Volledig verslag van de vergaderingen

Dinsdag 15 januari 2008 - Straatsburg

7. Kredietovereenkomsten voor consumenten (debat)

  De Voorzitter . − Aan de orde is de aanbeveling voor de tweede lezing van Kurt Lechner, namens de Commissie interne markt en consumentenbescherming, betreffende het gemeenschappelijk standpunt, door de Raad vastgesteld met het oog op de aanneming van de richtlijn van het Europees Parlement en de Raad inzake kredietovereenkomsten voor consumenten en tot intrekking van Richtlijn 87/102/EEG van de Raad (09948/2/2007 – C6-0315/2007 – 2002/0222 (COD)) (A6-0504/2007).

  Kurt Lechner, rapporteur. − (DE) Mijnheer de Voorzitter, mevrouw de commissaris Kuneva, dames en heren, een krediet opnemen is iets anders dan het kopen van een product. Het is juridisch gezien veel ingewikkelder en de gegroeide nationale financieringsculturen en juridische tradities spelen een veel grotere rol. Daarom is in deze context ook het vertrouwen van de burgers vaak van doorslaggevende betekenis. Gezien dit alles zijn er grenzen aan een harmonisatie van het recht op dit gebied en moet een dergelijke harmonisatie behoedzaam en stapsgewijs gebeuren.

De consument als de minder sterke contractpartner moet ongetwijfeld juridisch worden beschermd, maar daarnaast moeten in dit verband de beginselen van contractvrijheid en eigen verantwoordelijkheid van de mondige burger de maatstaven zijn – en niet dirigisme en betutteling. De nationale wetgevers moeten genoeg speelruimte hebben om de bescherming van de gebruiker ter plekke op flexibele wijze te kunnen waarborgen en om snel te kunnen reageren op nieuwe problematische ontwikkelingen op het gebied van consumentenbescherming. Een reeks van wettelijke regelingen biedt nog geen garantie voor een daadwerkelijke bescherming van de consument. Een effectbeoordeling zou absoluut noodzakelijk zijn geweest, juist in het belang van de consument, omdat het hier om miljoenen mensen gaat. Wetgeving moet zich richten naar normale praktijkvoorbeelden en niet naar uitzonderingen.

In dit opzicht moet ik allereerst het gehele Europees Parlement bedanken voor het feit dat het het totaal onaanvaardbare eerste voorstel van de Commissie heeft verworpen en het daarna in eerste lezing substantieel en beslissend heeft veranderd. Ten tweede ben ik zeer verheugd over de nieuwe benadering van de Commissie, die zij in haar gewijzigde voorstel van 2005 heeft gepresenteerd. Volgens dit voorstel zouden uiteindelijk slechts enkele basiselementen worden geharmoniseerd.

Het gemeenschappelijk standpunt van de Raad moet echter worden bekritiseerd. In plaats van op zoek te gaan naar een acceptabele en uitvoerbare Europese oplossing hebben de vertegenwoordigers van de lidstaten ieder voor zich eigen speciale regelingen ingediend, verdedigd en deze vervolgens aan elkaar geplakt in de overeenkomst. Het gevolg is een hoop voorschriften die gepaard gaan met een enorme bureaucratische rompslomp. De burger heeft hier niets aan. Van een stortvloed aan informatie is hij niet gediend. Er zijn aanzienlijke kosten mee gemoeid die vooral kleine kredieten duurder maken.

Van begin af aan heb ik er daarom naar gestreefd de regeling te stroomlijnen en de nationale wetgevers meer speelruimte te geven. Vanuit dit oogpunt wil ik ook mijn dank uitspreken aan mijn geachte collega’s, omdat alle stemmingen in de Commissie interne markt en consumentenbescherming dezelfde kant zijn opgegaan en ook alle besluiten van dit Huis, zoals het er nu uitziet, in deze richting gaan.

Ik wil slechts twee centrale punten noemen, namelijk de aanmerkelijke verbeteringen en afslanking van de voorschriften inzake rekening-courantkredieten en de zich aftekenende regeling inzake artikel 16, waar het om de vergoeding voor vervroegde aflossing gaat. Ondanks deze verbeteringen is de zich aftekenende meerderheid van de leden mijns inziens niet bereid ver genoeg te gaan, waarschijnlijk met het oog op de ontbrekende toestemming door de Raad en vanwege de wens de wetgevingsprocedure af te ronden. Ik beschouw echter verdere verbeteringen als onvermijdelijk om tot een positief eindoordeel te kunnen komen.

Dan wil ik nog twee punten noemen die ik ook belangrijk vind en proberen hiervoor uw steun te winnen. Ten eerste moet het minimumbedrag waarop de richtlijn van toepassing is worden verhoogd tot vijfhonderd euro. Natuurlijk weet ik dat de relatieve waarde van dat bedrag in de landen van Europa verschilt. Maar het gaat er niet om dat de richtlijn pas geldt vanaf vijfhonderd euro, maar dat de nationale wetgever de mogelijkheid moet hebben om al vanaf de eerste euro eigen voorschriften toe te passen, en niet zoals voorgesteld pas vanaf vijfhonderd euro.

Ten tweede moet de consument de mogelijkheid hebben om af te zien van de voorgeschreven toelichtingen bij de precontractuele informatie, ook met het oog op het effect voor de interne markt. Want ik ben van mening dat het, om aan de vereisten van precontractuele voorlichting te voldoen, zou moeten volstaan de consument vooraf een exemplaar van de kredietovereenkomst te verstrekken. Overigens had de Commissie dit in haar eigen voorstel zo gepland. Hiermee zou de papierrommel worden beperkt.

Ik vrees dat de goede doelstellingen van deze richtlijn, namelijk het openen van de interne markt voor de Europese consumenten en verruiming van het productaanbod en van keuzemogelijkheden, zonder deze wijzigingen niet kunnen worden verwezenlijkt.

  Meglena Kuneva, lid van de Commissie. − (EN) Voorzitter, de stemming over de richtlijn Consumentenkrediet, die woensdag wordt gehouden in dit Parlement, zal belangrijke gevolgen hebben voor de vijfhonderd miljoen consumenten in Europa.

De richtlijn zal hun levens rechtstreeks beïnvloeden. Het gaat hier over twee essentiële kwesties. Ten eerste moeten consumenten gemakkelijker een goed geïnformeerde keuze kunnen maken wanneer ze geld willen lenen voor bijvoorbeeld een huwelijk, een wasmachine, een nieuwe auto of een van de andere dingen des levens.

Ten tweede hebben consumenten recht op een groter aanbod en een meer concurrentie op de markt. Ook voor de zakenwereld is deze stemming van belang. Ze kan er namelijk voor zorgen dat er overal uniforme, eenvoudige regels komen zodat banken en andere kredietverstrekkers gemakkelijker zaken kunnen doen over de grenzen heen.

We mogen deze kans op vooruitgang niet aan ons voorbij laten gaan. Het is duidelijk dat de huidige situatie niet werkt. De cijfers spreken voor zich. In Europa schommelt het gemiddelde rentepercentage voor consumentenkrediet tussen ongeveer zes procent in de goedkoopste lidstaat Finland en meer dan twaalf procent in Portugal. In Italië is er een rentepercentage van ongeveer 9,4 procent en in Ierland ongeveer 6,8 procent

De Europese markt voor consumentenkrediet is versnipperd, opgesplitst in 27 minimarkten. In onze Europese kredietmarkt van achthonderd miljard euro, is slechts een miniem percentage − een procent − van de consumentenkredietverlening grensoverschrijdend.

De interne markt werkt dus duidelijk niet en van concurrentie op Europees niveau kunnen we evenmin spreken. Als gevolg daarvan worden de consumenten beperkt in hun keuzevrijheid en lopen ze voordelige aanbiedingen mis. Bovendien krijgen concurrerende bedrijven de mogelijkheid niet om nieuwe markten aan te boren.

De richtlijn Consumentenkrediet is nodig om het potentieel van de interne markt vrij te maken en concurrentie en keuzevrijheid te stimuleren. De richtlijn heeft twee belangrijke doelstellingen. Ten eerste moeten consumenten standaardinformatie krijgen, zodat ze kunnen vergelijken en een goed geïnformeerde keuze kunnen maken. Ten tweede moeten alle kredietvertrekkers dezelfde uniforme regels volgen om te kunnen concurreren op de grensoverschrijdende kredietmarkt.

De richtlijn consumentenkredieten richt zich in de eerste plaats op transparantie en de rechten van de consument. Sta me toe slechts enkele van de belangrijke elementen te bespreken die door de richtlijn worden bepaald. Op het vlak van reclame voor kredietovereenkomsten met vermelding van cijfermateriaal, zal het verplicht worden om in de hele Europese Unie dezelfde standaardinformatie te verschaffen.

Het allerbelangrijkste is dat, voor de eerste keer, het jaarlijks kostenpercentage in de hele Europese Unie op dezelfde manier zal worden berekend. Dat is een belangrijke stap in de goede richting, omdat consumenten op die manier de effectieve kosten van hun lening kunnen inschatten aan de hand van dat ene cijfer.

Op het vlak van precontractuele informatie wordt er bepaald dat de consumenten bij kredietaanbiedingen in de hele Europese Unie een standaard informatieformulier moeten krijgen dat alle belangrijkste feiten en cijfers bevat zoals rentepercentages, de vermelding van kosten en eventuele verzekeringen. Als alle verschillende aanbiedingen op dezelfde, uniforme manier worden gepresenteerd, dan kunnen de consumenten ze meteen met elkaar vergelijken.

De richtlijn bepaalt ook twee fundamentele rechten van de consument. Consumenten die een lening zijn aangegaan, mogen deze kredietovereenkomst nog kosteloos herroepen zonder opgave van redenen. Dit recht, dat in bijna de helft van de lidstaten nog niet bestaat, zal gelden voor alle consumentenkredieten in de Europese Unie.

Bovendien geeft de richtlijn Consumentenkrediet de consument het recht om van kredietverstrekker te veranderen en dat is een beleidslijn die naar mijn mening niet beperkt mag blijven tot dit gebied. Het recht om te veranderen en het recht om kredieten vroegtijdig terug te betalen vormen een essentiële taak voor de Commissie. Zij moet ervoor zorgen dat de banken enerzijds een eerlijke compensatie krijgen, maar de consumenten anderzijds een volledige keuzevrijheid behouden zodat het aanbod op de markt hierdoor wordt beïnvloed. Dat is essentieel als we de concurrentiekracht willen stimuleren.

Ik ben er me ten volle van bewust dat dit een zeer gevoelige kwestie is en dat het harmoniseren van de wetgeving dus niet altijd even vlot zal verlopen. Maar uiteindelijk is de markt een product van de mensen, dat ook in functie moet staan van de mensen. Ik ben ervan overtuigd dat we in Europa de markt kunnen afstemmen op de noden van de burgers zodat zij zelf een keuze kunnen maken, de bedrijven met elkaar kunnen concurreren en de Europese markt kan functioneren in het voordeel van de consument.

Ik wil benadrukken dat we in deze moderne wereld de consumenten en de bedrijven niet tegen elkaar willen opzetten, maar een gezonde marktsituatie willen creëren waar consumenten de kans hebben om te kiezen en bedrijven de kans om te concurreren.

Naar mijn mening hebben we − met de amendementen die zijn ingediend door de PSE en de ALDE en zijn goedgekeurd door de Raad − een aanvaardbaar en redelijk compromis bereikt.

Als we de belangen van zowel de consumenten als de financiële dienstverleners willen behartigen, dan denk ik dat dit de beste keuze is. Wie stemt voor dit compromis, stemt voor meer concurrentie op de markt, meer duidelijke informatie voor de consumenten en beter geïnformeerde keuzes.

Wat de relatie tussen consumenten en financiële diensten betreft, is er nog veel werk aan de winkel maar dit is alvast een voorzichtig begin. Nu is het aan u, leden van het Parlement, om zich uit te spreken in naam van de Europese burgers. U bent het die jaren gestreden hebt voor de dingen die echt belangrijk zijn in het leven van de burgers.

Vandaag vraag ik u om uw steun uit te spreken voor een akkoord over kredietreglementeringen die een effectieve toegevoegde waarde zullen betekenen in het leven van de Europese burgers, daar waar het voor hen echt belangrijk is. Ik vraag u om hen te tonen dat Europa bereid is om zich volledig in te zetten voor iets dat echt telt voor de burgers en de kleine en grote bedrijven van vandaag.

  Malcolm Harbour, namens de PPE-DE-Fractie. – (EN) Voorzitter, eerst en vooral wil ik de rapporteur van onze fractie, de heer Lechner, feliciteren met de enorme vooruitgang die is geboekt in dit dossier en mijn waardering uiten tegenover de Commissie en de Raad voor het werk dat we samen hebben verzet. Het was een moeilijk en soms controversieel dossier dat, zoals de commissaris al zei, enkele jaren in beslag heeft genomen.

Aan de basis, en op dat vlak ben ik het volledig eens met de commissaris, ligt een voorstel dat uitermate belangrijk is voor de Europese consumenten die deelnemen aan de interne markt. Consumentenkredieten maken de markt toegankelijker voor meer consumenten. We willen een bloeiende en innovatieve markt. We willen dat bedrijven actief een waaier van producten en diensten aanbieden die perfect zijn afgestemd op de specifieke noden van de consument.

Maar we willen vooral een markt die goed gereglementeerd is, zodat consumenten er vol vertrouwen aan kunnen deelnemen omdat ze weten dat ze bij het sluiten van een overeenkomst voldoende beschermd zijn en goed geïnformeerd zijn over de voorwaarden.

Het is heel duidelijk dat een goede reglementering de markt van de financiële diensten stimuleert, en dat is uiteindelijk wat we hebben proberen te bereiken tijdens dit proces. Problematisch bij deze richtlijn is het feit dat de markt van het consumentenkrediet in de Europese Unie niet overal even ver ontwikkeld is. Veel landen, waaronder mijn thuisland, beschikken al over een zeer goede reglementering ter zake. Dus als we, zoals oorspronkelijk gepland, hadden gestreefd naar een maximale harmonisatie, dan werden de consumenten van die landen benadeeld. We hebben dus het hoofd moeten breken over een evenwichtige oplossing voor dat probleem.

Ik wil nog graag reageren op een indruk die mevrouw Kuneva, misschien onbewust, heeft nagelaten. De ingediende amendementen worden, op slechts een uitzondering na, gesteund door onze fractie. We hebben dezelfde amendementen ingediend en ik denk dat het hele Parlement het er over eens is. Er is een aspect waar we het nog niet over eens zijn, maar ook die hindernis zullen we volgens mij kunnen nemen en dan komen we tot een goed en belangrijk pakket. Het is echter wel nodig om de ontwikkeling van de markt van nabij te blijven volgen. We moeten er zeker van zijn dat deze op een verantwoorde manier evolueert. Als er problemen zouden opduiken bij de ontwikkeling en de evolutie van de markt, dan moeten we ingrijpen. Ik ben ervan overtuigd dat het Parlement zijn verantwoordelijkheid zal nemen en dat we morgen tot een goed pakket komen.

  Arlene McCarthy, namens de PSE-Fractie. – (EN) Voorzitter, de Commissie interne markt en consumentenbescherming en de Commissie juridische zaken hebben altijd erkend dat zowel consumenten als bedrijven voordeel hebben bij een interne markt en consumentenkrediet. Ik was aanwezig tijdens de drachttijd van deze wetgeving en ik hoop morgen getuige te zijn van de uiteindelijke bevalling, als het ware, van de nieuwe consumentenkrediet-baby!

Tijdens de debatten en discussies van de voorbije vijf jaar, werd het duidelijk dat de Commissie en het Parlement, en vooral de lidstaten onderling, uiteenlopende meningen hebben over de vraag hoe we deze kwestie moeten aanpakken en ik vind dat we daar belangrijke lessen uit moeten trekken. Alle voorstellen, zelfs aangepaste voorstellen van de Commissie, moeten grondig worden onderzocht en de mogelijke gevolgen ervan moeten worden geëvalueerd. Op die manier kunnen alle betrokken partijen het voorstel beoordelen en wordt er vertrouwen gegenereerd bij de consumenten en de bedrijfswereld.

Het is jammer dat noch de Commissie, noch de Raad toen bereid was om dit te doen. Maar vandaag ligt de nieuwe tekst op tafel en die is een hele verbetering in vergelijking met het eerste voorstel. Het spitst zich toe op de elementen die nodig zijn voor een open markt en de bescherming van de consument. Het bevat heel wat positieve elementen. Zo kunnen consumenten verschillende kredietaanbiedingen met elkaar vergelijken; worden kredietverleners verplicht om eerst te beoordelen of de consument wel kredietwaardig is − wat belangrijk zal blijken bij het terugdringen van de schulden in de Europese Unie; moeten kredietverstrekkers voldoende uitleg verschaffen en, als een gevolg van onze amendementen, moeten alle kredietverstrekkers nu ook begrijpbare standaardinformatie verschaffen in een vereenvoudigde vorm.

Ik ben een voorstander van de herroepingstermijn van twee weken en het recht op vervroegde afbetaling. Deze elementen kunnen de consument het vertrouwen geven om ook over de grenzen heen op zoek te gaan naar interessante leningen. We willen hiermee meer bereiken dan alleen een open markt. Het feit dat we nu vrij verkeer van goederen en diensten hebben in 27 EU-lidstaten geeft deze wet een nieuwe betekenis. Een Poolse loodgieter die in Frankrijk of Duitsland werkt en daar een lening aangaat, kan nu duidelijker de verschillende aanbiedingen vergelijken aan de hand van het JKP. Zo kan hij er zeker van zijn dat hij beschikt over de standaardinformatie die hij nodig heeft om de juiste beslissing te kunnen maken.

Om af te sluiten, wil ik zeggen dat ik zeer tevreden ben dat de Commissie heeft beslist dat deze richtlijn niet van toepassing is op kredietunies, die ten dienste staan van de gemeenschap. Op die manier heeft ze hen gered van een bureaucratische verstikkingsdood. Ook waardeer ik de huidige flexibiliteit van de lidstaten. Hierdoor hebben de consumenten in het Verenigd Koninkrijk hun hoge graad van bescherming en hun regeling van hoofdelijke aansprakelijkheid voor kredietkaarten kunnen behouden. Het voorstel is dus flexibel genoeg om de gewenste resultaten te kunnen behalen, en ik vraag u dan ook met aandrang om het te steunen.

Als voorzitter van de commissie, meen ik dat ons werk nog niet gedaan is…

(De spreker wordt door de Voorzitter onderbroken)

  Diana Wallis, namens de ALDE-Fractie. – (EN) Mijnheer de Voorzitter, in deze tijd van het jaar wensen we elkaar meestal een “Gelukkig Nieuwjaar”, maar in het Verenigd Koninkrijk en ook in de rest van de wereld, werd dit overschaduwd door de bezorgdheid over de economie en in het bijzonder de bezorgdheid over het consumentenkrediet. Ik heb het hier niet over de gewoonlijke dip na de feestdagen. We weten allemaal dat het probleem veel dieper ligt. Kredieten gaan in de nabije toekomst nog een zware dobber zijn voor zowel de verstrekkers als de gebruikmakers ervan.

Wij, als wetgevers, moeten reageren op deze wereldwijde situatie waarmee we geconfronteerd worden. We moeten de Europese kredietmarkt stimuleren en op hetzelfde moment zorgen dat onze consumenten verstandige en geïnformeerde keuzes maken en dat ze beschikken over alle informatie die ze nodig hebben om goed te kunnen vergelijken. Heel wat Parlementsleden en dan vooral de leden van de Commissie interne markt en consumentenbescherming, waren de voorbije jaren aanwezig bij het onderzoek naar de ter ziele gegane Britse verzekeringsmaatschappij Equitable Life. We weten dus maar al te goed wat de gevolgen voor de consumenten van financiële diensten zijn, als we de plank misslaan bij het ontwikkelen van deze grensoverschrijdende regelgeving. Er is momenteel behoefte aan een goede regelgeving en we mogen, zeker in het licht van de huidige wereldwijde situatie, hier niet falen.

Deze richtlijn kan daarbij helpen. Ze kan iets doen aan de moeilijke situatie waarin de Europese financiële markt zich momenteel bevindt. Ze kan consumenten bijstaan en hen in staat stellen om de meest interessante kredietaanbiedingen te verkrijgen. Mijn fractie heeft, samen met de PSE, een pakket ingediend waarvan we hopen dat het wordt aangenomen. Het lijkt wel alsof we, na zeven jaar onderhandelen en werken aan dit voorstel, uiteindelijk nog struikelen over een enkel woord, een enkel artikel. Het zou een spijtige zaak zijn voor dit Parlement en de Europese instellingen als we dit ene obstakel in de weg laten staan van een richtlijn die, hopelijk, de Europese markt zal voorzien van alle voordelen die we net hebben opgesomd.

  Eoin Ryan, namens de UEN-Fractie. – (EN) Ik ben het ermee eens dat de Europese wetgeving op dit vlak moet worden geactualiseerd. De laatste richtlijn ter zake dateert van 1987, en ik twijfel er niet aan dat de markt van het consumentenkrediet inmiddels drastisch is veranderd.

Deze nieuwe regelgeving zal ervoor zorgen dat de markt transparanter wordt voor zowel consumenten als bedrijven. Het belangrijkste gevolg van deze richtlijn zal zijn dat de Europese consumenten over vergelijkbare standaardinformatie zullen beschikken bij het kiezen van een lening. Bij het aanbieden van een kredietvoorstel, moet de informatie voor de consument −of het nu gaat over de rentepercentages, het aantal afbetalingen of de frequentie van de afbetalingen − altijd aangeboden worden in de vorm van het nieuwe Europese informatieformulier, dat zal gelden in de hele Europese Unie.

Dit voorstel krijgt dus mijn volledige steun. Ik denk dat het voor consumenten van essentieel belang is dat ze wettelijke zekerheden hebben op dit vlak, zodat ze vol vertrouwen kunnen handelen. Ik ben er bovendien van overtuigd dat het ook zal leiden tot toenemende concurrentie, wat − zoals al eerder is opgemerkt − meer keuze betekent voor de consument. Naar mijn mening zal deze richtlijn de consumenten dus zeker ten goede komen.

  Heide Rühle, namens de Verts/ALE-Fractie. – (DE ) Mijnheer de Voorzitter, mevrouw de commissaris, beste collega’s, jammer genoeg moeten we morgen een richtlijn aannemen die niet voldoet aan onze eigen criteria voor betere regelgeving. Er is geen effectbeoordeling voor deze richtlijn uitgevoerd, hoewel het om een heel nieuw voorstel gaat, ondanks de uitbreiding van de EU met twaalf nieuwe lidstaten, ondanks grote verschillen op het gebied van de financiële cultuur, op het gebied van regelgeving, op het gebied van sociale tegenstellingen binnen de verschillende lidstaten.

In plaats van volledige harmonisatie zou hier dringend meer speelruimte voor de lidstaten nodig zijn geweest. De lidstaten kunnen vandaag heel anders, veel sneller op de verschillende modellen reageren die voortdurend en dagelijks op de markt verschijnen. De lidstaten zijn er ook beter op voorbereid om op de financiële crisis te reageren. Het tijdsbestek waarbinnen ze hun regelgeving kunnen bijstellen is korter dan de tijd die de Europese Unie daarvoor nodig heeft.

Daarom zou het zinvol zijn geweest, zich hier tot een minimum aan harmonisatie te beperken, in plaats van te proberen een maximum aan harmonisatie te bereiken. Op dit punt hebben we kritiek op deze consumentenrichtlijn. Bovendien bekritiseren we dat er inmiddels ten behoeve van de lidstaten tal van uitzonderingsregels in het leven zijn geroepen, alleen maar om de lidstaten aan boord te krijgen. Jammer genoeg is de tekst er hierdoor bepaald niet stringenter op geworden.

Er is echter een uitzonderingsregel waarvoor we nog zouden willen pleiten, namelijk de kwestie van kredieten voor renovaties. Met het oog op de grote uitdagingen van de klimaatverandering is het dringend noodzakelijk om hypothecair gedekte renovatiekredieten uit dit verdrag te schrappen, aangezien zij niets met consumentenkredieten van doen hebben, maar eerder als hypotheken moeten worden behandeld.

  Eva-Britt Svensson, namens de GUE/NGL-Fractie. – (SV) Mijnheer de Voorzitter, wanneer je een overeenkomst wil sluiten tussen twee partijen, moet je uiteraard nagaan of beide partijen gelijkwaardig zijn of dat er sinds het begin sprake is van dominantie van een van de partijen. Als één partij de overhand heeft, dient bij de vaststelling van de regels voor de overeenkomst gezocht te worden naar een manier om de zwakke partij sterker te maken.

Wat de kredietovereenkomsten voor consumenten betreft, is degene die een krediet aanvraagt in de zwakkere positie. Helaas houdt de rapporteur noch het compromisvoorstel van de Commissie voldoende rekening met deze verantwoordelijkheid, met de rechten en bescherming van de consumenten. Dit is bijzonder ernstig, omdat juist mensen met weinig economische middelen bij een aankoop krediet aanvragen

Ondanks het besluit om bij onze werkzaamheden in het Parlement steeds gender mainstreaming toe te passen, is bij deze richtlijn geen analyse volgens het geslacht gemaakt, hoewel wij weten dat een groot aantal vrouwen met de laagste lonen vaak in een berg van schulden terechtkomt. Ik pleit ervoor de vergoeding bij voortijdige terugbetaling van de lening te plafonneren. Drie dagen bedenktijd is ook veel te kort. Bovendien ben ik voorstander van een minimumharmonisering in plaats van een maximumharmonisering.

  Godfrey Bloom, namens de IND/DEM-Fractie. – (EN) Mijnheer de Voorzitter, sta me toe enkele wijze woorden met u te delen over dit onderwerp. Ik heb heel wat ervaring met zakenbanken, die uiteraard niet helemaal hetzelfde zijn als retailbanken, maar toch. Ik vind dat politici zich niet mogen mengen in de relatie tussen consumenten en kredietverstrekkers. Ondanks al mijn ervaring, zou ik er nog niet van dromen om hierover regelgeving op te stellen. En als ik dan zie hoe weinig mensen in deze commissie en het Parlement effectief ervaring hebben op dit gebied, dan lijkt het wel of de lamme de blinden wil leiden. Het feit dat deze instelling, die er de laatste elf jaar zelf niet in geslaagd is een doorlichting van de eigen boeken uit te voeren, zich wil uitspreken over deze materie vind ik nogal absurd.

Het idee om dezelfde regels te laten gelden voor consumenten in Boekarest, Londen en Parijs, is ronduit belachelijk. Misschien kan ik de Britse regering waarschuwen dat het overnemen van een bank voor een bedrag dat gelijk staat aan vijftig procent van zijn reserves een grote misstap is.

Dus, als ik een goede raad mag geven aan de consumenten: “Leen nooit en leen nooit uit” en aan de regeringen zeg ik: “Een zot en zijn geld zijn haast gescheiden!”

  Andreas Schwab (PPE-DE) . – (DE) Mijnheer de Voorzitter, beste collega’s, allereerst wil ik mijn dank betuigen aan de rapporteur en natuurlijk ook aan de commissaris, die bij deze moeilijke materie een erg constructieve rol heeft gespeeld.

Collega Wallis heeft zojuist al ter sprake gebracht dat dit dossier al sinds meer dan zeven jaar in het Europees Parlement en binnen de Europese instituties „rondspookt”, zoals ik het graag zou willen noemen. En deze zeven jaar waren naar mijn mening geen zeven jaar van transparantie bij het wetgeven, waren geen zeven jaar van betere regelgeving, maar een wirwar, waar inmiddels nog maar weinig leden van het Parlement zicht op hebben.

Ik geloof dat we hier noch de Europese consumenten, noch de Europese burgers, die het touwtrekken achter de schermen tussen de lidstaten hebben moeten meemaken, veel plezier mee doen. Maar wanneer het uiteindelijke resultaat ertoe leidt dat de consument, die bijvoorbeeld een auto wil kopen, meer transparantie wordt geboden bij de keuze van een afbetalingskrediet of een particulier krediet, dan geloof ik dat dit nuttig is.

Er werd hier reeds gezegd dat de Europese kredietmarkt een volume van achthonderd miljoen euro omvat en dat de rentepercentages voor kredieten met zes procent variëren. Daar zit natuurlijk veel muziek in, en het valt te hopen dat de consument ook van deze marges kan profiteren. Ik twijfel er sterk aan! Als de consument een digitale camera voor 220 euro wil kopen en daarna een kredietformulier van tien bladzijden moet invullen, zal hij namelijk nauwelijks in staat zijn om de risico’s te overzien die met een krediet van 220 euro gepaard gaan.

Het zal er mijns inziens dus toe leiden dat de consument uiteindelijk niet veel opschiet met allerlei goede bedoelingen van dit wetgevingsvoorstel, maar dat het hem juist moeilijker wordt gemaakt. Uiteindelijk koopt hij liever niets op afbetalingskrediet, omdat hij bang is voor het invullen van zo’n dik pak formulieren. Ik blijf erbij en hoop dat de variatie van de kredietrente transparanter wordt voor de consument en dat hij daarmee zijn voordeel zal kunnen doen, al was de procedure mijns inziens onaanvaardbaar.

  Evelyne Gebhardt (PSE) . – (DE) Mijnheer de Voorzitter, mevrouw de commissaris, ik denk dat we hier tot een overeenkomst moeten komen, zodat de consumenten en de banken weten welke regels er in toekomst zullen gelden en welke niet.

Ik denk dat het compromis dat we verleden week tot stand hebben gebracht en waaraan ook de liberalen hun toestemming hebben verleend, in ieder geval een verstandig compromis is waarin we een verantwoorde en consumentvriendelijke gezamenlijke oplossing hebben gevonden. Dat is wat telt!

Mijnheer Schwab, met permissie, ten eerste: het zijn geen tien bladzijden. En ten tweede: ik vind dat het zeer goed is dat we een gemeenschappelijk formulier hebben, waarin voor de consument duidelijk en transparant moet zijn geformuleerd hoe hoog het totale kredietbedrag is, hoe lang de looptijd is, hoe het toepasselijke herroepingsrecht eruitziet en hoe hoog het jaarlijkse rentepercentage is, dat dan bijvoorbeeld in alle lidstaten op dezelfde gemeenschappelijke basis wordt berekend. Dat is transparantie, en zo’n transparantie hebben we ook nodig. Morgen wordt het desbetreffende amendement 46 in stemming gebracht. Ik hoop erg dat het ons lukt om deze transparantie er ook echt door te krijgen.

Ik denk, met permissie, dat de rapporteur weliswaar hard heeft gewerkt, maar mijn fractie accepteert niet dat wij als Parlement in een positie worden gemanoeuvreerd, waarin het er plotseling zo uitziet alsof de Raad consumentvriendelijker is dan het Europees Parlement. Voor mijn fractie is deze situatie gewoonweg onaanvaardbaar, en daarom moeten we zorgen voor een goed evenwicht tussen de belangen van banken, die natuurlijk het recht moeten hebben om zaken te doen – dat is normaal in de markteconomie –, en de bescherming van de consumenten, zodat zij de informatie krijgen die ze nodig hebben om bewust te kunnen beslissen welk krediet ze afsluiten en welk krediet niet. Hier moeten we naartoe, en hieraan moeten we morgen onze goedkeuring hechten.

  Toine Manders (ALDE) . – (NL) Voorzitter, vooraleerst wil ik mijn collega en vriend Kurt Lechner bedanken voor zijn opstelling en zijn constructieve samenwerking. Ook de commissaris en de Raad, want de trialoog was lang! Wij hebben helaas geen compromis kunnen bereiken, maar we zaten er een millimeter vandaan; ik ben dus blij dat wij nu woensdagmorgen gaan stemmen over datzelfde compromis en ik ga ervan uit dat we dat gaan halen.

Waarom? We spreken er inderdaad al zeven jaar over. Als wij als politiek naar de markt en onze burgers, naar de consumenten, maar ook naar de sector en de industrie toe, geloofwaardig willen lijken, dan is het belangrijk dat wij uiteindelijk een beslissing nemen. Een compromis is altijd geven en nemen en natuurlijk zijn er aspecten die kunnen verbeteren, maar dat geldt voor alle partijen. Een compromis is nu eenmaal water bij de wijn doen en dan heb je een resultaat en daar moet je tevreden mee zijn.

Ik denk, Voorzitter, dat het plan wat er nu ligt in het belang is van de consument, maar óók in het belang van de financiële sector. Daar moeten wij aan werken, dat is in het belang van Europa en van de interne markt.

  Małgorzata Handzlik (PPE-DE) . – (PL) Mijnheer de Voorzitter, mevrouw de commissaris, allereerst zou ik de rapporteur van harte willen feliciteren met dit uitstekende werk, dat allicht veel van zijn geduld heeft gevergd, maar hem ongetwijfeld ook de nodige voldoening heeft gegeven. Dit verslag mag ontegenzeggelijk als een van de meest controversiële en moeilijkste compromissen worden beschouwd. Het document heeft tot doel de verschillende voorschriften in de afzonderlijke EU-landen, die op dit moment zeer ver uit elkaar liggen, beter op elkaar af te stemmen. De wetgeving op dit gebied is echter hoofdzakelijk in handen van de lidstaten.

Harmonisatie in deze sector is eenvoudigweg onmogelijk. We kunnen alleen proberen om een gedeeltelijke convergentie van de eisen door te voeren, maar – zoals we de afgelopen maanden aan den lijve hebben ondervonden – levert dat zelfs aanzienlijke problemen op. Ik ga akkoord met de benadering van de rapporteur, die van mening is dat op een zo moeilijk domein als dit de lidstaten zoveel mogelijk vrijheid moet worden gelaten. Als we willen dat dit bijzonder moeilijke en zwaarwegende verslag door alle betrokken partijen wordt aanvaard, lijkt dit me de enige redelijke oplossing.

Ik heb de indruk dat de tekst, in zijn huidige versie, vereenvoudigd is. Wat tijdens de hele werkzaamheden aangaande dit verslag ontbrak, is een grondige effectbeoordeling, iets wat de kwaliteit van de tekst zeker ten goede gekomen was. Toch lijkt dit ontwerp me in het algemeen tevredenstellend. Deze versie is uiteraard verre van ideaal, maar is wel aangepast aan de huidige situatie in de lidstaten. Dit voorstel zal een einde maken aan de financiële en administratieve belemmeringen voor de consumenten en voert, naar mijn mening, belangrijke bepalingen in die de consument beschermen en het sluiten van kredietovereenkomsten vergemakkelijken. Een van de nuttigste voorstellen betreft de invoering van vergelijkingen.

  Mia De Vits (PSE) . – (NL) Voorzitter, collega’s, wat mij betreft kan ik het enthousiasme in verband met deze tekst niet delen. Er zijn belangrijke stappen vooruit gezet, maar deze tekst beantwoordt niet aan het doel, namelijk een geharmoniseerd kader creëren; dit geharmoniseerd kader is niet gerealiseerd op een aantal voor ons essentiële punten.

Ik verklaar mij nader. Er zijn twee punten die, voor wat onze delegatie betreft, moeilijk en zeer moeilijk blijven liggen. Het precontractueel informatiepakket wordt versterkt en geharmoniseerd. Dat is goed. Maar het wordt uitgehold door de verschillende formules die men toelaat voor het jaarlijks kostenpercentage voor de kredietopening. Men moet mij eens uitleggen hoe de consument op een objectieve wijze deze verschillende formules gaat kunnen vergelijken.

Ten tweede dreigt voor wat mijn land – België – betreft een afzwakking voor de consument in die zin dat de databank geconsulteerd moet worden, maar dat er geen sancties aan gekoppeld worden voor de banken. Dit dreigt de mensen nog meer in de schulden te brengen. Ook voor de banken zelf vind ik het een gemiste kans. Het blijft een versnipperde regelgeving.

  Wolf Klinz (ALDE) . – (DE) Mijnheer de Voorzitter, mevrouw de commissaris, beste collega’s, ik juich de goedbedoelde poging van de Commissie toe om ook inzake het consumentenkrediet een functionerende interne markt met sterkere consumentenrechten op poten te zetten. Maar de resultaten moeten ook waarmaken wat de consument werd beloofd: een ruimer aanbod, betere voorwaarden door meer mededinging en minder bureaucratie. Getoetst aan deze criteria is de definitieve richtlijn inzake kredietovereenkomsten voor consumenten over het algemeen niet tevredenstellend.

Ten eerste is de verplichte standaardinformatie, die ongeveer acht bladzijden beslaat, te omvangrijk. Ik betwijfel dat de klant daarvan werkelijk gebruik gaat maken om zich grondig te informeren. Feitelijk is er sprake van een voelbare toename van de bureaucratie, waarvoor de consument uiteindelijk moet opdraaien.

Ten tweede heeft men in het geval van vervroegde aflossing geen gebruik gemaakt van de mogelijkheid om de consument een aandeel in de buitengewone opbrengsten toe te wijzen die de kredietgever ten deel vallen wanneer het rentepercentage sinds de kredietverlening in zijn voordeel is veranderd.

Ten derde betekent het gesloten compromis in de praktijk het einde van de in Duitsland gebruikelijke en door velen gebruikte rekening-courantkredieten. De burgers zullen dit zeer betreuren en eens temeer op de bureaucratische moloch Brussel schelden. Het had ook wel iets minder gekund!

  Zita Pleštinská (PPE-DE) . – (SK) Ik wil de rapporteur, de heer Kurt Lechner, bedanken voor de intensieve inspanningen die hij zich heeft getroost bij de opstelling van dit verslag. Hij is erin geslaagd het veel te ingewikkelde en bureaucratische voorstel van de Raad door nieuwe amendementen te vereenvoudigen.

Graag zou ik de aanwezigheid van commissaris Kuneva bij dit debat, dat van belang is voor de Europese consumenten, willen aangrijpen om nog eens de aandacht te vestigen op de belangrijke functie van consumentenorganisaties, die de hun toekomende rol in iedere lidstaat moeten kunnen vervullen en adequaat door de Commissie dienen te worden ondersteund. Ter verbetering van de kwaliteit van de consumentenbescherming moeten de individuele consumentenorganen over meer financiële middelen kunnen beschikken om consumenten, met name de meest kwetsbare groepen consumenten, voor te lichten en hun van onafhankelijk advies te dienen over consumentenkredieten.

Mijnheer de commissaris, hoewel u ten behoeve van de consumenten reeds bemoedigende resultaten hebt geboekt en hoewel met uw komst pas het groene licht werd gegeven voor de consumentenbescherming, zou ik u ook in 2008 om ondersteuning willen verzoeken.

  Margarita Starkevičiūtė (ALDE) . – (LT) Ik juich het voorstel voor deze richtlijn toe; zij is een stap in de goede richting. Ik zou echter uw aandacht – en met name de aandacht van de commissaris – willen vestigen op artikel 16. In mijn land krijgen consumenten geen enkele vergoeding wanneer zij een krediet voortijdig aflossen. Als dit artikel in werking treedt, betekent dit dat de consumenten daardoor meer moeten betalen. Het is nauwelijks te geloven dat dit consumentenbescherming wordt genoemd. Er wordt weliswaar beweerd dat het artikel genoeg beschermende clausules bevat die ervoor moeten zorgen dat de consument hier niet voor opdraait, maar beschermende clausules zijn misschien leuk voor een juridisch steekspel, maar halen niets uit in de economische praktijk. In de economische praktijk wordt alles aan de klant doorberekend wat er maar doorberekend kan worden. Ik zou u derhalve willen verzoeken om uw best te doen om artikel 16 beter te formuleren met het oog op het feit dat dergelijke meerkosten in vele landen tot dusver niet worden aangerekend.

  Piia-Noora Kauppi (PPE-DE) . – (EN) Mijnheer de Voorzitter, ik denk dat we met de recente onderhandelingen een goed resultaat hebben bereikt. Wat we echter niet hebben bereikt is eenvoud. Momenteel is er gewoon te veel informatie voor de gemiddelde Europese consument. Hoe meer we, op aandringen van de lidstaten en de leden van de Raad, afwijken van de standaardinformatie, hoe ingewikkelder de hele richtlijn zal worden.

Naar mijn mening moet standaardinformatie ook echt standaard zijn. We moeten gelijke concurrentievoorwaarden hebben in de hele Europese Unie. Telkens wanneer wij in het Parlement of de lidstaten in de Raad speciale uitzonderingsregels vragen voor bepaalde lidstaten, maken we de hele kwestie meer complex.

Ik ben het volledig eens met de doelstelling van de Commissie. De onderhandelingen zullen uiteindelijk leiden tot een goed compromis, maar ik vind dat we de richtlijn toch moeten vereenvoudigen vooraleer deze bij de consumenten en in de boeken terechtkomt.

  Paul Gauzès (PPE-DE) . – (FR) Mijnheer de Voorzitter, beste collega’s, mevrouw de commissaris, ik zou graag enkele opmerkingen maken.

Ik geloof dat het een goede zaak is dat we aan de Europese consumenten tonen dat we de bescherming van hun belangen op ons nemen. Het verslag van de heer Lechner is zonder twijfel de vrucht van veel hard werk, en daar wil ik hem mee feliciteren, maar ik geloof dat we nu, in de laatste fase van het proces, een compromis moeten proberen te vinden waarmee we de consument kunnen tonen hoeveel belang wij hier als parlementsleden hechten. Het zou toch al te gek zijn dat de Raad nu opeens naar voren komt als de beste beschermheer van de consument.

We moeten een compromis bereiken over een paar woorden waar we het nog niet over eens zijn, om te vermijden dat er een bemiddelingsprocedure opgestart moet worden die, geloof ik, voor iedereen nadelig zou zijn. We moeten er ook voor zorgen dat we niet achteruit gaan, en het is een feit dat de consumenten in Frankrijk, net als in Litouwen, geen financiële vergoeding moeten betalen voor vroegtijdige terugbetaling. We mogen de consument geen voorstel doen dat een stap achteruit is ten opzichte van de nationale wetgeving.

  De Voorzitter . − Indien er geen verdere sprekers zijn zou ik de leden eraan willen herinneren dat zij gebruik kunnen maken van de “catch the eye”-procedure om nogmaals het woord te vragen als zij menen hun eerste verklaring nog niet te hebben afgerond.

  Meglena Kuneva, lid van de Commissie. − (EN) Mijnheer de Voorzitter, ik wil eveneens de rapporteur, heer Lechner, en u, geachte Parlementsleden, van harte bedanken voor al deze belangrijke en wijze opmerkingen.

Sta me toe er even verder op in te gaan. Naar onze mening, is de drempel zeer zorgvuldig vastgelegd. Het is zeker niet onze bedoeling om kwetsbare consumenten hun bescherming te ontnemen. Daarom hebben we een drempel bepaald die zowel rekening houdt met de belangen van de nieuwe lidstaten als met de gemiddelde kredieten van de twaalf oudere Europese lidstaten.

Ik ben er ook van overtuigd dat het standaardinformatieformulier, dat velen onder u hebben aangehaald als een van de meest positieve elementen van deze richtlijn, een groot voordeel zal blijken te zijn en we zouden de consumenten benadelen als we het gewoon zouden vervangen door een kopie van de kredietovereenkomst, want consumenten kunnen kredietovereenkomsten niet gemakkelijk met elkaar vergelijken. Eurobarometer-onderzoek toont trouwens aan dat consumenten het vaak moeilijk vinden om de inhoud van overeenkomsten volledig te begrijpen.

Wat de volledige harmonisatie betreft, wil ik opmerken dat we in dit dossier eerder streven naar “gerichte” volledige harmonisatie. Dat is beter dan de minimale harmonisatie die sommigen onder u vandaag wilden overwegen, omdat we de markt toegankelijker moeten maken voor de financiële dienstverleners. Dat is net de reden waarom het voorstel voor deze richtlijn er komt. We moeten de consument meer vertrouwen geven, en gerichte volledige harmonisatie is de beste manier om dit te verwezenlijken.

De Commissie wil de heer Harbour er nadrukkelijk van verzekeren dat ze de ontwikkelingen van de markt nauwgezet zal opvolgen. Onze diensten hebben een studie gelanceerd die gegevens en indicatoren zal verzamelen van de huidige marktsituatie. Binnen enkele jaren zullen we dezelfde gegevens verzamelen aan de hand van dezelfde meetpunten en dat zal ons helpen bij het bepalen van een opvolgscenario.

Om af te ronden, kan ik alleen maar herhalen dat volgens mij een bemiddelingsprocedure geen beter compromis zal opleveren dan wat nu op tafel ligt. Daarom hoop ik ten zeerste dat het Parlement deze tekst morgen na de tweede lezing zal goedkeuren.

  Kurt Lechner, rapporteur. − (DE) Mijnheer de Voorzitter, mevrouw de commissaris, beste collega’s, het is in het debat duidelijk geworden dat wij allen een gemeenschappelijk doel hebben. Met name kan ik volledig beamen wat de commissaris in het begin heeft gezegd. Het blijft echter de vraag of onze gemeenschappelijke doelen ook worden bereikt met het voorstel dat nu op tafel ligt. Ik denk dat men daarover van mening kan verschillen.

Een uniform jaarlijks rentepercentage is absoluut een vooruitgang, evenals het gemeenschappelijke uniforme herroepingsrecht. Maar ik zou nog eens willen benadrukken: het nut voor de consumentenbescherming moet blijken uit het gehele plaatje – ook daarop heeft mevrouw de commissaris terecht gewezen –, en niet uit de optelling van alle verordeningen die waar dan ook in Europa van kracht zijn. Meer wetgeving betekent noch niet meer consumentenbescherming.

Wat betreft de verschillende rentepercentages in Europa wil ik erop wijzen dat ik het goed zou hebben gevonden wanneer men een onderzoek zou hebben gepresenteerd naar de vraag in hoeverre deze verschillende rentepercentages misschien een gevolg zijn van de uiteenlopende regelgevingen in de desbetreffende landen en van ingewikkelde regelingen. Bovendien is het de vraag of de rente wellicht ook lager is in landen waar de wettelijke regelingen eenvoudiger zijn . Ik weet het niet, maar een desbetreffend onderzoek zou wel gepast zijn geweest. Ook mededinging en voorlichting van de consument zijn bevorderlijk voor de consumentenbescherming, te grote ingewikkeldheid is dat niet.

Een korte opmerking over de trialoogprocedure: ik was wel van mening dat we onze meningsverschillen hier in het Parlement moeten beslechten. Als we hier niet tot een overeenstemming komen, zal dat niet aan mij liggen. We pleiten altijd voor transparantie, juist ook voor transparantie in de Raad van ministers en elders. Ik ben er dan ook niet voor dat overeenstemming wordt bereikt achter gesloten deuren in een informeel orgaan, maar dat een parlement allereerst zijn mening laat horen, dat moties worden ingediend en dat men op die basis dan tot een besluit komt.

Ik wil nog eens herhalen: de tekst is in de loop van de meer dan zes jaar durende beraadslagingen aanzienlijk verbeterd. Hierop wil ik uitdrukkelijk wijzen! En het Parlement heeft hier een beslissend steentje toe bijgedragen. Een beetje beschouw ik dat ook als een succes van mijn eigen werk. En toch is de tekst mijns inziens net niet goed genoeg. Desondanks zal hij in werking treden. Ik wil de collega’s, de Commissie en ook de Raad, die eigenlijk altijd zeer open en grondig heeft geïnformeerd, zonder meer voor hun samenwerking bedanken, die al met al zeer heuglijk en aangenaam was.

  De Voorzitter . − Het debat is gesloten.

De stemming vindt plaats op woensdag 16 januari 2008 om 12.00 uur.

Schriftelijke verklaringen (Artikel 142)

  Lasse Lehtinen (PSE), schriftelijk. – (EN) Het feit dat het Parlement gaat stemmen over dit erg belangrijke onderwerp betekent dat we weer een stap dichter zijn bij een volledige toepassing van de vier vrijheden. Deze richtlijn geeft de consument meer duidelijkheid en meer rechten bij het aangaan van een lening. Het wordt eenvoudiger dan ooit om de verschillende voorwaarden en aanbiedingen over de grenzen heen met elkaar te vergelijken en zo tot de beste keuze te komen. Na vijf jaar van voorbereidingen, zal de richtlijn van toepassing worden op alle ongedekte leningen van tweehonderd tot 75 000 euro. Ik wil er even op wijzen dat het belangrijk is om de ondergrens vast te leggen op tweehonderd euro omdat leningen, vooral in de nieuwe lidstaten, meestal de vijfhonderd euro niet overschrijden.

De consument zal vooral veel voordeel ondervinden van de contractuele informatie, de uniforme berekeningswijze van het jaarlijkse kostenpercentage, en de herroepingstermijn van veertien dagen.

Het zijn evenwichtige wetten als deze, die de burgers het nut doen inzien van de Europese Unie.

  Mairead McGuinness (PPE-DE), schriftelijk. – (EN) Er wordt nu al een hele tijd gepraat over deze Europese richtlijn Consumentenkrediet, dus het debat van vandaag is meer dan welkom. Hopelijk zorgt deze richtlijn ervoor dat de consumenten niet alleen in hun eigen land op zoek gaan naar de goedkoopste leningen, maar ook eens een kijkje gaan nemen buiten de landsgrenzen.

Als de richtlijn wordt toegepast en ook navolging krijgt bij de Europese burgers, dan kunnen de consumenten genieten van goedkopere leningen.

Daar ligt de sleutel tot het succes. Ten eerste moeten burgers beseffen dat grensoverschrijdende leningen interessanter kunnen zijn, en ten tweede moeten ze bereid zijn om dit ook in de praktijk toe te passen.

Momenteel zijn burgers duidelijk nog niet geneigd om de beschikbare leningen in hun lidstaat met elkaar te vergelijken, net zoals consumenten nog altijd niet zo graag van bank veranderen, al zou die houding in de toekomst langzamerhand kunnen veranderen.

Het slagen of falen van deze richtlijn hangt volledig af van de uitvoering ervan door de lidstaten. De toekomst zal uitwijzen of de richtlijn onze verwachtingen zal inlossen en of ze echt zal leiden tot meer keuzevrijheid voor de consument, een groter aanbod aan consumentenkredieten en vooral lagere prijzen.

  Alexander Stubb (PPE-DE), schriftelijk. – (EN) Consumentenkredieten vormen een belangrijke hoeksteen van de interne markt.

Eerst en vooral denk ik dat deze richtlijn een goed begin is. Dit is een prima voorbeeld van hoe de Europese Unie, zelfs voor een controversieel thema als dit, tot concrete resultaten kan komen.

Ten tweede vind ik dat er op langere termijn, wanneer we meer ervaring hebben met de werking van deze richtlijn, meer harmonisatie moet komen. Zo wordt het voor consumenten eenvoudiger om buiten hun landsgrenzen op zoek te gaan naar interessante aanbiedingen. Bovendien verschaffen we de bedrijven rechtszekerheid over wat hun verplichtingen zijn als ze dit soort kredieten aanbieden in de andere lidstaten.

Ten derde dank ik iedereen die betrokken was bij dit proces voor hun jarenlange doorzettingsvermogen.

(De vergadering wordt in afwachting van de stemming om 11.15 uur onderbroken en om 11.30 uur hervat)

VOORZITTER: ALEJO VIDAL-QUADRAS
Ondervoorzitter