Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Τετάρτη 9 Ιουλίου 2008 - Στρασβούργο

12. Έγγραφο της Επιτροπής για τη στρατηγική διεύρυνσης για το έτος 2007 (συζήτηση)

  Πρόεδρος. − Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τη συζήτηση της έκθεσης (A6-0266/2008) του κ. Elmar Brok, εξ ονόματος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων, σχετικά με το έγγραφο της Επιτροπής για τη στρατηγική διεύρυνσης για το έτος 2007 (2007/2271(INI)).

  Elmar Brok, εισηγητής. − (DE) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, κύριε Επίτροπε, πρέπει να πούμε ότι οι προηγούμενες διευρύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπήρξαν σημαντικές πολιτικές και οικονομικές επιτυχίες. Δεν υπάρχει αμφιβολία περί αυτού. Για τις περιπτώσεις της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας, κύριε Επίτροπε, θα πρέπει να διεξάγουμε βεβαίως χωριστή συζήτηση εδώ τις προσεχείς εβδομάδες, όμως η εισαγωγική μου παρατήρηση παραμένει σε γενικές γραμμές βάσιμη.

Ταυτόχρονα, πρέπει να καταστήσουμε σαφές ότι, όταν διαπραγματευόμαστε με χώρες και τους υποσχόμαστε περαιτέρω διαπραγματεύσεις, θα τηρούμε αυτές τις υποσχέσεις και, όταν σε μια χώρα παραχωρούμε καθεστώς υποψήφιας προς ένταξη χώρας, αυτή στην πραγματικότητα θα έχει μεταχείριση υποψήφιας προς ένταξη χώρας. Πρέπει να τηρηθούν και οι υποσχέσεις που δόθηκαν στη Θεσσαλονίκη.

Ταυτόχρονα, ωστόσο, πρέπει να καταστήσουμε σαφές ότι αυτό δεν συνεπάγεται με κανένα τρόπο μια αυτόματη αλληλουχία γεγονότων αλλά ότι εκάστη μεμονωμένη χώρα πρέπει να εκπληρώνει τις προϋποθέσεις –τα κριτήρια της Κοπεγχάγης– για ένταξη στη Ένωση έτσι ώστε η μετάβαση να είναι επιτυχής τόσο από την άποψη των εντασσόμενων χωρών όσο και από την άποψη της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνολικά.

Πρέπει επίσης να εξετάσουμε αν, με τον αριθμό των μελών μας να έχει ανέλθει στις 27 χώρες –και ίσως η Κροατία να γίνει σύντομα το 28ο μέλος– χρειαζόμαστε τώρα μια φάση παγίωσης έτσι να διασφαλίσουμε ότι τα πάντα στην Ευρωπαϊκή Ένωση τίθενται πραγματικά στην αρμόζουσα κατάσταση λειτουργίας. Αυτοί ακριβώς που ανοίγουν τρύπες στη Συνθήκη της Λισαβόνας ενώ υποστηρίζουν τη διεύρυνση πρέπει να αντιληφθούν ότι ακολουθούν μια πολιτικά ασυνεπή στάση. Η Συνθήκη της Λισαβόνας, στην πραγματικότητα, προοριζόταν ω προαπαιτούμενο για τον τελευταίο γύρο διεύρυνσης, όχι ως προετοιμασία για τον επόμενο. Αυτοί που επιδιώκουν τη διεύρυνση αλλά αντιτίθενται στη Συνθήκη της Λισαβόνας εργάζονται στην πραγματικότητα για να εξαλείψουν τη δυνατότητα διεύρυνσης. Αυτό πρέπει να διατυπωθεί με ιδιαίτερη σαφήνεια.

Ένα άλλο σημείο υπέρτατης σημασίας που πρέπει να εκτιμήσουμε είναι ότι η ισχύς δεν εξαρτάται μόνο από το μεγάλο μέγεθος αλλά ότι η εσωτερική συνοχή, με την οποία εννοώ να προσέχουμε να μην υπερβούμε την ικανότητά μας, αποτελεί κρίσιμο παράγοντα, όπως μας έχει διδάξει η ιστορία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση που θέλουμε δεν είναι ένας χώρος ελεύθερων συναλλαγών αλλά μια πολιτικά αποτελεσματική μονάδα. Αυτό σημαίνει ότι η ικανότητά μας για εσωτερική μεταρρύθμιση είναι ακριβώς τόσο ένα προαπαιτούμενο για διεύρυνση όσο και η εσωτερική μεταρρύθμιση στις υποψήφιες χώρες είναι προαπαιτούμενο για την προσχώρησή τους. Η «εμβάθυνση και η διεύρυνση» έχει καταστεί η καθιερωμένη περιγραφή αυτής της διττής διαδικασίας.

Ταυτόχρονα, πρέπει να έχουμε υπόψη τη ζωτική σημασία που αποδίδεται στην ευρωπαϊκή προοπτική για τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων, αλλά επίσης και για την Ουκρανία και άλλες χώρες, ως κλειδί για την επιτυχία της διαδικασίας εσωτερικής μεταρρύθμισης τους στην επιδίωξη περισσότερης δημοκρατίας και κράτους δικαίου, επικεντρώνοντας τις φιλοδοξίες τους εντονότερα στις Βρυξέλλες παρά προς οιαδήποτε άλλη κατεύθυνση.

Ωστόσο, υπό τις συνθήκες, που περιέγραψα, αυτός ο δρόμος σε κάθε περίπτωση δεν θα οδηγήσει σε άμεση πλήρη ένταξη, επειδή αυτές οι χώρες δεν είναι ακόμη έτοιμες και επειδή ούτε και η Ένωση είναι ακόμη έτοιμη. Σε πολλές περιπτώσεις η πλήρης ένταξη δεν θα είναι επιλογή.

Για τον λόγο αυτό, χρειαζόμαστε νέα μέσα στον τομέα ανάμεσα στην πλήρη ένταξη και την πολιτική γειτονίας, έτσι ώστε η ευρωπαϊκή προοπτική αυτών των χωρών να μην τους δίδει μόνο ελπίδα αλλά και να συνοδεύεται από πραγματική πρόοδο σε τομείς όπως το ελεύθερο εμπόριο και το σύστημα Σένγκεν. Χρειαζόμαστε μέσα προσαρμοσμένα στον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο εντός του οποίου διεξάγουμε ελεύθερο εμπόριο με τις χώρες ΕΖΕΣ, μέσα που θα επέτρεπαν στις χώρες εταίρους να υιοθετήσουν το 30, το 50 ή το 70% του σώματος της θεσπισμένης κοινοτικής νομοθεσίας και πρακτικής.

Αυτό σημαίνει ότι οι διαπραγματεύσεις για πλήρη ένταξη θα μπορούσαν να είναι πολύ σύντομες. Η Σουηδία, η Αυστρία και η Φινλανδία επέλεξαν αυτήν την οδό, ενώ άλλες χώρες όπως η Ελβετία, η Ισλανδία και η Νορβηγία ακολούθησαν διαφορετικό δρόμο. Αλλά ποιος γνωρίζει ότι η Νορβηγία σήμερα είναι συμβαλλόμενο μέλος των Συμφωνιών Σένγκεν και ότι η Ελβετία συνεισφέρει στη διαρθρωτική πολιτική της Ένωσης στα νέα κράτη μέλη; Με άλλα λόγια, μπορούμε να αναπτύξουμε πολύ στενές σχέσεις, και στη συνέχεια μπορεί να ληφθεί απόφαση για εκάστη περίπτωση για το αν αμφότερες οι πλευρές θέλουν αυτή η στενή συνεργασία να συνεχιστεί σε μόνιμη βάση ή αν θέλουν να είναι ένα μεταβατικό στάδιο στην πορεία προς την πλήρη ένταξη.

Κατά συνέπεια, ακόμη και στα Δυτικά Βαλκάνια –αν και όχι στην Κροατία, όπου τώρα θα ήταν ένα εντελώς παράλογο βήμα– χώρες για τις οποίες η προσχώρηση θα ήταν μια μακρότερη διαδικασία θα μπορούσαν να επωφεληθούν από αυτό το μεταβατικό στάδιο, αν επιθυμούσαν, για να το χρησιμοποιήσουν ως μέσο. Πρέπει να τους δοθεί αυτή η επιλογή.

Σε αυτήν τη βάση, κυρίες και κύριοι, πιστεύω ότι θα πρέπει είμαστε σε θέση να ενισχύσουμε την ευρωπαϊκή προοπτική για χρήση ως μέσο στον τομέα μεταξύ της ένταξης και της πολιτικής γειτονίας και να διευρύνουμε κατ’ αυτόν τον τρόπο τον χώρο σταθερότητας, ειρήνης και ελευθερίας στην Ευρώπη χωρίς να τίθεται σε κίνδυνο το δυναμικό ανάπτυξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

  Jean-Pierre Jouyet, Προεδρεύων του Συμβουλίου. − (FR) Κύριε Πρόεδρε, το Συμβούλιο επιθυμεί να ευχαριστήσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και ιδιαίτερα τον κ. Brok για την έκθεσή του σχετικά με το έγγραφο της Επιτροπής για τη στρατηγική διεύρυνσης για το έτος 2007 και να επωφεληθεί αυτής της ευκαιρίας για να επικροτήσει τον ενεργό ρόλο που διαδραμάτισε το Κοινοβούλιο, και την ανεκτίμητη συμβολή του στη διαδικασία διεύρυνσης.

Η έκθεση του κ. Brok δείχνει ότι η τελευταία διεύρυνση έχει αποτελέσει επιτυχία τόσο για την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και για τα κράτη μέλη που προσχώρησαν σε αυτή.

Πιστεύουμε ότι η διεύρυνση έχει αποτελέσει επιτυχία για την ΕΕ, και ότι αυτή κατέστησε δυνατό να ξεπεραστεί η διαίρεση της Ευρώπης και βοήθησε στη διασφάλιση της ειρήνης και της σταθερότητας σε ολόκληρη την ήπειρο. Η διεύρυνση ενέπνευσε μεταρρυθμίσεις, και ενίσχυσε τις κοινές αρχές της ελευθερίας, της δημοκρατίας, του σεβασμού για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες, το κράτος δικαίου και την οικονομία της αγοράς.

Η διεύρυνση της ενιαίας αγοράς και η επέκταση της οικονομικής συνεργασίας έχουν ενισχύσει την ευημερία και την ανταγωνιστικότητα, η οποία έχει δώσει τη δυνατότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση να βελτιώσει την απάντησή της στην πρόκληση της παγκοσμιοποίησης, και έχει επίσης διευκολύνει τις ανταλλαγές με τους εταίρους μας. Η διεύρυνση έχει αναμφίβολα προσδώσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση μεγαλύτερη βαρύτητα στον κόσμο, και την έχει καταστήσει ισχυρότερο διεθνή παράγοντα.

Η πολιτική διεύρυνσης της ΕΕ έχει καθιερωθεί, και έχει λάβει υπόψη τα διδάγματα που αποκόμισε από προηγούμενες διευρύνσεις. Τον Δεκέμβριο του 2007 η Ένωση συμφώνησε ότι η μελλοντική στρατηγική διεύρυνσης θα βασίζεται στην παγίωση δεσμεύσεων, στην εφαρμογή ισότιμων και αυστηρών προϋποθέσεων, και στη βελτιωμένη επικοινωνία. Αυτή παραμένει η βάση για την προσέγγισή μας στη διεύρυνση.

Η Ένωση έχει καταλήξει ότι, προκειμένου να είναι σε θέση να διατηρήσει την ικανότητά της για ολοκλήρωση, οι υποψήφιες χώρες πρέπει να είναι έτοιμες να αποδεχθούν πλήρως τις υποχρεώσεις που συνεπάγεται γι’ αυτές η προσχώρηση, και ότι η Ένωση πρέπει να είναι σε θέση να λειτουργεί αποτελεσματικά και να προχωρεί, όπως τόνισε στην ομιλία του ο κ. Brok.

Αυτές οι δύο πτυχές είναι ουσιώδεις αν θέλουμε να επιτύχουμε την ευρεία και διαρκή υποστήριξη της κοινής γνώμης. Η κοινή γνώμη πρέπει να κινητοποιηθεί με την υιοθέτηση μεγαλύτερης διαφάνειας και βελτιωμένης επικοινωνίας όσον αφορά τα θέματα αυτά και υπολογίζω στη συμβολή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην επίτευξη του στόχου αυτού.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της όσον αφορά τις διαπραγματεύσεις που είναι σε εξέλιξη.

Όσον αφορά την Τουρκία, ο έλεγχος, δηλαδή το πρώτο επίσημο στάδιο για έκαστο κεφάλαιο, έχει ολοκληρωθεί για 23 κεφάλαια, σε οκτώ εκ των οποίων οι διαπραγματεύσεις έχουν ξεκινήσει.

Όσον αφορά την Κροατία, οι διαπραγματεύσεις έχουν αρχίσει σε 20 κεφάλαια, και έχουν προσωρινά κλείσει σε δύο εξ αυτών.

Στις 17 Ιουνίου, πραγματοποιήθηκαν διακυβερνητικές διασκέψεις σε υπουργικό επίπεδο με την Τουρκία και την Κροατία για την έναρξη διαπραγματεύσεων με την Τουρκία για το Κεφάλαιο 6, «Εταιρικό Δίκαιο» και το Κεφάλαιο 7, «Δίκαιο πνευματικής ιδιοκτησίας», και με την Κροατία για το Κεφάλαιο 2, «Ελεύθερη κυκλοφορία για τους εργαζόμενους» και το Κεφάλαιο 19, «Κοινωνική πολιτική και απασχόληση».

Ο στόχος μας είναι να προωθήσουμε αυτές τις διαπραγματεύσεις, και θα σας υπενθυμίσω ότι όσον αφορά τις σχέσεις μας με την Τουρκία, θέλουμε η διαδικασία των μεταρρυθμίσεων να συνεχιστεί και να επιταχυνθεί. Αυτό θα διασφαλίσει ότι η διαδικασία είναι μη αντιστρέψιμη και διαρκής, και θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε στενά την πρόοδο που επιτυγχάνεται σε όλους τους τομείς, και ιδιαίτερα όσον αφορά τη συμμόρφωση με τα κριτήρια της Κοπεγχάγης.

Φυσικά, πρόοδος πρέπει να σημειωθεί και προς την κατεύθυνση της εξομάλυνσης των διμερών σχέσεων με την Κυπριακή Δημοκρατία. Όσον αφορά την Κροατία, οι διαπραγματεύσεις βαίνουν καλώς, και το έτος αυτό εισήλθαν σε αποφασιστική φάση. Ο κύριος στόχος τώρα είναι να συνεχίσει να αξιοποιείται επωφελώς η πρόοδος που έχει σημειωθεί, και να επιταχυνθεί ο ρυθμός των μεταρρυθμίσεων.

Έτσι, η Ευρωπαϊκή Ένωση ενθαρρύνει την Κροατία να συνεχίσει τις προσπάθειές της να αναπτύξει καλές σχέσεις με γειτονικές χώρες, περιλαμβανομένου του έργου που αποσκοπεί στην εξεύρεση οριστικών λύσεων που θα είναι αποδεκτές για αμφότερα τα μέρη και, φυσικά, να επιλύσει τα υπόλοιπα διμερή θέματα με τους γείτονές της.

Ωστόσο, θα ήθελα επίσης να επωφεληθώ αυτής της ομιλίας, αν μου επιτρέπετε, κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, για να καταδικάσω έντονα, εξ ονόματος της Προεδρίας, τα βίαια γεγονότα που συνέβησαν σήμερα το πρωί στην Κωνσταντινούπολη, θύματα των οποίων ήσαν αστυνομικοί που βρίσκονταν σε υπηρεσία έξω από την αμερικανική Πρεσβεία στην Κωνσταντινούπολη. Εξ ονόματος της Προεδρίας, καταγγέλλουμε αυτήν την αποτρόπαιη επίθεση, και φυσικά βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή σε στενή επικοινωνία με τις τουρκικές αρχές.

(Χειροκροτήματα)

  Olli Rehn, Μέλος της Επιτροπής. − (EN) Κύριε Πρόεδρε, επιτρέψτε μου καταρχάς να ευχαριστήσω τον Elmar Brok και την επιτροπή γι’ αυτήν την ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα έκθεση.

Η συζήτησή σας λαμβάνει χώρα ενώ η ΕΕ εξετάζει την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί μετά το ιρλανδικό «όχι». Ταυτόχρονα, η πορεία των γεγονότων στη νοτιοανατολική Ευρώπη μας υπενθυμίζει την άμεση ευθύνη μας να προάγουμε τη σταθερότητα και τη δημοκρατία στην ευρωπαϊκή ήπειρο.

Η παγιωμένη ατζέντα της διεύρυνσης της ΕΕ καλύπτει τα Δυτικά Βαλκάνια και την Τουρκία. Χαιρετίζω τη σθεναρή δέσμευση που διατυπώνεται στην έκθεση όσον αφορά την προοπτική της πλήρους ένταξής τους. Η Επιτροπή συμμερίζεται πολλά σημεία της έκθεσης, περιλαμβανομένης της ικανότητας ολοκλήρωσης, η οποία είναι ασφαλώς ένα σημαντικό θέμα που πρέπει να ληφθεί υπόψη κατά τη διεύρυνση της ΕΕ.

Σημειώνω με ενδιαφέρον την πρόταση της έκθεσης σχετικά με έναν διευρυμένο Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο (ΕΟΧ +) για σχέσεις με χώρες που δεν είναι μέρος της τρέχουσας ατζέντας διεύρυνσης. Ενόψει της οικονομικής παγκοσμιοποίησης, είναι λογικό να επεκταθεί ο ευρωπαϊκός νομικός και οικονομικός χώρος και έτσι να καταστεί η ευρύτερη Ευρώπη ισχυρότερη όσον αφορά την ήπια κανονιστική εξουσία μας.

Ωστόσο, για τα Δυτικά Βαλκάνια και την Τουρκία, που έχουν μια σαφή προοπτική ένταξης, η ΕΕ δεν πρέπει να επιβάλει νέα ενδιάμεσα στάδια πριν από την υποψηφιότητα ή την προσχώρηση. Κάτι τέτοιο το μόνο που θα επιτύγχανε θα ήταν να γεννηθούν αμφιβολίες σχετικά με τη δέσμευση της ΕΕ, αποδυναμώνοντας έτσι το αναγκαίο κίνητρο για δημοκρατική μεταρρύθμιση.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Ιουνίου τον περασμένο μήνα επιβεβαίωσε εκ νέου την πλήρη στήριξή του στην ευρωπαϊκή προοπτική των Δυτικών Βαλκανίων. Είναι ένα ισχυρό μήνυμα: η ΕΕ τηρεί τον λόγο της. Είναι επίσης ισχυρό μήνυμα και για την Τουρκία. Η ενταξιακή διαδικασία της ΕΕ προχωρεί: στα μέσα Ιουνίου άνοιξαν δύο ακόμη κεφάλαια.

Όσον αφορά την Τουρκία, το περασμένο έτος διατηρήσαμε μαζί ζωντανή τη διαδικασία και καταφέραμε να προχωρήσουμε μέσα από ιδιαίτερα θολά νερά. Ήταν μια νίκη που απαιτούσε όραμα και αντοχή.

Είχε στηθεί το σκηνικό για την επιτυχία το 2008, έτσι ώστε να αναζωογονήσουμε τη διαδικασία ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ το έτος αυτό. Δυστυχώς, όμως, δεν είδαμε μια τέτοια αναζωογόνηση, για λόγους που σχετίζονται κυρίως με την εσωτερική κατάσταση στην Τουρκία.

Εμείς, στην ΕΕ, θέλουμε να συνεχίσουμε τη διαδικασία σύμφωνα με τους όρους που ορίζονται στο διαπραγματευτικό πλαίσιο. Από την πλευρά της, η Τουρκία χρειάζεται τώρα να βελτιώσει τη δημοκρατική λειτουργία των κρατικών θεσμών της και να εργαστεί προς την κατεύθυνση των αναγκαίων συμβιβασμών προκειμένου να συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις που σχετίζονται με την ΕΕ.

Ελπίζω ειλικρινά να επικρατήσουν η ηρεμία και η λογική, έτσι ώστε η Τουρκία να μπορέσει να αποφύγει την στασιμότητα και, αντίθετα, να σημειώσει πρόοδο και να συνεχίσει την ευρωπαϊκή της πορεία με σαφή αντίληψη κατεύθυνσης και αποφασιστικότητας.

Θα ήθελα να επωφεληθώ της παρούσας ευκαιρίας για να προσθέσω μερικά λόγια σχετικά με τα σημερινά συμβάντα στην Τουρκία και να επαναλάβω και εγώ τα σχόλια του Υπουργού Jean-Pierre Jouyet σχετικά με το θέμα αυτό. Η Επιτροπή καταδικάζει σθεναρά τη απαγωγή τριών γερμανών τουριστών στην ανατολική Τουρκία, και ζητούμε την άμεση απελευθέρωσή τους. Η Επιτροπή καταδικάζει σθεναρά τη βίαιη ένοπλη επίθεση στην Κωνσταντινούπολη σήμερα το πρωί. Θέλω να εκφράσω τα συλλυπητήριά μου στις οικογένειες και τους φίλους των αστυνομικών που σκοτώθηκαν, και εύχομαι στους τραυματίες αστυνομικούς ταχεία ανάρρωση.

Ολοκληρώνοντας θέλω να πω ότι η διεύρυνση υπήρξε πάντοτε μια μακρόχρονη προσπάθεια και μια προσπάθεια που έχει να ξεπεράσει πολιτικές θύελλες στην Άγκυρα, το Βελιγράδι, τις Βρυξέλλες και σε πολλές άλλες πρωτεύουσες της Ευρώπης. Δεν μπορούμε να χαλαρώσουμε την προσπάθειά μας όσον αφορά το έργο αυτό για την ειρήνη και την ευημερία που εξυπηρετεί τα θεμελιώδη συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των πολιτών της. Ευελπιστώ ότι ως προς αυτό μπορώ να βασίζομαι στην υποστήριξή σας.

  Marian-Jean Marinescu, εξ ονόματος της Ομάδας PPE-DE. – (RO) Η στρατηγική διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να βασίζεται στην εμπειρία που έχουμε αποκομίσει έως σήμερα και στην τρέχουσα πολιτική και οικονομική κατάσταση. Οι προηγούμενες διευρύνσεις έχουν αποφέρει οφέλη τόσο στην Ένωση όσο και στα κράτη μέλη.

Παρά ταύτα πρέπει να σημειώσουμε ότι οι χώρες που προσχώρησαν στην ΕΕ διήλθαν ανόμοιες περιόδους όσον αφορά τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις και ακολούθησαν διαφορετική πορεία προς την πραγματική ενσωμάτωση στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα αντιμετώπισαν δυσκολίες προσαρμογής από την αύξηση του αριθμού των κρατών μελών. Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν επιχειρήματα υπέρ της συνέχισης της διεύρυνσης της Ένωσης. Πιστεύω ότι θα ήταν εις βάρος της Ένωσης αν χώρες όπως οι χώρες των Βαλκανίων ή η Δημοκρατία της Μολδαβίας έμεναν έξω από την Ένωση.

Οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης επωφελούνται από ιστορικές και γεωγραφικές θεωρήσεις προκειμένου να ζητήσουν να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Υπάρχουν οικονομικές απαιτήσεις οι οποίες δεν μας επιτρέπουν να αναστείλουμε τη διεύρυνση, επί παραδείγματι ο φάκελος της ενέργειας. Πρέπει επίσης να ασχοληθούμε με τις εξωτερικές πολιτικές επιρροές που ενδέχεται να έχουν δυσμενείς επιπτώσεις.

Χρειαζόμαστε γειτονικές χώρες που αναπτύσσουν ισχυρές δημοκρατίες, λειτουργικές οικονομίες της αγοράς και κράτος δικαίου. Αυτή τη στιγμή, η Πολιτική Γειτονίας υλοποιείται με συμφωνίες συνεργασίας ή σύνδεσης, που αφορούν δραστηριότητες παρόμοιες με τις δραστηριότητες μιας διαπραγματευτικής διαδικασίας, αλλά σε πολύ λιγότερο σημαντικό επίπεδο. Πιστεύω ότι αυτές οι συμφωνίες πρέπει να περιλαμβάνουν και να εφαρμόζουν διαδικασίες ταυτόσημες με αυτές που εφαρμόζονται για τα κεφάλαια των ενταξιακών διαπραγματεύσεων.

Είμαι πεπεισμένος ότι οι χώρες που πραγματικά θέλουν να είναι τμήμα της Ένωσης θα αποδεχθούν τέτοιες προϋποθέσεις, ακόμη και αν δεν έχουν υπογράψει προκαταρκτική συμφωνία υποψήφιας προς ένταξη χώρας, και τα οφέλη θα είναι πολύ σημαντικά για αμφότερα τα μέρη. Έτσι, η στιγμή της διεύρυνσης θα βρει τις χώρες σε κατάσταση η οποία θα τους επέτρεπε ταχεία ολοκλήρωση.

Ωστόσο, προκειμένου να παγιωθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση και να φθάσει στο χρονικό σημείο μιας νέας διεύρυνσης, υπάρχει μια υποχρεωτική προϋπόθεση: η μεταρρύθμιση των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων. Για τον λόγο αυτό, η επικύρωση της Συνθήκης της Λισαβόνας είναι μια απαίτηση την οποία όλα τα κράτη μέλη πρέπει να κατανοήσουν και να εκπληρώσουν.

Το περιεχόμενο της έκθεσης Brok περιλαμβάνει διευκρινίσεις σχετικά με τα μέτρα που πρέπει να λάβει η Ένωση την επόμενη περίοδο, τα οποία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρέπει να λάβει υπόψη.

  Πρόεδρος. − Κυρίες και κύριοι, θα παρατηρήσατε ότι, όταν ζητούμε από κάποιον να μιλήσει, περιμένουμε μέχρις ότου τελειώσει, επειδή οι διερμηνείς μας είπαν ότι πρέπει να αφήνουμε δέκα έως δεκαπέντε δευτερόλεπτα, τον χρόνο που χρειάζεται για να αναμεταδοθεί η ομιλία, πριν καλέσουμε τον επόμενο ομιλητή να ανέβει στο βήμα.

Θα αντιλαμβάνεστε ότι αυτό γίνεται προκειμένου να δοθεί η δυνατότητα η διερμηνεία να φθάνει σωστά σε όλους.

  Jan Marinus Wiersma, εξ ονόματος της Ομάδας PSE. – (NL) Εξ ονόματος της πολιτικής ομάδας μου επιτρέψτε μου να επαναλάβω και να προσυπογράψω αυτά που μόλις είπαν ο Προεδρεύων του Συμβουλίου και ο Επίτροπος σχετικά με τα γεγονότα στην Τουρκία. Δεύτερον, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον εισηγητή για τον τρόπο με τον οποίο συνεργάστηκε μαζί μας κατά την προετοιμασία αυτής της συζήτησης και, τρίτον, θα επαναλάβω εξ ονόματος της Ομάδας μου ότι κατά την άποψή μας –και ο Προεδρεύων του Συμβουλίου είπε το ίδιο– η διεύρυνση έως τώρα υπήρξε επιτυχία και συμβάλλει σημαντικά στην ανάπτυξη μιας ευρύτερης Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πρέπει να υπογραμμίσω το γεγονός αυτό από την αρχή κιόλας της ομιλίας μου, και η έκθεση του κ. Brok κάνει επίσης την ίδια επισήμανση: τηρούμε –όπως είπε ο Επίτροπος– τις υποσχέσεις που δώσαμε στην Τουρκία και στις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων στη συζήτησή μας για τη στρατηγική διεύρυνσης. Έτσι δεν υπάρχει αλλαγή στρατηγικής έναντι αυτών των χωρών, όμως μεγαλύτερη προσοχή θα δοθεί στον τρόπο εφαρμογής και διαχείρισης των κριτηρίων προσχώρησης κατά τη διάρκεια της διαπραγματευτικής διαδικασίας.

Δεύτερον, συμφωνούμε με τον εισηγητή ότι πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στην ίδια την ικανότητα της Ένωσης να απορροφήσει νέα μέλη. Αφενός ζητούμε περισσότερα από τις υποψήφιες χώρες κατά τη διάρκεια της προενταξιακής φάσης, αλλά από την άλλη η Ευρωπαϊκή Ένωση σαφώς πρέπει να κάνει μάλλον περισσότερα για να διαχειριστεί την άφιξη νέων μελών με τον αρμόζοντα τρόπο. Και πιστεύουμε ότι αυτό σημαίνει ολοκλήρωση των απαραίτητων θεσμικών μεταρρυθμίσεων. Η Συνθήκη της Νίκαιας δεν αποτελεί επαρκή βάση για επιτυχή περαιτέρω διεύρυνση.

Τρίτον, και κατά τη γνώμη μου το σημαντικότερο: η έκθεση αυτή βλέπει επίσης πέρα από την τρέχουσα ατζέντα διεύρυνσης σε χώρες που δεν είναι στον κατάλογο των δυνητικών υποψηφίων χωρών. Η υφιστάμενη Ευρωπαϊκή Πολιτική Γειτονίας της ΕΕ δεν αρκεί. Αυτό είναι αληθές για τους γείτονές μας στον νότο, και η ΕΕ έχε καταθέσει πρόταση για Μεσογειακή Ένωση, όμως αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο για τους ανατολικούς γείτονές μας. Έχουμε καταλήξει στο σαφές συμπέρασμα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να προσφέρει περισσότερα, περισσότερα από την Πολιτική Γειτονίας. Πιστεύουμε ότι αυτή πρέπει να περιλαμβάνει τόσο τις σχέσεις μεταξύ αυτών των χωρών και της Ένωσης όσο και τις διμερείς σχέσεις μεταξύ των ίδιων των χωρών. Η Μαύρη Θάλασσα θα ήταν ένα καλό γεωγραφικό πλαίσιο εδώ, με ρόλο τόσο για τη Ρωσία όσο και για την Τουρκία. Χωρίς αυτές τις δύο χώρες οι κύριες προκλήσεις και τα προβλήματα σε αυτήν την περιοχή δεν θα επιλυθούν. Η Τουρκία θα είχε κεντρικό ρόλο μεταξύ της Μαύρης Θάλασσας και της Μεσογείου και αυτό θα της έδινε την ευκαιρία να δείξει πόσο σημαντική είναι η Τουρκία στην Ευρώπη και πόσο πολύτιμη είναι για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

  Bronisław Geremek, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – (PL) Κύριε Πρόεδρε, καταρχάς θα ήθελα να υποστηρίξω τη θέση που έλαβε το Συμβούλιο και η Επιτροπή υπό το φως των δραματικών γεγονότων στην Τουρκία. Αυτό το σημαντικό θέμα είναι το αντικείμενο της σημερινής συζήτησής μας.

Η έκθεση του κ. Brok επιβεβαιώνει την αντίληψη της στρατηγικής διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το λέγω αυτό ως πολίτης μιας χώρας που έχει επωφεληθεί από αυτήν τη στρατηγική. Η έκθεση αναφέρει ότι οι νέες προσχωρήσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν αποτελέσει επιτυχία. Η έκθεση αναφέρει επίσης ότι οι ελπίδες των ευρωπαϊκών εθνών που φιλοδοξούν να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και είναι διατεθειμένα να συμμορφωθούν με τα κριτήρια εισδοχής που θέτει θα βρουν υποστήριξη από την ΕΕ. Η έννοια της ικανότητας ολοκλήρωσης, η οποία είναι προϋπόθεση για μια απόφαση προσχώρησης, ορίζεται σωστά στην παρούσα έκθεση.

Ίσως θα μπορούσε επίσης να ειπωθεί ότι αυτοί που προσδοκούσαν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να ανακοινώσει ένα τέλος στη διεύρυνση της ΕΕ και να εισαγάγει κάποιο υποκατάστατο στην πλήρη ένταξη έχουν απογοητευθεί. Η ΕΕ διευρύνεται και αυξάνει τη ισχύ της. Άκουσα με μεγάλη χαρά τον Επίτροπο Rehn να λέγει ότι δεν πρέπει να δημιουργήσουμε οιουσδήποτε νέους προθαλάμους για χώρες που επιθυμούν να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά θα πρέπει να τους επιτρέπουμε να υποβάλουν αίτηση για απ’ ευθείας πρόσβαση στο καθιστικό. Ωστόσο, πρέπει να λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι η μελλοντική διεύρυνση πρέπει να κατανοηθεί και να υποστηριχθεί από τους ευρωπαίους πολίτες. Αυτό αποτελεί ουσιώδη συνιστώσα της ικανότητας της ΕΕ να δέχεται νέα κράτη μέλη, καθώς και παράγοντα ενίσχυσης της εμπιστοσύνης στην Ευρώπη μεταξύ των πολιτών της. Γνωρίζουμε ότι αυτή η εμπιστοσύνη διέρχεται περίοδο κρίσης. Γνωρίζουμε επίσης ότι η Ευρώπη θα βγει από την κρίση. Ανήκω σε αυτούς που πιστεύουν στη δύναμη των ευρωπαϊκών ιδεών και στα κοινοτικά θεσμικά όργανα.

Ο σκοπός της στρατηγικής διεύρυνσης που εξετάζει σήμερα προσεκτικά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι να παγιώσει την εσωτερική ισχύ της ΕΕ και να ανταποκριθεί στις φιλοδοξίες των ευρωπαίων πολιτών. Ανταποκρίθηκε με τον ίδιο τρόπο που ανταποκρίθηκε στις φιλοδοξίες της Κεντρικής Ευρώπης το 2004.

  Adam Bielan, εξ ονόματος της Ομάδας UEN. – (PL) Κύριε Πρόεδρε, η κύρια ένστασή μου στην έκθεση που συζητούμε σήμερα είναι η έλλειψη σαφούς σχεδίου για το άνοιγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς ανατολάς. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να επισημάνω έλλειψη συνέπειας στον τρόπο με τον οποίο έχει ενεργήσει το Σώμα. Το περασμένο έτος εγκρίναμε έκθεση που εκπόνησε ο συνάδελφός μου κ. Michał Kamiński, η οποία έκανε λόγο για αναγνώριση σαφούς προοπτικής ένταξης για την Ουκρανία. Ωστόσο, το έγγραφο που συζητούμε τώρα μοιάζει περισσότερο να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στις χώρες που σκέπτονται να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ειδικά στη στενότερη γειτονική μας χώρα, την Ουκρανία. Μια έκθεση που κάνει λόγο για την ανάγκη να ενισχυθεί η ικανότητα της Ένωσης να δέχεται νέες χώρες συνιστά εκ των πραγμάτων φρένο σε περαιτέρω επέκταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε φυσικές υποψήφιες χώρες, όπως η Ουκρανία, ένα ευρωπαϊκό έθνος, προσφέρεται μια εναλλακτική επιλογή αμφιβόλου αξίας αντί για πλήρη ένταξη.

Λαμβάνοντας υπόψη τα γεωστρατηγικά μας συμφέροντα, πρέπει να κατανοήσουμε ότι είναι σημαντικό να έχουμε τη στενότερη δυνατή συνεργασία με την Ουκρανία. Σε αυτήν την κατάσταση θα ήταν καλύτερα να δείξουμε στο Κίεβο μια ανοικτή θύρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, παρά να καθιστούμε τη δυνατότητα ένταξης περισσότερο νεφελώδη και έτσι να σπρώχνουμε τους Ουκρανούς στην τροχιά επιρροής της Ρωσίας. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα σήμερα, όταν ο κίνδυνος για την Ουκρανία από το Κρεμλίνο προβάλλει σοβαρότερος.

  Gisela Kallenbach, εξ ονόματος της Ομάδας Verts/ALE. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, επιτρέψτε μου επίσης να ευχαριστήσω τον Elmar Brok, ο οποίος έλαβε υπόψη την έννοια της διαδικασίας στην έκθεσή του. Βλέπω μια αλλαγή στρατηγικής μεταξύ του εγγράφου εργασίας και της παρούσας έκθεσης, και αυτό είναι ορθό και αρμόζον.

Οι προηγούμενες διευρύνσεις υπήρξαν επιτυχία για ολόκληρη την Κοινότητα, ακόμη και αν ενίοτε κάποια κριτική είναι απαραίτητη. Και αυτή, επίσης, είναι και σωστή και αρμόζουσα. Παρά ταύτα, η διαδικασία διεύρυνσης δεν έχει τελειώσει. Όπως πολλοί άλλοι ομιλητές, θα ήθελα να αναφέρω τα Δυτικά Βαλκάνια, τα οποία δεν πρέπει να περιοριστούν σε μια μαύρη τρύπα, που θα περιβάλλεται από κράτη μέλη της Ένωσης. Είναι προς το συμφέρον μας να αποφύγουμε κάτι τέτοιο. Χρειαζόμαστε μα σαφή στρατηγική διεύρυνσης, όχι κάποια που να ποικίλει ανάλογα με τις περιστάσεις.

Η ΕΕ πρέπει να είναι εταίρος αξιόπιστος και άξιος εμπιστοσύνης. Αυτό σημαίνει επίσης ότι πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να υλοποιήσουμε μεταρρυθμίσεις εμείς οι ίδιοι. Αν αυτή τη στιγμή υπάρχει ερωτηματικό σχετικά με την προθυμία μας, τότε πρέπει να διεξάγουμε κριτική αυτοανάλυση. Είναι απερίσκεπτο και εσφαλμένο να αποδίδουμε κάθε σημάδι ευρωσκεπτικισμού σε προηγούμενες διευρύνσεις και στην κόπωση της διεύρυνσης. Γι’ αυτό ας ξυπνήσουμε! Ας εργαστούμε για μια ισόρροπη οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική ανάπτυξη, και ας μεταδώσουμε τον βαθμό οικονομικού, πολιτιστικού και ιστορικού εμπλουτισμού που επιφέρει η διεύρυνση. Ας πούμε επίσης στον κόσμο τι θα κόστιζε αν υπήρχε μια άλλη ανάφλεξη στα σύνορά μας ή εντός της Ευρώπης.

Η ύπαρξη σαφών στόχων και η διεξοδική και ανοικτή συζήτησή τους δημιουργεί εμπιστοσύνη. Η Ένωση καλλιεργεί επίσης την εμπιστοσύνη με το να τηρεί τις υποσχέσεις της, και αναμένω αυτό να το πράξουμε εγκρίνοντας αυτήν την έκθεση.

  Erik Meijer, εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL. – (NL) Κύριε Πρόεδρε, μετά τα πρώτα κύματα προσχώρησης του 2004 και του 2007 η διεύρυνση βρίσκεται τώρα σε στασιμότητα. Η Κροατία πρέπει να περιμένει έως το 2011, η Μακεδονία δεν θα είναι υποψήφια χώρα πριν το 2014 το νωρίτερο και για τις υπόλοιπες πέντε χώρες των Δυτικών Βαλκανίων η αναμονή θα είναι ακόμη μεγαλύτερη. Οι διαπραγματεύσεις με την Τουρκία συνεχίζονται, αλλά είναι πιθανό η Τουρκία για δεκαετίες ακόμη να μην είναι σε θέση να ενταχθεί.

Τώρα που έχουν ενταχθεί όλα τα κράτη που ήταν στο παρελθόν εντός της σοβιετικής σφαίρας επιρροής, η Ευρωπαϊκή Ένωση φαίνεται να υποφέρει από κόπωση της διεύρυνσης. Πίσω από τη συζήτηση για τη διεύρυνση και την πολιτική γειτονίας υπάρχουν δύο διαφορετικά είδη σκέψης. Το ένα είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια παγκόσμια δύναμη και ένα υπερκράτος το οποίο βαθμιαία λαμβάνει ολοένα και περισσότερες από τις αποφάσεις που επηρεάζουν τα κράτη μέλη του. Αυτό το υπερκράτος θέλει να καταστήσει τα γειτονικά κράτη εξαρτώμενα από αυτό, αλλά χωρίς να τους εξασφαλίσει επιρροή ως ίσοι εταίροι εντός της Ένωσης. Οι χώρες που δεν έχουν κάνει τις αναγκαίες προσαρμογές ή των οποίων η οικονομία είναι ασθενής δεν θα τους επιτραπεί να ενταχθούν. Αυτές πρέπει να διατηρηθούν εκτός της Ένωσης, αλλά παρά ταύτα με το ζόρι σύρονται στη σφαίρα επιρροής της ΕΕ όπου δεν έχουν φωνή. Η Ομάδα μου απεχθάνεται αυτήν την τακτική.

Η άλλη άποψη θέλει τη συνεργασία να περιλαμβάνει διαφορετικούς και ίσους εταίρους. Η Ένωση είναι ανοικτή σε οιοδήποτε ευρωπαϊκό κράτος που επιθυμεί να ενταχθεί και πληροί τα απαιτούμενα κριτήρια όπως η δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτό το είδος Ένωσης δεν αναζητεί τρόπους επιβολής αποφάσεων οι οποίες στερούνται υποστήριξης στα κράτη μέλη, αλλά προσπαθεί να επιλύσει τα διασυνοριακά προβλήματα των πολιτών της με τη συνεργασία. Αυτό το είδος Ένωσης είναι το καταλληλότερο για τον επιδιωκόμενο σκοπό και έχει μακροπρόθεσμα τις περισσότερες πιθανότητες επιβίωσης.

  Γεώργιος Γεωργίου, εξ ονόματος της ομάδας IND/DEM. – Κύριε Πρόεδρε, είναι πράγματι αξιέπαινη η προσπάθεια του κυρίου Brok, και τον ευχαριστώ ιδιαίτερα για την προφορική του παρέμβαση, με την οποία έδωσε πολύ χρήσιμες επεξηγήσεις.

Εντούτοις, ενώ είναι αξιέπαινη η προσπάθεια, είναι ανεξήγητη αυτή η σπουδή εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης να εντάξει νέα κράτη για μία ακόμη φορά όπως όπως στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σε ποια Ένωση; Σε ποια Ευρώπη; Στην Ευρώπη του ακριβού πετρελαίου, των ακριβών τροφίμων, στην Ευρώπη της ανεργίας, στην Ευρώπη της μιζέριας, αν θέλετε; Δηλαδή τι θέλουμε να δημιουργήσουμε; Να δημιουργήσουμε ένα καινούργιο πλέγμα διηπειρωτικής μιζέριας;

Αυτό δεν μπορεί να είναι προς το συμφέρον της Ευρώπης. Πιστεύω ότι ενδεχομένως είναι προς το συμφέρον άλλων. Θα πρέπει να έχουμε κατά νου το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της Ιρλανδίας, που ενδεχομένως δεν θα επέτρεπε τόσο απλοϊκές διευρύνσεις όσο αυτές τις οποίες επιλέξαμε.

  Irena Belohorská (NI). – (SK) Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον εισηγητή για την εργασία του σε αυτό το επίκαιρο θέμα, που στοχεύει στην επίλυση ενός τόσο ευαίσθητου ζητήματος για τη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η διεύρυνση κατά 10 νέα κράτη μέλη το 2004 και κατά δύο ακόμη το 2007 υπήρξε αναμφισβήτητα επιτυχία τόσο για την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και για τις προαναφερθείσες χώρες που προσχώρησαν σε αυτή. Η ανταγωνιστικότητα και η σπουδαιότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αυξάνονται, χάρη στο αυξημένο ανθρώπινο καθώς και οικονομικό δυναμικό. Ωστόσο, μπορώ με ασφάλεια να πω ότι, παρά το γεγονός αυτό, τα 12 νέα κράτη μέλη αισθάνονται ακόμη, σε συνεχή βάση, τις διαφορές μεταξύ αυτών και των 15 παλαιών κρατών μελών. Μιλούμε για διακρίσεις και αυτές οι διακρίσεις προκαλούνται από έλλειψη ωριμότητας, είτε οικονομικής είτε κοινωνικής. Ωστόσο, με εκπλήσσει το γεγονός ότι η διεύρυνση παρουσιάζεται ως λόγος για τον οποίο η Συνθήκης της Λισαβόνας πρέπει να επικυρωθεί.

Κυρίες και κύριοι, η Συνθήκη της Νίκαιας είναι νεκρή. Είναι ένα έγγραφο που ανήκει στην ιστορία και το οποίο δεν είναι εφαρμόσιμο στη σημερινή πολιτική ζωή. Έχει απωλέσει τον σκοπό της να λειτουργήσει ως συμβόλαιο μεταξύ των 15 παλαιών κρατών μελών. Σήμερα είμαστε 27 κράτη μέλη και κατά συνέπεια η Συνθήκη της Λισαβόνας πρέπει να επικυρωθεί, αλλά όχι λόγω διεύρυνσης. Η διεύρυνση μπορεί να επιτευχθεί μέσω χωριστής διμερούς συνθήκης μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του κράτους μέλους.

  Charles Tannock (PPE-DE). - (EN) Κύριε Πρόεδρε, η Βρετανία, η χώρα μου, ήταν μια από τις τρεις χώρες που προσχώρησαν στο πρώτο κύμα διεύρυνσης το 1973. Από τότε, το κόμμα μου, το Βρετανικό Συντηρητικό Κόμμα, στηρίζει ενεργά τη διαδικασία διεύρυνσης έως τα τωρινά 27 κράτη μέλη.

Η διεύρυνση επεκτείνει την ενιαία αγορά της ΕΕ, δημιουργώντας περισσότερες ευκαιρίες για οικονομική ανάπτυξη και εμπόριο. Δημιουργεί περισσότερες θέσεις εργασίας και κοινωνική σταθερότητα, καθώς επίσης εξασφαλίζει την προβολή ισχυρότερης φωνής για την ΕΕ στην παγκόσμια σκηνή. Η διεύρυνση παγιώνει τις κοινοτικές αξίες της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου σε αυτά τα νέα κράτη μέλη, όπως έχουμε διαπιστώσει στο παρελθόν με τις πρώην δικτατορίες της Ισπανίας, της Ελλάδας και της Πορτογαλίας που προσχώρησαν τότε και τις πρώην κομμουνιστικές χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας, που προσχώρησαν πιο πρόσφατα.

Γι’ αυτούς που αμφισβητούν την εξέλιξη της ΕΕ προς μια ολοένα και στενότερη Ένωση, η διεύρυνση θα πρέπει θεωρητικά να δημιουργήσει μια ευρύτερη, χαλαρότερη και πιο ευέλικτη Ευρώπη και περισσότερη συζήτηση σχετικά με τη μελλοντική κατεύθυνση της ΕΕ. Ο Πρόεδρος Σαρκοζί, ο Προεδρεύων του Συμβουλίου, έθεσε πρόσφατα το θέμα της διεύρυνσης στο πλαίσιο της παράλυσης της Συνθήκης της Λισαβόνας, μετά την απόρριψή της με το ιρλανδικό δημοψήφισμα. Ο κ. Σαρκοζί είπε ότι η επόμενη προβλεπόμενη διεύρυνση προς την Κροατία δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Πιστεύω ότι αυτό είναι λάθος και αποτελεί απόπειρα να διατηρηθεί η Συνθήκη ζωντανή.

Είμαι πεπεισμένος ότι μπορεί να βρεθεί τρόπος για την προσχώρηση της Κροατίας στην ΕΕ χωρίς τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Πράγματι, υπάρχουν αναμφισβήτητα άλλες πτυχές της Συνθήκης όπου θα γίνουν προσπάθειες για την εφαρμογή τους χωρίς τα έγγραφα της επικύρωσης. Τώρα είναι σαφές ότι οι Ευρωπαίοι θέλουν λιγότερη εστίαση στον θεσμικό καλλωπισμό και περισσότερη στην υποστήριξη της ΕΕ αποκαθιστώντας έτσι τις σχέσεις της με τον λαό.

Προσωπικά υποστηρίζω τη μελλοντική διεύρυνση προς τα Δυτικά Βαλκάνια και ενδεχομένως προς την Ουκρανία, τη Μολδαβία και καλώς εχόντων των πραγμάτων προς μια δημοκρατική Λευκορωσία. Η διεύρυνση αποτελεί απτό παράδειγμα των θετικών πραγμάτων που η ΕΕ μπορεί να προσφέρει στους λαούς της.

  Hannes Swoboda (PSE). - (DE) Κύριε Πρόεδρε, επιτρέψτε μου να εκφράσω τις ειλικρινείς ευχαριστίες μου στον κ. Brok για την προθυμία του να συμμετάσχει σε μια πολύ εποικοδομητική συνεργασία. Το μήνυμα είναι σαφέστατο: η διαδικασία της διεύρυνσης δεν θα διακοπεί, αλλά όλοι χρειάζεται να κάνουμε ακόμη περισσότερα για να προετοιμαστούμε. Αυτό ισχύει για εκείνους εξ ημών που είμαστε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και για εκείνους που επιθυμούν να προσχωρήσουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Καλύτερη προετοιμασία, φυσικά, συνεπάγεται επίσης θεσμικές μεταρρυθμίσεις και παγίωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν χρειάζεται καν να προσθέσω, επιπλέον, ότι καλύτερη προετοιμασία σημαίνει επίσης απερίφραστη αποδοχή των κριτηρίων της Κοπεγχάγης, τα οποία πρέπει να ισχύουν και να εφαρμοστούν, όχι μόνον να δημοσιευτούν στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

Είμαι επίσης ιδιαίτερα ευγνώμων στον κ. Brok που υιοθέτησε την ιδέα εμού και του κ. Jan Marinus Wiersma για Ένωση της Μαύρης Θάλασσας, αν και ίσως σε μια κάπως επιφυλακτικότερη μορφή. Το θέμα είναι ότι πρέπει να στείλουμε σαφή μηνύματα στην Ουκρανία και στις άλλες χώρες της περιοχής της Μαύρης Θάλασσας που καλύπτονται από την πολιτική γειτονίας. Προκειμένου, ωστόσο, να βοηθήσουμε αυτές τις χώρες, είναι επίσης σημαντικό στη συνεργασία αυτή να συμπεριλάβουμε την Τουρκία και τη Ρωσία. Εκτιμώ τις ιδέες της γαλλικής Προεδρίας για τη Μεσογειακή Ένωση, όμως δεν πρέπει να θέτουμε σε υποδεέστερη μοίρα την περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Πρέπει και εκεί να επιδείξουμε το ενδιαφέρον μας, και η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να κάνει τις ενδεδειγμένες προτάσεις συνεργασίας.

Όσον αφορά τις βαλκανικές χώρες, ο κ. Brok διατυπώνει ορισμένες προτάσεις στην έκθεση του. Όπως υπογράμμισε με σαφήνεια και ακρίβεια σήμερα, αυτές είναι προαιρετικές προτάσεις. Το μήνυμα «Περιμένετε λιγάκι με τις μεταρρυθμίσεις σας –υπάρχει αρκετός χρόνος», είναι ένα μήνυμα που κανείς δεν πρέπει να διατυπώνει εδώ. Όχι, οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να επιταχυνθούν, τόσο στην Κροατία όσο και, φυσικά, στις άλλες χώρες. Ιδιαίτερα δε όταν μια νέα κυβέρνηση αναλαμβάνει καθήκοντα, όπως συνέβη τώρα στη Σερβία, το μήνυμά μας πρέπει να είναι σαφές. Πρέπει να λέγει: «Σας θέλουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση το συντομότερο δυνατόν, αλλά δεν μπορούμε να προσφέρουμε εναλλακτική λύση στη δική σας διαδικασία μεταρρυθμίσεων. Πρέπει να την επιδιώξετε εσείς οι ίδιοι, και πρέπει να εφαρμόζετε φιλοευρωπαϊκή στρατηγική».

Η Ένωση είναι ημιτελής χωρίς τις βαλκανικές χώρες της νοτιοανατολικής Ευρώπης, όμως το μεταρρυθμιστικό έργο πρέπει να γίνει στις χώρες αυτές, και πρέπει να γίνει το συντομότερο δυνατό, έτσι ώστε να μπορούμε να οικοδομήσουμε μαζί μια νέα Ευρώπη.

  István Szent-Iványi (ALDE). - (HU) Η ιστορία της ΕΕ έως τώρα υπήρξε μια πορεία συνεχούς διεύρυνσης, και αυτή η διεύρυνση είναι επίσης μια από τις προφανέστερες αποδείξεις της επιτυχίας και της ελκυστικότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παρά ταύτα, στην κοινή γνώμη ολοένα και περισσότερο μπορεί κανείς να αντιληφθεί κάποιου είδους κόπωση και απάθεια σχετικά με τη διεύρυνση. Το γεγονός αυτό μας δίδει κάθε λόγο να ασχοληθούμε με το θέμα της διεύρυνσης με τρόπο ρεαλιστικό.

Ωστόσο, ρεαλισμός δεν μπορεί να σημαίνει σκεπτικισμός. Δεν μπορεί να σημαίνει σταμάτημα της διαδικασίας διεύρυνσης, και ακόμη λιγότερο δεν μπορεί να σημαίνει διατύπωση νέων όρων εισδοχής που δεν μπορούν να εκπληρωθούν, ή επανάληψη των υποχρεώσεων που έχουν αναληφθεί προηγουμένως, δεδομένου ότι αυτό θα υπονόμευε την αξιοπιστία μας. Από τη στιγμή του ιρλανδικού δημοψηφίσματος, κύρια μέριμνά μας είναι να αποδείξουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση λειτουργεί ακόμη, και η διεύρυνση αποτελεί ακόμη σημαντικό και πραγματικό στόχο για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μια τέτοια στάση εξυπηρετεί τουλάχιστον τόσο τα συμφέροντα των κρατών μελών όσο και των χωρών που επιθυμούν να προσχωρήσουν. Ευχαριστώ.

  Konrad Szymański (UEN). - (PL) Κύριε Πρόεδρε, η ακαδημαϊκή γλώσσα άρχισε να παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις απ’ ό,τι η πολιτική στη στρατηγική διεύρυνσης της ΕΕ. Η θεωρία της ικανότητας διεύρυνσης είναι απλά ένα σύνολο προσχημάτων για μια εντελώς αυθαίρετη και πολιτική απόφαση να κλείσει η Ένωση την πόρτα στον υπόλοιπο κόσμο. Αυτή είναι μια κακή και επιζήμια κατεύθυνση που ακολουθεί η Ευρώπη, καθώς η διεύρυνση ήταν αυτή που προσέδωσε στην ΕΕ βαρύτητα στη διεθνή σκηνή και έδωσε στην Ευρώπη τη δυνατότητα να διαδώσει το κοινωνικό, το πολιτικό και το οικονομικό μοντέλο της.

Αν δεχθούμε αυτήν την έκθεση, τότε στέλνουμε αρνητικό μήνυμα στο Κίεβο και την Τιφλίδα και αποδυναμώνουμε τις φιλοδυτικές και φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις εκεί. Για τη συγκέντρωση υποστήριξης για μεταρρυθμίσεις των Συνθηκών ανακοινώθηκε, στην Πολωνία, μεταξύ άλλων χωρών, ότι αυτές ήταν απαραίτητες για τη διεύρυνση. Αυτό δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη όταν ακούει κανείς ότι παρά την αποδοχή της Συνθήκης της Λισαβόνας πρέπει να εργαστούμε για πρόσθετες μεταρρυθμιστικές συνθήκες στο πλαίσιο περαιτέρω διεύρυνσης.

Elmar, η παρουσίασή σας ήταν βεβαίως καλύτερη απ’ ό,τι η έκθεση, αλλά παρακαλώ πέστε μου ένα πράγμα: πόσες μεταρρυθμιστικές συνθήκες πρέπει να δεχθούμε πριν εκτιμήσετε ότι είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε την Ουκρανία στην Ευρωπαϊκή Ένωση;

  Αδάμος Αδάμου (GUE/NGL). - Κύριε Πρόεδρε, η θέση μας για τη διεύρυνση είναι ότι οι λαοί της Ευρώπης έχουν το δικαίωμα, εφόσον έτσι κρίνουν και εφόσον πληρούν τα κριτήρια που προαπαιτούνται, να επιδιώκουν την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αυτή η αρχή καθοδηγεί και τις θέσεις μας στην περίπτωση της Τουρκίας, η ενταξιακή διαδικασία της οποίας επηρεάζει και τη διαδικασία λύσης του κυπριακού προβλήματος. Επιμένουμε όμως ότι η συμμόρφωσή της στις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση για την ολοκλήρωση της ενταξιακής της πορείας.

Χωρίς να αναιρείται η υποχρέωση και της Ευρωπαϊκής Ένωσης να τηρήσει τις δικές της δεσμεύσεις, η Τουρκία οφείλει να συμμορφωθεί πλήρως με τις αρχές της διεθνούς νομιμότητας, τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και το ευρωπαϊκό δίκαιο για την άρση της κατοχής στην Κύπρο, το άνοιγμα των λιμανιών και των αεροδρομίων για τα κυπριακά πλοία και αεροπλάνα και την άρση του βέτο για τη συμμετοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας σε διεθνή φόρα και συμφωνίες.

Ιδιαίτερα σε αυτή τη χρονική στιγμή, μετά από την πρωτοβουλία του νεοεκλεγέντος Προέδρου Δημήτρη Χριστόφια και τις προσπάθειες που διεξάγουν οι ηγέτες των δύο κοινοτήτων, η Τουρκία οφείλει να συμμορφωθεί και να μην προβάλλει κανένα εμπόδιο στη νέα φάση που διέρχεται το Κυπριακό.

  Gerard Batten (IND/DEM). - (EN) Κύριε Πρόεδρε, υπάρχει μια παραδοχή σε αυτήν την έκθεση ότι η διεύρυνση δεν υπήρξε απόλυτη επιτυχία. Ο κ. Brok παραδέχεται ότι, χωρίς σοβαρές αλλαγές στις τρέχουσες πολιτικές της ΕΕ, η εσωτερική συνοχή της ΕΕ ενδέχεται να υπονομευθεί από τη διεύρυνση.

Η ΕΕ επέτρεψε την εισδοχή χωρών για τις οποίες γνώριζε πολύ καλά ότι δεν πληρούσαν τα κριτήριά της, όπως συνέβη με τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία. Αυτό μπορεί κάλλιστα να επαναληφθεί και με άλλα ακόμη ανατολικοευρωπαϊκά κράτη καθώς και με την Τουρκία.

Κράτη μέλη όπως το Ηνωμένο Βασίλειο υφίστανται τρομερές δοκιμασίες λόγω της ανεξέλεγκτης, χωρίς όρια και χωρίς διακρίσεις μετανάστευσης που προέκυψε από τη συνεχή διεύρυνση της ΕΕ.

Αυτός είναι ένας από τους λόγους της αυξανόμενης εχθρότητας που αναπτύσσεται έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης μεταξύ των πολιτών της. Η λύση του κ. Brok είναι να προτείνει έναν προϋπολογισμό μαζικής προπαγάνδας για να πεισθεί ο λαός για τα οφέλη της διεύρυνσης. Η λύση για τη Βρετανία είναι να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση και να ανακτήσει τον έλεγχο των συνόρων της.

  Philip Claeys (NI). - (NL) Ο Επίτροπος Rehn επανέλαβε μόλις τώρα ότι η Τουρκία έχει σαφείς προοπτικές για πλήρη ένταξη και ότι δεν χρειάζεται να επιβληθούν νέες απαιτήσεις. Προτείνω ο Επίτροπος να κοιτάξει προσεκτικά τις δημοσκοπήσεις του Ευρωβαρομέτρου. Δεν υπάρχει δημοκρατική υποστήριξη για τουρκική προσχώρηση. Το χάσμα μεταξύ πολιτικής και λαού μεγαλώνει σταθερά, γίνεται ευρύτερο και βαθύτερο. Είχε δοθεί η υπόσχεση ότι οι διαπραγματεύσεις θα αναστέλλονταν αν η Τουρκία αδυνατούσε προδήλως να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της. Αυτή η υπόσχεση δεν τηρήθηκε. Μια άλλη υπόσχεση ήταν ότι οι διαπραγματεύσεις θα προχωρούσαν παράλληλα με τη διαδικασία μεταρρυθμίσεων στην Τουρκία. Ούτε αυτό συμβαίνει. Η διαδικασία μεταρρυθμίσεων στην Τουρκία έχει πραγματικά σταματήσει και παρά ταύτα πριν από δύο εβδομάδες αποφασίστηκε να ανοίξουν δύο νέα κεφάλαια στις διαπραγματεύσεις. Αυτή η αναντιστοιχία μεταξύ λόγων και έργων θα αποδειχθεί μοιραία για την Ευρωπαϊκή Ένωση αν δεν γίνουν ριζικές αλλαγές στην πολιτική και τη συμπεριφορά μας.

  Zbigniew Zaleski (PPE-DE). - (PL) Κύριε Πρόεδρε, η Ευρωπαϊκή Ένωση σήμερα είναι ήδη πολύ μεγάλη, αλλά είναι ακόμη ημιτελής. Προκειμένου να είναι συνεκτική, μια ενωμένη Ευρώπη χρειάζεται κοινές αξίες στη βάση της, καθώς και την καλή θέληση των κατοίκων της. Προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι που έχουμε θέσει στον εαυτό μας, όπως καλύτερη οικονομία, μεγαλύτερη πολιτική επιρροή στον διεθνή στίβο, καλύτερα δημογραφικά στοιχεία, ή καλύτερη ποιότητα ζωής, υπάρχουν ορισμένες προϋποθέσεις που πρέπει να εκπληρωθούν. Όσον αφορά τα σημεία που παρουσιάστηκαν από τον συνάδελφό μας κ. Brok, φυσικά μια μεγαλύτερη εσωτερική ολοκλήρωση είναι σημαντική. Τα μέλη της Ένωσης πρέπει επίσης να συνεχίσουν τη διεύρυνση, και φυσικά οι υποψήφιες προς ένταξη χώρες πρέπει να πληρούν τα απαραίτητα κριτήρια. Ποια είναι η στρατηγική γι’ αυτήν τη διεύρυνση; Η στρατηγική είναι απλά να παρέχει κίνητρα στις υποψήφιες χώρες για να καταβάλουν προσπάθειες, να συνεργάζεται μαζί τους και να τις στηρίζει με διάφορα μέσα, περιλαμβανομένης της πολιτικής γειτονίας.

Η ανατολική διάσταση είναι σημαντική για εμάς, επειδή εκεί υπάρχει ένα μεγάλο τμήμα της Ευρώπης που δεν είναι στην καθαυτή Ευρώπη, δεν είναι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η μόνη επιλογή εδώ είναι να προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε αυτούς τους ανατολικούς γείτονες και να προετοιμάσουμε το έδαφος όσον αφορά τα νομικά, τα οικονομικά και τα κοινωνικά θέματα. Σε όλο αυτό, οι κοινές αξίες είναι σημαντικές,ή τουλάχιστον η δυνατότητα κοινών αξιών. Έχω την εντύπωση, και είμαι πεπεισμένος γι’ αυτό, ότι το μεγαλύτερο κοινωνικό και πολιτικό πείραμα σε ολόκληρη την ιστορία –η ολοκλήρωση της Ένωσης της Ευρώπης – έχει πραγματικές ελπίδες επιτυχίας.

  Véronique De Keyser (PSE). - (FR) Κύριε Πρόεδρε, υπάρχει ένας διάσημος πίνακας του βέλγου ζωγράφου René Magritte που δείχνει μια πίπα, και από κάτω η λεζάντα γράφει «αυτή δεν είναι μια πίπα». Μπορεί να έχει ζωγραφιστεί υπέροχα, όμως δεν είναι δυνατόν να την καπνίσει κανείς.

Η έκθεση Brok μοιάζει μάλλον με αυτό. Παρά τον τίτλο της, δεν είναι στρατηγική διεύρυνσης, διότι δεν πρόκειται για στρατηγική ή για τα καίρια ερωτήματα που θέτουν στο εαυτό τους οι πολίτες. Γιατί να διευρύνουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση; Προς ποια κατεύθυνση; Με τι κίνδυνο ή με ποια οφέλη; Το θέμα για το οποίο ομιλεί ο κ. Brok είναι μια μέθοδος παγίωσης, μια αμυντική τακτική. Για να το θέσω απλά, η διεύρυνση είναι ένα συμβόλαιο μεταξύ της Ευρώπης και των υποψηφίων χωρών. Οι τελευταίες πρέπει να εκπληρώσουν τα κριτήρια της Κοπεγχάγης, και η Ευρώπη πρέπει να αποδείξει την ικανότητα απορρόφησής τους.

Και εδώ είναι οι δυσκολίες. Παγιδευμένη σε μια Συνθήκη της Νίκαιας που είναι πολύ ασφυκτική, από την οποία δεν μπορεί να ξεφύγει, η Ευρώπη δεν είναι έτοιμη για περαιτέρω διεύρυνση. Κατά συνέπεια, η κρίση στα ευρωπαϊκά όργανα θα έχει ως αποτέλεσμα να τεθεί φρένο στη διεύρυνση. Αυτό σκέπτονται πολλοί ευρωπαίοι πολίτες και, ως ένα βαθμό, αυτό πιστεύω και εγώ.

Ωστόσο, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, καθώς, θέτοντάς το έτσι απλά, απογυμνωμένο από οιαδήποτε φιλόδοξη στρατηγική, αυτό το σλόγκαν είναι επικίνδυνο. Ανοίγει τον δρόμο σε όλους εκείνους που είναι έτοιμοι να απορρίψουν μια νέα συνθήκη –στο όνομα μιας εσωστρέφειας, μιας απόρριψης της Τουρκίας ή ακόμη και των βαλκανικών χωρών– τον δρόμο σε όλους εκείνους τους εθνικιστές που δεν εμπιστεύονται τους ξένους οι οποίοι θα μπορούσαν μια μέρα να φορέσουν τον μανδύα του Ευρωπαίου. Γι’ αυτούς αυτό το σλόγκαν είναι απλά μια κοροϊδία – στην πραγματικότητα δεν θέλουν ούτε διεύρυνση ούτε μεγαλύτερο βάθος.

Πρέπει να αποδείξουμε στους πολίτες μας ότι οι διαδοχικές διευρύνσεις έχουν αποτελέσει ευκαιρία για την Ευρώπη, να τους τονίσουμε ότι η πολυπολιτισμικότητα είναι ευλογία, ότι η μετανάστευση είναι το δημοκρατικό μέλλον μας. Πρέπει να υπερβούμε τη θεσμική κρίση. Η θεσμική κρίση δεν σηματοδοτεί νίκη ούτε για τους ευρωσκεπτικιστές ούτε για την αριστερά, αλλά αποκαλύπτει μια κάπως άδοξη ανικανότητα από την οποία κινδυνεύουμε να υποφέρουμε όλοι. Η έκθεση Brok διαχειρίζεται ωραία και έξυπνα αυτήν την ανικανότητα, και τον συγχαίρω, αλλά δυστυχώς δεν μας πάει μπροστά.

  Inese Vaidere (UEN). – (LV) Κυρίες και κύριοι, τα αποτελέσματα της διεύρυνσης της ΕΕ είναι θετικά, και κατά συνέπεια είναι ουσιώδες να δημιουργήσουμε τις σωστές συνθήκες για την ανάπτυξή τους. Τα θεσμικά όργανα και οι κυβερνήσεις μας πρέπει να παρέχουν στο κοινό έντιμη και πλήρη πληροφόρηση τόσο σχετικά με τα οφέλη όσο και με τους κινδύνους της διεύρυνσης. Οι πολίτες χρειάζεται να έχουν τη βεβαιότητα ότι, μετά τη διεύρυνση, δεν θα χρειάζεται να ανησυχούν για τη δυνατότητά τους να διατηρήσουν και να αναπτύξουν τη γλώσσα τους, τον πολιτισμό τους, την πίστη τους και τις παραδόσεις τους, και έχουν ανάγκη τη βεβαιότητα ότι η ευημερία τους και οι αξίες τους δεν απειλούνται. Αν τα υπάρχοντα έθνη εντός των κρατών αισθάνονται άνετα στις χώρες τους, τότε θα υπάρχει λιγότερος φόβος όσον αφορά την εισροή μεταναστών και η διαδικασία διεύρυνσης στο σύνολό της θα ειδωθεί με θετικό πνεύμα. Πρέπει να ακούμε τους πολίτες, και πρέπει να αναπτύξουμε ένα διάλογο. Υποστηρίζω τους διάφορους τύπους συνεργασίας με δυνητικά υποψήφια κράτη μέλη. Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα όχι μόνο μια ειλικρινέστερη στάση έναντι της ικανότητας ολοκλήρωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία ορίζεται επιτυχώς στην έκθεση, αλλά επίσης και έναν σαφή οδικό χάρτη για τους εταίρους μας. Ευχαριστώ.

  Doris Pack (PPE-DE). - (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να εκπληρώσει τη λειτουργία της ως αξιόπιστος και σταθερός παγκόσμιος εταίρος αν δεν διατηρήσει την ικανότητά της να δρα και να ακολουθεί μια επεξεργασμένη στρατηγική που θα ανταποκρίνεται στις ειδικές ανάγκες διαφόρων χωρών. Δεν μπορούμε να δεχθούμε όλους τους γείτονές μας ως μέλη και είμαστε κατά συνέπεια υποχρεωμένοι, και μόνο προς το δικό τους συμφέρον, να τους προσφέρουμε μια ελκυστική και άξια λόγου εναλλακτική επιλογή.

Πρέπει να εκπονήσουμε μια αποδοτική πολιτική γειτονίας άξια του ονόματός της. Το άνοιγμα των προγραμμάτων μας σχετικά με την εκπαίδευση, τον πολιτισμό και τους νέους και η δημιουργία ειδικού οικονομικού χώρου αποτελούν παραδείγματα μιας τέτοιας προσέγγισης. Οι επιλογές που απαριθμούνται στην εξαιρετική έκθεση του κ. Brok πρέπει κατά συνέπεια να αναπτυχθούν πλήρως και να υλοποιηθούν το συντομότερο δυνατό. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να προάγουμε τη σταθερότητα, την ειρήνη, τον σεβασμό για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις στις χώρες που είναι γείτονές μας.

Ωστόσο, η κατάσταση είναι διαφορετική στις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων, οι οποίες είχαν σαφείς προοπτικές προσχώρησης για κάμποσο χρόνο. Μια ματιά στον χάρτη θα είναι αρκετή για να δούμε καθαρά ότι βρίσκονται στην καρδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εννοώντας με αυτό ότι περιβάλλονται από κράτη μέλη. Η πολιτική μας εκεί βασίζεται σε λογικά βήματα. Μια από τις χώρες αυτές διαπραγματεύεται ήδη την προσχώρησή της στην ΕΕ, ενώ άλλες έχουν υπογράψει συμφωνίες σταθεροποίησης και σύνδεσης με την ΕΕ – για την ακρίβεια, όλες εξ αυτών εκτός του Κοσσυφοπεδίου. Η πολιτική δράση μας εκεί αποτελεί καθοριστική δοκιμασία για την αξιοπιστία μας στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής και εγγυητή μόνιμης ειρήνης και σταθερότητας στην ΕΕ.

Δεν μου αρέσει όταν η Τουρκία και η Κροατία εξισώνονται μονίμως. Ο συνθήκες και το υπόβαθρο εκάστης εξ αυτών είναι εντελώς διαφορετικά, και όλοι πρέπει να το γνωρίζουν αυτό. Η Κροατία είναι η πρώτη από τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων της οποίας οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις θα μπορούσαν να ολοκληρωθούν το 2009. Η ΕΕ θα πρέπει να επιταχύνει την προσχώρηση της Κροατίας στέλνοντας με τον τρόπο αυτό μήνυμα στη Μακεδονία, την Αλβανία, το Μαυροβούνιο, τη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, τη Σερβία και το Κοσσυφοπέδιο ότι οι ουσιώδεις και συχνά επώδυνες κοινωνικές, δικαστικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις αξίζουν τον κόπο.

Η ευθύνη για τη μελλοντική προσχώρηση αυτών των χωρών, ωστόσο, θα βρίσκεται πρωτίστως στα χέρια των δικών τους πολιτικών, οι οποίοι λογοδοτούν στο εκλογικό σώμα των αντίστοιχων χωρών τους.

  Libor Rouček (PSE). – (CS) Κυρίες και κύριοι, η γνώμη του εισηγητή, του Συμβουλίου και της Επιτροπής είναι ότι οι προηγούμενες διευρύνσεις κατά γενικό κανόνα υπήρξαν μεγάλη επιτυχία. Με την άποψη αυτή συμφωνώ απολύτως. Παράδειγμα αυτού είναι η δική μου χώρα, η Τσεχική Δημοκρατία. Αποκομίζει τεράστια οφέλη από την ένταξή της και μειώνει με ταχείς ρυθμούς τη διαφορά που τη χωρίζει από τις πιο προηγμένες οικονομικά χώρες. Παρά ταύτα, υπάρχουν ορισμένοι στη χώρα, περιλαμβανομένου του Προέδρου Klaus, οι οποίοι διαρκώς διατυπώνουν τις αμφιβολίες τους σχετικά με την ένταξη της χώρας στην ΕΕ, καθώς και αμφιβολίες για την ίδια την ύπαρξη της ΕΕ. Στη γειτονική Αυστρία, εκφράζονται παρόμοιες απόψεις. Παρότι δημιουργήθηκαν 150 000 θέσεις εργασίας στη χώρα αυτή των οκτώ εκατομμυρίων κατοίκων χάρη στη διεύρυνση, μόνον το 28% των Αυστριακών βλέπουν ως κάτι το θετικό την ένταξη της χώρας τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα ήθελα, κατά συνέπεια, να επισημάνουμε μια πτυχή στην έκθεση του κ. Elmar Brok και αυτή είναι η ανάγκη να θεσπιστεί μια περιεκτική επικοινωνιακή στρατηγική για την ενημέρωση του κοινού σχετικά με τον σκοπό της διεύρυνσης, σχετικά με τα πλεονεκτήματά της καθώς και με τα δυνητικά μελλοντικά μειονεκτήματά της. Κατ’ εμέ, αυτό είναι το σημαντικότερο θέμα, πέρα από την επικύρωση της Συνθήκης της Λισαβόνας και πέρα από το να τηρήσουμε την υπόσχεση που δώσαμε και ιδιαίτερα στις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων στο Solun το 2003.

  Mirosław Mariusz Piotrowski (UEN). - (PL) Κύριε Πρόεδρε, στην έκθεση σχετικά με το έγγραφο της Επιτροπής για τη στρατηγική διεύρυνσης που συζητούμε, υπάρχει αναφορά σε μια ρήτρα στη Συνθήκη της Ρώμης, σύμφωνα με την οποία «κάθε ευρωπαϊκό κράτος μπορεί να ζητήσει να γίνει μέλος της Κοινότητας». Σημειώνουμε με κάποια ικανοποίηση τα μηνύματα που αφορούν την αποδοχή της πολωνικής και σουηδικής πρωτοβουλίας για ανατολική εταιρική σχέση, περιλαμβανομένης της στενότερης συνεργασίας με τους ανατολικούς γείτονές μας, μεταξύ αυτών την Ουκρανία και τη Λευκορωσία. Θα πρέπει να επισημανθεί ότι η Ουκρανία προσδοκά πλήρη ένταξη. Στο πλαίσιο των προτεραιοτήτων της γαλλικής Προεδρίας, η οποία επικεντρώνεται σε επαφές με τους νότιους γείτονες της Ένωσης, θα πρέπει επίσης να ενισχύσουμε την ανατολική εταιρική σχέση μας, προκειμένου να αποφευχθεί μια σοβαρή ασυμμετρία στην εξωτερική πολιτική. Ένα από τα μέσα θα μπορούσε να είναι η δημιουργία κοινοβουλευτικής συνέλευσης ΕΕ-Ανατολικών Γειτονικών Χωρών, η αποκαλούμενη Euronest. Η εγγραφή μιας τέτοιας πρότασης στην κορυφή της ατζέντας θα μπορούσε να ενισχύσει το μήνυμα που στέλνουμε στους ανατολικούς γείτονές μας και στις κοινοτικές φιλοδοξίες τους. Θα πρέπει να δηλωθεί με σαφήνεια ότι αυτές οι φιλοδοξίες δεν πρέπει να αποθαρρύνονται ούτε να συνδέονται με την παταγώδη αποτυχία της Συνθήκης της Λισαβόνας, όπως κάνουν τώρα ορισμένοι πρεσβύτεροι ευρωπαίοι πολιτικοί.

  Ιωάννης Βαρβιτσιώτης (PPE-DE). - Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να συγχαρώ τον Elmar Brok για την έκθεσή του, που περιέχει πάρα πολλές αλήθειες. Προσωπικά εγώ δεν είμαι τόσο αισιόδοξος για τις νέες εντάξεις και για νέα διεύρυνση, στο άμεσο τουλάχιστον μέλλον, εκτός από την Κροατία. Μας ενδιαφέρει όμως ο κόσμος γύρω μας να διέπεται από σταθερότητα πολιτική και οικονομική. Μας ενδιαφέρει να επικρατεί ειρήνη και ευημερία. Μας ενδιαφέρει να είναι ο κόσμος γύρω μας ζωντανός και πολύ υγιής.

Εργαλείο προς αυτή την κατεύθυνση, όπως άλλωστε συνομολογεί και ο Elmar Brok, είναι η ευρωπαϊκή πολιτική γειτονίας. Όμως η ευρωπαϊκή πολιτική γειτονίας δεν δημιουργεί συνέταιρους σε μια κοινή επιχείρηση. Στηρίζεται στις διμερείς σχέσεις της Ένωσης με καθεμία από τις χώρες αυτές και εκτιμώ ότι αυτό είναι το αδύνατο σημείο της. Γι’ αυτό πρέπει να δημιουργήσουμε κάτι που θα προσφέρει κάτι περισσότερο από μια απλή γειτνίαση και κάτι λιγότερο από κράτος μέλος. Προς αυτή την κατεύθυνση κινείται η πρότασή μου για τη δημιουργία μιας Ευρωπαϊκής Κοινοπολιτείας: Θα είναι ένα είδος ενισχυμένης συνεργασίας, μια ζώνη κρατών που θα γειτνιάζουν με την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία θα έχει ευρωπαϊκό προσανατολισμό.

Έτσι επιτυγχάνεται και ενίσχυση της ασφάλειας και αύξηση του διεθνούς κύρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα αποτελέσει το εναλλακτικό εργαλείο στη διεύρυνση, ώστε να επεκτείνουμε την επιρροή μας στους εν λόγω γείτονές μας, όταν οι αντιδράσεις για μια περαιτέρω διεύρυνση είναι ορατές.

Θα ήθελα να συμπληρώσω, τελειώνοντας, ότι ίσως ακούγεται πολύ φιλόδοξη αυτή η πρόταση αλλά πιστεύω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει επιτέλους να αυξήσει το κύρος της και την επιρροή της και με αυτό τον τρόπο νομίζω ότι το επιτυγχάνει.

  Adrian Severin (PSE). - (EN) Κύριε Πρόεδρε, δεν μπορεί να υπάρξει στρατηγική χωρίς πεδίο σκοπού. Η αμφισημία του σκοπού της Ευρωπαϊκής Ένωσης όταν συζητούμε το θέμα της πολιτικής διεύρυνσης είναι ένα εμπόδιο το οποίο κανείς εισηγητής δεν θα μπορούσε να υπερβεί. Η παρούσα έκθεση είναι θύμα μιας τέτοιας αμφισημίας.

Το δικό μας καθήκον και ο δικός μας υπέρτατος σκοπός είναι να παρέχουμε ασφάλεια στους συμπολίτες μας. Οι συμπολίτες μας αισθάνονται απροστάτευτοι. Η Ευρωπαϊκή Ένωση για να τους προστατεύει χρειάζεται ισχύ. Προκειμένου να είναι ισχυρή σε έναν παγκόσμιο κόσμο, η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται τόσο τη διεύρυνση όσο και την εσωτερική μεταρρύθμιση. Δεδομένου ότι παραλείψαμε να πούμε στους συμπολίτες μας ότι τα δικαιώματα που έχουν ήδη αποκτήσει δεν είναι διαρκή, νομίζουν ότι μπορούν να προστατέψουν αυτά τα δικαιώματα με το να αντιτίθενται τόσο στη διεύρυνση όσο και στη μεταρρύθμιση. Υπ’ αυτές τις συνθήκες το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκεται σε κίνδυνο.

Η διεύρυνση δεν είναι μια παραχώρηση που γίνεται στις υποψήφιες χώρες. Ορισμένες εξ αυτών, όπως η Ουκρανία, η Σερβία, η Μολδαβία και η Τουρκία, έχουν εναλλακτικές επιλογές – ίσως χειρότερες, αλλά εναλλακτικές επιλογές. Σε αυτές τις περιπτώσεις είμαστε σε ανταγωνισμό με άλλους. Ορισμένα από τα εσωτερικά τους προβλήματα θα μπορούσαν να επιλυθούν καλύτερα μέσα, παρά έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν δεν τους προσφέρουμε προοπτικές, δεν προσφέρουμε ασφάλεια στους πολίτες μας.

Δεν είναι οι υποψήφιες χώρες ή τα νέα κράτη μέλη που είναι δύσπεπτα: το δικό μας πεπτικό σύστημα είναι βραδύτατο. Είτε θα βρούμε ένα καλό χωνευτικό ή θα αναγκαστούμε να πεινάσουμε για μεγάλο χρονικό διάστημα.

  Anna Ibrisagic (PPE-DE). - (SV) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, πιστεύω ότι είναι ορθό να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η διεύρυνση υπήρξε επιτυχία. Χαίρομαι που ακούω να επιβεβαιώνεται ότι χώρες στις οποίες δώσαμε προηγουμένως σαφείς δεσμεύσεις και σαφείς προοπτικές ένταξης στην ΕΕ εξακολουθούν να απολαμβάνουν αυτά τα πλεονεκτήματα. Ωστόσο, είμαι ιδιαίτερα ανήσυχη με το γεγονός ότι η ατμόσφαιρα γίνεται ψυχρότερη κάθε φορά που συζητούμε για τη διεύρυνση. Λέξεις όπως «επαρκής», «ικανότητα απορρόφησης», «πολιτική παγίωση» «κίνδυνοι για την κοινωνική και οικονομική συνοχή» χρησιμοποιούνται ολοένα και περισσότερο. Πρόκειται για λέξεις οι οποίες, στα αυτιά μας, δεν ηχούν σαν όραμα ή σαν στόχος αλλά περισσότερο σαν τρόπος αποφυγής να δεσμευτούμε για πιθανές μελλοντικές διευρύνσεις. Στην κοινή γνώμη στο εσωτερικό των κρατών μελών γίνονται ολοένα και περισσότερες αναφορές στην κόπωση της διεύρυνσης, πλην όμως δεν γίνονται αρκετά για να αλλάξει αυτή η αντίληψη.

Δεν είναι τυχαίο που η Γερμανία και η Γαλλία, δύο χώρες που είχαν πόλεμο μεταξύ τους για αιώνες, ήσαν αυτές οι δύο χώρες που ξεκίνησαν όλο αυτό το σχέδιο της ΕΕ. Δεν είναι τυχαίο που ήσαν ακριβώς οι ηγέτες της Γαλλίας και της Γερμανίας που είχαν ένα όραμα για το μέλλον της Ευρώπης. Αντιλήφθηκαν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν, πρώτα και κύρια, ένα σχέδιο για τη ειρήνη και την ασφάλεια, πολύ περισσότερο απ’ ό,τι απλά ένα οικονομικό σχέδιο. Είναι αυτό το όραμα και αυτό το είδος ηγεσίας το οποίο πραγματικά αναζητώ και το οποίο τόσο συχνά διαπιστώνω ότι λείπει εδώ. Εκτιμώ, κατά συνέπεια, την παρρησία του Επιτρόπου Rehn: δεν πρέπει να δημιουργήσουμε προθάλαμο για τις χώρες που αποβλέπουν στην ένταξη, και η διεύρυνση έχει μέλλον. Είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων γι’ αυτό, κύριε Επίτροπε.

  Vural Öger (PSE). - (DE) Κύριε Πρόεδρε, κατά τη γνώμη μου, η ευρωπαϊκή πολιτική διεύρυνσης υπήρξε μεγάλη επιτυχία. Μέσα σε πενήντα χρόνια η ΕΕ κατάφερε να δημιουργήσει μια ειρηνική, δημοκρατική και ευημερούσα ήπειρο. Αυτό, ωστόσο, που μου κάνει εντύπωση όσον αφορά την παρούσα έκθεση σχετικά με τη στρατηγική διεύρυνσης της ΕΕ είναι ότι αυτή εστιάζεται επίσης στις σχέσεις μεταξύ της ΕΕ και χωρών χωρίς προοπτικές προσχώρησης.

Αυτή η προσπάθεια να αποδυναμωθεί η στρατηγική διεύρυνσης και να αναμιχθεί με την Ευρωπαϊκή Πολιτική Γειτονίας δημιουργεί προβλήματα. Παρότι η έκθεση ασχολείται με πολλά ιδιαίτερα ενδιαφέροντα και σημαντικά θέματα και διατυπώνει εύστοχες επισημάνσεις, αυτές θα ταίριαζαν σε μια έκθεση σχετικά με την ΕΠΓ αλλά δεν ταιριάζουν σε έκθεση για τη διεύρυνση. Σκέπτομαι, επί παραδείγματι, τις προτάσεις για μια Μεσογειακή Ένωση και για μια Ένωση για τη Μαύρη Θάλασσα. Η πολιτική διεύρυνσης της ΕΕ θα πρέπει να παραμείνει εντελώς ξεχωριστή από την Ευρωπαϊκή Πολιτική Γειτονίας. Αντίθετα, λυπάμαι που θα πω ότι η έκθεση περιέχει ορισμένες πολύ ασαφείς δηλώσεις που δημιουργούν σύγχυση και αφήνουν περιθώρια για διαφορετικές ερμηνείες.

  Francisco José Millán Mon (PPE-DE). - (ES) Κύριε Πρόεδρε, η έκθεση Brok έχει ως θέμα μια από τις σημαντικότερες επιτυχίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης: τη διαδικασία διεύρυνσης. Αν μου επιτρέπετε, θα ήθελα να κάνω τρία σχόλια.

Πρώτον, η διεύρυνση επεσήμανε την αποκαλούμενη «ικανότητα για αλλαγή» της Ένωσης. Η επιθυμία για ολοκλήρωση υπήρξε ισχυρό ερέθισμα για βαθειά πολιτική και οικονομική αλλαγή σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Αυτές οι χώρες προχώρησαν για να γίνουν μέλη της Ένωσης, ωφελώντας με τον τρόπο αυτό τον εαυτό τους καθώς και τα υφιστάμενα κράτη μέλη. Η πέμπτη διεύρυνση είναι η πιο πρόσφατη απόδειξης αυτής της επιτυχίας.

Δεύτερον, προσυπογράφω τις έννοιες, που υποστηρίζει η Επιτροπή, της εφαρμογής προϋποθέσεων, της παγίωσης και της επικοινωνίας, έννοιες οι οποίες περιέχονται στην έκθεση Brok. Υποστηρίζω επίσης την απαίτηση η Ένωση να ενισχύσει την ικανότητα ολοκλήρωσής της. Στην πραγματικότητα, οι διευρύνσεις απαιτούν η Ένωση να είναι ικανή να τις αφομοιώνει και να εξακολουθεί να λειτουργεί κανονικά. Προκειμένου να το κάνει αυτό, χρειάζεται να προχωρήσει σε θεσμικές μεταρρυθμίσεις όπου αυτό είναι αναγκαίο και, επί παραδείγματι, να διασφαλίζει τους οικονομικούς της πόρους. Οι διευρύνσεις δεν πρέπει να θέτουν σε κίνδυνο τις κοινές πολιτικές ή τους στόχους της Ένωσης. Επιπλέον, προσυπογράφω την ανάγκη για μια φιλόδοξη επικοινωνιακή πολιτική, κάτι το οποίο έως τώρα έλειπε από την Ένωση. Είναι αλήθεια ότι δεν καταφέραμε να προβάλουμε τα οφέλη της διεύρυνσης στους συμπολίτες μας.

Τέλος, η έκθεση Brok αναφέρεται στη δυνατότητα δημιουργίας ειδικού χώρου της Ένωσης για τις ανατολικές χώρες οι οποίες προς το παρόν δεν έχουν προοπτικές προσχώρησης. Όπως αναφέρεται στην παράγραφο 19 της έκθεσης, ένας τέτοιος χώρος ή ζώνη θα βασιζόταν σε κοινές πολιτικές σε διαφόρους τομείς, από το κράτος δικαίου και τη δημοκρατία έως την εκπαίδευση και τη μετανάστευση. Κατά την άποψή μου, πολλές από αυτές τις κοινές πολιτικές δεν πρέπει να εφαρμόζονται μόνο αναφορικά με τους ανατολικούς γείτονές μας αλλά θα πρέπει επίσης να επεκταθούν και σε χώρες που συνορεύουν με τη Μεσόγειο. Οι τελευταίες απολαμβάνουν πολύ στενές σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση για περισσότερα από πενήντα χρόνια. Η Ευρωπαϊκή Πολιτική Γειτονίας και η αποκαλούμενη Πρωτοβουλία της Βαρκελώνης –τώρα Μεσογειακή Ένωση– πρέπει να διασφαλίζουν ότι οι χώρες των νότιων ακτών δεν θα αισθάνονται ότι τους μεταχειρίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας.

  Luis Yañez-Barnuevo García (PSE). - (ES) Κύριε Πρόεδρε, απλώς μια επισήμανση: σε ένα λεπτό δεν επαρκεί ο χρόνος για λεπτομέρειες και για τον λόγο αυτό ομιλώ αποκλειστικά εξ ονόματός μου.

Η διεύρυνση δεν υπήρξε πάντοτε επιτυχία. Οι πολιτικές ελίτ τεσσάρων ή πέντε χωρών στην τελευταία διεύρυνση του 2004, κατά τη γνώμη μου, δεν κατάλαβαν ή δεν έλαβαν υπόψη την ευρωπαϊκή πολιτική ή το κοινοτικό κεκτημένο. Δίνουν προτεραιότητα στις σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες και δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στο ΝΑΤΟ παρά σε μια πραγματική και ασφαλή διαδικασία ολοκλήρωσης με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Δεν μπορούν να υπάρξουν νέες διευρύνσεις έως ότου τεθεί σε ισχύ η Συνθήκη της Λισαβόνας.

Οι τρέχουσες διαπραγματεύσεις με υποψήφιες χώρες θα πρέπει να συνεχιστούν χωρίς διακοπή αλλά πιστεύω ακράδαντα ότι αυτές οι διαπραγματεύσεις δεν πρέπει να ολοκληρωθούν έως την έγκριση της Συνθήκης της Λισαβόνας.

Τέλος, δεν θα πρέπει να αποτρέπουμε τις χώρες που θέλουν να προχωρήσουν πέρα από τα εμπόδια που θέτουν οι ευρωσκεπτικιστές, οι εθνικιστές ή οι χώρες για τις οποίες προέχει η διαφύλαξη της εθνικής κυριαρχίας.

  Hubert Pirker (PPE-DE). - (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, στην έκθεση Brok το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποδεικνύει σαφέστατα ότι έχει αποκομίσει τα διδάγματα από το τελευταίο μεγάλο κύμα διεύρυνσης κατά το οποίο προσχώρησαν δώδεκα νέα κράτη μέλη και ότι μπόρεσε να καταγράψει όλα τα προβλήματα που προκύπτουν ενώ με αποτελεσματικότητα επισημαίνει όλα τα οφέλη που επέφερε η διεύρυνση τόσο για τα νέα όσο και για τα παλαιά κράτη μέλη.

Το βασικό ζητούμενο, ωστόσο, είναι να εξάγουμε τα κατάλληλα συμπεράσματα, και αυτό το έκανε, ιδιαίτερα σε δύο τομείς στους οποίους αποδίδω ιδιαίτερη σημασία. Καταρχάς, θα πρέπει να εξετάσουμε την ικανότητα απορρόφησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης πριν από οποιαδήποτε μελλοντική διεύρυνση και, δεύτερον, οι υποψήφιες χώρες θα πρέπει πραγματικά να πληρούν τα κριτήρια πριν από την εισδοχή τους.

Όταν ερχόμαστε να συζητήσουμε την ικανότητα απορρόφησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πιστεύω ότι υπάρχουν σημαντικά σημεία που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, όπως η αρχή ότι οι νέες προσχωρήσεις δεν πρέπει να θέτουν σε κίνδυνο το σχέδιο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Με αυτό εννοώ ότι η αναπτυξιακή δυναμική της Ένωσης και η επιδίωξη των στόχων της πρέπει να προωθούνται και όχι να εκτρέπονται, από την εισδοχή νέων κρατών μελών. Το θεσμικό πλαίσιο της Ένωσης πρέπει πρώτα να δημιουργηθεί και να παγιωθεί. Γεγονός είναι ότι χρειαζόμαστε μια συνθήκη, είτε τη Συνθήκη της Λισαβόνας είτε μια άλλη κατάλληλη συνθήκη, και τη διεύρυνση πρέπει επίσης να την αντέχει οικονομικά η Ευρωπαϊκή Ένωση, διαφορετικά αυτή θα έθετε σε κίνδυνο το σχέδιο ολοκλήρωσης.

Ο γενικός στόχος μας είναι η συνεχής πρόοδος. Οι επόμενες προσχωρήσεις και άλλων χωρών δεν πρέπει να αποκλείονται, όμως τα πάντα πρέπει να γίνονται σύμφωνα με κανόνες και προϋποθέσεις.

  Roberta Alma Anastase (PPE-DE). - (RO) Η ενίσχυση του ρόλου της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως παράγοντα στη διεθνή σκηνή είναι αδύνατη χωρίς συνεχή προσαρμογή στο παγκόσμιο πλαίσιο του 21ου αιώνα.

Από την άποψη αυτή, ένα γεωστρατηγικό στοιχείο είναι ότι η διεύρυνση και οι προηγούμενες διευρύνσεις, περιλαμβανομένης της τελευταίας, του 2007, έχουν αποδείξει τα αναμφισβήτητα πλεονεκτήματα αυτής της διαδικασίας. Κατά συνέπεια, είναι ουσιώδες αυτή η διαδικασία να συνεχιστεί και χαιρετίζω την επανάληψη της σταθερής δέσμευσης που διατυπώνεται στην έκθεση όσον αφορά τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων.

Παρά ταύτα, δεν είναι λιγότερο σημαντικό να παρέχεται μια σαφής ευρωπαϊκή προοπτική στους εταίρους της Ευρώπης στην Πολιτική Γειτονίας, περιλαμβανομένης της Δημοκρατίας της Μολδαβίας.

Σας υπενθυμίζω ότι πρόκειται για ευρωπαϊκές χώρες που έχουν ήδη δηλώσει τον στόχο τους να αποκτήσουν ευρωπαϊκή προοπτική και η Συνθήκη της Ρώμης ορίζει ότι κάθε ευρωπαϊκό κράτος μπορεί να ζητήσει να γίνει μέλος της Κοινότητας, υπό τον όρο ότι πληροί τα κριτήρια της Κοπεγχάγης.

Ζητώ η Επιτροπή και το Συμβούλιο να...

(Ο Πρόεδρος διακόπτει την ομιλήτρια)

  Ioan Mircea Paşcu (PSE). - (EN) Κύριε Πρόεδρε, η ιρλανδική απόρριψη της Συνθήκης της Λισαβόνας παρείχε στους σκεπτικιστές της διεύρυνσης μια αναπάντεχη ευκαιρία: η ΕΕ πρέπει να σταματήσει να εξετάζει το ενδεχόμενο εισδοχής νέων μελών, επειδή απλά δεν υπάρχει χώρος γι’ αυτά. Φυσικά, με αυστηρά νομικούς όρους, αυτό είναι ακριβές αυτή τη στιγμή, όμως, ταυτόχρονα, πρέπει να κάνουμε μια σαφή διάκριση μεταξύ της Συνθήκης της Λισαβόνας και της διεύρυνσης. Πρώτον, διότι η συλλογιστική για τη Συνθήκη δεν ήταν η διεύρυνση ως αυτοσκοπός αλλά η προσαρμογή της ΕΕ σε ένα παγκοσμιοποιημένο πλαίσιο και, δεύτερον διότι η διεύρυνση είναι πολιτικό παρά καθαρά νομικό θέμα.

Η διεύρυνση είναι συστατικό ισχύος που δείχνει την ελκυστικότητα και το κύρος καθώς και την ικανότητα απορρόφησης – στοιχεία που δεν χάνουμε την ευκαιρία να διεκδικούμε για την Ένωσή μας. Κατά συνέπεια, ο στρατηγικός σχεδιασμός, οι διαπραγματεύσεις αυτές καθαυτές και οι νέες πρωτοβουλίες σε σχέση με περαιτέρω διεύρυνση πρέπει να συνεχιστούν παράλληλα με τις προσπάθειες επικύρωσης της Συνθήκης της Λισαβόνας.

  Andrew Duff (ALDE). - (EN) Κύριε Πρόεδρε, θα μπορούσε ο κ. Jouyet να εξηγήσει την περίεργη κατάσταση που επικρατεί στο γαλλικό κοινοβούλιο σχετικά με τη χρήση δημοψηφισμάτων για την επικύρωση της προσχώρησης της Τουρκίας; Δεν συμφωνεί ότι η επιλογή μιας τέτοιας δημαγωγικής επινόησης είναι εντελώς εσφαλμένη για την επικύρωση μιας διεθνούς συνθήκης;

  Nicolae Vlad Popa (PPE-DE). - (RO) Η διεύρυνση έχει αποδειχθεί ότι υπήρξε ένα από τα ισχυρότερα πολιτικά μέσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εξυπηρετώντας τα στρατηγικά συμφέροντα της Ένωσης όσον αφορά την σταθερότητα, την ασφάλεια και την αποφυγή συγκρούσεων. Αυτό συνέβαλε στη μεγαλύτερη ευημερία, σε ευκαιρίες οικονομικής μεγέθυνσης, καθώς και στη διασφάλιση διαδρόμων μεταφορών και ενέργειας ζωτικής σημασίας.

Η πολιτική διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπήρξε επιτυχία τόσο για την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και για την Ευρώπη γενικά. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι σημαντικό να διατηρηθεί η πολιτική ανοικτών θυρών τόσο για τις υποψήφιες προς ένταξη χώρες ή τις δυνητικά υποψήφιες χώρες όσο και για τις χώρες με ευρωπαϊκές προοπτικές στο ανατολικό τμήμα της ηπείρου, μια προσέγγιση που υπόκειται, φυσικά, στην εκπλήρωση των απαιτούμενων κριτηρίων και την ανάληψη δεσμεύσεων.

Ωστόσο, προκειμένου να συνεχιστεί η διεύρυνση, χρειαζόμαστε βιώσιμη λύση για τη θέση σε ισχύ της Συνθήκης της Λισαβόνας.

  Monika Beňová (PSE). – (SK) Ακούσαμε λέξεις όπως κόπωση της διεύρυνσης, κρίση ή ανάγκη για παγίωση. Αυτές είναι πολύ καταθλιπτικές λέξεις και συμπεριφορές, που μαρτυρούν περισσότερο αδυναμία και ελιτισμό παρά δυνατότητα να προχωρήσουμε ενεργά προς τα εμπρός με το όραμα μιας ενωμένης Ευρώπης.

Η παγίωση δεν είναι πρόβλημα για τις χώρες που έχουν προσχωρήσει στην Ένωση κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων διευρύνσεων. Είναι κυρίως πρόβλημα για τα παλαιά κράτη μέλη. Αυτά θα πρέπει να αναρωτηθούν γιατί χρειάζονται την παγίωση. Όσον αφορά την κόπωση της διεύρυνσης, εμείς είμαστε αυτοί που έχουμε μπερδευτεί με τις αντικρουόμενες γνώμες και απόψεις, όχι οι χώρες που είναι έτοιμες να εκπληρώσουν όλες τις απαιτήσεις και προϋποθέσεις προκειμένου να γίνουν μέλη της ΕΕ.

Επί παραδείγματι η συμπεριφορά μας έναντι της Τουρκίας είναι κωμικοτραγική επειδή σήμερα δεν μπορούμε καν να πούμε αν θα είμαστε διατεθειμένοι να δεχθούμε την Τουρκία στον ελιτίστικο κύκλο μας όταν εκπληρωθούν τα κριτήρια της Κοπεγχάγης, και κατά συνέπεια το θέμα ή όλα τα θέματα που …

(Ο Πρόεδρος διακόπτει την ομιλήτρια)

  Μάριος Ματσάκης (ALDE). - (EN) Κύριε Πρόεδρε, είναι καθησυχαστικό να ακούει κανείς τον γάλλο υπουργό να δηλώνει κατ’ ουσίαν ότι, προκειμένου η Τουρκία να αποδείξει την προθυμία της να προχωρήσει με τις ευρωπαϊκές της φιλοδοξίες, πρέπει να ομαλοποιήσει τις σχέσεις της με την Κύπρο.

Είναι όντως αδιανόητο και προκαλεί οιαδήποτε έννοια λογικής ότι η ΕΕ θα συνεχίσει τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με χώρα που εξακολουθεί να μην αναγνωρίζει ένα από τα κράτη μέλη της και εξακολουθεί να κατέχει τμήμα αυτού του κράτους. Αντιλαμβάνομαι ότι πρέπει να χρησιμοποιείται η πολιτική του καρότου και του μαστιγίου στην περίπτωση μιας χώρας όπου η δημοκρατία τελεί διαρκώς υπό καθεστώς επίθεσης από τη στρατιωτική εξουσία, όμως υπάρχουν όρια στην υπομονή και την ανοχή μας.

Στην Κύπρο διεξάγονται διακοινοτικές συνομιλίες. Είναι η κατάλληλη στιγμή η Επιτροπή και το Συμβούλιο να τονίσουν σθεναρά στην Τουρκία την ανάγκη να επιδείξει καλή θέληση –όχι μόνο προς την Κύπρο αλλά και προς την ΕΕ γενικά– παροτρύνοντάς την να αποσύρει τα στρατεύματα κατοχής που διατηρεί στη νήσο της Κύπρου και εφαρμόζοντας άμεσα το Πρωτόκολλο της Άγκυρας. Αυτές οι κινήσεις θα δρούσαν αναμφίβολα ως καταλύτης στην εξεύρεση λύσης του κυπριακού ζητήματος.

(Ο Πρόεδρος διακόπτει τον ομιλητή)

  Πρόεδρος. − Πληροφορούμαι ότι απομένει πολύ λίγος χρόνος, επομένως δεν θα μπορέσουμε να δώσουμε σε όλους τη δυνατότητα να λάβουν τον λόγο.

Θα ήθελα να επισημάνω σε αυτούς που ζήτησαν να λάβουν τον λόγο ότι μπορούν να υποβάλουν την παρέμβασή τους γραπτώς, για να συμπεριληφθεί στα πρακτικά της συνεδρίασης.