Pełne sprawozdanie z obrad

Środa, 28 listopada 2007 r. - Bruksela

24. Handel i zmiany klimatyczne (debata)

  Przewodnicząca. − Kolejnym punktem w porządku obrad jest sprawozdanie pana posła Alaina Lipietz, w imieniu Komisji Handlu Międzynarodowego na temat handlu i zmian klimatycznych. (2007/2003(INI)) (A6-0409/2007).

  Alain Lipietz, sprawozdawca. − (FR) Pani przewodnicząca, panie komisarzu, panie i panowie! To ważne sprawozdanie poprzedzające konferencję na Bali.

Jesteśmy świadomi faktu, iż handel międzynarodowy rozwija się dwukrotnie szybciej niż produkt światowy brutto. Oznacza to, iż powoduje wzrost w przemyśle transportowym, jednym z największych wytwórców gazów cieplarnianych. Ponadto umożliwia relokację produkcji, która może mieć pozytywne skutki, jeśli chodzi o wykorzystanie siły roboczej i dostosowanie regulacji płacowych, jednak z uwagi na fakt, iż nie bierze pod uwagę kosztu gazów cieplarnianych wytwarzanych w związku z podziałem pracy, może przyspieszyć wytwarzanie tych gazów oraz zmiany klimatyczne.

Dla przykładu: statek, który przewozi 40 razy więcej ładunku niż samolot, wytwarza jedynie dwa razy więcej gazów cieplarnianych, niemniej jednak nadal wykorzystujemy samoloty w celach transportowych w celu optymizacji cyklu produkcyjnego. W związku z tym i w konsekwencji raportu bazowego oraz czterech sprawozdań Międzyrządowego Panelu ds. Zmian Klimatycznych, powinniśmy być świadomi, iż warto poczekać 12 godzin czy nawet trzy dni na dany produkt zamiast niszczyć klimat za cenę, którą w raporcie Sterna szacuje się na 5 000 bilionów dolarów.

Oprócz tego komentarza sprawozdanie to stawia sobie za cel promowanie nowych metod. Oczywiście są pewne metody odnoszące się do transportu. Jesteśmy usatysfakcjonowani wynikami głosowania dotyczącego dodania przemysłu lotniczego do europejskiego systemu kwot. Sprawozdanie skłania do refleksji w sferze organizacji przemysłowej w celu zmniejszenia skali geograficznej łańcuchów produkcyjnych – wytwarzanie bliżej odbiorcy końcowego – oraz czyni pewne propozycje w związku z handlem towarami związanymi ze środowiskiem naturalnym.

Tym, co proponujemy w ramach Światowej Organizacji Handlu oraz dwustronnych czy dwuregionalnych porozumień – innymi słowy, porozumień, które aktualnie negocjujemy – jest nacisk na ocenę efektów zmian klimatycznych w ramach oceny czynionej przez te porozumienia i dotyczącej wpływu na środowisko. Sugerujemy również niezwłoczną redukcję wszystkich celnych i nie związanych z cłami barier – i myślimy tutaj przede wszystkim o prawach autorskich – które hamują handel własnymi produktami i usługami, czyli mogącymi zmniejszyć wytwarzanie gazów cieplarnianych.

Wszystko to powinno być realizowane w jak najbardziej wielostronnym kontekście, jeśli to możliwe Światowej Organizacji Handlu, i przy braku innych aktualnie negocjowanych porozumień europejskich. Nie możemy jednak wykluczyć możliwości, iż po roku 2012, we wstępnej fazie realizacji zobowiązań protokołu z Kioto, ludzkość nie dojdzie do jednogłośnego porozumienia w walce przeciwko zmianom klimatycznym. W takim przypadku decyzja zapewne uderzy w niektóre sektory. Jednak nie uderzy we wszystkie. W wielu przypadkach bycie liderem w walce ze zmianami klimatycznymi daje większą konkurencyjność. W niektórych przypadkach – i myślę tu zwłaszcza o przemyśle cementowym – mogłoby to stanowić ogromny problem i doprowadzić do „turystyki´ cementowej”. W tym przypadku, gdy wyczerpią się wszelkie możliwości porozumień wielostronnych, sugerujemy przyjęcie art. 20 GATT, innymi słowy, dostosowanie ceł granicznych w celu odbudowania uczciwej konkurencji.

To, panie i panowie, stanowi podstawę mojego wniosku.

  Stavros Dimas, komisarz. − (EL) Pani przewodnicząca, panie i panowie! Jesteśmy wdzięczni za inicjatywę Komisji Handlu Międzynarodowego dotyczącą zajęcia się kwestiami związanymi z handlem i zmianami klimatycznymi.

Sprawozdanie sporządzone przez pana posła Alaina Lipietz stanowi użyteczne źródło pomysłów i propozycji. Jesteśmy zadowoleni z tego sprawozdania, ponieważ dostrzega się w nim współzależności pomiędzy różnymi aspektami negocjacji.

Zmiany klimatyczne to niezwykle poważna kwestia, która ma wpływ na wiele sektorów gospodarki, włączając handel. Musimy poczynić wysiłki, aby zdefiniować politykę wzajemnego wsparcia i spójności. Celem Unii Europejskiej jest ułatwienie handlu, upewnienie się, iż jest to sensowne i stanowi przyczynek do innych działań, takich jak polityka dotycząca zmian klimatycznych.

Z zadowoleniem przyjmujemy fakt, iż sprawozdanie dostrzega możliwości negocjacji nad towarami i usługami związanymi ze środowiskiem naturalnym. Sądzimy, iż stanowi to ważny przyczynek handlu do realizacji celów związanych ze zmianami klimatycznymi. Mamy nadzieję zobaczyć postępy w tej kwestii podczas obecnej rundy wielostronnych negocjacji handlowych w związku z Agendą Rozwoju z Doha. Jesteśmy zadowoleni z rozpoznania potrzeby sekretariatów porozumień środowiskowych w celu uzyskania statusu obserwatora w Światowej Organizacji Handlu, co staraliśmy się uzyskać podczas obecnej rundy negocjacji. Jesteśmy także zadowoleni z uznania korzyści, jakie mogą przynieść nowe porozumienia dotyczące wolnego handlu w kwestiach zmian klimatycznych poprzez specjalne dyspozycje prawne.

Powiązania pomiędzy korzyściami dostępu do nowych rynków, tj. ze wzrostu wpływów handlowych, oraz polityką dotyczącą zmian klimatycznych, są oczywiste.

Polityka dotycząca środowiska naturalnego jest silnym czynnikiem motywacyjnym dla innowacji technologicznych oraz promowania wydajności gospodarczej. Dane naukowe oraz ekonomiczne jasno pokazują, iż korzyści wynikające z powstrzymania zmian klimatycznych są większe niż koszt polityki redukcji.

Przyjęcie kolejnych środków w celu zwalczania zmian klimatycznych może przyczynić się do zwiększenia konkurencyjności producentów z państw z restrykcjami w zakresie emisji węgla, ponieważ – w połączeniu z innymi działaniami - będzie prowadzić do mniejszej konsumpcji cennych środków i do przyjaznej środowisku innowacji technologicznej, której możliwości dostępu do rynku rosną. W ten sposób powinniśmy dojść do korzystnej dla wszystkich sytuacji, tak jeśli chodzi o konkurencyjność, jak i kwestie środowiskowe. Musimy nadal poszukiwać dalszych możliwości wzmocnienia pozytywnego wpływu polityki handlowej w zwalczaniu zmian klimatycznych.

Zauważam, iż w tym kontekście sprawozdanie zawiera kwestie finansowania eksportu, stopniowej eliminacji subsydiów, które mają negatywny wpływ na klimat, oraz wzmocnienia i rozszerzenia dostępu do rynku dla bezpośrednich inwestycji zagranicznych. Są to bardzo ciekawe kwestie, które możemy omówić w sposób bardziej szczegółowy.

Musimy również kontynuować nasze wysiłki w kwestiach kryteriów zrównoważonego rozwoju w nawiązaniu do produktów leśnych, deforestacji i nielegalnej wycinki drzew.

Na zakończenie pragnę kolejny raz podziękować za ten wartościowy przyczynek do dyskusji na temat zmian klimatycznych w bardzo ważnym momencie, gdy jedynie dni dzielą nas od rozpoczęcia konferencji na Bali dotyczącej zmian klimatycznych, która – mamy nadzieję – dostarczy nam motywacji do negocjacji w kwestii międzynarodowych zobowiązań na okres po 2012.

  Jens Holm, sprawozdawca komisji opiniodawczej Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności. − (SV) Pani przewodnicząca! Najwyższy czas, aby handel światowy przyjął na siebie odpowiedzialność za zmiany klimatyczne. Od roku 1990 handel światowy wzrósł w sposób niepomierny. Jaki jest tego rezultat z klimatycznego punktu widzenia? Oczywiście wzrost transportu i emisji. Czy ma sens, iż hodowcy bydła z Unii Europejskiej importują miliony ton soi z Brazylii dla celów europejskiego przemysłu mięsnego, albo to, że ryby są łowione w Norwegii, oczyszczane i filetowane w Chinach, a następnie wysyłane z powrotem do Europy? Nie, oczywiście, że nie!

Nasza wspaniała komisja opiniodawcza jest dla nas okazją powzięcia konkretnych środków zajęcia się tymi kwestiami. Żądamy, by transport ponosił swoje koszty środowiskowe. Chcemy rozpowszechnienia zielonych technologii do krajów rozwijających się, na przykład poprzez poczynienie fundamentalnych zmian w prawach patentowych oraz własności intelektualnej. Chcemy znieść subsydia do produkcji brudnej energii. Chcemy obowiązkowej certyfikacji paliw biologicznych, jak również tego, by wszystkie porozumienia handlowe były oceniane z perspektywy klimatu. To tylko kilka przykładów z tego wspaniałego sprawozdania. Jeśli to osiągniemy, możemy zapewnić, iż handel światowy stanie się częścią rozwiązania, a nie częścią problemu.

  András Gyürk, Sprawozdawca komisji opiniodawczej Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii. − (HU) Dziękuję za udzielenie mi głosu. Pani przewodnicząca, panie komisarzu, panie i panowie! Związek treściowy pomiędzy dwoma omawianymi w sprawozdaniu tematami jest dla nas niezwykle wyraźny. Powiązanie pomiędzy pewnymi formami handlu i zmianami klimatycznymi jest jeszcze bardziej oczywiste. Nie podlega dyskusji, iż intensywny handel międzynarodowy powoduje wzrost wielu szkodliwych konsekwencji, łącznie ze wzrostem emisji dwutlenku węgla, jednocześnie zmniejszając środowiska roślinne, które absorbują gazy cieplarniane. Mimo tego wszystkiego jestem przekonany, iż wolny handel sam w sobie nie jest równoznaczny z niszczeniem środowiska. Rozprzestrzenianie się handlu i międzynarodowy podział pracy powoduje wzrost wydajności pracy, przewyższając negatywne efekty. Może to spowodować ogólną mniejszą konsumpcję źródeł energii.

Proszę mi pozwolić, jako sprawozdawcy Komisji Przemysłu, podkreślić trzy myśli w tym tonie z opinii przygotowanej przez Komisję. Po pierwsze, niezbędne jest usunięcie tak szybko jak to możliwe barier handlowych dla technologii przyjaznych środowisku. Działania takie będą wymagały od Unii Europejskiej przyjęcia aktywnej roli w międzynarodowych negocjacjach na temat zmian klimatycznych.

Po drugie, musimy walczyć o to, aby cena produktów w przyszłości odzwierciedlała szkodliwe konsekwencje, nie zawsze zauważalne od razu, włączając wpływ na zmiany klimatu.

Wreszcie, sądzimy, iż dyskusje odpowiedniej wagi na temat związków pomiędzy handlem a zmianami klimatycznymi powinny należeć do priorytetowych interesów Wspólnoty. Jedynie w ten sposób Europa może odgrywać wiodącą rolę w eksporcie ekologicznych produktów i usług na świecie.

Panie i panowie! Jak wyraźnie widać z powyższych punktów, członkowie Komisji Przemysłu są jednogłośni w swej opinii, iż zarówno usunięcie barier handlowych, jak i działania przeciwko zmianom klimatycznym mogą mieć miejsce jedynie w przypadku jak najszerszej współpracy międzynarodowej. Dyskusje w ramach Komisji potwierdzają, iż w odniesieniu do zmian klimatycznych handel jest nie tylko problemem, ale i częścią rozwiązania. Dziękuję bardzo, pani przewodnicząca.

  Georgios Papastamkos, w imieniu grupy PPE-DE. – (EL) Pani przewodnicząca, panie i panowie! Unia musi przyjąć pozycję lidera – jak przeważnie jej się to udawało – w realizacji działań politycznych przyjaznych środowisku. W tej kwestii pana wkład, panie Dimas, jest niezbędny. Przyjęcie wszystkich strategii sektorowych dla modeli zrównoważonego rozwoju jest w każdym razie głównym działaniem regulacyjnym.

Uważa się, iż wzmocnienie handlu międzynarodowego przyczyni się do rozwoju gospodarczego świata i przyniesie korzyści nie tylko krajom rozwiniętym, lecz również rozwijającym się. Niemniej jednak rosnące szybko rozmiary handlu międzygranicznego stanowią wyzwanie dla polityki klimatycznej. Ograniczenia wzajemnie wspierającego się czy też antagonistycznego związku pomiędzy światowym systemem handlowym a polityką zmian klimatycznych są przedmiotem sprawozdania, o którym rozmawiamy. Niestety, brak równowagi pomiędzy elementami handlowymi a środowiskowymi jest w tym sprawozdaniu widoczny. Szybki rozwój handlu międzynarodowego powinien być traktowany wyłącznie jako czynnik przyczyniający się do wzrostu negatywnego wpływu środowiska. Ponadto przyjęcie polityki klimatycznej nie jest samo w sobie wystarczające; istnieje potrzeba spójnego całościowego planu odzwierciedlającego przyjazne środowisku preferencje w dziedzinie transportu, handlu, energii i rolnictwa. W każdym razie wysiłki samej Unii nie są wystarczające, aby przeciwdziałać zmianom klimatycznym. Należy kontynuować przywództwo Unii na świecie w kwestii tworzenia modeli ochrony środowiskowej i społecznej w relacjach handlowych z państwami spoza UE.

Panie i panowie! Wniosek rezolucji zawiera pewne kluczowe punkty. Grupa Europejskiej Partii Ludowej i Europejskich Demokratów zdecydowała, iż końcowe oddanie głosu za przyjęciem wniosku będzie zależało od wyniku głosowania nad tymi punktami.

  David Martin, w imieniu grupy PSE. – Pani przewodnicząca! Jeśli chodzi o zmiany klimatyczne, handel widziany jest często jako część problemu i prawdą jest, iż części handlu po prostu nie daje się uzasadnić. Wysyłanie szkockich krewetek do obrania w Tajlandii i ich ponowna wysyłka do Szkocji to nonsens i marnotrawienie energii. Niemniej jednak, zgodnie z dobrze uzasadnionym sprawozdaniem pana posła Lipietz, handel może również być częścią rozwiązania. Podam tylko trzy krótkie przykłady.

Po pierwsze, ustanowienie wysokich standardów wydajności energetycznej w Europie dla takich artykułów gospodarstwa domowego, jak lodówki, zmywarki, kuchenki mikrofalowe itp., może nie tylko prowadzić do zmniejszenia emisji CO2 tu w Europie, lecz również stworzyć warunki dla wyższych standardów gdzie indziej. Na przykład: jedna tylko fabryka w Chinach jest producentem 80% kuchenek mikrofalowych sprzedawanych na świecie. Jest mało prawdopodobne, aby chciała produkować jeden standard dla Europy, inny dla innej części świata, czy nawet na swój wewnętrzny rynek.

Drugi przykład wspomniany przez Komisję Przemysłu to wyroby ekologiczne, czy też - używając ich prawidłowej nazwy - towary i usługi przyjazne środowisku. Jeśli zniesiemy bariery celne na towary i usługi przyjazne środowisku, możemy w ten sposób zachęcić do handlu produktami, które pomagają krajom trzecim zredukować ich zużycie węgla, takimi jak generatory o wysokiej wydajności energetycznej, technologia fal czy panele słoneczne. Spójrzmy jeszcze raz na przykład Chin. W Chinach coroczny wzrost możliwości generowania energii elektrycznej jest równy całkowitym możliwościom generowania energii przez Wielką Brytanię. Jasne jest zatem, iż zachęcanie Chin do wykorzystywania najnowszych i najbardziej wydajnych technologii powinno odgrywać ważną rolę w zezwoleniu im na większy wzrost gospodarczy bez proporcjonalnego wzrostu emisji węgla.

Trzecim i ostatnim obszarem byłoby umożliwienie konsumentom czynienia świadomych wyborów na temat nabywanych przez nich produktów poprzez umieszczanie jasnej informacji na temat zanieczyszczenia węglem związanego z produkcją danego wyrobu. Niemniej jednak musimy być ostrożni i zapewnić, by informacja ta była prawidłowo obliczona i zaprezentowana. Oznaczenia „mila żywności”, podawane przez niektóre supermarkety w Wielkiej Brytanii, nie są satysfakcjonujące i podają czasem błędne informacje. dla przykładu: transport kwiatów z Kenii powoduje mniejsze zanieczyszczenie węglem niż kwiatów hodowanych w szklarniach holenderskich, jednak oznaczenie na ulotce mogłoby doprowadzić nas do innych wniosków.

  Zbigniew Krzysztof Kuźmiuk, w imieniu grupy UEN. – Pani Przewodnicząca! Zabierając głos w imieniu grupy UEN w debacie poświęconej wpływom światowego handlu na zmiany klimatyczne, chcę zwrócić uwagę na następujące kwestie.

Po pierwsze, Unia Europejska jako światowy lider w walce ze zmianami klimatycznymi chce, żeby światowe emisję gazów cieplarnianych zostały zmniejszone o 25 - 40% do roku 2020. Należy jednak pamiętać, że jeżeli to ograniczenie emisji ma być osiągnięte głównie dzięki działaniom Unii Europejskiej przy słabym zaangażowaniu innych państw świata, może to powodować poważne zagrożenia dla rozwoju gospodarczego samej Unii Europejskiej.

Po drugie, podmioty gospodarcze, na które w Europie nakłada się różnego rodzaju ograniczenia, wynikające z dążenia do redukcji emisji gazów cieplarnianych, przestają być konkurencyjne wobec podmiotów funkcjonujących w krajach, gdzie takich ograniczeń się nie stosuje. Wiele gałęzi i branż produkcyjnych w Europie zostało zlikwidowanych na skutek nierównej konkurencji z producentami z Azji Południowo-Wschodniej czy Ameryki Południowej.

Po trzecie, w związku z wprowadzeniem w Europie restrykcji związanych z nadmierną emisją gazów cieplarnianych można zauważyć procesy przenoszenia wytwarzania poza Europę, gdzie takich restrykcji nie ma. Co oznacza trwałą likwidację miejsc pracy na terenie Unii Europejskiej.

Po czwarte, gdyby nie udało się osiągnąć porozumienia ogólnoświatowego w zakresie ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, a Unia Europejska chciała w tej sprawie osiągnąć postępy samodzielnie, konieczne jest wprowadzenie granicznych podatków wyrównawczych, przede wszystkim w odniesieniu do sektorów, w których konkurencja już dzisiaj jest poważnie zakłócona poprzez nieuwzględnianie w kosztach wytwarzania opłat ekologicznych. Konieczne jest również, aby w umowach dwustronnych o współpracy gospodarczej zawartych pomiędzy Unią Europejską a krajami trzecimi, był zawierany, tam gdzie to możliwe, tak zwany wymiar klimatyczny wymiany handlowej.

Takie same rozwiązania należałoby zastosować do przedsięwzięć wspieranych przez Europejski Bank Inwestycyjny, a także − w przypadku wsparcia przez różnego rodzaju przedsięwzięcia − poprzez krajowe agencje do spraw ubezpieczeń kredytów eksportowych czy inwestycji bezpośrednich.

  Graham Booth, w imieniu grupy IND/DEM. – Pani przewodnicząca! Al Gore twierdzi, iż debata na temat globalnego ocieplenia została zakończona oraz że zostało dowiedzione, iż bez żadnych wątpliwości jest za to odpowiedzialna działalność ludzka.

Ostatnio sugerowałem w komisji, iż ogromny wpływ słońca na klimat ziemski przez miliony lat nie może być w tej debacie pomijany oraz że następowanie po sobie długich er lodowcowych z krótkimi okresami międzylodowcowymi to najbardziej prawdopodobne wyjaśnienie. Zostałem bardzo wrogo przyjęty.

Niemniej jednak pan przewodniczący Markov obstawał przy fakcie, iż nie jest właściwe wykluczanie idei sprzecznej z powszechnymi aktualnymi poglądami. Przypomnijmy, iż kiedy w XVII wieku Galileusz ogłosił, iż ziemia kręci się wokół słońca, Kościół Katolicki groził mu torturami za ośmielenie się zaprzeczać ogólnie przyjętemu faktowi, iż ziemia jest centrum wszechświata. Dopiero w 1992 Kościół przyznał, że Galileusz miał rację.

W kwestii CO2 w debacie na temat globalnego ocieplenia chodzi o niewielką ilość wytwarzaną przez spalanie paliw stałych. Ta stosunkowo niewielka ilość stanowi nie tylko współczesny i niezwykły dodatek do ogromnych ilości stale wytwarzanych przez wszystkie żywe istoty oraz rozpadającą się materię organiczną, jak również aktywność wulkaniczną.

Zanim zdecydujemy się zrujnować gospodarki światowe podatkami za emisję węgla i podobnymi rozwiązaniami, ponówmy debatę i upewnijmy się, kto ma rację.

  Daniel Caspary (PPE-DE). – (DE) Pani przewodnicząca, szanowni państwo! Rozmawiając na temat tego projektu sprawozdania, powinniśmy skoncentrować się na głównym problemie, a mianowicie na handlu i zmianach klimatycznych.

Niestety, w tym sprawozdaniu jego autor nie zdołał przedstawić pozytywnych i odpowiadających aspektowi społecznemu propozycji poradzenia sobie z tym problemem. Moim zdaniem za wiele jest w tym wszystkim chaosu, tak z winy sprawozdawcy, jak i w samym sprawozdaniu, w kwestii handlu i kwestii transportu. To nie handel światowy stanowi problem, problemu nie stanowi też światowy podział pracy; problemem nie jest również fakt, iż dzięki handlowi regiony, które były biedne lub wciąż takie są, doświadczają wzrostu gospodarczego. Nie, naszym problemem jest to, iż transport nie jest wystarczająco wydajny ani wystarczająco przyjazny środowisku. Naszym problemem na pewno jest to, iż z powodu biedy i niskiego poziomu życia w niektórych regionach świata wiele osób nie może sobie pozwolić na ochronę klimatu, niezbędną w sensie ekologicznym i gospodarczym.

Jedynie poprzez włączenie tych regionów do handlu światowego będziemy mogli dojść do sytuacji, w której ci ludzie będą sobie mogli pozwolić na ochronę środowiska i ochronę klimatu. Walcząc codziennie o przetrwanie, nikt nie będzie myśleć o ochronie środowiska ani o ochronie klimatu. Jedynie dzięki prawidłowo funkcjonującemu handlowi światowemu będziemy mogli sprzedawać nasze nowoczesne technologie na całym świecie i w ten sposób przyczyniać się do ochrony klimatu.

Właśnie dlatego, moim zdaniem, większa ilość handlu, a nie jego redukcja, jest właściwą odpowiedzią na problemy handlu i zmian klimatycznych.

W związku z tym jestem bardzo wdzięczny mojemu koledze, panu posłowi Georgiosowi Papastamkosowi, za umiejętność wprowadzenia do debaty komisji wielu ważnych kwestii oraz grupie ALDE za przedstawienie wielu poprawek do jutrzejszego zgromadzenia plenarnego, które zmierzają w tym kierunku.

Pragnę zakończyć pewną prośbą. W obecnym sprawozdaniu jest niestety kilka punktów, w których dyskredytujemy naszą społeczną gospodarkę rynkową. Powinniśmy znaleźć sposób na usunięcie tych wybuchów przeciwko naszemu systemowi gospodarczemu, który przyniósł bogactwo i bezpieczeństwo społeczne tak wielu ludziom. Byłbym wdzięczny, jeśli grupy te wykazałyby się kreatywnością w tej kwestii, tak by i nasza grupa mogła za tym sprawozdaniem głosować.

  Elisa Ferreira (PSE). – (PT) Zacznę od pogratulowania sprawozdawcy jego dokładnej pracy nad tak kompleksową kwestią jak związek pomiędzy handlem i zmianami klimatycznymi. Europa była i jest globalnym liderem w walce przeciwko zmianom klimatycznych. Niemniej jednak, aby osiągnąć wiarygodność i proponowane sobie cele, musi wzmocnić spójność pomiędzy swoimi różnymi działaniami w tej kwestii. W szczególności europejska polityka handlowa, jedno z najstarszych wspólnych działań Unii, nie powinna i nie może popaść w zapomnienie. Nie jest łatwo osiągnąć równowagę pomiędzy środowiskiem naturalnym i handlem; nie osiągnęliśmy jej jeszcze w wystarczającym stopniu, zwłaszcza w ramach Światowej Organizacji Handlu.

W Unii Europejskiej osiągnięcie celów związanych ze zmianami klimatycznymi wymaga efektywnych wysiłków na rzecz redukcji emisji węgla, które z kolei będą miały wpływ na warunki produkcji oraz koszty zwiększającej się liczby sektorów produkcyjnych. Już czas zadać sobie pytanie, czy w świecie globalnej konkurencji i stojąc przed problemem przetrwania planety, ma jakiś sens, aby wysiłek zwalczania zmian klimatycznych zależał przede wszystkim do Europy? Czy jest dopuszczalne, aby emisje z tak wielu sektorów były przenoszone z Europy do obszarów kuli ziemskiej, które są mniej chronione? Czy gwałt na środowisku naturalnym ma moralne uzasadnienie w imię konkurencyjności? Czy dopuszczalne jest, by istniały różne warunki dla głównych towarów handlowych w zależności od części świata, w której są wytwarzane?

Moja odpowiedź brzmi „nie” w odniesieniu do wszystkich tych pytań. Musimy odnaleźć równowagę pomiędzy środowiskiem, uwzględniając zmiany klimatyczne, oraz handlem, co zagwarantuje zbiorowy, proporcjonalny i równy wysiłek, nie wykluczając nikogo, a zwłaszcza głównych globalnych partnerów handlowych. Należy szybko znaleźć nową równowagę pomiędzy ogromnymi, dotkniętymi biedą obszarami ziemi oraz przetrwaniem planety poprzez dialog, wzajemny szacunek oraz determinację połączoną ze wspólnymi celami. Wysiłek ten musi być globalny i możemy tylko mieć nadzieję, iż w grudniu na Bali ten proces się rozpocznie w sposób poważny i zaangażowany.

  Stavros Arnaoutakis (PSE). – (EL) Pani przewodnicząca, panie komisarzu, panie i panowie! Prawdą jest, iż transakcje handlowe na szczeblu europejskim i globalnym znacznie wzrosły w ciągu ostatnich lat. Podczas gdy rozwój ten stanowi zachętę do gospodarczego rozwoju narodów, ma również znaczący wpływ na zmiany klimatyczne. Wyrażam wobec tego, we własnym imieniu, zaniepokojenie tym konkretnym problemem. Musimy zdecydować, w jaki sposób polityka handlowa może w sposób pozytywny przyczynić się do rozwiązania problemu zmian klimatycznych.

Cel redukcji gazów cieplarnianych o 20 %, jaki sobie postawiliśmy do roku 2020, jest dość ambitny. Mam nadzieję, iż wygramy ten zakład, ponieważ koszty przegranej będą ogromne. W tym momencie chciałbym podkreślić udział pana komisarza i pogratulować mu wszystkich jego inicjatyw i wysiłków w tym kierunku.

Większe wsparcie i większy wysiłek potrzebne są w transformacji w kierunku środków transportu, które są bardziej przyjazne środowisku; w promowaniu przemysłu, który jest bardziej przyjazny klimatowi; rozwoju nowych technologii i tworzeniu narzędzi zniechęcania finansowego w odniesieniu do tych działań, które mają negatywny wpływ na klimat; w efektywnej współpracy pomiędzy Narodami Zjednoczonymi, Światową Organizacja Handlu i Unią Europejską; w ciągłych konsultacjach i udziale społeczeństwa obywatelskiego oraz organizacji pozarządowych działających w sektorze środowiska. Parlament Europejski ma do odegrania ważną rolę. Mam nadzieję, iż wyniki konferencji na Bali w grudniu dadzą nam pozytywne wiadomości, na które wszyscy czekamy.

  Przewodnicząca− Debata została zamknięta.

Głosowanie odbędzie się w czwartek, 29 listopada 2007.

Oświadczenia pisemne (art. 142 Regulaminu)

  Eija-Riitta Korhola (PPE-DE), na piśmie. – (FI) Aby polityka zmian klimatycznych była skuteczna, niezbędne jest nakierowanie jej na walkę ze zmianami klimatycznymi. Obecne sprawozdanie jest rzeczywiście niezwykle wartościowe i skłania do bardzo potrzebnej dyskusji: polityka handlowa musi stanowić część polityki dotyczącej klimatu, ponieważ rozwój handlu jest przyczyną rosnącej ilości gazów cieplarnianych. Z drugiej strony, polityka handlowa jest szczególnie efektywna jako forma polityki dotyczącej klimatu i może w związku z tym stanowić część rozwiązania.

Przede wszystkim polityka handlowa ma wielką wartość w promowaniu technologii środowiskowych. Handel międzynarodowy jest jednym z najbardziej efektywnych narzędzi transferu technologii. Rola Światowej Organizacji Handlu jest ważna, ponieważ niezbędne jest usunięcie barier celnych na towary ekologiczne oraz poprawa zasad związanych z własnością intelektualną. Z drugiej strony nie można tolerować faktu, iż Światowa Organizacja Handlu nadal wspiera mające negatywny wpływ subsydia na paliwa stałe, dla przykładu, blokując w ten sposób ścieżkę do zielonych technologii.

Sprawozdanie to niepotrzebnie mówi o Kioto jako o paśmie sukcesów. Protokół z Kioto ma wiele braków, co faktycznie pogarsza sytuację. Jednostronne działania mają zły wpływ na konkurencję i prowadzą do wycieku węgla. Przesuwanie emisji z miejsca na miejsce nie jest ich zmniejszaniem. Poza tym solidarność z ludźmi w krajach rozwijających się nie powinna prowadzić do zanieczyszczania ich środowiska. Protokół z Kioto prowadzi do eksploatacji środowiskowej. Zmiany klimatyczne są zjawiskiem na skalę światową i dlatego potrzebne jest tu rozwiązanie na skalę światową. Niezbędne są zatem globalne zobowiązania wszystkich państw uprzemysłowionych, jak również krajów rozwijających się odnośnie do emisji powiązanych z handlem.

Całkowicie solidaryzuję się z wyrażoną w sprawozdaniu troską dotyczącą losu lasów w związku ze wzrostem handlu. UE powinna zwrócić szczególną uwagę na ryzyko, które stanowią dla lasów biopaliwa. Cele dotyczące źródeł odnawialnej energii ustalone przez Komisję również nie powinny się przyczyniać do przyspieszania zmian klimatycznych.