Pełne sprawozdanie z obrad

Środa, 28 listopada 2007 r. - Bruksela

20. Jednominutowe wypowiedzi w znaczących kwestiach politycznych

  Przewodniczący. − Kolejnym punktem porządku dziennego są jednominutowe wystąpienia w znaczących kwestiach politycznych.

  Vytautas Landsbergis (PPE-DE). – Panie przewodniczący! Parlament Europejski ostatnio przyjął mądrą rezolucję dotyczącą stosunków z jednym z państw sąsiadujących z UE. Chciałbym zacytować państwu jej fragment. Proszę, wysłuchajcie państwo uważnie i bez żadnych obaw: ‘mając na uwadze, że’ rosyjska ‘opinia publiczna nie została wystarczająco poinformowana o rozmiarach zbrodni popełnionych podczas’ II Wojny Światowej, ‘zwłaszcza w’ Finlandii, krajach nadbałtyckich, Katyniu i regionie Königsberg, Parlament Europejski ‘uważa, że obywatele’ Rosji ‘mają prawo dowiedzieć się prawdy o....polityce wojny i eksterminacji ludności popełnionej w jej imię i poznać sprawców zbrodni wojennych’; Parlament ‘uważa, że’ Rosja ‘musi uczciwie stanąć twarzą w twarz ze swoją’ sowiecką ‘przeszłością i pogodzić się z nią, co jest integralną częścią jej drogi do pojednania ze swoimi sąsiadami’.

Tekst ten w istocie był skierowany przez nasz Parlament do Serbii, która przyjęła nasze sugestie, ale ponieważ ta Izba nie stosuje podwójnych standardów, te same formy zachęty zostały użyte w naszych dokumentach dotyczących Rosji.

  Lívia Járóka (PPE-DE). – (HU) Dziękuję bardzo, panie przewodniczący! Panie i panowie, panie przewodniczący! Chciałabym powiedzieć kilka słów na temat sytuacji europejskich Romów, w związku z naszą opinią, która przyjęliśmy na ostatnim posiedzeniu plenarnym. Uważam za konieczne, aby Komisja Europejska i Parlament, współpracując ze sobą, przejęły odpowiedzialność za tę mniejszość, przyjmując o wiele bardziej aktywną rolę niż dotychczas i przygotowały, wdrożyły i monitorowały programy mające na celu integrację ze społeczeństwem tych grup, które jak dotąd były z niego wykluczone i pozostawały na marginesie życia społecznego. W ramach tego zadania posłowie do Parlamentu Europejskiego powinni współpracować z komisarzami, którzy są bezpośrednio lub pośrednio odpowiedzialni za mniejszości i ich społeczną integrację. Jako grupa specjalistów powinni oni wspólnie przygotować całościową, transgraniczną strategię wobec Romów z efektywnym systemem monitorowania, co umożliwiłoby ludziom, którzy żyją w najuboższych regionach i grupom w najbardziej niekorzystnej sytuacji dostęp do unijnych programów rozwoju. W tym celu należy nakreślić wspólną europejską mapę kryzysów, dzięki której łatwiej będzie ocenić obszary dotknięte skrajną nędzą. Dwa lata temu Europejska Partia Ludowa jako pierwsza w tym Parlamencie przyjęła strategię wobec Romów. Chciałbym, aby inne partie przyłączyły się do nas. Uważam za bardzo istotne, abyśmy wspólnie stawili się na przesłuchaniu w sprawie Romów dnia 14 lutego i działali w imieniu tej mniejszości. Bardzo ważne jest, aby coś zaczęło dziać się w tej sprawie. Dziękuję.

  Hans-Peter Martin (NI). – (DE) Panie przewodniczący! Naoczni świadkowie donoszą o niewiarygodnym przypadku przekroczenia prędkości, w który zamieszany jest pan Harald Rømer, Sekretarz Generalny Parlamentu Europejskiego. Zdarzenie miało miejsce dnia 14 listopada bieżącego roku około godz. 15.00. Kierowca ewidentnie jechał samochodem korpusu dyplomatycznego z rejestracją luksemburską z Parlamentu Europejskiego do centrum Strasburga. Pod kołami samochodu zostały stratowane wróble w chwili, gdy z rykiem silnika pędził on wzdłuż Allée de la Robertsau. Kierowca trąbiąc, z prędkością ponad 100 km/godz. wyprzedzał jadące powoli w korku ulicznym pojazdy, zmuszając przestraszonych pieszych do ucieczki ze skrzyżowania, by ratować życie.

W związku z powyższym mam kilka pytań do pana Rømera: czy faktycznie jechał pan tym samochodem w tym czasie? Kto siedział za kierownicą? Jakie polecenia wydał pan kierowcy, a może nie wydał pan żadnych? Dlaczego pojazd, o którym mówimy, był prowadzony w tak brawurowym stylu i dlaczego ograniczenie prędkości zostało tak drastycznie przekroczone? Czy uważa pan, że przepisy ruchu drogowego pana nie dotyczą? Czy nie sądzi pan, że jako urzędnik najwyższego szczebla Parlamentu Europejskiego powinien pan szczególnie brać pod uwagę innych i stosować się do ograniczeń ruchu drogowego? Czy tak właśnie zamierza pan się zachowywać w przyszłości i czy wszyscy użytkownicy dróg mają uciekać od pana ze strachem?

  Monica Maria Iacob-Ridzi (PPE-DE). – (RO) W ubiegłą niedzielę naród rumuński po raz pierwszy wybrał swoich przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego. Rumunia przyłączyła się do europejskiej tradycji bezpośrednich wyborów do Parlamentu, które rozpoczęły się w 1979 r.

Wybory w Rumunii ukazały nam, że spoczywa na nas wielka odpowiedzialność wobec obywateli rumuńskich, którym musimy więcej mówić o Unii Europejskiej, tłumaczyć korzyści z przynależności do naszej rodziny i zasady w niej panujące. Choć Rumunia jest drugim krajem, który opowiedział się za Unią Europejską, wynik tych wyborów jest stosunkowo niski – 29,4%. Niemniej jednak wybory to zdecydowany sukces dla ludzi o nastawieniu proeuropejskim. Liczba przedstawicieli rumuńskiej Partii Demokratycznej jest teraz prawie trzy razy większa, a po naszym zwycięstwie udział PPE-DE w Parlamencie Europejskim wzrósł prawie o 4%.

Dziękuję Rumunom za ich zaufanie i dziękuję państwu za pozytywne komunikaty, jakie wysyłaliście rumuńskim wyborcom.

  Pierre Pribetich (PSE). – (FR) Panie przewodniczący, panie i panowie! W sprawie Kosowa czas ucieka nieubłaganie niczym piasek w klepsydrze, 10 grudnia jest już tuż tuż. Niestety dialog, w którym każda ze stron jest „głucha” na argumenty przeciwnika, ciągle trwa. Z jednej strony są zwolennicy pełnej autonomii Kosowa w granicach Serbii, z drugiej – zwolennicy niepodległości pod nadzorem międzynarodowym. Wybory do parlamentu i władz lokalnych w dniu 18 listopada tylko zwiększyły aspiracje polityczne, gdyż zwyciężyli zwolennicy niepodległości w głosowaniu przy rekordowej liczbie głosów wstrzymujących się.

W związku z powyższym, Unia Europejska musi wystąpić ze strategią inną niż niepodległość, potwierdzając tym samym europejską politykę zagraniczną. Samo słowo „niepodległość” jest pułapką, synonimem chaosu dla naszej Europy. Akceptując ten proces, otwieramy puszkę Pandory z całym jej nacjonalizmem, regionalizmem i lokalnym patriotyzmem, które wnosi ona na nasze terytorium.

W zglobalizowanym świecie niepodległość jest iluzją. Należy wezwać wszystkie strony do zbudowania regionalnej społeczności, w której wszystkie grupy prowadziłyby wzajemną wymianę na zasadzie pokojowej z właściwym poszanowaniem zasad demokratycznych. Wspieranie odłączenia się i niepodległości Kosowa jedynie wzmocni tendencje nacjonalistyczne. Pamiętajmy słowa prezydenta François Mitterranda skierowane do Parlamentu: nacjonalizm to wojna, a wojna to nie tylko przeszłość, ale może to być także nasza przyszłość.

  Marian Harkin (ALDE). – Panie przewodniczący! Jest wysoce prawdopodobne, że Irlandia będzie jedynym krajem europejskim, który przeprowadził referendum w sprawie traktatu lizbońskiego. Ja sam popieram Unię i we wszystkich referendach w sprawie Traktatu głosowałem na „tak”. Mam jednak pewien problem i proszę Radę o jego rozwiązanie.

Potrzebujemy skonsolidowanej wersji Traktatu zanim poprosimy naszych obywateli o dokonanie świadomego wyboru. Aby zilustrować mój punkt widzenia, proszę spójrzcie państwo na stronę 51 Traktatu, część zatytułowaną „Niedyskryminacja i obywatelstwo Unii”, którą każdy obywatel może chcieć przeczytać i ustosunkować się do niej. Punkt 32 stanowi: „Artykuł 17 zastępuje się tekstem artykułu 12”. Punkt 33 stanowi: „Dodaje się artykuł 17a, który otrzymuje brzmienie artykułu 13”; w ustępie 2 wyrazy „jeśli Rada przyjmie” zastępuje się tekstem: „Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, mogą przyjąć podstawowe zasady”, zaś wyrazy na końcu ustępu „stanowi ona zgodnie z procedurą określoną w artykule 251” skreśla się.

Panie przewodniczący! Nie muszę czytać dalej; myślę, że wyraziłem się jasno.

  Roberta Alma Anastase (PPE-DE). – (RO) Panie przewodniczący! Cieszę się, że jest pan tu dzisiaj z nami, trzy dni po tym, jak Rumunia przeżywała niezwykle istotne chwile.

Zgodnie z Traktatem o przystąpieniu do Unii Europejskiej, tej niedzieli, sześć miesięcy po początkowo ustalonym terminie, Rumunia zorganizowała wybory do Parlamentu Europejskiego. Obywatele Rumunii, obywatele europejscy mogli sami wybrać tych, którzy będą reprezentować ich w najbardziej demokratycznej instytucji Unii Europejskiej. Nawet gdyby frekwencja wyborcza była na poziomie średniej europejskiej, która nie jest zbyt wysoka, jestem przekonana, że ze względu na zaangażowanie naszych nowych współpracowników w Rumunii obywatele tego kraju byli jeszcze bardziej świadomi wpływu działalności Parlamentu Europejskiego na ich codzienne życie. Fakt, że partie ekstremistyczne nie otrzymały liczby głosów wymaganej do wejścia do Parlamentu Europejskiego, wskazuje na to, że obywatele rumuńscy dowiedli już swej europejskiej dojrzałości i odpowiedzialności.

Z tej okazji pragnę pogratulować wszystkim tym, którzy zostali mianowani przez obywateli Rumunii do reprezentowania ich w Parlamencie Europejskim i mam nadzieję na dobrą współpracę dla dobra Rumunów, niezależnie od ich przynależności do różnych grup politycznych.

  Bogusław Rogalski (UEN). – Panie Przewodniczący! Wczoraj w Brukseli przed siedzibą Komisji Europejskiej odbyła się demonstracja polskich rybaków protestujących przeciwko niesprawiedliwym i dyskryminującym działaniom Komisji wobec polskiego rybołówstwa.

Problem dotyczy zakazu połowu dorsza na Bałtyku, który dla polskich rybaków jest głównym źródłem dochodów. Zakaz połowu jest karą nałożoną przez Komisję Europejską za przekroczenie rocznego limitu połowu tej ryby. Dodatkowo Komisja zagroziła, że w roku 2008 Polska może w ogóle nie dostać limitu połowowego lub zostanie on zmniejszony, co zapewne doprowadzi do bankructwa polskiego rybołówstwa. Przyznawane limity są bardzo restrykcyjne i bazują na niepełnych i przekłamanych danych dotyczących bałtyckich zasobów dorsza.

W tym kontekście nasuwa się pytanie, dlaczego kontrola dotknęła tylko Polskę, skoro mój kraj domagał się szczegółowej kontroli połowów we wszystkich państwach. Rybacy niemieccy, szwedzcy czy duńscy też przekraczają limity. Czy polscy rybacy mają być kozłem ofiarnym komisarza Borga, czy jest to może próba wyeliminowania konkurencji przy użyciu Komisji Europejskiej? Popieram protest, bo jak widać słowo równość nie zostało wpisane do unijnego słownika.

  Maciej Marian Giertych (NI). – Panie Przewodniczący! Proszę o zainteresowanie się sprawą Egipcjanki Shadia Nagui Ibrahim, która została skazana na trzy lata więzienia za to, że wychodząc za mąż, ponoć nie prawdziwie podała, że jest chrześcijanką. Ona podała prawdę, bo jest chrześcijanką. Należy do kościoła koptyjskiego, nie wiedziała o tym, że jej ojciec, też chrześcijański kopt, kiedyś przeszedł na islam, a potem wrócił do wiary koptyjskiej.

W myśl prawa egipskiego Shadia Nagui Ibrahim jest muzułmanką, skoro jej ojciec był muzułmaninem. O wierze decyduje własne przekonanie, a nie stanowisko władz państwowych czy sądowniczych. Jeżeli Egipt chce uchodzić za państwo cywilizowane to musi zmienić swoje nietolerancyjne antychrześcijańskie prawa.

  Antonio Tajani (PPE-DE). – (IT) Panie przewodniczący, panie komisarzu, panie i panowie! Chciałbym zwrócić się do pana komisarza w sprawie dotyczącej niewłaściwego wykorzystania funduszy strukturalnych, co niestety jest coraz częstszym zjawiskiem w Unii Europejskiej.

To, co stało się na Węgrzech, jeśli chodzi o program LEADER, jest dość szokujące. Lokalne grupy działania (Local Action Groups – LAGs) programu LEADER, które mają zrzeszać władze lokalne i samorządowe w celu wykorzystania funduszy i opracowania programu LEADER na węgierskiej ziemi, składają się wyłącznie z osób reprezentujących jedną partię polityczną tzn. partię rządu krajowego. Reprezentanci organizacji pozarządowych we władzach lokalnych są wykluczeni z udziału w programie.

Jest to absolutny skandal. Uważam, że Komisja Europejska musi podjąć działania w stosunku do rządu węgierskiego, być może poprzez wszczęcie postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego, ponieważ fundusze strukturalne nie są wykorzystywane prawidłowo. Tracą na tym mieszkańcy, gdyż organ, który ich reprezentuje, nie spotyka się w cztery oczy z rządem.

PRZEWODNICZY: PAN ADAM BIELAN
Wiceprzewodniczący

  Kyriacos Triantaphyllides (GUE/NGL). – (EL) Panie przewodniczący! Skutki konferencji w Annapolis w sprawie Bliskiego Wschodu dla Unii Europejskiej budzą mieszane uczucia. W ostatnich miesiącach zarówno pan komisarz Waldner, jak i wysoki przedstawiciel pan Solana zapewnili nas na posiedzeniu plenarnym, że Unia Europejska odgrywa aktywną rolę w kształtowaniu polityki Bliskiego Wschodu. Czytając w dniu dzisiejszym wystąpienie pana prezydenta Busha, nie widzę, by cokolwiek na to wskazywało. Przeciwnie, czytam, że partie uzgadniają stworzenie mechanizmu wdrożenia planu pokojowego dla Bliskiego Wschodu pod nadzorem Stanów Zjednoczonych. Traktat pokojowy, który wkrótce ma zostać przyjęty, także będzie wdrażany na podstawie planu pokojowego przy udziale Stanów Zjednoczonych jako ostatecznego arbitra. Gdzie zatem jest miejsce dla Unii Europejskiej? Jakie przesłanie nadziei możemy przekazać na przyszłość, skoro jesteśmy wyłącznie biernymi obserwatorami wydarzeń?

  Laima Liucija Andrikienė (PPE-DE). – (LT) Panie przewodniczący! Ubiegłej niedzieli w Rosji – w Moskwie i Sankt Petersburgu – pokojowe i w pełni zgodne z prawem próby zademonstrowania przez obywateli rosyjskich swojego niezadowolenia z polityki realizowanej przez obecny rząd rosyjski, zostały brutalnie stłumione. Lider opozycji The Other Russia, Gary Kasparov, przywódcy ugrupowania Union of Right Forces, Nikita Belych i Boris Nemtsov oraz ich zwolennicy doświadczyli przemocy i zostali zatrzymani przez milicję. Gary Kasparov został nawet skazany na karę pięciu dni więzienia.

Ten incydent jest kolejnym dowodem na to, że naród rosyjski nie ma wolności wyrażania opinii i żyje w ciągłym zagrożeniu, a członkowie opozycji stale obawiają się o bezpieczeństwo swoich rodzin.

Panie przewodniczący! Jestem absolutnie pewna, że my, Parlament Europejski, nie możemy dłużej milczeć w obliczu tych wydarzeń. Nie możemy stosować innych standardów moralności, demokracji i praw człowieka wobec Birmy i Pakistanu, stosując inne, niższe standardy wobec Rosji. Panie przewodniczący! Nalegam, aby podjął pan działania w celu obrony praw do wolności słowa i zgromadzeń w Rosji. Nieważne, w jakim kraju ludzie walczą o wolność – walczą także o naszą wolność. A zatem, gdziekolwiek wolny człowiek jest zakuty w kajdany...

(Przewodniczący wyłączył mikrofon)

  Przewodniczący. − Dziękuję bardzo Pani Poseł. Niestety nie mamy więcej czasu, żeby kontynuować ten punkt porządku dziennego.

  Marios Matsakis (ALDE). – Panie przewodniczący! W sprawie porządku dziennego, niektórzy z nas czekają tu od godz. 19.00 – teraz jest godz. 21.40 – tylko po to, aby uzyskać możliwość przemawiania przez jedną minutę. Teraz pan skraca debatę do mniej niż 15 minut. Nie jest to w porządku wobec posłów, którzy czekali tu przez całe popołudnie. Trzeba było nas poinformować wcześniej, dzięki czemu nie musielibyśmy czekać przez tyle godzin.

  Przewodniczący. − Rozumiem rozgoryczenie. Przejąłem prowadzenie obrad 2 minuty temu, ale zostałem poinformowany, że niestety mamy bardzo mało czasu, musimy skończyć obrady o północy, a jest jeszcze dużo punktów porządku dziennego. Bardzo mi przykro.