Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2008 - Βρυξέλλες

8. Πανηγυρική συνεδρίαση – Κόστα Ρίκα

  Πρόεδρος. − Bienvenido al Parlamento Europeo, Presidente Arias! Πρόεδρε της Δημοκρατίας της Κόστα Ρίκα, κυρίες και κύριοι, εκ μέρους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σας καλωσορίζω θερμά, Πρόεδρε Αρίας.

Η επίσκεψή σας αποτελεί ορόσημο στις σχέσεις μεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Κόστα Ρίκα και της Λατινικής Αμερικής.

Δρ Όσκαρ Αρίας, υπήρξατε ήδη Πρόεδρος της Κόστα Ρίκα από το 1986 έως το 1990, και το 2006 επανεκλεγήκατε για μια θητεία τεσσάρων ετών. Είστε ευρύτερα γνωστός για το ότι είστε κάτοχος του βραβείου Νόμπελ για την Ειρήνη που σας απονεμήθηκε το 1987 σε αναγνώριση των τεράστιων προσπαθειών που καταβάλατε αναζητώντας μονοπάτια για την ειρήνευση της Κεντρικής Αμερικής.

Οι προσπάθειες του Προέδρου Αρίας στον ρόλο του ως διεθνούς μεσολαβητή τελεσφόρησαν στην ειρηνευτική συμφωνία του Esquipulas, που υπογράφηκε από τους Προέδρους όλων των χωρών της Κεντρικής Αμερικής στις 7 Αυγούστου 1987. Η Ευρωπαϊκή Ένωση υποστήριξε ολόψυχα αυτές τις προσπάθειες.

Ο Πρόεδρος της Κόστα Ρίκα διαδραματίζει επομένως πρότυπο ρόλο για τους ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο. Κάποτε είπε ότι είναι ζωτικής σημασίας να έχουμε αξίες, αρχές και ιδανικά και να δίνουμε μάχες για αυτά. Πρόεδρε Αρίας, αφιερωθήκατε σε αυτό τον ρόλο επί πολλά χρόνια και οι πολίτες της Κόστα Ρίκα τίμησαν τα αποτελέσματα αυτού του έργου επανεκλέγοντάς σας πριν από δυο χρόνια.

Στην ομιλία μου στην 5η Διάσκεψη Κορυφής ΕΕ-Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής (LAC) στη Λίμα του Περού, που διεξήχθη φέτος τον Μάιο, τόνισα τη θεμελιώδη σημασία της περιφερειακής ολοκλήρωσης για τον 21ο αιώνα. Όπως ο Jean Monnet, ένας από τους ιδρυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το εξέφρασε τόσο λακωνικά, πρόκειται για την περίπτωση «οικοδόμησης της ένωσης μεταξύ των ανθρώπων, όχι της συνεργασίας μεταξύ κρατών». Πρόεδρε Αρίας, συμμερίζεστε και σεις αυτό το ιδανικό και καταβάλλετε έντονες προσπάθειες για να το πραγματώσετε.

Από την σκοπιά του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, είναι επιθυμητή η σύναψη συμφωνίας σύνδεσης μεταξύ της Κεντρικής Αμερικής και της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο εγγύς μέλλον –και αυτό το είπα και στη Λίμα– και θα επιθυμούσα να προσθέσω, όπως συζητήσαμε λεπτομερώς μόλις τώρα στη συνάντησή μας: όποτε κάπου ξεσπά πόλεμος, διατίθενται μεγάλα ποσά σε δολάρια ή ευρώ ή σε οποιοδήποτε άλλο νόμισμα, αλλά όταν χρειάζεται στήριξη για την εγκαθίδρυση ειρηνικών σχέσεων, τότε οι χώρες διαπληκτίζονται για πολύ μικρότερα χρηματικά ποσά. Πρέπει να δίνουμε μια ευκαιρία στην ειρήνη!

(Χειροκροτήματα)

Αυτό είναι σήμερα το μήνυμά μας στα άλλα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα.

Πρόεδρε Αρίας, επιτρέψτε μου τέλος να πω ότι έχουμε την πεποίθηση ότι σεις και η χώρα σας θα εξακολουθήσετε να διαδραματίζετε κρίσιμο ρόλο στο να έχουν αυτές οι διαπραγματεύσεις επιτυχή κατάληξη.

Εξ ονόματος όλων των βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, θα ήθελα να σας καλωσορίσω για μια ακόμη φορά. Ελπίζω ότι η επίσκεψή σας θα μας δώσει την ευκαιρία να ενισχύσουμε τους δεσμούς φιλίας μεταξύ της Ευρώπης, της Κόστα Ρίκα και της Λατινικής Αμερικής.

Κυρίες και κύριοι, επιτρέψτε μου να προσθέσω κάτι, λίγο «μη ανακοινώσιμο»: είναι υπέροχο που ο Πρόεδρος της Κόστα Ρίκα βρίσκεται εδώ, και πρόκειται για μια πολύ ευτυχή συγκυρία –κατ’ εξαίρεση μου επιτρέπεται να αναφέρω σήμερα την ηλικία κάποιου– που το Μέλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που είναι αρμόδιο για την εξωτερική πολιτική, η Επίτροπος Ferrero-Waldner, εορτάζει σήμερα τα 60ά της γενέθλια. Αυτή είναι άλλη μια ευχάριστη στιγμή και μια καλή ευκαιρία για να της εκφράσουμε τις ευχές μας.

(Χειροκροτήματα)

  Óscar Rafael Arias Sánchez, Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Κόστα Ρίκα. − (ES) Κύριε Πρόεδρε, σας χαιρετώ εξ ονόματος μιας μικρής αμερικανικής δημοκρατίας στην οποία λίγοι περισσότεροι από 4,5 εκατομμύρια άνθρωποι τολμούν καθημερινά να ζουν και να ονειρεύονται, στην οποία το ιδανικό μιας κοινωνίας δίχως στρατό πραγματώθηκε και στην οποία θα εορτάσουμε σύντομα τα 110 χρόνια δημοκρατίας. Σας χαιρετώ εξ ονόματος μιας μικρής αμερικανικής δημοκρατίας η οποία στο δεύτερο ήμισυ του 20ού αιώνα περικυκλώθηκε από τις πλέον αποτρόπαιες δικτατορίες, ενώ η ίδια ουδέποτε γνώρισε την καταπίεση· η οποία αρνήθηκε να γίνει πιόνι στον Ψυχρό Πόλεμο και απέσχε από τη χρήση όπλων για να επιτύχει την ειρήνη. Σας χαιρετώ εξ ονόματος της Δημοκρατίας της Κόστα Ρίκα.

Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι:

Πριν από μένα σήμερα προηγήθηκαν δυο γεγονότα μεταξύ των οποίων μεσολάβησαν αιώνες και δεκαετίες, αλλά συνδέονται τόσο με το παρόν όσο η αυγή του σημερινού πρωινού. Σαν σήμερα πριν από 225 χρόνια έληξε ο Πόλεμος της Ανεξαρτησίας στις ΗΠΑ με την υπογραφή της Συνθήκης των Παρισίων, το πρώτο κύμα του κινήματος για ανεξαρτησία σε ολόκληρη την αμερικανική ήπειρο. Επίσης, σαν σήμερα πριν από 69 χρόνια ξέσπασε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος με την κήρυξη πολέμου κατά της Γερμανίας εκ μέρους της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου και την επέμβαση των Συμμάχων στους οποίους περιλαμβανόταν ένα μεγάλο τμήμα της Αμερικής. Αναφέρω αυτά τα γεγονότα επειδή, καθώς βρίσκομαι σε αυτό το βήμα, σύμβολο συνεννόησης μεταξύ διαφορετικών λαών, το πράττω έχοντας επίγνωση του ιστορικού φορτίου που κουβαλώ στην πλάτη μου και που και σεις κουβαλάτε στο παρελθόν καθενός από τα έθνη που εκπροσωπείτε. Δεν ήρθαμε εδώ για να συνάψουμε σχέσεις μεταξύ των δυο ηπείρων μας, αλλά για να αναγνωρίσουμε ότι αυτές οι σχέσεις υφίσταντο επί πολύ καιρό και ότι κάθε απόπειρα βελτίωσής τους θα πρέπει να αρχίσει με μια προσπάθεια συνολικής κατανόησής τους.

Με την ειλικρίνεια που θα πρέπει να επικρατεί μεταξύ φίλων, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η κοινή μας ιστορία έλκει την καταγωγή της στην κυριαρχία ενός πολιτισμού επί ενός άλλου. Η Αμερική γνώρισε την Ευρώπη κυρίως μέσω της ισχύος της μάλλον παρά μέσω των ιδεών της. Χαρακτηριστικό της κατάκτησης υπήρξε ο φόβος, και ο αποικισμός είχε χαρακτηριστικό τον αποτροπιασμό. Δεν μπορούμε, ωστόσο, να μην θαυμάζουμε αυτό τον μακραίωνο πολιτισμό. Παρά τις μάχες που δώσαμε, είναι αναμφισβήτητο ότι η Ευρώπη άναψε τη δάδα της λογικής στη γη μας, και ότι ενστάλαξε μέσα μας μια προσήλωση στα καλύτερα ιδεώδη της ανθρωπότητας, ιδεώδη που δεν εγκαταλείψαμε όταν κερδίσαμε την ανεξαρτησία.

Αυτά υπήρξαν τα ιδεώδη που με έφεραν στην Ευρώπη πριν από 21 χρόνια, κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας μου ως Προέδρου της Κόστα Ρίκα. Τότε προσέτρεξα στην ισχύ αυτής της ηπείρου για να συμβάλει στην αναζήτηση της ειρήνης στην Κεντρική Αμερική, όπου πέντε έθνη έδιναν μάχες για τη ζωή τους μεσούντος του εμφυλίου πολέμου. Η αιματοχυσία δίχαζε τους λαούς μας και έστρεφε τον αδελφό εναντίον του αδελφού. Σε ένα απάνθρωπο πείραμα, οι τότε δυνάμεις μας χρησιμοποίησαν ως πεδίο δοκιμών για να επιδείξουν την ισχύ τους: αυτές έβαλαν τα όπλα και εμείς τους νεκρούς. Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, ο αριθμός των νεκρών έφτασε τους 350 000. Σε αναλογική βάση, αυτός ο αριθμός ισοδυναμεί με σχεδόν 4 εκατομμύρια νεκρούς αμερικανούς πολίτες στον πόλεμο του Ιράκ. Μόνο με την επίτευξη ειρήνης μπορούσαμε να εγγυηθούμε κάποιο μέλλον για την περιοχή μας.

Τότε η Ευρώπη ήταν η απάντηση στις προσευχές μας. Η ηθική υποστήριξη αυτής της ηπείρου νομιμοποίησε τις προσπάθειές μας για εξεύρεση διπλωματικής λύσης στις συρράξεις, μιας κεντροαμερικανικής λύσης σε κεντροαμερικανικά προβλήματα. Η διεθνής βοήθεια που μας παρείχατε τότε ήταν μεγάλη και γενναιόδωρη και αποτέλεσε το σύμβολο της πραγματικής επιθυμίας της Ευρώπης να συμβάλει στην πρόοδο των εθνών της Κεντρικής Αμερικής.

Τώρα, έπειτα από 21 χρόνια, επιστρέφω στην Ευρώπη και, όπως ο Fray Luis de León όταν αποφυλακίστηκε αφού εξέτισε ποινή τετραετούς φυλάκισης, αισθάνομαι υποχρεωμένος να αρχίσω με τις λέξεις «Όπως λέγαμε χτες…» επειδή, από πολλές απόψεις, πρέπει να συνεχίσουμε από εκεί όπου είχαμε μείνει. Οι σχέσεις μεταξύ Ευρώπης και Κεντρικής Αμερικής, τόσο στενές σε καιρό πολέμου, κατέστησαν απόμακρες σε καιρό ειρήνης. Η βοήθεια από την Ευρώπη για την Κεντρική Αμερική, που ήταν τόσο σημαντική στην εποχή της καταπίεσης, μειώθηκε στην εποχή της ειρήνης. Ουδέποτε είχαμε υποθέσει ότι, διαβαίνοντας το κατώφλι της ειρήνης θα μπαίναμε στο βασίλειο της λησμονιάς. Θέλω να πιστεύω ότι έφτασε η ώρα να δείξουμε ότι οι φίλοι που μας υποστήριξαν στους πλέον χαλεπούς καιρούς που γνωρίσαμε θα μπορούν να το πράξουν και στις περισσότερο ανέφελες ημέρες μας, ακριβώς επειδή τώρα οι ημέρες μας είναι περισσότερο ανέφελες.

Σήμερα θα ήθελα να προτείνω τρεις άξονες δράσης μέσω των οποίων θα μπορούσαμε να συσφίξουμε τους δεσμούς μας και να πολεμήσουμε, δίπλα-δίπλα, για να πραγματώσουμε τις ουτοπίες που σεις οι ίδιοι μας διδάξατε να επιδιώκουμε: την υπογραφή της Συμφωνίας Σύνδεσης ΕΕ-Κεντρικής Αμερικής, της Συναίνεση της Κόστα Ρίκα και της «Ειρήνης με τη Φύση».

Έχω πλήρη επίγνωση ότι σε αυτό το Σώμα υπάρχουν όλων των ειδών οι απόψεις όσον αφορά το ελεύθερο εμπόριο. Ωστόσο, γνωρίζω επίσης ότι αυτές οι απόψεις εκφράζονται από την αφ’ υψηλού προοπτική εκείνων που έχουν την καλή τύχη να ζουν σε αναπτυγμένη χώρα. Σήμερα θα ήθελα να σας γνωρίσω την προοπτική εκείνων που ζουν στα πεδινά. Μια χώρα όπως η δική μου, μια από τις μικρότερες στον κόσμο, δεν είναι δυνατόν να παράγει όλα όσα καταναλώνουμε. Είμαστε καταδικασμένοι να είμαστε οι Φοίνικες της σύγχρονης εποχής. Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, το δίλημμα που αντιμετωπίζουν οι αναπτυσσόμενες χώρες είναι τόσο σκληρό όσο και απλό: αν δεν μπορούμε να εξάγουμε ολοένα και περισσότερα αγαθά και υπηρεσίες, θα καταλήξουμε να εξάγουμε ολοένα και περισσότερους ανθρώπους.

Είναι σαφές ότι η Ευρώπη πρέπει να μεριμνά για τα συμφέροντα του λαού της Ευρώπης. Ωστόσο, είναι επίσης σαφές ότι τα συμφέροντα του λαού της Ευρώπης, και κάθε φυλής στον κόσμο, καθορίζονται ολοένα και περισσότερο από το κοινό πεπρωμένο της ανθρωπότητας. Κανένα έθνος δεν μπορεί να συνεχίσει παραβλέποντας αυτό τον παράγοντα ενώ πέρα από τα σύνορά του ενδημεί η πείνα, η άγνοια, η βία και η ασθένεια. Ενώ οι ανισότητες μεταξύ των εθνών μας παραμένουν τόσο μεγάλες, η παγκόσμια διασπορά θα εξακολουθήσει να μεταφέρει χιλιάδες ανθρώπους πάνω από ωκεανούς, ποτάμια και τείχη πόλεων σε αναζήτηση των ευκαιριών που δεν μπόρεσαν να βρουν στις δικές τους χώρες.

Η Συμφωνία Σύνδεσης μεταξύ της Κεντρικής Αμερικής και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία ίσως αποτελέσει την πρώτη συμφωνία μεταξύ περιφερειών που θα συνάψει η Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι η εγγύτερη, σαφέστερη και αμεσότερη ευκαιρία που έχει η Ευρώπη για να αναθερμάνει την παρουσία της στη Λατινική Αμερική. Από τη δημιουργία της Κοινής Αγοράς της Κεντρικής Αμερικής, ελάχιστες πρωτοβουλίες προσέφεραν μεγαλύτερες δυνατότητες για επιτάχυνση της οικονομικής ανάπτυξης στον ισθμό της Κεντρικής Αμερικής, για εκσυγχρονισμό των θεσμών μας και για παροχή νέων ευκαιριών σε όσους Κεντροαμερικανούς εξακολουθούν να ζουν στη φτώχεια. Για την Ευρώπη, η επίτευξη αυτής της συμφωνίας θα σήμαινε ότι θα κατακτούσε την ηγετική θέση που είχε χάσει και θα βρισκόταν πλέον στην κενή θέση της πρώτης γραμμής στη μάχη για την ανάπτυξη της Λατινικής Αμερικής μας. Χτες ήμασταν σύμμαχοι για την ειρήνη, σήμερα μπορούμε να είμαστε εταίροι στην ανάπτυξη.

Ωστόσο, η Κεντρική Αμερική και η Ευρώπη εξακολουθούν να έχουν κολοσσιαίες διαφορές, οι οποίες πρέπει να ληφθούν υπόψη. Η πρώτη είναι η διαφορά μεταξύ των δυο προτύπων μας της ολοκλήρωσης: η Ευρώπη πρέπει να δεχτεί ότι η ολοκλήρωση της Κεντρικής Αμερικής έλαβε χώρα με τον τρόπο που επέτρεψε η θεσμική μας ανάπτυξη. Αποτελούμε τώρα την περισσότερο ολοκληρωμένη περιφέρεια στον αναπτυσσόμενο κόσμο και, επομένως, θεωρούμε ότι δεν είναι δίκαιο να μας επιβληθούν όροι όσον αφορά την ολοκλήρωσή μας προκειμένου να προχωρήσουν οι διαπραγματεύσεις· όροι με τους οποίους είναι δύσκολο για την Κεντρική Αμερική να συμμορφωθεί και οι οποίοι, επιπλέον, δεν απαιτούνται από άλλες περιοχές του κόσμου.

Η δεύτερη, και ίσως η σημαντικότερη διαφορά μεταξύ των περιφερειών μας, είναι η διαφορά μεταξύ των επιπέδων μας ανάπτυξης: έχει καθοριστική σημασία το εμπορικό τμήμα της συμφωνίας να παρέχει ασύμμετρη μεταχείριση υπέρ της Κεντρικής Αμερικής και, πρωτίστως, να αποφεύγει τη φοβερή πρακτική της διατήρησης των φραγμών στις περιοχές όπου ακριβώς η Κεντρική Αμερική είναι εκείνη που διαθέτει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα. Αν επιτύχουμε συμφωνία με βάση αυτές τις προϋποθέσεις, η Ευρώπη θα πραγματοποιήσει ένα τεράστιο άλμα προς όφελος του λαού της Κεντρικής Αμερικής, αλλά και της Ευρώπης, επειδή σε εποχή διεθνούς κρίσης η Ευρώπη θα μπορούσε να ωφεληθεί σημαντικά από μια οικονομία που αναπτύσσεται με διπλάσιους σχεδόν ρυθμούς σε σύγκριση με την ευρωπαϊκή οικονομία την τελευταία πενταετία.

Η Ευρώπη μπορεί να αρχίσει να διαδραματίζει έναν νέο ηγετικό ρόλο στον αναπτυσσόμενο κόσμο, αλλά πρέπει πρώτα να εξασφαλίσει ότι αυτός ο ηγετικός ρόλος θα είναι πράγματι επωφελής για την ανάπτυξη. Ο Γκαίτε είχε πει ότι «τίποτα δεν βλάπτει περισσότερο μια νέα αλήθεια από ένα παλιό λάθος». Δεν μπορούμε να εισέλθουμε σε μια νέα φάση διεθνούς συνεργασίας ενώ θα φέρουμε τα βάρη του παρελθόντος, ιδιαίτερα το βάρος μιας πολεμικής δαπάνης που πραγματικά αποτελεί, αυτή καθαυτή, απειλή για τα 200 εκατομμύρια του λαού της Λατινικής Αμερικής που υποφέρουν από τη φτώχεια. Έφτασε για τη διεθνή οικονομική κοινότητα η ώρα να μάθει να ξεχωρίζει την ήρα από το σιτάρι και να αναγνωρίζει, με τις αποδείξεις ενώπιόν της, ποιες δαπάνες οδηγούν σε καλύτερο βιοτικό επίπεδο για τους ανθρώπους και ποιες όχι.

Δεν αποτελεί τίτλο τιμής το ότι το 2007 οι στρατιωτικές δαπάνες της Λατινικής Αμερικής ανήλθαν σε 36 δισεκατομμύρια δολάρια, σε μια περιοχή η οποία, με μοναδική εξαίρεση την Κολομβία, δεν αντιμετωπίζει επί του παρόντος καμιά ένοπλη σύρραξη. Τα χρήματα που ξοδεύονται για την αγορά ενός μόνο αεροσκάφους Sukhoi Su-30k θα μπορούσαν να αγοράσουν περίπου 200 000 φορητούς υπολογιστές MIT Media Lab XO για τους σπουδαστές μας. Τα χρήματα που δαπανώνται για ένα μόνο ελικόπτερο Black Hawk θα μπορούσαν να πληρώνουν υποτροφία 100 δολαρίων τον μήνα σε 5 000 νέους Λατινοαμερικανούς. Τα ανεπτυγμένα έθνη του κόσμου δεν πρέπει να υποστηρίζουν, με βοήθεια και πόρους, την απόφαση εκείνων που προτιμούν να εξοπλίζουν τους στρατιώτες τους αντί να μορφώνουν τα παιδιά τους. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, κυρίες και κύριοι, η κυβέρνησή μου ανακοίνωσε τη Συναίνεση της Κόστα Ρίκα, μια πρωτοβουλία για τη δημιουργία μηχανισμών για διαγραφή του χρέους και υποστήριξη, με χρηματοοικονομικούς πόρους, των αναπτυσσόμενων χωρών που επενδύουν περισσότερο στην προστασία του περιβάλλοντος, την εκπαίδευση, την υγεία και τη στέγαση για τους λαούς τους και λιγότερο σε όπλα και στρατιώτες. Εξακολουθώ να ελπίζω ότι, με την υποστήριξή σας, η Συναίνεση της Κόστα Ρίκα θα γίνει κάποτε πραγματικότητα.

Ελπίζω επίσης ότι θα μπορέσουμε να εγκρίνουμε ένα σχέδιο που συνδέεται στενά με τη Συναίνεση: τη Συνθήκη για τη Μεταφορά Όπλων που η Κόστα Ρίκα έχει προτείνει στα Ηνωμένα Έθνη, η οποία απαγορεύει στις χώρες να μεταφέρουν όπλα σε κράτη, ομάδες ή μεμονωμένα άτομα αν υπάρχει επαρκής λόγος να σχηματιστεί η πεποίθηση ότι αυτά τα όπλα θα χρησιμοποιηθούν για να παραβιαστούν ανθρώπινα δικαιώματα ή το διεθνές δίκαιο. Δεν γνωρίζω πόσο ακόμη θα μπορούμε να επιβιώνουμε χωρίς να αντιλαμβανόμαστε ότι το να σκοτώνουμε πολλούς ανθρώπους λίγο-λίγο, καθημερινά, είναι τόσο καταδικαστέο όσο και το να σκοτώνουμε πολλούς ανθρώπους σε μια μόνο ημέρα. Η καταστροφική ισχύς των 640 εκατομμυρίων φορητών και ελαφρών όπλων που υπάρχουν στον κόσμο, το 74% των οποίων βρίσκονται στα χέρια ιδιωτών, έχει αποδειχθεί ότι είναι φονικότερη από την ισχύ των πυρηνικών βομβών και αποτελεί μια από τις κινητήριες δυνάμεις πίσω από τη δημόσια ανασφάλεια τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Ο φόβος του θανάτου δεν πρέπει να αποτελεί το κλειδί στο οποίο είναι γραμμένο το μέλλον του λαού μας. Σήμερα μπορούμε να κάνουμε κάτι για να εξασφαλίσουμε ότι αυτό θα αποτραπεί.

Θα ήθελα να αναφέρω κάτι ακόμη, και είναι κάτι που έχει να κάνει και με τη βία και την καταστροφή, όμως όχι μόνο εις βάρος ανθρώπων αλλά εις βάρος κάθε μορφής ζωής. Κάθε δάσος που υλοτομούμε, κάθε τόνος διοξειδίου του άνθρακα που εκπέμπουμε στην ατμόσφαιρα, κάθε ποταμός που ρυπαίνουμε, μας φέρνει ένα βήμα εγγύτερα στην πύλη του αφανισμού του είδους μας, στο κατώφλι της οποίας, όπως στην πύλη της κόλασης του Δάντη, θα πρέπει να εγκαταλείψουμε κάθε ελπίδα. Αρνούμαι να είμαι μάρτυρας της διάβασης αυτής της πύλης από την ανθρωπότητα.

Πριν από εξήντα χρόνια, ο José Figueres, πρώην Πρόεδρος της Κόστα Ρίκα, είχε το όραμα της διάλυσης του εθνικού στρατού, κηρύσσοντας έτσι την ειρήνη στον κόσμο. Λάβαμε τώρα την απόφαση να κηρύξουμε την «Ειρήνη με τη Φύση». Αποφασίσαμε να γίνουμε μια χώρα με ουδέτερο ισοζύγιο διοξειδίου του άνθρακα έως το 2021, οπότε θα εορτάσουμε τα 200 χρόνια ανεξαρτησίας. Πέρσι γίναμε η χώρα με τα περισσότερα δέντρα κατά κεφαλήν και ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο στον κόσμο, φυτεύοντας 5 εκατομμύρια δέντρα. Το 2008 θα φυτέψουμε άλλα 7 εκατομμύρια δέντρα. Είμαστε επικεφαλής μιας διεθνούς σταυροφορίας κατά της υπερθέρμανσης του πλανήτη, και σήμερα ταπεινά σας ζητώ να μετάσχετε και σεις.

Με την υπερθέρμανση του πλανήτη κατέστη δυνατό τα ελαιόδεντρα να ευδοκιμούν στις ακτές της Αγγλίας, γεγονός που πραγματικά προκαλεί ανησυχία στην επιστημονική κοινότητα. Αντίθετα με την ιστορία της Βίβλου, αυτή τη φορά το περιστέρι δεν θα μεταφέρει κλάδο ελαίας ως σύμβολο ειρήνης αλλά ως σύμβολο κινδύνου. Σήμερα σας ζητώ να στείλουμε αυτό το περιστέρι στην περισσότερο απομακρυσμένη γωνιά του κόσμου, ώστε να μπορεί να επιστρέψει μεταφέροντας τη βούληση όλων των εθνών του κόσμου για αλλαγή. Μόνο μαζί θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε μια νέα συμμαχία, αυτή τη φορά όχι μεταξύ του Θεού και του ανθρώπου, αλλά μεταξύ του ανθρώπου και της δημιουργίας του Θεού.

Κύριε Πρόεδρε:

Ο μεγάλος αργεντινός συγγραφέας Jorge Luis Borges συνήθιζε να λέει ότι ήταν ένας εξόριστος Ευρωπαίος, υπαινισσόμενος την ευρωπαϊκή καταγωγή μεγάλης αναλογίας του πληθυσμού της αμερικανικής ηπείρου μας. Ύστερα από αιώνες ανάμιξης και ανταλλαγής φυλών, υπάρχουν πιθανώς και εδώ πολλοί εξόριστοι Αμερικανοί. Εξοριστήκαμε από τη γεωγραφική ευκαιρία ενός ωκεανού και την ιστορική ευκαιρία ενός εκκρεμούς που, ανάλογα με τις συνθήκες, μας ενώνει και μας απομακρύνει. Πιστεύω ότι έφθασε η ώρα να αφήσουμε το εκκρεμές να κινηθεί προς την ένωση, να βαδίσουμε για μια ακόμη φορά στο μονοπάτι που πήραν οι άνεμοι πριν από 180 εκατομμύρια χρόνια, πριν εμφανιστεί στη γη η πρώτη ρωγμή, όταν η Ευρώπη ήταν ενωμένη με την Αμερική, και θα μπορούσε κάποιος να πάει περπατώντας από το Παρίσι στη Νέα Υόρκη.

Ανήκουμε όλοι σε ένα μοναδικό είδος που ακόμη μπορεί να μαζέψει τα καλύτερα λουλούδια από τον κήπο της ζωής. Τα όνειρά μας αποτελούν κοινή κληρονομιά και οι αποφάσεις μας, είτε μας αρέσει είτε όχι, έχουν αντίκτυπο στη ζωή των άλλων. Νομίζω ότι αυτό κάθε άλλο παρά αποτελεί απειλή, αλλά μάλλον μια υπέροχη ευκαιρία. Νομίζω ότι όπως είπε ο Jorge Debravo, ο μεγαλύτερος ποιητής της Κόστα Ρίκα, «είναι υπέροχο, πάνω από όλα, να γνωρίζουμε ότι έχουμε τη δύναμη να εμφυσήσουμε ζωή στα περισσότερο απόμακρα πράγματα που εγγίζουμε, να επεκτείνουμε τους ορίζοντές μας και να μην βλέπουμε καμιά οξύτητα, επειδή όλα όσα βλέπουμε καθίστανται, όπως και εμείς, ατέρμονα». Δεν αμφιβάλλω ότι θα μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή την ατέρμονα ισχύ για το καλό όλων, τόσο των Ευρωπαίων όσο και των Αμερικανών, και ότι θα ακολουθήσουμε δίπλα-δίπλα το αστέρι ενός αύριο με περισσότερη δικαιοσύνη και ελευθερία.

(Οι βουλευτές, όρθιοι, χειροκροτούν)

  Πρόεδρος. − Πρόεδρε Αρίας, εξ ονόματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, θέλω να σας ευχαριστήσω θερμά για αυτή τη μεγαλειώδη και ξεχωριστή ομιλία. Με τα λόγια σας εκφράσατε πως εσείς και η χώρα σας εκπροσωπείτε τη δημοκρατία και την ελευθερία· το έργο σας κατά της βίας, κατά της τρομοκρατίας, κατά της δικτατορίας. Είπατε ότι η Κόστα Ρίκα είναι μία μικρή χώρα· θέλω να σας επισημάνω ότι ο πληθυσμός μιας χώρας ή η γεωγραφική της επιφάνεια δεν είναι τα σημαντικότερα πράγματα. Το σημαντικό είναι το πνεύμα μιας χώρας και ο πρόεδρός της. Όλοι όσοι άκουσαν τον λόγο σας ξέρουν ότι ο Πρόεδρος Αρίας και η Κόστα Ρίκα αντιπροσωπεύουν την ελευθερία και τη δημοκρατία. Για αυτόν τον λόγο, η Κόστα Ρίκα είναι μια μεγάλη χώρα στον κόσμο.

(Χειροκροτήματα)

Είστε άνθρωπος της ειρήνης· γι’ αυτό σας απονεμήθηκε το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το 1987. Ωστόσο, δεν αποσυρθήκατε μετά από αυτό. Έχουν περάσει 21 χρόνια και εξακολουθείτε να αγωνίζεστε για την ειρήνη μεταξύ των ανθρώπων και την ειρήνη με τη φύση. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στέκεται στο πλάι σας στην προάσπιση αυτών των αρχών.

Θα ήθελα επίσης να καλωσορίσω θερμά τους υπουργούς της κυβέρνησής σας που σας συνοδεύουν – τον Υπουργό Εξωτερικών, Stagno Ugarte, και τον Υπουργό Εξωτερικού Εμπορίου, Ruiz Gutiérrez, που βρίσκονται επίσης στην Αίθουσα, καθώς και τους πολλούς πολίτες της Κόστα Ρίκα που ζουν εδώ στις Βρυξέλλες και γενικότερα στο Βέλγιο. Να είστε υπερήφανοι για τη χώρα σας! Όχι με την εθνικιστική έννοια, γιατί τότε κάθε χώρα που έχει δικτατορία και κυβερνάται από τη βία θα μπορούσε να είναι υπερήφανη, αλλά να είστε υπερήφανοι για τη χώρα σας, την Κόστα Ρίκα, γιατί ασπάζεται τις αληθινές αξίες: τη δημοκρατία, την ελευθερία και την ειρήνη.

Σας ευχαριστώ πολύ για μία ακόμη φορά. Muchas gracias, Πρόεδρε Αρίας!

(Χειροκροτήματα)

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. ONESTA
Αντιπροέδρου