είναι ριζική μεταρρύθμιση του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου, αυξημένη ευελιξία στις αγορές εργασίας και περαιτέρω δράση για απορρύθμιση και μείωση του βάρους από τις επιχειρήσεις.

Φυσικά, πρέπει επίσης να δείξουμε τον δρόμο για την αντιμετώπιση της αλλαγής του κλίματος, και χαιρετίζω την απόφαση του Κοινοβουλίου να συμπεριλάβει τις εκπομπές της αεροπορίας και το σύστημα εμπορίας εκπομπής αερίων, άλλο ένα σημάδι της προθυμίας μας να ηγηθούμε της παγκόσμιας κοινότητας.

Στην καταπολέμηση της φτώχειας πρέπει να διασφαλίσουμε ότι τα προγράμματα της ΕΕ είναι αξιόπιστα, οικονομικά αποδοτικά και στοχευμένα. Πρέπει να αυξήσουμε τις ευκαιρίες εμπορικών συναλλαγών για τον αναπτυσσόμενο κόσμο και να κάνουμε την πραγματική διαφορά στην Αφρική.

Πρέπει να είμαστε περήφανοι για τα επιτεύγματά μας, αλλά υπάρχουν πολλές ευκαιρίες ακόμα που πρέπει να εκμεταλλευτούμε.

  Robert Goebbels (PSE) . – (FR) Κύριε Πρόεδρε, στη διαπραγμάτευση για την πρόταση ψηφίσματος σχετικά με τις προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης, είδα ξεκάθαρα την έκταση του χάσματος ανάμεσα στην αριστερή και τη δεξιά πτέρυγα αυτού του Σώματος. Οι συνάδελφοί μου από τις Ομάδες ΕΛΚ και ALDE επιχείρησαν να επικρίνουν τα εκατομμύρια απλών ανθρώπων που – καθώς βλέπουν τις θέσεις εργασίας να χάνονται εξαιτίας των μετεγκαταστάσεων εταιρειών, των συγχωνεύσεων και των εξαγορών, ή συγκρίνουν τα πενιχρά εισοδήματά τους με τα παχυλά πριμ που μοιράζονται σε ανώτερα στελέχη (οι οποίοι, παρεμπιπτόντως, διακηρύσσουν τα πλεονεκτήματα της συγκράτησης των μισθών) – αμφισβητούν τα οφέλη της παγκοσμιοποίησης.

Κατά την άποψή μου, η παγκοσμιοποίηση είναι αναγκαία διαδικασία, ιδιαιτέρως καθώς παρέχει στις φτωχότερες χώρες πρόσβαση στις διεθνείς αγορές, δίνοντάς τους έτσι τη δυνατότητα να αναβαθμίσουν το βιοτικό επίπεδο των λαών τους. Όμως, ας μην γοητευόμαστε από τις σειρήνες! Η τέλεια αγορά, η μεγάλη αγάπη των φιλελευθέρων, είναι μια ψευδαίσθηση. Ο ανταγωνισμός είναι αναγκαίος, αλλά δεν είναι ποτέ ελεύθερος.

Πάρτε για παράδειγμα την αγορά ενέργειας, όπου το 90% των παγκόσμιων πόρων ελέγχονται από κυρίαρχα κράτη. Ένα καρτέλ κυριαρχεί στην αγορά του πετρελαίου. Ένα άλλο καρτέλ ετοιμάζεται να αρπάξει την αγορά του αερίου. Οι πολιτικές τιμολόγησης δεν είναι διαφανείς και ισχύουν για όχι πάνω από το 40% του παγκόσμιου εμπορίου. Ένα τρίτο της τελικής τιμής πηγαίνει σε μια μεγάλη αλυσίδα μεσαζόντων κερδοσκόπων, των οποίων η οικονομική συμβολή είναι μηδενική. Όταν αυτοί οι κερδοσκόποι και τα «ειδικά μέσα» τους καταβαραθρώνονται, οι κεντρικές τράπεζες διοχετεύουν δισεκατομμύρια στο οικονομικό σύστημα για να αποτρέψουν τη γενική αστάθεια, αλλά το αποτέλεσμα είναι εντέλει να προσυπογράφουν την κερδοσκοπία.

Κάποιοι διευθύνοντες σύμβουλοι μπορεί να καταφέρουν μια προσγείωση στα μαλακά χάρη στα χρυσά αλεξίπτωτά τους, όμως εκατομμύρια καταναλωτές καταλήγουν πνιγμένοι στα χρέη και αναγκάζονται να ξεπουλήσουν τα σπίτια τους. Σε διάστημα έξι μηνών σχεδόν μισό εκατομμύριο Αμερικανοί αναγκάστηκαν να υποβάλουν αίτηση κήρυξης σε πτώχευση. Η ευρωπαϊκή οικονομία, στο μεταξύ, πηγαίνει σημειωτόν. Η Επιτροπή μπορεί να ψαλίδισε τις οικονομικές προβλέψεις της, αλλά, αντί για προτάσεις πολιτικής, περιορίζεται στο να αναμασά γνώριμα μάντρα. Ναι, πράγματι, χρειαζόμαστε περισσότερη ανάπτυξη και τη δημιουργία περισσότερων θέσεων εργασίας, οδηγούμενες από καλύτερο συντονισμό και περισσότερη έρευνα και ανάπτυξη και, ναι, πράγματι πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις νέες κοινωνικές πραγματικότητες.

Όμως, πού είναι οι προϋπολογισμοί για αυτά τα πράγματα; Πού είναι οι πόροι; Ο κ. Barroso δεν θέλει να βελτιώσει τις ολοκληρωμένες κατευθυντήριες γραμμές. Η δεξιά πτέρυγα αρνείται να συζητήσει τον οικονομικό συντονισμό. Ο κ. Sarkozy εκστομίζει πάμπολλες πομπώδεις αερολογίες, αλλά ούτε μία φορά σε μισή ώρα δεν χρησιμοποιεί τη λέξη «κοινωνικός». Παρόλα αυτά, όλες οι σφυγμομετρήσεις επιβεβαιώνουν ότι ο κόσμος θέλει να δει την απόδοση μεγαλύτερης έμφασης στα κοινωνικά ζητήματα: θέλει να νιώσει πιο ασφαλής, θέλει να βελτιωθεί η αγοραστική του δύναμη και θέλει καλύτερες δημόσιες υπηρεσίες.

Οι δήμαρχοι δέκα ευρωπαϊκών πρωτευουσών μόλις υπέγραψαν μια διακήρυξη που υπεραμύνεται της προσβασιμότητας των δημόσιων υπηρεσιών από όλους. Η Επιτροπή τι κάνει όμως; Κρύβεται πίσω από ένα ασήμαντο πρωτόκολλο στη μελλοντική συνθήκη, εξασφαλίζοντας επικουρικότητα μόνο σε ό,τι αφορά τις μη οικονομικές υπηρεσίες – τόσο το καλύτερο, να καταρρεύσουν οι δημόσιες υπηρεσίες που ζητούν οι απλοί Ευρωπαίοι! Η Ομάδα μου δεν θα αποδεχτεί αυτή την υπαναχώρηση της Επιτροπής. Σκοπεύουμε να συνταχθούμε με τους δημάρχους, την Επιτροπή των Περιφερειών, την Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή και τις συνδικαλιστικές ενώσεις σε έναν πολιτικό αγώνα για μια Ευρώπη με ισχυρότερη κοινωνική διάσταση, όπου οι δημόσιες υπηρεσίες θα έχουν προτεραιότητα.

(Χειροκροτήματα)

  Margarita Starkevičiūtė (ALDE). – (LT) Πολλοί πολίτες της ΕΕ ανησυχούν για τις αλλαγές στο περιβάλλον διαβίωσής τους εξαιτίας της παγκοσμιοποίησης, και έχουμε υποχρέωση ως πολιτικοί να δώσουμε μια απάντηση. Πολύ συχνά το Κοινοβούλιο προτρέπει τα κράτη μέλη να προετοιμάσουν μια κοινή στρατηγική, όμως θα ήθελα να επισημάνω ότι πρέπει να ξεκινήσουμε από εμάς τους ίδιους. Η εκπόνηση αυτού του ψηφίσματος περιλάμβανε πολύ σκληρή δουλειά και δεν ήταν εύκολο να συνδυαστούν οι απόψεις όλων των επιτροπών, ώστε να σχηματιστεί μια ενιαία γενικευμένη άποψη. Γι’ αυτό, θα ήθελα να προτείνω να προσπαθήσουμε να συνδυάζουμε τις απόψεις των διαφόρων επιτροπών και των διαφόρων ψηφισμάτων σε μια γενικευμένη άποψη πιο συχνά, ώστε να μπορούμε να δώσουμε στους πολίτες της ΕΕ μια συντονισμένη απάντηση αναφορικά με το τι πρόκειται να κάνουμε τελικά.

Ένα άλλο πολύ σημαντικό ζήτημα είναι ο ρόλος μας ως παγκόσμιου παίκτη. Θα ήθελα να επισημάνω ότι ο ρόλος μας στον κόσμο θα πρέπει να είναι ενεργός. Σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η μεγαλύτερη ένωση, λόγω της διεύρυνσης, λόγω των νέων ευκαιριών. Είμαστε αναγκασμένοι να διαδραματίσουμε τον μεγαλύτερο ρόλο, παρά την προθυμία ή την απροθυμία μας να τον αναλάβουμε. Παρόλα αυτά, η εντύπωση είναι ότι χρονοτριβούμε, σαν να περιμένουμε να εμφανιστεί κάποιος άλλος που θα έχει τη λύση. Η εξωτερική πολιτική μας, μέσω της εξωτερικής διάστασης της στρατηγικής της Λισαβόνας, θα πρέπει να είναι ενεργή.

Μιλώντας για την εσωτερική πολιτική, θα ήθελα να υπογραμμίσω τη σπουδαιότητα της αναθεώρησης των προτεραιοτήτων μας. Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη έρευνα, ο λόγος για τον οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση βραδυπορεί όσον αφορά στην ανάπτυξη της παραγωγικότητας δεν είναι η έλλειψη ηλεκτρονικών υπολογιστών ή εξοπλισμού υψηλής τεχνολογίας. Ο λόγος είναι ότι έχουμε προβλήματα διαχείρισης. Δεν αξιοποιούμε πλήρως την ενιαία αγορά και αδυνατούμε να δημιουργήσουμε ευνοϊκές συνθήκες για την κυκλοφορία των εμπορευμάτων και τη διεύρυνση της οικονομικής αγοράς. Μία ακόμα ερώτηση: είναι σωστό η βασική προτεραιότητα της ΕΕ για το μέλλον να είναι η ανάπτυξη των τεχνολογιών; Υπάρχει πιθανότητα να γίνει βασική προτεραιότητα η παραγωγή τροφίμων, όπως μας προειδοποιούν οι ειδικοί;

Περιληπτικά, θα πρέπει να αναπτύξουμε μια νέα στάση απέναντι στην οικονομική αγορά μας και να δώσουμε προτεραιότητα στη διεύρυνση της εσωτερικής αγοράς. Μιλώντας για κοινωνική πολιτική, η οποία αναφέρθηκε πολλές φορές εδώ, συμφωνώ: ναι, πρέπει να είναι μία από τις βασικές προτεραιότητες στην ατζέντα μας, αλλά πρέπει να είναι και ενεργή. Πρέπει να εγκαταλείψουμε την τάση να στηρίζουμε ορισμένους ανθρώπους· ο ρόλος μας πρέπει να είναι να δημιουργήσουμε ευκαιρίες για εκείνους, ώστε να βγάζουν τα προς το ζην. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να σπρωχτούν στο να γίνουν τρακαδόροι, πρέπει να συμμετέχουν ενεργά στην αγορά. Γι’ αυτό, θα ήταν φρόνιμο να επενδύσουμε στους κοινωνικούς τομείς, οι οποίοι στο μέλλον θα βοηθήσουν να συσσωρευτεί το πνευματικό κεφάλαιο και θα διασφαλίσουν αύξηση στην παραγωγικότητα.

Ολοκληρώνοντας, θα ήθελα να τονίσω τη σημασία της βελτίωσης του συντονισμού μεταξύ των θεσμικών οργάνων της ΕΕ. Αυτό το ψήφισμα και η σημερινή συζήτηση αποτελούν παραδείγματα καλού συντονισμού. Ελπίζω ότι στο μέλλον θα έχουμε την ευκαιρία να συζητάμε αυτά τα ζητήματα όχι μόνο στις νυχτερινές συνεδριάσεις, αλλά και κατά τη διάρκεια της ημέρας.

  Seán Ó Neachtain (UEN). – (GA) Κύριε Πρόεδρε, είναι προς το συμφέρον της ΕΕ να έχει ένα ισχυρό, δίκαιο, διεθνές σύστημα εμπορικών συναλλαγών υπό την αιγίδα του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου. Δεν είναι, λοιπόν, αποδεκτό οι συνομιλίες της Ντόχα να περιστρέφονται αποκλειστικά γύρω από περαιτέρω παραχωρήσεις της ΕΕ αναφορικά με τη γεωργία, η οποία, άλλωστε, αποτελεί μόλις το 5% του παγκόσμιου εμπορίου. Τι γίνεται με το υπόλοιπο 95%; Θα μπορούσε να είναι η υποχώρηση το ζήτημα εδώ;

Κατά τη γνώμη μου, ο Επίτροπος Mandelson παραείναι πρόθυμος να κάνει πίσω σε ό,τι αφορά τη γεωργία της ΕΕ. Επί του παρόντος, τάσσεται υπέρ μίας μείωσης κατά 46% των εισαγωγικών δασμών στον γεωργικό τομέα. Όμως, όπως είπε χθες ο Πρόεδρος Sarkozy εδώ στο Κοινοβούλιο, πρέπει να διατηρήσουμε τις εσωτερικές πηγές τροφίμων μας. Η Αμερική, για παράδειγμα, μέχρι στιγμής δεν έχει κάνει κάποια παραχώρηση στο κομμάτι της γεωργίας. Το προσφάτως δημοσιευθέν νομοσχέδιο των ΗΠΑ για τη γεωργία είναι αρκετό για να αποδειχθεί αυτό.

Πρέπει να προχωρήσουμε στις συνομιλίες για το παγκόσμιο εμπόριο στους τομείς της βιομηχανίας, του εμπορίου και των υπηρεσιών. Ο μέσος δασμός του 4% που ισχύει στην ΕΕ παραμένει στο 4%, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στην Ασία και τη Νότια Αμερική είναι 30%. Από τη στιγμή που άνοιξαν οι αγορές της Ινδίας και της Κίνας στους τομείς του λογισμικού και των τηλεπικοινωνιών, θα υπάρξει μια ευκαιρία να σημειωθεί πρόοδος οδηγούμενη από τον ανταγωνισμό. Επιπλέον, η απλοποίηση θα πρέπει να ισχύσει όχι μόνο στις τελωνειακές διαδικασίες, αλλά και σε μελλοντικά εμπορικά καθεστώτα.

  Pierre Jonckheer (Verts/ALE) . – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Αντιπρόεδρε της Επιτροπής, κατά τη γνώμη μου, κάτι σημαντικό λείπει από το έγγραφο που έχουμε ενώπιόν μας και έλειπε και από την ομιλία του κ. Barroso. Το στοιχείο που λείπει είναι η αποτελεσματική ανάλυση των προτάσεων που γίνονται για τη λειτουργία των διεθνών οικονομικών αγορών, την ύπαρξη των διεθνών φορολογικών παραδείσων, την καταπολέμηση του διεθνούς οικονομικού εγκλήματος, και τη φορολογική μεταχείριση σε διεθνές επίπεδο – για τις ροές κεφαλαίων με τη στενή έννοια.

Πιστεύω ότι η διεθνής συζήτηση χρειάζεται έναν έλεγχο πραγματικότητας εδώ. Ούτε στα κείμενα ούτε στα λόγια του Προέδρου της Επιτροπής βρίσκω κάποιες αμυδρά διεισδυτικές πολιτικές πρωτοβουλίες σε ζητήματα που, σε τελική ανάλυση, είναι εξαιρετικά σοβαρά, και δεν μπορώ να μην κάνω τη σύνδεση μεταξύ της αλλαγής του κλίματος και της επερχόμενης συζήτησης στο Μπαλί, όπου η οικονομική διάσταση θα είναι εξαιρετικά σημαντική, ιδιαιτέρως σε σχέση με το να βοηθηθούν οι πιο ευάλωτες χώρες να υπογράψουν το δεύτερο πρωτόκολλο του Κιότο.

Όλοι γνωρίζουμε ότι αυτό θα απαιτήσει πολύ μεγάλες ποσότητες δημόσιου χρήματος. Από πού θα προέλθει; Παρότι αντιλαμβάνομαι ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να ωθήσουμε αυτά τα ζητήματα στην κορυφή των παγκόσμιων πολιτικών προγραμμάτων, πιστεύω ότι εάν αποτύχουμε ή αρνηθούμε να το κάνουμε αυτό, θα επιφέρουμε πλήγμα στις δικές μας διεθνείς πολιτικές.

Το δεύτερο σχόλιό μου αφορά στην παγκόσμια μάχη για πρότυπα, ιδίως περιβαλλοντικά και κοινωνικά πρότυπα, και κυρίως, δε, περιβαλλοντικά πρότυπα.

Το κείμενο της Επιτροπής είναι πολύ γενικό, όπως λέει ο κ. Watson, την άποψη του οποίου συμμερίζομαι. Μας λέτε στη σελίδα 6: «Μια νέα διεθνής προσέγγιση, που εστιάζει στη ρυθμιστική συνεργασία, τη σύγκλιση προτύπων και την ισοδυναμία κανόνων, προκύπτει ως αποτέλεσμα των τομεακών διμερών συζητήσεων με τρίτες χώρες.» Λοιπόν, κύριε Αντιπρόεδρε, θα ήθελα να μάθω ακριβώς τι συνεπάγεται αυτό για τη διαφύλαξη των ευρωπαϊκών περιβαλλοντικών προτύπων. Τι σημαίνει όσον αφορά στην ανάπτυξη αυτών των προτύπων και ποιες είναι οι πρακτικές συνέπειές του όσον αφορά στην προώθησή τους διεθνώς, όπως οραματίζεται ο κ. Barroso;

Οι ανησυχίες μου μόνο επιτείνονται όταν διαβάζω στις εφημερίδες ανταποκρίσεις για τις διαπραγματεύσεις που διεξάγονται αυτήν τη στιγμή μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Νότιας Κορέας, που λένε ότι σε ό,τι αφορά την υπεράσπιση προτύπων –ή τουλάχιστον των κοινωνικών προτύπων– η στάση μας είναι πιο άτολμη από αυτήν των ΗΠΑ.

Μας οφείλετε λεπτομερείς απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα.

  Sahra Wagenknecht (GUE/NGL). - (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η παγκοσμιοποίηση δεν είναι μια φυσική διαδικασία, παρότι ορισμένοι ίσως να θέλουν να την παρουσιάζουν έτσι. Η παγκοσμιοποίηση είναι η ίδια το αποτέλεσμα μιας πολιτικής. Είναι μια πολιτική δημιουργία, που γεννήθηκε από κάθε μέτρο που λήφθηκε για την απορρύθμιση και την απελευθέρωση της διεθνούς κίνησης κεφαλαίων. H πολιτική δημιουργία της συνεχίζεται κάθε φορά που μια αναπτυσσόμενη χώρα εκβιάζεται να ανοίξει την κεφαλαιαγορά της και να επιτρέψει ξένες εξαγορές. Είναι μια δημιουργία των βιομηχανοποιημένων χωρών και ασφαλώς και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αυτό που σημαίνει στην πραγματικότητα ο όρος «παγκοσμιοποίηση» δεν είναι τόσο η διεθνοποίηση της οικονομίας όσο η ισχύς των κεφαλαιούχων, τραπεζών και κοινοπραξιών, που πλέον είναι πέραν της δικαιοδοσίας των εθνικών νομοθετών, τοποθετώντας τα χρήματά τους όπου αποφέρουν τις υψηλότερες αποδόσεις, ανεξαρτήτως των κοινωνικών συνεπειών. Αυτή η ισχύς, φυσικά, τους δίνει επίσης τη δυνατότητα να φέρνουν αντιμέτωπες μεταξύ τους διάφορες χώρες ως πιθανές επιχειρηματικές τοποθεσίες και άρα τις υποχρεώνει να δημιουργούν συνθήκες που ευνοούν ολοένα και περισσότερο τη μεγιστοποίηση των κερδών.

Αυτή ακριβώς είναι η κρυμμένη ατζέντα που παραμονεύει κάτω από τον στόχο της ανταγωνιστικότητας, δηλαδή η προσπάθεια να περικοπεί η εταιρική φορολογία, να καταστραφούν τα συστήματα προνοίας και να προκληθεί στυγνός καταποντισμός των μισθών – με άλλα λόγια, η αναζήτηση του αυξανόμενα αχαλίνωτου καπιταλισμού. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι είναι όλοι χαμένοι στο παιχνίδι της παγκοσμιοποίησης· δημιουργεί επίσης μερικούς πάμπλουτους νικητές. Μεταξύ αυτών είναι οι ευρωπαϊκές κοινοπραξίες, που έχουν εξελιχθεί σε παγκόσμιους παίκτες στην πορεία αυτής της διαδικασίας παγκοσμιοποίησης, και των οποίων οι τάσεις κέρδους τα τελευταία χρόνια δεν θα μπορούσαν να είναι καλύτερες. Η μεγάλη πλειονότητα, όμως, δεν ωφελούνται από αυτήν την εξέλιξη. Αντιθέτως, ο νόμος της ζούγκλας που κυριαρχεί στον άκρατο καπιταλισμό δίνει τη δυνατότητα στους «έχοντες» να καταδυναστεύουν και να εκμεταλλεύονται τους «μη έχοντες».

Το υπό συζήτηση ψήφισμα συγκαλύπτει αυτή την κατάσταση πραγμάτων, και η Ομάδα μας δεν θα το στηρίξει. Αντιθέτως, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για μια διαφορετική οικονομική τάξη στην Ευρώπη, για μια οικονομική τάξη όπου οι άνθρωποι δεν θα είναι απλώς παράγοντες κόστους και οι χώρες θα είναι κάτι περισσότερο από απλώς επιχειρηματικές τοποθεσίες.

  Witold Tomczak (IND/DEM). - (PL) Κύριε Πρόεδρε, πρέπει να κάνουμε έναν διαχωρισμό ανάμεσα σε δύο πραγματικότητες: στο φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης και στο πρόγραμμα του παγκοσμισμού.

Η παγκοσμιοποίηση απορρέει από την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών σε τομείς όπως οι μεταφορές, οι επικοινωνίες και η συλλογή και επεξεργασία δεδομένων. Η παγκοσμιοποίηση δημιουργεί νέες ευκαιρίες, αλλά δημιουργεί και νέες απειλές. Εξαρτάται από εμάς το πώς την αξιοποιούμε.

Ο παγκοσμισμός, από την άλλη, είναι ένα πρόγραμμα με στόχο τη δημιουργία μιας υπερεθνικής παγκόσμιας δύναμης. Έρχεται σε αντίθεση με την ελευθερία των λαών και των χωρών και στόχος του είναι να προαγάγει λιγοστούς από εκείνους που έχουν το μεγαλύτερο κεφάλαιο και παγκόσμια υποδομή, με έναν τρόπο που να τους επιτρέπει να υπηρετήσουν τα δικά τους ιδιοτελή συμφέροντα, στο πλαίσιο μιας παγκόσμιας χώρας, και δεν λειτουργεί προς όφελος των λαών και των χωρών. Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα πρόγραμμα ολοκληρωτισμού. Είναι αντίθετο σε ειρηνικά ιδεώδη και προκαλεί απειλές πολέμου.

Η Ευρώπη αντιμετωπίζει τον πειρασμό να υπονομεύσει τα δικαιώματα των χωρών της, προκειμένου να ενισχύσει τον ρόλο που διαδραματίζουν οι κοσμοπολίτικες ελίτ της στη διακυβέρνηση του κόσμου. Εάν ενδώσει σε αυτόν τον πειρασμό, θα είναι σαν να διαγράφει αιώνες αρχαίας κληρονομιάς των ευρωπαϊκών χωρών, που βασίζεται στον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ανθρώπινων κοινωνιών.

Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης η επιτυχία της Ευρώπης θα ήταν ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των δικαιωμάτων οικογενειών και εθνών, μέσω της ανάπτυξης των θεσμών που εγγυώνται σεβασμό των επιτευγμάτων τους. Η επιτυχία της Ευρώπης θα είναι να δείξει στους άλλους λαούς και χώρες του κόσμου πώς να δημιουργηθεί μια κατάσταση ελευθερίας και αξιοπρέπειας για τον πολίτη. Θα ήταν καταστροφικό για την Ευρώπη να ακολουθήσει τον δρόμο του ολοκληρωτικού προγράμματος του παγκοσμισμού.

  Jean-Claude Martinez (ITS) . – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι: η παγκοσμιοποίηση, η διεθνοποίηση ή η «πλανητοποίηση», όπως θα έλεγε ο Jesuit Teilhard de Chardin, προφανώς ήρθε για να μείνει, και αυτό που βλέπουμε τώρα είναι ένα δεύτερο κύμα παγκοσμιοποίησης, πιο περιεκτικό από εκείνο της δεκαετίας του 1990, καθώς αγκαλιάζει τα οικονομικά, την οικονομία, τη γλώσσα, τη μετακίνηση πληθυσμών και την ιδεολογία, με ένα και μοναδικό κυρίαρχο μοντέλο: την αγορά.

Οι αρνητικές επιπτώσεις αυτής της παγκοσμιοποίησης είναι εξίσου προφανείς: στο νότιο ημισφαίριο όπου υπάρχει υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων, στην Ινδία και την Κίνα όπου οι άνθρωποι, η γη, τα δάση, οι θάλασσες και τα ποτάμια αλλοιώνονται και τα ανθρώπινα δικαιώματα διακυβεύονται. Εδώ στον Βορρά βλέπουμε τον αντίκτυπο σε μετεγκαταστάσεις εταιρειών, στις απώλειες θέσεων εργασίας και στην οικονομική αποσταθεροποίηση των κοινωνικών συστημάτων μας, καθώς και στον κίνδυνο – όσο γερνάει ο πληθυσμός μας και αντιμετωπίζουμε το κόστος φροντίδας των ηλικιωμένων – η Ευρώπη να μετατραπεί σε μια γηριατρική Ρουάντα, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την απαξίωση της ανθρώπινης ζωής και την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Αντιμετωπίζοντας αυτήν την πραγματικότητα, ατενίζοντας το προφανές, ποια είναι η απάντησή μας; Φαίνεται να είναι ένα συνονθύλευμα από μαγικά λόγια, μινιμαλισμό και ασυναρτησίες. Ακούμε τις μαγικές λέξεις, για παράδειγμα, στις τρέχουσες συζητήσεις και τα ψηφίσματά μας. Τα πολιτικά «ξόρκια» μας συνίστανται σε αναφορές στη στρατηγική της Λισαβόνας και μια πιο ανταγωνιστική οικονομία. Θυμίζουν τον Χρουστσόφ στα Ηνωμένα Έθνη τη δεκαετία του 1960, που προσπαθούσε να προφτάσει το καπιταλιστικό σύστημα. Είναι η απάντηση του Χάρι Πότερ στην παγκοσμιοποίηση.

Μετά υπάρχει ο μινιμαλισμός. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Ταμείο για την Παγκοσμιοποίηση: ένας μικρός σάκος με οικονομικά γλυκάκια! Μην μπορώντας να ελέγξουμε αυτό που συμβαίνει, κοιτάμε προς τον ουρανό και δοκιμάζουμε τις παλιές ασυναρτησίες. Στο όνομα του Πατρός, Adam Smith, του Υιού, David Ricardo, και του Αγίου Πνεύματος της Αγοράς, μπροστά στον μεγάλο παγκόσμιο βωμό της ιδεολογίας του ελεύθερου εμπορίου, κάνουμε τη θυσία της μείωσης και κατόπιν της κατάργησης των τελωνειακών δασμών.

Οι απόλυτες ασυναρτησίες! Και όμως η μεγαλύτερη ανακάλυψη της Ευρώπης, το προϊόν της μεγαλοφυΐας της πριν από 2.500 χρόνια ήταν η λογική σκέψη: η λογική! Αυτό που μας λέει σήμερα η λογική είναι ότι το ελεύθερο εμπόριο είναι απαραίτητο, αλλά είναι εξίσου αναγκαίο να προστατεύσουμε την κοινωνική και πολιτιστική κληρονομιά μας. Έτσι, πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να συμβιβάσουμε το ελεύθερο εμπόριο με την ανθρώπινη ασφάλεια.

Μάλιστα, έχουμε τη δυνατότητα να το κάνουμε αυτό, χάρη σε μια νέα μορφή τελωνειακής τεχνολογίας. Εννοώ την τεχνολογία των εκπεστέων τελωνειακών δασμών: σύμφωνα με αυτό το σύστημα, οι τελωνειακοί δασμοί είναι φυσικά πληρωτέοι από τους εξαγωγείς, αλλά οι πληρωμές τους δίνουν στους ίδιους εξαγωγείς μια ισόποση τελωνειακή πίστωση, εκπεστέα από το κόστος των αγορών στη χώρα εισαγωγής. Αυτή η νέα γενιά μεταβλητών, επιστρεφόμενων, διαπραγματεύσιμων τελωνειακών δασμών, που υπόκεινται σε επιστροφές, θα μας δώσει τη δυνατότητα να λύσουμε όλα τα γνώριμα προβλήματα των οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών ανισορροπιών στο διεθνές εμπόριο μεταξύ Βορρά και Νότου.

  Jim Allister (NI). - Κύριε Πρόεδρε, για έναν αυξανόμενο αριθμό κατοίκων των εκλογικών μας περιφερειών η παγκοσμιοποίηση σημαίνει ερήμωση, καθώς το ένα μετά το άλλο τα εργοστάσια κλείνουν και μετακομίζουν προς τα ανατολικά.

Μόλις πριν από δύο εβδομάδες στην εκλογική μου περιφέρεια, το Limavady, η Seagate Technology ανακοίνωσε ότι κλείνει, με αποτέλεσμα να χαθούν 960 θέσεις εργασίας, αφήνοντας αυτήν τη μικρή πόλη να παραπαίει. Δεν είναι μόνο το δέλεαρ της φθηνής εργασίας, αλλά και το βαρύτατο φορτίο της ρύθμισης στην ευρωπαϊκή βιομηχανία, που αφανίζει τη βιομηχανία μας.

Ο Πρόεδρος Sarkozy είχε δίκιο όταν μας είπε χτες ότι η ΕΕ έχει το δικαίωμα να προστατεύσει τον εαυτό της από τέτοιους ολέθρους· μακάρι να το έκανε. Δύο άμεσα μέτρα θα βοηθούσαν: μείωση του ορίου για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση. Χίλιες απολεσθείσες θέσεις εργασίας στο Παρίσι είναι άσχημο, αλλά σε μια μικρή πόλη όπως το Limavady είναι καταστροφικό. Έτσι, το όριο θα έπρεπε να είναι χαμηλότερο για μικρότερες οικονομίες. Δεύτερον, η ΕΕ πρέπει να χαλαρώσει τις απαγορεύσεις κρατικών ενισχύσεων, ώστε πράγματα όπως η μέτρια βιομηχανική ύφεση να μπορούν να βοηθήσουν να διατηρηθεί ακέραιη η βιομηχανία μας. Καλώ την Επιτροπή να απαντήσει θετικά σε αυτά τα δύο συγκεκριμένα σημεία.

  Werner Langen (PPE-DE). - (DE) Κύριε Πρόεδρε, όποιος ακούσει τις ομιλίες εδώ, ειδικά εκείνες της κ. Wagenknecht και του κ. Schulz, μπορεί να πει ότι μιλούν για μια εποχή η οποία, χαίρομαι που το λέω, έχει περάσει προ πολλού. Ήταν λόγια βγαλμένα από την αποθήκη με τα αζήτητα των σοσιαλιστών και δεν μας πηγαίνουν καθόλου μπροστά σε ζητήματα παγκοσμιοποίησης.

Όλοι στην Αίθουσα γνωρίζουμε ότι η οικονομική ελευθερία, η αυξημένη ευημερία και το κοινωνικό μοντέλο είναι αμοιβαία συμβατά. Η Ευρώπη είναι το καλύτερο παράδειγμα για αυτό. Ακριβώς όπως εισαγάγαμε το ευρώ ως ένα πρόγραμμα εσωτερικής φυσικής κατάστασης για την ενιαία αγορά, τώρα έχουμε τη στρατηγική της Λισαβόνας, με όλες τις επιφυλάξεις και τα προβλήματα που μπορεί να τη συνοδεύουν, σαν έναν πρόγραμμα φυσικής κατάστασης για να μας βάλει σε φόρμα για τον παγκόσμιο ανταγωνισμό. Δεν έχουμε κανέναν απολύτως λόγο να κρυφτούμε από την παγκοσμιοποίηση. Ο τρόπος με τον οποίο συζητείται εδώ είναι εντελώς εξωπραγματικός.

Η παγκοσμιοποίηση είναι ο κινητήριος μοχλός της δημοκρατίας και της ευημερίας για τις υπανάπτυκτες χώρες. Είναι ασφαλώς αναληθές το ότι έχει μόνο μια αρνητική πλευρά, όπως υπαινίχθηκαν τα παραδείγματα που αναφέρθηκαν στις τελευταίες ομιλίες. Στην πραγματικότητα, όλες οι χώρες ωφελούνται από την παγκοσμιοποίηση: οι αναπτυσσόμενες χώρες, οι πρόσφατα βιομηχανοποιημένες χώρες, ακόμα και εκείνες οι αναπτυσσόμενες χώρες με υπερβολικά παράλογο κυβερνητικό μηχανισμό, που οι φορολογούμενοι δεν μπορούν πλέον να αντέξουν. Δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω το ρολόι, και η Ευρώπη αποτελεί πρότυπο για τον υπόλοιπο κόσμο. Απορώ γιατί το αποσιωπούμε αυτό. Γιατί μιλάμε μόνο για τα άσχημα πράγματα;

Φυσικά, μπορούμε να μιλήσουμε για πρακτικές της Άγριας Δύσης στις οικονομικές αγορές. Ναι, χρειαζόμαστε όντως διεθνή συντονισμό. Χρειαζόμαστε διεθνείς περιορισμούς και εποπτεία. Όμως, ποιος, εκτός από τον κ. Goebbels, ανέφερε το γεγονός ότι υπάρχουν επίσης συστηματικές δυσλειτουργίες, τις οποίες δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να κάμψουμε; Στην Ιαπωνία αποτελεί κανόνα ο γενικός διευθυντής της εταιρείας να μην κερδίζει παραπάνω από το εικοσαπλάσιο του μισθού ενός μέσου υπαλλήλου του. Τι δικαιολογία υπάρχει ώστε να επιτρέπεται στους διευθυντές σε Ευρώπη και Ηνωμένες Πολιτείες να κερδίζουν χίλιες φορές περισσότερα από τους υπαλλήλους των εταιρειών τους; Μπορούμε να μιλάμε για αυτά τα πράγματα, αλλά σίγουρα δεν μπορούμε να δαιμονοποιούμε την παγκοσμιοποίηση γενικώς, καθώς η παγκοσμιοποίηση ανοίγει νέες ευκαιρίες, συνδυάζοντας την ελευθερία με την ευημερία.

  Anne Van Lancker (PSE). - (NL) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύοντα του Συμβουλίου, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, είναι καλό να βλέπουμε την Επιτροπή να αναγνωρίζει την εξωτερική διάσταση ως ένα νέο στοιχείο στη στρατηγική της Λισαβόνας, αλλά πάνω απ’ όλα δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η παγκοσμιοποίηση έχει επιπτώσεις και στη δική μας εσωτερική ευρωπαϊκή πολιτική.

Η στρατηγική της Λισαβόνας ήταν καλή για οικονομική ανάπτυξη και απασχόληση, πράγματι, όμως αληθεύει επίσης ότι δεν έχουν ωφεληθεί όλοι από το αποτέλεσμα. Στην Ευρώπη η παγκοσμιοποίηση διεύρυνε σημαντικά το χάσμα ανάμεσα σε όσους έχουν δεξιότητες και σε όσους δεν έχουν.

Συνεπώς, χαίρομαι που η Επιτροπή και το Συμβούλιο των υπουργών Απασχόλησης θα δώσουν μεγαλύτερη προσοχή στο μέλλον στην κοινωνική διάσταση, καθώς υπάρχουν ακόμα πολλοί άνθρωποι – με λιγοστές δεξιότητες, άτομα με αναπηρία, μεγαλύτεροι σε ηλικία εργαζόμενοι, μετανάστες – που δεν έχουν πρόσβαση σε αξιοπρεπή κατάρτιση και καλές προοπτικές απασχόλησης. Έξι εκατομμύρια νέοι εγκαταλείπουν το σχολείο χωρίς προσόντα, 72 εκατομμύρια ζουν στη φτώχεια στο περιθώριο της κοινωνίας, ενώ η Ευρώπη έχει και 14 εκατομμύρια φτωχούς εργαζομένους.

Η οικονομική ευημερία πρέπει να ωφελεί τους πάντες, κυρίες και κύριοι. Έτσι, θα ήθελα να υπογραμμίσω τρία πρόσθετα σημεία.

Πρώτον: είναι σαφές ότι η νέα γενιά μέσων πολιτικής για τη Λισαβόνα πρέπει να εστιάσει πολύ περισσότερο στην κοινωνική ένταξη, τις ίσες ευκαιρίες, τη μείωση της φτώχειας και την κατάλληλη κοινωνική προστασία. Η κοινωνική διάσταση πρέπει να κυριαρχήσει ξανά στις ολοκληρωμένες κατευθυντήριες γραμμές.

Δεύτερον: πρέπει να υπάρξει μεγαλύτερη έμφαση στην εκπλήρωση από τα κράτη μέλη των δεσμεύσεων που αναλαμβάνουν σχετικά με την απασχόληση και την κατάρτιση. Οικονομική ανάπτυξη δεν σημαίνει αυτόματα ποιοτικές θέσεις εργασίας – για αυτό θα πρέπει να υπάρχει σαφής δέσμευση από την πλευρά των κρατών μελών.

Τρίτον: πρέπει να γίνουν πολλά ακόμα στο κομμάτι της συνεργασίας. Μια καλή στρατηγική για ανάπτυξη, απασχόληση και κοινωνική ένταξη απαιτεί επίσης τη συνδρομή των εθνικών κοινοβουλίων, των τοπικών και περιφερειακών αρχών, των κοινωνικών εταίρων και της κοινωνίας των πολιτών.

Συνεπώς, η Ομάδα μου δεν πιστεύει ότι η επόμενη γενιά εργαλείων για τη στρατηγική της Λισαβόνας μπορεί να είναι απλώς «τίποτα το ιδιαίτερο». Ο Αντιπρόεδρος της Επιτροπής πρέπει να αντιληφθεί ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι για να κάνουμε κρίσιμες τροποποιήσεις στο πακέτο της Λισαβόνας.

  Bernard Lehideux (ALDE) . – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, αυτή η επαναλαμβανόμενη συζήτηση για τα υπέρ και τα κατά της παγκοσμιοποίησης έχει τόσο νόημα όσο το να συζητάμε για τα υπέρ και τα κατά του χειμώνα την ημέρα των Χριστουγέννων.

Το μόνο πραγματικό ζήτημα για εμάς είναι πώς η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να επιχειρήσει να μετατρέψει ένα αναπότρεπτο φαινόμενο προς όφελος των πολιτών της. Αυτό που περιμένουν οι πολίτες της Ευρώπης είναι ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις προς ενίσχυση της απασχόλησης και να τους στηρίζουν σε μια εποχή αλλαγών.

Μετά τη στρατηγική της Λισαβόνας ακολούθησε το διάστημα «Περιμένοντας τον Γκοντό». Πολλά ακούμε να λέγονται για αυτήν, είμαστε άκρως ανυπόμονοι να υλοποιηθεί αυτή, αλλά εντέλει δεν τη συναντάμε ποτέ. Αυτοί που κρατούν το κλειδί για την επιτυχία της στρατηγικής της Λισαβόνας, δηλαδή τα κράτη μέλη, πρέπει να βρουν τους πόρους για να επιτύχουν τους στόχους που έχουν θέσει. Περιμένουμε να προτείνουν πρωτοβουλίες, καθώς και μια πλήρη και αντικειμενική εκτίμηση των αποτελεσμάτων τους.

Δεν είναι πρόθεσή μου να δώσω μια εντελώς ζοφερή εικόνα. Υπάρχουν ορισμένα ενθαρρυντικά σημάδια, όπως το Ταμείο Προσαρμογής, το οποίο λειτουργεί μολονότι η αποτελεσματικότητά του δεν έχει κριθεί ακόμα. Είναι επίσης σημαντικό το ότι για πρώτη φορά στην Ευρώπη οι κοινωνικοί εταίροι έχουν συμφωνήσει στην ανάλυση των προκλήσεων που πρέπει να αντιμετωπιστούν στις αγορές εργασίας. Συμφώνησαν επίσης να ζητήσουν από τα κράτη μέλη να εφαρμόσουν πολιτικές ευελιξίας με ασφάλεια, συνδυάζοντας τα δίδυμα στοιχεία της ευελιξίας και της ασφάλειας τόσο για τους εργαζομένους όσο και για τους εργοδότες.

Θα ολοκληρώσω, κύριε Barroso, προτρέποντάς σας να μην θυσιάσετε την κοινωνική διάσταση της στρατηγικής της Λισαβόνας επειδή νομίζετε ότι μας κάνει λιγότερο ανταγωνιστικούς. Οι απλοί άνθρωποι περιμένουν από την Ευρώπη να λαμβάνει υπόψη τις ανησυχίες τους, και οι εταιρείες περιμένουν από την Ευρώπη να εφαρμόσει μια πολιτική που θα αντιμετωπίσει το εκτεταμένο κοινωνικό ντάμπινγκ.

  Wojciech Roszkowski (UEN). - (PL) Κύριε Πρόεδρε, το κείμενο της Επιτροπής περιέχει πολλά λόγια για τη θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην εξέλιξη της παγκοσμιοποίησης, ωστόσο δίνει συγκεκριμένες απαντήσεις στις ερωτήσεις που θέτουμε στους εαυτούς μας; Πολύ αμφιβάλλω.

Το κείμενο δίνει την εντύπωση ότι οι καλοί κανονισμοί της ΕΕ θα εξασφαλίσουν ανάπτυξη για την ΕΕ και ευημερία για τους πολίτες της. Ωστόσο, η ανάπτυξη και η ευημερία εξαρτώνται από τις προσπάθειες των πολιτών, οι οποίοι πρέπει να είναι πιο αποδοτικοί και παραγωγικοί από πριν, καθώς και πιο αποδοτικοί και παραγωγικοί από πολίτες σε άλλες χώρες.

Η καλή ρύθμιση δεν είναι αρκετή για να εξασφαλίσει τη μελλοντική οικονομική ανάπτυξη της Ευρωπαϊκή Ένωσης. Δεν είναι αρκετό να εξισώνονται τα οικονομικά επίπεδα ανάμεσα στα παλιά κράτη μέλη και τα νέα κράτη μέλη, που αναπτύσσονται με μεγαλύτερο ρυθμό από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Η επίδραση της οικονομικής μετανάστευσης από χώρες με χαμηλό εργατικό κόστος σε χώρες με υψηλό εργατικό κόστος δεν είναι αρκετή.

Η μελλοντική οικονομική ανάπτυξη στην ΕΕ θα εξαρτηθεί από την ανταγωνιστικότητά της, αλλά, αντ’ αυτού, το κείμενο της Επιτροπής μιλά πολύ για την προστασία των κοινωνικών οφελών. Καλά όλα αυτά, όμως αυτά δεν αποτελούν αιτίες ανάπτυξης, αλλά το αποτέλεσμά της. Ενώ προστατεύουμε αυτά τα κοινωνικά οφέλη, ας μην ξεχνάμε ότι η ανάπτυξη έρχεται από την καινοτομία, τη βελτιωμένη οργανωτική αποτελεσματικότητα, τη μεγαλύτερη παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα.

  Jill Evans (Verts/ALE). - (EN) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να ευχαριστήσω την Επιτροπή και το Συμβούλιο για τις δηλώσεις τους. Συμφωνώ ότι υπάρχει η προοπτική να αναλάβει έναν πολύ θετικό ρόλο η ΕΕ. Ωστόσο, μέχρι σήμερα η οικονομική παγκοσμιοποίηση έχει οδηγήσει σε επιτάχυνση της υποβάθμισης του περιβάλλοντος, σε άσχημες συνθήκες για τους εργαζομένους και σε αυξανόμενες κοινωνικές ανισορροπίες.

Σε τοπικό επίπεδο έχει φτάσει να σημαίνει εργασιακή ανασφάλεια και, ακόμα χειρότερα, την απώλεια θέσεων εργασίας στη βιομηχανία και τις υπηρεσίες, κάτι που είδα ιδίοις όμμασι στη δική μου κοινότητα στην Ουαλία, όπου διαμένω, νωρίτερα φέτος, με το κλείσιμο του εργοστασίου Burberry, που σήμανε την απώλεια εκατοντάδων θέσεων εργασίας σε μια πολύ φτωχή περιοχή, μια περιοχή σύγκλισης.

Είναι ευκολότερο για τις εταιρείες να μετακινηθούν, αναζητώντας τη φθηνότερη εργασία, χωρίς να ανησυχούν για τις συνέπειες των πράξεών τους, παρά τις οικειοθελείς συμφωνίες εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, που, όπως αυτή της Burberry, δείχνουν θαυμάσιες στη θεωρία, αλλά σημαίνουν πολύ λίγα στην πράξη.

Οι συνέπειες είναι ολέθριες για τις τοπικές κοινότητες και αυτές οι τοπικές κοινότητες, όπως έχουμε ήδη ακούσει, αποτελούν τα κλειδιά για απασχόληση και ανάπτυξη, ακριβώς δηλαδή για τον σκοπό της ατζέντας της Λισαβόνας. Όλα αυτά προκαλούν απογοήτευση από την πολιτική, αποδεικνύοντας ότι η αγορά είναι πιο ισχυρή από τη δημοκρατία.

Η ΕΕ μπορεί να βοηθήσει φροντίζοντας να βελτιώσει την εργασία και τα κοινωνικά κριτήρια ανά τον κόσμο, συμπεριλαμβάνοντας το κόστος της αλλαγής του κλίματος στην τιμή αγοράς, προς αποφυγή περιβαλλοντικού ντάμπινγκ. Οι επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης καθιστούν την κοινωνική προστασία ακόμα πιο σημαντική για τους εργαζομένους και τις κοινότητες.

Συμφωνώ ότι το μέλλον είναι η ενίσχυση των μικρών επιχειρήσεων και η παροχή μακροπρόθεσμων βιώσιμων θέσεων εργασίας, υψηλής ποιότητας θέσεων εργασίας, και ελπίζω ότι η πρόταση για ένα νόμο για τις μικρές επιχειρήσεις θα συμβάλει στο να επιτευχθεί αυτό μακροπρόθεσμα.

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΗΣ κ. ΚΡΑΤΣΑ-ΤΣΑΓΚΑΡΟΠΟΥΛΟΥ
Αντιπροέδρου

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL). - (PT) Κυρία Πρόεδρε, στην παρούσα συζήτηση κρίνω ορθό να τονίσω ότι η επιτυχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξαρτάται από τον τρόπο που ανταποκρίνεται ως προς την αλληλεγγύη και την οικονομική και κοινωνική συνοχή. Τη στιγμή που η Ευρωπαϊκή Ένωση συνεχίζει να υποφέρει από υψηλά επίπεδα ανέχειας που πλήττουν το 17% του πληθυσμού ή περίπου 80  εκατομμύρια ανθρώπους στην ΕΕ των 27, που η επαγγελματική ανασφάλεια αυξάνεται και το ποσοστό των φτωχών εργαζομένων αυξάνεται επίσης, θεμελιώδης προτεραιότητά μας πρέπει να είναι να εγκαταλείψουμε τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και να δώσουμε προτεραιότητα στην απασχόληση με δικαιώματα, τους αξιοπρεπείς μισθούς, τη βελτιωμένη κοινωνική προστασία και τις δημόσιες υπηρεσίες υψηλής ποιότητας για όλα όσα στηρίζουν τις παραγωγικές επενδύσεις από μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις και την πιο δίκαιη κατανομή του παραγόμενου πλούτου προκειμένου να προωθηθεί η πραγματική σύγκλιση μεταξύ των κρατών μελών, να υποκινηθεί η ανάπτυξη και η κοινωνική πρόοδος και να εφαρμοστεί μια πολιτική συνεργασίας με τις χώρες του τρίτου κόσμου.

  Patrick Louis (IND/DEM) . – (FR) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, οι συμπολίτες μας – που είναι ταυτόχρονα εργαζόμενοι, καταναλωτές και φορολογούμενοι πολίτες – αναγνωρίζουν σαφέστατα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως διαμορφώθηκε πρόσφατα, δεν αποτελεί τόσο ανάχωμα κατά των υπερβολών της οικονομικής παγκοσμιοποίησης όσο ένας σταθμός στην οδό προς αυτές τις υπερβολές.

Εδώ και 20 έτη μας έχουν υποσχεθεί ένα λαμπρό μέλλον, χάρη στο ευρώ και στην κατάρρευση των συνόρων· αυτό κουνούσαν δελεαστικά μπροστά στα μάτια μας, για να κερδίσουν για παράδειγμα την υποστήριξή μας στη Συνθήκη του Μάαστριχτ το 1992. Παρόλα αυτά, ωστόσο, η βάση της βιομηχανίας μας τα μαζεύει και αποσύρεται, αφήνοντας πίσω της εκατομμύρια ανέργους, εγκαταλελειμμένες βιομηχανικές εκτάσεις και μια ερημωμένη ύπαιθρο.

Το να ακούμε τον πρόεδρο Sarkozy να επιχειρηματολογεί, ενώπιον του Κοινοβουλίου, υπέρ μιας αποστολής προστασίας της Ευρώπης, μας δίνει σχεδόν την εντύπωση ότι δεν αποδέχθηκε ποτέ ούτε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ ούτε τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό να τον ακούει κανείς να παρουσιάζεται σαν άλλος Στρατηγός ντε Γκωλ   και να δηλώνει ότι θα υπερασπιστεί τα εθνικά μας συμφέροντα στον ΠΟΕ εναντίον οποιωνδήποτε ενδεχόμενων επιζήμιων για αυτά διαπραγματεύσεων. Μοιάζει να έχει ξεχάσει, ωστόσο, ότι η Γαλλία δεν έχει το δικαίωμα αρνησικυρίας και ότι ο μόνος που συμμετέχει σε οποιεσδήποτε διαπραγματεύσεις είναι ένας Επίτροπος από τις Βρυξέλλες, ο οποίος παραβλέπει διαρκώς τους όρους αναφοράς που του δόθηκαν από τα κράτη μέλη.

Παρόμοιες ψευδαισθήσεις έγιναν εμφανείς όταν – και πάλι απόλυτα δικαιολογημένα – επιτέθηκε στην αποπληθωριστική εμμονή της ανεξάρτητης Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην Φρανκφούρτη. Ποιον όμως να πιστέψουμε: Τον άνθρωπο που στέκεται ενώπιον των τηλεοπτικών καμερών διακηρύσσοντας την γαλλική κυριαρχία ή τον άνθρωπο που εγκαταλείπει την εθνική μας κυριαρχία σε μια ευρωπαϊκή συνθήκη; Η αλήθεια είναι ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας επιβεβαιώνει τη λογική των υφιστάμενων συνθηκών, που μας εμποδίζουν να κατευθύνουμε την πορεία του ευρώ, να προστατεύουμε τις αγορές μας και να υπερασπιζόμαστε οι ίδιοι τους εαυτούς μας στις παγκόσμιες εμπορικές διαπραγματεύσεις.

Ναι, η συνθήκη αναφέρει ως στόχο την προστασία των πολιτών ωστόσο αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια δήλωση πολιτικής χωρίς υπόβαθρο νομικής ισχύος. Είναι σημαντικό το γεγονός ότι η συνθήκη ισχυροποιεί τις εξουσίες και την ανεξαρτησία τόσο της Επιτροπής όσο και της ΕΚΤ, καθώς και τον τρόπο σκέψης τους για υπέρ των ελεύθερων συναλλαγών. Το πρωτόκολλο αριθ. 6 καθώς και τα άρθρα 3 και 4 της Συνθήκης της ΕΚ, ενισχύουν τη δογματική αντίληψή τους για τον ελεύθερο ανταγωνισμό που αψηφά τα εθνικά συμφέροντα, δεν περιορίζεται από σύνορα και αδιαφορεί για τη δημοκρατία.

Πιστεύουμε ότι ο λαός της Γαλλίας και οι λαοί της Ευρώπης θέλουν κάτι διαφορετικό. Γι’ αυτό ας να αποκαταστήσουμε πραγματικές ελεύθερες συναλλαγές, υπό μορφή συναλλαγών μεταξύ των εθνών, οι οποίες να τα εμπλουτίζουν χωρίς να τα αποστερούν από τις άμυνες ή την ταυτότητά τους.

  Udo Bullmann (PSE). - (DE) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, τα επόμενα τρία χρόνια η Επιτροπή προτίθεται να υποβάλει προτάσεις για εκ νέου ευθυγράμμιση των οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών πολιτικών στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό είναι καλό επειδή, όπως όλοι γνωρίζουμε, τίποτα δεν έχει τεθεί επί τάπητος ακόμη. Το κείμενο του Οκτωβρίου, το οποίο αποτελεί τη βάση για την παρούσα συζήτησή μας, είναι ένα σύντομο κείμενο. Ενώ οφείλω να αναφέρω παρεμπιπτόντως ότι είναι πάντοτε καλό να έχουμε σύντομα έγγραφα, το εν λόγω κείμενο είναι και επιφανειακό, ένα ανεπαρκές κείμενο από το οποίο δεν μπορούμε να μάθουμε τίποτα για την κατεύθυνση την οποία υποτίθεται ότι θα λάβει αυτό το ταξίδι.

Η Επιτροπή οφείλει να μας βοηθήσει επιλύοντας την αντίφαση. Αν λάβουμε τη σημερινή συζήτηση ως το εξώφυλλο, την εισαγωγή, τότε έχουμε να αντιμετωπίσουμε τεράστιες προκλήσεις. παγκοσμιοποίηση, αλλαγή κλίματος, το ζήτημα των διεθνών χρηματοοικονομικών αγορών – οι φοβερές αλλαγές που μας περιμένουν σε κάθε κράτος μέλος. Αν, ωστόσο, οδηγήσουμε τη συζήτηση πιο πέρα στη σφαίρα των πρακτικών συνεπειών, μας λένε ότι δεν υπάρχει ανάγκη να αλλάξουμε τις πρακτικές κατευθυντήριες γραμμές των πολιτικών. Αυτό είναι ακατανόητο. Είναι εντελώς ακατανόητο γιατί εγείρει φυσικά το ερώτημα της πραγματικής φύσης αυτής της συζήτησης για την παγκοσμιοποίηση. Αποτελεί πρόσχημα για τη μη ανάληψη δράσης ως προς την πρακτική εφαρμογή των κοινωνικών, περιβαλλοντικών και οικονομικών μας πολιτικών ή είναι στην πραγματικότητα μια ευκαιρία να δούμε την αληθινή εικόνα και να παράσχουμε απαντήσεις στα επείγοντα ερωτήματα και τις ανάγκες των ανθρώπων στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Επιτρέψτε μου να θέσω ορισμένα ακόμη ερωτήματα. Αν το μέλλον μας έγκειται όντως σε μια περιβαλλοντική εκβιομηχανισμένη κοινωνία, γιατί είναι τόσο δύσκολο να μιλάμε στην Επιτροπή, με την Επιτροπή και ακόμη και στο Κοινοβούλιο για τη σωστή επενδυτική πολιτική που απαιτείται για την επίτευξη του εν λόγω στόχου; Γιατί δεν μπορούμε να μιλάμε για τα προγράμματα ανακαίνισης κτιρίων και για τα σύγχρονα οχήματα και συστήματα μεταφοράς που απαιτούνται για την επίτευξη του εν λόγω στόχου; Γιατί αποτελεί σχεδόν απαγορευμένο θέμα να συζητάμε για μια αξιοπρεπή επενδυτική πολιτική; Και γιατί δεν εμφανίζονται τα προαναφερθέντα στο πρόγραμμα της Επιτροπής; Γιατί δεν βρίσκονται ούτε στο πρόγραμμα εργασίας της Λισαβόνας; Ελπίζω πραγματικά ότι υπάρχουν ακόμη αλλαγές στις οποίες πρέπει να προβούμε.

Όταν μιλάμε για το τρίγωνο της γνώσης – την ανάγκη για εκπαίδευση, έρευνα και καινοτομία – γιατί δεν μπορούμε να καταστήσουμε το ευρωπαϊκό σύμφωνο για τη νεολαία ένα πρακτικό όργανο και να εγγυηθούμε κατάρτιση υψηλής ποιότητας για όλους τους νέους στην Ευρώπη προκειμένου να είναι σε θέση να αξιοποιήσουν την εξειδικευμένη γνώση και ευφυΐα τους σε μια προσπάθεια αναδιάρθρωσης της εκβιομηχανισμένης κοινωνίας. Αυτές είναι οι πρακτικές προκλήσεις στις οποίες θέλουμε να ανταποκριθούμε.

  Marco Cappato (ALDE). - (IT) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, πιστεύω ότι στην παρούσα συζήτηση υπήρξαν και ομιλητές οι οποίοι έθεσαν την οικονομική ελευθερία σε αντίπαλο στρατόπεδο από την ασφάλεια και την προστασία των κοινωνικών δικαιωμάτων και την καταπολέμηση της φτώχειας.

Αυτή η αντίθεση μεταξύ οικονομικής ελευθερίας και κοινωνικών δικαιωμάτων αποπνέει το άρωμα του περασμένου αιώνα και δεν αποτελεί πλέον τρέχον ζήτημα στην πολιτική της Ευρώπης μας. Αναμφίβολα, έχουμε καθήκον να διασφαλίσουμε ότι οι κανόνες εφαρμόζονται πλήρως σε σχέση με την οικονομική ελευθερία κατά των μονοπωλίων, τη διαφάνεια των χρηματοοικονομικών αγορών και να διασφαλίσουμε ότι καταβάλλεται το τίμημα για τη ρύπανση του περιβάλλοντος. Αυτό είναι θεμελιώδες πέραν πάσης αμφιβολίας! Από την άποψη των κοινωνικών δικαιωμάτων, ωστόσο, αυτό που μας εμποδίζει τώρα να συνδράμουμε τους φτωχότερους στις χώρες μας είναι τα παρωχημένα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης που επικεντρώνονται κυρίως στις επιχειρήσεις και στην οργανωμένη εργασία και δεν βοηθούν τους ανέργους και αυτούς που συνεχίζουν να βρίσκονται εκτός κοινωνικών εγγυήσεων και κοινωνικής προστασίας.

Στην χώρα μου, την Ιταλία, έχουμε ένα σύστημα το οποίο αναγκάζει λίγο πολύ τους ανθρώπους να συνταξιοδοτηθούν στην ηλικία των 58 ή 59 ετών, ενώ ταυτόχρονα μόνο το 20% των ανέργων διαθέτει κάποια κοινωνική προστασία. Αυτό είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι φτωχότεροι: όχι η παγκοσμιοποίηση ή η οικονομική ελευθερία αλλά το γεγονός ότι οι μηχανισμοί κοινωνικής ασφάλισης είναι παρωχημένοι, απαρχαιωμένοι και ανεπίκαιροι· οι εν λόγω μηχανισμοί πρέπει να επανεξεταστούν και σε αυτό μπορεί να συμβάλει η στρατηγική της Λισαβόνας και η Επιτροπή.

  Ryszard Czarnecki (UEN). - (PL) Κυρία Πρόεδρε, δεν θέλω να επαναλάβω τις ίδιες τετριμμένες δηλώσεις σχετικά με τα οφέλη της παγκοσμιοποίησης. Θα ήταν επίσης πολύτιμο να παρουσιαστεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και μια κριτική άποψη όσον αφορά την παγκοσμιοποίηση.

Για εμένα, το καλύτερο παράδειγμα για τη συζήτηση μας είναι η φωνή του Καναδού φιλοσόφου John Ralston Saul. Αφιερώνω τα λόγια του στην χορωδία όλων αυτών που υμνούν την παγκοσμιοποίηση και που τραγουδούν και σήμερα το ίδιο τραγούδι στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η παγκοσμιοποίηση είναι μια ιδεολογία με πολλά στοιχεία από την τυπική δυτική θρησκεία. Η παγκοσμιοποίηση είναι η πίστη σε μία και μόνο ιδέα που αποκλείει εναλλακτικές σκοπιές. Στη βάση της βρίσκεται η πεποίθηση ότι η οικονομία υπερέχει των άλλων τομέων της ζωής και η βεβαιότητα ότι όλες οι οικονομικές θεωρίες πέρα από τον φιλελευθερισμό έχουν αποτύχει και ότι δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος.

Η πεποίθηση αυτή προκύπτει από το γεγονός ότι ο φιλελευθερισμός έθεσε σε κίνηση παγκόσμιες δυνάμεις που υποστηρίζουν τον φιλελευθερισμό ως τον σωστό τρόπο για να προχωρήσουμε και έκανε τις λοιπές προσεγγίσεις να μοιάζουν λανθασμένες. Ωστόσο, ο φιλελευθερισμός πλανάται πιστεύοντας ότι η οικονομία είναι η κινητήριος δύναμη του πολιτισμού. Κατά τα τελευταία είκοσι ή τριάντα χρόνια έχουμε μάθει να εξετάζουμε τα πάντα με οικονομικούς όρους. Ούτε ο Μαρξ δεν πήγε τόσο μακριά. Είπε ότι η οικονομία είναι σημαντική αλλά δεν προχώρησε τόσο ώστε να πει ότι όλα πρέπει να εξετάζονται υπό το πρίσμα του κέρδους.

  Κυριάκος Τριανταφυλλίδης (GUE/NGL). – Κυρία Πρόεδρε, αγαπητοί συνάδελφοι, το θέμα που παρουσιάζει η Επιτροπή σήμερα είναι γεμάτο αντιθέσεις. Επιτρέψτε μου να σταθώ σε δύο σημεία:

Πρώτον, η Επιτροπή τονίζει ότι η αύξηση της προσαρμοστικότητας στην παγκοσμιοποίηση χρειάζεται να ενταθεί ώστε να υπάρξει βιωσιμότητα του βιοτικού επιπέδου των πολιτών. Κάτι τέτοιο δεν είναι εφαρμόσιμο σήμερα, δεδομένης της αποτυχίας της στρατηγικής της Λισαβόνας. Η αλήθεια είναι ότι αυτές οι πολιτικές οξυμένου ανταγωνισμού επιτείνουν τις ανισότητες στον πλούτο και στην κατοχή των μέσων παραγωγής και, μόνο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μπορεί να βλέπει ενίσχυση της ευημερίας και άρση της ανισόμετρης ανάπτυξης, μεταξύ των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Δεύτερον, μαθαίνουμε από το κείμενο ότι η Επιτροπή εργάζεται για την κοινωνική Ευρώπη. Μα τόσο καιρό την ακούμε και δεν την βλέπουμε. Ένα απλό παράδειγμα: από το 2002 μέχρι σήμερα, η τιμή των καυσίμων αυτοκινήτου στα κράτη μέλη έχει αυξηθεί σε ποσοστό που κυμαίνεται ανάμεσα στα 35 και 50%. Αυτό, όπως και πολλά άλλα, "χτυπάει" το πορτοφόλι των χαμηλών εισοδημάτων και καμιά οικονομική κοινωνική στρατηγική της Επιτροπής δεν φαίνεται να την αντικρούει.

  Daniel Caspary (PPE-DE). - (DE) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, ο ευρωπαϊκός στόχος επιτυχίας που έχουμε θέσει την εποχή της παγκοσμιοποίησης μπορεί να επιτευχθεί αν τολμήσουμε να δοκιμάσουμε. Η συζήτηση μας στο δημόσιο φόρουμ εστιάζει πολύ συχνά στις δυσμενείς επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης. Τις συζητάμε κάθε φορά που εταιρείες αναγκάζονται να μειώσουν τις θέσεις εργασίας τους ή να μετεγκατασταθούν στο εξωτερικό, αλλά λέμε πολύ λίγα για όλα τα καλά που συνεπάγεται η παγκοσμιοποίηση.

Ας δούμε για παράδειγμα την εκλογική μου περιφέρεια – την περιφέρεια από όπου κατάγομαι. Επί του παρόντος εξάγεται το 74% και πλέον της βιομηχανικής παραγωγής της εκλογικής μας περιφέρειας. Δρέπουμε βέβαια οφέλη από την παγκοσμιοποίηση. Στην περιφέρεια καταγωγής μου, δυστυχώς, εργαζόμενοι απολύονται από επιχειρήσεις οι οποίες δεν είναι πλέον κερδοφόρες, αλλά πολλοί περισσότεροι μπορούν να προσληφθούν από άλλες επιχειρήσεις οι οποίες επωφελούνται από την παγκοσμιοποίηση, εταιρείες οι οποίες έχουν προσαρμοστεί και, έτσι, τα ποσοστά ανεργίας στην περιφέρειά μας σημειώνουν ραγδαία πτώση. Δυστυχώς, πολύ σπάνια μιλάμε για αυτήν την όψη του νομίσματος.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ένα σημαντικό ρόλο να διαδραματίσει στη διαμόρφωση της παγκοσμιοποίησης. Τετρακόσια ογδόντα εκατομμύρια Ευρωπαίοι πρέπει να ενωθούν για τα συμφέροντα και τις αξίες τους. Ήδη έχουμε την πιο ανοιχτή οικονομία στον κόσμο, αλλά χρειαζόμαστε παγκόσμια πρόσβαση στην αγορά. Πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη βάση στην αμοιβαιότητα. Οι μη δασμολογικοί φραγμοί και τα λοιπά εμπόδια στο εμπόριο είναι απαράδεκτα. Πρέπει να είμαστε σε θέση να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας έναντι αθέμιτων εμπορικών πρακτικών. Προς τούτο χρειαζόμαστε μέσα εμπορικής άμυνας, και χρειαζόμαστε και έναν Επίτροπο ο οποίος ούτε στερείται αξιοπιστίας ούτε αποπνέει αλαζονεία όταν εκπροσωπεί την Ευρωπαϊκή Ένωση στον κόσμο, αλλά που υπερασπίζεται άφοβα τα εμπορικά μας συμφέροντα σε πνεύμα συνεργασίας και αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Πρέπει να προστατεύσουμε την πνευματική ιδιοκτησία πιο αποτελεσματικά, πρέπει να ασκήσουμε μεγαλύτερη πίεση για παγκόσμιους κανόνες και πρότυπα, πρέπει να ενισχύσουμε τον ΠΟΕ και πρέπει να εφαρμόσουμε τη διατλαντική εταιρική σχέση.

Αν εμείς και η Επιτροπή προβούμε στα ανωτέρω, θα είμαστε πραγματικά σε θέση να αξιοποιήσουμε και να διαμορφώσουμε τη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης για να διασφαλίσουμε ότι οι άνθρωποι γενικά μπορούν να συνεχίσουν να ζουν τις ζωές τους σε συνθήκες ελευθερίας και ευημερίας.

  Edite Estrela (PSE). - (PT) Η επιτυχία στην εποχή της παγκοσμιοποίησης αποτελεί την μεγάλη πρόκληση που αντιμετωπίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Το ζήτημα είναι πώς μπορεί η ανταγωνιστικότητα να συμβαδίσει με την κοινωνική συνοχή ή με άλλα λόγια πώς μπορεί η παγκοσμιοποίηση να συμβαδίσει με την κανονιστική ρύθμιση.

Η στρατηγική της Λισαβόνας παρέχει την απάντηση και η Συνθήκη της Λισαβόνας θα καταστήσει τη διαδικασία λήψης αποφάσεων ευκολότερη, αλλά η επιτυχία θα εξαρτηθεί πάνω από όλα από το αν η Ευρώπη θα δει την παγκοσμιοποίηση ως ευκαιρία και όχι ως απειλή. Πρέπει να κατανοήσουμε τι συμβαίνει στην Κίνα και στην Ινδία. Η Κίνα έχει υπερκεράσει τη Μεγάλη Βρετανία, τη Γαλλία και την Ιταλία στην κατάταξη των πλέον εκβιομηχανισμένων εθνών, έχει υπερκεράσει τις Ηνωμένες Πολιτείες ως ο μείζων εξαγωγέας τεχνολογικών προϊόντων και έχει συσσωρεύσει τεράστια οικονομικά αποθέματα.

Όσον αφορά την Ινδία, ελάχιστοι γνωρίζουν το όνομα «TATA». Το 2006, ωστόσο, η θυγατρική εταιρία κατασκευής αυτοκινήτων της TATA είχε υψηλότερη χρηματιστηριακή αξία από την General Motors, ενώ κανείς δεν είχε ακούσει για τον όμιλο MITTAL μέχρι τη στιγμή που προέβη σε εχθρική εξαγορά της ARCELOR, σκορπώντας τον πανικό στο Παρίσι, τις Βρυξέλλες και το Λουξεμβούργο.

Η άλλη όψη του ασιατικού θαύματος, ωστόσο, δεν πρέπει να παραβλέπεται. Είναι μια ιστορία πόνου που προκύπτει από τη συνέργια της κυβέρνησης της Κίνας με τις δυτικές πολυεθνικές οι οποίες μετέφεραν τα εργοστάσιά τους προκειμένου να εκμεταλλευτούν τα φθηνά εργατικά χέρια και την απουσία κράτους πρόνοιας.

Εν τω μεταξύ, στην Ασία θα κερδηθεί ή θα χαθεί η πρόκληση της καταπολέμησης της αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη. Η Ευρώπη πρέπει να είναι σταθερή και πρέπει να απαιτεί αμοιβαιότητα στο διεθνές εμπόριο αλλά δεν πρέπει να υιοθετεί συστηματικά προστατευτικές πολιτικές. Είναι αλήθεια ότι ο κινέζικος ανταγωνισμός είναι αθέμιτος λόγω των χαμηλών μισθών, της απουσίας πολιτικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, της απομίμησης και του υποτιμημένου νομίσματος. Όλα αυτά ισχύουν. Ισχύει όμως επίσης και το γεγονός ότι υπάρχουν 800 εκατομμύρια Κινέζοι και 700 εκατομμύρια Ινδοί που επιθυμούν διακαώς να εξασφαλίσουν ένα αξιοπρεπές ελάχιστο εισόδημα και να απαιτήσουν μεγαλύτερη κοινωνική δικαιοσύνη. Αυτές είναι οι προκλήσεις για μια ισχυρότερη Ευρώπη και έναν καλύτερο κόσμο.

  Sarah Ludford (ALDE). - (EN) Κυρία Πρόεδρε, κι εγώ πιστεύω ότι η αντίδρασή μας στην παγκοσμιοποίηση δεν πρέπει να βασίζεται στον φόβο αλλά στην αίσθηση ότι πρόκειται για μια ευκαιρία σε συνδυασμό με μια έξυπνη προσαρμογή.

Όπως αναφέρει και το ψήφισμα, η ΕΕ ως παγκόσμιος εταίρος αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους ωφελημένους από την ύπαρξη μιας ανοιχτής παγκόσμιας οικονομίας. Αυτό δεν γίνεται πάντοτε αντιληπτό λόγω του όγκου της ευρωπαϊκής ρητορικής κατά της παγκοσμιοποίησης. Συμφωνώ με τον κ. Czarnecki ότι ο φιλελευθερισμός έχει εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον κόσμο. Ωστόσο, σε αντίθεση με αυτόν, χαίρομαι για αυτό.

Η ΕΕ μπορεί να πετύχει τον στόχο της μόνο με το να είναι ενεργή και οργανωμένη στη διεθνή σκηνή και αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τη μετανάστευση. Διαπιστώνω με ευγνωμοσύνη ότι μια παράγραφος που συνέταξα για την Ομάδα της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη διεσώθη σχεδόν άθικτη στο τελικό ψήφισμα. Πραγματικά πιστεύω ότι η μετανάστευση αξίζει να τεθεί ως προτεραιότητα στην ημερήσια διάταξη της ΕΕ σε ίση μοίρα με την αλλαγή του κλίματος και την ενέργεια. Βλέπουμε την πίεση που ασκείται απ’ έξω· βλέπουμε τις κοινωνικές εντάσεις και, μάλιστα, τον ρατσισμό εντός της ΕΕ. Ωστόσο, δεν υπάρχει ολοκληρωμένη πολιτική της ΕΕ για τη νόμιμη μετανάστευση καθώς και για τη λαθρομετανάστευση και για την ενσωμάτωση.

Τέλος, ας μην ξεχνάμε τη δύναμη των παγκόσμιων μέσων επικοινωνίας και ιδιαίτερα του Διαδικτύου όσον αφορά την προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ωραία, μπορεί να μην είναι τόσο αναπόφευκτό όσο πιστεύαμε κάποτε – αν δείτε, για παράδειγμα, τη λογοκρισία που ασκείται επιτυχώς από την Κίνα – αλλά και πάλι, η παγκοσμιοποίηση και το Διαδίκτυο και άλλα παγκόσμια μέσα επικοινωνίας αποτελούν μια πολύ ισχυρή δύναμη καλού. Αυτό αποτελεί επίσης μέρος της παγκοσμιοποίησης.

  Jan Tadeusz Masiel (UEN). - (PL) Κυρία Πρόεδρε, αξιότιμοι συνάδελφοι στο Συμβούλιο και στην Επιτροπή, όπως στη ζωή του ανθρώπου την παιδική ηλικία διαδέχεται η περίοδος της εφηβείας, έτσι και η παγκοσμιοποίηση μοιάζει να είναι ένα φυσικό στάδιο στην εξέλιξη της ανθρωπότητας και η επόμενη πρόκληση για αυτήν.

Σε αυτήν τη δύσκολη συζήτηση για αυτό το ολοένα μεταβαλλόμενο και άγνωστο ζήτημα θα ήθελα να πω ότι, όλως παραδόξως, όλοι οι προηγούμενοι ομιλητές τόσο από την αριστερή όσο και από τη δεξιά πτέρυγα του Κοινοβουλίου υπήρξαν ορθοί σε σημαντικό βαθμό.

Το πιο σημαντικό είναι ότι υπάρχει πραγματική ανάγκη δημιουργίας σωστών κατευθυντηρίων γραμμών και κανονισμών για μια δίκαιη κατανομή των οφελών από την παγκοσμιοποίηση. Εφόσον, από την ίδιο τον ορισμό της παγκοσμιοποίησης προκύπτει σαφώς ότι αποτελεί ένα ευρέως διαδεδομένο φαινόμενο, δεν αρκεί μόνο το να έχει η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει τέτοιους θεσμούς και κανονισμούς – πρέπει να γίνονται αποδεκτοί από ολόκληρο τον κόσμο. Ο κ. Barroso δικαιολογημένα ανέφερε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί και πρέπει να προτείνει στον κόσμο ένα ισορροπημένο και δίκαιο μοντέλο παγκοσμιοποίησης.

  Γεώργιος Τούσσας (GUE/NGL). – Κυρία Πρόεδρε, το θέμα της σημερινής συζήτησης είναι διατυπωμένο λάθος. Η επιτυχία στην εποχή της παγκοσμιοποίησης δεν εξασφαλίζει το ευρωπαϊκό συμφέρον και την ευημερία των εργαζομένων στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά το συμφέρον του κεφαλαίου. Η νέα τάξη πραγμάτων που διαμορφώνουν, στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης, τα επιχειρηματικά συμφέροντα και οι πολυεθνικές - σε κοινοτικό και διεθνές επίπεδο- έχει στόχο τον πολλαπλασιασμό των κερδών του κεφαλαίου μέσα από την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Οι χθεσινές δηλώσεις του κ. Σαρκοζί, σχετικά με την παγκοσμιοποίηση, επιβεβαιώνουν τη στήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο μεγάλο κεφάλαιο, υπογραμμίζουν την ένταση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και την επιδίωξη να χρησιμοποιηθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση σαν επιθετικός κριός απέναντι στα άλλα μεγάλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και κυρίως ενάντια στις κατακτήσεις και στις διεκδικήσεις των εργαζομένων. Κοινός παρανομαστής όλων αυτών των επιδιώξεων είναι η ολομέτωπη επίθεση στους εργαζόμενους. Μείωση των αμοιβών εργασίας, αύξηση του χρόνου εργασίας και προσαρμογή του στις ανάγκες του κεφαλαίου, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, flexecurity, αποδιάρθρωση των σχέσεων εργασίας αποτελούν τον κεντρικό άξονα της στρατηγικής της πολιτικής της Λισαβόνας.

Έτσι, εκτιμάμε ότι με οποιοδήποτε μανδύα της παγκοσμιοποίησης δεν μπορεί να κριθεί η σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν εκατομμύρια εργαζόμενοι. Δεν πείθουν, επίσης, κανέναν τα επιχειρήματα που προβάλλει η Επιτροπή και το Συμβούλιο για την προστασία του περιβάλλοντος.

  Robert Sturdy (PPE-DE). - (EN) Κυρία Πρόεδρε, είναι μεν πολύ δύσκολο για τον Επίτροπο Verheugen να παρακολουθεί όλα όσα λέγονται στο Κοινοβούλιο, ωστόσο, ορισμένα από τα θέματα που έχουν θιγεί είναι ιδιαίτερα οδυνηρά και ελπίζω να τα λάβει υπόψη του.

Άκουσα αυτά που είχε να πει ο Πρόεδρος Barroso. Νομίζω ότι μετέδωσε ένα μήνυμα με το οποίο συμφωνώ απόλυτα, ότι η παγκοσμιοποίηση βρίσκεται εδώ για να ωφελήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο κ. Τούσσας μόλις τώρα μίλησε με μεγάλη ευγλωττία για την εργατική τάξη, ωστόσο αν δεν έχουμε παγκοσμιοποίηση, αν δεν έχουμε βιομηχανία και επιχειρήσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν θα υπάρχουν ούτε θέσεις εργασίας. Αυτό που πραγματικά με ανησύχησε σημαντικά ήταν αυτό που ανέφερε ο κ. Sarkozy χθες. Θα έχουμε μια παλιά, μια προστατευτική Γαλλία ή μια Γαλλία που θα αγκαλιάσει μια νέα γενιά; Μου θυμίζει την περίπτωση εκείνη κατά την οποία οι Κινέζοι πήγαν στις Ηνωμένες Πολιτείες για να υπογράψουν τη δήλωση ένταξης στον ΠΟΕ. Ο Πρόεδρος Κλίντον είχε καταφέρει να εμποδίσει την εν λόγω υπογραφή για 10 έτη. Όταν το υπέγραψε ο Πρόεδρος Bush οι σύμβουλοί του ανέτρεξαν στο παρελθόν και είπαν «Θεέ μου, το υπέγραψε η Κίνα! Τι έχουμε κάνει;» Στην πραγματικότητα, αυτό που είχαν κάνει ήταν ότι δημιούργησαν μερικές εξαιρετικές ευκαιρίες για εμάς.

Πρέπει να βλέπουμε την Κίνα και την Ινδία ως μία ευκαιρία. Δεν πρέπει να αποκόψουμε την επικοινωνία, να επανδρώσουμε τις επάλξεις, να κλείσουμε τις πύλες, γιατί στην Ευρώπη παρουσιάζεται μια τεράστια ευκαιρία εδώ και πρέπει να την αδράξει. Ο κ. Caspary μίλησε πολύ σωστά για την απασχόληση στην εκλογική του περιφέρεια. Γνωρίζω ότι είναι πολύ δύσκολο να διατηρηθεί η απασχόληση, αλλά αν δεν επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να συμμετάσχουμε στην παγκόσμια αγορά, τότε δεν θα πετύχουμε τίποτα. Πιστεύω πραγματικά ότι μας παρουσιάζεται μια σπουδαία ευκαιρία, αν μπορούμε να την εκμεταλλευτούμε. Θα πρέπει να εξετάσουμε ζητήματα όπως οι συμφωνίες ελευθέρων συναλλαγών. Το Μαρόκο, επί του παρόντος, έχει υπογράψει συμφωνία ελευθέρων συναλλαγών με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό πρέπει να το εξετάσουμε.

Τέλος, θα ήθελα να ζητήσω από την Επιτροπή να επιτρέψει στις επιχειρήσεις και τη βιομηχανία να συνεχίσουν να κάνουν αυτό που οφείλουν να κάνουν. Να είστε πολύ προσεκτικοί με τη νομοθεσία που θεσπίζετε και η οποία βλάπτει τις ευρωπαϊκές ευκαιρίες.

  Pervenche Berès (PSE) . – (FR) Κυρία Πρόεδρε, κύριοι Πρόεδροι της Επιτροπής και του Συμβουλίου, ακούσαμε μόλις τον κ. Barroso να μας λέει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι στην ιδανική θέση να παράσχει μια καλή βάση για κανονιστικές ρυθμίσεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Έχει δίκιο. Ωστόσο, αν αυτό προτιθέμεθα να κάνουμε, πρέπει ταυτόχρονα να θέσουμε σε τάξη και τα δικά μας ζητήματα. Στα μέσα που διαθέτει η Ευρωπαϊκή Ένωση για την αντιμετώπιση των εν λόγω προκλήσεων περιλαμβάνεται αυτό το οποίο καλούμε «κατευθυντήριες γραμμές» για την οικονομική πολιτική και την απασχόληση. Σήμερα, φοβάμαι ότι η Επιτροπή προσπαθεί να παραβλέψει τις απαραίτητες αυτές κατευθυντήριες γραμμές με το πρόσχημα της παγκοσμιοποίησης. Ωστόσο, είναι χρήσιμες και χρειάζεται να τις αναθεωρήσουμε.

Αυτό πρέπει να γίνει πρώτα από όλα, γιατί στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τον περασμένο Μάρτη, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων ενέκριναν την καλύτερη δυνατή στρατηγική προκειμένου να επιτρέψουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση να αντιμετωπίσει την παγκοσμιοποίηση και τις προκλήσεις του ενεργειακού εφοδιασμού και της αλλαγής του κλίματος. Αν, κατά την επιδίωξη της εν λόγω στρατηγικής δεν χρησιμοποιήσουμε όλα τα μέσα που έχουμε στη διάθεσή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, συμπεριλαμβανομένων και των κατευθυντηρίων γραμμών – και ίσως, κυρίως των κατευθυντηρίων γραμμών – δεν θα πετύχουμε τίποτε και απλώς θα ενισχύσουμε την απογοήτευση για την ικανότητα της Ένωσης να αντιμετωπίσει την παγκοσμιοποίηση.

Αυτό χρειάζεται να το κάνουμε και επειδή και ο ίδιος ο Επίτροπος Almunia αναγνώρισε ότι τα ζητήματα των συναλλαγματικών ισοτιμιών, της τιμής του πετρελαίου και των πραγματικών επιπτώσεων της κρίσης στην αγορά ενυπόθηκων δανείων υψηλού κινδύνου στην οικονομία της ΕΕ θα επηρεάσουν την προβλεπόμενη οικονομική ανάπτυξη της Ένωσης. Αναθεώρησε τις προβλέψεις προς τα κάτω: Από 2,9% σε 2,4% για την Ένωση συνολικά και από 2,6% σε 2,2% για την ευρωζώνη.

Αυτό χρειάζεται να το κάνουμε και για έναν ακόμη λόγο, ότι χρειάζεται να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες των ανθρώπων στην Ευρώπη και, ό,τι και να πιστεύει ο Nicolas Sarkozy, η κοινωνική Ευρώπη είναι ένα πολύ υπαρκτό ζήτημα το οποίο θα πρέπει να αντιμετωπίσετε αν δεν θέλετε να σας αποκηρύξουν οι ευρωπαίοι πολίτες στο εγγύς μέλλον.

Ο τελευταίος λόγος που το επιβάλλει υποδείχθηκε σήμερα από τον Επίτροπο Almunia όταν παραδέχθηκε ότι, στο διεθνές κλίμα που επικρατεί, η ανάπτυξη της Ευρώπης θα βασίζεται κατά κύριο λόγο, αν όχι εξ ολοκλήρου, στην εσωτερική κατανάλωση.

Δεν είναι εύλογο ότι ενάντια σε αυτό υπόβαθρο της ολοκληρωμένης αλλαγής η μόνη σταθερά πρέπει να είναι οι κατευθυντήριες γραμμές; Δεν είναι εύλογο ότι δεν πρέπει να υπάρξει καμία αλλαγή στο μόνο όργανο της Ένωσης που καθοδηγεί αποτελεσματικά τις οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές των κρατών μελών της;

Θα ήθελα να ζητήσω από τον εκπρόσωπο της Επιτροπής και τον Αντιπρόεδρο της Επιτροπής να μεταβιβάσουν στον κ. Barroso ότι χρειάζεται να αλλάξει τις κατευθυντήριες γραμμές· ότι χρειάζεται να λάβει υπόψη του το νέο πλαίσιο προκειμένου η Ένωση να εξοπλιστεί εσωτερικά με τα καλύτερα διαθέσιμα μέσα για την κατά μέτωπο αντιμετώπιση των προκλήσεων της παγκοσμιοποίησης.

  Wolf Klinz (ALDE). - (DE) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, αυτοί που διακηρύσσουν την αφοσίωσή τους σε έναν πιο δίκαιο κόσμο δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να επιρρίψουν ευθύνες στην παγκοσμιοποίηση για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι οικονομίες τους. Ως εκ τούτου, ζητούν μια λιγότερο ελεύθερη αγορά, μεγαλύτερη ρύθμιση και μεγαλύτερη κυβερνητική παρέμβαση. Ωστόσο, η παγκοσμιοποίηση προσφέρει πραγματική προοπτική για εξασφαλισμένο κέρδος, γιατί επιτρέπει στις αναδυόμενες οικονομίες και τους βραδυκίνητους της παγκόσμιας οικονομίας να συμβαδίσουν μαζί μας και να μας δώσουν την ευκαιρία να αναπτύξουμε νέες αγορές για υψηλής ποιότητας, κορυφαία προϊόντα, εγκαταστάσεις και υπηρεσίες.

Αν σκοπεύουμε να αδράξουμε τις εν λόγω ευκαιρίες ωστόσο, πρέπει να το κάνουμε μελετημένα, γεγονός που σημαίνει ότι οι προσπάθειες που καταβάλλουμε στους τομείς της κατάρτισης, της περαιτέρω εκπαίδευσης – ιδιαίτερα για τους νεαρούς ανέργους – και της διά βίου μάθησης πρέπει να διπλασιαστούν και να καταστούν ακόμη πιο δημιουργικές όσον αφορά τους τρόπους που διαμορφώνουμε τις αλυσίδες και διαδικασίες προστιθέμενης αξίας της οικονομίας μας και να ενθαρρύνουν ακόμη περισσότερο την ελευθερία του επιχειρείν. Η ανεμπόδιστη παγκοσμιοποίηση οδηγεί σε πιο ανοιχτές αγορές και μεγαλύτερο ανταγωνισμό, από τον οποίο επωφελούνται όλοι οι καταναλωτές.

Ας αντισταθούμε στον πειρασμό να προασπίσουμε την οικονομία μας. Μια τέτοια κίνηση σύντομα θα εκφυλιστεί σε απλό προστατευτισμό. Αντίθετα, ας καλλιεργήσουμε την εγγενή δύναμη της οικονομίας μας για συνεχή αυτο-ανανέωσή της. Αν επενδύσουμε στις τεχνολογίες του μέλλοντος, το μέλλον θα μας ανήκει.

  Ewa Tomaszewska (UEN). - (PL) Κυρία Πρόεδρε, η οικονομία πρέπει να εξυπηρετεί τους ανθρώπους και όχι το αντίστροφο. Οι φυσικές διαφορές στον ρυθμό των κινήσεων του κεφαλαίου και της εργασίας την εποχή της παγκοσμιοποίησης οδηγούν σε συνεχή βαθμιαία υποβάθμιση των προτύπων απασχόλησης. Η βιομηχανία μεταφέρεται σε περιοχές με ακόμη πιο χαμηλούς μισθούς και ακόμη πιο επικίνδυνες συνθήκες εργασίας. Αυτό οδηγεί σε απώλεια θέσεων εργασίας για τους εργαζόμενους σε περιοχές με υψηλότερα πρότυπα απασχόλησης και σε περιορισμό της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων, που μειώνει τη ζήτηση για καταναλωτικά αγαθά.

Αν η Ευρωπαϊκή Ένωση επιθυμεί να είναι επιτυχής στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, πρέπει να βρει αποτελεσματικά μέσα για την καταπολέμηση του κοινωνικού ντάμπινγκ και για την υπεράσπιση και την προστασία της κοινωνικής διάστασης της Ευρώπης.

  Piia-Noora Kauppi (PPE-DE). - (EN) Κυρία Πρόεδρε, νομίζω ότι η συμβολή της Επιτροπής στη συζήτηση για την παγκοσμιοποίηση είναι ιδιαίτερα πολύτιμη.

Πιστεύω ότι η παγκοσμιοποίηση δεν συνιστά απειλή αλλά ευκαιρία. Η Ευρώπη είναι σε θέση να ανταποκριθεί στην πρόκληση. Έχουμε ανεπτυγμένη υποδομή, εκπαιδευτικά συστήματα, τεχνολογία, κεφαλαιαγορές και δυναμικές εγχώριες αγορές εν τω γίγνεσθαι.

Όσο και να το τονίσω δεν είναι αρκετό: η δύναμη της Ευρώπης έγκειται σε μια εσωτερική αγορά – εφαλτήριο για τις εταιρείες μας παγκοσμίως. Επιχειρηματικές καινοτομίες γεννώνται σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η διάδοσή τους, που φέρει ευημερία στην Ευρώπη δεν πρέπει να επιβαρύνεται με γραφειοκρατικές διαδικασίες. Προσβλέπω ιδιαίτερα στον Επίτροπο Verheugen για αυτό. Η μείωση των γραφειοκρατικών διαδικασιών στην Ευρώπη αποτελεί βασικό ζήτημα για την παγκοσμιοποίηση και την ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης. Συγκεκριμένα, πρέπει να εστιάσουμε στις ΜΜΕ. Σε αυτές πρέπει να εστιάσει η Επιτροπή. Πολλά έχουν επιτευχθεί, ωστόσο, οι φορολογικοί φραγμοί για παράδειγμα συνεχίζουν να παρεμποδίζουν τις επιχειρήσεις στην Ευρώπη.

Ισχυρές επιχειρήσεις δεν υφίστανται χωρίς εργατικό δυναμικό, ένας πόρος που κινδυνεύει να καταστεί δυσεύρετος στην Ευρώπη λίαν συντόμως. Η δημογραφική κατάσταση της Ευρώπης καθιστά αναγκαία τη μετανάστευση. Σε αυτό το σημείο, άλλες περιοχές του κόσμου είναι πολύ πιο προχωρημένες από εμάς, γεγονός που αντανακλάται και στις οικονομικές τους επιδόσεις. Αυτό είναι ένα δύσκολο θέμα το οποίο απαιτεί ισορροπημένη εξέταση όλων των συμφερόντων, και κυρίως των συμφερόντων των εργοδοτών. Αποτελεί ζήτημα της ΕΕ, βέβαια, γιατί η ανταγωνιστικότητα δεν μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς την κινητικότητα του εργατικού δυναμικού. Σχέδια όπως η «μπλε κάρτα» είναι ευπρόσδεκτα για αυτόν τον σκοπό.

Ένα άλλο στοιχείο το οποίο πρέπει να κινείται ελεύθερα αλλά σταθερά είναι το κεφάλαιο. Η χρηματοοικονομική σταθερότητα είναι εκ των ων ουκ άνευ μιας ανταγωνιστικής και οικονομικά ασφαλούς Ευρώπης. Οι χρηματοπιστωτικές αγορές αποτελούν γενικά έναν από τους ισχυρούς τομείς της Ευρώπης, μια από τις νέες κερδοφόρες βιομηχανίες μας. Η καινοτομία χάρη στη ρύθμιση που καθοδηγείται από την αγορά, - γεγονός που δεν ισοδυναμεί με την πολιτική του «laissez-faire» – καθιστά και εδώ ευκολότερη τη λειτουργία του τομέα σε ολόκληρη την Ευρώπη και είναι ζωτικής σημασίας.

Όσον αφορά τον κόσμο εκτός ΕΕ, η Ευρώπη πρέπει να καθιερωθεί ως ισχυρός παγκόσμιος παράγοντας. Χρειαζόμαστε ενότητα από τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και η Επιτροπή μπορεί να συμβάλει και αυτή προς αυτήν την κατεύθυνση.

  Jan Andersson (PSE). – (SV) Κυρία Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κύριε Προεδρεύοντα του Συμβουλίου, θα ήθελα να εξετάσω τις ευκαιρίες μάλλον παρά τα προβλήματα της παγκοσμιοποίησης, ωστόσο αυτό εξαρτάται από τον τρόπο δράσης μας στην Ευρώπη. Συμφωνώ ότι πρέπει να επενδύσουμε στην έρευνα και την ανάπτυξη, ότι πρέπει να προβούμε σε περισσότερες μακροπρόθεσμες επενδύσεις σε ένα καλό περιβάλλον και ότι πρέπει να επενδύσουμε στους ανθρώπους και στη διά βίου μάθηση, αλλά αυτό που ξεχνά η Επιτροπή - το σφάλμα στο κείμενο της Επιτροπής – είναι ότι παραβλέπουμε την κοινωνική διάσταση.

Οι εξελίξεις στην Ευρώπη σήμερα έχουν στόχο την ανάπτυξη και τη δημιουργία περισσότερων θέσεων εργασίας, οδηγούν όμως και σε μεγαλύτερο αποκλεισμό, μεγαλύτερα χάσματα και περισσότερο επισφαλείς θέσεις εργασίας – περισσότερες θέσεις εργασίας, κυρίως στη Γερμανία που δεν δίνουν τη δυνατότητα στον εργαζόμενο να συντηρεί τον εαυτό του και που τον αναγκάζουν να λαμβάνει παροχές κοινωνικής ασφάλισης ως συμπλήρωμα στον μισθό του. Πρέπει να συνδέσουμε την ανάπτυξη και την απασχόληση με μια κοινωνική διάσταση η οποία μειώνει το χάσμα μεταξύ των ανθρώπων και των περιφερειών στην Ευρώπη. Αυτό συζητήθηκε στη συζήτηση στο Guimarães στην οποία συμμετείχα κατά τη συνάντηση των υπουργών Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων.

Η πορτογαλική Προεδρία επιχειρεί να προωθήσει το ζήτημα των ολοκληρωμένων κατευθυντηρίων γραμμών και να τις αλλάξει προκειμένου να καταστήσει σαφέστερους και πολύ πιο ολοκληρωμένους τους κοινωνικούς δεσμούς.

Ωστόσο, η Επιτροπή δεν θέλει να το πράξει αυτό. Η Επιτροπή δεν θέλει να αλλάξει τις κατευθυντήριες γραμμές. Οι κατευθυντήριες γραμμές χρειάζεται να αλλάξουν. Στο ψήφισμά μας συμφωνήσαμε ότι θέλουμε να έχουμε νέες κατευθυντήριες γραμμές ο οποίες να ενσωματώνουν την κοινωνική διάσταση και, φυσικά, να αντιμετωπίζουν και τα ζητήματα της ασφάλισης σε συνθήκες αλλαγής και «ευελιξίας με ασφάλεια». Η Επιτροπή πρέπει να λάβει και αυτό υπόψη της προκειμένου να έχουμε ένα ισχυρότερο δεσμό μεταξύ των ζητημάτων της ανάπτυξης και της κοινωνικής διάστασης.

Πρέπει επίσης να ενσωματώσουμε τη στρατηγικής της Λισαβόνας. Επί του παρόντος δεν έχει ενσωματωθεί σε εθνικό, περιφερειακό ή τοπικό επίπεδο. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν γνωρίζουν για τη συνθήκη της Λισαβόνας. Πρέπει να την ενσωματώσουμε και να αναγκάσουμε τους κοινωνικούς εταίρους και την κοινωνία των πολιτών να εργαστούν και αυτοί προκειμένου να διασφαλίσουν ότι τα εν λόγω ζητήματα – η κοινωνική διάσταση, η ανάπτυξη και η απασχόληση – θεωρούνται εξίσου σημαντικά και ενσωματώνονται.

  Samuli Pohjamo (ALDE). - (FI) Κυρία Πρόεδρε, θα ήθελα να δω το θέμα της παρούσας συζήτησης από «βόρεια» προοπτική. Πριν από δύο έτη εργάστηκα σε ένα οργανισμό περιφερειακής ανάπτυξης κοντά στον αρκτικό κύκλο και τα ρωσικά σύνορα. Για εκείνη την απομακρυσμένη περιοχή η παγκοσμιοποίηση αποτελούσε τόσο απειλή όσο και ευκαιρία. Αρχίσαμε αναπτυξιακά έργα, πιστεύοντας στις δικές μας δυνάμεις καθώς εκμεταλλευόμασταν την παγκοσμιοποίηση. Οι εταιρείες, ο δημόσιος τομέας, το εκπαιδευτικό σύστημα, τα πανεπιστήμια ένωσαν τις δυνάμεις τους για να οικοδομήσουν ένα παραγωγικό περιβάλλον καινοτομίας. Τα διαθέσιμα προσόντα του ανθρώπινου δυναμικού ενισχύθηκαν μέσω δικτύωσης με παγκόσμια δίκτυα δεξιοτήτων στο πνεύμα της στρατηγικής της Λισαβόνας. Ταυτόχρονα, δρομολογήθηκαν σχέδια για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Τα αποτελέσματα ήταν ενθαρρυντικά. Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί η ταχεία ανάπτυξη του διεθνούς τουρισμού στην περιοχή. Πιστεύω ότι η εν λόγω περιοχή μπορεί να λειτουργήσει ως χρήσιμο μοντέλο για άλλες περιοχές στην Ευρώπη, και η ΕΕ πρέπει να καταστήσει αυτού του είδους τις εργασίες πολύ πιο εφικτές.

  Corien Wortmann-Kool (PPE-DE). - (NL) Κυρία Πρόεδρε, το ανάστημα της η Ευρώπη το οφείλει στην ενιαία αγορά, τη φιλελευθεροποίηση της ενιαίας αγοράς και τη φιλελευθεροποίηση της παγκόσμιας αγοράς, την παγκοσμιοποίηση. Αυτό μας έφερε όχι μόνο ευημερία αλλά και σταθερή δημοκρατία. Για αυτό πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί – και αναφέρομαι κυρίως στις εμπορικές πτυχές εδώ – απέναντι σε μία υπερβολικά αμυντική στρατηγική και πάνω από όλα, απέναντι σε εμπορικά μέσα προστατευτικού χαρακτήρα.

Κυρία Πρόεδρε, η ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης εξυπηρετείται καλύτερα από μια ανοιχτή στάση προς τον κόσμο, γι’ αυτό πιστεύω ότι είναι σημαντικό να δοθεί μεγαλύτερη προτεραιότητα στο άνοιγμα των οικονομικών αγορών σε χώρες που δεν ανήκουν στην ΕΕ, και πιο συγκεκριμένα στις αναδυόμενες βιομηχανικές χώρες όπως η Ινδία, η Βραζιλία και η Κίνα γιατί οι τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης αυτών των αγορών αποτελούν μια ευκαιρία για τις ευρωπαϊκές εταιρείες και μια ευκαιρία για την ευρωπαϊκή οικονομία. Οι εν λόγω αναδυόμενες βιομηχανικές χώρες θα πρέπει με τη σειρά τους να ανοίξουν τις δικές τους αγορές στις εταιρείες μας και, όσον αφορά τις υπηρεσίες, και προς όφελος της αμοιβαιότητας, προτρέπω την Επιτροπή στις διαπραγματεύσεις της να ασκήσει την ανάλογη πίεση ειδικά στις εν λόγω χώρες.

Επισκεφθήκαμε τη Σιγκαπούρη ως μέλη της αντιπροσωπείας της Επιτροπής Διεθνούς Εμπορίου και διαπιστώσαμε ότι οι αμερικανικές εταιρείες χαίρουν μεγαλύτερης πρόσβασης από ό,τι οι ευρωπαϊκές, κυρία Πρόεδρε, και αυτό δεν μπορούμε να το ανεχτούμε. Για αυτό χρειάζεται να είμαστε προνοητικοί. Εξάλλου, είμαστε η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο. Αν όλοι ενωθούμε αποτελεσματικά πρέπει να είμαστε σε θέση να αξιοποιήσουμε τη δύναμή μας για να ανοίξουμε τις εν λόγω αγορές. Υπάρχει επίσης το ζήτημα της κατάργησης των εισαγωγικών δασμών και των μη δασμολογικών εμποδίων στο εμπόριο, κυρία Πρόεδρε, και στην στρατηγική μας για την πρόσβαση στην αγορά είναι επίσης σημαντικό να δώσουμε προτεραιότητα στις εν λόγω αναδυόμενες αγορές.

  Κατερίνα Μπατζελή (PSE). – Κυρία Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κύριε Προεδρεύοντα, η Ευρώπη καλείται να αναδείξει στους πολίτες της μια άλλη διάσταση της παγκοσμιοποίησης. Όχι αυτής του αχαλίνωτου ανταγωνισμού, αλλά της κοινωνικής αλληλεγγύης, της αναδιανομής, της διαφοροποίησης και των πολιτιστικών αξιών.

Σ’ αυτόν τον εσωτερικό διάλογο, αλλά και σε κάθε άνοιγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον υπόλοιπο κόσμο με πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές, περιβαλλοντικές, ασφάλειας, βιώσιμης ανάπτυξης και μετανάστευσης, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρέπει να αναδεικνύει και να κατοχυρώνει την πολιτιστική "κουλτούρα" της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μεταξύ αυτών που άμεσα η Επιτροπή θα πρέπει να αναδείξει, τόσο στο ετήσιο νομοθετικό της έργο, όσο στη στρατηγική της Λισαβόνας αλλά και στη διαδικασία κατοχύρωσης της μεταρρυθμιστικής Συνθήκης, είναι για τον πολιτιστικό τομέα:

Πρώτον, η ενίσχυση των πολιτιστικών βιομηχανιών που στηρίζονται σε υπηρεσίες υψηλής ποιότητας και καινοτομίας, ενώ παρέχουν σημαντικές παραγωγικές και καινοτόμες δυνατότητες στην ευρωπαϊκή οικονομία. Η σημασία του τομέα αυτού είναι σημαντική για τον διαπολιτισμικό διάλογο.

Δεύτερον, η κατοχύρωση του λεγόμενου τρίγωνου της γνώσης, δηλαδή της έρευνας, της εκπαίδευσης και της καινοτομίας, η οποία δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν συνοδεύεται από νομοθετικές πράξεις, ενώ θα έπρεπε να αποτελεί μια από τις φιλόδοξες στρατηγικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η καινοτομία στον τομέα του πολιτισμού δεν θα πρέπει να αποτελεί είδος πολυτέλειας για ορισμένες πολυεθνικές, αλλά μια οριζόντια πολιτική των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Κυρία Πρόεδρε, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Συμβούλιο θα πρέπει να αποφασίσουν με σαφήνεια τις θέσεις για την αντιμετώπιση των προκλήσεων της παγκοσμιοποίησης με έναν ανοικτό διάλογο, κατ’ αρχάς, με τα εθνικά κοινοβούλια. Η παγκοσμιοποίηση μπορεί να αναδειχθεί ως ένα μέρος της ευρωπαϊκής ιστορίας, αν αυτή μπορεί να εμποτιστεί με την κουλτούρα του ευρωπαϊκού πολιτισμού.

  Sharon Bowles (ALDE). - (EN) Κυρία Πρόεδρε, η παγκοσμιοποίηση κατηγορείται για τα πάντα, από την πληθυσμιακή έκρηξη έως την αλλαγή του κλίματος και την εκμετάλλευση. Αλλά για αυτά ευθύνεται απλώς η ανθρωπότητα, όπως και για τον ανταγωνισμό. Ο Δαρβίνος το ονόμασε φυσική επιλογή.

Οι ευρωπαίοι πολίτες φοβούνται. Πρέπει να τους ενημερώσουμε, είναι αλήθεια, αλλά όχι δηλώνοντας ότι χρειαζόμαστε μια πολιτική σε επίπεδο ΕΕ για να αντιμετωπίσουμε την πρόκληση μιας παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. Αυτό με κάνει να φοβάμαι, υποδηλώνοντας ότι δεν έχουμε μια τέτοιου είδους πολιτική.

Η ΕΕ έχει μοναδική δύναμη σε υπερεθνικό επίπεδο να διαμορφώνει καταστάσεις και να αντιμετωπίζει τις υπερβολές. Τον Ιούλιο οι Financial Times έγραφαν: «Οι Βρυξέλλες αποτελούν τη ρυθμιστική πρωτεύουσα του κόσμου και η Ουάσινγκτον και το Τόκιο δεν μπορούν να την αγνοούν». Επομένως, εφόσον το έχουμε, επιτρέψτε μας να το αξιοποιήσουμε αλλά με σύνεση. Ποιος είναι ο σκοπός της ατζέντας για την ανταγωνιστικότητα, αν όχι να διατηρεί τη θέση μας στον κόσμο; Ποιος είναι ο σκοπός της ενιαίας αγοράς αν δεν μπορούμε να την ολοκληρώσουμε σωστά; Σταματήστε να προβάλλετε δειλές δικαιολογίες. Σκοπός της ΕΕ είναι ακριβώς η αντιμετώπιση των προκλήσεων. Απλώς χρειάζεται να προχωρήσουμε σε αυτό πριν μας προφτάσει η φυσική επιλογή.

  Cristobal Montoro Romero (PPE-DE). - (ES) Κυρία Πρόεδρε, κύριοι εκπρόσωποι του Συμβουλίου και της Επιτροπής, η παγκοσμιοποίηση είναι κάτι το καλό για την Ευρώπη· η Ευρώπη πρέπει να ενθαρρύνει την παγκοσμιοποίηση.

Είμαστε μάρτυρες μιας ακόμη αργής αλλά μη αναστρέψιμης κατάργησης των συνόρων στον κόσμο, μίας διαδικασίας που πέτυχε να απαλλάξει πάνω από 400 εκατομμύρια ανθρώπους από την φτώχεια σε λιγότερο από είκοσι χρόνια και για πρώτη φορά, το 2007, η Κίνα θα είναι η χώρα, η περιοχή του κόσμου που θα συμβάλει περισσότερο στην ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας, η Κίνα, όχι η Ευρωπαϊκή Ένωση, κυρίες και κύριοι!

Αυτό με λίγα λόγια σημαίνει ότι η παγκοσμιοποίηση αποτελεί πρόκληση αλλά ταυτόχρονα και μια σπουδαία ευκαιρία. Αποτελεί πρόκληση υπό την έννοια ότι το άνοιγμα συνεπάγεται μεγαλύτερη ανάπτυξη, μεγαλύτερη ευημερία και υψηλότερη απασχόληση και αυτό είναι κάτι το οποίο πρέπει να εξηγήσουμε στους ευρωπαίους πολίτες. Αυτό που με ανησυχεί και πάλι είναι να ακούω τη λέξη «προστασία» στο Κοινοβούλιο.

Ο προστατευτισμός σημαίνει άρνηση της παγκοσμιοποίησης και άρνηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η προστασία των πολιτών δεν είναι απαραίτητη όταν αυτοί είναι οι πρωταγωνιστές της ίδιας τους της οικονομικής ανάπτυξης και ευημερίας. Πρέπει να επιστρέψουμε στους ανθρώπους αυτήν την ικανότητα και για αυτό πρέπει επίσης να προβούμε σε άσκηση αυτοκριτικής στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Και αυτό γιατί εμείς στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν κάνουμε όσα οφείλουμε όταν η ανάπτυξή μας είναι ανεπαρκής, όταν έχουμε και εμείς μερίδιο ευθύνης για την κρίση στις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές όταν δεν κάνουμε όλα όσα οφείλουμε να κάνουμε εσωτερικά, στο κατώφλι μας προκειμένου να προωθήσουμε την οικονομική ανάπτυξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και να δημιουργήσουμε περισσότερες θέσεις εργασίας, γιατί χρειαζόμαστε πολύ υψηλότερα επίπεδα απασχόλησης από ό,τι θα είναι σε θέση να παρέχει η διαδικασία ανοίγματος της οικονομίας.

Η ατζέντα της Λισαβόνας αποτελεί στην πραγματικότητα έναν δείκτη: η επίτευξη της εσωτερικής αγοράς, η τακτοποίηση των δημόσιων οικονομικών, η μεταρρύθμιση, ο εκσυγχρονισμός της αγοράς εργασίας, η δέσμευσή μας για περιβαλλοντική μεταρρύθμιση, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, με λίγα λόγια το άνοιγμα της Ευρώπης σημαίνει μεγαλύτερη κοινωνική συνοχή στην Ευρώπη.

  Enrique Barón Crespo (PSE). - (ES) Κυρία Πρόεδρε, κύριε Πρόεδρε του Συμβουλίου, κύριε Αντιπρόεδρε της Επιτροπής, κυρίες και κύριοι, πιστεύω ότι η πραγματοποίηση της συζήτησης για την παγκοσμιοποίηση υπό την πορτογαλική Προεδρία είναι η πλέον κατάλληλη, γιατί η Πορτογαλία είναι μια χώρα της οποίας η σημαία υπάρχει στον χάρτη λόγω του ότι οι Πορτογάλοι είχαν το προβάδισμα όταν εμείς οι Ευρωπαίοι αρχίσαμε την παγκοσμιοποίηση, και επειδή η παγκοσμιοποίηση δεν είναι μια επιδημία που μας απειλεί. Οι Ευρωπαίοι άρχισαν τη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης κατά την Αναγέννηση, όταν ήμασταν λιγότερο ανεπτυγμένοι από τους Κινέζους και τους Ινδούς και έτσι μας θεωρούν και στον υπόλοιπο κόσμο.

Τώρα με τη Συνθήκη της Λισαβόνας και πάλι θα είμαστε πρωτοπόροι σε αυτό που θα αποκαλούσα «μετα-ιμπεριαλιστική παγκοσμιοποίηση». Δεν πρόκειται να κατακτήσουμε νέες ηπείρους, αυτό που κάνουμε είναι να ανταποκρινόμαστε ενώνοντας με δική μας βούληση τις κοινές αξίες των κρατών και των λαών και μπορούμε να αποτελέσουμε παράδειγμα του είδους της παγκοσμιοποίησης που χρειάζεται περισσότερο από όλα, δηλαδή της πολιτικής και κοινωνικής παγκοσμιοποίησης.

Μιλήσαμε εδώ για την άκριτη, ανεξέλεγκτη οικονομική παγκοσμιοποίηση, παρά το γεγονός ότι ο επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου είναι Ευρωπαίος για παράδειγμα. Αποτελούμε τον βασικό συνασπισμό στον ΠΟΕ και έχουμε συγκεκριμένες ευθύνες. Τι λείπει; Αυτό που λείπει είναι ακριβώς το να είμαστε σε θέση να βρίσκουμε τις απαντήσεις που να συνάδουν με αυτό σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο. Συγκεκριμένα, υπάρχουν δύο πολύ σημαντικές πτυχές – πρόκληση σχετικά με τις οποίες οφείλουμε να είμαστε ιδιαίτερα δραστήριοι: Όχι μόνο ως προς την εμπορική και τεχνολογική ανάπτυξη αλλά και ως προς την καθολική υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ιδιαίτερα των δικαιωμάτων των εργαζομένων, για τα οποία υπάρχει η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας, καθώς και ως προς τις διαπραγματεύσεις και τις πολιτικές που είναι απαραίτητες για την αντιμετώπιση της αλλαγής του κλίματος.

Εν πάση περιπτώσει κυρία Πρόεδρε, και με αυτό θα κλείσω, πιστεύω ότι εμείς οι Ευρωπαίοι δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να είμαστε απαισιόδοξοι όσον αφορά την παγκοσμιοποίηση. Το επιδιώξαμε και τώρα πρέπει να βρούμε καινοτόμες απαντήσεις.

  Jerzy Buzek (PPE-DE). - (PL) Κυρία Πρόεδρε, είναι φανερό ότι δεν θα είμαστε σε θέση να λύσουμε όλα τα προβλήματα της παγκοσμιοποίησης με μία δήλωση και ένα μέτρο προώθησης της στρατηγικής της Λισαβόνας. Ωστόσο, η δήλωση του Συμβουλίου και της Επιτροπής είναι καλή γιατί εφιστά την προσοχή στο γεγονός ότι η παγκοσμιοποίηση δεν είναι κατάρα και δεν πρέπει να είναι απειλή, στην πραγματικότητα θα μπορούσε να είναι κάτι το θετικό για τους πολίτες της Ευρώπης, και ότι οι πολίτες και οι δραστηριότητές τους θα αποτελέσουν τον βασικό οδηγό για τις δράσεις της ΕΕ.

Υποστηρίζω τέσσερις τομείς δράσης. Πρώτον, το τρίγωνο της γνώσης και ιδιαίτερα την καινοτομία, και αντιλαμβάνομαι ότι είναι ουσιώδες να δράσουμε γρήγορα προκειμένου να προωθήσουμε τουλάχιστον το Ευρωπαϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο.

Δεύτερον, το επιχειρηματικό περιβάλλον και με αυτό εννοώ μια πλήρως ανοιχτή και ελεύθερη εσωτερική αγορά χωρίς μονοπώλια, με ανοιχτό ανταγωνισμό, λιγότερη ρύθμιση και λιγότερη γραφειοκρατία, κάτι για το οποίο ο Αντιπρόεδρος της Επιτροπής, ο κ. Günter Verheugen, αγωνίζεται τόσο θαρραλέα.

Τρίτον, τους ανθρώπινους πόρους, στους οποίους συγκαταλέγονται τα προβλήματα της μετανάστευσης και κυρίως, η καταπολέμηση της «διαρροής επιστημονικού δυναμικού», γεγονός που σημαίνει καλύτερη ενημέρωση, ελκυστικές επενδύσεις και κοινωνική διάσταση της ΕΕ που να βασίζεται στα επιτεύγματα της οικονομίας.

Τέταρτον και τελευταίο, την ενέργεια και την αλλαγή του κλίματος, που σημαίνει κοινή ενεργειακή πολιτική, κάτι που πιστεύω ότι γνωρίζουμε, και μείωση των εκπομπών. Ωστόσο, η μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα σώσει το παγκόσμιο κλίμα. Για αυτόν τον λόγο χρειάζεται να έχουμε μια ΕΕ πολιτικά ισχυρή, γιατί μόνο μια ισχυρή ΕΕ μπορεί να επηρεάσει τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Κίνα και την Ινδία προς συμμόρφωση με τις κατευθυντήριες γραμμές για την προστασία του κλίματος.

Όσον αφορά τη μείωση των εκπομπών στην ΕΕ – ναι, τάσσομαι υπέρ, αλλά τάσσομαι επίσης υπέρ μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης πολιτικά ισχυρής και αυτό σημαίνει πλήρη επικύρωση της ευρωπαϊκής συνθήκης το ταχύτερο δυνατό.

  Gary Titley (PSE). - (EN) Κυρία Πρόεδρε, ελπίζω, και λέω ελπίζω, ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας θα αποτελέσει το τελευταίο κεφάλαιο στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το κεφάλαιο της ανάπτυξης της ΕΕ, της εδραίωσης της ειρήνης και της σταθερότητας στην ήπειρο, της άρσης των εμπορικών και οικονομικών φραγμών μεταξύ των κρατών μελών και της θεσμικής ανάπτυξης που υπήρξε απαραίτητη για την επίτευξη αυτών των ανωτέρω. Τώρα, όμως, χρειάζεται να ανοίξουμε ένα νέο κεφάλαιο, ένα κεφάλαιο κατά το οποίο θα στραφούμε προς τα έξω και θα ανταποκριθούμε στις προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης.

Χρειαζόμαστε μια παγκόσμια Ευρώπη η οποία θέτει μια εντελώς νέα ατζέντα για την παγκοσμιοποίηση, βασισμένη στις αρχές της ανοιχτής στάσης, της δικαιοσύνης και της σημασίας της συνεργασίας μεταξύ των κρατών μελών. Γνωρίζουμε ποιες είναι οι προκλήσεις – διερευνήθηκαν εκτενώς στην παρούσα συζήτηση. Η αλλαγή του κλίματος και η μετανάστευση είναι, κατά την άποψή μου, οι δύο σημαντικότερες, αλλά παράλληλα χρειάζεται να διατηρήσουμε και υψηλά επίπεδα ανάπτυξης και δημιουργίας θέσεων εργασίας. Χρειαζόμαστε μια σύγχρονη, αποτελεσματική κοινωνική ατζέντα. Χρειάζεται να καταπολεμήσουμε την τρομοκρατία και το έγκλημα και να προωθήσουμε την ασφάλεια πέρα από τα σύνορά μας και να αντιμετωπίσουμε τη φτώχια. Και πράγματι, όπως ανέφερε και η κ. Bowles, έχουμε πολιτικές για να τα αντιμετωπίσουμε. Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς: η πρόοδος σημειώνεται με βραδείς ρυθμούς, είναι ανομοιογενής και όχι πάντοτε αποτελεσματική.

Αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε πραγματικά την παγκοσμιοποίηση, χρειαζόμαστε ριζική και ουσιαστική στροφή όχι μόνο στις πολιτικές μας αλλά και σε ολόκληρο τον τρόπο σκέψης μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τώρα πρέπει να εστιάσουμε απλώς στη δράση και την επίτευξη. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι τα κράτη μέλη εκπληρώνουν τις υποσχέσεις τους γιατί έχουμε ένα πλαίσιο σε επίπεδο ΕΕ. Αυτό που δεν έχουμε είναι 27 κράτη μέλη που προβαίνουν σε υλοποίηση όλων όσων υπόσχονται ότι θα υλοποιήσουν και τώρα θα πρέπει να εστιάσουμε στην εκπλήρωση των υποσχέσεων και στην αξιοποίηση όλων των δυνατοτήτων της ΕΕ.

  Alexander Radwan (PPE-DE). - (DE) Κυρία Πρόεδρε, θα συνοψίσω την παγκοσμιοποίηση σε δύο λεπτά – ακολουθεί, λοιπόν! Πρώτο αίτημά μου είναι να αντιμετωπίζουμε το θέμα της παγκοσμιοποίησης με λίγη περισσότερη ειλικρίνεια στις συζητήσεις μας. Η ιδιαίτερη πατρίδα μου, η Βαυαρία, κερδίζει το ήμισυ του ΑΕγχΠ της από τις εξαγωγές. Πολλοί ασκούν κριτική στην παγκοσμιοποίηση, αλλά αν τους ρωτούσαμε αν συμφωνούν οι τοπικές τους εταιρείες να πάψουν να εξυπηρετούν την παγκόσμια αγορά, θα έλεγαν όχι.

Παρομοίως, αν στρεφόμασταν προς το κοινό και ρωτούσαμε αν κάποιος θα ήταν έτοιμος να χάσει την ευκαιρία να αγοράσει αγαθά σε ανταγωνιστικές τιμές - είτε ηλεκτρικές συσκευές. είτε υφάσματα, είτε άλλα προϊόντα - δεν θα υπήρχε κανένας εθελοντής. Όλοι γνωρίζουμε ότι οι εισαγωγές από χώρες με παραγωγή χαμηλού κόστους είναι ο λόγος των χαμηλών ποσοστών πληθωρισμού τα τελευταία χρόνια. Είναι σωστό και αρμόζον να το αναγνωρίσουμε, ακόμη και αν αναφερόμαστε συστηματικά στην παγκοσμιοποίηση ως απειλή.

Η Ευρώπη πρέπει να διαμορφώσει τη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης γιατί ωφελεί τους κατασκευαστές αλλά και τους καταναλωτές μας. Αυτός είναι ο σκοπός, για παράδειγμα, της εξάλειψης της γραφειοκρατίας, που αποτελεί σημαντικό στόχο τόσο για τον Επίτροπο Verheugen όσο και για την Ευρώπη. Δεν επιθυμώ να αφήσω να νοηθεί ότι αυτό αποτελεί καθήκον του Επιτρόπου και μόνο· αναφέρομαι επίσης στο Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο. Επί του παρόντος μιλάμε για την παγκοσμιοποίηση, ωστόσο αργότερα θα εγκρίνουμε την οδηγία για την προστασία του εδάφους και θα δημιουργήσουμε περισσότερη γραφειοκρατία. Εν ολίγοις, οι ενέργειές μας πρέπει να είναι αυστηρά σύμφωνες με την Ευρώπη, και αποτελεί αποστολή μας να διαμορφώσουμε την Ευρώπη.

Εξετάζοντας την κρίση στην αγορά ενυπόθηκων δανείων υψηλού κινδύνου στις Ηνωμένες Πολιτείες, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι οι διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές είναι συνδεδεμένες και ότι εμείς οι Ευρωπαίοι πρέπει να συμβάλουμε σε όλα αυτά. Πώς αντιμετωπίζουμε τους οργανισμούς αξιολόγησης φερεγγυότητας και πώς τα αμοιβαία κεφάλαια; Δυστυχώς, ο Επίτροπος McCreevy, ο οποίος είναι υπεύθυνος για αυτά τα ζητήματα δεν έχει ακόμη ηγηθεί της προσπάθειας ελέγχου των αμερικανικών και άλλων αγορών και για αυτό η Ευρώπη υστερεί.

Ωστόσο, πιστεύω σθεναρά ότι η Ευρώπη είναι επαρκώς προετοιμασμένη για την παγκοσμιοποίηση. Επωφελούμαστε από αυτήν, κάτι που πρέπει να εξηγήσουμε στο κοινό και πρέπει να ασκήσουμε πίεση για ελάχιστα πρότυπα παρόλο που αυτά δεν θα είναι ευρωπαϊκά πρότυπα, και τότε θα είμαστε έτοιμοι και ικανοί να κερδίσουμε το παιχνίδι της παγκοσμιοποίησης. Το αν η παγκοσμιοποίηση θα λάβει χώρα ή όχι δεν καθορίζεται ούτε στις Βρυξέλλες ούτε στο Στρασβούργο.

  Magda Kósáné Kovács (PSE). – (HU) Σας ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε. Μιλώ εκπροσωπώντας μία περιοχή που δεν ήταν σε θέση να καθορίσει τη μοίρα της μετά τον πόλεμο. Μεταξύ της χώρας μου και του πιο τυχερού μέρους της Ευρώπης υπήρχε συρματόπλεγμα, αλλά ούτε καν αυτό δεν μπόρεσε να αναχαιτίσει τις απροσδόκητες επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης.

Το 2000 αρχίσαμε να εξοικειωνόμαστε με την ανταγωνιστικότητα και την αλληλεγγύη στην στρατηγική για την εργασία και τους εργαζομένους και στη στρατηγική της Λισαβόνας. Έκτοτε, η ζυγαριά έκλινε υπέρ της ανάκτησης κεφαλαίου πολλές φορές και άρχισε να υπάρχει ανησυχία ότι το ανθρώπινο πρόσωπο της στρατηγικής είχε αρχίσει να επισκιάζεται.

Η ανταγωνιστικότητα και η εργασία είναι αναμφισβήτητα και ιστορικά άρρηκτες έννοιες και αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε ότι η αξιόλογη εργασία αποτελεί μόνο μέρος της αξιόλογης ζωής. Η αξιόλογη ζωή περιλαμβάνει επίσης βασική ασφάλιση, συνεισφορά σε μία υγιή ζωή και ανάπτυξη, έλλειψη διακρίσεων και αποδεκτές συνθήκες διαβίωσης.

Ωστόσο, η Ευρώπη δεν πρέπει να θεωρεί ότι απλώς υπερασπίζεται αξίες αλλά επίσης ότι διαμορφώνει τα όνειρα γενεών, δημιουργώντας ευκαιρίες για τους ευρωπαίους πολίτες και για αυτούς που έρχονται από τρίτες χώρες και θέλουν να προσφέρουν. Και για αυτόν ακριβώς τον λόγο η αλληλεγγύη δεν πρέπει να παραμείνει απλώς σύνθημα· πρέπει να αποτελέσει την ευκαιρία για τους ανθρώπους που έχουν να προσφέρουν ή την ευκαιρία που θα τους επιτρέψει να προσφέρουν.

Κυρίες και κύριοι, η αγοράς εργασίας και το κεφάλαιο που απαιτεί απόδοση είναι αδίστακτα επιλεκτικό και νέοι ανθρώπινοι πόροι απαιτούν επενδύσεις σε τιμή υψηλότερη από αυτήν στην οποία το κεφάλαιο, του οποίου η διακίνηση είναι ολοένα ευκολότερη, μπορεί να αποκτήσει εργασία. Η Ευρώπη των αξιών δεν μπορεί να δεχθεί ότι αυτοί που αρχίζουν τη σταδιοδρομία τους, οι ηλικιωμένοι, αυτοί που απομονώνονται λόγω φτώχειας, αυτοί που αναγκάζονται να αποκτήσουν νέες δεξιότητες και οι αθίγγανοι που επωμίζονται το βάρος πολλών ειδών μειονεκτημάτων, δεν θα έχουν εργασία. Ιδιαίτερα προκειμένου το βάρος της μειονεκτικής θέσης να μην βαρύνει τις ερχόμενες γενιές, οι κοινοτικοί πόροι που δαπανώνται για εμάς πρέπει όχι μόνο να τους επιτρέπουν να παραμένουν στα πλαίσια μιας αξιόλογης ζωής αλλά και να συνεχίσουν να αυξάνουν τις προοπτικές της ευρωπαϊκής ανταγωνιστικότητας. Σας ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.

  Γεώργιος Παπαστάμκος (PPE-DE). – Κυρία Πρόεδρε, προκύπτει αβίαστα από τη συζήτηση ότι η προβολή του ευρωπαϊκού μοντέλου στην παγκόσμια "μεγακλίμακα", είναι συνδεδεμένη με κινδύνους και ευκαιρίες.

Κατά κανόνα, η παγκοσμιοποίηση εκλαμβάνεται από τους Ευρωπαίους πολίτες ως εξωγενές φαινόμενο, χωρίς δηλαδή την αισθητή ευρωπαϊκή ρυθμιστική και πολιτική παρέμβαση. Είναι συνεπώς ευθύνη του ευρωπαϊκού συστήματος δράσης να αποδείξει ότι προασπίζεται, πράγματι, ένα ορατό και μετρήσιμο ευρωπαϊκό συμφέρον, προάγοντας παράλληλα την παγκόσμια συνεννόηση.

Σε ότι αφορά την εξωτερική εμπορική ατζέντα της Ένωσης οφείλουν, κατά τη γνώμη μου, να διεκδικήσουν προτεραιότητα, μεταξύ άλλων, η διασφάλιση όρων αμοιβαιότητας πρόσβασης στην αγορά, καθώς και ισοτίμων όρων ανταγωνισμού, όπως εμφατικά ανέφερε -χθες εδώ- ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, ο κ. Σαρκοζί.

Το αυστηρό ευρωπαϊκό ρυθμιστικό πλαίσιο περιβαλλοντικής προστασίας, προστασίας της δημόσιας υγείας των καταναλωτών και των εργαζομένων, αποτελεί σημαντική ένδειξη πολιτικής και θεσμικής ωρίμανσης της Ένωσης. Για να μην αποτελέσει όμως παρατεταμένο ανταγωνιστικό μειονέκτημα της Ένωσης, θα πρέπει να συναντήσει την ισοδύναμη ανταπόκριση εκ μέρους άλλων κορυφαίων διεθνών δρώντων.

Η συνέργια μεταξύ των εσωτερικών και των εξωτερικών πτυχών της στρατηγικής της Λισαβόνας θα υποβοηθήσει την προβολή του ευρωπαϊκού μοντέλου στο παγκόσμιο πεδίο διακυβέρνησης. Προσκρούει όμως στη μειωμένη ρυθμιστική ένταση και δεσμευτική πληρότητα, τόσο του Παγκοσμίου Οργανισμού Εμπορίου όσο και άλλων διεθνών οργανισμών. Η Ένωση καλείται να διαδραματίσει ηγετικό και εποικοδομητικό ρόλο στην αυξημένη διεθνή συνεργασία. Καλείται να προτάξει την ανάληψη δεσμευτικών υποχρεώσεων καθώς και την υιοθέτηση διεθνών προτύπων, προς την κατεύθυνση της ρυθμιστικής σύγκλισης με όρους ανοδικής κλιμάκωσης.

  Stephen Hughes (PSE). - (EN) Κυρία Πρόεδρε, αυτή η συζήτηση υπήρξε ιδιαίτερα ευρεία και στο τέλος θα ήθελα να την οδηγήσω εκ νέου στην εστίαση στην κοινωνική πολιτική ως παραγωγικό παράγοντα.

Η προώθηση του πακέτου των ολοκληρωμένων κατευθυντηρίων γραμμών υποτίθεται ότι θα οδηγούσε σε ισορροπημένη επίτευξη του οικονομικού και κοινωνικού σκέλους και του σκέλους της βιωσιμότητας της διαδικασίας της Λισαβόνας αλλά στην πράξη, όσον αφορά τις κατευθυντήριες γραμμές για την απασχόληση, δεν επρόκειτο για περίπτωση ολοκλήρωσης αλλά για περίπτωση υπαγωγής. Οι κατευθυντήριες γραμμές για την απασχόληση έχουν καταστεί ουσιαστικά αόρατες, αποκρύπτοντας την ιδιαίτερα ευρεία διαφοροποίηση στις επιδόσεις των κρατών μελών έναντι των δεικτών και των στόχων που οφείλουν να εκπληρώσουν βάσει της στρατηγικής απασχόλησης σχετικά με την ανεργία των νέων, την ενσωμάτωση εργαζομένων μεγαλύτερης ηλικίας – διάφοροι παράγοντες. Σε ορισμένα κράτη μέλη, η δαπάνη για τη διά βίου μάθηση και τα ενεργά μέτρα για την αγορά εργασίας έχουν παρουσιάσει στην πραγματικότητα πτώση κατά την τελευταία πενταετία – όχι βελτίωση, πτώση. Αυτό είναι καταστροφικό για τη διαδικασία της Λισαβόνας στο σύνολό της.

Συνεπώς, η στρατηγική απασχόλησης χρήζει μεγαλύτερης προβολής στον επόμενο κύκλο της Λισαβόνας. Ένα άλλο σημείο – το κοινό ψήφισμα για το οποίο συζητάμε σήμερα εδώ τονίζει σε διάφορα σημεία την ανάγκη δημιουργίας αξιοπρεπούς εργασίας και εστίασης στη βελτίωση της ποιότητας εργασίας. Η εστίαση της Επιτροπής στην ιδέα της ασφάλειας της απασχόλησης εν αντιθέσει προς την επαγγελματική ασφάλεια, που επαναλαμβάνεται τόσο στην Πράσινη Βίβλο για το εργατικό δίκαιο όσο και στην ανακοίνωση για την ευελιξία με ασφάλεια, δεν συμβάλλει στην ανωτέρω εστίαση. Στις εργασίες μας για την ευελιξία με ασφάλεια στην Επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων καθιστούμε σαφές το ότι τόσο η ασφάλεια της απασχόλησης όσο και η επαγγελματική ασφάλεια είναι σημαντικές.

Αυτό που χρειάζεται μια ταχέως μεταβαλλόμενη ευέλικτη εταιρεία – μια εταιρεία που αλλάζει την γραμμή παραγωγής της κάθε έξι μήνες, τη διαμόρφωση του πληροφορικού της συστήματος κάθε τέσσερις μήνες – είναι ένα ευέλικτο, εξειδικευμένο, πιστό και εργατικό δυναμικό, όχι μια συμπτωματική και αποσπασματική αγορά εργασίας. Γι’ αυτό θα πράξουμε καθετί δυνατό για να συμβάλλουμε στη δημιουργία ενός καλού συνόλου αρχών για την ευελιξία με ασφάλεια αλλά αυτές στη συνέχεια πρέπει να οδηγήσουν σε τροποποίηση των κατευθυντήριων γραμμών. Ο Πρόεδρος Barroso είπε νωρίτερα, «Αν κάτι δεν έχει χαλάσει, μην το επιδιορθώνετε». Λοιπόν, αυτό έχει χαλάσει και χρήζει επιδιόρθωσης.

  Philip Bushill-Matthews (PPE-DE). - (EN) Κυρία Πρόεδρε, θα ήθελα να συγχαρώ την Επιτροπή για το εξαιρετικό κείμενο και θα ήθελα απλώς να επισημάνω τα ακόλουθα τέσσερα σημεία.

Το πρώτο αφορά την οικονομία της γνώσης. Νομίζω ότι ο τρόπος με τον οποίο αυτό διατυπώθηκε στο κείμενο σχετικά με την ελεύθερη κυκλοφορία ιδεών και ερευνητών ως η ενδεχόμενη «πέμπτη ελευθερία» της ΕΕ, είναι ένας πολύ όμορφος τρόπος να διατυπωθεί και θα ήθελα να το δω να αναπτύσσεται.

Σε απάντηση σε όσα μόλις ανέφερε ο κ. Hughes πιστεύω ότι αυτό το σημείο απεικονίζει ακριβώς το πού βρισκόμαστε, συζητώντας στην Επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων ότι θέλουμε να απομακρυνθούμε από την ιδέα της απλής προστασίας της εργασίας μόνο και να κατευθυνθούμε προς την προστασία της απασχόλησης, προωθώντας την απασχολησιμότητα και ενισχύοντας τις δεξιότητες· με αυτόν τον τρόπο, η επιτυχία στην Ευρώπη στην εποχή της παγκοσμιοποίησης μπορεί να σημαίνει επιτυχία για τα άτομα – επιτυχία για τους ανθρώπους – αυτό που θα όφειλε να είναι μάλλον ο σκοπός ΕΕ.

Το δεύτερο σημείο αφορά τις ΜΜΕ. Υπάρχει αναφορά σε ένα ευρύ φάσμα νέων προτάσεων για τα τέλη του 2008. Το χαιρετίζω, ωστόσο υπάρχει ένα «αλλά»: Παρακαλώ, ας μην στρέψουμε την προσοχή μας προς νέες προτάσεις για συμφωνία αύριο, πριν εστιάσουμε στην υλοποίηση των δεσμεύσεων που έχουμε αναλάβει σήμερα. Σε αυτό το σημείο, συγκεκριμένα για τον κ. Verheugen, θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σε αυτήν την μείωση του 25% στην απλοποίηση της υφιστάμενης νομοθεσίας της ΕΕ. Παρακαλώ, ας δούμε κάποια πραγματική υλοποίηση σχετικά με αυτό γενικά, το συντομότερο δυνατό, καθώς αυτό θα ωφελήσει ιδιαίτερα τις ΜΜΕ. Θα ήθελα να ενθαρρύνω σε αυτό το πλαίσιο τη συνολική αναθεώρηση της οδηγίας για τον χρόνο εργασίας, όπου απαιτείται πολύ πολύπλευρη σκέψη από όλους μας – και εννοώ πραγματικά όλους μας, συμπεριλαμβανομένων και των βουλευτών.

Τρίτον, η ενιαία αγορά: Η προσθήκη εξωτερικής διάστασης είναι θεμιτή, αλλά ας πετύχουμε την εσωτερική διάσταση πρώτα, ολοκληρώνοντας τη δική μας ενιαία αγορά πριν αναπτύξουμε μεγάλες προσδοκίες για την εξωτερική διάσταση. Θα ήθελα να πω στον κ. Schulz καθώς και στον κ. Hughes ότι συμφωνώ απόλυτα, ότι αυτό δεν αφορά μόνο την οικονομική πρόοδο αλλά και την κοινωνική πρόοδο.

Τέλος ένα πιο προσωπικό σημείο, το μόνο πράγμα το οποίο με ενοχλεί σε αυτό το κείμενο είναι η πρώτη γραμμή του εξωφύλλου, η οποία αναφέρει: «Ανακοίνωση της Επιτροπής προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο, την Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή και την Επιτροπή των Περιφερειών». Αναγνωρίζω ότι η Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή και η Επιτροπή των Περιφερειών υπάρχουν – αν και δεν είμαι σίγουρος για ποιο λόγο – αλλά σας παρακαλώ μην τις εξυψώνετε στο ίδιο επίπεδο με τα δύο θεσμικά όργανα που συμμετέχουν στη διαδικασία της συναπόφασης.

  Miroslav Mikolášik (PPE-DE). - (SK) Το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης γίνεται ολοένα και πιο αντιληπτό. Σε μια τέτοια κατάσταση, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αντιδράσει αρκετά γρήγορα και να καθορίσει αν η ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης δεν έχει απλώς διατηρηθεί αλλά και αν έχει συνεχίσει να αναπτύσσεται· αν η στρατηγική της Λισαβόνας, το μέσο που όφειλε να διασφαλίσει ότι θα συμβεί αυτό, είναι ικανό να παράσχει λύσεις στους τομείς της καινοτομίας, της ενέργειας, της μετανάστευσης, της εκπαίδευσης και της δημογραφίας ιδιαίτερα. Όλα αυτά πρέπει να υποβοηθούν την ανάπτυξη και τη δυνατότητα δημιουργίας θέσεων εργασίας.

Εμφανίζονται και νέες προκλήσεις σε σχέση με το περιβάλλον, όπως οι εκπομπές CO2, η χρήση φυτοφαρμάκων, ανησυχίες όσον αφορά τα αποθέματα καθαρού νερού και υδάτινων πόρων, η προστασία του εδάφους και η γεωργία. Τέλος, υπάρχουν επίσης προκλήσεις αναφορικά με την υγεία και τις επιδημίες, καθώς και η καταπολέμηση της παχυσαρκίας, των καρδιοαγγειακών παθήσεων και της αυξανόμενης εμφάνισης όλων των τύπων καρκίνου.

Κυρίες και κύριοι, η παγκοσμιοποίηση επιφέρει περαιτέρω προκλήσεις στους τομείς της ασφάλειας και της μετανάστευσης, ενώ υπάρχει αυξανόμενος κίνδυνος σε σχέση με την εγκληματικότητα και την τρομοκρατία. Πολύ σύντομα θα γίνουμε μάρτυρες της πτώσης των τελευταίων κατάλοιπων του σιδηρού παραπετάσματος. Πρέπει να κάνουμε ό,τι είναι δυνατό για να περιφρουρήσουμε αυτόν τον κοινό χώρο αποτελεσματικά, προκειμένου οι λαθρομετανάστες που επιδεινώνουν την κατάσταση ασφάλειας στα κράτη μέλη να μην μπορούν να εισέλθουν. Από την άλλη, στηρίζω μια υπεύθυνη προσέγγιση όσον αφορά τις άδειες εργασίας για νόμιμους μετανάστες: πρέπει να το εξετάσουμε ορθά και πρέπει να επιλέξουμε κατάλληλους εργοδότες για τους τομείς της απασχόλησης που έχουν τις μεγαλύτερες ανάγκες.

Επίσης, πιστεύω ότι τα παλαιά κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης – και θα ήθελα η Επιτροπή να το λάβει υπό σημείωση – θα καταργήσουν τους ανόητους περιορισμούς στην απασχόληση των πολιτών από νέα κράτη μέλη. Σήμερα αυτό αποτελεί ακατανόητο αναχρονισμό.

  Tokia Saïfi (PPE-DE) . – (FR) Κυρία Πρόεδρε, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να αφήσει τον εαυτό της να γίνει θύμα της παγκοσμιοποίησης ή να δώσει στους ανθρώπους της την εντύπωση ότι έχουν παγιδευτεί σε κάτι που δεν μπορούν να επηρεάσουν. Έτσι, το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι αν η παγκοσμιοποίηση είναι κάτι το καλό ή κάτι το κακό: είναι κατά πόσο είμαστε έτοιμοι να ασκήσουμε πίεση και να τη ρυθμίσουμε. Για να αντιμετωπίσει αυτή την πρόκληση, η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται να συμφιλιώσει την ανταγωνιστικότητα και την οικονομική και κοινωνική συνοχή. Η ενίσχυση των πολυμερών κανόνων αποτελεί μέρος της διαδικασίας.

Σε ένα ανοιχτό οικονομικό σύστημα, ο καλύτερος τρόπος διασφάλισης του σεβασμού προς τα δικαιώματα των καταναλωτών και των πολιτών είναι η τήρηση των κανόνων του ανταγωνισμού και η δημιουργία δίκαιης αγοράς που να αντικατοπτρίζει τα περιβαλλοντικά και κοινωνικά πρότυπα. Κατά συνέπεια, έως ότου έχουμε ένα σύνολο κανόνων διεθνώς αναγνωρισμένων, είναι καίριας σημασίας να διατηρούμε και να μην μετριάσουμε τα υφιστάμενα μέσα εμπορικής άμυνας, τα οποία αποτελούν τα μόνα αποτελεσματικά μέσα που διαθέτουμε για την αντιμετώπιση του ντάμπινγκ. Και ναι, είναι δυνατό η Ευρώπη να προστατεύει τους πολίτες της χωρίς να γίνεται προστατευτική. Η Ευρώπη χρειάζεται επίσης να επενδύσει σε αυτούς τους τομείς οι οποίοι θα καθορίσουν την οικονομική της ισχύ στο μέλλον: δηλαδή, έρευνα, καινοτομία και ανάπτυξη καθαρών τεχνολογιών.

Επίσης, προκειμένου να στηρίξει αυτούς που αντιμετωπίζουν τις μεγαλύτερες δυσκολίες να επωφεληθούν από την παγκοσμιοποίηση, η Ευρώπη χρειάζεται να ενισχύσει τους μηχανισμούς εφαρμογής της αλληλεγγύης που διαθέτει, για παράδειγμα μέσω του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση και μέσω της ευελιξίας με ασφάλεια. Είναι προς όφελος της Ευρώπης όσον αφορά το να αντεπεξέλθει στον διεθνή ανταγωνισμό, να προλάβει την προσαρμογή και να ξεκινήσει τις μεταρρυθμίσεις Η Ευρωπαϊκή Ένωση κατέχει όλες τις αναγκαίες ικανότητες και πόρους για να ανταποκριθεί στην πρόκληση.

  Eija-Riitta Korhola (PPE-DE). - (FI) Κυρία Πρόεδρε, η επιτυχία της παγκοσμιοποίησης είναι ζωτικής σημασίας για την ευρωπαϊκή ευημερία: είναι ο παραγωγός του υλικού της περιεχομένου. Τώρα που λήγει ο τριετής κύκλος της ανανεωμένης στρατηγικής της Λισαβόνας, πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας κυρίως στην εξωτερική διάσταση. Επιθυμώ να θίξω κυρίως τρία σημεία.

Πρώτον, η ενέργεια, ο ενεργειακός εφοδιασμός και η ενεργειακή επάρκειά της βελτιώνει ή επιδεινώνει τη θέση των κοινωνιών στο παγκόσμιο ανταγωνιστικό περιβάλλον. Η κατάσταση στην Ευρώπη δεν μοιάζει να είναι ικανοποιητική. Η μείωση της ενεργειακής αυτάρκειας αποτελεί σημαντική πρόκληση για την ΕΕ. Ακόμη και τώρα εισάγουμε τη μισή ποσότητα ενέργειάς μας από χώρες εκτός της ΕΕ και η εξάρτησή μας από τις εισαγωγές προβλέπεται να αυξηθεί. Επιπρόσθετα στην καταβολή αποφασιστικής προσπάθειας για αύξηση της ενεργειακής αυτάρκειας, χρειαζόμαστε μια ισχυρή εξωτερική πολιτική για την ενέργεια, μια κοινή φωνή, αλληλεγγύη και ασφάλεια στις εισαγωγές.

Το δεύτερο βασικό ζήτημα είναι η αλλαγή του κλίματος, ένα παγκόσμιο φαινόμενο, το οποίο έχει αρνητική παγκόσμια επίδραση στο περιβάλλον, την οικονομία και την κοινωνία και το οποίο απαιτεί παγκόσμιες λύσεις. Οι μονομερείς δράσεις στρεβλώνουν τον ανταγωνισμό και προκαλούν διαρροή διοξειδίου του άνθρακα. Τα ακόλουθα προσλαμβάνουν ιδιαίτερη σημασία ως προς την παγκοσμιοποίηση: το αναπόφευκτο ενός παγκόσμιου προγράμματος εμπορίας εκπομπών, η υποχρεωτική δέσμευση σε μια τέτοια ιδέα όλων των εκβιομηχανισμένων χωρών και αναδυόμενων οικονομιών και η κατάργηση των φραγμών στην πρόσβαση στην αγορά για καθαρή τεχνολογία.

Τρίτον, η ΕΕ πρέπει να έχει πάντοτε υπόψη της τα ευφυή λόγια του Schuman, δηλαδή, ότι στη δική μας ιστορία επιτυχίας η οικονομία θα εξυπηρετούσε τους κοινούς στόχους, την ανθρώπινη καλοσύνη, την ειρήνη και τη σταθερότητα. Η πολιτισμική μας παράδοση μας υποχρεώνει να αγωνιζόμαστε για έναν πιο ανθρώπινο κόσμο, ο οποίος σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Μόνο τότε μπορεί η παγκοσμιοποίηση να πραγματοποιηθεί προς όφελος όλων. Μόνο τότε θα εμποδίσουμε τον κόσμο από το να γλιστρήσει από τα χέρια μας.

  Παναγιώτης Δημητρίου (PPE-DE). – Κυρία Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύοντα του Συμβουλίου, κύριε Αντιπρόεδρε της Επιτροπής, είναι κοινή διαπίστωση ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες αντιμετωπίζουν το ιστορικό φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης με σκεπτικισμό. Πολλοί μάλιστα με φοβία και προσέγγιση απόλυτα αρνητική. – (EL) Και τούτο εξ αιτίας της επαναστατικής αναταραχής που δημιουργείται στην παγκόσμια οικονομία και στο ευρωπαϊκό κοινωνικό ιστό. Ούτε όμως με προκαταλήψεις ούτε με φοβίες, και προ παντός, ούτε με απραξία και παθητική παρακολούθηση των εξελίξεων αντιμετωπίζεται ορθά η νέα τάξη πραγμάτων στην παγκόσμια σκηνή. Δεν αναστρέφεται η κατάσταση. Η παγκοσμιοποίηση είναι ένα, εν εξελίξει, γεγονός είτε το θέλουμε είτε όχι. Το μεγάλο παγκόσμιο χωριό χτίζεται, όπως είπε και ο Πρόεδρος Μπαρόζο.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ευρωπαϊκά συμφέροντα να προασπίσει και για αυτό οφείλει να εμπλακεί μεθοδικά, προγραμματισμένα, συλλογικά και δυναμικά στη διεργασία της παγκοσμιοποίησης, με σκοπό να διαμορφώσει σωστούς κανόνες λειτουργίας του νέου παγκόσμιου συστήματος. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να μπει μπροστά. Στόχος, το καλό των Ευρωπαίων πολιτών βεβαίως, αλλά και του παγκόσμιου πολίτη. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, ως κοινοπολιτεία αρχών και αξιών, οφείλει να προτάξει τον ανθρωποκεντρικό της χαρακτήρα και να τον προβάλει διεθνώς. Να μεταποιήσει τον οικονομικό ανταγωνισμό σε πραγματικό συναγωνισμό προαγωγής της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της αρχής της νομιμότητας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της προστασίας του περιβάλλοντος και της ειρηνικής συνύπαρξης λαών και ανθρώπων. Αυτός είναι ο ρόλος που μπορεί και πρέπει η Ευρωπαϊκή Ένωση να διαδραματίζει στη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης.

  Marianne Thyssen (PPE-DE). - (NL) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, αυτή η συζήτηση είναι ιδιαίτερα επίκαιρη. Η παγκοσμιοποίηση είναι γεγονός. Κάθε γενιά έχει τις δικές της προκλήσεις, έτσι λένε. Λοιπόν, η πρόκληση για εμάς είναι να ανταποκριθούμε όσο καλύτερα μπορούμε στις νέες συνθήκες που επιφέρει η παγκοσμιοποίηση.

Η καλύτερη απάντηση είναι βέβαια να μην αντισταθούμε στην παγκοσμιοποίηση - όπως θα ήθελαν ακόμη ορισμένοι. Δεν μπορούμε να το κάνουμε και δεν το επιδιώκουμε. Αυτό θα ήταν εν πάση περιπτώσει ιδιαίτερα αντιπαραγωγικό για εμάς στην Ευρώπη, εφόσον περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο εξαρτώμαστε από τον υπόλοιπο κόσμο για πρώτες ύλες, ενέργεια, αγορές για να διαθέσουμε αυτά που παράγουμε και ακόμη, δεδομένου του γηράσκοντος πληθυσμού μας, για εργατικά χέρια.

Η απάντησή μας πρέπει να είναι να συμβαδίσουμε με την παγκοσμιοποίηση και να τη διαμορφώσουμε καλύτερα. Αυτό σημαίνει σύναψη συμφωνιών και θέσπιση κανόνων διεθνώς. Ως Ευρώπη είμαστε καλά εκπαιδευμένοι στο να συνάπτουμε ενδοκοινοτικές συμφωνίες. Επιτρέψτε μας λοιπόν να αξιοποιήσουμε την εν λόγω εμπειρία για να ηγηθούμε όσο το δυνατόν περισσότερο διεθνώς.

Αυτό πρέπει να κάνουμε, κυρία Πρόεδρε, με την απαραίτητη αυτοπεποίθηση και εμπνεόμενοι από τις αξίες οι οποίες εμπνέουν και τις πράξεις μας εντός της ΕΕ, τις αξίες που έχουμε εκφράσει τόσο καλά στη μεταρρυθμιστική Συνθήκη και στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων.

Κυρίες και κύριοι, η χθεσινή διαβεβαίωση ότι το νομοθετικό πρόγραμμα και πρόγραμμα εργασίας της Επιτροπής για το 2008 εστιάζει στην επιθυμία διαμόρφωσης της παγκοσμιοποίησης στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα είναι καλό σημάδι, ένα σημάδι ότι τα πράγματα αρχίζουν να σοβαρεύουν. Το γεγονός ότι η παγκοσμιοποίηση αποτελούσε θέμα συζήτησης και στην άτυπη σύνοδο κορυφής στη Λισαβόνα υποδηλώνει ότι η στρατηγική της Λισαβόνας χρήζει μίας νέας εξωτερικής διάστασης.

Ως συντονιστής ομάδας για τη στρατηγική της Λισαβόνας θα ήθελα να τονίσω ότι η εν λόγω στρατηγική μας έχει δραστηριοποιήσει έντονα. Σταδιακά, με επαναλαμβανόμενες εκρήξεις έντονης δραστηριότητας τώρα έχουμε αρχίσει να πετυχαίνουμε κάτι. Ο πρώτος τριετής κύκλος και η επακόλουθη ενδιάμεση αναθεώρηση έχουν σχεδόν λήξει και ενδέχεται να απαιτείται νέα προσαρμογή. Θα πρότεινα, κυρία Πρόεδρε, από τώρα και στο εξής να εστιάζουμε λιγότερο στους στόχους, τα ποσοστά και τις στατιστικές και περισσότερο στους πραγματικούς σκοπούς: καινοτομία, καλό επιχειρηματικό κλίμα, ανταγωνιστικότητα, ανάπτυξη και περισσότερες και καλύτερες θέσεις εργασίας.

Τέλος, πρέπει να εργαστούμε προς τον κοινό μας, ελπίζω, στόχο, δηλαδή τις καλές πιθανότητες αξιοπρεπούς ποιότητας ζωής για όσο το δυνατό περισσότερους ανθρώπους.

  Zuzana Roithová (PPE-DE). - (CS) Η ικανότητα της Ευρώπης κατά το παρελθόν να αντεπεξέρχεται στη σύγχρονη εποχή πρέπει να αποτελεί αντικείμενο θαυμασμού, ωστόσο όσον αφορά την παγκοσμιοποίηση δεν είμαστε σίγουροι για το πώς να βρούμε μια επαρκή στρατηγική η οποία θα επιτρέψει στην Ευρώπη να διαδραματίσει ουσιαστικό ρόλο. Το πρώτο βήμα σε αυτή την αναζήτηση είναι να κατανοήσουμε ότι η στρατηγική της Λισαβόνας δεν διαθέτει εξωτερική διάσταση και ότι αυτή θα πρέπει να αποτελέσει μέρος μιας πιο σύνθετης οικονομικής και κοινωνικής στρατηγικής. Αυτή η στρατηγική πρέπει να αναγνωρίζει σωστά τη σύγκρουση μεταξύ της έντονα ρυθμιζόμενης ευρωπαϊκής οικονομίας και του ελευθερωμένου παγκόσμιου εμπορίου, και πρέπει να μας δώσει ένα μέσο ελαχιστοποίησης της σύγκρουσης η οποία καθιστά την Ευρώπη πολύ λιγότερο ανταγωνιστική.

Οι δύο λόγοι που δικαιολογούν τις κανονιστικές ρυθμίσεις εντός ενός κοινού οικονομικού χώρου είναι ο θεμιτός ανταγωνισμός και το υψηλό επίπεδο προστασίας του καταναλωτή. Ωστόσο, και οι δύο αυτοί λόγοι διαβρώνονται επικίνδυνα από τα φθηνά αγαθά που κατακλύζουν την αγορά προερχόμενα από τρίτες χώρες και από τις απομιμήσεις Είμαστε αντιμέτωποι με τρομακτικά καθήκοντα, όπως ελέγχους του γιγαντιαίου όγκου των εισαγόμενων προϊόντων που δεν συμμορφώνονται με τα ευρωπαϊκά πρότυπα ασφάλειας.

Το βασικό σημείο της σύνθετης στρατηγικής μας πρέπει να είναι η προώθηση της σύγκλισης των ρυθμιστικών μηχανισμών, με άλλα λόγια η δημιουργία παγκόσμιων κανόνων και προτύπων, όχι μόνο τεχνικών αλλά και οικολογικών, κοινωνικών κανόνων και προτύπων και κανόνων και προτύπων ασφάλειας. Ένα τρόπος συμβολής σε αυτήν τη διαδικασία είναι να εμμένουμε συνεχώς στον σεβασμό για τα ανθρώπινα δικαιώματα στις τρίτες χώρες. Η ελευθερία του λόγου θα δώσει τη δυνατότητα στους πολίτες αυτών των χωρών να απαιτήσουν υψηλότερα πρότυπα διαβίωσης και εργασίας και, κατά συνέπεια, θα συμβάλλει στη σύγκλιση από την άλλη πλευρά.

Η νέα ενεργειακή μας πολιτική παρέχει μια καλή απάντηση στην πρόκληση της παγκοσμιοποίησης και θέτει ένα καλό παράδειγμα. Ωστόσο, χρειάζεται να αναθεωρήσουμε και άλλες πολιτικές οι οποίες καθίστανται, εν συνεχεία, μέρος μιας κατάλληλης και σύνθετης στρατηγικής για τη διαχείριση της παγκοσμιοποίησης. Πρέπει να παραμερίσουμε τα κατάλοιπα όπως η γεωργική πολιτική, για παράδειγμα.

Αν θέλουμε να συνεχίσουμε να αποτελούμε σημαντικό παράγοντα της παγκόσμιας σκηνής δεν πρέπει απλώς να αντιδρούμε: Πρέπει να συνεργαζόμαστε ενεργά για τη θέσπιση παγκόσμιων κανόνων σύγκλισης, τόσο εντός όσο και εκτός της ΕΕ. Η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει ελαφρώς. Αν όχι, μπορούμε να αναμένουμε την ίδια τύχη με τον βρασμένο βάτραχο: το νερό θα φτάσει σταδιακά σε βρασμό και τότε, θα είναι πολύ αργά για να πηδήξουμε έξω από τη χύτρα.

  Hans-Peter Martin (NI). - (DE) Κυρία Πρόεδρε, ένας από τους προηγούμενους ομιλητές, ο κ. Alexander Radwan, ανέφερε ότι η Ευρώπη ήταν επαρκώς προετοιμασμένη για την παγκοσμιοποίηση, ωστόσο ζούμε με τη σημερινή σύγχρονη εκδοχή της παγκοσμιοποίησης εδώ και δεκαοχτώ χρόνια. Εμείς, στο μεταξύ, ολισθαίνουμε κατευθείαν από την παγίδα της παγκοσμιοποίησης – οι συζητήσεις για το πώς ήταν κατά το παρελθόν, για την κατάρρευση της μαζικής ευημερίας και την επίθεση κατά της δημοκρατίας – στην ευρωπαϊκή παγίδα, ένα προϊόν του πολιτικού προπατορικού αμαρτήματος της αποτυχίας διασφάλισης μιας αξιοπρεπούς συνθήκης στη Νίκαια, όπου προτιμήθηκε η υπερβολικά εσπευσμένη διεύρυνση από τη βαθύτερη ενότητα.

Ως αποτέλεσμα, ο πυρήνας των σημερινών προβλημάτων συνίσταται στη γραφειοκρατία, στη σπατάλη δισεκατομμυρίων ευρώ και – ναι – στα λάθη στην πολιτική στρατολόγησης των ευρωπαϊκών ελίτ. Μάλιστα, και εσείς ο ίδιος Επίτροπε Verheugen, αποτελείτε περίπτωση σχετική με το θέμα. Οι απαράδεκτες προσωπικές επιθέσεις εναντίον σας άρχισαν όταν προσπαθήσατε να θέσετε υπό έλεγχο τη γραφειοκρατία. Τώρα υπάρχει κάποιος άλλος και ήδη προσπαθούν να του τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια. Θα δούμε τι πρόοδο θα σημειώσει αυτός όσον αφορά τις γραφειοκρατικές διαδικασίες.

Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι. Αν δεν μπορούμε να θεραπεύσουμε αυτές τις ασθένειες, η Ένωση θα παραμείνει αιχμάλωτη της πολιτικής παράλυσης και οι προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης θα μας καταβάλουν.

  Manuel Lobo Antunes, Προεδρεύων του Συμβουλίου. − (PT) Κυρία Πρόεδρε, κύριε Αντιπρόεδρε της Επιτροπής, κυρίες και κύριοι, αυτή η συζήτηση υπήρξε πραγματικά μακροσκελής και πλήρης και από όλες τις συζητήσεις στις οποίες συμμετείχα στο Κοινοβούλιο εκ μέρους της Προεδρίας, η παρούσα συζήτηση είχε τον πιο μακρύ κατάλογο συμμετεχόντων και βουλευτών που εξέφρασαν τη γνώμη τους. Αυτό είναι σαφώς ένα ιδιαίτερα επίκαιρο ζήτημα μεγίστης σημασίας, αλλά ας μην αυταπατώμαστε ότι είναι ταυτόχρονα και ένα δύσκολο και αμφιλεγόμενο ζήτημα το οποίο γέννησε πολλές διαφορετικές γνώμες, αναλύσεις και σχόλια. Θεωρώ ότι υπάρχει ένα κοινό συμπέρασμα, ωστόσο, το οποίο είναι ότι η παγκοσμιοποίηση είναι ένα υπαρκτό γεγονός το οποίο θα αναπτυχθεί και θα εκδηλωθεί με διάφορους νέους τρόπους.

Δεν υπάρχει επιστροφή, δεν μπορούμε να οπισθοχωρήσουμε, δεν μπορούμε να αναστρέψουμε την ιστορία. Η ίδια η παγκοσμιοποίηση είναι το αποτέλεσμα της πορείας μας προς το μέλλον. Αυτό που πρέπει να κάνουμε, αυτό που πρέπει να αναλύσουμε και αυτό που πρέπει να αποφασίσουμε αφορά φυσικά το πώς να την αξιοποιήσουμε στο έπακρο και να ωφεληθούμε στο μέγιστο δυνατό βαθμό από αυτήν, μειώνοντας ή εξουδετερώνοντας παράλληλα κάθε γνωστό κίνδυνο που σχετίζεται με αυτήν, και έχοντας πάντα στο μυαλό – ένα πολύ σημαντικό σημείο κατά την άποψή μου– ότι η παγκοσμιοποίηση πρέπει να τεθεί στην υπηρεσία της ανθρωπότητας και των πολιτών και όχι το αντίστροφο. Δεν πρέπει η ανθρωπότητα, οι πολίτες ή οι άνθρωποι να τεθούν στην υπηρεσία της παγκοσμιοποίησης.

Επίσης, δεν υπάρχει σχεδόν καμία αμφιβολία ότι για να είμαστε σε θέση να αξιοποιήσουμε και να εκμεταλλευθούμε στο έπακρο αυτά που έχει να προσφέρει η παγκοσμιοποίηση, εμείς στην Ευρώπη πρέπει να εξοπλίσουμε τις επιχειρήσεις μας, μεγάλες ή μικρές και μεσαίες με μέσα και πολιτικές που θα τους επιτρέψουν να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της οικονομικής παγκοσμιοποίησης. Πρέπει να ενισχύσουμε την εξειδίκευση και να καταρτίσουμε τους ευρωπαίους πολίτες, και πρέπει επίσης να μεταρρυθμίσουμε το κοινωνικό μας μοντέλο. Δεν είναι ζήτημα μείωσης ή εξασθένισης του εν λόγω μοντέλου, μάλλον το αντίθετο. Πρέπει να το ενισχύσουμε και να το προσαρμόσουμε κατά τρόπο ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί στις προκλήσεις και στις απειλές που εγείρει η παγκοσμιοποίηση. Στο περιβαλλοντικό πεδίο πρέπει να αναγνωριστεί ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση απέδειξε ότι μπορεί να προστατεύσει το περιβάλλον αλλά και την ικανότητά της να ηγείται και να δείχνει τον δρόμο προς το μέλλον όπως δεν το έχει κάνει κανένας άλλος συνασπισμός περιοχών. Οι διαπραγματεύσεις που θα αρχίσουν στο Μπαλί τον Δεκέμβριο θα το καταδείξουν σαφώς.

Τέλος, οφείλω να αναφερθώ και στην «εξωτερική διάσταση» της στρατηγικής της Λισαβόνας, η οποία συνδέεται τόσο στενά με την παγκοσμιοποίηση. Η ιδέα είναι να καλέσουμε και άλλους που ακολουθούν αυτό το μονοπάτι, που συμμερίζονται αυτές τις δυσκολίες και αυτές τις προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης για να μοιραστούν μαζί μας τις οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές αξίες και αρχές και, όπως είναι φυσικό, να καταστήσουμε σαφές ότι η παγκοσμιοποίηση θα είναι επιτυχής για όλους μόνο αν μπορέσουμε πράγματι να συμφωνήσουμε σε έναν κοινωνικό, οικονομικό και περιβαλλοντικό κόσμο ο οποίος να ρυθμίζεται πραγματικά για την και στην υπηρεσία όλων. Αυτή η πτυχή είναι ουσιώδης. Ας μην είμαστε αφελείς, κυρίες και κύριοι. Πιστεύουμε ότι με σταθερές πολιτικές, σταθερές αρχές και αξίες μπορούμε όπως είπα να πετύχουμε πραγματικά αυτό που αποτελεί θεμελιώδη στόχο μας: την παγκοσμιοποίηση στην υπηρεσία της ανθρωπότητας.

  Günter Verheugen, Αντιπρόεδρος της Επιτροπής. − (DE) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η ανακοίνωση της Επιτροπής για το ευρωπαϊκό συμφέρον που λειτούργησε ως η βάση για τη σημερινή συζήτηση δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα είδος κειμένου για συζήτηση. Δεν είναι το σχέδιο της Λισαβόνας για την επόμενη τριετία. Είναι ένα κείμενο το οποίο είχε σκοπό να αποτελέσει αφορμή για συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προκειμένου η Επιτροπή να τροφοδοτήσει με τα αποτελέσματά της τις προτάσεις της για τον επόμενο κύκλο της Λισαβόνας. Αυτές οι προτάσεις δεν θα υποβληθούν έως και τον Δεκέμβριο. Δεν έχουν τεθεί ακόμη επί τάπητος και για αυτό οι αξιότιμοι βουλευτές που άσκησαν κριτική στην Επιτροπή για το ότι δεν παρουσίασε καμία απτή πρόταση βρίσκονταν σε πλάνη.

Η σημερινή συζήτηση δεν γίνεται για αυτόν τον λόγο. Στόχος της Επιτροπής ήταν να διαπιστώσει τι θέλετε εσείς, οι αντιπρόσωποι των ευρωπαίων ψηφοφόρων να λάβει υπόψη της η Επιτροπή για τη διαμόρφωση του σχεδίου της Λισαβόνας. Με χαρά αναφέρω ότι μπορώ να ανταποκριθώ ευνοϊκά στα περισσότερα από όσα ειπώθηκαν εδώ.

Οι κατευθυντήριες γραμμές θα παραμείνουν το βασικό μέσο του νέου πακέτου της Λισαβόνας. Όπως κατέστησε σαφές ο Πρόεδρος Barroso, το μέσο αποδείχθηκε λειτουργικό και δεν θα το αλλάξουμε ως τέτοιο αλλά θα διαμορφωθεί, βεβαίως, προκειμένου να μας δώσει τη δυνατότητα να λάβουμε δεόντως υπόψη τις εμπειρίες της τελευταίας τριετίας και να δώσουμε μεγαλύτερη έμφαση σε ζητήματα που εμφανίστηκαν στο προσκήνιο κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου.

Επιτρέψτε μου να παραθέσω ορισμένα παραδείγματα. Θα πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη έμφαση στους δεσμούς μεταξύ ανταγωνιστικότητας, ενέργειας και περιβάλλοντος. Υπήρξαν αρκετά αιτήματα σχετικά με αυτό στη σημερινή συζήτηση. Αυτό είναι απόλυτα σωστό. Είναι καιρός πια να πάψουμε να εξετάζουμε τις πολιτικές μεμονωμένα. Χρειάζεται μια πλήρης, συλλογική προσέγγιση. Πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη έμφαση στη διαμόρφωση σταθερών προτάσεων σχεδιασμένων για τη διασφάλιση του παγκόσμιου ανταγωνισμού, κάτι το οποίο είναι σίγουρα αυτό που θέλουμε, πραγματοποιείται επί ίσοις όροις με τους ίδιους κανόνες για όλους. Πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη προσοχή στην εξεύρεση τρόπων στήριξης της διαρθρωτικής αλλαγής μέσω της κοινωνικής πολιτικής. Στη σημερινή συζήτηση, έμοιαζε να υπάρχει μια διακομματική άποψη ότι αυτό είναι ένα πραγματικά πολύ σημαντικό ζήτημα και πράγματι, αυτή η άποψη είναι δικαιολογημένη.

Επιτρέψτε μου να πω κάτι σχετικά με αυτό το θέμα. Πιστεύω ότι είναι λάθος να θεωρούμε τις επενδύσεις στην κοινωνική σταθερότητα και την κοινωνική ασφάλεια ως τίποτα περισσότερο από φιλανθρωπικές πράξεις. Απεναντίας, αποτελούν επίσης επενδύσεις στις οικονομικές δυνατότητες γιατί σίγουρα δεν μπορεί να υπάρξει καμία αμφιβολία ότι οι οικονομικές δυνατότητες της Ευρώπης εξαρτώνται από ένα εργατικό δυναμικό με υψηλά επίπεδα υποκίνησης και απόδοσης και ο λόγος για τον οποίο έχουμε αυτό το πλεονέκτημα είναι ότι έχουμε υψηλά επίπεδα μισθών και υψηλά επίπεδα κοινωνικής προστασίας.

Δεν ισχύει ότι η οικονομική ανάπτυξη και η κοινωνική ευημερία είναι αμοιβαία ασύμβατες. Στην πραγματικότητα, όπως ανέφεραν αρκετοί ομιλητές σήμερα, το καθένα συμπληρώνει και τρέφει το άλλο. Θεωρώ ότι αυτό αποτελεί σημαντικό παράγοντα που πρέπει να ληφθεί υπόψη. Επίσης, θα ήθελα να επισημάνω ότι, έστω και μόνο για τον λόγο ότι ολοένα και περισσότερες περιοχές και τομείς υποφέρουν από την έλλειψη καταρτισμένου και εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού, το ζήτημα της απασχολησιμότητας πρέπει να αντιμετωπιστεί πολύ πιο δυναμικά από ό,τι μέχρι σήμερα. Έτσι, πιστεύω ότι βρισκόμαστε στο ίδιο μήκος κύματος σε πολλά από αυτά τα ζητήματα.

Η Επιτροπή, επιτρέψτε μου να προσθέσω, συμμερίζεται την άποψη ότι η αναταραχή που βιώσαμε πρόσφατα στις χρηματοπιστωτικές αγορές χρήζει διεθνούς, πολύπλευρης δράσης. Τα πράγματα δεν μπορούν να αφεθούν να πάρουν τον δρόμο τους γιατί, όπως έχει ήδη αναφερθεί, αυτό που αντιμετωπίζουμε εδώ είναι ένα εγγενές δομικό ελάττωμα στο διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα. Δεν πρόκειται για ανθρώπινο σφάλμα των διευθυντών που τώρα τους απολύουν δίνοντάς τους αποζημιώσεις ύψους 100 έως 200 εκατομμυρίων δολαρίων· όχι, αυτό είναι το αποτέλεσμα ενός δομικού ελαττώματος.

Θα ήθελα να θίξω εν συντομία άλλα τρία σημεία για τη βασική συζήτηση που έλαβε χώρα σήμερα εδώ για το θέμα της παγκοσμιοποίησης. Πρώτον, είναι πολύ δύσκολο να διαμορφωθεί μια κοινή ευρωπαϊκή πολιτική βάσει της παρούσας συζήτησης γιατί δεν υπάρχει συμφωνία ως προς το ποιο είναι ουσιαστικά το ευρωπαϊκό συμφέρον. Στην καθημερινή μας εργασία, στην πραγματικότητα, ερχόμαστε συνεχώς αντιμέτωποι με ένα καλειδοσκοπικό ορισμό των συμφερόντων της Ευρώπης. Ανάλογα με την κατάσταση ανά πάσα στιγμή, το συμφέρον της Ευρώπης μπορεί να βρίσκεται στις χαμηλές τιμές στις υπεραγορές σε ένα κράτος μέλος ή στη βιομηχανική απασχόληση υψηλού επιπέδου σε ένα άλλο, και αυτό αποτελεί σύγκρουση συμφερόντων που δεν μπορεί να επιλυθεί με ευκολία. Το συμφέρον της Ευρώπης μπορεί να βρίσκεται στο υψηλό επίπεδο απασχόλησης στη βιομηχανία χάλυβα στη Λιέγη για να παραθέσω ένα ιδιαίτερα επίκαιρο παράδειγμα ή στα υψηλά περιβαλλοντικά πρότυπα όσον αφορά την ευρωπαϊκή εμπορία εκπομπών. Ερχόμαστε συνεχώς αντιμέτωποι με αυτές τις συγκρούσεις και δεν υπάρχει ενιαία γραμμή την οποία να μπορούν να ακολουθήσουν και τα 27 κράτη μέλη προκειμένου να καθορίσουν το κοινό τους ευρωπαϊκό συμφέρον.

Δεύτερον, δεν μπορούμε να υιοθετούμε τη στάση ότι η παγκοσμιοποίηση ήταν καλό πράγμα για όσο καιρό σήμαινε την κυριαρχία των πλούσιων χωρών του Βορρά επί των φτωχών χωρών του Νότου, ότι ήταν καλό πράγμα για όσο επικρατούσαν αυτές οι συνθήκες αλλά ότι είναι κακό πράγμα όταν οι χώρες του Νότου γίνονται ανταγωνιστές. Αυτός δεν είναι σωστός τρόπος αντίδρασης. Ούτε είναι αποδεκτό να προβάλλουμε απαιτήσεις για υψηλά περιβαλλοντικά και κοινωνικά πρότυπα στις αναπτυσσόμενες περιοχές ενώ αρνούμαστε να αλλάξουμε τις δικές μας πολιτικές.

Αυτό που ακούω στην Ευρώπη σήμερα είναι ότι η Κίνα και η Ινδία πρέπει να αλλάξουν τα περιβαλλοντικά και τα κοινωνικά τους πρότυπα. Φυσικά και πρέπει, ωστόσο οι Κινέζοι και οι Ινδοί εκλαμβάνουν τέτοιου είδους απαιτήσεις ως γνήσιο ευρωπαϊκό προστατευτισμό ενώ εμείς οδηγηθήκαμε στην ευημερία με τη βοήθεια χαμηλών κοινωνικών και περιβαλλοντικών προτύπων και τώρα λέμε στους άλλους ότι εμείς θέλουμε να κρατήσουμε αυτό που έχουμε αλλά ότι αυτοί δεν μπορούν να έχουν το ίδιο.

Μια τέτοια πολιτική, κυρίες και κύριοι, είναι καταδικασμένη σε αποτυχία, σας διαβεβαιώ. Η μόνη βιώσιμη προσέγγιση για εμάς είναι να δείξουμε στις εν λόγω αναπτυσσόμενες χώρες ότι υπάρχει και άλλος τρόπος, ότι είναι εφικτό να μετατρέψουν την περιβαλλοντική και κοινωνική πρόκληση σε οικονομική ευκαιρία. Εξ ου και ο όρος «περιβαλλοντική βιομηχανική πολιτική»

Πιστεύω ότι σε μεγάλο βαθμό συμφωνούμε επ’ αυτού και έχοντας αυτά υπόψη η Επιτροπή θα εργαστεί σκληρά για να παρουσιάσει τις προτάσεις της για τον επόμενο κύκλο της Λισαβόνας. Με αυτές θα καταπιαστούμε στη συνέχεια στην εαρινή σύνοδο του Συμβουλίου τον Μάρτιο, γεγονός που δίνει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αρκετό χρόνο για να διατυπώσει τη γνώμη του για τις συγκεκριμένες πρωτοβουλίες και προτάσεις πριν από τη λήψη της τελικής απόφασης τον Μάρτιο του ερχόμενου έτους.

(Χειροκρότημα)

  Πρόεδρος. – Σας ευχαριστώ για την ανακεφαλαίωση, κύριε Επίτροπε.

Έχω λάβει επτά προτάσεις ψηφίσματος σύμφωνα με το άρθρο 103 παράγραφος 2 του Κανονισμού.

Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί στις 12 το μεσημέρι.

(Η παρέμβαση συντομεύτηκε κατ’ εφαρμογή του άρθρου 142 του Κανονισμού)

  Edit Herczog (PSE) , γραπτώς. – (HU) Κυρία Πρόεδρε, κύριε Πρόεδρε του Συμβουλίου, κύριε Αντιπρόεδρε της Επιτροπής, κυρίες και κύριοι, συνέπεια της ανάπτυξης της παγκοσμιοποίησης είναι το ότι ολοένα και περισσότερες χώρες καθίστανται δημοκρατικές και στρέφονται στο ελεύθερο παγκόσμιο εμπόριο. Ως εκ τούτου, καταδεικνύεται η επιτυχία του μισού αιώνα πολιτικής ειρήνης και δημοκρατίας στην Ευρώπη. Από την άλλη, το γεγονός ότι ορισμένες χώρες μερικές φορές κερδίζουν ένα πλεονέκτημα στο διεθνές εμπόριο χρησιμοποιώντας παράνομα μέσα αποτελεί ένδειξη του ότι η στροφή προς τη συμμόρφωση προς τις επιταγές του δικαίου είναι σταδιακή και όχι άμεση. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο στόχος της Ευρώπης θα πρέπει να παραμείνει η προώθηση και η ενίσχυση της δημοκρατίας.

Το πόσο επιτυχείς θα είμαστε στον παγκόσμιο ανταγωνισμό που προκύπτει από αυτό εξαρτάται από εμάς. Ως ο συντάκτης της έκθεσης του Κοινοβουλίου για την παγκοσμιοποίηση γνωρίζω ότι έχουμε αναγνωρίσει τις προκλήσεις και τώρα είναι η στιγμή να αναλάβουμε δράση.

Πρέπει να λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι η ευημερία που έχουμε σήμερα πρέπει να διατηρηθεί για τα εγγόνια μας και με τέτοιο τρόπο που στο μεταξύ οι άλλοι λαοί του κόσμου να αναπτυχθούν κατά τον ίδιο τρόπο. Θα έχουν ενέργεια; Θα έχουν ένα κατοικήσιμο περιβάλλον; Αυτό έχει ως στόχο της η ευρωπαϊκή ενεργειακή πολιτική και η οικοδόμηση μιας οικονομίας χαμηλών εκπομπών άνθρακα.

Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι κάθε άτομο στην Ευρώπη, ανεξαρτήτως προέλευσης και κατάστασης και κάθε επιχείρηση, ανεξαρτήτως μεγέθους και έδρας μπορεί να αξιοποιήσει όλα τα ταλέντα και όλες τις ικανότητες που διαθέτει. Αυτό έχουν ως στόχο οι ίσες ευκαιρίες, η οικοδόμηση μιας κοινωνίας που βασίζεται στη γνώση, η πολιτική της καινοτομίας και η νέα ευρωπαϊκή πολιτική για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Πρέπει να περάσουμε στην ψηφιακή εποχή, για την οποία πρέπει να εφαρμόσουμε την πλήρη ηλεκτρονική ένταξη σε όλες τις περιοχές και για όλους.

Εν ολίγοις, έχουμε όλα τα μέσα στη διάθεσή μας. Μένει απλώς να το πράξουμε. Ας πιάσουμε δουλειά λοιπόν!

  Janusz Lewandowski (PPE-DE), γραπτώς. – (PL) Η παγκοσμιοποίηση είναι μια διαδικασία που δεν μπορεί να ανασχεθεί, αλλά η επιτυχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι ένα προβλέψιμο αποτέλεσμα. Σίγουρα, η στρατηγική της Λισαβόνας, όπως έχει εφαρμοστεί μέχρι στιγμής δεν αποτελεί συνταγή επιτυχίας. Μάλιστα, αποτελεί στρατηγική μόνο στα χαρτιά και ακόμη και στα μισά της πορείας, το 2005 ήταν προφανές ότι ο κύριος στόχος, που ήταν ο αγώνας δρόμου με τις ΗΠΑ στους τομείς της ανταγωνιστικότητας και της καινοτομίας δεν είχε επιτευχθεί.

Στο μεταξύ παρουσιάστηκαν και νέες προκλήσεις με τη μορφή οικονομικής επίθεσης από την Κίνα, την Ινδία και άλλες ασιατικές χώρες. Μέχρι στιγμής, η πληθώρα λογικών στόχων απέκρυπτε το γεγονός ότι δεν υπήρχε το πολιτικό θάρρος να αναληφθούν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις σε εθνικό επίπεδο, που είναι το επίπεδο στο οποίο αποφασίζεται η δυνατότητα μιας καινοτόμου και δυναμικής Ευρώπης. Λόγω έλλειψης θάρρους, η Ευρωπαϊκή Ένωση αναζητά εναλλακτικές λύσεις. Για παράδειγμα, εναποθέτοντας τις ελπίδες της σε ριζικές αλλαγές στον κοινοτικό προϋπολογισμό, δηλαδή αυξάνοντας τις δημόσιες δαπάνες για την έρευνα και την ανάπτυξη. Αυτό δεν αρκεί αν δεν συμβαδίζει με την ικανότητα ανάληψης ρίσκων μαζί με την στήριξη καινοτόμων εταιρειών από τον ιδιωτικό χρηματοοικονομικό τομέα.

Μια λύση με τη μορφή του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Τεχνολογίας καταδεικνύει την τάση προς θεσμικές λύσεις, ενώ το Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση δείχνει την έκταση των υπερβολικών ευρωπαϊκών ανησυχιών. Η σωστή απάντηση στην πρόκληση της παγκοσμιοποίησης είναι η πλήρης ελευθέρωση της αγοράς και η θαρραλέα μεταρρύθμιση του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου.

  Joseph Muscat (PSE), γραπτώς. – (EN)Προκειμένου να πετύχουμε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται να αναπτύξει μια πολιτική ξένων άμεσων επενδύσεων για την Ευρώπη.

Χρειαζόμαστε μια πολιτική που να καλύπτει:

- Τις εισερχόμενες ξένες άμεσες επενδύσεις, δηλαδή τις άμεσες επενδύσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση που προέρχονται από άλλα μέρη του κόσμου·

- Τις εξερχόμενες ξένες άμεσες επενδύσεις, δηλαδή τις άμεσες επενδύσεις οπουδήποτε στον κόσμο που προέρχονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση· και·

- τις εσωτερικές ξένες άμεσες επενδύσεις δηλαδή τις άμεσες επενδύσεις σε οποιοδήποτε κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που προέρχονται από οποιοδήποτε άλλο κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Είναι αλήθεια ότι έχουμε στοιχεία τέτοιας πολιτικής, όπως το έβδομο πρόγραμμα πλαίσιο, το οποίο δημιουργεί τις συνθήκες για να προσελκύσουμε επενδύσεις στην έρευνα και την ανάπτυξη.

Ωστόσο αυτό είναι μόνο ένα μέρος, αν και σημαντικό, της ιστορίας.

Στοιχεία και αριθμοί δείχνουν την τεράστια σημασία των ξένων άμεσων επενδύσεων στη σημερινή παγκόσμια οικονομία ή τη θέση της Ευρώπης ως προς τις ξένες άμεσες επενδύσεις σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο.

Αυτά τα στοιχεία δείχνουν ότι αν πρόκειται να ενισχύουμε πραγματικά τους στόχους της Λισαβόνας, χρειαζόμαστε μια συνολική πολιτική ξένων άμεσων επενδύσεων προκειμένου να αντλήσουμε στο έπακρο τα οφέλη από την πολιτική ξένων άμεσων επενδύσεων για τον λαό μας.

  Alexander Stubb (PPE-DE), γραπτώς.(EN) – Σήμερα οι Ευρωπαίοι δεν το βρίσκουν καθόλου παράξενο να ταξιδεύουν με ένα σακίδιο στην πλάτη στη Λατινική Αμερική, να συνομιλούν στο Διαδίκτυο με φίλους από την Αφρική και να παραγγέλλουν CD από τις ΗΠΑ. Χάρη στην παγκοσμιοποίηση, ο κόσμος συρρικνώνεται. Ειδικά η νέα γενιά αντιμετωπίζει την Ευρώπη ως την αυλή του σπιτιού της και την υδρόγειο ως την πόλη της.

Παρόλα αυτά, ο όρος παγκοσμιοποίηση ηχεί αρνητικά. Ένας κοινός φόβος είναι ότι λόγω της παγκοσμιοποίησης οι χώρες με χαμηλό κόστος εργασίας θα στερήσουν από την Ευρώπη θέσεις εργασίας.

Η ΕΕ έχει να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην αλλαγή της στάσης αυτής. Και όντως το έχει κάνει – αποδεικνύοντας ότι μαζί τα κράτη μέλη είναι ισχυρά όχι μόνο για να αντιμετωπίσουν την παγκοσμιοποίηση αλλά και για να βγουν κερδισμένα από αυτήν. Όπως αναφέρθηκε και στη δήλωση, η Ευρώπη είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας αγαθών και υπηρεσιών στον κόσμο και ο δεύτερος μεγαλύτερος προορισμός ξένων άμεσων επενδύσεων. Και μιλώντας για την απασχόληση: το 2006 δημιουργήθηκαν 3,5 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας!

Σίγουρα υπάρχουν πράγματα που επιδέχονται βελτίωση: η πολιτική καινοτομίας της Ευρώπης χρειάζεται ενίσχυση, απαιτείται ρύθμιση της παγκόσμιας αγοράς και η πρόληψη της αλλαγής του κλίματος δεν πρέπει να αποτελεί πρόβλημα μόνο της Ευρώπης. Ωστόσο, γενικά, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η ΕΕ θα περάσει το τεστ της παγκοσμιοποίησης με μεγάλη επιτυχία.

ΠΡΟΕΔΡΙΑ του κ. Edward McMILLAN-SCOTT
Αντιπροέδρου