Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Τρίτη 24 Ιουνίου 2008 - Βρυξέλλες

1. Επανάληψη της συνόδου

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. PÖTTERING
Προέδρου

(Η συνεδρίαση αρχίζει στις 9.05)

  Πρόεδρος. – Κηρύσσω την επανάληψη της συνόδου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που είχε διακοπεί την Πέμπτη, 19 Ιουνίου 2008.

2. Έγκριση των Συνοπτικών Πρακτικών της προηγούμενης συνεδρίασης: βλ. Συνοπτικά Πρακτικά

3. Αποτελέσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 19ης και 20ής Ιουνίου 2008 στις Βρυξέλλες - Εξάμηνο δραστηριοτήτων της Σλοβενικής Προεδρίας (συζήτηση)

  Πρόεδρος. – Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τις δηλώσεις του Συμβουλίου και της Επιτροπής σχετικά με τα αποτελέσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 19ης και 20ής Ιουνίου 2008 στις Βρυξέλλες και τη δήλωση της Προεδρίας του Συμβουλίου σχετικά με το εξάμηνο δραστηριοτήτων της σλοβενικής Προεδρίας.

Κυρίες και κύριοι, οι πρόεδροι και τα μέλη των πολιτικών ομάδων θα παρουσιάσουν τις θέσεις τους και θα αξιολογήσουν το έργο της σλοβενικής Προεδρίας.

Επιτρέψτε μου να ευχαριστήσω ειλικρινά τον Προεδρεύοντα του Συμβουλίου και πρωθυπουργό της Σλοβενίας, κ. Janez Janša, καθώς και τον υπουργό του, κ. Janez Lenarčič, για τη θαυμάσια συνεργασία τους με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και με τον Πρόεδρό του.

Σας διαβεβαιώ, κύριε Πρόεδρε του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, πρωθυπουργέ Janez Janša, ότι θεωρώ πως η Προεδρία σας ήταν μία από τις φιλικότερες Προεδρίες που συνεργάστηκε ποτέ με το Κοινοβούλιο, και θέλω να σας ευχαριστήσω ειλικρινά γι’ αυτό σε τούτη τη σύνοδο της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

(Χειροκροτήματα)

  Janez Janša , Προεδρεύων του Συμβουλίου. – (SL) Σας ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε, που μου δίνετε τον λόγο. Σας ευχαριστώ επίσης για τα επαινετικά σας λόγια για τη σλοβενική Προεδρία. Εκτιμώ βαθύτατα την καλή συνεργασία κατά τη διάρκεια της Προεδρίας μας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, καθώς και τη συνεργασία με το Κοινοβούλιο. Σε εσάς, κύριε Barroso, κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής, όσον αφορά τη συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μπορώ να πω ότι ήταν πολύ καλή, η δε συνέργεια μεταξύ του Συμβουλίου, της Επιτροπής και του Κοινοβουλίου το τελευταίο εξάμηνο μας βοήθησε να επιτύχουμε πρόοδο σε πολλά θέματα, βελτιώνοντας την Ευρώπη και καθιστώντας την πιο αποτελεσματική, ειδικότερα όσον αφορά την αναγκαία ανταπόκριση στις παγκόσμιες προκλήσεις.

Χαίρομαι που μου δίνεται σήμερα η ευκαιρία, κυρίες και κύριοι, να παρουσιάσω τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Ιουνίου. Ήταν μια ενδιαφέρουσα συνάντηση γεμάτη προκλήσεις, και κατά κάποιον τρόπο αποτέλεσε επίσης μια ευκαιρία να συνοψίσουμε την πρόοδο που σημειώσαμε από κοινού τους τελευταίους έξι μήνες. Το πρώτο εξάμηνο του 2008, τα γεγονότα διαδέχονταν το ένα το άλλο, με μεγάλη ένταση και ταχύτητα. Οι αλλαγές που έχουμε πραγματοποιήσει αποδεικνύουν ότι η Ευρώπη είναι δυναμική, ότι λειτουργεί, και ότι είναι σε θέση να αντιμετωπίζει τα προβλήματα.

Τους τελευταίους έξι μήνες –αν μου επιτρέπετε να παραθέσω ορισμένα μόνο επιτεύγματα– διευρύναμε την ευρωζώνη, απευθύνοντας σχετική πρόσκληση την περασμένη εβδομάδα στη Σλοβακία, η οποία θα ενταχθεί στη ζώνη του ευρώ την 1η Ιανουαρίου 2009, εξαλείψαμε τα τελευταία εμπόδια του συστήματος Σένγκεν, και εγκαινιάσαμε και εφαρμόσαμε μεγάλο μέρος του προγράμματος του Ευρωπαϊκού Έτους Διαπολιτισμικού Διαλόγου. Επ’ αυτού, ιδιαίτερες ευχαριστίες οφείλουμε στον Πρόεδρο του Κοινοβουλίου, Hans-Gert Pöttering, για τις ποικίλες εκδηλώσεις που διοργανώνει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατά τη διάρκεια του Έτους Διαπολιτισμικού Διαλόγου. Παρέστην προσωπικά σε αρκετές από αυτές τις εκδηλώσεις. Ειδικότερα, η συνάντηση με θρησκευτικούς ηγέτες προσέφερε, κατά τη γνώμη μου, σημαντική προστιθέμενη αξία και αποτελεί συνέχιση μιας παράδοσης η οποία αξίζει να διατηρηθεί στο μέλλον.

Ιδρύσαμε το Ευρωμεσογειακό Πανεπιστήμιο στις ακτές της Σλοβενίας και καταλήξαμε σε συμφωνία ως προς την εγκατάσταση της έδρας του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Καινοτομίας και Τεχνολογίας στη Βουδαπέστη. Καθιερώθηκε η πρώτη Ευρωπαϊκή Ημέρα Ναυτιλίας. Τον Μάρτιο εγκαινιάσαμε τον δεύτερο κύκλο της ανανεωμένης στρατηγικής της Λισαβόνας και θεσπίσαμε μια πέμπτη ελευθερία.

Εορτάσαμε επίσης ορισμένες σημαντικές επετείους για την Ευρωπαϊκή Ένωση: τη 10η επέτειο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του ευρώ, την 50ή επέτειο αυτού του σεβαστού Σώματος, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, και την 60ή επέτειο της Διάσκεψης της Χάγης.

Όπως επεσήμανα προηγουμένως, καταφέραμε να σημειώσουμε πρόοδο πρωτίστως χάρη στην καλή συνεργασία και συνέργεια που επιτύχαμε μεταξύ του Συμβουλίου, του Κοινοβουλίου και της Επιτροπής. Ευχαριστώ και πάλι τους δύο Προέδρους για το ιδιαίτερο προσωπικό ενδιαφέρον που επέδειξαν. Χωρίς αυτό, ο συντονισμός θα ήταν πολύ πιο δύσκολος και οι πρόοδοι αυτές θα ήταν πιο αβέβαιες. Επρόκειτο, με άλλα λόγια, για στρατηγική βοήθεια. Σας ευχαριστώ γι’ αυτό – και ευχαριστώ επίσης τους προέδρους των πολιτικών ομάδων, τους επικεφαλής των επιτροπών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τις καλές γνωμοδοτήσεις, για τη συνεργασία τους, ιδίως τις τελευταίες εβδομάδες μετά το δημοψήφισμα στην Ιρλανδία οι οποίες ήταν πολύ απαιτητικές πολιτικά. Μπορώ να πω –και βεβαίως αυτή είναι η εκτίμησή μου– ότι από τη δική μας πλευρά θεωρούμε αυτήν τη συνεργασία πολύ θετική.

Θέλω να ξεκινήσω τη σημερινή ουσιαστική παρουσίαση των αποτελεσμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Ιουνίου από το σημείο στο οποίο ολοκλήρωσα την ομιλία μου τον Ιανουάριο, κατά την παρουσίαση των προτεραιοτήτων μας, συγκεκριμένα με την προσδοκία ότι κάποτε οποιοσδήποτε τυχαίος περαστικός από οποιαδήποτε πόλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, περιλαμβανομένης της Ιρλανδίας, θα μπορεί να πει χωρίς δισταγμό ότι αισθάνεται Ευρωπαίος και ότι ενδιαφέρεται για το μέλλον της Ευρώπης επειδή γνωρίζει ότι η Ευρώπη ενδιαφέρεται για το δικό του μέλλον.

Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι τα τελευταία γεγονότα και η ψήφος κατά της επικύρωσης της Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης της Λισαβόνας στην Ιρλανδία έχουν προσδώσει ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα σε αυτήν την ιδέα. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι εν προκειμένω δεν βρισκόμαστε ενώπιον μιας κρίσης της Συνθήκης της Λισαβόνας, ή της Ευρώπης, ή της Ευρωπαϊκής Ένωσης εν γένει. Φρονώ ότι πρόκειται για την παμπάλαια πρόκληση που αντιμετωπίζει η πολιτική εν γένει, από τις απαρχές ακόμη της πολιτικής, αφότου η πολιτική λειτουργεί υπέρ του κοινού καλού.

Η πρόκληση είναι ειδικότερα η εξής: πώς μπορούμε να εξασφαλίσουμε την υποστήριξη της πλειοψηφίας για προτάσεις μεταρρυθμίσεων και αλλαγής σε μια περίοδο στην οποία οι εξελίξεις είναι θετικές. Και σε περιόδους στις οποίες δεν είναι ορατές σημαντικές εξωτερικές απειλές. Σε μια περίοδο στην οποία είναι εμφανές σε όλους ότι η ζωή για τις τρέχουσες γενιές στην Ευρώπη είναι πολύ καλύτερη από ό,τι για τις προηγούμενες γενιές; Πώς μπορούμε να πείσουμε τους πολίτες ότι, προκειμένου να συνεχιστεί αυτή η καλή ή σταθερή ζωή, πρέπει να επέλθουν ορισμένες αλλαγές; Και πώς μπορούμε να εξασφαλίσουμε την υποστήριξη αυτών των προτεινόμενων αλλαγών σε περιόδους στις οποίες ο ήλιος λάμπει, ο καιρός είναι καλός ή αρκετά καλός; Και πώς μπορούμε να εξηγήσουμε ότι είναι πραγματικά αναγκαίο να επισκευάσουμε εγκαίρως τη σκεπή;

Όταν αδυνατούμε να τα εξηγήσουμε όλα αυτά –και το πρόβλημα εντοπίζεται συγχρόνως σε επίπεδο εθνικής πολιτικής και σε επίπεδο ευρωπαϊκής πολιτικής– η υποσυνείδητη αντίδραση του ατόμου –και αυτό είναι λογικό και αναμενόμενο– είναι να υπερασπιστεί αυτό που ήδη υπάρχει· παραμένοντας προσκολλημένο στην πεποίθηση ότι όσα έχουμε κατακτήσει έχουν επιτευχθεί με τις υφιστάμενες λύσεις και, ως εκ τούτου, δεν υπάρχει λόγος να τις αλλάξουμε. Είναι πολύ πιο εύκολο στις περιπτώσεις αυτές να προβληθούν οι φόβοι παρά να προβληθούν μελλοντικά αποτελέσματα τα οποία ακόμη δεν έχουμε επιτύχει.

Η πρόκληση εν προκειμένω είναι τεράστια, και η συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Ιουνίου κατέδειξε σαφώς ότι πρέπει να ανταποκριθούμε σε αυτήν. Κατέδειξε επίσης ότι αναγνωρίζουμε ομόθυμα ότι μια διευρυμένη Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται, αφενός, μέσα πιο αποτελεσματικής και πιο δημοκρατικής λειτουργίας στο εσωτερικό της και, αφετέρου, ασφαλώς, χρειάζεται μια νέα θεσμική βάση για την πιο αποτελεσματική λειτουργία της στο εξωτερικό. Απλούστατα, δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική. Μπορούμε να αναζητήσουμε διάφορες επιλογές, εντούτοις απλούστατα δεν υπάρχει εναλλακτική η οποία να μπορεί να υποκαταστήσει αυτήν τη στρατηγική αντίδραση.

Συμφωνήσαμε επίσης ότι θα καθορίσουμε τις μελλοντικές μας κινήσεις βάσει κοινής προσέγγισης, κοινής ανάλυσης, αλλά και βάσει των προτάσεων των ιρλανδών συναδέλφων μας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Οκτωβρίου. Έως τότε, όμως, πρέπει να ακολουθήσουμε τις εξής τρεις κατευθυντήριες γραμμές, συγκεκριμένα: την αναζήτηση μιας λύσης η οποία να μην ανατρέπει τα θεμέλια της Συνθήκης της Λισαβόνας, επί της οποίας συμφωνήσαμε και την οποία συνυπογράψαμε στις 13 Δεκεμβρίου του περασμένου έτους, και η οποία προσφέρει θετικές λύσεις στις κεντρικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Ως εκ τούτου, η συμφωνία συνίσταται στο ότι θα προχωρήσουμε έχοντας ως βάση το τρέχον κείμενο, και δεν θα ξεκινήσουμε πάλι από την αρχή.

Ομοίως, υπάρχει η συμφωνία και το συμπέρασμα ότι οι διαδικασίες επικύρωσης θα συνεχιστούν. Δημοκρατία σημαίνει να γίνονται σεβαστές οι απόψεις όλων, να είναι ισοβαρείς οι απόψεις όλων, να γίνει μεν σεβαστή η απόφαση των ψηφοφόρων της Ιρλανδίας όπως εκφράστηκε στο δημοψήφισμα, αλλά να γίνει επίσης σεβαστή η γνώμη των υπολοίπων, βεβαίως. Μέχρι στιγμής, η Συνθήκη έχει επικυρωθεί από 19 εθνικά κοινοβούλια. Το κοινοβούλιο του Ηνωμένου Βασιλείου ολοκλήρωσε την επικύρωση ταυτόχρονα με το δημοψήφισμα στην Ιρλανδία και τη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Με άλλα λόγια, την ίδια ακριβώς περίοδο ένα από τα κράτη μέλη συνέχιζε τη διαδικασία επικύρωσης και διατηρούσε τον ρυθμό.

Παρ’ όλα αυτά, όπως προανέφερα, το μήνυμα που έστειλε η Ιρλανδία πρέπει να αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα. Ένας λόγος είναι το γεγονός ότι αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που δίνεται αρνητική απάντηση στις προτεινόμενες αλλαγές ή σε μια μεταρρυθμιστική συνθήκη. Επιπλέον, αυτή δεν είναι η τελευταία συνθήκη την οποία εναρμονίζουμε ή η οποία θα χρειαστεί τροποποίηση. Αυτή δεν είναι η τελευταία τροποποίηση που θα προτείνει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα επόμενα χρόνια και δεκαετίες θα χρειαστεί επίσης να ανταποκριθούμε στις νέες προκλήσεις που θα εμφανιστούν. Οι λύσεις αυτές, καθώς και ακόμη σημαντικότερες λύσεις, θα χρειαστεί να συντονίζονται διαρκώς. Ως εκ τούτου, πρέπει από τώρα να ληφθεί υπόψη και να εξεταστεί δεόντως το επίμαχο θέμα.

Πρώτον, γιατί συνέβη αυτό; Πρέπει να διευκρινίσουμε όλους τους λόγους και, κατά τη γνώμη μου, να εστιάσουμε ιδιαίτερα την προσοχή μας στην παράμετρο που ανέφερα προηγουμένως – στην παμπάλαια πρόκληση που αντιμετωπίζει η πολιτική εν γένει. Συγχρόνως, θεωρώ ότι πρέπει να εστιάσουμε στην επικοινωνία, μέσω της οποίας είναι χρήσιμο ή και αναγκαίο να καταδειχθεί σαφώς στους Ευρωπαίους γιατί η Ευρώπη χρειάζεται μια νέα συνθήκη. Φρονώ ότι αυτό μπορεί να εξηγηθεί στους πολίτες, ότι δεν είναι και τόσο δύσκολο, αλλά ότι μια τέτοια διαδικασία απαιτεί χρόνο, καθώς και την ενδεδειγμένη προσέγγιση.

Θεωρώ ότι πρέπει επίσης να στηριχθούμε στο γεγονός ότι η εν γένει στάση έναντι των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλάζει. Αν θέλετε να γίνω πιο συγκεκριμένος, θεωρώ ότι πρέπει να καταβάλουμε μεγαλύτερες προσπάθειες για τη διαμόρφωση μιας ευρωπαϊκής ταυτότητας· μιας ευρωπαϊκής ταυτότητας η οποία δεν προσκρούει στις εθνικές ταυτότητες των κρατών μελών· ενός είδους συνέργειας αυτών των ταυτοτήτων. Επ’ αυτού η λύση δεν θεωρώ ότι είναι κάποιο είδος αντιπαράθεσης μεταξύ των διαφορετικών ταυτοτήτων, αλλά η συνέργεια. Φρονώ ότι είναι πολύ σημαντικό σε αυτήν την προσέγγιση να γνωρίζουμε ότι η εν λόγω ταυτότητα δεν μπορεί παρά να δημιουργηθεί σχετικά αργά, μέσω επίσημων πράξεων και επίσημων θεσμών, καθώς και ότι χρειαζόμαστε επίσης μια πιο ήπια προσέγγιση.

Για το θέμα αυτό διεξήχθη μια πολύ καλή συζήτηση με την ευρωπαϊκή κοινωνία των πολιτών, αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτήν τη διατύπωση, κατά την 60ή επέτειο της Διάσκεψης της Χάγης, όπου κατατέθηκε μια σειρά αξιόλογων προτάσεων. Ο Πρόεδρος του Κοινοβουλίου συμμετείχε στη συζήτηση αυτή, όπως και ο Πρόεδρος της Επιτροπής και οι επικεφαλής πολλών άλλων ευρωπαϊκών οργάνων, εκατοντάδες νέοι, καθώς και εκπρόσωποι παλαιότερων γενιών από όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εκεί επαναλήφθηκαν αρκετές προτάσεις τις οποίες οφείλουμε, κατά τη γνώμη μου, να αρχίσουμε να εφαρμόζουμε στο μέλλον.

Παρά το γεγονός ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουμε μεγάλο αριθμό επισήμων γλωσσών με ισότιμο καθεστώς –και αυτό είναι, μέχρις ενός βαθμού, το πρόβλημα όσον αφορά τη διαμόρφωση των ευρωπαϊκών μέσων ενημέρωσης ή, για παράδειγμα, της ευρωπαϊκής κινηματογραφικής βιομηχανίας– αυτό δεν πρέπει να αποτελεί εμπόδιο για την υιοθέτηση προσεγγίσεων ή την πραγματοποίηση τέτοιων βημάτων, καθώς και τη λήψη των μέτρων που είναι ευκολότερα. Ως προς το θέμα της ταυτότητας, είναι πολύ σημαντικό να ταυτίζονται οι πολίτες με κάτι που είναι κοινό – με μια ποδοσφαιρική ομάδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, λόγου χάρη. Θα μπορούσε έτσι να προγραμματιστεί ένας ποδοσφαιρικός αγώνας μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Λατινικής Αμερικής ή της Αφρικανικής Ένωσης. Έχουν γίνει παρόμοια πειράματα στο παρελθόν, τα οποία προσέλκυσαν σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό την προσοχή του ευρωπαϊκού κοινού από την ίδια τη συνεδρίαση. Και αυτό πρέπει να μας διδάσκει κάτι.

Συνεπώς, πρέπει να προσαρμόσουμε την επικοινωνία. (Διακοπή από βουλευτή – γέλια) Αυτός ο αγώνας θα έχει σίγουρα μεγάλο ακροατήριο. Ίσως μεγαλύτερο από τη σημερινή συνεδρίαση. (Γέλια)

Όσον αφορά λοιπόν την επικοινωνία, φρονώ ότι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι οι σύγχρονες τεχνολογίες διαμορφώνουν μια νέα προσέγγιση των νέων γενεών ως προς την επικοινωνία, ότι αυτό δημιουργεί πολλές νέες ευκαιρίες και μας επιτρέπει να υπερβούμε πολυάριθμα εμπόδια τα οποία δεν μπορούσαν να ξεπεραστούν στο παρελθόν. Συγχρόνως, βεβαίως, σημαίνει ότι έχουμε έναν πολύ απαιτητικό πληθυσμό. Πρόκειται για άτομα τα οποία γνωρίζουν τα δικαιώματά τους, ενώ γνωρίζουν επίσης τη δυνατότητα άσκησης αυτών των δικαιωμάτων, και η επικοινωνία πρέπει να λαμβάνει υπόψη αυτήν την παράμετρο.

Εν ολίγοις, είμαι πεπεισμένος ότι ο ρυθμός εφαρμογής των λύσεων που περιλαμβάνονται στη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη της Λισαβόνας δεν θα μειωθεί από τώρα έως τον Οκτώβριο. Η πλειονότητα των συναδέλφων μου από τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα οποία η διαδικασία επικύρωσης της Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης της Λισαβόνας δεν έχει ολοκληρωθεί έχουν βεβαιώσει το Συμβούλιο στο πλαίσιο αυτής της συζήτησης ότι αυτό θα συμβεί τους προσεχείς μήνες. Τα αριθμητικά στοιχεία θα είναι πολύ διαφορετικά τον Οκτώβριο.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο δεν μετέβαλε την ημερήσια διάταξή του παρά το γεγονός ότι συναντήσαμε αυτό το αδιέξοδο όσον αφορά την επικύρωση λόγω του δημοψηφίσματος στην Ιρλανδία. Η ημερήσια διάταξη εστιάστηκε σε θέματα ασφάλειας, στην αύξηση των τιμών των προϊόντων πετρελαίου και ενέργειας, καθώς και στις κοινωνικές επιπτώσεις της και, βεβαίως, σε περιβαλλοντικά και ενεργειακά θέματα.

Διερευνήσαμε ορισμένους τρόπους αντιμετώπισης των αυξανόμενων τιμών των τροφίμων και του πετρελαίου –νομίζω ότι ο Πρόεδρος της Επιτροπής θα αναφερθεί λεπτομερέστερα στο θέμα– εντούτοις, το Συμβούλιο έχει διαπιστώσει ότι το πρόβλημα είναι σοβαρό. Ενώ οι τιμές των τροφίμων το 2006 αυξήθηκαν κατά 9%, το περασμένο έτος εκτοξεύθηκαν σε επίπεδα κατά 40% υψηλότερα, και το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους έφτασαν τις υψηλότερες ονομαστικές αξίες των τελευταίων 50 ετών. Οι τιμές του πετρελαίου αυξήθηκαν σε έξι χρόνια κατά 500 ποσοστιαίες μονάδες, κάτι που μετέβαλε με στρατηγικό τρόπο την κατάσταση.

Γι’ αυτό στο Συμβούλιο συζητήσαμε εκτεταμένα για βραχυπρόθεσμα μέτρα, ιδίως δε για τα μέτρα που πρέπει επειγόντως να ληφθούν υπέρ των ατόμων και των νοικοκυριών χαμηλών εισοδημάτων, τα οποία δαπανούν μεγάλο ποσοστό του ατομικού ή οικογενειακού εισοδήματος για τρόφιμα. Και σε αυτό το θέμα, φυσικά, πρέπει να διευκρινίσουμε ποια από τα μέτρα αυτά υπάγονται στις ευρωπαϊκές πολιτικές και ποια υπάγονται στις εθνικές πολιτικές ή στο πεδίο αρμοδιότητας των κυβερνήσεων των κρατών μελών. Πολλά από τα εν λόγω μέτρα υιοθετούνται από επιμέρους χώρες. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει επίσης υιοθετήσει ευρύ φάσμα μέτρων τα οποία εντάσσονται στο πεδίο των αρμοδιοτήτων της. Και τα μέτρα αυτά είναι αναγκαία· τα βραχυπρόθεσμα μέτρα είναι αναγκαία. Είναι οπωσδήποτε σφάλμα να μιλάμε μόνο για μακροπρόθεσμα μέτρα, διότι μέχρι να αρχίσουν να λειτουργούν αποτελεσματικά τα μακροπρόθεσμα μέτρα οι άνθρωποι πρέπει να μπορούν να επιβιώσουν. Συνεπώς, σε αυτήν την ενδιάμεση περίοδο θα χρειαστεί να βοηθήσουμε όσους πλήττονται σοβαρότερα. Αυτό αναμένεται τόσο από τις εθνικές κυβερνήσεις όσο και από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρέπει, ωστόσο, να αποσαφηνίσουμε ποια μέτρα είναι πιο αποτελεσματικά και σε ποιο επίπεδο.

Ασφαλώς, πρωτίστως έχουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς στο πλαίσιο της Κοινότητας αυτής, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορούμε να βρούμε λύσεις σε προβλήματα τα οποία δεν μπορούν να επιλύσουν επιμέρους κράτη. Όταν μιλάμε για τους πραγματικούς λόγους της αύξησης των τιμών του πετρελαίου, των τροφίμων, των πρώτων υλών και της ενέργειας εν γένει, αναφερόμαστε σε στρατηγικά παγκόσμια προβλήματα. Ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο έντονη η ανάγκη για την ανάληψη κοινής ευρωπαϊκής δράσης από ό,τι σήμερα, για την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης.

Οι πραγματικοί διαρθρωτικοί και στρατηγικοί λόγοι για αυτές τις αυξήσεις των τιμών είναι, ασφαλώς, η ανισορροπία μεταξύ προσφοράς και ζήτησης. Η ζήτηση αυξήθηκε σημαντικά προσφάτως. Βραχυπρόθεσμα, αλλά και μεσοπρόθεσμα, μπορεί να επιχειρήσουμε να γεφυρώσουμε αυτό το χάσμα, πρωτίστως μέσω της αύξησης της παραγωγής, του ανοίγματος της οικονομίας, του προσανατολισμού των τομέων της γεωργίας και της ενέργειας στην αγορά, και βεβαίως μέσω καινοτομιών οι οποίες προσφέρουν βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα, καθώς και μέσω μέτρων όπως η συστηματική παρακολούθηση της πορείας αύξησης των τιμών.

Δεν πρέπει, όμως, να τρέφουμε αυταπάτες. Η εποχή των φθηνών τροφίμων και ιδίως της φθηνής ενέργειας έχει παρέλθει. Δεν πρόκειται να επιστρέψει. Το κλειδί εν προκειμένω είναι η αλλαγή των συνηθειών, καθώς και η εφαρμογή νέων τεχνολογικών λύσεων. Ως λόγο δε επιδίωξης αυτού του στόχου –παράλληλα με τους περιβαλλοντικούς λόγους, για τους οποίους συζητήσαμε επί μακρόν τον Μάρτιο– αντιλαμβανόμαστε πλέον τους πολύ συγκεκριμένους οικονομικούς, και σε μεγάλο βαθμό κοινωνικούς, λόγους. Δεν υπάρχει χρόνος για περαιτέρω ανάλυση αυτού του θέματος.

Επιτρέψτε μου να αναφερθώ στα υπόλοιπα συμπεράσματα. Συμφωνήσαμε επίσης στη λήψη μέτρων τα οποία θα αυξήσουν την ασφάλεια των Ευρωπαίων. Η επιτυχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα εξαρτάται ολοένα και περισσότερο από την εξωστρέφειά μας, και ως εκ τούτου είναι σημαντικό να κατανοήσουν οι πολίτες ότι το άνοιγμα της οικονομίας δεν θέτει σε κίνδυνο την ασφάλειά τους, αλλά την ενισχύει. Υπό την προϋπόθεση, ασφαλώς, ότι θα δημιουργήσουμε τους κατάλληλους μηχανισμούς.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο επιβεβαίωσε, συνεπώς, τα πρόσφατα επιτεύγματα στον τομέα της δικαιοσύνης και των εσωτερικών υποθέσεων, την ολοκλήρωση της διεύρυνσης της ζώνης Σένγκεν και τη συμφωνία να προχωρήσουμε σε ένα νέο, δεύτερης γενιάς, σύστημα τεχνολογίας της πληροφορίας έως τον Σεπτέμβριο του 2009. Επιβεβαίωσε τη μετατροπή της Europol σε οργανισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την πρόοδο ως προς την εφαρμογή της αντιτρομοκρατικής στρατηγικής, καθώς και την απόφαση πλαίσιο για την ενίσχυση των δικαιωμάτων των πολιτών κατά την εφαρμογή ερήμην αποφάσεων.

Πραγματοποιήσαμε επίσης ορισμένα βήματα προς την κατεύθυνση της εξασφάλισης μιας καλής βάσης για την έγκριση της δέσμης μέτρων για την ενέργεια και το κλίμα έως τα τέλη του έτους. Μάλιστα, ως προς το ίδιο θέμα –αυτό μπορώ να το δηλώσω ως αποτέλεσμα της προσωπικής μου πείρας το τελευταίο εξάμηνο– όταν μιλάμε για τη δέσμη μέτρων για την ενέργεια και το κλίμα, τα μάτια ολόκληρου ουσιαστικά του κόσμου είναι στραμμένα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αναμένονται από εμάς λύσεις· αλλά και ηγεσία. Επ’ αυτού, λοιπόν, φέρουμε πολύ μεγάλη ευθύνη.

Όταν εγώ και ο Πρόεδρος της Επιτροπής συναντήσαμε αρκετούς αρχηγούς κρατών της Καραϊβικής στη σύνοδο κορυφής ΕΕ-Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής, μας απηύθυναν έκκληση να πείσουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση να τηρήσει σταθερή στάση. Πρέπει να προωθήσουμε αυτά τα μέτρα, διότι μας είπαν ότι θα βιώσουν με πολύ άμεσο τρόπο τις ενδεχόμενες συνέπειες, εφόσον δεν σταματήσει η αλλαγή του κλίματος. Ακούσαμε επίσης πολύ θλιβερές ιστορίες σχετικά με το πώς εκτεταμένες περιοχές, νησιωτικές περιοχές σε ορισμένες από τις χώρες αυτές, εξαφανίζονται ήδη.

Στη σύνοδο του Ιουνίου, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο συνόψισε τα διάφορα βήματα προόδου που έχουμε πραγματοποιήσει. Ο χρόνος δεν αρκεί για να αναφερθούν εδώ όλα ονομαστικά. Μας χαροποιεί η συμφωνία για το πρόγραμμα Galileo. Εκφράζουμε την ικανοποίησή μας για την επίτευξη συμφωνίας σχετικά με αρκετές οδηγίες οι οποίες απαιτούσαν μεγάλο χρονικό διάστημα για να εναρμονιστούν. Χαιρόμαστε διότι επιτεύχθηκε αποφασιστική πρόοδος ως προς την ελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, όσον αφορά τόσο το φυσικό αέριο όσο και τον ηλεκτρισμό. Χαιρόμαστε επίσης διότι οι λύσεις αυτές επιτεύχθηκαν, όπως επεσήμανα προηγουμένως, είτε στο πλαίσιο είτε επί τη βάσει καλής συνεργασίας μεταξύ του Συμβουλίου, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, των πολιτικών ομάδων και των προέδρων των ομάδων εργασίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, καθώς και επειδή οι συναφείς ανακοινώσεις ήταν ρεαλιστικές και επειδή καταφέραμε να πραγματοποιήσουμε αυτά τα βήματα προόδου.

Μας χαροποιεί επίσης η πρόοδος που επιτεύχθηκε όσον αφορά την ευρωπαϊκή προοπτική των δυτικών Βαλκανίων. Την περίοδο αυτή υπογράφηκαν συμφωνίες σταθεροποίησης και σύνδεσης με το σύνολο των χωρών της εν λόγω περιοχής. Όσον αφορά δε την κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο, η Ευρωπαϊκή Ένωση επιτέλεσε στρατηγικό και σταθεροποιητικό ρόλο. Εκφράζουμε την ικανοποίησή μας διότι καταφέραμε να εναρμονίσουμε τα πρακτικά μέτρα αλλά και διότι, παρά τις ανησυχίες που εκφράζονταν τον Ιανουάριο, όταν συζητούσαμε γι’ αυτές τις προοπτικές και απαντούσα στις ερωτήσεις σας σχετικά με την κατάσταση στην περιοχή, μπορούμε σήμερα να πούμε ότι η εν γένει κατάσταση στην περιοχή είναι εξαιρετικά πιο σταθερή, και εξαιρετικά πιο σταθερή από ό,τι πολλοί ανέμεναν, μεταξύ άλλων και στο Κοσσυφοπέδιο.

Συνεπώς, επιτρέψτε μου για μία ακόμη φορά να σας ευχαριστήσω ειλικρινώς για τη συνεργασία σας, μέσω της οποίας επιτεύχθηκε συνέργεια. Πολλά από τα επιτεύγματά μας, καθώς και ορισμένα από τα θέματα που παραμένουν ημιτελή εν αναμονή της επόμενης Προεδρίας, θα ήταν αδύνατα αν οι προσπάθειές μας δεν συνοδεύονταν από μεγάλο βαθμό καλής θέλησης από όλες τις πλευρές, προς όφελος της Ευρώπης.

(Χειροκροτήματα)

  José Manuel Barroso, Πρόεδρος της Επιτροπής. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, κάθε Ευρωπαϊκό Συμβούλιο διαφέρει από τα υπόλοιπα, και το υπό συζήτηση Συμβούλιο υπήρξε εξαιρετικά περίπλοκο, καθώς πραγματοποιήθηκε σε μια δύσκολη συγκυρία, μία μόλις εβδομάδα μετά το ιρλανδικό «όχι» και σε μια περίοδο αυξανόμενης ανησυχίας ενόψει της αύξησης των τιμών των τροφίμων και του πετρελαίου.

Το γεγονός ότι η συγκεκριμένη σύνοδος κατόρθωσε να σημειώσει πρόοδο χωρίς τα δραματικά στοιχεία που ορισμένοι προσπάθησαν να υπαινιχθούν μπορεί να αποδοθεί στην αποτελεσματική άσκηση της Προεδρίας από τον πρωθυπουργό Janez Janša και στην εποικοδομητική στάση των μελών του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Μεγαλύτερη έμφαση δόθηκε στη συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών και των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων, με σκοπό την εξεύρεση λύσεων τόσο στα θεσμικά όσο και στα πρακτικά προβλήματα που απασχολούν άμεσα τους πολίτες μας.

Όσον αφορά τη Συνθήκη της Λισαβόνας, επιτεύχθηκε ευρεία συναίνεση ως προς τις θέσεις που προέκυψαν από τις συζητήσεις μας στο Στρασβούργο. Κανείς δεν αμφισβήτησε τα οφέλη που προσφέρει η Συνθήκη της Λισαβόνας ή το γεγονός ότι τα κράτη μέλη έχουν κάθε δικαίωμα να συνεχίσουν τη διαδικασία επικύρωσης – και μάλιστα πρέπει να ενθαρρυνθούν όσο το δυνατόν περισσότερο να την συνεχίσουν. Αναγνωρίστηκε ότι η απόφαση που προέκυψε από το δημοψήφισμα πρέπει να γίνει σεβαστή και να ερμηνευθεί με ορθό τρόπο, καθώς και ότι απαιτείται κάποιο χρονικό διάστημα προτού καταλήξουμε σε συμφωνία για τα περαιτέρω βήματα.

Συγχρόνως, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πρέπει να παρασυρθεί από τους προβληματισμούς για τα θεσμικά ζητήματα κατά τρόπο που να την αποτρέπει να υλοποιήσει το πολιτικό της πρόγραμμα υπέρ των πολιτών. Η απόφαση για επανεξέταση του θέματος στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Οκτωβρίου θεωρήθηκε ότι εξασφαλίζει την κατάλληλη ισορροπία, καθόσον επιτρέπει στις ιρλανδικές αρχές να προβούν σε αναλύσεις και διαβουλεύσεις, αναγνωρίζοντας συγχρόνως ότι παραμένει επείγουσα η ανάγκη αναζήτησης ορθών λύσεων ως προς τα επόμενα βήματα.

Εν τω μεταξύ, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο απέδειξε την αποφασιστικότητά του να προωθήσει το πρόγραμμα πολιτικής που εστιάζεται στις ανάγκες των πολιτών. Ειδικότερα, συζητήθηκε λεπτομερώς το πώς μπορεί να παρέμβει η Ευρωπαϊκή Ένωση για την αντιμετώπιση της αύξησης των τιμών των τροφίμων και των καυσίμων, θέμα για το οποίο το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο πιστεύει σαφώς ότι οι ανακοινώσεις της Επιτροπής σχετικά με τις τιμές των τροφίμων και του πετρελαίου παρέχουν το κατάλληλο πλαίσιο. Είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων για τη στήριξη της οποίας έτυχαν οι ανακοινώσεις μας, καθώς και για τα αιτήματα προς την Επιτροπή να εργαστεί περαιτέρω για την αντιμετώπιση αυτού του θέματος.

Πραγματοποιήθηκε ζωηρός διάλογος μεταξύ ορισμένων κρατών μελών τα οποία επιθυμούν να εστιαστεί η Ευρωπαϊκή Ένωση μόνο στα πιο μακροπρόθεσμα διαρθρωτικά μέτρα, αφήνοντας τα βραχυπρόθεσμα μέτρα στη διακριτική ευχέρεια των εθνικών κρατών, και άλλων τα οποία επιθυμούν να είμαστε σε θέση να δείξουμε στους πολίτες ότι μπορούμε να ανταποκριθούμε στις ανησυχίες τους με συγκεκριμένα μέτρα σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και σε εθνικό επίπεδο. Υποστήριξα με θέρμη την πολιτική ανάγκη να αποδείξουμε ότι είμαστε έτοιμοι να παρέμβουμε ώστε να αντισταθμίσουμε τις επιπτώσεις των υψηλών τιμών του πετρελαίου και των τροφίμων στα πιο ευάλωτα μέλη της κοινωνίας μας.

Άλλωστε, δεν θεωρώ ότι υπάρχει αντίφαση μεταξύ της ανάγκης διαρθρωτικών λύσεων για ένα πρόβλημα με διαρθρωτικά χαρακτηριστικά –την ενεργειακή κρίση– και της ανάγκης άμεσης λήψης μέτρων για να βοηθηθούν όσοι έχουν ανάγκη. Είναι επίσης σημαντικό να κατανοήσουμε ότι υπάρχουν διαφορετικά επίπεδα παρέμβασης, συγκεκριμένα όσον αφορά τα μέτρα που μπορούμε να λάβουμε σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Γι’ αυτό επιβεβαίωσα, εξ ονόματος της Επιτροπής, την πρόθεσή μας να προωθήσουμε τις προτάσεις που περιέγραψα την περασμένη εβδομάδα στο Στρασβούργο, ειδικότερα δε την επέκταση της κοινοτικής επισιτιστικής ενίσχυσης στα άτομα με τις μεγαλύτερες ανάγκες εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθότι υπάρχουν άνθρωποι στην Ευρωπαϊκή Ένωση που χρειάζονται τη στήριξή μας. Υπάρχουν φτωχοί οι οποίοι έχουν ανάγκη την παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Περιέγραψα επίσης τις προτάσεις μας για την ενίσχυση της γεωργίας στις αναπτυσσόμενες χώρες και για τη δέσμη μέτρων ενίσχυσης των αλιέων που βρίσκονται αντιμέτωποι με την ανάγκη αναδιάρθρωσης.

Βεβαίως, τα κράτη μέλη έχουν επίσης στη διάθεσή τους διάφορα μέσα σε εθνικό επίπεδο, μέσω της φορολογίας και του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, για την παροχή βοήθειας χωρίς την ανάγκη κοινοτικών παρεμβάσεων. Τέτοια μέτρα μπορούν να προσφέρουν πραγματική βοήθεια, όμως λειτουργούν καλύτερα όταν είναι κατάλληλα εστιασμένα και συντονισμένα και, ειδικότερα, όταν είναι εναρμονισμένα με τις μακροπρόθεσμες στρατηγικές και τα μακροπρόθεσμα συμφέροντά μας.

Γι’ αυτό μου προκάλεσε ιδιαίτερη ικανοποίηση το γεγονός ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο υποστήριξε έντονα την προώθηση της δέσμης μέτρων για την αλλαγή του κλίματος και την ενεργειακή ασφάλεια. Το επιχείρημα της Επιτροπής ότι οι υψηλές τιμές του πετρελαίου συνηγορούν υπέρ της δέσμης μέτρων μας για την ενέργεια και το κλίμα και υπέρ της άμεσης έγκρισής της αντιμετωπίστηκε θετικά και δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν. Όπως προέκυψε από τη συζήτησή μας την περασμένη εβδομάδα στο Στρασβούργο, ο καλύτερος τρόπος για να γίνουμε λιγότερο ευάλωτοι έναντι πετρελαϊκών κρίσεων στο μέλλον είναι να μειώσουμε την εξάρτησή μας. Ο καλύτερος τρόπος για να μειώσουμε την εξάρτησή μας είναι να ακολουθήσουμε την οδό της ενίσχυσης της ενεργειακής απόδοσης και της διαφοροποίησης της ενέργειας, καθώς και της αύξησης της παραγωγής ενέργειας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό ακριβώς επισημάναμε άλλωστε στις προτάσεις που καταθέσαμε τον Ιανουάριο.

Γνωρίζω ότι το Κοινοβούλιο δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην εν λόγω δέσμη μέτρων και είναι σημαντικό να συνεργαστούν αποτελεσματικά τα τρία θεσμικά όργανα έτσι ώστε να προωθηθεί η δέσμη προς την κατεύθυνση της επίτευξης συμφωνίας το ταχύτερο δυνατόν. Επαναλαμβάνουμε ότι το θέμα δεν σχετίζεται μόνο με το μέλλον του πλανήτη μας και του περιβάλλοντος –στοιχεία τα οποία εξυπακούεται ότι έχουν κρίσιμη σημασία– αλλά και με την ενεργειακή μας ασφάλεια και τον επείγοντα χαρακτήρα της εφαρμογής ορισμένων οικονομικών λύσεων ενόψει των ανησυχιών των πολιτών μας.

Όπως γνωρίζετε, η Επιτροπή έχει καταστήσει σαφές ότι η εσωτερική αγορά στον τομέα της ενέργειας έχει κρίσιμη σημασία για μια ολοκληρωμένη πολιτική όσον αφορά την αλλαγή του κλίματος. Άλλωστε, η μία πολιτική δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς την άλλη – η ενεργειακή πολιτική και η πολιτική για το κλίμα και το περιβάλλον. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να σημειωθεί η ευρεία συμφωνία ως προς τις βασικές παραμέτρους της δέσμης νομοθετικών μέτρων για την εσωτερική αγορά, ιδίως ως προς το θέμα του ουσιαστικού διαχωρισμού των δραστηριοτήτων προμήθειας και παραγωγής από τη διαχείριση δικτύου στους τομείς του φυσικού αερίου και της ηλεκτρικής ενέργειας. Στα συμπεράσματά του, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο προτρέπει το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να καταλήξουν σε οριστική συμφωνία επί της δέσμης πριν από το τέλος της τρέχουσας κοινοβουλευτικής περιόδου.

Θέλω να εκφράσω επίσης την ιδιαίτερη ικανοποίησή μου διότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο υποστήριξε ένα ακόμη μακροπρόθεσμο μέτρο, καθόσον συμφωνήθηκε η εγκατάσταση της έδρας του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Καινοτομίας και Τεχνολογίας στη Βουδαπέστη. Η έρευνα για την αλλαγή του κλίματος και την ενεργειακή απόδοση θα βρίσκονται στην κορυφή των προτεραιοτήτων του. Μάλιστα, μέρος της λύσης για αυτό το ζήτημα της ενέργειας και της αλλαγής του κλίματος είναι η καινοτομία και η τεχνολογία. Θεωρώ ότι η απόφαση ίδρυσης του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Καινοτομίας και Τεχνολογίας και εγκατάστασης της έδρας του στη Βουδαπέστη καταδεικνύει σαφώς τη δέσμευση για περαιτέρω προώθηση του προγράμματος που αφορά την καινοτομία και την τεχνολογία.

Σε αυτό το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο συζητήθηκαν επίσης πολλά άλλα θέματα. Ο πρωθυπουργός Janša ανέφερε ήδη ορισμένα από αυτά. Δεν θα υπεισέλθω σε λεπτομέρειες, αλλά θα αναφέρω απλώς επιγραμματικά τα δυτικά Βαλκάνια, τη Μεσογειακή Ένωση, την Ανατολική Εταιρική Σχέση και τους Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας. Επιτρέψτε μου να υπογραμμίσω τη σπουδαιότητα των συμπερασμάτων ως προς το τελευταίο αυτό θέμα. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο επιβεβαιώνει με έμφαση τη δέσμευσή του να ξεπεράσει η ετήσια κοινοτική αναπτυξιακή βοήθεια στις υπερπόντιες χώρες τα 66 δισ. ευρώ το 2010. Το ήμισυ τουλάχιστον αυτής της συνολικής αύξησης θα διατεθεί στην Αφρική. Μετά από πρόταση της Επιτροπής, τα κράτη μέλη παροτρύνθηκαν να καταρτίσουν τα οικεία ενδεικτικά χρονοδιαγράμματα στα οποία θα επισημαίνεται με ποιο τρόπο προτίθενται να επιτύχουν τους συμφωνημένους στόχους για την Επίσημη Αναπτυξιακή Βοήθεια.

Θεωρώ, λοιπόν, ότι αυτό το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο –παρότι διεξήχθη σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για τους λόγους που μόλις εξέθεσα– υπήρξε πράγματι επιτυχημένο. Αυτό ήταν σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της ικανότητας και της συστηματικότητας που επέδειξε η σλοβενική Προεδρία κατά την προετοιμασία του συνόλου των εργασιών. Θέλω να συγχαρώ τη σλοβενική Προεδρία για την προσήλωσή της στο έργο της, καθώς και για τη διανοητική και πολιτική εντιμότητα και αμεροληψία που επέδειξε. Αν όλα τα κράτη μέλη εφάρμοζαν τις ίδιες αρχές, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσε να υπερβεί πολλές από τις δυσκολίες της.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο βρέθηκε αντιμέτωπο με απροσδόκητες πιέσεις. Κατόρθωσε να προσαρμοστεί γρήγορα στις νέες πραγματικότητες και να επιτύχει συναίνεση σχετικά με το ποια πρέπει να είναι τα επόμενα βήματα. Το αποτέλεσμα ήταν να παρουσιαστεί η εικόνα μιας ανθεκτικής και επινοητικής Ευρωπαϊκής Ένωσης – η οποία είναι, νομίζω, αποφασισμένη να παραμείνει προσηλωμένη στον στόχο της επίτευξης των καλύτερων δυνατών αποτελεσμάτων για τους πολίτες μας.

  Hartmut Nassauer, εξ ονόματος της Ομάδας PPE-DE. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής, κυρίες και κύριοι, το Συμβούλιο κατάφερε να συνοψίσει τα συμπεράσματά του σχετικά με το σημαντικότερο θέμα στην ημερήσια διάταξή του σε έκταση λίγο μεγαλύτερη της μισής σελίδας. Ολόκληρο το έγγραφο έχει έκταση 25 σελίδων. Πρόκειται –και αυτό θέλω να το υπογραμμίσω– για αξιέπαινη επίδειξη αυτοσυγκράτησης. Το ύφος των διαβουλεύσεων ανταποκρίνεται επίσης στις περιστάσεις. Το Συμβούλιο δεν προβαίνει σε βεβιασμένες κινήσεις· θέλει να εξετάσει εκ νέου το θέμα της Συνθήκης της Λισαβόνας τον Οκτώβριο και, έως τότε, κάνει ό,τι μπορεί για να αποσαφηνίσει το θέμα.

Αυτό είναι σίγουρα σωστό. Είναι σωστό να σεβαστούμε την ιρλανδική ψήφο. Θα ήταν σφάλμα να αρχίσουμε τώρα να ασκούμε εκβιαστικές πιέσεις αναμένοντας έπειτα από τους Ιρλανδούς να συγκλίνουν με τη δική μας θέση – αυτό είναι εντελώς ανόητο. Εντούτοις, πρέπει τώρα να εξετάσουμε πώς θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε αυτήν την κατάσταση, διότι η κρίση την οποία αντιμετωπίζουμε πλέον δεν περιορίζεται σε μια δεύτερη αποτυχημένη απόπειρα μεταρρύθμισης των συνθηκών, η οποία παραμένει αναγκαία. Η κρίση αυτή επηρεάζει τη θεμελιώδη σχέση της ΕΕ με τους πολίτες της και τη σχέση των πολιτών με την Ένωσή τους.

Φυσικά, οι Ιρλανδοί είπαν «όχι» για πολλούς και διάφορους λόγους. Ένα δημοψήφισμα είναι ένα πολιτικό σύμφυρμα το οποίο αποτελείται από πολλά διαφορετικά συστατικά· στην προκειμένη περίπτωση, σίγουρα διαδραμάτισαν ρόλο πολλοί λόγοι. Αυτοί αφορούν εν μέρει την ιρλανδική εσωτερική πολιτική σκηνή και εν μέρει την απογοήτευση του ιρλανδικού λαού από την πολιτική εν γένει – αυτό είναι γεγονός· εντούτοις, κυρίες και κύριοι, αρχίζει εδώ να γίνεται εμφανές ένα σφάλμα του συστήματος. Ένα σύνταγμα απαιτεί δημοψήφισμα και λαϊκή συναίνεση, όμως εδώ έχουμε να κάνουμε με μια διεθνή συνθήκη. Οι διεθνείς συνθήκες συνήθως δεν προσφέρονται για δημοψηφίσματα. Το σφάλμα αυτό του συστήματος αποβαίνει εν τέλει εις βάρος μας.

Θα χρειαστεί να εξετάσουμε κατά πόσον επιθυμούμε να συνεχίσουμε με τον ίδιο τρόπο στο μέλλον. Ωστόσο, αν αφήσουμε κατά μέρος όλες τις πτυχές που σχετίζονται με ζητήματα εγχώριας πολιτικής, το ιρλανδικό «όχι» στρεφόταν κατά βάση κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ίσως λιγότερο κατά του κειμένου της Συνθήκης. Πρόεδρε Barroso, ο Επίτροπός σας, κ. McCreevy, δεν είναι ίσως ο μόνος που δεν έχει διαβάσει τη Συνθήκη, καθότι είναι ουσιαστικά εμφανές ότι οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στρέφονται ολοένα και περισσότερο εναντίον της.

Εναπόκειται σε εμάς, εδώ, να αρχίσουμε να αναζητούμε τους λόγους αυτής της στάσης – δεν μπορούμε να αφήσουμε το θέμα στους Ιρλανδούς μόνον. Εναπόκειται σε εμάς, στο Κοινοβούλιο, στο Συμβούλιο και πολύ περισσότερο, κύριε Πρόεδρε, στην Επιτροπή να αρχίσουμε να διερευνούμε τους λόγους αυτούς. Ο ρόλος της Επιτροπής συνίσταται στο να λειτουργεί ως η πηγή των πολιτικών πρωτοβουλιών της ΕΕ. Η Επιτροπή μάλιστα διαμορφώνει το πολιτικό κλίμα. Όταν οι πολίτες μιλούν για τις Βρυξέλλες, σκέπτονται περισσότερο την Επιτροπή, και μόνο παρεμπιπτόντως –δικαιολογημένα ή δυστυχώς– το Κοινοβούλιο ή το Συμβούλιο.

Κατά βάση, η ευρωπαϊκή ενοποίηση δεν αμφισβητείται. Δεν γνωρίζω σχεδόν κανέναν πολίτη ο οποίος να υποστηρίζει ότι είναι κατά της συνεργασίας μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών. Αυτός είναι ένας πρόσθετος λόγος για τον οποίο προκαλεί έκπληξη μια τόσο ευρείας κλίμακας απόρριψη, η οποία, κατ’ ουσίαν, απαντάται και σε όλες τις άλλες χώρες, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. Η καθημερινή εικόνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την οποία διαμορφώνει πρωτίστως η Επιτροπή, δημιουργεί τα περισσότερα προβλήματα.

Νομίζω ότι μπορεί να υποστηριχθεί, κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής, ότι οι Βρυξέλλες εξοργίζουν ολοένα και περισσότερο τους πολίτες. Η ιδέα της Ένωσης ως ειρηνοποιού και ως επιτυχημένης οικονομικής υπερδύναμης υποχωρεί ταχύτατα, και η ΕΕ εμφανίζεται ως ένας Μολώχ του οποίου η τεράστια και δυσκίνητη γραφειοκρατία, η οποία λειτουργεί ενίοτε αυθαιρέτως, κάνει τους πολίτες να αισθάνονται ότι δεν έχουν λόγο στις υποθέσεις που τους αφορούν.

Κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής, δηλώσατε ότι δεν μπορείτε να κατηγορείτε ολόκληρη την εβδομάδα την Ευρώπη και μετά να περιμένετε ένα πρόθυμο «ναι» υπέρ της Ευρώπης την Κυριακή. Θα ήταν ίσως ορθότερο να υποστηριχθεί ότι δεν μπορείτε να επιβάλλετε διαρκώς νόμους, να ρυθμίζετε και να δεσμεύετε τα πάντα σε ένα πλέγμα γραφειοκρατίας ολόκληρη την εβδομάδα και μετά να περιμένετε ένα φιλικό «ναι» από τους πολίτες την Κυριακή.

Επιτρέψτε μου να σας αναφέρω ένα παράδειγμα: η οδηγία για την προστασία του εδάφους απορρίφθηκε από τον προβλεπόμενο αριθμό κρατών μελών με την αιτιολογία ότι παραβιάζει την αρχή της επικουρικότητας. Η Επιτροπή δεν ενδιαφέρεται για τους λόγους αυτής της απόρριψης· αντ’ αυτού, επιχειρεί τώρα να αγνοήσει την αρνητική ψήφο και να επιτύχει τον διακηρυγμένο της στόχο. Θα ήταν πολύ πιο ενδεδειγμένο να θέσουμε όρια στο τι μπορούμε να κάνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση –πέρα και πάνω από τη Συνθήκη και τις λεπτομερείς διατάξεις της– και να λαμβάνουμε στην Ευρώπη τις αποφάσεις οι οποίες πρέπει κατά γενική ομολογία να λαμβάνονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Γι’ αυτό πρέπει να αναπτύξουμε μια νέα κουλτούρα επικουρικότητας. Πρέπει να επιτρέψουμε στα κράτη μέλη να ασκούν τα καθήκοντα και τις αρμοδιότητές τους, και πρέπει επίσης να διασφαλίσουμε ότι αναλαμβάνουν όντως αυτήν την ευθύνη.

Ο Πρόεδρος του Συμβουλίου μίλησε για την ευρωπαϊκή ταυτότητα. Είναι όντως σημαντική. Εντούτοις, πρέπει να στηρίζεται στη διάκριση μεταξύ των αρμοδιοτήτων της Ευρώπης και των αρμοδιοτήτων που πρέπει να παραμείνουν υπό τον έλεγχο των κρατών μελών. Γι’ αυτό πρέπει να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να διασώσουμε τη Συνθήκη. Είναι πολύ προτιμότερη από οτιδήποτε μπορεί να μας προσφέρει η Συνθήκη της Νίκαιας. Πρέπει να εκμεταλλευτούμε στον μέγιστο δυνατό βαθμό αυτήν την ευκαιρία –εάν υπάρχει μια τέτοια ευκαιρία– και πρέπει να προσπαθήσουμε να συνδέσουμε και πάλι τους πολίτες με την Ευρώπη.

(Χειροκροτήματα)

  Martin Schulz, εξ ονόματος της Ομάδας PSE. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, άκουσα προσεκτικά όσα είχε να πει ο κ. Nassauer· ανέλυσε ικανοποιητικά την κατάσταση στην Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και των Ευρωπαίων Δημοκρατών, η οποία ηγείται 21 κυβερνήσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, προσφέρει τη μεγάλη πλειονότητα των Επιτρόπων και έχει τη μεγάλη πλειονότητα των βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Συνιστώ να επαναλάβετε την περιγραφή που μόλις μας εκθέσατε για την κατάσταση της πολιτικής σας ομάδας, καθώς και της Επιτροπής σε μια διάσκεψη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος – τότε θα μπορέσετε να σημειώσετε κάποια πρόοδο. Διότι ένα πράγμα είναι βέβαιο: το ερώτημα που πρέπει να συζητήσουμε εδώ είναι πόσο απομακρυσμένη είναι η Ευρώπη –και, πρωτίστως, πόσο απομακρυσμένα είναι τα κράτη μέλη που συναπαρτίζουν αυτήν την Ένωση, και οι κυβερνήσεις των εν λόγω κρατών μελών– από τα καθημερινά προβλήματα των πολιτών; Είναι πολύ εύκολο να ισχυριστούμε ότι για όλα ευθύνονται τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα.

Οπωσδήποτε πρέπει να επικρίνουμε τη στάση της Επιτροπής. Δεν έκανε καλά που παρουσίασε τη δέσμη μέτρων την Παρασκευή μετά το ιρλανδικό δημοψήφισμα; Πραγματικά ευφυέστατη κίνηση! Δεν περιέλαβε στο ιρλανδικό δημοψήφισμα τα αναγκαία μέτρα τα οποία πρέπει να λάβει η Επιτροπή και τα οποία μόλις μας παρουσίασε. Τα ανακοίνωσε την Παρασκευή, όταν γινόταν ήδη η καταμέτρηση των ψήφων. Πρόκειται για μνημειώδες σφάλμα. Αυτό είναι κάτι που πρέπει οπωσδήποτε να συζητήσουμε. Σίγουρα, όμως, δεν μπορούμε να υποστηρίζουμε από τούτο το βήμα ότι το σφάλμα ήταν της Επιτροπής, και μετά να την επιτιμούμε απλώς με ήπιο τρόπο. Αυτό θα ήταν υπερβολικά εύκολο.

Θα επανέλθω σε αυτό εντός ολίγου. Πρώτον, υπάρχει κάτι που οφείλω να επισημάνω στην Προεδρία του Συμβουλίου. Ασκήσατε ικανοποιητικά τα καθήκοντα της Προεδρίας. Ο Πρόεδρος του Κοινοβουλίου ορθώς ανέφερε ότι η Προεδρία σας υπήρξε φιλική προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Θέλω επίσης να σας ευχαριστήσω για ένα θέμα που συζήτησα μαζί σας στις αρχές του τρέχοντος έτους: η άρση του εμπάργκο κατά της Κούβας ήταν, κατά τη γνώμη μου, ένα ζωτικής σημασίας μέτρο, καθόσον θα απλουστεύσει σημαντικά την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Λατινική Αμερική. Αυτό είναι ένα στοιχείο της στρατηγικής εταιρικής σχέσης την οποία πρέπει να προωθήσουμε στον τομέα της πολιτικής για την αλλαγή του κλίματος και την ενέργεια. Θεωρώ θετικό το γεγονός ότι αφαιρέσατε ένα εμπόδιο σε αυτήν την προσπάθεια. Παρεμπιπτόντως, ολοκληρώσατε την ομιλία σας με μια νότα υποκρισίας, υπό την έννοια ότι ορισμένα από τα κράτη μέλη τα οποία χρησιμοποιούσαν το δικαίωμα αρνησικυρίας τους στο Συμβούλιο για να διαιωνίζουν αυτό το εμπάργκο συγκαταλέγονται τα ίδια μεταξύ των μεγαλύτερων άμεσων επενδυτών στην Κούβα. Πρόκειται, λοιπόν, για ένα πάρα πολύ καλό μέτρο!

Σημειώσατε πρόοδο σε αρκετούς άλλους τομείς κατά τη διάρκεια της Προεδρίας σας, τομείς τους οποίους δεν χρειάζεται πλέον να αναφέρω ονομαστικά, δεδομένου ότι αναφέρθηκαν από άλλους ομιλητές στο Σώμα. Θεωρώ πάντως ότι μια μικρή χώρα, ένα νέο κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο άσκησε με τόσο ικανοποιητικό τρόπο την Προεδρία, αξίζει επίσης τις ευχαριστίες και τους επαίνους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου!

(Χειροκροτήματα)

Ακούστηκαν σήμερα πολλά ωραία λόγια για τη Συνθήκη που πρέπει να διασωθεί. Πράγματι, αυτό είναι ορθό! Ακούστηκαν πολλές μεγαλόστομες ανακοινώσεις σχετικά με το τι μπορεί να πράξει η ΕΕ – ή μάλλον τι μπορεί να προτείνει η Επιτροπή και πρέπει να εφαρμόσουν τα κράτη μέλη. Ασφαλώς και πρέπει να εφαρμόσουμε την αρχή της επικουρικότητας, εν τοιαύτη όμως περιπτώσει τα κράτη μέλη πρέπει επίσης να αναλάβουν δράση. Πρέπει μάλιστα να αναλάβουν, μεταξύ άλλων, δράση σε έναν τομέα στον οποίο παρουσιάζονται οι περισσότερες ελλείψεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση: την κοινωνική ισορροπία. Εκείνο που απουσιάζει σήμερα από την Ευρώπη δεν είναι πια η κοινή αγορά – έχουμε αρκετή. Δεν απουσιάζει από την Ευρώπη σήμερα η ελευθερία της επιχειρηματικής δραστηριότητας – έχουμε επίσης αρκετή. Εκείνο που απουσιάζει από την Ευρώπη είναι μια κοινωνικά και πολιτικά υπεύθυνη αντιστάθμιση αυτής της ανάπτυξης της κοινής αγοράς! Αυτό το γνωρίζουν οι πολίτες της Ευρώπης: γνωρίζουν ότι γίνεται διαρκώς λόγος στην Επιτροπή για κοινωνικά μέτρα, αλλά γνωρίζουν επίσης ότι τέτοια μέτρα δεν λαμβάνονται ποτέ στην πράξη. Αυτός είναι ο κρίσιμος λόγος για τον οποίο η Ένωση αυτή φοβίζει τους πολίτες της Ευρώπης.

Επιτρέψτε μου να σας αναφέρω ένα μόνο παράδειγμα: ένας γείτονάς μου, κάτοικος της εκλογικής μου περιφέρειας, έχει καθαρό εισόδημα 1 300 ευρώ. Πληρώνει 600 ευρώ για το διαμέρισμά του και για το κόστος θέρμανσης, οπότε αυτό περιλαμβάνει το κόστος της ενέργειας – ή μάλλον το περιελάμβανε… Του μένουν λοιπόν 700 ευρώ για να ζήσει ο ίδιος, η σύζυγός του και τα δύο του παιδιά. Προχθές, μου είπε ότι εφέτος πρέπει να δαπανήσει επιπλέον 700 ευρώ για να καλύψει το κόστος της ενέργειας – για το πετρέλαιο που χρειάζεται για να πηγαίνει στη δουλειά του και για δαπάνες θέρμανσης: 700 ευρώ επιπλέον. Αυτό σημαίνει ότι, κάθε μήνα, πρέπει να εξοικονομεί 60 ευρώ –από τα καθαρά 700 ευρώ με τα οποία πρέπει να ζήσει– για να καλύψει τις ενεργειακές του δαπάνες. Αυτό ισοδυναμεί με το 10% σχεδόν του χρηματικού ποσού που έχει στη διάθεσή του για την κάλυψη του κόστους διαβίωσής του. Οι άνθρωποι αυτοί δεν ενδιαφέρονται για τη Συνθήκη της ΕΕ, ούτε για τις διαθέσεις που εκφράζουμε σε τούτο το Σώμα. Εκείνο που χρειάζονται είναι άμεση βοήθεια, και την χρειάζονται τώρα!

Αν οι πολίτες αυτοί θεωρούν ότι η μετοχική αξία είναι σημαντικότερη για την Επιτροπή από τις καθημερινές συνθήκες διαβίωσής τους, τότε είναι φυσικό να γυρίσουν την πλάτη στην Ευρώπη. Ως εκ τούτου, θέλω να επισημάνω ότι, κατά τη δική μας εκτίμηση, η υπό συζήτηση σύνοδος κορυφής δεν υπήρξε επιτυχής διότι, για μία ακόμη φορά, δεν εστιάστηκε σε αυτά τα θέματα. Όσο συζητάμε για τα θεσμικά όργανα, και οι πολίτες θεωρούν ότι τα όργανα αυτά δεν ενδιαφέρονται για τα όσα ορθώς επισημάνατε, κύριε Janša, για το ότι δηλαδή η Ευρώπη πρέπει να είναι σημαντική για όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες διότι όλοι ανεξαιρέτως οι πολίτες πρέπει να αισθάνονται ότι είναι σημαντικοί για την Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο οι πολίτες έχουν την αίσθηση ότι οι ίδιοι και τα καθημερινά τους προβλήματα δεν ενδιαφέρουν την ΕΕ, δεν πρόκειται να καταφέρουμε να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη στην Ευρώπη.

(Χειροκροτήματα)

  Graham Watson, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, θέλω και εγώ να συγχαρώ τον κ. Προεδρεύοντα του Συμβουλίου για τα επιτεύγματα της Προεδρίας της χώρας του.

Ορισμένοι είχαν ίσως την εντύπωση ότι επρόκειτο απλώς για προθέρμανση ενόψει της επόμενης Προεδρίας, όσοι όμως εξετάζουν τα θέματα βαθύτερα γνωρίζουν ότι έχει σημειωθεί ουσιαστική πρόοδος και ότι η Σλοβενία άφησε ξεκάθαρα το ίχνος της στην Ένωσή μας.

Στον τομέα της δικαιοσύνης και των εσωτερικών υποθέσεων, η σλοβενική Προεδρία επέκτεινε τις ελευθερίες του χώρου Σένγκεν σε νέα κράτη μέλη, εξασφάλισε συμφωνία για τη βελτίωση του συστήματος πληροφοριών Σένγκεν, κατάφερε να επιτευχθεί πολιτική συμφωνία σχετικά με τη Europol και, το σημαντικότερο, συνέβαλε στην ολοκλήρωση μιας οδηγίας η οποία αποτελεί το πρώτο δομικό στοιχείο μιας κοινής μεταναστευτικής πολιτικής.

Ευελπιστώ ότι θα κατανοήσουμε ότι τα δομικά στοιχεία αυτού του είδους πρέπει να εξηγούνται καλύτερα, δεδομένου ότι συνάντησε τις έντονες αντιδράσεις του κοινού, η Ομάδα μου όμως ευχαρίστως υποστήριξε την απόφαση αυτή και θεωρεί ότι αποτελεί σημαντικό βήμα προόδου.

Στον γεωργικό τομέα, η Προεδρία ολοκλήρωσε έναν έλεγχο υγείας για τον εκσυγχρονισμό και την απλούστευση της ΚΓΠ· επέβλεψε μέτρα για τη μείωση των πληθωριστικών πιέσεων στις τιμές των τροφίμων και, στον τομέα της οικονομικής πολιτικής, θέσπισε μια πέμπτη ελευθερία – την ελεύθερη κυκλοφορία της γνώσης. Θέσπισε επίσης ένα σύστημα κινητής δορυφορικής υπηρεσίας, ένα μέσο το οποίο πρόκειται να υπογραφεί σήμερα.

Η οδηγία για την καταναλωτική πίστη, η δέσμη μέτρων για τα αγαθά, ο τελωνειακός κώδικας, η οδηγία για τις ταχυδρομικές υπηρεσίες και η οδηγία για την περιβαλλοντική προστασία μέσω του ποινικού δικαίου είναι όλα στοιχεία τα οποία μπορούν να θεωρηθούν επιτεύγματα της Προεδρίας του Συμβουλίου.

Η πολιτική μου ομάδα εκφράζει την ικανοποίησή της για την πρόοδο που σημειώθηκε στα δυτικά Βαλκάνια, με την υπογραφή συμφωνιών σταθεροποίησης και σύνδεσης με τη Σερβία, καθώς και με τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, και σας συγχαίρουμε για τον ρόλο σας ως προς τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης στο Βελιγράδι.

Η Προεδρία του Συμβουλίου δεν είναι το μόνο όργανο που δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει επιτυχώς την απογοήτευση του κοινού έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η οργή για τις ατέλειωτες αυτοκινητοπομπές επισήμων και οχημάτων της αστυνομίας στους δρόμους της Λιουμπλιάνας είναι σύμπτωμα μιας ευρύτερης δυσαρέσκειας. Πρέπει να δείξουμε ότι είμαστε υπηρέτες του λαού, και όχι αφέντες του.

Γνωρίζουμε ότι ο ιρλανδικός λαός είναι απογοητευμένος όχι από την κυβέρνησή του αλλά από τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όπως λέει ο France Prešeren στο σονέτο του «Magistrale»: «Τράφηκαν όλοι με δάκρυα και πόνο … Καθώς τους σκέπαζαν ολέθρια σύννεφα.»

Δεν θα έβλαπτε να ξαναδιαβάσουμε τη δήλωση του Λάκεν, η οποία συνοψίζει τόσο εύστοχα το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε όσον αφορά τη γεφύρωση του χάσματος μεταξύ κυβερνώντων και κυβερνωμένων.

Αν και τα προβλήματα που σχετίζονταν με τη Συνθήκη της Λισαβόνας επισκίασαν την Προεδρία της Σλοβενίας, δεν ευθύνεται η ίδια για τη δημιουργία τους. Αποτελεί μάλιστα στοιχείο ποιητικής δικαιοσύνης το γεγονός ότι η χώρα που προκάλεσε πρώτη το πρόβλημα στις 29 Μαΐου 2005 υποχρεώνεται τώρα, 37 μήνες αργότερα, να συμβάλει στην εξεύρεση λύσης. Η «ιπτάμενη ομάδα» των Σαρκοζί και Κλάους καλείται να αποφασίσει για την πρόοδο που πρέπει να σημειωθεί ενόψει των προσεχών ευρωπαϊκών εκλογών και του σχηματισμού της επόμενης Επιτροπής.

Ευελπιστώ ότι η συνεδρίαση του Συμβουλίου το περασμένο Σαββατοκύριακο αποδείχθηκε χρήσιμη ως προς την αναγνώριση της ανάγκης να δώσουμε προτεραιότητα στα θέματα που απασχολούν τους πολίτες, ιδίως στον τομέα του αστικού δικαίου και της προστασίας των πολιτών από τις αυξήσεις των τιμών του πετρελαίου και των τροφίμων· καθώς και ως προς την επικύρωση του δικαιώματος της Προεδρίας, ανεξαρτήτως του μεγέθους του κράτους μέλους που την ασκεί, να προσκαλεί σε δείπνο οποιονδήποτε επιθυμεί!

(Χειροκροτήματα από την Ομάδα της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη)

  Monica Frassoni, εξ ονόματος της Ομάδας Verts/ALE. – (IT) Κύριε Πρόεδρε, η Σλοβενία είναι η πρώτη από τις χώρες της διεύρυνσης που ασκεί την Προεδρία του Συμβουλίου και την παρακολουθήσαμε με συμπάθεια και μεγάλο ενδιαφέρον.

Η εκτίμησή μας όμως είναι ότι, παρά το γεγονός ότι η σλοβενική Προεδρία έκανε πραγματικά ό,τι καλύτερο μπορούσε, δεν κατάφερε να επιβληθεί στις μεγαλύτερες χώρες ή να προωθήσει με ουσιαστικό τρόπο θέματα όπως, ειδικότερα, «τα ανθρώπινα δικαιώματα και η μετανάστευση», προτείνοντας μια διαφορετική προσέγγιση από μια νέα χώρα, πιο ανοικτή και πιο ευαίσθητη έναντι των δικαιωμάτων των μεταναστών και των νέων πολιτών. Σε σημαντικά θέματα όπως η «δέσμη μέτρων για την ενέργεια» και η «Μεσογειακή Ένωση», ακόμη και τη στάση έναντι της Κίνας ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων, περιμένουμε τη γαλλική Προεδρία. Κατά τη διάρκεια των έξι αυτών μηνών, οι απροκάλυπτες παρεμβάσεις δύο ή τριών εκ των ισχυροτέρων παραγόντων σε διάφορα θέματα –από τα οχήματα έως την πολιτική στον τομέα των απορριμμάτων ή την εξωτερική πολιτική– καταδεικνύουν ότι το Συμβούλιο και η Προεδρία του χάνουν ολοένα και περισσότερο τη σημασία τους στον βαθμό που σήμερα εορτάζουμε γεγονότα όπως η «Ημέρα Ναυτιλίας», τα οποία είναι ίσως σημαντικά, σίγουρα όμως δεν αποτελούν προτεραιότητες.

Τι μπορεί άλλωστε να πει κανείς για τη ρητορική και τις πράξεις της νέας ιταλικής κυβέρνησης, η οποία επιχειρεί να καταστήσει την εξαίρεση, την αυθαιρεσία και τα συμφέροντα του αρχηγού το μόνο σημείο αναφοράς για την επίλυση όλων των προβλημάτων –από τα απορρίμματα, έως τους παράνομους μετανάστες και τον έλεγχο της δικαιοσύνης– ενώ το Συμβούλιο τηρεί σιγήν ιχθύος και η Επιτροπή επιδεικνύει υπερβολική συγκράτηση και διστακτικότητα. Θα ήθελα να ξέρω –και μην με πείτε αντιϊταλό– τι θα είχε συμβεί αν οποιαδήποτε από τις υποψήφιες χώρες, από την Κροατία έως την Τουρκία, είχε ανακοινώσει μέτρα αντίστοιχα με αυτά που σχεδιάζει η ιταλική κυβέρνηση όσον αφορά το διάταγμα για τα απορρίμματα ή το διάταγμα σχετικά με την ασφάλεια, όπου διάφορα μέτρα, από τη μετατροπή της παράνομης μετανάστευσης σε αδίκημα έως την παρουσία στρατιωτών στους δρόμους, αποβλέπουν στην αναστολή όλων των δικαστικών διαδικασιών οι οποίες έχουν την ατυχία να συνοδεύονται από χρονικές κλίμακες και στοιχεία παρόμοια με τις δικαστικές διαδικασίες κατά του πρωθυπουργού Μπερλουσκόνι.

Τι μπορεί να πει κανείς για το θέμα του χρόνου εργασίας, ως προς το οποίο το Συμβούλιο, υπό την αιγίδα της Προεδρίας του, υπονόμευσε για μία ακόμη φορά τη ρητορική του, κύριε Πρόεδρε, σχετικά με την ανάγκη να φέρουμε τους πολίτες πιο κοντά στην Ευρώπη: διότι το ξεκάθαρο μήνυμα που στέλνεται με αυτόν τον τρόπο ισοδυναμεί με «περισσότερη εργασία για λιγότερη αμοιβή». Περισσότερη εργασία, λιγότερα δικαιώματα, λιγότερη ασφάλεια δικαίου, καθότι εκείνο που έχει εν τέλει σημασία είναι η ισορροπία δυνάμεων μεταξύ των κρατών. Τα προβλήματα αυτά δεν περιορίζονται στο επικοινωνιακό επίπεδο! Εν προκειμένω βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την πραγματική αποσάθρωση της αξιοπιστίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του υποτιθέμενου «καθοδηγητικού» της ρόλου, καθώς τη θέση της καταλαμβάνει μια ολοένα και εμφανέστερη εκτελεστική εξουσία η οποία συνθλίβει και περιθωριοποιεί τις μικρότερες χώρες, όπως η Σλοβενία και η Ιρλανδία, καθώς και τα κοινοτικά όργανα. Πρώτα από όλα, το ίδιο το Κοινοβούλιο, το οποίο υποχρεώνεται, κατά τρόπο που μόνο εκβιασμό μπορεί να θεωρηθεί ότι συνιστά, να επιδιώξει συμφωνίες τις οποίες μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης θεωρεί πραγματικά δύσπεπτες, όπως η «οδηγία για τα απορρίμματα» ή, ακόμη χειρότερα, η «οδηγία περί επιστροφής». Το ίδιο ισχύει και για την Επιτροπή, η οποία υποτάσσεται ολοένα και περισσότερο σε κάθε ομάδα άσκησης πίεσης εκτός των πολιτών, όπως αποδεικνύει η πολύ πρόσφατη ανακοίνωση του κ. Kallas για τις ομάδες συμφερόντων.

Πρέπει να εξετάσουμε αυτό το θέμα, και πρέπει να το πράξουμε μαζί με τους ιρλανδούς φίλους μας: το γεγονός δηλαδή ότι μια Ευρώπη με κοινά θεσμικά όργανα, την οποία αποδυναμώνουν οι πιέσεις που της ασκούν ομάδες οικονομικών και εθνικών συμφερόντων, δεν μπορεί παρά να απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο και να αδιαφορεί για τους πολίτες. Το θέμα δεν είναι η επικουρικότητα, κύριε Nassauer! Το πρόβλημα είναι η πλήρης έλλειψη φιλοδοξίας και της παραμικρής απόπειρας να οργανωθεί μια κοινή αντίδραση στη στάση των ευρωπαίων πολιτών, όχι μόνο των Ιρλανδών, αλλά όλων των πολιτών! Εδώ, κυρίες και κύριοι, πρέπει να παρέμβουμε. Δεν πρέπει να σκεφτούμε απλώς, αλλά να βρούμε το ευρωπαϊκό νόημα της ύπαρξής μας και να επιβεβαιώσουμε σθεναρά τις φιλοδοξίες μας για την ανάληψη ηγετικού ρόλου στους τομείς των δικαιωμάτων των πολιτών, της μετανάστευσης, της αλλαγή του κλίματος και της στροφής της ευρωπαϊκής οικονομίας σε κριτήρια βιωσιμότητας.

Μόνον έτσι, κύριε Schulz –και όχι απλώς προσφέροντας χρήματα στους νεόπτωχους– θα μπορέσουμε εμείς οι Ευρωπαίοι όχι μόνο να υπερβούμε τις θεσμικές προκλήσεις, αλλά και να κερδίσουμε τις επόμενες εκλογές και να προχωρήσουμε προς τα εμπρός.

  Brian Crowley, εξ ονόματος της Ομάδας UEN. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, συγχαίρω τον Προεδρεύοντα του Συμβουλίου, τον πρωθυπουργό κ. Janša, και ολόκληρη την ομάδα της σλοβενικής Προεδρίας για το θαυμάσιο έργο που επιτέλεσαν τους τελευταίους έξι μήνες. Θέλω επίσης να αποδώσω εύσημα σε όλα τα μέλη της Μόνιμης Αντιπροσωπείας της Σλοβενίας και στο αφανές προσωπικό που εργάστηκε τόσο αποτελεσματικά εδώ, σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, το τελευταίο εξάμηνο. Ειδικότερα –επανερχόμενος σε κάτι που ανέφερα μετά την πρώτη επίσκεψη της Διάσκεψης των Προέδρων στη Λιουμπλιάνα τον Δεκέμβριο– η συνεργασία μας το τελευταίο εξάμηνο με τους υπευθύνους του δικτύου επικοινωνίας και άλλους εκπροσώπους του Συμβουλίου στη Λιουμπλιάνα μας παρουσίασε μια θαυμάσια εικόνα της χώρας. Αποτέλεσε εξαιρετική διαφήμιση για μια χώρα με τόσο ζωντανούς, ευφυείς και οραματιστές νέους οι οποίοι την εκπροσωπούν στη διεθνή σκηνή.

Εν πάση περιπτώσει, και παρά τους επαίνους και τα χειροκροτήματα που θα ακούσει η σλοβενική Προεδρία, πολλοί θα προσπαθήσουν να διεκδικήσουν τα επιτεύγματα ως δικά τους. Η στιγμή είναι κατάλληλη για να προστατεύσει με ζήλο η Σλοβενία την εικόνα της και τα επιτεύγματά της, διότι, όπως συνήθως λέγεται, η νίκη έχει πολλούς πατέρες, αλλά η ήττα έχει ελάχιστους πιστούς.

Ακούσαμε –με τις δυσκολίες που δημιουργήθηκαν στην Ιρλανδία όσον αφορά το δημοψήφισμα, καθώς και σε άλλες χώρες όσον αφορά τη συνεχιζόμενη διαδικασία επικύρωσης της Συνθήκης της Λισαβόνας– την κραυγή των πολιτών που εξέφραζε τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους έναντι των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δυστυχώς, λοιπόν, σε αντίθεση με όσα ανέφερε ο Martin Schulz, το ζήτημα δεν περιορίζεται στον άμεσο χειρισμό των προβλημάτων τα οποία αντιμετωπίζουν σήμερα οι πολίτες λόγω των υψηλών τιμών των καυσίμων, των πιέσεων που τους ασκεί ο πληθωρισμός, καθώς και της μείωσης των μισθών σε ορισμένους τομείς.

Την περασμένη εβδομάδα, οι αλιείς στην Ιρλανδία και την υπόλοιπη Ευρώπη επλήγησαν από τις τιμές των καυσίμων. Παρ’ όλα αυτά, η ζήτηση ιχθύων εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης παρουσιάζει αύξηση. Παράλληλα με το πρόβλημα της τιμής των καυσίμων, που έχει δημιουργηθεί σε διεθνές επίπεδο, έχουμε να αντιμετωπίσουμε επίσης τα ευρωπαϊκά όργανα και τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς σύμφωνα με τους οποίους οι ιχθύες που αλιεύονται και αποτελούν εμπορικά βιώσιμο διατροφικό αγαθό πρέπει να απορρίπτονται στη θάλασσα απλώς και μόνον επειδή δεν αποτελούν τμήμα μιας ποσόστωσης. Είναι αδιανόητο να προσπαθήσει κανείς να εξηγήσει στους πολίτες ότι μια τέτοια πολιτική είναι θετική και συμβάλλει στη διατήρηση των αλιευτικών αποθεμάτων.

Εν πάση περιπτώσει, οι πολλές επιτυχίες της σλοβενικής Προεδρίας μπορούν, κατά τη γνώμη μου, να συνοψιστούν σε τρεις ή τέσσερις βασικές κατηγορίες. Καταρχάς, υπάρχει το θέμα των δυτικών Βαλκανίων, ως προς το οποίο υπήρχαν προβλήματα πριν από την Προεδρία, για τα οποία όμως εφαρμόζονται τώρα λύσεις. Τα επιτεύγματα της σλοβενικής Προεδρίας μέσω της χαμηλών τόνων διπλωματίας, καθώς και των ενεργειών και του ηγετικού της ρόλου σε αυτόν τον τομέα, μπορεί να μην αναγνωριστούν πλήρως.

Δεύτερον, ως προς την αποδέσμευση πολλών θεμάτων σε επίπεδο Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, και ειδικότερα όσον αφορά την οδηγία για τους προσωρινά απασχολούμενους και τους εργαζόμενους μέσω εταιρειών προσωρινής απασχόλησης, προσπαθούσαμε να βρούμε λύσεις σε αυτά τα προβλήματα επί 14 χρόνια, και τώρα οι λύσεις έχουν βρεθεί.

Τρίτον, υπάρχει το όλο θέμα της Κούβας και της Ζιμπάμπουε. Πρόκειται για δύο πολύ διαφορετικά θέματα, τα οποία όμως έχουν διεθνή χαρακτήρα και ως τέτοια πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε. Είναι φοβερό το γεγονός ότι εχθές έχασαν τη ζωή τους στη Ζιμπάμπουε 85 άνθρωποι, ενώ ο κυριότερος ηγέτης της αντιπολίτευσης, ο Morgan Tsvangirai, για τον οποίο όλοι πιστεύαμε ότι είχε κερδίσει τον πρώτο γύρο των εκλογών, υποχρεώθηκε να ζητήσει άσυλο και προστασία στην πρεσβεία των Κάτω Χωρών. Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ενέκρινε ομόφωνη απόφαση με την οποία καταδικάζονται οι ενέργειες του Μουγκάμπε. Πρέπει να ασχοληθούμε πιο εντατικά με τα θέματα αυτά και να ασκήσουμε πίεση για τη διευθέτηση και την οριστική επίλυσή τους.

Τέλος, θέλω να πω στον κ. Προεδρεύοντα του Συμβουλίου, και σε όλους τους υπουργούς της κυβέρνησής του, ότι μπορεί να μοιάζει ότι βρισκόμαστε στο τέρμα της διαδρομής, όπως όμως θα διαπιστώσει στις 2 Ιουλίου, στην πραγματικότητα βρισκόμαστε λίγο πριν από την αφετηρία μιας νέας διαδρομής η οποία ενδέχεται να απαιτήσει ακόμη μεγαλύτερη διπλωματία και διακριτικότητα από τη Σλοβενία και την Ευρωπαϊκή Ένωση στο μέλλον.

Σας ευχαριστώ, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, για όλες τις προσπάθειές σας και για τον χρόνο σας, ειδικότερα δε ευχαριστώ τον υπουργό κ. Lenarčič για την πολύ συχνή παρουσία του στο Κοινοβούλιο και την ευγένειά του απέναντι σε όλους μας.

  Francis Wurtz, εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής, κατά τη διάρκεια των τελευταίων έξι μηνών ελήφθησαν από το Συμβούλιο ορισμένες αποφάσεις τις οποίες ο κ. Janša παρέλειψε να αναφέρει· εντούτοις, πρόκειται για το είδος των αποφάσεων που ενδιαφέρουν τους πολίτες και επηρεάζουν τις απόψεις τους για τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα.

Θα αναφέρω τρεις τέτοιες αποφάσεις οι οποίες ελήφθησαν μόνο τον μήνα που διανύουμε. Σπεύδω να προσθέσω ότι δεν στρέφομαι κατά της σλοβενικής Προεδρίας, αλλά μάλλον κατά εκείνων των κρατών μελών τα οποία κατέστησαν δυνατή, σε κάθε επιμέρους περίπτωση, την επίτευξη της αναγκαίας πλειοψηφίας.

Πρώτο παράδειγμα: η συμφωνία που επιτεύχθηκε στις 9 Ιουνίου σχετικά με το σχέδιο οδηγίας για τον χρόνο εργασίας. Στην περίπτωση αυτή, το Συμβούλιο δεν απέτυχε απλώς να ανταποκριθεί στις προσδοκίες, εξόργισε κυριολεκτικά το σύνολο του συνδικαλιστικού κινήματος: δεν αμφισβητήθηκε η εξαίρεση που επιτρέπει την επέκταση της μέγιστης εργάσιμης εβδομάδας στις 65 ώρες, ή και παραπάνω· «ακυρώθηκε» άνευ όρων το ωράριο εργασίας· και εισήχθη η έννοια του «ανενεργού χρόνου εφημερίας», που θα πάψει πλέον να θεωρείται χρόνος εργασίας. Ζήτω η κοινωνική Ευρώπη!

Δεύτερο παράδειγμα: η εξοργιστική οδηγία για την εναρμόνιση των κανόνων που διέπουν τις διαδικασίες απέλασης των παράνομων μεταναστών. Το εν λόγω κείμενο δεν καταδικάστηκε μόνο από την Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, τη Διεθνή Αμνηστία, τη Διεθνή Ομοσπονδία για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, την Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Συνδικάτων, την Επιτροπή των Συνόδων των Επισκόπων της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και τις νεαρές δημοκρατίες της Λατινικής Αμερικής, αλλά και από διακεκριμένες προσωπικότητες που έχουν τις λιγότερες πιθανότητες να θεωρηθούν ύποπτοι υπερβολικής αυστηρότητας έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως ο Ζακ Ντελόρ. Χαιρετίζουμε την Ευρώπη της ανθρώπινης αξιοπρέπειας! Αυτό ισχύει και για όλα τα άλλα ευρωπαϊκά όργανα, περιλαμβανομένου του Κοινοβουλίου.

Τρίτο παράδειγμα: η έναρξη, στις 16 Ιουνίου, επίσημων διαπραγματεύσεων με το Ισραήλ με σκοπό τη σημαντική βελτίωση των σχέσεων μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της εν λόγω χώρας, η οποία μάλιστα έπεται μυστικών συνομιλιών ενός έτους. Επισημαίνω επ’ αυτού ότι αντιπροσωπεία στην οποία εκπροσωπούνται όλες οι πολιτικές ομάδες του Κοινοβουλίου δήλωσε ομοφώνως, στις 2 Ιουνίου στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, τα εξής:

(EN) «έχουμε την έντονη πεποίθηση ότι, χωρίς σοβαρές ενδείξεις καλής πίστης οι οποίες να οδηγούν σε απτές πρακτικές βελτιώσεις, η συγκυρία δεν είναι ακόμη κατάλληλη για την αναβάθμιση των σχέσεων ΕΕ-Ισραήλ».

(FR) Καλή επιτυχία στην αξιοπιστία της Ευρώπης στη Μέση Ανατολή και τη Μεσόγειο!

Αυτό ήταν το πλαίσιο στο οποίο πραγματοποιήθηκε ένα Ευρωπαϊκό Συμβούλιο το οποίο, μετά από όλα αυτά, ανέβαλε απλώς για τέσσερις μήνες την εξέταση πιθανών μέτρων για την καταπολέμηση της αύξησης των τιμών του πετρελαίου η οποία, όπως ήδη επισημάνθηκε, στραγγαλίζει δεκάδες εκατομμύρια απλούς ανθρώπους. Α ναι, το είχα ξεχάσει: «το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο συμφώνησε ότι θα χρειαστεί περισσότερος χρόνος για την ανάλυση της κατάστασης» και για την κατανόηση των αιτίων της απογοήτευσης των συμπολιτών μας. Αν κατάλαβα καλά τον Πρόεδρο του Συμβουλίου, η «επικοινωνία» θα κάνει ό,τι απομένει να γίνει προκειμένου να πεισθούν οι πολίτες ότι «όλα είναι εντάξει».

Καλή επιτυχία!

  Kathy Sinnott, εξ ονόματος της Ομάδας IND/DEM. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, η Σλοβενία άσκησε την Προεδρία με αξιοπρέπεια και εργατικότητα. Πριν από λίγες ημέρες, στη σύνοδο κορυφής σας, αποφασίσατε να μελετήσετε γιατί οι Ιρλανδοί ψήφισαν «όχι», θα επαναλάβω λοιπόν, ως απάντηση, τα όσα είχα πει την περασμένη εβδομάδα.

Η Ιρλανδία αισθάνεται ολοένα και εντονότερη ανησυχία, καθώς διαπιστώνει ότι η δημοκρατία της διαβρώνεται και οι αξίες της αλλοιώνονται. Η Ιρλανδία έχει μια ιστορία που την κάνει να εκτιμά ιδιαίτερα τη δημοκρατία. Διαπιστώνει, όμως, ότι σε ολοένα και μεγαλύτερο βαθμό η δυνατότητά της να λαμβάνει αποφάσεις φαίνεται να μεταφέρεται στην Επιτροπή. Εντούτοις, όταν ερωτάται για συγκεκριμένες αποφάσεις, η Επιτροπή παραπέμπει στις εθνικές αρχές. Κανείς δεν φαίνεται να φέρει την ευθύνη.

Αυτή η κατάσταση είναι ευχάριστη σχεδόν για όλους, εκτός από τους πολίτες. Το εθνικό κράτος επιτυγχάνει τη ρύθμιση που επιθυμεί, καθώς και τα έσοδα, αποφεύγει όμως τις αντίστοιχες ευθύνες. Αυτό γίνεται αντιληπτό σε καθημερινά νομοθετήματα, όπως η οδηγία πλαίσιο για τα απορρίμματα και η οδηγία για το νερό, με τα τέλη ύδρευσης που περιλαμβάνει. Έγινε επίσης αντιληπτό την περίοδο πριν από το δημοψήφισμα, όταν ορισμένες φωνές από την Ευρώπη μας είπαν ότι το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας μας δεν είχε σημασία. Άλλες φωνές μας απείλησαν με αντίποινα, ακόμη και με αποβολή από την ΕΕ, αν δεν επιτύχουμε το σωστό αποτέλεσμα. Παρ’ όλες αυτές τις απειλές –ή ίσως εξαιτίας τους– μεγάλος αριθμός Ιρλανδών ψήφισε κατά της Συνθήκης.

Όσον αφορά τις αξίες, πολλοί συνεχίζουν να πιστεύουν ότι η χώρα τους –η Ιρλανδία– είναι χριστιανικό έθνος, παρά την εκκοσμίκευση των πρόσφατων δεκαετιών. Τους προκαλούν ανησυχία οι ευρωπαϊκές φωνές που ζητούν την κατοχύρωση είτε του δικαιώματος στην άμβλωση είτε του δικαιώματος στην ευθανασία. Έχει περάσει ένα μόλις έτος αφότου το Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο και η Επιτροπή, στην οδηγία για την προηγμένη θεραπεία, επέλεξαν να μην απαγορεύσουν την κλωνοποίηση που συνοδεύεται από καταστροφή εμβρύων, την εμπορική εκμετάλλευση του ανθρώπινου σώματος και τα υβρίδια ανθρώπων και ζώων. Λίγο νωρίτερα, η έβδομη οδηγία πλαίσιο επέτρεπε την παροχή κοινοτικής χρηματοδότησης σε έρευνες που συνοδεύονται από την καταστροφή εμβρύων. Μόλις πριν από ένα έτος, στις 5 Ιουλίου 2007, στο Κοινοβούλιο πραγματοποιήθηκε μια διάσκεψη για την προαγωγή του ιατρικά υποβοηθούμενου θανάτου και της ευθανασίας στην Ευρώπη. Σε αυτήν συμμετείχαν πολυάριθμοι βουλευτές του ΕΚ και πολλές ομάδες συμφερόντων. Όσο προχωρούσε η διάσκεψη, κατέστη σαφές ότι περίμεναν με ανυπομονησία να τεθεί σε ισχύ ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, ο οποίος, κατά τη γνώμη τους, με τις κατάλληλες δικαστικές προσφυγές, θα μπορούσε να ανοίξει τον δρόμο στην ευθανασία σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Τίποτε από όλα αυτά δεν πέρασε απαρατήρητο στην Ιρλανδία.

Επιπλέον, όσοι επιθυμούσαν την επικράτηση του «ναι» υπενθύμιζαν διαρκώς στους Ιρλανδούς πόσο επιτυχημένη είναι η οικονομική τους πορεία στην Ευρώπη, όμως αυτό δεν τους πείθει, όταν η αλιευτική βιομηχανία ενός νησιωτικού κράτους να επιβιώσει, μια κερδοφόρα βιομηχανία ζάχαρης εξαφανίζεται με μια υπογραφή των Βρυξελλών, ενώ οι εργαζόμενοι στον τομέα των κατασκευών ζουν από μέρα σε μέρα, από εργασία σε εργασία. Έχει πλέον καταστεί σαφές ότι οι μεγάλες χώρες σκοπεύουν να μας υποχρεώσουν να ψηφίσουμε εκ νέου μέχρις ότου πούμε «ναι» στη Λισαβόνα. Έχουν στρατολογήσει τους πρόθυμους συμμάχους τους από τον πολιτικό κόσμο της Ιρλανδίας – οι οποίοι ήταν τόσο απομακρυσμένοι από τον λαό ώστε εξεπλάγησαν από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και εξοργίστηκαν από τους ψηφοφόρους. Αν θέλετε ο λαός της Ιρλανδίας –και οποιασδήποτε άλλης χώρας– να αποδεχτεί την Ευρώπη, πρέπει να ακούσετε τις απόψεις τους σχετικά με το ποια Ευρώπη επιθυμούν, και να αντιμετωπίσετε τα ζητήματα που τους απασχολούν. Ειδάλλως, θα ψηφίσουν και πάλι «όχι».

  Roger Helmer (NI). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, στους Times του Λονδίνου γράφτηκε ότι ο πρόεδρος Σαρκοζί είπε για τους Ιρλανδούς ότι «είναι ηλίθιοι. Φουσκώνουν εδώ και χρόνια τις τσέπες τους εις βάρος της Ευρώπης και τώρα μας ρίχνουν μες στα σ-κ-α-τ-ά» – η λέξη είναι δική του, όχι δική μου. Την περασμένη εβδομάδα είπαμε όλοι ότι σεβόμαστε την ιρλανδική ψήφο, αλλά δεν την σεβόμαστε. Φερόμαστε στους Ιρλανδούς με έσχατη περιφρόνηση. Όπως ο Ρόμπερτ Μουγκάμπε, απορρίπτουμε απλώς τη λαϊκή ετυμηγορία. Ο Wolfgang Schäuble είπε ότι ένα εκατομμύριο Ιρλανδοί δεν μπορούν να αποφασίσουν για μισό δισεκατομμύριο Ευρωπαίους. Πολύ καλά λοιπόν, ας ψηφίσουμε και οι υπόλοιποι για αυτήν τη Συνθήκη. Δεν το τολμάτε όμως, επειδή γνωρίζετε ότι θα ψηφίσουμε και εμείς «όχι».

Αυτόν τον μήνα καταρρίφθηκαν τα τελευταία προσχήματα της ΕΕ όσον αφορά τη λαϊκή συναίνεση ή τη δημοκρατική νομιμοποίηση. Αποκαλύφθηκε το πραγματικό της πρόσωπο: μια αυταρχική συνωμοσία κατά του λαού. Το δημοψήφισμα διεξήχθη στην Ιρλανδία, όμως η δημοκρατία πέθανε τελικά εδώ στις Βρυξέλλες. Βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να την θάψουμε.

  Philip Bushill-Matthews (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, επιτρέψτε μου καταρχάς να εκφράσω, όπως και προηγούμενοι συνάδελφοι, τα συγχαρητήριά μου στη Σλοβενία για την πολύ επιτυχή άσκηση της Προεδρίας του Συμβουλίου, την οποία διαχειρίστηκε με μεγάλη αποτελεσματικότητα, φιλικότητα και ταλέντο.

Ωστόσο, διάβασα τα συμπεράσματα του Συμβουλίου της περασμένης εβδομάδας σχετικά με το ιρλανδικό δημοψήφισμα, και οφείλω να ομολογήσω ότι αισθάνομαι απελπισία. Όλοι οι αρχηγοί των κυβερνήσεων που παρίσταντο στην εν λόγω σύνοδο του Συμβουλίου, όπως και οι συνάδελφοί μου στο ΕΚ, έχουν εκλεγεί από τον λαό και είναι υπόλογοι στον λαό. Φαίνεται, όμως, ότι όσοι μετέχουν στο Συμβούλιο έχουν την αντίληψη ότι έχουν εκλέξει ο ένας τον άλλον και δεν είναι υπόλογοι σε κανέναν. Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγήσει κανείς αυτά τα συμπεράσματα;

Στην πρώτη σελίδα δηλώνεται ότι το Συμβούλιο λαμβάνει υπόψη το αποτέλεσμα του ιρλανδικού δημοψηφίσματος, ενώ αμέσως μετά το αγνοεί επιδεικτικά. Στην πρώτη σελίδα προστίθεται επίσης ότι σκοπός της Συνθήκης της Λισαβόνας είναι να βοηθήσει την ΕΕ να λειτουργεί πιο δημοκρατικά. Ποιος το λέει αυτό; Πώς μπορεί να λειτουργήσει πιο δημοκρατικά όταν στους περισσότερους πολίτες δεν δίνεται το δικαίωμα να ψηφίσουν, ενώ αυτοί που ψηφίζουν εν τέλει αγνοούνται; Είναι φυσικό να αντιμετωπίζει πρόβλημα η Ευρώπη· και είναι πολύ φυσικό το «όχι» των Ιρλανδών.

Επιθυμώ την επιτυχία και την ευημερία της ΕΕ, όχι την αποτυχία της. Ωστόσο, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να βρισκόμαστε σε επαφή με τους ανθρώπους που μας εκλέγουν. Σας παρακαλώ, λοιπόν, να σταματήσουμε και να ακούσουμε τη φωνή τους.

Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να απευθύνω το εξής μήνυμα ειδικότερα στην προσεχή Προεδρία του Συμβουλίου, στη Γαλλία. Η Γαλλία είναι σπουδαία χώρα και ιδρυτικό μέλος της ΕΕ. Η Πρώτη της Δημοκρατία θεμελιώθηκε σε τρεις βασικές αρχές: ελευθερία, ισότητα και αδελφότητα. Αυτό δεν σήμαινε ελευθερία για τους πολιτικούς και ισοτιμία τους με άλλους πολιτικούς. Σήμαινε ελευθερία και ισότητα για τον λαό και αδελφότητα μεταξύ όλων των πολιτών. Είναι καιρός να επιδείξουμε εδώ αυτό το αίσθημα αδελφότητας προς τον λαό της Ιρλανδίας. Πρέπει να σταματήσουμε τώρα τη διαδικασία επικύρωσης. Οι πολιτικοί πρέπει να δείξουν ότι επιτέλους ακούμε τη φωνή του λαού. Ίσως τότε –ίσως– ο λαός να αρχίσει να ακούει τη φωνή των πολιτικών.

  Hannes Swoboda (PSE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, θέλω να εκφράσω και εγώ τους επαίνους μου προς την Προεδρία. Φρονώ ότι πέτυχε πολλά και καλά αποτελέσματα. Το παράδειγμα που θα αναφέρω είναι η έναρξη διαπραγματεύσεων με τη Ρωσία ενόψει της σύναψης συμφωνίας εταιρικής σχέσης. Αυτό δεν θα είναι εύκολο, καθόσον στους κόλπους μας εκφράζονται πολλές διαφορετικές απόψεις, όμως αυτές οι διαπραγματεύσεις και ο αντίστοιχος διάλογος αποτελούν επιτακτική ανάγκη.

Θέλω επίσης να εκφράσω τις ευχαριστίες μου για τις προετοιμασίες όσον αφορά τη Μεσογειακή Ένωση, καθώς και για την προσπάθεια που, κατά τη γνώμη μου, θα οδηγήσει σε μια «Ένωση του Ευξείνου Πόντου». Ευελπιστώ ότι αυτή η «ανατολική διάσταση» θα ενισχυθεί, δεδομένου ιδίως –εάν η Επιτροπή καταρτίζει τη στρατηγική– ότι πρόκειται για μια περιοχή εξαιρετικά σημαντική για τον ενεργειακό μας εφοδιασμό, καθώς και για πολλούς άλλους λόγους.

Επιτρέψτε μου, όμως, να εστιάσω την προσοχή μου στο θέμα της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων. Νομίζω ότι πρέπει να διευκρινίσουμε δύο πράγματα. Η διαδικασία ολοκλήρωσης σε αυτήν την περιοχή, για την οποία καταβάλατε πολύ μεγάλες προσπάθειες, πρέπει να συνεχιστεί. Θα βλάψουμε τα συμφέροντά μας, αν σταματήσουμε αυτήν τη διαδικασία ολοκλήρωσης. Ωστόσο, πρέπει επίσης να γίνει κατανοητό –και επ’ αυτού αναμένω σαφή δήλωση του Συμβουλίου– ότι οι διευρύνσεις μπορούν να ολοκληρωθούν μόνον εφόσον πραγματοποιηθούν οι αναγκαίες θεσμικές μεταρρυθμίσεις. Κατά τη γνώμη μας, αυτός είναι τώρα ο σκοπός της Συνθήκης της Λισαβόνας.

Τα δύο αυτά θέματα πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε εκ παραλλήλου. Δεν πρέπει να αναστείλουμε τις διαπραγματεύσεις. Πρέπει να προωθήσουμε τη σταθερότητα στην περιοχή, αλλά πρέπει επίσης να δηλώσουμε με απόλυτη σαφήνεια –και αναφέρομαι εν προκειμένω στις διάφορες απόψεις που εκφράζονται σε επίπεδο Συμβουλίου– ότι πρέπει πρώτα να εφαρμόσουμε οι ίδιοι θεσμικές μεταρρυθμίσεις, έτσι ώστε να είμαστε πρώτοι εμείς έτοιμοι για τη διεύρυνση, και να μπορέσουν πραγματικά στη συνέχεια να ενταχθούν τα νέα κράτη – η Κροατία και οι άλλες υποψήφιες χώρες. Επιβάλλεται δε να προβεί το Συμβούλιο σε σαφή δήλωση επ’ αυτού. Εν πάση περιπτώσει, αυτή είναι η άποψή μας!

(Χειροκροτήματα)

  Jelko Kacin (ALDE). – (SL) Όπως είδατε και ακούσατε, το Κοινοβούλιο χαιρέτισε την πρώτη Προεδρία της Σλοβενίας, θέλω λοιπόν και εγώ, εξ ονόματος της Ομάδας μου, να δηλώσω ότι τα εκατό μέλη της πολιτικής μου ομάδας χαιρέτισαν με συνέπεια τις προσπάθειές σας κατά την άσκηση της Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Προσωπικά θεωρώ ότι αυτή είναι η τελευταία φάση της ένταξης της Σλοβενίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό δεν αφορά μόνο τη σλοβενική Προεδρία, αλλά και το γεγονός ότι οι πολίτες της χώρας μας ήταν οι πρώτοι, ανάμεσα στα δέκα νέα κράτη μέλη, που αισθάνθηκαν την ευθύνη που συνοδεύει την ιδιότητα του μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ευρύτερη κοινότητα των πολιτών και για το σύνολο του πληθυσμού. Έτσι, αυτή η διαδικασία ένταξης αποτελεί πια παρελθόν για εμάς καθώς ολοκληρώθηκε με επιτυχία, οφείλω λοιπόν να σας συγχαρώ και εγώ γι’ αυτό.

Αν μη τι άλλο, τώρα δεν υπάρχουν πλέον αμφιβολίες για το εάν προέρχεστε από τη Σλοβενία ή τη Σλοβακία. Τους έξι αυτούς μήνες δεν ξαναπροσπάθησε κανείς να με στείλει στη Μπρατισλάβα. Όλοι περηφανεύονται που επισκέφθηκαν τη Λιουμπλιάνα και το ευχαριστήθηκαν.

Ωστόσο, δεν συμμερίζομαι τις εκτιμήσεις που εκφράστηκαν σχετικά με τα όσα έχουν πραγματικά επιτευχθεί στα δυτικά Βαλκάνια. Επιτύχαμε λιγότερα από όσα μπορούσαμε. Το σημαντικότερο είναι ότι η Μακεδονία, η Δημοκρατία της Μακεδονίας, απέχει ακόμη πολύ από την εξασφάλιση ημερομηνίας. Η κατάσταση στη χώρα δεν έχει διορθωθεί, οι συνθήκες συνεχίζουν να επιδεινώνονται, ο πολιτικός πολιτισμός υποβαθμίζεται και οι γειτονικές σχέσεις βρίσκονται σε υποχώρηση. Έτσι, έχουμε πολύ δρόμο ακόμη μπροστά μας σε αυτήν την περιοχή.

Θα ολοκληρώσω την παρέμβασή μου με μια έκκληση: σε αυτήν την Προεδρία εργάστηκαν σκληρά πολλοί άνθρωποι, κύριε Πρόεδρε, και θα ήταν καλό να μας δινόταν η ευκαιρία να μείνουμε για έναν ακόμη μήνα και να βοηθήσουμε τη γαλλική Προεδρία. Η Προεδρία τελειώνει, όπως ακριβώς αρχίζει και συνεχίζει την πορεία της. Μέχρι τα τέλη αυτού του έτους, η Σλοβενία, με τη βοήθεια των γνώσεών της, θα μπορούσε να συμβάλει σημαντικά στην επιτυχία της γαλλικής Προεδρίας.

  Mario Borghezio (UEN). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, ελπίζω πραγματικά ότι έχουμε διδαχτεί κάτι από την Ιρλανδία. Από όσα ανέφερε ο κ. Crowley, αποκομίζω την εντύπωση ότι έχει ληφθεί σοβαρά και ειλικρινά υπόψη η πραγματική φωνή του λαού της Ιρλανδίας.

Ο κ. Crowley μίλησε για τους αλιείς, και πολύ σωστά έπραξε. Αυτή είναι η Ευρώπη των ανθρώπων που εργάζονται, που παράγουν, η Ευρώπη της πραγματικής οικονομίας, που έκανε τη φωνή της να ακουστεί μέσω του ιρλανδικού δημοψηφίσματος: θέλει μια διαφορετική Ευρώπη. Την Ευρώπη που ενέπνευσε τις προσπάθειες και τη σκέψη των ιδρυτών, όχι μια Ευρώπη της γραφειοκρατίας, που πολύ συχνά, και κατά τη γνώμη μου σχεδόν πάντα, κωφεύει απέναντι στη φωνή των εκπροσώπων της πραγματικής οικονομίας.

Ας εξετάσουμε το ζήτημα της τιμής των αγροτικών προϊόντων και των τροφίμων και ειδικότερα της τρέχουσας πετρελαϊκής κρίσης. Τι λέει γι’ αυτά τα θέματα η Ευρώπη; Έχω την εντύπωση ότι η πρόσφατη έκθεση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου περιλαμβάνει ελάχιστα. Αυτό είναι σοβαρό! Σε μια περίοδο που ο διεθνής χρηματοοικονομικός κόσμος έχει ανακαλύψει ότι η κερδοσκοπία με βάση τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης επί του πετρελαίου είναι ασφαλέστερη και αποδοτικότερη από την κερδοσκοπία με βάση τον χρυσό, ή τα νομίσματα, τους τίτλους, τις μετοχές και όλα τα άλλα προϊόντα. Μια τέτοια σιωπή, η οποία είναι απίστευτη όσον αφορά τη μελλοντική φούσκα του πετρελαίου, είναι ανησυχητική, καθότι γνωρίζουμε ότι στη Γουώλ Στρητ το παγκόσμιο κεφάλαιο προσπαθεί να κλείσει τις δημοσιονομικές τρύπες που δημιούργησε η θύελλα των ενυπόθηκων δανείων υψηλού κινδύνου, η οποία συνίστατο σε κερδοσκοπία εις βάρος φτωχών ανθρώπων, ανθρώπων οι οποίοι εργάζονται και παράγουν. Η Ευρώπη, λοιπόν, δεν αναφέρει τίποτε για την έκρηξη, σε μια περίοδο που η Goldman-Sachs προβλέπει άνοδο της τιμής του πετρελαίου στα 200 δολάρια το βαρέλι. Καθώς είναι η εμπορική τράπεζα που χρηματοδοτεί τους κερδοσκόπους, πρέπει να είναι καλά ενημερωμένη! Επικρατεί μια τρέλα διεθνώς, που είναι προσανατολισμένη στην όσο το δυνατόν μεγαλύτερη απορρύθμιση. Η Ευρώπη πρέπει να έχει το θάρρος να πει τα πράγματα με το όνομά τους!

Δεν ελήφθη κανένα μέτρο για να διαπιστωθεί αν υπάρχει όντως πραγματικό εμπόριο πίσω από τις εικονικές συναλλαγές. Ούτε εφαρμόζονται οι κανόνες για την καταβολή των εγγυητικών προκαταβολών, οι οποίοι αποβλέπουν στη φορολόγηση της καθαρής κερδοσκοπίας και στη διάκρισή της από τις γνήσιες διαδικασίες κάλυψης κινδύνου. Κατά τη γνώμη μου, η Ευρώπη πρέπει τώρα να αντιμετωπίσει τα πραγματικά προβλήματα των πολιτών της. Αυτό είναι το μήνυμα του ιρλανδικού λαού: υπερασπιστείτε μας από την παγκόσμια κερδοσκοπία· υπερασπιστείτε τους πολίτες μας και τις οικονομίες των κρατών μελών που υποφέρουν εξαιτίας αυτής της κερδοσκοπίας για την οποία η Ευρώπη στερείται το θάρρος να πει έστω και το ελάχιστο!

  Mary Lou McDonald (GUE/NGL). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, άκουσα πολύ προσεκτικά τη συζήτηση, και πρέπει να καταστήσω εξαρχής σαφές ότι η Ιρλανδία δεν διέρχεται κρίση ταυτότητας. Η Ιρλανδία αντιλαμβάνεται πολύ καλά τον εαυτό της ως ευρωπαϊκό έθνος, στο επίκεντρο ενός ευρωπαϊκού εγχειρήματος, όμως τηρεί επίσης μια σθεναρή στάση, την οποία εκφράζουν οι πολίτες της, όσον αφορά το επιθυμητό περιεχόμενο αυτού του εγχειρήματος.

Το εγχείρημα αυτό πρέπει να βασιστεί, πρώτα από όλα, στις δημοκρατικές αξίες. Το εγχείρημα αυτό πρέπει να προστατεύει σαφώς τις δημόσιες υπηρεσίες και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Το εγχείρημα αυτό πρέπει πραγματικά να είναι προς όφελος της διεθνούς ειρήνης και σταθερότητας, και όχι να αποτελεί απόπειρα στρατιωτικοποίησης. Οι ιρλανδοί πολίτες το εξέφρασαν αυτό με πολύ ιδιαίτερο τρόπο και ως στρατιωτικά ουδέτερο κράτος μέλος.

Ακούσαμε να γίνεται πολύς λόγος περί ταυτότητας. Υπάρχει ένας κοινός παράγοντας που συνδέει τους ευρωπαϊκούς λαούς, και αυτός δεν είναι μόνο το γεγονός ότι εκτιμούν τη δημοκρατία, αλλά απαιτούν επίσης την εφαρμογή των δημοκρατικών αξιών στην Ένωση. Όταν ακούω να λέγεται ότι η ιρλανδική ψήφος θα γίνει μεν σεβαστή, αλλά ότι η επικύρωση πρέπει να συνεχιστεί –ότι πρέπει πάνω από όλα να διασωθεί η Λισαβόνα– ειλικρινά απορώ.

Όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα στην Ιρλανδία κατά τη διάρκεια της εκστρατείας που προηγήθηκε του δημοψηφίσματος, και τώρα όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα στα ευρωπαϊκά όργανα και στις ευρωπαϊκές ηγεσίες. Θα ακούσετε ή δεν θα ακούσετε τους πολίτες τώρα που ήρθε η στιγμή της δημοκρατικής αλήθειας;

Η Ιρλανδία δεν έχει ανάγκη μια ήπια επιτίμηση ή τη διευκρίνιση της υπάρχουσας Συνθήκης. Εκείνο που επιθυμεί και χρειάζεται είναι μια νέα συμφωνία. Θεωρώ δε ότι, διατυπώνοντας αυτήν την απαίτηση, οι ιρλανδοί πολίτες εκφράζουν επίσης τους Ευρωπαίους όλων των κρατών μελών.

  Luca Romagnoli (NI). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, οι έξι μήνες της σλοβενικής Προεδρίας ολοκληρώνονται σε μια περίοδο κρίσης. Μιας κρίσης η οποία δεν αφορά τόσο το ευρωπαϊκό αίσθημα, αλλά την Ένωση στη μορφή που επιδιώκουν να της προσδώσουν το Σύνταγμα και, επομένως, η Συνθήκη της Λισαβόνας.

Για να δώσουμε νέα πνοή στην Ένωση, πρέπει να δεχτούμε ότι οι πολίτες δεν είναι υπέρ του τρόπου με τον οποίο έχει διαμορφωθεί έως τώρα και του τρόπου με τον οποίο σχεδιάζεται στο απογοητευτικό πρότυπο που έχει προταθεί. Η κριτική των αποτελεσμάτων της λαϊκής διαβούλευσης –εχθές στη Γαλλία και τις Κάτω Χώρες, και σήμερα στην Ιρλανδία– είναι μάλλον ανώφελη. Το ζήτημα πρέπει να αντιμετωπιστεί με τον μόνο ενδεδειγμένο τρόπο: με την υποβολή ενός προτύπου που θα στηρίζεται στον σεβασμό και την αμοιβαία συνεργασία μεταξύ των διαφορετικών ταυτοτήτων και την πρόταση θεμελιωδών, κοινών και ενιαίων αξιών οι οποίες στηρίζονται σε μια ιστορική και πολιτισμική ταυτότητα που δεν υποτάσσεται σε ξένα –οικονομικά και γεωπολιτικά– συμφέροντα· με την εξάλειψη της γραφειοκρατίας σε ένα σύστημα για το οποίο πολλοί πολίτες γνωρίζουν ελάχιστα και το οποίο συνεχίζει να είναι απομακρυσμένο από πολλούς εξ αυτών· ειδικότερα, με την υποβολή των όσων επιδιώκουμε να επιτύχουμε στην άμεση έγκριση της λαϊκής βούλησης σε όλα τα κράτη μέλη της Ένωσης, χωρίς την έλλειψη επικοινωνίας και κατανόησης που συνοδεύει μέχρι σήμερα όλα τα δημοψηφίσματα στα κράτη μέλη που έχουν την υγιή υποχρέωση να συμβουλεύονται τους πολίτες τους.

  Mihael Brejc (PPE-DE). – (SL) Στον τομέα της δικαιοσύνης, των εσωτερικών υποθέσεων και των δικαιωμάτων των πολιτών η σλοβενική Προεδρία απέδειξε ότι γνωρίζει λεπτομερώς τα θέματα, συνέβαλε δε στην επιτυχή τους έκβαση με μεγάλη προσήλωση και ανοικτό πνεύμα.

Σήμερα, λόγου χάρη, αναφέρθηκε η οδηγία περί επιστροφής. Ορισμένοι συνάδελφοι εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους για αυτήν την οδηγία. Πρέπει, όμως, να λεχθεί ότι είναι ένας καλός συμβιβασμός, αποτελεί δε βήμα προόδου προς την επίτευξη μιας πιο κατάλληλης λύσης στα σοβαρά προβλήματα που συνδέονται με την παρουσία των παράνομων μεταναστών.

Επιπλέον, η απόφαση πλαίσιο για τη δίκη προσώπων τα οποία απουσιάζουν, ή όπως λέμε εδώ «ερήμην», μοιάζει εκ πρώτης όψεως με ζήτημα ρουτίνας, στη συνέχεια όμως προέκυψαν σημαντικές διαφορές απόψεων. Εν τέλει, καταλήξαμε σε μια συμβιβαστική θέση και σε μία ώρα περίπου θα πραγματοποιήσουμε ψηφοφορία επί του θέματος στην αρμόδια επιτροπή.

Η τροποποίηση του κώδικα που διέπει τα σύνορα Σένγκεν ως προς τη χρησιμοποίηση του συστήματος πληροφοριών για τις θεωρήσεις προβλέπει τη χρήση βιομετρικών δεδομένων στους συνοριακούς ελέγχους για τους κατόχους θεωρήσεων που είναι υπήκοοι τρίτων χωρών. Το θέμα αυτό είναι πολύ σημαντικό, καθώς η εφαρμογή του εν λόγω συστήματος θα συμβάλει στην ενίσχυση της ασφάλειας, εξασφαλίζοντας συγχρόνως την κατάλληλη μεταχείριση των προσώπων που εισέρχονται στον χώρο Σένγκεν. Εναρμονίσαμε επίσης αυτόν τον φάκελο μετά από δύο τριμερείς διαλόγους και αναμένουμε την έγκρισή του στην προσεχή σύνοδο του Κοινοβουλίου τον Ιούλιο. Γενικώς, μπορώ να πω ότι στον τομέα της ασφάλειας και της ελευθερίας η σλοβενική Προεδρία, μαζί με άλλους, κατόρθωσε να βρει τη μέση οδό μεταξύ της απαίτησης για μεγαλύτερη ασφάλεια και της απαίτησης για ελευθερία.

Εν κατακλείδι, επιτρέψτε μου να προσθέσω ότι, ως εισηγητής σχετικά με διάφορα θέματα στον τομέα της ασφάλειας, της ελευθερίας και των δικαιωμάτων, μπορώ να δηλώσω ότι η σλοβενική Προεδρία έχει ανταποκριθεί στις προσδοκίες σε επίπεδο πολιτικό αλλά και επαγγελματισμού. Θέλω ειδικότερα να ευχαριστήσω τους επικεφαλής των ομάδων εργασίας της Προεδρίας, που είναι στην πλειονότητά τους νέοι, καθώς και τους συνεργάτες τους που έχουν εργαστεί τόσο καλά.

(Χειροκροτήματα)

  Jo Leinen (PSE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, θέλω να συγχαρώ τη σλοβενική Προεδρία διότι ενθάρρυνε με επιτυχία και τα 27 κράτη μέλη να συνεχίσουν τη διαδικασία επικύρωσης. Με ανησυχεί μόνο η υποσημείωση στα πρακτικά που αφορά την Τσεχική Δημοκρατία. Δεν καταλαβαίνω σε τι συνεισφέρει αυτό, καθώς υπάρχουν και άλλες χώρες, όπως η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο, στις οποίες βρίσκεται σε εξέλιξη δικαστική εξέταση. Γιατί, λοιπόν, υπάρχει υποσημείωση στα πρακτικά ειδικά για την Τσεχική Δημοκρατία; Ελπίζω ότι δεν προσκαλείται με αυτόν τον τρόπο η χώρα να καθυστερήσει τη διαδικασία επικύρωσης, ή ακόμη και να καταστήσει αδύνατη την επικύρωση παίζοντας πολιτικά παιχνίδια στο εσωτερικό της. Θα ήταν ίσως σκόπιμο να σχολιάσετε αυτό το θέμα.

Κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, εγκωμιάσατε τις συνέργειες μεταξύ της Επιτροπής, του Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου. Αυτό είναι πολύ σωστό· από την άλλη μεριά όμως, όσον αφορά την πολιτική επικοινωνίας, αποτελεί σφάλμα. Βρισκόμαστε σε ένα αδιέξοδο το οποίο διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το Συμβούλιο δεν είναι έτοιμο να συμμετάσχει σε μια κοινή στρατηγική επικοινωνίας. Είναι πραγματικά συγκλονιστικό το πώς οι υποστηρικτές της Ευρώπης είναι αδύναμοι στο έλεος των αντιευρωπαίων. Ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάστηκε αυτή η Συνθήκη ήταν πρόχειρος, ερασιτεχνικός και γενικώς ανόητος. Συνειδητοποιούμε τώρα, μετά από αυτήν την κρίση, ότι πρέπει να υιοθετήσουμε μια διαφορετική στρατηγική διαλόγου με τους πολίτες. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Πολύ σωστά επίσης είπατε ότι πρέπει να προωθήσουμε την ευρωπαϊκή ταυτότητα, ότι πρέπει να καταστήσουμε στους πολίτες σαφή όσα μας ενώνουν. Η ιδέα της δημιουργίας μιας ομάδας ποδοσφαίρου δεν μπορεί να είναι και τόσο κακή. Ίσως τα γραφεία πληροφοριών μας να μπορούν επίσης να συντάξουν έναν κατάλογο όλων των ολυμπιακών μεταλλίων που απονεμήθηκαν σε πολίτες της ΕΕ. Εντούτοις, πιστεύω ότι άλλο πράγμα είναι ο συμβολισμός και άλλο η ουσία. Το γεγονός ότι οι πολίτες φοβούνται την Ευρώπη και δεν την συνδέουν με κανένα είδος ελπίδας πρέπει να μας ανησυχεί. Πρέπει επίσης να πραγματοποιηθούν κάποιες αλλαγές πολιτικής σε τομείς όπως οι τιμές των τροφίμων και της ενέργειας, η πιστωτική κρίση και οι υψηλές αποδοχές των διευθυντικών στελεχών. Σε πολλούς τομείς που προκαλούν ανησυχία στους πολίτες, είτε η παρέμβασή μας έρχεται πάρα πολύ αργά είτε λαμβάνουμε μόνον απρόθυμες αποφάσεις.

Συνεπώς, η Ευρώπη πρέπει να υπηρετεί τους πολίτες, πρέπει να τους προστατεύει, οπότε θα μπορέσουν και αυτοί να μας υποστηρίξουν και να μας ακολουθήσουν. Αυτό είναι ένα ακόμη δίδαγμα που μας προσφέρει η ιρλανδική ψήφος.

  Andrew Duff (ALDE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα βυθίσει την ήπειρο σε σοβαρή κρίση αν δεν καταφέρει να κάνει πράξη την ουσιαστική μεταρρύθμιση στη σύνοδο του Οκτωβρίου.

Εννοείται ότι οι Ιρλανδοί πρέπει να αντιμετωπιστούν ακριβώς όπως οι Γάλλοι και οι Ολλανδοί, αναμένουμε δε με ενδιαφέρον μια εποικοδομητική δέσμη προτάσεων από τον κ. Κόουεν. Εντούτοις, το αντάλλαγμα είναι ότι η Ιρλανδία πρέπει να δεσμευτεί στη συνέχεια να αλλάξει γνώμη και να υποστηρίξει μια δέσμη μεταρρυθμιστικών μέτρων που να ενισχύει την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι συνέπειες της αποτυχίας να εγκριθεί η Συνθήκη της Λισαβόνας πρέπει να αρχίσουν να εξετάζονται σοβαρά, και να εκτεθούν μάλιστα με σαφήνεια.

  Jim Allister (NI). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, το πραγματικό μήνυμα της αρνητικής ψήφου στη Δημοκρατία της Ιρλανδίας είναι ότι μεγάλο μέρος των υπόλοιπων πολιτών της ΕΕ θα έκαναν το ίδιο αν τους είχε επιτραπεί.

Η Ιρλανδία δεν χαρακτηρίζεται από ευρωσκεπτικισμό – κάθε άλλο. Το γεγονός ότι οι ψηφοφόροι απέρριψαν τη Λισαβόνα σε αυτήν τη χώρα τρομοκρατεί την πολιτική ελίτ που συναντήθηκε στις Βρυξέλλες την περασμένη εβδομάδα. Γνωρίζουν ότι, εάν τολμήσουν να αφήσουν τους λαούς τους να εκφραστούν, θα καταντήσουν και αυτοί σαν τον ατυχή Μπράιαν Κόουεν. Συνεπώς, προς καταισχύνη τους, συνωμότησαν να επιδιώξουν την εσπευσμένη επικύρωση αλλού, ώστε να επιχειρήσουν έπειτα αλαζονικά να κάνουν τους Ιρλανδούς να διενεργήσουν δεύτερο δημοψήφισμα.

Η Λισαβόνα έθεσε η ίδια τον όρο της επιβίωσής της: αποδοχή σε όλα τα κράτη μέλη. Απέτυχε θεαματικά να τηρήσει αυτόν τον όρο. Εάν οι ηγέτες της ΕΕ ήταν έντιμοι, θα δέχονταν ότι η Συνθήκη είναι νεκρή.

Στη Ζιμπάμπουε η δημοκρατία γρονθοκοπείται μέχρι θανάτου. Στην ΕΕ καταστέλλεται μέσω της φίμωσης των πολιτών.

  Avril Doyle (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, καταρχάς θέλω να ευχαριστήσω τον Προεδρεύοντα του Συμβουλίου, όλους τους υπουργούς του και τη μόνιμη αντιπροσωπεία και τους αξιωματούχους της Σλοβενίας για τις εντυπωσιακές επιδόσεις τους κατά τον χειρισμό των επιμέρους θεμάτων.

Καθώς προέρχομαι από ένα μικρό κράτος μέλος, αντιλαμβάνομαι καλύτερα σε τι βαθμό μπορούν να επιβαρυνθούν οι περιορισμένοι επίσημοι πόροι κατά τη διάρκεια ενός πολύ πιεστικού εξαμήνου. Έχω επίσης την ελαφρώς προκατειλημμένη άποψη ότι τα μικρά κράτη μέλη είναι πολύ καλύτεροι Πρόεδροι από ό,τι τα μεγάλα κράτη μέλη – αυτό είναι αποτέλεσμα της συγκέντρωσής μας στο έργο που πρέπει να επιτελέσουμε.

Το μήνυμα της Ιρλανδίας πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Πρέπει να αναλύσουμε πολύ προσεκτικά σε τι ακριβώς είπαν «όχι» οι Ιρλανδοί. Είπαν «όχι» σε ένα νομικό κείμενο το οποίο, από τη φύση του, είναι δύσκολο να γίνει κατανοητό και φέρνει σε αμηχανία ακόμα και τους πολιτικούς μας, και το οποίο εμείς, από την πλευρά του «ναι», αποτύχαμε προφανώς να παρουσιάσουμε με ικανοποιητικό τρόπο;

Ενδεχομένως ήταν επίσης ένα «όχι» που οφείλεται στον υποσυνείδητο φόβο που προκαλεί η κατεύθυνση την οποία ακολουθεί η Ευρώπη, στην ασαφή αίσθηση ότι προχωρούμε πολύ και με υπερβολική ταχύτητα, καθώς και στην ανάγκη για σταθεροποίηση.

Οι ψηφοφόροι είπαν «όχι» στην υπερβολική παρέμβαση των Βρυξελλών στη ζωή τους, και «όχι» σε μια ιρλανδική κυβέρνηση η οποία έχει κάνει ελάχιστα για να ενισχύσει το κύρος της πολιτικής. Το «όχι» τους στρεφόταν επίσης κατά των τιμών του πετρελαίου, των τιμών των τροφίμων, καθώς και του ΠΟΕ. Οι καλλιεργητές ζαχαρότευτλων είπαν «όχι», το ίδιο και οι αλιείς. Ήταν ένα «όχι» που οφειλόταν σε άστοχες ανησυχίες όσον αφορά την ουδετερότητα, τη στρατιωτικοποίηση, την άμβλωση, την ευθανασία, την κλωνοποίηση, τη φορολογία και τα δικαιώματα των εργαζομένων – και ήταν άστοχες επειδή θεωρήθηκε ότι εξαρτώνται από το κείμενο της Συνθήκης της Λισαβόνας.

Αν διαδοχικές ιρλανδικές κυβερνήσεις κατά τη διάρκεια των τελευταίων 35 ετών αποδίδουν κυνικά τα οφέλη της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα αποκλειστικά και μόνο σε νομισματικές παραμέτρους, χωρίς να αναφέρονται στη φιλοσοφία και τον σκοπό αυτού του σπουδαίου εγχειρήματος –που είναι η ειρήνη, η σταθερότητα και η ευημερία που έχει φέρει στην Ευρώπη– και αν κατηγορούν την Ευρώπη για όλα τα προβλήματα και τις άσχημες προοπτικές, διεκδικώντας τους επαίνους για όλες τις επιτυχίες και την πρόοδο, τότε δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι η πλειοψηφία όσων μετείχαν στο δημοψήφισμα απέρριψε ένα έγγραφο το οποίο δεν έχει γίνει κατανοητό σε ικανοποιητικό βαθμό, με τη συνενοχή και τη συνδρομή μιας σειράς ακραίων ευρωσκεπτικιστών κούκων από άλλα κράτη μέλη που χρησιμοποίησαν τους ιρλανδούς ψηφοφόρους για την προώθηση των δικών τους σκοπών;

Η πολιτική ευθύνη για την πρόοδο εναπόκειται τώρα στην ιρλανδική κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό της, Μπράιαν Κόουεν. Η Συνθήκη δεν μπορεί να τεθεί σε ισχύ χωρίς ομοφωνία. Οι υπόλοιπες κυβερνήσεις, εάν το επιθυμούν, πρέπει να μπορέσουν να τοποθετηθούν επί της Συνθήκης της Λισαβόνας. Όπως απαιτούμε τον σεβασμό της ψήφου των Ιρλανδών, έτσι πρέπει να σεβαστούμε και το δικαίωμα των άλλων κρατών μελών να επικυρώσουν ή όχι, ανάλογα με την περίπτωση, τη Συνθήκη της Λισαβόνας.

Επτά κράτη μέλη επικύρωσαν τη συνταγματική Συνθήκη μετά τα δημοψηφίσματα στη Γαλλία και τις Κάτω Χώρες. Η κοινοβουλευτική επικύρωση δεν είναι λιγότερο δημοκρατική από τα δημοψηφίσματα.

  Andrzej Jan Szejna (PSE). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, η Σλοβενία είναι το πρώτο από τα νέα κράτη μέλη που ασκεί την Προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η εξάμηνη Προεδρία ήταν βεβαίως ένα τεράστιο οργανωτικό εγχείρημα για τη Σλοβενία, όμως πρέπει να λεχθεί ότι οι τριετείς προετοιμασίες, με τη στήριξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Γερμανίας, της Πορτογαλίας και της Γαλλίας, υπήρξαν πολύ επιτυχείς ενώ και η Σλοβενία διηύθυνε τις εργασίες του Συμβουλίου πολύ αποτελεσματικά κατά τη διάρκεια των τελευταίων έξι μηνών.

Το πρόγραμμα της Προεδρίας περιελάμβανε διάφορες προτεραιότητες που δεν ήταν βεβαίως εύκολο να επιτευχθούν και που θα μεταφερθούν στην επόμενη Προεδρία. Το κυρίαρχο στοιχείο του προγράμματος ήταν, φυσικά, η επικύρωση της Συνθήκης της Λισαβόνας. Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι η επικύρωση του εν λόγω εγγράφου εξαρτάται από τα επιμέρους κράτη μέλη, το περισσότερο που μπορούσε να κάνει η Σλοβενία ήταν να λειτουργήσει ως θετικό παράδειγμα, όπως και έπραξε. Δυστυχώς, το δημοψήφισμα στην Ιρλανδία αποτέλεσε ψυχρολουσία για την αισιόδοξη προοπτική της έναρξης ισχύος της Συνθήκης της Λισαβόνας πριν από τη γαλλική Προεδρία. Το φάσμα μίας ακόμα κρίσης εμφανίστηκε πάνω από την Ευρώπη και η σύνοδος κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, που διεξήχθη το περασμένο Σαββατοκύριακο στις Βρυξέλλες, δεν μπόρεσε να απαντήσει στο ερώτημα πώς πρέπει να προχωρήσει εφεξής η Ευρώπη. Αυτό το ερώτημα παραμένει ανοικτό και θα περιμένουμε απαντήσεις όχι μόνο από τη Γαλλία ή την ιρλανδική κυβέρνηση, καθόσον ο στόχος αυτός είναι κοινός για όλους τους υποστηρικτές του κοινού ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Η πολωνική Αριστερά έχει καλέσει την κυβέρνηση του Ντόναλντ Τασκ και του προέδρου Κατσίνσκι να επικυρώσει τη Συνθήκη χωρίς καθυστέρηση.

Μια άλλη πολύ σημαντική προτεραιότητα για τη σλοβενική Προεδρία ήταν τα θέματα που σχετίζονται με την ενέργεια και την αλλαγή του κλίματος. Τον Μάρτιο του 2007, τα κράτη μέλη δεσμεύτηκαν να μειώσουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα κατά 20% έως το 2020, να αυξήσουν το ποσοστό της ενέργειας που παράγεται από ανανεώσιμες πηγές κατά 20% και να αυξήσουν τη ενεργειακή τους απόδοση κατά 20%. Έτσι η προετοιμασία μιας συναινετικής θέσης ως προς τους κανονισμούς της Επιτροπής εν προκειμένω συνέπεσε επίσης με τη σλοβενική Προεδρία. Ο στόχος αυτός δεν ήταν, και δεν είναι, εύκολος δεδομένου ότι –και αυτό είναι λυπηρό– στην πλειονότητά τους τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έχουν ακόμα καταφέρει να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους βάσει του Πρωτοκόλλου του Κυότο.

Η ευρωπαϊκή ενεργειακή ασφάλεια και η δυνατότητα αντίστασης σε οικονομικές κρίσεις στην εποχή της παγκοσμιοποίησης: αυτές είναι, αναμφίλεκτα, δύο από τις σημαντικότερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ΕΕ. Η αύξηση των τιμών των πρώτων υλών και των τροφίμων, η αβεβαιότητα στις χρηματοοικονομικές αγορές, οι οποίες, για πολλές επιχειρήσεις, είναι η μόνη πηγή χρηματοδότησης της μεγέθυνσής τους, καθώς και συγκεκριμένων προγραμμάτων, δεν απειλούν απλώς την οικονομική ανάπτυξη της Ευρώπης, αλλά έχουν καταστροφικές συνέπειες για τα νοικοκυριά και θέτουν σε κίνδυνο την υλοποίηση του ευρωπαϊκού κοινωνικού προγράμματος.

  Silvana Koch-Mehrin (ALDE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής, κυρίες και κύριοι, η ιρλανδική ψήφος υπέρ του «όχι» πρέπει να γίνει σεβαστή· οι Ιρλανδοί είχαν κάθε δικαίωμα να ψηφίσουν κατά τον τρόπο που επέλεξαν να ψηφίσουν. Ωστόσο, οι άλλες χώρες έχουν επίσης δικαίωμα να συνεχίσουν την πορεία προς μια δημοκρατικότερη, διαφανέστερη και αποτελεσματικότερη Ένωση. Η Συνθήκη της Λισαβόνας αποτελεί βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση. Χαιρετίζω, λοιπόν, το γεγονός ότι η επικύρωση θα συνεχιστεί. Θεωρώ επίσης ότι είναι σκόπιμο να συζητήσουμε παράλληλα, με ειλικρίνεια, για μια Ευρώπη πολλαπλών ταχυτήτων.

Μια τέτοια Ευρώπη πολλαπλών ταχυτήτων υπάρχει ήδη, και αντικατοπτρίζει τόσο τις εθνικές ευαισθησίες όσο και τις επιθυμίες των κρατών μελών της ΕΕ να επιτρέψουν την υλοποίηση διαφορετικών σταδίων ολοκλήρωσης. Επιτρέπει σε όσα κράτη μέλη επιθυμούν να κάνουν περισσότερα από κοινού να το πράξουν χωρίς, αφενός, να εμποδίζονται από τις χώρες οι οποίες είναι πιο διστακτικές και χωρίς, αφετέρου, να αγνοούν την αρχή της ελεύθερης επιλογής, δηλαδή τη δυνατότητα των χωρών που επιθυμούν να αναπτύξουν από κοινού μια πολιτική να το πράττουν ελεύθερα.

Σε μια Ευρώπη πολλαπλών ταχυτήτων, απλουστεύεται επίσης η διαδικασία περαιτέρω διεύρυνσης της ΕΕ, καθώς είναι λάθος να τιμωρηθεί η Κροατία και η Τουρκία για το γεγονός ότι η πλειοψηφία του ιρλανδικού λαού ψήφισε «όχι». Το παιχνίδι των αλληλοκατηγοριών μεταξύ των ευρωπαϊκών οργάνων δεν μας οδηγεί πουθενά. Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι τα σημαντικότερα ευρωπαϊκά προγράμματα των τελευταίων ετών –όσο εύστοχα ή κατάλληλα και αν είναι– και η διεύρυνση της ΕΕ έχουν ανεπαρκείς δημοκρατικές βάσεις. Τώρα καταβάλλουμε το τίμημα γι’ αυτό: και μάλιστα με δόσεις.

Η θετική πλευρά του ιρλανδικού «όχι» –καλό είναι να προσπαθήσουμε να δούμε και τη θετική πλευρά– είναι το γεγονός ότι η Ευρώπη βρίσκεται και πάλι στο επίκεντρο των συζητήσεων. Εάν αυτή η ευκαιρία χρησιμοποιηθεί για να συζητηθούν ή να διερευνηθούν άλλες επιλογές, φρονώ ότι θα μπορέσουμε να πλησιάσουμε λίγο περισσότερο σε μια «Ευρώπη των πολιτών».

  Philip Claeys (NI). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, ο κ. Barroso μίλησε προηγουμένως επί δέκα λεπτά, και από εκείνα τα δέκα λεπτά αφιέρωσε ένα μόλις λεπτό στο ιρλανδικό δημοψήφισμα και στην πραγματική διαδικασία επικύρωσης. Οπωσδήποτε είμαστε συνηθισμένοι σε κάποια υπεροψία εκ μέρους της Επιτροπής, όμως αυτό είναι πρωτοφανές. Φαίνεται ότι το δημοψήφισμα δεν είναι πια σημαντικό. Συνεχίζουμε κανονικά την ημερήσια διάταξή μας. Αυτό προφανώς σημαίνει ότι η Ιρλανδία πρέπει τώρα να αντιμετωπίσει μόνη της τα προβλήματα. Η Ιρλανδία, όμως, εξέφρασε τη γνώμη της και δεν χρειάζεται να το πράξει εκ νέου.

Στην πραγματικότητα, κύριε Barroso, το ιρλανδικό δημοψήφισμα έχει περισσότερη βαρύτητα από την επικύρωση μέσω των κοινοβουλίων στα υπόλοιπα κράτη μέλη. Δεν υπάρχει σχεδόν κανένα κράτος μέλος στο οποίο το κυβερνών κόμμα να παρουσίασε στο εκλογικό σώμα το πρόγραμμά του για την Ευρώπη. Δεν διεξήχθη καμία δημόσια συζήτηση για τη Συνθήκη. Στο Βέλγιο, για παράδειγμα, τα μέσα ενημέρωσης δεν παρουσίασαν καν τα επιχειρήματα κατά της Συνθήκης κατά τη διάρκεια της συζήτησης στο εθνικό κοινοβούλιο. Πουθενά δεν δόθηκε η δυνατότητα στους ψηφοφόρους να εκφράσουν τη γνώμη τους για τα σχέδιά σας. Αυτή είναι η δημοκρατία που θέλουμε; Η Ευρώπη πρέπει να πάψει να είναι τόσο συγκαταβατική και αλαζονική, ειδάλλως θα απομονώνεται ολοένα και περισσότερο από τους πολίτες της.

  Elmar Brok (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής, θέλω καταρχάς να απευθύνω τις θερμές ευχαριστίες μου στη σλοβενική Προεδρία. Είναι η πρώτη Προεδρία που ασκείται από ένα νέο κράτος μέλος. Σας ευχαριστούμε, κάνατε πολύ καλή δουλειά σε μια δύσκολη περίοδο! Η περίοδος είναι δύσκολη καθόσον καλούμαστε πλέον να εξετάσουμε τις νέες δυνατότητες μεταρρύθμισης της ΕΕ, αλλά και λόγω του αποτελέσματος του ιρλανδικού δημοψηφίσματος.

Ωστόσο, υπάρχει κάτι που θέλω να πω σε αυτό το Σώμα – κάτι που έχω διδαχθεί από το Ηνωμένο Βασίλειο, από το Γουέστμινστερ: η αντιπροσωπευτική δημοκρατία έχει τον ίδιο βαθμό δημοκρατικής νομιμοποίησης με ένα δημοψήφισμα. Εάν εγκαταλείψουμε αυτήν την αρχή, θα χαθεί στο σύνολό του το δημοκρατικό μας σύστημα και θα περιέλθουμε σε καταστάσεις χειραγώγησης, όπως αυτές που είδαμε στην Ιρλανδία. Ορισμένα επιχειρήματα πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε με σοβαρότητα. Οφείλουμε να καταστήσουμε σαφές –ο κ. Nassauer το επεσήμανε– ότι πρέπει να ενισχύσουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση και ότι πρέπει να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να περιορίσουμε την υπερβολική νομοθεσία. Ωστόσο, πρέπει επίσης να επιβεβαιώσουμε ότι τα ψεύδη είναι ανεπίτρεπτα σε μια δημοκρατική διαδικασία.

Όπως ανέφερε προηγούμενος συνάδελφός μου, αυτή η Συνθήκη απαγορεύει ρητώς την αναπαραγωγική κλωνοποίηση, καθόσον απαγορεύεται από τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Η αλήθεια είναι ότι δημιουργείται μια Ευρώπη αξιών. Είναι γεγονός ότι οι πολίτες της Ευρώπης θα απολαμβάνουν περισσότερα δικαιώματα, καθόσον το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τα εθνικά κοινοβούλια γίνονται ισχυρότερα, θεσπίζεται η πρωτοβουλία των πολιτών και καθιερώνεται η διαδικασία ελέγχου της επικουρικότητας. Όλα αυτά ισχύουν! Οι ισχυρισμοί ότι έχουμε υπερβολικά περιορισμένη δημοκρατία μας αποτρέπουν από το να εξασφαλίσουμε την ενίσχυση της δημοκρατίας, διότι η πλειονότητα όσων διοργάνωσαν αυτήν την εκστρατεία ψεύδους δεν επιθυμούν καθόλου την Ευρώπη και προβάλλουν αυτά τα πλαστά επιχειρήματα προκειμένου να συγκαλύψουν το γεγονός αυτό. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να συμβεί κάτι τέτοιο, και γι’ αυτό θεωρώ ότι ο βαθμός νομιμοποίησης είναι ικανοποιητικός.

Γι’ αυτό θεωρώ επίσης ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να προχωρήσουμε με τη διαδικασία επικύρωσης, να είμαστε επικριτικοί, αλλά και να διευκρινίσουμε ότι αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση μας έχει προσφέρει μέχρι σήμερα την ευτυχέστερη περίοδο ειρήνης, ελευθερίας και ευημερίας στην ιστορία αυτής της ηπείρου. Δεν χρειάζεται να ντρεπόμαστε για τα επιτεύγματα αυτής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και πρέπει επίσης να μιλήσουμε στους πολίτες γι’ αυτήν την επιτυχία αν θέλουμε να υποστηρίξουν την ΕΕ – αν και έχουν δικαίωμα να επικρίνουν την ΕΕ σε επιμέρους περιπτώσεις.

Θεωρώ, στη βάση αυτή, ότι τα 26 κράτη μέλη πρέπει να ολοκληρώσουν τις διαδικασίες επικύρωσής τους, και οι ιρλανδοί φίλοι μας πρέπει έπειτα να κληθούν να αναλύσουν την κατάσταση και να καταλήξουν σε μια πρόταση. Δεδομένου ότι δεν υπάρχει καμία άμεση προθεσμία, πρέπει να προχωρήσουμε με σύνεση. Θα ήταν καλό να μπορέσει να ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία πριν από τις ευρωπαϊκές εκλογές του επόμενου έτους. Εντούτοις, σε κάθε ιστορική διαδικασία, τέτοιες λεπτομέρειες είναι απλές κοινοτοπίες. Θεωρώ, λοιπόν, ότι πρέπει να δώσουμε στους ιρλανδούς φίλους μας την ευκαιρία να εξετάσουν αυτό το ζήτημα και να καταλήξουν σε κάποια πρόταση.

  Proinsias De Rossa (PSE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, θέλω καταρχάς να συγχαρώ τη σλοβενική Προεδρία για το θαυμάσιο έργο της. Οι λαοί της Ευρώπης, περιλαμβανομένης της Ιρλανδίας, χρειάζονται σήμερα την Ευρωπαϊκή Ένωση περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Ο κόσμος μας κυριαρχείται από την αδικία και τον φόβο για το μέλλον, και κυριαρχείται πράγματι από απλουστευτικές νεοφιλελεύθερες οικονομικές αντιλήψεις οι οποίες έχουν οδηγήσει τον κόσμο μας στο χείλος της αβύσσου.

Το αρχικό κοινωνικό συμβόλαιο της Ευρώπης, που προσέφερε μια ευημερούσα ήπειρο, με ειρήνη στο εσωτερικό της, πρέπει να αναζωογονηθεί και να εκσυγχρονιστεί. Η Ευρώπη, ήτοι οι εθνικές κυβερνήσεις, σε αγαστή συνεργασία με αυτό το Κοινοβούλιο, πρέπει να αναλάβουν ηγετικό ρόλο και να ανταποκριθούν στις σοβαρές ανησυχίες των πολιτών, και πρέπει να ηγηθούν ενός νέου κινήματος υπέρ μιας συναίνεσης που θα στηρίζεται στο θεμιτό εμπόριο, την αξιοπρεπή εργασία και τη βιώσιμη ανάπτυξη και θα αντικαθιστά την αποτυχημένη συναίνεση της Ουάσιγκτον.

Η αρνητική ψήφος της Ιρλανδίας αντικατοπτρίζει τη βαθιά ανησυχία των πολιτών για το μέλλον, και γι’ αυτό οι πολίτες ψήφισαν υπέρ της διατήρησης της τρέχουσας κατάστασης. Τα βραχυπρόθεσμα προγράμματα παροχής βοήθειας στους φτωχούς είναι απαραίτητα, από μόνα τους όμως είναι ανεπαρκή.

Η ενδεδειγμένη λύση είναι να καταδείξει η Ευρώπη ότι, ως Ένωση, μπορεί να αντιμετωπίσει πραγματικά την οικονομική κρίση, την αλλαγή του κλίματος και την ανάγκη για βιώσιμη ανάπτυξη, την οικονομική ύφεση, την ανάγκη εξασφάλισης αξιοπρεπών συνθηκών εργασίας, καθώς και την ενεργειακή ασφάλεια και το κόστος των καυσίμων. Η Ευρώπη πρέπει να αποδείξει ότι προσφέρει λύσεις και δεν συμβάλλει στην όξυνση του προβλήματος. Υπό τέτοιες συνθήκες, η Λισαβόνα θα είχε επικυρωθεί εύκολα σε όλα τα κράτη μέλη.

Επιτρέψτε μου, ως υποσημείωση, να επισημάνω στη συνάδελφό μου κ. McDonald, η οποία μας έδωσε μια διάλεξη περί δημοκρατίας και στρατιωτικοποίησης, ότι θα ήταν πολύ πιο αξιόπιστη αν λάμβανε τον λόγο στο παρόν Σώμα για να δηλώσει ότι σταματά να υποστηρίζει την ΕΤΑ, μια φονική συμμορία στην Ισπανία, καθώς και μια πολιτική η οποία συνίσταται στην επιδίωξη της καταστροφής του ισπανικού κράτους, το οποίο είναι ένα δημοκρατικό κράτος αυτής της Ένωσης.

  Romana Jordan Cizelj (PPE-DE). – (SL) Η Σλοβενία απέδειξε ότι τα 27 κράτη μέλη διαμορφώνουν από κοινού την ευρωπαϊκή πολιτική με υπεύθυνο τρόπο. Εδώ το γεγονός ότι κάποια χώρα είναι νέο κράτος μέλος ή ότι έχει σχετικά περιορισμένο διοικητικό μηχανισμό δεν αποτελεί αδυναμία αλλά μάλλον θετική ένδειξη. Τους τελευταίους έξι μήνες αντιμετωπίστηκαν πολλά ουσιαστικά θέματα, τα οποία συναρμόστηκαν θαυμάσια με τις προτεραιότητες της σλοβενικής Προεδρίας. Θέλω, λοιπόν, να συγχαρώ ειλικρινά τη Σλοβενία για την πρόοδο σε αυτόν τον τομέα.

Προ πάντων θέλω να θίξω ορισμένες αναπτυξιακές διαδικασίες οι οποίες είτε ολοκληρώθηκαν είτε έχουν δρομολογηθεί σε αυτήν την περίοδο, καθώς αυτές ακριβώς οι διαδικασίες προσφέρουν μια καλύτερη ζωή σε κάθε πολίτη και, συγχρόνως, προσφέρουν μεγάλες προοπτικές στα άτομα εξαιρετικών ικανοτήτων.

Εγκαινιάσαμε έναν νέο κύκλο της στρατηγικής της Λισαβόνας και θεσπίστηκε μια πέμπτη ελευθερία, ήτοι η ελεύθερη κυκλοφορία της γνώσης. Αυτό αποτελεί μεγάλη πρόκληση για τα κράτη μέλη, τα οποία πρέπει να εξασφαλίσουν την είσοδο ικανών ατόμων σε χώρες της Κοινότητας, τα οποία όμως δεν εγκαταλείπουν τις δικές τους χώρες εξαιτίας αυτής της ελευθερίας.

Συγχρόνως, αποφασίστηκε η έδρα του Ευρωπαϊκού Τεχνολογικού Ινστιτούτου. Μέσω της επίδειξης εξαιρετικών διπλωματικών ικανοτήτων, τα κράτη μέλη μπόρεσαν τελικά να υλοποιήσουν την απόφαση που είχε λάβει το Συμβούλιο το 2003. Ελπίζω ότι η απόφαση αυτή θα γίνει επίσης σεβαστή κατά τον καθορισμό της κύριας τοποθεσίας για την εγκατάσταση του εποπτικού οργάνου του οργανισμού Galileo. Φυσικά, εκφράζω επίσης τα συγχαρητήριά μου για την επανέναρξη του προγράμματος Galileo, η οποία συνεπάγεται τον καθορισμό νέων οργανωτικών και διοικητικών καθηκόντων και την αναζήτηση νέων πόρων.

Παράλληλα, έχουν επιτευχθεί πολλά όσον αφορά τη δέσμη μέτρων για την ενέργεια και το κλίμα, ενώ επιτεύχθηκε συμφωνία στους κόλπους του Συμβουλίου σχετικά με την τρίτη δέσμη μέτρων ελευθέρωσης στον τομέα του φυσικού αερίου και του ηλεκτρισμού. Είναι αλήθεια ότι οι γνωμοδοτήσεις του Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου διαφέρουν ως προς αυτό το θέμα, αλλά εξασφαλίζεται μια πολύ καλή βάση για τη συνέχιση του έργου μας.

Κυρίες και κύριοι, αυτήν την εβδομάδα η Σλοβενία εορτάζει. Εορτάζει την Ημέρα Κρατικής Υπόστασης, η οποία είναι ένα φεστιβάλ εθνικής υπερηφάνειας. Εφέτος μάλιστα υποστηρίζεται εύλογα από έντονο ευρωπαϊκό στοιχείο.

  Libor Rouček (PSE). – (CS) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, θέλω και εγώ να ξεκινήσω την παρέμβασή μου ευχαριστώντας τη σλοβενική Προεδρία και την ομάδα της οποίας ηγείτο ο πρωθυπουργός της Σλοβενίας, κ. Janša, για το υψηλής ποιότητας και εμπεριστατωμένο έργο τους κατά το τελευταίο εξάμηνο και κατά τη σύνοδο κορυφής του Συμβουλίου της περασμένης εβδομάδας. Το Συμβούλιο κατάφερε να διαχειριστεί τη δύσκολη κατάσταση που προέκυψε μετά το ιρλανδικό δημοψήφισμα και να καταλήξει σε ένα κατάλληλο και ευαίσθητο σχέδιο. Δόθηκε χρόνος στην Ιρλανδία να αξιολογήσει την κατάσταση κατά τη διάρκεια του θέρους και να προτείνει ένα σχέδιο για την περαιτέρω πορεία μας το οποίο να μπορούμε να αποδεχτούμε όλοι. Οι χώρες που δεν έχουν αρχίσει ακόμα την επικύρωση ενθαρρύνονται να το πράξουν, να συνεχίσουν δηλαδή τη διαδικασία επικύρωσης. Η Τσεχική Δημοκρατία είναι επίσης υποχρεωμένη να ολοκληρώσει τη διαδικασία επικύρωσης. Οι τσέχοι γερουσιαστές που παρέπεμψαν τη Συνθήκη της Λισαβόνας στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Πράγας, εμποδίζοντας τη διαδικασία επικύρωσης, παρείχαν άλλοθι στην τσεχική κυβέρνηση.

Η πρόσκληση στη Σλοβακία να προσχωρήσει στη ζώνη του ευρώ είναι επίσης σημαντική, και για την ίδια τη ζώνη του ευρώ και για τα κράτη μέλη της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Η εν λόγω πρόσκληση καταδεικνύει την εκτίμηση του έργου που επιτελεί η σλοβακική κυβέρνηση και των αποτελεσμάτων της σλοβακικής οικονομίας, και συγχρόνως ενισχύει και ενθαρρύνει τις δυνάμεις που τάσσονται υπέρ της Ευρώπης και υπέρ των μεταρρυθμίσεων σε χώρες όπως η Πολωνία, η Ουγγαρία ή η Τσεχική Δημοκρατία, έτσι ώστε και αυτές οι χώρες να μπορέσουν να υιοθετήσουν το ευρώ μόλις εκπληρώσουν τους αναγκαίους όρους και προϋποθέσεις.

  Gay Mitchell (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, θέλω να θίξω δύο θέματα. Το ένα συνίσταται στο ότι όσοι έδωσαν απερίσκεπτες υποσχέσεις στο πρόσφατο δημοψήφισμα στην Ιρλανδία δεν διατρέχουν κανέναν κίνδυνο και δεν πρόκειται να υποστούν καμία συνέπεια.

Στους ιρλανδούς πολίτες δημιουργήθηκε η γενική εντύπωση ότι δεν πρόκειται να βλαφθούν με κανέναν τρόπο τα συμφέροντά μας, ανεξάρτητα από την απόφασή μας. Μάλιστα, όλοι δώσαμε κάποια περιθώρια στη δυνατότητα να καταστεί δυνατό, με κάποιον τρόπο, να επιτευχθεί κάποια επανεξισορρόπηση.

Εντούτοις, ο ελέφαντας στο δωμάτιο για τον οποίο δεν μιλά κανείς συνίσταται στο γεγονός ότι, ενώ η Λισαβόνα δεν μπορεί να προωθηθεί χωρίς την έγκριση 27 κρατών μελών, η ΕΕ μπορεί να βρει τρόπους σχηματισμού μιας συμμαχίας των προθύμων ώστε να προχωρήσει προς τα εμπρός. Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Είναι εφικτό να υπάρξει μια λύση που θα περιλαμβάνει την Ιρλανδία, όμως όλοι γνωρίζουμε ότι η τέχνη της πολιτικής μπορεί να επιτρέψει στους πρόθυμους να προχωρήσουν. Ελπίζω ειλικρινά ότι δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο, όμως πρέπει να είναι κανείς ειλικρινής και έντιμος απέναντι στους πολίτες, έτσι ώστε να κατανοήσουν τους κινδύνους που συνεπάγονται οι αποφάσεις τους. Πρέπει να γνωρίζουμε πού ακριβώς στεκόμαστε, έτσι ώστε να μπορούμε να δούμε τι εξυπηρετεί τα συμφέροντά μας και τα συμφέροντα της Ευρώπης.

Δεν διατρέχουν επίσης κανέναν κίνδυνο όσοι προσέφυγαν στην πιο χυδαία προπαγάνδα κατά την πρόσφατη πολιτική εκστρατεία στην Ιρλανδία ενόψει του δημοψηφίσματος. Η κ. Sinnott, η οποία προσφάτως ανταμείφθηκε με την προεδρία της Ομάδας της, στην οποία μετέχει και το Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου, κυκλοφόρησε αυτό το έγγραφο όπου υποστηρίζεται ότι οι μισθοί, οι αμοιβές και η δημοκρατία βαίνουν προς τον όλεθρο, ενώ μάλιστα απεικονίζει μια σύριγγα, η οποία υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύει την ευθανασία και την άμβλωση! Έπειτα έρχεται εδώ και ανταμείβεται από το Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου, μέσα σε δύο εβδομάδες, με την προεδρία της πολιτικής της ομάδας! Όμως δεν υπάρχει κανένας ηθικός κίνδυνος, καθώς κανείς σε τούτο το Σώμα δεν πρόκειται να λάβει μέτρα κατά αυτού του ρυπαρογραφήματος, το οποίο μάλιστα κυκλοφόρησε έγχρωμο.

Το δεύτερο θέμα που θέλω να θίξω είναι το γεγονός ότι το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να κρύβεται πλέον πίσω από Ευρωβαρόμετρα, έρευνες ή δημοσκοπήσεις. Ο Φρανκλίνος Ρούσβελτ είχε πει για τους κυνικούς ότι «γνωρίζουν μόνο τους κανόνες μιας γενιάς συμφεροντολόγων. Δεν έχουν όραμα, και χωρίς όραμα οι άνθρωποι χάνονται.»

Είναι καιρός να αρχίσουμε να μιλάμε για το θαύμα που αποτελεί η Ευρωπαϊκή Ένωση. Το όραμα του Schuman έχει υλοποιηθεί. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αφήσει τις τρομερές μεραρχίες των Πάντσερ, τους θαλάμους αερίων –και όλα τα συναφή– στο παρελθόν. Επιπλέον, το Τείχος του Βερολίνου έπεσε και καλωσορίσαμε στους κόλπους μας τα κράτη μέλη στα οποία προσφάτως κυριαρχούσε ο κομμουνισμός. Πρόκειται για ένα θαύμα που εκτυλίχθηκε μπροστά στα ίδια τα μάτια μας.

Πρέπει να σταματήσουμε να μένουμε προσκολλημένοι στις λεπτομέρειες αυτής της Συνθήκης. Πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε για οράματα. Πρέπει να πάψουμε να είμαστε οπαδοί και να γίνουμε ηγέτες. Θα συμπαρασύρουμε τους πολίτες εάν τους μιλήσουμε γι’ αυτό το όραμα, και αυτό ακριβώς χρειάζονται.

  Enrique Barón Crespo (PSE). – (ES) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής, θέλω καταρχάς να συγχαρώ τη σλοβενική Προεδρία του Συμβουλίου, η οποία απέδειξε ότι το ευρωπαϊκό πνεύμα είναι μεταδοτικό και αποτελεσματικό, και είναι καλό για όλους μας.

Θα εστιάσω την προσοχή μου σε μια δέσμευση την οποία ανέλαβε η σλοβενική Προεδρία, και η οποία ήταν ότι θα εξασφάλιζε την επικύρωση από τα δύο τρίτα των κρατών μελών κατά τη διάρκεια της θητείας της. Εξασφαλίσατε τα δύο τρίτα συν ένα και, συνεπώς, επιτύχατε τον στόχο σας.

Ακούγονται πολλά φοβερά πράγματα για τη δημοκρατία, όμως νομίζω ότι αξίζει να επισημανθεί ότι έχουμε καταλήξει σε μια πολύ σαφή συναινετική θέση. Το Συμβούλιο, η Επιτροπή και το Κοινοβούλιο, μέσω του Προέδρου του, συμφωνούν επί της γραμμής που πρέπει να ακολουθηθεί, η οποία στηρίζεται στον σεβασμό του αποτελέσματος στην Ιρλανδία αλλά και στον σεβασμό των σχεδόν πεντακοσίων εκατομμυρίων πολιτών που συναπαρτίζουν την υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι λιγότερο από μισό εκατομμύριο άτομα είναι σε θέση να αποφασίζουν για το μέλλον πεντακοσίων εκατομμυρίων. Κάτι τέτοιο δεν θα ήταν δημοκρατικό.

Ομοίως, θεωρώ ότι ο Taoiseach, ο πρωθυπουργός της Ιρλανδίας, συνέβαλε με πολύ σαφή και εποικοδομητικό τρόπο στο Συμβούλιο.

Συνεπώς, όλοι συμφωνούμε ότι πρέπει να συνεχιστεί η επικύρωση. Την εβδομάδα μάλιστα που διανύουμε, το ισπανικό Κογκρέσο των Αντιπροσώπων θα επικυρώσει τη Συνθήκη της Λισαβόνας στο πλαίσιο μίας μόνο ανάγνωσης. Το κείμενο θα διαβιβαστεί στη συνέχεια στη Γερουσία, οπότε θα μπορείτε να προσθέσετε μία ακόμη χώρα στον κατάλογο.

Δεύτερον, η λύση είναι να μην υπονομευθεί η Συνθήκη. Πρέπει να συνεχίσουμε να βαδίζουμε προς τα εμπρός.

Τρίτον, αυτό αποτελεί μια πολύ θετική έκφραση αλληλεγγύης.

Κύριε Πρόεδρε, θέλω να απευθύνω δύο πολύ συγκεκριμένες ερωτήσεις στον Προεδρεύοντα του Συμβουλίου.

Πρώτον, όταν μιλάτε για συνέχιση της διαδικασίας επικύρωσης, έχετε κατά νου ή έχει συζητήσει το Συμβούλιο τις διατάξεις του άρθρου 48, παράγραφος 5, της Συνθήκης της Λισαβόνας, σύμφωνα με τις οποίες το θέμα θα παραπεμφθεί στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εάν η Συνθήκη επικυρωθεί από τα τέσσερα πέμπτα, αλλά δεν μπορεί να επιτευχθεί περαιτέρω πρόοδος;

Δεύτερον, γιατί έχετε συμπεριλάβει την πολύ περίεργη υποσημείωση στο κάτω μέρος της σελίδας, όπου δηλώνεται ότι το Συνταγματικό Δικαστήριο της Τσεχίας θα μπορεί να κρατήσει υπό καθεστώς ομηρίας την όλη ευρωπαϊκή διαδικασία;

Όπως όλοι μας, άκουσα στις ειδήσεις τη δήλωση του προέδρου Κλάους από το κρεβάτι του νοσοκομείου του: δήλωσε ότι η Συνθήκη είναι νεκρή, και ότι το ευρώ δεν λειτουργεί και είναι επιζήμιο. Θεωρώ ότι αυτό αποτελεί σημαντικό πολιτικό δεδομένο, καθόσον ο πρόεδρος της Τσεχίας θα ασκήσει την Προεδρία κατά το πρώτο εξάμηνο του προσεχούς έτους.

  Ljudmila Novak (PPE-DE). – (SL) Ως βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από τη Σλοβενία, παρακολούθησα στενά και μετείχα στην προετοιμασία αυτής της Προεδρίας. Διαπίστωσα τη μεγάλη προσοχή που επέδειξαν οι υπουργοί μας και όλοι όσοι μετείχαν στην προετοιμασία, καθώς και τη μεγάλη υπευθυνότητά τους και την επιθυμία να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Δεν θα απαριθμήσω όλα τα επιτεύγματα. Αισθάνομαι ικανοποίηση και υπερηφάνεια που η συγκεκριμένη Προεδρία ακολούθησε τόσο εξαιρετική πορεία, και ευχαριστώ τον πρωθυπουργό Janša και τον υπουργό Εξωτερικών Lenarčič, οι οποίοι επιφορτίστηκαν μεγάλο μέρος της ευθύνης, καθώς και όλα τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου. Δεν πρέπει εξάλλου να λησμονούμε το σύνολο της ομάδας υποστήριξης, η οποία συγκροτείτο από πολύ νέους ανθρώπους και ανέλαβε σημαντικές ευθύνες, αλλά απέδωσε θαυμάσια στην ευρωπαϊκή σκηνή. Γι’ αυτό λοιπόν θέλω, ως βουλευτής της Σλοβενίας, να ευχαριστήσω με την ευκαιρία αυτή το σύνολο της ομάδας.

Στη Σλοβενία τα προεκλογικά πυροβόλα άρχισαν ήδη να ηχούν και ελπίζω ότι δεν θα καταρρίψουν αυτήν την επιτυχή Προεδρία, αλλά ότι οι πολίτες της Σλοβενίας θα εκδηλώσουν επίσης την ευγνωμοσύνη τους για το γεγονός ότι το κύρος της Σλοβενίας στην Ευρώπη και στον κόσμο ενισχύθηκε ουσιαστικά χάρη σε αυτήν την Προεδρία.

  Carlo Fatuzzo (PPE-DE). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, εχθές το απόγευμα ο πρόεδρος της κυβέρνησης του Μαυροβουνίου συμμετείχε στη συνεδρίαση της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων, μετά από εκατό ημέρες στην κυβέρνηση. Τον ρώτησα: «Κύριε Djukanović, γιατί, ενώ συζητούμε αυτό που συνέβη στην Ιρλανδία –το όχι στην Ευρώπη, το όχι στη Συνθήκη της Λισαβόνας– εσείς αγωνιάτε τόσο πολύ να προσχωρήσετε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, να γίνετε μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όταν είστε ανεξάρτητοι για τόσο σύντομο χρονικό διάστημα;». Η απάντησή του ήταν η εξής: «Δεν θέλουμε να απομονωθούμε, δεν θέλουμε να είμαστε μόνοι μας. Θέλουμε να είμαστε μέλος μιας κοινότητας». Κατά τη γνώμη μου, αυτό είναι το μυστικό μέσω του οποίου μπορούν να λυθούν όλα τα προβλήματα.

  Csaba Sándor Tabajdi (PSE). – (HU) Ως Ούγγρος, αισθάνομαι πολύ υπερήφανος και συγχαίρω τους σλοβένους φίλους μας. Αν και νέο κράτος μέλος, επιτέλεσαν εξαιρετικό έργο. Συνέβαλαν τα μέγιστα στη σταθεροποίηση των δυτικών Βαλκανίων και στο ζήτημα του Κοσσυφοπεδίου, στην προώθηση της ένταξης της Κροατίας, καθώς και στην κατάργηση των θεωρήσεων. Είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων για το ότι υποστήριξαν την υποψηφιότητα της Ουγγαρίας να φιλοξενήσει την έδρα του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Καινοτομίας και Τεχνολογίας (ΕΙΤ)· ευχαριστώ επίσης όλα τα κράτη μέλη που στήριξαν αυτή μας την υποψηφιότητα. Θέλω δε να συγχαρώ τους σλοβάκους φίλους μας για την υιοθέτηση του ευρώ το 2009.

Τίποτε από όλα αυτά, ωστόσο, δεν αλλάζει το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται στο μέσο της βαθύτερης κρίσης της ιστορίας της. Εδώ αναφέρουμε μόνο τη Συνθήκη της Λισαβόνας ως θεσμική μεταρρύθμιση. Όχι, φίλοι μου: η εφαρμογή της Συνθήκης της Λισαβόνας θα αποτελούσε ένα βήμα προς την κατεύθυνση της πολιτικής ενοποίησης και μιας κοινότητας αξιών. Πρέπει να σεβαστούμε την απόφαση του ιρλανδικού λαού, όμως δεν προοδεύσαμε καθόλου σε σύγκριση με τη θέση στην οποία βρισκόμασταν πριν από μία εβδομάδα. Οι ιρλανδοί φίλοι μας πρέπει να αποφασίσουν άπαξ διά παντός αν επιθυμούν να παραμείνουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή όχι. Αυτή είναι η απόφαση που πρέπει να κληθούν να λάβουν, η δε Συνθήκη της Λισαβόνας πρέπει να τεθεί σε ισχύ. Σας ευχαριστώ πολύ.

  Reinhard Rack (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, ως Αυστριακός, είμαι ευχαριστημένος διότι μια γειτονική μας χώρα, η Σλοβενία, διεκπεραίωσε μια τόσο εξαιρετική Προεδρία. Συγχαρητήρια, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου! Αν μου επιτρέπετε, όμως, τα συγχαρητήριά μου συνοδεύονται και από ένα αίτημα, το οποίο αφορά τις λεπτομέρειες βάσει των οποίων οι πολίτες της Ευρώπης κρίνουν την Ευρώπη και την αξία της. Τις προσεχείς ημέρες, πάρα πολλοί αυστριακοί και ευρωπαίοι πολίτες θα οδηγούν στους δρόμους της χώρας σας, όπου θα βρεθούν αντιμέτωποι με ένα σύστημα διοδίων το οποίο είναι άκρως μεροληπτικό. Η Γενική Διεύθυνση Μεταφορών σάς έχει ήδη αποστείλει σχετική επιστολή. Μπορεί η Σλοβενία, ως χώρα που ασκεί την Προεδρία, να ασκήσει την επιρροή της στη Σλοβενία ως κράτος μέλος ώστε να ληφθεί κάποιο μέτρο σε αυτόν τον τομέα;

  Gérard Onesta (Verts/ALE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, σε τελική ανάλυση, έχω την εντύπωση ότι παραμένουμε σε μεγάλο βαθμό διχασμένοι. Ορισμένοι θεωρούν ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα ιρλανδικό πρόβλημα –και αποτελούν την πλειοψηφία– ενώ άλλοι, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγομαι και εγώ, θεωρούν ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα. Το χειρότερο δε είναι ότι, μέσω των προσπαθειών τροποποίησης των θεσμικών οργάνων, όσοι θεωρούν ότι έχουμε να κάνουμε με ένα ιρλανδικό πρόβλημα θα μας κερδίσουν στη γραμμή του τερματισμού, αλλά δεν θα λύσουν το πραγματικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε, και αυτό είναι η δυσπιστία των πολιτών μας.

Μπορείτε να προσθέσετε όσα θεσμικά ψιμύθια επιθυμείτε – η όλη βάση της εμπιστοσύνης καταρρέει σταδιακά. Θα καταβάλουμε βαρύ τίμημα γι’ αυτό σε ένα έτος, κατά τη διάρκεια των ευρωπαϊκών εκλογών, με την άνοδο των λαϊκιστικών κινημάτων και τη μείωση της προσέλευσης. Η ευθύνη για την ανάληψη πρωτοβουλίας δεν βαρύνει την Ιρλανδία, αλλά την Ευρώπη. Πρέπει να προτείνουμε ένα κείμενο το οποίο να θέτει νέα θεμέλια και πρέπει να υπογράψουμε ένα νέο σύμφωνο εμπιστοσύνης μεταξύ των πολιτών και των θεσμικών οργάνων· για να επιτύχουμε κάτι τέτοιο, είτε σας αρέσει είτε όχι, θα χρειαστεί, αργά ή γρήγορα, να υποβάλουμε το θέμα στην κρίση του ευρωπαϊκού λαού για μία ακόμη φορά, και όσο συντομότερα συμβεί αυτό τόσο το καλύτερο.

Αυτό θα απαιτήσει ένα διευρωπαϊκό δημοψήφισμα επί ενός συνοπτικού, σαφούς κειμένου, το οποίο θα επικεντρώνεται μόνο στις αξίες, στις αρμοδιότητες και στον τρόπο λειτουργίας της Ένωσης. Εάν εξασφαλιστεί η διπλή πλειοψηφία των πολιτών και των κρατών μελών, θα αποκτήσουμε, μετά από μια τέτοια ιστορική ψηφοφορία, έναν γνήσιο οδικό χάρτη για όλους εκείνους που θα θελήσουν να τον ακολουθήσουν.

Ουτοπία; Εντάξει, προκαλώ όμως όσους πιστεύουν το αντίθετο να αποδείξουν ότι μπορούμε να χτίσουμε μια Ευρώπη χωρίς Ευρωπαίους!

  Genowefa Grabowska (PSE). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, θέλω καταρχάς να συγχαρώ τη σλοβενική Προεδρία, καθώς και τους υπουργούς και τους εμπειρογνώμονες, οι οποίοι δημιούργησαν μια τόσο φιλική ατμόσφαιρα για τις εργασίες μας κατά τη διάρκεια των τελευταίων έξι μηνών. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι υπό την Προεδρία σας η πλειονότητα των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης είπε «ναι» στη Συνθήκη της Λισαβόνας. Το γεγονός αυτό δεν πρέπει να επισκιαστεί από το μεμονωμένο ιρλανδικό «όχι». Θα συνεχίσουμε την προσπάθειά μας, γι’ αυτό πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας στις θετικές πτυχές. Θέλω να ευχαριστήσω τη σλοβενική Προεδρία για τις προσπάθειές της όσον αφορά τον κανονισμό σχετικά με τις υποχρεώσεις διατροφής, για τον οποίο υπήρξα εισηγήτρια του Κοινοβουλίου. Οφείλω να πω ότι με λυπεί το γεγονός ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο παρέχει μόνο γνωμοδότηση για το θέμα αυτό. Φρονώ ότι η απόφαση του Συμβουλίου να μας αρνηθεί τη συναπόφαση είναι λανθασμένη. Θέλω επίσης να σας ευχαριστήσω για τη συμβολή σας στο θέμα της συμπερίληψης όλων των κρατών μελών στο αμερικανικό πρόγραμμα απαλλαγής από την υποχρέωση θεώρησης διαβατηρίου – πρόκειται για το στοιχείο 23 των συμπερασμάτων. Αυτό θα καταστήσει δυνατή την ίση μεταχείριση όλων των πολιτών, κάτι που ανέμεναν όλοι, μεταξύ αυτών και οι συμπατριώτες μου.

Επιτρέψτε μου, τέλος, να εκφράσω τις ευχαριστίες μου για την Ανατολική Εταιρική Σχέση. Είναι πολύ σημαντική για όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κυρίως όμως για τις χώρες με σύνορα προς Ανατολάς.

  Tunne Kelam (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, θέλω να απευθύνω και εγώ τα συγχαρητήριά μου στη σλοβενική Προεδρία. Γεγονός είναι, όμως, ότι η Ευρώπη των 27 δεν μπορεί να τελεί υπό καθεστώς ομηρίας από μια μειονότητα. Η διαδικασία επικύρωσης πρέπει να συνεχιστεί. Καταρχάς, όμως, πρέπει να συμφωνήσουμε επί ενός κοινού μηνύματος και διαδικασίας επικύρωσης μεταξύ των κρατών μελών, ώστε να μη επαναληφθούν παρόμοια φαινόμενα.

Πώς μπορούμε να εξηγήσουμε τη Συνθήκη της Λισαβόνας στους πολίτες μας; Το σημαντικότερο είναι να προσφέρει η πολιτική ηγεσία το προσωπικό της παράδειγμα. Ίσως οι πολίτες μας έχουν κουραστεί από τους σύνθετους συνήθεις συμβιβασμούς μεταξύ των βραχυπρόθεσμων εθνικών συμφερόντων και των αρχών της ΕΕ, οι οποίοι μπορούν να προκαλέσουν απογοήτευση και σύγχυση.

Η περίπτωση της άρσης των κυρώσεων κατά της Κούβας, χωρίς κανένα αντάλλαγμα όσον αφορά την πρόοδο στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι ένα μόνο παράδειγμα. Το μήνυμα που πρέπει να στείλουμε στους πολίτες μας σήμερα δεν πρέπει να συνίσταται στο «τι μπορεί να κάνει η Ευρώπη για εμάς», αλλά πρώτα από όλα στο «τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για την Ευρώπη».

  Richard Corbett (PSE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, όλοι συμφωνούμε ότι πρέπει να ακούσουμε τη φωνή της Ιρλανδίας. Η διαφορά εντοπίζεται μεταξύ όσων θεωρούν ότι πρέπει να ακούσουμε μόνο το ιρλανδικό «όχι» και όσων εξ ημών θεωρούμε ότι πρέπει να ακούσουμε τις απαντήσεις όλων των κρατών μελών, και μετά να προσπαθήσουμε να γεφυρώσουμε το χάσμα.

Δεν είναι καθόλου παράλογο, αν καταλήξουμε σε έναν συσχετισμό 25 ή 26 «ναι» έναντι ενός «όχι», να ρωτήσουμε τους εκπροσώπους του ενός «όχι» αν θα ήταν πρόθυμοι να εξετάσουν το ενδεχόμενο αναζήτησης μιας νέας λύσης, αποδεκτής και από τα 27 κράτη μέλη, η οποία θα λαμβάνει υπόψη και θα ανταποκρίνεται στις ανησυχίες τους – ίσως καθησυχάζοντάς τους, ίσως διευκρινίζοντας ορισμένα σημεία, ίσως ακόμη επιφέροντας ορισμένες προσαρμογές στο πακέτο (κατά προτίμηση, όμως, όχι στο κείμενο της Συνθήκης).

Κάτι τέτοιο δεν θα ήταν καθόλου παράλογο, και έχω την πεποίθηση ότι αυτή είναι η λύση προς την οποία κινούμαστε σταδιακά.

  Derek Roland Clark (IND/DEM). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, προσφάτως ακούσαμε να γίνεται πολύς λόγος περί σεβασμού της ιρλανδικής ψήφου. Θα προτιμούσα να ακούσω περισσότερα για τον σεβασμό των κανόνων που οι ίδιοι έχετε θεσπίσει. Η Συνθήκη της Ρώμης εξακολουθεί να είναι το κείμενο που διέπει όλες τις πράξεις σας, και δηλώνει με μεγάλη σαφήνεια ότι η όποια νέα Συνθήκη πρέπει να τίθεται σε ισχύ αφού πρώτα επικυρωθεί από όλα τα κράτη μέλη, σύμφωνα με τους αντίστοιχους συνταγματικούς τους κανόνες.

Αυτό ακριβώς έπραξε η Ιρλανδία, οπότε η αρνητική ψήφος του ιρλανδικού λαού ισοδυναμεί με άμεσο θάνατο για τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Πρέπει να σταματήσετε τις περαιτέρω επικυρώσεις. Αν δεν μπορείτε να το κάνετε σεβόμενοι την Ιρλανδία, πρέπει να το κάνετε σεβόμενοι την ιδρυτική σας Συνθήκη της Ρώμης.

  Alojz Peterle (PPE-DE). – (SL) Στα τέλη Ιουνίου του 1991 στη Σλοβενία γινόταν πόλεμος. Ο πόλεμος για την ανεξαρτησία και τη δημοκρατία στη χώρα μας ήταν επίσης ένας πόλεμος για την Ευρώπη. Είμαι ευτυχής που δεκαεπτά χρόνια μετά ολοκληρώνουμε επιτυχώς τα καθήκοντα της Προεδρίας της Ένωσης, που είναι η μέγιστη ευθύνη που μπορεί να αναλάβει ένα κράτος μέλος. Θέλω, λοιπόν, εν προκειμένω να συγχαρώ τον πρωθυπουργό, όλα τα μέλη της ομάδας του, καθώς και τα χιλιάδες άλλα άτομα που συνέβαλαν στην επιτυχία τους.

Θέλω ειδικότερα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου για το έργο που επιτελείται σε δύο τομείς προτεραιότητας: τον διαπολιτισμικό διάλογο και την υγεία. Η έμφαση που έδωσε η Σλοβενία στον διαπολιτισμικό διάλογο συνιστά κατ’ εμέ εκσυγχρονισμό της θεμελιώδους ιδέας των ιδρυτών της Ευρώπης όσον αφορά τον σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, η οποία εντάσσεται πλέον σε παγκόσμιο πλαίσιο.

Ως προς τον τομέα της υγείας, είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων για το έργο που επιτελείται για την καταπολέμηση του καρκίνου, το οποίο έχει δώσει στους ασθενείς σε όλη την Ευρώπη νέες ελπίδες για αναβάθμιση της ποιότητας της εργασίας, εντός των κρατών μελών αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, δεδομένου ότι τα κράτη μέλη τους δεν μπορούν να καταπολεμήσουν με ικανοποιητική επιτυχία αυτήν την ασθένεια, η οποία εξαπλώνεται λαμβάνοντας διαστάσεις επιδημίας. Θεωρώ ότι αυτό αποτελεί συγκεκριμένο βήμα, το οποίο μας φέρνει πιο κοντά στους πολίτες.

  Janez Janša, Προεδρεύων του Συμβουλίου. – (SL) Σας ευχαριστώ πολύ που μου δίνετε τον λόγο, κύριε Πρόεδρε. Σας ευχαριστώ όλες και όλους, φυσικά, για τους επαίνους, τα συγχαρητήρια και την αξιολόγηση του έργου της σλοβενικής Προεδρίας. Η συζήτηση αυτή μου προσέφερε μεγάλη ικανοποίηση. Αποτελεί ανταμοιβή όχι μόνο των δικών μου κόπων, αλλά και των κόπων πολλών συναδέλφων μου. Για μία ακόμη φορά σας απευθύνω θερμές ευχαριστίες για την κατανόησή σας. Γνωρίζατε ότι όλοι όσοι μετείχαμε σε αυτήν τη διαδικασία αναλαμβάναμε τέτοια καθήκοντα για πρώτη φορά, και από την άποψη αυτή η στάση σας υπήρξε αλληλέγγυα και εποικοδομητική.

Όπως αναμενόταν, το μεγαλύτερο μέρος της συζήτησης αφορούσε τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Αυτό ήταν αναμενόμενο για τον πρόσθετο λόγο ότι πρόκειται για μία από τις βασικές προτεραιότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θέλω απλώς να διευκρινίσω ορισμένες παρεξηγήσεις σχετικά με τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Ιουνίου.

Το Συμβούλιο δεν ενέκρινε αυτά τα συμπεράσματα καταψηφίζοντας κάποια άλλα. Δεν επρόκειτο για συμπεράσματα τα οποία θα μπορούσαν να εγκριθούν καταψηφίζοντας τις θέσεις των Ιρλανδών, των Τσέχων ή οποιουδήποτε άλλου κράτους μέλους. Ήταν συμπεράσματα τα οποία εγκρίναμε συναινετικά. Ήταν δε εναρμονισμένα με τις θέσεις όλων. Το Συμβούλιο δεν διέταξε κανέναν να προχωρήσει στην επικύρωση. Το Συμβούλιο έλαβε υπόψη τις διάφορες πληροφορίες, και συμπεριέλαβε στα συμπεράσματά του τις πληροφορίες που μας προσέφεραν οι συνάδελφοι χωρών στις οποίες η διαδικασία επικύρωσης της μεταρρυθμιστικής Συνθήκης της Λισαβόνας δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί, έτσι ώστε να συνεχιστεί η διαδικασία. Στα συμπεράσματα αναφέρεται επίσης ότι όλα αυτά ελήφθησαν υπόψη και σε αυτήν τη βάση διαπιστώθηκε ότι η διαδικασία συνεχίζεται, ενώ συνεχίστηκε επίσης, όπως προανέφερα, το χρονικό διάστημα μεταξύ του δημοψηφίσματος στην Ιρλανδία και της συνεδρίασης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.

Επομένως, κάθε κράτος μέλος έχει το δικαίωμα να αποφασίσει σχετικά με τη μέθοδο επικύρωσης, αλλά και σχετικά με το εάν θα συνεχίσει ή όχι τη διαδικασία. Φρονώ ότι το εν λόγω συμπέρασμα ήταν λογικό και, φυσικά, το μόνο πρόσφορο σε αυτήν την κατάσταση. Δεν υιοθετήθηκε παρά τη θέληση των ιρλανδών συναδέλφων μας. Καταρχάς, ως η χώρα που ασκεί την Προεδρία, εναρμονίσαμε αυτά τα συμπεράσματα κατά τρόπο που να λαμβάνονται υπόψη οι πιο ευαίσθητες καταστάσεις σε εθνικό επίπεδο, και ασφαλώς η Ιρλανδία βρίσκεται εν προκειμένω στην πρώτη γραμμή.

Όσον αφορά την Τσεχική Δημοκρατία, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο δεν παρέδωσε την τύχη της στα χέρια του τσεχικού Συνταγματικού Δικαστηρίου, δεδομένου ότι αυτό το είχε πράξει ήδη η Γερουσία της Τσεχίας. Και αυτό είναι το μόνο τέτοιο παράδειγμα μεταξύ των κρατών μελών που δεν έχουν επικυρώσει ακόμα τη Συνθήκη, καθώς κατά το στάδιο της κοινοβουλευτικής επικύρωσης η τσεχική Γερουσία παρέπεμψε τη Συνθήκη προς εξέταση από το Συνταγματικό Δικαστήριο.

Τα παραδείγματα της Γερμανίας ή του Ηνωμένου Βασιλείου είναι εντελώς διαφορετικά από νομική άποψη, καθώς εκεί η διαδικασία ολοκληρώθηκε στο κοινοβούλιο και, στη συνέχεια, κάποιος ζήτησε την έκδοση απόφασης από το Συνταγματικό Δικαστήριο. Μιλάμε, λοιπόν, για 19 επικυρώσεις ως προς τις οποίες έχουν ολοκληρωθεί οι αντίστοιχες κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Δύο εξ αυτών εξετάζονται ακόμη από τα οικεία Συνταγματικά Δικαστήρια.

Εφιστώ την προσοχή σας στο γεγονός ότι η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη της Λισαβόνας είναι μια διακυβερνητική συμφωνία η οποία εγκρίθηκε από τη διακυβερνητική διάσκεψη στη Λισαβόνα τον περασμένο Οκτώβριο. Υπογράφηκε από εμάς, τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων, και όχι από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Επομένως, είναι μάλλον άδικο να κατηγορούνται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ή το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την τρέχουσα περιπλοκή. Μπορούμε, φυσικά, να μιλήσουμε για τη στάση των ευρωπαϊκών οργάνων και το πώς η συνολική κατάσταση επηρεάζει τη λήψη αποφάσεων σε μια δεδομένη χώρα. Τότε, όμως, πρέπει να μιλήσουμε για τα υπέρ και τα κατά: δηλαδή και για τα αρνητικά και για τα θετικά στοιχεία, χωρίς να εστιάζουμε αποκλειστικά την προσοχή μας στα αρνητικά.

Όσο για το αν προσεγγίζουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση με εμπιστοσύνη ή όχι: για τη χώρα μου μπορώ να πω ότι ατενίζουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση και το μέλλον της τρέφοντας μεγάλες ελπίδες. Όπως ελέχθη νωρίτερα από τον κ. Peterle –ο οποίος μετείχε τότε μαζί μου στην κυβέρνηση, και ήταν μάλιστα πρόεδρος της κυβέρνησης πριν από δεκαεπτά χρόνια– στη Σλοβενία πριν από δεκαεπτά χρόνια τον Ιούνιο γινόταν πόλεμος. Τότε η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν κάτι παραπάνω από απλή ελπίδα. Για εμάς ήταν τότε η λύση. Δεν ξέραμε αν θα ήμασταν ζωντανοί την επόμενη μέρα.

Αυτό λοιπόν που έχουμε επιτύχει σήμερα, δεκαεπτά χρόνια μετά, είναι μια μεγάλη επιτυχία για εμάς. Δεν έχουμε λόγο να χάνουμε τις ελπίδες μας λόγω ορισμένων δυσχερειών νομικής ή διαδικαστικής υφής. Κάτι τέτοιο θα αποτελούσε, νομίζω, υπερβολικά απαισιόδοξη προσέγγιση. Εφιστώ επίσης την προσοχή σας στο γεγονός ότι αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε κατάσταση αδιεξόδου όσον αφορά τις διαδικασίες της και που είναι αναγκαία η αναζήτηση λύσεων. Δεν είναι κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά. Έχει συμβεί ήδη αρκετές φορές μέχρι σήμερα και πάντα βρίσκονταν λύσεις. Οι δε λύσεις ήταν έτσι διαμορφωμένες ώστε να μην αποκλείουν κανέναν. Και στην παρούσα, λοιπόν, συγκυρία δεν υπήρξε κανείς στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που να πρότεινε λύσεις οι οποίες θα μπορούσαν να αποκλείσουν κάποιο κράτος μέλος. Κάναμε απλώς ένα σύντομο διάλειμμα για να βρούμε μια λύση που θα περιλαμβάνει όλους τους ενδιαφερόμενους.

Αν για παράδειγμα, στις αρχές αυτού του αιώνα, όταν λαμβάνονταν αποφάσεις σε ορισμένους κύκλους –παρόμοιους εν μέρει με αυτούς στους οποίους λαμβάνονται και τώρα οι αποφάσεις– σχετικά με τη Συνθήκη της Νίκαιας, αν είχαν διατυπωθεί τότε, μετά την πρώτη απόρριψη της Συνθήκης της Νίκαιας, απόψεις παρόμοιες με αυτές που ακούσαμε σήμερα από ορισμένες πλευρές –πρέπει να λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι το ζήτημα είναι τελειωμένο· πρέπει απλώς να υιοθετήσουμε αυτήν την απόφαση και να συνεχίσουμε τις εργασίες μας– τότε δεν θα μπορούσα σήμερα να σας μιλώ από αυτό το βήμα, δεδομένου ότι χωρίς τη Συνθήκη της Νίκαιας δεν θα είχε πραγματοποιηθεί η μεγάλη διεύρυνση, η οποία κατά τη γνώμη μου, αλλά και ενόψει των σημερινών αποτελεσμάτων, ενίσχυσε την Ευρωπαϊκή Ένωση και την καθιστά ικανή να αντιμετωπίζει ευκολότερα τις διεθνείς προκλήσεις. Αυτό συνέβαινε πάντα στο παρελθόν, και πάντα βρίσκονταν λύσεις. Ποτέ μάλιστα η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ήταν μικρότερη μετά την εφαρμογή αυτών των λύσεων. Ήταν μεγαλύτερη και ισχυρότερη. Οπωσδήποτε, λοιπόν, θα βρεθούν και τώρα παρόμοιες λύσεις.

Μου φαίνεται αντιπαραγωγικό να συζητούμε και να αναζητούμε λύσεις στο πλαίσιο ενός φαύλου κύκλου· να μιλάμε για τους λόγους για τους οποίους η επικύρωση της Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης της Λισαβόνας έχει περιέλθει σε αδιέξοδο… στην πραγματικότητα οι λύσεις που δεν έχουμε, αν και συγχρόνως γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πολλές τέτοιες λύσεις που δεν είναι στη διάθεσή μας, είναι μέρος της Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης της Λισαβόνας.

Αν κινηθούμε εντός ενός τέτοιου φαύλου κύκλου, δεν πρόκειται να οδηγηθούμε πουθενά. Θεωρώ επίσης ότι δεν πρέπει να τρέφουμε την αυταπάτη ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση των 27 κρατών μελών, η οποία είναι ένας εξαιρετικά περίπλοκος οργανισμός, θα μπορέσει να συνεχίσει να λειτουργεί επιτυχώς και να εναρμονίζονται οι ενέργειές της όπως ακριβώς συνέβαινε πριν από πενήντα χρόνια, όταν υπήρχαν έξι κράτη μέλη, ή όταν υπήρχαν 12 κράτη μέλη. Σήμερα διαθέτουμε τους ίδιους μηχανισμούς, αν και είναι προσαρμοσμένοι εν μέρει, που εφαρμόζονταν για μια βάση σημαντικά μικρότερη και διαφορετική κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Ο κόσμος τώρα έχει αλλάξει, και πρέπει να αλλάξουν επίσης αυτοί οι μηχανισμοί. Δεν πρέπει, λοιπόν, να τρέφουμε την αυταπάτη ότι αυτό μπορεί να επιτευχθεί με μια Συνθήκη που θα περιελάμβανε τρία άρθρα τα οποία θα κατανοούσαμε όλοι και θα τα γνωρίζαμε απ’ έξω Αυτό είναι αδύνατον. Το να τρέφουμε δε την αυταπάτη ότι μπορούμε να επιτύχουμε κάτι τέτοιο σημαίνει ότι απλώς δεν αναζητούμε λύσεις με τον σωστό τρόπο.

Φρονώ ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο έχει συναγάγει τα σωστά συμπεράσματα σχετικά με το αδιέξοδο ως προς την επικύρωση της Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης της Λισαβόνας. Δεν αναζήτησε λύσεις ή αναλύσεις σε άκαρπες συζητήσεις οι οποίες δεν προσφέρουν τίποτε. Επικέντρωσε την προσοχή του στα όσα μπορούν να γίνουν, και κατ’ αυτόν τον τρόπο εξασφάλισε μια ατμόσφαιρα και μια χρονική περίοδο που θα αποβούν παραγωγικές για την επιδίωξη των κατάλληλων λύσεων. Δεν θα οδηγούμασταν πουθενά αν σπαταλούσαμε τους επόμενους τέσσερις μήνες σε συζητήσεις για το πώς, το γιατί και το πού. Έχουμε ανάγκη αυτήν τη χρονική περίοδο, φυσικά, για να κοιτάξουμε προς τα εμπρός.

Πολύ σύντομα –στο μισό λεπτό που μου απομένει– θέλω να δώσω δύο απαντήσεις. Όσον αφορά την Κίνα και τη μομφή ότι δεν έχουμε εστιάσει σε διάφορα διεθνή προβλήματα: θεωρώ ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει, αντιθέτως, καταβάλει μεγάλες προσπάθειες –μεταξύ άλλων και μέσω μυστικής διπλωματίας– για να επιτύχει τουλάχιστον την έναρξη διαλόγου μεταξύ της κινεζικής ηγεσίας και των εκπροσώπων του Δαλάι Λάμα. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι αυτό επιτεύχθηκε κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στο Πεκίνο. Ο δε Πρόεδρος της Κίνας μου είχε ήδη γνωστοποιήσει σε επιστολή του αυτήν την εξέλιξη. Ευελπιστώ ότι αυτός ο διάλογος θα συνεχιστεί και ότι θα βρούμε και επ’ αυτού μια λύση. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έθεσε σε κίνηση αυτές τις εξελίξεις· κανένας άλλος.

Όσον αφορά την Κούβα, η οποία αναφέρθηκε πολλές φορές: η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι ορθώς αντιδράσαμε στις θετικές μεταβολές που πραγματοποιούνται στην Κούβα με τις θετικές κινήσεις μας – ενώ συγχρόνως κανείς δεν υποστηρίζει ότι έχουν επιλυθεί τα προβλήματα σε αυτήν τη χώρα. Κατατέθηκαν διάφορες προτάσεις σχετικά με το πώς πρέπει να προχωρήσουμε. Βεβαίως, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να υπογράψει συμφωνία συνεργασίας με μια χώρα στην οποία υπάρχει μεγάλος αριθμός πολιτικών κρατουμένων. Θα αποτελούσε, ωστόσο, μεγάλο σφάλμα να μην ανταποκριθούμε θετικά σε αντίστοιχες θετικές κινήσεις, ειδάλλως δεν θα υπήρχε, απλούστατα, κανένα από αυτά τα κίνητρα. Όπως άλλωστε επεσήμανε ήδη ο κ. Schulz, αυτό είναι επίσης ένα θετικό δείγμα της ευέλικτης πολιτικής της Ευρώπης έναντι της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής.

Λυπάμαι διότι, δυστυχώς, αδυνατώ να απαντήσω σε ορισμένες άλλες ερωτήσεις. Μπορώ να ολοκληρώσω αυτήν την παρέμβαση με τη δήλωση ότι είμαι πολύ ευτυχής που η επόμενη τρόικα –η Γαλλία, η Τσεχική Δημοκρατία και η Σουηδία– έχει εντάξει στο πρόγραμμά της όσα προσπαθήσαμε να εφαρμόσουμε στην προηγούμενη τρόικα – μέσω της συνεργασίας της Πορτογαλίας, της Γερμανίας και της Σλοβενίας. Στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος έχουν τεθεί οι σωστές, κατά τη γνώμη μου, προτεραιότητες: η συνέχιση της εναρμόνισης της δέσμης μέτρων για την ενέργεια και το περιβάλλον, η μεταναστευτική πολιτική και, φυσικά, η αναζήτηση λύσης για τη συνέχιση της διαδικασίας επικύρωσης, ή μάλλον η αναζήτηση λύσεων σε αυτό το αδιέξοδο όσον αφορά τη Συνθήκη της Λισαβόνας.

Είμαι πεπεισμένος ότι η γαλλική Προεδρία, με τη βαθιά πείρα που της εξασφαλίζουν οι προηγούμενες θητείες της, περιλαμβανομένων των πολύ σοβαρών διλημμάτων που αντιμετώπισε στο παρελθόν, θα είναι επιτυχής και ότι κατά κάποιον τρόπο το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Ιουνίου έχει προετοιμάσει ήδη αυτήν τη συνέχεια. Είμαι λοιπόν πεπεισμένος ότι, όταν κληθείτε να συζητήσετε στο τέλος του έτους την έκθεση της γαλλικής Προεδρίας, πολλά από τα θέματα που συζητήσαμε σήμερα και θεωρούνται ανοικτά ή μόλις τώρα αρχίζουν να εξετάζονται θα έχουν έως τότε επιλυθεί.

Σας ευχαριστώ, λοιπόν, και πάλι ειλικρινώς για την εποικοδομητική συνεργασία σας και για τις προσπάθειες που από κοινού καταβάλαμε προς αναζήτηση αυτών των λύσεων. Ως το μόνο άμεσα εκλεγμένο όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο βρίσκεται, κατά τη γνώμη μου, σε ένα κρίσιμο σημείο. Εν μέρει για να ενισχυθεί ο ρόλος του, χρειαζόμαστε επειγόντως μια νέα θεσμική λύση.

Λυπάμαι που χρειάστηκε να εξετάσουμε τόσο εκτεταμένα το θέμα αυτό σήμερα και, φυσικά, στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, όμως αυτό δεν χρειάζεται να μας δημιουργεί απαισιοδοξία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση διαθέτει αρκετές δυνάμεις ώστε να πραγματοποιήσει αυτό το βήμα προς τα εμπρός. Είμαι πεπεισμένος ότι ο ρόλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σε αυτήν τη συζήτηση θα είναι αποφασιστικός.

Σας ευχαριστώ πολύ.

(Χειροκροτήματα)

  Πρόεδρος. – Σας ευχαριστώ ειλικρινώς, κύριε Πρόεδρε του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Janez Janša, για την παρουσίασή σας. Ωστόσο, δεν θέλω να σας ευχαριστήσω μόνο εξ ονόματος του Κοινοβουλίου, αλλά και να σας απευθύνω επίσης τις προσωπικές ευχαριστίες μου. Επιτρέψτε μου να προσθέσω –και αυτό είναι επίσης ένα πολύ προσωπικό σχόλιο– ότι, όταν εξελέγην για πρώτη φορά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το 1979, δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι θα ήταν δυνατό κάποια ημέρα να έρθει ο πρωθυπουργός της Σλοβενίας –μιας ελεύθερης, δημοκρατικής Σλοβενίας– σε τούτο το Σώμα για να παρουσιάσει τα αποτελέσματα ενός Ευρωπαϊκού Συμβουλίου· και όμως, είμαστε εδώ! Εκείνο που θέλω να πω είναι το εξής: είναι ένα θαύμα της εποχής μας το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός της Σλοβενίας έχει τη δυνατότητα να μιλά ενώπιον αυτού του Σώματος εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μπορούμε επίσης από αυτό να αντλήσουμε θάρρος και δύναμη σε μια περίοδο κατά την οποία στις συζητήσεις μας επικρατεί το αίσθημα της απογοήτευσης λόγω του δημοψηφίσματος στην Ιρλανδία. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι η πρόοδος θα συνεχιστεί όσο παραμένουμε αποφασισμένοι. Σας ευχαριστώ ειλικρινώς για την αποφασιστικότητά σας. Σας διαβεβαιώ, εξ ονόματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ότι θα διατηρήσουμε αυτήν την αποφασιστικότητα. Θα επιδείξουμε υπομονή αλλά και αποφασιστικότητα, και, σε αυτήν τη βάση, καλώ τώρα στο βήμα τον Πρόεδρο της Επιτροπής, κ. Barroso, προκειμένου να διατυπώσει τις καταληκτικές παρατηρήσεις του.

Και πάλι σας ευχαριστούμε θερμά, Πρόεδρε Janša!

  José Manuel Barroso, Πρόεδρος της Επιτροπής. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, μιλήσαμε πολύ για την ανάγκη να ακούσουμε τη φωνή των πολιτών, και είμαι πολύ ευτυχής που τουλάχιστον ορισμένοι από εσάς παραμείνατε για να ακούσετε την ομιλία μου, καθώς και την ομιλία του πρωθυπουργού Janša, έτσι ώστε να μπορέσουμε να δώσουμε απαντήσεις στις πολύ ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις που διατυπώθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της συζήτησης.

Φυσικά, η συζήτηση αφορούσε τα συμπεράσματα αλλά και τις συνέπειες της αρνητικής ψήφου στην Ιρλανδία.

Επιτρέψτε μου να επισημάνω κάτι που θεωρώ ότι θα αποδειχθεί πολύ σημαντικό στο μέλλον: δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα της καταγγελίας της Ευρώπης – της διατύπωσης μομφών κατά των ευρωπαϊκών μας οργάνων. Αυτό θα ήταν σοβαρό λάθος. Κανείς δεν θα βγει κερδισμένος από κάτι τέτοιο.

Στην πραγματικότητα, όλα τα διαθέσιμα στοιχεία –όλες οι αντικειμενικές έρευνες– δείχνουν ότι γενικώς οι πολίτες της Ευρώπης έχουν περισσότερη εμπιστοσύνη στα ευρωπαϊκά όργανα –περιλαμβανομένης της Επιτροπής– από ό,τι στην πλειονότητα των εθνικών κυβερνήσεων – και οπωσδήποτε των πολιτικών κομμάτων σε εθνικό επίπεδο. Συνεπώς, το να θεωρούμε ότι το πρόβλημα είναι απλώς πρόβλημα εμπιστοσύνης προς τα ευρωπαϊκά όργανα είναι διανοητικώς ανέντιμο.

Παρεμπιπτόντως, σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας και τα όσα μας είπε ο πρωθυπουργός Κόουεν για τους ιρλανδούς ψηφοφόρους, οι ιρλανδοί ψηφοφόροι δεν ψήφισαν κατά της Ευρώπης. Απεναντίας, το 80% των ψηφοφόρων του «όχι» δηλώνουν ότι τάσσονται υπέρ της Ευρώπης. Μπορεί να διατυπώνουν ορισμένες επικρίσεις για τη μία ή την άλλη πτυχή όμως, σύμφωνα με τις ιρλανδικές αρχές και με όλα τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας, αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ψήφος κατά της Ευρώπης.

Επομένως, δεν πρέπει να στρέφουμε τα βέλη μας κατά της Ευρώπης. Είναι καλό να φανούμε συνετοί, να κατανοήσουμε ποιες είναι οι αδυναμίες μας, να δεχτούμε την κριτική, να βελτιώσουμε το έργο μας στις Βρυξέλλες ή στο Στρασβούργο· δεν έχει, όμως, νόημα να μεμφόμαστε την Ευρώπη, πρέπει απεναντίας να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε ότι σήμερα οι ευθύνες της εξουσίας –σε ευρωπαϊκό, εθνικό, περιφερειακό ή τοπικό επίπεδο– είναι τεράστιες και ότι πρέπει να τις αντιμετωπίσουμε με αίσθημα σεμνότητας, χωρίς να ενδίδουμε σε λαϊκιστικά, εύκολα επιχειρήματα.

Η εικόνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθορίζεται από τις αποφάσεις που λαμβάνονται – όχι από τις προτάσεις που κατατίθενται. Οι αποφάσεις λαμβάνονται από το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο – όχι από την Επιτροπή. Εκείνο που βλάπτει πολύ συχνά την Ευρώπη είναι η απλουστευτική παρουσίαση του συστήματός της για τη λήψη αποφάσεων· εκείνο που βλάπτει την Ευρώπη είναι οι επιθέσεις κατά των ευρωπαϊκών οργάνων, που γίνονται μερικές φορές ακόμη και από πολύ ένθερμους υποστηρικτές της Ευρώπης· εκείνο που βλάπτει την Ευρώπη είναι πολύ συχνά η απλουστευτική παρουσίαση όχι μόνο των οργάνων μας αλλά και των πολιτικών μας.

Επιτρέψτε μου να σας αναφέρω ένα μόνο παράδειγμα. Όλοι έχετε ακούσει την ιστορία για τα ευθέα αγγούρια. Είναι πολύ δημοφιλής στη Γερμανία και σε μερικές άλλες χώρες. Επί σειρά ετών η Ευρώπη γελοιοποιείται με όχημα τον καθορισμό των προτύπων εμπορίας των αγγουριών. Η Επιτροπή μου, λοιπόν, πρότεινε την κατάργησή τους, σε μια αναθεώρηση που περιλαμβάνει 35 άλλα πρότυπα εμπορίας τροφίμων και λαχανικών τα οποία θεωρούμε περιττά. Η πρότασή μας είναι να διατηρήσουμε τα 10 μόνο από αυτά τα 35 πρότυπα εμπορίας. Μαντεύετε, όμως, τι έγινε; Όταν βολιδοσκοπήσαμε τα κράτη μέλη, διαπιστώσαμε ότι η ξεκάθαρη πλειονότητά τους τασσόταν ενάντια σε αυτήν την αλλαγή. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Όπως αντιλαμβάνεστε, στην πράξη δεν επιβάλλουν οι Βρυξέλλες τέτοια περιοριστικά μέτρα στα κράτη μέλη.

Εν πάση περιπτώσει, εμείς δεν θα σταματήσουμε· θα καταθέσουμε την πρόταση για την κατάργηση αυτών των περιττών προτύπων. Τότε θα κληθούμε ή να λάβουμε ουσιαστικά μέτρα κατά της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών ή να πάψουμε να την καταγγέλλουμε. Αν υπάρχει κάτι χειρότερο από τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών αυτό είναι οι 27 εθνικές γραφειοκρατίες που προσφεύγουν στις Βρυξέλλες για να ζητήσουν την ενίσχυση της νομοθεσίας σε επίπεδο Βρυξελλών.

Πρέπει, συνεπώς, να καταπολεμήσουμε την περιττή γραφειοκρατία και να σεβαστούμε την αρχή της επικουρικότητας· δεν πρέπει, όμως, να το επιδιώξουμε στρεφόμενοι κατά άλλων ευρωπαϊκών οργάνων, αλλά επειδή θέλουμε να έρθουμε πιο κοντά στους πολίτες μας.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης έγινε αναφορά στην οδηγία για την προστασία του εδάφους, η οποία παρουσιάστηκε ως παράδειγμα περιττής ρύθμισης από τις Βρυξέλλες. Επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω ότι τον Νοέμβριο του 2007 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψήφισε με μεγάλη πλειοψηφία σε πρώτη ανάγνωση υπέρ της εν λόγω οδηγίας. Τι θέλετε λοιπόν; Αν κάποιος μου ζητούσε να αγνοήσω ως Πρόεδρος της Επιτροπής την ψήφο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, δεν θα μπορούσα να το πράξω. Το κατά πόσον, λοιπόν, η οδηγία αυτή θα γίνει νόμος είναι τώρα στα χέρια των συννομοθετών. Καλώ όλους τους φιλοευρωπαίους να μην κρύβονται πίσω από την Επιτροπή όταν η πλειοψηφία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψηφίζει διαφορετικά από ό,τι επιθυμούν ορισμένοι από εσάς.

Το ίδιο ισχύει για την οδηγία περί επιστροφής. Άκουσα τον πρόεδρο μιας πολιτικής ομάδας να επικρίνει την οδηγία περί επιστροφής, την οποία μόλις ενέκρινε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, και να την παρουσιάζει ως ένα από τα προβλήματα νομιμοποίησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ας είμαστε ειλικρινείς: αν τα ευρωπαϊκά όργανα θέτουν υπό αμφισβήτηση τη νομοθεσία που τα ίδια έχουν εγκρίνει, τότε πραγματικά αντιμετωπίζουμε πρόβλημα ως προς την υποστήριξη των πολιτών μας.

Αυτό είναι σημαντικό διότι σε εθνικό επίπεδο, όταν ένα πολιτικό κόμμα ή ένας πολιτικός ηγέτης δεν συμφωνεί με κάποια νομοθετική απόφαση, δεν αμφισβητεί τη νομιμότητα του έθνους, του κράτους ή των εθνικών δημοκρατιών, βλέπω όμως πολύ συχνά στην Ευρώπη ότι, όταν ορισμένοι πολιτικοί δεν συμφωνούν με μια επιμέρους πολιτική, προσπαθούν να θέσουν ολόκληρη τη νομιμότητα του ευρωπαϊκού μας εγχειρήματος υπό αμφισβήτηση. Αυτό είναι απαράδεκτο, και δεν είναι έντιμο αν θέλουμε να προωθήσουμε πραγματικά το ευρωπαϊκό μας εγχείρημα.

Το ίδιο ισχύει και για την απλουστευτική παρουσίαση των κοινωνικών θεμάτων και του φιλελευθερισμού. Την περίοδο αυτή προωθούμε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τη συζήτηση για το αν πρέπει να ανταποκριθούμε στις άμεσες ανησυχίες των πιο ευάλωτων ατόμων στην κοινωνία μας. Η απάντηση της Επιτροπής ήταν σαφής: πρέπει να το πράξουμε. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι έχουν μεγαλύτερη ανάγκη βοήθειας και πρέπει να αναλάβουμε τώρα δράση για την ενίσχυσή τους, εάν λοιπόν υπάρχουν πρόσφορα ευρωπαϊκά μέσα, μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε, ως πρόσθετη συμβολή στα όσα υπάρχουν σε εθνικό επίπεδο. Φρονώ ότι είναι δυνατό να προσφέρουμε λύσεις τόσο σε διαρθρωτικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο αντιμετώπισης άμεσων αναγκών. Πιστεύω δε ότι μπορούμε να ταχθούμε και υπέρ της αγοράς και υπέρ των κοινωνικών πολιτικών.

Έχω την αίσθηση ότι ορισμένες φορές το φιλοευρωπαϊκό στρατόπεδο διχάζεται άσκοπα και με τεχνητό τρόπο μεταξύ όσων ευνοούν περισσότερο τον προσανατολισμό στην αγορά και όσων ευνοούν περισσότερο τον κοινωνικό προσανατολισμό. Κατά τη γνώμη μου, είναι κάλλιστα δυνατό να τασσόμαστε υπέρ μιας εσωτερικής αγοράς, και κατά του κρατικού παρεμβατισμού που στρεβλώνει τον ανταγωνισμό, αλλά, συγχρόνως, να τασσόμαστε επίσης κατά του ακραίου φιλελευθερισμού που στρεβλώνει την αλληλεγγύη. Μπορούμε κάλλιστα να κάνουμε και τα δύο σε ευρωπαϊκό επίπεδο και να μην βαθαίνουμε ιδεολογικές διαφορές ο οποίες, εάν δεν τις χειριστούμε σωστά, θα βοηθήσουν μόνο τα λαϊκιστικά άκρα στις θέσεις τους κατά του ευρωπαϊκού εγχειρήματος.

Πρέπει να διεξαγάγουμε διάλογο σχετικά με τα θέματα αυτά αν θέλουμε να συνεχίσουμε με αυτοπεποίθηση το ευρωπαϊκό εγχείρημα. Φρονώ ότι οι αλληλοκατηγορίες μεταξύ των ευρωπαϊκών οργάνων είναι άσκοπες και βλάπτουν απλώς όσους πιστεύουν στο ευρωπαϊκό ιδεώδες.

Επιτρέψτε μου να σας πω επίσης πολύ ειλικρινά ότι, όπως συνέβη συχνά στην ιστορία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, κάθε φορά που εμφανιζόταν κάποια οπισθοδρόμηση ορισμένοι εθνικοί πολιτικοί την χρησιμοποιούσαν για να προσπαθήσουν να μειώσουν τον ρόλο των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων και να αποδυναμώσουν τον ρόλο της Επιτροπής. Ορισμένοι θεωρούν ακόμη και ότι η Επιτροπή δεν πρέπει να εκφράζει ανοικτά τις πεποιθήσεις της. Αυτό δεν πρόκειται να το δεχτώ. Η Επιτροπή θα υποστηρίξει ανυποχώρητα τις αρμοδιότητες της Κοινότητας και τα κοινοτικά θέματα. Θα σταθούμε ενάντια σε κάθε προσπάθεια μείωσης των ευρωπαϊκών αρμοδιοτήτων, διότι πιστεύω πραγματικά ότι το πρόβλημα δεν είναι ότι διαθέτουμε πάρα πολλές ευρωπαϊκές αρμοδιότητες, αλλά ότι οι πολιτικοί οι οποίοι έπρεπε να υπερασπίζονται τα ευρωπαϊκά ιδανικά και το ευρωπαϊκό εγχείρημα δεν διαθέτουν την αναγκαία αυτοπεποίθηση.

Θέλω, λοιπόν, να απευθύνω έκκληση να υπερασπιστούμε τις αξίες μας: όσοι δραστηριοποιούνται εδώ στα ευρωπαϊκά όργανα των Βρυξελλών –και πρέπει να μιλάμε με υπερηφάνεια για τις Βρυξέλλες– ή στις πρωτεύουσές μας, καθώς και στο σύνολο της Ευρώπης, πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους σε πνεύμα συνεργασίας μεταξύ όλων των οργάνων μας και των κρατών μελών, και να εξηγήσουν γιατί χρειαζόμαστε την Ευρώπη περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Δεν πρέπει να απολογούμαστε επειδή υπερασπιζόμαστε τη Συνθήκη της Λισαβόνας, η οποία αποβλέπει στην ενίσχυση της λογοδοσίας, της δημοκρατίας, της συνοχής και της αποτελεσματικότητας της Ένωσής μας. Πρέπει να πούμε με θάρρος στους ευρωπαίους συμπολίτες μας ότι η αρνητική ψήφος της Ιρλανδίας δεν έλυσε το πρόβλημα που προοριζόταν να λύσει η Συνθήκη της Λισαβόνας, ότι στον κόσμο επικρατεί σκληρός ανταγωνισμός, ότι ο κόσμος δεν θα περιμένει την Ευρώπη, αλλά χρειάζεται μια Ευρώπη η οποία να είναι ολοένα και περισσότερο παρούσα, όχι μόνο προς όφελος των πολιτών της αλλά και για την προώθηση των αξιών της.

  Πρόεδρος. – Σας ευχαριστώ θερμά, κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής. Αν μου επιτρέπετε, δεδομένου ότι αναφερθήκατε στις αρχές που καθοδηγούν το έργο των ευρωπαϊκών οργάνων, τα ευρωπαϊκά όργανα πρέπει να είναι επίσης προσεκτικά και να μην μέμφονται το ένα το άλλο, ενώ κάθε όργανο πρέπει να εξετάζει ποιοι είναι οι στόχοι τους οποίους πρέπει να υλοποιήσει. Φρονώ ότι η Επιτροπή και το Κοινοβούλιο φέρουν από κοινού την ευθύνη της υπεράσπισης της κοινοτικής Ευρώπης και πρέπει να εργαστούν σκληρά ώστε να αποφευχθεί η επιστροφή στην απλή συνεργασία μεταξύ κυβερνήσεων. Αυτός είναι ο κοινός στόχος που μας ενώνει, και σας ευχαριστώ για άλλη μία φορά για τη διατύπωση αυτών των αρχών στις καταληκτικές σας παρατηρήσεις.

Η συζήτηση έληξε.

Γραπτές δηλώσεις (άρθρο 142 του Κανονισμού)

  Alessandro Battilocchio (PSE) , γραπτώς. – (IT) Η σλοβενική Προεδρία συνέπεσε με μία από τις σοβαρότερες κρίσεις στην πρόσφατη ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η απόρριψη της Συνθήκης από την Ιρλανδία θέτει υπό αμφισβήτηση ολόκληρη την αρχιτεκτονική του προγράμματος της Λισαβόνας.

Πρέπει να αναλάβουμε δράση τώρα. Θεωρώ ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να αναβάλλουμε την αλλαγή του ρυθμού λειτουργίας των οργάνων, μια αλλαγή ρυθμού η οποία περιλαμβάνει επίσης τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων: τα τελευταία χρόνια, η Ένωση συνολικά ήταν πάντα υποχρεωμένη να ακολουθεί τον βηματισμό του βραδύτερου εταίρου. Ίσως είναι καιρός να μελετήσουμε νέους τρόπους που να επιτρέπουν στα κράτη μέλη τα οποία επιθυμούν μεγαλύτερη ολοκλήρωση και συμμετοχή να την επιτυγχάνουν.

Όσοι θεωρούν ότι πρέπει να κινούμαστε πιο αργά, πρέπει να έχουν τη δυνατότητα ενισχυμένης συνεργασίας με τα κράτη μέλη της Ένωσης. Ο χρόνος είναι κρίσιμος: είναι σημαντικό να μπορούν να αντεπεξέρχονται σε τέτοιες δύσκολες καταστάσεις όλοι οι ενδιαφερόμενοι, καθένας ανάλογα με τις ικανότητές του.

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Το ιρλανδικό «όχι», που εκφράστηκε κατά τρόπο δημοκρατικό και ανεξάρτητο από τους ιρλανδούς πολίτες –τους μόνους ευρωπαίους πολίτες που δεν εμποδίστηκαν να εκφέρουν τη γνώμη τους μέσω δημοψηφίσματος, λόγω μιας συνταγματικής επιταγής– αποτελεί μεγάλο εμπόδιο στην προσπάθεια να επιβληθεί ένα σχέδιο Συνθήκης, το οποίο είχε απορριφθεί στο πρόσφατο παρελθόν, με τη βοήθεια ενός απαράδεκτου ψεύδους και ενός ξεδιάντροπου τεχνάσματος, που ισοδυναμεί με έλλειψη σεβασμού και απόπειρα παράκαμψης των επιθυμιών του γαλλικού και του ολλανδικού λαού.

Το ιρλανδικό «όχι» σημαίνει ότι η διαδικασία επικύρωσης της Συνθήκης της Λισαβόνας στην ΕΕ πρέπει να τερματιστεί και να εγκαταλειφθεί οριστικά. Γεγονός είναι ότι, όσες προσπάθειες παραπλάνησης ή παράκαμψης αυτού του δεδομένου και αν γίνουν, οι διατάξεις των κοινοτικών συνθηκών ορίζουν ότι αρκεί μία χώρα να απορρίψει ένα νέο σχέδιο συνθήκης για να καταστεί αδύνατη η θέση του σε ισχύ.

Εντούτοις, εμμένοντας στο σύνθημα που αμέσως διατυμπάνισαν η κ. Μέρκελ και ο κ. Σαρκοζί –και περιφρονώντας τη βούληση του ιρλανδικού λαού– τα όργανα της ΕΕ επιδιώκουν να δώσουν την εντύπωση ότι δεν έγινε τίποτε το σημαντικό, επιμένοντας ότι πρέπει να προχωρήσουν οι διαδικασίες επικύρωσης και προσπαθώντας να κερδίσουν χρόνο (προς το παρόν, έως τη σύνοδο κορυφής της ΕΕ τον Οκτώβριο), επιδιώκοντας (για μία ακόμη φορά) να δημιουργήσουν συνθήκες απομόνωσης, άσκησης πίεσης και εκβίασης του ιρλανδικού λαού (του λαού που υποχρεώνουν να αναστέλλει την ισχύ των δημοψηφισμάτων σχετικά με την έγκριση των συνθηκών της ΕΕ όποτε το αποτέλεσμα είναι αρνητικό).

Με απλά λόγια, αυτό είναι σκανδαλώδες!

  Anneli Jäätteenmäki (ALDE) , γραπτώς. – (FI) Ελάχιστες φορές μπόρεσα να συμφωνήσω με τον πρόεδρο της Ομάδας των Συντηρητικών, τον κ. Hartmut Nassauer, τόσο πολύ για κάτι όσο για το θέμα της σημερινής συζήτησης. Στην ομιλία του, ο κ. Nassauer ανέλυσε τους λόγους για τους οποίους το αποτέλεσμα του ιρλανδικού δημοψηφίσματος ήταν αυτό που ήταν, και συμφωνώ απολύτως μαζί του.

Η Ιρλανδία ψήφισε κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και, ως εκ τούτου, κατά της Συνθήκης της Λισαβόνας. Η ΕΕ πρέπει να εξετάσει η ίδια τους λόγους για τους οποίους συνέβη αυτό.

Η Επιτροπή εμφανίζεται ως τεχνοκρατικό όργανο. Οι Βρυξέλλες ενοχλούν το κοινό όλο και περισσότερο και προβάλλουν την εικόνα μιας παράλογης γραφειοκρατίας η οποία ενεργεί δεσποτικά.

Συμμερίζομαι την επιθυμία του κ. Nassauer να λαμβάνονται περισσότερες αποφάσεις σε επίπεδο κρατών μελών.

  Filip Kaczmarek (PPE-DE) , γραπτώς. – (PL) Η σλοβενική Προεδρία εξασφάλισε ορισμένα πολύ σημαντικά επιτεύγματα. Κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής αποφασίστηκε η είσοδος της Σλοβακίας στην ευρωζώνη. Ελήφθη η απόφαση για την εγκατάσταση της έδρας του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Τεχνολογίας στη Βουδαπέστη. Η αλήθεια είναι ότι δεν μας ικανοποιεί ιδιαίτερα αυτή η απόφαση, δεδομένου ότι περιμέναμε η έδρα του ΕΙΤ να είναι στην πόλη Wrocław. Ένα άλλο σημαντικό βήμα για πολλές χώρες, περιλαμβανομένης της Πολωνίας, ήταν η είσοδος στη ζώνη Σένγκεν. Η κατάργηση των ελέγχων στα εσωτερικά σύνορα των χωρών που ανήκουν σε αυτήν τη ζώνη είναι μια πραγματικά σημαντική αλλαγή, με πρακτική όσο και ψυχολογική διάσταση. Η έννοια της ελεύθερης κυκλοφορίας των προσώπων λαμβάνει πολύ διαφορετικές διαστάσεις όταν δεν υπάρχουν συνοριακοί έλεγχοι. Οι επιτυχίες της σλοβενικής Προεδρίας είναι ακόμη πιο ενθαρρυντικές δεδομένου ότι η χώρα αυτή είναι πολύ πρόσφατο μέλος της ΕΕ.

Πρέπει να λεχθεί ότι το διάστημα λίγο πριν από τη λήξη της Προεδρίας αποδείχθηκε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδος λόγω της απόρριψης της Συνθήκης της Λισαβόνας στο δημοψήφισμα στην Ιρλανδία. Τόσο η Προεδρία όσο και η Ευρωπαϊκή Ένωση συνολικά βρέθηκαν αντιμέτωπες με μια παράδοξη κατάσταση. Οφείλουμε σεβασμό σε όσους επικύρωσαν τη Συνθήκη, αλλά τον ίδιο σεβασμό οφείλουμε και σε όσους την απορρίπτουν. Επιπλέον, το θέμα του τι πρέπει να κάνουν οι χώρες οι οποίες δεν έχουν ολοκληρώσει ακόμα τις διαδικασίες επικύρωσης εξήψε επίσης τα πνεύματα. Ασφαλώς έχουν το δικαίωμα να ολοκληρώσουν αυτήν τη διαδικασία. Τίποτε δεν εμποδίζει τον πρόεδρο Λεχ Κατσίνσκι να τηρήσει τις υποσχέσεις του και να υπογράψει αμέσως το έγγραφο επικύρωσης.

  Vytautas Landsbergis (PPE-DE) , γραπτώς. – (EN) Θέλω να διατυπώσω ορισμένες παρατηρήσεις σχετικά με κάποιες διατυπώσεις οι οποίες είναι συχνά παραπλανητικές και οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν σε μεγάλο βαθμό και στη σημερινή συζήτηση. «Η βούληση του ιρλανδικού λαού», «το ιρλανδικό ζήτημα» ή το «ιρλανδικό όχι», «η απόφαση της Ιρλανδίας, δολοφόνου της Λισαβόνας»: όλες αυτές και άλλες παρόμοιες διατυπώσεις πρέπει να τεθούν κατά μέρος. Η έκβαση του δημοψηφίσματος στην Ιρλανδία πρέπει να γίνει μεν σεβαστή, αλλά δεν πρέπει να μυθοποιείται υπερβολικά. Αν το μεγαλύτερο μέρος όσων μετείχαν στην ψηφοφορία εξέφρασε τη διαφωνία του και την έλλειψη εμπιστοσύνης του έναντι των πολιτικών της ιρλανδικής κυβέρνησης σχετικά με το βασικό ζήτημα της εξωτερικής πολιτικής, η πραγματική πολιτική ερμηνεία της στάσης αυτής είναι ένα ζήτημα που αφορά την ιρλανδική κοινωνία. Απαιτούνται, όμως, άλλα μέτρα για μια ρεαλιστική αξιολόγηση της σημερινής κατάστασης.

Εκείνοι που ψήφισαν «όχι» αντιπροσωπεύουν μόνο το ένα τρίτο του συνολικού ιρλανδικού εκλογικού σώματος. Το αποτέλεσμα κρίθηκε από το 4% των πραγματικών ψηφοφόρων. Συνεπώς, ελάχιστα ευσταθούν τα εγκώμια ή οι μομφές κατά του συνόλου του ιρλανδικού λαού. Οι εκλογικές δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι άνδρες ψήφισαν «ναι», ενώ οι γυναίκες ψήφισαν «όχι». Υπήρχαν περισσότερες πολιτικά ενεργές γυναίκες στην Ιρλανδία, καθώς οι άνδρες υποτίθεται ότι έμειναν στις παμπ. Ενώ οι νέοι ψήφισαν «όχι», το 60% των ατόμων ηλικίας άνω των 55 ετών, τα οποία θεωρούνται λιγότερο συναισθηματικά αλλά σοφότερα, ψήφισαν «ναι». Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι υπάρχουν διάφορες ταυτότητες στο εσωτερικό της Ιρλανδίας, και όχι μόνο δύο, οι οποίες περιγράφονται πολύ απλουστευτικά ως ηρωικοί δημοκράτες ή ως άθλιοι αντιευρωπαίοι. Δεν πρέπει ούτε να εγκωμιάζουμε ούτε να μεμφόμαστε το σύνολο του ιρλανδικού λαού όταν μόνο οι μισοί πολίτες προσήλθαν στις κάλπες, ενώ η κυβέρνηση επέδειξε επίσης την αδιαφορία της. Πρέπει να είμαστε ρεαλιστές και ακριβείς, αυτή είναι η πρότασή μου. Διαφορετικά, η ΕΕ πρέπει να υποχρεωθεί να ρωτήσει την Ιρλανδία αν επιθυμεί να μετέχει στην Ευρώπη της Λισαβόνας ή όχι.

  Janusz Lewandowski (PPE-DE) , γραπτώς. – (PL) Η ημερήσια διάταξη για τη σύνοδο κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες τον Ιούνιο του 2008 δεν αντικατοπτρίζει στο σύνολό της τις πραγματικές προκλήσεις που απασχολούν αυτήν την περίοδο την Ένωση. Η κοινωνική αναταραχή σε πολλές χώρες, η οποία προκαλείται από τις υψηλές τιμές της ενέργειας και των τροφίμων, πρέπει να λειτουργήσει ως προειδοποίηση για τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τους οποίους απασχολεί η απόρριψη της Συνθήκης της Λισαβόνας στην Ιρλανδία. Πρέπει να αναζητήσουμε λύσεις στις ανησυχίες που εκφράζουν σήμερα οι ευρωπαίοι πολίτες, και οι οποίες εκδηλώθηκαν με εμφανή τρόπο στις οδούς πολλών πόλεων, περιλαμβανομένων και των Βρυξελλών. Δεν αρκεί να καταρτίζουμε φιλόδοξα σχέδια για την ανανεώσιμη ενέργεια και την προστασία του περιβάλλοντος. Αυτά ενδέχεται στην πραγματικότητα να οδηγήσουν σε πρόσθετες δαπάνες και σε επιδείνωση της ανταγωνιστικότητας της Ευρώπης στις παγκόσμιες αγορές. Ενδέχεται να επιτείνουν την αναταραχή παρά να την μειώσουν.

Η ενδεδειγμένη λύση θα ήταν να συμφωνηθεί μια ευρωπαϊκή στρατηγική για την καταπολέμηση των αυξημένων τιμών των τροφίμων και της ενέργειας παράλληλα με την προστασία των φτωχότερων νοικοκυριών. Στο πλαίσιο αυτό, η κοινή γεωργική πολιτική πρέπει να αναθεωρηθεί. Προτού τεθεί σε εφαρμογή η διαφοροποίηση των πηγών ενέργειας και των μεταφορέων, έχει ζωτική σημασία να ελευθερωθεί η ευρωπαϊκή αγορά προκειμένου να δημιουργηθεί ένα αλληλοσυνδεόμενο σύστημα που θα μπορεί να προστατεύει τις επιμέρους χώρες από ενεργειακούς εκβιασμούς. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνον όταν τα 27 κράτη μέλη αποφασίσουν να δράσουν από κοινού απέναντι σε εξωτερικούς προμηθευτές ενέργειας όπως η Gazprom. Επί του παρόντος, η τάση να συνάπτονται διμερείς συμφωνίες, όπως καταδεικνύουν οι περιπτώσεις της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Αυστρίας, της Βουλγαρίας, της Ουγγαρίας και της Ελλάδας, ανατρέπει τις πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο. Η Συνθήκη της Λισαβόνας δεν είναι αναγκαία προϋπόθεση για την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη στον τομέα της ενέργειας.

  Zita Pleštinská (PPE-DE) , γραπτώς. – (SK) Αυτήν την ημέρα του Ιουνίου εξετάζουμε το εξάμηνο της σλοβενικής Προεδρία που πλησιάζει στο τέλος της.

Θέλω να ενώσω τη φωνή μου με όσους συνεχάρησαν τη σλοβενική Προεδρία κατά τη διάρκεια της σημερινής συζήτησης. Η Σλοβενία, η οποία συχνά συγχέεται με τη Σλοβακία, είναι ένα σαφές παράδειγμα του πώς ένα μικρό κράτος μέλος μπορεί να εκπληρώσει με θάρρος τον ρόλο του στην ΕΕ.

Για τη Σλοβακία, τη χώρα καταγωγής μου, η σλοβενική Προεδρία αντιπροσωπεύει μια ιστορική χρονική περίοδο, καθότι η απόφαση να επιτραπεί η είσοδος της Σλοβακίας στην ευρωζώνη ελήφθη κατά τη διάρκεια της θητείας της.

Ευχαριστώ τη σλοβενική Προεδρία για την εποικοδομητική της προσέγγιση ως προς την ενίσχυση της εσωτερικής αγοράς της ΕΕ. Η δέσμη μέτρων για τα αγαθά, την οποία ενέκρινε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με τη βοήθεια της σλοβενικής Προεδρίας, αποτελεί τη βασική προϋπόθεση για την αναθεώρηση άλλων τομεακών οδηγιών, όπως για παράδειγμα η οδηγία για τα παιγνίδια ή οι οδηγίες για τα καλλυντικά προϊόντα και τα προϊόντα του τομέα των δομικών κατασκευών.

Εντούτοις, θέλω να εκφράσω την αποδοκιμασία μου για την εσπευσμένη απόφαση που ελήφθη στη σύνοδο κορυφής του Ιουνίου, όσον αφορά την οριστική κατάργηση των κυρώσεων της ΕΕ έναντι της Κούβας, χωρίς να έχει προηγηθεί λεπτομερής ανάλυση όλων των πτυχών της ζωής των Κουβανών. Καλώ τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να συνεχίσουν να υποστηρίζουν με θέρμη τη δημοκρατία και τις πολιτικές ελευθερίες στην Κούβα.

Πιστεύω ότι, μετά την κίνηση αυτή, η ΕΕ θα επιμείνει ακόμη πιο σθεναρά στο να απελευθερώσει χωρίς καθυστέρηση ο πρόεδρος της Κούβας, Ραούλ Κάστρο, όλους τους πολιτικούς κρατούμενους στην Κούβα.

  Katrin Saks (PSE) , γραπτώς. – (ET) Με την απόρριψη του ιρλανδικού δημοψηφίσματος, η Ευρωπαϊκή Ένωση έγινε ένας ενδιαφέρων όμιλος: μια ένωση που προηγουμένως κάλπαζε υπερήφανα στην πλάτη ενός αλόγου αποκεφαλίστηκε στα πρώτα δημοψηφίσματα, όμως τώρα σπρώχνει η ίδια το άλογό της σε ένα αδιέξοδο. Φαίνεται ότι η συζήτηση δεν κατάφερε να ξεκαθαρίσει ούτε αυτό το ζήτημα.

Επιτρέψτε μου ορισμένες επισημάνσεις: καταρχάς, θέλω να εκφράσω την αγανάκτησή μου για το σύνθημα της εκστρατείας υπέρ του «όχι» στην Ιρλανδία. Το σύνθημα «Η Ευρώπη στάθηκε καλή για την Ιρλανδία. Ας μην αλλάξουμε τώρα!» είναι απλούστατα σκανδαλώδες. Δεν θεωρώ ότι είναι σωστή η άποψη των ευρωσκεπτικιστών, ότι δηλαδή τώρα που εκφράστηκε ο ιρλανδικός λαός η Συνθήκη της Λισαβόνας πρέπει να θαφτεί.

Παράλληλα, δεν πρέπει να ασκήσουμε πίεση στην ιρλανδική κυβέρνηση: εννοείται ότι αυτή πρέπει να αποφασίσει τι πρέπει να γίνει από τώρα και στο εξής.

Θέλω επίσης να επισημάνω ότι η πολιτική υπονόμευση βρίσκεται σε άνοδο στην Ευρώπη, ενώ σε ορισμένες χώρες υπήρξαν περιπτώσεις εκβιασμών του τύπου «αν θέλετε να επικυρώσουμε τη Συνθήκη, δώστε μας κάτι ως αντάλλαγμα». Τρίτον, γίνεται διαρκώς λόγος για δημοκρατικό έλλειμμα, παρότι δεν υπάρχει σύγκλιση σε επίπεδο πολιτών για κεντρικά θέματα της ΕΕ ακόμα και όταν προσφέρεται η δυνατότητα διαβουλεύσεων.

Το αποτέλεσμα του ιρλανδικού δημοψηφίσματος αποδεικνύει ότι η επιτυχία της Ευρώπης θυσιάζεται σε μια υπερβολική δόση καχυποψίας της κοινής γνώμης. Οι ατομικές ιδιοτροπίες επικρατούν συστηματικά έναντι του κοινού καλού, και οι βραχυπρόθεσμες επιλογές επισκιάζουν το μακροπρόθεσμο όραμα.

  Toomas Savi (ALDE) , γραπτώς. – (EN) Θέλω να εκφράσω την ικανοποίησή μου για τα αποτελέσματα της συνόδου κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, καθόσον επιτεύχθηκε συμφωνία ως προς την πρόταση της Ιρλανδίας να επανεξεταστεί η απόρριψη της Συνθήκης της Λισαβόνας από την Ιρλανδία στη συνεδρίαση του Συμβουλίου της 15ης Οκτωβρίου 2008, προσφέροντας έτσι άφθονα χρονικά περιθώρια στην ιρλανδική κυβέρνηση να αναζητήσει ιδέες για το πώς θα καταστεί δυνατή η διάσωση της Συνθήκης.

Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής για το γεγονός ότι το ιρλανδικό «όχι» δεν θα επηρεάσει την προγραμματισμένη διαδικασία επικύρωσης σε άλλα κράτη μέλη. Δεδομένου ότι οι Ιρλανδοί είχαν την ευκαιρία να απορρίψουν τη Συνθήκη σε αυτήν τη συγκυρία, πρέπει να δοθεί η δυνατότητα σε όλα τα υπόλοιπα κράτη μέλη να προχωρήσουν προς τα εμπρός, έτσι ώστε να μπορέσουν οι Ιρλανδοί να επανεξετάσουν την απόφασή τους όταν ωριμάσουν οι συνθήκες. Είμαι πεπεισμένος ότι με την πάροδο του χρόνου θα διαλυθεί η ομίχλη που επικρατεί σήμερα και θα ανοίξει ο δρόμος για μια ανανεωμένη Ευρωπαϊκή Ένωση.

Εκτός από τη Συνθήκη της Λισαβόνας, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο συζήτησε επίσης τους Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας, υποσχόμενο ριζικές μεταρρυθμίσεις για τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας της βοήθειας, τη χρησιμοποίηση της πλήρους εφαρμογής της δήλωσης του Παρισιού του 2005 σχετικά με την αποτελεσματικότητα της βοήθειας, καθώς και της ευρωπαϊκής συναίνεσης του 2005 σχετικά με την ανάπτυξη, ως βάσεων για τις περαιτέρω προσπάθειες. Ευελπιστώ ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα δράση αυτήν τη φορά σύμφωνα με τις δεσμεύσεις του.

  Richard Seeber (PPE-DE) , γραπτώς. – (DE) Η απόρριψη της Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης από την Ιρλανδία αποτέλεσε ίσως οπισθοδρόμηση για την εξέλιξη της Ευρώπης, όμως δεν υπάρχει λόγος να σταματήσει η Ένωση την πορεία της. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε με σοβαρότητα το ιρλανδικό «όχι», και όχι να συνεχίσουμε απλώς τη λειτουργία μας σαν να μην συνέβη τίποτε. Πρέπει να εργαστούμε για τη βελτίωση της επικοινωνίας με τους πολίτες της ΕΕ. Ειδικά σε περιόδους οικονομικής αναταραχής, είναι σημαντικό να προσφέρουμε λύσεις στους πολίτες.

Οι προκλήσεις τις οποίες αντιμετωπίζει η Ευρώπη δεν μειώνονται. Οι αυξανόμενες τιμές του πετρελαίου και των τροφίμων σημαίνουν το τέλος της εποχής των φθηνών ορυκτών καυσίμων και τροφίμων. Η Ευρώπη θα χρειαστεί να προσαρμοστεί όχι μόνο στην αλλαγή του κλίματος αλλά και στις υψηλές τιμές της ενέργειας. Η ενεργειακή απόδοση και η βιώσιμη παροχή ενέργειας πρέπει να καταστούν μακροπρόθεσμοι στόχοι της ΕΕ. Εάν μειωθεί η ενεργειακή κατανάλωση ενός νοικοκυριού σε βιώσιμη βάση, τότε θα μειωθούν επίσης οι συνολικές δαπάνες του. Αυτό θα ωφελήσει τόσο το κλίμα όσο και τους πολίτες.

  Czesław Adam Siekierski (PPE-DE) , γραπτώς. – (PL) Η απόρριψη της Συνθήκης της Λισαβόνας στο ιρλανδικό δημοψήφισμα είναι μια οπισθοδρόμηση που πρέπει να αποτελέσει εφαλτήριο για σοβαρή σκέψη στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων, καθώς και των κυβερνήσεων των κρατών μελών.

Ποια ήταν η αιτία; Ποιος δεν ανταποκρίθηκε επαρκώς στα καθήκοντά του; Η κοινωνία δεν καταλαβαίνει όντως τους πολιτικούς; Ή μήπως οι πολιτικοί έχουν χάσει την επαφή τους με τους απλούς πολίτες;

Το σφάλμα εντοπίζεται τόσο στα ευρωπαϊκά όργανα όσο και στις κυβερνήσεις των επιμέρους χωρών. Απέτυχαν να διοργανώσουν κατάλληλες ενημερωτικές εκστρατείες. Παρατηρείται έλλειψη πληροφοριών που να είναι γραμμένες σε σαφή και απλή γλώσσα και να απευθύνονται στον μέσο πολίτη.

Αυτό αποτελεί ένδειξη όχι μόνο πλήρους έλλειψης προνοητικότητας και σχεδιασμού, αλλά και πλήρους άγνοιας των κοινωνικών τάσεων, καθώς και των απόψεων των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσον αφορά τη Συνθήκη της Λισαβόνας.

Το αποτέλεσμα του ιρλανδικού δημοψηφίσματος καταδεικνύει επίσης ότι την περίοδο που διανύουμε επικρατεί έλλειψη εσωτερικής συνοχής στην ΕΕ. Οι κυβερνήσεις των κρατών μελών δίνουν συχνά την εντύπωση ότι έρχονται σε αντιπαράθεση με τα ευρωπαϊκά όργανα, τα οποία μέμφονται για όλες τις αποτυχίες ή τις μη δημοφιλείς αποφάσεις. Είναι πάρα πολύ εύκολο να κατηγορούμε μερικούς ανώνυμους ευρωπαίους γραφειοκράτες οι οποίοι δεν γνωρίζουν πάντα τις καταστάσεις που αντιμετωπίζουν οι απλοί πολίτες. Αυτό δημιουργεί αρνητικές διαθέσεις απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τα όργανα της. Πρέπει να θέσουμε τέρμα σε αυτόν τον διχασμό μεταξύ «ημών» και «των άλλων». ΕΜΕΙΣ είμαστε η Ευρωπαϊκή Ένωση!

  Silvia-Adriana Ţicău (PSE), γραπτώς. – (RO) Η Συνθήκη της Λισαβόνας και το ιρλανδικό «όχι» ήταν τα πρώτα θέματα της ημερήσιας διάταξης των συνεδριάσεων του Συμβουλίου στις 19 και 20 Ιουνίου. Πάνω από τα δύο τρίτα των κοινοβουλίων των κρατών μελών έχουν επικυρώσει ήδη τη Συνθήκη. Η ιρλανδική κυβέρνηση ζήτησε την επανεξέταση της κατάστασης στη συνεδρίαση του Συμβουλίου που έχει προγραμματιστεί για τον Οκτώβριο του 2008. Η ψήφος του ιρλανδικού λαού δείχνει ότι οι πολίτες αναμένουν από την Ένωση να παρέχει λύσεις στα καθημερινά τους προβλήματα: θέσεις απασχόλησης, κοινωνικές συνθήκες, αύξηση των τιμών της ενέργειας και των τροφίμων, αλλαγή του κλίματος, και δημογραφικές αλλαγές.

Το Συμβούλιο επιβεβαίωσε την ανάγκη για ταχεία έγκριση της δέσμης μέτρων για την ενέργεια και την αλλαγή του κλίματος, δεδομένου ότι η διαφοροποίηση των πηγών ενέργειας της Ένωσης και η αύξηση της ενεργειακής απόδοσης είναι αναγκαίες προϋποθέσεις για την οικονομική της ανάπτυξη. Το Συμβούλιο υπογράμμισε τη σημασία των επενδύσεων στην καινοτομία, την έρευνα και την ανάπτυξη της γεωργικής παραγωγής και επέστησε την προσοχή στον κοινωνικό και περιβαλλοντικό αντίκτυπο της παραγωγής και χρήσης των βιοκαυσίμων εντός και εκτός της ΕΕ.

Χαιρετίζω τη σθεναρή δέσμευση του Συμβουλίου να υποστηρίξει τη συμμετοχή όλων των κρατών μελών στην κατάργηση των θεωρήσεων, στο πρόγραμμα απαλλαγής από την υποχρέωση θεώρησης, με σκοπό την εξασφάλιση της πλήρους αμοιβαιότητας όσον αφορά τις μετακινήσεις χωρίς θεώρηση και της ισότιμης μεταχείρισης όλων των πολιτών της ΕΕ σε συνεργασία με τις ΗΠΑ.

Χαιρετίζω τη δέσμευση του Συμβουλίου να προωθήσει την περιφερειακή συνεργασία, ιδίως στον Εύξεινο Πόντο και στην περιοχή των δυτικών Βαλκανίων.

4. Σύνθεση του Κοινοβουλίου: βλ. Συνοπτικά Πρακτικά

5. Διαβίβαση από το Συμβούλιο κειμένων συμφωνιών: βλ. Συνοπτικά Πρακτικά

6. Χρονοδιάγραμμα των προσεχών συνεδριάσεων: βλ. Συνοπτικά Πρακτικά

7. Διακοπή της συνόδου

  Πρόεδρος. – Κηρύσσω τη διακοπή της συνόδου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

(Η συνεδρίαση λήγει στις 11.45)