Indeks 
 Poprzedni 
 Następny 
 Pełny tekst 
Procedura : 2007/0058(CNS)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury : A6-0408/2007

Teksty złożone :

A6-0408/2007

Debaty :

PV 14/11/2007 - 14
CRE 14/11/2007 - 14

Głosowanie :

PV 15/11/2007 - 5.4
Wyjaśnienia do głosowania

Teksty przyjęte :

P6_TA(2007)0532

Pełne sprawozdanie z obrad
Środa, 14 listopada 2007 r. - Strasburg Wydanie Dz.U.

14. Odnowa zasobów tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym (debata)
Protokół
MPphoto
 
 

  Przewodniczący. − Kolejnym punktem obrad jest sprawozdanie pana posła Ilesa Braghetto, w imieniu Komisji Rybołówstwa, dotyczące wniosku w sprawie rozporządzenia Rady ustanawiającego wieloletni plan odnowy zasobów tuńczyka we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym (COM(2007)0169 – C6-0110/2007 – 2007/0058(CNS)) (A6-0408/2007).

 
  
MPphoto
 
 

  Joe Borg, komisarz. − Panie przewodniczący! Po pierwsze chciałbym wyrazić swoje podziękowania sprawozdawcy, panu posłowi Braghetto, oraz Komisji Rybołówstwa za sprawozdanie dotyczące planu odnowy zasobów tuńczyka błękitnopłetwego.

Tuńczyk błękitnopłetwy ze wschodniego Atlantyku i z Morza Śródziemnego stanowi kluczowe zasoby Wspólnoty. Jak potwierdzają naukowcy, obecnie istnieje wysokie ryzyko załamania się zasobów tuńczyka błękitnopłetwego. Wszystkie państwa zaangażowane w rybołówstwo uzgodniły potrzebę podjęcia bezzwłocznych środków, aby zagwarantować zrównoważenie zasobów tuńczyka błękitnopłetwego i rybołówstwa.

Jestem przekonany, że plan odnowy przyjęty przez Międzynarodową Komisję ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT) w 2006 r. stanowi realistyczną szansę stopniowej odnowy tuńczyka błękitnopłetwego, jeśli będzie w pełni przestrzegany. Z tego względu niezbędne jest natychmiastowe podjęcie zdecydowanych i skutecznych działań na szczeblu Wspólnoty. Szybkość wprowadzania planu odnowy ICCAT jest niezbędna, ze względów ochrony i zabezpieczenia wiarygodności wspólnej polityki rybołówstwa oraz wiarygodności rybaków z UE. Celem jest uzgodnienie wniosku na listopadowej Radzie.

Podczas dyskusji w kontekście przygotowań Rady, do pierwotnego wniosku wprowadzono wiele zmian, z których niektóre zmierzają w kierunku zasugerowanych przez pana poprawek. Jestem pewien, że zgadzamy się co do celów niezwłocznego podjęcia działań, aby wyeliminować przełowienie i zagwarantować ścisłą zgodność ze środkami ICCAT, aby zasoby tuńczyka błękitnopłetwego osiągnęły zrównoważone poziomy. Jednocześnie, w dłuższej perspektywie, poprawi to zyskowność sektora rybołówstwa. Oprócz korzyści dla sektora, istnieje również międzynarodowe zobowiązanie polityczne, które jesteśmy zobowiązani wypełnić.

Przechodząc do sprawozdania, doceniam i podzielam pogląd Komisji Rybołówstwa, iż Wspólnota powinna zająć się nadmiernym nakładem połowowym swojej floty. Komisja uważa również, że roczny plan połowów to skuteczny sposób uniknięcia przełowienia ze względu na nadmierny potencjał floty Wspólnoty.

W tym kontekście Komisja może przyjąć poprawki 1, 2, 7 i 8 dotyczące ustanowienia rocznych planów połowów, aby zagwarantować równowagę pomiędzy nakładem połowowym floty Wspólnoty a kwotami. Istotny warunek w tym zakresie wprowadzono w tekście kompromisowym prezydencji.

Ponadto Komisja zwróciła się do państw członkowskich, aby ujęły w swoich planach operacyjnych zmniejszenie zdolności połowowych, tymczasowe zaprzestanie lub przeznaczania jednostek pływających do rozbiórki, aby zagwarantować, że ich kwoty na rok 2008 i kolejne lata będą respektowane. Zdaję sobie sprawę, iż prosimy sektor o znaczące poświęcenie, lecz jest to konieczne, aby zapewnić długotrwałe zrównoważenie rybołówstwa, floty i wspólnot przybrzeżnych. Wybieramy pomiędzy krótkotrwałym poświęceniem a załamaniem się zasobów.

Ponadto, w pełni zgadzam się z panem pod tym względem, iż aby złagodzić społeczno-gospodarczy wpływ spowodowany przez zredukowanie działalności połowowej. Konieczne jest zapewnienie finansowych rekompensat dla sektora. Warunek dotyczący powiązanych działań finansowych zgodny z poprawką 5 również został wprowadzono w tekście kompromisowym prezydencji. Zdaję sobie sprawę, iż istnieją również inne obawy. Podzielam wiele z nich i wiem, że nimi również będzie trzeba się zająć.

W odniesieniu do poprawki 3 chciałbym najpierw podkreślić, że doskonale zdaję sobie sprawę z faktu, iż liczba sadzy do hodowli tuńczyka ogromnie wzrosła od 1990 r., a ich wydajność przekracza łączną dostępną sumę całkowitego dopuszczalnego odłowu.

ICCAT przyjęła surowe regulację, aby zagwarantować zrównoważony rozwój hodowli tuńczyka błękitnopłetwego. Kolejnym krokiem będzie regulacja liczby hodowli. Komisja w pełni popiera przyjęcie zalecenia grupy roboczej ICCAT w sprawie wydajności z lipca 2007 r.

Zalecenia te sugerują wprowadzenie zamrożenia zdolności połowowych łodzi i możliwości hodowlanych tuńczyka błękitnopłetwego. Musimy poczekać na końcowe wyniki dyskusji ICCAT, która odbywa się w tym tygodniu w Antalyi. Z tego względu Komisja nie może, na tym etapie, przyjąć poprawki dotyczącej ograniczenia możliwości hodowlanych.

Jeśli chodzi o odstępstwa związane z obszarami połowów i minimalnym rozmiarem, pragnę przypomnieć państwu w tym kontekście, że takie odstępstwa zostały przyjęte przez ICCAT. Wszystkie umawiające się strony uzgodniły te odstępstwa w ramach pakietu planu odnowy. Wspomniane odstępstwa zapewniono flotom tradycyjnego łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego, gdyż ich wpływ na połowy jest mało znaczący. Ponadto, odstępstwa te obejmują szereg surowych warunków np. ograniczoną liczbę łodzi, ograniczone połowy i wyznaczone porty. W świetle powyższego, plan odnowy może zostać udoskonalony w 2008 r. na podstawie nowych danych naukowych lub słabości wykrytych w zakresie jego wdrażania.

Na tym etapie Wspólnota odpowiada za zagwarantowanie wprowadzenia planu odnowy do legislacji Wspólnoty, aby zagwarantować jego pełne wdrożenie. W tym kontekście, nie mogę zaakceptować poprawek Parlamentu w zakresie usunięcia odstępstw, czyli poprawek 4 i 6 czy poprawek 12 i 13 w sprawie zmiany nazwy planu, modyfikacji kwot WE i wprowadzenia nowego systemu zwrotu nakładów. Poprawki te nie są zgodne z planem odnowy przyjętym przez ICCAT i zasadami ICCAT w sprawie zwrotu nakładów.

Podobnie nie mogę przyjąć poprawki 10 w zakresie pułapek, gdyż wniosek nie obejmuje działań związanych z tym zagadnieniem. Po raz pierwszy plan odnowy reguluje działania związane z zastawianiem pułapek, a w przyszłości pozwoli na ocenę wpływu tego typu działań połowowych na zasoby.

Jeśli chodzi o poprawki 9 i 11 związane z harmonizacją sankcji i możliwym zamknięciem krajowych połowów danego państwa członkowskiego, jeśli nie spełni wymogów dotyczących sprawozdawczości, chciałbym powiedzieć, że choć w pełni rozumiem i podzielam zamierzenia tego wniosku, nie możemy przyjąć poprawki w tym kontekście, gdyż wniosek nie obejmuje działań zmierzających do rozwiązania powyższych problemów. Zagadnienie to dotyczy polityki ogólnej, a Komisja przeanalizuje je podczas nachodzącej reformy w 2008 r. w sprawie ram kontroli wspólnej polityki rybołówstwa.

Uważamy, że dokumentacja i przekazywanie informacji Komisji w wyznaczonych terminach to kluczowy element sukcesu planu odnowy zasobów tuńczyka błękitnopłetwego oraz iż jest to warunek wstępny, jeśli mamy monitorować wykorzystanie kwoty UE w czasie rzeczywistym. Z tego względu Komisja wszczęła postępowania o naruszenie przepisów przeciwko siedmiu państwom członkowskimi, które uczestniczą w połowach tuńczyka błękitnopłetwego, ze względu na braki w przekazie danych.

Podsumowując, pragnę stwierdzi, iż jesteśmy głęboko zaniepokojeni przekroczeniem kwoty przez niektóre państwa członkowskie, co podważa wiarygodność Wspólnoty na szczeblu międzynarodowym i zagraża sukcesowi planu odnowy zasobów tuńczyka błękitnopłetwego.

Na zebraniu Komitetu ds. Przestrzegania Konwencji z Aarhus, które odbyło się w Antalyi w dniach 8 i 9 listopada, umawiające się strony, czyli Stany Zjednoczone i Kanada, skrytykowały nieprzestrzeganie zasad ICCAT. Jak oczekiwaliśmy, Wspólnota Europejska była surowo krytykowana za przekroczenie całkowitego dopuszczalnego odłowu w 2007 r.

Jednocześnie, umawiające się strony potwierdziły trudności floty Wspólnoty Europejskiej w dostosowaniu się do rzeczywistości planu odnowy, który wszedł w życie w 2007 r., i z zadowoleniem przyjęły wniosek Wspólnoty Europejskiej w sprawie konkretnego systemu zwrotu nakładów. Komitet ds. Przestrzegania Konwencji z Aarhus przyjął określone zalecenia dotyczące systemu zwrotu nakładów w związku z przekroczeniem kwoty WE w 2007 r., która wynosi 4 440 ton, w oparciu o wniosek WE.

Zgodnie z tymi zaleceniami, przekroczenia kwoty Wspólnoty Europejskiej w 2007 r. spowoduje roczne odliczenie 1 480 ton od rocznej kwoty w latach 2009-2011.

Ponadto, Komitet ds. Przestrzegania Konwencji z Aarhus uzgodnił, że liczba dla Wspólnoty Europejskiej była tymczasowa i może zostać zmieniona i podlegać ewentualnej korekcie w wyniku trwających dochodzeń. Zalecenie to zostanie przyjęte przez ICCAT podczas posiedzenia plenarnego, które odbędzie się 18 listopada.

Niemniej jednak musimy zapewnić członków ICCAT, że Wspólnota Europejska zrobi wszystko, aby zagwarantować skrupulatne monitorowanie kwot przypisanych do jednostek pływających naszych państw członkowskich przez te państwa członkowskie i Komisję Europejską, aby zapewnić przestrzeganie kwoty określonej na rok 2008 i lata następne.

Po wprowadzeniu tej regulacji, Komisja chce ściśle współpracować z państwami członkowskimi, aby zapewnić i dokładnie monitorować pełne wdrożenie planu odnowy zasobów tuńczyka błękitnopłetwego. Wspólnotowa Agencja Kontroli Rybołówstwa będzie również odgrywać aktywną rolę. Agencja ta rozpoczęła prace przygotowawcze w celu koordynacji działań kontrolnych i nadzorujących przez państwa członkowskie, pod kątem przygotowania wszystkiego do sezonu połowów tuńczyka błękitnopłetwego w 2008 r.

 
  
MPphoto
 
 

  Iles Braghetto (PPE-DE), sprawozdawca. – (IT) Panie przewodniczący, panie komisarzu, panie i panowie! Celem planu odnowy zasobów tuńczyka błękitnopłetwego Komisji Europejskiej, rozpoczętego przez ICCAT, jest zareagowanie na obawy naukowców w zakresie krytycznego stanu zasobów spowodowanych przez przełowienie.

Plan jest pod wieloma względami krytykowany, ilustrując fakt, iż eksperci naukowi i rybacy inaczej zapatrują się na potrzebę ochrony zasobów. Niemniej jednak plan to właściwa reakcja na wyróżnione potrzeby, zapewniając stałe redukowanie kwoty odłowów do 20% w latach 2006-2010, wzrost minimalnego rozmiaru do 30 kg, ograniczenie okresów połowów i zwiększenie środków kontroli zmierzających do walki z nielegalnymi połowami.

Jeśli chodzi o szczegóły, niektóre elementy planu zostały skonkretyzowane podczas prac Komisji, wraz z wnioskami w zakresie:

– zapewnienia środków i zwrócenia się o przedłożenie planów połowów przez państwa członkowskie na podstawie umów w sprawie połowów, nawet w przypadku zasobów ryb, które są w dobrym stanie, ponieważ jednym z głównych problemów są możliwości floty przekraczające dostępne kwoty;

– stworzenia równowagi w każdy państwie członkowskim pomiędzy kwotami a możliwościami hodowli;

– usunięcie odstępstw dotyczących obszarów połowów i minimalnych rozmiarów: są one sprzeczne z opiniami wszystkich ekspertów naukowych i opiniami większości państw członkowskich. Ponadto, powyższe odstępstwa nie są uzasadnione z biologicznego punktu widzenia, ponieważ Może Śródziemne i Atlantyk zamieszkuje jeden gatunek tuńczyka, a poważnie naruszają konkurencję, prowadząc do jeszcze intensywniejszych połowów na tych obszarach, w tym łodziami, które zwykle tam nie pływają i redukując skuteczność kontroli;

– stanie na stanowisku, aby państwa członkowskie przestrzegały wymogów dotyczących sprawozdawczości w zakresie danych i informacji dla Komisji, zamykania krajowych połowów, jeśli państwa członkowskie nie zapewnią danych na temat odłowu;

– sporządzanie planu przywrócenia pułapek na Atlantyku i odzyskiwania pułapek, które nie są już wykorzystywane na Morzu Śródziemnym, aby zachować zrównoważoną i wysoce selektywną metodę odłowu tuńczyka;

- zapewnienie finansowej rekompensaty ze strony Europejskiego Funduszu Rybołówstwa, która zostanie wypłacona rybakom podczas zamkniętego sezonu, aby zabezpieczyć i chronić równowagę socjalno-gospodarczą przedsiębiorstw połowowych i rybaków;

– zharmonizowanie kar, aby zapobiegać rozbieżnościom w sposobie wdrażania tych regulacji przez państwa członkowskie.

Na koniec chciałbym wspomnieć, że postępowania o naruszenie przepisów wszczęte w ostatnich miesiącach przeciwko niektórym państwom członkowskim ze względu na nieprzestrzeganie kwot odłowów w 2007 r. są niewątpliwie konieczne i niezbędne, lecz należy mieć na uwadze również krótki okres wchodzenia w życie bieżących przepisów w tym roku.

Uwzględniając, iż zarządzanie zasobami jest szczególnie złożone, szczególnie na obszarach, na których istnieje silna konkurencja ze strony flot spoza UE, w szczególnie na Morzu Śródziemnym, istnieje potrzeba lepszego przestrzegania zasady wzajemności, aby właściwe realizowanie celów określonych przez ICCAT. Działania te będą skuteczne jedynie, jeśli ich zasady i postanowienia będą stosowane zarówno przez państwa członkowskie, jak i kraje spoza UE.

Podsumowując, panie przewodniczący, chciałbym szczególnie podziękować wszystkim kolegom, którzy brali udział w tych pracach.

 
  
MPphoto
 
 

  Carmen Fraga Estévez, w imieniu grupy PPE-DE. - (ES) Panie przewodniczący! Choć podzielam opinię, iż plan odnowy nie jest tak ambitny, jak powinien być, prawda jest taka, że jest on wynikiem trudnego kompromisu w ICCAT i uważam, że zatwierdzając go zrobiliśmy ogromny krok do przodu i po raz pierwszy wysyłamy jasny komunikat do osób odpowiedzialnych za przełowienie tego gatunku.

Tak czy inaczej, jeśli chodzi o Unię Europejską, poważny stan tuńczyka błękitnopłetwego zależy od pewnych państw członkowskich, które zezwoliły, a nawet zachęcały nadmierny wzrost swoich flot śródziemnomorskich oraz od Komisji, która – w pełni zdając sobie sprawę z nadużywania i ciągłych braków sprawozdawczych w zakresie połowów – nie ruszyła palcem, aby rozwiązać tej sytuacji.

Niewzięcie na siebie odpowiedzialności doprowadziło do zamknięcia połowów we wszystkich państwach członkowskich ze względy na skandaliczne wiadomości z sierpnia, iż dwa kraje już wykorzystały całą kwotę UE.

Z tego względu, ważne, aby posiedzenie plenarne zatwierdziło sprawozdanie pana posła Braghetto, które obejmuje moją poprawkę, dzięki czemu państwa członkowskie zobowiązane będą do wcześniejszego przedkładania planu połowów, określając, po pierwsze, maksymalną liczbę łodzi i, po drugie, że nakład połowowy tego kraju zgodny jest z jego kwotą. Komisja wskazała, iż popiera wprowadzenie planu połowów i mamy nadzieję, że Rada również go poprze.

Niemniej jednak żałuję, że sprawozdanie nie zawierało żadnych wyjątków dla flot, które od niepamiętnych czasów łowiły na Atlantyku, korzystając z nieistotnej części kwoty Wspólnoty dzięki bardziej selektywnym jednostkom pływającym. Ludzie związani z takim tradycyjnym rybołówstwem są z tego względu zmuszeni, choć nie mieli w nich udziału. płacić za grzechy nieograniczonej chciwości flot wykorzystujących okrężnice pływających pod banderą dwóch państw członkowskich, o których wspomniałam wcześniej. Jest to niesprawiedliwość, którą, mam nadzieję, naprawi Parlament i Rada.

Na koniec, pozostaje mi tylko ponaglać Komisję do podjęcia wszelkich niezbędnych środków, aby przy dystrybucji kwot Wspólnoty w przyszłym roku dokonać stosownej rekompensaty na rzecz państw członkowskich, które zmuszone były do zaprzestania połowów ze względu na to, że kwoty, do których były uprawnione zostały wykorzystane przez innych, a stosowny tonaż został wycofany z kwot stron odpowiedzialnych za ten stan, aby była to prawdziwa i skuteczna rekompensata.

 
  
  

PRZEWODNICZY: LUIGI COCILOVO
Wiceprzewodniczący

 
  
MPphoto
 
 

  Rosa Miguélez Ramos, w imieniu grupy PSE. (ES) Panie przewodniczący! Bardzo pozytywnie postrzegam wniosek Komisji w sprawie włączenia planu odnowy tuńczyka błękitnopłetwego uzgodniony w ICCAT do porządku prawnego i zgadzam się z komisarzem, iż środki, które przewiduje – jeśli będą właściwie stosowane – pozwolą na stopniową odnowę zasobów w Atlantyku i na Morzu Śródziemnym.

Plan – i jest to dla mnie bardzo istotny czynnik — bierze pod uwagę konkretne cechy tradycyjnego rybołówstwa, rozszerzając warunki, które zapobiegną karania realizacji tej działalności, jednocześnie dążąc do połączenia ochrony zasobów z aspektami socjalno-gospodarczymi.

W tej kwestii chciałbym poinformować pana komisarza, iż od początku mój kraj zabiegał o stopień elastyczności względem minimalnego rozmiaru dla tradycyjnej floty i z tego powodu wnioskowałem, aby konkretny procent przypisany do tradycyjnej floty był ujęty w kwocie poniżej 30 kg takiej floty.

Komisja wysłuchała tego wniosku, zrozumiała, że drobni rybacy poławiający metodą tradycyjną nie mogli płacić za sytuację spowodowaną przez duże, przemysłowe floty i zgodziła się ująć ten środek, choć zredukowała go do 2% w planie.

Niemniej jednak, panie komisarzu, miejsce, w którym go wprowadzono, a mianowicie punkt 6. załącznika I, budzi wątpliwości co do geograficznego zakresu zastosowania.

Ograniczenie tego środka do rybołówstwa atlantyckiego oznaczałoby po prostu zniknięcie tradycyjnej, śródziemnomorskiej floty, która nawet nie posiada możliwości dotarcia na atlantyckie łowiska. Chodzi tutaj o historyczną flotę, która od stuleci funkcjonuje bez powodowania problemów w zasobach. Każdy spadek zależy od nadmiaru możliwości floty wykorzystującej okrężnice na Morzu Śródziemnym.

Panie komisarzu! Środek ten powinno się stosować wobec flot wszystkich krajów, które zaangażowane są w rybołówstwo, nie tylko tych, które posiadają flotę na Atlantyku. Algieria, Tunezja czy Turcja również mają prawo wykorzystać część swojej kwoty, aby chronić tradycyjne floty przed konkurencją flot przemysłowych i nie sądzę, że ten wyjątek – jak wiadomo, minimalny – spowoduje jakiekolwiek zmniejszenie skuteczności planu odnowy.

Dlatego proszę Komisję o wzięcie pod uwagę wątpliwości wynikających z ujęcia tego środka w punkcie 6. załącznika I i dlatego proszę reprezentantów Komisji, aby zrobili wszystko podczas nadchodzącego zebrania ICCAT, aby wyjaśnić, iż wspomniane 2% połowów może obejmować tradycyjne floty na Atlantyku i na Morzu Śródziemnym.

Jeśli chodzi o omawiane dzisiaj sprawozdanie, chciałbym poinformować sprawozdawca, że moja grupa ponownie sprzeciwia się usunięciu wyjątków zarówno pod względem minimalnego rozmiaru, jak i obszarów niedostępnych, wyjątków, które – o czym wspomniał pan komisarz – zostały uzgodnione przez ICCAT. Z tego samego powodu, sprzeciwiamy się i sprzeciwimy się jutro, podczas głosowania, nowym poprawkom przedstawionym przez grupę Verts/ALE.

 
  
MPphoto
 
 

  Alfonso Andria, w imieniu grupy ALDE. (IT) Panie przewodniczący, panie komisarzu, panie i panowie! Po pierwsze chciałbym pogratulować sprawozdawcy, panu posłowi Braghetto, doskonałej pracy w Komisji Rybołówstwa, co umożliwiło nam przedstawienie wyważonego tekstu, który jutro zostanie objęty głosowaniem, a który – na podstawie poprzednich doświadczeń – zmienia regulacje dotyczące odnowy tuńczyka błękitnopłetwego w sposób, który zdecydowanie ją udoskonala.

Usunięcie odstępstw względem stałych kwot połowów tuńczyka, z których niektóre utrzymano, i dla połowów na wschodnim Atlantyku i na Adriatyku, to moim zdaniem jeden z głównych sukcesów tej procedury parlamentarnej. Odstępstwa te nie były odpowiednio uzasadnione z biologicznego punktu widzenia, gdyż Morze Śródziemne i Atlantyk zamieszkałe są przez jeden gatunek tuńczyka i mogłyby bardzo poważnie zniekształcić konkurencję, gdyż mogłyby doprowadzić do intensywnych połowów na obszarach nieobjętych ograniczeniami. Kontrole również były trudniejsze i bez wątpienia mniej skuteczne.

Zgadzam się ze sprawozdawcą, że finansowa rekompensata powinna zostać wypłacona rybakom podczas zamkniętego sezonu. Cieszę się również zaproponowanego planu przywrócenia pułapek.

Niezbędna jest również energiczna walka z nielegalnym połowem, uznawanym za jedną z głównych przyczyn ochrony zasobów tuńczyka błękitnopłetwego. Choć wniosek dotyczący regulacji lepiej rozwiązuje problem kontroli niż miało to miejsce w przeszłości, ciągłe rozbieżności w sposobie stosowania postanowień prawa przez różne państwa członkowskie powinny zostać, moim zdanie, wyeliminowane. Moim zdaniem, udoskonalona współpraca pomiędzy państwami ma na celu harmonizację krajowej legislacji w zakresie wdrażania środków i jest to kierunek, w którym podąża moja poprawka.

Moim zdaniem, kolejny problem również wymaga rozwiązania: zarządzanie zasobami tuńczyka błękitnopłetwego na Morzu Śródziemnym wymaga globalnej uzgodnionej z krajami nienależącymi do ICCAT, które dokonują połowów na Morzu Śródziemnym. Myślę, na przykład, o flocie japońskiej, gdyż w przeciwnym razie cele regulacji spełzną na niczym.

Podsumowując, mam nadzieję, że głosowanie doprowadzi do zatwierdzenia tekstu uzgodnionego przez Komisję Rybołówstwa.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda, w imieniu grupy Verts/ALE. (ES) Panie przewodniczący! Chciałbym również wyrazić uznanie dla pracy naszego kolegi, pana posła Braghetto, zawartej w tym sprawozdaniu. Niemniej jednak, jak już wspomniałem podczas dyskusji w Komisji Rybołówstwa, na podstawie sprawozdań sporządzanych przez wielu naukowców, organizacji ochrony środowiska, a nawet niektóre obszary sektora, uważam, że należy zmienić tytuł sprawozdania.

Zamiast odnosić się do domniemanej regulacji planu odnowy tuńczyka błękitnopłetwego, powinniśmy go nazwać planem nieodnowy lub lepiej planem unicestwienia tuńczyka. Bądźmy szczerzy: gdy ten niewłaściwie nazwany planu odnowy został przyjęty rok temu przez ICCAT w Dubrowniku, Komitet Naukowy ostrzegał już na tym etapie, cytuję: „Ogólnie rzecz biorąc wstępne wyniki wskazują, iż jest mało prawdopodobne, że przyjęte środki – choć są krokiem we właściwym kierunku – spowodują osiągnięcie celu planu”. Następnie dodano: „Jeśli zostanie idealnie wdrożony oraz jeśli rekrutacja w przyszłości będzie na poziomie odpowiadającym w przybliżeniu poziomowi z lat dziewięćdziesiątych i nie będzie miał na to wpływ bieżący poziom rozrodczej biomasy, istnieje 50% prawdopodobieństwo odnowy w 2023 r. zgodnie z aktualnymi regulacjami”.

Innymi słowy, w przypadku nieidealnego wdrożenia lub rekrutacji, która spadnie poniżej bieżących poziomów zgodnie z redukcją rozrodczej biomasy lub w obu przypadkach, trudno będzie osiągnąć cele planu odnowy.

Po raz kolejny powtarzam, iż podstawą mojej wypowiedzi są sprawozdania naukowe. Jak gdyby tego było mało, plan, który już wstępnie wdrożono w 2007 r., w praktyce jest kiepsko realizowany, gdyż Unia Europejska przekroczyła swoją kwotę o 26%, która, co jest działaniem bezprecedensowym, spowodowała podjęcie procedur prawnych wobec wszystkich krajów, które nie dostosowały się do zasad, szczególnie Francji i Włoch.

Oczywiście martwi mnie, w jaki sposób inny kraj, Hiszpania, był w stanie wyeksportować prawie 9 000 ton tuńczyka w 2006 r., gdy zadeklarowano połów tylko 4 700 ton, na co zwróciły uwagę takie organizacje, jak Greenpeace czy Adena.

Na koniec, warto byłoby posłuchać, jakie środki zamierza podjąć Komisja i rządy, aby kontrolować, a nawet zredukować rozmiar floty połowowej, biorąc pod uwagę, że trudno, delikatnie mówiąc, byłoby uwierzyć, iż możliwe jest zredukowanie połowów, jeśli rośnie liczba i jakość naszych jednostek pływających, z których większość wspierana jest przez europejskie dotacje. Być może odbywające się właśnie zebranie ICCAT w Antalyi, Turcja, na którym będą moi koledzy, Marie-Hélène Aubert i Michael Earle, zapewni nam jakieś odpowiedzi.

Niemniej jednak moim zdaniem bezpośredni wniosek jest prosty i niepokojący: Wszystko wskazuje, że sytuacja zasobów jest dużo poważniejsza niż najbardziej optymistyczne prognozy. Niektórzy twierdzą nawet, że jesteśmy już w sytuacji bez wyjścia. Innymi słowy, biorąc pod uwagę okoliczności, trudno mi uwierzyć, że bieżący plan powinien nazywać się planem odnowy.

 
  
MPphoto
 
 

  James Nicholson (PPE-DE). - Panie przewodniczący! Chciałbym, po pierwsze, również przyłączyć się do gratulacji dla sprawozdawcy. Zawsze trudno osiągnąć odnowę w ramach planu odnowy. Nie różni się on od innych stanowiących wieloletnie plany odnowy, lecz tym razem chodzi o tuńczyka błękitnopłetwego. Tak jak inni, mam szczerą nadzieję, że program odniesie sukces.

Mam w tym zakresie tylko jedno doświadczenie i jest to planu odnowy dorsza w Morzu Irlandzkim. W tamtym czasie, rybacy na tamtym obszarze nie otrzymali żadnych rekompensat za brak możliwości połowów. Uważam, że dwa minusy nigdy nie dają plusa: zmierzając do ochrony zasobów, musimy być przygotowani do wypłaty rekompensat – moim zdaniem nie ma alternatywy. Możemy prosić o poświęcenie, lecz poświęcenie ma swoją cenę.

Uważam, że to sprawozdanie jest niezwykle drażliwym zagadnieniem dla rybaków z Morza Śródziemnego i tych, którzy łowią na Atlantyku. Z perspektywy gospodarczej i socjalnej będzie to dla nich niezwykle trudne. W takich okolicznościach będzie to również bardzo bolesne rozporządzenie dla rybaków na łowiskach w tym regionie. Niemniej jednak zachowanie i ochrona gatunku tuńczyka błękitnopłetwego są najważniejsze.

 
  
MPphoto
 
 

  Paulo Casaca (PSE). - (PT) Panie przewodniczący, panie komisarzu! Ja również chciałby pogratulować naszemu sprawozdawcy, panu posłowi Braghetto, doskonałej pracy i chciałbym na początku stwierdzić, że najbardziej uderzającym przykładem niemocy bieżącej wspólnej polityki rybołówstwa w zakresie gwarantowania zrównoważenia tej działalności jest sytuacja, z którą musimy się zmierzyć obecnie, dotycząca tuńczyka błękitnopłetwego, w szczególności na wschodnim Atlantyku i na Morzu Śródziemnym. Niedawno przyznano to podczas bardzo interesującego badania zleconego przez Dyrekcję Generalną ds. Gospodarki Morskiej i Rybołówstwa, a pan poseł Borg zadał sobie wiele trudu, aby je upublicznić, za co chciałbym mu teraz podziękować.

Faktycznie wymagające środki, które teraz zauważamy na tym obszarze, wraz z pełnym zamknięciem połowów przed końcem tego roku próba likwidacji znaczącej części floty i perspektywa całkowitego paraliżu tej działalności, nawet jeśli cele nie zostaną osiągnięte, to bezpośrednia konsekwencja wspólnej polityki rybołówstwa, w której decyzje kierownicze są oddzielone od ich stosowania i kontroli oraz w której wspólnoty połowowe i odpowiedzialność władz już zostały zniszczone przez wyłączną kompetencję europejską, która jednak nie została wykorzystana przez partię, która ją wspierała.

Środowiskowo zrównoważony, lecz gospodarczo mniej zyskowny tradycyjny sprzęt połowowy do połowu haczykowego musiał współzawodniczyć z nowoczesnymi technologiami i niezwykle wyrafinowanymi zasobami, które były nieporównywalnie bardziej zyskowne w krótszej perspektywie, lecz środowiskowo niezrównoważone. Ostatnio pojawiają się jednak pewne zróżnicowane środki wymierzone przeciwko tym ostatnim jednostkom pływającym. Chciałbym podkreślić moje poparcie dla słów mojej koleżanki, pani poseł Miguélez, iż kluczowe znaczenie ma promowanie tradycyjnych metod połowu.

Bezpośrednie zagrożenie wytępienia tuńczyka błękitnopłetwego przez połowy handlowe powinno spowodować, iż wszyscy zastanowimy się nad potrzebą pilnych działań związanych ze wspólną polityką rybołówstwa jako całością.

 
  
MPphoto
 
 

  Ioannis Gklavakis (PPE-DE). – (EL) Panie przewodniczący, panie komisarzu! Zgadzam się z większością twierdzeń pana posła Braghetto w zakresie odnowy zasobów tuńczyka. Uważam, że wszyscy chcemy, aby morza pełne były zadowalających zasobów ryb.

Niemniej jednak martwię się o dwie sprawy. Po pierwsze, istnieją plany utworzenia systemy, w ramach którego łodzie rybackie przedkładałyby szczegółowe plany połowów tuńczyka, aby zapewnić większą kontrolę. Uważam, że sytuacja stworzona przez ten plan połowów byłaby wykonalna jedynie dla dużych łodzi poławiających tuńczyka, które zajmują się jedynie odłowem tuńczyka, nie zaś dla małych łodzi odławiających tuńczyka i inne ryby.

Wszyscy chcemy kontrolować połów tuńczyka, lecz nie chcemy wykluczać państw posiadających małe łodzie. Poza tym istnieje tutaj silna tradycja rybołówstwa.

Po drugie, mówię tutaj o poprawce 3, która ustanawia powiązanie pomiędzy możliwościami jednostek hodowlanych a krajową kwotą. Hodowla tuńczyka błękitnopłetwego w UE prowadzona jest w krajach innych niż te, które posiadają duże kwoty.

Dla przykładu, mój kraj nie jest faworyzowany pod względem kwot. Z drugiej strony, uzyskujemy porównywalne korzyści w zakresie hodowli tuńczyka. Dlaczego powinniśmy zmniejszać możliwości naszych jednostek do poziomu naszej kwoty?

Podsumowując, pragnę wspomnieć, iż niedopuszczalne jest, że połowy tuńczyka były zakazane we wrześniu ponieważ dwa kraje UE odłowiły ilości, które powinny były wystarczyć dla wszystkich państwa członkowskich razem wziętych. Te dwa kraje powinny zostać objęte stosownymi sankcjami. Z drugiej strony, kraje pozbawione praw do połowów w tym roku powinny w przyszłym roku być pierwszymi, które otrzymają odsetek kwoty, którego ich pozbawiono. Jednocześnie powinniśmy jak najszybciej znaleźć sposób sprawdzania połowów ryb.

 
  
MPphoto
 
 

  Robert Navarro (PSE) . – (FR) Panie przewodniczący! Chciałby na początku podziękować sprawozdawcy, panu posłowi Braghetto, za doskonałą pracę. Ponieważ negocjacje ICCAT nadal trwają, nie znamy jeszcze losu, jaki czeka naszych rybaków w przyszłym roku. Wiemy jednak, że tego lata stało się coś bardzo ważnego i że będziemy musieli dokładnie przeanalizować przygotowania związane z monitorowaniem połowów. Cieszę się, że Komisja zajęła się tym zadaniem, choć obawiam się, iż niektóre środki zaproponowane w zeszłym miesiącu w celu eliminacji nielegalnych połowów nie będą tak popularne w Radzie.

Mam jednak nadzieję, że cokolwiek się wydarzy, Europejska Agencja Kontroli Rybołówstwa odniesie sukces w zakresie wprowadzenia stosownej koordynacji europejskich wysiłków, aby dokonać koniecznych kontroli, gdyż systemy monitorowania krajowego nie spełniają swojej roli. Naszym kolegom z Hiszpanii, Portugalii i Grecji łatwo jest krytykować zachowanie francuskich i włoskich flot i fiasko kontroli w tych dwóch krajach. Każdy wie, jak sprawa się ma naprawdę! Zdajemy sobie sprawę, iż każdy kraj zbyt długo ukrywa nielegalne działania swojej floty połowowej. Dlatego – czy się to państwu podoba, czy nie – potrzebna jest ściślejsza kontrola na szczeblu europejskim. Jestem przekonany, że potrzebujemy europejskiej straży przybrzeżnej.

Musimy również omówić sankcje związane z przełowieniem. Bardzo prawdopodobne, że ICCAT zdecyduje się ukarać Wspólnotę, a my z kolei ukarzemy wtedy te państwa członkowskie, które zawiniły. Francuski rząd głośno mówił o odrzuceniu kompromisu i ostrzegł, że mogą potoczyć się głowy. Osobiście mam nadzieję, że te sankcje – które nie byłyby konieczne, gdyby systemy monitorowania były skuteczne – będą ciężkie, ale sprawiedliwe i wyważone. Mam nadzieję, że ci, którzy zajmują się tradycyjnym połowem tuńczyka – który ma mniejszy wpływ na zasoby – nie będą karani za przewinienia innych.

A ponieważ specjaliści wyraźnie stwierdzili, iż możliwości floty europejskiej są niewspółmierne do zasobów tuńczyka błękitnopłetwego, chciałbym przy tej okazji zapytać pana komisarza o to, jakie zasoby mają zostać przeznaczone na ponowne szkolenie tych rybaków, którzy wypadną z interesu.

 
  
MPphoto
 
 

  Joe Borg, komisarz. − Panie przewodniczący! Po pierwsze dziękuję szanownym paniom i panom posłom Parlamentu za interesujące spostrzeżenia.

Z tej debaty wyłania się zrozumienie, iż wszyscy mamy wspólny cel, czyli skuteczne zajęcie się niebezpieczną sytuacją tuńczyka błękitnopłetwego. Najlepiej rozwiązać problem słabych zasobów wdrażając plan odnowy ICCAT. A zatem chciałbym podziękować Parlamentowi za wniosek w sprawie krajowych planów połowów, który stanowi skuteczne narzędzie związane z ograniczeniem nadmiernego potencjału.

Jeśli chodzi o odstępstwa, Komisja nie może zmienić treści planu przyjętego przez ICCAT. Wszystkie umawiające się strony uzgodniły te odstępstwa. Pragnę przypomnieć, że wspomniane odstępstwa zapewniono flotom tradycyjnego łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego, gdyż ich wpływ na połowy jest mało znaczący. Ponadto, odstępstwa te obejmują szereg surowych warunków np. ograniczoną liczbę statków, ograniczone połowy i wyznaczone porty. W świetle powyższego, plan odnowy może zostać udoskonalony w 2010 r. na podstawie nowych danych naukowych lub słabości wykrytych w zakresie jego wdrażania.

Jeśli chodzi o zagadnienia poruszone przez panią poseł Miguélez Ramos, która chciała dalszego rozszerzenia dwóch konkretnych przypadków na Atlantyku i Adriatyku, są to specyficzne, małe i błahe przypadki. Rozszerzenie ich, aby objąć inne obszary wymagałoby zmiany umowy w sprawie planu odnowy ICCAT. Na pewno nie stanie się tak w tym roku. Nie chcemy ponownie wznawiać sprawy planu ICCAT. Jego zmianę przewidziano na rok 2008, lecz, biorąc pod uwagę krytykę tych dwóch odstępstw, uważam, że bardzo trudno będzie je jeszcze dalej rozszerzyć.

Nadmierny potencjał to sprawa, którą zajmą się plany krajowe przedkładane przez państwa członkowskie, w których zrównoważony będzie musiał zostać potencjał i odłów. Ponadto, w naszej dyskusji w Radzie, udało nam się wprowadzić udoskonalone środki kontroli, aby umożliwić lepszą zgodność. Poza tym, w 2008 r. skoncentrujemy swoje wysiłki na ogólnym wzmacnianiu środków kontroli.

Upieramy się również, aby, w ramach Europejskiego Funduszu Rybołówstwa, środki przeznaczone zostały na likwidację łodzi w tych państwach członkowskich, w których istnieje nadmierny potencjał, w szczególności w odniesieniu do połowów tuńczyka błękitnopłetwego.

Jeśli chodzi o zagwarantowanie przestrzegania regulacji ICCAT przez inne łodzie rybackie, czyli łodzie należące do krajów trzecich, postanowienia ICCAT będą miały zastosowanie względem wszystkich partnerów ICCAT i oczekujemy, że wszyscy dostosują się do warunków planu odnowy zasobów tuńczyka błękitnopłetwego. Jeśli nie, zajmiemy się tym wraz z ICCAT oraz w relacjach dwustronnych. Jeśli nie będą chcieli dostosować się do swoich zobowiązań, zastanowimy się nad środkami, które możemy podjąć.

Jeśli chodzi o kwestię przełowienia przez dwa kraje, jak już wspomniałem, wspieramy krajowe plany połowów, a to obejmuje tekst kompromisowy prezydencji, który, mam nadzieję, zostanie zatwierdzony przez wszystkie państwa członkowskie na listopadowej Radzie.

Przełowione kwoty muszą zostać zwrócone, co uzgodniono w Antalyi. Wynikiem będzie roczne potracenie 1 480 ton w latach 2009-2011. Rekompensaty dla państw, które nie wykorzystały w pełni swoich kwot wypłacane będą od 2008 r.

 
  
MPphoto
 
 

  Przewodniczący. – Debata została zamknięta.

Głosowanie odbędzie się w czwartek o godz. 12.00.

Oświadczenia pisemne (art. 142 Regulaminu)

 
  
MPphoto
 
 

  Francesco Musotto (PPE-DE), na piśmie.(IT) Sprawozdanie pana posła Braghetto zawiera wiele zagadnień, które zmuszają do przeanalizowania wdrażania planu odnowy zasobów tuńczyka błękitnopłetwego. Wspomniany plan narzuca znaczące ograniczenia w zakresie połowów, pod kątem potrzeby ochrony zasobów zagrożonego gatunku. Niemniej jednak istnieje ryzyko, że inicjatywa nie będzie skuteczna, jeśli Unia Europejska nie podejmie środków, aby przeciwdziałać jej socjalno-gospodarczemu wpływowi. Sprawozdaniu należy się uznanie za wyróżnienie tej luki i zaproponowanie odpowiednich metod skutecznego wdrożenia zaleceń Komisji i ICCAT.

Jeśli chodzi o aspekty socjalno-gospodarcze, połowy tuńczyka to działalność z tradycją i jedyne źródło dochodu dla tysięcy rodzin: gdyby całkowicie zamknąć łowiska, rybacy musieliby otrzymać finansowe rekompensaty ze strony Europejskiego Funduszu Rybołówstwa.

Państwa członkowskie muszą również nakładać kary za nielegalne połowy, które faktycznie przyczyniają się do zubożenia zasobów. Nie ma sensu wyżywać się na uczciwych rybakach, jeśli brak metod zatrzymania drapieżników grasujących po morzu.

Na końcu chciałbym dodać, iż musimy żądać wzajemności od krajów spoza UE: nie ma sensu poświęcać naszych rybaków, aby chronili gatunki, jeśli inne kraje, a myślę tutaj o Libii i Turcji oraz Chinach i Japonii, nie stosują tak samo surowych ograniczeń na swoich morzach. W przeciwnym razie będą mieć konkurencyjną przewagę nad rybakami europejskimi, a problem zubożenia zasobów tuńczyka nie zostanie rozwiązany.

 
Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności