Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2007 - Στρασβούργο

3. Απολογισμός της κοινωνικής πραγματικότητας (συζήτηση)

  Πρόεδρος. − Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τη συζήτηση της έκθεσης (A6-0400/2007) της κ. Elizabeth Lynne, εξ ονόματος της Επιτροπής Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων, σχετικά με τον απολογισμό της κοινωνικής πραγματικότητας (2007/2104(INI)).

  Elizabeth Lynne (ALDE), εισηγήτρια. – (EN) Κυρία Πρόεδρε, θέλω να αρχίσω ευχαριστώντας τους σκιώδεις εισηγητές. Το γεγονός ότι μια έκθεση αυτού του μεγέθους δεν έλαβε τροπολογίες που θα υποβληθούν στην Ολομέλεια δείχνει ότι πρόκειται πραγματικά για μια έκθεση της Επιτροπής Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων για την οποία μπορούμε να είμαστε όλοι υπερήφανοι. Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω την Επιτροπή για τη στενή της συνεργασία και την πορτογαλική Προεδρία που κατέστησε την κοινωνική πολιτική προτεραιότητα για την Προεδρία της.

Αντιμετωπίζουμε μια τεράστια πρόκληση στην Ευρώπη. Η πρόκληση αυτή αφορά τη δικαιοσύνη. Αφορά τις χαμένες δυνατότητες, την ανικανότητα να ζήσει κανείς μια ζωή χωρίς τη φιλανθρωπία των άλλων και μια ζωή χωρίς διακρίσεις, φτώχεια και κοινωνικό αποκλεισμό.

Ο στόχος μας είναι σαφής: θέλουμε να διευρύνουμε τις ευκαιρίες ώστε κανείς, όποιο και να είναι το ιστορικό του ή οι συνθήκες του, να μην μείνει πίσω. Το όραμα της Ευρώπης πρέπει να είναι η ελευθερία και οι ευκαιρίες για όλους, αυξάνοντας τις ευκαιρίες και τα κίνητρα για εργασία, ενισχύοντας παράλληλα το δίχτυ ασφαλείας για εκείνους που δεν μπορούν να εργαστούν.

Το 2007 τα στοιχεία είναι τρομακτικά: 72 εκατομμύρια ευρωπαίοι πολίτες εξακολουθούν να ζουν σε συνθήκες φτώχειας· το 8% των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι φτωχοί εργαζόμενοι. Πρόκειται πραγματικά για συγκλονιστικές στατιστικές. Αλλά τι σημαίνουν ουσιαστικά; Σημαίνουν ότι ένας στους έξι πολίτες ζει τώρα κάτω από το όριο της φτώχειας – ένας στους έξι! Πολλοί άνθρωποι δεν θα πίστευαν ότι αυτό θα ήταν δυνατόν το 2007. Πενήντα χρόνια μετά τη Συνθήκη της Ρώμης, έπειτα από πενήντα χρόνια οικονομικής ανάπτυξης, το 10% των ανθρώπων ανήκει σε νοικοκυριά στα οποία κανείς δεν εργάζεται! Όπως και αν μετρηθεί, η φτώχεια παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα κοινωνικά προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει η Ευρώπη, και η μείωση του κοινωνικού αποκλεισμού πρέπει να τεθεί στο επίκεντρο των πολιτικών μας.

Σε ορισμένους τομείς σημειώνουμε επιτυχία, αλλά πρέπει να είμαστε ειλικρινείς: στους περισσότερους από αυτούς δεν σημειώνουμε επιτυχία. Το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών σε πολλά κράτη μέλη της ΕΕ αυξάνεται. Η εξάλειψη της φτώχειας που συνδέεται με το εισόδημα πρέπει να παραμείνει προτεραιότητα των κρατών μελών αλλά, για τον έναν στους έξι που ζει σε συνθήκες οικονομικής φτώχειας, υπάρχουν πολλοί περισσότεροι που αποκλείονται από την κοινωνία για άλλους λόγους. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι για πολλές οικογένειες –ακόμη και για πολλά άτομα– υπάρχουν προβλήματα πιο πολύπλοκα από το χαμηλό εισόδημα απλώς. Τα εμπόδια στην ευκαιρία είναι πολύπλοκα. Περισσότερο από κάθε άλλο, η έγκαιρη παρέμβαση είναι ζωτικής σημασίας. Η πρόληψη, φυσικά, είναι καλύτερη από τη θεραπεία.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, γνωρίζουμε ότι η κόρη μιας έφηβης μητέρας έχει τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να γίνει έφηβη μητέρα και η ίδια· γνωρίζουμε ότι οι γιοι με πατέρα που έχει καταδικασθεί κινδυνεύουν τέσσερις φορές περισσότερο να καταδικασθούν για μια αξιόποινη πράξη από ό,τι εκείνοι των οποίων ο πατέρας δεν έχει καταδικασθεί. Ωστόσο, σε πολλούς τομείς, δεν χρειάζεται να ξεκινήσουμε από το μηδέν. Πρέπει να δούμε με ποιον τρόπο αντιμετωπίζουν τα συγκεκριμένα θέματα οι άλλες χώρες τις ΕΕ και να διδαχθούμε από αυτές. Πρέπει να ανταλλάξουμε τις βέλτιστες πρακτικές πιο αποτελεσματικά. Η Φινλανδία, για παράδειγμα, έχει καθιερώσει μια ολοκληρωμένη βιώσιμη προσέγγιση η οποία υπήρξε απίστευτα αποτελεσματική ως προς τη μείωση του αριθμού των αστέγων. Η Δανία, εν τω μεταξύ, εφαρμόζει νέες πολιτικές που βελτιώνουν την ποιότητα ζωής των ατόμων που κοιμούνται στον δρόμο μακροχρόνια, αντί να έχουν ως μοναδικό στόχο την ένταξη αυτών των ατόμων στο κοινωνικό σύνολο. Στο Βέλγιο, οι άνθρωποι που έχουν βιώσει συνθήκες φτώχειας συνεργάζονται με κοινωνικούς λειτουργούς προκειμένου να τους βοηθήσουν να κατανοήσουν καλύτερα τις ανάγκες των φτωχών ανθρώπων.

Δεν είναι πάντοτε η ανεργία το αίτιο της φτώχειας: οι φτωχοί εργαζόμενοι αποτελούν επίσης πρόβλημα. Γι’ αυτόν τον λόγο, ζήτησα την ανταλλαγή βέλτιστων πρακτικών σχετικά με την παροχή ενός αξιοπρεπούς κατώτατου μισθού εργασίας σε όλα τα κράτη μέλη. Τουλάχιστον πέντε κράτη μέλη της ΕΕ δεν το έχουν καν ορίσει κάτι τέτοιο. Επίσης, πρέπει να πιέσουμε όλα τα κράτη μέλη να θεσπίσουν ένα ελάχιστο εισόδημα διαβίωσης για όλους.

Τα κράτη μέλη πρέπει να πράξουν περισσότερα προκειμένου να αποτρέψουν επίσης την εκμετάλλευση των ευπαθών εργαζομένων· να διασφαλίσουν ότι τα άτομα με αναπηρία και τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας μπορούν να βρουν απασχόληση· να αποτρέψουν την εμπορία ανθρώπων· να διασφαλίσουν τα δικαιώματα των αιτούντων άσυλο· να διασφαλίσουν την ίση πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη και στις κοινοτικές υπηρεσίες για όλους· να εξαλείψουν το στίγμα από τους ανθρώπους με προβλήματα ψυχικής υγείας· και να προωθήσουν μια πιο εποικοδομητική προσέγγιση για τα ναρκωτικά και το αλκοόλ.

Αυτά είναι μόνο λίγα από τα θέματα που έχει θίξει η παρούσα έκθεση. Το όραμα της Ευρώπης πρέπει να είναι η ελευθερία και οι ευκαιρίες για όλους. Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικό να εξετάσουμε τη θέσπιση μηχανισμών σε ευρωπαϊκό επίπεδο ώστε η ανταλλαγή βέλτιστων πρακτικών να γίνει πραγματικότητα.

  Vladimír Špidla, Μέλος της Επιτροπής. − (CS) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, καταρχάς θα ήθελα να συγχαρώ την εισηγήτρια, την κ. Lynne, για την πολύ ενδιαφέρουσα και περιεκτική έκθεσή της. Διαπιστώνω με χαρά ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποφάσισε να θίξει το αρκετά ευρύ φάσμα των κοινωνικών θεμάτων που καλύπτει η παρούσα έκθεση, θέματα που πρέπει να επιλυθούν επειγόντως. Η παρούσα έκθεση συμβάλλει σημαντικά στον απολογισμό της κοινωνικής πραγματικότητας σε συνεχή βάση.

Το παρόν έγγραφο παρουσιάζεται σε μια χρονική στιγμή κατά την οποία η Επιτροπή και τα κράτη μέλη εξετάζουν τις δυνατότητες ενίσχυσης της κοινωνικής διάστασης της στρατηγικής της Λισαβόνας. Πρέπει να ανταποκριθούμε στους φόβους των πολιτών μας και αντιλαμβανόμαστε ότι η κοινωνική δικαιοσύνη αποτελεί ένα από τα βασικά προβλήματα για αυτούς. Οι δημοσκοπήσεις της κοινής γνώμης δείχνουν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να διαδραματίσει βασικό ρόλο στη στήριξη πιο ολοκληρωμένων και συνεκτικών κοινωνιών.

Όπως δήλωσε ο Πρόεδρος Barroso κατά τη διάρκεια μιας βασικής συζήτησης για την παγκοσμιοποίηση χθες το πρωί, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει πραγματοποιήσει σημαντική πρόοδο ως προς την επίτευξη των στόχων της Λισαβόνας. Δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας: 3,5 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας δημιουργήθηκαν μόνο κατά το προηγούμενο έτος. Το ποσοστό ανεργίας έχει μειωθεί περίπου στο 7%. Παρόλο που το ποσοστό αυτό παραμένει υπερβολικά υψηλό, είναι το χαμηλότερο των τελευταίων 10 ετών. Η οικονομική ανάπτυξη υπήρξε ικανοποιητική παρά την πρόσφατη οικονομική αστάθεια.

Ωστόσο, δεν υπάρχει περιθώριο για εφησυχασμό. Η εφαρμογή της στρατηγικής της Λισαβόνας ήταν άνιση και δεν έχουν επιτευχθεί όλοι οι στόχοι της. Πράγματι, 12 εκατομμύρια άνθρωποι παραμένουν άνεργοι, και συχνά πρόκειται για νέους ανθρώπους ή για μακροχρόνια άνεργους με ελάχιστες προοπτικές επαγγελματικής ανάπτυξης ή κοινωνικής εξέλιξης· το 8% του ευρωπαϊκού εργατικού δυναμικού είναι φτωχοί εργαζόμενοι· 78 εκατομμύρια ευρωπαίοι πολίτες υποφέρουν από τη φτώχεια και ένας στους πέντε πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αντιμετωπίζει άθλιες συνθήκες διαβίωσης.

Με λίγα λόγια, πρέπει να πράξουμε περισσότερα προκειμένου να επιτύχουμε τους κοινούς κοινωνικούς μας στόχους. Τώρα, σε μια χρονική στιγμή που διαπιστώνουμε τα θετικά αποτελέσματα της στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον τομέα της ανάπτυξης και της απασχόλησης, είναι η κατάλληλη χρονική στιγμή να αρχίσουμε να επιδιώκουμε κοινωνικούς στόχους.

Επικροτώ την αναφορά της έκθεσης στην αναγκαία πολιτική θέληση και την αποφασιστικότητα να θίξει τα θέματα της φτώχειας και του αποκλεισμού. Και εγώ, επίσης, θεωρώ ότι επείγει να αντιμετωπίσουμε την παιδική φτώχεια, να καταπολεμήσουμε τις διακρίσεις και να ενισχύσουμε την ποικιλομορφία. Αυτό, φυσικά, συνεπάγεται την παρακολούθηση της μεταφοράς της σχετικής νομοθεσίας στο εθνικό δίκαιο και, εάν κρίνεται απαραίτητο, την κίνηση διαδικασιών κατά των κρατών μελών για τα οποία διαπιστώνεται ότι παραβιάζουν τη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η έκθεση επίσης εξετάζει τα εμπόδια που αποτρέπουν τη συμμετοχή στην κοινωνία και την ένταξη στην αγορά εργασίας. Συμφωνώ ότι πρέπει να συνδυάσουμε τα μέτρα στήριξης με τα κατάλληλα δίχτυα ασφαλείας, προκειμένου να διασφαλίσουμε ότι δεν αποκλείεται κανείς.

Η στάση αυτή αντανακλάται στην πρόσφατη ανακοίνωση της Επιτροπής σχετικά με την ενεργητική ένταξη. Η εν λόγω ανακοίνωση ορίζει τρία βασικά στοιχεία μιας ισορροπημένης και στρατηγικής προσέγγισης στην ενεργητική ένταξη:

– Πρόσβαση στις ολοκληρωμένες αγορές εργασίας·

– Καλύτερη πρόσβαση στις υπηρεσίες·

– Επαρκής εισοδηματική στήριξη.

Η εν λόγω ανακοίνωση προωθεί επίσης το δεύτερο στάδιο της διαβούλευσης με τους κοινωνικούς εταίρους σχετικά με τα θέματα αυτά με σκοπό την κλιμάκωση της συνεργασίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον τομέα της ενεργητικής ένταξης.

Σε συνέχεια της διαβούλευσης αυτής, η Επιτροπή προτίθεται να συντάξει μια σύσταση σχετικά με τις κοινές αρχές της ενεργητικής ένταξης, που προγραμματίζεται για το δεύτερο εξάμηνο του 2008. Σε μια περαιτέρω ανακοίνωση που αναμένεται να εκδοθεί τις επόμενες εβδομάδες, η Επιτροπή θα παρουσιάσει επίσης νέα μέτρα προκειμένου να στηρίξει την ενεργητική ένταξη των ατόμων με αναπηρία.

Η Επιτροπή εκφράζει την ευγνωμοσύνη της προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για τις επίμονες προσπάθειές του για την καταπολέμηση των διακρίσεων. Όπως αναφέρεται στο νομοθετικό πρόγραμμα και στο πρόγραμμα εργασίας της Επιτροπής για το 2008, η Επιτροπή θα παρουσιάσει προτάσεις το 2008 για την επίλυση του προβλήματος του υφιστάμενου κενού προστασίας στο πλαίσιο του άρθρου 13 της Συνθήκης. Οι προτάσεις, οι οποίες αναμένεται να έχουν εγκριθεί έως το επόμενο καλοκαίρι, θα βασίζονται σε έναν μακροχρόνιο διάλογο με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στην εμπειρία από το Ευρωπαϊκό Έτος Ίσων Ευκαιριών για Όλους 2007 και στην εκτεταμένη δημόσια διαβούλευση.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο στην επίτευξη της ισότητας των φύλων, και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υπήρξε ένας σημαντικός εταίρος σε αυτήν τη διαδικασία. Ωστόσο, πρέπει να συνεχίσουμε να ενισχύουμε την ισότητα των φύλων στο μέλλον. Πρόκειται για ένα θεμελιώδες δικαίωμα, καθώς και για έναν ζωτικό όρο για την επίτευξη των στόχων της Ευρώπης στους τομείς της ανάπτυξης, της απασχόλησης και της κοινωνικής συνοχής. Συνεπώς επικροτώ συγκεκριμένα την αναφορά της έκθεσης στην ισότητα των φύλων.

Από τότε που υπογράφηκε η Συνθήκη του Άμστερνταμ η Ένωση έχει σημειώσει πρόοδο σε όλους τους τομείς της ισότητας των φύλων και από το 2003 στον τομέα των ίσων ευκαιριών για τα άτομα με αναπηρία. Ωστόσο, υπάρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν ακόμη και στους δύο τομείς. Το γεγονός ότι οι πολλαπλές διακρίσεις εξακολουθούν να υφίστανται αποτελεί ένα ισχυρό επιχείρημα υπέρ της συνεχούς επισήμανσης των ίσων ευκαιριών σε όλους τους τομείς. Με το θέμα αυτό θα ασχοληθεί η ανακοίνωση της Επιτροπής που αναμένεται να εγκριθεί το 2008, η οποία θα βασίζεται στα διδάγματα του Ευρωπαϊκού Έτους Ίσων Ευκαιριών για Όλους 2007.

Κυρίες και κύριοι, οι αλλαγές στην κοινωνική κατάσταση της ΕΕ φυσικά ακολουθούν την εξέλιξη της κοινωνίας μας και τις αλλαγές στην παγκόσμια αντίληψη γενικά. Παρ’ όλα αυτά, είμαι πεπεισμένος ότι η θεμελιώδης αντίληψη, δηλαδή η εξεύρεση μιας ισορροπίας μεταξύ των οικονομικών και των κοινωνικών και οικολογικών πτυχών, εξακολουθεί να ισχύει απόλυτα. Συνεπώς, σε εμάς έγκειται η ευθύνη να συνεχίσουμε να αναζητούμε νέες προσεγγίσεις που θα μας βοηθήσουν να υπερνικήσουμε τα προβλήματα που υπάρχουν ακόμη.

  Miroslav Mikolášik, συντάκτης γνωμοδότησης της Επιτροπής Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας των Τροφίμων. – (SK) Παρόλο που είναι απαραίτητο να παρακολουθούμε την κοινωνική κατάσταση και τις κοινωνικές πολιτικές στα κράτη μέλη προκειμένου να εντοπίζουμε τα προβλήματα και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ένωση, τα μέτρα που λαμβάνουμε για να τα αντιμετωπίσουμε είναι ακόμη πιο σημαντικά.

Όσον αφορά τη δημόσια υγεία, πρέπει να εστιάσουμε στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες της ΕΕ στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης. Λαμβάνοντας υπόψη τις δημογραφικές τάσεις και την αύξηση της μέσης διάρκειας ζωής, πρέπει να αναπτύξουμε στρατηγικές για τη δημόσια υγεία οι οποίες θα βελτιώσουν την ποιότητα ζωής μας, με σκοπό συγκεκριμένα την πρόληψη των ασθενειών και την αποτελεσματική καταπολέμησή τους. Ταυτόχρονα, οι στρατηγικές αυτές πρέπει να λαμβάνουν υπόψη την ανάγκη για υψηλής ποιότητας προσιτή και αξιόπιστη υγειονομική περίθαλψη για τους πολίτες από όλους τους τομείς της κοινωνίας, ανεξάρτητα από την κοινωνική κατάσταση, την ηλικία ή τη χώρα διαμονής τους.

Πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή στις λιγότερο ευνοημένες ομάδες, όπως τα άτομα με σωματική ή διανοητική αναπηρία, οι ηλικιωμένοι και τα παιδιά. Λαμβανομένων υπόψη των αυξανόμενων δαπανών για την υγειονομική περίθαλψη, τα κράτη μέλη πρέπει να θεσπίσουν αποτελεσματικά μέτρα, όπως οι στοχευμένες εκστρατείες ενημέρωσης, η χρήση γενόσημων φαρμάκων, η χρήση νέων τεχνολογιών, οι δράσεις αλληλεγγύης σε τοπικό επίπεδο ή η μεγαλύτερη αλληλεγγύη μεταξύ των γενεών, καθώς και στις οικογένειες. Επιπλέον, και σε συνεργασία με την Επιτροπή, τα κράτη μέλη πρέπει να αναπτύξουν πολιτικές και να στηρίξουν ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες προκειμένου να καταπολεμήσουν το κάπνισμα, τον αλκοολισμό και την παχυσαρκία, κάτι που θα συμβάλει στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των συμπολιτών μας.

Τέλος, πρέπει να εστιάσουμε στην αποτελεσματική εφαρμογή της ισχύουσας νομοθεσίας για τη δημόσια υγεία. Τα κράτη μέλη και η Επιτροπή πρέπει να διασφαλίσουν την εφαρμογή της κοινοτικής νομοθεσίας όσον αφορά την ποιότητα του ύδατος, του αέρα και του εδάφους και τις εκπομπές θορύβου, καθώς και την εφαρμογή των κανονισμών σχετικά με τα χημικά προϊόντα, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που καλύπτονται από το REACH.

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), συντάκτρια γνωμοδότησης της Επιτροπής Δικαιωμάτων των Γυναικών και Ισότητας των Φύλων. – (PT) Στην παρούσα γνωμοδότηση η Επιτροπή Δικαιωμάτων των Γυναικών και Ισότητας των Φύλων τονίζει ότι η φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός είναι ένα πολυδιάστατο φαινόμενο, με κύρια χαρακτηριστικά την οικονομική κατάσταση των οικογενειών, τις συνθήκες στέγασης, την πρόσβαση στην εκπαίδευση, την υγεία και τη μακρόχρονη φροντίδα.

Η επιτροπή τονίζει ότι οι γυναίκες και τα παιδιά είναι τα κατεξοχήν θύματα της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού και επισημαίνει ότι ο κίνδυνος αυτός εντείνεται όταν πρόκειται για μετανάστες, ηλικιωμένα άτομα, άτομα με αναπηρία και μέλη μονογονεϊκών οικογενειών. Επίσης, επισημαίνει ότι, κατά μέσο όρο, 15% των μαθητών εγκαταλείπουν πρόωρα το σύστημα εκπαίδευσης, αλλά ότι, σε ορισμένες χώρες, όπως η Πορτογαλία, το ποσοστό αυτό ανέρχεται περίπου σε 40%, πράγμα που προκαλεί ανησυχία όσον αφορά την εκπαίδευση και την κατάρτιση των κοριτσιών.

Επιμένει ότι προέχει η διατήρηση δημόσιων υπηρεσιών ποιότητας, ενός ισχυρού δημόσιου και οικουμενικού συστήματος κοινωνικής ασφάλισης για όλους και υψηλών επιπέδων κοινωνικής προστασίας και απασχόλησης με δικαιώματα, καθώς και η διασφάλιση της ενσωμάτωσης της διάστασης του φύλου στο σχεδιασμό και την εφαρμογή των δημόσιων πολιτικών αυτών· τέλος, παροτρύνει την Επιτροπή και τα κράτη μέλη να δώσουν τη μέγιστη δυνατή προτεραιότητα στην κοινωνική ένταξη και τα δικαιώματα των γυναικών, τροποποιώντας ανάλογα τις αντίστοιχες πολιτικές τους, περιλαμβανομένης της πολιτικής για την κατανομή των εισοδημάτων.

  Edit Bauer, εξ ονόματος της Ομάδας PPE-DE. – (HU) Ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε. Κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, η έκθεση της κ. Lynne, για την οποία την συγχαίρω θερμά, σαφώς δεν έχει και δεν μπορεί να έχει τον τελευταίο λόγο όσον αφορά το θέμα του κοινωνικού αποκλεισμού και του μετασχηματισμού της κοινωνικής πολιτικής.

Συχνά τείνουμε να θεωρούμε ότι το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο είναι αιώνιο, αλλά και η κοινωνική πολιτική πρέπει σαφώς να αλλάξει, όχι μόνο μέσω της παγκοσμιοποίησης, αλλά επίσης μέσω της οικονομίας, των κοινωνικών προσδοκιών, της δημογραφικής πρόκλησης και των μεταβαλλόμενων αξιών, δεδομένου ότι πρέπει να βρούμε τις κατάλληλες απαντήσεις στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε. Γι’ αυτόν τον λόγο, επίσης θα είναι ευπρόσδεκτη η πρωτοβουλία της Επιτροπής για την προετοιμασία ενός είδους καταλόγου των κοινωνικών προβλημάτων που ταλανίζουν τον πληθυσμό της Ευρώπης.

Είναι προφανές ότι τα σχεδόν 500 εκατομμύρια των πολιτών της Ένωσης δεν αποτελούν μια ομοιόμορφη μάζα. Παρά το γεγονός ότι οι διαφορές στο εισόδημα μεταξύ των παλαιών κρατών μελών μειώνονται, οι διαφορές μεταξύ των πλούσιων και των φτωχών περιοχών εξακολουθούν να παρουσιάζουν αυξητική τάση. Τα δύο τρίτα του πληθυσμού των δέκα νέων κρατών μελών της ΕΕ ζουν σε φτωχές περιοχές στις οποίες το επίπεδο του εισοδήματος είναι το μισό, ή λιγότερο από το μισό, του μέσου εισοδήματος στα παλαιά κράτη μέλη. Η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη στη Βουλγαρία και στη Ρουμανία, όπου το μέσο εισόδημα δεν πλησιάζει ούτε το ένα τρίτο του κατά κεφαλή εισοδήματος στα παλαιά κράτη μέλη.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι προκειμένου να καταπολεμήσουμε τη φτώχεια πρέπει να γνωρίζουμε περισσότερα σχετικά με τις διάφορες μορφές με τις οποίες εκδηλώνεται. Ωστόσο, για να γίνει αυτό χρειαζόμαστε νέους δείκτες φτώχειας, δεδομένου ότι έως τώρα διαθέταμε αναλυτικά στοιχεία μόνο σχετικά με τον κίνδυνο σχετικής φτώχειας.

Γι’ αυτόν τον λόγο, αναμένουμε με ανυπομονησία τη σχετική ανακοίνωση της Επιτροπής. Η έκθεση εφιστά επίσης την προσοχή στους νέους κινδύνους της εξαθλίωσης. Για παράδειγμα, γνωρίζουμε ελάχιστα για το πόσο επικίνδυνες είναι οι διαστάσεις που έχει λάβει το χρέος του πληθυσμού. Από τα 15 παλαιά κράτη μέλη, το κατά κεφαλή χρέος του πληθυσμού σε 12 κράτη μέλη υπερβαίνει τις 16 000 ευρώ, κάτι που αποτελεί το 90% του μέσου ετήσιου οικογενειακού εισοδήματος.

Επιτρέψτε μου, παρακαλώ, να πω μια τελευταία πρόταση, κυρία Πρόεδρε. Η έκθεση επισημαίνει και πάλι τη σημασία της καταπολέμησης της παιδικής φτώχειας, και αυτό το θεωρούμε εξαιρετικά σημαντικό.

  Richard Falbr, εξ ονόματος της Ομάδας PSE. – (CS) Κυρία Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, πρώτα από όλα θα ήθελα να ευχαριστήσω την κ. Elizabeth Lynne για την πολύ καλή έκθεση και για την άριστη συνεργασία της. Ο κοινωνικός αποκλεισμός προκαλείται από ένα ευρύ φάσμα παραγόντων, και θα ήταν κρίμα να μην αξιοποιήσουμε την παρούσα έκθεση για τις εργασίες παρακολούθησης. Στην ομιλία μου θα ήθελα να τονίσω τη σημασία των δημόσιων υπηρεσιών και τη συμβολή τους στην εξάλειψη της φτώχειας και του αποκλεισμού. Μόλις ιδιωτικοποιηθούν, οι δημόσιες υπηρεσίες θα καταστούν ακριβότερες και λιγότερες προσιτές. Εκφράζω τη λύπη μου που δεν καταφέραμε να υιοθετήσουμε τη στάση που καταδικάζει τα κράτη τα οποία καθιερώνουν χαμηλή βασική φορολογία, και συνεπώς καθιστούν αδύνατη τη συγκέντρωση αρκετών πόρων για τη διεκπεραίωση του κοινωνικού έργου του κράτους. Θα ήταν σίγουρα ωφέλιμο τα κράτη μέλη να ενημερώνονται αμοιβαία για τις επιτυχίες τους στο πλαίσιο της ανταλλαγής πληροφοριών σχετικά με τις αποδεδειγμένες μεθόδους. Φυσικά, θα επικροτούσα και την ανταλλαγή πληροφοριών σχετικά με τις μεθόδους που δεν απέδωσαν ή είχαν ακόμη και αντίθετα αποτελέσματα. Γνωρίζω ότι αυτό δεν συμβαίνει, αλλά είμαι βέβαιος ότι θα ήταν ωφέλιμο αν οι κοινωνικοί εταίροι και οι μη κυβερνητικοί οργανισμοί το καθιστούσαν δυνατόν.

Βασική προϋπόθεση προκειμένου να διασφαλίσουμε ότι ολοένα και περισσότεροι πολίτες των κρατών μελών δεν καταλήγουν να εξαρτώνται από τη συχνά ελλιπή κοινωνική πρόνοια αποτελεί η προσφορά ενός επαρκούς αριθμού καλοπληρωμένων σε λογικά επίπεδα θέσεων εργασίας. Δεν μπορούμε να ανεχθούμε το γεγονός ότι ορισμένοι άνθρωποι που εργάζονται συχνά εξαρτώνται από την κοινωνική πρόνοια. Συνεπώς, πρέπει να επιδιώξουμε τον καθορισμό ενός επαρκούς κατώτατου μισθού σε όλα τα κράτη μέλη, είτε μέσω της νομοθεσίας είτε μέσω συλλογικών συμβάσεων, ανάλογα με την παραδοσιακή μέθοδο της χώρας. Οι προσπάθειες για την προσαρμογή των συστημάτων συντάξεων γήρατος εντείνονται. Κατά τη λήψη μέτρων για τη διατήρηση του βασικού άξονα –του δημόσιου συστήματος συντάξεων γήρατος– όλα τα κράτη μέλη πρέπει να σεβαστούν τις σχετικές συμβάσεις της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας τις οποίες έχουν επικυρώσει. Η ένταξη των ατόμων με αναπηρία στην αγορά εργασίας είναι ιδιαίτερα σημαντική. Συνεπώς, πρέπει να εξετάσουμε με κριτική ματιά τα μέτρα των κυβερνήσεων που έχουν καταργήσει τα διάφορα κίνητρα για την αύξηση του αριθμού των θέσεων εργασίας για τα άτομα με αναπηρία, και η Τσεχική Δημοκρατία συγκαταλέγεται μεταξύ αυτών.

  Ona Juknevičienė, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – (LT) Συγχαρητήρια στη συνάδελφό μου κ. Lynne που συνέταξε την έκθεσή της και πέτυχε έναν πολιτικό συμβιβασμό που λαμβάνει υπόψη τις γνώμες των διάφορων πολιτικών ομάδων όσον αφορά την κοινωνική πραγματικότητα στην Ένωση.

Είναι αλήθεια ότι οι κυβερνήσεις των κρατών μελών είναι άμεσα αρμόδιες για τη μείωση της φτώχειας. Το καθήκον τους είναι η λήψη μέτρων προκειμένου να διασφαλίσουν ότι οι άνθρωποι έχουν απασχόληση, τα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο και οι φτωχότεροι άνθρωποι λαμβάνουν κοινωνική βοήθεια.

Ωστόσο, ο ρόλος της Ένωσης στην επίλυση των προβλημάτων που συνδέονται με τη φτώχεια και την ανισότητα παραμένει εξίσου σημαντικός. Το γεγονός ότι 78 εκατομμύρια ευρωπαίοι πολίτες ζουν σε συνθήκες φτώχειας και η κοινωνική διαίρεση μεταξύ φτωχών και πλουσίων διευρύνεται ολοένα και περισσότερο αποτελεί σοβαρότατη ένδειξη ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Τα περισσότερα κράτη μέλη έχουν ένα επαρκές επίπεδο κατώτατου μισθού. Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες οι εργοδότες δεν καταβάλλουν τις καθορισμένες εισφορές, παραβιάζοντας με αυτόν τον τρόπο τη νομοθεσία. Όπως ανέφερα σε προηγούμενες περιπτώσεις, οι Λιθουανοί που εργάζονται στο εξωτερικό τυγχάνει να υφίστανται αυτού του είδους την παράνομη μεταχείριση. Δεν πρέπει να ανεχόμαστε τους εργοδότες που ακολουθούν τέτοιου είδους πρακτικές.

Επικροτώ την ανταπόκριση των κρατών μελών στην έκκληση του Συμβουλίου για μείωση της παιδικής φτώχειας. Ωστόσο, δεν έχουν καταρτίσει ακόμη τα σχέδια δράσης τους για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Τα άτομα με αναπηρία και οι ηλικιωμένοι είναι ιδιαίτερα ευπαθείς. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι έχουν πρόσβαση τουλάχιστον στην ελάχιστη μακροχρόνια περίθαλψη σε προσιτές τιμές. Το Κοινωνικό Ταμείο έχει κατανείμει πόρους γι’ αυτό. Είναι κρίμα που δεν αξιοποιούνται ακόμη στη χώρα μου.

Συμφωνώ με τη θέση της εισηγήτριας ότι είναι αναγκαία η ανταλλαγή εμπειριών και ότι πρέπει να ακολουθήσουμε τα επιτυχημένα παραδείγματα των επιτευγμάτων στην κοινωνική ασφάλιση. Είναι απαραίτητο να διδαχθούμε από τα κράτη μέλη τα οποία αξιοποιούν αποτελεσματικά τους πόρους που κατανέμει η ΕΕ, να ανταλλάξουμε εμπειρίες. Κυρίες και κύριοι, προκειμένου να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των πολιτών μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στα θεσμικά της όργανα, πρέπει να επιλύσουμε τα δυσκολότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.

Στην ομιλία του προς το Σώμα, ο κ. Νικολά Σαρκοζί, ο Πρόεδρος της Γαλλίας, είπε ότι οι Γάλλοι θεωρούν ότι η ΕΕ δεν ενδιαφέρεται για αυτούς και δεν παρέχει κοινωνική ασφάλεια. Οι γάλλοι πολίτες δεν καταψήφισαν το Σύνταγμα, αλλά την Ευρώπη, δεδομένου ότι δεν αισθάνονται ασφαλείς σε αυτήν.

Η Επιτροπή δεσμεύθηκε να προετοιμάσει μια έκθεση βασισμένη στην κοινωνική πραγματικότητα, με ανάλυση των κοινωνικών τάσεων. Ευελπιστώ πραγματικά ότι το επίκεντρο της εν λόγω έκθεσης θα είναι το πλαίσιο των δράσεων, το πλαίσιο που θα καθορίσει τις μεθόδους για τη μείωση ή ακόμη και για την εξάλειψη της φτώχειας στην Ευρώπη. Τότε θα μπορέσουμε να κερδίσουμε τη στήριξη των πολιτών μας και ίσως θα αρχίσουμε να αισθανόμαστε ότι εργαζόμαστε για αυτούς.

  Sepp Kusstatscher, εξ ονόματος της Ομάδας Verts/ALE. – (DE) Κυρία Πρόεδρε, έχουμε ενώπιόν μας πολλές ιδέες σχετικά με την κοινωνική πολιτική, και γι’ αυτό ευχαριστώ την κ. Lynne. Δεδομένου ότι η κοινωνική πολιτική δεν έχει τόσο μεγάλη βαρύτητα στην ΕΕ όσο η οικονομική πολιτική, η παρούσα έκθεση δεν προβαίνει σε απολογισμό της ΕΕ –όπως αναφέρει ο τίτλος– αλλά μάλλον αποτελεί έναν κατάλογο απαιτήσεων για κοινωνικοπολιτικά μέτρα στα κράτη μέλη.

Έχω να κάνω δύο παρατηρήσεις. Τα κοινωνικοπολιτικά θέματα εμπίπτουν στην αρμοδιότητα των κρατών μελών. Εμείς σε ευρωπαϊκό επίπεδο μπορούμε μόνο να κάνουμε συστάσεις. Η Ευρώπη βρίσκεται σε κατάσταση ανισορροπίας επειδή υπήρξε οικονομική αλλά όχι κοινωνική εναρμόνιση. Η Ευρώπη δεν έχει καταστεί περισσότερο δίκαιη μετά τη Λισαβόνα 2000. Αντιθέτως, η φτώχεια αυξάνεται. Προκειμένου να καταπολεμήσουμε πραγματικά τη φτώχεια και να δώσουμε τη δυνατότητα σε όλους τους πολίτες της ΕΕ να ζήσουν με αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη, χρειαζόμαστε όχι μόνο την οικονομική πτυχή και την πτυχή της αγοράς και του ανταγωνισμού, αλλά επίσης μια κοινωνική, δίκαιη, οικολογική εσωτερική αγορά για όλους τους ανθρώπους.

Δεύτερον: συχνά πρόκειται για την περίπτωση «μόνο λόγια, όχι πράξεις». Γνωρίζουμε ποια είναι τα προβλήματα. Δεν χρειαζόμαστε πραγματικά μελέτες και αναλύσεις. Είναι καιρός να λάβουμε επιτέλους μέτρα. Δεν αρκεί να κηρύξουμε το 2010 Ευρωπαϊκό Έτος Καταπολέμησης της Φτώχειας και του Κοινωνικού Αποκλεισμού. Χρειαζόμαστε μια αποτελεσματική ατζέντα κατά της φτώχειας, χρειαζόμαστε στοιχεία – ώστε όλοι οι άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων των ανέργων, να έχουν ένα επαρκές βασικό εισόδημα και να μπορούν να ζουν με αξιοπρέπεια. Είναι θέμα δικαιοσύνης και αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα όλων.

  Eva-Britt Svensson, εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL. – (SV) Κυρία Πρόεδρε, κυρία Lynne, πρόκειται για έναν καλό απολογισμό της έλλειψης κοινωνικής ασφάλειας, συνθήκες στις οποίες αναγκάζονται να ζουν πάρα πολλοί πολίτες στα κράτη μέλη. Ο απολογισμός δείχνει επίσης τη σχέση μεταξύ της φτώχειας, του υπερπληθυσμού, του κοινωνικού αποκλεισμού και την αύξηση των προβλημάτων υγείας και τη μείωση του προσδόκιμου ζωής.

Ο απολογισμός εξετάζει τη σημασία του δικαιώματος στη στέγαση, στην εργασία, στην κοινωνική ασφάλιση και τα δικαιώματα των γυναικών και των ατόμων με αναπηρία. Επίσης, δείχνει ότι η παθολογική ενασχόληση με τυχερά παιχνίδια, η κατανάλωση αλκοόλ, τα ναρκωτικά και το κάπνισμα αυξάνουν τον κοινωνικό αποκλεισμό. Το συμπέρασμα είναι, συνεπώς, ότι τα κράτη μέλη πρέπει να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα αυτά.

Καλά έως εδώ, αλλά η πραγματικότητα είναι συχνά πολύ διαφορετική. Συχνά πρόκειται απλώς για μεγάλα λόγια επειδή η ΕΕ, μέσω διάφορων οδηγιών και κανονισμών, αναφορικά με τους κανόνες της ενιαίας αγοράς και τους κανόνες ανταγωνισμού, συχνά εμποδίζει τα κράτη μέλη να επιλύσουν τα προβλήματα.

Επιπλέον, επιδοτούμε τους οινοπαραγωγούς και την καπνοκαλλιέργεια. Η ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων, για παράδειγμα, εμποδίζει τη Σουηδία να διατηρήσει μια περιοριστική πολιτική για το αλκοόλ, κάτι που είναι πολύ σημαντικό. Η Σουηδία έχει το μονοπώλιο στα τυχερά παιχνίδια προκειμένου να τα περιορίζει, αλλά η ΕΕ απειλεί με προσφυγή στα δικαστήρια. Υφίσταται η ίδια υποκριτικότητα όσον αφορά το κείμενο της νομοθεσίας σχετικά με την παραπλανητική διαφήμιση και τις διαφημίσεις που απευθύνονται στα παιδιά, επειδή το άλλο σκέλος της ΕΕ εγκρίνει οδηγίες σχετικά με την τηλεόραση με τοποθέτηση προϊόντων και διαφημίσεις που απευθύνονται στα παιδιά.

Είναι δυνατόν να αλλάξουμε την κοινωνική πραγματικότητα αλλά, για να το πράξουμε αυτό, πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη σημασία στις ανησυχίες για τη δημόσια υγεία και για το περιβάλλον από ό,τι στους κανόνες ανταγωνισμού της ενιαίας αγοράς, και πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη σημασία στην κοινωνική πρόνοια και στην ασφάλεια από ό,τι στην απορρύθμιση και στην ιδιωτικοποίηση.

Η Ομάδα ΕΕΑ/ΑρΠρΒΧ ψηφίζει υπέρ της έκθεσης και θα συνεχίσουμε να καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια για να βελτιώσουμε την κοινωνική ασφάλεια των πολιτών.

  Kathy Sinnott, εξ ονόματος της Ομάδας IND/DEM. – (EN) Κυρία Πρόεδρε, όταν ενημερώθηκα αρχικά σχετικά με τη διαδικασία του απολογισμού της κοινωνικής πραγματικότητας, χάρηκα ιδιαίτερα που κάποιος θέλησε να διεξαγάγει μια ουσιαστική συζήτηση για την κατάσταση της κοινωνίας.

Δυστυχώς, όταν διάβασα τα έγγραφα της Επιτροπής, απογοητεύθηκα επειδή διαπίστωσα ότι η διαδικασία του απολογισμού δεν εξέταζε την κοινωνική πραγματικότητα αλλά τους οικονομικούς δείκτες.

Δεν είμαι πεπεισμένη ότι οι οικονομικοί δείκτες αποτελούν ένα αξιόπιστο μέτρο της κοινωνικής πραγματικότητας. Εάν ίσχυε αυτό, η βελτιωμένη οικονομική κατάσταση της Ιρλανδίας τις τελευταίες δεκαετίες θα έπρεπε να είναι μάλλον ανάλογη προς τις βελτιώσεις στην κοινωνική συνοχή και όχι την αύξηση της σοβαρής εγκληματικότητα, της εξάρτησης, των αυτοκτονιών, της απομόνωσης, της δυσλειτουργίας της οικογένειας, του αποκλεισμού και της μοναξιάς που βλέπουμε στην πραγματικότητα.

Δεν αρκεί απλώς να ρωτάμε αν ένα άτομο εργάζεται· αλλά να ρωτάμε αν το εκτιμούν, αν επικοινωνεί και ανατρέφεται σωματικά, συναισθηματικά, διανοητικά και πνευματικά, και να ελέγχουμε αν ο σεβασμός προς το άτομο αυτό επεκτείνεται σε κάθε άτομο, ανεξάρτητα από την ηλικία, το βάρος, το χρώμα ή οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό.

Προκειμένου να προβούμε στον ορθό απολογισμό της κοινωνικής πραγματικότητας, θα πρέπει επίσης να εξετάσουμε τη βιωσιμότητα του φυσικού περιβάλλοντος του ανθρώπου: της οικογένειας. Έχοντάς το υπόψη, δεν θα εξετάσουμε απλώς το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών, αλλά το χάσμα που προκαλεί η διάλυση της οικογένειας και η κοινωνική απομόνωση.

Προκειμένου να κατανοήσουμε την κοινωνική πραγματικότητα, πρέπει να αρχίσουμε από την πραγματικότητα του ανθρώπου που αποτελεί μέρος της κοινωνίας. Θα σας δώσω μόνο ένα παράδειγμα και ελπίζω ότι θα δείξει τα αντιφατικά αποτελέσματα που λαμβάνουμε εάν εξετάσουμε τα χρήματα και εάν εξετάσουμε τον άνδρα ή τη γυναίκα. Όλοι συμφωνούμε ότι οι γυναίκες πρέπει να έχουν το δικαίωμα να εργάζονται και να αντιμετωπίζονται με ισότητα όταν εργάζονται. Αλλά όταν ασκούμε οικονομική πίεση στις γυναίκες που θα ήθελαν να μείνουν στο σπίτι με ένα μικρό μωρό προκειμένου να εργαστούν και όχι να φροντίσουν το παιδί και τις πιέζουμε να ενταχθούν στο εργατικό δυναμικό, καταγράφουμε ένα πολύ υψηλό ποσοστό απασχόλησης και υποθέτουμε ότι αυτό συνεπάγεται μια πιο υγιή κοινωνική πραγματικότητα. Ωστόσο, εάν λάβουμε υπόψη το μωρό, που εκ φύσεως απαιτεί την άμεση μητρική φροντίδα, και κατανοήσουμε την απώλεια που υφίσταται, η οποία σύμφωνα με τους επιστήμονες θα είναι νευρολογική και ισόβια, τότε πρέπει να αναρωτηθούμε εάν αυτή η υψηλή απασχόληση ερμηνεύεται πραγματικά ως δείκτης μιας υγιούς κοινωνικής πραγματικότητας.

Η ειρωνεία του βραχυπρόθεσμου συλλογισμού, της εστίασης αποκλειστικά στην οικονομική κατάσταση μιας κοινωνίας, είναι ότι η ευημερία των ανθρώπων και της οικογένειας σε ανθρώπινο επίπεδο είναι αυτό που τελικά έχει τις μεγαλύτερες επιπτώσεις στην οικονομική κατάσταση.

Αναλογιστείτε το κόστος που έχει για τα δημόσια οικονομικά ένας λαός που αντιμετωπίζει προβλήματα. Αναλογιστείτε το κόστος της εγκληματικότητας, των ναρκωτικών, της πρόωρης εγκατάλειψης του συστήματος εκπαίδευσης κλπ. Η οικονομική ανάπτυξη μπορεί να αναιρεθεί από την αύξηση των κοινωνικών προβλημάτων. Η λέξη «οικονομία» σημαίνει στα ελληνικά διαχείριση του οίκου. Η οικονομία πρέπει να ανταποκρίνεται στις ανάγκες όλων των ανθρώπων, βοηθώντας τους να αισθάνονται άνετα στις κοινότητές τους, άνετα με τους εαυτούς τους.

Εάν το επιτύχουμε αυτό, θα έχουμε μια πολύ υγιή κοινωνική πραγματικότητα της οποίας τον απολογισμό θα κάνουμε στο μέλλον.

  Frank Vanhecke (NI). – (NL) Κυρία Πρόεδρε, η έκθεση με τον κάπως αινιγματικό τίτλο «Απολογισμός της κοινωνικής πραγματικότητας» εγκρίθηκε σχεδόν ομόφωνα στην Επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων –υπήρξε μόνο μία ψήφος κατά– και πράγματι αυτό δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Άλλωστε, οι 97 συστάσεις της έκθεσης ισοδυναμούν με εκκλήσεις για βοήθεια για τους πάντες και τα πάντα: τους φτωχούς, τις γυναίκες, τους άντρες, τους νέους, τους ηλικιωμένους, τους ανέργους, τους χαμηλόμισθους εργαζομένους, τα άτομα με αναπηρία, τα άτομα που υφίστανται διακρίσεις, τους ασθενείς, τους υγιείς του σήμερα που μπορεί να ασθενήσουν στο μέλλον και ούτω καθεξής.

Θα μπορούσα να πω, με μια δόση ειρωνείας, ότι η μοναδική ομάδα που παραλείπει η έκθεση είναι αυτή στην οποία ανήκω ο ίδιος: ετεροφυλόφιλοι, λευκοί άνδρες μέσης ηλικίας με δεξιό πολιτικό προσανατολισμό.

Χωρίς ειρωνεία, ωστόσο, θα έλεγα ότι δεν υπάρχει ούτε ένα άτομο στο Σώμα που να μην συμφωνεί ότι τα πιο αδύναμα μέλη της κοινωνίας μας δικαιούνται προστασία και ότι μια πολιτισμένη κοινωνία μπορεί να κριθεί τελικά με βάση τον βαθμό της κοινωνικής προστασίας που παρέχει στους ανθρώπους που, για αντικειμενικούς λόγους, δυσκολεύονται να διαδραματίσουν έναν κανονικό ρόλο στην κοινωνία. Συνεπώς, θα έπρεπε κάποιος να είναι κακός, θα λέγαμε, για να μην στηρίξει τον κατάλογο των καλών προθέσεων και της κοινωνικής πολιτικής του Αϊ-Βασίλη που περιλαμβάνει η παρούσα έκθεση.

Παρ’ όλα αυτά, δεν θα επιδοκιμάσω την έκθεση αυτή. Γεγονός είναι ότι ο κατάλογος των συστάσεων περιλαμβάνει ορισμένα πράγματα που δεν μπορώ να στηρίξω, ιδίως όσον αφορά τη μεταναστευτική πολιτική, την ένταξη και την πολυμορφία, και επίσης την έλλειψη ουσιαστικής προστασίας της οικογενειακής πολιτικής. Ο κύριος λόγος για τον οποίο δεν μπορώ να επιδοκιμάσω την έκθεση αυτή είναι, ωστόσο, πολύ πιο βασικός. Η κοινωνική πολιτική και ό,τι μπορεί να υπαχθεί στην κατηγορία «κοινωνική ασφάλεια» αποτελεί ένα σημαντικό παράδειγμα αρμοδιότητας των κρατών μελών, και ορισμένες φορές των ομοσπονδιακών κρατιδίων τους – όχι της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Εκτός εάν κάποιος στο Σώμα διαθέτει ένα μηχάνημα που παράγει χρήματα και πόρους από το μηδέν, εκτός εάν υπάρχει ένα τέτοιο μηχάνημα, τα μέτρα κοινωνικής προστασίας πρέπει, ωστόσο, να χρηματοδοτούνται από τα χρήματα των φορολογουμένων. Αυτό συνεπάγεται ότι πρέπει να προβούμε σε επιλογές και ότι, δυστυχώς, δεν μπορούμε πάντοτε να παίζουμε τον Αϊ-Βασίλη για τους πάντες και τα πάντα.

Πρέπει να ληφθούν ουσιαστικές αποφάσεις που θα είναι οι πιο θεμελιώδεις για ολόκληρη την κοινωνία, και οι αποφάσεις αυτές πρέπει να λαμβάνονται στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο, όσο το δυνατόν πιο κοντά στους πολίτες, και όχι στους γυάλινους πύργους των Βρυξελλών, του Λουξεμβούργου ή του Στρασβούργου.

Η εμπειρία στην πατρίδα μου, για παράδειγμα, έχει δείξει ότι οι Φλαμανδοί και οι Βαλλόνοι πραγματοποιούν εντελώς διαφορετικές επιλογές όσον αφορά θέματα όπως η υγειονομική περίθαλψη και η προσέγγισή τους στην ανεργία. Η φλαμανδική και η βαλλονική κοινωνία είναι διαφορετικές, ο πολιτικός και ο οικονομικός κόσμος τους είναι διαφορετικός, και συνεπώς επιλέγουν διαφορετικές προσεγγίσεις και προτεραιότητες. Εάν αυτό αληθεύει σήμερα για το Βέλγιο, πόσο περισσότερο αληθεύει, τηρουμένων των αναλογιών, για τα πολύ διαφορετικά κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για παράδειγμα το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Ρουμανία;

Θα ήταν διαφορετικά εάν η παρούσα έκθεση αποτελούσε μόνο έναν κατάλογο καλών προθέσεων, αλλά τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα αποσκοπούν στο να ιδιοποιηθούν τον τομέα της κοινωνικής πολιτικής εδώ και χρόνια, και αυτό δεν είναι κάτι θετικό.

  Gabriele Stauner (PPE-DE). – (DE) Κυρία Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, σε αντίθεση με ορισμένους ομιλητές που προηγήθηκαν, πιστεύω ότι πρέπει να συγχαρούμε την Επιτροπή για τις ανακοινώσεις στις οποίες βασίζεται η παρούσα συζήτηση. Δεν αποτελούν μόνο μια πλούσια πηγή για τα κράτη μέλη που αναζητούν κοινωνικά στοιχεία και δεδομένα, αλλά επίσης, κατά τη γνώμη μου, αποτελούν μια σίγουρη ένδειξη ότι η ΕΕ και η Επιτροπή σοβαρολογούν όσον αφορά την αυτόνομη κοινωνική πολιτική.

Εάν διακηρύξουμε τη δέσμευσή μας στο ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο, με την έννοια ότι δεν θα το εκθειάσουμε απλώς ως παράδοση και ως ιστορικό επίτευγμα, αλλά επίσης ότι θα το καταστήσουμε χαρακτηριστικό γνώρισμα της ενωμένης Ευρώπης για το μέλλον, τότε ο απολογισμός της κοινωνικής μας πραγματικότητας αποτελεί βασική προϋπόθεση. Ιδίως ως αποτέλεσμα των διευρύνσεων του 2004 και του 2007, πρέπει επιτέλους να αποστασιοποιηθούμε από την αντίληψη ότι η ευρωπαϊκή κοινωνική πολιτική λειτουργεί επικουρικά για την εσωτερική αγορά.

Ωστόσο, δεν είναι εντελώς αυτονόητο, δεδομένου ότι σε πολλούς τομείς η κυριαρχία της οικονομικής πολιτικής στις προτάσεις της Επιτροπής είναι, δυστυχώς, ολοφάνερη. Εν προκειμένω, θα ήθελα να υπενθυμίσω στο Σώμα την Πράσινη Βίβλο «Εκσυγχρονισμός του εργατικού δικαίου για την αντιμετώπιση των προκλήσεων του 21ου αιώνα» και τη συζήτηση σχετικά με την ευελιξία με ασφάλεια. Η πρώτη εγκαταλείφθηκε από την Επιτροπή χθες, νέα τα οποία επικροτώ ολόψυχα συνιστώντας παράλληλα την ίδια τακτική για τις προτάσεις σχετικά με την ευελιξία με ασφάλεια, που θίγουν τα δικαιώματα των εργαζομένων, τα οποία αποκτήθηκαν με μεγάλη προσπάθεια, στην εργασιακή σχέση.

Όλα τα θέματα που θίγει η παρούσα έκθεση –τις ευχαριστίες μου προς την κ. Lynne– είναι πολύ επίκαιρα. Αναφέρομαι στη συζήτηση σχετικά με τον κατώτατο μισθό στη χώρα μου και στις μισθολογικές διεκδικήσεις που στηρίζουν οι σημερινές απεργιακές κινητοποιήσεις των σιδηροδρομικών υπαλλήλων στη Γαλλία και στη Γερμανία. Όσον αφορά τη μισθολογική πολιτική, έχουμε δίκιο όταν δηλώνουμε ότι μια θέση εργασίας πλήρους απασχόλησης πρέπει να παρέχει τα προς το ζην στον άνδρα ή στη γυναίκα που απασχολείται σε αυτήν. Οτιδήποτε λιγότερο δεν εκπληρώνει τη χριστιανική ευθύνη των εργοδοτών προς τους εργαζομένους τους. Η εργασία πρέπει να αξίζει τον κόπο – αυτή πρέπει να είναι η βασική αρχή.

Αυτό που πάντοτε με θλίβει είναι η παιδική φτώχεια, για την οποία εκφράζω τη λύπη μου ακόμη και στη χώρα μου. Πιστεύω ότι πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή σε αυτό. Δεν πρέπει να υφίσταται. Στην πραγματικότητα, θα ήθελα να δω ταχείες προσπάθειες στα κράτη μέλη που θα καταστήσουν περιττό το να διακηρύξουμε το 2010 Ευρωπαϊκό Έτος Καταπολέμησης της Φτώχειας και του Κοινωνικού Αποκλεισμού.

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. MARTÍNEZ MARTÍNEZ
Αντιπροέδρου

  Jan Andersson (PSE). – (SV) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, θα ήθελα επίσης να αρχίσω ευχαριστώντας την κ. Lynne για το εξαιρετικό έργο της και την εξαιρετική έκθεση. Προσωπικά ήμουν προσκεκλημένος στη διάσκεψη στις Αζόρες όπου μαζί, η Επιτροπή και το Κοινοβούλιο, είχαμε έναν διάλογο με την κοινωνία των πολιτών όσον αφορά αυτά τα θέματα.

Θα ήθελα επίσης να επαινέσω την Επιτροπή που έλαβε στα σοβαρά τα θέματα αυτά με τη νέα ανακοίνωσή της σχετικά με τον κοινωνικό αποκλεισμό και παρουσιάζοντας μια σύσταση το επόμενο έτος η οποία θίγει αυτά από θέματα. Είναι ακριβώς όπως τα είπε ο κ. Špidla, η κατάσταση στην Ευρώπη είναι γενικά πολύ καλή με αυξημένη ανάπτυξη και περισσότερες θέσεις εργασίας, αλλά ταυτόχρονα το χάσμα διευρύνεται. Το χάσμα διευρύνεται και η φτώχεια αυξάνεται. Υπάρχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ των κρατών μελών. Σε ορισμένες χώρες οι διαφορές είναι εξαιρετικά μεγάλες, και δεν αναφέρομαι απλώς σε νέα και παλαιά κράτη μέλη – υπάρχουν νέα κράτη μέλη με μικρό χάσμα και παλαιά κράτη μέλη με μεγάλο χάσμα. Αυτό πρέπει να το αντιμετωπίσουμε.

Πιστεύω ότι η στρατηγική της Επιτροπής με τους τρεις άξονες είναι πολύ καλή. Όσον αφορά την εργασία, οι θέσεις εργασίας δεν αρκούν, επειδή υπάρχουν επίσης κακές θέσεις εργασίας που δεν παρέχουν επαρκή μέσα επιβίωσης και δεν δίνουν δυνατότητες. Πρέπει να έχουμε καλές θέσεις εργασίας που προσφέρουν αξιοπρεπείς αποδοχές. Στην επιτροπή εξετάσαμε την κατάσταση όσον αφορά το βασικό εισόδημα και διαπιστώσαμε μεγάλες διαφορές μεταξύ των κρατών μελών. Πρέπει να ανταλλάξουμε εμπειρίες εδώ προκειμένου να ανακαλύψουμε τη βέλτιστη πρακτική. Έπειτα υπάρχουν οι δημόσιες υπηρεσίες στις οποίες όλοι πρέπει να έχουν πρόσβαση: κοινωνικές υπηρεσίες, στέγαση, υγειονομική περίθαλψη και ούτω καθεξής. Οι μέθοδοι είναι η ανοικτή μέθοδος συντονισμού την οποία θα ενισχύσουμε.

Θα ήθελα επίσης να αναφέρω, πριν ολοκληρώσω τις παρατηρήσεις μου, ότι σήμερα πρόκειται να ψηφίσουμε, μεταξύ άλλων, για τη θέση του Κοινοβουλίου όσον αφορά τις επικείμενες ολοκληρωμένες κατευθυντήριες γραμμές. Πρέπει επίσης να συμπεριλάβουμε την κοινωνική διάσταση στις ολοκληρωμένες κατευθυντήριες γραμμές, προκειμένου να συνδυάσουμε τα θέματα της ανάπτυξης και τα θέματα της απασχόλησης με μια κοινωνική διάσταση, ώστε να εξετάσουμε αυτά τα θέματα όχι χωριστά το ένα από το άλλο αλλά συνολικά.

  Siiri Oviir (ALDE). - (ET) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, ευχαριστώ την κ. Lynne που έθιξε ένα πολύ σημαντικό θέμα. Επικροτώ τον στόχο της έκθεσης, δηλαδή το να επιστήσουμε την προσοχή των διάφορων ενδιαφερόμενων μερών στη συζήτηση σχετικά με το ποια είναι η κοινωνική πραγματικότητα της Ευρώπης. Πρόκειται για ένα ευρύτατο θέμα, και γι’ αυτόν τον λόγο μπορώ να σταθώ μόνο σε δύο κρίσιμα σημεία.

Στη σύνοδο κορυφής της Νίκαιας το 2000, τα κράτη μέλη δεσμεύτηκαν να επιτύχουν σημαντική και μετρήσιμη μείωση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού έως το 2010. Δυστυχώς, τα μέτρα για την επίτευξη αυτού του στόχου δεν ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένα.

Η ανοικτή Ευρώπη με βάση την ελεύθερη κυκλοφορία και το ελεύθερο εμπόριο έχει συμβάλει στην οικονομική πρόοδο από την οποία εξαρτώνται η ευημερία των ανθρώπων και η καλύτερη ποιότητα ζωής. Έχει, ωστόσο, καταστεί σαφές τα τελευταία χρόνια ότι για πολλούς Ευρωπαίους τίθεται το ερώτημα εάν οι καθαρές επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης, της ελευθέρωσης και του μεγαλύτερου ανταγωνισμού συμβάλλουν καθόλου στη βελτίωση της ευημερίας τους.

Σήμερα, τον 21ο αιώνα, το επίπεδο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού στην Ευρώπη είναι ανησυχητικά υψηλό. Ο κ. Špidla ανέφερε νωρίτερα ότι περίπου το 20%, με άλλα λόγια ένας στους πέντε πολίτες μας, διατρέχει τον κίνδυνο να περιέλθει σε κατάσταση φτώχειας. Όλα τα κράτη μέλη έχουν κοινωνικές υπηρεσίες και κοινωνικά επιδόματα, ωστόσο, ακόμη και αφού τα λάβει, το ένα έκτο των ανθρώπων ζει σε συνθήκες φτώχειας.

Αναρωτηθήκαμε γιατί έχουν έτσι τα πράγματα σε μια Ένωση που δεν δημιουργήθηκε με εξαναγκασμό; Γιατί τώρα, 62 έτη μετά το τέλος του πολέμου και 50 έτη από τη δημιουργία της Ένωσης, δεν μπορέσαμε να διασφαλίσουμε τα βασικά δικαιώματα των ανθρώπων; Το ερώτημά μου είναι: η επιτυχημένη οικονομία αποτελεί αυτοσκοπό ή πρέπει να είναι ένα μέσο για τη βελτίωση της ευημερίας των ανθρώπων;

Επιπλέον, παρέχοντας κοινωνική βοήθεια τα κράτη μέλη δεσμεύονται να παρέχουν επιδόματα ισοδύναμα με το ελάχιστο ποσό που απαιτείται για να ζήσει κανείς· να παρέχουν επαρκή βοήθεια για την εκπλήρωση αυτού του σκοπού. Δεν χρειάζεται να μεταφέρουμε τυπικά τόμους οδηγιών – πρόκειται μόνο για αυταπάτη. Αυτό θέτει το ερώτημα εάν η έγκαιρη εφαρμογή των εγκεκριμένων κειμένων διασφαλίζεται σε επίπεδο θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμπεριλαμβανομένων των «τομέων ήπιας πολιτικής».

Στην Ευρώπη δεν πρέπει να εστιάζουμε αποκλειστικά στα οικονομικά αποτελέσματα και στον ανταγωνισμό· πρέπει επίσης να εξετάσουμε τη δημιουργία μεγαλύτερης κοινωνικής αλληλεγγύης και βιώσιμων κοινωνικών μέτρων. Και όταν εκδίδουμε μια απόφαση προς τον σκοπό αυτόν, πρέπει επίσης να διασφαλίζουμε την εφαρμογή της. Αυτό τουλάχιστον προσδοκούν οι πολίτες μας από εμάς.

  Ewa Tomaszewska (UEN). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, δυστυχώς η οικονομική ανάπτυξη, την οποία όλοι επιθυμούμε διακαώς, συνοδεύεται από την αύξηση της εισοδηματικής διαστρωμάτωσης, που αποδυναμώνει την κοινωνική συνοχή και δημιουργεί σοβαρά προβλήματα όσον αφορά τις πιο αδύναμες ομάδες – εκείνους που πλήττονται από την ανεργία, που λαμβάνουν χαμηλές αποδοχές ή που αντιμετωπίζουν δυσκολίες όσον αφορά την πρόσβαση στην εκπαίδευση και στην υγειονομική περίθαλψη.

Οι στόχοι που τέθηκαν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Νίκαιας δεν έχουν εκπληρωθεί επαρκώς. Εξακολουθούν να υπάρχουν ομάδες ανθρώπων των οποίων το εισόδημα είναι χαμηλότερο από το ελάχιστο που απαιτείται για την επιβίωσή τους. Η έλλειψη οικονομικής ανεξαρτησίας επηρεάζει επίσης το αίσθημα αξιοπρέπειας των ανθρώπων. Προφανώς απαιτείται η γενική απαγόρευση των διακρίσεων και η διασφάλιση των ίσων ευκαιριών, κυρίως για τα άτομα με αναπηρία, αλλά συνεπάγονται αύξηση των δαπανών που αφορούν κοινωνικούς στόχους. Οι πληθυσμοί μας γηράσκουν, κάτι που προκαλεί φόβους σχετικά με την οικονομική ικανότητα των συστημάτων ασφάλισης συντάξεων.

Συγχαίρω την κ. Lynne για την εξαιρετική έκθεση, η οποία εφιστά την προσοχή σε αυτά και άλλα σημαντικά κοινωνικά προβλήματα στις χώρες μας και επίσης στις μεθόδους που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν προκειμένου να τα αντιμετωπίσουμε. Ασφαλώς, στηρίζω το παρόν σχέδιο.

Θα ήθελα, ωστόσο, να επιστήσω την προσοχή σε μια αντίφαση στην προσέγγιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα. Η πίεση για τον περιορισμό των δαπανών που αφορούν κοινωνικούς στόχους εμποδίζει την αντιμετώπιση πολλών κοινωνικών προβλημάτων. Ένα παράδειγμα που θα μπορούσα να παραθέσω είναι η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος στην Πολωνία.

  Carlo Fatuzzo (PPE-DE). - (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, δεν είμαι ο μόνος που συγχαίρω την Elizabeth Lynne για την έκθεση της, εν μέρει επειδή γνωρίζω ότι, κάνοντας τον απολογισμό όλων των κοινωνικών αδυναμιών της Ευρώπης, ανακάλυψε τόσα πολλά αρνητικά στοιχεία που οι υπάλληλοι του Κοινοβουλίου αναγκάστηκαν να την απομακρύνουν από το γραφείο της προκειμένου να είναι εδώ μαζί μας σήμερα το πρωί, και δεν είχε τελειώσει ακόμη.

Είναι αλήθεια ότι υπάρχει μεγάλη φτώχεια στην Ευρώπη. Όταν μπήκα και είδα τον συνάδελφό μου Fernando Fernández, θυμήθηκα αυτό που είπε στο Puebla, στο Μεξικό, πριν από λίγα χρόνια, όταν παρευρεθήκαμε και οι δύο σε μια διάσκεψη για την παγκόσμια φτώχεια. Είπε τότε ότι για τη φτώχεια μπορούμε να κατηγορήσουμε κυρίως την κακή διακυβέρνηση, που υφίσταται σε ολόκληρο τον κόσμο. Συνεπώς, υπεύθυνοι για τη φτώχεια είναι πρώτα απ’ όλα οι εθνικές κυβερνήσεις και όχι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό αποτελεί έκκληση προς τις εθνικές κυβερνήσεις, που προσμένουν και απαιτούν τόσα πολλά από την Ευρώπη, αλλά οι ίδιες πράττουν ελάχιστα, ειδικά εκεί όπου είναι περισσότερο απαραίτητο, ´για να αποδεχθούν την ευθύνη.

Συνάντησα επίσης έναν φίλο μου, τον κ. von Wogau, κατά την είσοδό μου στο Κοινοβούλιο, και με ρώτησε εάν αληθεύει ότι στην Ιταλία η κρατική σύνταξη για μια χήρα ή για κάποιον που είναι απόλυτα ανάπηρος είναι 50 ευρώ τον μήνα ισοβίως. Κύριε Πρόεδρε, έπρεπε να του πω ότι, δυστυχώς, είναι αλήθεια. Γι’ αυτόν τον λόγο, ως ο μοναδικός εκλεγμένος εκπρόσωπος των συνταξιούχων στο Κοινοβούλιο, λέω ναι σε έναν κατώτατο μισθό για όποιον έχει την τύχη να εργάζεται, λέω ναι σε μια κατώτατη σύνταξη στην Ευρώπη για όλους τους ηλικιωμένους συνταξιούχους και λέω ναι στο δικαίωμα των ανέργων, των μη ενεργών ατόμων ή των ατόμων που δεν παίρνουν σύνταξη να λαμβάνουν και αυτοί ένα ελάχιστο εισόδημα.

  Karin Jöns (PSE). – (DE) Κύριε Επίτροπε, κυρία Lynne, ευχαριστώ θερμά την Επιτροπή για τις πρωτοβουλίες και την κ. Lynne για την εξαιρετική της έκθεση. Όποιος επιθυμεί να καταπολεμήσει τη φτώχεια –όπως έχει ήδη πει ο κ. Fatuzzo– πρέπει πραγματικά να εστιάσει πολύ περισσότερο στην παλαιότερη γενιά. Πρέπει να είμαστε ενήμεροι σχετικά με τις δημογραφικές αλλαγές και επίσης να διασφαλίσουμε, παρά τις σταθερά αυξανόμενες δαπάνες στο σύστημα περίθαλψης, ότι θα είναι εξίσου δυνατό να γηράσκουμε με αξιοπρέπεια στο μέλλον. Οι ηλικιωμένοι έχουν το ίδιο δικαίωμα στην πλήρη, ποιοτική υγειονομική περίθαλψη και στη μακροχρόνια φροντίδα ανεξάρτητα από το εισόδημά τους ή τον τόπο διαμονής τους.

Χρειαζόμαστε επειγόντως μια στοχευμένη ανταλλαγή εμπειριών μεταξύ των κρατών μελών ως προς τον καλύτερο τρόπο οργάνωσης και διασφάλισης της οικονομικά προσιτής περίθαλψης υψηλής ποιότητας. Συγκεκριμένα, πρέπει να λάβουμε υπόψη το πρόβλημα του αυξανόμενου αριθμού των ατόμων που πάσχουν από άνοια. Ωστόσο, για να γίνει αυτό, χρειαζόμαστε ακριβή στοιχεία· γι’ αυτόν τον λόγο, ζητούμε από την Επιτροπή από μας παράσχει τα στοιχεία αυτά το ταχύτερο δυνατόν.

Σε μια κοινωνική Ευρώπη, όλοι οι ασθενείς πρέπει να έχουν ίση πρόσβαση σε αποδεδειγμένα φάρμακα και ιατρικά προϊόντα. Είναι απλώς απαράδεκτο ακριβώς το ίδιο αντιβιοτικό να κοστίζει 3 ευρώ στο Βέλγιο και 34 ευρώ στη Γερμανία, για παράδειγμα. Συνεπώς, χαίρομαι που, με την παρούσα έκθεση, καλούμε την Επιτροπή και τα κράτη μέλη να ανοίξουν εντατικό διάλογο με εμάς, και με τη φαρμακευτική βιομηχανία και ομάδες ασθενών, προκειμένου να αναπτύξουμε ισορροπημένες κατευθυντήριες γραμμές για μεγαλύτερη διαφάνεια όσον αφορά την αποτελεσματικότητα και τις τιμές των φαρμάκων. Πρόκειται για μία ακόμη συνεισφορά στη μείωση του κόστους της υγειονομικής περίθαλψης για όλους εμάς.

  Μαρία Παναγιωτοπούλου-Κασσιώτου (PPE-DE). – Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, σας συγχαίρω και εγώ για τις δύο ανακοινώσεις σας και εύχομαι να συνεχίσετε τις εποικοδομητικές προτάσεις σας.

Η συνάδελφος Lynne με κοινωνική ευαισθησία, αλλά και όλοι οι συνάδελφοι με τις τροπολογίες μας, ασχοληθήκαμε με όλους τους άξονες δράσεων της ανοικτής μεθόδου συντονισμού που περιέχονται στα εθνικά σχέδια δράσης. Ο απολογισμός της κοινωνικής πραγματικότητας θα πρέπει να δίνει κατευθύνσεις στην κοινωνική πολιτική των κρατών μελών και να λαμβάνει υπόψη ότι σήμερα η Ευρώπη αντιμετωπίζει σοβαρά δημογραφικά προβλήματα που επηρεάζουν άμεσα την κοινωνική συνοχή και τη διαγενεακή αλληλεγγύη.

Η οικογένεια συνεχίζει να μην λαμβάνεται υπόψη από τα κράτη ως προς την υποστήριξη που θα έπρεπε να έχει, παρόλο που αποτελεί τη βάση της κοινωνίας. Η φτώχεια των οικογενειών, όχι μόνο των μονογονεϊκών αλλά και των πολυτέκνων, αυξάνεται λόγω έλλειψης όχι μόνο εισοδήματος, αλλά κοινωνικής στήριξης και ίσης μεταχείρισης στον φορολογικό κυρίως τομέα.

Οι συνθήκες διαβίωσης των οικογενειών επηρεάζουν άμεσα και τα παιδιά, ιδιαίτερα στις πιο ευάλωτες κατηγορίες. Εντείνεται η άνιση πρόσβασή τους στους πόρους και στις ευκαιρίες, με αποτέλεσμα να περιορίζεται τόσο η προσωπική τους εξέλιξη όσο και η μελλοντική οικονομική ανάπτυξη και η συνοχή της Ευρώπης. Δεν θα μπορούσε η Ευρωπαϊκή Ένωση, για κάθε παιδί που γεννιέται σ’ αυτήν να του εξασφαλίζει ένα εισόδημα για τη διαβίωση και την ανάπτυξή του, που θα είναι ανάλογο με το κατά κεφαλήν εισόδημα του κάθε κράτους μέλους;

Η πολιτική για την προώθηση της κοινωνικής συνοχής πρέπει να βασίζεται στη συμμετοχή στην αγορά εργασίας, αλλά να συμβάλλει και στην κοινωνική ενσωμάτωση των μη ενεργών ατόμων, καθώς και αυτών που προσφέρουν άτυπες υπηρεσίες εντός της οικογένειας. Για το λόγο αυτό, καλούνται τα κράτη μέλη –κυρίως– να διερευνήσουν τρόπους αναγνώρισης των άτυπων προσόντων που αποκτήθηκαν κατά την παροχή υπηρεσιών φροντίδας σε παιδιά και εξαρτημένα άτομα, ως προηγούμενη κατάρτιση και προϋπηρεσία, ώστε να διευκολύνεται η ένταξή τους στην αγορά εργασίας και η παροχή συνταξιοδοτικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Η διαγενεακή αλληλεγγύη πρέπει να διατηρείται μέσω της αξιοποίησης των γνώσεων και των εμπειριών των ηλικιωμένων ατόμων, της διάδοσης και της χρήσης των από τις νέες γενιές. Τα κράτη μέλη καλούνται να προωθούν συστήματα αλληλοεξυπηρέτησης μεταξύ των γενεών και να επενδύουν σε συστήματα εθελοντισμού, είτε εκπαιδευτικού, είτε πολιτιστικού, είτε επιχειρηματικού χαρακτήρα.

Αυτό θα επιτευχθεί μέσω της δημιουργίας κατάλληλων υποδομών και της ενημέρωσης για την αύξηση της δυνατότητας συμμετοχής των ηλικιωμένων σε τέτοιες δραστηριότητες, ώστε να μην περιθωριοποιούνται και πέφτουν θύματα κοινωνικού αποκλεισμού.

  Alejandro Cercas (PSE). - (ES) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Lynne, κύριε Επίτροπε, σας ευχαριστώ πολύ που μας προσφέρατε αυτήν την ανακοίνωση και το παρόν έγγραφο, που χωρίς αμφιβολία θα μας δώσουν τη δυνατότητα να βελτιώσουμε τις γνώσεις μας σχετικά με τις μεταβολές και τις τάσεις, και την ατζέντα που πρέπει να έχουμε για το μέλλον.

Δεν πρέπει, ωστόσο, να κάνουμε λάθος. Διαθέτουμε πολλά έγγραφα, έχουμε πολλές αναλύσεις, διεξάγουμε πολλές συζητήσεις και λέμε πολλά, αλλά εδώ, όσον αφορά τις ασθένειες, δεν χρειαζόμαστε μόνο μια διάγνωση, αλλά και τη θεραπεία.

Είναι αλήθεια, όπως είπατε, κύριε Επίτροπε, ότι χρειαζόμαστε μια ευρωπαϊκή θεραπεία, μέσω της Ένωσης, των θεσμικών της οργάνων και των μηχανισμών της, προκειμένου να ανταποκριθούμε στα σημερινά και στα μελλοντικά προβλήματα, λαμβάνοντας υπόψη ότι εάν δεν το πράξουμε σε επίπεδο Ένωσης, θα είναι αδύνατον να το πράξουμε αποκλειστικά σε επίπεδο κρατών μελών.

Ορισμένα κράτη μέλη που σημειώνουν ταχεία πρόοδο, όπως το δικό μου, αρχίζουν να απειλούνται από πολιτικές που επιδιώκουν να μειώσουν, ή, σε άλλα κράτη μέλη, να δημιουργήσουν αθέμιτο ανταγωνισμό με την παροχή και την κοινωνική μεταβολή που συντελείται στις χώρες μας. Κύριε Επίτροπε, σας παρακαλώ να λάβετε υπόψη το γεγονός ότι αρχίζει να εξαπλώνεται η αίσθηση ότι η ευρωπαϊκή κοινωνική πολιτική, η οποία στις δεκαετίες του ’60 και του ’70, όπως μου ανέφερε σήμερα σε επιστολή του ένας ισπανός συνδικαλιστής, είχε ως στόχο την εναρμόνιση της προόδου, και στις δεκαετίες του ’80 και του ’90 περιορίστηκε στη διασφάλιση των ελάχιστων απαιτήσεων, αρχίζει τώρα να ολισθαίνει προς μια κοινωνική πολιτική στην οποία υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ των κρατών μελών προκειμένου να επιτύχουν όσο το δυνατόν λιγότερα.

Κύριε Επίτροπε, οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουμε για το μέλλον περιλαμβάνουν όχι μόνο τη γήρανση του πληθυσμού και την παγκοσμιοποίηση, αλλά και τη μεταδοτική έλλειψη αλληλεγγύης και τον επιθετικό, ξενοφοβικό και αντιευρωπαϊκό εθνικισμό που απειλεί τόσο τις σημερινές κοινωνικές νίκες της Ευρώπης όσο και τις μελλοντικές.

  Agnes Schierhuber (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, θα ήθελα να εκφράσω και εγώ ειλικρινά τις ευχαριστίες μου προς την εισηγήτριά μας, την κ. Lynne. Η κοινωνική προστασία και η κοινωνική ένταξη συμβάλλουν στην καταπολέμηση της φτώχειας και του αποκλεισμού, στην προληπτική υγειονομική περίθαλψη και σε πολλούς άλλους τομείς, και συγκαταλέγονται στις σημαντικότερες προκλήσεις για το μέλλον.

Ο όρος «κατώτατος μισθός» συχνά συζητείται με διαφορετικούς τρόπους στο κράτος μέλος από το οποίο κατάγομαι. Ωστόσο, στηρίζω απόλυτα την προσέγγιση της κ. Stauner όσον αφορά τις θέσεις εργασίας, την πλήρη απασχόληση και το εισόδημα. Η κοινωνική σύμπραξη είναι καλά εδραιωμένη στην Αυστρία, κάτι που μας παρέχει μια μεγάλη δυνατότητα, πράγματι μια δυνατότητα που αξιοποιείται στις προσπάθειες εξεύρεσης μιας λύσης με τη συμφωνία όλων των ενδιαφερομένων. Αυτό συνεπάγεται ότι δεν έχουμε τόσες πολλές απεργιακές κινητοποιήσεις όπως σε άλλες χώρες της ΕΕ, στις οποίες συνήθως αποτελούν κάτι το συνηθισμένο.

Γι’ αυτόν τον λόγο, πρέπει να προσεγγίσουμε προσεκτικά την κανονιστική ρύθμιση σε επίπεδο ΕΕ. Τα διαφορετικά εθνικά συστήματα κοινωνικής πρόνοιας συνεπάγονται ότι πρέπει να προχωρήσουμε σε τυχόν εναρμόνιση με μεγάλη σύνεση.

Το μέλημά μας πρέπει να είναι το να προσφέρουμε κοινωνική προστασία σε όλους τους εργαζομένους και να καταστήσουμε δυνατή την κοινωνική τους ένταξη. Φυσικά, πρέπει να καταστεί επίσης δυνατόν, στο πλαίσιο της επικουρικότητας, ότι τα κράτη μέλη πρέπει και μπορούν να έχουν υψηλότερες προδιαγραφές.

  Proinsias De Rossa (PSE). - (EN) Κύριε Πρόεδρε, η κοινωνική πραγματικότητα είναι ότι η Ευρώπη μαστίζεται από φτώχεια. Εβδομήντα δύο εκατομμύρια άνδρες, γυναίκες και παιδιά βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας, πολλοί είναι άστεγοι και πολλοί είναι ανάπηροι ή περιορισμένοι στα σπίτια τους λόγω έλλειψης υπηρεσιών. Πολλοί άνθρωποι είναι παγιδευμένοι στη φτώχεια λόγω των άκαμπτων κανόνων πρόνοιας.

Φοβούμαι ότι οι ανακοινώσεις και οι κατευθυντήριες γραμμές δεν θα επιλύσουν αυτά τα θέματα. Παρόλο που δεν υποτιμώ τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο Επίτροπος Špidla, πρέπει να θεσπίσουμε νομικές υποχρεώσεις για τα κράτη μέλη προκειμένου να επιτύχουμε τις απαραίτητες αλλαγές.

Οι εργαζόμενοι βλέπουν τις συντάξεις τους να χάνουν την αξία τους και την εργασιακή τους ασφάλεια να υπονομεύεται, και πολλοί ανησυχούν για την ταχεία επιδείνωση της κατάστασης. Το πρόβλημα έγκειται στο ότι η ανισότητα είναι ενσωματωμένη στα οικονομικά μοντέλα πολλών κρατών μελών. Για πολλά από αυτά, συμπεριλαμβανομένης και της Ιρλανδίας, η στάση που τηρείται είναι «Ας δημιουργήσουμε πλούτο. Στη συνέχεια θα αντιμετωπίσουμε τα κοινωνικά προβλήματα». Με τον τρόπο αυτόν, αγνοείται η πραγματικότητα ότι οι κοινωνικές ανισότητες αποτελούν τροχοπέδη για την οικονομική πρόοδο και ότι δεν μπορούμε να έχουμε μακροπρόθεσμη βιώσιμη ευημερία για όλους, αν αντιμετωπίζουμε την κοινωνική πολιτική ως δεύτερη σκέψη και δεν επωφελούμαστε από το αναξιοποίητο ταλέντο 72 εκατομμυρίων ανθρώπων, για να μην αναφέρω την ανθρώπινη δυστυχία που κρύβεται πίσω από τη συγκεκριμένη στατιστική.

  Tomáš Zatloukal (PPE-DE). - (CS) Κυρία Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, οι ευρωπαϊκές κοινωνίες υφίστανται δραματικές αλλαγές σε σχέση με τη φύση της εργασίας και της οικογενειακής ζωής, την κοινωνική θέση της γυναίκας και την κοινωνική κινητικότητα. Οι κοινωνικές αξίες μεταβάλλονται και οι κοινωνίες γίνονται ολοένα και πιο πολυπολιτισμικές. Οι τρέχουσες εξελίξεις έχουν διευρύνει τους ορίζοντες των ανθρώπων και τους έχουν προσφέρει περισσότερες επιλογές κατά τη λήψη αποφάσεων σχετικά με τις ζωές τους.

Παρόλο που τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης συγκαταλέγονται μεταξύ των πλουσιότερων χωρών του κόσμου, εξακολουθούν να εμφανίζονται νέα είδη φτώχειας και ανισότητας. Δεκάδες εκατομμύρια ευρωπαίοι πολίτες συνεχίζουν να ζουν σε συνθήκες φτώχειας. Η κοινωνική ένταξη και η κοινωνική προστασία αποτελούν βασικές αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θεμελιώδη δικαιώματα για όλα τα άτομα. Ωστόσο, τα κράτη μέλη πρέπει να εντείνουν τις προσπάθειές τους προκειμένου να καταπολεμήσουν την παιδική φτώχεια. Εάν δεν υπάρξουν σημαντικές βελτιώσεις στην ένταξη των παιδιών από τις λιγότερο ευνοημένες κοινωνικές ομάδες ακόμη και σε προσχολικό επίπεδο, ο αριθμός των μαθητών που εγκαταλείπουν πρόωρα το σχολείο δεν θα μειωθεί· ούτε θα μπορέσουμε να αυξήσουμε τον αριθμό των ανθρώπων που ολοκληρώνουν τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και αποκτούν με αυτόν τον τρόπο βασικές δεξιότητες. Ένας αυξανόμενος αριθμός πολιτών θα πρέπει να αντιμετωπίσει τον κοινωνικό αποκλεισμό, την ανεργία και άλλα κοινωνικά ανεπιθύμητα φαινόμενα που ζημιώνουν τους ίδιους, καθώς και την οικονομία και την κοινωνία.

Από την άποψη αυτή, είναι επίσης ζωτικής σημασίας η καταπολέμηση της ανεργίας των νέων. Είναι σημαντικό να εξαλείψουμε τα εμπόδια σε ορισμένα προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης, ώστε να καταστούν πιο ευέλικτα και αποτελεσματικά και να αντανακλούν τις ανάγκες της αγοράς εργασίας. Αυτό θα βελτιώσει σημαντικά τις ευκαιρίες για τους λιγότερο ευνοημένους ανθρώπους προκειμένου να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Η ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και η εξάλειψη της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού πρέπει να αποτελούν προτεραιότητες για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη μέλη της.

  Richard Howitt (PSE). - (EN) Κύριε Πρόεδρε, επικροτώ αυτήν τη συζήτηση και την έκθεση σχετικά με τον απολογισμό της κοινωνικής πραγματικότητας και, παρόλο που πρέπει φυσικά να επικροτήσουμε τον απολογισμό και τις ανταλλαγές των βέλτιστων πρακτικών και την ανοικτή μέθοδο συντονισμού, η πραγματικότητα που πρέπει να κατανοήσουμε είναι ότι αυτά τα τεχνάσματα δεν έχουν ακόμη σταματήσει: οι γυναίκες αμείβονται 24% λιγότερο σε σύγκριση με τους άνδρες στη Γερμανία· σχεδόν ένα στα τρία παιδιά ζει σε συνθήκες φτώχειας στην Πολωνία· και η ανισότητα του πλούτου στη χώρα μου, το Ηνωμένο Βασίλειο, βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 40 ετών.

Πιστεύω πραγματικά ότι η ευρωπαϊκή κοινωνική χρηματοδότηση και τα εθνικά προγράμματα όπως το New Deal στο Ηνωμένο Βασίλειο αποτελούν απαραίτητα ενεργά μέτρα για την αγορά εργασίας, προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα πραγματικά εμπόδια που δεν επιτρέπουν σε ομάδες της κοινωνίας μας να μεταβούν από την ανεργία στην απασχόληση και ότι η απασχόληση εξακολουθεί να αποτελεί ένα από τα καλύτερα μέσα για να καταπολεμήσουμε τη φτώχεια.

Ευχαριστώ πραγματικά τον Επίτροπο Špidla που συμπεριέλαβε μια σταθερή δέσμευση στο πρόγραμμα εργασίας της Επιτροπής για τη νέα νομοθεσία σχετικά με το άρθρο 13 που αφορά τις διακρίσεις, κάτι που έχω συζητήσει εκτενώς μαζί του. Το Σώμα και εγώ αναμένουμε με ανυπομονησία να συνεργαστούμε μαζί του όσον αφορά τις λεπτομέρειες, και μάλιστα στη διάσκεψη της Προεδρίας την επόμενη εβδομάδα.

Αλλά όλοι μας –εκείνος και εμείς από κοινού– δεν πρέπει να επιτρέψουμε αυτή η συζήτηση σχετικά με τον απολογισμό να καθυστερήσει τη νέα κοινωνική ατζέντα στην Ευρώπη ή η απορρύθμιση σε έναν τομέα να οδηγήσει ουσιαστικά σε αύξηση της ανισότητας και της αδικίας, και όχι στην καταπολέμηση των δεινών αυτών.

Οι συνδικαλιστές, οι κοινωνικές ΜΚΟ και φυσικά τα άτομα με αναπηρία, με τα οποία έχω συνεργαστεί για περισσότερα από 20 έτη, είναι επιφυλακτικοί όσον αφορά το τι κάνουμε για την κοινωνική Ευρώπη. Πρέπει να ακούσουμε τις ανησυχίες τους και πρέπει να ανταποκριθούμε.

  Vladimír Špidla, Μέλος της Επιτροπής. − (CS) Κύριε Πρόεδρε, η συζήτηση αυτή υπήρξε εξαιρετικά αναλυτική και λεπτομερής. Θα ήταν πολύ δύσκολο να δώσω μια λεπτομερή απάντηση στις επιμέρους παρατηρήσεις, γι’ αυτό επιτρέψτε μου να απαντήσω παρέχοντας μια σύντομη περίληψη.

Πρώτα απ’ όλα, έχω την εντύπωση ότι η συζήτηση έχει δείξει σαφώς ότι το Κοινοβούλιο επικροτεί την ιδέα του απολογισμού της κοινωνικής πραγματικότητας, και παρόλο που συμφωνώ με τον κ. Cercas ότι η διάγνωση διαφέρει από τη θεραπεία, είμαι επίσης της άποψης ότι δεν είναι δυνατή η θεραπεία χωρίς τη διάγνωση. Η κοινωνία μας μεταβάλλεται διαρκώς και πρέπει να βρούμε νέες μεθόδους για να προσαρμοστούμε σε αυτήν ή να τροποποιήσουμε τις παλαιές μεθόδους. Προκειμένου αυτό να είναι αποτελεσματικό, πρέπει να κατανοήσουμε τη συνολική εικόνα.

Θεωρώ ότι η συζήτηση έχει έναν ακόμη κοινό παρονομαστή, και πρόκειται για το ότι, παρόλο που η κοινωνική πραγματικότητα διαθέτει τον δικό της δυναμισμό σε κάποιο βαθμό, έχουμε επίσης τις αξίες μας: μια γενική ευρωπαϊκή αντίληψη ενός ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου που περιλαμβάνει την κοινωνική ένταξη και την κοινωνική προστασία και δραστηριότητα γενικά. Είναι απαράδεκτο, συνεπώς, στο μοντέλο σκέψης και δράσης μας να υιοθετήσουμε μια παθητική αντίληψη. Υπάρχει πάντοτε η δυνατότητα να δοκιμάσουμε την ενεργητική πολιτική και την ενεργητική παρέμβαση.

Υπάρχει επίσης μια τρίτη ιδέα που θα ήθελα να τονίσω. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, όπως οι περισσότερες πολιτικές, η πλειονότητα των ευρωπαϊκών αποφάσεων συμμορφώνονται επίσης με την αρχή της επικουρικότητας, σύμφωνα με την οποία οι πολιτικές για την επίλυση ενός δεδομένου προβλήματος αντιμετωπίζονται με τον καλύτερο και τον αποτελεσματικότερο τρόπο. Αυτό συνεπάγεται ότι δεν υπάρχει αμφιβολία σε σχέση με τη θέση των κρατών μελών ως προς την κοινωνική πολιτική. Από την άλλη πλευρά, η συζήτηση σαφώς δείχνει ότι ο στόχος δεν μπορεί να επιτευχθεί μόνο σε επίπεδο κρατών μελών, χωρίς προσπάθειες σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Είναι, συνεπώς, καθήκον μας να ανακαλύψουμε την πιο επωφελή και αποτελεσματική συνεργία στον τομέα αυτόν.

Η συζήτηση αποκάλυψε μια ανησυχία την οποία επίσης συμμερίζομαι σε κάποιο βαθμό: μια ανησυχία ότι υπάρχει ο κίνδυνος η ανισότητα και η ασυμβατότητα των κοινωνικών πολιτικών στα επιμέρους κράτη μέλη να οδηγήσουν ενδεχομένως σε ανταγωνισμό που πιθανόν θα υποβαθμίσει τα κοινωνικά πρότυπα. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν επιθυμεί να επιτρέψει αυτήν τη δυνατότητα. Η βασική αντίληψή μας είναι να καταστήσουμε τις επιμέρους ευρωπαϊκές κοινωνικές πολιτικές συμβατές με τέτοιο τρόπο ώστε να διασφαλίσουμε τον ανταγωνισμό και την ανάπτυξη από κάτω προς τα πάνω, με σκοπό την πρόοδο που πάντοτε περιλαμβάνει μια κοινωνική διάσταση.

Κυρίες και κύριοι, η συζήτηση επίσης δείχνει σαφώς ότι η κοινωνική και η οικονομική πολιτική δεν μπορούν να σχεδιάζονται με βάση ή τη μία ή την άλλη. Η μοναδική δυνατότητα είναι το «όχι μόνο/αλλά και», που συνεπάγεται την ισορροπημένη ανάπτυξη και των δύο πολιτικών μαζί, χωρίς ιδιαίτερη προτίμηση προς τη μία σε βάρος της άλλης. Η συνηθισμένη τάση είναι να δίνεται προτεραιότητα στην οικονομική πολιτική. Ωστόσο, μπόρεσα να διαπιστώσω με σαφήνεια από τη συζήτηση ότι η προσέγγιση αυτή δεν προτιμάται από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Κυρίες και κύριοι, αναφέρατε ένα ευρύ φάσμα επιμέρους προβλημάτων, κυρίως το θέμα των υπηρεσιών υγείας, συμπεριλαμβανομένης της πρόσβασης σε φάρμακα και της συνολικής οργάνωσής της. Συζητήσατε τις επιπτώσεις της γήρανσης του πληθυσμού και τη σημασία των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας. Χαίρομαι που όλες αυτές οι απόψεις διατυπώνονται στα στρατηγικά έγγραφα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Σκοπεύουμε να τις εντάξουμε σε μια γενική παγκόσμια στρατηγική.

Κυρίες και κύριοι, επιτρέψτε μου κλείνοντας να εκφράσω τις ευχαριστίες μου στην κ. Lynne, της οποίας η έκθεση, για την οποία συζητούμε τώρα εδώ, αποτελεί αδιαμφισβήτητα ένα σημαντικό στοιχείο της συνολικής προσπάθειας προκειμένου να διασφαλίσουμε την πρόοδο σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση.

  Πρόεδρος. − Ευχαριστώ, κύριε Επίτροπε. Ως Πρόεδρος, θα ήθελα επίσης να συγχαρώ την κ. Lynne για μια έκθεση που είχε τεράστια απήχηση στην κοινωνία των πολιτών.

Είχα το προνόμιο να παρακολουθήσω αυτοπροσώπως τον τρόπο με τον οποίο τα «καραβάνια» των νέων ανθρώπων που εναντιώνονται στη φτώχεια και στον αποκλεισμό, που ταξίδεψαν σε ολόκληρη την Ευρώπη, πήραν το έγγραφο της κ. Lynne και πήγαν από πόλη σε πόλη, από ευρωπαϊκή πρωτεύουσα σε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, τιμώντας το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, χάρη στο έργο της συναδέλφου μας.

Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί στις 12.00.

(Η συνεδρίαση διακόπτεται στις 11.35 και συνεχίζεται στις 12.00)

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. POETTERING
Προέδρου

  José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra (PPE-DE). - (ES) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να σας ζητήσω, μαζί με την κ. Mann, που δεν μπορεί σήμερα να παρευρεθεί μαζί μας εδώ στο Κοινοβούλιο, και άλλους συναδέλφους, να διαβιβάσετε την αλληλεγγύη των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τους οποίους εκπροσωπεί το Κοινοβούλιό μας, προς τα θύματα της τροπικής καταιγίδας, που στη συνέχεια εξελίχθηκε σε χριστουγεννιάτικο τυφώνα, ο οποίος έπληξε την Αϊτή, τη Δομινικανή Δημοκρατία, την Τζαμάικα, την Κούβα, τα Μπαρμπάντος και άλλες περιοχές της Καραϊβικής, αφήνοντας πίσω του καταστροφές, ασθένειες και νεκρούς.

Επίσης, κύριε Πρόεδρε, σας παρακαλούμε να εκφράσετε την αλληλεγγύη μας προς τα θύματα των πλημμυρών στις μεξικανικές πολιτείες Oaxaca, Chiapas, και επίσης, κυρίως, στην πολιτεία Tabasco. Θα ήθελα να σας ζητήσω, κύριε Πρόεδρε, όχι μόνο να διαβιβάσετε την αλληλεγγύη μας, αλλά και να προτρέψετε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να κινητοποιήσει τα μέσα που διαθέτει προκειμένου να μετριάσει την κατάσταση και να αποκαταστήσει την καταστροφή, που πάντοτε πλήττει τις λιγότερο ευνοημένες περιοχές.

  Πρόεδρος. − Ευχαριστώ πολύ, κύριε Salafranca. Στον βαθμό που αυτό σχετίζεται με το Κοινοβούλιο, θα ακολουθήσουμε αυτήν την προσέγγιση και θα διαβιβάσουμε επίσης τις σκέψεις σας στην Επιτροπή.