Pełne sprawozdanie z obrad

Środa, 18 czerwca 2008 r. - Strasburg

14. Czas na zapytania (zapytania do Rady)

  Przewodniczący. − Kolejny punktem jest tura pytań (B6-0161/2008).

Następujące pytania zostały skierowane do Rady.

Pytanie nr 1 skierowane przez: Robert Evans (H-0342/08)

Dotyczy: pasażerów o ograniczonej sprawności ruchowej

Jakie działania i sposoby nadzorowania podejmuje Rada, aby zapewnić prawidłowe wdrożenie przez państwa członkowskie zapisów zawartych w moim sprawozdaniu w sprawie praw osób o ograniczonej sprawności ruchowej podróżujących drogą lotniczą⁽¹⁾?

  Janez Lenarčič, urzędujący przewodniczący Rady. − (SL) Zasady dotyczące ochrony i udzielania pomocy osobom niepełnosprawnym i o ograniczonej sprawności ruchowej podróżujących drogą lotniczą zostały określone w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie praw osób niepełnosprawnych oraz osób o ograniczonej sprawności ruchowej podróżujących drogą lotniczą. Przedmiotowe rozporządzenie zostało przyjęte w 2006 r., niektóre jego części zaczęły obowiązywać w lipcu 2007 r., zaś pozostała część zacznie obowiązywać od lipca tego roku.

Powinienem podkreślić, że za nadzór nad wdrożeniem tego rozporządzenia odpowiedzialna jest Komisja Europejska, która może przyjąć stosowne środki. Środki te mogą obejmować środki prawne, aby zapewnić prawidłowe stosowanie prawa wspólnotowego. Z tego względu Rada nie jest instytucją właściwą, aby odpowiedzieć na to pytania.

Niemniej jednak chciałbym podkreślić, że Unia Europejska jest świadoma tego, jak ważne jest zapewnienie ochrony i pomocy osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności ruchowej. Jak można zauważyć w praktyce, rozporządzenie, o którym wspomniałem jest już stosowane i stanowi ważny instrument dla osób niepełnosprawnych i osób o ograniczonej sprawności ruchowej podczas podróżowania.

  Robert Evans (PSE). - Bardzo dziękuję prezydencji, aczkolwiek oczywiście mam wiedzę na temat wszystkich przepisów, ponieważ byłem sprawozdawcą i przedstawiałem Izbie ten dokument.

W rzeczywistości za ten obszar odpowiedzialne są agencje krajowe. Nie znam sytuacji we wszystkich państwach, ale w Wielkiej Brytanii jest to Urząd Lotnictwa Cywilnego. Są to zatem agencje krajowe, a odpowiedzialność spoczywa na krajowych rządach, dlatego też skierowałem to pytanie do Rady.

W tygodniu, w którym Europa wyraźnie stara się przekonać pół miliarda obywateli do prawdziwej wartości Unii Europejskiej, jest to bardzo cenna inicjatywa. Jest to bardzo ważne prawodawstwo wspierające osoby niepełnosprawne oraz pasażerów o ograniczonej sprawności ruchowej, namawiam więc pana ministra, aby wrócił do Rady i przekazał swoim 26 kolegom z rady ds. transportu i posłów do wprowadzenia tych przepisów w życie.

  Emanuel Jardim Fernandes (PSE). – (PT) Rozwijając pytanie skierowana przez mojego kolegę pana Roberta Evansa, chciałbym zapytać Radę o jej gotowość do wzmocnienia praw pasażerów o ograniczonej sprawności ruchowej w sektorze morskim. Zwracam się z tym pytaniem, ponieważ wcześniej Komisja broniła tej możliwości, przykładowo w komunikacie z 2006 r. w sprawie praw pasażerów, natomiast Parlament pracował nad tym zagadnieniem zwłaszcza w ramach kompetencji i dyskusji na temat pakietu Erika III.

  Jörg Leichtfried (PSE). - (DE) Mam pytanie do pana ministra. Słyszałem, że jeśli chodzi o traktowanie przez linie lotnicze pasażerów o ograniczonej sprawności ruchowej, rzeczywiście istnieją pewne rozbieżności oraz że tak zwane „tanie” linie lotnicze pozostawiają wiele do życzenia w porównaniu z innymi liniami. Chciałbym się dowiedzieć, czy Rada dysponuje jakimikolwiek niepodważalnymi faktami dotyczącymi tego zagadnienia czy też są to po prostu indywidualne poglądy na tę sytuację.

  Janez Lenarčič, urzędujący przewodniczący Rady. − (SL) W odniesieniu do dodatkowego pytania skierowanego przez pana posła Fernandesa: oczywiście nie mogę wykluczyć możliwości, iż wprowadzono już wcześniej coś podobnego dla osób niepełnosprawnych i osób o ograniczonej sprawności ruchowej podróżujących drogą morską. Oczywiście tę sprawę musi w pierwszej kolejności zbadać Komisja, która następnie powinna przygotować wniosek. Niemniej z pewnością warto się zastanowić nad tym pomysłem. To jest moja spontaniczna odpowiedź.

Pan Leichtfried wspomniał o tanich przewoźnikach. Powinienem podkreślić, że wspomniane przeze mnie rozporządzenie dotyczące ułatwienia podróży drogą lotniczą osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności ruchowej dotyczy wszystkich przewoźników i nie przewiduje w tym zakresie żadnych wyjątków. Działania mające na celu usunięcie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego zostaną podjęte w równym stopniu, bez względu na to, czy dotyczą tanich bądź innych przewoźników.

  Przewodniczący −

Pytanie nr 2 skierowane przez: Marie Panayotopoulos-Cassiotou (H-0346/08)

Dotyczy: wspólnej polityki imigracyjnej i nielegalnego zatrudnienia

Jak prezydencja ocenia postęp poczyniony w ciągu sześciomiesięcznego okresu swojego urzędowania w zakresie położenia kresu nielegalnemu zatrudnieniu?

  Janez Lenarčič, urzędujący przewodniczący Rady. − (SL) W odniesieniu do polityki imigracyjnej i nielegalnej pracy w tym okresie urzędowania, tj. podczas prezydencji słowiańskiej, prezydencja kontynuowała negocjacje w Radzie i z Parlamentem Europejskim w sprawie projektu dyrektywy ustanawiającej kary dla pracodawców obywateli państw trzecich, którzy nielegalnie przebywają w Unii Europejskiej.

Przedmiotowa dyrektywa zakazuje zatrudniania osób pochodzących z państw trzecich, które nielegalnie przebywają w Unii, i jest to oczywiście jedna z metod zwalczania nielegalnej imigracji. W tym celu dyrektywa określa minimalne wspólne środki, które muszą być wdrożone przez państwa członkowskie przeciwko pracodawcom zatrudniającym obywateli państw trzecich nielegalnie przebywających na terytorium państw członkowskich.

W tym czasie właściwe organy Rady kontynuowały analizę wniosku oraz nawiązano bliskie kontakty z Parlamentem Europejskim, aby obydwie instytucje osiągnęły wspólne stanowisko. Prace nie zostały jeszcze zakończone, ale mogę powiedzieć, że do chwili obecnej prezydencja jest zadowolona z poczynionego postępu.

  Marie Panayotopoulos-Cassiotou (PPE-DE). – (EL) Panie przewodniczący, panie urzędujący przewodniczący Rady! Dziękuję za pańską odpowiedź. Wiemy jednak, że obywatele państw trzecich przekraczający europejskie terytorium bez dokumentacji uzupełniającej lub prawnej w rzeczywistości pracują dla wielu pracodawców po uwolnieniu ich z aresztu. Mogą następnie zarobić pieniądze na przejazd i podróżować do innych państw europejskich, gdzie uznane zostanie ich prawo pobytu. Jak mamy się rozprawić z nielegalnym zatrudnieniem, jeśli jest ono częściowo uzasadnione i chronione?

  Janez Lenarčič, urzędujący przewodniczący Rady. − (SL) Wraz z przyjęciem wyżej wspomnianej dyrektywy, bezwątpienia możliwe będzie podjęcie działań w takich przypadkach i mam nadzieję, że nastąpi to jak najszybciej. W każdym razie dotyczy to działań wobec osób zatrudniających osoby nielegalnie przebywające na terytorium Unii Europejskiej, co będzie oczywiście stało w sprzeczności z przepisami dyrektywy, jeśli i w chwili jej przyjęcia. Rada oczekuje, że to nastąpi jak najszybciej, my również jesteśmy zdania, że w ciągu tych sześciu miesięcy poczyniono znaczący postęp.

  Przewodniczący. −

Pytanie nr 3 skierowane przez: Marian Harkin (H-0350/08)

Dotyczy: bezpieczeństwa pacjenta

Czy biorąc pod uwagę fakt, że przez wiele dziesięcioleci UE odgrywała aktywną rolę w gwarantowaniu mobilności pracowników, Rada podziela opinię, iż bezpieczeństwo pacjenta jest ważnym problemem, który nie został prawidłowo rozwiązany przez dyrektywy UE? Czy w szczególności Rada jest zdania, że aby zapewnić pacjentom bezpieczeństwo w całej UE, należy utworzyć system wymiany informacji dla specjalistów pomiędzy państwami członkowskimi i ich organami regulującymi?

  Janez Lenarčič, urzędujący przewodniczący Rady. − (SL) Chciałbym bardzo podziękować pani Harkin za jej pytanie. Jest to bardzo ważna kwestia, co zostało potwierdzone w osiemnastomiesięcznym programie prezydencji, który przygotowaliśmy z Niemcami i Portugalią. W programie tym podkreśliliśmy znaczenie bezpieczeństwa pacjenta.

W tym celu grupa robocza ds. bezpieczeństwa pacjenta Grupy Wysokiego Szczebla ds. Usług Zdrowotnych i Opieki Medycznej sporządziła sprawozdanie w sprawie poprawy bezpieczeństwa pacjenta w Unii Europejskiej. W kontekście tych zaleceń jako główne obszary wymieniono edukację i szkolenia pracowników opieki medycznej.

Zalecenia wskazują również na potrzebę promowania wielodyscyplinarnej edukacji na temat bezpieczeństwa pacjenta na wszystkich szczeblach edukacji pracowników opieki medycznej. Grupa robocza zarekomendowała ponadto, iż jednym ze sposobów zapewnienia pacjentom bezpieczeństwa jest korzystanie z jednolitej zjednoczonej sieci ochronnej pod nazwą EUNetPass, która wspiera państwa członkowskie i umożliwia współpracę w dziedzinie bezpieczeństwa pacjenta na szczeblu Unii Europejskiej.

Komisja sfinansowała dwa projekty na szczeblu Unii Europejskiej, powinny się one przyczynić do lepszego zrozumienia tej sytuacji i przygotowania wytycznych dla wspólnej pracy w zakresie bezpieczeństwa pacjenta. Mowa o następujących projektach: MARQuIS – „Metody oceny odpowiedzi na strategie poprawy jakości” – oraz SIMPATIE – „Poprawa bezpieczeństwa pacjentów w Europie.”

Bezpieczeństwo pacjenta było również elementem obrad czerwcowej Rady ministrów. W tym miesiącu, dnia 10 czerwca Rada przyjęła decyzje dotyczące oporności na drobnoustroje. W przedmiotowych decyzjach Rada popiera rozwój strategii ukierunkowanych na odpowiedzialne korzystanie z czynników przeciwdrobnoustrojowych. Rozprzestrzenianie się bakterii opornych na leki zawierające drobnoustroje jest wynikiem nieprawidłowego użycia w całym systemie opieki zdrowotnej.

Ważne są również działania związane z zapobieganiem dalszemu pojawianiu się czynników chorobotwórczych. Działania te polegają na utworzeniu skutecznego systemu kontroli w państwach członkowskich, a ponadto pracownicy opieki medycznej muszą być lepiej informowani w tym zakresie.

Podczas ostatniego spotkania ministrów zdrowia w ramach wyżej wspomnianej sesji czerwcowej Komisja przedstawiła informacje dotyczące pakietu na temat bezpieczeństwa pacjenta. Jest to „pakiet bezpieczeństwa pacjenta” i w związku z tym Komisja zawiadomiła, iż do końca 2008 r. zamierza przedłożyć specjalne sprawozdanie w sprawie bezpieczeństwa pacjenta oraz wniosek dotyczący zalecenia w sprawie bezpieczeństwa pacjenta oraz zapobieganie i kontrola infekcji. Wraz z udostępnieniem tych dokumentów państwo członkowskie sprawujące prezydencję oczywiście powiadomi o tym Radę.

Wreszcie powinienem wspomnieć o dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych. Bardzo precyzyjnie reguluje zakres kwalifikacji zawodowych specjalistów w dziedzinie medycyny, aby chronić obywateli Unii Europejskiej i określa zakres współpracy wśród państw członkowskich w tym zakresie.

  Marian Harkin (ALDE). - Dziękuję panu przewodniczącemu za jego odpowiedź. Cieszę się, że w ciągu sześciu miesięcy poczyniono postęp, zwłaszcza w grupie roboczej ds. bezpieczeństwa pacjenta.

Mój szczególny niepokój w tym obszarze wzbudza fakt, iż choć istnieje mobilność pracowników opieki medycznej, nie mamy uznanej struktury na szczeblu UE dla formalnej współpracy pomiędzy organami regulującymi pracę specjalistów w dziedzinie medycyny oraz usługi zdrowotne.

Czy pan minister nie zgodzi się z tym, że musimy utworzyć na szczeblu UE uznaną strukturę dla formalnej współpracy pomiędzy tymi organami regulującymi? Ponieważ bez spójności i takiej struktury poszczególne organy regulujące nie mogą zagwarantować bezpieczeństwa pacjenta; chciałabym usłyszeć komentarz pana ministra w tej sprawie.

  Mairead McGuinness (PPE-DE). - Chcę jedynie dodać, że: istnieje również mobilność wśród pacjentów w całej Unii Europejskiej, ludzi, którzy wyjeżdżają na wakacje i są tam operowani – z przerażającymi skutkami.

Jak należy tę kwestię rozwiązać, aby ludzie przede wszystkim mieli świadomość problemów, zaś problemom tym zapobiegali odpowiednio wyszkoleni specjaliści w dziedzinie medycyny, których można odnaleźć za pomocą systemu?

  Janez Lenarčič, urzędujący przewodniczący Rady. − (SL) W odniesieniu do organizacji na szczeblu UE wspomniałem o sieci EUNetPas, która stanowi jedno z zaleceń wyżej wspomnianej grupy roboczej ds. bezpieczeństwa pacjenta, podkreślając fakt, że, sieć EUNetPass mogłaby być jednym z wielu sposobów, jednym ze sposobów gwarantujących bezpieczeństwo pacjenta.

Na czym więc polega funkcjonowanie tej sieci? Jest to sieć służąca wymianie informacji, oferuje w różnych formach wsparcie dla zaleceń dotyczących bezpieczeństwa pacjenta, a przede wszystkim jest platformą współpracy pomiędzy państwami członkowskimi i organizacjami międzynarodowymi w zakresie bezpieczeństwa pacjenta. Sieć rozwija pozytywną kulturę bezpieczeństwa, wprowadza edukację i szkolenia dla pracowników opieki medycznej, wprowadza mechanizmy raportowania i uczenia się na przykładach. Jest to jednak jeden ze sposobów, ale oczywiście inne też są możliwe, w tym te, o których pani wspomniała.

  Przewodniczący. −

Pytanie nr 4 skierowane przez: Bernd Posselt (H-0352/08)

Dotyczy: pomocniczości i członkowstwo w UE

W licznych państwach członkowskich, a przede wszystkim w krajach kandydujących, partie polityczne oraz środki masowego przekazu stale twierdzą, że wprowadzenie „małżeństw osób tej samej płci” lub cywilnych związków partnerskich czy też liberalizacja prawa w odniesieniu do aborcji i eutanazji są obowiązkowe na mocy unijnego prawa i wspólnotowego dorobku prawnego.

Czy Rada może wyraźnie określić, czy i w jakim zakresie te twierdzenia są prawdziwe oraz czy te sprawy mają charakter wyłącznie krajowy oraz czy podlegają zasadzie pomocniczości?

  Janez Lenarčič, urzędujący przewodniczący Rady. – (SL) Chciałbym zaznaczyć, że Wspólnota – i sądzę, że pan poseł Posselt ma tego świadomość – nie ma kompetencji pozwalających jej narzucić państwom członkowskim wymóg wprowadzenia do krajowego ustawodawstwa „małżeństw osób tej samej płci” lub „cywilnych związków partnerskich”. Wspólnota może jedynie przyjąć przepisy dotyczące współpracy władz sądowniczych w państwach członkowskich, na przykład przepisy dotyczące wyroków sądu uznanych i wykonanych w jednym państwie, a wydanych w innym.

Wspólnota może również przyjąć przepisy dotyczące rozwiązania konfliktu przepisów prawa w sytuacjach zawierających elementy transgraniczne. Obecnie obowiązujące przepisy wspólnotowe – a mianowicie rozporządzenie brukselskie IIa – nie odnoszą się regulacji na temat związków osób tej samej płci. Jak wiemy, państwa członkowskie mają bardzo różne rozwiązania legislacyjne jeśli chodzi o prawa i obowiązki wynikające ze związków osób tej samej płci. Niektóre przewidują tego typu związki partnerskie, podczas gdy w niektórych państwach takie związki w ogóle nie są uregulowane przepisami.

Ponieważ wprowadzenie małżeństw osób tej samej płci oraz cywilnych związków partnerskich nie jest wymagane na mocy wspólnotowego prawa, trudno byłoby państwom członkowskim osiągnąć konsensus dotyczący zmiany obecnie obowiązujących przepisów, aby uwzględnić związki partnerskie osób tej samej płci. Pragnę również podkreślić, że Wspólnota nie jest uprawniona do regulowania spraw dotyczących eutanazji i aborcji.

  Bernd Posselt (PPE-DE). – (DE) Dziękuję Radzie za te ważne wyjaśnienia, gdyż ta sprawa wywołała duże poruszenie w Irlandii. Chciałbym jeszcze zadać krótkie, jasne, dodatkowe pytanie dotyczące Chorwacji. Czy prawdą jest również to, że kraje kandydujące nie są zobowiązane do zmiany swojego ustawodawstwa w tej dziedzinie i raczej pozostają pod tym względem suwerenne, ponieważ ten zakres nie podlega kompetencjom UE także w odniesieniu do państw kandydujących?

  Marian Harkin (ALDE). - Dziękuję Radzie za tę odpowiedź, zgadzam się, iż wszystkie te kwestie – małżeństwa osób tej samej płci, cywilne związki partnerskie itp. – powinny podlegać wyłącznie kompetencjom państw członkowskich. Jednakże jedną ze spraw, które pojawiły się podczas debaty o Lizbonie w Irlandii była kwestia karty praw podstawowych. Chciałabym zapytać pana ministra, jakie jest jego zdanie na temat karty praw podstawowych, która stanowi załącznik do traktatu lizbońskiego. Jednocześnie w Irlandii pojawiły się głosy, iż przedmiotowa karta ułatwi wprowadzenie małżeństw osób tej samej płci, aborcji, eutanazji etc. Chcę się zapytać pana ministra, jaka jest jego opinia na ten temat.

  Gay Mitchell (PPE-DE). - Moje pytanie jest podobne do pytania skierowanego przez panią poseł Marian Harkin. Pewien poseł do tej Izby rozdawał ulotki z informacją, że jeśli lizboński traktat reformujący zostanie przyjęty w Irlandii, wprowadzona zostanie eutanazja i aborcja – przy czym ulotka zawierała strzykawkę! Ten sam poseł miał śmiałość zabrać głos w tej Izbie i mówić o prawdzie oraz szczerości.

Chcę, aby pan minister wyraźnie powiedział tej Izbie, że w przypadku przyjęcia traktatu lizbońskiego, oczywiście w żadnym państwie członkowskim nie zostanie wprowadzona aborcja ani eutanazja.

  Janez Lenarčič, urzędujący przewodniczący Rady. – (SL) Bardzo dziękuję za te dodatkowe pytania. Po pierwsze, co do pytania pana posła Posselta, czy wszystko to oznacza, że kraje kandydujące – bez względu na to, czy jest to Chorwacja czy też inny kraj – nie są zobowiązane do zmiany swojego ustawodawstwa w odniesieniu do małżeństw osób tej samej płci, aborcji lub eutanazji, odpowiedź brzmi TAK. Nie mają takiego obowiązku. Nie muszą tego robić, ponieważ nie jest to sprawa podlegająca zakresowi działań Wspólnoty. Tym samym w tych dziedzinach ustawodawstwo obowiązujące w krajach kandydujących nie jest przedmiotem analizy, ponieważ to nie należy do kompetencji Wspólnoty, do której chce przystąpić dane państwo.

W odniesieniu do karty praw podstawowych, moja odpowiedź na dodatkowe pytania skierowane przez panią poseł Harkin i pana posła Mitchella brzmi następująco:

Traktat lizboński zawiera artykuł dotyczący prawnie wiążącego charakteru karty praw podstawowych, będącej oddzielnym dokumentem. Mogę jednak tu i teraz zapewnić opinię publiczną, że wdrożenie traktatu lizbońskiego nie nakłada na żadne państwo członkowskie wymogu dotyczącego kwestii, takich jak aborcja, eutanazja i małżeństwa osób tej samej płci. Są to sprawy niepodlegające kompetencjom Wspólnoty i wdrożenie traktatu lizbońskiego tego nie zmieni. Te sprawy, zagadnienia i obszary pozostaną przedmiotem kompetencji poszczególnych państw członkowskich.

  Przewodniczący. −

Pytanie nr 5 skierowane przez: Dimitrios Papadimoulis (H-0358/08)

Dotyczy: światowego kryzysu w dostawie żywności

Wywindowane ceny podstawowej żywności, np. pszenicy, ryżu, kukurydzy itp. wywołały kryzys w dostawie żywności i niepokój społeczny w licznych krajach rozwijających się, przy czym w Europie również odnotowano dramatyczną podwyżkę cen żywności.

Jakie zdaniem Rady są przyczyny tej dramatycznej podwyżki międzynarodowych cen podstawowej żywności? Jakie podejmie działania, aby zachęcić do produkcji podstawowej żywności lub ewentualnie zniechęcić do produkcji innych towarów (np. biopaliw)?

  Janez Lenarčič, urzędujący przewodniczący Rady. − (SL) Rada jest w pełni świadoma, jakie znaczenie mają produkty rolne i ceny żywności na światowych rynkach. Prezydencja jest zdania, że aby rozwiązać ten problem, potrzebne jest zintegrowane podejście, takie, które obejmie wszystkie istotne sektory w celu zapewnienia skutecznej i długoterminowej odpowiedzi politycznej Unii Europejskiej. W odniesieniu do różnych aspektów tego zagadnienia w ostatnim czasie właściwe organy Rady zorganizowały szereg dyskusji mających na celu włączenie się do poszukiwanie zintegrowanych rozwiązań.

Przykładowo w dniu 19 maja Rada odbyła szczegółową dyskusję na temat czynników wpływających na zdolność sektora rolniczego do zapewnienia prawidłowych dostaw żywności. Podczas dyskusji wskazano na konieczność zbadania długofalowych trendów w popycie i podaży. Przedmiotem dyskusji, mającej przyczynić się do powstania wspólnej, trwałej i ukierunkowanej odpowiedzi politycznej Unii Europejskiej, były wszystkie najważniejsze aspekty ważne dla sektora rolnictwa oraz dla polityki rolnej.

Rada przyjęła decyzję w sprawie szeregu środków, aby złagodzić presję na ceny żywności na rynkach Unii Europejskiej. Oczekuje się, że środki te będą miały korzystny wpływ na międzynarodowe rynki. Rada przyjęła także pewne przyspieszone środki, takie jak zniesienie wymogu dotyczącego obowiązkowej rezerwy na 2008 r., zwiększenie kwot mlecznych oraz tymczasowe odstąpienie od należności celnych przywozowych dla zboża.

W kontekście oceny stanu polityki rolnej Rada rozważy także podjęcie dalszych środków. Obejmują one na przykład stałe zniesienie wymogu dotyczącego obowiązkowej rezerwy, stopniowe wycofywanie systemu kwot mlecznych, zlikwidowanie obecnych premii na rzecz zakładów energetycznych oraz ich zamienników, aby promować produkcję biopaliw drugiej generacji – innymi słowy biopaliw, które powstają z produktów

ubocznych i nie rywalizują z produkcją żywności.

Pod koniec maja Rada skoncentrowała się na wymiarach rozwojowych tej sprawy i stwierdziła, że te okoliczności, tzn. bieżące okoliczności poważnie obciążają rozwijające się kraje, a szczególnie najsłabszą część społeczeństwa w tych krajach.

Podczas spotkania dnia 3 czerwca Rada przeanalizowała również konsekwencje finansowe oraz możliwe rozwiązania w odniesieniu do wysokich cen żywności. Rada zwróciła uwagę na krótkoterminowe środki, które już przyjęła, zwłaszcza w rolnictwie, oraz podkreśliła, jak ważne jest wzmocnienie ukierunkowania rynku na rolnictwo, zapewnienie zrównoważonej produkcji biopaliw oraz zwiększenie średnioterminowej i długoterminowej produktywności w rolnictwie, zarówno w Europie, jak i krajach rozwijających się.

Podczas rozpoczynającego się jutro spotkania Rady Europejskiej omówione zostaną konsekwencje wysokich cen żywności. Mówiąc krótko, jeśli mogę zbliżać się do końca, pytanie skierowane przez pana posła Papadimoulisa od ostatnich miesięcy i tygodni jest regularnie częścią porządku obrad Rady.

  Dimitrios Papadimoulis (GUE/NGL). – (EL) Panie przewodniczący, panie urzędujący przewodniczący Rady! Odczytał pan dyplomatyczny tekst naszpikowany zwyczajnymi ogólnikami i sztywnym językiem dyplomatów. Pytam pana: czy podczas jutrzejszej konferencji na szczycie poza pięknymi słowami przyjęte zostaną jakiekolwiek konkretne środki i jakie będą to środki w świetle zasad i przepisów mających ograniczyć spekulacje na temat paliwa i żywności? Czy poprze pan niższy dochód społeczny? Czy ponownie przeanalizuje pan kontynuowaną politykę kurczenia się nałożoną na rolnictwo? Wreszcie, czy uważa pan, że irlandzkie „nie” nie ma związku z wysokimi cenami i codziennym życiem?

  Mairead McGuinness (PPE-DE). - Jest to sprawa o zasięgu globalnym i to co robimy w ramach oceny stanu polityki rolnej jest ważne, ale to tylko niewielka część. Jaki rodzaj dialogu prowadzimy ze Stanami Zjednoczonymi, gdzie 25% kukurydzy pożerają pojazdy a nie bydło? Jest to z pewnością poważne zagadnienie, którym należy się zająć.

  Janez Lenarčič, urzędujący przewodniczący Rady. − (SL) Chciałbym wyjaśnić panu posłowi Papadimoulisowi, że Rada Europejska nie przyjmuje konkretnych środków. Rada Europejska sporządza wytyczne dla działań. Konkretne środki są przyjmowane na szczeblu Rady i w tym zakresie Rada jest aktywna i funkcjonalna. Poruszyłem i wymieniłem szereg środków już przyjętych przez Radę. Wymieniłem również środki, którymi Rada zamierza się zająć, ale jeszcze tego nie uczyniła. Nie mogę więc zaakceptować oskarżeń, że są to tylko słowa, ponieważ mówię o konkretnych środkach już przyjętych oraz o tych, które zostaną omówione na szczeblu Rady, w pierwszej kolejności w Komisji Rolnictwa i Radzie ds. Gospodarczych i Finansowych.

W odniesieniu do Stanów Zjednoczonych i ich metod uzyskiwania biopaliw, kwestia ta jest przedmiotem dialogu pomiędzy Unią Europejską a Stanami Zjednoczonymi. Temat biopaliw jest regularnie omawiany. Oczywiście opinie są różne i obejmują szerokie spektrum. Musimy uwzględnić fakt, iż paliwa kopalne są alternatywą dla biopaliw. Patrząc pod tym kątem, musimy ocenić, które rozwiązanie jest bardziej problematyczne, a które mniej.

Unia Europejska ma świadomość potencjalnego wpływu produkcji biopaliw na ceny żywności. Z tego właśnie względu w ostatnim czasie Rada przyjęła środki mające promować używanie i produkowanie biopaliw drugiej generacji, innymi słowy, tych biopaliw, których produkcja nie konkuruje z produkcją żywności.

Jednocześnie trwają prace nad opracowaniem zrównoważonych kryteriów dotyczących produkcji biopaliw, a wraz z ich przyjęciem, będą one miały zastosowanie zarówno do produkcji biopaliw w Unii, jak i wwożonych biopaliw.

  Przewodniczący. −

Pytanie nr 6 skierowane przez: Jim Higgins (H-0359/08)

Dotyczy: poprawy bezpieczeństwa drogowego

Jednym z głównych celów obecnej prezydencji Rady była poprawa bezpieczeństwa drogowego. Czy wraz ze zbliżającym się końcem urzędowania obecnej prezydencji Rada mogłaby wskazać obszary, w których poczyniono największy postęp oraz te, w których postęp okazał się najmniejszy i wyjaśnić dlaczego?

  Janez Lenarčič, urzędujący przewodniczący Rady. − (SL) W kontekście przepisów prawa dotyczących bezpieczeństwa drogowego prezydencja słoweńska kontynuuje czytanie dyrektywy zaproponowanej przez Parlament i Radę w sprawie poprawy bezpieczeństwa infrastruktury drogowej. Zorganizowała również szereg spotkań technicznych ze sprawozdawcą Parlamentu Europejskiego, dążąc do osiągnięcia porozumienia z Parlamentem Europejskim podczas pierwszego czytania, które odbędzie się w przyszłym miesiącu.

Wśród wysiłków prezydencji słoweńskiej dotyczących zapewnienia większego bezpieczeństwa drogowego chciałbym również wspomnieć o pracy w związku z zaproponowanym rozporządzeniem w sprawie ochrony pieszych i innych niechronionych użytkowników dróg. Wniosek wnosi zmiany w przedniej części pojazdów, które producenci muszą dostosować, tak aby w potencjalnym zderzeniu pieszego z pojazdem ten pierwszy odniósł jak najmniejsze obrażenia.

Prezydencja słoweńska rozpoczęła czytanie przedmiotowego wniosku w organach roboczych Rady i odbyła szereg owocnych spotkań ze sprawozdawcą Parlamentu Europejskiego. W kontekście starań dotyczących zapewnienia większego bezpieczeństwa drogowego należy wspomnieć o postępie w przyjęciu pakietu dotyczącego transportu drogowego. Chciałbym podkreślić, że dnia 13 czerwca 2008 r. Rada ds. Transportu osiągnęła polityczny konsensus w sprawie tego pakietu.

W kontekście tego pakietu chciałbym podkreślić w szczególności proponowane rozporządzenie w sprawie wspólnych zasad wykonywania zawodu przewoźnika drogowego. Wydaje nam się bardzo ważne, aby wniosek zawierał listę najbardziej poważnych wykroczeń w transporcie drogowym. W przypadku popełnienia przez przewoźnika drogowego takiego wykroczenia, może dojść do utraty pozwolenia na wykonywanie zawodu. W ten sposób specjalne krajowe rejestry, które zostaną wprowadzone wraz z przedmiotowym rozporządzeniem, ułatwią nadzór nad tymi przewoźnikami drogowymi, a nadzór ten stanie się skuteczniejszy, co bezwątpienia będzie mieć pozytywny wpływ na bezpieczeństwo drogowe.

Powinienem również wspomnieć o proponowanym rozporządzeniu w sprawie zasad dostępu do rynku, który też jest częścią tego pakietu. Wprowadza ono ograniczenie podróży pojazdów nieprzewożących towarów, wyższy poziom szkolenia zawodowego dla kierowców, racjonalizację rynku, poprawę jakości usług, a tym samym pośrednio wpływa na zwiększenie bezpieczeństwa na drodze.

W tym miesiącu prezydencja rozpoczęła również czytanie proponowanej dyrektywy wprowadzającej ułatwienia w transgranicznym egzekwowaniu prawa dotyczącego bezpieczeństwa drogowego. Wniosek złożyła Komisja w kwietniu tego roku.

Mając na uwadze dostępny czas i liczbę wniosków Komisji dotyczących bezpieczeństwa drogowego – przy czym wiele wniosków jest obecnie czytanych przez Radę – naszym zdaniem w obszarze bezpieczeństwa drogowego udało się poczynić znaczący postęp. Oczywiście przeprowadzenie kompletnej oceny wyników stanie się możliwe po zakończeniu okresu urzędowania prezydencji.

  Jim Higgins (PPE-DE). – (GA) Panie przewodniczący! Chciałbym pochwalić prezydencję słoweńską za uwagę, jaką przywiązuje do sprawy bezpieczeństwa na drogach. Dzięki temu władze państw członkowskich są bardziej świadome potrzeby podjęcia różnych kroków dla przyjęcia praktycznej polityki zmierzającej do ograniczenia liczby wypadków drogowych, liczby wypadków z ofiarami śmiertelnymi oraz liczby osób rannych na naszych drogach.

Zatem z zadowoleniem przyjmuję sprawozdanie pana Ferrari przyjęte dziś w Parlamencie, które daje większą ochronę pieszym i rowerzystom. Chciałbym zapytać Radę, czy możemy zrobić jeszcze coś więcej – i podjąć dalsze kroki – dla poprawy bezpieczeństwa na drogach?

  Reinhard Rack (PPE-DE). - (DE) Panie urzędujący przewodniczący! Chciałbym kontynuować tę kwestię. W tym tygodniu nasz porządek obrad obejmuje kilka sprawozdań dotyczących bezpieczeństwa na drogach: wspomniane już sprawozdanie pana Ferrari, jutro mamy sprawozdanie pani Gurmai, a jeszcze dzisiaj sprawozdanie pana Markova. Czy z punktu widzenia prezydencji, wyniki naszej pracy są zadowalające, czy prezydencja zamierzała osiągnąć coś więcej?

  Gay Mitchell (PPE-DE). - Panie przewodniczący! Chciałbym zapytać pana ministra, czy jest zadowolony z faktu, że chociaż mamy wystarczające i nowoczesne metody wykrywania alkoholu we krwi kierowców, to nie da się tego powiedzieć o nielegalnych narkotykach. Czy pan minister może zapewnić, że istnieje zainteresowanie tą sprawą, ponieważ wydaje się, że jest to coraz częstsze zjawisko?

  Janez Lenarčič, urzędujący przewodniczący Rady. − (SL) Pytanie pana Higginsa: co jeszcze moglibyśmy zrobić? Najważniejsze jest to, by zarówno Rada, jak i Parlament przyspieszyły procesy, które aktualnie się toczą i podjęły decyzje, które już są przygotowane, oczywiście jeszcze w tej kadencji Parlamentu Europejskiego. Mam nadzieję, że w lipcu trafi pod obrady wspomniana dyrektywa w sprawie zarządzania bezpieczeństwem infrastruktury drogowej. Ale jest jeszcze więcej środków legislacyjnych, które wymieniłem i które są już przedmiotem dyskusji, i życzyłbym sobie dobrej współpracy pomiędzy Parlamentem Europejskim i Radą, która umożliwi ich szybkie uchwalenie.

Jeśli chodzi o pytanie pana Racka, to sądzę, że konieczna jest bardziej polityczna odpowiedź. Nie będziemy usatysfakcjonowani, dopóki ludzie nie przestaną ginąć na drogach w Unii Europejskiej. I dopóki to nie nastąpi, będziemy szukali nowych rozwiązań, dodatkowych rozwiązań, które zmniejszą liczbę rannych i ofiar śmiertelnych, a ideałem, do którego dążymy jest liczba zero.

Narkotyki są oczywiście problemem podobnym do alkoholu. Uważam, że należy je traktować tak samo. Zasadniczą sprawą jest zdolność do prowadzenia pojazdu i sądzę, że państwa członkowskie nie powinny rozróżniać jednego rodzaju narkotyku od innych, bo w istocie alkohol jest narkotykiem, tyle że legalnym.

  Przewodniczący. − Pytanie nr 7 jest niedopuszczalne.

Pytanie nr 8 skierowane przez Jörga Leichtfrieda (H-0365/08)

Dotyczy: nowego systemu opłat drogowych w Słowenii

Słowenia wprowadziła nowy system opłat drogowych, który będzie obowiązywać od 1 lipca 2008 roku. System przewiduje, że kierowcy, którzy chcą odbyć jedną podróż przez Słowenię prywatnym samochodem, za którą płacili wcześniej ok. 7 euro, muszą obecnie wykupić winietę za 35 euro (pięciokrotność obecnej opłaty) lub winietę 12-miesięczną za 55 euro. Wydaje się, że ta podwyżka ma charakter dyskryminacyjny i w oczywisty sposób jest sprzeczny z europejskimi zasadami.

Czy Rada jest poinformowana na ten temat? Jakie działania zamierza podjąć Rada w odpowiedzi i jak w ogóle mogło dojść do takiej sytuacji?

  Janez Lenarčič, urzędujący przewodniczący Rady. − (SL) Muszę jeszcze raz powtórzyć, że jestem tu jako przedstawiciel Rady i Rada nie zajmowała się sprawą poruszoną przez pana Leichtfrieda. Jak już jednak wspomniałem, chyba na wcześniejszym posiedzeniu Parlamentu Europejskiego otrzymałem podobne pytanie. W świetle faktu, że dość dobrze znam kraj, o którym mówimy, mogę odpowiedzieć, lecz nie chciałbym być posądzony o przekroczenie zakresu kompetencji funkcji, w jakiej do państwa dziś przybyłem.

Zatem spróbujmy i proszę pozwolić mi przekazać pewne dodatkowe wyjaśnienia. Nowy system płatnych dróg, który wchodzi w życie 1 lipca i wiąże się z zakupem winiety, dotyczy tylko pojazdów o całkowitej dopuszczalnej masie poniżej trzech tysięcy pięciuset kilogramów. Innymi słowy jest to kategoria pojazdów, dla której obowiązujące przepisy wspólnotowe nie przewidują żadnych wspólnych zasad, jak w przypadku pojazdów, których całkowita dopuszczalna masa przekracza trzy tysiące pięćset kilogramów. Dlatego system podatków drogowych wprowadzany w Słowenii nie leży w zakresie zastosowania przepisów UE, o których wspomniałem.

Jeszcze jedna istotna uwaga: system pobierania opłat za pomocą winiet wprowadzany obecnie jest tylko rozwiązaniem tymczasowym. Będzie on stosowany tylko w okresie przejściowym, do czasu wprowadzenia elektronicznych lub satelitarnych opłat drogowych, które planujemy na rok 2009, najpierw dla pojazdów ciężarowych, a później prywatnych.

Proszę zrozumieć, panie Leichtfried, że moje słowa są gestem wynikającym z woli wyjaśnienia panu sprawy. Moja odpowiedź nie zmienia faktu, że jestem tu w innym charakterze, a nie jako przedstawiciel Słowenii.

  Jörg Leichtfried (PSE). - (DE) Najwyraźniej interpretujemy prawo w odmienny sposób. Moim zdaniem, system ten dyskryminuje obywateli UE spoza Słowenii. Chcę zapytać, czy istnieje możliwość, że Komisja Europejska rozpocznie postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom traktatowym przeciwko Słowenii. Wydaje mi się, że pierwsze kroki ku temu już zostały podjęte. Mam do pana pytanie: jako urzędujący przewodniczący Rady, czy radziłby pan Słowenii, aby wprowadziła 10-dniową winietę, w celu załagodzenia sprawy i uniknięcia postępowania o uchybienie?

  Reinhard Rack (PPE-DE). - (DE) Panie ministrze! Ostatnim razem zaznaczył pan, że chodzi o zestaw przejściowych przepisów. Normalnie oznaczałoby to jeden, dwa albo trzy miesiące. W tym przypadku chodzi o kilka lat i jest jawną dyskryminacją przeciwko obywatelom innych państw, w tym przeciwko obywatelom UE. Pan komisarz Tajani wyraźnie potwierdził wczoraj wieczorem, że jest już list z DG Transport, który ma na celu wyjaśnienie sprawy dyskryminacji.

Czy nie sądzi pan, że nadszedł czas, aby szybko przyjąć pewne rozwiązania, które pozwoliłyby turystom przejechać przez Słowenię po rozsądnej cenie tego lata? Jest to kraj, do którego wszyscy lubimy przyjeżdżać.

  Janez Lenarčič, urzędujący przewodniczący Rady. − (SL) Jak dotąd nie stwierdzono dyskryminacji w tej sprawie. Jeśli tak się stanie, powstanie nowa sytuacja i nie chciałbym spekulować na ten temat. Obecnie jednak nie wydaje się, by oskarżenia o dyskryminacji były uzasadnione, ponieważ system winiet jest identyczny dla obywateli Słowenii i dla wszystkich innych obywateli. Lecz chcę już naprawdę na tym zakończyć, gdyż jak podkreślałem, jestem tu jako przedstawiciel Rady, a Rada nie omawiała tej sprawy. Proszę jako gest dobrej woli przyjąć fakt, że pomimo to wziąłem udział w dyskusji, aby w dobrej wierze udzielić państwu informacji.

  Przewodniczący. − Odpowiedzi na pytania pozostawione bez odpowiedzi z braku czasu zostaną udzielone na piśmie (patrz załącznik).

Chciałbym coś powiedzieć, zanim zawieszę posiedzenie. Pan minister Janez Lenarčič pojawił się tu po raz ostatni jako urzędujący przewodniczący Rady. Oczywiście będzie obecny podczas nadzwyczajnej sesji miesięcznej w Brukseli, lecz będzie towarzyszył premierowi swojego kraju i dlatego nie będzie występował jako urzędujący przewodniczący Rady. Chcę podziękować panu ministrowi Janezowi Lenarčičowi i prezydencji słoweńskiej za współpracę z Parlamentem Europejskim, szczególnie podczas tur pytań, których ja pełniłem funkcję przewodniczącego.

Wiadomo mi również, że w lipcu pan minister Janez Lenarčič obejmie wysokie stanowisko w międzynarodowej organizacji zajmującej się obroną praw człowieka, z siedzibą w Warszawie. Chciałbym mu przekazać moje wyrazy uszanowania, gratulacje i najlepsze życzenia. Sądzę, że w nowej roli być może będzie miał czasem okazję współpracować z Parlamentem Europejskim, zwłaszcza przy okazji monitorowania wyborów, zważywszy, że wspomniana organizacja jest związana z OBWE. Życzę zatem panu Lenarčičowi wszystkiego dobrego i jeszcze raz dziękuję mu za obecność tutaj, za gotowość do odpowiedzi i wysoki poziom odpowiedzi.

Tura pytań została zakończona.

(Posiedzenie zostało zawieszone o godz. 19 i wznowione o godz. 21.)

PRZEWODNICZY: MARIO MAURO
Wiceprzewodniczący

(1) http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//NONSGML+REPORT+A6-2005-0317+0+DOC+PDF+V0//EN&language=EN.