Пълен протокол на разискванията

Четвъртък, 15 ноември 2007 г. - Страсбург

9.1. Християнски общности в Близкия изток (разискване)

  Πρόεδρος. – Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τη συζήτηση επί επτά προτάσεων ψηφίσματος⁽¹⁾ σχετικά με τις Χριστιανικές Κοινότητες στη Μέση Ανατολή.

  Mario Mauro (PPE-DE), Autore. – Signora Presidente, onorevoli colleghi, la libertà religiosa costituisce un oggettivo fattore di riconoscimento per il rispetto dei diritti dell'uomo. Le violenze subite dai cristiani nel mondo rappresentano infatti una ferita e una sfida contemporanea alla dignità della persona.

Intendevo presentare questo progetto di risoluzione già alla scorsa plenaria di ottobre, ma il coordinamento dei gruppi politici mi ha chiesto di posticipare la risoluzione alla plenaria di novembre, per poterci dare il tempo di preparare un testo più dettagliato e circondato da un più ampio consenso. Nel testo che voteremo questo pomeriggio, frutto di un compromesso con socialisti, liberali, Unione per l'Europa delle nazioni, e Indipendenza e democrazia, sono rimasti i caratteri salienti del progetto iniziale di risoluzione.

Abbiamo inoltre potuto inserire riferimenti concreti a violenze e soprusi perpetrati nel corso di quest'ultimo anno non solo in Medio Oriente, ma anche in altre parti del mondo nei confronti delle comunità cristiane. Si tratta di fatti prevalentemente riferibili a Iraq, Egitto, Pakistan, Turchia, Cina, Vietnam e proprio il fitto lavoro di coordinamento svolto in questi ultimi giorni e il conseguente ritrovamento di numerosi episodi avvenuti fuori dal Medio Oriente, ci ha condotto a trovare un titolo nuovo, più consono, che recita in questo modo: "gravi episodi che compromettono l'esistenza delle comunità cristiane e di altre comunità religiose".

Sicuramente il testo non è comprensivo di tutte le violenze contro i cristiani, penso ad esempio all'Eritrea, penso al Nord Corea. Ma, cari colleghi, vi prego di apprezzarne il messaggio politico, rivolto anche a quei paesi e a quegli episodi che non sono stati citati. Proprio il lavoro di coordinamento con gli altri gruppi mi ha permesso fin dall'inizio di chiarire che l'intenzione di questa risoluzione non è assolutamente di rinfocolare il conflitto di civiltà. L'Europa è sempre in prima fila nella difesa dei diritti delle minoranze e non può continuare a ignorare il crescente danno che viene recato a tanti cristiani.

Oggi, cari colleghi, il nostro Parlamento potrà esprimersi su una tematica urgente e importante, per la difesa della vita e della libertà religiosa e non solo dei cristiani, ma di milioni di persone di qualsiasi fede. Chiedo quindi...

(Il Presidente ritira la parola all'oratore)

  Glyn Ford (PSE), author. – Madam President, I speak on behalf of the Socialist Group to give our total support to this joint motion for a resolution on religious persecution.

In one minute I can only touch on some elements of that resolution, and want to focus on the plight of the indigenous Christian community in Iraq, which at one time represented almost 10 % of the population. As someone who supports and is supported by the Save the Assyrians campaign, I have to say that this Parliament is wont to rest on compromising consensus, which sometimes results in a levelling and a loss of meaning.

That is true of this resolution. Recital K deplores the situation of Assyrian villages in Turkish border areas. Why? Because the Turkish Government is actually shelling Assyrian villages, claiming that they contain PKK militants, which seems to be an unlikely situation. In recital S it also refers to the situation in Syria, to where tens of thousands, if not hundreds of thousands, of refugees have fled from Jordan and Iraq, but the border is now being closed.

What is needed is help and assistance.

  Adam Bielan (UEN), autor. – Pani Przewodnicząca! Przede wszystkim pragnę wyrazić swoje zadowolenie i podziękować innym współautorom rezolucji dotykającej tak istotnego problemu, jakim są wydarzenia dotyczące społeczności chrześcijan w niektórych państwach na Bliskim Wschodzie, jak również w skali światowej.

Jednocześnie, jako osoba podpisana pod tekstem tej rezolucji, chciałbym podkreślić, że zagwarantowanie wolności religii jest pierwszym krokiem do zapewnienia podstawowych praw człowieka, a przypadki prześladowania chrześcijan, mające miejsce na świecie, stanowią elementarny przykład pogwałcenia tych praw.

Ponadto, biorąc pod uwagę fakt, iż obserwujemy brak reakcji w tej kwestii zarówno ze strony władz, instytucji, jak i ruchów politycznych na świecie, chciałbym jeszcze raz zaakcentować znaczenie omawianej rezolucji w obronie praw chrześcijan i podkreślić, że grupa Unia na rzecz Europy Narodów w pełni ją popiera.

  Hélène Flautre (Verts/ALE), auteur. – Madame la Présidente, je n'ose pas imaginer la tête des collègues du PPE s'ils apprenaient l'adoption d'une résolution sur les communautés musulmanes en Europe par les pays du Golfe ou par l'ANASE. Elle serait reçue comme un mauvais coup, un signal d'agressivité, une intrusion inadmissible de l'autorité religieuse d'une entité tierce dans les relations entre nos États et les minorités religieuses. Ne fais pas à autrui ce que tu ne voudrais pas que l'on te fasse, c'est aussi un précepte chrétien.

Sérieusement, une telle résolution serait-elle perçue comme un appel à la tolérance et au dialogue interculturel et religieux? Certainement pas! Notre Union, si fière de ses valeurs, serait bien inspirée de faire preuve, sur ces questions ultrasensibles, d'un minimum de discernement et de respect des conventions internationales.

Pour aborder les violations des droits des personnes appartenant à une minorité religieuse, pour condamner le meurtre de chrétiens ou les entraves à l'exercice libre du culte, nous avions le choix entre deux attitudes également fondées. La première consiste à nous adresser à un pays, au nom de ses engagements internationaux et des accords qui nous lient, et lui demander d'enquêter, de poursuivre les responsables, de faire respecter les droits des minorités religieuses, c'est ce que nous faisons ici régulièrement.

La deuxième attitude, c'est celle adoptée par les Nations unies, par la voie d'une résolution déposée par douze pays et par tous ceux de l'Union concernant l'élimination de toutes les formes d'intolérance et de discrimination basées sur la religion, les croyances, la liberté de pensée et de conscience car, dans le droit international – et c'est précieux –, l'une et l'autre sont liées. Le droit individuel à la croyance, à la religion, à la pensée et à la conscience sont interdépendants.

Qu'allons-nous faire aujourd'hui si nous adoptons ce texte inacceptable que vous proposez? Nous allons ignorer le travail mené par nos États membres au sein des Nations unies en retenant une approche différente qui risque d'encourager certains pays à instrumentaliser les questions religieuses dans leurs relations internationales. Nous allons nous inscrire en faux contre l'approche équilibrée préconisée, par exemple, par Mme Jahangir, rapporteure spéciale des Nations unies, aujourd'hui en résidence surveillée au Pakistan, et nous allons, en fin de compte, également fragiliser les minorités religieuses, y compris chrétiennes, dans le monde.

Encore une fois, de concert avec les experts qui travaillent sur la liberté de religion, comme Christian Solidarity Worldwide, par exemple, j'affirme qu'avec cette résolution, nous ne faisons qu'augmenter le danger pour ceux-là mêmes que nous voulons protéger

  Bastiaan Belder (IND/DEM), Auteur. – Mevrouw de Voorzitter, waarde collega's, als grondrechten ons werkelijk ter harte gaan, dan raakt ons de precaire positie van christelijke gemeenschappen in het Midden-Oosten. De voorliggende resolutie spoort alle Europese instellingen daartoe aan.

Een recent delegatiebezoek van ons Parlement gaf meer zicht op het dagelijks leven van Libanese christenen. Zij vrezen in een soort tweederangspositie terecht te komen, net als hun geloofsgenoten in vrijwel alle landen van de regio.

Zij worden rechtstreeks verplicht tot de keuze tussen persoonlijke veiligheid en persoonlijke waardigheid, geloofsovertuiging. De Libanese christenen van dit ogenblik willen beiden behouden.

Intussen raakt het daadwerkelijke politieke geweld van de laatste jaren de christenen in het land van de ceder heel direct. In de woorden van een zegsman in Libanon nog deze week: "Hoewel dit niet in de eerste plaats tegen christenen is gericht, is de meerderheid van de vermoorde politici van christelijken huize en hetzelfde geldt voor de journalisten die het doelwit van aanslagen zijn geworden. Dit intimideert de christelijke bevolking in Libanon."

  Marios Matsakis (ALDE), author. – Madam President, for thousands of years man’s presence on earth has been subjected to the perils of lethal forces outwith his powers of defence or understanding. Such forces range from disastrous natural phenomena to incomprehensible somatic and mental illnesses. Man’s powerless status has been made easier to cope with through his belief in a superpower entity he called ‘God’. Different human groups developed a different understanding and a different approach to God.

The result has been the creation of a large number of religions. Such religions are, of course, man-made and not God-made and therefore suffer from several weaknesses. Such weaknesses include fanaticism, dogmatism and failure to accept other people’s right to believe differently. These weaknesses differ in number and in intensity amongst different religions and unfortunately they have often been exploited by extremist religious leaders and unscrupulous politicians.

This has led to religious wars and to the committing of despicable crimes against human beings in the name of religion. Both Christianity and Islam, two of mankind’s main religions, have not been exempt from these sad inflictions and history is full of shameful examples to illustrate the point. Of course, with the passage of time, most religions became more mature and more humanistic and this is certainly true with Christianity. But this change has not happened with some other religions, unfortunately.

This is why in some countries, mainly Islamic countries, Christians are being persecuted, sometimes with extreme criminal vigour and sometimes with the consent of political groups and even governments. This is indeed a very sad state of affairs, which involves a range of countries or regions worldwide – some of them have already been mentioned in this Chamber today – but it is more specific in the Middle East.

With this resolution we hope to bring attention to the persecution of Christians in these countries and hopefully to help in making sure that the authorities, both political and religious, in such countries fully understand that such aggressive behaviour is neither compatible with the principles of respect for human rights nor with the true teachings of a caring religion.

Thank you Madam President, as you can see I still have 20 seconds to spare!

  Erik Meijer (GUE/NGL), Auteur. – Voorzitter, de christelijke gemeenschappen in het Midden-Oosten stammen uit de beginjaren van het christendom. Ze zijn ouder dan het christendom in Europa en ouder dan de islam in het Midden-Oosten.

Desondanks worden ze tegenwoordig vaak gezien als een vreemd element in deze nu overwegend islamitische omgeving. Dat is niet alleen een gevolg van godsdienstige onverdraagzaamheid binnen delen van de islam. De schuld ligt ook binnen Europa.

Drie keer in de geschiedenis hebben Europa en het christendom in die omgeving afkeer en haat opgeroepen, eerst door de kruistochten in de late middeleeuwen, waarbij bezettingslegers die niet alleen voor christenen, maar ook voor joden en moslims heilige plaatsen onder Europese controle brachten. De tweede keer volgde na de instorting van het Ottomaanse rijk aan het begin van de vorige eeuw, toen Egypte, Soedan, Jordanië en Irak onder Britse koloniale controle kwamen en Syrië en Libanon onder Franse koloniale controle.

Op dit ogenblik zitten we in de derde fase. De vanuit Europa ingenomen standpunten met betrekking tot Israël, Palestina en Irak roepen in het Midden-Oosten grote weerstand op. Men verdenkt Europa ervan om vooral te letten op de eigen energiebevoorrading, op beveiliging van de eigen transportroutes en op het voortrekken van etnische of religieuze minderheden die Europa het meest welgezind zijn.

Een gevolg daarvan kan zijn dat de christelijke minderheden zich in het Midden-Oosten niet duurzaam kunnen handhaven en gedoemd zijn om naar Europa te vluchten. Ruimte voor christenen en joden binnen het Midden-Oosten is een betere oplossing, zoals wij in Europa ruimte moeten geven aan onze islamitische minderheid.

  Bernd Posselt, im Namen der PPE-DE-Fraktion. – Frau Präsidentin! Die Kollegin Flautre redet – mit Verlaub gesagt – Unsinn. Muslime setzen sich massiv für muslimische Minderheiten ein. Wir setzen uns für muslimische und andere religiöse Minderheiten ein. Aber leider ist es eine Tatsache: Wenn wir uns nicht für Christen einsetzen, dann tut dies niemand.

Die Islamische oder die Arabische Liga hat sich niemals für die Rechte von Christen eingesetzt, so wie wir uns für die Rechte von Muslimen eingesetzt haben. Deshalb ist es höchste Zeit, dass wir dieses Thema auf die Tagesordnung setzen. Es ist ein Akt der Gerechtigkeit, wobei ich ganz klar sagen muss: Das Problem ist nicht der Islam. Die Christen im Nahen Osten haben 1200 Jahre lang unter islamischer Herrschaft überlebt. Sie sind in unserer angeblich so fortschrittlichen Zeit massiv gefährdet – noch dazu im Irak, unter westlicher Besatzung.

Wir müssen unsere eigene Verantwortung wahrnehmen, um ihnen ein Überleben in Freiheit und in Würde zu ermöglichen. Die Masse der Religionsverfolgung findet im kommunistischen China, im pseudo-christlichen nationalistischen Russland, in kommunistischen Diktaturen statt – auch in islamistischen Regimen, wobei der Islamismus für mich nur eine perverse Diktatur und Ideologie des Zwanzigsten Jahrhunderts ist. Hier sind wir Europäer in der Pflicht, und die werden wir wahrnehmen!

(Beifall)

  Paulo Casaca, em nome do Grupo PSE. – Senhora Presidente, felicitações para os autores desta moção conjunta. Eu gostaria de dizer que é justo lembrar que, antes da perseguição aos cristãos, tivemos a perseguição, por exemplo, aos judeus, que tivemos e continuamos a ter perseguição aos Yazidis aos Mandianos, os próprios muçulmanos, ou xiitas ou sunitas, no Iraque.

Não é de forma alguma nem justo nem proporcional comparar o que se passa no Iraque com o que se passa na Europa. É de facto necessário lembrar que aqueles que são perseguidos no Iraque infelizmente não estão a ter, na Europa, a protecção a que teriam direito, cristãos ou não cristãos. Há casos absolutamente inacreditáveis de ausência de qualquer sensibilidade por parte da nossa União Europeia em relação aos perseguidos iraquianos. Permitam-me só que termine lembrando, sem prejuízo para todos os outros, o Padre Ragheed Ganni e toda a congregação da Igreja do Divino Espírito Santo de Mossul, que foi talvez o crime mais monstruoso que decorreu durante este ano.

  Marcin Libicki, w imieniu grupy UEN. – Panie Przewodnicząca! Mówimy tutaj dzisiaj o okrutnych prześladowaniach chrześcijan, szczególnie na Bliskim Wschodzie. Aczkolwiek pamiętajmy, że chrześcijanie są prześladowani na całym świecie, i nie zgadzam się z tym, co powiedział pan Casaca, że prześladowanych jest bardzo wiele mniejszości religijnych.

Proszę o podanie przykładów, gdzie prześladuje się na dużą skalę, nie mówię o przypadkowym zabiciu, nagannym, jakiegoś innowiercy, ale gdzie prześladuje się jakąkolwiek inną religię tak, jak prześladuje się chrześcijan? Zgadzam się całkowicie z panem Posseltem, zgadzam się z wieloma innymi wypowiedziami, gdzie przytaczano dziesiątki przykładów prześladowania chrześcijan, a nie, tak jak twierdzi pan Casaca, wielu innych. To jest nieprawda. Prześladuje się chrześcijan przede wszystkim i głównie.

Słyszeliśmy tutaj wczoraj wystąpienie prezydenta Sarkozy. Prezydent Sarkozy mówił o konieczności obrony identyczności Europy. Jakaż to nasza identyczność? Kto nas będzie bronił, jeżeli my sami nie obronimy siebie i źródeł naszych identyczności? Właśnie chrześcijanie na Bliskim Wschodzie są świadectwem naszej europejskiej identyczności. Oni tam są od 2000 lat i musimy ich bronić, żeby mogli pozostać tam nadal.

  Giusto Catania, a nome del gruppo GUE/NGL. – Signora Presidente, onorevoli colleghi, io credo che oggi con questa proposta di risoluzione stiamo facendo un passo importante perché questo Parlamento deve sempre condannare atti ed episodi che mettono a repentaglio la vita di uomini e donne a causa del proprio credo, della propria opinione politica o religiosa.

La libertà religiosa è un valore e noi lo dobbiamo sottolineare, e se è vero che in alcuni contesti i cristiani rischiano la persecuzione e la criminalizzazione, per questa ragione questo Parlamento li deve tutelare e difendere, così come allo stesso modo questo Parlamento ha sempre difeso e tutelato i cittadini musulmani che sono stati discriminati in Occidente. Noi pensiamo che tutte le religioni debbano svolgere un ruolo positivo, un ruolo di pace per favorire il rispetto della diversità e per questo motivo dobbiamo condannare con forza qualsiasi forma di integralismo religioso che spesso contribuisce allo scontro di civiltà e per questa ragione credo che quello che fa questo Parlamento deve andare sempre nella direzione dell'ascolto e della promozione del dialogo interreligioso.

Ci sono alcuni esempi importanti che dimostrano come è possibile costruire un'opzione in cui le religioni si possano ascoltare e costruire insieme percorsi di condivisione. Mi preme anche ricordare il sacrificio di alcuni cattolici, di alcuni cristiani, che hanno combattuto per la libertà dei poveri, dei popoli e per il riscatto sociale. Per questa ragione il nostro gruppo vota a favore di questa risoluzione anche ricordando preti come Peppino Diana o come Pino Puglisi che sono morti per lottare contro la criminalità organizzata e mafiosa.

  Kathy Sinnott, on behalf of the IND/DEM Group. – Madam President, I welcome this joint motion for a resolution, since I regard it as vital that we protect Christian minorities in Africa, Asia and the Middle East. It is important that we protect all religious communities from persecution. I regard it as appalling that people have to face constraints in their daily routine, in what they can do and where they can go, in their ability to own property and to get an education or a job, as well as threats on their life, because of their Christian affiliation.

The freedom of religious observance is a fundamental human right and thus it is essential that governments ensure that even the religious minorities in their countries can practise their beliefs free from any restraint, that is to say without there being a threat to their life or anything else.

Muslims must realise that they must promote the principle of religious freedom and tolerance, the same freedom and tolerance for their adherence that they enjoy and expect to enjoy in our countries, many of which have large Christian populations.

  Eija-Riitta Korhola (PPE-DE). – Arvoisa puhemies, annan suuren arvon kollega Mauron aloitteelle. Joka päivä rauhaa rakastavat kristityt joutuvat sekä systemaattisen sorron uhreiksi että sijaiskärsijöiksi kriiseissä, joihin eivät ole osallisia. Tämä on täysin tuomittavaa ja välttämätöntä nostaa esille. Jotta kristittyjen asemaa voitaisiin todella parantaa, on kuitenkin tärkeää ymmärtää ongelma osana laajempaa kokonaisuutta. Kristittyjen lisäksi vaikeuksissa ovat monissa maissa myös muslimit, buddhalaiset, hindut, juutalaiset, sikhit, ahmadit. Lista on pitkä.

Uskonnonvapaus on avain ihmisoikeuksia ja kansalaisvapauksia kunnioittavaan yhteiskuntaan. Se on eräänlainen metaoikeus, jonka toteutuminen on käytännössä muiden ihmisoikeuksien olemassaolon edellytys ja joka kuvastaa koko yhteiskunnan kuntoa. Jos yhteiskunta alkaa sairastaa, se näkyy ensimmäisenä juuri rajoituksina uskonnonvapaudessa ja uskonnollisten vähemmistöjen asemassa. Tästä syystä meidän on ilmaistava vahva tuki YK:n yleiskokouksen päätöslauselmalle uskonnonvapaudesta.

On huomion arvoista, että monissa maissa, kuten Pakistanissa ja Indonesiassa, uskonnolliset yhteisöt ponnistelevat yhteisvoimin uskonnonvapauden ja vähemmistöjen suojan puolesta. Itse uskonto voi siis olla myös ratkaisu. Pluralistinen dialogi johtaa aina jännitteiden vähenemiseen, uskonnonvapauden ja koko yhteiskunnan hyvään.

  Ana Maria Gomes (PSE). – As perseguições a que estão sujeitas minorias religiosas em muitos países obrigam a reflectir sobre a fragilidade de conquistas civilizacionais que tendemos a tomar por adquiridas. A liberdade religiosa é um pilar essencial e indivisível dos direitos humanos universais. Apesar da intenção louvável esta resolução está incompleta.

O PE deve pronunciar-se não sob perseguições às minorias cristãs em particular, mas antes sobre todas as formas de intolerância e de discriminação com base na fé ou religião que, de facto, afectam todas as comunidades religiosas. A islamofobia e o anti-semitismo que grassam na Europa e por esse mundo fora justificam também o nosso alarme. Centramo-nos quase exclusivamente na discriminação contra cristãos, podemos dar azo a interpretações erradas. Por isso, importa sublinhar que o PE apoia totalmente a resolução sobre a eliminação de todas as formas de intolerância e de discriminação baseadas na religião ou crença apresentadas por Estados-Membros da UE na Assembleia-Geral da ONU.

  Mieczysław Edmund Janowski (UEN). – Pani Przewodnicząca! Bliski Wschód ma także swe chrześcijańskie korzenie. Tamtejsi chrześcijanie niezależnie od różnic między sobą potrafili wielokrotnie dać świadectwo temu, że umieją żyć obok muzułmanów, żydów czy wyznawców innych religii w pokoju i wzajemnym poszanowaniu.

Jednak ostatnio obserwujemy działania wyznawców islamu, które sprowadzają się do praktycznej realizacji fałszywej tezy, że bycie antychrześcijańskim wykazuje, jak dobrym jest ktoś muzułmaninem. Przypomniał o tym niedawno libański dziennikarz Hazem Saghied. Liczne i często drastyczne przypadki łamania praw ludzi, którzy jedynie z racji swojego chrześcijańskiego wyznania traktowani są jak obywatele podrzędnej kategorii, dowodzą łamania fundamentalnej zasady wolności człowieka, wolności do wyznawania religii.

Należy zapytać: Co my w Unii Europejskiej, otwartej, szanującej prawa muzułmańskich współobywateli, możemy zrobić dla chrześcijan, którzy nie mają nawet skromnej części podobnych praw w tych krajach? Gdzie jest jakakolwiek wzajemność? Nie widać jej ani w morderstwach na tle religijnym, ani w rozległej dyskryminacji, ani w niewyrażaniu zgody na budowanie świątyń chrześcijańskich, ani w rujnowaniu zabytków kultury chrześcijańskiej.

Cały świat potrzebuje pokoju, ludzie potrzebują wolności, także religijnej.

  Bogusław Sonik (PPE-DE). – Pani Przewodnicząca! Obecna sytuacja polityczna na Bliskim Wschodzie powoduje, że chrześcijanie zamieszkujący ten region czują się coraz bardziej zagrożeni. Jednym z powodów jest wzrost wpływu fundamentalistów islamskich, którzy obarczają ich winą za wszelkie niepowodzenia, jakich doznają społeczności regionu. Z racji pokrewieństwa wiary ze społecznościami Zachodu oskarżani są również o okcydentalizację tradycyjnych struktur społecznych, o której tak niechętnie mówi się na Bliskim Wschodzie.

Swoje niezadowolenie fundamentaliści wyrażają między innymi przez organizowanie demonstracji antyzachodnich, na których niszczą symbole związane z chrześcijaństwem, sklepy prowadzone przez chrześcijan, w skrajnych zaś przypadkach dopuszczają się morderstw. Bierność rządów powoduje to, że coraz więcej rodzin chrześcijańskich decyduje się na emigrację.

W rezolucji zarysowano szereg problemów, z jakimi spotykają się społeczności chrześcijańskie na Bliskim Wschodzie. Nie są to jednak wszystkie przykłady, dlatego uważam, że Parlament Europejski powinien przygotować obszerne sprawozdanie poświęcone sytuacji chrześcijan na Bliskim Wschodzie lub ogólnie sytuacji wyznań religijnych. Powinniśmy się również zastanowić nad tym, jak prowadzić dialog międzycywilizacyjny tak, aby skutecznie włączyć w niego społeczności chrześcijańskie i muzułmańskie regiony.

  Jerzy Buzek (PPE-DE). – Pani Przewodnicząca! Gratuluję panu Mario Mauro. Dla mnie rezolucja ta nie budzi żadnych wątpliwości. Popieram ją w całości. Problem jest tylko w tym, czy jesteśmy skuteczni, czy będziemy skuteczni i czy to coś zmieni. Mamy trzy sposoby działania.

Pierwszy sposób to jest nacisk dyplomatyczny. Właśnie to stosujemy. Ale trzeba uruchomić również europejskie rządy. Każdy dyplomata musi o tym pamiętać. Działania takie musimy uruchomić w rozmowach dwustronnych i wielostronnych. Tylko zmasowany nacisk dyplomatyczny da tu dobry rezultat.

Drugi sposób to sankcje gospodarcze. Wiem z doświadczenia mojego własnego kraju 20, 30 lat temu, co oznaczały sankcje gospodarcze wobec komunistycznego rządu w Warszawie - dobrze dobrane tak, aby nie szkodzić obywatelom. To także musimy stosować.

I wreszcie staranna analiza naszych działań, bo raz jest lepiej w krajach na Bliskim Wschodzie i w innych miejscach świata, a raz gorzej. To także zależy od naszych, czasami niezbyt zbornych i rozważnych działań. Chodzi o interwencję, o wydarzenia kulturalne, chodzi także o wypowiedzi dyplomatów. Nie chcemy się kryć z naszymi przekonaniami. Wprost przeciwnie - chcemy je jasno pokazywać. Ale musimy również działać nie tylko stanowczo, ale i roztropnie.

  Danuta Hübner, Member of the Commission. Madam President, the Commission is aware of and strongly condemns discrimination on the grounds of religion and belief. Our policy is to fight all types of discrimination, and we do it in bilateral relations and multilateral forums such as the UN.

At the UN General Assembly, the EU has taken the approach of tabling its customary resolution on the elimination of all forms of intolerance and discrimination based on religion or belief. Last year, the consensus on the text of the resolution gathered a record 99 co-sponsors.

Together with the Member States, we are paying very close attention to the human rights and democracy situation in partner countries. We raise those issues in political dialogue meetings via demarches and public statements, reminding partners of their commitments under international law prohibiting discrimination on any grounds.

The EU is actively seeking to advance the cause of human rights protection under the Neighbourhood Policy. The European Neighbourhood Policy action plans cover a wide range of issues in this regard. The individual meetings of the Subcommittee on Human Rights with Jordan, Israel, Morocco, Lebanon and Tunisia have already reviewed the progress made in the implementation of the ENP action plans’ commitments on human rights and fundamental freedoms. The first meeting of the Human Rights Subcommittee with Egypt is scheduled for later this month.

In parallel with bilateral contacts with governments and support for political reforms, we are supporting non-governmental organisations worldwide that are active in protecting and promoting human rights. We believe that human rights defenders play an indispensable role in society.

We find it equally important to maintain and further increase freedom of religion in Europe. The EU can show and share good practices.

  Πρόεδρος. – Ο κύριος Casaca έχει ζητήσει να παρέμβει για προσωπικό θέμα, σύμφωνα με το άρθρο 145 του Κανονισμού.

  Paulo Casaca (PSE). – Senhora Presidente, com efeito peço desculpa se efectivamente as minhas palavras não foram suficientemente claras. A minha solidariedade com as comunidades cristãs perseguidas em todo o Médio Oriente, especialmente no Iraque, é total e sem qualquer restrição. Apenas lembrei, e faço questão de fornecer ao Sr. Deputado tudo aquilo que entender necessário, que essa perseguição infelizmente não se restringe à comunidade cristã, que a comunidade yazidi, a comunidade mandiana, os próprios xiitas ou sunitas, fora das suas comunidades maioritárias, têm sido alvo de terríveis perseguições nesse país, e isto é um facto que ninguém pode ignorar. É apenas isto que eu quis realçar e prontifico-me a dar toda a documentação que o Sr. deputado entender.

  Πρόεδρος. – Κύριε Casaca, έχετε υπερβεί τα όρια της παρέμβασης επί προσωπικού ζητήματος.

Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί μετά το πέρας των συζητήσεων.

(1) Βλ. Συνοπτικά Πρακτικά.