Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Δευτέρα 16 Ιουνίου 2008 - Στρασβούργο

27. Η συνοχή της αναπτυξιακής πολιτικής και οι επιπτώσεις της εκμετάλλευσης εκ μέρους της ΕΕ ορισμένων βιολογικών φυσικών πόρων στην ανάπτυξη της Δυτικής Αφρικής (συζήτηση)

  Πρόεδρος. – Επόμενο και τελευταίο θέμα της ημερήσιας διάταξης είναι η συζήτηση της έκθεσης (A6-0137/2008) του κ. Frithjof Schmidt, εξ ονόματος της Επιτροπής Ανάπτυξης, σχετικά με τη συνοχή της αναπτυξιακής πολιτικής και τις επιπτώσεις της εκμετάλλευσης εκ μέρους της ΕΕ ορισμένων βιολογικών φυσικών πόρων στην ανάπτυξη της Δυτικής Αφρικής (INI/2007/2183).

  Frithjof Schmidt, εισηγητής. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, επιτρέψτε μου να ξεκινήσω μεταφράζοντας τον τίτλο της έκθεσής μου. Όταν μιλάμε για «βιολογικούς φυσικούς πόρους» αναφερόμαστε σε ξυλεία και αλιεύματα. Η ξυλεία και τα αλιεύματα είναι οι βασικοί πόροι για την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη της περιοχής της Δυτικής Αφρικής. Εξυπακούεται ότι μιλάμε επίσης για αποδάσωση.

Όλοι γνωρίζουμε πόσο ανησυχητική είναι αυτή η εξέλιξη. Από τους δασικούς πόρους που υπήρχαν στη Δυτική Αφρική πριν από πενήντα χρόνια, μόνο το 13% περίπου εξακολουθεί να υπάρχει σήμερα. Αυτό σημαίνει ότι το 87% της έκτασης που ήταν άλλοτε δάσος έχει ήδη αποψιλωθεί. Όλοι γνωρίζουμε τι αντίκτυπο έχει αυτό για την εξέλιξη του κλίματος και τη διαδικασία ερήμωσης.

Διαθέτουμε εξίσου ανησυχητικά στατιστικά στοιχεία σχετικά με την υπεραλίευση σε αυτή την περιοχή του Ατλαντικού και τα σοβαρά προβλήματα που δημιουργεί. Όλοι θυμόμαστε, φυσικά, τις εικόνες των υπερφορτωμένων μονόξυλων που έφταναν στα Κανάρια Νησιά φορτωμένα μετανάστες από τη Δυτική Αφρική. Η σχέση μεταξύ των τάσεων που περιέγραψα και της αυξανόμενης μετανάστευσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση ατόμων που προέρχονται από τη Δυτική Αφρική είναι προφανής και αναμφισβήτητη και αποτελεί επίσης αντικείμενο πολιτικής συζήτησης, φυσικά, στις κοινωνίες μας.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η κύρια αγορά για την ξυλεία και τα αλιεύματα. Εμείς οι ίδιοι παραδεχόμαστε ότι αγοράζουμε περίπου το 80% αυτών των προϊόντων. Ως εκ τούτου, είναι συνετό –επιβεβλημένο θα έλεγα– να αναθεωρηθεί η συνοχή της αναπτυξιακής μας πολιτικής, της αλιευτικής μας πολιτικής μας και της πολιτικής μας για το εμπόριο ξυλείας προκειμένου να διαπιστωθεί ο βαθμός στον οποίο αλληλεπιδρούν γόνιμα ή αν οι στόχοι τους μπορεί επίσης να είναι από ορισμένες απόψεις αντικρουόμενοι.

Όσον αφορά και τα δύο προϊόντα είναι αναγκαίο να αποτραπεί η παράνομη λεηλασία και να καθιερωθεί η βιώσιμη διαχείριση των φυσικών πόρων. Και στις δύο περιπτώσεις πρέπει να διασφαλιστεί ότι οι ανάγκες της τοπικής οικονομίας και των τοπικών καταναλωτών προέχουν του διεθνούς εμπορίου. Αν δεν επιτύχουμε αυτούς τους στόχους, θα υπονομευθεί κάθε δυνατότητα διατηρήσιμης ανάπτυξης, και η επιτυχία της όποιας αναπτυξιακής συνεργασίας θα τεθεί σε κίνδυνο. Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικό να ολοκληρώσουμε αυτή τη λεπτομερή αξιολόγηση της συνοχής, προκειμένου να εξασφαλιστεί ότι οι υπόλοιπες πολιτικές που εφαρμόζουμε δεν θα αποδυναμώσουν και δεν θα υπονομεύσουν την πολιτική μας για την ανάπτυξή.

Γνωρίζουμε τα μέσα με τα οποία μπορούμε να βελτιώσουμε την κατάσταση. Απαιτείται καλύτερη παρακολούθηση των αλιευτικών αποθεμάτων και των δασών και καλύτερη εποπτεία της υλοτομικής και αλιευτικής βιομηχανίας. Απαιτείται επίσης η δημιουργία κατάλληλων υποδομών για την έρευνα σχετικά με την ανάπτυξη των αποθεμάτων και τον έλεγχο και εποπτεία των οικονομικών δραστηριοτήτων. Αυτό είναι κάτι που έχουμε υπόψη εδώ και πολύ καιρό, και είναι άλλωστε η πολιτική πορεία που ακολουθούμε επίσης για αρκετό διάστημα.

Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να επικεντρώσουμε τις προσπάθειές μας κυρίως στην καταπολέμηση της παράνομης υλοτομίας, της παράνομης αλιείας και του εμπορίου λαθραίων προϊόντων. Αυτό πρέπει να το πράξουμε σε τοπικό επίπεδο, στη Δυτική Αφρική. Προς τον σκοπό αυτόν, πρέπει να υποστηρίξουμε τις χώρες εταίρους μας στη Δυτική Αφρική, μεταξύ άλλων βοηθώντας τις να αποκτήσουν πρόσβαση στην αγορά της ΕΕ. Πρέπει να αναπτύξουμε τα συστήματα ελέγχου μας. Ένας από τους ζωτικούς στόχους στο πεδίο της αναπτυξιακής πολιτικής είναι να μεταβάλουμε τον προσανατολισμό των προσπαθειών μας και να τις στρέψουμε σε μια βιώσιμη προσέγγιση, με βάση τη διατήρηση, όσον αφορά την υλοτομία, τη δασοκομία και την αλιεία.

Επιτρέψτε μου να θίξω ένα επιπλέον ζήτημα και να αναφερθώ σε μια σύγκρουση που σχετίζεται με την έκθεση. Δηλώνουμε στην έκθεση ότι πρέπει να βελτιώσουμε τους όρους για τις κοινοπραξίες μεταξύ επιχειρήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αφρικανικών εταίρων τους, και ότι πρέπει να καταστήσουμε δυνατή την προστασία των επενδύσεων. Αυτό νομίζω ότι είναι ενδεδειγμένο, και ότι πρόκειται για αναγκαίο μέτρο, όμως πρέπει να διασφαλίσουμε ότι δεν θα δημιουργηθούν πλεονάζουσες ικανότητες οι οποίες να υπονομεύουν την εφαρμογή των υπολοίπων μέτρων μας, όπως εκείνα που αποβλέπουν στην καταπολέμηση της υπεραλίευσης.

Επιβάλλεται απολύτως να διευθετήσουμε αυτή τη σύγκρουση μεταξύ των επιμέρους στόχων. Για αυτό προσθέσαμε αυτή τη δήλωση στη γνωμοδότηση της Επιτροπής Αλιείας ως προσθήκη. Ανησυχώ μήπως η διαδικαστική αντιπαράθεση σχετικά με το ποιος έχει δικαίωμα να κάνει προσθήκες, σε τι, πού και πότε μπορούν να γίνουν τέτοιες προσθήκες δημιουργήσει τον κίνδυνο επισκίασης της ουσίας της προσθήκης. Έχει πρωταρχική σημασία, κατά την άποψή μου, να υποστηρίξουμε την αρχή ότι δεν πρέπει να δημιουργηθεί καμία νέα πλεονάζουσα ικανότητα. Όπως ξέρετε, έχει κατατεθεί πρόταση διαγραφής αυτού του σημείου από την έκθεση, όμως δεν πρέπει να επιτρέψουμε κάτι τέτοιο.

  Danuta Hübner, μέλος της Επιτροπής. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, επιτρέψτε μου καταρχάς να συγχαρώ τον εισηγητή, κ. Schmidt, γι’ αυτή την έκθεση. Η συνοχή της αναπτυξιακής πολιτικής είναι σημαντικό ζήτημα, και θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι η μείωση των δυσμενών αποτελεσμάτων και η πλήρης εκμετάλλευση των συνεργιών μεταξύ των ευρωπαϊκών πολιτικών και της ανάπτυξης είναι αναπόσπαστο τμήμα των προσπαθειών μας για την επίτευξη των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας.

Άλλες πολιτικές εκτός από την πολιτική ανάπτυξης μπορούν άλλωστε να συμβάλουν σημαντικά στην ανάπτυξη, και αυτό έχει φυσικά άμεσο αντίκτυπο στην αποτελεσματικότητα της βοήθειας που παρέχουμε.

Όπως δηλώνετε σωστά στην έκθεσή σας, η αποψίλωση των τροπικών δασών είναι ένα θέμα που μας ανησυχεί όλους, και θεωρώ ότι πρέπει να γίνει εν προκειμένω μια διάκριση μεταξύ δύο πτυχών: αποδάσωση και αλλαγή του κλίματος, αφενός, και καταπολέμηση της παράνομης εκμετάλλευσης των δασών, αφετέρου.

Στο Μπαλί, η διεθνής κοινότητα προσδιόρισε σαφώς την καταστροφή των δασών ως μια από τις κύριες αιτίες της αλλαγής του κλίματος. Συμμορφούμενη με το πνεύμα της διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για την αλλαγή του κλίματος, η Επιτροπή σκοπεύει να συνεισφέρει 5 εκατ. ευρώ το 2008 στην υπηρεσία εταιρικής σχέσης για τον δασικό άνθρακα (FCPF), η οποία τελεί υπό την αιγίδα της Παγκόσμιας Τράπεζας. Επιπλέον ποσό 60 εκατ. ευρώ θα διατεθεί έως το 2010 για τη χρηματοδότηση της παγκόσμιας συμμαχίας κατά της αλλαγής του κλίματος, μια πρωτοβουλία την οποία εγκαινιάσαμε πέρυσι με σκοπό την ενίσχυση των προσπαθειών των φτωχότερων χωρών να προσαρμοστούν στην αλλαγή του κλίματος.

Τέλος, αρκετές χώρες, όπως η Γκάνα, το Καμερούν, το Μάλι, η Σιέρα Λεόνε και η Ακτή Ελεφαντοστού έχουν επίσης συμπεριλάβει μέτρα διαχείρισης των φυσικών πόρων και διακυβέρνησης αυτού του τομέα στα εθνικά προγράμματά τους για το 10ο Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάπτυξης.

Η Δυτική Αφρική είναι επίσης σημαντικός εταίρος της Ένωσης όσον αφορά την καταπολέμηση της παράνομης εκμετάλλευσης των δασών, όπως το Καμερούν, η Γκάνα, η Λιβερία και η Ακτή Ελεφαντοστού, χώρες οι οποίες εξάγουν καθόλου αμελητέες ποσότητες ξυλείας στην Ευρώπη.

Δύο από αυτές τις χώρες, το Καμερούν και η Γκάνα, οριστικοποιούν αυτή την περίοδο μια εθελοντική συμφωνία συνεργασίας για την επιβολή της δασικής νομοθεσίας, τη διακυβέρνηση και το εμπόριο (FLEGT) με την Ένωση, και η Λιβερία αναμένεται να ξεκινήσει αντίστοιχες διαπραγματεύσεις πολύ σύντομα.

Όσον αφορά την αλιευτική πολιτική, όπως ορθώς υπογραμμίσατε, οι νέες συμφωνίες σύμπραξης στον τομέα της αλιείας έχουν επιφέρει μεγαλύτερη συνοχή μεταξύ της κοινής αλιευτικής πολιτικής και της αναπτυξιακής πολιτικής· αυτές οι νέες συμφωνίες δεν περιορίζονται πλέον στην παροχή ευκαιριών αλιείας σε κοινοτικά σκάφη, αλλά επιτρέπουν επίσης τη διενέργεια διαλόγου με άλλους εταίρους προκειμένου να ενθαρρυνθούν και αυτοί να εφαρμόσουν μια πραγματικά βιώσιμη και υπεύθυνη αλιευτική πολιτική στα ύδατά τους.

Εκτός από την οικονομική αποζημίωση που χορηγείται στο πλαίσιο των αλιευτικών συμφωνιών, οι οποίες συμβάλλουν συχνά σημαντικά στο εισόδημα των χωρών εταίρων μας και ως εκ τούτου στη μακροοικονομική τους σταθερότητα, οι συμφωνίες αυτές συγκροτούν μια ουσιαστική πολιτική και νομική βάση. Αυτό επιτρέπει στην Κοινότητα να διευκολύνει την ανάπτυξη των αλιευτικών της πολιτικών βάσει διαλόγου και λαμβάνοντας υπόψη τις προτεραιότητες που έθεσαν οι εταίροι μας στις αλιευτικές τους πολιτικές.

Ένα σημείο στο οποίο δεν μπορώ να συμφωνήσω μαζί σας, εντούτοις, είναι η δήλωση που περιλαμβάνεται στην έκθεση, με την οποία συνδέονται η μετανάστευση και οι αλιευτικές συμφωνίες. Ακόμη και οι ενδιαφερόμενες χώρες –για παράδειγμα, η Σενεγάλη, στο πρόσωπο του υπουργού Εξωτερικών της, κ. Djibo Ka– έχουν απορρίψει δημοσίως τις κατηγορίες ότι η παρουσία κοινοτικών σκαφών έχει σημαντικό αντίκτυπο στους πόρους και στη μείωση της αποδοτικότητας των μη βιομηχανικών αλιέων που είναι συχνά οι άνθρωποι που πλήττονται περισσότερο από την παράνομη μετανάστευση.

Συνεργαζόμαστε όντως με αλιείς, ΜΚΟ και εταίρους του ιδιωτικού τομέα στην Ευρώπη και στις χώρες αυτές προκειμένου να προσπαθήσουμε να μειώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο όλες τις αρνητικές αλληλεπιδράσεις και τον αθέμιτο ανταγωνισμό μεταξύ των αλιέων μας και των πιο ευάλωτων αλιέων αυτών των χωρών.

Προς το παρόν δεν υπάρχει ευρωπαϊκός στόλος ο οποίος να ανταγωνίζεται τους μη βιομηχανικούς στόλους αυτών των χωρών της Δυτικής Αφρικής, αν και δεν μπορεί να υποστηριχθεί το ίδιο για άλλους βιομηχανικούς στόλους τρίτων χωρών.

  Carmen Fraga Estévez, συντάκτρια της γνωμοδότησης της Επιτροπής Αλιείας. – (ES) Καταρχάς, λυπούμαι για την απαράδεκτη συμπεριφορά της Επιτροπής Ανάπτυξης, η οποία φαίνεται να έχει την εντύπωση ότι δεν υπόκειται στις διατάξεις του Κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Παρέκαμψε τη διαδικασία ενισχυμένης συνεργασίας που ορίζεται στο άρθρο 47 και διόρθωσε τις δηλώσεις της Επιτροπής Αλιείας σε ζητήματα που υπάγονται αυστηρά στο αποκλειστικό της πεδίο αρμοδιότητας. Συμπεριφέρθηκε επίσης κατά τρόπο εντελώς αναξιόπιστο από την αρχή της διαδικασίας κατάρτισης αυτής της έκθεσης, προσπαθώντας με αδιαλλαξία να σφετεριστεί τις αρμοδιότητες της Επιτροπής Αλιείας στο ζήτημα των συμφωνιών σύμπραξης στον τομέα της αλιείας. Ενώ η Επιτροπή Αλιείας έχει εκδώσει γνωμοδότηση στην οποία επεδίωξε συνειδητά να σεβαστεί πλήρως την ευαισθησία που γνωρίζουμε ότι έχει η Επιτροπή Ανάπτυξης γι’ αυτό το θέμα, η τελευταία, όπως σκόπευε από την αρχή, επενέβη σε θέματα που υπάγονται αμιγώς στο πεδίο αρμοδιοτήτων της Επιτροπής Αλιείας.

Κύριε Πρόεδρε, ορισμένοι πρόεδροι επιτροπών έχουν την τάση να νομίζουν ότι δεν μπορούν να διαπράξουν κανένα σφάλμα και ότι ο Κανονισμός του Σώματος δεν ισχύει για τους ίδιους, παρότι οφείλουν να είναι οι κατ’ εξοχήν θεματοφύλακές του. Το αποτέλεσμα είναι η στείρα αντιπαράθεση μεταξύ επιτροπών, η οποία πλήττει συνολικά την αξιοπιστία του θεσμικού μας οργάνου.

Ελπίζω ότι αυτή η υπόθεση θα χρησιμεύσει στην απομάκρυνση από τέτοιους πειρασμούς για κατάχρηση αρμοδιοτήτων και ότι όλοι όσοι ενδιαφέρονται να ενημερωθούν για τον ρόλο που διαδραματίζουν οι συμφωνίες σύμπραξης στον τομέα της αλιείας υπέρ της ανάπτυξης των χωριών και της εθνικής αλιείας στη Δυτική Αφρική μπορούν να προβούν σε σχετική ανάλυση με βάση μια λεπτομερή και αλογόκριτη έκθεση.

Καταθέτοντας αυτή την τροπολογία εξ ονόματος της Ομάδας ΕΛΚ-ΕΔ, αυτός ο εισηγητής θέλει να καταδείξει την προθυμία μας να επανέλθουμε σε μια ομαλή διαδικασία, παρότι έχουμε αναγγείλει ότι, αν οι λοιπές πολιτικές ομάδες δεν στηρίξουν την τροπολογία, θα ζητήσουμε την αναπομπή της έκθεσης στην αρμόδια για το συγκεκριμένο ταμείο κοινοβουλευτική επιτροπή.

  Filip Kaczmarek, εξ ονόματος της Ομάδας PPE-DE. – (PL) Κύριε Πρόεδρε, θέλω να ευχαριστήσω τον κ. Schmidt για μια πολύ εμπεριστατωμένη και λεπτομερή έκθεσή του. Αν θέλουμε να είναι πραγματικά συνεκτική η αναπτυξιακή μας πολιτική, χρειαζόμαστε τέτοιες λεπτομερείς εκθέσεις σχετικά με τα ζητήματα που άπτονται διαφόρων πτυχών της αναπτυξιακής προσπάθειας. Φυσικά, η συνεργασία με άλλες επιτροπές χρειάζεται ρύθμιση, αν θέλουμε όμως να μιλήσουμε περί συνοχής της πολιτικής μας, τότε πρέπει να διευκρινίσουμε πώς ακριβώς πρέπει να συνεργάζονται μεταξύ τους οι επιμέρους κοινοβουλευτικές επιτροπές.

Η ανάλυση της εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων στη Δυτική Αφρική από την Ευρωπαϊκή Ένωση παρέχει μια πραγματική, και όχι απρόθυμη, αξιολόγηση του ρόλου της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε αυτή την περιοχή της Αφρικής. Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι η χρήση των φυσικών πόρων έχει πολύ συγκεκριμένες και, ορισμένες φορές, πολύ επίπονες και σύνθετες κοινωνικές συνέπειες. Σε αυτό το πλαίσιο είναι πολύ ανησυχητικό το γεγονός ότι οι αλιευτικοί πόροι στη Δυτική Αφρική γίνονται αντικείμενο υπερεκμετάλλευσης, η οποία θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την τοπική ανάπτυξη, δεδομένου ότι οι εν λόγω πόροι παρέχουν επισιτιστική ασφάλεια σε αυτή την περιοχή.

Είναι αλήθεια ότι τα αφρικανικά κράτη συχνά δεν ασχολούνται με τη βιώσιμη χρήση των φυσικών πόρων, και όταν ασχολούνται το πράττουν σε ανεπαρκή βαθμό. Ως εκ τούτου, οφείλουμε να προσεγγίσουμε τις δραστηριότητές μας σε αυτή την περιοχή και από οικονομική και από ηθική σκοπιά. Καταλαβαίνω ότι πολλοί πολιτικοί προτιμούν να βλέπουν τους ευρωπαίους αλιείς στα ανοικτά της δυτικής ακτής της Αφρικής παρά στους δρόμους των Βρυξελλών. Ωστόσο, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί ώστε να μην ενεργούμε υποκριτικά, διότι δεν μπορούμε να μιλάμε για συνεκτική αναπτυξιακή πολιτική αν δεν μεριμνούμε για τη βιωσιμότητα της αλιευτικής οικονομίας στη Δυτική Αφρική.

Ομοίως, δεν πρέπει να προσπαθούμε να εξάγουμε τα κοινωνικά μας προβλήματα διότι, ακόμα και αν μπορούσαμε να τα εξαγάγουμε, μπορούν κάλλιστα να μας στοιχειώσουν με τη μορφή μεταναστευτικών προβλημάτων. Έχω επίσης την εντύπωση ότι χρησιμοποιούμε ένα είδος εκβιασμού απέναντι του εαυτού μας όταν υποστηρίζουμε ότι, αν αποσύρουμε τους στόλους μας από τη Δυτική Αφρική, άλλοι στόλοι ενδέχεται να πάρουν τη θέση μας, οι οποίοι δεν αποκλείεται να εφαρμόζουν ακόμη χειρότερα πρότυπα από αυτά που χρησιμοποιούνται επί του παρόντος. Ο συγκεκριμένος τρόπος σκέψης είναι επικίνδυνος και δεν νομίζω ότι πρέπει να χρησιμοποιούμε τέτοια επιχειρήματα.

  Thijs Berman, εξ ονόματος της Ομάδας PSE. – (NL) Κύριε Πρόεδρε, αν αλιεύουμε στα ανοικτά των ακτών της Μαυριτανίας, αναγκάζουμε τα φτωχότερα στρώματα του τοπικού πληθυσμού να επιδιώξουν να έρθουν στην Ευρώπη ως μετανάστες, επειδή δεν βλέπουν πλέον κανένα μέλλον στην πατρίδα τους. Αυτό το πρόβλημα καλούνται να το αντιμετωπίσουν οι φτωχότερες περιοχές μας, όχι οι εύπορες περιοχές. Έτσι η Ευρώπη χάνει τη στήριξη των ψηφοφόρων της, ιδίως των ατόμων με χαμηλά εισοδήματα. Αυτός είναι ένας ακόμη λόγος για τον οποίο η συνοχή της υπό εξέταση πολιτικής είναι απόλυτη ανάγκη. Είναι συνεπώς λυπηρή από πολλές απόψεις, αλλά και εξ ολοκλήρου κατανοητή, η απόρριψη της Συνθήκης της Λισαβόνας από την Ιρλανδία.

Η Συνθήκη της Λισαβόνας είναι ένα πραγματικό βήμα προόδου για την αναπτυξιακή πολιτική. Είναι το πρώτο κείμενο που κατοχυρώνει με ικανοποιητικό τρόπο τη συνοχή. Η Ένωση δεν πρέπει να αφαιρεί από τις φτωχές χώρες με το ένα χέρι ό,τι τους δίνει με το άλλο. Η κοινοτική πολιτική στους τομείς της γεωργίας, της αλιείας ή του εμπορίου δεν πρέπει να συγκρούεται με την αναπτυξιακή πολιτική. Αναμφίβολα άπτεται πολλών τομέων πολιτικής, όμως αυτό δεν είναι θέμα αντιπαλότητας μεταξύ των διαφόρων επιτροπών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου· δεν είναι παρά μια ασήμαντη λεπτομέρεια.

Η Συνθήκη της Νίκαιας απαιτούσε από την Ένωση μόνο να προβάλλει προς τον έξω κόσμο την εικόνα μιας συνεκτικής δύναμης. Αυτό αποδείχθηκε ανεπαρκές. Η γεωργική πολιτική επέτρεπε με αναίσχυντο τρόπο, μέσω των εξαγωγικών επιδοτήσεων, να διαθέτουμε σε τιμές ντάμπινγκ στην παγκόσμια αγορά τα πλεονάσματά μας όσον αφορά προϊόντα όπως η ζάχαρη και το σιτάρι. Ευτυχώς, αυτό ανήκει πλέον, λίγο-πολύ, στο παρελθόν.

Μόνο στη Συνθήκη της Λισαβόνας, ωστόσο, μπορούν να βρουν οι υποστηρικτές των φτωχών χωρών μια νομική βάση που να τους επιτρέπει να διασφαλίσουν την αλληλεγγύη προς τους φτωχότερους πληθυσμούς του κόσμου. Η Ιρλανδία όμως την καταψήφισε. Αυτοί που είπαν όχι ήταν κυρίως άτομα με χαμηλότερα εισοδήματα, γιατί οι φτωχότεροι στην Ευρώπη δεν ταυτίζονται επαρκώς με αυτή την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αισθάνονται υπερβολική ανασφάλεια, αισθάνονται να τους απειλούν πάρα πολλοί κίνδυνοι, και είναι υποχρεωμένοι να υφίστανται τις συνέπειες αυτής της ασυνάρτητης και αντικοινωνικής πολιτικής.

Όπως διευκρίνισε πέραν πάσης αμφιβολίας ο εισηγητής, ο κ. Schmidt, στόχος μας είναι λοιπόν να επιδείξουμε αλληλεγγύη προς όλους τους πολίτες της Ευρώπης και των αναπτυσσόμενων χωρών, σεβόμενοι ταυτόχρονα το περιβάλλον. Αυτός δεν είναι καθόλου εύκολο. Είναι έντονος ο πειρασμός να επιλέξουμε τη μία από αυτές τις αλληλεγγύες εις βάρος της άλλης. Παρ’ όλα αυτά, δεν βρίσκονται σε αντιπαράθεση. Η αλληλεγγύη προς τις αναπτυσσόμενες χώρες είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη γνήσια αλληλεγγύη προς τα άτομα με χαμηλά εισοδήματα στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο.

  Hélène Goudin, εξ ονόματος της Ομάδας IND/DEM. – (SV) Όταν οι χώρες της ΕΕ εκμεταλλεύονται τους φυσικούς πόρους των φτωχότερων χωρών, αφήνουν πίσω τους βαθιά ίχνη. Τα αλιευτικά αποθέματα στα ύδατα της Δυτικής Αφρικής πλησιάζουν το όριο της εξάντλησης, η εμπορία λαθραίας ξυλείας καταστρέφει το περιβάλλον, και η εκμετάλλευση άλλων φυσικών πόρων έχει αποδεδειγμένα τεράστιες συνέπειες σε μια φτωχή και πολιτικά ασταθή περιοχή. Οι δραστηριότητές μας πλήττουν τον τοπικό πληθυσμό.

Η έκθεση αποβλέπει στην ενίσχυση της συνοχής μεταξύ των χωρών της ΕΕ και επιδιώκει την αναβάθμιση των δυνατοτήτων παρέμβασης του Κοινοβουλίου. Σε τούτο όμως το Κοινοβούλιο εκπροσωπούνται πολλά ειδικά συμφέροντα, γεγονός που σημαίνει ότι μια ευρωπαϊκή πολιτική παροχής βοήθειας είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Οι διεθνείς προσπάθειες πρέπει να διευθύνονται από τα Ηνωμένα Έθνη και άλλους διεθνείς οργανισμούς. Αν θέλουμε πραγματικά να αλλάξουμε τον κόσμο, όπως ισχυριζόμαστε, πρέπει να προσφύγουμε σε άλλα μέσα. Εκείνο που οφείλει να πράξει η ΕΕ είναι να αναθεωρηθεί και να μεταρρυθμίσει την πολιτική της.

Η ΕΕ πρέπει να πάψει να επιχορηγεί την αποτυχημένη ευρωπαϊκή γεωργία, να τερματίσει τον συγκαλυμμένο προστατευτισμό που χαρακτηρίζει την εμπορική της πολιτική και να εγκαταλείψει τις ανήθικες αλιευτικές συμφωνίες της.

  Bogdan Golik (PSE). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, σύμφωνα με τα ψηφίσματα που έχει εγκρίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση, τα περισσότερα κράτη μέλη συγκεντρώνουν τις δραστηριότητες για την παροχή βοήθειας στη νοτίως της Σαχάρας Αφρική, η οποία περιλαμβάνει επίσης τα κράτη της Δυτικής Αφρικής. Η περιοχή αυτή έχει τις μεγαλύτερες αναπτυξιακές ανάγκες. Η Πολωνία υποστηρίζει επίσης τη θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως προς την αναπτυξιακή της πολιτική και υποστηρίζει την υλοποίηση των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας σε αυτή την περιοχή. Η πολωνική κοινή γνώμη εκφράζει αυξανόμενη υποστήριξη για την παροχή βοήθειας στις αναπτυσσόμενες χώρες. Πέρυσι το ποσοστό υποστήριξης ανερχόταν στο 77%. Συγχρόνως αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη να εντείνουν τις προσπάθειες που καταβάλλουν τα επιμέρους κράτη μέλη για να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους και να ενισχύσουν τη συνεκτικότητα και την αποτελεσματικότητα της ευρωπαϊκής αναπτυξιακής πολιτικής. Επί του παρόντος, ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, ενόψει των αντιθέσεων που υπάρχουν στο παρόν Σώμα, είναι η προετοιμασία μιας κοινής θέσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Κοινοβουλίου για τις διασκέψεις στην Άκρα και την Ντόχα.

Η Αφρική, ως η περιοχή με τον μεγαλύτερο αριθμό αναπτυσσόμενων χωρών, διαθέτει περιορισμένη πείρα προστασίας των βιολογικών της πόρων. Από την άλλη πλευρά, είναι πολύ σημαντικό για την Ευρώπη να έχει πρόσβαση σε αφρικανικούς μεταλλευτικούς πόρους, και αυτή είναι μια πολιτική την οποία ακολουθεί παράλληλα με την Κίνα και τη Ρωσική Ομοσπονδία. Έχει ζωτική σημασία να βελτιώσουν οι ευρωπαίοι εταίροι την εμπορική τους ελκυστικότητα και να μειώσουν τον βαθμό εξάρτησης των αναπτυξιακών ενισχύσεων από τις δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις στην Αφρική. Ειδικότερα, η πρόσβαση στις αγορές τροφίμων της ΕΕ είναι σημαντική για τα αφρικανικά κράτη. Πρέπει να τους εξασφαλίσουμε αυτή την πρόσβαση, πριν από τη Βραζιλία, τις ΗΠΑ ή την Αυστραλία. Εκείνο που απαιτείται είναι μεγαλύτερη συμπληρωματικότητα, συνοχή και συντονισμός των προγραμμάτων παροχής βοήθειας της ΕΕ και των μεμονωμένων κρατών μελών. Όσον αφορά τη χρήση των φυσικών πόρων στη Δυτική Αφρική, χρειαζόμαστε οπωσδήποτε ένα αποτελεσματικό σύστημα αξιολόγησης της έκτασης αυτής της χρήσης, καθώς και μεθόδους καλύτερης παρακολούθησής της.

Ευχαριστώ τον κ. Schmidt που επέστησε την προσοχή σε όλα αυτά τα ζητήματα.

  Kathy Sinnott (IND/DEM). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, σύμφωνα με την έκθεση, η ξυλεία και τα αλιεύματα είναι δύο από τους σημαντικότερους πόρους της Δυτικής Αφρικής. Δεδομένου ότι η ΕΕ είναι ο κύριος προορισμός αυτών των προϊόντων, από εμάς εξαρτάται το αν θα διαδραματίσουμε σημαντικό ρόλο στην προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξής τους. Η ΕΕ εξετάζει τώρα το ενδεχόμενο να χορηγήσει στο Μαρόκο «προηγμένο καθεστώς», το οποίο προβλέπει αυξημένες εμπορικές ευκαιρίες, βαθύτερο πολιτικό διάλογο και συνεργασία στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής και των θεμάτων ασφάλειας.

Δεν διαφωνούμε καταρχήν με αυτή τη συμφωνία, υπό τον όρο ότι το Μαρόκο θα συμφωνήσει να θέσει τέρμα σε όλες τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο παράνομα κατεχόμενο έδαφος της Δυτικής Σαχάρας, ότι θα συμφωνήσει στη διενέργεια ελεύθερου και δίκαιου δημοψηφίσματος για τον πληθυσμό της Δυτικής Σαχάρας καθώς και ότι η συμφωνία σύμπραξης στον τομέα της αλιείας θα αναθεωρηθεί και ότι θα επιτραπεί στον πληθυσμό των Σαχραουί της Δυτικής Σαχάρας να ζουν ως πολίτες ισότιμοι των μαροκινών συμπολιτών τους.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους το Μαρόκο δεν έχει τη δυνατότητα να αποκτήσει «προηγμένο καθεστώς». Ειδικότερα, αν αναγνωρίσει στο Μαρόκο ένα τέτοιο καθεστώς, η ΕΕ θα ενισχύσει σαφώς την παράνομη κατοχή αυτής της περιοχής από το Μαρόκο και θα δυσχεράνει ακόμη περισσότερο την πολιτική διαδικασία προς ένα ελεύθερο και δίκαιο δημοψήφισμα. Επιπλέον, η χορήγηση «προηγμένου καθεστώτος» στο Μαρόκο θα ερχόταν σε αντίθεση με την αποστολή των Ηνωμένων Εθνών για τη διοργάνωση δημοψηφίσματος με θέμα την αυτοδιάθεση στη Δυτική Σαχάρα.

  Danuta Hübner, μέλος της Επιτροπής. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, η συζήτηση αυτή την πολύ προχωρημένη ώρα κατέδειξε με σαφήνεια τη σημασία που όλοι αποδίδουμε σε αυτό το ζήτημα, γι’ αυτό ευχαριστώ και πάλι το Κοινοβούλιο για την έκθεσή του.

Όπως ορθώς επισημάνθηκε, η ξυλεία και τα αλιεύματα είναι δύο ζωτικής σημασίας προϊόντα για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της Δυτικής Αφρικής. Επιτρέψτε μου να υπογραμμίσω έντονα για άλλη μια φορά ότι η εξασφάλιση της εκμετάλλευσης αυτών των φυσικών πόρων σύμφωνα με τους αναπτυξιακούς στόχους πρέπει να παραμείνει ύψιστη προτεραιότητα για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις χώρες της Δυτικής Αφρικής.

Όπως εξήγησα στην εισαγωγική μου παρέμβαση, και θέλω να επαναλάβω τώρα, η Επιτροπή επιδιώκει με προσήλωση αυτόν τον στόχο, και το ψήφισμα που πρόκειται να υιοθετήσει αύριο το Κοινοβούλιο θα συμβάλει κατά τρόπο σημαντικό στην προσπάθειά μας.

  Frithjof Schmidt, εισηγητής. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, το πρώτο πράγμα που θέλω να κάνω –και ίσως αυτό να προκαλέσει έκπληξη ενόψει του περιεχομένου της παρέμβασής της– είναι να εκφράσω τις ευχαριστίες μου στην κ. Fraga Estévez, διότι συνεργαστήκαμε προσωπικά πολύ εποικοδομητικά για την εκπόνηση της έκθεσης, ενώ επίσης επιλύσαμε πολλά προβλήματα. Αυτό δεν πρέπει να συγχέεται με τη θεσμική σύγκρουση που υπάρχει μεταξύ της Επιτροπής Αλιείας και της Επιτροπής Ανάπτυξης σχετικά με την ερμηνεία του Κανονισμού. Η σύγκρουση αυτή σχετίζεται εν μέρει με το γεγονός ότι, μετά τη μελέτη ICEI, μας ανατέθηκε το νέο καθήκον της διενέργειας των ελέγχων συνοχής. Το Συμβούλιο αποφάσισε ότι τα μέτρα σε 12 τομείς πολιτικής πρέπει να ελεγχθούν όσον αφορά τη συνοχή τους με την αναπτυξιακή πολιτική. Αυτοί οι τομείς πολιτικής υπάγονται πάντα εν μέρει στην αρμοδιότητα άλλων επιτροπών. Φυσικά, το γεγονός αυτό προκαλεί διαρκώς θεσμικές συγκρούσεις. Το πρόβλημα είναι μεν υπαρκτό, όμως εγώ θέλω παρ’ όλα αυτά να σας ευχαριστήσω για την καλή προσωπική συνεργασία μας ως προς την ουσία της έκθεσης.

Κυρία Επίτροπε, πιστεύω ότι η Επιτροπή κινείται σε σωστή κατεύθυνση με τη διαδικασία FLEGT και τη νέα συμφωνία σύμπραξης στον τομέα της αλιείας από το 2002 και μετά. Αυτή είναι μια υγιής βάση για περαιτέρω πρόοδο, και θέλω να σας ενθαρρύνω να συνεχίσετε αποφασιστικά την ίδια πορεία για την προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης. Μένουν ακόμη να γίνουν πολλά σε αυτόν τον τομέα. Αυτή η υγιής προσέγγιση πρέπει να αναπτυχθεί περαιτέρω. Σε αυτή όμως την προσπάθεια, μπορείτε σίγουρα να υπολογίζετε στην υποστήριξη του Κοινοβουλίου.

Επιτρέψτε μου μια τελευταία επισήμανση όσον αφορά τη σύνδεση μεταξύ της μετανάστευσης και της υπεραλίευσης. Δεν χρειάζεται να πω ότι δεν είναι αυτή η μόνη αιτία της μετανάστευσης, καθόσον το μεταναστευτικό φαινόμενο οφείλεται σε πολλούς λόγους. Υπάρχουν, ωστόσο, σαφείς ενδείξεις βάσει των οποίων η υπεραλίευση διαδραματίζει ρόλο. Και η Ευρωπαϊκή Ένωση, μεταξύ άλλων, ενέχεται σε αυτή την υπεραλίευση. Ο Διεθνής Οργανισμός για τη Μετανάστευση μας παρείχε προσφάτως απτά στοιχεία αυτής της σύνδεσης για την περίπτωση της Σενεγάλης. Ως εκ τούτου, ο Πρόεδρος της Σενεγάλης θα ήταν πολύ απερίσκεπτος αν έκλεινε τα μάτια έναντι της πραγματικότητας που επικρατεί στο εσωτερικό της χώρας του και στα ανοικτά των ακτών της. Πρέπει να εξετάσουμε τα θέματα αυτά με πολύ πιο κριτικό πνεύμα και να επιλύσουμε τα συγκεκριμένα προβλήματα από κοινού.

  Πρόεδρος. – Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί αύριο, στις 12.00.