Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2008 - Στρασβούργο

11. Στρατηγική της Λισαβόνας – Γενικοί Προσανατολισμοί της οικονομικής πολιτικής για το 2008 (συζήτηση)

  Πρόεδρος. – Η ημερήσια διάταξη προβλέπει την κοινή συζήτηση επί των δηλώσεων του Συμβουλίου και της Επιτροπής σχετικά με τη στρατηγική της Λισαβόνας, και

την έκθεση της Margarita Starkevičiūtė, εξ ονόματος της Επιτροπής Οικονομικών και Νομισματικών Θεμάτων, σχετικά με τις Ολοκληρωμένες Κατευθυντήριες Γραμμές για την Ανάπτυξη και την Απασχόληση (Τμήμα: ευρείες κατευθυντήριες γραμμές για τις οικονομικές πολιτικές των κρατών μελών και της Κοινότητας) - Εγκαινίαση του νέου κύκλου (2008-2010) 2007/2275(INI) (A6-0029/2008)

  Žiga Turk, Προεδρεύων του Συμβουλίου. − (SL) Είμαι πολύ χαρούμενος που συμμετέχω σε αυτή τη συνεδρίαση, στην οποία το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συζητεί την έναρξη της επόμενης φάσης της Στρατηγικής της Λισαβόνας για την ανάπτυξη και την απασχόληση.

Η υπογραφή της Συνθήκης της Λισαβόνας ολοκληρώνει μία εποχή κατά την οποία μας απασχόλησε πολύ το εσωτερικό και ορισμένες φορές πολιτικό μας σχήμα. Η Ευρώπη είναι πλέον πολύ καλύτερα εξοπλισμένη να ανοιχτεί στον κόσμο, και η Στρατηγική της Λισαβόνας παρέχει τα μέσα στην Ευρώπη να συνεισφέρει επίσης στη διαμόρφωση των παγκόσμιων τάσεων. Η παρούσα στιγμή χαρακτηρίζεται τουλάχιστον από τέσσερις από αυτές τις τάσεις.

Όταν η Ευρώπη δρομολόγησε τη Στρατηγική της Λισαβόνας το 2000, η παγκοσμιοποίηση εκλαμβάνετο κυρίως ως ανταγωνισμός μεταξύ της Ευρώπης, των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας. Έκτοτε, νέοι και σημαντικοί παράγοντες έχουν εισέλθει στο παγκόσμιο προσκήνιο και αποτελούν την αφορμή για να αναλογιστούμε εκ νέου τη συνεισφορά της Ευρώπης στον παγκόσμιο αυτόν κόσμο και πού έγκεινται τα πραγματικά ανταγωνιστικά της πλεονεκτήματα.

Η επανάσταση των επικοινωνιών εκτυλίσσεται μπροστά στα ίδια μας τα μάτια, με το Διαδίκτυο και τον Παγκόσμιο Ιστό. Η δημιουργικότητα και η καινοτομία δεν περιορίζονται πλέον σε αυστηρά θεσμικά συστήματα. Μόνο μία φορά στο παρελθόν γίναμε μάρτυρες μιας επανάστασης στον τομέα της μαζικής επικοινωνίας· αυτό συνέβη πριν από 500 χρόνια όταν εμφανίστηκε το φτηνό χαρτί και η τυπογραφία, αποτελώντας τη βάση της ευρωπαϊκής υπεροχής.

Βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας τρίτης βιομηχανικής επανάστασης, συνέπεια της οποίας θα είναι η σημαντικά μειωμένη εξάρτηση από ορυκτά καύσιμα και η μετάβαση σε μια οικονομία με χαμηλές εκπομπές άνθρακα. Τον Μάιο του 2007, το Κοινοβούλιο ενέκρινε μια δήλωση σχετικά με την τρίτη βιομηχανική επανάσταση και την οικονομία του υδρογόνου, καταδεικνύοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τη στήριξη της Ευρώπης στους ηγέτες αυτού του τομέα.

Μετά τη βιομηχανική εποχή εισερχόμαστε σε μια εννοιολογική εποχή όπου οι αξίες, η έννοια και η κατανόηση θα έρθουν στο προσκήνιο. Ο συνδετικός κρίκος αυτών των τάσεων είναι η αυξανόμενη σημασία των δημιουργικών δυνατοτήτων των ανθρώπων και των αξιών τους. Αυτά είναι δύο θέματα τα οποία, λόγω χαρακτήρα, είναι πολύ ευρωπαϊκά. Για αυτόν τον λόγο η Ευρώπη έχει τη φιλοδοξία να αποτελέσει συνσχεδιαστή και ηγέτη αυτών των τεσσάρων τάσεων.

Οι ευρωπαϊκές ιδέες σχετικά με την ανάπτυξη οριοθετούνται από τη στρατηγική της Λισαβόνας για την ανάπτυξη και την απασχόληση. Μετά από μία ουσιαστική αναθεώρηση το 2005, η αποτελεσματικότητα της στρατηγικής της Λισαβόνας επιβεβαιώθηκε. Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις βελτίωσαν τα θεμέλια της ευρωπαϊκής οικονομίας. Για αυτόν τον λόγο είναι ευκολότερη η αντιμετώπιση των κρίσεων στις χρηματοπιστωτικές αγορές και των αυξανόμενων τιμών των πρώτων υλών, ιδίως του αργού πετρελαίου και των τιμών των τροφίμων. Η παγκόσμια οικονομία οδεύει προς μια ολοένα και μεγαλύτερη αβεβαιότητα. Είναι, συνεπώς, σημαντικό η Ευρώπη να παραμείνει σταθερή στην πορεία της και να συνεχίσει να εφαρμόζει μεταρρυθμίσεις και να εκσυγχρονίζει την οικονομία και την κοινωνία της.

Η Επιτροπή έκανε καλή δουλειά στο πλαίσιο της προετοιμασίας της δέσμης της Λισαβόνας που εκδόθηκε τον Δεκέμβριο. Η Σλοβενία, ως Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, έχει θέσει τη στρατηγική της Λισαβόνας μεταξύ των πέντε προτεραιοτήτων της Προεδρίας της. Εκφράζουμε τη μεγάλη μας ικανοποίηση για το γεγονός ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συμμετέχει στην ευρεία συζήτηση στην επόμενη φάση. Ανταλλάξαμε ήδη απόψεις στο πλαίσιο των διαβουλεύσεων στην Επιτροπή Οικονομικών και Νομισματικών Θεμάτων, μεταξύ των Τριών και σε διακοινοβουλευτικές συνεδριάσεις. Κάνουμε όλοι ό,τι καλύτερο μπορούμε προκειμένου να μπορέσει η εαρινή σύνοδος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου τον Μάρτιο να ξεκινήσει αυτή τη φιλόδοξη νέα φάση της στρατηγικής της Λισαβόνας.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα προσυπογράψει τους γενικούς προσανατολισμούς της οικονομικής πολιτικής και θα εγκρίνει τα συμπεράσματα για τις πολιτικές απασχόλησης. Η ανάγκη τροποποίησης των γενικών προσανατολισμών συζητήθηκε διεξοδικά. Στο τέλος, συνάδελφοι από τα περισσότερα κράτη μέλη συμφώνησαν ότι θα μπορούσαμε να βελτιώσουμε ορισμένες διατυπώσεις, αλλά το να θέσουμε προς συζήτηση τους προσανατολισμούς αυτούς καθαυτούς θα ξεκινούσε μια μακρά περίοδο εναρμόνισης και θα επιβράδυνε τη μετάβαση στη νέα φάση, αν και το τελικό αποτέλεσμα θα ήταν πολύ παρεμφερές με αυτό που βρίσκεται τώρα ενώπιον μας.

Το Συμβούλιο ECOFIN ενέκρινε ομόφωνα την απόφαση για τη μη τροποποίηση των γενικών οικονομικών προσανατολισμών. Αυτά που τροποποιούνται είναι τα αιτιολογικά έγγραφα, δηλαδή το πλαίσιο στο οποίο καθορίζονται οι προσανατολισμοί.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα εγκρίνει τις ειδικές συστάσεις των κρατών μελών σχετικά με την πρόοδό τους στην εφαρμογή των εθνικών προγραμμάτων μεταρρύθμισης. Θα ζητήσει από τους συμμετέχοντες, ήτοι το Συμβούλιο, την Επιτροπή και το Κοινοβούλιο, να εφαρμόσουν το κοινοτικό πρόγραμμα της Λισαβόνας.

Θα προωθήσει ορισμένες βασικές δραστηριότητες και στόχους σε τέσσερις τομείς προτεραιότητας. Αυτοί οι τέσσερις τομείς αντικατοπτρίζουν, πρώτον, την ανησυχία της Ευρώπης για το περιβάλλον· δεύτερον, την ανησυχία της Ευρώπης για τους ανθρώπους και τη θέση τους στην κοινωνία· τρίτον, τις προσπάθειες ανάπτυξης μιας περισσότερο επιχειρηματικής Ευρώπης· και τέταρτον, προσπάθειες που θα καταστήσουν δυνατή μία περισσότερο καινοτόμο και δημιουργική Ευρώπη, στο οποίο ουσιαστικά βασίζονται όλα τα άλλα. Επιτρέψτε μου να αναφερθώ συνοπτικά σε κάθε έναν από τους τέσσερις αυτούς τομείς.

Τοποθετώ τη δημιουργικότητα στο ίδιο επίπεδο με την εκπαίδευση και την καινοτομία. Η Ευρώπη πρέπει να μετουσιώσει την πλούσια πολιτιστική της παράδοση και τα ηθικά της στοιχεία σε ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για τα προϊόντα της. Πρέπει να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για τον στόχο του 3% των επενδύσεων σε έρευνα και ανάπτυξη. Η γνώση πρέπει να αναδειχθεί στην πέμπτη ελευθερία. Χρειαζόμαστε έναν ενοποιημένο χώρο γνώσης όπου θα υπάρχει ανοικτή πρόσβαση στη γνώση, όπου η ανοικτή καινοτομία θα στηρίζεται και, φυσικά, όπου η γνώση θα προστατεύεται δεόντως από το ευρωπαϊκό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και τα πνευματικά δικαιώματα. Θα πρέπει να είναι δυνατή η βελτίωση του συντονισμού μεταξύ των ευρωπαϊκών πολιτικών για την έρευνα και την ανάπτυξη και των εθνικών πολιτικών.

Εμείς οι Ευρωπαίοι πρέπει να αποκτήσουμε περισσότερο επιχειρηματικό πνεύμα. Στερούμαστε άκρως καινοτόμων και δημιουργικών μικρών εταιρειών. Πρέπει, συνεπώς, να δώσουμε μεγαλύτερη προσοχή στη δημιουργία και την ανάπτυξη μικρομεσαίων επιχειρήσεων και στην πρόσβασή τους στη γνώση και στις ερευνητικές υποδομές, καθώς και σε πηγές χρηματοδότησης κεφαλαίων.

Πρέπει να ενισχύσουμε την εσωτερική αγορά, ιδίως στους τομείς παροχής υπηρεσιών και δικτύωσης, και να καταργήσουμε διάφορους συγκαλυμμένους φραγμούς. Μια ισχυρή και αποτελεσματική εσωτερική αγορά αποτελεί επίσης πολύ καλύτερη άμυνα έναντι των επιπτώσεων της παγκοσμιοποίησης από ό,τι ο πειρασμός του προστατευτισμού. Είναι απαραίτητο να αυξηθεί η διαφάνεια των χρηματοπιστωτικών αγορών, να βελτιωθεί η νομοθεσία και να μειωθούν οι διοικητικές επιβαρύνσεις.

Εμείς στην Ευρώπη πρέπει να διατηρήσουμε την παράδοση του να προσφέρουμε στους ανθρώπους μας φροντίδα και αλληλεγγύη. Η ευέλικτη ασφάλεια καθιστά δυνατή τη δυναμική επιδίωξη ισορροπίας μεταξύ της οικονομίας, η οποία απαιτεί μια αποτελεσματική αγορά εργασίας, και της ασφάλειας που συνεπάγεται ότι οι άνθρωποι θα βρουν γρήγορα νέα απασχόληση.

Πρέπει, συνεπώς, να παράσχουμε διά βίου εκπαίδευση και άλλη στήριξη. Ιδιαίτερα, πρέπει να διασφαλίσουμε ότι οι νέοι άνθρωποι θα ολοκληρώνουν κάποιο είδος εκπαίδευσης και θα βρίσκουν απασχόληση το συντομότερο δυνατόν. Η γενιά των πιο ηλικιωμένων πρέπει να ενθαρρυνθεί να παραμείνει ενεργή όσο το δυνατόν περισσότερο.

Τέλος, εμείς στην Ευρώπη ενδιαφερόμαστε για τη φύση και το περιβάλλον. Η Ευρώπη πρέπει να αναλάβει ηγετικό ρόλο στη διαδικασία που αναφέρεται από ορισμένους ως η τρίτη βιομηχανική επανάσταση, η ουσία της οποίας είναι η μετάβαση σε μία οικονομία χαμηλών εκπομπών άνθρακα. Είμαι πεπεισμένος ότι θα αποβεί επικερδές για την οικονομία της Ευρώπης, επειδή η Ευρώπη θα είναι ο παγκόσμιος ηγέτης στις τεχνολογίες του μέλλοντος. Χρειαζόμαστε πολιτική συμφωνία για τη δέσμη μέτρων για την ενέργεια και την κλιματική αλλαγή έως το τέλος αυτού του χρόνου.

Κυρίες και κύριοι, χρειαζόμαστε μία αποφασιστική ώθηση για τη νέα φάση της στρατηγικής της Λισαβόνας, προκειμένου να καταστήσουμε την Ευρώπη μια περισσότερο δυναμική, δημιουργική και επιχειρηματική κοινωνία βασιζόμενη στη γνώση, η οποία θα ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους και το περιβάλλον. Πρέπει επειγόντως να εξετάσουμε το στρατηγικό πλαίσιο της ευρωπαϊκής ανάπτυξης μετά το 2010 και την πιθανή σύγκλιση της Στρατηγικής της Λισαβόνας και της Στρατηγικής για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη.

Όπως έγραψε ο Mark Leonhard, αυτός ο αιώνας θα είναι ο αιώνας της Ευρώπης, όχι επειδή η Ευρώπη θα εξουσιάζει ολόκληρο τον κόσμο με αποικιακό τρόπο, ούτε επειδή θα έχει την ισχυρότερη βιομηχανία. Ο αιώνας αυτός μπορεί να γίνει ο αιώνας της Ευρώπης επειδή ο κόσμος θα κυριαρχείται από ευρωπαϊκές αξίες και δημιουργικότητα, δηλαδή τα δύο αυτά στοιχεία με τα οποία διαμορφώνονται ουσιαστικά οι παγκόσμιες τάσεις. Η ευρωπαϊκή δημιουργικότητα στηρίζεται από τη λαμπρή πολιτιστική παράδοση της Ευρώπης. Οι ευρωπαϊκές αξίες (ως γείτονες συνεργαζόμαστε μεταξύ μας για την επίλυση των διαφορών και το ενδιαφέρον για τη φύση και τον άνθρωπο) αποτελούν παράδειγμα σε ολόκληρο τον κόσμο. Ως εκ τούτου, δεν πρέπει να ξεχνάμε αυτές τις βαθιά ανθρώπινες αφετηρίες όταν αναλογιζόμαστε το οικονομικό και κοινωνικό μέλλον της Ένωσής μας, δηλαδή τη στρατηγική μας για την ανάπτυξη και την απασχόληση.

  Günter Verheugen, Αντιπρόεδρος της Επιτροπής. − (EN) Κυρία Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, κυρίες και κύριοι, όσον αφορά την Επιτροπή, η σημερινή συζήτηση είναι θεμελιώδης για τη μελλοντική θέση της Ευρώπης στον κόσμο. Πρόκειται για την απάντησή μας στις οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές προκλήσεις της εποχής μας. Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, η οποία έχει συνενώσει 27 χώρες και σχεδόν 500 εκατομμύρια ανθρώπους, αποτελεί τη μεγάλη στρατηγική μας δύναμη. Δεν αποδυναμωνόμαστε πλέον λόγω διαμαχών, και συνεπώς η Ευρώπη έχει καταστεί, από κάθε άποψη, μία από τις πιο ελκυστικές περιοχές στον κόσμο.

Η εσωτερική αγορά αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της ευημερίας μας, και το κοινό νόμισμα αποτελεί πολύτιμο πολιτικό και οικονομικό στοιχείο. Δεν είμαστε εκτεθειμένοι στους αστάθμητους παράγοντες της εποχής ή τις καταιγίδες της παγκοσμιοποίησης. Η ολοκλήρωση μας παρέχει την ευκαιρία να συντελέσουμε στη διαμόρφωση της παγκοσμιοποιημένης εποχής σύμφωνα με το δικό μας όραμα.

Αυτή η παγκόσμια εποχή, ωστόσο, δεν θα φέρει τη σφραγίδα μίας μόνο χώρας ή ηπείρου. Η Ιαπωνία, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζουν μία πρόκληση από τις αναδυόμενες χώρες όπως η Κίνα, η Ινδία, η Ρωσία και η Βραζιλία, οι οποίες –όπως και εμείς– συναγωνιζόμαστε για την κορυφή στις παγκόσμιες οικονομικές και τεχνολογικές κατατάξεις.

Πιστεύουμε ότι αυτή η νέα εποχή μας προσφέρει μεγάλες δυνατότητες και νέες ευκαιρίες, αλλά μόνο εάν παραμείνουμε σε εγρήγορση σε σχέση με τα σημεία των καιρών και έχουμε πλήρη επίγνωση όλων των κινδύνων. Σε εποχές παγκόσμιας κινητικότητας, το ερώτημα του κατά πόσον είναι ασφαλείς οι θέσεις εργασίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και πώς μπορούμε να διασφαλίσουμε περισσότερες και καλύτερα αμειβόμενες θέσεις εργασίας στο μέλλον αποτελεί το πραγματικό κοινωνικό θέμα της εποχής. Επιτρέψτε μου να επαναλάβω: το κοινωνικό θέμα της εποχής μας είναι το ερώτημα εάν θα έχουμε, και θα διατηρήσουμε μακροπρόθεσμα, επαρκή αριθμό θέσεων εργασίας υψηλής ποιότητας.

Η επίλυση αυτού του βασικού θέματος βρίσκεται στο επίκεντρο της αναθεωρημένης στρατηγικής της Λισαβόνας, η εταιρική μας σχέση για την ανάπτυξη και την απασχόληση. Αυτή η στρατηγική αποτελεί την ευρωπαϊκή απάντηση στην παγκοσμιοποίηση.

Πραγματοποιήσαμε μία αναθεώρηση μετά από τρία χρόνια, και μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι με τα πορίσματα. Αυτά τα χρόνια ήταν ικανοποιητικά για την ανάπτυξη και την απασχόληση. Δημιουργήθηκαν πολλά εκατομμύρια θέσεις εργασίας, και το ποσοστό ανάπτυξης είναι υψηλότερο από ό,τι τα προηγούμενα χρόνια. Για πρώτη φορά, η παραγωγικότητα αυξήθηκε ταχύτερα από ό,τι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι άνθρωποι έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται τα οφέλη των βασικών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Θα ήταν όμως λάθος να επαναπαυθούμε στις δάφνες μας. Δεν έχουμε ακόμη φθάσει στον στόχο μας. Έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας και πρέπει να προβούμε σε περισσότερες μεταρρυθμίσεις. Δεν χρειαζόμαστε έναν χρησμό για να συνειδητοποιήσουμε ότι το χαρακτηριστικό γνώρισμα της εποχής μας δεν είναι η ακαμψία αλλά η διαρκής αλλαγή. Αυτό εξακολουθεί να τρομάζει πολλούς ανθρώπους, ιδίως όσους φοβούνται ότι θα μείνουν πίσω στο πλαίσιο αυτών των αλλαγών και θα ενωθούν με τους χαμένους στη διαδικασία παγκοσμιοποίησης.

Αυτός είναι ένας ακόμη λόγος για τον οποίο είναι σημαντικό η εταιρική σχέση για την ανάπτυξη και την απασχόληση να είναι βαθύτερα ριζωμένη στις κοινωνίες μας. Πιστεύουμε ότι έχουμε βρει μία στρατηγική η οποία, σε αντίθεση με την αρχική στρατηγική της Λισαβόνας που χρονολογείται από το 2000, είναι ρεαλιστική και θα αποφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Αυτός είναι επίσης ο στόχος της πρότασης της Επιτροπής για τα επόμενα τρία χρόνια. Πιστεύουμε ότι ο βασικός προσανατολισμός είναι ορθός, πιστεύουμε όμως επίσης ότι εξακολουθούν να είναι απαραίτητες κάποιες προσαρμογές σε ορισμένα από τα θέματα που αποτελούν κλειδί για το μέλλον.

Επί παραδείγματι, τα επόμενα τρία χρόνια υπάρχει ιδιαίτερη ανάγκη να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στην κοινωνική διάσταση της εταιρικής μας σχέσης για την ανάπτυξη και την απασχόληση. Αυτό πιστεύω ότι θα είναι το βασικό θέμα. Η εκπαίδευση, η κατάρτιση και τα επίπεδα δεξιοτήτων πρέπει να βελτιωθούν. Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την αλλαγή μόνο βοηθώντας τους πάντες, από τη νηπιακή ηλικία και καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους, να αναπτύξουν όλα τα ταλέντα τους, να συνεχίσουν να μαθαίνουν νέα πράγματα και να παραμείνουν ευέλικτοι. Αυτό είναι δικαίωμα όλων. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι αυτοί που χάνουν τις θέσεις εργασίας τους δεν είναι καταδικασμένοι, μαζί με τις οικογένειές τους, να ζουν στο περιθώριο της κοινωνίας σε διαρκή ανεργία και φτώχια.

Χρειαζόμαστε μία πολιτική η οποία θα ενισχύει την απασχόληση και θα δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να κάνουν μία νέα αρχή σε οποιαδήποτε φάση της ζωής τους. Αυτό δεν αποτελεί καθήκον μόνο των πολιτικών αλλά και των ευρωπαίων επιχειρηματιών καθώς και των εταιρειών. Επιτρέψτε μου να το καταστήσω αυτό απολύτως σαφές, ιδίως υπό το πρίσμα ορισμένων πρόσφατων γεγονότων. Οι επιχειρηματίες και οι εταιρείες οι οποίες δεν είναι ακόμη στο προσκήνιο θα πρέπει να επανεξετάσουν κάποια πράγματα, επειδή ένα καλό εργατικό δυναμικό στο οποίο παρέχονται κίνητρα αποτελεί το πολυτιμότερο περιουσιακό στοιχείο μίας εταιρείας, και μπορεί να της δώσει αυτό το ανεπαίσθητο αλλά άκρως σημαντικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.

Πρέπει να καταβάλουμε περισσότερες προσπάθειες προκειμένου να δημιουργήσουμε μία πραγματική κοινωνία βασιζόμενη στη γνώση. Δυστυχώς, εξακολουθούμε να απέχουμε πολύ από τον στόχο μας να δαπανούμε το 3% του ΑΕΠ της Ευρώπης στην έρευνα έως το 2010, και παρατηρώ με σοβαρή ανησυχία ότι το χάσμα διευρύνεται αντί να στενεύει. Υπάρχει και άλλη μία τάση την οποία θεωρώ ακόμη πιο ανησυχητική, δηλαδή το γεγονός ότι, παρόλο που οι ευρωπαϊκές εταιρείες δαπανούν όντως περισσότερα, όχι λιγότερα, στην έρευνα και την ανάπτυξη από ό,τι τα προηγούμενα χρόνια, τείνουν να επενδύουν αυτά τα χρήματα εκτός και όχι εντός της Ευρώπης.

Ο Ευρωπαϊκός Χώρος Έρευνας πρέπει να γίνει πραγματικότητα. Εάν δεν επιτύχουμε να διατηρήσουμε τις δραστηριότητες της έρευνας και της ανάπτυξης στην Ευρώπη, δεν θα κατορθώσουμε ούτε να διατηρήσουμε τις θέσεις εργασίας μας στην Ευρώπη.

Γνωρίζουμε ότι πρέπει να συνεχίσουμε να ενισχύουμε την εσωτερική αγορά. Πρέπει να απελευθερώσουμε το πλήρες δυναμικό της τεράστιας πλειονότητας των επιχειρήσεών μας, με το οποίο εννοώ τα 23 εκατομμύρια μικρομεσαίων επιχειρήσεων που απασχολούν τα δύο τρίτα του συνολικού ευρωπαϊκού εργατικού δυναμικού. Έχουμε ήδη δρομολογήσει αρκετές πρωτοβουλίες, αλλά σκοπεύουμε να δράσουμε αποτελεσματικότερα τον Ιούνιο με την πράξη για τις μικρές επιχειρήσεις.

Άλλη μία άμεση προτεραιότητα είναι μία δυναμική εκστρατεία για την ενσωμάτωση των στόχων όσον αφορά την ενέργεια και το κλίμα στην πολιτική μας για την ανάπτυξη και την απασχόληση. Επιθυμούμε διακαώς να παράσχουμε αποδεικτικά στοιχεία ότι οι περιβαλλοντικές προκλήσεις μπορούν να μετατραπούν σε οικονομικές ευκαιρίες και κοινωνική πρόοδο. Χρειαζόμαστε έναν ισχυρό ευρωπαϊκό βιομηχανικό τομέα να αναλάβει τη σκυτάλη, επειδή είμαστε ακράδαντα πεπεισμένοι ότι ένας ηγετικός ευρωπαϊκός ρόλος στους τομείς της ενεργειακής απόδοσης, της νέας τεχνολογίας και της οικονομικής χρήσης των πόρων δεν θα είναι καλός μόνο για το περιβάλλον αλλά θα ενισχύσει επίσης την απασχόληση.

Η ζήτηση σε προϊόντα και διαδικασίες φιλικές προς το περιβάλλον είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Υπεύθυνες πολιτικές που αποσκοπούν στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής δεν βασίζονται στην αποβιομηχάνιση της Ευρώπης αλλά στη βιωσιμότητα της Ευρώπης ως βιομηχανικής τοποθεσίας, και σε βιομηχανίες στην Ευρώπη που παράγουν χωρίς να βλάπτουν το περιβάλλον και που εξάγουν περιβαλλοντική προστασία.

Είμαστε της άποψης ότι θα μπορούσαμε να γίνουμε πολύ καλύτεροι στην αντιμετώπιση αυτού του θέματος. Για αυτόν τον σκοπό, χρειαζόμαστε μία σημαντική κοινή προσπάθεια εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κρατών μελών. Διαθέτουμε τώρα ένα αξιόπιστο πλαίσιο για αυτόν τον σκοπό. Έχουμε μια εταιρική σχέση η οποία βασίζεται στον διάλογο και την κριτική αξιολόγηση προηγούμενων επιτευγμάτων, και η οποία έχει αποδείξει την αξία της. Πριν από τρία χρόνια, με τις ολοκληρωμένες κατευθυντήριες γραμμές, θεσπίσαμε μία αξιόπιστη δέσμη σημείων αναφοράς με τα οποία πρέπει να ευθυγραμμίζονται οι ευρωπαϊκές και οι εθνικές μεταρρυθμίσεις.

Γνωρίζω καλά ότι ορισμένοι αμφισβητούν την πρότασή μας να μείνουν άθικτοι οι προσανατολισμοί με τη στενότερη έννοια του όρου. Η Επιτροπή δεν έκανε αυτή την πρόταση οδηγούμενη από δογματισμό ή ισχυρογνωμοσύνη. Δεν επιθυμούσαμε κάποια διακοσμητική συσκευασία. Θέλαμε να υπογραμμίσουμε τη συνέχιση του στόχου μας για τη μεταρρύθμιση και την κατεύθυνση των μεταρρυθμίσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ταυτόχρονα, αναλάβαμε μία διεξοδικά κριτική ανασκόπηση και δηλώσαμε απλά πού έγκεινται οι αδυναμίες των παρελθόντων τριών ετών προκειμένου να διδαχθούμε από αυτές. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο προτείνουμε τη μετατόπιση της έμφασης που σας έχω περιγράψει σε πτυχές όπως οι κοινωνικές και περιβαλλοντικές διαστάσεις, και αυτή η αλλαγή έχει επίσης διεισδύσει σε αυτούς τους προσανατολισμούς.

Έχουμε επίσης προτείνει ένα νέο κοινοτικό πρόγραμμα, το οποίο –σε αντίθεση με το προκάτοχό του– δεν αποτελεί ένα ευρύ και ετερόκλητο συνονθύλευμα σχεδίων αλλά ένα επικεντρωμένο πρόγραμμα. Αντικατοπτρίζει τις πρωταρχικές προτεραιότητες της στρατηγικής της Λισαβόνας για την ανάπτυξη και την απασχόληση.

Η πολιτική μας για την ανάπτυξη και την απασχόληση, κυρίες και κύριοι, παραμένει το κύριο ενδιαφέρον αυτής της Επιτροπής. Βρίσκεται στην κορυφή του καταλόγου προτεραιοτήτων μας, επειδή αφορά την αύξηση των θέσεων εργασίας, την αύξηση της ευημερίας, και την καλύτερη προστασία του περιβάλλοντος.

(Χειροκροτήματα)

  Joaquín Almunia, Μέλος της Επιτροπής. − (ES) Κυρία Πρόεδρε, κύριε Πρόεδρε του Συμβουλίου, κυρίες και κύριοι, καταρχάς θα ήθελα να συγχαρώ την κ. Starkevičiūtė και όλους σε αυτή την αίθουσα, ιδίως τα μέλη της Επιτροπής Οικονομικών και Νομισματικών Θεμάτων, που συμμετείχαν στην εκπόνηση της έκθεσής σας, την οποία θεωρώ εξαιρετικά πλούσια ως προς την ανάλυσή της και τις προτάσεις της για το μέλλον σχετικά με αυτόν τον νέο κύκλο της στρατηγικής της Λισαβόνας για τα επόμενα τρία χρόνια.

Εάν κάνουμε μία ανασκόπηση των τριών προηγούμενων ετών μπορούμε να συμφωνήσουμε με την ανάλυση της έκθεσης για τους καρπούς που παράγονται από τη Στρατηγική της Λισαβόνας σε αυτή τη νέα φάση μετά την αναθεώρηση του 2005.

Όπως ειπώθηκε ήδη απόψε, δημιουργούνται θέσεις εργασίας. Ένα σημαντικό ποσοστό αυτής της απασχόλησης σχετίζεται με τις μεταρρυθμίσεις που προέρχονται από τη Στρατηγική της Λισαβόνας, τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας και άλλους τομείς οικονομικής δραστηριότητας όπως ορίζονται στη Στρατηγική της Λισαβόνας και τα εθνικά προγράμματα μεταρρύθμισης που εγκρίθηκαν πριν από τρία χρόνια.

Οι δυνατότητες ανάπτυξης αυξάνονται, παρόλο που θα επιθυμούσαμε να αυξηθούν περαιτέρω. Ωστόσο, είναι ζωτικής σημασίας να αυξηθεί η ικανότητα ανάπτυξης της Ευρώπης υπό φυσιολογικές οικονομικές συνθήκες. Χρειαζόμαστε μεγαλύτερη ανάπτυξη προκειμένου να μπορέσουμε να καταλάβουμε μία σημαντική θέση στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο όπου αναδύονται νέοι και εξαιρετικά δυναμικοί παράγοντες.

Επιπροσθέτως, η λειτουργία της αγοράς βελτιώνεται, οι φραγμοί που παρεμποδίζουν την επιχειρηματικότητα, τους επιχειρηματίες και τις επενδύσεις που προσανατολίζονται στην παραγωγή, αίρονται.

Έχουν εισαχθεί μεταρρυθμίσεις για τη βελτίωση της βιωσιμότητας των συστημάτων κοινωνικής προστασίας και των δημόσιων λογαριασμών σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και υπάρχει φυσικά αύξηση της ευαισθητοποίησης όσον αφορά την ανάγκη να μεριμνήσουμε για το περιβάλλον στο μοντέλο μας για την ανάπτυξη.

Η Λισαβόνα αποφέρει συνεπώς καρπούς. Η στρατηγική για την ανάπτυξη και την απασχόληση η οποία λειτουργεί από το 2005 αποφέρει καρπούς. Θα ήταν λάθος να αλλάξουμε κατεύθυνση τώρα. Ως εκ τούτου, συμφωνούμε ουσιαστικά με την έκθεση που συζητείται απόψε: πρέπει να συνεχίσουμε να κινούμαστε προς την κατεύθυνση την οποία ορίζει.

Ωστόσο, είναι σαφές ότι πρέπει να ληφθούν υπόψη οι αλλαγές στην κατάσταση –είτε πρόκειται για σημαντικές αλλαγές στην κατάσταση σχετικά με την ενέργεια και το περιβάλλον, ή για την ανάγκη να καταστεί η καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής πρώτη προτεραιότητά μας– οι νέες προκλήσεις, η εμπειρία και προφανώς το οικονομικό κλίμα και η οικονομική κατάσταση την οποία βιώνουμε τους τελευταίους μήνες.

Η κατάσταση που αντιμετωπίζουμε μας οδηγεί σε μεγαλύτερη αβεβαιότητα, καθώς και σε πιέσεις στις χρηματοπιστωτικές αγορές, και σημαίνει ότι σε αυτές τις περισσότερο ασταθείς, περισσότερο αβέβαιες, περισσότερο δύσκολες περιστάσεις, πρέπει να επιταχύνουμε τον ρυθμό των μεταρρυθμίσεων, να επιταχύνουμε τον βαθμό θέσπισης και την ταχύτητα εφαρμογής της στρατηγικής της Λισαβόνας.

Συμμεριζόμαστε την άποψη ότι η εφαρμογή πρέπει, όπως ορίζουν οι ολοκληρωμένες κατευθυντήριες γραμμές, να υλοποιηθεί στο πλαίσιο της μακροοικονομικής σταθερότητας, σε ένα πλαίσιο το οποίο να ενισχύει τη βιωσιμότητα των δημόσιων λογαριασμών μας, την ευημερία μας και τα συστήματα κοινωνικής προστασίας, την περιβαλλοντική βιωσιμότητα, και σε ένα πλαίσιο εμπιστοσύνης και δέσμευσης εκ μέρους των οικονομικών παραγόντων.

Πρέπει να κάνουμε βέλτιστη χρήση του περιθωρίου ελιγμών που αποκτήσαμε μέσω των ορθών μεταρρυθμίσεων και πολιτικών των τελευταίων ετών· πρέπει να εκμεταλλευτούμε το περιθώριο που μας προσφέρει αυτή η εποχή αβεβαιότητας τώρα που οι δημοσιονομικές θέσεις των οικονομιών μας στις περισσότερες χώρες μας έχουν βελτιωθεί.

Μπορούμε να επιτρέψουμε στους αυτόματους σταθεροποιητές να σταματήσουν να εργάζονται στις περισσότερες οικονομίες μας τώρα που υπάρχει λιγότερη πρόοδος λόγω των ασταθών πιέσεων στις χρηματοπιστωτικές αγορές ή της έντονης επιβράδυνσης στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Είμαστε σε καλύτερη θέση από ό,τι το 2001 για να αντιμετωπίσουμε μία σημαντική επιβράδυνση της οικονομικής δραστηριότητας, χάρη στις πολιτικές που βασίζονται στις ολοκληρωμένες κατευθυντήριες γραμμές στο πλαίσιο της στρατηγικής μας.

Όταν, λαμβανομένων υπόψη των πιέσεων στις χρηματοπιστωτικές αγορές, συγκρίναμε την κατάσταση των ευρωπαϊκών οικονομιών με την κατάσταση της οικονομίας των Ηνωμένων Πολιτειών, πολλοί από εμάς παρατηρήσαμε τις τελευταίες εβδομάδες και μήνες το πλεονέκτημα που έχουν οι ευρωπαϊκές οικονομίες λόγω των στέρεων οικονομικών μας βάσεων. Αυτές οι στέρεες οικονομικές βάσεις έχουν ενισχυθεί χάρη στις πολιτικές που ορίζονται σε αυτές τις κατευθυντήριες γραμμές, τόσο σε σχέση με τη λειτουργία της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης, όσο και σε σχέση με τις πολλές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που αποτελούν τμήμα της Στρατηγικής της Λισαβόνας.

Ειδικότερα, υπάρχουν ορισμένες προτεραιότητες για το εγγύς μέλλον οι οποίες είναι επίσης προφανείς και επισημαίνονται στις αναλύσεις στην έκθεση της κ. Starkevičiūtė· αποτελεί πλέον προτεραιότητα για μας να ενισχύσουμε την πρόοδο στη χρηματοπιστωτική ολοκλήρωση.

Η χρηματοπιστωτική ολοκλήρωση αποτελεί ένα μέσο που έχουμε στη διάθεσή μας προκειμένου να ενισχύσουμε την ικανότητά μας να αντιμετωπίζουμε μία κατάσταση όπως αυτή που βιώνουμε τώρα. Υπάρχουν όντως ορισμένες πρωτοβουλίες, όπως ο χάρτης πορείας που ενέκρινε πρόσφατα το Συμβούλιο ECOFIN. Πρέπει να βοηθήσουμε όλοι να υλοποιηθούν στην πράξη αυτές οι πρωτοβουλίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο το συντομότερο δυνατόν και πρέπει να διασφαλίσουμε ότι η Ευρώπη θα μιλά ομόφωνα σχετικά με αυτές τις πρωτοβουλίες οι οποίες πρέπει επίσης να συζητούνται και να εγκρίνονται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, επί παραδείγματι στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ή το Φόρουμ Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

Υπό το πρίσμα όλων αυτών είμαι βέβαιος ότι θα συνεργαστούμε, ότι πρόκειται να συνεργαστούμε παραγωγικά με το Κοινοβούλιο· αυτό θα πρέπει να ενισχύσει τη συναίνεση σχετικά με τις βασικές πτυχές της στρατηγικής μας και των μηνυμάτων μας ούτως ώστε να ενθαρρύνει τους οικονομικούς και κοινωνικούς παράγοντες να συμμετάσχουν επίσης ενεργά σε αυτή τη διαδικασία μεταρρύθμισης προκειμένου οι μεταρρυθμίσεις να μην είναι κάτι επιβεβλημένο άνωθεν αλλά αντίθετα να αναπτύσσεται από κάτω προς τα πάνω και να βελτιώνονται μέσω του κοινωνικού διαλόγου. Τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα του Συμβουλίου, του Κοινοβουλίου και της Επιτροπής πρέπει να συνεργαστούν παραγωγικά προκειμένου όχι μόνο αυτά αλλά επίσης και τα κράτη μέλη μας να μπορούν να αναπτύξουν και στο πλαίσιο των εθνικών τους προγραμμάτων μεταρρύθμισης να υλοποιήσουν τους στόχους για τους οποίους συμφωνούμε απόψε.

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΗΣ κ. MORGANTINI
Αντιπροέδρου

  Margarita Starkevičiūtė, εισηγήτρια. – (LT) Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κ. Verheugen και τον κ. Almunia για τον ορισμό τους όσον αφορά την κοινοτική στρατηγική της Λισαβόνας. Ωστόσο, θεωρούσα ανέκαθεν δύσκολο να κατανοήσω τις κύριες προτεραιότητές της.

Αυτό το έγγραφο της Επιτροπής περιλαμβάνει περίπου 300 σελίδες, οι οποίες διαιρούνται σε ξεχωριστά κεφάλαια, το καθένα εκ των οποίων καθορίζει τους δικούς του στόχους προτεραιότητας. Συνολικά εντοπίζουμε 24 πλαίσια που πρέπει να ακολουθήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση προκειμένου να επιτύχει ικανοποιητική εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής και στρατηγικής της. Δεν θα θέλαμε να φανούμε ότι υστερούμε σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, συνεπώς το Κοινοβούλιο ενέκρινε τρία διαφορετικά ψηφίσματα για αυτά τα 24 πλαίσια, ακολουθώντας τρεις διαφορετικές διαδικασίες. Προφανώς, αυτή είναι η συνεισφορά μας στη μείωση της γραφειοκρατίας.

Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω την Επιτροπή που υπογράμμισε τη σημασία της συνέχισης της μεταρρύθμισης. Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Ωστόσο, η ζωή παρουσιάζει αλλαγές και νέες εξελίξεις κάθε μέρα, ιδίως από την άποψη της παγκοσμιοποίησης. Συνεπώς, εάν αποφασίσουμε ότι πρόκειται να γίνουν μόνο αισθητικές αλλαγές, αυτό δεν σημαίνει ότι θα ενθαρρύνουμε την καινοτομία και τη δημιουργικότητα, όπως επισημάνθηκε από αξιότιμους εκπροσώπους της Σλοβενίας.

Εκτιμώ την άποψη του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ότι κάθε νέα στρατηγική θα πρέπει να δημιουργεί προστιθέμενη αξία. Ωστόσο, κατά τη γνώμη μου, θα πρέπει να εδραιώσουμε τη θέση μας υπέρ της συνέχισης των μεταρρυθμίσεων αλλά υπό τον όρο ότι είναι ενσωματωμένες και προσαρμοσμένες στις νέες περιστάσεις. Η μοναδική προτεραιότητα της στρατηγικής της Λισαβόνας θα πρέπει να είναι η ευημερία των πολιτών.

Προκειμένου να επιτευχθεί αυτός ο στόχος μπορούμε να εφαρμόσουμε μια ποικιλία μέσων οικονομικής πολιτικής, όλα εκ των οποίων θα πρέπει να συνεργαστούν. Μιλώντας για νομισματική πολιτική, θα πρέπει να υπογραμμίσουμε τη σημασία της ανεξαρτησίας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Δεδομένης της ποικιλίας των συμφερόντων και των παγκόσμιων προκλήσεων, πρέπει να υπάρχει ένας ενιαίος φορέας ο οποίος θα ασχολείται με αυτά. Πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι δεν έχουν ακόμη προσχωρήσει όλα τα κράτη μέλη στη ζώνη του ενιαίου νομίσματος.

Ωστόσο, η ικανότητα της Κεντρικής Τράπεζας να εκπληρώσει τους στόχους του πληθωρισμού είναι περιορισμένη, όπως είναι και οι δυνατότητές της να ανταποκριθεί στην πληθωριστική πίεση και στις παγκόσμιες προκλήσεις εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συνεπώς, θα πρέπει να θεσπιστούν εναλλακτικά μέσα που θα δώσουν τη δυνατότητα στην Κεντρική Τράπεζα να γίνει ανεξάρτητη. Φυσικά, θα πρέπει πρώτα από όλα να μιλήσουμε για δημοσιονομική ισορροπία.

Θα τολμούσα, ωστόσο, να διαφωνήσω απολύτως με τις απόπειρες να επιτευχθεί δημοσιονομική ισορροπία μέσω μηχανικής μείωσης των δαπανών. Σε μία τέτοια περίπτωση, οι ομάδες του πληθυσμού οι οποίες επωμίζονται το βάρος είναι τα πιο ευπαθή και κοινωνικά στερημένα άτομα και όχι οι αξιωματούχοι, οι οποίοι δεν συνηθίζουν να κάνουν περικοπές των ίδιων τους των μισθών. Ο πρώτος μας στόχος θα πρέπει να είναι να εξυγιάνουμε τους διαχειριστικούς οργανισμούς και να μειώσουμε τις διαχειριστικές δαπάνες. Τα κονδύλια θα μπορούν, συνεπώς, να διανεμηθούν σε τομείς που ευνοούν τους πολίτες.

Ένα ακόμη σχετικό θέμα το οποίο θα ήθελα να υπογραμμίσω είναι ο ρόλος του χρηματοπιστωτικού τομέα. Ελάχιστη σημασία έχει να μιλάμε για την κατάρτιση ενός αυστηρότερου προϋπολογισμού όταν ταυτόχρονα δαπανώνται δισεκατομμύρια σε προσπάθειες διάσωσης των τραπεζών. Ο ρόλος του χρηματοπιστωτικού τομέα θα πρέπει να διατυπωθεί και να καθοριστεί σαφώς στη Στρατηγική της Λισαβόνας. Είναι προφανές ότι χωρίς τη σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού τομέα, θα είναι αδύνατο να διασφαλιστεί μακροπρόθεσμη οικονομική σταθερότητα.

Παρά τα προφανή προβλήματα του σημερινού χρηματοπιστωτικού τομέα, ειλικρινά δεν διαπιστώνω να καταβάλλεται ιδιαίτερη προσπάθεια για σοβαρή αντιμετώπισή τους. Έως την επόμενη κρίση, ούτως ειπείν.

Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τους ανθρώπους μας, τους πολίτες των κρατών μελών μας; Πρώτα από όλα, είμαστε σε θέση να μειώσουμε το κόστος εργασίας τους, το κόστος διαβίωσης, το κόστος εγκατάστασης και προσαρμογής στις προκλήσεις ενός νέου τρόπου ζωής.

Ερευνητές έχουν υποβάλει διάφορες προτάσεις για την επίλυση αυτών των προβλημάτων. Συμφωνώ με τις ιδέες που πιστεύουν ότι θα αποφέρουν επωφελή αποτελέσματα, δηλαδή βελτιωμένη εκπροσώπηση και περισσότερο προσβάσιμη χρηματοδότηση για τις μικρές επιχειρήσεις.

  Marianne Thyssen, εξ ονόματος της Ομάδας PPE-DE. – (NL) Κυρία Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, κύριοι Επίτροποι, κυρίες και κύριοι, αυτή είναι η πρώτη φορά που διεξάγουμε το απόγευμα την ετήσια συζήτηση στην οποία προετοιμαζόμαστε για την εαρινή σύνοδο κορυφής. Συνήθως στο παρόν Κοινοβούλιο προγραμματίζουμε τις συζητήσεις προτεραιότητας το πρωί. Αλλά δεν πρέπει να καταλήξετε εξαιτίας αυτού στο συμπέρασμα ότι θεωρούμε την εαρινή σύνοδο κορυφής και τη Στρατηγική της Λισαβόνας λιγότερο σημαντικές. Κάθε άλλο, απλώς για μία φορά αφιερώσαμε ευγενικά το πρωινό μας στον κ. Corbett και τον κ. Méndez de Vigo και τη συζήτησή μας για την εξαιρετική τους έκθεση σχετικά με τη μεταρρυθμιστική συνθήκη η οποία, μαζί με τη Στρατηγική της Λισαβόνας, θα διαδραματίσουν αποφασιστικό ρόλο στη διαμόρφωση του μέλλοντος της Ευρώπης.

Την προηγούμενη εβδομάδα συναντηθήκαμε στις Βρυξέλλες με βουλευτές των εθνικών κοινοβουλίων προκειμένου να αναθεωρήσουμε την πρόοδο σε σχέση με τη στρατηγική, και συμφωνήσαμε πολύ γρήγορα σε ένα πράγμα: η νέα προσέγγιση η οποία επικεντρώνεται στην ανάπτυξη και τις θέσεις εργασίας, μη λησμονώντας τη διάσταση της βιωσιμότητας, αποφέρει καρπούς. Η Στρατηγική ενθαρρύνει τις δυνατότητες της ευρωπαϊκής οικονομίας για ανάπτυξη και δημιουργεί ένα κλίμα το οποίο ευνοεί τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας: 6,5 εκατομμύρια έως τώρα, και αναμένουμε να ακολουθήσουν ακόμη 5 εκατομμύρια. Το επόμενο βήμα είναι αυτό που προτείνει Επιτροπή, την τολμηρή συνέχιση της πορείας που έχουμε αρχίσει, επειδή δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη το έργο. Σε όλα τα κράτη μέλη και σε όλους τους τομείς εξακολουθεί να υπάρχει αρκετό περιθώριο βελτίωσης και ανάγκη για αυτό. Έχουμε πολλά να διδαχθούμε ο ένας από τον άλλο και πρέπει επίσης να αξιοποιήσουμε καλύτερα τις ευκαιρίες σε περιφερειακό επίπεδο. Συνεπώς, θα πρέπει να υποστηρίξουμε ολόθερμα το κοινό ψήφισμα για τη Στρατηγική της Λισαβόνας.

Για την ομάδα μας οι προτεραιότητες είναι σαφείς. Περισσότερες επενδύσεις στην έρευνα και την καινοτομία και αποτελεσματική προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας – αυτά έχουν ζωτική σημασία για την ανάπτυξη της οικονομίας μας στο μέλλον και τη δημιουργία ποιοτικών θέσεων εργασίας. Εξίσου θεμελιώδες είναι ένα καλύτερο κλίμα για τις συναλλαγές. Η ολοκλήρωση της ενιαίας αγοράς, η βελτίωση της νομοθεσίας και η μείωση της γραφειοκρατίας, αυτά τα πράγματα είναι σημαντικά σε όλες τις επιχειρήσεις αλλά ιδίως στα 23 εκατομμύρια ΜΜΕ μας. Συνεπώς, χρειαζόμαστε αυτήν την πράξη για τις μικρές επιχειρήσεις και πρέπει να είναι κάτι περισσότερο από απλώς ένα σύμβολο. Ως εκ τούτου, είμαστε επίσης πολύ ευτυχείς που μπορέσαμε, αυτή την εβδομάδα, να ολοκληρώσουμε αυτή τη νομοθετική δέσμη για την ενιαία αγορά προϊόντων, είμαστε όμως λιγότερο ευτυχείς για το γεγονός ότι προτάθηκαν νέοι κανόνες σήμανσης οι οποίοι θα προστεθούν στο διοικητικό συνονθύλευμα.

Τρίτον, η αγορά εργασίας πρέπει να μεταρρυθμιστεί, η ευελιξία και η ασφάλεια των θέσεων εργασίας πρέπει να συμβαδίζουν και πρέπει να επενδύσουμε περισσότερο στις δεξιότητες των ανθρώπων.

Τέλος, υποστηρίζουμε τους στόχους 20-20-20, αλλά κατά τρόπο που θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας εδώ αντί να προκαλέσει την εξαγωγή θέσεων εργασίας σε άλλες ηπείρους.

Μία τελευταία παρατήρηση: η εαρινή σύνοδος κορυφής θα εξετάσει δικαίως την υφέρπουσα κρίση στη χρηματαγορά και την ασφαλιστική αγορά. Πρέπει πραγματικά να μεριμνήσουμε ώστε αυτή η κρίση να μην εκτροχιάσει τις προσπάθειές μας για την προώθηση της ανάπτυξης και των θέσεων εργασίας. Εάν είμαστε προσεκτικοί, εάν διατηρήσουμε την πορεία μας, μπορούμε να ανακτήσουμε την εμπιστοσύνη των ανθρώπων. Εμπιστοσύνη σημαίνει σταθερότητα και με αυτή μπορούμε να εγγυηθούμε στην Ευρώπη ένα καλό μέλλον. Και αυτό είναι η δουλειά μας.

  Robert Goebbels, εξ ονόματος της Ομάδας PSE. – (FR) Κυρία Πρόεδρε, η εφαρμογή, μολονότι ατελής, της Στρατηγικής της Λισαβόνας έχει δώσει τη δυνατότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση να προχωρήσει σε πολλούς τομείς. Έχουν δημιουργηθεί θέσεις εργασίας και έχουν πραγματοποιηθεί μεγαλύτερες επενδύσεις στην εκπαίδευση, την έρευνα και τις νέες τεχνολογίες.

Εξακολουθούν, ωστόσο, να υπάρχουν προκλήσεις οι οποίες πρέπει να αντιμετωπιστούν. Ο κόσμος μεταβάλλεται, και νέα προβλήματα αναδύονται. Ο υπουργός, κ. Turk, και οι Επίτροποι Verheugen και Almunia μόλις το κατέστησαν αυτό σαφές. Ακόμη και αν η κρίση με τα ενυπόθηκα δάνεια υψηλού κινδύνου ξεκίνησε στις ΗΠΑ, οι τραπεζίτες, οι ασφαλιστικοί φορείς και οι επιχειρήσεις διαχείρισης κεφαλαίων στην Ευρώπη υπήρξαν εξίσου πλεονέκτες, καθώς αυτό αποτελεί τη βασική κινητήρια δύναμη στον χρηματοπιστωτικό κόσμο. Ενώ ορισμένοι κορυφαίοι εργοδότες άνοιξαν τα χρυσά τους αλεξίπτωτα, οι εργαζόμενοι και το ευρύ κοινό πληρώνουν την κατάσταση.

Υπάρχει συρρίκνωση των πιστώσεων σχεδόν παντού. Η πραγματική οικονομία περιμένει άπραγη, οι ΗΠΑ βρίσκονται σαφώς σε ύφεση, η ανάπτυξη στην Ευρώπη χάνει τη δυναμικότητά της, ο πληθωρισμός απογειώνεται και πάλι, τα προϊόντα πετρελαίου εκτινάσσονται όπως και οι τιμές των τροφίμων, ενώ οι τιμές των λιπασμάτων εκτοξεύονται, δείχνοντας ότι θα ακολουθήσουν ακόμη δαπανηρότερες σοδειές.

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να προσπαθεί να κρατήσει υπό έλεγχο των πληθωρισμό. Ζητείται από τους εργαζομένους και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να σφίξουν τις ζώνες τους, εντούτοις η αγορά ενέργειας σημειώνει πτώση σχεδόν παντού.

Κύριε Verheugen, όλες οι χώρες μας πρέπει να αντιμετωπίσουν τώρα τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό. 68 εκατομμύρια άνθρωποι στην Ευρώπη ζουν επί του παρόντος κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας στις αντίστοιχες χώρες τους. Το 13% των εργαζομένων έχουν ασταθείς συμβάσεις και μη μόνιμη κοινωνική προστασία. Υπάρχουν 23 εκατομμύρια οιονεί αυτοαπασχολούμενων. Ταυτόχρονα το 1% του πληθυσμού κατέχει περισσότερο από το 15% του διαθέσιμου πλούτου στην Ευρώπη.

Η καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής θα καταστήσει πιθανότερη τη φτώχεια για πολλούς ανθρώπους στην Ευρώπη. Η αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» ακούγεται καλή, αλλά οι καταναλωτές είναι αυτοί οι οποίοι εξακολουθούν να πληρώνουν τελικά το κόστος. Στο Ηνωμένο Βασίλειο οι δημόσιες αρχές καταβάλλουν προσπάθειες για να καταπολεμήσουν την ένδεια καυσίμων, ωστόσο η Επιτροπή μας λέει ότι η ΕΕ δεν έχει ελευθερώσει αρκετά την ενεργειακή της αγορά, λες και, σε έναν κόσμο όπου το 90% των ενεργειακών πόρων εξαρτώνται από κυρίαρχα κράτη, οι καταναλωτές είναι ελεύθεροι να επιλέξουν τους προμηθευτές τους.

Αντιμέτωπη με αυτά τα αυξανόμενα προβλήματα η Επιτροπή, και ιδιαίτερα ο Πρόεδρος Barroso, έχει μόνο μία απάντηση: μην αλλάξετε τη στρατηγική της Λισαβόνας. Οι ολοκληρωμένες κατευθυντήριες γραμμές είναι προφανώς χαραγμένες σε πορτογαλικό μάρμαρο και δεν μπορούν να μεταβληθούν, όσον αφορά τον Πρόεδρο Barroso.

Εξ ονόματος της Σοσιαλιστικής Ομάδας, επιτρέψτε μου να δώσω στον Πρόεδρο Barroso μια αυστηρή προειδοποίηση. Δεν θα δεχθούμε αυτό το ψυχροπολεμικό niet από την Επιτροπή σχετικά με τις κατευθυντήριες γραμμές. Το περιεχόμενο της Στρατηγικής της Λισαβόνας μεταβάλλεται. Το έγγραφο που καθοδηγεί τις ενέργειές μας πρέπει επίσης να προσαρμοστεί στη νέα ευρωπαϊκή και διεθνή κατάσταση.

(Χειροκροτήματα)

  Bilyana Ilieva Raeva (ALDE), εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – (BG) Αγαπητοί εκπρόσωποι του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, αγαπητοί εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αγαπητοί συνάδελφοι, πριν από τρία χρόνια, η αναθεωρημένη Στρατηγική της Λισαβόνας υπογράμμισε σαφώς την ανάγκη για βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη και περισσότερες και καλύτερης ποιότητας θέσεις εργασίας. Σήμερα, οι εθνικές μεταρρυθμίσεις προχωρούν με ικανοποιητικό ρυθμό, η ευρωπαϊκή οικονομία σημειώνει σταθερά ποσοστά ανάπτυξης, ενώ τα ποσοστά ανεργίας βρίσκονται στο χαμηλότερο επίπεδο από το 1998. Παρά τα ικανοποιητικά αποτελέσματα, απαιτείται πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια στο πλαίσιο του αυξανόμενου παγκόσμιου ανταγωνισμού προκειμένου να επιτευχθεί μία δυναμική και ανταγωνιστική οικονομία η οποία θα βασίζεται στη γνώση και την καινοτομία.

Η Ομάδα της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη θεωρεί αυτή τη στρατηγική ως την κινητήρια δύναμη της βαθιάς οικονομικής και κοινωνικής μεταρρύθμισης. Αποτελεί την απάντηση στις προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης, καθιστώντας δυνατό να αναλάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση τα ηνία στην οικονομική ανάπτυξη, την κοινωνική και περιβαλλοντική ευημερία, την τεχνολογική ανάπτυξη και τον εκσυγχρονισμό. Η επίτευξη αυτών των στόχων χρειάζεται εντονότερες προσπάθειες τα επόμενα χρόνια. Οι Φιλελεύθεροι και Δημοκράτες για την Ευρώπη αναγνωρίζουν την ανάπτυξη νέων δομών για τη διαχείριση της στρατηγικής τα τελευταία τρία χρόνια, με καλύτερη κατανομή των ευθυνών μεταξύ της Κοινότητας και των κρατών μελών.

Η Βουλγαρία και η Ρουμανία έχουν ενταχθεί πλήρως στην εφαρμογή της Στρατηγικής της Λισαβόνας μετά την προσχώρησή τους και, το 2007, υπέβαλαν έκθεση σχετικά με την εφαρμογή των σχεδίων τους μεταρρύθμισης για πρώτη φορά. Ανεξαρτήτως των διαφορών που υπάρχουν μεταξύ των επιμέρους κρατών μελών, η εφαρμογή της Στρατηγικής της Λισαβόνας έχει βελτιώσει τις δυνατότητες ανάπτυξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο σύνολό της.

Το επιχειρηματικό περιβάλλον, το οποίο είναι τόσο πολύ σημαντικό για τους Φιλελεύθερους και Δημοκράτες, έχει ευνοηθεί σημαντικά από αυτές τις μεταρρυθμίσεις. Η στρατηγική της ΕΕ για τη βελτίωση της νομοθεσίας υλοποιείται σταδιακά. Είναι ευκολότερη και φθηνότερη η καταχώριση μιας εταιρείας και η ίδρυση μιας επιχείρησης στα περισσότερα κράτη μέλη σήμερα. Εντούτοις, εξακολουθεί να λείπει σήμερα σε ευρωπαϊκό επίπεδο ένα ενιαίο επιχειρηματικό πνεύμα. Χρειαζόμαστε μία ολοκληρωμένη προσέγγιση σε ευρωπαϊκό επίπεδο όσον αφορά την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Τα κράτη μέλη της ΕΕ έχουν δεσμευθεί να επενδύσουν το 3% του ΑΕΠ στην καινοτομία, την έρευνα και την ανάπτυξη έως το 2010.

Ωστόσο, τα διαθέσιμα δεδομένα καταδεικνύουν σημαντικές διαφορές μεταξύ των κρατών μελών. Ως εκ τούτου, θα χρειαστούν σοβαρές προσπάθειες εν προκειμένω, συμπεριλαμβανομένου του ιδιωτικού τομέα, προκειμένου να επιτευχθεί αυτός ο στόχος.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει σημειώσει άλματα προς την κατεύθυνση της μετατροπής της σε μία περιβαλλοντική κοινωνία. Έχουν αναληφθεί νέες φιλόδοξες δεσμεύσεις για τη δραστική μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και τη χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας έως το 2020. Οι Φιλελεύθεροι και Δημοκράτες πιστεύουν ότι η κοινωνία χαμηλών εκπομπών άνθρακα είναι εφικτή μόνο εάν η έρευνα και η καινοτομία προσφέρουν τις «πράσινες» τεχνολογίες που απαιτούνται για αυτόν τον σκοπό.

Οι υψηλές προδιαγραφές που επιθυμούμε να έχουμε εμείς οι Ευρωπαίοι είναι εφικτές μόνο μέσω της δράσης αλληλεγγύης. Συνεπώς, η ανταλλαγή εμπειριών, η υποστήριξη και οι ευκαιρίες να διδαχθούμε ο ένας από τον άλλο είναι υψίστης σημασίας. Η βασιζόμενη στη γνώση οικονομία προϋποθέτει επίσης προθυμία μάθησης. Η οικονομική ανάπτυξη, η χαμηλή ανεργία, τα υψηλά κοινωνικά πρότυπα και ένα δυναμικό επιχειρηματικό περιβάλλον δεν αλληλοαναιρούνται. Αρκεί να υπενθυμίσουμε τα παραδείγματα χωρών όπως η Δανία και η Φινλανδία.

Αγαπητοί συνάδελφοι, πολλές προτεραιότητες των Φιλελεύθερων και Δημοκρατών αντικατοπτρίζονται στο ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με τη Στρατηγική της Λισαβόνας. Περιλαμβάνουν τη δημιουργία προϋποθέσεων για μια πιο ευέλικτη και καλύτερα λειτουργούσα αγορά εργασίας, που θα επιτρέπει την κοινωνική ένταξη· τη μείωση της διοικητικής επιβάρυνσης και τη βελτίωση της νομοθεσίας· την ενίσχυση των θέσεων των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων σε διεθνές επίπεδο· περισσότερες εισαγωγές, εξαγωγές και επενδύσεις· μεγαλύτερη διαφάνεια και σταθερότητα των χρηματοπιστωτικών αγορών· καλύτερη προστασία των καταναλωτών· μεγαλύτερη δέσμευση έναντι του περιβάλλοντος· αποτελεσματικότερη χρήση των Διαρθρωτικών Ταμείων της Κοινότητας για την επίτευξη απτών αποτελεσμάτων στην εφαρμογή της Στρατηγικής· και ενίσχυση του δικτύου μεταφορών των διευρωπαϊκών σχεδίων.

Αγαπητοί συνάδελφοι, υπάρχουν οι δείκτες, οι στόχοι είναι σαφώς καθορισμένοι. Αυτό το οποίο έχει σημασία τώρα είναι η εφαρμογή.

  Guntars Krasts, εξ ονόματος της Ομάδας UEN. – (LV) Σας ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε. Κύριε Επίτροπε, εκπρόσωποι του Συμβουλίου, σήμερα θα ήθελα να επικεντρωθώ στον πιθανό αντίκτυπο του τρέχοντος θέματος στα καθήκοντα και τους στόχους της Στρατηγικής της Λισαβόνας. Τα προβλήματα στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική αγορά και ο αντίκτυπος των δυσχερειών της οικονομίας των ΗΠΑ στην παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη αποτελούν την πρώτη σοβαρή δοκιμασία για τη νέα Στρατηγική της Λισαβόνας και την ικανότητά της να δρα ως αντίδοτο στα πιθανά εμπόδια για την ανάπτυξη της ευρωπαϊκής οικονομίας. Ασχέτως των υφιστάμενων επιπλοκών, η ταχύτερη μακροπρόθεσμη ανάπτυξη παραμένει προτεραιότητα της Ευρώπης. Αυτό απαιτεί την ανάδυση στην αγορά πολλών νέων, ενεργών επιχειρήσεων. Δεν έχω αμφιβολία ότι η αναταραχή του χρηματοπιστωτικού συστήματος απαιτεί τη λήψη μέτρων για την εκ νέου εδραίωση της σταθερότητας. Θα πρέπει, ωστόσο, να υπογραμμιστεί ότι αυτή είναι η στιγμή να ληφθούν υπεύθυνες αποφάσεις. Η εκ νέου εδραίωση της σταθερότητας στο πλαίσιο του χρηματοπιστωτικού συστήματος δεν θα πρέπει να παρεμποδίζει την αποστολή του χρηματοπιστωτικού συστήματος: την προώθηση της ανάπτυξης των επιχειρήσεων της Ευρώπης. Θα ήθελα να το υπογραμμίσω αυτό ιδιαίτερα επειδή είναι απαραίτητο να διευρυνθεί το φάσμα των επιλογών χρηματοδότησης για νεοϊδρυθείσες επιχειρήσεις. Ο ανταγωνισμός μεταξύ των επιλογών χρηματοδότησης πρέπει να ενθαρρυνθεί σημαντικά. Η αποστολή η οποία υπογραμμίζεται σε όλα τα έγγραφα της Στρατηγικής της Λισαβόνας για την ενίσχυση του δυναμικού ανάπτυξης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων είναι ευπρόσδεκτη. Η πρόταση της Επιτροπής για μια πράξη για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι ευπρόσδεκτη. Η τρέχουσα κατάσταση, ωστόσο, είναι τέτοια ώστε οι μεγάλες επιχειρήσεις με εδραιωμένη θέση στην αγορά έχουν ασύγκριτα καλύτερες δυνατότητες χρηματοδότησης από ό,τι οι άνθρωποι που επιθυμούν να ξεκινήσουν τις δικές τους επιχειρήσεις. Αυτό το οποίο λείπει από τη Στρατηγική της Λισαβόνας είναι ένα καθήκον προώθησης ευρέους, ανταγωνιστικού φάσματος χρηματοπιστωτικών μέσων, αλλά αυτό αποτελεί όντως ζωτική προϋπόθεση για την ενίσχυση του δυναμικού ανάπτυξης της Ευρώπης. Δεν πρέπει να επιτρέπεται στην παρούσα απάντηση στην αστάθεια του χρηματοπιστωτικού συστήματος να περιορίζει την καινοτομία στον χρηματοπιστωτικό τομέα. Σας ευχαριστώ.

  Rebecca Harms, εξ ονόματος της Ομάδας Verts/ALE. – (DE) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, στον τομέα της πολιτικής του κλίματος, το έτος 2007 –και ήδη έχει παρέλθει χρόνος έκτοτε– θεωρείται ως το έτος κατά το οποίο αναγνωρίστηκε επίσημα η πραγματικότητα της αλλαγής του κλίματος. Εάν λάβουμε υπόψη ότι η συζήτηση για τις στρατηγικές σχετικά με την αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη και τη βιωσιμότητα διεξάγεται σχεδόν επί δύο δεκαετίες, καθίσταται σαφές πόσος χρόνος απαιτείται προκειμένου να επηρεαστεί μία τέτοια πολιτική διαδικασία και πόσο δύσκολο είναι να επιτευχθεί μία ουσιαστική στρατηγική επανευθυγράμμιση. Παρόλο που ακούμε διαβεβαιώσεις σε ολόκληρη την ΕΕ ότι η επιδίωξη της βιωσιμότητας έχει ενσωματωθεί τελικά στη Στρατηγική της Λισαβόνας, εξακολουθώ να αμφιβάλω εάν σοβαρολογούμε πράγματι σχετικά με αυτή τη ριζική αλλαγή και εάν είμαστε πράγματι έτοιμοι να κινηθούμε προς μία νέα κατεύθυνση και να απομακρυνθούμε από έναν αμιγώς ποσοτικό στόχο ανάπτυξης προκειμένου να επιδιώξουμε τον στόχο μίας ποιοτικής ανάπτυξης.

Όταν εκπονούσαμε το ψήφισμα του Κοινοβουλίου για τη Λισαβόνα, συνεισηγητές του οποίου ήταν ο κ. Lehne και ο ομιλών, διαφωνήσαμε και πάλι –όχι εμείς προσωπικά αλλά οι πολιτικές μας ομάδες– σχετικά με το θέμα της ενεργειακής πολιτικής και των στρατηγικών ενέργειας. Δεν είναι απορίας άξιον ότι διαφωνήσαμε, καθώς πρόκειται για ένα θέμα για το οποίο αξίζει να διαφωνούμε. Το ψήφισμα περιλαμβάνει τώρα μια έννοια η οποία μόλις και μετά βίας συγκαλύπτει το πιθανό χάσμα μεταξύ των αντίστοιχων απόψεών μας για τη βιωσιμότητα. Ο όρος «οικονομία με χαμηλή χρήση άνθρακα» παρουσιάζεται τώρα ως μία συμβιβαστική διατύπωση για το παρόν Κοινοβούλιο. Κατά τη γνώμη μου, συγκαλύπτει απλώς τη σύγκρουση μεταξύ του κατεστημένου, οι υποστηρικτές του οποίου θα εξακολουθήσουν να ασκούν πιέσεις για την οικονομία που βασίζεται στην ενέργεια, η οποία τροφοδοτείται με τον παλαιό ενεργειακό συνδυασμό άνθρακα και πυρηνικής ενέργειας, και της στρατηγικής που επιθυμούσαμε, ήτοι μία ριζική αλλαγή πορείας με στόχο τη μείωση της κατανάλωσης πόρων. Αυτή η έννοια την οποία έχουμε τώρα ενσωματώσει αποκρύπτει ελαφρά τη συνεχιζόμενη αποτυχία να λάβουμε μία απόφαση. Επιτρέψτε μου να επαναλάβω σε αυτό το σημείο ότι η Ευρώπη, κατά την άποψή μου, δεν θα μπορούσε ίσως να διαδραματίσει τον πρωτοποριακό ρόλο ο οποίος θα εκπλήρωνε τις ελπίδες των ανθρώπων σε ολόκληρο τον κόσμο βάσει της υψηλού κινδύνου πυρηνικής ενέργειας ή μίας ανανεωμένης εξάρτησης από τον άνθρακα. Θα προχωρήσω τώρα, αλλά θα πρέπει να επαναλάβουμε αυτή τη συζήτηση σε άλλο πλαίσιο.

Πιστεύω επίσης, κύριε Verheugen, ότι η προσαρμογή των κατευθυντήριων γραμμών σε αυτόν τον τομέα δεν έχει συμβεί ακόμη, επειδή η απλή προσάρτηση της ασφάλειας ενεργειακού εφοδιασμού και των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας δεν ισοδυναμεί με μία αλλαγή στρατηγικής. Μια νέα στρατηγική αποτελεί ένα αρκετά διαφορετικό θέμα και πρέπει να αντικατοπτρίζεται σε νέα μέτρα και μέσα. Πιστεύω, ωστόσο, ότι η ανάγκη μεταβολής των κατευθυντήριων γραμμών της Στρατηγικής της Λισαβόνας δεν περιορίζεται στην περιβαλλοντική διάσταση αλλά επεκτείνεται και στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής. Εξακολουθούμε να ακούμε για βελτίωση της ευρωπαϊκής ανάπτυξης και απασχόλησης τα τελευταία τρία χρόνια. Ταυτόχρονα, ωστόσο, παρατηρούμε κοινωνική περιθωριοποίηση και αύξηση του αριθμού των επισφαλών θέσεων εργασίας. Κατά τη γνώμη μας, ο κοινός στόχος της κοινωνικής ένταξης και συνοχής μπορεί να ερμηνευθεί μόνο ώστε να σημαίνει, με απλούς όρους, ότι οι εργαζόμενοι στην Ευρώπη θα πρέπει να είναι σε θέση να ζήσουν με αυτά που κερδίζουν. Προβληματίστηκα, συνεπώς, από τη διαμάχη μεταξύ των πολιτικών ομάδων κατά την εκπόνηση του ψηφίσματος για τη Λισαβόνα σχετικά με το ερώτημα του κατά πόσον είναι σωστό ή λάθος να συνάπτονται συμφωνίες για τους κατώτατους μισθούς στην Ευρώπη ανά κλάδο. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει εναλλακτική λύση, και επιθυμώ μόνο μεγαλύτερο βαθμό συναίνεσης σε αυτό το σημείο. Θα ήθελα επίσης οι συνάδελφοί μου βουλευτές στα δεξιά του παρόντος Κοινοβουλίου να μην ερμήνευαν πάντα την έννοια της «ευελισφάλειας» μόνο ως εξής: ότι τα ασθενέστερα μέλη της κοινωνίας πρέπει να είναι ευέλικτα και υπάκουα ενώ τα υπόλοιπα είναι ελεύθερα να συνεχίζουν να ασκούν τις δραστηριότητές τους όπως θεωρούν κατάλληλο.

Κάτι το οποίο θεωρώ σημαντική πτυχή του ψηφίσματος που θα τεθεί σε ψηφοφορία αύριο –και αυτή η παρατήρηση απευθύνεται επίσης στην κ. Figueiredo, η οποία διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή την επιτυχία– είναι ότι κατορθώσαμε να παρουσιάσουμε κοινές προτάσεις για νέους δείκτες με τους οποίους μπορεί να μετρηθεί η πρόοδος προς την επίτευξη των στόχων της Λισαβόνας, ιδίως ο στόχος της βελτίωσης της ποιότητας ζωής των ανθρώπων. Το γεγονός ότι μία προσέγγιση η οποία βασίζεται στο εισόδημα υπό τη μορφή αυτού του παλαιού δείκτη ορόσημο, του ρυθμού ανάπτυξης του εθνικού εισοδήματος, παραβλέπει πλήρως ανισότητες στην αύξηση του εισοδήματος δείχνει ότι δεν αποτελεί επ’ ουδενί επαρκή δείκτη. Καθίσταται ακόμη πιο ανεπαρκής, φυσικά, εάν επιθυμούμε πραγματικά να μετρήσουμε παράγοντες όπως οι βελτιώσεις στην ποιότητα ζωής και στην κατάσταση του περιβάλλοντος. Θα ήμουν περιχαρής εάν η Επιτροπή απαντούσε σε αυτές τις παρατηρήσεις σχετικά με τους περιβαλλοντικούς και κοινωνικούς δείκτες.

  Ilda Figueiredo, εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL. – (PT) Στην πράξη, οκτώ χρόνια μετά την έγκριση της Στρατηγικής της Λισαβόνας, οι κοινωνικές ανισότητες έχουν διευρυνθεί και η φτώχεια, η οποία πλήττει περίπου 78 εκατομμύρια ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων 25 εκατομμυρίων χαμηλόμισθων με επισφαλείς θέσεις εργασίας, έχει επιδεινωθεί.

Οι περισσότερες από τις δημιουργηθείσες θέσεις εργασίας είναι επισφαλείς, και η μερική απασχόληση αφορά ιδιαίτερα τις γυναίκες οι οποίες συνεχίζουν να υφίστανται διακρίσεις σε σχέση με την πρόσβαση σε θέσεις εργασίας, την κατάρτιση και την προαγωγή, καθώς και σε επίπεδο μισθών. Η ανεργία των νέων είναι διπλάσια από τη συνολική ανεργία, και περιλαμβάνει πολλούς νέους αποφοίτους ανώτατης εκπαίδευσης που αδυνατούν να βρουν εργασία, πόσο μάλλον εργασία ανάλογη της εκπαίδευσής τους, ενώ περίπου 6 εκατομμύρια νέοι εξακολουθούν να εγκαταλείπουν πρόωρα το σχολείο κάθε χρόνο, γεγονός το οποίο απειλεί επίσης το μέλλον τους. Αυτές οι επιπτώσεις θα μπορούσαν να προβλεφθούν στο πλαίσιο μιας στρατηγικής το νεοφιλελεύθερο όραμα της οποίας αναπτύχθηκε με τη μεταρρύθμιση του 2005, τα μέτρα προτεραιότητας της οποίας περιελάμβαναν τον διαρθρωτικό τομέα και τις ελευθερώσεις και ιδιωτικοποιήσεις των δημόσιων υπηρεσιών, και η οποία υπογράμμιζε την ευελιξία του εργατικού δυναμικού.

Η φτώχεια και η κοινωνική αδικία μπορεί τώρα να επιταθούν από τη χρηματοπιστωτική κρίση που ξεκίνησε στις Ηνωμένες Πολιτείες, και από την υψηλή τιμή των ορυκτών καυσίμων και ορισμένων γεωργικών προϊόντων που είναι απαραίτητα για τη διατροφή. Οι πολιτικές πρέπει, συνεπώς, να αλλάξουν κατεπειγόντως προκειμένου να προληφθούν οι επιπτώσεις τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ιδίως στις πιο ευπαθείς οικονομίες, ούτως ώστε να αποφευχθεί η επιδείνωση της κοινωνικής κατάστασης.

Το ψήφισμά μας υπογραμμίζει, συνεπώς, την ανάγκη αντικατάστασης της «Στρατηγικής της Λισαβόνας» με μια ευρωπαϊκή στρατηγική για την αλληλεγγύη και τη βιώσιμη ανάπτυξη η οποία θα ανοίγει νέους ορίζοντες για μια Ευρώπη πλήρους απασχόλησης χωρίς διακρίσεις, με αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας με δικαιώματα, καλύτερους μισθούς, οικονομική και κοινωνική συνοχή και επαρκή προστασία και δημόσια και καθολική κοινωνική ασφάλεια, ή εν συντομία, για μια Ευρώπη που θα εγγυάται μεγαλύτερη κοινωνική δικαιοσύνη.

  Johannes Blokland, εξ ονόματος της Ομάδας IND/DEM. – (NL) Κυρία Πρόεδρε, τους τελευταίους λίγους μήνες η χρηματοπιστωτική κρίση στις ΗΠΑ έδειξε ότι ένα αμιγώς καπιταλιστικό σύστημα δεν είναι βιώσιμο. Εδώ και ακόμη περισσότερο καιρό γνωρίζουμε ότι ένα κομμουνιστικό ή, εάν θέλετε, ένα σοσιαλιστικό σύστημα δεν λειτουργεί. Αυτό κατέστη πολύ σαφές το 1989. Τώρα όμως που δεν λειτουργεί ούτε ο καπιταλισμός, είναι καιρός να ενεργήσουμε βάσει αυτής της διαπίστωσης.

Μέσω της Στρατηγικής της Λισαβόνας επιδιώκουμε να διασφαλίσουμε ότι η Ευρώπη θα παραμείνει οικονομικά ανταγωνιστική με τον υπόλοιπο κόσμο. Αυτό θα είναι δυνατόν μόνο εάν όλοι όσοι μπορούν να διαδραματίσουν έναν ρόλο το πράξουν και εάν εργαστούμε προκειμένου να εγγυηθούμε ένα ικανοποιητικό περιβάλλον διαβίωσης.

Συνεπώς, η προώθηση της απασχόλησης και της βιώσιμης ανάπτυξης αποτελούν δικαίως πρωταρχικούς στόχους της αναθεωρημένης Στρατηγικής της Λισαβόνας. Δεν θεωρώ ότι οι λύσεις που συστήνουν οι συνάδελφοί μας της Ομάδας της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς είναι είτε επαρκώς ενημερωμένες ή ρεαλιστικές. Εάν λαμβάναμε μέτρα αυτού του είδους, ο πληθωρισμός θα αυξανόταν και η εμπιστοσύνη των επενδυτών στην Ευρώπη θα εξανεμιζόταν. Και σε τελική ανάλυση, ο πληθωρισμός συνιστά κλοπή.

Σε παλαιότερες συζητήσεις για την εαρινή σύνοδο κορυφής είπα ήδη ότι οι κυβερνήσεις στα κράτη μέλη θα πρέπει να αναλάβουν ενεργό ρόλο. Το επαναλαμβάνω σήμερα. Τα ίδια τα κράτη μέλη πρέπει να ξεκινήσουν μεταρρυθμίσεις και να τις φέρουν εις πέρας. Και μολονότι δεν είμαστε ακόμη σε σημείο ύφεσης, είναι καιρός να λάβουμε επαρκή μέτρα προκειμένου να μεταρρυθμίσουμε το κράτος πρόνοιας. Η Ευρώπη μπορεί ασφαλώς να συντονίζει εδώ, αλλά δεν μπορεί να υπαγορεύει.

  Sergej Kozlík (NI). – (SK) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η εν λόγω έκθεση δικαίως τονίζει τους κινδύνους ενός απορρυθμισμένου παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Βρίσκεται εκτός της άμεσης επιρροής των πολιτικών της ΕΕ και μπορεί να μεταδώσει έναν κίνδυνο εκτεταμένης χρηματοπιστωτικής αστάθειας. Είναι, συνεπώς, απαραίτητο να επαναξιολογήσουμε τον αντίκτυπο του επιχειρηματικού μοντέλου και του ρόλου των πολυεθνικών χρηματοπιστωτικών ομίλων σε παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές και να προσπαθήσουμε να τις διαρθρώσουμε μέσω μιας ευρείας διεθνούς βάσης.

Συμφωνώ ότι ένα υγιές και σταθερό μακροοικονομικό περιβάλλον απαιτεί δημοσιονομική εξυγίανση μεγάλης κλίμακας και μία ευφυή πολιτική ιδιωτικών και δημόσιων επενδύσεων η οποία θα αποφέρει μελλοντοστραφείς υποδομές και θα ανοίγει τις αγορές του αύριο. Δεν θεωρώ ότι η δημόσια ιδιοκτησία είναι ένα από τα κύρια στοιχεία που οδηγούν σε στρεβλώσεις της ευρωπαϊκής αγοράς ενέργειας. Έως τώρα κανείς δεν έχει αποδείξει ότι τα ιδιωτικά μονοπώλια συμπεριφέρονται ορθότερα από τα μονοπώλια στα οποία το κράτος είναι μέτοχος.

Είναι όλα θέμα ορθής θέσπισης κανόνων. Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο να βελτιωθούν οι κανόνες που διέπουν τον ανταγωνισμό στον τομέα της ενέργειας καθώς και στις μεταφορές και τα συστήματα πληροφοριών, προκειμένου να ανοίξουν σταδιακά οι σχετικές αγορές και να διευρυνθεί και να εναρμονισθεί η ευρωπαϊκή υποδομή.

  Klaus-Heiner Lehne (PPE-DE). – (DE) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, το ψήφισμα που εκπονήθηκε από τη συντονιστική επιτροπή εστιάζει σε τρεις καίριους τομείς: την εσωτερική αγορά, όπου ανησυχούμε ιδιαίτερα για την ανάγκη κάλυψης ορισμένων κενών, και χρειάζεται μόνο να αναφέρω τα παραδείγματα της απουσίας ενός ενιαίου δικαίου περί διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας και την απουσία εσωτερικής αγοράς στον ασφαλιστικό τομέα· την αγορά εργασίας, όπου ανησυχούμε ιδιαίτερα για την ασφάλεια μέσω της ευελισφάλειας και την παρακολούθηση και τον έλεγχο, όπου ανησυχούμε ιδιαίτερα για την εφαρμογή της στρατηγικής στα κράτη μέλη.

Αυτή τη φορά επιλέξαμε σκοπίμως να μην επικεντρωθούμε στην ενέργεια και το κλίμα, επειδή αυτός ήταν ο βασικός τομέας τα τελευταία δύο χρόνια, και από στρατηγική άποψη επιτύχαμε όντως αυτό που επιθυμούσαμε να επιτύχουμε με τα ψηφίσματά μας, ήτοι να διασφαλίσουμε ότι η Επιτροπή και το Συμβούλιο θα ασχοληθούν εντόνως με το θέμα, το οποίο και κάνουν.

Μία πτυχή την οποία εξακολουθούμε να θεωρούμε σημαντική και η οποία εξετάζεται στο γενικό μέρος του ψηφίσματος είναι το συνολικό πλέγμα της βελτίωσης της νομοθεσίας. Ειδικότερα, αναφερόμαστε στα προβλήματα που εξακολουθούν να υπάρχουν σε σχέση με την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων και την περικοπή της γραφειοκρατίας.

Ασφαλώς ανέκυψαν επίσης διαφωνίες μεταξύ των ομάδων κατά τη διάρκεια της προπαρασκευαστικής φάσης, οι οποίες διευθετήθηκαν σχεδόν όλες. Στο τέλος παρέμεινε ένα αποφασιστικό σημείο διαφωνίας. Η Ομάδα μου στηρίζει τις ολοκληρωμένες κατευθυντήριες γραμμές και, όπως η Επιτροπή, πιστεύει ότι δεν πρέπει να αλλάξουμε τις ολοκληρωμένες κατευθυντήριες γραμμές αυτή τη χρονική στιγμή.

Γενικά, μπορούμε να θεωρήσουμε αυτό το οποίο επιτεύχθηκε τα τελευταία χρόνια ως επιτυχία. Όταν το 2005 αναζωογονήσαμε κατά μία έννοια τη Στρατηγική της Λισαβόνας, όλοι υπέθεταν ότι η Λισαβόνα ήταν απλώς η πρωτεύουσα ενός κράτους μέλους, της Πορτογαλίας. Κανείς δεν συνέδεε το όνομά της με μία συγκεκριμένη πολιτική. Αυτό δεν συνέβη, επί παραδείγματι, στην περίπτωση του Κιότο, το οποίο δεν εκπροσωπεί μόνο μία πόλη αλλά και μία παγκόσμια στρατηγική. Σημειώσαμε σημαντική πρόοδο τα τελευταία χρόνια όσον αφορά την αντίληψή μας για το τι σημαίνει Λισαβόνα.

Στηρίζουμε ότι η θέση της Επιτροπής σύμφωνα με την οποία η ανάπτυξη και η απασχόληση αποτελούν τη βασική πτυχή και ότι η πρόοδος σε αυτόν τον τομέα είναι ζωτικής σημασίας. Επειδή μόνο εάν έχουμε ανάπτυξη και απασχόληση μπορούμε να ασκήσουμε μία καλή περιβαλλοντική και κοινωνική πολιτική.

  Udo Bullmann (PSE). – (DE) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, αυτό αποτελεί κατά κάποιο τρόπο πρόβλημα. Το «στηρίζουμε τις κατευθυντήριες γραμμές» ηχεί κάπως δογματικό. Εμάς, στη Σοσιαλιστική Ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, δεν μας απασχολεί τόσο ποιο έγγραφο υποστηρίζουμε ή δεν υποστηρίζουμε αλλά πιστεύουμε ότι το βασικό θέμα στη πραγματικότητα είναι εάν αυτές οι κατευθυντήριες γραμμές αποτελούν απάντηση στην πραγματική οικονομική κατάσταση, και το βασικό θέμα είναι εάν προσφέρουν τυχόν επιπλέον βοήθεια στην αντιμετώπιση των αναγκών των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό είναι το βασικό θέμα σε αυτή τη συζήτηση, συνεπώς για μία ακόμη φορά: αφήστε τα δεδομένα να μιλήσουν μόνα τους.

Ο Jean-Claude Juncker, ο πρόεδρος της Ευρωομάδας, μόλις ανακοίνωσε ότι η ανάπτυξη θα σημειώσει πτώση, ότι το 2008 δεν θα είναι πλέον 2,7%, αλλά 1,6%, 1,7% ή 1,8%. Αυτό κρούει ξεκάθαρα τον κώδωνα του κινδύνου, ιδίως επειδή γνωρίζουμε ότι οι προοπτικές στις ΗΠΑ διαφαίνονταν ήδη δυσοίωνες στα τέλη του 2007. Ταυτόχρονα ο πληθωρισμός προβλέπεται να ανέλθει στο 3,2%. Αυτό σημαίνει απώλεια ευημερίας, απώλεια πραγματικών μισθών, απώλεια αγοραστικής δύναμης. Προφανώς φοβόμαστε ότι η στασιμότητα θα συνοδευτεί εδώ ενδεχομένως από πληθωρισμό, και αυτό αποτελεί προειδοποιητικό καμπανάκι.

Γνωρίζουμε επίσης ότι η φτώχεια δεν έχει μειωθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση τα τελευταία πέντε χρόνια, αλλά ότι στην πραγματικότητα περισσότεροι άνθρωποι αποκλείονται από την κοινωνία της αφθονίας. Η έρευνα και η ανάπτυξη έχουν φθάσει σε ένα λίγο πολύ σταθερό επίπεδο, αλλά ασφαλώς όχι το 3% το οποίο χρειαζόμαστε για τη Στρατηγική της Λισαβόνας, μόνο λίγο περισσότερο από το ήμισυ αυτού, κατά μέσο όρο 1,6%, 1,7% ή 1,8% – πάρα πολύ χαμηλό για να μας επιτρέψει να διαδραματίσουμε τον διεθνή ρόλο τον οποίο επιθυμούμε να διαδραματίσουμε.

Κοιτάμε τώρα μία αντίφαση. Ασφαλώς δεν μπορώ να προσποιηθώ ότι οι ολοκληρωμένες κατευθυντήριες γραμμές μου παρέχουν ένα μέσο διακυβέρνησης ενώ ταυτόχρονα διαμορφώνουν αυτό το μέσο κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μην αντιδρά στα οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν μπορώ αφενός να ορθώνω το ανάστημά μου –προφανώς ως Πρόεδρος της Επιτροπής– και να μεριμνώ ούτως ώστε τίποτα, ούτε ένα γιώτα από το βασικό κείμενο αυτών των κατευθυντήριων γραμμών να μην αλλάξει, ελπίζοντας ταυτόχρονα ότι οι άνθρωποι στα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι εργοδότες, οι εργαζόμενοι, αυτοί που διαδραματίζουν τον ρόλο τους στην οικονομική διαδικασία, πιστεύουν ότι βλέπουν εδώ πολιτική διακυβέρνηση. Δεν είναι αυτός ο τρόπος επίλυσης αυτής της αντίφασης.

Οι Επίτροποι που είναι παρόντες εδώ μας επανέλαβαν πολλές φορές τι πρέπει να αλλάξει. Ας συζητήσουμε αυτές τις αλλαγές. σε οποιονδήποτε τομέα εφαρμόζονται. Πού είναι τα προϊόντα, πού είναι οι αλλαγές που θα συντελέσουν επίσης στη βελτίωση της μοίρας των ανθρώπων; Οι σοσιαλιστές υποστηρίζουν μία επιθετική στρατηγική, όπως παρουσιάζεται στα έγγραφα του Κοινοβουλίου, αλλά επιθυμούμε πραγματικές απαντήσεις που θα συντελέσουν στη βελτίωση της μοίρας των ανθρώπων.

  Wolf Klinz (ALDE). – (DE) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, τα κράτη μέλη είναι και παραμένουν υπεύθυνα για τη χάραξη και εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής. Αυτό σημαίνει ότι η Στρατηγική της Λισαβόνας μπορεί να εφαρμοστεί μόνο μέσω στοχοθετημένων μέτρων στα κράτη μέλη. Δεν υπάρχει αυτό το οποίο αποκαλούμε ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική καθορισμένη κεντρικά στις Βρυξέλλες. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο τα βασικά χαρακτηριστικά της οικονομικής πολιτικής είναι τόσο σημαντικά. Αποτελούν τον θεμέλιο λίθο του συντονισμού των οικονομικών στρατηγικών από τα κράτη μέλη και αποτελούν σημείο αναφοράς το οποίο αποσκοπεί στο να διασφαλίσει ότι τα κράτη μέλη κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση προβαίνοντας στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και εν συνεχεία παραμένουν στη σωστή οδό. Περιλαμβάνουν τις βασικές οικονομικές αρχές της ΕΕ: ανοικτές αγορές, θεμιτός ανταγωνισμός, καινοτόμο ιδιωτική επιχειρηματικότητα χωρίς κρατική ρύθμιση.

Δυστυχώς, τα κράτη μέλη δεν εφαρμόζουν πάντα τις ολοκληρωμένες κατευθυντήριες γραμμές για την ανάπτυξη και την απασχόληση, και μόνο ενίοτε το πράττουν μάλλον δειλά. Ειδικά προκειμένου να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να τηρεί τις βασικές της αρχές, ως τον μόνο τρόπο διασφάλισης της ανταγωνιστικότητάς της μακροπρόθεσμα.

Δυστυχώς, παρατηρήσαμε τελευταία περισσότερα παραδείγματα αυτού που αποκαλώ δημιουργική στεγανοποίηση. Επί παραδείγματι –και το λέω αυτό στην κ. Harms, προς ενημέρωσή της– θεσπίζοντας υπερβολικά υψηλούς κατώτατους μισθούς, το Deutsche Post, το γερμανικό ταχυδρομείο, κρατά οποιουσδήποτε ανταγωνιστές μακριά από την επίσημα ελευθερωμένη αγορά. Η παρούσα αναταραχή στις χρηματοπιστωτικές αγορές δείχνει επίσης ότι οι επιχειρήσεις σπεύδουν όλες να στραφούν στο κράτος για βοήθεια εάν συναντήσουν δυσκολίες. Η διάσωση των ιδιωτικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων όπως το Northern Rock στο Ηνωμένο Βασίλειο ή το IKB στη Γερμανία με τη βοήθεια των χρημάτων του φορολογούμενου αποτελεί απαράδεκτο σφάλμα από την άποψη των κανόνων οικονομικής πολιτικής. Τα κέρδη των τραπεζών παραμένουν στα χέρια των μετόχων και υπέρογκα πριμ καταβάλλονται σε μικρό αριθμό υπαλλήλων, ενώ οι ζημίες κρατικοποιούνται. Αυτό το είδος διαδικασίας υπονομεύει την εμπιστοσύνη των ανθρώπων στο σύστημα της κοινωνικής οικονομίας της αγοράς.

Είναι καθήκον του κράτους να στηρίξει την αγορά εγκρίνοντας το κατάλληλο νομοθετικό πλαίσιο, αλλά είναι καθήκον της αγοράς να οδηγήσει την οικονομία προς τα εμπρός και να διασφαλίσει ότι η Ευρώπη παραμένει ανταγωνιστική.

  Eoin Ryan (UEN). – (EN) Κυρία Πρόεδρε, η πρόσφατη χρηματοοικονομική αναταραχή που έπληξε την εμπιστοσύνη των καταναλωτών και της αγοράς μας έκανε να καταλάβουμε πόσο σημαντικό είναι να έχουμε βιώσιμες στρατηγικές ανάπτυξης. Ήταν πάντα η σωστή προσέγγιση για την ΕΕ να έχει τέτοιες στρατηγικές και πολιτικές συνεργασίας και συντονισμού που μας ενισχύουν ως επιμέρους κράτη και ως σύνολο. Πολλά από τα θέματα που είναι σημαντικά στη Στρατηγική της Λισαβόνας ετέθησαν σήμερα, είτε είναι η στήριξη της καινοτομίας, ο θεμιτός ανταγωνισμός, η αντιμετώπιση των ενεργειακών θεμάτων, η κλιματική αλλαγή, η δια βίου μάθηση ή οι επενδύσεις στη γνώση, για να κατονομάσω ορισμένα.

Πιστεύω ότι η αύξηση της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης και η προσπάθεια επίτευξης του 3%, είναι απολύτως ζωτική προκειμένου να δούμε την Ευρώπη να αναπτύσσεται κατά τον τρόπο τον οποίο επιθυμούμε. Θεωρώ ότι έχουν επιτευχθεί πάρα πολλά. Ορισμένες φορές είμαστε πολύ επικριτικοί με τους εαυτούς μας. Πάνω από 12 ή 13 εκατομμύρια θέσεις εργασίας δημιουργήθηκαν στην Ευρώπη τα προηγούμενα χρόνια, αριθμός ο οποίος είναι μεγαλύτερος από ό,τι έχει επιτευχθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Ωστόσο, εάν επιθυμούμε να αποκτήσουμε πεφωτισμένες κοινωνικές πολιτικές και τα χρήματα για πεφωτισμένες κοινωνικές πολιτικές, πρέπει να ελευθερώσουμε τις οικονομίες μας. Και αυτό ένα από τα θέματα που δεν αντιμετωπίζουμε στο πλαίσιο των επιμέρους κρατών μελών. Πιστεύω ότι αυτή είναι η πρόκληση: να έχουμε οικονομίες οι οποίες αναπτύσσονται ώστε να μπορούμε να δαπανούμε χρήματα σε πεφωτισμένες κοινωνικές πολιτικές.

  Mikel Irujo Amezaga (Verts/ALE). – (ES) Κυρία Πρόεδρε, θα συμφωνήσω ότι οι προτεραιότητες και οι πόροι που σχετίζονται με τη Στρατηγική της Λισαβόνας θα πρέπει να προσδιορίζονται σαφέστερα στους προϋπολογισμούς των κρατών μελών και των αρμόδιων οργανισμών. Θα πρέπει να γίνεται προσεκτική εξέταση της συνολικής αλυσίδας των συστημάτων εκπαίδευσης και κατάρτισης, και το περιεχόμενο όσον αφορά τη γενική παιδεία και την επιστημονική και τεχνική κατάρτιση θα πρέπει να είναι του υψηλότερου δυνατού επιπέδου με στόχο να δοθεί η δυνατότητα στους ανθρώπους να προσαρμοστούν στις αλλαγές της ευρύτερης κατάστασης και να προωθηθούν η συμμετοχή των πολιτών, οι θέσεις εργασίας καλύτερης ποιότητας, το επιχειρηματικό πνεύμα και η καινοτομία.

Είναι απαραίτητο εν συνεχεία να μελετήσουμε τις δημογραφικές αλλαγές και τις επιπτώσεις τους στον δημόσιο κορβανά, την αγορά εργασίας και την παροχή υγειονομικών υπηρεσιών. Ομοίως, η καινοτόμος μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας θα πρέπει να καθοδηγείται από κανόνες «ευελισφάλειας» οι οποίοι προωθούν την ανταγωνιστικότητα και ταυτόχρονα παρέχουν επαρκή κοινωνική ασφάλεια χωρίς, ωστόσο, να συγκατανεύουν στη δεξιά στην παρούσα Αίθουσα, όπως είπε η συνάδελφός μου Rebecca Harms στην ομιλία της.

Τέλος, είναι σημαντικό για τα κράτη μέλη και όλες τους αρμόδιους φορείς να ανταλλάσσουν αποτελεσματικά τις βέλτιστες πρακτικές, καθώς η ανταλλαγή αυτή έχει επίσης το πλεονέκτημα ενίσχυσης της σύγκλισης των στόχων σε ολόκληρη την Ευρώπη.

  Helmuth Markov (GUE/NGL). – (DE) Κυρία Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, είπατε ότι έχουμε δημιουργήσει περισσότερες θέσεις εργασίας πρόσφατα. Πράγματι, αλλά οι περισσότερες από αυτές είναι επισφαλείς θέσεις εργασίας. Είπατε ότι η παραγωγικότητα έχει αυξηθεί τώρα. Πράγματι, αλλά αυτή η αύξηση της παραγωγικότητας δεν χρησιμοποιήθηκε για την αύξηση των μισθών –που θα μπορούσε να είχε γίνει– ούτε χρησιμοποιήθηκε για επανεπενδύσεις. Είπατε ότι το αυξανόμενο ΑΕΠ αποτελεί επίσης ένδειξη ότι βρισκόμαστε στη σωστή οδό, ότι η Στρατηγική της Λισαβόνας είναι η κατάλληλη. Σας λέω ότι παρά τα τρία θετικά στατιστικά στοιχεία που δώσατε, δεν είδαμε καθόλου αποτελέσματα έως σήμερα.

Έχουμε αυξανόμενα κέρδη, αλλά το εισόδημα από μισθούς δεν αυξάνεται· εξακολουθούμε να έχουμε μία οικονομική πολιτική η οποία προσανατολίζεται στην προσφορά και όχι στη ζήτηση· δεν έχουμε επαρκή εγχώρια ζήτηση. Αυτό σημαίνει ότι εξακολουθούμε να έχουμε τα ίδια προβλήματα που είχαμε πριν από πέντε χρόνια, που είχαμε πριν από τρία χρόνια, με τη Στρατηγική της Λισαβόνας. Δεν έχει αλλάξει τίποτα απολύτως. Συνεπώς πώς μπορείτε να λέτε λοιπόν ότι βρισκόμαστε σε σωστό δρόμο; Τι έχουμε; Είπατε επίσης ότι πρέπει να στηρίξουμε τις ΜΜΕ. Σε αυτή την περίπτωση θα ήθελα να σας ζητήσω να στραφείτε στον συνάδελφό σας κ. Mandelson. Ποια ήταν η συνεισφορά του στη συνολική ευρωπαϊκή στρατηγική; Ήταν ότι οι αγορές πρέπει να ανοιχτούν σε μεγάλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται παγκοσμίως. Τίποτα σχετικά με τις ΜΜΕ εκεί, ούτε λέξη!

Υλοποιούμε φορολογικές μεταρρυθμίσεις στα κράτη μέλη που επιφυλάσσουν προτιμησιακή μεταχείριση σε μετοχικές εταιρείες. Απαλλάσσονται από τη φορολογία. Τα κέρδη τα οποία αποκομίζονται, ωστόσο, δεν περνούν πλέον στην εθνική οικονομία. Λέμε ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να είναι ευέλικτοι. Πρέπει να αποδεχτούν να κερδίζουν λιγότερα χρήματα. Το κάνουν εδώ και χρόνια. Εάν αυξάνονται τα κέρδη, θα μπορούσε να τους δοθεί επίσης το μερίδιό τους. Αυτό δεν συμβαίνει. Οι τράπεζες κερδοσκοπούν ανηλεώς και ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των κερδών των μεγάλων εταιρειών επενδύεται ως χρηματοοικονομικό κεφάλαιο, επειδή τα περιθώρια κέρδους είναι υψηλότερα εκεί, αντί να επιστρέφουν στην παραγωγή. Αυτός είναι ο λάθος δρόμος για τη Λισαβόνα.

Εάν θέλω χρήματα, τότε ως η Ευρωπαϊκή Ένωση ή ως κράτος μέλος πρέπει επίσης να επιμείνω σε περισσότερα φορολογικά έσοδα. Μπορώ να το εξασφαλίσω αυτό μόνο σε περιοχές όπου μπορούν να εξασφαλιστούν επίσης αρκετοί φόροι. Αυτή θα είναι η ορθή προσέγγιση για μια Στρατηγική της Λισαβόνας: μία ριζική αναθεώρηση της οικονομικής πολιτικής. Εάν συνεχίσουμε σύμφωνα με τις γραμμές που έχετε προτείνει, δεν θα επιλύσουμε το πρόβλημα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

  John Whittaker (IND/DEM). – (EN) Κυρία Πρόεδρε, πραγματικά δεν ωφελεί να συνεχίσουμε να μιλάμε για την ατζέντα της Λισαβόνας, επειδή κάθε χρόνο τα τελευταία οκτώ χρόνια αναγνωρίζεται καθολικά ότι δεν λειτούργησε πολύ καλά.

Αυτή η έκθεση, με τον τεράστιο κατάλογό της του τι πρέπει να πράξει η Ευρωπαϊκή Ένωση, χάνει εντελώς το νόημα. Αντί η ΕΕ να είναι η κινητήριος δύναμη της ανάπτυξης και της παραγωγικότητας, είναι η ΕΕ, με την ατελείωτη παρέμβασή της στις επιχειρήσεις, η οποία ανακόπτει τις οικονομίες της Ευρώπης.

Ένα ακόμη θέμα το οποίο παραβλέπεται είναι ότι οι διάφορες οικονομίες της ΕΕ έχουν εξαιρετικά διαφορετικές δομές και επιδόσεις. Δεν έχει νόημα να μιλούμε για την ευρωπαϊκή οικονομία ως ενιαίο σύνολο. Αντιπαραβάλλετε τη Γερμανία, η οποία απολαμβάνει κάποια μέτρια οικονομική ανάπτυξη, με τις νότιες χώρες της ΕΕ που πλήττονται ποικιλοτρόπως από τεράστια εμπορικά ελλείμματα, την κατάρρευση της ανθούσας αγοράς κατοικιών και τα τεράστια δημόσια χρέη. Αυτό το οποίο χρειάζονται απεγνωσμένα αυτές οι χώρες είναι χαμηλότερα επιτόκια και υποτίμηση, κάτι που δεν μπορεί να επιτευχθεί επειδή ανήκουν όλες στην ευρωζώνη. Εάν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μειώσει τα επιτόκια προκειμένου να προσφέρει βοήθεια, θα πρέπει να αγνοήσει τον στόχο της για τον πληθωρισμό, κάτι το οποίο δεν θα ευχαριστήσει ασφαλώς τους Γερμανούς.

Ασφαλώς, αντί να συνεχισθεί η προσθήκη εκατομμυρίων περισσότερων λέξεων στη στείρα συζήτηση της Στρατηγικής της Λισαβόνας, θα πρέπει να δοθεί κάποια προσοχή σε αυτά τα μάλλον επείγοντα θέματα. Υποθέτω όμως ότι θα υπογραμμίσει τη βασική αδυναμία της οικονομικής και νομισματικής ένωσης, που συνίσταται στο ότι ένα ενιαίο νόμισμα δεν αποτελεί βιώσιμη μακροπρόθεσμη ρύθμιση για μια ομάδα ευρέως διαφοροποιημένων οικονομιών με ανεξάρτητες κυβερνήσεις.

  Frank Vanhecke (NI). – (NL) Κυρία Πρόεδρε, όλοι γνωρίζουμε ότι η Ευρώπη πρέπει να εξελιχθεί περαιτέρω σε μία οικονομία γνώσης η οποία θα μπορεί να ανταγωνιστεί καλύτερα στις παγκόσμιες αγορές. Δεν χρειάζεται να πείσουμε κανέναν εδώ, συμφωνούμε όλοι σε αυτό. Αυτό για το οποίο δεν συμφωνούμε είναι, επί παραδείγματι, το γεγονός ότι η Επιτροπή θεωρεί τη νέα οικονομική μετανάστευση σε τεράστια κλίμακα ως ένα από τα πιο σημαντικά μέσα επίτευξης των στόχων της Λισαβόνας. Αυτό είναι παράλογο. Έχουμε αρκετό ταλέντο στην Ευρώπη. Προπάντων έχουμε ορισμένες δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους εκτός εργασίας στην Ευρώπη, και αυτό είναι παραπάνω από αρκετό. Αυτή είναι η τεράστια πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι κυβερνήσεις και ο κόσμος των επιχειρήσεων και η βιομηχανία. Και ο μέσος Ευρωπαίος σας, επιπροσθέτως, πραγματικά δεν επιθυμεί ένα νέο κύμα μετανάστευσης. Επιθυμεί να δει τους τεράστιους αριθμούς αλλοδαπών που είναι ήδη εδώ να ενσωματώνονται, να αφομοιώνονται και να απορροφούνται στη διαδικασία απασχόλησης.

Ναι, για μία ακόμη φορά η Επιτροπή κάνει λάθος. Θυμάμαι την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να λέει πριν από λίγους μήνες ότι η πολιτική κρίση στο Βέλγιο θα επιβραδύνει το ρυθμό των μεταρρυθμίσεων που απαιτούνται για την επίτευξη των στόχων της Λισαβόνας. Στην πραγματικότητα ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Η πραγματικότητα είναι ότι η πολιτική κρίση στο Βέλγιο ήταν απόδειξη της αποτυχίας του βελγικού κράτους και είναι αυτό το γεγονός της ύπαρξης του Βελγίου που ανακόπτει τη Φλάνδρα από το να εκσυγχρονίσει τη νομοθεσία περί απασχόλησης και την αγορά εργασίας, από το να μειώσει το κοινωνικό της κόστος, απλουστεύοντας και μειώνοντας τους φόρους της ακριβώς προκειμένου να εκπληρώσει αυτούς τους στόχους της Λισαβόνας. Αλλά ασφαλώς είναι εντελώς κοινωνικά απαράδεκτο για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να παραδεχτεί ότι το Βέλγιο αποτελεί εμπόδιο τόσο για τη Φλάνδρα όσο και για τη Βαλονία.

  Cristobal Montoro Romero (PPE-DE). – (ES) Κυρία Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, βρισκόμαστε και πάλι σε μία περίπλοκη στιγμή για την Ευρωπαϊκή Ένωση, αντιμετωπίζοντας μια δύσκολη οικονομική κατάσταση, και ξεκινούμε να εκπονούμε τις γενικές γραμμές μίας οικονομικής πολιτικής υπό συνθήκες οι οποίες χαρακτηρίζονται ουσιαστικά από εξασθένιση της οικονομικής ανάπτυξης η οποία αποτελεί καθαυτή βασικά μια απάντηση στην έλλειψη εμπιστοσύνης εκ μέρους των οικονομικών παραγόντων: καταναλωτών, επιχειρηματιών και, προπάντων, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Συνεπώς, εκτός από τα συγχαρητήρια προς την εισηγήτρια, εκτός επίσης από την έκφραση της ικανοποίησής μας για τη θετική στάση των άλλων Ομάδων –ιδίως της Σοσιαλιστικής Ομάδας, με την οποία επιτύχαμε ευρεία συμφωνία που επιτρέπει την κατάρτιση των γενικών γραμμών οικονομικής πολιτικής– η πολιτική μου Ομάδα, η Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, επιθυμεί να υπογραμμίσει την καταλληλότητα της ενίσχυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και της ενίσχυσης της ευρωπαϊκής οικονομίας υποστηρίζοντας και αναλαμβάνοντας δεσμεύσεις για οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Για αυτόν τον σκοπό υποστηρίζουμε την Επιτροπή στις προσπάθειές της να χρησιμοποιήσει τις ολοκληρωμένες κατευθυντήριες γραμμές προκειμένου να διευκολύνει θεμελιώδεις μεταρρυθμίσεις για τη στήριξη ενός νέου πλαισίου εμπιστοσύνης το οποίο θα επιτρέπει να υπερπηδηθούν οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε.

Ένα νέο πλαίσιο αφιερωμένο σε μεταρρυθμίσεις όσον αφορά την εργασία σε συμφωνία με τους κοινωνικούς εταίρους, φορολογικές μεταρρυθμίσεις που ενθαρρύνουν την ανάπτυξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Εν συντομία, ένα πλαίσιο αφιερωμένο σε μεταρρυθμίσεις που διευκολύνουν την ολοκλήρωση της εσωτερικής αγοράς ως τον καλύτερο τρόπο τόνωσης της οικονομικής ανάπτυξης ως δημιουργού απασχόλησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Από αυτή την άποψη θα ήθελα επίσης να υπογραμμίσω ότι ο προστατευτισμός πρέπει να απορριφθεί, ένα σημείο το οποίο υποστηρίζουμε στην πολιτική μας θέση, και να συνηγορήσω εν συντομία υπέρ του να θέσουμε τελικά τις βάσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση για οικονομική ανάπτυξη η οποία δημιουργεί απασχόληση, που αποτελεί τον πραγματικό πυλώνα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

  Edit Herczog (PSE). – (EN) Κυρία Πρόεδρε, μετά από μία μακρά συζήτηση, έχουμε τελικά ένα κείμενο το οποίο εμείς ως Σοσιαλιστές μπορούμε να στηρίξουμε, και επικροτώ αυτή τη συμβιβαστική λύση σχετικά με το ψήφισμα για τη Λισαβόνα.

Ωστόσο, επιτρέψτε μου να αρχίσω εκφράζοντας μια προσωπική άποψη, η οποία είναι ότι μία ιδέα δεν αποτελεί ολόκληρη τη λύση. Τα πάντα εξαρτώνται από την εκτέλεση. Είναι απαραίτητος ο συνδυασμός αυτών των δύο. Το 2000, η ιδέα της Λισαβόνας ήταν καλή και έγκαιρη. Ούτε μπορούσαμε να καθορίσουμε καλύτερους στόχους από αυτούς που καθορίσαμε κατά τη διάρκεια της αναθεώρησης του 2005. Αν όμως εξετάσει κανείς την εκτέλεση αυτή καθαυτή –ιδίως εξετάζοντας την εκτέλεση διαχρονικά και κατά μήκος ολόκληρης της αλυσίδας λήψης αποφάσεων– είναι άλλη ιστορία. Υπάρχει βελτίωση σε σύγκριση με τα πρώτα πέντε χρόνια, και έχουμε αποκτήσει αρκετό δυναμισμό, αλλά τα αποτελέσματα σε σύγκριση με τις ανάγκες και τις παγκόσμιες προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε, και σε σύγκριση με τις δυνατότητες που έχουμε, είναι περιορισμένα.

Είχαμε ορισμένες σπουδαίες πρωτοβουλίες και επιτυχίες, όπως το πρόγραμμα για την ανάπτυξη και την απασχόληση ή το σχέδιο «προτεραιότητα στις μικρές επιχειρήσεις», και σημειώθηκαν ορισμένες σπουδαίες νομοθετικές επιτυχίες – η οδηγία για τις υπηρεσίες, η εποπτεία της ρύθμισης των χρηματοπιστωτικών αγορών, η πολιτική για την αλλαγή του κλίματος και η νέα δέσμη για την ενέργεια, για να αναφέρουμε ορισμένες. Αλλά το γενικό αίσθημα λείπει, και λείπει και η καθαυτή δέσμευση. Στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα μπορούμε να το διαπιστώσουμε αυτό στη μειωμένη χρήση της έκφρασης «σε σχέση με την ατζέντα». Μπορεί να διαπιστωθεί στο πολύ μικρό ενδιαφέρον για το θέμα την προηγούμενη εβδομάδα κατά τη διάρκεια της κοινοβουλευτικής συνέλευσης ίσης εκπροσώπησης με τα εθνικά κοινοβούλια, και μπορεί να διαπιστωθεί απλώς με την ανάγνωση των αποτελεσμάτων του Ευρωβαρόμετρου.

Θα ήθελα να παραθέσω δύο στατιστικά στοιχεία από το Ευρωβαρόμετρο. Ο αποκαλούμενος δείκτης αισιοδοξίας έχει μειωθεί τους τελευταίους εννέα μήνες κατά εννέα μονάδες, από 26 σε 17. Επίσης, εάν κάποιος εξετάσει άλλους βασικούς δείκτες επιδόσεων, ο δείκτης αισιοδοξίας για την απασχόληση έχει μειωθεί κατά τρεις μονάδες από +4 σε +1 τους τελευταίους εννέα μήνες. Εάν κάποιος εξετάσει περαιτέρω, τα βασικά στοιχεία της Στρατηγικής της Λισαβόνας συγκαταλέγονται μεταξύ των τελευταίων θεμάτων που οι άνθρωποι θεωρούν ως τα πλέον σημαντικά. Αυτό σημαίνει ότι, οκτώ χρόνια μετά τη Λισαβόνα, οι ευρωπαίοι πολίτες δεν πιστεύουν ότι η ΕΕ μπορεί να παράσχει κατάλληλες απαντήσεις σε αυτά τα θέματα.

Συνεπώς, η Λισαβόνα εξακολουθεί να περιλαμβάνεται στα έγγραφά μας, αλλά δεν είναι ασφαλώς στην καρδιά μας και το μυαλό μας. Τον 21ο αιώνα ο αγώνας των ηπείρων δεν θα κριθεί μόνο βάσει των φυσικών και ενεργειακών πόρων ή των δημοσιονομικών πόρων. Η δύναμη του ανθρώπινου κεφαλαίου και των ανθρωπίνων πόρων θα καθορίσει τον νικητή. Η σύνδεση του συνολικού πληθυσμού, από την άποψη της ποσότητας, και της συνέπειας της γνώσης, από την άποψη της ποιότητας, θα αποφασίσει από κοινού τη δύναμη της Κοινότητας. Πρέπει να κάνουμε πολλά ακόμη όσον αφορά τη δημιουργία γνώσης, τη διαχείριση της γνώσης και την παροχή κινήτρων στους ανθρώπους ως Κοινότητα. Πρόκειται για μια Κοινότητα την οποία πρέπει να θεωρούμε ως σύνολο, μην επιτρέποντας να υφίσταται κανείς διακρίσεις. Δεν μπορούμε να παραλείψουμε κανέναν, είτε νέο είτε ηλικιωμένο, είτε λευκό είτε μαύρο, πλούσιο ή φτωχό. Χρειαζόμαστε τους πάντες – τους ανθρώπους στο σύνολό τους. Τον 21ο αιώνα, οι πραγματικοί άνθρωποι θα είναι κεντρικής σημασίας, ωστόσο ο Πρόεδρος της Επιτροπής δεν είναι εδώ σήμερα για να μιλήσει για αυτό...

(Η Πρόεδρος διακόπτει την ομιλήτρια)

  Lena Ek (ALDE). – (EN) Κυρία Πρόεδρε, μετά από επτά χρόνια δουλειάς, η Στρατηγική της Λισαβόνας είναι εν μέρει αποτυχία. Αυτό οφείλεται κυρίως σε δυσκολίες εφαρμογής. Θα σας δώσω ορισμένα παραδείγματα για την εσωτερική αγορά.

Σχετικά με τη δέσμη για την ενέργεια, ήμασταν υποχρεωμένοι να εκπονήσουμε εντελώς νέα νομοθεσία. Όταν αποφασίσαμε να αυξήσουμε το κονδύλι του προϋπολογισμού για την έρευνα, εξασφαλίσαμε μόνο το 50% αυτού που είχαμε αποφασίσει ότι χρειαζόμαστε. Έχουμε ένα ευρωπαϊκό παράδοξο στην καινοτομία στην οποία διαθέτουμε χρήματα αλλά δεν επιτυγχάνουμε την εκβιομηχάνιση και τις θέσεις εργασίας που επιθυμούμε.

Μιλούσαμε με τα καλύτερα λόγια για τις ΜΜΕ αλλά εξακολουθούν να αγωνίζονται με την ίδια ρύθμιση με τις μεγάλες παγκόσμιες βιομηχανίες.

Γνωρίζουμε ότι η ισότητα των φύλων βελτιώνει την οικονομική ανάπτυξη αλλά πρέπει να γίνουν ακόμη πολλά σε αυτόν τον τομέα. Γνωρίζουμε ότι ο τομέας των μεταφορών είναι πολύ κακός στην Ευρώπη και πρέπει να κάνουμε ακόμη πολλά όσον αφορά τον σιδηρόδρομο και τον χρόνο μεταφοράς σε ολόκληρη την Ευρώπη. Είναι καιρός να αλλάξει αυτό. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να λάβετε υπόψη, κύριε Turk και κύριε Almunia –και ίσως μπορείτε να διαβιβάσετε αυτό το μήνυμα και στον κ. Verheugen– είναι το περιεχόμενο του κειμένου του ψηφίσματος για την αλλαγή του κλίματος στην Εαρινή Σύνοδο Κορυφής.

Συμφωνούμε όλοι ότι η κλιματική αλλαγή μπορεί να είναι μια κατάσταση επωφελής για όλους, όπου θα μπορούμε να επιλύσουμε περιβαλλοντικά προβλήματα και όπου θα μπορούμε να δημιουργήσουμε νέες θέσεις εργασίας. Έχουμε ήδη εκδώσει αποφάσεις σχετικά με αυτό στο Κοινοβούλιο και τώρα αναμένουμε να δούμε τι θα αποφασίσουν η Επιτροπή και το Συμβούλιο στην Εαρινή Σύνοδο.

Εξακολουθούν να υπάρχουν 18 εκατομμύρια άνεργοι Ευρωπαίοι, περισσότεροι από 18 εκατομμύρια άνεργοι, και γνωρίζουμε ότι οι ΜΜΕ, η καθαρή τεχνολογία, η καινοτομία και οι υπηρεσίες μπορούν να δημιουργήσουν τις θέσεις εργασίας που χρειάζονται οι άνθρωποι αυτοί. Θα τους δώσετε μία ευκαιρία;

  Zbigniew Krzysztof Kuźmiuk (UEN). – (PL) Κυρία Πρόεδρε, σε αυτή τη συζήτηση για τη Στρατηγική της Λισαβόνας θέλω να επισημάνω πρωτίστως ότι, κατά τη γνώμη μου, δεν έχει ληφθεί αρκούντως υπόψη ο αντίκτυπος της αμερικανικής χρηματοπιστωτικής κρίσης στο επίπεδο της οικονομικής ανάπτυξης και της ανεργίας στην Ευρώπη. Ενώ οι προβλέψεις του ΑΕγχΠ για το 2008 και το 2009 που παρουσίασαν τα επιμέρους κράτη μέλη είναι χαμηλότερες από τα ποσοστά ανάπτυξης που επιτεύχθηκαν το 2007, φαίνεται ότι η πραγματικότητα θα είναι ακόμη χειρότερη.

Το δεύτερο σημείο στο οποίο θέλω να αναφερθώ είναι ότι η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών και το ομοσπονδιακό αποθεματικό σύστημα αντέδρασαν έντονα και με ταχύτητα αστραπής. Η κυβέρνηση πρότεινε στήριξη ύψους 150 δισεκατομμυρίων δολαρίων για εταιρείες και καταναλωτές και, μειώνοντας τα επιτόκια αρκετές φορές, η κεντρική τράπεζα διασφάλισε ότι το πραγματικό βασικό επιτόκιο ήταν αρνητικό.

Αντίθετα, οι κυβερνήσεις των κρατών μελών της ΕΕ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και οι άλλες κεντρικές τράπεζες δίνουν την εντύπωση ότι είναι ικανοποιημένες με την επιβράδυνση της οικονομικής ανάπτυξης και την ενίσχυση του ευρώ. Πρέπει να συμφωνήσει κανείς με το συμπέρασμα της έκθεσης σχετικά με την ανάγκη μεταφοράς της φορολογικής επιβάρυνσης που συνδέεται με την εργασία σε φόρους που συνδέονται με το περιβάλλον, αλλά να απορρίψει αποφασιστικά την πρόταση για συντονισμό των φορολογικών συντελεστών για τις επιχειρήσεις στα κράτη μέλη.

  Sahra Wagenknecht (GUE/NGL). – (DE) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, αληθεύει ότι η ευρωπαϊκή οικονομία αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα. Κρίσεις στις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές, άνοδος των τιμών της ενέργειας και των τροφίμων, αργά αναπτυσσόμενη εγχώρια ζήτηση ως αποτέλεσμα ντάμπινγκ των μισθών και κοινωνικής ληστείας, αύξηση της επισφαλούς απασχόλησης – όλα αυτά αποτελούν επείγοντα προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν. Ωστόσο, δεν υπάρχει καμία αναφορά για αυτά στην παρούσα έκθεση.

Μας υπενθυμίζεται ότι η αύξηση των εισοδημάτων θα πρέπει να συμβαδίζει με τη μεσοπρόθεσμη αύξηση της παραγωγικότητας. Εντούτοις, ταυτόχρονα η έκθεση ζητεί τη συνεχή επιδίωξη νεοφιλελεύθερων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, ήτοι ακριβώς αυτές τις μεταρρυθμίσεις που προξένησαν αρχικά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα. Αντί της δημιουργίας θέσεων εργασίας μέσω δημόσιων επενδύσεων, πρόκειται να ασκηθεί στους εργαζόμενους και τους ανέργους ακόμη μεγαλύτερη πίεση, να αυξηθεί το ωράριο εργασίας και να υπονομευθεί ακόμη περισσότερο η προστασία από την παράνομη απόλυση.

Αντί να αναλάβουμε δράση για τη ρύθμιση των χρηματοπιστωτικών αγορών και των συναλλαγών κεφαλαίου, θα παριστάμεθα αμέτοχοι καθώς η τρέχουσα χρηματοπιστωτική κρίση θα εξαπλώνεται ακόμη περαιτέρω. Και αντί να θέσουμε ένα τέλος στην πολιτική της ελευθέρωσης η οποία συνετέλεσε σημαντικά στην αναγκαστική άνοδο των τιμών στις ενεργειακές αγορές, θα συνεχίσουμε πεισματικά να επικεντρωνόμαστε στην ιδιωτικοποίηση και την απορρύθμιση.

Η Ομάδα μας δεν θα υπερψηφίσει την παρούσα έκθεση. Δεν θα προσυπογράψει μία έκθεση που υποστηρίζει μια νεοφιλελεύθερη ατζέντα, καταπατεί τα κοινωνικά δικαιώματα και θα προκαλέσει ακόμη περισσότερες κρίσεις. Αυτό που χρειαζόμαστε πραγματικά είναι μια ριζικά διαφορετική οικονομική πολιτική, στην οποία τα συμφέροντα των εργαζομένων και των ανέργων υπερέχουν της επιδίωξης κέρδους των μεγάλων εταιρειών.

  Patrick Louis (IND/DEM). – (FR) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, το να επιθυμεί κανείς μία οικονομία γνώσης είναι καλό πράγμα, αλλά δεν είναι αρκετό. Η αύξηση της άμεσης ή επικουρικής απασχόλησης εξαρτάται από τη βιωσιμότητα των παραδοσιακών μορφών χειρωνακτικής εργασίας, αυτές όμως οι βιομηχανίες βρίσκονται σε έναν φαύλο κύκλο. Με την ανταγωνιστικότητά τους ήδη απειλούμενη από το αυξανόμενο γραφειοκρατικό κόστος στις κοινωνίες μας, καταπνίγονται από τον παράλογο τρόπο διαχείρισης του ευρώ, που προκαλεί ένα ανταγωνιστικό πρόσθετο εισόδημα για χώρες οι οποίες δεν έχουν καμία σοβαρή κοινωνική ή περιβαλλοντική πολιτική.

Το μοντέλο είναι ανάστροφο. Είμαστε σοσιαλιστές εντός της ΕΕ και φιλελεύθεροι εκτός, ωστόσο αυτό το οποίο χρειαζόμαστε είναι μεγαλύτερη προστασία από τον υπόλοιπο κόσμο και μεγαλύτερη ελευθερία στο εσωτερικό. Τα γεγονότα το καθιστούν αυτό σαφές. Η στρατηγική της Λισαβόνας δεν λειτουργεί λόγω της ασυμμετρίας των ευρωπαϊκών οικονομιών, της αυξανόμενης πίεσης του ανταγωνισμού και της υπερκινητικότητας των κεφαλαιαγορών.

Ας εγκαταλείψουμε λοιπόν τον αποτρεπτικό μύθο μίας ευρωπαϊκής κοινωνικής στρατηγικής η οποία θα εγγυάται ευημερία για όλους. Δεν μπορείτε να κάνετε ένα φυτό να αναπτυχθεί τραβώντας του τα φύλλα! Οι λύσεις δεν θα έρθουν από τις Βρυξέλλες, αλλά από την ελεύθερη συνεργασία και την κοινή λογική των ίδιων των κρατών μελών. Αυτό το οποίο θα μας δώσει την ευφυΐα, τη δεκτικότητα, τη λογική και τη δύναμη να αντιμετωπίσουμε τις σημερινές προκλήσεις είναι οι ρίζες μας στο έδαφος των κρατών μας. Στην προκειμένη περίπτωση τα γράμματα στον Αϊ-Βασίλη δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα.

  Malcolm Harbour (PPE-DE). – (EN) Κυρία Πρόεδρε, συμμετέχω σε συζητήσεις στο παρόν Κοινοβούλιο από την αρχική Στρατηγική της Λισαβόνας και αποτελώ επίσης μέλος της ομάδας συντονισμού για τη Λισαβόνα του παρόντος Κοινοβουλίου. Ένα από τα πράγματα τα οποία ζητώ σταθερά είναι να εντείνει η Επιτροπή την επικέντρωσή της στη Στρατηγική της Λισαβόνας και να καταρτίσει έναν σαφώς καθορισμένο κατάλογο προτεραιοτήτων. Δεν νομίζω ότι το ανέφερε αυτό κανείς έως τώρα ή ότι συνεχάρη την Επιτροπή επειδή όντως το έκανε. Έχουμε τώρα ένα κοινοτικό πρόγραμμα για τη Λισαβόνα με 10 δράσεις προτεραιότητας.

Πρέπει να ομολογήσω, σε κάποιο βαθμό προς λύπη μου, ότι, ως μέλος της ομάδας, θεωρώ ότι το ψήφισμα του Κοινοβουλίου κινείται εντελώς προς την άλλη κατεύθυνση. Το ψήφισμα το οποίο βρίσκεται ενώπιον μας μου φαίνεται ότι είναι περισσότερο σχοινοτενές και διφορούμενο από προηγούμενα ψηφίσματα. Υποθέτω ότι η Επιτροπή θα απογοητευτεί, επειδή παρατηρώ στην κοινοτική στρατηγική για τη Λισαβόνα με τις 10 προτεραιότητές της, τις οποίες είμαι βέβαιος ότι όλοι έχετε διαβάσει, ότι ένα από τα κορυφαία αιτήματα της Επιτροπής είναι το εξής: «έχει πολύ μεγάλη σημασία το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να συμφωνήσουν σχετικά με τους στρατηγικούς μεταρρυθμιστικούς στόχους και τις σχετικές ενέργειες». Ασφαλώς συμφωνώ με αυτό. Ελπίζω ότι η Επιτροπή θα μπορέσει να το συναγάγει αυτό από το παρόν ψήφισμα, επειδή πιστεύω ότι το περισσότερο από αυτό βρίσκεται εκεί.

Πιστεύω, ωστόσο, ότι ένα από τα διδάγματα για τη συνεργασία μας με την Επιτροπή είναι ότι, στο πλαίσιο των επόμενων εργασιών μας για αυτή τη στρατηγική, θα πρέπει να επικεντρωθούμε σε αυτές τις δράσεις προτεραιότητας, επειδή διαπιστώνω με ικανοποίηση ότι η Επιτροπή πρόκειται να τις επεξεργαστεί, να τις διατηρήσει σταθερές και να τις προαγάγει. Μέρος του προβλήματος το οποίο αντιμετωπίζουμε είναι ότι δεχόμαστε σωρούς εγγράφων – διάφορες ανακοινώσεις σχετικά με διάφορες πτυχές των στρατηγικών και των αναθεωρημένων προτεραιοτήτων. Αυτή η δέσμη αναθεωρήσεων, αυτή η δέσμη των 10 προτεραιοτήτων, διαφέρει από τις προτεραιότητες που είχαμε τον προηγούμενο χρόνο. Ειλικρινά, αυτός δεν είναι τρόπος να προχωρήσουμε.

Την προηγούμενη εβδομάδα, συμμετείχα ως εισηγητής στη συνεδρίαση με τα εθνικά κοινοβούλια. Θέλω απλώς να επαναλάβω αυτό που είπαν πολλοί συνάδελφοί μου: η δράση σχετικά με τη Λισαβόνα μεταφέρεται από εδώ στις αίθουσες των εθνικών κοινοβουλίων, επειδή εκεί πρέπει να τους δεσμεύσουμε να υλοποιήσουν αυτούς τους 10 στόχους προτεραιότητας, και αυτό είναι κάτι το οποίο επίσης πρέπει να εξετάσουμε. Επικροτώ ιδιαίτερα την παρουσία του υπουργού εδώ που αποσκοπεί στο να δείξει τη σημασία που προσδίδει το Συμβούλιο σε αυτό.

  Anne Van Lancker (PSE). – (NL) Κυρία Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, κύριε Επίτροπε, με πάσα ειλικρίνεια εκφράζω την απογοήτευσή μου για την έλλειψη κοινωνικών φιλοδοξιών στον κατάλογο για την εαρινή σύνοδο κορυφής τον οποίο μας περιγράψατε σήμερα. Η Ομάδα μου υποστηρίζει ότι υπάρχουν βάσιμοι λόγοι για την ενίσχυση της Στρατηγικής της Λισαβόνας και των ολοκληρωμένων κατευθυντήριων γραμμών από αρκετές απόψεις. Τρεις από αυτές αφορούν την κοινωνική διάσταση. Αληθεύει ότι η Λισαβόνα συνέβαλε στην ανάπτυξη και την απασχόληση αλλά δεν μπόρεσαν όλοι να επωφεληθούν από αυτό. Έξι εκατομμύρια νέοι εγκαταλείπουν το σχολείο χωρίς προσόντα. Οι μετανάστες, τα άτομα με αναπηρία, αντιμετωπίζουν μεγάλο πρόβλημα στην ανεύρεση εργασίας, το 16% των Ευρωπαίων ζουν σε ένδεια. Αυτό αποτελεί απόδειξη ότι μία στρατηγική για την ανάπτυξη και την απασχόληση δεν οδηγεί αυτόματα σε κοινωνική ένταξη και αξιόλογη απασχόληση για όλους. Συνεπώς, επιθυμούμε να ενισχυθεί η κοινωνική διάσταση της Στρατηγικής της Λισαβόνας με έναν νέο προσανατολισμό που θα αποσκοπεί στη διασφάλιση ενεργού κοινωνικής ένταξης για όλους.

Δεύτερον, δεν είναι όλες οι θέσεις εργασίας ποιοτικές. Το ποσοστό των συμβάσεων επισφαλούς απασχόλησης (προσωρινή απασχόληση, ακούσια μερική απασχόληση, εργασία μέσω γραφείων προσωρινής απασχόλησης) έχει αυξηθεί σημαντικά. Οι γυναίκες και οι νέοι ιδιαίτερα παγιδεύονται συχνά σε θέσεις εργασίας χαμηλής ποιότητας. Και οι δαπάνες των κρατών μελών για την πολιτική ενεργού απασχόλησης, τη στήριξη και την κατάρτιση έχουν μειωθεί αντί να αυξηθούν. Συνεπώς, τα κράτη μέλη δεν έχουν προφανώς αντιληφθεί ακόμη ότι μία ισόρροπη προσέγγιση ευελισφάλειας πρέπει να συνεπάγεται συμβάσεις οι οποίες είναι και ευέλικτες και ασφαλείς και ότι οι ενεργές επενδύσεις σε ανθρώπινους πόρους αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση για την πρόληψη του κατακερματισμού της αγοράς. Επιθυμούμε οι κατευθυντήριες γραμμές να συμπεριλάβουν όλες τις βασικές αρχές της ευελισφάλειας, συμπεριλαμβανομένης της ποιότητας των θέσεων εργασίας και των επενδύσεων σε ανθρώπινους πόρους.

Τρίτον, η κοινωνική διάσταση του προγράμματος της Λισαβόνας είναι πολύ ισχνή. Είμαστε βέβαιοι ότι θα υπάρξει μία νέα κοινωνική ατζέντα και είναι καλό ότι αυτή θα αποτελεί μέρος του πακέτου της Λισαβόνας. Αλλά προσβλέπουμε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή να προτείνει μία φιλόδοξη κοινωνική ατζέντα, όχι απλώς ανακοινώσεις σχετικά με τη δημογραφία, την κατάρτιση και τη μετανάστευση, όπως αναγγέλθηκε, αλλά επίσης πρωτοβουλίες για νομοθεσία με στόχο τη βελτίωση της ποιότητας της απασχόλησης και την ενίσχυση της καταπολέμησης της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Αν μη τι άλλο, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, θα ήθελα η εαρινή σύνοδος κορυφής να εμπλουτιστεί με μεγαλύτερη δόση κοινωνικής φιλοδοξίας.

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. McMILLAN-SCOTT
Αντιπροέδρου

  Adina-Ioana Vălean (ALDE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, μία από τις βασικές συστάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι η καταπολέμηση του προστατευτισμού τόσο εντός όσο και εκτός της ΕΕ.

Πιστεύω ακράδαντα ότι ο προστατευτισμός υπονομεύει, αντί να υποστηρίζει, τα δικαιώματα των πολιτών, η Ευρώπη όμως θα έπρεπε να κοιτάει πρώτα τα του οίκου της. Η μεγαλύτερη προτεραιότητά μας θα έπρεπε να είναι τώρα η άρση των προστατευτικών φραγμών εντός της ΕΕ. Προκειμένου η ενιαία ευρωπαϊκή αγορά να καταστεί πραγματικότητα πρέπει να ενισχύσουμε τις τέσσερις θεμελιώδεις ελευθερίες της κοινής αγοράς, ιδίως την ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων. Η έκθεσή μας αναγνωρίζει ότι πολλές αγορές εργασίας παραμένουν κατακερματισμένες και ότι η κινητικότητα των εργαζομένων εξακολουθεί να είναι χαμηλή. Τι εκπληκτικό! Ξεχνάμε ότι οι περισσότεροι πολίτες των νέων κρατών μελών εξακολουθούν να χρειάζονται άδεια προκειμένου να εργαστούν σε άλλες χώρες της ΕΕ;

Τέσσερα χρόνια μετά το «μεγάλο μπανγκ» της διεύρυνσης δεν έχουμε διαπιστώσει σημαντική αναστάτωση των αγορών εργασίας στα παλαιότερα κράτη μέλη, και καμία συρροή η οποία να δικαιολογεί τους παραδοσιακούς περιορισμούς. Αντιθέτως, η διάδοση περίπλοκων εθνικών ποσοστώσεων και ποιοτικών περιορισμών στα κράτη μέλη υπονομεύει τη Στρατηγική της Λισαβόνας, η οποία αποσκοπεί στη διασφάλιση ευέλικτων αγορών και ενός κινητού εργατικού δυναμικού.

Μας μένουν μόνο δύο χρόνια για να γίνουμε η πιο ανταγωνιστική οικονομία του κόσμου, και για να ενισχύσουμε την ανταγωνιστικότητα και να δημιουργήσουμε περισσότερες θέσεις εργασίας και ανάπτυξη, αλλά είμαι αισιόδοξη. Στη Ρουμανία, τη χώρα μου, το μέσο ποσοστό οικονομικής ανάπτυξης ήταν περίπου 6% τα τελευταία πέντε χρόνια, και το ποσοστό ανεργίας είναι 4%. Αρχίζουμε τώρα να ανησυχούμε για την έλλειψη εργατικού δυναμικού.

Το άνοιγμα των συνόρων σε εργαζομένους των τρίτων χωρών είναι απαραίτητο, αλλά πρώτη μας προτεραιότητα θα πρέπει να είναι πρώτα η άρση των εσωτερικών φραγμών της ΕΕ. Θα πρέπει να δοθεί προτεραιότητα σε εργαζομένους από τα 12 νέα κράτη μέλη να μεταβούν για να εργαστούν σε οποιοδήποτε άλλο κράτος μέλος της ΕΕ, και θα πρέπει να αρθούν οι μεταβατικές ρυθμίσεις. Είναι αδικαιολόγητο να ζητούμε εργαζομένους από το εξωτερικό ενώ εξακολουθούν να ισχύουν περιορισμοί για τους πολίτες μας.

Οι περιορισμοί είναι αδικαιολόγητοι και δεν συνάδουν με τη Στρατηγική της Λισαβόνας, και η άρση τους είναι ο μόνος τρόπος επίτευξης μίας ανταγωνιστικής και καινοτόμου Ευρώπης.

  Andrzej Tomasz Zapałowski (UEN). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, η Στρατηγική της Λισαβόνας καθορίζει τους στόχους που πρέπει να επιτύχουμε στο μέλλον προκειμένου η Ευρώπη να γίνει ένα μέρος που θα εκπληρώνει τις επιθυμίες των πολιτών της. Η Ευρώπη, ωστόσο, είναι μόνο ένα νησί στον παγκόσμιο χάρτη και, εκτός και εάν οι μεγαλύτερες παγκόσμιες δυνάμεις επιτύχουν παρεμφερείς στόχους, η εισαγωγή ακόμη και των πιο επιθυμητών αλλαγών –σχετικά με το κλίμα, επί παραδείγματι– θα σημαίνει απλώς ότι εμείς οι ίδιοι περιορίζουμε τις δυνατότητες της βιομηχανίας μας και των κατασκευαστών μας ενώ ταυτόχρονα πετάμε άλλους στόχους της στρατηγικής.

Η καταπολέμηση της δημογραφικής ύφεσης στην Ευρώπη με την αποδοχή μεταναστών από άλλες ηπείρους, καταστρέφοντας ταυτόχρονα τον θεσμό της οικογένειας και τις οικογενειακές αξίες, ισοδυναμεί με αυτοκτονία, καθώς αυξάνει την πιθανότητα πολιτιστικών συγκρούσεων στο μέλλον. Το ίδιο ισχύει σε πολλούς άλλους τομείς. Οι ηγέτες των μεγαλύτερων χωρών της Ευρώπης μιλούν για την ανάγκη ελευθέρωσης του εμπορίου επιδιώκοντας ταυτόχρονα τον οικονομικό εθνικισμό στις ίδιες τους τις χώρες. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να βγάλει τις παρωπίδες και να αγωνιστεί στις παγκόσμιες οικονομικές αγορές με σεβασμό στους παραδοσιακούς νόμους και τα έθιμα της Ευρώπης.

  Κυριάκος Τριανταφυλλίδης (GUE/NGL). – Κύριε Πρόεδρε, το ερώτημα είναι απλό: πόση σημασία δίνει η έκθεση της Επιτροπής για τον νέο κύκλο της στρατηγικής στα αιτήματα της κοινωνίας των εργαζομένων, των μικρομεσαίων, των νέων, των γυναικών;

Αποτελεί λύση η μετατροπή του αιτήματος των πολιτών για πλήρη και ασφαλή εργασία σε απασχολήσιμη και αβέβαιη θέση; Η επέκταση του χρόνου εργασίας και η παράταση του ορίου αφυπηρέτησης είναι άραγε η σωστή απάντηση στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας ή μήπως, όπως είναι και η άποψή μας, η σωστή απάντηση θα ήταν η καλύτερη αμοιβή σε συνθήκες εργασιακής ασφάλειας η οποία θα υποβοηθήσει την παραγωγικότητα αλλά, πάνω απ’ όλα, θα βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο;

Τι θέλουν οι νέοι και οι γυναίκες; Να βρίσκονται συνεχώς σε ένα μεταβατικό στάδιο μεταξύ κατάρτισης και απασχολησιμότητας ή να αξιοποιούνται ανάλογα με βάση τα προσόντα τους; Εμείς πιστεύουμε το δεύτερο.

Όσον αφορά το περιβάλλον και τις κλιματικές αλλαγές, υπάρχουν θετικά στοιχεία στον στόχο για μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, θετικότερα από ό,τι στις ΗΠΑ και σε άλλες χώρες, αλλά αν δεν συνδεθεί πλήρως η ανάπτυξη σε κάθε κράτος με περιβαλλοντική προστασία τότε τα αποτελέσματα θα είναι περιστασιακά.

Επίσης, είναι δυνατόν από τη μια να προωθείται ο κατακερματισμός των δημόσιων παροχών ενέργειας, ηλεκτρισμού και υγραερίου και από την άλλη να λέμε ότι εξυπηρετείται το δημόσιο συμφέρον και ο στόχος για ενεργειακή επάρκεια, και μάλιστα σε χαμηλές τιμές, ενώ πρακτικά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο;

Τέλος, θα ήθελα να προσθέσω ότι η έρευνα και η καινοτομία δεν μπορεί να είναι απλά εμπορεύσιμο αγαθό αλλά ένα δημόσιο αγαθό και να κρίνεται πρώτιστα στο βαθμό που υπηρετεί την πρόοδο της κοινωνίας. Επομένως, χρειάζεται πραγματική αύξηση στη δημόσια επένδυση, στην έρευνα, και όχι εκποίηση της δυνατότητας για έρευνα για ίδιον όφελος.

  Kathy Sinnott (IND/DEM). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, ο οικονομικός ανταγωνισμός αποτελεί βασικό παράγοντα για τη Στρατηγική της Λισαβόνας. Η Στρατηγική της Λισαβόνας βασίζεται στον ανταγωνισμό, την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη και, παρόλο που ο ανταγωνισμός είναι σημαντικός για οποιαδήποτε βιώσιμη οικονομία, θυμηθείτε ότι ο βασικός μηχανισμός του ανταγωνισμού είναι ότι κάποιος κερδίζει και κάποιος χάνει. Η ιδέα είναι η επιβίωση του καταλληλότερου.

Σε γενικές γραμμές, εντός της Ευρώπης, αυτό υποχρεώνει τις εταιρείες να εντείνουν τις προσπάθειές τους, να βελτιώσουν τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους, να προσπαθήσουν εντονότερα σε παγκόσμιο επίπεδο. Από την άλλη πλευρά, ο ανταγωνισμός σε παγκόσμιο επίπεδο μπορεί να σημαίνει φτώχεια για τους χαμένους, αλλά ακόμη και εντός της Ευρώπης αυτό το θέμα της ήττας είναι σημαντικό να το αντιμετωπίσουμε, επειδή υπάρχουν πολίτες στην Ένωσή μας οι οποίοι χάνουν επειδή δεν αποκομίζουν τα οφέλη που υπογραμμίζονται στη Στρατηγική. Επί παραδείγματι, οι στόχοι για την απασχόληση των πολιτών μας και την ανακούφισή τους από τη φτώχεια απέχουν πολύ από το να επιτευχθούν. Στην πραγματικότητα, οι στατιστικές δείχνουν μια τεράστια αύξηση όχι μόνο των ανέργων, ιδίως μεταξύ των νέων, αλλά επίσης μία αύξηση στις κοινωνικές ανισότητες και τα επίπεδα της φτώχειας.

  José Albino Silva Peneda (PPE-DE). – (PT) Το 2006 η Ευρωπαϊκή Ένωση παρουσίασε την υψηλότερη οικονομική της ανάπτυξη από το 2000. Το 2007 η ΕΕ αναπτύχθηκε περισσότερο από τις Ηνωμένες Πολιτείες, και ορισμένα νέα κράτη μέλη προσέγγισαν ή ακόμη και κατέρριψαν τον διψήφιο φραγμό. Για όσους ισχυρίζονται ότι η μεταρρύθμιση της Στρατηγικής της Λισαβόνας είναι νεοφιλελεύθερη και δεν δίνει πλέον σημασία στα κοινωνικά θέματα, η απάντηση είναι σαφής: το 2006 η απασχόληση τριπλασιάστηκε σε σχέση με τον μέσο όρο των προηγούμενων πέντε ετών, τα τελευταία δύο χρόνια, δημιουργήθηκαν πάνω από εξίμισι εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας, και αναμένεται να δημιουργηθούν ακόμη πέντε εκατομμύρια έως το 2009. Αριθμοί όπως αυτοί δεν έχουν παρατηρηθεί από τη δεκαετία του 1980.

Επιπροσθέτως, το 2006 η ευρωπαϊκή παραγωγικότητα υπερέβη τον ετήσιο μέσο όρο των προηγούμενων πέντε ετών, και για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, η αύξηση της παραγωγικότητας στην Ευρώπη ήταν μεγαλύτερη από ό,τι στις ΗΠΑ. Παρόλο που αυτά τα αποτελέσματα δεν μπορούν να αποδοθούν αποκλειστικά στη Στρατηγική της Λισαβόνας, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι συνέβαλε σε αυτά. Συγχαίρω, συνεπώς, την Επιτροπή για τον συντονισμό της Στρατηγικής της Λισαβόνας υπό πολύ δύσκολες περιστάσεις.

Όσον αφορά το μέλλον, η ευρωπαϊκή οικονομία μπορεί να συνεχίσει να αναπτύσσεται και μπορούν να δημιουργηθούν περισσότερες θέσεις εργασίας, παρά το υφιστάμενο οικονομικό κλίμα, εάν οι οικονομικές πολιτικές των κρατών μελών τα επόμενα χρόνια συντονιστούν καλύτερα, εάν η εσωτερική αγορά αναπτυχθεί περαιτέρω, εάν προωθηθεί ο κοινωνικός διάλογος, εάν οι αυξήσεις των μισθών συμβαδίζουν με την αύξηση της παραγωγικότητας, εάν υπάρχει ένα αποτελεσματικό σύστημα δημοσιονομικής εποπτείας, εάν η πέμπτη ελευθερία –η γνώση– ενισχυθεί, και, πολύ σημαντικό για μένα, εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση δείξει σαφώς ότι επιθυμεί να προασπίσει τα συμφέροντά της, γεγονός το οποίο σημαίνει, αντί να είναι παθητικό υποκείμενο της παγκοσμιοποίησης, να δείξει αντίθετα ότι προτίθεται να διαδραματίσει έναν ζωτικό ρόλο στον έλεγχό της.

  Jan Andersson (PSE). – (SV) Σας ευχαριστώ πάρα πολύ, κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε και κύριε Προεδρεύων. Συμφωνώ ότι η Στρατηγική της Λισαβόνας απέδωσε και υπήρξε επιτυχής για αρκετά χρόνια, αλλά δεν το θεωρώ αυτό λόγο για να μην γίνουν αλλαγές.

Αφενός, είναι ακριβώς όπως λέει ο Udo Bullmann. Η ανάπτυξη σημειώνει ύφεση επί του παρόντος και ο πληθωρισμός αυξάνεται. Η κατάσταση δεν είναι εντελώς σαφής. Αφετέρου, συνέβησαν πράγματα. Πρώτα από όλα, έχουμε την όλη συζήτηση σχετικά με την πολιτική για την κλιματική αλλαγή η οποία θα αλλάξει τις πολιτικές για όλους μας στην ΕΕ. Είμαι αισιόδοξος σχετικά με αυτό επειδή σημαίνει επίσης νέες επενδύσεις και έναν νέο τύπο εργασίας ο οποίος θα είναι περισσότερο βιώσιμος μακροπρόθεσμα με έντονο το στοιχείο της γνώσης. Αυτό θα έπρεπε να αντικατοπτρίζεται περισσότερο στη Στρατηγική της Λισαβόνας και στους προσανατολισμούς.

Δεύτερον, για αρκετά χρόνια διεξήγαμε μία συζήτηση για την «ευελισφάλεια» η οποία παρήγαγε επίσης καλούς προσανατολισμούς στο Συμβούλιο, αλλά αυτό δεν αντικατοπτρίστηκε στις ολοκληρωμένες κατευθυντήριες γραμμές. Έχουμε τους ίδιους παλιούς προσανατολισμούς που είχαμε και στο παρελθόν. Θα μπορούσε να είχε ληφθεί υπόψη η συνολική διαδικασία που έλαβε χώρα.

Τρίτον, θέλω να αναφέρω μία πτυχή, την οποία έθιξε, μεταξύ άλλων, η Anne von Lanker. Αληθεύει ότι τα πράγματα πήγαν καλά για ένα διάστημα στην ΕΕ, αλλά δεν είναι αλήθεια ότι τα πράγματα πήγαν καλά για τους πάντες. Υπάρχει μεγάλης κλίμακας κοινωνικός αποκλεισμός. Υπάρχουν επίσης θέσεις εργασίας οι οποίες δεν είναι πάντα ικανοποιητικές και δεν παρέχουν εισόδημα διαβίωσης. Υπάρχουν περιοχές γύρω από την Ευρώπη όπου οι εξελίξεις δεν είναι τόσο θετικές. Πρέπει να συνδέσουμε τις ολοκληρωμένες κατευθυντήριες γραμμές με μία κοινωνική διάσταση. Δεν υπάρχει αντίφαση μεταξύ της κοινωνικής διάστασης και της ανάπτυξης με στόχο την απασχόληση και την οικονομική μεγέθυνση. Η μία αποτελεί προϋπόθεση της άλλης.

  Olle Schmidt (ALDE). – (SV) Κύριε Πρόεδρε, είναι σημαντικό η ΕΕ να αναπτυχθεί, η ανάπτυξη αυτή να είναι ισχυρή και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Αυτό δημιουργεί επίσης τις προϋποθέσεις για μεγαλύτερη νομιμότητα στην Ένωσή μας.

Τα τελευταία χρόνια η ΕΕ τα πήγε καλύτερα από άλλοτε. Τα πράγματα επίσης πηγαίνουν καλύτερα για την ΕΕ από ό,τι για τις Ηνωμένες Πολιτείες, επί παραδείγματι. Γνωρίζουμε ότι η εσωτερική αγορά και η ευρωσυνεργασία δημιούργησαν εντελώς νέες συνθήκες για μια αναπτυσσόμενη Ευρώπη. Υπάρχουν ακόμη πολλά να γίνουν, όπως είπαν πολλοί.

Επιτρέψτε μου να σας δώσω ένα συγκεκριμένο παράδειγμα. Είναι πιθανώς λίγο σωβινιστικό, ωστόσο, στη χώρα μου η σουηδική κυβέρνηση άσκησε μια πολιτική ανάπτυξης η οποία δημιούργησε περίπου 100 000 νέες θέσεις εργασίας, εν μέρει μέσω στοχοθετημένων μέτρων για τη μείωση των φόρων και των εισφορών των εργοδοτών. Η μία πρόταση αφορούσε ειδικά τη μείωση των εισφορών των εργοδοτών για επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών σε αρκετούς τομείς οι οποίοι δεν είναι ανταγωνιστικοί στη διεθνή αγορά. Υπήρχε η ελπίδα ότι θα δημιουργούσε 17 000 νέες θέσεις εργασίας κατ’ αυτόν τον τρόπο. Η Επιτροπή έθεσε ουσιαστικά τώρα ένα τέλος σε αυτό ζητώντας να περιοριστεί η πρόταση, γεγονός το οποίο την καθιστά τώρα τόσο αναποτελεσματική που η σουηδική κυβέρνηση θα εξαναγκαστεί πιθανότατα να την αποσύρει εξολοκλήρου.

Δυσκολεύομαι να κατανοήσω την ενέργεια της Επιτροπής για δύο λόγους. Στη σκιά μιας επικείμενης παγκόσμιας ύφεσης πολλές κυβερνήσεις ανταποκρίνονται προφανώς με διαφόρων ειδών δέσμες κινήτρων προκειμένου να διασφαλίσουν την απασχόληση και την αγοραστική δύναμη. Η πρόταση αποσκοπούσε στο να δώσει μία απολύτως αναγκαία ενίσχυση στον εξαιρετικά υπανάπτυκτο σουηδικό τομέα υπηρεσιών, ο οποίος αναμενόταν να αποφέρει καλά σταθεροποιητικά αποτελέσματα για την οικονομία μας στο σύνολό της. Θεωρώ ότι αυτό αντίκειται πλήρως στο γενικό πνεύμα της Στρατηγικής της Λισαβόνας. Για να γίνουμε αυτή η ανταγωνιστική οικονομία, η ανταγωνιστικότερη παγκοσμίως έως το 2010, δεν θα έπρεπε να τολμήσουμε να δοκιμάσουμε νέους τρόπους; Θέλω να σας ρωτήσω άμεσα, κύριοι Επίτροποι, για ποιον λόγο παρεμποδίζετε κατ’ αυτόν τον τρόπο τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας;

  Wojciech Roszkowski (UEN). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, κατά τη διάρκεια της κομμουνιστικής περιόδου, οι άνθρωποι στην Πολωνία συνήθιζαν να λένε ότι υπήρχαν τρεις οντολογικές κατηγορίες: ύπαρξη, ανυπαρξία και σχεδιασμός. Και εμείς σήμερα, ακριβώς όπως οι κομμουνιστές υπεύθυνοι σχεδιασμού, συνεχίζουμε να λέμε ότι πρέπει να κάνουμε αυτό ή το άλλο, ή ότι πρέπει να επιτύχουμε το ένα ή το άλλο, χωρίς να προσεγγίζουμε καθόλου τους στόχους μας. Και έτσι εγκλωβιζόμαστε στην προφανή αντίθεση μεταξύ της ανησυχίας των ανεπτυγμένων χωρών να προασπιστούν τα κέντρα αριστείας τους –δηλαδή, στην πράξη, τις θέσεις εργασίας τους– και της αντιμετώπισης της πολιτικής συνοχής ως άσκηση φιλανθρωπίας.

Ωστόσο, η οικονομική ανάπτυξη των ασιατικών τίγρεων –της Κίνας, επί παραδείγματι– δείχνει ότι τα αποτελέσματα επιτυγχάνονται με άλλον τρόπο: μέσω των επενδύσεων σε σύγχρονες τεχνολογίες σε χώρες με χαμηλό κόστος παραγωγής. Εάν δεν επιλύσουμε την αντίφαση στην προσέγγιση της ΕΕ, θα συνεχίσουμε να ψελλίζουμε φράσεις για στρατηγική, να ψάλλουμε «εμπρός», με όλη τη δύναμη της φωνής μας ενώ θα παραμένουμε αμετακίνητοι στη σκηνή.

  Lambert van Nistelrooij (PPE-DE). – (NL) Κυρία Πρόεδρε, είναι καλό ότι προσφέρουμε σήμερα ενεργή συμβολή στην εαρινή σύνοδο κορυφής και το κάνουμε με προσοχή και επιμέλεια. Ορθώς μιλήσαμε για αυτό σήμερα το πρωί και γνωστοποιήσαμε τις προσδοκίες μας στα κράτη μέλη. Θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι η στρατηγική μας εφαρμόζεται σε αποκεντρωμένο επίπεδο, σε επιχειρήσεις, σε δήμους, στις περιφέρειες. Περισσότερο από το 66% όλων των κρατικών δαπανών διοχετεύεται σε τοπικά και περιφερειακά έργα και ως συντονιστής της Ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος για την περιφερειακή πολιτική γνωρίζω ότι χρησιμοποιώντας τα ευρωπαϊκά μέσα δώσαμε στα πράγματα σημαντική ώθηση από το 2007 ιεραρχώντας εκ νέου τις προτεραιότητές μας όσον αφορά τα διαρθρωτικά ταμεία και την περιφερειακή πολιτική. Μεταβήκαμε από την υλική υποδομή στην υποδομή που βασίζεται στη γνώση, στην κατάρτιση και την καινοτομία. Μιλάμε εδώ για τον μεγαλύτερο προϋπολογισμό που είχε ποτέ η Ευρωπαϊκή Ένωση, περισσότερα από 450 δισεκατομμύρια έως το 2013. Ευτυχώς το ψήφισμά μας καθιστά σαφές αυτό το γεγονός. Και η Επιτροπή Περιφερειών κάνει το ίδιο σε μία έκθεση που υπέβαλε ταυτόχρονα.

Μπορώ να θίξω ένα ακόμη θέμα για το οποίο μιλήσαμε σήμερα το πρωί σε σχέση με τη νέα Συνθήκη; Σε συνδυασμό με την κοινωνική και οικονομική συνοχή αυτή επιβεβαιώνει την εδαφική συνοχή ως τρίτο στόχο. Αυτό συνεπάγεται απόλυτη προτεραιότητα στη δικτύωση, τη συγκέντρωση των εταιρειών στις βασικές περιφέρειες. Ταυτόχρονα όμως πρέπει να διασφαλίσουμε ότι η τεχνογνωσία δεν θα αξιοποιείται σε ένα μόνο περιορισμένο τμήμα της Ευρώπης, αλλά θα μεταφέρεται επίσης και σε άλλες περιφέρειες στα κράτη μέλη, οι οποίες δεν πρέπει να μένουν πίσω. Συνεπώς, θεωρώ την περιφερειακή ατζέντα και τη Στρατηγική της Λισαβόνας ως επένδυση στην γνώση και την ανταγωνιστικότητα, την επιχειρηματικότητα και τις ΜΜΕ, ως μια σημαντική απάντηση. Υπάρχουν πολλά εν εξελίξει προγράμματα τα οποία μπορούν να χρησιμεύσουν για να δείξουν στους ψηφοφόρους μας, στους πολίτες μας και στις επιχειρήσεις ότι δεν πρόκειται απλώς για μία ευρωπαϊκή ατζέντα αλλά επίσης για μία ατζέντα αποκεντρωμένων εταίρων.

  Elisa Ferreira (PSE). – (PT) Κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, κύριοι Επίτροποι, κυρίες και κύριοι, η αποκαλούμενη κρίση των ενυπόθηκων δανείων υψηλού κινδύνου κατέρριψε πολλά από τα επιχειρήματα που επανέλαβαν οι περισσότεροι φιλελεύθεροι πολιτικοί. Στο τέλος οι αγορές δεν αυτορρυθμίζονται, οι ζημίες δεν επηρεάζουν μόνο τους ανθρώπους που συνειδητά και εσκεμμένα συμμετέχουν σε σύνθετα παίγνια υψηλού κινδύνου, και η καλή συμπεριφορά της Ευρώπης δεν εγγυάται ανοσία από εξωτερικές διαταραχές. Αυτό είναι μόνο ένα από τα πολλά παραδείγματα που υποδεικνύουν, όπως υποστηρίζει η Σοσιαλιστική Ομάδα, ότι η Ευρώπη θα πρέπει να καθορίσει τις στρατηγικές και τα μέσα πολιτικής που συνάδουν με τους στόχους της και με τον ρόλο που επιθυμεί να διαδραματίσει στο δύσκολο πλαίσιο της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας.

Το 2000 καθορίσαμε έναν βασικό στόχο μέσω της Στρατηγικής της Λισαβόνας, η οποία έχει αναθεωρηθεί εν τω μεταξύ. Αυτός ο στόχος εξακολουθεί να ισχύει, αλλά δεν έχει επιτευχθεί επαρκώς. Ο στόχος ήταν ότι σε δύο χρόνια από τώρα, το 2010, η Ευρώπη θα έπρεπε να ήταν η πιο ανταγωνιστική περιοχή στον κόσμο, βασιζόμενη σε μία οικονομία γνώσης η οποία θα δημιουργούσε μεγαλύτερη κοινωνική συνοχή και περισσότερες και καλύτερες θέσεις εργασίας. Τώρα οι προκλήσεις είναι περισσότερο επείγουσες και ορισμένα συμπεράσματα είναι σαφή: πρώτον, η σύγκλιση μεταξύ των σημαντικών προσανατολισμών οικονομικής πολιτικής και της Στρατηγικής της Λισαβόνας θα πρέπει να είναι ολοκληρωτική· δεύτερον, θα πρέπει να επιτευχθεί ισορροπία μεταξύ της σταθερότητας των κατευθυντήριων γραμμών πολιτικής και της ικανότητας ανταπόκρισης σε ταχείες αλλαγές των συνθηκών, ιδίως σε σχέση με το κλίμα, την ισχύ, την ανάπτυξη της χρηματοπιστωτικής αγοράς, την πολιτική εξωτερικού εμπορίου ή τον ρόλο της συναλλαγματικής ισοτιμίας· τρίτον, οι στόχοι της κοινωνικής και χωρικής σύγκλισης αποτελούν πλέον μία από τις μεγαλύτερες αποτυχίες της Στρατηγικής.

Τέλος και συνοπτικά, η διασφάλιση εξωτερικής ανταγωνιστικότητας και ο συνδυασμός της με την εσωτερική συνοχή απαιτεί αποτελεσματικότερους μηχανισμούς παρέμβασης. Ο αποτελεσματικός συντονισμός της οικονομικής πολιτικής υπέρ της ανάπτυξης και της απασχόλησης είναι μόνο ένας από αυτούς. Οι κοινωνικές, εκπαιδευτικές, επενδυτικές, ερευνητικές, επιστημονικές και τεχνολογικές πολιτικές θα πρέπει να επανεκτιμηθούν υπό το πρίσμα των νέων πραγματικοτήτων. Αυτό ήταν το πνεύμα των εισηγήσεων της Σοσιαλιστικής Ομάδας, τις οποίες ελπίζω ότι θα επικροτήσουν η Επιτροπή και το Συμβούλιο. Πρωτίστως, εμείς χρειαζόμαστε και οι άνθρωποι αναμένουν να πραγματοποιηθούν οι υποσχέσεις προόδου. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα έχει νόημα και θα συνεχιστεί η ελπίδα και η εμπιστοσύνη τους στο μέλλον της Ευρώπης.

  Anneli Jäätteenmäki (ALDE). – (FI) Κύριε Πρόεδρε, οκτώ χρόνια μετά τον καθορισμό του στόχου μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πρόκειται να τον εκπληρώσει. Ο στόχος της ανταγωνιστικότητας υπήρξε περισσότερο προπαγάνδα παρά ουσιαστική δράση. Με τον πληθυσμό της Ευρώπης να γηράσκει η επίτευξη των στόχων στο πλαίσιο της Στρατηγικής της Λισαβόνας θα είναι στην πράξη μία τεράστια πρόκληση, ιδίως δεδομένου ότι οι ανταγωνιστικές χώρες και περιφέρειες προχωρούν με αποφασιστικότητα.

Μπορούμε επίσης δικαίως να ρωτήσουμε εάν η πλέον ανταγωνιστική οικονομία ήταν ένας ρεαλιστικός στόχος, ακόμη και όπως ήταν αρχικά, ή κάποιος στόχος στον οποίο η Ευρώπη θα έπρεπε να προσβλέπει με οποιοδήποτε κόστος, αγνοώντας παντελώς όλες τις άλλες αξίες. Εδώ θα ήθελα απλώς να επισημάνω ότι στην Ευρώπη υπάρχουν 18 εκατομμύρια άνεργοι και το ποσοστό ανεργίας των νέων σε ορισμένες περιοχές ανέρχεται έως και το 25%. Δυστυχώς, δεν υπέπεσε στην αντίληψή μου κάποια ιδιαίτερη ανησυχία σχετικά με αυτό εκ μέρους των ηγετών της ΕΕ, ή ότι ενδιαφέρονται ιδιαίτερα. Είναι, ωστόσο, πολύ σημαντικό να μεριμνήσουμε για αυτούς τους νέους ανθρώπους και τους ανέργους.

  Ryszard Czarnecki (UEN). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, η Στρατηγική της Λισαβόνας είναι κάποιο είδος κυνήγι κουνελιού; Θέλουμε να κυνηγήσουμε το κουνέλι ή όντως να το πιάσουμε; Έχω την εντύπωση ότι το βασικό μέλημα είναι να δημιουργηθεί κάποια εμπιστοσύνη στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα που προτείνουν τη Στρατηγική της Λισαβόνας. Για αυτόν τον σκοπό, είναι απολύτως απαραίτητο οι καρποί της οικονομικής ανάπτυξης να κατανέμονται περισσότερο δίκαια από ό,τι στο παρελθόν.

Θα ήταν όντως πολύ κακό εάν η Στρατηγική της Λισαβόνας κατέληγε να συνδεθεί με ακόμη περισσότερες κοινωνικές και οικονομικές αντιθέσεις. Συμφωνώ με τους προηγούμενους ομιλητές ότι, εάν συμβεί αυτό, η στρατηγική θα απορριφθεί στην πράξη όχι από τις κυβερνήσεις αλλά από τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

  Piia-Noora Kauppi (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, η συζήτηση σήμερα δείχνει πόσο ευαίσθητο είναι αυτό το θέμα για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το θέμα της ημέρας είναι ο λόγος ύπαρξής μας. Πρόκειται για την ευημερία των Ευρωπαίων στο μέλλον.

Έχουμε τις διαφορετικές μας απόψεις σχετικά με την «εργαλειοθήκη» –το πώς θα επιτύχουμε τους στόχους της Λισαβόνας– αλλά πιστεύω ότι όλοι στο παρόν Κοινοβούλιο επιθυμούν την επίτευξη των στόχων. Αν και συμφωνώ με την κ. Jäätteenmäki, δυστυχώς, δεν έχουμε διαπιστώσει σημαντική πρόοδο.

Πιστεύω ότι πρέπει να μιλήσουμε για δύο διαφορετικά επίπεδα δράσης. Πρώτον, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, μόνο ένα πράγμα πρέπει να κάνουμε προκειμένου να αυξήσουμε την ανταγωνιστικότητα και αυτό είναι η ενιαία αγορά. Η ευρωπαϊκή εσωτερική αγορά είναι η μεγαλύτερη κινητήριος δύναμη της οικονομίας σε παγκόσμιο πλαίσιο. Έχουμε επίσης πολλή γραφειοκρατία και πρέπει να συνεργαστούμε με τις ΜΜΕ μας – αυτές αποτελούν κατά κύριο λόγο το κλειδί για την ευρωπαϊκή επιτυχία.

Φυσικά, πρέπει συνεπώς να επικεντρωθούμε σε πράγματα σε εθνικό επίπεδο, σε επίπεδο κράτους μέλους, και εκεί χρειαζόμαστε πολύ περισσότερη δράση από ό,τι διαπιστώσαμε τελευταία, ιδίως όσον αφορά τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις της αγοράς εργασίας. Ακούσαμε σήμερα τον πρωθυπουργό της Σουηδίας, ο οποίος μίλησε για τη σημασία των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας, επίσης όσον αφορά την αντιμετώπιση των δημογραφικών αλλαγών. Θεωρώ ότι είναι αυτονόητο ότι τα κράτη μέλη δεν έχουν κάνει το καθήκον τους από αυτήν την άποψη.

Επίσης, πιστεύω ότι, όσον αφορά τη φορολογική πολιτική και τα μακροοικονομικά, πρέπει να θέσουμε ένα τέρμα στην εποχή των δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Πρέπει πραγματικά να ασχοληθούμε με τα μακροοικονομικά μας. Αυτό δεν μπορεί να γίνει από την Ένωση, αν και έχουμε ενιαίο νόμισμα. Πρέπει να γίνει από τους πολιτικούς των κρατών μελών.

Τέλος, θα ήθελα να συμφωνήσω με την κ. Starkevičiūtė, την έκθεση της οποίας θεωρώ θαυμάσια. Οι χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες αποτελούν έναν από τους θεμέλιους λίθους της εσωτερικής αγοράς και χρειάζονται πολύ περισσότερη προσοχή, και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

  Pervenche Berès (PSE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, θεωρώ ότι φέτος η συζήτησή μας είναι πράγματι πολύ σημαντική επειδή αναθεωρούμε τον κύκλο της Λισαβόνας.

Κατανοώ εν τέλει την προσέγγιση της Επιτροπής η οποία δηλώνει ότι τα πάντα είναι εντάξει και δεν πρέπει να κάνουμε αλλαγές επειδή η ευρωπαϊκή οικονομία είναι ουσιαστικά στερεή. Το λέτε αυτό επειδή σε σύγκριση με την κατάσταση της αμερικανικής οικονομίας, ναι, η οικονομία μας είναι ουσιαστικά πολύ ισχυρότερη. Εντούτοις, θα ήθελα να προσθέσω ότι είναι αναπόφευκτο η διαπραγμάτευση για τον επαναπροσδιορισμό των προσανατολισμών μεταξύ είκοσι επτά χωρών να είναι σχετικά δύσκολη.

Δεν είναι μόνο αυτό, ωστόσο. Η κατάσταση της αμερικανικής οικονομίας πρόκειται να έχει αντίκτυπο στις οικονομίες όλων των κρατών μελών της ΕΕ και την οικονομία της ευρωζώνης ιδιαίτερα, ενδεχομένως. Επίσης, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη τους θεμιτούς νέους στρατηγικούς στόχους για το περιβάλλον και την ενέργεια τους οποίους ενέκριναν οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων τον προηγούμενο Μάρτιο. Όλοι εξετάζουν την αναταραχή, για να χρησιμοποιήσω μια ήπια έκφραση, στις χρηματοπιστωτικές αγορές και αξιολογούν τον αντίκτυπό της σε αυτές τις αγορές και τις συνέπειές της στην πραγματική οικονομία.

Ζητούμε, συνεπώς, αυτά τα τρία στοιχεία να συμπεριληφθούν επίσημα στην αναθεώρηση των προσανατολισμών. Κύριε Turk, όταν σας είδαμε στη Λιουμπλιάνα τον προηγούμενο Νοέμβριο, μας είπατε: «Πείτε μας τι θέλει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο». Ωραία, σας το λέμε τώρα, θέλουμε οι προσανατολισμοί να λάβουν περισσότερο υπόψη τον συντονισμό των οικονομικών πολιτικών, την κλιματική αλλαγή και την εποπτεία των χρηματοπιστωτικών αγορών. Εάν μπορούν ακόμη να καταβληθούν προσπάθειες για να γίνει αυτό θα το χαιρετίζαμε ως πρόοδο στη βελτίωση της ικανότητάς μας να συντονίζουμε οικονομικές πολιτικές και, ως εκ τούτου, να εφαρμόζουμε τους προσανατολισμούς.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό, κύριε Επίτροπε! Θέλουμε επίσης μεγαλύτερη συνεκτικότητα μεταξύ των προσανατολισμών και όλων των άλλων μέσων στη διάθεση της Επιτροπής προκειμένου να διασφαλιστεί ότι αυτή η στρατηγική, την οποία καθορίζουμε από κοινού, μπορεί να εφαρμοστεί χρησιμοποιώντας τα μέσα που έχει στη διάθεσή της η Ευρωπαϊκή Ένωση σε αυτόν τον τομέα.

  Charlotte Cederschiöld (PPE-DE). – (SV) Κύριε Πρόεδρε, Επίτροπε Verheugen, κυρίες και κύριοι, η Στρατηγική της Λισαβόνας εξέρχεται πλέον από ένα βραδύ αρχικό στάδιο και αρχίζει να δημιουργεί αισιοδοξία και βούληση, που είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε. Οι συντάκτες επικεντρώθηκαν επιτυχώς σε ό,τι είναι σημαντικό και δεν επηρεάστηκαν από το πρόβλημα του Κοινοβουλίου να παρασύρεται σε όλα.

Υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι να αντιμετωπιστούν οι προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης. Ορισμένοι κρύβουν το κεφάλι τους στην άμμο όπως οι στρουθοκάμηλοι και νομίζουν ότι όλα θα είναι εντάξει. Άλλοι είναι συνετότεροι και, όπως οι συντάκτες της έκθεσης, εντοπίζουν ευκαιρίες και βελτιώνουν την ικανότητά τους.

Το πιο άμεσο και σημαντικό πράγμα τώρα είναι τουλάχιστον να διασφαλιστεί ότι τα κράτη μέλη συμμορφώνονται με τις υποχρεώσεις τους. Αυτό σημαίνει παρακολούθηση της εσωτερικής αγοράς, διασφάλιση ότι τα κράτη μέλη εφαρμόζουν και συμμορφώνονται με τις αποφάσεις που έχουν ληφθεί, διασφάλιση ότι οι κανόνες είναι εμπεριστατωμένοι, όχι πολύ σύνθετοι και όχι πολύ δαπανηροί για μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Θα πρέπει να εμμείνουμε επίσης σε σημαντικά θέματα, όπως η απλούστευση, η συγκριτική αξιολόγηση, η σύγκριση και ο ανταγωνισμός.

Αυτό θα απαιτήσει επίσης μεγαλύτερη συνεργασία μεταξύ των αρχών σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο. Είναι καλό για τους πολίτες, είναι καλό για τις επιχειρήσεις, και συνεισφέρει στην ολοκλήρωση. Απαιτεί συστηματική παρακολούθηση της ελεύθερης κυκλοφορίας ούτως ώστε να μπορέσουμε να κάνουμε τις χρηματοπιστωτικές αγορές να ανθήσουν.

Η μέτρηση των αποτελεσμάτων αποτελεί ένα βήμα προς τα εμπρός. Η ΕΕ αποκτά τη νομιμότητά της από την προσφορά, αν μη τι άλλο ποιότητας ζωής στους πολίτες. Απαιτεί τόνωση του επιχειρηματικού κλίματος, στην οποία μπορεί να συντελέσει η Στρατηγική της Λισαβόνας εάν εφαρμοστεί πολύ αποφασιστικά. Η Επιτροπή πρέπει να ασκήσει πίεση στα κράτη μέλη.

Τέλος, είμαι πεπεισμένη ότι η Επιτροπή θα επιτύχει μια εύλογη λύση στο σουηδικό πρόβλημα σχετικά με τις εισφορές των εργοδοτών.

  Antolín Sánchez Presedo (PSE). – (ES) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η μεταρρύθμιση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης και η επανέναρξη της Στρατηγικής της Λισαβόνας, η οποία αναγνωρίζει την ανάπτυξη και τη βιώσιμη απασχόληση ως ευρωπαϊκές προτεραιότητες, αποφέρουν καρπούς από το εαρινό Συμβούλιο του 2005.

Η Ευρώπη εφαρμόζει μία κοινή ατζέντα και, όπως είπε ο κ. Almunia, ο πρώτος τριετής κύκλος της παρουσίασε αύξηση της ανάπτυξης, δημιουργία απασχόλησης, βελτιώσεις στα δημόσια οικονομικά και αύξηση του δυναμικού ανάπτυξης της ευρωπαϊκής οικονομίας.

Παρά το γεγονός ότι τα αποτελέσματα ποικίλουν στα διάφορα κράτη μέλη, ο γενικός τόνος είναι θετικός. Εξεπλάγην πραγματικά όταν άκουσα έναν συνάδελφο βουλευτή του ΕΚ να λέει ότι ήταν αδύνατο να τετραγωνιστεί ο κύκλος, ότι ήταν αδύνατη η ανάπτυξη, η δημιουργία απασχόλησης, η αύξηση της κοινωνικής προστασίας και η εξοικονόμηση πόρων. Υπάρχουν παραδείγματα αυτών των πραγμάτων που συμβαίνουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αυτό με το οποίο είμαι περισσότερο εξοικειωμένος είναι ασφαλώς το παράδειγμα της Ισπανίας.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δήλωσε ότι η Ισπανία έχει σημειώσει ικανοποιητική πρόοδο στην εφαρμογή του εθνικού της προγράμματος μεταρρύθμισης, έχει επιτύχει ένα επίπεδο απασχόλησης 66% υψηλότερο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο τρία χρόνια πριν από το χρονοδιάγραμμα, αυξημένες επενδύσεις στην έρευνα και την ανάπτυξη (Ε&Α) και έχει σημειώσει πλεονάσματα όλα τα οικονομικά έτη. Αποτελεί έξοχο παράδειγμα της επιτυχίας της Στρατηγικής της Λισαβόνας, η οποία έχει ενισχύσει την οικονομία της Ισπανίας και υπήρξε η κινητήρια δύναμη άνευ προηγουμένου σύγκλισης σε βαθμό που ανέρχεται σε 105%, πάνω από τον κοινοτικό μέσο όρο.

Επ’ αυτής της βάσης πρέπει να διατηρήσουμε σήμερα τις ίδιες στρατηγικές προκλήσεις που οφείλονται στην επιταχυνόμενη παγκοσμιοποίηση και τον γηράσκοντα πληθυσμό. Προκειμένου να το επιτύχουμε αυτό θα είναι απαραίτητο να υπογραμμιστεί η κοινωνική διάσταση.

Μία Ευρώπη η οποία είναι μία κοινωνία γνώσης πρέπει να εδραιώσει μία ελευθερία γνώσης, να κάνει πραγματικότητα την ψηφιακή ένταξη και να προωθήσει την κοινωνική διάσταση βελτιώνοντας τις βασικές δεξιότητες των ανθρώπων, παρέχοντας ευκαιρίες στις ΜΜΕ και θεσπίζοντας ένα μοντέλο ευελισφάλειας με κοινωνικά πρότυπα.

Θα είναι απαραίτητο να αντιμετωπιστούν τα θέματα που έχουν ανακύψει τελευταία, όπως η κρίση των ενυπόθηκων δανείων υψηλού κινδύνου και οι τιμές των καυσίμων και των τροφίμων, αλλά όταν το πράξουμε θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι οι δικές μας συνθήκες είναι καλύτερες, ότι τον επόμενο χρόνο θα εορτάζουμε τη δέκατη επέτειο του ευρώ και ότι πρέπει να ενισχύσουμε τη διεθνή οικονομική συνεργασία.

  Françoise Grossetête (PPE-DE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, όλοι γνωρίζουμε, και πρέπει να ομολογήσουμε και να παραδεχτούμε, ότι η Στρατηγική της Λισαβόνας δεν μας επέτρεψε να σημειώσουμε την πρόοδο που ελπίζαμε. Για αυτόν τον λόγο πρέπει να μιλήσουμε πάλι σήμερα για την αναθεώρηση της Στρατηγικής της Λισαβόνας.

Η ανάπτυξη στην ευρωζώνη επιβραδύνθηκε δραματικά το τελευταίο τρίμηνο του 2007, και αυτή η έλλειψη ανάπτυξης βρίσκεται στη ρίζα των προβλημάτων της Ευρώπης. Συνεπώς, προκειμένου να επιτύχει ο επόμενος κύκλος της Στρατηγικής της Λισαβόνας, πρέπει να προχωρήσουμε περισσότερο από την απλή διάγνωση των προβλημάτων της Ευρώπης, πρέπει να αρχίσουμε να τα αντιμετωπίζουμε εφαρμόζοντας μία διαδικασία σαφούς διακυβέρνησης. Ο επόμενος κύκλος της Στρατηγικής δεν πρέπει να είναι απλώς μία ακόμη γραφειοκρατική άσκηση.

Είναι σημαντικό, όπως συνέβη την προηγούμενη εβδομάδα, να υπάρξει περισσότερη συνεργασία μεταξύ των εθνικών κοινοβουλίων και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για αυτή τη στρατηγική. Καθώς τα κράτη μέλη συμφώνησαν από κοινού το τι πρέπει να κάνει το καθένα προκειμένου να μεταρρυθμίσουν τις οικονομίες τους, πρέπει επίσης να αναλάβουν να ενημερώνουν σχετικά με την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεών τους.

Έως τώρα οι περισσότεροι από τους συμπολίτες μας δεν είχαν ιδέα για το τι αφορά η Στρατηγική της Λισαβόνας. Η ΕΕ πρέπει συνεπώς να αποφύγει να πλήξει η ίδια την εικόνα της σε μια εποχή κατά την οποία αντιμετωπίζει πολλές προκλήσεις: έναν πληθυσμό που θα μειώνεται μετά το 2020, οικονομική πίεση, άνοδο των τιμών της ενέργειας, κλιματική αλλαγή και κοινωνικές ανισότητες.

Χρειαζόμαστε, συνεπώς, πρωτοποριακά μέτρα προκειμένου να δημιουργήσουμε μια πραγματική δυναμική και να προωθήσουμε την ανάπτυξη και την μεγέθυνση εκατομμυρίων ΜΜΕ με στόχο τη δημιουργία θέσεων εργασίας.

Στον περιβαλλοντικό τομέα πρέπει να δοθούν ευμεγέθεις προϋπολογισμοί σε μέτρα με στόχο ταχείες βελτιώσεις στην ενεργειακή απόδοση των κτιρίων μας, ενθαρρύνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την καινοτομία και, κατά συνέπεια, τη δημιουργία θέσεων εργασίας.

Έχετε κατά νου αυτό που είπε ο Τσόρτσιλ, που θα πρέπει να αποτελέσει το σύνθημά μας για τον επόμενο κύκλο της Στρατηγικής: «Όσο ωραία και να είναι η στρατηγική, θα πρέπει περιστασιακά να εξετάζετε τα αποτελέσματα». Αποδεικνύοντας ότι μπορεί να είναι αποτελεσματική η Ευρωπαϊκή Ένωση θα προσεγγίσει τους πολίτες της. Αυτό είναι το νόημα μιας Ευρώπης που προστατεύει τον λαό της και τα συμφέροντά της.

  Donata Gottardi (PSE). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, θα ήθελα να υπογραμμίσω ορισμένα βασικά σημεία της θέσης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, και ιδίως της Σοσιαλιστικής Ομάδας, όσον αφορά τους γενικούς προσανατολισμούς για την ολοκλήρωση του κύκλου της Λισαβόνας για την ανάπτυξη και την απασχόληση.

Ένα από αυτά είναι η ανάγκη σύνδεσης της διαδικασίας δημοσιονομικής εξυγίανσης, χαρακτηριστικού των προγραμμάτων σύγκλισης στο πλαίσιο του Συμφώνου Σταθερότητας, με την ποιότητα των δημοσίων δαπανών. Οι δημόσιες δαπάνες των κρατών μελών πρέπει να επαναπροσανατολιστούν και να συντονιστούν προς τις προτεραιότητες της στρατηγικής προκειμένου να διασφαλιστεί μακροοικονομική σταθερότητα, βιώσιμη ανάπτυξη και επίτευξη πλήρους απασχόλησης.

Οποιοσδήποτε επαναπροσανατολισμός των δημοσίων δαπανών, στοχοθετημένος με συντονισμένο τρόπο μεταξύ των κρατών μελών σε κοινούς επενδυτικούς στόχους, μέσω επίσης πρωτοβουλιών σύμπραξης δημόσιου-ιδιωτικού τομέα, πρέπει να συνδεθεί με την έρευνα και την ανάπτυξη, την εκπαίδευση και την κατάρτιση, τις υποδομές, τις μεταφορές και την ενέργεια, και είναι αυτό που μπορεί να αποτελέσει την κύρια κινητήρια δύναμη μιας στρατηγικής για την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα, η οποία καθιστά την ευρωπαϊκή οικονομία ισχυρή και ικανή να ανταπεξέλθει στη χρηματοπιστωτική αναταραχή και τις επιπτώσεις της «χρηματιστικοποίησης» της οικονομίας.

Ο προσανατολισμός των δημοσίων δαπανών προς αυτές τις προτεραιότητες καθιστά δυνατή την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στη σχέση μεταξύ των δημοσιονομικών πολιτικών και της αύξησης της παραγωγικότητας και της πολιτικής μισθών. Εδώ, η Σοσιαλιστική Ομάδα είναι της άποψης ότι πρέπει να διαμορφωθεί ένας ισχυρός δεσμός μεταξύ της αύξησης της παραγωγικότητας και μίας δίκαιης ανακατανομής των κερδών στα οποία οδηγεί, με στόχο τη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής.

Ένα βασικό θέμα για την κοινωνική συνοχή είναι η θέσπιση ενός εθνικού ελάχιστου μισθού. Κατ’ αυτήν την έννοια, είμαι πεπεισμένη ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στην αυριανή ψηφοφορία, θα δώσει ένα ισχυρό και αποφασιστικό μήνυμα ζητώντας από τα κράτη μέλη να δεσμευτούν για απτή και έγκαιρη εφαρμογή.

  Gay Mitchell (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, η χρηματοπιστωτική κρίση και ο περιορισμός των χρηματαγορών έχει επηρεάσει την πραγματική οικονομία, και δημιουργεί σοβαρό πρόβλημα το οποίο απαιτεί τη λήψη προσεκτικής δράσης. Το φόρουμ για τη χρηματοοικονομική σταθερότητα έχει δηλώσει ότι ενδέχεται να αντιμετωπίσουμε μία παρατεταμένη προσαρμογή η οποία θα μπορούσε να παρουσιάσει δυσκολίες.

Η ανάπτυξη της ευρωζώνης θα βιώσει μία έντονη επιβράδυνση το 2008. Ο πρόεδρος της ευρωομάδας, ο κ. Jean-Claude Juncker, έχει προβλέψει ότι η ανάπτυξη θα κυμανθεί μεταξύ 1,6% και 1,8% φέτος, που αποτελεί πτώση κατά μία ολόκληρη ποσοστιαία μονάδα σε σχέση με πέρυσι. Η παρατεταμένη και σταθερή αύξηση των παγκόσμιων βασικών εμπορευμάτων παρουσιάζει περαιτέρω δυσκολίες για την ευρωπαϊκή οικονομία, με τις τιμές του πετρελαίου, του χάλυβα, των ορυκτών και των βασικών γεωργικών προϊόντων να αυξάνονται όλες σε άνευ προηγουμένου επίπεδα, επιτείνοντας την πληθωριστική πίεση.

Το ευρώ έχει ενισχυθεί σε μια περίοδο που το δολάριο αποδυναμώνεται, γεγονός το οποίο έχει περαιτέρω επιπτώσεις στις παγκόσμιες ανισότητες και την ευρωπαϊκή ανταγωνιστικότητα, και όλοι αυτοί οι παράγοντες δημιουργούν ένα πολύ δύσκολο περιβάλλον νομισματικής και φορολογικής πολιτικής. Αλλά, για να μην περιέλθουμε σε κατάθλιψη, ας εξετάσουμε πόσο έχουμε προχωρήσει. Εξήντα εκατομμύρια Ευρωπαίοι πέθαναν στο πρώτο ήμισυ του προηγούμενου αιώνα. Το Τείχος του Βερολίνου έπεσε το 1990 και εξακολουθούμε να βρισκόμαστε ακόμη σε εμβρυϊκά στάδια ολοκλήρωσης.

Παρά ταύτα, εάν κοιτάξουμε την επιτυχία του ευρώ, και εν γένει την επιτυχία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και των στόχων της για τον πληθωρισμό και τα χαμηλά επιτόκια, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι παρά τις δυσκολίες αυτές μπορούμε να τις υπερπηδήσουμε και μπορούμε να επιτύχουμε τους στόχους που θέτουμε οι ίδιοι. Θα ήθελα, συνεπώς, να παρακαλέσω την Επιτροπή να προχωρήσει με το σχέδιο της των 10 σημείων και να καταστήσει την ανταγωνιστικότητα ρητό της. Από την εισαγωγή του ευρώ και τούδε έχουν δημιουργηθεί έως και 12 εκατομμύρια θέσεις εργασίας. Σας παρακαλώ προωθήστε την επιχειρηματικότητα. Αναδείξτε τη δημιουργία μίας θέσης εργασίας στο πιο επικερδές πράγμα μπορεί να κάνει ένας πολίτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό θα αποτραβήξει τους ανθρώπους από τη φτώχεια και την αθλιότητα.

  Dariusz Rosati (PSE). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, η συζήτησή μας διεξάγεται στο πλαίσιο μίας διευρυνόμενης κρίσης των χρηματοπιστωτικών αγορών, μίας επιβράδυνσης της ανάπτυξης, και ενός αυξανόμενου πληθωρισμού. Είναι, συνεπώς, άκρως σημαντικό να προχωρήσουμε με τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που ορίζονται στη Στρατηγική της Λισαβόνας. Προκειμένου να ανταποκριθούμε στις προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης πρέπει να οικοδομήσουμε μία οικονομία βασιζόμενη στη γνώση και να επενδύσουμε στην εκπαίδευση και στη δημιουργία ανθρώπινου κεφαλαίου. Πρέπει επίσης να εκσυγχρονίσουμε την αγορά εργασίας, να γενικεύσουμε το μοντέλο ευελισφάλειας και να αυξήσουμε την επαγγελματική δραστηριότητα των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Εν ολίγοις, κύριε Επίτροπε, το μέλλον της Ευρώπης θα αποφασιστεί με τη γνώση και την εργασία. Αυτές αποτελούν επίσης τους καλύτερους τρόπους για την καταπολέμηση της φτώχειας και του αποκλεισμού.

Είναι καλό ότι αυτοί οι δύο παράγοντες αντικατοπτρίζονται στα έγγραφα της Επιτροπής. Στην ανάληψη δράσης για την προώθηση της ανάπτυξης, της γνώσης και της απασχόλησης, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μπορεί να βασίζεται στη στήριξη του Κοινοβουλίου. Η ελευθέρωση του δυναμικού των ευρωπαίων επιχειρηματιών θα είναι μεγάλης σημασίας για την οικονομική ανάπτυξη και την απασχόληση. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που παράγουν πάνω από τα δύο τρίτα του ΑΕΠ της Ένωσης. Περιμένω ανυπόμονα την Επιτροπή να εγκρίνει τον Χάρτη Μικρών Επιχειρήσεων και μέτρα για τη μείωση των διοικητικών επιβαρύνσεων κατά 25% έως το 2012.

Κύριε Πρόεδρε, η αδυναμία των υποβληθέντων εγγράφων είναι ότι αδυνατούν να αναλύσουν τους λόγους για τη βραδεία και άνιση εφαρμογή της Στρατηγικής της Λισαβόνας σε διάφορους τομείς. Δεν γνωρίζουμε για ποιον λόγο οι δαπάνες στην έρευνα και την ανάπτυξη αυξάνονται τόσο αργά. Δεν γνωρίζουμε για ποιον λόγο οι αγορές εργασίας εξακολουθούν να προβαίνουν σε διακρίσεις σε βάρος των τρίτων. Δεν γνωρίζουμε για ποιον λόγο η συνεχής εκπαίδευση δεν αναπτύσσεται όπως προβλεπόταν. Ούτε γνωρίζουμε για ποιον λόγο το άνοιγμα των τομέων των υπηρεσιών και του δικτύου συναντά αντίσταση. Τα έγγραφα της Επιτροπής δεν παρέχουν απαντήσεις σε αυτές καθώς και σε πολλές άλλες ερωτήσεις.

Κύριε Επίτροπε, ας μην κρύβουμε τα κεφάλια μας στην άμμο! Τα καλύτερα μέτρα θα είναι αναποτελεσματικά εάν δεν βασίζονται σε σωστή διάγνωση. Ζητώ από την Επιτροπή να παράσχει μία βάσιμη εξήγηση για τις καθυστερήσεις στην εφαρμογή της Στρατηγικής της Λισαβόνας.

  Philip Bushill-Matthews (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, υπάρχουν 59 παράγραφοι στο ψήφισμα αυτό και, συνεπώς, πολλά μηνύματα. Εφιστώ την προσοχή ιδιαίτερα στις παραγράφους 20 και 21 σχετικά με τη σημασία των μικρών επιχειρήσεων, τις παραγράφους 29 και 30 σχετικά με την ανταγωνιστικότητα και τη σημασία της ενιαίας αγοράς, και τις παραγράφους 42 και 43 σχετικά με την ανάγκη προώθησης της μεταρρύθμισης της αγοράς εργασίας. Σε αυτό το πλαίσιο, θα ήθελα να υπογραμμίσω ιδιαιτέρως τη σημασία της ευελιξίας, όχι μόνο για τους εργοδότες αλλά και για τους εργαζομένους, μια έννοια που η Αριστερά σταθερά αδυνατεί να κατανοήσει, εξ ου και ορισμένες από τις τυπικά απηρχαιωμένες παρατηρήσεις τους σήμερα.

Θα ήθελα όμως να καλέσω την Επιτροπή και το Συμβούλιο να απομακρυνθεί από τις λεπτομέρειες του παρόντος εγγράφου και να το εξετάσει ως σύνολο. Ειδικότερα, τους καλώ να το συγκρίνουν με άλλα ψηφίσματα που έχει εγκρίνει το Κοινοβούλιο στο παρελθόν, πριν από τα παλαιότερα Εαρινά Συμβούλια. Τότε, ευελπίστως, μπορεί να αναδυθεί ένα ενιαίο μήνυμα, ήτοι το εξής: ότι από πολλές απόψεις, αν και δυστυχώς όχι όλες, το παρόν ψήφισμα είναι κατά πολύ ισχυρότερο από οποιοδήποτε προηγούμενο. Επιβεβαιώνει τον τρόπο με τον οποίο το Κοινοβούλιο επιθυμεί να ακολουθηθεί η Στρατηγική της Λισαβόνας· όντως την ενισχύει έντονα. Ως ψήφισμα, είναι κυριολεκτικά πολύ αποφασιστικό.

Ζητώ, συνεπώς, από την Επιτροπή και το Συμβούλιο να είναι εξίσου αποφασιστικοί στην απάντησή τους και να αφήσουν κατά μέρος τη δειλία, ούτως ώστε την επόμενη φορά που το Κοινοβούλιο θα εκπονήσει ένα ψήφισμα για αυτό το θέμα, αντί οι βουλευτές του ΕΚ να λένε με ακόμη μεγαλύτερο οίστρο τι πρέπει να γίνει ακόμη, θα μπορούμε να είμαστε σε θέση να συγχαρούμε όλους τους ενδιαφερομένους για την πραγματική και υπολογίσιμη πρόοδο που θα έχει σημειωθεί. Αυτή είναι η πρόκληση και αυτό είναι το κεντρικό μήνυμα που πρόκειται να σας δώσουμε στην ψηφοφορία μας αύριο.

  Silvia-Adriana Ţicău (PSE). – (RO) Κύριε Πρόεδρε, αγαπητοί Επίτροποι, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι μόνο μία κοινή αγορά η οποία βασίζεται στον ανταγωνισμό· πρέπει να οικοδομήσουμε μία κοινωνική Ευρώπη μαζί.

Είναι απαραίτητο να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής στην Ευρώπη, στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης, των δημογραφικών αλλαγών και των περιβαλλοντικών προκλήσεων. Δημιουργώντας νέες, άκρως εξειδικευμένες και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας και μέσω της βιώσιμης οικονομικής ανάπτυξης, η Στρατηγική της Λισαβόνας αποτελεί επίσης ένα μέσο για την οικοδόμηση μιας νέας κοινωνικής Ευρώπης.

Η κοινωνική Ευρώπη θα πρέπει να εγγυάται την καθολική πρόσβαση σε υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης και κοινωνικής ασφάλισης, την πρόσβαση σε δημόσιες υπηρεσίες ποιότητας και τη βελτίωση της κοινωνικής συνοχής με την αποτελεσματική χρήση διαρθρωτικών ταμείων και ταμείων συνοχής. Επίσης, η περιφερειακή ανάπτυξη θα πρέπει να παραμείνει μία από τις προτεραιότητες για την περίοδο 2008-2010.

Έχει αποδειχθεί ότι οι τεχνολογίες των πληροφοριών και των επικοινωνιών αυξάνουν την παραγωγικότητα του εργατικού δυναμικού. Σήμερα, χρησιμοποιούμε υπολογιστικά συστήματα και ηλεκτρονικά δίκτυα επικοινωνιών στις μεταφορές, τις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες, τις δημόσιες υπηρεσίες την εκπαίδευση και την υγειονομική περίθαλψη.

Το 2004 οι στατιστικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με την ικανότητα καινοτομίας έδειξαν ότι, στη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και τη Σλοβακία, οι εταιρείες με περισσότερους από 10 υπαλλήλους κατείχαν περισσότερο από το 36% του πραγματοποιηθέντος εισοδήματος από την πώληση καινοτόμων προϊόντων και υπηρεσιών· ωστόσο, τώρα πρέπει να επενδύσουμε περισσότερα στη βασιζόμενη στη γνώση οικονομία, να αυξήσουμε τις επενδύσεις στην έρευνα και την καινοτομία και, ιδίως, στην εφαρμοσμένη έρευνα. Αυτό θα πρέπει να καταστεί προτεραιότητα για όλα τα κράτη μέλη. Στην πραγματικότητα, οι επενδύσεις στην έρευνα και την καινοτομία που διεξάγεται σε τεχνολογικά πάρκα και πανεπιστήμια θα πρέπει να ενθαρρυνθούν επίσης με φορολογικά μέτρα που θα οδηγήσουν στην αύξηση των ιδιωτικών επενδύσεων στην έρευνα.

Πρέπει να επενδύσουμε περισσότερα στην εκπαίδευση, να προωθήσουμε την τριτοβάθμια εκπαίδευση και τη δια βίου κατάρτιση. Η Στρατηγική της Λισαβόνας οικοδομεί μία Ευρώπη η οποία βασίζεται στην κοινωνική δικαιοσύνη και την αξιοπρεπή εργασία. Η οικονομική ασφάλεια όλων των ευρωπαίων πολιτών, η κοινωνική ένταξη, η δημιουργία υπηρεσιών παιδικής μέριμνας, η ισότητα των φύλων και η δημιουργία μιας κοινωνικής οικονομίας της αγοράς θα αναδείξει την Ένωση σε οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο στο παγκόσμιο πλαίσιο.

  Karsten Friedrich Hoppenstedt (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, τα χρήματα αποτελούν απλώς τμήμα της ανάπτυξης της Ευρώπης. Επιτρέψτε μου, συνεπώς, να επανέλθω στη χρηματοπιστωτική κατάσταση, στις χρηματοπιστωτικές αγορές και τα παραδείγματα αναταραχών που αντιμετωπίσαμε έως τώρα.

Όλοι γνωρίζουμε την κατάσταση πολλών τραπεζών στην Ευρώπη –για να μην αναφέρω τις αμερικανικές τράπεζες– και τι χρειάστηκε να χορηγήσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προκειμένου να διατηρήσει τις χρηματοπιστωτικές αγορές σε λειτουργία. Για αυτόν τον λόγο οποιαδήποτε προσαρμογή της βασικής προσέγγισης έως το 2010 περιλαμβάνει φυσικά την απαραίτητη αυξημένη συνεργασία με όλους τους εταίρους της παγκόσμιας αγοράς προκειμένου να παράσχει στην ευρωπαϊκή δημοσιονομική οικονομία μας περισσότερη προστασία από περαιτέρω εξωτερικές επιθέσεις, σε συνδυασμό με καλύτερους κανόνες αξιολόγησης και προσαρμοσμένη εποπτεία και μεγάλη διαφάνεια, και αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των τραπεζών μεταξύ τους καθώς και της εμπιστοσύνης των επενδυτών.

Υπάρχει λόγος για τον οποίο χρειαζόμαστε εντατικότερο διάλογο με τους άλλους εταίρους της παγκόσμιας αγοράς, ιδίως τις ΗΠΑ. Τα τελευταία επτά χρόνια, η οικονομία των ΗΠΑ έχει αυξηθεί σε αξία κατά 4,2 δισεκατομμύρια, ενώ οι συνολικές πιστώσεις, ωστόσο, έχουν αυξηθεί κατά 21,3 δισεκατομμύρια. Αυτό συνεπάγεται επίπεδο χρέους το οποίο είναι 350% υψηλότερο σε σχέση με το ΑΕγχΠ. Δυστυχώς, οι ΗΠΑ σκοπεύουν να συνεχίσουν τη νομισματική πολιτική η οποία έχει οδηγήσει σε αυτή την τεράστια υπερχρέωση. Οι ΗΠΑ χαμηλώνουν επιθετικά τα βασικά τους επιτόκια, γεγονός το οποίο σημαίνει ότι διοχετεύονται χρήματα στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα αυξανόμενη υποτίμηση του νομίσματος, σε συνδυασμό με πτώση της αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών και αποτελμάτωση η οποία είναι δύσκολο να ελεγχθεί και μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις στην Ευρώπη. Αυτές οι μέθοδοι νομισματικής πολιτικής ευθύνονται ως επί το πλείστον για την πρόσφατη κρίση.

Η Ευρώπη και όλοι οι παράγοντες της παγκόσμιας αγοράς πρέπει να καταπολεμήσουν το επόμενο κύμα κρίσεων άμεσα και από κοινού, προκειμένου να διασφαλίσουν ότι δεν θα παρασυρθούμε από ένα απόλυτο τσουνάμι και ότι πολλές από τις προσπάθειες να επιτύχουμε τους στόχους της Λισαβόνας δεν θα αποβούν μάταιες.

  Μαργαρίτης Σχοινάς (PPE-DE). – Κύριε Πρόεδρε, νομίζω ότι πρέπει να αναγνωρίσουμε τρία θετικά στοιχεία στην πορεία των μεταρρυθμίσεων που άνοιξε ο κύκλος της Λισαβόνας μέχρι τώρα:

- το πρώτο θετικό στοιχείο είναι ότι οι κυβερνήσεις, ακόμη και οι πιο δύσπιστες, άρχισαν, σιγά-σιγά, να μπαίνουν στη λογική των μεταρρυθμίσεων και άρχισαν, δειλά-δειλά, να παράγονται τα πρώτα αποτελέσματα·

- το δεύτερο – και αυτό πρέπει να το πιστώσουμε στην Επιτροπή – είναι ότι η νέα στρατηγική είναι πιο στοχευμένη. Αυτή η προσέγγιση του «χριστουγεννιάτικου δέντρου», όπου όλα χωρούσαν μέσα σε ένα μεταρρυθμιστικό πλαίσιο, έχει πια εγκαταλειφθεί·

- το τρίτο θετικό στοιχείο είναι ότι μεγάλα εμβληματικά ευρωπαϊκά σχέδια, όπως το Gallileo και το EIT, βρίσκονται στο κέντρο της νέας στρατηγικής και, στο σημείο αυτό, επωφελούμαι της παρουσίας του σλοβένου Υπουργού για να του ζητήσω να ζητήσει από τους συνεργάτες του να κλείσει γρήγορα το θέμα του Gallileo για να μπορέσουμε πλέον να αρχίσουμε να αξιοποιούμε τα πολύ σημαντικά ποσά που έχουν προβλεφθεί γι’ αυτό το σχέδιο.

Έχουμε όμως και δύο αρνητικά στοιχεία, δύο ελλείψεις, που πρέπει να εξετάσουμε ψύχραιμα:

- η πρώτη έλλειψη είναι ότι οι πολίτες, δυστυχώς, δεν ακολουθούν, δεν παρακολουθούν, δεν πιέζουν, δεν γνωρίζουν. Αυτό αποτελεί ένα πρόβλημα: οι πολίτες βλέπουν τη «Λισαβόνα» σαν κάτι που είναι top-down και πρέπει να τους πείσουμε ότι τους αφορά·

- η δεύτερη έλλειψη είναι οι μηχανισμοί παρακολούθησης. Πώς ελέγχουμε αν τα κράτη μέλη κάνουν αυτά που υπόσχονται να κάνουν μέσα στον κύκλο των μεταρρυθμίσεων; Φοβάμαι ότι και εδώ υπάρχει πρόβλημα μιας και αυτή η παρακολούθηση έχει εκφυλιστεί σε μια διαδικασία ανταλλαγής επιστολών ανάμεσα σε υπαλλήλους των Βρυξελλών και των πρωτευουσών των κρατών μελών χωρίς να υπάρχει πολιτικό input.

Νομίζω ότι, ακόμη και αν νομιμοποιήσουμε τις μεταρρυθμίσεις, χρειάζεται να ξαναβάλουμε την πολιτική ως κέντρο βάρους στη διαδικασία παρακολούθησης. Αυτή η ανταλλαγή ογκωδών πακέτων από χαρτί πρέπει να σταματήσει.

  Zsolt László Becsey (PPE-DE). – (HU) Σας ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Εν πρώτοις έχω δύο σύντομες παρατηρήσεις για τη διαδικασία της Λισαβόνας. Πρώτον: πρέπει να εργαστούμε περισσότερο, σχεδόν εξίσου με τους Αμερικανούς. Το άλλο είναι: η διαδικασία της Λισαβόνας θα έχει κάποια χρησιμότητα μόνο εάν συνοδεύεται από κυρώσεις, όπως υπάρχουν στην περίπτωση υπερβολικού ελλείμματος.

Δεύτερον: οι οδηγίες. Μιλώντας από τη σκοπιά των νέων κρατών μελών, θα ήθελα να εξετάσουμε τα πράγματα όχι μόνο από την άποψη των νεοφιλελεύθερων δεικτών, αλλά από λίγο μεγαλύτερη απόσταση. Σε τελική ανάλυση, ποιο είναι το νόημα μηδενικού ελλείμματος ή πληθωρισμού, επί παραδείγματι, εάν οι δείκτες ποιότητας επιδεινώνονται; Η κατάθλιψη αυξάνεται, ενώ το αντίθετο συμβαίνει στην περίπτωση της επιχειρηματικότητας και στον αριθμό των νέων οικογενειών που δημιουργούνται. Και ούτω καθεξής. Αυτό, δυστυχώς, είναι πολύ σοβαρότερο.

Εάν πάρουμε, επί παραδείγματι, τη μεταρρύθμιση των σημαντικών συστημάτων διανομής, είναι ζωτικής σημασίας να προβούμε σε περικοπές εάν χρειαστεί. Ακόμη σημαντικότερο, ωστόσο, είναι το ερώτημα τι θα συμβεί στην προώθηση της υγείας, ή εάν η εκπαίδευση θα συνδυαστεί με την απασχόληση, άλλως ειπείν εάν η αγορά θα μπορέσει να χρησιμοποιήσει αμέσως τους ανθρώπους, και εάν θα δοθεί περισσότερη έμφαση και ευκαιρίες για επαγγελματική κατάρτιση; Με άλλα λόγια, σε αυτό το πλαίσιο επίσης πρέπει να συμπεριλάβουμε μια δέσμη κριτηρίων ποιότητας, και όχι απλώς να πάρουμε ένα μαχαίρι και να αρχίσουμε να πετσοκόβουμε.

Το τρίτο σημείο αφορά τις στατιστικές. Θα ήθελα πάρα πολύ τα πράγματα να υπολογίζονται επίσης σε σχέση με το ΑΕΕ, όχι μόνο ως προς το ΑΕγχΠ. Τα χρήματα εκρέουν από τα νέα κράτη μέλη υπό τη μορφή μερισμάτων, αλλά το ΑΕγχΠ τους αυξάνεται, έτσι λέγεται. Θα έπρεπε πράγματι να δούμε τι παραμένει εντός της χώρας.

Το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης: για τι είδους πράγματα παρέχουμε απαλλαγές; Σε τελική ανάλυση, σε μία αναδυόμενη οικονομία δεν είναι σαφές ότι η ύπαρξη Ε&Α της τάξης 5 ή 6%, ή μεγαλύτερης του 3%, είναι τόσο σημαντική, δεδομένου ότι η κάλυψη της διαφοράς με την Ευρώπη είναι το βασικό στοιχείο στην περίπτωσή τους· θα έπρεπε να τους ανταμείβουμε για τη δημιουργία θέσεων εργασίας και τη διευκόλυνση της συνοχής.

Κάτι ακόμη το οποίο θεωρώ ότι λείπει από αυτήν την έκθεση είναι ο υπολογισμός της μαύρης οικονομίας. Στη χώρα μου είναι περίπου 30%. Πρέπει να δώσουμε λίγη προσοχή και σε αυτό επίσης. Τελευταίο, και σημαντικότερο, χρειαζόμαστε ίση εφαρμογή των τεσσάρων ελευθεριών, όχι «επιλεκτική», άνοιγμα στο κεφάλαιο σε μία περίπτωση, ενώ καθόλου άνοιγμα για τα νέα κράτη μέλη όσον αφορά τις υπηρεσίες. Σας ευχαριστώ πολύ.

  Jacques Toubon (PPE-DE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, το παρόν ψήφισμα που δρομολογεί εκ νέου τη Στρατηγική της Λισαβόνας συμφωνεί τα μάλα με την έκθεση που ενέκρινε το Κοινοβούλιο τον προηγούμενο Οκτώβριο, σχετικά με την πρότασή μου, για τη μελλοντική στρατηγική για την ενιαία αγορά.

Θα ήθελα πρώτα από όλα να ευχαριστήσω τη Marianne Thyssen και τον Klaus-Heiner Lehne, καθώς και όλους τους συναδέλφους τους στην ομάδα συντονισμού, επειδή εκπόνησαν ένα ψήφισμα το οποίο είναι και ισορροπημένο και σύμφωνο με την πολιτική, οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα στην ΕΕ.

Θα ήθελα να επιστήσω ιδιαιτέρως την προσοχή στις προτάσεις που αφορούν τη σημασία των κοινωνικών δικαιωμάτων και τον συνδυασμό της οικονομικής ανταγωνιστικότητας με το κοινωνικό μοντέλο: αυτό που θα ήθελα να πω είναι ότι πρέπει, ασφαλώς, να προχωρήσουμε περισσότερο εδώ και να εγκρίνουμε τις διατάξεις για τις υπηρεσίες γενικού συμφέροντος.

Θα ήθελα να υπογραμμίσω επίσης τι λέει η έκθεση σχετικά με την πνευματική ιδιοκτησία. Αποτελεί σημαντικό όπλο για την ΕΕ και τις ΜΜΕ. Η διεθνής διάσταση που εισαγάγει το ψήφισμα είναι κάτι νέο και πολύ απαραίτητο. Η ενιαία αγορά είναι αυτό που τοποθετεί σε θέση ισχύος τα 500 εκατομμύρια πολίτες της Ευρώπης σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο.

Τέλος, θα ήθελα απλώς να πω λίγα λόγια σχετικά με το ζήτημα της μεθόδου. Δεν είμαι βέβαιος ότι η ανοικτή μέθοδος συντονισμού, η οποία είναι η μέθοδος που χρησιμοποιείται επί του παρόντος, είναι η πιο αποτελεσματική. Προσωπικά πιστεύω ότι σε αρκετούς τομείς της Στρατηγικής της Λισαβόνας πρέπει να προχωρήσουμε σε πραγματικά κοινές πολιτικές, κοινοτικές πολιτικές, εάν θέλουμε να είμαστε επιτυχείς στο μέλλον.

  Bogusław Sonik (PPE-DE). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, τι έχει γίνει έως τώρα προκειμένου να μειωθεί η φορολογική επιβάρυνση για τις επιχειρήσεις; Αντί να μειωθούν οι φόροι, τα χρήματα δαπανώνται σε κάθε είδους εκπαιδευτικά προγράμματα με αμφίβολα αποτελέσματα.

Σήμερα υπάρχουν νέα προβλήματα στον ορίζοντα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, νέα θέματα προς επίλυση, όπως η προστασία του περιβάλλοντος, η κλιματική αλλαγή και οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Η ισόρροπη ανάπτυξη και απασχόληση πρέπει να γίνονται αντιληπτές σε ευρύτερο πλαίσιο, όχι απλώς σε αυστηρώς οικονομικούς όρους αλλά σε σχέση με τις κοινωνικές, πολιτιστικές και περιβαλλοντικές πτυχές. Δεδομένου ότι δαπανούμε περισσότερο από το ένα τρίτο της ζωής μας στην εργασία, πρέπει να ασχοληθούμε, εκτός από τα επίπεδα των αμοιβών, με θέματα όπως η άνεση, η ασφάλεια, η αλληλεγγύη και η αξιοπρέπεια του ατόμου.

Το επόμενο σχόλιο μου αφορά τις επιπτώσεις της ελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας. Η συνεχιζόμενη τάση προς υψηλότερες τιμές ενέργειας, σε συνδυασμό με τις αυξανόμενες απειλές για το κλίμα, υπογραμμίζει την ανάγκη προώθησης της ενεργειακής απόδοσης με την ευρύτερη έννοια. Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, οι αντιρρυπαντικές τεχνολογίες άνθρακα, η πυρηνική ενέργεια, οι ισορροπημένες πηγές εφοδιασμού και η ανάπτυξη ευρωπαϊκών υποδομών αποτελούν τα βασικά θέματα που θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα επόμενα χρόνια.

Έχοντας επιτύχει μία κοινή αγορά προϊόντων, πρέπει να επικεντρωθούμε στη βελτίωση της λειτουργίας της αγοράς υπηρεσιών. Πρέπει να επιτύχουμε ταχεία ολοκλήρωση μέσω συνεπούς κοινής εφαρμογής και εκτέλεσης των εγκριθέντων κανονισμών και την άρση όλων των φραγμών για την εισαγωγή των υπηρεσιών στην αγορά.

Τέλος, ελπίζω η εαρινή συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου να εγκρίνει νέους προσανατολισμούς για τα επόμενα τρία χρόνια οι οποίοι θα λαμβάνουν υπόψη τις απόψεις και τις γνώμες που διατυπώθηκαν στη σημερινή συζήτηση. Η πρόοδος στην κατάργηση των οδηγιών που δεν εξυπηρετούν την ανάπτυξη των κρατών μελών της ΕΕ αποτελεί βασικό θέμα.

  Reinhard Rack (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, τα συνθήματα είναι καλά για την πολιτική συζήτηση, αλλά δεν πρέπει να σταματούμε στα συνθήματα. Η ανακοίνωση της Επιτροπής σχετικά με τις ολοκληρωμένες κατευθυντήριες γραμμές για την ανάπτυξη και την απασχόληση, η κοινή πρόταση ψηφίσματος που κατέθεσαν οι πέντε Ομάδες σχετικά με την ευρωπαϊκή εαρινή σύνοδο του 2008 και η έκθεση Starkevičiūtė η καθεμία αποτελεί έναν ύμνο στην πέμπτη ελευθερία, την ελευθερία της γνώσης, η οποία καλείται να συμπληρώσει και να σταθεί αντάξια των τεσσάρων γνωστών από το παρελθόν ελευθεριών – ελεύθερη κυκλοφορία αγαθών, υπηρεσιών, προσώπων και κεφαλαίων. Αυτό μου φέρνει στο μυαλό ένα στίχο των κλασικών: the message well I hear, my faith alone is weak. Ακούμε επί χρόνια το σύνθημα μιας κοινωνίας η οποία βασίζεται στη γνώση. Το συζητούμε και πάλι τώρα. Όσον αφορά τα απτά μέτρα, ωστόσο, τα μηνύματα που ακούμε είναι πολύ διαφορετικά.

Τα τελευταία χρόνια εξετάσαμε συχνά το ζήτημα του εάν και σε ποιο βαθμό η Ευρωπαϊκή Ένωση θα έπρεπε να είχε περισσότερες αρμοδιότητες σε σχέση με το θέμα της γνώσης. Υποστηρίχθηκε επανειλημμένως ότι η γνώση δεν είναι ένας τομέας για τον οποίο τα κράτη μέλη θα έπρεπε να παραχωρήσουν την αρμοδιότητα, είναι ο δικός τους ιερός χώρος. Ακούσαμε τα ίδια και τα ίδια σε σχέση με τον προϋπολογισμό. Όποτε συσκεπτόμαστε και αποφασίζουμε για ζητήματα που σχετίζονται με τον προϋπολογισμό, είτε μακροπρόθεσμα είτε βραχυπρόθεσμα, μας λένε ότι πρέπει να κάνουμε οικονομία και ότι οι πιο ευαίσθητοι τομείς στους οποίους πρέπει να αρχίσουμε την εξοικονόμηση εμπίπτουν στις κατηγορίες της εκπαίδευσης, της κατάρτισης και της γνώσης.

Πριν από ένα λεπτό ο κ. Verheugen αναφέρθηκε στα θλιβερά ποσά για την έρευνα και την ανάπτυξη. Θυμάμαι τις διαρκείς προσπάθειες περικοπών, ιδίως όσον αφορά τα προγράμματα ανταλλαγών που είναι σημαντικά για τη γνώση. Πιστεύω, συνεπώς, ότι πρόκειται για λανθασμένη προσέγγιση.

Χρειαζόμαστε νέα μέσα και νέους χρηματοδοτικούς πόρους. Επιτρέψτε μου να υποβάλω μία πολύ συγκεκριμένη πρόταση: 10% όλων των νέων μεταξύ 15 και 25 ετών θα πρέπει να περνούν έξι μήνες σπουδών σε μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Αυτό θα δημιουργήσει περισσότερη γνώση και περισσότερη ευελιξία και θα καταστήσει τη μάθηση πιο διασκεδαστική.

  Jerzy Buzek (PPE-DE). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Υπουργέ, κύριε Επίτροπε, είμαι πεπεισμένος ότι η κλιματική αλλαγή αποτελεί τον παράγοντα με τη μεγαλύτερη επιρροή όσον αφορά την επίτευξη της Στρατηγικής της Λισαβόνας επί του παρόντος. Και συμφωνώ πλήρως μαζί σας, κύριε Επίτροπε, ότι η παρούσα στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με το θέμα συνίσταται στην εξαγωγή ρύπανσης και εκπομπών και την εισαγωγή ανεργίας.

Πρέπει να αναλάβουμε ηγετικό ρόλο όσον αφορά το πρόβλημα αυτό, για το οποίο φέρουμε μεγάλο ποσοστό ευθύνης. Πρέπει επίσης να πείσουμε τους άλλους, ούτως ώστε να μην είμαστε μόνοι. Πρέπει να μετατρέψουμε την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής σε πηγή ανάπτυξης και ανταγωνιστικότητας. Μπορεί να γίνει, αλλά θα απαιτήσει μεγαλύτερη κατανομή χρηματοδοτικών πόρων, ιδίως στην τεχνολογία. Αυτό συνεπάγεται την αναθεώρηση του προϋπολογισμού. Εσείς, κύριε Επίτροπε, είστε το καταλληλότερο πρόσωπο για να σας το πούμε: πρέπει να αναθεωρήσουμε τον προϋπολογισμό, αρχίζοντας από το 2009!

  Czesław Adam Siekierski (PPE-DE). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, θέλω να κάνω ορισμένες παρατηρήσεις. Πρώτον, η αποτελεσματική εκπαίδευση και κατάρτιση των νέων θα πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα της ΕΕ. Μόνο ευμετακίνητα, ευέλικτα και επαγγελματικά καταρτισμένα πρόσωπα, ιδίως σε τεχνικούς τομείς, θα διασφαλίσουν τη συνεχή οικονομική και τεχνολογική πρόοδο της Ένωσης.

Δεύτερον, η χρηματοδότηση επιστημονικής και τεχνικής έρευνας και ανάπτυξης πρέπει να εξαρτάται από απτά αποτελέσματα. Αυτά τα αποτελέσματα πρέπει να πληρώνονται από τη βιομηχανία, με οικονομική ενίσχυση από τους εθνικούς προϋπολογισμούς.

Τρίτον, η Ένωση πρέπει να αναπτύξει ένα μοντέλο της κοινωνίας των πληροφοριών και να δημιουργήσει τις καλύτερες προϋποθέσεις για την προώθηση της ίδρυσης και ανάπτυξης καινοτόμων επιχειρήσεων και την επίτευξη μιας οικονομίας ανοικτής σε νέες τεχνολογίες και τεχνολογική πρόοδο.

Τέταρτον, τα άτομα που εργάζονται στην Ευρώπη πρέπει να αυξήσουν την αποτελεσματικότητα και την παραγωγικότητά τους.

Πέμπτον, και παράλληλα με αυτό, πρέπει να καταπολεμήσουμε τον κοινωνικό αποκλεισμό διασφαλίζοντας την πρόσβαση σε απασχόληση και εκπαίδευση και αντικρούοντας τις διακρίσεις στην αγορά εργασίας, και λαμβάνοντας τόσο προληπτικά όσο και θεραπευτικά μέτρα κατά της τοξικομανίας.

  Inés Ayala Sender (PSE). – (ES) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να εκφράσω τη σύγχυσή μου για το γεγονός ότι οι δέκα στόχοι που καθορίστηκαν από την Επιτροπή για τη νέα φάση δεν αντικατοπτρίζουν την περσινή σύσταση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με την καλύτερη ολοκλήρωση του τομέα των μεταφορών, της υλικοτεχνικής υποστήριξης και των διευρωπαϊκών δικτύων στη Στρατηγική της Λισαβόνας.

Καθώς δεν μπορώ να πιστέψω ότι η Επιτροπή δεν γνωρίζει τη σημασία αυτών των πτυχών ανταγωνιστικότητας –στην πραγματικότητα στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης, η υλικοτεχνική υποστήριξη αντιπροσωπεύει μεγαλύτερο κόστος για τη βιομηχανία από ό,τι το εργατικό δυναμικό, για να μη θίξουμε την πρόσθετη πρόκληση που θέτει η κλιματική αλλαγή– ευελπιστώ ότι αυτή τη φορά η Επιτροπή θα λάβει πλήρως υπόψη τις παραγράφους 27 και 16, σχετικά με το Galileo και την καινοτομία, ούτως ώστε να είμαστε σε θέση και να κάνουμε πλήρη χρήση της επωφελούς συνέργειας που δημιούργησε η διαδικασία της Λισαβόνας μεταξύ της Επιτροπής και των κρατών μελών αλλά και να σημειώσουμε πρόοδο στα ευρωπαϊκά σχέδια για τις βιώσιμες μεταφορές, την υλικοτεχνική υποστήριξη και τα διευρωπαϊκά δίκτυα, ιδίως στα διασυνοριακά τμήματα τα οποία είναι πάντα παραγνωρισμένα.

Όσον αφορά το Συμβούλιο, θα ήθελα να ζητήσω επίσης από την Προεδρία να σημειώσει την παράγραφο 27, η οποία ζητεί από τα κράτη μέλη να ενσωματώσουν τις βασικές πτυχές των μεταφορών και της υλικοτεχνικής υποστήριξης στα εθνικά τους σχέδια με τη δέουσα, δηλαδή έντονη, έμφαση στην ανάπτυξη των διευρωπαϊκών δικτύων.

  Emanuel Jardim Fernandes (PSE). – (PT) Στην ομιλία του ο κ. Almunia είπε ότι τα τελευταία τρία χρόνια η ανάπτυξη αυξήθηκε και ότι η λειτουργία της αγοράς, οι κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, τα δημόσια οικονομικά και η περιβαλλοντική συνιστώσα βελτιώθηκαν. Συμφωνώ ότι αυτό είναι αλήθεια. Αναγνωρίζω ότι αυτή η βελτίωση οφείλεται ουσιαστικά στον καλύτερο διάλογο και την καλύτερη συμμετοχή των κρατών μελών, όπως αναγνωρίσαμε την προηγούμενη εβδομάδα στην κοινή συνεδρίαση μεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και των κοινοβουλίων των κρατών μελών.

Η ερώτηση που θα ήθελα να θέσω, κύριε Επίτροπε, είναι η ακόλουθη: δεν θα μπορούσαμε να αυξήσουμε την ταχύτητα ανάπτυξης εάν συμπεριλαμβάναμε και ενθαρρύναμε τις περιφέρειες να συμμετάσχουν, καθώς είναι τα μέρη που συχνά χρησιμοποιούν τα κονδύλια, και αυτό συνδέεται επίσης με την αποτελεσματικότητα της Στρατηγικής της Λισαβόνας; Σε κρατικό επίπεδο ο «κ. Λισαβόνα» ήταν θετικός και ενθαρρυντικός. Παρόλο που η ευθύνη εναπόκειται στα κράτη μέλη, θα μπορούσε η δημιουργία του «κ. Λισαβόνα» να μην ενθαρρύνεται σε περιφερειακό επίπεδο;

  Žiga Turk, Προεδρεύων του Συμβουλίου. − (SL) Κύριε Πρόεδρε, Επίτροποι Almunia και Verheugen, κυρίες και κύριοι, σας ευχαριστώ για την παρούσα συζήτηση. Η Στρατηγική της Λισαβόνας είναι μία στρατηγική μεταρρύθμισης και εκσυγχρονισμού· χρειάζεται συνεργασία, στήριξη και ιδέες από οποιονδήποτε εργάζεται προς τον κοινό σκοπό και είμαι πραγματικά ευγνώμων για τις εύστοχες παρατηρήσεις σας.

Πρώτον, ως γενική παρατήρηση, η αποτελεσματικότητα της Στρατηγικής της Λισαβόνας έχει συζητηθεί. Ορισμένοι βουλευτές του ΕΚ, όπως ο κ. Andersson, θεώρησαν ότι ήταν αποτελεσματική, ενώ άλλοι –και υπήρξαν αρκετοί από αυτούς– θεώρησαν ότι δεν ήταν. Αυτό φανερώνει ένα φάσμα πολιτικών απόψεων εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η κ. Starkevičiūtė ρώτησε σχετικά με τις προτεραιότητες της Στρατηγικής της Λισαβόνας και εάν τους δόθηκε αρκετή προβολή. Η απάντηση ήρθε ουσιαστικά από τον κ. Harbour, ο οποίος είπε ότι το κοινοτικό πρόγραμμα της Λισαβόνας ήταν μία εξαιρετική δέσμη προτεραιοτήτων.

Πολλές ερωτήσεις αφορούσαν τις ολοκληρωμένες κατευθυντήριες γραμμές και κατά πόσο επέλυσαν παρόντα προβλήματα. Όπως είπα, και εμείς αναρωτιόμασταν για αυτό και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι πρέπει να συνεχίσουμε στην ίδια κατεύθυνση και να διατηρήσουμε τη συνέχεια και προπάντων τον ρυθμό εφαρμογής της Στρατηγικής της Λισαβόνας. Με χαροποίησε το γεγονός ότι ορισμένες κοινοβουλευτικές ομάδες και βουλευτές του Κοινοβουλίου σκέπτονται το ίδιο. Ο κ. Leinen, ο κ. Harbour και η κ. Herczog τόνισαν ότι αυτό που χρειαζόταν ήταν εφαρμογή και όχι ιδέες, ιδίως σε μια εποχή που η αισιοδοξία για την Ευρωπαϊκή Στρατηγική έφθινε.

Επισημάνθηκαν και άλλες καλές διαδικαστικές ιδέες, επί παραδείγματι η ανταλλαγή βέλτιστων πρακτικών, η εδαφική διάσταση, και η επέκταση της Στρατηγικής της Λισαβόνας πέρα από το πλαίσιο της Κοινότητας και των κρατών μελών, πιθανώς σε χαμηλότερα επίπεδα. Η Στρατηγική της Λισαβόνας επεκτείνεται επίσης σε παγκόσμιο επίπεδο.

Όσον αφορά την έρευνα και την ανάπτυξη, συμφωνήσατε ότι εκεί ακριβώς έγκειται το μέλλον της Ευρώπης. Μου άρεσε η υπόδειξη της κ. Herczog ότι και η καρδιά και το μυαλό είναι εξίσου απαραίτητα με τους αριθμούς. Κατανοώ τη στήριξή σας για την πέμπτη ελευθερία και το ευρωπαϊκό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας που σχετίζεται με αυτήν. Λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη την προειδοποίηση σχετικά με το ευρωπαϊκό ταλέντο. Είναι απαραίτητο να διασφαλιστούν ικανοποιητικές συνθήκες για τους ταλαντούχους ανθρώπους στην Ευρώπη. 700 000 από τους καλύτερους ευρωπαίους ερευνητές μηχανικούς βρίσκονται στο εξωτερικό. Πρέπει να προσπαθήσουμε να τους επαναφέρουμε, επειδή οι 7 στους 10 που πηγαίνουν στις ΗΠΑ παραμένουν εκεί. Οι σπουδές στο εξωτερικό θα πρέπει να ενθαρρύνονται.

Όσον αφορά το επιχειρηματικό περιβάλλον, ορισμένοι από εσάς υποστήριξαν την εσωτερική αγορά χωρίς προστατευτισμό, δηλαδή ότι μία αποτελεσματική αγορά είναι αυτή που δίνει στην Ευρώπη ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Μου αρέσουν οι ιδέες για το επιχειρηματικό πνεύμα, δηλαδή η προώθηση της επιχείρησης, ότι να ιδρύσει κανείς μία νέα εταιρεία ή να δημιουργήσει μια νέα θέση εργασίας είναι το καλύτερο πράγμα που μπορεί να κάνει. Το γεγονός είναι ότι πρέπει να βελτιώσουμε πολλά πράγματα σε αυτόν τον τομέα, πρωτίστως για την ανάπτυξη των μικρομεσαίων εταιρειών και την πρόσβασή τους σε χρηματοδοτήσεις και ερευνητική υποδομή. Η κ. Kauppi και η κ. Starkevičiūtė έκαναν μια αναφορά σε αυτό το θέμα.

Η απασχόληση και το σύνολο της κοινωνικής διάστασης αποτέλεσαν κύρια θέματα αρκετών συζητήσεων. Δεν συμφωνώ ότι η Στρατηγική της Λισαβόνας είναι νεοφιλελεύθερη· αντιθέτως, το ενδιαφέρον της Ευρώπης για τον άνθρωπο και το περιβάλλον αποτελεί δύο από τους τέσσερις σημαντικούς πυλώνες της Στρατηγικής της Λισαβόνας.

Έγινε κάποια συζήτηση σχετικά με την «ευελισφάλεια», την οποία ξεκίνησαν ο κ. Goebbels και η κ. Vălean. Το γεγονός είναι ότι, όπως παρατήρησε κάποιος, εάν δεν την εισαγάγουμε, οι εργοδότες θα καταφύγουν σε άλλες μορφές απασχόλησης που είναι πολύ ευέλικτες, αλλά σημαντικά λιγότερο αποδεκτές στον εργαζόμενο. Το οικονομικό περιβάλλον δεν έχει οριστεί για να προωθεί επίσης την ασφάλεια, αλλά το σύστημα ευέλικτης ασφάλειας την παρέχει.

Οι προτάσεις για νέους δείκτες είναι ενδιαφέρουσες και σχετίζονται με τους δείκτες ποιότητας ζωής του ΟΟΣΑ. Πρέπει να διεξαχθεί επίσης μια συζήτηση στο μέλλον σχετικά με τους τρόπους αξιολόγησης της Στρατηγικής της Λισαβόνας.

Πολλά ειπώθηκαν σχετικά με το περιβάλλον. Νομίζω ότι γνωρίζουμε ότι, όπως είπε κάποιος, πρέπει να επιτευχθεί μία επωφελής για όλους κατάσταση στην Ευρώπη. Το πρόβλημα είναι πώς θα κατορθώσουμε να συνταχθεί μαζί μας και ο υπόλοιπος κόσμος στις προσπάθειές μας να μετατραπούμε σε μία οικονομία με χαμηλές εκπομπές άνθρακα, μολονότι μπορούμε ασφαλώς να συνεισφέρουμε με το παράδειγμά μας.

Έχουμε έναν εξαιρετικό συνομιλητή στον τομέα των χρηματοπιστωτικών αγορών και των φορολογικών πολιτικών. Ζητώ συγνώμη που δεν σας πρόσεξα και δεν σας χαιρέτησα στην αρχή. Εν ολίγοις, φεύγουμε με ορισμένες σημαντικές πληροφορίες. Θα ήθελα να ευχαριστήσω την κ. Starkevičiūtė για την έκθεση και τον κ. Lehne και την κ. Harms για το σχέδιο ψηφίσματος. Το έχουμε ήδη μελετήσει. Θα επανεξετάσουμε προσεκτικά την τελική έκδοση επίσης.

Οι γνώμες που διατυπώθηκαν στο παρόν Κοινοβούλιο ποικίλουν, αλλά φαίνεται ότι δείχνουν προς την ίδια κατεύθυνση με τα έγγραφα της Λισαβόνας, δηλαδή το συνολικό πακέτο. Είμαι πεπεισμένος ότι βρισκόμαστε στον σωστό δρόμο και θα ξεκινήσουμε επιτυχώς ένα νέο στάδιο προκειμένου να ανταποκριθούμε στις σημερινές προκλήσεις, και ότι το μήνυμα της νέας φάσης δεν θα είναι απλώς αυτό του χαμηλότερου κοινού παρανομαστή στον οποίο μπορούμε να συμφωνήσουμε.

  Günter Verheugen, Αντιπρόεδρος της Επιτροπής. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, επιτρέψτε μου να διατυπώσω ορισμένες ακόμη, πολύ σύντομες παρατηρήσεις. Η στρατηγική μας για την ανάπτυξη και την απασχόληση, γνωστή επίσης ως ατζέντα της Λισαβόνας, δεν είναι στην πραγματικότητα τίποτα περισσότερο από μια προσπάθεια αντιστάθμισης με τον πιο ευφυή δυνατό τρόπο του γεγονότος ότι δεν έχουμε μια κοινή οικονομική πολιτική στην Ευρωπαϊκή Ένωση και –είμαστε επί του παρόντος στη διαδικασία επικύρωσης μίας νέας Συνθήκης– δεν θα έχουμε μια κοινή οικονομική πολιτική ούτε βάσει της νέας Συνθήκης. Αυτό που ζήτησε ο κ. Toubon ήταν, συνεπώς, καλοπροαίρετο, αλλά όχι πολύ ρεαλιστικό επί του παρόντος. Δεν έχουμε επιλογή παρά να προχωρήσουμε βάσει της εταιρικής σχέσης, προκειμένου να πείσουμε τους 27 να ενεργήσουν από κοινού με τα κοινοτικά θεσμικά όργανα και να κάνουμε αυτό που είναι απαραίτητο προκειμένου να επιτύχουμε τους κοινούς μας στόχους σε επίπεδο κράτους μέλους και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Είναι ένας από τους στόχους μας πράγματι να γίνουμε, ας πούμε, η πιο δυναμική, ανταγωνιστική και καλύτερη περιφέρεια στον κόσμο έως το 2010; Πολύ παλαιότερα, το 2004, το Συμβούλιο, το Κοινοβούλιο και η Επιτροπή είπαν ότι αυτός ο στόχος της Λισαβόνας που τέθηκε το 2000 δεν θα επιτυγχανόταν. Το γεγονός της μη επίτευξης δεν είναι τίποτα καινούριο. Το γνωρίζαμε από το 2004. Για αυτόν τον λόγο παρουσιάσαμε μια εντελώς αναθεωρημένη στρατηγική το 2005, η οποία δεν αναφέρει πλέον αυτή την ημερομηνία. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να αξιολογούμε την πολιτική για την ανάπτυξη και την απασχόληση που έχουμε σήμερα βάσει των στόχων που είχαν τεθεί το 2000 και ότι γνωρίζουμε ότι δεν μπορούν να επιτευχθούν. Σας δίνω την προσωπική μου άποψη για το θέμα. Δεν θεωρώ ότι το θέμα είναι εάν αποδίδουμε καλύτερα από κάποιον άλλο κάποια δεδομένη στιγμή. Αυτό που θεωρώ σημαντικό είναι ότι θα πρέπει να είμαστε σε ικανοποιητική θέση όσο το δυνατόν συντομότερα προκειμένου να επιτύχουμε τους κοινωνικούς στόχους που όλοι επιθυμούμε να επιτύχουμε στην Ευρώπη. Αυτοί είναι: υψηλό επίπεδο διαβίωσης για όλους τους πολίτες μας, υψηλό επίπεδο κοινωνικής ασφάλισης για όλους τους πολίτες μας, υψηλά περιβαλλοντικά πρότυπα για την Ευρώπη στο σύνολό της και συνείδηση της παγκόσμιας ευθύνης μας. Αυτοί είναι οι μείζονες κοινωνικοί μας στόχοι. Εάν επιθυμούμε να τους επιτύχουμε, θα χρειαστούμε μία ισχυρή και σταθερή οικονομική βάση, στην οποία ακριβώς στοχεύει αυτή η στρατηγική.

Θεωρώ ότι ο κ. Rosati δικαίως ρώτησε για τα ελλείμματα. Εάν κοιτάξει προσεκτικά τις εκθέσεις χώρας και τις συστάσεις μας, θα διαπιστώσει πού εντοπίσαμε ελλείμματα και ότι τα εντοπίσαμε ακριβώς στους τομείς που ανέφερε. Θα του απαντήσω. Για ποιον λόγο δεν υπάρχει δια βίου μάθηση στην Ευρώπη όπως θα έπρεπε; Για ποιον λόγο δεν έχουμε τόσο σύγχρονες υποδομές σε ολόκληρη την Ευρώπη όπως θα οφείλαμε να έχουμε; Για ποιον λόγο δεν έχουμε δώσει την προτεραιότητα που θα έπρεπε πράγματι να είχαμε δώσει στην έρευνα και την ανάπτυξη, την εκπαίδευση και την κατάρτιση; Η απάντηση είναι απλά επειδή σε πολλά κράτη μέλη καθώς και σε κοινοτικό επίπεδο–όπως όλοι γνωρίζετε– οι οικονομικές προτεραιότητες εξακολουθούν να βρίσκονται αλλού. Εάν αποφασίσουμε από κοινού να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε αυτές τις προτεραιότητες, αυτό θα είναι καλό. Υποτίθεται, ωστόσο –και δεν το λέω αυτό απλώς επειδή ο μακροοικονομολόγος της Επιτροπής και σπουδαίος πολιτικός της σταθερότητας κάθεται δίπλα μου, αλλά επειδή είμαι ακράδαντα πεπεισμένος για αυτό– ότι έχουμε ένα σταθερό και στέρεο μακροοικονομικό πλαίσιο. Πρωτίστως αυτό σημαίνει, επί παραδείγματι, τη σταθεροποίηση των δημόσιων οικονομικών. Χωρίς στέρεα δημόσια οικονομικά στα επιμέρους κράτη μέλη δεν θα είναι δυνατόν να καθορίσουμε νέες επενδυτικές προτεραιότητες.

Όσον αφορά τους προσανατολισμούς, κατανοώ τις ανάγκες εδώ και η Επιτροπή θα είναι ευτυχής να συνεχίσει να τους συζητά με το Κοινοβούλιο. Επιτρέψτε μου απλώς να υπογραμμίσω ένα πράγμα. Οι εν λόγω προσανατολισμοί δεν είναι ένα πολιτικό πρόγραμμα αυτό καθαυτό. Δεν είναι πρόγραμμα δράσης. Οι προσανατολισμοί αποτελούν, εάν θέλετε, την πνευματική βάση για τα εθνικά προγράμματα μεταρρύθμισης και για το κοινοτικό πρόγραμμα της Λισαβόνας. Ομιλώ με πλήρη πεποίθηση εδώ. Οι προσανατολισμοί, όπως διατυπώθηκαν σήμερα, καθιστούν δυνατό να γίνουν όλα αυτά τα πράγματα που διάφοροι ομιλητές στο Κοινοβούλιο σήμερα ζήτησαν, εάν εφαρμοστούν στην πράξη στα εθνικά προγράμματα μεταρρύθμισης και στο κοινοτικό πρόγραμμα της Λισαβόνας.

Είμαστε αρκετά ευτυχείς να δεχτούμε την πολύ συγκεκριμένη πρόκληση που απηύθυνε ο κ. Olle Schmidt στον κ. Almunia και σε μένα, δηλαδή να ελέγξουμε ένα συγκεκριμένο περιστατικό στη Σουηδία. Επιτρέψτε μου να πω ένα μόνο πράγμα για το θέμα. Η Επιτροπή προσυπογράφει πλήρως μία πολιτική στο πλαίσιο της οποίας χρησιμοποιούνται φορολογικά κίνητρα για επιχειρήσεις και επιχειρηματίες προκειμένου να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Αυτή είναι η πολιτική μας. Όντως, πολύ σύντομα θα υποβάλουμε πρόταση για μειωμένους συντελεστές ΦΠΑ για επιχειρήσεις υψηλής εξυπηρέτησης. Ο Joaquín Almunia και εγώ δεν γνωρίζουμε ακριβώς τι συνέβη στη Σουηδία, αλλά θα το εξετάσουμε. Έχω την εντύπωση ότι πρόκειται περισσότερο για τεχνικό παρά για βασικό πολιτικό πρόβλημα, αλλά θα το ξεκαθαρίσουμε και θα μεριμνήσουμε ώστε να διεξαχθεί ο απαραίτητος διάλογος.

  Joaquín Almunia, Μέλος της Επιτροπής. − (ES) Κύριε Πρόεδρε, για να είμαι σύντομος, εάν μου ζητάτε να συγκρίνω την οικονομική κατάσταση σήμερα με την κατάσταση πριν από τρία έτη όταν ξεκίνησε η αναθεωρημένη στρατηγική στο πλαίσιο του κύκλου της Λισαβόνας, νομίζω ότι μπορούμε να προσκομίσουμε υπεραρκετές πληροφορίες για να πούμε ότι είμαστε σε καλύτερη θέση σήμερα από ό,τι πριν από τρία χρόνια. Υπάρχουν περισσότερες θέσεις εργασίας, μεγαλύτερη παραγωγικότητα, οι δημοσιονομικές θέσεις είναι υγιέστερες, υπάρχουν περισσότερα βιώσιμα συστήματα κοινωνικής προστασίας και πολλές δράσεις σε εξέλιξη.

Εάν, ωστόσο, μου ζητάτε, ως Επίτροπο, να συναγάγω το συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει πλέον ανάγκη να κάνουμε τίποτα, η απάντησή μου είναι σαφώς ότι υπάρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν, ότι πολλά πράγματα πρέπει να συνεχίσουν να γίνονται και ότι, δεδομένης της τρέχουσας οικονομικής κατάστασης με τις οικονομικές της πιέσεις, πρέπει να αυξηθεί ο ρυθμός. Το είπα στην αρχή και το επαναλαμβάνω αυτό το σημείο και τώρα.

Δεν θα ήθελα, συνεπώς, να φύγει κανείς με την εντύπωση ότι η γνώμη της Επιτροπής και των Επιτρόπων είναι ότι είμαστε πολύ ικανοποιημένοι και ότι δεν χρειάζεται να γίνει τίποτα περισσότερο. Δεν θα πρέπει να συγχέουμε τη συνεχή πορεία προς την ίδια κατεύθυνση με το να μην κάνουμε τίποτα περισσότερο. Το να συνεχίζουμε να προχωρούμε προς την ίδια κατεύθυνση σημαίνει ότι είναι απαραίτητο να συνεχίσουμε να κάνουμε πράγματα βάσει του κοινοτικού προγράμματος της Λισαβόνας, όπως αναφέρθηκε από ορισμένους από εσάς, και για το οποίο είμαστε ευγνώμονες, σε επίπεδο κρατών μελών και περιφερειών, και σε άλλους φορείς σε χαμηλότερο επίπεδο από τις εθνικές κυβερνήσεις, όπως είπε ο κ. Fernandes.

Εάν, κατά το πέρας των πολλών ενδιαφερουσών ομιλιών που άκουσα απόψε, μου ζητούσατε να προσδιορίσω τρία θέματα που είναι σαφώς θέματα προτεραιότητας, θα συμφωνούσα πρώτα με πολλούς από εσάς που μιλήσατε για ολοκλήρωση των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών. Αυτό αποτελεί βασικό θέμα για την Ευρώπη και την οικονομική και νομισματική ένωση, όχι μόνο για τις χώρες στην ευρωζώνη αλλά και για αυτές που επιθυμούν να προσχωρήσουν στο εγγύς μέλλον.

Το δεύτερο βασικό θέμα είναι η κλιματική αλλαγή. Δεν θα επαναλάβω αυτά που είπατε ήδη πολλοί από εσάς. Το τρίτο θέμα είναι η κοινωνική ένταξη, η οποία είναι μία από τις ολοκληρωμένες κατευθυντήριες γραμμές. Δεν θα είμαστε σε θέση να πούμε στους πολίτες ότι είναι απαραίτητο να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης, ότι είναι απαραίτητο να είμαστε ανταγωνιστικότεροι και ότι η λειτουργία των αγορών μας πρέπει να βελτιωθεί, εάν οι πολιτικές μας δεν ανταποκρίνονται σε μεγαλύτερο βαθμό κοινωνικής ένταξης η οποία παρέχεται επίσης από ανταγωνιστικότερες και παραγωγικότερες οικονομίες. Εάν η παραγωγικότητα δεν αυξηθεί, δεν θα υπάρχουν θέσεις εργασίας υψηλής ποιότητας και, εάν δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας υψηλής ποιότητας, εάν δεν υπάρχουν προοπτικές σταδιοδρομίας, εάν δεν υπάρχουν συστήματα δια βίου μάθησης, δεν θα υπάρχει δυνατότητα ύπαρξης ανταγωνιστικών οικονομιών.

Αυτό είναι, θα λέγαμε, ο σύνδεσμος μεταξύ των οικονομικών και κοινωνικών πτυχών που περιελάμβανε η Στρατηγική της Λισαβόνας από την αρχή, και αυτό είναι περισσότερο προφανές τώρα από ό,τι ήταν το 2005 ή το 2000.

Τέλος, συμφωνώ με ορισμένους από εσάς –την κ. Berès και άλλους– όταν μιλήσατε για την ανάγκη συντονισμού των οικονομικών πολιτικών. Όπως έλεγε ο κ. Verheugen, δεν υπάρχει ικανότητα να υλοποιηθούν πολλές από τις μεταρρυθμίσεις και πολλές από τις πολιτικές της Στρατηγικής της Λισαβόνας σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να συντονίσουμε καλύτερα τις οικονομικές πολιτικές των κρατών μελών· η Ευρώπη διαθέτει μέσα για αυτόν τον σκοπό, τα οποία περιέχονται στη Στρατηγική της Λισαβόνας που αποτελεί μία άσκηση συντονισμού οικονομικής πολιτικής, και περιέχονται αναμφισβήτητα στην οικονομική και νομισματική ένωση.

Υπόσχομαι να συζητήσω αυτή την πτυχή μαζί σας ιδιαίτερα από τον Μάιο όταν η Επιτροπή θα υποβάλει μία έκθεση και προσανατολισμούς βάσει της ανάλυσης που διεξάγουμε για τα πρώτα δέκα χρόνια της οικονομικής και νομισματικής ένωσης.

  Margarita Starkevičiūtė, εισηγήτρια. – (LT) Θα ήθελα να μιλήσω σχετικά με τον συντονισμό. Έγιναν πολυάριθμες προτάσεις σχετικά με την πορεία δράσης για την επίτευξή του. Κατά τη γνώμη μου, εάν τις εφαρμόζαμε όλες αυτές, αυτό θα προκαλούσε μία τεράστια οικονομική κρίση στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η ορθή πορεία δράσης είναι να αποφασίζουμε για δράσεις και στόχους προτεραιότητας. Δεν είμαστε σε θέση να εξαλείψουμε τη φτώχια και τη στέρηση έως το 2010, όπως προβλέπεται στη Στρατηγική της Λισαβόνας. Δεν θα ήταν σωστό να ενθαρρύνουμε τη συνολική ζήτηση σε ολόκληρη την ΕΕ. Εάν ενθαρρύνουμε τη ζήτηση στα νέα κράτη μέλη, θα έχουμε στα χέρια μας μια οικονομική κρίση· οι οικονομίες μας θα υπερθερμανθούν.

Συμβαίνει πολύ συχνά να αδυνατούμε να παρατηρήσουμε τι κάνουν οι γείτονές μας. Οι ερευνητές έχουν ήδη αποδείξει ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα στην ΕΕ είναι η αδυναμία εκτίμησης των εθνικών διαφορών και η προσπάθεια υπερβολικής εναρμόνισης. Προκειμένου να ενθαρρύνουμε την ατομική επίτευξη πρέπει να δημιουργηθεί ευνοϊκό περιβάλλον. Συμφωνώ με τον κ. Verheugen ότι η πολιτική της ΕΕ θα πρέπει να είναι μια πολιτική συνεργασίας, όχι δικτατορίας.

Προέρχομαι από την πρώην Σοβιετική Ένωση, όπου υπήρχαν πολλοί καθορισμένοι δείκτες, οι οποίοι έπρεπε να επιτευχθούν όλοι. Ωστόσο, τα καταστήματα ήταν άδεια. Οι δείκτες δεν είναι αυτοσκοπός. Διαφωνώ επίσης με τα σχέδια να βασιστεί το κοινωνικό μοντέλο της ΕΕ στη χορήγηση παροχών, διαφορετικά η επόμενη συζήτησή μας θα είναι αποκλειστικά για τη μετανάστευση. Όλος ο κόσμος θα προσέλθει σε μας διεκδικώντας παροχές. Μιλάμε για την ανάγκη να επιτύχουμε ένα κοινωνικό περιβάλλον στην Ευρώπη που θα δώσει τη δυνατότητα στους Ευρωπαίους να βρουν απασχόληση, να βρουν τη θέση τους στη ζωή και να εκφραστούν. Κατά τη γνώμη μου, αυτός είναι ο απώτερος σκοπός της Ευρώπης, καθώς και η ουσία του κοινωνικού της μοντέλου και της ανθρώπινης ζωής.

  Πρόεδρος. − Έλαβα δύο προτάσεις ψηφίσματος⁽¹⁾ οι οποίες κατατέθηκαν σύμφωνα με το άρθρο 103, παράγραφος 2 του Κανονισμού.

Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί την Τετάρτη, 20 Φεβρουαρίου 2008.

(Η συνεδρίαση διακόπτεται στις 20.00 και επαναλαμβάνεται στις 21.00)

Γραπτές δηλώσεις (άρθρο 142 του Κανονισμού)

  Gábor Harangozó (PSE), γραπτώς. – (EN) Ο στόχος της δημιουργίας μιας δυναμικής και καινοτόμου κοινωνίας στην Ευρώπη η οποία θα φέρει ανάπτυξη και απασχόληση έως το 2010 θα επιτευχθεί μόνο μέσω μίας προσέγγισης η οποία θα λαμβάνει πραγματικά υπόψη την καταπολέμηση της φτώχειας και την κοινωνική διάσταση.

Ενώ επικεντρώσουμε εκ νέου τη στρατηγική ανάπτυξης και απασχόλησης σε μια προσέγγιση η οποία θα βασίζεται στις βελτιωμένης επιδόσεις, η κοινωνική ένταξη και τα περιβαλλοντικά πρότυπα δεν θα πρέπει επ’ ουδενί να παραβλεφθούν για την επίτευξη των οικονομικών στόχων. Η προοπτική δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας σε μία οικονομία η οποία θα βασίζεται στην οικονομία θα πρέπει να αποφέρει εξελίξεις στον τομέα της εκπαίδευσης και της κατάρτισης για τη βελτίωση της ίσης ένταξης των πιο ευαίσθητων και μειονεκτικών κατηγοριών του πληθυσμού σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Οι επενδύσεις στην καινοτομία, την έρευνα, τις μεταφορές και την ενεργειακή απόδοση θα πρέπει να εστιάζονται στην παροχή πραγματικών οφελών στους ευρωπαίους καταναλωτές σε μια οικονομική Ένωση ελεύθερου και δίκαιου εμπορίου. Στην πραγματικότητα, η οικονομική ανάπτυξη δεν αποτελεί αυτοσκοπό και, φυσικά, τα οικονομικά μεγέθη δεν πρέπει να συγχέονται με την ευημερία των ευρωπαίων πολιτών.

Ο πραγματικός στόχος της Στρατηγικής της Λισαβόνας θα πρέπει τελικά να εξακολουθεί να είναι η βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών μας και των μελλοντικών γενεών· συνεπώς, απαιτείται ισχυρή κοινωνική διάσταση.

  Gyula Hegyi (PSE), γραπτώς. – (HU) Πλησιάζουμε σταδιακά στο τέλος της δεκαετίας κατά τη διάρκεια της οποίας η Ευρωπαϊκή Ένωση υποτίθεται ότι θα γινόταν η πιο ανταγωνιστική οικονομική ζώνη στον κόσμο, με ένα στέρεο δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας και υποδειγματικούς περιβαλλοντικούς δείκτες.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς πολύ τολμηρός για να προβλέψει ότι δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε θαύματα τα επόμενα δύο χρόνια. Η αποστολή που ορίσαμε στους εαυτούς μας ήταν πολύ φιλόδοξη, και τα αποτελέσματα ήταν μάλλον μέτρια. Εάν, ωστόσο, λάβουμε επίσης υπόψη το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση επιχείρησε μία επέκταση ιστορικών διαστάσεων, επανένωσε την Ευρώπη, δημιούργησε ένα κοινό νόμισμα και εκπόνησε κοινή νομοθεσία σε πολυάριθμα θέματα για 27 κράτη, τότε δεν θα πρέπει να είμαστε καθόλου απογοητευμένοι με ό,τι επιτεύχθηκε.

Όσον αφορά τις περιβαλλοντικές δεσμεύσεις μας, η Ευρώπη συνεχίζει από πολλές απόψεις να αποτελεί παράδειγμα στον κόσμο όσον αφορά την οικολογική σκέψη και νομοθεσία. Γνωρίζουμε, ωστόσο, πολύ καλά ότι υπάρχουν αντιφάσεις και σε αυτόν τον τομέα. Πολλοί νόμοι είναι απλώς νεκρό γράμμα σε ορισμένα κράτη μέλη, και τα επιτρεπτά περιβαλλοντικά επίπεδα σε ορισμένες περιπτώσεις είναι πιο επιτρεπτά από ό,τι σε πολλές χώρες που δεν ανήκουν στην ΕΕ. Οι στόχοι της Λισαβόνας είναι συνεπώς κατάλληλοι, αλλά η εφαρμογή τους στην εποχή της ενοποίησης μετά τη μεγάλη έκρηξη της επέκτασης της ΕΕ θα απαιτήσει πολύ περισσότερη προσπάθεια από ό,τι στο παρελθόν.

  Tunne Kelam (PPE-DE), γραπτώς. – (EN) Επικροτώ τις προσπάθειες για την εκπλήρωση των στόχων της Στρατηγικής της Λισαβόνας, αλλά δεν είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι η υλοποίηση των σχεδίων της είναι πρακτικά εφικτή έως την ορισμένη προθεσμία.

Είναι, συνεπώς, εξαιρετικά σημαντικό να υπογραμμίσω την κοινωνία που βασίζεται στη γνώση. Οι δαπάνες στην επιστήμη στην ΕΕ είναι λιγότερες από ό,τι στις ΗΠΑ και σήμερα αντιμετωπίζουμε το γεγονός ότι δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε στην παγκόσμια αγορά στον τομέα των εφευρέσεων και της τεχνολογίας. Η ΕΕ και τα κράτη μέλη της πρέπει να καταβάλουν περισσότερη προσπάθεια και να διαθέσουν περισσότερους δημοσιονομικούς πόρους στην ανάπτυξη και τον εκσυγχρονισμό της ευρωπαϊκής εκπαίδευσης και της επιστήμης.

Η Βαλτική Θάλασσα κατέστη εσωτερική θάλασσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επιδεικνύοντας σταθερή, υψηλή οικονομική ανάπτυξη. Η περιοχή της Βαλτικής Θάλασσας έχει τις δυνατότητες να αναδειχθεί σε μία από τις πλέον ανταγωνιστικές περιφέρειες στον κόσμο.

Η στρατηγική για τη Βαλτική Θάλασσα προβλέπει βιώσιμη ανάπτυξη και οικονομική μεγέθυνση, προβλέπει και χαρτογραφεί όλες τις περιοχές που μπορούν να αναπτυχθούν περαιτέρω, και συνεπώς μπορεί στην πραγματικότητα να καταστεί η μοναδική περιοχή η οποία εκπληρώνει πραγματικά τη Στρατηγική της Λισαβόνας. Συνεπώς, προτρέπω σθεναρά την ΕΕ, και τα κράτη μέλη γύρω από τη Βαλτική Θάλασσα, να αξιοποιήσουν στο έπακρο αυτή τη στρατηγική. Η στρατηγική για τη Βαλτική Θάλασσα έχει τις δυνατότητες να αναδειχθεί σε επιτυχές παράδειγμα της Στρατηγικής της Λισαβόνας.

  Marian-Jean Marinescu (PPE-DE), γραπτώς. – (RO) Οι θεμελιώδεις στόχοι της Στρατηγικής της Λισαβόνας δεν μπορούν να επιτευχθούν χωρίς την ανάπτυξη της ανταγωνιστικότητας, λαμβανομένων υπόψη όλων των τρεχουσών παγκοσμίων προκλήσεων (παγκοσμιοποίηση, κλιματική αλλαγή, διακυμάνσεις στις χρηματοπιστωτικές αγορές, άνοιγμα διεθνών αγορών).

Προκειμένου να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα, η ΕΕ θα πρέπει να επισπεύσει τις προσπάθειές της για την οικοδόμηση μίας κοινωνίας η οποία θα βασίζεται στη γνώση και τη συνεχή βελτίωση της διοικητικής ικανότητας. Η ανάπτυξη σταθερών κοινοτήτων και η συνοχή των κλαδικών και διακλαδικών πολιτικών δεν μπορούν να επιτευχθούν χωρίς καλή λειτουργία του τοπικού και περιφερειακού δυναμικού, ενισχύοντας τις αρμοδιότητες των τοπικών και περιφερειακών αρχών, και με πλήρη συμμόρφωση προς την ποικιλομορφία και την εδραίωση των διαπεριφερειακών και διασυνοριακών σχέσεων και ανταλλαγών.

Η Ρουμανία έχει σχεδιάσει να ακολουθήσει τη διαδικασία σύγκλισης και να μειώσει τα κενά που υπήρχαν τη στιγμή της προσχώρησης. Οι ανθρώπινοι και οι υλικοί πόροι της αποτελούν σημαντική πηγή ανταγωνιστικότητας για όλα τα κράτη μέλη, η οποία αποτελεί ένα από τα βασικά πλεονεκτήματα που έχει αποφέρει η προσχώρηση της χώρας μας στην Ένωση.

Το δυναμικό ανάπτυξης της οικονομίας της Ρουμανίας, των ενεργειακών πόρων και των συνολικών φυσικών πόρων, η ελκυστικότητα και η εδαφική προσβασιμότητά της αποτελούν πλεονέκτημα για την αλληλεξάρτηση των ευρωπαϊκών οικονομιών και βασιζόμαστε στην αλληλέγγυα στήριξη των παλαιότερων κρατών μελών ούτως ώστε, πέρα από τυχόν συγκυριακές και προσωρινές διχόνοιες, οι ρουμανικοί πόροι να αποδειχθούν πλεονέκτημα στο πλαίσιο των πραγματικών τους δυνατοτήτων, προς όφελος της Ένωσης.

  Esko Seppänen (GUE/NGL), γραπτώς. – (FI) Η ΕΕ έχει πολλές καλές προθέσεις, με μία από τις παλαιότερες να είναι η Στρατηγική της Λισαβόνας την οποία συζητούμε τώρα και μία από τις πιο πρόσφατες η τελευταία δέσμη μέτρων για την ενέργεια.

Τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν για την επίτευξη αυτών των σκοπών δεν συνάδουν με τους στόχους. Θα μπορούσατε να τη συνοψίσετε λέγοντας ότι η Στρατηγική της Λισαβόνας δεν εφαρμόζεται με τον τρόπο που σχεδιάστηκε και ότι τα κράτη μέλη δεν είναι στην πραγματικότητα αρκετά αφοσιωμένα για να πραγματοποιήσουν τους στόχους της. Κατά κάποιον τρόπο αυτό είναι καλό: η Στρατηγική της Λισαβόνας αποσκοπεί στο να εναντιωθεί στην οικοδόμηση μιας σοσιαλιστικής Ευρώπης.

Η μη εφαρμογή μπορεί επίσης να ακολουθήσει την πορεία των ενεργειακών στόχων: δεν θα επιτευχθούν έως το 2020. Οι αγορές κινούνται προς άλλη κατεύθυνση, και η ΕΕ δεν πηγαίνει ενάντια στις τάσεις της αγοράς.

Δεδομένης αυτής της κατάστασης, η Στρατηγική της Λισαβόνας πρέπει να επανεξεταστεί: πρέπει να αντισταθούμε στη δύναμη των αγορών.

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. DOS SANTOS
Αντιπροέδρου

(1) Βλ. συνοπτικά πρακτικά.