Συζητήσεις

Τετάρτη 4 Ιουνίου 2008 - Βρυξέλλες

15. Ετήσια έκθεση 2006 για την ΚΕΠΠΑ - Ευρωπαϊκή Στρατηγική για την Ασφάλεια και ΕΠΑΑ (συζήτηση)

  Πρόεδρος. − Η ημερήσια διάταξη προβλέπει την κοινή συζήτηση των ακόλουθων εκθέσεων:

– A6-0189/2008 του κ. Saryusz-Wolski, εξ ονόματος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων, σχετικά με την ετήσια έκθεση του Συμβουλίου προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για τα κύρια θέματα και τις βασικές επιλογές της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ) που υπεβλήθη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατ’ εφαρμογή του σημείου Ζ, παράγραφος 43 της διοργανικής συμφωνίας της 17ης Μαΐου 2006 – 2006 (2007/2219(INI)) και

– A6-0186/2008 του κ. Kuhne, εξ ονόματος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων, σχετικά με την υλοποίηση της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής Ασφάλειας και της ΕΠΑΑ (2008/2003(INI)).

  Jacek Saryusz-Wolski, εισηγητής. − (EN) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να κάνω ορισμένες παρατηρήσεις και να εκφράσω τις απόψεις του Κοινοβουλίου σχετικά με την εξωτερική πολιτική κατά τη διάρκεια αυτής της συζήτησης, που είναι κάτι παραπάνω από μία ετήσια συζήτηση ρουτίνας για την εξωτερική πολιτική και την τρέχουσα κατάσταση της εξωτερικής πολιτικής στην Ένωση: η συμμετοχή του κ. Solana αποδεικνύει ότι πρόκειται για μία ιδιαίτερη συζήτηση. Σας ευχαριστούμε που ήλθατε, κύριε Solana.

Πρώτον, βρισκόμαστε σε μία πολύ σημαντική χρονική στιγμή, αν όχι σε σημείο καμπής, όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, λόγω των καινοτομιών της Συνθήκης της Λισαβόνας. Πρέπει να ανατρέξουμε στο παρελθόν προκειμένου να προβούμε σε αξιολόγηση ως συνήθως, αλλά επίσης πρέπει να ακολουθήσουμε μία μελλοντοστραφή προσέγγιση. Έχουμε τη μεγάλη και αυξανόμενη στήριξη των πολιτών για την εξωτερική πολιτική, που είναι αν μη τι άλλο αληθινή και ισχυρή. Οι αντιλήψεις των κρατών μελών ολοένα μεταβάλλονται, επειδή κατανοούν ότι ομιλώντας με μία φωνή και ενεργώντας από κοινού είναι ο μόνος τρόπος για να έχουμε μία αποτελεσματική εξωτερική πολιτική της Ένωσης.

Εισερχόμενοι σε αυτό το νέο κεφάλαιο της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, κατευθυνόμαστε προς μία ποιοτική αλλαγή. Η νέα εξωτερική πολιτική πρέπει να αντλεί τη νομιμότητά της όχι μόνο από τη διακυβερνητική της πηγή, αλλά και από τον έλεγχο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, εξ ου και, όπως θα δούμε, η αυξανόμενη σημασία και ο ρόλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στη διαμόρφωση αυτής της πολιτικής, όπως ζητήσαμε στην έκθεσή μας. Χρειαζόμαστε μία ολοκληρωμένη και ολιστική προσέγγιση στην εξωτερική πολιτική, με τη συνοχή, τη σύγκλιση και τη συμπληρωματικότητα όλων των αρμόδιων θεσμικών οργάνων, συμπεριλαμβανομένων των κρατών μελών.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να συνεχίσει τον ειρηνευτικό και διαμεσολαβητικό ρόλο της, ως μία ήρεμη δύναμη που συμβάλλει στη σταθεροποίηση, στην ανοικοδόμηση και στη μεταρρύθμιση, χορηγός ενίσχυσης και ανθρωπιστικής βοήθειας, ως μία κανονιστική δύναμη, που προβάλλει αξίες και προάγει τη δημοκρατία, την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να συμπληρώνουμε την ήπια διάσταση με μία αυστηρότερη αναπτύσσοντας τη διάσταση ΕΠΑΑ και τις στρατιωτικές μας δυνατότητες προκειμένου να είμαστε προετοιμασμένοι και για προβολή δύναμης.

Πρέπει να συμπληρώσουμε την πολιτική αντίδρασής μας σε βραχυπρόθεσμες και μεσοπρόθεσμες προκλήσεις με μία πιο μακροπρόθεσμη στρατηγική προσέγγιση και προσδιορισμό των ευρωπαϊκών συμφερόντων μακροπρόθεσμα, αντιμετωπίζοντας τα πραγματικά αίτια και όχι μόνο τα αποτελέσματα ορισμένων αλλαγών γύρω μας όπως το Νταρφούρ, που πρόκειται τόσο για κατάσταση που αφορά το κλίμα όσο και για κατάσταση σύγκρουσης.

Πρέπει να συνεχίσουμε να δραστηριοποιούμαστε όσον αφορά διάφορες γεωγραφικές προτεραιότητες, αλλά επίσης να αντιμετωπίζουμε νέες προκλήσεις και οριζόντια θέματα όπως η κλιματική ασφάλεια, η ενεργειακή ασφάλεια, η διαστημική ασφάλεια, η ασφάλεια στον κυβερνοχώρο, οι μεταναστευτικές ροές και πολλά άλλα.

Καθώς επιδιώκουμε να γίνουμε παγκόσμια δύναμη και παγκόσμιος παράγοντας, πρέπει να αλλάξουμε την ισορροπία μεταξύ του χρηματοδότη, που είμαστε και θέλουμε να είμαστε, και του βασικού παράγοντα στην παγκόσμια σκηνή. Η νέα Συνθήκη προσφέρει τεράστιες δυνατότητες για μία συνεχή και αποτελεσματική εξωτερική πολιτική, αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι η υλοποίηση θα είναι ζωτικής σημασίας. Απαιτείται συλλογική θέληση και συνεργασία, όχι μόνο στο θεσμικό τρίγωνο αλλά και με τα κράτη μέλη, και πρέπει να αποφύγουμε τις αντιπαλότητες.

Προσπαθήσαμε να καταθέσουμε μία εποικοδομητική προσέγγιση στην παρούσα έκθεση. Εκφράζουμε την ανησυχία μας για ορισμένες αποτυχίες της εξωτερικής πολιτικής, αλλά προσβλέπουμε περισσότερο στο μέλλον. Αναγνωρίζουμε τη θετική εξέλιξη, την πρόοδο και τις επιτυχίες. Συνιστούμε να αντιμετωπίσουμε τις αποτυχίες, αλλά αξιοποιώντας τα επιτεύγματα και εξακριβώνοντας το περιθώριο περαιτέρω προόδου.

Η φιλοδοξία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δεν είναι απλώς να ελέγχει την εξωτερική πολιτική, να πραγματοποιεί συστάσεις στις οποίες να βασίζονται οι λύσεις και οι επιλογές του εκτελεστικού κλάδου, αλλά επίσης να επενδύει στη δική του χάραξη της εξωτερικής πολιτικής, την οποία ονομάζω «κοινοβουλευτική διπλωματία», δεδομένου ότι διεξάγεται στο πεδίο αρμοδιότητάς μας σε κοινοβουλευτικό επίπεδο.

Σχετικά με τις προτεραιότητες, πιστεύουμε ότι απαιτείται μία εστιασμένη προσέγγιση και περιορισμένος αριθμός προτεραιοτήτων. Υπογραμμίζουμε την ανάγκη για εξωτερική πολιτική καθοδηγούμενη από αξίες, όχι επειδή είμαστε υπερβολικά ιδεαλιστές ή αφελείς, αλλά επειδή ο κόσμος γύρω μας που συμμερίζεται τις ίδιες ισχυρές καθολικές αξίες θα εξυπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντά μας όσον αφορά την ασφάλεια και την ευημερία.

Το Κοινοβούλιο θεωρεί ότι η εξωτερική πολιτική της Ένωσης συμβάλλει στην ενίσχυση της ευρωπαϊκής ταυτότητας και επίσης παρέχει προστιθέμενη αξία για τους πολίτες της ΕΕ και αποτελεί μέρος της πορείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προς μία Ευρώπη αποτελεσμάτων.

Θεωρούμε ότι η εξωτερική πολιτική αποτελεί βασική πολιτική της ΕΕ που πρέπει να είναι εξοπλισμένη με το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο, το οποίο παρέχει η Συνθήκη της Λισαβόνας, τα κατάλληλα μέσα και επαρκή χρηματοδότηση από τον προϋπολογισμό της ΕΕ. Πρέπει να έχουμε στη διάθεσή μας ένα σύνολο μέσων, και πρόκειται για κάτι που θα έχουμε στο μέλλον.

  Helmut Kuhne, εισηγητής. − (DE) Κύριε Πρόεδρε, στην έκθεσή μας, θέλαμε να αποφύγουμε την επανάληψη δηλώσεων από προηγούμενες εκθέσεις σχετικά με την Ευρωπαϊκή Στρατηγική Ασφάλειας. Ίσως να μην το έχουμε επιτύχει απόλυτα, αλλά πιστεύω ότι μπορούμε να ακολουθήσουμε περαιτέρω αυτή την κατεύθυνση στο μέλλον.

Για παράδειγμα, ένα θέμα το οποίο είχε αποφασισθεί σε προηγούμενες εκθέσεις και το οποίο δεν θίξαμε ξανά ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο, αλλά που πρέπει να αναφερθεί εδώ, είναι η στήριξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου προς την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Ασφάλειας και Άμυνας. Θα θέλαμε αυτό να γίνει ένα πραγματικό όργανο, όχι μόνο εικονικό. Υπολογιζόμενος με ευρωπαϊκά κριτήρια, ο χρόνος πέρασε πολύ γρήγορα από τον Δεκέμβριο του 2003, όταν εγκρίθηκε η Ευρωπαϊκή Στρατηγική Ασφάλειας – ίσως όχι απαραίτητα όταν υπολογίζεται με αντικειμενικά κριτήρια, αλλά μπορούμε να πούμε ότι η Ευρωπαϊκή Στρατηγική Ασφάλειας έχει σημειώσει σημαντική πρακτική πρόοδο σε αυτό το χρονικό διάστημα. Μπορούμε να καυχηθούμε για ορισμένα επιτεύγματα, αλλά δεν θα απαριθμήσω εδώ τις διάφορες πολιτικές και στρατιωτικές αποστολές.

Ωστόσο, αυτό το οποίο μπορούμε να επιδείξουμε από άποψη δομών, είναι ότι, κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους περίπου διαθέτουμε ένα μέσο πολιτικού ελέγχου και σχεδιασμού από την πλευρά του Συμβουλίου και ότι υπάρχει τώρα μία σαφής διοικητική ιεραρχία από το κτίριο εκεί κάτω έως εκείνους που πρέπει να διεξάγουν τις επιχειρήσεις επί τόπου. Από στρατιωτική άποψη, έχουμε ενισχύσει την επιχειρησιακή δυνατότητα πέρα από τη χρήση των δυνατοτήτων του ΝΑΤΟ σύμφωνα με τη συμφωνία Berlin Plus. Έχουμε καταστήσει επιχειρησιακούς τους Σχηματισμούς Μάχης, που υποτίθεται ότι θα λειτουργούν εκ περιτροπής. Έχουμε επίσης διεξαγάγει επιχειρήσεις τις οποίες μπορούμε να ανακηρύξουμε επιτυχείς, όπως οι αποστολές στον τομέα του κράτους δικαίου στη Γεωργία και άλλες παρόμοιες αποστολές.

Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένα καθήκοντα που πρέπει ακόμη να αναλάβουμε, εκεί όπου, κατά τη γνώμη μου, εξακολουθούν να υπάρχουν ελλείψεις, και δεν καθιστούμε τη Στρατηγική Ασφάλειας λιγότερο επιτυχή εάν απαριθμήσουμε αυτά τα σημεία. Με βάση τα αριθμητικά στοιχεία του πληθυσμού των κρατών μελών της ΕΕ, προκύπτει ανισορροπία στις συνεισφορές στις αποστολές, ιδίως στον πολιτικό τομέα. Προτείνουμε συνεπώς ότι τα κράτη μέλη πρέπει να υποχρεούνται – είτε ηθικά είτε με άλλα μέσα – να εκδίδουν σχέδια δράσης που θα περιγράφουν λεπτομερώς πόσο και τι είδους προσωπικό μπορούν να διαθέσουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση εάν καταστεί απαραίτητο, συμπεριλαμβανομένων δηλώσεων σχετικά με τις προοπτικές επαγγελματικής σταδιοδρομίας των ατόμων που επιστρέφουν στη χώρα τους αφού υπηρετήσουν σε αποστολές της ΕΕ. Μακροπρόθεσμα, δεν μπορούμε να διαχειριστούμε τον εξαντλητικό μηχανισμό παροχής στρατευμάτων για στρατιωτικές ενέργειες όπως στο Νταρφούρ και στο Τσαντ, όπως πράξαμε έως τώρα. Προτείνουμε συνεπώς εναλλακτικές επιλογές.

Υποβάλλουμε επίσης διάφορες προτάσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης σχετικά με τα ελικόπτερα και για την αύξηση της διαθεσιμότητας των ελικοπτέρων. Μακροπρόθεσμα, δεν είναι λογικό στην Ευρωπαϊκή Ένωση να χρησιμοποιούμε 24 διαφορετικούς τύπους ελικοπτέρων.

Επιπλέον, υπάρχουν νέες εξελίξεις τις οποίες πρέπει να λάβουμε υπόψη καθώς εξετάζουμε περαιτέρω τη Στρατηγική Ασφάλειας. Η τρομοκρατική δραστηριότητα έχει καταστήσει ασαφή τα όρια μεταξύ των εσωτερικών και των εξωτερικών συνόρων. Πρέπει να ασχοληθούμε με τη διασφάλιση του ενεργειακού εφοδιασμού με διπλωματικά, οικονομικά και τεχνικά– και σκόπιμα δεν αναφέρω τα στρατιωτικά – μέσα. Η διασφάλιση των ευαίσθητων υποδομών ενάντια στις ηλεκτρονικές επιθέσεις είναι κάτι που γνωρίζουμε ότι πρέπει να γίνει. Όλα αυτά πρέπει να τα συμπεριλάβουμε όταν εξετάζουμε τις πτυχές της Στρατηγικής Ασφάλειας που μπορεί να χρειαστεί να επεκταθούν.

Ο κ. Solana, ο Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ, έχει μία συγκεκριμένη εντολή από το Συμβούλιο να μελετά αυτά τα πράγματα. Τον στηρίζουμε ως προς αυτό. Ευελπιστούμε να δούμε το αποτέλεσμα αυτών των διαβουλεύσεων προς τα τέλη του έτους υπό τη μορφή μίας Λευκής Βίβλου, προκειμένου να υπάρχει ένα κοινό σημείο αναφοράς για ευρωπαϊκή συζήτηση, όχι μόνο για συζήτηση μεταξύ του κ. Solana και των κυβερνήσεων, όχι μόνο για συζήτηση μεταξύ αυτού και ημών, όχι μόνο για συζήτηση στα εθνικά κοινοβούλια, αλλά επίσης προς το συμφέρον του ευρωπαϊκού κοινού, από την Πολωνία έως την Πορτογαλία.

  Javier Solana, Ύπατος Εκπρόσωπος για την κοινή εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας. − (EN) Κύριε Πρόεδρε, επιτρέψτε μου να αρχίσω, ευχαριστώντας το Κοινοβούλιο που με προσκάλεσε σε αυτή τη σημαντική συζήτηση σχετικά με την εξωτερική πολιτική, την ασφάλεια και την άμυνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στη σύνοδο της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Ωστόσο, πριν εισέλθουμε στην ουσία, επιτρέψτε μου να καταδικάσω την τρομοκρατική επίθεση κατά της δανικής πρεσβείας στο Ισλαμαμπάντ τη Δευτέρα και να εκφράσω τα συλλυπητήριά μου στους Δανούς και στους Πακιστανούς και στις οικογένειες των νεκρών και των τραυματιών. Ας τους θυμόμαστε και συγκεκριμένα εκείνους που υπέφεραν εκεί. Βρέθηκα στο Ισλαμαμπάντ πριν από λίγο καιρό και θα ήθελα να σας ενημερώσω για εκείνο το ταξίδι, εάν το επιτρέψει ο χρόνος της συνεδρίασης.

Θέλω να ευχαριστήσω τους δύο εισηγητές, τον κ. Saryusz-Wolski και τον κ. Kuhne, για τις εκθέσεις τους. Θεωρώ ότι υπάρχουν πολλά εξαιρετικά σημεία στις εκθέσεις αυτές σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να ενισχύσουμε τη συνολική επιρροή της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ολόκληρο τον κόσμο, σύμφωνα με τις αξίες μας, σύμφωνα με τα συμφέροντά μας. Θα ήθελα να τους συγχαρώ και να τους διαβεβαιώσω, καθώς και όλους εσάς, ότι θα λάβουμε υπόψη όσο το δυνατόν περισσότερες παρατηρήσεις, επειδή πιστεύω ότι είναι πολύ εποικοδομητικές, πολύ θετικές και ως εκ τούτου θα τις μελετήσω.

Πρόκειται για μία πολύ σημαντική σύνοδο και θα ήθελα να θίξω ορισμένα από τα θέματα που περιλαμβάνονται και στις δύο εκθέσεις. Στον χρόνο που μου επιτρέπεται θα ήθελα να μιλήσω σχετικά με τα θέματα που είναι πιο επίκαιρα σήμερα στην ατζέντα των διεθνών σχέσεων, προκειμένου να δούμε πώς μπορούμε να συμβάλουμε στην επίλυση των προβλημάτων του σήμερα.

Θα ήθελα να πω ορισμένα λόγια σχετικά με τη Συνθήκη στην οποία έχουν αναφερθεί οι εισηγητές. Και στις δύο εκθέσεις υπάρχουν πολλές αναφορές στη Συνθήκη της Λισαβόνας και ο λόγος είναι πολύ σαφής. Οι εκθέσεις αυτές ζητούν μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Ο κύριος σκοπός της Συνθήκης είναι να καταστήσει το έργο της Ευρωπαϊκής Ένωσης πιο αποτελεσματικό, πιο διαφανές, ειδικά στην εξωτερική πολιτική και στην πολιτική ασφάλειας. Είμαι πεπεισμένος ότι η Συνθήκη θα επιλύσει πολλά από τα προβλήματα που εντοπίζονται στην έκθεση, συγκεκριμένα του κ. Kuhne.

Η πρώτη προτεραιότητα για όλους μας είναι η επικύρωση της Συνθήκης. Όλοι πρέπει να καταβάλουμε ακόμη προσπάθειες προς την κατεύθυνση αυτή τις προσεχείς ημέρες. Θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι η σλοβενική Προεδρία έλαβε την εντολή από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου να προωθήσει τις εργασίες προετοιμασίας για την ομαλή έναρξη ισχύος της Συνθήκης της Λισαβόνας.

Οι εργασίες, όπως γνωρίζετε, καθοδηγούνται από ορισμένες βασικές κοινές αρχές. Αφετηρία όλης αυτής της συζήτησης είναι η Συνθήκη αυτή καθαυτή. Πρέπει να γίνει πλήρως σεβαστή. Το δεύτερο σημείο είναι ότι ο γενικός στόχος είναι η Συνθήκη να τεθεί σε ισχύ όπως συμφωνήθηκε νωρίτερα και αυτό σημαίνει την 1η Ιανουαρίου 2009, εάν τα πράγματα κυλήσουν ομαλά.

Πολλές πτυχές της Συνθήκης αποτελούν θέματα βασικού ενδιαφέροντος για εσάς, για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και – δεδομένου ότι συζητούμε για την εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας – για το συγκεκριμένο ζήτημα. Τόσο η Προεδρία όσο και η Επιτροπή και εγώ ο ίδιος είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε για πολλά από τα θέματα αυτά με ορισμένους από εσάς, και θα ήθελα να σας εγγυηθώ ότι θα συνεχίσω να το πράττω από τον χρόνο μου σήμερα εδώ έως τη στιγμή που από τεθεί σε ισχύ η Συνθήκη. Είναι ζωτικής σημασίας, κατά τη γνώμη μου, τα τρία κύρια θεσμικά όργανα να συνεργασθούν προκειμένου να διασφαλίσουν την ομαλή εφαρμογή της Συνθήκης.

Επιτρέψτε μου να πω δυο λόγια σχετικά με την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης. Όπως γνωρίζετε, έχω εντολή ως Ύπατος Εκπρόσωπος εν ενεργεία από τη Δήλωση 15 της Συνθήκης να διεξάγω προπαρασκευαστικές εργασίες με την Επιτροπή και με τα κράτη μέλη. Αυτό κάνω. Υλοποιώ την εντολή αυτή με τον σαφή στόχο να εγκριθεί η απόφαση για την ίδρυση της ΕΥΕΔ το συντομότερο δυνατόν μετά την έναρξη ισχύος της Συνθήκης.

Ο κ. Kuhne ανέφερε την Ευρωπαϊκή Στρατηγική Ασφάλειας. Επιτρέψτε μου να διατυπώσω ορισμένες παρατηρήσεις σχετικά με το πώς βλέπω την κατάσταση σήμερα. Η εντολή που έλαβα, η εντολή από το Συμβούλιο του προηγούμενου Δεκεμβρίου, μου ζήτησε να εκπονήσω μία άλλη έκθεση έως τον Δεκέμβριο του 2008. Θα συνεχίσω με συζητήσεις μαζί με όλους εσάς προκειμένου να επιτύχω τις καλύτερες τροποποιήσεις που κρίνονται απαραίτητες.

Η στρατηγική έχει αποδειχθεί πολύ ωφέλιμη. Το έχει αναγνωρίσει ο εισηγητής και τον ευχαριστώ γι’ αυτό. Τα τελευταία τέσσερα έτη θεωρώ ότι υπήρξε ένα μέσο που μας έχει εξυπηρετήσει πολύ. Το έγγραφο ήταν σύντομο, αλλά ταυτόχρονα είναι ένα έγγραφο που μπορεί να διαβαστεί και συνεπώς θεωρώ ότι συμβαδίζει με τον σκοπό αυτόν.

Θεωρώ ότι η στρατηγική αυτή αντικατοπτρίζει τις αξίες μας, αντικατοπτρίζει τις αρχές μας, αντικατοπτρίζει τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να επαναπροσεγγίσουμε την εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας. Θεωρώ ότι η αποστολή που ανέθεσε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τον προηγούμενο Δεκέμβριο δεν αφορά την αλλαγή του κειμένου· αφορά περισσότερο τη βελτίωση του κειμένου και τη συμπλήρωσή του όπου είναι δυνατόν.

Είναι σημαντικό να αναλογιστούμε τη διεθνή κατάσταση τη στιγμή που συντάχθηκε – θυμηθείτε ότι ήταν το 2003. Έχουν συμβεί αρκετά σε αυτό το χρονικό διάστημα – πιθανόν όχι αρκετά θεμελιώδη ώστε να μεταβάλουν το περιεχόμενο της στρατηγικής – αλλά συμπληρώνουν τα θέματα από αυτό το χρονικό διάστημα. Έχουμε πάρει διδάγματα και έχουν λάβει χώρα συζητήσεις στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στα θεσμικά όργανα. Συνεπώς, θεωρώ πολύ πολύτιμη τη συμβολή του Κοινοβουλίου, επίσης μέσω της έκθεσης του εισηγητή, του κ. Kuhne, που είναι πολύ ευπρόσδεκτη.

Θα ενημερώσω προφορικά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο σε δύο εβδομάδες σχετικά με το θέμα αυτό, πώς πραγματοποιούνται οι εργασίες. Τότε θα με έχουν ενημερώσει τα κράτη μέλη σχετικά με τις σκέψεις τους για το θέμα και θα ακούσω εσάς και όλες τις παρατηρήσεις που κάνατε σήμερα. Θα υπάρξει στη συνέχεια περαιτέρω συζήτηση και μία άτυπη συνεδρίαση των υπουργών Εξωτερικών – τύπου Gymnich – τον Σεπτέμβριο και θα συνεχίσουμε να συζητούμε για τα θέματα αυτά μεταξύ μας εδώ στο Κοινοβούλιο.

Θεωρώ ότι η κατάλληλη χρονική στιγμή είναι πολύ σημαντική. Ο Δεκέμβριος του 2008 θα σηματοδοτήσει την πέμπτη επέτειο της ΕΣΑ. Ευελπιστώ ότι έως τότε η Συνθήκη της Λισαβόνας θα έχει επικυρωθεί, βελτιώνοντας συνεπώς τη συνεκτικότητα της δράσης μας. Σχετικά με τις βασικές απειλές που αντιμετωπίζει η στρατηγική, θεωρώ ότι εκείνες που εντοπίστηκαν το 2003 ήταν ορθές. Νομίζω ότι θα συμφωνήσουμε σε αυτό. Όπλα μαζικής καταστροφής, τρομοκρατία, οργανωμένο έγκλημα, περιφερειακές συγκρούσεις – βασικά αυτά δεν έχουν αλλάξει. Εξακολουθούν να έχουν σημασία σήμερα, όπως ανέφερα, και πρέπει να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ενεργά προς αυτή την κατεύθυνση.

Η στρατηγική βασίστηκε σε μία ανάλυση των σημαντικών παγκόσμιων προκλήσεων εκείνο το χρονικό διάστημα, αλλά σήμερα, όπως ανέφερα, ορισμένες έχουν μεγαλύτερη σημασία απ’ ό,τι άλλες πριν από πέντε έτη, και επίσης υπάρχουν και νέες. Θυμηθείτε – όπως έχουν ήδη αναφέρει οι εισηγητές – ότι η αλλαγή του κλίματος και οι επιπτώσεις της στη διεθνή ασφάλεια, η ενεργειακή ασφάλεια – που τώρα πρέπει να εξετασθεί σε βάθος – δεν είχαν μελετηθεί στη στρατηγική. Το ίδιο ισχύει για τη μετανάστευση – την παράνομη μετανάστευση συγκεκριμένα – και την ασφάλεια των πληροφοριών. Δεν είχαν μελετηθεί και πρέπει να μελετηθούν τώρα. Πρέπει να λάβουμε υπόψη αυτές τις εξελίξεις.

Επιτρέψτε μου επίσης να πω δυο λόγια σχετικά με την ΕΠΑΑ, την οποία ανέφερε ο εισηγητής. Νομίζω ότι μπορούμε να πούμε χωρίς να υπερβάλουμε ότι ήταν επιτυχημένη. Αποτέλεσε σημαντικό και πολύ εμφανές μέρος της ΚΕΠΠΑ. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων πέντε ετών – και καλό είναι να το αναγνωρίσουμε – έχουμε αναπτύξει περισσότερες από 15 αποστολές – στην πραγματικότητα 17. Τώρα έχουμε 14 – πολιτικές και στρατιωτικές – σε δράση σε τρεις ηπείρους: στην Ευρώπη – στα Βαλκάνια, στην Αφρική, και στη Μέση Ανατολή και στην Ασία. Αυτό αναγνωρίζεται δεόντως στις εκθέσεις και το εκτιμώ πάρα πολύ.

Ωστόσο, η έκθεση του κ. Kuhne επισημαίνει ορισμένες από τις προκλήσεις και τις ελλείψεις που αντιμετωπίζουμε στην ΕΠΑΑ και συμφωνώ με τα περισσότερα από όσα έχουν λεχθεί.

Καταβάλλουμε προσπάθειες γι’ αυτό: λαμβάνουμε υπόψη τα διδάγματα που πήραμε από τις αποστολές· προσαρμόζουμε τις δομές μας, όσον αφορά τόσο το πολιτικό σκέλος όσο και το στρατιωτικό· καταβάλλουμε προσπάθειες προκειμένου να υπάρχει μεγαλύτερη πολιτική και στρατιωτική συνεργασία, δηλαδή να έχουμε μία ολοκληρωμένη προσέγγιση, που είναι νομίζω και η πρόθεση της έκθεσης.

Σημειώθηκε ικανοποιητική πρόοδος στη συνεδρίαση του Συμβουλίου την προηγούμενη εβδομάδα με τους υπουργούς Εξωτερικών Υποθέσεων και Άμυνας. Λήφθηκε μία σημαντική απόφαση. Ο εισηγητής κ. Kuhne ανέφερε τη λέξη κλειδί «ελικόπτερα», που, όπως γνωρίζετε, πρόκειται για μία από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει τώρα η διεθνής κοινότητα όσον αφορά τις επιχειρήσεις διαχείρισης κρίσεων. Οι δυνατότητες που χρειαζόμαστε δεν υπάρχουν και οι δυνατότητες που διαθέτουμε δεν είναι έτοιμες ή δεν είναι οι πιο κατάλληλες για τις προκλήσεις του σήμερα.

Η απόφαση να εστιάσει ο Οργανισμός Άμυνας στο στρατηγικό θέμα των ελικοπτέρων είναι επιχειρησιακή από σήμερα και ελπίζω πραγματικά ότι θα ενημερωθείτε από το στρατό στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρόκειται για κάτι το οποίο ελπίζω ότι θα αντιμετωπιστεί με συνεκτικό τρόπο.

Επιτρέψτε μου να πω ορισμένα λόγια για την κατάσταση στον κόσμο σήμερα: τις εστίες κρίσης και τις καταστάσεις που προσπαθούμε να επιλύσουμε. Επιτρέψτε μου να αρχίσω με τα Δυτικά Βαλκάνια. Όπως γνωρίζετε εξακολουθούν να υπάρχουν θέματα που πρέπει να επιλυθούν στα Δυτικά Βαλκάνια. Αυτό που συνέβη στις εκλογές της Κυριακής στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας είναι κάτι που πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις. Ωστόσο, θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι, από την τελευταία φορά που μιλήσαμε, δύο σημαντικά πράγματα έχουν λάβει χώρα στη Σερβία: η ΣΣΣ έχει υπογραφεί με τους Σέρβους και πραγματοποιήθηκαν εκλογές. Νομίζω ότι τα αποτελέσματα των εκλογών έχουν σχέση με τη συμπεριφορά μας και ας ελπίσουμε ότι μπορούμε να έχουμε μία κυβέρνηση στη Σερβία που θα προσβλέπει στην ευρωπαϊκή προοπτική της Σερβίας.

Επιτρέψτε μου να πω δυο λόγια για το Κοσσυφοπέδιο. Στο Κοσσυφοπέδιο, όπως γνωρίζετε, έως τις 15 Ιουλίου η συνολική δέσμη νομοθεσίας, συμπεριλαμβανομένου του συντάγματος για το οποίο υπήρχε υπόσχεση από την ημέρα της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου, θα είναι σε λειτουργία. Έως τότε θα θέλαμε η κατάσταση στην περιοχή να προσανατολίζεται προς την ορθή κατεύθυνση, δηλαδή η EULEX να προσανατολίζεται προς την ορθή κατεύθυνση. Έχουμε μόνιμη επικοινωνία με τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών προκειμένου να δούμε πώς μπορεί να γίνει αυτό και ελπίζω πραγματικά ότι σε μερικές ημέρες θα μπορέσω να σας μεταφέρω ότι έχει σημειωθεί πρόοδος.

Είναι πολύ φυσικό να πω δυο λόγια για τη Γεωργία. Θα μεταβώ στη Γεωργία αύριο το πρωί. Θα επισκεφθώ την Τιφλίδα και τις εκεί αρχές. Θα επισκεφθώ επίσης την Αμπχαζία. Είναι πολύ σημαντικό να επισκεφθούμε και την Αμπχαζία προκειμένου να επιχειρήσουμε να εδραιώσουμε άμεση επικοινωνία μεταξύ των δύο πλευρών στο πλαίσιο της Ομάδας Φίλων του Γενικού Γραμματέα προς το παρόν και να δούμε εάν μπορεί να εφαρμοσθεί ένα άλλο, πιο ενεργό, σχήμα. Δεν πιστεύω ότι θα μπορέσουμε να τα επιλύσουμε όλα αυτή την εβδομάδα, αλλά ελπίζω πραγματικά ότι θα συμβάλουμε με θετικό και εποικοδομητικό τρόπο.

Πρέπει να σας ενημερώσω επιπλέον σχετικά με την κατάσταση στον Λίβανο, όπου σημαντικά γεγονότα έχουν επίσης λάβει χώρα πρόσφατα. Εγώ ο ίδιος, μαζί με τον Πρόεδρο του Κοινοβουλίου, είχα το προνόμιο να παρευρεθώ εκεί την Κυριακή. Ήταν πολύ συγκινητική η στιγμή κατά την οποία επιτεύχθηκε η συμφωνία. Ο στρατηγός Suleiman είναι τώρα Πρόεδρος έπειτα από 18 μήνες αστάθειας. Το κτίριο στο οποίο βρεθήκαμε εκείνο το απόγευμα ήταν κλειστό και τώρα έχει ανοίξει. Ευελπιστώ ότι η απόφαση που λήφθηκε στη Ντόχα του Κατάρ θα επιτρέψει την εξέλιξη του Λιβάνου προς την ειρήνη και προς τις εκλογές το 2009.

Όπως γνωρίζετε, η συμφωνία αυτή δεν είναι τέλεια: έχει θετικά στοιχεία, αλλά έχει επίσης στοιχεία που δεν είναι τόσο θετικά. Ας ελπίσουμε ότι η βοήθειά μας και η συνέπεια των ενεργειών μας τους προσεχείς μήνες θα συμβάλουν στην προώθηση της διαδικασίας, επειδή, αυτή τη στιγμή, δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Ο Πρωθυπουργός έχει επαναδιορισθεί. Ο κ. Siniora είναι ένας αξιοπρεπής άνθρωπος, ένας άνθρωπος τον οποίο πρέπει να σεβόμαστε. Είναι τώρα επικεφαλής της κυβέρνησης. Ας ελπίσουμε ότι θα μπορέσει να φθάσει με ασφάλεια έως την εκλογική διαδικασία στα μέσα του 2009.

Θα ήθελα να μιλήσω για πολλά άλλα πράγματα, αλλά με την ομιλία αυτή – και νομίζω ότι έχω υπερβεί τον χρόνο μου – σας έδωσα τουλάχιστον μία ιδέα για τα θέματα με τα οποία θα ασχοληθώ τους προσεχείς μήνες.

Θα ήθελα επίσης να σας πω ότι θα μεταβώ στην Τεχεράνη. Δεν έχω βρεθεί εκεί από τον Ιούνιο του 2006. Από τότε έχω συναντηθεί πολλές φορές με τους ηγέτες της Τεχεράνης. Ωστόσο, αποφάσισα, μαζί με τις έξι χώρες που συμμετέχουν σε αυτές τις διαπραγματεύσεις, να επιστρέψω στην Τεχεράνη προκειμένου να συναντηθώ με τους ηγέτες της. Θα μεταφέρω μία αναβαθμισμένη προσφορά σε σύγκριση με εκείνη που κάναμε το 2006. Δεν περιμένω θαύματα, αλλά πιστεύω ότι είναι σημαντικό να συνεχίσουμε να τείνουμε την χείραν και να καταστήσουμε σαφές ότι ακολουθούμε μία διττή προσέγγιση: διαπραγματεύσεις για την επίλυση των βασικών ζητημάτων, συγκεκριμένα του ζητήματος των πυρηνικών, αλλά, ταυτόχρονα, να συνεχίσουμε να αξιοποιούμε αυτό που μπορεί να προσφέρει το Συμβούλιο Ασφαλείας.

(Χειροκροτήματα)

  Πρόεδρος. − Σας ευχαριστούμε, κύριε Ύπατε Εκπρόσωπε, για την ομιλία σας και σας ευχόμαστε καλή επιτυχία σε όλα τα επικίνδυνα ταξίδια σας. Νομίζω ότι το ασφαλέστερο μέρος για εσάς είναι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Πρέπει πάντα να είναι χαρά σας που βρίσκεστε εδώ!

  Günter Verheugen, Αντιπρόεδρος της Επιτροπής. − (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, θα ήθελα να αρχίσω συγχαίροντας τους εισηγητές, τον κ. Saryusz-Wolski και τον κ. Kuhne, για την εποικοδομητική, ολοκληρωμένη και μελλοντοστραφή προσέγγιση στην οποία βασίζονται οι δύο εκθέσεις.

Δεδομένου του ευρέος φάσματος θεμάτων που καλύπτουν οι δύο εκθέσεις, θα ήθελα να περιορισθώ σε ορισμένες πτυχές που σχετίζονται ιδιαίτερα με την Επιτροπή, δηλαδή, την εφαρμογή της Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης της Λισαβόνας, την Ευρωπαϊκή Στρατηγική Ασφάλειας, την πολιτική γειτονίας και το θέμα της κοινής δράσης, ιδίως τον ρόλο της Επιτροπής στο πλαίσιο της διαχείρισης κρίσεων.

Όπως οι περισσότεροι από εσάς, και η Επιτροπή ευελπιστεί ότι η νέα Μεταρρυθμιστική Συνθήκη θα επικυρωθεί εντός του τρέχοντος έτους. Προκειμένου να μπορέσουμε να εκπροσωπήσουμε καλύτερα τα συμφέροντα όλων των πολιτών της ΕΕ στην παγκόσμια σκηνή, η Συνθήκη είναι ζωτικής σημασίας. Μία ασφαλής, οικονομικά υγιής, κοινωνικά ισορροπημένη και σταθερή Ευρώπη που, ταυτόχρονα, διαδραματίζει ηγετικό ρόλο στην παγκόσμια σκηνή που αντικατοπτρίζει την οικονομική της επιρροή, χρειάζεται μία ισχυρή εξωτερική πολιτική της ΕΕ. Συνεπώς, όλα όσα τελικά καταλήγουν σε μία συνεκτική εξωτερική πολιτική πρέπει να στηριχθούν. Δεν πρόκειται κατά κύριο λόγο για θεσμικό πρόβλημα ή για διαδικαστικό πρόβλημα, ούτε πρόκειται για πρόβλημα νομικών αρχών – είναι πολιτικό πρόβλημα. Προκειμένου να είναι αποτελεσματική η εξωτερική πολιτική της ΕΕ, όλα τα κράτη μέλη πρέπει να επιστρατεύσουν την απαραίτητη πολιτική θέληση για να στηρίξουν τα κοινά συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό σε κάθε περίπτωση θα ήταν προς το συμφέρον όλων. Ενωμένοι θα σταθούμε, διαιρεμένοι θα πέσουμε. Η επιλογή είναι δική μας.

Η Επιτροπή προετοιμάζει επί του παρόντος τη συμβολή της στην επαναδιατύπωση της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής Ασφάλειας. Σήμερα αντιλαμβανόμαστε νέους κινδύνους και προκλήσεις στα οποία η στενή ιδέα της ασφάλειας όπως είχε το 2003 δεν μπορεί πλέον να ανταποκριθεί κατάλληλα. Η ιδέα της απειλής πρέπει τώρα να επαναδιατυπωθεί, και πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη σημασία στη σύνδεση μεταξύ της ασφάλειας και της ανάπτυξης, της ασφάλειας και της ενέργειας, της ασφάλειας και της αλλαγής του κλίματος και ακόμα και στις ανησυχίες που βιώνουμε επί του παρόντος, όπως η αύξηση των τιμών, η διαθεσιμότητα βασικών ειδών, ο κίνδυνος ελλείψεων στα τρόφιμα και το όλο θέμα της μετανάστευσης.

Εν προκειμένω, οι ετήσιες εκθέσεις σχετικά με την ΚΕΠΠΑ και την ΕΣΑ/ΕΠΑΑ περιλαμβάνουν πολλά σημεία με τα οποία συμφωνεί η Επιτροπή. Υποθέτω ότι τα σημεία αυτά θα γίνουν δεκτά και από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τον Δεκέμβριο του 2008.

Η προώθηση του εκδημοκρατισμού σε άλλες χώρες πρέπει να συνεχίσει να αποτελεί κεντρικό σημείο της στρατηγικής μας για την εξωτερική πολιτική. Διαθέτουμε εμπειρία ως προς αυτό: η διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κατά τη διάρκεια της οποίας αποκτήσαμε σημαντική εμπειρία που μπορούμε να εφαρμόσουμε προς όφελος της ευρωπαϊκής πολιτικής γειτονίας, αποτελεί ένα επιτυχημένο παράδειγμα.

Η πολιτική γειτονίας αποτελεί τώρα ένα από τα σημαντικότερα μέσα μας – αν όχι το σημαντικότερο μέσο μας – για την ενίσχυση της ειρήνης και της σταθερότητας στη δική μας περιοχή του κόσμου και για τη δημιουργία ευημερίας και ασφάλειας. Φιλοδοξία μας πρέπει να συνεχίσει να είναι η επίτευξη όσο το δυνατόν μεγαλύτερης ολοκλήρωσης στις κοινοτικές πολιτικές. Προκειμένου να δώσουμε τη δυνατότητα στις χώρες εταίρους μας να επωφεληθούν πραγματικά από αυτή την προσφορά, χρειαζόμαστε μία ειρηνική λύση στις συνεχιζόμενες συγκρούσεις, για τις οποίες μόλις μίλησε ο κ. Solana τόσο συγκινητικά, είτε είναι στον Καύκασο, στη Μολδαβία, στη Μέση Ανατολή είτε στη Δυτική Σαχάρα.

Η συνολική ανάπτυξη και συνεπώς η παγκόσμια επιρροή της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξαρτώνται από τη βέλτιστη χρήση όλων των πόρων και των μέσων της. Ευτυχώς, δεν αρχίζουμε από το μηδέν. Έχουμε ήδη αξιοποιήσει διάφορα κοινοτικά μέσα, συμπεριλαμβανομένων της αναπτυξιακής βοήθειας και της ανθρωπιστικής βοήθειας, προκειμένου να στηρίξουμε τα μέτρα διαχείρισης κρίσεων της ΕΕ – από το Αφγανιστάν έως το Κοσσυφοπέδιο, από τη Μέση Ανατολή έως το Τσάντ.

Επιπλέον, ο προϋπολογισμός που διέθεσε η Επιτροπή για την ΚΕΠΠΑ έχει αυξηθεί σε τεράστιο βαθμό, έχει σχεδόν δεκαπλασιαστεί από το 2002. Υπάρχουν επί του παρόντος 11 αποστολές ΕΠΑΑ στους τομείς της πολιτικής, του κράτους δικαίου και της παρακολούθησης και δύο περαιτέρω αποστολές στον στρατιωτικό τομέα. Η Επιτροπή συμπεριλαμβάνεται τώρα στον σχεδιασμό αυτών των αποστολών από την αρχή ως λογικό επακόλουθο. Αυτό συνέβη με τις επιχειρήσεις στο Κοσσυφοπέδιο, στο Τσαντ και στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία.

Εν προκειμένω, επιτρέψτε μου να πω λίγα λόγια σχετικά με τον μηχανισμό σταθερότητας. Αυτός ο σημαντικός νέος κοινοτικός μηχανισμός χρηματοδότησης έχει προστεθεί στους μηχανισμούς διαχείρισης κρίσεων και πρόληψης των συγκρούσεων και του έχουν κατανεμηθεί κατά μέσο όρο περισσότερο από 200 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο για την περίοδο από το 2007 έως το 2013. Η Επιτροπή πιστεύει ότι ο μηχανισμός σταθερότητας έχει αποδείξει ότι άξιζε να εφαρμοσθεί, όσον αφορά τόσο τη διαχείριση κονδυλίων όσο και την ποιότητα των μέτρων που λήφθηκαν.

Η Επιτροπή θα επικροτούσε πραγματικά τη στενότερη διοργανική συνεργασία σε σχέση με τις εξωτερικές δραστηριότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εάν αυτό θα μπορούσε να διασφαλίσει περισσότερη συνεκτικότητα, αποτελεσματικότητα και προβολή για την εξωτερική πολιτική της ΕΕ. Η Επιτροπή είναι της γνώμης ότι πρέπει να συγκεντρώσουμε τις ενέργειές μας. Αυτό είναι που χρειάζεται η Ευρώπη. Αυτό είναι που προσδοκούν από εμάς οι λαοί της Ευρώπης – και επίσης η διεθνής κοινότητα.

Ευχαριστώ για την προσοχή σας.

  Joseph Daul, εξ ονόματος της Ομάδας PPE-DE. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύοντα του Συμβουλίου, κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής, κύριε Solana, κυρίες και κύριοι, εάν, όπως ευελπιστούμε, η Συνθήκη της Λισαβόνας τεθεί σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου του 2009, αυτό θα σηματοδοτήσει την έναρξη μίας νέας εποχής για την κοινή εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας της Ένωσης. Η πολιτική αυτή ήταν ένα ρίσκο, αλλά αυτό ακριβώς επιτρέπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση να αναδειχθεί σε παγκόσμιο παράγοντα. Παρά τη σημαντική πρόοδο, η Ευρώπη έχει ακόμη να διανύσει μεγάλη απόσταση προτού, ως οικονομικός γίγαντας αλλά πολιτικός νάνος, μπορέσει να γίνει παγκόσμια πολιτική δύναμη στηριζόμενη στην οικονομική της βαρύτητα.

Όπως επισήμανε ο κ. Saryusz-Wolski στην εξαιρετική του έκθεση, ο ρόλος της Ευρώπης στον κόσμο απέχει ακόμη πολύ από την επίτευξη των πραγματικών δυνατοτήτων της. Στο Ισραήλ, στην Παλαιστίνη και σε ολόκληρο τον κόσμο, οι συνομιλητές μας απαιτούν να δουν περισσότερα από την Ευρώπη. Πρέπει να ακούσουμε τις απαιτήσεις τους. Προκειμένου να μας θεωρούν αξιόπιστους αυτοί οι εταίροι, η Ένωση πρέπει όχι μόνο να ομιλεί με μία φωνή, αλλά επίσης να διαθέτει τα απαραίτητα μέσα για να ακουστεί. Η εξωτερική πολιτική της πρέπει να έχει δημοκρατική νομιμότητα, που θα παρέχεται από τον κοινοβουλευτικό έλεγχο που θεσπίζει η Συνθήκη της Λισαβόνας.

Κυρίες και κύριοι, θέλουμε μία αξιόπιστη άμυνα για την Ευρώπη, όχι προκειμένου να διεξάγουμε πόλεμο, φυσικά, αλλά προκειμένου να διασφαλίσουμε την ειρήνη και, το πιο σημαντικό, να βοηθήσουμε τους φτωχότερους του κόσμου. Η κοινή μας ασφάλεια δεν περιορίζεται πλέον στην στρατιωτική προστασία ενάντια σε μία εξωτερική επίθεση. Καλύπτει επίσης τον ενεργειακό εφοδιασμό, την αλλαγή του κλίματος, τη διαχείριση της μετανάστευσης και την προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ατομικών ελευθεριών.

Η Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκρατών) και των Ευρωπαίων Δημοκρατών είναι προσηλωμένη στο να διασφαλίσει ότι λαμβάνονται υπόψη όλες οι πτυχές αυτής της κοινής ασφάλειας. Είμαστε της άποψης ότι η εξωτερική πολιτική της ΕΕ πρέπει πρώτα απ’ όλα να εστιάσει στους πιο κοντινούς μας γείτονες. Γι’ αυτόν τον λόγο ζητούμε από την Επιτροπή και το Συμβούλιο να καταβάλουν προσπάθειες για να ενισχύσουν την ευρωπαϊκή πολιτική γειτονίας και για να επιτύχουν σταθερότητα στα Δυτικά Βαλκάνια. Συγκεκριμένα, επιβάλλεται να συνεχίσουμε τον διάλογο με τη Σερβία ενώ συνεχίζουμε να στηρίζουμε το Κοσσυφοπέδιο. Η συνεργασία μεταξύ του Συμβουλίου και του Κοινοβουλίου δεν ήταν πάντοτε εύκολη όσον αφορά αυτά τα ζητήματα. Το Συμβούλιο δεν ήταν πάντοτε όσο ανοικτό και διαφανές θα επιθυμούσαμε, αλλά παρόλα αυτά οι σχέσεις μας έχουν σημειώσει μεγάλη πρόοδο. Η Προεδρία του Συμβουλίου και ο κ. Solana αναγνωρίζουν τώρα ότι η κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας της ΕΕ θα είναι ισχυρότερη και πιο δίκαιη εάν έχει τη στήριξη του Κοινοβουλίου.

Εξ ονόματος της Ομάδας ΕΛΚ-ΕΔ, θα ήθελα να ζητήσω από το Συμβούλιο να προχωρήσει παραπέρα, να συζητήσει από κοινού με το Κοινοβούλιο σχετικά με τον ορισμό του πρώτου Ύπατου Εκπροσώπου και Αντιπροέδρου της Επιτροπής και να συμμετάσχει σε κατάλληλη διαβούλευση μαζί τους. Θα θέλαμε επίσης να ζητηθεί η γνώμη του Κοινοβουλίου σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο θα ιδρυθεί η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης. Όσον αφορά την υλοποίηση της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής Ασφάλειας, η Ομάδα μας καλεί τον Ύπατο Εκπρόσωπο να εκδώσει μία Λευκή Βίβλο προκειμένου να αξιολογήσει τη στρατηγική που θεσπίσθηκε το 2003.

Στο πλαίσιο της μελλοντικής Συνθήκης, ζητούμε την ενίσχυση των δημοσιονομικών αρμοδιοτήτων του Κοινοβουλίου σε όλους τους τομείς δαπανών της ΕΕ. Ασκούμε επίσης πίεση για μέσα κοινοβουλευτικού ελέγχου και για συνεργασία με το Συμβούλιο.

Κυρίες και κύριοι, σε έναν κόσμο όπου περιφερειακές δυνάμεις ασκούν επιρροή, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αδράξει τις μοναδικές ευκαιρίες που αποτελούν τα νέα μέσα της Συνθήκης, προκειμένου να εδραιωθεί ως μια πολιτική δύναμη πιο ομοιογενής, και συνεπώς πιο ικανή να ακουστεί στη διεθνή σκηνή, καθώς και αυστηρότερη με τους εταίρους της. Ο αυξημένος κοινοβουλευτικός έλεγχος θα καταστήσει την πολιτική αυτή ακόμη πιο αποτελεσματική, επειδή θα είναι πιο δημοκρατική και πιο διαφανής.

  Hannes Swoboda, εξ ονόματος της Ομάδας PSE. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, πρώτα απ’ όλα θα ήθελα να συγχαρώ τον κ. Kuhne για την έκθεσή του, ιδίως επειδή εφαρμόζει έναν πολύ περιεκτικό ορισμό της ασφάλειας και συνεπώς ορίζει ένα ολοκληρωμένο φάσμα μέσων πολιτικής για την ασφάλεια το οποίο, φυσικά, περιλαμβάνει τον στρατό, παρόλο που δεν βασίζεται αποκλειστικά σε στρατιωτικά μέτρα. Ο κ. Wiersma θα επεκταθεί σε περισσότερες λεπτομέρειες ως προς αυτό. Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω πολύ τον κ. Saryusz-Wolski για την αποτελεσματική συνεργασία του, την εμπειρία της οποίας είχαμε πρόσφατα στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων.

Θα ήθελα να αναφέρω δύο ζητήματα. Το πρώτο – και το έχουμε ήδη συζητήσει σήμερα στην Ομάδα μου, όπως έχει ήδη αναφέρει ο κ. Schulz – είναι το ζήτημα της ενεργειακής ασφάλειας και της κοινής ενεργειακής πολιτικής. Δεν μας ενδιαφέρει να επικρίνουμε διμερείς συμφωνίες που είχαν συναφθεί σε μία εποχή όταν δεν υπήρχε συζήτηση σχετικά με μία κοινή πολιτική ασφάλειας. Ωστόσο, τέτοιου είδους συμφωνίες εξακολουθούν να συνάπτονται τώρα, και ειδικά για το μέλλον, είναι σημαντικό να καταστήσουμε σαφές ότι, όταν συνάπτονται τέτοιου είδους συμφωνίες, πρέπει να ενσωματώνονται σε μία κοινή πολιτική ασφάλειας και σε μία κοινή ενεργειακή πολιτική.

Σήμερα μίλησα με έναν διακεκριμένο εκπρόσωπο από το Αζερμπαϊτζάν που βρίσκεται εδώ στο Κοινοβούλιο. Είπε, «Φίλοι μου, παρουσιάζεστε πολύ διαφορετικά απ’ ό,τι η Κίνα και η Ρωσία». Αυτό είναι απαράδεκτο! Πρέπει να εμφανιζόμαστε ενωμένοι εάν θέλουμε να επιδιώκουμε κοινούς στόχους, και είχε δίκιο που το επισήμανε.

Αυτό με φέρνει στο δεύτερο ζήτημά μου, με το οποίο θα ασχοληθούμε λεπτομερέστερα στην έκθεση Brok. Γίνεται πολύς λόγος τώρα για την Ένωση για τη Μεσόγειο. Ως Ομάδα, ζητούμε επίσης μία Ένωση για την περιοχή του Εύξεινου Πόντου. Πρόκειται για μία επίσης σημαντική περιοχή, στην οποία πρέπει να πράξουμε πολλά, ιδίως προς το συμφέρον μας. Ευχαριστώ τον κ. Saryusz-Wolski που έθιξε αυτό το ζήτημα.

Η πρόταση, όπως έχει υποβληθεί από την Πολωνία και τη Σουηδία, είναι καλή. Τη στηρίζουμε, αλλά δεν επαρκεί. Πρέπει να προχωρήσουμε περαιτέρω εάν πραγματικά θέλουμε να εκπροσωπήσουμε τα πολιτικά μας συμφέροντα στην περιοχή αυτή συγκεκριμένα. Προφανώς, το στηρίζουμε αυτό, σε σχέση με την έκθεση αυτή και θα το συζητήσουμε περαιτέρω σε σχέση με την έκθεση Brok, προκειμένου οι κοινοί μας γείτονες στην Ανατολή και στον Νότο να γίνουν σύμβουλοι-συνεργάτες, που θα συμμετέχουν μαζί μας στη διαχείριση και στην υλοποίηση των ευρωπαϊκών στόχων.

Τέλος, μία παρατήρηση σχετικά με τη διπλωματική υπηρεσία – ο Ύπατος Εκπρόσωπος, ο κ. Solana, επίσης την ανέφερε. Γίνεται πολύς λόγος γι’ αυτή και θα παρουσιάσουμε επίσης μία έκθεση σχετικά με αυτή, αλλά επιτρέψτε μου να καταστήσω σαφές το εξής: χρειαζόμαστε μία διπλωματική υπηρεσία που θα είναι βιώσιμη και αποδεκτή από την Επιτροπή, το Συμβούλιο και τα κράτη μέλη, μία υπηρεσία που θα είναι αποτελεσματική και θα μπορεί πραγματικά να παίρνει στα σοβαρά την πολιτική της ευθύνη, συμπεριλαμβανομένης και της ευθύνης της προς το Κοινοβούλιο. Κατά τη γνώμη μας, αυτό που έχει καίρια σημασία είναι να καταστεί σαφές ότι η εν λόγω υπηρεσία – όπως και να είναι οργανωμένη – θα είναι, φυσικά, υπόλογη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μέσω του Ύπατου Εκπροσώπου.

Μία τελική παρατήρηση σχετικά με το Ιράν: κύριε Solana, σας εύχομαι καλή επιτυχία στο Ιράν. Προφανώς ακολουθούμε την ίδια προσέγγιση, η οποία είναι να είμαστε ευέλικτοι, αλλά να δηλώνουμε σαφώς ότι δεν επιθυμούμε περισσότερα πυρηνικά όπλα, ειδικά στη συγκεκριμένη περιοχή. Θα δημιουργήσουν περαιτέρω ανασφάλεια, όχι περισσότερη ασφάλεια. Σας εύχομαι ό,τι καλύτερο, λοιπόν, προκειμένου να εδραιώσετε αυτές τις θεμελιώδεις αρχές.

(Χειροκροτήματα)

  Annemie Neyts-Uyttebroeck, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – (NL) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κύριε Solana, οι εκθέσεις του κ. Saryusz-Wolski και του κ. Kuhne αποτελούν σημαντικές εργασίες, και η συζήτηση κάθε πτυχής τους σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα θα ήταν αδύνατη. Για τον λόγο αυτόν, θα εστιάσω σε τρεις πτυχές.

Πρώτον, στον ρόλο του Κοινοβουλίου μας σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας· δεύτερον, στην πολύ μεγάλη ευθύνη όλων των κρατών μελών να καθορίσουν μία συνεκτική και αποτελεσματική εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας· και, τέλος, στην ανάγκη να συνεχίσουμε να καταπολεμούμε τη διάδοση των πυρηνικών όπλων και να καταβάλουμε προσπάθειες για τον γενικό έλεγχο των όπλων. Το γεγονός ότι διεξάγουμε αυτή τη συζήτηση με τους συγκεκριμένους συμμετέχοντες εδώ σήμερα αποτελεί εξαιρετική απόδειξη του βαθμού στον οποίο εμείς, ως Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, έχουμε επιτύχει να αναλάβουμε έναν μεγαλύτερο ρόλο στην εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας, παρόλο που, σύμφωνα με τις ισχύουσες Συνθήκες, δεν προβλεπόταν αυτό αρχικά. Αυτό οφείλεται στην επιμονή μας, καθώς και στην κατανόηση την οποία επέδειξαν τόσο η Επιτροπή όσο και ο Ύπατος Εκπρόσωπος και που οδήγησε στη διοργανική συμφωνία η οποία καθιστά δυνατή τη διεξαγωγή τέτοιου είδους συζητήσεων. Θα αξιοποιήσουμε φυσικά κάθε δυνατότητα που προσφέρει η Συνθήκη της Λισαβόνας, προκειμένου να συνεχίσουμε να διαδραματίζουμε πλήρως τον ρόλο μας. Παρεμπιπτόντως, οφείλεται επίσης στο γεγονός ότι ποτέ δεν πιέσαμε υπερβολικά, ότι προσέχαμε ‘not to overplay our hand’, όπως λένε στα αγγλικά, το ότι μπορέσαμε να ανταποκριθούμε σε αυτόν τον ρόλο.

Είναι σαφές ότι, όπως επισήμανε ο κ. Swoboda, μία αποτελεσματική εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας είναι δυνατή εάν και τα 27 κράτη μέλη και οι κυβερνήσεις τους, συμπεριλαμβανομένων των μεγαλύτερων, προβούν σε συντονισμένες ενέργειες. Μπορούμε πράγματι να εκφωνούμε ωραίες ομιλίες εδώ, όλοι μπορούν να εκφωνούν ωραίες ομιλίες εδώ, αλλά αν οι αρχηγοί κρατών ή κυβερνήσεων, οι πρωθυπουργοί ή οι υπουργοί Εξωτερικών Υποθέσεων πηγαίνουν και ενεργούν διαφορετικά στην παγκόσμια σκηνή, τότε δεν είναι δυνατόν, δεν θα επιτύχει. Η ευθύνη των κρατών μελών μας συνεπώς είναι ιδιαίτερα μεγάλη, όχι μόνο στον τομέα τον οποίο ανέφερα, αλλά επίσης προκειμένου να διασφαλίσουν ότι τα λόγια τους ακολουθούνται από πράξεις. Είχαμε μία οδυνηρή εμπειρία ως προς αυτό όταν προετοιμάζαμε την παρέμβαση στο Τσάντ, για παράδειγμα. Λήφθηκε μία θετική απόφαση και στη συνέχεια χρειάστηκαν δύο εβδομάδες προκειμένου να συγκεντρωθούν τα στρατεύματα και όλο το υλικό. Τέτοιου είδους πράγματα βλάπτουν σοβαρά την αξιοπιστία μας, και ευελπιστώ, συνεπώς, ότι όλοι θα καταβάλουμε τεράστιες προσπάθειες προκειμένου να μειώσουμε στο ελάχιστο την πιθανότητα να επαναληφθεί αυτό στο μέλλον.

  Angelika Beer, εξ ονόματος της Ομάδας Verts/ALE. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, δεν θα επαναλάβω όλα τα συγχαρητήρια, ούτε θα επισημάνω ξανά όλα τα σημεία στα οποία ουσιαστικά συμφωνούμε: δηλαδή, το αίτημα για συνεκτική εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας, όπως το διατύπωσε για εμάς ο κ. Saryusz-Wolski, και φυσικά το ζήτημα του κοινοβουλευτικού ελέγχου και της διαφάνειας. Όταν επιστρέφουμε στα εθνικά μας κοινοβούλια διαπιστώνουμε σε όλες τις συζητήσεις μας ότι, όσο περισσότερο συμμετέχει η Ευρωπαϊκή Ένωση στην εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας, τόσο περισσότερο επιθυμούμε και πρέπει να προωθήσουμε αυτά τα μέσα για τη διαφάνεια και τη νομιμότητα μεταξύ των πληθυσμών των χωρών μας.

Θα ήθελα να θίξω τα επίμαχα σημεία που κανείς δεν έχει αναφέρει ακόμη. Κύριε Verheugen, στην πρώτη συζήτηση συζητήσαμε το σχέδιο έκθεσης του κ. Kuhne με την Επίτροπο Ferrero-Waldner. Η Επίτροπος, όπως η Ομάδα μου, επισήμανε ότι είναι ωφέλιμο να συνεχίσουμε να το εξετάζουμε, όχι μόνο να συζητούμε για την επαναδιατύπωση της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής Ασφάλειας, αλλά επίσης να επιχειρήσουμε να διατυπώσουμε μία κοινή δήλωση αποστολής, δηλαδή το ζήτημα της ανθρώπινης ασφάλειας και της ευθύνης για παροχή προστασίας. Όποιος έχει παρακολουθήσει αυτά που συνέβησαν από τότε θα γνωρίζει τον παράξενο συνασπισμό των συντηρητικών υπό τον κ. von Wogau και των κομμουνιστών υπό τον κ. Pflüger. Το σχετικό απόσπασμα έχει διαγραφεί, με τη στήριξη και των δύο ομάδων, και θα ζητήσουμε εκ νέου να συμπεριληφθεί, δεδομένου ότι εάν δεν ανταποκριθούμε σε αυτή την πολιτική πρόκληση, θα χάσουμε την αξιοπιστία μας όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο χειριζόμαστε αυτό το θέμα, δηλαδή, την πρόληψη συγκρούσεων, αλλά και το θέμα του τι θα κάνουμε σχετικά με το Νταρφούρ, το Τσάντ και τις άλλες συγκρούσεις με τις οποίες πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί.

Το δεύτερο θέμα, το οποίο θεωρώ παράλογο, παρόλο που δεν έχουμε ακόμη επιτύχει συναίνεση ως προς αυτό, είναι ότι οι συντηρητικοί υπό τον κ. von Wogau ζητούν να λάβουμε υπόψη στο μέλλον την εθνική στρατηγική ασφάλειας των ΗΠΑ στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής Ασφάλειας και της επαναδιατύπωσής της. Αυτό είναι εντελώς παράλογο, επειδή η εν λόγω πολιτική έχει ναυαγήσει και γνωρίζουμε ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει αποτύχει με την κλιμάκωση αυτή, αυτή την μονομερή προσέγγιση, και ότι αυτό έχει κοστίσει πολλές ζωές. Το να πούμε λοιπόν ότι πρέπει να το αφομοιώσουμε αυτό στη μελλοντική ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική – το θεωρώ κάτι περισσότερο από παράλογο!

Τρίτον, θα ήθελα να θίξω ένα εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα: τη διάδοση των πυρηνικών. Κύριε Solana, και εγώ επίσης σας εύχομαι κάθε επιτυχία. Χρειαζόμαστε τον διάλογο, μεταξύ άλλων και με το Ιράν, αλλά θα ήθελα να ρωτήσω τους συναδέλφους μου το εξής: όταν συζητούμε για την ενεργειακή ασφάλεια η οποία, άλλωστε, αποτελεί μέρος της ευρύτερης ασφάλειας – είναι ορθή η απόκριση του κ. Sarkozy, ως μελλοντικού Προεδρεύοντος του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όταν εξαγγέλλει ότι επιθυμεί να τοποθετήσει την πυρηνική τεχνολογία στην παγκόσμια αγορά χωρίς περιορισμό και χωρίς μέσα παρακολούθησής της; Τι συμβαίνει με την αξιοπιστία μας τότε; Πρώτον, δεν εφαρμόζουμε στην πράξη τον πυρηνικό αφοπλισμό, κάτι το οποίο υποτίθεται ότι πρέπει να πράξουμε. Δεύτερον, διαδίδουμε αυτή την τεχνολογία παρόλο που γνωρίζουμε ότι πάντα είναι δυνατή η κατάχρησή της από στρατιωτική άποψη. Πιστεύω ότι κάνουμε λάθος ως προς αυτό και συνεπώς θα υποβάλουμε επίσης μία τροπολογία.

  Brian Crowley, εξ ονόματος της Ομάδας UEN. – (GA) Κύριε Πρόεδρε, η συνεργασία και ο συντονισμός όσον αφορά την κοινή εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ) είναι σημαντική μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ. Υπάρχουν νέες παγκόσμιες απειλές και πιστεύω ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας και η ΚΕΠΠΑ θα συμβάλουν στην εξουδετέρωση αυτών των απειλών. Η ΚΕΠΠΑ είναι κάτι περισσότερο από υλοποίηση πολιτικής. Συνεπάγεται 27 κράτη μέλη που συνεργάζονται προκειμένου να διασφαλίσουν την ειρήνη, τα ανθρώπινα δικαιώματα, το κράτος δικαίου και τη δημοκρατία σε ολόκληρο τον κόσμο. Η Συνθήκη της Λισαβόνας περιέχει τις ίδιες αυτές αρχές οι οποίες συμμορφώνονται πλήρως προς τις ιρλανδικές αξίες.

(EΝ) Καθώς συγχαίρουμε και τους δύο εισηγητές για τις εργασίες τους στον συγκεκριμένο τομέα και λαμβανομένης υπόψη της εμπειρίας μας τα τελευταία έτη, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να έχουμε επίγνωση του γεγονότος ότι υπερβολικά συχνά η Ευρώπη έχει πει μεγάλα λόγια αλλά δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες. Γι’ αυτόν τον λόγο, καθώς προσβλέπουμε στην ανάπτυξη νέων πολιτικών, χωρίς να προμαντεύουμε με κανέναν τρόπο το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Ιρλανδία – το οποίο ευελπιστώ ότι θα είναι θετικό ως προς την έγκριση και την επικύρωση της Συνθήκης της Λισαβόνας – πρέπει πάντοτε να θυμόμαστε ότι εκτός εάν τα κράτη μέλη, ενεργώντας συλλογικά, μπορέσουν να συμφωνήσουν σε κοινές θέσεις και να προχωρήσουν μπροστά, θα λέγονται ωραία λόγια αλλά δεν θα γίνονται πράξεις.

Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι αυτό που συνέβη στο Τσαντ. Παρά τη φρίκη όσων είδαμε όσον αφορά τους πρόσφυγες στα σύνορα μεταξύ Τσαντ και Σουδάν, παρά την επιθυμία κάθε κράτους μέλους να φανεί ότι κάνει κάτι, η αποτυχία μας ως προς την οργάνωση και τη μεταφορά των δυνάμεων στο Τσαντ επισήμανε τις ελλείψεις μας.

Όταν κάνουμε λόγο για τις μελλοντικές απειλές, για τις μελλοντικές ευκαιρίες και, κυρίως, για τους μελλοντικούς κινδύνους, πρέπει πάντοτε να έχουμε επίγνωση του γεγονότος ότι η Ευρώπη αποτελεί το μεγαλύτερο ειρηνευτικό σχέδιο. Το έργο που κάνουμε, και όσα έχουμε επιτύχει και οικοδομήσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το 1958, έχουν αποδείξει ότι οι συλλογικές ενέργειες, η συνεργασία με ανοχή και κατανόηση για τις διαφορετικές απόψεις είναι πολύ μεγαλύτερη ισχύς και μέσο απ’ ό,τι οποιοδήποτε όπλο που θα μπορούσε να τεθεί στη διάθεσή μας. Αλλά δεν πρέπει να είμαστε αφελείς και να λέμε ότι δεν χρειαζόμαστε μέσα στη διάθεσή μας. Ωστόσο, πρέπει να έχουμε υπόψη ότι όλα τα κράτη μέλη πρέπει να ενεργήσουν με ομοφωνία προκειμένου να εξεύρουμε νέες πολιτικές για την εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας για το μέλλον, και ότι εάν μία χώρα πει «όχι» δεν πρέπει να υποτιμηθεί ή να δαιμονοποιηθεί εξαιτίας αυτού.

  Tobias Pflüger, εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, οι δύο εκθέσεις για τις οποίες συζητούμε σήμερα αποτελούν σαφή ένδειξη του προχωρημένου σταδίου στο οποίο έχει φθάσει η στρατιωτικοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Θέλω να θίξω διάφορες πτυχές, για παράδειγμα την πολύ στενή συνεργασία ΕΕ-ΝΑΤΟ, που είναι απολύτως ολέθρια. Το ΝΑΤΟ είναι επίσης μία συμμαχία για τη διεξαγωγή πολέμων και είμαστε αντίθετοι προς αυτή τη στενή συνεργασία μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ.

Σας ευχαριστώ και πάλι για τη διευκρίνιση ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας θα επιφέρει θεμελιώδεις αλλαγές στον στρατιωτικό τομέα. Πρόκειται για έναν ουσιαστικό λόγο για τον οποίο είμαστε κατά της Συνθήκης της Λισαβόνας και θα ήθελα να επισημάνω ότι δεν έχει ακόμη επικυρωθεί και ότι ευελπιστώ σε ένα «όχι» στην Ιρλανδία στις 12 Ιουνίου.

Μέρος της Συνθήκης της Λισαβόνας – κάτι που επίσης κάνει την εμφάνισή του στην έκθεση του κ. Kuhne – αποτελεί το ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένας ανεξάρτητος στρατιωτικός προϋπολογισμός της ΕΕ, γνωστός ως ταμείο εκκίνησης. Θεωρούμε ότι αυτό δημιουργεί πλήθος προβλημάτων.

Ο κοινοβουλευτικός έλεγχος των αποστολών ΕΠΑΑ δεν διασφαλίζεται. Οι σχηματισμοί μάχης της ΕΕ υποτίθεται ότι πρέπει να αναπτύσσονται εντός 5-30 ημερών και το γερμανικό Bundestag δεν μπορεί να συμμετάσχει στο πλαίσιο αυτού του χρονοδιαγράμματος. Δεν κατέστη δυνατόν να επιτευχθεί συμφωνία σχετικά με τον κοινοβουλευτικό έλεγχο μεταξύ όλων των ομάδων, εν μέρει επειδή απαιτήσαμε να ενημερώνονται κατάλληλα όλες οι ομάδες, συμπεριλαμβανομένων των μικρότερων. Προφανώς το Κοινοβούλιο δεν επιθυμεί κάτι τέτοιο.

Η έκθεση ζητεί περαιτέρω σχέδια εξοπλισμών. Πιστεύουμε ότι αυτό είναι λανθασμένο. Οι προηγούμενες αποστολές της ΕΕ πρέπει πρώτα να αξιολογηθούν διεξοδικά. Αυτό έχει καθυστερήσει πολύ. Γάλλοι στρατιώτες που συμμετείχαν στην επιχείρηση Artemis στο Κονγκό έκαναν χρήση βασανιστηρίων. Η επιχείρηση στο Κονγκό αποδεικνύεται καταστροφική και η αποστολή EULEX στο Κοσσυφοπέδιο – η υποτιθέμενη αποστολή για το κράτος δικαίου – δεν έχει νομική βάση.

Οι δύο εκθέσεις προσανατολίζονται προς λανθασμένη κατεύθυνση. Συνεπώς, εμείς ως Ομάδα έχουμε υποβάλει μία άποψη της μειοψηφίας. Είναι τώρα προφανές αυτό που σχεδιάζει να πράξει η γαλλική Προεδρία στον στρατιωτικό τομέα. Θα υπάρξει περαιτέρω προώθηση της στρατιωτικοποίησης· έχουν ήδη αναφερθεί σχηματισμοί θαλάσσιας και εναέριας μάχης. Δεν θέλουμε μία στρατιωτική Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν θέλουμε μία στρατιωτική συμμαχία. Θέλουμε μία πολιτική Ευρωπαϊκή Ένωση. Για τους λόγους αυτούς, λέμε «όχι» σε αυτές τις δύο εκθέσεις.

  Gerard Batten, εξ ονόματος της Ομάδας IND/DEM. – (EΝ) Κύριε Πρόεδρε, και οι δύο εκθέσεις υποθέτουν ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας/Ευρωπαϊκό Σύνταγμα θα επικυρωθεί, παρά το γεγονός ότι το αποτέλεσμα του ιρλανδικού δημοψηφίσματος δεν θα είναι γνωστό πριν τις 12 Ιουνίου. Αλλά φυσικά το Κοινοβούλιο έχει ήδη αποφασίσει ότι θα αγνοήσει το ιρλανδικό δημοψήφισμα εάν έχει ως αποτέλεσμα αρνητική ψήφο.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν επιθυμεί οι φιλοδοξίες της για την εξωτερική πολιτική και οι στρατιωτικές φιλοδοξίες της να υπόκεινται στη θέληση των λαών των εθνικών κρατών της Ευρώπης μέσω δημοψηφισμάτων, επειδή γνωρίζει πολύ καλά ότι θα απορρίψουν αυτές τις φιλοδοξίες εάν τους δοθεί η επιλογή. Και τι φιλοδοξίες. Οι εκθέσεις αυτές δείχνουν πώς η ΕΕ σκοπεύει να δημιουργήσει τις στρατιωτικές της δυνάμεις με μέσα όπως η ένωση πολυεθνικών δυνάμεων, η δημιουργία κεντρικών δομών διοίκησης και ελέγχου, η υιοθέτηση κοινών πολιτικών εξοπλισμού και προμήθειας συστημάτων, και η εφαρμογή κοινών συστημάτων τηλεπικοινωνιών. Προβλέπουν την ένωση των υφιστάμενων πολυεθνικών δυνάμεων και ότι πρέπει να υπάρχει μία μόνιμη δύναμη υπό τη διοίκηση της ΕΕ. Και έτσι γεννιέται ο ευρωπαϊκός μόνιμος στρατός. Τα σχέδια αυτά θέτουν σε κίνδυνο το ΝΑΤΟ και υπονομεύουν τις θέσεις των κρατών μελών στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών – που η Ευρωπαϊκή Ένωση επιδιώκει να σφετεριστεί.

Πρόσφατα παρακολούθησα ένα συνέδριο για την ασφάλεια στις Βρυξέλλες στο οποίο κάποιος έθεσε το ερώτημα: ποιος φοβάται την Ευρωπαϊκή Ένωση; Που σημαίνει, φυσικά, ότι χωρίς την απειλή στρατιωτικής δύναμης, κανείς δεν θα λάβει στα σοβαρά τις βλέψεις τις ΕΕ σχετικά με την εξωτερική πολιτική. Προς το τέλος του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου, ένα μέλος του προσωπικού του Στάλιν ανέφερε ότι ο Πάπας αποδοκίμαζε ορισμένες ενέργειες της εξωτερικής πολιτικής του. Και ο Στάλιν απάντησε: «και πόσες μεραρχίες έχει ο Πάπας;»

Η Ευρωπαϊκή Ένωση σκοπεύει να διαθέσει τις μεραρχίες της προκειμένου να επιβάλει τη θέλησή της και να τη φοβούνται στη διεθνή σκηνή. Και αν θέλουμε να ξέρουμε πώς θα είναι αυτό, απλώς φανταστείτε την κοινή γεωργική πολιτική και την κοινή αλιευτική πολιτική να επαναλαμβάνονται με όπλα, άρματα μάχης και αεροπλάνα.

Ο μοναδικός λαός στην Ευρώπη στον οποίο θα επιτραπεί να έχει λόγο σε αυτό είναι οι Ιρλανδοί στο δημοψήφισμά τους στις 12 Ιουνίου. Ένας από τους βασικούς παράγοντες που επηρεάζουν τις αποφάσεις των Ιρλανδών θα είναι η διατήρηση της παραδοσιακής πολιτικής ουδετερότητάς τους. Αλλά αντιλαμβάνονται ότι εάν η Συνθήκη της Λισαβόνας επικυρωθεί θα τεθεί τέρμα στην ουδετερότητά τους και θα υπόκεινται στις φιλοδοξίες για την εξωτερική πολιτική και στις στρατιωτικές φιλοδοξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Αλλά δεν θα χάσουν μόνο την ουδετερότητά τους, θα βρεθούν στη θέση να πληρώνουν εν μέρει τους στρατιώτες και τους εξοπλισμούς για την ανάληψη στρατιωτικών επιχειρήσεων που ενδέχεται να μην εγκρίνουν.

Πρέπει να εξετάσουν σοβαρά αυτά τα θέματα πριν αποφασίσουν τι να ψηφίσουν στο δημοψήφισμά τους. Η βρετανική κυβέρνηση και τα κοινοβουλευτικά σώματα έχουν προδώσει με επαίσχυντο τρόπο τον βρετανικό λαό απορρίπτοντας τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Διακυβεύεται η ιρλανδική ουδετερότητα, αλλά το ίδιο και η ικανότητα της Βρετανίας να υπερασπίζεται το εαυτό της.

ΠΡΟΕΔΡΙΑ του κ. VIDAL-QUADRAS
Αντιπροέδρου

  Irena Belohorská (NI). - (SK) Κυρίες και κύριοι, θα ήθελα καταρχάς να χαιρετίσω την ετήσια έκθεση 2006 και την πρόοδο που έχει επιτευχθεί όσον αφορά τη διάρθρωσή της. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να υιοθετήσει μια σταθερότερη θέση και να δράσει ομόφωνα όσον αφορά τα σχετικά ζητήματα, με τα οποία πρέπει να ασχοληθεί συστηματικά και το Συμβούλιο. Εν προκειμένω, χαιρετίζω τις διατάξεις που αφορούν τη στενότερη συνεργασία μεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και των εθνικών κοινοβουλίων, καθώς και τις αυξημένες αρμοδιότητες των εθνικών κοινοβουλίων και των κυβερνήσεων των κρατών μελών όσον αφορά τις στρατηγικές αποφάσεις.

Εκτιμώ ότι οι εκπρόσωποι των νέων κρατών μελών θα βρουν και αυτοί τη θέση τους στη νέα διάρθρωση των ευρωπαϊκών διπλωματικών υπηρεσιών. Κατά τη γνώμη μου, χάρη στη Συνθήκη της Λισαβόνας, η Ευρώπη θα προβάλει ένα περισσότερο ενωμένο μέτωπο στον τομέα των εξωτερικών σχέσεων. Έχει σημασία για τα κράτη μέλη να αυξηθεί η συχνότητα των διαβουλεύσεων με τους εταίρους τους καθώς και με τον Ύπατο Εκπρόσωπο της ΕΕ, ιδίως όσον αφορά την έγκριση θεμελιωδών αποφάσεων. Η ενιαία νομική προσωπικότητα της Ένωσης θα της επιτρέψει να συνάπτει διεθνείς συμφωνίες και να συμμετέχει σε διεθνείς οργανισμούς. Κατά την έγκριση αυτών των δεσμευτικών αποφάσεων, θα πρέπει να ληφθούν επίσης υπόψη οι ανησυχίες και οι προσδοκίες των ευρωπαίων πολιτών σχετικά με ζητήματα διεθνούς φύσης.

  Javier Solana, Ύπατος Εκπρόσωπος για την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και την Πολιτική Ασφάλειας. − (ES) Κύριε Πρόεδρε, θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω την ομιλία μου συγχαίροντας εν συντομία όσους μίλησαν εκ μέρους των κοινοβουλευτικών ομάδων. Θεωρώ ότι, σε γενικές γραμμές, μολονότι δεν υπήρξε ομοφωνία, υπήρξε εντούτοις ευρεία συναίνεση σε πολλά από τα ζητήματα που καλύψαμε στο πρώτο μέρος της συζήτησης.

(FR) Θα ήθελα καταρχάς να ευχαριστήσω τον κ. Daul της Ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και των Ευρωπαίων Δημοκρατών. Εκφραστήκατε με σαφήνεια όσον αφορά τους στόχους της αναθεώρησης της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής Ασφάλειας και τους στόχους της Συνθήκης της Λισαβόνας εν γένει. Συμφωνώ απόλυτα με τη θέση σας και θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό να ενισχυθεί η φωνή και η ανθρώπινη διάσταση της Ένωσης.

Πιστεύω ειλικρινά ότι η Ευρώπη έχει καθήκον όχι μόνο απέναντι στους πολίτες της αλλά και απέναντι στους πολίτες εκτός Ευρώπης. Ολόκληρος ο κόσμος εκφράζει την ευχή η Ευρώπη να εγκρίνει μια σαφέστερη προσέγγιση και να αναλάβει αποτελεσματικότερη δράση. Συμφωνώ ως εκ τούτου απόλυτα με τα σχόλια της Ομάδας ΕΛΚ-ΕΔ και θα καταβάλω κάθε δυνατή προσπάθεια για την επίτευξη αποτελεσματικής συνεργασίας με όλα τα θεσμικά όργανα από σήμερα και μέχρι τη θέση σε ισχύ της Συνθήκης. Αυτή είναι η εντολή που μου ανατέθηκε σύμφωνα με το άρθρο 15 της Συνθήκης, και θα πασχίσω να εκπληρώσω αυτή την υποχρέωση.

(EN) Θα ήθελα επίσης να απαντήσω στον κ. Swoboda – όχι για να διαφωνήσω μαζί του, αλλά, αντιθέτως, για να δηλώσω ότι πολλά από όσα είπε συνάδουν σε μεγάλο βαθμό με τον δικό μου τρόπο σκέψης και την κατεύθυνση που θα ήθελα να δω να παίρνουν τα πράγματα. Θεωρώ ότι η συνεργασία που αναφέρατε μεταξύ πολιτών και στρατού έχει θεμελιώδη σημασία. Δουλειά μας είναι η διαχείριση των κρίσεων και τίποτα άλλο. Στη διαχείριση των κρίσεων, όλα τα μέσα θα πρέπει να βρίσκονται στη διάθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ούτως ώστε να αξιοποιηθούν πλήρως οι δυνατότητές της.

Και πάλι, όμως, το σημαντικότερο είναι να υπάρχει πολιτική βούληση. Μπορεί να διαθέτουμε τις δυνατότητες, αλλά εάν δεν διαθέτουμε και την πολιτική βούληση, τότε δεν έχουμε τίποτα, είναι σαν να μην διαθέτουμε καν τις δυνατότητες. Για τον λόγο αυτό, πρέπει να εργασθούμε και προς τις δύο κατευθύνσεις, τόσο αυτή των δυνατοτήτων όσο και αυτή της πολιτικής βούλησης. Η δημιουργία πολιτικής βούλησης είναι κάτι που όλοι όσοι είναι παρόντες στο όμορφο αυτό κτίριο πρέπει να προαγάγουν, μαζί με τα υπόλοιπα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Θα ήθελα να αναφερθώ εν συντομία στην έκθεση του κ. Saryusz-Wolski. Με ορισμένες παραγράφους της έκθεσης συμφωνώ από το Α ως το Ω. Θα ήθελα να υπογραμμίσω τις παραγράφους που αφορούν, για παράδειγμα, το Αφγανιστάν, διότι το Αφγανιστάν αποτελεί πολύ σημαντικό ζήτημα για το οποίο φέρουμε ευθύνη. Δεν είχα την ευκαιρία να αναφέρω στα εισαγωγικά μου σχόλια ότι για εμένα –και για εμάς, ελπίζω– το Αφγανιστάν αποτελεί μία από τις προκλήσεις που έχουμε ενώπιόν μας και ότι πρέπει να είμαστε σε θέση να καταρτίσουμε ψήφισμα που θα πρέπει να έχει πολιτικό χαρακτήρα. Ως εκ τούτου, όσα αναφέρατε στην έκθεσή σας σχετικά με την αστυνομική αποστολή είναι πολύ σημαντικά. Χρειαζόμαστε μέλη της αστυνομίας εκεί. Όπως γνωρίζετε, κατά το πιο πρόσφατο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων συμφωνήσαμε να διπλασιάσουμε τον αριθμό των ατόμων που βρίσκονται εκεί.

Θα ήθελα ωστόσο επίσης να υπογραμμίσω όσα είπατε σχετικά με την ποιότητα. Είναι αλήθεια ότι όταν αναφερόμαστε στο κράτος δικαίου, την αστυνομία και τους δικαστές, δεν τους έχουμε στην άμεση διάθεσή μας – εργάζονται στα αντίστοιχα κράτη μέλη τους σε άλλα ζητήματα και επομένως πρέπει να διαπιστώσουμε πώς θα φτάσουμε στο σημείο να διαθέτουμε μια ευρωπαϊκή ομάδα αστυνομικών, μια ομάδα δικαστών και μια ομάδα κοινωνικών φορέων που θα μπορούν να αναπτυχθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Αυτό μπορεί να καταστεί δυνατό με το στρατιωτικό προσωπικό διότι, ευτυχώς, εάν δεν βρίσκονται αντιμέτωποι με επιχείρηση διαχείρισης κρίσης, μπορεί να είναι διαθέσιμοι για ανάπτυξη. Πρέπει να το σκεφτούμε, αλλά και να βρούμε απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα.

Θα ήθελα να πω ότι, στο σύνολό τους, οι ομιλίες ήταν ιδιαίτερα εποικοδομητικές. Θα ήθελα να σχολιάσω την παράγραφο που αναφέρεται στην ανθρώπινη ασφάλεια. Κυρία Beer, γνωρίζετε πολύ καλά την ιδιαίτερη σημασία που έχει αυτή η έννοια για μένα. Η Marie Colvin είναι φίλη μου και έχω γράψει μερικά από τα εν λόγω άρθρα μαζί της. Θεωρώ ότι πρόκειται για έννοια που εκφράζει μεγάλο μέρος του σύγχρονου τρόπου σκέψης όσον αφορά την ασφάλεια. Ως εκ τούτου, δεν έχει σημασία πώς το αποκαλούμε, σημασία έχει τι κάνουμε. Η ονομασία είναι σημαντική αλλά το τι θα κάνουμε έχει μεγαλύτερη σημασία από αυτήν. Πιστεύω ότι όλες οι εκθέσεις διαπνέονται από αυτή την άποψη: ότι η ασφάλεια είναι κάτι που υπερβαίνει την κλασική έννοια που της αποδίδουμε.

Όμως, με όλο το σεβασμό, θα διαφωνήσω με ορισμένα από τα σχόλια, ξεκινώντας με το σχόλιο του εκπροσώπου της Επιτροπής. Πραγματικά, δεν πιστεύω ότι χρειάζεται να αναθεωρηθεί η στρατηγική ασφάλειας, διότι το πεδίο ορισμού της έννοιας της ασφάλειας που περιλαμβάνει είναι πολύ περιορισμένο. Δεν θεωρώ ότι η παραπάνω δήλωση είναι σωστή. Θεωρώ ότι, όσον αφορά τη στρατηγική ασφάλειας που καταρτίστηκε το 2003, τα περισσότερα από τα όρια που περιλαμβάνει αφορούν τα ίδια στοιχεία, τις ίδιες προκλήσεις και τα ίδια προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα. Ίσως χρειαστεί να τα συμπληρώσουμε και ίσως χρειαστεί να αναλάβουμε δράση, αλλά δεν θεωρώ ότι η στρατηγική βασίζεται σε μια υπερβολικά περιορισμένη ερμηνεία της έννοιας της ασφάλειας. Αντιθέτως, αποτελεί την πιο ανοιχτόμυαλη προσέγγιση που έχει επιδείξει ποτέ η Ευρωπαϊκή Ένωση αναφορικά με το πρόβλημα αυτό.

Προς χάριν της σαφήνειας, θεωρώ ότι αυτό που πρέπει να κάνουμε δεν είναι να συντάξουμε ένα νέο κείμενο αλλά να διατηρήσουμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος του πυρήνα του ήδη υπάρχοντος, δηλαδή της εντολής που έχουμε λάβει, και να προσπαθήσουμε να προσθέσουμε στοιχεία σε αυτό. Για παράδειγμα, πολλοί από εσάς αναφερθήκατε στο ζήτημα της ενεργειακής ασφάλειας –η οποία είναι σημαντική– και στο ζήτημα των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής σε όλες της τις διαστάσεις, στο ζήτημα του πώς θα αντιμετωπισθεί η ευθύνη που φέρουμε σε σχέση με καταστροφές που είναι φυσικές και δεν οφείλονται σε ανθρώπινη παρέμβαση, για τις οποίες διαθέτουμε πόρους και δυνατότητες που έχουν δημιουργηθεί για την καταπολέμηση τέτοιου είδους δραματικών καταστάσεων.

Όσον αφορά τη διάδοση των πυρηνικών: έχω μιλήσει σχετικά σε κάθε σχεδόν περίσταση που μου δόθηκε η ευκαιρία να το κάνω, και έχω αναφερθεί στους κινδύνους και τη σημασία που έχει αυτό το ζήτημα για όλους μας. Θεωρώ ότι εάν έπρεπε να επιλέξουμε δύο οριζόντια ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε, το ένα θα ήταν η κλιματική αλλαγή και το άλλο η διάδοση των όπλων και ο αφοπλισμός. Αυτά είναι τα δύο βασικά ζητήματα που ενδέχεται να θέσουν σε κίνδυνο πολλά από όσα έχουν αξία στη ζωή μας. Επομένως, συμφωνώ.

Θα ήθελα να πω λίγα λόγια στον αγαπητό μου φίλο Brian Crowley. Θεωρώ ότι εκείνο που έχει σημασία είναι να έχουμε αποτελέσματα, και συμφωνώ μαζί του. Ωστόσο, ας πάρουμε ως παράδειγμα το Τσαντ. Δεν ξέρω αν αυτό είναι το καλύτερο παράδειγμα που θα μπορούσατε να έχετε επιλέξει. Βρέθηκα πριν από δύο εβδομάδες στο Τσαντ. Επισκέφθηκα την πρωτεύουσα, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη και την πόλη Goz Beida, όπου βρίσκεται το ιρλανδικό τάγμα, το οποίο επιδεικνύει πολύ υψηλό φρόνημα και τεράστιο επαγγελματισμό. Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να μας κάνει υπερήφανους. Αισθάνομαι υπερηφάνεια για το έργο του ιρλανδικού τάγματος, που προσπαθεί στη μέση της σαβάνας να βοηθήσει τους εκπατρισμένους ανθρώπους που βρίσκονται στους καταυλισμούς προσφύγων, επιδεικνύοντας τεράστια γενναιοδωρία. Συγχαίρω τους ιρλανδούς στρατιώτες που βρίσκονται εκεί, οι οποίοι διαθέτουν μεγάλη γενναιοδωρία και είναι αποφασισμένοι να βελτιώσουν την κατάσταση στην πράξη, πράγμα που αποτελεί και τον στόχο της αποστολής.

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω, κύριε Πρόεδρε, και να ευχαριστήσω επίσης όλες τις κοινοβουλευτικές ομάδες και εύχομαι ότι στο διάστημα που μεσολαβεί μέχρι το τέλος του 2008, θα μπορέσουμε να εργαστούμε με εποικοδομητικό τρόπο με σκοπό την πραγματοποίηση του ονείρου τόσων πολλών πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης – την υλοποίηση της Συνθήκης, ούτως ώστε να αποκτήσουμε μια Ευρώπη με παρουσία στη διεθνή κοινότητα και στον κόσμο ανάλογη προς τις ιδέες, τις αρχές, τις δυνατότητες και το επίπεδο ζωής μας.

  Karl von Wogau (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, κύριε Solana, καταρχάς θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κ. Kuhne για την έκθεσή του και για τον τρόπο με τον οποίο την έφερε εις πέρας, επιτρέποντάς μας να συμφωνήσουμε με όλα σχεδόν τα σημεία της.

Κύριε Solana, πριν από λίγους μήνες παραβρεθήκατε στην κηδεία του κ. Polin στην πόλη Bayonne, του πρώτου στρατιώτη που έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια ευρωπαϊκής επιχείρησης. Για εμένα, η περίσταση ήταν πολύ συγκινητική και λυπηρή, και με έκανε να σκεφτώ και πάλι πολύ προσεκτικά σε ποιες περιπτώσεις αναπτύσσουμε στρατεύματα και υπό ποιες συνθήκες.

Αυτή είναι επίσης, ταυτόχρονα, η απάντησή μου προς την κ. Beer και την έννοια της ανθρώπινης ασφάλειας. Η έννοια της ανθρώπινης ασφάλειας παρουσιάζει σίγουρα ενδιαφέρον – συμπεριλαμβανομένης και της αναπτυξιακής βοήθειας. Χωρίς ασφάλεια, δεν υπάρχει εξέλιξη. Εντούτοις, δεν είμαι σίγουρος ότι η έννοια αυτή είναι κατάλληλη για την πολιτική ασφάλειας και άμυνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μιας και θα μπορούσε να φτάσει να σημαίνει ότι θα πρέπει να επεμβαίνουμε σε κάθε περίπτωση και σε κάθε γωνιά του κόσμου. Αυτό δημιουργεί προσδοκίες που ενδέχεται να μην είναι δυνατό να εκπληρωθούν. Όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε κατάσταση ανάγκης, δεν αναζητούν εκείνον που έχει τις καλύτερες προθέσεις αλλά εκείνον που μπορεί όντως να τους βοηθήσει. Αυτή είναι η αδυναμία της συγκεκριμένης έννοιας, και τίποτα δεν είναι χειρότερο από το να δημιουργήσουμε ψεύτικες ελπίδες στον συγκεκριμένο τομέα. Η ομάδα μου θα ψηφίσει ως εκ τούτου κατά της αναφοράς της αρχής αυτής.

Σε λίγο καιρό έρχεται η γαλλική Προεδρία και μαζί με αυτήν θα πρέπει να ληφθούν και ορισμένες σημαντικές αποφάσεις. Το έχω ήδη αναφέρει: ολοένα περισσότεροι στρατιώτες στέλνονται σε επικίνδυνες αποστολές. Έχουμε την υποχρέωση να διασφαλίσουμε ότι θα διαθέτουν και τον αναγκαίο εξοπλισμό, τον καλύτερο δυνατό εξοπλισμό για τις επιχειρήσεις αυτές. Αυτό εξακολουθεί να μην ισχύει σε πολλούς τομείς. Υπάρχουν ελλείψεις στον τομέα των τηλεπικοινωνιών και –και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό– στον τομέα των μη στρατιωτικών δράσεων και επιχειρήσεων. Έχουμε ελλείμματα στην αναγνώριση και την πλοήγηση. Εδώ, περιμένω να γίνουν συγκεκριμένες προτάσεις ούτως ώστε, στο μέλλον, να υπάρξει στενότερη συνεργασία και ούτως ώστε τα σχέδια και οι ελλείψεις αυτού του είδους να αντιμετωπισθούν από κοινού σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Η έκθεση που έχουμε ενώπιόν μας ζητεί την μόνιμη υπαγωγή του Eurocorps στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κατά τη γνώμη μου, αυτό θα αποτελούσε σημαντικό βήμα προόδου σε σύγκριση με τους Σχηματισμούς Μάχης, οι οποίοι τίθενται στη διάθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για περίοδο μόλις έξι μηνών. Όσον αφορά την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Ασφάλειας και Άμυνας στην οποία αναφέρθηκε ο κ. Kuhne, θα ήθελα να τη δω να μετατρέπεται σε κάτι περισσότερο από μια απλώς εικονική ακαδημία, και να αποκτήσει τα μέσα για να φέρει σε πέρας την αποστολή της.

  Jan Marinus Wiersma (PSE). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να προβώ σε μια σειρά από σχόλια σχετικά με την Ευρωπαϊκή Στρατηγική Ασφάλειας που αναφέρεται στην έκθεση του αξιότιμου συναδέλφου, κ. Kuhne. Βεβαίως, κατά την εργασία του είχε την πλήρη υποστήριξη της ομάδας μου, και θεωρούμε ότι το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό. Εντούτοις, θα ήθελα επίσης να επιστήσω την προσοχή του Ύπατου Εκπροσώπου σε μια σειρά παρατηρήσεων.

Η εν λόγω Στρατηγική Ασφάλειας ισχύει από το 2003 όταν καταρτίσθηκε ως σημαντική καινοτομία. Η ουσία της παραμένει ασφαλώς ίδια, και αυτό που συζητούμε σήμερα είναι προσαρμογές ώστε να ανταποκριθεί στην αναμορφωμένη διεθνή κατάσταση. Η πραγματική πολυφωνία αποτελεί εδώ σημαντική αρχή. Ο συνδυασμός μη στρατιωτικών και στρατιωτικών πτυχών είναι μεγάλης σημασίας όπως και η ανάλυση των σύγχρονων κινδύνων. Υπάρχουν πολλά θετικά παραδείγματα του πώς η Ευρωπαϊκή Ένωση, υπό την καθοδήγηση του κ. Solana, χειρίσθηκε το εν λόγω ζήτημα κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών. Πρόκειται ουσιαστικά για την ίδια προσέγγιση, αλλά εφαρμόζοντας ένα ευρύτερο πρόγραμμα εργασίας. Όλοι λένε ότι δεν είναι δυνατόν να μιλούμε απλώς για την τρομοκρατία και για τα παραδοσιακά προβλήματα που σχετίζονται με την ασφάλεια: πρέπει επίσης να εξετάσουμε τον τρόπο με τον οποίο τα προβλήματα που συνδέονται με την ενεργειακή ασφάλεια και την απειλή των κλιματικών αλλαγών είναι σημαντικά για το πρόγραμμα εργασίας μας στον τομέα της ασφάλειας. Αυτό είναι το γενικότερο πρόγραμμα εργασίας.

Θα ήθελα ωστόσο να υπερασπιστώ το στενότερο πρόγραμμα εργασίας. Δεν έχει να κάνει μόνο με την ασφάλεια των κρατών, αλλά και με την ασφάλεια των ανθρώπων. Θεωρώ θετικό ότι ο κ. Kuhne επιχείρησε να ξεκινήσει την εν λόγω συζήτηση εδώ στο Κοινοβούλιο, μόλις διεξήγαμε μια ολόκληρη συζήτηση σχετικά με την «υποχρέωση προστασίας» στα Ηνωμένα Έθνη, μια ακόμα συζήτηση που αφορά μεμονωμένα άτομα. Πρέπει όντως να εξετάσουμε πώς θα μπορέσει αυτό να ενσωματωθεί στην έννοια που συζητούμε, και θεωρώ ότι είναι κρίμα που η Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και των Ευρωπαίων Δημοκρατών δεν επιθυμεί να συμμετάσχει στη διαμόρφωση των ιδεών αυτών. Όταν μιλούμε για την ανθρώπινη ασφάλεια, δεν εννοούμε ότι θα πρέπει να πραγματοποιείται αυτομάτως επέμβαση σε κάθε περίπτωση που παρουσιάζεται ενδεχόμενη απειλή για την ανθρώπινη ασφάλεια, αλλά αντιθέτως ότι επιθυμούμε να λαμβάνεται περισσότερο υπόψη το σημαντικό αυτό στοιχείο.

Όσον αφορά το ευρύ αυτό πρόγραμμα εργασίας, σημασία έχει επίσης ότι, χάρη στη Συνθήκη της Λισαβόνας –και ας ελπίσουμε κι ας προσευχηθούμε στις 12 Ιουνίου η Ιρλανδία να ψηφίσει υπέρ της Συνθήκης αυτής, πράγμα που υποθέτουμε ότι θα συμβεί– η Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι σε θέση να εργασθεί με ένα ευρύ πρόγραμμα εργασίας, διότι ο νέος Ύπατος Εκπρόσωπος, ο οποίος θα ονομαστεί έτσι εξαιτίας της χώρας μου, θα είναι και Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και θα συντονίζει ως εκ τούτου αποτελεσματικά το ευρύ αυτό πρόγραμμα εργασίας.

Τέλος, έχω να κάνω μία ακόμα παρατήρηση όσον αφορά τις Ηνωμένες Πολιτείες. Πρόκειται να διεξαχθούν εκλογές, και δεν γνωρίζουμε ποιοι θα είναι οι δύο υποψήφιοι. Σε κάθε περίπτωση, είναι σαφές ότι όποιος κι αν εκλεγεί –και εύχομαι βεβαίως να είναι ο Barack Obama– η συνεργασία μαζί του πάνω σε έναν αριθμό ζητημάτων που άπτονται του τομέα της ασφάλειας θα είναι ευκολότερη. Ειδικότερο παράδειγμα εδώ αποτελεί το ζήτημα της μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων. Ο John McCain έχει κάνει ενδιαφέρουσες δηλώσεις σχετικά. Ίσως στα τέλη του έτους, να φτάσει η στιγμή για την παρουσίαση περαιτέρω καινοτομιών, νέων συμφωνιών, για παράδειγμα, όσον αφορά την πολυμεροποίηση του κύκλου του πυρηνικού καυσίμου. Ελπίζω ότι ο Ύπατος Εκπρόσωπος θα είναι πρόθυμος να καταβάλει προσπάθειες για την επίτευξη αυτού.

  István Szent-Iványi (ALDE). - (HU) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Ύπατε Εκπρόσωπε, κύριε Επίτροπε, καταρχάς θα ήθελα να συγχαρώ τον κ. Saryusz-Wolski και τον κ. Kuhne για τις εμπεριστατωμένες εκθέσεις τους – το έργο τους ήταν εξαιρετικό. Ένα από τα σημαντικότερα ευρήματα της έκθεσης του κ. Saryusz-Wolski είναι ότι η σταθερότητα στα Δυτικά Βαλκάνια αποτελεί σήμερα την πρώτη προτεραιότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συμφωνώ απολύτως.

Στην περίπτωση του Κοσσυφοπεδίου, εκείνο που διακυβεύεται είναι η αξιοπιστία της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και της Πολιτικής Ασφάλειας. Τα μέχρι τώρα στοιχεία δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά: παρότι όλα τα κράτη μέλη υποστήριξαν το σχέδιο Ahtisaari, εξακολουθούν να μην συμφωνούν σχετικά με το αν θα αναγνωρίσουν ή όχι το Κοσσυφοπέδιο. Ωστόσο, ένα ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το γεγονός ότι εξακολουθεί να μην υπάρχει συμφωνία σχετικά με το αν οι δυνάμεις της αποστολής των Ηνωμένων Εθνών στο Κοσσυφοπέδιο (UNMIK) πρέπει να περάσουν στην αρμοδιότητα της EULEX. Αν όμως δεν συμβεί αυτό, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα μπορέσει να εκπληρώσει τις δεσμεύσεις της, και αυτό θα υπονομεύσει την αξιοπιστία της. Πολύ σημαντικά καθήκοντα στο πλαίσιο της EULEX είναι η δημιουργία συνταγματικότητας, η ανάπτυξη μιας λειτουργικής οικονομίας της αγοράς, η ενίσχυση του πολυφυλετικού χαρακτήρα του Κοσσυφοπεδίου και η δημιουργία εμπιστοσύνης μεταξύ των λαών που ζουν εκεί.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να αφήσει το Κοσσυφοπέδιο στη μοίρα του. Η πολιτική μας για τα Δυτικά Βαλκάνια πρέπει να βασίζεται σε τρεις πυλώνες. Πρώτον, πρέπει να προσφέρουμε σε αυτές τις χώρες μια αξιόπιστη ευρωπαϊκή προοπτική, ύστερα πρέπει να εξετάσουμε αυστηρά τις συνθήκες και, τέλος, να διαπιστώσουμε την ύπαρξη ή όχι συνέπειας. Θα ήταν μεγάλο λάθος να αμελήσουμε έστω και για λίγο να εκτιμήσουμε τις συνθήκες από πολιτική σκοπιά ή να παραχωρήσουμε χωρίς καμία συνέπεια δικαιώματα σε χώρες που δεν συνεργάζονται μαζί μας – δικαιώματα που δεν παραχωρούμε σε εκείνες που συνεργάζονται. Αυτά θα συνεχίσουν δίχως άλλο να απειλούν την αξιοπιστία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει να διαδραματίσει ρόλο σε παγκόσμιο επίπεδο, και δικαίως, αλλά αυτό δεν θα αποτελεί παρά φρούδες ελπίδες, μέχρις ότου είναι σε θέση να εγγυηθεί την ειρήνη, τη σταθερότητα και την πρόοδο στη ίδια της τη γειτονιά. Σας ευχαριστώ.