Dezbateri

Marţi, 8 iulie 2008 - Strasbourg

4. Impactul ecologic al conductei de gaz prevăzute a fi construită în Marea Baltică (dezbatere)

  Der Präsident. − Als nächster Punkt folgt der Bericht von Marcin Libicki im Namen des Petitionsausschusses über Umweltauswirkungen der geplanten Ostsee-Pipeline zwischen Russland und Deutschland (Petitionen 0614/2007 und 0952/2007) [2007/2118(INI)] (A6-0225/2008).

  Marcin Libicki, sprawozdawca. − Panie Przewodniczący! Odbywamy dzisiaj debatę, która ma specyficzny charakter dlatego, że jest to debata oparta wprost na wnioskach zwykłych obywateli Unii Europejskiej. Witam obecnych tutaj na galerii tych, którzy są autorami petycji, która stała się podstawą do naszej dzisiejszej debaty. Jest tam pan Krzysztof Mączkowski, przedstawiciel wielu towarzystw ekologicznych, zdaje się, że jest pani Morkunaite z Litwy. Petycja została podpisana przez blisko 30 000 osób. Te podpisy ciągle jeszcze napływają do Komisji Petycji. Ta debata jest dzisiaj niewątpliwie obserwowana przez kilkadziesiąt milionów ludzi, przez opinię publiczną wszystkich krajów bałtyckich.

Historia tej petycji w Parlamencie Europejskim była taka, że najpierw w Komisji Petycji odbyliśmy szereg całych debat na ten temat. Te debaty zostały oparte na niesłychanie sugestywnej prezentacji dokonanej przez autorów petycji. Tych debat mieliśmy w sumie pięć. Był również zorganizowany przez nas public hearing. W czasie tego public hearing światowej sławy specjaliści wskazywali i podtrzymali to, co powiedzieli składający petycję: zagrożenie dla środowiska naturalnego Bałtyku jest ogromne i jest kwestią czy w ogóle jest warte ryzyka prowadzenie tak wielkiej inwestycji. W czasie, kiedy toczyła się ta dyskusja w Komisji Petycji i kiedy Parlament Europejski zgodził się na to, żeby przedstawić tę sprawę pod publiczną debatę, która dzisiaj się odbywa, odbyły się również debaty na temat opinii w komisjach ITRE i AFET. W Komisji Petycji i w obu tych komisjach przedstawione do zatwierdzenia przez nie teksty uzyskały dziewięćdziesięcioprocentowe poparcie.

Dopiero wtedy, nagle, ujawniła się jakaś ogromna aktywność przeciwników i krytyków tego raportu i tez w nim zawartych. Nagle spłynęło 180 poprawek do Komisji Petycji – wszystkie prawie zostały odrzucone. Podobnie stało się w komisjach opiniodawczych. Widać było niesłychaną ofensywę – trzeba powiedzieć sobie wprost – Nord Stream'u. Myśmy dostali wskazówki do głosowania przygotowane przez Nord Stream, to było w Komisji Petycji. Cztery lata jestem tu w Parlamencie Europejskim i pierwszy raz mi się zdarzyło, żeby ktoś, kto lobbuje, wprost wskazywał posłom jak głosować i przedstawiał poprawkę po poprawce: tu się wstrzymać, tu głosować „za”, tu głosować „przeciw”.

Nasza debata jest oparta dzisiaj na czterdziestu różnych opiniach i ekspertyzach. Proszę Państwa, mamy trzy strony w tej sprawie: zwykłych obywateli Unii, wielki kapitał zaangażowany pod względem politycznym i gospodarczym oraz Parlament Europejski. Parlament Europejski musi dzisiaj opowiedzieć się po stronie zwykłych obywateli Unii. Weźmy sobie jako nauczkę to, co się stało z referendami we Francji, w Holandii i w Irlandii. My chcemy zbudować zaufanie zwykłych obywateli do Unii Europejskiej i mam nadzieję, że taki będzie stosunek wszystkich posłów tego Parlamentu.

Chciałbym podziękować tym, którzy w istotny sposób przyczynili się do tego, że dzisiaj możemy odbyć tę debatę. Chciałem podziękować pani Foltyn-Kubickiej, która przygotowała wspaniałą wystawę tu, w Parlamencie Europejskim, na temat Bałtyku, panu posłowi Cashmanowi, który jest pierwszym wiceprzewodniczącym Komisji Petycji i panu Beazleyowi, który jest przewodniczącym intergrupy bałtyckiej w Parlamencie Europejskim. Chciałem podziękować też sekretariatowi Komisji Petycji z Davidem Lowe, Karen Chioti i Silvii Cannalire, a także tym, którzy mi doradzali, pomagali, współpracowali: Szymonowi Szynkowskiemu, Norbertowi Napierajowi, Wojciechowi Daneckiemu, Witoldowi Ziobrze i Michałowi Krupińskiemu. To są ci, którzy wnieśli największy wkład w tę pracę.

  Σταύρος Δήμας, Μέλος της Επιτροπής. − Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον πρόεδρο της Επιτροπής Αναφορών κ. Libicki για την έκθεσή του, η οποία μας δίδει την ευκαιρία να συζητήσουμε τις επιπτώσεις στο περιβάλλον αυτού του μεγάλου έργου, ενός αγωγού φυσικού αερίου μήκους 1200 χλμ. που θα διασχίζει μια ρηχή θάλασσα όπως είναι η Βαλτική. Όχι μόνο γιατί πρόκειται για ένα σημαντικό έργο, το οποίο εγείρει πολλά ερωτήματα για την προστασία του περιβάλλοντος στην περιοχή της Βαλτικής, αλλά και γιατί φαίνεται ότι θα είναι το πρώτο από πολλά παρόμοια έργα που σχεδιάζονται για το μέλλον.

Το έργο έχει ήδη προσελκύσει σε μεγάλο βαθμό την προσοχή των μέσων επικοινωνίας και του πολιτικού κόσμου σε ολόκληρη την περιφέρεια της Βαλτικής κατά τους τελευταίους μήνες. Έχει συζητηθεί σε πολλά φόρα και σε πολλές από τις ενδιαφερόμενες χώρες.

Συζητήθηκε και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον περασμένο Ιανουάριο, όπως ανέφερε ο κ. Libicki, σε δημόσια ακρόαση που διοργανώθηκε από την Επιτροπή Αναφορών, στην οποία συμμετείχα μαζί με το συνάδελφό μου κ. Piebalgs, αρμόδιο για την ενέργεια. Ο Επίτροπος κ. Piebalgs έδωσε μία γενική εικόνα των προοπτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσον αφορά το φυσικό αέριο, υπογράμμισε δε ότι οι ανάγκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε αέριο αυξάνονται με ταχύ ρυθμό, ενώ η παραγωγή αερίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης εμφανίζει ραγδαία μείωση και τα αποθέματα εξαντλούνται.

Η ενεργειακή μας πολιτική για την Ευρώπη δίδει έμφαση στην επείγουσα ανάγκη να προωθηθούν η βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης και οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, και εργαζόμαστε για την επίτευξη αυτού του στόχου.

Ωστόσο θα χρειαστούν ακόμη σημαντικές αυξήσεις στις εισαγωγές φυσικού αερίου για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της Ευρώπης κατά τις προσεχείς δεκαετίες. Πρόσθετες υποδομές, όπως αγωγοί φυσικού αερίου και τερματικοί σταθμοί υγροποιημένου φυσικού αερίου, θα είναι ουσιαστικής σημασίας για την ικανοποίηση των αναγκών των Ευρωπαίων καταναλωτών και για τη διασφάλιση του συνεχούς εφοδιασμού τους. Ο αγωγός Nord Stream θα δώσει τη δυνατότητα να αυξηθεί ο εφοδιασμός σε φυσικό αέριο από τη Ρωσία.

Όπως γνωρίζετε, η ανάγκη κατασκευής νέων υποδομών για τη μεταφορά ρωσικού αερίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση αναγνωρίστηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο με την υιοθέτηση, το Σεπτέμβριο του 2006, κατευθυντηρίων γραμμών για τα διευρωπαϊκά δίκτυα ενέργειας. Αναφέρομαι συγκεκριμένα στην απόφαση 1364/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου. Οι κατευθυντήριες γραμμές προσδιόρισαν ορισμένα έργα προτεραιότητας, και το έργο αυτό χαρακτηρίζεται ως έργο ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος, δηλαδή ως υψίστης προτεραιότητας. Με την επιφύλαξη ότι η μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων θα καταλήξει σε θετικά συμπεράσματα, ο αγωγός Nord Stream θα αποτελέσει έργο ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος.

Το βασικό μου μήνυμα κατά την ακρόαση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Ιανουάριο ήταν ότι το έργο, όπως και κάθε άλλο έργο, πρέπει να τηρεί όλους τους σχετικούς περιβαλλοντικούς κανόνες του διεθνούς και του κοινοτικού δικαίου κατά τα στάδια της κατασκευής, της λειτουργίας και της παρακολούθησής του. Το ίδιο μήνυμα θα ήθελα να μεταδώσω και σήμερα.

Σύμφωνα λοιπόν με το διεθνές και το κοινοτικό δίκαιο, ο κύριος του έργου, δηλαδή η «NordStream AG», οφείλει να ζητήσει άδεια εκτέλεσης ή άδεια κατασκευής από τις χώρες υπό τη δικαιοδοσία των οποίων προβλέπεται να πραγματοποιηθούν τα έργα, δηλαδή από τη Γερμανία, τη Δανία, τη Φιλανδία και τη Σουηδία. Ωστόσο η χορήγηση άδειας εκτέλεσης για παρόμοια έργα προϋποθέτει διαδικασία εκτίμησης περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Το ίδιο προβλέπεται και στις κατευθυντήριες γραμμές για τα διευρωπαϊκά δίκτυα ενέργειας τις οποίες προανέφερα. Οι διαδικασίες εκτίμησης περιβαλλοντικών επιπτώσεων προβλέπονται τόσο στο κοινοτικό όσο και στο διεθνές δίκαιο. Υπάρχει σχετική κοινοτική οδηγία και η Σύμβαση Espoo σε διασυνοριακό πλαίσιο.

Η Σύμβαση Espoo είναι μέρος του κοινοτικού κεκτημένου, καθώς τόσο η Κοινότητα όσο και τα κράτη μέλη είναι συμβεβλημένα μέρη. Στην περίπτωση αυτή εφαρμόζονται οι διαδικασίες και του κοινοτικού και του εθνικού δικαίου. Ο διασυνοριακός χαρακτήρας του έργου επιβάλλει την εφαρμογή της Σύμβασης Espoo, ενώ τα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη υποχρεούνται να εφαρμόσουν ορθά τις διατάξεις της οδηγίας για τις εκτιμήσεις περιβαλλοντικών επιπτώσεων προτού εκδώσουν την άδεια εκτέλεσης.

Η διαδικασία περιβαλλοντικών επιπτώσεων βάσει της Σύμβασης Espoo ξεκίνησε ήδη με την κοινοποίηση του έργου στα τέλη του 2006. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που διαθέτει η Επιτροπή, πολυάριθμες μελέτες, εκθέσεις και ζητήματα έχουν συζητηθεί σε διάφορα φόρα και συναντήσεις τόσο με το κοινό όσο και με τις αρμόδιες αρχές σε διάφορα κράτη μέλη.

Όπως προβλέπεται στη Σύμβαση Espoo, ο εργολάβος, ο κύριος του έργου, πρέπει να παράσχει την κατάλληλη τεκμηρίωση σχετικά με τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Συγχρόνως, η χώρα που είναι αρμόδια για την έκδοση της άδειας εκτέλεσης, η χώρα προέλευσης, το μέρος προέλευσης, όπως ονομάζεται στη Σύμβαση Espoo, έχει δύο υποχρεώσεις:

Πρώτον, να οργανώσει διαβουλεύσεις με τις αρμόδιες για το περιβάλλον αρχές και το ενδιαφερόμενο κοινό και, δεύτερον, να αρχίσει διαβουλεύσεις με το θιγόμενο μέρος ή τα θιγόμενα μέρη, δηλαδή τις γειτονικές χώρες, οι οποίες ενδέχεται να υποστούν τις διασυνοριακές επιπτώσεις του έργου. Στην περίπτωση αυτή, θιγόμενα μέρη θεωρούνται τα τρία κράτη της Βαλτικής και η Πολωνία.

Επομένως ορθή τήρηση της διαδικασίας περιβαλλοντικών επιπτώσεων σημαίνει ότι πρέπει να αξιολογηθούν και να σχολιαστούν τόσο από τις αρμόδιες αρχές όσο και από το κοινό όλες οι ανησυχίες, τα ερωτήματα και τα σημαντικά ζητήματα, όπως αυτά που αναφέρονται στην έκθεση που συζητούμε σήμερα.

Στο παρόν στάδιο, οποιαδήποτε έμφαση σε πιθανές αρνητικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις που δεν είναι δυνατόν να αμβλυνθούν ή να εξαλειφθούν, όπως προβλέπεται από τη νομοθεσία περιβαλλοντικών επιπτώσεων, είναι πρόωρη. Πράγματι, δεν έχει ακόμη συνταχθεί η τελική έκθεση εκτιμήσεων περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Ως εκ τούτου οι αρμόδιες για το περιβάλλον αρχές δεν είχαν ακόμη την ευκαιρία να αναλύσουν και να αξιολογήσουν όλες τις τεχνικές πληροφορίες που χρειάζονται για να δοθούν απαντήσεις σε όλες τις θεμιτές ερωτήσεις.

Οι χώρες προέλευσης έχουν το νόμιμο δικαίωμα να απαιτήσουν όλες τις συμπληρωματικές πληροφορίες που θεωρούν απαραίτητες για να μπορέσουν να χορηγήσουν, εάν το αποφασίσουν, την άδεια εκτέλεσης, όπως η Σουηδία, η οποία ήδη το έχει πράξει, όταν ο κύριος του έργου υπέβαλε επίσημη αίτηση προκειμένου να εκπληρώσει τις εθνικές νομικές απαιτήσεις.

Από την άλλη πλευρά, τα θιγόμενα μέρη έχουν επίσης νόμιμο δικαίωμα να βεβαιώνονται ότι διαθέτουν όλες τις αναγκαίες πληροφορίες για την ικανοποίηση των αναγκών τους. Πληροφορούμαι ότι όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη, δηλαδή τόσο τα μέρη προέλευσης όσο και τα θιγόμενα μέρη, συναντώνται τακτικά και συζητούν τις εξελίξεις της διαδικασίας περιβαλλοντικών επιπτώσεων βάσει της Σύμβασης Espoo.

Η τελική έκθεση περιβαλλοντικών επιπτώσεων αναμένεται να υποβληθεί ως το τέλος του έτους. Μετά την υποβολή της, θα διεξαχθούν οι επίσημες διαβουλεύσεις, οι οποίες θα καθορίσουν την τελική απόφαση σχετικά με τη χορήγηση άδειας εκτέλεσης.

Προσδοκώ ότι οι αρμόδιες αρχές σε όλα τα κράτη μέλη, τα οποία είναι συμβαλλόμενα μέρη της Σύμβασης Espoo, θα εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους και θα αναλάβουν τις ευθύνες τους όπως οφείλουν.

Η Ρωσία, η οποία έχει υπογράψει αλλά η οποία δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος της Σύμβασης Espoo, έχει παρ’ όλα αυτά συμφωνήσει να τηρήσει τους κανόνες της.

Τελειώνοντας, θα ήθελα να τονίσω ότι παρακολουθούμε τις εξελίξεις, έχουμε επαφή με τους υπεύθυνους της Σύμβασης Espoo, με τα ενδιαφερόμενα μέρη και με τον εργολάβο. Ως προς τον τελευταίο, οι υπηρεσίες της Επιτροπής έχουν καταστήσει σαφές ότι είναι ανάγκη να εκπληρώσει όλες τις υποχρεώσεις που αφορούν την αναγκαία πληροφόρηση και την απαιτούμενη διαφάνεια.

(Χειροκροτήματα)

  Christopher Beazley, Verfasser der Stellungnahme des mitberatenden Ausschusses für auswärtige Angelegenheiten. − Herr Präsident, Herr Kommissar, Herr Berichterstatter, liebe Kolleginnen und Kollegen! Sie werden verstehen, dass dieser Bericht nicht nur für dieses Hohe Haus sehr wichtig ist, sondern auch für das Publikum, wie Marcin Libicki bereits gesagt hat.

30 000 signatures demonstrate the concern there is around the coast of the Baltic Sea, which has been described as a sea dying of pollution. It is very shallow. At the bottom, it still has military vessels from the Second World War. The question is: Is it really the most sensible thing to drive an energy pipeline along the bottom of this particular part of the European Union?

I have the honour of writing the opinion for the Committee on Foreign Affairs, and, as well as the environmental issues which the Committee on Petitions has looked at, we were also concerned about the nature of the environmental assessment study which the Commission has just referred to.

Commissioner, in your reply could you confirm that you will accept Parliament’s paragraph 20 of the Libicki report, which calls upon you and the Commission to carry out an independent environmental assessment? There is some concern that if the proposers commission an environmental assessment it might lack objectivity.

We also call on all littoral states around the Baltic Sea – all nine, including Russia – to be fully consulted and also to be fully involved in the maintenance and security of such a pipeline were it to be constructed. The Commission has already stressed the importance of recognition of international and European law and we would add that liability by the company is also necessary. The appropriate insurance should be taken out to cover any potential risk or damage caused by the project, either in its construction or thereafter.

Finally, we insist upon the principle of reciprocity. Yesterday’s failed attempt to remove the BP-TNK chief executive by Russian partners does not bode well for mutual understanding between EU companies and Russian companies. We look for harmony in this exercise, but we also look for the Commission to follow this project very carefully, and as the rapporteur has pointed out, and two Commissioners to the hearing, the current proposal as tabled by Nord Stream is unsatisfactory.

I would just like to finish by saying that my group will be voting in favour of the Libicki report.

  Andres Tarand, tööstuse, teadusuuringute ja energeetikakomisjoni arvamuse koostaja. − Ainsad mõjusad argumendid, mis on jäänud Läänemere gaasijuhtme ehitamisel lahtiseks, on keskkonnakaitse argumendid. Šveitsi kompanii Nord Stream ei suutnud lubatud tähtajaks esitada keskkonnamõjude hindamise ettekannet, nii et Euroopa Parlament läheb hääletama pimesi.

On ka ilmnenud, et Nord Streami tellitud keskkonnamõjude hindamist on uute uurimisülesannetega täiendatud alles siis, kui siin parlamendis on osutatud olulistele puudujääkidele uurimistöö planeerimises. Kõige olulisem puudujääk selles vallas oli lahingumoonaga koos uputatud kümned sõjalaevad Soome lahte 1941. aasta augusti merelahingus, millise tõsiasja tunnistamine leidis aset alles Vene duumasaadiku Andrei Klimovi poolt kümme päeva tagasi.

Eelmisel aastal aga raporteeriti, et trass on täiesti puhas. Erilist tähelepanu tuleb pöörata põhjasetete läbisegamisel neist setetest eralduvale fosforile, mis keskkonnahinnangu koostaja meelest ei mõjuta eutrofeerumist, teise teadusrühma järgi aga mõjutab. Samuti on karta dioksiini ning raskete metallide vabanemist. Viimaste puhul on tegemist inimeste mürgitamisega söögiks kasutatavate kalade kaudu. Nagu me teame, on nii nimetatud ainete kui ka radioaktiivsuse tase Läänemeres kõige kõrgemad niikuinii.

  Rihards Pīks, PPE-DE grupas vārdā. – Paldies, priekšsēdētāja kungs! Runājot par šo projektu un par Libicki kunga ziņojumu, es gribētu atzīmēt, ka principā šajā projektā ir jāņem vērā trīs aspekti. Pirmais – tas ir ekonomiskais aspekts. Un te ir skaidrs, ka energoresursi ir vajadzīgi gan Vācijai, gan Eiropai, un no šī viedokļa šāds gāzes vads no Krievijas ir vajadzīgs, jo Krievijai ir šie gāzes resursi. Otrs ir politiskais aspekts. Kā šis projekts tika gatavots – mēs visi zinām, ka viņš bija ar tādu lielu politisko aizmuguri, pirms vēlēšanām, bez konsultācijām ar valstīm, uz kurām var iedarboties gan ekonomiski, gan no vides viedokļa.

Otrkārt, kā mēs zinām, tad atbilstoši Eiropas Savienības stratēģijai enerģētikas jomā ir paredzēta energolīniju savienojamība. Un šeit nav nekas tamlīdzīgs paredzēts, tātad faktiski viņš neatbilst mums jau tagad akceptētai Eiropas Savienības stratēģijai par energosolidaritāti, energodrošību.

Un, treškārt, ir vides aspekts, par ko konkrēti ir Libicki kunga ziņojums. Kā mēs zinām, pēc Pasaules Vides fonda ziņojuma no desmit vispiesārņotākajām Pasaules okeāna vietām septiņas atrodas Baltijas jūrā. No šī viedokļa man liekas, ka ļoti maz diskutēts – es pieļauju, protams, kompānijas, kas realizē šo projektu, ir rēķinājušas un diskutējušas – bet publiski nav diskutēts otrs alternatīvais variants – likt šo gāzes vadu pa zemes ceļu. Līdz ar to būtu arī daudz vieglāk atrisināma savienojamība, un faktiski divi aspekti – vides aspekts un politiskais stratēģiskais – būtu izslēgti. Paldies!

  Lasse Lehtinen, PSE-ryhmän puolesta. – Arvoisa puhemies, vetoomus, jota mietintö käsittelee, koskee ympäristöä, mutta käydyistä keskusteluista olemme huomanneet, että kaasuputkihankkeella on ulottuvuuksia, jotka eivät liity ympäristöön.

Parlamentin arvovallan mukaista on päätöslauselmissakin pitäytyä tosiasioissa. Tosiasia on, että EU tarvitsee venäläistä kaasua ja että Venäjä tarvitsee vielä enemmän eurooppalaisia asiakkaitaan.

Toinen tosiasia on, että nyt käsiteltävänä oleva hanke on EU:ssa hyväksytty osaksi TEN-ohjelmaa. Se on suuri rakennushanke, jolla toteutuessaan saattaa olla haitallisia vaikutuksia Itämeren ekosysteemiin.

Siitä syystä on tärkeää teettää puolueettomat ympäristöselvitykset, jotta riskit voidaan todentaa ja punnita niitä hyötyjä vastaan. Riskittömiä hankkeita ei ole olemassakaan.

Ryhmämme muutosesitykset mietintöön perustuvat siihen periaatteeseen, että ympäristön kohdalla ei tehdä myönnytyksiä, muttei myöskään rakenneta keinotekoisia esteitä.

Tosiasia on myös, että Itämeren tämän hetken suurin ympäristöongelma on ympäröivien maiden maatalous, ja todellinen riski ovat nopeasti yleistyvät öljykuljetukset laivoilla. Näitä ongelmia emme kuitenkaan käsittele tässä mietinnössä.

Tosiasia on niin ikään, että putkea koskeva keskustelu on politisoitunut siinä määrin, että itse asia uhkaa jäädä sivuseikaksi. Entisen presidentin Putinin huomautus, jonka mukaan Venäjän laivastolla on myös taloudellisia intressejä suojeltavanaan, ei ole omiaan luomaan luottamuksellista ilmapiiriä. Energian käyttäminen poliittiseen painostukseen ei myöskään kuulu sivistyneeseen tapaan käydä kansainvälistä vuoropuhelua.

Suomi on kokenut Venäjän taholta painostusta puutullien muodossa, mutta ainakaan toistaiseksi Suomen hallitus ei ole sitonut asiaa kaasuputkihankkeeseen.

Venäjä ei ole ratifioinut Itämerta koskevaa Espoon yleissopimusta. Sitä pitää edellyttää Venäjältä ennen, kuin putken rakentaminen voidaan aloittaa.

  Diana Wallis, on behalf of the ALDE Group. – Mr President, this is an incredibly important multifaceted report, and it covers a very difficult bundle of European issues, not just the environmental. It is noteworthy that it comes to us via the route of the Committee on Petitions, and it is to the credit of that committee that it manages to bring together opinions from across the spectrum of this House, through hearings and this report, to try to get a synthesised view.

The guiding principle of my group in dealing with this report has been very much to try to adopt a European set of answers to European problems. Fundamentally, the pipeline underlines the need, if ever we needed it underlined, for a European approach to energy supply.

It is not appropriate that different countries do different things with different partners. We need a Community response which is underlined by the principle of solidarity.

There has been much said about the environment, and the Commissioner has given some good answers to do with European environmental law, international legal obligations, but we need to build confidence here; we need to ensure, as far as possible, that European standards are adhered to and that there is a coordinated, coherent European approach to the environmental issues.

Then of course we come to the very difficult subject of EU-Russia relations. We have a golden opportunity here: in the Baltic Sea area, in the High North, we have the Northern Dimension Partnership. Let us use that vehicle, which has been one of the success stories of EU-Russia relations, to help us here.

Lastly I leave you with this positive thought. In my own constituency of Yorkshire there is a small village that is now linked with a small village in Norway by the largest undersea gas pipeline across and through the North Sea. That has built people-to-people relationships that will last for a very long time. That is positive.

  David Hammerstein, en nombre del Grupo Verts/ALE. – Señor Presidente, quiero dar las gracias al ponente, señor Libicki, Presidente de la Comisión de Peticiones. Es cierto que estamos tratando una petición ciudadana, que representa a miles de personas preocupadas por la construcción de un gasoducto de Rusia a Alemania.

Sobre todo, hay que cuestionar la naturaleza bilateral del acuerdo ruso-alemán, que implica a empresas como Gazprom y E.ON, para construir uno de los gasoductos más largos del mundo. Se pretende construirlo en medio del mar Báltico, para evitar su paso por territorio polaco y de los países bálticos.

Sí, este proyecto es un bypass político; sí, un bypass que no sólo esquiva los posibles problemas políticos que traería aparejados su construcción por tierra sino que desprecia olímpicamente una política energética común de la Unión Europea y debilita la posición de la Unión Europea en sus relaciones con Rusia. Los distintos acuerdos energéticos bilaterales con Rusia sin apenas coordinación con la Unión Europea también son malas noticias para una política exterior europea fuerte que hable con una sola voz.

El proyecto propuesto atraviesa un mar frágil, contaminado por productos tóxicos y con una renovación natural muy limitada. Las consecuencias de cualquier accidente serían catastróficas para todos los países ribereños. Ante todo, debemos exigir la aplicación decidida del principio de cautela, con una evaluación ambiental exhaustiva que estudie también todas las alternativas y el cumplimiento estricto de todas las normas internacionales.

La mejor forma de garantizar nuestra seguridad energética es contar con una política europea coordinada con altas exigencias ambientales.

  Eva-Britt Svensson, för GUE/NGL-gruppen. – Herr talman! En gasledning på Östersjöns botten innebär ökade klimatutsläpp och allvarliga miljörisker för Östersjöns känsliga ekosystem. Den biologiska balansen riskerar att rubbas. Vad kan komma att hända med alla de dumpade minorna som finns på havsbotten? Den planerade gasledningen – om den genomförs enligt planerna – innebär ett stort svek mot det engagemang som så ofta visas i ord när det gäller klimatdiskussionerna. Orden om klimatproblemen måste dock tas på allvar och översättas i konkreta handlingar och åtgärder.

Varje fastlåsning i miljardinvesteringar i naturgas försenar nödvändiga investeringar i förnybar alternativ energi och går emot alla målsättningar om omtanken om miljön och om att stoppa klimatförändringarna. Östersjön och klimatfrågorna måste sättas i fokus, varför vi kräver att Nord Stream redovisar en alternativ stäckning över land innan några som helst beslut fattas om en eventuell framtida gasledning – detta helt i enlighet med svenska regeringens beslut i februari i år.

  Sylwester Chruszcz (NI). – Panie Przewodniczący! Nie dziwię się Rosjanom, bo oni nie należą do Unii Europejskiej i mają interes gospodarczy w budowie rury na dnie Bałtyku i uniezależnieniu się od pośredników. To co robi rząd federalny Niemiec w Berlinie, to skandal i łamanie solidarności europejskiej. Niemcy, którzy stoją za projektem Unii Europejskiej, a ostatnio unijnej konstytucji, zdają się traktować słowo „wspólnota” bardzo wybiórczo. Na to naszej zgody być nie może. Także Pan, Panie Przewodniczący Pöttering, jako najważniejszy Niemiec w Unii Europejskiej, nic nie zrobił w tej sprawie. Zamiast jeździć na zjazdy ziomkostw, może zająłby się Pan tym, żeby nikt nie antagonizował narodów Europy?

  András Gyürk (PPE-DE). – Köszönöm a szót, elnök úr! Tisztelt képviselőtársaim! A balti-tengeri gázvezeték ügye a formálódó közös energiapolitika egyik legvitatottabb kérdése. Sokan aggódnak, hogy a vezeték megvalósulása révén nem a kontinens ellátásbiztonsága fog nőni, hanem Oroszországnak való kiszolgáltatottságunk.

Nem tudható, hogy az érintett fogyasztók számára megfizethetőbbek lesznek-e az árak, vagy éppen az égbe szöknek majd a gigantikus beruházásnak köszönhetően. És végül a ma napirenden szereplő kérdésekre sincs egyértelmű válasz: milyen környezeti következményei lesznek az Északi Áramlat projektnek?

Véleményem szerint elengedhetetlen, hogy az Európa energiaellátását évtizedekre meghatározni tervezett gázvezetékek, így például az Északi Áramlat lefektetését megfelelő hatásvizsgálat előzze meg. Mindennek természetesen ki kell terjednie a környezeti hatások mérlegelésére is. Esetünkben egy ilyen alapos és elfogulatlan, a környezeti szempontokat is figyelembe vevő elemzés sajnos nem áll rendelkezésre.

Az előttünk fekvő jelentés azonban jól világít rá azon környezetet érintő aggodalmakra, amelyek a balti-tengeri vezetékkel kapcsolatosan felmerülnek. Helytelennek tartom, hogy nem készült részletes elemzés arra vonatkozólag, hogy a tengerfenék 1200 km hosszan történő feltúrása pontosan milyen környezeti hatásokkal járhat. Nem tisztázott az sem, hogy milyen veszélyt rejtenek a térségben található fel nem robbant II. világháborús lőszerek. Tovább tetézheti az aggodalmakat, hogy a vezeték lefektetése során veszélyes vegyi anyagok kerülnének a tengerbe.

Ezek olyan súlyú kérdések, amelyek egyértelmű és megnyugtató megválaszolása nélkül elképzelhetetlennek tartom a projekt felelősségteljes megvalósítását. Úgy vélem, hogy a környezet védelme és az energiaellátás biztosítása nem kerülhetnek szembe egymással. Amennyiben az Európai Parlament valóban polgárközeli intézménnyé szeretne válni, úgy figyelembe kell vennie azt a 30.000, különféle petíciókon szereplő aláírást, amely a balti-tengeri gázvezeték környezeti kockázataira hívja fel a figyelmet, és érdemi választ kell adnia a felmerült kérdésekre. Köszönöm.

  Proinsias De Rossa (PSE). – Mr President, this report has been generated by a petition from 30 000 European citizens. The Committee on Petitions has already played an invaluable role by putting this issue on the European agenda. It is vital for the confidence of citizens that Europe can in fact engage with them on their behalf. It is therefore of the utmost importance that Europe continues to be seen to be engaged with the environmental impact of this proposal, and a heavy burden therefore falls on the shoulders of Commissioner Dimas.

We need to demonstrate that we are capable of safeguarding citizens’ health and the sustainability of our environment. The absolute need to develop energy resources, and the buying-in of energy resources, has to be based on principles of sustainability. My group’s amendments to this report are intended to focus, or rather re-focus, the report on these principles. I appeal to Parliament to support them.

An EIA is necessary and obligatory as Commissioner Dimas has pointed out, if permissions are to be granted legally. How we manage this issue will set the scene for the future, and we must get the balance right.

  Henrik Lax (ALDE). – Herr talman! Åtminstone två goda saker har följt av att Europaparlamentet har tagit upp fallet Nord Stream till behandling. Tack vare den offentliga utfrågningen i utskottet för framställningar i januari kan vi nu förvänta oss att Nord Stream lägger fram en opartisk och omfattande miljökonsekvensbedömning.

Det andra goda är att debatten också bör ha gjort det klart för Nord Streams ägare och den ryska staten att tillstånd att bygga denna gasledning kan fås bara om också Ryssland ratificerar Esbokonventionen. Den är en förutsättning för att ansvarsförhållandena ska kunna regleras vid eventuella skador. Det kommer emellertid också, som vi har hört, att behövas andra förtroendeskapande åtgärder om detta projekt ska bli det starka förenande bandet mellan EU och Ryssland som vi ju hoppas. Bland annat måste Gazprom också öppet kunna redovisa för sin faktiska förmåga att i framtiden leva upp till utlovade leveranser.

  Helmuth Markov (GUE/NGL). – Herr Präsident! Selbstverständlich hat der Bau von Pipelines — egal, ob es Erdöl- oder Gaspipelines sind — eine Auswirkung auf die Umwelt, und es ist egal, ob diese Leitung durch die Nordsee von Ekofisk nach Emden, wie heute existent, oder ob sie von Russland über Polen nach Deutschland geht, wie heute auch existent.

Umweltverträglichkeitsprüfungen müssen gemacht werden, Planfeststellungsprüfungen müssen gemacht werden. Das ist international geregelt. Wir haben das Espoo-Übereinkommen, und das heißt, die betroffenen Staaten, durch deren Territorium die Leitung geht, haben die Verantwortung dafür, zu prüfen, ob der Bau dort gemacht werden kann oder nicht. Ich habe Vertrauen in diese Länder und ich habe das Vertrauen, dass diese Konvention eingehalten wird, und erst danach kann man die Debatte führen, ob es eine mögliche Alternativvariante gibt, die dort entlanggeht oder da entlanggeht.

Was wir jetzt betreiben, das sieht mir manchmal sehr nach politischer Voreingenommenheit aus. Weil wir politischen Einfluss haben, müssen wir die Pipeline unbedingt da entlanglegen. Damit würden wir die Umweltverträglichkeitsprüfung aushebeln. Lassen Sie bitte die Länder mit ihren Behörden entscheiden, ob die Umweltschutznotwendigkeiten ordentlich eingehalten werden oder nicht. Es ist unsere Aufgabe, als Europäer zu sagen, dass wir den betroffenen Mitgliedstaaten vertrauen.

  Ria Oomen-Ruijten (PPE-DE). – Voorzitter, wij houden dit debat vandaag omdat burgers en overheden ongerust zijn over de aanleg van deze pijplijn. Zij zijn ongerust, omdat het milieu in het gevoelige gebied van de Oostzee gevaar loopt.

Hier is echter sprake van een enorme politisering van het debat. Iedereen vindt dat alle internationale en milieuverdragen gerespecteerd moeten worden, zeker wanneer het gaat om het gevoelige gebied van de Oostzee. Voorzitter, de politisering die hier echter plaatsvindt, heeft daarmee niets te maken. Wij moeten erkennen dat wij de energie nodig hebben, dat de binnenlandse productie bijvoorbeeld, ook in Nederland, steeds meer daalt en dat wij dus het gas van anderen nodig hebben. Dat gas komt uit Rusland. Het zou veel beter geweest zijn dat gas over land te transporteren. Dat is echter onmogelijk gemaakt. Nu moeten wij door dat gevoelige gebied. Mijn eerste punt betreft dus het respect voor alle internationale en milieuverdragen.

Een tweede punt is – en ik hoop dat niet iedereen doof is geweest – dat bij een toereikende milieueffectrapportage vervolgens vergunningen moet worden afgegeven. Dergelijke vergunningen moeten worden afgegeven door Duitsland, door Denemarken, door Zweden en ook door Finland. Hierover moeten wij later, aan het einde van het jaar, nog eens een oordeel vellen.

Een ander punt. Wij hebben ook een zekere wederkerigheid nodig. Wij zijn afhankelijk van het Russische gas en de Russen zijn afhankelijk van onze afnamebereidheid. Ik hoop dat die wederkerigheid straks, zonder alle politieke emoties naar aanleiding van dit project, goed geregeld wordt in de partnerschapsovereenkomst. Op die manier zullen wij dan veel problemen uit de wereld helpen.

  Victor Boştinaru (PSE) – Acest raport vorbeşte despre problemele de mediu, dar nu poate şi nu avea cum să se refere doar la problemele de mediu.

Aş dori în primul rând să subliniez că vom susţine orice proiect care poate ameliora aprovizionarea cu energie a Europei. De aceea consider deplorabil faptul că Uniunea Europeană nu s-a dotat încă cu o politică comună în domeniul energiei.

Uniunea Europeană necesită standarde comune şi nu numai din punctul de vedere al mediului, atunci când este vorba de proiecte de anvergura Nordstream. Există proiecte similare planificate în alte părţi ale Europei şi aceste standarde, care vor fi

convenite, trebuie implementate pretutindeni.

Nordstream va fi un precedent important şi trebuie să ne asigurăm că mergem în direcţia bună. Acest raport este răspunsul Parlamentului European la o petiţie cu peste treizeci de mii de semnături şi nu avem dreptul de a ignora opinia cetăţenilor europeni.

Istoria dezvoltării umane, mai ales în epoca industrială, a lăsat în spate adevărate catastrofe de mediu. Noi, Parlamentul European, în Europa anului 2008, nu avem voie să repetăm această istorie.

  Johannes Lebech (ALDE). – Hr. formand! Østersøen er et meget sårbart hav og Nord Stream vil påvirke havbunden og biodiversiteten i området. Derfor mener jeg, at alle kyststater i fællesskab skal overvåge den miljømæssige sikkerhed, og Nord Stream skal give erstatning for eventuelle skader, der måtte ske i forbindelse med nedlægning af rørledningen. Men miljøproblemet er ikke et eneste ved Nord Stream. Det er også den manglende tillid mellem Rusland og landene i Østersøområdet. Vi har op til flere gange set, at Rusland bruger energipolitikken som et politisk redskab. Og mange af landene i Østersøområdet ser klart Nord Stream som et russisk forsøg på at gå uden om dem og direkte ind på det vesteuropæiske marked. Og Nord Stream kan opfattes som et eksempel på en bilateral aftale mellem Rusland og et medlemsland i Unionen. Nord Stream har derfor en særlig og principiel interesse for Europa, for når spørgsmålet drejer sig om energiforsyning, er det vigtigt, at EU står sammen i en fælles energipolitik, og at enkelte medlemsstater ikke laver bilaterale aftaler. Og så er det vigtigt, at Rusland viser goodwill og indgår i alle internationale aftaler.

  Urszula Gacek (PPE-DE). – Mr President, the Nord Stream Baltic pipeline has been a controversial project since the day the former German Chancellor took a senior executive position in the company managing the venture. It has raised justified concerns about energy security issues in several countries around the Baltic Sea. It has become a classic example of the principle of European solidarity gone wrong. There can surely be no doubts regarding the geopolitical importance to Russia of the Nord Stream project.

However, it is not these issues we are debating today. Today we are discussing another very important aspect of Nord Stream’s pipeline: its environmental impact. I was, therefore, very surprised that Commissioner Dimas first stressed the importance of the energy supply and business aspects of the project, only later referring to the environmental impact. I would have expected a different set of priorities from the Commissioner for the Environment.

We all agree that the Baltic Sea is a unique and fragile environmental environment. Numerous experts share the concerns of petitioners and are rightly suspicious of an environmental impact report penned by Nord Stream’s experts. Please note that the very countries around the Baltic Sea which feel the non-environmental threats of the pipeline most keenly will also suffer any environmental damage directly. Adoption of amendments that play down the environmental threats will, frankly speaking, add insult to injury.

  Vural Öger (PSE). – Herr Präsident! Selbstverständlich liegt es im Interesse aller EU-Bürger, und insbesondere der Ostseeanrainerstaaten, dass keine Gefahren für die Umwelt entstehen. Wenn alle umweltpolitischen Bedenken ausgeräumt sind, dann sollte der Ostsee-Pipeline aber nichts mehr entgegenstehen, denn die EU ist sowohl auf die Diversifizierung von Energiequellen als auch die der Energietransportrouten angewiesen.

Die EU muss ab dem Jahr 2015 jedes Jahr zusätzlich 200 Milliarden Kubikmeter Gas importieren. Um unsere Energieversorgung in Zukunft zu sichern, ist für die EU jede Pipeline wichtig: Die Ostsee-Pipeline stellt eine komplementäre Energieroute dar und darf somit nicht in Konkurrenz zu anderen Projekten gesehen werden. Politisch begründete Argumente dürfen nicht wirtschaftlichen Interessen der EU entgegenstehen.

Differenzen zwischen ost- und westeuropäischen Mitgliedstaaten hätten im Vorfeld ausgeräumt werden sollen. In Zukunft könnte ein Mister EU-Energie diese Aufgabe übernehmen. Durch Koordination, Transparenz und Information könnten jegliche Missverständnisse im Vorfeld vermieden werden. Diese Diskussion zeigt erneut den Bedarf an einer aufeinander abgestimmten gemeinsamen EU-Außenpolitik.

  Grażyna Staniszewska (ALDE). – Panie Przewodniczący! Gazociąg północny i sposób podchodzenia do gazociągu północnego przez Unię Europejską jest dla mnie testem na jakość Wspólnoty Europejskiej, na to, czy rzeczywiście Unia Europejska podejmuje działania oparte o zasadę solidarności. Jest to test także na podchodzenie do ochrony środowiska. Jeżeli w dużo mniejszych projektach o znacznie mniejszym zagrożeniu dla przyrody i ludzi wymaga się kilku alternatywnych projektów po to, żeby wybrać najbardziej optymalny, to w tym potężnym projekcie, który potencjalnie może być silnym zagrożeniem nie tylko dla przyrody ale i dla ludzi, tym bardziej powinno się zażądać od pomysłodawców kilku alternatywnych rozwiązań i dopiero z tych kilku alternatywnych rozwiązań powinno się wybrać najkorzystniejsze i najmniej szkodliwe dla ludzi i dla środowiska. Dziwne jest, że przy tym potężnym projekcie takiej drogi zaniechano.

  Vytautas Landsbergis (PPE-DE). – Mr President, I hope that nobody in the EU leadership was happy in Khanty-Mansiysk when the new Russian President was mocking European solidarity.

Now we have the present challenge: are the legitimate existential concerns of smaller littoral states respected or neglected? If those ‘limitrophe’ tribes are not respected and their destiny remains marginal, we are all drawn into a swamp of neo-colonialism inside the new Europe. If Parliament votes against a truly independent environmental impact assessment and dislikes the prevention of real dangers because big money says bluntly ‘there is no risk of a disaster’ after such positions are proposed as a matter of urgency by one national team, the EU itself as a European idea risks being dumped to a poisoned bottom.

Colleagues who are listening, go to the tombs of Adenauer, Schuman and De Gasperi and ask how you should vote, especially on the first five Gazprom amendments. As for me, I will shake hands with every esteemed German parliamentarian in this House who votes against these amendments by 41 Members.

Those who were misguided may remedy the mistake by abstaining. Let Europe remain our priority.

(Applause)

  Lidia Joanna Geringer de Oedenberg (PSE). – Panie Przewodniczący! Planowany gazociąg północny łączący Rosję i Niemcy ma być najdłuższym podmorskim dwukanałowym gazociągiem na świecie, a jednocześnie najpłycej położonym, co czyni go szczególnie narażonym na ewentualne uszkodzenia. Nie ulega wątpliwości, że skala długotrwałych prac na rozległym obszarze Morza Bałtyckiego jest poważnym zagrożeniem dla środowiska naturalnego, bioróżnorodności i liczby siedlisk, dla bezpieczeństwa i płynności żeglugi, a w razie katastrofy ekologicznej także dla zdrowia mieszkańców krajów nadbałtyckich.

Na mocy konwencji z Espoo oraz ze względu na poważne zagrożenia dla środowiska naturalnego w pierwszej kolejności powinny być analizowane alternatywne trasy instalacji gazociągu, nie naruszające środowiska morskiego, w tym przypadku lądowe trasy gazociągu. Inwestycja na dnie Bałtyku nie jest bilateralną sprawą Niemiec i Rosji, gdyż w przypadku katastrofy ekologicznej ucierpią wszystkie państwa nadbałtyckie. Tak poważne przedsięwzięcie powinno być realizowane tylko w duchu solidarności europejskiej i za zgodą wszystkich państw nadbałtyckich po przeprowadzeniu dogłębnej i niezależnej oceny oddziaływania gazociągu na środowisko.

  Adam Bielan (UEN). – Panie Przewodniczący! Chciałbym zacząć od podziękowań, które kieruję na ręce autora tego sprawozdania – pana przewodniczącego Marcina Libickiego, który przygotował to sprawozdanie w niezwykle trudnych warunkach, bo stawił czoła niezwykle silnemu lobbingowi przedstawicieli konsorcjum, budującego tę kontrowersyjną inwestycję. Mam nadzieję, że ostateczny kształt tego sprawozdania udowodni, że czasy, w których to lobbyści mieli olbrzymi wpływ na kształt prawa stanowionego w Unii Europejskiej, odchodzą do przyszłości.

Przechodząc do meritum, chciałbym podkreślić, że Unia Europejska niezależnie od przedsięwzięcia, które bezpośrednio dotyczy jej członków, powinna stosować obiektywne standardy ochrony środowiska. Dzisiejsze sprawozdanie jest testem tego obiektywizmu. Budowa Nord Stream, jak wszyscy doskonale wiemy, będzie miała katastrofalny wpływ na środowisko naturalne Morza Bałtyckiego. Nie możemy pozwolić, by bez zgody jednej czwartej członków Unii Europejskiej była przeprowadzana na jej terytorium tak niebezpieczna inwestycja. Naszym celem powinno być osiąganie konsensusu, a nie forsowanie wbrew woli członków Unii niebezpiecznych ekologicznie i wątpliwych ekonomicznie projektów przez gigantyczne koncerny energetyczne.

Gazociąg Północny jest nieekonomiczny – ponad trzykrotnie droższy od inwestycji lądowej. Według ostatnich szacunków projekt pochłonie kilkanaście miliardów euro. Alternatywny rurociąg lądowy to około trzech miliardów euro. Oznacza to, że przesyłany gaz będzie musiał mieć wyższą cenę, co spowoduje natychmiastowy wzrost kosztów importu gazu dla całej Unii Europejskiej.

Drugim aspektem tej niezwykle kontrowersyjnej inwestycji jest bezpieczeństwo energetyczne Unii Europejskiej. Budowa Nord Stream drastycznie naruszy to bezpieczeństwo. Unia Europejska powinna w odpowiedzi na działania Rosji rozszerzać dostęp państw członkowskich do zasobów ropy i gazu w Azji Środkowej, a nie, jak to się w tej chwili dzieje, uzależniać się jeszcze bardziej od dostaw gazu z Gazpromu. Działania Kremla mają zapobiec dywersyfikacji dostaw gazu w Europie i właśnie temu celowi służy Nord Stream. Projekt, jak wcześniej wspomniałem, bez absolutnie żadnego ekonomicznego uzasadnienia.

Budowa Nord Stream demonstruje możliwości Kremla w monopolizowaniu rynku gazu w Europie. W tym samym czasie problemy z europejskim projektem Nabucco są przykładem niezdolności Unii do zagwarantowania własnego bezpieczeństwa energetycznego. W tym momencie nasuwa się pytanie: dlaczego Niemcy – kraj, który nie tak dawno był zagorzałym zwolennikiem wolności i bezpieczeństwa dla krajów byłego Bloku Wschodniego – teraz podejmują działania, które narażają te kraje na ponowną utratę suwerenności? Wspierając działania Kremla dążące do całkowitej dominacji energetycznej w Europie Wschodniej, Niemcy narażają te państwa na możliwość rosyjskiego szantażu politycznego.

Wzywam wszystkie grupy parlamentarne do poparcia dzisiejszego sprawozdania ze względu na możliwość uniknięcia olbrzymiej katastrofy ekologicznej oraz na uszanowanie prawa do wyrażenia zgody na tego typu inwestycje przez wszystkie kraje przybrzeżne. To, czego Unia Europejska potrzebuje w tej chwili, to solidarność w każdym aspekcie, zarówno bezpieczeństwa energetycznego, jak i ochrony środowiska.

PRESIDE: MIGUEL ANGEL MARTÍNEZ MARTÍNEZ
Vicepresidente

  Tunne Kelam (PPE-DE). – Mr President, I think this report is going to be a test case whether the European Parliament has to serve the interests of the citizens first – and citizens are really worried – or yield to the pressure of big companies, a pressure that has become really embarrassing.

I regret that this issue has been highly politicised. But this is a result of how the thing was started through bilateral deals, ignoring all the other interested parties.

Now I think what we need – and I fully agree with Mrs Wallis – is a coordinated, coherent EU approach and strict observance of EU law. The precondition for building the pipeline should be a truly independent environmental impact study under the supervision of the Commission, establishing liability for possible damages, and Russia ratifying the Espoo Convention.

(The President cut off the speaker.)

  Danutė Budreikaitė (ALDE). – ES valstybės, kalbėdamos apie žmogaus veiklos įtaką aplinkai, toliau vykdo projektus, kurių pasekmės aplinkai gali būti katastrofiškos.

Šiaurės dujotiekis, vakar buvęs dviejų šalių – Vokietijos ir Rusijos verslo projektu, šiandien tapo ES prioritetu.

Šiaurės dujotiekis tiesiamas per seklią, pasaulyje labiausiai užterštą Baltijos jūrą, kurios dugnas nusėtas po II-ojo pasaulinio karo likusiais cheminiais ginklais, Rusijos karinių bazių taršalais, dujotiekis tiesiamas per „Natūra 2000“ teritoriją. Būtina atlikti nepriklausomus ekologinių pasekmių tyrimus.

Katastrofos atveju, nukentės pakrančių gyventojai, ekologija, šalių ekonomika. Kas už tai atsakys?

Prie Baltijos jūros gyvena 10 valstybių gyventojai. Tai ne tik Vokietija ir Rusija, istoriškai įpratę spręsti kitų tautų likimus.

Kviečiu Europą kalbėti iš tikrųjų vienu balsu, ieškoti alternatyvų dujotiekiui sausuma ir matyti ne dujas, o atominę energetiką kaip ekologišką ir ES ateities energetinio saugumo garantą.

  Zbigniew Krzysztof Kuźmiuk (UEN). – Panie Przewodniczący! Na przestrzeni ostatnich kilkunastu miesięcy zadałem Komisji kilka pytań w tej sprawie, zawsze otrzymując ogólnikowe i niejasne odpowiedzi. W tej debacie chciałbym zwrócić uwagę na trzy kwestie. W zasadzie wszystkie kraje nadbałtyckie zgłaszają poważne zastrzeżenia do tej inwestycji, przewidując jej negatywny wpływ na środowisko naturalne basenu Morza Bałtyckiego. Po drugie, koszty realizacji tej inwestycji, które nawet według inwestora gwałtownie rosną – początkowo szacowano je na 4,5 miliarda euro, obecnie już na 8–12 miliardów euro. Można by powiedzieć, że jest to problem inwestora, ale przecież w rezultacie te koszty zostaną w przyszłości przerzucone na odbiorców gazu. Jest to tym bardziej zastanawiające w sytuacji, kiedy istnieją alternatywne, lądowe przebiegi gazociągu dwu-trzykrotnie tańsze. Po trzecie wreszcie, jest to inwestycja godząca wprost w ideę wspólnej polityki energetycznej Unii Europejskiej. Trudno sobie wyobrazić realizację tej idei w przyszłości w sytuacji, kiedy inwestycja gazociągu (...)

(Przewodniczący odebrał mówcy głos)

  Carl Schlyter (Verts/ALE). – Herr talman! Gasledningen bygger på tre grundläggande fel: Den är miljömässigt fel, satsar miljarder på fossilgas i stället för på förnybar energi och den kommer att vara miljöförstörande och släppa loss enorma mängder slam. När vi byggde den tio kilometer långa Öresundsbron släppte man iväg mycket mer giftigt slam än vi trodde. Den här ledningen är över 1 000 kilometer lång. Det kommer att bli en miljökatastrof med PCB, DDT och kemiska stridsmedel på botten.

Den bygger på egoism i stället för solidaritet. Tyskland och Ryssland gör upp över huvudet på andra länder som inte kommer att få tillgång till någon gas, vilket även det är förskräckligt. Ännu värre är att den är odemokratiskt. Man lägger den i havet för att undvika möjligheten för markägare att stoppa ledningen. Man lägger den i havet, eftersom kanske bara några regeringar kan säga nej inom sina territorialvatten. Det är ni, herr kommissionsledamot, som enligt Esbokonventionen har rätt att försvara den icke-territoriella delen av Östersjön. Det är ni, bara ni som kan försvara markägarnas rättigheter i Esbokonventionen och kräva alternativa dragningar.

  Laima Liucija Andrikienė (PPE-DE). – Šiandien ne kartą buvo minima ESPOO konvencija – būtinybė visoms suinteresuotoms šalims laikytis tarptautinių aplinkosauginių normų. Gerbiami kolegos, bet juk Rusija net nėra ratifikavusi ESPOO konvencijos. Pažadai, kad ir neratifikavusi šio dokumento, ji laikysis jo nuostatų, neįtikinami, nes mes puikiai žinome patyrimą su energetikos chartija.

Grupė mūsų kolegų siūlo pataisas šiandien svarstomam dokumentui. Tokio vienos kompanijos lobizmo per ketverius darbo šiame Parlamente metus, aš dar nesu mačiusi. Mes puikiai suprantame, kaip reikalingas nepriklausomas poveikio aplinkai vertinimas ir kai kurių įvardinta konkreti kompanija, neva ji vienintelė gali atlikti tokį vertinimą, yra visiškai nepriimtina.

Remiu M.Libicki dokumentą ir kviečiu kitus jį paremti.

  Marios Matsakis (ALDE). – Mr President, we are talking about this project as if this is the first time in the world an underwater pipeline is being built. There are dozens of pipelines crossing our seas, with no problems whatsoever. We have the technology today to bring gas, to bring energy, to areas that need it, and millions of German citizens need this gas and they need it urgently.

We must be honest enough to realise that the purpose of this report is not to stop gas coming into Germany or into the EU, but to stop it from crossing the Baltic Sea and to get it overland. It is stated clearly in paragraph 25 that it is possible to transport it overland, so it can pass through Poland purely for political and economic reasons. We must be honest enough to admit it. It is unethical to use environmental concerns in order to achieve political objectives and, for that reason, I will vote against it.

  Konrad Szymański (UEN). – Panie Przewodniczący! Chciałbym odpowiedzieć komisarzowi Dimasowi, który skupił się na politycznych i gospodarczych aspektach, pomijając niejako kwestie środowiskowe. Wszyscy wiemy, że Rosja nie ma zamiaru stosować się do zasady wzajemności w zakresie inwestycji na rynku energetycznym. Będzie w najlepszym wypadku reglamentować dostęp do swojego rynku, wyrzucając w każdej chwili każdego europejskiego inwestora. Dlatego gospodarczo projekt Nord Stream wzmacnia pozycję Rosji i jest szkodliwy dla Europy. Wszyscy wiemy, że Rosja nie zamierza wycofać się z używania energii jako instrumentu nacisku politycznego. Dziś dotyczy to głównie Ukrainy. Realizacja projektu Nord Stream sprawi, że każdy kraj Unii Europejskiej będzie niejako otwarty na tego typu naciski, będzie mógł być szantażowany. Oczekujemy uwzględnienia negatywnego stanowiska krajów bałtyckich w tej sprawie. Komisarz Dimas może lekceważyć te względy. Możemy nawet sfinansować z europejskich środków ten projekt. Ale proszę się nie dziwić, jeżeli kolejne grupy obywateli europejskich odwrócą się od procesu integracji. Jedni powiedzą, że jest to projekt im obojętny, a inni powiedzą, że jest to projekt po prostu szkodliwy.

  Árpád Duka-Zólyomi (PPE-DE). – Köszönöm, elnök úr! Az Északi Áramlat egyike azon terveknek, amelyek célja kielégíteni az EU energiaigényét. Sok viszont a bizonytalansági tényező. A fennálló környezetvédelmi kockázatok megkövetelik, hogy a nyolc érintett ország részvételével szakmai hatástanulmányok készüljenek, amelyek nélkül nem szabad hozzákezdeni az esetleges tervezéshez.

Az egyelőre kétoldali tervezetnek van egy szélesebb európai energetikai biztonságot érintő vetülete is, amit az Unió nem hagyhat figyelmen kívül. Összhangban a 2006-os közös energiaügyi politikáról szóló közös állásfoglalással, elengedhetetlen a Bizottság részvétele a projektben, hogy így érvényesüljenek az Unión belüli energetikai szolidaritás szempontjai.

Nem helyes, hogy a projekt elkészítése a part menti államok előzetes hozzájárulása nélkül történt. Az Unió tagállamainak 1/3-át érintő környezetvédelmi kockázattal járó tervről van szó, amelynek ráadásul létezik egy ésszerűbb szárazföldi változata is...(az elnök elveszi a szót a felszólalótól).

  Olle Schmidt (ALDE). – Mr President, to my colleague Mr Matsakis I would say that I live close to the Baltic; he does not. In the name of environmental solidarity, he should show some concern for the Baltic as well.

Herr talman! Ibland hör man inlägg i denna kammare som man lyssnar extra noga på, och det är på inlägg av Vytautas Landbergis. Med den erfarenhet Landsbergis har av de politiska förutsättningarna för en region att skapas och bildas i trygghet, så tycker jag att vi har all anledning att lyssna på det inlägget.

Jag skulle vilja säga till kommissionsledamot Dimas och till kommissionen att det för mig hela tiden har varit obegripligt att inte EU och ni, herr kommissionsledamot, och övriga i kommissionen har reagerat på detta gigantiska projekt – säkerhetspolitiskt, energipolitiskt, miljöpolitiskt. Jag har ställt frågan flera gånger och fått väldigt undflyende svar. Jag förstår inte varför det tog så lång tid för er att engagera er i denna fråga som berör hela Europa, inte bara Ryssland och inte bara Tyskland.

  Ville Itälä (PPE-DE). – Arvoisa puhemies, Itämeri on Euroopan unionin ympäristöllinen häpeäpilkku. Se voi todella huonosti. Me vaadimme ja tarvitsemme runsaasti toimenpiteitä, jotta Itämeren tilaa voidaan kohentaa, mutta se ei ole mahdollista ilman Venäjän sitoutumista kyseiseen asiaan.

Koska me tiedämme, kuinka tärkeää tämän putken rakentaminen on Venäjälle, meillä on nyt mahdollisuus edellyttää, ennen kuin annamme rakennusluvan, että Venäjä sitoutuu tiettyihin muihinkin ympäristöhankkeisiin, jotta päästöt Itämerellä vähenevät. Jos lupa annetaan, meidän täytyy voida olla varmoja siitä, että Venäjä todella sitoutuu kyseiseen asiaan ja ryhtyy tarvittaviin toimenpiteisiin.

Tämä on sekä mahdollisuus että samalla myös uskottavuuskysymys koko Euroopan unionin kannalta. Sen on toimittava yhtenäisesti ja puhuttava yhdellä suulla suhteissamme Venäjään Itämeren pelastamiseksi. Nyt meillä on siihen mahdollisuus, ja meidän osattava hyödyntää kyseinen mahdollisuus.

  El Presidente. − Señorías, hemos dado la palabra a diez oradores, excepcionalmente, porque normalmente la damos como máximo a cinco. Quedan unos cuantos diputados que habían pedido también la palabra. Quiero recordarles que pueden entregar su contribución por escrito, que se incluiría, naturalmente, en el Acta de la sesión.

  Σταύρος Δήμας, Μέλος της Επιτροπής. − Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα κατ’ αρχήν να ευχαριστήσω τους ομιλητές στη σημερινή συζήτηση για τις ενδιαφέρουσες απόψεις τους. Είναι γεγονός ότι αναφέρθηκα στη δημόσια ακρόαση την οποία η Επιτροπή Αναφορών είχε ζητήσει τον Ιανουάριο, όπου μιλήσαμε τόσον εγώ όσο και ο συνάδελφός μου, Επίτροπος κ. Piebalgs, αρμόδιος σε θέματα ενέργειας, και επανέλαβα τι ελέχθη σχετικά με την ανάγκη για εισαγωγές φυσικού αερίου, όπως είπε ο συνάδελφός μου κ. Piebalgs. Αναφέρθηκα επίσης στην απόφαση 1364/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, σύμφωνα με την οποία οι κατευθυντήριες γραμμές προσδιόρισαν ορισμένα έργα προτεραιότητας μεταξύ των οποίων και αυτό ως έργα ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος. Εσείς το αποφασίσατε, και όχι εγώ! Επομένως μην μου κάνετε κριτική για το ότι δίδω έμφαση περισσότερο στα οικονομικά θέματα! Εγώ αναφέρθηκα ακριβώς στο τι έχει αποφασιστεί από εσάς. Από κει και πέρα η έμφαση την οποία έδωσα στην ομιλία μου αφορούσε τα θέματα περιβάλλοντος. Και αυτά είναι τα οποία με απασχολούν. Επομένως σας παρακαλώ να προσέχετε λίγο περισσότερο, όχι μόνο στο ένα έκτο της ομιλίας μου αλλά και στα επόμενα πέντε έκτα.

Οι ανησυχίες σχετικά με τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις έργων τόσο μεγάλου μεγέθους, μεγάλης σημασίας και με πολύπλοκες τεχνικές πτυχές είναι βεβαίως απόλυτα θεμιτές. Υποδηλώνουν ότι το ευρύτερο κοινό συμμετέχει ολοένα και περισσότερο σε συζητήσεις που αφορούν την αειφόρο ανάπτυξη και την προστασία του περιβάλλοντος σε σχέση με μεγάλα έργα υποδομής.

Εντούτοις τόσο οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις όσο και οι απόψεις του κοινού και των αρμοδίων για το περιβάλλον αρχών αποτελούν αντικείμενο της εκτίμησης περιβαλλοντικών επιπτώσεων, η οποία προβλέπεται από τη σχετική νομοθεσία για τις εκτιμήσεις περιβαλλοντικών επιπτώσεων, την κοινοτική οδηγία και τη Σύμβαση Espoo, την οποία, όπως είπα και προηγουμένως, η Ρωσία έχει υπογράψει, δεν την έχει κυρώσει, έχει πει ότι θα την εφαρμόσει. Μακάρι να την κυρώσει! Εμείς πάντοτε πιέζουμε τρίτες χώρες να επικυρώνουν συμφωνίες περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος.

Τα αποτελέσματα των διαδικασιών περιβαλλοντικών επιπτώσεων πρέπει να αξιολογηθούν προσεκτικά από τις αρχές που είναι αρμόδιες για τη χορήγηση της άδειας εκτέλεσης ή των αδειών κατασκευής κάθε είδους έργου υποδομής. Μόνο τότε μπορούν οι αρχές αυτές να έχουν σαφή εικόνα για τα περιβαλλοντικά ζητήματα που περιλαμβάνονται στην έκθεση που τόσο επιμελώς συνέταξε ο κ. Libicki.

Πάντως, για παράδειγμα, στην έκθεση γίνεται αναφορά στην απειλή ρύπανσης μεγάλης κλίμακας από την απόρριψη στη Βαλτική Θάλασσα χιλιάδων τόνων χημικών ουσιών, οι οποίες χρειάζονται για την επεξεργασία του αγωγού πριν τεθεί σε λειτουργία – «συγκεκριμένων χημικών ουσιών» αναφέρεται στην έκθεση.

Ωστόσο φαίνεται ότι ο εργολάβος επιβεβαίωσε το Φεβρουάριο του 2008 ότι δεν προτίθεται να χρησιμοποιήσει αυτές τις χημικές ουσίες στις δοκιμές πίεσης του αγωγού προτού τεθεί σε λειτουργία. Αυτό δεν σημαίνει ότι το πρόβλημα δεν θα υπάρχει. Πιθανότατα να χρησιμοποιηθούν άλλες χημικές ουσίες. Αλλά πάντως σημαίνει ότι πρέπει να περιμένουμε την ολοκλήρωση της διαδικασίας εκτιμήσεων περιβαλλοντικών επιπτώσεων, όπως προβλέπεται από το νόμο, για να είμαστε σε θέση να συζητήσουμε την τήρηση της κοινοτικής νομοθεσίας και πολιτικής, τις επιπτώσεις, τους κινδύνους, τα μέτρα αλλά και να αποφασίσουμε τους όρους που θα πρέπει να επιβληθούν στον κύριο του έργου.

Οι όροι διαφάνειας που προβλέπονται στη διαδικασία εκτιμήσεων περιβαλλοντικών επιπτώσεων διασφαλίζουν ότι όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη, συμπεριλαμβανομένου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, θα έχουν πρόσβαση σε όλες τις σχετικές πληροφορίες.

Είναι ενδιαφέρον που από πολλές πλευρές ακούστηκε σήμερα ότι η Επιτροπή θα πρέπει να έχει περισσότερες αρμοδιότητες είτε για να κάνει μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων είτε για να επιβάλλει διάφορες πολιτικές. Η Επιτροπή έχει συγκεκριμένες αρμοδιότητες· στο θέμα των μελετών και των μελετών περιβαλλοντικών εκτιμήσεων δεν έχει ούτε τα μέσα ούτε την αρμοδιότητα· η αρμοδιότητα είναι των κρατών μελών. Ο ρόλος της Επιτροπής, όπως αναφέρεται στη Συνθήκη, είναι να διασφαλίζει ότι τα κράτη μέλη εφαρμόζουν ορθά και τηρούν πλήρως όλους τους κανόνες του κοινοτικού δικαίου, συμπεριλαμβανομένων των διεθνών συμφωνιών που έχει επικυρώσει η Κοινότητα.

Η Επιτροπή μπορεί να παρέμβει μόνον εάν έχει σοβαρούς λόγους να πιστεύει ότι σημειώθηκαν παραλείψεις στην εκπλήρωση των σχετικών νόμιμων υποχρεώσεων βάσει του κοινοτικού δικαίου, συμπεριλαμβανομένου του περιβαλλοντικού δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Προς το παρόν δεν υπάρχουν σχετικές ενδείξεις, καθώς η διαδικασία εκτιμήσεων περιβαλλοντικών επιπτώσεων βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη. Σας διαβεβαιώνω ότι η Επιτροπή δεν θα διστάσει να παρέμβει όποτε και αν χρειαστεί.

Τέλος, μπορώ απλώς να επαναλάβω εδώ ότι η Επιτροπή προσδοκά ότι τα κράτη μέλη θα τηρήσουν πλήρως τις υποχρεώσεις τις οποίες έχουν βάσει του κοινοτικού δικαίου. Αυτή είναι βασική προϋπόθεση οποιασδήποτε τελικής απόφασης έγκρισης.

Σας ευχαριστώ και πάλι και ευχαριστώ τον κ. Libicki για την έκθεσή του και για την ευκαιρία την οποία μας έδωσε να συζητήσουμε το πολύ σημαντικό αυτό θέμα του αγωγού και των περιβαλλοντικών επιπτώσεων τις οποίες πιθανόν να έχει.

(Χειροκροτήματα)

  Marcin Libicki, sprawozdawca. − Panie Przewodniczący! Bardzo dziękuje wszystkim, którzy zabrali głos. Muszę powiedzieć, że jestem dumny, że zasiadam w tej sali. Ta sala przemówiła dzisiaj głosem ludu – co się nie zawsze zdarza w Parlamencie – głosem ludu, tak jak przemawiały w najlepszych tradycjach europejskich parlamenty europejskie, które zostały powołane po to, żeby opinię ludu przedstawiać wielkim tego świata.

Panie Komisarzu Dimas! Pan jest dzisiaj wielkim tego świata. Proszę słuchać głosu ludu, który dzisiaj przemówił głosem tych parlamentarzystów. Prawie wszyscy uznali, że ten gazociąg nie jest tylko zagrożeniem dla środowiska, lecz że on zniszczy środowisko, najpierw przez budowę, a potem nie daj Boże, przez gigantyczną katastrofę.

Padły tutaj wszystkie opinie o tym, ale pan Dimas się do tego nie odniósł. Dlaczego nie budować lądowego gazociągu, trzy razy tańszego i bezpieczniejszego? Komisja Europejska milczy. W tej dyskusji padł ten głos. Padł głos o tym, że Nord Stream jest spółką państwową, że to jest wielki polityczny plan. Tu były głosy, że to jest polityka. Tak, to jest polityka – polityka Nord Streamu i jego właściciela – Kremla.

Była mowa tutaj na tej sali, że potrzebna jest solidarność europejska. Nie wiem, dlaczego pojawiła się poprawka, żeby wykreślić ustęp mówiący o solidarności. Właśnie to jest test na solidarność europejską, tak jak to było tutaj przed chwilą powiedziane. Dlaczego nie odnosi się Pan do kosztów, które zostaną przerzucone na konsumenta? To zostało tutaj powiedziane. Teraz stoimy przed tym testem: czy wielcy tego świata, czy wielcy Unii, do których Pan należy, wysłuchają głosu ludu, tak jak wielcy dawnych wieków wysłuchiwali głosu parlamentów? Ale jak nie wysłuchali, to to się źle kończyło. Pamiętamy przykłady z historii, których nie będę przytaczał, że jak wielcy tego świata nie chcieli wysłuchiwać głosu ludu, to to się źle kończyło. I teraz już taką próbką było referendum francuskie, niderlandzkie i irlandzkie. Proszę to traktować jako ostrzeżenie. Niech wielcy tej Unii Europejskiej o tym pamiętają, komu mają służyć, żeby to się źle nie skończyło.

  El Presidente. − Queda cerrado el debate. La votación tendrá lugar a las doce.

Declaraciones por escrito (artículo 142 del Reglamento)

  Cristian Silviu Buşoi (ALDE), in writing. – The impulse provided by the Nord Stream debate represents a good start for Europe to finally speak with one voice on energy security issues and to focus on an effective common energy policy.

Energy security is a vital element in the context of overall EU security and should therefore be treated with utmost care especially in the face of a growing dependency on energy imports, expected to reach 65% by 2030. Dependency on gas alone is expected to rise to 84% of supply by 2030. Attention should be given to the EU’s distinctive relationship with Russia: emphasis should be placed on the creation and observance of equal access conditions and fair treatment of both Russian investors in the EU as well as EU investors in Russia. Alas, the latter case is not yet maintained and should therefore be strived for.

Moreover, I wish to acknowledge the importance of Russia’s possible ratification of the Energy Charter Treaty and the Transit Protocol in the avoidance of potential Nord-Stream-project-related disagreements.

I would like again to bring into discussion the potentially disastrous environmental consequences that the Nord Stream project poses, given its scale and proposed route, and to present my support for an alternative inland route.

  Titus Corlăţean (PSE), în scris. – Salut poziţia adoptată de Parlamentul European cu privire la realizarea unei conducte de gaze care urmează a lega Rusia de Germania.

Uniunea Europeană are nevoie de o politică energetică integrată, comună şi coerentă, precum şi de o strategie pe termen lung cu privire la asigurarea independenţei energetice a statelor membre.

Problemele de mediu şi geopolitice în materie de securitate energetică trebuie tratate de către Uniunea Europeană printr-un efort concertat al tuturor statelor membre, şi nu prin tratate bilaterale încheiate de unele state membre cu Rusia. Doar în acest mod se poate ajunge la o poziţie puternică a Uniunii Europene în negocierile cu Rusia, evitând ca resursele energetice să devină un factor de presiune politică şi transformând UE într-un partener egal al Rusiei.

În acest fel putem oferi răspunsuri şi frustrărilor întemeiate ale cetăţenilor români legate de creşterea neîntreruptă a preţurilor la gaze şi electricitate, cu consecinţe socio-economice negative importante pentru români şi nivelul lor de trai.

În acelaşi timp, soluţia unei politici energetice comune europene poate suplini incapacitatea guvernanţilor de dreapta de la Bucureşti de a promova interesele României în domeniul energetic în relaţia cu Rusia.

  Mieczysław Edmund Janowski (UEN), na piśmie. – Wyrażam uznanie przewodniczącemu Komisji Petycji PE, panu Marcinowi Libickiemu za podjęcie tematu, który budzi bardzo wiele niepokojów. To ponad 30 tys. pełnych obaw mieszkańców Unii zwróciło się o pomoc w związku z zamiarem realizacji gazociągu biegnącego po dnie Bałtyku. Wielka szkoda, że ci którzy zamierzają podjąć tę inwestycję nie dostarczyli do tej pory oceny jej wpływu na środowisko naturalne. Ma to wszakże być najdłuższa w świecie budowla podmorska - 1200 km. Poruszamy dziś problem ma wymiar ekologiczny i ekonomiczny. Naturalnie, nie można nie dostrzegać "sosu politycznego", w którym to wszystko się znalazło. Trasa rurociągu ma przebiegać zarówno przez obszary Natura 2000, jak i składowiska zatopionej amunicji i gazów trujących z czasów wojny. Musimy więc mieć rzetelną analizę, uwzględniającą zagrożenia w czterech sytuacjach: budowy gazociągu, jego normalnej eksploatacji, sytuacjach krytycznych (katastrofa), w stanie demontażu wyeksploatowanej sieci czy zerwania umów dostawy. Nie dysponujemy żadną rzetelną analizą tego przedsięwzięcia, a przecież praktycznie każda inwestycja budowlana wymaga zgodnie z prawem określenia jej wpływu na środowisko. To nie jest tylko sprawa dwóch krajów Niemiec i Rosji. Ta sprawa na dziś jest również przykładem braku solidarności europejskiej w zakresie energetyki. Wsłuchajmy się więc w głos naszych zatroskanych obywateli. Oni czują, że coś tu "nie gra".

  Anneli Jäätteenmäki (ALDE), kirjallinen. – Päätös Itämeren kaasuputken rakentamisesta on kahden kauppa: Venäjän ja Saksan. Sen pitäisi olla kaikkien Itämeren ympärillä olevien valtioiden asia. Itämeren valtiot eivät ole vain Saksa ja Venäjä. Yhteinen päätös asiasta on perusteltu, koska Itämeren kaasuputkella on kielteisiä ympäristövaikutuksia Itämereen.

Itämeren kaasuputken ympäristövaikutukset on tutkittava ja tarvittavat toimenpiteet tehtävä. Rakentamisluvan ehdoksi tulee asettaa Venäjän sitoutuminen Espoon sopimuksen noudattamiseen.

Itämeren ympäristön tila voidaan saada paremmaksi vain, jos Venäjä sitoutuu ja kiinnostuu Itämeren ympäristön tilasta. Nyt on mahdollisuus sitouttaa Venäjä.

Venäjän taloudellinen hyvinvointi on riippuvainen energian viennistä. Toisaalta EU on riippuvainen Venäjän energiasta. Reilu, ympäristöä kunnioittava strateginen yhteistyö on tarpeen EU:n ja Venäjän välillä.

Täällä salissa on kuultu paljon kritiikkiä Kremliä kohtaan. Sopimukseen tarvitaan kuitenkin aina kaksi osapuolta.

EU:ssa on aika itsekritiikkiin. EU-yhteistyön ja huolen Itämeren tilasta on syytä muuttua tositoimiksi!

  Siiri Oviir (ALDE), kirjalikult. – Tulevase ELi toimimise lepingu (Lissaboni lepingu) artiklis 194 on sõnaselgelt sätestatud, et ELi energiapoliitikat tuleks teostada liikmesriikide vahelise solidaarsuse vaimus ja pidades silmas vajadust säilitada ja parandada keskkonda. Ei saa mitte nõustuda sellega, et Euroopas, kus viimastel aastatel räägitakse väga aktiivselt looduskeskkonna säästmisest, tuuakse järsku looduskeskkond ohvriks ELi energiaalasele välispoliitikale. Arvestades asjaolu, et Läänemeri on juba täna üks enim saastunud merealasid, siis on lubamatu luua Läänemere ökosüsteemile veel lisaks täiendavaid ohuallikaid, mis võivad viia tulevikus antud piirkonnas loodusliku ja majandusliku katastroofi tekkimiseni. Kutsun Euroopa Parlamenti üles toetama Läänemere-äärsete riikide, raportööri ja keskkonnaorganisatsioonide poolt pakutud ideed rajada nimetatud põhja gaasijuhe mööda maismaad ning paluksin Euroopa Komisjoni ja nõukogu, et nad kasutaksid kõiki nende käsutuses olevaid õiguslikke vahendeid, et muuta gaasijuhtme ehitaja plaane ehitada nimetatud gaasijuhe Läänemerre.

  Sirpa Pietikäinen (PPE-DE), kirjallinen. – Arvoisa puhemies, arvoisa mietinnön esittelijä, hyvät kollegat, onnittelen mietinnön esittelijää erittäin onnistuneesta työstä. Mietintö vastaa ansiokkaasti unionin kansalaisten – erityisesti Itämerta ympäröivien valtioiden kansalaisten – huoleen suunnitellun kaasuputken ympäristövaikutuksista. Itämeren kaasuputken rakentaminen on ensisijaisesti ympäristökysymys, missä valossa koko projektia ja sen toteutettavuutta on tarkasteltava.

Itämeri on yksi maailman saastuneimmista meristä. Erityisen haavoittuvaiseksi meren tekee sen erikoislaatuisuus: syvyydeltään meri on yksi maailman matalimmista ja sen veden vaihtuvuus on hidasta. Itämeri on ainutlaatuinen murtovesiallas, ja siksi osaa meren kasvistosta ja eläimistöstä ei esiinny missään muualla maailmassa. Mittava ympäristövahinko olisi merelle katastrofaalinen.

Tuen painokkaasti mietinnön vaatimusta itsenäisen kolmannen osapuolen suorittamasta ympäristövaikutusten analyysistä. Analyysin tulee perustua laajoihin tieteellisiin ympäristöperusteisiin.

Kansainvälisesti sovittujen konventioiden kautta on mahdollista saada myös Venäjä sitoutumaan tehtyjen ympäristöarviointien mahdollisesti negatiivisiinkin päätöksiin. Mietinnössä mainituista konventioista jokainen on osaltaan relevantti. Huomionarvoista on, että tämä olisi ensimmäinen kerta, kun vuonna 1974 tehtyä Helsingin sopimusta sovellettaisiin käytännössä.

Rakennustoimia ei pidä aloittaa ennen, kuin kaikki putken elinkaareen liittyvät mahdolliset ympäristövaikutukset on arvioitu. Vakaaseen harkintaan pitäisi myös ottaa putken reitittäminen maitse. Unionin energiantarve on kiistämätön. Keinot energiantarpeen tyydyttämiseen ovat kuitenkin moninaiset, eikä yhtä unionin sisämeristä tule vaarantaa ratkaisevasti vain siksi, että muut vaihtoehdot olisivat näennäisesti kalliimpia.

  Zdzisław Zbigniew Podkański (UEN), na piśmie. – Gazociąg Bałtycki ma kilka wymiarów, w tym ekonomiczny, ekologiczny, energetyczny i polityczny. Poza wymiarem energetycznym, żaden z pozostałych nie broni się.

Z punktu widzenia ekonomicznego znacznie korzystniejsza i trzykrotnie tańsza jest budowa gazociągu lądem, a nie po dnie morza. Z punktu widzenia ekologicznego budowa gazociągu po dnie zagraża katastrofą całego basenu Morza Bałtyckiego i nie tylko. Nikt do końca nie zbadał tego zagrożenia i nie może przewidzieć jego skutków. Z punktu widzenia politycznego jest on korzystny dla Rosji i niesie ze sobą konflikt wewnątrz Unii Europejskiej oraz naruszenie przez Niemcy unijnych zasad partnerstwa i solidarności.

W tej sytuacji przemawiające konkretami sprawozdanie posła Marcina Libickiego powinno zostać przyjęte i uwzględnione przy podejmowaniu decyzji.

  Zuzana Roithová (PPE-DE), v písemné formě. – Také mne zneklidňují obavy desítek tisíc občanů, kteří peticí upozoňují na rizikové okolnosti stavby největšího plynovodu na dně mělkého Baltského moře.

Jejich petice inspirovala veřejné slyšení a zprávu EP, které odhalují nutnost zahrnout do rozhodování další země, a hlavně EU. Problémem jsou ekologická rizika kvůli rozsáhlým pohřebištím válečných vraků a munice na dně moře i riziková chemická metoda čištění plynovodu před jeho uvedením do provozu.

Netroufám si vyjadřovat se k alternativní pozemní trase, ale jsem hluboce přesvěšdčena, že je nutné, aby se Evropská komise a Rada řádně ujaly své koordinační povinnosti a v zájmu nejen pobalstkých zemí důsledně požadovaly na investorovi převzetí plné odpovědnosti za případné ekologické škody a vyžádaly si nezávislé hodnocení dopadů i hodnocení alternativní trasy po pevnině.

Severní trasa dodávek plynu z Ruska je důležitá, a proto je nutné, aby EU uzavřela s Ruskem dohodu o podmínkách kontroly výstavby, ale i bezpečného provozu plynovodu. Vždyť Rusko dosud neratifikovalo úmluvu z Espoo. Bohužel dosud nemáme společnou energetickou politiku a unijní standardy. Toto je příklad, kdy Evropané potřebují namísto bilaterální dohody mezi Německem a Ruskem dohodu unijní a souhlas s výstavbou i pobaltských zemí. Parlament k tomu nyní vysílá jasný politický signál.

  Wojciech Roszkowski (UEN), na pismie. – Debata na temat sprawozdania posła Libickiego pokazuje prawie całkowitą jednomyślność w ocenie projektu Nord Stream. Jest on ekonomicznie nieopłacalny, grozi wliczeniem horrendalnych kosztów w przyszłe ceny gazu, stanowi zagrożenie ekologiczne dla krajów bałtyckich, a także zwiększa uzależnienie niektórych krajów członkowskich od dostaw z Rosji. Trzeba więc pytać - Cui bono?

Niepoważnie zabrzmiał głos posła Matsakisa, który w tym kontekście zapowiada głosowanie przeciw sprawozdaniu i apeluje o „uczciwość”. Doprawdy trudno zrozumieć, jak poseł Matsakis rozumie pojęcie uczciwości.

Głosowanie nad tym sprawozdaniem będzie sprawdzianem tego, na ile Parlament Europejski naprawdę kieruje się opiniami ekonomistów, ekologów i zwykłych obywateli Unii, a na ile naciskiem niemiecko-rosyjskiego lobby, które chce ograniczyć bezpieczeństwo energetyczne i ekologiczne niektórych krajów członkowskich oraz złamać unijną solidarność.

  Esko Seppänen (GUE/NGL), kirjallinen. – Arvoisa puhemies, kaasuputken rakentaminen maahan haudattuna projektina olisi taloudellisempi ja turvallisempi vaihtoehto, kuin mereen upotettu. Suunnitellulla Itämeren putkella on epäilemättä ympäristövaikutuksia, jotka on tutkittava. On toimittava riskien minimoimiseksi.

North Stream ei kuitenkaan kuulu EU:n toimivaltaan, ja parlamenttikin käsittelee asiaa vain vetoomusvaliokunnan mietinnön pohjalta. Se on puolalaista sisäpolitiikkaa, joka tuodaan tällaisen mutkan kautta yhteisön toimielimeen ympäristökysymyksenä viittaamatta Puolan ja Baltian maiden poliittisiin motiiveihin.

Jos olisin venäläinen kaasunmyyjä ja saksalainen ostaja, en voisi luottaa toimitusvarmuuteen varsinkaan Puolan maapohjan kautta kulkevan kaasuputken tapauksessa. Meillä on Euroopassa huonoja kokemuksia Ukrainan välitystoiminnasta, kun se varasti kaasua tai jätti sen maksamatta ja kun se tiukan paikan tullen otti omaan käyttöönsä Venäjältä Keski-Eurooppaan toimitettua kaasua. Samanlainen vaara ei ole poissuljettu Puolan tapauksessa. Niin johdonmukaisesti se toimii Venäjän ja EU:n kauppa- ja taloussuhteiden kehittämistä vastaan. Ja Baltian maat tukevat sitä.

Valitettavasti mereen upotettavalle putkelle ei ole maanpäällistä vaihtoehtoa, mutta meriympäristön suojelua se vaatii.