Rapporti verbatim tad-dibattiti

It-Tnejn, 16 ta' Ġunju 2008 - Strasburgu

25. Is-Sena Ewropea għall-Ġlieda Kontra l-Faqar u l-Esklużjoni Soċjali (tkomplija tad-dibattitu)

  El Presidente. − Continuando con el debate del Informe sobre el Año Europeo de Lucha contra la Pobreza y la Exclusión Social, pasamos al turno de oradores en nombre de los Grupos.

  Thomas Mann, im Namen der PPE-DE-Fraktion. – Herr Präsident! Vor lauter Exportzuwächsen und Globalisierungsgewinnen scheinen sie übersehen worden zu sein: die Menschen in Armut. 78 Millionen in der EU, darunter 19 Millionen Kinder: ein Gewöhnungsprozess? Ein klares Nein!

Junge Menschen, welche die Schule nicht schaffen und sie abbrechen, gehören genauso dazu wie ältere, die trotz jahrzehntelanger Arbeit kleine Renten haben, die gerade einmal zum Nötigsten reichen. Sie fühlen sich subjektiv ausgegrenzt und sind objektiv oft allein gelassen. Die Folge ist ein Alltag, der psychisch wie physisch extrem belastet: ungesicherte Wohnverhältnisse, Problemstadtteile, Verschuldungsgefahr, Alkohol und Drogen – ein Leben, in dem Würde und Selbstbewusstsein nicht anzutreffen sind. Die jährlichen Armutsberichte in unseren Mitgliedstaaten senden Alarmsignale.

Im letzten Jahr verfolgte ich auf der Zuschauertribüne des Deutschen Bundestages eine Debatte, das Schlagwort hieß: Unterschicht. Es führte zu wochenlangen kontroversen öffentlichen Debatten. Das ist es, was die Betroffenen brauchen: dass man sie wahrnimmt, dass man sie ernst nimmt, dass man Wege aus der Armut aufzeigt. Der sehr gute Bericht von Maria Panayotopoulos-Cassiotou – das darf ich im Auftrag der EVP-ED-Fraktion und sehr persönlich sagen, liebe Maria – gibt uns grünes Licht für das Jahr 2010 als Europäisches Jahr zur Bekämpfung von Armut und sozialer Ausgrenzung.

Wenn nicht nur Analysen zur Lage herauskommen, sondern die gefährdeten Zielgruppen aktiv einbezogen werden und Raum erhalten, sich Gehör zu verschaffen, wenn Institutionen konkrete Erfolge vorstellen statt nur schöne Absichten, wenn Bildungsexperten motivierenden Unterricht aufzeigen, der zu Schulabschlüssen geführt hat, und wenn soziale Transferleistungen sichtbar werden, die nachweislich und nachhaltig das Armutsrisiko abgesenkt haben, dann dürften viele, die sich heute noch an den Rand gedrängt fühlen, endlich spüren, dass sie ein Recht auf Teilhabe an unserer Gesellschaft haben.

  Richard Falbr, za skupinu PSE. – V prvé řadě můj dík patří kolegyni Panayotopoulosové za dobrou zprávu a příjemnou spolupráci. Dovolte mi dvě poznámky.

Řada našich dokumentů operuje s výrazem „důstojná práce“ a „důstojné zaměstnání“. Skutečností však je, že stále více zaměstnání lze považovat za tzv. mack jobs, to znamená nekvalifikovanou, špatně placenou práci. Počet lidí, kteří pracují a žijí v bídě, se nesnižuje, což svědčí o tom, že stále více a více zaměstnavatelů zaměstnává lidi mimo oblast pracovního práva. Další ranou, která jistě povede ke zvýšení počtu chudých, je nedávno schválený návrh směrnice o pracovní době, která zavádí možnost pracovat tak jako v některých čínských průmyslových zónách.

Má druhá poznámka se týká nutnosti vzít konečně v úvahu, že se vůbec nebere zřetel na tendenci k privatizaci veřejných a sociálních služeb v některých státech Unie. Privatizace veřejných a sociálních služeb vede rovněž ke zvyšování počtu lidí žijících v chudobě. Konstatuji, že mé pozměňovací návrhy, které na to upozorňují, jsou pravidelně odmítány. Byl bych velmi rád, kdyby místo lejster a vyhlašování určitých let jsme skutečně začali něco dělat.

  Sepp Kusstatscher, im Namen der Verts/ALE-Fraktion. – Herr Präsident! Zunächst möchte ich betonen, dass ich es sehr gut finde, wenn 2010 europaweit ein besonderer Schwerpunkt der Politik gegen Armut und soziale Ausgrenzung gesetzt wird.

Lassen Sie mich hier aber trotzdem eine paar kritische Anmerkungen machen. Die Art und Weise, wie Verbesserungsvorschläge abgewimmelt worden sind, – vor allem auf Druck des Rates, – nur damit in erster Lesung eine Einigung erreicht wird, hat mich stark gestört. Ich habe für diese wichtige Initiative mehr Geldmittel im Haushalt von 2010 verlangt, ist doch die Bekämpfung der Armut ein klares Ziel der Agenda von Lissabon, das leider überhaupt nicht erreicht worden ist.

Auch wollte ich, dass die vielen Geldmittel, die die EU-Kommission ausschüttet, gerade im Hinblick auf 2010 einmal genauer angeschaut werden, ob diese ein Instrument zu einem gerechteren Ausgleich sind oder ob sie möglicherweise sogar mithelfen, dass die Reichen reicher werden, wobei die Armen kaum erreicht werden.

Auch hätte ich eine Diskussion zur Einführung eines bedingungslosen Grundeinkommens innerhalb der EU-Institutionen gewünscht. Vor allem aus dem Blickwinkel, ob dies ein geeignetes Instrument zur Armutsbekämpfung und gegen die soziale Ausgrenzung wäre. Ich bedauere sehr, dass diese Vorschläge sofort versenkt worden sind. Ich bin für die Initiative eines europäischen Jahres. Allerdings ist mir alles zu unverbindlich und hat zu wenig sozialpolitischen Konsequenzen.

  Jan Tadeusz Masiel, w imieniu grupy UEN. – Panie Przewodniczący! Ogłoszenie roku 2010 Europejskim Rokiem Walki z Ubóstwem i Wykluczeniem Społecznym to bardzo dobra inicjatywa Rady. Należy przypomnieć naszym obywatelom, że zwalczanie ubóstwa jest jednym z głównych celów Unii Europejskiej. Podniesie to z pewnością zaufanie ludności do naszych europejskich instytucji, a zwłaszcza myślę w nowych ciągle państwach członkowskich.

W moim kraju, w Polsce, dla wielu obywateli akcesja do Unii w 2004 r. ciągle niestety kojarzy się ze wzrostem ubóstwa, zwłaszcza wśród mieszkańców wsi i małych miast. Odbiło się to zresztą swego czasu w niskiej frekwencji w wyborach do Parlamentu Europejskiego i w ich wyniku. Europejski rok walki z ubóstwem będzie okazją do przeglądu sytuacji w tym zakresie i mobilizacją państw członkowskich do podjęcia konkretnych działań przeciwdziałających biedzie i wykluczeniu. Z pobieżnych obserwacji społeczeństwa wynika, że poziom życia wielu osób indywidualnych i rodzin w starej i nowej Unii przeszedł w ostatnim czasie wielkie zmiany, niestety zmiany na gorsze. Coraz trudniejszy jest dostęp na przykład do mieszkań. Potrzebujemy nowych aktualnych danych statystycznych w tym zakresie.

W świecie, który staje się coraz bardziej globalny i trudniejszy do kontrolowania powinna zwiększyć się odpowiedzialność państwa wobec obywatela. Państwo powinno zadbać o to, by obywatele czuli się bezpiecznie, przynajmniej w pewnym najniższym zakresie. Myślę, że główną korzyścią takiego europejskiego roku będzie poinformowanie wszystkich o tym istniejącym problemie, podniesienie poziomu świadomości i zwiększenie solidarności, w tym finansowej, z ludźmi biednymi i wykluczonymi.

  Gabriele Zimmer, im Namen der GUE/NGL-Fraktion. – Herr Präsident! Die Linksfraktion im Europäischen Parlament unterstützt den Bericht, den unsere Kollegin vorgelegt hat, und damit auch die Zielrichtung zum Europäischen Jahr zur Bekämpfung von Armut und sozialer Ausgrenzung. Die Tragweite, die Armut und soziale Ausgrenzung sowohl als gesellschaftliches Problem, aber eben auch gerade für die von Armut betroffenen Menschen persönlich haben, sind sehr deutlich gemacht worden. Es wurde auch bereits mehrfach auf die 78 Millionen Menschen verwiesen, wovon 19 Millionen Kinder sind, die innerhalb der EU in Armut leben.

Um Armut aber ernsthaft zu bekämpfen und als gesellschaftliches Problem auszumerzen, sind konkrete, verbindliche Politikstrategien erforderlich. Politische Zielstellungen und die Garantie individueller Rechte auf ein Leben ohne Armut und soziale Ausgrenzung stehen auf der Tagesordnung. Genau das sieht aber die Europäische Union nicht vor. Die wichtigsten Politikstrategien der Europäischen Union sind nicht mit der Bekämpfung von Armut verbunden. Wirtschaftswachstum und Jobwachstum wirken sich nicht Armut senkend aus. Selbst die reichsten Mitgliedstaaten der Europäischen Union verzeichnen ein Anwachsen der Zahl von Menschen, die in Armut oder auch unterhalb der Armutsrisikoschwelle leben. Gerade in Deutschland sind in den letzten Jahren die Niedrigeinkommen gesunken, die Zahl der Niedriglohnbezieher allerdings gestiegen.

Beschäftigung in der EU führt also nicht per se zur Verhinderung von Armut, und diesen Erkenntnissen innerhalb der Europäischen Kommission und auch der Mitgliedstaaten folgt eben leider kein konkreter Maßnahmenplan, der beispielsweise auch die Durchsetzung von Mindestlöhnen oberhalb der Armutsrisikoschwelle innerhalb der Europäischen Union mit bezwecken würde oder auch das vom Kollegen Kusstatscher angesprochene Problem sozialer Grundsicherung lösen würde.

  Kathy Sinnott, on behalf of the IND/DEM Group. – Mr President, I commend Mrs Panayotopoulos-Cassiotou. I feel that the issue of child poverty needs to be urgently addressed.

Underlining the statistics in relation to the number of children at risk of poverty – 19 million in Europe – a greater emphasis needs to be put on enshrining the paramount importance of the family and, emanating from this, defending family life. The institution of the family merits unconditional respect and protection. It is the natural setting for children. In developed countries we find that poverty is increasingly a family phenomenon rather than a regional one. A child’s economic status is closely linked to that of their parents. Parental unemployment is a cause of child poverty.

In Ireland, although families often earn a reasonable income, mortgage, health and car payments can absorb the majority of that income and leave little for raising children. Other issues, such as parental addiction, leave insufficient funds for a secure childhood. Separation and divorce also disrupt family finances to the detriment of children. It is imperative that families be efficiently supported, both economically and socially, in order to alleviate the shameful modern predicament of child poverty in Europe.

  José Albino Silva Peneda (PPE-DE). – Senhor Presidente, Senhor Comissário, eu constato que o relatório que hoje discutimos menciona de forma expressa a luta pela erradicação da pobreza, e não apenas o combate à pobreza, como chegou a estar proposto. Fico assim satisfeito por ter dado resultado a minha observação e, por esse facto, quero agradecer à Senhora Relatora Marie Panayotopoulos-Cassiotou.

A União Europeia habituou-nos a reagir muito rapidamente, num grande espírito de solidariedade, por exemplo no auxílio às vítimas de catástrofes naturais pelo mundo fora, mas continua a revelar muita hesitação no auxílio às vítimas de catástrofes económicas e sociais no seio da própria União.

Eu digo isto porque tenho alguma dificuldade em entender que, num relatório onde se aborda o tema da pobreza, não se faça referência ao aumento dos preços dos bens alimentares. Esta ausência de referência choca-me, porque todos nós sabemos que, quanto mais pobre é uma família, maior é a percentagem do seu orçamento com a aquisição de bens alimentares. Nesse sentido, penso que fazia algum sentido ser mencionada, por exemplo, a recente comunicação da Comissão relativa à subida do preço desses produtos.

Por outro lado, também penso que não devemos restringir a luta pela erradicação da pobreza confinada apenas ao espaço territorial da União. Esta é uma luta que não tem fronteiras; estamos a falar de valores essenciais à dignidade humana.

A Europa, ao longo da sua história, sempre se definiu mais pela sua irradiação para o mundo do que para si mesma. No século XXI, de todas as tarefas que a União Europeia pode desempenhar a bem da humanidade, a luta a favor da erradicação da pobreza será, porventura, a mais nobre de todas. E, por isso, faço votos de que o ano de 2010 seja um ano fortemente mobilizador desta causa.

  Jan Andersson (PSE). – Tack så mycket herr talman, herr kommissionär. Jag vill börja med att tacka föredragande Panayotopoulos-Cassiotou för ett alldeles utmärkt arbete. Jag vill också säga att jag tycker att initiativet att göra 2010 till året för att bekämpa fattigdom och social utestängning är ett alldeles utmärkt initiativ.

Detta år kan, precis som Vladimir Špidla sade, komma att öka medvetenheten och kunskapen om de strukturer som finns, men det räcker ju inte. Det måste åtföljas av handling som några ledamöter tidigare har sagt. Situationen är ju ganska god generellt sett i EU, men samtidigt minskar inte fattigdomen. Den ökar snarare, och väldigt många utsatta är, precis som andra har sagt, kvinnor och barn. Metoden är den öppna samordningsmetoden, men åtgärder krävs och inom en lång rad områden, inte bara inom några. Sysselsättningen har naturligtvis betydelse, men också utbildningen, de sociala trygghetssystemen och en regionalpolitik som vänder sig till områden som är eftersatta. Det krävs riktade insatser till speciella grupper, som människor med funktionshinder och människor som kommer från andra delar av världen som lever under större fattigdom än andra. Jag hoppas att detta år ändå förutom att öka kunskapen och medvetenheten också kan vara en utgångspunkt för konkreta åtgärder för att minska fattigdomen inom EU.

  Ewa Tomaszewska (UEN). – Panie Przewodniczący! Podsumowaniem agendy społecznej na 2005-2010 rok ma być Europejski Rok Walki z Ubóstwem i Wykluczeniem Społecznym. Komitet Ochrony Socjalnej przyjął zestaw wspólnych wskaźników dla procesu ochrony socjalnej i integracji społecznej, co zapewnia porównywalność danych.

Mimo dostrzegania przez Unię Europejską problemu ubóstwa i wagi działań na rzecz spójności społecznej, rozwojowi ekonomicznemu krajów Unii towarzyszy rozwieranie się nożyc dochodowych. Tak więc na tym rozwoju ubodzy zyskują niewiele. W rzeczywistości oznacza to obniżenie poziomu spójności społecznej. Zjawisku temu towarzyszy inne, także groźne w skutkach – otóż niemalże co piąte dziecko w Unii Europejskiej zagrożone jest ubóstwem. W trakcie zapaści demograficznej winniśmy szczególną troską otoczyć dzieci, najbardziej te z rodzin wielodzietnych, którym jest najtrudniej. Tymczasem właśnie te rodziny są dyskryminowane poprzez szczególnie wysoki VAT od wyrobów dziecięcych.

Gratuluję sprawozdawcy, szczególnie za zwrócenie uwagi na problem zapobiegania ubóstwu.

  Edit Bauer (PPE-DE). – Pán predseda, pán komisár, chcem privítať správu pani Panayotopoulos, ako aj rozhodnosť Komisie pokračovať v boji proti chudobe.

Veľký rozsah chudoby je pravdepodobne jedným z najvýraznejších protirečení prosperujúcej Európy. Nie je náhoda, že každý kolega spomenul tie veľké čísla, milióny ľudí, ktorí žijú v riziku chudoby, ale čo je najviac zarážajúce, vysoký počet detí, ktoré sa narodia a žijú v riziku chudoby. Nie je potom prekvapujúce, že tieto deti nedokončia školu, že tých, ktorí opúšťajú školu pred dokončením je zarážajúco vysoké percento. Zaráža naozaj vysoké číslo, státisícové číslo detí žijúcich na ulici alebo v inštitúciách.

Problém je, že chudoba je dedičná vrátane sociálnej inklúzie. Dôsledky na životné šance získať vzdelanie, byť zúčastnený celoživotného vzdelávania zostáva pre ľudí sociálne vylúčených neuskutočniteľným projektom.

Rok boja proti chudobe, dúfajme, dáva dostatočný impulz na posilnenie princípu solidarity v národných politikách. Realizácia tohto princípu z hľadiska budúcich zmien v populačnej štruktúre však bude ešte zložitejšia. Analýzy udržateľnosti niektorých systémov verejných výdavkov a poistných systémov ukazujú, že v niektorých členských štátoch sú tieto systémy rizikové z finančného alebo aj sociálneho hľadiska, čo môže mať dramatický dopad na šírenie chudoby.

Súčasný rapídny rast cenovej úrovne nafty a potravín bezpochybne zaťaží rozpočty najnižších príjmových skupín. Teda dôvodov na to, aby rok boja proti chudobe nielen upriamil pozornosť, ale aby sa vytvorili zodpovedné špeciálne národné orgány, ktoré by mohli napomôcť koordináciu rôznych politík v boji proti chudobe a sociálnemu vylúčeniu, je viac ako dosť.

  Alejandro Cercas (PSE). – Señor Presidente, yo también querría felicitar a la Comisión y, por supuesto, a la ponente, que nos dan la oportunidad de suscitar este debate, de dar los primeros pasos para que el año 2010 efectivamente sea un año significativo en esta batalla contra la pobreza.

Es verdad que se dijo en Lisboa que era uno de los objetivos de la Unión Europea y hemos dicho muchas veces y en muchos Consejos que en el año 2010 debería ser perceptible que se había disminuido, cosa que, lamentablemente, no es verdad. Debemos, por tanto, hacer esfuerzos adicionales a los ya hechos y aprovechar la oportunidad para saber, una vez más, que el crecimiento y la creación de riqueza no llegan a todos por igual.

Hay categorías de la población, hay capas de la población, especialmente fragilizadas que necesitan protección y que necesitan sobre todo prevenir que aparezca la pobreza, porque luego es muy difícil luchar contra ella.

Por tanto, debe ser una política horizontal que debe llevar a un empleo decente, a oportunidades en la educación, no sólo en el marco de este programa, sino en el conjunto de las políticas de la Unión Europea, para que la solidaridad siga siendo el corazón de la Unión y no solamente las políticas económicas.

  Ryszard Czarnecki (UEN). – Panie Przewodniczący! Dane, które uzyskaliśmy tak naprawdę starają się pewnym sensie zmniejszyć problem, który istnieje. Mówią bowiem o ubóstwie w Unii Europejskiej w momencie jeszcze przed wejściem Bułgarii i Rumunii. Po wejściu tych dwóch relatywnie bardzo biednych krajów poziom ubóstwa w Unii znacząco się zwiększył. Nie należy tego ukrywać. Zatem już nie co siódmy obywatel krajów członkowskich Unii jest w strefie ubóstwa, tylko ten procent jest znacznie powyżej szesnastu, zapewne powyżej dwudziestu procent.

Chciałem w związku z tym bardzo mocno zaapelować, aby dofinansowanie na wszystkie projekty, o których tu mówimy, ze strony Unii Europejskiej było powyżej 50%. Jest to ważne zwłaszcza z punktu widzenia krajów biedniejszych. Limitowanie do połowy jest tak naprawdę postawieniem na ograniczenie realnej walki z ubóstwem.

(oklaski)

  Joel Hasse Ferreira (PSE). – Senhor Presidente, Senhor Comissário Špidla, caros Colegas, parece absolutamente imprescindível o reconhecimento dos inalienáveis direitos dos grupos socialmente mais vulneráveis, e o reconhecimento prático desses direitos passa por um forte envolvimento dos actores sociais, públicos e privados.

A defesa da coesão social nas suas diferentes dimensões tem de ser garantida pelo empenhamento da União e dos Estados-Membros na erradicação da pobreza e no combate à exclusão social, promovendo acções concretas aos mais variados níveis.

Precisamos também, caro Comissário, de uma completa e realista monitoragem nos domínios da pobreza e da exclusão social, e para isso são imprescindíveis indicadores fiáveis e comparáveis, retratando a evolução das diferentes dimensões sociais, económicas e culturais deste fenómeno.

Ilustres Colegas, as mulheres pobres e as famílias monoparentais são especialmente vulneráveis às situações de pobreza e de exclusão, devendo assim merecer a nossa particular atenção e correspondente apoio.

Senhor Presidente, a concluir, depois de felicitar a relatora, direi que o ano de 2010 terá de ser particularmente eficaz no combate à pobreza e à exclusão social, dando também a essa luta a tão necessária visibilidade.

  Zbigniew Krzysztof Kuźmiuk (UEN). – Panie Przewodniczący! W tej debacie chcę zwrócić uwagę na trzy kwestie. Po pierwsze, według ostatniego raportu Komisji Europejskiej w 2004 roku około 100 milionów mieszkańców Unii, czyli aż 20% całej populacji żyło za mniej niż 60% średniego dochodu mieszkańców Unii, czyli za mniej niż 15 euro dziennie. W nowych krajach członkowskich, takich jak Polska, Litwa, Łotwa i Słowacja dotyczy to blisko 80% ich mieszkańców.

Po drugie, w praktyce gospodarczej i społecznej krajów Unii nie powinny być stosowane rozwiązania podpowiadane często przez liberalnych ekonomistów, że znaczne różnice dochodowe są istotnym warunkiem wzrostu gospodarczego. Kraje, gdzie poziom rozwarstwienia dochodowego jest najniższy, w 2006 roku były to Dania, Szwecja, Finlandia, Słowenia, Czechy, mają od wielu lat stabilny coroczny wzrost PKB w odróżnieniu od krajów o najwyższym zróżnicowaniu dochodowym, takimi jak Łotwa, Litwa, Portugalia, Grecja i niestety mój kraj – Polska.

Po trzecie, chciałbym wyrazić nadzieję, że rok 2010 jako Rok Walki z Ubóstwem, Wykluczeniem Społecznym uświadomi wszystkim decydentom, że ubóstwo i wykluczenie społeczne mają destrukcyjny wpływ na rozwój gospodarczy i społeczny.

(oklaski)

  Gabriela Creţu (PSE). – Domnule Comisar, stimaţi colegi, ceea ce Comisia ne aminteşte, noi o ştim prea bine: există un număr enorm de europeni care trăiesc în sărăcie, inclusiv sărăcie extremă. Cei care nu ştiu ar trebui să-şi asume o mare parte a culpei că o societate bogată şi bazată pe principii de dreptate şi solidaritate ca a noastră funcţionează astfel încât statul săracilor europeni ar avea mai multe locuri în acest parlament decât Germania. Sărăcia nu este o abstracţie, este un mod de viaţă care afectează în special femeile şi copiii. Femeile, inclusiv cele angajate, întâmpină riscuri sporite dat fiind decalajul salarial structural, concentrarea lor în sectoarele prost plătite, slab sindicalizate şi în economia informală, dat fiind prevalenţa lor în rândul familiilor monoparentale. Sărăcia se moşteneşte. Sărăcia economică a părinţilor favorizează sărăcia culturală a copiilor, prin acces redus la educaţie, sărăcia politică, prin slabă participare sau excludere de la decizie, sărăcia socială, prin implicare redusă în activităţi civice şi izolare. Creează inegalităţi mai profunde decât cele derivate din puterea de cumpărare diferită. O minimă coerenţă între declaraţii şi acţiuni ne obligă la mai mult decât sensibilizarea cetăţenilor. Sunt necesare decizii politice pentru a corecta situaţia. În Uniune nu putem vorbi despre o lipsă de resurse ci de o împărţire deseori nedreaptă a acestora, de reguli care perpetuează excluderea. Este o responsabilitate comună, inclusiv a companiilor care, spre interesul propriu, trebuie să depăşească etapa în care finanţarea unei fundaţii pentru protejarea câinilor fără stăpân din cartier era unica formă de manifestare a responsabilităţii sociale.

  Zdzisław Zbigniew Podkański (UEN). – Panie Przewodniczący! Ogłoszenie roku 2010 Europejskim Rokiem Walki z Ubóstwem i Wykluczeniem Społecznym nie rozwiąże problemu około 80 milionów mieszkańców Unii Europejskiej żyjących poniżej progu ubóstwa. Od powołania komitetu, zwiększenia biurokracji, narad i posiedzeń też chleba nie przybędzie.

By skutecznie zwalczać ubóstwo trzeba inaczej podejść do zagadnienia wytwarzania dóbr i ich podziału. Trzeba sobie jasno powiedzieć, że globalizm sprzyja nadmiernemu bogaceniu się jednych i szybkiemu ubożeniu drugich. Niestety tych drugich jest coraz więcej. Problem ubóstwa będzie w Unii narastał i to z kilku powodów, w tym między innymi, niesprawiedliwego podziału wypracowanego dochodu, narastania problemu żywnościowego i drożyzny żywności, ogólnego wzrostu kosztów utrzymania rodziny, sytuacji demograficznej Europy i świata, utrzymujących się dysproporcji, zapóźnień historycznych między poszczególnymi regionami, braku wypracowania właściwego modelu pomocy potrzebującym.

I na koniec, skoro nie jesteśmy w stanie rozwiązać problemu ubóstwa całościowo, to zapewnijmy przynajmniej dzieciom i młodzieży bezpłatne nauczanie oraz dożywianie na niezbędnym poziomie.

  Zbigniew Zaleski (PPE-DE). – Señor Presidente, señor Comisario, quiero subrayar solamente un aspecto y lo digo en polaco:

Panie Przewodniczący! Staramy się pomagać krajom biednym w Afryce, w Ameryce Łacińskiej z niedużym efektem, ale nie możemy mieć usprawiedliwienia na niepomaganie biednym w Unii Europejskiej. Są regiony ludzi bardzo biednych, szczególnie dzieci. Chcę podkreślić sprawę, która będzie miała konsekwencje w przyszłości, mianowicie nowy fenomen euro-sierot. Są to dzieci migrantów, którzy jadą z jednego kraju do drugiego w ramach Unii, zostawiając je często na pastwę losu. Myślę, że w przyszłości konsekwencje psychologiczne tego euro-sieroctwa będą nas bardzo wiele kosztować. Zatem róbmy wszystko, aby ten fenomen teraz minimalizować do zera.

  Monica Maria Iacob-Ridzi (PPE-DE). – Domnule Preşedinte, eradicarea sărăciei şi a excluziunii sociale este unul dintre obiectivele majore ale Uniunii Europene. De aceea, anul 2010 trebuie să fie hotărâtor în implementarea strategiei europene din acest domeniu. Dintre cei 78 de milioane de cetăţeni care trăiesc în pericol de sărăcie, 19 milioane sunt copii. Din păcate, încă nu există programe şi fonduri europene a căror destinaţie este îmbunătăţirea situaţiei copiilor. Este adevărat că Uniunea Europeană oferă fonduri pentru fructe şi lactate în şcoli sau bani pentru educaţia şcolarilor, însă consider că este nevoie de o strategie coerentă şi programe concrete care să vizeze copiii din familii sărace. În acelaşi timp, trebuie să ne concentrăm şi asupra celorlalte categorii de persoane defavorizate, în special tinerii, pentru care trebuie stabilite politici şi alocate sume importante din fondurile structurale. În plus, este important să subliniem faptul că, în momentul de faţă, nu putem crea premizele pentru o dezvoltare socială durabilă dacă nu dispunem de resursele financiare necesare. Consider că suma de 17 milioane de euro alocată este insuficientă în raport cu necesităţile de incluziune socială şi combatere a sărăciei pe care Europa le are în prezent. Nu în ultimul rând, lupta împotriva sărăciei şi a excluziunii sociale trebuie legată de programele existente. Atât Fondul social european, cât şi programele europene din cadrul acţiunii Progres, trebuie utilizate pentru finanţarea priorităţilor anului european al combaterii sărăciei.

  Anna Záborská (PPE-DE). – Monsieur le Président, Monsieur le Commissaire, chers collègues, je vous félicite pour cette proposition excellente. À vous, chère Madame Panayotopoulos-Cassiotou, tous mes remerciements pour votre très bon rapport. Je suis certaine que nous allons voter la résolution à l'unanimité.

Mais je m'interroge. Voici encore une année européenne, cette fois-ci, contre l'extrême pauvreté. Voici vingt ans que la Communauté internationale célèbre, le 17 octobre, la Journée internationale pour l'élimination de la pauvreté. Or, en regardant autour de nous au moment de la célébration du 17 octobre sur le parvis du Parlement européen à Bruxelles, je suis là avec mon collègue, Méndez de Vigo, qui préside le comité Quart-Monde de ce Parlement.

Chers collègues, de cette tribune, je vous propose de bloquer cette date dans vos agendas. Pour le 17 octobre, je souhaite que les institutions européennes posent un geste fort pour affirmer le slogan de cette journée: "Là où les hommes sont condamnés à vivre dans la misère, les droits de l'homme sont violés. S'unir pour les faire respecter est un devoir sacré."

  Vladimír Maňka (PSE). – V Európskej únii žije 78 miliónov ľudí ohrozených chudobou. Stúpajúce ceny surovín, energií a potravín ešte znásobujú riziko pre najviac zraniteľné skupiny.

Primerané zamestnanie významne znižuje riziko chudoby. Ale v mnohých prípadoch aj tí ľudia, ktorí majú zamestnanie, sú ohrození chudobou.

Doplnená Lisabonská stratégia podporuje rovnaké príležitosti pre všetkých ako cestu k sociálnej a medzigeneračnej solidarite a k vytvoreniu spoločnosti, v ktorej neexistuje chudoba. Preto vítam iniciatívu na zviditeľnenie problému chudoby a snahu o spoločný a koordinovaný postup.

Kampaň boja proti chudobe by mala zvýšiť citlivosť verejnej mienky a vyvolať dlhodobé úsilie v boji proti fenoménu chudoby. V tomto smere sa máme čo učiť od škandinávskych krajín, ktoré dokázali, že jedným z najúčinnejších spôsobov znižovania chudoby je aktívna politika trhu práce spojená s vytváraním dôstojných pracovných podmienok a silnou sociálnou ochranou.

  Danutė Budreikaitė (ALDE). – sveikinu Komisijos pasiūlymą 2010 metus paskelbti kovos su skurdu ir socialinės atskirties metais. Skurdas yra viso pasaulio ir ES problema. Ties skurdo riba gyvena kas šeštas ES pilietis.

Norėčiau pabrėžti keletą skurdo ir socialinės atskirties aspektų, kuriems turėtume skirti žymiai didesnį dėmesį nei iki šiol.

Visų pirma, tik panaikindami vaikų skurdą galėsime ištrūkti iš užburto rato, kai iš kartos į kartą yra pasiliekama gyventi skurde ir socialinėje atskirtyje.

Antra, beveik 10 proc. dirbančių žmonių patiria skurdą dėl mažo darbo užmokesčio, darbo ne visą darbo dieną, žemos kvalifikacijos. Būtina kurti kokybišką užimtumą, keliant darbuotojų kvalifikaciją.

Trečia, būtina gerinti visuomenės supratimą apie skurdą ir socialinę atskirtį ir didinti jos solidarumą.

Norėčiau paraginti visas ES institucijas ir valstybes nares teikti visuomenei daugiau informacijos apie kovą su skurdu ir socialine atskirtimi, išsklaidyti susidariusią nuomonę, kad ši kova yra finansinė našta visuomenei, bei stiprinti bendros atsakomybės jausmą.

  Czesław Adam Siekierski (PPE-DE). – Panie Przewodniczący! Ubóstwo jest bardzo złożonym problemem i może przyjmować różnorakie formy. Różni się w zależności od kraju. W Europie to nie ludzie umierający z głodu, ale przede wszystkim niskie dochody, złe warunki mieszkaniowe, kiepski stan zdrowia, często alkoholizm, poczucie wyobcowania oraz brak perspektyw są największymi problemami.

Ubóstwo to zjawisko niebezpieczne, zwłaszcza wśród dzieci, bo w wielu przypadkach jest dziedziczne. Dzieci wychowane w ubóstwie mają utrudniony rozwój i bez pomocy z zewnątrz są skazane na porażkę, podzielą los ich rodziców.

Dlatego tak ważne jest podejmowanie wszelkich działań, które pomogą przerwać międzypokoleniowe przekazywanie ubóstwa. Wzmocnienie integracji społecznej, niwelowanie ubóstwa i przeciwdziałanie wykluczeniu społecznemu to niektóre z wyzwań przed którymi stoi Unia, zwłaszcza biorąc pod uwagę zachodzące zmiany demograficzne, to jest starzenie się ludności i napływ imigrantów.

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL). – Não basta consagrar um Ano Europeu de Luta contra a Pobreza, quando temos cerca de 20% da população da União Europeia ameaçada de pobreza. O que se está a passar – com o agravamento das desigualdades sociais, o aumento do número de trabalhadores com trabalho precário e mal pago que aumenta o número de pessoas em situação de pobreza, o aumento dos preços dos combustíveis e bens alimentares – exige outras políticas para garantir a inclusão social de crianças, mulheres e famílias.

São precisas medidas que valorizem o trabalho, aumentem o emprego com direitos, garantam serviços públicos de qualidade, alojamentos dignos e uma segurança social pública e universal.

Daí que seja urgente aprovar uma estratégia europeia de solidariedade e progresso social, que substitua as políticas neoliberais da Estratégia de Lisboa e do Pacto de Estabilidade, para que não cheguemos a 2010 com ainda mais pobreza do que temos actualmente.

  Juan Andrés Naranjo Escobar (PPE-DE). – Señor Presidente, en primer lugar, quiero felicitar a nuestra ponente y al Comisario por esta iniciativa.

La exclusión social y la pobreza son dos caras de una misma realidad, la de una sociedad con carencias graves, una sociedad con déficit de cohesión social. El progreso, en última instancia, Señorías, es una cuestión ética.

El año 2010 será el de la lucha contra la pobreza. Ya sabemos que erradicar la exclusión social y la pobreza es tarea compleja y duradera, pero, si somos capaces de poner a rendir cada euro destinado a este programa, si somos capaces de acertar con los colectivos que más atención requieren, si somos capaces de despertar la conciencia de la opinión pública y de los ciudadanos, habremos trabajado por la construcción de la ciudadanía europea. Y ésta es la gran cuestión.

La semana pasada, los ciudadanos de Irlanda rechazaron el Tratado de Lisboa. En la sociedad irlandesa han hecho estragos una propaganda y discursos demagógicos de muy diverso signo, temores infundados a la globalización y cierto desconcierto por la construcción de nuestra casa común.

Por eso debemos hacer también del año 2010 de la lucha contra la pobreza el año de la ciudadanía europea.

  Vladimír Špidla, člen Komise. − Dámy a pánové, děkuji za debatu, která byla mimořádně hluboká, která se zabývala a dotkla chudoby z řady hledisek. Myslím si, že je zřejmé už jenom z předložení návrhu, že Komise neponechává otázku chudoby bez pozornosti a že jejím cílem je postupně vytvořit politické prostředí, které umožní účinněji proti chudobě bojovat. Chtěl bych také konstatovat, že Komise nahlíží na problematiku chudoby velmi komplexně, a pokud v řadě svých materiálů, z nichž za nejkonkrétnější z poslední doby považuji naši komunikaci o aktivní inkluzi, která se vlastně dotýká chudoby jako takové, Komise jakkoliv zdůrazňuje význam dobré práce, protože cílem Lisabonské strategie je více práce a její vyšší kvalita, Komise si je přesto vědoma, že pouze prostřednictvím pracovního trhu nelze otázku chudoby zasáhnout v celém rozsahu. Můžu zmínit jenom naprosto zřetelně dětskou chudobu, která nepochybně také velmi významně souvisí s kvalitou školského systému. Stejně tak mohu zmínit otázku chudoby v důchodu, která jistě není řešitelná přímo trhem práce.

Dovolte mi, abych se zmínil ještě o některých okolnostech, které považuji za důležité. Komise navrhuje financování v rozsahu 17 milionů eur a v debatě zazněla myšlenka, že by měl být zesílen podíl financování na národních projektech zejména v některých státech. S tímto názorem Komise nesouhlasí z jednoduchého důvodu, protože našim cílem je dát k dispozici co největší počet, největší množství prostředků tak, aby naše akce byla co nejúčinnější. Rok boje proti chudobě je klasickým příkladem běžného demokratického politického postupu. K tomu, abychom dosáhli průlomu, abychom změnili politickou atmosféru, potřebujeme rozsáhlou a konkrétní diskuzi na dané téma, a to je cílem tohoto roku.

Dovolte mi nyní, abych se dotkl ještě jednotlivých pozměňovacích návrhů. Chci konstatovat, že souhlasím s pozměňovacími návrhy týkajícími se přepracování názvů cílů uvedených v článku 2 a seznamu priorit pro činnosti roku a rovněž jsem příznivě nakloněn pozměňovacím návrhům, které mají za cíl lépe zohlednit otázku rovného postavení žen a mužů. Dále protože byla předložena celá řada pozměňovacích návrhů, dovolte mi, abych zvolil tento postup, abych předložil Parlamentu jejich přesný seznam, aniž bych citoval doslova.

Dovolte mi jenom, abych se zmínil o dvou, to jsou články 37 a 52, ke kterým chci přednést samostatné prohlášení. Nyní mi tedy dovolte, abych přečetl text prohlášení, který se týká těchto dvou článků.

Komise přikládá velký význam tomu, aby byla na všech úrovních usnadněna a podporována široká účast na činnostech spojených s Evropským rokem boje proti chudobě a sociálnímu vyloučení jako praktický prostředek zajištění jeho pozitivního a trvalého dopadu.

V souladu s rozhodnutím o evropském roku vypracuje Komise společné pokyny ke strategickému rámcovému dokumentu, v němž budou stanoveny klíčové priority pro provádění činností v rámci daného evropského roku včetně minimálních standardů z hlediska účasti ve vnitrostátních orgánech a na akcích.

Strategický rámcový dokument je určen vnitrostátním prováděcím orgánům odpovědným za vypracování vnitrostátního programu pro daný evropský rok a za výběr jednotlivých akcí, které budou navrženy pro financování ze zdrojů Společenství, a rovněž ostatním dotčeným subjektům.

V této souvislosti Komise zdůrazní, jaký význam má zjednodušení přístupu ze strany všech nevládních organizací včetně malých a středních podniků. V zájmu zajištění co možná nejširšího přístupu mohou vnitrostátní prováděcí orgány rozhodnout, že nebudou žádat o spolufinancování a že budou namísto toho některé akce financovat v plné výši.

To je tedy text prohlášení. Dovolte mi, vážené dámy a pánové, abych se dotkl ještě jednoho vystoupení, a to je vystoupení pana poslance Falbra, který otevřel otázku směrnice o pracovní době a otevřel ji způsobem, který se velmi odlišuje od reality. Čili chci konstatovat naprosto zřetelně, že pokud máme velmi výrazně a velmi jednoduše zformulovat výsledek kompromisu, který učinila Rada, tak tento výsledek zní: „Zůstává 48 hodinový pracovní týden a možnost uplatnění opt-outu se snížila z rozsahu 78 hodin za pracovní týden na 60 resp. 65 hodin.“ To je tedy jedna z podstatných částí kompromisu, a protože byl zmíněn ve zdejší současné debatě, myslím si, že bylo dobré na to reagovat.

Dámy a pánové, na závěr mi dovolte, abych znovu poděkoval za diskuzi, která otevřela otázku chudoby z nejrůznějších aspektů a která byla po mém soudu velmi hluboká. Bohužel si myslím, že v daném okamžiku není racionální reagovat na každý z uvedených příspěvků, nehledě k tomu, že naprostá většina je zahrnuta do zprávy paní poslankyně, které bych chtěl ještě jednou za tuto zprávu poděkovat.

Rapport Panayotopoulos-Cassiotou (A6-0173/2008)

La Commission peut accepter intégralement les amendements n° 6, 7, 12, 13, 16, 17, 19, 20, 21, 22, 23, 27, 28, 29, 31, 33, 34, 35, 36, 38, 39, 41, 42, 46, 47, 48, 49, 53, 54, 55, 56, 57, 58, 59, 60, 61, 62 et 63.

La Commission ne peut accepter en substance, en partie, dans l'esprit ou sous réserve de reformulation, les amendements suivants: n° 1, 2, 3, 4, 5, 8, 9, 10, 11, 14, 15, 18, 24, 25, 26, 30, 32, 37, 43, 44, 45, 50, 51, 52, 64 et 66.

Enfin, la Commission doit rejeter les amendements n° 40 et n° 65. Plus spécifiquement, pour ce qui est des amendements n° 37 et n° 52, concernant la participation des petites et moyennes organisations et la possibilité de cofinancer jusqu'à la totalité des coûts de certains projets, la Commission s'est proposée – en tant que solution de compromis –, de présenter à cet égard une déclaration, que je vais vous lire, dans laquelle elle s'engage à reprendre l'esprit du contenu de ces deux amendements au sein du document-cadre stratégique, document que la Commission doit rédiger afin de définir les principales priorités en vue de la réalisation des activités de l'Année européenne.

  Μαρία Παναγιωτοπούλου-Κασσιώτου, Εισηγήτρια. − Κύριε Πρόεδρε, ευχαριστώ τον Επίτροπο για την τοποθέτησή του και εύχομαι οι κοινές κατευθυντήριες γραμμές στο στρατηγικό έγγραφο πλαίσιο να δώσουν πραγματικά κατευθύνσεις στις εθνικές επιτροπές για σχεδιασμό αποτελεσματικών δράσεων με βασικό στόχο, όπως και ο ίδιος τόνισε, την ενεργό ένταξη όλων εκείνων που πλήττονται τώρα από τη φτώχεια ή που πρόκειται να πληγούν.

Προσωπικά πιστεύω ότι η φτώχεια είναι ένα φαινόμενο που δεν εκριζώνεται δια παντός, γιατί μπορεί να ξανάρθει με μια φυσική καταστροφή. Μιλήσαμε για τις καταστροφές στην Ελλάδα ή σε άλλες χώρες από τις πλημμύρες και από τις πυρκαγιές. Μπορεί να ξανάρθει ή μπορεί να την φέρουν οι διεθνείς συγκυρίες. Πρέπει λοιπόν πάντα να είμαστε έτοιμοι και, για το λόγο αυτό, την πρόληψη την τονίζουμε ιδιαίτερα και γι’ αυτό έχουμε και την ενδεικτική ημέρα της πάλης κατά της φτώχειας στις 17 Οκτωβρίου, όπως τόνισε και η κ. Záborská, ημερομηνία που συμπεριλάβαμε στην έκθεσή μας.

Δεν πρόκειται λοιπόν για μέτρα που είναι πολύ λίγο δεσμευτικά, αλλά για μέτρα που θέλουμε να ταιριάζουν σε κάθε εθνική ανάγκη και πιστεύουμε ότι η καταπολέμηση της φτώχειας είναι καταπολέμηση του πρώτου μεγάλου εχθρού της ειρήνης και της ευημερίας κάθε κοινωνίας. Άλλωστε ο κ. Επίτροπος είναι ιστορικός και ξέρει ότι ο Αυτοκράτορας του Βυζαντίου, της αυτοκρατορίας που έζησε 1000 χρόνια στην Ευρώπη, ήταν υπέρ της καταπολέμησης της φτώχειας σε κάθε ομιλία του. Τη θεωρούσε πρώτο εχθρό του κράτους του πέρα από τους διάφορους εχθρούς που πολεμούσε στα σύνορα με τα όπλα.

Έτσι λοιπόν κι εμείς ως Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να την αντιμετωπίσουμε και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό και να πραγματοποιήσουμε αυτούς τους περίφημους Στόχους της Χιλιετίας, έτσι ώστε να αντιμετωπίσουμε και το φαινόμενο της μετανάστευσης των οικονομικών μεταναστών, αλλά και των παράνομων μεταναστών που έρχονται διότι συγκρίνουν τη δική τους κατάσταση με τη δική μας.

Είμαι σίγουρη λοιπόν ότι με τον καλό σχεδιασμό θα έχουμε και καλά αποτελέσματα και σας ευχαριστώ όλους για τα καλά σας λόγια.

(χειροκροτήματα)

  El Presidente. − Se cierra el debate.

La votación tendrá lugar mañana a las 12.00 horas.

Declaraciones por escrito (artículo 142 del Reglamento)

  Adam Bielan (UEN) , na piśmie. – Panie Przewodniczący! Chciałbym podziękować pani Panayotopoulos za bardzo dobre sprawozdanie a szczególnie za zwrócenie uwagi na problem zapobiegania ubóstwu. Popieram ustanowienie 2010 r. europejskim rokiem walki z ubóstwem i wykluczeniem społecznym. Przy omawianiu wyżej wymienionego raportu chciałbym zwrócić uwagę na to by szukać drogi wyjścia z ubóstwa poprzez konkretne działania a nie tylko słowa. W Europie 78 mln ludzi żyje w biedzie, z tego 19 mln to dzieci. Musimy pamiętać o znaczeniu rodziny, którą należy chronić, wspierać gospodarczo i społecznie po to by wyeliminować ogromne ubóstwo pośród dzieci w Europie.

W tym miejscu warto wspomnieć co powoduje ubóstwo. Jest nim znaczny wzrost cen żywności i energii, który dotyka głównie wielodzietne rodziny i osoby starsze. Komisja Europejska podaje, że ok. 14 % Polaków, Greków i Portugalczyków zatrudnionych na stałe żyje w biedzie.

  Corina Creţu (PSE), în scris. – Mulţumesc raportorului pentru spiritul de cooperare în redactarea acestui raport. În Europa o persoana din sase trăieşte sub pragul de sărăcie, cifra ce nu include statisticile din România si Bulgaria.

Deşi în cele mai multe State Membre diferenţa între femei si bărbaţi în privinţa sărăciei este din ce în ce mai redusa iar media acestei diferenţe este de 2% în ceea ce priveşte sărăcia si sărăcia persistenta, as dori sa atrag atenţia asupra realităţii din noile State Membre. În România si Bulgaria numărul de femei ce risca sa devina victime ale sărăciei este cu peste zece procente mai mare decât al bărbaţilor. De asemenea, femeile sunt mult mai expuse excluziunii sociale.

Nu trebuie ignorat faptul ca ideile de solidaritate, dreptate sociala, eradicarea sărăciei sunt provocări ce privesc nu numai interiorul Uniunii Europene ci si implicarea sa pe scena economica si politica mondiala.

Doresc deci sa salut includerea în textul final a problemei referitoare la diferenţa între bărbaţi si femei într-un articol mai general. De asemenea, consider importanta corelarea Anului European de Combatere a sărăciei si a excluziunii sociale cu Obiectivele de Dezvoltare ale Mileniului si mai ales cu Ziua Internaţionala pentru eradicarea sărăciei.

  Zita Gurmai (PSE), írásban. – A szegénység bonyolult, relatív és többdimenziós probléma: gazdasági, társadalmi és kulturális kérdéseket is felvet. Mégis fel kell lépnünk ellene, hiszen 2006-ban az EU25-ök teljes lakosságának 16%-a (78 millióan) élt a szegénységi küszöb alatt! A lisszaboni stratégia 2000. márciusi elindításakor az Európai Tanács cselekvésre szólította fel a tagállamokat és a Bizottságot annak érdekében, hogy 2010-re „sikerüljön jelentős mértékben felszámolni a szegénységet”. Fontos lépés, hogy már rendelkezésre áll egy mérőszám a szegénységre, hiszen a probléma kezeléséhez fontos felismernünk annak pontos mibenlétét. Üdvözlöm, hogy 2010-et a szegénység és társadalmi kirekesztés elleni küzdelem európai évének választottuk. Bízom benne, hogy az év majd hozzájárul a helyes gyakorlatok cseréjéhez és új kezdeményezések indításához minden területen, különösen a szegénység megelőzése, a monitoring, a pénzügyi mechanizmusok és a gyermekszegénység elleni harc kapcsán.

Kiemelendő: felmérések szerint a nők sokkal jobban ki vannak téve a szegénység veszélyének, mint a férfiak és különösen igaz ez a halmozottan hátrányos helyzetű nőkre. Elengedhetetlen, hogy a szegénység elleni harc, így ezen európai év során is érvényesüljön az egyenlő bánásmód elve. A férfiak és nők valódi esélyegyenlősége a szegénység kockázatának csökkentésének egyik alapvető feltétele, hiszen a nők kevésbé esnek a szegénység áldozatául, ha megfelelő és megfelelően megfizetett munkájuk van, amelyet össze tudnak egyeztetni családi kötelezettségeikkel.

  Rovana Plumb (PSE), în scris. – În Constituţia Organizaţiei Internaţionale a Muncii se află scris: “Sărăcia, indiferent unde este, reprezintă un pericol pentru prosperitatea tuturor”. De aceea, subliniez importanţa amendamentului referitor la prevenirea şi lupta împotriva sărăciei prin desfăşurarea unor politici multidimensionale la nivel naţional, regional şi local, care să asigure o participare activă a cetăţenilor în societate şi pe piaţa muncii.

Reformele din domeniul protecţiei sociale şi politicile de incluziune activă au contribuit în mod decisiv la accelerarea creşterii economice şi la crearea mai multor locuri de muncă în Europa. România a avut una din cele mai mari creşteri economice din UE în primul trimestru din 2008, cu o creştere de 8,2% (în timp ce media europeană este de 2,5%, conform Eurostat), dar, cu toate acestea, persoanele cu nivel redus de educaţie, lipsite de calificare, în special din mediul rural, copiii, tinerii, persoanele cu dizabilităţi şi romii au un risc semnificativ de sărăcie.

Felicit raportoarea pentru activitatea depusă şi consider necesar ca politicile elaborate de statele membre, în urma recomandărilor europene, să urmărească reconcilierea benefică între competitivitatea economică şi bunăstarea socială a cetăţeanului.