Pełne sprawozdanie z obrad

Wtorek, 15 stycznia 2008 r. - Strasburg

18. Kształcenie dorosłych: Nigdy nie jest za późno na naukę (debata)

  Przewodniczący. − Następnym punktem porządku obrad jest sprawozdanie pani poseł Doris Pack, w imieniu Komisji Kultury i Edukacji, w sprawie kształcenia dorosłych: Nigdy nie jest za późno na naukę (2007/2114(INI)) (A6-0502/2007).

  Doris Pack, sprawozdawczyni. − (DE) Panie przewodniczący, panie komisarzu! Tytuł komunikatu i planu działania Komisji w sprawie kształcenia, „Nigdy nie jest za późno na naukę „, oraz niemiecki tytuł Man lernt nie aus („Żyjesz i uczysz się”), są uniwersalnymi, znajomo brzmiącymi powiedzeniami, ale kiedy czytamy pomiędzy wierszami, w obecnym kontekście istotnie oznaczają one potwierdzenie dawnych zaniedbań w zakresie europejskiej polityki edukacyjnej. Niemniej, jesteśmy zadowoleni, że Komisja, do swojego komunikatu i planu działań, włączyła wiek charakteryzujący się rosnącą świadomością potrzeby uczenia się przez całe życie, wiek, w którym trzeba stawić czoła nowym demograficznym wyzwaniom.

Gospodarcze i społeczne zmiany w UE wymagają znacznych dostosowań do umiejętności i kwalifikacji zawodowych. Należy stawić czoło wyzwaniom rynku pracy, przez co rozumiem, że możliwość zatrudnienia powinna być jednym z najważniejszych celów edukacji dorosłych.

Jednakże edukacja, a w szczególności edukacja dorosłych, jest także czynnikiem rozwoju osobowego ludzi, w zakresie poczucia własnej wartości, zaangażowania społecznego, integracji społecznej i zaangażowania w dialog społeczny. Wiele wyników badań wykazało, że kształcenie przynosi istotne nieekonomiczne korzyści, takie jak promowanie zdrowia, wzmacnianie uczestnictwa w życiu społecznym wśród wszystkich grup wiekowych oraz oczywiście obniżenie stopy przestępczości.

A zatem moim politycznym priorytetem jest podnoszenie motywacji ludzi do zaangażowanie w uczenie się przez całe życie. Bardzo ważne są kampanie medialne, centra informacji i poradnictwa oraz formy komunikacji dostosowane do potrzeb grup znajdujących się w niekorzystnej sytuacji. Specjalne numery telefonów oraz strony internetowe także okazały się bardzo użyteczne w niektórych krajach.

W tym kontekście wielką wagę przywiązuje się również do wysiłków na rzecz pogodzenia życia zawodowego i rodzinnego oraz uczenia się przez całe życie. Proszę pozwolić wymienić mi pokrótce kilka środków służących osiągnięciu tego celu: dostosowanie godzin pracy, nienormowany czas pracy, programy kształcenia na odległość i nieformalne ścieżki kształcenia. Wykorzystanie nowych technologii musi być stale ulepszane, zwłaszcza poprzez tworzenie szerokiego dostępu do Internetu w celu zachęcania do odwoływania się do takich metod kształcenia. Musi być stały wzrost liczby publicznych i prywatnych żłobków dziennych i żłobków przy przedsiębiorstwach.

Innym istotnym, moim zdaniem, czynnikiem jest solidarność pomiędzy pokoleniami i kulturami. Dorośli i starsi obywatele, którzy przekazują wiedzę i techniczne know-how młodzieży, w szczególnie specjalistyczną wiedzę w zakresie handlu lub praktyki zawodowej, mogą odegrać skuteczną, wspierającą rolę. Mogą zapewniać praktyczne poradnictwo i należy także stworzyć sieci w tym celu. Uważam, że w ten sposób każdy może uczyć się od drugiego.

Jednakże istnieje także podejście do kształcenia oparte na rodzinie. Rodzice są zmotywowani, aby ponownie rozpocząć naukę w celu pomagania w szkole swoim dzieciom. Ponadto, kształcenie dorosłych zależy także od wolontariuszy, którzy wzbogacają je poprzez udostępnianie swego doświadczenia i dostarczają specjalistycznych porad.

Należy także uwzględnić szczególne potrzeby migrantów, co wiedzie mnie do tematu kursów językowych. Potrzebujemy tych kursów językowych w celu umożliwienia migrantom uczenia się języka kraju przyjmującego, ale potrzebujemy także kursów językowych, w celu umożliwienia dorosłym uczenia się języka kraju sąsiadującego lub innego obcego języka, co jest kwestią, która zawsze wspieraliśmy.

Należy także ułatwić dorosłym posiadającym praktyczne doświadczenie zawodowe dostęp do instytucji szkolnictwa wyższego. Bardzo ważną kwestią jest konieczność podniesienia jakości istniejących centrów kształcenia dorosłych oraz edukacji, jaką one oferują. Istnieje zapotrzebowanie na szkoleniowców dobrze wykwalifikowanych w kształceniu dorosłych, a także na szczególne programy kursów w tym zakresie. Mogę tylko mówić w imieniu Niemiec, gdzie istnieje kurs uniwersytecki, który prowadzi do uzyskania stopnia w kształceniu dorosłych. Uważam, że wszyscy musimy przypomnieć osobom prowadzącym kursy, że mogą uzyskać finansowanie proponowanego przez nich kursu na przykład z Europejskiego Funduszu Społecznego lub w innych funduszy strukturalnych. Naturalnie oczekuję, że Komisja zaoferuje obecny program uczenia się przez całe życie zarówno w ramach programu Grundvig jaki i Leonardo w celu zapewnienia, że my także możemy uczynić coś, aby uruchomić program działań.

Uważam, że jest wiele dróg wykonania użytecznej pracy w tym zakresie i nie powinniśmy tracić czasu, aby to zrobić.

Proszę pozwolić mi podkreślić ostatnią kwestię: wyniki w kształceniu dorosłych muszą być mierzalne, w przeciwnym wypadku bowiem nikt nie będzie wiedział, kto co robi. Jest bardzo wiele podmiotów działających w tej dziedzinie i należy je wszystkie uwzględnić, niezależnie do tego, czy są instytucjami edukacyjnymi prywatnymi, uniwersyteckimi czy też publicznymi. W skrócie, jest bardzo dużo do zrobienia i sugeruję, abyśmy zabrali się do pracy.

  Ján Figeľ, komisarz. −Panie przewodniczący! Bardzo chciałbym wyrazić moje uznanie dla tego sprawozdania i pogratulować sprawozdawcy, panu posłowi Packowi za jego zaangażowanie, wysiłki i wkład, a także panu Anderssonowi z Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych oraz pani Flasarová z Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia.

Jestem bardzo zadowolony, że nasze dwa komunikaty z 2006 i 2007 r. spotkały się z bardzo konkretną i silną odpowiedzią ze strony Parlamentu Europejskiego. Pierwszy dotyczył kształcenia dorosłych a drugi europejskiego planu działań w tym zakresie, przyjętego we wrześniu. Jak pan przyznał, znaczenie kształcenia dorosłych wyraźnie rośnie. Po pierwsze, światowa konkurencja jest rzeczywistością. Musimy inwestować w edukację na wszystkich etapach życia i na wszystkich poziomach, a umiejętności i kompetencje dorosłych muszą ciągle być podnoszone. Po drugie, zmiany demograficzne oznaczają, że ludzie muszą pracować kilka lat dłużej i aby to czynić, muszą odświeżać swoje umiejętności. Po trzecie kształcenie dorosłych pomaga w walce z wykluczeniem społecznym. Za wiele dorosłych z niskim poziomem wykształcenia jest zagrożonych wykluczeniem z rynku pracy.

A zatem kształcenie dorosłych odgrywa ważną rolę w strategiach uczenia się prze całe życie. Z zadowoleniem przyjmuję pana poparcie dla wielu kwestii, w szczególności dla poprawy jakości i dostępności kształcenia dorosłych, w tym poprzez lepszą organizację opieki nad dziećmi oraz kształcenie za pośrednictwem Internetu, a w szczególności dla grup ze szczególnymi potrzebami, a także dla przyspieszenia oceny umiejętności i podniesienia wartości kształcenia nieformalnego, bardziej ogólnego inwestowania, a także dostosowania do potrzeb kobiet, migrantów i starzejącej się populacji. Wreszcie, dla opracowania rzetelnych i porównywalnych danych w celu zmierzenia kształcenia dorosłych, jak wskazała pani poseł Pack. Będziemy uwzględniać wszystkie te aspekty w ramach wdrażania europejskiego planu działań.

Jak pan sugeruje, istnieje wiele rodzajów dobrych praktyk w państwach członkowskich, które wykorzystamy w naszej współpracy. Będziemy wspierać najlepsze praktyki poprzez działania i badania typu „peer learning” poprzez program uczenia się prze całe życie oraz Europejski Fundusz Społeczny, wcześniej wspomniany, w celu dzielenia się wiedzą i doświadczeniem. W ramach wdrażania planu działań, we współpracy z państwami członkowskimi, będziemy analizować skutki reform krajowych na kształcenie dorosłych, zwłaszcza w świetle ostatnio przyjętych europejskich ram kwalifikacji. Będziemy także rozwijać standardy dla podmiotów zajmujących się kształceniem dorosłych oraz mechanizmów zapewniania jakości opartych na istniejącej dobrej praktyce. Chcemy zachęcić państwa członkowskie do ustalenia celów dla podnoszenia poziomu umiejętności dorosłych oraz przyspieszenia procesu oceny i uznania kształcenia nieformalnego i incydentalnego dla grup ryzyka. Wreszcie, zaproponujemy zestaw podstawowych danych w celu poprawy monitoringu tego sektora. Oczekuję debaty, ale w szczególności stałego poparcia w tym kierunku.

  Jan Andersson, sprawozdawca komisji opiniodawczej Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych. − (SV) Panie przewodniczący, panie komisarzu! Dziękuję sprawozdawcy za wspaniałe sprawozdanie. Z całej strategii, jaką prowadzimy w UE i z procesu lizbońskiego wynika, że szkolenie powinno być kluczem nie tylko do zapewnienia wzrostu i zatrudnienia w przyszłości, ale także do walki w wykluczeniem społecznym. Dla krajów UE utrzymanie się w konkurencji światowej, szkolenie i nie tylko większa ilość miejsc pracy, ale miejsca pracy o większej jakości, a także osoby z wysokim poziomem wykształcenia, odgrywają istotną rolę. Dlatego też z zadowoleniem przyjmujemy to sprawozdanie.

Chciałbym jeszcze przedstawić kilka uwag. Ważne jest, abyśmy wykorzystywali wszystkie dostępne środki w celu ułatwienia szkolenia różnym grupom. Przykładem tego jest organizacja opieki nad dziećmi. Udział w szkoleniu musi być możliwy zarówno dla kobiet jak i mężczyzn, którzy są rodzicami małych dzieci. W związku z tym musi istnieć także strategia dotycząca organizacji opieki nad dziećmi. Ważne jest, abyśmy przyjrzeli się szczególnym grupom, na przykład osobom starszym. Bardzo mało starszych osób wchodzi obecnie w skład siły roboczej. W dużym stopniu ze względu na fakt, że nie mają one dostępu do szkolenia ustawicznego i kształcenia dorosłych. Musimy skoncentrować się na tej grupie. Inna grupą są ludzie o niskim poziomie wykształcenia. Jeśli rozpatrzymy obecną sytuację w zakresie szkolenia, przyglądając się szkoleniu ustawicznemu i kształceniu dorosłych, zauważymy, że to ci którzy już są dobrze wykształceni w największym stopniu uzyskują dostęp do szkoleń. Ważne jest, abyśmy w szkoleniu uwzględniali także aspekt równych szans. Ponieważ mój czas na wystąpienie jest krótki, wskażę jedynie podsumowując, że istotna jest dobra współpraca i włączenie partnerów społecznych w ten proces.

  Věra Flasarová, sprawozdawczyni komisji opiniodawczej Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia - (CS) Panie i panowie, z zadowoleniem przyjmuję sprawozdanie sporządzone przez moją koleżankę panią poseł Pack i gratuluję jej sposobu, w jaki potraktowała temat. Chciałabym podkreślić konieczność zwrócenia uwagi na kształcenie kobiet, osób szczególnie narażonych, imigrantów i mniejszości. Chciałaby wskazać jeden inny aspekt edukacji. W świecie, w którym wszystko zależy od finansów, handlu, reklamy, kariery i konkurencji na rynku pracy, edukacja często wydaje się zaledwie krokiem w kierunku lepszej pozycji społecznej. Jeśli edukacja osiąga ten praktyczny cel i sprawia, że osoba jest lepiej przygotowana do pracy oraz jeśli ta osoba może sprostać konkurencyjnemu otoczeniu, jest to z pewnością pozytywna rzecz. Jednakże, najważniejszym aspektem edukacji jest ten, że wzbogaca ona wnętrze człowieka i sprawia, że jest on w większym stopniu w stanie odróżnić dobro od zła. Społeczeństwo przeżywa kryzys wartości. W zamian za tradycję i autorytety mamy wolność osobistą, której domagaliśmy się przez całą naszą historię nowożytną. Jednakże, jest to także wolność aby wiedzieć lub nie wiedzieć, wolność aby widzieć i wolność aby mieć oczy zamknięte, wolność aby wyrażać swoje poglądy i wolność aby akceptować poglądy innych. Uczenie się o sobie samym nie rozwiąże naszych problemów, ale może zachęcić do myślenia o nich.

  Pál Schmitt, w imieniu grupy PPE-DE. - (HU) Dziękuję, panie przewodniczący. Komisarzu, sytuacja demograficzna w Europie sprawa, że konieczne jest przeorganizowanie systemów emerytalnych i podniesienie granicy wieku i że coraz częściej słyszymy o kontrolowanej imigracji zamiast uświadomić sobie ukryty potencjał osób, które ukończyły 50 rok życia.

Dobrze zorganizowane kształcenie dorosłych umożliwi specjalistom, którzy przez dekady pracowali, odświeżyć wiedzę i dostosować się do zmienionych warunków. Umożliwi on także dorosłym, którzy są wykluczeni z rynku pracy, ale nie są w wieku emerytalnym, zatrudnienie i podjęcie pracy, poprzez szkolenie, kursy językowe, kursy IT i inne rodzaje szkoleń zawodowych. Ta rola kształcenia dorosłych jest szczególnie istotna w krajach Europy Centralnej i Wschodniej, gdzie wskaźniki zatrudnienia są znacznie poniżej średniej dla UE-15.

Oprócz wspierania dorosłych na rynku pracy, kształcenie dorosłych ma także trzeci, społeczny i osobisty wymiar, ponieważ internetowe kursy językowe, szkoły tańca i kursy gotowania organizowane dla ludzi starszych przyczyniają się do poprawy jakości ich życia oraz dobrego samopoczucia.

Są dwie rzeczy, które uważam za szczególnie istotne dla skutecznego kształcenia dorosłych: po pierwsze, poprawa informacji i dostęp do informacji, przedstawianie pomyślnych projektów oraz dzielenie się doświadczeniami z tymi, których do dotyczy. Proszę nie zapominać, że mała proporcja starszych osób w nowych państwach członkowskich używa Internetu i musimy zastosować konserwatywne, tradycyjne metody, do których mają oni dostęp. Decydującą rolę w tym zakresie mają do odegrania władze lokalne, które posiadają szczegółową wiedzę na temat warunków i potrzeb lokalnych.

Po drugie, ważnym zadaniem jest ocena potrzeb, co oznacza, że państwa członkowskie powinny osiągnąć porozumienie z podmiotami gospodarczymi, przedsiębiorstwami i pracodawcami przy opracowywaniu programów kształcenia dorosłych. Uwzględnić należy potrzeby gospodarcze danego kraju, aby kwoty przeznaczane na kształcenie dorosłych nie były niepotrzebnie marnotrawione, ale tworzyły znaczną wartość dla jednostki, społeczeństwa i gospodarki.

Chciałbym pogratulować pani poseł Pack jej ważnego i przedstawionego w odpowiednim czasie sprawozdania. Dziękuję za uwagę.

  Maria Badia i Cutchet, w imieniu grupy PSE - (ES) Panie przewodniczący, panie komisarzu, panie i panowie! Przede wszystkim chciałabym pogratulować sprawozdawczyni, pani poseł Pack, jej wspaniałej pracy i jej skłonnej do współpracy postawy w odniesieniu do naszych sugestii.

Chciałbym podkreślić stosowny czas tego sprawozdania, kiedy skala zmian społeczno-gospodarczych, szybkie przejście do społeczeństwa informacyjnego i tendencja demograficzna związana ze starzeniem się populacji europejskiej wymagają poczynienia znacznych wysiłków w zakresie edukacji i szkolenia dorosłych i uczenia się przez całe życie. Są one kluczowymi aspektami osiągnięcia tego, co odnosi się do celów strategii lizbońskiej,

W samym sprawozdaniu chciałabym zwrócić uwagę na konieczność wzmocnienia motywacji ludzi do kontynuowania kształcenia. Jednakże uważam, że aby było to skuteczne musi temu towarzyszyć aktywna polityka, która przede wszystkim pomaga w pogodzenie kształcenia z życiem rodzinnym i zawodowym, w szczególności w przypadku kobiet.

Środki te powinny przyjąć formę zachęt do korzystania z programów szkoleń, a w szczególności do poszerzenia publicznej opieki nad dziećmi i usług edukacyjnych, a także opieki dla osób starszych, w skrócie dla osób będących na czyimś utrzymaniu, aby uwolnić rodziny od ciężaru, który w wielu przypadkach spada na kobiety.

Ponadto, jestem przekonana, że właściwe jest wzmocnienie kultury kształcenia, która uznaje zasługi i poprawia perspektywy zawodowe słabo wykwalifikowanych osób, pomaga we wzmocnieniu integracji społecznej i rozwoju osobowym. Podejście to jest szczególnie ważne dla grup ryzyka.

Uważam za istotne także zmodernizowanie systemów szkolnictwa wyższego oraz uelastycznienie ich, aby w większym stopniu odpowiadały one rosnącym i różnorodnym potrzebom społecznym ludzi, jednocześnie poprawiając jakość edukacji i zwiększając podaż.

Wreszcie, chciałabym odnieść się do znaczenia zwiększenia podaży szkoleń w zakresie technologii cyfrowych w celu zmniejszenia różnic w tym zakresie, które istnieją w naszych społeczeństwach także pomiędzy płciami, pokoleniami, populacjami z różnych obszarów geograficznych.

Podsumowując z zadowoleniem przyjmuję wniosek Komisji i mam nadzieję, że uwzględni ona wnioski Parlamentu tak, abyśmy mogli wspólne pomóc w podniesieniu świadomości państw członkowskich w zakresie potrzeby działania w tej dziedzinie tak szybko jak to możliwe, nie tylko aby usunąć bariery dla zaangażowania się dorosłych w kształcenie, ale także aby zachęcić to niego, uznać jego gospodarczą, społeczną i kulturową wartość we wszystkich krajach i wymieniać dane krajowe, co umożliwi wymierność i porównywalność czynionego postępu.

  Jolanta Dičkutė, w imieniu grupy ALDE. - (LT) Uczenie się przez całe życie staje się coraz ważniejsze w nowoczesnym społeczeństwie. Zadowalające jest, że znaczenie i konieczność kształcenia dorosłych są analizowane coraz bardziej aktywnie i są w coraz większym stopniu uznawane przez wszystkie państwa członkowskie i główne instytucje. Specjaliści ds. kształcenia dorosłych na Litwie także aktywnie przedstawiają propozycje dotyczące tego komunikatu. Program rządowy planuje poszerzenie oferty usług nieformalnego kształcenia dorosłych w miejskich instytucjach edukacyjnych, próbę zapewnienia, aby budynki instytucji edukacyjnych i otoczenie kształcenia dorosłych były nowoczesne i atrakcyjne oraz aby centrom dostarczano nowoczesnych pomocy edukacyjnych. Chciałabym także podkreślić, że nauczyciele dorosłych i ich organizacje potrzebują bardziej aktywnego głosu i że politycy muszą słuchać tego głosu i popierać go w celu osiągnięcia postępu w zakresie zmian jakościowych w kształceniu dorosłych. Musimy nie tylko dyskutować nad problemami, które się pojawiają, ale także właściwie je rozwiązywać, ponieważ od tego będzie zależeć, jak będzie rozwijać się kształcenie dorosłych w najbliższych latach.

Problem, który jest w tym kontekście na Litwie szczególnie pilny to włączenie osób szczególnie narażonych, a w szczególności niepełnosprawnych, do społeczeństwa. Ponadto, nie została jeszcze rozwiązana kwestia umożliwienia dorosłym, którzy wychowują małe dzieci, uczenia się po godzinach pracy. Często rodzice nie mogą po prosty się uczyć, ponieważ nie mają gdzie zostawić swoich dzieci. Brak jest elastyczności w systemie kształcenia dorosłych. Czasami ludzie, którzy nie ukończyli szkoły średniej i wciąż mają poniżej 18 lat chcą kontynuować nauką w ramach programów kształcenia dorosłych, ale nie mogą, ponieważ takie kształcenie jest dozwolone od 18 roku życia. Z pewnością poważnym problemem jest także niewystarczające finansowanie. Zgodziłabym się z prezydentem Litwy, Valdasem Adamkusem, który powiedział, że coraz więcej ludzi na Litwie rozumie, że kształcenie się jest nie tylko obowiązkiem młodych ludzi. Obecnie uczenie się przez całe życie staje się wyzwaniem dla naszego kraju i jego obywateli. Musimy skorzystać z tej sposobności, ponieważ będziemy zdolni wykazać szybko zmieniającemu się światu, że Litwa jest kreatywna, otwarta na innowacje i nie boi się ustanawiania ambitnych celów, stwarzając możliwości i sposoby kształcenia.

  Mikel Irujo Amezaga, w imieniu grupy Verts/ALE. - (ES) Panie przewodniczący! Ja także chciałbym rozpocząć od podziękowania pani poseł Pack i pogratulowania jej sprawozdania - z uwagi na jej przychylny stosunek większość poprawek złożonych przez naszą grupę także została do niego włączona. Chciałbym powiedzieć, że kształcenie dorosłych zawsze było jedną z najlepszych dróg zarówno do osiągnięcia postępu społecznego i gospodarczego, jak i przyczyniania się do lepszej dystrybucji bogactwa.

Obecnie, w tym zmieniającym się społeczeństwie informacyjnym, gdzie musimy wciąż uaktualniać naszą wiedzę, początkowa podstawowa edukacja dorosłych i późniejsza kontynuacja szkolenia, jest pierwszorzędna potrzebą. Dorośli muszą dostosowywać się do stałych zmian narzuconych przez globalizację i podejmować decyzje, aby mogli przetrwać, utrzymując odpowiednią jakość życia.

Jednakże, większość systemów kształcenia nie odpowiada w sposób wystarczający na wymogi ludzi w taki sposób, aby byli oni zdolni do bycia na bieżąco w zmieniającym się społeczeństwie, w którym żyją. W odróżnieniu do poprzednich epok, rolą kształcenia nie jest otrzymywanie lekcji, aby je zastosować w znanym świecie, ale w świecie podlegającym ciągłym zmianom, który może stworzyć nieprzewidywalne okoliczności.

Celem jest zapewnienie systemu kształcenia, który może odpowiedzieć na potrzeby dorosłych w społeczeństwie podlegającym ciągłym zmianom. W skrócie, kształcenie musi przygotować ludzi do patrzenia w przyszłość i do innowacji i nie może już interesować się tylko dopasowywaniem.

Jesteśmy w okresie przejściowym pomiędzy społeczeństwem industrialnym i postindustrialnym i typ społeczeństwa, do którego zmierzamy, stworzy ramy dla kształcenia dorosłych; w tej kwestii pogratulowałem sprawozdawczyni i chciałbym także pogratulować Komisji, ponieważ uważam, że obecne sprawozdanie jest w tej konwencji.

  Thomas Wise, w imieniu grupy IND/DEM. - Panie przewodniczący! Uczenie się przez całe życie jest czymś, w czym Wielka Brytania jest doskonała. Nasz Uniwersytet Otwarty był pierwszą instytucją tego rodzaju na świecie, utworzony w latach 60., w oparciu o koncepcję z lat 20. Setki tysięcy tzw. „dorosłych studentów” ukończyło Uniwersytet Otwarty, a wiele z nich po jego ukończeniu powraca na swoje studia. W związku z tym uważam, że Wielka Brytania jest świetna, jeśli chodzi o uczenie się przez całe życie i z całym szacunkiem nie sądzę, abyśmy potrzebowali przyjąć jeszcze jakąkolwiek interwencję pochodzącą z tego miejsca w zakresie kształcenia, które wciąż wchodzi w zakres kompetencji krajowych.

Jednakże, zwykłe udostępnianie nigdy nie jest wystarczające dla tego miejsca. Następnym krokiem jest oczywiście przymus. Ostatecznie, jaki jest cel dostarczania czegoś, co nie jest wykorzystywane? Jednak, macie w tym obszarze przykład z historii miliardów euro i innych walut zmarnowanych przez instytucje UE, a państwa członkowskie niedbale spełniające rozkazy to norma.

Ale aby wyrazić się jaśniej - szczególnie dla biurokratów i polityków w tej Izbie - teraz jest dla mnie jasne, że nieważne jak długo żyjecie, i tak się nie uczycie! Nawet nie chcecie słuchać. Opracowujecie tylko projekty i do diabła z każdym, kto może się nie zgadzać lub mieć inny pogląd. Przypominam sobie stare powiedzenie, przypisywane Sun Tzu, ale znane dzięki Kennedy'emu: wobec tych, którzy uniemożliwiają pokojowy protest, brutalny protest jest nieunikniony. Jeśli nie będziecie uczyć się na błędach, jesteście skazani na powtarzanie ich.

  Milan Gaľa (PPE-DE). - (SK) Przede wszystkim proszę mi pozwolić podziękować pani Doris Pack za całą jej energię, jaką włożyła w przygotowanie tego sprawozdania. Chciałabym także podziękować przedstawicielom Komisji Europejskiej za inicjatywy, które doprowadziły do poprawy istniejącej sytuacji.

Jako sprawozdawca komisji opiniodawczej Komisji Kultury i Edukacji w sprawie europejskich ram kwalifikacji uważam kwestię uczenia się przez całe życie za bardzo ważną, w szczególności z dwóch punktów widzenia. Pierwszym jest znaczenie poprawy kwalifikacji, wzrost zdolności do znalezienia pracy i wyrównanie różnic na rynku pracy, a także poprawa mobilności geograficznej i zawodowej. Drugim jest dążenie do rozwoju osobowego przez całe życie i włączenie do społeczeństwa.

Za mało dorosłych korzysta z kształcenia i szkolenia zawodowego. Uważam, że skupienie się na zwiększeniu motywacji obywateli do uczenia się przez całe życie jest pozytywnym krokiem. Fundamentalną kwestią w tym procesie jest uwzględnienie poprawy warunków pogodzenia życia zawodowego i rodzinnego, solidarności pomiędzy pokoleniami i kulturami, nauczania języków i poprawa jakości kształcenia i perspektyw. Zalecane będzie uznanie i docenienie kształcenia nieformalnego i incydentalnego. Ważnymi celami są poprawa kwalifikacji pracowników z niskimi kwalifikacjami, którzy stanowią jedną trzecią europejskiej siły roboczej - czyli 72 miliony osób - i wreszcie kształcenia imigrantów.

Jeśli chcemy osiągnąć przed 2010 r. cel w postaci 12,5% udziału w kształceniu dorosłych, oznacza to udział kolejnych 4 milionów osób - jednym z wymogów będzie ustanowienie powiązań pomiędzy systemami kształcenia na szczeblu europejskim i krajowymi ramami kwalifikacji.

  Przewodniczący. − Chciałbym zapewnić panią poseł Pack, że uznanie przewodniczących jest osobistym i instytucjonalnym dowodem poszanowania dla sprawozdawców i ich opinii, jakie wyrażają, nawet jeśli kompletnie nie zgadzamy się z ich treścią.

  Gyula Hegyi (PSE). - Panie przewodniczący! Węgierskie przysłowie mówi: „dobry ksiądz uczy się przez śmiercią”. W obecnych czasach nie tylko ksiądz, ale wszyscy dorośli powinni uczyć się w okresie ich dorosłego życia. Z zadowoleniem przyjmują sprawozdanie pani poseł Pack, a także plan działań Komisji w sprawie kształcenia dorosłych. Oczywiście, bardzo smutne jest, że tylko 9,6% naszych dorosłych obywateli korzysta z uczenia się przez całe życie. Niełatwo jest zacząć się uczyć, kiedy jest się dorosłym. Pogodzenie życia rodzinnego i zawodowego oraz uczenia się jest trudnym zadaniem, ale w dłuższym okresie zarówno rodzina, jak i kariera zawodowa mogą skorzystać na uczeniu się przez całe życie.

W Europie mamy miliony bezrobotnych i jednocześnie miliony wolnych miejsc pracy wymagających wykwalifikowanych pracowników. Niski poziom kwalifikacji wiąże się z wysokim ryzykiem bezrobocia, ale szkolenie i kształcenie ustawiczne mogą pomóc zarówno ludziom jak i gospodarce. Zgadzam się z panią poseł Pack, że nie tylko należy promować uczenie się przez całe życie, ale potrzebne są także narzędzia ekonomiczne, aby zachęcać pracodawców, by zatrudniali starszych pracowników. Jest tylko jedno rozwiązanie problemu naszego starzejącego się społeczeństwa: docenianie starszych pracowników i zapewnianie starszej generacji odpowiednich miejsc pracy. Oczywiście w tym celu potrzebujemy uczenia się, a także szkolenia zawodowego przez całe życie.

  Ramona Nicole Mănescu (ALDE). - (RO) Jesteśmy świadomi, że państwa członkowskie uznają bardzo ważną rolę uczenia się przez całe życie, ponieważ przyczynia się ono do dobrobytu obywateli, poczucia własnej wartości, integracji społecznej oraz dialogu międzykulturowego. Niemniej jednak, dostęp dorosłych do programów uczenia się przez całe życie pozostaje ograniczony, mimo że celem Unii Europejskiej jest osiągniecie 12,5% udziału przed 2010 r.

Dlatego też wdrażanie i wspieranie przez państwa członkowskie skutecznych programów europejskich na rzecz kształcenia i szkolenia dorosłych, szczególnie osób starszych, niepełnosprawnych i migrantów, może prowadzić do ich bardziej pomyślnego włączenia do społeczeństwa i większej mobilności na rynku pracy.

Jako członek Komisji Edukacji i Kultury uważam, że rozwój wolontariackich programów dotyczących solidarności pomiędzy pokoleniami i zaangażowanie rządu, sektora prywatnego i jednostek są kwestiami kluczowymi w podejmowaniu nowych wyzwań, jakie stwarzają zmiany demograficzne, ubóstwo i wykluczenie społeczne.

Z uwagi na prawo do kształcenia podstawowego i edukacji oraz obowiązek państw członkowskich zapewniania ich obywatelom wysokiej jakości szkoleń uważam, panie przewodniczący, że jesteśmy także odpowiedzialni za rozwój trwałych narzędzi finansowania i wspierania kształcenia i szkolenia przez całe życie.

  Kathy Sinnott (IND/DEM). - Panie przewodniczący! Gdyby pan komisarz spytał ludzi, gdzie się uczyli, odpowiedzieliby mu, gdzie chodzili do szkoły. Jednak większość naszego kształcenia odbywa się poza tym doświadczeniem edukacji formalnej.

Wyzwaniem uczenia się przez całe życie jest nie tylko zaoferowanie dorosłym możliwości uzyskiwania nowych kwalifikacji, ale także znalezienie drogi do uznania i czerpania dalszych korzyści z bardzo wartościowego wykształcenia, jakie wielu dorosłych uzyskało nieformalnie poprzez swoje doświadczenie życiowe i zawodowe. Mój wyborca był pionierem w zajmowaniu się pewnymi najbardziej wymagającymi odmianami ryb, a także przyjaznymi środowisku technikami hodowli ryb, jakie one wymagają. Nie ukończył on szkoły wyższej, więc kiedy Komisja dawała dotacje w tej dziedzinie, nie otrzymał ich. W zamian za to, dotacje są przekazywane naukowcom bez doświadczenia, którzy następnie przychodzą do niego, aby dowiedzieć się, jak robi to, co robi. Jest zmęczony tym rozdarciem i branża rybna będzie z tego powodu uboższa.

Wzywam Komisję, aby przyjrzała się temu, ponieważ musi być lepszy sposób.

  Tomáš Zatloukal (PPE-DE). - (CS) Panie przewodniczący, panie komisarzu! Największymi przeszkodami, które uniemożliwiają dorosłym udział w kształceniu są brak czasu z uwagi na pracę lub zobowiązania rodzinne. Innym negatywnym czynnikiem jest brak informacji i motywacji: według ogólnej opinii, edukacja w późniejszym okresie życia nie jest wystarczająco doceniana i wynagradzana. Istotnymi aspektami kształcenia dorosłych są efektywność i sprawiedliwość. Systemy edukacyjne państw członkowskich skupiają się w pierwszym rzędzie na kształceniu i szkoleniu zawodowym ludzi młodych. Uczyniono tylko niewielki postęp, aby zmienić tę sytuację i postęp ten dotychczas miał niewielkie znaczenie. Ogólnym celem musi zatem być maksymalne wykorzystanie poszczególnych dostawców usług edukacyjnych w systemie kształcenia dorosłych. Naszym celem jest umożliwienie dostępu do dobrych i uzyskiwanych w odpowiednim czasie informacji dotyczących możliwości kształcenia dorosłych i wyjaśnienie wymogów wstępnych i kosztów, a nie wskazywanie na korzyści płynące z uzyskania takiego wykształcenia.

Zgadzam się z poglądem sprawozdawczyni, że państwa członkowskie muszą wprowadzić wysokiej jakości systemy konsultacji i zachęty finansowe skierowane do obywateli. Muszą one także wspierać rozwój partnerstwa lokalnego. Ponadto, ważne jest wprowadzenie systemu uznania i weryfikacji wyników takiego kształcenia w kontekście kwalifikacji krajowych, biorąc pod uwagę europejskie ramy kwalifikacji. Korzyści płynące z inwestowania w kształcenie dorosłych są także potwierdzone przez badania przeprowadzone przez OECD. Publiczne i prywatne korzyści obejmują wyższa stopę zatrudnienia, wyższą produktywność, niższe bezrobocie, niższe koszty społeczne i mniejszą ilość wcześniejszych emerytur. Sprawozdanie wzywa nas do ponownego rozważenia ustanowionych celów politycznych w dziedzinie kształcenia dorosłych i podjęcia konkretnych kroków. Gratuluję sprawozdawczyni.

  Marianne Mikko (PSE). - (ET) Panie i panowie.

Poszerzenie UE w 2004 r. zwiększyło wzrost gospodarczy w Unii Europejskiej o kwotę, która wzmocniła nieuzasadnione zaufanie. Jednakże obecnie oziębienie gospodarki powoduje napięcia społeczne, nawet w nowych państwach członkowskich.

Odnoszę się do ustawy w sprawie umów dotyczących zatrudnienia, która obecnie wywołuje w moim kraju rodzinnym, Estonii, kontrowersje. Przewidując obniżenie etatów, przedsiębiorcy estońscy usiłują zapewnić ludziom, którzy zostaną zwolnieni, udźwignięcie społecznych skutków utraty zatrudnienia. Być może ci, którzy są bardziej narażeni, czyli pracownicy, którzy stracili pracę, ponownie nie będą wiedzieć, za co są karani.

W przypadku braku skutecznych środków, zarówno pewna elastyczność jak i uczenie się przez całe życie są zredukowane do pustych słów, w cieniu których osoby najbardziej narażone w społeczeństwie są pozostawione bez wsparcia, którego potrzebują. Podniesienie wieku emerytalnego w związku ze wzrostem średniej długości życia oznacza, że 45-letni pracownik nie osiągnął jeszcze połowy okresu swojej kariery. Oznacza to nowy początek w wieku średnim.

Wciąż jeszcze dyskryminacja ze względu na wiek i płeć jest niezaprzeczalną rzeczywistością w miejscach pracy na całym świecie, wraz z Unią Europejską. Tendencja, aby mieć dzieci w późniejszym okresie życia oznacza, że kobietom dwukrotnie trudniej jest powrócić na rynek pracy.

Program uczenia się przez całe życie jest możliwością, przynajmniej w pewnym stopniu, skompensowania niesprawiedliwości, która obecnie dominuje. Podobnie, pracodawcy powinni być zachęcani do inwestowania w ludzi z doświadczeniem życiowym. Pracodawcy powinni być przekonani, że wiedza i umiejętności nabyte w innych dziedzinach życia, tak, nawet w gospodarstwach domowych, są niezmiernie wartościowe.

Chciałbym ponownie podkreślić, że system uczenia się prze całe życie jest zaledwie uzupełnieniem pakietów socjalnych, a nie zastąpieniem ich. Kierowcy, niezależnie do tego, jak bardzo doświadczeni, powinni zawsze zapinać pasy bezpieczeństwa.

Dziękuję i gratuluję sprawozdawczyni kawałka dobrej roboty. Dziękuję, pani poseł Pack!

  Ljudmila Novak (PPE-DE). - (SL) Człowiek jest stworzeniem posiadającym największe możliwości dostosowawcze, dlatego też wielu dorosłych już zaakceptowało fakt, że należy nadal nabywać wiedzę, nawet w dorosłym i starszym wieku. W przyszłości ludzie ci, którzy nigdy nie przestali się uczyć z pewnością będą mieć przewagę w przystosowaniu się do szybkich zmian, którym codziennie musimy stawiać czoło.

Dla dobrego samopoczucia ludzi w starszym wieku ważne jest także kontynuowanie udziału w kształtowaniu społeczeństwa poprzez wykorzystywanie ich wiedzy i doświadczenia. Daje im to satysfakcję, ponieważ wiedzą, że są użyteczni i potrzebni w społeczeństwie. Ponieważ populacja starzeje się, będzie trzeba stworzyć nowe zawody, lepiej dostosowane do starszych osób.

Mój przyjaciel, który ma dzieci, ale nie ma babci, która pomagałaby mu w wychowywaniu ich, zapytał mnie: „Wiesz gdzie mogę kupić babcię dla moich dzieci?” Często opowiadam historię lekarza, który poprosił emerytowaną nauczycielkę, aby uczyła mocno poparzonego chłopca w szpitalu. Obawiano się, że chłopiec nie przeżyje. Dzięki wytrwałości nauczycielki, jej cierpliwości i doświadczeniu, chłopiec zaczął odpowiadać na jej pytania Zaczął wierzyć w życie. Dlaczego lekarz wysłał nauczyciela, aby pracował z tak ciężko z chłopcem, co do którego nie wierzono, że przeżyje? Wiedza starszej osoby ocaliła młode życie.

Młodzi ludzie mają wiele zdolności i przewagę w uczeniu się, których czasami w pełni nie wykorzystują, ale starsi ludzie muszą znaleźć siłę woli i otrzymać zachętę, ponieważ nigdy nie jest za późno, aby nabyć wiedzę i mogą oni w ten sposób zrekompensować sobie coś, na co być może nie mieli czasu lub pieniędzy w młodości. Nabywanie wiedzy oznacza pełniejsze korzystanie z życia.

  Rolf Berend (PPE-DE). - (DE) Panie przewodniczący, panie komisarzu, panie i panowie! W tym wieku z pewnością nie jest trudne przekonanie kogoś, że ogólne i zawodowe kształcenie nie może już być ograniczone do szkoły i lat bezpośrednio po szkole, ale musi być uaktualniane i poszerzane przez całe życie zawodowe. Trendy zmian demograficznych, na przykład, są wystarczającym dowodem na ten wymóg.

W tym kontekście, wspaniałe sprawozdanie pani Pack przedstawia mnóstwo dobrych pomysłów i bardzo skutecznie przedstawia potrzebę utworzenia kultury uczenia się, w szczególnie wśród dorosłych. W tym celu wymienia wiele środków, które należy podjąć na różnych szczeblach. Kształcenie dorosłych jest oczywiście zadaniem głównie państw członkowskich. W tego powodu UE nie może nakazywać działań; w zamian za to, musimy czynić sugestie i wymagać, zachęcać i wzywać państwa członkowskie do zaoferowania szeregu środków, które włączą więcej osób do systemu kształcenia dorosłych.

Tak jak sprawozdawczyni, stanowczo uważam - i mówię to jako wiceprzewodniczący Komisji Rozwoju Regionalnego - że wiele państw członkowskich nie jest w pełni świadomych znaczenia i wykorzystania Europejskiego Funduszu Społecznego oraz innych funduszy strukturalnych jako instrumentów w realizacji celu uczenia się przez całe życie. Powinny one monitorować fundusze strukturalne, uwzględniając ten cel, a także zapewniając, aby więcej środków udostępniano tym, których potrzeba uczenia się przez całe życie jest największa. Podsumowując, sprawozdanie wzywa wyraźnie państwa członkowskie, aby aktywnie wykorzystywały instrumenty takie jak Europejski Fundusz Społeczny oraz Komisję do wzmocnienia specjalnych programów w zakresie kształcenia dorosłych.

  Carlo Fatuzzo (PPE-DE). - (IT) Panie przewodniczący, panie i panowie! Jestem zadowolony z tego, że mogę przemawiać tego wieczoru w Izbie, która, muszę powiedzieć, jest szczelnie wypełniona.

Sprawozdanie w sprawie kształcenia dorosłych „Nigdy nie jest za późno na naukę” zostało przedstawione dzisiaj przez panią Pack, ze zwykła dla niej inteligencją i znawstwem. Jestem zadowolony, że widzę przedstawicieli Komisji, wraz z panem Figelem, który jest jednym z najbardziej aktywnych i entuzjastycznych osób w swej pracy, ponieważ istnieje rzeczywista potrzeba zaangażowania, gdyż kwestia ta - którą jest kształcenie i uczenie się młodych, pracujących i starszych ludzi - mogłaby rzeczywiście przybliżyć obywateli do Europy.

Chciałbym powiedzieć coś na temat grupy dorosłych, którzy mogą korzystać z tego kształcenia: ponieważ są dorośli pierwszego, drugiego i trzeciego wieku. Za dorosłych trzeciego wieku uważam tych, którzy przestali pracować i mogą wreszcie zacząć studiować temat, który zawsze chcieli studiować, ale nigdy nie mieli czasu, aby go zgłębić. Ja studiowałbym na przykład astronomię, inni mogliby studiować fizykę lub geografię.

Moim zdaniem słuszne i ważne jest, aby Europa ułatwiła przejście, od pracy o wieku produkcyjnego do wieku nieprodukcyjnego, w trakcie którego ludzie są po prostu uprawnieni do nauki i posiadania wykształcenia. Z tego powodu jestem bardzo zadowolony ze sprawozdania i tej inicjatywy Parlamentu Europejskiego, mającej na celu promowanie kształcenia także wśród starszych ludzi.

  Zuzana Roithová (PPE-DE). - (CS) Panie i panowie! Walcząc z bezrobociem, celem leżącym w sercu strategii jest ułatwienie pracownikom dostosowanie się do rynku pracy i można ten cel osiągnąć poprzez uczenie się przez całe życie. Celem było, aby przed 2012 r. co najmniej 12% ludzi uczestniczyło w kształceniu dorosłych. Teraz wiemy, że cel ten nie zostanie osiągnięty. Jednakże, chciałabym zauważyć, że są kraje, takie jak Holandia i Austria, które już osiągnęły cel lizboński dzięki znacznym zachętom, takim jak podział czasu i kosztów finansowych pomiędzy pracowników, spółki i państwo. Przykład duński jest bardzo wartościowy. Tam rotacja pracowników ułatwia rozwój kwalifikacji. Kiedy pracownik podejmuje szkolenie, jago miejsce zajmuje osoba, która w tym czasie jest bezrobotna. Kraje te, a także inne, dowodzą, że można to zrobić, że elastyczność rynku pracy jest drogą w kierunku innowacji, które tworzą nowe miejsca pracy. Rezultatem jest najniższy poziom długookresowego bezrobocia: długookresowe bezrobocie w Dani wynosi 0,8%. Chciałbym wierzyć, że sytuacja diametralnie zmieni się, nawet w nowych krajach, w oparciu o przykłady i ogromne zachęty dostarczane przez Europejski Fundusz Społeczny. Z zadowoleniem przyjmuję komunikat Komisji i sprawozdanie pani Pack.

  Mihaela Popa (PPE-DE). - (RO) W istocie, nigdy nie jest za późno na naukę. Chciałabym pogratulować sprawozdawczyni sposobu, w jaki zajęła się tematem, który jest zasadniczy na szczeblu Europy i poza nią. Niestety wielu obywateli wciąż uważa, że wykształcenie jest czymś, co nabywa się na pierwszym etapie życia.

Musimy wspierać dostęp do funduszy europejskich z zakresu edukacji, w szczególności w państwach członkowskich, które ostatnio przystąpiły do Unii. Stopień absorpcji funduszy jest raczej niższy w tych państwach, a liczba osób zaangażowanych w ponowne szkolenia zawodowe oraz uczenie się przez całe życie jest bardzo niska.

Uważam, że zasadnicze znaczenie ma zmiana mentalności młodych ludzi będących wciąż na początkowym etapie edukacji, tak aby przygotować ich do zmieniającej się Europy. Poprzez rozwijanie nowych programów na szczeblu europejskim, powinniśmy wpajać im ideę, że szkolenie nie kończy się wraz z uzyskaniem pierwszych kwalifikacji. Ważne jest, aby wiedzieć, że każdy, w każdym czasie może nabyć nowe umiejętności i kompetencje, niezależnie od wieku, narodowości, płci i miejsca zamieszkania. Biorąc to pod uwagę, pojawia się fundamentalna zasada: musimy być zdolni do uczenia się.

  Zita Pleštinská (PPE-DE). - (SK) Panie i panowie, bardzo szybkie zmiany w strukturze rynku pracy wymagają wysoko wykwalifikowanych pracowników. Ludzie z niskimi kwalifikacjami pozostają na marginesie postępu społecznego i gospodarczego.

Kreatywność i innowacje są kluczowymi czynnikami ery nowożytnej. Im bardziej pomysłowy jest człowiek, tym bardziej kreatywnym źródłem jest dla gospodarki. Dobrze prosperującymi gospodarkami są te, które inwestują w ludzi (a to oznacza w edukację), w podstawowe technologiczne i językowe umiejętności siły roboczej. Ważne jest, aby obudzić, poprzez uczenie się przez całe życie, zdolności, które pozostają uśpione w ludziach w każdym wieku i czekają na to, aby je wykorzystać.

Wierzę, że to wspaniałe sprawozdanie sporządzone przez sprawozdawczynię, panią Doris Pack, „Kształcenie dorosłych: Nigdy nie jest za późno na naukę”, nie pozostanie tylko słowami; wierzę, że uda nam się przekształcić je w działania.

Komisarzu Figel, dziękuję za pana osobiste zaangażowanie w dziedzinę uczenia się przez całe życie.

  Roberta Alma Anastase (PPE-DE). - (RO) Dołączę do moich kolegów z gratulacjami dla pani Doris Pack dotyczącymi jej prac jako sprawozdawcy. Temat jest bardzo ważny dla dzisiejszej Europy, a w szczególności dla Europy jutra.

Rozwój nowego społeczeństwa, jak również spójności socjalnej są bardzo ściśle związane z edukacją, a poprzez edukację powinniśmy rozumieć nie tylko formalną edukację, ale także wspierać edukację nieformalną i incydentalną, w dużej mierze skupioną na jednostce.

Chciałabym zwrócić uwagę na znaczenie kształcenia migrantów. Uważam, że zobaczyliśmy w praktyce, że kształcenie migrantów jest konieczne dla ich włączenia do społeczeństwa, dla tolerancji, stabilności, wydajności i dla ogólnego rozwoju Europy.

  Jerzy Buzek (PPE-DE). – Panie Przewodniczący! Gratuluję sprawozdawczyni – pani Pack – i również panu komisarzowi, który świetnie wykonuje swoją funkcję, także przy działaniu na rzecz Europejskiego Instytutu Technologicznego, ale dzisiaj mówimy o czymś innym. Ja chciałem zwrócić uwagę na jedną sprawę.

Na początku XX w. Europa zwalczała analfabetyzm, w drugiej połowie XX w. wszyscy Europejczycy potrafili pisać i czytać. Współczesnym analfabetyzmem jest brak umiejętności posługiwania się komputerem i brak dostępu do Internetu. Proponowałbym, aby jeszcze większy nacisk położyć na te sprawy.

Przepaść cyfrowa dotyczy także przepaści pokoleniowej. Chodzi o to, abyśmy wiedzieli za ile lat – za pięć czy za dziesięć – każdy Europejczyk będzie umiał posługiwać się komputerem, niezależnie od wieku, i będzie miał dostęp do Internetu. Mogą temu służyć np. wioski internetowe w bardzo odległych regionach Europy, gdzie w jednej sali można skupić kilka komputerów, z których korzystać będzie mógł każdy mieszkaniec tej miejscowości. To jest wyzwanie na XXI wiek.

  Ján Figeľ, komisarz. - (SK) Uważam, że wiele wystąpień jest rzeczywiście zachętą do zaangażowania się w kwestię kształcenia dorosłych.

Zgodnie z tą filozofią, jak już zostało podkreślone, nigdy nie jest za późno na naukę. Drugi dokument mówi, że zawsze jest dobry powód lub dobry czas, aby się uczyć. Chciałbym powiedzieć, że postrzegam sprawozdanie Doris Pack, a także liczne inicjatywy, które zostały tutaj wspomniane, jako uzupełnienie lub dodatek do tego, co proponowała sama Komisja. Filozofia ta jest zatem bardzo wartościowa i przyjmowana z zadowoleniem. Chciałbym odwołać się do pewnych specjalnych środków, ponieważ pomagają one i poprawiają to, co jest ważne dla podejścia jako całości: znaczenie motywowania dorosłych, aby zaangażowali się w kształcenie; konieczność zapewnienia skuteczniejszego pogodzenia życia rodzinnego i zawodowego oraz uczenia się przez całe życie; konieczność solidarności pomiędzy pokoleniami i kulturami; znaczenie uczenie się i nauczania języków; przestrzeganie specjalnych wymogów w odniesieniu do grup szczególnie narażonych i znaczenie wysoko wykwalifikowanych nauczycieli, co było ostatnio poddawane dyskusji: jest to jeden z kluczowych czynników sukcesu kształcenia; oraz lepsze podejście do szkolnictwa wyższego i stworzenie porównywalnych danych statystycznych i informacji.

Komisja będzie także rozważać pana zaproszenie do dokonania oceny perspektyw zawodowych powiązanych z kształceniem dorosłych oraz temat finansowania kształcenia dorosłych. Są to bardzo szczegółowe kwestie, które także wchodzą w zakres kompetencji państw członkowskich.

Wreszcie, jednym z rezultatów, nie tylko tego sprawozdania, ale także dokumentów Komisji, będzie dyskusja pomiędzy państwami członkowskimi oraz konkluzje Rady Ministrów w lutym. Uważam, że będą one szczere i wesprą dostępne i o wysokiej jakości kształcenie dorosłych. Proszę mi pozwolić na jedno stwierdzenie w podsumowaniu: nie jest to tylko uznanie i wdzięczność, ale także docenienie inspiracji. Jako komisarz, polityk, a także ojciec, jestem przekonany, że kształcenie - i mam na myśli dostępne kształcenie o wysokiej jakości - jest najważniejszym czynnikiem dla rozwoju politycznego, gospodarczego, społecznego i kulturowego jako całości. Ponadto, kształcenie jest najważniejszym czynnikiem wyrównywania szans, co oznacza, że wyrównuje ono te kwestie, które są konieczne do równości wszystkich. Dziękuję bardzo i oczekuję państwa współpracy.

  Doris Pack, sprawozdawczyni. − (DE) Panie przewodniczący! Przede wszystkim chciałabym podziękować za pochwały. Chciałabym przekazać kilka z nich Janowi Figelowi. Prowadząc kampanię na rzecz kształcenia dorosłych od 1993 r. i widząc owoce tych wysiłków, jestem usatysfakcjonowana, że osiągnęliśmy teraz największy przełom w tym znaczeniu, że znaczenie kształcenia dorosłych jest uznawane w każdej sferze aktywności politycznej.

Szczególnie zależy mi na tym, aby stworzono każdą możliwą zachętę, aby motywować dorosłych do ponownego podjęcia kształcenia. Wiele osób nigdy nie miało sposobności i wiele osób musi być motywowanych. Istnieje także potrzeba przezwyciężenie tych hamulców i wyeliminowanie barier. Dlatego też uważam także, że wiele centrów kształcenia dorosłych, fundacji i organizacji dobroczynnych, które jak wiemy już wykonują znakomitą pracę w tej dziedzinie powinno być wspieranych i że te wysokie standardy usługodawców - i nie widzę powodu, dla którego nie mogą one stać się wyższe - powinny być utrzymane. Jak powiedziałam wcześniej, musimy zapewnić dalszą poprawę jakości kształcenia dorosłych.

Byłam zachwyconą słysząc, że została już stworzona grupa robocza w pana zakresie działania w Komisji, panie Figel. Jestem zadowolona, że być może mogłaby ona zostać połączona także z Grundvig, tak abyśmy mogli podpalić lont, tak jak to uczyniliśmy w przypadku rządów krajowych.

Proszę nam zatem pozwolić zacząć działać. Tych wiele ładnych słów musi teraz być wprowadzonych w czyn i naszym zadaniem jest teraz po prostu odparcie wiekowego powiedzenia: „Nie można nauczyć starego psa nowych sztuczek”. W kontekście kształcenia dorosłych, który jest tak zły, jak to tylko możliwe, i dlatego też mam nadzieję, że możemy teraz spróbować, dzięki naszym wysiłkom i z państwa pomocą, posadzić rządy krajowe w siodle, tak aby mogły one zacząć biec kłusem, zajmie im chwilę zanim będą gotowe do galopu.

  Przewodniczący. − Debata została zamknięta.

Głosowane nad tym punktem odbędzie się w środę, 16 stycznia 2008 r., o godz. 12:00.

Oświadczenia pisemne (art. 142 Regulaminu)

  Edit Herczog (PSE), na piśmie. - (HU) Chciałabym pogratulować sprawozdawczyni i komisjom ich udanej i wybitnie społecznej pracy. Jednocześnie, z przykrością zauważyłam, że nie było ani jednego odniesienia do kwestii rozwijania umiejętności z zakresu informacji i komunikacji. Powinniśmy po prostu zastanowić się, jak wiele przepisów prawnych stworzyliśmy przez lata, które uznają nowe prawa obywateli Europy i w jak wielu przypadkach przewidzieliśmy, że pracownicy, konsumenci, emeryci, a nawet turyści powinni mieć odpowiednie informacje i internetowe kanały informacyjne.

Wszystko to ma sens, jeśli beneficjenci mają dostęp do informacji. Rozwój „e-umiejętności” w uczeniu się przez całe życie oraz w ogólnym kształceniu podstawowym będzie mieć wielkie znaczenie, jako kamień węgielny społeczeństwa informacyjnego opartego na wiedzy. Innym kluczowym zadaniem państw członkowskich będzie promowanie równych szans w integracji w zakresie technologii informacyjnych i elektronicznych. Jestem zadowolona, że wszystkie parte węgierskie zgadzają się w tej kwestii, nawet jeśli nie zgadzają się w wielu innych sprawach.

Nowoczesne technologie informacyjne i komunikacyjne same w sobie stanowią bezprecedensową możliwość rzeczywistego wspierania spójności i równych szans, ale możemy wykorzystać tę możliwość tylko wtedy, gdy zagwarantujemy warunki do włączenia każdego przez cały życie, tak aby nawet w odniesieniu do „e-umiejętności” tytuł opinii Komisji: „Nigdy nie jest za późno”, był prawdziwy. Dziękują za uwagę.