Stenograma dezbaterilor

Miercuri, 4 iunie 2008 - Bruxelles

19. Raport anual 2006 privind PESC - Strategia Europeană de Securitate şi PESA (continuarea dezbaterii)

  El Presidente. − Continuamos con el debate conjunto sobre el informe de Jacek Saryusz-Wolski, sobre el Informe anual 2006 sobre la PESC (A6-0189/2008), y el informe de Helmut Kuhne, relativo a la Aplicación de la Estrategia Europea de Seguridad y la PESD (A6-0186/2008).

  Ana Maria Gomes (PSE). – Felicito Helmut Kuhne pelo excelente relatório e, em particular, pela insistência em introduzir o conceito de segurança humana em combinação com o princípio da responsabilidade de proteger - conceito que o Senhor Solana também aqui defendeu.

Estes devem ser os pilares gémeos de uma abordagem europeia das missões de gestão de crise. Por um lado, uma decisão de intervir num país no âmbito da PESD deve pautar-se por uma interpretação da Carta das Nações Unidas que sublinhe o imperativo da responsabilidade de proteger: a obrigação de impedir o genocídio, crimes de guerra, a limpeza étnica e crimes contra a Humanidade.

Por outro lado, uma vez que a União se veja envolvida numa crise que exija a utilização de meios militares, é fundamental que a aplicação da força se oriente pela doutrina da segurança humana. Isso exigirá às tropas europeias que concentrem os esforços na criação de espaços de segurança para as populações civis não combatentes, muito mais do que na destruição do inimigo com a vitória militar em vista.

Estes dois princípios equipam a Europa com uma estratégia coerente para a gestão das crises no princípio do século XXI. Por isso, a alteração n.º 1 do PSE reflecte as exigências morais, legais e operacionais com que nos confrontamos no Afeganistão, no Chade ou no Líbano e com que nos confrontaremos no futuro.

Por tudo isto considero deplorável a rejeição desta alteração pelos colegas do PPE-DE e do GUE/NGL. Esta aliança reaccionária insiste em fechar os olhos à primazia dos direitos humanos e é um conceito que só reforçaria a legitimidade e o apoio popular às missões PESD.

  Andrew Duff (ALDE). – Mr President, there are, I fear, two problems with the debate this afternoon. The first is the claptrap that we hear from the far right about the Treaty of Lisbon. The second is that there is a certain complacency about all those, including myself, who strongly defend the Common Foreign, Security and Defence Policy. The purpose of a grand European security strategy is not to be admired, but to be followed, and too often the Council and the Member States have failed to follow their excellent strategy.

The UK and France have failed to deliver the promises of the St Malo Agreement. Certain others have insisted on a miserly and self-defeating policy that military costs should lie where they fall. What is the point of such a policy when the objective is to spread the burden? The fact is that only 20% of our armed forces can actually fight. Several of the ESDP missions are impoverished. The absence of a European HQ for the ESDP fragments commands and impairs the pooling of resources.

The sad problem is that we too often fail to learn from our mistakes, and simply tweaking the security strategy will not make the difference.

  Mario Borghezio (UEN). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, ho sentito il programma della PESC, ma fa un po' sorridere da parte di un'Europa che non riesce nemmeno a controllare i suoi confini esterni, violati tutti i giorni da migliaia di clandestini, di trafficanti, di mafiosi. Una politica di sicurezza senza una dottrina! Se c'è, sig. Solana, ci dica qual è questa dottrina!

Si parla continuamente nelle relazioni dei cambiamenti climatici, ma si ignora il pericolo della possibilità di attacchi militari, di attacchi terroristici di natura biologica o addirittura nucleare, pericolo ben più grave e forse reale tenendo conto delle minacce esplicite del terrorismo islamico.

Un'Europa debole dal punto di vista delle conclusioni politiche. Pensiamo per esempio al Mar Nero, uno scacchiere sul quale non c'è una politica europea. Eppure è lo scacchiere sul quale si decide il nostro futuro energetico, di sicurezza. Dov'è la linea politica dell'Europa su questo scacchiere?

Anche il trattato di Lisbona non offrirà niente di più di quel poco che è stato realizzato: vuoto di prospettive di un'Europa che non ha una visione geopolitica. Il vuoto, sig. Solana, dei dieci anni di gestione della politica estera. Lei in questi dieci anni ha realizzato solo il vuoto!

  Αθανάσιος Παφίλης (GUE/NGL). – Κύριε Πρόεδρε, οι δύο εκθέσεις παρουσιάζουν με σαφήνεια την κλιμάκωση της επιθετικότητας και των ιμπεριαλιστικών σχεδίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θέτουν μια σειρά από προτεραιότητες για το 2008, που έχουν στόχο την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική αναβάθμιση του ευρωπαϊκού κεφαλαίου στον κόσμο για την καταλήστευση λαών και χωρών, είτε αυτοτελώς είτε, όπου αυτό δεν είναι δυνατό, σε συμμαχία με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και το ΝΑΤΟ.

Με την πρώτη έκθεση, εκτός των άλλων, δίνετε βάρος στο θεσμικό πλαίσιο προσχημάτων για εξαπόλυση πολέμων και επεμβάσεων, όπως η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, η δήθεν προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας, με χαρακτηριστική την απαράδεκτη και επικίνδυνη διάκριση σε δημοκρατικά και μη δημοκρατικά έθνη που διατυπώνετε στη θέση 15 - ποιος σας έχει δώσει, κύριε Solana, το δικαίωμα να χαρακτηρίζετε λαούς ως δημοκρατικούς και ως μη δημοκρατικούς; - και η χρησιμοποίηση του σχετικά νέου όρου της "ανθρώπινης ασφάλειας" για να αποτελέσει πρόσχημα για προληπτικούς πολέμους.

Και στην πρώτη, αλλά κυρίως στη δεύτερη έκθεση προωθείτε μεγαλύτερη στρατιωτικοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τη νέα ώθηση στους σχηματισμούς μάχης, τη δημιουργία μόνιμων στρατιωτικών δυνάμεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσα από την εξέλιξη των Eurocorps και το μηχανισμό της μόνιμης διαρθρωμένης συνεργασίας, την προσαρμογή των ενόπλων δυνάμεων των κρατών μελών στους επιθετικούς σχεδιασμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ακολουθείτε το ΝΑΤΟ κατά πόδας με την αύξηση των εξοπλισμών και την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών από τον προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το δυνάμωμα της συνεργασίας Ευρωπαϊκής Ένωσης-ΝΑΤΟ, τη δημιουργία, στο πλαίσιο στρατιωτικών αποστολών, δήθεν μη στρατιωτικών αστυνομικών και δικαστικών δυνάμεων, εμπειρογνωμόνων που ουσιαστικά προετοιμάζουν και διαχειρίζονται στρατιωτικές επεμβάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πανηγυρίζετε για τις 17 στρατιωτικές αποστολές που έχετε πραγματοποιήσει και ζητάτε να γίνουν περισσότερες.

Αυτή είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση που οικοδομείτε: του πολέμου, της επίθεσης, του ιμπεριαλισμού. Γι’ αυτό, ο δρόμος των λαών είναι αντίσταση, ανυπακοή, απειθαρχία.

  Sylwester Chruszcz (NI). – Panie Przewodniczący! Rozmawiamy dziś o obszarze kompetencji, który do tej pory był zarezerwowany dla suwerennych państw europejskich. Dziś widmo unijnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa staje się realne jak nigdy dotąd, szczególnie po wprowadzeniu nowej eurokonstytucji z Lizbony.

Jako polski poseł nie chcę i nie zgodzę się na to, aby Bruksela, a nie Warszawa stanowiła o polskiej polityce zagranicznej, a niemieccy generałowie w kwaterze pod Berlinem czy Brukselą strzegli naszego bezpieczeństwa. Nie chcę również, aby polscy żołnierze z unijną flagą na mundurach realizowali obce interesy w różnych miejscach Europy i świata.

Obecne tendencje i otwarta już budowa jednego europejskiego państwa są nie do zaakceptowania. Oczywiście możecie państwo oszukiwać własne społeczeństwa nie pytając ich nawet o zdanie w ramach budowy super-Unii, ale prędzej czy później ten projekt legnie w gruzach.

  Tunne Kelam (PPE-DE). – Mr President, today’s message should be that the CFSP should more than ever be based on common European values. To the ever-increasing security challenges there is one convincing answer: solidarity and enhanced coordination of common foreign and security policies. Those value-based objectives should be seen as taking priority over bilateral relations and Javier Solana was right in telling us that what really matters is political will.

As for energy security, I would like to call on the Commission and the Council to take serious account of Parliament’s position from last September on foreign energy security, which also offers some institutional improvements.

This report also calls on the Commission to concentrate all its efforts on successfully completing the Nabucco pipeline. I think it is not a question of one or the other: we should build our own pipeline in practical terms and effectively.

Finally, it is high time to effectively address the new cyber-challenges, as the rapporteur, Mr Kuhne, mentioned. I would like to use the term ‘cyber-terrorism’. A year ago, one million computers from all over the world were mobilised to block government institutions and banks in Estonia. I think the European Parliament too has to prepare a concise stand on how to respond to the threats of the newest technologies, which up to now seem to surpass the progress achieved by the Lisbon Strategy.

  Adrian Severin (PSE). – Mr President, I want to address a matter of principle, namely the neo-conservative tendencies of this House on the EU Foreign and Security Policy. Seemingly some of us believe that the substance of any foreign policy is dependent on the nature of the political regime pursuing it; therefore it looks as though our main objective has become the export of our political model. Unfortunately, the European Union has neither the decision-making mechanisms nor the means to promote effectively an interventionist policy.

We must change this approach, adopting realism as a base of our external action. This means: clearly defining the scope of our foreign policy in accordance with the common existential interests of European citizens; balancing the scope with the resources, while acknowledging that this world contains actors that are different from us and do not always necessarily share our values; learning to operate with them, and giving up narcissism to look for negotiations and cooperation with our opponents, and not only with our friends.

Certainly we should try to make as many as possible of our foreign interlocutors into our friends, but before doing that and while doing that I believe we have to learn to operate with those who are not like us. I believe that we could be more appealing through our means, through our behaviour in promoting our goals rather than by our targets, thus eventually promoting our model in the world.

  Paweł Bartłomiej Piskorski (ALDE). – Panie Przewodniczący! Dyskutując dzisiaj o wspólnej polityce zagranicznej Unii Europejskiej musimy zwracać uwagę na kilka aspektów. Sprawozdania pana Kuhne i pana Saryusza-Wolskiego są rzeczywiście bardzo dobre, ale pewnych elementów w nich brakuje.

Chciałbym zwrócić uwagę na to, że większą uwagę powinniśmy przywiązywać do tego, aby europejska polityka zagraniczna, również aspekt obronny tej polityki, był tłumaczony obywatelom. Nasi mieszkańcy, nasi obywatele Unii Europejskiej zdają sobie doskonale sprawę z tego, co idzie od nas – z Unii Europejskiej, za polityką rolną, za polityką związaną z infrastrukturą, ale cały czas nie mają tej jasności, z czym jest związana europejska polityka zagraniczna i polityka obronna. Pamiętajmy, że Unia Europejska w swoich narodzinach konstytuowała się wokół innych problemów.

Ważne jest również zwrócenie uwagi także na to, aby w wyniku traktatu lizbońskiego, który mam nadzieję jak najszybciej wejdzie w życie i będzie podstawą do nowych działań Unii Europejskiej, stworzyć zarazem jak najsprawniejsze instrumentarium. Wielu mówców poruszało tutaj głównie problemy militarne. Rzeczywiście i grupy bojowe i wszystkie elementy związane z europejską tożsamością obronną są bardzo ważne, ale równie ważna jest dyskusja na temat modelu dyplomacji europejskiej na temat tego, jak ta służba dyplomatyczna będzie działać.

Ważne, że w sprawozdaniu podkreślone jest to, że polityka zagraniczna, polityka obronna Unii Europejskiej przeplata się z różnymi bardzo ważnymi dziedzinami życia w Unii Europejskiej. Ważne jest podkreślenie tego, że również wprowadzamy myślenie o wspólnej polityce energetycznej, o bezpieczeństwie energetycznym jako elemencie naszego wspólnego europejskiego myślenia.

Wreszcie ważne, że myślimy o polityce zagranicznej i polityce bezpieczeństwa jako o poszerzaniu strefy bezpieczeństwa, stabilności i demokracji. W takim kontekście bardzo pozytywnie odnotowuję silny akcent związany zarówno z Bałkanami, jak i z Gruzją.

  Andrzej Tomasz Zapałowski (UEN). – Panie Przewodniczący! Bezpieczeństwo mieszkańców Europy jest jednym z najważniejszych zadań Unii Europejskiej. Patrząc realnie na politykę Wspólnoty w ostatnich latach widać, iż poza działaniami politycznymi jesteśmy militarnie mało skuteczni. Niektórzy członkowie Unii Europejskiej, kierując się swoimi ambicjami, próbują rywalizować politycznie i militarnie z NATO, której są członkami. Skupianie się nad stworzeniem wspólnych grup bojowych, a zwłaszcza rozbudowanych dowództw – zamiast profesjonalizować wybrane jednostki w poszczególnych państwach członkowskich – jest błędem. Błędem także jest słabe wykorzystywanie dotychczasowych struktur NATO.

Siłą Wspólnoty powinny być silne armie narodowe. Unia Europejska musi rozwiązać obecnie zamrożone konflikty w Europie nie tylko deklaracjami, ale także realnymi działaniami politycznymi. Ostatnie problemy w Gruzji zostały po części sprowokowane przez poparcie Unii dla Kosowa.

  Francisco José Millán Mon (PPE-DE). – Señor Presidente, el informe Saryusz-Wolski, que mañana aprobaremos, es un informe muy completo que abarca de forma equilibrada prácticamente todas las regiones del mundo en las que se proyecta la política exterior de la Unión Europea. En sólo dos minutos voy a limitarme a algunos de los llamados aspectos horizontales que el informe recoge acertadamente.

En efecto, la política exterior en la actualidad no se puede explicar siguiendo solamente un orden geográfico. Hay temas que tienen un carácter global, horizontal. Estos temas revisten, además, tanta importancia que los principales actores de la política exterior de la Unión deben intervenir en ellos. Me refiero, en primer lugar, a la lucha contra el terrorismo y la delincuencia organizada. Son asuntos a los que la política exterior y de seguridad común debe prestar una atención muy especial.

Otra cuestión de gran importancia es la de los flujos migratorios y la lucha contra la inmigración ilegal. Resulta necesario conseguir la cooperación de los países de origen y de tránsito y la acción exterior de la Unión debe implicarse resueltamente. En suma, si queremos construir en la Unión Europea un espacio de seguridad, libertad y justicia, la dimensión exterior es imprescindible, como señala el informe Saryusz-Wolski. Es un asunto que no puede ser sólo competencia de los Ministros de Interior o del Comisario de Justicia.

Otro aspecto horizontal prioritario es la seguridad energética. Dada la elevada dependencia exterior de los Estados miembros, es necesario avanzar hacia una política exterior común de la Unión en el ámbito de la energía. Además, por el obvio carácter global del cambio climático, se necesita una activación exterior de la Unión para conseguir una respuesta efectiva contra esta amenaza.

Señorías, para mí es imprescindible avanzar en todos estos temas y que en ello se involucre la política exterior de la Unión. Son temas que preocupan a los ciudadanos y éstos piensan que la Unión Europea tiene que contribuir a fomentarlos de forma eficaz, puesto que las soberanías estatales se comparten, precisamente, para afrontar los retos que superan a los Estados individualmente, esto es, los retos globales.

Por todo ello, con progresos en estas materias, la Unión Europea podrá justificar mejor su razón de ser y reforzar así su legitimidad ante la opinión pública y los ciudadanos.

  Justas Vincas Paleckis (PSE). – Mr President, I congratulate both rapporteurs, and I agree on the importance of the Lisbon Treaty assessments whilst evaluating the CFSP report.

If we were to have had this discussion in ten days’ time, after the decisive referendum – and my belief is that Ireland will say ‘yes’ – the debate would have been even more concrete and optimistic.

Nowadays, when threats are on the rise and infiltrate from all sides, if the EU cannot speak with one voice, it is essential to speak at least in a coordinated and stronger manner. I agree completely with Mr Solana’s assessment.

It will not be easy to start negotiations on the EU-Russia agreement. After a delay of one and a half years there is a risk of losing a similar or even greater amount of time if we are not focused on the most fundamental issues. This is why 27 countries have to coordinate their interests, concentrating on those which are common and important for all. The alternative to the negotiations being delayed or failing is an amplification of Moscow’s bilateral talks with Rome or Vilnius, Berlin or Budapest, Paris or Sofia. This is not an attractive option, especially for the new States.

The response of the Commission and the Council was timely – given the threat of climate change – calling this a central issue. The European Parliament should continuously follow and scrutinise the way in which plans and measures are implemented to counter the threat.

  Anneli Jäätteenmäki (ALDE). – Arvoisa puhemies, tässä mietinnössä painotetaan muun muassa ihmisoikeuksia ja kansalaisoikeuksia, se on hyvä asia. Merkittävässä roolissa nähdään myös trendien mukaisesti energiaturvallisuus. Mietinnössä paheksutaan sitä, kuinka kolmannet osapuolet, lähinnä Venäjä, käyttävät energiaa poliittisena välineenä ja että jäsenvaltiot allekirjoittavat kahdenvälisiä energiasopimuksia ilman EU-koordinointia.

EU:n onkin katsottava peiliin. Venäjä toimii yhteistyössä suoraan EU:n jäsenvaltioiden kanssa, koska EU:lla ei ole yhtenäistä ja koordinoitua energiapolitiikkaa. Onkin syytä kysyä, onko jäsenvaltioilla edes tahtoa siihen. On tunnustettava Venäjän rooli EU:n tärkeänä ja ehkä tärkeimpänä energiakumppanina. Venäjän ja EU:n välisessä energiayhteistyössä olisi pyrittävä tilanteeseen, jossa molemmat osapuolet voittavat. Uskon, että poliittisella tahdolla ja ennakkoluuloja vähentämällä tällaiseen win-win-tilanteeseen on myös mahdollisuus päästä.

Venäjän ja EU:n energiapoliittisen yhteistyön tulee perustua yhteistyöhön, ei vastakkainasetteluun. Nyt jotkut piirit, myös EU:ssa, pyrkivät vastakkainasettelulla vähentämään yhteistyötä. Venäjä on jo pitkään halunnut olla tasavertainen kumppani Euroopan kanssa, suotakoon se heille. Tiedämme kyllä, ettei Venäjä mikään helppo keskustelukumppani ole.

EU:n yhteistä ulko- ja turvallisuuspolitiikan vaikuttavuutta kansainvälisessä politiikassa on syytä lisätä. Kannatan voimakkaasti sitä, että parlamentti painostaisi neuvostoa ajamaan EU:lle pysyvää paikkaa YK:n turvallisuusneuvostossa. Niin kauan kuin EU:lla ei tätä paikkaa ole, on vaikea puhua yhdellä äänellä.

  Miroslav Mikolášik (PPE-DE). – Diskutovaný dokument sa predovšetkým opiera o Európsku bezpečnostnú stratégiu prijatú Radou v decembri 2003, ako aj o uznesenie z mája 2007 o spoločnej zahraničnej politike. Chcem tu oceniť prácu spravodajcu pána Saryusza Wolského, predsedu zahraničného výboru, ktorý nám predložil komprehenzívny a kvalitný text na hlasovanie.

Rád by som vyzdvihol viaceré aspekty európskej zahraničnej politiky, ktorá nemôže nespolupracovať strategicky s najsilnejším spojencom, so Spojenými štátmi americkými, čo je primerane zachytené v dohode o transatlantickom partnerstve EÚ s USA, čo zahŕňa i rozmer hospodárskych vzťahov. To úzko súvisí aj s vojenskou spoluprácou nielen s USA, ale aj so spoluprácou v rámci NATO. Prirodzene tu treba vyjasniť a povedať na rovinu, či bezpečnostný dáždnik budovaný radarovým systémom v Poľsku a v Česku bude slúžiť a účinne ochraňovať spoločné európske záujmy, alebo či ide len o individuálnu iniciatívu v snahe preventívne pôsobiť proti hrozbám z Ázie, obzvlášť mám na mysli chovanie sa Iránu v regióne Blízkeho východu.

Všetci vieme, že Irán vojensky a finančne podporuje Sýriu a hlavne teroristické skupiny operujúce v regióne, ktoré neustále ohrozujú stabilitu a mier operáciami Hizballáhu v južnom Libanone a Sýrii. Irán sa netají chuťou získať hegemonistické postavenie, čo podporuje svojím vojenským nukleárnym programom. Rád by som sa však opýtal, či je možné ten dnešný debatovaný zahranično-politický dokument opierať o odvolávky na Lisabonskú zmluvu, viackrát to v texte máme, ktorá ešte nie je platná predsa, keďže ratifikačný proces všetkými členskými krajinami nebol zavŕšený. A tiež sa chcem opýtať, podľa akej právnej normy Európska únia vyslala misiu EULEX do Kosova? Nebolo to vlastne konanie ante legem? Určite k tomu nemáme rezolúciu OSN, ktorá by takýto krok oprávňovala.

IN THE CHAIR: Edward McMILLAN-SCOTT
Vice-President

  Ioan Mircea Paşcu (PSE). – Mr President, the world in which the EU is called upon to further its integration towards a truly common foreign policy gets more complex every day. The prospect of economic recession, fuelled by the current financial crisis and increasing energy costs, the unsatisfactory status of transatlantic relations and the increasing assertiveness of Russia, which confront Europe more and more with old-style geopolitical challenges for which it is no longer equipped, are only a reflection of the current international environment.

In this context, against the background of increasing EU dependence on Russian supplies, energy tends to become the litmus test for success or failure in achieving the aim of a common EU foreign policy, because it makes all the difference whether Europe agrees to create a single energy market and consequently approaches suppliers, primarily Russia, with one voice, or continues to preserve the current national divides and give priority to bilateral preferential supply contracts destined to satisfy its increasing energy needs. Today world politics is first and foremost about gas and oil.

  Colm Burke (PPE-DE). – Mr President, I support the development of CFSP, including ESDP, and the changes introduced by the Lisbon Treaty to these policy areas. This is also the position of the Irish Government. These changes will enable the EU to develop its capabilities for conflict prevention and crisis management, while ensuring that any new arrangements are fully consistent with Ireland’s traditional policy of military neutrality.

To the fellow travellers of Sinn Fein who are propagating misinformation on the Lisbon Treaty, I say to you that there is a triple lock system in Ireland on the deployment of troops: first of all, there must be a UN decision; secondly, there must be a government decision; and thirdly, it must be approved by Dáil Éireann, the national parliament. This is not going to change after Lisbon.

The current UN-authorised EU mission in Chad, in which Ireland is playing a leading role, is a prime example of the EU’s activities in this area. As someone who has recently visited Chad and the EU peacekeeping mission base in the east of this country, I am convinced that this mission will provide security for the provision of humanitarian relief to hundreds of thousands of refugees and displaced persons, as well as protection for humanitarian personnel in the field. This ESDP mission to Chad is the first time that a peacekeeping operation has been launched by the EU in almost perfect harmony with all stakeholders.

Other missions with Irish involvement have included police training in the Palestinian territories, monitoring of the peace process between rebels and government in Indonesia, and providing support to the police authorities in Bosnia.

There have been more than 20 such missions since 2003. There are increasing requests to the EU to provide assistance and support in these areas. The key point regarding the totality of these initiatives is that their purpose is to make EU peacekeeping and crisis management activities more effective.

From a national perspective, we retain a veto on any developments with which we disagree, and we retain the sovereign right to decide on participation in any crisis management mission in accordance with our own legislative requirements. This is one of the many reasons why Irish people should come out to vote ‘yes’ on 12 June.

  President. − Before we move on, I should like to welcome all our visitors to the visitors’ gallery, but especially a group from my own constituency in Yorkshire and the Humber.

  Anna Záborská (PPE-DE). – Monsieur le Président, Monsieur le Haut Commissaire, je m'adresse directement à vous pour vous interpeller au sujet des persécutions dont sont victimes les chrétiens en Algérie. Quelles mesures l'Union européenne a-t-elle adoptées concernant les persécutions anti-chrétiennes observées dans un État avec lequel nous entretenons des relations étroites? La liberté de religion a été codifiée par l'article 18 de la déclaration universelle des droits de l'homme, qui prévoit aussi l'obligation pour chaque État de faire respecter ces droits. L'Algérie est membre des Nations unies mais bafoue ce droit fondamental. Les chrétiens sont des citoyens à part entière, ils bénéficient du même droit d'organiser leur culte que d'autres communautés religieuses. C'est pourquoi je vous supplie, Monsieur le Haut Commissaire, de bien vouloir utiliser tous les moyens diplomatiques directs ou indirects pour faire cesser la persécution des chrétiens. C'est aussi la crédibilité de l'Union européenne qui est en jeu.

  Hubert Pirker (PPE-DE). – Herr Präsident, Herr Kommissar, Hoher Beauftragter! Ich glaube, die Debatte hat sehr klar gezeigt, dass die Europäische Union nur unter gewissen Bedingungen tatsächlich eine politische Union werden kann. Zum Ersten nur, wenn der Vertrag von Lissabon ratifiziert wird, und zweitens nur dann, wenn es eine tatsächliche europäische Sicherheits- und Verteidigungspolitik gibt, die diesen Namen auch verdient, wenn Sie sich also besser entwickelt als bisher. Dann ist auch die Chance gegeben, dass sich die Europäische Union von einem global payer in Richtung eines global player entwickelt.

Die Vorbereitungen im Tschad sind zweifelsohne nicht das Ruhmesblatt schlechthin, aber es ist ein Fallbeispiel, an dem wir als Europäische Union haben lernen können, weil ganz einfach die Defizite sehr offensichtlich geworden sind. Das hat einmal mehr gezeigt, dass die europäische Sicherheits- und Verteidigungspolitik nach kompatiblen Systemen verlangt, nach neuen und raschen Mechanismen für die Zurverfügungstellung von Truppen. Die Zeit der Debatten ist vorbei, die Zeit des Handelns sollte endlich folgen!

  Csaba Sándor Tabajdi (PSE). – Elnök úr, gratulálok Helmut Kuhne kollégának a kiváló jelentéséért. Teljesen igaza van, hogy 2008 a közös külpolitika és a közös védelempolitika szempontjából meghatározó év lesz. Nemcsak a lisszaboni szerződés miatt, hanem Koszovó lesz az EU legnagyobb próbatétele, hogy készek leszünk-e Koszovóban megfelelően politizálni. Sajnos az ENSZ és az EU között máig nincs meg a megállapodás, és sajnos nem készültünk fel intellektuálisan sem, hiszen nem vontuk le a bosznia-hercegovinai nemzetközi jelenlét tanulságait.

A másik jelentés tekintetében szerencsétlennek tartom a Saryusz-Wolski-jelentés oroszellenes élét. Oroszországot lehet is, kell is kritizálni, ugyanakkor megkerülhetetlen stratégiai partner, az együttműködés elmélyítése kölcsönös érdek. Nem azért nincs közös energiapolitika, mert kétoldalú megállapodást kötnek az EU tagállamai, hanem mivel nincs közös energiapolitika, nincs mihez igazodni, nincs mivel egyeztetni a tagállami érdekeket, ezért a Wolski-jelentés kritikája elfogadhatatlan. Köszönöm a figyelmet.

  Monika Beňová (PSE). – Rovnako ako kolegovia predo mnou, chcela by som oceniť prácu pána Saryusza Wolského, ako aj pána Kuhneho a chcela by som oceniť najmä rovnováhu medzi ľudsko-právnymi a ekonomickými aspektmi, ktoré sú v správe poskytnuté. Myslím, že pre budúcnosť bude veľmi dôležité, aby sme kládli väčší dôraz a lepšiu prípravu na našich dvoch najväčších partnerov, na Spojené štáty americké, ale aj na Rusko. V Rusku máme nového prezidenta. V Spojených štátoch amerických budeme mať čoskoro takisto novú administratívu, a preto bude veľmi správne, aby sme sa v našej spoločnej zahraničnej politike práve na tieto dve krajiny zamerali.

Čo sa týka tej ekonomickej roviny, tu treba zdôrazniť najmä potrebu zabezpečenia energetickej bezpečnosti Európskej únie. Verím, že v tomto smere pokročia najmä rokovania s Ruskou federáciou. A ak už hovoríme o našich dvoch partneroch, bolo by veľmi dobre, keby sme vo vzťahu k obom stranám, či k Spojeným štátom americkým, alebo k Ruskej federácii vystupovali ako rovnocenný a rovnako kompetentný partner, aby to bola politika vyvážená. V závere by som chcela, pán predsedajúci, oceniť aj zmienku o Lisabonskej zmluve, pretože práve tým, že ju v správe zmieňujeme, dávame najavo, že Parlament s ratifikáciou Lisabonskej zmluvy počíta a že za ňou stojí.

  Miloslav Ransdorf (GUE/NGL). – Děkuji pane předsedající, pan Solana mezi námi delší dobu nebyl a už jsem měl obavy o jeho zdraví, ale vidím, že je zdráv, že je v pořádku, že ani po Kosovu se neoběsil jako Jidáš Iškariotský, takže mu mohu položit otázku, zda věděl, že Hašim Tači a jeho kumpáni obchodují s lidskými orgány srbských zajatců. Věděl to nebo ne?

  Mieczysław Edmund Janowski (UEN). – Panie Przewodniczący! Jestem pełen uznania dla obu sprawozdawców. To są dobre dokumenty. Chciałbym jednak zwrócić uwagę na kilka spraw związanych z polityką zagraniczną i obronną. Chodzi mi tutaj o nasz europejski potencjał w następujących dziedzinach.

Demografia – ten potencjał maleje. Potencjał gospodarczy jest niezły, ale grożą nam kryzysy finansowe. Potencjał militarny – niezjednoczony, rozbity – widzimy jaki jest. Potencjał energetyczny, potencjał w dostępie do wody, do żywności. Mówiliśmy o innych zagrożeniach, chcę wymienić także takie jak zagrożenia epidemiologiczne, bezpieczeństwo informatyczne. Polityka zagraniczna na dziś powinna, moim zdaniem, objąć sojusz z tymi krajami, które są nam bliskie cywilizacyjnie i współpraca z tymi wszystkimi, które chcą współpracować oraz stanowcze stanowisko wobec pozostałych.

  Csaba Sógor (PPE-DE). – Ma éppen 88 éve annak, hogy az európai nagyhatalmak az I. világháborút lezáró trianoni békeszerződésben olyan biztonságpolitikai döntéseket hoztak, amelyben a nemzeti kisebbségek jogait semmibe vették vagy csak papíron garantálták. A II. világháború utáni párizsi békeszerződés sem oldotta meg a gondokat. A biztonságpolitikai kérdést a határok sérthetetlenségének garantálásává redukálták. Az akkor kialakult határok nagy része mára már megszűnt, Csehszlovákia és Jugoszlávia nem létezik.

A kisebbségi kérdés maradt. Mi magyarok 8 országba kerültünk, ezek közül egyelőre csak Szlovénia tudta megnyugtató módon megoldani a magyar közösség jogait. A jelentés szerint előrehaladást kell megvalósítani az európai normákkal összhangban a kisebbségi jogok tényleges védelmének biztosítása érdekében.

De milyen európai normákkal? Jó lenne az EU-n belül is szorgalmazni azt, amit a Nyugat-Balkántól elvárunk. A latin közmondás szerint: „Ha békét akarsz, készülj a háborúra!” Ma biztonságos Európát akarunk. Rendezni kell a nemzeti kisebbségek jogait az EU-n belül és kívül az Európa nyugati felében bevált területi és kulturális autonómia eszközeivel. Köszönöm.

  Günter Verheugen, Vizepräsident der Kommission. − Herr Präsident! Wie schon Javier Solana vor mir glaube auch ich, dass diese Debatte einen breiten Konsens in der grundsätzlichen Orientierung der Europäischen Außen- und Sicherheitspolitik gezeigt hat, und darüber bin ich sehr froh.

Ich möchte zu drei Punkten kurz etwas sagen. Noch einmal zur Frage des Sicherheitsbegriffs: Ich glaube nicht, dass wir da wirklich weit auseinander liegen. Keines der großen globalen Probleme, mit denen wir es heute und in nächster Zukunft zu tun haben werden, ist ohne einen Bezug zur sicherheitspolitischen Dimension. Selbst die Krise der Finanzmärkte hat eine sicherheitspolitische Dimension. Die Lebensmittelsituation hat eine, die Rohstoffsituation hat eine, um die klassischen Themen nicht zu vergessen.

Trotzdem besteht nicht die Gefahr, dass es zu einer Militarisierung unserer Außenpolitik oder einer Militarisierung der Europäischen Union kommt, weil die militärische Antwort bei diesen Risiken in den seltensten Fällen eine Option ist. Wenn überhaupt, dann normalerweise, um ein sicheres Umfeld zu schaffen, in dem die eigentliche Aufgabe, die zivilgesellschaftlicher und politischer Natur sein wird, zu erledigen. Wir müssen aber in der Lage sein, beides zu tun. Wir müssen auf beides vorbereitet sein und das ist genau die Überlegung, in die die europäische Politik geht. Wir sind übrigens in besonderer Weise dazu prädestiniert, zur Bewältigung von Krisen in der Welt beizutragen, weil wir über ein breites Spektrum von Instrumenten zur Umsetzung unserer Strategien verfügen.

Die Europäische Union kann sich nicht nur auf die GASP und die ESVP, sondern auch auf verschiedene gemeinschaftliche Instrumente stützen, zum Beispiel auf die Instrumente für Stabilität und Entwicklungszusammenarbeit im Allgemeinen, aber auch humanitäre Hilfe und Zivilschutz.

Wir müssen dafür sorgen, dass wir immer die richtigen Instrumente wählen und dass ein kohärentes Zusammenspiel der verschiedenen Akteure gewährleistet ist. Es kann kein Zweifel daran bestehen, dass eine der wichtigsten Vorteile des Vertrags von Lissabon – wenn er in Kraft tritt – darin besteht, dass genau dieses kohärente und effektivere Zusammenspiel deutlich erleichtert wird.

Lassen Sie mich zum Schluss und zusammenfassend noch einmal sagen: Worauf es wirklich ankommt, ist unser gemeinsamer und politischer Wille, unsere Möglichkeiten tatsächlich zu nutzen. Die Möglichkeiten sind ja da, wir müssen sie nur nutzen wollen. Wir müssen sie so nutzen, dass wir an einem Strang ziehen. Wir haben unter den heutigen Umständen in Wirklichkeit keine Wahl. Wir können uns widersprüchliches Handeln oder eine ineffiziente Mittelverwendung einfach nicht mehr leisten. Vielmehr müssen wir unsere Ressourcen und Instrumente bündeln und konzentrieren, wenn wir eine wirklich gemeinsame, glaubwürdige und kohärente EU-Außenpolitik erreichen wollen. Nur dann sind wir den Herausforderungen gewachsen und können die berechtigten Erwartungen unserer Bürgerinnen und Bürger und unserer Partner erfüllen.

Vielen Dank.

  Javier Solana, High Representative for the Common Foreign and Security Policy. − Mr President, I would like to answer the two or three questions that have been addressed directly to me. Firstly, that of Mr Salafranca Sánchez-Neyra.

Señor Salafranca Sánchez-Neyra, le diré que sí a las dos preguntas que me ha planteado, pero permítame que le diga que vamos a ver primero si se aprueba el Tratado. Las cuestiones a partir de la ratificación del Tratado tendrán que esperar y los acuerdos probablemente tendrán que ser posteriores.

Madame Záborská, nous suivons l'affaire. Mme Záborská n'étant pas présente, je garde la réponse.

At the Agency we are working very hard on interoperability: that is something that you asked about, and the answer is ‘yes’. As regards the other questions, I answered them when I spoke earlier.

I have taken careful note of all the speeches and I hope that, as time goes by – as we approach the moment of truth – after the ratification of the Treaty, we will be able together to put into practice some of the ideas that have been suggested here. Before they speak, I would again like to congratulate the two rapporteurs, as I said publicly before.

Finally, I would like to say that I agree completely with what Commissioner Verheugen said in his last speech, and I will not add any more to that.

  Jacek Saryusz-Wolski, rapporteur. − Monsieur le Président, il est difficile de résumer un tel débat en quelques mots, mais je me réjouis de son contenu. La nécessité d'une collaboration entre le Parlement, le Conseil, la Commission et les États membres en est la conclusion la plus importante. Deuxièmement, le contenu bénéficie d'un accord assez large. Troisièmement, on reconnaît que beaucoup de choses très valables ont déjà été accomplies. Enfin, on souligne la nécessité d'intensifier les efforts.

Monsieur le Commissaire, le vice-président Verheugen a rappelé, à juste titre, l'immense contribution des politiques communautaires, telles qu'elles sont gérées par la Commission européenne. Je partage sa position, car la politique étrangère intégrée serait très incomplète sans les résultats obtenus grâce aux politiques communautaires.

Je pense que, pour la première fois, il s'agit d'un débat préparatoire en vue de l'installation du futur ministre des affaires étrangères de l'Union européenne à double chapeau.

Which brings me to ask the question: what shall we do without this creative tension?

dans le futur, quand il n'y aura qu'une institution. Nous entendons, et je suis d'accord, que nous avons besoin d'une politique étrangère plus forte, sur le plan des institutions et au sens des contenus. La sécurité énergétique est le sujet qui a été le plus fréquemment mentionné. Le pays ou le lieu géographique qui a été le plus souvent mentionné semble être l'Afghanistan, comme s'il s'agissait d'un test pour l'Union européenne et pour toute notre communauté internationale. Il y avait plusieurs points de divergence. Sans ces différences pour alimenter les débats, ces derniers seraient un peu boring. J'espère donc que les futurs débats seront aussi vifs et aussi riches. Mais sur les grands principes, nous sommes parvenus à un accord très prometteur et je souhaite que le Conseil, le Haut Représentant, la Commission, avec la contribution très modeste, évidemment, du Parlement, soient en mesure de bâtir une politique étrangère de l'Union encore plus forte, plus grande et plus ambitieuse à l'avenir.

  Helmut Kuhne, Berichterstatter. − Herr Präsident! Dieses Schlusswort gibt mir die Gelegenheit, etwas zu tun, wozu ich vorhin keine Zeit hatte, nämlich sowohl Herrn Vizepräsident Verheugen als auch dem hohen Beauftragten, Herrn Solana, für die gute Zusammenarbeit mit ihren Mitarbeitern zu danken, die mir für Gespräche zur Verfügung gestanden haben und bei denen ich eine Menge gelernt habe. Das hat sich auch auf den Bericht positiv ausgewirkt.

Ich bedanke mich auch bei allen Kolleginnen und Kollegen im Ausschuss und ich bedanke mich insbesondere beim Ausschussvorsitzenden und Berichterstatter des anderen Berichts, Herrn Saryusz-Wolski. Wir haben uns ab und an wie Schüler die Zettel herüber geschoben, wo wir overlapping issues in unseren Berichten hatten, um den gleichen Wortlaut zu bekommen. Das hat ebenfalls gut geklappt.

Ich würde gerne noch drei Punkte sagen:

First in English, since some of the speakers addressed the question of the Irish referendum.

On the legend of militarisation: my report contains a full list of arms control and disarmament proposals – a whole page of it. Secondly, the Lisbon Treaty retains the right of every Member State to stay away from EU missions, especially military missions. This right is not infringed by the Lisbon Treaty in any way. It was very interesting to hear self-proclaimed advocates of NATO expressing their fear for the independence of neutral Ireland as part of the ESDP. I think that was very interesting.

Ein letzter Punkt, den Herr Pflüger angesprochen hat, betrifft die Frage der parlamentarischen Kontrolle: Ich weiß nicht, ob das ein gewolltes Missverständnis war, aber der Text, der sich sowohl in dem Bericht von Herrn Saryusz-Wolski als auch in meinem Bericht findet, schließt nicht aus, dass Fraktionen an vertrauliche Informationen gelangen können. Es ist eine offene Formulierung. Wir im Parlament müssen erst einmal unsere Hausaufgaben machen, um überhaupt eine Verhandlungsposition gegenüber dem Rat zu entwickeln. Auf welcher Vertraulichkeitsstufe wollen wir wie vielen Abgeordneten Einsicht gewähren? Es kann dann durchaus möglich sein, dass wir sagen, auf dieser Vertraulichkeitsstufe alle Fraktionen, auf diesen diejenigen usw. Das müssen wir erst selbst entwickeln, und in unseren beiden Vorschlägen ist überhaupt nicht ausgeschlossen, dass Fraktionen daran partizipieren.

Ich weiß nicht, ob das ein gewolltes Missverständnis war oder ob der Text so unverständlich war – ich glaube, er war es nicht – , aber wir sollten uns hier im Parlament erst einmal hinsetzen und eine eigene Verhandlungsposition gegenüber dem Rat entwickeln.

  President. − The debate is closed.

The vote will take place on Thursday, 5 June 2008.

Written statements (Rule 142)

  Roberta Alma Anastase (PPE-DE), în scris. – Doresc sa subliniez importanta acestui raport si sa-i multumesc raportorului pentru includerea tuturor sugestiilor mele in textul final al acestuia. In contextul ratificarii Tratatului de la Lisabona si viitoarelor competente ale Parlamentului European, este necesar nu numai de a face un bilant al functionarii Politicii Externe si de Securitate Comune, dar si de a trasa obiectivele prioritare ale acesteia in 2008 si 2009.

Consolidarea Politicii Europene de Vecinatate trebuie sa fie un obiectiv major pentru 2008. In calitate de raportor pe marginea Cooperarii in Regiunea Marii Negre, doresc sa subliniez importanta dezvoltarii acesteia in viitorul apropiat. Daca 2007 a fost anul definirii politicii UE fata de acest spatiu, anul 2008 trebuie sa devina crucial pentru realizarea in practica a Sinergiei Marii Negre. Nu mai putin importanta este mobilizarea tuturor eforturilor pentru implementarea cu succes si cat mai rapida a proiectului energetic Nabucco, dar si solutionarii conflictelor din regiune.

In sfarsit, tarile din Balcanii de Vest si apropierea acestora de UE trebuie la fel sa constituie o prioritate in cadrul Politicii Externe a UE. Din multitudinea de domenii ce trebuie monitorizate riguros in aceasta regiune, doresc sa punctez necesitatea de a proteja eficient drepturile minoritatilor, inclusiv ale vorbitorilor de limba romana.

  Adam Bielan (UEN), na piśmie. – Na wstępie pragnę pogratulować Panu Saryuszowi-Wolskiemu przygotowania bardzo dobrego sprawozdania. Chciałbym podkreślić kilka tez, z którymi spotykamy się czytając ten dokument. Najbardziej niepokojące jest wzrastające uzależnienie UE od dostaw energii z krajów, które są niestabilne i niedemokratyczne. Dostrzegamy absolutny brak koordynacji przy podpisywaniu przez państwa członkowskie dwustronnych porozumień energetycznych, które zagrażają interesom i kwestionują strategiczne projekty UE. Tego typu działania podejmowane przez niektóre państwa członkowskie znacznie osłabiają siłę przetargową Unii Europejskiej i jej wysiłki w kierunku wspólnej polityki zagranicznej.

Chciałbym po raz kolejny podkreślić strategiczne znaczenie rurociągu Nabucco dla bezpieczeństwa energetycznego UE oraz wezwać Komisję Europejską i Radę, aby dołożyły wszelkich starań by zintensyfikować prace nad tym projektem.

W związku ze współorganizowaną przeze mnie podczas bieżącej sesji PE dwudniową konferencją poświęconą Europejskiej Polityce Sąsiedztwa, chciałbym zaznaczyć jak istotne są działania na rzecz jej wzmocnienia. Utrzymywanie się nierozwiązanych konfliktów w krajach objętych EPS stanowi poważne wyzwanie dla bezpieczeństwa UE.

Podsumowując, uważam, iż wzmocnienie wschodniej polityki sąsiedztwa i doprowadzenie do zakończenia prowokowania konfliktów za naszą wschodnią granicą jak również zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego powinny być priorytetem polityki zagranicznej UE .

  Alexandra Dobolyi (PSE), in writing. – The report reflects correctly our opinions on the evolution of the CFSP in the future. The CFSP is a crucially important element in the EU’s foreign policy. I would like to welcome the improvements brought by the Lisbon Treaty regarding external actions. Its implementation would make the CFSP more efficient and more coherent. The new posts created by the Treaty could give a greater visibility to the EU, but I believe it is essential to define the different roles in order to ensure that their different functions contribute to the coherence and efficiency of the CFSP.

If we want the EU to be an active force for international peace and stability, we must have all the necessary tools and instruments at our disposal; but to achieve this, more political will from the Member States is needed.

The EU presence in the globe is widening, and we can find EU missions all over the world. By helping to build security and stability in the wider world, the EU is also helping to make life safer for her own people. This is the best way to defend its security and promote its values.

In my opinion these are steps in the right direction.

  Genowefa Grabowska (PSE), na piśmie. – Popieram przedstawione sprawozdanie – uważam, że jest dokumentem wyważonym i kompromisowym.

Ocena polityki zewnętrznej UE jest obecnie szczególnie ważna, zwłaszcza w kontekście zmian, jakie w tym wymiarze proponuje traktat lizboński. Nie mam wątpliwości, że właśnie ten traktat, zwiększający rolę wysokiego przedstawiciela, umożliwi bardziej dalekowzroczną i długoterminową strategię polityki zagranicznej UE. Fakt, że Unia Europejska jako całość opiera się na wspólnych wartościach sprawia, że te same wartości muszą być odzwierciedlone w jej wspólnej polityce zagranicznej i bezpieczeństwa. Tylko takie podejście zapewni Unii wiarygodność na arenie międzynarodowej. WPZiB wymaga z jednej strony politycznej jedności państw członkowskich, a z drugiej respektowania zasady solidarności, zwłaszcza w budowaniu nowych unijnych strategii politycznych.

Dlatego podzielam wyrażony w sprawozdaniu żal i zaniepokojenie z powodu braku postępów w budowie wspólnej europejskiej polityki energetycznej. Nie mogę także zaakceptować faktu, że niektóre państwa członkowskie zawierają indywidualne, dwustronne umowy na dostawy energii z Rosji. To znacznie osłabia siłę przetargową Unii Europejskiej jako całości i jej wysiłki w budowaniu wspólnej polityki energetycznej. Jest to tym smutniejsze, że nie tak dawno te same państwa krytykowały indywidualne umowy wizowe ze Stanami Zjednoczonymi, obwiniając państwa Europy Środkowej, które je zawarły z USA, o osłabianie wspólnej, europejskiej polityki wizowej.

  Janusz Lewandowski (PPE-DE), na piśmie. – Panie Przewodniczący! Unia Europejska staje się globalnym podmiotem na światowej arenie, a najlepszym tego potwierdzeniem jest geografia wspólnotowych zaangażowań. Wystarczy wymienić decyzje operacyjne Rady z roku 2007 i początku roku 2008, wspomniane w sprawozdaniu Helmuta Kuhne: misja policyjna w Afganistanie, operacja wojskowa w Czadzie, rekonfiguracja sił w Bośni, przygotowanie misji w Kosowie oraz w Gwinei Bissau.

Światowa geografia zaangażowań nie idzie niestety w parze z usuwaniem dostrzegalnych od lat mankamentów, w postaci braku cywilnego korpusu pokojowego UE, braków transportowych i nierównomiernego zaangażowania poszczególnych krajów.

W świetle pozyskanych ostatnio informacji trzeba wnieść nowy wymiar do debaty o europejskim bezpieczeństwie. Chodzi o bezpieczeństwo europejskich instytucji w Brukseli, Luksemburgu i Strasburgu. Zdemaskowanie grupy terrorystycznej, która za cel ataku wybrała instytucje UE sprawia, że kwestia bezpieczeństwa przestaje być teoretyczna. Zmusza do przewartościowania dotychczasowych zasad. Mamy świadomość, że Parlament Europejski ze swej natury, jest łatwo dostępny i trudno jest znaleźć złoty środek między otwartością tej instytucji i zaostrzonymi rygorami bezpieczeństwa. Niemniej staje się to koniecznością, która powinna znaleźć odzwierciedlenie w założeniach budżetowych na rok 2009. Nie jest to sprawa tej wagi, jak inne problemy ujęte w sprawozdaniu, ale zasługuje na uwagę.

  Marianne Mikko (PSE), kirjalikult. – Kallid kolleegid,

Tõhusat välis- ja julgeolekupoliitikat ei saa liikmesriigid teha üksinda. Energiaalaste välispoliitiliste küsimuste kahepoolne lahendamine mõjub hävitavalt meie tõsiseltvõetavusele. On lubamatu, et Euroopa Liidu kaal rahvusvahelistes suhetes jääb siiani tihti alla mõne liikmesriigi kaalule. Euroopa Liit peab rääkima maailma suurriikidega, eriti aga Vene Föderatsiooniga ühel häälel, lähtudes kõigi 27 liikmesriigi ühistest huvidest. Ainult nii arvestatakse meiega kui võrdse partneriga nii Ameerikas kui Aasias.

Mul on hea meel, et kolleegi Saryusz-Wolski raport rõhutab Euroopa naabruspoliitika tugevdamist 2008. aasta peamise eesmärgina. Täna ja homme Euroopa Parlamendis toimuv naabruspoliitika Ida suunale pühendatud konverents näitab, et me võtame oma eesmärki tõsiselt. Aktiivsus naabrite demokratiseerimisel ja konfliktide lahendamisel on Euroopa Liidu julgeoleku seisukohalt hädavajalik. Me peame aitama Moldoval lahendada Transnistria konflikt.

Moldova delegatsiooni juhina pean vajalikuks ka meenutada, et nii Moldova kui Ukraina jaoks on Euroopa Liidu liikmelisuse perspektiiv ülioluline. See võimalus on käivitavaks mootoriks majandusreformidele ja demokratiseerimisele. Kolme Kopenhaageni kriteeriumi täitmine võtab küll aega, kuid Moldova ja Ukraina on näidanud oma valmisolekut euroopalikuks arenguks. Neljas Kopenhaageni kriteerium ehk ELi absorbeerimisvõime ei tohi mingil juhul olla nende kahe Euroopas paikneva riigi takistajaks ühinemisel Euroopa Liiduga. Laienemine peab kindlasti jätkuma.

  Sirpa Pietikäinen (PPE-DE), kirjallinen. – Kiitokset mietinnön esittelijälle onnistuneesta ja monipuolisesta työstä. Mietinnön mukaisesti pidän erittäin tärkeänä, että unionin yhteinen ulko- ja turvallisuuspolitiikka keskittyy tulevina vuosina yhä vahvemmin sellaisten rakenteiden ja toimenpiteiden kehittämiseen, joiden avulla unionin on mahdollista reagoida entistä nopeammin ja tehokkaammin kansainvälisiin kriiseihin. Siviilikriisinhallinta, rauhanturvaaminen ja ihmisoikeuksien puolustaminen ovat YUTP:n kulmakiviä.

Lissabonin sopimuksen myötä EU:n ulkopolitiikka saa uuden kärkihahmon unionin korkeasta edustajasta. Sopimuksen tuomat muutokset antavat mahdollisuuden tehokkaamman ja yhtenäisemmän ulko- ja turvallisuuspolitiikan muotoilemiseen: EU:n tulee puhua ja toimia yhtenäisemmin maailman areenoilla.

Toivoisin kuitenkin, että tulevissa vuotuisissa kertomuksissaan parlamentti ottaisi vahvemmin kantaa EU:n yhtenäisempään ja vahvempaan rooliin YK:ssa. EU on taloudellinen ja poliittinen suurvalta. Ihmisiä ja ympäristöä kunnioittavan maailmanjärjestön rakentamisen tulee olla kansainvälistä painoarvoaan vuosien saatossa kasvattaneen unionin tärkein missio.

EU:n tulee panostaa merkittävästi Välimeren, Itämeren ja Mustanmeren alueisiin taloudellisen yhteistyön kehittämiseksi sekä poliittisen vakauden ja demokratian edistämiseksi. Itämeri-strategian toteuttamiseksi tarvitaan tulevaisuudessa lisää voimavaroja alueen koheesion lisäämiseksi ja ympäristökysymysten ratkaisemiseksi. Mustanmeren alueen tukeminen ja tiiviimpi integroiminen osaksi EU:n naapuripolitiikkaa on poliittisen vakauden lisääjä niin EU:ssa kuin laajemmin koko Mustanmeren alueella.

  Nicolae Vlad Popa (PPE-DE), în scris. – Raportul Kuhne privind punerea în aplicare a Strategiei Europene de Securitate și a PESA este bine structurat, având în vedere că identifică probleme concrete şi oferă posibile soluţii. Consider că această abordare operaţională tip „checklist” va facilita monitorizarea evoluţiilor. În privinţa conţinutului, aş avea următoarele observaţii:

1. Ar fi fost de dorit menţionarea Colegiului European de Securitate şi Apărare care joacă un rol important în dezvoltarea unei înţelegeri comune a PESA prin instruirea oferită la nivel strategic, mai ales în contextul în care preşedintele SEDE, von Wogau, a trimis recent o scrisoare adresată SG/ÎR Solana în care se exprimă sprijinul pentru activitatea ESDC.

2. Declaraţia privind relaţia UE-NATO ar fi putut să conţină un mesaj mai puternic, în lumina Declaraţiei de la Bucureşti adoptată cu prilejul summit-ului NATO.

3. Ar fi putut fi menţionată importanţa îmbunătăţirii parteneriatului strategic între UE şi NATO. Afirmaţia potrivit căreia „o Uniune Europeană mai puternică va contribui la securitatea comună” poate fi combinată cu principiul indivizibilităţii securităţii aliaţilor, care se extrapolează astfel şi asupra UE.

  Toomas Savi (ALDE), in writing. – The report of Mr Saryusz-Wolski reaffirms the European Union's commitment to the UN Millennium Development Goals, but this phrase in itself has become a little shallow, as it is being used lavishly in the EU development policy discourse, when very little progress is actually made and the MDGs are still beyond our reach.

Of all the Member States only Denmark, Luxembourg, the Netherlands and Sweden are contributing more than 0.7% of their GDP to Official Development Assistance, although the 0.7% target was adopted as early as October 24, 1970 within the International Development Strategy for the Second United Nations Development Decade.

I am convinced that ensuring the credibility of the EU as a global player should be a significant part of the Common Foreign and Security Policy. Fulfilling the commitments that we have taken would be an excellent start.

The EU and its Member States must transform the verbose declarations reaffirming their commitments into harmonised and collectively effective action. In my opinion this can only be achieved when pooling resources and establishing one single EU institution responsible for the accumulation, allocation and disbursement of the Official Development Assistance.

  Esko Seppänen (GUE/NGL), kirjallinen. – Lissabonin sopimuksella EU militarisoidaan, kun yhteinen ulko- ja turvallisuuspolitiikka täydennetään yhteisellä turvallisuus- ja puolustuspolitiikalla. Se tekee liittoutumattomille maille entistä vaikeammaksi säilyttää sotilaallinen liittoutumattomuutensa. Sitä on, kun jäsenvaltiot velvoittavat itse itsensä lisäämään sotilaallisia varustelumenoja. Sitä on, kun EU:lle tehdään uusi sotilaallinen kova ydin: pysyvä rakenteellinen yhteistyö. Sen valmistelu aloitetaan jo Ranskan puheenjohtajakaudella.

Saryusz-Wolskin mietinnössä puolletaan EU:n militarisoimista, valitettavasti. Mietinnön energiaturvallisuuspainotuksetkin ovat kovin aggressiivisia Puolan yksipuolisesta näkökulmasta.