Rapporti verbatim tad-dibattiti

L-Erbgħa, 9 ta' Lulju 2008 - Strasburgu

14. Dokument ta' strateġija tal-Kummissjoni dwar it-tkabbir ta' l-2007 (tkomplija tad-dibattitu)

  El Presidente. − Continuamos con el debate del informe de Elmar Brok sobre el Documento de estrategia de la Comisión de 2007 sobre la ampliación.

  Jean-Pierre Jouyet, Président en exercice du Conseil. − Monsieur le Président, trois observations avant d'en venir à ce débat qui a été extrêmement riche et passionnant.

D'abord je voulais, au nom du Conseil également, saluer la délégation sud-africaine, qui est devant votre Parlement, et lui indiquer que nous reverrons prochainement les dirigeants de la République sud-africaine, parce que ce sera le premier sommet de l'Union européenne qui aura lieu à la fin de ce mois de juillet en France.

Deuxièmement, je me joindrai à Olli Rehn en exprimant toute ma compassion à l'égard des touristes allemands qui, selon une dépêche, auraient été enlevés par des rebelles kurdes en Turquie. Au sein du Conseil, nous espérons vraiment que, si cela était confirmé, ces personnes seront retrouvées le plus rapidement possible, véritablement saines et sauves, et nous tenons à exprimer notre solidarité à leur égard.

Troisièmement, je souhaite dire à M. Duff que je le remercie de sa bonne connaissance de la politique française, des positions que je peux avoir à titre personnel. Je tiens à lui dire que je suis bien évidemment à sa disposition pour en parler de manière plus profonde avec lui autour d'un café, mais que je ne suis malheureusement pas là aujourd'hui pour les commenter dans le cadre de ces fonctions.

Alors, s'agissant de notre débat, l'élargissement fait pleinement partie de l'histoire de la construction européenne et, jusqu'à présent, nous avons toujours fait en sorte qu'élargissement et renforcement de l'Union aillent de pair, et il est important que cela continue, comme l'a souligné M. Brok. Tous les débats sont utiles pour sensibiliser nos citoyens aux enjeux de l'élargissement, et donc nous accordons une attention tout à fait particulière aux débats et aux positions du Parlement européen sur ce sujet.

À la suite de ce qu'ont fait de nombreux parlementaires, je voudrais souligner le rôle stabilisateur de l'élargissement. Cela est évident dans le cas des Balkans. Les progrès rapides de la Croatie, que la Présidence française souhaitera accélérer si tous les États membres sont d'accord, montrent que des pays qui ont connu les conflits des années 90 ont une vraie perspective d'adhésion. C'est un message important à l'adresse, notamment, de la Serbie, alors que ce pays vient de se doter d'un gouvernement qui, également, aspire à renforcer ses liens avec l'Union européenne.

Cela est vrai également s'agissant de la Turquie et, à cet égard, je souhaiterais rappeler que l'état actuel des négociations n'est pas lié à la position de tel ou tel État membre de l'Union européenne, mais qu'il est lié à la Turquie elle-même, au rythme des réformes de ces pays, et surtout au respect, par la Turquie, de ses obligations envers tous les États membres de l'Union européenne et, notamment, au respect du Protocole d'Ankara.

La politique d'élargissement ne signifie pas que nous négligeons les autres voisins de l'Union européenne. Le Conseil discute en ce moment de la manière de permettre à l'Ukraine de franchir une étape nouvelle dans sa relation avec l'Union européenne, lors du prochain sommet Union européenne-Ukraine, qui aura lieu à Évian le 9 septembre prochain, et nous souhaitons également faire progresser la relation de l'Union avec la Moldavie, pays dans lequel le Conseil a déjà beaucoup investi.

Et nous soutenons également, en tant que Présidence du Conseil, les processus régionaux qui ont été décrits. J'ai moi-même assisté à la conférence de lancement de la synergie sur la mer Noire et au sommet des pays riverains de la Baltique. Et, bien évidemment, je n'omets pas de mentionner le prochain sommet sur le processus de Barcelone et l'union pour la Méditerranée, qui aura lieu à Paris le 13 juillet.

Pour conclure, comme vous le voyez, le processus d'élargissement n'est pas en panne. Il se poursuit de manière exigeante envers les pays candidats, mais également pour les États membres auxquels il appartient d'expliquer ce processus à leurs citoyens. Et M. Rouček et Mme De Keyser ont parfaitement raison, il y a un véritable effort de pédagogie à faire, avec ou sans Magritte, chère Madame De Keyser. Mais c'est vrai que, comme vous l'avez souligné, il y a un effort à faire pour les rassurer également.

C'est justement pour permettre la poursuite de ce processus, dont certains d'entre vous, et notamment M. Brok, ont rappelé l'intérêt stratégique, que le traité de Lisbonne prévoit de réformer nos institutions de manière à ce que les nouveaux États membres – il faut être clair – soient accueillis dans les meilleures conditions, sans remettre en cause la capacité d'action de l'Union européenne.

  Olli Rehn, Member of the Commission. − Mr President, I am particularly happy to conclude my part in this debate in the presence of a parliamentary delegation from South Africa, as I started my political activity some decades ago in a campaign to free Nelson Mandela. We are lucky that in this House the only prisoners left seem to be my friend, Elmar Brok, and myself, as publicly announced on the table.

(Laughter)

I would like to thank the Members for a very substantive and responsible debate today. I only want to make one cross-cutting point of a general nature.

I am glad that the Brok report and today’s debate essentially endorse the renewed consensus on EU enlargement, which was achieved in December 2006 – not least because of the events in 2005. The key virtue of this strategy is that it strikes a carefully calibrated balance between the underlying strategic importance of enlargement in extending the zone of peace and prosperity, liberty and democracy on the one hand, and our own capacity to integrate new members with rigorous conditionality and our internal reform on the other.

I cannot help recalling – I have an elephant’s memory – that in the autumn of 2004, after a parliamentary hearing, I was criticised by the Committee on Foreign Affairs for a lack of vision because I did not immediately want to provide an accession perspective for Ukraine. I only said that we should not prejudge the future as regards Ukraine. A year later I was criticised for emphasising absorption capacity and stopping the motion of enlargement. In this light I particularly welcome today’s debate, which strikes the right balance between the strategic importance of enlargement and our own capacity to integrate new members.

This debate and the report find a solid third way by combining both a deepening of political integration with the gradual widening of the European Union. In my view this clearly shows a convincing convergence of the use of the European Parliament and of the Commission, and of the European Union as a whole, and I certainly welcome this phenomenon and the direction towards the renewed consensus on enlargement which has been prevailing since 2006.

  El Presidente. − Quiero señalar a los colegas presentes que esta misma noche, en la reunión de la Mesa del Parlamento, voy a trasladar mi preocupación acerca del procedimiento de solicitud incidental de uso de la palabra («catch the eye»), que carece de normas, está dejado exclusivamente al criterio y a la arbitrariedad de la vista del Presidente o del propio Presidente, y creo que es indispensable establecer una normativa, porque la verdad es que se está convirtiendo en un coladero.

Hoy hemos tenido hasta quince peticiones, es verdad, y se está alterando el procedimiento normal en cuanto al tiempo de que dispone cada Grupo para intervenir.

Por lo tanto, quiero dejar esto en la conciencia de los colegas y, en particular, de aquellos que puedan haber estado molestos, porque han sido mucho los que han pedido la palabra y pocos los que han podido intervenir.

  Elmar Brok, Berichterstatter. − Herr Präsident, Herr Kommissar, Herr Ratspräsident! Zuerst möchte ich mich bei der Kommission und bei der Ratspräsidentschaft für die Solidarität bedanken, die sie bezüglich der deutschen Touristen in der Türkei zum Ausdruck gebracht haben.

Wir haben eine ganze Bandbreite von Themen, bei denen wir eine Balance finden müssen, von der Mittelmeerunion – die ein wichtiger Fortschritt ist, wenn sie von der Gemeinschaft als Ganzes getragen wird und nicht eine Priorität bestimmter Länder aus bestimmten Regionen ist –, über den schwedisch-polnischen Vorschlag, bis hin zum Vorschlag einer Schwarzmeerunion. Das sind alles Wege, die wir als Gemeinschaft gemeinsam beschreiten müssen, wo wir aber auch deutlich machen müssen, dass einige dieser Möglichkeiten die Perspektive der Mitgliedschaft beinhalten, andere aber nicht. Die Aussage des polnischen Außenministers Sikorski, die einen seien Nachbarn Europas, die anderen seien europäische Nachbarn, ist vielleicht ein Hinweis darauf, dass es von gleicher Wichtigkeit ist, dass aber in der Methode und in der Zielsetzung Unterschiede bestehen.

Wenn wir aber den Spielraum haben – bilaterale Beziehungen, Zwischenlösungen multilateraler Art oder auch dauerhafte Lösungen zwischen Nachbarschaftspolitik und Vollmitgliedschaft – und deswegen über einen ganzen Instrumentenkasten verfügen, sollten wir überlegen, wie wir diese Balance, von der der Kommissar sprach, auf Dauer auch politisch und administrativ sichern, um auf diese Art und Weise die Entwicklungsfähigkeit der Europäischen Union wie auch die europäische Perspektive und die Stabilität in solchen Ländern zu erhalten.

Lassen Sie mich einigen Kritikern der Europäischen Union, die hier zu Wort gekommen sind, das eine sagen: Welche Europäische Union ist gemeint? Die Europäische Union, die wir haben und die die größte Erfolgsgeschichte für Frieden, Freiheit und Wohlfahrt in der Geschichte dieses Kontinents ist! Mit diesem Projekt wollen wir fortfahren und es so verbreitern, wie es geht, um diese Balance der Leistungsfähigkeit und dieses Ziel weiter zu erreichen und mehr Länder einzubeziehen. Darum geht es!

Aus diesem Grund müssen wir auch sagen, wenn wir über den Westbalkan reden: Wenn wir gestern oder in dieser Woche in Serbien eine Regierung haben, die sagt „Wir wollen nach Brüssel, nach Europa, blicken“, sollten wir – um in einer Region, von der seit 150 Jahren Unfrieden ausgeht, einen dauerhaft Frieden zu haben – dieses Angebot annehmen und diese Perspektive entwickeln, um unseren Kontinent weiterhin friedlich zu gestalten.

PRZEWODNICZY: MAREK SIWIEC
Wiceprzewodniczący

  Proinsias De Rossa (PSE). – Mr President, on a point of order, because the debate on Palestinian prisoners held by the Israeli authorities is to start so late – almost an hour late now – I am afraid I have to withdraw my name from the speaker’s list. But I ask that my minute, allocated to me by the PSE Group, be added to Ms De Keyser’s time allocation. She is leading for the PSE Group. I express my deep regret that I have to do this, but unfortunately I have to go to the airport.

  Przewodniczący. − Zamykam debatę.

Głosowanie odbędzie się w czwartek 10 lipca 2008 r.

Oświadczenia pisemne (art. 142)

  Titus Corlăţean (PSE), în scris. – Perspectiva aderării unor ţări sud-est europene la Uniunea Europeană este motorul reformelor pe calea transformării democratice a acestor state. Documentul de strategie al Comisiei privind extinderea din 2007 trebuie să transmită un semnal neechivoc cu privire la angajamentul ferm faţă de ţările cu care au început negocierile de aderare sau faţă de cele care au perspective de aderare. Este cazul, între altele, Serbiei şi Republicii Moldova. Pentru acest din urmă stat, România este o fereastră prin care cetăţenii moldoveni pot întreţine speranţa într-un viitor european, mai democratic şi mai prosper.

O viitoare aderare la Uniunea Europeana este un impuls pentru opoziţia democratică din Republica Moldova de a continua lupta pentru stabilirea unor structuri legislative şi instituţionale democratice, proces pe care UE s-a angajat să îl incurajeze.

Necesitatea unor reforme interne instituţionale în UE, prin intrarea în vigoare a Tratatului de la Lisabona, nu poate constitui un motiv prealabil şi un pretext pentru a bloca extinderea Uniunii.

  Dragoş Florin David (PPE-DE), în scris. – Extinderea U.E. a fost întotdeauna doar o problemă de timp şi de compatibilizare a sistemelor politice şi economice dintre ţările membre. O scurtă evaluare a procesului de extindere din 2004 şi 2007 ne arată o uniune mai puternica şi mai dinamică atât în dimensiunile interne cât şi în cele externe, fapt ce ne demonstrează că procesul de extindere a fost benefic atât Uniunii, cât şi ţărilor nou venite, dar şi că în interiorul Uniunii ne adunăm doar valorile, nu şi problemele. Contextul politic şi economic, european şi mondial, nu este probabil cel mai favorabil pentru o extindere rapidă, dar acest lucru nu trebuie să ne împiedice în pregătirea, dezvoltarea şi chiar reformarea strategiilor şi mecanismelor pentru extindere.

Ţările din Balcanii de Vest, Moldova, Ucraina şi Turcia sunt ţări care şi-au manifestat interesul de aderare la U.E. şi care beneficiază de parteneriate privilegiate cu UE, dar totodată mai au de rezolvat în plan intern conformarea cu standardele europene, democraţia, stabilitatea şi prosperitatea.

În acest context, îl felicit pe domnul Brok pentru echilibrul şi pragmatismul abordat în raportul întocmit şi sper totodată într-o soluţie rapidă pentru ratificarea Tratatului de la Lisabona de către toate statele membre.

  Alexandra Dobolyi (PSE), in writing. – The process of enlargement has been an integral part of the development of the EU over the last 50 years. From the six founding members, the EU has enlarged to 27 member states and represents more than 450 million people The European Union is more stable, more secure and has a bigger voice on international issues than before.

We have experienced through the years that enlargement has been at the core of the success and development of the EU. Enlargement has enabled the peaceful reunification of Europe across the Cold War divide. We have to agree that development of the EU has gone hand in hand with enlargement.

But what is the current attitude towards enlargement inside our society? Attitudes towards further enlargement are unenthusiastic, mostly influenced by non-enlargement-related issues and partly related to the lack of information about enlargement.

I am one of those who are convinced that the prospect of eventual EU membership is indispensable to driving further political reform and pushing for democracy. The fear is that if the prospect of EU membership is taken off the political agenda, the Balkans may slip back into instability.

  Kinga Gál (PPE-DE), írásban. – Elnök úr! A bővítési stratégia vitája kapcsán közvetlen szomszédainkat, a Nyugat-Balkánt, Ukrajnát érintő lényeges szempontokra hívnám fel a figyelmet.

A csatlakozás perspektívája, különösen pedig a koppenhágai kritériumoknak való megfelelés kötelezettsége hihetetlen mozgatórugóként hatott a tagjelöltek modernizációját, jogállami kiépülését illetően.

Erre a mozgatórugóra van szüksége a Nyugat-Balkánnak és Ukrajnának. Ha a csatlakozás perspektíváját elvesszük közvetlen szomszédainktól, akikkel osztozunk európai hagyományokban, történelemben, megszűnik a mozgatórugó, amivel teljessé válhat ezen országokban a jogállamiság.

Olyan jelenségek, jogszabályok jelennek meg rögtön, mint a most Ukrajnában indulatokat kiváltó kisebbségellenes oktatási rendeletek, az anyanyelven oktató iskolák megszüntetése, nyelvvesztés és beolvasztás. Abban a pillanatban, ahogy enyhül a követelményrendszer, vagy távolodik a cél, amiért érdemes teljesíteni, távolodnak ezek a rendszerek attól, amit jogállamnak hívunk.

Ezért nagy a felelősségünk. Már most fontos odafigyelnünk, hogy a kritériumok nem csak papíron, de a valóságban is teljesüljenek – következetességre van szükség szomszédaink részéről a felkészülésben és következetességre az Uniónak az ígérgetésben és számonkérésben. Következetes magatartásunk bizalmat szül választóinkban és szomszédainkban egyaránt.

  Genowefa Grabowska (PSE), na pismie. – Jako przedstawicielka państwa, które dołączyło do UE w roku 2004 w pełni popieram te wszystkie elementy sprawozdania Elmara Broka, które podkreślają znaczenie kolejnych rozszerzeń i ich pozytywny wpływ na budowanie silnej, zwartej, przyjaznej obywatelowi i dobrze prosperującej Europy. Zgadzam się ze stwierdzeniem, że już sama uznana perspektywa członkostwa w UE wpływa bardzo pozytywnie na politykę wewnętrzną państw kandydujących, skłaniając je do szybszej przebudowy administracji, reformowania systemów edukacji i szkolnictwa wyższego, większej dbałości o respektowanie praw człowieka, w tym - praw mniejszości, walki z patologiami życia publicznego, słowem - przyswajanie wartości, którymi od dawna kieruje się Unia Europejska. Uważam także, iż sprawozdanie powinno jeszcze silniej podkreślić otwartość Unii Europejskiej i jej gotowość do przyjęcia kolejnych, nowych państw członkowskich.

Jest to szczególnie ważne dla mojego kraju, Polski, zwłaszcza w kontekście oczekiwań i europejskich aspiracji naszych wschodnich sąsiadów, głównie Ukrainy. Byłoby bardzo niedobrze, gdyby nasi sąsiedzi odebrali naszą wschodnią granicę (granica schengenowska dla całej UE) jako nowy mur, który trwale ich od nas oddziela. Pojawiające się niekiedy w tym kontekście głosy, iż dalsze rozszerzenia Unii powinny być uzależnione od jej tzw. "zdolności absorpcyjnej" uważam więc za wysoce nieprzemyślane i - w konsekwencji - groźne dla celów, które stawia przed sobą UE.

  Tunne Kelam (PPE-DE), in writing. – An important start for dealing with further enlargements is a clear understanding that the EU has greatly benefited from all past enlargements. The latter have resulted in a win-win situation for all interested parties. This provides us with a credible basis to believe that the EU will also benefit from coming enlargements.

One can well understand the concern relating to the EU integration capacity. However, the most efficient potential for enhancing integration capacity is still not fully used. This is making full use of the EU’s four fundamental freedoms – liberalising markets, unbundling big companies, providing for transparency. To successfully address the global challenges we need to rely without further hesitations on the fundamental values and principles of the European Community, which has been and still is the biggest success story of European history.

One should welcome the emphasis put by the rapporteur on regional cooperation mechanisms. The recent Polish-Swedish initiative to set up an Eastern Dimension to integrate all Eastern European states into a meaningful cooperation seems to be especially valuable. However, regional cooperation agreements cannot be used as an excuse for excluding certain states in this area from prospects of future full membership.

  Janusz Lewandowski (PPE-DE), na piśmie. – Panie Przewodniczący ! Parlament odnosi się w swej rezolucji do strategii rozszerzenia Unii Europejskiej w czasie, gdy rozszerzenie wspólnoty wyszło z mody. Stało się nawet straszakiem, w rękach eurosceptyków. Dlatego tak ważne jest stwierdzenie, zgodnie z prawdą, iż "poprzednie rozszerzenia były bez wątpienia korzystne", przyczyniając się do umocnienia stabilności, rozwoju i dobrobytu w całej Europie. Trzeba to jednak wyjaśnić obywatelom Unii, by zwiększyć społeczne poparcie dla następnych kroków. Niestety, dotychczasowe wysiłki informacyjne nie przyniosły sukcesu.

Jak zwykle przy okazji debaty rozszerzeniowej, ciekawa jest geografia potencjalnych kandydatów do członkostwa. Wczytując się w projekt rezolucji, można odnieść wrażenie, że drzwi są szeroko otwarte. Jednoznacznie potwierdza się aspiracje krajów bałkańskich. Pada ważna deklaracja, iż wschodnich partnerów polityki sąsiedztwa można jasno określić jako kraje europejskie. Niemniej, kluczowa definicja "zdolności absorpcyjnej" Unii ( paragraf nr 7), studzi nadzieje, a dodatkowe odwołanie się do "wspólnie podzielanych wartości" jest wyraźnie adresowane do Turcji.

Taka treść rezolucji nie jest całkiem zbieżna z polskim stanowiskiem. Polska - kraj, który kiedyś pukał do drzwi Unii - zabiega o szanse członkostwa dla Ukrainy i innych krajów, powstałych po rozpadzie ZSRR. W imię stabilizacji całego kontynentu!

  Ramona Nicole Mănescu (ALDE), în scris. – Aş dori în primul rând să felicit raportorul pentru obiectivitatea cu care a exprimat poziţia Parlamentului European referitor la documentul de strategie al Comisiei privind extinderea din 2007. Cu fiecare extindere, comunitatea europeană a devenit mai puternica, procesul de extindere în sine reprezentând un succes de care s-au bucurat toate statele membre.

Uniunea Europeană a înregistrat o evoluţie uimitoare prin instituţiile si politicile pe care le-a dezvoltat atât pe plan intern, cât şi pe cel extern, dar mai ales prin promovarea armonizării în domenii precum cel economic, social şi juridic. Uniunea se confruntă şi cu o serie de probleme care demonstrează necesitatea ca fiecare extindere să fie urmată de o consolidare adecvată şi de o reevaluare a politicilor sale, evitând astfel situaţii în care ţările din centru ar evolua spre o integrare mai aprofundată, în timp ce altele ar rămâne la periferie.

Susţin opinia raportorului privind încurajarea statelor din est prin crearea unui spaţiu bazat pe politici comune care să se concentreze pe chestiuni economice, de comerţ, energie, transport, mediu, statul de drept, justiţie şi securitate.

Încurajând astfel de proiecte, regiunea Marii Negre ar putea deveni un pol de dezvoltare şi creştere economică care ar favoriza nu numai bunăstarea statelor din zona, ci şi stabilitatea şi pacea la graniţa de est a Uniunii Europene.

  Véronique Mathieu (PPE-DE), par écrit. – Comme le souligne le rapport, une réforme profonde de la stratégie de l'Union européenne pour l'élargissement est aujourd'hui devenue nécessaire.

D'une part, il est important de doter les pays candidats et candidats potentiels des instruments de préadhésion adaptés aux défis qu'ils auront à relever : consolidation de l'Etat, gouvernance, réformes socio-économiques, etc.

D'autre part, le rapport insiste sur la nécessité de revoir notre approche en ce qui concerne la politique européenne de voisinage, qui ne doit plus être considérée par les pays tiers comme un substitut à l'adhésion ou une étape vers l'adhésion.

La constitution de zones de libre-échange, sur le modèle de l'Espace économique européen étendu (EEE+) par exemple, constitue une première étape vers le développement de relations plus étroites avec ces pays. Cette stratégie favorisera le renforcement des relations économiques et commerciales avec ces pays. Elle permettra également à l'Union européenne de promouvoir dans ces pays ses idéaux en matière de démocratie, d'Etat de droit et de droits humains.

A ce titre, la relance récente du processus de Barcelone, qui vise à mettre en place une Union pour la Méditerranée, est un signal encourageant, et un espoir pour la réalisation de partenariats privilégiés avec nos voisins du Sud.

  Marianne Mikko (PSE), kirjalikult. – Kallid kolleegid, liituda soovivate riikide ees ei tohi panna ust kinni, kui meie alusdokumentides on kirjas, et iga Euroopa riik, kes tahab liituda Euroopa Liiduga, peab seda ka saama.

Varasemad liitumised on olnud väga edukad, see suund peaks igal juhul jätkuma. Ei tohi võtta liituda soovijailt motivatsiooni. See ei ole meie otsustada, kui nad tahavad saada tõeliselt demokraatlikeks riikideks. Ehkki 3 Kopenhaageni kriteeriumit peab olema 100% täidetud.

Pärinedes nn uuest Euroopast, tean isiklikult, kui oluline on see, et meil oli võimalus astuda Euroopa Liitu. Kuidas see innustas läbi viima reforme ja pingutama. Endistelt Nõukogude Liidu liiduvabariikidelt ei tohiks võtta võimalust saada tõeliselt euroopalikeks õigusriikideks. Ennekõike pean silmas meie otseseid naabreid Ukrainat ja Moldovat.

Kaalul on Euroopa usaldusväärsus ja nende riikide tulevik. Oluline on hoida nende riikide Euroopa kurssi. Euroopa Liit peab jääma oma lubaduste juurde ja laienemisprotsessi järjekindlalt jätkama. Hoogu tuleb juurde lisada, mitte paigal seista. Igasugune jutt absorbeerimisest on vaid silmakirjalikkus, millega naiivseid lollitada.

  Dumitru Oprea (PPE-DE), în scris. – Ca deputat din partea României, recent intrată în Uniunea Europeană, dar şi ca fost Rector al unei universităţi de prestigiu din ţara mea, doresc să subliniez importanţa schimburilor cultural-educaţionale între statele candidate şi statele membre ale Uniunii.

În România, numeroşi tineri care au beneficiat de una din schemele de mobilităţi ale Uniunii Europene (fie că a fost vorba de programe precum Socrates-Erasmus, Marie Curie - pentru cercetare sau Leondardo - pentru practică), s-au întors în ţară şi au avut un rol activ în ceea ce am putea numi "europenizarea" ei. Datorită experienţei de învăţare şi de viaţă, au devenit membri activi în ONG-uri, s-au implicat în activităţi de informare, de voluntariat sau şi-au folosit cunoştinţele în cadrul structurilor legate de integrarea europeană.

Acestea sunt motivele pentru care doresc să atrag atenţia în privinţa importanţei luării unor măsuri pentru creşterea atractivităţii şi promovarea participării la programele UE de educaţie şi cultură, precum stabilirea unui regim special pentru vizele de studiu, creşterea fondurilor destinate mobilităţilor - pentru a acoperi în mod real costul vieţii într-o ţară UE, intensificarea eforturilor de promovare a programelor europene, mai ales în rândul tinerilor, precum şi diseminarea rezultatelor/experienţelor pozitive atât în statele europene, cât şi în statele candidate.

  Pál Schmitt (PPE-DE), írásban – Tisztelt elnök úr, képviselőtársaim! Az EU–Horvátország közös parlamenti bizottság elnökeként úgy vélem, a jelentés egyik legnagyobb pozitívuma, hogy hitet tesz a már megkezdett csatlakozási tárgyalások folytatása mellett, és európai perspektívát kínál a Balkán országainak. Horvátország a csatlakozási tárgyalások elmúlt három évében már bizonyította elkötelezettségét, és a Parlament kedvező véleményt fogalmazott meg mind a 2006-os, mind a 2007-es országjelentés kapcsán.

Fontosnak tartottam volna, ha Horvátországot, mint az egyetlen, előrehaladott csatlakozási tárgyalásokat folytató országot, explicit módon említette volna a dokumentum, amelyet nyilvánvalóan nagy várakozással olvas most 4 és félmillió horvát ember. Különösen fontosak lennének ezek a pozitív üzenetek az ír népszavazást követően.

Bizalomra adnak okot a Tanács francia elnökségének első nyilatkozatai, amelyek a csatlakozási tárgyalások folytatásáról szólnak. Az EU hitelességét gyors és hatékony megoldások felmutatásával őrizhetjük meg, nincs időnk még egy hároméves „gondolkodási időre”, hiszen 11 hónap múlva egész Európa mond véleményt az EU-ról, az európai választásokon. Köszönöm figyelmüket!

  Czesław Adam Siekierski (PPE-DE), na piśmie – Perspektywa członkowstwa w Unii jest, więc motorem napędowym zmian w krajach zainteresowanych akcesją. Skłania do przeprowadzania niezbędnych reform tak politycznych, jak i gospodarczych, wypełnienia kryteriów kopenhaskich.

Aby perspektywa członkowstwa była wiarygodna to z jednej strony postępy w negocjacjach uzależnione muszą być od tempa i skali przeprowadzanych reform w kraju kandydującym. Z drugiej zaś potrzebna jest zdolność Unii do przyjęcia tych państw, konieczna jest nam silna i spójna, a przede wszystkim solidarna Wspólnota.

Bardzo istotne jest, aby obywatele naszych państw dostrzegali korzyści płynące z akcesji nowych państw. Rozszerzenie przynosi korzyści, rozwój gospodarczy i społeczny zarówno nowym jak i starym państwom członkowskim.

Kolejne rozszerzenia Unii Europejskiej były jej sukcesem. Sukcesem przystępujących i dotychczasowych państw członkowskim. Sukcesem całej Europy.

Bardzo cieszy mnie, że w raporcie podkreślone zostało, że państwa Europy Wschodniej wciąż mają otwartą drogę do członkowstwa w Unii Europejskiej. To oraz niedawno zaakceptowany program partnerstwa wschodniego powinny zachęcić je do podejmowania wysiłków na rzecz zbliżenia się do europejskich standardów demokratycznych, gospodarczych i administracyjnych.

  Andrzej Jan Szejna (PSE), na piśmie. – Poprzednie rozszerzenia Unii Europejskiej były bez wątpienia korzystne zarówno dla samej Unii, jak i państw, które do niej przystąpiły, i przyczyniły się do pobudzenia wzrostu gospodarczego, umocnienia stabilności, rozwoju i dobrobytu w Europie. Bardzo ważnym jest, aby stworzyć warunki konieczne do zapewniania sukcesu także przyszłych rozszerzeń, do podnoszenia ich jakości w oparciu o doświadczenia zdobyte w przeszłości. UE musi być otwarta na nowe kraje, jednak strategia rozszerzenia powinna spełniać postanowienia Traktatu UE i odzwierciedlać podjęte przez nią zobowiązania wobec wszystkich krajów kandydujących oraz krajów, wobec których określono perspektywy członkostwa, zakładając, że warunkiem bezwzględnym jest pełne i rygorystyczne przestrzeganie kryteriów kopenhaskich. Jednocześnie powinniśmy bacznie obserwować postępy tych krajów w dziedzinie budowy rządów prawa, niezależnego sądownictwa oraz przestrzegania praw podstawowych.

Unia musi podjąć działania w celu zwiększenia swej zdolności do przyjęcia nowych państw. Konieczne jest podjęcie niezbędnych reform wewnętrznych mających na celu zwiększenie skuteczności, spójności społecznej i odpowiedzialności demokratycznej. Traktat Lizboński jest odpowiedzią na te postulaty, a bez niego dalsze rozszerzenie Unii staje się bardzo utrudnione. Jednocześnie jednak sukces procesu integracji politycznej UE można osiągnąć jedynie wówczas, kiedy istnieć będzie wyraźne i długotrwałe poparcie społeczne dla członkostwa w UE każdego z krajów kandydujących oraz dla samej Unii jako projektu gospodarczo-politycznego.

  Tadeusz Zwiefka (PPE-DE), na piśmie. – Lubimy mówić o tym, że Parlament Europejski jest jedynym rzeczywistym miejscem prezentowania zdania, opinii obywateli Unii. Szkoda, zatem, że tylko na tej sali potrafimy się nawzajem przekonywać, że kolejne rozszerzenia Unii Europejskiej są ogromnym sukcesem. Wina nas wszystkich jest, że takiej samej opinii nie mają wszyscy mieszkańcy wspólnoty. To z kolei powoduję niezrozumienie konieczności reformowania unii. Nie mogę jednak przyjąć argumentu, że brak traktatu lizbońskiego jest głównym powodem zahamowania polityki rozszerzenia. Sam traktat niczego nie załatwia. Potrzebna jest wizja i strategia. Unia Europejska nie będzie tworem politycznie i geograficznie ukończonym dopóki nie znajdą się w niej wszystkie kraje europejskie. Nie jest prawdą, że obywatele państw pragnących przystąpić do Unii oczekują, że stanie się to natychmiast bądź w bardzo krótkim czasie. Potrzebują jednak jednoznacznego sygnału, że jest tu dla nich miejsce. Bez tej deklaracji trudno oczekiwać, że podejmą trud wszechstronnych reform łączących się z wieloma wyrzeczeniami i ciężką pracą.

Nie możemy szczególnie zapominać o europejczykach z krajów bałkańskich i europy wschodniej. Europejska polityka sąsiedztwa jest dobrym instrumentem do regulowania współpracy z krajami sąsiadującymi z naszym kontynentem. Natomiast europejscy sąsiedzi unii maja prawo oczekiwać bardziej jednoznacznej i efektywnej polityki współpracy, polityki niepowodującej kolejnych przedsionków czy poczekalni. Jeśli zatem tyle energii poświęca się utworzeniu unii śródziemnomorskiej szczególnie popieranej przez Francję to przynajmniej tyle samo tej energii powinnyśmy skierować na utworzenie Euronestu.