Debaty

Wtorek, 11 marca 2008 r. - Strasburg

20. Sytuacja kobiet na obszarach wiejskich UE (debata)

  Przewodniczący. − Kolejnym punktem jest sprawozdanie złożone przez Christę Klaß w imieniu Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia w sprawie sytuacji kobiet na obszarach wiejskich UE (2007/2117(INI)) (A6-0031/2008).

  Christa Klaß, sprawozdawczyni. − (DE) Panie przewodniczący, panie komisarzu, panie i panowie! „Kobiety na obszarach wiejskich UE” – pod tym tytułem w Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia razem zbieraliśmy fakty i propozycje rozwiązań. Chciałabym podziękować moim kolegom posłom za współpracę, a sekretariatowi za wsparcie.

W języku niemieckim mamy takie pojęcie: dziewczyna ze wsi. Kiedyś bardziej niż dziś każdy miał swoją własną koncepcję tego, co to oznaczało. Niektórzy mówią, że dotyczy ono twórczej i niezawodnej kobiety, o silnych zasadach i głęboko religijnej. Inni, że to kobiety staromodne, które mało lub też nic nie wiedzą i są ignorantkami, może również naiwnymi.

Żadne z tych opisów nie dotyka sedna problemu. Obszary wiejskie dostarczają najlepszych warunków dla dobrze spełnionego życia, dla rodzin żyjących w społeczności wiejskiej i żyjących zgodnie z przyrodą i środowiskiem. Dziś doskonale zdajemy sobie sprawę, że modele życia kobiet mogą różnić się między sobą ogromnie. Jednak również muszą być elastyczne, a nie związane czy ograniczone warunkami życiowymi. Dziś kobiety chcą być czynne zawodowo i chcą również mieć rodziny. Dziś chcą i mogą mieć te dwie rzeczy. Politycy i społeczeństwo muszą stworzyć im ku temu ramowe warunki.

Życie na wsi ma wiele do zaoferowania, ale również wiąże się z pewnymi zagrożeniami. Decyzja, która popycha kobiety - po rozważeniu faktów - aby przenieść się do miasta lub pozostać na wsi ma charakter osobisty. Dane statystyczne pokazują, że kobiety jako pierwsze opuszczają wieś. Pozostawiają po sobie puste żłobki i szkoły i w końcu starzejące się i puste wsie. Decyzje kobiet mają więc również wymiar demograficzny.

Zgodnie z szacunkami Komisji obszary wiejskie wytwarzają 45% wartości dodanej brutto i zapewniają 53% miejsc pracy. Wskazuje to na wymiar gospodarczy obszarów wiejskich.

Cały potencjał rozwojowy musi zostać więc wykorzystany i udoskonalony. Nie wystarczy już prowadzić kolejnych dyskusji na temat kobiet na wsiach jedynie w ramach wspólnej polityki rolnej. Kobiety wciąż prowadzą gospodarstwa rolne, lecz również są zatrudnione i pracują jako pracownicy najemni w rolnictwie. Również często czynnie pomagają swoim mężom w małych i średnich przedsiębiorstwach lub nawet same są niezależnymi przedsiębiorcami. Na tym obszarze wciąż mamy do czynienia z lukami, które trzeba wypełnić. Sytuacja kobiet i pomagających sobie małżonków w małych i średnich przedsiębiorstwach wymaga ustabilizowania pod względem sektora społecznego w celu zapewnienia kobietom opieki w razie choroby lub starości.

Kobiety to grupa szczególnie dotknięta brakiem infrastruktur na obszarach wiejskich. Starają się one pogodzić życie rodzinne i zawodowe, co oznacza, że wożą dzieci między szkołą a zajęciami dodatkowymi, opiekują się starszym pokoleniem i przy tym nie tracą z oczu swoich własnych interesów. Fakt, że obszary wiejskie charakteryzuje niedostatecznie rozbudowana infrastruktura - brak dróg, biur pocztowych, usług medycznych, pożarniczych i lekarzy pierwszej pomocy - znany jest od dawna. Jednak fakt, że pojawiają się dodatkowe problemy, jak na przykład w dostępie do łączy szerokopasmowych, jest nie do przyjęcia. Kobiety również potrzebują szybkiego dostępu do Internetu za pośrednictwem linii DSL, aby móc uczestniczyć w wielu obszarach działalności.

Udział kobiet w życiu publicznym - radach samorządów lokalnych, w inicjatywach i stowarzyszeniach - może doprowadzić do zmian. Również na obszarach wiejskich potrzeba podjąć szczególne wysiłki, aby zrównoważyć pod względem płci udział w życiu publicznym. Dlatego też chciałabym zakończyć jedną jeszcze prośbą i wezwać do włączenia kobiet do organów decyzyjnych. One wiedzą najlepiej, co musi zostać zmienione, ponieważ zawsze są na miejscu i zmagają się, aby pogodzić życie zawodowe z rodzinnym, podczas gdy mężczyźni zajmują się albo jednym, albo drugim.

  Mariann Fischer Boel, komisarz. − Panie przewodniczący! Przede wszystkim chciałabym podziękować sprawozdawczyni, pani Klaß, i członkom Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia za ich sprawozdanie z własnej inicjatywy. Wszyscy wiemy, że utrzymywanie równości płci na pierwszym miejscu w agendzie wymaga stałych wysiłków. Zawsze uznawałam Parlament Europejski za czołową instytucję w tej kwestii i chciałabym wyrazić uznanie za wysiłki włożone w to, aby świętować międzynarodowy dzień kobiet w 2008 r., włączając do tego zeszłotygodniową konferencję.

W pełni zgadzam się, że kobiety na wsiach mają rzeczywiste szanse i powinny być zachęcane do wykorzystywania ich. Ogólnie z tego powodu zgadzam się, że kobiety na obszarach wiejskich potrzebują szczególnej politycznej uwagi i jestem zadowolona, że zasada ta jest wdrażana poprzez wspólnotowe wytyczne strategiczne dotyczące rozwoju obszarów wiejskich w ramach trzeciego kierunku, gdzie jako kluczowe działanie podkreśla się zachęcanie kobiet do wchodzenia na rynek pracy.

Gospodarka wiejska potrzebuje kobiet nie tylko po to, aby utrzymać wzrost gospodarczy dla pozostałej części społeczeństwa, lecz również po to, aby zapewnić trwały rozwój obszarów wiejskich, z którymi kobiety i firmy wiązać będą przyszłość pozostając na wsi.

Zanim odpowiem na niektóre z podniesionych kwestii w tym sprawozdaniu, chciałabym podkreślić, że zasada promowania równouprawnienia między kobietami i mężczyznami leży w centrum drugiego filaru wspólnej polityki rolnej. W praktyce stosowana jest na dwa główne sposoby. Pierwszym sposobem jest tworzenie szans gospodarczych dla kobiet poprzez na przykład promocję przedsiębiorczości kobiet.

Co ważne, w kontekście programów rozwoju wiejskiego na okres 2007-2013, niektóre państwa członkowskie zaplanowały szczególne środki skierowane do kobiet, inne przyznają pierwszeństwo aplikacjom składanym przez kobiety w ramach niektórych środków.

Drugi aspekt to poprawa jakości życia na wsiach. Celem powinna być wieś przyjazna kobietom, ułatwianie życia kobiet na terenach wiejskich i pozwalanie kobietom na lepsze wykorzystanie swojego potencjału. Na przykład z funduszy rozwoju obszarów wiejskich wspierane są ośrodki opieki dziennej dla dzieci na wsiach, tak aby kobiety miały możliwość pozostać tam, ale równocześnie podjąć pracę. Myślę, że są to przykłady działań w ramach wspólnej polityki rolnej, które stanowią wkład w poprawianie sytuacji kobiet na obszarach wiejskich.

Chciałabym również w tym kontekście zwrócić państwa uwagę na program LEADER, który przyczynia się do podnoszenia zaangażowania kobiet w proces decyzyjny w lokalnych grupach działania. Liczba projektów w ramach programu LEADER zarządzanych przez kobiety rzeczywiście rośnie, w porównaniu do tych zarządzanych przez mężczyzn: w okresie 2003-2005 kobiety stanowiły dwie trzecie beneficjentów.

W odniesieniu do szczególnych wymogów, o których mowa w sprawozdaniu, zgadzam się, że istnieje potrzeba monitorowania i oceny stopnia integracji wymiaru płciowego w programach rozwoju regionalnego. Wskaźniki, które pokazują wyniki i skutki niektórych środków znów w okresie 2007-2013, spadają, biorąc pod uwagę płeć, co powinno stanowić wystarczającą informację.

W końcu chciałabym wspomnieć o jednej sprawie, która nie jest nazbyt związana z obszarami wiejskimi. Komisja rozpoczęła przeprowadzanie oceny wpływu, jako części przeglądu dyrektywy 86/613/EWG, która dotyczy zastosowania zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn pracujących na własny rachunek, w tym w rolnictwie.

Jest to ważny punkt w odniesieniu do ochrony kobiet pracujących na własny rachunek w okresie ciąży i macierzyństwa. Przegląd tej dyrektywy zaplanowano w programie prac Komisji na ten, 2008, rok, co będzie kolejną okazją, aby wesprzeć i poprawić sytuację kobiet na obszarach wiejskich.

Jeszcze raz, dziękuję pani sprawozdawczyni i tym którzy wnieśli swój wkład do tej bardzo ważnej sprawy.

  Edit Bauer, w imieniu grupy PPE-DE. – (HU) Panie przewodniczący, pani komisarz, panie i panowie! Wiele już powiedziano o sytuacji kobiet w zeszłym tygodniu w związku z ósmym marca. Obok banałów niektórzy poruszyli problemy leżące u podnóża uśrednionych danych i które są widoczne, jeśli przyjmiemy ustrukturyzowane podejście. Kobiety nie żyją w takich samych warunkach. Ich naturalne zdolności są różne, także i szanse, jakimi dysponują, i problemy, z jakimi się borykają. Również kobiety żyjące na obszarach wiejskich są różne. Łączą je pewne problemy, ale inne z kolei występują jedynie w pewnych warstwach i grupach społecznych.

Sprawozdanie pani Klaß różni się od tych ujętych w bardziej ogólne sformułowania, ponieważ jasno i konkretnie zajmuje się trudnościami, z jakimi spotykają się kobiety na obszarach wiejskich, i niedostatkami polityki w tym zakresie. Wyznaczanie celów do osiągnięcia w odniesieniu do zatrudnienia kobiet nie ma sensu, jeśli nie będzie niezbędnego do tego elastycznego zaplecza usługowego, jak na przykład środków transportu publicznego. Sytuacja kobiet żyjących na obszarach wiejskich jest ogólnie trudniejsza: często podejmują się one ukrytych, niepłatnych prac, gdzie nie są ubezpieczane ani objęte żadną ochroną, na przykład w rodzinnych gospodarstwach rolnych. W praktyce prowadzi to do niejasnych sytuacji prawnych tych kobiet, w odniesieniu do macierzyństwa, choroby i korzyści związanych z wiekiem.

Sprawy te czekają na rozwiązanie, lecz jednocześnie exodus ludności z obszarów wiejskich do miast, gdzie są lepsze warunki życia, jest praktycznie nie do zatrzymania. Zgadzam się ze sprawozdawczynią, że należy więcej uwagi przywiązywać do sytuacji kobiet na wsi przy przyznawaniu i wykorzystywaniu finansowych środków europejskich. Zaniechania w tej sprawie mają daleko idące konsekwencje. Dziękuję.

  Iratxe García Pérez, w imieniu grupy PSE. – (ES) Panie przewodniczący! Sprawozdanie to pokazuje rzeczywistą sytuację kobiet na obszarach wiejskich UE, aby odpowiedzieć na ważne wyzwania związane z dodatkowymi trudnościami, z jakimi spotykają się kobiety żyjące w tym środowisku.

Mówimy o połowie ludności żyjącej na tych obszarach, dlatego włączanie problematyki płci do głównego nurtu życia społecznego i politycznego w sektorze rolnictwa jest priorytetem, zarówno w celu promowania równouprawnienia między kobietami i mężczyznami, jak i umożliwiania wzrostu gospodarczego i społecznego na wsiach.

Chociaż wchodząc na rynek pracy lub godząc życie rodzinne i pracę kobiety borykają się z prawdziwymi trudnościami, problemy te są tym wyrazistsze, gdy mowa o środowisku wiejskim. Dlatego konieczne jest, aby promować inicjatywy i polityki, które mierzą się z tymi wyzwaniami, tak aby skutecznie zaistniały równe szanse dla obu płci.

Pomimo różnic możemy się zgodzić, że kobiety na obszarach wiejskich potrzebują specjalnej, wspólnej politycznej uwagi, promowania inicjatyw rozwoju obszarów wiejskich, które zachęcają je do uczestnictwa w życiu gospodarczym i społecznym i ograniczają migrację kobiet ze wsi do miast, co jest szczególnie niepokojącym zjawiskiem.

Mamy dług wobec kobiet żyjących na wsiach, które w nieoceniony i prawie niewidoczny sposób przyczyniły się do rozwoju wsi. Uznanie ich wysiłków powinno iść w parze z politykami prowadzonymi przez państwa członkowskie, władze regionalne i lokalne propagującymi poprawę warunków życia i likwidującymi obecnie istniejące bariery.

Dlatego rozszerzenie usług publicznych, lepsze szkolenie, dostęp do nowych technologii i wsparcie dla innowacyjnych projektów biznesowych mają podstawowe znaczenie dla osiągnięcia tych celów.

Również wzywamy państwa członkowskie do rozwinięcia prawnej konstrukcji wspólnej własności, aby zapewnić pełne poszanowanie praw kobiet w sektorze rolnictwa. Jest to jedyny sposób, w jaki będziemy w stanie sprawić, że równe szanse staną się rzeczywistością dla europejskich kobiet na wsiach.

  Jan Tadeusz Masiel, w imieniu grupy UEN. – Panie Przewodniczący! Gratuluję sprawozdawcy poruszenia tak ważnego tematu, jakim jest poprawa sytuacji kobiet na obszarach wiejskich Unii Europejskiej. Niedawno omawialiśmy kwestię demograficznej przyszłości Europy. Wyliczyliśmy wiele przyczyn odpowiedzialnych za jej pesymistyczną wizję. Problem ten z jeszcze większą siłą występuje na wsi.

Należy zrobić wszystko, by zapewnić ludności wiejskiej, a zwłaszcza kobietom, odpowiednie warunki do życia i rozwoju ekonomicznego i osobowego. Prawdopodobnie wykluczenie społeczne i ubóstwo dotyczą kobiet szczególnie z obszarów wiejskich, prawdopodobnie, bo tutaj jest potrzeba posiadania lepszych statystyk.

Być może kluczem do poprawy sytuacji w tym względzie jest, by małżonkowie osób pracujących na własny rachunek, w tym wypadku kobiety na wsi, miały prawo do własnych niezależnych praw socjalnych i emerytalnych.

  Raül Romeva i Rueda, w imieniu grupy Verts/ALE. – (ES) Panie przewodniczący! Włączanie problematyki płci do głównego nurtu życia społecznego i politycznego w sektorze rolnym jest elementem niezbędnym nie tylko dla promowania równości między kobietami a mężczyznami, lecz również, aby pomóc oprzeć wzrost gospodarczy na trwałym rozwoju obszarów wiejskich. Nasza grupa z tej przyczyny zdecydowanie popiera sprawozdanie pani poseł Klaß, głównie z trzech powodów.

W naszym mniemaniu trzy najważniejsze kwestie zostały podkreślone w sprawozdaniu: 1) wnosi ono o rozdzielenie danych statystycznych dotyczących obszarów wiejskich pod względem płci, tak aby kobiety na wsiach nie stanowiły niewidzialnej grupy i aby wyraźnie uznać wartość ich pracy; 2) wzywa właściwe władze lokalne, regionalne i państwowe do zachęcania kobiet do udziału w lokalnych grupach działania i rozwoju lokalnych partnerstw w ramach kierunku Leader; 3) wnosi o skupienie się w szczególności na poprawie infrastruktury transportowej na obszarach wiejskich w celu ograniczenia wykluczenia społecznego, które dotyczy zwłaszcza kobiet.

Jednak również chciałbym zaproponować i wesprzeć poprawkę przedstawioną przez posłankę Iratxe Garcíę, która domagała się, aby tekst zawierał wyraźne odniesienie do potrzeby państw członkowskich, by rozwijać prawne konstrukcje wspólnej własności, tak aby zapewnić pełne poszanowanie praw kobiet w sektorze rolnym z właściwą ochroną w zakresie ubezpieczenia społecznego i uznania dla ich pracy.

  Ilda Figueiredo, w imieniu grupy GUE/NGL. – (PT) Na sytuację kobiet na obszarach wiejskich w dużej mierze wpływa sytuacja w rolnictwie, które ucierpiało zna skutek niesprawiedliwych środków w ramach wspólnej polityki rolnej, które spowodowały, że rosnąca liczba małych i średnich gospodarstw oraz rodzinnych porzuca produkcję. W wielu przypadkach prowadzi to do emigracji mężczyzn i młodych ludzi, zostawiających kobiety z dziećmi i starszych, skazując ich tym samym na biedę. Sytuacja ta wygląda gorzej w pewnych obszarach wiejskich niektórych państw takich jak Portugalia, gdzie dochodzi do zamykania szkół, ośrodków zdrowia i poradni macierzyńskich, biur pocztowych i innych usług publicznych.

Dlatego też musimy porzucić tę politykę. Z tego powodu przedstawiamy kilka poprawek, aby podkreślić, że wspólna polityka rolna wymaga przeglądu, biorąc pod uwagę ten problem i wzmacniając pomoc, aby utrzymać rodzinne gospodarstwa i rozwijać obszary wiejskie, równocześnie przywiązując najwyższą wartość do pracy kobiet, w tym migrujących, które również pracują w rolnictwie.

Mamy nadzieję, że nasze wnioski zostaną przyjęte.

  Urszula Krupa, w imieniu grupy IND/DEM. – Panie Przewodniczący! Mając możliwość zabrania głosu w debacie o sytuacji kobiet na obszarach wiejskich w Unii Europejskiej, chciałabym zwrócić uwagę, że zwłaszcza w nowych państwach członkowskich sytuacja kobiet na wsiach i w okolicach podmiejskich jest trudna a niekiedy dramatyczna, także przez prowadzoną politykę Unii Europejskiej wprowadzającą różnego rodzaju limity i ograniczenia, które powodują ubóstwo i wykluczenie społeczne na skutek utraty miejsc pracy oraz nieopłacalności produkcji.

W typowo rolniczych regionach, nie tylko wschodniej Polski, tysiącom rodzin grozi utrata utrzymania z powodu braku rentowności gospodarki, upadku lub zamykania cukrowni, narzucania limitów połowowych ryb, obejmowania dopłatami jedynie części owoców miękkich oraz nakładania kar za nadprodukcję mleka. Właśnie tego rodzaju przyczyny leżą u podłoża braku rozwoju infrastruktury i komunikacji oraz zabezpieczenia edukacji, służby zdrowia i różnych innych usług, które nie powstaną przy braku rozwoju gospodarczego. Tego rodzaju dezorganizująca rozwój polityka stymuluje także ucieczkę młodych ludzi, w tym kobiet, do miasta i emigracje za granicę.

Programy topleader mogą pomóc kobietom z niektórych tylko regionów (atrakcyjnych turystycznie lub znanych z unikalnych produktów regionalnych), które nawet w części nie zrekompensują strat, jakie ponosi ludność wiejska oczekująca nadal na realizację zawartych w dokumentach szczytnych haseł, zrównoważonego rozwoju, równych szans i ich wszelkich niedyskryminacji.

  Rodi Kratsa-Tsagaropoulou (PPE-DE). – (EL) Panie przewodniczący! Również chciałam pogratulować pani Klaß inicjatywy przygotowania tego sprawozdania i całej pracy dotyczącej tak ważnej kwestii związanej nie tylko z ochroną praw kobiet, lecz również ze spójnością gospodarczą, społeczną i regionalną w Europie. To drugie takie sprawozdanie przygotowane przez Komisję Praw Kobiet i Równouprawnienia. Istotnie, miałam zaszczyt bycia autorem pierwszego sprawozdania w sprawie statusu kobiet na obszarach wiejskich w świetle reformy wspólnej polityki rolnej.

Ważna kwestia uznawania pracy pomagających sobie małżonków oraz pracujących na własny rachunek, podniesiona swego czasu przez Komisję, nie została skutecznie jeszcze rozwiązana i byliśmy zmuszeni powrócić do tego tematu w niniejszym sprawozdaniu. Dlatego też ponawiamy prośbę o radykalny przegląd dyrektywy 86/613/EWG. Komisja Europejska sama przyznaje, że jej egzekwowanie jest nieskuteczne i że odnotowano minimalny postęp w odniesieniu do uznawania pracy małżonków prowadzących gospodarstwo. Cieszę się, że odpowiedzialna w tej kwestii komisarz jest dziś obecna na sali i będzie mogła udzielić nam odpowiedzi w tej sprawie. Są również inne fragmenty rezolucji Parlamentu Europejskiego dotyczące właśnie problemów z zobowiązaniami państw członkowskich do oddzielnego ubezpieczania i traktowania kobiet prowadzących gospodarstwo rolne. Zobowiązaniami tymi nie zajęto się w sposób właściwy.

W moim mniemaniu są dwie ważne kwestie, których nie rozwiązano i które należy włączyć do sprawozdania: istnieje różnica pomiędzy kobietami żyjącymi na obszarach wiejskich i odczuwającymi braki w infrastrukturze i kobietami pracującymi w gospodarstwach rolnych. Dlatego też wskazywałam na to, że statystyki powinny rzucić światło na te dwie oddzielne kategorie.

Również wierzę, że ponieważ rozporządzenia dotyczące funduszy strukturalnych nam na to pozwalają, powinniśmy wykorzystać potencjał leżący w udziale kobiet mieszkających na obszarach wiejskich w decyzjach dotyczących rozwoju i w jego planowaniu. Powinniśmy pomóc tym kobietom w zmobilizowaniu i zjednoczeniu się.

Ogólnie sprawozdanie pani poseł Klaß kładzie nacisk na priorytety i problemy i nam wszystkim wyznacza cele. Jest to pożyteczne i ważne narzędzie, zarówno dla Parlamentu Europejskiego i Komisji Europejskiej.

  Christa Prets (PSE). – (DE) Panie przewodniczący, pani komisarz! Nic, o czym dziś mówimy i o co wnosimy, nie jest dla nas nowością. Powtarzamy, nie jest to nowością ani w kontekście sprawozdania w sprawie kobiet i przemysłu, kobiet i zdrowia, ani kobiet na obszarach wiejskich. Nie udało nam się jeszcze osiągnąć równych płac za tę samą pracę, ani nie mamy większej liczby kobiet na stanowiskach kierowniczych, ani bardziej elastycznej opieki nad dziećmi.

Wszystkie te problemy w tym większym stopniu występują na obszarach wiejskich. Odległość z domu do pracy i marne połączenia komunikacyjne są tu głównym problemem. Brak lokalnego zawodowego i ciągłego kształcenia również stanowi problem. Jak już wspominałam, dostęp do łączy szerokopasmowych jest dziś rzeczą obowiązkową, ale należy do rzadkości na obszarach wiejskich.

Oznacza to, że potrzebne są środki, ale przede wszystkim należy zwiększyć świadomość tego, jak wygląda życie kobiet na obszarach wiejskich. Oznacza to również jednak, że musimy w większym stopniu uwzględnić aspekt płci w programach wsparcia UE - czy to dotyczących rozwoju obszarów wiejskich, czy Europejskiego Funduszu Społecznego czy podobnych inicjatyw - i uzależnić programy od tego, w jaki sposób będą później wykorzystywane.

Tak się składa, że Austria prowadzi i od 2009 r. wdroży w tym zakresie stosowne prawo dotyczące przyznawania budżetu z uwzględnieniem wszystkich aspektów płci. Myślę, że to przykład godny naśladowania.

  Zdzisław Zbigniew Podkański (UEN). – Panie Przewodniczący! W ostatnich latach wiele mówi się i dyskutuje o roli kobiety, jej prawach, pozycji społecznej i zawodowej.

Dziś debatujemy o sytuacji kobiety wiejskiej. I słusznie, bo to właśnie kobiety wiejskie, zwłaszcza w regionach zapóźnionych w rozwoju, pracują najciężej i najmniej korzystają z przysługujących im praw.

Kobieta w mieście ma mieszkanie z wygodami, łatwy dostęp do techniki, oświaty i kultury, prawo do urlopu macierzyńskiego i wychowawczego, możliwość pracy i korzystania ze zdobyczy cywilizacyjnych.

Kobieta wiejska często ma dom bez kanalizacji, liczne obowiązki w rodzinie i gospodarstwie. Nie może liczyć na miejsce dla dziecka w żłobku i przedszkolu, a jej kontakt ze światem i kulturą często sprowadza się do ograniczonego przekazu radiowego i telewizyjnego. Kobieta z małej kolonijnej wioski, żyjąca w gospodarstwie rodzinnym praktycznie pozbawiona jest szans na awans zawodowy, społeczny, polityczny czy kulturalny.

Proszę zauważyć, że środki na kulturę kierowane są w zasadzie do ośrodków wielkomiejskich. Tam mamy prawie wszystko. Na wsi jest tylko działalność amatorska i to często prowadzona we własnym domu i na własny koszt. W Unii Europejskiej wiele mówi się o uczeniu się przez całe życie, i słusznie. Ale zadbajmy wreszcie w tych programach o kobietę. W moim przekonaniu nadszedł najwyższy czas na sensowny program dla kobiet finansowany z budżetu Unii.

  Eva-Britt Svensson (GUE/NGL). – (SV) Panie przewodniczący! Dla osiągnięcia żywego i trwałego rozwoju wymagane jest uwzględnienie sytuacji kobiet. Udział kobiet jest konieczny dla pozytywnego rozwoju. Kobiety, które żyją i pracują na wsiach, podobnie do tych żyjących w innych środowiskach, żyją w społeczeństwie pełnym nierówności. Dlatego praca zmierzająca do osiągnięcia równości jest tak ważna dla wszystkich kobiet, we wszystkich środowiskach i sytuacjach życiowych.

W niniejszym sprawozdaniu chciałbym szczególnie zwrócić uwagę posłów na znaczenie wsparcia poprawek grupy GUE/NGL przedstawionych przez Ildę Figueiredo, zwłaszcza poprawki nr 9, z której jasno wynika, że problem równości również należy uwzględnić w bardzo potrzebnym przeglądzie wspólnej polityki rolnej. Bez aktywnego udziału kobiet nie uda nam się osiągnąć celów trwałego wzrostu gospodarczego. Ma to zastosowanie, jak powiedziałem, do wszystkich środowisk życia. Potrzebna jest równość, aby przetrwała wieś, potrzebujemy jej dla kobiet i dla przyszłości.

  Roumyana Jeleva (PPE-DE). – (BG) Panie przewodniczący, pani komisarz, szanowni posłowie! Przede wszystkim chciałabym pogratulować pani Klaß za jej doskonałe sprawozdanie. Jako członek Komisji Rozwoju Regionalnego, przedstawicielka Bułgarii, chciałabym zwrócić państwa uwagę na fakt, że obszary wiejskie dysponują różnym potencjałem rozwojowym. Jednak jest coś, co z pewnością przyczyni się do lepszej jakości życia na obszarach wiejskich, a w szczególności kobiet tam żyjących. Jest to zapis dotyczący transportu i infrastruktury społecznej, dostępności usług socjalnych w wioskach, takich jak wychowywanie dzieci, opieka nad starszymi i schorowanymi osobami, usługi w zakresie komunikacji i stworzenie ośrodków kultury i sportu. W tym względzie kwestią najwyższej wagi jest odpowiednie wsparcie dla obszarów wiejskich poprzez finansowanie z funduszy UE. Dlatego też chciałabym zalecić lepsze ich dostosowanie do problemów miast i wsi. Rozwój obszarów wiejskich należy skoordynować z działaniami podejmowanymi w ramach polityki regionalnej. Wierzę, że zintegrowane podejście do konwergencji i rozwoju obszarów wiejskich, uwzględniające rolę małych i średnich miast, bardziej niż oddzielne podejście, które dotychczas przyjmowaliśmy, przyczyni się do zwiększenia skuteczności pomocy UE i do poprawy warunków życia, w szczególności kobiet.

  Ewa Tomaszewska (UEN). – Panie Przewodniczący! Sytuacja kobiet na obszarach wiejskich różni się zdecydowanie na niekorzyść od sytuacji kobiet w mieście. Chodzi nie tylko o dostęp do ochrony zdrowia i edukacji.

Pozwolę sobie zwrócić uwagę na punkty 4 i 10 sprawozdania podkreślające potrzebę wyrównania praw społecznych i ekonomicznych kobiet samozatrudnionych lub zatrudnionych w rodzinnych gospodarstwach rolnych. W szczególności chodzi o prawo do płatnego urlopu macierzyńskiego, do emerytury będącej pochodną wynagrodzenia za pracę. W niektórych krajach istnieją wręcz zakazy prawne formalnego zatrudnienia i ubezpieczenia społecznego członków w rodzinnych gospodarstwach rolnych i rodzinnych przedsiębiorstwach. Skutki tych zapisów dotyczą przede wszystkim kobiet i powinny być one jak najszybciej zmienione. Gratuluję sprawozdawcy.

  Esther Herranz García (PPE-DE). – (ES) Panie przewodniczący! Najpierw pragnę pogratulować pani poseł Klaß za sprawozdanie. Jest ono nie tylko pożyteczne, ale pani Klaß włożyła w nie dużo pracy i chciałam jej za to bardzo podziękować.

Chciałabym zauważyć, że nie wszystkie kobiety na obszarach wiejskich żyją tak samo. Świat wsi nie jest jednorodny. Wręcz przeciwnie, często światy tych kobiet znacznie się różnią. Jednak przede wszystkim musimy przyciągnąć kobiety do świata wsi i zapobiec exodusowi, który z narastającą siłą występuje, ponieważ sytuacja kobiet w naszym społeczeństwie powoli poprawia się, przynajmniej polepsza się w miastach. Niemniej jednak na wsiach kobiety nie tylko prowadzą prace w domu i poza nim, lecz również opiekują się rodziną i bliskimi, a nade wszystko kobiety te robią to w o wiele gorszych warunkach niż gdyby żyły w miastach.

Dlatego przyciąganie kobiet do świata wsi powinno opierać się nie tylko na poprawianiu dobrobytu osobistego, lecz również gospodarki na obszarach wiejskich, gospodarki w głównej mierze rolnej, o czym pani doskonale wie, pani komisarz. Jednak aby gospodarka ta była silna, należy wesprzeć i wzmocnić wspólną politykę rolną, a równocześnie oczywiście należy uwzględnić sytuację techniczną i społeczną, którą należy zmienić, i to jak najszybciej.

  Corina Creţu (PSE). – (RO) Cieszę się, że mogę zabrać głos w sprawie, o której mało wiadomo, a konkretnie sytuacji kobiet na obszarach wiejskich.

Chociaż system prawodawczy i norm obowiązujący na szczeblu Unii jak również na szczeblu każdego poszczególnego państwa członkowskiego wyklucza wszelkiego typu dyskryminację, jest oczywiste, że istnieje znacząca różnica między życiem kobiet w miastach i na wsi.

Rumunia, jak i pozostałe nowe państwa członkowskie Unii Europejskiej, znajduje się w o wiele gorszej sytuacji niż ta ogólnie opisana w sprawozdaniu. Biorąc pod uwagę tło, jakim była utrata potencjału przemysłowego w latach dziewięćdziesiątych, doszło tu do zjawiska, jakiego Europa Zachodnia nie poznała: migracji z miast do wsi, jako rozwiązania pozwalającego na gospodarcze przeżycie. W naszym regionie bieda na wsiach dotykała i nadal dotyka przede wszystkim kobiety, które stały się najbardziej zagrożonymi ofiarami handlu ludźmi.

Niestety rolnictwo przemysłowe, które mogło przyciągnąć część kobiecej siły roboczej do wsi, samo uległo zniszczeniu. Zdrowie publiczne, edukacja, transport, woda, usługi kanalizacyjne w szybkim tempie uległy pogorszeniu - takie usługi praktycznie nie występowały w wielu wioskach w mniej rozwiniętych krajach Unii Europejskiej.

Kobiety na obszarach wiejskich, szczególnie młode i w średnim wieku, mogły rozwijać niezależną działalność gospodarczą, jeśli miały dostęp do pożyczek bankowych i wierzę, że powinniśmy przedyskutować kwestię ustanowienia banku udzielającego mikropożyczek na obszarach wiejskich.

  Lidia Joanna Geringer de Oedenberg (PSE). – Panie Przewodniczący! Na obszarach wiejskich kobiety są grupą społeczną szczególnie narażoną na dyskryminację. Z uwagi na tradycyjny podział ról, słabą infrastrukturę w wielu dziedzinach, takich jak choćby opieka nad dziećmi, wiele kobiet nigdy nie pojawia się na oficjalnym rynku pracy, a zatem nie są nawet rejestrowane jako bezrobotne. Kobiety wykonują prace porównywalne z działalnością zawodową, które jednak nie są uznawane za taką, nie są chronione, ani opłacane.

Państwa członkowskie wraz z Komisją Europejską powinny rozwiązać jak najszybciej problem licznej grupy kobiet pracujących w rodzinnych gospodarstwach rolnych czy małych i średnich przedsiębiorstwach, które w wielu państwach członkowskich nie posiadają ustalonego statusu prawnego. Prowadzi to do finansowych i prawnych problemów tych kobiet w zakresie prawa do urlopu macierzyńskiego, zwolnienia lekarskiego, nabywania praw emerytalnych oraz dostępu do systemu ubezpieczeń społecznych.

W celu harmonijnego rozwoju państwa członkowskie powinny zadbać o tworzenie wysokiej jakości miejsc pracy na obszarach wiejskich poprzez, między innymi, propagowanie przedsiębiorczości wśród kobiet, podnoszenie ich kwalifikacji a także zapewnienie na wszystkich obszarach wiejskich łatwego dostępu do standardowej w XXI wieku infrastruktury oraz usług.

Na koniec chciałam pogratulować pani Klaß bardzo dobrze przygotowanego sprawozdania.

  Mairead McGuinness (PPE-DE). – Panie przewodniczący! Chciałabym podziękować pani sprawozdawczyni. Byłoby lepiej, gdybyśmy rozmawiali o sytuacji ludzi na obszarach wiejskich raczej niż kobiet, bowiem wiele problemów kobiet również dotyczy mężczyzn żyjących na obszarach wiejskich. Kobiety jednak borykają się ze szczególnymi problemami, o czym mowa w niniejszym sprawozdaniu.

To powiedziawszy, należy zaznaczyć, że jakość życia ludzi, żyjących na wsiach może być w wielu przypadkach lepsza niż w miastach, gdy mają oni do dyspozycji wystarczające środki. Myślę, że problemem zawsze był fakt, że nie mierzono nigdy pracy kobiet, nie płacono za nią i dlatego nie spotykała się ona z uznaniem. W niektórych krajach poczyniono w tej kwestii pewne postępy, lecz myślę, że państwa członkowskie różnią się pod względem tego, jak traktują kobiety.

Chciałabym wspomnieć o szczególnej roli, jaką odgrywają kobiety i o której jeszcze nie mówiliśmy. Kobiety, w moim przekonaniu, są wciąż pierwszym czynnikiem motywującym i edukującym dla dzieci i to zazwyczaj one decydują o tym, czy dziecko pozostanie na roli czy nie i często decydują o przyszłości obszarów wiejskich. Musimy zwrócić szczególną uwagę na to, aby miały pozytywny a nie negatywny ogląd rolnictwa.

W końcu niewiele kobiet posiada własną ziemię i niewiele zasiada w organizacjach rolniczych. Tym należy się zająć.

  Silvia-Adriana Ţicău (PSE). – (RO) W 2006 r. w Unii Europejskiej proporcja między dochodami 20% ludności z najwyższymi dochodami i 20% ludności najgorzej wynagradzanej wynosiła 4,8. Niestety w Portugalii, na Litwie i Łotwie przekraczała ona wartość 6.

Oczywiste jest, że ludność na obszarach wiejskich ma niższe wynagrodzenia niż w miastach, a sytuacja staje się tym bardziej oczywista w przypadku kobiet. Aby poprawić sytuację kobiet na obszarach wiejskich, musimy skutecznie wykorzystywać fundusze strukturalne. Rozwój infrastruktury transportowej, edukacji, służby zdrowia, infrastruktury komunikacyjnej i technologii informacyjnych oraz sektora usług na obszarach wiejskich doprowadzi do rozwoju gospodarczego na tych terenach i przez to do poprawy statusu kobiet.

Zamknę moje oświadczenie, mówiąc, że na obszarach wiejskich można za pośrednictwem inwestycji przekształcić dostępne tereny na parki przemysłowe dostarczające miejsca pracy. Skuteczna infrastruktura transportowa może przyczynić się do mierzenia odległości nie w kilometrach, ale w czasie, tak aby ludzie jeżdżący do miasta do pracy mogli mieszkać na obszarach wiejskich, w ten sposób przyczyniając się do ich rozwoju gospodarczego.

  Danutė Budreikaitė (ALDE). – (LT) Dzisiejsza dyskusja jest niezwykle ważna, ponieważ dotyczy tematu sytuacji kobiet na obszarach wiejskich, która nadal jest dość niepokojąca.

Jedną z kluczowych spraw pozostaje niski poziom zatrudnienia wśród kobiet na obszarach wiejskich, szczególnie w nowo przyjętych krajach, co sprawia, że kobiety te znajdują się w społecznej izolacji częściej niż te mieszkające w miastach.

Przede wszystkim, aby zwiększyć poziom zatrudnienia powinno się je zachęcać do zaczynania własnej działalności. W tym celu rządy muszą udzielić im stosownych informacji jak założyć firmę, jak również muszą poprawić zdolność kobiet do wykorzystywania nowoczesnych technologii informacyjnych i w ten sposób umocnić ich wiarę w siebie.

Co więcej, statystyki pokazują, że kobiety na obszarach wiejskich mają o wiele niższe wykształcenie i umiejętności zawodowe niż w miastach. Oznacza to często, że jest im trudniej dostosować się do wyzwań rynku, znaleźć nowe metody i formy pracy na roli i prowadzić alternatywną działalność rolniczą. Chciałabym wezwać państwa członkowskie do przedstawienia ram działań zachęcających kobiety na obszarach wiejskich do poszukiwania możliwości zdobycia wiedzy i edukacji.

Projekt LEADER powinien dostarczyć bardziej skuteczną pomoc, aby pokonać ten problem.

Dziękuję.

  Avril Doyle (PPE-DE). – Panie przewodniczący! Przy całym uznaniu dla ciężkiej pracy sprawozdawczyni, pani poseł Klaß, jaką włożyła ona w przygotowanie sprawozdania zatytułowanego „Sytuacja kobiet na obszarach wiejskich UE”, zmuszona jestem zadać pytanie, czy chodzi o sytuację kobiet w porównaniu do mężczyzn mieszkających na obszarach wiejskich czy kobiet żyjących w miastach? W jakim kontekście rozpatrujemy dziś to zagadnienie? Nie ma takiej jednorodnej grupy jak „kobiety na obszarach wiejskich UE”. Jestem kobietą z europejskiej wsi, ale kobieta, która mieszka przy tej samej ulicy z sześciorgiem albo siedmiorgiem dzieci i mężem na bezrobociu i której nie stać na czynsz ani na hipotekę, jest innym typem kobiety żyjącej na wsi. To niejednorodna grupa i musimy być bardzo ostrożni w tej sprawie.

Wiele kobiet na obszarach wiejskich prowadzi miejski tryb życia, inne mają ciężkie i biedne życie. Mamy do czynienia z miejskim trybem życia na głębokiej wsi, jeśli przed bramą stoją dwa samochody, dom wyposażony jest we wszelkie wygody, technologie informacyjne i komunikacyjne, a w wakacje raz na rok wyjeżdża się za granicę. Tak więc proszę wyznaczyć jakiś kontekst.

Prawdziwym problemem jest przywrócenie wyboru wszystkim kobietom: wyboru, czy wyjść za mąż, czy nie; czy mieć dzieci, czy nie; czy wybrać karierę zawodową, dalszą edukację, czy nie; czy zostać w domu, czy iść do pracy; założyć firmę, czy korzystać z praw własności.

Parę lat temu, kiedy kupowałam mieszkanie w Brukseli, kierownik banku w Brukseli nie chciał podpisać mi kredytu hipotecznego bez podpisu mojego męża. To było zaledwie parę lat temu w Brukseli. Dostałam kredyt, a mąż mój nie podpisał się. Muszę przyznać, że ostro protestowałam! Tak więc dostęp do pieniędzy, własności i biznesu - jest wiele różnych typów kobiet żyjących na obszarach wiejskich.

  Przewodniczący. − Pani Doyle, mogę panią zapewnić, że nie odmówiłbym pani udzielenia tego kredytu.

  Roberta Alma Anastase (PPE-DE). – (RO) Powodzenie strategii lizbońskiej zakłada trwały wzrost gospodarczy zarówno na obszarach miejskich jak i wiejskich na terenie Unii Europejskiej, a kobiety odgrywają kluczową rolę w rozwoju tych obszarów.

Sprawozdanie to należy pochwalić. Oprócz tego, że analizuje ono sytuację kobiet na obszarach wiejskich, to również proponuje konkretne zalecenia w celu poprawy ich warunków życia w kontekście globalizacji i osiągnięcia celów lizbońskich. Spośród wielu zachęt i warunków, jakie należy w tym celu spełnić, chciałabym podkreślić znacznie ważnego czynnika, jakim jest edukacja.

Dostępne dane statystyczne pokazują, że niewielka liczba kobiet na obszarach wiejskich ma dostęp do szkolnictwa wyższego ze względu na trudności finansowe, lecz również na wątpliwą jakość działalności edukacyjnej na takich obszarach.

Kobiety tam żyjące powinny korzystać z lepszego dostępu do edukacji i uczenia się przez całe życie, jak również szans na pogodzenie życia rodzinnego z zawodowym. Jest to kluczowy element, który należy rozważać wraz z czynną rolą kobiet w polityce i w rozwoju społeczno-gospodarczym obszarów wiejskich.

  Anna Záborská (PPE-DE). – (SK) Dziękuję bardzo panie przewodniczący. Chciałabym pogratulować pani Klaß znakomitego sprawozdania.

Pochodzę z państwa członkowskiego, w którym stosunkowo wysoki odsetek ludności żyje na wsiach. Przez ostatnich 45 lat utrzymywał się on na stałym poziomie, z lekkim spadkiem o 14%. Za sprawą polityki gospodarczej obszary wiejskie są dziś bardziej podatne na zmiany. Jest to dobrze znany toczący się proces angażujący firmy przenoszące się z obszarów wiejskich do miejskich. Strategie publiczne powinny jednak być prowadzone tak, aby nie pozwolić, by dochodziło do takich tak zwanych modernizacji kosztem kobiet na obszarach wiejskich.

Chciałabym zachęcić Komitet Regionów do zbadania tego obszaru, poczynając od przeprowadzania szeroko zakrojonych konsultacji w regionach wiejskich, abyśmy dowiedzieli się więcej o tamtejszym życiu, jego plusach i minusach. Chciałabym również zachęcić Komisję i Radę do kierowania swoich programów, szczególnie tych dotyczących mikropożyczek, również do kobiet żyjących na obszarach wiejskich.

  Monica Maria Iacob-Ridzi (PPE-DE). – (RO) Szanowni posłowie i posłanki! Ponieważ omawiamy temat związany nie tylko z zagadnieniem równych szans, lecz również z rozwojem obszarów wiejskich w ogóle, odniosę się do środków, które można zastosować w tej dziedzinie na szczeblu Wspólnoty.

Programy i fundusze drugiego filaru rozwoju obszarów wiejskich charakteryzują, w odniesieniu do procentowego udziału, znaczniejsze środki niż te, które przeznacza się na szczegółowe programy Unii Europejskiej na rzecz równych szans. Skoro udało nam się ułatwić dostęp kobiet do programów takich jak LEADER, którego celem jest rozwój obszarów wiejskich, moglibyśmy więcej zyskać gdybyśmy wykorzystali środki przeznaczone na programy EQUAL, PROGRESS lub DAPHNE.

W budżecie Unii Europejskiej fundusze na rozwój obszarów wiejskich to jakieś 11%, podczas gdy cały sektor obywatelstwa, do którego wchodzą programy równych szans, nie osiąga wartości 1%.

Jest to wielkie wyzwanie dla Unii Europejskiej: udana komunikacja, mobilizacja i ułatwianie powiązań między funduszami europejskimi i różnymi projektami, które mogłyby być inicjowane na obszarach wiejskich przez kobiety.

  Mariann Fischer Boel, komisarz. − Panie przewodniczący! Dziękuję Izbie za tą bardzo zachęcającą debatę wraz z licznymi bardzo konkretnymi wypowiedziami - naprawdę sie z nich cieszę. Dyskusja, którą prowadziliśmy dzisiejszego wieczora jeszcze raz jasno pokazała, że kobiety żyjące na obszarach wiejskich potrzebują szczególnej uwagi.

Chociaż widzę, że część z państwa jest trochę pesymistycznie nastawiona do postępów, jakich dokonaliśmy, chciałabym jednak podejść do sprawy z większym optymizmem. Myślę, że całkiem sporo udało nam się już osiągnąć, szczególnie poprzez narzędzia rozwoju obszarów wiejskich. I jestem przekonana, że podążamy w dobrym kierunku, jeśli chodzi o poprawę sytuacji kobiet na wsiach.

Wielu z państwa wspomniało, że włączenie problematyki płci do głównego nurtu życia społecznego i politycznego w ramach polityki w państwa krajach oraz poszerzenie zakresu o szerszy wymiar gospodarki wiejskiej poprawi jej wyniki. W pełni popieram takie podejście. Nie powinniśmy ograniczać się lub skupiać jedynie na sektorze gospodarstwa wiejskich. Włączanie naszych polityk w kontekst zapotrzebowań i szans społeczności wiejskiej jako całości zwielokrotni ich oddziaływanie z korzyścią dla całego sektora rolnictwa. Komisja będzie pod tym kątem z bliska śledzić wdrażanie programów rozwoju obszarów wiejskich.

Kilkoro spośród państwa wspomniało o znaczeniu szerokopasmowych sieci w obszarach wiejskich. Tutaj muszę zaznaczyć, że istnieje możliwość, aby w ramach trzeciego kierunku - dywersyfikacji - włączyć politykę rozwoju obszarów wiejskich do obszarów, które z gospodarczego punktu widzenia nie są ekonomicznie opłacalne dla inwestorów. Są to odległe obszary, w których państwa członkowskie mogą zastosować politykę rozwoju obszarów wiejskich w celu zabezpieczenia łączy szerokopasmowych. Mogę jedynie zachęcać państwa członkowskie do wzięcia tego pod uwagę podczas planowania swoich inwestycji lub wykorzystywania ich w polityce rozwoju obszarów wiejskich.

Niektórzy z państwa już wspominali o ukrytej pracy, wykonywanej przez kobiety w gospodarstwach. Przyznaję, że statystyki nie zawsze odzwierciedlają stan faktyczny. Powinniśmy za pomocą różnych narzędzi próbować zachęcać kobiety do wykorzystywania szans na zdobycie niezależności ekonomicznej poprzez nadanie im połączonych praw socjalnych. W moim odczuciu lepsze możliwości podjęcia pracy w niepełnym wymiarze godzin dla kobiet w rolnictwie mogłyby stanowić ogromny krok naprzód w zwiększaniu dochodów na wsiach oraz również pomóc w utrzymaniu życia w społecznościach wiejskich.

Muszę powiedzieć, że dużo podróżuję po obszarach wiejskich i zawsze cieszy mnie, gdy spotykam kobietę, która przekracza te ograniczenia i bierze udział w pracach różnych organizacji rolniczych. Wiem, że dla pierwszej kobiety to poważny krok, aby wejść do takiej organizacji, lecz czasami zjawisko to upowszechnia się i nie jest już to tak trudne dla kolejnej kobiety, chociaż wymaga zmiany podejścia ze strony mężczyzn, aby zaakceptować fakt, że kobiety mogą na równi brać udział w tej dziedzinie życia.

Myślę, że na ten temat wiele jest do powiedzenia i nie należy tego spychać na drugi plan. Pozwolę sobie państwa zapewnić, że z całego serca będę wspierać wszystkie inicjatywy, które poprawią sytuację kobiet na obszarach wiejskich ponieważ naprawdę myślę, że potrzebujemy szczególnego podejścia ze strony kobiet do dywersyfikacji obszarów wiejskich.

  Christa Klaß, sprawozdawczyni. − (DE) Panie przewodniczący, pani komisarz, panie i panowie! Dziękuję za państwa udział w dyskusji. W tej turze mieliśmy naprawdę bardzo ciekawą dyskusję. Dziękuję pani komisarz również za pani oświadczenie, że przegląd dyrektywy 86/613/EWG w sprawie zasad równego traktowania nastąpi jeszcze w tym, 2008, roku. Wysłaliśmy przypomnienie w tej sprawie i myślę, że najwyższy czas ją przejrzeć.

Nie jesteśmy dziś wieczorem w stanie przyjąć żadnego rozporządzenia europejskiego dotyczącego poprawy sytuacji kobiet na obszarach wiejskich. Pani Doyle, wiem, że sytuacja kobiet nie wszędzie jest taka sama. Byłoby to nudne i wcale byśmy tego nie chcieli. Jednak kobiety na obszarach wiejskich oczywiście mają te same warunki i muszą walczyć z takimi samymi problemami jak kobiety żyjące w miasteczkach i miastach. Mówiliśmy tu o tym.

Rozpoczynamy proces dyskusji i prosimy Komisję i państwa członkowskie, aby w końcu również doprowadziły zmiany do skutku. Sprawozdanie powinno przyczynić się do podniesienia świadomości w tej sprawie.

Są dobre przykłady w Europie i zgodnie z zasadą najlepszej praktyki również chcemy zwrócić państwa uwagę na te przykłady do naśladowania. Czerpiąc z nich, możemy również zrobić wiele dobrego. Chcę poszerzyć perspektywy. Kobiety na obszarach wiejskich nie tylko prowadzą gospodarstwa rolne, ale również są na dobrej drodze do zatrudnienia, a muszą łączyć życie rodzinne z pracą.

W końcu najlepiej świadczy o tym fakt osobistego zaangażowania. Potrzebujemy wsparcia ze strony kobiet w naszych organizacjach. Pani McGuinness właśnie mówiła o zadowolonych matkach, które mogą obdarować tym zadowoleniem swoje dzieci. Również nasze kobiety będą zadowolone, jeśli zrobimy coś na rzecz równego ich traktowania i sprawiedliwego udziału w życiu. Staramy się, aby młodzi ludzie pozostawali w tych wioskach.

Byłoby niezwykle interesujące, pani komisarz, gdybyśmy dysponowali wykazem wszystkich licznych szans, jakie ostatnio pojawiają się przed kobietami w Unii Europejskiej. Ciągle potwierdzamy, że w wielu przypadkach są one ukryte w ramach innych programów. Może moglibyśmy wreszcie choć raz powiedzieć, że kobiety objęte są tym czy innym programem, w ten czy inny sposób. To zawsze stwarza problemy, nawet jeśli powinny być one rozwiązywane na szczeblu lokalnym. Może powinniśmy zaplanować to na początku, aby móc ewentualnie powiedzieć do tych kompetentnych w tej kwestii przedstawicieli regionów: możemy tutaj poprawić los kobiet.

  Przewodniczący. − Debata została zamknięta.

Głosowanie odbędzie się w środę, 12 marca 2008 r.

Oświadczenia pisemne (art. 142 Regulaminu)

  Zita Gurmai (PSE), na piśmie. – (HU) W odniesieniu do zatrudnienia, porównanie miejskich i wiejskich obszarów wskazuje na zwiększającą się przepaść pomiędzy nimi. W szczególnie niekorzystnej sytuacji znajdują się mieszkające na wsi kobiety. Możliwości, którymi dysponują kobiety w odniesieniu do integracji społecznej, uzyskania zatrudnienia i dostępu do instytucji z zakresu opieki nad dzieckiem, szkolnictwa, zdrowia i instytucji społecznych są dużo mniejsze. Stanowią one najbardziej wrażliwą grupę społeczną, ponieważ są bardziej narażone na ryzyko biedy i izolacji. Jeżeli uda im się znaleźć zatrudnienie, ich wynagrodzenie pozostaje znacznie w tyle w porównaniu do wynagrodzenia ich miejskich koleżanek.

Niekorzystne zjawiska społeczne występujące zbiorowo rodzą napięcia społeczne, jako że system pomocy społecznej dotyczący grup społecznych znajdujących się w najbardziej niekorzystnej sytuacji jest najbardziej nieodpowiedni. Dotkliwe braki infrastrukturalne stanowią także cechę tego systemu. Zważywszy na brak innych opcji, rolnictwo ze swoimi krótkoterminowymi korzyściami i niskim standardem życia powoduje utrzymanie pełnej napięć sytuacji dotyczącej zatrudnienia.

Problem można rozwiązać poprzez wspólne działania. Władze lokalne, rządy i Wspólnota Europejska odgrywają ważną rolę i są w tym zakresie odpowiedzialne.

Należy wprowadzić wielopłaszczyznowe programy dostosowawcze. Należy także zapewnić możliwości poprawy sytuacji społeczności wiejskiej poprzez stworzenie alternatywnych miejsc pracy, rozwinięcie infrastruktury, zaproponowanie szkoleń i innych programów ułatwiających przystosowanie do warunków rynkowych, zapewnienie wsparcia dla rozpoczynających działalność gospodarczą i uruchomienie projektów na obszarach przygranicznych i za granicami państwa.

Programy dostosowawcze należy oczywiście dopasować do poszczególnych cech konkretnych obszarów wiejskich. Zapewni to stałe zmniejszanie różnic pomiędzy regionami.

  Lívia Járóka (PPE-DE), na piśmie. - (HU) Chciałabym pogratulować koleżance Chriscie Klaß za niniejsze sprawozdanie, które opisuje trudności, jakie napotykają kobiety mieszkające na obszarach wiejskich w odniesieniu do rynku pracy i innych aspektów ich życia. Każda dyskusja dotycząca osób znajdujących się w najbardziej niekorzystnej sytuacji powinna nawiązywać do sytuacji kobiet romskich, których znaczna część mieszka na wsi i w małych ośrodkach. Liczne badania wykazały, że kobiety romskie stanowią najbardziej wrażliwą grupę w Unii Europejskiej z szokująco niską średnią długością życia w porównaniu do większości społeczeństwa i ze wskaźnikiem bezrobocia kilkakrotnie przewyższającym średnią. Zgodnie z zaleceniami tego sprawozdania państwa członkowskie muszą przygotować i wdrożyć takie polityki, które poprawią ogólne warunki życia kobiet z mniej rozwiniętych regionów i pomogą kobietom znajdujących się w niekorzystnej sytuacji i tym, które znajdują się w stanie wykluczenia społecznego tak, aby dzięki sprzyjaniu nowym działalnościom gospodarczym, mogły one znaleźć zatrudnienie lub prowadzić działalność na własny rachunek. Kobiety romskie w szczególności mogłyby skorzystać ze wsparcia państw członkowskich i Komisji Europejskiej dla społecznie świadomych modeli biznesu angażujących grupy społeczne ludzi niezamożnych i znajdujących się w niekorzystnej sytuacji. Popieram fakt, że sprawozdanie kładzie nacisk na zebranie wiarygodnego materiału statystycznego, ponieważ istotne jest zebranie i przetworzenie informacji z podziałem na płeć i pochodzenie etniczne, po pierwsze ze względu na wyeliminowanie pośredniej i różnego rodzaju dyskryminacji i po drugie, ze względu na zmierzenie postępu w odniesieniu do szkolnictwa, zapewnienia mieszkania, zdrowia i zatrudnienia. Dziękuję.

  Zita Pleštinská (PPE-DE), na piśmie. (SK) Błyskotliwe sprawozdanie sprawozdawczyni, pani posłanki Klaß, poszukuje nowego podejścia w celu wyeliminowania oczywistych nierówności pomiędzy obszarami miejskimi i wiejskimi. Kobiety odgrywają zasadniczą rolę w społeczno-politycznym, gospodarczym i środowiskowym rozwoju obszarów wiejskich. Życie kobiet na obszarach wiejskich daje zarówno wiele możliwości, jak też niesie za sobą niemałe trudności.

Większa atrakcyjność obszarów wiejskich pomoże powstrzymać migracje głównie młodych i wykształconych ludzi. Wzywam zatem do promocji zrównoważonego i zintegrowanego wzrostu oraz do stworzenia nowych miejsc pracy, w szczególności dla kobiet, a także do zapewnienia wysokiej jakości opieki zdrowotnej, usług socjalnych i innych usług w całej UE.

Jedynie wykształcone kobiety będą w stanie włączyć się w pełni w proces ożywienia wspólnot lokalnych. Będą one mogły zakładać nowe spółki, które w zamian przyczynią się do zróżnicowania wiejskiej gospodarki i poprawy jakości życia na obszarach wiejskich. Musimy usunąć wszystkie przeszkody w dostępie do informacji i środków komunikacji i zapewnić ich szeroką dostępność dla kobiet z obszarów wiejskich. Kontynuowanie edukacji, nauka języka a także możliwość wznowienia edukacji powinny być w zasięgu wszystkich zainteresowanych kobiet.

Ponadto program LEADER, który okazał się skuteczny, powinien być kontynuowany. Umożliwił on wielu kobietom pomyślne założenie działalności gospodarczej na obszarach wiejskich w takich dziedzinach jak turystyka, rzeźbiarstwo i zaopatrzenie w produkty regionalne. Wierzę, że zidentyfikowanie najlepszych praktyk i korzystanie z nowych narzędzi mających na celu wymianę doświadczeń może wywrzeć znaczący wpływ na poprawę jakości życia na obszarach wiejskich.

  Rovana Plumb (PSE), na piśmie – (RO) UE stoi w obliczu ważnych zmian społecznych, które zostały wywołane przez problemy związane z migracją, opieką społeczną i ubóstwem.

Programy realizowane na poziomie UE znacząco przyczyniły się do poprawy warunków życia kobiet na obszarach wiejskich. Niemniej jednak kobiety nie uczestniczą w podejmowaniu decyzji we wspólnotach, do których należą.

Konkretny i niepokojący przykład stanowi fakt, że większość kobiet mieszkających na obszarach wiejskich w Rumunii uzyskuje dochód poniżej 5 euro dziennie, a co trzecia kobieta nie korzysta z żadnych środków przekazu.

Jako priorytet mający na celu zapewnienie równych szans i poprawę warunków życia kobiet mieszkających na obszarach wiejskich chciałabym przedstawić trzy zakresy działań:

- poprawa statusu społecznego poprzez wspieranie dostępu kobiet do nowych możliwości uzyskiwania dochodu i nabywania dóbr;

- pełne zaangażowanie kobiet w procesie decyzyjnym i zwiększenie ich możliwości zmiany / wpływu na decyzje, które ich bezpośrednio dotyczą;

- dostęp kobiet z obszarów wiejskich do podstawowych usług (zdrowie, szkolnictwo) i infrastruktury

Państwa członkowskie powinny opracować strategie państwowe mające na celu zachęcenie kobiet do brania udziału w rynku pracy, procesie decyzyjnym. Państwa członkowskie powinny także kontrolować wszelkie formy dyskryminacji.