ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΗΣ κ. ΚΡΑΤΣΑ-ΤΣΑΓΚΑΡΟΠΟΥΛΟΥ Αντιπροέδρου
1. Έναρξη της συνεδρίασης
(Η συνεδρίαση αρχίζει στις 9.05)
2. Προετοιμασία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου μετά το δημοψήφισμα στην Ιρλανδία (συζήτηση)
Πρόεδρος. – Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τις δηλώσεις του Συμβουλίου και της Επιτροπής σχετικά με την προετοιμασία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου μετά το δημοψήφισμα στην Ιρλανδία (19-20 Ιουνίου 2008).
Janez Lenarčič, Προεδρεύων του Συμβουλίου. − (SL) Η δεύτερη συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου υπό τη σλοβενική Προεδρία θα ξεκινήσει αύριο. Επιτρέψτε μου να εκθέσω τα κύρια θέματα που θα απασχολήσουν τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων. Η πρώτη συζήτηση θα αφιερωθεί κατά πάσα πιθανότητα στην εξέταση της κατάστασης μετά το δημοψήφισμα επί της Συνθήκης της Λισαβόνας που διεξήχθη την περασμένη Πέμπτη στην Ιρλανδία. Θα ήθελα εξαρχής να επαναλάβω τα λόγια του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Janez Janša: «Η Προεδρία εκφράζει τη λύπη της και, κατ’ επέκταση, την απογοήτευσή της για την απόφαση που έλαβαν οι ιρλανδοί ψηφοφόροι. Είναι αυτονόητο ότι σεβόμαστε τη βούληση του ιρλανδικού λαού».
Μετά τη δημοσιοποίηση του επίσημου αποτελέσματος του δημοψηφίσματος, ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου συνομίλησε με ορισμένους ηγέτες από εκείνα τα κράτη μέλη που δεν έχουν ακόμη ολοκληρώσει τη διαδικασία επικύρωσης. Είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι γνωρίζουμε πως τα εν λόγω κράτη μέλη είναι αποφασισμένα να συνεχίσουν τη διαδικασία επικύρωσης. Όπως υπογράμμισε ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, η Συνθήκη της Λισαβόνας είναι ζωτικής σημασίας για την Ευρωπαϊκή Ένωση και για τους πολίτες της, δεδομένου ότι προάγει την αποτελεσματικότητα, τη δημοκρατία και τη διαφάνεια.
Είναι γεγονός ότι τα προβλήματα και οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ένωση εξακολουθούν και σήμερα να υφίστανται. Είναι επίσης γεγονός ότι η αρνητική έκβαση του ιρλανδικού δημοψηφίσματος δεν θα συμβάλει στην επίλυση των προβλημάτων αυτών. Στην αυριανή συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων θα συσκεφθούν, προκειμένου να εξεύρουν τον καλύτερο δυνατό τρόπο για την επανόρθωση της κατάστασης. Θα επιχειρήσουν να θέσουν ένα χρονοδιάγραμμα για τη συνέχιση των εργασιών. Η Προεδρία είναι πεπεισμένη ότι θα μπορούσε να εξευρεθεί μια λύση από κοινού με την Ιρλανδία και ότι η Ένωση δεν θα αντιμετωπίσει ξανά την κατάσταση του 2005.
Στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα ακούσουμε πρωτίστως τον Πρωθυπουργό κ. Brian Cowen, καθώς θα εξηγεί τις περιστάσεις που σχετίζονται με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και τους λόγους που οδήγησαν σε μια τέτοια έκβαση.
Φυσικά, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο δεν θα παραλείψει να εξετάσει τις υπόλοιπες σημαντικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε. Η ΕΕ εξακολουθεί να λειτουργεί. Συνεπώς, η δεύτερη σημαντική συζήτηση των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων θα εστιάσει στο ζήτημα της αύξησης της τιμής των τροφίμων και του πετρελαίου. Πράγματι, η αύξηση της τιμής βασικών προϊόντων συνέβαλε στην άνοδο του πληθωρισμού στις τιμές των τροφίμων, καθώς και του συνολικού πληθωρισμού εντός της ΕΕ. Ειδικότερα, από τις υψηλές αυτές τιμές επλήγησαν περισσότερο οι οικογένειες χαμηλού εισοδήματος.
Παγκοσμίως, οι αναπτυσσόμενες χώρες ως καθαροί εισαγωγείς τροφίμων είναι εκείνες που πλήττονται κατά κύριο λόγο. Είναι ζωτικής σημασίας για την Ευρωπαϊκή Ένωση να συμβάλει στην εξεύρεση κατάλληλων απαντήσεων και να επιδείξει ενότητα στα μέτρα που λαμβάνει για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων, όχι μόνο εστιάζοντας στα φτωχότερα στρώματα του ευρωπαϊκού πληθυσμού αλλά και στις αναπτυσσόμενες χώρες. Συνεπώς, αναμένεται ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα εγκρίνει τα μέτρα που απαιτούνται εντός της ΕΕ και σε διεθνές επίπεδο. Επιτρέψτε μου να τα παρουσιάσω εν συντομία.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ήδη ενεργήσει για να μετριάσει την πίεση επί των τιμών των τροφίμων με πωλήσεις από τα παρεμβατικά αποθέματα, με μείωση των επιστροφών κατά την εξαγωγή, με την αναστολή των απαιτήσεων παύσης καλλιέργειας για το 2008, με αύξηση των γαλακτοκομικών ποσοστώσεων και με την αναστολή των εισαγωγικών δασμών επί των σιτηρών, βελτιώνοντας έτσι την προσφορά και συντελώντας στη σταθεροποίηση των γεωργικών αγορών. Δεδομένου ότι οι οικογένειες χαμηλού εισοδήματος είναι αυτές που πλήττονται περισσότερο, είναι αρκετά φυσικό να εξετάζεται από τα κράτη μέλη η λήψη βραχυπρόθεσμων μέτρων για τον μετριασμό της πίεσης που ασκείται από τις υψηλές τιμές σε αυτά τα στρώματα ειδικότερα.
Εντούτοις, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο πρέπει να κοιτάξει σε βάθος χρόνου. Κανείς επί της ουσίας δεν περιμένει να επιστρέψουν σύντομα οι τιμές των τροφίμων ή του πετρελαίου στα προηγούμενα επίπεδα. Είμαι πεπεισμένος ότι η επόμενη Προεδρία θα επιτύχει, σε στενή συνεργασία με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, να καταλήξει έγκαιρα σε συμφωνία σχετικά με τον «διαγνωστικό έλεγχο» της ΚΓΠ, που θα περιλαμβάνει μέτρα για την ενίσχυση της γεωργικής παραγωγής και για τη διασφάλιση του επισιτιστικού εφοδιασμού.
Πρέπει επίσης να επιστήσουμε την προσοχή μας στις πολιτικές για τα βιοκαύσιμα και να εξεύρουμε τρόπους για να διασφαλίσουμε τη βιωσιμότητά τους, τόσο στο εσωτερικό της ΕΕ όσο και σε άλλες χώρες. Σημαντικό θα ήταν να ενθαρρύνουμε την ανάπτυξη βιοκαυσίμων δεύτερης γενιάς. Γενικότερα, πρέπει να συνεχιστούν οι εργασίες για την καινοτομία, την έρευνα και την ανάπτυξη του γεωργικού τομέα, προκειμένου να βελτιωθεί η απόδοση και η παραγωγικότητά του. Μεταξύ των πρωτοβουλιών που θα επιδιωχθούν σε διεθνές επίπεδο, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο προτίθεται να επισημάνει τη συμβολή της Ένωσης στις παγκόσμιες προσπάθειες που καταβάλλονται για τον μετριασμό των επιπτώσεων από την αύξηση των τιμών σε όσους ζουν υπό συνθήκες φτώχειας.
Σε αυτήν θα περιλαμβάνεται έκκληση για μια καλύτερα συντονισμένη διεθνή απόκριση στην κρίση που προκαλείται από τις αυξανόμενες τιμές των τροφίμων, ιδίως στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών και της ομάδας G8· στήριξη των πολιτικών ανοικτού εμπορίου· ταχεία αντιμετώπιση των άμεσων βραχυπρόθεσμων ανθρωπιστικών αναγκών· και ενθάρρυνση της παροχής στοχοθετημένης βοήθειας με σκοπό την αναζωογόνηση της γεωργίας στις αναπτυσσόμενες χώρες. Πέραν των υψηλών τιμών των τροφίμων, η ΕΕ αντιμετωπίζει και αύξηση των τιμών του πετρελαίου, γεγονός το οποίο απαιτεί προσαρμογή της ευρωπαϊκής οικονομίας, και για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος έχει προγραμματιστεί για σήμερα ειδική συζήτηση.
Πρόσθετη προτεραιότητα της Προεδρίας αποτελεί η επισήμανση από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εκείνων των μέτρων που λαμβάνονται για την ενίσχυση της ευρωπαϊκής προοπτικής των Δυτικών Βαλκανίων. Ειδικότερα, θα ήθελα να υπογραμμίσω τη σύναψη μιας σειράς συμφωνιών σταθεροποίησης και σύνδεσης και την έναρξη του διαλόγου για την ελευθέρωση του καθεστώτος των θεωρήσεων με όλες τις χώρες της περιοχής, καθώς και την υποβολή χαρτών πορείας. Επιπλέον, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων θα τονίσουν τη σημασία που έχει η συμμετοχή όλων των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων στον τομέα της περιφερειακής συνεργασίας και θα χαιρετίσουν μια σειρά τομεακών πρωτοβουλιών. Τα Δυτικά Βαλκάνια είναι μια περιφέρεια που περιβάλλεται από κράτη μέλη της ΕΕ και, ως εκ τούτου, χρήζουν επειγόντως επιβεβαίωσης της ευρωπαϊκής τους προοπτικής, καθώς και βοήθειας στην υλοποίηση μεταρρυθμίσεων. Η Προεδρία θεωρεί υψίστης σημασίας τη στήριξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από την άποψη αυτή.
Άλλο ένα σημαντικό σημείο της ημερήσιας διάταξης θα είναι η πρόοδος που σημειώνεται προς την κατεύθυνση της επίτευξης των αναπτυξιακών στόχων της Χιλιετίας (ΑΣΧ). Το 2008 αποτελεί σημείο στο μέσον του χρονοδιαγράμματος για την επίτευξη των στόχων αυτών. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, ως ο μεγαλύτερος δωρητής αναπτυξιακής βοήθειας, έχει επίγνωση της ευθύνης της και είναι πρόθυμη να διαδραματίσει ενεργό ρόλο, προκειμένου να ενθαρρύνει τις προσπάθειες της διεθνούς κοινότητας υπέρ της επίτευξης των ΑΣΧ. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα τονίσει, συνεπώς, τον καίριο ρόλο της ΕΕ στις διεθνείς διασκέψεις, καθώς και τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει.
Η τρίτη δέσμη θεμάτων που πρόκειται να συζητηθούν από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αφορά οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά ζητήματα. Θα ήθελα καταρχάς να αναφερθώ στην επισκόπηση των εργασιών που συντελούνται σε ό,τι αφορά τη δέσμη μέτρων για το κλίμα και την ενέργεια. Η σλοβενική Προεδρία έχει επιτύχει όλους τους προκαθορισμένους στόχους που σχετίζονται με την εν λόγω δέσμη μέτρων. Ζωτικής σημασίας ήταν οι πολιτικές αποφάσεις που ελήφθησαν στη συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Μαρτίου. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα λάβει επίσης υπό σημείωση τη συμφωνία που επετεύχθη στον τομέα της ελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας, κάτι το οποίο συζητήθηκε χθες στο Κοινοβούλιο.
Βάσει των συμπερασμάτων του Δεκεμβρίου του 2007, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα επανεξετάσει επίσης την πρόοδο που σημειώθηκε σε σημαντικούς φακέλους που σχετίζονται με τον τομέα της μετανάστευσης, της δικαιοσύνης και της τρομοκρατίας. Τέλος, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων θα ασχοληθούν με θέματα που αφορούν την ευρωπαϊκή πολιτική γειτονίας. Βασιζόμενη στις προηγούμενες επιτυχίες και ενισχύοντάς τις, η «Διαδικασία της Βαρκελώνης: Ένωση για τη Μεσόγειο» θα δώσει νέα πνοή στις σχέσεις της Ένωσης με τις χώρες της Μεσογείου, συμπληρώνοντας τις παρούσες διμερείς σχέσεις, οι οποίες θα συνεχιστούν στο πλαίσιο των υφιστάμενων πλαισίων πολιτικής. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αναμένεται ότι θα επικροτήσει τις πρόσφατες προτάσεις για την ανάπτυξη ανατολικής εταιρικής σχέσης στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής πολιτικής γειτονίας.
Στο περιθώριο της συνεδρίασης, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων θα συζητήσουν την πρόταση της Επιτροπής για την προσχώρηση της Σλοβακικής Δημοκρατίας, ως του δέκατου έκτου κράτους μέλους, στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση από 1ης Ιανουαρίου 2009. Θα ήθελα, συνεπώς, να εκφράσω τα θερμά μου συγχαρητήρια στη Σλοβακική Δημοκρατία.
Εν ολίγοις, οι απόψεις και οι συζητήσεις σε αυτό το Κοινοβούλιο συνέβαλαν σε μεγάλο βαθμό στη διαμόρφωση της ημερήσιας διάταξης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Η συζήτηση που θα διεξαχθεί τώρα και την οποία θα παρακολουθήσουμε με προσοχή, θα αποτελέσει επίσης χρήσιμη και σημαντική συμβολή στη συζήτηση μεταξύ των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων, και γι’ αυτό θα την ακούσω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
(Χειροκροτήματα)
José Manuel Barroso, Πρόεδρος της Επιτροπής. − (EN) Κυρία Πρόεδρε, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το οποίο ξεκινά αύριο τις εργασίες του, έχει μια φορτωμένη ημερήσια διάταξη η οποία καλύπτει πολλά θέματα για τα οποία οι πολίτες αναμένουν τη δράση της Ευρώπης.
(Ορισμένοι βουλευτές της δεξιάς πτέρυγας, που φορούν πράσινα μπλουζάκια, σηκώνονται προκειμένου να επιδείξουν πανό και αφίσες που απευθύνουν έκκληση για σεβασμό του «όχι» στην Ιρλανδία. Ο Πρόεδρος τους ζητεί να απομακρύνουν τα πανό και τις αφίσες)
Μεταξύ των θεμάτων αυτών είναι η ραγδαία αύξηση των τιμών του πετρελαίου και των τροφίμων, η κλιματική αλλαγή και η ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού, η μετανάστευση και το άσυλο, για να κατονομάσω μερικά.
Αλλά κυρίως, όπως είναι φυσικό, στον νου όλων θα είναι το «όχι» της Ιρλανδίας. Αυτό το «όχι» απογοήτευσε όλους όσοι τάσσονται υπέρ μίας ισχυρής, πιο αποτελεσματικής και πιο υπεύθυνης Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η συνθήκη της Λισαβόνας εξακολουθεί να συνεισφέρει σημαντικά στις προσπάθειες που καταβάλλουμε για να ανταποκριθούμε στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα η Ευρώπη· για να καταστήσουμε την Ένωση πιο δημοκρατική, αυξάνοντας τις εξουσίες αυτού του Κοινοβουλίου και αναγνωρίζοντας τον ρόλο των εθνικών κοινοβουλίων στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή· για να ενισχύσουμε την ικανότητα της Ευρώπης να ενεργεί σε τομείς όπως η μετανάστευση, η ενέργεια, η κλιματική αλλαγή, η εσωτερική ασφάλεια· για να αυξήσουμε τη συνοχή και την αποτελεσματικότητα της Ευρώπης σε διεθνές επίπεδο.
Αυτές οι προκλήσεις εξακολουθούν να υφίστανται. Η αλήθεια είναι ότι το «όχι» δεν επέλυσε τα προβλήματα που επιδιώκει να αντιμετωπίσει η συνθήκη.
Τα τελευταία έξι χρόνια δαπανήσαμε πολλή ενέργεια σε θεσμικά θέματα. Δεδομένων των τόσο πολλών καίριων ζητημάτων που επιτάσσουν σήμερα την ανάληψη δράσης, δεν μπορούμε να αφήνουμε αυτήν την ενέργεια να πηγαίνει χαμένη, και ο κόσμος δεν πρόκειται να σταματήσει και να περιμένει την Ευρώπη.
Όπως είπα την περασμένη εβδομάδα, η Επιτροπή σέβεται απολύτως το αποτέλεσμα του ιρλανδικού δημοψηφίσματος. Πρέπει να επιδείξουμε τον ίδιο σεβασμό έναντι όλων των εθνικών κυρώσεων,
(Χειροκροτήματα)
είτε επέλεξαν την οδό του δημοψηφίσματος είτε αυτήν της κοινοβουλευτικής επικύρωσης. Έχουν ληφθεί 19 δημοκρατικές αποφάσεις έως τώρα επί της διαδικασίας: 18 υπέρ της συνθήκης της Λισαβόνας και μία κατά. Μένει να τοποθετηθούν άλλα οκτώ κράτη μέλη.
Η ιρλανδική κυβέρνηση εξέφρασε σαφώς τον σεβασμό της έναντι του δικαιώματος άλλων χωρών να συνεχίσουν τις δικές τους διαδικασίες κύρωσης. Αυτό, πιστεύω, είναι αυτονόητο. Όλες οι χώρες στην Ευρώπη είναι ίσες· όλες οι χώρες έχουν το δικαίωμα να διατυπώνουν τη γνώμη τους.
(Χειροκροτήματα)
Παρότι είναι σαφές ότι η συνθήκη της Λισαβόνας δεν μπορεί να τεθεί σε ισχύ προτού επιτευχθεί ομοφωνία επί της κύρωσής της, εξίσου σαφές είναι ότι η ψήφος των Ιρλανδών καθορίζει τη θέση της Ιρλανδίας, αλλά δεν μπορεί να καθορίσει τη θέση άλλων χωρών. Αναμένω από τα κράτη μέλη που δεν κύρωσαν τη συνθήκη της Λισαβόνας να συνεχίσουν τις δικές τους διαδικασίες κύρωσης.
(Χειροκροτήματα)
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο δίνει σε όλους εμάς την ευκαιρία να ακούσουμε πολύ προσεκτικά τα όσα θα πει ο πρωθυπουργός κ. Cowen. Κατόπιν, πρέπει να συνεργαστούμε πολύ στενά με την ιρλανδική κυβέρνηση σε μια προσπάθεια επίλυσης αυτού του προβλήματος. Θα είμαι σαφής: η Ιρλανδία έχει υποχρέωση να συμβάλει στην εξεύρεση λύσης. Όταν οι κυβερνήσεις υπογράφουν τη συνθήκη, αναλαμβάνουν την υποχρέωση να εξασφαλίσουν την κύρωσή της. Για να είμαι, όμως, εξίσου σαφής: είναι καιρός να πάρουμε την αλληλεγγύη στα σοβαρά. Είκοσι επτά κράτη μέλη υπέγραψαν τη συνθήκη· πρέπει να καταβάλουμε κάθε προσπάθεια για να διασφαλίσουμε ότι τα 27 κράτη μέλη θα εξεύρουν μια λύση. Τα κράτη μέλη είναι ίσα σε αξιοπρέπεια και οφείλουμε να είμαστε σαφείς ως προς αυτό.
Θα απαιτηθεί χρόνος και προσπάθειες για τους Ιρλανδούς αλλά και για όλους εμάς. Δεν θεωρώ ότι θα πρέπει να βιαστούμε να λάβουμε πρόωρες αποφάσεις για το επόμενο βήμα. Χρειαζόμαστε χρόνο για να επιτύχουμε πραγματική συναίνεση και να δούμε τι μπορεί να γίνει με την Ιρλανδία. Αλλά ούτε και να καθυστερήσουμε πάρα πολύ. Γνωρίζω ότι το Κοινοβούλιο αυτό επιθυμεί, έως τις ευρωεκλογές, να παράσχει σαφήνεια στους εκλογείς για τη μελλοντική πορεία.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι έτοιμη να παράσχει τη συνδρομή της –όπως και αυτό το Κοινοβούλιο, είμαι βέβαιος– αλλά δεν μπορούμε να παρακάμψουμε το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις φέρουν ιδιαίτερη ευθύνη εδώ: στην υπογραφή της συνθήκης, στη διασφάλιση της κύρωσής της, στην προαγωγή του ευρωπαϊκού εγχειρήματος στις εθνικές κοινές γνώμες. Και στο τελευταίο αυτό σημείο, επιτρέψτε μου να κάνω μια γενική παρατήρηση που θεωρώ ίσως χρήσιμη για τη συζήτηση που διεξάγεται τώρα. Η χρόνια αντιμετώπιση των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων ως βολικού αποδιοπομπαίου τράγου δημιουργεί πρόσφορο έδαφος για λαϊκιστικές εκστρατείες.
(Χειροκροτήματα)
Όπως είπα αρκετές φορές προηγουμένως, δεν μπορείτε να σφυροκοπείτε τις Βρυξέλλες ή το Στρασβούργο από τη Δευτέρα έως το Σάββατο και να περιμένετε από τους πολίτες να ψηφίσουν υπέρ της Ευρώπης την Κυριακή.
(Χειροκροτήματα)
Αύριο το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα τονίσει επίσης ότι η αρνητική ψήφος δεν πρέπει να αποτελέσει λόγο για την παγίδευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μια θεσμική ομφαλοσκόπηση. Σημειώσαμε σημαντική πρόοδο τα τελευταία δύο χρόνια, και αυτό χάρη σε μια αποφασιστική προσπάθεια να υλοποιήσουμε πολιτικές προς όφελος των ευρωπαίων πολιτών. Σε μια εποχή όπου η αύξηση των τιμών των τροφίμων και του πετρελαίου δημιουργούν μεγάλες προσδοκίες για δράση, δεν μπορούμε να εγκαταλείψουμε αυτήν την πορεία πλεύσης. Αυτός είναι ο λόγος που χαιρετίζω τόσο θερμά την απόφαση του πρωθυπουργού Janez Janša και της σλοβενικής Προεδρίας να περιοριστεί η συζήτηση για τη Λισαβόνα στο δείπνο που θα παρατεθεί την Πέμπτη το βράδυ και να αφιερώσουμε το υπόλοιπο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την προώθηση της πολιτικής μας ατζέντας.
Σήμερα, όλοι νιώθουν την πίεση που ασκείται από τις αυξήσεις των τιμών των τροφίμων και των καυσίμων, αλλά για ορισμένους υπάρχει μια πρόσθετη επιβάρυνση. Για τα φτωχότερα νοικοκυριά οι εν λόγω δαπάνες αντιπροσωπεύουν μεγαλύτερο μερίδιο του οικογενειακού προϋπολογισμού, άρα οι αυξήσεις αποτελούν ακόμη ισχυρότερο πλήγμα. Το ίδιο ισχύει και για ορισμένες οικονομικές δραστηριότητες, σε ορισμένους κλάδους όπου τα καύσιμα διαδραματίζουν τόσο κρίσιμο ρόλο.
Σε δύο ανακοινώσεις σχετικά με τις τιμές των τροφίμων και του πετρελαίου, η Επιτροπή διενέργησε προσεκτική ανάλυση των αιτίων της αύξησης των τιμών, των τομέων όπου επικρατεί εντονότερη πίεση και των μέτρων που μπορούμε και πρέπει να λάβουμε.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να καταδείξει ότι ασκεί όλο το φάσμα μέτρων που είναι διαθέσιμα σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο. Πρέπει να εξετάσουμε με δυναμικό και ευρηματικό τρόπο τα εργαλεία που έχουμε στη διάθεσή μας – να δούμε τι θα έχει πραγματικό αντίκτυπο βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Ας μην ξεχνάμε προηγούμενες πετρελαϊκές κρίσεις, όπου η Ευρώπη δεν διδάχθηκε από τα μακροπρόθεσμα μαθήματα. Ας ελπίσουμε αυτή τη φορά ότι δεν θα συμβεί ό,τι συνέβη στο παρελθόν, όπου μετά τις πετρελαϊκές κρίσεις επιστρέψαμε ως συνήθως στα ίδια. Ελπίζω ότι αυτή τη φορά θα έχουμε πράγματι μια ευκαιρία να αλλάξουμε, και να αλλάξουμε το πρότυπο κατανάλωσης ενέργειας στην Ευρώπη και στον κόσμο.
Για τον μετριασμό των προβλημάτων που σχετίζονται με τα τρόφιμα στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα υποβάλουμε προτάσεις με σκοπό την επέκταση του προγράμματος διανομής τροφίμων στους πλέον άπορους, προτού επιδιώξουμε αύξηση κατά δύο τρίτα του προϋπολογισμού για τον συγκεκριμένο τομέα.
Επιπλέον, η Ευρωπαϊκή Ένωση διαθέτει μέσα, τα οποία μπορούν και πρόκειται να χρησιμοποιηθούν: για τον έλεγχο των τιμών, για την άσκηση αρμοδιοτήτων επί του ανταγωνισμού με σκοπό τον έλεγχο της αλυσίδας προσφοράς τροφίμων, για την αύξηση των αποθεμάτων, για τη διασφάλιση της προσαρμογής της ΚΓΠ στις τρέχουσες πραγματικότητες της γεωργικής αγοράς.
Σε ό,τι αφορά τις τιμές του πετρελαίου, δικαιολογείται η λήψη άμεσων μέτρων, προκειμένου να στηριχθούν τα νοικοκυριά που υφίστανται τη μεγαλύτερη πίεση. Ωστόσο, θα ήταν άσκοπο για τις κυβερνήσεις να κάνουν χρήση δημόσιων πόρων για να αντισταθμίσουν αυξήσεις στην τιμή της ενέργειας που ήρθαν, κατά πάσα πιθανότητα, για να μείνουν. Θα πρέπει επίσης να εξετάσουμε τα διαθέσιμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση επίπεδα σε τομείς, όπως ο ανταγωνισμός και η φορολογία. Η Επιτροπή θα υποβάλει προτάσεις με σκοπό την αύξηση της διαφάνειας στα αποθέματα πετρελαίου εκτάκτου ανάγκης και στα εμπορικά αποθέματα πετρελαίου. Επίσης, θα υποβάλουμε προτάσεις για τη φορολογία με σκοπό τη στήριξη και τη διευκόλυνση της μετάβασης σε μια οικονομία χαμηλών εκπομπών CO2, κοινώς στον τομέα της ενεργειακής απόδοσης. Θα στηρίξουμε επίσης τη διοργάνωση μιας συνάντησης υψηλού επιπέδου μεταξύ παραγωγών και καταναλωτών ενέργειας που παράγεται από το πετρέλαιο και τα ορυκτά καύσιμα.
Ειδικότερα στον τομέα της αλιείας: θα υποβάλουμε επείγουσα δέσμη μέτρων για την αντιμετώπιση προβλημάτων που δημιουργούν οικονομικές και κοινωνικές δυσχέρειες, προκειμένου να επιτρέπεται στα κράτη μέλη να παρέχουν βραχυπρόθεσμη βοήθεια έκτακτης ανάγκης, και θα επανεξετάσουμε τους κανόνες για τις κρατικές ενισχύσεις χαμηλού ύψους. Στο σημείο αυτό, έχω να κάνω τρία σχόλια. Πρώτον, απαιτείται συντονισμένη δράση: θα πρέπει να αποφύγουμε οποιαδήποτε έξαρση εθνικών πρωτοβουλιών που απλώς μεταθέτουν τα προβλήματα αλλού στην Ένωση. Δεύτερον, πρέπει να εστιάσουμε τις προσπάθειες που καταβάλλουμε για την ανακούφιση της κατάστασης στα τμήματα του στόλου που πλήττονται περισσότερο. Τρίτον, πρέπει να εξεύρουμε διαρθρωτικές λύσεις για την πλεονάζουσα αλιευτική ικανότητα στον κλάδο της αλιείας.
Οι πιέσεις που υφίστανται σήμερα οι Ευρωπαίοι καταδεικνύουν γιατί οι στόχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ενεργειακή ασφάλεια, την ενεργειακή απόδοση και την κλιματική αλλαγή είναι τόσο σημαντικοί για την ευημερία της ευρωπαϊκής κοινωνίας, και εξ ου πιο επείγοντες από ποτέ. Καθώς η ζήτηση εξακολουθεί να υπερβαίνει την προσφορά σε πετρέλαιο και αέριο, οι στόχοι που συμφωνήθηκαν πέρυσι παρέχουν μια έτοιμη λύση για τη βελτίωση της ευάλωτης θέσης της Ευρώπης και για τη μείωση της οικονομικής επιβάρυνσης από μελλοντικές αυξήσεις των τιμών. Οι κύριες πτυχές της δέσμης προτάσεων που υποβάλαμε και που εξετάζονται τώρα από αυτό το Κοινοβούλιο θα συμβάλουν αποφασιστικά.
Η βασική ιδέα είναι η εξής: οι τιμές της ενέργειας κατά πάσα πιθανότητα δεν θα επιστρέψουν ποτέ στα προηγούμενα επίπεδα, άρα υπάρχει εδώ ένα διαρθρωτικό πρόβλημα. Μπορούμε, και πρέπει, να έχουμε βραχυπρόθεσμες απαντήσεις, ειδικότερα για τα πλέον ευάλωτα μέλη των κοινωνιών μας. Για τα διαρθρωτικά προβλήματα, όμως, χρειαζόμαστε διαρθρωτικές λύσεις, διαρθρωτικές απαντήσεις. Διαρθρωτική απάντηση είναι η δέσμη μέτρων που υποβάλαμε για την κλιματική αλλαγή και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας· δεν είναι η εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, αλλά η προαγωγή των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και η περαιτέρω βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης. Αυτός είναι ο βασικός άξονας που πρέπει να ακολουθήσουμε.
(Χειροκροτήματα)
Ευελπιστώ, λοιπόν, ότι όσοι τώρα στην Ευρώπη εξακολουθούν να έχουν αμφιβολίες για τη σημασία που έχει η αλλαγή του ενεργειακού μας μοντέλου, όσοι εξακολουθούν να έχουν αμφιβολίες για την ανάγκη καταπολέμησης της κλιματικής αλλαγής, θα κατανοήσουν επιτέλους ότι, αν όχι γι’ αυτό αλλά για την ενεργειακή ασφάλεια και για την ανάγκη αύξησης της ανταγωνιστικότητάς μας στην οικονομία μας, πρέπει όντως να τηρήσουμε τις δεσμεύσεις μας σε σχέση με την κλιματική αλλαγή και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Η διαρθρωτική απάντηση στις διαρθρωτικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε κατά βάση είναι η εξοικονόμηση και η διαφοροποίηση. Με την εξοικονόμηση εννοώ αύξηση της ενεργειακής απόδοσης σε τομείς όπου διαθέτουμε τεράστιο αναξιοποίητο δυναμικό. Η διαφοροποίηση καλύπτει τόσο τις πηγές όσο και τη γεωγραφική προέλευση της ενέργειας. Και οι δύο θα αυξήσουν την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης. Συνεπώς, η έγκριση της δέσμης μέτρων που υποβάλαμε για την κλιματική αλλαγή και την ενεργειακή ασφάλεια αποτελεί κατεπείγον ζήτημα. Καθήκον του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου θα είναι να δώσει το έναυσμα για αυτό και να προετοιμάσει όλα όσα απαιτούνται για την επίτευξη πολιτικής συμφωνίας το αργότερο, ευελπιστούμε, έως τον επόμενο Δεκέμβριο.
Πιστεύω ότι σημαντικό καθήκον του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου είναι να δείξει πως η καταψήφιση της Συνθήκης της Λισαβόνας δεν αποτελεί δικαιολογία για τη μη ανάληψη δράσης. Δεν πρέπει να σημαίνει παράλυση για την Ευρώπη. Πρέπει να δείξουμε ότι θα βρούμε τον σωστό τρόπο για να διασφαλίσουμε την αποτελεσματική και δημοκρατική Ευρώπη, για την επίτευξη της οποίας καταρτίστηκε η συνθήκη.
Επιτρέψτε μου να ολοκληρώσω με μια πιο πολιτική παρατήρηση. Πιστεύω ότι εμείς – όσοι στήριξαν και στηρίζουν τη Συνθήκη της Λισαβόνας, αυτό το Κοινοβούλιο και η Επιτροπή – δεν χρειάζεται να ζητήσουμε συγνώμη για αυτό, διότι ο ανταγωνισμός εκεί έξω είναι εντονότερος από ποτέ· θα είναι σκληρότερος από ποτέ. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μία Ευρωπαϊκή Ένωση που λειτουργεί καλύτερα για τους πολίτες μας, που ανταποκρίνεται στις πραγματικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε. Αυτές οι προκλήσεις θα εξακολουθήσουν να υφίστανται: τα προβλήματα της ενεργειακής ασφάλειας, το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής, τα προβλήματα της διεθνούς τρομοκρατίας, τα προβλήματα του αυξανόμενου ανταγωνισμού που προέρχεται από αναδυόμενες δυνάμεις, καθώς και τα προβλήματα της μετανάστευσης. Αυτές οι προκλήσεις είναι εδώ και πρέπει να τις αντιμετωπίσουμε με αποτελεσματικότερο τρόπο.
Γι’ αυτό, ας μην ρίχνουμε το φταίξιμο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ας είμαστε ειλικρινείς. Πράγματι, μετά από δημοψηφίσματα ήρθαμε πολύ συχνά αντιμέτωποι με ένα «όχι» έναντι της Ευρώπης. Ας είμαστε, όμως, απόλυτα ειλικρινείς. Εάν διεξαγόταν δημοψήφισμα για τις περισσότερες από τις εθνικές πολιτικές μας και τις πρωτοβουλίες μας, το αποτέλεσμα θα ήταν πάντα «ναι»; Γι’ αυτό, ας μην ρίχνουμε πάντα το φταίξιμο στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή στις ευρωπαϊκές αντιλήψεις. Η αλήθεια είναι ότι, στις μέρες μας, η λήψη πολιτικών αποφάσεων σε ευρωπαϊκό, εθνικό ή περιφερειακό επίπεδο είναι πολύ δύσκολο ζήτημα.
Γι’ αυτό, πρέπει να είμαστε σώφρονες, συνετοί και σοβαροί. Δεν πρέπει να ρίχνουμε πάντα το φταίξιμο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αντιθέτως, πρέπει να εργαζόμαστε για τη βελτίωσή της: να είμαστε μετριοπαθείς με τις αποτυχίες, να κατανοούμε τι δεν πάει καλά, να κάνουμε τις βελτιώσεις μας και να μην αθετούμε τη δέσμευσή μας. Πιστεύω ότι ο καλύτερος τρόπος για την επίτευξη αυτού είναι να αποφύγουμε τον πεσιμισμό και να μην επιστρέψουμε σε μια κατάσταση «κρισιφιλίας», κρίσης για την κρίση. Ο πεσιμισμός δεν θα επιλύσει το πρόβλημα αυτό. Πράγματι αντιμετωπίζουμε σοβαρό πρόβλημα, αλλά οφείλουμε να το επιλύσουμε και όχι να πέσουμε σε κατάθλιψη.
Ο καλύτερος τρόπος για να καταδείξουμε ότι είμαστε προσηλωμένοι στο εγχείρημά μας – και στο πλαίσιο αυτό θα ήθελα επίσης να επικροτήσω τις προθέσεις της γαλλικής Προεδρίας – είναι να εργαστούμε συγκεκριμένα στους σημαντικότερους τομείς όπου η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να ανταποκριθεί και να βοηθήσει τα κράτη μέλη να ανταποκριθούν σε αυτά τα προβλήματα που αποτελούν πράγματι την πρώτη ανησυχία των πολιτών μας. Ελπίζω ότι δεν θα πτοηθούμε από αυτό και ότι δεν θα αποδιοργανωθούμε. Αυτό που χρειαζόμαστε, φυσικά, είναι ναυτικούς και θαλασσοπόρους για μπουνάτσες αλλά και για φουρτούνες. Πιστεύω ότι πρέπει να συνεχίσουμε την πορεία μας και να συνεχίσουμε το εγχείρημά μας, ούτως ώστε η Ευρώπη να καταστεί περισσότερο απαραίτητη από ποτέ.
(Χειροκροτήματα)
Joseph Daul, εξ ονόματος της Ομάδας PPE-DE. – (FR) Κυρία Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύοντα του Συμβουλίου, κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής, κυρίες και κύριοι, η πλειοψηφία των ιρλανδών ψηφοφόρων εξέφρασε την αντίθεσή της στη Συνθήκη της Λισαβόνας. Η ομάδα μου σέβεται αυτήν την απόφαση ακριβώς όπως σέβεται και την απόφαση των 18 κρατών μελών που έχουν έως τώρα εκφράσει τη στήριξή τους προς τη συνθήκη και την έχουν επικυρώσει.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση βασίζεται στην ελευθερία της έκφρασης και της δημοκρατίας. Συνεπώς, επειδή είμαστε δημοκράτες, θέλουμε όλα τα κράτη μέλη να εκφράσουν τη γνώμη τους σχετικά με την κύρωση της συνθήκης. Μόνον αφού ολοκληρωθεί η εν λόγω διαδικασία θα είναι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο σε θέση να αποφασίσει για την τακτική την οποία θα ακολουθήσει· με άλλα λόγια – και χωρίς να υποτιμούμε την απόφαση της Ιρλανδίας – κανένα κράτος μέλος δεν μπορεί να στερεί από τα υπόλοιπα το δικαίωμα να εκφράζουν ελεύθερα τη θέση τους.
Ελπίζουμε ότι αυτήν την εβδομάδα το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα προβεί σε ψύχραιμη, υπεύθυνη και εποικοδομητική ανάλυση της κατάστασης που προκύπτει από αυτήν την ψήφο. Οι βουλευτές της ομάδας μου από το ΕΛΚ ευελπιστούν ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα ζητήσει από τα κράτη μέλη που δεν το έχουν πράξει ακόμη να συνεχίσουν τις διαδικασίες κύρωσης με τον πιο ενδεδειγμένο τρόπο.
Κυρίες και κύριοι, ο λαός της Ιρλανδίας μίλησε. Εξέφρασαν τις ανησυχίες τους για τον σκοπό της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η Ευρώπη, για το μέλλον της γεωργικής πολιτικής, για τις διαπραγματεύσεις στον ΠΟΕ, για τη φορολογική πολιτική. Η ιρλανδική ψήφος αντικατοπτρίζει επίσης την αδυναμία πολλών ανθρώπων να κατανοήσουν την πολυπλοκότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της οποίας η χρησιμότητα δεν τους είναι πάντοτε προφανής. Αποτελεί έκφραση του ερωτήματος που θέτουν πολλοί πολίτες σχετικά με τον σκοπό αυτό καθαυτό της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Τα δικά μου κίνητρα και αυτά της δικής μου γενεάς – με άλλα λόγια, η εξασφάλιση ειρήνης στην ήπειρό μας – δεν γίνονται πλέον κατανοητά από τις νεότερες γενεές.
Το «όχι» των Ιρλανδών αποτελεί έκκληση για καλύτερο ορισμό των στόχων της Ευρώπης και για καλύτερη διευκρίνιση των λόγων για την επιδίωξη περαιτέρω ολοκλήρωσης. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το οποίο εγκρίνει κείμενα που είναι συχνά δυσανάγνωστα, οφείλει να συμμετάσχει πλήρως σε αυτήν την πρακτική. Όμως, ψηφίζοντας «όχι», ήθελαν άραγε οι Ιρλανδοί να πουν ότι, σε ό,τι αφορά το κλίμα και την ενέργεια, τη νέα κατάσταση σε σχέση με τα τρόφιμα, την προσωπική ασφάλεια, τη μετανάστευση ή την εξωτερική πολιτική, οι χώρες μας είναι αυτάρκεις και ότι μπορούν να συναγωνιστούν ισότιμα τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Κίνα, την Ινδία ή τη Βραζιλία; Δεν το νομίζω. Ψηφίζοντας «όχι», ήθελαν άραγε οι Ιρλανδοί να πουν ότι η αλληλεγγύη με τις φτωχότερες χώρες, της οποίας επωφελήθηκαν σημαντικά και ορθώς τις τελευταίες δεκαετίες, δεν είναι πλέον ουσιώδης και ότι ο κανόνας εφεξής είναι «ο σώζων εαυτόν σωθήτω»; Δεν το νομίζω. Τέλος, ψηφίζοντας «όχι», ήθελαν άραγε οι Ιρλανδοί να γυρίσουν σελίδα στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και εξέφρασαν άραγε αρνητική άποψη για την προσχώρηση μιας χώρας, όπως η Κροατία; Δεν το νομίζω.
Οι βουλευτές της ομάδας μου από το ΕΛΚ πιστεύουν ακράδαντα ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας, η οποία αποτέλεσε το αντικείμενο μακρών διαπραγματεύσεων και η οποία υπεγράφη από τα 27 κράτη μέλη, αποτελεί σημαντικό βήμα προόδου σε σύγκριση με τη Συνθήκη της Νίκαιας. Επιτρέπει στην Ευρώπη να λειτουργεί με καλύτερο τρόπο και της παρέχει τα εργαλεία που χρειάζεται, ώστε να ομιλεί με ισχυρότερη φωνή στη διεθνή σκηνή. Ένα πράγμα εύχομαι μόνο, να τελειώσει η περίοδος ενδοσκόπησης της Ευρώπης το συντομότερο δυνατόν. Είναι καιρός οι χώρες μας – και ας μου επιτραπεί η έκφραση – να σταματήσουν την ομφαλοσκόπηση και να συνεργαστούν για την αντιμετώπιση των πραγματικών προβλημάτων και των πραγματικών προκλήσεων. Αυτών των ίδιων προκλήσεων που θα έπρεπε να μας κινητοποιούν και που προκαλούν επίσης σοβαρές ανησυχίες, και ορισμένες φορές οργή, όπως θα δούμε για άλλη μία φορά στις Βρυξέλλες την Πέμπτη, μεταξύ όλων εκείνων που αποδυναμώνονται και πλήττονται λόγω της υφιστάμενης κατάστασης.
Κύριε Προεδρεύοντα του Συμβουλίου, σας ζητώ αύριο στο Συμβούλιο να λάβετε υπόψη τα πραγματικά προβλήματα, την ευημερία των ευρωπαίων συμπολιτών μας και να αντιμετωπίσετε κατά μέτωπο όλες τις αυξήσεις που ανησυχούν τους πολίτες μας.
Σε αυτή τη ζωηρή συζήτηση, οι βουλευτές της ομάδας μου από το ΕΛΚ απευθύνουν έκκληση για ψυχραιμία και λογική. Πρέπει να ακούσουμε τους Ιρλανδούς, πρέπει να διδαχθούμε από την ψήφο τους και πρέπει να αντιμετωπίσουμε τους λαούς των υπολοίπων ευρωπαϊκών εθνών με τον ίδιο σεβασμό.
(Χειροκροτήματα)
Martin Schulz, εξ ονόματος της Ομάδας PSE. – (DE) Κυρία Πρόεδρε, εδώ και οκτώ χρόνια, δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το να κυρώνουμε διαρκώς την τάδε ή τη δείνα συνθήκη. Κυρώνουμε τον θάνατό μας. Όλα αυτά τα οκτώ χρόνια, η Ευρωπαϊκή Ένωση διανύει περίοδο ενδοσκόπησης, εστιάζοντας στις δικές της θεσμικές μεταρρυθμίσεις, αν και όχι ιδιαίτερα επιτυχώς. Πρόκειται για την ίδια Ευρωπαϊκή Ένωση που απαιτεί από τις υποψήφιες προς προσχώρηση χώρες να υποβληθούν σε διαδικασίες μεταμόρφωσης, τη στιγμή που η ίδια δεν είναι προφανώς σε θέση να το πράξει. Πόση αξιοπιστία μας απομένει;
Κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής, είπατε πολύ ορθώς ότι δεν ευθύνονται τα θεσμικά όργανα της Ευρώπης και δεν πρέπει να επιτρέψουμε να χρησιμοποιούνται πάντα ως αποδιοπομπαίος τράγος. Έχετε απόλυτο δίκιο, αλλά ποιος ακριβώς τα χρησιμοποιεί ως αποδιοπομπαίο τράγο; Στις πρωτεύουσες της Ευρώπης, υπάρχουν πάρα πολλά άτομα που θα προσέλθουν στο Συμβούλιο την Πέμπτη, και κάθε φορά που επιστρέφουν σπίτι μετά από μία επιτυχημένη συνεδρίαση του Συμβουλίου στις Βρυξέλλες, λένε: «Σε εμάς το οφείλετε, στους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων», ενώ σε περίπτωση αποτυχίας, λένε πάλι: «Αυτοί στις Βρυξέλλες φταίνε!» Πρέπει να πείτε στο Συμβούλιο ό,τι είπατε και σε εμάς εδώ. Παρεμπιπτόντως, η συζήτηση που διεξάγουμε με εσάς εδώ, σε αυτό το Σώμα, είναι δημόσια, ενώ οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων θα συνεδριάσουν την Πέμπτη για άλλη μία φορά κεκλεισμένων των θυρών. Πρέπει να τελειώνουμε και με αυτό. Την ευθύνη την φέρουν τα κράτη μέλη!
(Χειροκροτήματα)
Είμαστε αντιμέτωποι με μια κατιούσα σπείρα, μια αρνητική σπείρα, που είναι επικίνδυνη. Η διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης διακυβεύεται. Οι Ιρλανδοί διεξήγαγαν το δημοψήφισμά τους και οφείλουμε να σεβαστούμε τα αποτελέσματα, ένα στοιχείο όμως με προβλημάτισε ιδιαίτερα.
Πλην του Sinn Féin – και δεν θα αναλώσω τον χρόνο μου εδώ σε δαύτους – όλα τα ιρλανδικά κόμματα, το ΕΛΚ-ΕΔ, οι Φιλελεύθεροι και το δικό μας κόμμα απηύθυναν έκκληση υπέρ του «ναι» και ο ιρλανδικός λαός ψήφισε «όχι». Πρόκειται για μια προειδοποίηση, και όλους μας, συμπεριλαμβανομένων ημών εδώ σε αυτήν την αίθουσα, δεν μας αφήνει ανεπηρέαστους το γεγονός ότι υπάρχει κρίση εμπιστοσύνης, κρίση δυσπιστίας, έναντι των εθνικών θεσμών, και δη των υπερεθνικών θεσμών. Δεν έχω ανάγκη από το χειροκρότημά σας. Το κατά πόσον η ιρλανδική κυριαρχία εκπροσωπείται από την ιδεολογία του βρετανικού Κόμματος Ανεξαρτησίας είναι συζητήσιμο, κατά τη γνώμη μου. Οι Ιρλανδοί δεν έχουν ανάγκη από την προστασία σας. Επιτρέψτε μου, όμως, να διευκρινίσω το εξής: πρέπει να συστρατευθούμε για να απαντήσουμε σε αυτήν την κρίση εμπιστοσύνης, και πρέπει να την πάρουμε στα σοβαρά.
Κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής, αναρωτιόμουν πότε επιτέλους σήμερα θα πείτε δυο λόγια για τον Επίτροπό σας, τον κ. McCreevy.
(Χειροκροτήματα)
Αυτός ο άνδρας είναι αρμόδιος για την πολιτική εσωτερικής αγοράς στην Ευρωπαϊκή Ένωση: την ίδια εσωτερική αγορά που, εξαιτίας της κοινωνικής της ανισότητας, ολοένα και περισσότεροι πολίτες ευλόγως την θεωρούν ως απειλή παρά ως ευκαιρία. Αυτός ο άνδρας, ο οποίος είναι αρμόδιος στην Επιτροπή σας για την εσωτερική αγορά, όταν μετέβη στην Ιρλανδία, είπε ότι δεν έχει διαβάσει τη Συνθήκη της Λισαβόνας και ότι δεν αναμένει ούτε από τους εκλογείς να το πράξουν. Πώς μπορεί μια τέτοια στάση να αυξήσει την εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης;
(Χειροκροτήματα)
Επιτρέψτε μου να πω το εξής: το καλύτερο μέτρο κοινωνικής πολιτικής για την Ευρώπη που θα μπορούσατε να προτείνετε στις 3 Ιουλίου είναι η απομάκρυνση αυτού του χαρτοφυλακίου από τον κ. McCreevy, διότι έχει αποδείξει ότι δεν είναι κατάλληλος να επιτελέσει αυτό το έργο. Δεν δέχομαι την ύπαρξη ενός Επιτρόπου για την εσωτερική αγορά, ο οποίος αντιπροσωπεύει μια τόσο στρεβλή προσέγγιση της πολιτικής. Να απορρυθμίσει σε οριακό σημείο την εσωτερική αγορά είναι αυτό που θέλει να επιτύχει ο κ. McCreevy, ανεξαρτήτως του κόστους και χωρίς να λαμβάνεται κανένα κοινωνικό παράπλευρο μέτρο σε επίπεδο ΕΕ ή κρατών μελών: αυτή η κρίση γίνεται αισθητή από τους πολίτες της Ευρώπης! Πρέπει να αναλάβετε δράση σε ό,τι αφορά τον συγκεκριμένο αυτόν Επίτροπο!
(Χειροκροτήματα)
Ήθελα επίσης να σας ακούσω να λέτε κάτι για την κρίση στις χρηματοπιστωτικές αγορές. Δεν άκουσα να λέτε ούτε μια λέξη για την αναταραχή στις χρηματοπιστωτικές αγορές. Επιτρέψτε μου να κάνω μια παρατήρηση και στον κ. Daul: σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχουν 21 αρχηγοί κυβερνήσεων οι οποίοι ανήκουν στην πολιτική σας οικογένεια ή σε αυτήν των Φιλελευθέρων, καθώς και ένας εξίσου μεγάλος αριθμός μελών της Επιτροπής. Η Ομάδα του ΕΛΚ-ΕΔ σε αυτό το Σώμα διαθέτει – και το παραδέχομαι ευχαρίστως – ευρύτητα πνεύματος σε ό,τι αφορά συγκεκριμένα μέτρα κοινωνικής πολιτικής. Σας ζητώ να μιλήσετε επιτέλους στους αρχηγούς των κυβερνήσεών σας και να μιλήσετε στους συναδέλφους σας στο Συμβούλιο!
Αυτό που χρειάζεται η Ευρώπη είναι συντονισμένη δράση στον κοινωνικό τομέα. Έχετε την πλειοψηφία στην Ευρώπη, στο Συμβούλιο, στην Επιτροπή και επίσης εδώ στο Κοινοβούλιο. Θα μπορούσατε, έστω για μία φορά, να επιδείξετε την κοινωνική σας ευθύνη την οποία τώρα επικαλεσθήκατε. Σας καλώ να το πράξετε, για παράδειγμα σε σχέση με την έκθεση του συναδέλφου μου, Poul Nyrup Rasmussen, που αφορά τον έλεγχο των διεθνών χρηματοπιστωτικών αγορών. Σας καλώ να τηρήσετε τις μεγαλόσχημες δηλώσεις σας περί κοινωνικής ευθύνης επιδεικνύοντας κάποια δράση. Σας καλωσορίζω θερμά, κύριε Daul!
(Χειροκροτήματα)
Θα βρούμε έναν τρόπο για να εξέλθουμε από αυτό το αδιέξοδο, είμαι σίγουρος για αυτό. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, θα κατορθώσουμε σίγουρα να επιβιβάσουμε ξανά στο πλοίο τους Ιρλανδούς. Αυτό, όμως, δεν θα μας βοηθήσει! Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι το κίνημα υπέρ της Ευρώπης διέθετε κάποτε ψυχή. Στα χρόνια που ακολούθησαν τον πόλεμο, όπως επεσήμανε ο κ. Daul, όταν η ειρηνευτική μαγεία της Ευρώπης έφερνε κοντά τους λαούς. Σήμερα, αυτό που διαθέτει ψυχή είναι το κίνημα κατά της Ευρώπης και, όπως βλέπετε, είναι εξαιρετικά ενεργοί. Γύρισαν ολόκληρη την Ιρλανδία, ανέβηκαν σκάλες, χτύπησαν κουδούνια, ψηφοθηρώντας και διανέμοντας ενημερωτικό υλικό. Ήταν παντού. Πού ήταν οι υπέρμαχοι της Ευρώπης; Πού είναι το κίνημα που διεξάγει εκστρατεία υπέρ της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης; Πού είναι το πάθος που κάποτε μας διέκρινε; Το πάθος έχει περάσει στο άλλο στρατόπεδο, στο στρατόπεδο που μέμφεται την Ευρώπη, στη δεξιά πτέρυγα του πολιτικού φάσματος. Σε όσους κατηγορούν την Ευρώπη, απλώς διότι φοβούνται. Αυτό, όμως, το αμάλγαμα κοινωνικής παρακμής και φόβου ήταν που άνοιξε στην Ευρώπη την πόρτα στον φασισμό.
Γι’ αυτό, καλώ όλες τις εποικοδομητικές δημοκρατικές δυνάμεις στην Ευρώπη να λάβουν σοβαρά υπόψη τους αυτό το κίνημα! Ας ενώσουμε επιτέλους ξανά τις δυνάμεις μας για έναν σκοπό: για να υπενθυμίσουμε στους εαυτούς μας ότι ουδέποτε υπήρξε επιτυχέστερο εγχείρημα για τη διαφύλαξη της ειρήνης στην Ευρώπη και στον κόσμο από το διεθνικό, διαπολιτισμικό και διαθρησκευτικό κίνημα το οποίο βασίζεται σε μια ισορροπία κοινωνικών συμφερόντων και το οποίο ονομάζεται «Ευρωπαϊκή Ένωση». Αξίζει να αγωνιστούμε για αυτό το εγχείρημα και να μην αφήσουμε τους άλλους να ξανακερδίσουν το πάνω χέρι.
(Χειροκροτήματα)
Graham Watson, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – (EN) Κυρία Πρόεδρε, δεδομένου ότι ο ιρλανδός πρωθυπουργός αναχωρεί αύριο για τις Βρυξέλλες, θα μπορούσε να μεταφέρει τα λόγια του ιρλανδικού ποπ συγκροτήματος U2: «Where did it all go wrong?» (Τι πήγε εν τέλει στραβά;)
Οι υπόλοιποι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων πρέπει επίσης να αναλογιστούν γιατί, στο κατώφλι μιας νέας γαλλικής Προεδρίας, έχουμε επιστρέψει στο ίδιο ακριβώς σημείο από όπου ξεκινήσαμε: από τη Νίκαια στη Νίκαια.
Υπάρχουν σαφείς αποδείξεις ότι μια πλειοψηφία του κόσμου σε κάθε κράτος μέλος στηρίζει την Ευρωπαϊκή Ένωση. Υπάρχουν ελάχιστες αποδείξεις ότι μια πλειοψηφία σε κάποια από αυτά τάσσεται υπέρ της περαιτέρω οικοδόμησης. Δεν μπορούμε να πούμε μετά βεβαιότητος ότι κάθε συνθήκη θα λάβει την πλειοψηφία σε κάθε χώρα. Η εμπιστοσύνη στους θεσμούς φθίνει.
Άρα, δεν έχει νόημα για όσους χαίρονται στο Βερολίνο να σιγοτραγουδούν την άλλη μεγάλη επιτυχία των U2 «Με ή χωρίς εσένα», ή για εκείνους στο Παρίσι να πιέζουν την Ιρλανδία να ψηφίσει ξανά. Όπως είπε ο Μπρεχτ, δεν μπορείτε να διαλύσετε τον λαό. Παρότι λιγότεροι από ένα εκατομμύριο ψήφισαν κατά, και μάλιστα σε ένα τοπίο γεμάτο από ψεύδη, ο κόσμος δεν έχει πειστεί.
Γιατί άραγε; Πρώτον, διότι πράξαμε ελάχιστα για να τους πείσουμε για τις αλλαγές που προασπίζουμε. Η Επιτροπή διαθέτει ένα σχέδιο «Δ» για τον διάλογο, ενώ οι κυβερνήσεις των κρατών μελών μας δεν έχουν κάτι αντίστοιχο. Σαφώς και είναι αρμοδιότητα του Κοινοβουλίου και της Επιτροπής το να εξηγήσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση – όπως όμως και κάθε εθνικής κυβέρνησης, κάθε μέρα, και όχι μόνον όταν επίκειται η κύρωση της τελευταίας συνθήκης. Και αυτή εδώ η εργασία δεν αφορά μόνον τα πολιτικά κόμματα σε ευρωπαϊκό επίπεδο αλλά και τα πολιτικά κόμματα σε κάθε κράτος μέλος.
Δεύτερον, παρά τον τεράστιο πλούτο που έχει δημιουργήσει η ΕΕ, η συσσώρευσή του σήμερα γίνεται όχι και τόσο έντιμα και η κατανομή του όχι και τόσο δίκαια. Το πολιτικό και επιχειρηματικό μας επιτελείο πρέπει να επιλύσει τεράστια ηθικά ζητήματα. Και κύριε Schulz, λυπάμαι που έχετε μόνον πέντε αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων αυτές τις ημέρες, αλλά αυτά τα ζητήματα δεν ισχύουν λιγότερο στις χώρες που κυβερνούνται από τους Σοσιαλιστές από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη χώρα!
(Χειροκροτήματα)
Τρίτον, παρόλες τις ελευθερίες για τα εμπορεύματα και τα κεφάλαια – και για τις υπηρεσίες ακόμη – η Ένωσή μας δεν φημίζεται για τις ελευθερίες υπέρ των πολιτών της. Τα γραμματοκιβώτια των βουλευτών του ΕΚ κατακλύζονται από διασυνοριακές επιπλοκές στο αστικό δίκαιο – όπως για το δικαίωμα επιμέλειας τέκνων σε υποθέσεις διαζυγίου, για προβλήματα με περιουσίες στο εξωτερικό. Σε όλη αυτήν την αναστάτωση έρχεται να προστεθεί μια έλλειψη διασφαλίσεων σε διασυνοριακές ποινικές υποθέσεις, καθώς και μια υπεροπτική προσέγγιση στον τομέα της προστασίας των δεδομένων. Όσα υπόσχεται η ΕΕ θεωρητικά, πολύ συχνά είναι ανεφάρμοστα στην πράξη.
Με βάση αυτό το ιστορικό, η απάντησή μας προς την Ιρλανδία πρέπει να είναι μετρημένη. Εμείς, εδώ σε αυτό το Σώμα, θέλουμε τη νέα συνθήκη. Γνωρίζουμε ότι συμβάλλει στη διόρθωση των κακώς κειμένων. Αλλά πέρα από αυτό το δάσος από μέταλλο και γυαλί, πολύ λίγα γίνονται κατανοητά.
Για τον λόγο αυτό, η συμβουλή της ομάδας μου προς το Συμβούλιο είναι η εξής: ασχοληθείτε με τα πραγματικά προβλήματα της Ευρώπης: με την τόνωση του εμπορίου, την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, την καταπολέμηση των ανοδικών τιμών των τροφίμων και των καυσίμων. Αφήστε όσους θέλουν να συνεχίσουν την επικύρωση της συνθήκης. Αν είναι απαραίτητο, αρκεστείτε στη Νίκαια. Χρησιμοποιήστε τη ρήτρα παρέκτασης για να επιταχύνετε την ικανότητα επίλυσης προβλημάτων της Ένωσης. Αφήστε κατά μέρος τον πρόεδρο πλήρους απασχόλησης έως ότου κατασταλάξετε σχετικά με το τι πρόκειται να κάνει ο ασκούμενος των έξι μηνών. Διοργανώστε μια περιεκτική εκστρατεία για να υπενθυμίσετε στους πολίτες τον λόγο ύπαρξης της ΕΕ, για να τους ενημερώσετε σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας της και για να εξηγήσετε γιατί, όπως λέει και η πασίγνωστη διαφήμιση της Guinness, τους κάνει καλό.
Η Ευρώπη σημαίνει πάρα πολλά για πάρα πολλούς, για να αφήσουμε αυτήν την κρίση να ανακόψει την πορεία της.
(Χειροκροτήματα)
Monica Frassoni, εξ ονόματος της Ομάδας Verts/ALE. – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, ανέκαθεν λέγαμε ότι αυτό που χρειάζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα σύντομο σύνταγμα, με έναν χάρτη δεσμευτικών δικαιωμάτων, δημοκρατικές και διαφανείς διαδικασίες λήψης αποφάσεων, περιορισμένες αλλά γνήσιες εξουσίες, καθώς και τους απαραίτητους οικονομικούς πόρους. Ένα τέτοιο σύνταγμα, κυρίες και κύριοι, πρέπει να καταρτιστεί από αυτό το Σώμα ή από μια ιδρυτική συνέλευση, να υποστηριχθεί με σθένος και ζήλο, χωρίς υποκρισία, και να επικυρωθεί διά της κοινοβουλευτικής μεθόδου ή στο πλαίσιο ευρωπαϊκού δημοψηφίσματος.
Σέβομαι τη βούληση του ιρλανδικού λαού, αλλά κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να με πείσει ότι ένα δημοψήφισμα, στο οποίο προσήλθε το ήμισυ του εκλογικού σώματος, είναι πιο δημοκρατικό από μια κοινοβουλευτική επικύρωση. Όσοι λαοί και κράτη ψηφίσουν στην πλειοψηφία τους «υπέρ», θα συνεχίσουν την ευρωπαϊκή τους πορεία, ενώ όσοι ψηφίσουν «κατά» μπορούν ευχαρίστως να παραμείνουν εκτός και να διαπραγματευτούν ένα σύστημα νέων, χαλαρότερων σχέσεων, όπως το έθεσε η συνθήκη Spinelli του 1984.
Τι συνέβη όμως τα τελευταία χρόνια; Τα κράτη μέλη και η Επιτροπή έχουν αναλωθεί σε μια περίπλοκη, αντιφατική συνθήκη που είναι δύσκολο να πουλήσει και η οποία, στα τελικά στάδια, αποτέλεσε αντικείμενο μυστικών, βεβιασμένων διαπραγματεύσεων, με αποτέλεσμα να καταστεί ακόμα πιο δυσανάγνωστη λόγω των εξαιρέσεων και των πρωτοκόλλων της. Εν τω μεταξύ, αποφάσισαν ότι απαιτείται η ομόφωνη επικύρωσή της, ακριβώς όπως ο κηπουρός που θέλει και τον σκύλο χορτάτο και την πίτα ολόκληρη.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, η Ευρωπαϊκή Ένωση συνεχίζει να υιοθετεί εσφαλμένες, ανίσχυρες πολιτικές, όπως η οδηγία Jackson χθες και η έκθεση Weber σήμερα, οι οποίες είναι ανίκανες να μας προσφέρουν οποιαδήποτε θετική προοπτική ή ελπίδα. Πρόκειται για μια Ένωση, όπου τα πάντα, από τα δικαιώματα των εργαζομένων έως την προστασία του περιβάλλοντος και τα δικαιώματα των μεταναστών, λαμβάνονται ολοένα και λιγότερο υπόψη, όπου οι ομάδες πίεσης της βιομηχανίας μετρούν περισσότερο από τους πολίτες, όπου το ευρωπαϊκό ενδιαφέρον έχει χαθεί, θαμμένο κάτω από τα ουρλιαχτά της μιας ή της άλλης κυβέρνησης, όπου η ελευθερία της επιλογής και οι ατομικές ελευθερίες ή η άφιξη των νέων Ευρωπαίων θεωρούνται ως απαράδεκτη επίθεση σε βάρος της ταυτότητας των πληθυσμών που, όπως εκείνοι της Ιταλίας και της Ιρλανδίας, έχουν μετανάστες σε κάθε γωνιά του κόσμου.
Είναι δυνατή, και ίσως και επιθυμητή, η κύρωση της συνθήκης από τις χώρες που δεν το έχουν πράξει ακόμη. Δεν αποκλείεται η ιρλανδική κυβέρνηση να υποβάλει μια ευφυή πρόταση. Αλλά δεν αρκεί μια διπλωματική λύση! Μια διπλωματική λύση δεν είναι αρκετή. Τώρα περισσότερο από ποτέ πρέπει να φωνάξουμε δυνατά και καθαρά ότι η Ευρώπη των κυβερνήσεων – τόσο αδιαφανής και δυσνόητη – είναι η Ευρώπη που έχει αποτύχει: εκείνη που απέρριψε το Σύνταγμα και που συνεχίζει να επιδιώκει εσφαλμένες, συντηρητικές, στενόμυαλα εθνικιστικές και εγωκεντρικές πολιτικές· εκείνη που κατέλυσε το πνεύμα της Ευρωπαϊκής Σύμβασης του 2003, καταλήγοντας αντ’ αυτού σε συμφωνία επί ενός θετικού αλλά μινιμαλιστικού, άψυχου κειμένου.
Παρόλα αυτά, τίποτα από τα παραπάνω δεν καθιστά λιγότερο απαραίτητη μια πιο δημοκρατική, προορατική και ενωμένη Ευρώπη. Αυτό που απαιτείται σήμερα είναι μια πρωτοβουλία που θα προέρχεται από τις πολιτικές μας δυνάμεις και από εκείνα τα κράτη μέλη που είναι πεπεισμένα ότι υπάρχει ανάγκη για μια πιο αποτελεσματική, πιο δημοκρατική και πιο συνεκτική Ευρώπη, δεδομένου ότι τώρα δεν είναι πλέον απαραίτητο ή δυνατόν να συνεχίσουμε με τη συνθήκη της Νίκαιας. Μια τέτοια πρωτοβουλία δεν θα αφήνει χώρο για όσους αρνούνται να προχωρήσουν μπροστά.
Brian Crowley, εξ ονόματος της Ομάδας UEN. – (EN) Κυρία Πρόεδρε, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Προεδρεύοντα του Συμβουλίου, τον Πρόεδρο της Επιτροπής και τους συναδέλφους μου για τις έως τώρα συνεισφορές τους.
Προφανώς, τα όσα συνέβησαν δεν ήταν αναμενόμενα. Το «όχι» της Ιρλανδίας αντιπροσωπεύει μια έντονη αλλαγή στη στάση μιας ομάδας ψηφοφόρων εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης έναντι του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Λόγω της ποικιλομορφίας όσων καταψήφισαν αυτήν τη συνθήκη στο δημοψήφισμα της Ιρλανδίας, λόγω των διαφορετικών απόψεων – τόσο πολιτικά όσο και ιδεολογικά αντίθετων σε πολλές περιπτώσεις – είναι δύσκολο να συμπεράνει κανείς για ποιον ακριβώς λόγο ψήφισαν «όχι» οι πολίτες.
Αυτό που ζητήσαμε είναι να μας δοθεί χρόνος για να εξετάσουμε και να αναλύσουμε τα αποτελέσματα αυτά, για να δούμε με ποιους τρόπους μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά και τι θα μπορούσε να γίνει. Διότι δεν πρόκειται για ψήφο κατά της Ευρώπης – κάτι το οποίο ομολογούν ακόμα και οι υποστηρικτές του «όχι» – παρά το γεγονός ότι ορισμένοι εξ αυτών ψήφισαν «όχι» σε κάθε ευρωπαϊκό δημοψήφισμα που διενεργήθηκε από την προσχώρηση της Ιρλανδίας το 1972 και μετά. Εντούτοις, ομολογούν ότι δεν αποτελεί ψήφο κατά της Ευρώπης. Ομοίως, ισχυρίζονται ότι δεν αποτελεί τρόπο για την υποβάθμιση όσων πράττει η Ευρώπη. Το κεντρικό τους σύνθημα, όμως, κατά τη διάρκεια της εκστρατείας ήταν ‘Ψηφίστε «όχι» για μια ισχυρότερη Ευρώπη’. Ίσως τώρα οι υποστηρικτές του «όχι» θα μπορούσαν να βγουν και να μας πουν τι είδους ισχυρότερη Ευρώπη επιθυμούν, ποιες λύσεις θέλουν να υποβάλουν σε σχέση με την πορεία που πρέπει να ακολουθήσουμε για να ανταπεξέλθουμε στις παγκόσμιες προκλήσεις και δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε.
Σήμερα στις Βρυξέλλες έχουμε αγρότες και μεταφορείς που διαδηλώνουν για την υψηλή τιμή των καυσίμων. Πέρυσι τέτοια εποχή το πετρέλαιο στοίχιζε 48 δολάρια το βαρέλι· σήμερα στοιχίζει 140 δολάρια. Πέρυσι τέτοια εποχή η τιμή των τροφίμων στην Αϊτή ήταν προσιτή ακόμη και για τους φτωχότερους πολίτες· σήμερα σημειώνονται ταραχές στους δρόμους της Αϊτής λόγω της έλλειψης τροφίμων και των δυσχερειών που αυτή δημιουργεί. Σε αυτές τις προκλήσεις πρέπει να απαντήσουμε σε ευρωπαϊκό επίπεδο· αυτές τις δυσκολίες πρέπει να αντιμετωπίσουμε.
Ας μην ξεχνάμε ότι ο κόσμος δεν πρόκειται να καταρρεύσει. Το ζήσαμε άλλωστε στο παρελθόν: τόσο οι Γάλλοι όσο και οι Ολλανδοί είπαν «όχι» σε μια προηγούμενη συνθήκη και, εντούτοις, βρέθηκε ένας μηχανισμός για τον συντονισμό και την προαγωγή του ευρωπαϊκού εγχειρήματος.
Δεν είναι ώρα τώρα για αντεγκλήσεις ή για παράδοση μαθημάτων. Ωστόσο, παρά τα όσα ίσως πιστεύουν ορισμένοι από τους διαμαρτυρόμενους σε αυτήν την αίθουσα, είναι ώρα να επιδείξουμε σεβασμό: όχι μόνον σεβασμό έναντι των ιρλανδών ψηφοφόρων, που κατέθεσαν τη δημοκρατική τους άποψη σε σχέση με την εν λόγω συνθήκη αλλά και σεβασμό έναντι των υπολοίπων χωρών και των δικαιωμάτων καθεμίας ξεχωριστά να επιλέγει το πώς θα λειτουργεί και το πώς θα κυρώνει μια συνθήκη. Εμείς δεν μπορούμε να υπαγορεύσουμε σε κανέναν ποιες πρόοδοι μπορούν ή δεν μπορούν να σημειωθούν.
Θέλω να πω σε αυτούς που φορούν μπλουζάκια εντός αυτής της αίθουσας ότι όχι μόνον ασεβούν έναντι αυτού του Σώματος και των βουλευτών του αλλά και ότι δεν αντιπροσωπεύουν επ’ ουδενί τρόπο τον ιρλανδικό λαό ή το ιρλανδικό έθνος.
(Χειροκροτήματα)
Θέλω να καταστήσω σαφές ότι τα ίδια άτομα που κραδαίνουν σημαίες εδώ στα αριστερά μου, τα ίδια άτομα που ισχυρίζονται ότι προασπίζονται τα δικαιώματα του ιρλανδικού λαού, ήταν τα ίδια ακριβώς άτομα που εμφανίστηκαν στην ιρλανδική τηλεόραση πανηγυρίζοντας για το «όχι» της Ιρλανδίας σε μια παμπ στις Βρυξέλλες. Τα έτσουξαν, όπως ήταν φυσικό, αλλά πόσο σέβονται τον ιρλανδικό λαό και την ιρλανδική σημαία όταν την χρησιμοποιούν ως τραπεζομάντιλο για τα ποτά τους; Αυτό αντιπροσωπεύει αυτή η ομάδα· τέτοια έλλειψη σεβασμού επιδεικνύουν έναντι του λαού.
(Χειροκροτήματα)
Αφήστε μας να προχωρήσουμε. Το ευρωπαϊκό εγχείρημα αξίζει να σωθεί. Δεν αφορά απλώς την ειρήνη ή την ευημερία, αφορά την αλληλεγγύη. Πριν από πολλά χρόνια ο Sean O’Casey, ο ιρλανδός ποιητής, έγραψε στο Juno and the Paycock: «Κοίταζα συχνά τον ουρανό και έθετα στον εαυτό μου την ερώτηση – τι είναι το φεγγάρι, τι είναι τα αστέρια;» Ίσως σήμερα πρέπει να θέσουμε στους εαυτούς μας μια ερώτηση για αυτήν τη γενιά: τι σημαίνει πράγματι η Ευρωπαϊκή Ένωση και πού θέλουμε να φτάσει;
(Χειροκροτήματα)
Francis Wurtz, εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL. – (FR) Κυρία Πρόεδρε, κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής, κύριε Προεδρεύοντα του Συμβουλίου, κυρίες και κύριοι, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καλά θα έκανε να σταματήσει να επιδεικνύει καθ’ οιονδήποτε τρόπο αλαζονεία έναντι του ιρλανδικού λαού, ο οποίος άσκησε απλώς ένα δημοκρατικό δικαίωμα που αναγνωρίζεται από το σύνταγμά τους. Αντί να ζητεί τη συνέχιση της διαδικασίας κύρωσης σε μια προσπάθεια να απομονώσει αυτό το νέο μαύρο πρόβατο, θα ήταν προτιμότερο να ασχοληθεί σοβαρά με τη διεξαγωγή σαφούς ανάλυσης της κατάστασης. Το «όχι» της Ιρλανδίας ήταν ιδιαίτερο ισχυρό μεταξύ των εργατικών τάξεων, και θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι η προσέλευση ήταν πολύ μεγαλύτερη απ’ ό,τι στο παρελθόν· κατά τη γνώμη της ομάδας μου, αυτό αποκαλύπτει ότι η κρίση νομιμότητας του υφιστάμενου ευρωπαϊκού μοντέλου ολοένα και βαθαίνει. Αυτή η κρίση αποτέλεσε ήδη τον πυρήνα του γαλλικού και ολλανδικού «όχι»· ίσως εκφράζεται με διαφορετικό τρόπο αλλού, αλλά αποτελεί ανέκαθεν υποκείμενο στοιχείο.
Θυμηθείτε τις ευρείας κλίμακας διαμαρτυρίες κατά της οδηγίας Bolkestein· αναλογιστείτε τη συζήτηση που προέκυψε μετά τις υποθέσεις Laval και Viking, ειδικότερα στις σκανδιναβικές χώρες, ή στη Γερμανία μετά την απόφαση Rüffert. Από αυτήν την άποψη, θέλω να πω στον φίλο μου Martin Schulz ότι συμφωνώ πλήρως με τα όσα δήλωσε για τον κ. McCreevy. Το πρόβλημα είναι ότι οι εν λόγω αποφάσεις – αυτές στις οποίες αναφέρθηκα – δεν ελήφθησαν από τον κ. McCreevy αλλά από το Δικαστήριο βάσει συγκεκριμένων άρθρων (άρθρα 43 και 49 των υφιστάμενων συνθηκών που ενσωματώθηκαν στη Συνθήκη της Λισαβόνας). Αναλογιστείτε επίσης τον πολιτικό αντίκτυπο της δυναμικής απεργίας στη Dacia της Ρουμανίας κατά της «Ευρώπης χαμηλού κόστους». Δείτε τον θυμό των αγροτών ή των αλιέων μικρής κλίμακας οι οποίοι βρίσκονται μεταξύ σφύρας και άκμονος. Πηγή όλων αυτών των καταστάσεων είναι πρωτίστως το υφιστάμενο ευρωπαϊκό οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο, το οποίο, αντί να παρέχει ασφάλεια, οδηγεί σε μεγαλύτερη ανασφάλεια. Αυτό είναι το νούμερο 1 πρόβλημα.
Άλλος ένας παράγοντας είναι ο τρόπος λειτουργίας της Ένωσης. Οι αποφάσεις λαμβάνονται μακριά από τους πολίτες και χωρίς αυτούς. Μας αρκεί να τους δίνουμε εξηγήσεις παρά να διαβουλευόμαστε μαζί τους. Η συνειδητή επιλογή να παρουσιάσουμε τη συνθήκη της Λισαβόνας υπό μια εντελώς δυσανάγνωστη μορφή για έναν μη ειδικό αποτελεί, από αυτήν την άποψη, τρανταχτό παράδειγμα αυτού που θα μπορούσα να αποκαλέσω «το σύνδρομο του χρυσελεφάντινου πύργου». Έχει καταστρεπτικές επιπτώσεις για τους συμπολίτες μας, και ειδικότερα για τα μικρότερα πληθυσμιακά έθνη, που νιώθουν να διασύρονται προς ικανοποίηση των συμφερόντων των ισχυρότερων εθνών.
Τέλος, πληθαίνουν οι ερωτήσεις σε πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ιρλανδία, σχετικά με τον ρόλο που διαδραματίζει η Ευρώπη στον κόσμο, όπου αναμένεται να διασφαλίζει ότι η δύναμη της πολιτικής έχει πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα από την πολιτική της δύναμης. Το να αποφεύγουμε τέτοιου είδους συζητήσεις σημαίνει επιδείνωση της κρίσης στην Ευρώπη· το να τις διεξάγουμε υπό συνθήκες πλήρους διαφάνειας θα ήταν ένα πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση της εξεύρεσης λύσης.
Nigel Farage, εξ ονόματος της Ομάδας IND/DEM. – (EN) Κυρία Πρόεδρε, κανείς δεν το είπε, αλλά εγώ θα το πω: εύγε στους Ιρλανδούς!
(Χειροκροτήματα από ορισμένες πλευρές)
Και εντούτοις, πριν από την ανακοίνωση του επίσημου αποτελέσματος, ο κ. Barroso, σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε στις Βρυξέλλες και όπου εμφανίστηκε τόσο ανειλικρινής και τόσο ανέντιμος όσο κανείς άλλος στη ζωή μου, δήλωσε – αγνοώντας τους κανόνες της λέσχης – ότι η συνθήκη δεν είναι νεκρή και ότι συνεχίζουμε. Ειλικρινά, ήταν ένα αηδιαστικό θέαμα· ήταν προσβολή για τη δημοκρατία. Είναι απολύτως σαφές ότι οι διαδικασίες κύρωσης πρέπει να σταματήσουν τώρα και ότι η εφαρμογή της συνθήκης πρέπει να σταματήσει τώρα.
Πίστευα ότι, μετά τα αποτελέσματα στη Γαλλία και την Ολλανδία, δεν θέλατε να αποδεχθείτε την πραγματικότητα, αλλά τώρα συνειδητοποιώ ότι πίσω από αυτήν τη στάση κρύβεται ένα νέο φαινόμενο: ο «εθνικισμός της ΕΕ», το πιο επικίνδυνο πολιτικό φαινόμενο που σαρώνει την Ευρώπη από το 1945. Αγνοείτε τους εκλογείς, καταστρέφετε τη δημοκρατία και έχετε αποδείξει ότι τίποτα δεν μπορεί να σας σταματήσει. Οπότε αναρωτηθείτε: γιατί οι πολιτικοί, γιατί αυτή η τάξη, δεν είναι σήμερα δημοφιλείς; Ξέρετε, κύριε Barroso, το Σώμα αυτό θα ψηφίσει αργότερα για τον νέο Επίτροπο Δικαιοσύνης, και είναι πιθανόν ένας πρώην καταδικασμένος απατεώνας να αναδειχθεί, απόψε, Επίτροπος Δικαιοσύνης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στην ουσία δεν χρειάζεστε το βρετανικό Κόμμα Ανεξαρτησίας. Εσείς καταστρέφετε την Ευρωπαϊκή Ένωση στα μάτια των εκλογέων. Εύγε σε όλους!
(Χειροκροτήματα από ορισμένες πλευρές)
Ashley Mote (NI). - (EN) Κυρία Πρόεδρε, θα ήθελα να υπενθυμίσω στο Σώμα ότι το κράτος δικαίου είναι σημαντικότερο από το ίδιο το δίκαιο.
(Ζωηρές διαμαρτυρίες)
Η Λισαβόνα απαιτούσε ομοφωνία. Αν το αγνοήσετε αυτό, αγνοείτε το ίδιο το κράτος δικαίου. Οι Ιρλανδοί δεν αποτελούν απλώς ένα 10% της ΕΕ, αποτελούν το 100% όσων έχουν δικαίωμα ψήφου και όλοι γνωρίζουν, όλοι γνωρίζουμε, ότι και άλλοι θα είχαν ψηφίσει «όχι» αν τους είχε δοθεί η ευκαιρία.
(Περαιτέρω ζωηρές διαμαρτυρίες)
Η Λισαβόνα ήταν ακατανόητη και οι Ιρλανδοί γνωρίζουν το γιατί. Και άλλοι θα είχαν ψηφίσει «όχι» αν τους είχε δοθεί η ευκαιρία. Το να προτείνουμε τώρα τη συνέχιση της διαδικασίας, το να επινοούμε ευφυείς τρόπους για την αναβίωση της Λισαβόνας, περιφρονώντας ανοικτά τη βούληση της κοινής γνώμης, αποτελεί αλαζονεία ανατριχιαστικών διαστάσεων και την έχουμε ξαναδεί στο παρελθόν. Ο υπουργός Εξωτερικών της Αυστρίας, μετά την απόρριψη της προηγούμενης συνθήκης, σηκώθηκε εδώ και καμάρωνε για τα 36 προγράμματα και οργανισμούς που συνέχιζαν να προχωρούν· μετά την αποτυχία της συνθήκης της Λισαβόνας, εξακολουθούν να μην διαθέτουν καμία νομιμοποίηση για την επίτευξη ομοφωνίας.
Έχω ένα μήνυμα για εσάς από τον Edmund Burke: «Οι λαοί είναι οι αφέντες, όχι εσείς, και το αγνοείτε αυτό και το κράτος δικαίου με δική σας ευθύνη».
(Χειροκροτήματα από ορισμένες πλευρές)
ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. COCILOVO Αντιπροέδρου
José Manuel Barroso, Πρόεδρος της Επιτροπής. − (FR) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα επί τη ευκαιρία να επισημάνω την αξιοσημείωτη συναίνεση του Σώματος αυτού σχετικά με τα επόμενα βήματα στα οποία πρόκειται να προβούμε. Πιστεύουμε, πλην λιγοστών μόνον εξαιρέσεων που προσθέτουν απλώς χρώμα στη συζήτηση, ότι καλό θα ήταν όλα τα κράτη μέλη να ολοκληρώσουν τις διαδικασίες κύρωσης. Αυτή είναι επίσης η άποψη που διατυπώθηκε από την ιρλανδική κυβέρνηση και τους βουλευτές, ειδικότερα από τον κ. Crowley, που είναι Ιρλανδός και ο οποίος δήλωσε ότι όλες οι χώρες έχουν το ίδιο δικαίωμα να διατυπώνουν τη γνώμη τους. Εάν μπορέσουμε, συνεπώς, να ολοκληρώσουμε αυτήν τη διαδικασία, θα είμαστε σε θέση να συζητήσουμε το ζήτημα εποικοδομητικά με τους ιρλανδούς φίλους μας σε πνεύμα αλληλεγγύης, δεδομένου ότι δεν μπορεί να υπάρξει ένωση άνευ αλληλεγγύης. Πιστεύω ότι αυτή η συναίνεση είναι που παγιώνεται, και ευελπιστώ ότι θα παγιωθεί από τη συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που θα διεξαχθεί αύριο και μεθαύριο. Σε κάθε περίπτωση, αυτή είναι η θέση που θα παρουσιάσει η Επιτροπή στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.
Την ίδια στιγμή, και όπως πολλοί από εσάς επεσήμαναν, συμπεριλαμβανομένου του κ. Watson και άλλων, είναι σημαντικό να μην παραλύσουμε από την εξέταση απλώς και μόνον του θεσμικού ζητήματος. Ο καλύτερος τρόπος παγίωσης της δημοκρατικής νομιμότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι να παράσχουμε αποτελέσματα και να καταδείξουμε ότι εργαζόμαστε προς όφελος των πολιτών μας· πράγματι, ο κόσμος δεν μπορεί να περιμένει έως ότου λάβει η Ευρώπη τις θεσμικές της αποφάσεις. Υπάρχουν επείγοντα ζητήματα, όπως η κλιματική αλλαγή, η ενεργειακή ασφάλεια και η μετανάστευση, που απαιτούν απαντήσεις από την Ένωση, ακόμη και υπό το παρόν θεσμικό πλαίσιο.
Άλλη μία παρατήρηση, που θα ήθελα να απευθύνω στον αγαπητό μου φίλο κ. Schulz, είναι ότι δεν πρέπει να καταφεύγουμε σε εύκολα εξιλαστήρια θύματα. Προφανώς και δεν με χαροποίησαν οι παρατηρήσεις του συναδέλφου μου Επιτρόπου, κ. McCreevy. Ωστόσο, θα ήθελα επίσης να αναφερθώ σε ορισμένες παρατηρήσεις εθνικών πολιτικών που δεν ήταν χρήσιμες για την εν λόγω διαδικασία, και μάλιστα βουλευτών αυτού του Σώματος που δεν λένε πάντα όσα θα θέλαμε να ακούσουμε.
Ας είμαστε ρεαλιστές! Στην εκλογική περιφέρεια όπου διεξήγαγε εκστρατεία ο κ. McCreevy, κέρδισε το «ναι», και πιστεύω ότι οι επιθέσεις που εξαπολύονται τώρα σε βάρος του ιρλανδού Επιτρόπου δεν είναι ο καλύτερος τρόπος για να διασφαλίσουμε έναν επιτυχή διάλογο με τους ιρλανδούς φίλους μας. Πρέπει να εστιάσουμε στις θετικές πτυχές και να μην καταφεύγουμε σε εύκολα εξιλαστήρια θύματα· δεν θα ήταν δίκαιο. Εάν ενεργήσουμε σε πνεύμα συνεργασίας με τα θεσμικά μας όργανα, εάν εστιάσουμε στα αποτελέσματα τα οποία αναμένουν οι πολίτες από εμάς, εάν εξεύρουμε το καλύτερο δυνατό κλίμα για τον διάλογο αυτό, πιστεύω ότι είναι δυνατή η επίλυση αυτού του προβλήματος. Είναι ένα σοβαρό πρόβλημα, αλλά είναι ένα πρόβλημα που μπορεί να επιλυθεί. Δεν πρόκειται να το επιλύσουμε με αντεγκλήσεις, ούτε με απαισιοδοξία, «κρισιφιλία» ή παρακμιολογία. Θα το επιλύσουμε εάν προσπαθήσουμε, εκ των αποτελεσμάτων μας, να ενισχύσουμε τη δημοκρατική μας νομιμότητα και αναγνωρίσουμε ότι όλοι μας πρέπει να αναλάβουμε δράση, στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και στις εθνικές κυβερνήσεις, και ότι συμμεριζόμαστε μια κοινή ευθύνη, την ευθύνη να κρατήσουμε ζωντανό το ιδεώδες μας, το ευρωπαϊκό ιδεώδες μας.
(Χειροκροτήματα)
Philip Bushill-Matthews (PPE-DE). - (EN) Κύριε Πρόεδρε, η Ευρώπη, όπως ξέρουμε, στηρίζεται σε τέσσερεις ελευθερίες: στην ελεύθερη κυκλοφορία προσώπων, εμπορευμάτων, κεφαλαίων και υπηρεσιών. Η πρώτη από τις εν λόγω ελευθερίες αφορά τους ανθρώπους. Όταν ο Ζαν Μονέ εξέφρασε το όραμά του για την Ευρώπη πριν από όλα αυτά τα χρόνια, είπε – ας μου συγχωρήσουν οι συνάδελφοι τα κουτσογαλλικά μου – «Nous ne coalisons pas des États, nous unissons des homes» - «Δεν δημιουργούμε συμμαχίες κρατών, ενώνουμε ανθρώπους».
Η ΕΕ υποτίθεται ότι είναι για τους λαούς, όχι για τους πολιτικούς, άρα όχι μόνο πρέπει να καθοδηγείται από τους λαούς, αλλά οι λαοί πρέπει να διαπιστώνουν και να πιστεύουν ότι καθοδηγείται από αυτούς. Την περασμένη Πέμπτη, ο λαός απεφάνθη και η ετυμηγορία του ήταν σαφής· η απάντηση ήταν ένα απλό «όχι».
Θυμάμαι το ιστορικό της πρώτης Συνταγματικής Συνθήκης. Είχε αναγνωριστεί ότι η ΕΕ απομακρυνόταν από τους πολίτες και ότι υπήρχε ανάγκη να γίνει κάτι για αυτό. Η λύση που θεωρήθηκε ως ενδεδειγμένη ήταν να προετοιμαστεί μια συνθήκη που θα καθιστούσε την ΕΕ πιο απλή, πιο διαφανή, πιο κοντά στους πολίτες. Όταν, όμως, οι πολιτικοί ολοκλήρωσαν το κείμενο, το αποτέλεσμα ήταν μια συνθήκη πιο περίπλοκη, πιο αδιαφανής και ακόμη πιο μακριά από τους πολίτες. Σαφώς, αυτό εξακολουθεί να πιστεύει ο κόσμος για την τελευταία αυτή συνθήκη.
Η απάντησή μας δεν μπορεί να είναι η συνέχιση της πορείας μας ωσάν να μην έχει συμβεί τίποτα. Εάν οι πολίτες αντιληφθούν ότι η ΕΕ απομακρύνεται και άλλο από αυτούς, τότε το να συνεχίσουν οι πολιτικοί εις πείσμα όλων αυτήν την πορεία απλώς θα επιδεινώσει το πρόβλημα. Το πρόβλημά μας δεν θα πρέπει να είναι μια συζήτηση για την ταχύτητα με την οποία θα πρέπει τώρα να κινείται η ΕΕ· θα πρέπει να είναι μια συζήτηση για την κατεύθυνσή της. Ακούστε τους πολίτες και αυτοί θα σας δώσουν τη λύση.
Εάν συνεχιστεί η διαδικασία κύρωσης, θα αποδείξουμε ότι οι ηγέτες της ΕΕ δεν διδάχθηκαν τίποτα και ότι οι πολιτικοί εξακολουθούν να πιστεύουν ότι είναι καλύτεροι γνώστες της κατάστασης και ότι οι πολίτες είναι αυτοί που σφάλλουν.
Εξ ορισμού, οι πολίτες έχουν πάντα δίκιο. Αυτό αποκαλείται δημοκρατία. Θέλουμε μια ΕΕ η οποία θέτει στο επίκεντρο τους πολίτες και η οποία εκπληρώνει αυτήν τη δημοκρατία. Συνεπώς, δεν πρέπει να αγνοήσουμε την ψήφο των Ιρλανδών· πρέπει να επενδύσουμε σε αυτήν. Η διαδικασία κύρωσης πρέπει να σταματήσει. Πρέπει να αρχίσουμε να ακούμε τους πολίτες.
(Χειροκροτήματα)
Ολοκληρώνοντας, ο Martin Schulz δήλωσε στην πολύ δυναμική και γλαφυρή ομιλία του ότι υπάρχει κρίση εμπιστοσύνης. Συμφωνώ μαζί του. Οι πολίτες έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στους πολιτικούς. Είναι μια ευκαιρία για εμάς να το αναγνωρίσουμε, να δείξουμε ότι έχουμε ακούσει και να ανακτήσουμε και να ξανακερδίσουμε την εμπιστοσύνη τους. Δεν αρκεί όλοι εμείς να γίνουμε απλώς καλοί ρήτορες· πρέπει να αποδείξουμε ότι μπορούμε να είμαστε και καλοί ακροατές.
(Χειροκροτήματα)
Poul Nyrup Rasmussen (PSE). - (EN) Κύριε Πρόεδρε, όχι, όχι, όχι! Τα όσα μόλις ανέφερε ο αξιότιμος βουλευτής δεν συνιστούν δημοκρατία. Δημοκρατία σημαίνει το να λέει κανείς: «Σεβόμαστε τους Ιρλανδούς, όπως σεβόμαστε τις αποφάσεις κάθε άλλου κράτους μέλους». Συνεπώς, υποστηρίζω τις επισημάνσεις του Προέδρου της Επιτροπής: διαθέτουμε συναίνεση εδώ στο Κοινοβούλιο επί της διαδικασίας, σεβόμενοι τους Ιρλανδούς αλλά και σεβόμενοι όλα τα άλλα κράτη μέλη. Ας συνεχίσουμε τη διαδικασία· αυτό πρέπει να συνεχίσουμε σήμερα.
Δεύτερο σημείο: σας παρακαλώ, όχι άλλες παύσεις! Φτάνει πια ο «στοχασμός». Φτάνουν πια οι σαχλοσυναισθηματισμοί. Ας εστιάσουμε στα πραγματικά προβλήματα: αυτό πρέπει να κάνουμε.
Φυσικά, ο Πρόεδρος Barroso οφείλει να υπερασπιστεί τους Επιτρόπους του, συμπεριλαμβανομένου του κ. McCreevy. Όταν επικρίνουμε τον κ. McCreevy, δεν το κάνουμε επί προσωπικού. Όταν ο πρόεδρος της ομάδας μου αναφέρεται στον κ. McCreevy, το κάνει εξαιτίας της πολιτικής του – που είναι και πολιτική του κ. Barroso.
Ο κ. Barroso είπε πολλά σωστά πράγματα σήμερα, αλλά, όταν αναφέρθηκε στις αρμοδιότητες επί του ανταγωνισμού, δεν άκουσα τίποτα για την κερδοσκοπία στις χρηματοπιστωτικές αγορές σε βάρος των τιμών των τροφίμων. Αυτό θα ήθελα να το ακούσω, όπως θα ήθελα να το ακούσω και από τον κ. McCreevy. Όταν αναφέρθηκε στο οικονομικό ζήτημα, δεν άκουσα τον κ. Barroso να λέει ότι υπάρχει έλλειψη θέσεων εργασίας στην Ευρώπη. Θα ήθελα να τον ακούσω να λέει ότι, λόγω της οικονομικής κρίσης, χάνουμε θέσεις εργασίας. Θα ήθελα να δω την Επιτροπή να υποβάλει ένα νέο σχέδιο οικονομικής αναζωογόνησης – όχι θεωρητικής φύσεως αλλά μια συντονισμένη δράση για τις επενδύσεις.
Τρίτον, ο κ. McCreevy προσπαθεί τώρα να μας πει ότι για όλη αυτήν την οικονομική κρίση ευθύνονται οι οργανισμοί και οι φορείς – Standard & Poors, FTSE κ.ά. – και ότι θα υπάρξει ρύθμιση. Αλλά με τον τρόπο αυτό, κατά μία έννοια, πυροβολούμε τον αγγελιαφόρο. Πραγματικά αισθάνομαι ότι ο Πρόεδρος της Επιτροπής όφειλε σήμερα να μας πει: πράγματι, συμφωνώ, υπάρχει οικονομική κρίση και, πράγματι, συμφωνώ, πρέπει να υπάρξει συνολική ρύθμιση, καλύτερη από την ήδη υπάρχουσα, ούτως ώστε η απάντησή μας να μπορεί να είναι η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και η βελτίωση του κλίματος, και όχι η παραγωγή περισσότερου χρήματος και η περαιτέρω επικέντρωση στον τρόπο δημιουργίας χρήματος από το τίποτα, αντί της παραγωγής και των θέσεων εργασίας. Δώστε μας αυτήν την εντύπωση σήμερα και θα έχετε το πραγματικό μήνυμα για τον απλό κόσμο.
Marian Harkin (ALDE). - (EN) Κύριε Πρόεδρε, ως ιρλανδή βουλευτής, αντιπροσωπεύω το 54% όσων ψήφισαν «όχι» και το 46% όσων ψήφισαν «ναι». Όσοι είναι πραγματικοί δημοκράτες δεν κοιτούν μόνο το αποτέλεσμα, αλλά αγωνίζονται για την αντιπροσώπευση ολόκληρου του λαού.
Εγώ αντιπροσωπεύω ένα κυρίαρχο κράτος, αλλά δεν μπορεί κανείς να υπεραμύνεται της κυριαρχίας του δικού του κράτους μέλους – στην περίπτωσή μου, της Ιρλανδίας – αν δεν υπεραμύνεται της κυριαρχίας όλων των κρατών μελών. Στο πλαίσιο αυτό, εάν άλλα κράτη μέλη αποφασίσουν να ασκήσουν την κυριαρχία τους κυρώνοντας ή μη τη συνθήκη της Λισαβόνας, κανένας πραγματικός δημοκράτης, κανένας δημοκράτης που σήμερα ισχυρίζεται ότι είναι Ιρλανδός, δεν νομιμοποιείται να προβάλει αντίρρηση. Η Ιρλανδία ομιλεί για την Ιρλανδία· η Σλοβενία για τη Σλοβενία. Αυτή είναι πραγματική δημοκρατία και αυτή είναι πραγματική κυριαρχία.
Κεντρικό σημείο στη συζήτηση για τη Συνθήκη της Λισαβόνας στην Ιρλανδία αποτέλεσε η αρχή της ομοφωνίας. Για την κύρωση της Συνθήκης της Λισαβόνας, χρειαζόμαστε ομοφωνία. Πρέπει να συμφωνήσουν και τα 27 κράτη μέλη – αυτό είναι ουσιώδες. Αυτή είναι η πρώτη φορά που δοκιμάζεται πραγματικά η ομοφωνία δυνάμει της Λισαβόνας. Δεν πρέπει να αποτύχουμε σε αυτήν τη δοκιμή και εδώ έγκειται η πρόκληση. Ως πολιτικοί, καθήκον μας είναι να ανταποκριθούμε σε αυτήν την πρόκληση, να ακούσουμε τους πολίτες μας, να εξεύρουμε λύσεις και να συνεχίσουμε το έργο της οικοδόμησης μιας καλύτερης Ευρώπης. Ορισμένοι από το στρατόπεδο του «όχι» στην Ιρλανδία έκαναν λόγο για μια καλύτερη συμφωνία. Ας διατηρήσουμε την αισιοδοξία μας και ας αναζητήσουμε μια καλύτερη συμφωνία για όλους τους πολίτες. Χρειαζόμαστε λίγο χρόνο και χώρο στην Ιρλανδία για να σκεφτούμε και να απαντήσουμε με λύσεις. Υπάρχει στην Ιρλανδία καλή πρόθεση για την Ευρώπη.
Ποιος θα φανταζόταν το 1945, όταν η Ευρώπη ήταν ένας σωρός από συντρίμμια, ότι το 2008 θα εορτάζαμε 50 χρόνια ειρήνης; Ας εμπνευστούμε από αυτό. Η Ευρώπη αποτελεί ένα έργο εν εξελίξει, μια διαδικασία – δύσκολη σαφώς, αλλά που θα αξίζει πάντα, μα πάντα τον κόπο. Γι’ αυτό είμαστε εδώ. Οι ευρωπαίοι πολίτες επιθυμούν μια Ένωση η οποία θα λειτουργεί. Το ίδιο και οι ιρλανδοί πολίτες. Επ’ αυτού είμαι εκατό τοις εκατό σίγουρη. Ας μην τους απογοητεύσουμε.
Johannes Voggenhuber (Verts/ALE). - (DE) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύοντα, το μήνυμα που λαμβάνω από τις κυβερνήσεις είναι ότι πρόκειται για πρόβλημα της Ιρλανδίας. Όταν συνομιλώ με πολίτες, το μήνυμα που λαμβάνω από αυτούς είναι ότι πρόκειται για πρόβλημα της Ευρώπης, καθώς και για διένεξη με την Ευρώπη. Οι κυβερνήσεις μας λένε ότι πρόκειται για διπλωματική διένεξη. Οι πολίτες μας λένε ότι πρόκειται για προσβολή της κυριαρχίας τους· αισθάνονται ότι αποκλείονται από τη διαδικασία, και αισθάνονται ότι θίγονται βαθύτατα. Οι κυβερνήσεις μας λένε ότι το «όχι» είναι ακατανόητο. Όταν ακούω τους πολίτες, αυτό που μας λένε είναι ότι η συνθήκη και η διαδικασία είναι ακατανόητη. Οι κυβερνήσεις μας λένε ότι πρέπει να ασχοληθούν με τα πραγματικά ζητήματα. Οι πολίτες μας λένε ότι χρόνια τώρα εστιάζουν στα πραγματικά ζητήματα, και επιτρέψτε μου να πω στον Πρόεδρο της Επιτροπής ότι δεν εννοούν τη στρατιωτική, αστυνομική και εσωτερική ασφάλεια: εννοούν την κοινωνική ευθύνη και μια ευρωπαϊκή απάντηση στην παγκοσμιοποίηση. Εννοούν περισσότερη δημοκρατία και διαφάνεια.
Κύριε Προεδρεύοντα του Συμβουλίου, οι κυβερνήσεις προτίθενται να ρωτήσουν την ιρλανδική κυβέρνηση τι ήταν αυτό που υπαγόρευσε το «όχι». Αντ’ αυτού, θα ήταν προτιμότερο οι κυβερνήσεις να αναρωτηθούν το εξής: ποιος ευθύνεται πράγματι; Οι κυβερνήσεις αγνόησαν την επιγραφή στον τοίχο μετά το «όχι» στη Γαλλία και τις Κάτω Χώρες. Αντιμετώπισαν οι κυβερνήσεις επί της ουσίας τα πραγματικά προβλήματα; Κατά την εξέταση της συνθήκης, απάντησαν όντως στις διαψευσμένες προσδοκίες; Μήπως η φωνή των Γάλλων δεν ήταν αρκετά δυνατή στις εκκλήσεις που απηύθυναν για νέα κοινωνική τάξη, για περισσότερη κοινωνική ευθύνη και αμεροληψία; Μήπως τα αιτήματα για περισσότερη δημοκρατία δεν ήταν απλώς αρκετά σαφή; Και τι κάνατε εσείς τελικά; Αναμασήσατε απλώς τη συνθήκη και δημιουργήσατε έναν δυσανάγνωστο συνονθύλευμα υποσημειώσεων, παραπομπών και συνεκδοχών, και αναρωτιέστε γιατί το απορρίπτουν οι πολίτες.
Υπάρχει ένας σημαντικός κίνδυνος σε αυτήν την προσβολή της κυριαρχίας. Δεν πρόκειται απλώς για προσβολή του ιρλανδικού λαού· υπάρχει πραγματικός κίνδυνος αυτή η αίσθηση αδικίας να εξαπλωθεί και οι Ευρωπαίοι στο σύνολό τους να πουν: ο ιρλανδικός λαός ψήφισε για εμάς! Την ευθύνη για αυτό την έχετε εσείς, οι κυβερνήσεις! Έχει έρθει πλέον η ώρα.
(Ο Πρόεδρος διακόπτει τον ομιλητή)
Konrad Szymański (UEN). - (PL) Κύριε Πρόεδρε, πρόκειται για μια πολύ τεταμένη συζήτηση. Θα ήθελα, εντούτοις, να συστήσω να είμαστε προσεχτικοί, πολύ προσεχτικοί όταν προβαίνουμε σε δηλώσεις μετά το ιρλανδικό δημοψήφισμα. Οιοσδήποτε υπαινιγμός ότι η Ιρλανδία θα πρέπει να ντρέπεται ή ακόμη και να αποκλεισθεί από την Ένωση είναι πολύ πιο επιζήμιος για την Ευρώπη από το ίδιο το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Δυστυχώς, ο κ. Schulz, ο οποίος ήταν, ως συνήθως, κάπως συγχυσμένος, υπαινίχθηκε κάτι τέτοιο. Θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι η πατερναλιστική στάση που υιοθετούν οι Βρυξέλλες εκνεύρισε την Ιρλανδία και ήταν ένας από τους λόγους που ο ιρλανδικός λαός καταψήφισε τη συνθήκη.
Δεν ισχύει ότι θα πληγεί η Ευρώπη χωρίς τη νέα συνθήκη. Η Ευρώπη θα πληγεί ως αποτέλεσμα συγκρούσεων συμφερόντων και λόγω της εγωιστικής στάσης των κρατών μελών. Η Ιρλανδία δεν έχει καμία σχέση με αυτό. Η εξωτερική πολιτική της Ευρώπης θα πληγεί λόγω της Γερμανίας, για παράδειγμα. Η Γερμανία επιθυμεί να συνάψει καλές σχέσεις με τη Ρωσία προς όφελος της ιδίας και εις βάρος των χωρών της Κεντρικής Ευρώπης. Η Γαλλία φέρει επίσης ευθύνη, δεδομένου ότι έκανε τα στραβά μάτια στη νεοϊμπεριαλιστική πολιτική της Ρωσίας στην περιοχή, διατυπώνοντας την ίδια στιγμή αοριστολογίες σχετικά με το πώς θα προχωρήσει δυναμικά η Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της Πολωνίας. Η συνθήκη δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως προπέτασμα καπνού για τις δικές μας αποτυχίες. Η απόφαση του ιρλανδικού λαού δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί για τη συγκάλυψη των δικών μας αποτυχιών.
(Χειροκροτήματα)
Bairbre de Brún (GUE/NGL). – (GA) Κύριε Πρόεδρε, ο ιρλανδικός λαός απεφάνθη. Η ψήφος του ιρλανδικού λαού κατά της Συνθήκης της Λισαβόνας την περασμένη Πέμπτη δεν αποτελεί ψήφο κατά της ΕΕ. Η θέση της Ιρλανδίας είναι εντός της ΕΕ. Η Ιρλανδία έχει ωφεληθεί κοινωνικά και οικονομικά –τόσο στον Βορά όσο και στον Νότο – από την ιδιότητά της ως μέλους της ΕΕ, παρά την ύπαρξη ορισμένων δυσκολιών.
Το θέμα ήταν: είναι η Συνθήκη της Λισαβόνας επωφελής για τον λαό της Ιρλανδίας, για την υπόλοιπη Ευρώπη ή για τον αναπτυσσόμενο κόσμο; Η Συνθήκη της Λισαβόνας τέθηκε στην κρίση του λαού της Ιρλανδίας και απερρίφθη. Η Συνθήκη της Λισαβόνας αποτελεί παρελθόν. Οι ιρλανδοί πολίτες, όπως και εκείνοι στη Γαλλία και στις Κάτω Χώρες, επιθυμούν μια καλύτερη συμφωνία.
Τώρα έχουμε την ευκαιρία να ανοίξουμε εκ νέου τον διάλογο για το μέλλον της Ευρώπης. Και αυτήν την ευκαιρία πρέπει να την αδράξουμε.
Θα ήταν απαράδεκτο οι ηγέτες της ΕΕ να αναζητούν τρόπους για να αποφύγουν ή να παρακάμψουν τις δημοκρατικά εκπεφρασμένες επιθυμίες των λαών. Η διαδικασία κύρωσης πρέπει να σταματήσει, όπως ακριβώς συνέβη μετά την απόρριψη του Συντάγματος της ΕΕ. Αλλά επί τη ευκαιρία πρέπει να ακούσουμε τον ιρλανδικό λαό· πρέπει να ακούσουμε τους πολίτες. Πολλές από τις ίδιες ανησυχίες που εκφράστηκαν στην Ιρλανδία είχαν ακουστεί προηγουμένως στη Γαλλία και στις Κάτω Χώρες. Οφείλουμε να ακούσουμε αυτές τις ανησυχίες. Οφείλουμε να τις αντιμετωπίσουμε.
(EN) Καθόλη τη διάρκεια της εκστρατείας για το δημοψήφισμα στην Ιρλανδία, μια σειρά από καίρια ζητήματα τέθηκε κατ’ επανάληψη: το δημοκρατικό έλλειμμα, η απώλεια δύναμης της Ιρλανδίας στην Ευρώπη, η ουδετερότητα και η μη στρατιωτικοποίηση, τα δικαιώματα των εργαζομένων και οι δημόσιες υπηρεσίες, καθώς και ο αντίκτυπος της Συνθήκης στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Τα εν λόγω ζητήματα χρήζουν αντιμετώπισης.
Το ευρωπαϊκό εγχείρημα υποβάλλεται τώρα σε δημοκρατική δοκιμή βάσει της απάντησης που θα δώσει στην ψήφο της Ιρλανδίας. Ακούει άραγε τους πολίτες, σέβεται τη δημοκρατική τους βούληση ή μήπως απομακρύνει τους πολίτες του θέτοντας όλα αυτά κατά μέρος;
Κατά τη γνώμη μου, πρέπει να υπερισχύσει η δημοκρατία. Πρέπει να ακούσουμε τα όσα είπαν οι ιρλανδοί πολίτες. Πρέπει να αφήσουμε κατά μέρος τις συζητήσεις που τους τοποθετούν στο ένα στρατόπεδο ή που μας θέλουν να συνεχίζουμε την πορεία μας χωρίς αυτούς, που τους απομονώνουν ή που τους κατηγορούν. Πρέπει να ακούσουμε πολύ προσεκτικά και ψύχραιμα τα όσα είπε ο ιρλανδικός λαός και τα προβλήματα που κατέδειξε σε σχέση με την ουδετερότητα και το όλο ζήτημα της στρατιωτικοποίησης της ΕΕ, σε σχέση με τη δημοκρατία και τη φωνή της Ιρλανδίας και άλλων μικρών εθνών στην Ευρώπη, σε σχέση με τα δικαιώματα των εργαζομένων, τις δημόσιες υπηρεσίες και την κοινωνική Ευρώπη.
Οφείλουμε να τα ακούσουμε. Πρέπει να αδράξουμε την ευκαιρία που μας δίνεται τώρα για να μιλήσουμε στην ιρλανδική κυβέρνηση, να ακούσουμε τον ιρλανδικό λαό και να χαράξουμε μια πορεία προς τα εμπρός και να συντάξουμε ένα κείμενο το οποίο θα ικανοποιεί τους πάντες στο μέλλον.
Kathy Sinnott (IND/DEM). - (EN) Κύριε Πρόεδρε, κατά τη διάρκεια της εκστρατείας ήρθα αντιμέτωπη με δύο σημαντικά συναισθήματα. Το πρώτο αφορούσε μια γενική αίσθηση ότι η λήψη αποφάσεων απομακρύνθηκε και άλλο από τους πολίτες υπέρ μιας απομακρυσμένης γραφειοκρατίας. Το δεύτερο, και ίσως πιο βαθύ, συναίσθημα ήταν ότι υπήρξε απώλεια αξιών. Για την ακρίβεια, ότι υφίσταντο αλλαγή.
Η Ιρλανδία περηφανευόταν για τις χριστιανικές της αξίες, αλλά κατέληξε να γίνει υλιστικό έθνος. Από την Παρασκευή η χώρα μου υφίσταται δυσφήμιση σε μεγάλο βαθμό. Είναι σαν να προσβάλλουν εσένα τον ίδιο. Αυτό που επί της ουσίας συνέβη είναι ότι η Ιρλανδία είπε ένα αποφασιστικό «όχι, ευχαριστώ» στη Συνθήκη της Λισαβόνας.
Εάν η απάντηση στη δημοκρατική βούληση του λαού, την οποία άκουσα τις τελευταίες πέντε ημέρες, είναι μήνις, τότε κάτι δεν πάει καλά. Να είστε βέβαιοι: η Ιρλανδία είναι φιλοευρωπαϊκή χώρα. Εμείς πιστεύουμε, αλλά προφανώς όχι και εσείς, ότι το εγχείρημα έχει χάσει τον δρόμο μου. Έχει χάσει το ένα πράγμα που χρειάζεται περισσότερο – τη δημοκρατία – και έχει ξεχάσει τους μόνους που έχουν σημασία – τους πολίτες του.
Συνεπώς, προτού επιχειρήσετε να παρακάμψετε τη δημοκρατική μας απόφαση, θέστε στον εαυτό σας δύο ερωτήσεις. Πρώτον: πιστεύετε όντως ότι αυτή η συνθήκη θα επιβίωνε αν διενεργούνταν δημοψηφίσματα στις υπόλοιπες 26 χώρες; Και δεύτερον: το να εξαπολύει κανείς απειλές κατά μίας χώρας, επειδή είναι δημοκρατική, αποτελεί δημοκρατική πράξη;
(Χειροκροτήματα)
Frank Vanhecke (NI). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, όσο περισσότερο προχωρούμε, τόσο περισσότερο οι ευρωπαίοι μανδαρίνοι συμπεριφέρονται σαν ένα είδος αυτιστικών πολιτικών, εντελώς αποκομμένων από τον πραγματικό κόσμο, από τους πολίτες, τους οποίους εντούτοις ακόμα ισχυρίζονται ότι υπηρετούν. Τώρα λένε ότι η μικρή Ιρλανδία δεν έχει το δικαίωμα να απορρίψει μια ευρωπαϊκή συνθήκη, την οποία ενδέχεται σύντομα να κυρώσουν 26 από τα 27 κράτη μέλη. Τι αλαζονεία! Μόνο η Ιρλανδία είπε «όχι» τελικά, διότι μόνο στην Ιρλανδία δόθηκε η ευκαιρία να πει «όχι». Όλοι ξέρουν ότι το τέρας της Λισαβόνας, το οποίο προέκυψε από το θνησιγενές Ευρωπαϊκό Σύνταγμα όπως το τέρας του Φρανκενστάιν, θα απορριπτόταν μαζικά από τους εκλογείς όλων σχεδόν των υπολοίπων κρατών μελών, εάν τους είχε δοθεί η ευκαιρία να ψηφίσουν. Στο όνομα της δημοκρατίας, το αποτέλεσμα μιας δημοκρατικής εκλογής γιουχάρεται και παραγκωνίζεται. Κατευθυνόμαστε πρόσω ολοταχώς προς το ολοκληρωτικό ευρωναζιστικό κράτος.
Alojz Peterle (PPE-DE). - (SL) Η απόφαση του ιρλανδικού λαού ήταν δημοκρατική και την σεβόμαστε, και εμείς οι δημοκράτες δεν χρειαζόμαστε εκκλήσεις για να επιδείξουμε σεβασμό. Επ’ αυτού δεν υπάρχει ουδεμία αμφιβολία· για εμάς, όμως, δεν αρκεί μόνον ο σεβασμός, πρέπει να έχουμε και επίγνωση των συνεπειών και πρέπει να κατανοήσουμε, υπό το ιρλανδικό και ευρωπαϊκό πρίσμα, γιατί η πλειοψηφία σε ένα από τα πλέον επιτυχημένα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στράφηκε κατά μιας συνθήκης, που υπεγράφη πέρυσι από τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων – και της Ιρλανδίας – με την πρόθεση να δοθεί μια αποτελεσματική κοινή απάντηση στις δύσκολες νέες προκλήσεις, είτε σχετίζονται με το περιβάλλον, την ενέργεια, τη μετανάστευση ή την υγεία.
Συμφωνώ ότι χρειαζόμαστε χρόνο για να σκεφτούμε, αλλά αυτό δεν πρέπει να ισχύσει για τη συνέχιση της κύρωσης. Για τη συνέχιση της κύρωσης δεν απαιτείται περαιτέρω σκέψη, και η διαδικασία πρέπει να συνεχιστεί. Αυτό δεν αφορά μόνον την Ιρλανδία και ολόκληρη τη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και το μέλλον της Ευρώπης, που δεν είναι ακόμα καθ’ ολοκληρία ενωμένη. Στο πλαίσιο αυτό, συγχαίρω τη σλοβένικη Προεδρία για όλα όσα επέτυχε στην προσέγγιση των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων, και ειδικότερα για τις συμφωνίες σταθεροποίησης και σύνδεσης με τη Σερβία και τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Πρέπει να μας χαροποιεί εν προκειμένω κάθε βήμα προόδου που σημειώνεται προς την κατεύθυνση της ευρωπαϊκής προοπτικής και πρέπει να εξαλείψουμε εν προκειμένω κάθε πηγή ανάπτυξης συγκρούσεων, κάτι το οποίο κατέστησε δυνατό η ευρωπαϊκή προοπτική. Συστήνω να παραμείνουμε άοκνοι.
Ελπίζω ότι η επικράτηση φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων στη Μακεδονία θα συμβάλλει στο να λάβει το Συμβούλιο μια απόφαση σχετικά με την έναρξη των διαπραγματεύσεων με την εν λόγω χώρα, η οποία είναι ήδη υποψήφια και έχει περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα στην αίθουσα αναμονής. Επίσης ελπίζω ότι η νέα κυβέρνηση της Μακεδονίας, η οποία έχει λάβει ισχυρή εντολή, θα αξιοποιήσει αυτήν τη νέα εμπιστοσύνη σε μια πολιτική που θα ενισχύσει τις εξελίξεις προς την έναρξη των διαπραγματεύσεων.
Jo Leinen (PSE). - (DE) Κύριε Πρόεδρε, αυτό που θέλω αύριο από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο είναι να κάνει την αυτοκριτική του χωρίς περιστροφές: αυτοκριτική για την αξιοθρήνητη αποτυχία του να επικοινωνήσει και να ενημερώσει τον κόσμο για τη νέα αυτή ευρωπαϊκή συνθήκη. Προκαλεί πραγματικά έκπληξη το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις διαπραγματεύονται συνθήκες, διοργανώνοντας μάλιστα εξεζητημένες τελετές υπογραφής, και εν συνεχεία επιστρέφουν πίσω στις πρωτεύουσές τους και δεν ξανασχολούνται με το θέμα. Αυτός είναι ο κύριος λόγος για την αναστάτωση που βιώσαμε στο παρελθόν και που τώρα αντιμετωπίζουμε με την Ιρλανδία.
(Χειροκροτήματα)
Ζητώ επίσης να αντλήσουμε ορισμένα διδάγματα: το Συμβούλιο πρέπει επιτέλους να εγκαταλείψει τις τακτικές παρακώλυσης που ακολουθεί και να εγκαινιάσει μια κοινή στρατηγική επικοινωνίας ή δημοσίων σχέσεων με την Επιτροπή και το Κοινοβούλιο, ούτως ώστε να μπορέσουμε επί της ουσίας να πάρουμε τους πολίτες μαζί μας στο ταξίδι μας προς την Ευρώπη, και όχι να τους αφήσουμε πίσω. Επί του παρόντος, αυτά τα θεσμικά όργανα συμπεριφέρονται σαν εκείνους τους γονείς που, αφού φέρουν στον κόσμο ένα παιδί, στη συνέχεια το πετούν σε έναν υπόνομο και ξεχνούν το όλο θέμα. Είναι εντελώς απαράδεκτο. Πρέπει τώρα να υποστούμε τις συνέπειες, και αυτό σημαίνει να αναπτύξουμε μια κοινή πολιτική επικοινωνίας και πληροφόρησης, η οποία θα αποτελεί και τμήμα της δημοκρατικής διαδικασίας. Αυτή είναι η βάση για τη δημοκρατία, ούτως ώστε οι πολίτες να κατανοήσουν περί τίνος πρόκειται η Ευρώπη και να συνειδητοποιήσουν ότι αποτελούν τμήμα της διαδικασίας.
Ευχαρίστως θα ακούσω τα μηνύματα που απέστειλε ο λαός της Ιρλανδίας, αλλά όταν η κ. Sinnott μας λέει, όπως έκανε χτες, ότι η πλειοψηφία των εκλογέων σε μία πόλη ψήφισε κατά της συνθήκης της Λισαβόνας λόγω της κατασκευής μονάδας αποτέφρωσης αποβλήτων στην περιοχή και ότι εμείς διαθέτουμε μία ευρωπαϊκή νομοθεσία που ζητεί την αποτέφρωση των αποβλήτων, τότε πραγματικά απορώ τι σχέση έχει αυτό με τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Ακούσαμε πολλά τέτοια επιχειρήματα, και πρέπει να είμαστε ειλικρινείς: δεν είναι όλα σχετικά και δεν χρήζουν όλα εξέτασης.
Πρέπει να εξεύρουμε μια νέα φόρμουλα για την κύρωση των ευρωπαϊκών συνθηκών. Κάθε χώρα πρέπει να είναι σε θέση να διατυπώνει τις απόψεις της, και ευελπιστώ ότι σήμερα το απόγευμα, η Βουλή των Λόρδων θα κυρώσει τη Συνθήκη και θα αποστείλει ένα σαφές μήνυμα ότι η διαδικασία συνεχίζεται.
Andrew Duff (ALDE). - (EN) Κύριε Πρόεδρε, σήμερα το απόγευμα το βρετανικό κοινοβούλιο στο Westminster θα ολοκληρώσει τη διαδικασία κύρωσης της Συνθήκης της Λισαβόνας. Θα είναι αναζωογονητικό να διαπιστώσουμε, διαβάζοντας τον αυριανό Τύπο, ότι επιτέλους η Βρετανία λέει «ναι» στην Ευρώπη. Θα συμβάλλει σημαντικά στην αποκατάσταση του ηθικού κύρους και της πολιτικής αξιοπιστίας του Ηνωμένου Βασιλείου και θα συνδράμει τους Ιρλανδούς να βρουν μια νέα συναίνεση, βασισμένη σε λιγότερη libertas και περισσότερη veritas.
Είναι περίεργο που ο κ. Farage και οι δεξιές δυνάμεις του σε αυτήν την αίθουσα προτιμούν να αφήσουν ένα δημοψήφισμα σε μια ξένη χώρα να αποφασίσει για λογαριασμό και αντί του βρετανικού κυρίαρχου κοινοβουλίου. Αυτό επιβεβαιώνει την άποψή μου ότι το δημοψήφισμα αποτελεί μια μορφή δημοκρατίας, η οποία αρμόζει πιθανώς σε επαναστατικές συνθήκες, αλλά η οποία είναι εντελώς ακατάλληλη για τη λήψη τεκμηριωμένων αποφάσεων κατόπιν διαβούλευσης σχετικά με την αναθεώρηση μιας περίπλοκης συνθήκης. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το Κοινοβούλιο οφείλει να συνδράμει το Συμβούλιο, προκειμένου να τηρήσει το περιεχόμενο της συνθήκης της Λισαβόνας.
Ian Hudghton (Verts/ALE). - (EN) Κύριε Πρόεδρε, η Συνθήκη της Λισαβόνας είναι νεκρή. Χωρίς την επίτευξη ομοφωνίας, συνιστά απλώς ένα νομικό γεγονός. Οι εκλογείς, όχι μόνον στην Ιρλανδία αλλά και στη Γαλλία και τις Κάτω Χώρες, είπαν «όχι» στο κείμενο της συνθήκης ή στον δίδυμο αδερφό της.
Για να ανακτήσουμε την εμπιστοσύνη των λαών μας, πρέπει να κάνουμε πολύ περισσότερα από το να αλλάξουμε απλώς το περιτύλιγμα και το όνομα του κειμένου της Λισαβόνας και να επιχειρήσουμε να το προωθήσουμε. Η νέα συνθήκη ήταν πολύ εύκολο να γελοιοποιηθεί και πολύ περίπλοκη και ασαφής για να εξηγηθεί, δυσκολεύοντας έτσι τους συμμετέχοντες στην εκστρατεία υπέρ του «ναι» σε οποιαδήποτε χώρα και εάν διενεργείτο δημοψήφισμα.
Πολλές από τις αλλαγές που προβλέποντο σε αυτήν τη συνθήκη ήταν καλές, και αναγκαίες ακόμη, αλλά διατυπώθηκαν σε μια τόσο ασαφή, δυσνόητη γλώσσα που σχεδόν κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει.
Η απόφαση για το εάν και το πώς θα συνεχιστεί η κύρωση εξαρτάται από τα υπόλοιπα οκτώ κράτη μέλη, ωστόσο θεωρώ ότι θα ήταν πολύ χρήσιμο εάν, για παράδειγμα, το Ηνωμένο Βασίλειο αποφάσιζε να διενεργήσει δημοψήφισμα, για να διαπιστώναμε εάν έχουμε την εμπιστοσύνη του λαού για να συνεχίσουμε αυτήν τη διαδικασία.
Mario Borghezio (UEN). - (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, εάν το ιρλανδικό δημοψήφισμα είναι ασήμαντο και επουσιώδες, τότε γιατί διεξήχθη; Γιατί αποφασίστηκε να δοθεί αυτή η ευκαιρία για τη διενέργεια δημοψηφίσματος, όπως ακούσαμε;
Το να αρνείται ένα κοινοβούλιο τη δυνατότητα και τη σπουδαιότητα άσκησης του δικαιώματος των πολιτών να εκφράζονται με απόλυτη ελευθερία, όπως έπραξε ο ιρλανδικός λαός, αποτελεί σοβαρό ζήτημα. Η ψήφος αυτή αποτελεί απλούστατα μια ωραιότατη ταφόπλακα, διακοσμημένη με έναν κέλτικο σταυρό, στην προοπτική ενός ευρωπαϊκού υπερκράτους που τόσο απεχθάνονται οι λαοί μας. Απεχθάνονται το ξεπούλημα της πολιτικής, καθώς και της νομισματικής κυριαρχίας.
Πρόκειται, λοιπόν, για μια κατάσταση η οποία δίνει ελπίδα σε εκείνους από εμάς που, όπως οι Ιρλανδοί, πιστεύουν ακράδαντα σε μια Ευρώπη των λαών και των περιφερειών. Για τον λόγο αυτό, εμείς στην Παδανία ζητούμε ομοίως τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, παρόλο που, από νομικής άποψης, η συνθήκη θεωρείται τώρα απορριφθείσα, νεκρή. Είναι νεκρή εξαιτίας αυτής της απίστευτης διαδικασίας που θέλει μια συνθήκη η οποία επηρεάζει το μέλλον των λαών μας να εγκρίνεται διά της κοινοβουλευτικής οδού, αποκλείοντας τη συμμετοχή των λαών και των πολιτών.
Ευτυχώς, υπάρχει ένα ελεύθερο έθνος που έχει στο DNA του μια αίσθηση της δικής του ελευθερίας. Ίσως αυτή η δύναμη να πηγάζει από το γεγονός ότι έπρεπε να παλέψουν για την ελευθερία. Είναι πλέον καιρός να πούμε τι πραγματικά σημαίνει αυτή η ψήφος: λέει «φτάνει πια» στους ευρωκράτες των Βρυξελλών που επιθυμούν να οικοδομήσουν ένα υπερκράτος πολύ μακριά από τα συμφέροντα και την ψυχή των συμπολιτών μας. Όλοι εμείς, στην Παδανία, αισθανόμαστε σήμερα Ιρλανδοί.
Vladimír Železný (IND/DEM). - (CS) Κύριε Πρόεδρε, μετά το ιρλανδικό δημοψήφισμα, ο κ. Schulz, ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Ομάδας, επιπλήττει εμάς, τους πολίτες μικρών κρατών μελών, και ειδικότερα της Ιρλανδίας και της Τσεχικής Δημοκρατίας, με την υπεροπτική αλαζονεία που διακρίνει τους Γερμανούς. Κατά την άποψή του, όταν μικρές χώρες σαν και αυτές παρακωλύουν την κοινή μεταρρυθμιστική διαδικασία, οφείλουμε να τις ρωτήσουμε εάν επιθυμούν να παραμείνουν στην Ένωση ή όχι. Σας διαβεβαιώνω, κύριε Πρόεδρε (και μπορείτε να το μεταφέρετε στον κ. Schulz) ότι τώρα που οι Ιρλανδοί φόνευσαν αυτό το αρρωστημένο προϊόν της γερμανικής Προεδρίας που ονομάζεται Συνθήκη της Λισαβόνας, οι Τσέχοι με μεγάλη χαρά θα το θάψουν, παραμένοντας όμως κράτος μέλος. Θα το θάψουν, διότι περιέχει τον Χάρτη και, ως εκ τούτου, για πρώτη φορά μετά από 60 χρόνια, ανοίγει η πόρτα στη χώρα μας για την επιστροφή των περιουσιών του Sudetenland και για την αναθεώρηση της δίκαιης έκβασης του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, και όχι των αποκαλούμενων διαταγμάτων Beneš. Επίσης θα το θάψουν, διότι στερεί από τα μικρά κράτη μέλη το δικαίωμα αρνησικυρίας και αυξάνει την ισχύ της Γερμανίας από 9 σε 18 ψήφους. Ο κ. Schulz καλά θα έκανε να αναρωτηθεί ποια θα ήταν η έκβαση στη Γερμανία εάν η Συνθήκη της Λισαβόνας είχε τεθεί σε δημοψήφισμα ενώπιον του γερμανικού λαού. Τα συγχαρητήριά μου στους Ιρλανδούς και σε όλους εμάς.
Jana Bobošíková (NI). - (CS) Κυρίες και κύριοι, το να παραδεχθούμε ότι η συνθήκη της Λισαβόνας είναι νεκρή και ότι ήταν αδιέξοδη είναι η μόνη δημοκρατική και ειλικρινής λύση. Αύριο, οι αρχηγοί κρατών οφείλουν να αναγνωρίσουν επιτέλους ότι στις δημοκρατίες οι πολιτικές δεν χαράσσονται πάνω από πιάτα με φουά γκρα σε κλιματιζόμενες αίθουσες, και να σταματήσουν κάθε προσπάθεια διαχείρισης των ζωών άλλων ανθρώπων από τις Βρυξέλλες. Το ιρλανδικό δημοψήφισμα δείχνει σαφώς ότι οι πολίτες δεν είναι πρόθυμοι να ανεχθούν αποφάσεις εκ των άνω και την αλαζονεία που επιδεικνύει η ισχυρή ελίτ της Ένωσης. Το Συμβούλιο πρέπει να καταστήσει τη διαδικασία λήψης αποφάσεων προσβάσιμη στο κοινό και να σταματήσει να εξαπατά τους πολίτες. Δεν μπορούμε να διδαχθούμε από την ιστορία μας; Ύστερα από όλα αυτά τα αιματηρά γεγονότα του 20ού αιώνα, θέλει πράγματι η πολιτική ελίτ να δει τις μεγάλες χώρες να λαμβάνουν ξανά αποφάσεις για τις μικρότερες; Το ότι έζησαν σημαντικό μέρος της ζωής τους υπό ολοκληρωτικό καθεστώς δεν ήταν αρκετό για ορισμένους πρωθυπουργούς και πρόεδρους;
Κυρίες και κύριοι, αύριο το Συμβούλιο θα μας υπενθυμίσει ξανά τα βασικά: γιατί δημιουργήθηκε η Ένωση και σε ποιες αξίες έχει οικοδομηθεί. Οφείλει να σεβαστεί το δίκαιο και τους κανόνες, και να διακηρύξει αμέσως ότι η περαιτέρω επικύρωση της νεκρής πλέον συνθήκης της Λισαβόνας αποτελεί εντελώς άσκοπη πρακτική.
Avril Doyle (PPE-DE). - (EN) Κύριε Πρόεδρε, αν περιμένετε να σας εξηγήσω εγώ την ιρλανδική ψήφο επί της συνθήκης της Λισαβόνας, καλύτερα να ψάξετε αλλού: δεν μπορώ. Παρότι όμως είμαι βαθιά απογοητευμένη από το αποτέλεσμα, για ένα πράγμα είμαι σίγουρη: πρέπει να το αποδεχθούμε ως τη δημοκρατική βούληση του λαού και να το σεβαστούμε.
Τι προσέλευση και αυτή για τα βιβλία της ιστορίας, καθώς κοιτάζω πίσω μου εδώ σήμερα και βλέπω μια ετερόκλητη ομάδα ακροδεξιών βρετανών συναδέλφων, συμπεριλαμβανομένου του Jim Allister και του βρετανού κατάδικου που επιστρατεύθηκε και αυτός, να φορούν όλοι τους το πράσινο μπλουζάκι, απαιτώντας σεβασμό για την ψήφο των Ιρλανδών.
(Διαμαρτυρίες από ορισμένους βουλευτές της Ομάδας IND/DEM)
Πόσο διαφορετικά θα είχαν γραφεί τα βιβλία της ιστορίας εάν ο σεβασμός για την ψήφο των Ιρλανδών από βρετανούς συναδέλφους ήταν πάντα παρών! Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα! Πόσες ζωές θα είχαν σωθεί! Το επικροτώ, αν και πολύ αργά. Όλοι μας πρέπει να σεβαστούμε την ψήφο των Ιρλανδών.
(Υπόκωφες διαμαρτυρίες)
Είχε πολύ καιρό στη φυλακή για να φωνάζει· ίσως θα μπορούσε να σωπάσει τώρα για λίγο…
(Χειροκροτήματα)
Μία από τους ιρλανδούς βουλευτές σε αυτό το Σώμα, η οποία μίλησε ήδη σήμερα το πρωί, μοίρασε, κατά τη διάρκεια της εκστρατείας, φυλλάδια με πάνω τους μια σύριγγα. Ίσως θα μπορούσε να πει στο Σώμα σε ποιο σημείο της Συνθήκης της Λισαβόνας υπάρχει πρόβλεψη για την ευθανασία, σε ποιο σημείο της Συνθήκης της Λισαβόνας αναφέρεται η άμβλωση, η πορνεία, η απόφαση για τον φόρο των εταιρειών, οι κίνδυνοι για την ουδετερότητα της Ιρλανδίας. Αναμένω την αλήθεια.
Η ιρλανδική κυβέρνηση πρέπει να αναλύσει το αποτέλεσμα με ψυχραιμία, να διαπιστώσει ακριβώς αυτό που συνέβη στο κείμενο της συνθήκης και καταψηφίστηκε από τους εκλογείς, και πρέπει να δώσουν αποδεκτές απαντήσεις όχι μόνον σε όσους είπαν «όχι» στην Ιρλανδία αλλά και σε όλες τις κυβερνήσεις των κρατών μελών και στους πολίτες τους που, κατά την άποψή μου, δικαιούνται εξίσου να έχουν λόγο και να εκφράζουν τη θέση τους, η οποία πρέπει επίσης να γίνεται σεβαστή.
Πρέπει να δώσουμε μια μετρημένη απάντηση στις ειλικρινείς ανησυχίες του ιρλανδικού εκλογικού σώματος, χωρίς όμως να προσφέρουμε ικανοποίηση στους εξτρεμιστές. Όταν ηρεμήσουν τα πράγματα, ελπίζω ότι οι συνάδελφοι θα συμφωνήσουν μαζί μου πως μία Ευρώπη δύο ταχυτήτων δεν είναι η απάντηση αλλά η αρχή του τέλους της Ένωσής μας, του πλέον επιτυχημένου δημοκρατικού εγχειρήματος υπέρ της ειρήνης στις μέρες μας.
Ανέκαθεν ήταν ευκολότερο να σπέρνει κανείς τον φόβο παρά την ελπίδα. Ένας διάσημος ιρλανδός πολιτικός, που ανήκε στο κόμμα μας – ο James Dillon – είπε κάποτε: «ένα καλά ειπωμένο ψέμα που λέγεται αρκετά συχνά, ανάθεμα και αν θα μπορούσε ποτέ να το ξεπεράσει η αλήθεια». Πράγματι. Αποτύχαμε να διαχωρίσουμε τα γεγονότα από τα εφευρήματα στο μυαλό ικανού αριθμού εκλογέων μας, παρά τις γενναίες προσπάθειες του Διευθυντή των Εκλογών μας, Gay Mitchell, και των συναδέλφων μου. Επαφίεται τώρα στον νέο μας πρωθυπουργό, ο οποίος ξεκίνησε τη θητεία του κάπως δυσοίωνα, να εξεύρει λύση.
(Χειροκροτήματα)
Richard Corbett (PSE). - (EN) Κύριε Πρόεδρε, δεν πρέπει επί της ουσίας μόνον να ακούσουμε το ιρλανδικό αποτέλεσμα αλλά και να το σκεφτούμε και να το χωνέψουμε. Όπως όμως ειπώθηκε, πρέπει να ακούσουμε και τις υπόλοιπες 26 χώρες, τα αποτελέσματά τους, καθώς και τις ανησυχίες που ενδέχεται να εκφραστούν κατά τη διάρκεια της δικής τους διαδικασίας κύρωσης. Και στη συνέχεια πρέπει να ανταποκριθούμε στην τεράστια πρόκληση και να γεφυρώσουμε το χάσμα.
Εάν όντως εξασφαλίσουμε 26 κυρώσεις και μία απόρριψη, δεν είναι ούτε παράλογο ούτε αντιδημοκρατικό να καλέσουμε τη μία αυτήν χώρα να εξετάσει το ενδεχόμενο προσαρμογής, αναθεώρησης, καλύτερης διευκρίνισης της δέσμης μεταρρυθμίσεων, ή ίσως να επιδιώξουμε έναν νέο συμβιβασμό αντί για το μπλοκάρισμα ολόκληρης της μεταρρύθμισης. Δεν υπάρχει τίποτα το παράλογο ή το αντιδημοκρατικό σε αυτό. Εξάλλου, ακόμη και ορισμένοι συμμετέχοντες στην εκστρατεία υπέρ του «όχι» στην Ιρλανδία ισχυρίστηκαν ότι η πρόθεσή τους ήταν η επαναδιαπραγμάτευση και η εξεύρεση καλύτερης συμφωνίας.
Μερικοί – και το ακούσαμε αυτό από ορισμένες πτέρυγες αυτού του Σώματος – θέλουν να ακούν μόνον τη μία πλευρά, την απάντηση που τους αρέσει, δηλαδή το «όχι». Εγώ θέλω να ακούσω και τις δύο πλευρές και κατόπιν να βρω μια λύση που θα είναι αποδεκτή και στις 27 χώρες. Αυτή είναι η πρόκληση στην οποία πρέπει όλοι μας να ανταποκριθούμε.
Marielle De Sarnez (ALDE). - (FR) Κύριε Πρόεδρε, όταν οι πολίτες ερωτούνται για το μέλλον της Ευρώπης και απαντούν με «όχι» προφανώς και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση δευτερεύον γεγονός, και δεν μπορούμε, και ούτε πρέπει, να αγνοήσουμε αυτό το «όχι». Αντιθέτως, οφείλουμε να το αντιμετωπίσουμε κατά πρόσωπο και να προσπαθήσουμε να απαντήσουμε σε αυτό.
Κατά τη γνώμη μου, δύο είναι τα ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Το πρώτο σχετίζεται με τη δημοκρατία. Οι πολίτες αναμένουν από την Ευρώπη να παρέχει σαφήνεια, διαφάνεια, κατανόηση, διευκρινίσεις, εκπαίδευση, στήριξη. Το εν λόγω ζήτημα επηρεάζει τον καθένα από εμάς, και όχι μόνον τις εθνικές κυβερνήσεις. Το ίδιο ισχύει για τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, και δη την Επιτροπή και το Συμβούλιο. Αυτό είναι το πρώτο ζήτημα.
Το δεύτερο αφορά την έννοια της Ευρώπης, την ψυχή της, και, όπως μόλις ανέφερε ο Martin Schulz, τον λόγο ύπαρξής της. Γιατί οικοδομήσαμε την Ευρώπη; Ο λόγος δεν μπορεί να συνοψίζεται μόνον στα ζητήματα της αγοράς. Δεν οικοδομήσαμε την Ευρώπη μόνον για τον ανταγωνισμό· είμαστε μαζί εξαιτίας αξιών, έχουμε ένα σχέδιο για την κοινωνία, έχουμε ένα μοντέλο για την κοινωνία – οικονομικό, κοινωνικό, βιώσιμο, ανθρώπινο – και αυτό το μοντέλο αξίζει να το επιδιώξουμε, να το προωθήσουμε και να το προασπίσουμε. Αυτό αναμένουν οι συμπολίτες μας.
Ο κόσμος έχει υποστεί σημαντικές αλλαγές από τη Συνθήκη της Ρώμης. Πρέπει να επανεξετάσουμε, να θεμελιώσουμε εκ νέου το ευρωπαϊκό εγχείρημα, ούτως ώστε να ανταποκρίνεται στις κρίσεις που αντιμετωπίζουμε επί του παρόντος –οικονομική κρίση, επισιτιστική κρίση, ενεργειακή κρίση – αλλά και να απαντά στα σοβαρά προβλήματα που οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε. Πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε, πώς μπορούμε να σχεδιάσουμε μια ανάπτυξη που θα είναι ποιοτικά καλύτερη, πιο βιώσιμη και πιο δίκαιη; Πώς μπορούμε να αμβλύνουμε τις ανισότητες; Πώς μπορούμε να επιτύχουμε μια νέα παγκόσμια ισορροπία; Πώς μπορούμε να επανεξετάσουμε το ζήτημα των αναπτυσσόμενων χωρών και, ειδικότερα, της αυτάρκειάς τους;
Αυτά είναι τα ερωτήματα στα οποία πρέπει να δώσουμε απαντήσεις, και φρονώ ότι τώρα περισσότερο από ποτέ έχει έρθει πλέον η ώρα να επιστρέψει η Ευρώπη στην πολιτική.
Mogens Camre (UEN). - (DA) Κύριε Πρόεδρε, ένας επιφανής και δημοφιλής δανός επιχειρηματίας έγραψε χθες τα εξής στην εφημερίδα Berlingske Tidende: «Οι Ευρωπαίοι στηρίζουν πλήρως τη διεθνή πολιτική συνεργασία και την παγκόσμια ευθύνη. Όταν οι ευρωπαίοι πολίτες δηλώνουν τη στήριξή τους στη δημοκρατία σε εθνικό επίπεδο, στηρίζουν φυσικά και τη δημοκρατία σε ευρωπαϊκό επίπεδο, και αυτό ακριβώς είναι που δεν εισπράττουν». Έχουμε κατ’ επανάληψη δώσει διαβεβαιώσεις ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας δεν μπορεί να τεθεί σε ισχύ εάν απορριφθεί έστω και από μία χώρα· τι αναφέρει όμως ο κ. Pöttering στη δήλωσή του της 13ης Ιουνίου;
(DE) «Η απόρριψη του κειμένου της συνθήκης από μία χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν σημαίνει ότι οι διαδικασίες επικύρωσης, που έχουν ήδη διεξαχθεί σε 18 χώρες της ΕΕ, καθίστανται άκυρες».
(DA) Την εποχή της απολυταρχίας, οι βασιλείς και οι αυτοκράτορες συναντούνταν, προκειμένου να συμφωνήσουν μεταξύ τους για την κατανομή της εξουσίας. Αυτές οι εποχές έχουν επιστρέψει. Ο πρίγκιπας Pöttering, ο αυτοκράτορας Barroso και οι κυβερνήτες των υποτελών κρατών τους αποφάσισαν ότι οι πολίτες της Ευρώπης είναι ασήμαντοι. Σε είκοσι έξι χώρες δεν επετράπη η διεξαγωγή ψηφοφορίας, και η μοναδική χώρα που όντως ψήφισε, η Ιρλανδία, ανακάλυψε ότι δεν είχε καμία ουσία. Η Ένωση δεν διαθέτει καμία λαϊκή εντολή.
Hanne Dahl (IND/DEM). - (DA) Κύριε Πρόεδρε, την περασμένη Παρασκευή, οι Ιρλανδοί ψήφισαν κατά της Συνθήκης της Λισαβόνας, μιας φθηνής απομίμησης του Συντάγματος, το οποίο επίσης καταψηφίσθηκε από τη Γαλλία και τις Κάτω Χώρες. Εντούτοις, ο Πρόεδρος της Επιτροπής δηλώνει ότι η διαδικασία κύρωσης θα συνεχισθεί. Μας λένε ότι η δυσπιστία μίας χώρας δεν μπορεί να αποτελέσει τροχοπέδη για την ανάπτυξη. Το όλο ζήτημα μας το παρουσιάζουν με τέτοιο τρόπο, ώστε να φαίνεται ότι υπάρχει πρόβλημα με τον ιρλανδικό λαό. Όμως δεν υπάρχει. Το χάσμα δεν είναι μεταξύ του ιρλανδικού λαού και της Ευρώπης· το χάσμα είναι μεταξύ των λαών και των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων της Ευρώπης. Το χάσμα δεν είναι μεταξύ ορισμένων ευρωπαϊκών χωρών και της υπόλοιπης Ευρώπης. Η Γαλλία, οι Κάτω Χώρες και η Ιρλανδία δεν επιθυμούν να ανακόψουν την ανάπτυξη· επιθυμούν μια ανάπτυξη άλλου είδους. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να το καταλάβουμε; Όσο για εσάς, κύριε Schulz, ντροπή σας! Συγκρίνετε αυτούς που εσείς αποκαλείτε «αντιευρωπαϊστές» με τους φασίστες, αλλά φασιστική είναι η δική σας ρητορική. Λέτε ότι αντιευρωπαϊστές ανεβοκατέβηκαν σκάλες, ότι επιδόθηκαν σε ψηφοθηρία. Δεν απαιτείται μεγάλη ιστορική γνώση για να θυμηθεί κανείς τι είχε ειπωθεί για τους μαύρους τον προηγούμενο αιώνα. Αίσχος! Ντροπή σας!
Andreas Mölzer (NI). - (DE) Κύριε Πρόεδρε, ο ιρλανδικός λαός είπε «όχι» στη συνθήκη, και η απάντηση των τρανών της ΕΕ ήταν να προκαλέσουν την οργή των Ιρλανδών με την κλήτευση του πρωθυπουργού στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, προκειμένου να λογοδοτήσει για αυτό τους το «παράπτωμα». Είναι παιδαριώδες και ανάξιο του ευρωπαϊκού οράματος των ιδρυτών της Ευρώπης. Ακόμη, όμως, πιο κοντόφθαλμο είναι να ζητείται ο αποκλεισμός της Ιρλανδίας ή να επιχειρείται η προώθηση της συνθήκης. Εάν επαναλαμβάνουμε την ψηφοφορία έως ότου επιτύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα, η εικόνα της Ευρώπης θα υποστεί το δίχως άλλο ανεπανόρθωτη ζημία.
Διενεργήσαμε 290 δημοψηφίσματα στην Ευρώπη από το 1990, και εντούτοις κανένα δημοψήφισμα δεν διενεργήθηκε για θεμελιώδεις αποφάσεις μείζονος σημασίας, όπως η προσχώρηση της Τουρκίας ή η εισαγωγή του ευρώ, και τώρα δεν μας επιτρέπεται να αποφανθούμε για κάτι τόσο σημαντικό όπως η Συνθήκη της Λισαβόνας. Η αντίληψη των Βρυξελλών για το τι συνιστά δημοκρατία – σύμφωνα με την οποία το μόνο που αναμένεται από τους πολίτες είναι να δίδουν τις ευλογίες τους στις αποφάσεις της ΕΕ ή να ψηφίζουν υπέρ κομμάτων που έχουν την έγκριση της ΕΕ – μας φέρνει πράγματι στη μνήμη τη Σοβιετική Ένωση. Αντί να δυσανασχετεί, η ΕΕ οφείλει να αποδεχθεί το «όχι» των Ιρλανδών ως τέτοιο: ως μια ευκαιρία για αλλαγή κατεύθυνσης, με γνώμονα πολιτικές που είναι προσανατολισμένες στους λαούς και τους πολίτες της Ευρώπης.
Elmar Brok (PPE-DE). - (DE) Κύριε Πρόεδρε, όπως πολύ ωραία το έθεσε ο Martin Schulz, υπάρχουν πράγματι πολλοί αρχηγοί κυβερνήσεων από το ΕΛΚ-ΕΔ, και αυτό αντικατοπτρίζει το γεγονός ότι το ΕΛΚ-ΕΔ βρίσκεται πιο κοντά στους πολίτες και, συνεπώς, κερδίζει περισσότερες εκλογές. Εντούτοις, η ουσία του θέματος είναι ότι υπάρχουν αρκετές ενδείξεις που συνηγορούν υπέρ της ανάγκης να επιτύχουμε μια χρυσή τομή μεταξύ ορθολογικής οικονομικής πολιτικής και κοινωνικής πολιτικής.
Σέβομαι πλήρως το αποτέλεσμα του ιρλανδικού δημοψηφίσματος. Αυτό, όμως, το οποίο δεν σέβομαι είναι οι εκστρατείες ψεύδους που διεξήγαγαν αρκετά άτομα της Αριστεράς και της Δεξιάς σε μια προσπάθεια να παραπλανήσουν τους πολίτες και να τους στρέψουν κατά της ενωμένης αυτής Ευρώπης: μιας ενωμένης Ευρώπης που αποτελεί την πλέον επιτυχημένη σύλληψη στην ιστορία αυτής της ηπείρου, και η οποία έχει οδηγήσει σε ειρήνη, ελευθερία και ευημερία.
(Χειροκροτήματα)
Αυτό που οφείλουμε να αναγνωρίσουμε είναι ότι από αυτήν την Ευρώπη επωφελούνται ιδιαίτερα τα μικρότερα έθνη. Παρακάθονται μαζί μας στο τραπέζι, κατέχουν έδρες σε αυτό το Κοινοβούλιο και καμία απόφαση δεν μπορεί να ληφθεί στην Ευρώπη χωρίς την έγκρισή τους, τη στιγμή που στο παρελθόν τα μεγαλύτερα έθνη μπορούσαν να ισοπεδώσουν τα μικρότερα. Αυτή είναι η διαφορά: στην Ευρώπη μας όλα τα έθνη είναι ίσα, και αυτό ακριβώς επιχειρείτε να καταστρέψετε, κύριε Farage, με τις βρετανικές ιμπεριαλιστικές σας αντιλήψεις.
Χρειαζόμαστε αυτήν τη Συνθήκη, για να μπορέσει η διεύρυνση να λειτουργήσει αποτελεσματικά και για να μπορέσουμε να επιτύχουμε περισσότερη δημοκρατία, αμβλύνοντας το δημοκρατικό χάσμα και ενισχύοντας τα εθνικά κοινοβούλια. Χρειαζόμαστε αυτήν τη συνθήκη, για να διασφαλίσουμε τη ρήτρα επικουρικότητας και για να μπορέσουμε να δαμάσουμε τις προκλήσεις του μέλλοντος – από την ενεργειακή κρίση έως το οργανωμένο έγκλημα – καθώς και για να αποκτήσουμε την ικανότητα να απαντούμε στις τιμές των τροφίμων και του πετρελαίου, καθώς και σε άλλες παρόμοιες προκλήσεις. Όλα αυτά θα χαθούν αν δεν εξοπλιστούμε με τα μέσα εκείνα που προβλέπονται από τη Συνθήκη της Λισαβόνας, και ειδικότερα όσα αφορούν τα κοινωνικά δικαιώματα, ήτοι τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και την «κοινωνική ρήτρα», σύμφωνα με την οποία πρέπει να λαμβάνονται υπόψη τα κοινωνικά θέματα κατά τη χάραξη και εφαρμογή κάθε πολιτικής.
Είκοσι έξι κράτη μέλη μπορούν τώρα να κυρώσουν τη συνθήκη, κάτι για το οποίο έχουν όλα τους δεσμευθεί. Το Ηνωμένο Βασίλειο με δίδαξε ότι σε μια αντιπροσωπευτική δημοκρατία, το Κοινοβούλιο δύναται να ομιλεί εξ ονόματος του λαού, και δεν θα αφήσω το βρετανικό Κόμμα Ανεξαρτησίας να καταστρέψει όσα έμαθα από το Ηνωμένο Βασίλειο. Τα 26 αυτά κράτη μέλη μπορούν να κυρώσουν τη Συνθήκη διά της κοινοβουλευτικής οδού και, εφόσον η εν λόγω διαδικασία στεφθεί με επιτυχία, μπορεί εν συνεχεία ο ιρλανδικός λαός να αναθεωρήσει τη θέση του. Αναμένουμε ορισμένες προτάσεις από την Ιρλανδία, προκειμένου να διατηρηθεί η συνοχή της Κοινότητάς μας των 27 κρατών μελών, διότι δεν θέλω να δω μια διαιρεμένη Ευρώπη, όπως δεν θέλω να δω και μια πυρηνική Ευρώπη. Θέλω να δω μια Ευρώπη η οποία παραμένει μια ένωση μεταξύ ίσων, με 27 χώρες, και για αυτόν τον λόγο στηρίζω τη Συνθήκη της Λισαβόνας.
Proinsias De Rossa (PSE). - (EN) Κύριε Πρόεδρε, δεν είμαι τόσο διπλωμάτης όσο οι περισσότεροι συνάδελφοί μου σε αυτό το Σώμα. Γεγονός είναι ότι ψεύδη, ποταπά ψεύδη και στατιστικές συγκάλυψαν την αλήθεια του ιρλανδικού δημοψηφίσματος.
Η Λισαβόνα δεν είναι νεκρή. Εντούτοις, η επιλογή της Ιρλανδίας αποτελεί μια κυρίαρχη απόφαση του ιρλανδικού λαού. Οι μόνοι που μπορούν να μεταβάλουν αυτήν την απόφαση επί αυτής της Συνθήκης είναι οι Ιρλανδοί.
Το αν θα υπάρξει μια τέτοια εξέλιξη ή όχι εξαρτάται από τις συζητήσεις που θα ξεκινήσουν αύριο μεταξύ της ιρλανδικής κυβέρνησης και των υπολοίπων 26 αρχηγών κρατών. Δεν υπάρχει μαγικό ραβδί. Θα χρειαστεί χρόνος για να καταλήξουμε σε συμπεράσματα.
Προτείνω να ορισθεί μια νέα ημερομηνία για την κύρωση της Λισαβόνας. Θεωρώ εύλογη την επιλογή μιας ημερομηνίας πριν από τις ευρωπαϊκές εκλογές.
Αν ο ιρλανδικός λαός εξακολουθεί να είναι δυσαρεστημένος με τη Λισαβόνα, οποιαδήποτε μορφή και αν αυτή λάβει τελικά κατόπιν συμφωνίας μεταξύ ημών και της υπόλοιπης Ευρώπης, τότε η Ιρλανδία δεν θα έχει άλλη επιλογή παρά να επαναδιαπραγματευθεί τη σχέση της με την Ένωση.
Μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν καταστροφική για τη χώρα μας. Η Ευρώπη έχει πολύ λίγα να χάσει αν χάσει την Ιρλανδία, αλλά η Ιρλανδία έχει τα πάντα να χάσει αν χάσει την Ευρώπη.
Οι παγκόσμιες προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε όλοι μας σε αυτόν τον διαρκώς μεταβαλλόμενο και διασυνδεδεμένο κόσμο είναι σαφείς: κλιματική αλλαγή, δημογραφική αλλαγή, μετανάστευση και ενεργειακή κρίση, εκατομμύρια θάνατοι λόγω πείνας και ένδειας, ανθρώπινη ανασφάλεια, διεθνές έγκλημα, στα οποία έρχεται να προστεθεί μια κρίση ταυτότητας σε όλα επί της ουσίας τα κράτη μέλη μας. Τα προβλήματα αυτά δεν μπορούν να επιλυθούν από κανένα κράτος μέλος που κλείνει τα μάτια, τρέφοντας την ελπίδα ότι θα εξαφανιστούν διά μαγείας.
Ολοκληρώνοντας, θα ήθελα να παροτρύνω την Ευρώπη να αποδείξει ότι είναι όντως σε θέση να επιτύχει αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης και εργασίας. Έτσι θα ενισχυθεί η ενότητά μας και η αλληλεγγύη μας και θα υπάρξει θετική λύση σε αυτήν την κρίση.
(Χειροκροτήματα)
Gunnar Hökmark (PPE-DE). - (ΕΝ) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να σκεφτείτε το εξής: εάν οι Ιρλανδοί είχαν ψηφίσει «ναι», πιστεύει κανείς εδώ ότι τα πράσινα μπλουζάκια μας θα έφεραν το σύνθημα «Σεβαστείτε την ψήφο των Ιρλανδών»; Η αλήθεια είναι ότι ούτε τους Ιρλανδούς σέβονται ούτε τη δημοκρατία. Το μόνο που σέβονται είναι το «όχι», και αυτό αποτελεί πρωτοτυπία.
Όταν η Σουηδία προσχώρησε στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 1995, υπήρχαν 12 κράτη μέλη. Σήμερα υπάρχουν 27 κράτη μέλη. Πρόκειται για σημαντική αλλαγή, και φρονώ ότι ελάχιστοι μπορούν να αμφισβητήσουν το γεγονός ότι η Ευρώπη έγινε καλύτερη, πολύ καλύτερη εξαιτίας αυτής της διεύρυνσης και αυτής της σπουδαίας εξέλιξης. Σήμερα μπορούμε να ισχυριζόμαστε, στις συζητήσεις που διεξάγουμε για το ιρλανδικό δημοψήφισμα, ότι όσοι έλεγαν πάντα «όχι» είχαν πάντα άδικο, ενώ εμείς που ταχθήκαμε υπέρ μιας μελλοντικής ανάπτυξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποδειχθήκαμε ότι είχαμε δίκιο.
Ας συνεχίσουμε, λοιπόν, την πορεία μας με το ίδιο πνεύμα που επιτύχαμε αυτά τα αποτελέσματα, με επιμονή, όραμα, δημοκρατία και σεβασμό έναντι κάθε κράτους μέλους. Ας συνεχίσουμε με πνεύμα δημοκρατίας τη διαδικασία κύρωσης σε κάθε κράτος μέλος, αλλά ας σεβαστούμε επίσης την απόφαση κάθε κράτους μέλους, χωρίς να ξεχνάμε και την επιμονή. Πρέπει να προχωρήσουμε περαιτέρω σε ό,τι αφορά την αγορά ενέργειας, την εσωτερική αγορά και τους τρόπους για την επίτευξη καλύτερων αποτελεσμάτων σε όλους τους τομείς, αλλά και να κατανοήσουμε ότι η συνθήκη της Νίκαιας δεν επαρκεί εάν θέλουμε να συνεχίσουμε την πορεία μας διατηρώντας την ίδια ανάπτυξη και τα ίδια οράματα με τα οποία επιτύχαμε τόσα πολλά. Ας συνεχίσουμε λοιπόν και ας γίνουμε η Ευρώπη που λέει «ναι». Ας μην ξεχνάμε ότι όσοι λένε «όχι» δεν έχουν επιτύχει τίποτα σε αυτήν την Ευρώπη.
(Χειροκροτήματα)
Borut Pahor (PSE). - (SL) Δεν πρόκειται για νέα συζήτηση. Διεξαγάγαμε ήδη μια παρόμοια συζήτηση, όταν οι ψηφοφόροι στη Γαλλία και τις Κάτω Χώρες απέρριψαν τη Συνταγματική Συνθήκη, και εκείνη την εποχή η Επιτροπή και το Συμβούλιο μας διαβεβαίωναν ότι η διαδικασία επικύρωσης θα συνεχιστεί, αλλά στη συνέχεια και τα δύο αυτά όργανα, μαζί με το Κοινοβούλιό μας, υπέκυψαν στον πειρασμό σταματώντας την τότε διαδικασία κύρωσης.
Σήμερα, παρότι σεβόμαστε την απόφαση των ιρλανδών ψηφοφόρων, θα στηρίξω τη μη διακοπή αυτής της διαδικασίας επικύρωσης τώρα και τη συνέχισή της έως τέλους. Φρονώ ότι, στη δεδομένη περίπτωση, θα ήταν πιο εύκολο να εξεύρουμε λύσεις για την αποδοχή της Συνθήκης της Λισαβόνας παρά να υποκύψουμε και πάλι στον πειρασμό και να σταματήσουμε τη διαδικασία εξαιτίας ενός δημοψηφίσματος.
Δεύτερον, κάτι πρέπει να καταστεί απολύτως σαφές σε εμάς: υπάρχει σημαντική διάσταση απόψεων μεταξύ της πολιτικής ελίτ σε κάθε χώρα, σε εθνικούς κύκλους, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και της πλειοψηφίας των πολιτών μας σε σχέση με το πώς αντιλαμβάνονται τη σημασία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πρέπει, εν προκειμένω, να αναρωτηθούμε εάν το Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μπορούν να κάνουν κάτι για να γεφυρώσουν αυτό το χάσμα επικοινωνίας και να εμφυσήσουν ξανά στους πολίτες μας την ευρωπαϊκή ιδέα.
Πιστεύω ότι, κατά τον χαιρετισμό των σχεδίων της σλοβενικής Προεδρίας για το αυριανό Συμβούλιο, θα πρότεινα να συζητηθεί και αυτό – μια νέα δηλαδή επικοινωνιακή στρατηγική για τον διάλογο μεταξύ των πολιτών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης– όχι μόνο για την ολοκλήρωση της κύρωσης της Συνθήκης της Λισαβόνας, αλλά και για άλλους λόγους.
(Χειροκροτήματα)
Íñigo Méndez de Vigo (PPE-DE). - (ES) Κύριε Πρόεδρε, η συζήτηση που διεξάγουμε σήμερα εδώ αφορά τον σεβασμό και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι σεβόμαστε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που διενεργήθηκε στην Ιρλανδία, στο οποίο ορισμένοι ψήφισαν υπέρ και ορισμένοι κατά.
Όλοι μας συμφωνούμε, πιστεύω, ότι πρέπει να σεβαστούμε τις υπόλοιπες χώρες και, ως εκ τούτου, να συνεχίσουμε τη διαδικασία κύρωσης. Θέλω, όμως, να αναφερθώ στον σεβασμό της δημοκρατίας και θέλω να καταστήσω σαφές ότι η λαϊκή έγκριση έχει την ίδια αξία με την κοινοβουλευτική έγκριση· ακριβώς την ίδια αξία. Πρέπει να θυμόμαστε το πρώτο «σ»: τον σεβασμό.
Το δεύτερο «σ» είναι ο στοχασμός. Πρέπει να εξετάσουμε τους λόγους που οδήγησαν στο «όχι» στην Ιρλανδία, πρέπει να καταβάλουμε προσπάθειες προκειμένου να εξηγήσουμε γιατί η Συνθήκη της Λισαβόνας είναι καλύτερη από τις ισχύουσες συνθήκες, και όλα αυτά πρέπει να τα πράξουμε βάσει αποδείξεων και στοιχείων.
Πρέπει να εξηγήσουμε στους πολίτες ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας – όπως ακριβώς το ιρλανδικό άλογο με το όνομα «Νέα Προσέγγιση», που κέρδισε την ιπποδρομία Epsom πριν από λίγες ημέρες– είναι επίσης μία «νέα προσέγγιση», την οποία χρειάζεται η Ευρώπη προκειμένου να προσφέρει προστιθέμενη αξία στους πολίτες της.
Μετά τον στοχασμό, ακολουθεί η αναζήτηση λύσης Πρέπει να εξεύρουμε μια λύση, και επιτρέψτε μου εν προκειμένω να γίνω εντελώς σαφής: ορισμένοι υποστηρικτές του «όχι» χρησιμοποίησαν ολέθρια και επαίσχυντα επιχειρήματα. Είπαν: ‘ψηφίστε «όχι» και μετά θα επαναδιαπραγματευθούμε τη Συνθήκη της Λισαβόνας προς όφελος της Ιρλανδίας’.
Θέλω να καταστήσω σαφές στο σημείο αυτό ότι η Ευρώπη είναι μια κοινότητα δικαίου, όπου βασιλεύει το κοινωνικό αίσθημα και όπου οι αποφάσεις πρέπει να γίνονται σεβαστές. Εμείς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ξεκαθαρίζουμε ότι δεν θα υπάρξει επαναδιαπραγμάτευση της Συνθήκης της Λισαβόνας. Οι Ευρωπαίοι και αυτό το Κοινοβούλιο πιστεύουν ότι αυτό αποτελεί σημαντικό στοιχείο για να προχωρήσει η Ευρώπη μπροστά. Όσοι από εμάς τάσσονται υπέρ της Συνθήκης θέλουν να οικοδομήσουν πάνω σε όσα έχουμε.
Το ερώτημά μου είναι το εξής: ποια εναλλακτική λύση προτάσσουν όσοι υποστηρίζουν το «όχι»; Θα ήθελα να μου την εξηγήσουν.
Bernard Poignant (PSE). - (FR) Κύριε Πρόεδρε, σήμερα έχουμε 18 Ιουνίου και, ως γάλλος, με έχει προβληματίσει η έκκληση από το Λονδίνο: αντισταθείτε, συνεχίστε, επιμείνετε και ποτέ μην εγκαταλείπετε. Η λέξη «veto» (βέτο) γράφεται με τα ίδια τέσσερα γράμματα όπως και η λέξη «vote» (ψήφος), αλλά δεν υπάρχει βέτο για τους άλλους, άρα πρέπει να συνεχίσουμε. Τούτου λεχθέντος, πρόκειται για το έκτο «όχι» στα εννέα δημοψηφίσματα που διενεργήθηκαν μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Αυτό εγείρει ερωτηματικά.
Λέγεται ότι η Ευρώπη δεν είναι αρκετά κοινωνική· ποτέ δεν θα είναι. Ότι δεν είναι αρκετά δημοκρατική· ποτέ δεν θα γίνει τέλεια. Ότι είναι υπερβολικά γραφειοκρατική· πάντα θα υπάρχουν τεχνικοί που θα αποκαλούνται τεχνοκράτες. Κατά την άποψή μου, η Ευρώπη διέρχεται μια τρομερή κρίση ταυτότητας. Παλιά, τα πράγματα ήταν απλούστερα. Σήμερα, η κατάσταση είναι ολίγον συγκεχυμένη· η Ευρώπη δεν είναι πλέον τόσο σίγουρη για το νόημά της, την ιστορία της, το πεπρωμένο της, και αυτό ακριβώς πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε χαρισματικούς ηγέτες και, από αυτήν την άποψη, είμαστε κάπως «ορφανοί».
(Χειροκροτήματα)
Stefano Zappalà (PPE-DE). - (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, έχω την αίσθηση ότι στην πραγματικότητα – όπως δήλωσε τόσο ο Προεδρεύων του Συμβουλίου όσο και ο Πρόεδρος Barroso – το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, στην αυριανή του συνεδρίαση, έχει και άλλα θέματα στην ημερήσια του διάταξη και όχι μόνον το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Ιρλανδία.
Όπως είναι προφανές, όμως, στο εν λόγω ζήτημα έχει πρακτικά αναλωθεί ολόκληρη η σημερινή συζήτηση. Είναι σημαντικό θέμα. Πολλά ειπώθηκαν και αναλύθηκαν σχετικά με τους λόγους που ο ιρλανδικός λαός απάντησε όπως απάντησε: στην πραγματικότητα, με μόνο ένα μικρό ποσοστό πάνω από το «ναι».
Παρά τα όσα ειπώθηκαν, φρονώ ότι πρέπει πρακτικά να εξετάσουμε γιατί η απάντηση των Ιρλανδών ήταν αυτή που ήταν, και εν συνεχεία να αποφασίσουμε πώς θα προχωρήσουμε. Επαναλαμβάνω, παρά τα όσα ειπώθηκαν, φρονώ ότι η απάντηση έγκειται στο ότι οι πολίτες της Ευρώπης δεν λαμβάνουν επαρκή ενημέρωση. Όλοι φέρουν ευθύνη: μερίδιο της ευθύνης έχουμε και εμείς, όπως έχουν και οι κυβερνήσεις. Σε γενικές γραμμές αυτό που ειπώθηκε – και συμφωνώ – είναι ότι, όταν τα πράγματα βαίνουν καλώς, οι κυβερνήσεις καρπώνονται την επιτυχία, ενώ, όταν τα πράγματα βαίνουν κακώς ή όταν υπάρχουν επικρίσεις, η Ευρώπη είναι πάντα αυτή που φταίει. Και αυτό είναι απολύτως αληθές.
Παρόλα αυτά, κύριε Πρόεδρε του Συμβουλίου, κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής, κανείς δεν υποχρεώνει κανέναν να παραμείνει στην Ευρώπη. Κατά την άποψή μου, οφείλουμε να σεβαστούμε την έκβαση του ιρλανδικού δημοψηφίσματος. Εξίσου, όμως, οφείλουμε να σεβαστούμε τη βούληση των υπολοίπων 26 κρατών μελών· 18 επί του παρόντος αλλά σύντομα 26. Κανείς δεν εξαναγκάζεται, ούτως ειπείν, να παραμείνει σε ένα κλουβί που δεν του αρέσει. Η Ευρώπη πρέπει να προχωρήσει· η Ευρώπη δεν μπορεί να ακινητοποιηθεί.
Για να συνοψίσω, κύριε Πρόεδρε. Αύριο, κατά την άποψή μου, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο πρέπει να αποφασίσει απερίφραστα για μια νέα στρατηγική – οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων είναι σε θέση να το πράξουν – μια νέα στρατηγική δυνάμει της οποίας όσοι επιθυμούν να παραμείνουν στην Ένωση μπορούν να παραμείνουν, η Ευρώπη όμως πρέπει να προχωρήσει μπροστά για το συμφέρον όλων.
Gary Titley (PSE). - (EN) Κύριε Πρόεδρε, υποθέτω ότι η εμμονή με τους απατεώνες που διακατέχει τον αρχηγό του βρετανικού Κόμματος Ανεξαρτησίας εξηγείται λόγω της στενής σχέσης του κόμματός του με την απάτη και τους απατεώνες.
Για να επιστρέψω στο κύριο θέμα της συζήτησης: σαφώς η Συνθήκη της Λισαβόνας δεν μπορεί να τεθεί σε ισχύ από 1ης Ιανουαρίου, όπως ευελπιστούσαμε. Πρέπει να περιμένουμε την ιρλανδική κυβέρνηση να μας πει πώς σκέφτονται ότι πρέπει να προχωρήσουμε. Εν τω μεταξύ, όμως, τα υπόλοιπα κράτη οφείλουν να ασκήσουν το κυριαρχικό τους δικαίωμα και να κυρώσουν αυτήν τη συνθήκη. Το δικό μου κράτος μέλος θα ολοκληρώσει την κύρωση σήμερα, σύμφωνα με τη μακρόχρονη και ευρέως σεβαστή κοινοβουλευτική παράδοση.
Η παγκοσμιοποίηση, εν τω μεταξύ, συνεχίζεται με γοργούς ρυθμούς και μαζί της και η ανασφάλεια που αυτή δημιουργεί, για την οποία το ιρλανδικό δημοψήφισμα μας παρείχε ουκ ολίγες αποδείξεις. Η ΕΕ είναι μια πολιτική διαδικασία με σκοπό την αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων, επομένως αυτό οφείλουμε να πράξουμε: να εξετάσουμε τους αναπτυξιακούς στόχους της Χιλιετίας, την κλιματική αλλαγή, τη μετανάστευση. Και από δράσεις; Για αυτόν τον λόγο θα αποφύγω την υπερβολικά εσωστρεφή θεσμική ομφαλοσκόπηση και θα σκεφτώ δράσεις για τη βελτίωση της μοίρας των πολιτών μας.
Έχω, όμως, να θέσω μία ερώτηση στη σλοβενική Προεδρία: θα μπορούσατε να μου πείτε ποιες είναι οι επιπτώσεις της ιρλανδικής ψήφου στην προσχώρηση της Κροατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση;
Jerzy Buzek (PPE-DE). - (PL) Κύριε Πρόεδρε, συζητούμε για τις προετοιμασίες του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Φυσικά και θεωρώ ότι όλοι οι βουλευτές που έλαβαν τον λόγο έχουν δίκιο από τη σκοπιά ορισμένων μεγαλύτερων ή μικρότερων ομάδων Ευρωπαίων. Πρέπει να έχουμε, όμως, κατά νου ότι, εάν αυτή η συζήτηση δεν είχε διεξαχθεί την περασμένη Τετάρτη, τα πράγματα θα ήταν κάπως διαφορετικά. Δεν θα συζητούσαμε ασφαλώς για το πρόβλημα της συνθήκης της Λισαβόνας. Αντιθέτως, θα συζητούσαμε για τα καθημερινά προβλήματα των πολιτών της Ευρώπης.
Όπως έχουν τα πράγματα, η απόρριψη της Συνθήκης από τον ιρλανδικό λαό δεν απασχολεί ιδιαίτερα τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό που τους απασχολεί πολύ περισσότερο είναι η τιμή του πετρελαίου στα πρατήρια καυσίμων και τα άλλα προβλήματα που ανακύπτουν καθημερινά. Θα ήταν λάθος η Συνθήκη της Λισαβόνας να μονοπωλήσει τις σημερινές μας συζητήσεις και το αποτέλεσμα της συνόδου κορυφής.
Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε, ως πολιτικοί, είναι ότι καλούμαστε επί του παρόντος να αντιμετωπίσουμε δύο σημαντικά ζητήματα. Το ένα αφορά το πώς θα απαντήσουμε στις καθημερινές προσδοκίες των συμπολιτών μας και το άλλο αφορά τη Συνθήκη της Λισαβόνας και την εφαρμογή της. Το τελευταίο θα καθορίσει την ικανότητα μας στο μέλλον να ανταποκρινόμαστε στις ανησυχίες των πολιτών της Ευρώπης. Πρέπει, συνεπώς, να προσπαθήσουμε να διαχωρίσουμε αυτά τα θέματα και να συζητήσουμε όχι μόνον για τη Συνθήκη της Λισαβόνας αλλά και για τα θέματα που απασχολούν επί τους παρόντος τους συμπολίτες μας.
Πρέπει να εξηγήσουμε στους πολίτες γιατί η έγκριση και η εφαρμογή της Συνθήκης θα καταστήσει ευκολότερη την επίλυση των καθημερινών προβλημάτων τους. Πρέπει να εξηγήσουμε γιατί οι θεσμικές λύσεις που προτείνουμε είναι επωφελείς για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι προταθείσες ρυθμίσεις θα έχουν ως αποτέλεσμα την ενίσχυση της αλληλεγγύης και του ενδιαφέροντος που τρέφουμε ο ένας για τον άλλον, καθώς και την αύξηση του σεβασμού έναντι όσων αντιπροσωπεύουμε σε καθεμία από τις χώρες μας.
Jan Andersson (PSE). - (SV) Συμφωνώ απολύτως με την άποψη ότι κάθε κράτος μέλος έχει δικαίωμα λόγου. Πρόκειται για δημοκρατικό δικαίωμα. Είμαι επίσης της γνώμης ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας είναι, από πολλές απόψεις, καλύτερη από την ισχύουσα Συνθήκη. Αυτό ισχύει τόσο για την προοπτική της συνέχισης της διεύρυνσης και της αύξησης της διαφάνειας, όσο και για τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Στο πλαίσιο της επίσκεψής μου στην Ιρλανδία και σε συναντήσεις μου με αντιπροσώπους των συνδικάτων κατά τη διάρκεια της εκστρατείας, διατυπώθηκε η εύλογη ανησυχία ότι η σχέση μεταξύ της αγοράς και των κοινωνικών δικαιωμάτων δεν είναι επί του παρόντος ισόρροπη. Στην Ιρλανδία επίσης, υπήρξαν αναφορές στις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου επί των υποθέσεων Laval και Rüffert. Οι δύο σοβαρότερες συνέπειες είναι οι εξής: πρώτον, η ίση μεταχείριση παύει πλέον να ισχύει μετά τις δικαστικές αυτές αποφάσεις. Όσοι προέρχονται από κράτη μέλη με χαμηλότερα επίπεδα αποδοχών θα πρέπει να είναι ευχαριστημένοι με τον ελάχιστο μισθό και δεν θα λαμβάνουν ίσες αποδοχές. Δεύτερον, το δικαίωμα απεργίας περιορίστηκε κατά τρόπο εντελώς απαράδεκτο.
Το Συμβούλιο και η Επιτροπή πρέπει να εξετάσουν αυτά τα θέματα. Είναι ζήτημα ισορροπίας μεταξύ μιας κοινωνικής Ευρώπης και μιας Ευρώπης της αγοράς. Εάν δεν επιτύχουμε αυτήν την ισορροπία, οι συμπολίτες θα στρέψουν τα νώτα τους στην ΕΕ. Όλοι μας έχουμε εν προκειμένω ευθύνη, και τα τρία θεσμικά όργανα, και πρέπει να αναλάβουμε ταχέως δράση.
Tunne Kelam (PPE-DE). - (EN) Κύριε Πρόεδρε, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα σε ό,τι αφορά τον σεβασμό έναντι των ιρλανδών ψηφοφόρων, θα πρέπει όμως να σεβόμαστε εξίσου τις αποφάσεις που έλαβαν 18 δημοκρατικά εκλεγμένα εθνικά κοινοβούλια και, κατ’ επέκταση, να επιδεικνύουμε τον ίδιο σεβασμό έναντι των υπολοίπων οκτώ κρατών μελών, επιτρέποντας και σε αυτά να αποφασίσουν ελεύθερα για τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη. Με όλον τον σεβασμό έναντι της ιρλανδικής ψήφου, η ΕΕ των 27 δεν μπορεί να κρατείται σε πολιτική ομηρία από τον περιορισμένο αριθμό όσων αντιστρατεύονται τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Δεν υπάρχει καμία εναλλακτική λύση για τη μεταρρύθμιση της ΕΕ. Πράγματι, η Ευρώπη μπορεί να σταματήσει, αλλά ο κόσμος γύρω μας δεν πρόκειται να σταματήσει για εμάς, και το πιο δραματικό θύμα αυτής της ψήφου θα είναι η αλληλεγγύη της Ευρώπης: η αλληλεγγύη μας στον τομέα της κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας, καθώς και της ενέργειας.
Υπάρχει επίσης μια ηθική διάσταση την οποία πρέπει να εξετάσουμε. Το εν λόγω δημοψήφισμα αποτελεί προειδοποίηση για μια αξιόπιστη δέσμευση έναντι των κυριότερων αξιών μας. Οι πολίτες μας μπορεί ποτέ να μην ενημερωθούν πλήρως για τις λεπτομέρειες των συνθηκών, αλλά μπορούν πάντα να διακρίνουν μεταξύ ακεραιότητας και πραγματικής δέσμευσης, αφενός, και μισόλογων και Realpolitik, αφετέρου. Αντί να ζούμε από τη μία εθνική εκλογή στην άλλη, αντί να ενδίδουμε σε μια δημοκρατία της κατανάλωσης που έχει ως γνώμονα την απορρόφηση όλο και περισσότερων χρημάτων από την Ευρώπη, χρειαζόμαστε ηγέτες που θα μπορούν να απευθύνουν αυτήν την έκκληση στους συμπολίτες μας: «Καταρχάς, τι μπορείτε να κάνετε εσείς για την Ευρώπη;» Και πιστέψτε με, με τέτοιους ηγέτες, θα βρούμε πολίτες να μας στηρίξουν.
Libor Rouček (PSE). - (CS) Κυρίες και κύριοι, πριν από έξι μήνες, 27 ευρωπαίοι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων δεσμεύθηκαν να κυρώσουν τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη, υπογράφοντας το έγγραφο. Θέλω να το υπενθυμίσω αυτό στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, δεδομένης της συνεδρίασής του την Πέμπτη. Ειδικότερα, θέλω να υπενθυμίσω στον τσέχο Πρωθυπουργό, κ. Mirek Topolánek, το καθήκον του να προχωρήσει σε κύρωση. Ο ίδιος, όπως και ο τσέχος Πρόεδρος, ισχυρίζεται ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας είναι νεκρή και ότι δεν υπάρχει λόγος για τη συνέχιση της διαδικασίας κύρωσης. Θα ήθελα ειδικότερα να καλέσω τους πρωθυπουργούς, που ανήκουν στην Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, να υπενθυμίσουν στον τσέχο Πρωθυπουργό την υποχρέωσή του και την ευθύνη που φέρει μια χώρα η οποία πρόκειται να αναλάβει την Προεδρία. Δεδομένου ότι η Τσεχική Δημοκρατία θα αναλάβει την Προεδρία της ΕΕ την 1η Ιανουαρίου 2009, το τελευταίο κεφάλαιο της διαδικασίας κύρωσης, τη λύση σε όλο αυτό το πρόβλημα της Συνθήκης της Λισαβόνας, θα την επωμισθεί ακριβώς αυτή η χώρα. Επαναλαμβάνω ότι θα ήθελα το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα να υπενθυμίσει στον τσέχο Πρωθυπουργό το εν λόγω καθήκον του.
Monica Maria Iacob-Ridzi (PPE-DE). - (RO) Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, με τις προετοιμασίες του οποίου ασχολούμαστε σήμερα, είναι αποφασιστικής σημασίας για το μέλλον της Ευρώπης. Μία από τις πλέον ευημερούσες ευρωπαϊκές χώρες, η οποία αντιπροσωπεύει την οικονομική επιτυχία έχοντας εφαρμόσει τις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, είπε «όχι» στη Συνθήκη της Λισαβόνας. Παράλληλα, 18 ευρωπαϊκές χώρες ενέκριναν το εν λόγω έγγραφο, στην πλειοψηφία τους οι ίδιες 18 χώρες που είχαν πει «ναι» και στην Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη.
Είμαι εξίσου απογοητευμένη, όπως και πολλοί προηγούμενοι ομιλητές, από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Ιρλανδία. Παρόλα αυτά, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις που είναι αναγκαίες για την ίδια. Μία Ευρώπη διαφορετικών ταχυτήτων, για τις οποίες υπήρχαν διαδικασίες ήδη από τη συνθήκη του Άμστερνταμ, και με σαφώς καθορισμένες επιλογές αποκλεισμού είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούμε να προχωρήσουμε τη δεδομένη στιγμή. Η ευκαιρία που δόθηκε στην Ιρλανδία πρέπει να δοθεί και στις χώρες που προσχώρησαν πρόσφατα στην ΕΕ, όπως η Ρουμανία. Σε εποχές σαν και αυτές, οφείλουμε να θυμόμαστε και να ανασυντασσόμαστε γύρω από τα πράγματα που μας ενώνουν και μας παρέχουν έναν λόγο για να προχωρήσουμε προς τα εμπρός.
Στην περίφημη ομιλία του υπέρ των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, ο σερ Ουίνστον Τσόρτσιλ είπε ότι, εάν μπορούσε κάποτε να ενωθεί η Ευρώπη στη βάση της κοινής της κληρονομιάς, η ευτυχία, η ευημερία και το μεγαλείο που θα απολάμβαναν οι λαοί της θα ήταν απεριόριστα. Πιστεύω σε αυτό το όραμα και, συνάμα, ξέρω ότι απαιτούνται τεράστιες προσπάθειες για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο. Αυτό, όμως, δεν θα πρέπει να σταθεί εμπόδιο στο να συνεχίσουμε.
Othmar Karas (PPE-DE). - (DE) Κύριε Πρόεδρε, χρειαζόμαστε βελτιώσεις, όχι δικαιολογίες! Εντούτοις, πρέπει να καταστεί απολύτως σαφές ότι οι εθνικές κυβερνήσεις είναι αυτές που φέρουν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για τη στάση που τηρεί η κοινή γνώμη στα κράτη μέλη μας έναντι της ΕΕ. Ένα πράγμα πρέπει να προκύψει από τη σύνοδο κορυφής της ΕΕ που θα διεξαχθεί αύριο και μεθαύριο: μια συγγνώμη από τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων προς τους πολίτες των κρατών μελών τους για την ανέντιμη εκ μέρους τους στάση σε σχέση με κοινοτικές αποφάσεις, για την αδυναμία τους να παράσχουν επαρκή ενημέρωση στην κοινή γνώμη, για την αδυναμία τους να επικοινωνήσουν μαζί τους, καθώς και για την έλλειψη σθένους και ακεραιότητας σε σχέση με το μερίδιο ευθύνης που φέρουν για τις αποφάσεις στην Ευρώπη.
Η ευρωπαϊκή πολιτική είναι εσωτερική πολιτική. Γι’ αυτό, πρέπει να αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της πολιτικής πληροφόρησης και επικοινωνίας των κυβερνήσεων. Το να χρησιμοποιούμε ως αποδιοπομπαίο τράγο την Ευρωπαϊκή Ένωση για κάθε πρόβλημα αντί να θεωρούμε ότι φέρουν και αυτοί ευθύνη και, εν συνεχεία, να ζητούμε από τους πολίτες, δύο εβδομάδες πριν από το δημοψήφισμα, να παράσχουν τη στήριξή τους είναι ανέντιμο, ανεύθυνο και υποκριτικό. Κυρίες και κύριες, πρέπει να υπάρξουν βελτιώσεις εδώ.
Ioan Mircea Paşcu (PSE). - (EN) Κύριε Πρόεδρε, το ιρλανδικό «όχι» καταδεικνύει ότι η ΕΕ, ένα άνευ προηγουμένου και επιτυχημένο πείραμα στην παγκόσμια πολιτική σκηνή, βρίσκεται σε δυσχερή θέση. Για να είναι, όμως, πραγματικά ενδεικτικό της λαϊκής βούλησης, πριν από κάθε δημοψήφισμα πρέπει να διενεργείται εκστρατεία ενημέρωσης. Στην περίπτωση των Ιρλανδών, μπορούμε να το μετρήσουμε αυτό από τον βαθμό αντιστοιχίας, ή από την παντελή απουσία αυτής, μεταξύ της Συνθήκης της Λισαβόνας και των επιχειρημάτων που χρησιμοποιήθηκαν κατά αυτής.
Φυσικά, η δημοκρατία μας υποχρεώνει να λάβουμε υπόψη το ιρλανδικό αποτέλεσμα, όπως και κάνουμε. Εξίσου, όμως, η δημοκρατία δεν μπορεί να ασκείται σε βάρος των δικαιωμάτων των υπολοίπων, όσων δηλαδή έχουν ήδη κυρώσει τη Συνθήκη της Λισαβόνας, και, το κυριότερο, δεν μπορεί να χρησιμοποιείται καταχρηστικά ως μέσο εκβιασμού της πλειοψηφίας από μια μειοψηφία.
Φοβούμαι ότι το ιρλανδικό «όχι» θα ενθαρρύνει, παρά θα αποθαρρύνει τις υπάρχουσες τάσεις επανεθνικοποίησης ορισμένων κοινών πολιτικών, επεκτείνοντας έτσι το νομικό κενό στο οποίο βρίσκεται η ΕΕ μετά την απόρριψη της Συνταγματικής Συνθήκης.
Ολοκληρώνοντας, θα ήθελα να πω ότι, ως βουλευτής του ΕΚ από μία πρώην κομμουνιστική χώρα που κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες προκειμένου να γίνει δεκτή στην Ένωση, σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να διαπιστώσω ότι ο κομμουνισμός είναι μακροβιότερος από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Mirosław Mariusz Piotrowski (UEN). - (PL) Κύριε Πρόεδρε, φαίνεται ότι όλες οι συμφωνίες που επιτεύχθηκαν στη Λισαβόνα είναι καταδικασμένες. Η στρατηγική της Λισαβόνας και η Συνθήκη της Λισαβόνας κατέληξαν και οι δύο σε φιάσκο.
Την περασμένη εβδομάδα, η Ιρλανδία απέρριψε μέσω δημοψηφίσματος τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Αυτό σημαίνει ότι το έγγραφο είναι τώρα νεκρό. Η επικείμενη σύνοδος κορυφής θα πρέπει να προσδιορίσει κατά πόσον υπάρχει ελπίδα για την αναβίωση της Συνθήκης. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο οφείλει να αποστείλει ένα σαφές μήνυμα ότι αποδέχεται τους κανόνες της δημοκρατίας, ακόμη και αν το αποτέλεσμα ενδέχεται να δυσαρεστήσει ορισμένους βουλευτές. Είναι απαράδεκτη κάθε προσβολή ή καταναγκασμός του λαού της Ιρλανδίας. Ένας τρόπος για την άσκηση αποδεκτής πίεσης θα μπορούσε να είναι η συνέχιση της διαδικασίας κύρωσης της συνθήκης σε άλλες χώρες. Τα ακραία και ανεύθυνα σχόλια περί του ενδεχόμενου αποκλεισμού μιας δήθεν τόσο αλαζονικής χώρας από την Ένωση συνιστούν λόγο ανησυχίας.
Ευελπιστούμε ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα εξετάσει μια νέα και δημοκρατικότερη φόρμουλα για την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Marie Anne Isler Béguin (Verts/ALE). - (FR) Κύριε Πρόεδρε, όλοι γνωρίζουμε ότι η δημοκρατία δεν είναι ένα μακρύ ήσυχο ποτάμι, όπως και όλοι γνωρίζουμε ότι τη δημοκρατία επιλέξαμε για την οργάνωση της κοινωνίας μας. Συνεπώς, κατά την άποψή μου, το ιρλανδικό «όχι» δεν διαφέρει σε τίποτα από το γαλλικό ή το δανικό «όχι» αλλά, όπως συνέβη το 2005, δεν κατορθώσαμε να εξηγήσουμε γιατί η Ευρώπη είναι επωφελής για τους πολίτες μας. Δεν κατορθώσαμε να τους παράσχουμε διαβεβαιώσεις για την οικολογική κρίση που ευθέως τους πλήττει. Εντούτοις, είμαι αντίθετη με τις εικασίες και πιστεύω ότι πρέπει να περιμένουμε έως ότου ολοκληρωθεί η διαδικασία κύρωσης. Θα ήθελα, όμως, να ζητήσω από το Συμβούλιο να στείλει ένα ισχυρό μήνυμα στους πολίτες που θα καταδεικνύει ότι υπάρχει πραγματική επιθυμία για διαφάνεια, καθώς και επιθυμία για ενίσχυση της δημοκρατίας έναντι των συμπολιτών μας. Θα ήθελα να ζητήσω από το Συμβούλιο να ανοίξει τις πόρτες του και θα ήθελα να ζητήσω οι Προεδρίες της Επιτροπής και του Συμβουλίου να διορίζονται την ίδια χρονική στιγμή που διενεργούνται οι ευρωπαϊκές εκλογές. Πράγματι, αυτό θα ήταν ένα ισχυρό μήνυμα και δεν απαιτείται η κύρωση της Συνθήκης για να κάνουμε αυτού του είδους την αλλαγή.
Mairead McGuinness (PPE-DE). - (EN) Κύριε Πρόεδρε, πρόκειται για μία ζωηρή συζήτηση, την οποία και άκουσα με μεγάλη προσοχή. Πράγματι, οι Ιρλανδοί αποφάνθηκαν, και είπαν «όχι». Ένα όμως από τα πράγματα που μου δημιουργούν μεγάλο προβληματισμό είναι το γεγονός ότι όσοι ψήφισαν «όχι» δεν ένιωσαν ότι αυτή τους η απάντηση εγκυμονεί κινδύνους: αυτό που ένιωσαν, ίσως, ήταν ότι θα υπερισχύσει η σημερινή κατάσταση. Από τη συζήτηση καθίσταται τώρα εξαιρετικά σαφές ότι οι υπόλοιπες χώρες θεωρούν πως η διαδικασία κύρωσης μέσω του κοινοβουλίου έχει το ίδιο κύρος και ότι θα προχωρήσουν σε αυτήν.
Συνεπώς, θα υπάρξει κάποιου είδους δίλημμα για την Ιρλανδία και τους Ιρλανδούς σε περίπτωση που 26 χώρες κυρώσουν τη Συνθήκη, και αποτελεί επιτακτική ανάγκη ο Πρωθυπουργός μας, Brian Cowen, να υποβάλει τις επόμενες μερικές ημέρες σαφώς μία σκέψη, ίσως και προτάσεις, για το πώς θα προχωρήσουμε μπροστά.
Αν μου επιτρέπετε, θα ήθελα να απευθυνθώ ειδικότερα στην Kathy Sinnott η οποία, κατά την άποψή μου, διεξήγαγε εκστρατεία χρησιμοποιώντας ορισμένα μάλλον φρικτά επιχειρήματα υπέρ του «όχι». Θέλω να της πω ότι, σε σχέση με αυτήν την ανησυχία για την απώλεια αξιών στην Ιρλανδία, δεν μπορούμε να κατηγορούμε την Ευρώπη. Εμείς οι ίδιοι ευθυνόμαστε για αυτό· ας σταματήσουμε να πετάμε το μπαλάκι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ας κοιτάξουμε τις δικές μας υλιστικές αξίες στην Ιρλανδία και αλλού.
Genowefa Grabowska (PSE). - (PL) Κύριε Πρόεδρε, πιστεύω ακράδαντα ότι η διαδικασία κύρωσης της Συνθήκης της Λισαβόνας πρέπει να συνεχιστεί. Για τις χώρες που υπέγραψαν το εν λόγω έγγραφο, συνιστά διεθνή νομική υποχρέωση, σύμφωνα με τη σύμβαση της Βιέννης για το δίκαιο των συνθηκών.
Η Συνθήκη παρέχει μια ευκαιρία για την πραγματοποίηση σημαντικών μεταρρυθμίσεων στην Ένωση. Για παράδειγμα, θα καταστήσει δυνατή τη δημιουργία κοινής ενεργειακής πολιτικής στην Ευρώπη. Μια τέτοια πολιτική είναι πολύ σημαντική για την Ένωση, καθώς επίσης και για τη χώρα μου, την Πολωνία, δεδομένου ότι θα μπορούσε να εγγυηθεί την ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού σε όλους μου τους συμπολίτες. Εκπροσωπώ τη Σιλεσία, που διαθέτει πληθυσμό πέντε εκατομμυρίων. Για την περιοχή μου, μια τέτοια πολιτική θα συνιστούσε ευκαιρία για πρόοδο και ανάπτυξη, δεδομένου ότι η Σιλεσία είναι πλούσια σε ενεργειακούς πόρους.
Θέτω, συνεπώς, την εξής ερώτηση: θα ματαιωθούν όλα αυτά εξαιτίας του ιρλανδικού «όχι»; Σέβομαι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Ιρλανδία, αλλά παράλληλα δεν μπορώ να δεχτώ με ευκολία ότι οι ψήφοι των 109 964 ιρλανδών πολιτών, που αντιπροσωπεύουν τη διαφορά μεταξύ του «όχι» και του «ναι», μπορούν να καθορίσουν το μέλλον της χώρας μου, της περιφέρειάς μου και κυρίως το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θεωρώ ότι δεν πρέπει να επιτρέψουμε να συμβεί κάτι τέτοιο.
Tobias Pflüger (GUE/NGL). - (DE) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου προς τον ιρλανδικό λαό, καθώς και προς την CAEUC για την εκστρατεία της κατά της Συνθήκης της Λισαβόνας στην Ιρλανδία. Υπήρξαν έως τώρα τρεις απορρίψεις αυτής της συνθήκης: μία στη Γαλλία, μία στις Κάτω Χώρες και τώρα στην Ιρλανδία, με την απόρριψη μιας ελαφρώς τροποποιημένης έκδοσης της Συνθήκης. Πρέπει πραγματικά να το αποδεχτούμε αυτό επιτέλους. Θυμήθηκα τον Μπέρτολτ Μπρεχτ, που είχε πει κάποτε: «Δεν θα ήταν σε αυτήν την περίπτωση πιο απλό για την κυβέρνηση να διαλύσει τον λαό και να εκλέξει έναν άλλο;» Έτσι αντιλαμβάνομαι εγώ ορισμένες δηλώσεις που ακούστηκαν εδώ. Η ουσία της Συνθήκης όντως συζητήθηκε στην Ιρλανδία, ειδικότερα ο νεοφιλελεύθερος προσανατολισμός της, η επικέντρωσή της στη στρατιωτικοποίηση, και πάνω από όλα, ο αντιδημοκρατικός χαρακτήρας της.
Πραγματικά, οφείλουμε να αποδεχθούμε αυτήν την ψήφο. Η Συνθήκη είναι νεκρή και χρειαζόμαστε μια διαφορετική συνθήκη. Εμείς, από την πλευρά μας, θα καταγράφουμε πάντως και θα τεκμηριώνουμε τις διάφορες αντιδημοκρατικές δηλώσεις που ακούγονται εδώ.
Janez Lenarčič, Προεδρεύων του Συμβουλίου. − (SL) Η λέξη που ακούστηκε – και διαβάστηκε – συχνότερα σε αυτήν την αίθουσα σήμερα ήταν η λέξη «σεβασμός». Θα μου επιτρέψετε, πιστεύω, να προσθέσω ότι πρέπει επίσης να σεβόμαστε ορισμένα στοιχεία, και θα ήθελα να επισημάνω τα εξής.
Πρώτον: η κύρωση μιας νέας Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση εμπίπτει στην αποκλειστική αρμοδιότητα των κρατών μελών. Στην αποκλειστική. Το Συμβούλιο δεν διαδραματίζει απολύτως κανέναν ρόλο στην εν λόγω διαδικασία και η Προεδρία ακόμη λιγότερο.
Επόμενο δεδομένο: κάθε κράτος μέλος διενεργεί αυτήν τη διαδικασία σύμφωνα με τους δικούς του κανόνες, τους οποίους το ίδιο αυτό κράτος διατυπώνει σύμφωνα με τον δικό του ανεξάρτητο και κυρίαρχο τρόπο. Έτσι ερχόμαστε ίσως στο επίμαχο σημείο. Ορισμένα κράτη μέλη προέβησαν σε κοινοβουλευτική επικύρωση ή πρόκειται να προβούν, ενώ ένα κράτος μέλος δεσμεύεται από δημοψήφισμα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι υπάρχει οιοδήποτε πρόβλημα με την κοινοβουλευτική επικύρωση. Απορρίπτω απολύτως τους ισχυρισμούς όσων πιστεύουν ότι η κοινοβουλευτική επικύρωση είναι ατελής ή λιγότερο δημοκρατική από ένα δημοψήφισμα. Αυτό δεν είναι ισχύει. Δεν ισχύει. Δεν υπάρχει απολύτως τίποτα το μεμπτό στην κοινοβουλευτική επικύρωση. Από την σκοπιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι απολύτως ισότιμη με τις υπόλοιπες δημοκρατικές διαδικασίες.
Τρίτο δεδομένο: κάθε κράτος μέλος ομιλεί για τον εαυτό του. Οι ιρλανδοί ψηφοφόροι αποφάνθηκαν για την Ιρλανδία. Δεν αποφάνθηκαν για κανένα άλλο κράτος μέλος. Αυτό σημαίνει ότι όλα τα άλλα κράτη μέλη έχουν ακριβώς το ίδιο δικαίωμα. Δεκαοχτώ κράτη μέλη έχουν ήδη επικυρώσει τη Συνθήκη της Λισαβόνας, τα υπόλοιπα δεν έχουν ακόμη προβεί σε δήλωση, και η άποψη της Προεδρίας είναι ότι οι επικυρώσεις πρέπει να συνεχιστούν. Όσοι ισχυρίζονται ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας είναι νεκρή, όσοι απαιτούν την άμεση διακοπή της διαδικασίας κύρωσης, αρνούνται το δικαίωμα των κρατών μελών να τοποθετηθούν, το ίδιο δικαίωμα το οποίο προασπίζουν με τόσο πάθος στην περίπτωση της Ιρλανδίας.
(Χειροκροτήματα)
Τέταρτο στοιχείο: έχουμε ξαναβρεθεί σε αυτήν την κατάσταση και βρήκαμε λύση. Και σε αυτήν την περίπτωση, θα βρούμε μία λύση, που θα στηρίζεται στους λόγους που πυροδότησαν την κατάσταση αυτή, η Προεδρία όμως δεν επιθυμεί να προβεί σε εικασίες σχετικά με αυτό. Η Προεδρία δεν επιθυμεί να συρθεί σε μία συζήτηση για το εάν η Συνθήκη ήταν ίσως εξαιρετικά πολύπλοκη, για το εάν υπήρξε πρόβλημα στην επικοινωνία ή για το εάν, όπως επεσήμανε ο κ. De Rossa, ειπώθηκαν ίσως πολλά ψέματα. Όχι, θα αφήσουμε τους ιρλανδούς συναδέλφους μας να αναλύσουν τα αίτια αυτής της έκβασης και επίσης να προτείνουν αυτό που οι ίδιοι οραματίζονται ως πιθανή λύση στο αδιέξοδο. Και θα βρούμε αυτήν τη λύση, είμαι σίγουρος γι’ αυτό. Θα την βρούμε. Και η αυριανή συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου σηματοδοτεί την έναρξη της αναζήτησής μας για να εξέλθουμε από το αδιέξοδο.
Και το τελευταίο δεδομένο: το θέμα στην ημερήσια διάταξη της σημερινής πρωινής συνεδρίασης δεν ήταν το αποτέλεσμα του ιρλανδικού δημοψηφίσματος αλλά οι προετοιμασίες για το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Η Προεδρία θα διεξαγάγει τη συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να καταστήσει σαφές ότι η Ευρώπη δεν έχει λόγο να ανακόψει την πορεία της, ότι η Ευρώπη συνεχίζει να λειτουργεί, και για τον λόγο αυτό θα εξετάσουμε πολλά άλλα θέματα σύμφωνα με την προγραμματισμένη ημερήσια διάταξη.
Θα εξετάσουμε το πρόβλημα με τις τιμές των τροφίμων και του πετρελαίου, θα εξετάσουμε οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά θέματα, θα εξετάσουμε τις διεθνείς αναπτυξιακές προκλήσεις και θα εξετάσουμε το ζήτημα των Δυτικών Βαλκανίων. Στο σημείο αυτό, θα ήθελα επίσης να απαντήσω στον κ. Titley – δεν υπάρχουν άμεσες επιπτώσεις για την πολιτική διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία θα συνεχιστεί, όπως άλλωστε και η ευρωπαϊκή πολιτική γειτονίας και άλλες πολιτικές.
Σας ευχαριστώ όλες και όλους, και κυρίως όσους εξέφρασαν τις απόψεις τους σε αυτά τα άλλα θέματα, και είμαι πεπεισμένος ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα προχωρήσει επιτυχώς.
(Χειροκροτήματα)
Margot Wallström, Αντιπρόεδρος της Επιτροπής. − (EN) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους αξιότιμους βουλευτές για όλες τις εξαιρετικά ενδιαφέρουσες συνεισφορές τους. Αυτός είναι, φυσικά, ο σωστός χώρος για τη διεξαγωγή συζήτησης σχετικά με τη δημοκρατία και τον σεβασμό των ψηφοφοριών.
Οι Ιρλανδοί ψήφισαν «όχι», τότε γιατί δεν ήρθε ακόμη το τέλος; Γιατί δεν λέει απλώς η ΕΕ, «η συνθήκη είναι νεκρή: ας προχωρήσουμε»; Γιατί ορισμένοι λαοί και ορισμένα κράτη μέλη επιμένουν να διενεργούν τις δικές τους διαδικασίες επικύρωσης; Γιατί επιμένουμε να ανατρέχουμε στους λόγους για τους οποίους ξεκινήσαμε όλη αυτήν τη συζήτηση για τη νέα συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση;
Θα μου επιτρέψτε, ελπίζω, να πω δυο λόγια για αυτό το ζήτημα, διότι, ας μην ξεχνάμε, οι ευρωπαίοι ηγέτες έχουν επενδύσει μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο σε όλη αυτήν τη διαδικασία. Χρειάστηκε πολύς χρόνος και πολλή ενέργεια για να συζητήσουμε τα ζητήματα και τα προβλήματα που βρίσκονται πίσω από την ανάγκη για μία νέα συνθήκη, η οποία δημιουργεί έναν νέο μηχανισμό για την Ευρωπαϊκή Ένωση που έχει υποστεί τόσο δραματικές αλλαγές σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Επιτρέψτε μου απλώς να παραθέσω τρεις λόγους για τους οποίους θεωρούμε ότι είναι αναγκαία μια νέα Συνθήκη.
Πρώτον, θα έδινε στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων νομικά δεσμευτική ισχύ. Η Ευρώπη δεν είναι μόνον η εσωτερική αγορά – όπως είπε κάποιος εδώ – αλλά και τα δικαιώματα των προσώπων και τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Ένας δεύτερος λόγος είναι, φυσικά, ότι θα θέλαμε να είμαστε σε θέση να ομιλούμε με μία ενιαία ισχυρή φωνή στον κόσμο, να είμαστε ισχυρότεροι στο διεθνές προσκήνιο, και να τα πράξουμε όλα αυτά βάσει των αξιών μας. Θα θέλαμε να ορθώσουμε το ανάστημά μας στη διεθνή σκηνή, να πολεμήσουμε για την αειφόρο ανάπτυξη, να συζητήσουμε για τις τιμές του πετρελαίου, για την πρόληψη των συγκρούσεων και για άλλα σημαντικά θέματα. Αυτός είναι ένας από τους λόγους πίσω από τη συζήτηση για μια νέα συνθήκη.
Ο τρίτος λόγος είναι, φυσικά, να καταστήσουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση περισσότερο δημοκρατική. Αποτελεί ειρωνεία για όσους κάνουν λόγο για σεβασμό του «όχι» και του αποτελέσματος το ότι η Συνθήκη δίνει επί της ουσίας περισσότερες εξουσίες στο άμεσα εκλεγμένο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Σημαίνει μεγαλύτερη συμμετοχή των εθνικών κοινοβουλίων, όπως σημαίνει ότι το Συμβούλιο οφείλει να συσκέπτεται δημόσια, με την πρωτοβουλία των πολιτών να αποτελεί ένα από τα σημαντικά στοιχεία ενός κεφαλαίου για τη συμμετοχική δημοκρατία, που αποτελεί νέα βελτίωση στη συνθήκη.
Η ομάδα με τα μπλουζάκια εκεί πάνω έχουν το σύνθημα ‘Σεβαστείτε το «όχι»’. Μια τέτοια πράξη, κατ’ εμέ, περιλαμβάνει γνώση των ανησυχιών των ιρλανδών πολιτών. Σημαίνει κατανόηση γιατί ψήφισαν «όχι». Αυτοί έχουν δώσει τις δικές τους ερμηνείες, αλλά θεωρώ πολύ σημαντικό η ιρλανδική κυβέρνηση, με τη βοήθεια των δημοσκοπήσεων του Ευρωβαρόμετρου, να κατανοήσει καλύτερα ποιες είναι οι ανησυχίες και κατά πόσον μπορούμε να κάνουμε κάτι.
Αυτή δεν είναι η ιδέα της δημοκρατίας; Έτσι πρέπει να προχωρήσουμε – να κατανοήσουμε τα επιχειρήματά τους, να συνεργαστούμε με τα υπόλοιπα κράτη μέλη και να κερδίσουμε επίσης τον σεβασμό τους για τα προβλήματα που μπορούμε, ελπίζω, να επιλύσουμε από κοινού. Όπως πράξαμε και μετά το «όχι» στο γαλλικό και το δανικό δημοψήφισμα, έχουμε ήδη διενεργήσει δημοσκόπηση του Ευρωβαρόμετρου, η οποία θεωρώ ότι θα συμβάλλει επίσης στο να κατανοήσουμε καλύτερα τις προκλήσεις οιουδήποτε δημοψηφίσματος. Η διενέργεια δημοψηφίσματος έχει τα υπέρ της αλλά και τα κατά της – ή μάλλον, από δημοκρατικής άποψης, προκλήσεις. Μετά την παρουσίαση στους ψηφοφόρους ενός τόσο πολυσύνθετου κειμένου όπως μια νέα διεθνής συνθήκη, φυσικά υπάρχει χώρος για διαφορετικές ερμηνείες των αποτελεσμάτων.
Πρέπει να κατανοήσουμε καλύτερα την ετυμηγορία των Ιρλανδών, τους φόβους τους και τις προσδοκίες τους. Από τα πρώτα αποτελέσματα καταλαβαίνω πάντως ότι δεν πρόκειται για ένα συνολικό «όχι» στην Ευρώπη. Πρόκειται για την κατανόηση και τον σεβασμό του ρόλου τους σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το θετικό στοιχείο της διενέργειας δημοψηφίσματος είναι ότι πρέπει επίσης να ενημερώσετε και να επικοινωνήσετε με τους πολίτες, με όλες τις προκλήσεις που αυτό συνεπάγεται. Όπως όλοι μπορούν να διαπιστώσουν, πιστεύω ότι πρέπει επίσης να αναλύσουμε τι μπορούμε να βελτιώσουμε από την άποψη της επικοινωνίας και της πληροφόρησης των πολιτών. Ανέκαθεν έλεγα ότι η επικοινωνία είναι εργαλείο της δημοκρατίας. Πρέπει να στηρίζεται στο δικαίωμα των πολιτών να γνωρίζουν τι συμβαίνει σε ευρωπαϊκό επίπεδο, τι αποφασίζεται και με ποιον τρόπο μπορούν οι πολίτες να έχουν λόγο. Αυτή η εργασία πρέπει να ενισχυθεί περαιτέρω και, για αυτόν τον λόγο, η Επιτροπή θα συνεχίσει επίσης αυτό που ξεκινήσαμε πριν από λίγα χρόνια, το αποκαλούμενο σχέδιο «Δ», για τη δημοκρατία, τον διάλογο και τη δημόσια συζήτηση. Η ιδέα στην οποία θα στηρίζεται είναι να δοθεί στους πολίτες η δυνατότητα να εξοικειωθούν με τις ευρωπαϊκές πολιτικές…
Πρόεδρος. − Κυρία Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, κατανοώ την αναταραχή που επικρατεί δεδομένου ότι πολλοί συνάδελφοι εισέρχονται στην αίθουσα, αλλά θα ήθελα να τους ζητήσω να μην συνομιλούν μεταξύ τους, διότι πολλοί συνάδελφοι επιθυμούν να ακούσουν τα συμπεράσματα της Επιτρόπου.
Margot Wallström, Αντιπρόεδρος της Επιτροπής. − (EN) Κύριε Πρόεδρε, συνοψίζοντας, πρέπει να δώσουμε στους πολίτες τη δυνατότητα να εξοικειωθούν με τις ευρωπαϊκές πολιτικές, να τις καταστήσουμε κατανοητές και συναφείς, και να καταστήσουμε τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα υπεύθυνα και αξιόπιστα έναντι όσων υπηρετούν.
Πρέπει να διεξάγουμε μία ευρεία και μόνιμη συζήτηση για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης μεταξύ των δημοκρατικών θεσμικών οργάνων της ΕΕ και των πολιτών, τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, και πρέπει να επιτρέψουμε στους πολίτες πρόσβαση στην πληροφόρηση, ούτως ώστε να είναι σε θέση να διεξάγουν τεκμηριωμένη συζήτηση για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Έχουμε ήδη προτείνει τη δημιουργία ενός πλαισίου προς τον σκοπό αυτό, όπως επεσήμανε ήδη ο Jo Leinen – και σας ευχαριστώ για αυτό. Ευχαριστώ τον κ. Lenarčič για την προσπάθειά του να εξεύρει λύση.
Ευχαριστώ το Κοινοβούλιο που μας παρέχει στήριξη στην προσπάθεια να καταστούμε πιο αποτελεσματικοί στην επικοινωνία μας με τους πολίτες, διότι σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να φανούμε σοβαροί και να διαθέσουμε τους πόρους και το πλαίσιο που χρειαζόμαστε για να εργαστούμε από κοινού με τα κράτη μέλη, καθώς και να καταστήσουμε, όπως είναι φυσικό, τα κείμενά μας και τις αποφάσεις μας όσο το δυνατόν πιο ευανάγνωστα.
Διεξαγάγαμε μια συζήτηση για την ενοποιημένη συνθήκη. Το Συμβούλιο άργησε πάρα πολύ να αποδεχθεί και να δημοσιοποιήσει μια ενοποιημένη συνθήκη, αλλά στο τέλος το έπραξε, και αυτό, φυσικά, είναι ένα εργαλείο με το οποίο μπορούμε να προσεγγίσουμε καλύτερα τους πολίτες μας.
Πρέπει να συνεχίσουμε να αντλούμε συμπεράσματα και να διδασκόμαστε μαθήματα και από το ιρλανδικό παράδειγμα, αλλά και να σεβόμαστε το «όχι». Ο καλύτερος τρόπος για να πράξουμε κάτι τέτοιο είναι να κατανοήσουμε όντως τις ανησυχίες τους, να βρούμε τις λύσεις από κοινού και να επιτρέψουμε και στα άλλα κράτη μέλη να εκφράσουν τη γνώμη τους. Ελπίζω ότι αυτή η συζήτηση θα συμβάλλει στη συνεδρίαση των αρχηγών που θα διεξαχθεί αύριο και την Παρασκευή. Σας ευχαριστώ πολύ για την καλή και εποικοδομητική συζήτηση.
(Χειροκροτήματα)
Πρόεδρος. − Σας ευχαριστώ, κυρία Επίτροπε.
Η συζήτηση έληξε.
Θα ήθελα να ενημερώσω το Σώμα ότι, σύμφωνα με το άρθρο 145 του Κανονισμού, ο κ. Hans-Peter Martin ζήτησε να λάβει τον λόγο για προσωπικό ζήτημα. Όπως προβλέπεται στο άρθρο 145, θα δώσω τον λόγο στον κ. Martin κατά την έγκριση των Συνοπτικών Πρακτικών αυτής της συνεδρίασης.
Γραπτές δηλώσεις (άρθρο 142 του Κανονισμού)
Jim Allister (NI), γραπτώς. – Συγχαίρω θερμά τους ψηφοφόρους της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας γιατί απέρριψαν πειστικά το ανασυσκευασμένο Σύνταγμα. Με αυτόν τον τρόπο κατάφεραν ένα χτύπημα εξ ονόματος εκατομμυρίων δημοκρατών σε ολόκληρη την Ευρώπη οι οποίοι είχαν στερηθεί το δικαίωμα λόγου εξαιτίας της απολυταρχικής προσπάθειας της ελίτ της ΕΕ να επιβάλει σε όλους μας τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Η πρόκληση πλέον έγκειται στο εάν τμήμα αυτής της ελίτ διαθέτει την εντιμότητα και ακεραιότητα να παραδεχθεί ότι η Συνθήκη είναι νεκρή. Η Συνθήκη της Λισαβόνας έχει τη δική της δοκιμασία επιβίωσης: την ομόφωνη επικύρωση. Όμως απέτυχε παταγωδώς σε αυτή τη δοκιμασία. Όπως και ο προκάτοχός της, το Σύνταγμα, καταποντίστηκε στο βράχο της δημοκρατίας. Αντί να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα, φοβούμαι ότι για άλλη μια φορά θα έλθουμε αντιμέτωποι με μια συνωμοσία των Βρυξελλών ώστε να παρακαμφθούν οι πολίτες. Αν συμβεί αυτό, θα έχετε τελικά την ίδια κατάληξη. Γι’ αυτό κάντε τη χάρη στον εαυτό σας και παραδεχθείτε ότι η Συνθήκη είναι νεκρή και ότι δεν έχει προοπτική αναβίωσης.
Κώστας Μποτόπουλος (PSE), γραπτώς. – (EN) Σε αυτήν την εποχή της κρίσης και της θεσμικής αβεβαιότητας αισθάνομαι την ανάγκη να εκθειάσω τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Δεν γνωρίζω αν θα τεθεί ποτέ σε ισχύ, αλλά αν θέλουμε να αποφύγουμε τον λαϊκισμό, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι πρόκειται για μια αξιόλογη συνθήκη. Φυσικά και δεν δομήθηκε με τόσο δημοκρατικό τρόπο ούτε συζητήθηκε όσο η Συνταγματική Συνθήκη. Φυσικά και δεν είναι το τέλειο κείμενο – άλλωστε, δεν υπάρχει τέλειο κείμενο. Φυσικά και είναι εξαιρετικά περίπλοκη – όμως ποια ευρωπαϊκή Συνθήκη δεν είναι; Όσοι δηλώνουν ότι δεν την κατανοούν, στην ουσία δείχνουν ότι δεν εμπιστεύονται τους ηγέτες τους. Πρόκειται, ωστόσο, για ένα κείμενο το οποίο προάγει τη δημοκρατία στην Ευρώπη. Θα καθιστούσε την Ευρώπη πιο ανοικτή, αποτελεσματική και κοινωνικά ευαίσθητη. Ιδού ένα απλό παράδειγμα: αν είχε τεθεί σε ισχύ, αν ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων είχε τεθεί σε ισχύ, το Δικαστήριο δεν θα μπορούσε να λάβει τις αποφάσεις Viking και Laval, οι οποίες είναι τόσο επιζήμιες για τους εργαζομένους. Χρειαζόμαστε συνεπώς περισσότερη Ευρώπη και όχι λιγότερη. Περισσότερη δημοκρατία. Περισσότερη πολιτική. Ως σοσιαλιστές είναι καθήκον μας τώρα να απευθυνθούμε στο λαό και να του εξηγήσουμε τι είδους νέα και διαφορετική Ευρώπη επιθυμούμε.
Alexandra Dobolyi (PSE), γραπτώς. – (HU) Ανήκω σε αυτούς που πιστεύουν ότι η κατάσταση στην Ευρώπη δεν θα είναι πλέον η ίδια μετά το ιρλανδικό «όχι». Ένα πράγμα που σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να κάνουμε είναι να αγνοήσουμε το αποτέλεσμα του ιρλανδικού δημοψηφίσματος. Ανήκω όμως και σε αυτούς που πιστεύουν ότι πρέπει να συνεχίσουμε τη διαδικασία επικύρωσης· κάθε κράτος μέλος έχει το ίδιο δικαίωμα να εκφράζει την άποψή του σχετικά με το κοινό μέλλον της Ευρώπης.
Πρέπει να λύσουμε αυτόν τον περίπλοκο γρίφο, αφενός αφουγκραζόμενοι τη φωνή των ιρλανδών πολιτών, και αφετέρου αντιμετωπίζοντας με τη δέουσα προσοχή τη θέση όλων των υπόλοιπων κρατών μελών που επιθυμούν να συνεχίσουν την κοινή ευρωπαϊκή τους πορεία.
Η εξίσωση είναι δύσκολη, όμως πρέπει να αδράξουμε κάθε ευκαιρία για αξιολόγηση. Προς τούτο, χρειαζόμαστε και τα 27 κράτη μέλη. Φρονώ ότι τα 27 κράτη μέλη οφείλουν να εξεύρουν κοινή λύση και να αποφασίσουν από κοινού αναφορικά με το επόμενο βήμα.
Όπως δήλωσε ο Επίτροπος Barroso, «τα 27 κράτη μέλη υπέγραψαν τη Συνθήκη· πρέπει λοιπόν να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να διασφαλίσουμε ότι και τα 27 κράτη μέλη θα βρουν τρόπο να προχωρήσουν». Πρέπει να βρούμε λύση, να βρούμε έναν τρόπο να αρθεί το αδιέξοδο.
Titus Corlăţean (PSE), γραπτώς. – (RO) Η ευρωπαϊκή διαδικασία πρέπει να συνεχισθεί.
Η καταψήφιση της Συνθήκης της Λισαβόνας από τους ιρλανδούς πολίτες πρέπει να γίνει σεβαστή.
Την ίδια στιγμή, πρέπει να λάβουμε υπόψη το ευρύτερο συμφέρον όλων των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκειμένου το ευρωπαϊκό οικοδόμημα να καταστεί πιο αποτελεσματικό και να συνεχισθεί η διαδικασία διεύρυνσης της Ένωσης.
Οι ιρλανδοί πολίτες δεν έχουν μόνο δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις εντός της ΕΕ. Οφείλουν να έχουν επίγνωση των συνεπειών που επιφέρει η καταψήφιση της Συνθήκης της Λισαβόνας.
Οι ιρλανδοί πολίτες θα κληθούν να αποφασίσουν με νέο δημοψήφισμα αν θα εγκαταλείψουν την Ευρωπαϊκή Ένωση ή αν θα παραμείνουν στην ΕΕ με βάση τη Συνθήκη της Λισαβόνας.
Η διακοπή της ευρωπαϊκής διαδικασίας, με την επίκληση της «ακέραιης κυριαρχίας» των Ιρλανδών, συνεπάγεται στην πραγματικότητα την ακύρωση των εύλογων προσδοκιών των πολιτών της Κροατίας, της Δημοκρατίας της Μολδαβίας κλπ. για προσέγγιση στην ΕΕ.
Ακριβώς όπως η Ιρλανδία και οι ιρλανδοί πολιτικοί εκπρόσωποι δικαιούνται να αγωνισθούν για τις προσδοκίες των πολιτών τους, έτσι και η Ρουμανία δικαιούται να αγωνισθεί για την ένταξη της Δημοκρατίας της Μολδαβίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ilda Figueiredo (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Κατόπιν του νικηφόρου «ΟΧΙ» στο ιρλανδικό δημοψήφισμα για τη Συνθήκη της Λισαβόνας, οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα έπρεπε να παραδεχθούν το προφανές: ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας απέτυχε. Γνωρίζουν ότι αρκεί η μη κύρωση της Συνθήκης μόνο από ένα κράτος μέλος ώστε αυτή να μην τεθεί σε ισχύ. Αυτοί είναι οι κανόνες. Επιπλέον, αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή είναι η τρίτη απόρριψη μετά από άλλα δύο πανομοιότυπα αποτελέσματα στη Γαλλία και τις Κάτω Χώρες για το αποκαλούμενο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, τον προπομπό της Συνθήκης της Λισαβόνας.
Ωστόσο, ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αναγνώρισε μόνον ότι θα χρειαστεί χρόνος και προσπάθεια για να επιλυθεί το πρόβλημα που δημιουργήθηκε από το ιρλανδικό δημοψήφισμα. Επιχειρεί να επιρρίψει ευθύνες στην Ιρλανδία, ενώ αρνείται να παραδεχθεί ότι το πρόβλημα εκπηγάζει από τη βαθιά κρίση νομιμότητας των νεοφιλελεύθερων, μιλιταριστικών και φεντεραλιστικών πολιτικών οι οποίες εφαρμόζονται.
Επομένως, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο πρέπει αυτήν την εβδομάδα να απαντήσει σε ένα θεμελιώδες ερώτημα: αν θα εγκαταλείψει τη διαδικασία κύρωσης της Συνθήκης της Λισαβόνας, δεδομένου ότι δεν έχει καμία πιθανότητα επιτυχίας, ή αν θα ξεκινήσει δημόσια συζήτηση για τους πραγματικούς λόγους της δυσαρέσκειας των πολιτών και θα προβεί στις απαραίτητες πολιτικές αλλαγές, προκειμένου να αντιμετωπίσει την τρέχουσα κρίση, αν δηλαδή, με άλλα λόγια, θα προαγάγει περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη και ασφάλεια στην απασχόληση με δικαιώματα, αν θα καταπολεμήσει την κερδοσκοπία και τις κερδοσκοπικές τιμές και αν θα δώσει προτεραιότητα στον αγώνα για κοινωνική ένταξη.
Petru Filip (PPE-DE), γραπτώς. – (RO) Η πρόσφατη ψήφος των Ιρλανδών έτυχε διάφορων ερμηνειών στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, ενώ τις δυσκολίες που ενδέχεται να προκύψουν από αυτήν επιβεβαιώνουν ήδη οι ομιλίες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Θα ήθελα να αναφερθώ εν συντομία στα προβλήματα που η ψήφος των ιρλανδών πολιτών ενδέχεται να προκαλέσει στην κοινή γνώμη των χωρών οι οποίες προσφάτως προσχώρησαν στην ΕΕ, κυρίως των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης. Οι πολίτες των χωρών αυτών θα δυσκολευθούν πολύ να κατανοήσουν το δεσμευτικό χαρακτήρα της υιοθέτησης των ευρωπαϊκών κανόνων εκείνων, οι οποίοι συνεπάγονται οικονομικές θυσίες σε εθνικό πλαίσιο, καθώς και μια σειρά δημόσιων πολιτικών, τις οποίες οι πολίτες θεωρούν εξαιρετικά περιοριστικές για το οικονομικό στάδιο, στο οποίο βρίσκονται τώρα αυτές οι χώρες.
Αυτό που θα ήθελα να τονίσω εδώ είναι ότι οποιαδήποτε απόπειρα ειδικής μεταχείρισης σε κοινοτικό πλαίσιο θα αποτυπωθεί οπωσδήποτε στο αποτέλεσμα των εκλογών του 2009, γεγονός που ενδέχεται να αποτελέσει αφορμή για τη ριζοσπαστικοποίηση ενός εκλογικού σώματος το οποίο υπερψήφισε με μεγάλο ενθουσιασμό την ένταξη των χωρών αυτών στην ΕΕ.
Gyula Hegyi (PSE), γραπτώς. – (HU) Υπάρχουν πολλοί τρόποι ερμηνείας του ιρλανδικού δημοψηφίσματος. Πρόκειται για νίκη της λαϊκής κυριαρχίας: δεν μπορούμε να αρνηθούμε αυτό το απλό γεγονός. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, οι περισσότεροι ψηφοφόροι δεν γνώριζαν τι ακριβώς ψήφιζαν, όπως αποκαλύφθηκε από το γεγονός ότι οι υποστηρικτές της εκστρατείας του «όχι» έκαναν λόγο για ιστορικές αδικίες, οι οποίες στην πραγματικότητα αποκαταστάθηκαν με την προσχώρηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μπορεί να θεωρούμε άδικο το γεγονός ότι το 53% των ψηφοφόρων μιας σχετικά μικρής χώρας διαθέτει τη δύναμη να εμποδίζει είκοσι έξι άλλα έθνη να εμβαθύνουν τη συνεργασία τους και να εκπληρώσουν το ευρωπαϊκό τους όραμα. Ωστόσο, ένα είναι βέβαιο ότι, δηλαδή, στο μέλλον θα πρέπει να συζητήσουμε το θέμα της ολοκλήρωσης με τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τρόπο πιο ευφυή, πιο πειστικό και άμεσα κατανοητό. Γι’ αυτό το λόγο, η Επιτροπή Πολιτισμού και Παιδείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου συντάσσει έκθεση με τίτλο εργασίας «Ενεργός διάλογος με τους πολίτες σχετικά με την Ευρώπη». Μου ζητήθηκε να εκπονήσω την εν λόγω έκθεση. Ζητώ από τους συναδέλφους βουλευτές να στηρίξουν το έργο μας μοιραζόμενοι μαζί μας τις ιδέες τους· ας συγκεντρώσουμε τις σκέψεις μας, ώστε όχι μόνο να κατανοήσουμε και να ενστερνισθούμε το ζήτημα τις ολοκλήρωσης και της συνεργασίας, αλλά και να διασφαλίσουμε ότι και οι ευρωπαίοι πολίτες θα το κατανοήσουν και θα το ενστερνισθούν με τη σειρά τους.
Mieczysław Edmund Janowski (UEN), γραπτώς. – (PL) Σήμερα συζητάμε το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κι αυτό στον απόηχο των έντονων αντιδράσεων που προκάλεσε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Ιρλανδία. Καλώ όλους τους ενδιαφερόμενους, βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και εκπροσώπους της Επιτροπής και του Συμβουλίου, να μην ψέξουν το λαό της Ιρλανδίας και να μην τον απειλήσουν με σειρά αντιποίνων, όπως είναι, μεταξύ άλλων, ο αποκλεισμός από την Ένωση. Γεγονός είναι ότι η Ένωση υπάρχει και ότι η ψήφος της Ιρλανδίας δεν είναι ψήφος κατά της Ένωσης. Κατά τη γνώμη μου, αποτελεί έκφραση αντίθεσης στο έγγραφο με τίτλο «Μεταρρυθμιστική Συνθήκη της Λισαβόνας». Ο ιρλανδικός λαός απέρριψε τη συγκεκριμένη εκδοχή της μεταρρύθμισης που του παρουσιάσθηκε.
Είναι πολύ πιθανό, αν ετίθετο το ίδιο ερώτημα στους πολίτες άλλων χωρών μέσω δημοψηφίσματος, να έδιναν και εκείνοι ακριβώς την ίδια απάντηση. Άλλωστε, η Συνθήκη είναι ακατάληπτη ακόμη και για τους μορφωμένους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Καλό θα ήταν να σκεφθούμε μήπως πρόκειται για μια πρωτοφανή ένδειξη ότι η αποκαλούμενη ελίτ οφείλει να γεφυρώσει το σημαντικό κενό που υφίσταται σήμερα ανάμεσα στους πολίτες των κρατών μελών και τους ηγέτες των πολιτικών ομάδων σε εθνικό και κοινοτικό επίπεδο.
Πράγματι, σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις του διεθνούς δικαίου, ακόμη κι αν ένα μόνο από τα κράτη τα οποία είναι αντισυμβαλλόμενα μέρη στη συμφωνία δεν αποδέχεται τη διεθνή συμφωνία, τότε η συμφωνία δεν είναι δεσμευτική υπό τη μορφή που έχει. Αυτό είναι σαφές, ανεξαρτήτως των απόψεών μας για το έγγραφο στο σύνολό του. Ο λαός της Ιρλανδίας αποφάσισε ελεύθερα. Οφείλουμε να σεβασθούμε την απόφασή του και να αναζητήσουμε θετικές λύσεις για το μέλλον της Ευρώπης. Όπως λέει και το ρητό, «Φωνή λαού, φωνή Θεού».
Anneli Jäätteenmäki (ALDE), γραπτώς. – (FI) Κρίση! Κρίση! Για άλλη μια φορά ο κόσμος φωνάζει ότι η ΕΕ βρίσκεται σε κρίση, γιατί οι Ιρλανδοί απέρριψαν τη Συνθήκη της Λισαβόνας με το δημοψήφισμά τους την Πέμπτη 12 Ιουνίου. Η Συνθήκη μπορεί να τεθεί σε ισχύ μόνο αν επικυρωθεί από όλα τα κράτη μέλη. Οι ηγέτες της ΕΕ αναζητούν νέες λύσεις, αλλά ελάχιστοι είναι εκείνοι που έχουν να προσφέρουν κάτι σχετικό.
Τα προβλήματα είναι τουλάχιστον δύο. Η Συνθήκη της Λισαβόνας είναι τόσο ασαφής ώστε είναι σχεδόν αδύνατο να γίνει κατανοητή. Εσείς θα ήσαστε πρόθυμοι να την υπογράψετε; Επιπλέον, η ελίτ της ΕΕ φαίνεται ότι θέλει να προχωρήσει υπερβολικά γρήγορα.
Τώρα είναι η ώρα τα μικρά κράτη μέλη να αναλάβουν δράση. Θα πρέπει να επιμείνουν ώστε κάθε κράτος μέλος να έχει το δικό του Επίτροπο. Αυτή ήταν αρχικά η επιθυμία της Φινλανδίας και πολλών άλλων χωρών.
Η Συνθήκη της Λισαβόνας, αν ετίθετο σε ισχύ, θα οδηγούσε σε μια κατάσταση όπου κάθε κράτος μέλος θα στερείτο Επιτρόπου το ένα τρίτο του χρόνου από το 2014 και μετά. Η διατύπωση της Συνθήκης είναι τόσο αόριστη ώστε, στην πράξη, τα μικρά κράτη μέλη δεν θα διαθέτουν Επίτροπο για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο απ’ ό,τι τα μεγάλα κράτη μέλη. Ορισμένοι θεωρούν ότι η Ιρλανδία καταψήφισε τη Συνθήκη εν μέρει λόγω του ζητήματος του Επιτρόπου.
Ο Επίτροπος της Φινλανδίας είναι καθοριστικής σημασίας για τα μικρά κράτη μέλη, παρότι καθήκον των Επιτρόπων είναι να προωθούν τα συμφέροντα της ΕΕ στο σύνολό της. Στη Φινλανδία κάθε περιφέρεια είναι ευτυχής όταν αποκτά το «δικό» της υπουργό στο Υπουργικό Συμβούλιο.
Οι ηγέτες της ΕΕ πρέπει σήμερα να διερευνήσουν προσεκτικά ποια είναι η πηγή της διογκούμενης δυσπιστίας των πολιτών προς την ΕΕ. Έδρασε η Ένωση προς το συμφέρον όλων των πολιτών της κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο; Ενίσχυσε τη συνεργασία σε διαφορετικούς τομείς ή μήπως η διεύρυνση πραγματοποιήθηκε υπερβολικά γρήγορα;
Filip Kaczmarek (PPE-DE), γραπτώς. – (PL) Η απόφαση του ιρλανδικού λαού έφερε την Ευρώπη σε δεινή θέση. Αποδεικνύει επίσης ότι η Ευρώπη βασίζεται στην ενεργό δημοκρατία. Η μοίρα της Συνθήκης της Λισαβόνας δεν είναι δεδομένη. Παρόμοιες καταστάσεις έχουν προκύψει και κατά το παρελθόν. Το 1993, μετά από το αρνητικό αποτέλεσμα αναφορικά με την κύρωση της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, η Δανία αποφάσισε να διεξαγάγει ένα ακόμη δημοψήφισμα. Ομοίως, αποφασίσθηκε να διεξαχθεί δεύτερο δημοψήφισμα στην Ιρλανδία μετά το καταστροφικό αποτέλεσμα σχετικά με την κύρωση της Συνθήκης της Νίκαιας το 2001. Πιστεύω ακράδαντα ότι και σε αυτήν την περίπτωση, οφείλουμε να σεβαστούμε το αποτέλεσμα του ιρλανδικού δημοψηφίσματος ως κυρίαρχη απόφαση της Ιρλανδίας. Η Ένωση βασίζεται στο σεβασμό του δικαιώματος όλων των κρατών μελών να εκφράζουν τη βούλησή τους. Θα πρέπει να καταστεί σαφές ότι η απόρριψη της Συνθήκης δεν σημαίνει ότι ο ιρλανδικός λαός αντιτίθεται στην Ένωση.
Η προσεχής σύνοδος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου αποτελεί ευκαιρία προβληματισμού σχετικά με τις αιτίες και τις επιπτώσεις της κατάστασης που έχει προκύψει. Ο προβληματισμός αυτός δεν πρέπει να περιοριστεί στο να ψέξουμε και να επικρίνουμε αυστηρά την Ιρλανδία. Το Συμβούλιο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να σκεφθούν τι μπορεί να γίνει, ώστε οι Ευρωπαίοι να κατανοήσουν καλύτερα τη Συνθήκη και τις προθέσεις της ελίτ. Αντιτίθεμαι στην επανέναρξη διαπραγματεύσεων για τη μεταρρύθμιση της Συνθήκης. Η Ευρώπη δεν πρέπει να καταστεί Ευρώπη δύο ή περισσότερων ταχυτήτων. Πρέπει να αποδείξει στους πολίτες της ότι πρόκειται για ένα κοινό σχέδιο το οποίο διέπει η έννοια της αλληλεγγύης. Πιστεύω ότι το Συμβούλιο θα βρει λύση αποδεκτή από όλες τις χώρες οι οποίες έχουν ήδη επικυρώσει τη Συνθήκη, από την Ιρλανδία, καθώς και από τα κράτη μέλη που δεν έχουν αποφασίσει ακόμη πώς θα κινηθούν.
Bogusław Liberadzki (PSE), γραπτώς. – (PL) Το αποτέλεσμα του ιρλανδικού δημοψηφίσματος διατάραξε τη διαδικασία κύρωσης της Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης. Επιπλέον, μέσω του δημοψηφίσματος δόθηκε έμφαση στο γεγονός ότι πρέπει να αντιμετωπίζουμε με ιδιαίτερη φροντίδα το μεγάλο ευρωπαϊκό μας σχέδιο, με στόχο τη δημιουργία μιας Ευρώπης, όπου θα κυριαρχούν η ειρήνη και η αλληλεγγύη, κύριο μέλημα της οποίας θα είναι το καλό των πολιτών της και η ανάληψη ρόλου ισχύος στην παγκόσμια οικονομική και πολιτική σκηνή. Σήμερα γνωρίζουμε πόσο βαρύ θα είναι το τίμημα που θα καταβάλλουμε αν δεν ξεκινήσουμε διάλογο με τις κοινωνίες των χωρών μας για να εξηγήσουμε στους πολίτες τι σημαίνει ολοκλήρωση.
Η διαδικασία επικύρωσης πρέπει να συνεχισθεί, και πιστεύω ότι η Ιρλανδία θα καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να επιλυθεί το πρόβλημα. Συμφωνώ με την άποψη του κ. Schulz, του αρχηγού της Σοσιαλιστικής Ομάδας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ότι, δηλαδή, ο τρόπος λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου είναι ένας από τους λόγους που οδήγησαν στην παρούσα κατάσταση. Η ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ως δημοκρατικού θεσμού θα μπορούσε να συμβάλει περισσότερο στη βελτίωση της Ένωσης σε σχέση με τις βαρύγδουπες διακηρύξεις και τα προγράμματα, δεδομένου ότι αυτά δεν κατορθώνουν να γίνουν αποδεκτά από τους πολίτες.
Marianne Mikko (PSE), γραπτώς. – (ET) Κυρίες και κύριοι, το «όχι» του Δουβλίνου στη Συνθήκη της Λισαβόνας αποτέλεσε έκπληξη γιατί με την υποστήριξη της ΕΕ κατόρθωσε η Ιρλανδία να οικοδομήσει ανταγωνιστική οικονομία, να σταθεροποιήσει την αγορά εργασίας της και να δημιουργήσει κοινωνία πρόνοιας. Οι Ιρλανδοί θα μπορούσαν να έχουν ψηφίσει υπέρ μιας ισχυρότερης και πιο ανταγωνιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία θα υπηρετούσε τα συμφέροντα των κρατών μελών περισσότερο από ό,τι στο παρελθόν.
Προσωπικώς θεωρώ ότι το να θέσουμε τη Συνθήκη της Λισαβόνας σε δημοψήφισμα φαινόταν μεν να αποτελεί δημοκρατική κίνηση, αλλά αυτό ήταν απατηλό. Εσωτερικά προβλήματα, στα οποία δεν παρεμβαίνει η ΕΕ, αναπόφευκτα προκάλεσαν εντάσεις οι οποίες έπρεπε να εκτονωθούν. Ως εκ τούτου, είναι εύκολο να δημιουργηθούν επίπλαστες ευκαιρίες για να εκφράσει κάποιος τη δυσαρέσκειά του χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ο τρόπος. Εξίσου ενδεικτικές της ψευδεπίγραφης δημοκρατίας και των εντάσεων που εκδηλώνονται ήταν οι δημοσκοπήσεις που διεξήχθησαν πριν από το δημοψήφισμα, από τις οποίες προέκυψε ότι οι πολίτες που ψήφισαν «όχι» δεν γνώριζαν το πραγματικό περιεχόμενο ούτε πολλά σχετικά με τη σημασία της Συνθήκης της Λισαβόνας.
Οι ιρλανδοί πολιτικοί οφείλουν να απαντήσουν στην ερώτηση «γιατί;». Η Ιρλανδία είναι επί σειρά ετών ένας από τους πλέον επιτυχημένους αποδέκτες επιδοτήσεων της ΕΕ. Οι Ιρλανδοί είναι γνωστοί για τη φιλοευρωπαϊκή τους στάση. Συνεπώς, αυτό καθιστά ακόμη πιο ειρωνικό το γεγονός ότι, εξαιτίας της Ιρλανδίας, θα πρέπει να αναστείλουμε τη δημιουργία ενός πιο ισχυρού κοινού μέλλοντος.
Η Εσθονία επικύρωσε τη Συνθήκη της Λισαβόνας μια ημέρα πριν από τη διεξαγωγή του ιρλανδικού δημοψηφίσματος. Αυτό σημαίνει ότι, σε αντίθεση με το Δουβλίνο, το Ταλίν συνέβαλε στην οικοδόμηση ενός κοινού μέλλοντος. Υποστηρίζω ένθερμα τη διαδικασία επικύρωσης και φρονώ ότι η Ιρλανδία θα προσπαθήσει εκ νέου να διαβεβαιώσει τα 500 εκατομμύρια των ευρωπαίων πολιτών ότι και αυτοί φέρουν την ιδιότητα του ευρωπαίου πολίτη με τιμή. Είναι προφανές ότι το Δουβλίνο οφείλει ευγνωμοσύνη στην Ευρώπη.
Toomas Savi (ALDE), γραπτώς. – Κύριε Πρόεδρε, παρότι το αποτέλεσμα του ιρλανδικού δημοψηφίσματος απογοήτευσε βαθιά την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι ώρες δεν είναι κατάλληλες για να αντιδράσουμε με πανικό και να αναζητήσουμε αποδιοπομπαίο τράγο. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο πρόκειται να συνεδριάσει στις 19 και 20 Ιουνίου στις Βρυξέλλες. Καταρχάς, θα πρέπει να αφιερώσουμε χρόνο, ώστε να ακούσουμε τις εξηγήσεις του ιρλανδού πρωθυπουργού Brian Cowen, καθώς και τις προτάσεις του για το πώς να αντιμετωπίσουμε την Ιρλανδία.
Κατά τη γνώμη μου, τα υπόλοιπα οκτώ κράτη μέλη πρέπει να συνεχίσουν την επικύρωση, όπως αυτή έχει προγραμματισθεί, παρά το ιρλανδικό «όχι».
Η Συνθήκη της Λισαβόνας είναι απαραίτητη για την επιτυχή συνέχιση του ευρωπαϊκού σχεδίου. Θα ήταν αδιανόητο να αρχίσουν εκ νέου διαπραγματεύσεις, δεδομένου ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση εμπλέκεται σε διαπραγματεύσεις για το μέλλον της εδώ και εννέα χρόνια. Η Συνθήκη της Λισαβόνας δημιουργεί μια πιο κατανοητή, δημοκρατική και αποτελεσματική Ευρωπαϊκή Ένωση και δεν μπορούμε να εγκαταλείψουμε αυτήν την προσπάθεια ακόμη.
Esko Seppänen (GUE/NGL), γραπτώς. – (FI) Δημοκρατία σημαίνει κυριολεκτικά εξουσία του λαού. Δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατία χωρίς το λαό, ενώ αντιστοίχως δεν είναι καλό για έναν λαό να ζει χωρίς δημοκρατία. Στην Ιρλανδία ο λαός είχε τη δυνατότητα να ψηφίσει σχετικά με το νέο σύνταγμα, τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Αυτό ήταν πράξη δημοκρατίας, αλλά οι Ιρλανδοί ψήφισαν «όχι» εκ μέρους όλων των άλλων εθνών. Οι αρνητικές ψήφοι ανήλθαν στο 53,4% των συνολικών ψήφων, ενώ θετικά ψήφισε το 46,6%. Στην Ιρλανδία οι πολίτες δεν ήθελαν η ΕΕ να κινηθεί προς την κατεύθυνση της ομοσπονδίας, να στρατιωτικοποιηθεί ή να βιώσει μια ακόμη στροφή της εξουσίας προς τις μεγάλες χώρες.
Η ιδέα της ομοσπονδίας προωθείται από άνδρες και γυναίκες που δεν εμφορούνται από δημοκρατικά ιδεώδη και δεν ξέρουν να χάνουν. Άρχισαν να αναβιώνουν το σώμα διά της βίας. Δηλώνουν ότι οι μικρές χώρες δεν είναι απαραίτητες αν δεν συμμορφώνονται με την πραγματική εξουσία των μεγάλων. Με αυτόν τον τρόπο παρανοούν την έννοια της δημοκρατίας στην ΕΕ.
Οι Ιρλανδοί επικρίνονται για τον τρόπο με τον οποίο άσκησαν την εξουσία τους, αλλά κανείς δεν χλευάζει τους Ούγγρους, αν και το ουγγρικό κοινοβούλιο ψήφισε «ναι», προτού καν του υποβληθεί προς εξέταση η δυσανάγνωστη Συνθήκη. Η απόφαση του ιρλανδικού λαού συνάδει με τις δημοκρατικές αρχές, αλλά όχι και αυτή του ουγγρικού κοινοβουλίου.
Η επιθυμία να υπάρξει ένα σύνταγμα για την ΕΕ δεν απορρέει από τις ανάγκες του λαού αλλά από τη βούληση να ενισχυθεί η εξουσία της ελίτ. Χωρίς τη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων θα πρόκειται για πραξικόπημα – τόσο στις μικρές όσο και στις μεγάλες χώρες.
Adrian Severin (PSE), γραπτώς. – Ενώ κλείνουμε την πόρτα σε κράτη, όπως η Κροατία, η Τουρκία, η Ουκρανία και η Μολδαβία, τα οποία αγωνίζονται να γίνουν μέλη, προσπαθούμε να κρατήσουμε κράτη τα οποία δεν είναι βέβαια ότι αξίζει τον κόπο να είναι μέλη μιας ισχυρής ένωσης. Είναι άδικο, αντιπαραγωγικό και μη βιώσιμο να αντιμετωπίζουμε τους ευρωσκεπτικιστές με καλύτερο τρόπο απ’ ό,τι τους ευρωλάτρες.
Ίσος σεβασμός προς όλα τα κράτη σημαίνει ότι κάθε κράτος έρχεται αντιμέτωπο με τις δικές του ευθύνες. Το να προσπαθούμε να εξαπατήσουμε και να δελεάσουμε κάποιον με απατηλά πρωτόκολλα και παραχωρήσεις, προκειμένου να αλλάξει απόφαση χωρίς να αλλάζει πεποιθήσεις, θα αποτελούσε προσβολή και έλλειψη δημοκρατικού σεβασμού.
Ο ιρλανδικός λαός πρέπει να έχει στη διάθεσή του όσο χρόνο χρειάζεται για να σκεφθεί το ευρωπαϊκό του μέλλον. Ενδεχομένως το καλύτερο πλαίσιο για ανάλογους προβληματισμούς περί δημοκρατίας θα ήταν οι πρόωρες εκλογές. Εν πάση περιπτώσει, οι Ιρλανδοί πρέπει να καταναλώσουν το δικό τους χρόνο και όχι των άλλων. Ως εκ τούτου, πρέπει να εξετασθεί το ενδεχόμενο να εκχωρηθεί στην Ιρλανδία ένα προσωρινό καθεστώς εντός της ΕΕ, αφήνοντας την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση να προχωρήσει με λιγότερα συμμετέχοντα κράτη.
Κάποια στιγμή ο ιρλανδικός λαός θα πρέπει να απαντήσει, μέσω νέου δημοψηφίσματος, στο ερώτημα αν επιθυμεί να παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση με βάση τη Συνθήκη της Λισαβόνας ή αν επιθυμεί να αναλάβει το ρόλο του «μοναχικού καβαλάρη» μέσα στην αντάρα της παγκόσμιας τάξης.
Czesław Adam Siekierski (PPE-DE), γραπτώς. – (PL) Η απόρριψη της Συνθήκης της Λισαβόνας από τον ιρλανδικό λαό κατέπνιξε κάθε ελπίδα για ταχεία θεσμική μεταρρύθμιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι η δεύτερη ευκαιρία που χάνεται. Η πορεία ανακόπηκε και στο παρελθόν λόγω του αρνητικού αποτελέσματος των δημοψηφισμάτων σε Γαλλία και Ολλανδία.
Κατά τη γνώμη μου, ο ιρλανδικός λαός σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κατηγορηθεί για ό,τι συνέβη. Το γεγονός ότι καταψήφισε τη Συνθήκη δεν σημαίνει ότι διάκειται αρνητικά προς την Ευρωπαϊκή Ένωση στο σύνολό της. Η Συνθήκη απερρίφθη από τους Ιρλανδούς λόγω του ακατάλληλου τρόπου με τον οποίο τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και οι κυβερνήσεις των κρατών μελών χειρίσθηκαν το ζήτημα της επικύρωσής της και της συμμετοχής των πολιτών στη διαδικασία. Υποθέτω ότι αν είχε διεξαχθεί δημοψήφισμα σε όλα τα κράτη μέλη, η Ιρλανδία δεν θα ήταν η μόνη που θα είχε απαντήσει «όχι».
Μια τέτοια αντίδραση των πολιτών προς τη Συνθήκη οφείλεται περισσότερο στην παραπληροφόρηση παρά στην κακή προαίρεση.
Η δράση που πρέπει να αναλάβει τώρα η Ένωση αναφορικά με τη μοίρα της Συνθήκης της Λισαβόνας πρέπει να είναι παρόμοια με αυτήν που ακολούθησε την απόρριψη της Συνταγματικής Συνθήκης από τις Κάτω Χώρες και τη Γαλλία.
Ευτυχώς η Ένωση είναι ακόμη σε θέση να λειτουργεί αποτελεσματικά επί τη βάσει της Συνθήκης της Νίκαιας και των άλλων ισχυουσών συνθηκών. Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να αφιερώσουμε χρόνο και να σκεφθούμε προσεκτικά πώς θα διορθώσουμε τα σφάλματα που έγιναν.
Marek Siwiec (PSE), γραπτώς. – (PL) Υπό το φως της απόφασης του ιρλανδικού λαού, όπως αυτή εκφράσθηκε στο πρόσφατο δημοψήφισμα, είναι ακόμη πιο σημαντικό για την Πολωνία να οριστικοποιήσει την κύρωση της Συνθήκης της Λισαβόνας. Αν ο Πρόεδρος της Πολωνίας διακόψει την εξέλιξη της διαδικασίας επί τη βάσει του επιχειρήματος αναφορικά με την οριστική υπογραφή, θα ευθυγραμμίσει τη χώρα μας με εκείνες που τάσσονται κατά της Συνθήκης και σε αντίθεση με τη συντριπτική πλειονότητα των χωρών που την έχουν αποδεχθεί.
Κάτι τέτοιο δεν θα ήταν προς όφελός μας. Στο παρελθόν καταφύγαμε σε απειλές, κάποιοι μάλιστα θα έκαναν λόγο και για εκβιασμό, όμως τελικά καταλήξαμε σε συμβιβασμό. Πρέπει να δεχθούμε τις συνέπειες του τελευταίου, κυρίως μετά το αποτέλεσμα του ιρλανδικού δημοψηφίσματος. Πράγματι η Πολωνία έχει την ευκαιρία να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο σε μια καθοριστική κίνηση, με στόχο τη δημιουργία μιας ισχυρής Ευρώπης. Η ταχεία επικύρωση της Συνθήκης δεν θα αποτελέσει βήμα ρουτίνας αλλά μια σπουδαία πολιτική χειρονομία.
Πιστεύω ότι μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο πως αργά ή γρήγορα, με ή χωρίς την Ιρλανδία, η ουσία της Συνθήκης θα υλοποιηθεί. Είναι επομένως σημαντικό για μας να είμαστε στην κατάλληλη πλευρά την κατάλληλη στιγμή.
Theodor Dumitru Stolojan (PPE-DE), γραπτώς. – (RO) Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και οι άλλοι ευρωπαϊκοί θεσμοί οφείλουν να σεβασθούν το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας του ιρλανδικού λαού στο δημοψήφισμα. Το δηλώνω σαφέστατα: οι ιρλανδοί πολίτες δεν καταψήφισαν την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Έχουμε σαφείς ενδείξεις ότι το περιεχόμενο και το σκεπτικό αυτής της Συνθήκης δεν έγιναν κατανοητά, ενώ οι φόβοι του ιρλανδικού λαού αναφορικά με το φορολογικό σύστημα και τη διατήρηση της ουδετερότητας ενισχύθηκαν από ορισμένα πολιτικά κόμματα.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να στείλει σαφές μήνυμα υποστήριξης της διαδικασίας επικύρωσης στα υπόλοιπα κράτη μέλη. Την ίδια στιγμή, πρέπει να παρουσιάσουμε βιώσιμες λύσεις στους ιρλανδούς πολίτες και την ιρλανδική κυβέρνηση, προκειμένου να αρθεί το αδιέξοδο. Σε τελική ανάλυση, η Συνθήκη της Λισαβόνας είναι το απαραίτητο βήμα, ώστε το σύστημα των ευρωπαϊκών θεσμών να λειτουργεί πιο αποτελεσματικά, υπό τις όλο και πιο αντίξοες διεθνείς συνθήκες, στις οποίες καλείται να αντεπεξέλθει κάθε κράτος μέλος: οικονομική ανταγωνιστικότητα, αλλαγή του κλίματος, αυξήσεις των τιμών των φυσικών πόρων και πολλές άλλες πτυχές που μας επηρεάζουν όλους.
Daniel Strož (GUE/NGL), γραπτώς. – (CS) Η Συνθήκη της Λισαβόνας είναι πλέον νεκρό έγγραφο, ακριβώς όπως τότε που Γάλλοι και Ολλανδοί απέρριψαν το σχέδιο της Συνταγματικής Συνθήκης της ΕΕ. Αν και ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο κ. Pöttering, δήλωσε ότι σκοπός της Συνθήκης ήταν η επίτευξη περισσότερης δημοκρατίας, μεγαλύτερης πολιτικής αποτελεσματικότητας, σαφήνειας και διαφάνειας, καθώς και ότι η διαδικασία επικύρωσης πρέπει να συνεχισθεί στα κράτη μέλη τα οποία δεν την έχουν κυρώσει ακόμη, πρόκειται ουσιαστικά για λόγια χωρίς νόημα.
Αν είχαν διεξαχθεί δημοψηφίσματα σε άλλες χώρες, εκτός από την Ιρλανδία, το ιρλανδικό «όχι» σίγουρα δεν θα ήταν το μοναδικό. Σκεφθείτε την απάτη της ευρωπαϊκής «ελίτ», η οποία ουσιαστικά κατέθεσε προς επικύρωση το σκονισμένο και τροποποιημένο σχέδιο του Συντάγματος της ΕΕ! Εκτός από τους Ιρλανδούς, και οι Γάλλοι και οι Ολλανδοί θα έλεγαν και πάλι «όχι»· άλλωστε, αυτό δείχνουν οι δημοσκοπήσεις που διεξήχθησαν σε αυτές τις χώρες. Εκείνοι που «κατευθύνουν» την πολιτική της ΕΕ πρέπει να συνειδητοποιήσουν επιτέλους ότι οι περισσότεροι πολίτες απορρίπτουν την Ένωση ως ένα μιλιταριστικό και νεοφιλελεύθερο σχέδιο το οποίο είναι ουσιαστικά αντικοινωνικό!
Το αποτέλεσμα του ιρλανδικού δημοψηφίσματος δεν αποτελεί καταστροφή για την Ευρώπη, όπως θα ήθελαν ορισμένοι να πιστέψουμε. Αποτελεί ευκαιρία να αρχίσει νέα διαδικασία διαλόγου, στην οποία θα πρέπει επιτέλους να συμμετάσχουν ευρέως και οι απλοί πολίτες. Άλλωστε, οι Ιρλανδοί δεν καταψήφισαν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Καταψήφισαν το περιεχόμενο της Συνθήκης της Λισαβόνας η οποία θα κατέστρεφε τα κοινωνικά πρότυπα τα οποία έχουν επιτευχθεί μέχρι σήμερα, και θα μετέτρεπε την Ένωση σε ένα μιλιταριστικό μόρφωμα. Η αποκαλούμενη ευρωπαϊκή ιδέα δεν κινδυνεύει από εκείνους που απορρίπτουν τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Κινδυνεύει από εκείνους, οι οποίοι τώρα φωνάζουν «αφήστε μας να προχωρήσουμε» ή σκέφτονται να δημιουργήσουν μια Ευρώπη «δύο ταχυτήτων».
Margie Sudre (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Από αύριο το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα κληθεί να εξαγάγει τα συμπεράσματα του αποτελέσματος του ιρλανδικού δημοψηφίσματος για τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Από την Ιρλανδία εξαρτάται να παρουσιάσει, μέσω του Πρωθυπουργού της, ανάλυση αυτού του αποτελέσματος και να επαναλάβει την επιθυμία της να δει την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση να προχωρά.
Ελπίζω ότι η ΕΕ των 27 θα συμφωνήσει να συνεχισθεί η διαδικασία επικύρωσης στα κράτη μέλη τα οποία δεν έχουν αποφανθεί ακόμη, ώστε να μάθουμε κάποια στιγμή την ακριβή θέση κάθε χώρας ως προς αυτό το κείμενο.
Οι Προεδρίες της Σλοβενίας και, στη συνέχεια, της Γαλλίας πρέπει να συνεργασθούν με την Ιρλανδία, ώστε να βρεθεί μια νομικώς αποδεκτή λύση η οποία θα θέσει μια και καλή τέρμα σε προσπάθειες πλέον των 15 ετών για τη μεταρρύθμιση των μηχανισμών λειτουργίας της διευρυμένης Ευρώπης.
Οι ευθύνες της γαλλικής προεδρίας οπωσδήποτε θα αυξηθούν σημαντικά, δεδομένου ότι το ευρωπαϊκό πλαίσιο εμφανίζει ρήξη και στις παγκόσμιες αγορές οι τιμές πρώτων υλών τροφίμων και καυσίμων παρουσιάζουν κατακόρυφη αύξηση.
Οι λαοί της Ευρώπης αισθάνονται ανασφαλείς. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο πρέπει να τους δείξει ότι η Ευρώπη συμβάλλει στην εκπλήρωση των προσδοκιών τους, λαμβάνοντας αποφάσεις σε θεμελιώδη ζητήματα. Παρότι ενδέχεται να μη λυθεί άμεσα το θεσμικό ζήτημα, είναι ο καλύτερος τρόπος να δείξουμε στους Ιρλανδούς ότι η φωνή τους ακούσθηκε.
Csaba Sándor Tabajdi (PSE), γραπτώς. – (HU) Η Συνθήκη της Λισαβόνας απορρίφθηκε από την ίδια τη χώρα η οποία μέχρι τώρα αποτελούσε παράδειγμα προς μίμηση για τον τρόπο πλήρους αξιοποίησης των πλεονεκτημάτων της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Η βαθύτατη κρίση εμπιστοσύνης στην πολιτική το δείχνει επίσης. Η ελλιπής επικοινωνία, όσον αφορά την ανάδειξη των πλεονεκτημάτων της Συνθήκης της Λισαβόνας, διαδραμάτισε εξίσου καθοριστικό ρόλο σε αυτήν την αποτυχία. Η Ιρλανδία δεν αποφάνθηκε για τη Συνθήκη· το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος καθορίσθηκε από εσωτερικά πολιτικά ζητήματα. Το δημοψήφισμα ως θεσμός αποδείχθηκε ακατάλληλο μέσο λήψης αποφάσεων επί περίπλοκων θεμάτων, όπως αυτό. Η Συνθήκη της Λισαβόνας δεν αφορά μόνο τη θεσμική μεταρρύθμιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης· η Συνθήκη και ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων καθιστούν την Ευρώπη μια πραγματική πολιτική κοινότητα και κοινότητα αξιών. Πρόκειται για νέο στάδιο στην εξέλιξη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης από ποιοτική άποψη.
Το ιρλανδικό δημοψήφισμα συνιστά σοβαρό πρόβλημα, αλλά εξαρτάται από εμάς αν η Ευρωπαϊκή Ένωση θα βυθισθεί στην κρίση αυτή τη φορά ή αν θα αντιδράσει γρήγορα και αποφασιστικά. Στην παρούσα κατάσταση το μεγαλύτερο σφάλμα θα ήταν να γίνουν εκ νέου διαπραγματεύσεις σχετικά με τη συμφωνία, για την επίτευξη της οποίας καταβλήθηκαν τόσες προσπάθειες· ως εκ τούτου, πρέπει να διατηρήσουμε τη Συνθήκη της Λισαβόνας ως έχει. Σχεδόν τα δύο τρίτα των κρατών μελών έχουν εγκρίνει τη Συνθήκη, μεταξύ των οποίων η Ουγγαρία, η πρώτη χώρα που την επικύρωσε. Η διαδικασία επικύρωσης πρέπει να συνεχισθεί. Η Ιρλανδία πρέπει να αποφασίσει το συντομότερο δυνατόν αν επιθυμεί να εξακολουθήσει να αποτελεί τμήμα της ολοένα βαθύτερης ολοκλήρωσης. Μια χώρα δεν μπορεί να στέκεται εμπόδιο στο δρόμο άλλων 26, οι οποίες θέλουν να προχωρήσουν.
Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, η σύνοδος του οποίου αρχίζει αύριο, θα βρει τρόπο άρσης του αδιεξόδου. Το έργο οικοδόμησης της Ευρώπης πρέπει να συνεχισθεί και γι’ αυτό χρειαζόμαστε τη Συνθήκη της Λισαβόνας.
Silvia-Adriana Ţicău (PSE), γραπτώς. – (RO) Η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται νέο θεσμικό πλαίσιο μετά τη Συνθήκη της Νίκαιας, και η Συνθήκη της Λισαβόνας, αν και λιγότερο φιλόδοξη από το ευρωπαϊκό Σύνταγμα, είναι αξιόλογο κείμενο.
Μέχρι τώρα 18 κράτη μέλη έχουν επικυρώσει τη Συνθήκη της Λισαβόνας στα εθνικά τους κοινοβούλια. Η Ιρλανδία αποφάσισε να διεξαγάγει δημοψήφισμα για την επικύρωση, στο οποίο οι ιρλανδοί πολίτες απέρριψαν τη Συνθήκη. Και το 2001, η Ιρλανδία είχε καταψηφίσει τη Συνθήκη της Νίκαιας, την οποία κύρωσε τελικά ένα χρόνο αργότερα.
Η ψήφος του ιρλανδικού λαού δείχνει ότι ο πληθυσμός αυτής της χώρας θεωρεί πως το κοινοτικό θεσμικό οικοδόμημα είναι περίπλοκο. Είναι καθήκον μας να εξηγήσουμε στους ευρωπαίους πολίτες την ανάγκη ύπαρξης και τις διατάξεις αυτής της Συνθήκης. Η εν λόγω Συνθήκη ασχολείται με το ζήτημα της αλλαγής του κλίματος, ορίζει την ευρωπαϊκή οικονομία ως κοινωνική οικονομία της αγοράς, τονίζει την ανάγκη για κοινή ενεργειακή πολιτική και, κυρίως, προσδίδει νομική αξία στον ευρωπαϊκό Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Η μεταρρυθμιστική συνθήκη ενισχύει το επίπεδο του δημοκρατικού χαρακτήρα, αυξάνοντας τις εξουσίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, και επιτρέπει στο ήμισυ των εθνικών κοινοβουλίων να απορρίπτουν ένα νομοθετικό σχέδιο, εφόσον κρίνεται ότι παραβιάζει την αρχή της επικουρικότητας.
Η ψήφος του ιρλανδικού λαού δείχνει ότι χρειαζόμαστε υπευθυνότητα και περισσότερο διάλογο, ότι πρέπει να εξηγήσουμε περισσότερο και καλύτερα στους ευρωπαίους πολίτες τις διατάξεις αυτής της νέας Συνθήκης, καθώς και τους λόγους για τους οποίους είναι απαραίτητη.
Witold Tomczak (IND/DEM), γραπτώς. – (PL) Τα ευρωπαϊκά κράτη, τα οποία επιζητούν την ελευθερία και την κυριαρχία, έχουν πλέον λόγο να αισθάνονται ευγνωμοσύνη προς την Ιρλανδία. Η μικρή Ιρλανδία έστειλε δυνατά και καθαρά μήνυμα ελευθερίας και ελπίδας. Αυτό το μήνυμα πρέπει να μας αφυπνίσει κατά των εχθρών της δημοκρατίας, οι οποίοι αγνοούν τη βούληση του λαού και παραβιάζουν τους προσυμφωνηθέντες κανόνες του παιχνιδιού.
Προέκυψε το ερώτημα του τι πρέπει να γίνει στη συνέχεια. Προτείνω, αντί να οραματιζόμαστε ένα ανέφικτο ευρωπαϊκό υπερκράτος, να ξεκινήσουμε δημόσια συζήτηση για τα δικαιώματα των κρατών. Καταρχάς, πρέπει να συμφωνήσουμε σε ένα χάρτη αναφορικά με τα δικαιώματα των κρατών και να τον χρησιμοποιήσουμε ως βάση, επί της οποίας θα ορισθούν οι αρχές της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Κυρίες και κύριοι, είστε οι αρχιτέκτονες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σας καλώ να σταματήσετε τη χειραγώγηση και να επιτρέψετε στους πολίτες να προσδιορίσουν οι ίδιοι το μέλλον τους, καθιστώντας τους κοινωνούς της αλήθειας. Σας καλώ να επιτρέψετε στα κράτη να ζήσουν στις κυρίαρχες χώρες τους, οι οποίες θα αποφασίζουν από μόνες τους πώς και με ποιον θα συνεργάζονται και πώς και με ποιον θα επιδιώκουν την ολοκλήρωση.
Γεώργιος Τούσσας (GUE/NGL), γραπτώς. – (EL) To ηχηρό «OXΙ» του Ιρλανδικού λαού κατέστησε τη «Συνθήκη της Λισαβόνας» ανεφάρμοστη.
Το Συμβούλιο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωκοινοβούλιο, μαζί με τις κεντροδεξιές και κεντροαριστερές κυβερνήσεις στα κράτη μέλη της ΕΕ - τη NΔ και το ΠAΣOK στη χώρα μας - καθώς και γενικότερα οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου, που πρωτοστάτησαν να ακυρώσουν την καταψήφιση του «Eυρωσυντάγματος» από τους λαούς της Γαλλίας και της Ολλανδίας και να ανακόψουν το αυξανόμενο κίνημα αμφισβήτησης και απόρριψης της «Συνθήκης της Λισαβόνας», της ίδιας της ΕΕ, δέχθηκαν σημαντική ήττα.
Οι ίδιες αυτές πολιτικές δυνάμεις είναι εκείνες που συγκροτούν τη μεγάλη συμμαχία στο Συμβούλιο, στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στο Ευρωκοινοβούλιο της ΕΕ- Λαϊκό Κόμμα, Σοσιαλδημοκράτες, Φιλελεύθεροι, Πράσινοι και άλλοι θιασώτες του ευρωμονόδρομου- με τη συμμετοχή των Eυρωβουλευτών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που κατά τη διάρκεια της Ολομέλειας του Ευρωκοινοβουλίου στις 20 Φλεβάρη 2008, καταψήφισαν τόσο την πρόταση να γίνει σεβαστή η ετυμηγορία του ιρλανδικού λαού, όσο και να πραγματοποιηθούν δημοψηφίσματα για τη «Συνθήκη της Λισαβόνας» στα κράτη μέλη.
H πολιτική πυγμής του Συμβουλίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να προχωρήσουν οι διαδικασίες επικύρωσης της «Συνθήκης της Λισαβόνας» αποτελεί αυταρχική πράξη περιφρόνησης της βούλησης του ιρλανδικού λαού, γενικότερα των λαών.
ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. ONESTA Αντιπροέδρου
3. Ώρα των ψηφοφοριών
Πρόεδρος. – Η ημερήσια διάταξη προβλέπει την ψηφοφορία.
(Για τα αποτελέσματα και άλλες λεπτομέρειες της ψηφοφορίας: βλ. Συνοπτικά Πρακτικά)
3.1. Έγκριση του νέου χαρτοφυλακίου του Aντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jacques Barrot (ψηφοφορία)
3.2. Έγκριση του ορισμού του Antonio Tajani ως μέλους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (ψηφοφορία)
3.3. Αγνοούμενοι στην Κύπρο - Συνέχεια στο ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 15ης Μαρτίου 2007 (A6-0139/2008, Ewa Klamt) (ψηφοφορία)
3.4. Κοινοί κανόνες και διαδικασίες για την επιστροφή των παρανόμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών (A6-0339/2007, Manfred Weber) (ψηφοφορία)
- Μετά την ψηφοφορία επί της τροπολογίας 74:
Konrad Szymański (UΕN). – (PL) Θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας στο γεγονός ότι ορισμένοι βουλευτές στα αριστερά της αίθουσας επιδεικνύουν πανό. Πληροφορηθήκαμε σήμερα το πρωί ότι τα να κρατούμε πανό στα δεξιά της αίθουσας αντίκειται στις διαδικασίες μας.
Πρόεδρος. – Καταρχήν οτιδήποτε δεν διαταράσσει ευθέως την εργασία μας δεν πρέπει να απαγορεύεται, αλλά αν το Σώμα θεωρεί ότι αυτά τα πλακάτ διαταράσσουν την εργασία... Καλά, δε νομίζω ότι η πλειοψηφία θεωρεί ότι έχει αναστατωθεί. Επομένως, θα συνεχίσουμε.
4. Υποδοχή
Πρόεδρος. – Ως πρόεδρος θα ήθελα σήμερα να καλωσορίσω δέκα μέλη της νομοθετικής συνέλευσης του Νότιου Σουδάν με επικεφαλής τον πρόεδρό της, κ. Wani Igga, που ταξίδεψαν μέχρι το Στρασβούργο για να επισκεφθούν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
(Χειροκροτήματα)
Η νομοθετική συνέλευση του Νότιου Σουδάν, της οποίας είναι μέλη, ιδρύθηκε ως αποτέλεσμα της συνολικής ειρηνευτικής συμφωνίας που υπογράφηκε το 2005 ύστερα από ένα μακρύ και βίαιο εμφύλιο πόλεμο. Η συνέλευση διαδραματίζει καίριο ρόλο στην παρακολούθηση της εφαρμογής της νομοθεσίας και στην εφαρμογή της ειρηνευτικής συνθήκης. Εξ ονόματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, θέλω να πω ότι υποστηρίζουμε τη συνέλευσή σας, που πρέπει να αντεπεξέλθει στις προκλήσεις που κατά την παρούσα περίοδο αντιμετωπίζει το Σουδάν, ιδιαίτερα ενόψει των εκλογών που πρόκειται να πραγματοποιηθούν τον επόμενο χρόνο. Ελπίζουμε ότι η επίσκεψή σας θα σας βοηθήσει να βρείτε μια ειρηνική λύση στη σύγκρουση στο Σουδάν και ότι θα τονώσει τον πολιτικό διάλογο ανάμεσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τη συνέλευσή σας σχετικά με τη διαδικασία ανασυγκρότησης μετά τη σύρραξη στη χώρα σας. Επομένως, σας καλωσορίζω στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
ΠΡΟΕΔΡΙΑ της κ. ΡΟΔΗΣ ΚΡΑΤΣΑ-ΤΣΑΓΚΑΡΟΠΟΥΛΟΥ Αντιπροέδρου
5. Πανηγυρική συνεδρίαση – 2008, Ευρωπαϊκό έτος διαπολιτισμικού διαλόγου
Πρόεδρος. – Αγαπητοί και αγαπητές συνάδελφοι, κυρίες και κύριοι, εξ ονόματος του Προέδρου, έχω την ιδιαίτερη τιμή και ευχαρίστηση, με την ευκαιρία του Ευρωπαϊκού Έτους Διαπολιτισμικού Διαλόγου, να καλωσορίσω στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την Ειδική Εισηγήτρια των Ηνωμένων Εθνών για την ελευθερία θρησκεύματος ή πεποιθήσεων, τη Δρα Ασμά Τζαχανγκίρ.
Το Κοινοβούλιό μας αποδίδει ιδιαίτερη σημασία σε αυτό το έτος διαλόγου μεταξύ πολιτισμών και προσφέρει, μέσω σειράς διοργανώσεων και πρωτοβουλιών, ένα φόρουμ για την ανταλλαγή ιδεών μεταξύ των πολιτών από διαφορετικούς πολιτισμούς και κοινότητες και μεταξύ των πολιτών με διαφορετικές θρησκείες και πεποιθήσεις.
Κατά τη διάρκεια του έτους αυτού προσκαλέσαμε ήδη πολιτικούς και θρησκευτικούς ηγέτες από όλο τον κόσμο, όχι μόνο για να μας απευθύνουν ομιλία, αλλά για να προσφέρουμε το Κοινοβούλιο ως χώρο επικοινωνίας και διάδοσης κοινού μηνύματος, ως χώρο προώθησης πραγματικού ελεύθερου διαλόγου και αλληλογνωριμίας.
Με ιδιαίτερη ευχαρίστηση θα ήθελα να σας καλωσορίσω, Δρα Τζαχανγκίρ, να προσφωνήσετε την Ολομέλεια για αυτά τα θέματα που είναι ζωτικής σημασίας για την παγκόσμια ειρήνη και ανάπτυξη.
Στο πλαίσιο της κοινής μας αποστολής για την προώθηση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, παρακολουθήσαμε στενά τα γεγονότα στη χώρα σας, το Πακιστάν, ενώ κατά τη διάρκεια της κράτησής σας πέρυσι, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε ψήφισμα με το οποίο ζήτησε την άμεση απελευθέρωσή σας. Και για αυτόν ειδικά τον λόγο είμαστε ιδιαίτερα ευτυχείς που σας έχουμε σήμερα κοντά μας.
Η επίσκεψή σας έχει ιδιαίτερη σημασία την περίοδο αυτή και για έναν άλλο λόγο. Φέτος εορτάζουμε επίσης την εξηκοστή επέτειο της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που εγκρίθηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στις 10 Δεκεμβρίου 1948. Η Διακήρυξη αυτή απετέλεσε μια νέα εποχή σε έναν κόσμο που μόλις ξεπερνούσε την οδύνη του χειρότερου πολέμου στην ιστορία, ενός πολέμου που ξεκίνησε στην Ευρώπη. Η Διακήρυξη όριζε την πρώτη παγκόσμια και επίσημη δέσμευση για την αξιοπρέπεια και την ισότητα όλων των ανθρώπων, ανεξαρτήτως χρώματος, πεποιθήσεων ή καταγωγής. Το άρθρο 18 της Διακήρυξης αναφέρει ότι: «Kάθε άτομο έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας. Στο δικαίωμα αυτό περιλαμβάνεται η ελευθερία για την αλλαγή της θρησκείας ή πεποιθήσεων, όπως και η ελευθερία να εκδηλώνει κανείς τη θρησκεία του ή τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, μόνος ή μαζί με άλλους, δημόσια ή ιδιωτικά, με τη διδασκαλία, την άσκηση, τη λατρεία και την τέλεση θρησκευτικών τελετών».
Καθήκον σας, ως Ειδικής Εισηγήτριας των Ηνωμένων Εθνών, είναι να προσδιορίσετε τα υφιστάμενα ή πιθανά μελλοντικά εμπόδια στην άσκηση αυτού του δικαιώματος και να προτείνετε τρόπους και μέτρα για την αντιμετώπιση και την υπέρβασή τους.
Στις εκθέσεις σας τονίζετε τη σημασία του συνεχούς και ενισχυμένου διαλόγου με κοινότητες που ακολουθούν διαφορετικές θρησκείες ή πεποιθήσεις. Ενός διαλόγου που πρέπει να πραγματοποιείται σε όλα τα επίπεδα και από όλες τις κοινωνικές ομάδες. Τονίζετε ιδιαίτερα την ανάγκη ευρείας συμμετοχής των γυναικών για την προώθηση μεγαλύτερης ανοχής, σεβασμού και αμοιβαίας κατανόησης.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει επισημάνει σε πολλά ψηφίσματά του ότι οι γυναίκες διαδραματίζουν ουσιαστικότατο ρόλο στην προώθηση του διαλόγου και της ειρήνης, όπως τονίστηκε άλλωστε και στη διάσκεψη που διοργανώσαμε με την ευκαιρία της Διεθνούς Ημέρας της Γυναίκας. Εσείς δε η ίδια έχετε συμμετάσχει σε πολλές διασκέψεις για την προώθηση του διαλόγου, όπως για παράδειγμα στο πλαίσιο της Συμμαχίας των Πολιτισμών, και έχετε πάρει πολλές πρωτοβουλίες για να δώσετε μεγαλύτερο ρόλο στις γυναίκες.
Υπογραμμίσατε επίσης το ρόλο της παιδείας, ως σημαντικότατου παράγοντα για την αποφυγή των διαμαχών, διδάσκοντας το σεβασμό και την αποδοχή του πλουραλισμού και της ποικιλομορφίας στον τομέα της θρησκείας ή των πεποιθήσεων, συμβάλλοντας, με τον τρόπο αυτό, στη διάδοση και την εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλες τις κοινωνίες.
Αυτά που υποστηρίζετε συμβαδίζουν με το σύνθημα του Ευρωπαϊκού Έτους Διαπολιτισμικού Διαλόγου που είναι «Η διαφορετικότητα μας ενώνει» και με τον πρωτεύοντα ρόλο που αποδίδεται σε δραστηριότητες οι οποίες προωθούν τη γνώση, το σεβασμό και την ανοχή των διαφορετικών πεποιθήσεων.
Η συνεδρίαση αυτή σήμερα είναι πανηγυρική. Για όσους όμως επιθυμούν να συνεχίσουν τη συζήτηση μαζί σας, θα υπάρξει ειδική συνεδρίαση αύριο το πρωί, που διοργανώνεται από την Υποεπιτροπή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Δρα Τζαχανγκίρ, με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλώ τώρα να απευθύνετε το λόγο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
(χειροκροτήματα)
Asma Jahangir, Ειδική Εισηγήτρια των Ηνωμένων Εθνών για την ελευθερία της θρησκείας ή των πεποιθήσεων. – (EN) Κυρία Πρόεδρε, αξιότιμα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κυρίες και κύριοι, αγαπητοί φίλοι, αποτελεί μεγάλη τιμή και βαθύτατη ευχαρίστηση να βρίσκομαι εδώ μαζί σας σήμερα. Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμότατα τον Πρόεδρο, κ. Hans-Gert Pöttering, για την πρόσκλησή του να μιλήσω στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Πρέπει επίσης να σας ευχαριστήσω για την υποστήριξη που μου έχετε παράσχει τόσο ως ειδική εισηγήτρια των Ηνωμένων Εθνών όσο και, προσωπικά, όταν ήμουν φυλακισμένη πέρσι.
Η απόφασή σας να ανακηρύξετε το 2008 ευρωπαϊκό έτος διαπολιτισμικού διαλόγου και να αναπτύξετε ποικίλες συναφείς πρωτοβουλίες είναι πράγματι επίκαιρη και πολύ σημαντική. Η ιστορία της Ευρώπης έχει διαμορφωθεί από πολλές θετικές περιστάσεις διαπολιτισμικού διαλόγου. Εντούτοις, η έλλειψη τέτοιου εποικοδομητικού διαλόγου είναι εμφανής, για παράδειγμα όταν ανακαλούμε στη μνήμη μας τους θρησκευτικούς πολέμους ή την γκετοποίηση κάποιων πιστών το Μεσαίωνα.
Στην ομιλία μου θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικές σκέψεις, κυρίως πάνω στον διαθρησκευτικό διάλογο, βασισμένες στην εμπειρία που αποκόμισα τα τελευταία τέσσερα χρόνια ως ειδική εισηγήτρια των Ηνωμένων Εθνών για την ελευθερία της θρησκείας ή των πεποιθήσεων. Θα ήθελα να εγείρω τέσσερα ερωτήματα, βασικά όσον αφορά το τι, το γιατί, το ποιος και το πώς του διαπολιτισμικού διαλόγου.
Ας ξεκινήσουμε με το πρώτο ερώτημα: τι εννοούμε με τον όρο διαπολιτισμικός διάλογος; Ήδη η ορολογία φαίνεται να είναι περίπλοκη: «διαπολιτισμικός» σημαίνει επίσης «διαθρησκευτικός» διάλογος; Θα απαντούσα αυτή την ερώτηση, φυσικά, καταφατικά, επειδή οι θρησκείες είναι μέρος του πολιτισμού. Παράλληλα, οι «ενδοθρησκευτικές» εντάσεις πρέπει επίσης να συζητηθούν επαρκώς. Κατά συνέπεια, ο διαπολιτισμικός διάλογος πρέπει επίσης να περιλαμβάνει τους πιστούς των διαφόρων δογμάτων των θρησκειών, όπως επίσης και να λαμβάνει υπόψη του τις ιδέες τους.
Τι συμβαίνει με τον διάλογο μεταξύ θεϊστών, αγνωστικιστών και αθεϊστών; Όλοι τους προστατεύονται από το διεθνές δίκαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως επίσης προστατεύεται το δικαίωμα να μην ακολουθεί κανείς καμιά θρησκεία ή πίστη. Έτσι, κατά τη γνώμη μου, αυτές οι διαστάσεις πρέπει επίσης να συμπεριληφθούν στις πρωτοβουλίες του διαπολιτισμικού διαλόγου.
Στο επίπεδο των Ηνωμένων Εθνών υπάρχουν κι άλλοι όροι, όπως Συμμαχία των Πολιτισμών ή «παγκόσμιο έτος για την προσέγγιση των πολιτισμών 2010». Αυτοί οι τίτλοι αποφεύγουν τη συχνά επίμαχη λέξη «θρησκεία», αλλά έχουν επινοηθεί για να ενισχύουν το διαθρησκευτικό και διαπολιτισμικό διάλογο, την κατανόηση και τη συνεργασία για την ειρήνη.
Έτσι ο «διαπολιτισμικός διάλογος» μπορεί να ιδωθεί ως ένας περιεκτικός όρος, που περιλαμβάνει διάφορες από τις προαναφερθείσες διαστάσεις σχετικά με το διαθρησκευτικό διάλογο και τις ενδοθρησκευτικές προσεγγίσεις, ακόμα κι όταν αφορούν αθεϊστές και άθεους. Μου αρέσει πάρα πολύ ο τρόπος που το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο έχουν περιγράψει τους στόχους του διαπολιτισμικού διαλόγου στην απόφασή τους αριθ. 1983/2006/EΚ, που θέσπισε το ευρωπαϊκό έτος «προκειμένου να ενισχυθεί ο σεβασμός της πολιτισμικής ποικιλομορφίας και να αντιμετωπιστεί η πολύπλοκη πραγματικότητα των κοινωνιών μας, καθώς και η συνύπαρξη διαφορετικών πολιτιστικών ταυτοτήτων και πεποιθήσεων. Επιπλέον είναι σημαντικό να προβληθεί η συνεισφορά των διαφόρων πολιτισμών στην κληρονομιά και στον τρόπο ζωής των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να αναγνωριστεί ότι ο πολιτισμός και ο διαπολιτισμικός διάλογος είναι τα κατ’ εξοχήν μέσα για μια αρμονική συμβίωση».
Ακόμα περισσότερο, το κράτος πρέπει να εμμείνει σε πολιτικές και να αναπτύξει τις κυβερνητικές του δεξιότητες ώστε να συμπεριλάβει ποικίλα συμφέροντα. Αμφότερες η κυβέρνηση και η κοινωνία των πολιτών διαδραματίζουν ρόλο στη δημιουργία ενός περιβάλλοντος όπου άτομα διαφόρων θρησκειών και πεποιθήσεων μπορούν άνετα να συνεργαστούν. Ως τέτοια, η έννοια του διαπολιτισμικού διαλόγου πρέπει να διευρυνθεί.
Έτσι φτάνω στο δεύτερο ερώτημα: γιατί ο διαπολιτισμικός διάλογος είναι σημαντικός; Είμαι πεπεισμένη ότι η διατήρηση του διαπολιτισμικού διαλόγου είναι υψίστης σημασίας, προκειμένου να ξεπεραστούν μισαλλόδοξες και αδιάλλακτες στάσεις και να ενισχυθεί η θρησκευτική ανοχή σε ολόκληρο τον κόσμο. Πέρα από την παιδεία, ο διαθρησκευτικός διάλογος αποτελεί ένα από τα πρωτεύοντα μέσα για την αποτροπή παρεξηγήσεων, συγκρούσεων και παραβιάσεων στον τομέα της ελευθερίας της θρησκείας ή των πεποιθήσεων. Αν διεξαχθεί με επιτυχία, ο διαπολιτισμικός διάλογος μπορεί πράγματι να προάγει την ανεκτικότητα, τον σεβασμό και την κατανόηση.
Αν και οι κουλτούρες και οι θρησκείες μπορεί να είναι αρκετά διαφορετικές, δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για τη θέση ότι, επειδή είναι διαφορετικές, δεν είναι ισότιμες. Ενώ πολύ μεγάλος αριθμός ατόμων, ανεξάρτητα από τη θρησκεία ή τις πεποιθήσεις τους, ενστερνίζεται τις οικουμενικές αξίες, πάντα υπήρχαν άτομα που προσπαθούσαν να αποδείξουν ότι ο πολιτισμός τους, η θρησκεία τους, η γλώσσα τους ή η ιστορία τους είναι ανώτερη από των γειτόνων τους. Ο προκάτοχός μου στη θέση του ειδικού εισηγητή των Ηνωμένων Εθνών, καθηγητής Abdelfattah Amor από την Τυνησία, έχει αναρωτηθεί αν υπάρχει κάτι σε ολόκληρη την ιστορία της ανθρωπότητας που να μην έχουν κάνει οι άνθρωποι «στο όνομα της θρησκείας». Μολαταύτα, οι θρησκείες μοιράζονται πολλές ηθικές αξίες, που θα μπορούσαν και πρέπει να τις βοηθήσουν να επιτύχουν αλληλοσεβασμό.
Κατά τις επισκέψεις μου σε διάφορες χώρες, έχω δει πόσο επωφελείς μπορούν να είναι οι προσπάθειες διεξαγωγής διαθρησκευτικού διαλόγου. Παράλληλα, η απουσία ενός τέτοιου διαλόγου μπορεί να είναι ένα πρώιμο προειδοποιητικό σήμα για επερχόμενες διαθρησκευτικές εντάσεις και συγκρούσεις. Είναι αυτονόητο ότι ο διάλογος από μόνος του δεν επιλύει τα υφιστάμενα προβλήματα· μάλλον είναι ένα πρώτο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Ο διαθρησκευτικός διάλογος δεν θα πρέπει να είναι μόνο μια διανοητική και θεολογική άσκηση· μπορεί επίσης να ενεργοποιήσει τη σιωπηλή πλειοψηφία, προκειμένου να αναζητήσει μια κοινή στρατηγική για την ανεύρεση αρμονίας και ειρήνης. Υπάρχουν αληθινές επιτυχείς ιστορίες διαθρησκευτικού διαλόγου· ωστόσο, προσπάθειες σε επίπεδο βάσης σπάνια γίνονται κύριες ειδήσεις στα μέσα μαζικής ενημέρωσης – σε αντίθεση με τη διαθρησκευτική βία.
Θα μοιραστώ μαζί σας δύο εμπειρίες από τις πρόσφατες διερευνητικές μου αποστολές, που καταδεικνύουν ότι οι συνομιλητές δεν χρειάζεται να προσπαθήσουν πολύ για να διεξαγάγουν έναν εποικοδομητικό διάλογο. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μου στο Ισραήλ και στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, ενημερώθηκα για διάφορες διαθρησκευτικές συναντήσεις, όπου ισραηλινοί και παλαιστίνιοι κάτοικοι συγκεντρώνονται και δεν επιτρέπουν πρόσφατα πολιτικά γεγονότα να παρακωλύσουν το διάλογό τους. Μία ΜΚΟ ανέφερε: «αμφότεροι οι Ισραηλινοί και οι Παλαιστίνιοι μίλησαν για απογοήτευση και απόγνωση λόγω των ακραίων στάσεων σε κάθε κοινωνία και λόγω της απροθυμίας της πλειοψηφίας για συνεργασία μακριά από τη βία, προκειμένου να βρεθούν λύσεις. Αμφότεροι μίλησαν για την ανάγκη να ακούσουν την άλλη πλευρά να αναγνωρίζει ότι ασκεί βία και να εκφράζει τη λύπη της.»
Επιπλέον, στη Βόρεια Ιρλανδία υπήρξα αυτόπτης μάρτυρας της σημασίας του διαθρησκευτικού διαλόγου στις γειτονιές: στο Μπέλφαστ υπάρχουν πολλές πρωτοβουλίες σε επίπεδο βάσης που φέρνουν σε επαφή ανθρώπους με διαφορετική πολιτική και θρησκευτική προέλευση, ορισμένοι από τους οποίους ζουν ο ένας δίπλα στον άλλο αλλά χωρίζονται από τα λεγόμενα «σύνορα ειρήνης».
Αυτό μας φέρνει στο τρίτο ερώτημα: ποιος πρέπει να συμμετέχει σε διαπολιτισμικό διάλογο; Στη σύνοδο κορυφής της χιλιετίας για την παγκόσμια ειρήνη, που διεξήχθη στη Νέα Υόρκη τον Αύγουστο του 2000, συγκεντρώθηκαν πάνω από χίλιοι θρησκευτικοί και πνευματικοί ηγέτες. Στην τελική τους Δέσμευση για την Παγκόσμια Ειρήνη τόνισαν ότι δεν μπορεί να επιτευχθεί αληθινή ειρήνη, αν δεν αναγνωρίσουν όλες οι κοινότητες την πολιτισμική και θρησκευτική ποικιλομορφία του ανθρώπινου γένους υπό το πνεύμα αμοιβαίου σεβασμού και κατανόησης.
Τέτοιες συναντήσεις θρησκευτικών ηγετών είναι σημαντικές, αλλά, παράλληλα, ο διαθρησκευτικός διάλογος σε επίπεδο βάσης πρέπει επίσης να ενθαρρυνθεί και να αναπτυχθεί. Κατά τη γνώμη μου, ανταλλαγές απόψεων πρέπει, αν είναι δυνατό, να συμπεριλάβουν επίσης όλους όσοι δεν πιστεύουν ενθουσιωδώς στη θρησκεία τους, τους αθεϊστές, τους αγνωστικιστές και μέλη θρησκευτικών μειονοτήτων. Κάθε διάλογος θα μπορούσε επίσης να ωφεληθεί πολύ από τις προοπτικές των γυναικών, που τείνουν να περιθωριοποιούνται σε μείζονα γεγονότα διαθρησκευτικού διαλόγου. Οι γυναίκες είναι από τα μεγαλύτερα θύματα της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας· ωστόσο, παρατήρησα ότι ομάδες γυναικών στον τομέα της θρησκείας υπήρξαν πολύ αποτελεσματικοί υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε καταστάσεις κοινοτικών εντάσεων.
Μερικές φορές πιθανόν να είναι χρήσιμο να είναι παρόντα άτομα του ίδιου θρησκεύματος με αντιτιθέμενες απόψεις. Ένα καλό παράδειγμα από μια πρόσφατη επίσκεψή μου στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι μια συζήτηση στρογγυλής τραπέζης στο Λονδίνο, η οποία επίσης αφορούσε τη νομοθεσία κατά των διακρίσεων λόγω γενετήσιου προσανατολισμού και νόμιμες εξαιρέσεις για οργανώσεις που σχετίζονται με τη θρησκεία ή τη θρησκευτική πίστη. Αυτή η συζήτηση θα ήταν εντελώς διαφορετική χωρίς τη συμμετοχή μελών του Χριστιανικού Κινήματος Ομοφυλόφιλων.
Οι καλλιτέχνες είναι επίσης πιθανό να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στη δημόσια αγωγή σχετικά με τη θρησκευτική ανεκτικότητα και τη γεφύρωση του κενού μεταξύ διαφορετικών κοινοτήτων. Ένα καλό παράδειγμα είναι η West-Eastern Divan Orchestra, που αποτελείται από νέους ισραηλινούς, παλαιστίνιους, λιβανέζους, σύριους, ιορδανούς και αιγύπτιους μουσικούς. Ο ιδρυτής και διευθυντής της, Daniel Barenboim, περιέγραψε την ανθρωπιστική ιδέα αυτής της ορχήστρας ως εξής: «Δεν βλέπουμε τους εαυτούς μας ως ένα πολιτικό εγχείρημα, αλλά μάλλον ως ένα βήμα διαλόγου, όπου νέοι άνθρωποι από το Ισραήλ και όλες τις αραβικές χώρες μπορούν να εκφραστούν ελεύθερα και ανοιχτά ακούγοντας την ίδια στιγμή την αφήγηση του άλλου. Δεν τίθεται απαραίτητα ζήτημα αποδοχής της αφήγησης του άλλου, πολύ δε περισσότερο συμφωνίας με αυτήν, αλλά μάλλον ουσιώδους ανάγκης αποδοχής της νομιμότητάς της».
Οι πιο πρόσφατες επισκέψεις μου στην Ινδία, όμως, έχουν επίσης δείξει πόσο ευάλωτοι αισθάνονται ακόμα και οι καλλιτέχνες απέναντι στην πίεση του όχλου στους δρόμους. Η εκεί βιομηχανία εικαστικών τεχνών έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη δημόσια αγωγή σχετικά με τη θρησκευτική ανεκτικότητα. Εντούτοις, κάποιες ταινίες του Bollywood έχουν διά του εκφοβισμού αποτελεσματικά απαγορευτεί από μη κρατικούς φορείς. Δυστυχώς, επαγγελματίες της οπτικοακουστικής βιομηχανίας φαίνεται να αναζητούν συστηματικά την έγκριση αυτόκλητων προστατών των θρησκευτικών αισθημάτων πριν προχωρήσουν στην παραγωγή μιας ταινίας που άπτεται κοινωνικών θεμάτων. Αυτό αποκαλύπτει πόσο σημαντική είναι η συμβολή του καλλιτέχνη στον διαπολιτισμικό διάλογο – ή τουλάχιστον θα μπορούσε να είναι. Δημοσιογράφοι και δικηγόροι μπορούν επίσης να κάνουν τη διαφορά, ειδικά όταν οι δηλώσεις τους και οι ενέργειές τους υπερβαίνουν τα θρησκευτικά όρια. Υπάρχουν αναρίθμητα παραδείγματα, όπου άτομα έχουν προστρέξει σε βοήθεια, υπερβαίνοντας τα θρησκευτικά στεγανά.
Επιπλέον – και πολύ περισσότερο – οι πολιτικοί θα έπρεπε να αναλάβουν έναν συντονισμένο προβληματισμό για τον τρόπο αντιμετώπισης των νέων προκλήσεων σε έναν κόσμο που όλο και περισσότερο παγκοσμιοποιείται. Ένας τέτοιος προβληματισμός θα μπορούσε, σε τελευταία ανάλυση, να οδηγήσει σε συγκεκριμένες δράσεις όσον αφορά την ενσωμάτωση της διάστασης της πολυμορφίας, για παράδειγμα σε προγράμματα στέγασης, αναλυτικά σχολικά προγράμματα και διορισμούς σε όργανα.
Τέλος, θα ήθελα να θέσω το τέταρτο ερώτημα: πώς μπορεί ο διαπολιτισμικός διάλογος να διεξαχθεί αποτελεσματικά; Υπάρχουν διαφορετικά επίπεδα διαπολιτισμικού διαλόγου: διεθνείς και περιφερειακοί οργανισμοί, όπως τα Ηνωμένα Έθνη, η ΕΕ και ο Οργανισμός Ισλαμικής Διάσκεψης (OIC), μπορούν να παίξουν κάποιον ρόλο στη διευκόλυνση της λειτουργίας πλατφορμών για διαπολιτισμικό διάλογο. Επιπλέον, ΜΚΟ προτείνουν να προωθήσουν την κουλτούρα της ειρήνης διαμέσου του διαλόγου και της συνεργασίας μεταξύ ατόμων και κοινοτήτων διαφόρων θρησκειών και πεποιθήσεων μέσα από μια Δεκαετία για τον διαθρησκευτικό διάλογο και τη συνεργασία για ειρήνη των Ηνωμένων Εθνών, που πιθανόν θα διαρκέσει από το 2011 έως το 2020. Από αυτή την άποψη φαίνεται κρίσιμο να υπάρχει μια πληθώρα καλών πρωτοβουλιών σε παγκόσμιο, περιφερειακό, εθνικό ή τοπικό επίπεδο. Επιτρέψτε μου να τονίσω ότι είναι επίσης πιθανό να χρησιμοποιηθούν παλιά, νέα και δημιουργικά μέσα επικοινωνίας για να καθιερωθεί ο διαπολιτισμικός διάλογος με χαμηλό κόστος, για παράδειγμα μέσα από προγράμματα φιλίας δι’ αλληλογραφίας σε σχολεία ή μέσω συνομιλιών στο διαδίκτυο, θεάτρου δρόμου και παραστάσεων κουκλοθέατρου.
Τα προγράμματα διά βίου μάθησης της ΕΕ μπορούν – και ήδη το κάνουν – να λειτουργήσουν ως τέλειες πλατφόρμες για τον διαπολιτισμικό και διαθρησκευτικό διάλογο. Τα διάφορα προγράμματα αποτελούν πράγματι παραδείγματα καλής πρακτικής: το Comenius επιζητεί να αναπτύξει την αλληλοκατανόηση ανάμεσα σε διάφορους ευρωπαϊκούς πολιτισμούς μέσα από τις ανταλλαγές και τη συνεργασία μεταξύ σχολείων από διαφορετικές χώρες. Περισσότεροι από 1 500 000 φοιτητές έχουν ήδη συμμετάσχει στο πρόγραμμα ανταλλαγών ανώτατης εκπαίδευσης Erasmus. Το πρόγραμμα Leonardo da Vinci χρηματοδοτεί τη διακρατική κινητικότητα στην επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση. Το πρόγραμμα Grundtvig παρέχει νέες μαθησιακές ευκαιρίες, ειδικά για ενήλικες που κινδυνεύουν με κοινωνικό αποκλεισμό και για μεγαλύτερης ηλικίας εργαζόμενους. Και, τέλος, το δίκτυο Jean Monnet τονώνει τη διδασκαλία, την έρευνα και το στοχασμό πάνω στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα σε ολόκληρο τον κόσμο. Επιτρέψτε μου να τονίσω πόσο σημαντικό είναι για την Ευρωπαϊκή Ένωση να προσεγγίσει ολόκληρο τον κόσμο, ειδικά στο πλαίσιο του διαπολιτισμικού διαλόγου.
Ο ρόλος των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων είναι κεφαλαιώδης. Μπορούν είτε να εμφυσήσουν πνεύμα ανεκτικότητας είτε να προάγουν τις εντάσεις, ακόμα και σε πρώιμη ηλικία. Επομένως, έμφαση πρέπει να δοθεί στην πεφωτισμένη εκπαίδευση που διδάσκει στα παιδιά να αναγνωρίζουν την πολυμορφία που υπάρχει. Υπάρχει η σημαντική προοπτική εθελοντικών σχολικών ανταλλαγών με άλλες χώρες τόσο στην Ευρώπη όσο και αλλού. Από αυτή την άποψη, θα ήθελα να αναφέρω τη διεθνή συμβουλευτική διάσκεψη για τη σχολική εκπαίδευση σε σχέση με την ελευθερία της θρησκείας και των πεποιθήσεων, της ανεκτικότητας και την απαγόρευση των διακρίσεων του 2001. Ενέκρινε ομόφωνα το τελικό έγγραφο της Μαδρίτης, που εισηγείτο να παρέχονται σε καθηγητές και μαθητές ευκαιρίες για εθελοντικές συναντήσεις και ανταλλαγές με τους ομολόγους τους από διαφορετικές θρησκείες ή πεποιθήσεις.
Η οικογένεια αποτελεί ακόμα ένα σημείο εισόδου, όπου η ευρύτητα πνεύματος μπορεί είτε να εμποδιστεί ή να καλλιεργηθεί, κατά πολύ ανάλογα με την ανατροφή του κάθε ατόμου. Επιπλέον, οι μικτοί γάμοι – όπως είναι φυσικό – δίνουν νέες προοπτικές και μπορεί να διευκολύνουν τον διαπολιτισμικό ή τον διαθρησκευτικό διάλογο. Κατά τη γνώμη μου, είναι σημαντική η εξοικείωση με τις προσεγγίσεις των γειτόνων ή άλλων θρησκειών σε πρώιμη ηλικία. Αυτό δεν προϋποθέτει απαραίτητα μακρινά ταξίδια, αλλά, για παράδειγμα, θα μπορούσε να οργανωθεί με μια επίσκεψη στην τοπική εκκλησία, το τζαμί, τη συναγωγή, το τέμενος ή άλλους χώρους λατρείας. Το μέγεθος των ομάδων – ειδικά για διαθρησκευτικές συναντήσεις σε επίπεδο βάσης – δεν θα πρέπει να είναι μεγάλο, προκειμένου να δοθεί η ευκαιρία στους συνομιλητές να μιλήσουν και να γνωριστούν μεταξύ τους σε προσωπικό επίπεδο.
Υπάρχουν, όμως, αρκετοί ενδεχόμενοι κίνδυνοι στον διαπολιτισμικό διάλογο: αν δεν διεξαχθεί σωστά, μπορεί να αποδειχθεί μια επιπόλαιη, ασαφής και αναποτελεσματική άσκηση. Επιπλέον, ο διαπολιτισμικός διάλογος μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο για να τονιστούν οι κακές πλευρές του «άλλου». Οι συμμετέχοντες μπορεί να αισθανθούν τον πειρασμό να πείσουν τους συνομιλητές τους για την ανωτερότητα της θρησκείας ή του πολιτισμού τους.
Όσον αφορά την πιθανή ουσία του διαλόγου, υπάρχει επίσης ένα θεμελιώδες ερώτημα να απαντηθεί: Να ρωτήσουν οι συμμετέχοντες, συν τοις άλλοις, για τις αντίστοιχες θρησκείες και θεολογικές προσεγγίσεις τους, ή κάτι τέτοιο θα ήταν επικίνδυνο; Μια θετική πλευρά θα ήταν οι συνομιλητές να μπορούν να γνωρίζουν παρόμοιες προσεγγίσεις αλλά επίσης και διαφορές. Αυτές οι διαφορές, όμως, μπορεί να ερμηνευτούν ως ευαίσθητες ή ακόμα προσβλητικές. Απλώς σκεφτείτε μια συζήτηση που εστιάζει σε επίμαχα θέματα, όπως: Ποιος ήταν ο τελευταίος προφήτης; Είχε ο Θεός γιο; Είναι οι θρησκευτικοί ηγέτες αλάνθαστοι; Τι κάνει να φας και τι όχι; Υπάρχει μετενσάρκωση;
Μια δελεαστική εναλλακτική λύση θα ήταν να αναζητηθούν μόνο μη επίμαχα θέματα που δεν άπτονται επ’ ουδενί της θεολογίας· για παράδειγμα, μια συζήτηση γύρω από κοινές περιβαλλοντικές ανησυχίες. Αλλά μπορεί να είναι δύσκολο να βρεθούν τέτοια θέματα και θα μπορούσαν να είναι βαρετά και, σε τελευταία ανάλυση, μια τέτοια προσέγγιση θα ανέτρεπε τον στόχο ενός ειλικρινούς διαπολιτισμικού και διαθρησκευτικού διαλόγου. Δεν νομίζω ότι θα βοηθούσε να προσθέσουμε ένα στρώμα «θεολογικής ορθότητας» στην υπάρχουσα προσέγγιση της πολιτικής ορθότητας.
Μερικές φορές ακούτε από διπλωμάτες ότι δεν πρέπει να καταγινόμαστε με την κριτική θρησκειών άλλων από τη δική μας. Θα ήθελα, όμως, να ρωτήσω: Αποκλείει ο διάλογος τη δυνατότητα κριτικής των δογμάτων άλλων θρησκειών; Κατά τη γνώμη μου, σε έναν αληθινό διάλογο, οι συνομιλητές θα πρέπει να έχουν τελικά τη δυνατότητα επιλογής να συμφωνήσουν ή να διαφωνήσουν, προφανώς σεβόμενος ο ένας τις απόψεις και τις προσεγγίσεις του άλλου.
(Χειροκροτήματα)
Αν κάποιος επιθυμεί να ασκήσει κριτική στη θρησκεία του άλλου, είναι, φυσικά, σωστό να το κάνει με ενημερωμένο τρόπο και να μετρήσει τα λόγια του προσεκτικά. Επιπλέον, μπορεί επίσης να βοηθήσει η εμπέδωση αμοιβαίας εμπιστοσύνης μεταξύ των διαφόρων ομάδων. Πιστεύω ακράδαντα, όμως, ότι θα ήταν λάθος να ακολουθηθεί η μέθοδος της προστασίας των θρησκειών καθαυτών και όχι των ατόμων ή των ομάδων πιστών, όπως έχει επικυρωθεί από τα διεθνή πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
(Χειροκροτήματα)
Σε πολλές περιπτώσεις έχω εκφράσει ανησυχίες ότι η ποινικοποίηση της λεγόμενης δυσφήμησης θρησκειών μπορεί να αποβεί αντιπαραγωγική, επειδή είναι πιθανόν να δημιουργήσει ατμόσφαιρα μισαλλοδοξίας και φόβου, ενώ μπορεί ακόμα και να αυξήσει τις πιθανότητες για αναταραχές. Κατηγορίες για δυσφήμηση της θρησκείας ενδεχομένως να κατέπνιγαν νόμιμη κριτική ή ακόμα και έρευνα πρακτικών και νόμων που φαίνεται να παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα που επιτρέπονται από τη θρησκεία – ή τουλάχιστον έτσι γίνεται αντιληπτό.
Τέλος, πιστεύω ότι το κράτος δικαίου και η λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών είναι προϋποθέσεις για την εμπέδωση ενός ευνοϊκού κλίματος, που θα συντελούσε στον ειλικρινή διάλογο και την κατανόηση. Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν εμπιστοσύνη στο σύστημα, και έτσι η πολυμορφία εντός των οργάνων μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία ενός τέτοιου περιβάλλοντος. Ο διαπολιτισμικός διάλογος δεν πρέπει να επιβάλλεται ή να σχεδιάζεται με συγκαταβατικό τρόπο. Οι πολιτικές των κρατών, από αυτή την άποψη, πρέπει να δίνουν χώρο δράσης στις διάφορες θρησκείες και πεποιθήσεις, δημιουργώντας έτσι φυσικές ευκαιρίες για αλληλεπίδραση και κατανόηση.
Αυτές είναι οι ιδέες μου πάνω στο τι, το γιατί, το ποιος και το πώς του διαπολιτισμικού διαλόγου. Φοβάμαι ότι αντί να δώσω περιεκτικές απαντήσεις, έχω θέσει έναν αριθμό νέων ζητημάτων.
Στις παρατηρήσεις μου έχω ήδη αναφερθεί στις δυνατότητες που προσφέρει – όπως επίσης και στους κινδύνους που εγκυμονεί – ο διαπολιτισμικός διάλογος. Φαίνεται ζήτημα υψίστης σημασίας να θεσπιστεί ο διαθρησκευτικός διάλογος σε διάφορα επίπεδα στη σωστή μορφή και με ευρεία επιλογή συμμετεχόντων, παρέχοντας παράλληλα τη δυνατότητα για ειλικρινή ανταλλαγή απόψεων. Νομίζω ότι κοινές διακηρύξεις και δηλώσεις από θρησκευτικούς ηγέτες είναι σημαντικές· θα ήθελα, όμως, να αδράξω την ευκαιρία για να τονίσω τον κρίσιμο ρόλο των πρωτοβουλιών σε επίπεδο βάσης, συγκεκριμένων συναντήσεων και κοινών ενεργειών. Επίσης πιστεύω ότι είναι καλύτερα να έχουμε πόλεμο λέξεων παρά εντάσεις διαρκείας. Όταν μέσοι θεϊστές, άθεοι και αγνωστικιστές βρεθούν στον ίδιο χώρο, μερικοί από αυτούς ίσως για πρώτη φορά, ευελπιστώ ότι θα μάθουν πολλά ο ένας από τον άλλο, ακόμα και αν τελικά διαφωνήσουν σε ουσιαστικά ζητήματα.
Οι οικουμενικές αξίες πρέπει να γεφυρώσουν διαφορετικές θρησκείες και πεποιθήσεις. Δεν δέχομαι το γεγονός ότι οι οικουμενικές αξίες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μπορεί και πρέπει να είναι υποδεέστερες των κοινωνικών ή των θρησκευτικών κανόνων.
(χειροκροτήματα)
Αυτό, εν τέλει, πιθανόν να οδηγούσε επίσης στην ενίσχυση των οικουμενικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τόσο ως προς την προώθηση όσο και ως προς την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Εν κατακλείδι θα ήθελα να παραπέμψω στον Boutros Boutros-Ghali, τον τέως Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, που είπε: «Τα ανθρώπινα δικαιώματα, όταν ιδωθούν από μια οικουμενική προοπτική, μας υποχρεώνουν να αντιμετωπίσουμε την πιο απαιτητική διαλεκτική από όλες: τη διαλεκτική της ταυτότητας και της ετερότητας, του «εγώ» και του «άλλου». Μας διδάσκουν, με τον πιο ευθύ τρόπο, ότι είμαστε, την ίδια ακριβώς στιγμή, όμοιοι αλλά και διαφορετικοί».
(Οι βουλευτές όρθιοι, χειροκροτούν)
Πρόεδρος. - Δρα Τζαχανγκίρ, σας ευχαριστώ πολύ για την ομιλία που εκφωνήσατε. Παρακολουθήσαμε με μεγάλη προσοχή όσα μας είπατε, διότι πηγάζουν από το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, από την πλούσια εμπειρία σας και από το περιεχόμενο του σημαντικού έργου σας.
Ελπίζω ότι η επίσκεψή σας αυτή στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα μας δώσει την ευκαιρία μιας ευρύτερης συνεργασίας στο πλαίσιο της κοινής μας αποστολής για τη δημοκρατία, την ειρήνη και την ανάπτυξη.
Eluned Morgan, εισηγήτρια. − (EN) Κύριε Πρόεδρε, αυτή η έκθεση είναι η πρώτη από μια σειρά μέτρων που αφορούν τις ενεργειακές αγορές της ΕΕ. Υπήρξε μεγάλη συνεργασία ανάμεσα σε όλους τους εισηγητές και τους σκιώδεις συνεργάτες κατά την κατάρτιση των συγκεκριμένων μέτρων και θα επιθυμούσαμε να στείλουμε ένα μήνυμα στο Συμβούλιο ότι έχουμε την πρόθεση να διαπραγματευτούμε τα μέτρα ως σύνολο και όχι ως μια σειρά από μεμονωμένες εκθέσεις.
Υπάρχει μια πτυχή της οδηγίας για την ηλεκτρική ενέργεια που έχει διχάσει το Κοινοβούλιο. Η αντιπαράθεση αυτή βασίζεται παραδόξως σε εθνικά και όχι κομματικά πολιτικά κριτήρια. Θα προέτρεπα τους συναδέλφους ωστόσο να εξετάσουν την έκθεση ως σύνολο. Περιλαμβάνει την αντιμετώπιση της ενεργειακής πενίας, καλύτερα δικαιώματα για τους καταναλωτές και μέτρα για να βελτιωθεί η λειτουργία της αγοράς.
– Πριν από την ψηφοφορία για την τροπολογία 169:
Άννυ Ποδηματά (PSE). – Κύριε Πρόεδρε, ήθελα να παρακαλέσω, με βάση το άρθρο 150, παράγραφος 5 του Κανονισμού, να διατηρηθεί η τροπολογία στη λίστα ψηφοφορίας καθώς έχει την υποστήριξη 40 μελών του Σώματος.
Πρόεδρος. - Αν η τροπολογία δεν είχε καταπέσει ως αποτέλεσμα της προηγούμενης ψηφοφορίας, θα είχατε δίκιο. Θα μπορούσατε να την συμπεριλάβετε εσείς η ίδια, αλλά από τη στιγμή που κατέπεσε λόγω της προηγούμενης ψηφοφορίας, δεν μπορείτε δυστυχώς να την καταθέσετε εσείς η ίδια.
Alejo Vidal-Quadras, εισηγητής. − (ES) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να προσθέσω τα εξής στο άρθρο 2ε. Θα το διαβάσω στα αγγλικά:
«Το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Διαχειριστών Συστημάτων Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας συλλέγει όλες τις πληροφορίες που αφορούν την υλοποίηση των κωδίκων δικτύου και τις υποβάλλει στον Οργανισμό προς αξιολόγηση».
Silvia-Adriana Ţicău (PSE). - (FR) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να ζητήσω ξεχωριστή ψηφοφορία για την τροπολογία 18 επειδή αφορά την έδρα του Οργανισμού. Ζητώ επομένως ξεχωριστή ψηφοφορία.
Giles Chichester, εισηγητής. − (EN) Κύριε Πρόεδρε, ενίσταμαι κατά του συγκεκριμένου αιτήματος. Η εν λόγω έκθεση αποτελεί μια δέσμη μέτρων που έχει συμφωνηθεί από τις ομάδες. Δεν θεωρώ ότι είναι σωστό να υποβάλλεται ένα αίτημα μετά την προθεσμία και να τεμαχίζεται με αυτόν τον τρόπο η δέσμη μέτρων, και έτσι ζητώ από τους συναδέλφους μου να ταχθούν επίσης κατά του εν λόγω αιτήματος.
(Το Σώμα απορρίπτει το αίτημα)
6.4. Προστασία των πεζών και άλλων ανεπαρκώς προστατευόμενων χρηστών των οδών (A6-0081/2008, Francesco Ferrari) (ψηφοφορία)
6.5. Προσαρμογή ορισμένων πράξεων στην απόφαση 1999/468/ΕΚ του Συμβουλίου όπως τροποποιήθηκε από την απόφαση 2006/512/ΕΚ - Προσαρμογή στην κανονιστική διαδικασία με έλεγχο (Mέρος πρώτο) (A6-0088/2008, József Szájer) (ψηφοφορία)
– Πριν από την ψηφοφορία:
Janez Lenarčič, Προεδρεύων του Συμβουλίου. − (SL) Δράττομαι της ευκαιρίας για να μεταβιβάσω την ικανοποίησή μου εξ ονόματος του Συμβουλίου για τα καλά αποτελέσματα της μακρόπνοης και εντατικής προσπάθειας σχετικά με τον συγκεκριμένο τεχνικό φάκελο. Μπορέσαμε και διεκπεραιώσαμε αυτός τον φάκελο χάρη κυρίως στην εποικοδομητική συνεργασία και των τριών θεσμικών οργάνων και θα ήθελα με αυτή την ευκαιρία να ευχαριστήσω ειδικά τον εισηγητή József Szájer για τη συνεργασία και το έργο που επιτέλεσε.
Ύστερα και από την ολοκλήρωση του συγκεκριμένου μέρους της προσαρμογής, και οι δύο νομοθετικοί βραχίονες, και ειδικά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, θα μπορούν να ασκούν έλεγχο επί των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων της Επιτροπής σε ό,τι αφορά πολυάριθμες νομοθετικές πράξεις σε σημαντικούς τομείς. Τέλος, θα ήθελα να επίσης να δω αυτού του είδους τη δημιουργική συνεργασία να συνεχιστεί κατά τη διάρκεια της επερχόμενης γαλλικής Προεδρίας.
József Szájer, εισηγητής. − (EN) Κύριε Πρόεδρε, ως αποτέλεσμα της ψηφοφορίας που μόλις πραγματοποιήθηκε, για πρώτη φορά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποκτά το πραγματικό δικαίωμα ελέγχου και αρνησικυρίας επί των κανονιστικών εκτελεστικών πράξεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε ισότιμη βάση με το Συμβούλιο.
Εγκρίνοντας αυτές τις δύο περιεκτικές δέσμες μέτρων πραγματοποιούμε ένα πολύ μεγάλο βήμα για την εξάλειψη του δημοκρατικού ελλείμματος της Ένωσης. Θέλω επίσης να υπενθυμίσω στους συναδέλφους ότι η νέα αρμοδιότητα ελέγχου επί της εκτελεστικής εξουσίας της ΕΕ απαιτεί από εμάς περισσότερη προσπάθεια από ό,τι στο παρελθόν. Το Κοινοβούλιο πρέπει να προετοιμαστεί για το καινούργιο καθήκον της διαδικασίας επιτροπολογίας.
Ευχαριστώ το Συμβούλιο, και ειδικά τη σλοβενική Προεδρία, και την Επιτροπή κυρίως επειδή και οι δύο εκχωρούν σημαντικά, και μέχρι σήμερα αποκλειστικά δικαιώματα στο Κοινοβούλιο χάνοντας ταυτόχρονα αποκλειστικές αρμοδιότητες. Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω τους συναδέλφους μου των αντίστοιχων επιτροπών που κατανοούν τη σημασία της νέας ενδυνάμωσης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ενήργησαν πολύ γρήγορα και ευέλικτα γύρω από την συγκεκριμένη υπόθεση. Η σημερινή μας ψηφοφορία θα συμβάλλει καθοριστικά σε μια καλύτερη, πιο δημοκρατική και πολύ πιο διαφανή Ευρωπαϊκή Ένωση, Σας ευχαριστώ για τη στήριξή σας.
(Χειροκροτήματα)
6.6. Προσαρμογή ορισμένων πράξεων στην απόφαση 1999/468/ΕΚ του Συμβουλίου όπως τροποποιήθηκε με την απόφαση 2006/512/ΕΚ - Προσαρμογή στην κανονιστική διαδικασία με έλεγχο (Tρίτο μέρος) (A6-0086/2008, József Szájer) (ψηφοφορία)
6.7. Αυτόνομες κοινοτικές δασμολογικές ποσοστώσεις κατά την εισαγωγή ορισμένων προϊόντων της αλιείας στις Καναρίους Νήσους (A6-0213/2008, Gerardo Galeote) (ψηφοφορία)
6.8. Το καθεστώς του Ευρωπαίου Διαμεσολαβητή (A6-0076/2008, Anneli Jäätteenmäki) (ψηφοφορία)
– Πριν από την ψηφοφορία για την τροπολογία 8:
Janez Lenarčič, Προεδρεύων του Συμβουλίου. − (SL) Εξ ονόματος του Συμβουλίου, η Προεδρία θα ήθελε να επιβεβαιώσει την έγκριση της τροπολογίας για το καθεστώς του Ευρωπαίου Διαμεσολαβητή που αποτέλεσε αντικείμενο ψηφοφορίας από αυτό το διακεκριμένο Σώμα.
Θα ήθελα να επωφεληθώ αυτής της ευκαιρίας για να ευχαριστήσω το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την εποικοδομητική τους συνεργασία. Βάσει αυτής της δημιουργικής συνεργασίας, πετύχαμε συμφωνία για την τροποποίηση του καθεστώτος σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Ειδικές ευχαριστίες εξ ονόματος του Συμβουλίου αποδίδονται στην εισηγήτρια κ. Jäätteenmäki, τον Πρόεδρο της Επιτροπής Συνταγματικών Θεμάτων, κ. Leinen, και τον κ. Méndez de Vigo, βουλευτή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Το Συμβούλιο επικροτεί το σημαντικό αυτό επίτευγμα. Πιστεύουμε όντως ότι η τροποποίηση του καθεστώτος θα αυξήσει την εμπιστοσύνη των πολιτών για την εύρυθμη λειτουργία των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης γενικότερα.
ΠΡΟΕΔΡΙΑ του κ. DOS SANTOS Αντιπροέδρου
7. Αιτιολογήσεις ψήφου
Προφορικές αιτιολογήσεις ψήφου
– Έγκριση του νέου χαρτοφυλακίου του Aντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jacques Barrot (B6-0306/2008)
Urszula Gacek (PPE-DE). - (PL) Κύριε Πρόεδρε, υποστήριξα την υποψηφιότητα του Επιτρόπου Barrot στη σημερινή ψηφοφορία. Ο Επίτροπος έχει δεσμευτεί ότι θα υιοθετήσει μια σκληρή στάση στις διαπραγματεύσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες σχετικά με το θέμα της απαλλαγής από την υποχρέωση της θεώρησης διαβατηρίων για όλους τους πολίτες των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επιπλέον, η πρόταση του Επιτρόπου για την αντιμετώπιση των προβλημάτων των αιτούντων άσυλο στο πνεύμα της αλληλεγγύης, και κυρίως για την παροχή συνδρομής σε χώρες όπως η Πολωνία, που είναι υπεύθυνες για τη διασφάλιση των εξωτερικών συνόρων του χώρου Σένγκεν, με έχει πείσει ότι ο επίτροπος Barrot έχει βαθειά επίγνωση των προβλημάτων που εμπίπτουν στο πεδίο ελέγχου της Γενικής Διεύθυνσης Δικαιοσύνης, Ελευθερίας και Ασφάλειας.
Jean-Luc Bennahmias, εξ ονόματος της Oμάδας Verts/ALE. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, καταρχάς θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη για την απουσία μου κατά τη διάρκεια αυτής της σημαντικής ψηφοφορίας. Το τρένο από το Παρίσι στο Στρασβούργο καθυστέρησε κατά μια ώρα και ένα τέταρτο και πολλοί από τους συναδέλφους μου και εγώ δεν μπορέσαμε να ψηφίσουμε επί της συγκεκριμένης οδηγίας και επί του συγκεκριμένου ψηφίσματος. Όπως και η Ομάδα μου, θα είχα καταψηφίσει σίγουρα το ψήφισμα και την οδηγία.
Θα ήθελα εδώ και τώρα να εκφράσω την αηδία που νιώθω. Η αξιοπρέπεια αυτού του Κοινοβουλίου και ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν συνάδει με τη διατήρηση των κέντρων κράτησης στα οποία στεγάζουμε δεκάδες, εκατοντάδες ή και χιλιάδες συμπολίτες μας που είναι μετανάστες ή προέρχονται από οικογένειες μεταναστών. Όλα αυτά φαίνεται να θυμίζουν αυτοπροστασία από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κάτι το οποίο εγώ και η Ομάδα μου βρίσκουμε απαράδεκτο.
Ασφαλώς και πρέπει να ληφθούν μέτρα για τον έλεγχο των μεταναστευτικών ροών αλλά οι αμυντικές δράσεις που μόλις ψηφίστηκαν δεν αποτελούν την κατάλληλη απάντηση στην οικονομική μετανάστευση ή στην κλιματική μετανάστευση που δεν θα αργήσει να κάνει την εμφάνισή της. Αν η Ευρωπαϊκή Ένωση, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η Επιτροπή και το Συμβούλιο χορηγούσαν την αναπτυξιακή βοήθεια που είναι τόσο απαραίτητη, τότε θα είχαμε κάθε δικαίωμα να αντιδράσουμε κατ’ αυτόν τον τρόπο, δεν έχουμε όμως φτάσει ακόμα σε αυτό το σημείο. Το σημείο που βρισκόμαστε στην πραγματικότητα είναι στο 0,38% του προϋπολογισμού αντί για 0,42%, ενώ ο προγραμματισμένος στόχος μας είναι το 0,7%.
Επιτρέψτε μου να το πω με κάθε σοβαρότητα: Ντρέπομαι για το Κοινοβούλιο μας και ντρέπομαι για την Ευρωπαϊκή Ένωση που επιθυμούμε να οικοδομήσουμε, η οποία θα έπρεπε να είναι μια Ένωση ανοιχτή και φιλόξενη και να μπορεί να υποδέχεται στο έδαφός της όλους τους πολίτες του κόσμου.
Sylvia-Yvonne Kaufmann, εξ ονόματος της Oμάδας GUE/NGL. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, ο συμβιβασμός που επιτεύχθηκε ανάμεσα στον εισηγητή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κ. Weber, και τους υπουργούς Εσωτερικών για τη λεγόμενη «οδηγία για τις επιστροφές» είναι ένας κακός συμβιβασμός που θέτει υπό αμφισβήτηση την αξιοπιστία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ως εκ τούτου, η Ομάδα μου απορρίπτει κατηγορηματικά την οδηγία.
Ως συννομοθέτης, το Κοινοβούλιο είχε μια νομική και ηθική υποχρέωση να εργαστεί για να επιτύχει κανόνες που είναι αποδεκτοί αλλά πάνω από όλα συμβατοί με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Θα έπρεπε να είχε ασκήσει πλήρως τη συγκεκριμένη υποχρέωση και να είχε αγωνιστεί για αυτούς τους κανόνες. Αντίθετα, η πλειοψηφία του Κοινοβουλίου επέτρεψε στο Συμβούλιο να επιβάλει με μεγάλη ευκολία τους δικούς του κανόνες, έτσι ώστε να μπορέσει η οδηγία να εγκριθεί από την πρώτη ανάγνωση. Αν και η οδηγία μπορεί να βελτιώνει το νομικό καθεστώς σε κάποια μεμονωμένα κράτη μέλη, ίσως επειδή η εθνική νομοθεσία δεν θέτει ανώτατο όριο για την περίοδο κράτησης, το γενικότερο περιεχόμενο είναι εκείνο που είναι πολύ σημαντικό.
Η οδηγία νομιμοποιεί μέχρι και τους 18 μήνες κράτησης για ανθρώπους που το μόνο έγκλημα που έχουν διαπράξει είναι η αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής στην Ευρώπη τόσο για αυτούς όσο και για τις οικογένειές τους. Κατά την άποψή μας, η τρέχουσα πρακτική της απέλασης στα κράτη μέλη δεν δικαιολογεί ούτε συγχωρεί το να μεταχειριζόμαστε τους ανθρώπους που βρίσκονται σε αυτή τη θέση ως εγκληματίες τώρα ή στο μέλλον. Αντί τα κράτη μέλη να ευλογούν την τρέχουσα πρακτική – που παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα των «παράνομα διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών» – και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, θα πρέπει να επιδιώξουν μια πιο βιώσιμη λύση για το πρόβλημα της μετανάστευσης.
Για την Ομάδα μας, αυτό πάνω από όλα σημαίνει τη δημιουργία επιτέλους μιας κοινής νόμιμης μεταναστευτικής πολιτικής που θα κατοχυρώνει τα ανθρώπινα δικαιώματα των μεταναστών και θα προσφέρει προοπτικές στους άπορους ανθρώπους που εισέρχονται στην Ευρώπη, θέτοντας συχνά σε κίνδυνο με αυτόν τον τρόπο τις ζωές τους.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχασε την ευκαιρία να δράσει με δική του ευθύνη στην προκειμένη περίπτωση και να ορθώσει άμεσα το ανάστημα του απέναντι στο Συμβούλιο. Δυστυχώς αγνοήθηκαν οι επείγουσες εκκλήσεις πολυάριθμων οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εκκλησιών.
Kinga Gál (PPE-DE). - (HU) Θα ήθελα να προσθέσω μια αιτιολόγηση για την ψήφο μου επί της έκθεσης Weber. Ως μέλος αυτού του Κοινοβουλίου, θεωρώ ότι είναι σημαντικό να εγκριθεί η συγκεκριμένη έκθεση, που αποτελεί το πρώτο βήμα για τη χάραξη μιας πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη μετανάστευση. Την ίδια στιγμή, ως δικηγόρος που μάχεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα των μειονοτήτων θεωρώ ότι η θετική μου ψήφος δικαιολογείται. Η έκθεση Weber είναι το αποτέλεσμα ενός δύσκολου συμβιβασμού, κατά τη διάρκεια του οποίου το Κοινοβούλιο μπόρεσε να διασφαλίσει την ενσωμάτωση στο κείμενο επαρκούς αριθμού ανθρωπιστικών θέσεων και θέσεων για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Σε τομείς που δεν υφίσταται νομοθεσία, κάτι τέτοιο συνιστά πρόοδο. Σε τομείς που ήδη υπάρχει ευρεία βάση νομοθεσίας, δεν γίνεται να χαμηλώσουμε τα υψηλότερα πρότυπα. Όπως συμβαίνει με όλους τους συμβιβασμούς, υπάρχουν αδύναμα σημεία, τρωτά σημεία στο κείμενο. Καταλαβαίνω λοιπόν τις επιφυλάξεις που διατυπώθηκαν από τις θρησκευτικές οργανώσεις και από απλούς ανθρώπους και συμφωνώ με αυτούς ότι δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να χρησιμοποιείται η πομπώδης γλώσσα της νομοθεσίας για να παρακάμπτονται οι προτάσεις για τα ανθρωπιστικά ή τα ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε το συγκεκριμένο κείμενο να αποτελέσει πηγή νέων τραγωδιών ή αιτία για τον χωρισμό οικογενειών· οι μετανάστες που φτάνουν σε εμάς αναζητώντας μια πιο ανθρώπινη ζωή έχουν ήδη υποφέρει αρκετά στη ζωή τους. Σας ευχαριστώ.
Philip Claeys (NI). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, υπερψήφισα την έκθεση Weber αλλά πρέπει να σας πω ότι έχω κάποιες επιφυλάξεις. Οι άνθρωποι της Αριστεράς και της άκρας Αριστεράς βάλλουν ομαδόν κατά της οδηγίας. Ισχυρίζονται ότι η συγκεκριμένη οδηγία καταστρατηγεί τα ανθρώπινα δικαιώματα των λαθρομεταναστών, τη στιγμή που στην πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο. Καταρχάς, η νομιμοποίηση των λαθρομεταναστών από μια ευρωπαϊκή οδηγία για παράδειγμα θα προωθηθεί ως αποδεκτή επιλογή πολιτικής. Τα κράτη μέλη θα είναι επίσης υποχρεωμένα να παρέχουν δωρεάν νομική συνδρομή στους λαθρομετανάστες που υποβάλλουν το συγκεκριμένο αίτημα.
Είναι απαράδεκτο να επιτρέπεις σε ανθρώπους να κερδίζουν δικαιώματα από μια κατάσταση παρανομίας. Εκτός αυτού, πολλά στοιχεία στην οδηγία είναι κάθε άλλο παρά υποχρεωτικά. Τούτου λεχθέντος, η οδηγία προσφέρει τη δυνατότητα σε κάποια κράτη μέλη να κρατούν τους λαθρομετανάστες για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα προκειμένου να τους απελάσουν. Μια άλλη θετική διάταξη είναι η απαγόρευση επανεισόδου για πέντε έτη ύστερα από μια απέλαση, έτσι ώστε να είναι αδύνατο για τους λαθρομετανάστες να φτάσουν στην υπόλοιπη Ευρώπη. Το πρόβλημα της μετανάστευσης απαιτεί πολύ πιο ριζοσπαστικά μέτρα από αυτά που υποστηρίζει η συγκεκριμένη έκθεση, αλλά είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση.
Frank Vanhecke (NI). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, μπορούμε για μια στιγμή να ρίξουμε μια ματιά στους αριθμούς. Σε περίπου 100 χρόνια, ο παγκόσμιος πληθυσμός θα έχει επταπλασιαστεί, από 1 σε 7 δισεκατομμύρια ανθρώπους. Η πληθυσμιακή αυτή έκρηξη δεν μπορεί να συνεχιστεί χωρίς να υπάρξουν συνέπειες για μια ευημερούσα ευρωπαϊκή ήπειρο που θα πρέπει επίσης να καλύψει ένα τεράστιο δημογραφικό έλλειμμα. Τα προβλήματα της μετανάστευσης που υπάρχουν σήμερα είναι όντως σοβαρά, αλλά δεν έχουν γίνει ακόμα ανεξέλεγκτα όπως πιθανότατα θα συμβεί τις επόμενες δεκαετίες. Όταν το εξετάσουμε από αυτή την οπτική γωνία, τα μέτρα που προβλέπει η εν λόγω οδηγία για την υποτιθέμενη επιστροφή είναι ουσιαστικά ανούσια και σίγουρα ανεπαρκή. Για την ανάσχεση των παράνομων μεταναστευτικών ροών, πρέπει να καταβάλλουμε ακόμα περισσότερες προσπάθειες σε σύγκριση με αυτά τα ημίμετρα με τα οποία είναι σαν να κάνουμε δύο βήματα μπροστά και ένα βήμα πίσω. Ωστόσο, επειδή από το τίποτα είναι προτιμότερο να έχουμε ένα σημάδι για μια πολιτική επιστροφής των λαθρομεταναστών, υπερψήφισα την έκθεση αλλά χωρίς ενθουσιασμό.
Romano Maria La Russa (UEN). - (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, υπερψηφίζοντας σήμερα την έκθεση Weber, μπορεί και να έχουμε κάνει ένα πολύ σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της κατάρτισης ενός ολοκληρωμένου πλαισίου μέτρων κατά της λαθρομετανάστευσης: μέτρα που θα ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις για ασφάλεια των ευρωπαίων πολιτών, πολλοί από τους οποίους έχουν ήδη υπάρξει θύματα εγκλημάτων που έχουν διαπράξει αλλοδαποί από τρίτες χώρες.
Με μεγάλη ευχαρίστηση διαπιστώνω και παρατηρώ ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, εγγυητής της οικουμενικής ελευθερίας και των οικουμενικών δικαιωμάτων μπόρεσε επιτέλους να καταλήξει σε μια κοινή πολιτική που ικανοποιεί τις ανάγκες των κρατών μελών για την καταπολέμηση της λαθρομετανάστευσης. Καταστήσαμε σαφές ότι στόχος μας δεν είναι μόνο να εντοπίζουμε όσους διαμένουν παράνομα αλλά και να εφαρμόσουμε σαφείς, διαφανείς και γρήγορες διαδικασίες επιστροφής. Επομένως δεν είναι μόνο ότι απλώς ασκούμε πίεση για την πάταξη του φαινομένου, όπως κάποιοι θα έλεγαν, με την απαγόρευση π.χ. της επανεισόδου …
(Ο Πρόεδρος διακόπτει τον ομιλητή)
Ignasi Guardans Cambó (ALDE). - (ES) Υπερψήφισα κάποιες τροπολογίες – τέσσερις για να είμαι ακριβής – με σκοπό τη βελτίωση της οδηγίας. Ωστόσο, μολονότι οι συγκεκριμένες τροπολογίες δεν εγκρίθηκαν, και πάλι υπερψήφισα την τελική οδηγία.
Θεωρώ ότι η συγκεκριμένη οδηγία βελτιώνει σημαντικά τα δικαιώματα των παράνομα διαμενόντων μεταναστών σε πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί: αρκεί μόνο να συγκρίνουμε τους νόμους που ισχύουν σήμερα σε όλη την Ένωση.
Προφανώς και δεν είναι η οδηγία που κάποιοι από εμάς θα είχαμε συντάξει αν είχαμε την ανάλογη ευκαιρία, αν κάθε ένας από εμάς χωριστά είχε τη δυνατότητα να την καταρτίσει μόνος του. Ωστόσο, θα πρέπει να υπάρξει ισορροπία στη διαδικασία συναπόφασης ανάμεσα στη νομιμότητα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και στη νομιμότητα όλων των εθνικών κοινοβουλίων και κυβερνήσεων.
Τα εθνικά κοινοβούλια φέρουν τώρα τη μεγαλύτερη ευθύνη για την εφαρμογή της συγκεκριμένης οδηγίας, με τον ίδιο τρόπο που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Δικαστήριο οφείλουν να επιβλέπουν την εφαρμογή της. Από εδώ και στο εξής, οι περιορισμοί των δικαιωμάτων στα κράτη μέλη υπόκεινται στην ευρωπαϊκή νομοθεσία· δεν πρόκειται πλέον για εθνικές αποφάσεις.
Carlo Fatuzzo (PPE-DE). - (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, με μεγάλη μου ικανοποίηση βλέπω ότι κάποιοι συνάδελφοί μου εξακολουθούν να με θαυμάζουν, τους οποίους φυσικά θα ήθελα να ευχαριστήσω που περιμένουν να ακούσουν τους λόγους για τους οποίους υπερψήφισα την έκθεση Weber.
Κύριε Πρόεδρε, πιστεύω ότι αντιμετωπίζουμε κάτι που δεν διαφέρει πολύ από τις εισβολές των βαρβάρων στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία πριν από περισσότερα από 2 000 χρόνια. Ήταν τότε που η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δεχόταν την εισβολή από ένοπλα στρατεύματα και οι Ρωμαίοι έπαιρναν τα όπλα για να προστατευτούν αλλά υπέκυψαν, ως γνωστόν, σε τραγικές περιστάσεις.
Σήμερα που η Ευρώπη αποτελεί τον προορισμό των κατοίκων όλων των άλλων χωρών του κόσμου – και έχουν φυσικά δίκιο αφού πεινάνε, όπως ακριβώς και οι βάρβαροι πεινούσαν και ήθελαν να χορτάσουν στις πηγές της Ρώμης– η Ευρώπη δικαιούται να προστατεύσει τον εαυτό της και να καταστήσει σαφές ότι αυτοί που επιθυμούν να εισβάλλουν στα εδάφη μας θα επιστρέφουν συνοδεία στα σύνορα.
Jean-Claude Martinez (NI). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν 10 εκατομμύρια λαθρομετανάστες στην Ευρώπη και ότι ένα Boeing μπορεί να μεταφέρει 300 επιβάτες, θα χρειαζόταν να γεμίσουμε περισσότερα από 30 000 Boeing προκειμένου για να εκπληρώσουμε τις διατάξεις της οδηγίας που αφορούν τη διαδικασία επιστροφής. Κάτι τέτοιο σημαίνει ότι επί τρία χρόνια, περισσότερα από 1 000 Boeing θα πρέπει να απογειώνονται από καθεμιά από τις 27 ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Όσον αφορά τους αριθμούς θα ήταν σαφώς μια παράλογη και σουρεαλιστική πρόταση. Ωστόσο, υπάρχει κάτι ακόμα περισσότερο παράλογο. Δεδομένου ότι η μετανάστευση δεν είναι τίποτα περισσότερο παρά η αντανάκλαση της οικονομικής παγκοσμιοποίησης, όπου ο παγκόσμιος καπιταλισμός κάνει τους εργαζόμενους να ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλο, αυτό το οποίο κάνουμε είναι να δημιουργούμε μια οδηγία που αντιμετωπίζει την αντανάκλαση του προβλήματος. Δεν ξέρω αν πρόκειται για υποκρισία ή αν κάποιος ήθελε να αστειευτεί, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι σίγουρα κάτι το κοντόφθαλμο. Οι νομάδες του πλανήτη συνεχίζουν να μετακινούνται επειδή θέλουν φαγητό και τροφή, θέλουν να επιβιώσουν και να μορφωθούν. Η τροφή και η έλλειψή της, το νερό και η διανομή του, οι πανδημίες και ο τρόπος με τον οποίον εξαπλώνονται αποτελούν κτήμα των εθνών του κόσμου. Όσο το συντομότερο δράσουμε μαζί για να αντιμετωπίσουμε και να διαχειριστούμε πολιτικά τα κοινά μας προβλήματα, τόσο πιο γρήγορα θα μπορέσουμε να…
(Ο Πρόεδρος διακόπτει τον ομιλητή)
Bruno Gollnisch (NI). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, οι συνήγοροι των μεταναστών διεξάγουν μια εκστρατεία παραπληροφόρησης κατά της συγκεκριμένης οδηγίας σχετικά με την επιστροφή των λαθρομεταναστών, την οποία αποκαλούν «οδηγία της ντροπής». Αυτό δε είναι τίποτα άλλο παρά μια καλά οργανωμένη πολιτική παράσταση μεταξύ της Αριστεράς και της Δεξιάς. Η Αριστερά διαμαρτύρεται προκειμένου να αποσπάσει περισσότερα δικαιώματα για τους μετανάστες και όταν τα αποκτήσει ισχυρίζεται ότι η όλη διαδικασία είναι σκληρή και άτεγκτη.
Στην πραγματικότητα, το έγγραφο, όπως τροποποιήθηκε, περισσότερο προστατεύει τα δικαιώματα των μεταναστών που πρέπει να επιστρέψουν και τη συνεχιζόμενη διαμονή τους στην Ευρώπη και λιγότερο διασφαλίζει το επαναπατρισμό τους. Η διαμονή των ατόμων σε κέντρα κράτησης είναι ένα ύστατο περιορισμένο μέτρο και η 18μηνη περίοδος κράτησης είναι το απόλυτα ανώτατο όριο, το οποίο πρέπει να εφαρμόζεται σε εξαιρετικές μόνο περιστάσεις. Οι χώρες εκείνες που έχουν νομοθετικά χρονικά όρια κάτω από το συγκεκριμένο χρονικό όριο θα τα διατηρήσουν. Η προθεσμία για οικειοθελή επιστροφή σώζει εκείνους στους οποίους θα απαγορευόταν η επανείσοδος στην επικράτεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κρατών μελών, και ζητούμε από τα κράτη μέλη να το ρυθμίσουν αυτό με την παραμικρή αφορμή. Με άλλα λόγια, η Γαλλία που έχει την πιο ελαστική νομοθεσία σε όλη την Ευρώπη, δεν θα είναι υποχρεωμένη να την αλλάξει, και ακόμα περισσότερο να υιοθετήσει μια πιο σκληρή γραμμή. Ο κ. Sarkozy μπορεί να θέλει να νομίσουμε το αντίθετο αφού τον βοηθά και η θέση της αριστεράς. Είναι μόνο λόγω κάποιων θετικών πτυχών του συγκεκριμένου εγγράφου που ...
(Ο Πρόεδρος διακόπτει τον ομιλητή)
Daniel Hannan (NI). - (EN) Κύριε Πρόεδρε, σημειώθηκε ένας υπέροχος συμβολισμός σήμερα το πρωί. Ο ένας μετά τον άλλον οι ομιλητές σηκώθηκαν να μιλήσουν και είπαν ότι θα σεβαστούν τον ιρλανδικό λαό. Αμέσως μετά, στην ψηφοφορία, εγκρίναμε αυτήν την έκθεση η οποία είναι το πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση της δημιουργίας μιας κοινής πολιτικής για τη μετανάστευση και το άσυλο, η οποία θα αποτελούσε ένα σημαντικό κομμάτι της Συνθήκης της Λισαβόνας.
Αν το εννοούσαμε, ότι θα σεβαστούμε την ψήφο των Ιρλανδών, εκτός του ότι δεν θα προβαίναμε στη λαθραία εφαρμογή των διατάξεων αυτού του κειμένου, θα ξεκινούσαμε με τη μετατροπή των σημείων εκείνων που προβλέπουν την υπερψήφιση της Συνθήκης, συμπεριλαμβανομένης της ευρωπαϊκής υπηρεσίας εξωτερικής δράσης και του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων.
Σήμερα το πρωί η κ. Wallström είπε ότι είναι σημαντικό να μάθουμε γιατί ο ιρλανδικός λαός ψήφισε όχι. «Τι ακριβώς καταψήφισε;», αναρωτήθηκε. Επιτρέψτε μου να την βοηθήσω σε αυτό: νομίζω ότι καταψήφισε τη Συνθήκη της Λισαβόνας μέσω του ψηφοδελτίου που τους έθετε το ερώτημα αν ήθελαν να εγκρίνουν τη Συνθήκη της Λισαβόνας.
Ο κ. Cohn-Bendit είπε ότι δεν θα πρέπει να επιτρέψουμε σε ένα εκατομμύριο να αποφασίσει για το μέλλον μισού δισεκατομμυρίου Ευρωπαίων. Θα συμφωνήσω σίγουρα με μεγάλη ευχαρίστηση με αυτό. Δώστε και στο μισό δισεκατομμύριο το δικαίωμα στο δημοψήφισμα. Pactio Olisipiensis censenda est!
Richard Seeber (PPE-DE). - (DE) Κύριε Πρόεδρε, καταψήφισα τη συγκεκριμένη έκθεση επειδή δεν πετυχαίνει τον στόχο σε τρία σημαντικά σημεία. Πρώτον, δεν μπορέσαμε να διασφαλίσουμε την έγκριση των τροπολογιών 170 και 171, οι οποίες ήταν ιδιαίτερα σημαντικές σε ό,τι αφορά τα περιφερειακά δίκτυα και οι οποίες θα δημιουργούσαν εξαιρέσεις με βάση το μέγεθος.
Δεύτερον, ο τρίτος δρόμος δεν έγινε επίσης αποδεκτός. Είναι σημαντικό να υπάρχει σχεδιασμός προβλεψιμότητας στον ενεργειακό τομέα, αλλά δυστυχώς επικράτησε η άποψη της Επιτροπής που αφορά τον νόμιμο διαχωρισμό της και τον συνολικό διαχωρισμό. Κατά την άποψή μου, κάτι τέτοιο πολύ δύσκολα θα μας οδηγήσει στη σωστή κατεύθυνση.
Τρίτον, δεν καταφέραμε να συμφωνήσουμε για την ευθύνη της πυρηνικής βιομηχανίας σε περίπτωση ατυχημάτων. Για όλους αυτούς τους λόγους το Λαϊκό Κόμμα της Αυστρίας (ÖVP) τάχθηκε κατά της έκθεσης και δεν μπόρεσε να υπερψηφίσει τη δέσμη μέτρων.
Tomáš Zatloukal (PPE-DE). - (CS) Υπερψήφισα την έκθεση της συναδέλφου μου κ. Morgan επειδή συμφωνώ ότι είναι σημαντικό να διασφαλιστεί ο εφοδιασμός με φυσικό αέριο και ηλεκτρική ενέργεια, μια βιώσιμη αγορά ενέργειας χαμηλού άνθρακα και παγκόσμια ανταγωνιστικότητα. Πώς να επιτευχθεί αυτός ο στόχος ήταν ένα από τα θέματα που συζητήθηκαν στη χθεσινή Ολομέλεια. Δεν υπάρχει κάποιο ξεκάθαρο αποδεικτικό στοιχείο που να αποδεικνύει ότι ο πλήρης διαχωρισμός της ιδιοκτησίας οδηγεί αυτόματα σε αύξηση των επενδύσεων και στη βελτίωση της απόδοσης του δικτύου. Σε ό,τι αφορά το τελευταίο, νομίζω ότι έχουμε ακόμα περιθώρια κινήσεων για την εξεύρεση μιας λύσης που θα είναι επωφελής τόσο για τους καταναλωτές, όσο και για τα λοιπά μέρη που μπορεί να επιθυμούν να εισέλθουν στην αγορά. Προκειμένου να δημιουργηθεί μια πανευρωπαϊκή αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, χρειαζόμαστε εντατικότερη περιφερειακή συνεργασία, αφενός μεν στον τομέα της διασυνοριακής μεταφοράς και του συντονισμού των επενδύσεων, αφετέρου δε στον τομέα των επιχειρησιακών δραστηριοτήτων. Ως εκ τούτου, υποστηρίζω την αρχή της ενίσχυσης των μηχανισμών που συντονίζουν την περιφερειακή συνεργασία.
Czesław Adam Siekierski (PPE-DE). - (PL) Κύριε Πρόεδρε, η κοινή αγορά συνεπάγεται μεγαλύτερο ανταγωνισμό και συνεπώς και υψηλότερα πρότυπα. Οι συμμετέχοντες στην αγορά είναι επομένως υποχρεωμένοι να πραγματοποιήσουν τις κατάλληλες επενδύσεις και να βελτιώσουν τη δυναμικότητα των δικτύων διανομής. Έτσι, ο εφοδιασμός θα είναι πιο ασφαλής ενώ τα προβλήματα στον ενεργειακό εφοδιασμό θα περιοριστούν. Η δημιουργία μιας εσωτερικής αγοράς στον τομέα της ενέργειας είναι πολύ σημαντική δεδομένου ότι παρατηρείται μια συνεχής αύξηση της ζήτησης για ενέργεια. Η εσωτερική αγορά στον τομέα της ενέργειας αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά δεν είναι πάλι αρκετό για να διασφαλιστεί η ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης. Πρέπει να δημιουργήσουμε μια κοινή ενεργειακή πολιτική στο πνεύμα της αλληλεγγύης. Θα διερευνηθούν οι κατάλληλοι μηχανισμοί που θα επιτρέπουν στα κράτη μέλη να υποστηρίζει το ένα το άλλο όταν ανακύπτουν ενεργειακές κρίσεις. Είναι ωστόσο ακόμα πιο σημαντικό για την Ευρώπη να ξεκινήσει επιτέλους να μιλάει με μια φωνή για την εξωτερική ενεργειακή πολιτική. Η ενεργειακή ασφάλεια μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω μιας συνεκτικής, αποτελεσματικής και, πάνω από όλα, κοινής πολιτικής.
Syed Kamall (PPE-DE). - (EN) Κύριε Πρόεδρε, υπερψήφισα την έκθεση Morgan. Νομίζω ότι υπάρχουν κάποια πολύ σημαντικά στοιχεία σε αυτήν. Χρειαζόμαστε προφανώς μια πολύ πιο ανταγωνιστική ενεργειακή βιομηχανία στην Ευρώπη, προκειμένου να διασφαλίσουμε ότι στη Ευρώπη όλοι μπορούν να έχουν όφελος από έναν καλύτερο ανταγωνισμό, από χαμηλότερες τιμές και από ποιοτικές υπηρεσίες καλύτερης αξίας.
Εξέφρασα την ικανοποίησή μου ειδικά για το απόσπασμα σχετικά με την αποκεντρωμένη παραγωγή, ιδίως στο σημείο που αναφερόταν ότι «Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι η ενέργεια επιστρέφει στον λαό μέσω της στήριξης της τοπικής και μικρής κλίμακας παραγωγής ενέργειας». Όσοι από εμάς υποστηρίζουν την άμεση δημοκρατία σε πνεύμα τοπικισμού θα έλεγαν «Γιατί να σταματήσουμε στην ενέργεια; Γιατί να μην γίνει αποκέντρωση και σε μια σειρά από άλλους τομείς, όχι μόνο σε επίπεδο εθνικών κυβερνήσεων αλλά και σε επίπεδο τοπικών κοινοτήτων – στους ανθρώπους δηλαδή εκείνους που βρίσκονται πιο κοντά σε ό,τι νομοθετείται; Κάθομαι εδώ με τους συναδέλφους μου Daniel Hannan και Chris Heaton-Harris, που είναι και αυτοί μέλη μιας μεγάλης οργάνωσης που ονομάζεται «Direct Democracy Movement», Κίνημα για την Άμεση Δημοκρατία. Αν πραγματικά πιστεύουμε στην ανάθεση εξουσιών στο λαό, τότε πρέπει να επιστραφούν εξουσίες στο λαό και να τον ρωτήσουμε τι επιθυμεί. Αν όντως τους ρωτήσουμε για τη Συνθήκη της Λισαβόνας – όπως πράξαμε στην Ιρλανδία – θα πουν «όχι».
Christopher Heaton-Harris (PPE-DE). - (ΕΝ) Κύριε Πρόεδρε, υποστήριξα και εγώ την έκθεση Morgan επειδή πιστεύω ότι θα πρέπει να διαχωρίσουμε πλήρως την ιδιοκτησία στον συγκεκριμένο τομέα, και η εμπειρία των κρατών μελών δείχνει ότι ο πλήρης διαχωρισμός ιδιοκτησίας οδηγεί στην αύξηση των επενδύσεων και στη βελτίωση της απόδοσης του δικτύου.
Ωστόσο, θα ήθελα να μιλήσω και για την τοπική παραγωγή επειδή πιστεύω ότι αυτό είναι ένα βήμα προόδου, στον βαθμό που τα τοπικά έργα υποστηρίζονται από τον τοπικό πληθυσμό και ωφελούν την περιοχή στην οποία πραγματοποιούνται.
Στην περιφέρεια που εκπροσωπώ, την εκλογική περιφέρεια του Daventry, έχουμε διάφορες ανεπιθύμητες προτάσεις για την κατασκευή αιολικών πάρκων. Κάποιες έχουν απορριφθεί, κάποιες άλλες προωθούνται αλλά κανένα από τα συγκεκριμένα έργα δεν θα ωφελήσει την περιοχή. Όλα τα έργα βασίζονται σε μια νέα μορφή «επιδοτούμενων πάρκων» που έχουν δημιουργηθεί από μια οδηγία της βρετανικής κυβέρνησης, η οποία ορίζει ότι πρέπει να ακολουθήσουμε τη συγκεκριμένη κατεύθυνση των ανανεώσιμων πηγών και τίποτα άλλο. Πρόκειται για μια πολύ κοντόφθαλμη οπτική σχετικά με το τι θα πρέπει να κάνουμε.
Έτσι είναι βέβαιο ότι αν έχουμε σκοπό να στραφούμε στην πιο χαμηλή βαθμίδα της τοπικής αυτοδιοίκησης για την παραγωγή της ενέργειάς μας, θα πρέπει να εμπιστευτούμε τους ανθρώπους της περιοχής για να διαχειριστούν οι ίδιοι τις λύσεις που χρειάζονται.
Richard Seeber, εξ ονόματος της Ομάδας PPE-DE. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, υπερψήφισα αυτήν την έκθεση. Νομίζω ότι είναι σημαντικό να υπάρξει μια εσωτερική ευρωπαϊκή αγορά στον ενεργειακό τομέα και για αυτόν τον λόγο χρειαζόμαστε ένα δίκτυο διαχειριστών συστημάτων μεταφοράς ενέργειας. Ωστόσο, πρέπει να διασφαλίσουμε ότι όσον αφορά την εφαρμογή, δημιουργούμε πραγματικά ισότιμους όρους ανταγωνισμού προσφέροντας όμως ταυτόχρονα και ένα περιθώριο για περιφερειακές εξαιρέσεις. Πρέπει να είναι δυνατή η προσφορά διεπιδοτήσεων μεταξύ των διαφόρων ενεργειακών κλάδων έτσι ώστε να διασφαλίζεται ο ενεργειακός εφοδιασμός ακόμα και στις πιο απόμακρες περιφέρειες και κοιλάδες της Ευρώπης, αλλά και στα νησιά της. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι εν προκειμένω, ο ενεργειακός εφοδιασμός είναι πολύ πιο ακριβός και ως εκ τούτου λιγότερο ελκυστικός από οικονομική άποψη για τις εταιρείες. Πρέπει επομένως να επέλθει μια ισορροπία στο συγκεκριμένο σημείο.
Έχω ένα σύντομο σχόλιο για τους Βρετανούς συναδέλφους μου: όπως αντιλαμβάνομαι, στη Μεγάλη Βρετανία, έχει διενεργηθεί δημοψήφισμα μόνο μια φορά και αυτό αφορούσε την ένταξή της στην Κοινότητα. Ίσως θα πρέπει να τροποποιήσετε το εθνικό σας σύνταγμά για να θεσπιστεί το συγκεκριμένο μέσο άμεσης δημοκρατίας. Είναι κάτι που θα επικροτούσα.
Syed Kamall (PPE-DE). - (ΕΝ) Κύριε Πρόεδρε, ζητώ συγνώμη για την καθυστέρηση της έναρξης της ομιλίας μου. Χειροκροτούσα τον προηγούμενο ομιλητή που έκλεισε με ένα πολύ σημαντικό συμπέρασμα την ομιλία του.
Τα σχόλια μου αφορούν επίσης την έκθεση Chisester. Νομίζω λοιπόν ότι είναι καλύτερα να συγκεντρώσω μαζί όλα τα σχόλια από το να ζητήσω να μιλήσω δύο φορές. Κατά κάποιον τρόπο, η συγκεκριμένη έκθεση μπορεί να τονίζει μια από τις ενδεχόμενες αδυναμίες της σκέψης των ευρωκρατών και των ατόμων που συχνά συμμετέχουν σε αυτό το Σώμα και που πιστεύουν ότι όποιο και να είναι το πρόβλημα, η Ευρώπη πρέπει να είναι η λύση. Φυσικά και θα επικροτούσα τη δημιουργία ενός Οργανισμού Ευρωπαϊκών Ρυθμιστικών Αρχών όπου οι εθνικές ρυθμιστικές αρχές θα συνεργάζονται, αλλά ας μην ξεχνούμε ότι πολύ συχνά, οι ρυθμιστικές αρχές που μπορούν καλύτερα να τα κατανοήσουν τις τοπικές περιστάσεις είναι οι εθνικές ρυθμιστικές αρχές.
Ας μην επιτρέψουμε σε αυτό το Σώμα να γίνει μια ευρωπαϊκή υπερ-ρυθμιστική αρχή. Ας διασφαλίσουμε ότι η ρυθμιστική αρχή κατανοεί τις τοπικές συνθήκες και είναι πραγματικά υπόλογη στον τοπικό πληθυσμό. Αν ήμασταν υπόλογοι στις τοπικές κοινότητες, τότε θα αυτές θα είχαν την ευκαιρία να καταψηφίσουν το Σύνταγμα.
Christopher Heaton-Harris (PPE-DE). - (ΕΝ) Κύριε Πρόεδρε, ήδη σκέφτομαι το δελτίο τύπου μου και νομίζω ότι θα ξεκινήσω μιλώντας για μια «κατάμεστη αίθουσα» – αν και θα ήταν καλύτερο να μιλήσω για «έναν κατάμεστο θάλαμο διερμηνέων». Εκτιμώ τους διερμηνείς που παραμένουν και χάνουν το γεύμα τους ακούγοντας αυτά τα πράγματα.
Είμαι ένας άγγλος διαιτητής ποδοσφαίρου και για αυτόν τον λόγο φοβάμαι κάθε πολωνό πολιτικό σε αυτήν την αίθουσα που επιθυμεί να σκοτώσει ένα τέτοιο άτομο. Ωστόσο, σκεφτόμουν ύστερα από τον χθεσινοβραδινό αγώνα – ιδιαίτερα το παιχνίδι Γαλλία-Ιταλία – ότι η γαλλική ομάδα ίσως θα πρέπει να κάνει ό,τι κάνουν οι πολιτικοί της άρχοντες και να αγνοήσει εντελώς το αποτέλεσμα και να προσέλθει στα ημιτελικά ούτως ή άλλως, επειδή κάτι ανάλογο πρόκειται να κάνουμε και εμείς με τη Συνθήκη της Λισαβόνας εδώ πέρα.
O λόγος – και, Κύριε Πρόεδρε, μπορεί να αναρωτιέστε πώς θα φτάσω στην έκθεση, όπως και εγώ μερικές φορές – για τον οποίον δεν χρειαζόμαστε τη Συνθήκη της Λισαβόνας προκύπτει από αυτό το έγγραφο. Η ΕΕ δεν θα παραλύσει χωρίς τη συγκεκριμένη Συνθήκη. Σήμερα, υπερψηφίσαμε μια τεράστια αλλαγή της θεσμικής οργάνωσης αυτού του Σώματος - και δεν χρειαστήκαμε καμία συμπληρωματική Συνθήκη για να την πετύχουμε.
Γραπτές αιτιολογήσεις ψήφου
– Έγκριση του νέου χαρτοφυλακίου του Aντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jacques Barrot (B6-0306/2008)
Rareş-Lucian Niculescu (PPE-DE), γραπτώς. − (RO) Εκτιμώ πολύ την αποφασιστικότητα και τη σιγουριά με την οποία ο κ. Barrot ανέλαβε να υποστηρίξει τα δικαιώματα σχετικά με την ευρωπαϊκή ιθαγένεια και συγκεκριμένα την ελευθερία κυκλοφορίας, με την ευκαιρία της ακρόασής του τη Δευτέρα.
Τα δικαιώματα και οι ελευθερίες των ευρωπαίων πολιτών είναι τα πιο σημαντικά επιτεύγματα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και δεν θα πρέπει να απειλούνται σε καμία περίπτωση και ανεξάρτητα από τους λόγους που μπορεί να επικληθούν.
Οι πολίτες της χώρας την οποία εκπροσωπώ σε αυτό το Σώμα, της Ρουμανίας, παρακολουθούν προσεκτικά και με ενδιαφέρον τις συζητήσεις που αφορούν την ελεύθερη κυκλοφορία από ορισμένα κράτη μέλη.
Οι ρουμάνοι πολίτες από το εξωτερικό, οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι σωστοί και σκληρά εργαζόμενοι, ωφελούν αναμφισβήτητα τις οικονομίες των χωρών όπου εργάζονται.
Αυτοί — και είμαι σίγουρος ότι δεν είναι οι μόνοι – περιμένουν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να διαδραματίσει έναν ενεργό και αποφασιστικό ρόλο για την υπεράσπιση της πλήρους ελεύθερης κυκλοφορίας.
Εύχομαι με όλη μου την καρδιά ότι ολόκληρη η εντολή του κ. Barrot θα ακολουθήσει πιστά τη συγκεκριμένη δέσμευση για την προάσπιση των δικαιωμάτων των ευρωπαίων πολιτών.
Carlos Coelho (PPE-DE), γραπτώς. − (PT) Βρισκόμαστε αντιμέτωποι σε ένα ανθρωπιστικό δράμα όπου οι οικογένειες, αφενός μεν βιώνουν τον πόνο για τους συγγενείς τους που εξακολουθούν να αγνοούνται, αφετέρου δε, ήταν υποχρεωμένοι επί δεκαετίες να ζουν με την αγωνία του τι απέγιναν.
Ως εκ τούτου, θεωρώ πολύ σημαντικό όλα τα εμπλεκόμενα μέρη να συνεχίσουν να συνεργάζονται εποικοδομητικά ώστε οι έρευνες που διεξάγονται σχετικά με την τύχη όλων των αγνοουμένων στην Κύπρο να μπορέσουν να ολοκληρωθούν άμεσα.
Ο ρόλος που διαδραμάτισε η ΔΕΑ (επιτροπή για τους αγνοουμένους στην Κύπρο) είναι επίσης πολύ σημαντικός σε ό,τι αφορά την ταυτοποίηση των ανθρώπινων λειψάνων που έχουν βρεθεί.
Δεδομένου ότι η χρηματοδοτική συνεισφορά της ΕΕ στο έργο της ΔΕΑ καλύπτει μόνο την περίοδο μέχρι τα τέλη του 2008, υποστηρίζω τη χορήγηση επιπλέον χρηματοδοτικής ενίσχυσης στη ΔΕΑ, ώστε να μπορέσει να συνεχίσει τις δραστηριότητές της και το 2009. Η εν λόγω συνεισφορά θα πρέπει επίσης να επιτρέψει την αύξηση της ικανότητάς της, ιδίως στον τομέα της έρευνας, την πρόσληψη περισσότερων επιστημόνων και τη χρηματοδότηση περισσότερου εξοπλισμού, αν χρειαστεί.
Hélène Goudin και Nils Lundgren (IND/DEM), γραπτώς. − (SV) Δεν διαφωνούμε με τη χορήγηση επιπλέον ενίσχυσης και χρηματοδοτικής συνεισφοράς προκειμένου η κυπριακή επιτροπή να μπορέσει να συνεχίσει το έργο της, θεωρούμε όμως ότι τα χρήματα θα πρέπει να δοθούν στον Ερυθρό Σταυρό, που έχει πείρα και εμπειρογνωμοσύνη στον συγκεκριμένο τομέα. Επιλέγουμε επομένως να καταψηφίσουμε τη συγκεκριμένη πρόταση.
Ewa Klamt (PPE-DE), γραπτώς. − (DE) Όπως και ο εισηγητής, χαιρετίζω την έγκριση με συντριπτική πλειοψηφία του ψηφίσματος για τους αγνοουμένους της Κύπρου. Κάθε συγγενής έχει δικαίωμα να μάθει την τύχη των αγνοούμενων μέσω της εκταφής και της ταυτοποίησης των λειψάνων. Ο εντοπισμός των λειψάνων των συγγενών τους που αγνοούνται επί δεκαετίες και η πραγματοποίηση μιας αξιοπρεπούς ταφής είναι ο μοναδικός τρόπος για να κλείσουν Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι το οδυνηρό αυτό κεφάλαιο της ζωής τους, αφού έτσι μπορούν να μάθουν επιτέλους την τύχη των αγαπημένων τους. Είμαι σίγουρη ότι αυτό μπορεί να συνεισφέρει καθοριστικά στις θετικές ενέργειες για την επανένωση της Κύπρου.
Μέσω της χρηματοδότησης, η ΕΕ ήδη υποστηρίζει ενεργά το έργο της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων ΔΕΑ στους χώρους εκταφής, στα ανθρωπολογικά εργαστήρια και μαζί με τις ενδιαφερόμενες οικογένειες. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι σημαντικό η επιτροπή για τους αγνοούμενους να προβεί σε όλες τις απαραίτητες έρευνες και αναλύσεις ενώ υπάρχουν ακόμα και αυτόπτες μάρτυρες που μπορούν να δώσουν πληροφορίες σχετικά με αυτό το ανθρωπιστικό πρόβλημα των αγνοουμένων.
Ως εκ τούτου, θεωρώ ότι θα ήταν πολύ σημαντικό να εγγραφεί πρόσθετο ποσό ύψους 2 εκατομμυρίων ευρώ στον γενικό προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το 2009, και θα παρότρυνα το Συμβούλιο και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να καταλήξουν σε συμφωνία σχετικά με αυτήν την έκτακτη χρηματοδοτική στήριξη.
Gerard Batten (IND/DEM), γραπτώς. − (EN) Καταψήφισα τη συγκεκριμένη έκθεση επειδή δυσχεραίνει την προσπάθεια των κρατών σε ό,τι αφορά την επιστροφή των λαθρομεταναστών. Και μόλις οι λαθρομετανάστες αποκτήσουν το δικαίωμα διαμονής στα κράτη μέλη της ΕΕ, θα είναι τότε πιο εύκολο για αυτούς να εισέλθουν στη Βρετανία, επιβαρύνοντας έτσι και άλλο τη λαθρομετανάστευση στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η πολιτικής μετανάστευσης και ασύλου θα πρέπει να αποφασίζεται σε κάθε περίπτωση από τα δημοκρατικά κράτη και όχι από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Alessandro Battilocchio (PSE), γραπτώς. − (IT) Σας ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε, καταψήφισα την έκθεση Weber ύστερα από την απόρριψη των τροπολογιών της Ομάδας του ΕΣΚ.
Υπάρχει αναμφισβήτητα ανάγκη για νομοθεσία σε αυτόν τον εξαιρετικά ευαίσθητο τομέα, λαμβάνοντας κυρίως υπόψη τις αυθαίρετες ερμηνείες που εφαρμόζουν συχνά τα κράτη μέλη. Ωστόσο, η ισχύουσα πρόταση περιέχει αδικαιολόγητες αδυναμίες. Για παράδειγμα, η μεταχείριση που προβλέπεται για τους ασυνόδευτους ανηλίκους είναι απαράδεκτη. όπως και η μη συμπερίληψη εγγυήσεων για τα μειονεκτούντα άτομα, όπως π.χ. για τα θύματα της εμπορίας ανθρώπων, για τις έγκυες γυναίκες, τους ηλικιωμένους και τα άτομα με αναπηρία.
Άλλος παραλογισμός είναι η διάταξη σύμφωνα με την οποία η περίοδος κράτησης μπορεί να αυξηθεί αν δεν υπάρξει «διοικητική» συνεργασία από τη χώρα προέλευσης. Η κατάσταση των σουδανών προσφύγων για παράδειγμα θα εξαρτάται από την αποτελεσματικότητα των σουδανικών δημοτολογίων. Χρειαζόμασταν ισχυρούς κανόνες για να εγγυηθούμε την ασφάλεια των πολιτών μας και όχι να τους ταλαιπωρούμε προσβάλλοντας την ανθρώπινη αξιοπρέπειά τους. Η Ευρώπη σήμερα έγραψε μια άσχημη σελίδα στην ιστορία της.
Michael Cashman (PSE), γραπτώς. − (EN) Το Εργατικό Κόμμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (EPLP) απείχε από τη νομοθετική πρόταση, λόγω του γεγονότος ότι το Ηνωμένο Βασίλειο δεν είναι υποχρεωμένο να ακολουθήσει τη συγκεκριμένη οδηγία, αφού έχει δικαίωμα προαιρετικής συμμετοχής στα μέτρα ΔΕΥ σχετικά με τη μετανάστευση και στο άσυλο. Ωστόσο, ήταν πολύ σημαντικό να εξετάσουμε προσεκτικά την ευθύνη μας αφού θα είχε άμεση επίπτωση σε αυτές τις χώρες που δεσμεύονται νομικά από τη συγκεκριμένη οδηγία.
Η έκθεση Weber απαιτούσε μια σειρά από τροπολογίες που θα είχαν βελτιώσει το σχέδιο του εισηγητή. Ήταν σημαντικό η έκθεση να συμπεριλάβει τις τροπολογίες που εισηγήθηκε η Ομάδα του ΕΣΚ. Εφόσον οι συγκεκριμένες τροπολογίες δεν εγκρίθηκαν, απείχαμε από την ψηφοφορία για τη συγκεκριμένη έκθεση. Οι τροπολογίες ήταν οι εξής:
Τροπολογία 98 για τη διασφάλιση της προστασίας των ασυνόδευτων ανηλίκων·
Τροπολογία 103 σχετικά με τη διάρκεια και τις συνθήκες κράτησης·
Τροπολογία 95 σχετικά με τον προσδιορισμό του κινδύνου διαφυγής.
Γενικά, το EPLP θεωρεί ότι η συγκεκριμένη έκθεση δεν ενίσχυσε τις ικανότητες των κρατών της ΕΕ να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά, αλλά και ανθρώπινα την επιστροφή των υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν παράνομα στην ΕΕ, και ότι αντίθετα έχει επιβαρύνει επιπλέον ένα ήδη περίπλοκο και εξαιρετικά ευαίσθητο ζήτημα.
Maria da Assunção Esteves (PPE-DE), γραπτώς. − (PT) Η οδηγία για τη λαθρομετανάστευση εγείρει ένα αδύνατο δίλημμα. Από τη μια πλευρά, η έλλειψη κανόνων ανοίγει τον δρόμο για την εφαρμογή πολλών απάνθρωπων πρακτικών σε βάρος μεταναστών. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει ελάχιστη συναίνεση επί της συγκεκριμένης οδηγίας, η οποία έχει διαμορφωθεί γύρω από αόριστες έννοιες και αναφορές στη διακριτική ευχέρεια των κρατών μελών. Με άλλα λόγια, η συγκεκριμένη οδηγία εμφανίζει αδυναμίες. Η συμβιβαστική συμφωνία δεν πραγματοποιεί τη φιλοδοξία μιας ευρωπαϊκής Ευρώπης. Στην παρούσα φάση, το Κοινοβούλιο έχει το δύσκολο καθήκον της επιλογής μεταξύ του χάους που οδηγεί στη βαρβαρότητα και των ανεπαρκών ή ελλιπών κανόνων, χωρίς να έχει δημιουργήσει τον θόρυβο που θα έπρεπε να είχε δημιουργήσει ένα πραγματικό Κοινοβούλιο. Αποκλειστικά και μόνο λόγω της κακοτυχίας, τίποτα περισσότερο δεν θα μπορούσε να περιμένει κάποιος από ένα Συμβούλιο και μια Επιτροπή, που επιδεικνύουν ολιγωρία για τη σύσταση ενός ευρωπαϊκού ταμείου αλληλεγγύης με τις χώρες προέλευσης των λαθρομεταναστών και με τα κράτη μέλη της Νότιας Ευρώπης που είναι οι άμεσοι αποδέκτες του προβλήματος. Είναι τραγική ειρωνεία που σήμερα μια ειλικρινή ψήφος ισοδυναμεί με μια ψήφο στα τυφλά.
Nigel Farage (IND/DEM), γραπτώς. − (EN) Καταψηφίσαμε την έκθεση επειδή δεν επιθυμούμε οποιουδήποτε είδους κοινή ευρωπαϊκή πολιτική μετανάστευσης. Θεωρούμε ότι θα πρέπει να είναι τα μεμονωμένα κράτη μέλη εκείνα που θα αποφασίζουν ποιος θα απελαύνεται από την επικράτειά τους και υπό ποιες συνθήκες.
Αν και σχεδόν ποτέ δεν υπερψηφίζουμε κάποια νομοθεσία, θα θέλαμε να επισημάνουμε ότι υπερψηφίσαμε την τροπολογία 75 επειδή απέρριπτε την πρόταση της Επιτροπής για μια κοινή πολιτική απέλασης, και όχι για τους λόγους/αιτιολόγηση που παρείχε η Ομάδα που κατέθεσε την τροπολογία. Είχαμε τους δικούς μας λόγους για να την απορρίψουμε.
Η κίνηση μας είναι ανεξάρτητη από το γεγονός ότι η συγκεκριμένη οδηγία δεν ισχύει για το Ηνωμένο Βασίλειο. Είναι η αρχή που βρίσκεται πίσω από όλα αυτά, η οποία καθόρισε την ψήφο μας.
Patrick Gaubert (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Είμαι ικανοποιημένος που η έκθεση Weber για την οδηγία για τις επιστροφές εγκρίθηκε με μεγάλη πλειοψηφία.
Η ψήφος αυτή αποδεικνύει περίτρανα ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν ενέδωσε στη δημαγωγική και ψηφοθηρική εκστρατεία που εξαπολύθηκε κατά της συγκεκριμένης πρότασης οδηγίας, αλλά αντίθετα προτίμησε σε ακολουθήσει τον δρόμο της ευθύνης και του ρεαλισμού.
Το Κοινοβούλιο επέδειξε ωριμότητα και ένα είδος ευσυνειδησίας για την έγκριση ενός εγγράφου το οποίο αναμφισβήτητα θα αυξήσει το επίπεδο της προστασίας που παρέχεται στους υπηκόους τρίτων χωρών που διαμένουν σε κράτη μέλη όπου η συγκεκριμένη προστασία είναι στο χαμηλότερο δυνατό σημείο, ή ακόμα και ανύπαρκτη.
Η ψήφος αυτή έχει δύο πλεονεκτήματα: αφενός μεν, δεν υπονομεύει εκείνες τις ισχύουσες εθνικές διατάξεις που ήδη παρέχουν επαρκείς εγγυήσεις – όπως π.χ. είναι η περίπτωση της Γαλλίας –, αφετέρου δε, βελτιώνει την κατάσταση στα κράτη μέλη, τα συστήματα των οποίων είναι πιο περιοριστικά και λιγότερο προστατευτικά σε ένα πιο ανθρώπινο επίπεδο.
Το κείμενο αυτό, το οποίο δεν αφορά τους αιτούντες άσυλο είναι μόνο το πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση της διαμόρφωσης και της βασικής εναρμόνισης κανόνων για τη μετανάστευση. Δεν θα πρέπει να εξεταστεί μεμονωμένα αλλά πρέπει να θεωρείται μέρος της συνολικής πολιτικής της ΕΕ για την προώθηση της νόμιμης μετανάστευσης, το οποίο είναι κάτι που χρειάζεται η Ευρώπη.
Robert Goebbels (PSE), γραπτώς. – (FR) Καταψήφισα την οδηγία για τις επιστροφές. Είχα προετοιμαστεί να στηρίξω μια οδηγία, η οποία αν και δεν ήταν σε καμία περίπτωση τέλεια, θα παρείχε τις βασικές κατευθυντήριες γραμμές για εκείνα τα κράτη μέλη που δεν έχουν δικούς τους νόμους για τη μετανάστευση ή για εκείνα των οποίων η νομοθεσία είναι υπερβολικά σκληρή.
Καθώς η πλειοψηφία της Δεξιάς και οι Φιλελεύθεροι απέρριψαν τις 10 σοσιαλιστικές τροπολογίες, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που αφορούσαν την καλύτερη προστασία για τους ανηλίκους, ψήφισα «όχι» στο τέλος όπως και τα περισσότερα μέλη της πολιτικής μου Ομάδας. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι, παρόλο που η Ευρώπη δεν μπορεί να μεριμνήσει για όλες τις συμφορές του κόσμου, η Ευρώπη θα πρέπει να παραμείνει ανοιχτή σε μια μετανάστευση που θα πλαισιώνεται θετικά και θα παρακολουθείται.
Η λαθρομετανάστευση που εμπεριέχει την ανθρώπινη τραγωδία και δυστυχία καθώς και την εγκληματικότητα που συνδέεται με τα παράνομα δίκτυα αυτού του είδους, πρέπει να καταπολεμηθεί. Οι υπήκοοι τρίτων χωρών που έχουν εισέλθει παράνομα θα πρέπει να επαναπατρίζονται, όμως αυτό πρέπει να γίνεται μέσω μιας διαδικασίας που αρμόζει σε ένα νόμιμα συνταγματικό κράτος.
Είχα προετοιμαστεί να στηρίξω μια οδηγία, η οποία, αν και δεν ήταν σε καμία περίπτωση τέλεια, θα παρείχε τις βασικές κατευθυντήριες γραμμές για εκείνα τα εννέα κράτη μέλη που δεν έχουν δική τους νομοθεσία για τη μετανάστευση ή για εκείνα των οποίων η νομοθεσία είναι υπερβολικά σκληρή.
Hélène Goudin και Nils Lundgren (IND/DEM), γραπτώς. − (SV) Η Λίστα του Ιουνίου είναι πολύ επικριτική για τη συγκεκριμένη έκθεση και τον συμβιβασμό που υποστηρίζεται από ορισμένα πολιτικά κόμματα. Η πολιτική μιας χώρας για τους πρόσφυγες είναι ένα αυστηρά εθνικό ζήτημα και πρέπει να αποφασίζεται στο πλαίσιο του νομικού πολιτισμού της χώρας. Με αυτήν την οδηγία, η ΕΕ κάνει ένα πολύ σημαντικό βήμα στην κατεύθυνση της διαμόρφωσης μιας ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής που τιμωρεί αυστηρά τους λαθρομετανάστες. Αυτό το οποίο προβλέπεται είναι η αυθαίρετη και συστηματική κράτηση ατόμων που δεν έχουν διαπράξει κάποιο έγκλημα αλλά που απλά έχουν περάσει μια διεθνή συνοριακή γραμμή. Η έκθεση προτείνει τον πλήρη αποκλεισμό των ατόμων από την ευρωπαϊκή επικράτεια για μια περίοδο πέντε ετών, ανεξάρτητα από την κατάστασή τους, γεγονός το οποίο σημαίνει μια Ευρώπη φρούριο.
Υποτίθεται ότι η ΕΕ είναι μια ένωση αξιών που σέβεται ευλαβικά τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ανθρώπινες αξίες, η πρότασή αυτή όμως κάθε άλλο παρά υπηρετεί τον συγκεκριμένο σκοπό. Οργανισμοί, όπως ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR) και η Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες ήδη υπάρχουν για να στηρίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα των ευάλωτων ανθρώπων και να ορίζουν αποδεκτούς κανόνες και πρότυπα για μια ανθρώπινη μεταχείριση.
Η Λίστα του Ιουνίου απορρίπτει αυτήν την έκθεση και ελπίζει ότι τα μέλη θα πράξουν αναλόγως.
Pedro Guerreiro (GUE/NGL), γραπτώς. − (PT) Δυστυχώς, η πρόταση που υποβάλαμε για την απόρριψη αυτής της επαίσχυντης οδηγίας απορρίφθηκε και η ίδια από την πλειοψηφία του Σώματος, λόγω της σύμπραξης των Σοσιαλδημοκρατών και της Δεξιάς.
Με την ψήφο μας, προσπαθήσαμε να εμποδίσουμε την έγκριση της συμφωνίας του Συμβουλίου αφού η τελευταία έχει στόχο να δημιουργήσει μια κοινοτική μεταναστευτική πολιτική που είναι περιοριστική, επιλεκτική και τους αντιμετωπίζει ως εγκληματίες και δεν σέβεται ούτε τα ανθρώπινα δικαιώματα των μεταναστών.
Οι πολυάριθμες απαράδεκτες πτυχές της συγκεκριμένης οδηγίας περιλαμβάνουν: τη δυνατότητα κράτησης των μεταναστών για μέγιστο χρονικό διάστημα 18 μηνών· την κράτηση οικογενειών, ακόμα και αν υπάρχουν ανήλικοι· την απέλαση ανηλίκων, χωρίς υποχρέωση παράδοσής τους σε μέλος της οικογένειάς τους ή άλλο νόμιμα διορισμένο κηδεμόνα, και τον περιορισμό εισόδου στις χώρες της ΕΕ, για χρονικό διάστημα μέχρι πέντε ετών, για έναν μετανάστη που έχει απελαθεί.
Αν τα θεσμικά όργανα της ΕΕ θέλουν να εγκρίνουν μέτρα για τους μετανάστες, θα πρέπει να προτείνουν στα κράτη μέλη να κυρώσουν τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για την προστασία των δικαιωμάτων όλων των διακινούμενων εργαζομένων και των μελών της οικογενείας τους.
Η αξιοπρέπεια των ανθρωπίνων όντων δεν μπορεί να τίθεται υπό αμφισβήτηση. Τα δικαιώματά τους πρέπει να προστατεύονται και να αναγνωρίζονται, ανεξάρτητα από την κατάσταση των εγγράφων τους. Δεν θα πρέπει να καθιερώσουμε πολιτικές που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και αντιμετωπίζουν ως εγκληματίες άνδρες και γυναίκες που το μόνο που επιθυμούν είναι μια εργασία, και πολλές φορές το δικαίωμα στη ζωή.
Erna Hennicot-Schoepges (PPE-DE), γραπτώς – (FR) Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι αδιαπραγμάτευτα.
Η στέρηση της ελευθερίας, που προβλέπεται στο συγκεκριμένο κείμενο συνιστά μια σοβαρή πράξη, ακόμα και αν προβλέπεται για περιορισμένο χρονικό διάστημα. Γιατί δεν συζητάμε για την υποδοχή όσων φτάνουν στην επικράτεια της Ευρώπης και για τις εγκαταστάσεις φιλοξενίας αντί για τα κέντρα κράτησης; Είναι γνωστό ότι για δεκαετίες οι λαθρέμποροι επιδεικνύουν εγκληματικό ενδιαφέρον για την εμπορία ανθρώπων και ότι συχνά υπάρχουν συνεργοί που αναλαμβάνουν την «προστασία» αυτών των παράνομων εργαζομένων που αμείβονται πενιχρά και διαμένουν σε άθλιες κατοικίες.
Θεωρώ ότι χρειάζονται επειγόντως άμεσα νομοθετικά μέτρα για την αντιμετώπιση των δραστηριοτήτων αυτών των ανθρώπων, λαθρεμπόρων και εμπόρων ανθρώπων. Όσον αφορά τις πολιτικές για την οικειοθελή επιστροφή, η υποστήριξη των συγκεκριμένων πολιτικών με μια πολιτική στοχευμένης συνεργασίας θα έστελνε ένα καλύτερο μήνυμα σε σύγκριση με τη φυλάκιση των ατόμων που δεν είναι ένοχοι για τίποτα. Η γη δεν μας ανήκει, δεν έχουμε το δικαίωμα να θεωρούμε εαυτούς άρχοντες της ηπείρου, και ακόμα και νόμιμα κράτη σαν τα δικά μας δεν έχουν δικαίωμα να παραβιάζουν το δικαίωμα της ατομικής ακεραιότητας.
Ian Hudghton (Verts/ALE), γραπτώς. − (EN) Καταψήφισα την έκθεση Weber και λυπάμαι για τους όρους της προτεινόμενης οδηγίας για τις επιστροφές. Η οδηγία θα επιστρέψει στα κράτη μέλη να κρατούν τους μετανάστες για χρονικό διάστημα που θα φτάνει μέχρι τους 18 μήνες, ακόμα και για λόγους που δεν εμπίπτουν στο έλεγχό τους. Κάτι τέτοιο δεν αποτελεί δείγμα μιας πολιτισμένης μεταναστευτικής πολιτικής και υπολείπεται κατά πολύ των προτύπων που θα ανέμενε κανείς από την ΕΕ.
Mikel Irujo Amezaga (Verts/ALE), γραπτώς. − (ES) Καταψήφισα τη συγκεκριμένη έκθεση: πρόκειται για ένα πολύ λεπτό ζήτημα αφού επηρεάζει ολοένα και περισσότερους ανθρώπους, και το γεγονός ότι εξετάζεται περισσότερο ως ένα λογιστικό και λιγότερο ως ανθρώπινο πρόβλημα είναι απαράδεκτο. Πολλές από τις διατάξεις τους είναι απλώς μη αποδεκτές: η καθιέρωση απαγόρευσης επανεισόδου σε ευρωπαϊκό έδαφος για χρονικό διάστημα που φτάνει μέχρι και πέντε χρόνια, η δυνατότητα κράτησης οικογενειών και ασυνόδευτων ανηλίκων, η δυνατότητα απέλασης ατόμων μέσω των διαμετακομιστικών ζωνών, το χαμηλό επίπεδο προστασίας που παρέχεται στα άτομα που είναι ευάλωτα στον χωρισμό, το γεγονός ότι δεν προλαμβάνει την κράτηση των αιτούντων άσυλο και η έλλειψη σημαντικών εγγυήσεων σε ό,τι αφορά τις αποφάσεις επιστροφής και προσωρινής κράτησης.
Επιπλέον, η μετανάστευση είναι στενά συνδεδεμένη με την αναπτυξιακή πολιτική. Η ΕΕ πρέπει να θεσπίσει τα απαραίτητα μέτρα και να παράσχει την αναγκαία ενίσχυση για να διασφαλίσει την πραγματική ανάπτυξη των τρίτων χωρών. Οι μετανάστες και οι παράνομα διαμένοντες μετανάστες δεν επέλεξαν να βρίσκονται στη συγκεκριμένη κατάσταση: δεν μπορούν να μείνουν στην πατρίδα τους επειδή σε αρκετές περιπτώσεις δεν καλύπτονται οι βασικές τους ανάγκες. Στον 21ο αιώνα είναι κάτι για το οποίο θα έπρεπε να ντρεπόμαστε.
Jaromír Kohlíček (GUE/NGL), γραπτώς. − (CS) Η επιστροφή των λαθρομεταναστών στη χώρα προέλευσής τους είναι ένα ιδιαίτερα επίμαχο ζήτημα. Μια ευρύτερη ερμηνεία της ευρωπαϊκής σύμβασης για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών του 1950, της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών σχετικά με το καθεστώς των προσφύγων, όπως τροποποιήθηκε από το Πρωτόκολλο του 1967, και της σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών του 1989 για τα δικαιώματα του παιδιού απαγορεύει κυρίως τις εν λόγω πράξεις. Αν λάβω υπόψη τις κριτικές των επιτροπών (π.χ. της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων), εκτός από το ανωτέρω κείμενο, πρέπει να πω ότι μια οδηγία που επιτρέπει την κράτηση για 18 μήνες, καθώς και οι συνθήκες που διαπίστωσα κατά την επίσκεψή μου στα κέντρα κράτησης των κρατών μελών δικαιολογούν ακόμα περισσότερο την πολεμική. Κάθε άτομο που διαπράττει εγκληματική πράξη θα πρέπει να τιμωρείται, συμπεριλαμβανομένων και όσων απασχολούν υπηκόους τρίτων χωρών παράνομα και σε απάνθρωπες συνθήκες. Δεν υπάρχει περίπτωση η Ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς/Αριστερά των Πρασίνων των Βορείων Χωρών να μπορέσει να υποστηρίξει τη συγκεκριμένη οδηγία.
Romano Maria La Russa (UEN), γραπτώς. − (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, υπερψηφίζοντας την έκθεση Weber, κάνουμε ενδεχομένως ένα πολύ σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της κατάρτισης ενός ολοκληρωμένου πλαισίου μέτρων κατά της λαθρομετανάστευσης: μέτρων που θα ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις ασφάλειας ενός πολύ μεγάλου αριθμού ευρωπαίων πολιτών, εκ των οποίων πολλοί έχουν υπάρξει θύματα εγκληματικών ενεργειών που έχουν διαπραχθεί από υπηκόους τρίτων χωρών.
Με μεγάλη μου χαρά παρατηρώ ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, εγγυητής της οικουμενικής ελευθερίας και των οικουμενικών δικαιωμάτων, κατέληξε επιτέλους σε μια κοινή πολιτική που ικανοποιεί τις ανάγκες των κρατών μελών για την καταπολέμηση της λαθρομετανάστευσης. Καταστήσαμε σαφές ότι στόχος δεν είναι μόνο να εντοπίζονται όσοι διαμένουν παράνομα αλλά και να δημιουργηθούν σαφείς, διαφανείς και γρήγορες διαδικασίες επιστροφής.
Δεν αποτελεί μόνο ζήτημα καταστολής του φαινομένου, για παράδειγμα με την απαγόρευση επανεισόδου, αλλά και παροχής βοήθειας προς τους ανηλίκους. Τα συγκεκριμένα μέτρα έχουν στόχο τον πλήρη σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα κέντρα υποδοχής. Η λαθρομετανάστευση πρέπει κυρίως να καταπολεμηθεί, αφενός μεν με την επιδίωξη συμφωνιών με τις χώρες προέλευσης, οι οποίες δεν μπορούν να κάθονται και να παρακολουθούν να εκτυλίσσεται μια τραγωδία που δεν είναι πλέον μόνο εθνική αλλά και ευρωπαϊκή, αφετέρου δε με την ηχηρή προειδοποίηση όσων επιθυμούν να εισέλθουν στην Ευρώπη παράνομα. Η ήπειρός μας δεν είναι χώρος κατάκτησης για κανέναν και υπάρχουν τόσο καθήκοντα όσο και δικαιώματα που πρέπει να γίνονται σεβαστά.
Carl Lang (NI), γραπτώς. – (FR) Πολύς θόρυβος δημιουργήθηκε από την Αριστερά και την άκρα Αριστερά με στόχο τον στιγματισμό της έκθεσης Weber, της ερμηνείας του Κοινοβουλίου για την οδηγία σχετικά με τις επιστροφές, η οποία πόρρω απέχει από τη μεταναστευτική πολιτική που είναι αναγκαία.
Δεν τολμούμε καλά καλά να αναφέρουμε το αυτονόητο, ότι δηλαδή το πέρασμα μιας συνοριακής γραμμής, παράνομα χωρίς θεώρηση εισόδου ή άδεια παραμονής, είναι μια παράνομη πράξη και ως τέτοια θα πρέπει να αντιμετωπίζεται.
Όταν οι λαθρομετανάστες χάνουν τα χαρτιά τους επίτηδες ή αρνούνται να πουν από πού προέρχονται, ώστε να μην επιστρέψουν στη χώρα προέλευσής τους, αυτοί και μόνο αυτοί είναι υπεύθυνοι για το χρονικό διάστημα κράτησής τους, το οποίοι κάποιοι θεωρούν ότι είναι υπερβολικά μεγάλο.
Μιλώντας για ανθρώπινα δικαιώματα, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να καλύπτουμε την πραγματικότητα της κατάστασης: η Ευρώπη κατακλύζεται από τη λαθρομετανάστευση, η οποία δεν μπορεί να ελεγχθεί ουσιαστικά, και το γεγονός αυτό έρχεται να προστεθεί στη νόμιμη μετανάστευση που ενθαρρύνεται τόσο από τις ευρωπαϊκές όσο και από τις εθνικές αρχές.
Η έκθεση Weber, αν και είναι ανεπαρκής για την επίτευξη του σκοπού, αποτελεί ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Ελπίζω ότι αυτό είναι απλώς το πρώτο στάδιο. Θα ξυπνήσουν επιτέλους το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και οι εθνικές κυβερνήσεις για να δουν το μέγεθος του προβλήματος; Είναι ήδη αρκετά αργά ...
Roselyne Lefrançois (PSE), γραπτώς. – (FR) Το έγγραφο που εγκρίθηκε σήμερα αποτελεί μια συνολική επανεξέταση του έργου που επιτέλεσε η Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων, η οποία προετοίμασε το έδαφος για μια σημαντική βελτίωση στην αρχική πρόταση της Επιτροπής.
Ο επονομαζόμενος συμβιβασμός στην πραγματικότητα δεν θα επιφέρει καμία αλλαγή που να βελτιώνει τον βαθμό προστασίας που παρέχεται στα άτομα που ζουν στα κράτη μέλη που έχουν τις λιγότερο αποδεκτές μεταναστευτικές πολιτικές. Και τούτο οφείλεται πρωταρχικά στο περιορισμένο πεδίο εφαρμογής του εγγράφου: οι αιτούντες άσυλο και τα άτομα που συλλαμβάνονται στους μεθοριακούς ελέγχους εξαιρούνται από την οδηγία, αν και αποτελούν ένα σημαντικό ποσοστό επί του συνόλου των λαθρομεταναστών. Άλλος ένας σχετικός λόγος είναι επειδή δίνει στα κράτη μέλη πολύ μεγαλύτερη ελευθερία όσον αφορά πολύ σημαντικά ζητήματα, όπως π.χ. τα δικαιώματα των ανηλίκων και το χρονικό διάστημα κράτησης. Το τελευταίο μόλις επεκτάθηκε στους 18 μήνες σε σχέση με τους 6 μήνες που πρότεινε η Σοσιαλιστική Ομάδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Ντρέπομαι που η πλειοψηφία αυτού του Σώματος υποστήριξε την ιδέα να φυλακίζονται για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα άνθρωποι που το μοναδικό έγκλημα που έχουν διαπράξει είναι ότι ήρθαν εδώ προς αναζήτηση καλύτερων συνθηκών ζωής και που είναι συχνά σε πολύ εξαιρετικά ευάλωτη κατάσταση.
Καταψήφισα ενσυνείδητα το έγγραφο. Αν όντως χρειάζονται κάποιοι βασικοί κοινοί κανόνες, τότε θα πρέπει να εκπονηθούν στο πλαίσιο μιας υπεύθυνης και ανθρώπινης προσέγγισης για τη λαθρομετανάστευση, ενώ δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να θεσπιστούν θυσιάζοντας τα θεμελιώδη δικαιώματα και τις αξίες που υπηρετούμε πιστά.
Marine Le Pen (NI), γραπτώς. – (FR) Η πολυδιαφημισμένη «οδηγία για τις επιστροφές», η οποία προτάθηκε από την Επιτροπή στις Βρυξέλλες και λανθασμένα στιγματίστηκε από την Αριστερά και την άκρα Αριστερά ως «οδηγία της ντροπής» που παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα, μόλις εγκρίθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, προς μεγάλη απογοήτευσή τους.
Ωστόσο, η συγκεκριμένη οδηγία, η οποία υποτίθεται ότι προβλέπει την επιστροφή των λαθρομεταναστών είναι κάθε άλλο παρά κατασταλτική. Δεν αντιμετωπίζει ως εγκληματίες τους μετανάστες που έχουν εισέλθει παράνομα στην Ευρώπη. Αντίθετα, τους δίνει την επιλογή μεταξύ της νομιμοποίησης και της οικειοθελούς επιστροφής, παρέχοντάς τους παράλληλα προνόμια και εγγυήσεις που προστατεύουν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.
Και το δικαίωμα των ανθρώπων να προστατευτούν και να μην κατακλυσθούν από την παγκόσμια μετανάστευση; Καμία απάντηση.
Το ευρωπαϊκό φρούριο που λοιδορείται από όλα τα μέσα ενημέρωσης στη Γαλλία και αλλού δεν υφίσταται. Είναι μια φαντασίωση για να εγκρίνονται ευκολότερα νομοθεσίες που θα είναι ευνοϊκές για τη μετανάστευση και τους μετανάστες υπό τον μανδύα μιας υποτιθέμενης καταστολής.
Δεν είναι καλή η οδηγία. Είναι μόνο για τα μάτια του κόσμου. Ωστόσο, το μοναδικό πλεονέκτημά της είναι ότι αποτελεί το πρώτο βήμα για μια πολιτική που θα συνηγορεί λιγότερο υπέρ των μεταναστών. Δεν θα πρέπει να επισκιάσει το γεγονός ότι καταρτίζονται και άλλες διατάξεις, όπως π.χ. το ευρωπαϊκό σύστημα της μπλε κάρτας που διασφαλίζει τη νόμιμη μετανάστευση για τους σκοπούς της απασχόλησης και ότι ο διακηρυγμένος στόχος των συγκεκριμένων μέτρων είναι μόνο να ενθαρρυνθεί περισσότερο η μετανάστευση προς την Ευρώπη.
Astrid Lulling (PPE-DE), γραπτώς. − (DE) Υπερψήφισα την έκθεση Weber επειδή θεωρώ ότι ο μοναδικός τρόπος για να καταπολεμήσει και να εμποδίσει τη λαθρομετανάστευση η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι με κοινούς κανόνες που θα είναι σκληροί αλλά δίκαιοι. Η συγκεκριμένη οδηγία για τις επιστροφές είναι μια πετυχημένη αρχή για μια κοινή ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική.
Η Ευρώπη θα μπορέσει να επιτρέψει τη νόμιμη μετανάστευση μόνο αν οριστεί σαφώς η παράνομη μετανάστευση και αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά βάσει κοινών κανόνων.
Κατά την άποψή μου, η οδηγία λαμβάνει δεόντως υπόψη τις ανθρωπιστικές ανησυχίες σχετικά με τη διαδικασία απέλασης, μέσω κυρίως της καθιέρωσης ενός ανώτατου χρονικού ορίου κράτησης έξι μηνών. Δεδομένου ότι εννέα κράτη μέλη, συμπεριλαμβανομένου του Λουξεμβούργου, δεν είχαν προηγουμένως κανένα ανώτατο όριο κράτησης, με την οδηγία αυτή κάνουμε ένα βήμα μπροστά.
Τα άτομα που θα υπόκεινται σε μια διαδικασία απέλασης θα έχουν τώρα το δικαίωμα προσφυγής στη δικαιοσύνη, ακόμα και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ως ύστατο μέσο. Διασφαλίζει επίσης την παροχή δωρεάν νομικής βοήθειας στα άτομα που δεν διαθέτουν επαρκείς πόρους. Με αυτόν τρόπο, τερματίζεται η αυθαίρετη πολιτική απελάσεων που εφαρμόζουν κάποια κράτη μέλη ενώ ενισχύεται και το κράτος δικαίου.
Θα ήθελα επίσης να καταστήσω σαφές ότι το ανώτατο χρονικό όριο των 18 μηνών, το οποίο μπορεί να επιβληθεί με την παράταση κατά 12 μήνες του εξαμηνιαίου χρονικού ορίου, θα εφαρμόζεται σε ακραίες και εξαιρετικές περιστάσεις· μόνο δηλαδή αν το άτομο αποτελεί κίνδυνο για τη δημόσια ασφάλεια ή προκειμένου να την πρόληψη επικείμενου κινδύνου απόδρασης.
Ramona Nicole Mănescu (ALDE), γραπτώς. − (RO) Η πρόταση οδηγίας που συζητήσαμε χθες και ψηφίσαμε σήμερα, προσεγγίζει για πρώτη φορά και άμεσα την ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική, θεσπίζοντας τα πρότυπα και τις διαδικασίες για την απέλαση των μεταναστών που διαμένουν παράνομα στην επικράτεια των κρατών μελών. Εκτός από τον στόχο της νόμιμης εναρμόνισης της κατάστασης των μεταναστών, η πραγματική πρόκληση της οδηγίας ήταν να βρεθεί ο συμβιβασμός που θα ήταν συμβατός με τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελεύθερη κυκλοφορία των ατόμων, λαμβάνοντας υπόψη την ίδια στιγμή την ανάγκη για ατομική, και κυρίως συλλογική ασφάλεια.
Τα περισσότερα κράτη μέλη έχουν βιώσει το φαινόμενο της μετανάστευσης, και οι ενέργειες που λαμβάνονται από τις κυβερνήσεις τους διαφέρουν ανάλογα με τη ροή των μεταναστών. Ως εκ τούτου, θεωρώ ότι η έκθεση του κ. Weber ρυθμίζει τις συγκεκριμένες διαφορές μεταξύ των μεταναστευτικών πολιτικών των κρατών μελών, λαμβάνοντας υπόψη τις αρχές όλων των νομικών συστημάτων και επιβάλλοντας κοινά πρότυπα και διαδικασίες εφαρμογής. Επομένως, μπορώ να πω ότι υπερψήφισα τη συγκεκριμένη έκθεση λόγω ακριβώς της ολοκληρωμένης προσέγγισης για τη μετανάστευση.
Μέτρα, όπως π.χ. η οικειοθελής επιστροφή στη χώρα προέλευσης, η προσωρινή κράτηση αποδίδοντας ιδιαίτερη σημασία στην προστασία των ασυνόδευτων ανηλίκων, καθώς και η πρόσβαση σε υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας και εκπαίδευσης όχι μόνο δεν συνιστούν παραβίαση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αλλά αντίθετα, είναι η απόδειξη ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει κάνει ένα βήμα παραπάνω προς την κατεύθυνση της δημιουργίας μιας κοινής πολιτικής στον τομέα της παράνομης μετανάστευσης.
Θα ήθελα επίσης να συγχαρώ το Συμβούλιο και τον κ. Weber για τον συμβιβασμό που επιτεύχθηκε κατόπιν διαπραγμάτευσης.
Erik Meijer (GUE/NGL), γραπτώς – (NL) Πόλεμοι, δικτατορίες, διακρίσεις, φυσικές καταστροφές και φτώχεια ωθούν τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν την Αφρική και την Ασία για την Ευρώπη. Για πολλούς πρόσφυγες, δεν είναι μόνο ζήτημα βελτίωσης των συνθηκών αλλά απλώς και μόνο ζήτημα επιβίωσης. Η σύνοδος κορυφής του Τάμπερε το 1999 προσπάθησε να μειώσει τη ροή των προσφύγων σε αρκετά κράτη μέλη της ΕΕ. Η συγκεκριμένη προσπάθεια δεν έγινε μέσω της έκκλησης για αλληλεγγύη έτσι ώστε να κατανέμονται καλύτερα οι πρόσφυγες στην επικράτεια των κρατών της ΕΕ, αλλά μόνο μέσω της θέσπισης ακόμα περισσότερων περιοριστικών μέτρων για την είσοδο στην ΕΕ, στα εξωτερικά της σύνορα. Όλο και περισσότερες θλιβερές καταστάσεις διαδραματίζονται τα τελευταία χρόνια. Πολλοί άνθρωποι πνίγονται στη θάλασσα, ενώ, αν φτάσουν μέχρι την ακτή, φυλακίζονται για λίγο και είτε υποχρεώνονται στην παρανομία είτε στέλνονται με τη βία πίσω σε χώρες όπου είναι αδύνατο να επιβιώσουν.
Η έκθεση Weber και η προσπάθεια επίτευξης συμφωνίας με το Συμβούλιο κατά την πρώτη ανάγνωση έχουν επιδεινώσει ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Η ολοένα και μεγαλύτερη αντίθεση προς την οδηγία που προέρχεται από πολλές μεριές είναι απολύτως δικαιολογημένη. Αν, παρά τις αντιδράσεις εγκριθεί, θα είναι δυνατή η φυλάκιση ατόμων χωρίς δικαστικές διαδικασίες για έξι μήνες, η απέλαση των παιδιών θα είναι ευκολότερη, ενώ για όσους έχουν απελαθεί, θα ισχύει πενταετής απαγόρευση εισόδου στην ΕΕ, ανεξάρτητα από το αν η κατάσταση στη χώρα διαμονής τους έχει επιδεινωθεί τη στιγμή εκείνη.
Andreas Mölzer (NI), γραπτώς. − (DE) Οι περισσότεροι από τους 42 περίπου εκατομμύρια πρόσφυγες το 2007 ήταν οικονομικοί μετανάστες που έπεσαν στην παγίδα που έστησαν δουλέμποροι, και έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή τους για να φτάσουν στο Ελ Ντοράντο. Το αποτέλεσμα λοιπόν δεν είναι μόνο οι αναρίθμητες ανθρώπινες τραγωδίες αλλά και η πίεση στα κοινωνικά συστήματα των χωρών και η υπερφόρτωση των δικαστηρίων με απέλπιδες υποθέσεις ασύλου, που κάνουν τη ζωή δυσκολότερη για όσους έχουν όντως δικαίωμα ασύλου.
Στο παρελθόν, κάποια κράτη μέλη είχαν προσελκύσει ακόμα περισσότερα εκατομμύρια λαθρομεταναστών με αθρόες νομιμοποιήσεις ή μικρού διαστήματος κρατήσεις τις οποίες διαδέχονταν αυτόματες χορηγήσεις αδειών παραμονής. Αν και τα μέτρα που προτείνονται στο πλαίσιο της οδηγίας για την επιστροφή είναι υπέρμετρα χαλαρά, αποτελούν τουλάχιστον ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, ειδικά αν το ελάχιστο προτεινόμενο χρονικό όριο είναι περισσότερο αυστηρό από αυτό που προβλέπουν σήμερα τα κράτη μέλη, και για αυτό και εγώ υπερψήφισα την έκθεση.
Cristiana Muscardini (UEN), γραπτώς. − (IT) Θα ήθελα να συγχαρώ τους συναδέλφους μου στην Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων για τον συμβιβασμό στον οποίον κατέληξαν με το Συμβούλιο. Είναι η πρώτη φορά που καταφέρνει η Ένωση να θωρακιστεί με κοινούς κανόνες για την επιστροφή των παράνομα διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών. Είναι αξιέπαινο που ο στόχος της οδηγίας, μέσω της κατάρτισης κοινών διαφανών διαδικασιών επιστροφής, είναι να διασφαλιστεί η ανθρώπινη μεταχείριση για όλους τους ενδιαφερόμενους και να βελτιωθεί η συνεργασία τόσο με τις εθνικές αρχές των μεταναστών όσο και μεταξύ των κρατών μελών, μεταξύ άλλων και μέσω της θέσπισης απαγόρευσης επανεισόδου, η οποία θα ισχύει για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση και δεν θα μπορεί να υπερβαίνει τα 5 χρόνια.
Η οικειοθελής επιστροφή, η διάρκεια της προσωρινής κράτησης, με εναλλακτικές λύσεις που προβλέπονται για ορισμένες περιστάσεις, η οργάνωση εγκαταστάσεων προσωρινής κράτησης, η απαγόρευση μαζικών επιστροφών, η ειδική μεταχείριση που επιφυλάσσεται στους ανηλίκους και στα ευάλωτα άτομα όταν εγκρίνεται μια απόφαση επιστροφής και η διαφύλαξη της οικογενειακής ενότητας: όλα αυτά αποτελούν θετικά στοιχεία της πρότασης οδηγίας, όπως εξάλλου και η δωρεάν νομική βοήθεια, εάν ζητηθεί, για την άσκηση προσφυγής κατά της διαταγής απομάκρυνσης.
Υπερψηφίζω το συγκεκριμένο μέτρο γνωρίζοντας ότι η λαθρομετανάστευση θα καταπολεμηθεί περισσότερο αποτελεσματικά με κοινούς, διαφανείς κανόνες. Οι κανόνες αυτοί θα αυξήσουν την ασφάλεια των πολιτών μας, επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά ότι όσον αφορά τα κοινά προβλήματα, όπως π.χ. εκείνα που αφορούν τη λαθρομετανάστευση, η Ευρώπη πρέπει να μιλά με μια φωνή και να επιβεβαιώνει ότι οι έννοιες της υποδοχής και της νόμιμης συμπεριφοράς είναι άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους.
Robert Navarro (PSE), γραπτώς. – (FR) Η πλειοψηφία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ενέκρινε σήμερα την πρόταση οδηγίας σχετικά με τις επιστροφές. Η συγκεκριμένη πρόταση οδηγίας, που έχει στόχο τη θέσπιση κοινών ελάχιστων προτύπων για τη μεταχείριση των λαθρομεταναστών προοριζόταν αρχικά να είναι η απάντηση στη συχνά τραγική κατάσταση που συναντάται στα 224 περίπου κέντρα κράτησης που είναι διάσπαρτα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Πρόκειται για μια ιδιαίτερη πρωτοβουλία, αφού είναι γνωστό ότι ορισμένες χώρες δεν έχουν κανόνες ή οποιουδήποτε είδους όρια για την κράτηση των παράνομων αλλοδαπών. Κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας στην επιτροπή, οι Σοσιαλιστές εξασφάλισαν σημαντική πρόοδο θεσπίζοντας σημαντικές εγγυήσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι οποίες δεν υπήρχαν στην αρχική πρόταση. Οι εγγυήσεις αυτές καταργήθηκαν τώρα από το Συμβούλιο και τον εισηγητή του ΕΛΚ, αφού φαίνεται ότι οι τελευταίοι προτιμούν μια πιο κατασταλτική δέσμη μέτρων με την ελπίδα ότι έτσι θα αποθαρρύνονται όσοι βρίσκονται ήδη σε απελπιστική κατάσταση. Το αποτέλεσμα είναι μια οδηγία που επικυρώνει μια διαδικασία που αντιμετωπίζει ως εγκληματίες τους μετανάστες, τους στοιβάζει όλους μαζί υπό αποκρουστικές συνθήκες για παρατεταμένες χρονικές περιόδους και χωρίζει τους ανηλίκους από τις οικογένειές τους, τη στιγμή που οι λεγόμενες εγγυήσεις του δικαιώματος νομικής βοήθειας και προσφυγής θα επαφίενται στη διακριτική ευχέρεια των κρατών μελών. Όλα αυτά είναι όντως απαράδεκτα και αντίθετα με τις αξίες που ισχυρίζεται ότι εκπροσωπεί η Ευρώπη. Έτσι αποφάσισα να καταψηφίσω το κείμενο.
Δημήτριος Παπαδημούλης (GUE/NGL), γραπτώς. – H συντηρητική πλειοψηφία του Ευρωκοινοβουλίου αγνόησε για άλλη μια φορά τις φωνές των πολιτών και της κοινής λογικής. H υιοθέτηση της "οδηγίας της ντροπής" που έχει στόχο μια Ευρώπη - φρούριο, στερεί τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα από τους μετανάστες και τους καταδικάζει σε μια ζωή παρανομίας. O σκανδαλώδης και απάνθρωπος συμβιβασμός του Συμβουλίου αντιβαίνει στο ήδη ισχύον διεθνές νομικό πλαίσιο. Οι διαβεβαιώσεις για μεγαλύτερη προστασία των μεταναστών στην Ευρώπη έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις άθλιες εικόνες των κέντρων "υποδοχής"
H Ευρώπη δεν μπορεί να οχυρώνεται πίσω από αυτήν την απαράδεκτη νομοθεσία, κλείνοντας την πόρτα στους μετανάστες.
H Κυβέρνηση και οι Ευρωβουλευτές της Νέας Δημοκρατίας που στήριξαν ενεργά τη σημερινή απόφαση έχουν μεγάλη ευθύνη. Όσα δήλωσε μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες ο κ. Kαραμανλής επισκεπτόμενος πριν λίγες ημέρες το κέντρο υποδοχής μεταναστών στη Σάμο, διαψεύδονται από τις πράξεις της Νέας Δημοκρατίας.
Tobias Pflüger (GUE/NGL), γραπτώς. − (DE) Οι λόγοι για τους οποίους καταψήφισα την οδηγία για τις επιστροφές είναι οι ακόλουθοι:
Η οδηγία, που αποτέλεσε αντικείμενο διαπραγμάτευσης των υπουργών Εσωτερικών της ΕΕ όχι μόνο καθιερώνει τη δυνατότητα 18μηνης περιόδου κράτησης πριν από την απέλαση για τους λεγόμενους «παράνομα διαμένοντες υπηκόους τρίτων χωρών»· προβλέπει επίσης μια πενταετή απαγόρευση επανεισόδου για τους πρόσφυγες που έχουν απελαθεί. Ως αποτέλεσμα της οδηγίας, περίπου 8 εκατομμύρια μη υπήκοοι της ΕΕ που δεν διαθέτουν έγκυρη άδεια διαμονής απειλούνται με κράτηση και απέλαση στις «χώρες καταγωγής» τους.
Επιπλέον, η οδηγία επιτρέπει την κράτηση και την απομάκρυνση των ασυνόδευτων ανηλίκων, παραβιάζοντας κατάφωρα τη Σύμβαση του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Υπάρχουν σχέδια απέλασης των μεταναστών προς τις χώρες διέλευσης που δεν είναι οι χώρες καταγωγής τους. Πολλές διαδικαστικές εγγυήσεις και νόμιμα δικαιώματα των μεταναστών σχετικά με την προσφυγή κατά αποφάσεων απέλασης, απαλείφθηκαν από το τελικό κείμενο, κάτι που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τα δικαιώματα εκείνων των μεταναστών που δικαιούνται άσυλο.
Κοντολογίς, η οδηγία δημιουργεί μια βάση για τον στιγματισμό και την αντιμετώπιση ως εγκληματιών των μεταναστών, οι οποίοι, χωρίς να έχουν διαπράξει κάποιο έγκλημα, στερούνται την ελευθερία τους και κρατούνται σε κέντρα κράτησης σε συνθήκες που δεν αρμόζουν στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η οδηγία καταλύει τα ευρωπαϊκά και παγκόσμια πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων επιδεινώνοντας ακόμα περισσότερο τις συνθήκες διαβίωσης για τους μετανάστες. Το νέο αυτό μέτρο συμβαδίζει με τη λογική της πολιτικής μετανάστευσης και ασύλου των κρατών μελών της ΕΕ όπως αυτή εφαρμόζεται από το 1990, που χαρακτηρίζεται από τη συνεχή κατάλυση των δικαιωμάτων των μεταναστών. Τώρα πρέπει να ταχθούμε κατά της εφαρμογής της οδηγίας.
Lydie Polfer (ALDE), γραπτώς. – (FR) Η πρόταση οδηγίας για την επιστροφή των παράνομα διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών έχει στόχο να προικοδοτήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση με μια κοινή μεταναστευτική πολιτική καταρτίζοντας κριτήρια για το ανώτατο χρονικό όριο προσωρινής κράτησης, ενθαρρύνοντας μια διαδικασία οικειοθελούς επιστροφής και προβλέποντας την απαγόρευση επανεισόδου στην Ευρωπαϊκή Ένωση για όσους έχουν απελαθεί.
Το προτεινόμενο κείμενο είναι ένας συμβιβασμός και όπως όλοι οι συμβιβασμοί, επιδέχεται βελτιώσεων. Επομένως, το ανώτατο χρονικό όριο κράτησης των έξι μηνών, που μπορεί να παραταθεί κατά δώδεκα μήνες, υπερβαίνει κατά πολύ το ανώτατο όριο προσωρινής κράτησης που ισχύει στη χώρα μου, το Λουξεμβούργο (3 μήνες).
Από την άλλη πλευρά, το έγγραφο καθορίζει ορισμένες εγγυήσεις για τις οικογένειες και τα παιδιά, προσδιορίζοντας ταυτόχρονα τους όρους που διέπουν την μη επαναπροώθηση στη χώρα προέλευσης.
Αφού το ζήτημα αυτό εμπίπτει στη διαδικασία συναπόφασης, το Κοινοβούλιο αποφασίζει από κοινού με το Συμβούλιο των Υπουργών και μια αρνητική ψήφος θα οδηγούσε σε καθυστερήσεις που θα απέβαιναν ιδιαίτερα επιζήμιες για το τόσο ευαίσθητο αυτό ζήτημα.
Για τον λόγο αυτόν, και παρά κάποιες επιφυλάξεις, υπερψήφισα την πρόταση οδηγίας.
Luís Queiró (PPE-DE), γραπτώς. − (PT) Ένας χώρος με κοινά εξωτερικά σύνορα και χωρίς καθόλου εσωτερικά σύνορα πρέπει να εναρμονίσει ορισμένους κανόνες για την είσοδο, την κυκλοφορία, τη διαμονή και την αναχώρηση των αλλοδαπών τρίτων χωρών. Μια ευημερούσα οικονομία και ένα κράτος πρόνοιας με υψηλά επίπεδα προστασίας – σε σύγκριση με τις όμορες χώρες – πρέπει να καταρτίζει κανόνες και όρους για την είσοδο υπηκόων τρίτων χωρών.
Ως εκ τούτου, είναι πολύ σημαντικό να οριστεί και να επιδιωχθεί μια συνοχή μεταξύ των κανόνων των διαφόρων χώρων που έχουν κοινά σύνορα. Αυτό πρέπει να γίνει λαμβάνοντας υπόψη ότι η μετανάστευση αποτελεί πλεονέκτημα και όφελος για τις χώρες προορισμού και ένα εν δυνάμει όφελος για τις χώρες προέλευσης, με την προϋπόθεση ότι ρυθμίζεται και είναι νόμιμη. Πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη ότι όταν επιδεικνύουμε ανθρωπιά υποδεχόμενοι θετικά τους ανθρώπους που παλεύουν, αυτό είναι ένα δείγμα πολιτισμού που δεν μπορούμε να αγνοούμε.
Υποστηρίζω την ουσία της συγκεκριμένης έκθεσης επειδή δεν μας υποχρεώνει να περιορίσουμε τις εγγυήσεις μας αλλά στην πραγματικότητα τις επιβάλλει, αν και ανεπαρκώς, όπου δεν υπάρχουν.
Τέλος, στη συζήτηση επί του θέματος, θεωρώ ότι έχει παραλειφθεί ένα σημείο. Ο προορισμός της μετανάστευσης, τουλάχιστον της ενδοευρωπαϊκής, μεταβάλλεται. Δεδομένου ότι οι μεταναστευτικές ροές είναι από τους πιο αποκαλυπτικούς οικονομικούς δείκτες, το σημείο αυτό αξίζει περισσότερη προσοχή.
Frédérique Ries (ALDE), γραπτώς. – (FR) Δεν είναι ότι δεν βρίσκω το κείμενο ανεπαρκές σε μερικά σημεία, ειδικά σε εκείνα που αφορούν την κράτηση των ανηλίκων και τα υγειονομικά ζητήματα, αλλά τουλάχιστον τη στιγμή αυτή, ύστερα από τρία χρόνια διαπραγματεύσεων με το Συμβούλιο, ο συμβιβασμός αυτός τον οποίο αποδέχθηκαν ορισμένα κράτη μέλη επιβάλλει στην παρούσα φάση, σε όσες χώρες δεν είχαν ποτέ κανόνες, να προχωρήσουν στη θέσπισή τους· και ένα πολύ σημαντικό σημείο, δεν απαγορεύει στα υπόλοιπα μέλη να διατηρήσουν τη νομοθεσία τους ή να προχωρήσουν παραπέρα θεσπίζοντας πιο ευέλικτους νόμους.
Δεν υποστηρίζω το κυνήγι των μαγισσών στο οποίο επιδίδονται σήμερα κάποιοι εναντίων εκείνων που προσπαθούν να θέσουν όρια για τη μετανάστευση στην Ευρώπη. Όχι, η Ευρώπη δεν είναι φρούριο. Περίπου δύο εκατομμύρια μετανάστες έρχονται εδώ νόμιμα κάθε χρόνο. Όχι, η οδηγία δεν επιβάλλει τη δεκαοχτάμηνη κράτηση: ο γενικός κανόνας προβλέπει το ανώτατο όριο των έξι μηνών, με πολύ αυστηρές εξαιρέσεις, και πρέπει να ανακληθεί σε αυτές τις εννέα χώρες στις οποίες ισχύει η απεριόριστη διάρκεια κράτησης. Στο Βέλγιο για παράδειγμα, το μέσο διάστημα κράτησης είναι 22 ημέρες.
Το να ψηφίσουμε «όχι» σήμερα είναι η εύκολη λύση που θα προκαλέσει πρωτοσέλιδα, και σε αυτήν την περίπτωση είμαι σίγουρη ότι δεν εξυπηρετεί τους άμεσα ενδιαφερόμενους, δηλαδή τους ίδιους τους μετανάστες τους οποίους πρέπει να βοηθάμε και μερικές φορές να μεταπείθουμε!
Luca Romagnoli (NI), γραπτώς. − (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, ψηφίζω υπέρ της έκθεσης Weber. Η Ευρώπη επιτέλους αρχίζει να ασχολείται με το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης με υπεύθυνο και αποτελεσματικό τρόπο. Η οδηγία για τις επιστροφές αποτελεί το πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση μιας κατάλληλης πολιτικής για την καταπολέμηση του φαινομένου. Οι λαθρομετανάστες πρέπει να υποχρεώνονται να φεύγουν από την Ευρώπη, με τη δέουσα τήρηση των ελάχιστων προτύπων που διασφαλίζουν ότι οι άμεσα εμπλεκόμενοι τυγχάνουν ανθρώπινης μεταχείρισης. Όπως ανέκαθεν υποστηρίζαμε, η λαθρομετανάστευση είναι ένα εξαιρετικά σοβαρό πρόβλημα και την ευθύνη για τη διαχείριση του θα πρέπει να έχουν τα μεμονωμένα κράτη μέλη. Ωστόσο, το πρόβλημα είναι συχνά ευρωπαϊκό και για αυτόν τον λόγο, ούτε όλες οι ευθύνες ούτε ολόκληρο το κόστος θα πρέπει να μετακυλίεται σε συγκεκριμένες χώρες, και πρώτον και κύριον στην Ιταλία.
Bart Staes (Verts/ALE), γραπτώς. – (NL) Η υπερβολικά μεγάλη περίοδος κράτησης είναι ένας από τους βασικότερους λόγους της απόφασής μου. Η πιθανότητα να μένουν φυλακισμένοι ενήλικοι, ακόμα και παιδιά για περίπου 18 μήνες ξεπερνά κάθε όριο, ιδίως αν πρόκειται να τίθενται υπό κράτηση εφόσον η χώρα προέλευσής τους δεν συνεργάζεται και δεν προσκομίζει τα κατάλληλα χαρτιά. Χωρίς να φταίνε σε τίποτα, δεν μπορούν συχνά να επιστρέψουν. Ούτε αποτελεί λύση το να στέλνονται πίσω στη χώρα από την οποία διήλθαν όσοι διαμένουν παράνομα στην επικράτεια. Μια απαγόρευση επανεισόδου μέχρι πέντε χρόνια δεν συμβαδίζει με την ιδέα ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να λαμβάνουν προστασία αν την χρειάζονται. Το μέτρο αυτό θα οδηγήσει επίσης στην παράνομη εμπορία ανθρώπων και στο λαθρεμπόριο. Η Ένωση χρειάζεται επειγόντως συμφωνίες που θα καθορίζουν ποιος μπορεί να εισέρχεται, αλλά προς το παρόν επικεντρώνει τις περισσότερες προσπάθειές της στην απέλαση. Ως εκ τούτου, η πρόταση είναι μονόπλευρη και σε μεγάλο βαθμό ετεροβαρής. Τέτοιου είδους συμφωνίες έχουν νόημα αν προσφέρουν νομική προστασία σε ανθρώπους χωρίς έγκυρα έγγραφα. Δυστυχώς, ο συγκεκριμένος συμβιβασμός δεν προσφέρει κάτι τέτοιο σε αρκετό βαθμό. Δεν θα βοηθούσα την ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική αν ψήφιζα τη συγκεκριμένη οδηγία.
Catherine Stihler (PSE), γραπτώς. − (EN) Η απώλεια της τροπολογίας 98 σχετικά με τη μεταχείριση των ασυνόδευτων ανηλίκων δηλ. των παιδιών και της τροπολογίας 103 σχετικά με τις συνθήκες, τη διάρκεια και τη νομιμότητα των μεταναστών που κρατούνται είναι πολύ απογοητευτική για όσους από εμάς πιστεύουν στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Daniel Strož (GUE/NGL), γραπτώς. − (CS) Κατά την άποψή μου, η πρόταση ψηφίσματος σχετικά με τα κοινά πρότυπα και διαδικασίες στα κράτη μέλη για την επιστροφή των παράνομα διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών δεν αποτελεί ένα καλό κείμενο. Προσπαθεί να «επιλύσει» μέσω διοικητικών και κατασταλτικών μεθόδων ένα σοβαρό πρόβλημα που απαιτεί πραγματικά μια πολιτική λύση, με στόχο την εξάλειψη των αιτιών της λαθρομετανάστευσης. Το σχέδιο έκθεσης που υπέβαλε ο κ. Manfred Weber στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δεν περιλαμβάνει τίποτα άλλο παρά διακοσμητικές αλλαγές που δεν φτάνουν στην ουσία του προβλήματος.
Αν θεσπίσουμε κατασταλτικά μέτρα έναντι των λεγόμενων λαθρομεταναστών, όπως π.χ. τη λεγόμενη προσωρινή κράτηση, και αν τους υποχρεώνουμε να διαβιούν στις τρομακτικές συνθήκες όπως είναι αυτές που επικρατούν σε ορισμένα κέντρα κράτησης (σύμφωνα με την Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων), παραβιάζουμε διεθνώς αναγνωρισμένες συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Επιπλέον, από την αιτιολογική έκθεση προκύπτει ένα θεμελιώδες πρόβλημα που αφορά τη γενικότερη ιδέα του εγγράφου. Αν και προσφέρει μια εναλλακτική – τη δυνατότητα χορήγησης νόμιμων αδειών παραμονής στους λεγόμενους λαθρομετανάστες – τόσο η πρόταση της Επιτροπής, όσο και η έκθεση που είναι υπό έγκριση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο διαπνέονται από μία και μόνο λογική: ότι οι λαθρομετανάστες πρέπει να φύγουν από την Ευρώπη. Λαμβάνοντας υπόψη τα ανωτέρω στοιχεία η πρότασή μου είναι να απορριφθεί η έκθεση.
Silvia-Adriana Ţicău (PSE), γραπτώς. − (RO) Η Ένωση έχει οικοδομηθεί πάνω σε κοινές αξίες και προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Υπερψήφισα τις τροπολογίες των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών επειδή ζήτησαν από τα κράτη μέλη να παρέχουν στους σοβαρά ασθενείς ανθρώπους μια ανεξάρτητη άδεια παραμονής ή άλλη εξουσιοδότηση που θα τους δίνει το δικαίωμα διαμονής.
Σκοπός είναι να έχουν τα άτομα επαρκή πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη, εκτός από τις περιπτώσεις όπου μπορεί να αποδειχτεί ότι τα συγκεκριμένα άτομα μπορούν να λάβουν επαρκή θεραπεία και ιατρική περίθαλψη στη χώρα διαμονής τους. Θεωρώ επίσης εξαιρετικά σημαντικό ο υπήκοος της εν λόγω τρίτης χώρας να απελευθερώνεται άμεσα αν η κράτηση δεν είναι νόμιμη. Οι ανήλικοι που είναι σε καθεστώς κράτησης θα πρέπει να μπορούν να συμμετέχουν σε ψυχαγωγικές δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένων δραστηριοτήτων παιχνιδιού και αναψυχής, που θα είναι κατάλληλες για την ηλικία τους και να έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση.
Τα ασυνόδευτα παιδιά θα πρέπει να φιλοξενούνται από οργανισμούς που θα διαθέτουν υποδομές και προσωπικό που θα καλύπτει τις ανάγκες τους ανάλογα με την ηλικιακή τους κατηγορία. Το βέλτιστο συμφέρον των παιδιών αποτελεί τον γνώμονα για την ένταξη των ανηλίκων σε καθεστώς κράτησης, εν αναμονή της απέλασής του. Λυπάμαι που οι συγκεκριμένες τροπολογίες δεν εγκρίθηκαν. Θεωρώ ότι χωρίς τις συγκεκριμένες τροπολογίες, η έκθεση Weber δεν συνάδει με τις ευρωπαϊκές αξίες και για αυτόν τον λόγο καταψήφισα τη συγκεκριμένη έκθεση.
Jeffrey Titford (IND/DEM), γραπτώς. − (EN) Καταψηφίσαμε την έκθεση επειδή δεν επιθυμούμε οποιοδήποτε είδος κοινής ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής. Πιστεύουμε ότι θα πρέπει να επαφίεται στα μεμονωμένα κράτη μέλη να αποφασίζουν ποιος απελαύνεται από την επικράτειά τους και υπό ποιες συνθήκες.
Αν και δεν υπερψηφίζουμε σχεδόν ποτέ καμία νομοθεσία, θα θέλαμε να επισημάνουμε ότι ψηφίσαμε υπέρ της τροπολογίας 75, που απέρριψε την πρόταση για μια κοινή πολιτική απέλασης και όχι για τους λόγους/αιτιολόγηση που έδωσε η Ομάδα που κατέθεσε την τροπολογία. Είχαμε τους λόγους μας για να την απορρίψουμε.
Η κίνησή μας αυτή είναι ανεξάρτητη από το γεγονός ότι η συγκεκριμένη οδηγία δεν ισχύει στο Ηνωμένο Βασίλειο. Είναι η αρχή που βρίσκεται πίσω από όλα αυτά, η οποία καθόρισε την ψήφο μας.
Κωνσταντίνος Δρούτσας (GUE/NGL), γραπτώς. – Την ολοκλήρωση της άλωσης των αγορών ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου στην ΕΕ από το μεγάλο κεφάλαιο προετοιμάζει το πακέτο των πέντε προτάσεων της τρίτης νομοθετικής δέσμης που πρότεινε η Επιτροπή. Στόχος η μετατροπή ενός κοινωνικού αγαθού σε προϊόν αγοράς και η προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στον χώρο της ενέργειας μέσω μαζικών ιδιωτικοποιήσεων της παραγωγής και διανομής ενέργειας.
H πρόταση επιβάλλει τον άκρατο ανταγωνισμό, κυρίως στην χονδρική αγορά ενέργειας, υποχρεώνει πλήρη διαχωρισμό των δικτύων (συστημάτων μεταφοράς ή διαχειριστικών συστημάτων μεταφοράς) από την προσφορά και την παραγωγή και την αρχή της μη διάκρισης μεταξύ του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, έτσι ώστε οι δημόσιες επιχειρήσεις να χάσουν τα συγκριτικά τους πλεονεκτήματα και να διασφαλιστούν οι ανταγωνιστές που θα μπουν στην αγορά.
Σε μία περίοδο που οι διεθνείς τιμές πετρελαίου αυξάνονται ραγδαία και η ακρίβεια μαστίζει τους εργαζόμενους, η ΕΕ προτάσσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου, τη διασφάλιση και αύξηση των κερδών του.
Θύματα αυτής της πολιτικής οι εργαζόμενοι στον τομέα της ενέργειας, γενικότερα τα λαϊκά στρώματα που θα αντιμετωπίσουν αύξηση τιμών και υποβάθμιση των υπηρεσιών όπως συνέβη παντού όπου η αγορά ενέργειας ιδιωτικοποιήθηκε.
Oι μαζικές κινητοποιήσεις εργαζομένων και τα τρανταχτά OXΙ των λαών σε δημοψηφίσματα δείχνουν την διόγκωση της λαϊκής αγανάκτησης για αυτή την πολιτική και ανοίγουν τον δρόμο της ανατροπής της.
Ilda Figueiredo (GUE/NGL), γραπτώς. − (PT) Είναι ενδιαφέρον να παρατηρεί κανείς, πώς σε αυτήν την τρίτη δέσμη μέτρων για την απελευθέρωση του τομέα του ηλεκτρισμού, χρησιμοποιούνται ακόμα τα ίδια επιχειρήματα, παρά το γεγονός ότι ασκούμε ολοένα και λιγότερο έλεγχο στις ενέργειες των οικονομικών και χρηματοοικονομικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στην αγορά. επιβάλλοντας τους δικούς τους κανόνες, αυξάνοντας τις τιμές, απολύοντας εργαζομένους, επιτείνοντας την εργασιακή ανασφάλεια και αποτυγχάνοντας ολοένα και περισσότερο στις προσπάθειές τους να εκπληρώσουν τα καθήκοντα τους που αφορούν την παροχή δημόσιων υπηρεσιών.
Αν και είναι αλήθεια ότι χωρίς μια αποτελεσματική αγορά ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα αντιμετωπίζει ολοένα και περισσότερες δυσκολίες στη διασφάλιση του εφοδιασμού, της βιωσιμότητας μιας ενεργειακής αγοράς με λίγους πόρους άνθρακα και παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας, είναι επίσης αλήθεια ότι η συγκεκριμένη αγορά θα μπορέσει να δημιουργηθεί μόνο αν υπάρχει ένας ισχυρός δημόσιος τομέας.
Ωστόσο, αυτό που προτείνεται είναι ακριβώς το αντίθετο. Αυτό που ζητείται είναι περισσότερη απελευθέρωση, καθώς και να καταστραφεί ό,τι έχει απομείνει από τον δημόσιο τομέα σε μερικές χώρες. Στη συνέχεια, σε μια άκαρπη προσπάθεια να καλυφθεί το κενό, η πρόταση αποτελείται από ένα κεφάλαιο για την προστασία των καταναλωτών. Θα περιμένουμε να δούμε πώς θα εφαρμοστεί. Σε κάθε περίπτωση, το βασικό ζήτημα είναι η απελευθέρωση του τομέα, για αυτό και στο τέλος δεν μπορούσαμε παρά να καταψηφίσουμε την έκθεση.
Neena Gill (PSE), γραπτώς. − (EN) Κύριε Πρόεδρε, μίλησα για την έκθεση Morgan κατά τη διάρκεια της συζήτησης αλλά δεν είχα την ευκαιρία να μιλήσω για την τροπολογία 159. Η τροπολογία απαγορεύει στα κράτη μέλη να επιτρέψουν την κατασκευή νέων σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας που εκπέμπουν περισσότερα από 350 γραμμάρια διοξειδίου του άνθρακα ανά Kwh. Θα ήθελα να διευκρινίσω τη θέση του EPLP όλοι οι βουλευτές του οποίου έλαβαν επιστολές για την εν λόγω τροπολογία.
Αν και εξακολουθούμε να θεωρούμε ότι η κλιματική αλλαγή είναι πραγματική και παρούσα και έχουμε υποχρέωση να ασχοληθούμε με το συγκεκριμένο ζήτημα, καταψηφίσαμε την τροπολογία 159 επειδή θα έριχνε τη χαριστική βολή στην ανάπτυξη όλων των νέων σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με καύση φυσικού αερίου, πετρελαίου και άνθρακα. Κάτι τέτοιο θα ήταν επιζήμιο τόσο για τον ασφαλή εφοδιασμό της Ευρώπης όσο και για τον φωτισμό της.
Robert Goebbels (PSE), γραπτώς. – (FR) Καταψήφισα την έκθεση Morgan και τη δέσμη μέτρων για την ενέργεια επειδή θεωρώ ότι ακολουθούμε λάθος δρόμο. Ο προτεινόμενος Οργανισμός θα είναι ένα ακόμα γραφειοκρατικό όργανο. Ένα δίκτυο των εθνικών ρυθμιστικών αρχών με εκτεταμένες αρμοδιότητες θα ήταν πιο αποτελεσματικός τρόπος για να διασφαλιστεί η πρόσβαση των μικροπαραγωγών στα δίκτυα. Ο διαχωρισμός έχει αναχθεί σε ένα είδος μαγικού φίλτρου, αν και η εμπειρία των κρατών που τον έχουν εφαρμόσει δεν συνηγορεί υπέρ της λήψης τέτοιου είδους φιλελεύθερων μέτρων. Η ενεργειακή αγορά είναι μια παγκόσμια αγορά. Ο ανταγωνισμός για την Gazprom και τα πετρελαιοπαραγωγά κράτη δεν θα προέλθει από τους συνεταιρισμούς βιοαερίου αλλά από τις μεγάλες ευρωπαϊκές εταιρείες.
Małgorzata Handzlik (PPE-DE), γραπτώς. − (PL) Όταν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψήφισε υπέρ του προαιρετικού διαχωρισμού της ιδιοκτησίας των ενεργειακών ομίλων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έκανε ένα πολύ σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της δημιουργίας μιας ενιαίας αγοράς στην ηλεκτρική ενέργεια. Ο μοναδικός τρόπος για να δημιουργηθεί μια ανοιχτή και ανταγωνιστική αγορά όπου δεν θα υπάρχουν αντικρουόμενα συμφέροντα, είναι ο διαχωρισμός των συγκεκριμένων ομίλων σε εταιρείες που θα είναι υπεύθυνες για την παραγωγής της ενέργειας και σε εταιρείες που θα είναι υπεύθυνες για τη μεταφορά της.
Ο καταναλωτής θα πρέπει να είναι ο βασικός ωφελούμενος των προτεινόμενων αλλαγών. Η οδηγία που εγκρίθηκε ενισχύει σημαντικά τα δικαιώματα των καταναλωτών. Μεταξύ άλλων, παρέχει στον καταναλωτή το δικαίωμα να ακυρώσει ένα συμβόλαιο με έναν προμηθευτή ηλεκτρικής ενέργειας χωρίς κανένα πρόσθετο κόστος. Οι καταναλωτές έχουν επίσης το δικαίωμα να αλλάξουν τον προμηθευτή ηλεκτρικής ενέργειάς τους σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.
Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η αγορά της ηλεκτρικής ενέργειας κυριαρχείται επί τους παρόντος από μονοπώλια που εκμεταλλεύονται τη θέση τους στις μη ανταγωνιστικές αγορές. Πιστεύω ότι ο καθορισμός ανώτατων τιμών θα προστατεύσει τους χρήστες της ενέργειας από την εκμετάλλευση τους από ενεργειακούς ομίλους, χωρίς να εμποδίζεται και η ένταξη νέων φορέων στην αγορά.
Είναι σαφές ότι οι προτεινόμενες λύσεις δεν θα επιλύσουν όλα τα προβλήματα σχετικά με την ενέργεια, τα οποία αντιμετωπίζουμε, όπως π.χ. η άνοδος της τιμής του πετρελαίου. Ωστόσο, οι συγκεκριμένες λύσεις συνιστούν τα κατάλληλα βήματα προς την κατεύθυνση της δημιουργίας μιας πιο ανταγωνιστικής αγοράς. Η συζήτηση θα συνεχιστεί στο Συμβούλιο. Δυστυχώς δεν υπάρχουν και πολλές πιθανότητες να γίνουν δεκτές όλες οι προτάσεις του Κοινοβουλίου. Όπως πολύ σωστά επεσήμανε ο εισηγητής, πολλά κράτη μέλη προστατεύουν τα εθνικά τους συμφέροντα που θέλουν να προστατεύσουν.
Jacky Hénin (GUE/NGL), γραπτώς. – (FR) Αυτή η τρίτη δέσμη μέτρων για την ενέργεια εξακολουθεί με δογματικό τρόπο να έχει ως κατεύθυνση τον απόλυτο διαχωρισμό του τμήματος της παραγωγής ενέργειας από τα δίκτυα διανομής.
Στόχος είναι να υποβληθεί ολόκληρος ο ενεργειακός τομέας στους νόμους της ελεύθερης αγοράς και όλοι να ανταγωνίζονται με όλους.
Καθώς οι ίδιες αιτίες προκαλούν τα ίδια αποτελέσματα, η τάση αυτή θα οδηγήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση σε ακόμα μεγαλύτερη καταστροφή από εκείνη που γνώρισε η Καλιφόρνια το 2000.
Η συγκεκριμένη πολιτική είναι κακή για τους καταναλωτές, κακή για τους εργαζόμενους του κλάδου, κακή για τις ΜΜΕ και τις ΜΜΒ, κακή για τις δουλειές, κακή για την ασφάλεια και κακή για το περιβάλλον. Η αγορά και ο ιδιωτικός τομέας δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις ενεργειακές ανάγκες των Ευρωπαίων και να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της υπερθέρμανσης του πλανήτη και της μετά των ορυκτών καυσίμων εποχής. Πρωταρχικός τους στόχος είναι το κέρδος για τους μετόχους τους και όχι να δρουν με γνώμονα τα εθνικά συμφέροντα του έθνους.
Χρειαζόμαστε μια κατάλληλη εσωτερική αγορά ενέργειας στην Ευρώπη, και αυτό θα επιτευχθεί μόνο μέσω της συνεργασίας. Ο ενεργειακός τομέας πρέπει να καθοδηγείται από τη συντονισμένη κρατική δράση των καρτών μελών και όχι από τις δραστηριότητες των χρηματαγορών. Η ΕΕ πρέπει να προβεί σε ενέργειες για να διασφαλίσει ότι η ενέργεια αναγνωρίζεται ως παγκόσμιος δημόσιος πόρος και όχι ως ένα ακόμη προϊόν που μπορεί να αγοράζεται και να πουλιέται.
Ian Hudghton (Verts/ALE), γραπτώς. − (EN) Είναι κρίμα που δεν εγκρίθηκε η τροπολογία της Ομάδας μου σχετικά με την ευθύνη σε περίπτωση πυρηνικού ατυχήματος. Ωστόσο, η τελική έκθεση Morgan περιλαμβάνει πολλά αξιέπαινα στοιχεία και επικροτώ την προσθήκη αναφορών στο προτεινόμενο κεφάλαιο για τα δικαιώματα των καταναλωτών ενέργειας. Για αυτό τελικά και αποφάσισα να υπερψηφίσω την έκθεση.
Tunne Kelam (PPE-DE), γραπτώς. − (ET) Υποστηρίζω σθεναρά τις συγκεκριμένες τροπολογίες, δεδομένου ότι ενισχύουν τον ελεύθερο ανταγωνισμό στην Ευρωπαϊκή Ένωση, συμβάλλουν στη διατήρηση των τιμών σε λογικά επίπεδα και ταυτόχρονα επιτρέπουν στους καταναλωτές να ασκήσουν ελεύθερα το δικαίωμα να αλλάξουν τον προμηθευτή ηλεκτρισμού τους όποτε το επιθυμήσουν. Επιπλέον, με τον τρόπο αυτόν, ενθαρρύνεται η διασυνοριακή ανταλλαγή ηλεκτρικού ρεύματος και προστατεύονται τα κράτη και οι καταναλωτές από τις απρόβλεπτες ενεργειακές ελλείψεις. Ζητώ άμεση δράση στον συγκεκριμένο τομέα για να απαλλαγούμε από την περιττή γραφειοκρατία και από τα βαρίδια, ώστε να μπορέσουν οι επιχειρήσεις ηλεκτρισμού της ΕΕ να δρουν ελεύθερα σε όλη την Ένωση και να ενισχυθεί ο ελεύθερος ανταγωνισμός για να μπορούν οι καταναλωτές να κάνουν ενσυνείδητες επιλογές.
Roselyne Lefrançois (PSE), γραπτώς. – (FR) Ψήφισα κατά της συγκεκριμένης έκθεσης που, αν και φαίνεται να καταρτίζει κοινούς κανόνες για την εσωτερική αγορά της ηλεκτρικής ενέργειας, προτείνει στην πραγματικότητα την καταστροφή της κληρονομιάς των παραδοσιακών ενεργών δικτύων της Ευρώπης.
Κατά την άποψή μου, ο διαχωρισμός της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από τη διανομή ηλεκτρικής ενέργειας δεν θα παρέχει καμία δικλείδα ασφαλείας, όσον αφορά την αποτελεσματικότητα, την ασφάλεια ή την προσβασιμότητα του δικτύου, ειδικά στην τρέχουσα περίοδο της συνεχούς ανάπτυξης της παγκόσμιας ζήτησης για ηλεκτρική ενέργεια και της μεγάλης αβεβαιότητας για τους πόρους.
Ο τελευταίος παράγοντας απαιτεί ακόμα μεγαλύτερες διαρθρωτικές επενδύσεις προκειμένου να διασφαλιστούν οι προμήθειές μας και να προαχθεί η έρευνα και η καινοτομία, μια προοπτική που φαίνεται να είναι σε μεγάλο βαθμό ασύμβατη με τη φιλοσοφία του ελεύθερου ανταγωνισμού και της βραχυπρόθεσμης κερδοφορίας, η οποία και υπαγορεύει την απόφαση για πλήρη απορρύθμιση του τομέα.
Ο «τρίτος δρόμος» που υποστηρίζεται από τους γάλλους Σοσιαλιστές αλλά που δυστυχώς δεν εγκρίθηκε, φαίνεται να αποτελεί μια πολύ πιο κατάλληλη λύση, αφού μας επιτρέπει να διατηρήσουμε την πατρογονική ακεραιότητα των μεγάλων ενεργειακών ομίλων της Ευρώπης αναθέτοντας την ίδια στιγμή την οργάνωση της διανομής της ηλεκτρικής ενέργειας σε ανεξάρτητες ρυθμιστικές αρχές.
Ωστόσο, επικροτώ την πρόοδο που σημειώνεται με τη συγκεκριμένη έκθεση όσον αφορά την προστασία των καταναλωτών, ιδίως τη θέσπιση κανόνων για την καταπολέμηση της ενεργειακής πενίας και τη διασφάλιση διαφάνειας και προσβασιμότητας στις πληροφορίες για τον τελικό χρήστη.
Erik Meijer (GUE/NGL), γραπτώς. – (NL) Η παροχή ηλεκτρικής ενέργειας δεν είναι εμπόριο αλλά μια βασική υπηρεσία. Η υπηρεσία θα πρέπει να παρέχεται σε όλους τους ενδιαφερόμενους αδιάλειπτα και με τη μικρότερη δυνατή επίπτωση στο περιβάλλον. Η τελευταία απαίτηση δεν συμβαδίζει με τους κινδύνους που ενέχει το διεθνές εμπόριο από ανταγωνιζόμενες εταιρείες. Η ηλεκτρική ενέργεια θα συνεχίσει να είναι ένα πολύτιμο προϊόν εν ανεπαρκεία και στο μέλλον, ειδικά τώρα που τα ορυκτά καύσιμα εξαντλούνται και που η υπερθέρμανση του πλανήτη συνεχίζεται.
Για αυτόν τον λόγο είναι καλό που σε αρκετά κράτη μέλη της ΕΕ το κράτος ή οι τοπικές αρχές έχουν αναπτύξει σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και δίκτυα μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Η ιδιωτικοποίηση αυτών των βασικών υπηρεσιών είναι ανεπιθύμητη και επικίνδυνη. Η πώλησή τους δημιουργεί νέους ιδιοκτήτες και ένα μονοπώλιο γύρω από τα σύστημα μεταφοράς. Το συγκεκριμένο σύστημα είναι ένας πόρος που δεν παράγει κέρδος μεταξύ της παραγωγής και της ζήτησης, αν όμως ιδιωτικοποιηθεί μπορεί να γίνει κακή χρήση και να επιβληθούν υψηλές χρεώσεις στους καταναλωτές και στους ενδεχόμενους ανταγωνιστές. Ο καθορισμός των τιμών της ηλεκτρικής ενέργειας μέσω του χρηματιστηρίου έχει ως αποτέλεσμα οι τιμές για τους καταναλωτές να διαμορφώνονται σε πολύ υψηλότερα επίπεδα σε σχέση με το κόστος παραγωγής.
Τα κράτη μέλη της ΕΕ κάνουν πολύ καλά που εξετάζουν τους τρόπους αντιμετώπισης των συγκεκριμένων κινδύνων. Η κατάσταση διαφέρει πολύ από ένα κράτος μέλος στο άλλο. Είναι καλύτερο τα συγκεκριμένα ζητήματα να αξιολογηθούν στην παρούσα φάση. Είμαι υπέρ του να δώσουμε στα κράτη μέλη τη μεγαλύτερη δυνατή ελευθερία, τον τρίτο δρόμο που αναφέρεται στην τροπολογία Glante· σε γενικές γραμμές όμως δεν συμφωνώ με τη συγκεκριμένη οδηγία.
Lydia Schenardi (NI), γραπτώς. – (FR) Προφανώς, ό πραγματικός στόχος της τρίτης αυτής δέσμης μέτρων δεν είναι η ασφάλεια του εφοδιασμού, η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών, οι προσιτές τιμές ή η δυνατότητα των καταναλωτών να επιλέγουν ελεύθερα τον προμηθευτή τους, αλλά κυρίως η μόνιμη αποδιάρθρωση των εναπομενόντων κρατικών μονοπωλίων στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας.
Η αποφασιστικότητα που επιδεικνύουν η Επιτροπή και πολλά μέλη αυτού του Σώματος σε ό,τι αφορά την επιθυμία τους να επιβάλλουν έναν «πατρογονικό διαχωρισμό», με άλλα λόγια να αναγκάσουν ιστορικούς προμηθευτές, όπως π.χ. την EDF, να εγκαταλείψουν την ιδιοκτησία του δικτύου τους, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι παραδεκτή. Οι δραστηριότητες που καταλογίζονται στις συγκεκριμένες εταιρείες, δηλαδή ο περιορισμός της πρόσβασης των ανταγωνιστών στα έργα υποδομής, στην πραγματικότητα δεν έχουν αποδειχθεί. Ούτε είναι ξεκάθαρο πώς η ανάθεση του ελέγχου ενός δικτύου σε έναν μόνο προμηθευτή μπορεί να εγγυηθεί ένα κατάλληλο και επαρκές επίπεδο επενδύσεων, μη κατάχρηση μιας νευραλγικής θέσης ή καλύτερη διαχείριση της συμφόρησης.
Για αυτόν τον λόγο, αν και ανέκαθεν υποστηρίζαμε ότι τα κράτη μέλη θα πρέπει να έχουν τον αποκλειστικό έλεγχο επί των ενεργειακών τους θεμάτων, τα οποία αποτελούν έναν στρατηγικό τομέα πολύ μεγάλης σημασίας για να αφεθεί στους ευρωκράτες, θα υποστηρίζουμε το λιγότερο από τα δύο κακά, τη λύση του «αποτελεσματικού διαχωρισμού» που προτείνεται, μεταξύ άλλων από τη Γαλλία και τη Γερμανία. Θα καταψηφίσουμε επίσης εκείνα τα κείμενα με τις απόψεις των οποίων διαφωνούμε ριζικά.
José Albino Silva Peneda (PPE-DE), γραπτώς. − (PT) Θα μπορούσα μόνο να υπερψηφίσω τη συγκεκριμένη έκθεση. Αν πούμε «ναι» σε όλες στις δυνάμεις υπέρ της απελευθέρωσης της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, λέμε «ναι» και σε μια πιο δίκαιη, πιο ανταγωνιστική και πιο διαφανή αγορά.
Ωστόσο, δεν είναι μόνο η ορθότητα αυτής της έκθεσης που θέτει τον καταναλωτή στο επίκεντρο του ζητήματος, η οποία με προσελκύει. Αν αυξηθούν οι τιμές της ενέργειας και υπάρχει έλλειψη ανταγωνισμού στις εθνικές αγορές, υπάρχει ο κίνδυνος ολοένα και μεγαλύτερος αριθμός πολιτών να αποκλειστεί από την πρόσβαση στην ενέργεια. Συμφωνώ επομένως με τις κοινωνικές ανησυχίες που εκφράστηκαν, αφού για πρώτη φορά η έννοια της «πενίας καυσίμων» έχει οριστεί, ενώ ταυτόχρονα υπογραμμίζεται η σημασία που έχει για τα κράτη μέλη η ανάπτυξη εθνικών σχεδίων που καλύπτουν όλους τους πολίτες.
Δεδομένης της τρέχουσας κατάστασης στις εθνικές ενεργειακές αγορές στο εσωτερικό της ΕΕ, είναι απαράδεκτο μια εταιρεία να κατέχει το δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας και να είναι ταυτόχρονα υπεύθυνη και για τη μεταφορά της ηλεκτρικής ενέργειας, κατέχοντας έτσι εκ των πραγμάτων ένα μονοπώλιο αφού μπορεί στη συνέχεια να εμποδίσει την πρόσβαση νέων φορέων εκμετάλλευσης στην αγορά, που σε αρκετές περιπτώσεις είναι περισσότερο ανταγωνιστικοί.
Ως εκ τούτου, το συγκεκριμένο έγγραφο επισημαίνει θαρραλέα την ανάγκη για αύξηση του επιπέδου διαφάνειας και ανταγωνισμού στον ενεργειακό τομέα, προστατεύοντας ταυτόχρονα τον καταναλωτή από τις συνέπειες μιας κλειστής και δύσκαμπτής αγοράς.
José Albino Silva Peneda (PPE-DE), γραπτώς. − (PT) Θα μπορούσα μόνο να υπερψηφίσω τη συγκεκριμένη έκθεση. Αν πούμε «ναι» σε όλες στις δυνάμεις υπέρ της απελευθέρωσης της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, λέμε «ναι» και σε μια πιο δίκαιη, πιο ανταγωνιστική και πιο διαφανή αγορά.
Ωστόσο, δεν είναι μόνο η ορθότητα αυτής της έκθεσης που θέτει τον καταναλωτή στο επίκεντρο του ζητήματος, η οποία με προσελκύει. Αν αυξηθούν οι τιμές της ενέργειας και υπάρχει έλλειψη ανταγωνισμού στις εθνικές αγορές, υπάρχει ο κίνδυνος ολοένα και μεγαλύτερος αριθμός πολιτών να αποκλειστεί από την πρόσβαση στην ενέργεια. Συμφωνώ επομένως με τις κοινωνικές ανησυχίες που εκφράστηκαν, αφού για πρώτη φορά η έννοια της «πενίας καυσίμων» έχει οριστεί, ενώ ταυτόχρονα υπογραμμίζεται η σημασία που έχει για τα κράτη μέλη η ανάπτυξη εθνικών σχεδίων που καλύπτουν όλους τους πολίτες.
Δεδομένης της τρέχουσας κατάστασης στις εθνικές ενεργειακές αγορές στο εσωτερικό της ΕΕ, είναι απαράδεκτο μια εταιρεία να κατέχει το δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας και να είναι ταυτόχρονα υπεύθυνη και για την προμήθεια της ηλεκτρικής ενέργειας, κατέχοντας έτσι εκ των πραγμάτων ένα μονοπώλιο αφού μπορεί στη συνέχεια να εμποδίσει την πρόσβαση νέων φορέων εκμετάλλευσης στην αγορά, που σε αρκετές περιπτώσεις είναι περισσότερο ανταγωνιστικοί.
Ως εκ τούτου, το συγκεκριμένο έγγραφο επισημαίνει ευθαρσώς την ανάγκη για αύξηση του επιπέδου διαφάνειας και ανταγωνισμού στον ενεργειακό τομέα, προστατεύοντας ταυτόχρονα τον καταναλωτή από τις συνέπειες μιας κλειστής και δύσκαμπτής αγοράς.
Ilda Figueiredo (GUE/NGL), γραπτώς. − (PT) Πρόκειται για άλλο ένα μέρος της τρίτης δέσμης μέτρων για την απελευθέρωση των ενεργειακών αγορών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ύστερα από τις συστάσεις που ενέκρινε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Ιούνιο του 2007. Ο εισηγητής συμφωνεί με: τη συμπερίληψη περισσότερων και πιο ανεξάρτητων αρμοδιοτήτων για τις ρυθμιστικές αρχές· την αύξηση των απαιτήσεων για διαφάνεια στην αγορά· ένα βελτιωμένο πλαίσιο για τη συνεργασία σε ευρωπαϊκό επίπεδο μεταξύ των εθνικών ρυθμιστικών αρχών καθώς και μεταξύ των φορέων εκμετάλλευσης των συστημάτων μεταφοράς· μεγαλύτερη έμφαση δίνεται στην περαιτέρω ανάπτυξη της ικανότητας της διασύνδεσης μεταξύ των κρατών μελών, και στην πρόταση διαχωρισμού ως τα πιο αποτελεσματικά, αλλά όχι τα μόνα, μέσα για την ενθάρρυνση των επενδύσεων και την αποφυγή διακρίσεων σε βάρος των νέων φορέων εκμετάλλευσης.
Με άλλα λόγια, η Ευρωπαϊκή Ένωση επέβαλε την ιδιωτικοποίηση ενός τομέα που είναι στρατηγικός για την οικονομική ανάπτυξη ενώ τώρα προσπαθεί να προβεί σε ενέργειες για να αντιμετωπίσει τα σοβαρά προβλήματα που έχουν δημιουργήσει οι οικονομικοί όμιλοι που έχουν καταλάβει τον τομέα. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, ο εισηγητής θέτει κάποια ερωτήματα σχετικά με την προαιρετική εφαρμογή κωδίκων και κανόνων, οι οποίοι, όπως ισχυρίζεται, θα πρέπει να είναι υποχρεωτικοί.
Ωστόσο, κανείς δεν παραδέχεται ότι η πραγματική λύση θα ήταν η διατήρηση ενός ισχυρού δημόσιου τομέα στον τομέα της ενέργειας, και για αυτόν τον λόγο καταψήφισα τη συγκεκριμένη έκθεση.
Andreas Mölzer (NI), γραπτώς. − (DE) Δεν είναι μόνο οι πιέσεις της Επιτροπής που έκαναν την E.ON και την RWE να πουλήσουν τα δικά τους συστήματα μεταφοράς. Λόγω του διαχωρισμού που έχει πραγματοποιηθεί, η στρατηγική λειτουργία της πρόσβασης σε δίκτυα, δηλαδή ο αποκλεισμός των νέων ανταγωνιστών, έχει απολεσθεί. Σε ολόκληρη την Ευρώπη, υπάρχει μαζική ανάγκη για επενδύσεις σε παλαιά εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και σε υποδομές συστημάτων, πολλές από τις οποίες έχουν κατασκευαστεί πριν από δεκαετίες. Όπως έδειξε η πλήρης ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρόμων του Ηνωμένου Βασιλείου, οι επενδυτές επιδεικνύουν πολύ μικρό ενδιαφέρον για την αναβάθμιση των υποδομών. Είναι πολύ πιθανό οι προβλεπόμενες νέες διατάξεις για την πρόσβαση στα δίκτυα να έχουν το ίδιο αποτέλεσμα. Για αυτόν τον λόγο, καταψήφισα την έκθεση Vidal-Quadras.
Andrzej Jan Szejna (PSE), γραπτώς. − (PL) Ο εισηγητής εκπόνησε μια πολύ καλή και αναλυτική έκθεση.
Νομίζω ότι με την παρούσα μορφή, η πρόταση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θα επιτρέψει τη συνέχιση των προσπαθειών για την ολοκλήρωση της ενεργειακής αγοράς της Ένωσης. Θεωρώ ότι είναι δυνατή η επίτευξη συμφωνίας σε όλα τα διασυνοριακά ζητήματα.
Ilda Figueiredo (GUE/NGL), γραπτώς. − (PT) Πρόκειται για ακόμα ένα μέρος της συγκεκριμένης δέσμης μέτρων για την ενέργεια. Αφορά τη δημιουργία ενός Οργανισμού για τη συνεργασία των ρυθμιστικών αρχών ενέργειας, που εντάσσεται στο πλαίσιο της παγκόσμιας στρατηγικής, όπως προβλέπεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και από το Συμβούλιο, για την απελευθέρωση του ενεργειακού τομέα, που είναι γνωστή ως «δέσμη μέτρων για την ενέργεια».
Η στρατηγική είναι πάντα η ίδια. Πρώτα ιδιωτικοποιούν τον δημόσιο τομέα. Μετά προκύπτουν προβλήματα και δημιουργούν ρυθμιστικές αρχές, νέες γραφειοκρατικές διαδικασίες και μεγαλύτερο έλεγχο επί των πολύ σημαντικών αρμοδιοτήτων σχετικά με τις εξελίξεις σε κάθε κράτος μέλος.
Σύμφωνα με τον εισηγητή (από την Ομάδα ΕΛΚ-ΕΔ) πρέπει να υπερβούμε τις προτάσεις της Επιτροπής και να δώσουμε στον συγκεκριμένο Οργανισμό περισσότερες αρμοδιότητες λήψης αποφάσεων. Ένα επιχείρημα που επικαλούνται συνεχώς είναι η επιβολή προτύπων, κωδίκων, κανόνων αγοράς και ακόμα και αποφάσεων ανώτερων αρχών που θα εξυπηρετούν τα συμφέροντα των οικονομικών ομίλων. Ο Οργανισμός θα είναι ένας υπερεθνικός Οργανισμός με αρμοδιότητες σε έναν στρατηγικό τομέα – την ενέργεια – που έχει αντίκτυπο σε όλους τους τομείς της κοινωνίας.
Οι επιπτώσεις της παρέμβασης στην πολιτική στρατηγική και στην οικονομία κάθε κράτους μέλους θα μπορούσαν να είναι σοβαρές. Σε αυτό το πλαίσιο, απορρίπτουμε την έκθεση.
Ian Hudghton (Verts/ALE), γραπτώς. − (EN) Οι ενεργειακές αγορές προσλαμβάνουν μια πανευρωπαϊκή διάσταση και ο προτεινόμενος Οργανισμός για τη συνεργασία των ρυθμιστικών αρχών ενέργειας θα διαδραματίζει έναν πολύ σημαντικό ρόλο καθώς αναπτύσσονται οι αγορές. Ο Οργανισμός θα πρέπει να διαθέτει επαρκείς αρμοδιότητες για να επιτελεί το έργο του και εγώ υποστήριξα την έκθεση που διασφαλίζει τόσο τις συγκεκριμένες αρμοδιότητες όσο και την ανεξαρτησία των εθνικών ρυθμιστικών αρχών.
Andrzej Jan Szejna (PSE), γραπτώς. − (PL) Ο εισηγητής εκπόνησε μια πολύ καλή και αναλυτική έκθεση.
Θεωρώ ότι με την παρούσα μορφή, η πρόταση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θα επιτρέψει τη συνέχιση των προσπαθειών για την ολοκλήρωση της ενεργειακής αγοράς της Ένωσης. Επιπλέον, θα επιτρέψει την ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του Οργανισμού γύρω από όλα τα διασυνοριακά ζητήματα, συμβάλλοντας έτσι στην αποτελεσματική συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών.
Adam Bielan (UEN), γραπτώς. − (PL) Ο αριθμός των ατυχημάτων με θύματα πεζούς αυξήθηκε κατά 5,7% τον περασμένο χρόνο στην Πολωνία ενώ ο αριθμός των ατυχημάτων με θύματα ποδηλάτες σημείωσε σημαντική αύξηση ύψους 16,8%. Υποστηρίζω την έκθεση του κ. Ferrari, και θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό να αυξηθούν οι προδιαγραφές ασφαλείας. Εν τούτοις, θα πρέπει επίσης να συνυπολογίσουμε ότι το κόστος για την παραπάνω αύξηση δεν θα πρέπει να το επωμιστούν μόνο οι ιδιοκτήτες οχημάτων.
Εκπροσωπώ την επαρχία Malopolska που έχει το χαμηλότερο ποσοστό ατυχημάτων στη χώρα, το οποίο ανέρχεται στο 7/100. Ωστόσο υπάρχουν πολλά σημεία στα οποία συμβαίνουν ατυχήματα λόγω της κυκλοφοριακής συμφόρησης και των ανεπαρκών οδικών υποδομών.
Francesco Ferrari (ALDE), γραπτώς. − (EN) Θεωρώ ότι αυτή η έκθεση αποτελεί ένα ακόμα βήμα προς την κατεύθυνση της προστασίας των πεζών στην ΕΕ από τους πολλούς τραυματισμούς και θανάτους που προκαλούν τα τροχαία ατυχήματα. Πραγματικά, κάθε χρόνο πεθαίνουν 40 000 πολίτες.
Βελτιώσεις στον σχεδιασμό των οχημάτων και η βελτίωση των συστημάτων των αυτοκινήτων, συμπεριλαμβανομένου του «σημείου απορρόφησης συγκρούσεων» στο μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου, είναι θετικές ενέργειες που πρέπει να ενθαρρυνθούν. Η αφαίρεση ενισχυμένων προφυλακτήρων από οχήματα στα οποία δεν είναι απαραίτητοι ή δεν προβλέπονται – μη αγροτικά οχήματα για παράδειγμα – είναι ένα ακόμα παράδειγμα του πώς η ΕΕ μπορεί να είναι επιδείξει την προσήλωσή της στις φιλικές για τον πεζό ρυθμίσεις.
Θα υποστηρίξω τα συγκεκριμένα θέματα στην προκείμενη ψηφοφορία και θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό για τους πεζούς όλης της ΕΕ να γίνουν πολλά περισσότερα για τη βελτίωση της ασφάλειας των πεζών.
Neena Gill (PSE), γραπτώς. − (EN) Υπερψήφισα τη συγκεκριμένη έκθεση επειδή υποστηρίζω την ανάπτυξη παθητικών και ενεργητικών συστημάτων ασφάλειας που θα περιορίσουν τον αντίκτυπο των τροχαίων ατυχημάτων με θύματα πεζούς και άλλους ανεπαρκώς προστατευόμενους χρήστες του οδικού δικτύου. Αν και διάφοροι παράγοντες μπορεί να ευθύνονται για τα ατυχήματα (ταχύτητα, ανθρώπινο λάθος), το ίδιο το όχημα θα πρέπει να είναι προσαρμοσμένο για να ελαχιστοποιείται ο αντίκτυπος κατά τη διάρκεια ενός ατυχήματος. Υποστηρίζω τις υποχρεώσεις της έκθεσης για την κατάρτιση ελάχιστων προδιαγραφών για την κατασκευή και τη λειτουργία οχημάτων και εμπρόσθιων συστημάτων ασφάλειας.
Θεωρώ ωστόσο ότι αυτό που λείπει από την έκθεση είναι η μεγάλη ευκαιρία για συνεργασία με τις αναπτυσσόμενες και τις αναδυόμενες χώρες. Και αυτό επειδή οι περισσότεροι θάνατοι σε τροχαία, περίπου το 70%, σημειώνονται στις αναπτυσσόμενες χώρες. Οι πεζοί αντιστοιχούν στο 65% των θανάτων ενώ το 35% των πεζών που πεθαίνουν στην άσφαλτο είναι παιδιά. Μόνο η Ινδία καταλαμβάνει το συντριπτικό ποσοστό του 10% του συνόλου των θανάτων από τροχαία παγκοσμίως.
Η ΕΕ πρέπει να ανταλλάξει και να διαδώσει στις αναπτυσσόμενες χώρες την εμπειρογνωμοσύνη της σε ό,τι αφορά τη συγκέντρωση και ανάλυση των στοιχείων των τροχαίων ατυχημάτων, καθώς και την ανάπτυξη ενεργών και παθητικών συστημάτων ασφαλείας. Θα ήταν πολύ σημαντικό να μεταφερθεί η τεχνολογία από την ΕΕ προς τις αναπτυγμένες χώρες, μειώνοντας έτσι τα τροχαία ατυχήματα και τον αντίκτυπό στους χρήστες του οδικού δικτύου.
Genowefa Grabowska (PSE), γραπτώς. − (PL) Θα ήθελα να τονίσω τη σημασία της συγκεκριμένης έκθεσης και να συγχαρώ τον εισηγητή για το αποτέλεσμα. Είναι γεγονός ότι 8 000 χρήστες του οδικού δικτύου πεθαίνουν κάθε χρόνο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα θύματα είναι κυρίως πεζοί και ποδηλάτες. Άλλοι 300 000 άνθρωποι τραυματίζονται. Η κατάσταση αυτή ενέχει προσωπικές τραγωδίες και έχει σημαντικές κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις. Τηρουμένων των αναλογιών, τα μέτρα της Ένωσης που έχουν στόχο την καλύτερη προστασία για τους πεζούς και για τους άλλους ανεπαρκώς προστατευόμενους χρήστες του οδικού δικτύου από τους τραυματισμούς που προκαλούν οι συγκρούσεις σε μηχανοκίνητα οχήματα θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα ευπρόσδεκτα.
Από τον Οκτώβριο του 2005 και σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις, ορισμένα οχήματα πρέπει να υποβληθούν σε μια σειρά από δοκιμασίες απόδοσης βάσει των συστάσεων του κοινού κέντρου έρευνας. Επιπλέον, η Ένωση προτείνει να επιβάλλει πολύ πιο αυστηρές δοκιμασίες προδιαγραφών για τα μηχανοκίνητα οχήματα που θα διατεθούν στην ευρωπαϊκή αγορά μετά το 2010. Η έκθεση που έχουμε μπροστά μας προβλέπει μέτρα ενεργής και παθητικής ασφάλειας και προοιωνίζεται τη μελλοντική καθιέρωση συστημάτων κατά της σύγκρουσης. Μέχρι σήμερα, δεν υπάρχει κανένα αποτελεσματικό σύστημα στην αγορά που να προβλέπει την προστασία των πεζών σε περίπτωση σύγκρουσης, και για αυτόν τον λόγο η Επιτροπή ενθαρρύνει ενεργά τη βιομηχανία για την ανάπτυξη ενός τέτοιου συστήματος. Συμφωνώ επίσης με τον εισηγητή ότι οι τεχνικές δυνατότητες για τη διασφάλιση υψηλότερων προτύπων παθητικής ασφάλειας θα πρέπει συνεχώς να παρακολουθούνται, όπως και οι δυνατότητες σχετικά με τις προδιαγραφές αυξημένης ασφάλειας.
Ian Hudghton (Verts/ALE), γραπτώς. − (EN) Κάθε χρόνο, χιλιάδες πεζοί και ποδηλάτες σε ολόκληρη την Ευρώπη σκοτώνονται ή τραυματίζονται σε τροχαία ατυχήματα. Η ευρωπαϊκή νομοθεσία έχει συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στη μείωση των θανάτων και των τραυματισμών αλλά η ανανέωση των προτύπων είναι επίσης σημαντική. Οι προτάσεις στον συγκεκριμένο τομέα είναι ευπρόσδεκτες και έτσι υπερψήφισα την έκθεση Ferrari.
Zita Pleštinská (PPE-DE), γραπτώς. − (SK) Tα στατιστικά στοιχεία για τα τροχαία ατυχήματα στην ΕΕ κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο, 8 000 περίπου ανεπαρκώς προστατευόμενοι χρήστες του οδικού δικτύου, πεζοί και ποδηλάτες χάνουν τη ζωή τους ενώ άλλοι 300 000 τραυματίζονται. Το 80% περίπου των τροχαίων ατυχημάτων σημειώνεται στις πόλεις και στα χωριά όπου το ανώτατο όριο ταχύτητας κυμαίνεται μεταξύ 40 και 60 χιλιομέτρων την ώρα. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει ότι όχι μόνο η ταχύτητα, αλλά και η ποιότητα των οδικών υποδομών, και συγκεκριμένα η ασφάλεια του οχήματος, μπορεί να ευθύνεται για τα τροχαία ατυχήματα.
Οι εκκλήσεις για χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς, βάδισμα και ποδηλασία ως λύσεις εναλλακτικές της χρήσης αυτοκινήτου πρέπει να αντισταθμιστούν με μέτρα για τη μείωση του αριθμού των τραυματισμών. Επί του παρόντος, δεν υπάρχουν στην αγορά συστήματα αποφυγής συγκρούσεων τα οποία μπορούν να εντοπίζουν εγκαίρως πεζούς ή άλλους ανεπαρκώς προστατευόμενους χρήστες του οδικού δικτύου.
Επικροτώ και υπερψήφισα την έκθεση του εισηγητή, του κ. Francesco Ferrari, σχετικά με την πρόταση κανονισμού για την προστασία πεζών και άλλων ανεπαρκώς προστατευόμενων χρηστών του οδικού δικτύου. Φιλοδοξία της αυτοκινητιστικής βιομηχανίας πρέπει να είναι η πώληση αυτοκινήτων που δεν είναι μόνο τεχνολογικά πολύ προηγμένα και οικολογικά καθαρά, αλλά επίσης και εξαιρετικά ασφαλή.
Προκειμένου να διασφαλιστεί ένα υψηλότερο επίπεδο ασφάλειας σε κάθε περίσταση, η υποχρεωτική εγκατάσταση ενεργών συστημάτων υποβοήθησης πέδησης για όλα τα καινούρια οχήματα από το 2009, που προβλέπεται στην πρόταση της Επιτροπής, δεν θα πρέπει να αντικαταστήσει τα υψηλού επιπέδου συστήματα παθητικής ασφάλειας αλλά αντίθετα να τα συμπληρώσει.
Θεωρώ ότι η συγκεκριμένη νομοθεσία θα συνεισφέρει στην ενίσχυση της ασφάλειας για όλους τους χρήστες του οδικού δικτύου.
Luís Queiró (PPE-DE), γραπτώς. − (PT) Η οδική ασφάλεια είναι προτεραιότητα για την ευρωπαϊκή πολιτική μεταφορών, μια πραγματική ανησυχία για τους πολιτικούς φορείς λήψης αποφάσεων και ένα στήριγμα για όλους τους πολίτες στο πλαίσιο της καταπολέμησης των τραγωδιών που συνεχίζουν δυστυχώς να συμβαίνουν με ολοένα και μεγαλύτερη συχνότητα στους ευρωπαϊκούς δρόμους. Η έκθεση Ferrari έχει στόχο την ενίσχυση των προδιαγραφών της Κοινότητας στον τομέα της ασφάλειας και επομένως την καλύτερη ασφάλεια των πεζών. Ως εκ τούτου, δεν έχουμε την πολυτέλεια να μην ζητούμε τη μέγιστη προσοχή και τα καλύτερα δυνατά διαθέσιμα μέτρα που θα εγγυώνται την ασφάλεια στους δρόμους μας. Συγκεκριμένα, είναι εξαιρετικά σημαντικό η νομοθετική προσπάθεια να συνεχίσει να είναι όσο το δυνατόν πιο αυστηρή και τα μέτρα που εγκρίνονται θα πρέπει να παρακολουθούνται δεόντως και να αξιολογούνται, προκειμένου να διασφαλίζεται ότι απαραίτητες βελτιώσεις γίνονται εγκαίρως για την πρόληψη περισσότερων τραγωδιών. Χαιρετίζουμε στη συγκεκριμένη έκθεση την προσπάθεια εξεύρεσης τρόπων να καλυφθεί ο χρόνος που χάθηκε και να διασφαλιστεί ότι τα προτεινόμενα συστήματα πρόληψης είναι τα πιο σωστά και κατάλληλα για τα θύματα των συγκρούσεων μηχανοκίνητων οχημάτων.
Τέλος, και επειδή μερικές φορές ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες, καθήκον μας είναι να διασφαλίσουμε, ακόμα και στους πιο τεχνικούς τομείς, ότι η νομοθεσία που δημιουργούμε προσφέρει πάντα τα καλύτερα μέσα προστασίας για τους πολίτες μας.
Luca Romagnoli (NI), γραπτώς. − (IT) Υπερψηφίζω την έκθεση του κ. Ferrari. Συμφωνώ με τον στόχο αυτής της πρότασης για την ενίσχυση των προδιαγραφών της Κοινότητας με στόχο τη βελτίωση της ασφάλειας των πεζών και των άλλων ανεπαρκώς προστατευόμενων χρηστών του οδικού δικτύου σε περίπτωση τραυματισμών που οφείλονται σε ατυχήματα με μηχανοκίνητα οχήματα.
Πιστεύω ότι τόσο από άποψη χρόνου όσο και από τεχνική άποψη, μπορούμε να κινηθούμε γρήγορα προς την κατεύθυνση του σχεδιασμού και της εφαρμογής κατάλληλων μέσων για την προσαρμογή των οχημάτων. Χαιρετίζω ιδίως την καθιέρωση υποχρέωσης για όλα τα οχήματα να εξοπλιστούν με συστήματα υποβοήθησης πέδησης, τα οποία θα συμβάλλουν στη μείωση του αριθμού των ατυχημάτων με οχήματα και πεζούς.
Brian Simpson (PSE), γραπτώς. − (EN) Χαιρετίζω τη συγκεκριμένη έκθεση επειδή ενισχύει την υπάρχουσα νομοθεσία αλλά και τις προσπάθειες για τη βελτίωση της οδικής ασφάλειας, ιδίως στον τομέα της ασφάλειας των πεζών και των ποδηλατών. Κάθε χρόνο 8 000 άνθρωποι – πεζοί και ποδηλάτες – χάνουν τη ζωή τους και 300 000 τραυματίζονται στους δρόμους της ΕΕ.
Μεγάλος αριθμός αυτών των θυμάτων μπορεί να αποφευχθεί είτε με μια καλύτερη εκπαίδευση οδήγησης, είτε με τη βελτίωση του σχεδιασμού των μηχανοκίνητων οχημάτων. Η εγκατάσταση συστημάτων υποβοήθησης πέδησης, η καθιέρωση δοκιμασιών υψηλότερης απόδοσης και μια πιο σύντομη περίοδος εφαρμογής θα συμβάλλουν στον περιορισμό της εκατόμβης που ζούμε κάθε μέρα στους δρόμους μας.
Είμαι πολύ χαρούμενος που οι δολοφόνοι, γνωστοί ως ενισχυμένοι προφυλακτήρες, θα πρέπει τώρα να υποβληθούν στις ίδιες δοκιμασίες απόδοσης στα οχήματα στα οποία πρόκειται να τοποθετηθούν, αν και για μένα η εκστρατεία για την πλήρη απαγόρευση των ενισχυμένων προφυλακτήρων συνεχίζεται.
Συγχαίρω τον εισηγητή για την έκθεσή του και ανυπομονώ για άμεση συμφωνία με το Συμβούλιο στο συγκεκριμένο θέμα.
David Sumberg (PPE-DE), γραπτώς. − (EN) Θα ήθελα να αιτιολογήσω την ψήφο μου σε σχέση με την έκθεση του Francesco Ferrari σχετικά με την ασφάλεια των πεζών και άλλων ανεπαρκώς προστατευόμενων χρηστών του οδικού δικτύου.
Αν και υποστηρίζω τους αξιόλογους στόχους της συγκεκριμένης έκθεσης, επειδή όλοι μας θέλουμε να μειωθούν οι συντριπτικές απώλειες ζωών και οι τραυματισμοί που σημειώνονται στους δρόμους μας, θεωρώ ότι η έκθεση απαιτεί ένα πολύ σύντομο χρονοδιάγραμμα για την εφαρμογή και δεν θεωρώ ότι αυτό μπορεί να επιτευχθεί.
Προτείνονται κάποιες ριζοσπαστικές προδιαγραφές και για αυτό, το βάρος που θα επωμιστεί η βιομηχανία θα είναι δυσβάστακτο αν οι προτάσεις θεσπιστούν πάρα πολύ γρήγορα.
Σε περίοδο ύφεσης, πρέπει όλοι μας να θυμόμαστε ότι οι ψηφοφόροι μας πρέπει να προστατεύσουν τις δουλειές τους και μια πολύ βεβιασμένη νομοθεσία μπορεί να αποβεί επιζήμια για τον συγκεκριμένο στόχο.
Andrzej Jan Szejna (PSE), γραπτώς. − (PL) Υπερψήφισα την έκθεση για την πρόταση κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με την προστασία των πεζών και άλλων ανεπαρκώς προστατευόμενων χρηστών του οδικού δικτύου (2007/0201).
Επί του παρόντος, δεν υπάρχουν στην αγορά συστήματα κατά των συγκρούσεων ικανά να εντοπίζουν αποτελεσματικά τους πεζούς και τους άλλους ανεπαρκώς προστατευόμενους χρήστες του οδικού δικτύου που να πληρούν ταυτόχρονα και όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις. Συμφωνώ με την άποψη του εισηγητή ότι θα πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στη θέσπιση μέτρων που θα μειώσουν τον αριθμό των τραυματισμών, και κυρίως, τον αριθμό των θυμάτων μεταξύ των πεζών και των άλλων ανεπαρκώς προστατευόμενων χρηστών του οδικού δικτύου. Θα πρέπει να τονιστεί ότι οι τροπολογίες που κατατέθηκαν έχουν στόχο να κάνουν πιο αυστηρές τις διατάξεις του κανονισμού όπου είναι δυνατόν. Υπερψήφισα την έκθεση, επειδή θεωρώ ότι είναι σημαντικό να παρακολουθείται όχι μόνο η ανάπτυξη της τεχνολογίας για τη διασφάλιση της ενεργούς ασφάλειας, αλλά και για να εξεταστεί η πιθανότητα θέσπισης πιο αυστηρών διατάξεων στο τομέα της παθητικής ασφάλειας σχετικά με την κατασκευή των οχημάτων.
Bernard Wojciechowski (IND/DEM), γραπτώς. − (PL) Οι πεζοί και οι ποδηλάτες εμπλέκονται συχνά σε τροχαία ατυχήματα. Η προστασία των ζωών τους αποτελεί συχνά μια πολύ μεγάλη πρόκληση για την αυτοκινητιστική βιομηχανία.
Το ηλεκτρονικό σύστημα προστασίας των πεζών (EPP) είναι μια τέλεια λύση. Περιορίζει τη σφοδρότητα των επιπτώσεων της σύγκρουσης με ένα όχημα. Χάρη στο συγκεκριμένο σύστημα, το εμπρόσθιο μέρος του οχήματος απορροφά την ισχύ της σύγκρουσης, περιορίζοντας έτσι το μέγεθος του τραυματισμού του θύματος.
Άλλη μια πετυχημένη μέθοδος για τη διασφάλιση της ασφάλειας των πεζών είναι μέσω ενός ενεργού καπό, το οποίο έχει τοποθετηθεί στο C6. Τη στιγμή που το όχημα χτυπά τον πεζό, το κάλυμμα της μηχανής ανεβαίνει. Χάρη σε έναν αισθητήρα που ανιχνεύει τη σύγκρουση και έναν εκρηκτικό μηχανισμό, το κάλυμμα ανεβαίνει 65 χιλιοστά μέσα σε 0,40 δευτερόλεπτα. Ένας άλλος μηχανισμός διατηρεί το κάλυμμα σε όρθια θέση παρά την ισχύ της σύγκρουσης, απορροφώντας έτσι την ενέργεια που δημιουργείται. Και σε περίπτωση ελαφριάς σύγκρουσης παρέχεται προστασία από ένα μέρος που είναι εξοπλισμένο με αμορτισέρ.
Όλα τα οχήματα θα πρέπει να υποβάλλονται σε όσες δοκιμασίες κρίνεται ότι είναι απαραίτητο προκειμένου για τη βελτίωση της ασφάλειας στους δρόμους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ilda Figueiredo (GUE/NGL), γραπτώς. − (PT) Η συγκεκριμένη έκθεση αφορά κάποιες θετικές αλλαγές στη συνήθη διαδικασία μεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Το άρθρο 5, στοιχείο α της τροποποιημένης απόφασης 1999/468/EΚ καθιέρωσε τη νέα κανονιστική διαδικασία με έλεγχο για μέτρα γενικής εφαρμογής που έχουν στόχο την τροποποίηση μη ουσιαστικών στοιχείων βασικών μέσων που εγκρίνονται σύμφωνα με το άρθρο 251 της Συνθήκης, καταργώντας μεταξύ άλλων κάποια στοιχεία ή συμπληρώνοντας το μέσο με την προσθήκη κάποιων μη ουσιαστικών στοιχείων.
Ύστερα από την αναλυτική εξέταση της ισχύουσας νομοθεσίας και των διαδικασιών που είναι σε εξέλιξη, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπέβαλε τη συγκεκριμένη πρόταση που καλύπτει 59 νομοθετικές πράξεις που πρέπει να προσαρμοστούν στη νέα κανονιστική διαδικασία με έλεγχο.
Με την απόφασή της τής 12ης Δεκεμβρίου 2007, η διάσκεψη των προέδρων όρισε αφενός μεν την Επιτροπή Νομικών Θεμάτων ως την επικεφαλής επιτροπή για να επιμεληθεί της ευθυγράμμισης στο ζήτημα της επιτροπολογίας, αφετέρου δε τις ειδικευμένες επιτροπές ως επιτροπές γνωμοδότησης. Η διάσκεψη των προέδρων των επιτροπών συμφώνησε στις 15 Ιανουαρίου 2008 για τις λεπτομέρειες της συνεργασίας ανάμεσα στην Επιτροπή Νομικών Θεμάτων και στις άλλες εμπλεκόμενες επιτροπές. Η συγκεκριμένη έκθεση περιέχει έτσι λίγες τροπολογίες που προτάθηκαν από άλλες επιτροπές στις γνωμοδοτήσεις τους, οι οποίες παραλήφθησαν με τη μορφή επιστολών.
Andrzej Jan Szejna (PSE), γραπτώς. − (PL) Υπερψήφισα την έκθεση του κ. Galeote Quecedo για μια πρόταση κανονισμού του Συμβουλίου σχετικά με το άνοιγμα και τον τρόπο διαχείρισης αυτόνομων κοινοτικών δασμολογικών ποσοστώσεων όσον αφορά τις εισαγωγές ορισμένων προϊόντων αλιείας στις Καναρίους Νήσους.
Η έκθεση συνηγορεί υπέρ της άρσης του κοινού δασμολογίου στην εισαγωγή ορισμένων αλιευτικών προϊόντων στα Κανάρια Νησιά για την περίοδο 2007-2013. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι διατάξεις που επηρεάζονται από την πρόταση έληξαν στις 31 Δεκεμβρίου 2006. Η πρόταση σχετικά με την καθιέρωση αδασμολόγητων ποσοστώσεων και τις διατάξεις για τη διαχείριση των τελευταίων συνάδουν με το άρθρο 299, παράγραφος 2 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, που προβλέπει συγκεκριμένα μέτρα για την παροχή συνδρομής στις άκρως απόκεντρες περιφέρειες.
Έτσι, ψήφισα υπέρ της έκθεσης αφού θεωρώ ότι η ιδιαίτερη γεωγραφική θέση των Κανάριων Νησιών σε σχέση με τις πηγές προμήθειας ορισμένων αλιευτικών προϊόντων, τα οποία είναι πολύ σημαντικά για την εσωτερική κατανάλωση, συνεπάγεται πρόσθετο κόστος για τον συγκεκριμένο τομέα. Ένας τρόπος για την αντιμετώπιση των φυσικών δυσκολιών αυτού του είδους, λόγω της γεωγραφικής τοποθεσίας, είναι η προσωρινή αναστολή των δασμών στις εισαγωγές των εν λόγω προϊόντων από τρίτες χώρες.
Alessandro Battilocchio (PSE), γραπτώς. − (IT) Υπερψήφισα την έκθεση Jäätteenmäki για το Καθεστώς του Ευρωπαίου Διαμεσολαβητή.
Ως μέλος της Επιτροπής Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, έχω δει με τα ίδια μου τα μάτια ότι ένας τεράστιος και ολοένα και μεγαλύτερος αριθμός πολιτών στρέφεται στα θεσμικά όργανα της Κοινότητας για να καταγγείλει τη μη συμμόρφωση των κρατών μελών με τους κανόνες της ΕΕ.
Πολύ συχνά, οι αναφορές που υποβάλλονται στο Κοινοβούλιο και εξετάζονται από την αρμόδια επιτροπή δεν μπορούν να κριθούν παραδεκτές. Θα ήθελα εδώ να σταθώ σε ένα πολύ σημαντικό σημείο: η υπηρεσία του Ευρωπαίου Διαμεσολαβητή πρέπει να καταβάλει μεγαλύτερες προσπάθειες όσον αφορά την εξωτερική του επικοινωνία με τους πολίτες. Πολύ συχνά ο μέσος πολίτης δεν γνωρίζει καν την ύπαρξη του Διαμεσολαβητή, ενός μέσου ενδεχομένως δημιουργίας ενός πιο λειτουργικού και αποτελεσματικού συνδέσμου με τα θεσμικά όργανα της ΕΕ. Το καθεστώς για το οποίο ψηφίζουμε σήμερα καθορίζει νέους μηχανισμούς για τη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα του έργου του Διαμεσολαβητή. Εναπόκειται στους βουλευτές του ΕΚ να παρακολουθούν τα αποτελέσματα.
Lydie Polfer (ALDE), γραπτώς. – (FR) Υποστηρίζω την έκθεση που εκπόνησε με δίκη της πρωτοβουλία η κ. Jäätteenmäki σχετικά με την πρόσβαση του Ευρωπαίου Διαμεσολαβητή σε πληροφορίες και την ανάγκη για μια σειρά από πιο σαφείς κανονισμούς, αφού στόχος της είναι η κατάρτιση πιο ακριβών κανόνων στον συγκεκριμένο τομέα.
Σύμφωνα με το κείμενο, οι διάφοροι οργανισμοί και τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να παρέχουν στον Διαμεσολαβητή όλες τις αιτούμενες πληροφορίες ενώ μέχρι σήμερα ήταν δυνατή η απαγόρευση πρόσβασης σε κάποιο έγγραφο για λόγους εμπιστευτικότητας.
Ομοίως, η υποχρέωση των υπαλλήλων να καταθέτει «βάσει οδηγιών των διοικήσεών τους» πρέπει να καταργηθεί ενώ θα πρέπει να ζητείται από τον υπάλληλο να λέει όλη την αλήθεια με κάθε ειλικρίνεια.
Οι προτάσεις της κ. Jäätteenmäki έχουν στόχο την ενίσχυση της εμπιστοσύνης του κοινού στις δραστηριότητες του Ευρωπαίου Διαμεσολαβητή και επομένως καλό θα ήταν να εφαρμοστούν.
8. Διορθώσεις και προθέσεις ψήφου: βλ. Συνοπτικά Πρακτικά
(Η συνεδρίαση διακόπτεται στις 13.30 και επαναλαμβάνεται στις 15.00)
ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΗΣ κ. ROURE Aντιπροέδρου
9. Έγκριση των Συνοπτικών Πρακτικών της προηγούμενης συνεδρίασης: βλ. Συνοπτικά Πρακτικά
10. Σύνθεση του Κοινοβουλίου: βλ. Συνοπτικά Πρακτικά
11. Mέτρα κατά της αύξησης της τιμής του πετρελαίου (συζήτηση)
Πρόεδρος. – Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τη συζήτηση σχετικά με τις δηλώσεις του Συμβουλίου και της Επιτροπής για τα μέτρα κατά της αύξησης της τιμής του πετρελαίου.
Janez Lenarčič, Προεδρεύων του Συμβουλίου. − (SL) Το Συμβούλιο γνωρίζει τις επιπτώσεις της αύξησης της τιμής του πετρελαίου στους ευρωπαίους πολίτες καθώς και την αρνητική της επίδραση σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή οικονομία. Γι’ αυτόν τον λόγο, το Συμβούλιο εξέτασε το ζήτημα αυτό στις πρόσφατες συνεδριάσεις του. Στο πλαίσιο των υψηλών τιμών των τροφίμων, το ζήτημα πρέπει να συζητηθεί επίσης από τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης τους, η οποία αρχίζει αύριο. Οι αναλύσεις των αιτιών για την αύξηση των τιμών του πετρελαίου υποδεικνύουν σύνθετες διαρθρωτικές μεταβολές στην προμήθεια και τη ζήτηση του πετρελαίου στην παγκόσμια οικονομία. Η παραγωγή του πετρελαίου βραχυπρόθεσμα είναι απίθανο να συμβαδίσει με τη συνεχή έντονη ζήτηση των αναπτυσσόμενων οικονομιών. Καθώς οι αιτίες αύξησης της τιμής του πετρελαίου παρουσιάστηκαν εκτενώς από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην έκθεσή της την περασμένη εβδομάδα, εγώ δεν θα υπεισέλθω σε λεπτομέρειες.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση βιώνει τις επιπτώσεις της μεταβολής της τιμής του πετρελαίου μέσω του υψηλότερου πληθωρισμού, των μεγαλύτερων λογαριασμών των νοικοκυριών, των προβλημάτων στους τομείς της γεωργίας, της αλιείας, των μεταφορών και σε διάφορους κλάδους της βιομηχανίας. Με βάση την υπόθεση ότι τα αίτια για την αύξηση της τιμής του πετρελαίου είναι διαρθρωτικής φύσης και ότι αυτή η τάση είναι πιθανόν να συνεχιστεί στο μέλλον, η Ένωση πρέπει να βρει μακροπρόθεσμες λύσεις. Tαυτόχρονα με την ενθάρρυνση της ανταγωνιστικότητας στις αγορές ενέργειας και με τη βελτίωση της διαφάνειας των αγορών πετρελαίου, τα μέτρα θα πρέπει να επικεντρωθούν ιδιαίτερα στην περαιτέρω στήριξη της ενεργειακής απόδοσης και της διαφοροποίησης του ενεργειακού εφοδιασμού.
Όσον αφορά την ενεργειακή απόδοση, επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω ότι τον Μάρτιο του 2007 το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ζήτησε αύξηση της ενεργειακής απόδοσης προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος της εξοικονόμησης ενέργειας κατά 20% μέχρι το 2020. Η οδηγία για την ενεργειακή απόδοση κατά την τελική χρήση και τις ενεργειακές υπηρεσίες που εγκρίθηκε το 2006 συνέβαλε στην επίτευξη αυτού του σκοπού. Αλλά δεν μπορούμε να τα επιτύχουμε όλα μέσω της νομοθεσίας. Τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις θα μπορούσαν να συνεισφέρουν σημαντικά αν υιοθετούσαν μια πιο λογική στάση την οποία θα ενθάρρυνε το Συμβούλιο και το Κοινοβούλιο με συνεχή ευαισθητοποίηση του κοινού.
Το άλλο κρίσιμο μέτρο αφορά τις προσπάθειες διαφοροποίησης του ενεργειακού εφοδιασμού. Θα ήθελα να σας υπενθυμίσω εν προκειμένω την έγκριση του σχεδίου δράσης Ενεργειακής Πολιτικής για την Ευρώπη από το εαρινό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του περασμένου έτους. Το σχέδιο αυτό θέτει τον δεσμευτικό στόχο της συμμετοχής των ανανεώσιμων ενεργειών στη συνολική ενεργειακή κατανάλωση της ΕΕ κατά 20% μέχρι το 2020. Όλα αυτά τα αναφέρω διότι θα ήθελα να τονίσω ότι η Ένωση έχει ήδη εγκρίνει κάποια μέτρα τα οποία θα μπορούσαν να μειώσουν την ευαισθησία της ευρωπαϊκής οικονομίας στις διακυμάνσεις των τιμών του πετρελαίου. Οι τωρινές πολιτικές θα πρέπει να βελτιωθούν στο μέλλον.
Όταν το Συμβούλιο Οικονομικών και Δημοσιονομικών Θεμάτων (ECOFIN) συζήτησε στην τελευταία του συνεδρίαση την άνοδο της τιμής του πετρελαίου επανέλαβε, μεταξύ άλλων, τη συμφωνία του Μάντσεστερ η οποία εγκρίθηκε τον Σεπτέμβριο του 2005. Σύμφωνα με αυτήν τη συμφωνία, θα πρέπει να αποφεύγονται οι δημοσιονομικές και άλλες πολιτικές παρεμβάσεις ως αντίδραση στην υψηλή τιμή του πετρελαίου καθώς στρεβλώνουν τον ανταγωνισμό και αποτρέπουν τις απαραίτητες προσαρμογές από τους οικονομικούς παράγοντες. Τα μέτρα τα οποία θεωρούνται ότι μπορούν να μετριάσουν τις επιπτώσεις της υψηλής τιμής του πετρελαίου στα φτωχότερα τμήματα του πληθυσμού πρέπει να παραμείνουν βραχυπρόθεσμα και στοχευμένα και δεν θα πρέπει να στρεβλώνουν τον ανταγωνισμό. Η άνοδος της τιμής του πετρελαίου συζητήθηκε επίσης την περασμένη εβδομάδα από τους υπουργούς οικονομικών των G8 οι οποίοι αντιπροσωπεύουν τις πλέον ανεπτυγμένες χώρες. Τόνισαν, μεταξύ άλλων, ότι η άνοδος της τιμής του πετρελαίου και των τροφίμων είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα και ότι θα πρέπει, συνεπώς, να επιδιώξουμε λύσεις σε διεθνές επίπεδο.
Θα ήθελα επίσης να αναφέρω ότι στη συνεδρίαση του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων και Εξωτερικών Σχέσεων που διεξήχθη αυτήν την εβδομάδα, αυτήν τη Δευτέρα, εγκρίναμε το 18μηνο πρόγραμμα των τριών επόμενων Προεδριών. Το έργο τους στο Συμβούλιο θα περιλαμβάνει πολλά καθήκοντα επικεντρωμένα στην αποτελεσματική αντιμετώπιση του ζητήματος των υψηλών τιμών των τροφίμων και του πετρελαίου.
Επιτρέψτε μου να ολοκληρώσω λέγοντας ότι για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις που αναφέρθηκαν παραπάνω χρειαζόμαστε συντονισμένες πολιτικές τόσο σε κοινοτικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί ώστε να μην δημιουργήσουμε νέες ανισορροπίες και προβλήματα με αυτές τις πολιτικές. Για την περαιτέρω αντιμετώπιση αυτών των καίριων ζητημάτων προσβλέπουμε στην εποικοδομητική συνεργασία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ειδικότερα όταν θα συζητηθούν οι απαραίτητες νομοθετικές προτάσεις.
Andris Piebalgs, Μέλος της Επιτροπής. − (EN) Κυρία Πρόεδρε, για μένα η μέρα ξεκινά με τον έλεγχο ρουτίνας της τιμής του πετρελαίου και τον τελευταίο καιρό τα νέα λίγο-πολύ οδεύουν προς μία κατεύθυνση: η τιμή του πετρελαίου ανεβαίνει όλο και περισσότερο. Τα τελευταία τρία χρόνια η τιμή του πετρελαίου σε δολάρια ΗΠΑ υπερτριπλασιάστηκε. Για την ΕΕ, που το 37% της ενεργειακής της κατανάλωσης προέρχεται από το πετρέλαιο, είναι εύκολο να καταλάβουμε τις πραγματικές και ενδεχόμενες επιπτώσεις της υψηλής τιμής του πετρελαίου στις οικονομίες και στους πολίτες μας.
Έχουμε μια συνεχή πτώση στην παραγωγή μας –και είναι ακόμα ουσιώδης– αλλά η πτώση αυτή συντελείται από τα τέλη της δεκαετίας του 1990. Η συνεχής αύξηση των εισαγωγών μεγαλώνει, κατά συνέπεια, την εξάρτησή μας από το πετρέλαιο και το ποσό το οποίο πληρώνουμε για την αγορά ενεργειακών πόρων αυξάνεται συνέχεια.
Αυτό έχει άμεση επίπτωση στους πολίτες και στις επιχειρήσεις μας. Η αύξηση της τιμής του πετρελαίου δημιουργεί πληθωρισμό και αυτή η επίπτωση γίνεται ήδη αντιληπτή. Η συμβολή της ενέργειας στην αύξηση του δείκτη τιμών στο τελευταίο τρίμηνο του 2007 υπολογίζεται κατά μέσο όρο στο 0,8% στη ζώνη του ευρώ. Αυτό σημαίνει άμεσες, αισθητές επιπτώσεις στα νοικοκυριά και σε πολλούς οικονομικούς τομείς, ιδιαίτερα δε σε αυτούς που δεν μπορούν να μετακυλίσουν την τιμή της ενέργειας στον τελικό καταναλωτή.
Η αύξηση των τιμών των καυσίμων κίνησης και θέρμανσης για τα νοικοκυριά στο χρονικό διάστημα Απριλίου 2007-Απριλίου 2008 υπερέβη κατά πολύ τη συνολική αύξηση των τιμών καταναλωτή. Για παράδειγμα, οι τιμές των καυσίμων μεταφορών αυξήθηκαν κατά μέσο όρο 12,7% σε αντίθεση με την αύξηση του πληθωρισμού 3,6% κατά μέσο όρο. Για άλλη μια φορά αυτοί που επηρεάζονται περισσότερο είναι οι πιο ευάλωτοι πολίτες μας.
Τον Σεπτέμβριο του 2005 σας μιλούσα ήδη για την άνοδο της τιμής του πετρελαίου και σας παρουσίασα ένα σχέδιο πέντε σημείων. Έκτοτε επεξεργαζόμαστε μια ολόκληρη σειρά νέων προτάσεων με τις οποίες θα αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε την πρόκληση της υψηλής και συνεχώς αυξανόμενης τιμής του πετρελαίου: προτάσεις σχετικά με την ενεργειακή απόδοση, τα αυτοκίνητα, την ποιότητα των καυσίμων, τις ανανεώσιμες ενέργειες. Το αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών αναμένουμε να είναι η σταδιακή πτώση της κατανάλωσης πετρελαίου στην ΕΕ τα επόμενα χρόνια. Τώρα τα τελευταία τρία χρόνια έχουμε σχεδόν σταθερή κατανάλωση και έχουμε αρχίσει να στρεφόμαστε σε καθαρότερους, πιο αποδοτικούς τρόπους μεταφοράς οι οποίοι χρησιμοποιούν ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Μολονότι θα πρέπει να γίνουν περισσότερα, και σαφώς δεν θα πρέπει να υποτιμάμε τα προβλήματα που προκύπτουν για τους πολίτες μας από τις υψηλές τιμές ενέργειας, ειδικά για τα πιο ευάλωτα νοικοκυριά καθώς και για πολλές επιχειρήσεις, κάτι τέτοιο παρέχει ήδη μια σωστή βάση πάνω στην οποία μπορούμε να αναπτύξουμε περαιτέρω μια όσο το δυνατόν καλύτερη πολιτική απάντηση για την αντιμετώπιση της πρόκλησης. Πράγματι, το γεγονός ότι η τιμή του πετρελαίου συνέχισε να παρουσιάζει άνοδο δεν σημαίνει ότι οι πολιτικές μας απέτυχαν. Είμαι πεπεισμένος ότι χωρίς τους φιλόδοξους στόχους μας για το κλίμα και την ενέργεια η κατάσταση θα ήταν ακόμα πιο δύσκολη. Αλλά είναι σαφές από τις τελευταίες τάσεις ότι πρέπει να εντείνουμε περισσότερο τις προσπάθειές μας.
Επιτρέψτε μου λοιπόν να εξετάσω τώρα τους μακροπρόθεσμους παράγοντες που επηρεάζουν την αγορά πετρελαίου. Για να το θέσω απλά, εγκαταλείπουμε την εποχή του φθηνού πετρελαίου και της φθηνής ενέργειας γενικά. Η ζήτηση της ενέργειας σε παγκόσμιο επίπεδο αυξάνεται και ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας εκτιμά ότι θα μπορούσε να αυξηθεί πάνω από 50% μέχρι το 2030. Συγκεκριμένα, οι αναδυόμενες οικονομίες καταναλώνουν όλο και περισσότερη ενέργεια.
Από την άλλη πλευρά, δεν έχει αποσαφηνιστεί κατά πόσο θα υπάρχει επαρκής παραγωγή πετρελαίου για την ικανοποίηση της παγκόσμιας ζήτησης. Οι ειδικοί ισχυρίζονται ότι από γεωλογικής απόψεως υπάρχουν ακόμα αρκετοί ενεργειακοί πόροι κάτω από το έδαφος για τα επόμενα 40-50 χρόνια. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας, δεν είναι βέβαιο αν οι χώρες παραγωγής πετρελαίου έχουν τη δυνατότητα ή την προθυμία να αυξήσουν την παραγωγή ώστε να ανταποκριθούν στις φαινομενικά αναπόφευκτες και μακροπρόθεσμα συνεχιζόμενες αυξήσεις ζήτησης του πετρελαίου σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η εποχή της φθηνής ενέργειας έχει τελειώσει σε μια στιγμή όπου σε κάθε περίπτωση έχουμε απόλυτο καθήκον προς τις μελλοντικές γενιές να στραφούμε λόγω της κλιματικής αλλαγής σε καθαρές, χωρίς άνθρακα ενεργειακές πηγές για θέρμανση, ηλεκτρισμό και μετακίνηση. Αυτή είναι η πρόκληση που αντιμετωπίζουμε. Γι’ αυτήν απαιτείται μια σαφής απάντηση. Αλλά, πριν φτάσουμε στα μακροπρόθεσμα και στα βραχυπρόθεσμα μέτρα, θα ήθελα να αναφέρω μερικά βραχυπρόθεσμα βήματα τα οποία μετριάζουν τις επιπτώσεις στους καταναλωτές.
Οι επιπτώσεις στις πιο ευάλωτες ομάδες πρέπει να αμβλυνθούν βραχυπρόθεσμα, όπου είναι απαραίτητο μέσω κοινωνικών μέτρων. Η στήριξη των φτωχότερων νοικοκυριών μπορεί να αιτιολογηθεί και είναι απαραίτητη, αλλά πρέπει να είναι στοχευμένη. Ταυτόχρονα, πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί όσον αφορά τις αλλαγές του καθεστώτος φορολογίας. Η εμπειρία έχει αποδείξει ότι τέτοια μέτρα, ενώ από πολιτική σκοπιά είναι ελκυστικά από πολλές απόψεις, στην πραγματικότητα δυσχεραίνουν περισσότερο την μακροπρόθεσμη αλλαγή προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τις υψηλές τιμές ενέργειας και την εξοικονόμηση άνθρακα. Είναι πολύ καλύτερα να εστιάσουμε την παροχή βοήθειας εκεί όπου πραγματικά υπάρχει ανάγκη.
Στο πλαίσιο της περαιτέρω ανάπτυξης της μακροπρόθεσμης προσέγγισης της ΕΕ ώστε να ανταποκριθεί στις προκλήσεις, οι υπάρχουσες ενεργειακές μας πολιτικές θεωρούνται από πολλούς ως «παγκόσμιοι ηγέτες». Η Επιτροπή πάντα επέμενε ότι η πρόσφατη δέσμη μέτρων της για το κλίμα και την ενέργεια περιελάμβανε τους συνδυασμένους στόχους της βιωσιμότητας, της ασφάλειας του εφοδιασμού και της ανταγωνιστικότητας, γεγονός που γίνεται ολοένα και πιο σαφές καθημερινά.
Επιτρέψτε μου να υπενθυμίσω με περισσότερες λεπτομέρειες τα σημαντικότερα στοιχεία αυτών των πολιτικών, οι οποίες εφαρμόζονται ήδη ή τελούν υπό εξέταση από αυτό το Σώμα: το σχέδιο οδηγίας που εγγυάται μερίδιο 20% των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στην τελική μας κατανάλωση ενέργειας μέχρι το 2020· οι νέοι κανόνες που επεκτείνουν και ενισχύουν το σύστημα εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπών της ΕΕ διασφαλίζοντας ότι θα επιτύχουμε τον στόχο της μείωσης των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου κατά 20% μέχρι το 2020 και καθιερώνοντας το σύστημα εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπών της ΕΕ ως οδηγό για την αλλαγή· η πρόταση για μείωση των εκπομπών CO2 από τα αυτοκίνητα και η οδηγία για την ποιότητα των καυσίμων η οποία θα υποχρεώσει τους προμηθευτές πετρελαίου να μειώσουν σταδιακά το CO2 και την κατανάλωση ενέργειας στα προϊόντα που πουλάνε· και το πιο σημαντικό, το Σχέδιο Δράσης για την Ενεργειακή Απόδοση που καλύπτει όλους τους τομείς, σε όλα τα επίπεδα, από τη διεθνή εταιρική σχέση για τη συνεργασία για ενεργειακή απόδοση μέχρι το Σύμφωνο των Δημάρχων σε τοπικό επίπεδο και τα ειδικά μέτρα όπως η σήμανση των καταναλωτικών αγαθών ή οι απαιτήσεις για ενεργειακή απόδοση των κτιρίων.
Σχεδόν όλα τα μέτρα που αναφέρονται στο Σχέδιο Δράσης για την Ενεργειακή Απόδοση είναι αποδοτικά από πλευράς κόστους αφού κάθε βαρέλι πετρελαίου κοστίζει 60 δολάρια ΗΠΑ.
Όλα αυτά είναι μια αρχή αλλά θα πρέπει να κάνουμε περισσότερα. Συνεπώς, η Επιτροπή θα συνεχίσει το έργο της σε διεθνές επίπεδο, δηλαδή τον εποικοδομητικό διάλογο μεταξύ των βασικών πετρελαιοπαραγωγών χωρών και των χωρών που καταναλώνουν πετρέλαιο, όπως η σύνοδος της Τζέντα η οποία θα πραγματοποιηθεί αυτήν την εβδομάδα στη Σαουδική Αραβία, ή ο διάλογος EE-OΠΕΚ που θα διεξαχθεί την επόμενη εβδομάδα. Θα εξετάσει διεξοδικά τη λειτουργία των αγορών πετρελαίου και πετρελαιοειδών στην Ευρωπαϊκή Ένωση και θα υποβάλει προτάσεις για πιθανή περαιτέρω πολιτική δράση κατά τη δεύτερη στρατηγική ανασκόπηση στον τομέα της ενέργειας η οποία θα πραγματοποιηθεί αργότερα αυτή τη χρονιά. Θα βοηθήσει τις αναπτυσσόμενες χώρες που εισάγουν πετρέλαιο να μετριάσουν τις βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις των υψηλών τιμών των καυσίμων και των τροφίμων και να επιφέρουν διαρθρωτικές βελτιώσεις στην ενεργειακή τους απόδοση και στη χρήση εναλλακτικών καυσίμων. Θα προωθήσει τις προσπάθειες για αύξηση της ενεργειακής απόδοσης.
Αυτή θα παραμείνει η πρωταρχική μου προτεραιότητα. Aυτό σημαίνει βελτίωση της νομοθεσίας στο εσωτερικό της ΕΕ. Σημαίνει επίσης προώθηση μιας ακόμα αποτελεσματικότερης διεθνούς εταιρικής σχέσης για την ενεργειακή απόδοση, η οποία εγκρίθηκε την περασμένη εβδομάδα στο Υπουργικό Συμβούλιο των G8 για την ενέργεια στην Ιαπωνία με πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η υπάρχουσα νομοθεσία για την ενεργειακή απόδοση και οι βελτιώσεις τις οποίες θα καταθέσω τους επόμενους μήνες σχετικά με τα κτίρια, τη σήμανση και τα ελάχιστα πρότυπα για τα προϊόντα είναι πραγματικά πολύ σημαντικά, αλλά πρέπει να θεωρηθούν μόνο ως ένα από τα πολλά απαραίτητα μέτρα. Η πραγματική πρόκληση είναι η αποτελεσματική εφαρμογή των πολιτικών ενεργειακής απόδοσης σε εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Επιτροπή θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο όσον αφορά την παροχή βοήθειας στα κράτη μέλη προκειμένου να ανταποκριθούν σε αυτήν την πρόκληση.
Θα αναφέρω τα βιοκαύσιμα διότι αυτό το ζήτημα συζητιέται συχνά. Στο σχέδιο της οδηγίας για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας αλλάζουμε τη δέσμευση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για να διασφαλίσουμε ότι μέχρι το 2020 το 10% των μεταφορών της ΕΕ πρακτικά θα κινείται με ανανεώσιμα καύσιμα. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι αυτό το 10% μπορεί να καλυφθεί από τα βιοκαύσιμα ή τον ηλεκτρισμό που προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές ή αυξάνοντας την ενεργειακή απόδοση των μέσων μετακίνησης.
Είμαι πεπεισμένος ότι η ΕΕ μπορεί και πρέπει να δημιουργήσει βιοκαύσιμα τα οποία θα χρησιμοποιήσει με βιώσιμο και υπεύθυνο τρόπο χωρίς να επηρεαστούν τα παγκόσμια επίπεδα παραγωγής τροφίμων. Αυτό μπορεί να γίνει με βιώσιμο τρόπο χρησιμοποιώντας εκτάσεις γης της ΕΕ οι οποίες προηγουμένως είχαν πάψει να καλλιεργούνται, βελτιώνοντας με βιώσιμο τρόπο την απόδοση της γης, επενδύοντας στην τεχνολογία για παραγωγή βιοκαυσίμων δεύτερης γενιάς και εδραιώνοντας συνεργασία με τις αναπτυσσόμενες χώρες για να διασφαλίσουμε ότι τα βιοκαύσιμα συμπληρώνουν την παραγωγή των τροφίμων και δεν την αντικαθιστούν. Με μια τέτοια προσέγγιση, η ανάπτυξη εναλλακτικών καθαρών καυσίμων μεταφοράς πρέπει να αποτελεί μέρος της αντίδρασης της ΕΕ στις προκλήσεις της τιμής του πετρελαίου και της κλιματικής αλλαγής.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να συνεχίσει τις προσπάθειες σε διεθνές επίπεδο και τον διάλογο με τους κύριους εταίρους της. Η συνεδρίαση των G8 την περασμένη εβδομάδα και η σύνοδος στη Τζέντα αυτό το σαββατοκύριακο δείχνουν ότι το ζήτημα κατέχει την πρώτη θέση στην πολιτική ατζέντα. Θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε την αξιοπιστία την οποία δημιουργούμε και να ηγηθούμε της διεθνούς δράσης ώστε να εκμεταλλευτούμε το δυναμικό της ενεργειακής απόδοσης και την παραγωγή καθαρής ενέργειας σε όλο τον κόσμο, και να κάνουμε δυνατή τη λειτουργία αποδοτικών και αξιόπιστων αγορών βασικών προϊόντων σε παγκόσμιο επίπεδο.
Εντούτοις, η δράση ξεκινά από το σπίτι και μια νέα ώθηση της ανανεώσιμης ενέργειας και της ενεργειακής απόδοσης είναι ωφέλιμη όχι μόνο για το κλίμα αλλά και για την οικονομία μας.
Υπάρχει ενεργειακό μέλλον για όλους μας. Το μέλλον αυτό θα οργανωθεί πιθανότατα γύρω από διαφορετικά πρότυπα παραγωγής, κατανάλωσης και συμπεριφοράς. Όσον αφορά την κλιματική αλλαγή, απαιτείται δράση τώρα και η Επιτροπή συμμετέχει πλήρως σε αυτό.
Jean-Pierre Audy, εξ ονόματος της Ομάδας PPE-DE. – (FR) Kυρία Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, Επίτροπε Piebalgs, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ας αφήσουμε λίγο ελεύθερη τη φαντασία μας. Όλες οι ιδέες που επιδιώκουν να περιορίσουν το μέγιστο συντελεστή ΦΠΑ, συμπεριλαμβανομένων αυτών που πρότεινε ο Πρόεδρος Σαρκοζί της Γαλλίας, είναι αρκετά αξιόλογες και θα πρέπει να τις εξετάσουμε. Θα ήθελα επίσης να σας παρουσιάσω μία δική μου πρόταση.
Το πετρέλαιο είναι ένα ορυκτό καύσιμο με περιορισμένη διάρκεια ζωής και η υψηλή τιμή του είναι μια αμετάκλητη και μακροπρόθεσμη τάση. Εντούτοις, η πηγή όλων των προβλημάτων, εκτός από την ίδια την τιμή, είναι ο ξαφνικός και δραματικός τρόπος με τον οποίο οι τεράστιες διακυμάνσεις της τιμής ανά βαρέλι αργού πετρελαίου σε παγκόσμιο επίπεδο επηρεάζουν τις οικονομίες μας. Συνεπώς αναρωτιέμαι κατά πόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς να αποκρύπτει την πραγματικότητα που σχετίζεται με την τρέχουσα άνοδο της τιμής, είναι σε θέση να διασφαλίσει τη σταθερότητα της τιμής σύμφωνα με έναν ετήσιο κύκλο, έτσι ώστε οι δημόσιες υπηρεσίες για τον προϋπολογισμό, και ειδικά αυτές που διατηρούν τα κράτη μέλη για τα φορολογικά τους συστήματα και αυτές που έχουν δημιουργηθεί στο επίπεδο της τοπικής αυτοδιοίκησης, καθώς και οι εταιρείες και οι επιχειρήσεις που έχουν συνάψει συμβατικές σχέσεις συνδεόμενες με την τιμή του πετρελαίου, και γενικότερα, οι απλοί πολίτες οι οποίοι πρέπει να καταρτίσουν τον οικογενειακό τους προϋπολογισμό, θα μπορούσαν όλοι να είναι καλύτερα προετοιμασμένοι για τις μεγάλες αλλαγές που λαμβάνουν χώρα στον τομέα της ενέργειας χωρίς να υφίστανται την καθημερινή πίεση λόγω των ξαφνικών διακυμάνσεων της τιμής του πετρελαίου οι οποίες σχετίζονται με τις παγκόσμιες τιμές συναλλάγματος, την κερδοσκοπία και την ισοτιμία ευρώ/δολαρίου.
Σε αυτό το πλαίσιο, κύριε Επίτροπε, εγώ έχω προτείνει την εξέταση της πιθανότητας δημιουργίας ενός κοινοτικού μέσου το οποίο θα έχει σαν σκοπό την εγγύηση της τιμής του αργού πετρελαίου ανά βαρέλι σύμφωνα με τον γενικά αποδεκτό ετήσιο κύκλο του προϋπολογισμού. Ένα τέτοιο μέσο θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την χρηματοοικονομική τεχνική της αγοράς και της πώλησης δικαιωμάτων προαίρεσης στην παγκόσμια αγορά και θα αποδεικνύονταν χρήσιμο για την καταπολέμησης της κερδοσκοπίας.
Το 2005, όταν η τιμή ήταν 50 δολάρια το βαρέλι, ζήτησα τη γνώμη σας για το ζήτημα, Επίτροπε Piebalgs, και απαντήσατε πως αυτή η ιδέα ήταν ενδιαφέρουσα, δεδομένου ότι η Επιτροπή δεν είχε τη δύναμη να ελέγξει την τιμή του αργού πετρελαίου, ειδικά εφόσον η αγορά του πετρελαίου είναι παγκόσμια. Ωστόσο, θα πρέπει να επιμείνω σε αυτό το σημείο, διότι ένα τέτοιο κοινοτικό μέσο, το οποίο μακροπρόθεσμα θα λειτουργεί σαν παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος και πρακτικά δεν θα απαιτεί καμία χρηματοδότηση, θα άξιζε τουλάχιστον να διερευνηθεί όχι –επαναλαμβάνω– ως μέσο εναντίωσης στους νόμους της ελεύθερης αγοράς στους οποίου υποκείμεθα αλλά ως ένας τρόπος για να ελέγξουμε τον αναπάντεχο τρόπο με τον οποίο μας επιβάλλονται αυτοί οι νόμοι και για να μειώσουμε τις επιπτώσεις που έχει η άνοδος της τιμής του πετρελαίου στην αλυσίδα των τιμών στους ενεχόμενους τομείς. Η κατάσταση στη βιομηχανία αλιείας, την οποία θα συζητήσουμε σε λίγα λεπτά, αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Hannes Swoboda, εξ ονόματος της Ομάδας PSE. – (DE) Κυρία Πρόεδρε, τρέφω μεγάλο σεβασμό σε προσωπικό επίπεδο για τους δύο ομιλητές του Συμβουλίου και της Επιτροπής. Εντούτοις, θεωρώ ότι οι προτάσεις τις οποίες ακούσαμε σήμερα και τις τελευταίες ημέρες είναι ανεπαρκείς και έχουν καθυστερήσει πολύ. Για παράδειγμα, το έγγραφο της Επιτροπής δεν κάνει καμία αναφορά στη λέξη «κερδοσκοπία». Δεν είναι ότι αυτή είναι η κύρια αιτία της ανόδου της τιμής αλλά δεν είναι δυνατόν να δημοσιεύεται σήμερα ένα έγγραφο το οποίο δεν κάνει καμία αναφορά στην κερδοσκοπία: ακόμα και οι G8 είναι πιο προοδευτικοί από την Επιτροπή σε αυτό το σημείο!
Όσον αφορά τα ουσιαστικά κέρδη, τα οποία φυσικά επίσης δεν αναφέρονται, έχω απευθυνθεί στον Επίτροπο πολλές φορές και, δεδομένου ότι προφανώς δεν υπάρχει τρόπος να θεσπιστούν μηχανισμοί ελέγχου, του ζήτησα να διασφαλίσει τουλάχιστον μέσω εκούσιων συμφωνιών, ότι ορισμένα από αυτά τα κέρδη επενδύονται σε μέτρα εξοικονόμησης ενέργειας, στην ανάπτυξη εναλλακτικών ενεργειών και στην έρευνα. Για παράδειγμα, αυτό συζητιέται τώρα στη Γαλλία. Ωστόσο, ο Επίτροπος δεν έκανε κανένα σχόλιο γι’ αυτό σήμερα και έτσι δεν γίνεται τίποτα.
Γενικά στηρίζουμε το ζήτημα της εξοικονόμησης ενέργειας και της προστασίας των καταναλωτών αλλά οι προτάσεις του Επιτρόπου στερούνταν φιλοδοξίας. Το Κοινοβούλιο αυτό και η σημερινή απόφαση ήταν απαραίτητα, στο πλαίσιο της έκθεσης Morgan, για να δημιουργηθεί μια ουσιαστική διεύρυνση των δικαιωμάτων του καταναλωτή εδώ, ειδικά σε σχέση με την εξοικονόμηση ενέργειας με ευφυή μέτρα, κλπ. Όσον αφορά τα κοινωνικά μέτρα τα οποία πρότεινε ο Επίτροπος: το μόνο που έχω να πω είναι ότι ήταν προφανές εδώ και κάποιο καιρό πως ήταν απαραίτητα.
Σήμερα συζητούσαμε για την Ιρλανδία. Επιτρέψτε μου να είμαι ειλικρινής: αυτό που αναστατώνει ιδιαίτερα τους πολίτες είναι όταν δεν έχουν ανταπόκριση από τις Βρυξέλλες σχετικά με τις ειδικές και πραγματικές τους ανησυχίες. Ανεξάρτητα από το αν οι θιγόμενοι πολίτες είναι αλιείς στον τομέα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων ή κοινωνικά μη προνομιούχοι καταναλωτές, θέλουν να λάβουν ένα μήνυμα από τις Βρυξέλλες το οποίο θα τους βοηθήσει να ανταπεξέλθουν στη δύσκολη κατάσταση που αντιμετωπίζουν. Περιμένουμε κάποιες σαφείς ενδείξεις από την Επιτροπή και το Συμβούλιο σε αυτό το σημείο, ειδικά εντός των επόμενων ημερών.
Marco Cappato, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – (IT) Kυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν πιστεύω ότι θα πρέπει να ακολουθήσουμε τον δρόμο που προτείνει ο κ. Audy. Δεν θεωρώ πως είναι δουλειά μας να θεσπίσουμε μέτρα ελέγχου των τιμών. Ο Επίτροπος περιέγραψε μια προσέγγιση στην οποία θα πρέπει να αφοσιωθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, δηλαδή το μοντέλο ανάπτυξής μας, το οποίο αποτελείται από ανανεώσιμη ενέργεια, και περισσότερο την επείγουσα ανάγκη να επανεξετάσουμε τους στόχους που έχουν τεθεί –20% στην ενέργεια, 10% στις μεταφορές– για να τους καταστήσουμε ακόμα πιο φιλόδοξους και για να ασχοληθούμε με αυτούς σε μικρότερο χρονικό διάστημα.
Δυστυχώς, είναι προφανές, για παράδειγμα από τις πολιτικές για το αέριο τις οποίες ψηφίσαμε σήμερα, ότι οι εθνικές κυβερνήσεις είναι αυτές οι οποίες αντιτίθενται σε μια πραγματική ευρωπαϊκή πολιτική ανταγωνισμού και σε έναν συνδυασμό ενεργειακών πηγών. Αυτό είναι το πρόβλημα. Το ζήτημα της κερδοσκοπίας προφανώς πρέπει να αντιμετωπιστεί. Στην πραγματικότητα, εδώ όπως και οπουδήποτε αλλού, οι κυβερνήσεις των κρατών μελών αρνούνται να παραχωρήσουν οποιαδήποτε αληθινή ρυθμιστική αρμοδιότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση στον τομέα των χρηματοπιστωτικών αγορών, αλλά σε αυτό το στάδιο επιτρέψτε μας να μην ζητήσουμε από την Ευρώπη να βρει συντομότερο τρόπο για να επιλύσουμε την ζημιά που έχει προκληθεί από τις εθνικές πολιτικές. Ανανεώσιμη ενέργεια και μακροπρόθεσμος στρατηγικός σχεδιασμός: αυτό ζητάμε και ζητάμε να πραγματοποιηθεί ταχύτερα απ’ ό,τι σχεδιάζονταν αρχικά.
Claude Turmes, εξ ονόματος της Ομάδας Verts/ALE. – (FR) Kυρία Πρόεδρε, θα ήθελα να προτείνω τρία μέτρα.
Πρώτα απ’ όλα να φορολογήσουμε την κερδοσκοπία. Είναι απίστευτο. Το κόστος μας έχει γονατίσει ενώ τα κέρδη των Total, Eon, Exxon και των κερδοσκόπων ποτέ δεν ήταν μεγαλύτερα. Προσωπικά θα ήθελα να δω τον κ. Juncker, πρόεδρος της Ecofin Eurogroup, να μετατρέπει τα λόγια σε πράξεις. Μπορούμε πολύ εύκολα να φορολογήσουμε αυτά τα κέρδη σε εθνικό επίπεδο και έπειτα να συντονίσουμε ως προς αυτό ολόκληρη την Ευρώπη, και αυτά τα έσοδα, που θα ανέλθουν σε εκατομμύρια ευρώ, αποτελούν το επίκεντρο του δεύτερου ζητήματος που θα θίξω.
Δεύτερον, κάθε χώρα θα χρησιμοποιήσει αυτά τα έσοδα για τη δημιουργία ενός ταμείου το οποίο θα παρέχει αποζημίωση σε αυτούς που βρίσκονται σε τρομερή οικονομική δυσχέρεια, όπως οι αλιείς, οι οδηγοί φορτηγών και ένας μεγάλος αριθμός νοικοκυριών που τώρα δυσκολεύονται να πληρώσουν τους λογαριασμούς· το ταμείο αυτό δεν θα επιδοτεί άμεσα την ενέργεια αλλά θα βοηθά τους ενδιαφερομένους να βρουν χρήματα για να την πληρώσουν, και πιο συγκεκριμένα το ταμείο αυτό θα συνδέεται με την ενεργειακή αποδοτικότητα. Οι λιγότερο εύποροι της κοινωνίας μας είναι αυτοί οι οποίοι δεν έχουν τα χρήματα να αγοράσουν ψυγεία με μεγαλύτερη ενεργειακή απόδοση. Σε αυτό το σημείο πρέπει να παρέμβουμε.
Τρίτον, ως άτομα με σημαντική πολιτική επιρροή και εξουσία θα πρέπει να είμαστε ειλικρινείς με τους ανθρώπους που αντιπροσωπεύουμε. Η τρέχουσα έκτακτη κατάσταση δεν είναι μια μικρή πολιτική δυσκολία που αφορά το πετρέλαιο. Είναι μια διαρθρωτική κρίση. Έχουμε ένα οικονομικό μοντέλο το οποίο αναπτύχθηκε για ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους των μεσαίων τάξεων των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ιαπωνίας και της Ευρώπης. Το οικονομικό αυτό μοντέλο επεκτείνεται τώρα σε εκατομμύρια ανθρώπους των μεσαίων τάξεων της Κίνας, της Ινδίας, της Νιγηρίας, της Νότιας Αφρικής, του Μεξικού και της Βραζιλίας. To εγγενές πρόβλημα σε αυτό το μοντέλο είναι ότι δεν ενσωματώνει τους πόρους και την ρύπανση του περιβάλλοντος. Ως εκ τούτου, σας λέω, κύριε Επίτροπε, ότι θα πρέπει να είμαστε περισσότερο φιλόδοξοι όσον αφορά την ενεργειακή απόδοση και το ερώτημα που θέλω να σας θέσω είναι το εξής: δεν θα πρέπει το Συμβούλιο να ζητήσει από την Επιτροπή να προτείνει μια συνολική δέσμη μέτρων τον Σεπτέμβριο τα οποία θα στοχεύουν σε μια μεγάλη ευρωπαϊκή πρωτοβουλία για επενδύσεις στην ενεργειακή απόδοση;
Gintaras Didžiokas, εξ ονόματος της Ομάδας UEN. – (LT) H πολιτική της ΕΕ όσον αφορά την φορολογία των προϊόντων ενέργειας θεσπίστηκε το 1993. Εκείνη την εποχή η τιμή ενός βαρελιού πετρελαίου ήταν 16 δολάρια ΗΠΑ. Σήμερα που η τιμή του πετρελαίου έχει φτάσει τα 140 δολάρια ΗΠΑ, προκύπτει το ζήτημα κατά πόσο μπορεί να αιτιολογηθεί η σημερινή πολιτική της ΕΕ σχετικά με τη φορολογία των προϊόντων ενέργειας. Οι πολίτες και οι επιχειρήσεις της ΕΕ πληρώνουν πολλά περισσότερα για καύσιμα σε σχέση με αυτούς που βρίσκονται σε άλλα μέρη του κόσμου.
Αυτό συμβαίνει διότι, επιπροσθέτως του ΦΠΑ, πληρώνουν ειδικούς φόρους κατανάλωσης τους οποίους η ΕΕ θέλει στην πραγματικότητα να αυξήσει· αντιμετωπίζουμε μια πραγματικά παράδοξη κατάσταση – όσο περισσότερο ακριβαίνουν τα καύσιμα, τόσα περισσότερα χρήματα παίρνουν οι κυβερνήσεις από τους πολίτες τους. Το κύμα των απεργιών το οποίο σάρωσε ολόκληρη την Ευρώπη είναι μια καθαρή ένδειξη της αυξανόμενης δυσαρέσκειας των Ευρωπαίων με την κατάσταση για την οποία δεν λαμβάνονται μέτρα σε κοινοτικό επίπεδο. Πρόκειται πράγματι για ένα πολύ καθαρό σημάδι. Πώς είναι δυνατόν να μην το δούμε ή να το αγνοήσουμε;
Δεν θεωρούν η Επιτροπή και το Συμβούλιο πως έχει έρθει η ώρα να επανεξεταστεί η πολιτική της ΕΕ σχετικά με την φορολογία των προϊόντων ενέργειας ειδικά όσον αφορά τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης, τον ΦΠΑ και τους εισαγωγικούς δασμούς; Πώς μπορεί η Επιτροπή να αιτιολογήσει το ρητό μήνυμα που στέλνει στους ανθρώπους, σε σημείο ώστε να πρέπει να μάθουν να ζουν με τις συνεχώς αυξανόμενες τιμές των καυσίμων; Έχει εξετάσει η Επιτροπή την πιθανότητα ότι οι συνεχώς αυξανόμενες τιμές των καυσίμων θα μπορούσαν να υπονομεύσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών προς την ΕΕ, καθώς η τελευταία φαίνεται να παρεμποδίζει τις προσπάθειες των κυβερνήσεων των χωρών να λάβουν δραστικά μέτρα; Τα γεγονότα που υποκρύπτονται πίσω από τις δικαιολογίες για αποτυχία ή απροθυμία να γίνει οτιδήποτε όσον αφορά τη φορολογία αξίζουν οποιαδήποτε κριτική.
Η άποψη ότι με τη μείωση των φόρων η κατάσταση δεν θα βελτιωθεί ή και θα επιδεινωθεί δεν αποτελεί βάσιμο επιχείρημα. Σε παγκόσμιο επίπεδο το πετρέλαιο και τα πετρελαιοειδή προϊόντα δεν αγοράζονται μόνο από ευρωπαϊκές χώρες. Δεν υπάρχει πετρέλαιο που προορίζεται ή δεν προορίζεται για την Ευρώπη. Υπάρχουν παγκόσμιες τιμές του πετρελαίου· απλά η Ευρώπη είναι αυτή που επιβάλλει υψηλότερους φόρους στα προϊόντα πετρελαίου, γεγονός που επιβαρύνει πάρα πολύ τους ώμους των πολιτών. Οι εισαγωγικοί δασμοί περιορίζουν τον ανταγωνισμό.
Ίσως οι αλλαγές στην φορολογική πολιτική να μην έλυναν όλα τα προβλήματα, αλλά θα μας έδιναν τη δυνατότητα να αντιδράσουμε ταχύτερα στις εξελίξεις της αγοράς και θα διευκόλυναν την επιβίωση σε δύσκολους καιρούς. Αυτό δεν είναι αρκετά σημαντικό; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι χρειαζόμαστε άλλα μακροπρόθεσμα μέτρα·χαιρετίζω τη θέσπιση αυτών των μέτρων, το μόνο που χρειαζόμαστε είναι αποφασιστική δράση. Οι πολίτες της ΕΕ δεν χρειάζονται όμορφα λόγια. Αυτό που χρειάζονται είναι οι σωστές αποφάσεις που θα επιτρέψουν την ταχεία αντίδραση στα προβλήματα που ενδέχεται να προκύψουν. Η φορολογική πολιτική, ειδικά η πολιτική του ΦΠΑ, δεν ήταν δώρο Θεού· πρέπει να αλλάξει αφού πλέον δεν συνάδει με την παρούσα κατάσταση.
Δημήτριος Παπαδημούλης, εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL. – Κυρία Πρόεδρε, λυπάμαι, αλλά οι τοποθετήσεις και εκ μέρους του Συμβουλίου και εκ μέρους της Επιτροπής ήταν απογοητευτικές. Λόγια, λόγια, λόγια. Μέτρα συγκεκριμένα, καθόλου. Μην απορείτε, λοιπόν, που βγαίνει «όχι» από τα δημοψηφίσματα στην Ιρλανδία, στη Γαλλία, στην Ολλανδία. Μην απορείτε που σε χώρες όπως το Βέλγιο, όπου σπάνια γίνονται διαδηλώσεις, χιλιάδες άνθρωποι διαδηλώνουν.
Η λέξη «κερδοσκοπία» δεν ακούστηκε ούτε από τον Προεδρεύοντα του Συμβουλίου ούτε από τον Επίτροπο. Τι θα κάνουμε για την κερδοσκοπία; Γιατί δεν φορολογείτε; Γιατί δεν εισηγείστε με ευρωπαϊκό συντονισμό την εθνική φορολόγηση και ένα μέρος από αυτά τα έσοδα να δοθεί για την ενίσχυση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, της καθαρής ενέργειας και για προγράμματα εξοικονόμησης ενέργειας;
Και κάτι ακόμη, κύριοι του Συμβουλίου και της Επιτροπής. Από την αύξηση της τιμής του πετρελαίου κερδίζουν και τα κρατικά ταμεία, διότι αυξάνεται αναλογικά και ο φόρος που εισπράττουν τα κράτη μέλη. Και ο πληθωρισμός, η ακρίβεια χτυπάει ιδιαίτερα τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα. Ο πληθωρισμός του φτωχού είναι 40-50% ψηλότερος από το γενικό δείκτη πληθωρισμού. Ένα μέρος, λοιπόν, από αυτά τα αυξημένα έσοδα των κρατών μελών πρέπει να δοθεί για να στηριχθούν άμεσα τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα. Με συγκεκριμένα μέτρα και όχι με ευχές.
Περιμένω στις τελικές σας ομιλίες να μας εξηγήσετε γιατί σπεύσατε να απορρίψετε προτάσεις που κατατέθηκαν από κυβερνήσεις οι οποίες ανήκουν στην οικογένεια της Δεξιάς, όπως του κ. Σαρκοζί, και όχι στην οικογένεια της Αριστεράς. Θεωρείτε και τον κ. Σαρκοζί υπερβολικά κομμουνιστή; Αν κάτι προκύπτει από την κρίση αυτή με την κερδοσκοπία στις τιμές των τροφίμων και του πετρελαίου είναι ότι τελειώνει ο νεοφιλελεύθερος δογματισμός. Περιμένουμε να το καταλάβετε και εσείς.
Pervenche Berès (PSE). – (FR) Κυρία Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, κύριε Επίτροπε, ανοίγουμε τη σημερινή συζήτηση με βάση μια ανακοίνωση η οποία στην πραγματικότητα είναι ένα σημείωμα έκτακτης ανάγκης από την Επιτροπή το οποίο μετατράπηκε σε ανακοίνωση, ως επακόλουθο του σάλου που δημιουργήθηκε στην κοινή γνώμη εξαιτίας της κατάστασης που πρέπει να βιώσουν οι Ευρωπαίοι μέρα με τη μέρα.
Οι G8 έθεσαν το ζήτημα της κερδοσκοπίας που υπάρχει στις αγορές πετρελαίου. Γνωρίζουμε πολύ καλά την πραγματική κατάσταση την οποία τώρα αντιμετωπίζουμε, αν θέλουμε να την ερευνήσουμε σε βάθος, και ο Claude Turmes αναφέρθηκε σε αυτό. Η πετρελαϊκή κρίση την οποία συζητάμε και η οποία προκαλεί τόσα δεινά στους πολίτες μας είναι ένα από τα στοιχεία, ένα από τα σημάδια της δεύτερης περιόδου της παγκοσμιοποίησης στην οποία τώρα μπήκαμε, μια περίοδος κατά την οποία οι παγκόσμιες ανισορροπίες οι οποίες έχουν πέσει τώρα επάνω μας, και μας έχουν κάνει ανίσχυρους, έχουν αναστατώσει το σύστημα. Η πρώτη εκδήλωση αυτής της κατάστασης ήταν η οικονομική κρίση στις Ηνωμένες Πολιτείες, η οποία εξαπλώθηκε με αξιοσημείωτη ταχύτητα στις αγορές μας και συνέχισε να διαταράσσει την έκρηξη της κερδοσκοπίας, καταστρέφοντας έτσι τις αγορές ακινήτων και προχωρώντας έπειτα στις αγορές βασικών προϊόντων, επηρεάζοντας ιδιαίτερα τις τιμές του πετρελαίου καθώς και τις τιμές των τροφίμων. Η υπάρχουσα ισορροπία μεταξύ προσφοράς και ζήτησης σε αυτήν την συγκεκριμένη αγορά έκανε έπειτα όλα τα υπόλοιπα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, αντιμέτωπη με αυτήν την κατάσταση, προέβλεψε πολύ σωστά τα γεγονότα πέρυσι καταρτίζοντας μια στρατηγική την οποία θα περιέγραφα ως την στρατηγική των τεσσάρων 20 για το 2020: 20% λιγότερη κατανάλωση ενέργειας, 20% μεγαλύτερη ενεργειακή αποδοτικότητα και 20% περισσότερες ανανεώσιμες ενέργειες.
Ωστόσο, όπως πάντα, κάτω από την επιφάνεια συναντάμε τα ίδια μειονεκτήματα. Κατά τη δημιουργία της ενιαίας αγοράς ξεχάσαμε ότι μια τέτοια εσωτερική αγορά για να γίνει αποδεκτή θα πρέπει να έχει και κοινωνική διάσταση. Θέλοντας να δημιουργήσουμε μια μοναδική ευρωπαϊκή αγορά αγαθών και υπηρεσιών ξεχάσαμε πως ίσως θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας την κοινωνική πραγματικότητα των κρατών μελών και όταν επιδιώκουμε να προσφέρουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση μια κατάλληλη μακροπρόθεσμη στρατηγική για την ενέργεια ξεχνάμε επίσης ότι αυτό θα οδηγήσει σε κόστος μετάβασης, για να χρησιμοποιήσουμε τη γλώσσα των οικονομολόγων, και ότι όταν μας ερωτούν ποια κατηγορία καταναλωτών θα επηρεαστεί περισσότερο μπορούμε να απαντήσουμε ότι θα είναι αυτοί οι οποίοι ανήκουν στα λιγότερα εύπορα στρώματα της κοινότητας, αυτοί που έχουν πληγεί περισσότερο από την άνοδο της τιμής του πετρελαίου.
Υπάρχουν διάφορες κατηγορίες οι οποίες αναφέρθηκαν σήμερα συχνά, τα επαγγέλματα αυτά τα οποία εκτίθενται περισσότερο στο πλαίσιο της καθημερινής τους εργασίας, όπως οι αλιείς και οι οδικοί μεταφορείς, αλλά πίσω από αυτούς υπάρχουν επίσης όλα εκείνα τα νοικοκυριά με χαμηλό εισόδημα τα οποία είναι τα πρώτα που υποφέρουν όσον αφορά τον καθημερινό τους προϋπολογισμό διότι γι’ αυτές τις οικογένειες οι δαπάνες της στέγης και της μετακίνησης επηρεάζονται άμεσα από την άνοδο των τιμών των καυσίμων και όταν το δει κανείς αυτό αναλογικά αυτό επηρεάζει περισσότερο αυτούς παρά τις τσέπες των κερδοσκόπων οι οποίοι μαζεύουν τα εισοδήματα από την άνοδο της τιμής του πετρελαίου.
Jelko Kacin (ALDE). – (SL) Η ραγδαία αύξηση του κόστους των καυσίμων έχει ακινητοποιήσει τις μεταφορές σε ολόκληρη την Ευρώπη και τον κόσμο. Οι μεταφορείς διαδηλώνουν με επιθετικότητα, οι αλιείς ζητούν αποζημιώσεις και οι μεταφορές γίνονται ολοένα και πιο ακριβές. Το κόστος κυριολεκτικά ακινητοποιεί τη μεταφορά των αγαθών. Το πιο τρομακτικό είναι ότι δίπλα σε αυτές τις τιμές το κόστος της παραγωγής πετρελαίου είναι πραγματικά ελάχιστο. Το κόστος παραγωγής είναι κυριολεκτικά αμελητέο.
Η προσωπική μετακίνηση είναι η πεμπτουσία της ελεύθερης μετακίνησης των ανθρώπων και είναι προϋπόθεση για την ελεύθερη μετακίνηση των αγαθών. Το κόστος των καυσίμων ενέχει έναν δραστικό κίνδυνο πρωταρχικά για τις αερομεταφορές οι οποίες είναι πιο ευάλωτες στο κόστος. Αυτό ισχύει ειδικά για τους αερομεταφορείς χαμηλού κόστους, οι οποίοι έδωσαν τη δυνατότητα σε νέες ομάδες πολιτών να ανακαλύψουν την Ευρώπη και τον κόσμο. Η κρίση των αερομεταφορέων χαμηλού κόστους, η οποία θα μας χτυπήσει το φθινόπωρο, δεν θα επηρεάσει μόνο τον τουρισμό αλλά θα επηρεάσει και τον κλάδο της αεροπορίας, τον χρηματοοικονομικό κλάδο και κατά συνέπεια ολόκληρη την οικονομία.
Σε τέτοιες περιστάσεις, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να δείξει ότι κατανοεί τις προκλήσεις και ότι ανταποκρίνεται σε αυτές σε επιχειρησιακό επίπεδο. Σε αυτές τις περιστάσεις, μέσω επαρκώς συντονισμένης δράσης μπορούμε να ενισχύσουμε την κατάσταση των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να εξομαλύνουμε την κατάσταση σε αυτές τις αγορές. Σε μια εποχή δημοσιονομικής και οικονομικής κρίσης είναι ευκαιρία για την Ευρωπαϊκή Ένωση να αποδείξει ότι αποτελεί ένα χρήσιμο, απαραίτητο και αποτελεσματικό πλαίσιο για τις οικονομίες μας και ειδικά ότι τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα είναι το σωστό και αποτελεσματικό εργαλείο για τις οικονομίες μας.
Charles Tannock (PPE-DE). – (EN) Κυρία Πρόεδρε, οι υψηλές τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου ήρθαν και θα μείνουν και αμφιβάλλω πολύ αν θα δούμε ξανά την τιμή του πετρελαίου να είναι πολύ χαμηλότερη από 80 δολάρια ανά βαρέλι. Η Δύση πιάστηκε εξαπίνης και υποτίμησε την αύξηση της κατανάλωσης στην Κίνα και την Ινδία, τις μειωμένες επενδύσεις στις τεχνολογίες έρευνας και εξόρυξης, την ανικανότητα –ή την απροθυμία, ίσως– της Σαουδικής Αραβίας να αυξήσει την παραγωγή της ως συμπληρωματική εξισορροπητική παραγωγός (swing producer), καθώς και τους γεωπολιτικούς κινδύνους για τις χώρες όπως η Βενεζουέλα, η Νιγηρία ή το Ιράκ.
Ποια είναι η απάντηση κατά την άποψή μου; Πρέπει φυσικά να καταναλώνουμε λιγότερο, να επενδύουμε στις ανανεώσιμες ενέργειες και στις νέες τεχνολογίες, όπως τα αυτοκίνητα με κυψέλες καυσίμου υδρογόνου, και να εξετάσουμε κατά πόσο τα βιοκαύσιμα, στο πλαίσιο των συνολικών τους αποτελεσμάτων, είναι ωφέλιμα ή επιβλαβή όσον αφορά τις παγκόσμιες εκπομπές και τον πληθωρισμό στα τρόφιμα για τον αναπτυσσόμενο κόσμο.
Αυτοί που βρίσκονται σε αυτό το Σώμα, ειδικά στα αριστερά, οι οποίοι θεωρούν ότι για όλα ευθύνεται η κερδοσκοπία κάνουν λάθος, καθώς δεν μπορεί κάποιος να συσσωρεύσει φυσικό πετρέλαιο σε μεγάλες ποσότητες όπως ένας κερδοσκόπος και να το διανέμει. Μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο.
Εν τέλει χαιρετίζω την απόφαση της Ιταλίας να δημιουργήσει έναν πυρηνικό αντιδραστήρα, και ελπίζω να ακολουθήσουν το παράδειγμά της και τα υπόλοιπα κράτη μέλη της ΕΕ.
Csaba Sándor Tabajdi (PSE). – (HU) Θα πρέπει να συμβιβαστούμε με το γεγονός ότι η τιμή του πετρελαίου θα παραμείνει μακροπρόθεσμα υψηλή. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη μέλη θα πρέπει να προετοιμαστούν για κάθε ενδεχόμενο. Όπως είπε ο Επίτροπος Piebalgs, πρέπει να επενδύσουμε πολλά περισσότερα στην ανάπτυξη τεχνολογιών χαμηλής κατανάλωσης ενέργειας και φιλικών προς το περιβάλλον, στις ανανεώσιμες ενέργειες και στη δημιουργία μονάδων παραγωγής βιοαερίου, όπως δήλωσα στην έκθεση που εκπόνησα ως εισηγητής. Είναι επίσης σημαντικό να επικεντρώσουμε τις προσπάθειές μας στην εξοικονόμηση ενέργειας συμπεριλαμβανομένης της βελτίωσης της μόνωσης των κτιρίων, για παράδειγμα. Δεν έχουμε μαγικές λύσεις και δεν μπορούμε να κρατήσουμε την ενέργεια πίσω από τα σύνορά μας. Εντούτοις, την ίδια στιγμή, πρέπει να αναζητήσουμε βραχυπρόθεσμες λύσεις. Θα ήθελα να ζητήσω από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να επιτρέψει στα κράτη μέλη, συμπεριλαμβανομένης της Ουγγαρίας, να μειώσουν προσωρινά τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης για το ντίζελ, διότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ένα τεράστιο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα εν προκειμένω. Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.
Danutė Budreikaitė (ALDE). – (LT) H πραγματική λύση του προβλήματος μπορεί αναμφίβολα να επιτευχθεί μόνο με μακροπρόθεσμα μέτρα. Ωστόσο, ορισμένοι μπορεί να μην ζήσουν αρκετά ώστε να δουν τα αποτελέσματα αυτών των μέτρων. Όσον αφορά τα βραχυπρόθεσμα μέτρα, η μόνη πρόταση ήταν η χορήγηση ενίσχυσης στις φτωχές οικογένειες. Εντούτοις, αν το εμπόριο, το σύστημα μεταφορών, η αλιεία, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και η γεωργία οδηγηθούν σε πτώχευση τότε τα βραχυπρόθεσμα μέτρα θα είναι απαραίτητα για πολλούς ανθρώπους.
Οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης καθιερώθηκαν για τα καύσιμα και τα ορυκτέλαια το 1992. Το 2004 ο φόρος εφαρμόστηκε σε ολόκληρο το σύστημα ενέργειας. Αυτό σημαίνει ότι η φορολογία δεν έχει καμία επιρροή; Η φορολογία έχει τεράστιες επιπτώσεις και, κατά τη γνώμη μου, είναι πολύ σημαντικό να επιτρέψουμε τη μείωση των ειδικών φόρων κατανάλωσης μέχρι να εφαρμοστούν τα μακροπρόθεσμα μέτρα.
Και κάτι ακόμα – δεν έγινε καμία αναφορά στο υδρογόνο σαν έναν νέος (ή ανανεώσιμος) πόρος. Η Κίνα και ο Καναδάς είναι γνωστό ότι το χρησιμοποιούν για τη μετακίνηση των αυτοκινήτων και η Ιαπωνία χρησιμοποιεί το υδρογόνο για τη θέρμανση των κτιρίων.
Pedro Guerreiro (GUE/NGL). – (PT) Δεδομένου ότι οι τιμές των καυσίμων εκτινάχτηκαν και λαμβάνοντας υπόψη τις καταστρεπτικές επιπτώσεις τους στους ανθρώπους και στις επιχειρήσεις, στις μεταφορές, στην αλιεία, στη γεωργία και στη βιομηχανία, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι οι μεγάλες εταιρείες πετρελαίου είδαν μια τεράστια αύξηση των κερδών τους, βασικά ως αποτέλεσμα της πρακτικής της κερδοσκοπίας των τιμών η οποία βασίζεται στην κερδοσκοπική αποτίμηση των αποθεμάτων πετρελαίων που αποκτήθηκαν σε χαμηλή τιμή.
Δεδομένων αυτών των γεγονότων, απαιτούνται μέτρα για την καταπολέμηση αυτής της σκανδαλώδους κερδοσκοπίας, ειδικά η πρόταση που καταθέσαμε για τη θέσπιση φορολογίας σε κάθε κράτος μέλος η οποία θα εφαρμοστεί αποκλειστικά στα κερδοσκοπικά κέρδη που δημιουργήθηκαν από τις επιπτώσεις στα αποθέματα και η οποία θα μετατρέψει αυτά τα κέρδη σε κρατικά έσοδα. Τα έσοδα αυτά θα πρέπει τότε να διανεμηθούν μεταξύ των τομέων της οικονομίας των κρατών μελών οι οποίοι έχουν πληγεί περισσότερο.
Czesław Adam Siekierski (PPE-DE). – (PL) Κυρία Πρόεδρε, η Ευρώπη και ολόκληρος ο κόσμος βρίσκονται τώρα σε μια κατάσταση όπου η τιμή του πετρελαίου μπορεί να καθορίσει όχι μόνο την οικονομική μεγέθυνση αλλά επίσης το βάθος της κρίσης η οποία αρχίζει να γίνεται αισθητή στην αγορά των τροφίμων και στον τομέα της αλιείας. Είναι πιθανό ότι σύντομα θα προκύψουν προβλήματα στον τομέα των μεταφορών.
Τι είδους δράση απαιτείται; Μακροπρόθεσμα θα πρέπει να αναπτυχθεί μια σταθερή, ευρέως κατανοητή ενεργειακή πολιτική. Πραγματοποιήθηκε μεγάλη συζήτηση σχετικά με αυτό το θέμα στην Ένωση και σε αυτό το Σώμα. Βραχυπρόθεσμα θα πρέπει να δοθεί βοήθεια σε συγκεκριμένους τομείς. Ως παράδειγμα θα μπορούσα να σας αναφέρω τη στοχευμένη βοήθεια για τους γεωργούς, τους αλιείς και τους μεταφορείς. Η βοήθεια θα πρέπει να είναι διαθέσιμη όσο το δυνατόν νωρίτερα το δεύτερο εξάμηνο του τρέχοντος έτους. Πρέπει να τονίσω ότι αναφέρομαι στη στοχευμένη ειδική βοήθεια σε μια συγκεκριμένη περίοδο του χρόνου. Θα πρέπει να αναλάβουμε επίσης δράση για τον περιορισμό της κερδοσκοπίας και των πρακτικών των μονοπωλίων.
Εν τέλει, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι απαιτείται επανεξέταση της φορολογικής πολιτικής τόσο σε κοινοτικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο μεμονωμένων κρατών μελών.
José Ribeiro e Castro (PPE-DE). – (PT) Θέλω να συγχαρώ τον Επίτροπο για τις δηλώσεις του οι οποίες τονίζουν τη σημασία της πυρηνικής ενέργειας και την απόλυτη διαφάνειά της.
Οι αριθμοί δεν μας ξεγελούν: οι τιμές του πετρελαίου και του αερίου θα συνεχίσουν να αυξάνονται· η πίεση που έχει δημιουργηθεί από την παγκόσμια κατανάλωση ενέργειας θα συνεχίσει να εντείνεται· οι δικές μας ενεργειακές ανάγκες θα συνεχίσουν να αυξάνονται και όμως ταυτόχρονα θα πρέπει να ανταποκριθούμε οπωσδήποτε στις υποχρεώσεις μας, ειδικά στην επείγουσα ανάγκη καταπολέμησης των εκπομπών CO2.
Κατά συνέπεια, η πυρηνική ενέργεια θα πρέπει να περιληφθεί στην ατζέντα μας και αυτό δεν μπορούμε να το αποφύγουμε. Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε καμία σημαντική πηγή ενέργειας από τον ενεργειακό συνδυασμό, ειδικά όπου κάτι τέτοιο είναι καθαρό και ασφαλές. Προφανώς χρειαζόμαστε ανανεώσιμες πηγές, αλλά αυτό δεν αρκεί. Πράγματι χρειαζόμαστε ενεργειακή απόδοση, αλλά αυτό δεν αρκεί. Πράγματι χρειαζόμαστε καλά βιοκαύσιμα, αλλά αυτό δεν αρκεί.
Συνεπώς, θα πρέπει να επιλέξουμε: είτε η πυρηνική ενέργεια είναι βλαβερή και πρέπει να απαγορευθεί, ή αν δεν απαγορευθεί διότι είναι ασφαλής και διότι η τεχνολογία και η επιστήμη έχουν προοδεύσει, τότε όλοι θα πρέπει να επωφεληθούν από την παραγωγή της.
Θα πρέπει να έχουμε όραμα για το μέλλον ή θα καταλήξουμε να πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο και από το χειρότερο στην απόλυτη καταστροφή.
Theodor Dumitru Stolojan (PPE-DE). – (RO) Οι επιπτώσεις της αύξησης της τιμής του πετρελαίου και του φυσικού αερίου γίνονται ήδη αισθητές στις οικονομικές δραστηριότητες καθώς επίσης και στα κοινωνικά προγράμματα και θα φτάσουν στο ανώτατο επίπεδό τους τον επόμενο χειμώνα. Σκεπτόμενη λογικά, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συζητά για τις διαρθρωτικές λύσεις οι οποίες στοχεύουν στην εξοικονόμηση και την διαφοροποίηση της ενέργειας. Μολαταύτα χρειαζόμαστε θεμελιώδεις αλλαγές στην ευρωπαϊκή οικονομία· στην πραγματικότητα, συζητάμε σχετικά με μια νέα τεχνολογική διάρθρωση της ευρωπαϊκής δομής η οποία πρέπει να επιτευχθεί μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Για τον λόγο αυτό, νομίζω πως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρέπει να αναθεωρήσει και να επανεξετάσει τις οικονομικές προβλέψεις για την περίοδο 2007-2013 έτσι ώστε να επιτείνει τις προσπάθειες για νέες τεχνολογίες και επενδύσεις στον τομέα της ενέργειας.
Janez Lenarčič, Προεδρεύων του Συμβουλίου. − (SL) Ανέφερα στην εναρκτήρια ομιλία μου τα πορίσματα των αρμόδιων οργάνων σχετικά με το ότι τα αίτια της αύξησης της τιμής του πετρελαίου είναι διαρθρωτικής φύσης. Αυτό είναι ένα σημαντικό εύρημα.
Στη συζήτηση αυτή η επιρροή της κερδοσκοπίας αναφέρθηκε πολλές φορές. Δεν θα ήθελα ούτε να την αρνηθώ ούτε και να την υποβαθμίσω, αλλά θα ήθελα να τονίσω ότι η κερδοσκοπία από μόνη της δεν οδηγεί σε αύξηση των τιμών της ενέργειας εκτός εάν συντρέχουν διαρθρωτικοί λόγοι γι’ αυτό. Και συντρέχουν. Εδώ απαιτούνται μακροπρόθεσμα μέτρα.
H εποχή της φθηνής ενέργειας, τουλάχιστον αυτής που προέρχεται από ορυκτές πηγές, πιθανώς έχει τελειώσει εδώ και κάποιο καιρό, πιθανώς εδώ και πολύ καιρό. Αυτό με τη σειρά του απαιτεί μακροπρόθεσμη δράση από την Ευρωπαϊκή Ένωση την οποία έχω ήδη αναφέρει και η οποία θα ακολουθήσει δύο κατευθύνσεις. Πρώτον, αύξηση της ενεργειακής απόδοσης και με τον τρόπο αυτό, μεταξύ άλλων, μείωση της κατανάλωσής μας. Αυτό με τη σειρά του θα μειώσει την εξάρτηση της Ευρώπης και της ευρωπαϊκής οικονομίας από τις ορυκτές πηγές. Δεύτερον, διαφοροποίηση και ειδικά μετακίνηση προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Εδώ συμφωνώ με τον κ. Παπαδημούλη, ότι δηλαδή θα πρέπει να επενδυθούν περισσότερα στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας αλλά οι μεγαλύτερες επενδύσεις ενθαρρύνονται συγκεκριμένα από τις υψηλές τιμές των ορυκτών καυσίμων. Αν αυτές οι τιμές πέσουν ξανά, αν τις κάνουμε να πέσουν με ταχυδακτυλουργικά, θα μειώσουμε με τον τρόπο αυτό το κίνητρο χρηματοδότησης και επενδύσεων σε ανανεώσιμες πηγές.
Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι υπάρχει ευρεία συμφωνία σχετικά με την αναγκαιότητα μακροπρόθεσμων μέτρων, δεν μπορούμε φυσικά να ξεχάσουμε τα βραχυπρόθεσμα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζουμε. Τα έχουμε αναφέρει αλλά θα ήθελα να τα επαναλάβω για ακόμα μια φορά. Οι υψηλές τιμές της ενέργειας είναι ένα συγκεκριμένο πρόβλημα για τα φτωχότερα στρώματα στην Ένωσή μας, είναι ένα συγκεκριμένο πρόβλημα για τους αλιείς –στο επόμενο σημείο της ημερήσιας διάταξης θα διεξαχθεί συζήτηση γι’ αυτό– και αποτελούν συγκεκριμένο πρόβλημα για τους μεταφορείς. Εδώ φυσικά έχει νόημα να μελετήσουμε, να εξετάσουμε και να εγκρίνουμε κατάλληλα μέτρα.
Από τα μέτρα αυτά δεν θα αποκλείσουμε βεβαίως την επανεξέταση της φορολογίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μπορώ να πω ότι το Συμβούλιο θα εκφράσει την προσδοκία εδώ ότι θα λάβει επί του παρόντος προτάσεις από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχετικά με αυτό το ζήτημα, δηλαδή τη φορολογία των προϊόντων ενέργειας.
Επιτρέψτε μου να ολοκληρώσω με την ακόλουθη σκέψη. Νομίζω πως αυτή η συζήτηση διεξάγεται σε μια εξαιρετικά κατάλληλη στιγμή, την ημέρα πριν την έναρξη της συνεδρίασης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στην οποία ένα από τα κύρια θέματα συζήτησης θα είναι η υψηλή τιμή του πετρελαίου.
Andris Piebalgs, Μέλος της Επιτροπής. − (EN) Κυρία Πρόεδρε, ήταν μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συζήτηση και λυπάμαι πολύ που ο χρόνος κύλησε τόσο γρήγορα.
Λόγω της δουλειάς μου έχω επισκεφτεί τα μέρη όπου παράγεται το πετρέλαιο: την Κασπία Θάλασσα, τη Θάλασσα του Μπάρεντς και τη Σαουδική Αραβία. Νομίζω πως ένα από τα λάθη που κάνουμε είναι να σκεφτόμαστε ότι η παραγωγή είναι εύκολη. Κοστίζει δισεκατομμύρια και γίνεται σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Τα έξοδα είναι πάρα πολλά, συντελείται τοπική καταστροφή του περιβάλλοντος και οι άνθρωποι είναι δυσαρεστημένοι με πολλά από τα σχέδια. Έτσι είναι αρκετά σαφές ότι, όταν μιλάμε για ζητήματα που αφορούν το πετρέλαιο, δεν θα πρέπει να αναζητούμε τους υπεύθυνους αλλά θα πρέπει να προσπαθούμε να βρούμε κατάλληλες απαντήσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν πιστεύουμε ότι αυτή η ίδια προσέγγιση θα μας βοηθήσει όλους, τότε πρέπει να την ακολουθήσουμε.
Δεν υπάρχουν μαγικά μέτρα. Η ενεργειακή απόδοση είναι το νούμερο ένα μέτρο. Χωρίς αυτήν ο κόσμος θα έχει πολύ υψηλότερες τιμές. Αυτό είναι πολύ σαφές.
(Eπιφωνήματα από τα έδρανα)
Λοιπόν κάνουμε αρκετά πράγματα. Η ανανεώσιμη ενέργεια και επίσης οι εναλλακτικές πηγές ενέργειας, όπως η πυρηνική, είναι επίσης σημαντικές για τον μετριασμό του προβλήματος. Χρειάζονται επενδύσεις σε νέες τεχνολογίες και για τους τομείς είναι σημαντική η εφαρμογή διαρθρωτικών μέτρων, όχι μόνο επιδοτήσεων: η επιδότηση βγαίνει από μια τσέπη για να μπει σε μια άλλη. Για παράδειγμα, όσον αφορά την αποψινή συζήτηση για την αλιεία, θα ήθελα να ρωτήσω γιατί οι αλιείς δεν μπορούν να περάσουν την άνοδο των τιμών των καυσίμων στην τιμή των ψαριών, διότι αυτό είναι το βασικό ερώτημα: τι συμβαίνει, τι το εμποδίζει αυτό; Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να εξετάσουμε τομεακά μέτρα.
Σε παγκόσμιο επίπεδο πιστεύω πως είναι πολύ σαφές αυτό το οποίο προσπαθούμε να κάνουμε, προσπαθούμε να καταργήσουμε την πολιτική του ΟΠΕΚ που συνίσταται στον καθορισμό ανώτατων ορίων στις προμήθειες στην αγορά και στο να μην επιτρέπει σε πολλές περιπτώσεις σε εταιρείες της δύσης να αποκτούν τεχνολογία και γνώση για την παραγωγή πετρελαίου και, συνεπώς, για τη δημιουργία καλύτερης προμήθειας. Για τις ανεπτυγμένες χώρες πρέπει να ηγηθούμε στον δρόμο της ενεργειακής απόδοσης και η πρόταση μου για διεθνή συνεργασία εγκρίθηκε από τους G8. Αλλά, ενώ όλοι περίμεναν η τιμή του πετρελαίου να κατέβει στα 9 δολάρια ΗΠΑ ανά βαρέλι, ο κόσμος καθυστέρησε και τώρα γνωρίζουμε πως πρέπει να ακολουθήσουμε αυτήν την πολιτική.
Όσον αφορά την προστασία του καταναλωτή, πιστεύω πως η Επιτροπή υπήρξε πάντα πολύ συνεπής σε αυτό το θέμα. Έχω πολλές υποθέσεις παραβίασης όπου οι χώρες δεν πληροφόρησαν καν την Επιτροπή, ως όφειλαν, σχετικά με τις υποχρεώσεις δημόσιας υπηρεσίας, που σημαίνει ότι τα νόμιμα έγγραφα που εγκρίθηκαν μετά από την πρόταση της Επιτροπής έχουν όλα τα απαραίτητα στοιχεία και θα πρέπει να εφαρμοστούν.
Πιστεύω πως η απάντηση της Επιτροπής και του Συμβουλίου είναι προσεκτική και σωστή. Κάθε μέρος στην αγορά παίζει το ρόλο του. Ξέρω ότι σε κανέναν δεν αρέσει να υπερασπίζεται τους κερδοσκόπους αλλά ποιος είναι ο μελλοντικός ρόλος της αγοράς; Υποδεικνύει το πού θα μπορούσαν να φτάσουν οι τιμές και επιτρέπει να γίνουν επενδύσεις. Λοιπόν, θα έλεγα, «Ας τους φορολογήσουμε όλους περισσότερο» – μπορούμε να αυξήσουμε τον φόρο κατά 100% για όλους, αλλά αυτό θα σημαίνει ότι θα χάσουμε το κίνητρο για επενδύσεις. Αντίθετα, αφήστε μας να δημιουργήσουμε κίνητρα για επενδύσεις, αφήστε μας να επιτρέψουμε θετικούς τρόπους για να γίνουν επενδύσεις. Αυτό χρειαζόμαστε.
(Επιφωνήματα από τα έδρανα)
Αν πρέπει να φορολογήσουμε τις εταιρείες της Σαουδικής Αραβίας, την Saudi Aramco ή την Gazprom, δεν μπορούμε να τις φορολογήσουμε διότι διέπονται από εθνική νομοθεσία για τη φορολογία. Όσον αφορά τις ευρωπαϊκές εταιρείες, δεν υπάρχει καμία εταιρεία σήμερα η οποία να έχει τεράστια απροσδόκητα κέρδη από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο.
(Eπιφωνήματα από τα έδρανα)
Χρειάζονταν επίσης να επενδύσουν και σε άλλα σχέδια, και αν γνωρίζετε αυτές τις εταιρείες θα πρέπει να τις καταδείξετε. Αν γνωρίζετε αυτές τις εταιρείες οι οποίες έχουν τόσο ωραία εξέλιξη…
(Επιφωνήματα από τα έδρανα)
Η Ε.ΟΝ δεν δραστηριοποιείται στο πετρέλαιο. Η Eni δραστηριοποιείται στο πετρέλαιο αλλά επενδύει δισεκατομμύρια σε έργα, για παράδειγμα στον αγωγό South Stream, για τα έργα στο Kashagan –επενδύουν δισεκατομμύρια– και στη Λιβύη. Κάθε εταιρεία έχει τον ρόλο της στην αγορά.
Κυρία Πρόεδρε, αυτή είναι μια έξοχη συζήτηση. Eίμαι χαρούμενος που θα έχουμε τη δυνατότητα να επανέλθουμε σε αυτήν τη συζήτηση διότι δεν υπάρχουν απλές απαντήσεις. Πιστεύω όμως πως η πρότασή μας είναι προσεκτική και σωστή.
Πρόεδρος. – H συζήτηση έληξε.
Γραπτές δηλώσεις (Άρθρο 142 του Κανονισμού)
Ivo Belet (PPE-DE), γραπτώς. – (NL) H υψηλή τιμή του πετρελαίου μας κάνει όλους να υποφέρουμε, αλλά οι πιο ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού οι οποίες έχουν χαμηλά εισοδήματα σίγουρα πλήττονται σοβαρά. Η ευρωπαϊκή σύνοδος κορυφής πρέπει να στείλει αύριο το ηχηρό μήνυμα ότι τα μέτρα υπέρ των αδυνάτων της κοινωνίας είναι δικαιολογημένα και απαραίτητα.
Η μείωση του ΦΠΑ ή των ειδικών φόρων κατανάλωσης δεν είναι μια άμεσα προφανής λύση, κάτι το οποίο είναι κατανοητό, καθώς μπορεί να ενθαρρύνει τους πετρελαιοπαραγωγούς να ανεβάσουν κι άλλο τις τιμές.
Ωστόσο, ίσως θα πρέπει να ενεργήσουμε διαφορετικά. Ίσως θα πρέπει να προχωρήσουμε σε μεταβολή των δασμών, έτσι ώστε τα αεροπορικά εισιτήρια συγκεκριμένα να γίνουν λίγο ακριβότερα (ξεκινώντας από το φθινόπωρο) μέσω μιας εισφοράς· τα έσοδα από αυτήν θα χρησιμοποιηθούν για να μειώσουν τους λογαριασμούς θέρμανσης των ανθρώπων με χαμηλά και μεσαία εισοδήματα.
Οποιοδήποτε πρόσθετο έσοδο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για παροχή επιδομάτων για τη μόνωση των κατοικιών. Αυτή είναι η φθηνότερη και αποτελεσματικότερη λύση, αν ληφθούν υπόψη όλα τα δεδομένα.
Θα πρέπει να επενδύσουμε σε ανανεώσιμες ενέργειες και στην εξοικονόμηση ενέργειας, αυτό θα πρέπει να κάνουμε ασφαλώς μεσοπρόθεσμα. Ωστόσο, στο μεταξύ, πρέπει να βρούμε λύσεις για αυτούς οι οποίοι αγωνίζονται. Η Ευρώπη δεν μπορεί να κλείσει τα αυτιά της σε αυτούς.
James Nicholson (PPE-DE), γραπτώς. – (EN) Η τελευταία ραγδαία αύξηση της τιμής του πετρελαίου και οι ακόλουθες καταστρεπτικές τιμές των καυσίμων έχουν τεράστια αρνητική επίπτωση στις επιχειρήσεις και τις βιομηχανίες σε ολόκληρη την ΕΕ. Φυσικά αυτή η κατάσταση έχει επίσης σοβαρές συνέπειες στον μέσο καταναλωτή. Οι πολίτες έχουν στριμωχτεί με την άνοδο των τιμών των τροφίμων και των καυσίμων και έχουν μειώσει την αγορά ενέργειας.
Συμφωνώ με την Επιτροπή ότι θα πρέπει να επιδιώξουμε τη μείωση της κατανάλωσης και της εξάρτησής μας από το πετρέλαιο και να επικεντρώσουμε τις προσπάθειες μας στην προώθηση της ενεργειακής απόδοσης και την ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Ωστόσο, αυτή είναι μια μακροπρόθεσμη λύση. Για την ώρα, πρέπει να γίνουν πρακτικά και χειροπιαστά βήματα για την ανακούφιση από την πίεση που ασκείται σε ομάδες όπως οι γεωργοί, οι αλιείς και τα μέλη της κοινωνίας τα οποία είναι ευαίσθητα σε αυτές τις αυξήσεις των τιμών. Aκόμα και αν τα βραχυπρόθεσμα μέτρα όπως η μείωση των φόρων δεν εμπίπτουν στη σφαίρα αρμοδιοτήτων της ΕΕ, η ΕΕ πρέπει να πάρει τα ηνία και να ενθαρρύνει τις εθνικές κυβερνήσεις να εφαρμόσουν λύσεις. Η τρέχουσα κατάσταση δεν είναι βιώσιμη και πρέπει να γίνουν προσπάθειες να αντιμετωπιστεί.
12. H κρίση του τομέα της αλιείας ως συνέπεια της αύξησης της τιμής του πετρελαίου εσωτερικής καύσης (συζήτηση)
Πρόεδρος . – Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τη συζήτηση σχετικά με:
- την προφορική ερώτηση που κατέθεσε ο κ. Philippe Morillon, εξ ονόματος της Επιτροπής Αλιείας, προς το Συμβούλιο, σχετικά με την κρίση στον τομέα της αλιείας ως συνέπεια της αύξησης της τιμής του πετρελαίου εσωτερικής καύσης (Ο-0063/2008 – Β6-0162/2008), και
- την προφορική ερώτηση που κατέθεσε ο κ. Philippe Morillon, εξ ονόματος της Επιτροπής Αλιείας, προς την Επιτροπή, σχετικά με την κρίση στον τομέα της αλιείας ως συνέπεια της αύξησης της τιμής του πετρελαίου εσωτερικής καύσης (Ο-0064/2008 – Β6-0162/2008)
Philippe Morillon, συντάκτης της ερώτησης. – (FR) Κυρία Πρόεδρε, θα δώσω λίγο χρόνο στον Επίτροπο Borg να βολευτεί στη θέση του. Αυτή η προφορική ερώτηση συντάχθηκε ύστερα από ομόφωνη απαίτηση των ομάδων που συμμετέχουν στην επιτροπή της οποία έχω την τιμή να είμαι Πρόεδρος, και είμαι χαρούμενος που ακολουθεί μετά από αυτήν την έξοχη συζήτηση η οποία ασχολήθηκε με αρκετά γενικά θέματα.
Κυρία Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, κύριε Επίτροπε, ο πατέρας μου γεννήθηκε σε ένα χωριό κοντά στο Saint-Malo πριν από περισσότερο από έναν αιώνα και όταν ήμουν νέος ήξερα ότι αυτό το χωριό έσφυζε από ζωή και ότι οι κάτοικοί του ασχολιόταν κυρίως με τη γεωργία και την αλιεία. Σήμερα αυτό το χωριό πεθαίνει από καρκίνο τον οποίο δημιούργησε ο πολλαπλασιασμός των νεκρών κυττάρων που είναι τα εξοχικά σπίτια και από την σταδιακή εξαφάνιση όλων αυτών των δραστηριοτήτων οι οποίες κάποτε του έδιναν τη δυνατότητα να επιβιώνει για περισσότερο από τις έξι εβδομάδες του καλοκαιριού.
Αυτό δεν είναι μεμονωμένο φαινόμενο αλλά είναι κάτι που μπορεί να θεωρηθεί ότι συμβαίνει σχεδόν σε όλη την ακτογραμμή της Ευρώπης και η κατάσταση αυτή οδήγησε τον Επίτροπο Borg, στον οποίο αποτίνω φόρο τιμής, να προτείνει μια ολοκληρωμένη θαλάσσια πολιτική, η οποία θα μας δώσει τη δυνατότητα να αποκαταστήσουμε, να διατηρήσουμε και να αναστήσουμε τις κοινότητες που ζουν γύρω από τις ακτές της Ευρώπης. Αν αυτή η απόφαση είχε ως αποτέλεσμα τη μετατροπή της Γενικής Διεύθυνσης Αλιείας σε Γενική Διεύθυνση Αλιείας και Ναυτιλιακών Υποθέσεων αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αποφασισμένη να θέσει τέλος σε αυτούς τους πόρους τους οποίους οι αλιείς μας πρέπει να συνεχίσουν να εκμεταλλεύονται στις θάλασσες και τους ωκεανούς.
Γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει μόνο δύο κοινές πολιτικές, δηλαδή την κοινή γεωργική πολιτική και την κοινή αλιευτική πολιτική; Όταν σκεφτόμαστε αυτό η απάντηση είναι απλή: για να δώσουμε τη δυνατότητα στην ήπειρό μας να συνεχίσει να διαθέτει επαρκείς ποσότητες τροφίμων καλλιεργώντας τα εδάφη και αλιεύοντας στις θάλασσες. Κατά συνέπεια σε αυτούς τους τομείς οι επιπτώσεις από την τεράστια αύξηση της τιμής του πετρελαίου θα μπορούσαν να είναι καταστροφικές και φυσικά αυτό ισχύει ειδικά για τη βιομηχανία αλιείας. Έχοντας ήδη κλονιστεί από τη μείωση των πόρων, το επάγγελμα αυτό απειλείται σήμερα βασικά να εξαφανιστεί και αυτό εξηγεί −αλλά δεν δικαιολογεί− τις βίαιες εκδηλώσεις απόγνωσης στις οποίες έχουν καταφύγει ορισμένοι εκπρόσωποί του και θα συνεχίσουν να πραγματοποιούνται σε κάποια μέρη.
Γι’ αυτόν τον λόγο είμαι χαρούμενος, κύριε Επίτροπε, που η Εκτελεστική Επιτροπή έχει τώρα προτείνει μια σειρά μέτρων τα οποία προορίζονται για την άμεση διάσωση των βιομηχανιών που κινδυνεύουν περισσότερο, συμπεριλαμβανομένης της εξουσιοδότησης των κρατών μελών να χορηγούν ειδική προσωρινή εξαίρεση από τους κανόνες που έχουν επιβληθεί για την εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Ταμείου Αλιείας σύμφωνα με διαδικασίες οποίες πρόκειται να συζητηθούν, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, στο Λουξεμβούργο στις 24 Ιουνίου, στο επόμενο Συνέδριο Υπουργών Γεωργίας και Αλιείας.
Επιτρέψτε μας να μην αγνοήσουμε το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση −και ολόκληρος ο πλανήτης γενικά− θα πρέπει να μπορεί να συνεχίσει να χρησιμοποιεί τις θάλασσες και τους ωκεανούς για να εξασφαλίζει τους διατροφικούς πόρους που χρειάζεται. Δεν έχει νόημα η διατήρηση και η προστασία των ψαριών αν δεν υπάρχουν πλέον αλιείς να τα πιάσουν. Κατά τη γνώμη μου αυτό το προφανές γεγονός αιτιολογεί τις λεπτομερείς προτάσεις οι οποίες θα αφορούν βραχυπρόθεσμα αλλά και μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα μέτρα, τις προτάσεις για τις οποίες συνεργαστήκαμε, κύριε Επίτροπε, στην Επιτροπή Αλιείας, προτάσεις οι οποίες θα παρουσιαστούν αναλυτικότερα από τους υπόλοιπους συναδέλφους μου και το σχέδιο ψηφίσματος το οποίο θα τεθεί αύριο σε ψηφοφορία.
ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. SIWIEC Αντιπροέδρου
Janez Lenarčič, Προεδρεύων του Συμβουλίου. − (SL) Καταρχάς, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον αξιότιμο βουλευτή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κ. Morillon για το ερώτημα που έθεσε εξ ονόματος της Επιτροπής Αλιείας. Θα ήθελα να τονίσω εξαρχής ότι η σλοβενική Προεδρία γνωρίζει την έκταση του προβλήματος που αφορά τις αυξανόμενες τιμές καυσίμων και τον αρνητικό αντίκτυπό τους στην αλιεία στην ΕΕ.
Σας ενημερώνω ότι εχθές ο Πρόεδρος του Συμβουλίου Γεωργίας και Αλιείας, υπουργός Iztok Jarc, συναντήθηκε με ορισμένους ομολόγους του υπουργούς στη Βενετία για να συζητήσουν το συγκεκριμένο θέμα. Συζήτησαν και επεξεργάστηκαν από κοινού ορισμένες προτάσεις για βελτίωση των τρεχουσών δυσκολιών στον τομέα της αλιείας της ΕΕ, οι οποίες θα συζητηθούν τις επόμενες ημέρες. Ωστόσο, θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι αυτή η κατάσταση δεν περιορίζεται μόνο στον κλάδο της αλιείας. Οι υψηλές τιμές των καυσίμων είναι επιζήμιες για όλους τους κλάδους συνολικά, περιλαμβανομένων των κλάδων της γεωργίας, των μεταφορών και της μεταποιητικής βιομηχανίας.
Η κρίση έχει προκαλέσει σοβαρά προβλήματα σε όλους τους τομείς. Συνεπώς, πρόκειται για ένα ζήτημα οριζόντιας φύσης, το οποίο περιλαμβάνει στοιχεία που σχετίζονται με την πολιτική ανταγωνισμού, τις κρατικές ενισχύσεις και τα φορολογικά μέτρα. Η σοβαρότητα του θέματος και ο αρνητικός αντίκτυπός του στον τομέα αλιείας της ΕΕ οδήγησε τη σλοβενική Προεδρία να το συμπεριλάβει στην ημερήσια διάταξη του Συμβουλίου Γεωργίας και Αλιείας που θα πραγματοποιηθεί στις αρχές της επόμενης εβδομάδας, όπως προανέφερε ο κ. Morillon.
Αυτή η συνάντηση θα δώσει στους υπουργούς την ευκαιρία να εκθέσουν τη γνώμη τους για τη σημερινή κατάσταση και να ανταλλάξουν απόψεις με τον Επίτροπο Borg για τις πλέον κατάλληλες λύσεις. Επιπλέον, η Προεδρία αποφάσισε να αλλάξει το θέμα της άτυπης συνάντησης των επικεφαλής του τομέα αλιείας, που πρόκειται να διεξαχθεί στη Σλοβενία στα τέλη αυτού του μήνα, ώστε να μπορέσουν να συζητήσουν και αυτό το φλέγον θέμα. Όλα αυτά προέκυψαν αφού το Συμβούλιο επεσήμανε πρόσφατα το ζήτημα των αυξανόμενων τιμών ενέργειας στις πολυάριθμες συνεδριάσεις του σε διάφορες συνθέσεις, ένα ζήτημα το οποίο συζητήσαμε στο πλαίσιο του προηγούμενου θέματος της ημερήσιας διάταξης.
Επιτρέψτε μου να εξηγήσω με περισσότερες λεπτομέρειες τα συμπεράσματα του Συμβουλίου Ecofin. Όσον αφορά τις τιμές του πετρελαίου, το Συμβούλιο εξέφρασε τις ανησυχίες του για τη συνεχιζόμενη αύξηση των τιμών και συζήτησε τρόπους για την αντιμετώπιση των επακόλουθων κοινωνικών και οικονομικών επιπτώσεων. Υπογράμμισε την ανάγκη να ενισχυθούν η ενεργειακή αποδοτικότητα και οι εναλλακτικές πηγές ενέργειας, να αυξηθεί η διαφάνεια των αγορών πετρελαίου, να προωθηθεί ο ανταγωνισμός στις αγορές πετρελαίου και να ενισχυθεί ο διάλογος με τις πετρελαιοπαραγωγές χώρες.
Στην ίδια συνεδρίαση, το Συμβούλιο ενθάρρυνε επίσης την Επιτροπή να αξιολογήσει περαιτέρω τις αγορές που σχετίζονται με τα βασικά εμπορεύματα και να εξετάσει μέτρα πολιτικής με στόχο τον περιορισμό της αστάθειας των τιμών. Όπως τόνισε ήδη η Προεδρία στην πρωινή συζήτηση, αυτό το ζήτημα θα συζητηθεί και στη συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που ξεκινά αύριο.
Joe Borg, Μέλος της Επιτροπής. − (EN) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον πρόεδρο της Επιτροπής Αλιείας, κ. Morillon, για την ερώτησή του, η οποία μου δίνει την ευκαιρία να αναφερθώ στην κρίση των καυσίμων.
Αρχικά, θα ήθελα να δηλώσω ότι χαίρομαι που διαπιστώνω ότι οι ήδη πολύ καλές σχέσεις μεταξύ της Επιτροπής και της Επιτροπής Αλιείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ενισχύονται συνεχώς.
Όσον αφορά τώρα τη συγκεκριμένη ερώτηση, γνωρίζω τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο τομέας της αλιείας λόγω της απότομης αύξησης των τιμών