Stenograma dezbaterilor

Miercuri, 30 ianuarie 2008 - Bruxelles

24. Gruparea europeană de cooperare teritorială (dezbatere)

  Πρόεδρος. – Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τη συζήτηση της προφορικής ερώτησης προς την Επιτροπή σχετικά με τον Ευρωπαϊκό Όμιλο Εδαφικής Συνεργασίας του Gerardo Galeote, εξ ονόματος της Επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης (Ο-0076/2007/αναθ.1 – Β6-0008/2008).

  Gerardo Galeote, Autor. − Señora Presidenta, la revisión de los Reglamentos de los Fondos estructurales, que afrontó con éxito la Comisión de Desarrollo Regional, incorporó como una aportación fundamental la promoción de la cooperación territorial a objetivo prioritario de la política de cohesión, cuyo montante financiero, quiero recordar, fue aumentado por el Parlamento Europeo en el marco de las negociaciones de las perspectivas financieras. Por eso, a nadie puede extrañar la iniciativa de este debate, reclamado por unanimidad de los Grupos políticos y que introduzco en nombre de la comisión parlamentaria de Política Regional. Agradezco la presencia de la Comisaria y lamento que el Consejo no haya podido acompañarnos en un debate que le afecta de manera muy directa.

De la experiencia que sacamos a lo largo de años de aplicación de los programas INTERREG podemos deducir que la ausencia de una estructura de iniciativa con personalidad jurídica ha lastrado su eficacia y, para superar los obstáculos que dificultan la cooperación territorial, estimamos la propuesta de la Comisión de crear instrumentos de cooperación con personalidad jurídica: las agrupaciones europeas de cooperación territorial.

En una Europa unida de Estados y ciudadanos, como proclama el Tratado de Lisboa, las regiones adquieren su máxima expresión en estas entidades.

Es cierto que, durante su tramitación en el Consejo, un cierto número de Estados miembros expresó ya reservas en lo relativo a la utilidad de las agrupaciones europeas de cooperación territorial.

Se puede discutir si el Reglamento aprobado tiene una naturaleza y unos contenidos demasiado vagos, si ha introducido una cierta inseguridad jurídica al subordinar su aplicación en demasiadas ocasiones al Derecho interno.

Alguien puede aducir que algunos Estados miembros se enfrentan a una situación compleja según su nivel de descentralización, lo que les obliga a definir estrategias en relación con la cooperación territorial.

Sin embargo, hay que recordar que el Reglamento 1082/2006 fue aprobado en julio de 2006, un año después, dicho sea de paso, de que lo hiciera por unanimidad el Parlamento Europeo a propuesta de nuestro colega Jan Olbrycht, y que es de obligada aplicación en todos los Estados miembros desde el 1 de agosto de 2007.

Los Estados miembros dispusieron, por lo tanto, de seis meses para llevar a cabo los necesarios ajustes legislativos.

Según las informaciones disponibles, sin embargo —y me corregirá la señora Comisaria si estoy equivocado—, no llegan a diez los Estados miembros que han adoptado las medidas necesarias para que el Reglamento sea plenamente efectivo en estos momentos.

Como es sabido, la Comisión Europea tiene la obligación y la responsabilidad de asegurar una eficaz aplicación de la legislación europea y de intervenir para remover los obstáculos que pueden impedir dicha aplicación.

No serían de recibo las explicaciones, avanzadas informalmente, de que el principio de subsidiariedad impediría tomar medidas contra los Estados incumplidores, puesto que, si así se aceptara, los Estados miembros podrían retrasar o no aplicar la legislación comunitaria que ellos considerasen inadecuada o susceptible de recurso.

Por consiguiente, señora Hübner, con nuestra pregunta a la Comisión Europea reclamamos que se informe claramente al Parlamento de los problemas encontrados por los Estados miembros en la aplicación de este Reglamento.

¿Cuáles son los Estados miembros que no están introduciendo las medidas necesarias para que el Reglamento se aplique de manera conveniente y qué medidas ha tomado o piensa adoptar la Comisión Europea, en concreto la incoación de un procedimiento de infracción ante el Tribunal Europeo de Justicia, para asegurar el cumplimiento del Reglamento por todos los Estados miembros y evitar poner en riesgo los fondos asignados por la incapacidad de algunos para cumplir las normas establecidas?

PRZEWODNICZY: ADAM BIELAN
Wiceprzewodniczący

  Danuta Hübner, Member of the Commission. − Mr President, I would like to start by saying that the deadline of one year for the adoption of national rules was, in fact, very ambitious. If we look into other regulations establishing legal bodies, it can be seen that the deadlines foreseen are usually between three and four years. So this is something which we also have to take into account.

In order to accelerate the whole procedure, the Directorate General for Regional Policy has prepared a questionnaire covering the elements of the regulations which have to be taken into account in the national rules. This questionnaire was sent in March 2007 to all Member States via the networks of the members of the Committee for the Coordination of the Funds (COCOF). The questionnaire was also subject to discussions with Member States during the COCOF meetings twice last year: once in April and then in the middle of July.

So where are we today with the adoption? We have six Member States that have adopted appropriate national rules: Hungary, the UK, Bulgaria, Portugal, Romania and Spain. In another four Member States, the finalisation of the process of adoption of national rules should take place very soon: France, Luxembourg, Germany and Belgium. Of the remaining 17 Member States, 15 have already launched either the parliamentary or the government adoption procedure. We have, however, two Member States – Denmark and Estonia – where we do not have any information on the process. They are expected to respect the deadline of mid-February as fixed in the Director General’s letter, which was sent to all the Member States, in which we request information on the communication on the adoption of the procedures of the rules by the deadline of 14 February. In the same letter, in which we gave this deadline of mid-February to those Member States that still have to inform us whether they have adopted or what the calendar of the adoption is, we also inform the Member States of the preparation process for the interinstitutional EGGC seminar, which, together with Parliament and the Committee of the Regions, will be held on 19 June in Brussels under the Slovene Presidency. We have also encouraged them to participate in the EGGC expert group which was set up by the Committee of the Regions.

On the possible infringement procedure, let me say firstly that this is a very specific regulation: it is not a directive. This is a regulation of direct applicability in all 27 Member States, which requires some additional action from the Member States and not merely the adoption of the implementing rules. After 14 February, when we have received the responses of individual Member States – especially those whose agenda for adopting the necessary regulations we do not yet know – on which any decision of the Commission to start infringement procedures will depend, we will consider our position again and see where the infringement procedure will start. In any case, we will, of course, also be carefully monitoring the application of the regulations when they are in place. But let me say – and I think this is a very important part of this whole process – that, in the mean time, the first EGGC was established last Monday between France and Belgium, although the national rules have not yet been adopted, because this regulation is directly applicable and regional and local authorities have the right to set up the groupings. National rules need to identify the ex ante check procedure, including the designation of a competent authority that would receive the request of the regional or local authority to participate in an EGGC. We have today around 30 examples of programmes of projects across Europe where the option for EGGC is already envisaged. There are also regions that have already signed the letter of intention. A great deal of preparatory work is going on, so we expect that the process will gather momentum once the finalisation of the national implementing rules is completed.

  Jan Olbrycht, w imieniu grupy PPE-DE. – Pani Komisarz! W przeszłości miałem honor być posłem sprawozdawcą rozporządzenia wprowadzającego europejskie ugrupowania współpracy terytorialnej w europejski system prawny. Byłem świadkiem i uczestnikiem wielu debat dotyczących nowych możliwości płynących dla współpracy terytorialnej z wykorzystania nowego instrumentu prawnego.

Argumentom dotyczącym nowych możliwości towarzyszyły głosy, szczególnie przedstawicieli państw członkowskich, akcentujące obawy natury organizacyjnej i politycznej. Ostatecznie udało się wypracować tekst rozporządzenia zadowalający zarówno zwolenników, jak i sceptyków. Państwa członkowskie zgodziły się na przyjęcie terminu określającego obowiązek zakończenia prac legislacyjnych na poziomie krajowym. Państwa członkowskie zadawały sobie sprawę ze złożoności problemu wynikającego z faktu wprowadzenia do systemu krajowego nowego typu osoby prawnej. Termin nie został dotrzymany, a do dzisiaj jedynie kilka państw wywiązało się z zadania, w tym Bułgaria i Rumunia, zobowiązane do przyjęcia rozporządzenia jako część acquis communautaire.

Komitet Regionów na mocy tego samego rozporządzenia monitoruje wdrażanie i funkcjonowanie europejskich ugrupowań współpracy terytorialnej i dysponuje już dzisiaj interesującymi informacjami na temat procesu przygotowania do tworzenia nowych instytucji. Na podstawie dostępnych informacji można stwierdzić, że potrzebna jest szczególnie aktywna rola instytucji europejskich, ale nie tylko Komisji Europejskiej, ale przede wszystkim Rady w motywowaniu rządów do działań, do których są zobowiązane i na które wcześniej wyraziły zgodę. Byłoby niekorzystne, gdyby wdrażanie oparte było na procesach wynikających ze skarg do Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

  Rosa Miguélez Ramos, en nombre del Grupo PSE. – Señor Presidente, la iniciativa INTERREG fue, desde sus comienzos, el germen de una concepción verdaderamente policéntrica del espacio europeo a través de la cooperación transfronteriza, transnacional e interregional.

La creación de este nuevo instrumento jurídico, el AECT, nació de la constatación de las dificultades surgidas al emprender este tipo de acciones, debido a la existencia de diferentes sistemas y diferentes procedimientos.

La solución alcanzada por el Parlamento Europeo, tras casi dos años de trabajo legislativo, permitió —y permite— a las autoridades públicas y entidades públicas registrarse como una entidad con personalidad jurídica reconocida en toda la Unión.

Los Estados miembros estaban —ya se ha dicho— obligados a adoptar toda una serie de disposiciones antes del 1 de agosto de 2007. Dado el retraso más que evidente, el Comité de las Regiones convocó en julio pasado un seminario para analizar la situación al que yo fui invitada como ponente y en ese seminario, y en aras de la colaboración del Parlamento Europeo en la búsqueda de una solución, me comprometí a presentar una pregunta, pregunta que firmó conmigo la señora Krehl y que fue el germen que dio origen a este debate que hoy estamos celebrando.

Yo, señora Comisaria, hoy puedo decir con orgullo que mi país, España, y mi región, Galicia, junto con la región norte de Portugal, son pioneras y un modelo que pueden seguir otras regiones europeas.

Por eso me gustaría preguntarle: ¿de qué manera puede el Parlamento Europeo colaborar con la Comisión para incitar a los países que todavía no lo hayan hecho a que adecúen sus legislaciones nacionales y puedan firmar y constituir este tipo de agrupaciones territoriales?

  Mojca Drčar Murko, v imenu skupine ALDE. – Med razpravo o tej uredbi smo vedeli, da je njena ključna točka vprašanje izbora prava, ki se bo uporabljalo za akte, sprejete v okviru teritorialnega sodelovanja. Cilj uredbe je bil, da se sodelujočim partnerjem omogoči uporabljanje tistega prava, ki bo imelo v vseh državah enake učinke, saj se dotedanji načini sočasne uporabe dveh pravnih sistemov niso obnesli. Uredba je v tem pogledu jasnejša od vseh podobnih prejšnjih dokumentov. Pravi: uporablja se pravo, kjer je registriran sedež organa za čezmejno sodelovanje, če je bil ta ustanovljen.

Zavedali smo se, da uredba ni bila zamišljena kot nov pravni instrument, temveč kot orodje, ki bo učinkovalo skupaj z nekaterimi že obstoječimi strukturami. Zdaj je jasno, da uredba ne bo povzročila enakih učinkov po vsej Evropski uniji, in da bodo zaradi različnih pogojev, ki jih bodo predpisale države, zelo verjetno nastale različne vrste združenj za teritorialno sodelovanje. Da bi se uredba učinkovito uporabljala, je treba ustrezno prilagoditi nacionalne zakonodaje, kar od držav zahteva člen 16. Le če se bo to zgodilo, lahko v daljšem obdobju v resnici pričakujemo učinek poenotenja prakse.

Države članice so torej pozvane, da sprejemajo pravne akte, ki bodo vzpostavili razvoj teritorialnega sodelovanja in izboljšali pravno varnost njenega okvira. Uredba bo skratka zaradi svoje specifične nedokončanosti verjetno postala nekak pravni laboratorij, v katerem se bodo merile prakse in primerjali pogoji, ki jih bodo oziroma ko jih bodo pripravile države. Smiselno bi bilo zato sistematično spremljati primere uporabe uredbe, da bi sčasoma nastala javna baza podatkov evropskih združenj za teritorialno sodelovanje.

  Lambert van Nistelrooij (PPE-DE). – Voorzitter, waar gaat het hier eigenlijk om vanavond? Het gaat erom dat we de balans willen opmaken in heel duidelijke besluitvorming van het Europees Parlement en tussen de drie instellingen. We hebben daarin aangegeven der at met betrekking tot de territoriale samenwerking nieuwe instrumenten zijn om grensoverschrijdende samenwerking te verbeteren.

Nog steeds zijn de nationale grenzen littekens van het verleden. Ze lopen soms dwars door leefgemeenschappen heen, dwars door nieuwe ontwikkelingsgebieden; samenwerking tussen universiteiten, ziekenhuizen, enz. in Europa is geboden. We hebben behoefte aan nieuwe instrumenten en als we de regelgeving analyseren die tot stand gekomen is, dan zijn de vrijheidgraden voor de nationale lidstaten bijzonder groot, en daarom is het ook - gezien de noodzaak om grensoverschrijdende territoriale samenwerking te versnellen - zo teleurstellend dat maar zo weinig lidstaten - die toch al zoveel vrijheden hebben bedongen - die nu toepassen.

Het beroep nu vanuit het Parlement is dan ook terecht. Wij zeggen nu: Commissie en vooral Raad, die hier vanavond ontbreekt, neem uw verantwoordelijkheid om snel met invulling te komen. Het doet me goed dat er juist van onderuit - het Comité van de regio's werd zojuist genoemd - goede voorbeelden zijn van de wijze waarop versnelling kan worden gebracht in het proces van integratie zonder dat rechtssystemen van de nationale overheden ter discussie worden gesteld. Ik heb er stellig vertrouwen in dat het in die richting ook verder moet gaan.

Er is sprake van koudwatervrees. Het blijkt te moeilijk te zijn. We hebben net vanavond hier gediscussieerd in deze zaal over de energie-efficiency in de bebouwde omgeving. Dat heeft vijf jaar geduurd voordat de nationale staten met de implementatie kwamen. Ik zeg op dit punt is het noodzakelijk dat we een gemeenschappelijk initiatief nemen en bijvoorbeeld over een jaar de zeven staten die nu tot implementatie zijn overgegaan tot 25 of 27 weten op te plussen. Dat moet kunnen. Daarom wil ik een antwoord van de Raad en de Raad ontbreekt vanavond en dat vind ik een buitengemeen gemis.

  Gábor Harangozó (PSE). – Köszönöm szépen, elnök úr! Tisztelt biztos asszony, kedves kollégák! Magyarország sajátos helyzetéből adódóan számunkra különösen fontos a határon átnyúló együttműködések gyakorlati alkalmazásának elősegítése. Éppen ezért az EGTC-t létrehozó közösségi rendeleteknek megfelelő nemzeti szabályozást Magyarország az elsők között alkotta meg és léptette hatályba. Azonban az új eszköz gyakorlati alkalmazása nehézségekbe ütközik, ezért a programpartnerekkel együttműködve munkacsoportot szeretnénk felállítani egy kézikönyv kidolgozásához.

Tisztelettel kérdezném a biztos asszonyt, hogy az INTERACT technikai segítségnyújtás keretében támogatna-e egy EGTC munkacsoportot, és ha igen, milyen módon lehet ezt megtenni. Továbbá az IGTC együttműködés számára nemcsak a belső határ menti, hanem a külső IPA és ENPI programok is fontosak. Belső határmenti programjainkat már jóváhagyta az Európai Bizottság, az IPA által támogatott programok jóváhagyása februárra várható. Azonban az ENPA által finanszírozott magyar-román-szlovák-ukrán határmenti program tervezésének lezárásához a Bizottság által készítendő útmutatókra kell várni.

Kérdésem továbbá az lenne, hogy mikorra várható a szomszédsági programokra vonatkozó bizottsági útmutató megjelenése? Köszönöm szépen.

  Jean Marie Beaupuy (ALDE). – Monsieur le Président, Madame la Commissaire, laissez-moi vous dire la grande joie que j'éprouve ce soir d'intervenir sur ce dossier puisque, lorsque nous avons examiné ce rapporté, présenté par Jan Olbrycht, j'ai dit ma foi dans ce rapport.

Or, il se trouve qu'hier, ce sujet a été traité à l'Assemblée nationale, en France, par le parlement, et que - fait qui mérite d'être souligné car ce n'est pas très fréquent - tous les groupes politiques ont applaudi à la création de ce GECT, et les exemples ont été multipliés pour expliquer comment, au Nord de la France, au Sud de la France, dans les Alpes, en Lorraine, il y avait matière à mettre en œuvre très vite ce GECT. Cela s'appuyait notamment, Madame la Commissaire, vous l'avez dit, sur l'exemple de Lille, qui a été signé lundi dernier pour deux millions d'habitants en Belgique et en France.

Pourquoi cela a-t-il provoqué un grand espoir? C'est parce que, pendant trois à quatre ans, nos collègues ont cherché des formules juridiques et ne les ont pas trouvées. Avec le GECT, ils ont trouvé la solution. Maintenant, nous attendons que les 70 000 Français qui travaillent tous les jours au Luxembourg, les 30 000 Français qui travaillent à Monaco et en Italie, autant en Espagne, etc., puissent, avec le GECT, nourrir vraiment de nouvelles collaborations.

Madame la Commissaire, avec mes collègues, j'attends que vous relanciez les États qui sont en retard. En plus de la contrainte réglementaire qui s'impose, vous pourrez leur dire que certains pays le mettent en œuvre avec bonheur, avec plaisir.

  Rolf Berend (PPE-DE). – Herr Präsident, Frau Kommissarin, verehrte Kolleginnen und Kollegen! Der Europäische Verbund für Territoriale Zusammenarbeit soll grenzüberschreitende, transnationale und interregionale Kooperationsmaßnahmen durchführen und verwalten. Ja, der Verbund soll die Qualität des täglichen Lebens unserer Bürger verbessern, die Wettbewerbsfähigkeit unserer Unternehmen steigern, die Reichweite unserer Forschungs- und Bildungszentren erweitern und nicht zuletzt auch die Umwelt erhalten.

Für die Unterstützung der Maßnahmen ist eine finanzielle Beteiligung der EU nicht zwingend erforderlich. Die regionalen und lokalen Gebietskörperschaften werden mit diesem Instrument in die Lage versetzt, einen grenzüberschreitenden Verbund mit eigener Rechtspersönlichkeit zu gründen – eine bedeutende Neuerung in Bezug auf die Möglichkeit zur Realisierung der territorialen Zusammenarbeit. Die EVTZ bietet eine einmalige Gelegenheit, Synergien über die institutionellen Ebenen hinaus herzustellen und bessere, koordinierte Investitionen und eine einheitliche und effiziente Nutzung von Ressourcen zu gewährleisten.

Am 5. Juli 2006 wurde – wie wir wissen – dieses Instrument durch eine Verordnung des Europäischen Parlaments und des Rates geschaffen. Bis zum 1. August 2007 sollten alle Mitgliedstaaten ergänzende Rechts- bzw. Verwaltungsvorschriften erlassen haben. Die Tatsache, dass bis dato nur fünf oder sechs Mitgliedstaaten nationale Bestimmungen erlassen haben, ist Anlass zu großer Sorge. Die Leidtragenden sind die potenziell engagierten Teilnehmer, die sich mit guten Ideen und innovativen Projekten um eine grenzüberschreitende Zusammenarbeit bemühen. Insofern ist die Anfrage berechtigt, und wir erwarten hier auch eine dringende Auskunft seitens des Rates.

  Σταύρος Αρναουτάκης (PSE). – Κύριε Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, η εδαφική συνεργασία αποτελεί τον τρίτο στόχο της πολιτικής συνοχής για τη νέα προγραμματική περίοδο. Μέσω του στόχου αυτού η συνεργασία αναδεικνύεται ως βασικό εργαλείο προώθησης της ισόρροπης, αρμονικής ανάπτυξης ανάμεσα στις ευρωπαϊκές περιφέρειες.

Ο Ευρωπαϊκός Όμιλος Εδαφικής Συνεργασίας είναι ένα νέο μέσο που μπορεί να προσδώσει νομική υπόσταση σε ομάδες συνεργασίας περιφερειακών και τοπικών αρχών από διάφορα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η δημιουργία αυτού του μέσου δεν αποφασίστηκε έτσι απλά, αλλά ήταν η απάντηση στα τεχνικά και νομικά προβλήματα που αντιμετώπιζαν τα προγράμματα συνεργασίας. Είναι λυπηρό σήμερα, έξι μήνες μετά την εκπνοή της προθεσμίας, τοπικοί και περιφερειακοί φορείς να μην καταφέρουν να συστήσουν έναν όμιλο εδαφικής συνεργασίας διότι τα κράτη μέλη ολιγωρούν και καθυστερούν αδικαιολόγητα να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα για την εφαρμογή του κανονισμού. Σήμερα πρέπει να σταλεί ένα ξεκάθαρο μήνυμα στα κράτη μέλη για τη σημασία που αποδίδουν τα θεσμικά όργανα στη σωστή εφαρμογή του κανονισμού της νέας προγραμματικής περιόδου, αλλά και στη σπουδαιότητα της συνεργασίας ως μέσο για την επίτευξη οικονομικής, κοινωνικής και εδαφικής συνοχής.

  Miroslav Mikolášik (PPE-DE). – Od vzniku prvého euroregiónu na nemecko-holandských hraniciach uplynulo 50 rokov. Odvtedy aj mnohé ďalšie regióny začali navzájom spolupracovať. Pomáhajú si pri riešení podobných alebo rovnakých problémov, ktoré sa často v okrajových regiónoch vyskytujú. Rozvíjajú nové pracovné príležitosti a delia sa o svoju kultúru.

Za veľmi dobrý nástroj územnej spolupráce a krok správnym smerom pokladám nariadenie o Európskom zoskupení územnej spolupráce, ktoré bolo prijaté v júli 2006. Umožňuje regiónom pružnú spoluprácu a má pozitívny vplyv na obyvateľov členských krajín, na hospodárstvo a podnikateľské prostredie. Preto je veľká škoda, že členské štáty neprijali toto užitočné nariadenie do svojich legislatív napriek tomu, že sa tak malo stať do 1. augusta 2007.

Mnoho regiónov sa veľmi zaujíma o Európske zoskupenie územnej spolupráce, lebo umožňuje kooperáciu s inými regiónmi, pričom poskytuje veľké rozpätie autonómie vo vzťahu k vládam a ústredným správam. Má pozitívne dopady aj na život obyvateľov jednotlivých regiónov, pretože jedným z účelov územnej spolupráce je umožniť účinnejšie rozvíjať ľudské zdroje a tým dosahovať rovnováhu vo vývoji ponuky a dopytu na regionálnom trhu práce.

Takisto nemožno opomenúť, že prinesie úžitok aj do podnikateľskej sféry, a to najmä v oblasti podpory rozvoja hospodárstva s cieľom zvýšiť jeho produktivitu a štruktúru, vytvárať nové pracovné miesta a stabilizovať tie, ktoré sú ohrozené. Jednotlivé zoskupenia územnej spolupráce budú môcť vyvíjať aktivity, ktoré podporia rast zamestnanosti a sociálnej inklúzie.

Nariadenie uľahčí a podporuje územnú spoluprácu členských štátov Únie a tým napomáha hospodársku a sociálnu súdržnosť. Ide o dobrú vec, a preto vyzývam Radu a Komisiu, aby podnikli kroky, ktoré by napomohli implementáciu tohto nariadenia v jednotlivých členských krajinách.

  Antolín Sánchez Presedo (PSE). – Señor Presidente, señora Comisaria, la Agrupación Europea de Cooperación Territorial es una nueva herramienta para reforzar la cohesión económica y social en la Unión.

Es un instrumento de cooperación avanzada y estructurada con personalidad jurídica que podrá acceder a financiación comunitaria y a recursos de otras fuentes.

La culminación en Braga, hace diez días, de la XXIII Cumbre luso-española ha supuesto un hito decisivo. Ambos países están entre los seis que ya han adoptado las disposiciones necesarias para la aplicación efectiva del Reglamento europeo de julio de 2006.

La Xunta de Galicia y las autoridades de la región norte de Portugal, que habían concluido la elaboración del proyecto del convenio y estatutos en noviembre de 2006, constituirán de forma inminente una agrupación que unirá a 6 400 000 habitantes y tendrá sede en Vigo.

Serán líderes en la puesta en marcha de una euro-región que dispondrá de órganos de gobierno e impulsará una cooperación europea ambiciosa y ejemplar de nueva generación.

Su esfuerzo merece el reconocimiento del Parlamento Europeo.

  Ivo Belet (PPE-DE). – Voorzitter, de EGTS - het is hier al verschillende keren gezegd - is een uitermate interessant instrument, met name voor de grensregio's. Het doet me veel genoegen, commissaris, dat u verwezen hebt naar het Eurodistrict-project aan de grens van Frankrijk en België. Meneer Beaupuy heeft er ook al naar verwezen. De steden Kortrijk, Doornik en ook Lille - hebben namelijk uitgerekend deze week een samenwerkingsovereenkomst gesloten met de bedoeling concreet te gaan samenwerken rond projecten waar de mensen mee bezig zijn. En dan heb ik het over grensarbeid, openbaar vervoer, samenwerking tussen ziekenhuizen, misdaadbestrijding. Dat zijn de dingen waarvan de mensen verwachten dat wij er concreet werk van maken.

Ook in een andere grensregio - aan de grens van België en Nederland - zijn verschillende concrete initiatieven genomen om op het vlak van de universitaire samenwerking heel concreet samen te werken aan de hand van een EGTS. Het gaat hier over Belgisch Limburg, Nederlands Limburg en ook de regio Aken. De bedoeling is zelfs om op termijn met behulp van de EGTS één grensoverschrijdende gefuseerde universiteit uit de grond te stampen. De bedoeling is om heel veel thans nog bestaande administratieve hinderpalen als het ware te overstijgen, te omzeilen, aan de hand van dit instrument.

Commissaris, Voorzitter, EGTS lost natuurlijk niet alle problemen op en ik besef heel goed - dat hebben we nu gehoord - dat heel wat lidstaten er nog aan moeten beginnen. Toch zouden we nu al, op basis van de eerste ervaringen met dit instrument, verder moeten kijken en als het ware op basis van de eerste prille evaluatie oog moeten hebben voor bepaalde verbeteringen. En bepaalde bestaande lacunes zouden we uit de wereld moeten helpen. Ik heb het dan bijvoorbeeld over de verschillende sociale statuten waar de werknemers mee worden geconfronteerd die in het kader van een dergelijke EGTS samenwerken.

Commissaris, ik kan alleen maar zeggen dat het van het allergrootste belang is dat u als Commissie de regeringen op de huid zit die tot dusverre hebben nagelaten om hiervan een operationeel instrument te maken.

  Zita Pleštinská (PPE-DE). – Vážená pani komisárka, množstvo úspešne zrealizovaných a v súčasnosti nových a pripravovaných projektov prihraničných regiónov pod gesciou euroregionálnych združení svedčí o tom, že existuje veľký potenciál rozvojových aktivít, ktoré by bez pomoci európskych zdrojov nebolo možné zrealizovať.

Musia byť však jasné pravidlá, inak sa peniaze nevyčerpajú. Verím, že aj táto rozprava naštartuje a povzbudí zainteresované prihraničné subjekty zapojiť sa do EGTC.

V každom členskom štáte treba identifikovať vinníka, ktorý si nesplnil svoje povinnosti. Komisia musí zintenzívniť svoje úsilie, aby cezhraničná spolupráca neutrpela žiadnu ujmu. Euroregióny sú zabehnuté cezhraničné štruktúry, ktoré už v predchádzajúcom programovacom období plnili prenesené úlohy v rámci implementácií programov v rámci INTERREG-u, hlavne v prípade malých projektov „ľudia ľudom“.

Verím, že euroregióny nezlyhali. Som presvedčená, že za aktívnej pomoci Komisie, členských štátov, regionálnej a miestnej samosprávy, obchodných a priemyselných komôr a všetkých obyvateľov žijúcich v prihraničných oblastiach aj euroregióny svojimi skúsenosťami dokážu využiť tento nový nástroj EGTC.

  Danuta Hübner, Member of the Commission. − Mr President, I thank Members very much for their comments and also for all their support for this tool, and for their commitment.

Let me just remind everyone that no Member State has refused to implement this tool and this is, I think, very important. It is absolutely clear that all of them have to implement. We have, as I was trying to say in my introductory remarks, tried to move towards completion and accelerate the whole process through very different instruments. Certainly, today we can still give encouragement directly through your active presence in your Member States and regions, which we have doing for the last year. During all my visits, all my meetings, all the conferences – not only on territorial cooperation but also on the core of the policy – we have been encouraging, we have been talking and giving instructions. We have worked a lot with regions to help them prepare for implementing this new tool for cooperation.

But I think today we are in the process. I think the awareness among the Member States has greatly increased. I hope that, with the recent impetus from the Director General’s actions, we will have most of the national adjustments for the implementing regulations in place by June.

We have to remember, however, that any programme can transfer its management to the EGGC at any time of its existence, so no potential damage to the policy arises from the fact that the Member States have not yet implemented the requisite adjustments. Also, any project can use this tool for the implementation of the project and, as we know, we can have new projects until the end of 2013. So there is no threat here either.

This is not a consolation, but I would like you also to see that the fact that we have not yet completed all the implementing procedures does not cause damage in this sense.

What we see today is the great interest of other directorates general in the Commission that are eager to use this instrument within the seventh Framework Programme, but also within the CIT programme and in other policies as well.

It is important in your meetings at regional and local level to remind the regions that, even if there are not yet implementing rules in place, the recent example of France and Belgium clearly shows that the EGTC can be established and a Member State can implement and designate an ad hoc authority to play the role of the authority to which the regional and local bodies would direct themselves for information about the establishment of the EGTC.

Concerning the handbook on EGTC, INTERACT is working on the handbook. In March there will be a conference in Brussels, and everybody interested will be invited to this seminar on the preparation of the handbook.

Concerning the Madrid Convention, we should remember that it has taken 20 years so far to ratify this convention and, if I remember correctly, not all of our Member States have ratified the Convention yet. This regulation was renegotiated less than two years ago, and we are now in the first year of its implementation.

That, I think, would be the reaction to what you have been saying. I would like to assure you that we are strongly committed, because we see the value added and we work with the regions. This is why so many of them are also so well prepared. We see all the value added of this instrument that you have mentioned.

However, of course we have to remember that it does not guarantee the money. It is not a project, it is a tool that we want to use for the cooperation. But, of course, the EGGC can receive Community funding according to the normal rules, under the European cohesion policy. This is also important to bear in mind.

Again, thank you for your interest. We are absolutely committed to completing this process as quickly as possible.

  Przewodniczący. − Zamykam debatę.

Oświadczenia pisemne (art. 142)

  Bairbre de Brún (GUE/NGL), i scríbhinn. – Is mian liom an Coiste um Fhorbairt Réigiúnach a mholadh as a dtionscnaíocht agus iad ag brú le haghaidh gnímh chun an acmhainneacht a bhaineann le Grúpálacha Eorpacha um Chomhoibriú Críche, atá beartaithe, a thabhairt chun solais.

Is féidir leis na CCGEanna nua, má ghníomhaíonn na Ballstáit leis an reachtaíocht a chur i bhfeidhm, dinimic nua maidir le comhoibriú trasteorann a éascú agus leibhéal níos mó muiníne agus comhoibrithe trasna teorainneacha a chothú.

I mo thír scoilte féin bhí ról suntasach ag tionscnaimh mar seo agus ag scéimeanna eile arna dtacú ag an AE chun tionchair dhíobhálacha na críochdheighilte in Éirinn a mhaolú. Tacaím go hiomlán leis an loighic chiallmhar maidir le comhoibriú cuntasach trasteorann mar idéal Eorpach.

Is mór an riachtanas atá ar Éirinn gach féidearthacht a bhaineann le comhoibriú críche trasteorann a fhiosrú toisc gurb iad ár gcontaetha teorann na contaetha is boichte agus is tearcfhorbartha. Is fada uainn anois an mhoilleadóireacht agus na leithscéalta. Tá dualgas ar Bhallstáit i dtaca lena réigiúin teorann chun reachtaíocht CCGE a chur i bhfeidhm a luaithe is féidir.

  Andrzej Jan Szejna (PSE), na piśmie. – Szanowny Panie Przewodniczący, Panie i Panowie

Na wstępnie chciałbym zauważyć, że sam problem wdrażania ustawodawstwa wspólnotowego przez kraje członkowskie nie jest sprawą nową. Ponadto, można zaryzykować stwierdzenie, że odnosi się on do większości polityk wspólnotowych.

Wypracowanie wspólnego stanowiska 27 krajów na poziomie europejskim stanowi w zasadzie dopiero początek żmudnego procesu harmonizacji i wdrażania przyjętych założeń. Czas najwyższy, aby kraje członkowskie wzięły na siebie odpowiedzialność za ten proces. Gdyż skuteczność i efektywność naszej wspólnej pracy na poziomie europejskim zależy w dużym stopniu od zaangażowania i wykonania zaleceń przez administrację w krajach członkowskich.

Konieczna jest współpraca pomiędzy poszczególnymi szczeblami naszej drabiny administracji publicznej - mogę śmiało powiedzieć, że jako posłowie do Parlamentu Europejskiego wybierani w wyborach bezpośrednich przez społeczności poszczególnych krajów członkowskich jesteśmy gotowi i otwarci na wszelką współpracę z administracją narodową i regionalną w celu ulepszenia i przyśpieszenia procesu wdrażania prawodawstwa wspólnotowego.

Nie możemy pozwolić, aby takie kwestie jak umacnianie spójności ekonomicznej i społecznej, które stanowią jedne z podstawowych zasad traktatów, były marginalizowane. Tak jak ma to miejsce w przedłożonym dziś problemie. Choć już od lipca 2006 istnieje właściwe rozporządzenie unijne odnośnie ugrupowań współpracy terytorialnej, do tej pory nie może być ono wykorzystywane z powodu braku dostosowania prawa przez państwa członkowskie.