Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2008 - Στρασβούργο

3. Συνθήκη της Λισαβόνας (συζήτηση)

  Πρόεδρος. – Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τη συζήτηση της έκθεσης (A6-0013/2008) του κ. Corbett και του κ. Méndez de Vigo, εξ ονόματος της Επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων, σχετικά με τη Συνθήκη της Λισαβόνας (2007/2286(INI)).

  Richard Corbett, εισηγητής. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, ο κ. Méndez de Vigo και εγώ έχουμε την τιμή να παρουσιάσουμε την έκθεση αυτή στο Κοινοβούλιο εξ ονόματος της Επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων. Είναι μια έκθεση στην οποία η επιτροπή μας δεν επικεντρώθηκε τόσο πολύ στο ιστορικό της διαδικασίας μέσω της οποίας φτάσαμε στο σημερινό σημείο, αλλά στην απλή εξέταση του κατά πόσον αυτή η νέα Συνθήκη βελτιώνει την Ευρωπαϊκή Ένωση σε σύγκριση με τις τρέχουσες Συνθήκες, κατά πόσον οι Συνθήκες όπως τροποποιούνται από τη Συνθήκη της Λισαβόνας καθιστούν την Ευρωπαϊκή Ένωση πιο αποτελεσματική, πιο δημοκρατική και καλύτερη για τους πολίτες της. Αυτό επιδιώξαμε, και το συμπέρασμα στο οποίο καταλήξαμε είναι σαφές.

Πρώτον, όσον αφορά τη δημοκρατική λογοδοσία: η Ένωση θα διαθέτει ένα σύστημα βάσει του οποίου κάθε νομοθετικό μέτρο στο μέλλον θα υποβάλλεται στον προηγούμενο έλεγχο των εθνικών κοινοβουλίων και, στη συνέχεια, στη διπλή έγκριση του Συμβουλίου των Υπουργών, το οποίο απαρτίζεται από υπουργούς που είναι υπόλογοι στα ίδια εθνικά κοινοβούλια, και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το οποίο εκλέγεται άμεσα από τους πολίτες και τους εκπροσωπεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτό το επίπεδο ελέγχου δεν υφίσταται σε κανέναν άλλο διεθνή οργανισμό. Μπορείτε να δείτε τον ΠΟΕ, τη Διεθνή Τράπεζα, το ΔΝΤ, το ΝΑΤΟ – τίποτε πάνω από το επίπεδο του εθνικού κράτους δεν έχει ενσωματώσει τον ίδιο βαθμό κοινοβουλευτικού ελέγχου που εξασφαλίζουμε με τη νέα αυτή Συνθήκη.

Η νέα Συνθήκη βελτιώνει επίσης τις αρμοδιότητες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και σε άλλους τομείς. Θα εκλέγουμε τον Πρόεδρο της Επιτροπής και θα διαθέτουμε πλήρεις αρμοδιότητες επί του συνόλου του κοινοτικού προϋπολογισμού, μαζί με το Συμβούλιο, πράγμα που σημαίνει ότι οι γεωργικές δαπάνες θα πάψουν να αποκλείονται από τον κοινοβουλευτικό έλεγχο. Το Κοινοβούλιο θα έχει το δικαίωμα να εμποδίζει μέτρα εφαρμογής της Επιτροπής όταν διαφωνούμε με αυτά. Το Κοινοβούλιο θα έχει το δικαίωμα να ακυρώνει τη μεταβίβαση εξουσιών στην Επιτροπή αν το κρίνουμε αναγκαίο. Βλέπω ότι η Επίτροπος φαίνεται ήδη ανήσυχη, πρόκειται όμως για σημαντική δημοκρατική εγγύηση. Το Κοινοβούλιο θα έχει επίσης το δικαίωμα να διατυπώνει προτάσεις για μελλοντικές μεταρρυθμίσεις της Συνθήκης, ενώ και το δικαίωμά του να επικυρώνει, να εγκρίνει διεθνείς συνθήκες έχει διευρυνθεί. Η Συνθήκη αυτή, αν μη τι άλλο, συνιστά μείζονα ενίσχυση της δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Δεύτερον, η νέα Συνθήκη βελτιώνει την κατάσταση για τους πολίτες της Ένωσης. Υπάρχει, βεβαίως, ο Χάρτης των Δικαιωμάτων, ο οποίος εγγυάται ότι στο σύνολο της Ένωσης τα κοινοτικά θεσμικά όργανα και η κοινοτική νομοθεσία δεν μπορούν να παραβιάζουν θεμελιώδη πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων – τα ευρωπαϊκά όργανα είναι υποχρεωμένα να σέβονται τα δικαιώματα αυτά. Προσφέρει στους πολίτες μεγαλύτερη σαφήνεια όσον αφορά τις αρμοδιότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παρέχει άλλωστε επαρκείς εγγυήσεις που μπορούν να διασκεδάσουν τους αβάσιμους φόβους ορισμένων ότι αναπτύσσουμε κάποιο συγκεντρωτικό υπερκράτος στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Τέλος, η Συνθήκη θα καταστήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση πιο αποτελεσματική, πιο ικανή να προσφέρει αποτελέσματα στους τομείς πολιτικής στους οποίους επιθυμούμε να δρούμε από κοινού σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η επέκταση της ψηφοφορίας με ειδική πλειοψηφία, ο εξορθολογισμός του μεγέθους της Επιτροπής, η συγχώνευση των εξωτερικών αντιπροσωπειών στο πρόσωπο ενός κοινού Υπάτου Εκπροσώπου, η παράταση της θητείας της Προεδρίας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και άλλα μέτρα αναμένεται να ενισχύσουν την αποτελεσματικότητα της λειτουργίας των μηχανισμών μας και, ως εκ τούτου, να βελτιώσουν την ικανότητα της Ένωσης να παρεμβαίνει στους τομείς πολιτικής στους οποίους επιθυμούμε να είναι σε θέση να παρεμβαίνει.

Πρόκειται, λοιπόν, για μείζονος σημασίας βελτιώσεις. Αναμφίβολα ορισμένοι θα εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους για την απώλεια του Συντάγματος – ενός Συντάγματος το οποίο είχε μάλιστα επικυρωθεί από τη μεγάλη πλειονότητα των κρατών μελών. Ακόμα και στις χώρες οι οποίες διενήργησαν δημοψηφίσματα, συνολικά 26,6 εκατ. πολίτες ψήφισαν υπέρ και 23 εκατ. κατά. Ακόμη και στη χώρα μου, εγκρίθηκε σε δεύτερη ανάγνωση στη Βουλή των Κοινοτήτων με μεγάλη πλειοψηφία 215 βουλευτών. Ήταν, λοιπόν, από πολλές απόψεις ένα δημοφιλές Σύνταγμα, όμως το μεγάλο στοίχημα είναι να κερδίσει 27 «ναι» και κανένα «όχι». Αυτό ήταν το πολύ υψηλό κατώφλι που έπρεπε να ξεπεράσει, πράγμα που δεν κατέστη δυνατό. Έτσι, εγκαταλείφθηκε από τα κράτη μέλη και, αντ’ αυτού, στραφήκαμε και πάλι στην τροποποίηση των Συνθηκών που είχαμε πριν. Εντούτοις, το περιεχόμενο των τροποποιήσεων αυτών καθιστά την Ένωσή μας πιο δημοκρατική, πιο αποτελεσματική και πιο φιλική στους πολίτες. Προτείνω στο Σώμα την έγκριση του κειμένου.

(Χειροκροτήματα)

  Íñigo Méndez de Vigo, εισηγητής. – (ES) Κύριε Πρόεδρε, επιτρέψτε μου να συγχαρώ μαζί σας τον Richard Corbett. Φρονώ ότι αυτή η συνεργασία μεταξύ του Richard Corbett και ενός μέλους της Ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και των Ευρωπαίων Δημοκρατών καταδεικνύει τον ουσιαστικό χαρακτήρα της Ευρώπης: το γεγονός ότι, ενώ έχουμε διαφορετικές αντιλήψεις και ευαισθησίες, μπορούμε να συνεργαζόμαστε· μπορούμε να σημειώνουμε πρόοδο με σκοπό τη βελτίωση της ζωής των Ευρωπαίων. Ευχαριστώ, λοιπόν, τον Richard Corbett για τη συνεργασία του, που υπήρξε πάντα πιστή, ενώ αποσκοπούσε πάντα –θέλω να το υπογραμμίσω αυτό– στην κοινή δράση και τη δημιουργία, και όχι στον αρνητισμό ή την καταστροφή.

Κύριε Πρόεδρε, πριν από τρία χρόνια ο Richard Corbett και εγώ παρουσιάσαμε στο Σώμα τη Συνταγματική Συνθήκη, και τώρα είμαστε εισηγητές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Είναι σαφές, κύριε Πρόεδρε, ότι ορισμένοι εξ ημών τρέφαμε μεγαλύτερες φιλοδοξίες από ό,τι αυτή η Συνθήκη της Λισαβόνας, φρονώ δε ότι και το Σώμα είχε μεγαλύτερες φιλοδοξίες. Είναι επίσης σαφές ότι η κατάσταση αυτή είναι μοναδική. Η διαδικασία επικύρωσης δεν προχώρησε, οπότε έπρεπε να εξευρεθεί μια πολιτική λύση, και η Συνθήκη της Λισαβόνας αποτελεί πολιτική λύση. Και αυτή η περίπτωση είναι ενδεικτική του χαρακτήρα της Ευρώπης: επιδιώκει συμφωνίες, καθώς και δεσμεύσεις με σκοπό την εξεύρεση λύσεων για την αντιμετώπιση κρίσεων και την υπέρβαση δύσκολων καταστάσεων.

Ο κ. Corbett προσέφερε μια πολύ καλή εξήγηση, οπότε δεν μπορώ παρά να επιβεβαιώσω τις επισημάνσεις του σχετικά με τα πλεονεκτήματα της Συνθήκης της Λισαβόνας έναντι των Συνθηκών που βρίσκονται επί του παρόντος σε ισχύ. Θα προσθέσω μόνο ένα στοιχείο που δεν ανέφερε ο Richard Corbett: η Συνθήκη της Λισαβόνας δεν είναι η Συνταγματική Συνθήκη. Υποχρεωθήκαμε να αφήσουμε κατά μέρος πολλές από τις φιλοδοξίες μας, κάτι που με λυπεί, θεωρώ όμως επίσης ότι τα βασικά στοιχεία της Συνταγματικής Συνθήκης απαντώνται και στη Συνθήκη της Λισαβόνας. Αν και δεν πρόκειται για το ίδιο κείμενο, καταφέραμε να διατηρήσουμε τα βασικά στοιχεία.

Ποια είναι, λοιπόν, αυτά τα βασικά στοιχεία; Τι θεωρούμε βασικό; Τα εν λόγω στοιχεία είναι εκείνα που θα καταστήσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση πιο δημοκρατική, εκείνα που θα την καταστήσουν πιο αποτελεσματική, με άλλα λόγια τα στοιχεία τα οποία θα επιτρέψουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση να προσφέρει προστιθέμενη αξία στους πολίτες.

Κύριε Πρόεδρε, αυτό πρέπει να είναι το μόνο κίνητρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Είμαστε αντιπρόσωποι του ευρωπαϊκού λαού, ο οποίος πρέπει να είναι το σημείο αναφοράς των ενεργειών μας. Διανύουμε μια πολύ σημαντική περίοδο για την Ευρώπη. Αυτό το διαπιστώσαμε εχθές, με την κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο.

Η Ευρώπη πρέπει να προσφέρει διέξοδο στις προσδοκίες που έχουν από εμάς οι ευρωπαίοι πολίτες. Η Ευρώπη δεν μπορεί να υιοθετήσει πολιτική στρουθοκαμηλισμού. Η Ευρώπη πρέπει να έχει ενιαία φωνή στον κόσμο, πρέπει να έχει παρουσία, και πρέπει να επιλύσει τα προβλήματα που υφίστανται σήμερα, είτε αυτά αφορούν την αλλαγή του κλίματος, είτε την καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης ή την καταπολέμηση της διάδοσης των πυρηνικών. Οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε αυτά τα προβλήματα.

Η Συνθήκη της Λισαβόνας, και αυτό είναι κεντρικό ζήτημα, κυρίες και κύριοι, μας προσφέρει τα μέσα και τις αρμοδιότητες για να το πράξουμε· προφανώς θα απαιτηθεί επίσης πολιτική βούληση, όμως η Συνθήκη αυτή μας παρέχει τα μέσα για τη βελτίωση της τρέχουσας κατάστασης.

Επιτρέψτε μου να πω κάτι σχετικά με τη δημιουργική δράση, την κοινή μας δράση. Όπως ανέφερα προηγουμένως, πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό της Ευρώπης. Η υποστήριξη της Συνθήκης της Λισαβόνας συνεπάγεται κοινή δράση και συμπόρευση προς την ίδια κατεύθυνση. Είναι αλήθεια, όπως ανέφερα νωρίτερα, ότι έχουμε εγκαταλείψει ορισμένα στοιχεία. Ο Paul Valéry, που ήταν σπουδαίος ποιητής, και γι’ αυτό ίσως και σπουδαίος Ευρωπαίος, είχε πει ότι ένα ποίημα δεν ολοκληρώνεται ποτέ, απλώς εγκαταλείπεται. Είναι αλήθεια ότι έχουμε εγκαταλείψει ορισμένα στοιχεία, εξίσου αλήθεια είναι όμως ότι, εάν στο μέλλον χρειαστεί να τα ανακτήσουμε, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα βρίσκεται στην εμπροσθοφυλακή της προσπάθειας.

(Χειροκροτήματα)

  Janez Lenarčič, Προεδρεύων του Συμβουλίου. – (SL) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, σας ευχαριστώ πολύ.

Εξ ονόματος της Προεδρίας, χαιρετίζω την ευκαιρία που μας δίνεται σήμερα να συζητήσουμε τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Θέλω καταρχάς να ευχαριστήσω το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για το έργο του και, κυρίως, για την έκθεση που συνέταξαν οι Richard Corbett και Íñigo Méndez de Vigo.

Οφείλω να δηλώσω εξαρχής ότι συμφωνώ με τη θετική αξιολόγηση πολλών στοιχείων της νέας Συνθήκης. Είναι γεγονός ότι η Ευρώπη βρίσκεται για αρκετό διάστημα αντιμέτωπη με εσωτερικές και εξωτερικές προκλήσεις οι οποίες απασχολούν τη διεθνή κοινότητα.

Γι’ αυτό είναι αναμφίβολο ότι έχουμε ανάγκη από μεταρρυθμίσεις. Η επιθυμία να συνεχιστεί η διαδικασία βελτίωσης της αποτελεσματικότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της δημοκρατικής της νομιμοποίησης οδήγησε τους ηγέτες των κρατών μελών να υπογράψουν τη Συνθήκη στη Λισαβόνα τον Δεκέμβριο του περασμένου έτους.

Έχουν λεχθεί πολλά σχετικά με τα πολυάριθμα οφέλη που θα προσφέρει η Συνθήκη της Λισαβόνας. Θα περιοριστώ, λοιπόν, να αναφέρω μόνο τα κυριότερα. Πρώτον, θα διασφαλίσει την επιτυχέστερη λειτουργία όλων των θεσμικών οργάνων που συντηρούν ή συνδέουν τα 27 κράτη μέλη. Θα βελτιώσει την αποδοτικότητα και θα απλουστεύσει τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Θα ενισχύσει τη δημοκρατία και τη διαφάνεια της λειτουργίας μας και –πράγμα που είναι πολύ σημαντικό– θα φέρει τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης πιο κοντά στους πολίτες της.

Κοινός στόχος μας είναι να τεθεί σε εφαρμογή η Συνθήκη της Λισαβόνας από την 1η Ιανουαρίου 2009. Προκειμένου να επιτύχουμε αυτόν τον στόχο, προτεραιότητά μας είναι να επικυρωθεί η Συνθήκη της Λισαβόνας από όλα τα κράτη μέλη. Επιτρέψτε μου δε με την ευκαιρία αυτή να συγχαρώ τα πέντε κράτη μέλη που έχουν ήδη ολοκληρώσει τη διαδικασία επικύρωσης.

Η Προεδρία γνωρίζει ότι οι διαδικασίες επικύρωσης αποτελούν αποκλειστική και κυρίαρχη αρμοδιότητα των κρατών μελών. Παρ’ όλα αυτά, φρονώ ότι μπορούμε να εκφράσουμε την ευχή οι διαδικασίες να εξελιχθούν ομαλά, χωρίς εμπόδια και χωρίς περιπλοκές. Είμαστε πεπεισμένοι ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας είναι ένα καλό εργαλείο και ένα εξαίρετο έγγραφο το οποίο θα διευκολύνει την Ευρωπαϊκή Ένωση να ανταποκριθεί στις σύγχρονες προκλήσεις τις οποίες αντιμετωπίζει.

Η θέση σε ισχύ και η πλήρης εφαρμογή της Συνθήκης της Λισαβόνας απαιτούν ορισμένες προπαρασκευαστικές ενέργειες. Η Προεδρία γνωρίζει όλα αυτά τα προβλήματα και τη σχετική ανάγκη για ένα ενοποιημένο πλαίσιο εντός του οποίου πρέπει να διευθύνει αυτές τις προπαρασκευαστικές ενέργειες. Έχουμε εξασφαλίσει εντατικότερη συνεργασία με την επόμενη Προεδρία (της Γαλλίας) και με τα άλλα θεσμικά όργανα. Η Προεδρία θα διασφαλίσει ότι το προπαρασκευαστικό έργο θα επιβλέπεται στο ύψιστο δυνατό πολιτικό επίπεδο, ήτοι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το οποίο θα παρακολουθεί στενά την πρόοδο.

Θέλω να υπογραμμίσω ότι πολλές πτυχές της νέας Συνθήκης μπορούν να υλοποιηθούν μόνο μετά από πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ή σε στενή συνεργασία με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η Προεδρία γνωρίζει αυτές τις παραμέτρους και σε κάθε περίπτωση θα διευθύνει τις προετοιμασίες κατά τρόπο που να περιλαμβάνουν όλους τους ενδιαφερόμενους.

Ολοκληρώνω την παρέμβασή μου με την επισήμανση ότι όλοι οι μετέχοντες στο προπαρασκευαστικό έργο έχουν τηρήσει υπεύθυνη στάση. Ελπίζω ότι θα συνεχίσουν να τηρούν την ίδια στάση, διότι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να συμβάλουμε στην επιτυχή έκβαση των διαδικασιών επικύρωσης και στην εφαρμογή της Συνθήκης της Λισαβόνας.

  Margot Wallström, Αντιπρόεδρος της Επιτροπής. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, καταρχάς θέλω να χαιρετίσω αυτήν την έκθεση και να συγχαρώ και τους δύο εισηγητές για τις προσπάθειές τους και την παρουσίαση του κειμένου στην Ολομέλεια. Η Επιτροπή υποστηρίζει, φυσικά, πλήρως την άποψη ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας είναι ένα πολύ θετικό βήμα για το μέλλον της Ένωσης. Όπως ήδη ακούσαμε, θα μας φέρει ακόμη πιο κοντά στον στόχο μιας αποτελεσματικότερης, δημοκρατικότερης και διαφανέστερης Ένωσης.

Στην πολιτική είναι σημαντικό να λαμβάνουμε τις σωστές αποφάσεις, διότι αυτό είναι που μας προσφέρει δημοκρατική νομιμότητα. Όμως, είναι εξίσου σημαντικό να ενεργούμε και με τον σωστό τρόπο. Έτσι, οι ενέργειές μας όσον αφορά την επιλογή της πολιτικής ατζέντας για την αλλαγή του κλίματος και την ενέργεια, το κόστος περιαγωγής, την ασφάλεια των παιχνιδιών και των τροφίμων, την πολιτική μεταφορών ή τη γεωργική ή εμπορική πολιτική και οποιαδήποτε άλλη πολιτική, έχουν τεράστια σημασία, οπότε δεν πρόκειται να σταματήσουμε την προσπάθεια προτού τεθεί σε ισχύ η νέα Συνθήκη. Συγχρόνως, όμως, πρέπει επίσης να εξετάσουμε την άλλη όψη του νομίσματος, με ποιους τρόπους δηλαδή παρεμβαίνουμε και πώς η Συνθήκη θα αλλάξει τις πρακτικές που εφαρμόζουμε· πώς μπορούμε να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί κατά τη λήψη των αποφάσεων και την προώθηση της πολιτικής ατζέντας και των προτεραιοτήτων αυτής της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ένα από τα βασικά στοιχεία αυτής της Συνθήκης είναι το γεγονός ότι ενισχύει τη δημοκρατική νομιμότητα της Ευρώπης μέσω της αλλαγής του ρόλου του Κοινοβουλίου, της ενίσχυσης της συναπόφασης, της αύξησης της επιρροής του σε θέματα προϋπολογισμού και διεθνών συμφωνιών, καθώς και της άμεσης σύνδεσης των αποτελεσμάτων των ευρωπαϊκών εκλογών και της επιλογής του Προέδρου της Επιτροπής.

Θα προσφέρει επίσης διαύλους για μεγαλύτερη συμμετοχή των εθνικών κοινοβουλίων. Μέσω αυτών, έχουμε ήδη πολύ θετικές εμπειρίες συνεργασίας με τα εθνικά κοινοβούλια, ενίσχυσης των πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και εφαρμογής ορισμένων στοιχείων συμμετοχικής δημοκρατίας για την άμεση συμμετοχή των πολιτών.

Στην έκθεσή σας εκφράζονται, φυσικά, και ορισμένες ανησυχίες σχετικά με την εγκατάλειψη της συνταγματικής προσέγγισης και την επέκταση του δικαιώματος προαιρετικής συμμετοχής για επιμέρους κράτη μέλη. Όλοι γνωρίζουμε –και το έχω επισημάνει και στο παρελθόν– ότι αυτό ήταν το τίμημα που έπρεπε να καταβάλουμε προκειμένου να καταλήξουμε σε μια συναινετική συμφωνία, υποθέτω δε ότι όλοι αντιλαμβανόμαστε πως τίποτε δεν είναι τέλειο – οπότε και η νέα Μεταρρυθμιστική Συνθήκη δεν μπορεί να είναι τέλεια. Πρόκειται για συμβιβασμό, όμως είναι κάτι επί του οποίου μπορέσαμε να συμφωνήσουμε.

Η επικύρωση βρίσκεται τώρα σε εξέλιξη αλλά, δεδομένου ότι πέντε κράτη μέλη έχουν εγκρίνει τη Συνθήκη και δέκα ακόμη έχουν ξεκινήσει τις σχετικές διαδικασίες, έχουμε σαφώς πολύ ακόμη δρόμο μπροστά μας, και δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα όσον αφορά την εξέλιξη της διαδικασίας.

Εν τω μεταξύ, πρέπει να προετοιμαστούμε για την προσδοκώμενη έναρξη ισχύος της Συνθήκης στις αρχές του επόμενου έτους, και η σλοβενική Προεδρία έχει παρουσιάσει έναν κατάλογο θεμάτων επί των οποίων πρέπει να αναληφθεί δράση με σκοπό την εφαρμογή της. Έχουν διεξαχθεί ήδη προκαταρκτικές συζητήσεις για διάφορα θέματα, οι οποίες θα συνεχιστούν κατά τη διάρκεια των προσεχών μηνών. Για κάποια από αυτά τα θέματα πρέπει να υποβληθούν προτάσεις της Επιτροπής, όπως λόγου χάρη η λαϊκή νομοθετική πρωτοβουλία, η οποία είναι μια σημαντική διαδικασία που μπορεί να συμβάλει στη σύνδεση της Ένωσης με τους πολίτες.

Είμαι πρόθυμη να κάνω ό,τι μπορώ για να εξασφαλίσω ότι οι Ευρωπαίοι θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτό το νέο δημοκρατικό μέσο το συντομότερο δυνατόν μετά τη θέση σε ισχύ της Συνθήκης. Αυτό προϋποθέτει ότι θα είναι εγκαίρως έτοιμη η σχετική πρόταση της Επιτροπής, ενώ συγχρόνως είναι σημαντικό να πραγματοποιηθεί πλήρης διαβούλευση προτού εγκριθεί η πρόταση. Θα σας τηρούμε φυσικά ενήμερους για τις περαιτέρω εξελίξεις, προσβλέπουμε δε στη συνεργασία μαζί σας για το ζήτημα αυτό.

Ζωτική σημασία έχει επίσης η επικοινωνία με τους πολίτες κατά τη διάρκεια της διαδικασίας επικύρωσης –όποια και αν είναι η μέθοδος επικύρωσης που θα επιλεγεί– όπως άλλωστε δήλωσε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Ιουνίου. Για τον λόγο αυτόν, και όπως επίσης προτείνεται στην έκθεσή σας, συνεργαζόμαστε στενά με τις εθνικές αρχές και τα γραφεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να σας ευχαριστήσω για την έκκληση που απευθύνετε στην έκθεσή σας για ειλικρινή συνεργασία μεταξύ των οργάνων της ΕΕ και των εθνικών αρχών, προκειμένου να ενημερωθούν οι ευρωπαίοι πολίτες με σαφήνεια και αντικειμενικότητα για το περιεχόμενο της Συνθήκης. Αυτό συνάδει πλήρως με τη δική μας προσέγγιση, και ευχαρίστως θα μοιραστούμε με το Κοινοβούλιο και τα γραφεία του στα κράτη μέλη τα επικοινωνιακά προϊόντα και το ενημερωτικό υλικό μας για τη Συνθήκη – άλλωστε το μήνυμα που θέλουμε να διαδώσουμε είναι θετικό: μια Συνθήκη που μας προσφέρει τα μέσα για την προώθηση των πολιτικών θεμάτων που επιθυμούν οι πολίτες μας να αντιμετωπιστούν, όπως μας αποκαλύπτουν διαρκώς οι σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης: η αλλαγή του κλίματος και η ενέργεια, τα θέματα μετανάστευσης, η ανάπτυξη και η απασχόληση, το περιβάλλον και, φυσικά, ο ρόλος της ΕΕ στη διεθνή σκηνή. Αυτά είναι τα στοιχεία που θα μας βοηθήσουν να λάβουμε τις σωστές αποφάσεις και να τις εφαρμόσουμε με τον σωστό τρόπο.

  Andrew Duff, συντάκτης γνωμοδότησης της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, ένα από τα ισχυρότερα στοιχεία της Συνθήκης θα είναι ότι αντιπροσωπεύει την ενηλικίωση της κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας και άμυνας. Προτείνει ριζικές αλλαγές στη δομή της ΕΕ, ειδικότερα με την αναβάθμιση του Υπάτου Εκπροσώπου, ο οποίος ορίζεται Αντιπρόεδρος της Επιτροπής και Πρόεδρος του Συμβουλίου, και ο οποίος τίθεται επικεφαλής μιας τριμερούς υπηρεσίας διπλωματών. Είναι κρίσιμο οι ρυθμίσεις αυτές να μπορούν να τεθούν σε εφαρμογή αμέσως μόλις τεθεί σε ισχύ η Συνθήκη: τυχόν καθυστέρηση και διαγκωνισμός για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι θα δημιουργήσουν σύγχυση σε τρίτες χώρες και θα τροφοδοτήσουν τον κυνισμό στους κόλπους της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης.

Συνιστώ ανεπιφύλακτα στο Σώμα την υιοθέτηση της γνωμοδότησης της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων.

  Thijs Berman, συντάκτης γνωμοδότησης της Επιτροπής Ανάπτυξης. – (NL) Κύριε Πρόεδρε, η νέα Συνθήκη προσφέρει τεράστιες ευκαιρίες για την αναπτυξιακή συνεργασία. Τούτο οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι, βάσει της νέας αυτής Συνθήκης, η δράση της Επιτροπής στον τομέα της αναπτυξιακής συνεργασίας οφείλει να συμπληρώνει τις πρωτοβουλίες των κρατών μελών. Έτσι παρέχεται η δυνατότητα καλύτερου συντονισμού μεταξύ της Επιτροπής και των κρατών μελών, ο οποίος ήταν προ πολλού αναγκαίος – και αυτό έχει ζωτική σημασία, ενώ είχε ζητηθεί επίσης στο πλαίσιο της έντονα επικριτικής αξιολόγησης από ομοτίμους του ΟΟΣΑ/Επιτροπής Αναπτυξιακής Βοήθειας.

Το σημείο εστίασης είναι η μείωση της φτώχειας, και αυτό είναι θετικό. Έχει διαγραφεί μια καίριας σημασίας πρόταση από τη Συνθήκη της Νίκαιας: η πρόταση που απέκλειε ρητώς το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάπτυξης (ΕΤΑ) από το πεδίο εφαρμογής της Συνθήκης – γεγονός που σημαίνει ότι το ΕΤΑ μπορεί τώρα να περιλαμβάνεται στον κοινοτικό προϋπολογισμό. Αυτό είναι εξαιρετικά απαραίτητο, δεδομένου ότι προσφέρει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον πλήρη δημοκρατικό έλεγχο του άλλου μισού των αναπτυξιακών δραστηριοτήτων της ΕΕ, επιτέλους – κάτι που είναι και απαραίτητο και θετικό. Χωρίς διαρκή έλεγχο από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, εντούτοις, η μείωση της φτώχειας δεν θα μπορέσει να αποκτήσει κεντρικό ρόλο στην εξωτερική πολιτική της ΕΕ, πολύ δε περισσότερο εάν δεν οριστεί στο μέλλον ευρωπαίος Επίτροπος ειδικά για την ανάπτυξη.

  Carlos Carnero González, συντάκτης γνωμοδότησης της Επιτροπής Διεθνούς Εμπορίου. – (ES) Κύριε Πρόεδρε, θέλω καταρχάς να συγχαρώ τους συνεισηγητές για το εξαιρετικό έργο που επιτέλεσαν και να τους ευχαριστήσω διότι, κατ’ εξαίρεση ίσως αν λάβουμε υπόψη τι συμβαίνει συνήθως στο Σώμα, κατάφεραν να συμπεριλάβουν στο κείμενό τους την κύρια πρόταση της Επιτροπής Διεθνούς Εμπορίου όσον αφορά την κατάρτιση της Συνθήκης της Λισαβόνας.

Η Συνθήκη διατηρεί σε αυτόν τον τομέα τα ουσιώδη στοιχεία του Ευρωπαϊκού Συντάγματος, και αυτό είναι πολύ σημαντικό διότι, εκτός του ότι επαναλαμβάνεται η θέση ότι η κοινή εμπορική πολιτική είναι αποκλειστική αρμοδιότητα της ΕΕ και διευρύνεται το πεδίο εφαρμογής της, εισάγεται επίσης η κοινοτική μέθοδος λήψης αποφάσεων στον συγκεκριμένο τομέα, γεγονός που συνεπάγεται αυξημένη δημοκρατικότητα και αποτελεσματικότητα, οι οποίες, σε τελευταία ανάλυση, είναι το κύριο μήνυμα που πρέπει να μεταφέρουμε στους πολίτες μέσω της Συνθήκης της Λισαβόνας.

Υπήρξα μέλος της Συνέλευσης. Είμαι υπερήφανος διότι η Συνθήκη της Λισαβόνας ενσωματώνει τα ουσιώδη στοιχεία του Συντάγματος που καταρτίσαμε, το οποίο επικυρώθηκε στη συνέχεια από την πλειοψηφία των χωρών, όπως όμως επεσήμανε ο συνεισηγητής κ. Méndez de Vigo, θέλω να δηλώσω επίσης ότι δεν σταματάμε σε αυτό το σημείο, η προσπάθεια δεν τελειώνει εδώ. Γι’ αυτό άλλωστε η Επιτροπή Διεθνούς Εμπορίου επισημαίνει επίσης ορισμένα θέματα που έμειναν εκτός της Συνθήκης.

Επομένως, βρισκόμαστε ενώπιον της πραγματικότητας, η οποία είναι θετική –και συνίσταται στη Συνθήκη στην οποία καταλήξαμε– αλλά και της μελλοντικής προοπτικής, η οποία θα είναι καλύτερη στο μέλλον χάρη στα επιτεύγματά μας.

  Κώστας Μποτόπουλος, συντάκτης γνωμοδότησης της Επιτροπής Προϋπολογισμών. – Κύριε Πρόεδρε, οι αλλαγές που επέρχονται στον τομέα του προϋπολογισμού, θέμα για το οποίο είχα την τιμή να είμαι εισηγητής εκ μέρους της Επιτροπής Προϋπολογισμών, είναι από τις λιγότερο γνωστές αλλά, νομίζω, από τις πιο ενδιαφέρουσες και τις πιο χαρακτηριστικές για το αντικείμενο που συζητάμε σήμερα, δηλαδή για τη γενική αλλαγή που επιφέρει στη ζωή μας η Συνθήκη της Λισαβόνας.

Στον τομέα του προϋπολογισμού το Κοινοβούλιο αποκτά ισότιμο ρόλο με το Συμβούλιο. Καταργείται η διάκριση μεταξύ υποχρεωτικών και μη υποχρεωτικών δαπανών. Αποφασίζουμε πλέον ως Κοινοβούλιο για τα πάντα, και κυρίως για τη γεωργική πολιτική και αυτό έχει μεγάλη σημασία. Αλλά γίνεται και κάτι άλλο. Γίνεται μία αλλαγή στην κατανομή ρόλων μεταξύ Κοινοβουλίου και Συμβουλίου εντός της διαδικασίας για τον προϋπολογισμό, η οποία είναι ανοιχτή για το μέλλον. Είναι κάτι που έχουμε μπροστά μας, κάτι που δεν είναι δεδομένο. Και αυτό νομίζω ότι ισχύει γενικότερα για τη Συνθήκη της Λισαβόνας.

Η Συνθήκη της Λισαβόνας φέρνει μία σειρά από αλλαγές, μία πολιτική εμβάθυνση, πάνω στην οποία μας δίνεται τη δυνατότητα να χτίσουμε την πολιτική μας ατζέντα, μία νέα πολιτική ατζέντα η οποία, νομίζω, είναι αυτό που χρειάζεται σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Άρα, είναι λάθος να λέμε ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας είναι το τέλος του δρόμου. Δεν είναι το τέλος του δρόμου, είναι ένα σημαντικό βήμα το οποίο γίνεται έτσι ώστε να μπορέσουμε να λειτουργήσουμε μέσα σε ένα καλύτερο και αποτελεσματικότερο πλαίσιο με μεγαλύτερες δυνατότητες για το ίδιο το Κοινοβούλιο και αυτό είναι κάτι που έχει σημασία, έχοντας βεβαίως λάβει υπόψη τα διδάγματα από την εμπειρία του λεγόμενου «Ευρωσυντάγματος». Και είναι πολύ σπουδαίο το γεγονός ότι, μετά από το τέλος αυτής της σημαντικής περιπέτειας, η Ευρώπη δεν κλείστηκε στον εαυτό της, δεν έγινε πιο αμυντική, έγινε πιο κοινωνική: υπάρχουν περισσότερες κοινωνικές ρήτρες, περισσότερα δικαιώματα. Γίνεται μία προσπάθεια να ανοίξει η Ευρώπη προς τα έξω μέσα από αυτή τη διαδικασία και νομίζω ότι αυτό είναι το πιο αξιοσημείωτο δίδαγμα και για αυτό πρέπει να επικυρωθεί η Συνθήκη της Λισαβόνας.

  Ján Hudacký, συντάκτης γνωμοδότησης της Επιτροπής Βιομηχανίας, Έρευνας και Ενέργειας. – (SK) Η νέα ευρωπαϊκή Συνθήκη, αν και ατελής από ορισμένες απόψεις, αποτελεί ένα σημαντικό μέσο για την περαιτέρω και βαθύτερη ολοκλήρωση των κρατών μελών, καθώς επίσης και για την πιο αποτελεσματική και ευέλικτη λειτουργία των μηχανισμών και των οργάνων τόσο μεταξύ των επιμέρους κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και μεταξύ της ΕΕ και του υπόλοιπου κόσμου.

Συγχρόνως, η Συνθήκη δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την περαιτέρω διεύρυνση της Ένωσης και την ένταξη νέων κρατών μελών, έτσι ώστε να μπορέσουν να γίνουν πραγματικότητα τα όνειρα πολλών ανθρώπων για ένα κοινό ευρωπαϊκό σπίτι. Ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, που έχει καταστεί νομική συνιστώσα της Συνθήκης, έχει φυσικά από μόνος του μεγάλη σημασία. Εντούτοις, δεδομένου ότι δεν είναι πολύ σαφής, ενδέχεται να δημιουργήσει ερωτήματα σχετικά με τα φυσικά ανθρώπινα δικαιώματα. Η Επιτροπή Βιομηχανίας, Έρευνας και Ενέργειας είναι της άποψης ότι η νέα Συνθήκη, αφενός μεν, προσφέρει αρκετά περιθώρια για την υλοποίηση κοινών πολιτικών, αφετέρου δε, βάσει της αρχής της επικουρικότητας, εξασφαλίζει ότι τα κράτη μέλη διαθέτουν επαρκείς αρμοδιότητες ώστε να προωθούν τις δικές τους πολιτικές και στρατηγικές ανταγωνισμού, για παράδειγμα στον τομέα της βιομηχανίας.

Ο Ευρωπαϊκός Χώρος Έρευνας θα ενισχύσει την επιστημονική και τεχνολογική πλατφόρμα. Αυτό θα οδηγήσει σε διευκόλυνση της μεταφοράς επιστημονικής γνώσης και τεχνολογίας και σε απεριόριστη συνεργασία μεταξύ επιστημόνων και ερευνητών, ανεξάρτητα από σύνορα. Όσον αφορά τα προγράμματα έρευνας του διαστήματος, εκφράζουμε την ικανοποίησή μας για το γεγονός ότι η Συνθήκη προσφέρει μια πλατφόρμα για μια ευρωπαϊκή διαστημική πολιτική και προβλέπει ρητώς την ενδεδειγμένη συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος.

Μια σημαντική επιτυχία της Συνθήκης είναι η συμφωνία για μια κοινή ενεργειακή πολιτική, με έμφαση στη βελτίωση της εσωτερικής αγοράς ενέργειας, η οποία εγγυάται την ασφάλεια της προμήθειας σε ενέργεια, την αποδοτικότητα και την εξοικονόμηση ενέργειας, αναπτύσσει τις ανανεώσιμες πηγές και βελτιώνει τη διασύνδεση των δικτύων. Το γεγονός ότι η Συνθήκη επιτρέπει στα επιμέρους κράτη μέλη να συνεχίσουν να λαμβάνουν τις αποφάσεις που σχετίζονται με τον καθορισμό του ενεργειακού τους μίγματος αποτελεί επίσης πλεονέκτημα. Επιπλέον, είμαι ευτυχής που είμαι σε θέση να δηλώσω ότι η Συνθήκη περιλαμβάνει το Πρωτόκολλο Ευρατόμ, το οποίο θα διατηρήσει τα αρχικά έννομα αποτελέσματά του: είμαι βέβαιος ότι αυτό θα δημιουργήσει τους απαραίτητους όρους για τη λογική και ασφαλή ανάπτυξη της πυρηνικής ενέργειας.

  Gérard Deprez, συντάκτης γνωμοδότησης της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων εκφράζει την υποστήριξή της για την έκθεση των συναδέλφων μας βουλευτών, κκ. Corbett και Méndez de Vigo. Χαιρετίζουμε δε ιδιαιτέρως το γεγονός ότι στην έκθεση υπογραμμίζεται –κάτι που είναι προφανές αλλά είναι καλό να αναφέρεται– ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας επιφέρει τις περισσότερες αλλαγές στον τομέα της ελευθερίας, της ασφάλειας και της δικαιοσύνης, καθώς, ειδικότερα, οι πυλώνες παύουν να υφίστανται και η δικαστική συνεργασία σε θέματα ποινικού δικαίου, καθώς και η αστυνομική συνεργασία, υπάγονται πλέον στην «κοινοτική» μέθοδο.

Εντούτοις, αν και αυτό συνιστά σημαντική πρόοδο, στον τομέα μας εξακολουθεί να συνοδεύεται από μια επιφύλαξη που είναι δύσκολο να αποδεχτούμε. Οι συνάδελφοί μας πρέπει να γνωρίζουν ότι, βάσει της Συνθήκης της Λισαβόνας, όλα τα μέτρα που θα είχαν εγκριθεί υπό τον τρίτο πυλώνα προτού τεθεί σε ισχύ η Συνθήκη θα παραμείνουν εκτός του ελέγχου της Επιτροπής και, επιπλέον, του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων για μια περίοδο πέντε ετών σε ευαίσθητους τομείς όπως ο σεβασμός των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Μας είναι δύσκολο να δεχτούμε αυτήν την περιοριστική διάταξη, κύριε Πρόεδρε, και σήμερα επιβεβαιώνουμε την αποφασιστικότητά μας να την καταστήσουμε ανενεργή για όλες τις πράξεις που θα υιοθετηθούν πριν από τη λήξη της τρέχουσας κοινοβουλευτικής περιόδου. Ευελπιστούμε ότι οι διοργανικές διαπραγματεύσεις μεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, της Επιτροπής και του Συμβουλίου θα μπορέσουν να ξεκινήσουν το ταχύτερο δυνατόν προκειμένου να επιτευχθεί συμφωνία ως προς τον τρόπο υπέρβασης αυτής της δυσκολίας.

  Joseph Daul, εξ ονόματος της Ομάδας PPE-DE. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, κυρία Αντιπρόεδρε της Επιτροπής, κυρίες και κύριοι, όπως και όλοι οι προηγούμενοι ομιλητές, θέλω καταρχάς να απευθύνω τις ευχαριστίες και τα συγχαρητήριά μας στους συναδέλφους μας βουλευτές Íñigo Méndez de Vigo και Richard Corbett για την έκθεση σχετικά με τη Συνθήκη της Λισαβόνας και ιδιαίτερα για το άριστο έργο που επιτέλεσαν. Ως φίλος, όμως, μπορώ επίσης να τους πω ότι αυτή είναι η δουλειά για την οποία πληρώνονται.

Η συζήτησή μας πραγματοποιείται σε μια περίοδο κατά την οποία πέντε κράτη μέλη έχουν ήδη επικυρώσει αυτήν τη Συνθήκη και η Πολωνία έχει αναγγείλει ότι προετοιμάζεται να ξεκινήσει τη διαδικασία επικύρωσής της. Εξ ονόματος των βουλευτών του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και των Ευρωπαίων Δημοκρατών, και στο πλαίσιο της Ομάδας ΕΛΚ-ΕΔ, θέλω να επαναλάβω πόσο σημαντική είναι αυτή η Συνθήκη για την αναζωογόνηση του δυναμικού της Ευρώπης.

Μετά από δύο έτη αδιεξόδου και καχυποψίας μεταξύ θεσμικών οργάνων, η Ευρωπαϊκή Ένωση προσέφερε στον εαυτό της τα μέσα που χρειάζεται για να λειτουργεί αποτελεσματικά. Τα μέλη της Ομάδας ΕΛΚ-ΕΔ θεωρούν ότι αυτή η Συνθήκη καθιστά την ΕΕ πιο δημοκρατική, πιο ορατή και, επομένως, πιο αποτελεσματική εντός των συνόρων της αλλά και παγκοσμίως.

Η Συνθήκη της Λισαβόνας ισοδυναμεί με την επιστροφή της πολιτικής στην Ευρώπη. Η ενίσχυση της δημοκρατίας, της σαφήνειας και της διαφάνεια, καθώς και η βελτίωση της αποτελεσματικότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν υπογραμμιστεί από τους εισηγητές μας ως τα σημαντικότερα στοιχεία προόδου όσον αφορά τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Η δημοκρατία ενισχύεται με την επέκταση των αρμοδιοτήτων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του μόνου οργάνου που εκλέγεται με άμεση καθολική ψηφοφορία. Η διαδικασία της συναπόφασης γίνεται ο κανόνας. Ο Πρόεδρος της Επιτροπής θα εκλέγεται από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ο ρόλος των εθνικών κοινοβουλίων θα ενισχυθεί σε θέματα επικουρικότητας. Αυτή η πτυχή υποστηρίζεται πολύ έντονα από την Ομάδα μας. Η Ευρώπη δεν θα είναι πλέον απούσα από τις εθνικές συζητήσεις. Θα εκλείψουν έτσι οι δικαιολογίες που επικαλούνται όσοι μας επικρίνουν. Οι πολίτες θα έχουν τώρα το δικαίωμα πρωτοβουλίας. Με τη συλλογή ενός εκατομμυρίου υπογραφών από τους πολίτες των 27 κρατών μελών, θα έχουν τη δυνατότητα να καλούν άμεσα την Επιτροπή να υποβάλλει νέες προτάσεις.

Επιπλέον, τα δικαιώματα των πολιτών θα προστατεύονται από τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, η δεσμευτική νομική ισχύς του οποίου κατοχυρώνεται από τη Συνθήκη. Είμαστε πολύ υπερήφανοι γι’ αυτήν την πρόοδο. Ανοίγοντας στο κοινό τις νομοθετικές συζητήσεις στο Συμβούλιο, η Ευρώπη θα καταστεί πιο διαφανής, ενώ διευκρινίζοντας τις αρμοδιότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η λειτουργία της θα καταστεί πιο κατανοητή.

Η επέκταση της ψηφοφορίας με ειδική πλειοψηφία στο Συμβούλιο θα μειώσει τον κίνδυνο θεσμικού αδιεξόδου και θα επιτρέψει την εφαρμογή των απαραίτητων κοινών πολιτικών. Επιπλέον, η Ευρώπη θα επιβεβαιώσει τον ρόλο της ως πολιτικού παράγοντα στη διεθνή σκηνή. Στους τομείς για τους οποίους είναι αρμόδια, η ΕΕ θα κάνει τη φωνή της να ακουστεί και θα λάβει τις αποφάσεις που απαιτούνται όσον αφορά την ενεργειακή πολιτική, την εξωτερική πολιτική, τη δικαστική και αστυνομική συνεργασία και την πολιτική για το περιβάλλον.

Όσον αφορά την ενέργεια, η Συνθήκη θεσπίζει νομική βάση για μια ευρωπαϊκή πολιτική στον τομέα του ενεργειακού εφοδιασμού και των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, η ΕΕ θα εκπροσωπείται επιτέλους από έναν Ύπατο Εκπρόσωπο της Ένωσης για Θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας. Βρισκόμενη ενώπιον ενός μεταβαλλόμενου κόσμου, με πολυάριθμες προκλήσεις κάθε είδους, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να έχει τα μέσα για την επιβεβαίωση της θέση της ως καίριου παράγοντα στους εταίρους της σε όλο τον κόσμο.

Διαπίστωσα ήδη, πριν από λίγο καιρό στη Μέση Ανατολή, ότι υπάρχουν περισσότερες προσδοκίες από την Ευρώπη, όχι μόνο για την παροχή οικονομικής ενίσχυσης από την Ευρώπη, αλλά και για την πλήρη εκμετάλλευση του πολιτικού της κύρους, και αυτό θα συμβεί επίσης στο Κοσσυφοπέδιο και τα Βαλκάνια. Στον τομέα της αστυνομικής και δικαστικής συνεργασίας, η ΕΕ επιβάλλεται να λάβει αυστηρά και συντονισμένα μέτρα για την καταπολέμηση της παγκοσμιοποίησης των απειλών του εγκλήματος και της τρομοκρατίας.

Η Συνθήκη της Λισαβόνας παρέχει στην ΕΕ τα μέσα που θα της επιτρέψουν να υλοποιήσει εκτεταμένες μεταρρυθμίσεις για να επιτύχει τον στόχο αυτόν. Αν γίνει πιο κατανοητή και ενωμένη, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι σε θέση να επιβεβαιώσει τη θέση της ως παγκόσμιος ηγέτης στον αγώνα κατά της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Θα στείλει επίσης σαφή μηνύματα στις αναδυόμενες χώρες, ενθαρρύνοντάς τις να υιοθετήσουν μια γνήσια στρατηγική βιώσιμης ανάπτυξης.

Τα μέλη του ΕΛΚ-ΕΔ θεωρούν πραγματικά ότι αυτοί οι τομείς πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο ευρωπαϊκών πολιτικών. Αναμφίβολα, πολλοί από εμάς –όπως επισημαίνουν οι εισηγητές– εκφράζουν τη λύπη τους για το γεγονός ότι στο πλαίσιο της συνταγματικής προσέγγισης έπρεπε να εγκαταλειφθεί οποιαδήποτε αναφορά στα σύμβολα της Ευρώπης.

Η μεγάλη πρόκληση είναι τώρα η επικύρωση της Συνθήκης. Εξ ονόματος των μελών της Ομάδας ΕΛΚ-ΕΔ, καλώ τα κράτη μέλη να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Ουγγαρίας, της Σλοβενίας, της Ρουμανίας, της Μάλτας και της Γαλλίας, και να επικυρώσουν αμέσως τη Συνθήκη της Λισαβόνας, έτσι ώστε να μπορέσει να τεθεί σε ισχύ έως το 2009.

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας, και ευελπιστώ ότι σήμερα ο πρόεδρος της Ομάδας του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, κ. Martin Schulz, θα ακολουθήσει το παράδειγμά μου.

(Χειροκροτήματα)

  Martin Schulz, εξ ονόματος της Ομάδας PSE. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, στην παρέμβασή μου μπορώ σίγουρα να αποφύγω τη λεπτομερή αναφορά στις επιμέρους πτυχές της έκθεσης των κκ. Corbett και Méndez de Vigo για μία ακόμη φορά. Οι εισηγητές και οι συνεισηγητές των συναρμόδιων επιτροπών το έχουν ήδη πράξει με άριστο τρόπο. Επομένως, στο πλαίσιο των παρατηρήσεών μου, μπορώ να επιτρέψω στον εαυτό μου να θέσω ένα μάλλον πιο θεμελιώδες ερώτημα, ένα ερώτημα που συνδέεται με το γεγονός ότι μια ημέρα όπως η σημερινή, όταν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εκφράζει την άποψή του σχετικά με ένα θεμελιώδες επίτευγμα στην ιστορία της ευρωπαϊκής ενότητας, μπορούμε να σταματήσουμε για μια στιγμή και να θέσουμε το ερώτημα: πού αποσκοπούμε με αυτή μας την προσπάθεια; Ποιος είναι ο πραγματικός στόχος αυτής της πρακτικής; Γιατί χρειαζόμαστε αυτήν τη Συνθήκη;

Στην ιστορία των λαών αυτής της ηπείρου, μια 100ετία είναι σύντομο χρονικό διάστημα. Εντούτοις, αν ανατρέξουμε 100 χρόνια πριν, το 1908 την Τουρκία κυβερνούσε ένας σουλτάνος. Τη Ρωσία κυβερνούσαν οι τσάροι. Η πόλη στην οποία βρισκόμαστε σήμερα ήταν μέρος του γερμανικού Ράιχ υπό την ηγεμονία του Γουλιέλμου Β´. Η Γαλλία είχε μια απέραντη αποικιακή αυτοκρατορία, ενώ και η Μεγάλη Βρετανία είχε τη δική της Αυτοκρατορία. Πριν από πενήντα χρόνια, είχαν περάσει ήδη 25 χρόνια από την ανάληψη της εξουσίας από τον Αδόλφο Χίτλερ – η οποία συντελέστηκε πριν από 75 χρόνια. Εν τω μεταξύ, ο Ιωσήφ Στάλιν διέπραττε τα φρικτά εγκλήματά του, το Άουσβιτς είχε ήδη συμβεί και πριν από 50 χρόνια η Σοβιετική Ένωση, υπό την ηγεσία του Νικήτα Χρουστσόφ, και οι Ηνωμένες Πολιτείες, υπό την ηγεσία του Αϊζενχάουερ, σφράγιζαν τη μεταπολεμική τάξη πραγμάτων που καθορίστηκε στη Γιάλτα. Πριν από είκοσι πέντε χρόνια η ισχύς της Σοβιετικής Ένωσης είχε εξαντληθεί και ο κόσμος είχε ήδη αρχίσει να ακολουθεί την εσφαλμένη πορεία –τουλάχιστον όσον αφορά την οικονομία– των «Ρηγκανόμικς».

Σήμερα δεν μπορούμε καν να φανταστούμε τι θα συμβεί μετά από 25 χρόνια. Ένα είναι βέβαιο: ο μόνος τρόπος με τον οποίο τα κράτη που κυβέρνησαν τον μισό κόσμο πριν από 100 χρόνια –η Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία– θα μπορούν ακόμη να εξασφαλίσουν την επιρροή τους στον σημερινό κόσμο και ίσως ακόμη να διαδραματίζουν ρόλο σε 25, 50 και 100 χρόνια, δεν είναι να αναρτήσουμε ελκυστικές σημαίες, αλλά να θέσουμε το ερώτημα: πώς μπορώ να εγγυηθώ, σε έναν μικρότερο κόσμο και με περιορισμένη επιρροή –διότι υπάρχουν πολύ περισσότεροι παράγοντες, όπως η Κίνα, η Ινδία και η λατινοαμερικανική ήπειρος, για παράδειγμα– πώς μπορώ να εγγυηθώ ως υπεύθυνος πολιτικός σε αυτό το παγκόσμιο χωριό ότι οι συμπολίτες μου, η χώρα μου, θα είναι σε θέση να διαδραματίσουν τον ρόλο που τους αντιστοιχεί για την παγκόσμια δημοκρατία, την ευημερία και την κοινωνική σταθερότητα;

Δεν μπορούμε πλέον να το επιτύχουμε μόνοι μας. Μπορούμε να το επιτύχουμε μόνο από κοινού – οι Ευρωπαίοι, τουλάχιστον. Ίσως οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να επιζήσουν από μόνες τους σε αυτόν τον παγκόσμιο ανταγωνισμό. Ίσως επίσης η Κίνα ή η Ινδία – αν και η Κίνα και η Ινδία συνάπτουν ήδη μεταξύ τους συμφωνίες συνεργασίας τεχνολογικής φύσης. Καθώς συζητούμε αυτήν τη Συνθήκη, θέλω για μία ακόμη φορά να επισημάνω το γεγονός ότι δεν συζητούμε ποτέ ουσιαστικά τις συναντήσεις των υπουργών Βιομηχανίας και Ανάπτυξης της Κίνας και της Ινδίας το περασμένο έτος με σκοπό τη σύναψη συμφωνίας συνεργασίας.

Δύο χώρες οι οποίες αποτελούν το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού συνάπτουν μια συμφωνία συνεργασίας! Εμείς οι Ευρωπαίοι, λοιπόν, τι κάνουμε; Συνεχίζουμε να κινούμαστε προς τη σωστή κατεύθυνση, αν και όχι με αρκετή συνέπεια και όχι εντελώς, παραμένουμε προσηλωμένοι στη σωστή κατεύθυνση, η οποία περιγράφεται με το ρητό: η ενότητα είναι δύναμη! Όσοι βαδίζουν μόνοι τους θα βγουν χαμένοι μακροπρόθεσμα. Όσοι συμπλέουν με άλλους, όσοι φέρνουν το σκάφος τους με ασφάλεια, όχι ακολουθώντας μια ναυαρχίδα, αλλά εντασσόμενοι σε μια γραμμή ισότιμων σκαφών, θα βγουν κερδισμένοι – ανεξαρτήτως του εάν το κράτος μας είναι μεγάλο ή μικρό, είμαστε όλοι ίσοι σε αυτήν την Ένωση. Εντούτοις, ενώνουμε τις δυνάμεις σε ένα πλαίσιο το οποίο μας επιτρέπει να συνεργαζόμαστε, σε θέματα οικονομικά, κοινωνικά και δημοκρατίας, ως ίσοι με άλλες περιοχές του κόσμου, για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ειρήνης στον κόσμο. Αυτός είναι ο σκοπός αυτής της Συνθήκης!

Επομένως, εμείς οι Σοσιαλδημοκράτες, οι Σοσιαλιστές σε αυτό το Κοινοβούλιο, δηλώνουμε ότι εγκρίνουμε αυτήν τη Συνθήκη και τη γνώμη των εισηγητών μας σχετικά με τη Συνθήκη κινούμενοι από μια βαθιά πεποίθηση, διότι πιστεύουμε ότι αυτή είναι η σωστή επιλογή. Σε όσους κήρυτταν πριν από 100 χρόνια ότι ο κόσμος επρόκειτο να ανακάμψει με τον τρόπο της Γερμανίας, ή ότι η «Pax Britannica» επέπρωτο να εξουσιάσει τον κόσμο, ή ότι στην «Communauté Française» η γαλλική ανωτερότητα θα ήταν κυρίαρχη, ή ότι ο καισαροπαπισμός που επικρατούσε στη Μόσχα εκείνη την περίοδο σήμαινε ότι είμαστε υποχρεωμένοι να λατρεύουμε ένα πρόσωπο ως αυτοκράτορα και Θεό· σε όσους έλεγαν στον κόσμο ότι το σημαντικότερο ήταν η σημαία πίσω από την οποία έπρεπε να συμπαραταχθούμε, και όχι το πνεύμα της ειρήνης που θεωρούμε σημαντικότερο· σε όσους υποστήριζαν ότι ο εθνικισμός και η πρωτοκαθεδρία του έθνους θα οδηγούσαν στον επιθυμητό στόχο, σε αυτούς μπορούμε μόνο να πούμε ότι τα τελευταία 100 έτη της ιστορίας μας αποδεικνύουν το ακριβώς αντίθετο.

Ο Φρανσουά Μιτεράν είχε δίκιο όταν δήλωνε ενώπιον αυτού του Σώματος ότι ο εθνικισμός ισοδυναμεί εν τέλει πάντα με ένα πράγμα: τον πόλεμο. Στην ευρωπαϊκή ιστορία, έχουν παρουσιαστεί αποδείξεις βάσει των οποίων ο ακραίος εθνικισμός ισοδυναμεί πάντα με πόλεμο. Εκείνο που μπορούμε να αντιπαραθέσουμε σε αυτό είναι ότι: ο εθνικισμός δεν είναι ποτέ η λύση του μέλλοντος! Η αλληλεγγύη μεταξύ των εθνών: αυτή είναι η λύση του μέλλοντος, και αυτός είναι ο σκοπός της Συνθήκης.

(Χειροκροτήματα)

  Andrew Duff, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, ο κόσμος αναμένει μια Ευρωπαϊκή Ένωση με ενισχυμένη την ικανότητά της να παρεμβαίνει στο διεθνές προσκήνιο.

Εντός της Ένωσης υπάρχουν πολλοί οι οποίοι επιθυμούν να τεθεί τέρμα στις, όπως φαίνεται, ατέρμονες φιλονικίες για το σύστημα διακυβέρνησής μας. Αν και πέρασα θαυμάσια στη ΔΚΔ και προηγουμένως στη Συνέλευση, νομίζω ότι θα μιλώ εκ μέρους όλων μας εάν δηλώσω ότι συμμεριζόμαστε την άποψη πως πρέπει να ρυθμίσουμε ορισμένα από αυτά τα επίμαχα προβλήματα για σημαντικό χρονικό διάστημα. Ασφαλώς, προσβλέπω σε μια εποχή στην οποία θα μπορούμε να εστιάσουμε την προσοχή μας στη βελτίωση της ποιότητας της πολιτικής που παράγεται από τις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο. Η εποχή αυτή θα έρθει όταν τεθεί σε ισχύ η Συνθήκη της Λισαβόνας, διότι συνδέει επιτυχώς την αλλαγή πολιτικής με τις επιθυμητές και απαραίτητες μεταρρυθμίσεις όσον αφορά τις αρμοδιότητες, τα όργανα και τις διαδικασίες.

Υπάρχουν ορισμένοι –οπωσδήποτε και σε αυτήν την Αίθουσα– οι οποίοι προτιμούν να απορριφθεί η Συνθήκη και να γυρίσει το ρολόι πίσω στη Νίκαια, και ίσως ακόμα πιο πίσω, στον τρόπο σκέψης του 19ου αιώνα. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνεται, δυστυχώς, και το βρετανικό Συντηρητικό Κόμμα, το οποίο αδυνατεί να προτείνει μια κοινή ευρωπαϊκή λύση στα κοινά προβλήματα που όλοι αντιμετωπίζουμε ως Ευρωπαίοι.

Γνωρίζω ότι το Ηνωμένο Βασίλειο είναι ένας ιδιόρρυθμος νησιωτικός τόπος, και είναι αλήθεια ότι ακόμη και η κυβέρνησή του διστάζει πάρα πολύ να σταθεί δυναμικά απέναντι στους εθνικιστές και τους ξενόφοβους, οπότε παραμένει προσηλωμένη σε επιλογές αυτοεξαίρεσης από τομείς που είναι καίριοι για την ευρωπαϊκή ενότητα, ωθώντας ενίοτε τη Βρετανία στο περιθώριο. Οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες εκφράζουν τη λύπη τους γι’ αυτό το φαινόμενο, και προσδοκούν ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα μπορέσει κάποια στιγμή να αισθανθεί πιο άνετα στους κόλπους της ισχυρότερης και πιο ενωμένης δημοκρατικής και αποτελεσματικής Ένωσης που μας υπόσχεται αυτή η σπουδαία Συνθήκη.

(Χειροκροτήματα)

  Brian Crowley, εξ ονόματος της Ομάδας UEN. – (GA) Κύριε Πρόεδρε, οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπέγραψαν τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης τον περασμένο Δεκέμβριο. Η εν λόγω Συνθήκη θα διασφαλίσει την αποτελεσματικότερη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα επόμενα χρόνια.

Αποτελεσματικότερη Ένωση σημαίνει ισχυρότερη οικονομία για την Ευρώπη και την Ιρλανδία. Κάθε οργανισμός που υφίσταται για μια πεντηκονταετία προβαίνει σε αλλαγές προκειμένου να αντιμετωπίσει τις νέες προκλήσεις. Ο ιρλανδικός λαός έχει πολύ βάσιμους λόγους να ψηφίσει υπέρ αυτής της Συνθήκης.

(EN) Τα οικονομικά και δημοσιονομικά οφέλη που προσφέρει η συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αυτονόητα για οποιονδήποτε σε οποιοδήποτε κράτος μέλος. Άλλωστε, η ενιαία αγορά είναι μία από τις σημαντικότερες εξελίξεις που έχουμε δει κατά τη διάρκεια των τελευταίων 30 ετών ανάπτυξης στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και, προφανώς, ένας οργανισμός που ξεκίνησε την πορεία του με έξι κράτη μέλη χρειάζεται αλλαγές στους κανόνες λειτουργίας του καθώς προοδεύει και επεκτείνεται.

Γι’ αυτό πιστεύω ότι ο ιρλανδικός λαός, στο επικείμενο δημοψήφισμα γι’ αυτήν τη Συνθήκη, θα ψηφίσει υπέρ. Θα ψηφίσει υπέρ επειδή έχει δει τις τεράστιες άμεσες ξένες επενδύσεις στην Ιρλανδία. Έχει δει την τεράστια ανάπτυξη των υποδομών και την κοινωνική ανάπτυξη στο νησί της Ιρλανδίας. Έχει δει το τεράστιο έργο που συντελείται υπέρ της ειρήνης στο νησί της Ιρλανδίας, που φέρνει κοντά κοινότητες οι οποίες στο παρελθόν ήταν διαιρεμένες. Όσοι δε είναι πρόθυμοι να δείξουν με το δάχτυλο και να πουν «η Ευρώπη κάνει λάθος» ή «η Ευρώπη είναι κακή», και «κοιτάξτε τι σχεδιάζει να κάνει», αγνοούν πλήρως τα πραγματικά δεδομένα: κοινωνική ανάπτυξη, οικονομική ανάπτυξη, πολιτιστική ανάπτυξη. Μάλιστα πολλοί άνθρωποι, όταν μιλούν για τον ρόλο της Ευρώπης στην παγκόσμια σκηνή, λησμονούν ότι, μόνο το 2006, η Ευρωπαϊκή Ένωση των 27 κρατών μελών συνεισέφερε 46 δισ. ευρώ στον αναπτυσσόμενο κόσμο: ποσό που την καθιστά τον μεγαλύτερο χορηγό αναπτυξιακής βοήθειας σε ολόκληρο τον κόσμο.

Γι’ αυτό είμαι βέβαιος ότι ο ιρλανδικός λαός, όταν αυτό του εξηγηθεί με σωστό τρόπο τους ερχόμενους μήνες, θα φροντίσει να επικυρώσουμε τη Συνθήκη.

  Johannes Voggenhuber, εξ ονόματος της Ομάδας Verts/ALE. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, απαιτήθηκαν οκτώ χρόνια, δύο Συνελεύσεις, τρεις διακυβερνητικές διασκέψεις και δύο σχέδια Συνθήκης για την επίτευξη του αποτελέσματος το οποίο αξιολογούμε σήμερα. Επιτρέψτε μου στο σημείο αυτό, και μετά από αυτήν τη μακρά χρονική περίοδο, να εκφράσω τις προσωπικές μου ευχαριστίες για την ευκαιρία που μου δόθηκε να εκπροσωπήσω το Σώμα και στις δύο Συνελεύσεις και να είμαι παρών στις διαδικασίες που αφορούσαν τόσο τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ όσο και το Σύνταγμα, μαζί με τον Andrew Duff, ως εισηγητής του ΕΚ. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη τιμή που μου έγινε στην πολιτική μου σταδιοδρομία. Σας ευχαριστώ πολύ.

Το περιεχόμενο και τα επιτεύγματα αυτής της Συνθήκης μπορούν να εξεταστούν λεπτομερώς, και δεν είναι λίγα! Τίθενται τα θεμέλια για την πρώτη υπερεθνική Συνθήκη στην Ιστορία. Η πιο σύγχρονη και λεπτομερής κωδικοποίηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων γίνεται ευρωπαϊκός νόμος. Η κατοχύρωση των κοινωνικών στόχων και δικαιωμάτων δείχνει τον δρόμο για τον επόμενο στόχο: τη δημιουργία και την οικοδόμηση μιας ευρωπαϊκής κοινωνικής ένωσης. Αποκτώντας νομική προσωπικότητα, η Ένωση μετατρέπεται από ένα φόρουμ χαλαρά συνεργαζόμενων κρατών σε έναν ιστορικό, ανεξάρτητο φορέα. Αν επιθυμούμε να επιτύχει η προσπάθεια αναβίωσης αυτής της Συνθήκης, η πολιτική ενότητα πρέπει να πάψει να αποτελεί εγχείρημα των ελίτ και των κρατικών αρχών και να καταστεί πραγματική res publica.

Σήμερα, ωστόσο, δεν είμαι απολύτως βέβαιος ότι γνωρίζουμε πως προβαίνουμε σε αυτήν την αξιολόγηση σε πολύ δύσκολες και ειδικές περιστάσεις στην ευρωπαϊκή ιστορία. Στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού Der Spiegel, διάβασα τις δηλώσεις του Χένρι Κίσινγκερ, πρώην υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, ο οποίος κατέληγε στο εξής συμπέρασμα: «Οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν να κατανοήσουν την κατάσταση». Αν και κατανοώ πολύ καλά το αρχικό ενστικτώδες κούνημα του κεφαλιού του κ. Schulz, θέλω σε αυτήν την περίπτωση να μεταφέρω μια φωνή από το εξωτερικό. Ο Χένρι Κίσινγκερ περιγράφει την εξαφάνιση του εθνικού κράτους στην Ευρώπη ως την κύρια πρόκληση της εποχής μας. Γράφει: «Το πρόβλημα είναι τώρα το εξής: τα εθνικά κράτη δεν έχουν απλώς παραδώσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση μέρος της κυριαρχίας τους αλλά και μέρος του οράματός τους για το μέλλον τους. Το μέλλον τους είναι τώρα άρρηκτα συνδεδεμένο με την Ευρωπαϊκή Ένωση, και η ΕΕ δεν έχει ακόμη καταφέρει να αποκτήσει όραμα και πίστη που να αντιστοιχούν σε αυτά που χαρακτήριζαν το εθνικό κράτος. Υπάρχει, συνεπώς, χάσμα μεταξύ του παρελθόντος της Ευρώπης και του μέλλοντός της».

Αυτή είναι η καλύτερη περιγραφή που έχει δοθεί μέχρι στιγμής για την υπό εξέταση Συνθήκη. Φωτίζει με διεισδυτικό τρόπο τις προσπάθειες των κυβερνήσεων όσον αφορά το σχέδιο Συντάγματος, διότι αυτές οι υποσημειώσεις και οι αλλαγές που οι ίδιοι επιφέρουμε διαρκώς στην εξωτερική μορφή προκειμένου να διαφυλάξουμε τα επιτεύγματα, ενώ στη συνέχεια προσπαθούμε να επιτύχουμε την επικύρωση κρατώντας τις μύτες μας, καταδεικνύουν την απώλεια του ευρωπαϊκού πνεύματος και του δυναμισμού του ευρωπαϊκού εγχειρήματος, καθώς και την αποτυχία δημιουργίας μιας ευρωπαϊκής ταυτότητας και εξασφάλισης της πίστης και της συμπόρευσης των πολιτών. Η δύναμη να ξεκινούμε και πάλι από την αρχή, να διαμορφώνουμε νέες τάξεις πραγμάτων, να προσφέρουμε νέες λύσεις, ξανά και ξανά, κάνοντας καθημερινά μια νέα αρχή: αυτή είναι Ευρώπη. Αυτή η δύναμη μειώθηκε πάρα πολύ –και θα είμαι πολύ ειλικρινής ως προς αυτό– εξαιτίας της αντιδραστικής τοποθέτησης εθνικών κυβερνήσεων και κρατικών αρχών που πήραν ως αφορμή τη γλώσσα του Ευρωπαϊκού Συντάγματος και τις μεταρρυθμίσεις που συνδέονται με αυτό. Και αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να λησμονήσουμε ενόψει των ουσιαστικών επιτευγμάτων αυτής της Συνθήκης. Καθώς δεν κατάφερε να κάνει τους πολίτες κυρίαρχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο πρώτος στόχος αυτού του Κοινοβουλίου στο μέλλον είναι να συμμορφωθεί με το πνεύμα του Συντάγματος, έτσι ώστε να μετατρέψει την Ένωση σε ένωση πολιτών, και όχι μόνο κρατών, να βρει το θάρρος να μετατρέψει την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση σε res publica και να καταδείξει τη δύναμη της Ευρώπης, μέσω της διαμόρφωσης νέων ταυτοτήτων μαζί με τους πολίτες.

(Χειροκροτήματα)

  Mary Lou McDonald, εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, η Συνθήκη της Λισαβόνας θα υποβληθεί στον δημοκρατικό έλεγχο των πολιτών μόνο στην Ιρλανδία. Υπάρχει σαφώς ένας φόβος των δημοψηφισμάτων σε άλλα κράτη, και διερωτώμαι γιατί. Γιατί συμβαίνει αυτό, όταν μιλάμε τόσο πολύ για τη δημοκρατία; Ποιος φοβάται εδώ μέσα τη φωνή του λαού;

Σε αυτήν την Αίθουσα, μιλάμε τη γλώσσα της ειρήνης, και όμως η Λισαβόνα μας δεσμεύει να προβούμε σε περαιτέρω αυξήσεις των στρατιωτικών δαπανών της Ένωσης και να συνεχίσουμε να στηρίζουμε την εξοπλιστική βιομηχανία στην Ευρώπη. Γιατί επιμένουμε να μιμούμαστε τις Ηνωμένες Πολιτείες; Πιστεύουμε πραγματικά ότι η δημιουργία μιας αντίστοιχης ευρωπαϊκής δύναμης θα προαγάγει την ειρήνη στον κόσμο; Εγώ πάντως δεν το πιστεύω.

Εμμένουμε στον μύθο ότι η ΕΕ εκτιμά τις δημόσιες υπηρεσίες και τα δικαιώματα των εργαζομένων, ενώ όλα τα πραγματικά δεδομένα έρχονται σε αντίθεση με έναν τέτοιο ισχυρισμό. Ρωτήστε τους εργαζόμενους στην εταιρεία Vaxholm ή στα ιρλανδικά πορθμεία για την προσήλωση της ΕΕ στην προάσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Γιατί συγχαίρουμε τους εαυτούς μας ισχυριζόμενοι ότι είμαστε σημαντικοί χορηγοί βοήθειας σε αναπτυσσόμενες χώρες όταν, συγχρόνως, εμείς οι ίδιοι καταρτίζουμε συμφωνίες εταιρικής σχέσης οι οποίες υποχρεώνουν φτωχές χώρες να αφήνουν απροστάτευτες τις αγορές τους έναντι των ευρωπαϊκών οικονομικών φιλοδοξιών;

Πώς είναι δυνατόν, έστω και ένας από όσους βρισκόμαστε σήμερα εδώ και πιστεύουμε στη δημοκρατία, την ειρήνη ή τις δημόσιες υπηρεσίες να υποστηρίξει τη Συνθήκη της Λισαβόνας; Η Συνθήκη αυτή δεν αφορά την υλοποίηση μεταρρυθμίσεων ή την αποδοτικότητα· αποτελεί εν λευκώ εξουσιοδότηση για την περαιτέρω διάβρωση της δημοκρατίας, και οι ρήτρες περί τροποποίησής της αρκούν για να το αποδείξουν. Είναι ένας χάρτης για περαιτέρω ιδιωτικοποίηση. Δεν προσφέρει καμία πρόοδο στον τομέα του περιβάλλοντος και τίποτα νεότερο για την προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων, ενώ δίνει σε ισχυρά θεσμικά όργανα της ΕΕ το πράσινο φως για να στρατιωτικοποιήσουν περαιτέρω την Ένωσή μας. Θα υποστήριζαν οι ευρωπαίοι πολίτες μια τέτοια Συνθήκη; Πιστεύω ότι δεν θα την υποστήριζαν, και ίσως γι’ αυτό δεν ερωτώνται.

Ως Ιρλανδή, ως υπερήφανη Ευρωπαία, θέλω η χώρα μου να είναι ελεύθερη να λαμβάνει αποφάσεις υπέρ των συμφερόντων του λαού μας. Θέλω όλα τα κράτη μέλη, μεγάλα και μικρά, να απολαμβάνουν εξίσου αυτό το δικαίωμα. Συλλογικά και δημοκρατικά, μπορούμε να επιφέρουμε θετικές αλλαγές, οι οποίες θα προσφέρουν πρακτικά αποτελέσματα υπέρ των λαών μας αλλά και υπέρ του παγκόσμιου χωριού. Πρέπει να μεταρρυθμίσουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση προκειμένου να μπορούμε να επιτύχουμε αυτούς τους στόχους, και να δημιουργήσουμε την Ευρώπη την οποία επιθυμούν και την οποία αξίζουν οι πολίτες μας. Η Συνθήκη της Λισαβόνας είναι μια κακή συμφωνία για την Ιρλανδία, είναι κακή για την Ευρώπη και είναι κακή για τον κόσμο συνολικά.

  Nigel Farage, εξ ονόματος της Ομάδας IND/DEM. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, η διαδικασία στην οποία μετέχει σήμερα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με αυτήν τη συζήτηση και την ψηφοφορία που θα ακολουθήσει, δεν είναι παρά μια τερατώδης επιχείρηση εξαπάτησης. Λέγεται ένας σωρός ψέματα επειδή δεν θέλετε οι λαοί της Ευρώπης να διεξαγάγουν τα δημοψηφίσματα που τους είχατε υποσχεθεί. Αυτό συνιστά επιβολή της βούλησης της πολιτικής ελίτ στους πολίτες.

Όλοι γνωρίζουμε την αλήθεια, η οποία είναι ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας είναι ίδια με το Σύνταγμα της ΕΕ – με τον ίδιο ακριβώς αριθμό νέων αρμοδιοτήτων και τον ίδιο ακριβώς αριθμό περιπτώσεων εγκατάλειψης του δικαιώματος αρνησικυρίας. Είναι ουσιαστικά ίδια από κάθε άποψη και αποτελεί στην πράξη Συνταγματική Συνθήκη, καθότι προσφέρει στην Ευρωπαϊκή Ένωση πλήρη νομική προσωπικότητα και, ακόμη χειρότερα, προβλέπει τη δυνατότητα αυτόματης τροποποίησής της στο μέλλον χωρίς να χρειάζεται παραπομπή σε νέες διακυβερνητικές διασκέψεις. Παρέχει στην ΕΕ τη δυνατότητα να νομοθετεί κυριολεκτικά για κάθε πτυχή της ζωής μας.

Μου λένε, όμως, ότι δεν πρέπει να ανησυχώ, επειδή η σημαία και ο ύμνος έχουν εγκαταλειφθεί. Πολύ καλό το αστείο σας! Εδώ μπροστά μας έχουμε μια τεράστια σημαία. Όλα αυτά είναι ανοησίες. Είναι όλα μέρος του ίδιου ψέματος. Η αλήθεια είναι ότι δεν τολμάτε να διενεργήσετε δημοψήφισμα. Δεν θέλετε να ακούσετε τη φωνή των πολιτών, και τώρα προσφεύγετε σε ολοκληρωτικά μέσα προκειμένου να πετύχετε την έγκριση αυτής της Συνθήκης.

Ακούσαμε τον κ. Cohn-Bendit να δηλώνει ότι όσοι αντιτάσσονται σε αυτήν τη Συνθήκη είναι διανοητικά άρρωστοι. Ακούσαμε τον κ. Schulz να λέει ότι όσοι από εμάς αντιταχθήκαμε στην ξεκάθαρη ανεντιμότητα αυτού του εγχειρήματος συμπεριφερόμαστε όπως οι Ναζί τη δεκαετία του ’30. Εγώ, πάλι, νομίζω ότι οι απλοί έντιμοι πολίτες της Ευρώπης είναι σε θέση να καταλάβουν μόνοι τους ποιοι είναι οι εξτρεμιστές.

Πρέπει να πω ότι εύχομαι στον λαό της Ιρλανδίας, και σε όσους πιστεύουν στη δημοκρατία, κάθε επιτυχία τους προσεχείς μήνες. Ελπίζω ότι θα εκφραστούν με ένα μεγάλο και ηχηρό «όχι», και ευελπιστώ ότι η φωνή των λαών της Ευρώπης θα ακουστεί, και όχι μόνο η δική σας φωνή, η φωνή της πολιτικής ελίτ. Μπορεί σήμερα να αισθάνεστε ικανοποιημένοι, όμως αντιμετωπίζεστε ολοένα και περισσότερο με περιφρόνηση.

  Jim Allister (NI). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, απορρίπτω αυτήν την έκθεση και απορρίπτω τη Συνθήκη την οποία υποστηρίζει. Πριν από το γαλλικό και το ολλανδικό δημοψήφισμα, ακούσαμε πολλά παχιά λόγια σε τούτο το Σώμα για τη λαϊκή βούληση. Γιατί; Διότι, μέσα στην υπεροψία της, η πολιτική ελίτ της ΕΕ θεώρησε ότι οι πολίτες θα ήταν εύκολο να εξαπατηθούν από την προπαγάνδα της για το Σύνταγμα. Αίφνης, όταν οι πολίτες κατάλαβαν τι συμβαίνει, όλοι αυτοί οι πολιτικοί άρχισαν να τρέχουν με την ουρά στα σκέλια, και συνεχίζουν έκτοτε να τρέχουν, καθώς φοβούνται ότι οι ψηφοφόροι θα τους απορρίψουν και πάλι.

Γι’ αυτό τα τελευταία τρία χρόνια εστιάστηκαν κυρίως στην εκκόλαψη μιας διακυβερνητικής συνωμοσίας για την επιβολή αυτού του Συντάγματος στους λαούς της Ευρώπης, χωρίς να τολμούν να ζητήσουν την άποψή τους. Τέτοια υπεροψία, τέτοια τυραννία: ταιριαστή, βεβαίως, διότι αυτό το Σύνταγμα δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια προσπάθεια να μεταφερθούν όλο και περισσότερες εθνικές αρμοδιότητες στους δυνάστες των Βρυξελλών – οι οποίοι, στην πραγματικότητα, φοβούνται θανάσιμα τη διενέργεια δημοψηφίσματος.

  József Szájer (PPE-DE). – (HU) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, επιτρέψτε μου καταρχάς να επισημάνω ότι είναι απαράδεκτο οποιοσδήποτε σε τούτο το Σώμα να ισχυρίζεται ότι είναι ο αποκλειστικός εκπρόσωπος των πολιτών και να μιλά για όλους τους άλλους σαν να εκπροσωπούν μόνο την άποψη της πολιτικής ελίτ. Η στάση αυτή είναι απαράδεκτη.

Υπάρχουν πολλοί από εμάς σε αυτήν την Αίθουσα, και υπάρχουν πολλοί πολίτες στην Ευρώπη τους οποίους εκπροσωπούμε, και οι οποίοι θεωρούν αναγκαία μια ισχυρότερη Ευρώπη. Το τελευταίο διάστημα τα νέα κράτη μέλη έχουν επίσης συνειδητοποιήσει ότι το πρόβλημα της Ευρώπης δεν είναι ότι περιορίζει την κυριαρχία μας ή ότι μας στερεί ευκαιρίες, αλλά ότι δεν είναι αρκετά ικανή για την ανάληψη κοινής δράσης. Αυτή η νέα Συνθήκη, η Συνθήκη της Λισαβόνας, θα προσφέρει τα μέσα για να επιτευχθεί αυτός ακριβώς ο στόχος.

Φυσικά, υπάρχουν επίσης πολλοί από εμάς οι οποίοι δεν είναι πλήρως ικανοποιημένοι από τα όσα συνεπάγεται η Συνθήκη της Λισαβόνας. Συγχρόνως, πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι συνθήκες είναι ώριμες –μετά την επικύρωση της Συνθήκης της Λισαβόνας– για μια εποχή στην οποία θα μπορούμε να κάνουμε πράξη τη νέα Ευρώπη, αυτήν τη νέα δομή που δημιουργεί η Συνθήκη της Λισαβόνας. Με άλλα λόγια, χρειαζόμαστε μια πιο ισχυρή Ευρώπη και μια ήρεμη περίοδο σταθεροποίησης στα προσεχή έτη.

Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής που το έγγραφο αυτό απαγορεύει επίσης ρητώς τις διακρίσεις εις βάρος ατόμων που ανήκουν σε μειονότητες. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση μιλάμε πολύ για αξίες και για ποικιλομορφία, όμως η ευρωπαϊκή προστασία των μειονοτήτων ήταν μέχρι σήμερα επισφαλής. Αυτή η ευκαιρία, και το κείμενο που αναφέρεται σε αυτήν, ανοίγει νέους δρόμους προκειμένου να μετατρέψει η Ευρώπη τη ρητορική που συνδέεται συνήθως με αυτά τα ζητήματα σε πράξη. Σε τελευταία ανάλυση, δεν μπορούμε να μιλάμε για αξίες και κοινές αρχές αν αφήνουμε τα δομικά στοιχεία της Ευρώπης, τις μειονότητες και τις επιμέρους εθνοτικές κοινότητες, εκτός της διαδικασίας.

Χαιρετίζω τη συνθήκη και συγχαίρω τους εισηγητές.

  Hannes Swoboda (PSE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, έχουν λεχθεί ήδη πολλά σχετικά με το τι επιθυμούν οι πολίτες στην Ευρώπη. Μπορώ να συμφωνήσω με τον προηγούμενο ομιλητή και να θέσω και εγώ το ερώτημα: θέλετε μια ισχυρότερη Ευρωπαϊκή Ένωση. Γιατί; Ορισμένοι αντιμετωπίζουν την παγκοσμιοποίηση ως μια μεγάλη ευκαιρία, και επιθυμούν να εκμεταλλευτεί και η Ευρώπη αυτήν την ευκαιρία. Πολλοί –ίσως περισσότεροι– άνθρωποι αντιμετωπίζουν την παγκοσμιοποίηση ως κίνδυνο. Την φοβούνται και θέλουν η Ευρώπη να τους βοηθήσει να υπερνικήσουν τα προβλήματα που δημιουργεί.

Το καίριο ερώτημα, φυσικά, είναι εν προκειμένω το εξής: τι ακριβώς προσφέρει η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη, αυτή η Συνθήκη για την οποία έχουν συντάξει μια πολύ καλή έκθεση οι δύο εισηγητές; Η απάντηση είναι σαφής: η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη ενισχύει την Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς να καταργεί τη δημοκρατία. Απεναντίας: εξασφαλίζεται υπεραρκετή δημοκρατία για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, για τα εθνικά κοινοβούλια, ενώ συγχρόνως δεν στερείται η Ευρωπαϊκή Ένωση την ικανότητα δράσης, την οποία δημιουργεί αυτή η Συνθήκη. Αυτό είναι το κρίσιμο στοιχείο. Είμαι, επομένως, της άποψης ότι πολλά από τα συμφέροντα των πολιτών διασφαλίζονται ικανοποιητικά.

Πώς πρέπει να χρησιμοποιήσουμε, λοιπόν, αυτήν την ικανότητα κοινής δράσης, η οποία εκφράζεται επίσης συγκεκριμένα μέσω ενός Υπάτου Εκπροσώπου, ο οποίος μπορεί να κάνει περισσότερα ως Αντιπρόεδρος της Επιτροπής για την κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφαλείας; Μαζί, λόγου χάρη, με τα ενεργειακά ζητήματα και με τις πρόσθετες αρμοδιότητες στον ενεργειακό τομέα, τις οποίες προσφέρει στην Ευρωπαϊκή Ένωση η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη, θα μπορούσαμε εν τέλει να εφαρμόσουμε μια νομικά ισχυρή εξωτερική ενεργειακή πολιτική που θα μας εξασφαλίσει ένα καλύτερο σημείο εκκίνησης στις σχέσεις με τη Ρωσία και άλλες σημαντικές ενεργειακές δυνάμεις. Με τις αρμοδιότητες στον τομέα του εξωτερικού εμπορίου, μπορούμε να εκπροσωπούμε επίσης καλύτερα από κοινού τα συμφέροντα των εργαζομένων μας και της οικονομίας μας στις διεθνείς εμπορικές σχέσεις. Με τις αρμοδιότητές μας στον τομέα του περιβάλλοντος μπορούμε επίσης να εξασφαλίσουμε από κοινού ότι το σύστημα εμπορίας εκπομπών που εφαρμόζουμε και οι λοιποί περιβαλλοντικοί στόχοι τους οποίους επιδιώκουμε δεν θα ζημιώνουν την οικονομία και τους εργαζομένους μας, αλλά ότι τα θέματα του περιβάλλοντος θα γίνουν καλύτερα κατανοητά σε όλη την υδρόγειο.

Το σπουδαιότερο πλεονέκτημα της Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης –προφανώς, λοιπόν, υποστηρίζω και εγώ το έργο των εισηγητών– είναι πως εξασφαλίζει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση καθίσταται πιο ικανή για δράση και συγχρόνως πιο δημοκρατική.

  Bronisław Geremek (ALDE). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, η υιοθέτηση της Συνθήκης της Λισαβόνας από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα είναι ένα σπουδαίο γεγονός στην ιστορία της Ευρώπης και στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η έκθεση που μας παρουσιάστηκε σήμερα προσφέρει στο Κοινοβούλιο τη δυνατότητα να δηλώσει σαφώς πόσο σημαντικό είναι να υιοθετηθεί η Συνθήκη της Λισαβόνας.

Ελπίζω ότι θα επικυρωθεί όπως υπογράφηκε. Είμαι ευτυχής που η χώρα μου, η Πολωνία, αναγγέλλει την ταχεία επικύρωση της Συνθήκης της Λισαβόνας. Θέλω επίσης να πιστεύω ότι υπάρχει εσωτερική ενότητα μεταξύ της Συνθήκης που έχει επικυρωθεί και του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων ορίζει έναν κόσμο αξιών, που αποτελεί την ιδεολογική βάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα ήταν, λοιπόν, ακατανόητο –θα έφτανα μάλιστα στο σημείο να υποστηρίξω ότι θα επρόκειτο για πολιτική σχιζοφρένια– να διαχωριστούν οι δύο αυτές πράξεις. Οι εν λόγω δύο πράξεις είναι στενότατα συνδεδεμένες.

Είμαι πεπεισμένος ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας παρέχει τη δυνατότητα στην Ένωσή μας να ενωθεί περισσότερο ως ομάδα. Δημιουργεί τους μηχανισμούς. Δεν είναι αλήθεια ότι αυτή η Συνθήκη θεσπίζει ένα άκαμπτο και αυστηρά καθορισμένο νομικό πλαίσιο. Θεσπίζει μηχανισμούς μέσω των οποίων η Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι τώρα σε θέση να εδραιώσει την ολοκλήρωσή της. Αυτή η Συνθήκη δημιουργεί ένα μέλλον στο οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση θα έχει πολιτική διάσταση. Δημιουργεί ένα μέλλον στο οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι σε θέση να σφυρηλατεί πολιτικές αλληλεγγύης. Δημιουργεί μια κατάσταση στην οποία πολλά από τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα μπορούν να συνεργαστούν και, το σημαντικότερο ίσως, δημιουργεί τις προϋποθέσεις ώστε να λαμβάνονται πλήρως υπόψη ο πολίτης και οι καθημερινές ανησυχίες του, καθώς και η επιθυμία του να μετέχει στην ευρωπαϊκή διαδικασία.

Φρονώ ότι μέσω αυτής της Συνθήκης σφυρηλατείται ένα ευρωπαϊκό πνεύμα, το οποίο θα επιτρέψει επίσης στην πράξη την ερμηνεία αυτής της Συνθήκης. Οι ασάφειες της Συνθήκης δημιουργούν τις προϋποθέσεις ώστε, ειδικά το Κοινοβούλιο, αλλά και όλα τα θεσμικά όργανα, να αναζητήσουν τις παραμέτρους του οικοδομήματος που θέλουμε να χτίσουμε, διότι ο ρόλος που θα διαδραματίσει ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ή ο Πρόεδρος του Κοινοβουλίου, ο υπουργός Εξωτερικών, ο Ύπατος Εκπρόσωπος – όλα εξαρτώνται από τα πρόσωπα, καθώς και από τη συνεργασία. Θα αποτολμήσω δε να πω, κύριε Πρόεδρε, ότι ελπίζω πως στο μέλλον και οι τέσσερις αυτοί σημαντικοί αξιωματούχοι στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα ορίζονται μέσω εκλογών. Θεωρώ ότι ακόμη και τώρα η Συνθήκη της Λισαβόνας επιτρέπει τον συνδυασμό των ρόλων του Προέδρου της Επιτροπής και του Προέδρου της Ένωσης. Μια τέτοια κίνηση θα ενίσχυε την Ευρωπαϊκή Ένωση.

  Bogdan Pęk (UEN). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, η διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης δεν είναι αυτή καθαυτή κακή· το αντίθετο μάλιστα. Εάν διεξαγόταν με ειλικρίνεια, βάσει των αρχών της αλληλεγγύης και της γνήσιας διεύρυνσης της δημοκρατίας, θα μπορούσε να είναι καθολικά αποδεκτή. Εν τω μεταξύ, το πνεύμα που φαίνεται να χαρακτηρίζει αυτό το οικοδόμημα και την Ευρωπαϊκή Ένωση σήμερα είναι πνεύμα καθολικής υποκρισίας. Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι η δημιουργία αυτού του οιονεί ευρωπαϊκού κράτους, βάσει των αρχών που καθορίζονται στη Συνθήκη, θα περιορίσει σημαντικά τη γνήσια δημοκρατία, η οποία πρακτικά θα είναι δημοκρατία κατ’ όνομα μόνον.

Στο ίδιο το Κοινοβούλιο, περιορίζεται η δημοκρατία ως προς την έκφραση και την εκδήλωση της πολιτικής βούλησης των ευρωπαίων βουλευτών. Τα ευρωπαϊκά όργανα και η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία αποκτούν τον έλεγχο καίριων αρμοδιοτήτων, ενώ ακόμη και το μεγαλύτερο κράτος δεν μπορεί να θέσει εκτός νόμου ένα σαφώς φασιστικό κόμμα το οποίο απαιτεί την αλλαγή των ευρωπαϊκών συνόρων.

Μιλάτε σήμερα για μια κοινή ενεργειακή πολιτική. Γιατί δεν εκφράζεται καθολική αποδοκιμασία σε αυτό το Σώμα για τον αγωγό που σκοπεύουν να δημιουργήσουν η Γερμανία και η Ρωσία, ο οποίος θα περνά από τη Θάλασσα της Βαλτικής, παρακάμπτοντας την Πολωνία, τη Λιθουανία και την Εσθονία, προκειμένου να έχει η Ρωσία τη δυνατότητα να διακόπτει τον ενεργειακό εφοδιασμό των χωρών αυτών; Γι’ αυτό δεν έχουμε καμία πίστη στις καλές προθέσεις σας. Μια τέτοια πίστη είναι το θεμέλιο του μέλλοντος, διότι η ευρωπαϊκή οικοδόμηση δεν μπορεί παρά να βασιστεί στην αλήθεια.

  Ian Hudghton (Verts/ALE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, δέχομαι πλήρως την ανάγκη, σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση 27 κρατών μελών, για εκσυγχρονισμό των κανόνων και των μεθόδων λειτουργίας που εφαρμόστηκαν σε μια Ένωση 15 και λιγότερων κρατών. Δέχομαι επίσης ότι μεγάλο μέρος του περιεχομένου της Συνθήκης της Λισαβόνας, όπως η αύξηση των αρμοδιοτήτων του Κοινοβουλίου και το άνοιγμα των διαδικασιών λήψης αποφάσεων του Συμβουλίου στο κοινό, είναι θετικό και εύλογο. Εντούτοις, εξετάζοντας το κείμενο λεπτομερώς ως αντιπρόσωπος της Σκωτίας, έχω σοβαρές ανησυχίες για ορισμένες από τις ατέλειές του, κάτι που και η Επίτροπος Wallström αναγνώρισε.

Καταρχάς, γίνεται πολύς λόγος για το νέο δικαίωμα παρέμβασης των εθνικών κοινοβουλίων, όμως αυτό φυσικά δεν ισχύει για το αποκεντρωμένο, εθνικό κοινοβούλιο της Σκωτίας, καθώς και για τα άλλα έθνη χωρίς κρατική υπόσταση.

Δεύτερον, κατά τη διαδικασία κατάρτισης της Συνθήκης δεν αντιμετωπίστηκε το ζήτημα της ενιαίας έδρας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, πράγμα που σημαίνει ότι διατηρείται το απαράδεκτο καθεστώς που μας υποχρεώνει να μετακινούμαστε διαρκώς μεταξύ Βρυξελλών και Στρασβούργου.

Τρίτον, δεν μπορώ να στηρίξω τη συμπερίληψη της κοινής αλιευτικής πολιτικής (ΚΑΠ) μεταξύ των τεσσάρων μόνον αποκλειστικών αρμοδιοτήτων της Ένωσης που κατοχυρώνονται στη Συνθήκη. Φοβάμαι ότι αυτό ενδέχεται να θέσει σοβαρά εμπόδια στην πρόοδο προς την κατεύθυνση της ριζικής μεταρρύθμισης και της αλλαγής του τρόπου διαχείρισης της αλιείας, συντηρώντας τη σημερινή αποτυχημένη και υπερσυγκεντρωτική ΚΑΠ. Αυτό συνιστά ιδιαιτέρως σοβαρή ανακολουθία σε μια περίοδο που το Συμβούλιο, τον περασμένο Δεκέμβριο, πραγματοποίησε ένα διστακτικό βήμα προς την κατεύθυνση της διοικητικής αποκέντρωσης, αναγνωρίζοντας τα εθελοντικά μέτρα που εφαρμόζει η Σκωτία και αναγνωρίζοντάς της εφέτος ένα στοιχείο τοπικού ελέγχου.

Το κόμμα μου τάχθηκε υπέρ του δημοψηφίσματος για το Σύνταγμα. Αυτή η Συνθήκη μπορεί να είναι διαφορετική ως προς τη νομική της μορφή, ουσιαστικά όμως είναι ίδια. Ως εκ τούτου, το Σκωτσέζικο Εθνικό Κόμμα (SNP) είναι απλώς συνεπές προς τις θέσεις του όταν υποστηρίζει τη διενέργεια δημοψηφίσματος για την υπό εξέταση Συνθήκη. Δεν φοβόμαστε τον δημόσιο διάλογο για την Ευρώπη. Απεναντίας, η σφυρηλάτηση μιας νέας σχέσης μεταξύ της Σκωτίας και της ΕΕ έχει κεντρική θέση στο όραμά μας. Προσβλέπω σε μια Σκωτία η οποία, ενωμένη με την οικογένεια των ευρωπαϊκών εθνών, θα διαδραματίζει εποικοδομητικό ρόλο στη λήψη αποφάσεων ως κράτος μέλος, και όχι ως παρατηρητής από το περιθώριο.

  Sylvia-Yvonne Kaufmann (GUE/NGL). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, τάσσομαι υπέρ της Ευρώπης και, ως εκ τούτου, ως βουλευτής της Αριστεράς, υποστηρίζω τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Δεν συμφωνώ, ωστόσο, με την αυξανόμενη έμφαση στις στρατιωτικές πτυχές. Σήμερα θέλω να υπενθυμίσω στο Κοινοβούλιο ότι η εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης που επιτεύχθηκε με τη Συνθήκη συζητήθηκε ζωηρά με τους υποστηρικτές του ευρωσκεπτικισμού και ιδιαίτερα εθνικιστικών απόψεων. Αυτό που επιτεύχθηκε μέσω αυτής της διαδικασίας πρέπει τώρα να προστατευθεί, ευελπιστώ δε ότι η συνολική μεταρρύθμιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα μπορέσει τώρα να τεθεί σε ισχύ.

Η Συνθήκη της Λισαβόνας διατηρεί πολλές από τις βελτιώσεις που είχε επιφέρει το προηγούμενο Σύνταγμα. Ειδικότερα, επιτρέπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση να καταστεί ουσιαστικά δημοκρατικότερη και να έρθει πιο κοντά στους πολίτες της. Η Ένωση μπορεί επίσης να αποκτήσει εντονότερο κοινωνικό προσανατολισμό. Κατά τη γνώμη μου, το νεοφιλελεύθερο τσιμέντο της Συνθήκης του Μάαστριχτ επιτέλους σπάει, με την κατοχύρωση όρων της Συνθήκης όπως ο στόχος της πλήρους απασχόλησης, με τη θεμελιώδη αρχή μιας βιώσιμης κοινωνικής οικονομίας της αγοράς, με την οριζόντια κοινωνική ρήτρα, σύμφωνα με την οποία, στο μέλλον, όλες οι νομικές πράξεις θα πρέπει να ελέγχονται προκειμένου να διασφαλιστεί ότι λαμβάνονται υπόψη οι κοινωνικοί στόχοι, καθώς και με το νέο πρωτόκολλο σχετικά με τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας.

Η Συνθήκη της Λισαβόνας προσφέρει την ευκαιρία επέκτασης της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης με την προσθήκη μιας κοινωνικής ένωσης. Γι’ αυτό το νεοφιλελεύθερο Zeitgeist στην Ευρώπη πρέπει να οδηγηθεί σε περαιτέρω υποχώρηση. Οι πρωταγωνιστές του δεν πρέπει να καταφέρουν να μετατρέψουν την ΕΕ σε ζώνη ελευθέρων συναλλαγών χωρίς κοινωνική ευθύνη. Η σπουδή για τη μείωση των φόρων και την πρακτική του ντάμπινγκ στον τομέα των αμοιβών, με τις τρομερές κοινωνικές συνέπειες που την συνοδεύουν, πρέπει να τερματιστεί και να θεσπιστεί ελάχιστος βασικός μισθός σε όλα τα κράτη μέλη.

  Jens-Peter Bonde (IND/DEM). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, εξακολουθώ να προσφέρω ένα μπουκάλι κρασιού πολύ καλής ποιότητας σε οποιονδήποτε μπορεί να μου αναφέρει ένα μόνο παράδειγμα νόμου που μπορεί να εγκριθεί με το Σύνταγμα και όχι με τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Κατά τη γνώμη μου, οι νομικές υποχρεώσεις παραμένουν αμετάβλητες. Η μόνη διαφορά είναι ο τρόπος παρουσίασης. Η μίνι Συνθήκη του Σαρκοζί θα εκτείνεται τώρα σε περίπου 3 000 σελίδες, αντί των 560 σελίδων του απορριφθέντος Συντάγματος.

Η πλειοψηφία έχει το δικαίωμα να εγκρίνει τη Συνθήκη, όμως δεν έχετε κανένα δικαίωμα να αρνείστε τον νόμιμο κοινοβουλευτικό έλεγχο αυτής της Συνθήκης της Λισαβόνας. Έχω θέσει περισσότερα από 700 σοβαρά ερωτήματα σχετικά με την ερμηνεία των διαφόρων άρθρων. Δεν γνωρίζετε τις απαντήσεις. Δεν μπορείτε να εξηγήσετε γιατί η δανική μετάφραση έχει παραλείψει τη νέα «συμπληρωματική ιθαγένεια» ή την κατάργηση του δικαιώματος των εθνικών κυβερνήσεων να προτείνουν τους Επιτρόπους τους.

Οι περισσότεροι εξ υμών δεν έχετε διαβάσει, και δεν μπορείτε να διαβάσετε, τη Συνθήκη, επειδή ακόμα δεν έχετε λάβει το πλήρες περιεχόμενο των συζητήσεων της Διακυβερνητικής Διάσκεψης σε μια συγκεντρωτική έκδοση. Τάσσεστε υπέρ της μυστικότητας αντί της διαφάνειας. Τάσσεστε υπέρ της απίσχνασης της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας αντί να επιμένετε στο δικαίωμα αυτού του Κοινοβουλίου να εκπροσωπεί τους ψηφοφόρους μας, να ασκεί έλεγχο εξ ονόματος των ψηφοφόρων μας και να θέτει ερωτήματα στην εκτελεστική εξουσία εξ ονόματος του μισού εκατομμυρίου πολιτών που εκπροσωπούμε.

  Andreas Mölzer (NI). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, ακούμε επανειλημμένως ότι αυτή η Συνθήκη της Λισαβόνας θα καταστήσει την Ευρώπη λειτουργική. Ακούμε ότι αυτή η Συνθήκη θα εφαρμόζεται αυστηρά. Ως ένας από τους έντονους επικριτές αυτής της Συνθήκης, δεν μπορώ παρά να ελπίζω, χάριν των παιδιών μας και των παιδιών των παιδιών μας, ότι αυτό είναι αλήθεια, διότι, αν δεν είναι, αν αυτή η Συνθήκη μας οδηγεί σε αδιέξοδο, ο Θεός να μας βοηθήσει.

Ένα είναι σίγουρο, και αυτό είναι ότι η συγκεκριμένη Συνθήκη, την οποία προωθεί τώρα με κάθε κόστος το κατεστημένο της ΕΕ, είναι δυσοίωνη για τον απλό λόγο ότι περιφρονεί κάθε στοιχείο που μπορεί να συνδέεται με την άσκηση δημοκρατικής πολιτικής. Τα εθνικά κοινοβούλια, αναμφίβολα, θα περιθωριοποιηθούν. Τα δημοψηφίσματα στη Γαλλία και τις Κάτω Χώρες, φυσικά, παρερμηνεύτηκαν και ανατράπηκαν και πάλι στην πράξη. Κατά πάσα πιθανότητα, αν η Ιρλανδία ψηφίσει κατά της Συνθήκης, θα βρεθούν τα κατάλληλα μέσα ώστε να καταρριφθεί το αποτέλεσμα και αυτής της ψηφοφορίας. Απορρίπτω αυτήν τη Συνθήκη, επειδή υποστηρίζω την Ευρώπη!

  Timothy Kirkhope (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, η έκθεση αυτή, υιοθετώντας τη Συνθήκη της Λισαβόνας, δηλώνει σαφώς ότι συνιστά ουσιαστική βελτίωση σε σύγκριση με τις υπάρχουσες Συνθήκες, υποστηρίζει ότι είναι επιθυμητό να έχει επικυρωθεί η Συνθήκη της Λισαβόνας από όλα τα κράτη μέλη έως τα τέλη του τρέχοντος έτους, και υποστηρίζει ότι θα παράσχει ένα σταθερό πλαίσιο, το οποίο θα επιτρέψει την περαιτέρω ανάπτυξη της Ένωσης στο μέλλον.

Οφείλω να επισημάνω ότι, ως βρετανός Συντηρητικός, δυστυχώς δεν μπορώ να συμφωνήσω με όλα αυτά, όμως διαφωνώ με φιλικό τρόπο και όχι υιοθετώντας ακραία ή μηδενιστική στάση, όπως φαίνεται να συμβαίνει στις περιπτώσεις άλλων διαφωνούντων. Εξαρχής, έχω καταστήσει σαφές ότι αυτή η Συνθήκη ή Σύνταγμα δεν αποτελεί την καλύτερη επιλογή για την Ευρώπη αυτήν την περίοδο. Οι Συντηρητικοί υποστηρίζουν μια Ευρώπη ανεξάρτητων κρατών που συνεργάζονται στενά για την αντιμετώπιση των προκλήσεων της παγκοσμιοποίησης, της παγκόσμιας φτώχειας και της υπερθέρμανσης του πλανήτη, όπως επισημάνθηκε ήδη από άλλους ομιλητές. Αυτές είναι οι προτεραιότητες, και πρέπει να επιδιωχθούν μέσω της συνεργασίας. Μάλιστα, ο συνάδελφός μου κ. William Hague, σκιώδης υπουργός Εξωτερικών στο Ηνωμένο Βασίλειο, δήλωσε σε μια συζήτηση στο Λονδίνο: «Οι Συντηρητικοί είναι οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης στην οποία τα κράτη συνεργάζονται κατά τρόπο που ενισχύει τις οικονομίες μας, ενδυναμώνει τους καταναλωτές μας και μετατρέπει τις κοινές μας αξίες σε αποτελεσματική δράση για τον χειρισμό των σημαντικών ζητημάτων που αντιμετωπίζει σήμερα ο κόσμος μας».

Δεν πιστεύω ότι το κείμενο που έχουμε μπροστά μας σήμερα θα μας βοηθήσει ιδιαιτέρως να ανταποκριθούμε σε αυτήν την τεράστια πρόκληση. Οι ευφραδείς εισηγητές μας, που επικαλούνται τον Σαίξπηρ για να ενισχύσουν τα επιχειρήματά τους υπέρ του κειμένου, πρέπει, νομίζω, να λάβουν επίσης υπόψη τη δεύτερη σκηνή της τέταρτης πράξης του «Βασιλιά Ιωάννη», όπου ένα από τα πρόσωπα που προσέρχεται ενώπιον των αρχόντων λέει: «κατά το δίκαιο του κόσμου, ακούστε και τη δική μου φωνή». Ίσως, λοιπόν, στο Ηνωμένο Βασίλειο, να πρέπει να το λάβει υπόψη αυτό ο Πρωθυπουργός και να επιτρέψει στους πολίτες του να εκφράσουν τη γνώμη τους γι’ αυτό το αδιαμφισβήτητα καίριο θέμα.

  Magda Kósáné Kovács (PSE). – (HU) Σας ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Η έκθεση των Richard Corbett και Íñigo Méndez de Vigo είναι μια άριστη ανάλυση και μακροπρόθεσμα θα καταστεί έγγραφο αναφοράς. Αξίζει την αναγνώριση και ευγνωμοσύνη μας.

Η Ουγγαρία ήταν η πρώτη χώρα που επικύρωσε τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη. Είναι σημαντικό το γεγονός ότι, στην εξαιρετικά κατακερματισμένη και συχνά αντιφατική πολιτική σκηνή της Ουγγαρίας, υπέρ της επικύρωσης τάχθηκε η συντριπτική πλειοψηφία. Επικράτησε ομοφωνία ως προς την ανάγκη εφαρμογής της Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης προκειμένου να γεφυρωθεί το χάσμα που είχε αναπτυχθεί μεταξύ των παλαιών και των νέων κρατών μελών μετά την προσχώρησή τους στην Ένωση· επικράτησε επίσης ομοφωνία ως προς την ανάγκη ενίσχυσης της ενότητας στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ενίσχυσης της αποτελεσματικότητας των θεσμικών της οργάνων και της δράσης της.

Για εμάς, ωστόσο, η Λισαβόνα δεν είναι απλώς μια Συνθήκη η οποία προσφέρει λύσεις στα ζητήματα που προκύπτουν από τη διεύρυνση. Για εμάς, οι διατάξεις που ενισχύουν τη δημοκρατία μέσα σε αυτό το περίπλοκο δίκτυο συμφερόντων έχουν τεράστια σημασία, όπως οι διατάξεις που διευρύνουν τις νομοθετικές αρμοδιότητες του Κοινοβουλίου και τις ελεγκτικές αρμοδιότητες, ή τις αλλαγές στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων του Συμβουλίου. Είμαστε πεπεισμένοι ότι οι πιο μικρές, λιγότερο έμπειρες, πιο φτωχές και μειονεκτούσες από ιστορική άποψη χώρες θα ωφεληθούν με τον τρόπο αυτόν.

Με την απλούστευση του μηχανισμού λήψης αποφάσεων, αναμένουμε ότι τα επιμέρους συμφέροντα θα γίνουν φανερά, ενώ οι διαδικασίες πολιτικής διαπραγμάτευσης θα καταστούν διαφανέστερες. Το μέλλον μας είναι η συνεργασία, τα δε αποτελέσματα και τα οφέλη αυτής της εξέλιξης πρέπει να γίνουν αισθητά και από τους πολίτες της Ευρώπης. Πρέπει επίσης να γίνουν αισθητά από όσους, για οποιονδήποτε λόγο, αποτελούν σήμερα μειονότητα, από όσους η ιστορία και οι πόλεμοι έχουν μετατρέψει σε μειονότητες. Η Λισαβόνα τους προσφέρει μια νέα ευκαιρία και ένα μέσο καταπολέμησης της απειλής του εθνικισμού.

Η Συνθήκη της Λισαβόνας συγκροτεί μια συμβολική ενότητα με τη στρατηγική της Λισαβόνας, καθόσον ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων περιλαμβάνει μεταξύ των θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων και τα κοινωνικά δικαιώματα. Είμαστε σίγουροι ότι αυτό θα φέρει επίσης τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης πιο κοντά τον έναν στον άλλο. Σας ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

  Anneli Jäätteenmäki (ALDE). – (FI) Κύριε Πρόεδρε, είναι σημαντικό να αυξηθεί το επίπεδο συνεργασίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ευελπιστούμε δε ότι θα αποκτήσουμε νέες Συνθήκες, έτσι ώστε η συζήτηση να μπορέσει να στραφεί στα πιο καίρια θέματα.

Θέλω να επισημάνω τρία πράγματα. Καταρχάς, οι νομοθετικές αρμοδιότητες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θα αυξηθούν εντυπωσιακά εφόσον τεθεί σε ισχύ η νέα Συνθήκη. Θα υπάρχουν 40 νέοι τομείς πολιτικής δραστηριότητας. Τούτο σημαίνει ότι ο φόρτος εργασίας των μελών του Κοινοβουλίου μας θα αυξηθεί αρκετά. Σημαίνει ότι η λειτουργία του Κοινοβουλίου πρέπει να αναδιοργανωθεί έτσι ώστε να μπορούμε να λειτουργήσουμε αποτελεσματικά, δημοκρατικά και ανοικτά. Στο μέλλον το Κοινοβούλιο δεν θα είναι πλέον ένα βήμα συζητήσεων αλλά ένα άκρως σημαντικό νομοθετικό σώμα, το οποίο θα επηρεάζει τις ζωές των Ευρωπαίων. Αυτό προϋποθέτει ένα Κοινοβούλιο για το οποίο θα ισχύει η αρχή της λογοδοσίας· συνεπάγεται ότι τα μέλη του Κοινοβουλίου πρέπει να είναι έτοιμα να εξοικειωθούν με ευρύ φάσμα θεμάτων και να μην ακούν απλώς τις απόψεις μίας ή δύο ομάδων συμφερόντων, λόγου χάρη.

Έπειτα, θέλω να αναφερθώ στο θέμα της εξωτερικής πολιτικής. Οι συνθήκες είναι τώρα ώριμες για να εξετάσουμε τις αρμοδιότητες και το εύρος της δικαιοδοσίας του νέου Προέδρου, του Υπάτου Εκπροσώπου και του Προέδρου της Επιτροπής για τα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Ειδάλλως, θα προκύψουν προβλήματα· οι τρίτες χώρες και οργανισμοί δεν θα γνωρίζουν με ποιον πρέπει να έρθουν σε επαφή. Όλοι γνωρίζουμε ότι στα παρασκήνια βρίσκονται σε εξέλιξη εντονότατες αντιπαραθέσεις σχετικά με αυτούς τους συσχετισμούς δυνάμεων, όμως η συζήτηση αυτή θα μπορούσε να είναι ανοικτή. Επιπλέον, αυτή η συζήτηση σχετικά με τις αρμοδιότητες των διαφόρων παραγόντων είναι, νομίζω, πολύ πιο σημαντική από τη συζήτηση για το πολιτικό προσωπικό. Έχει όντως τεράστια σημασία.

Τέλος, θέλω να επισημάνω κάτι ακόμα όσον αφορά την εξωτερική πολιτική. Συνεχίζει να έχει διακυβερνητικό χαρακτήρα, όμως θέλουμε η ΕΕ να είναι σε θέση να μιλά με μία φωνή· και αυτό θα απαιτήσει οπωσδήποτε ριζική αλλαγή στάσης εκ μέρους των κρατών μελών. Η Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος της ΕΕ επισκέφθηκε προσφάτως την Ινδία και διαπιστώσαμε ότι οι άνθρωποι εκεί γνωρίζουν ελάχιστα για την ΕΕ, και ότι η ΕΕ έχει ελάχιστη σημασία για τους Ινδούς. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι το πότε θα τους επισκεφθεί ο Πρόεδρος Σαρκοζί ή ο πρωθυπουργός Μπράουν. Επιπλέον, όταν οι υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ επισκέπτονται τρίτες χώρες, η ημερήσια διάταξή τους έχει αμιγώς εθνικό χαρακτήρα. Εάν αναφερθεί η ΕΕ, το πιθανότερο είναι ότι θα πρόκειται απλώς για δευτερεύον θέμα και τίποτε περισσότερο. Εάν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, θα χρειαστεί σίγουρα να περιμένουμε πολύ καιρό ακόμη για να καταστεί η ΕΕ ισχυρός παράγοντας εξωτερικής πολιτικής.

  Roberts Zīle (UEN). – (LV) Σας ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Για όσους επιθυμούσαν την επικύρωση της Συνταγματικής Συνθήκης, η Συνθήκη της Λισαβόνας ίσως να μην είναι μείζον επίτευγμα, αναμφίβολα όμως δεν είναι επίσης επίτευγμα για τους ευρωσκεπτικιστές, οι οποίοι δεν επιθυμούσαν την έγκριση καμίας νέας Συνθήκης της ΕΕ. Αυτό σημαίνει ότι πρόκειται για κλασικό πολιτικό συμβιβασμό, και ως τέτοιος πρέπει να επικυρωθεί επίσης από όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ. Βεβαίως, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει αυξημένους τομείς αρμοδιότητας βάσει της Συνθήκης της Λισαβόνας, και αυτό μας επιφορτίζει με νέα καθήκοντα. Συνολικά, επίσης, τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα πρέπει να καταδείξουν στους ευρωπαϊκούς πολίτες ότι σε οικονομικώς ευαίσθητους τομείς θα είναι σε θέση να επιδείξουν γνήσια ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, έτσι ώστε να μην αρκεστούμε απλώς σε μια νέα ρήτρα ενεργειακής αλληλεγγύης, όπως στην περίπτωση της εισαγωγής της αρχής της ελεύθερης αγοράς στην ευρωπαϊκή επικράτεια βάσει της οδηγίας για τις υπηρεσίες. Δεδομένου ότι πολλά εξαρτώνται από εμάς τους ίδιους, ευελπιστώ ειλικρινά ότι οι εκπρόσωποι όλων των κρατών μελών τόσο στο Κοινοβούλιο όσο και στα άλλα κοινοτικά όργανα θα αντιληφθούν πόσο ζωτική σημασία έχει να καταδειχθεί αυτό στους ευρωπαίους πολίτες. Ευχαριστώ.

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. ONESTA
Αντιπροέδρου

  Esko Seppänen (GUE/NGL). – (FI) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, το ουγγρικό κοινοβούλιο επικύρωσε τη Συνθήκη της Λισαβόνας προτού να του διαβιβαστεί επισήμως. Έτσι, δεν γνώριζε με τι συμφωνούσε. Ως προς το θέμα αυτό, επί του οποίου το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν έχει καμία νομική αρμοδιότητα, γινόμαστε περίγελος, δεδομένου ότι δεν έχουμε στη διάθεσή μας καμία ενοποιημένη έκδοση της Συνθήκης ως βάση συζήτησης. Χωρίς μια τέτοια έκδοση, αδυνατούμε να διαβάσουμε τη Συνθήκη, όπως άλλωστε και οι πολίτες της ΕΕ.

Η Ομάδα μας δεν αποδέχεται τη Συνθήκη. Η ΕΕ θα στρατιωτικοποιηθεί και θα κινηθεί προς την κατεύθυνση της μετατροπής της σε στρατιωτική συμμαχία. Δεν θα προαγάγει τα συμφέροντα μιας σοσιαλιστικής Ευρώπης, ούτε θα προωθήσει έναν ιδεώδη τύπο δημοκρατίας. Στο πλαίσιο της Συνθήκης, τα κράτη μέλη θα είναι υποχρεωμένα να αυξήσουν τις στρατιωτικές τους δαπάνες για επιχειρήσεις εκτός της επικράτειάς τους και στο έδαφος άλλοτε αποικιών τους.

Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις της ΕΕ θα μπορούν να εκτελεστούν χωρίς εξουσιοδότηση του ΟΗΕ, δηλαδή παρανόμως, σύμφωνα με τα κριτήρια του διεθνούς δικαίου. Οι συνεδριάσεις της Ευρωπαϊκής Συνέλευσης δεν οδήγησαν σε κανένα άρθρο περί υποχρεωτικής εξουσιοδότησης από τον ΟΗΕ. Εμποδίστηκε από τις χώρες της ΕΕ που ανήκουν στο ΝΑΤΟ, στις οποίες δεν είναι ξένη η αποδοχή της συμμετοχής σε παράνομους πολέμους, όπως αυτός στο Ιράκ. Η ΕΕ χρησιμοποιεί επίσης στρατεύματα που υπόκεινται στους όρους του ΝΑΤΟ για να επιβάλλει την ειρήνη, με άλλα λόγια να διεξάγει πολέμους, σε άλλες χώρες. Τα ίδια όπλα χρησιμοποιούνται επίσης από τη Δύναμη Αντίδρασης του ΝΑΤΟ. Η Συνθήκη της Λισαβόνας υπακούει πλήρως στους όρους του ΝΑΤΟ, και θα βοηθήσει την ΕΕ να ταυτιστεί με το ΝΑΤΟ.

Δεν είναι σαφές σε τι αναφέρεται η συλλογική και στρατιωτική προστασία της ΕΕ. Όταν τα κράτη μέλη καλούνται να διαθέσουν όλους τους αναγκαίους πόρους για να συνδράμουν άλλα κράτη μέλη, οι διαθέσιμοι αυτοί πόροι θα μπορούσαν επίσης να είναι στρατιωτικοί. Εάν ισχύει κάτι τέτοιο, και προβλέπεται ανάπτυξη στρατευμάτων, η ΕΕ μετατρέπεται κατ’ αυτόν τον τρόπο και σε στρατιωτική συμμαχία.

  Kathy Sinnott (IND/DEM). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, διαφωνώ με τη βεβιασμένη έγκριση από αυτό το Κοινοβούλιο μιας έκθεσης σχετικά με τη Συνθήκη της Λισαβόνας, προτού δοθεί στους βουλευτές το κείμενο της Συνθήκης σε αναγνώσιμη μορφή, στην οποία θα είναι επίσης εμφανή τα συμφραζόμενα.

Έχουμε λάβει τροποποιήσεις οι οποίες, στην παρούσα τους μορφή, στερούνται νοήματος. Θα ψηφίζαμε άλλες εκθέσεις σε αυτό το Σώμα βασιζόμενοι σε τροπολογίες, χωρίς να έχουμε δει το έγγραφο; Πρέπει μήπως να εγκρίνουμε αυτήν την έκθεση βασιζόμενοι στην καλή πίστη; Είμαστε νομοθέτες, και οι εκλογείς μας δεν μας έστειλαν στο Στρασβούργο με τέτοια εντολή.

Εκλέγομαι στην Ιρλανδία. Στη χώρα μου θα διενεργήσουμε δημοψήφισμα. Καθώς διαδίδεται αυτή η είδηση, λαμβάνω καθημερινά ερωτήματα σχετικά με τη Συνθήκη. Όταν υποχρεώνομαι να πω στους πολίτες ότι δεν υπάρχει καμία αναγνώσιμη έκδοση, δυσπιστούν. Όταν, όμως, τους λέω ότι αυτή ήταν η απόφαση της Διακυβερνητικής Διάσκεψης, θυμώνουν.

Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι αυτό το συναίσθημα είναι εντονότερο για άλλους δυσαρεστημένους λαούς της Ευρώπης, οι οποίοι στερούνται το δικαίωμα δημοψηφίσματος. Φαντάζομαι, όμως, πώς θα αντιδράσουν οι πολίτες όταν πληροφορηθούν ότι οι βουλευτές τους οποίους εξέλεξαν για να τους εκπροσωπούν στο ΕΚ ενέκριναν αυτήν την έκθεση σχετικά με μια Συνθήκη την οποία δεν έχουν διαβάσει.

Θα σας αποκαλύψω ένα μυστικό. Οι πολίτες μας είναι ευφυείς, συνετοί και μπορούν άριστα να ανταποκριθούν στον δημοκρατικό τους ρόλο για τη διακυβέρνησή τους. Αυτό δε που κάνουμε σήμερα εδώ, και σε όλη αυτήν τη διαδικασία της Λισαβόνας, συνιστά προδοσία των πολιτών μας, των ίδιων πολιτών των οποίων τη συνεργασία και τη σκληρή δουλειά θα χρειαστούμε για να προωθήσουμε περαιτέρω το ευρωπαϊκό εγχείρημα.

Σας προειδοποιώ: να μην εκπλαγείτε αν, κάποια ημέρα, οι ίδιοι πολίτες που τα ανέχονται όλα αυτά για τόσον καιρό αρνηθούν αυτήν την συνεργασία.

  Ashley Mote (NI). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, αναρωτιέμαι γιατί, αφού η Συνθήκη της Λισαβόνας είναι τόσο καλή, είναι τόσο απρόσιτη. Μήπως επειδή τα κράτη μέλη μετατρέπονται από θεωρητικούς κυρίους της ΕΕ σε υπηρέτες της; Μήπως επειδή θεσπίζονται συγκεκριμένοι νόμοι, αντί για ένα πλαίσιο θέσπισης νομοθεσίας; Μήπως επειδή δεν εξασφαλίζονται κανενός είδους ασφαλιστικές δικλείδες για τον έλεγχο των μελλοντικών νομοθετών; Μήπως επειδή παγιώνεται η ισχύς μιας αυτοαναπαραγόμενης γραφειοκρατίας;

Όπως και η προηγούμενη Συνθήκη, η παρούσα Συνθήκη προσφέρει στην ΕΕ το πάγιο δικαίωμα να αναλαμβάνει τον έλεγχο όλο και περισσότερων αρμοδιοτήτων χωρίς να απαιτείται νέα συμφωνία – πρόκειται για απαράδεκτη κατάχρηση εξουσίας. Τέτοιες αντιδημοκρατικές εξουσίες είναι παράνομες στο Ηνωμένο Βασίλειο, διότι κανένα βρετανικό κοινοβούλιο δεν μπορεί να δεσμεύσει τους διαδόχους του. Η κ. Wallström είπε ότι η λέξη «σύνταγμα» εγκαταλείπεται προκειμένου να αποφευχθεί το πρόβλημα με τους Βρετανούς – πολύ σωστά! Πρέπει να φύγουμε από την ΕΕ, παίρνοντας μαζί μας τα 2 εκατ. ευρώ ανά ώρα που προσφέρουμε, οπότε θα βγούμε όλοι κερδισμένοι.

  Elmar Brok (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρία αντιπρόεδρε, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, αδυνατώ πλέον να καταλάβω τις ομιλίες των εκπροσώπων του Κόμματος Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου και άλλων κομμάτων. Εγώ είχα διδαχθεί ότι το σύστημα κοινοβουλευτικής δημοκρατίας του Γουέστμινστερ παρείχε πλήρη δημοκρατική νομιμοποίηση. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στην προκειμένη περίπτωση. Έχουμε εκλεγεί από τους ψηφοφόρους και θα λάβουμε μια απόφαση, όπως ακριβώς και οι συνάδελφοί μας στα εθνικά κοινοβούλια, έχουμε δε πλήρη δημοκρατική εξουσιοδότηση για να πράξουμε κάτι τέτοιο. Αυτό που επιχειρείται με τέτοιες λαϊκιστικές δηλώσεις είναι η καταστροφή της αρχής της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, και οφείλετε να αναλάβετε την ευθύνη των λεγομένων σας.

(Χειροκροτήματα)

Το δεύτερο στοιχείο που θέλω να επισημάνω εδώ, και γι’ αυτό ευχαριστώ τον κ. Corbett και τον κ. Méndez de Vigo, είναι ότι είναι σαφές πως η Συνθήκη αυτή κλείνει ένα δημοκρατικό κενό στον ιστό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πλήρη δικαιώματα συναπόφασης για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, εκλογή του Προέδρου της Επιτροπής από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, υποχρέωση επικύρωσης των διεθνών συνθηκών από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ενίσχυση των εθνικών κοινοβουλίων – δεν θέλω να υπεισέλθω σε περαιτέρω λεπτομέρειες. Αυτό που επιχειρούμε εδώ στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μοναδικό, δεδομένου ότι δεν επιδιώκουμε πλέον την εξυπηρέτηση των επιμέρους συμφερόντων των λαών μας και την επίλυση των μεταξύ τους διαφορών, οι οποίες θα είναι πάντα παρούσες, με άρματα και πυροβόλα, όπως συνέβαινε στο παρελθόν, αλλά με τον διάλογο και τη δημοκρατική ψήφο.

Αυτή είναι η πραγματική, θαυμάσια διαφορά με ό,τι χαρακτήριζε έως σήμερα την ευρωπαϊκή ιστορία, και όλα αυτά επιτυγχάνονται με βάση την ισότητα των κρατών και των κοινωνικών ομάδων. Αυτές οι αρχές πρέπει να μας καθοδηγούν. Η δυτική Ευρώπη είχε αυτήν την καλή τύχη επί 60 έτη, και μετά την επανένωση της Ευρώπης, το 1990, μεγάλες περιοχές της Ευρώπης έχουν μοιραστεί επίσης αυτήν την καλή τύχη. Τώρα θέλουμε να ενισχύσουμε αυτήν την προσπάθεια, έτσι ώστε αυτή η εσωτερική διαδικασία ειρήνευσης να επιτρέψει να λαμβάνουμε ευκολότερα αποφάσεις βάσει της Συνθήκης και ώστε να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις του μέλλοντος σε αυτόν τον κόσμο και να ξεπεράσουμε τα προβλήματα της ενεργειακής ασφάλειας, της πολιτικής για την εξωτερική ασφάλεια, της τρομοκρατίας και πολλά άλλα. Αυτή είναι η απάντηση σε αυτές τις προκλήσεις. Ο κ. Méndez de Vigo ανέφερε μια φράση του Paul Valéry, στον οποίο θέλω και εγώ να παραπέμψω: «Η Ευρώπη είτε θα ενωθεί είτε θα αποτελέσει παράρτημα της ασιατικής ηπείρου». Αυτό είναι το μείζον ζήτημα. Θα μπορέσει η Ευρώπη να επιβιώσει, μέσω της συνεργασίας, του συνδυασμού των δυνάμεων στο εσωτερικό της και της δημοκρατικής νομιμοποίησης και καθοδήγησής τους, ή μήπως οι Ευρωπαίοι θα εξαφανιστούμε στην παγκόσμια τάξη πραγμάτων;

(Χειροκροτήματα)

  Enrique Barón Crespo (PSE). – (ES) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, κυρία Αντιπρόεδρε της Επιτροπής, κυρίες και κύριοι, χαιρετίζω την έκθεση των δύο συναδέλφων μου, του κ. Corbett και του κ. Méndez de Vigo, διότι είναι μια έκθεση η οποία συνάδει με αυτό που εξαρχής επεδίωκε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Είμαι βέβαιος ότι Πρόεδροι όπως ο Robert Schuman και ο Paul-Henri Spaak, ή ο Konrad Adenauer θα είχαν υπογράψει τη Συνθήκη της Λισαβόνας, προ πάντων επειδή η γραμμή που καθορίστηκε βάσει της Συνθήκης Spinelli, η οποία στα μέσα της δεκαετίας του ’80 ενέπνευσε τη γραμμή που οδήγησε στο Σύνταγμα, έχει καταλήξει τώρα στη Συνθήκη της Λισαβόνας, στο πλαίσιο μιας ανοικτής συνταγματικής διαδικασίας για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Από αυτήν την άποψη, θεωρώ ότι η έκθεση υπερασπίζεται και περιγράφει την πρόοδο που έχει συντελεστεί. Συγχρόνως, όμως, είναι μια έκθεση που εκφράζει την επιθυμία εδραίωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως πολιτικής και δημοκρατικής ένωσης.

Θέλω να διατυπώσω ένα σχόλιο σχετικά με τα διδάγματα που πρέπει να αντλήσουμε και, ειδικότερα, σχετικά με την επικύρωση της Συνταγματικής Συνθήκης. Ακούω να γίνεται πολύς λόγος για δημοψηφίσματα από όσους αντιδρούν στην προσπάθειά μας να προχωρήσουμε προς τα εμπρός. Εγώ, βεβαίως, μετείχα στο δημοψήφισμα που διοργανώσαμε στη χώρα μου, και κερδίσαμε. Πρέπει να αντλήσουμε ένα συγκεκριμένο δίδαγμα: αυτά που αποφασίζουμε από κοινού δεν επιτρέπεται να εξαρτώνται, ούτε να τελούν υπό καθεστώς ομηρίας, από τις αποφάσεις μιας μικρής μειονότητας.

Πρέπει να σκεφτούμε ως δημοκράτες πώς θα επικυρώσουμε όλοι μαζί αυτό που επιθυμούμε. Είναι απαράδεκτο να εξαρτόμαστε όλοι από τις ενδεχόμενες ενέργειες μιας μικρής μειονότητας, και νομίζω ότι αυτό είναι ένα σημαντικό δίδαγμα για το μέλλον.

Κύριε Πρόεδρε, θέλω να ολοκληρώσω την παρέμβασή μου με μια παρατήρηση: το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο βρισκόταν πάντα στην εμπροσθοφυλακή, στην πρώτη γραμμή της Ευρώπης. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει τώρα να στρωθούμε στη δουλειά για τη λήψη μεγάλου αριθμού πολιτικών αποφάσεων, οι οποίες πρέπει να έχουν εγκριθεί ακόμη και πριν από τις επόμενες εκλογές, διότι η πραγματικότητα είναι ότι αυτή η Συνθήκη πρέπει να τεθεί σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 2009. Από την άποψη της δημοκρατίας, της συναπόφασης, του διορισμού των αξιωματούχων και της προσαρμογής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, έχουμε πολύ ακόμη δρόμο μπροστά μας.

(Χειροκροτήματα)

  Marian Harkin (ALDE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, ως ένα από τα 13 μόνο μέλη αυτού του Κοινοβουλίου που θα έχουν την ευκαιρία να ψηφίσουν σε δημοψήφισμα σχετικά με τη Συνθήκη της Λισαβόνας, θα στηρίξω ευχαρίστως τη Συνθήκη. Όπως και κάθε έγγραφο, δεν είναι τέλεια, όπως άλλωστε ανέφερε η Επίτροπος Wallström. Είναι ένας συμβιβασμός, όμως κινείται όντως προς τη σωστή κατεύθυνση.

Λόγω των χρονικών περιορισμών, θα περιορίσω τα σχόλιά μου σε ένα μόνο θέμα. Η Συνθήκη διατηρεί την αρχή της επικουρικότητας – την αρχή βάσει της οποίας οι αποφάσεις μας πρέπει να λαμβάνονται στο πλέον ενδεδειγμένο επίπεδο.

Στην Ιρλανδία, ένα από τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι υποστηρικτές του «όχι» είναι η αντίληψη ότι η Λισαβόνα είναι μια Συνθήκη που μπορεί να τροποποιηθεί αυτομάτως, όμως στο άρθρο 48, παράγραφος 4, δηλώνεται με μεγάλη σαφήνεια ότι οιαδήποτε τροποποίηση της Συνθήκης μπορεί να τεθεί σε ισχύ μόνο μετά την επικύρωσή της από όλα τα κράτη μέλη σύμφωνα με τους αντίστοιχους συνταγματικούς τους κανόνες. Αυτή είναι η ουσία της επικουρικότητας.

Εκείνο που με εκπλήσσει ενίοτε στις συζητήσεις σε αυτό το Σώμα –αν και υποθέτω ότι δεν πρέπει να εκπλήσσομαι– είναι ότι όσοι κραυγάζουν περισσότερο και εντονότερα για την κυριαρχία των κρατών μελών είναι οι ίδιοι άνθρωποι που επιχειρούν να υπονομεύσουν αυτήν την κυριαρχία φοβερίζοντας και καλώντας επιτακτικά τα κράτη μέλη να αναγνωρίσουν την ανάγκη διενέργειας δημοψηφίσματος, όταν η εθνική τους νομοθεσία, και επομένως οι αρχές της κυριαρχίας και της επικουρικότητας, προβλέπει άλλα. Η Λισαβόνα διασφαλίζει το κυρίαρχο δικαίωμα των κρατών μελών να λαμβάνουν ανεξάρτητα τις αποφάσεις τους γι’ αυτά τα θέματα, και αυτός είναι ένας μόνο από τους πολλούς λόγους για τους οποίους υποστηρίζω τη Συνθήκη.

  Konrad Szymański (UEN). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, η Συνθήκη της Λισαβόνας ήταν ένας πολύ δύσκολος συμβιβασμός για όλους τους εμπλεκόμενους, με έκπληξη λοιπόν εντοπίζω φράσεις σε αυτήν την έκθεση οι οποίες, ούτε λίγο ούτε πολύ, ισοδυναμούν με προετοιμασία του εδάφους για εκστρατείες υπέρ της συνταγματοποίησης της ΕΕ.

Προτείνω, απεναντίας, να δεχτούμε την απουσία συμβόλων, τους συμβιβασμούς ως προς το σύστημα ψηφοφορίας στο Συμβούλιο, ή τις συμφωνίες προαιρετικής εφαρμογής. Προτείνω επίσης να δεχτούμε το γεγονός ότι η μέθοδος της Συνέλευσης έχει δημιουργήσει προβλήματα στην ΕΕ· προβλήματα τα οποία υπερνικήσαμε μέσω παραδοσιακών διαπραγματεύσεων μεταξύ των κυβερνήσεων.

Η ΕΕ δεν χρειάζεται μια διαρκή συζήτηση σχετικά με τα θεσμικά όργανα· χρειάζεται πολιτική βούληση και την υλοποίηση κοινών και χρήσιμων στόχων.

  Irena Belohorská (NI). – (SK) Κυρίες και κύριοι, είναι ευχάριστο το γεγονός ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο παρακολουθεί ενεργά και αναλαμβάνει την πρωτοβουλία στη διαδικασία επικύρωσης της Συνθήκης της Λισαβόνας. Είμαι ευτυχής που είχα την ευκαιρία να μετέχω στην Ευρωπαϊκή Συνέλευση και να εργαστώ επί 18 μήνες για τη σύνταξη της Συνταγματικής Συνθήκης, παρά το γεγονός ότι η προσπάθεια δεν τελεσφόρησε. Η Συνθήκη της Λισαβόνας που την διαδέχτηκε αντιπροσωπεύει έναν πολιτικό συμβιβασμό και είναι ένα ισορροπημένο και θετικό έγγραφο.

Εκτός από όλες τις άλλες σημαντικές μεταρρυθμίσεις, το υπό εξέταση έγγραφο διευρύνει επίσης το πεδίο εφαρμογής της συναπόφασης: για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αυτό σημαίνει ότι το παρόν Σώμα θα είναι ισχυρότερο από οποιαδήποτε άλλη περίοδο στο παρελθόν, από τη σύστασή του και μετά. Χαιρετίζω το γεγονός αυτό ως απόδειξη του εκσυγχρονισμού και του εκδημοκρατισμού της πολιτικής στην Ευρώπη του 21ου αιώνα. Συγχρόνως, το έγγραφο προσφέρει μεγαλύτερη ευελιξία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία αποτελείται σήμερα από 27 κράτη μέλη. Ως εκ τούτου, αναμένουμε αυξημένη συμμετοχή των εθνικών κοινοβουλίων στην προετοιμασία των εγγράφων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε αυτό το πλαίσιο, οφείλω να εκφράσω τη λύπη μου για την κατάσταση στη Σλοβακία: δεν δημιουργήθηκε κανένα πρόβλημα ως προς την επικύρωση του Συνταγματικής Συνθήκης, όμως η συγκεκριμένη επικύρωση έχει καταστεί ελαφρώς προβληματική ως αποτέλεσμα υστερόβουλων πολιτικών χειρισμών. Τούτου λεχθέντος, ευελπιστώ ότι οι πολιτικοί της Σλοβακίας θα συνειδητοποιήσουν επίσης πόσο απαραίτητο είναι το παρόν έγγραφο και ότι η επικύρωση θα πραγματοποιηθεί χωρίς κανένα εμπόδιο.

Επιτρέψτε μου να προσθέσω μία ακόμη πρόταση. Στις συζητήσεις στο παρόν Κοινοβούλιο, κύριε Πρόεδρε, δίνεται έμφαση στον διαφορετικό τρόπο με τον οποίο προσεγγίζονται το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Καταδεικνύουν ότι η επικοινωνία δεν είναι ίσως πολύ καλή σε αυτόν τον τομέα: πρακτικά, αμφισβητούνται οι υπογραφές των πρωθυπουργών που συνυπέγραψαν τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Αυτό το θέμα είναι πολύ σοβαρό.

  Alexander Stubb (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, προτού προβώ στις συνήθεις τρεις επισημάνσεις μου, θέλω να εκφράσω τη διαφωνία μου με τα όσα ανέφερε ο Nigel Farage από το Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου. Ανέφερε ότι «δεν τολμούμε» να διενεργήσουμε δημοψήφισμα. Θα μπορούσαμε ίσως να περιμένουμε ότι θα συμβεί κάτι κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας, θέλω δε να επισημάνω ότι οι θέσεις του καθενός μας θα φανούν στην ψηφοφορία. Θα δούμε, λοιπόν, ποια είναι η θέση του Κόμματος Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου.

Θα προβώ σε τρεις επισημάνσεις. Η πρώτη είναι ότι, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ακολουθούμε μια πορεία διαρκούς αλλαγής. Στο παρόν Σώμα εξετάσαμε μια παρόμοια έκθεση πριν από δύο χρόνια, και θέλω πραγματικά να συγχαρώ τους εισηγητές, τον κ. Richard Corbett και τον κ. Íñigo Méndez de Vigo, για το εξαίρετο έργο τους. Αυτό που συνέβη το 2005 ήταν ατυχές. Έκτοτε επιδοθήκαμε σε μια προσπάθεια διαχείρισης της κρίσης. Αυτή είναι άλλωστε η πραγματική ουσία της Ευρώπης. Οφείλουμε να λύνουμε προβλήματα· λύσαμε το πρόβλημα που αφορούσε την προηγούμενη Συνθήκη και ευελπιστούμε ότι μπορούμε τώρα να προχωρήσουμε.

Η δεύτερη επισήμανσή μου είναι ότι θεωρώ πως η υπό εξέταση Συνθήκη συνιστά σημαντική βελτίωση σε σύγκριση με τη Συνθήκη της Νίκαιας. Συνιστά βελτίωση από την άποψη της αποτελεσματικότητας: έχουμε περισσότερες ψηφοφορίες με ειδική πλειοψηφία, αποκτούμε νομική προσωπικότητα, επιτυγχάνουμε πολύ περισσότερα όσον αφορά τις εξωτερικές σχέσεις και σημειώνονται θετικές εξελίξεις ως προς τη δικαιοσύνη και τις εσωτερικές υποθέσεις. Βελτιώνεται επίσης ο δημοκρατικός χαρακτήρας της Ένωσης. Αυξάνονται οι αρμοδιότητες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων ενσωματώνεται στη Συνθήκη και τα εθνικά κοινοβούλια αποκτούν περισσότερες αρμοδιότητες. Έτσι, από πολλές απόψεις, πρόκειται για σημαντική βελτίωση σε σχέση με τη Συνθήκη της Νίκαιας.

Η τρίτη και τελευταία επισήμανσή μου, ωστόσο, είναι ότι έφτασε πλέον η στιγμή να προχωρήσουμε. Συγχαίρω τις πέντε χώρες που έχουν ήδη επικυρώσει τη Συνθήκη. Όσο πιο σύντομα μπορέσουμε να υιοθετήσουμε αυτήν τη Συνθήκη, τόσο το καλύτερο για όλους μας, διότι είναι καιρός να προχωρήσουμε, να εστιάσουμε την προσοχή μας στα πραγματικά θέματα, στη νομοθεσία, στη λήψη έξυπνων ευρωπαϊκών αποφάσεων. Όταν το επιτύχουμε αυτό, όμως, δεν πρέπει να λησμονήσουμε ότι έχουμε επίσης ένα όραμα. Το όραμα αυτό είναι μια ενοποιημένη Ευρώπη, καθότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ο μόνος οργανισμός που μας έχει προσφέρει τέσσερα πράγματα: ειρήνη, ευημερία, σταθερότητα και ασφάλεια.

  Bernard Poignant (PSE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, οι Συνθήκες είναι όπως οι τοκετοί: ορισμένοι χρειάζονται επισκληρίδια αναλγησία, ενώ άλλοι καισαρική. Η υπό εξέταση Συνθήκη εμπίπτει στη δεύτερη κατηγορία και, θα το δείτε, θα μεγαλώσει για να γίνει ένα πολύ όμορφο μωρό.

Χρειάστηκε να προσπαθήσουμε δύο φορές, όμως αυτό ανήκει στο παρελθόν. Το κείμενο είναι ατελές, είναι ελλιπές, αλλά είναι καλύτερο από το τίποτα. Πρωτίστως, όμως, ολοκληρώνει την επανένωση της ηπείρου, η οποία άρχισε στις 9 Νοεμβρίου 1989. Κατά μία έννοια, κλείνει επίσης έναν κύκλο που ξεκίνησε με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Φυσικά, διατυπώνεται επίσης η μομφή ότι παγιώνει μια φιλελεύθερη Ευρώπη. Θα μπορούσε πάντως να είναι και ολοκληρωτικό! Ευελπιστώ ότι αυτή η Συνθήκη δεν σημαδεύει το τέλος μιας περιόδου, αλλά την αρχή μιας άλλης.

Ανυπομονώ ήδη να δω ποιος θα είναι ο Πρόεδρος της Ευρώπης, καθώς όλος ο κόσμος θα μας παρακολουθεί για να δει ποιος θα επιλεγεί, και το πρόσωπο θα δημιουργήσει το όργανο. Θέλω ήδη να πω σε αυτό το πρόσωπο: «Μην μείνετε στο γραφείο σας. Επισκεφτείτε όλη την Ευρώπη, όχι μόνο τις πρωτεύουσες αλλά κάθε περιοχή της Ευρώπης». Θέλω να του πω ή να της πω: «Επισκεφτείτε ολόκληρο τον κόσμο. Πηγαίνετε σε τόπους στους οποίους αγνοούνται οι ελευθερίες, περιορίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, και συνεχίζουν να υπάρχουν πόλεμοι και συγκρούσεις. Δείξτε ότι η Ευρώπη έχει όνομα, πρόσωπο, διεύθυνση, αριθμό τηλεφώνου». Θεωρώ ότι το πρόσωπο αυτό, είτε είναι άνδρας είτε γυναίκα, θα έχει αποφασιστικό ρόλο. Θα δούμε ποιες θα είναι οι εξελίξεις όσον αφορά το συγκεκριμένο αξίωμα.

Προγραμματίζεται ήδη ένα ραντεβού τον Ιούνιο του 2014 – μετά από πέντε χρόνια. Ή η Συνθήκη θα είναι μια καλή εμπειρία, θα έχει αποδειχθεί αποτελεσματική, και οι πολίτες θα την έχουν ιδιοποιηθεί, ή το ενδιαφέρον για την ίδια την Ευρώπη θα έχει υποβαθμιστεί. Γι’ αυτό η επόμενη κοινοβουλευτική περίοδος θα είναι μάλλον αποφασιστική όσον αφορά την προσήλωση των πολιτών στην Ευρώπη.

  Cristian Silviu Buşoi (ALDE). – (RO) Κυρίες και κύριοι, καταρχάς θέλω να συγχαρώ τους εισηγητές. Πράγματι, η έκθεση αυτή είναι πολύ καλή.

Παρά την εγκατάλειψη των συμβόλων της Ένωσης και παρ’ όλους τους συμβιβασμούς που έγιναν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Ιουνίου και στη Διακυβερνητική Διάσκεψη, η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη της Λισαβόνας διατηρεί τις σημαντικότερες καινοτομίες που είχε εισαγάγει η πρώην Συνταγματική Συνθήκη και συνιστά πραγματικά μεγάλο βήμα προόδου για τη μεταρρύθμιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έχω μείνει σε μεγάλο βαθμό ικανοποιημένος από την ενίσχυση του ρόλου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και των εθνικών κοινοβουλίων στη λήψη των αποφάσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η χώρα μου, η Ρουμανία, ήταν μία από τις πρώτες χώρες που επικύρωσαν τη Συνθήκη με πολύ μεγάλη πλειοψηφία των βουλευτών του κοινοβουλίου της. Κατά τη γνώμη μου, το συμπέρασμα αριθ. 10 είναι ίσως το σημαντικότερο συμπέρασμα της έκθεσης. Παρά το γεγονός ότι η επικύρωση της Συνθήκης θα γίνει από τα εθνικά κοινοβούλια σε όλα σχεδόν τα κράτη μέλη, με μία εξαίρεση, φρονώ ότι είναι αναγκαίο να ενημερωθούν οι πολίτες των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκειμένου οι θεσμικές μεταρρυθμίσεις να είναι επιτυχείς.

Είναι καθήκον των ευρωπαϊκών οργάνων να ενημερώσουν τους πολίτες γι’ αυτήν τη Συνθήκη. Είναι καθήκον όλων μας, κάθε μέλους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, να πάμε στις χώρες μας και να εξηγήσουμε στους πολίτες που εκπροσωπούμε εδώ τα πλεονεκτήματα της Συνθήκης της Λισαβόνας για το μέλλον του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.

  Mirosław Mariusz Piotrowski (UEN). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, μετά από δύο έτη συζητήσεων σχετικά με την επίμαχη Συνθήκη που απορρίφθηκε στη Γαλλία και τις Κάτω Χώρες, μπορέσαμε να καταλήξουμε σε έναν συμβιβασμό και να δεχτούμε ένα κείμενο το οποίο υποτίθεται ότι θα σώσει τους λαούς της Ευρώπης. Υπάρχει ένα μόνο πρόβλημα: όλοι έχουν συμφωνήσει, και ορισμένοι έχουν ήδη εγκρίνει ένα κείμενο που δεν υφίσταται ακόμα σε ενοποιημένη μορφή. Οι εισηγητές αναγνωρίζουν μάλιστα το γεγονός αυτό στην παράγραφο 9 του εγγράφου που κατατέθηκε στο Σώμα.

Η Συνθήκη της Λισαβόνας έχει διατεθεί μόνο ως κατάλογος τροποποιήσεων στις Συνθήκες. Ούτε τα μέλη αυτού του Κοινοβουλίου δεν έχουν δει ένα ενοποιημένο κείμενο, πόσο μάλλον οι πολίτες των κρατών μελών. Είναι μήπως αυτή η μορφή που επρόκειτο να λάβει η περίφημη προσέγγιση μεταξύ της ΕΕ και των πολιτών της – πολιτών από τους οποίους έχει αφαιρεθεί όχι μόνο το δικαίωμα σε δημοψήφισμα, αλλά και η δυνατότητα να εξοικειωθούν με το κείμενο, για να μην αναφέρουμε καν τη διενέργεια διαλόγου επί του κειμένου; Αυτό προέκυψε μόνο λόγω τεχνικών ζητημάτων, ή μήπως οι συντάκτες αυτού του ευφυούς κειμένου προσπαθούν για μία ακόμη φορά να κρύψουν κάτι;

Η ιστορία της επικύρωσης της Συνταγματικής Συνθήκης και της Συνθήκης της Λισαβόνας δείχνει ότι οι ηγέτες της ΕΕ περιφρονούν τους λαούς της Ευρώπης και τις δημοκρατικές διαδικασίες. Γι’ αυτό και η υπό εξέταση έκθεση πρέπει να απορριφθεί.

  Reinhard Rack (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, το Ευρωβαρόμετρο δείχνει σταθερά ότι περίπου 30% των ευρωπαίων πολιτών είναι ευρωσκεπτικιστές και εκφράζουν δυσαρέσκεια. Αυτό το 30% είναι πολύ ενδιαφέρον. Σε αυτό απευθύνονται κυρίως ομάδες διαμαρτυρίας και άλλοι που δεν προτείνουν δικές τους συγκεκριμένες πολιτικές, αλλά διεκδικούν απλώς ένα μερίδιο αυτού του 30%. Απευθύνονται σε αυτό όσοι δεν διαθέτουν κάποια πολιτική που να τους προσδιορίζει· ο ευρωσκεπτικισμός είναι ένα προπέτασμα πίσω από το οποίο μπορεί κανείς να κρυφτεί. Το εν λόγω 30% είναι επίσης προσφιλές σε όσους προτείνουν πολιτικές οι οποίες δεν πρόκειται ποτέ να γίνουν αποδεκτές από άλλους.

Ο ευρωσκεπτικισμός είναι μια πολύ χρήσιμη μεταμφίεση για τους ξενόφοβους. Θεωρείται αποδεκτό να εμφανίζεται κανείς ως δύσπιστος, τουλάχιστον στα μάτια αυτού του 30%. Σε αυτό, λοιπόν, το πλαίσιο πρέπει να προσεγγίσουμε τις εκκλήσεις για δημοψηφίσματα. Οι εμπλεκόμενοι δεν ενδιαφέρονται πραγματικά για τα δημοψηφίσματα· δεν επιδιώκουν την ενίσχυση της δημοκρατίας· επιδιώκουν μάλλον να εκμεταλλευτούν αυτό το 30% των ψήφων διαμαρτυρίας και να το χρησιμοποιήσουν για να προωθήσουν τους στόχους τους.

Το ίδιο 30% των ευρωσκεπτικιστών προσελκύει, όμως, το ενδιαφέρον και μιας άλλης ομάδας. Αποτελεί δυνητική αγορά για ορισμένα μέσα ενημέρωσης. Η διαμαρτυρία κατά της ΕΕ είναι πολύ εμπορική – αυτό το διαπιστώνουμε καθημερινά στις εφημερίδες. Στη χώρα μου, την Αυστρία, αρκεί να διαβάσει κανείς τους τίτλους για να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει. Το θέμα δεν είναι μια υποτιθέμενη εσχάτη προδοσία, ούτε η καταγγελία του «θεάτρου» της ΕΕ. Εκείνο που επιδιώκεται είναι το συγκεκριμένο 30% να συνεχίσει να αγοράζει καθημερινά την εφημερίδα.

Ποιος θα μπορούσε να ταχθεί κατά ενός εθνικού δημοψηφίσματος; Κανείς δεν θα διαφωνούσε με ένα εθνικό δημοψήφισμα· τα δημοψηφίσματα, όμως, θα έπρεπε τότε να ζητούνται συχνότερα και για πολύ ευρύτερο φάσμα θεμάτων – δεν συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο. Βασικά, η διαμαρτυρία εξυπηρετεί μόνο το δυνητικό μερίδιο αγοράς της εκάστοτε εφημερίδας, τη δυνατότητά της να κυριαρχήσει στον χώρο της· δεν υπηρετεί τη δημοκρατία. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να επισημαίνεται οπωσδήποτε σε περιστάσεις όπως η σημερινή.

(Χειροκροτήματα)

  Genowefa Grabowska (PSE). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, θέλω να συγχαρώ τους συναδέλφους μου για την εκπόνηση μιας άριστης έκθεσης, και να σας μεταφέρω τρεις ειδήσεις: οι δύο είναι θαυμάσιες, και η μία κακή. Η πρώτη καλή είδηση είναι η ακόλουθη: η Πολωνία επικυρώνει τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Εχθές η πολωνική κυβέρνηση ενέκρινε σχέδιο νόμου σχετικά με την επικύρωσή της, το οποίο θα εξετάσουν στις 27 Φεβρουαρίου η Δίαιτα και η Γερουσία της Πολωνίας. Θέλω να υπογραμμίσω ότι η Συνθήκη έχει τη στήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας του κοινοβουλίου.

Η δεύτερη καλή είδηση είναι ότι ο πολωνικός λαός υποστηρίζει πολύ σθεναρά το ευρωπαϊκό εγχείρημα. Σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, οι Πολωνοί είναι ικανοποιημένοι σε ποσοστό που φτάνει έως και το 83% από την ένταξη στην ΕΕ. Ενόψει μιας τόσο ευρείας στήριξης, ένα δημοψήφισμα στη χώρα μου θα ήταν περιττό. Λάβετε, παρακαλώ, υπόψη ότι οι συνάδελφοί μου που ζητούν σήμερα στο Σώμα τη διενέργεια δημοψηφίσματος εκφράζουν μόνο τις προσωπικές τους απόψεις.

Η τρίτη είδηση, που είναι κακή, είναι ότι η Πολωνία, δυστυχώς, διατηρεί επιφυλάξεις σχετικά με τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων· έτσι, εκτός από τους Βρετανούς, οι Πολωνοί θα είναι οι μόνοι Ευρωπαίοι που δεν θα απολαμβάνουν τα οφέλη του. Απευθύνω, λοιπόν, έκκληση στο Συμβούλιο και στη σλοβενική Προεδρία να προετοιμάσουν έναν μηχανισμό απλουστευμένου δικαιώματος συμμετοχής ο οποίος θα επέτρεπε στην Πολωνία, ίσως στο μέλλον και στη Μεγάλη Βρετανία, να προσχωρήσουν επίσης στον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων.

  Roger Helmer (NI). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, επιτρέψτε μου καταρχάς να απαντήσω στον καλό μας συνάδελφο κ. Barón Crespo, ο οποίος είπε ότι δεν πρέπει να επιτραπεί στη βούληση μιας μικρής μειονότητας να σταθεί εμπόδιο στο ευρωπαϊκό εγχείρημα.

Στη χώρα μου, οι σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης δείχνουν ότι το 75% περίπου του βρετανικού λαού επιθυμεί τη διενέργεια δημοψηφίσματος και ότι τα δύο τρίτα αυτού του ποσοστού θα ψήφιζαν «όχι». Αν αυτό νομίζει ο κ. Barón Crespo ότι συνιστά μικρή μειονότητα, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι οι απόψεις μας δεν συμπίπτουν όσον αφορά το τι συνιστά μικρή μειονότητα.

Όπως επεσήμαναν πολλοί συνάδελφοι, στην πραγματικότητα ψηφίζουμε για κάτι που δεν μπορούμε να διαβάσουμε. Δεν διαθέτουμε κάποιο ενοποιημένο κείμενο. Αυτό είναι εξαιρετικά σκανδαλώδες!

Πολλά μέλη της απέναντι πτέρυγας του Κοινοβουλίου μάς λένε ότι αυτό είναι θετικό. Άκουσα ξανά και ξανά πόσο θετική είναι αυτή η Συνθήκη. Αν είναι τόσο καλή, τότε γιατί να μην βγούμε στην κοινωνία και να επιχειρηματολογήσουμε ενώπιον των πολιτών στο πλαίσιο της διεξαγωγής ενός δημοψηφίσματος; Γιατί τρέχετε τρομοκρατημένοι;

Σήμερα, το ευρωπαϊκό σχέδιο εγκαταλείπει κάθε αξίωση περί δημοκρατικής νομιμότητάς του. Σήμερα, θα υπερψηφίσουμε το μετονομασθέν Σύνταγμα με μια πράξη που καταδεικνύει τραγική περιφρόνηση για τους ευρωπαίους πολίτες και τις δημοκρατικές αξίες. Το 2005, οι ψηφοφόροι της Γαλλίας και των Κάτω Χωρών απέρριψαν αποφασιστικά το Σύνταγμα.

Μένω έκπληκτος από την αδιάντροπη αυθάδεια των ευρωπαίων ηγετών, οι οποίοι άλλαξαν τη συσκευασία αλλά επαναφέρουν την ουσία του κειμένου, περιφρονώντας την κοινή γνώμη. Οι περισσότεροι γάλλοι και ολλανδοί βουλευτές του ΕΚ θα στηρίξουν αυτήν την έκθεση. Δεν ξέρω πώς θα αντιμετωπίσουν τους ψηφοφόρους τους. Δεν ξέρω πώς θα κοιμηθούν τη νύχτα.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η κυβέρνηση των Εργατικών έχει αθετήσει την επίσημη υπόσχεσή της να διενεργήσει δημοψήφισμα, όμως σε ψηφοφορίες μέσω ταχυδρομείου που διενεργούν κινήματα ακτιβιστών, πάνω από το 80% των ψηφοφόρων ψηφίζει «ναι» στο δημοψήφισμα.

Με τη βεβιασμένη έγκριση αυτού του μέτρου, παρά την αντίθεση της κοινής γνώμης, υποσκάπτετε τα ίδια τα θεμέλια της Ευρώπης που επιδιώκετε να οικοδομήσετε. Πρέπει να ακούσουμε τον λαό, ο οποίος απαιτεί δημοψήφισμα.

  Jens-Peter Bonde (IND/DEM). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, μαζί με τη σημερινή, ο κ. Corbett μας έχει πλέον παρουσιάσει 10 φορές μια «ενοποιημένη», υποτίθεται, έκδοση της Συνθήκης. Αυτή η έκδοση δεν έχει ενοποιηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να επιτρέπει τη λήψη απόφασης, διότι παρουσιάζει το κείμενο όπως θα εμφανιζόταν αν είχαμε εγκρίνει ήδη τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Ενοποιημένη θεωρείται μια έκδοση στην οποία το κείμενο που πρόκειται να εισαχθεί εμφανίζεται με έντονα τυπογραφικά στοιχεία και το κείμενο που θα διαγραφεί με πλάγιους χαρακτήρες, επιτρέποντάς μας έτσι να το προσεγγίσουμε σωστά.

Η Επίτροπος Wallström μας είχε υποσχεθεί μια τέτοια έκδοση...

(Ο Πρόεδρος διακόπτει τον ομιλητή)

  Rihards Pīks (PPE-DE). – (LV) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Αντιπρόεδρε της Επιτροπής, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, ακούγοντας ορισμένους από τους συναδέλφους μου σήμερα, συνειδητοποίησα την πανάρχαια αλήθεια που εμφανίζεται στις Γραφές: το να επικρίνεις, να υποτιμάς, είναι εύκολο, αλλά το να χτίσεις ένα σπίτι, να δημιουργήσεις έναν ναό, είναι πολύχρονο και επίπονο έργο. Οφείλω να υπενθυμίσω στους επικριτές αυτής της Συνθήκης ότι η βάση της –η Συνθήκη της Λισαβόνας, η Συνταγματική Συνθήκη– δημιουργήθηκε στο ευρύτερα αντιπροσωπευτικό δημοκρατικό φόρουμ της ευρωπαϊκής ιστορίας, με τη συμμετοχή μη κυβερνητικών οργανώσεων, και ενώπιον των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Επομένως, θέλω σήμερα να συγχαρώ τους συναδέλφους μου, κκ. Méndez de Vigo και Corbett, οι οποίοι συνέταξαν την έκθεση επί της οποίας πρόκειται στη συνέχεια να ψηφίσουμε. Η έκθεση αυτή αποτελεί στην πραγματικότητα μια πολύ καλή περίληψη, μια πολύ καλή σύνοψη, και ο κ. Bonde ορθώς επισημαίνει ότι η ενοποιημένη έκδοση είναι διαθέσιμη σήμερα μόνο στα αγγλικά. Προτείνω, λοιπόν, να δημοσιευθεί το έγγραφο ως φυλλάδιο, ως μια πολύ καλή σύνοψη, δεδομένου ότι δεν θα μπορέσουν όλοι να διαβάσουν την πλήρη Συνθήκη. Όσον αφορά τώρα τις πραγματικές θέσεις που υποστηρίζονται στη Συνθήκη, έγινε λόγος για πολλά θετικά στοιχεία, ενώ ακούστηκαν επίσης επικριτικά σχόλια. Κατά τη γνώμη μου, είναι πολύ θετικό το γεγονός ότι διατυπώνεται μια κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας, καθώς και η ανάγκη για μια κοινή ενεργειακή πολιτική. Συγχρόνως, είναι κρίμα που δεν θεσπίζονται νέα μέσα για την υλοποίηση αυτών των πολιτικών – ούτε η Επιτροπή ούτε το Κοινοβούλιο αποκτούν τέτοια μέσα. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι μας περιμένει ακόμη αρκετή δουλειά: να σχεδιάσουμε αυτές τις πολιτικές και να τις εφαρμόσουμε. Επομένως, στην πραγματικότητα, μέχρι στιγμής έχει γίνει μόνο η μισή δουλειά: τα θεμέλια έχουν επεκταθεί, όμως η υπόλοιπη εργασία, το δεύτερο μισό, δηλαδή η πρακτική εφαρμογή, μένει ακόμα να υλοποιηθεί. Μας εύχομαι κάθε επιτυχία. Ευχαριστώ.

  Adrian Severin (PSE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, τα θετικά στοιχεία της Συνθήκης της Λισαβόνας έχουν αναφερθεί και η πρόοδος που σημειώνεται με την εν λόγω Συνθήκη για τη δημιουργία μιας πραγματικής ένωσης πολιτών έχει περιγραφεί. Τονίστηκε επίσης η ανάγκη επίσπευσης της επικύρωσή της. Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να προσθέσω σε αυτά δύο προειδοποιήσεις.

Καταρχάς, η αγορά είναι παγκοσμιοποιημένη, όπως άλλωστε και το οργανωμένο έγκλημα, καθώς και η φτώχεια, και αυτήν την πραγματικότητα μας την υπενθυμίζουν καθημερινά τα κύματα των μεταναστών. Ενώ συγχωνεύονται αυτοκινητοβιομηχανίες, εταιρείες υπολογιστών, αεροπορίας και χάλυβα, αναδύονται νέες ή ανανεωμένες παγκόσμιες δυνάμεις. Παρ’ όλα αυτά, η Ευρώπη παραμένει διαιρεμένη. Η διαίρεση του Κοσσυφοπεδίου που βρίσκεται σε εξέλιξη, και η οποία παρουσιάζεται από ορισμένους ως μάχη μεταξύ νομιμότητας και πραγματισμού, είναι το πιο πρόσφατο και ανησυχητικό παράδειγμα, το οποίο αποδεικνύει ότι η ειρήνη και η ισχύς του δικαίου δεν έχουν ακόμη εξασφαλιστεί στην Ευρώπη.

Σε αυτό το πλαίσιο, η εμμονή σε διατάξεις περί προαιρετικής συμμετοχής ή εξαίρεσης από συγκεκριμένες πολιτικές δεν είναι μέθοδος προστασίας της εθνικής κυριαρχίας από τον υποτιθέμενο ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό, αλλά ένας τρόπος με τον οποίο καταδικάζονται κράτη μέλη μας στην ασημαντότητα, διά του επαρχιωτισμού, και, εν τέλει, στην επισφάλεια.

Το δεύτερο πράγμα που με ανησυχεί: έχουν διαγραφεί από τη Συνθήκη οι αναφορές σε σύμβολα, εξαιτίας του φόβου ότι τα ευρωπαϊκά σύμβολα ενδέχεται να επισκιάσουν τα εθνικά. Από την άλλη πλευρά, η έλλειψη δημοκρατικής συμμετοχής των πολιτών στην εθνική ζωή αποδεικνύει καθημερινά ότι οι εθνικοί μας μύθοι παρουσιάζουν κόπωση. Η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα μπόρεσε να κινητοποιήσει τους πολίτες όχι μόνο απευθυνόμενη στο λογικό τους, αλλά και εμπνέοντάς τους συναισθηματικά. Ήταν ένα σχέδιο που συνδέθηκε με έναν μύθο.

Η Συνθήκη της Λισαβόνας είναι ένα ακόμη θαυμάσιο σχέδιο, στερείται όμως το αναγκαίο συναίσθημα. Αυτό δεν θα αποδυναμώσει απλώς την ικανότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης να εμπνέει τους πολίτες, αλλά και την ικανότητα των κρατών μελών να αποκαταστήσουν τους εθνικούς τους μύθους.

Κατά τα λοιπά, συμμερίζομαι πλήρως τις ιδέες που εκφράζονται στην έκθεση και επαινώ τους εισηγητές για το άριστο έργο τους. Συμμερίζομαι όλες τις απόψεις τους και φρονώ ότι επιτέλεσαν σπουδαίο έργο. Ελπίζω, ωστόσο, ότι κάποια μέρα θα μπορέσουμε όλοι να φωνάξουμε «Habemus tractatum rei publicae Europae» («Έχουμε Συνθήκη της ευρωπαϊκής δημοκρατίας»).

  Jean-Luc Dehaene (PPE-DE). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, όπως έλεγαν πάντα οι πατέρες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, αυτή η ολοκλήρωση πραγματοποιείται βαθμιαία. Άλλοτε τα βήματα είναι μικρά, άλλοτε μεγάλα. Οι εισηγητές υπογραμμίζουν με μεγάλη σαφήνεια ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας είναι ένα σημαντικό ποιοτικό βήμα προς τα εμπρός –θα μπορούσε να το αποκαλέσει κανείς ακόμη και κβαντικό άλμα– για την Ευρώπη. Είναι συγκρίσιμο με τη Συνθήκη της Ρώμης, όταν δημιουργήσαμε την κοινή αγορά, την Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη για τη δημιουργία της ενιαίας αγοράς, καθώς και τη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ), που δημιούργησε τη νομισματική ένωση. Η ΣΕΕ αποτέλεσε επίσης προκαταρκτικό βήμα προς την κατεύθυνση της πολιτικής ένωσης.

Προσφέροντας στην Ένωση νομική προσωπικότητα και καταργώντας τους πυλώνες, η Συνθήκη της Λισαβόνας προσδίδει στην Ευρώπη συγκεκριμένη πολιτική υπόσταση. Η Ευρώπη χρειάζεται τη Συνθήκη προκειμένου να δράσει ως παγκόσμιος παράγοντας στον σημερινό διεθνοποιημένο κόσμο και κατ’ αυτόν τον τρόπο να ορίσει τα πρότυπα που χρειάζεται αυτός ο διεθνοποιημένος κόσμος. Επιπλέον, η γενική εφαρμογή της συναπόφασης καθιστά τη λήψη αποφάσεων σε αυτήν την πολιτική ένωση πιο δημοκρατική. Αυτή η Συνθήκη πρέπει τώρα να επικυρωθεί και, στο πλαίσιο αυτό, ένα ενοποιημένο κείμενο θα συνέβαλλε όντως στην καλύτερη κατανόηση της προόδου που έχει σημειωθεί.

Άλλο πράγμα όμως να έχουμε ένα κείμενο, άλλο η επικύρωσή του, και εντελώς διαφορετικό η εφαρμογή του: αυτό είναι ίσως το σημαντικότερο έργο που καλούμαστε τώρα να επιτελέσουμε. Με ικανοποίηση άκουσα ότι η Προεδρία και η Επιτροπή αρχίζουν επίσης να σκέφτονται και να αναλαμβάνουν δράση για το θέμα της εφαρμογής, καθόσον είναι δυνατό να ακολουθηθούν διάφορες κατευθύνσεις, είναι μάλιστα πιθανό να ακολουθήσουμε ακόμη και λανθασμένη κατεύθυνση, αν δεν προσέξουμε. Γι’ αυτό είναι εξίσου σημαντικό να ασχοληθεί και το Κοινοβούλιο με το θέμα της εφαρμογής, προκειμένου να καθοριστεί μια σαφής πορεία όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο θα εξασφαλιστεί ότι η Συνθήκη συνιστά πραγματική πρόοδο. Δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο, κατά την εφαρμογή, να οδηγηθεί η Συνθήκη σε διαφορετική κατεύθυνση, και βεβαίως δεν θέλουμε κάτι τέτοιο. Επιθυμούμε να υλοποιηθεί στην πράξη η πρόοδος που αντιπροσωπεύει η Συνθήκη.

  Edite Estrela (PSE). – (PT) Συγχαίρω τους δύο εισηγητές, τους κκ. Corbett και Méndez de Vigo, για το άριστο έργο και την υποδειγματική συνεργασία τους. Η πορτογαλική Προεδρία είχε την ιστορική αποστολή να μετατρέψει μια εντολή σε Συνθήκη, τη Συνθήκη της Λισαβόνας, η οποία πρόκειται να επικυρωθεί από το πορτογαλικό κοινοβούλιο τον προσεχή Απρίλιο. Η νέα Συνθήκη δεν είναι πανάκεια για όλα τα δεινά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά προσφέρει προστιθέμενη αξία υπέρ της δημοκρατίας. Οι αρμοδιότητες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ενισχύονται, όπως και οι αρμοδιότητες των εθνικών κοινοβουλίων, ενώ ενισχύεται επίσης η συμμετοχική δημοκρατία – συγκεκριμένα μέσω της πρωτοβουλίας των πολιτών, που επιτρέπει σε ένα εκατομμύριο πολίτες να ζητήσουν από την Επιτροπή να αναλάβει νομοθετική πρωτοβουλία σε συγκεκριμένο τομέα· επιπλέον, ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων είναι τώρα νομικώς δεσμευτικός.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι τέλεια, αλλά είναι αναντικατάστατη όσον αφορά τον παγκόσμιο ρόλο της. Χρειαζόμαστε μια Ευρώπη που μετέχει περισσότερο και έχει μεγαλύτερη επιρροή για την επίλυση των παγκόσμιων προβλημάτων, όπως η αλλαγή του κλίματος, η διατροφική ασφάλεια, η ενεργειακή πολιτική, η διεθνής τρομοκρατία, το οργανωμένο έγκλημα, η μετανάστευση κλπ. Είναι σήμερα επιτακτική ανάγκη καθένα από τα 27 κράτη μέλη που υπέγραψαν τη Συνθήκη της Λισαβόνας στις 13 Δεκεμβρίου 2007 να προχωρήσουν στην επικύρωσή της. Αυτό είναι ένα αποφασιστικό στάδιο προκειμένου να επιτύχουμε μια Ευρώπη που θα είναι αποτελεσματικότερη ως προς τη λήψη αποφάσεων, πιο κοντά στους πολίτες, πιο ικανή να ανταποκρίνεται στις προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης και πιο αποτελεσματική στις εξωτερικές της σχέσεις. Πρέπει όλοι ανεξαιρέτως να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, διότι οι καιροί ου μενετοί.

Καθώς η Ευρώπη διερχόταν την περίοδο περισυλλογής της και σπαταλούσε ενέργεια αναζητώντας διέξοδο στα θεσμικά της προβλήματα, οι αναδυόμενες οικονομίες συνέχιζαν να αναπτύσσονται, οι ένοπλες συγκρούσεις εξαπλώνονταν, η αλλαγή του κλίματος γινόταν προφανής, τα ενεργειακά προβλήματα γίνονταν οξύτερα και πολλοί άνθρωποι πέθαιναν λόγω έλλειψης τροφίμων και ιατρικής βοήθειας. Παρά τις απόψεις των υπερεθνικιστών και των ευρωσκεπτικιστών, η Ευρώπη δεν μπορεί να σταματήσει – και δεν πρόκειται να σταματήσει.

  Γεώργιος Παπαστάμκος (PPE-DE). – Με την ιδιότητα του σκιώδους εισηγητή της γνωμοδότησης της Επιτροπής Διεθνούς Εμπορίου και του μέλους της Επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων, θα ήθελα να πω εισαγωγικώς ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας σηματοδοτεί τη μετάβαση από έναν συνταγματικό «ελιτισμό» στη μεταρρύθμιση του ευρωπαϊκού ενοποιητικού έργου. Με τον καταστατικό δυϊσμό, δηλαδή τις δύο νομικά ισότιμες αναθεωρημένες συνθήκες, διασφαλίζεται ο κοινός ευρωπαϊκός βηματισμός.

Συγχρόνως όμως, καθίσταται περισσότερο ορατή μία Ευρώπη των πολλαπλών ταχυτήτων. Δηλαδή, η Ένωση κερδίζει σε ευελιξία, χάνει όμως σε κοινή ενοποιητική δυναμική. Το κράτος μέλος επανατοποθετείται ανοδικά στη διαλεκτική σχέση μεταξύ του υπερεθνικού και του εθνικού στοιχείου. Ενισχυμένος από τον πρόσφατο ευρωπαϊκό συμβιβασμό εξέρχεται και ο κοινοβουλευτισμός με την ενίσχυση του ρόλου, τόσο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όσο και των εθνικών κοινοβουλίων.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν χωρεί αμφιβολία ότι η διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης χρειάζεται ώθηση. Οι πολίτες ζητούν απαντήσεις σε προκλήσεις δυναμικής πολιτικής. Οι πολίτες ενδιαφέρονται για την ποιότητα και την παραγωγικότητα της εκροής πολιτικής. Οι πολίτες νομιμοποιούν δημοκρατικώς αμέσως ή εμμέσως τα αποφασιστικά όργανα της Ένωσης προσδοκώντας αποτελεσματικότητα δράσης. Η επιτυχής διέξοδος της επικυρωτικής προσπάθειας, προπάντων όμως η διαρκής δημοκρατική νομιμοποίηση του παραγομένου έργου στα μάτια των ευρωπαίων πολιτών, προϋποθέτει το άνοιγμα μιας εις βάθος πολιτικής συζήτησης για τη μείζονα πολιτική, οικονομική και κοινωνική κατεύθυνση της Ένωσης, για τη σχέση του ευρωπαίου πολίτη με την Ένωση, για τη θέση της Ένωσης στον κόσμο.

Στο πλαίσιο αυτό, η εγκαθίδρυση ενός διαρκούς, διαφανούς και δημοκρατικού διαλόγου με την κοινωνία των πολιτών δεν μπορεί να είναι μόνο προσχηματική. Πρέπει να αντανακλά βαθειά πολιτικοποίηση του ενοποιητικού εγχειρήματος. Σ’ αυτή την πολιτικοποίηση, ο ρόλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι καθοριστικός. Συγχαίρω τους συναδέλφους Corbett και Méndez de Vigo για τη γόνιμη και δημιουργική συνεισφορά τους.

  Proinsias De Rossa (PSE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, αυτή η Συνθήκη δεν είναι κομψή ως έγγραφο. Υπάρχουν πολλά «εάν», «αλλά» και «ίσως», επειδή δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος να μοιραστεί την εξουσία μια οικογένεια εθνών που χαρακτηρίζεται από πολυμορφία. Εντούτοις, παρά τα όσα ισχυρίζονται οι αρνητές της, ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των πολιτών μας για περισσότερη δημοκρατία και για ενίσχυση της ικανότητας να κάνουμε τα πράγματα εκείνα που τα εθνικά κράτη δεν μπορούν να κάνουν αποτελεσματικά από μόνα τους, όπως η διατήρηση της ειρήνης, η αντιμετώπιση της αλλαγής του κλίματος και της μετανάστευσης, η ρύθμιση της οικονομίας και της αγοράς, καθώς και η ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων.

Αυτήν την περίοδο παγκόσμιας αστάθειας, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σημαντικότερη από κάθε άλλη φορά για μικρά κράτη μέλη όπως η Ιρλανδία. Στη σημερινή ψηφοφορία θα κάνει και πάλι την παρουσία της η παράδοξη συμμαχία των φονταμενταλιστών της αγοράς, της άκρας Αριστεράς και της άκρας Δεξιάς, η οποία αντιτάσσεται σε αυτήν τη Συνθήκη. Έχουν ένα κοινό στοιχείο: την επιθυμία να περιορίσουν τη δημοκρατική δραστηριοποίηση των λαών εντός των εθνικών συνόρων. Πολυεκατομμυριούχοι –οι Murdoch στη Μεγάλη Βρετανία και οι Ganley στην Ιρλανδία– εκμεταλλεύονται κυνικά τον εθνικό σοβινισμό προκειμένου να στερήσουν από τους Ευρωπαίους τη δυνατότητα να δράσουν πέρα από τα εθνικά τους σύνορα και να ρυθμίσουν τις επιχειρήσεις προς όφελος των ευρύτερων συμφερόντων της κοινωνίας.

Άλλοι, όπως το Sinn Féin και οι σύμμαχοί του, δεν εμπιστεύονται τους πολίτες και την ικανότητά τους να διαμορφώσουν μια υπερεθνική δημοκρατία με καθεστώς λογοδοσίας. Το εμπόρευμά τους είναι ο φόβος, ο φόβος των γειτόνων μας, των δημοκρατικών κοινοβουλίων, των κυβερνήσεων και της παγκοσμιοποίησης. Αδυνατούν να εξηγήσουν πώς η ενίσχυση των εξουσιών των κοινοβουλίων οδηγεί σε αποδυνάμωση της δημοκρατίας. Αυτοσυστήνονται ως διεθνιστές, όμως διαφωνούν με την ιδέα οι γείτονες να βοηθούν ο ένας τον άλλον σε περιπτώσεις κρίσεων ή επιθέσεων. Αρνούνται να συναινέσουν σε δεσμευτικούς ευρωπαϊκούς νόμους για την προστασία μας και την προστασία των γειτόνων μας από την αλλαγή του κλίματος, την καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και τις καταχρήσεις της αγοράς.

Τα όπλα όσων εμπορεύονται τον φόβο είναι τα μεγάλα ψέματα, όπως έδειξαν εύγλωττα σήμερα στο Σώμα η κ. McDonald και η κ. Sinnott. Διαστρεβλώνουν την αλήθεια υποστηρίζοντας ότι οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι άνω του 80% των ευρωπαίων πολιτών σκοπεύουν να συντρίψουν τη δημοκρατία και να αρνηθούν διά παντός στους πολίτες το δικαίωμα να έχουν λόγο στην οικοδόμηση της Ευρώπης. Την προηγουμένη των εκλογών στην Ιρλανδία, όλα αυτά τα τερατώδη ψέματα θα αποκαλυφθούν στις πραγματικές τους διαστάσεις: οι εφιάλτες κομμάτων τα οποία δεν έχουν διδαχθεί τίποτα από την ιστορία τους και είναι αποφασισμένα να καταδικάσουν τους λαούς της Ευρώπης στην επανάληψη της. Είμαι βέβαιος ότι η απόφαση της Ιρλανδίας θα είναι να παραμείνει στον κεντρικό πυρήνα της Ευρώπης.

  Avril Doyle (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, η Ιρλανδία επέλεξε να επικυρώσει τη Συνθήκη της Λισαβόνας μέσω δημοψηφίσματος επειδή, εν τέλει, αυτό κρίθηκε απαραίτητο βάσει των κανόνων του γραπτού μας συντάγματος, σέβομαι όμως πλήρως την απόφαση όλων των άλλων κρατών μελών να επιλέξουν διαφορετική διαδικασία επικύρωσης.

Ορισμένα ζητήματα αξίζει να επαναλαμβάνονται συχνά. Η Συνθήκη της Λισαβόνας διαφέρει από τον πρόδρομό της, την ατυχή Συνταγματική Συνθήκη, κατά το ότι δεν αποτελεί πλέον ένα ολοκληρωμένο και ενιαίο κείμενο. Τροποποιεί απλώς τις υπάρχουσες Συνθήκες –για την Ευρωπαϊκή Ένωση, και την ίδρυση των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων– Συνθήκες οι οποίες έχουν ήδη επικυρωθεί πλήρως. Επιπλέον, ο τίτλος του συντάγματος και ο συμβολισμός, καθώς και η αναφορά στη σημαία και τον ύμνο της ΕΕ, έχουν εγκαταλειφθεί.

Περισσότερη Ευρώπη σημαίνει ενίσχυση των στοιχείων στα οποία η Ευρώπη προσφέρει προστιθέμενη αξία προς όφελος των πολιτών μας διότι, καθορίζοντας σαφώς τα όρια των αρμοδιοτήτων της Ένωσης, η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη, ή Συνθήκη της Λισαβόνας, προσφέρει τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και στα εθνικά κοινοβούλια σαφείς ορισμούς του πεδίου αρμοδιοτήτων τους και, παρεμπιπτόντως, εξασφαλίζει στα κράτη μέλη μεγαλύτερο βαθμό επικουρικότητας, κάτι που συχνά λησμονείται.

Η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη εξασφαλίζει μεγαλύτερη συνέπεια κατά τη λήψη αποφάσεων της ΕΕ, ειδικότερα στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, με τη δημιουργία του νέου αξιώματος του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ο οποίος θα διορίζεται για θητεία δυόμισι ετών, η οποία θα μπορεί να ανανεωθεί μία φορά. Θα ορίζεται επίσης ένας Ύπατος Εκπρόσωπος για την εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφαλείας, ο οποίος δεν θα μετέχει μόνο στο Συμβούλιο αλλά θα είναι επίσης Αντιπρόεδρος της Επιτροπής. Οι εξελίξεις αυτές, όμως, δεν θα οδηγήσουν σε αντικατάσταση των εθνικών εξωτερικών πολιτικών. Επιπλέον, η υφιστάμενη εκ περιτροπής εξάμηνη Προεδρία θα συνεχιστεί όπως και πριν, πράγμα που συχνά αγνοείται ή παρερμηνεύεται.

Σε αντίθεση με ορισμένες άλλες Συνθήκες της ΕΕ, αυτή η Συνθήκη της Λισαβόνας δεν δημιουργεί νέες σημαντικές κατηγορίες αρμοδιοτήτων της ΕΕ. Θεσπίζονται, ωστόσο, νέες νομικές βάσεις για τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας, τον τουρισμό, τον αθλητισμό, τη διαστημική και διοικητική συνεργασία, δημιουργείται ενισχυμένη νομική βάση για την ενεργειακή πολιτική και, επιπλέον, γίνεται μια ρητή νέα αναφορά στην καταπολέμηση της αλλαγής του κλίματος παράλληλα με τις υπάρχουσες νομικές βάσεις σχετικά με την πολιτική για το περιβάλλον.

Για όλους αυτούς τους λόγους, οι συνάδελφοί μου στο Fine Gael και εγώ θα στηρίξουμε την κυβέρνησή μας. Όλα τα ιρλανδικά κόμματα, με εξαίρεση το Sinn Féin, θα στηρίξουν την κυβέρνηση και θα εργαστούν σκληρά για την επικύρωση αυτής της Συνθήκης και προκειμένου να μεταφερθεί αυτό το μήνυμα στην κοινωνία. Το Sinn Féin δεν θα το πράξει, επειδή φοβάται τη «μεγαλύτερη στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης» – κάτι που αποτελεί μεγάλη ειρωνεία αν λάβουμε υπόψη την ιδιαίτερη ιστορία αυτού του κόμματος!

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ενώ η καλοπιστία και η στήριξή σας είναι ευπρόσδεκτη, επιτρέψτε μου μια φιλική προειδοποίηση: παρακαλώ να μην μπείτε στον πειρασμό, λόγω της επιθυμίας σας να εξασφαλιστεί η θετική έκβαση του δημοψηφίσματός μας, να πείτε στο εκλογικό σώμα της Ιρλανδίας πώς να ψηφίσει. Θέλω δε να παρακαλέσω την Επιτροπή να σταματήσει να συγκρούεται με την Ιρλανδία για διοικητικά και άλλα θέματα, όπως τα Προγράμματα Προστασίας του Περιβάλλοντος της Υπαίθρου (REPS), κατά τρόπο που μπορεί να προκαλέσει παρερμηνείες, σκόπιμες ή όχι, από τους αρνητές της Συνθήκης.

  Mauro Zani (PSE). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η Συνθήκη της Λισαβόνας θέτει τέρμα σε ένα παρατεταμένο και επικίνδυνο αδιέξοδο. Εξερχόμαστε από την κρίση με μια σταθερή και πιο αποτελεσματική θεσμική διάρθρωση που είναι ανοικτή σε περαιτέρω εξελίξεις. Εισερχόμαστε δε σε μια νέα φάση, στην οποία ευελπιστώ ότι μπορεί να ανοίξει και πάλι ο δρόμος προς ένα Σύνταγμα της Ευρώπης.

Για τον σκοπό όμως αυτόν, απαιτείται ιδιαίτερη προσπάθεια, προκειμένου να προωθηθεί η ευρωπαϊκή ιθαγένεια, βάσει του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Ο ακρογωνιαίος λίθος στον οποίο θα στηριχτεί στο μέλλον το πολιτικό οικοδόμημα της Ευρώπης δεν είναι οι δημογραφικοί υπολογισμοί, που ταιριάζουν σε μια εθνική, διακυβερνητική λογική, αλλά η ευρωπαϊκή ιθαγένεια. Αυτός είναι, άλλωστε, ο μόνος τρόπος για να αποκτήσει ψυχή η Συνθήκη αυτή, την ψυχή για την οποία μίλησε νωρίτερα ο κ. Severin.

Το μέλλον είναι, επομένως, πρώτα και πάνω από όλα, στα χέρια μιας μεγάλης συμμαχίας μεταξύ του Κοινοβουλίου και των ευρωπαίων πολιτών, με πλήρη σεβασμό των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεών τους. Η πρώτη δοκιμή αυτής της συμμαχίας δεν αποκλείεται να είναι η επιλογή του προσώπου που θα αναλάβει τα νέα καθήκοντα του Προέδρου της ΕΕ.

  Jacek Protasiewicz (PPE-DE). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, επιτρέψτε μου καταρχάς να συγχαρώ τους συντάκτες αυτής της έκθεσης, καθόσον η προσπάθειά τους οδήγησε σε ένα κείμενο το οποίο δεν αποτελεί απλώς πολιτικό έγγραφο, αλλά έναν ευκρινή οδηγό στις νέες πραγματικότητες που δημιουργεί η Συνθήκη. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι ένα διδακτικό εγχειρίδιο για μαθητές σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση και πέρα από τα σύνορά της.

Κατά την κατάρτιση της έκθεσής τους, ο κ. Méndez de Vigo και ο κ. Corbett έδωσαν έμφαση στις θετικές αλλαγές που επιφέρει η Συνθήκη της Λισαβόνας, αναγνώρισαν όμως επίσης τους φόβους που δημιούργησαν οι δύσκολες διακυβερνητικές διαπραγματεύσεις. Εκείνη την περίοδο, η Πολωνία εμφανίστηκε ως ένα από τα κράτη που εμπόδιζαν την πρόοδο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Πολλά έχουν αλλάξει, όμως, μετά τις πρόσφατες εκλογές. Η νέα κυβέρνηση είναι πιο ανοικτή στην ευρωπαϊκή συνεργασία και κατανοεί ότι μια ισχυρή ΕΕ εξυπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας μας, της Πολωνίας.

Πρέπει, εντούτοις, να σημειωθεί ότι ένα τμήμα του πολωνικού πληθυσμού συμμερίζεται ορισμένους από τους φόβους που συνδέονται με την ανωτερότητα της νομοθεσίας της ΕΕ στην ιεραρχία των κανόνων του αστικού δικαίου, και ειδικά του οικογενειακού δικαίου και του δικαίου περί ιδιοκτησίας. Χρειαζόμαστε χρόνο και περισσότερες εμπειρίες συνεργασίας στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Κοινότητας προκειμένου οι φόβοι αυτοί να ελαχιστοποιηθούν, ακόμη ίσως και να εξαλειφθούν. Η κυβέρνηση της χώρας μου απείχε, επομένως, από την υπογραφή του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, δεδομένου ιδίως ότι υπήρξε σοβαρός κίνδυνος η διαδικασία επικύρωσης στην Πολωνία να εμποδιστεί στην πράξη εφόσον λαμβανόταν διαφορετική απόφαση.

Είμαι πολύ ευτυχής που οι συντάκτες της έκθεσης κατανοούν αυτές τις παραμέτρους και αποφάσισαν να διαγράψουν από το αρχικό κείμενο τα ονόματα των κρατών η στάση των οποίων θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί επικριτικά από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η Συνθήκη της Λισαβόνας είναι αποτέλεσμα ενός συμβιβασμού μεταξύ των οραμάτων μιας ευρωπαϊκής ομοσπονδίας και των φόβων που κυριαρχούν αυτήν την περίοδο όχι μόνο μεταξύ των πολιτών των νέων κρατών, αλλά και στις χώρες που υπήρξαν οι ιδρυτές της Κοινότητάς μας. Έχοντας διαρκώς κατά νου την ανεπιτυχή διαδικασία επικύρωσης της Συνταγματικής Συνθήκης, θεωρώ ότι είναι καλύτερο να προηγηθούν μικρότερα αλλά σταθερά βήματα, παρά να επιχειρηθούν άλματα, τα οποία συνοδεύονται πάντα από τον κίνδυνο της πτώσης.

Η αλλαγή της πραγματικότητας στην οποία ζούμε θα συντελεστεί πολύ γρήγορα. Είναι, επομένως, βέβαιο ότι μετά από λίγα χρόνια θα συζητούμε ένα νέο κείμενο, μια νέα Συνθήκη, η οποία θα είναι πιο ενδεδειγμένη για τις νέες πραγματικότητες που θα έχουν διαμορφωθεί. Είναι σημαντικό να είμαστε σε θέση να διακρίνουμε εγκαίρως αυτές τις αλλαγές, και να διατηρήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση την ικανότητα να προσαρμόζεται σε νέες προκλήσεις.

  Maria da Assunção Esteves (PPE-DE). – (PT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η Λισαβόνα και η Ρώμη είναι αφετηριακά σημεία για μια ανθρωπότητα χωρίς σύνορα. Το όραμα της παγκόσμιας δικαιοσύνης και του κοσμοπολίτικου δικαίου βρίσκεται στον πυρήνα της ιστορίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι η ιστορία του πώς η ηθική βούληση εδραιώθηκε στα θεσμικά όργανα και μετασχημάτισε τα πολιτικά υποδείγματα του παρελθόντος. Η μέθοδος που ακολουθήθηκε ήταν η ισοτιμία, το κριτήριο που εφαρμόστηκε ήταν η λογική, ο στόχος που τέθηκε ήταν η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, και η κυριαρχία των δικαιωμάτων απέκτησε προτεραιότητα έναντι της κυριαρχίας των συνόρων· όλοι αυτοί οι παράγοντες χρησίμευσαν στο να καταστεί η Ευρώπη ο οίκος του Διαφωτισμού.

Σε αυτήν την πορεία προς μια δημοκρατία μεγάλης κλίμακας, η Συνθήκη της Λισαβόνας αποκαθιστά τον κοινοβουλευτικό χαρακτήρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, τερματίζει τη νομοθετική ηγεμονία της Ευρώπης των κυβερνήσεων και φέρνει στο προσκήνιο νέες ηγετικές προσωπικότητες προκειμένου να ενισχυθούν τα ανταγωνιστικά και πολιτικά στοιχεία και να μειωθεί η γραφειοκρατία. Είναι αλήθεια ότι το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, με τις δυνατότητες που παρείχε για ενότητα και συνοχή, έχει καθυστερήσει, αναδύεται όμως μια μεταεθνική Ευρώπη. Η Βαβέλ θα χτίσει οπωσδήποτε τον πύργο της.

  Hartmut Nassauer (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, αν παρακολουθήσατε τη συζήτηση σήμερα το πρωί, θα διαπιστώσατε ότι αυτή η Συνθήκη συνοδεύεται από μεγάλες προσδοκίες. Καταρχάς, υπάρχει η προσδοκία της επικύρωσης και της θέσης της σε ισχύ. Έπειτα, υπάρχει η προσδοκία ότι θα επιτρέψει στην Ευρωπαϊκή Ένωση να ανταποκριθεί καλύτερα στον ρόλο της στον κόσμο, ρόλος μέσω του οποίου θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της παγκοσμιοποίησης, και ούτω καθεξής.

Θέλω να προσθέσω μία ακόμη προσδοκία σε όλα αυτά: πιστεύω και ελπίζω ότι η Συνθήκη προσφέρει μια νέα ευκαιρία να πραγματοποιηθεί ένα περαιτέρω βήμα προς τη συμφιλίωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τους πολίτες της, δεδομένου ότι υπάρχει χάσμα μεταξύ της Ένωσης και των πολιτών της. Αυτό το χάσμα υπογραμμίστηκε από τα δημοψηφίσματα στη Γαλλία και τις Κάτω Χώρες, και πρέπει να γεφυρωθεί.

Η Ένωση χρειάζεται τη συναίνεση των πολιτών της, και η νέα Συνθήκη προσφέρει αξιόλογες δυνατότητες για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος. Δίνει στα εθνικά κοινοβούλια τη δυνατότητα να μετέχουν στην κατάρτιση της νομοθεσίας. Στο πλαίσιο της επικουρικότητας, επιδιώκεται η συμμετοχή των εθνικών κοινοβουλίων, και αυτό είναι πολύ σωστό. Συνεπώς, επειδή η σύμφωνη γνώμη των πολιτών εξαρτάται, μεταξύ άλλων, από τον σαφέστερο, από ό,τι ήταν μέχρι σήμερα, επιμερισμό των αρμοδιοτήτων μεταξύ της ΕΕ και των κρατών μελών και την πιο ισόρροπη διαχείρισή τους. Τα εθνικά κοινοβούλια μπορούν να βοηθήσουν σε αυτόν τον τομέα.

Δεν θεωρώ ότι ο ρόλος μας ανταγωνίζεται τον ρόλο των εθνικών κοινοβουλίων· πιστεύω, απεναντίας, ότι πρέπει να συνεργαστούμε. Είμαι της άποψης ότι τα εθνικά κοινοβούλια πρέπει επίσης να εκμεταλλευτούν αυτές τις δυνατότητες. Τα προσκαλώ δε ευθέως να το πράξουν. Θα είναι συναρπαστικό να δούμε αν θα είναι όντως αποτελεσματικό αυτό το νέο μέσο για τον έλεγχο της επικουρικότητας.

Μια επιπλέον παρατήρηση: όταν προσεγγίζουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση από την οπτική γωνία τρίτων χωρών, βλέπουμε ένα υπόδειγμα περιφερειακής συνεργασίας, επιτυχούς ομαδικής εργασίας σε περιφερειακό επίπεδο, το οποίο μπορεί να συγκριθεί με έναν μόνο παρόμοιο οργανισμό σε ολόκληρο τον κόσμο, ο οποίος όμως δεν είναι επ’ ουδενί εξίσου επιτυχημένος ή προηγμένος σε σύγκριση με την ΕΕ: πρόκειται για τον Σύνδεσμο των Κρατών της Νοτιοανατολικής Ασίας (ASEAN). Τα κράτη ASEAN παρακολουθούν στενά την Ευρωπαϊκή Ένωση, στην προσπάθειά τους να αναπτύξουν τη συνεργασία και να συμβάλουν στην ειρήνη και την ασφάλεια στον κόσμο.

  Zita Pleštinská (PPE-DE). – (SK) Κυρίες και κύριοι, δεδομένου ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται μια Μεταρρυθμιστική Συνθήκη που θα την καταστήσει πιο αποτελεσματική και σύγχρονη, θα ψηφίσω υπέρ της έκθεσης των εισηγητών Richard Corbett και Íñigo Méndez de Vigo σχετικά με τη Συνθήκη της Λισαβόνας.

Επιτρέψτε μου να συγχαρώ τα πέντε κράτη μέλη που έχουν ήδη επικυρώσει τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Είμαι πεπεισμένη ότι η πράξη επικύρωσης της Συνθήκης της Λισαβόνας δεν κινδυνεύει ούτε στη Σλοβακία. Μόνο ένα κοινοβουλευτικό κόμμα τάσσεται κατά της Συνθήκης· εκτός αυτού, η Συνθήκη χαίρει καθολικής αποδοχής και η συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών του εθνικού κοινοβουλίου θα την υπερψηφίσει.

Η σημερινή αντιπολίτευση στη Σλοβακία συνέβαλε στον μέγιστο βαθμό στην ένταξη της Σλοβακίας στην ευρωπαϊκή οικογένεια και θα στηρίξει τη Συνθήκη της Λισαβόνας αμέσως μόλις τροποποιηθεί ο νόμος περί Τύπου στη Σλοβακία, τον οποίο έχουν επικρίνει ευρωπαϊκά όργανα όπως το «Freedom House», ο ΟΑΣΕ και η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων, σύμφωνα με τις συστάσεις τους.

  Csaba Sándor Tabajdi (PSE). – (HU) Ως βουλευτής του ΕΚ από την Ουγγαρία, την πρώτη χώρα που επικύρωσε τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη, γνωρίζω καλά ότι καθαυτή η επικύρωση δεν είναι αρκετή. Έχει ήδη αναφερθεί σε αυτήν την Αίθουσα ότι πρέπει να εξηγήσουμε στους πολίτες –τους πολίτες της Ευρώπης– με ποιους τρόπους το παρόν έγγραφο προσφέρει περισσότερα από ό,τι τα εθνικά συντάγματα, να εξηγήσουμε δηλαδή την προστιθέμενη αξία που προσφέρει αυτή η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη.

Οι ευρωπαίοι πολιτικοί πρέπει να αντιληφθούν ότι οι πρωθυπουργοί διαπράττουν συχνά το σφάλμα να αποκαλούν τη διαδικασία αυτή θεσμική μεταρρύθμιση. Είναι πολύ περισσότερο από αυτό. Γινόμαστε πλέον μια πολιτική ένωση και μια γνήσια κοινότητα συμφερόντων. Στο εσωτερικό αυτής της κοινότητας συμφερόντων, πρέπει να εξηγήσουμε στους πολίτες της Ευρώπης πώς ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων παρέχει προστιθέμενη αξία στον τομέα των κοινωνικών δικαιωμάτων.

Οφείλω να κάνω ιδιαίτερη μνεία εν προκειμένω στο γεγονός ότι τα δικαιώματα των ατόμων που ανήκουν σε μειονότητες έχουν περιληφθεί επιτέλους στο ογδόντα χιλιάδων σελίδων κοινοτικό κεκτημένο, καθόσον ένας στους επτά πολίτες της Ευρώπης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ανήκει σε κάποια μειονότητα με μακρά ιστορία παρουσίας στην Ευρώπη. Αυτό αποτελεί σημαντική πρόοδο στο πλαίσιο της Συνθήκης.

  Andrew Duff (ALDE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, θέλω να ρωτήσω τους συναδέλφους που αντιτάσσονται στη Συνθήκη να εξηγήσουν τι ακριβώς εννοούν όταν μιλούν για Συνθήκη που τροποποιείται «αυτόματα». Θα μπορούσαν να μου γνωστοποιήσουν τη ρήτρα που επιτρέπει ένα τέτοιο είδος πρωτεϊκού μετασχηματισμού;

Εγώ δεν μπόρεσα να εντοπίσω κάτι τέτοιο στη Συνθήκη. Η αλήθεια είναι ότι έστω και μία αλλαγή απαιτεί την ομόφωνη έγκριση όλων των πρωθυπουργών και των εθνικών κοινοβουλίων όλων των κρατών μελών, οι δε σημαντικές αλλαγές με τις οποίες μεταβιβάζονται νέες αρμοδιότητες στην ΕΕ απαιτούν τη σύγκληση Συνέλευσης, τη διεξαγωγή Διακυβερνητικής Διάσκεψης και την επίσημη επικύρωση από όλα τα κράτη μέλη.

  Mogens Camre (UEN). – (DA) Κύριε Πρόεδρε, η Συνθήκη της Λισαβόνας είναι, όπως όλοι γνωρίζουν, η Συνταγματική Συνθήκη χωρίς τις σημαίες και τη μουσική. Είναι πραγματικά μάλλον παράξενο το πώς αυτό διατυπώνεται τόσο ξεκάθαρα εδώ, δεδομένου ότι δεν γίνεται το ίδιο και στη Δανία. Απεναντίας, στη Δανία η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχει τίποτε απολύτως το σημαντικό σε αυτήν τη Συνθήκη, καθόσον θεωρεί ότι με τέτοιους ισχυρισμούς μπορεί να πείσει τους πολίτες της χώρας ότι δεν χρειάζεται να τους επιτραπεί να ψηφίσουν για την επικύρωση της Συνθήκης. Εντούτοις, με αυτήν τη Συνθήκη, συντελείται η πιο ευρεία επέκταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχει ποτέ πραγματοποιηθεί: της εκχωρούνται περισσότερες αρμοδιότητες και τομείς πολιτικής από οποιαδήποτε άλλη περίοδο στο παρελθόν, ενώ στα ευρωπαϊκά κράτη σημειώνεται η μεγαλύτερη απώλεια ελέγχου από οποιαδήποτε άλλη φορά. Είναι απίστευτα ασύνετο τα παλαιά κράτη μέλη που αποτέλεσαν τον πυρήνα της ΕΕ να υποχρεώσουν εμάς τους υπόλοιπους να συμφωνήσουμε χωρίς να ερωτηθούν οι πολίτες μας. Αυτό θα οδηγήσει σε αρνητικές συνέπειες. Οι πολίτες θεωρούν ότι χάνουν τον έλεγχο και θα αντιδράσουν. Μια ένωση δεν μπορεί να δημιουργηθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων εντός της ΕΕ. Θα μπορέσει να λειτουργήσει μόνο εάν προκύψει από τις επιθυμίες των πολιτών, και δεν είναι αυτή η πορεία που ακολουθεί σήμερα η Ένωση. Σκοπεύω, λοιπόν, να καταψηφίσω το κείμενο.

  Miloslav Ransdorf (GUE/NGL). – (CS) Αν θέλουμε να διαρκέσει η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, απαιτείται εμβάθυνση και ενίσχυση του διεθνούς δικαίου. Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι το ακριβώς αντίθετο.

Η αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου είναι ένα φοβερό πλήγμα κατά του διεθνούς δικαίου και το πρώτο θύμα αυτής της παραβίασης του διεθνούς δικαίου θα είναι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και οι διατλαντικές σχέσεις. Νομίζω ότι αυτό είναι εμφανές. Η αρχή των εθνοτήτων απορρίφθηκε ως βάση για την οριοθέτηση των συνόρων στην περίπτωση της Βοσνίας, όμως στην περίπτωση του Κοσσυφοπεδίου λαμβάνεται ως μόνο κριτήριο και μόνη αρχή. Φρονώ ότι το διεθνές δίκαιο δεν πρέπει να καταστρατηγείται υπό καθεστώς ατιμωρησίας: αυτό πλήττει την αξιοπιστία εγγράφων όπως η Τελική Πράξη του Ελσίνκι.

  Roberta Alma Anastase (PPE-DE). – (RO) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, επιθυμώ, όπως και προηγούμενοι συνάδελφοί μου, να χαιρετίσω την κατάρτιση αυτής της έκθεσης και να υπογραμμίσω τη θεμελιώδη αξία της για το μέλλον της Ευρώπης.

Είναι σημαντικό το γεγονός ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας εστιάζεται στον ρόλο των πολιτών και στην ευθύνη των οργάνων. Γι’ αυτό πιστεύω ότι, μέσω αυτής της έκθεσης, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποδεικνύει ότι αναλαμβάνει τον νέο ρόλο που του αναλογεί στη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στο πλαίσιο αυτό, επαναλαμβάνω την υποστήριξή μου για όλες τις διατάξεις της Συνθήκης που εμπεδώνουν τον ρόλο των κοινοβουλίων, τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Δεύτερον, θέλω να αναφέρω τις αλλαγές που προτείνει η Συνθήκη της Λισαβόνας στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η πρακτική εφαρμογή τους είναι κρίσιμη για την ενοποίηση της ευρωπαϊκής δράσης σε αυτήν την κατεύθυνση. Ως εκ τούτου, το κεντρικό στοιχείο της έκθεσης είναι η έκκληση για επικύρωση από το σύνολο των 27 κρατών μελών. Εκφράζω την ικανοποίησή μου για το γεγονός ότι η Ρουμανία επικύρωσε τη Συνθήκη τον Φεβρουάριο του 2008, και έγινε έτσι η τέταρτη χώρα που απέδειξε την προσήλωσή της στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα και τη σταθερή επιθυμία της να συμβάλει στην περαιτέρω προώθηση της ευημερίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο μέλλον.

  Miloš Koterec (PSE). – (SK) Θέλω να ευχαριστήσω τους εισηγητές για το άριστο έργο τους, το οποίο περιγράφει με σαφήνεια όλες τις θετικές πτυχές της νέας Συνθήκης, καθώς επίσης και τα πιο αδύνατα σημεία της. Όπως λέει και η παροιμία, κανείς δεν είναι τέλειος. Εν πάση περιπτώσει, πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για την υψηλή ποιότητα της Συνθήκης και για το γεγονός ότι αντικατοπτρίζει την παρούσα πραγματικότητα στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τις ευκαιρίες που προσφέρονται έτσι στο επίπεδο της Συνθήκης.

Όπως ορθώς επισημαίνουν οι εισηγητές, η Συνθήκη αυτή ενισχύει τη δημοκρατική υπευθυνότητα και τις αρμοδιότητες λήψης αποφάσεων, ενώ εξασφαλίζει κατ’ αυτόν τον τρόπο τον μεγαλύτερο έλεγχο των δραστηριοτήτων της Ένωσης από τους πολίτες. Εντούτοις, στο πλαίσιο αυτό θέλω να απευθύνω έκκληση στις κυβερνήσεις των κρατών μελών να διαθέσουν στους πολίτες τους μια επαρκή περίληψη της Συνθήκης της Λισαβόνας, έτσι ώστε να γίνει κατανοητή από όλους και να μπορεί κάθε πολίτης να λαμβάνει, εν γνώσει των πραγματικών δεδομένων, τις αποφάσεις του σχετικά με το εάν συμφωνεί ή όχι με τη νομοθεσία: αυτός πρέπει να είναι ο κανόνας όσον αφορά το σύνολο της ευρωπαϊκής (και όχι μόνο της ευρωπαϊκής) νομοθεσίας. Είμαι βέβαιος ότι οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εφόσον ενημερωθούν σωστά, θα στηρίξουν ανεπιφύλακτα τη Συνθήκη.

Θέλω επίσης να τονίσω ότι ένα τόσο σημαντικό έγγραφο δεν πρέπει να γίνεται αντικείμενο πολιτικών παιχνιδιών όπως συμβαίνει στη Σλοβακία, όπου η αντιπολίτευση εμποδίζει την υιοθέτηση αυτού του προοδευτικού και δημοκρατικού εγγράφου.

  Mairead McGuinness (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, λαμβάνω τον λόγο –όπως ευελπιστώ– ως μία από τους απλούς και έντιμους πολίτες της Ιρλανδίας που ανέφερε ο συνάδελφός μου βουλευτής του ΕΚ, κ. Farage – αν και νομίζω ότι έχει εγκαταλείψει την Αίθουσα.

Δεν με εκπλήσσει το γεγονός ότι οι απλοί και έντιμοι ιρλανδοί πολίτες βρίσκονται σε σύγχυση, μιας και βλέπουν παράδοξους συμμάχους στην πλευρά του «όχι» – την κ. McDonald και τον κ. Farage. Αυτό είναι πραγματικά απίστευτο! Ας μου επιτρέψουν ειδικότερα τα μέλη του Sinn Féin να τους θέσω το εξής ερώτημα: δεν αναγνωρίσουν τον ρόλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην ειρήνευση στη Βόρεια Ιρλανδία; Αυτό ακριβώς θα ενισχυθεί από τη συγκεκριμένη Συνθήκη, και όχι η «στρατιωτικοποίηση», όπως την αποκαλούν.

Ως προς τον ρόλο των εθνικών κοινοβουλίων, επιτρέψτε μου να πω τα εξής: αφήστε τα εθνικά κοινοβούλια να εκμεταλλευτούν τις εξουσίες που τους εξασφαλίζει αυτή η Συνθήκη και αφήστε τους απλούς και έντιμους πολίτες των κρατών να τα υποχρεώσουν να χρησιμοποιήσουν αυτές τις εξουσίες αποτελεσματικά.

Στον κ. Duff θα πω το εξής: στην Ιρλανδία διαδίδεται ένα ψεύδος, και αυτό αφορά την υποτιθέμενη «αυτόματη» τροποποίηση της Συνθήκης, η οποία αποτελεί εφεύρεση ενός αντιδραστικού μυαλού. Δεν είναι αλήθεια και δεν ισχύει.

Τέλος, επιτρέψτε μου να πω ότι, σε αντίθεση με τους αρνητές, όπως η κ. McDonald και ο κ. Farage, θεωρώ ότι αυτή η Συνθήκη είναι θετική για την Ιρλανδία, θετική για την ΕΕ, και θετική για την Ευρώπη· απευθύνω, λοιπόν, έκκληση στους πολίτες της Ιρλανδίας να ψηφίσουν «ναι»!

  Marian Harkin (ALDE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, δεν περίμενα να με καλέσετε στο βήμα τόσο γρήγορα. Έχω ήδη παρέμβει, όμως θέλω να θίξω ένα ακόμη θέμα εν προκειμένω. Ακούσαμε όλους τους αρνητές, οι οποίοι μας λένε ότι η Λισαβόνα θα στρατιωτικοποιήσει περαιτέρω την Ένωση, θα οδηγήσει σε κοινωνικό ντάμπινγκ, θα μας οδηγήσει όλους σε λάθος κατεύθυνση. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπόρεσα να παρακολουθήσω μικρό μέρος της συζήτησης, όμως δεν άκουσα κανέναν να αναφέρεται στο άρθρο 49, το οποίο ορίζει ότι, εάν η Λισαβόνα επικυρωθεί, οποιοδήποτε κράτος μέλος έχει το δικαίωμα να αποφασίσει να αποχωρήσει από την Ένωση σύμφωνα με τους συνταγματικούς του κανόνες.

Αυτό σημαίνει ότι όλοι όσοι θεωρούν πως δεν πρέπει να βρίσκονται στην Ευρώπη μπορούν να συμβουλεύσουν τους πολίτες τους να αποχωρήσουν από την Ένωση μετά την επικύρωση της Συνθήκης της Λισαβόνας. Επομένως, δεν έχουν καμία δικαιολογία να μην επιθυμούν την έγκριση αυτής της Συνθήκης.

  Colm Burke (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, το «ναι» υπέρ της Συνθήκης της Λισαβόνας είναι «ναι» υπέρ του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Ο κοινοτικός Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων συντάχτηκε αρχικά για να ενισχύσει την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων εντός της ΕΕ, λαμβάνοντας υπόψη τις αλλαγές στην κοινωνία, την κοινωνική πρόοδο και τις επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις, καθιστώντας τα δικαιώματα αυτά πιο ορατά με τη μορφή ενός χάρτη.

Ο εν λόγω Χάρτης καλύπτει ποικίλους τομείς, όπως η φροντίδα των ηλικιωμένων, η μέριμνα για τα άτομα με αναπηρία, ο σεβασμός της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής, η απαγόρευση των βασανιστηρίων και το δικαίωμα σε πραγματική προσφυγή και δίκαιη δίκη. Τα δικαιώματα αυτά ισχύουν για τα θεσμικά όργανα και τις υπηρεσίες της ΕΕ και για τα κράτη μέλη μόνο κατά την εφαρμογή της κοινοτικής νομοθεσίας. Ενώ ο Χάρτης δεν θεσπίζει νέες αρμοδιότητες της ΕΕ, διευκολύνει τους πολίτες να γνωρίζουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους βάσει της ευρωπαϊκής νομοθεσίας.

Ο Χάρτης ήταν μόνο μια πολιτική δήλωση όταν συμφωνήθηκε αρχικά το 2000. Αν ο λαός της Ιρλανδίας ψηφίσει «ναι» στη Συνθήκη της Λισαβόνας, θα προσδώσει επίσης νομικά δεσμευτικό χαρακτήρα στον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, ο οποίος θα αποκτήσει κύρος ισότιμο με της Συνθήκης, προς όφελος όλων των πολιτών της Ιρλανδίας και της ΕΕ.

  Bruno Gollnisch (NI). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, σημειώνω εδώ πόσο δίκαια προεδρεύετε αυτών των συζητήσεων.

Κυρίες και κύριοι, θέλω απλώς να θίξω ένα ζήτημα ηθικής τάξης επικαλούμενος αποκλειστικά δηλώσεις προσώπων που τάσσονται υπέρ της επικύρωσης της Συνθήκης, τα οποία μας είπαν ότι το νέο κείμενο είναι ίδιο με το κείμενο του Συντάγματος.

Αυτό συνέβη στην περίπτωση του κ. Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, ο οποίος είναι ειδήμων και δήλωσε ακριβώς αυτό, ότι δηλαδή πρόκειται για το Σύνταγμα, με τη μόνη διαφορά ότι είναι οργανωμένο σε διαφορετικές κατηγορίες. Το ίδιο υποστήριξε και η κ. Μέρκελ, η οποία είπε ακριβώς τα ακόλουθα – μιλούσε αγγλικά: «Ας διατηρήσουμε την ουσία, και ας αλλάξουμε τη διατύπωση». Το ίδιο υποστήριξε και ο κ. Αμάτο, πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας, ο οποίος δήλωσε ότι το κείμενο έγινε δυσανάγνωστο επειδή, αν ήταν απλό, ο καθένας θα μπορούσε να αντιληφθεί ότι πρόκειται για Σύνταγμα και θα απαιτούσε τη διενέργεια δημοψηφίσματος. Το ίδιο ανέφερε και ο πρώην συνάδελφός μας κ. de Gucht. Ομοίως και ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου, ο κ. Τζάνκερ.

Φρονώ, λοιπόν, ότι αυτή η προσπάθεια εξαπάτησης των ευρωπαϊκών λαών δημιουργεί πρόβλημα ηθικής τάξης.

  Jan Zahradil (PPE-DE). – (CS) Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι κράτος οπότε δεν χρειάζεται Σύνταγμα. Αυτό υποχρεώθηκαν να το αναγνωρίσουν, έστω και διστακτικά, ακόμη και οι υπέρμαχοι του Ευρωπαϊκού Συντάγματος. Δυστυχώς, δεν έχουν όλοι συμβιβαστεί με αυτήν την απογοητευτική γι’ αυτούς εξέλιξη, οπότε βρίσκουμε στην παράγραφο 6 της υπό εξέταση έκθεσης να εκφράζεται λύπη για τις αλλαγές που έγιναν στη νέα Συνθήκη σε σχέση με το σχέδιο Ευρωπαϊκού Συντάγματος.

Θεωρώ ότι αυτό αποτελεί σοβαρό σφάλμα. Μετά από μια δύσκολη διαδρομή επιτεύχθηκε συναίνεση μεταξύ των 27 κρατών μελών. Ορισμένες κυβερνήσεις επιθυμούσαν αλλαγές στο σχέδιο Ευρωπαϊκού Συντάγματος, και τώρα η έκθεση του κ. de Vigo και του κ. Corbett τις επικρίνει εμμέσως για τη στάση τους. Κατά τη γνώμη μου, αν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψηφίσει υπέρ της παραγράφου 6 της έκθεσης, θα εκφράζει περιφρόνηση για τη σύνθετη συναίνεση στην οποία κατέληξαν τα 27 κράτη μέλη, και αυτό δεν μπορεί παρά να είναι επιζήμιο για την όλη προσπάθεια. Αναμφίβολα, λοιπόν, δεν μπορώ να υποστηρίξω την εν λόγω παράγραφο.

  Lambert van Nistelrooij (PPE-DE). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, εκτός από την κοινωνική και οικονομική συνοχή, αυτή η Συνθήκη καθορίζει ρητώς, για το σύνολο της Ένωσης, έναν τρίτο στόχο: την εδαφική συνοχή. Μπορεί να παρατηρείται συγκέντρωση σε κορυφαίες περιφέρειες της Ευρώπης, συγχρόνως όμως υποστηρίζουμε την παροχή ευκαιριών απασχόλησης και οικονομικής ανάπτυξης σε όλη την Ένωση. Αυτή είναι μια σημαντική βάση για την άσκηση της κοινωνικής και περιφερειακής πολιτικής. Είναι δε σημαντικό να αναπτυχθεί περαιτέρω αυτή η έννοια κατά τέτοιον τρόπο ώστε να καταστεί δυνατή η μεταφορά γνώσης σχετικά με την επιχειρηματικότητα και τη χρήση των διαθέσιμων πόρων και μέσων – λόγου χάρη, των διαρθρωτικών ταμείων. Θέλω να υπενθυμίσω στο Σώμα το θέμα αυτό, δεδομένου ότι δεν τέθηκε κατά τη διάρκεια της συζήτησης σήμερα το πρωί. Με αυτόν τον τρόπο, δείχνουμε επίσης στους πολίτες όλης της Ένωσης ότι μπορούμε να προσφέρουμε νέες λύσεις για τις νέες συνθήκες που αντιμετωπίζουμε.

  Luís Queiró (PPE-DE). – (PT) Φρονώ ότι είναι αναγκαίο σε αυτό το σημείο να τονιστεί η σπουδαιότητα και η σημασία των μηνυμάτων στην πολιτική· είναι καθήκον μας να στείλουμε στους πολίτες τα σωστά μηνύματα. Αντί να συνεχίζουμε τη συζήτηση σε αυτό το Κοινοβούλιο για τις διαφορές μεταξύ της Συνταγματικής Συνθήκης και της Συνθήκης της Λισαβόνας, ή για τον τρόπο με τον οποίο τα κράτη μέλη θα προχωρήσουν στην επικύρωση της Συνθήκης, δεν θα ήταν μήπως καλύτερο να συζητήσουμε τι πρέπει να κάνουμε αφού τεθεί σε ισχύ η Συνθήκη, όπως ελπίζουμε ότι θα συμβεί; Αυτό είχαμε πει άλλωστε στους πολίτες μας – ότι η θεσμική μεταρρύθμιση ήταν αναγκαία προκειμένου να εξασφαλιστούν περισσότερα και καλύτερα αποτελέσματα. Η μεταρρύθμιση αυτή αποτελεί τώρα πραγματικότητα.

Θα είναι η Ευρώπη καλύτερα προετοιμασμένη σε ένα έτος για την αντιμετώπιση της παγκοσμιοποίησης, της ενεργειακής εξάρτησης, της δημογραφικής κρίσης, της τρομοκρατίας, της οικονομικής αστάθειας και της αλλαγής των συνθηκών στον τομέα της απασχόλησης; Οφείλει να είναι. Θα είναι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πιο δυναμικό, ώστε να αναλάβει ενεργό ρόλο για την έγκριση αυτών των μεταρρυθμίσεων; Και πάλι, οφείλει να είναι.

Αυτό είναι το ενδεδειγμένο μήνυμα που πρέπει να στείλουμε από εδώ σήμερα· δεν πρέπει να κάνουμε πράξη την κινεζική παροιμία που λέει ότι όταν ο σοφός δείχνει τον ουρανό, ο ανόητος κοιτάζει το δάχτυλο. Ας στρέψουμε το βλέμμα προς το μέλλον μας, κύριε Πρόεδρε, και ας ανταποκριθούμε στο καθήκον να το οικοδομήσουμε.

  Paul Rübig (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, με ενδιαφέρει να μάθω, κυρία Επίτροπε, τον βαθμό αποδοχής των διαφόρων πρωτοκόλλων και των κειμένων που απαρτίζουν τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη. Υπάρχουν μήπως αναλύσεις σχετικά με το ποια στοιχεία είναι ιδιαίτερα προσφιλή στο κοινό και ποια στοιχεία είναι περισσότερο προβληματικά; Έχετε στη διάθεσή σας αποτελέσματα σφυγμομετρήσεων της κοινής γνώμης που να δείχνουν ποιοι θεωρούν οι πολίτες ότι είναι οι τρεις σημαντικότεροι στόχοι της Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης, έτσι ώστε να δούμε ποια είναι τα θέματα που ενδιαφέρουν τα 500 εκατομμύρια των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και τα οποία θα καταδείκνυαν ότι η εν λόγω Μεταρρυθμιστική Συνθήκη είναι απολύτως αναγκαία; Υπάρχει οποιαδήποτε ανάλυση ή σφυγμομέτρηση της κοινής γνώμης σχετικά με το πόσο καλά ενημερωμένοι είναι οι πολίτες γι’ αυτήν τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη, τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά; Αυτή θα ήταν η ενδεδειγμένη βάση προκειμένου να καταδειχθεί η σημασία του συγκεκριμένου μεταρρυθμιστικού εγχειρήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ποια μέτρα σκοπεύετε να λάβετε, ως Επίτροπος, στο άμεσο μέλλον για να καταστήσετε τις πληροφορίες αυτές πιο προσιτές στους πολίτες;

  Piia-Noora Kauppi (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, αν η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν αυτοκίνητο, αυτή η Συνθήκη θα ήταν το μέσο διεύθυνσής του. Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι αποκτούμε νέους μηχανισμούς, ειδικά στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής και της πολιτικής ασφαλείας, και συμφωνώ με όσους υπογράμμισαν τη σημασία μιας καλής κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας, όμως οι καλές δομές δεν αρκούν.

Αν δεν μπορούμε να συντονίσουμε τη δράση μας, και αν δεν μπορούμε να συνεργαστούμε πραγματικά ώστε να στείλουμε κοινά μηνύματα σε έναν Κίσινγκερ ή μία Ράις, τα μηνύματα αυτά δεν θα έχουν την παραμικρή αξία. Πρέπει να ασχοληθούμε περισσότερο με την ουσία αυτής της συζήτησης, και πρέπει να εργαστούμε πραγματικά για τη διαμόρφωση κοινών απόψεων.

Διαθέτουμε πλέον το τέλειο όχημα. Πρέπει, λοιπόν, να αρχίσουμε να το οδηγούμε προς ορισμένη κατεύθυνση και να αναλάβουμε τον ρόλο που μας αντιστοιχεί στον κόσμο. Αυτή η Συνθήκη μας προσφέρει τα μέσα για να το επιτύχουμε.

  Pál Schmitt (PPE-DE). – (HU) Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Ως βουλευτής του ΕΚ που εκπροσωπεί ένα από τα νέα κράτη μέλη, θέλω και εγώ να εκμεταλλευτώ αυτήν την ευκαιρία για να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μας για την κοινοτική αλληλεγγύη που επιδεικνύεται στη χώρα μας. Χωρίς αυτήν, οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης δεν θα ήταν σε θέση να ανοικοδομηθούν μετά από 40 χρόνια σοβιετικής κατοχής.

Παρακαλώ να μου επιτρέψετε καταρχάς, ως πρόεδρος της αντιπροσωπείας στη Μικτή Κοινοβουλευτική Επιτροπή ΕΕ-Κροατίας, να δηλώσω ότι η Συνθήκη θα διευκολύνει τη στενότερη και αποτελεσματικότερη συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών, επιτρέποντας συγχρόνως την περαιτέρω διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την ένταξη των χωρών οι οποίες δέχονται και συμμορφώνονται με το σύστημα αξιών της ΕΕ.

Κατά τη γνώμη μου, η Συνθήκη στέλνει ένα θετικό μήνυμα στις χώρες των δυτικών Βαλκανίων που έχουν αρχίσει ήδη ενταξιακές διαπραγματεύσεις· θα τις ενθαρρύνει να επιταχύνουν τις μεταρρυθμίσεις, καθόσον καθιστά πολύ προσιτή την ένταξή τους στην ΕΕ.

Εν κατακλείδι, μία από τα πιο σημαντικές και καινοτόμους παραγράφους της Συνθήκης, για εμένα τουλάχιστον, είναι αναμφίβολα η παράγραφος που εγγυάται τα δικαιώματα των μειονοτήτων, καθιστώντας την προστασία των εθνικών και εθνοτικών μειονοτήτων θεμελιώδη αρχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ευχαριστώ.

  Gay Mitchell (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, εξ όσων γνωρίζω, είμαι ο μόνος βουλευτής του ΕΚ που είναι και εκλογικός υπεύθυνος για δημοψηφίσματα, και δεν αισθάνομαι την ανάγκη να πω στον γερμανικό λαό ότι η απόφασή του είναι καθ’ οιονδήποτε τρόπο λιγότερο νόμιμη από την ιρλανδική απόφαση, για τον απλό λόγο ότι εμείς διενεργούμε δημοψήφισμα ενώ αυτοί έχουν συνταγματικό κώλυμα για τη διενέργεια δημοψηφίσματος.

Τι είδους δημοψήφισμα επιθυμούν όσοι τάσσονται υπέρ ενός δημοψηφίσματος; Θέλουν ένα δημοψήφισμα στο οποίο το 50% των πολιτών όλης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ή και περισσότεροι, θα λάβουν αυτήν την απόφαση για λογαριασμό τους, εν προκειμένω δηλαδή τα μεγάλα κράτη, ή ένας συνδυασμός μικρών και μεγάλων κρατών, που θα αποφασίσει για λογαριασμό όλων; Ή μήπως εννοούν ότι το ποσοστό πρέπει να είναι πάνω από 50% σε κάθε κράτος μέλος, οπότε κάθε κράτος μέλος θα εκχωρεί το δικαίωμά του να αποφασίζει σε όλα τα υπόλοιπα κράτη! Πώς μπορεί να είναι αυτό ορθολογικό;

Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ χρησιμοποιούσε τη φράση «ορολογικές ανακρίβειες». Δεν θα πω τίποτε περισσότερο για τους δειλούς που βρίσκονται στα δεξιά μου, όμως είναι σίγουρα ανειλικρινείς, στην καλύτερη περίπτωση!

  Janez Lenarčič, Προεδρεύων του Συμβουλίου. – (SL) Αισθάνομαι μεγάλη ικανοποίηση που μου δόθηκε η δυνατότητα να είμαι παρών σε αυτήν την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και ζωηρή συζήτηση. Επιτρέψτε μου να διαχωρίσω τις παρατηρήσεις μου σε τρεις κατηγορίες.

Η πρώτη κατηγορία αφορά τις προπαρασκευαστικές δραστηριότητες που πρέπει να ολοκληρωθούν προκειμένου να εφαρμοστεί πλήρως η Συνθήκη της Λισαβόνας, εάν και όταν τεθεί σε ισχύ. Αυτές οι δραστηριότητες είναι πολυάριθμες. Είναι αναγκαίο να προετοιμαστεί η εκλογή του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του Υπάτου Εκπροσώπου για την εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας, να δημιουργηθεί μια κοινή εξωτερική υπηρεσία και να οργανωθεί η δραστηριότητα στον τομέα της δικαιοσύνης και των εσωτερικών υποθέσεων.

Αυτές οι δραστηριότητες πρέπει να χαρακτηρίζονται από υπομονή και υπευθυνότητα. Είμαι πεπεισμένος ότι κανείς δεν επιθυμεί να δοθεί η εντύπωση ότι τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή τα κράτη μέλη προσπαθούν να αρπάξουν το μεγαλύτερο κομμάτι της πίττας προτού καν τελειώσει το ψήσιμο.

Πρέπει λοιπόν να έχουμε υπόψη ότι, αν και οι προπαρασκευαστικές δραστηριότητες πρέπει να ολοκληρωθούν, γεγονός παραμένει ότι την τελευταία λέξη για την εφαρμογή της Συνθήκης της Λισαβόνας την έχουν τα κράτη μέλη, δηλαδή τα εθνικά κοινοβούλια και, σε μία περίπτωση, οι ψηφοφόροι. Αυτό μας υπενθυμίζει ένα δίλημμα το οποίο αναφέρθηκε επανειλημμένα σήμερα και συζητήθηκε ευρύτατα κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών: δημοψήφισμα ή κοινοβουλευτική επικύρωση;

Θέλω να ευχαριστήσω την κ. Doyle, τον κ. Mitchell και άλλους που επεσήμαναν ότι είναι απαραίτητο να γίνει σεβαστή η απόφαση των κρατών μελών. Τόνισα στην εισαγωγική μου παρέμβαση ότι η απόφαση σχετικά με τη μέθοδο επικύρωσης της Συνθήκης της Λισαβόνας αποτελεί θέμα αποκλειστικής αρμοδιότητας και ευθύνης των κυρίαρχων κρατών μελών.

Εντούτοις, οφείλω να προσθέσω τα εξής: η επικύρωση από τα κοινοβούλια δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα. Απολύτως κανένα. Όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι αντιπροσωπευτικές κοινοβουλευτικές δημοκρατίες και, σε τελευταία ανάλυση, αυτή η αξιότιμη συνέλευση, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, είναι ένα ισχυρό σύμβολο αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.

Λίγα λόγια τώρα για τη σημασία της επικύρωσης. Κατά τη γνώμη μου, η επικύρωση της Συνθήκης της Λισαβόνας πρέπει να εξεταστεί όχι μόνο στο τρέχον πλαίσιο, αλλά και σε ιστορικό πλαίσιο και ενόψει του μέλλοντος. Θέλω να υπογραμμίσω αυτό που ανέφεραν ο κ. Schulz και άλλοι, ότι δηλαδή πρέπει να θυμηθούμε τι συνέβαινε στην ήπειρό μας εκατό χρόνια πριν, εβδομήντα πέντε χρόνια πριν, ακόμη και είκοσι χρόνια, όπως στην περίπτωση της χώρας μου, ή και λιγότερο. Εν ολίγοις, το ίδιο το παρελθόν μας πρέπει να μας υπενθυμίζει διαρκώς ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση συνέβαλε με ιδιαίτερο τρόπο στην ειρήνη, τη σταθερότητα και την ευημερία της ηπείρου μας.

Συγχρόνως, πρέπει να λάβουμε επίσης υπόψη το μέλλον. Πρέπει να προετοιμαστούμε για τις ήδη ορατές προκλήσεις που αναμένουν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αποτελεί σταθερή πεποίθησή μας ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας αντιπροσωπεύει ένα βήμα προόδου προς τη σωστή κατεύθυνση και μας προσφέρει λύσεις ενόψει των προκλήσεων που βλέπουμε να διαγράφονται στον ορίζοντα.

  Margot Wallström, Αντιπρόεδρος της Επιτροπής. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, η σημερινή συζήτηση υπήρξε όντως ζωηρή και ενδιαφέρουσα, και θέλω να διατυπώσω τρεις παρατηρήσεις σχετικά με αυτήν.

Καταρχάς, θα εξετάσω το ζήτημα της εφαρμογής, δεδομένου ότι αρκετοί βουλευτές εγείρατε επιμέρους, συγκεκριμένα ζητήματα σχετικά με την εφαρμογή και την παρακολούθηση. Θέλω επίσης να κάνω ένα σχόλιο για τη συζήτηση που διεξήχθη εδώ σχετικά με τη δημοκρατία, και να την συνδέσω με την επικοινωνία και τον διάλογο.

Αρχίζω από τις ερωτήσεις του κ. Deprez, του κ. Dehaene, του κ. Barón Crespo και του κ. Duff: αρκετοί από εσάς θέσατε το ερώτημα τι πρόκειται να γίνει τώρα όσον αφορά την προετοιμασία για την εφαρμογή της νέας Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης.

Προσδοκώ ότι οι προετοιμασίες θα συνεχιστούν σε όλα τα όργανα, δεδομένου ότι εξετάζουμε τι ακριβώς θα απαιτηθεί από καθένα από τα θεσμικά μας όργανα –στην περίπτωση της Επιτροπής η κατάθεση συγκεκριμένων νομοθετικών προτάσεων– και τι θα κληθούμε να πράξουμε στο πεδίο της διοργανικής συνεργασίας και των πρακτικών προετοιμασιών. Αυτό πρέπει να γίνει με πλήρη σεβασμό της διαδικασίας επικύρωσης που βρίσκεται τώρα σε εξέλιξη.

Η προσέγγισή μας στην Επιτροπή ήταν να ενεργήσουμε με τον ενδεδειγμένο, βάσει των κανόνων, τρόπο, σεβόμενοι πλήρως τις επίσημες διαδικασίες επικύρωσης – χωρίς να προδικάζουμε τα αποτελέσματά τους, αλλά και χωρίς να παραλείπουμε την αναγκαία προετοιμασία. Νομίζω ότι αυτή ήταν επίσης η προσέγγιση του Συμβουλίου, το οποίο έχει καταρτίσει έναν σχετικό κατάλογο, και, φυσικά, εξετάζουμε με τον ίδιο τρόπο τις υποχρεώσεις που θα κληθεί να διεκπεραιώσει η Επιτροπή.

Ασφαλώς, θα συνεργαστούμε με το Κοινοβούλιο και θα εξετάσουμε προσεκτικά τι πρέπει να γίνει στην πράξη. Είναι θετικό το γεγονός ότι βρίσκεται επίσης σε εξέλιξη μια συζήτηση στα αρμόδια όργανα ώστε να εξασφαλιστεί ότι όλα θα είναι έτοιμα και ότι οι χειρισμοί θα μπορούν να γίνουν σύμφωνα με όλους τους τύπους. Ετοιμαζόμαστε, βεβαίως, και για την έναρξη της αναγκαίας πρακτικής εργασίας.

Έγινε πολύς λόγος περί δημοκρατίας, και αυτό μου φέρνει στον νου μια φράση του Τσώρτσιλ, στον οποίο αναφέρθηκε ήδη ένας ομιλητής: «η δημοκρατία είναι η χειρότερη μορφή διακυβέρνησης, εκτός από όλες τις άλλες μορφές διακυβέρνησης που έχουν δοκιμαστεί κατά καιρούς».

Οποιαδήποτε μέθοδος επικύρωσης και αν επιλεγεί –και η σχετική απόφαση εναπόκειται σε καθένα εκ των κρατών μελών και εθνικών κυβερνήσεων– η Επιτροπή θα την σεβαστεί, και θα θεωρήσει επίσης την επικύρωση από τα εθνικά κοινοβούλια δημοκρατικά νόμιμη. Οποιαδήποτε μέθοδος και αν επιλεγεί, δεν παύει να είναι αναγκαία η επικοινωνία με τους πολίτες.

Θέλω να ενημερώσω όσους ζήτησαν ένα ενοποιημένο κείμενο ότι το μήνυμα του Συμβουλίου είναι ότι αναμένεται να καταρτιστεί ένα τέτοιο κείμενο, ευελπιστούμε το συντομότερο δυνατόν, και ότι την άνοιξη θα έχουμε σίγουρα ένα ενοποιημένο κείμενο από το Συμβούλιο. Γνωρίζω ότι, μέχρι στιγμής, είναι διαθέσιμα έως και δώδεκα ενοποιημένα κείμενα σε διαφορετικές γλωσσικές εκδόσεις. Γνωρίζω ότι η Βουλή των Λόρδων έχει συντάξει ένα ενοποιημένο κείμενο, το ίδιο και η γαλλική Γερουσία, ενώ γνωρίζω επίσης ότι αντίστοιχο κείμενο υπάρχει και στη Γερμανία. Είναι μάλιστα διαθέσιμα στο Διαδίκτυο.

Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί κανείς να χρησιμοποιεί ως πρόσχημα την έλλειψη πληροφόρησης. Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα, ενώ διατίθενται επίσης πληροφορίες στον ιστότοπο της Επιτροπής, ο οποίος περιλαμβάνει ερωτήσεις και απαντήσεις, καθώς και αντικειμενικά στοιχεία για τη Συνθήκη, τα οποία αφορούν συγκεκριμένα ζητήματα ουσίας.

Έχουμε όλοι την υποχρέωση να βοηθήσουμε τους πολίτες να αποκτήσουν πρόσβαση στην αναγκαία πλήρη και αντικειμενική πληροφόρηση, και επίσης να δώσουμε απαντήσεις στις συγκεκριμένες ερωτήσεις τους.

Απαντώντας στο σχόλιο του κ. Rübig, γνωρίζουμε από προηγούμενες σφυγμομετρήσεις του Ευρωβαρομέτρου ότι οι πολίτες ενδιαφέρονται πρώτα από όλα για τα ουσιαστικά ζητήματα, και όχι τόσο πολύ για τα θεσμικά θέματα. Υποθέτω, όμως, ότι αρκετά κράτη μέλη θα διενεργήσουν επίσης συγκεκριμένες σφυγμομετρήσεις για να διερευνήσουν τις απόψεις της κοινής γνώμης στο εσωτερικό τους. Τους ερχόμενους μήνες αναμένεται να δούμε περισσότερες τέτοιες έρευνες. Η Επιτροπή θα παρακολουθεί γενικώς αυτά τα θέματα, μέσω του Ευρωβαρομέτρου.

Σας παρακαλώ να παραπέμπετε τους πολίτες και οποιονδήποτε συναντάτε στον νέο μας ιστότοπο, με τίτλο «Debate Europe». Ανανεώσαμε την πρωτοβουλία «Debate Europe», ώστε να συμπεριλάβουμε τη νέα Μεταρρυθμιστική Συνθήκη. Παρακολουθήστε τη συζήτηση και ενθαρρύνετε, παρακαλώ, τους πολίτες να παρεμβαίνουν και να μετέχουν στον διάλογο που πραγματοποιείται μέσω του Διαδικτύου.

Επιτρέψτε μου επίσης να πω ότι ελπίζω πως θα μπορέσουμε να επιτύχουμε τη συμμετοχή των νέων και των γυναικών σε αυτόν τον διάλογο, διότι, όταν μιλάμε για δημοκρατία και αντιπροσωπευτική δημοκρατία, επιθυμούμε επίσης τη συμμετοχή περισσότερων γυναικών σε αυτόν τον διάλογο, ευελπιστούμε μάλιστα και σε ηγετικές θέσεις στα όργανά μας και στην Ευρωπαϊκή Ένωση στο μέλλον.

Εάν οι γυναίκες δεν βλέπουν ότι εκπροσωπούνται, θα διστάσουν να προσφέρουν τη στήριξή τους στα διάφορα προγράμματα και αποφάσεις μας. Αυτό είναι, λοιπόν, επίσης δημοκρατικό καθήκον και στόχος όλων μας.

Τέλος, ο κ. Nassauer διατύπωσε ένα πολύ σημαντικό σχόλιο για τα εθνικά κοινοβούλια και τις περαιτέρω ενέργειές μας σε αυτόν τον τομέα για να διασφαλίσουμε τη συμπληρωματική τους δράση. Ο αυξημένος και ενισχυμένος ρόλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου συνάδει με τη σύνδεση αυτού του θέματος με τις εθνικές κοινοβουλευτικές διαδικασίες σε κάθε κράτος μέλος. Αυτό είναι επίσης κάτι που πρέπει να προετοιμάσουμε κατάλληλα και λεπτομερώς, μαζί με τα εθνικά κοινοβούλια. Καλούνται να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο, και πρέπει να ολοκληρώσουμε τις σχετικές προετοιμασίες.

Σας ευχαριστώ γι’ αυτήν τη συζήτηση. Η Επιτροπή θα συνεργαστεί στενά με το Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο προκειμένου να προετοιμαστεί η εφαρμογή και θα καταβάλει οπωσδήποτε κάθε δυνατή προσπάθεια στον τομέα της ενημέρωσης, διασφαλίζοντας την πρόσβαση όλων των πολιτών στο σύνολο των αναγκαίων πληροφοριών και των βημάτων διαλόγου για τη συζήτηση του μέλλοντος της Ευρώπης.

  Richard Corbett, εισηγητής. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, η συζήτηση αυτή κατέδειξε ότι, σε αυτό το Κοινοβούλιο, οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι των λαών των 27 χωρών μας εγκρίνουν αυτήν τη Συνθήκη με πολύ μεγάλη πλειοψηφία. Όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα που ασκούν διακυβέρνηση στα κράτη μέλη μας και σχεδόν όλα τα βασικά αντιπολιτευόμενα κόμματα στο σύνολο των κρατών μελών –εκτός, βεβαίως, από τους βρετανούς Συντηρητικούς– στηρίζουν αυτήν τη Συνθήκη.

Τη Συνθήκη στηρίζουν όλα τα βασικά κόμματα των Χριστιανοδημοκρατών. Την στηρίζουν επίσης όλα τα κόμματα των Σοσιαλιστών στο σύνολο των χωρών μας, τα κόμματα των Φιλελεύθερων Δημοκρατών, καθώς και η πλειονότητα των κομμάτων των Πρασίνων, ακόμη και τα κόμματα των Συντηρητικών, εκτός, βεβαίως, από τους βρετανούς Συντηρητικούς. Η αντίθεση σε αυτήν τη Συνθήκη προέρχεται κυρίως από την άκρα Δεξιά και από ορισμένα τμήματα της άκρας Αριστεράς σε αυτό το Σώμα. Είναι, ωστόσο, παράξενο να βλέπει κανείς να σφυρηλατείται αυτή η νέα πολιτική συμμαχία μεταξύ του Sinn Féin και του βρετανικού Συντηρητικού Κόμματος κατά της Συνθήκης.

Ορισμένοι από αυτούς τους πολέμιους της Συνθήκης υποστήριξαν εδώ σήμερα ότι η εν λόγω Συνθήκη υιοθετείται χωρίς να έχουμε πρόσβαση στα έγγραφα – ότι δηλαδή δεν έχει δημοσιευθεί καμία ενοποιημένη έκδοση της Συνθήκης. Όπως όμως επεσήμανα εχθές, πολλά κράτη μέλη έχουν ήδη δημοσιεύσει ενοποιημένες εκδόσεις της Συνθήκης.

Διαμαρτύρονται επίσης, όπως ο κ. Bonde, ότι αυτές οι εκδόσεις δεν παρουσιάζουν τις τροποποιήσεις που έχουν επέλθει στη Συνθήκη, όμως οι τροποποιήσεις είναι, φυσικά, διαθέσιμες από τον Δεκέμβριο σε όλες τις γλώσσες στην Επίσημη Εφημερίδα. Ειλικρινά, όποιο μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου υποστηρίζει ότι δεν ήταν σε θέση να διαβάσει αυτό το κείμενο δεν ανταποκρίνεται στα καθήκοντα που πληρώνεται για να επιτελεί. Πρόκειται για καθαρή οκνηρία.

Επιπλέον, ορισμένοι εξ αυτών ήρθαν εδώ και είπαν ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να ζητήσει τη διενέργεια δημοψηφίσματος. Μου φαίνεται πολύ φαιδρό το γεγονός ότι τα ίδια πρόσωπα που διαφωνούν με την ανάθεση αρμοδιοτήτων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που δεν θέλουν να είναι σε θέση η Ευρωπαϊκή Ένωση να λέει στα κράτη μέλη τι να κάνουν, έρχονται εδώ και μας λένε ότι πρέπει να πούμε στα κυρίαρχα κράτη μέλη με ποιες εσωτερικές διαδικασίες πρέπει να επικυρώσουν μια διεθνή συνθήκη. Αυτό είναι το άκρον άωτον της υποκρισίας.

Τέλος, διαπιστώνω ότι πολλοί εξ αυτών ήταν απόντες από τη συζήτηση για μεγάλα χρονικά διαστήματα, καθώς βρίσκονταν εκτός της Αίθουσας ντυμένοι κοτόπουλα. Νομίζω ότι αυτό είναι πολύ συμβολικό. Αυτοί είναι οι δειλοί και τα κοτόπουλα, διότι δείλιασαν να συμμετάσχουν στη συζήτηση σε αυτό το Σώμα, καθόσον φοβούνται την ετυμηγορία της δημοκρατικής αυτής συζήτησης, μια ετυμηγορία που είναι συντριπτικά θετική γι’ αυτήν τη Συνθήκη: είναι μια θετική Συνθήκη που θα βελτιώσει και θα εκδημοκρατίσει την Ένωσή μας.

(Χειροκροτήματα)

  Íñigo Méndez de Vigo, εισηγητής. – (ES) Κύριε Πρόεδρε, σήμερα έγινε αναφορά στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση από ιστορική άποψη.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση που έχουμε οικοδομήσει τα τελευταία 50 χρόνια είναι η Ευρώπη της συζήτησης και του διαλόγου, η Ευρώπη του σεβασμού των άλλων, η Ευρώπη της κατανόησης των θέσεων των άλλων. Αυτή η ιδέα έχει υπογραμμιστεί από τη συντριπτική πλειονότητα των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στη σημερινή μας συζήτηση.

Εντούτοις, στη συζήτηση αυτή εμφανίστηκε επίσης μια άλλη Ευρώπη, κύριε Πρόεδρε, την οποία αποκαλώ Ευρώπη των τριών «c»: η Ευρώπη της σύγκρουσης (conflict), της καταδίκης (condemnation) και της περιφρόνησης (contempt). Ως δημοκράτες, δεν είμαστε σύμφωνοι με αυτήν την Ευρώπη, διότι πιστεύουμε ότι μπορεί και πρέπει να υπάρχει συζήτηση και διάλογος αλλά δεν πρέπει να υπάρχει καμία καταδίκη.

Νομίζω, κύριε Πρόεδρε, ότι ακούστηκαν εδώ σήμερα πολλά πράγματα, ορισμένα από τα οποία ήταν εντελώς ψευδή.

Θα αναφέρω ένα πολύ συγκεκριμένο τέτοιο ψεύδος: όταν υποστηρίζεται ότι αυτή η Συνθήκη της Λισαβόνας περιλαμβάνει νέες περιπτώσεις ειδικής πλειοψηφίας, αυτό είναι αλήθεια, εκείνο όμως που δεν αναφέρεται είναι ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας εξασφαλίζει επίσης μεγαλύτερη συμμετοχή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Πώς μπορεί κανείς να είναι μέλος αυτού του Κοινοβουλίου και να μην θέλει να έχει μεγαλύτερη συμμετοχή στις πολιτικές αποφάσεις που έχουν αντίκτυπο στους ευρωπαίους πολίτες;

(Χειροκροτήματα)

Ολοκληρώνω την παρέμβασή μου, κύριε Πρόεδρε, με μια ρήση του Μιγκέλ ντε Θερβάντες ο οποίος, όταν είχε γεράσει και βρισκόταν κοντά στο τέλος της ζωής του, είχε πει ότι υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες οφείλουμε να αποφασίσουμε αν είμαστε δρόμος ή πανδοχείο. Το να είμαστε πανδοχείο σημαίνει ότι παραμένουμε στο σημείο στο οποίο βρισκόμαστε. Αν είμαστε δρόμος σημαίνει ότι προχωρούμε προς τα εμπρός.

Ευελπιστώ, κύριε Πρόεδρε, ότι, όπως η πολιτική μου ομάδα, και όπως η πλειονότητα των πολιτικών ομάδων σε αυτό το Κοινοβούλιο, θα ψηφίσουμε υπέρ της Συνθήκης της Λισαβόνας με το συναίσθημα και τη λογική μας. Ας χρησιμοποιήσουμε αυτήν τη δημοκρατική ψηφοφορία για να προσφέρουμε τη δημοκρατική μας αναγνώριση σε όλους όσοι επιθυμούν περισσότερη Ευρώπη για όλους τους Ευρωπαίους.

(Χειροκροτήματα)

  Πρόεδρος. – Η συζήτηση έληξε.

Προχωρούμε τώρα στην ψηφοφορία. Αυτό είναι το πρώτο θέμα στην ώρα των ψηφοφοριών, η οποία αρχίζει ευθύς αμέσως.

Γραπτές δηλώσεις (άρθρο 142 του Κανονισμού)

  Bairbre de Brún (GUE/NGL), γραπτώς. – (GA) Αν σταθμίσουμε όλα τα δεδομένα, οφείλουμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση υπήρξε θετική για την Ιρλανδία.

Εντούτοις, αυτό το δημοψήφισμα αφορά τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Το κατά πόσον, λοιπόν, η Ευρωπαϊκή Ένωση υπήρξε ή όχι ευεργετική για την Ιρλανδία είναι αδιάφορο εν προκειμένω.

Η Συνθήκη της Λισαβόνας προσφέρει στα ευρωπαϊκά όργανα αποκλειστική αρμοδιότητα στον τομέα της εμπορικής πολιτικής, περιλαμβανομένης της διαπραγμάτευσης διεθνών εμπορικών συμφωνιών. Εξουσιοδοτεί την Επιτροπή να ξεκινά και να διεξάγει διαπραγματεύσεις, περιλαμβανομένης της διαπραγμάτευσης διεθνών εμπορικών συμφωνιών, προτού υποβάλει σχετική έκθεση στο Συμβούλιο των Υπουργών. Το άρθρο 10, παράγραφος α, ορίζει μάλιστα ότι αυτό επιδιώκεται «μέσω της προοδευτικής κατάργησης των περιορισμών του διεθνούς εμπορίου», κάτι που αποτελεί κατευθυντήρια αρχή για την Επιτροπή στις διαπραγματεύσεις της με κράτη που δεν είναι μέλη της ΕΕ. Από τον Οκτώβριο του 2006, η ΕΕ καταβάλλει προσπάθεια να άρει τους «διασυνοριακούς φραγμούς» στις συναλλαγές της με τις αναπτυσσόμενες χώρες. Φραγμούς όπως περιβαλλοντικοί κανόνες, κανόνες προστασίας των καταναλωτών και κανόνες υγείας, ανεξάρτητα από τις συνέπειες που συνδέονται με την κατάργηση αυτών των κανόνων. Αν εξετάσουμε λοιπόν αυτές τις δύο πτυχές, διαπιστώνουμε ότι είναι πολύ αποκαλυπτικές για το σημαντικό βήμα οπισθοδρόμησης της ΕΕ ως προς τη στάση της απέναντι στην παγκόσμια φτώχεια και ανισότητα.

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία επικύρωσης της Συνθήκης της Λισαβόνας, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υπερβαίνει ακόμα μία φορά τις αρμοδιότητές του, προσπαθώντας να επηρεάσει την κοινή γνώμη με μια έκθεση μέσω της οποίας υιοθετεί αυτήν τη Συνθήκη και πιέζει όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ να επικυρώσουν εγκαίρως τη Συνθήκη, ώστε να μπορέσει να τεθεί σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 2009. Πρόκειται για πραγματικό πολιτικό τέχνασμα, δεδομένου ότι το Κοινοβούλιο δεν έχει αρμοδιότητα υιοθέτησης ευρωπαϊκών Συνθηκών. Τα κράτη μέλη έχουν την αρμοδιότητα σε αυτόν τον τομέα: καταρχάς, μέσω της Διακυβερνητικής Διάσκεψης και, στη συνέχεια, μέσω της επικύρωσης από καθένα κράτος μέλος ξεχωριστά, σύμφωνα με τη θεμελιώδη νομοθεσία κάθε χώρας.

Δεδομένου ότι η ΕΕ επιθυμεί τώρα να παρακάμψει τα δημοψηφίσματα, ώστε να αποφευχθεί μια νέα απόρριψη της Συνθήκης, όπως στη Γαλλία και τις Κάτω Χώρες το 2005, καταρχήν μόνο η Ιρλανδία θα διενεργήσει δημοψήφισμα.

Η αποφυγή των δημοψηφισμάτων με τη βοήθεια μιας ολόκληρης σειράς προφάσεων, αποτελεί ένδειξη φόβου για τις συνέπειες που μπορεί να έχει η αναγνώριση του δικαιώματος ψήφου των πολιτών στην Πορτογαλία και άλλες χώρες της ΕΕ. Οι χώρες αυτές γνωρίζουν ότι το περιεχόμενο της Συνθήκης της Λισαβόνας είναι το ίδιο με το περιεχόμενο του «Ευρωπαϊκού Συντάγματος». Το όνομα έχει αλλάξει, με μόνο στόχο να παραπλανηθούν οι πολίτες, γεγονός που συνιστά σαφή πολιτική απάτη. Συνεπώς, τασσόμαστε κατά της υπό εξέταση έκθεσης.

  Katrin Saks (PSE), γραπτώς. – (ET) Το πιο κρίσιμο ζήτημα για την Ευρωπαϊκή Ένωση σήμερα είναι η Συνθήκη της Λισαβόνας, καθότι διακυβεύεται εν προκειμένω το μέλλον της Ευρώπης, όπως και ο τρόπος με τον οποίο θα ανταποκριθεί σε έναν κόσμο που μεταβάλλεται χρόνο με τον χρόνο πιο γρήγορα από ό,τι εμείς οι ίδιοι. Θέλω να διατυπώσω τρεις παρατηρήσεις:

1) Καταρχάς, να χαιρετίσω το γεγονός ότι η Γαλλία, όπου ξεκίνησε η κρίση σχετικά με τα δημοψηφίσματα, ήταν η πρώτη χώρα της «παλαιάς Ευρώπης» που επικύρωσε τη Συνθήκη, ενεργώντας έτσι ως παράδειγμα προς μίμηση, καταδεικνύοντας ότι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση πρέπει οπωσδήποτε να συνεχιστεί.

2) Δεύτερον, ελπίζω ότι κατά τη διάρκεια της διαδικασίας επικύρωσης τα κράτη μέλη δεν θα αρχίσουν να χρησιμοποιούν τη Συνθήκη ως μέσο άσκησης πολιτικής πίεσης, όπως συνέβη στη Σλοβακία, όπου η αντιπολίτευση, αν και τάσσεται υπέρ της Συνθήκης, θέτει ως όρο για την επικύρωση να αποσύρει το κυβερνών κόμμα ένα σχέδιο νόμου με το οποίο η αντιπολίτευση διαφωνεί. Θέματα μείζονος σημασίας για την ΕΕ δεν πρέπει να υπονομεύονται για την εξυπηρέτηση εσωτερικών σκοπιμοτήτων!

3) Τέλος, θέλω να εκφράσω την ελπίδα ότι η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη θα θέσει τέρμα στην ανοησία που υποστηρίζουν ορισμένοι ευρωπαίοι πολιτικοί, ότι δηλαδή μπορούμε να συνεχίσουμε να λειτουργούμε με βάση τις παλαιές Συνθήκες. Το ακριβώς αντίθετο ισχύει: η παγκοσμιοποίηση δεν απαιτεί απλώς μεγαλύτερη προσήλωση στην πρακτική υλοποίηση των φιλοδοξιών μας, αλλά και ευρύτερη συμφωνία ως προς τη μορφή των πολιτικών της Ένωσης και ένα νέο θεμελιώδες έγγραφο μέσω του οποίου θα μπορέσουμε να τις επιτύχουμε.

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. PÖTTERING
Προέδρου