Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Τετάρτη 12 Μαρτίου 2008 - Στρασβούργο

8. Πανηγυρική συνεδρίαση - Πεντηκοστή επέτειος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

(Σύντομη παράσταση της ορχήστρας νέων της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπό τη διεύθυνση του Pavel Kotla)

  Πρόεδρος. − Ήταν μια θαυμάσια ερμηνεία από την ορχήστρα νέων της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπό τη διεύθυνση του Pavel Kotla. Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ.

Κυρίες και κύριοι, θα ήθελα να σας καλωσορίσω όλους πολύ θερμά εδώ στην αίθουσα του Κοινοβουλίου για τον εορτασμό της 50ής επετείου της ιδρυτικής συνεδρίασης της συνέλευσης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Πρώτα από όλα, θα ήθελα να προτείνω να καλωσορίσουμε μαζί με επευφημίες όλους τους πρώην Προέδρους που βρίσκονται εδώ μαζί μας σήμερα: τον Emilio Colombo, τον Λόρδο Henry Plumb, τον Enrique Barón Crespo, τον Egon Klepsch, τον Klaus Hänsch, τον José Maria Gil Robles, τη Nicole Fontaine και τον Josep Borrell Fontelles. Καλωσορίσατε όλοι σας, αξιότιμοι πρώην Πρόεδροι του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

(Παρατεταμένα χειροκροτήματα)

Θα ήθελα επίσης να απευθύνω ένα πολύ θερμό καλωσόρισμα στον Janez Janša, τον Προεδρεύοντα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και τον José Manuel Durão Barroso, τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Φυσικά, κύριε Barroso, είστε ένα οικείο πρόσωπο εδώ στην αίθουσα του Κοινοβουλίου, αλλά είστε ιδιαίτερα ευπρόσδεκτος σήμερα.

(Χειροκροτήματα)

Είναι ιδιαίτερη ευχαρίστηση να καλωσορίζω τον Lluís Maria de Puig, Πρόεδρο της κοινοβουλευτικής συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, εδώ στην αίθουσα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ένα θερμό καλωσόρισμα σε σας.

(Χειροκροτήματα)

Είναι ευχαρίστηση να καλωσορίζω τους προέδρους και τους εκπροσώπους των κοινοβουλίων του Βελγίου, Herman van Rompuy, της Ιταλίας, Fausto Bertinotti, και της ολλανδικής συγκλήτου, Yvonne Timmerman-Buck, οι οποίοι μαζί με τους άλλους εκπροσώπους των κοινοβουλίων της Βουλγαρίας, της Τσεχικής Δημοκρατίας, της Εσθονίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ουγγαρίας, της Ιρλανδίας, της Λετονίας, της Λιθουανίας, του Λουξεμβούργου, της Πολωνίας, της Πορτογαλίας, της Ρουμανίας, της Σλοβακίας, της Σλοβενίας και του Ηνωμένου Βασιλείου παρίστανται σήμερα εδώ, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, και τους οποίους θα ήθελα επίσης να καλωσορίσω.

(Χειροκροτήματα)

Καλωσορίζω τους προέδρους των άλλων ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων: του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, Peter Jann, του προέδρου του πρώτου τμήματος του Δικαστηρίου· του προέδρου του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου Vítor Caldeira· του προέδρου της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής, Δημήτρη Δημητριάδη· του προέδρου της Επιτροπής Περιφερειών, Luc Van den Brande και του Διαμεσολαβητή, Νικηφόρου Διαμαντούρου. Καλωσορίσατε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

(Χειροκροτήματα)

Είναι ευχαρίστηση να καλωσορίζω τους τοπικούς και περιφερειακούς εκπροσώπους: τη δήμαρχο του Στρασβούργου, Fabienne Keller, τον πρόεδρο του Περιφερειακού Συμβουλίου της Αλσατίας, Adrien Zeller, τον Πρόεδρο του Conseil Général du Bas-Rhin, Philippe Richert, και τον περιφερειάρχη της περιφέρειας της Αλσατίας και του Κάτω Ρήνου, Jean-Marc Rebière. Καλωσορίσατε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

(Χειροκροτήματα)

Κυρίες και κύριοι, τη θέση 146 καταλαμβάνει η συνάδελφός μας Astrid Lulling, η οποία είναι η μόνη από εμάς που υπήρξε βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου την εποχή που αυτό δεν εκλεγόταν άμεσα.

(Παρατεταμένα χειροκροτήματα)

Πριν από σχεδόν 50 χρόνια, στις 19 Μαρτίου 1958, η κοινή συνέλευση των τριών ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων –η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ατομικής Ενέργειας και η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα– συνήλθε για πρώτη φορά εδώ στο Στρασβούργο στο τότε “Maison de l'Europe”. Την Συνέλευση αποτελούσαν «αντιπρόσωποι των λαών των κρατών που είχαν συνενωθεί στη Κοινότητα», όπως ορίζεται στη Συνθήκη της Ρώμης, η οποία είχε τεθεί σε ισχύ λίγες εβδομάδες νωρίτερα.

Σήμερα, εορτάζουμε αυτή την επέτειο επειδή είμαστε οι άμεσοι διάδοχοι αυτής της κοινοβουλευτικής συνέλευσης, και των αρχικών 142 βουλευτών της, σε σειρά διαδοχής.

Ο πρώτος Πρόεδρος αυτής της Κοινής Συνέλευσης ήταν ο μεγάλος Robert Schuman. Στον εναρκτήριο λόγο του, είπε ότι η Συνέλευση θα διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του ευρωπαϊκού πνεύματος, «για το οποίο», είπε, «η Συνέλευση ήταν και παραμένει το χωνευτήρι». Πιστεύω ότι αυτό ισχύει εξίσου σήμερα όπως και τότε. Ταυτόχρονα, ο Robert Schuman προειδοποίησε τους συναδέλφους του, σε αυτή την ιδρυτική συνεδρίαση, ότι το κοινοβουλευτικό έργο με 142 βουλευτές –από έξι χώρες τότε– θα απαιτούσε πειθαρχία από όλους και φυσικά αυτό ισχύει πολύ περισσότερο σήμερα, με 785 βουλευτές από 27 χώρες, όπως όλοι γνωρίζουμε!

Όχι πολύ καιρό μετά την ιδρυτική συνεδρίαση, οι προκάτοχοί μας άρχισαν να αποκαλούν το θεσμικό όργανό τους «Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο», αν και ανεπίσημα αρχικά, επειδή ο όρος δεν εμφανιζόταν στις ιδρυτικές συνθήκες των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Δεν ήταν παρά τέσσερα χρόνια αργότερα, τον Μάρτιο του 1962, που η κοινοβουλευτική συνέλευση πήρε την απόφαση να αυτονομαστεί «Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο».

Παρόλο που οι ιδρυτικές συνθήκες των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων όριζαν ότι η Συνέλευση «καταρτίζει σχέδια για τη διεξαγωγή εκλογών με άμεση καθολική ψηφοφορία κατά ενιαία διαδικασία σε όλα τα κράτη μέλη» και ότι «το Συμβούλιο, … θεσπίζει ομόφωνα τις διατάξεις που συνιστά στα κράτη μέλη να αποδεχθούν σύμφωνα με τους αντίστοιχους συνταγματικούς τους κανόνες», δεν ήταν παρά το 1976 που το Συμβούλιο –βάσει της σύστασης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 20ής Σεπτεμβρίου 1976– ενέκρινε νομοθετική πράξη για τη διεξαγωγή άμεσων και καθολικών εκλογών για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Κυρίες και κύριοι, η κοινοβουλευτική συνέλευση αρχικά δεν διέθετε ουσιαστικά δικές της αρμοδιότητες. Οι προκάτοχοί μας γνώριζαν ότι η ανάπτυξη της ευρωπαϊκής κοινοβουλευτικής διάστασης θα ήταν μια μακρά διαδικασία και ότι αυτό θα απαιτούσε σαφή όρια, δέσμευση, υπομονή και αντοχή από αυτούς και τις ακόλουθες γενιές. Βήμα προς βήμα, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εξασφάλιζε ολοένα και περισσότερες δικές του αρμοδιότητες, αποκτώντας ολοένα και περισσότερη συνείδηση των αρμοδιοτήτων και του πεδίου δράσης του, και πιστεύω ότι μπορώ να πω εξ ονόματος όλων εδώ ότι σήμερα αξίζει πραγματικά το όνομά του.

(Χειροκροτήματα)

Σήμερα είμαστε οι αντιπρόσωποι σχεδόν 500 εκατομμυρίων πολιτών της Ένωσης και αντικατοπτρίζουμε όλες τις διαφορετικές τάσεις του πολιτικού φάσματος στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Είμαστε το ελεύθερα εκλεγμένο Κοινοβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενωμένοι στις προσπάθειές μας να επιτύχουμε τις καλύτερες και περισσότερο πειστικές λύσεις. Έχουμε αποκτήσει αυτοπεποίθηση και έχουμε καταστεί σημαντικός παράγοντας στην ευρωπαϊκή πολιτική.

Κυρίες και κύριοι, έχουμε λόγο να αντλούμε μεγάλη ικανοποίηση από αυτό.

Αυτή η διαδικασία ξεκίνησε το 1958 και υπήρξαν σημεία ορόσημα κατά μήκος της διαδρομής, στην κοινή μας πορεία προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Το 1971 η Ευρωπαϊκή Κοινότητα απέκτησε τον δικό της προϋπολογισμό, και έκτοτε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει διαδραματίσει βασικό ρόλο στην έγκριση των διαδοχικών προϋπολογισμών. Το 1979 διεξήχθηκαν οι πρώτες άμεσες εκλογές για την ανάδειξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Το 1986, με την ενιαία ευρωπαϊκή πράξη, το όνομα «Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο» απέκτησε τελικά νομική ισχύ. Με την έναρξη ισχύος της Συνθήκης του Μάαστριχτ πριν από 15 χρόνια, παραχωρήθηκαν επιτέλους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πλήρεις αρμοδιότητες συναπόφασης σε αρχικούς τομείς κοινοτικής πολιτικής, δίνοντάς του τη δυνατότητα να συνεισφέρει πραγματικά στην κατάρτιση της νομοθεσίας, και να ανακόψει, εάν χρειαστεί, τη βούληση του Συμβουλίου. Η Συνθήκη του Άμστερνταμ ενίσχυσε περαιτέρω αυτά τα δικαιώματα συναπόφασης, ενώ η Συνθήκη της Λισαβόνας θα εδραιώσει τη συναπόφαση ως κανόνα στην εκπόνηση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, και ως εκ τούτου αναφέρεται, ορθώς, στη «συνήθη νομοθετική διαδικασία».

Σήμερα, είμαστε 785 βουλευτές από 27 ευρωπαϊκά κράτη. Εκπροσωπούμε περισσότερα από 150 εθνικά πολιτικά κόμματα, τα περισσότερα εκ των οποίων συνενώθηκαν προκειμένου να σχηματίσουν τις επτά κοινοβουλευτικές ομάδες. Είμαστε τόσο νομοθετική όσο και αρμόδια για τον προϋπολογισμό αρχή, επί ίσοις όροις με το Συμβούλιο. Ασκούμε εποπτεία στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και εκλέγουμε τον Πρόεδρό της, και η Επιτροπή δεν μπορεί να αναλάβει το αξίωμά της χωρίς την έγκρισή μας. Προασπιζόμαστε την υπεροχή του κοινοτικού δικαίου, και αποτελούμε την αίθουσα των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πριν από τρεις εβδομάδες εγκρίναμε τη Συνθήκη της Λισαβόνας, η οποία θα ενισχύσει περαιτέρω τις αρμοδιότητές μας. Στο μέλλον, οι αποφάσεις σε σημαντικά θέματα τρέχοντος ενδιαφέροντος για τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα μπορούν να ληφθούν μόνο εάν η πλειοψηφία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δώσει τη συγκατάθεσή της. Αυτό ισχύει επίσης για βασικά θέματα δικαιοσύνης και εσωτερικών υποθέσεων. Εντούτοις, αυτό δεν αποτελεί λόγο αυταρέσκειας και δεν αποτελεί σίγουρα έκβαση μιας αναπόφευκτης διαδικασίας. Έπρεπε να αγωνιστούμε για κάθε σπιθαμή της πορείας μας.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω όσους, τις προηγούμενες πέντε δεκαετίες και στα ικανά χέρια των Προέδρων μας, εργάστηκαν προκειμένου να ενισχύσουν την κοινοβουλευτική διάσταση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και παρείχαν μία πολύτιμη υπηρεσία σε αυτή τη διαδικασία. Ευχαριστώ τους βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, παρελθόντες και παρόντες!

(Χειροκροτήματα)

Ο Jean Monnet είπε κάποτε: «Τίποτα δεν είναι δυνατό χωρίς ανθρώπους, και τίποτα δεν είναι μόνιμο χωρίς θεσμούς». Θα ήθελα επίσης να αφιερώσω ένα λεπτό στη μνήμη του Paul-Henri Spaak, του πρώτου Προέδρου της Κοινής Συνέλευσης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ) –το θεσμικό όργανο που προηγήθηκε του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου– ο οποίος, με την έκθεσή του μετά τη Διάσκεψη της Μεσίνας τον Ιούνιο του 1955, συνεισέφερε σημαντικά στην προετοιμασία της Συνθήκης της Ρώμης.

Η πορεία προς την κοινοβουλευτική δημοκρατία στην Ευρωπαϊκή Ένωση ακολούθησε μια λογική η οποία μας είναι οικεία από την ιστορία των ευρωπαϊκών κρατών-εθνών. Αυτό το οποίο δημιουργήσαμε είναι μια θεσμική ισορροπία μεταξύ εθνικού και ευρωπαϊκού επιπέδου, που αποτελεί σημαντική επιτυχία και αντικατοπτρίζει την αλληλεπίδραση μεταξύ των διαφόρων επιπέδων κοινής διακυβέρνησης στην Ευρώπη. Σημαντικό στοιχείο αυτής της ισορροπίας είναι η καλή συνεργασία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με τα εθνικά κοινοβούλια, η οποία μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Με πολλή χαρά διαπιστώνω ότι σχεδόν όλα τα εθνικά κοινοβούλια των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν αποστείλει υψηλού επιπέδου εκπροσώπους να παραστούν μαζί μας σήμερα.

(Χειροκροτήματα)

Θα ήθελα να ζητήσω από όλους σας –τους βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και τους βουλευτές των εθνικών κοινοβουλίων– να διαδραματίσετε τον ρόλο σας στην προσπάθεια διατήρησης αυτής της συνεργασίας και στο μέλλον.

Η Συνθήκη της Λισαβόνας και ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων θα συνεισφέρουν σημαντικά στην υλοποίηση της δημοκρατίας και του κοινοβουλευτισμού στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε όλα τα επίπεδα. Μπορούμε να είμαστε περήφανοι, κυρίες και κύριοι, για τη συνεπή και σαφή στήριξή μας στη μεταρρυθμιστική συνθήκη και τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων.

(Χειροκροτήματα)

Χρειαζόμαστε πράγματι το κριτικό κοινό και την κριτική παρακολούθηση του έργου μας. Ωστόσο, δικαιούμαστε επίσης δικαιοσύνη. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, σε όλη της την ποικιλομορφία, είναι περισσότερο σύνθετη από οποιαδήποτε άλλη κοινότητα στον κόσμο. Θα ήθελα να ζητήσω από τα μέσα ενημέρωσης –τα οποία διαδραματίζουν ζωτικό ρόλο στην επικοινωνία μας με τους πολίτες– να το έχουν αυτό κατά νου. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται ως σανίδα σωτηρίας για τις εθνικές αποτυχίες.

(Χειροκροτήματα)

Μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ευρωπαϊκού οράματός μας τα τελευταία 50 χρόνια υπήρξε η διεκδίκηση της δημοκρατίας και της ελευθερίας σε ολόκληρη την Ευρώπη. Σήμερα, η Εσθονία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Πολωνία, η Τσεχική Δημοκρατία, η Σλοβακία, η Ουγγαρία, η Σλοβενία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία και η επανενωμένη Γερμανία είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης – ένα επίτευγμα το οποίο μπορούσαμε μόνο να ονειρευόμαστε και το οποίο έχει καταστεί πραγματικότητα στην εποχή μας. Σήμερα –όπως ορίζει η Διακήρυξη του Βερολίνου της 25ης Μαρτίου 2007– εμείς, οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουμε «ενωθεί για το καλύτερο». Αυτό αποτελεί λόγο μεγάλης χαράς.

Αποτιμώντας τα τελευταία 50 χρόνια, είναι σημαντικό να κοιτάξουμε στο μέλλον. Θα πρέπει να υπενθυμίσουμε στους εαυτούς μας με διάθεση αυτοκριτικής ποιες πτυχές της κοινοβουλευτικής διάστασης της Ευρώπης εξακολουθούν να μην είναι ικανοποιητικές.

Σε αντίθεση με τα εθνικά κοινοβούλια, εξακολουθούμε να μην έχουμε τη δυνατότητα, στη διαδικασία του προϋπολογισμού, να αποφασίσουμε σχετικά με την αύξηση των δημοσιονομικών μας πόρων.

Η κοινοβουλευτική διακυβέρνηση γενικά συνεπάγεται κοινοβουλευτικό έλεγχο του στρατού· ωστόσο, η κοινή εξωτερική πολιτική ασφάλειας και άμυνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξακολουθεί να είναι ελλιπής και δεν παρέχει κατάλληλη σύνδεση μεταξύ των εθνικών και ευρωπαϊκών αρμοδιοτήτων.

Εξακολουθούμε να μην έχουμε ενιαίο εκλογικό νόμο, γεγονός το οποίο συνεπάγεται ότι εξακολουθούμε να στερούμαστε μια σημαντική προϋπόθεση για αποτελεσματικά ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα που μπορούν να κατέλθουν σε εκλογές για την ανάδειξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με ενιαίες λίστες υποψηφίων.

Με υπομονή, αντοχή και καλό προσανατολισμό, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αγωνίστηκε να επιβεβαιώσει τη θέση του στην Ευρώπη από την πρώτη σύνοδο της Ευρωπαϊκής Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης, και πρέπει και θα συνεχίσει να το πράττει και στο μέλλον. Ως η άμεσα εκλεγμένη υπερεθνική συνέλευση της Ευρώπης, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θεωρείται πρότυπο παρεμφερών προσπαθειών σε άλλες περιοχές του κόσμου. Το διαπιστώνω αυτό, και εσείς επίσης, όταν επισκεπτόμαστε άλλα μέρη του κόσμου.

Όταν ο Robert Schuman κατέλαβε το αξίωμα του πρώτου Προέδρου της Ευρωπαϊκής Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης στις 19 Μαρτίου 1958, αυτή η θετική εξέλιξη της κοινοβουλευτικής διάστασης της Ευρώπης θα ήταν σχεδόν αδύνατο να προβλεφθεί. Ωστόσο, ο Robert Schuman είχε ένα όραμα. Μίλησε για την ευρωπαϊκή ιδέα η οποία, είπε, έπρεπε να αναζωογονηθεί, περιγράφοντάς το αυτό ως “la relance de l’idee européenne”. Σήμερα, μετά τις κρίσεις όσον αφορά την αποτυχημένη Συνταγματική Συνθήκη, τι θα μπορούσε να αποτελέσει καλύτερη επωδό για το καθήκον που βρίσκεται ενώπιον μας;

Στις 19 Μαρτίου 1958 ο Robert Schuman, στη σύντομή ομιλία του, εξέφρασε την ανησυχία του ότι μία τεχνοκρατική άποψη των πραγμάτων θα μπορούσε να προκαλέσει τον μαρασμό της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Αυτό εξακολουθεί να ισχύει σήμερα όπως και τότε. Ο Robert Schuman ήταν ρεαλιστής, μετριόφρων και σαφής στην περιγραφή του για τις ευκαιρίες που είχε στη διάθεσή της η Κοινοβουλευτική Συνέλευση, της οποίας προέδρευε έως το 1960: “Nous désirons contribuer”, είπε με τη θερμή και ηχηρή φωνή του, “à créer un noyau de la structure européenne.”

Ο Robert Schuman έκλεισε την πρώτη του ομιλία ως Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης υποσχόμενος να εργαστεί για τη συνένωση της ηπείρου μας, τη συνένωση της Ευρώπης, για την οποία πίστευε ότι έπρεπε να δει τον εαυτό της ως κοινότητα αξιών η οποία ενώνει τα ελεύθερα κράτη της ηπείρου μας: “Ainsi seulement l’Europe réussira à mettre en valeur le patrimoine total qui est commun à tous les pays libres.”

Θα ήθελα να επεκταθώ επ’ αυτού. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί μία κοινότητα αξιών. Τα θεσμικά μας όργανα δεν αποτελούν αυτοσκοπό, αλλά υπάρχουν για να εξυπηρετούν τις αξίες μας: την αξιοπρέπεια του ατόμου, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη δημοκρατία, το δίκαιο και την οικονομική και κοινωνική ευημερία. Εξυπηρετούν τις αρχές της αλληλεγγύης και της επικουρικότητας. Ευρώπη σημαίνει αλληλοσεβασμός, σεβασμός της ποικιλομορφίας μας, σεβασμός της αξιοπρέπειας του συνόλου των κρατών μελών μας, μικρών και μεγάλων. Αυτός ο σεβασμός δεν μπορεί να επιβληθεί, αλλά αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την αμοιβαία κατανόησή μας και την κοινή μας δράση. Ο σεβασμός για το ευρωπαϊκό δίκαιο, ο οποίος μας δίνει τη δυνατότητα να επιλύσουμε τις διαφορές μας φιλικά και να επιτύχουμε μία ισορροπία συμφερόντων με ειρηνικό τρόπο, πρέπει να ανανεώνεται συνεχώς μέσω των άγραφων κανόνων που διέπουν τις σχέσεις μας στην Ευρώπη: ενδιαφέρον και αλληλοσεβασμός.

(Χειροκροτήματα)

Θα ήθελα να ενθαρρύνω και να παροτρύνω τους πάντες –ανεξαρτήτως της θέσης μας στο πολιτικό φάσμα– να συνεχίσουν να επιδεικνύουν αυτόν τον αλληλοσεβασμό.

Εάν αυτός ο αλληλοσεβασμός –ο οποίος χαρακτηρίζεται από ανοχή για τις πεποιθήσεις του άλλου παραμένοντας κανείς συνεπής στις δικές του και όντας προετοιμασμένος να προβεί σε συμβιβασμούς– είναι επιτυχής, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μπορούν να αποτελέσουν πρότυπα για τη ειρήνη στον κόσμο.

Η ευρωπαϊκή μας κληρονομιά διαφυλάσσεται στην ειρήνη και την ενότητα των κρατών μας, τα οποία συνενώθηκαν προκειμένου να σχηματίσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τιμούμε τον Robert Schuman και όλους τους βουλευτές της πρώτης Ευρωπαϊκής Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης προσπαθώντας να φανούμε συνεπείς στην κληρονομιά τους, εργαζόμενοι για ένα υπεύθυνο και ανοικτό Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το οποίο είναι κοντά στους πολίτες, αλλά το οποίο διαθέτει την αποφασιστικότητα, εάν χρειαστεί, να παράσχει πολιτική ηγεσία. Εάν συνεχίσουμε να εργαζόμαστε αποφασιστικά εδώ, δεν έχουμε λόγο να φοβόμαστε την κρίση αυτών που θα μας ακολουθήσουν και οι οποίοι, το 2058, θα αποτιμήσουν το σημερινό μας έργο καθώς θα εορτάζουν την 100ή επέτειο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Συνάδελφοι, κυρίες και κύριοι, ας πανηγυρίσουμε μαζί εν ελευθερία, ειρήνη και ενότητα της ευρωπαϊκής μας ηπείρου, την οποία έχουμε το προνόμιο να υπηρετούμε.

(Δυνατά και παρατεταμένα χειροκροτήματα)

  Janez Janša, Προεδρεύων του Συμβουλίου. − (SL) «Ο λόγος μου δεν μπορεί να στερείται συναισθήματος». Με αυτόν τον τρόπο ο πρώτος Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης, Robert Schuman, απευθύνθηκε σε αυτό το αξιότιμο Κοινοβούλιο για πρώτη φορά στις 19 Μαρτίου 1958. Πενήντα χρόνια αργότερα, στην εορταστική μας επέτειο, αισθανόμαστε ακριβώς το ίδιο.

Βρίσκομαι εδώ απευθυνόμενος όχι μόνο σε 142 εθνικούς, αλλά επίσης 785 άμεσα εκλεγμένους βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ανατρέχοντας στην πορεία που διανύσαμε και την άνθηση της ευρωπαϊκής δημοκρατίας τα τελευταία 50 χρόνια θα πρέπει να αισθανόμαστε υπερήφανοι και πολύ ευγνώμονες στους πατέρες της ευρωπαϊκής ιδέας. Ταυτόχρονα είμαστε επιφορτισμένοι με την ευθύνη να συνεχίσουμε την ευρωπαϊκή ιστορία της ειρήνης, της συνεργασίας και της ευημερίας όσο το δυνατόν καλύτερα.

Ας θυμηθούμε το έτος 1958: την κοινωνία που ήταν αντιμέτωπη με τις επιπτώσεις δύο καταστροφικών πολέμων, τον κόσμο του διπολισμού των δυτικών και ανατολικών δυνάμεων, τον ψυχρό πόλεμο, την επανάσταση της Κούβας, το πρώτο τσιπ, τα πυρηνικά πειράματα και την εκτόξευση του πρώτου διαστημικού δορυφόρου. Εκατόν εξήντα οκτώ εκατομμύρια Ευρωπαίοι ενώθηκαν ως τα έξι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία θεράπευσε τις πληγές του πολέμου, σημείωσε οικονομική ευημερία και, μαζί με την Ευρωατλαντική Συμμαχία, διασφάλισε την ειρήνη και τη δημοκρατία στην περιοχή. Δυστυχώς, το μεγαλύτερο τμήμα της υπόλοιπης Ευρώπης ζούσε σε ολοκληρωτικό περιβάλλον πολιτικής και οικονομικής στασιμότητας ή ακόμη και ύφεσης.

Το 2008 αντιμετωπίζουμε μια εντελώς διαφορετική εικόνα: ο πολυπολικός κόσμος ασχολείται όχι μόνο με τον οικονομικό και πολιτικό ανταγωνισμό, αλλά ολοένα και περισσότερο με τη συνεργασία προς αναζήτηση λύσεων στις παρούσες προκλήσεις. Η εξάλειψη των συνόρων που χώριζαν την Ευρώπη από το τείχος του Βερολίνου, η κατάργηση του σιδηρού παραπετάσματος και η παρακολούθηση των εσωτερικών συνόρων θα συνεχιστούν στα τέλη του παρόντος μήνα με την εξάλειψη των εναέριων συνόρων εντός της διευρυμένης ζώνης Σένγκεν.

Η επικράτεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι τριπλάσια από ό,τι πριν από 50 χρόνια και έχει τριπλάσιο αριθμό κατοίκων, 23 επίσημες γλώσσες, ισχυρή εσωτερική αγορά και κοινό νόμισμα. Κατά μέσο όρο, το προσδόκιμο ζωής των πολιτών της είναι μεγαλύτερο κατά οκτώ χρόνια. Είκοσι επτά αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων –το ένα τρίτο από εμάς ζούσε υπό ολοκληρωτικά καθεστώτα πριν από 20 χρόνια– θα λάβουν αποφάσεις γύρω από το ίδιο τραπέζι αύριο. Σήμερα σχεδόν το σύνολο της Ευρώπης ζει με ελευθερία και δημοκρατία. Θα πρέπει να έχουμε επίγνωση αυτού του επιτεύγματος και να το εορτάζουμε.

Η ζωή και το έργο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου μετά το 1958 αντικατοπτρίζει σαφώς την πρόοδο που έχει επιτευχθεί μέσω της ολοκλήρωσης τα τελευταία 50 χρόνια. Μετά τον αρχικό γνωμοδοτικό ρόλο, στις αρχές της δεκαετίας του εβδομήντα αποκτήσατε τις πρώτες πραγματικές αρμοδιότητες σε σχέση με τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, και στα τέλη της δεκαετίας του εβδομήντα διεξήγατε τις πρώτες άμεσες εκλογές. Με νέες συμφωνίες αποκτήσατε ισχυρότερες αρμοδιότητες όσον αφορά την έγκριση της νομοθεσίας και τον διορισμό των κορυφαίων ευρωπαίων πολιτικών εκπροσώπων. Η νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή αδυνατεί επίσης να υπάρξει χωρίς την εμπιστοσύνη σας.

Κατά τον ίδιο τρόπο με τον οποίο η Συνθήκη της Ρώμης έφερε νέες αρμοδιότητες στο Κοινοβούλιο το 1958, η Συνθήκη της Λισαβόνας, 50 χρόνια αργότερα, αποτελεί ένα μεγάλο βήμα προόδου για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η διαδικασία συναπόφασης θα επεκταθεί σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές πολιτικές, και ο ρόλος του Κοινοβουλίου όσον αφορά τη δημοκρατική εποπτεία, τη δημιουργία διεθνών συμφωνιών και τον διορισμό των κορυφαίων ευρωπαίων αντιπροσώπων θα ενισχυθεί.

Χάρηκα πολύ όταν στη σύνοδο της ολομέλειας τον προηγούμενο μήνα εγκρίνατε την έκθεση σχετικά με τη μεταρρυθμιστική συνθήκη της Λισαβόνας με μεγάλη πλειοψηφία. Θα ήθελα επίσης να συγχαρώ όλα τα κράτη μέλη που έχουν ήδη ολοκληρώσει επιτυχώς διαδικασίες επικύρωσης, και ελπίζω ότι θα ακολουθηθούν σύντομα από όλα τα υπόλοιπα κράτη μέλη.

Ενώ τα πρώτα 50 χρόνια της Ευρωπαϊκής Ένωσης αφιερώθηκαν στην ευρωπαϊκή ατζέντα, την πολιτική και οικονομική μας ανάπτυξη και τις μεταρρυθμίσεις, τα επόμενα 50 χρόνια θα επικεντρωθούν ασφαλώς επίσης στην παγκόσμια ατζέντα. Αυτό επισημαίνεται σαφώς στον κατάλογο θεμάτων για την αυριανή συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.

Είναι απολύτως σαφές ότι θα μπορέσουμε να βρούμε κατάλληλες λύσεις στις προκλήσεις της Λισαβόνας, στα θέματα οικολογίας και ενέργειας και στην αναταραχή των χρηματοπιστωτικών αγορών μόνο εάν λάβουμε υπόψη τις παγκόσμιες τάσεις και παράγοντες και τους συμπεριλάβουμε στις δραστηριότητές μας.

Αυτό ισχύει για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον διαπολιτισμικό διάλογο επίσης, όπου εσείς, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, έχετε ασφαλώς ηγετικό ρόλο. Θα ήθελα να επωφεληθώ της ευκαιρίας, εξ ονόματος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, προκειμένου να εκφράσω την αναγνώριση του ρόλου σας στην επισήμανση παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την παρακολούθηση εκλογών και του έργου των αντιπροσωπειών σας σε διεθνείς οργανισμούς όπως το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών. Ο ρόλος σας στο πλαίσιο των κοινοβουλευτικών συνελεύσεων ίσης εκπροσώπησης είναι επίσης σημαντικός και δίνει προστιθέμενη αξία στις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσον αφορά τρίτες χώρες και περιοχές.

Μέσω των δραστηριοτήτων σας και των συναντήσεών σας με υψηλόβαθμους καλεσμένους κατά τη διάρκεια του Έτους Διαπολιτισμικού Διαλόγου, ενισχύετε μία από τις βασικές ευρωπαϊκές παραδόσεις, δηλαδή το γεγονός ότι ο αλληλοσεβασμός και η κατανόηση αποτελούν τη βάση της συνύπαρξης στην Ευρώπη καθώς και στον κόσμο στο σύνολό του.

Το φάσμα των δραστηριοτήτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης διευρύνεται διαρκώς, αλλά διέπονται στο σύνολό τους από έναν ενιαίο κανόνα: η επιτυχία είναι ανάλογη του βαθμού ενότητας μεταξύ των κρατών μελών, των τομέων, των ομάδων κοινού ενδιαφέροντος και των γενεών και στο πλαίσιο περιφερειακών, εθνικών, ευρωπαϊκών και παγκόσμιων παραγόντων. Σε αυτό τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να χρησιμεύσουν ως παράδειγμα.

«Κάθε άτομο αποτελεί έναν νέο κόσμο. Μόνο οργανισμοί που διατηρούν τη συλλογική εμπειρία μπορούν να ωριμάσουν». Με αυτή τη σκέψη ο Jean Monnet μας οδηγεί ένα βήμα πλησιέστερα στην εξήγηση του λόγου για τον οποίο το όραμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξακολουθεί να διαφέρει συχνά από την πραγματικότητα και του λόγου για τον οποίο πολλοί Ευρωπαίοι, παρά τις πολύ προφανείς επιτυχίες των τελευταίων 50 ετών, εξακολουθούν να αμφισβητούν τα οφέλη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Προκειμένου να κατανοήσουμε και να εκτιμήσουμε την ελευθερία, την ειρήνη και την ποικιλομορφία, την απουσία των συνόρων και τα οφέλη και μελλοντικές προοπτικές μιας ενωμένης Ευρώπης, πρέπει να έχουμε πάντα επίγνωση ότι υπάρχουν άλλες, πολύ χειρότερες εναλλακτικές λύσεις.

Για αυτόν τον λόγο, κοινό μας καθήκον είναι να διατηρήσουμε τη συλλογική ευρωπαϊκή εμπειρία ζωντανή. Από αυτή μπορούμε να αντλήσουμε δύναμη για να ανταποκριθούμε στις τρέχουσες προκλήσεις. Οι σκέψεις του παρελθόντος πρέπει να ενωθούν με αυτές για το μέλλον. Εάν δεν είχαμε ενώσει τις δυνάμεις μας πριν από 50 χρόνια, προφανώς δεν θα ζούσαμε εν ειρήνη και ευημερία σήμερα. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για τα επόμενα 50 χρόνια. Εάν δεν αναζητήσουμε από κοινού λύσεις με χαμηλές εκπομπές άνθρακα που εξοικονομούν ενέργεια, δεν θα κατορθώσουμε να επιβραδύνουμε την κλιματική αλλαγή. Θα αντιμετωπίσουμε ακόμη περισσότερες πλημμύρες, τυφώνες, ξηρασίες, νέες ασθένειες, απειλούμενα οικοσυστήματα και κλιματικούς πρόσφυγες. Είναι απαραίτητο τα αποτελέσματα των ευρωπαϊκών αποφάσεων και δραστηριοτήτων να είναι αρκετά συγκεκριμένα και απτά προκειμένου οι πολίτες να κατανοήσουν τη ζωτική σημασία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη διατήρηση και τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής τους.

Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τη συνεισφορά σας στην ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα τελευταία 50 χρόνια. Γνωρίζω τι σήμαινε όλο αυτό για τις γενιές μας. Στην πραγματικότητα, γεννήθηκα το ίδιο έτος με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Έως το τέλος της παρούσας εντολής και μετέπειτα, σας εύχομαι κάθε επιτυχία στο έργο σας, πολλές νέες ιδέες και σταθερή επιμονή στην ανάπτυξη των ευρωπαϊκών αξιών, της δημοκρατίας και του τρόπου ζωής.

Είμαι πεπεισμένος ότι κατά τον εορτασμό της επόμενης στρογγυλής επετείου του παρόντος ευρωπαϊκού οίκου της δημοκρατίας, θα είμαστε πάλι σε θέση να εορτάσουμε αισθητή πρόοδο στην Ευρώπη.

(Χειροκροτήματα)

  Πρόεδρος. − Πολλές ευχαριστίες στον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Θα ήθελα τώρα να ζητήσω από τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, José Manuel Durão Barroso, να ανέβει στο βήμα.

  José Manuel Barroso, Πρόεδρος της Επιτροπής. – (FR) Κύριε Πρόεδρε του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, κύριοι Πρόεδροι των διαφόρων ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων, πρώην Πρόεδροι του Κοινοβουλίου, κυρίες και κύριοι, αντιπρόσωποι των εθνικών κοινοβουλίων, επισκέπτες, με χαροποιεί πολύ το γεγονός ότι εορτάζουμε τον πρώτο μισό αιώνα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου μαζί σας σήμερα. Αυτή η επέτειος έχει σημαντικό συμβολικό και πολιτικό νόημα για την Ευρώπη μας. Πριν από πενήντα χρόνια ο Robert Schuman προήδρευσε μίας νέας ενιαίας Συνέλευσης. Οι τρεις Ευρωπαϊκές Κοινότητες είχαν μόλις δημιουργήσει την πρώτη εκδοχή μιας ευρωπαϊκής δημοκρατίας. Έκτοτε, αυτή η θεμελιώδης πολιτική επιλογή επιβεβαιώνεται σταθερά σε κάθε στάδιο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Πριν από οποιονδήποτε άλλον, οι ιδρυτές πατέρες είχαν συνειδητοποιήσει ότι η αναδυόμενη Ευρώπη χρειαζόταν σθεναρούς δημοκρατικούς ευρωπαϊκούς θεσμούς προκειμένου να δώσει υλική υπόσταση στους ολοένα και ισχυρότερους δεσμούς μεταξύ των Έξι. Σύμφωνα με το εμπνευσμένο όραμα του Jean Monnet, αυτοί οι θεσμοί έπρεπε επίσης να είναι σε θέση να εξελιχθούν προκειμένου να συνοδεύσουν αυτό που αντιλαμβάνονταν ως διπλό ενδεχόμενο του μέλλοντος: βαθύτερη ολοκλήρωση και γεωγραφική διεύρυνση. Πρέπει να σας πω ότι εξακολουθεί να είναι εξαιρετικά συγκινητικό να σας βλέπω όλους εδώ στον παρόντα οίκο της ευρωπαϊκής δημοκρατίας, άμεσα εκλεγμένους αντιπροσώπους από κράτη που έως πολύ πρόσφατα διχάζονταν από δικτατορίες οι οποίες εμπόδιζαν την Ευρώπη να αναπνεύσει ελεύθερα.

(Χειροκροτήματα)

Το θεσμικό τρίγωνο που οι ιδρυτές πατέρες μας κληροδότησαν αποτελεί πρότυπο μοναδικό στον κόσμο το οποίο έχει αποδείξει ασφαλώς τη ζωτικότητά του και τη στερεότητά του μετά από 50 χρόνια. Έχει προσαρμοστεί σε σημαντική επέκταση του πεδίου των καθηκόντων που ανατέθηκαν στην Κοινότητα, και τώρα στην ΕΕ. Έχει επίσης αντιμετωπίσει μια σημαντική δυναμική διεύρυνση της Ένωσής μας.

Οφείλουμε αυτή την επιτυχία στην εφευρετικότητα και την ισορροπία του θεσμικού μας μοντέλου, το οποίο δεν ακολουθεί μια κλασική κατανομή εξουσιών. Οφείλουμε επίσης αυτή την επιτυχία στη λειτουργική μας μέθοδο, η οποία σέβεται τόσο την κοινοτική μέθοδο όσο και την αρχή της επικουρικότητας.

Τα θεσμικά όργανα, ωστόσο, δεν αποτελούν αυτοσκοπό. Παραμένουν στην υπηρεσία ενός ιδεώδους και στόχων. Βρίσκονται στην υπηρεσία των πολιτών μας. Όσο ισχυρότερα είναι τα θεσμικά όργανα, τόσο καλύτερα μπορούν να εξυπηρετήσουν αυτό το ιδεώδες και τους πολίτες μας.

Πρώτα από όλα, οι ιδρυτές πατέρες ήθελαν να οικοδομήσουν την Ευρώπη για χάρη της ειρήνης. Ήθελαν να οικοδομήσουν αυτή τη νέα Ευρώπη μέσω της αλληλεγγύης. Επέλεξαν την οικονομία ως την κινητήριο δύναμη πίσω από το πολιτικό τους όραμα και τους στόχους τους.

Μετά από πενήντα χρόνια, η Ευρώπη σε ειρήνη, διευρυμένη σε διαστάσεις ηπείρου, χρειάζεται ισχυρά θεσμικά όργανα προκειμένου να αντιμετωπίσει την πρόκληση του καιρού της: την παγκοσμιοποίηση. Κανένα κράτος μέλος δεν μπορεί να αναλάβει αυτή την πρόκληση μόνο του. Μέσω της εμπειρίας της στο άνοιγμα των αγορών σύμφωνα με κανόνες που ενσαρκώνουν τις αξίες της της ελευθερίας, της αλληλεγγύης και της βιώσιμης ανάπτυξης, μόνο η Ευρώπη έχει ταυτόχρονα τις διαστάσεις, τα θεσμικά όργανα και τα μέσα που απαιτούνται για τη διαχείριση και τη διαμόρφωση της παγκοσμιοποίησης.

Προκειμένου να αναλάβουμε αυτή την πρόκληση, η Ευρώπη του 21ου αιώνα πρέπει να ενωθεί προκειμένου να εξασφαλίσει επιτυχία στο πλαίσιο της οικονομίας της γνώσης, να παράσχει θέσεις απασχόλησης στις Ευρωπαίες και τους Ευρωπαίους, και να καταστήσει την οικονομία της περισσότερο δυναμική. Πρέπει να αναλάβει τη δικαιωματική της θέση στο παγκόσμιο προσκήνιο: μια ευρωπαϊκή δύναμη, απαλλαγμένη από αλαζονεία, μια Ευρώπη η οποία θα είναι σε θέση να προτείνει –όχι να επιβάλει, αλλά να προτείνει– τις αξίες της ελευθερίας και της αλληλεγγύης στον κόσμο.

Θα επιτύχουμε εάν διατηρήσουμε μία εποικοδομητική εταιρική σχέση μεταξύ των θεσμικών μας οργάνων.

Στο πλαίσιο αυτής της εταιρικής σχέσης θα ήθελα να συγχαρώ το Κοινοβούλιο για τη συνεισφορά του στο ευρωπαϊκό σχέδιο σε όλες τις πτυχές της καθημερινής ζωής του συνόλου των πολιτών μας. Στα 50 του χρόνια το παρόν Κοινοβούλιο έχει αποκτήσει πολλές αρμοδιότητες και σημαντικό βαθμό εξουσίας. Εννοώ εξουσία η οποία μεταφράζεται ως νομιμότητα απορρέουσα άμεσα από τις ψήφους των ευρωπαίων γυναικών και ανδρών. Εννοώ επίσης εξουσία κατά την επίσημη έννοια: συναπόφαση, εξουσία επί του προϋπολογισμού και δημοκρατικός έλεγχος επί των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων. Αυτό που εννοώ στην πραγματικότητα είναι πολιτική επιρροή. Το ΕΚ έχει επιβληθεί ταυτόχρονα ως συννομοθέτης συμμεριζόμενο την αρμοδιότητα στο πλαίσιο του θεσμικού τριγώνου και στον ευρωπαϊκό δημόσιο βίο, αλλά επίσης διαμορφώνοντας ακόμη στενότερους δεσμούς με τα εθνικά κοινοβούλια, εκ των οποίων ένας μεγάλος αριθμός εκπροσωπούνται εδώ σήμερα.

Η αποκτηθείσα κατά την πάροδο των ετών εξουσία από το ΕΚ χρησίμευσε μόνο για την ενίσχυση της Ευρώπης στο σύνολό της. Ένα ισχυρό Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποτελεί απαραίτητο εταίρο για τα άλλα θεσμικά όργανα, και –πρέπει να το υπογραμμίσω αυτό– για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Νομίζω ότι μπορώ να πω ότι η σχέση μεταξύ των δύο θεσμικών μας οργάνων καθίσταται ολοένα στενότερη, στερεότερη και ωριμότερη, και αυτό όντως με χαροποιεί πάρα πολύ.

Όταν επικυρωθεί η Συνθήκη της Λισαβόνας, θα ενισχύσει ακόμη περαιτέρω τα κοινοτικά θεσμικά όργανα. Θα διευρύνει τις εξουσίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Θα ενισχύσει τη διττή δημοκρατική νομιμότητα της Επιτροπής μέσω ισχυρότερων δεσμών με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Θα δώσει στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο μια σταθερή Προεδρία, γεγονός το οποίο θα διασφαλίσει τη μεγαλύτερη συνεκτικότητα της προετοιμασίας και της παρακολούθησης των συνεδριάσεων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Θα αναπτύξει τον ρόλο του Ύπατου Εκπροσώπου της Ένωσης για την εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας, ο οποίος θα είναι επίσης Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Ενισχύοντας τη νομιμότητα και την αποτελεσματικότητα των θεσμικών μας οργάνων, η Συνθήκη της Λισαβόνας αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προόδου για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σήμερα, και αύριο, πρέπει να αντιληφθούμε ότι δεν μπορεί να υπάρξει μια κατάσταση μεταξύ των θεσμικών οργάνων όπου για να κερδίσει το ένα πρέπει να χάσει το άλλο. Κανένα από τα θεσμικά μας όργανα δεν θα πρέπει να ενισχυθεί σε βάρος των άλλων. Αντιθέτως, όλοι επιθυμούμε ισχυρότερα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα προκειμένου η Ευρώπη να καταστεί περισσότερο αποτελεσματική και δημοκρατική. Όλα τα θεσμικά μας όργανα θα αποκομίσουν οφέλη από την εδραίωση της θεσμικής αρχιτεκτονικής της Ευρώπης.

Κυρίες και κύριοι, σε σχέση με την επέτειο που εορτάζουμε σήμερα μου ήρθε στο νου ένα απόσπασμα από μία μεγάλη πορτογαλίδα συγγραφέα, την Agustina Bessa Luis, η οποία είπε: «Στα 15, έχει κανείς ένα μέλλον, στα 25, πρόβλημα, στα 40, εμπειρία, αλλά πριν από τη συμπλήρωση μισού αιώνα, δεν έχει καθόλου ιστορία».

Σήμερα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αυτός ο οίκος ευρωπαϊκής δημοκρατίας, μπορεί να ισχυριστεί περήφανα ότι έχει μία εξαιρετική ιστορία στο παρελθόν του, είμαι βέβαιος, αλλά επίσης και στο μέλλον του. Για αυτόν τον λόγο θα ήθελα να σας προσφέρω, εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και εμού του ιδίου, τα πιο ειλικρινή μου συγχαρητήρια και τις καλύτερές μου ευχές για το έργο σας για μία ενωμένη Ευρώπη.

(Χειροκροτήματα)

  Πρόεδρος. − Πολλές ευχαριστίες στον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Θα ήθελα τώρα να καλωσορίσω τον Hans Joachim Opitz, ο οποίος βρίσκεται επίσης εδώ μαζί μας σήμερα και εκπροσωπεί τους πρώην Γενικούς Γραμματείς.

Έχουμε τώρα τη χαρά να ακούσουμε ακόμη μία φορά την Ορχήστρα Νέων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

(Σύντομη παράσταση από την Ορχήστρα Νέων της Ευρωπαϊκής Ένωσης)

(Δυνατά χειροκροτήματα)

(Το Σώμα σηκώνεται όρθιο και ακούει τον ευρωπαϊκό ύμνο)

(Η συνεδρίαση διακόπτεται στις 16.15 και συνεχίζεται στις16.20)

ΠΡΟΕΔΡΙΑ: κ. ΚΡΑΤΣΑ-ΤΣΑΓΚΑΡΟΠΟΥΛΟΥ
Αντιπρόεδρος