Stenograma dezbaterilor

Joi, 4 septembrie 2008 - Bruxelles

12.2. Execuţii prin spânzurare în Iran

  Presidente. − Segue-se o debate sobre seis propostas de resolução sobre os enforcamentos no Irão⁽¹⁾.

  Paulo Casaca, Autor. − Celebra-se, em 2008, o 20.º aniversário da execução em massa de milhares de prisioneiros políticos nas prisões de Teerão, um dos maiores crimes contra a humanidade jamais cometidos depois da Segunda Guerra Mundial.

Exactamente nessa altura, no Irão, está em completo descontrolo o número de execuções, tendo chegado a atingir num único dia, de acordo com comunicações oficiais das autoridades iranianas, 29 enforcamentos só na prisão de Evin, em Teerão. O regime não respeita menores, o regime não respeita direitos de quem quer que seja, e estamos agora confrontados com a possibilidade anunciada pelas autoridades americanas de entregar o campo de Ashraf, onde estão quase 4.000 iranianos, que, de acordo com o estatuto que foi concedido pelas próprias autoridades americanas, estão protegidos ao abrigo da 4.ª Convenção de Genebra. Foram oficialmente reconhecidos enquanto tal pelas autoridades americanas e estamos a assistir a uma negociação para a sua entrega às autoridades iranianas nesta altura, nestas condições.

Caros Colegas, Senhora Comissária, é absolutamente impossível permitirmos uma coisa destas. Isto é colaborar com o pior dos crimes contra a humanidade. Isto seria sermos cúmplices. Em caso algum podemos permitir isto. Eu gostaria de dizer, Caros Colegas, que isto é muito pior que Guantânamo e temos que fazer compreender isto muito bem às autoridades dos Estados Unidos. Não podemos permitir uma coisa destas. É a ruptura total com os nossos valores civilizacionais.

  Charles Tannock, author. − Mr President, the brutal theocratic regime in Tehran seems to take a perverse pleasure in shocking the world and defying the civilised standards that characterise most other countries. Iran is notorious not only for the sheer volume of executions, but the regular and merciless executions of juveniles and young adults who committed crimes as children.

Whereas most countries that still impose the death penalty against adults do so exclusively for aggravated murder, Iran’s interpretation of capital crimes is extremely wide and includes homosexuality and adultery. The courts often impose such a sentence for what to us in Europe are misdemeanours or not an offence at all.

In the past, teenage girls found to be sexually active outside marriage have been executed for so-called ‘crimes of sexual chastity’. As a Union, we should be unwavering in our condemnation of Iran’s appalling human rights record, just as we are of its efforts to enrich uranium for nuclear weapons. We appeal here in this House for the Iranian President to show clemency, but I have to say I am not very hopeful.

  Marios Matsakis, author. − Mr President, despite past resolutions of this Parliament and of the United Nations General Assembly, and contrary to basic moral and ethical considerations, the theocratic, totalitarian regime in charge of Iran continues to subject its citizens to – amongst other evils – the death penalty. However, it must be said that executions by the dreaded and most barbaric method of stoning appear, thankfully, to be coming to an end. That is without doubt a step in the right direction.

Nevertheless, the fairness of many trials taking place in Iran leaves much to be desired. In many cases, the standards of administration of justice are far from those expected in the 21st century. In addition, persecutions on political and/or theological grounds continue to occur frequently. Such practices are a further stigma of shame on the governing authorities in Tehran. Furthermore, the execution of juvenile offenders continues, despite the international outcry.

With this new resolution today, it is very much to be hoped that the leaders of the regime in Iran will at last listen to reason and common sense, and will proceed speedily to bringing their country into line with internationally-accepted norms of rational behaviour. The Iranian people deserve much better than to suffer the barbarism of blinkered political or religious fanaticism imposed by severely short-sighted and grossly cruel leaders. The time for liberal change in Iran is long overdue. Let us hope that it happens soon.

  Feleknas Uca, Verfasserin. − Herr Präsident! Wieder einmal ist es notwendig, über Menschenrechtsverletzungen im Iran zu sprechen, und dies innerhalb kürzester Zeit.

Bereits vor drei Monaten haben wir in diesem Haus eine Entschließung zu den Hinrichtungen im Iran formuliert. Leider hat sich seitdem nichts zum Besseren gewendet. Im Gegenteil: Im Schatten der Nuklearkrise geht das Morden des Mullah-Regimes unvermindert weiter. Erst vor einer Woche wurde der 18-jährige Behnam Saree öffentlich hingerichtet. Vorletzte Woche ist ein 20-Jähriger erhängt worden, der mit 15 Jahren eine Straftat begangen hatte. Die Prozedur ist immer dieselbe: Die jungen Männer müssen sich auf einen Hocker stellen, die Schlinge wird ihnen um den Hals gelegt, und wenn der Henker den Hocker wegstößt, zieht sich die Schlinge erbarmungslos zu.

Ich frage mich angesichts dieses barbarischen Aktes, ob es eine Steigerung von Barbarei geben kann. Und ich komme zu dem Schluss: Ja, liebe Kollegen! Die Hinrichtung von Minderjährigen ist eben solch eine Steigerung. Diese gegenüber Minderjährigen ausgesprochenen und verhängten Todesurteile stellen eine schwere Verletzung der internationalen Pflichten und Verpflichtungen der Islamischen Republik Iran dar.

Iran ist Vertragsstaat von internationalen Übereinkommen und hat sich dementsprechend verpflichtet, minderjährige Straftäter und Straftäterinnen nicht hinzurichten. Es ist schon makaber und grenzt an Geschmacklosigkeit, wenn iranische Regierungsvertreter auf die Kritik an dieser Praxis antworten, dass man ja mit der Hinrichtung warten würde, bis die Volljährigkeit erreicht sei.

Iran ist das Land mit den meisten Hinrichtungen von Minderjährigen und hält damit den zutiefst beschämenden Spitzenplatz. Seit 1990 gab es laut Amnesty International nirgendwo sonst auf der Welt so viele Hinrichtungen Minderjähriger. Allein in den Jahren 2007 und 2008 sind 15 Minderjährige ermordet worden. Die Situation minderjähriger Straftäter und Straftäterinnen, denen die Hinrichtung droht, hat im Iran ein nicht hinzunehmendes kritisches Ausmaß erreicht. Mindestens 132 minderjährige Straftäter und Straftäterinnen befinden sich in den Todeszellen, die tatsächliche Zahl könnte jedoch noch weit höher liegen.

Auch die Situation in den Gefängnissen ist dramatisch: Seit dem 25. August befinden sich einige hundert kurdische politische Gefangene in iranischen Gefängnissen im Hungerstreik. Sie protestieren gegen die unmenschlichen Verhältnisse, gegen Folter und Misshandlungen und gegen die Todesstrafe. Hier muss die internationale Staatengemeinschaft dringend handeln. Wir müssen unermüdlich und beharrlich auf die Verpflichtung Irans zur Einhaltung von Menschenrechten pochen.

Die Lage ist viel zu prekär, um diesem Thema einen Aufschub zu gewähren.

  Raül Romeva i Rueda, Autor. − Señor Presidente, a principios de agosto nos llegaba una magnífica noticia de Irán. La justicia iraní había decidido suspender el recurso a la lapidación como método de ejecución.

La consecuencia inmediata era que, al menos, diez mujeres ya no serían ejecutadas con tal brutal método. Sin embargo, la satisfacción no pudo ser completa, porque cabe recordar que en la propuesta de reforma del código penal, que examina actualmente el Parlamento, se mantiene la posibilidad de la muerte por lapidación en determinados casos de adulterio.

En cualquier caso, el problema en Irán no sólo tiene que ver con la lapidación, sino con la propia existencia de la pena de muerte, y es que la cifra de personas ejecutadas en Irán sigue siendo de las más altas del mundo. Ya se ha dicho, y repito: 191 personas han sido ejecutadas este año, 317 en 2007 y sólo China supera ese récord.

En términos generales, debemos condenar, sin tapujos, la persecución, encarcelación y, a menudo, ejecución de aquellas personas que se comprometen con la defensa y la promoción de los derechos humanos, de quienes defienden la libertad de opción sexual, así como de quienes luchan por acabar con la pena capital; todas ellas suelen ser acusadas en Irán de llevar a cabo actividades contrarias a la seguridad nacional.

Son numerosos los casos que deberíamos mencionar aquí, pero permítanme que, al menos, mencione uno: el del activista y defensor de los derechos de las minorías, Yaghoub Mehrnehad, integrante de la etnia baluchi, director ejecutivo de la asociación juvenil «Voces de Justicia», quien fue ejecutado el pasado 4 de agosto, después de haber denunciado públicamente a las autoridades locales por su actitud.

  Marcin Libicki, autor. − Panie Przewodniczący! Dzisiaj mówimy o zbrodniach, których dopuszcza się Iran wobec swoich własnych obywateli. Sprawa jest o tyle inna niż w wielu wypadkach, o których często dyskutujemy, że Iran nie pozostaje z nikim wstanie wojny. A więc nie ma tych największych napięć, które mogą wywoływać różne zbrodnicze czyny. Iran ma reżim wybrany w sposób względnie demokratyczny. A więc znowu nie powinno być tego napięcia politycznego. Iran nie ma też wewnętrznych napięć narodowościowych.

Mimo wszystko, codziennie w Iranie odbywa się przynajmniej jedna egzekucja. Egzekucja na młodocianych, egzekucja często na starszych za czyny popełnione w wieku 13–14 lat. Wspólnota międzynarodowa powinna wyciągnąć z tego wnioski. I powinna wykluczyć Iran z tych organizacji międzynarodowych, z których to jest możliwe. Bo takie postępowanie przynosi jednak czasami skutki, czego najlepszym przykładem jest to, że kamienowania zostały zawieszone. Chciałbym też zaapelować, żeby nie przekazano Iranowi ludzi znajdujących się w obozie Aszraf, ponieważ byliby oni narażeni na wydanie w ręce kata.

  Tunne Kelam, on behalf of the PPE-DE Group. – Mr President, Commissioner, it is really urgent to demonstrate to the Iranian regime our strong condemnation of the increased number of executions there and also our support for democratic change in that country. But we are also concerned about the fate of almost 4 000 members of the Iranian opposition who are residing in Camp Ashraf in Iraq.

We strongly call, therefore, on the Iraqi and also the US authorities not to forcibly return to Iran any Iranian refugees, but instead to find a long-term satisfactory solution for those located in Camp Ashraf who have the status of protected persons under the Fourth Geneva Convention.

  Proinsias De Rossa, on behalf of the PSE Group. – Mr President, it seems to me that, whenever a religion of any kind gains absolute power anywhere in the world, it is just as brutal and intolerant as any secular dictatorship. In Iran, homosexuality is a capital offence, adultery is a capital offence, espionage, armed robbery, drug trafficking and, of course, apostasy are all capital offences: you will be hung if you do not toe the line.

According to opposition sources, political activists have been charged with criminal offences and executed. An Iranian man has been hanged for rape, despite his alleged victim withdrawing her accusations and a judicial review being ordered into the sentence. Mobile cranes and truck jibs are used for public hangings and, as there is no drop, this subjects the person being executed to a slow, painful death by asphyxiation.

It is essential that we press the Iranian authorities to systematically commute all death penalties for juvenile offenders at the very least, and to halt the execution of the four young boys who are awaiting execution at this moment. I would welcome the ending of the stoning of women – hopefully it will be followed through. However, as the resolution points out, it is worrying that there is new legislation seeking to retain it for adultery.

  Marco Cappato, a nome del gruppo ALDE. – Signor Presidente, onorevoli colleghi, quando affrontiamo l'Iran come minaccia globale e nucleare c'è un'azione politica e diplomatica forte che ci porta a coinvolgere, ad esempio, la Russia e mai come l'Iran ci dimostra come la questione dei diritti umani dovrebbe fare parte integrante della nostra politica internazionale e di sicurezza comune, perché alla radice dell'Iran come pericolo nucleare c'è innanzitutto la violenza quotidiana che quel regime fa ai cittadini e alle cittadine iraniane e quindi di questo dobbiamo occuparci.

Spero che la Commissaria possa dirci anche di più di come riusciamo ad utilizzare i fondi per la promozione della democrazia e dello Stato di diritto. In Iran sappiamo che è molto difficile arrivare agli oppositori democratici. Poi, c'è anche la questione in generale della pena di morte che è stata votata dall'ONU, c'è stato un grande impulso di questo Parlamento europeo per una moratoria, per una sospensione globale. È il momento di rafforzare quella presa di posizione e di proporre in sede ONU che si nomini un inviato speciale del Segretario generale sulla pena di morte. Io lo propongo con un emendamento orale e spero che i gruppi vorranno approvarlo.

  Mogens Camre, on behalf of the UEN Group. – Mr President, I believe that everyone in this Chamber will agree with me that, when reading about the individual cases of violation of human rights reported in this resolution, you feel that it cannot be referring to events taking place in this century. But this is the deplorable truth about the situation in a country that has fallen back to medieval, primitive brutality in the attempt to suppress its own people – a people that longs for democracy, liberty and reform.

We, the western democracies, cannot negotiate for ever with the criminal regime in Tehran in the naive hope that our weak negotiators could ever obtain anything from a regime that does not understand and respect the modern world and its values and that apparently hates its own people as much as it hates us. Let this resolution be a last call for justice and human rights. I would also mention – and with deep regret – that the EU is still holding the democratic Iranian opposition movement, the PMOI, on its list of terrorists, despite decisions by both the European Court of Justice in Luxembourg and the highest British court that this is unjustified.

Finally, I support the oral amendments by Mr Kelam concerning the Ashraf camp and the oral amendment by Mr Hutchinson. These amendments will improve the resolution.

  Koenraad Dillen (NI). - Voorzitter, we moeten ons weinig illusies maken. De theocratie in Teheran zal ongetwijfeld slechts misprijzen hebben voor de democratie in Europa. Maar toch is het een goede zaak dat dit Parlement de executies in Iran opnieuw in duidelijke woorden veroordeelt. Het executeren van minderjarigen is niet alleen in strijd met het volkenrecht, het is ronduit barbaars en het zegt meteen ook alles over de meedogenloze aard van het regime dat nu al tientallen jaren de plak zwaait in Teheran. Het moge ook een waarschuwing wezen voor de naïevelingen die denken dat Iran met fluwelen handschoenen kan worden aangepakt.

Toch mis ik iets in deze resolutie. Want terecht wordt opgemerkt dat er in Iran meer executies worden uitgevoerd dan in om het even welk ander land in de wereld, behalve China. Wat men er echter had moeten aan toevoegen is dat sinds januari 2005 enkel in Saoedi-Arabië, Soedan, Jemen en Pakistan minderjarigen veroordeeld werden en geëxecuteerd. Niet toevallig zijn dat islamitische landen waar de sharia naar de geest en de letter wordt toegepast. Misschien is het politiek incorrect om het te zeggen, maar de feiten spreken voor zich. Deze praktijken bewijzen eens te meer dat deze islam, die nog geen verlichting kende, onverenigbaar is met onze westerse waarden.

  Bernd Posselt (PPE-DE). - Herr Präsident! Ein Kollege der Linken hat eben das traurige Thema der Todesstrafe im Iran und der fürchterlichen Verbrechen, die dort passieren, zu einem Angriff gegen Religion an sich missbraucht. Er hat es auf den religiösen Charakter des Regimes zurückgeführt. Ich halte dies für absurd.

Es handelt sich um ein ordinäres totalitäres Regime, das die islamische Religion nur für seine Zwecke missbraucht. Darin liegt das Problem, und wir müssen dieses Regime energisch verurteilen und nicht den Islam oder die Religion an sich.

Übrigens sind die schlimmsten Regime in der Weltgeschichte diejenigen gewesen, die sich auf den nationalen oder den internationalen Sozialismus berufen haben, wie es das heute schon mehrfach genannte China ja ebenfalls tut.

Deshalb sollten wir uns darüber im klaren sein: Wir dürfen hier keine ideologischen Streitigkeiten führen, auch nicht mit dem Iran. Hier geht es nicht um Ideologie, hier geht es um die Universalität der Menschenrechte. Und diese Universalität der Menschenrechte gilt jenseits der weltanschaulichen Frontlinien. Es gibt keine asiatischen Menschenrechte! Es gibt keine islamischen Menschrechte, die den Menschen weniger sichern und die vielleicht in der einen oder anderen Weise die Todesstrafe tolerieren können. Wir sind radikal gegen die Todesstrafe, ob sie in den USA, in China oder im Iran praktiziert wird, ohne diese Länder gleichzusetzen. Wir müssen eines ganz klar sehen: Das iranische Regime ist ein totalitäres Regime und muss verschwinden.

  Józef Pinior (PSE). - Panie Przewodniczący! Prawo międzynarodowe nie pozostawia żadnych wątpliwości. Nie można stosować kary śmierci w stosunku do osoby, która w chwili popełnienia przestępstwa nie ukończyła 18 lat. Iran gwałci to międzynarodowe prawo.

Pragę podkreślić, że Iran, jako państwo, był stroną konwencji międzynarodowych. Podpisał tego typu zobowiązanie. W lipcu bieżącego roku 24 organizacje ochrony praw człowieka z całego świata wezwały Iran do zawieszenia stosowania kary śmierci w stosunku do osób młodocianych, a także w ogóle do zawieszenia stosowania kary śmierci w tym kraju. W tym roku zastosowano karę śmierci już w stosunku do szóstego młodocianego. To jest 26. osoba od 2005 r.

Panie Przewodniczący! Pani Komisarz! Zajmujemy się barbarzyńskimi metodami stosowania prawa w Iranie już któryś raz w Parlamencie Europejskim. Nie możemy dopuścić do tego, żeby osoby, które obecnie przebywają w obozie w Aszraf zostały wydane temu państwu, ze względu na brak rządów prawa w Iranie.

  Janusz Onyszkiewicz (ALDE). - Panie Przewodniczący! Sytuacja praw człowieka w Iranie nie ulega poprawie. Wczoraj dwóch ludzi zostało powieszonych w Arak i Borujerd, a wielu czeka na wykonanie wyroku. W Iraku, w obozie Aszraf, przebywa kilka tysięcy przeciwników reżimu ajatollahów. Są to członkowie organizacji mudżahedinów ludowych, którym grozi wydalenie z Iraku. Oznaczać to będzie dla wielu z nich pewną śmierć. Wobec planowanej zmiany statusu sił zbrojnych USA, które zapewniały mieszkańcom obozu bezpieczeństwo zgodnie z IV Genewską Konwencją, należy, o tym mowa w projekcie rezolucji, jak najszybciej znaleźć długofalowe rozwiązanie problemu uchodźców irańskich, znajdujących się w tym obozie. I przy okazji chciałbym się po raz kolejny upomnieć o pilne wykonanie wyroków sądowych i wykreślenie mudżahedinów ludowych z listy organizacji terrorystycznych.

  Marek Aleksander Czarnecki (ALDE). - Panie Przewodniczący! Rośnie liczba publicznych egzekucji w Iranie. Według danych Amnesty International co roku na oczach tysięcy ludzi ginie w ten sposób około 200 skazanych. W Iranie karę śmierci stosuje się między innymi w przypadkach bluźnierstwa, odstępstwa od wiary, cudzołóstwa i prostytucji. Drakońskie kary za niemoralność lub zmianę wyznania wywołują słuszne protesty obrońców praw człowieka poza Iranem, a reformatorskich polityków w samym Iranie.

Zachód nie może być jedynie biernym obserwatorem tych makabrycznych aktów. Parlament powinien wyraźnie potępić działania irańskiego reżimu i jednocześnie poprzeć pokojowe i reformatorskie dążenia opozycji reprezentowanej przez Ludową Organizację Mudżahedinów. Naturalną konsekwencją demokratycznej ewolucji tej organizacji, której liderem jest pani Maryam Radjavi, jest jej usunięcie z oficjalnej listy terrorystów Unii Europejskiej.

  Dumitru Oprea (PPE-DE). - Privind lucrurile din punct de vedere psihologic, s-a demonstrat că niciodată pedepsele dure nu au rol corectiv, ci provoacă ură, violenţă, dorinţă de răzbunare împotriva semenilor şi a autorităţilor. Nu militez pentru nepedepsirea celor vinovaţi, dar nu prin pedeapsa capitală.

Să nu uităm că oamenii pot fi recuperaţi prin programe de reeducare şi reintegrare socială. Să nu uităm că în Iran tinerii sub 18 ani sunt supuşi pedepselor cu moartea, deşi drepturile internaţionale, recunoscute prin semnătură de către iranieni, nu permit astfel de atrocităţi. La un moment dat am aflat o situaţie groaznică, un grup de tineri din Ispahan au fost pedepsiţi că au dansat nepermis de aproape, la câteva zeci de centimetri unii de alţii.

Ca dascăl, ţin să reamintesc că rezultatele pozitive în educaţie nu se obţin prin frică, prin constrângere şi prin pedeapsă fizică.

  Aloyzas Sakalas (PSE). - Mr President, I would like to draw colleagues’ attention to the fact that in Iran hundreds of people are being executed every year. That is the result of the failed policy our Union has been conducting with Iran in recent years.

We ought to know that only strong internal opposition in Iran is capable of changing that situation. My question today is why does the EU continue to keep the Iranian opposition movement on a black list, despite the fact that the British courts ordered it to be removed from that list? Is it not time for the Council, under the current presidency, to live up to its obligation of respect for the rule of law and to remove opposition movements from the black list once and for all? I believe that Mrs Ferrero-Waldner could take the necessary steps.

  Ewa Tomaszewska (UEN). - Panie Przewodniczący! Karanie dziesięcioletniego dziecka śmiercią to bestialstwo. Używanie dźwigów jako szubienic to zbrodnia, ale i szyderstwo z rozwoju techniki. Publiczne egzekucje to także propagowanie agresywnych zachowań wśród ludności. Wielokrotnie już debatowaliśmy na temat sytuacji w Iranie, który cynicznie gwałci podpisane przez siebie międzynarodowe zobowiązania. Nasze rezolucje nie dają żadnych rezultatów. Oczekuję, że Komisja Europejska rozważy możliwość sankcji w związku ze zbrodniami władz Iranu wobec własnego narodu.

  Zbigniew Zaleski (PPE-DE). - Panie Przewodniczący! Absurd prawa i psychologia terroru to jest najkrótsza definicja dzisiejszego totalitaryzmu w Iranie. Surowość prawa polega na tym, aby ludzie wiedzieli, co jest karane, ale musi być pewna odpowiedniość. Mamy jeden przykład w historii – w sowieckiej Rosji w ogóle nie było prawa. Tam była wola jednego wszechwiedzącego człowieka i jego urzędu, KGB. W Iranie absurd polega na tym, że wszystko może być karane śmiercią. Nie ma tam żadnych sądów, nie ma tam logiki ani w ogóle sądzenia. W związku z tym postulat, żeby żadnych uciekinierów politycznych, a szczególnie młodocianych, w tym przypadku z Iraku, skądkolwiek, nie zwracać do Iranu, bo to jest jedna katownia, a nie sądownictwo.

  Benita Ferrero-Waldner, Member of the Commission. − Mr President, I think this is certainly one of the saddest questions of human rights violations, namely the death sentence – and particularly the death sentence carried out on young people. I think we all share the same profound, serious and urgent need to do something. There was a debate in June on the same issue, and yet between June and now the situation has unfortunately not improved but deteriorated. The extent and the severity of our concern is reflected in the growing number of statements published also by the European Union since the June debate – eight more to date.

You mentioned many cases and I also would like to mention a few. Last week, for instance, the day after the EU deplored the hanging of Mr Hejazi, a minor, yet another juvenile execution took place. On 26 August Mr Zaree was put to death at the prison in Shiraz. This was despite specific calls for mercy emanating not only from the European Union, but also from all over the world, notably from the UN High Commissioner for Human Rights. Mr Zaree’s execution has brought the number of juvenile executions – as you have said – since the beginning of this year to the very high number of six. Information suggests that there are over a hundred minors on death row in Iran. Unfortunately the death toll keeps rising. As we speak, yet another minor, Mr Soleimanian, faces imminent execution. The moratorium on youth executions, decreed by Iran’s Chief Judiciary, is blatantly and repeatedly violated by his own judges.

Regarding the question of Camp Ashraf, the Geneva Conventions should of course apply as for anyone else. In the case of forceful deportation to Iran of Camp Ashraf residents, necessary representations towards the Government of Iran will have to be made. We have tried on many occasions either to speak up openly or to try discreet diplomacy. I, myself, on every occasion when either the Foreign Minister or the President of the Parliament came to see me on other issues – on nuclear issues – always made the case very strongly. We were only successful in one case and that was the stoning of women. I have always spoken out against that but, as you can imagine, I am also totally against what is happening to young people and of course, to the death sentence in general. However the Iranian authorities’ ears are largely deaf to our calls. We sometimes, therefore, have no choice but to resort to the so-called ‘megaphone diplomacy’ that Tehran claims to abhor and reject.

Iran must face up to its own responsibilities. Its behaviour can only cast a shadow over its already tainted international reputation. Without a concrete improvement in the human rights situation, our common objective of developing the relationship between the European Union and the Islamic Republic of Iran cannot proceed properly, even if the nuclear issue were to be solved.

I trust that the European Parliament and all EU partners will agree to this line and act accordingly. Today I call once more on the authorities of the Islamic Republic of Iran to fully abide by the international conventions to which it is party. I call on Iran to spare the lives of all minors still languishing on death row. The whole human rights situation is indeed very difficult. As you know, we had a human rights dialogue, but unfortunately this did not work. We tried to work on public diplomacy and we are working closely with EU Member States to pursue a well-coordinated public diplomacy. We have allocated EUR 3 million for a TV news service in Farsi. We are also trying to work with civil society in Iran, but many obstacles are being put in our way.

  Presidente. − O debate está encerrado.

A votação terá lugar no final do debate.

Declarações escritas (artigo 142º)

  Glyn Ford (PSE), in writing. – This Parliament supports the total abolition of the death penalty around the world. Unfortunately there is a long way to go. Therefore we have to try to make what progress we can. We welcome the suspension of the use of stoning as a means of execution for women in Iran. We urge the Majlis to urgently amend legislation in order to ensure that no one is executed for crimes committed when less than 18 years of age.

We should also condemn the imprisonment and persecution of Iranian citizens who campaign for human rights and the abolition of the death penalty. In the present circumstances we call on Iraqi and US authorities not to forcibly return to Iran refugees and asylum-seekers and to work to find a long-term solution to the situation facing those people currently in limbo in Camp Ashraf.

(1) Ver Acta.