Indeks 
 Poprzedni 
 Następny 
 Pełny tekst 
Procedura : 2006/2201(REG)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury : A6-0206/2008

Teksty złożone :

A6-0206/2008

Debaty :

PV 07/07/2008 - 21
CRE 07/07/2008 - 21

Głosowanie :

PV 09/07/2008 - 5.14
CRE 09/07/2008 - 5.14
Wyjaśnienia do głosowania
Wyjaśnienia do głosowania

Teksty przyjęte :

P6_TA(2008)0351

Pełne sprawozdanie z obrad
Poniedziałek, 7 lipca 2008 r. - Strasburg Wydanie Dz.U.

21. Tworzenie grup politycznych (zmiana art. 29 Regulaminu) (debata)
Protokół
MPphoto
 
 

  Przewodniczący. − Następny punkt dotyczy sprawozdania (A6-0206/2008) w sprawie wprowadzenia poprawek do art. 29 Regulaminu Parlamentu Europejskiego – tworzenie grup politycznych [2006/2201(REG)], które przedstawi pan Richard Corbett w imieniu Komisji Spraw Konstytucyjnych.

 
  
MPphoto
 
 

  Richard Corbett, sprawozdawca. − Panie przewodniczący! Chciałbym państwu przedstawić sprawozdanie Komisji Spraw Konstytucyjnych dotyczące naszego regulaminu, w którym badaliśmy kwestię progu – minimalnego progu koniecznego do utworzenia grupy politycznej w Parlamencie.

We wszystkich parlamentach posiadających system grup politycznych wyznaczony jest oczywiście minimalny próg. W normalnych warunkach, jeden poseł czy nawet dwóch nie mogą utworzyć grupy politycznej; trzeba zawsze określić konkretny próg. Zważywszy natomiast, że nasz Parlament się rozrasta, logika nakazuje, byśmy zastanowili się, jaki próg dla tworzenia grup politycznych powinien obowiązywać w następnej kadencji Parlamentu.

Przyjrzeliśmy się tej sprawie szczegółowo w ramach Komisji Spraw Konstytucyjnych, w której opinie były podzielone dosyć równomiernie. W czasie rozpatrywania sprawy w ramach Komisji, większością jednego głosu przeważała opinia przeciwko podnoszeniu progu, lecz oczywiście ponownie musimy zmierzyć się z tym zagadnieniem w Izbie.

Przyglądaliśmy się również istniejącym grupom, które osiągają poziom nieco poniżej progu w przypadku odejścia jednego posła czy dwóch i zastanawialiśmy się, czy w takich sytuacjach grupy te powinny być niezwłocznie i automatycznie rozwiązywane, czy też powinniśmy im zezwolić na kontynuowanie działalności w pewnych okolicznościach. W tym przypadku komisja przychyliła się do mojej propozycji, opartej na sugestii Jensa-Petera Bonde’a, byłego współprzewodniczącego Grupy IND/DEM, który wskazał mi trudności, jakie napotkałby jako przewodniczący grupy będącej nieco powyżej progu w przypadku, gdyby jeden poseł, dwóch lub trzech, chcąc przeforsować jakiś swój pomysł, skutecznie szantażowaliby grupę swoim odejściem.

Na podstawie tej sugestii, komisja przezornie przyjęła moją propozycję, że pod warunkiem istnienia grupy przez określony czas, powinniśmy pomagać mniejszym grupom, pozostawiając w danym obszarze pewną dowolność przewodniczącemu Parlamentu i zezwalając im na kontynuację działalności w takich okolicznościach nawet poniżej wymaganego progu, przez określony czas do kolejnej sesji Parlamentu i oczywiście z zastrzeżeniem utrzymania rozsądnej liczby członków, gdyż nie możemy zgodzić się na grupę składającą się z dwóch czy trzech członków.

Pomysł miał na celu znalezienie równowagi między rozsądnym progiem a zapewnieniem pewnego rodzaju bezpieczeństwa małym grupom, upewnienie się, że nie staną one w obliczu rzeczywistego szantażu ze strony mniejszości członków, którzy w każdej chwili mogą „pociągnąć za spłuczkę”.

Jak już powiedziałem, komisja wahała się, czy należy podnosić próg – była to opinia większości z przewagą jednego głosu. Z problemem tym musimy się jednak zmierzyć ponownie. Jeżeli przyjrzeć się parlamentom na świecie, to w chwili obecnej mamy jeden z najniższych progów warunkujących utworzenie grupy politycznej. Dokładnie 2,5% naszych posłów może utworzyć grupę polityczną. Należy się nad tym zastanowić, uwzględniając fakt, że utworzenie grupy wiąże się z dodatkowymi zasobami dla posłów do niej należących, niedostępnymi dla zwykłego posła – dodatkowymi zasobami dla grupy jeśli chodzi o środki finansowe z kieszeni podatników, liczbę pracowników i przywileje proceduralnych.

Czy chcemy przeznaczać tak ogromne zasoby dla bardzo małej i, szczerze mówiąc, niereprezentatywnej liczby posłów – 2,55%? Osobiście uważam ten próg za bardzo niski: wiąże się to z niebezpieczeństwem przyznania wspomnianych zasobów grupom bardzo małym, być może niereprezentatywnym, a nawet ekstremalnym. Niektórzy podnosili głosy, że taki niski próg umożliwiłby stworzenie grupy skrajnej prawicy, jeżeli tylko zdobyłaby ona wystarczającą liczbę miejsc w Parlamencie.

Takie uzasadnienie wymaga, by postawić sobie pytanie, jaki powinien być minimalny próg? Proponowałem, by podnieść go do 4%, co nadal jest dosyć niską wartością w porównaniu do progów w krajowych parlamentach naszej Unii, lecz również wartością poniżej normy w wielu krajowych parlamentach. Być może zapewnia jednak rozsądną równowagę. Teraz rozumiem, że niektóre małe grupy, które początkowo sprzeciwiały się temu pomysłowi, są skłonne zgodzić się, by próg zawierał się między moją propozycją 30 posłów a 20, co jest zgodne z naszym aktualnym regulaminem; byłyby zadowolone z kompromisu zakładającego próg w liczbie 25 posłów.

Zmieniając punkt widzenia i wypowiadając się nie jako sprawozdawca, lecz koordynator mojej grupy, mogę powiedzieć państwu, że moja grupa zamierza zgodzić się na taki kompromis, jednocząc się w tej opinii, oczywiście pod warunkiem, że faktycznie będzie to kompromis. Jeżeli natomiast nie będzie to kompromis i nie będzie to możliwe do przyjęcia, moja grupa nadal będzie popierała propozycję progu w liczbie 30 posłów, a nie 25.

 
  
MPphoto
 
 

  József Szájer, w imieniu grupy PPE-DE. (HU) Panie przewodniczący! Ja i moja partia popieraliśmy dotychczas i popieramy teraz stworzenie spójniejszego Parlamentu, przez podniesienie progu, który warunkowałby tworzenie grup.

Moim zdaniem umocniłoby to Parlament, ponieważ w moim odczuciu większa spójność między politycznymi partiami i grupami oraz grupami politycznymi w Parlamencie leży w interesie Parlamentu, natomiast pozycja partii politycznych umocni się nawet na poziomie europejskim.

Jak powiedział pan poseł Richard Corbett, właśnie teraz stanęliśmy przed faktem, że środek ten jest bardzo niski, a nawet bardzo niski, jeżeli porównamy go z innymi parlamentami. To właśnie z tego powodu poparliśmy to zalecenie w imieniu Europejskiej Partii Ludowej, jak również przychyliliśmy się do opinii, że limit ten powinien być elastyczny, chociaż chciałbym dodać, że mając na uwadze elastyczność, zezwoliłbym na tworzenie takich grup na krótszy okres.

Naturalnie wiedzieliśmy, że nie każdy podzielał tę opinię i jestem przekonany, że w Parlamencie Europejskim, w którym występuje wiele różnych barw, wiele rodzajów partii politycznych i bardzo wiele rodzajów politycznych przekonań, zawsze trzeba podejmować wysiłki na rzecz osiągnięcia pewnego porozumienia w tej sprawie. Dlatego byłem zadowolony z możliwości osiągnięcia kompromisu w sprawie ram, w których możemy określić limit warunkujący tworzenie partii politycznych na wyższym poziomie niż obecny, lecz jednocześnie na niższym niż planowany.

Ostatnia uwaga: jestem przekonany, że uwzględniając zarówno liczbę państw, jak i minimalną liczbę grup politycznych, lepiej byłoby nie stosować określonej wartości liczbowej, lecz stosunek procentowy. W tej sytuacji nie zachodziłaby konieczność nieustannego zmieniania tego współczynnika, zwłaszcza mając na uwadze niepewną przyszłość traktatu lizbońskiego, kiedy nie znamy dokładnej liczby posłów w kolejnej kadencji Parlamentu zaczynającej się w 2009 r. i nie wiemy, czy nie musielibyśmy zmieniać danego artykułu regulaminu ponownie. Dziękuję państwu za uwagę; Grupa Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci) i Europejskich Demokratów popiera dane zalecenie.

 
  
MPphoto
 
 

  Jo Leinen, w imieniu grupy PSE. – (DE) Panie przewodniczący! Chciałbym szczególnie podziękować panu posłowi Richardowi Corbettowi za przygotowanie tych sprawozdań. Od początku było jasne, że nie tylko można osiągnąć porozumienie w tej sprawie, lecz kwestia ta może być przedmiotem gorącej debaty. Musimy jednak mieć na uwadze, że liczba posłów w Parlamencie zwiększyła się z 626 do 785, natomiast w przypadku wejścia w życie nowego Traktatu może ona wynieść 751. Oczywiste jest, że musimy dostosować regulamin będący podstawą naszych prac.

Mamy grupę roboczą ds. reformy parlamentarnej, zajmującą się wieloma obszarami, w których Parlament powinien dokonać postępu, nie pozostając biernym, jak to miało miejsce wiele lat temu. Najłatwiejszym rozwiązaniem jest zawsze istniejący stan rzeczy. Obrona wspólnotowego dorobku prawnego nie oznacza konieczności modernizacji lub wprowadzania poprawek, ale w tym przypadku konieczność rozwiązania kwestii liczebności grup politycznych w Parlamencie jest oczywista.

Pan poseł Richard Corbett powiedział już, że mamy jeden z najniższych progów w porównaniu z progami stosowanymi przez krajowe parlamenty na świecie. Można by obrać taki cel – czemu nie? Alternatywnie, ktoś inny mógłby powiedzieć tak jak poseł József Szájer: „wydaje mi się, że Parlament ten potrzebuje większej spójności. Nie jesteśmy już zespołem doradców; teraz jesteśmy organem prawodawczym. Stanowimy prawo dla 500 milionów ludzi, a to wymaga określonego poziomu spójności”.

Dlatego życzyłbym sobie prawdziwie politycznych grup w tym Parlamencie, a nie tylko grup o charakterze technicznym, których podstawą działania są pieniądze, natomiast w rzeczywistości nie mają żadnych wspólnych przekonań politycznych. Odłożona na później propozycja zmiany liczby posłów z 20 na 30 nadal byłaby umiarkowana i wcale nie można mówić tu o żadnym nadmiarze. Etap komisji zdecydowanie się zakończył i trzeba wykazać wolę osiągnięcia kompromisu. Mimo że ostatnia propozycja dotyczy 25 posłów, to jest to jakiś postęp i najmniejszy z możliwych do przyjęcia progów.

Mamy zarejestrowanych 10 stronnictw politycznych – od skrajnie prawicowych do skrajnie lewicowych. Podczas następnych wyborów europejskich obywatele będą mieli szeroki wybór stronnictw politycznych i tym samym możliwość wypowiedzenia się, jakiej Europy sobie życzą. Dlatego nie wątpię, że zachodzi konieczność przeprowadzenia takiej reformy. W Parlamencie zostanie zachowana różnorodność, lecz być może przyczynimy się nieco do zwiększenia jego spójności. I to jest cel całego działania. Dlatego dziękujemy panu, panie pośle Corbett.

 
  
MPphoto
 
 

  Andrew Duff, w imieniu grupy ALDE. – Panie przewodniczący! Jak nam wiadomo, komisja stara się dążyć do zgody, lecz dzisiejszego wieczora zgoda legła w gruzach i osobiście mocno sprzeciwiam się propozycji pana posła Richarda Corbetta, zarówno z uwagi na zasadę, jak i praktykę.

Po prostu nie mogę zgodzić się, by działalność siedmiu grup w Parlamencie skutkowała problemem efektywności. Doświadczenia parlamentów krajowych mogą nas jedynie w tym przekonaniu utwierdzić. Powinniśmy tu uwzględniać bardziej złożone i szersze upowszechnianie opinii publicznej z 27 państw. W rzeczywistości, możliwość profesjonalnego organizowania się przedstawicieli wszelkiego rodzaju opinii mniejszościowych w celu wyraźnego wyrażania ich poglądów ma decydujące znaczenie na tak wrażliwym etapie integracji. Grupy wnoszą wkład w prace zespołu, a nie utrudniają ich.

Propozycja pana posła Richarda Corbetta i kompromis skutkowałyby rozwiązaniem takich grup jak UEN i IND/DEM. Często, a być może nigdy, nie zgadzam się z opiniami tych grup, lecz mają one pełny tytuł prawny do wyrażania swoich opinii i bez wątpienia reprezentują określony nurt opinii publicznej.

Jeżeli rozwiążemy te grupy, ich członkowie będą zmuszeni przystąpić do większej grupy, komplikując jej sytuację i doprowadzając do braku spójności w obrębie takiej grupy. Alternatywnie, zasilą szeregi posłów niezrzeszonych.

Podsumowując, w interesie efektywności, pluralizmu, spójności, sprawiedliwości i liberalizmu, prosimy poprzeć stanowisko komisji i odrzucić poprawki.

 
  
MPphoto
 
 

  Johannes Voggenhuber, w imieniu grupy Verts/ALE. – (DE) Panie przewodniczący, panie i panowie! Nie często, ale czasami zdarza się, że duże grupy w tej Izbie mają coś na sumieniu. Mogą państwo powiedzieć, że czasami z uwagi na późną porę, o jakiej rozpatrywana jest dana sprawa – jest poniedziałkowy wieczór w Strasburgu.

Sprawę należy rozpatrzyć dzisiaj, żeby uniknąć zainteresowania opinii publicznej przyczyną odrzucenia sprawozdania przez komisję w razie zaistnienia takiej sytuacji na dzisiejszej sesji plenarnej. Opinia publiczna może również być zainteresowana, dlaczego sprawozdawca przedstawia w imieniu komisji sprawozdanie, którego treść nie odzwierciedla treści prezentacji, oraz którego nie odrzucono przewagą jednego głosu – jak twierdził pan poseł Richard Corbett – lecz większością głosów w komisji i słusznie.

Opinia publiczna może być zainteresowana, dlaczego poddają państwo pod dyskusję ten wniosek na sesji plenarnej, naruszając Regulamin, czyli nie w celu głosowania nad wnioskiem, lecz z całkiem odmiennym zamiarem.

Jestem posłem do Parlamentu Europejskiego od 1990 r. W tym czasie zdołałem opanować wzajemne stosunki sprzyjające kulturze parlamentarnej, która wymaga od większości parlamentarnej, by ta nie wykorzystywała swoich głosów i przewagi do tworzenia przywilejów i umacniania swojej pozycji przy pomocy Regulaminu kosztem pozostałych grup. A to właśnie starają się państwo teraz uczynić. Naruszyli państwo ten zakaz. To nieuczciwe, co się tu mówi.

Duże grupy chcą po prostu zapobiec tworzeniu się małych grup i zmusić posłów ze wszystkich państw Unii, by się do nich przyłączali, zapobiegając w ten sposób powstawaniu odłamów w tych grupach. Chcą one dostosować Regulamin do swoich zakusów, „szyjąc go na miarę” własnych grup. Postępując w ten sposób, lekceważą inny zakaz, który mówi, że niedopuszczalne jest stosowanie formalnych ruchów w celu wyeliminowania istniejących grup, takich jak Grupa Niepodległość/Demokracja. Demokracja polityczna wyklucza takie postępowanie.

To się już staje tradycją, panie pośle Richardzie Corbett. Badałem tę kwestię na przestrzeni ostatnich dwóch lat i sprawę powinniśmy omówić przed wyborami: przez ostatnie dwa lata większe grupy w tej Izbie poddawały pod dyskusję szereg poprawek do Regulaminu mających tylko jeden cel: bardziej umocować większe grupy, zmniejszyć zróżnicowanie, ograniczyć prawa poszczególnych posłów i mniejszych grup.

Jeżeli to ma być sposób na zwiększenie popularności Parlamentu, reakcja na kryzys zaufania ze strony obywateli i przygotowanie nas do przyszłorocznych kampanii wyborczych, to my stanowczo się temu sprzeciwiamy, broniąc demokratycznego Parlamentu.

 
  
MPphoto
 
 

  Ryszard Czarnecki, w imieniu grupy UEN. – Panie Przewodniczący! Istotną wartością Parlamentu Europejskiego jest pluralizm i poszanowanie odrębności. Dzieje się tak dlatego, że Unia Europejska jako taka powinna być jednością w różnorodności. Dlatego też Parlament Europejski powinien nie tylko szanować, ale wręcz wspierać wielobarwność mapy politycznej, wielonurtowość.

Słusznie broniąc praw mniejszości etnicznych, religijnych, seksualnych powinniśmy pamiętać o mniejszościach politycznych. Wszelkie manipulacje czy politycznie motywowane zmiany Regulaminu Parlamentu Europejskiego ograniczą w sposób ewidentny rolę Parlamentu Europejskiego jako reprezentanta społeczeństw i wspólnot całej Unii Europejskiej. Nie widzimy potrzeby majstrowania przy tych punktach Regulaminu Parlamentu Europejskiego, które mówią o ilości krajów, których przedstawiciele tworzą grupę polityczną. Obecny stan jest zadowalający. Obecnie Parlament Europejski działa skutecznie, a jak mówi chińskie przysłowie „Lepiej jest z wrogiem – dobrze”. Liczba sześciu państw jest w tym kontekście wystarczająca i nie powinna być zastępowana przez liczbę siedem. To może tylko generować zwiększenie liczby posłów niezrzeszonych, często absolutnie, skrajnie różniących się między sobą. Taka zmiana, jak i zwiększenie progu koniecznego do stworzenia grupy politycznej do 30, może faktycznie uderzyć w pluralizm, swobodę wyrażania opinii, reprezentatywość instytucji europejskich i naszą wiarygodność jako reprezentantów Parlamentu Europejskiego.

Takimi zmianami nie buduje się wizerunku autorytetu Parlamentu Europejskiego w roku wyborów, co myślę, z punktu widzenia frekwencji w tych wyborach jest szczególnie ważne. Te zmiany nie powinny wchodzić w życie ani w roku 2009, ani kiedykolwiek, i mówię to jako przedstawiciel grupy, która sobie spokojnie poradzi także wtedy, gdyby te zmiany weszły w życie.

 
  
MPphoto
 
 

  Francis Wurtz, w imieniu grupy GUE/NGL. – (FR) Panie przewodniczący! Zmierzmy się z faktami. Historia europejskiej integracji i jej głównych nurtów ideologicznych to pół wieku ścisłej współpracy Komisji, Rady i Parlamentu – wszystko to doprowadziło do powstania czegoś w rodzaju kolonii chrześcijańskich demokratów i socjalistów-demokratów w instytucjach europejskich. Nie wygłaszam tu mojej opinii; ja po prostu stwierdzam fakt.

W tym Parlamencie, kwalifikowana większość konieczna do przyjęcia aktu prawodawczego w procedurze współdecyzji wiąże się z koniecznością nieustannego poszukiwania porozumienia między dwiema głównymi grupami, po czym akt prawodawczy marginalizuje kwestię wyrażenia różnic i rozbieżności. Nasuwa się zatem proste pytanie: czy chcemy pogłębić tę tendencję do unikania konfliktów przez zaostrzenie warunków tworzenia grup politycznych w przededniu wyborów, w których spadnie liczba posłów do Parlamentu Europejskiego z poszczególnych państw, karząc w ten sposób grupy mniejszościowe, zwłaszcza w państwach o najmniejszym zaludnieniu? Na ile wiarygodne byłyby zatem zapewnienia o zaufaniu na poparcie pluralizmu? Jakość demokratycznej debaty nie poprawi się przez zasilanie szeregów posłów niezrzeszonych.

Dlatego moja grupa jednomyślnie opowiada się za utrzymaniem aktualnych przepisów w sprawie tworzenia grup politycznych, mimo że nasze opinie różnią się w przypadku, gdy nasz wniosek dotyczący zastosowania określonych procedur spotyka się z odmową ze strony obu głównych grup, przemawiając za uznaniem różnicy zdań lub przyjęciem kompromisu. Większość mojej grupy, w tym ja, przemawia teraz za kompromisem na rzecz zachowania pluralistycznego charakteru tego Parlamentu, jednak z najwyższym poszanowaniem dla osób o odmiennych zdaniach, gdyż u schyłku dnia podzielamy te same zasady. Zasady te mają swoją nazwę, a tą nazwą jest słowo „demokracja”.

 
  
MPphoto
 
 

  Hanne Dahl, w imieniu grupy IND/DEM. – (DA) Panie przewodniczący! Debata, którą aktualnie toczymy, to surrealizm. W rzeczywistości jest to jeden wielki absurd rodem z Kafki. Zdaję sobie sprawę z surowości takiego porównania, lecz aby je uzasadnić powinienem prześledzić cały przebieg wypadków.

Na posiedzeniu w dniu 27 maja Komisja Spraw Konstytucyjnych rozpatrywała projekt sprawozdania, które miało utrudnić tworzenie grup politycznych. Pan poseł Richard Corbett, pełniący funkcję sprawozdawcy, chciał zwiększenia liczby posłów z 20 do 30, wymagając jednocześnie, by grupa reprezentowała jedną czwartą państw, a nie jedną piątą, jak dotychczas. Projekt sprawozdania odrzucono, co w każdej innej sytuacji oznaczałoby usunięcie sprawozdania z porządku obrad. Mimo to, przewodniczący komisji – pan poseł Jo Leinen, zezwolił komisji na kontynuację głosowania nad poprawkami do oryginalnego tekstu sprawozdania i sprawozdanie nie zostało zmienione! Manewr ten umożliwił przywrócenie do życia sprawozdania, które w rzeczywistości było już martwe. Doszło do naruszenia przepisów i przyjętych procedur, lecz pan poseł Richard Corbett, uskrzydlony poparciem przewodniczącego Komisji, nie wydaje się być zmartwiony tym faktem. Musimy zapytać, dlaczego. W końcu w 2004 r. podniesiono próg, uzasadniając to zwiększeniem liczby państw członkowskich reprezentowanych w Parlamencie Europejskim z 15 do 25. Od tamtej pory przystąpiły jeszcze dwa państwa, ale to nie uzasadnia tak drastycznej zmiany Regulaminu. Często przywołuje się wyższy próg w parlamentach krajowych, zapominając przy tym o dodatkowym ograniczeniu nałożonym na Parlament Europejski, jakim jest ograniczenie geograficzne. O ile mi wiadomo, to ograniczenia takie nie występują w żadnym z parlamentów krajowych. Skąd zatem tak drastyczna zmiana przepisów w sprawie tworzenia grup politycznych? Najbardziej kojarzy się to z „piekielnym przymierzem” dwóch dużych grup w Parlamencie w celu utworzenia systemu dwupartyjnego. Gdybym natomiast był paranoikiem, to powiedziałbym, że kojarzy mi się to z piekielnym przymierzem o złowieszczym ukrytym zamiarze jak największego utrudnienia opozycji tworzenia grup politycznych; takich grup, do jakiej ja sam należę. Parlament nie ma prawa osądzać opinii politycznych. Prawo takie przysługuje wyłącznie wyborcom. Posłowie wyłonieni w praworządnych demokratycznych wyborach są usankcjonowanymi uczestnikami procesu politycznego. Ta podstawa daje im wszelkie podstawy do działania i ani Grupa Socjalistyczna w Parlamencie Europejskim, ani Grupa Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci) i Europejskich Demokratów nie mogą im utrudniać wykonywania mandatu.

Wszystkim posłom zalecałbym głosowanie przeciwko poprawkom do nieistniejących sprawozdań. Takie jest moje zalecenie na dzisiaj i na przyszłość. Jeżeli chcemy być kiedykolwiek postrzegani jako poważny organ prawodawczy, to musimy uważać, by nie popaść łatwo w przesadę.

 
  
MPphoto
 
 

  Frank Vanhecke (NI). (NL) Poseł sprawozdawca w rzeczywistości sam odpowiedział na pytanie, czego dotyczy dane sprawozdanie: dotyczy ono Parlamentu Europejskiego, który nadal umacnia swą rolę pewnego rodzaju przedstawiciela jednowymiarowych poglądów eurokratycznych, odbierając odrobinę swobody, która przysługiwała mniejszym grupom politycznym. Rola Parlamentu ogranicza się do służby na rzecz szarych eminencji, natomiast nie reprezentuje on politycznego zróżnicowania wśród naszych narodów. Europa zamienia się w farsę – w dodatku pozbawioną demokracji!

Kolejnym uszczupleniem naszych praw jest również słynna poprawka nr 6 dotycząca pytań parlamentarnych. Ponadto czytamy, że przepis ten wprowadza się, ponieważ Komisja Europejska – teraz zacytuję – „miała […] poważne zastrzeżenia do liczby takich pytań i obciążenia administracyjnego jej służb w związku z udzielaniem odpowiedzi”. Uważam jednak, że to raczej poseł do Parlamentu Europejskiego mógłby odczuwać dużą potrzebę, żeby poskarżyć się na wielu europejskich komisarzy, którzy przeraźliwie skąpo odpowiadają na nasze pisemne pytania, wypowiadając się nie na temat, nie udzielając kompletnych odpowiedzi, czasami nieudolnie maskując odmowę udzielenia nam poprawnych informacji.

Lepiej postąpilibyśmy, wprowadzając dyscyplinarną procedurę dla komisarzy zamiast ponownie utrudniać posłom do Parlamentu Europejskiego wykonywanie pracy, za którą pobierają wynagrodzenie.

 
  
MPphoto
 
 

  Timothy Kirkhope (PPE-DE). - Panie przewodniczący! Ta debata dotyczy spraw przyziemnych, natomiast my mamy obowiązek zadać pytanie, czy propozycje dotyczące grup są możliwe do zastosowania w praktyce. Moją propozycję poprawki złożyłem, mając oczywiście na myśli jej wykonalność i podstawowy wymóg dotyczący 30 posłów. Panie pośle Corbett! Sądzę, że to moja propozycja poprawki umożliwiła przewodniczącemu Parlamentu, za zgodą Konferencji Przewodniczących, zezwolić grupie na kontynuowanie prac przez ograniczony czas w razie spadku liczebności poniżej określonego progu.

Komisja ogólnie uznała za dobry pomysł, by uniknąć sytuacji, w której grupa stawałaby się zakładnikiem posła grożącego odejściem, co skutkowałoby natychmiastowym rozwiązaniem takiej grupy. To właśnie dlatego podoba mi się ten nowy kompromis, w ramach którego zaproponowano limit w liczbie 25 posłów. Wydaje mi się, że to rozsądny pomysł i złagodziłby jeden z problemów, o których mówiłem w trakcie opracowywania mojej propozycji poprawki.

Nie możemy jednak zapominać, że wybrano nas, byśmy reprezentowali poglądy i interesy wszystkich naszych wyborców. To fakt, że europejskie spektrum wyborcze obejmuje niezwykle szeroką gamę różnych opinii, co sprzyja demokracji. Wzrasta nie tylko liczba posłów w tym Parlamencie, lecz także zróżnicowanie poglądów, które ci posłowie do niego wnoszą. Jeżeli mamy z powodzeniem wykonywać nasz parlamentarny mandat, musimy mieć możliwość pełnego odzwierciedlenia poglądów naszych krajowych elektoratów. Mała grupa w Parlamencie Europejskim może reprezentować duży zbiór opinii w państwach członkowskich. Musimy mieć możliwość konstruktywnie pracować jako Parlament i co najważniejsze – pracować wedle życzeń narodów, które reprezentujemy. Ten aspekt natomiast znajduje odzwierciedlenie w charakterze i składzie naszych grup.

Przyjmując zatem z zadowoleniem ten możliwy kompromis, z zadowoleniem przyjmuję także rozsądne i pragmatyczne podejście do danej kwestii. Mam nadzieję, że nie dopuścimy do sytuacji, w której wpadlibyśmy w pułapkę polegającą na założeniu, że mniejsza liczba grup nieodzownie wiąże się z większą demokracją.

 
  
MPphoto
 
 

  Kristian Vigenin (PSE).(BG) Panie przewodniczący, koleżanki i koledzy posłowie! Sądzę, że wniosek zawarty w sprawozdaniu posła Richarda Corbetta zasługuje na uwagę i w moim przekonaniu pojawił się we właściwym czasie, gdyż w rzeczywistości, przyjmując go, nie stwarzamy zagrożenia dla żadnej z aktualnie istniejących grup w Parlamencie Europejskim. Popieram efektywniejsze funkcjonowanie w kolejnej kadencji, przypadającej na lata 2009–2014. Wielokrotnie omawialiśmy znaczenie tych poprawek, lecz nigdy nie omawiano sprawy ograniczenia możliwości wyrażania opinii posłom wybranym do Parlamentu Europejskiego. Mając jednak na uwadze ogrom naszego Parlamentu, o którym mówimy, że być może jest największym demokratycznie wybieranym parlamentem na świecie, to należy uwzględnić fakt, iż podstawą jego funkcjonowania są właśnie grupy parlamentarne – grupy polityczne, które nie reprezentują narodów wybranych posłów będących członkami tych grup, ale trendy polityczne jednoczące tych posłów. To oznacza również ogromną potęgę, możliwości, którymi dysponują zarówno grupy polityczne, jak i ich przywódcy w ramach działalności naszego Parlamentu.

Dlatego również uważam, że postąpimy niesłusznie, gdy zaczniemy zarzucać brak demokracji Grupie Socjalistycznej w Parlamencie Europejskim czy Grupie Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańskim Demokratom) i Europejskich Demokratów. Sądzę, że konsekwencje podniesienia progu byłyby wręcz odwrotne, a mianowicie umożliwiłoby ono stworzenie wyraźniejszego statusu grupom politycznym, które zdołają się utworzyć i faktycznie będą działały w następnej kadencji Parlamentu Europejskiego. Oczywiście uważam także, że łatwo jest wypowiadać się w imieniu grupy politycznej, która nie jest zagrożona rozwiązaniem z powodu zbyt małej liczby członków w następnej kadencji Parlamentu. W każdym razie sądzę, że istniejące aktualnie grupy będą w stanie się utrzymać w następnej kadencji. Ponadto, naszą obecność w tym Parlamencie w dużej mierze zawdzięczamy partiom politycznym, które reprezentujemy. Nie powinniśmy się wzajemnie izolować. Dlatego nie możemy zakładać, że polityczne życie Europy koncentruje się właśnie tu – w Parlamencie, oraz że warunkują je dwie grupy polityczne. Nie wolno nam również zapominać o partiach, które reprezentujemy. I w tym znaczeniu proponuję, byśmy skłaniali się ku sugerowanemu kompromisowi, popierając wniosek pana posła Richarda Corbetta.

 
  
MPphoto
 
 

  Gerard Batten (IND/DEM). - Panie przewodniczący! W Parlamencie tym często się mówi o otwartości, przejrzystości i demokracji, lecz nie zawsze się te wartości manifestuje.

W tym przypadku, pan poseł Corbett, występujący w charakterze sprawozdawcy, podszedł w bardzo otwarty i przejrzysty sposób do celu, jaki chciałby osiągnąć: chce utrudnić tworzenie się i funkcjonowanie małym grupom; chce pozbawić te grupy zasobów i przywilejów, które aktualnie im przysługują i umożliwiają reprezentowanie woli ich wyborców. Pan poseł Richard Corbett chciałby wyeliminować z gry grupy polityczne, których nie akceptuje. Takie postępowanie jest całkowitym zaprzeczeniem demokracji. Dlaczego nawet najmniejsze grupy polityczne nie miałyby wyrażać woli europejskich wyborców, jeżeli zostały utworzone z ich woli? Dlaczego? Ponieważ pan poseł Corbett uważa, że nie należy im na to pozwolić!

Jeżeli przepisy te zostaną przyjęte, to na przykład wyeliminują one z gry moją partię, Grupę Niepodległość/Demokracja. Grupa IND/DEM została oczywiście utworzona, by sprzeciwić się europejskiej konstytucji i w tym obszarze odnosiliśmy sukcesy, wydając środki finansowe na kampanie sprzeciwu podczas referendów we Francji, Niderlandach i ostatnio w Irlandii. Dlatego właśnie pan poseł Corbett i inni eurofile chcieliby wyeliminować z działania nas oraz inne grupy jak nasza, wybrane na kadencję od 2009 r. Jego całkowicie niedemokratyczne zamiary są widoczne dla wszystkich.

 
  
MPphoto
 
 

  Maria da Assunção Esteves (PPE-DE).(PT) Panie przewodniczący! Parlament musi interpretować demokrację w sposób demokratyczny. Oznacza to, że Regulaminu nie można traktować odrębnie, a raczej w świetle moralnej podstawy prawa wyborczego i zasady reprezentacji, które odzwierciedlają samo-prawodawstwo i autonomię obywateli. Mając na uwadze niektóre aspekty tej zasady, chciałabym powiedzieć, że z mojego punktu widzenia, poprawka zaproponowana przez pana posła Corbetta jest z zasady prawidłowa, lecz przyczyna konieczności trwania grupy, której liczebność spada poniżej wymaganego progu w trakcie kadencji Parlamentu tkwi zwłaszcza w fakcie, że dokonując demokratycznego wyboru, elektorat prawie zawsze ma na uwadze grupę polityczną Parlamentu Europejskiego, do której należą kandydaci.

Wyborcom nie jest obojętne, czy wybrany kandydat będzie zasiadał w ławach Grupy Socjalistycznej w Parlamencie Europejskim, czy też Grupy Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańskich Demokratów) i Europejskich Demokratów. Tu tkwi sedno sprawy. Przypuszczam, że omawiana poprawka, zamiast uwzględniać uznaniowe uprawnienia przewodniczącego Parlamentu, powinna raczej w miejsce zezwolenia i powinności przewidywać wiążące uprawnienia, natomiast okres kontynuacji, z demokratycznego punktu widzenia, powinien odpowiadać okresowi kadencji Parlamentu. W innym przypadku całkowicie podważylibyśmy zasady wolności, dzięki którym znajdujemy się w tym miejscu.

Moja druga uwaga dotyczy pokusy naśladowania parlamentów krajowych. Faktycznie, wzorujemy się na parlamentach krajowych, ale w tym przypadku należy podchodzić do tego naśladownictwa z odrobiną rezerwy, zachowując ostrożność, gdyż rozrastanie się grup w europejskiej demokracji może doprowadzić do braku reprezentatywności, niosącego za sobą kolejne kryzysy Europy, następujące jeden po drugim.

Rozrastanie się grup może skutkować nieustannymi rozwodami obywateli europejskich z tymi, którzy ich reprezentują. Ponadto, im większa różnorodność tym bardziej oczywiste walki, a intensywne obrady polityczne, które zazwyczaj doprowadzają nas do zgody, i teraz nie są pozbawione kontrowersji.

Mnogość grup może pomóc upolitycznić biurokratyczną Europę, ponieważ demokracja to demokracja, a nie porządek.

 
  
MPphoto
 
 

  Paul Rübig (PPE-DE).(DE) Panie przewodniczący, panie i panowie! Nie powinniśmy kierować żadnego dodatkowego wsparcia finansowego do posłów i przedstawicieli, którzy przemawiają przeciwko demokracji na poziomie europejskim.

 
  
MPphoto
 
 

  Jim Allister (NI). − Panie przewodniczący! Bardzo łatwo rozpoznać program tych, którzy naciskają na zwiększenie dopuszczalnej liczebności grup politycznych w tej Izbie. To oczywista rażąca próba wykluczenia mniejszych grup, które dużo częściej mogą wykazywać mniej entuzjazmu, dokładniej badając drogocenny projekt europejski. Pan poseł Richard Corbett skutecznie poszukuje w polityce podejścia polegającego na wywieraniu nacisku. Dlatego właśnie pełni dzisiaj dominującą rolę w obronie demokratycznej decyzji komisji.

Ktoś dobrze powiedział, że parlament, jego wartość i integralność można oceniać po sposobie, w jaki traktuje mniejszości. Według norm tego sprawozdania, pan poseł Corbett chce spowodować dalszy regres, polegający na niedemokratycznym spisku politycznym dużych grup w Parlamencie, w którym decyzje nie byłyby podejmowane w tej Izbie, lecz w ramach uzgodnień między dwiema dużymi partiami.

 
  
MPphoto
 
 

  Søren Bo Søndergaard (GUE/NGL). (DA) Panie przewodniczący! Chciałbym zakwestionować pierwsze podstawowe założenie, czyli założenie, że podział na mniejszą liczbę grup zapewnia nam większą spójność polityczną. Mógłbym przystąpić do Grupy Socjalistycznej w Parlamencie Europejskim, ale nie zwiększyłoby to politycznej spójności tej grupy. Tak samo mógłbym przystąpić do Grupy Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańskich Demokratów) i Europejskich Demokratów, lecz mogę zagwarantować, że w żaden sposób nie zwiększyłoby to jej spójności politycznej. Propozycja nie dotyczy zatem spójności politycznej. Ukierunkowana jest ona na wypracowanie dużej liczby posłów niezrzeszonych, którzy nie chcą należeć do żadnej grupy uprawnionej do działania. To z kolei spowoduje, że miliony Europejczyków nie będą reprezentowane w Parlamencie Europejskim przez żadną grupę polityczną. Nie uważam, by to był dobry rozwój wypadków. Przede wszystkim nie uważam, by był to demokratyczny rozwój wypadków. Na koniec chciałbym zapytać pana posła Richarda Corbetta w kwestii spójności politycznej – czy przestawiona przez niego tutaj propozycja zyskała sobie jednomyślne poparcie Grupy PSE, czy może w rzeczywistości spowodowała poważną różnicę zdań w grupie?

 
  
MPphoto
 
 

  Íñigo Méndez de Vigo (PPE-DE).(ES) Panie przewodniczący! Dzisiejsza wieczorna debata jest doprawdy interesująca. Usłyszałem bowiem od sprawozdawcy, że jego sprawozdanie inspirował Jens-Peter Bonde, który podobnie jak Rodrigo Díaz de Vivar, zwany Cydem Walecznym (hiszp. El Cid Campeador), wygrywa bitwy jeszcze po swojej śmierci. Następnie wysłuchałem pani poseł Hanne Dahl, która zastąpiła pana Jensa-Petera Bonde, porównującej sprawozdawcę do Kafki, co bez wątpienia jest porównaniem łaskawym; to znaczy, że pani posłanka Dahl nie za bardzo zgadza się z panem Bonde. Następnie pan poseł Gerard Batten przyznał nam się, że pieniądze grupy parlamentarnej zostały wykorzystane na ingerencję w referenda krajowe. Panie pośle Batten! Przypuszczam, że kwestorzy będą musieli się wypowiedzieć na ten temat, ponieważ obowiązuje zakaz wydawania tych pieniędzy na takie cele.

Co na temat pana posła Johannesa Voggenhubera? Cóż mogę powiedzieć o panu Voggenhuberze, pochodzącym z państwa, które tak fenomenalnie zaaranżowało mistrzostwa Euro 2008, że my – Hiszpanie – wróciliśmy z nich tak szczęśliwi? Pan poseł Johannes Voggenhuber oskarżył nas o manipulację i skrytykował poprawkę wprowadzoną w wyniku kompromisu. Teraz się okazuje, że się pod nią podpisał.

Panie przewodniczący! Krótko mówiąc, w interesie spójności, oraz zgadzając się ze słowami pana Szájera, pana Kirkhope’a, pani Esteves i pana Rübiga, Grupa Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci) i Europejskich Demokratów zamierza głosować na tak.

 
  
MPphoto
 
 

  Hans-Peter Martin (NI).(DE) Panie przewodniczący! Dwa tygodnie temu we Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung ukazał się mój duży artykuł, zatytułowany „Pozwólcie nam zaryzykować śmiałą demokrację”. Przyszły wtedy do mnie osoby z kręgów socjalistyczno-demokratycznych i powiedziały (cytuję) „dokładnie”! I nie tylko dlatego, że tytuł zawierał cytat słynnego oświadczenia wielkiego Willy Brandta. Co panowie teraz robią, panie pośle Corbett i Leinen? Odwracają panowie kota do góry ogonem! I dobrze panowie wiedzą, co robią.

Dokładnie pamiętam, co panowie mówili, gdy omawiano sprawę ostatniego podniesienia progu dostępu dla grup. Pamiętam pana posła Leinena z czasów, gdy był rzetelnym demokratą. Powinien cofnąć się i ostrożnie pomyśleć, jakiej służy sprawie. To, co panowie tu robią, to burzenie demokracji. Podążają panowie śladami zwolenników Haidera i Strache’a, ludzi skrajnie lewicowych, „uszytych” na taką miarę, że nawet pan Lafontaine wydaje się być przy nich umiarkowany w poglądach. Wstyd panowie! Zatrzymajcie się, pomyślcie i wycofajcie tę poprawkę w imię Europy. Nie występujcie przeciwko Europie.

 
  
MPphoto
 
 

  Jean-Claude Martinez (NI).(FR) Panie przewodniczący! Mamy jednolity rynek, wspólną walutę, to dla dopełnienia warto by stworzyć jedną grupę, która zawsze byłaby dużo skuteczniejsza. Przemawialibyśmy jednym głosem i łatwiej byłoby wspólnie rozpatrywać sprawy. Pan poseł Richard Corbett proponuje podnieść próg do 30. Wydaje się, że to bardzo niebezpieczne, gdyż Irlandczycy, Francuzi i Holendrzy mogą wysłać 31, co skutkowałoby poważnymi problemami. Osobiście uważam, że potrzebujemy „ruchomego” progu. Pozostalibyśmy przy 30, ale przewodniczący mógłby go zwiększyć według własnego uznania do 35 lub 40 dla posłów do Parlamentu Europejskiego, którzy chcieliby przystąpić, a nie byliby wpisani na listę.

Podczas Czwartej Republiki stosowano praktykę zwaną „pozbawianiem mandatu”. Z chwilą formowania ciała prawodawczego, większością głosów podejmowałoby decyzję, czy odnowić urząd danego posła do Parlamentu, czy też pozbawić go mandatu. To idealna metoda. Pan poseł Richard Corbett mógłby na przykład odpowiadać za pozbawianie mandatu wszystkich tych, którzy nie podzielają jego poglądów. Moglibyśmy także dostosować tę metodę: wszyscy, którzy nie podzielaliby poglądów pana posła Corbetta zobowiązani by byli płacić wynagrodzenie panu posłowi lub jego grupie. W każdym razie, nic takiego się nie dzieje; Irlandczycy dowiedli, że możecie przyjmować przepisy, jakie tylko chcecie. Panie Corbett! Nie ma już takich możliwości, jak w tamtych czasach.

 
  
MPphoto
 
 

  Richard Corbett, sprawozdawca. − Panie przewodniczący! Podobała mi się ta debata. Dobrze się bawiłem przy burzliwych zarzutach, że podniesienie progu wymaganego do utworzenia grupy w tym Parlamencie z 20 do 25 czy może 30 oznaczałoby w pewnym stopniu koniec demokracji i pluralizmu w Parlamencie. Co za nonsens! To skromna propozycja. Nawet próg w liczbie 30 posłów byłby dużo niższy od progów stosowanych w większości parlamentów krajowych, które uważamy za perfekcyjnie demokratyczne. Dlaczego więc nie można go zastosować tutaj?

Nonsensem jest pomysł, że jest to atak na istniejące grupy. Cieszę się, że rzecznik Grupy UEN uznał, że jego grupa nie ucierpiałaby. Zdziwiło mnie natomiast, że pan poseł Batten uważa, iż dotknęłoby to jego grupę. Myślałem, że spodziewa się zdobyć mandaty w kolejnych wyborach europejskich. Sądzę, że raczej stracą mandaty i zostaną unicestwieni, by nie mieć więcej do czynienia z obowiązującymi progami. A zatem ucierpią tak czy inaczej.

Równie nonsensowny jest skierowany pod moim adresem zarzut, że propozycja jest wycelowana w określone stanowisko, jak to, które zajmują eurosceptycy. Eurosceptycy zawsze mieli swoich przedstawicieli w tym Parlamencie, którzy ich dobrze reprezentowali, prawie zawsze tworzyli też grupę polityczną i jestem przekonany, że tak też będzie i tym razem. Reprezentują oni niewielki, lecz znaczący nurt opinii publicznej i oczywiście powinni brać udział w naszych debatach. Ta propozycja nic nie zmieni.

Propozycja nie ma radykalnego charakteru. Jest to rozsądna, oparta na zdrowym rozsądku i praktyczna propozycja zbadania racjonalnego poziomu w powiększonym Parlamencie dla ustanowienia progu warunkującego tworzenie grup politycznych.

Nie jest to radykalna propozycja i nie jest w nikogo wycelowana. Cieszę się, że wiele grup dostrzega sens kompromisu między dwoma poglądami na tę sprawę, wykazując gotowość do zawarcia kompromisu w okolicach skromnej liczby 25.

 
  
MPphoto
 
 

  Przewodniczący. − Debata została zamknięta.

Głosowanie odbędzie się w środę 9 lipca 2008 r.

 
Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności