Пълен протокол на разискванията

Сряда, 7 май 2008 г. - Брюксел

15. Правата на човека по света през 2007 г. и политиката на ЕС в тази връзка - Мисии на ЕС за наблюдение на избори: цели, процедури и бъдещи предизвикателства (разискване)

PRZEWODNICZY: MAREK SIWIEC
Wiceprzewodniczący

  Przewodniczący. – Kolejnym punktem porządku dziennego jest wspólna debata nad:

- sprawozdaniem rocznym sporządzonym przez Marco Cappato w imieniu Komisji Spraw Zagranicznych w sprawie praw człowieka na świecie w 2007 r. i w sprawie polityki UE w tym zakresie (2007/2274(INI))(A6-0153/2008) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra i Véronique De Keyser w imieniu Komisji Spraw Zagranicznych w sprawie misji obserwacyjnych wyborów UE: cele, praktyka i przyszłe wyzwania (2007/2217(INI))(A6-0138/2008).

  Marco Cappato, relatore. − Signor Presidente, onorevoli colleghi, le politiche promozionali dei diritti umani passano innanzitutto per i poteri effettivi di politica internazionale della quale questa Unione europea si dota. Purtroppo troppo spesso, come anche la relazione che abbiamo approvato all'unanimità in commissione, troppo spesso la politica europea è in realtà politica degli Stati nazionali ed è difficile avere una politica europea sui diritti umani quando gli Stati nazionali fanno così tanto pesare i propri interessi nazionali.

Però è anche vero che quando c'è la volontà politica, e a volte la si conquista anche grazie a questo Parlamento europeo, che pure non ha poteri di politica internazionale, si riescono a fare dei passi avanti importanti. Vediamo sulla pena di morte: tre risoluzioni di questo Parlamento europeo hanno alla fine un po' trascinato e un po' convinto una posizione europea importante per la moratoria sulle esecuzioni capitali conquistata a dicembre alle Nazioni Unite a New York. Vediamo come questo Parlamento ha proposto una politica europea sulla questione Tibet con la risoluzione che abbiamo approvato nella scorsa sessione.

Esistono anche degli strumenti di diritti umani, ma troppo spesso l'Unione europea non rispetta la propria stessa legalità. Noi abbiamo clausole sul rispetto dei diritti umani in tutti i nostri accordi di cooperazione, eppure non abbiamo dei meccanismi efficaci di monitoraggio e di sospensione temporanea, perché quelle clausole davvero consentono di affermare il rispetto della democrazia nei paesi terzi.

Noi molto spesso, come Europa, in questi anni abbiamo criticato gli Stati Uniti d'America perché la via di promozione della democrazia attraverso lo strumento militare si è rivelata inefficace. E questo è vero! Però è anche vero che noi dobbiamo dotarci di strumenti alternativi; non basta dire che le armi non funzionano, perché altrimenti cediamo nella tentazione pacifista, neutralista, ma diciamo semplicemente che rischia di essere oggettivamente utile per i dittatori.

Allora l'arma che noi abbiamo individuato e che in questa relazione si dice esplicitamente – mi spiace davvero che in realtà ci sia un emendamento del gruppo socialista che vuole cancellare questa parte – è l'arma della non violenza, la non violenza ghandiana come strumento politico, non come richiamo folcloristico, non violenza fondata sul diritto, fare vivere il diritto, per la vita del diritto, per il diritto alla vita, fondata sulla conoscenza.

La non violenza è anche una tecnologia e allora noi in questa relazione proponiamo che il 2010 sia nominato Anno europeo della non violenza, che l'Unione europea promuova con la Commissione e il Consiglio gli strumenti della non violenza aiutando i dissidenti, una politica attiva, aiutando le opposizioni democratiche. Questo è fondamentale per non rimanere semplicemente a una difesa formale dei documenti dei testi per i diritti umani, ma per fare vivere davvero i diritti umani nella realtà delle dittature e delle non democrazie.

  Véronique De Keyser, rapporteur. − Monsieur le Président, quinze ans après la première mission d'observation électorale en Russie, et huit ans après la première communication de la Commission sur ce thème, quel bilan peut-on tirer des observations électorales? Eh bien, d'abord, un bilan positif. Et l'objectif de ce rapport, qui a été écrit conjointement et en toute harmonie avec Ignacio Salafranca, a été de rendre visibles les succès engrangés: professionnalisation croissante des missions d'observation électorale, création dans l'Union d'un corps d'observateurs expérimentés - succès tels que le budget avoisine aujourd'hui 25 % de l'instrument pour la démocratie et les droits de l'homme - et, surtout, combinaison heureuse de deux missions, dirigées également par des parlementaires, celle de l'Union, plus technique et à long terme, et celle du Parlement, courte et plus politique.

Mais il faut continuer à creuser le sillon. Et les recommandations essentielles de ce rapport sont, premièrement, ouvrir les missions éventuellement aux pays membres des ACP, d'EUROLAT, de l'APM, mais avec beaucoup de prudence. Attention à ne pas casser la professionnalisation et à bien maintenir le sceau européen. Ensuite, maîtriser le budget affecté autour de 25 % de l'initiative pour la démocratie et les droits de l'homme, établir un rapport annuel évaluant les observations de l'année - c'est excessivement important -, se pencher sur la sécurité des élections informatisées - nouveau défi pour les observateurs des élections - et, surtout, travailler beaucoup plus sur le follow-up. Car c'est dans le suivi que le bât blesse et que les élections peinent vraiment à être le véritable levier vers la démocratie qu'elles devraient être. Le rapport décrit plusieurs pistes dans le follow-up, mais je mettrai simplement l'accent - je m'adresse ici au Conseil principalement - sur le follow-up politique. Il est inacceptable que, lorsque des mandataires ou des présidents se font élire sur des bases frauduleuses, la politique de l'Union européenne continue à leur égard comme si rien ne s'était passé. Business as usual. Il est impensable - et c'est désastreux - que, lorsque des mandataires se font élire sur une base démocratique, ils n'aient pas droit au respect et à la légitimité que cette élection leur confère. Nous avons eu des exemples malheureux dans le passé qui ont conduit à des situations dramatiques. Je ne veux pas en faire un cas d'école. C'est un rapport consensuel et non pas polémique, et l'Europe s'est dotée d'un bon instrument. Il ne faut pas bouder son plaisir.

  José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, Ponente. − Señor Presidente, en efecto, la historia de las misiones de observación electoral es la historia de un éxito, y yo creo que en este caso la política exterior de la Unión Europea, tantas veces criticada, tiene que ser convenientemente reconocida, porque aumenta la visibilidad de la Unión Europea, aumenta el prestigio de las instituciones europeas y refuerza la imagen exterior de la Unión Europea.

Y yo creo que es justo reconocer que, precisamente bajo el mandato de la Comisaria Benita Ferrero, la Unión Europea es líder mundial en observación de elecciones gracias a su metodología y a la credibilidad de las acciones que viene desempeñando.

Como ha dicho la señora De Keyser, este informe ha sido aprobado por sesenta votos a favor en la Comisión de Asuntos Exteriores, y cero en contra, y pone claramente de manifiesto una excelente cooperación.

Yo creo que tenemos que partir de los hechos positivos que la experiencia nos ha dejado, pero no debemos dormirnos en los laureles, aunque sean merecidos, porque quedan muchas cosas todavía por hacer.

Y en ese sentido, yo creo que es importante poner el acento en las recomendaciones y sugerencias que se contienen en los informes finales que presentan las misiones de observación electoral, sin olvidar que son recomendaciones y sugerencias y que los Estados soberanos pueden aplicarlas o no aplicarlas, pero a mí me parece importante que se puedan incluir en los programas y en los diálogos políticos con nuestros socios.

Otro aspecto fundamental es la independencia de las misiones, y el prestigio que estas misiones tienen se debe a la objetividad, a la imparcialidad y a la independencia.

Pero esa independencia se tiene que traducir en que las misiones sean capaces de coordinar con los Estados miembros y con la Comisión una sola posición, para que la Unión Europea hable con una sola voz y no se dé una fragmentación como la que señalaba la señora De Keyser comentando que se han producido algunas disfunciones con el Consejo de Ministros.

La Unión Europea y las misiones de la Unión Europea tienen que trabajar con otras misiones y tienen que trabajar también con organizaciones locales.

Y, por último, me parece de la máxima importancia, señor Presidente, que la Comisión, que ha venido trabajando muy bien en este aspecto, tenga un margen de flexibilidad suficiente y no esté limitada por un corsé presupuestario que le impida desarrollar esta excelente misión.

En resumen, señor Presidente, expreso mi apoyo y satisfacción por lo que se ha hecho y mi apoyo también para el porvenir.

  Janez Lenarčič, predsedujoči Svetu. − Dovolite mi, preden začnem z uvodnim nastopom, eno postopkovno pripombo. Danes je bilo na začetku zasedanja rečeno, da je bila ena od točk na dnevnem redu preložena zaradi nezmožnosti Sveta, da prisostvuje. Glede na pozno uro, ob kateri smo začeli obravnavo te točke, je očitno, da so razlogi za preložitev drugje, predvsem v prenatrpani agendi današnjega zasedanja. Predsedstvo je namreč želelo sodelovati pri vseh točkah, ki so bile planirane, sodelovalo bo tudi celo točko, ki se začenja s tolikšno zamudo, predvsem zato, ker želimo ponazoriti pomen, ki ga Svet in predsedstvo pripisujeta tej temi. Tudi moj uvodni nastop bo nekoliko daljši ob predvidenih pet minut. Prosim vas za razumevanje, bom pa skušal to nadoknaditi pri sklepnem izvajanju po koncu razprave.

Torej, spoštovane poslanke, spoštovani poslanci, najprej bi želel pozdraviti poročilo, ki ga je pripravil spoštovani poslanec Cappato o letnem poročilu Evropske unije o človekovih pravicah v svetu. Naj poudarim, da vidimo vlogo Parlamenta pri spodbujanju spoštovanja človekovih pravic po svetu kot bistveno in vaš kritičen pogled kot pomemben prispevek k prizadevanjem Evropske unije na tem vitalnem področju. Svet bo omenjeno poročilo vsekakor podrobno preučil. Že danes pa bi se želel odzvati na nekatere ključne elemente iz vašega poročila, spoštovani gospod Cappato.

Predvsem ni dvoma, da vaše poročilo obravnava večino temeljnih izzivov, s katerimi se sooča Evropska unija na področju človekovih pravic. Predvsem nas veseli, da so v poročilu o človekovih pravicah našle svoje mesto tudi dejavnosti Evropskega parlamenta. Poglavje poročila, ki je temu posvečeno, priznava temu cenjenemu zboru pomembno vlogo pri spodbujanju spoštovanja človekovih pravic v svetu. Svet si bo tudi v prihodnje prizadeval za tesno sodelovanje s Parlamentom, še zlasti z odborom za zunanje zadeve in s pododborom za človekove pravice. Verjamemo, da bodo letna poročila tudi v prihodnje odražala napore Evropskega parlamenta na tem področju.

Glede poziva, vsebovanega v poročilu, k okrepljenemu sodelovanju med Svetom Evrope in Evropsko unijo naj povem, da se strinjamo, da je na tem področju še precej možnosti neizkoriščenih, vsekakor pa je pomemben podpis memoranduma o soglasju med Svetom Evrope in Evropsko unijo. Evropska unija spoštuje napore Sveta Evrope na področju spodbujanja in varstva človekovih pravic. Evropska unija ostaja tudi močna zagovornica sistema Združenih narodov za varstvo človekovih pravic. Dejavno podpiramo neodvisnost urada visoke komisarke za človekove pravice ter si prizadevamo, da bi Svet za človekove pravice postal učinkovito telo za obravnavo hudih kršitev človekovih pravic povsod po svetu.

Nedavno sedmo zasedanje Sveta za človekove pravice, ki je potekalo v Ženevi, je bilo uspešno za Evropsko unijo. Obe naši glavni pobudi – podaljšanje mandatov posebnih poročevalcev za stanje človekovih pravic v Burmi oziroma Mjanmaru in v Severni Koreji – sta bili sprejeti. Prav tako so bile sprejete vse pobude posameznih držav članic Evropske unije. Prizadevali smo si tudi za podaljšanje mandata neodvisnega izvedenca za Demokratično republiko Kongo, to pa žal ni uspelo. Med pozitivnimi dosežki tega zasedanja pa lahko omenim tudi podaljšanje mandatov zagovornikom človekovih pravic in proti nasilju nad ženskami.

Aprila se je v okviru Sveta za človekove pravice začel izvajati nov mehanizem, in sicer splošni obdobni pregled. Ta je po mnenju Evropske unije eden ključnih mehanizmov za varstvo in spodbujanje človekovih pravic. Za pravo oceno delovanja tega mehanizma je še nekoliko prezgodaj, prvi vtisi pa vendarle nakazujejo, da države ta mehanizem jemljejo resno in z vso odgovornostjo. Pri tem so zaskrbljujoči nekateri poskusi nekaterih držav članic Sveta za človekove pravice za razvodenitev tega mehanizma.

Poleg intenzivnega dela v okviru Združenih narodov je bila pozornost v preteklih letih namenjena vključevanju človekovih pravic v druge segmente zunanje politike. Naj potrdim, da je to visoko na prednostnem seznamu slovenskega predsedstva. Predsedstvo podpira tudi vse napore osebne predstavnice visokega predstavnika Solane za človekove pravice, gospe Riine Kionke na tem področju.

Naj se zdaj dotaknem dela poročila, ki poziva k posodobitvi smernic na področju človekovih pravic. V času našega predsedovanja bodo posodobljene kar tri od petih tematskih smernic. Svet za splošne zadeve in zunanje odnose je prejšnji teden sprejel posodobljene smernice glede mučenja. V naslednjem mesecu bomo predvidoma zaključili tudi posodabljanje smernic o smrtni kazni, kar sovpada z ubeležitvijo desetletnice obstoja smernic. Predsedstvo prav tako zaključuje posodabljanje smernic o otrocih v oboroženih spopadih. V zvezi s slednjim velja omeniti, da bo Svet za splošne zadeve in zunanje odnose ta mesec predvidoma potrdil tudi dvoletni pregled izvajanja seznama za vključitev varstva pravic otrok v oboroženih spopadih v evropsko varnostno in obrambno politiko.

Glede smernic o zagovornikih človekovih pravic: vaše poročilo poziva države članice, naj preučijo možnosti izdajanja vizumov za te skupine ljudi. V okviru delovne skupine Sveta Evropske unije za človekove pravice – COHOM – je predsedstvo aprila organiziralo razpravo s ciljem izmenjave informacij o modelih izdajanja vizumov. Kot kaže, je ta razprava spodbudila vrsto držav članic, da bodo skupaj s pristojnimi konzularnimi oddelki preučile možnosti za pomoč zagovornikom človekovih pravic tudi v obliki izdajanja kratkoročnih vizumov. Članice so obenem podprle vključitev sklicevanja na to problematiko v novi skupni vizumski kodeks. Ključno glede smernic pa je seveda njihovo izvajanje v praksi, to je spremljanje stanja človekovih pravic in odzivov na kršitve v obliki demarš, izjav ter vključevanja problematike v dialoge.

Spoštovanje človekovih pravic po svetu je prav gotovo eden od pomembnih ciljev evropske skupne zunanje in varnostne politike. Z instrumenti, kot so skupni ukrepi in strategije, demarše in operacije kriznega upravljanja, si je Unija v številnih državah prizadevala okrepiti demokratični proces in izboljšati razmere na področju človekovih pravic. V tem pogledu so posebnega pomena dialogi o človekovih pravicah. Unija vodi pogovore z Iranom, Uzbekistanom, Rusko federacijo, Afriško unijo in Kitajsko.

V okviru sporazumov o sodelovanju, ki vsebujejo tudi določbe o človekovih pravicah, pa dialog poteka tudi z drugimi tretjimi državami. Naj pri tem omenim, da bo glede razmer na Kitajskem naslednja priložnost za pogovor že prihodnji teden, 15. maja, ko bo v Sloveniji potekal naslednji krog rednega dialoga o človekovih pravicah med Evropsko unijo in Kitajsko. Izpostavil bi še posvetovanje z Rusko federacijo, ki je potekalo aprila.

Spoštovane poslanke in poslanci, dovolite, da se dotaknem še sodelovanja med posameznimi institucijami Evropske unije pri varstvu in spodbujanju človekovih pravic. V prihodnjih dneh bo Svet predvidoma pripravil odgovor na pismo predsednika Evropskega parlamenta gospoda Pötteringa v zvezi z medinstitucionalnim sodelovanjem pri dialogu o človekovih pravicah. Lahko vam zagotovim, da je politične volje za krepitev teh odnosov, vsaj na strani predsedstva, veliko.

Na koncu dovolite, da pozdravim še poročilo spoštovane poslanke De Keyser in cenjenega poslanca Salafranca Sánchez–Neyra o misijah za opazovanje volitev. Misije za opazovanje volitev so zelo pomemben element politike Evropske unije za spodbujanje demokracije. Prispevajo h krepitvi demokratičnega dialoga, demokratičnega volilnega procesa in pomagajo pri izgradnji demokratičnih institucij. V tem letu so potekale volitve v več državah in še bodo; Svet jih je in bo pozorno spremljal.

V prizadevanjih okrepiti vezi med Evropskim parlamentom in Svetom na področju misij za opazovanje volitev smo že opravili izmenjavo mnenj s poslanci, ki so vodili opazovalne misije. Njihova poročila so pomemben prispevek k oblikovanju politike na tem področju, verjamem pa, da bo v tem pogledu zelo koristna tudi današnja razprava.

  Przewodniczący. − Chciałem zwrócić uwagę Panu Ministrowi, który wyraził zdziwienie, że debaty opóźniają się. Otóż dzieje się tak wtedy, gdy mówcy korzystają z większej ilości czasu, niż to było przewidziane. W planie, który uzgodniliśmy wcześniej pan minister miał przemawiać 5 minut. Przemawiał 10 minut, więc mamy kolejne 5 minut opóźnienia. Tak to się dzieje, tutaj pół minuty, tam 5 minut i te opóźnienia się składają, więc wspólnie czujmy się odpowiedzialni za przestrzeganie tego terminarza.

  Benita Ferrero-Waldner, Member of the Commission. − Mr President, it is of course a great pleasure that I can again participate today in the joint discussion in plenary about two key reports in the field of human rights and democracy: the Cappato report on the EU annual report on human rights and the Salafranca/De Keyser report on election observation missions (EOMs). I would like to congratulate the three rapporteurs on their excellent work.

I also welcome the fact that the two reports on human rights and on election observation are discussed jointly because I think this is a living proof of our shared conviction that human rights and democracy go hand in hand and should not be considered separate. Human rights are the foundation of democracy, and democracy is indispensable to protect and promote human rights.

Let me address the two issues on our agenda today one after the other. Obviously I am only giving a general overview here but I am ready, of course, to go into more detail afterwards in the debate.

Election observation is a success story of European Union foreign policy and thank you, Mrs De Keyser, for what you have said. As a result, I think, of consistent, rigorous methodology and independent, impartial long-term observation, the EU ranks among the most credible international observer organisations. This was confirmed in recent EU observation missions to delicate election processes such as, for instance, Kenya (that was Mr Lambsdorff), Pakistan (Mr Gahler) and Nepal (Mr Mulder). Upcoming missions include Cambodia and Rwanda, both recovering from a very painful past. As in 2007, these missions will be financed in full respect of the agreed budgetary framework.

The well-established cooperation between the EU EOMs and the European Parliament combines technical expertise with political sensitivity and ensures that the EU speaks with one voice. I would therefore again like to congratulate all chief observers so far for their outstanding work. In fact, the professionalism of the European Union EOMs has been a top priority for me since the beginning of my term of office, during which there have been chief observers in some 36 countries.

I agree that EU election observation cannot be a stand-alone policy but must be part of a broader human-rights and democracy-support strategy. There is a need for enhancing political and technical follow-up to EU EOMs. We all have to play a role and the Commission will use the forthcoming review of the country strategy papers to devise more coherent policy approaches at country level, as suggested in the report, to ensure that our actions in the fields of protection and promotion of human rights, democracy promotion, electoral support and development assistance aiming at improving democratic governance and the rule of law are mutually reinforcing.

There is certainly room for further improvement of the policy. I will continue to do so in close dialogue with Parliament. In this context I propose to hold a second joint seminar on election observation in the autumn, building on our successful meeting last year which pointed to the essential issue of follow-up as well as of sustaining the quality of the observation work. In these areas we have already taken important steps: EU EOMs are now systematically thought into the electoral cycle and there is an increasing awareness for integrating recommendations of EU EOMs into dialogue with partner countries. The two entirely reviewed methodological guidelines which have just been released, as well as the continuous support to training programmes for observers, will help us to sustain the thorough high-quality work by the chief observers and their teams on the ground. The second seminar could focus on enhanced visibility for EU EOMs and the political dimension of the election support.

We can, of course, discuss possible further opening of our missions, as mentioned by Mrs De Keyser. So far we already include observers for instance from Switzerland, Canada and Norway.

I will try to be short on the second part because our Council President has already said a lot. This year is an important year for human rights as we celebrate the 60th anniversary of the Universal Declaration of Human Rights and the 15th anniversary of the World Conference on Human Rights.

I think what we should say is that the past year has been characterised by the pivotal changes seen within the UN human rights systems with the finalisation of the institutional design of the Human Rights Council. Now the first round of Universal Periodic Reviews (UPRs) has come to a close and the second round started on 5 May. With both some EU Member States and third countries under scrutiny, I think it will be very useful to analyse in a detailed manner whether this key innovation will contribute positively to enhancing the Human Rights Council’s effectiveness. The relevant EU Council group (COHOM) – this is in Geneva – has started to improve coordination in view of a more coherent EU position in the Human Rights Council and will discuss in detail conclusions to be drawn from the first two rounds.

I am not going to go into all the details now. I think the rest will come up in the debate, and I will then be ready to answer all the questions.

  Thijs Berman, Rapporteur voor advies van de Commissie ontwikkelingssamenwerking. − Voorzitter, mevrouw de commissaris, Birma na de ramp, rijstvelden bezaaid met lijken, dakloze overlevenden, hulporganisaties komen het land niet in. De gasexport van Birma levert het land elk jaar drie miljard op, maar het regime besteedt nu slechts vijf miljoen aan noodhulp. Een schokkende fooi voor een cycloon waar de junta van wist zonder de bevolking te waarschuwen.

Birma is een enorme uitdaging voor het EU-mensenrechtenbeleid. Hardere sancties zijn de enige oplossing. Versterk visarestricties, pak bedrijven die het regime steunen, sluit de EU voor alle banktransacties van het regime.

De Raad had deze stappen vorige week moeten nemen. Het is niet gebeurd. Handelsbelangen gingen vóór. Dit soort kritische analyses ontbreken totaal in het EU-mensenrechtenverslag over 2007. Maar nieuwe sancties tegen Birma moeten vandaag even wachten. Eerst moet de EU de ASEAN-landen aanvuren hulp te leveren. De lidstaten moeten ook zelf klaarstaan. De Veiligheidsraad moet secretaris-generaal Ban Ki Moon naar Birma sturen. De grenzen van Birma moeten open.

  Giusto Catania, relatore per parere della commissione per le libertà civili, la giustizia e gli affari interni . − Signor Presidente, onorevoli colleghi, l'Unione europea spesso si occupa delle violazioni dei diritti umani fuori dal nostro territorio e non si accorge che le nostre politiche contribuiscono alla violazione sistematica dei diritti fuori dall'Unione europea.

Per tali ragioni pensiamo che l'Agenzia dei diritti fondamentali debba estendere il suo mandato anche a paesi che hanno concluso accordi di stabilizzazione o di associazione o anche i paesi che hanno concluso accordi di riammissione con l'Unione europea. Pensiamo che questo sia importante per i migranti e per i richiedenti asilo, che spesso vengono espulsi dai nostri paesi e vengono spediti in luoghi dove non sono garantite le libertà individuali e i diritti fondamentali.

Possiamo parlare anche del paese che in questo momento ha la presidenza di turno, la Slovenia, dove i cittadini, considerati cancellati dai registri e quindi privati e della loro cittadinanza, vengono spediti in paesi come il Kosovo o la Serbia dove non viene garantita la loro incolumità.

Siamo anche preoccupati perché la cooperazione internazionale, nell'ambito della lotta al terrorismo, ha abbassato il livello di protezione delle libertà fondamentali ed è per queste ragioni che il parere della commissione LIBE a questo rapporto è un parere che chiede con forza che siano attuate tutte le disposizioni previste da questo Parlamento, in particolare sui voli della CIA e sulle detenzioni illegali dei presunti terroristi.

  Laima Liucija Andrikienė, PPE-DE frakcijos vardu. – Pirmiausia noriu padėkoti tiems kolegoms, kurių bendromis pastangomis buvo parengtas Metinis pranešimas apie žmogaus teisių padėtį pasaulyje 2007 m. ir ES politiką. Dėkoju kolegai Marco Cappato. Mūsų bendras darbas buvo produktyvus ir malonus.

Mūsų rezoliucijoje atsispindi, kad žmogaus teisės mums yra didžiausia vertybė, aiškus prioritetas, o mano politinė šeima – EPP-ED – žmogaus teisėms skiria ypatingai didelį dėmesį. Mirties bausmės panaikinimas, netolerancija kankinimams, moterų ir vaikų teisės, kova prieš diskriminaciją buvo ir yra mūsų darbotvarkės viršuje. Mes, EPP-ED, didelį dėmesį skiriame žmogaus teisėms tokiose šalyse, kaip Kinija, Rusija, Iranas, ir ne be pagrindo, nes žmogaus teisių padėtis šiose šalyse kelia didelį susirūpinimą.

Mes žinome, kad ES yra parengusi ir taiko nemažai priemonių, skirtų žmogaus teisių apsaugai, demokratijos propagavimui. Tai politinis dialogas, demaršai, finansinė priemonė – Europos priemonė demokratijai ir žmogaus teisėms remti, gairės, veiksmai daugiašaliuose forumuose.

Todėl vienas mūsų rezoliucijos tikslų yra įvertinti ES politikos ir taikomų priemonių veiksmingumą, jų rezultatus, pasiūlyti būdus, kaip patobulinti ES taikomas priemones, padidinti jų nuoseklumą, užtikrinti skaidrumą ir matomumą. Svarbu pastebėti ir tai, kad ES sąveika, bendradarbiavimas su JT institucijomis žmogaus teisių apsaugos srityje duoda puikių rezultatų, todėl būtinos naujos pastangos ir šioje srityje.

Tiesa, dėl skirtingų įsitikinimų, patyrimų ir kultūrų mes Europos Parlamente nevienodai traktuojame ir vertiname kai kuriuos reiškinius, problemas, pavyzdžiui, seksualinę ir reprodukcinę sveikatą. Sprendžiant tokius kontraversiškus klausimus, geriausias matas yra kitų žmonių, pirmiausia vaikų, moterų, teisės, todėl, pavyzdžiui, pedofilija (kai kas tai bando dangstyti seksualinės sveikatos terminu) neturi būti toleruojamos, kaip tai bevadintų.

Negaliu nepaminėti ir pilietinės visuomenės dalyvavimo svarbos, nes be pilietinės visuomenės, nevyriausybinių organizacijų aktyvaus dalyvavimo politikų pastangos dažnai liktų tik deklaracijomis. Žmogaus teisių gynėjai, kokioje šalyje jie begyventų – kubiečiai Osvaldo Paya, „Damas de Blanco“, baltarusis Jurij Bandaževskij, sudanietis Salih Mahmoud Osman ir šimtai kitų – nusipelno mūsų pagarbos ir didesnės paramos.

  Csaba Sándor Tabajdi, a PSE képviselőcsoport nevében. – Tisztelt elnök úr! Az Európai Szocialisták nevében szeretném megköszönni Marco Cappato jelentéstevőnek a kiegyensúlyozott, alapos jelentését és a különösen jó együttműködési készségét és nyitottságát. Rendkívül fontos az, hogy a szocialisták javaslatára hangsúlyosabban jelennek meg a jelentésben a gazdasági és a szociális jogok. Ha mi büszkék vagyunk – pártállástól függetlenül néppártiak, liberálisok, zöldek, szocialisták – a szociális Európára, akkor nagyon fontos, hogy másoktól is számon kérjük – joggal – a szociális jogokat. Kína és Oroszország esetében például a falun élők több százmilliói nem rendelkeznek semmilyen társadalombiztosítással, nem jutnak hozzá az alapvető orvosi, egészségügyi ellátáshoz, nincs nyugdíjuk. Ez azt hiszem, hogy alapvető emberi jog, és a jövőben sokkal nagyobb figyelmet kell rá fordítani.

Nagyon büszkék vagyunk arra, hogy a kisebbségi jogok területén – az Ön jelentésében – az Európai Unió és az Európa Tanács között sokkal szorosabb legyen az együttműködés. Hiszen a keretegyezmény és a nyelvi charta meghatározó dokumentum Koppenhága alapján mind az Európai Unió, mind az Európa Tanács számára. Ugyanakkor számunkra nagy probléma az, hogy nincs a nemzeti kisebbségekről egy külön jelentés, nincs egy külön paragrafus, hiszen mi fogjuk – ott van biztos asszony – Koszovót mi fogjuk felügyelni, és mi fogjuk megmondani, hogy mi legyen a kisebbségi jogokkal. És a mi jelentésünkben Kínán és Oroszországon kívül semmi nincsen. Tehát a jövőben jó lenne, ha az erről szóló emberjogi jelentésben lenne egy külön fejezet a nemzeti kisebbségekről, a romákról és a migráns, vagyis az új kisebbségekről. Köszönöm a figyelmet.

  Janusz Onyszkiewicz, w imieniu grupy ALDE. – Chciałbym zastanowić się przez chwilę nad związkiem pomiędzy prawami człowieka a demokracją. Otóż uważa się powszechnie, że tylko w demokracji te prawa mogą być w pełni przestrzegane. Demokrację z kolei utożsamia się z rządami większości, które realizują się przez mechanizm wyborczy. Taka była demokracja grecka, większość decydowała o wszystkim. Ale w tym systemie głosami większości skazano Sokratesa na śmierć.

Wola większości nie musi być więc zawsze gwarantem wolności obywatelskich. Dlatego też w XIX wieku w myśleniu politycznym pojawiała się, dzisiaj mało rozumiana, obawa przed rozszerzeniem prawa do głosowania na szersze grupy społeczne, co wiąże się z założeniem, że tylko oświecona mniejszość jest w stanie uszanować wolności i prawa człowieka.

Dziś często spotykamy sytuacje, kiedy to dość nawet rzetelne wybory prowadzą do rządów dyktatorskich albo też takie rządy podtrzymują. Wystarczy przypomnieć takie kraje jak Białoruś czy rządy Hamasu w Strefie Gazy. Warto tez przywołać znaną odpowiedź prezydenta Egiptu Mubaraka, który na apel o przeprowadzenie rzetelnych wyborów stwierdził, że w ich wyniku rządy w Egipcie obejmie radykalne, fundamentalistyczne ugrupowanie muzułmańskie.

Tak więc, oczywiście, wybory to rzecz niesłychanie ważna, trzeba je w związku z tym także śledzić. Ale kto wie, czy w wielu krajach nie ważniejsze dziś od wyborów nie są rządy prawa i prawdziwie niezależne sądownictwo. Inaczej bowiem możemy mieć demokrację, która jest niczym innym jak dyktaturą opartą o mandat wyborczy. Dyktaturą, w której nie ma niezależnych instytucji, tworzących skomplikowany system równowagi i zabezpieczeń obywatela przed samowolą władz. Demokracja musi bowiem być demokracją liberalną a nie dyktaturą większości. Stąd powinniśmy więc utrzymywać praktykę obserwowania wyborów, ale do tych działań w walce o budowanie prawdziwej, liberalnej demokracji nie możemy się ograniczać. A więc więcej uwagi należy kierować na budowanie kultury demokratycznej i instytucji społeczeństwa obywatelskiego.

Takie działania nie mogą liczyć na wsparcie autokratycznych władz. Trzeba więc wypracować lepsze mechanizmy pomocy, jeszcze bardziej elastyczne niż te, które dziś obowiązują, a także poszerzyć zakres naszego wsparcia o udzielanie pomocy tym dzielnym ludziom, którzy za swą działalność są poddawani rozlicznym represjom.

  Konrad Szymański (UEN). – Panie Przewodniczący! Myślę, że tylko uprzedzeniami lewicy, a być może także sprawozdawcy, można wytłumaczyć brak wystarczających zapisów na temat wolności religijnej na świecie w sprawozdaniu o prawach człowieka.

Swoboda wyznania i praktykowania religii jest jednym z najważniejszych składników praw człowieka. Została ona potwierdzona w artykule 18. Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, w artykule 16. Dokumentu Końcowego OBWE i w artykule 9. Konwencji Europejskiej. Jest to wolność gwałcona na masową skalę. Najbardziej prześladowaną grupą religijną na świecie są chrześcijanie, którzy nie mogą swobodnie praktykować swojej wiary w Chinach, Arabii Saudyjskiej czy Iranie. W Iraku chrześcijanie asyryjscy, którzy od setek lat mieszkali na tej ziemi, muszą uciekać ze swych domostw. W Rosji coraz bardziej utrudnia się pracę wspólnot religijnych, które nie należą do Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej.

Niestety nie dowiemy się tego ze sprawozdania M. Cappato. Taka cenzura jest prostą drogą do utraty tego, co stanowi jedyną siłę systemu ochrony praw człowieka, drogą do utraty wiarygodności.

  Hélène Flautre, au nom du groupe Verts/ALE. – Monsieur le Président, les rapports proposés sont très précis, sont documentés. Ils indiquent, je crois, de façon convaincante ce qu'est aujourd'hui la capacité du Parlement d'évaluer la politique de l'Union en matière de droits de l'homme et de démocratie. Lignes directrices, dialogues et consultations, plans d'action, clause "droits de l'homme", missions d'observation électorale, ces instruments sont parfaitement évalués, et les étapes qui restent à franchir sont également clairement identifiées, qu'il s'agisse de l'établissement de stratégies "droits de l'homme" par pays, d'indicateurs précis permettant d'évaluer les situations ou encore de la consultation du Parlement pour le déclenchement de mesures appropriées dans la mise en œuvre de la clause "droits de l'homme". Ces objectifs, je crois, sont bien connus et de la Commission et du Conseil et resteront à l'agenda de nos discussions.

Des demandes précises sont également adressées aux États membres. Nous déplorons notamment qu'un grand nombre de conventions internationales et protocoles additionnels ne soient toujours pas ratifiés par nombre d'entre eux: Convention sur le droit des travailleurs migrants et de leurs familles, Protocole facultatif à la Convention contre la torture, Convention sur les disparitions forcées et d'autres instruments, comme la Convention 169 de l'OIT. Leur ratification honorerait les États et l'Union tout entière.

Il y a également des questions plus difficiles encore et récurrentes, que la situation internationale vient immanquablement remettre au cœur de nos préoccupations: ce sont celles qui concernent une approche globale et intégrée des droits de l'homme dans toutes les politiques de l'Union. Oui, la politique d'asile et d'immigration menée par l'Union et les États induit des violations massives des droits de l'homme, notamment à nos frontières extérieures. Oui, de grandes entreprises européennes s'accommodent d'atteintes directes au droit social ou au droit à un environnement sain ou les provoquent. L'Union doit avancer vers un cadre normatif permettant la compatibilité de ses activités et le respect des droits de l'homme. Oui, la crise alimentaire interpelle notre politique agricole et notre politique énergétique. Oui encore, les impacts des dérèglements climatiques sur les droits de l'homme sont patents. Droits à la vie, à la santé, au logement, à l'alimentation, figurent en tête de liste des violations.

Notre ambition, c'est une politique globale et intégrée. Les travaux sur la mise en œuvre du traité de Lisbonne ont commencé. Il marquera une étape supplémentaire dans notre engagement en faveur des droits de l'homme. Cet engagement doit être garanti par une organisation et des ressources plus substantielles et plus cohérentes en matière de droits de l'homme. Le Service européen d'action extérieure devra, par exemple, intégrer dans sa composition un pôle consacré à la transversalité des droits de l'homme. Le Parlement européen lui-même devra franchir le pas. Un organe parlementaire de plein exercice est hautement souhaitable à cette fin.

  Vittorio Agnoletto, a nome del gruppo GUE/NGL. – Signor Presidente, onorevoli colleghi, promuovere e difendere i diritti umani rischiano oggi di essere parole vuote di significato, soprattutto se le dichiarazioni di principio non seguono fatti precisi. Da tempo l'Unione europea sembra volutamente inerme di fronte a regimi che violano i diritti umani, interessata solo all'approfondimento delle relazioni commerciali ed economiche.

La Commissione è sempre più svuotata dal Consiglio e dagli Stati membri nelle sue strategie di promozione dei diritti umani nel mondo. Assistiamo da tempo a una consapevole rinazionalizzazione delle competenze in tema di promozione dei diritti fondamentali. Mai come oggi, insomma, la Commissione è debole in tema di proposte sui diritti umani e della democrazia nel mondo, come dimostra, ad esempio, il rifiuto di un uso generalizzato della clausola democratica votata dal Parlamento due anni fa.

I diritti umani sono tornati ad essere una variabile dipendente delle politiche di controllo economiche o militari, come dimostra la cosiddetta lotta al terrorismo dell'amministrazione Bush. Per questo è importante che il Parlamento europeo continui ad avere un ruolo di stimoli in questo settore come il rapporto della collega Cappato. Certo, il rapporto si concentra esclusivamente su una dimensione che definirei individualistica dei diritti.

Lo stesso relatore ha votato contro i nostri emendamenti che cercavano di dimostrare come la promozione dello sviluppo dei popoli, dei loro diritti sociali, economici e culturali, così come definiti dall'ONU, sono una condizione per il godimento dei diritti individuali. Sono gli stessi concetti di interdipendenza, di indivisibilità dei diritti che definiscono tale concetto.

Il relatore, ancora una volta, si è abbandonato alla relazione dei black list of countries, in cui si attaccano i soliti paesi e non si criticano i più potenti. Ad esempio, avevamo cercato di far notare con degli emendamenti che la Turchia è colpevole di una politica di annientamento dell'identità culturale, politica e sociale dei curdi. Una repressione che riguarda milioni di esseri umani, ma non è stato fatto nulla! Ricordo che la questione curda è, a mio avviso, determinante nella concezione del futuro di un'Europa democratica, il tutto unito a formulazioni generali e generiche sui diritti umani, che hanno sapore antico dei due pesi e due misure. Per questo il nostro gruppo ha deciso di astenersi nel voto finale.

  Przewodniczący. − Jeśli ktoś oczekiwał na wystąpienie pana posła Georgisa Georgiou z grupy Niepodległość i Demokracja, to się rozczaruje, ponieważ pana posła nie ma na sali.

  Frank Vanhecke (NI). – Dank u voorzitter, ik denk dat een aantal aspecten van het lijvige verslag Cappato weliswaar voor kritiek vatbaar zijn, maar het verslag heeft ook de verdienste om de discriminatie van godsdienstige minderheden in een aantal derde landen eens uitdrukkelijk op de agenda te plaatsen en dat was een zeer noodzakelijk iets.

Wij zouden alleen de moed moeten hebben om een aantal zaken duidelijker te benoemen en om zonder omwegen in de eerste plaats en vóór alles het fanatieke totalitarisme van de moslimstaten aan de kaak te stellen. Feit is immers dat in Europa de islam als een gelijkwaardige godsdienst, en de moslims vanzelfsprekend als gelijkwaardige burgers worden erkend en behandeld en de islam in mijn land door de overheid wordt erkend en gesubsidieerd, maar dat daarentegen christenen en niet-gelovigen in de islamitische wereld openlijk als tweederangs burgers worden beschouwd en openlijk als tweederangs burgers worden gediscrimineerd.

Zo worden - om maar één voorbeeld te noemen - in het zogenaamde moderne Algerije, een gevangenisstraf van vijf jaar en torenhoge boetes voorzien voor wie zou pogen een moslim te bekeren. Ook in andere islamitische landen is discriminatie en onderdrukking van de niet-islamitische minderheden gewoon het officiële beleid; het wordt bijgevolg tijd voor een kordaat Europees optreden.

Ik stel vast dat de organisatie van de islamitische conferentie het voortdurend heeft over de zogenaamde discriminatie van moslims her en der, maar dat de Europese Unie daarentegen in alle talen zwijgt over de zeer irreële, systematische, officieel georganiseerde vervolging van andersgelovigen in de moslimlanden. Men heeft een beetje de indruk dat de officiële mensenrechtendialogen en clausules slechts een soort moreel inpakpapier geworden zijn. Maar ja, hoe geloofwaardig kan de Europese Unie zijn als zij zelf de deur wagenwijd openzet voor een land als Turkije, waar zoals men weet door politiediensten massaal wordt gefolterd.

Welke lessen heeft de Europese Unie inzake vrijheid van meningsuiting en persvrijheid te geven, als zij zelf nu al jarenlang verdoken en openlijke toetredingsonderhandelingen voert met een land als Turkije dat door reporters sans frontières als een van de grootste overtreders van de vrijheid van meningsuiting wordt omschreven. En welke lessen heeft de Unie te geven over godsdienstvrijheid, als zij een land als Turkije omarmt, dat al zijn vroegere godsdienstige minderheden heeft uitgemoord of verdreven, en dat de enkele overgeblevenen openlijk discrimineert.

Als wij echter dóór de officiële retoriek en dóór de officiële verklaringen en clausules heen kijken, zien wij vaak een Europees mensenrechtenbeleid van twee maten en twee gewichten en een enorme kloof tussen woord en daad.

Een van de perfecte symbolen van die dubbelzinnige Europese politiek is overigens de huidige Europese commissaris voor ontwikkelingssamenwerking, Louis Michel. Toen hij destijds nog Belgisch minister van Buitenlandse Zaken was, presenteerde hij zich met zijn Europees cordon sanitaire tegen Oostenrijk, als een soort geweten van de wereld, maar tegelijkertijd bakte hij zoete broodjes met de misdadige dictator Fidel Castro. Welnu, enkele maanden geleden pleitte die Europese commissaris nogmaals om de betrekkingen met Cuba massaal te verbeteren, terwijl volgens alle mensenrechtenorganisaties het Cubaanse staatsapparaat er blijvend op gericht is de rechten en de vrijheden van de Cubanen te beknotten.

Dergelijke heren, dergelijke Europese commissarissen zijn slecht geplaatst om een mensenrechtenbeleid uit te dragen. En nog één bedenking: wat in dit verslag absoluut ontbreekt is een dringend noodzakelijk pleidooi voor het herstel van het recht op vrije meningsuiting in een aantal van onze eigen Europese landen, waaronder België. In België wordt de oppositiepartij bij uitstek belegerd met klachten en processen en werden talrijke wetten aangescherpt om de vrije meningsuiting over het immigratieprobleem onmogelijk te maken. Het wordt tijd dat wij ook de balk in ons eigen oog eens durven zien.

  Zbigniew Zaleski (PPE-DE). – Panie Przewodniczący! Pani Komisarz! Fakt obserwacji wyborów przez uznane instytucje polepsza atmosferę wyborczą, a czasem nawet pomaga w krystalizacji znaczących zmian, jak na przykład w „pomarańczowej rewolucji” w Kijowie. Obserwacja jest oczywiście inicjatywą kosztowną, ale uzasadnioną, bo z jednej strony uczy demokracji, a z drugiej pomaga nam zrozumieć polityczną świadomość i duszę danego narodu.

Aby misja była efektywna i oszczędna, pragnę przedstawić kilka sugestii. Po pierwsze, aby wysyłać osoby znające język lokalny. Jeśli jest to niemożliwe, to może tak komponować grupę obserwatorów, aby posługiwać się jednym językiem, na który się tłumaczy (francuski czy angielski), co z kolei wiąże się z zabraniem tłumaczy przekładających na ten właśnie język.

Na ile to możliwe warto werbować z innych krajów wolontariuszy, na przykład studentów lub członków organizacji pozarządowych i studenckich. Dlaczego? Im więcej obserwatorów, tym lepiej dla dobra sprawy. Nawet gdy czasem ironicznie mówią nam, na przykład w Afryce, że kolonizatorów już więcej nie potrzebują, to okazuje się, że kontakt i interakcja z wyborcami prowadzi do uznania z ich strony dla takiej misji, a jednocześnie dla tej formy demokratycznego wsparcia.

Jeżeli chodzi o human rights, to ze strony PPE-DE podejmiemy działania, żeby mieszkańcy szczególnie wrażliwych obszarów Ziemi byli świadomi swoich praw i umieli o nie walczyć. Tutaj trzeba stałej edukacji. Nie ma innego rozwiązania. Powiem na koniec, że bez podstawowych wartości i praw człowieka demokracja może być rozwiązaniem wadliwym, jeśli nie karykaturalnym sposobem rządzenia.

  Józef Pinior (PSE). – Panie Przewodniczący! Pani Komisarz! Debata, która dzisiaj się odbywa dotyczy jednych z najważniejszych spraw, którymi zajmuje się Unia Europejska, a na pewno Parlament Europejski: przestrzeganiem praw człowieka w świecie, monitoringiem stanu demokracji w dzisiejszym świecie. Obydwa raporty wydają mi się bardzo ważnym osiągnięciem Parlamentu Europejskiego. Chciałem złożyć gratulacje panu Marco Cappato oraz posłom Véronique De Keyser i José Ignacio Salafranca za opracowanie tych raportów.

Stajemy zawsze w takich sytuacjach przed następującym dylematem: jak bronić praw człowieka, mówić o zasadach prawa, które chcemy pokazywać w innych regionach świata, a jednocześnie prowadzić skuteczną politykę Unii Europejskiej? Na tym polega dzisiaj sztuka polityki Unii Europejskiej: wyważenie tych dwóch zasad, pokazywanie horyzontu praw człowieka, a jednocześnie skuteczność naszej polityki. To pytanie staje dzisiaj przed nami dramatycznie w Birmie, w Chinach, na Kaukazie, w bardzo wielu regionach świata. Wydaje mi się, że obydwa raporty pokazują, starają się bardzo dobrze wyważyć te obydwa wyzwania, które stoją przed Unią Europejską.

I jeszcze jedna sprawa: korzystając z tej debaty, chciałem podziękować pani komisarz Benicie Ferrero-Waldner za odpowiedź w sprawie przestrzegania praw człowieka w Mongolii. Moje informacje okazały się słuszne. Mongolia może być przykładem kraju, w którym rzeczywiście mamy do czynienia z pozytywną tendencją w dziedzinie praw człowieka. Mongolia może być przykładem, że można pozytywnie zmieniać sytuację w tym względzie. Jest to bardzo ważny kraj w Azji, który może stać się przykładem Unii Europejskiej dla innych krajów w Azji Środkowej.

  Fiona Hall (ALDE). – Mr President, election observation missions are a central and vital element of EU support for human rights, democratisation and good governance. I would like to speak with particular reference to observation missions in Africa because there is a special partnership between the EU and African, Caribbean and Pacific countries.

Often the observation mission takes place within a framework of development support under the Cotonou Agreement. For the elections in the Democratic Republic of Congo in 2006, for instance, there was substantial technical support for the election registration process, and election observation missions should also come in a framework of support after the election, as Mrs De Keyser’s report emphasises. There is a huge need for practical, technical help after elections – for example, for training of civil servants and for peer-to-peer exchanges with other parliamentarians. Newly elected parliaments need support so that they can strengthen their own capacity to hold their executives to account. There also needs to be a political follow-up to the elections, most obviously on the recommendations of the observation mission, which should be followed up before the next round of elections.

I have a few other points. Yes, the election observation mission has a very special place in that it is independent and ring-fenced from the rest of the process. It is not the Commission; it is different from external relations; and, while it is true that the observation mission should talk to the local Commission delegation, to the ambassadors of the Member States and also to other observation missions, it is not answerable to any of them and its independence is its strength. While I agree with liaison and coordination, I do not think we should have joint missions with other bodies because that is liable to compromise the very important independence of the EU observation mission.

I notice the wish to expand observation missions and make them more active in the southern Mediterranean. I can understand that, but it should not be at the expense of missions in emerging democracies in Asia, Latin America and especially Africa. As various people have said, missions do not come cheap, so, if we are going to have extra missions, we are going to need extra budget.

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE). – Señor Presidente, quiero, en primer lugar, felicitar al colega Cappato, tanto por el trabajo hecho como por el resultado.

Y, de hecho, quiero hacer extensiva esta felicitación al conjunto de la Subcomisión de Derechos Humanos, porque creo que con ese trabajo se demuestra, desde hace ya tiempo, que esta subcomisión ha llegado a su mayoría de edad, con todo lo que ello implica.

Con relación al informe, sin embargo, hay algunos aspectos que quisiéramos retomar, y pediríamos a nuestros colegas que hagamos un último esfuerzo para que sean reconocidos.

En primer lugar, reconocer y recordar una vez más que los derechos humanos son universales e indivisibles, lo cual no está afirmado explícitamente en el texto y quisiéramos que lo estuviera, por lo que hemos propuesto una enmienda al respecto.

En segundo lugar, sería bueno también que acordáramos que, en lo sucesivo, cada enviado especial de la Unión Europea tuviera un mandato claro con relación a los derechos humanos y, especialmente, con relación a garantizar que se cumplen las directrices de derechos humanos.

En tercer lugar, precisamente con relación a las directrices, creo que es importante recordar otra cuestión: aunque los derechos de las mujeres son, por definición, derechos humanos, entendemos que las especificidades que acompañan a menudo a ciertas vulneraciones, desde una perspectiva de género, hacen altamente recomendable que se adopten cuanto antes unas nuevas directrices relacionadas, precisamente, con los derechos de las mujeres.

Y, finalmente, aunque es cierto que son muchos los casos específicos que deberíamos mencionar aquí, cosa que no podemos hacer ni por espacio, ni por tiempo, sí quiero, al menos, aprovechar este debate para poner una vez más sobre la mesa la vulneración de los derechos humanos que está teniendo lugar en el Sáhara Occidental a manos de las autoridades marroquíes, siendo, como es éste, un caso claro de descolonización inacabada o mal acabada.

Es obligación, por tanto, de España y, por extensión, de la Unión Europea, el no inhibirse en este asunto, tanto más cuanto que el mismo Consejo de las Naciones Unidas ha hecho nuevamente un llamado para que el conflicto se resuelva con una solución justa y duradera acorde con el Derecho internacional, y todas y todos sabemos que ello implica, sobre todo, que se aplique el derecho de autodeterminación.

PRESIDE: MIGUEL ANGEL MARTÍNEZ MARTÍNEZ
Vicepresidente

  Luisa Morgantini (GUE/NGL). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, grazie alla sottocommissione per i diritti umani e a Marco Cappato, anche se io non parlerò di questa relazione. Spero che la commissione per i diritti umani diventi una vera commissione e non soltanto una sottocommissione. Grazie soprattutto a De Keyser e Salafranca per l'approfondito e stimolante rapporto. Lamento, però, che il rapporto non sia stato fatto congiuntamente dalle commissioni per gli esteri e per lo sviluppo, tenuto conto che i presidenti delle due commissioni copresiedono il gruppo parlamentare delle osservazioni elettorali.

Grazie davvero anche alla Commissione, in modo particolare a Benita Ferrero Waldner, per gli impegni e la determinazione profusi nello sviluppo dello strumento dell'osservazione elettorale per i diritti umani con la consapevolezza che democrazia e diritti necessitano non solo fair in free election, ma sviluppo e lotta contro la povertà.

Ho solo un minuto, vorrei sottolineare l'esigenza di una maggiore coerenza per il dopo elezioni e mi riferisco per esempio al caso della Palestina; credo che sia indispensabile questo per essere credibili con il nostro strumento, così come anche la continuità per il follow-up delle relazioni e delle politiche di sostegno ai parlamenti nazionali. Importante anche è la proposta di Ferrero Walder di un secondo seminario di valutazione, soprattutto se riusciamo a coinvolgere la società civile e gli osservatori elettorali locali, che sarebbero per noi un modo di interlocuzione molto importante.

  Hélène Goudin (IND/DEM). – Herr talman! EU är en värderingsunion som har sin grund i en gemensam överenskommelse att respektera de mänskliga rättigheterna. När dessa inte respekteras inom unionen eller i EU:s närområde bör EU agera. Det är dock olyckligt att detta parlament försöker använda sig av de mänskliga rättigheterna för att flytta fram sin egen position inom det utrikespolitiska området på bekostnad av medlemsländernas kompetens. Vi får inte glömma det faktum att flera av våra egna medlemsländer inte alltid respekterar de mänskliga rättigheterna, t.ex. då det kommer till HBT-rättigheter, när vi i vår iver självgoda slår oss för bröstet och kritiserar tredje länders politik.

  Jim Allister (NI). – Mr President, I must ask, is this debate just an annual ritual to preen our human rights conscience, or are we serious in the EU about forcing real change by countries who are serial abusers?

Yes, the EU protests, but is our action measured in inverse proportion to the trading importance of those we target? Take India and China. Both countries we are wooing for trade. Just how serious are we in pushing the human rights agenda with them? Why do our trade agreements not have real human rights teeth? Is the truth that trade matters more to the EU than repression?

I look at India, with its caste-based discrimination, its appalling record on bonded labour and sex trafficking, and widespread religious freedom abuses. And then I discover that all we have is an ad hoc dialogue with India and the absence of meaningful engagement on human rights issues. Little wonder things are not improving.

I must also say that sometimes our focus is skewed. When it comes to development aid, the EU presses hard on a rights agenda, including promotion of abortion, even where it offends the local culture – as in Kenya, where EU-funded NGOs use the money for funding abortions in breach of local custom and law.

Should our focus not be on fundamental rights and our development money better used to help in food and water provision, rather than in peddling our own agenda, even under the guise of a health policy?

  Ari Vatanen (PPE-DE). – Mr President, I think this is the right day to reflect on the importance of elections and observation missions. This very morning we have heard another set of results from the USA. There I think the election has been going on for ages, and we still do not know who the Democratic candidate for the Presidential elections is. I think it will be Obama, but they will not ask me.

While this thing has been going on for months in the USA, there were elections in Russia, and today Mr Putin, I should say, handed over the Presidency to Mr Medvedev. I should say that Mr Medvedev was inaugurated, but that would not really be the right description, because when Mr Medvedev was campaigning, he took one single day for his campaign – that is what the Kremlin press communiqué said. It even specified that this day was unpaid. How can you run an election campaign if you do it in one day? You can do it when you know that you are going to get 17 times more TV coverage than all the other three candidates put together. So that is the sad score in Russia. The Russian people deserve more. This is not Kremlin-bashing. We have to speak out for the Russian people and for those people in any other country where people do not yet have a democracy in the way we understand it.

Are these observation missions important? Yes, they are very important, because they are all about democracy building, which is our foremost mission in this House. Mr Salafranca and Mrs De Keyser have produced a very good report, but we simply have to pursue this issue. The EU still has to be much stronger. We cannot be silent, because we owe it to the people who do not yet have a democracy.

  Richard Howitt (PSE). – Mr President, congratulations to an excellent rapporteur, Marco Cappato, on the annual human rights report.

To explain two of our Socialist amendments: firstly, I do respect his and your position about Gandhi and non-violence and I think it is a very important tradition that you draw our attention to in Parliament. But we seek to delete that paragraph simply because it cannot be the only guiding principle of Europe’s CFSP. Peace-making and peace-keeping sometimes involve military means and are still an honourable and noble part of what we can and must do as Europe to create a more peaceful and successful world.

Secondly, with regard to our amendment about the UN Human Rights Council, as someone who with subcommittee colleagues regularly goes to Geneva, I share your concerns. It has been disappointing to see the polarisation that still exists about the occupied Palestinian territories, the bloc mentality, particularly in the African group, though we have to beware of that ourselves in Europe, too. Nevertheless, I think it is very important this year that we continue to support the spirit of UN reform, that we recognise the positive role played by EU Member States in the Human Rights Council and recognise too that the process of peer review is only just beginning and that to do it openly, comprehensively and effectively is the best way we can support that institution.

Finally, in recital P and paragraph 4 we ask the Commission, together with the Council, to endorse the proposal of a consensus on democracy promotion in the neighbourhood policy, in the Copenhagen Criteria, in our regional strategies in the world. We talk about democracy promotion but there is no single European definition of it. The idea, in the same way as we had a consensus on development, that we get the Commission, the Member States and Parliament to jointly define and commit ourselves to democracy promotion in the world is a powerful one. Mr Solana has supported it and I hope both Council and particularly the Commission go on record as supporting the idea this evening.

  Ona Juknevičienė (ALDE). – Pernykštėje ataskaitoje Bendrijos žmogaus teisių klausimui iš 104 puslapių skirta 4. Šiemet iš 216 – 10. Pakartota tai, apie ką rašyta prieš metus – apie Pagrindinių teisių agentūros steigimą, Parlamento veiklą šioje srityje. Tačiau ataskaitoje smulkiai aprašyta, kaip mes, europiečiai, giname žmonių teises visame pasaulyje.

Tačiau nei ataskaitoje, nei rezoliucijoje beveik nė žodžio apie žmogaus teisių apsaugą ar pažeidimus Bendrijoje. Ar pas mus nėra žmogaus teisių pažeidimų? Jeigu yra, gal jie labai operatyviai ir teisingai išsprendžiami? Nei viena, nei kita, manau. Matyt, yra lengviau kalbėti apie kitų nuodėmes negu išpažinti savas.

Ar nematome, kaip Londone legalios įdarbinimo agentūros paverčia vergais imigrantus iš Lietuvos ar Lenkijos? Kaip Paryžiuje N. Sarkozy nurodymu masiškai areštuojami atseit nelegalūs gyventojai? Kaip Romoje neteisėtai susidorojama su rumunais? Nukentėjusieji, žinoma, gali kreiptis į Strasbūrą. Ten po kelerių metų, nes bylų tūkstančiai, tikriausiai atstatys teisingumą. Bet žmogui svarbi kiekviena diena ar net valanda.

Esame išrinkti dirbti saviems žmonėms, atstovauti ir ginti jų teises. Atsisukime į juos. Europoje kiekvienas žmogus turi būti saugus. Tuomet būsime stipresni padėti ir kitiems.

  El Presidente. − Gracias, colega. Estamos en aquello de «ver la paja en el ojo ajeno y no ver la viga en el ojo propio».

  Margrete Auken (Verts/ALE). – Hr. formand! Tak for en glimrende betænkning om menneskerettigheder, som dog er behæftet med en meget alvorlig fejl. Verdens største menneskerettighedsproblem, diskriminationen af 260 millioner kasteløse, dalitterne, nævnes kun kort og kun i forbindelse med en opremsning af, hvad der kan give anledning til diskrimination. I februar sidste år vedtog vi en omfattende beslutning om sagen, og det er derfor alarmerende, at Den Grønne Gruppes ændringsforslag blev stemt ned i AFET-udvalget. Vi foreslog, at EU sammen med FN skulle udarbejde retningslinjer for bekæmpelse af kastediskrimination samt rejse problemet på topmøder med de berørte lande. Har Indien og den britiske regering været på spil igen, som de var det sidste år mod beslutningen, og har de haft held med sig denne gang?

Problemet findes i en række sydasiatiske lande, men når Indien fremhæves, er det jo fordi, de har et demokrati, der blev understreget som det vigtigste i forbindelse med menneskerettigheder. De har demokrati, og de har endog gode love imod kastediskrimination. Men disse love krænkes uafladeligt. Indiens demokrati fortjener, at lovene respekteres, og Indien bør blive et forbillede for de andre. Det er dog også pinligt, at EU vender ansigtet væk fra dalitternes lidelser. Og Parlamentet! Vi kunne sige disse ting sidste år. Hvad er der sket, siden vi ikke kan i dag? Går det bedre for dalitterne? Er diskriminationen ved at forsvinde? Nej, det ved alle her, ikke er tilfældet. Men hvorfor skal disse menneskers fortvivlede situation ikke have EU's aktive opmærksomhed?

  Willy Meyer Pleite (GUE/NGL). – Señor Presidente, muchas gracias. Señorías, el pasado 13 de abril fue detenido en Marrakech el ciudadano Ennaama Asfari, defensor de los derechos humanos en el Sáhara Occidental. Una detención más que se ha producido en Marruecos.

Con esto quiero decir a sus Señorías que no debemos olvidar que la Unión Europea es responsable del proceso de descolonización auspiciado por las Naciones Unidas. Somos responsables y, por lo tanto, es obligado en cualquier informe de derechos humanos plantear que la Unión Europea debe ser exigente, vigilante y cumplidora de las resoluciones del Consejo de Seguridad de las Naciones Unidas.

En segundo lugar, Señorías, estamos en una civilización, en el siglo XXI, donde la población se está empobreciendo, tiene más hambre, tiene más enfermedades y es más desigual. En los últimos diez años, según las Naciones Unidas, África se ha empobrecido. Por lo tanto, yo quiero exigir, plantear, pedir, que se reconozca que los derechos humanos son todos: los económicos, los sociales, los culturales y los políticos. Si tal vez tuviéramos un baremo nivelado, nos llevaríamos muchas sorpresas al establecer el ranking de países que no respetan los derechos humanos. Por eso, yo creo que debemos tener una sensibilidad mucho mayor y plantear la totalidad del cumplimiento de los derechos humanos.

  Kathy Sinnott (IND/DEM). – Mr President, it is important when we discuss elections and observation missions that we look at ourselves under the Lisbon Treaty. How many of Europe’s half a billion people outside the inner political circle of the Council will elect the President of Europe? None. How many of the general public will elect Europe’s prime minister, the President of the Commission? Again, none.

Maybe we will make more progress promoting democracy around the world when the EU itself embraces democracy. As Mr Bonde has pointed out this evening, when the President of China asked the future president of Europe when they are speaking about democracy how many votes he was elected by, it will be a very embarrassing moment.

  Urszula Gacek (PPE-DE). – Mr President, I welcome the excellent report on the European Parliament’s role in election observations. Election observations in new and developing democracies are rightly seen as a priority of the EU and a demonstration of its commitment to these nations.

However, I see a further role for our Member States, for our so-called ‘mature democracies’, and this is leading by example.

I recall a heated debate in Poland prior to the general election of October 2007. The OSCE wanted to deploy a small team of observers. This request was initially met with a negative reaction by many politicians who saw this as an affront and insult. Not so. Observation missions have been deployed to many old European democracies. The French presidential election is just one example. Ultimately, observers were made welcome in Poland.

When convincing reluctant emerging or new democracies to allow international observers in, we must show that we ourselves allow others to scrutinise us. Our electoral processes are not without problems. The British have documented cases of electoral fraud in postal voting and we all face new challenges such as internet voting in future.

So let us be open to scrutiny, for such openness can only increase our own credibility.

  Libor Rouček (PSE). – Dnes zde projednáváme dvě zprávy, které spolu úzce souvisí, výroční zprávu o stavu lidských práv ve světě a také zprávu o volebních pozorovatelských misích Evropské unie. Svobodné volby, právo na demokraci je základní všeobecné lidské právo uznávané mimo jiné Mezinárodním paktem o občanských a politických právech a také Deklarací tisíciletí Organizace spojených národů. I z tohoto důvodu je podpora demokracie hlavním cílem zahraniční politiky Evropské unie. Aby však byla tato podpora účinná, je zapotřebí upevnit naši společnou zahraniční a bezpečnostní politiku a také zefektivnit volební pozorovatelské mise Evropské unie.

Podporuji proto doporučení vyjádřená našimi zpravodaji. Jsem též názoru, že například volební proces, a to včetně fáze již předvolební a také povolební, by měl být začleněn do politického dialogu s dotčenými třetími zeměmi. Cílem volebního procesu, nejen samotného volebního aktu, ale zvláště té předvolební i povolební fáze by mělo být také posílení a upevnění demokratických institucí, tzn. právního státu, nezávislosti médií a soudů, občanské společnosti apod. Jsem přesvědčen, a to i na základě osobní zkušenosti z pozorovatelských misí, že Evropský parlament by měl a může v tomto procesu hrát mnohem efektivnější a důležitější roli než doposud.

Na závěr mně dovolte jako zástupci České republiky, abych se vyjádřil také k otázce ratifikace Římského statutu. Chtěl bych vyzvat poslance a senátory českého parlamentu, jako jsem to koneckonců učinil již loni, aby urychleně Římský statut ratifikovali. To, že Česká republika, stát, který má v prvním pololetí příštího roku předsedat Evropské unii, jako jediný stát z celé Evropské unie tak ještě neučinil, si myslím, že je docela velkou ostudou této, bohužel, mojí mateřské země.

  Sarah Ludford (ALDE). – Mr President, I say firstly – and directly to the Commission and the Council – that the EU needs to give serious support to the prosecutor of the International Criminal Court to implement the indictment of two individuals who have allegedly perpetrated human rights abuses in Darfur, one of them a serving minister in the Sudanese Government. The EU response has so far been weak, which, considering that we claim the credit – or much of the credit – for creating the ICC, is pretty shameful.

We even risk being outflanked by the United States. In an interesting speech a fortnight ago, John Bellinger, the chief lawyer in the State Department, said that the US was willing, without changing its ideological position towards the ICC, to give practical support to its work, and he specifically mentioned Darfur. So I think we should get our skates on in terms of supporting the ICC over Darfur.

Talking of the United States, we have a prospect, whoever wins the presidential election, of an end to the abuses – or at least the worst abuses – of the war on terror. All the candidates are committed to closing Guantánamo, but the EU has to help by following through on its call for closure and leading an international initiative to resettle detainees who are not going to get a fair trial. But along with that – and I agree with those who say that, to be credible in the world, the EU must respect human rights internally – we must have the accountability that still has not been delivered for collusion by European governments with extraordinary rendition – which, translated, means kidnap and torture.

  Maria da Assunção Esteves (PPE-DE). – As coisas são mesmo assim. A pena de morte, a tortura, a fome são a barbárie que persiste neste mundo que em parte governamos. Mas as coisas só continuam assim se nós quisermos. A Europa do iluminismo, dos valores, da dignidade, falha na coerência das suas políticas. O Parlamento Europeu e o Conselho nem sempre têm sobre esta matéria exactamente as mesmas posições, mas só há um caminho e esse caminho é o da acção coerente das instituições europeias em todas as suas políticas internas e externas. Esperamos pelas virtualidades do novo serviço de acção externa no Tratado de Lisboa em matéria de direitos humanos.

Mas, olhando o mundo e os exemplos da nossa inquietação: os Estados Unidos têm pena de morte como a África; a China não tem apenas um Tibete, tem trabalho escravo, tortura, morte sumária. É com estes exemplos que temos de confrontar a nossa falta de coerência. A Europa precisa de uma política pró-activa de direitos humanos. A mobilização da sociedade civil é importante, mas não devemos esquecer que o combate pelos direitos cabe, em primeira linha, à autoridade dos Estados e à sua diplomacia. Bem faz o Presidente francês que não estará presente nos Jogos Olímpicos de Pequim. Também os outros Chefes de Estado da União não deverão estar presentes. A União é uma unidade fundada nos valores. Não chegam à Europa declarações e resoluções. A União Europeia não pode vender a alma.

  Genowefa Grabowska (PSE). – Pani Komisarz! Gratulując trójce sprawozdawców, chcę szczególnie podkreślić konieczność bezwzględnego, niekwestionowanego uwzględniania praw kobiet we wszystkich sferach życia publicznego, w stosunkach społecznych oraz w czysto ludzkich relacjach prywatnych. I to nie tylko w teorii, ale także w praktyce.

Wymaga to przede wszystkim wyeliminowania wszelkich form dyskryminacji i przemocy wobec kobiet i dziewcząt. Ale to nie wystarcza. Popatrzmy na Europę. Unia Europejska przygotowuje wiele rezolucji, które nawołują państwa członkowskie do równego traktowania kobiet i mężczyzn, potem sprawdza czy i jak te zasady są wdrażane w życie. Ale jestem bardzo ciekawa, Pani Komisarz, czy zasada równości płci ("gender mainstreaming") zadziała w strukturach wewnętrznych Unii Europejskiej. Czy na przykład przy budowie nowych unijnych instytucji i obsadzie czterech najwyższych stanowisk - prezydenta Unii, przewodniczących Komisji i Parlamentu oraz przedstawiciela Unii ds. polityki zagranicznej - znajdzie się zapis, który ją odzwierciedli?

Koleżanki, koledzy, to będzie chwila prawdy, ilustrująca, czy nasze prawdziwe podejście do praw kobiet rzeczywiście jest takie, o jakim mówimy.

  Μαρία-Ελένη Κοππά (PSE). – Κύριε Πρόεδρε, η έκθεση που εξετάζουμε σήμερα είναι η πιο σημαντική πολιτική έκφραση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα στον κόσμο. Οι προκλήσεις είναι μεγάλες και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μπορεί -και οφείλει- να αποτελέσει τον εγγυητή της δημοκρατίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Είναι σημαντικό η Ευρωπαϊκή Ένωση να εμφανίζει σταθερή και ενιαία στάση στα ζητήματα αυτά, διότι μόνο έτσι συμβάλλει στην ενίσχυση και βελτίωση της κοινής δράσης.

Δεν πρέπει να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά ανάλογα με τα συμφέροντα που διακυβεύονται. Η κατάργηση της θανατικής ποινής και των βασανιστηρίων, η προστασία των παιδιών στις ένοπλες συγκρούσεις, πρέπει να περιλαμβάνονται στους βασικούς στόχους της πολιτικής μας. Η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων οφείλει να διαπερνά όλες τις σχέσεις και τις συμφωνίες με τις τρίτες χώρες και καμιά έκπτωση, καμιά σκοπιμότητα να μην είναι ανεκτή.

Τα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να είναι η δική μας κόκκινη γραμμή που θα καθορίζει κάθε πολιτική επιλογή.

Τελειώνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον εισηγητή για την πολύ καλή και λεπτομερή έκθεσή του.

  Marios Matsakis (ALDE). – Mr President, when the EU talks about human rights violations in third countries, in order to be adequately convincing it must itself have a shining record of respect of such rights by all the EU Member States.

As other speakers said, this is unfortunately not so. I will use only one example, which concerns Britain. The UK maintains, in violation of international conventions, two colonies in another Member State – Cyprus. These two colonies, namely Akrotiri and Dhekelia are inhabited by approximately 10 000 Cypriot civilians who are EU citizens although their homes are on land which Britain, for obvious reasons, has excluded from the EU. These people do not have the basic human right of electing their executive authority. They are governed by a governor who is a British Army general appointed by the Queen of England, and they do not possess the right of having an elected parliament. The laws applicable to these colonies are at the full jurisdiction of the governor. In effect, these EU civilians live under a British military dictatorship.

It is truly shameful that the EP, the Commission and the Council always turn a blind eye to this situation.

Maybe other Member States have their own dirty linen that they do not want exposed or maybe these institutions do not really believe in the principles of democracy and justice they claim they stand for, or maybe the EU cares for human rights only when it does not concern its own members.

Maybe whatever. One thing is for sure: the continuation of British colonisation in Cyprus brings disrepute and loss of credibility to any EU report on human rights in the world.

  Corina Creţu (PSE). – Domnule Preşedinte, doamnă comisar, distinşi colegi, doresc să o felicit pe doamna De Kayser şi să mă alătur celor care au vorbit aici despre legătura dintre drepturile omului, alegeri şi democraţie. Eu provin dintr-o ţară, România, care a cunoscut ani de totalitarism şi poate noi, cei care încă mai avem în minte acele vremuri, ar trebui să subliniem mult mai mult importanţa organizării de alegeri democratice, libere şi corecte.

Un reputat universitar american, Larry Diamond, atrăgea atenţia recent asupra unui fenomen îngrijorător pe care-l numeşte „recesiune democratică”. Aşa cum o demonstrează şi recentele rapoarte Freedom House, anul 2007 a fost cel mai rău an pentru libertate în lume, după sfârşitul războiului rece.

În aceste condiţii, sunt de acord că înainte, în timpul şi după desfăşurarea alegerilor, cea mai importantă sarcină a Comisiei Europene, a Parlamentului European şi a ţărilor membre ale Uniunii o reprezintă elaborarea unei strategii comune şi globale de promovare a democraţiei. Susţin ideea sprijinirii parlamentelor nou-alese pentru a se consolida şi a desfăşura o activitate de legiferare cât mai aproape de standardele democratice consacrate.

Aş vrea să subliniez, totuşi, că nu orice imperfecţiune de organizare este o tentativă de fraudă, în schimb este esenţial să determinăm în ce măsură cadrul legal asigură echitatea şi transparenţa procesului electoral.

  El Presidente. − Entramos ahora en el turno de oradores que toman la palabra habiendo «cazado el ojo» del Presidente. Quiero decirles que en la reunión que hemos tenido hoy del Grupo de alto nivel para la igualdad de género y la diversidad algún Vicepresidente ha sido muy criticado porque dice que sólo «cazan el ojo» los diputados hombres y que, en cambio, no «cazan el ojo» las señoras diputadas. Quiero decirles que, en este caso, yo lo voy a tener muy fácil, porque todas las que han pedido «cazar el ojo» son señoras. Por lo tanto, no vamos a caer en la crítica de que hemos sido objeto hace apenas una hora.

  Marianne Mikko (PSE). – Kallid kolleegid, Marco Cappato inimõiguste raport väärib igati kiitust. Nõustun, et Euroopa Liit peab tegema suuri pingutusi, teostamaks tõeliselt sidusat ning jõulist poliitikat inimõiguste edendamiseks maailmas. Õige, just järelevalve rakendamine inimõiguste kaitsmiseks vajab tõhusamat elluviimist!

Toetan Euroopa Liidu ühist välis- ja julgeolekupoliitikat. Rääkida ühel häälel võimaldab reageerida mistahes inimõiguste rikkumistele maailmas operatiivselt. See võib tähendada tuhandeid päästetud inimelusid. Toetan ettepanekut korraldada 2009. aastal vägivallavastane Euroopa konverents.

MEPide osalemine valimisvaatluses on ülioluline. Ent MEP peab valimisvaatlusel käituma erapooletult nagu ka raportöörid Keyser ja Salafranca rõhutavad. Kuidas tõhustada nii Europarlamendi fraktsioonide osalemist valimisvaatlustes kui Euroopa Parlamendi valimisvaatlusdelegatsioonide tööd nii, et kahjustada ei saaks kumbki? Vastuse peame leidma ühiselt.

Euroopa Liit tegeleb inimõigustega üha enam. Nii näeb maailm, et solidaarsus ja põhiõiguste kaitse on meie aluspõhimõtted, milleta ei saavuta heaolu mitte ükski riik.

  Marie Anne Isler Béguin (Verts/ALE). – Monsieur le Président, je vous remercie de soutenir l'égalité des genres. Pour ma part, je voudrais également féliciter les rapporteurs pour les trois rapports, mais aussi tout simplement souligner l'importance des missions d'observation que nous menons à travers le monde. Je crois qu'il faut le répéter: ce sont des activités particulièrement positives et qui sont vraiment à promouvoir auprès de nos concitoyens, notamment peut-être en période pré-électorale.

Permettez-moi également de rendre hommage à tous ces observateurs, parce qu'en fin de compte, si, en tant que chefs de mission, nous sommes présents sur le terrain, si nous partons aussi en missions d'observation, nous avons également des centaines d'experts, de jeunes, de moins jeunes, présents à travers le monde et qui, de manière généreuse, vont soutenir la démocratie dans d'autres pays. Je crois qu'on ne le dit pas suffisamment, parce que, sans ce réseau d'observateurs, nous n'aurions pas ces excellentes missions d'observation. Je voudrais également rappeler l'enthousiasme avec lequel les populations accueillent ces observateurs, et surtout les observateurs long terme, qui restent pendant un certain temps sur le territoire.

Je regrette toutefois que mes collègues n'aient pas soutenu mon amendement visant à augmenter le budget, parce que je pense que plus nous aurons d'expertise en matière de missions électorales, plus l'Union européenne sera sollicitée. Il serait alors vraiment regrettable que nous ne puissions répondre à ces demandes de pays par manque de moyens.

  Katrin Saks (PSE). – Ma palusin sõna, et üles kutsuda enam keskenduma inimõigustele Afganistanis – riigis, kuhu tugevalt panustavad nii liikmesriigid kui Euroopa Liit tervikuna.

Olin läinud nädalal Euroopa Parlamendi delegatsiooni koosseisus Afganistanis ja tahaksin teieni tuua praegu kaks nime.

Perwiz Kambakhsh, noor ajakirjanik, kes mõisteti surma selle eest, et ta Internetist laadis maha islami naiste olukorda käsitlevad materjalid. Tema saatus on praegu president Karzai kätes.

Ja teine, Malalai Joya, noor naisparlamentäär, kes peale seda, kui ta kritiseeris sõjapealikute võimu nii valitsuses kui parlamendis, lihtsalt visati parlamendist välja. Tema õigused võeti ära, seda ebaseaduslikult. Seadus sellist võimalust ette ei näe.

Täna pole küsimus ainult selles, et ta ei ole saanud oma õiguste eest kohtus seista või oma mandaati tagasi, vaid ka selles, et ta elu on ohus. Me kohtusime temaga ja ta vajab tõepoolest meie kiiret abi ja sekkumist.

Euroopa Liit tervikuna peaks mõtlema rohkem sellele, milline on see Afganistan, mida me üles ehitame ja seda eriti enne rahvusvahelist Pariisi konverentsi, kus hakatakse arutama abi suurendamist Afganistanile.

  Janez Lenarčič, predsedujoči Svetu. − Čas, ki je bil namenjen predstavniku Sveta v tej razpravi, je žal že potekel, zato bom tudi jaz discipliniran in bom izredno kratek. Dovolite mi zgolj, da čestitam vsem poročevalcem za izredno kvalitetni in koristni poročili. Rad bi se zahvalil tudi vsem, ki so sodelovali v tej razpravi, za njihova stališča. V imenu predsedstva lahko zagotovim, da si bomo prizadevali upoštevati jih v največji možni meri pri vodenju dejavnosti Sveta v bodoče.

  El Presidente. − Gracias, señor Ministro. En realidad, en este debate, tanto el Consejo como la Comisión no tienen tiempo fijado, por más que pueda parecer extraño. Por lo tanto, se habrá excedido usted en la autoconsideración del tiempo del que disponía. Muchas gracias, en cualquier caso, por haberlo usado tan moderadamente en esta segunda intervención. Y tiene la palabra ahora nuestra querida Comisaria, la señora Ferrero-Waldner.

  Benita Ferrero-Waldner, Member of the Commission. − Mr President, because I did not speak on human rights issues earlier, I will now try to come up with a few ideas. I would like to add something on human rights.

Human rights dialogues have become an increasingly important component of the EU’s activities to promote human rights worldwide. In line with the December 2001 Guidelines on Human Rights Dialogues, the European Union has established some 30 dialogues, and others – like, for instance, with Central Asia, Southern Caucasus, South Africa and possibly also some important Latin American partners – are also under consideration. Civil society, and notably Human Rights NGOs from the country concerned, are usually involved in the preparation of the meetings. We have also had very good, constructive results from some of our neighbourhood partners, and, we have to say, some more mixed results, like the recent dialogue with Russia. By the way, Russia was the first country where the Commission and the Council Secretariat had a briefing meeting with a restricted number of MEPs as a follow-up to the Valenciano Report, in order to meet your concerns regarding better coordination and information. I hope all parties involved find this beneficial.

The new European Instrument for Democracy and Human Rights is now also being implemented at full speed, with two calls for proposals for Objective 1 – the difficult countries – and one for human rights defenders under our evaluation by the Commission services. Most of the Country-Based Support Schemes (CBSS) have been published and are now under evaluation by our delegations at country level, so I hope that by the summer most of the projects will start on the ground.

We are also actively integrating human rights and human security into all the relevant issues and policies. In the future, the new European security strategy will of course be there and I hope that we can establish a strong, human-centred approach to security, because human security aims exactly at encompassing human rights, security and development concerns. Both are there – freedom from fear and freedom from want.

I would like to specifically draw your attention to a few things. Human rights within the European Union have been mentioned by several speakers. There has not been a report by the European Parliament since 2004 on this subject. Yes, of course it is important to address problems, and we have two key instruments for doing so. One is the Council of Europe and, secondly, we now have a human rights agency, which has just been established in Vienna, to monitor the situation in the Member States and which will prepare yearly reports.

I also wanted to speak about something which has also mentioned – by a colleague who unfortunately has left – the protection of Christians in third countries. The European Union is strongly against discrimination affecting any religious group and our dialogue with third countries takes this up whenever appropriate and we do indeed try to clearly mention it.

I should also like to say a few words about the election observation missions. Many have taken the floor who have already been excellent chief observers. I can only re-emphasise the independence of EOMs, the coherence in their policies and among actors and particularly their professionalism. This will be the direction in which we would like to continue in the future.

Concerning women’s issues – of course, I am a woman so therefore you can imagine that I always take gender issues very seriously. I organised a women’s conference – very recently on 6 March – to which we will of course want to have a follow-up. There is mainstreaming and gender assessment in all actions. In the electoral observation guidelines there is a specific section on women. There is an important Security Council resolution, 1325, of the UN on women in conflict which is pushing for monitoring. We will soon also publish projects related to women’s development. I would just like to say that, in the Barroso Commission, in which I myself serve, a third are women. I think that it not always quota, but also quality, that should also be important. In this context, I would just like to say that in general the Commission promotes a healthy and reproductive life. This is important for women’s and children’s lives. This is one of the projects mentioned in Kenya but also of course covers the whole world and I think it is important to mention.

Another very specific point is the ICC – the International Criminal Court – for which there is strong support from the European Commission. We give EUR 4 million in the EIDHR 2008 Framework. The ICC clause is in our agreements. We have made démarches to have the ICC accepted with partners and there are international courts – if you think about Cambodia and many others – so we are really working very carefully there.

Let me close by answering Mr Howitt’s appeal to subscribe here to democracy promotion, as others also have been doing. This is, of course, our bread and butter. The Commission is recognised as the key institution in democracy promotion through our EOMs and other election support measures and through substantial support for democracy efforts of third countries and for international organisations like the UN, OSCE and the Council of Europe. Please rest assured that we take democracy promotion as seriously as anyone else in the European Union.

  Sarah Ludford (ALDE). – Mr President, I just wanted to ask the Commissioner before she finishes: she mentioned the International Criminal Court and the support the Commission gives, but could she specifically answer my question and tell me what, in detail, the EU is going to do, and in her case the Commission, to enforce the indictments against the people in Sudan?

She did not answer that question and I would be grateful...

(The President cut off the speaker.)

  Benita Ferrero-Waldner, Member of the Commission. − Mr President, as I said, we in general, of course, support the International Criminal Court but it is then up to the Criminal Court also to see whom it protects, to what it is going.

This is, of course, on the agenda of the Criminal Court. It is not our agenda.

  Marco Cappato, relatore. − Signor Presidente, onorevoli colleghi, replico ad alcuni colleghi che non ci sono, ma voglio fare una precisazione. Nel rapporto si parla dei diritti delle minoranze, si parla della libertà religiosa e naturalmente non si parla del rispetto dei diritti umani all'interno dell'Unione europea semplicemente perché non è il mandato di questo rapporto.

Io credo che in qualche modo l'abbiamo fatto, perché noi non abbiamo semplicemente fatto una lista di critiche al mondo, noi abbiamo parlato di noi, di come usiamo – bene o male – gli strumenti che abbiamo, del rispetto della legalità dell'Unione europea, quando diciamo che le clausole sui diritti umani non sono sufficientemente applicate e parliamo di noi! Credo quindi non si possa fare questa critica al nostro rapporto.

Credo che il ministro Lenarčič ha parlato molto degli strumenti che vengono utilizzati, il consiglio che mi permetto di proporre e che è inserito nella relazione è di parlare di più anche della valutazione dei risultati che poi i singoli strumenti ottengono.

Il collega Agnoletto ha rimproverato di non parlare abbastanza della dimensione collettiva dei diritti. In realtà, io penso che i diritti umani fondamentali si basino innanzitutto sul diritto individuale e anche per il genocidio, che è il più collettivo e il più terribile dei crimini, oggi ci si può attivare nei confronti della Corte penale internazionale anche come individui contro il crimine di genocidio, e quindi anche quello parte da un diritto individuale. Il diritto alla democrazia fa parte ormai dei diritti umani fondamentali e questo è uno strumento importante da utilizzare.

Il mainstreaming dovrebbe, credo, fare più attenzione al rispetto dei diritti umani in materia di immigrazione e di politiche contro la droga. Concludo nel rispondere al collega Howitt, la relazione non dice "che la non violenza è l'unico strumento per la promozione dei diritti umani, ma che è lo strumento più adeguato". Non violenza non solo come assenza di violenza, come pacifismo, no, invece non violenza come azione attiva di disobbedienza, di sabotaggio, di un potere autoritario e di una dittatura! In questo senso noi facciamo la proposta politica che l'Unione europea promuova le tecnologie e le tecniche della non violenza nella promozione dei diritti umani e della democrazia. Spero che questo paragrafo sarà salvato dal voto di domani!

  Véronique De Keyser, rapporteur. − Monsieur le Président, je voudrais remercier tous mes collègues qui ont pris la parole et dire à quel point les mots chaleureux de Mme Isler Béguin, par exemple, traduisent bien l'enthousiasme de ceux qui ont participé à des missions électorales, même si ce rapport peut apparaître aujourd'hui comme très consensuel et, finalement, comme on l'a dit dans certains rapports que j'ai lus, non médiatique, faible en intérêt médiatique, faible en conflit interne, faible en conflit externe, faible en tout, mais représentant certainement beaucoup de choses pour les pays qui sont de jeunes démocraties qui doivent voter.

Je voudrais répondre en particulier à deux collègues. Je voudrais répondre d'abord à M. Onyszkiewicz, qui nous pose une question tout à fait sérieuse, celle de la minorité. Je voudrais lui dire qu'en dépit de ce que je comprends - et je comprends très bien que l'observation électorale, ce n'est pas encore la démocratie -, je ne peux pas le suivre dans cette philosophie finalement du despotisme éclairé ou de l'avant-garde révolutionnaire, où même Condorcet parle des minorités. Nous ne pouvons pas le suivre dans cette direction. Bien entendu, la démocratie n'est pas parfaite. Ce serait trop beau si elle était parfaite. C'est cette même démocratie qui permet à M. Van Hecke aujourd'hui de tenir un discours infâme, de tenir un discours islamophobe, de tenir un discours raciste. M. Van Hecke représente dans mon pays, et dans la partie de la Flandre, 30 % des votants. Nous ne pouvons pas biffer, hélas, le parti de M. Van Hecke et 30 % de la Flandre. Nous ne pouvons pas biffer, Monsieur Onyszkiewicz - il n'est peut-être plus là -, 50 % des Palestiniens qui ont voté pour le Hamas. La démocratie nous pose des questions et c'est à ces questions-là que nous devons répondre. Et quand on parle du follow-up politique, des interrogations que posent les observations électorales et des défis, ce sont ceux-là, et c'est ceux-là qu'il nous faut relever.

  José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, Ponente. − Señor Presidente, yo también quisiera agradecer a los colegas las elogiosas intervenciones que han tenido en relación con el informe que he elaborado con la señora De Keyser sobre las misiones de observación electoral, sabiendo que éstas no se refieren solamente a la jornada electoral, sino que hacen referencia también al sistema electoral, al marco legal, a la igualdad de oportunidades y de acceso a los medios de comunicación, a la financiación de los partidos políticos, al régimen de resolución de diferendos, etc. etc.

Pero yo creo que lo más importante, señor Presidente, es señalar que este informe sobre la observación electoral, como el informe que ha elaborado el señor Cappato sobre la situación de los derechos humanos en el mundo, no obedecen a un propósito abstracto, sino que tienen una causa, y esa causa es el compromiso que tenemos en la Unión Europea, y en nuestro Parlamento en particular, con toda una serie de valores: la democracia, la libertad, el Estado de Derecho, el imperio de la ley y, sobre todo, el respeto de los derechos humanos.

En esta casa, señor Presidente, es donde late el pulso democrático de la Unión Europea y por eso, señor Presidente, tenemos que manifestarnos siempre de una forma muy clara y de una forma muy contundente, lanzando un mensaje claro y muy bien definido de ese compromiso inderogable e indeclinable que tenemos con la causa de los derechos humanos, que, como se ha podido escuchar en este hemiciclo esta tarde, no se refieren ni se predican de una región ni de un continente, sino que tienen un carácter planetario universal; de todo ello tenemos que empezar dando ejemplo en nuestra propia casa.

  El Presidente. − Se cierra el debate.

La votación tendrá lugar mañana a las 11.00 horas.

Declaraciones por escrito (artículo 142 del Reglamento)

  Слави Бинев (NI), в писмен вид. – Уважаеми г-н Председател, уважаеми колеги! Г-н Cappato,

Когато говорим за годишен доклад относно правата на човека по света, нека обърнем внимание и на следния факт - в края на април властите в Скопие си позволиха да задържат посред нощ без абсолютно никакво обвинение журналиста Виктор Канзуров. Единственото прегрешение на Канзуров е, че той от години защитава, и то с напълно законни средства, своето и на огромен брой свои сънародници историческо право да се наричат българи.

След като прекара 24 часа в ареста, на Канзуров бе позволено да се прибере у дома си, но му бе отнет паспортът. Така той продължава на практика да се намира под домашен арест, като срещу него официално все още няма никакво обвинение.

Убеден съм, че действията на властите в Македония са абсолютно недопустими и нарушават едно от основните права на човека – свободата на словото, особено на фона на съвременното динамично развитие на нашия общ европейски дом. Сигурен съм също така, че всички ние няма да останем безучастни пред подобен произвол, който ни връща десетилетия назад в годините на едно мрачно тоталитарно общество, което отдавна би трябвало да е останало само в историята.

Благодаря ви.

  Titus Corlăţean (PSE), în scris. – În 2009, în Republica Moldova se vor desfăşura alegeri legislative în urma cărora va fi ales de către Parlament Preşedintele statului. Republica Moldova se află la frontiera de est a Uniunii Europene şi este necesar ca reformele democratice să apropie statul de valorile democraţiei specifice statelor membre ale UE. Acest lucru trebuie realizat inclusiv prin cadrul definit de politica de vecinătate a UE.

Misiunea de observare a alegerilor din Republica Moldova este necesară şi binevenită, însă accentul monitorizării trebuie pus, încă de pe acum, pe perioada de până la viitoarele alegeri, având în vedere necesitatea corijării gravelor încălcări ale libertăţii presei de către puterea comunistă de la Chişinău, violarea repetată a independenţei justiţiei şi recentele modificări aduse legii electorale de către Parlamentul Republicii Moldova, dominat de Partidul Comunist.

La 10 aprilie 2008 au fost aduse legii electorale o serie de modificări care încalcă în mod flagrant normele şi practica democratică de tip european. Între acestea se numără: interzicerea blocurilor electorale, mărirea pragului electoral de la 4% la 6%, prag electoral nerealist şi nedemocratic în raport cu situaţia politică reală din Republica Moldova, interdicţia pentru persoanele care deţin dublă cetăţenie să ocupe funcţii publice, inclusiv să devina membri ai Parlamentului etc.

  Hanna Foltyn-Kubicka (UEN), na piśmie. – W podpisanym niedawno traktacie lizbońskim państwa członkowskie Unii Europejskiej przyjęły na siebie obowiązek umacniania wolności i praw człowieka oraz porządku demokratycznego na świecie. Jest to bez wątpienia główny cel polityki zagranicznej Unii.

Tymczasem zachowanie przewodniczącego Barosso oraz innych komisarzy podczas ostatniej wizyty w Chińskiej Republice Ludowej i ich stwierdzenie, że kwestia Tybetu jest wewnętrzną sprawą Chin, to jawne zaprzeczenie idei, które nie tylko zapisano w Lizbonie, ale które na co dzień staramy się realizować w praktyce – zwłaszcza tu, w Parlamencie Europejskim – idei stawiania praw człowieka na pierwszym miejscu.

W tym świetle trudno pogodzić się z faktem, że Europa traktuje Rosję jak demokratycznego partnera zapominając, że jest to kraj, którego władze nie tylko dopuszczają się licznych naruszeń, ale również jawnie drwią z naszych szczytnych idei. Dlaczego przymykamy oczy na nieprzerwaną eksterminację Czeczeńców i kneblowanie prasy w tym kraju?

Być może dlatego, że sama Unia nie jest wolna od uchybień w przestrzeganiu praw człowieka. Ubolewam nad tym, że prawo rodziców i dzieci do porozumiewania się wybranym języku nie jest respektowane przez Republikę Federalną Niemiec, co wynika z obecnej praktyki sądów i urzędów do spraw młodzieży.

Musimy odpowiedzieć sobie na pytanie, jaki jest nasz cel? Czy nasze rezolucje i niekończące się debaty mają naprawdę służyć naprawianiu świata, czy tylko maskowaniu hipokryzji, tak aby europejscy politycy mieli dobre samopoczucie?

  Anneli Jäätteenmäki (ALDE), kirjallinen. – Ihmisoikeudet ovat tärkein osa unionin yhteistä ulko- ja turvallisuuspolitiikkaa. Ihmisoikeuskysymykset ovat myös turvallisuuspoliittisia kysymyksiä. Kun vahvistamme ihmisoikeuksia, vahvistamme turvallisuutta. Kun vahvistamme ihmisoikeuksia maailmalla, vahvistamme turvallisuutta myös Euroopassa.

Uudet haasteet, kuten ilmastonmuutos ja siitä aiheutuva aavikoituminen ja ruokapula, ovat uhkia inhimillisille turvallisuudelle ja ihmisoikeuksille. Ihmisoikeuksista puhuttaessa ei pidä painottaa ainoastaan poliittisia oikeuksia, vaan myös oikeutta puhtaaseen ruokaan ja veteen, joiden merkitys ihmisten arkielämässä on konkreettisinta. Kun ihmisten perusasiat ovat kunnossa, he myös mitä todennäköisimmin äänestävät maltillisia poliittisia edustajia ja vaativat poliittisten oikeuksien toteuttamista. Kestävä pohja ihmisoikeuksille rakentuu demokratian ja vapauden ihanteista, kuten myös sosiaalisesta ja taloudellisesta oikeudenmukaisuudesta.

Ihmisoikeusraportissa nostetaan esille Gandhi ja hänen edustamansa väkivallattoman vastarinnan politiikka. Ihmisoikeuksia ja vapautta ei edistetä sodan ja väkivallan keinoin. Keinojen on oltava sopusoinnussa ihmisoikeuksien edustamien arvojen kanssa.

Ihmisoikeuksia edistämällä edistämme turvallisuutta. Ihmisoikeudet eivät ole pelkkä väline saavuttaa muita poliittisia päämääriä. Ihmisoikeudet ovat arvo itsessään. Ihmisoikeudet ovat universaaleja arvoja. Siksi EU:n on vahvistettava ihmisoikeuspolitiikkaansa. Ihmisoikeudet eivät ole muusta politiikasta irrallinen saareke, kuten ihmisoikeusraportti ansiokkaasti osoittaa.

  Eija-Riitta Korhola (PPE-DE), kirjallinen. – Haluan kiittää Marco Cappatoa laajasta ja kattavasta mietinnöstä, jossa vaaditaan oikeutetusti EU:lta johdonmukaisempaa ihmisoikeuspolitiikkaa ja tehokkaampia keinoja seurata sen vaikutuksia. Unionilla on vielä pitkä matka kuljettavana selkeän, yhtenäisen ja kauaskantoisemman poliittisen linjan kehittämisessä tällä saralla.

Meidän ei pidä ainoastaan tukea, vaan suorastaan vaatia ihmisoikeuksien kunnioittamista sekä EU:n sisällä että osana sen ulkosuhteita. Kuten Cappaton mietinnössä korostetaan, esimerkiksi naisten oikeudet olisi sisällytettävä tiiviisti osaksi kaikkia EU:n ihmisoikeusvuoropuheluja.

Parlamentin tärkeä rooli EU:n ihmisoikeuspolitiikassa mm. säännöllisten urgency-keskusteluiden kävijänä on otettu mietinnössä hyvin huomioon. Näistä keskusteluista syntyneet kiireelliset päätöslauselmat ovat nostaneet esiin tärkeitä epäkohtia sekä yksittäisiin ihmisiin että laajempiin kriiseihin kohdistuneesta, törkeästi ihmisarvoa loukkaavasta politiikasta. Keskustelujen johdonmukaistamiseksi ja seurannan tehostamiseksi parlamentin valtuuskuntien olisi kuitenkin vastedes sisällytettävä ihmisoikeustilannetta koskevat seurantakeskustelut järjestelmällisemmin myös näihin maihin suuntautuvien vierailujen asialistalle.

Lopuksi oikein kohdistettu rahoitus on olennaisen tärkeää EU:n ihmisoikeuspolitiikan toimivuuden ja tulosten kannalta. Demokratian ja ihmisoikeuksien rahoitusväline EIDHR:n vahvuutena on, että siitä pystytään kohdistamaan varoja suoraan ja nopeasti akuutteihin tilanteisiin ja vaikeisiin oloihin. On tärkeää, että näitä varoja suunnataan myös mahdollisimman tehokkaasti suoraan paikallisten ihmisoikeusjärjestöjen työhön. Uusia keinoja hyödyntää rahoitusvälinettä pitäisi vielä kartoittaa sellaisten maiden tapauksessa, joissa kansalaisjärjestötoiminta on laitonta.

  Katalin Lévai (PSE), írásban. – Megdöbbentő az a tény, hogy a fejlődő országokban a fogyatékkal élő emberek 82%-a még mindig a szegénységi küszöb alatt él és továbbra is a legsúlyosabb emberi jogi visszaéléseknek van kitéve, ideértve az élethez való jog megtagadását és az embertelen vagy megalázó bánásmódot. A fogyatékkal élő gyermekek helyzete különösen aggasztó e tekintetben.

Az Unió még mindig messze van attól, hogy egységes és ütőképes politikát folytasson az emberi jogok védelme és előmozdítása érdekében világszerte. Ahhoz, hogy ez hatékonyabb legyen, jelentős előrelépéseket kell tennünk az EU meglévő emberi jogi rendelkezései szigorú betartásának biztosítása érdekében. Ezek hiányos volta miatt lehetséges, hogy ma is számos nőt ér negatív megkülönböztetés a munkahelyeken. A roma nők helyzete még ennél is nehezebb, hiszen ők kettős diszkriminációtól szenvednek. Ügyükben egy Európai Uniós Romastratégia és Bizottsági koordináció fontos előrelépést jelentene.

Hiányolom a jelentésből, ezért javasolnám, a gyülekezési jog európai szintű megreformálását. Pontos meghatározások kellenek, hogy a jogi kiskapuk ne adhassanak teret az egyre elterjedő szélsőségeknek, de egy kisebbség úgy gyakorolhassa zavartalanul jogát, hogy ezzel ne zavarja a csendes többség nyugalmát. A konkrét megfogalmazás hozzásegít ahhoz, hogy egyértelmű legyen a gyülekezőnek és a rendvédelmi szerveknek, mely cselekedetek ütköznek törvénybe. Úgy vélem, hogy többek között a spontán, be nem jelentett, de békés tüntetések szabályozása is nagyon időszerű és szükséges lenne.

  Αθανάσιος Παφίλης (GUE/NGL), γραπτώς. – H Έκθεση εκφράζει κυνικά την ιμπεριαλιστική πολιτική της Ε.Ε. Αναγορεύει την Ε.Ε. σε "υπερασπιστή" των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, "εξαγωγέα" δημοκρατίας στον κόσμο. Το σεβασμό της Ε.Ε. στα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία την βίωσαν τραγικά οι λαοί της πρώην Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν του Ιράκ, της Παλαιστίνης, που αιματοκυλίστηκαν από τους ιμπεριαλιστές ΕΕ, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

H EE χρησιμοποιεί επιλεκτικά τα ανθρώπινα δικαιώματα σαν πρόσχημα για πιέσεις και εκβιασμούς ενάντια σε χώρες που για διάφορους λόγους, αντιστέκονται στις ιμπεριαλιστικές της επιδιώξεις, όπως η Kούβα, το Βιετνάμ, η Bόρεια Kορέα, η Λευκορωσία, το Ιράν. Tην ίδια στιγμή που η ΕΕ εμφανίζεται σαν τιμητής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλο τον πλανήτη, δεν λέει λέξη για το έγκλημα γενοκτονίας του Ισραήλ σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού, τις εκατόμβες των δολοφονημένων Ιρακινών από τις κατοχικές δυνάμεις των ιμπεριαλιστών των HΠA και των συμμάχων κρατών μελών της ΕΕ. Oι αναφορές της Έκθεσης στη φτώχεια, το περιβάλλον, τα εργασιακά δικαιώματα, την υγεία κ.λ.π., αποτελούν πρόκληση για τους λαούς που στενάζουν κάτω από την ιμπεριαλιστική κυριαρχία και την καπιταλιστική εκμετάλλευση.

Το ΚΚΕ καταψηφίζει την Έκθεση και καταγγέλλει την προκλητική υποκρισία της Ε.Ε. και την επιλεκτική χρησιμοποίηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως μέσο ιμπεριαλιστικών πιέσεων ακόμη και εξαπόλυσης πολέμων κατά των λαών.

  Toomas Savi (ALDE), in writing. – I congratulate my colleague Marco Cappato on a comprehensive report, pointing out the most burning issues in the field of human rights last year. I agree with him fully on the need for a radical intensification of the EU-China human rights dialogue especially in the light of the upcoming Olympics in Beijing.

It is regrettable that China has not significantly enhanced the situation of human rights in the country after Beijing was granted in 2001 the right to organise the Olympics. But this should definitely not be a reason to give up on China. As the report states, the Olympics ‘constitute an important historic opportunity for the improvement of human rights in China’ and therefore we should tirelessly remind the Chinese authorities of the promises they have made.

But we should avoid making threats that might lead to some greater isolation and restiveness in China, as has happened recently, causing several anti-Western demonstrations in the country. We must be careful not to create an opposition to democratic reforms among the Chinese people. Instead we should concentrate on creating a dialogue that would give us a chance to present our position while not treating the other party with disdain.