Indeks 
 Poprzedni 
 Następny 
 Pełny tekst 
Procedura : 2007/0135(CNS)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Wybrany dokument :

Teksty złożone :

A6-0039/2008

Debaty :

PV 09/04/2008 - 24
CRE 09/04/2008 - 24

Głosowanie :

PV 10/04/2008 - 9.9
Wyjaśnienia do głosowania

Teksty przyjęte :

P6_TA(2008)0117

Pełne sprawozdanie z obrad
Czwartek, 10 kwietnia 2008 r. - Bruksela Wydanie Dz.U.

12. Wyjaśnienia dotyczące sposobu głosowania
PV
  

Ustne wyjaśnienia dotyczące głosowania

 
  
  

- Sprawozdanie: Janusz Lewandowski (A6-0082/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Bernard Wojciechowski (IND/DEM). – Panie Przewodniczący! Rok następny będzie czasem wielu zmian i wyzwań, które stoją przed Parlamentem Europejskim. 2009 rok to nie tylko nowe wybory, kolejna kadencja Parlamentu, ale przede wszystkim wyzwania związane z wejściem w życie traktatu lizbońskiego. Życie, nie tylko polityczne, nie stoi w miejscu, wymaga zmian, nowych planów i koncepcji działania. Zmiany, aby były skuteczne, zazwyczaj wymagają zwiększenia nakładów finansowych, należy jednak skuteczniej gospodarować środkami budżetowymi odrzucając zbędną biurokrację.

 
  
  

- Sprawozdanie: Paul Rübig (A6-0064/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Zita Pleštinská (PPE-DE). - (SK) Głosowałam za przyjęciem sprawozdania pana Paula Rübiga, ponieważ Eurostars jest moim zdaniem ważną inicjatywą Komisji Europejskiej mającej na celu wspieranie działań w zakresie badań i rozwoju podejmowanych przez MŚP.

Mimo faktu, że udział MŚP w PKB wynosi niemalże 70%, ich potencjał w dziedzinie badań i rozwoju nie został jeszcze wystarczająco wykorzystany. Chciałabym podkreślić wysiłki sprawozdawcy mające na celu umożliwienie największej możliwej liczbie MŚP udział w tym programie. Zgodnie z pierwotnym wnioskiem, wiele MŚP byłoby wykluczonych z tego procesu, ponieważ musiałyby one pokryć co najmniej 50% kosztów projektów. Zgodnie z porozumieniem pomiędzy Parlamentem Europejskim i Radą, MŚP będą w stanie uczestniczyć i współpracować w ramach wniosków dotyczących projektów w zakresie badań i rozwoju.

Jestem zadowolony, że Słowacja znajduje się wśród 29 krajów uczestniczących, które już wyraziły swe poparcie dla tego programu. Bardzo ważne jest, aby słowackie MŚP otrzymywały informacje dotyczące sposobów uzyskiwania dostępu do finansowania badań i rozwoju w ramach tego programu i aby potencjał w zakresie badań na Słowacji, a także w innych niedostatecznie rozwiniętych regionach Europy, powiększał się.

Europejska baza danych w zakresie badań i innowacji, w której Komisja będzie publikować wyniki projektów przeprowadzanych w ramach tego programu, będzie przydatnym punktem odniesienia dla MŚP.

 
  
MPphoto
 
 

  Carlo Fatuzzo (PPE-DE). - (IT) Panie przewodniczący, panie i panowie! Nie przekroczę swojego czasu ani o sekundę. Chciałbym tylko powiedzieć, że zaszczytem dla mnie było głosowanie za przyjęciem sprawozdania przygotowanego przez mojego przyjaciela Paula Rübiga, zawierającego wniosek dotyczący decyzji mającej na celu wsparcie MŚP.

To czego pragnę przede wszystkim - i co jest powodem moich wielu nieprzespanych nocy - jest fakt, aby były to projekty uwzględniające doświadczenie, zdolności i wspomnienia starszych ludzi, którzy mogą nauczyć młodsze pokolenia bardzo wiele na temat MŚP, z korzyścią dla wszystkich krajów UE i samej Unii Europejskiej. Panie przewodniczący! Jak pan widzi, wciąż pozostało mi jeszcze pięć sekund, aby życzyć „buon appetito” wszystkim moim kolegom, którzy byli tak mili i pozostali, aby wysłuchać mojego oświadczenia.

 
  
  

- Sprawozdanie: Adam Gierek (A6-0093/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Bernard Wojciechowski (IND/DEM). – Panie Przewodniczący! Wszelkie inicjatywy wspierające i pobudzające wydobycie węgla oraz produkcję stali zasługują na poparcie ze strony Parlamentu Europejskiego. Są one szczególnie ważne, gdyż żadna dynamicznie rozwijająca się gospodarka nie jest w stanie obejść się bez tych gałęzi produkcji. Na uwagę zasługuje również fakt, iż najwięksi producenci ww. surowców znajdują się poza granicami Unii Europejskiej, podczas gdy pozycja krajów członkowskich na tym tle wypada wyjątkowo blado.

Bez wątpienia popyt na węgiel i stal będzie stale rósł za sprawą dynamicznie rozwijających się gospodarek w Azji. Pomimo potrzeby stopniowego zastępowania węgla paliwami odnawialnymi i bardziej przyjaznymi środowisku zostanie on jeszcze na długie lata podstawowym źródłem energii oraz bogactwa dla wielu regionów Unii Europejskiej.

 
  
  

- Projekty rezolucji: sytuacja w Tybecie (RC-B6-0133/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Tunne Kelam (PPE-DE). - Panie przewodniczący! Głosowałem za przyjęciem poprawki 3 złożonej przez pana Szymańskiego, która wyraża silniejsze stanowisko wobec uniknięcia obecności przywódców państwowych wysokiego szczebla podczas ceremonii otwarcia Igrzysk Olimpijskich w Pekinie. Pan Szymański zauważa związek pomiędzy obecnością przywódców państwowych z ewentualnym wsparciem dla polityki wewnętrznej władz chińskich. Myślę, że uwydatnienie tego związku może być sygnałem ostrzegawczym dla władz chińskich. Dlatego też głosowałem za przyjęciem poprawki 3.

 
  
MPphoto
 
 

  Zuzana Roithová (PPE-DE). - (CS) Parlament Europejski ponownie dowiódł, że jest podporą dla ochrony praw człowieka. To dlatego osiągnęliśmy szeroki konsensus polityczny w zakresie potępienia naruszeń praw człowieka w Chinach, które wbrew wszelkim oczekiwaniom umacniają zamiast rozluźniać reżim totalitarny w miarę zbliżania się do rozpoczęcia Igrzysk Olimpijskich. Komitet Olimpijski przymyka oczy twierdząc, że sport i prawa człowieka nie są ze sobą powiązane. Jestem zaszokowana tym pragmatycznym podejściem, które daleko odbiega od pierwotnych ideałów Igrzysk Olimpijskich.

Wzywam wszystkich posłów, aby zaapelowali na piśmie do premierów rządów ich państw, tak jak ja to uczyniłam, aby pilnie ogłosili bojkot ceremonii otwarcia, jeśli Chiny nie zgodzą się na rozpoczęcie dialogu z ludnością tybetańską i nie ratyfikują Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych. Moim zdaniem fakt, że przywódcy państw członkowskich jeszcze nie postanowili o przyjęciu wspólnego podejścia można uważać w najlepszym przypadku za nieporozumienie, a w najgorszym za klęskę.

 
  
MPphoto
 
 

  Czesław Adam Siekierski (PPE-DE). – Panie Przewodniczący! Unia Europejska musi mówić jednym głosem gdy chodzi o tak ważne kwestie jak wolność, demokracja, prawa człowieka. Dlatego tak istotne było zajęcie jednoznacznego stanowiska w sprawie sytuacji w Tybecie i podjęcie zdecydowanych kroków, które skłonią Chiny do respektowania tych wartości. Mamy moralny obowiązek przypomnienia Chinom o ich obietnicach składanych światowej opinii publicznej, gdy ubiegały się o organizację igrzysk olimpijskich, a dotyczących właśnie praw człowieka, bowiem z żadnych tych obietnic nadal się nie wywiązały.

Chiny są dziś potęgą gospodarczą, z którą nie można się nie liczyć. Bardzo źle jest jednak, gdy politycy przedkładają osiągnięcie określonych celów gospodarczych, zawarcie korzystnych umów handlowych ponad ochronę fundamentalnych wartości.

Musimy skończyć z polityką oddzielania spraw ekonomicznych i praw człowieka w polityce wobec Chin. Nie powinno to oznaczać jednak gospodarczej marginalizacji. Wręcz odwrotnie. Trzeba angażować Chiny w normy międzynarodowe, skłaniać je do ich respektowania.

 
  
  

- Sprawozdanie: Hannes Swoboda (A6-0048/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Czesław Adam Siekierski (PPE-DE). – Panie Przewodniczący! Z ramienia Parlamentu Europejskiego pracuję bardzo blisko z kolegami z parlamentu Chorwacji. Stąd moja wypowiedź.

Chorwacja już w momencie ogłoszenia niepodległości zdecydowała się, że jej przyszłość jest związana z Unią Europejską. Należy docenić wszystkie działania chorwackich władz, które prowadzą do rozwiązania kluczowych problemów, jakimi są m.in. reforma sektora publicznego, wymiaru sprawiedliwości czy działania mające na celu przeciwdziałanie korupcji. Chorwacja ściśle współpracuje z Trybunałem w Hadze. Trzeba pogratulować Chorwacji prawa konstytucyjnego dotyczącego integracji mniejszości narodowych w życiu społeczno-politycznym.

Chorwacja potrzebuje Unii, a Unia Europejska Chorwacji, m.in. z uwagi na jej geostrategiczne położenie. Jej członkostwo przyczyni się do stabilizacji i pełnego rozwoju demokracji w regionie Bałkanów Zachodnich.

 
  
MPphoto
 
 

  Borut Pahor (PSE). - (SL) Panie przewodniczący! Mimo że Chorwacja zakończy negocjacje z Unią Europejską tak szybko jak to możliwe, dzisiaj wycofałem moje poparcie dla sprawozdania pana Swobody z jednego szczególnego powodu: poprawka, która została poparta w głosowaniu przez większość stanowi moim zdaniem poważne zagrożenie, ponieważ stanowi precedens w zakresie decyzji Parlamentu Europejskiego, spekulując na temat dat, w których negocjacje zostaną zakończone. W szczególności, sprawozdawca, pan Swoboda, zaproponował zastąpienie słowa „mogłyby” słowami „w każdym razie powinny”, co oznacza, że proponuje, aby w każdym razie, niezależnie od wskaźników, negocjacje pomiędzy Chorwacją a Unią Europejską zostały zakończone w 2009 r.

Uważam, że Unia Europejska zawsze kładła nacisk na przestrzeganie wskaźników i jest to zatem warunek zakończenia wszelkich negocjacji. Jednakże, w swym dzisiejszym sprawozdaniu pan Swoboda i Parlament Europejski oświadczyli, że niezależnie od wszystkiego, w każdym razie Komisja musi zakończyć negocjacje z Chorwacją przed końcem 2009 r. Uważam, że jest to nie do przyjęcia.

 
  
MPphoto
 
 

  Mario Borghezio (UEN). - (IT) Panie przewodniczący, panie i panowie! Lega Nord głosuje przeciwko sprawozdaniu dotyczącym Chorwacji, w proteście przeciwko odrzuceniu poprawek, jakie złożyliśmy w obronie świętych praw naszej mniejszości włoskiej, Wenecjan.

Na nieodzyskanych obszarach Istrii i Dalmacji ludność Fiumy i Poli domaga się swych praw, praw które wciąż, 60 lat po zakończeniu wojny, są deptane. Jest to rana, która musi być wyleczona. Chorwacja nie może być głucha na krzyki cierpienia swych rodaków, którzy domagają się jedynie poszanowania dla ich historii, ich cierpienia i ich praw.

Jest niewiarygodne, że nasi koledzy z lewicy oskarżają Lega Nord w naszym kraju o brak poczucia tożsamości włoskiej i prowokują nas do stwierdzenia, że nasi ministrowie powinni zatem śpiewać „Fratelli d'Italia” w tej Izbie, w Strasburgu, debatując nad prawami naszych włoskich i weneckich rodaków - prześladowanych nawet teraz i pozbawionych swych praw - głosują oni wraz ze spadkobiercami prześladowców Tito i sprawców masakr Foibe. Być może nasi rodacy są winni, ponieważ są antykomunistami i patriotami, tak jak my, członkowie Lega Nord, jesteśmy antykomunistami i patriotami.

 
  
  

- Projekt rezolucji: Walka z rakiem w rozszerzonej UE (B6-0132/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Czesław Adam Siekierski (PPE-DE). – Panie Przewodniczący! Głosowałem za przyjęciem rezolucji w sprawie zwalczania nowotworów w rozszerzonej Unii Europejskiej, bo jest to niezmiernie ważny problem, który dotyka milionów Europejczyków, a szczególnie w krajach nowoprzyjętych. Istnieje potrzeba współfinansowania, może nawet finansowania badań kontrolnych i przesiewowych na poziomie Unijnym. Działania te powinny stać się priorytetem dla Unii Europejskiej i powinny być obowiązkowe dla naszych obywateli.

Komisja Europejska powinna przygotować ogólnoeuropejską kampanię uświadamiającą i informującą o profilaktyce, wczesnym wykrywaniu, diagnozowaniu i leczeniu chorób nowotworowych. Tylko razem, łącząc nasze wysiłki, możemy wygrać walkę z nowotworem. Ta walka to trudne, ale konieczne wyzwanie dla Europy i świata.

 
  
  

- Sprawozdanie: Guy Bono (A6-0063/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Bernard Wojciechowski (IND/DEM). – Panie Przewodniczący! Literatura, teatr, architektura, sztuki wizualne, rzemiosło, kino, radio i telewizja ukazują różnorodność kulturową Europy. Mimo że należą do poszczególnych krajów lub regionów Europy, stanowią część wspólnego europejskiego dziedzictwa kulturowego.

Celem Unii Europejskiej jest zachowanie i wspieranie tej różnorodności oraz jej udostępnianie. Określono to m.in. w traktacie z Maastricht, w którym po raz pierwszy formalnie dano wyraz wymiarowi kulturowemu integracji europejskiej. Europejski Fundusz Społeczny wspiera włoską fundację Arturo Toscaniniego, która od połowy lat 90. prowadzi kursy szkoleniowe dla bezrobotnych muzyków. Jeden ze sztandarowych programów Unii Europejskiej znany pod nazwą Culture trwać będzie od 2007 do 2013 roku, a jego budżet na ten okres wyniesie ok. 400 milionów euro. Program dotyczy działań kulturalnych, które nie są działaniami o charakterze audiowizualnym.

Mam nadzieję, że będziemy wytrwale dążyć do wpierania artystów oraz wszelkiej działalności na rzecz kultury, która zajmuje również ważne miejsce, jak działalność gospodarcza czy przemysłowa. Dlatego właśnie głosowałem za tym sprawozdaniem.

 
  
  

- Sprawozdanie: Graça Moura (A6-0075/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Bernard Wojciechowski (IND/DEM). – Panie przewodniczący! Głosowałem za sprawozdaniem pani poseł Graçy Moury, ponieważ poświęcamy zbyt mało czasu i pieniędzy na wspieranie kultury. Koncentrujemy się na gospodarce, rynkach, pracy i handlu, ale gdzie byłby teraz Europa bez malarzy, muzyków i pisarzy?

Zeszłej nocy, komisarz Figeľ powiedział nam, że kultura jest ważniejsza niż biznes. Mogę tylko dodać, że kultura tworzy biznes, w słowach jednego z historyków, „nie byłoby listonoszy gdyby nie pisarze”.

W dwusetną rocznicę urodzin Fryderyka Chopina, polskiego kompozytora, pokażmy światu, że wspaniała muzyka i kultura narodziła się na tym kontynencie.

 
  
MPphoto
 
 

  Zita Pleštinská (PPE-DE). - (SK) Głosowałam za europejską agendą kultury w czasie globalizacji, ponieważ kultura jest moim zdaniem duszą Europy oraz podstawowym źródłem wzbogacenia naszych narodów. Jaki inny kontynent może szczycić się tak wieloma geniuszami muzycznymi, wspaniałymi malarzami, rzeźbiarzami, architektami lub innymi znanymi w całym świecie artystami?

Nigdy wcześniej kultura nie była w UE tak wybitna jak jest teraz. Efektem kulturowej dojrzałości regionów europejskich jest na przykład program Europejskiej Stolicy Kultury na lata 2007-2019.

Z podziwem śledziłam zagorzałe współzawodnictwo o przyznanie tytułu Europejskiej Stolicy Kultury w 2012 r. pomiędzy Koszycami, Martinem, Nitrą i Preszowem. Panel, który będzie wybierał zwycięzcę we wrześniu 2008 r., będzie miał trudne zadanie. Piękne i znaczące projekty, pełne bogactw kulturowych będą oferować wspaniałe doświadczenia wszystkim tym, którzy odwiedzają te miasta.

 
  
MPphoto
 
 

  Przewodniczący. − Jest pani wspaniałą śpiewaczką, pani Pleštinská. Miałem szczęście wielokrotnie wysłuchiwać pani śpiewu.

 
  
MPphoto
 
 

  José Ribeiro e Castro (PPE-DE). - (PT) Panie przewodniczący! Chciałbym pogratulować pani Moura przyjętego dzisiaj sprawozdania. Chciałbym także wyrazić zadowolenie i skierować uwagę na ustęp 26, który został przyjęty przytłaczającą większością 560 głosów w głosowaniu imiennym. Ustęp ten podkreśla wzajemne oddziaływanie pomiędzy językami europejskimi a innymi kontynentami, krajami na całym świecie, oraz fakt, że dla Unii Europejskiej bardzo ważne jest, aby wiedziała, jak w szczególności promować te języki i wzajemne kulturowe oddziaływanie spowodowane i przenoszone przez te języki w ich pozaeuropejskim wymiarze. Tak jest w przypadku takich języków jak angielski, hiszpański i portugalski oraz, w mniejszym stopniu, francuski. Jestem pewien, ze komisarz Orban będzie w stanie wykorzystać ten ustęp, wraz ze sprawozdaniem Joan i Marí, nad którym głosowaliśmy dwa lata temu, aby opracować ostateczne wytyczne dla wspólnotowej polityki w zakresie wielojęzyczności. W zglobalizowanym świecie, w jakim żyjemy, z pewnością ważne jest szczególne wsparcie dla rozpowszechniania tych języków, które są globalnymi językami europejskimi.

 
  
  

- Projekt rezolucji: Dostosowanie do zmian klimatycznych w Europie - Warianty działań na szczeblu Unii Europejskiej (B6-0131/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Czesław Adam Siekierski (PPE-DE). – Panie Przewodniczący! Zmiany klimatyczne stanowią wyzwanie dla wielu sektorów gospodarki, ale jednocześnie zagrażają europejskiej bioróżnorodności i zakłócają rozwój społeczny. Skutkom zmian klimatycznych można zapobiec wyłącznie poprzez ograniczenie emisji gazów cieplarnianych na szczeblu regionalnym, lokalnym, we wszystkich sektorach gospodarczych i obszarach życia. Unia Europejska powinna zawiązać sojusz w ujęciu światowym, zwłaszcza z krajami rozwijającymi się – one także ponoszą coraz większą odpowiedzialność za nagromadzenie emisji gazów cieplarnianych.

Ważny aspekt stanowi również poprawa edukacji społeczeństwa w zakresie działań dostosowawczych poprzez zaangażowanie środków masowego przekazu i obywateli w kwestie środowiskowe. Działania w tym zakresie należy prowadzić w wymiarze globalnym, regionalnym i lokalnym, ponad wszelkimi podziałami politycznymi i innymi.

 
  
  

Pisemne wyjaśnienia dotyczące głosowania

 
  
  

- Sprawozdanie: Miroslav Ouzký (A6-0051/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), na piśmie. − (PT) Głosowaliśmy za sprawozdaniem w sprawie wymagań dotyczących zdrowia zwierząt stosowanych do niehandlowego przemieszczania zwierząt domowych, mając na uwadze problemy zdrowotne i ich ewentualne skutki dla zdrowia publicznego.

Na przykład rozporządzenie (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady nr 998/2003 harmonizuje wymogi dotyczące niehandlowego przemieszczania zwierząt domowych pomiędzy państwami członkowskimi lub po ich wjeździe lub ponownym wjeździe do Wspólnoty z krajów trzecich. Rozporządzenie wprowadziło m.in. paszport dla zwierząt domowych w przypadku przemieszczania kotów, psów i fretek z jednego państwa członkowskiego do drugiego. Stanowi on dowód na to, że zwierzę zostało zaszczepione przeciwko wściekliźnie. Jednakże rozporządzenie przewiduje czasowe odstępstwa, jakie mogą stosować niektóre państwa członkowskie do dnia 3 lipca 2008 r. (art. 6 ust. 1 i art. 16).

Artykuł 6 ust. 3 przewiduje możliwość przedłużenia tego okresu przejściowego na mocy ustawodawstwa, w oparciu o sprawozdanie, które zostanie przedłożone przez Komisję Parlamentowi Europejskiemu i Radzie do dnia 1 lutego 2007 r. Tak się nie stało.

Dlatego też istnieje teraz porozumienie co do rozszerzenia okresu przejściowego w celu zapewnienia czasu potrzebnego do opracowania nowego systemu.

 
  
MPphoto
 
 

  Ian Hudghton (Verts/ALE), na piśmie. − Głosowałem za sprawozdaniem posła Ouský'ego, aby decyzje dotyczące przemieszczania zwierząt domowych były podejmowane jedynie po pełnym uwzględnieniu ocen naukowych.

 
  
MPphoto
 
 

  Miroslav Mikolášik (PPE-DE), na piśmie. (SK) Sprawozdanie dotyczy projektu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie w sprawie wymagań dotyczących zdrowia zwierząt stosowanych do niehandlowego przemieszczania zwierząt domowych w odniesieniu do przedłużenia okresu przejściowego.

Jestem zadowolony, że rozporządzenie (WE) nr 998/2003 harmonizuje wymogi dotyczące niehandlowego przemieszczania zwierząt domowych pomiędzy państwami członkowskimi lub po ich wjeździe lub ponownym wjeździe do Wspólnoty z krajów trzecich. Bardzo pozytywnym środkiem jest między innymi wprowadzenie paszportów dla kotów, psów i fretek, które stanowią dowód, że zwierzę zostało zaszczepione. Poparłem to sprawozdanie, ponieważ pierwotny okres przejściowy może być niewystarczający, w szczególności dlatego, że wciąż nie ma jeszcze wniosku na stole, a Parlament Europejski zostanie rozwiązany w związku z wyborami w 2009 r.

Uważam także, że ważne jest, aby Malta została wpisana na listę krajów stosujących szczególne wymogi dotyczące kleszczy, ponieważ Malta już posiada specjalny system dotyczący leczenia chorób powodowanych przez kleszcze.

Wniosek ten ułatwi posiadaczom zwierząt domowych podróżowanie ze zwierzętami domowymi, które stanie się mniej stresującym doświadczeniem.

 
  
  

- Sprawozdanie: Luciana Sbarbati (A6-0066/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Jean-Pierre Audy (PPE-DE), na piśmie. (FR) Głosowałem za sprawozdaniem mojej włoskiej koleżanki, Luciany Sbarbati, które jest częścią procedury konsultacyjnej w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady ustanawiającej Europejską Sieć Migracji.

Konieczność obserwowania przepływów migracyjnych została po raz pierwszy wyrażona w pierwszym komunikacie Komisji z 1994 r. i doprowadziła w 2003 r. do eksperymentalnego utworzenia Europejskiej Sieci Migracji. Stało się oczywiste, że aby utrzymać to ważne narzędzie, musi zostać ustanowiony instrument prawny. W rzeczywistości, mimo ogromnej ilości informacji, jakie pojawiają się w wielu aspektach migracji międzynarodowej, dane te nie są łatwo dostępne.

Ponadto nie ma wystarczająco rzetelnych, porównywalnych i aktualnych informacji lub analiz na temat rozwoju sytuacji prawnej lub politycznej w zakresie imigracji i azylu, zarówno na szczeblu krajowym jak i unijnym. Popieram inicjatywy zmierzające do poszerzenia mechanizmów w celu włączenia do nich azylu i zapewnienia rozszerzenia mandatu dotyczącego sieci.

 
  
MPphoto
 
 

  Philip Bradbourn (PPE-DE), na piśmie. − Brytyjscy konserwatyści wstrzymali się od głosowania nad tym sprawozdaniem, ponieważ o ile nie zgadzamy się z jego treścią, wniosek potwierdza, że Wielka Brytania jest wyłączone z zakresu obowiązywania jego przepisów. Nasza wieloletnia polityka polega na tym, aby nie zajmować stanowiska w kwestiach, które nie dotyczą Wielkiej Brytanii i w odniesieniu do których mamy zabezpieczoną klauzulę „opt-out”.

 
  
MPphoto
 
 

  Carlos Coelho (PPE-DE), na piśmie. − (PT) Od wejścia w życie traktatu amsterdamskiego wspólna polityka europejska w zakresie migracji i azylu była stale rozwijana.

W tym kontekście ważne jest, abyśmy mogli polegać na obiektywnych, wiarygodnych i porównawczych informacjach i danych na szczeblu krajowym i europejskim, byśmy mogli lepiej zrozumieć i przeanalizować zjawisko migracji oraz opracować politykę i podjąć decyzje w oparciu o lepsze informacje.

Jednakże obecne dane różnią się od siebie i w wielu przypadkach nie są wiarygodne, porównawcze, a nawet aktualne.

Rada Europejska zatwierdziła w Salonikach ustanowienie Europejskiej Sieci Migracji, która zaczęła funkcjonować jako projekt pilotażowy, po czym podjęto działania przygotowawcze.

W związku z tym popieram ten wniosek, którego celem jest wzmocnienie istniejącej struktury, nadając jej charakter stały i odpowiednie ramy prawne poprzez określenie jej celów, funkcji, struktury i metod finansowania.

Zgadzam się z poprawkami zaproponowanymi przez sprawozdawcę, w szczególności z włączeniem azylu do nazwy sieci oraz rozszerzeniem jej mandatu. W szczególności zgadzam się, że wniosek Rady dotyczący tego, aby nadać Parlamentowi tylko rolę obserwatora bez prawa do głosowania, jest nie do przyjęcia.

 
  
MPphoto
 
 

  Bruno Gollnisch (NI), na piśmie. - (FR) Proponowane sprawozdanie jest niczym więcej niż zapisem klęski poszczególnych ustały wdrażanych ustały rodzajów polityki europejskiej i dotychczas tworzonych organów.

Jaki jest dokładnie jego cel? Jego celem jest stworzenie jeszcze jednej europejskiej struktury, odpowiedzialnej za gromadzenie, wymianę i wykorzystywanie uaktualnionych danych na temat rozwoju migracji. Wydaje się, że brakuje głównego źródła informacji. Jednakże co z działaniami dziesiątek innych krajowych, międzynarodowych i międzyrządowych organów, Europejskiej Agencji ds. Migracji, Międzynarodowej Organizacji ds. Migracji i Agencji Praw Podstawowych, które są odpowiedzialne między innymi za gromadzenie informacji na temat migracji? Co z Eurostatem, Europolem, siecią RAXEN, Cirefi itp.? Czy się one nieskuteczne, przestarzałe? Jeśli odpowiedź brzmi „tak”, czemu każdego roku przeznaczamy na nie coraz większy budżet?

Sprawozdawca jest słusznie zaniepokojony zagrożeniem, że Europejska Sieć Migracji będzie dublować istniejące struktury. Powinniśmy przede wszystkim być zaniepokojeni niebezpiecznym kursem obranym przez instytucje europejskie, które zamiast rozwiązywać problemy związane z migracją jedynie maskują smutną rzeczywistość poprzez niekończący wzrost praktyk w ramach komitologii oraz tworzenie każdego rodzaju organów.

 
  
MPphoto
 
 

  Genowefa Grabowska (PSE), na piśmie. − Europejska Sieć Migracji nie może dłużej działać bez wyraźnej podstawy prawnej. Jako członek komisji LIBE w pełni popieram sprawozdanie Luciany Sbarbati zmierzające do akceptacji wniosku Komisji i porozumienia ogólnego, jakie w tym zakresie osiągnięto w Radzie. Uważam, że decyzja Rady będzie właściwą podstawą prawną, pod warunkiem pełnego uwzględnienia opinii Parlamentu Europejskiego.

Szczególnie godny poparcia wydaje się wniosek sprawozdawczyni, aby nie powoływać nowej instytucji monitorującej przepływy migracyjne, ale wzmocnić i skonsolidować tę, która już istnieje, na bazie sieci krajowych punktów kontaktowych. Popieram także sugestię rozszerzenia kompetencji sieci poprzez objęcie nią – obok migracji – także azylu oraz poszerzenie jej uprawnień informacyjno-badawczych, w tym prowadzenie badań, analiz i ocen związanych ze stosowaniem i wdrażaniem dyrektyw. Uważam, że cała działalność sieci powinna mieć bardziej użyteczny charakter, pozwalający na praktyczne wykorzystanie jej prac przez organy zaangażowane w proces decyzyjny.

Dobrze się stało, że sieć będzie także odpowiedzialna za gromadzenie i wymianę danych na temat imigracji i azylu. Pozwoli to na ich wymianę i porównywanie, a w przyszłości – opracowanie na poziomie europejskim wspólnych kryteriów i wskaźników.

 
  
MPphoto
 
 

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), na piśmie. − (PT) Parlament Europejski przyjął dzisiaj wniosek dotyczący decyzji Rady ustanawiającej Europejską Sieć Migracji.

Europejska Sieć Migracji, która zaczęła funkcjonować jako projekt pilotażowy w 2002 r., jest oparta na szeregu krajowych punktów kontaktowych. Głównym jej celem jest dostarczanie „obiektywnych, rzetelnych i porównawczych” informacji ma temat sytuacji w zakresie migracji i azylu w poszczególnych państwach członkowskich.

Celem tego wniosku jest wzmocnienie istniejącej struktury, utworzenie sieci, bez tworzenia, przynajmniej obecnie, nowej agencji lub nowego obserwatorium na szczeblu UE.

Nie ma wątpliwości, że środki, których celem jest poprawa wiedzy na temat rzeczywistej sytuacji w zakresie migracji (i azylu) w poszczególnych państwach członkowskich, będą pozytywne. Jednakże nie zgadzamy się z faktem, że wniosek ten jest wykorzystywany do promowania lub dalszego wprowadzania na poziom wspólnotowy polityki z zakresu migracji i azylu, do czego zachęca i co zapewnia Traktat, obecnie zwany traktatem lizbońskim.

Odrzucamy ustanowienie wspólnej polityki migracji i azylu na szczeblu UE, co ma charakter zabezpieczający, ograniczający i głęboko nieludzki i co odbiera państwom członkowskim (oraz ich parlamentom krajowym) tak podstawowe uprawnienia.

 
  
MPphoto
 
 

  Carl Lang (NI), na piśmie. - (FR) Współpraca pomiędzy państwami członkowskimi oraz wymiana informacji są z pewnością konieczne w odniesieniu do polityki imigracji. Jest to szczególnie ważne, gdyż zniesienie przez układ z Schengen wszystkich kontroli na wewnętrznych granicach Unii oznacza, że decyzje podejmowane w jednym państwie członkowskim, szczególne decyzje dotyczące uregulowania statusu nielegalnych imigrantów, wywierają skutki dla i w krajach sąsiadujących.

Jeśli jest obszar, w którym Europa przoduje, jest to tworzenie agencji, instytucji i struktur każdego rodzaju, wyposażonych w personel i budżet, co uzasadnia działania Unii i stwarza wrażenie istnienia chęci rozwiązania problemów. Jednakże wcale tak nie jest.

Dotyczy to w szczególności migracji, w przypadku której bogactwo istniejących struktur, czy to rządowych, pozarządowych, czy też międzyrządowych, nie wiąże się z osiąganiem jakichkolwiek konkretnych rezultatów. Ośrodki badań, profesjonalne instytucje, Europejskie Obserwatorium ds. Migracji, Eurostat, Europol, Agencja Praw Podstawowych, Centrum na rzecz Informacji, Refleksji i Wymiany ds. Przekraczania Granic i Imigracji (Cirefi) itd., lista jest niekończąca. Celem tego sprawozdania jest dodanie n-tej instytucji: Europejskiej Sieci Migracji, stanowiącej prawdopodobnie pierwszy etap przed utworzeniem nowego obserwatorium albo agencji.

Nadszedł czas, aby ograniczyć tę Europę nadmiaru i pozoru.

 
  
  

- Sprawozdanie: Gräßle (A6-0068/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Jean-Pierre Audy (PPE-DE), na piśmie. - (FR) Głosowałem za sprawozdaniem mojego szanownego niemieckiego kolegi i przyjaciela Ingeborga Grässle'a, które jest częścią procedury konsultacyjnej w sprawie rozporządzenia Komisji (WE) zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1653/2004 w sprawie typowego rozporządzenia finansowego dla agencji wykonawczych na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 58/2003 ustanawiającego statut agencji wykonawczych, którym zostaną powierzone niektóre zadania w zakresie zarządzania programami wspólnotowymi.

Popieram wnioski sprawozdawcy, których celem jest zharmonizowanie terminów procedury udzielania absolutorium i dostosowanie dokumentu dotyczącego typowego rozporządzenia finansowego dla agencji wykonawczych do rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich. Popieram także wniosek, którego celem jest wyjaśnienie danych, jakie mają być zawarte w planie ustanawiającym w odniesieniu do pracowników czasowych i kontraktowych, a także oddelegowanych ekspertów krajowych, aby organ budżetowy miał wyraźny obraz zmian w budżecie każdej agencji przeznaczonym na „personel”.

Wniosek, aby sformalizować wymóg, by urzędnik zatwierdzający, czyli dyrektor agencji, ponosił ostateczną odpowiedzialność, także jest uzasadniony.

 
  
  

- Sprawozdanie: Ingeborg Gräßle (A6-0069/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Jean-Pierre Audy (PPE-DE), na piśmie. - (FR) Głosowałem za sprawozdaniem mojego szanownego niemieckiego kolegi i przyjaciela Ingeborga Grässle'a, które jest częścią procedury konsultacyjnej w sprawie rozporządzenia Komisji (WE) zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1653/2004 w sprawie typowego rozporządzenia finansowego dla agencji wykonawczych na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 58/2003 ustanawiającego statut agencji wykonawczych, którym zostaną powierzone niektóre zadania w zakresie zarządzania programami wspólnotowymi.

Zgadzam się, że musimy zharmonizować terminy udzielania absolutorium i wyjaśnić, że agencjami wspólnotowymi, które obecnie otrzymują środki finansowe na mocy art. 185 ust. 1 ogólnego rozporządzenia finansowego, są wszystkie agencje wspólnotowe, które otrzymują bezpośrednie dotacje z budżetu oraz inne instytucje wspólnotowe, które otrzymują wsparcie finansowe z budżetu.

Ważne jest także, aby wskazać dane, jakie muszą być zawarte w planie ustanawiającym, zarówno w odniesieniu do pracowników czasowych i kontraktowych, jak i oddelegowanych ekspertów krajowych, aby organ budżetowy miał wyraźny obraz zmian w budżecie każdej agencji przeznaczanym na „personel” oraz aby poprawić i wzmocnić odpowiedzialność urzędnika zatwierdzającego.

 
  
MPphoto
 
 

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), na piśmie. − (PT) Liczba instytucji, o których mowa w art. 185 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 - innymi słowy, agencji wspólnotowych - zwielokrotniła się w ostatnich latach (przy czym przewiduje się utworzenie wielu innych), a ich charakter jest coraz bardziej ponadnarodowy i wykonują one w coraz większym stopniu funkcje, które leżą w zakresie uprawnień każdego państwa członkowskiego.

Sprawozdanie to wprowadza kilka ulepszeń do tekstu proponowanego przez Komisję Europejską, w szczególności poprzez włączenie do rozporządzenia finansowego tych instytucji obowiązku udostępniania na ich stronach internetowych informacji dotyczących beneficjantów środków finansowych pochodzących z ich budżetów. Informacje te są „łatwo dostępne dla stron trzecich, przejrzyste i zrozumiałe”. Jest to kwestia, której obowiązujące rozporządzenie nie uwzględnia.

Jednakże mimo żądania bardziej szczegółowych informacji na temat personelu, budżetu i prac prowadzonych przez te agencje, wniosek Komisji zapewnia tym agencjom także większą swobodę działania w zakresie przekazywania środków, co musi być należycie monitorowane.

 
  
  

- Sprawozdanie: Elspeth Attwooll (A6-0060/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Carlos Coelho (PPE-DE), na piśmie. − (PT) Trudności gospodarcze, na jakie napotyka sektor rybołówstwa, są wynikiem niejasnego i nieefektywnego systemu opartego m.in. na systemie całkowitych dopuszczalnych połowów, kwotach i zarządzaniu nakładami połowowymi. Komunikat Komisji w sprawie poprawy sytuacji ekonomicznej w sektorze rybołówstwa wymienia trudności, na jakie napotyka sektor i określa pewne nowe podejścia dotyczące zarządzania połowami. Obejmuje to zarządzanie „prawami połowowymi”.

Niniejsza debata jest niezmiernie ważna dla wspólnotowego sektora rybołówstwa, ponieważ otwiera drzwi dla większego biologicznego zrównoważenia zasobów i dla większych możliwości dla osób odpowiedzialnych za sektor w zakresie interwencji na rynku. Istnieje duża różnorodność praw połowowych oraz systemów transakcji, które nie zawsze są całkowicie przejrzyste. Musimy zatem rozpocząć poważną debatę, aby umożliwić przeprowadzenie oceny sposobów zarządzania tymi prawami, które mogą zapewnić przejrzystość, pewność prawną i efektywność ekonomiczną dla rybaków.

Ponieważ prawa połowowe tworzą szkielet zarządzania rybołówstwem w krajach wiodących pod względem potencjału połowowego (USA, Nowa Zelandia, Norwegia itp.), w pełni właściwe jest przedyskutowanie tej możliwości w odniesieniu do wspólnotowego zarządzania rybołówstwem.

Mając na uwadze powyższe, posłowie portugalskiej partii socjaldemokratycznej popierają sprawozdanie pani poseł Attwooll.

 
  
MPphoto
 
 

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), na piśmie. − (PT) Przemówienie komisarza Borga wyjaśniło zamiary Komisji wobec przyszłej wspólnej polityki rybołówstwa, czyli zmianę jej systemu zarządzania poprzez stopniowe wprowadzenie systemu wspólnotowego opartego na prawach połowowych.

Moglibyśmy niemalże przewidzieć jej zamiary: początkowo, rozszerzenie zakresu zastosowania tego systemu, chociaż jedynie na część floty, w wielu państwach członkowskich, a następnie, kolejno, stworzenie jednolitego rynku UE w zakresie praw połowowych, ewentualnie z ich wprowadzeniem na giełdę.

Cele wskazane przez Komisję Europejską „... mogą prowadzić do nabywania na szeroką skalę praw, prowadząc do koncentracji posiadania kwot, geograficznej dystrybucji działalności połowowej oraz tworzenia flot”, gdzie „... - wszelkie mechanizmy ustanowione w celu ograniczenia negatywnych skutków - ... powinny być zgodne ze wspólnotowym jednolitym rynkiem i regułami konkurencji”.

Jest to niezmiernie ważna kwestia, która leży w centrum suwerennych uprawnień państw członkowskich, a także kwestii posiadania i zarządzania prawami do eksploatowania zasobów naturalnych, innymi słowy - przesunięcia praw do eksploatowania zasobów publicznych do zakresu interesów prywatnych.

Możemy tylko kategorycznie odrzucić ten zamiar!

 
  
MPphoto
 
 

  Ian Hudghton (Verts/ALE), na piśmie. − Wstrzymałem się od głosowania nad sprawozdaniem pani poseł Attwooll, ponieważ o ile mógłbym się zgodzić z wieloma jego punktami, nie uwzględnia ono podstawowego problemu, jaki istnieje w przypadku naszego obecnego systemu zarządzania rybołówstwem: faktu, że wodami europejskimi zarządza się głównie pod postacią wspólnej polityki rybołówstwa. W sprawozdaniu stwierdzono, że biologiczne zasoby morskie są „wspólnym dobrem publicznym”, ale nie uznano, że zasobami tymi w najskuteczniejszy sposób zarządzają państwa zajmujące się rybołówstwem. W sprawozdaniu stwierdzono, że „mechanizmy zarządzania prawami do rybołówstwa powinny być przyjęte na szczeblu wspólnotowym”, podczas gdy rzeczywistość pokazuje, że wspólnotowe zarządzanie rybołówstwem było prawdziwą katastrofą. Należy zbadać różne narzędzia zarządzania w celu zapewnienia długookresowej trwałości europejskich wspólnot zajmujących się rybołówstwem, ale kluczowe decyzje dotyczące tych narzędzi powinny być podejmowane przez państwa zajmujące się rybołówstwem, a nie przez instytucje europejskie.

 
  
MPphoto
 
 

  Diamanto Manolakou na piśmie. - (EL) Debata na temat wymiany wiedzy i doświadczenia w zakresie systemów zarządzania każdego państwa pomiędzy państwami członkowskimi i Komisją nie dostarczy szczególnych danych umożliwiających przyjęcie wspólnych środków z zakresu zarządzania. Takie systemy zarządzania należą do zakresu uprawnień państw członkowskich, i słusznie: odnoszą się one do historii, społeczeństwa, gospodarki, geografii i hydrologii każdego kraju.

Warto podkreślić, że biologiczne zasoby morskie są wspólnym dobrem publicznym i że takie prawa nie powinny być interpretowane jako prawa własności. Jednakże idea utworzenia systemów zarządzania prawami połowowymi w ramach wspólnej polityki rybołówstwa na szczeblu unijnym jest utopijna i zwodnicza, ponieważ sam system, wraz z niezrównoważonym rozwojem, nie powala na osiągnięcie takiego celu.

Sektor rybołówstwa nie jest niezależny od szerszej sytuacji gospodarczej każdego państwa członkowskiego, a rozwój społeczny i polityczny zarówno na szczeblu lokalnym jak i międzynarodowym nie pozostaje bez wpływu na metody pracy aktywnych zawodowo rybaków.

Badanie i debata po prostu wykażą, że prawdopodobnie nie możemy oczekiwać żadnej poprawy w sytuacji gospodarczej rybaków, a szerzej, w zakresie rozwoju wspólnot lokalnych polegających na rybołówstwie, jeśli będziemy kontynuować wspólną politykę rybołówstwa w celu łączenia przedsiębiorstw zajmujących się rybołówstwem w grupy biznesu, a ogólniej w kartele.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (PSE), na piśmie. − Popieram ideę rozpoczęcia dyskusji na temat przyszłości systemów zarządzania opartych na prawach połowowych w ramach wspólnej polityki rybołówstwa. Należy zatem przyjąć sprawozdanie pani Attwooll w sprawie stosowanych w rybactwie metod zarządzania opartych na prawach połowowych. Kwestie podnoszone w czasie takich dyskusji przyczynią się do ożywionej i konstruktywnej debaty zmierzającej do uproszczenia wspólnej polityki rybołówstwa. Głosowałem za zaleceniami pani Attwooll.

 
  
  

- Sprawozdanie: Reimer Böge (A6-0083/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Jean-Pierre Audy (PPE-DE), na piśmie. - (FR) Głosowałem za sprawozdaniem mojego szanownego niemieckiego kolegi Reimera Böge'a w sprawie wniosku dotyczącego decyzji w sprawie uruchomienia w ramach budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok 2008 sumy wynoszącej 3 106 882 euro w postaci środków na zobowiązania i na płatności pod auspicjami Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji.

Decyzja ta musi uwzględniać fakt, że w dniu 12 września 2007 r. Malta złożyła wniosek o uruchomienie funduszu na likwidację 675 etatów w sektorze tekstylnym, w szczególności w odniesieniu do pracowników zwolnionych przez VF (Malta) Ltd i Bortex Clothing Ind. Co Ltd. Władze maltańskie złożyły wniosek o przydzielenie pomocy w wysokości 681 207 euro w celu pokrycia części kosztów środków wsparcia szacowanych na około 1,36 miliarda euro. Ponadto w dniu 9 października 2007 r. Portugalia złożyła wniosek o uruchomienie funduszu na likwidację 1 546 etatów w sektorze samochodowym, w szczególności w odniesieniu do pracowników zwolnionych przez firmę Opel w Azambuja, Alcoa Fujikura w Seixal i Johnson Controls w Portalegre.

Władze portugalskie złożyły wniosek o środki w wysokości 2 425 675 euro w celu pokrycia części kosztów środków wsparcia, szacowanych na około 4,85 miliarda euro.

 
  
MPphoto
 
 

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), na piśmie. − (PT) W związku ze zwolnieniem w 2007 r. 1 549 pracowników przez Opel Portugal w Azambuja, Alcoa Fujikura w Seixal i Johnson Controls w Portalegre, władze portugalskie złożyły wniosek o uruchomienie tego funduszu (2 425 675 euro) w celu uzyskania środków na współfinansowanie działań takich jak „szkolenia zawodowe i certyfikaty umiejętności” i wyrównania w zakresie płac, w celu „zachęcenia” pracowników do zaakceptowania niższych płac.

Niewątpliwie, biorąc pod uwagę poważne konsekwencje dla pracowników, ich rodzin i regionów, w których mają siedziby te spółki, wszelkie środki zmierzające do zminimalizowania tych konsekwencji są pilne i konieczne. Jednakże nie rozwiązuje to podstawowego problemu stworzenia gwarancji miejsc pracy z zapewnieniem praw dla pracowników oraz zagwarantowania społeczno-gospodarczego rozwoju w tych regionach. Rozwiązanie tego problemu jest możliwe tylko poprzez właściwą politykę inwestycyjną, która wykorzystuje potencjał każdego regionu i która zapobiega przenoszeniu lub zamykaniu działalności przez przedsiębiorstwa wielonarodowe w poszukiwaniu większej ilości ludzi i miejsc do eksploatacji po otrzymaniu milionów euro „pomocy”.

Niestety, Parlament przyjął rezolucję, która w przypadku wniosku Portugalii podkreśla jego „zaniepokojenie” charakterem finansowanych środków i wzywa Komisję „do ścisłego monitorowania wraz z władzami portugalskimi tej sytuacji”. Taka sytuacja nie miała miejsca w przypadku poprzednich wniosków, jak wniosek Francji lub Niemiec.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (PSE), na piśmie. − Z zadowoleniem przyjmuję pierwsze uruchomienie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji na rok budżetowy 2008. Europejska Partia Socjalistyczna była bardzo aktywna w ustanawianiu tego funduszu i jest to zasadniczy wkład w wysiłki mające na celu złagodzenie skutków globalizacji dla pracowników. Głosowałem za sprawozdaniem.

 
  
MPphoto
 
 

  José Albino Silva Peneda, na piśmie. − (PT) W 2006 r. usilnie walczyłem za ustanowieniem Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji. Kiedy został on zatwierdzony, wygłosiłem przemówienie w Izbie, w którym powiedziałem, że ta decyzja ma polityczne znaczenie: po raz pierwszy, trzy europejskie instytucje - Rada, Komisja i Parlament - potwierdziły istnienie negatywnych aspektów globalizacji, co jest powodem dla którego pracownicy zwolnieni z powodu zamykania spółek w rezultacie globalizacji powinni uzyskać wsparcie finansowe.

Uważałem, że był to sposób na zaznaczenie przez Unię Europejską swej obecności na miejscu wśród tych, którzy są zwalniani w wyniku zamykania działalności przez spółki, jak to się stało w Portugalii w przypadku spółek Opel, Johnson i Alcoa Fujikara.

Są to często sytuacje dramatyczne, dlatego też decyzja Parlamentu Europejskiego, aby udostępnić tym pracownikom niemalże 2,5 miliona euro może pomóc w złagodzeniu ich obecnych trosk.

Kiedy ludzie są zmartwieni i przestraszeni, trudno im zaakceptować zmianę. Wpłaty, o których postanowiono dzisiaj, przeznaczone dla tych portugalskich pracowników, nie są cudownym rozwiązaniem, ale zdecydowanie są sposobem, aby pomóc im we wzmocnieniu wiary w siebie, tak aby z tym wsparciem ze strony Unii Europejskiej mogli znaleźć powody do tego, aby znowu się uśmiechnąć.

 
  
  

- Sprawozdanie: Lewandowski (A6-0082/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Jean-Pierre Audy (PPE-DE), na piśmie. - (FR) Głosowałem za sprawozdaniem mojego znakomitego polskiego kolegi Janusza Lewandowskiego w sprawie wytycznych dotyczących procedury budżetowej 2009 dla „innych sekcji”, czyli Parlamentu Europejskiego, ale także Rady, Trybunału Sprawiedliwości, Trybunału Obrachunkowego, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego, Komitetu Regionów, Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich i Europejskiego Kontrolera Ochrony Danych.

Dokument ten nakreśla główne wyzwania, które znajdą się w agendzie Parlamentu od chwili obecnej do 2009 r., czyli do wejścia w życie traktatu lizbońskiego. Należy dołożyć wszelkich starań, aby wzmocnione po ratyfikacji traktatu lizbońskiego uprawnienia Parlamentu zostały uwzględnione w budżecie. Należy podjąć działania w celu poprawy komunikowania się z obywatelami, zwłaszcza na szczeblu lokalnym i w zakresie trzech projektów: centrum odwiedzających, centrum audiowizualnego i projektu Web TV. Wreszcie, zastanawiam się, czy powinniśmy być może przed rozpoczęciem procedur budżetowych przeprowadzić kontrolę zasobów ludzkich przydzielonych na europejskie działania parlamentarne.

Uprawnienia polityczne Parlamentu Europejskiego są stale wzmacniane i bardzo ważne jest, aby posłowie dysponowali środkami umożliwiającymi w pełni niezależna pracę.

 
  
  

- Sprawozdanie: Janusz Lewandowski (A6-0082/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), na piśmie. − (PT) Sprawozdanie to wyznacza początek debaty na temat procedury budżetowej na rok 2009 w zakresie budżetu Parlamentu Europejskiego i innych instytucji, z wykluczeniem Komisji Europejskiej, której budżet jest zdecydowanie największy.

Spośród innych aspektów, które należy podkreślić, uwzględnić trzeba obecnie proponowane wytyczne w zakresie polityki dotyczącej personelu. Istnieje taka konieczność z uwagi na to, że w ostatnich latach byliśmy świadkami stałej presji, aby obniżyć koszty personelu, z wykorzystaniem niepewnych form umów, takich jak umowy dotyczące dostarczania usług z zewnątrz, w szczególności poprzez agencje zatrudnienia tymczasowego, za szkodą dla trwałych umów o pracę i praw tych pracowników. Musimy oczywiście kategoryczne odrzucić takie podejście.

Innym powracającym aspektem jest potrzeba zapewnienia różnorodności i dostępności wszystkich urzędowych i roboczych języków UE. Podczas procedury budżetowej na 2008 r. zarezerwowano pewną niewielką ilość środków w celu „zachęcenia administracji, aby nadała priorytet bardziej efektywnemu wsparciu językowemu dla posłów podczas oficjalnych spotkań”. Jednakże nie wiemy, jakie w istocie środki zostały podjęte w tym względzie, w szczególności w związku z tym, że nadal pojawiają się sytuacje, w których prawo to nie jest przestrzegane, na przykład w przypadku wspólnych zgromadzeń parlamentarnych EU-AKP.

 
  
  

- Sprawozdanie: Paul Rübig (A6-0064/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Jean-Pierre Audy (PPE-DE), na piśmie. (FR) Głosowałem za sprawozdaniem mojego znakomitego austriackiego kolegi Paula Rübiga, które jest częścią procedury współdecyzji w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącej udziału Wspólnoty w programie badawczo-rozwojowym mającym na celu wsparcie MŚP prowadzących działalność w zakresie badań i rozwoju, podjętym przez kilka państw członkowskich.

Z zadowoleniem przyjmuję tę inicjatywę mającą na celu powiększenie przez sześć lat o 100 milionów euro środków w wysokości 300 milionów euro przyznanych w ramach wspólnego programu EUROSTARS w przypadku wielu państw członkowskich i innych członków Europejskiego Obszaru Gospodarczego, aby nowatorskie MŚP nadrobiły straty. Bardzo interesujące jest, że 82% dużych amerykańskich spółek powstałych po 1980 r. zostało stworzonych z niczego, podczas gdy w UE te same dane statystyczne wynoszą 37%.

Jest zatem jasne, że małe i średnie przedsiębiorstwa, w szczególności te, które są innowacyjne, często dają znaczącą nadzieję na wzrost i postęp społeczny na naszym rynku wewnętrznym.

 
  
MPphoto
 
 

  Alessandro Battilocchio (PSE), na piśmie.− (IT) Panie przewodniczący, panie i panowie, głosuję za tym sprawozdaniem, które stanowi dalszy znaczący wkład w rozwój badań i innowacji, a w związku z tym w poprawę konkurencyjności produktów wytworzonych w Europie.

Z zadowoleniem przyjmuję fakt, że przyznano na rzecz MŚP środki finansowe, które stanowią żywą tkankę łączącą gospodarki włoską i europejską i które potrzebowały większego znaczącego wsparcia finansowego w celu wytwarzania oryginalnych produktów wysokiej jakości, zdolnych do konkurowania z produktami wytwarzanymi przez wyłaniające się gospodarki.

Potencjał produkcyjny UE musi być wsparty i wzmocniony, aby ułatwić wprowadzanie innowacji na naszym rynku wewnętrznym, jednakże bez ponoszenia ryzyka powstania w najbliższej przyszłości opłat związanych z prawami własności intelektualnej, czego mogą się domagać kraje pozaeuropejskie.

Nowi konkurenci, tacy jak Chiny, Japonia i Indie, wchodzą z wielkim rozmachem na międzynarodową scenę gospodarczą, zmuszając rynek światowy do podjęcia wyzwań „świeżej” konkurencji opartej na innowacji. Współfinansowane przez UE programu Eurostars na rzecz MŚP stanowi zatem znaczący krok w kierunku zapewnienia, aby państwa członkowskie UE pozostały konkurencyjne w średnim i długim okresie.

Ponadto jestem zadowolony z sukcesu osiągniętego w negocjacjach nad pakietem kompromisowym, które poprzez poprawę kryteriów dostępu dla MŚP umożliwią im wprowadzanie innowacji w sposób, który przyczyni się do sukcesu i przetrwania europejskich MŚP.

 
  
MPphoto
 
 

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), na piśmie. − (PT) Teoretycznie jest to ważny program, biorąc pod uwagę, że jego celem jest wsparcie badań i rozwoju efektywnych MŚP, ponieważ to właśnie w przedsiębiorstwach, szczególnie tych mniejszych, inwestycje w badania i rozwój mają najsilniejszy efekt mnożnikowy, a jednocześnie są najbardziej potrzebne. Jednakże nie uważamy, aby program mógł efektywne spełnić swój cel, ponieważ:

- Programowi przyznano niezmiernie niskie, a nawet śmieszne środki finansowe – 400 milionów euro z których 100 milionów euro pochodzi z UE – co oznacza, że wniosek ten jest czystą propagandą. Jednakże jednocześnie fakt, że tylko bardzo mała liczba przedsiębiorstw skorzysta z tego programu w przyszłości, został ukryty.

- Z wniosku skorzystają tylko najsilniejsze i najlepiej wyposażone średnie przedsiębiorstwa, innymi słowy te, które zatrudniają ponad 250 pracowników, tak że ponad 80% przedsiębiorstw europejskich, głównie mikro i małych przedsiębiorstw, będzie wykluczonych z programu.

Ponieważ Portugalia jest jednym z krajów europejskich, gdzie dramatycznie brakuje inwestycji w badania i rozwój w przedsiębiorstwach, uważamy, że gdyby program Eurostars dotarł do naszego kraju, będzie on miał całkowicie nieistotne i szczątkowe skutki.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (PSE), na piśmie. − Z zadowoleniem przyjmuję wnioski pana Rübiga mające na celu wsparcie badań i rozwoju efektywnych MŚP. Plan, aby włączyć 400 milionów euro w celu zachęcania takich MŚP do prowadzenia nakierowanych na rynek badań w projektach transnarodowych, powinien być wsparty i głosowałem za przyjęciem sprawozdania.

 
  
MPphoto
 
 

  Lydie Polfer (ALDE), na piśmie (FR) Chciałabym wyrazić swoje poparcie dla sprawozdania pana Rübiga, którego celem jest zwiększenie liczby MŚP, jakie mogą być zakwalifikowane do programu wsparcia dla ich projektów z zakresu badań i rozwoju w ramach programu Eurostars wdrażanego przez kilka państw członkowskich i krajów stowarzyszonych. Ma on także na celu ułatwienie udziału w tym programie MŚP, które są rzeczywistymi katalizatorami gospodarki europejskiej.

Z zadowoleniem przyjmuję również fakt, ze w przyszłości Luksemburg także będzie uczestniczył w programie Eurostars, co pomoże nam w osiągnięciu celów strategii lizbońskiej.

 
  
MPphoto
 
 

  José Albino Silva Peneda (PPE-DE), na piśmie (PT) Popieram treść tego sprawozdania, ponieważ uważam, że jego wnioski mają na celu wsparcie badań i rozwoju w MŚP, które stanowią ponad 99% wszystkich przedsiębiorstw w Europie i które zatrudniają ponad 60% siły roboczej.

Sprawozdanie dodaje, że liczba MŚP zaangażowanych w badania i rozwój jest bardzo ograniczona i musimy zatem wspierać, za pomocą wszystkich dostępnych środków, tego typu inicjatywy, co będzie mieć coraz bardziej decydujące znacznie dla wzmocnienia ich konkurencyjności.

W tym względzie, najistotniejszy aspekt nie jest objęty tym sprawozdaniem. Bardzo ważne jest, aby umożliwić pojawienie się efektów mnożnikowych, co poprzez nowoczesne formy zarządzania przedsiębiorstwami może prowadzić do pojawienia się procesu, który może tworzyć wartość poprzez włączenie innowacji i efektywność. To tworzenie wartości musi być korzystne nie tylko dla przedsiębiorstw, gdzie ten proces jest przeprowadzany, ale także dla całej struktury biznesu, w sektorach zarówno wcześniejszych, jak i późniejszych od fazy produkcji.

Przyjęcie tego sprawozdania nie może sprawić, że zapomnimy o konieczności wzmocnienia mechanizmów wsparcia finansowego dla rozpoczynających działalność gospodarczą, czyli dla obszaru, gdzie wciąż istnieje wiele trudności, w szczególności dla młodych przedsiębiorców, którzy chcą rozpocząć działalność gospodarczą.

Chciałbym podkreślić, że należy zlikwidować biurokrację w tych procesach, tak aby MŚP nie unikały zaangażowania w badania i rozwój.

 
  
MPphoto
 
 

  Anna Záborská (PPE-DE), na piśmie. − (SK) Poprzez głosowane za sprawozdaniem Paula Rübiga Parlament Europejski wysyła wyraźny sygnał do małych i średnich przedsiębiorstw w państwach członkowskich. Małe i średnie przedsiębiorstwa często mogą być efektywnymi uczestnikami w badaniach i rozwoju, ale muszą stawiać czoło mniej korzystnym warunkom niż te, które mają zastosowanie do dużych korporacji międzynarodowych.

Od tego momentu stowarzyszenia MŚP, prowadząc działania w zakresie badania i rozwoju mogą korzystać ze wsparcia finansowego z Europy i funkcjonować w ramach sieci europejskiej wraz z innymi małymi i średnimi przedsiębiorstwami. Słowackie MŚP będą miały zatem możliwość wnieść wkład w postaci swej wiedzy i zdolności do europejskiego sektora badań i rozwoju.

Na Słowacji wiele małych i średnich przedsiębiorstw prowadzi działalność na obszarach wiejskich, z mało rozwiniętą infrastrukturą, co hamuje ich rozwój. Wiele kobiet jest zatrudnionych w efektywnych MŚP zajmujących się badaniami i rozwojem, czy to bezpośrednio, czy to pośrednio. Fundusze europejskie są użyteczne, ponieważ pomagają MŚP w rozpoczęciu działalności, dzięki czemu ich profesjonalne zdolności mogą służyć wspólnemu interesowi.

Program Eurostars jest programem na rzecz badań i rozwoju nowych produktów i usług na szczeblu Unii Europejskiej. MŚP odgrywają kluczową rolę w projektach Eurostars. To wielka szkoda, że Republika Słowacji, państwo członkowskie UE, nie uczestniczy w tym programie. Słowackie małe i średnie przedsiębiorstwa w konsekwencji nie mają dostępu do znacznego wsparcia finansowego, udostępnianego na rzecz rozwoju nowych produktów, technik i usług.

 
  
  

- Sprawozdanie: Adam Gierek (A6-0039/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Bogusław Liberadzki (PSE), na piśmie. − Głosuję za przyjęciem sprawozdania w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie wieloletnich wytycznych technicznych dotyczących programu badawczego Funduszu Badawczego Węgla i Stali. (COM(2007)0393 – C6-0248/2007 – 2007/0135(CNS))

Zgadzam się ze stanowiskiem zaprezentowanym przez Pana Adama Gierka, stwierdzającym, iż z uwagi na znaczenie funduszu dla prawidłowego rozwoju gospodarki UE, zwłaszcza w nowych państwach członkowskich, FBWiS powinien dalej funkcjonować. Stal jest bowiem nadal jednym z najważniejszych surowców dla przemysłu maszynowego i budownictwa, zaś technologiczne możliwości podnoszenia jej jakości oraz efektywności procesów jej wytwarzania dalekie są od wyczerpania.

Jak słusznie podkreślono, większa konkurencyjność węgla na rynku energii jest uzależniona od efektywnego wykorzystania zasobów regionalnych, co będzie miało niepomierny wpływ na wzrost bezpieczeństwa energetycznego na obszarze UE.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (PSE), na piśmie. − Głosowałem za sprawozdaniem pana Gierka w sprawie Funduszu Badawczego Węgla i Stali. Wnioski zawarte w sprawozdaniu pozwolą na większe skoncentrowanie się na kwestiach środowiskowych i umożliwią sektorowi węgla i stali zbadanie sposobów ograniczenia emisji gazów cieplarnianych.

 
  
MPphoto
 
 

  Brian Simpson (PSE), na piśmie. − Będę głosować za tym sprawozdanie i myślę, że ważne jest, abyśmy skorzystali z możliwości, by szczegółowo zbadać wykorzystywania węgla w ramach zaspokajania naszego zapotrzebowania na energię. Za długo węgiel był uważany za brudne paliwo i nikłe znacznie przywiązywano do możliwości oczyszczania węgla poprzez wykorzystane nowych technologii.

Mój region, północno-zachodnia Anglia, wciąż posiada wielkie rezerwy wysokiej jakości węgla, którego wydobycie jest uważane za zbyt kosztowne, i o ile prawdą jest, że węgiel w jego najczystszej formie nie jest przyjaznym dla środowiska paliwem, obecnie istnieją nowe, czyste technologie węglowe, które pozwalają na to, aby węgiel odgrywał kluczową rolę w naszych dostawach, nie niszcząc jednocześnie środowiska.

Musimy lepiej wykorzystywać nasze rezerwy węglowe. Musimy przeznaczać więcej pieniędzy na badania, aby węgiel stał się paliwem bardziej przyjaznym środowisku i bardziej konkurencyjnym pod względem ekonomicznym. Musimy czynić więcej, aby pobudzić do życia nasze wspólnoty kopalni węglowych. Uważam, że czysty węgiel ma przyszłość, i dziękuję Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii za to sprawozdanie, które przynajmniej rozpoczyna dyskusję na ten temat.

 
  
MPphoto
 
 

  Peter Skinner (PSE), na piśmie. − Zarówno sektor węgla, jak i stali, były sektorami bardzo istotnymi dla wspólnot w południowo-wschodniej Anglii, zwłaszcza dla Kentu. Z zadowoleniem przyjmuję to sprawozdanie, które wspiera finansowanie badań w celu rozwijania elementów tych sektorów wewnątrz UE, ponieważ potrzebujemy odpowiedzi na nasze przyszłe potrzeby energetyczne. W zaspokojeniu naszych potrzeb energetycznych w przyszłości, kiedy Europa mogłaby się znaleźć pod wielką presją ze strony niepewnych warunków dostawy, mogłoby pomóc w szczególności uczynienie z węgla paliwa bardziej akceptowalnego pod względem ochrony środowiska.

 
  
MPphoto
 
 

  Andrzej Jan Szejna (PSE), na piśmie. − Głosuję za przyjęciem sprawozdania profesora Gierka w sprawie Funduszu Badawczego Węgla i Stali.

Zgodnie z wytycznymi Rady, po 5 latach funkcjonowania Fundusz Badawczy Węgla i Stali został w bieżącym roku poddany przeglądowi pod kątem efektywnego wykorzystania materiałów energetycznych oraz ochrony środowiska. Należy podkreślić, że wielkim jego atutem jest możliwość wykorzystania go do uzupełniającego dofinansowania badań nieobjętych 7. programem ramowym. Również zgodnie ze stanowiskiem Komisji Europejskiej FBWiS powinien dalej funkcjonować, gdyż stal jest nadal jednym z najważniejszych surowców dla przemysłu maszynowego i budownictwa, które to sektory wymagają ciągłych nakładów na badania.

Fundusz pozwoli również na lepsze wykorzystanie węgla na rynku energii, co przyczyni się istotnie do wzrostu bezpieczeństwa energetycznego UE, należy zaś pamiętać, iż wydobywanie tego surowca wiąże się z koniecznością sukcesywnego prowadzenia badań rozpoznawczych. Inną ważną kwestią jest wprowadzenie zasady równowagi płci w zespołach badawczych, co korzystnie wpłynie na wzrost aktywności kobiet w tej dziedzinie.

 
  
  

- Sprawozdanie: Philippe Morillon (A6-0072/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Carlos Coelho (PPE-DE), na piśmie. − (PT) Zgodnie z informacjami dostarczonymi przez Komisję, 40% flot UE pod względem tonażu statków dokonuje połowów na głównych morzach lub na wodach krajów trzecich. Podobnie, statki z innych krajów także dokonują połowów na wodach UE, między innymi na mocy tzw. „porozumień północnych”.

W związku z tym bardzo ważne jest, aby UE posiadała przejrzysty system wydawania zezwoleń na obydwa rodzaje działalności. Wniosek legislacyjny i sprawozdanie Parlamentu są częścią wysiłków UE mających na celu „uproszczenie” wspólnej polityki rybołówstwa (WPR), ustanawiając ogólne zasady i warunki składania wniosków i wydawania upoważnień do połowów, zarówno na wodach UE, jak i poza nimi.

Wniosek Komisji wyjaśnia uprawnienia Komisji i państw członkowskich oraz wyszczególnia wymogi w zakresie sprawozdawczości dotyczące działalności połowowej. Poprawki złożone do sprawozdania Parlamentu czynią dokument pod pewnymi względami sprawiedliwszym. Przykładem jest większa elastyczność wprowadzona w odniesieniu do kryteriów kwalifikowalności zawartych w art. 7.

Członkowskie portugalskiej partii socjaldemokratycznej popierają sprawozdanie Morillona.

 
  
MPphoto
 
 

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), na piśmie. − (PT) Obecnie upoważnieniami do połowów przyznawanymi wspólnotowym statkom rybackim lub statkom z krajów trzecich zarządza się na podstawie poszczególnych umów dwustronnych lub poprzez regionalne organizacje zarządzania rybołówstwem.

Ten wniosek dotyczący rozporządzenia ma na celu ustanowienie jednolitej procedury dotyczącej zarządzania wszystkimi upoważnieniami do połowów, wyraźnie wskazując na rolę Komisji Europejskiej w udzielaniu lub zawieszaniu tych upoważnień, w miejsce państw członkowskich.

Wśród wielu innych aspektów, które zasługują na komentarz lub krytykę, chcielibyśmy podkreślić, że pomimo iż to sprawozdanie wyjaśnia pewne aspekty wniosku dotyczącego rozporządzenia, takie jak uznawanie za poważane naruszenia tylko tych naruszeń, których poważny charakter został rzeczywiście potwierdzony zgodnie z odpowiednim ustawodawstwem krajowym – co uważamy za rozwiązanie właściwe – wciąż nie chroni ono suwerenności każdego państwa członkowskiego w zakresie zarządzania działalnością połowową w wyłącznych strefach ekonomicznych, z czym się nie zgadzamy.

Dlatego też złożyliśmy poprawkę, która popiera przyznanie państwom członkowskim, jako zainteresowanym stronom, aktywnej roli w procedurach, w szczególności w procedurach podejmowania decyzji dotyczących wydawania upoważnień w tym zakresie. Niestety poprawka została odrzucona przez większość posłów Izby.

 
  
MPphoto
 
 

  Ian Hudghton (Verts/ALE), na piśmie. − Głosowałem przeciwko sprawozdaniu Morillona, ponieważ wiele poprawek, jakie podpisałem, zostało odrzuconych. W szczególności klęskę odniosły poprawki dotyczące ponownego rozdzielenia przydziałów wielkości dopuszczalnych połowów. Moja wrogość wobec katastrofalnej wspólnej polityki rybołówstwa została w tej Izbie dobrze udokumentowana i myślę, że uprawnienie do zarządzania rybołówstwem powinno zostać zwrócone europejskim państwom zajmującym się rybołówstwem. Jednakże dopóki będziemy mieć wspólną politykę, zasada względnej stabilności musi pozostać nienaruszona, a wszystkim europejskim wspólnotom zajmującym się rybołówstwem należy zapewnić, aby ich historyczne prawa połowowe nie zostały im odebrane.

 
  
MPphoto
 
 

  Bogusław Liberadzki (PSE), na piśmie. Głosuję za przyjęciem sprawozdania w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady w sprawie upoważnień do prowadzenia działalności połowowej przez wspólnotowe statki rybackie poza wodami terytorialnymi Wspólnoty oraz wstępu statków krajów trzecich na wody terytorialne Wspólnoty (COM(2007)0330 – C6-0236/2007 – 2007/0114(CNS)).

Pan Phillipe Morillon słusznie podkreślił, iż niezwykle istotne jest, aby UE dysponowała jasnym systemem wydawania zezwoleń na oba rodzaje działalności, zmierzające do tego, aby osiągnąć maksymalny poziom zgodności z przepisami umów w dziedzinie rybołówstwa i nadać większą przejrzystość działalności statków UE na wodach krajów trzecich.

Ponadto nie ulega wątpliwości fakt, że priorytetowy charakter, jaki Komisja i UE nadają walce z nielegalnymi, nieudokumentowanymi i nieuregulowanymi połowami, oraz znaczące straty dla zasobów rybnych powodowane przez statki prowadzące połowy IUU w krajach rozwijających się, zasługują na najwyższą uwagę.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (PSE), na piśmie. − Celem sprawozdania Morillon powinno było być uproszczenie wspólnej polityki rybołówstwa. Nie jestem przekonany, że wstępne wnioski sprawozdania spełniają ten wymóg. Włączenie porozumień, które objęte są art. 63 konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie do morza, stworzyłoby poważane praktyczne trudności dla szkockiego sektora rybołówstwa. Przepisy dotyczące stosowania wydają się już tworzyć część obowiązujących umów o partnerstwie dotyczących połowów z krajami trzecimi, a zalecenia sprawozdania jedynie służą dalszemu skomplikowaniu spraw w tym obszarze. Moje głosowanie odzwierciedla te obawy.

 
  
MPphoto
 
 

  Catherine Stihler (PSE), na piśmie. −W imieniu Partii Pracy Parlamentu Europejskiego piszę w celu wyjaśnienia, dlaczego złożyliśmy i poparliśmy poprawki 20-23 do sprawozdania Morillona, a kiedy poprawki zostały odrzucone, zagłosowaliśmy przeciwko zmienionemu sprawozdaniu i rezolucji legislacyjnej.

Poprawki 20, 21 i 22 odnoszą się do zakresu zastosowania regulacji. Ważne jest, aby utrzymać rozróżnienie pomiędzy umowami, które objęte są art. 63, a tymi objętymi art. 62 konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza. Tylko te drugie powinny podlegać temu wnioskowi.

Poprawka 23 skreśla uprawnienie nadane Komisji do ponownego rozdzielania przydziałów wielkości dopuszczalnych połowów, co proponuje art. 13, chroniąc zasadę względnej stabilności i historyczne prawa połowowe w kontekście odpowiedzialnego rybołówstwa.

Dzisiejsze głosowane powinno być sygnałem alarmowym dla wszystkich tych, którzy dbają o zachowanie szczególne narażonych zasobów połowowych. Dowodzi to, że Parlament Europejski jest za przyznaniem Komisji Europejskiej uprawnienia do ponownego rozdzielania kwot połowowych, co mogłoby prowadzić do pełnej swobody na Morzu Północnym. Jest to sprzeczne za zasadą względnej stabilności i szkodliwe dla szkockich interesów połowowych. Nie mieliśmy żadnej innej możliwości jak głosować przeciwko temu sprawozdaniu.

 
  
  

- Projekt rezolucji: Sytuacja w Tybecie (B6-0133/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Jan Andersson, Göran Färm, Anna Hedh, Inger Segelström i Åsa Westlund (PSE), na piśmie. (SV) My, szwedzcy demokracji, popieramy zamiar Parlamentu Europejskiego, aby w 2008 r., Europejskim Roku Dialogu Międzykulturowego, zaprosić do dialogu z posłami do PE światowych liderów religijnych.

Chcielibyśmy jednakże podkreślić, że dialog ten powinien przybrać formę dyskusji i wymiany poglądów w komisjach lub powinien się odbywać podczas specjalnie zorganizowanych spotkań. Jednostronne przemówienia od posłów podczas posiedzenia plenarnego, bez możliwości prowadzenia dialogu i zadawania pytań, nie są właściwym sposobem komunikacji i wymiany międzykulturowej.

 
  
MPphoto
 
 

  Glyn Ford (PSE), na piśmie. − Pierwotna kompromisowa rezolucja nie była moim zdaniem całkowicie wyważona. Początkowe zamieszki w Lhasie i w innych miejscach były atakami skierowanymi na ludność i arsenały z bronią, okaleczeniami i morderstwami popełnianymi na Chińczykach Han i mniejszości muzułmańskiej. Gdyby w moim kraju doszło do ataków białej młodzieży przeciwko naszej wspólnocie imigrantów, zostałoby to opisane jako zamieszki na tle rasowym. Niemniej jednak w ogólnym rozrachunku mógłbym poprzeć tę rezolucję. Chiny wciąż nie przestrzegają w pełni praw człowieka na całym ich terytorium, w odniesieniu do niezależnych związków zawodowych, imigrantów i praktyk mniejszości religijnych.

Jednakże poprawki złożone przez prawicę spychają ten dokument na margines. Odrzucenie „jednej polityki UE dotyczącej Chin”, żądania prowadzenia dialogu „bez warunków wstępnych” sprawiają, że nie mogę poprzeć rezolucji, nawet mimo tego, że zgadzam się z fragmentami dotyczącymi praw człowieka zawartymi w tej rezolucji, jak wskazałam w moim głosowaniu imiennym.

 
  
MPphoto
 
 

  Patrick Gaubert (PPE-DE), na piśmie. (FR) Jestem zadowolony z przyjęcia przez wszystkie grupy polityczne wspólnej rezolucji w sprawie Tybetu. Dokument ten potępia ostatnie represje w Tybecie i jest kontynuacją poprzednich rezolucji Parlamentu wzywających obydwie strony do podjęcia dialogu.

Wzywamy także rząd chiński i zwolenników Dalajlamy do zaprzestania wszelkich aktów przemocy. Rząd chiński nie może wykorzystywać Igrzysk Olimpijskich w 2008 r. do aresztowania dysydentów, dziennikarzy i obrońców praw człowieka.

Wzywamy bieżącą prezydencję, aby dążyła do osiągnięcia wspólnego stanowiska UE w odniesieniu do uczestnictwa przywódców państw lub rządów oraz wysokiego przedstawiciela UE na ceremonii otwarcia Igrzysk Olimpijskich, z możliwością nieuczestniczenia w niej w przypadku, gdy nie dojdzie do wznowienia dialogu pomiędzy władzami chińskimi a Jego Świętobliwością Dalajlamą.

 
  
MPphoto
 
 

  Hélène Goudin i Nils Lundgren (IND/DEM), na piśmie. (SV) Znicz olimpijski kontynuuje swą podróż dookoła świata i demonstracje na całym świecie pokazały, co ludzie myślą na temat tych letnich Igrzysk Olimpijskich. Jest to kwestia, którą zainteresowanych jest wiele osób, i ważne jest, aby państwa członkowskie mogły same zadecydować, czy uczestniczyć w Igrzyskach Olimpijskich w Chinach, czy też je zbojkotować.

Walka o prawa człowieka ma zasadnicze znaczenie i powinna być wspierana, ale Narody Zjednoczone muszą podjąć działania w celu uzyskania koniecznej legitymizacji. Niestety Parlament Europejski wykorzystuje obecną sytuację w Tybecie w celu umocnienia swej pozycji na arenie międzynarodowej. Sytuacja pomiędzy Chinami i Tybetem musi być rozwiązana bez ingerencji Parlamentu Europejskiego, który nie posiada żadnych uprawnień w tym obszarze.

 
  
MPphoto
 
 

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), na piśmie. − (PT) O ile wyrażamy nasze współczucie dla ofiar, nasze pragnienie, aby konflikty zostały rozwiązane w sposób pokojowy, oraz poparcie dla zasad obrony demokracji, praw człowieka i prawa międzynarodowego, uważamy, że rezolucja w sprawie Tybetu ponownie zawiera elementy, które nie odpowiadają ściśle sytuacji, jaka obecnie panuje.

Jest coraz bardziej oczywiste, że obecnie podejmowane są działania przeciwko Igrzyskom Olimpijskim w Pekinie; jest to rzeczywista motywacja eskalacji prowokacji i wyrażanego, zabarwionego hipokryzją silnego oburzenia.

Ponownie manipuluje się argumentami w celu uzasadnienia obecnej i przyszłej ingerencji i naruszeń prawa międzynarodowego, z próbami narzucenia Chinom interesów strategicznych i gospodarczych.

Znaczące jest, że wciąż rozmawiamy o Tybecie jako o terytorium okupowanym przez Chiny, podczas gdy władze podsycające i wspierające ruchy separatystyczne, które leżą u podstaw brutalnych działań, nie kwestionują integralności terytorium Chińskiej Republiki Ludowej, w tym Tybetu jako autonomicznego regionu.

Wreszcie, jaką etykę może posiadać ta Izba, przyjmując taką rezolucję, podczas gdy niespełna miesiąc temu przyjęła ona sprawozdanie w sprawie Iraku, bez najmniejszej wzmianki o agresji i okupacji przez USA?

 
  
MPphoto
 
 

  Roselyne Lefrançois (PSE), na piśmie. (FR) Biorąc pod uwagę powagę sytuacji w Tybecie, Parlament Europejski nie mógł dłużej milczeć. W związku z tym poparłam tę rezolucję, która surowo potępia brutalne represje w tym regionie przez chińskie siły bezpieczeństwa.

Do aktów przemocy doszło na ulicach Lhasy i Dharamsali, a cenzura zagranicznych mediów jest nie do zaakceptowania i nasza instytucja, wraz ze wspólnotą międzynarodową, muszą wykorzystać w pełni swe wpływy, aby zapewnić, że zostanie ona zaprzestana, a Chiny będą przestrzegać zobowiązań międzynarodowych w zakresie praw człowieka i praw mniejszości.

Poprzez swój głos chciałam także dać wyraz mojej solidarności z ludnością Tybetu, której większość nie domaga się niezależności, ale większej politycznej autonomii i poszanowania dla ich dziedzictwa kulturowego i językowego.

Nie jestem zwolenniczką całkowitego bojkotu Igrzysk Olimpijskich, ponieważ moim zdaniem dialog jest zawsze lepszym rozwiązaniem niż zamknięcie. Uważam jednak, że Igrzyska te stanowią okazję do zachęcenia władz chińskich, aby dokonały postępu na drodze do demokracji, i żywię nadzieję, że, jak stwierdzono w rezolucji, przywódcy państw i rządów państw UE przyjmą spójne wspólne stanowisko w odniesieniu do tego wydarzenia.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (PSE), na piśmie. − Potępiam represje chińskich sił zbrojnych wobec protestujących w Tybecie. W rzeczywistości kwestia ta podkreśla konieczność przyjęcia przez UE wspólnego podejścia wobec Chin. Tylko poprzez takie spójne podejście można dokonać konstruktywnego postępu w zakresie współpracy. Igrzyska w Pekinie są najlepszą sposobnością, aby dokonać postępu w kwestiach takich, jak prawa człowieka i wolność mediów w Chinach. Wszelkie próby podejmowane przez rząd chiński, aby powstrzymać protestantów, lub próby donoszenia w tym celu są godne ubolewania. Głosowałem za tym projektem rezolucji.

 
  
MPphoto
 
 

  Andreas Mölzer (NI), na piśmie. (DE) Jest w pełni przewidywalne, że Chiny zareagują na demonstracje poprzez użycie wojska i policji. Chiny oczywiście nie są demokracją, ale odpowiedź chińskich sił bezpieczeństwa wobec demonstrantów z pewnością musi zostać potępiona. Bojkot Igrzysk Olimpijskich, w jakiejkolwiek postaci, byłby wedle wszelkiego prawdopodobieństwa po prostu potraktowany jako zniewaga wobec większości chińskiego społeczeństwa i z pewnością nie poprawiłby sytuacji mniejszości tego kraju, a w najgorszym wypadku mógłby istotnie pogorszyć.

Biorąc pod uwagę znaczenie UE na arenie międzynarodowej, „samolubne” podejście UE zdecydowanie nie może wywrzeć żadnego skutku. Jeśli UE będzie naciskać i będzie czynić z siebie pośmiewisko na oczach świata, nie pomoże to nikomu, a zwłaszcza Tybetańczykom. Nawet jeśli sytuacja się uspokoi, można przewidywać, że pojawią się nowe i być może jeszcze bardziej brutalne zamieszki. Jednakże wraz ze sprzymierzeńcami UE może czynić wysiłki w celu poprawy warunków życia mniejszości w Chinach i stopniowo doprowadzić od zmiany w postawie rządu i większości populacji.

 
  
MPphoto
 
 

  Vincent Peillon (PSE), na piśmie (FR) Z zadowoleniem przyjmuję stanowcze stanowisko naszej Izby przyjęte dzisiaj w odniesieniu do sytuacji, jaka panuje w Tybecie od dziesięcioleci, a miesiąc temu znacznie się pogorszyła. Określenie naszych wartości – zarówno europejskich, jak i uniwersalnych – oznacza, że nie możemy zachować milczenia: w związku z tym w pełni popieram potępienie „brutalnych represji chińskich służb bezpieczeństwa wobec tybetańskich demonstrantów oraz wszelkie akty przemocy niezależnie od źródła”, jakie miały miejsce w ostatnich dniach.

Parlament kieruje także wiele żądań do władz chińskich, wzywając je w szczególności do zezwolenia na przeprowadzenie niezależnego dochodzenia w sprawie zamieszek w Tybecie, do rozpoczęcia konstruktywnego dialogu bez warunków wstępnych z Tybetańczykami, do natychmiastowego uwolnienia demonstrantów pokojowych i wszystkich dysydentów aresztowanych z Chinach oraz do przestrzegania własnych zobowiązań odnośnie praw człowieka, jakie złożyły wobec MKOL-u wobec świata w 2001 r.

Wreszcie, rezolucja wzywa przywódców państw i rządów UE do przyjęcia wspólnego stanowiska w sprawie ich udziału w ceremonii otwarcia Igrzysk Olimpijskich.

 
  
MPphoto
 
 

  Adrian Severin (PSE), na piśmie Jako przewodniczący rumuńskiej delegacji demokratycznej chciałbym wyjaśnić powody głosowania delegacji przeciwko rezolucji w sprawie Tybetu. W rzeczywistości, rezolucja nie broni praw człowieka i nie możemy zaakceptować tego, że prawa człowieka stają się zakładnikami agendy i interesów geopolitycznych. Jest ona łagodna w kwestii praw człowieka i jest zabarwiona hipokryzją, ponieważ proponuje rozwiązania polityczne, które nie uwzględniają rzeczywistości w Chinach.

Poprzez tę rezolucję UE traci wiarygodność, wspierając w rzeczywistości, poprzez swe oświadczenia o wsparciu dla praw człowieka, niebezpieczną agendę „politycznej autonomii” oraz niezależność dla Tybetu, wyraźnie sprzeczną z zasadą „jednej polityki wobec Chin”. Jednocześnie, UE traci swój wspierający wpływ na Chiny w procesie otwarcia.

W konsekwencji rezolucja opowiada się za podziałem Chin, a nie za wsparciem i promowaniem praw człowieka, co jest wykorzystywane jako pretekst do propagowania różnych agend geopolitycznych.

 
  
MPphoto
 
 

  Kathy Sinnott (IND/DEM), na piśmie. − W pełni popieram Tybet w tej sytuacji. Jednakże nie mogę poprzeć tego projektu rezolucji, ponieważ większość moich kolegów przyjęło poprawkę dotyczącą przestrzegania zasady „jednej polityki wobec Chin”. Nie popieram tej poprawki, ponieważ zasada „jednej polityki wobec Chin” zagraża zarówno Tajwanowi, jak i Tybetowi. W przeszłości wzywałam do bojkotu Igrzysk Olimpijskich w oparciu o prawa człowieka.

 
  
  

- Sprawozdanie: Hannes Swoboda (A6-0048/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Adam Bielan (UEN), na piśmie. − Na początku bieżącego roku uczestniczyłem w delegacji Komisji Spraw Zagranicznych do Zagrzebia i zgadzam się ze sprawozdawcą w kwestiach wyszczególnionych w omawianym wczoraj raporcie, dlatego też dzisiaj głosowałem za przyjęciem raportu pana Swobody. Pragnę pogratulować chorwackim władzom pozytywnych rezulatatów jak dotąd osiągniętych w drodze do członkostwa w UE.

 
  
MPphoto
 
 

  Robert Goebbels (PSE), na piśmie. (FR) Pomimo że głosowałem za sprawozdaniem w sprawie sprawozdania o postępach Chorwacji, muszę podkreślić, że w najbliższej przyszłości nie istnieje możliwość przystąpienia żadnych nowych państw. Unia 27 państw musi najpierw sama się przeorganizować w oparciu o traktat lizboński. Przystąpienie nowych państw może mieć miejsce dopiero po umocnieniu obecnej struktury UE.

 
  
MPphoto
 
 

  Hélène Goudin i Nils Lundgren (IND/DEM), na piśmie. (SV) Posłowie z partii Lista Czerwcowa uważają, że rozszerzenie UE jest fundamentalnym aspektem prac mających na celu osiągnięcie pokoju i stabilności w Europie. Popieramy zatem członkostwo Chorwacji w UE, jeśli kraj ten spełni kryteria kopenhaskie. W związku z tym głosowaliśmy za przyjęciem sprawozdania.

Jednakże absurdalne jest, że Parlament Europejski wzywa, aby media podjęły kroki w celu utrzymania poparcia społecznego dla roli Międzynarodowego Trybunału Karnego. Takiego rodzaju wypowiedź może być interpretowana jako zwykle naruszenie wolności prasy. Krytykujemy także sformułowania dotyczące kwestii, że Parlament Europejski powinien wezwać Chorwację do prowadzenia kampanii podnoszącej świadomość, mającej na celu skierowanie uwagi społeczeństwa na środowisko. Kwestia ta jest oczywiście istotna sama w sobie, ale nie leży w zakresie uprawnień Parlamentu Europejskiego.

 
  
MPphoto
 
 

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), na piśmie. − (PT) Zostanie powiedziane, że skutki ostatniego szczytu NATO w Bukareszcie dało się odczuć w dzisiejszym głosowaniu w Izbie.

Innymi słowy, przyjęto sprawozdanie Chorwacji o jej postępach na drodze do przystąpienia do UE – przy czym stwierdzono nawet, ze negocjacje zakończą się (!) przed wyborami, które odbędą się w 2009 r. – podczas gdy głosowanie nad sprawozdaniem o postępach Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii (FYROM) zostało przełożone.

Zostanie przypomniane, że na szczycie NATO postanowiono zaprosić Chorwację do rozpoczęcia rozmów w sprawie przystąpienia, podczas gdy negocjacje z FYROM zostały przełożone.

Jeśli jest jakiś aspekt, jaki ta sytuacja uwydatnia, to jest nim to, że poszerzenia UE i NATO odbywają się harmonijnie.

Spośród innych ważnych aspektów, jakie należy podkreślić w tym wyjaśnieniu głosowania (takie jak obecne spory dotyczące granic pomiędzy krajami w regionie, w tym we Włoszech), należy zauważyć, że postęp w kierunku przystąpienia do UE oznacza, według Komisji Europejskiej, że muszą zostać osiągnięte „kryteria gospodarcze”, innymi słowy „konsolidacja budżetowa i polityka stabilności”, „reforma strukturalna finansów publicznych”, „prywatyzacja” i „poprawa jakości środowisk biznesowych” oraz reforma gruntowa (co oznacza dostęp do własności gruntowej, w szczególności przez obcokrajowców).

Dwa przykłady UE w najlepszym przypadku...

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (PSE), na piśmie. − Sprawozdanie pana posła Swobody w sprawie Chorwacji jest sprawozdaniem wyważonym, które nakreśla optymistyczny obraz wysiłków czynionych przez Chorwację w kierunku przystąpienia do UE. Jest ono jednakże realistyczne i podkreśla konieczność czynienia przez rząd chorwacki ciągłych wysiłków w zakresie kwestii sądowych i kwestii granic. Z zadowoleniem przyjmuję wysiłki tego kraju czynione w kierunku członkostwa i mam nadzieję, że będą one kontynuowane. Głosowałem zatem za sprawozdaniem.

 
  
  

- Projekt rezolucji: Walka z rakiem w rozszerzonej UE (B6-0132/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), na piśmie. − (PT) Głosowaliśmy za tym projektem rezolucji, biorąc pod uwagę obecną sytuację oraz dane szacunkowe Międzynarodowej Agencji Badań nad Rakiem. Wskazują one, że w ciągu całego życia u co trzeciego Europejczyka diagnozuje się chorobę nowotworową, a co czwarty Europejczyk na nią umiera. W 2006 r. w UE odnotowano prawie 2,3 miliona nowych przypadków nowotworów i ponad milion spowodowanych nimi zgonów.

Nowotwory są wywoływane przez wiele czynników w różnych stadiach, a zatem potrzebny jest model zapobiegania, uwzględniający w równym stopniu przyczyny związane ze stylem życia, jak i przyczyny natury zawodowej i środowiskowej. Według najnowszego badania przeprowadzonego przez związki zawodowe co najmniej 8% zgonów z powodu nowotworów w skali roku jest bezpośrednio spowodowanych narażeniem na substancje rakotwórcze w miejscu pracy, a ekspozycji takiej można uniknąć zastępując substancje rakotwórcze mniej szkodliwymi substancjami.

Powszechnie wiadomo, że istnieją zaskakujące różnice dotyczące jakości zaplecza przeznaczonego do leczenia nowotworów, programów badań przesiewowych, opartych na dowodach naukowych przewodników najlepszych praktycznych wzorców, sprzętu do radioterapii, a także dostępności leków antynowotworowych, co wyjaśnia także poważne różnice w wysokości wskaźnika pięcioletniej przeżywalności w przypadku większości nowotworów w całej Europie.

 
  
MPphoto
 
 

  Hélène Goudin i Nils Lundgren (IND/DEM), na piśmie. (SV) Czy środki UE podejmowane w pilnej walce z nowotworami są bardziej skutecznie od odpowiadających im środków podejmowanych w ramach istniejących organizacji międzynarodowych, dysponujących szeroką wiedzą specjalistyczną, takich jak WHO? Czy instytucje UE mają obszerniejsze kompetencje niż państwa członkowskie w zakresie metod zwalczania nowotworów? Nasza odpowiedź na te pytania brzmi „nie”.

Rezolucja wzywa, między innymi, do utworzenia międzyinstytucjonalnej grupy zadaniowej UE ds. raka, finansowania przez UE kampanii informacyjnej i edukacyjnej na temat raka, ustanowienia przez Komisję komitetu doradczego ds. zapobiegania nowotworom, podejmowania przez UE działań legislacyjnych w celu zachęcania i wsparcia inicjatyw związanych z brakiem ochrony przeciwsłonecznej, podejmowania przez Komisję działań w celu stworzenia środowisk wolnych od dymu tytoniowego, zapewnienia przez państwa członkowskie na całym swoim terytorium wielodyscyplinarnych zespołów onkologicznych i uznania onkologii jako specjalizacji medycznej.

Idea, jaka stoi za tymi poglądami i żądaniami, jest z pewnością zaszczytna. Podstawową kwestią jednakże pozostaje: jaką wartość dodaną zapewnia regulowanie wszystkich tych spraw przez UE? Gdzie jest zaufanie do państw członkowskich? Co stało się z zasadą pomocniczości? Czy unijne działania regulacyjne rzeczywiście są korzystne dla tych, którzy potrzebują wysokiej jakości ustawodawstwa i dobrze przemyślanych środków, czyli dla chorych na raka? Gdzie jest świadomość, że nowotwór jest problemem globalnym, którym należy się zająć na szczeblu światowym?

W oparciu o wyżej wymienione argumenty posłowie z partii Lista Czerwcowa w głosowaniu końcowym głosowali przeciwko rozpatrywanemu sprawozdaniu.

 
  
MPphoto
 
 

  Ian Hudghton (Verts/ALE), na piśmie. − W pełni popieram projekt rezolucji przedłożony Parlamentowi przez Komisję Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności w sprawie zwalczania nowotworów. UE ma do odegrania ważną rolę w koordynowaniu walki z chorobą, która jest diagnozowana w ciągu całego życia u co trzeciego Europejczyka. Państwa członkowskie oczywiście także odgrywają kluczową rolę w zapobieganiu chorobom nowotworowym, diagnozowaniu i leczeniu swych obywateli i muszą uczyć się od siebie nawzajem, aby walczyć z tą chorobą. Właśnie w tym tygodniu rząd szkocki ogłosił narodowy program mający na celu uodpornienie dziewcząt w wieku szkolnym na wirusa brodawczaka ludzkiego, który jest przyczyną większości przypadków nowotworu szyjki macicy, i do przyjmowania takich programów UE powinna zachęcać państwa członkowskie.

 
  
MPphoto
 
 

  Mieczysław Edmund Janowski (UEN), na piśmie. − Głosowałem za przyjęciem rezolucji dotyczącej walki z nowotworami, gdyż choroby tego rodzaju zbierają swe okrutne żniwo na całym świecie, także w państwach UE, w tym i w Polsce. Poprzez szeroko dostępne i regularne badania profilaktyczne można szybciej wykrywać tę chorobę w jej stadiach początkowych, co znacznie zwiększa szanse wyleczenia. Potrzebna jest też bardziej otwarta wymiana doświadczeń między ośrodkami onkologicznymi, tak by możliwie szeroko wykorzystać najnowsze osiągnięcia wiedzy w tym zakresie.

Ostatnio z dużym niepokojem obserwuje się wzrost zachorowań na raka piersi. Konieczne jest więc szerokie uświadomienie zagrożeń i powszechność dostępu do profesjonalnych badań mammograficznych. Sprawą ogromnie ważną jest również ograniczenie do minimum kontaktu ludzi z substancjami rakotwórczymi. W szczególności należy zwrócić uwagę na konserwanty używane w przemyśle spożywczym, niewłaściwie stosowane nawozy sztuczne i środki ochrony roślin, a także azbest, który do niedawna był stosowany w budownictwie czy w konstrukcjach rur wodociągowych. W tych działaniach nie może zabraknąć profilaktyki antynikotynowej.

 
  
MPphoto
 
 

  Zita Pleštinská (PPE-DE), na piśmie. − (SK) Panie i panowie, dzisiaj nikt spośród nas nie może powiedzieć, że walka w rakiem nas nie dotyczy. Nie jestem medycznym specjalistą w dziedzinie onkologii, ale tracąc obydwoje moich rodziców i brata, którzy zmarli na raka, doświadczyłam okropieństwa tej choroby. Doświadczyłam trudnego losu ludzi i ich rodzin, który jest w rękach choroby, który chwyta za serce nawet najmniej wrażliwych.

Jestem wdzięczna Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności za zadanie pytania Komisji na ten temat, które wznieciło tę ważną debatę.

Dziękują wszystkim autorom rezolucji, w tym mojej słowackiej koleżance Irenie Belohorskiej za jej wysiłki, bez których nie znaleźlibyśmy odpowiedzi na szereg kwestii związanych z tą agresywną chorobą.

Jestem przekonana, że każdy krok, nawet najmniejszy, każda inwestycja, która przyczynia się do wcześniejszego wykrycia raka i postawienia diagnozy oraz wspiera nowe formy leczenia, da wielką nadzieję chorym na raka.

 
  
MPphoto
 
 

  Catherine Stihler (PSE), na piśmie. − Mając na uwadze, że w ciągu całego życia u co trzeciego Europejczyka diagnozuje się chorobę nowotworową, a co czwarty Europejczyk na nią umiera, współpraca mająca na celu dzielenie się najlepszymi praktykami i wezwanie do przeznaczania większej ilości środków na badania są w UE ważne. Należy z zadowoleniem przyjąć koncepcję utworzenia międzyinstytucjonalnej grupy zadaniowej UE ds. raka w celu zwiększenia odsetka obywateli UE uczestniczących w badaniach przesiewowych pod kątem nowotworów do co najmniej 50% do 2018 r.

 
  
  

- Sprawozdanie: Riitta Myller (A6-0074/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Alessandro Battilocchio (PSE), na piśmie. − (IT) Szósty wspólnotowy program działań w zakresie środowiska naturalnego, który ustanowił podstawy dla unijnej polityki w zakresie klimatu, bioróżnorodności, środowiska naturalnego, zdrowia i zasobów naturalnych, odniósł wielki sukces.

Jednakże, jak wspomniał sam pan komisarz Dimas, UE przebyła długą drogę, zanim określiła harmonogram osiągnięcia celów z zakresu ochrony środowiska, jakie początkowo wyznaczyła, zwłaszcza w odniesieniu do zanieczyszczenia atmosfery, wraz z wszystkimi związanymi z tym problemami: efektem cieplarnianym, pogarszaniem się stanu zdrowia i kwaśnymi deszczami.

Ponadto ograniczenie środków finansowych na rzecz programów Natura 2000 i LIFE+ budzi wielki niepokój władz małych społeczności lokalnych, które odczują związane z tym ograniczenie ich zakresu działania w odniesieniu do efektywnej polityki ochrony środowiska mającej na celu chronienie ich własnego obszaru.

Nie mogę zatem nie zgodzić się w pełni z panią Myller, która w swoim sprawozdaniu wzywa Komisję do włączenia do dokumentu jaśniejszych celów ilościowych i jakościowych oraz harmonogramów. W istocie, pomimo pakietu klimatycznego i energetycznego, rewizji dyrektywy w sprawie odpadów oraz rewizji dyrektywy ZZZK, które powinny nam pomóc w zapewnieniu Europie w przyszłości zrównoważonego rozwoju, mamy pilną potrzebę i obowiązek zrewidowania szóstego programu w celu zharmonizowania działań UE w zakresie ochrony środowiska w nadchodzących dziesięcioleciach.

 
  
MPphoto
 
 

  Edite Estrela (PSE), na piśmie. − (PT) Głosowałam za sprawozdaniem posłanki Myller w sprawie średniookresowego przeglądu szóstego wspólnotowego programu działań w zakresie środowiska naturalnego, biorąc pod uwagę znaczenie osiągnięcia celów w ten sposób zdefiniowanych, w szczególności w odniesieniu do strategii tematycznych, ochrony bioróżnorodności i wzmocnienia prawodawstwa wspólnotowego, nie zapominając o takich kwestiach jak opodatkowanie ekologiczne lub problem dotacji szkodliwych dla środowiska.

Należy podwoić wysiłki w celu dostarczenia na czas odpowiedzi na problemy środowiskowe, którymi zajmuje się program

 
  
MPphoto
 
 

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), na piśmie. − (PT) Sprawozdanie to zrodziło się z oceny, której przeprowadzenia zażądała Komisja Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności w celu określenia, w jakim stopniu Unia Europejska wywiązywała się dotychczas ze swoich zobowiązań w ramach szóstego wspólnotowego programu działań w zakresie środowiska naturalnego, który został zatwierdzony w 2002 r. i obejmuje swym zakresem okres do 1012 r.

Ocena ta ujawniła, że wdrożenie programu działań znacznie albo bardzo znacznie przekracza ustalone terminy w przypadku wielu celów priorytetowych. W świetle podjętych dotychczas środków nie wydaje się, aby priorytetowe cele środowiskowe programu zostały osiągnięte do 2012 r. W związku z tym ocena nie potwierdza twierdzenia samej Komisji przedstawionego w przeglądzie średniookresowym, jakoby UE jako całość zgodnie z harmonogramem wdrażała środki przewidziane w programie działań.

Z oceny zleconej przez Parlament można wywnioskować, że decyzja Komisji, aby przedstawić szczególne wnioski dotyczące strategii tematycznych, nie doprowadziła, jako całość, do pożądanych rezultatów.

Jednakże, mimo że ogólne głosowaliśmy za sprawozdaniem, nie zgadzamy się z kilkoma jego punktami.

 
  
MPphoto
 
 

  Diamanto Manolakou (GUE/NGL), na piśmie – Średniookresowy przegląd szóstego wspólnotowego programu działań w zakresie środowiska naturalnego nie oferuje niczego nowego, żadnej zmiany w już wyznaczonym kursie. Przegląd jest tylko wyrazem zaniepokojenia, że postęp nie dokonuje się tak szybko, jak przewidziano w harmonogramie.

Niemniej jednak, mimo że zostały potwierdzone najistotniejsze kwestie środowiskowe, przegląd nie wskazuje na powód pogarszania się sytuacji, czyli bezlitosnej eksploatacji środowiska naturalnego przez przedsiębiorstwa wielonarodowe dla ich własnych celów. Wykorzystują oni środowisko naturalne jak zbiornik, który nierozważnie plądrują w poszukiwaniu surowców i eksploatują w niekontrolowany sposób z myślą o zysku. W istocie, szósty wspólnotowy program działań w zakresie środowiska naturalnego zamienia główne podmioty eksploatujące przyrodę w obrońców środowiska naturalnego, ponieważ wyraźnie w nim stwierdzono, że rozwiązanie zostanie dostarczone przez efektywne działania, możliwości przedsiębiorstw i rynek.

W rzeczywistości, środowisko dostarcza nowej możliwości akumulacji kapitału i zysku. To wykorzystywanie jest wspierane nawet przez zasoby wspólnotowe – czyli z pieniędzy obywateli. Liberalizacja sektorów o strategicznym znaczeniu oraz komercjalizacja ochrony środowiska promuje ekologiczną gospodarkę jako jedno z istotnych ujść dla inwestycji dla monopolistycznego kapitału.

Jednocześnie, na całym świecie wykorzystuje się zwiększoną świadomość. Ukrywa to fakt, że groźne zmiany klimatyczne i globalne ocieplenie są wynikiem rozwoju przemysłowego opartego ma zysku kapitalistycznym i komercjalizacji ziemi, powietrza, energii, wody itp.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (PSE), na piśmie. − Z zadowoleniem przyjmuję sprawozdanie posłanki Myller w sprawie średniookresowego przeglądu szóstego wspólnotowego programu działań w zakresie środowiska naturalnego. Podzielam obawy dotyczące wzrostu emisji z transportu i powolnego czynienia wysiłków w kierunku efektywności energetycznej. W tych obszarach należy dokładać większych starań.

 
  
MPphoto
 
 

  Vincent Peillon (PSE), na piśmie (FR) Głosowałem za sprawozdaniem Riitty Myller, mojej fińskiej koleżanki z Grupy Socjalistycznej.

Na średniookresowym etapie dokument ten szkicuje niepokojący stan postępu w zakresie szóstego wspólnotowego programu działań w zakresie środowiska naturalnego (2002–2012).

Wdrożenie bardzo ważnych środków mających na celu zwalczanie zmian klimatycznych jest znacznie opóźnione. Podobnie, UE dokonała bardzo ograniczonego postępu w zakresie ochrony jakości powietrza, wdrożenia i egzekwowania prawodawstwa wspólnotowego, ochrony bioróżnorodności, reformy szkodliwych dla środowiska dotacji oraz wpierania zrównoważonych modeli produkcji/konsumpcji.

Analiza przedstawiona w sprawozdaniu jest alarmująca, ponieważ obecnie, wbrew oświadczeniom Komisji, wydaje się bardzo mało prawdopodobne, abyśmy działali zgodnie z harmonogramami określonymi sześć lat temu i spełnili priorytetowe cele środowiskowe do 2012 r.

Poprzez głosowanie za tym dokumentem dołączam do większości parlamentarnej, aby wezwać Komisję Europejską i państwa członkowskie do dołożenia decydujących ostatecznych starań.

 
  
  

- Sprawozdanie: Guy Bono (A6-0063/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Jan Andersson, Göran Färm, Anna Hedh, Inger Segelström i Åsa Westlund (PSE), na piśmie. (SV) Głosowaliśmy za poprawką, która wzywa Komisję i państwa członkowskie do powstrzymywania się od blokowania dostępu do Internetu. Jednakże podkreślamy, że nasze poparcie dla poprawki jest związane głównie z kwestią udostępniania plików do użytku prywatnego. W przypadku pewnych rodzajów przestępstw, na przykład pornografii dziecięcej lub systematycznego naruszania praw autorskich do celów handlowych, blokowane dostępu do Internetu powinno być jedną z możliwych metod zwalczania działalności przestępczej.

 
  
MPphoto
 
 

  Marie-Hélène Descamps (PPE-DE), na piśmie (FR) Sprawozdanie przedstawione przez Guya Bono w sprawie przemysłu kulturalnego w Europie potwierdza znaczenie wymiaru kulturowego we wdrażaniu celów lizbońskich. Podkreśla ono potencjał przemysłu kulturowego w odniesieniu do zatrudnienia i wzrostu oraz konieczność wzmocnienia wsparcia UE oraz działań w tym sektorze. Sprawozdanie podkreśla także możliwości, jakie oferuje dzisiaj Internet w zakresie dostępu, promowania i rozpowszechniania kultury. W tym cyfrowym środowisku ważne jest także pogodzenie swobodnego dostępu do Internetu i praw oraz wolności jednostki. Wykorzystywanie Internetu musi odbywać się w zgodzie z podstawowymi zasadami naszych społeczeństw demokratycznych, w tym z poszanowaniem praw własności intelektualnej. Aby radzić sobie z szeroko rozpowszechnionym i stałym bezprawnym pobieraniem treści, które ma wpływ w szczególności na sektory audiowizualny i muzyczny, należy zaproponować odpowiednie i proporcjonalne środki połączone z poszczególnymi zainteresowanymi stronami, Tymczasowe zawieszenie dostępu do Internetu, jako część stopniowej reakcji, przy jednoczesnym poszanowaniu wolności osobistych, byłoby stosownym rozwiązaniem, które zapobiegłoby także stosowaniu sankcji karnych, których granice są obecnie jasne. Przykro mi, że Parlament odrzucił dzisiaj tę możliwość.

 
  
MPphoto
 
 

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), na piśmie. − (PT) Jesteśmy w pełni świadomi znaczenia kultury i jej rozpowszechniania w odniesieniu do różnorodności kulturowej i praw autorskich oraz praw ludzi w każdym państwie członkowskim UE.

Sprawozdanie to przedstawia kilka pozytywnych zaleceń, które popieramy, takich jak idea promowania mobilności w odniesieniu do osób, towarów i usług w sektorze twórczości, z należytym uwzględnieniem zasad i przepisów ustanowionych w konwencji UNESCO w sprawie ochrony różnorodności kulturalnej oraz wezwanie Komisji do refleksji nad możliwością uruchomienia programu podobnego do programu MEDIA. Ponadto, popieramy wezwanie Komisji do ustanowienia procedur w celu wdrożenia inicjatywy związanej z europejską biblioteką cyfrową, w celu pobudzenia i wsparcia sektora muzycznego, teatralnego i wydawniczego, aby ułatwić międzynarodową dystrybucję dzieł oraz ustanawiając uprzednio w programie „Kultura” mechanizm umożliwiający nieaudiowizualnym sektorom przemysłu kultury dostęp do funduszy wspólnotowych przeznaczonych na promocję książek, muzyki i szkolenia zawodowego.

Jednakże nie zgadzamy się z innymi wnioskami, których celem jest bronienie czysto handlowych interesów, zamiast edukacji, kultury, praw artystów i społeczeństwa w ogólności.

 
  
MPphoto
 
 

  Lidia Joanna Geringer de Oedenberg (PSE), na piśmie. − Wpływ kultury na wzrost gospodarczy i zatrudnienie został potwierdzony w badaniu opublikowanym na koniec 2006 roku przez Komisję Europejską, które wykazało, że w 2003 r. udział sektora kultury w PKB UE wynosił około 2,6 %, wypracowanych przez ponad 5 milionów zatrudnionych w tym sektorze w UE.

Stopniowo pojawia się coraz większa świadomość gospodarczego wymiaru kultury i jej roli w tworzeniu miejsc pracy, a także znaczenia dla rozwoju obszarów wiejskich i miejskich. Oprócz bezpośredniego wkładu do gospodarki, sektor kultury i twórczości ma pośredni wpływ na europejskie otoczenie społeczno-ekonomiczne oraz przyczynia się do rozwoju technologii informacji i komunikacji. Przemysł kulturalny, odgrywając istotną rolę na szczeblu lokalnym, regionalnym i miejskim, ma znaczący wkład w konkurencyjność w Unii Europejskiej.

Cieszy zatem fakt, że zarówno Rada, jak i Komisja zamierzają uznać rolę kultury i kreatywności jako czynników istotnych dla rozwoju regionalnego, promowania obywatelstwa europejskiego i realizacji celów strategii lizbońskiej.

 
  
MPphoto
 
 

  Hélène Goudin i Nils Lundgren (IND/DEM), na piśmie. (SV) Posłowie z partii Lista Czerwcowa są zdania, że kwestie związane z kulturą w ogólności wchodzą w zakres politycznych uprawnień państw członkowskich. W związku z tym głosowaliśmy przeciwko temu sprawozdaniu w całości. Sprawozdanie wykracza poza procedurę legislacyjną i jest niczym więcej jak tylko próbą zapewnienia przez federalistyczną większość Parlamentu Europejskiego jeszcze większego zaangażowania UE w obszar spraw związanych z kulturą.

Głosowaliśmy za poprawką, która sprzeciwia się działaniom mającym na celu odmówienie obywatelom dostępu do Internetu, ponieważ sprzeciwiamy się wnioskowi Francji, iż powinna istnieć w całej UE możliwość wykluczenia z sieci internetowej osób udostępniających pliki. Jednakże zasadniczo uważamy, że kwestia udostępniania plików leży w zakresie uprawnień legislacyjnych państw członkowskich.

 
  
MPphoto
 
 

  Mary Honeyball (PSE), na piśmie Wraz z większością mojej grupy poparłam obydwie części tej poprawki. Przymusowe usunięcie połączenia konsumenta z Internetem, bez nadzoru sądowego, nie jest właściwym rozwiązaniem w walce z piractwem.

Ponadto, połączenia internetowe często nie są osobiste. Przymusowe odłączenie połączenia z Internetem danej osoby mogłoby mieć niezamierzony i nieproporcjonalny wpływ na innych niewinnych użytkowników tego samego połączenia.

Mocno popieram środki mające na celu ochronę osób, które pracują w przemyśle kulturalnym, poprzez ochronę własności intelektualnej. Jednakże dostęp do Internetu staje się coraz ważniejszy dla uczestnictwa społeczeństwa obywatelskiego, pluralizmu mediów, wolności słowa i interakcji z służbami rządowymi. Chcielibyśmy uniknąć odłączania, o ile to możliwe, na rzecz innych, bardziej skutecznych środków mających na celu zwalczanie piractwa.

 
  
MPphoto
 
 

  Ian Hudghton (Verts/ALE), na piśmie. − Głosowałem za sprawozdaniem posła Bono, które uznaje olbrzymie znaczenie przemysłu kulturalnego w Europie. W moim kraju, w Szkocji, przemysł twórczy generuje rocznie ponad 5 miliardów funtów, przyczyniając się w ten sposób do rozwoju gospodarki i społeczeństwa jako całości. UE musi współpracować z narodami europejskimi w celu zapewnienia przyjęcia spójnej strategii zmierzającej do promowania przemysłu związanego z naszym bogatym i różnorodnym pod względem kulturalnym kontynentem.

 
  
MPphoto
 
 

  Diamanto Manolakou (GUE/NGL), na piśmie (EL) Komercjalizacja kultury czyni maskaradę z rzekomego poszanowania różnorodności. Prawa własności intelektualnej twórców są uważane za własność, która może być odebrana i kupiona jak towar. Potrzeba przestrzegania wymogów UNESCO poprzez rzekomo honorowe porozumienia jest stale i stopniowo dostosowywana do wymogów i warunków WTO.

To, co w rzeczywistości się dzieje, to monopolistyczna centralizacja i własność wszystkich składników kulturowego bytu i produkcji kulturowej każdego kraju, pod parasolem środków i zasad niepopularnej strategii lizbońskiej. Ma to na celu pomnożenie kapitału; kryje się za fantazyjnymi pochlebstwami, przestrogami, napominaniami i homiliami na temat poszanowania dla różnorodności.

Niestety wszystkie wartości ludzkie są wykorzystywane, aby osiągnąć zyski. Środowisko naturalne jest wykorzystywane w celu osiągnięcia zysków i już obecnie doświadczamy niszczących skutków tej polityki. Nic innego, tylko bezlitosne prawa rynku, miażdżą, niszczą i ujednolicają wszelkie kulturalne, estetyczne, artystyczne i moralne wartości. Te wartości muszą być przekształcone w zysk kapitalistyczny, z powodu wewnętrznej i międzynarodowej konkurencji imperialistycznej.

Zgodnie z polityką UE wewnętrzna sprzeczność pomiędzy jakością kultury a zyskiem jest rozwiązana tylko wtedy, gdy zostaną zaspokojone bezlitosne potrzeby zysku. Dlatego też zamierzamy głosować przeciwko sprawozdaniu.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (PSE), na piśmie. − Sprawozdanie pana posła Bono w sprawie przemysłu kulturalnego w Europie wzywa do docenienia w większym stopniu wkładu przemysłu kulturalnego do europejskiej gospodarki. Sektor kulturalny powinien zatem być uwzględniany przy szerszym formułowaniu polityki UE. Polityka związana z rynkiem wewnętrznym, konkurencją, handlem oraz badaniami i rozwojem, każda z nich, między innymi, dotyczy sektora kulturalnego na różne sposoby i wnioski zawarte w sprawozdaniu to uznają. W związku z tym głosowałem za zaleceniami pana posła Bono.

 
  
MPphoto
 
 

  Vincent Peillon (PSE), na piśmie (FR) Głosowałem za tym sprawozdaniem złożonym przez, Guya Bono, mojego kolegę z Grupy Socjalistycznej, w sprawie przemysłu kulturalnego w Europie.

Czym jest przemysł kulturowy? Termin może dziwić, ale mimo że kultury nie można ograniczyć do jej gospodarczego wymiaru, tak samo szkodliwe byłoby ukrycie tego aspektu sprawy: kultura obecnie jest silnym katalizatorem wzrostu i zatrudnienia i w 2003 r. była generatorem 2,6% PKB oraz 3,1% miejsc pracy w UE.

Dokument ten zaleca pobudzenie europejskiego przemysłu nagrań (poprzez obniżoną stawkę podatku VAT lub europejski fundusz na rzecz wspierana muzyki) i zajmuje się kwestią piractwa, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia bardziej demokratycznego dostępu do kultury, ale także konieczność poszanowania praw własności intelektualnej.

W tym względzie poparłem w szczególności jedną poprawkę – przyjętą przewagą 17 głosów – wykluczającą strategię „stopniowej reakcji”, proponowaną przez Francję w sprawozdaniu Denisa Olivennesa skierowanego do Prezydenta Republiki. Moim zdaniem powierzenie usługodawcom – prywatnym spółkom – roli monitorowania i zawieszania połączeń internetowych osób podejrzanych o nielegalne pobieranie treści internetowych byłoby nie tylko niewykonalne, ale i niebezpieczne.

 
  
MPphoto
 
 

  Carl Schlyter (Verts/ALE), na piśmie. (SV) Sprawozdanie w sprawie przemysłu kulturalnego w Europie zaczyna się od zatrważającego ustępu w duchu nacjonalizmu UE na temat roli kultury w rozwoju projektu europejskiego. Mimo to, głosuję za tym sprawozdaniem, ponieważ w większości ważnych jego fragmentów Parlament mówi, że niekomercyjne udostępnianie plików nie powinno być karane i, o ile poprawki 1 i 2 zostaną przyjęte, nie będzie możliwości odwoływania się do takich środków jak blokowanie dostępu do Internetu, gdyż naruszają one podstawowe wolności i prawa człowieka i są sprzeczne z zasadami proporcjonalnej reakcji, efektywności i wartością odstraszającą.

 
  
MPphoto
 
 

  Olle Schmidt (ALDE), na piśmie. (SV) W Parlamencie Europejskim mamy nazwę dla sprawozdań, które zawierają niekończące się listy życzeń, niezależnie od tego, czy mamy w danym obszarze uprawnienia, czy też nie – nazywamy je drzewkami bożonarodzeniowymi. Sprawozdanie posła Guya Bono jest jednym z nich. Jednakże jest iskierka nadziei we wspaniałej poprawce 1 złożonej przez Christofera Fjellnera, która ustaliła wyraźne stanowisko polityczne, podkreślając że próby odebrania dostępu do Internetu jednostkom, które nielegalnie kopiują treści on-line, nie powinny być zalecane.

Ponieważ ujawniono, że prezydent Nicolas Sarkozy chce przenieść francuski eksperyment na grunt UE, istnieją wszelkie powody, aby poprzeć stwierdzenie, że, łagodnie mówiąc, nie byłoby to właściwe. Ponieważ poprawka została przyjęta, głosowałem za sprawozdaniem, które w przeciwnym wypadku bym odrzucił.

 
  
MPphoto
 
 

  Catherine Stihler (PSE), na piśmie. − W odniesieniu do części 2 poprawki 22 uważam, że osobom, które podejmują niezgodne z prawem działania w Internecie, należałoby odebrać tę usługę. Dlatego też głosowałam przeciwko części 2.

 
  
  

- Sprawozdanie: Graça Moura (A6-0075/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Carlos Coelho (PPE-DE), na piśmie. − (PT) Pochwalam wspaniałe sprawozdanie mojego kolegi Graçy Moura w sprawie europejskiej agendy kultury w czasie globalizacji, w którym zaproponowano obszerny program w celu umożliwienia prowadzenia strategii zarówno w ramach UE, jak i w stosunkach z krajami trzecimi.

Co najmniej od marca 2005 r. pan Graça Moura podkreślał, że strategia lizbońska nigdy nie może w pełni osiągnąć swych podstawowych celów, jeśli kultura nie będzie traktowana jako jeden z jej zasadniczych wymiarów.

Komunikat Komisji przychyla się do tej idei i czyni z polityki kluczową kwestię politycznej agendy Unii Europejskiej.

Zgadzam się ze stwierdzeniem sprawozdawcy, że „to właśnie ów podlegający globalizacji świat sprawia, że coraz bardziej nagląca staje się potrzeba wyrażania tożsamości europejskiej i jej wzmacniania, bez uszczerbku jednak dla różnorodności kultur narodów Europy”.

Gratuluję również Komisji Europejskiej komunikatu i wzywam do ustanowienia grupy zadaniowej ds. kultury, zapowiadanej już przez przewodniczącego Barroso, zamiast opóźniać jej utworzenie i rozpoczęcie funkcjonowania.

 
  
MPphoto
 
 

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), na piśmie. − (PT) Sprawozdanie to obejmuje pewne bardzo kontrowersyjne aspekty. Z jednej strony, istnieje ciągła próba ukrycia rzeczywistej sytuacji w Europie. Nie ma jednego „europejskiego dziedzictwa kulturowego”, w szczególności w odniesieniu do „humanizmu, tolerancji, demokracji” itd. Cała kulturowa historia Europy, podobnie jak jej historia, nie jest zbudowana wyłącznie na różnorodności, wspaniałej energii twórczej oraz postępie, ale także na brutalnych konfliktach, nietolerancji i wielu liniach i kontekstach dominacji kulturowej. Jedno dziedzictwo jest fikcją, tworzoną poprzednio przez kulturowy eurocentryzm (Europa jako „awangarda” i inne wspomniane aspekty), a obecnie przez często powtarzany mit „europejskiej” tożsamości kulturowej.

Z drugiej strony, zamiar polityczny, aby potwierdzić tożsamość europejską, zawiera aspekty pozytywne. Jest tak dlatego, że to potwierdzenie nie zmierza tylko do potwierdzenia „europejskiej” tożsamości kulturowej, ale też do zagwarantowania odparcia presji wywieranej przez dominujący przemysł kulturalny Stanów Zjednoczonych (obrona językowej i kulturowej różnorodności; traktowanie przemysłu kulturalnego jako „sfery chronionej w odniesieniu do zasad handlu”).

W związku z tym ostatecznie wstrzymaliśmy się od głosu.

 
  
MPphoto
 
 

  Ian Hudghton (Verts/ALE), na piśmie. − Głosowałem za sprawozdaniem Graçy Moura, które słusznie podkreśla kluczową rolę, jaką odgrywają lokalne, regionalne i krajowe władze we wzmacnianiu i ochronie dziedzictwa kulturowego. Różnorodność kulturowa Europy jest jednym z największych skarbów i moja grupa, Wolne Przymierze Europejskie, jest oddana ochronie tej różnorodności. Podobnie, moja partia jest oddana różnorodnej pod względem kulturowym Szkocji i w rządzie podejmuje działania w celu wzmocnienia bogatego kulturowego arrasu Szkocji, czy to w odniesieniu do naszej różnorodności językowej, czy też zdolności naszego kraju do podejmowania kluczowych decyzji w związku z działalnością nadawczą. Europa może spodziewać się bogatej pod względem kulturowym Szkocji, która zajmie niezależne miejsce w Unii Europejskiej.

 
  
MPphoto
 
 

  Mieczysław Edmund Janowski (UEN), na piśmie. − Poparłem raport odnoszący się do europejskiej agendy kultury w dobie globalizacji, gdyż podkreśla się w nim to, że Unia przyczynia się swoją polityką kulturalną do integracji Europy, ale przy poszanowaniu różnorodności narodowej i regionalnej państw członkowskich. Wspólnota może podejmować działania w dziedzinie polityki kulturalnej jedynie wówczas, gdy jej środki uzupełniają i wspierają, a nie zastępują działania poszczególnych krajów.

Ze szczególną satysfakcją odnoszę się do faktu przyjęcia przez Parlament Europejski poprawki zgłoszonej przez polskich deputowanych z Komisji Kultury (Ewę Tomaszewską i Zdzisława Podkańskiego), dotyczącej ogłoszenia roku 2010 Rokiem Pamięci Fryderyka Chopina. Warto tu przypomnieć, że mija wtedy dwusetna rocznica urodzin (w Żelazowej Woli) tego genialnego kompozytora.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (PSE), na piśmie. − Z zadowoleniem przyjmuję sprawozdanie pana Graçy Moura jako krok we właściwym kierunku w zakresie promowania i ochrony europejskiego dziedzictwa kulturowego. Jednakże uważam, że wezwanie szkół do promowania tożsamości europejskiej jest sprzeczne z podstawową rolą edukacji w naszym społeczeństwie. Należy zrobić wiele więcej, zwłaszcza w celu zapewnienia najszerszego z możliwych dostępu do tego dziedzictwa kulturowego. Sprawozdanie musi być wzmocnione i mój głos odzwierciedla ten pogląd.

 
  
MPphoto
 
 

  Andreas Mölzer (NI), na piśmie. (DE) Dziedzictwo kulturowe Europy jest jednym z naszych największych skarbów, który musimy chronić. Zastanowienie się nad sposobem zapewnienia artystom nie tylko finansowego, ale także prawnego wsparcia, jest jednym aspektem w tym zakresie, ale ważne jest także zapewnienie, aby naruszenia, które pojawiają się w sferze prywatnej, bez zamiaru osiągnięcia zysku, nie były karane na mocy prawa karnego.

Jednakże jeszcze ważniejsze jest zapewnienie, aby nasze zachodniochrześcijańskie korzenie stopniowo i nieodwracalnie nie zanikały. Integracja, o której tak często słyszymy, nie może polegać na obchodzeniu Świąt Bożego Narodzenia, Wielkanocnych i Mikołajek itp. w naszych przedszkolach i szkołach w celu zapewnienia dostosowania się imigrantów muzułmańskich, gdyż to doprowadziłoby do utraty naszej tożsamości kulturowej. W zamian za to musimy czynić więcej, aby zapewnić zachowanie naszych zwyczajów, tradycji i wartości moralnych, a także aby były one szanowane przez innych.

 
  
MPphoto
 
 

  Lydie Polfer (ALDE), na piśmie (FR) W pełni popieram to sprawozdanie, które uznaje podstawową rolę kultury w procesie integracji europejskiej. Popieram wnioski dotyczące kulturowej agendy dla Europy, wraz z jej trzema głównymi celami: promowaniem różnorodności kulturowej i dialogu międzykulturowego, promowaniem kultury jako nośnika kreatywności w ramach strategii lizbońskiej oraz promowaniem kultury jako kluczowego elementu stosunków zagranicznych UE.

Należy potwierdzić zewnętrzny wymiar kultury w Europie: kultura powinna być włączona do dialogu politycznego z naszymi krajami i regionami partnerskimi oraz systematycznie włączana do programów rozwoju, zwłaszcza z naszymi partnerami z AKP. Uważam, że szczególnie rozsądna jest idea stworzenia funduszu kulturowego AKP-UE, gdyż wesprze pojawienie się przemysłu i rynku lokalnego i ułatwi dostęp produktów kulturowych pochodzących z AKP do rynku europejskiego.

Ważne jest, aby docenić rolę odgrywaną przez władze lokalne i regionalne w promowaniu kultury i zapewnić większe ich zaangażowanie we wdrażanie agendy kulturowej UE.

 
  
MPphoto
 
 

  Olle Schmidt (ALDE), na piśmie. (SV) Często trudno jest zajmować się sprawozdaniami dotyczącymi kultury przedstawianymi przez Parlament. Zamiar jest oczywiście dobry i jak podkreśla rozpatrywane sprawozdanie, jest to dobry pomysł, o ile może być uzasadniony, aby wykorzystać szczebel paneuropejski w celu wsparcia artystów w zakresie wykonywania przez nich zawodu. Nie oznacza to, że wszystko należy zrobić na szczeblu UE. Przeciwnie, istnieją uzasadnione powody, aby ściśle trzymać się zasady pomocniczości, by państwa członkowskie nie utraciły możliwości prowadzenia swej własnej polityki kulturowej. A zatem do zagłosowania przeciwko sprawozdaniu skłoniła mnie zatem częściowo kwestia zasady.

Jednakże jeszcze poważniejsza w tym szczególnym przypadku jest kwestia języka używanego w większej części sprawozdania. Punkt K preambuły ma zatrważający ton. To samo dotyczy kilku innych fragmentów dokumentu. Ważne jest, aby rozpatrując koncepcje takie jak dziedzictwo kulturowe, działać ostrożnie i z rozwagą. Nie zachowano tutaj żadnej ostrożności.

 
  
MPphoto
 
 

  Glenis Willmott (PSE), na piśmie Partia Pracy Parlamentu Europejskiego jest zwolennikiem nauczania w szkołach historii Unii Europejskiej. Jednakże nie zgadzamy się, że w podręcznikach szkolnych należy aktywnie promować jeden szczególny pogląd na tożsamość i kulturę europejską. W związku z tym wstrzymaliśmy się od głosu, ponieważ edukacja powinna polegać na informowaniu uczniów, a nie promowaniu jednej idei.

 
  
  

– Projekt rezolucji: Dostosowanie do zmian klimatycznych w Europie – Warianty działań na szczeblu Unii Europejskiej (B6-0131/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Edite Estrela (PSE), na piśmie. − (PT) Głosowałam za projektem rezolucji dotyczący zielonej księgi Komisji pt. „Adaptacji do zmian klimatycznych w Europie – warianty działań na szczeblu UE”, ponieważ podzielam pogląd, że środki dostosowawcze stanowią gwarancję przeciwko negatywnym i nieuniknionym skutkom zmian klimatycznych. Szybkie określenie środków dostosowawczych w zakresie działalności rolniczej, zarządzania zasobami wodnymi, planowania wykorzystania gruntów oraz zdrowia publicznego stanowi część pożądanego stanowiska wobec określania polityki środowiskowej na szczeblu wspólnotowym.

 
  
MPphoto
 
 

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), na piśmie. − (PT) Powszechnie wiadomo, że według wkładu grupy roboczej II do czwartego raportu Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu oczekuje się, że przyszłe zmiany klimatyczne wywrą negatywne skutki na niemalże wszystkie regiony europejskie. Może to stanowić kolejne zagrożenie dla bioróżnorodności w Europie i może zakłócić rozwój społeczny, wymagając rzeczywiście przekrojowego podejścia oraz włączenia aspektów społecznych, gospodarczych i środowiskowych w szerszym sensie.

Rezolucja ta podkreśla pewne klauzule i środki, które w pewnych przypadkach są sprzeczne.

Pozytywnym aspektem jest uznanie istnienia licznych badań i modeli na szczeblu regionalnym i lokalnym dotyczących prawdopodobnych skutków zmian klimatycznych, ale w wielu z tych badań nie rozpatrzono w sposób jednakowo obszerny wymiaru społeczno-gospodarczego i przewidywalnych konsekwencji dla danej populacji.

Z zadowoleniem przyjmuję wezwanie Komisji do koordynowania i wspierania naukowego przygotowana wspólnej europejskiej bazy danych dotyczącej słabych punktów, aby zrozumieć, w jaki sposób grupy społeczne oraz kulturowe i krajowe dziedzictwo europejskie zostałyby dotknięte i jak społeczeństwa mogłyby zareagować na konsekwencje zmian klimatycznych w przyszłości.

Jednakże nie zgadzam się z innymi punktami sprawozdania, takimi jak utrzymanie handlu emisjami.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (PSE), na piśmie. − Podzielam pogląd, jaki pan Sacconi nakreślił w projekcie rezolucji dotyczącej zielonej księgi komisji pt. „Adaptacja do zmian klimatycznych w Europie – warianty działań na szczeblu UE”. Należy jak najszybciej podjąć starania w celu dostosowania się do zmian klimatycznych. Międzynarodowy charakter kwestii wymaga zharmonizowanych działań na szczeblu europejskim. Finansowanie takich działa powinno zatem to odzwierciedlać. Zmiany klimatyczne dokonują się i, o ile zasadnicze znacznie mają wysiłki mające na celu łagodzenie skutków, muszą one być uzupełnione strategią UE, która umożliwi nam dostosowanie się do skutków, jakie globalne ocieplenie będzie miało na nasze życie codzienne.

 
Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności