Пълен протокол на разискванията

Сряда, 12 декември 2007 г. - Страсбург

20. Задължения за издръжка (разискване)

  Πρόεδρος. – Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τη συζήτηση της έκθεσης της Genowefa Grabowska, εξ ονόματος της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων, σχετικά με την πρόταση κανονισμού του Συμβουλίου για τη διεθνή δικαιοδοσία, το εφαρμοστέο δίκαιο, την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων και τη συνεργασία σε θέματα υποχρεώσεων διατροφής (COM(2005)0649 - C6-0079/2006 - 2005/0259(CNS)) (A6-0468/2007).

  Franco Frattini, Member of the Commission. Madam President, the proposed instrument on maintenance obligations seeks to improve the precarious situation of people who depend on maintenance to meet their everyday needs.

In the European Union, where people are increasingly mobile, maintenance creditors – especially children – should not face obstacles to recover money due to them, particularly when the debtor, such as a parent, leaves or has moved abroad.

I would like to thank Ms Grabowska, as rapporteur, for the efforts she has made to give a voice to stakeholders such as non-governmental organisations assisting maintenance creditors during the very important public hearing on 11 September.

We generally welcome Ms Grabowska’s report, which supports the proposal in its essential elements.

I have just a few remarks on some proposed amendments. First of all, on the legal basis. We are of the opinion that the current instrument relates to family law. However, I understand Parliament’s concerns, given the existing legal context. That is why we have invited the Council, in a communication adopted at the same time as the proposed regulation, to decide – in accordance with Article 67(2) of the Treaty – that the present instrument be adopted according to the codecision procedure. That is my opinion, and I will continue to ask Council to act on this invitation.

Concerning the other amendments on the rules on applicable law. Last month, negotiations on a worldwide convention on maintenance obligations were finalised successfully at the Hague Conference on Private International Law.

Given the satisfactory results of the Convention and the accompanying protocol on applicable law, the Community and its Member States would like to adhere to those international rules. Consequently, the rules of the regulation and related amendments proposed should be revised in order to ensure consistency with the international rules.

The report proposes allowing the courts to apply their own law when cases come before them and when this would accelerate the resolution of the dispute. While we recognise the concern to speed up litigation, we believe that the proposed solution does not allow for sufficient legal certainty, and there is the danger that it would not serve the interest of maintenance creditors, who should be protected by application of the same substantive law, regardless of which court is considering the case.

Finally, Parliament is now voting on its report. An international legal context has become clear. I strongly hope this project will be resumed at full speed in 2008. I very much trust that the Council will give it the highest priority in the coming months.

  Genowefa Grabowska, sprawozdawca. Pani Przewodnicząca! Zacznę od podziękowań. Chcę bardzo podziękować Komisji Europejskiej za dobą współpracę na szczeblu roboczym. Chcę podziękować komisji LIBE i sprawozdawcom cieniom, a przede wszystkim komisji JURI, Komisji Prawnej i opiniodawczyni pani Dianie Wallis za rzeczywiście znakomitą współpracę i za fakt, że wzięła na siebie również duży ciężar w przekonaniu Komisji, co do wniosków w sprawie zmiany podstawy prawnej.

Zacznę może od podstawy prawnej, albowiem faktem jest, iż otrzymaliśmy to rozporządzenie do przyjęcia w trybie procedury, która, nie była dla Parlamentu do zaakceptowania. Chcieliśmy, aby został zaproponowany jednak nie tryb konsultacji, ale tryb współdecydowania. Dlatego cieszą mnie słowa Pana Komisarza, wiem o wniosku do Rady, który taką drogę ma nam otworzyć. Ja do Pana Komisarza słów dodałabym jedną tylko uwagę.

Faktem jest, że stosunek alimentacyjny wywodzi się z prawa rodzinnego, ja tego nie kwestionuję. Uważam natomiast, że w całości ma on charakter mieszany, bo fakt, że zaczyna się w prawie rodzinnym, nie oznacza, że w nim trwa. Jego konsekwencje wiążą się ze wspólnym rynkiem, z sytuacją ekonomiczną, gospodarczą obydwu stron: tego, kto jest dłużnikiem alimentacyjnym i tego, kto jest wierzycielem. Możemy więc oderwać te narodziny stosunku alimentacyjnego od prawa rodzinnego i egzekucje alimentów związać nie z prawem rodzinnym, które rzeczywiście leży w gestii państw członkowskich, ale związać z tym, w czym Parlament czuje się kompetentny, czyli ze wspólnym rynkiem, z dbałością o rodzinę, z prawami człowieka i wówczas wydaje mi się, że nie powinno być kłopotów, aby ta zmiana procedury nastąpiła.

Dlatego uważam, że ten wniosek zasługuje nie tylko na rozwagę, ale także na akceptację ze strony Rady. My rzeczywiście przygotowując to rozporządzenie zorganizowaliśmy przesłuchanie, które było właściwie jedną wielką ścianą płaczu. Głównie kobiety mówiły w jak trudnej sytuacji się znajdują wówczas, gdy chcą wyegzekwować alimenty dla dzieci, których drugi rodzic przebywa poza ich państwem, który nie bardzo wydaje się zainteresowany wychowaniem, albo łożeniem na wychowanie swojego dziecka.

Triki są najrozmaitsze, nie będę tutaj ich wymieniała, powiem tylko o jednej sytuacji. Wystarczy zmienić literę w nazwisku, aby zginąć w Europie i być niemal nie do znalezienia i wówczas obowiązek alimentacyjny nam umyka. Poprzez to rozporządzenie chcielibyśmy, aby żaden dłużnik w Europie, żaden dłużnik alimentacyjny nie czuł się bezpieczny, aby nie uważał, że wyjeżdżając ze swego kraju, gdzie zostaje dziecko, na którego utrzymanie alimenty nie są łożone, aby nie uważał, że wyjazd w otwartej Unii Europejskiej, przy zniesionych granicach wewnętrznych, zwłaszcza teraz, gdy nowe państwa wchodzą za kilka dni do systemu Schengen, że ta sytuacja działa na korzyść tego, kto nie bierze odpowiedzialności za swoją rodzinę.

Wspomnę o dwóch kwestiach, które w tym rozporządzeniu wydają mi się najważniejsze, o dwóch zmianach, które są czymś nowym, otóż wyrok alimentacyjny, wydany w państwie, gdzie na ogół znajduje się osoba uprawniona, nie będzie musiał być potwierdzony w państwie, w którym dłużnik alimentacyjny przebywa. Rozporządzenie proponuje zniesienie „egzekwatur”. Wiem, że to jest nowość, ale jeżeli chcemy zapewnić skuteczność egzekwowania alimentów musimy się na to zdecydować. Jeżeli zatrzymalibyśmy „egzekwatur”, wówczas po prostu cała inicjatywa sprawniejszego egzekwowania alimentów jest nie do osiągnięcia.

Mam świadomość, że będziemy respektować te wszystkie ustalenia, które w ramach konwencji i konferencji haskiej były podjęte, ale system międzynarodowy miele bardzo powoli, trwa długo, ratyfikacje porozumień w sprawie prawa prywatnego międzynarodowego niekiedy ciągną się latami. Unia musi iść do przodu, musi dać dzieciom zabezpieczenie, wtedy kiedy ojcowie, czy matki o nich zapomnieli. Dlatego uważam, że to rozporządzenie wymaga szybkiego wdrożenia w życie dla dobra dzieci. Dba ono nie tylko o dzieci, chroni także dłużnika. Stąd, dziękując prezydencji portugalskiej za pracę, którą włożyła w jego przygotowanie, składam z pełną ufnością ten tekst w ręce prezydencji słoweńskiej licząc, że doprowadzi ten tekst do końca i będziemy mieli dobre rozporządzenie.

  Diana Wallis, Draftsman of the opinion of the Committee on Legal Affairs. Madam President, I would like to thank the Commissioner for his very positive statement. I should also like to thank Ms Grabowska for her wonderful cooperation on this matter.

This is one of those proposals that could make Europe a reality for those we serve. It could add practical value at difficult times in their lives. I do not know how many times, as an elected MEP, I have been contacted by constituents who are having difficulties getting maintenance from somebody in another Member State. All too often, I have been unable to give a practical and positive answer.

With this regulation, I hope that in most circumstances we would be able to do much better. The proposal potentially allows the EU to go much further than states can through the Hague Conference process, which has already been mentioned. We should indeed be able to go further. After all, we have encouraged our citizens to move freely across old national borders within the EU, and should be able to provide an answer, in the form of a good, simple, functioning justice system, when they hit rough times in their marriages or partnerships breaking down. Above all, we should be able to offer help to children suffering the financial consequences of marriage breakdown. This proposal would give us a simplified one-step process, instead of the current nightmare of applying in one court and then having to go through more or less the same process of enforcement in a foreign court. That is too much for people at vulnerable and desperate moments in their lives.

The Legal Affairs Committee has been happy to endorse most of this proposal, whilst trying to make some technical improvements. In this respect I am very grateful to my colleague, Mr Casini. However, like the rapporteur, we cannot accept the choice of legal base. It should have been codecision, not consultation. I believe the Member States have been entirely unreasonable, both in terms of the content of the legislation, and as regards the implications for our citizens. I hope they will respond to the Commissioner’s appeal.

Speaking on behalf of my Group, we do not want to see the effectiveness of this one-step system undermined. We must, of course, respect the rights of the defence – the judgement debtor – but this should apply to the originating court. We should not allow the re-opening of the case in the enforcing court, or we will destroy the very benefits we are seeking to deliver. We therefore want to see deletion of Article 33(a), and have grave doubts about amendment 61, which still leaves the door open too wide.

Finally, I want to make some comments as a UK Member of this Parliament. The UK opt-out or failure to opt in to this instrument is bad news for many EU nationals from other Member States now living in the UK, and is also bad news for many Brits whose partners move to another Member State. Indeed, there are all sorts of permutations where the opt-out will create chaos and confusion. People will be second-class citizens in respect of the justice system available to them.

However, what I most regret is the failure of the British Government to appreciate the untenable position of British MEPs in these issues. Should we actually be working on, speaking on – and, more importantly, voting on –proposals on things that, as they currently stand, will have no application to those who elected us? Others are beginning to question the legitimacy of our position. These opt-outs are democratically untenable and destructive to the coherence of the EU civil justice system. Pick-and-mix, opt-in and opt-out merely hits those who are vulnerable and in most need of the law’s protection.

PRZEWODNICZY: PAN ADAM BIELAN
Wiceprzewodniczący

  Παναγιώτης Δημητρίου, εξ ονόματος της ομάδας PPE-DE. – Κύριε Πρόεδρε, πρώτα απ' όλα, θέλω να συγχαρώ την εισηγήτρια, κυρία Grabowska, για την πρωτοβουλία αυτή να προωθήσει αυτό το θέμα και για την τόσο θετική τοποθέτηση που έχει κάνει απόψε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο κύκλος της διαβούλευσης του Συνεδρίου της Χάγης, που άρχισε πριν από επτά χρόνια, ολοκληρώνεται αυτές τις μέρες. Και τίθεται το ερώτημα πόσο έχει προχωρήσει το ζήτημα της αμοιβαίας αναγνώρισης και εκτέλεσης δικαστικών αποφάσεων στον τομέα του διεθνούς ιδιωτικού δικαίου. Πού βρίσκεται η διακήρυξη ότι η αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης και εκτέλεσης δικαστικών αποφάσεων είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της δικαστικής και αστυνομικής συνεργασίας για δημιουργία χώρου ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης; Η απάντηση είναι πως δεν έχουν γίνει μεγάλα βήματα σ' αυτήν την κατεύθυνση. Το πρόγραμμα το Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της Χάγης του 2004 δεν έχει προωθηθεί στο βαθμό που έπρεπε, και τούτο παρά τις προσπάθειες και πρωτοβουλίες του αρμόδιου Επιτρόπου, κυρίου Frattini.

Δυστυχώς, η κατάχρηση της επίκλησης της εθνικής κυριαρχίας από κάποια κράτη μέλη παρεμποδίζει την εξομοίωση του δικαίου, όχι μόνο σε θέματα ουσίας, αλλά ακόμη και σε ζητήματα διαδικασίας. Αυτές οι γενικές παρατηρήσεις βέβαια δεν εξουδετερώνουν την αξία και τη σημασία της πρότασης που συζητούμε. Αντίθετα, τονίζουν την ανάγκη για υιοθέτηση και άλλων προτάσεων κανονισμού του Συμβουλίου, που να καλύπτουν όλο το πεδίο του οικογενειακού δικαίου: διαζύγιο, χωρισμός, διατροφή και περιουσιακά θέματα. Ο Κανονισμός 2201/03 για αναγνώριση και εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων σε θέματα οικογενειακού δικαίου, πατρικής ευθύνης και διατροφής χρήζει ριζικής αναθεώρησης και εκσυγχρονισμού. Αυτή η ανάγκη αντιμετωπίζεται, πράγματι, σε μεγάλο βαθμό με την πρόταση του τροποποιητικού κανονισμού, δυστυχώς όμως μόνο για το θέμα της διατροφής. Οι διαφορές του ουσιαστικού δικαίου των κρατών μελών στο ζωτικό κεφάλαιο της δικαιοσύνης παραμένουν. Υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα να διανυθεί. Έστω όμως, εκεί που υπάρχουν περιθώρια σύγκλισης πρέπει αυτή η εξομοίωση του δικαίου να προωθηθεί.

Οι τροπολογίες που προτείνονται από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συμπληρώνουν πολλά κενά της πρότασης και βελτιώνουν το περιεχόμενό της. Παρακάμπτονται, πρώτα απ' όλα, πολλά εμπόδια που παρεμποδίζουν την εφαρμογή δικαστικών αποφάσεων διατροφής οπουδήποτε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και περιορίζουν τα περιθώρια αποφυγής της δικαιοσύνης από τον οφειλέτη γονέα ή σύζυγο λόγω μετακίνησης από το ένα κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε άλλο. Σε αυτό ακριβώς αποβλέπει και η τροπολογία μου του άρθρου 33α, την οποία έχω καταθέσει και με την οποία προσπαθώ αφενός μεν να μην αφήσω απεριόριστο περιθώριο για μη εφαρμογή ενός διατάγματος με επίκληση εναλλαγής περιστάσεων αφετέρου να δώσω το περιθώριο για τέτοια αντιμετώπιση, όταν συντρέχουν σοβαρές, πραγματικά σοβαρές σχετικές περιστάσεις, που δίνουν ακριβώς το δικαίωμα στο δικαστήριο να αναθεωρήσει τη στάση του.

  Andrzej Jan Szejna, w imieniu grupy PSE. – Panie Przewodniczący! Na wstępie chciałbym serdecznie podziękować pani poseł sprawozdawcy, Genowefie Grabowskiej, za wkład pracy nad przedłożonym dzisiaj projektem rozporządzenia, projektem sprawozdania. Wyśmienity efekt wcale mnie nie dziwi, gdyż pani profesor należy do najwybitniejszych znawców prawa europejskiego w Polsce.

Biorąc pod uwagę fakt, że w Unii Europejskiej rośnie liczba rozwodów i separacji, problem przeszkód prawnych uniemożliwiających uznawanie i wykonywanie orzeczeń w sprawie świadczeń alimentacyjnych staje się coraz ważniejszy. Ponadto, ze względu na stopień integracji państw członkowskich oraz nadal dużą liczbę źródeł prawa obowiązującego na obszarze Unii Europejskiej, niezbędne jest wdrożenie zaawansowanego systemu prawnego.

Aktualnie, na poziomie Unii Europejskiej nie ma zharmonizowanego systemu w tym zakresie, dlatego jestem za przyjęciem przedłożonego projektu, gdyż zaproponowane w nim rozwiązania trafnie odnoszą się do tej problematyki. Warto również zauważyć, że jest on wynikiem długoterminowego planu działań, tak zwanego programu haskiego, na rzecz zwiększenia wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości w Unii Europejskiej. Zgadzam się, że skuteczniejsze egzekwowanie tych roszczeń poprawi warunki życia i edukacji wielu dzieci, które są w pierwszej kolejności wierzycielami alimentacyjnymi. To bardzo ważne dla europejskich socjalistów.

Zaproponowane rozporządzenie nie tylko wychodzi na przeciw problemom nowoczesnego społeczeństwa, ale także może przyczynić się do poprawy funkcjonowania rynku wewnętrznego, w szczególności biorąc pod uwagę aspekt likwidacji przeszkód dla swobodnego przemieszczania się osób, które mogłyby ucierpieć na skutek różnic w ustawodawstwie państw członkowskich odnoszącym się do wykonywania zobowiązań alimentacyjnych.

Mając na uwadze dobro wszystkich obywateli Unii Europejskiej, musimy dążyć do szybkiego i, jeśli to możliwe, bezpłatnego dochodzenia roszczeń alimentacyjnych. Aktualnie, właściwe instytucje muszą czasem uciekać się do radykalnych działań, aby zmusić do płacenia alimentów, natomiast wierzyciele dość często żyją w ubogich warunkach.

Popieram także pomysł, aby wydane orzeczenie posiadało taką samą moc, jaką posiada w państwie członkowskim, w którym zostało wydane, bez jakichkolwiek dodatkowych formalności.

Należy także podkreślić konieczność większego zaangażowania Parlamentu Europejskiego w procesie podejmowania decyzji w sprawach tak ważnych dla przyszłości funkcjonowania Unii Europejskiej i rynku wewnętrznego.

  Carlo Casini (PPE-DE). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, la relazione in esame ha l'obiettivo di eliminare la maggior parte degli ostacoli che si frappongono al recupero dei redditi di alimenti all'interno dell'Europa, permettendo di creare un contesto giuridico adatto alle legittime aspirazioni dei creditori di alimenti.

Il dato di partenza più rilevante è che nella grande generalità dei casi il creditore di alimenti è il soggetto debole, perciò deve essere protetto con particolare energia, è evidente che la maggiore difficoltà è costituita dalle condizioni di fatto del debitore. Tuttavia, è opportuno almeno fare il possibile, cioè eliminare ogni impaccio burocratico e, perciò rendere certo il diritto applicabile, stabilire la preferenza per la legge del luogo di residenza del creditore, attribuire un'efficacia immediata alla decisione giudiziaria che ha imposto l'obbligo del pagamento degli alimenti, anche nei paesi diversi da quello in cui è stata pronunciata.

La commissione giuridica, chiamata con la procedura di cooperazione rafforzata a esprimere un parere sul regolamento relativo a competenza, applicazione ed esecuzione delle decisioni in materia di obblighi alimentari, ha svolto un ruolo importante per la produzione del testo, conseguendo un importante accordo di compromesso tra i principali gruppi politici, per il quale io ringrazio pubblicamente la signora Wallis. Tracciare una chiara definizione di obbligazione alimentare, estendere l'ambito di applicazione, tutelare le parti in causa più vulnerabili, arrivando a una semplificazione del testo proposto, sono stati i principali obiettivi raggiunti attraverso gli emendamenti presentati dalla commissione giuridica.

E' stato necessario tracciare in modo inequivocabile la definizione di obbligazione alimentare e includere nell'ambito del regolamento tutte le ingiunzioni relative ai pagamenti forfetari. Particolare interesse, è stato – come ho detto – riservato alle parti più vulnerabili, tra cui vi è il bisogno di un'ulteriore semplificazione del testo normativo. In conclusione, visto che il tempo di parola è scaduto, assicuro che il partito popolare darà adesione a questa decisione con convinzione.

  Tadeusz Zwiefka (PPE-DE). – Panie Przewodniczący! Rosnąca niestety liczba rozpadających się związków w połączeniu ze wzrostem mobilności mieszkańców Unii Europejskiej nieuchronnie prowadzi do coraz większej liczby sporów transgranicznych dotyczących roszczeń alimentacyjnych. Obecnie, aby wyegzekwować świadczenie od tak zwanego dłużnika alimentacyjnego, przebywającego w innym państwie członkowskim, należy odwoływać się do wymiaru sprawiedliwości w tym państwie, w którym wyrok ma być wykonany. Niestety to rozwiązanie często jest nieskuteczne i jasne stało się, że istnieje realna potrzeba ustalenia szczegółowych zasad odnośnie właściwości sądu w sprawach dotyczących świadczeń alimentacyjnych.

Projekt rozporządzenia ma na celu zmniejszenie wymagań formalnych, by decyzja wymiaru sprawiedliwości mogła być wydana i wykonana w każdym państwie członkowskim, oraz zapewnienie skuteczności egzekucji. Nowe rozporządzenie po wejściu w życie ma umożliwić osobie uprawnionej uzyskanie tytułu wykonawczego obowiązującego na terenie całej Unii Europejskiej, przy jednoczesnym uproszczeniu i ujednoliceniu systemu egzekucyjnego. Z zadowoleniem przyjmuję działania haskiej konferencji prawa prywatnego międzynarodowego, jednak zgadzam się w pełni ze sprawozdawczynią, że regulacje w tym zakresie na obszarze Unii Europejskiej powinny być bardziej zaawansowane, a co więcej, szybciej wdrażane.

Coraz większa mobilność obywateli powoduje wzrost liczby międzynarodowych małżeństw, w których małżonkowie mają różne obywatelstwo, mieszkają w różnych państwach, albo mieszkają w państwie członkowskim, którego oboje nie są obywatelami. W przypadku gdy międzynarodowa para decyduje się na rozwód, można powoływać się zatem na różne przepisy prawne. Za szerokim podmiotowym i przedmiotowym zakresem rozporządzenia przemawia zastraszająco niska ściągalność świadczeń alimentacyjnych w niektórych państwach Unii Europejskiej - na przykład w moim kraju, w Polsce, to tylko 10%.

Projekt przewiduje między innymi wprowadzenie roszczenia matki dziecka pozamałżeńskiego w sprawie pokrycia przez ojca dziecka wydatków związanych z ciążą i porodem, jak również kosztów związanych z utrzymaniem matki w okresie porodu. Obecnie, w wielu państwach członkowskich roszczenie to często nie jest kwalifikowane jako roszczenie alimentacyjne, co znacznie utrudnia jego dochodzenie.

Przed wejściem mojego kraju do Unii Europejskiej rocznie przez sądy przechodziło ponad tysiąc wniosków o dochodzenie roszczeń alimentacyjnych za granicą. W konsekwencji otwarcia granic wszelkie prognozy przewidują drastyczny wzrost tych roszczeń, także w innych krajach. Otwarcie granic i rynków pracy może spowodować, że niektórzy tatusiowie wręcz będą przed alimentami uciekać. Cierpieć na tym będą głównie dzieci. My nie możemy się na to zgodzić.

  Franco Frattini, Membro della Commissione. Signor Presidente, onorevoli parlamentari, sarò molto breve, ringrazio tutti coloro che sono intervenuti, la relatrice, gli altri onorevoli parlamentari che hanno collaborato a questo lavoro. Io credo che nei prossimi mesi avremo tre obiettivi davanti a noi, che spero la Presidenza slovena possa con successo portare avanti.

Il primo: convincere il Consiglio che, se noi sosteniamo l'utilità di una modifica secondo il 67 del trattato di una base legale, lo facciamo per dare una maggiore base democratica a un'iniziativa che oggettivamente protegge categorie vulnerabili di persone, in particolare i figli a seguito dello scioglimento del nucleo familiare.

Il secondo obiettivo è quello di garantire che la protezione che viene data al creditore, indipendentemente dal luogo dove la Corte viene investita di un caso, sia analoga: sarebbe assai strano che il criterio della cosiddetta lex fori portasse ad una variabilità della protezione sostanziale per il creditore. Quindi cercare di armonizzare le regole è un altro obiettivo essenziale.

Il terzo obiettivo, su cui a mio avviso bisogna lavorare, è quello dell'effettiva esecuzione: troppo spesso, in materia di protezione dei creditori nell'ambito della famiglia, noi affermiamo il principio della protezione, ma poi non garantiamo l'esecuzione, ovvero di fatto consentiamo che sia riaperta la sostanza del caso quando si deve eseguire un ordine di pagamento. Questo per le obbligazioni alimentari non funziona, perché se questo sarà, il provvedimento sarà svuotato di significato.

Noi abbiamo formulato delle proposte abbastanza innovative: quella di bloccare temporaneamente una quota del conto bancario del debitore, se il debitore non vuole pagare, o un obbligo di esecuzione periodica sul patrimonio, per quanto riguarda la somma che il debitore deve pagare. Come voi sapete, gli Stati membri nel Consiglio, in larga maggioranza, hanno mostrato dissenso e contrarietà, perché questa è la vera parte che fa la differenza di una norma: o il provvedimento è eseguibile davvero, oppure è inutile continuare ad affermare l'importanza di proteggere il bambino o il coniuge separato che sono creditori alimentari!

Su questi tre temi nei prossimi mesi dovremo lavorare e chiaramente, in questo caso, certamente più ancora che in altri, c'è una sintonia direi completa tra Commissione e Parlamento, dovremo persuadere il Consiglio che questa è la strada giusta.

  Przewodniczący. Zamykam debatę.

Głosowanie odbędzie się w czwartek, 13 grudnia 2007 r.

Oświadczenia pisemne (art. 142)

  Marian-Jean Marinescu (PPE-DE), în scris. – Deocamdata nu exista un sistem european unic de recunoastere si executare a obligatiei legale de acordare a pensiei alimentare in strainatate. Prevederile comunitare in domeniu sunt instrumente ineficiente de urmarire a debitorilor care incearca sa se sustraga obligatiilor de achitare a cheltuielilor de intretinere.

Prin prezentul regulament, o decizie in materie de obligatii de intretinere pronuntata intr-un stat membru trebuie sa fie executata rapid si corect in orice alt stat membru.

Se asigura astfel simplificarea vietii cetateanului, respectiv recuperarea pensiei de intretinere pentru copil de la parinte sau alte persoane responsabile când aceste persoane locuiesc in alt stat decât cel in care se afla copilul, implementarea unuia dintre drepturile fundamentale europene, cel al vietii particulare si de familie si a protectiei copilului, omogenizarea si simplificarea normelor juridice europene pe intreg teritoriul UE si construirea spatiului european de libertate, securitate, justitie si facilitarea functionarii pietii interne.

Consider ca instantele sesizate trebuie sa verifice statutul independent si competenta consultantelor juridice si sa tina cont de situatia partilor pe parcursul procedurilor. Creditorul obligatiei de intretinere ar trebui sa beneficieze de prevederile legii din tara de rezidenta, litigiile in acest domeniu ar trebui rezolvate mai putin costisitor, iar cautarea jurisdictiei celei mai favorabile, evitata.