Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008 - Στρασβούργο

14. Εφαρμοστέο δίκαιο σε γαμικές διαφορές - Τροποποίηση του κανονισμού σχετικά με τη δικαιοδοσία και τη θέσπιση κανόνων για το εφαρμοστέο δίκαιο σε γαμικές διαφορές (συζήτηση)

  Πρόεδρος. – Το επόμενο σημείο είναι η κοινή συζήτηση σχετικά με:

– την έκθεση (A6-0361/2008) της κ. Gebhardt εξ ονόματος της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων, σχετικά με έναν Κανονισμό του Συμβουλίου, ο οποίος τροποποιεί τον Κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 2201/2003 σχετικά με τη δικαιοδοσία και τη θέσπιση κανόνων για το εφαρμοστέο δίκαιο σε γαμικές διαφορές COM(2006)0399 – C6-0305/2006 – 2006/0135(CNS)) και

– την προφορική ερώτηση της κ. Gebhardt και του κ. Deprez εξ ονόματος της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων, προς την Επιτροπή σχετικά με έναν Κανονισμό του Συμβουλίου, ο οποίος τροποποιεί τον Κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 2201/2003 σχετικά με τη δικαιοδοσία και τη θέσπιση κανόνων για το εφαρμοστέο δίκαιο σε γαμικές διαφορές (O-0106/2008 – B6-0477/2008).

  Evelyne Gebhardt, εισηγήτρια. – (DE) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, σήμερα συζητάμε ένα θέμα ύψιστης σημασίας για τους πολίτες. Η Ευρώπη μας είναι ευχάριστο μέρος, όπου οι άνθρωποι απολαμβάνουν την αυξανόμενη κινητικότητα. Είναι ένα μέρος, όπου ολοένα και περισσότερο γίνονται γάμοι μεταξύ πολιτών από διαφορετικές χώρες ή ζευγάρια μετακομίζουν σε διαφορετική χώρα και φυσικά αυτό είναι θετικό και αποτελεί ένα από τα επιτεύγματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δυστυχώς, υπάρχει ένα μειονέκτημα σε αυτό το επίτευγμα, ωστόσο, το οποίο είναι ότι οι εν λόγω γάμοι συχνά καταλήγουν σε διάσταση και έπειτα υπάρχει το ζήτημα του αναγκαστικού διαζυγίου.

Η τρέχουσα νομοθεσία είναι τόσο ανεπαρκής από ορισμένες πλευρές που ένα ζευγάρι ίσως να μην μπορεί να βρει ικανό εμπειρογνώμονα ή νομοθεσία για το διαζύγιο. Φυσικά, πρόκειται για μια πολύ δυσάρεστη κατάσταση για αυτούς τους πολίτες και πρέπει να βρούμε μια λύση και μια απάντηση. Αφορά τις ζωές των ανθρώπων που είναι ύψιστης σημασίας.

Είμαι ικανοποιημένη, συνεπώς, που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ασχολήθηκε με το ζήτημα και θα ήθελα να επαναλάβω αμέσως ότι δεν υπάρχει καμία εναρμόνιση της νομοθεσίας σε αυτήν την υπόθεση – πράγματι αυτό δεν επιτρέπεται και δηλώνεται σαφώς στη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και στη Συνθήκη περί ίδρυσης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας ότι η νομοθεσία σε τέτοιες υποθέσεις είναι η περιοχή των κρατών μελών.

Ωστόσο, πρέπει να εγγυηθούμε ότι υπάρχει διαφάνεια και ότι οι πολίτες είναι σε θέση να χρησιμοποιήσουν την εν λόγω νομοθεσία. Εξάλλου, η νομοθεσία είναι πολύ διαφορετική. Από τη μία πλευρά υπάρχει η Μάλτα, στην οποία δεν υπάρχει καθόλου διαζύγιο, και από την άλλη πλευρά η Σουηδία, όπου μπορείς να βγάλεις διαζύγιο εντός έξι μηνών. Υπάρχει η Ολλανδία, όπου επιτρέπεται ο γάμος μεταξύ ομόφυλων, και η Πολωνία, στην οποία κάτι τέτοιο θα ήταν ασύλληπτο. Αυτά είναι όλα τα ερωτήματα που προκύπτουν και πρέπει να απαντηθούν.

Κάναμε καλή δουλειά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και είχαμε εποικοδομητική συνεργασία για το εν λόγω θέμα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και επίσης με το Συμβούλιο. Το Συμβούλιο έχει βασικό ρόλο – πρέπει να αποφασίσει ομόφωνα τι θα γίνει σε αυτόν τον τομέα στο μέλλον. Δυστυχώς, εκεί έγκειται σήμερα το πρόβλημα, αλλά θα επανέρθω αργότερα σε αυτό. Η απάντηση που μας πρότεινε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι πολύ θετική. Πρώτον, προτίθεται να αυξήσει την επιλογή δικαίου σύμφωνα με την οποία μπορεί να πάρει διαζύγιο ένα ζευγάρι, δεδομένου ότι αμφότερα τα μέρη βρίσκονται σε συμφωνία - αν και θεωρείται αυτονόητο ότι, εάν είναι πραγματικά εφαρμοστέα, πρέπει να συνδέεται με τη ζωή, τον τόπο κατοικίας ή τον τόπο που συνήφθη ο γάμος του ζευγαριού ή με άλλες πτυχές.

Το ζήτημα επίσης προκύπτει ως προς το τι συμβαίνει, εάν ένα ζευγάρι ή ένας από τους συντρόφους επιθυμεί διαζύγιο και το ζευγάρι δεν μπορεί να αποφασίσει ως προς τη νομοθεσία που πρέπει να εφαρμοστεί. Υπό αυτές τις περιστάσεις, υιοθετούμε την άποψη ότι δεν μπορεί να υπάρχει τόσο μεγάλη ελευθερία επιλογής, καθώς πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι υπάρχει ένας κατάλογος. Δεν μπορούμε να δεχτούμε τη «συμφέρουσα λύση». Δεν μπορούμε να δεχτούμε μια κατάσταση, στην οποία ο ισχυρότερος επιλέγει τη νομοθεσία που τον/την ευνοεί περισσότερο και ο άλλος/-η να ζημιώνεται. Αυτό είναι απαράδεκτο. Για το λόγο αυτό έχουμε δύο διαφορετικές απαντήσεις σε αυτές τις υποθέσεις.

Σε αμφότερες τις υποθέσεις εφαρμόζεται σαφώς μια ιδιαίτερα σημαντική αρχή: Πρέπει να εγγυηθούμε ότι και οι δύο σύντροφοι γνωρίζουν πολύ καλά τις επιπτώσεις – τόσο κοινωνικές όσο και νομικές – από την επιλογή δικαίου. Για παράδειγμα, τα θέματα της επιμέλειας, της διατροφής και όλα εκείνα τα θέματα που συνδέονται και στην παρούσα περίπτωση. Τα θιγόμενα μέρη πρέπει να τα γνωρίζουν προτού λάβουν μια απόφαση. Ζητούμε από τους εμπειρογνώμονες να επιβεβαιώσουν ότι οι σύντροφοι γνωρίζουν πραγματικά τις επιπτώσεις της επιλογής τους.

Είναι επίσης σημαντικό να αποτρέπουμε την εφαρμογή του νόμου στη μία ή την άλλη περίπτωση που δεν μπορεί να γίνει δεκτή σύμφωνα με τις αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης - για παράδειγμα το νόμο της σαρία, τον κινεζικό νόμο ή οποιονδήποτε άλλο. Προς αυτήν την κατεύθυνση, δημιουργήσαμε μια σαφή διατύπωση – ιδιαίτερα στις τροπολογίες 25 και 30, τις οποίες προσπάθησα να ενισχύσω με την τροπολογία μου αριθ. 36 – η οποία δηλώνει ότι η αντίστοιχη νομοθεσία πρέπει να συμβαδίζει με τις βασικές αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διαφορετικά δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Αυτό είναι αυτονόητο, όσον αφορά εμάς.

Η ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και των Ευρωπαίων Δημοκρατών κατέθεσε έναν αριθμό τροπολογιών, τις οποίες είναι απολύτως αδύνατο να δεχτώ. Αυτές επιβάλλουν ένα απόλυτο όριο σε ό,τι έχουμε ήδη και, επιπλέον, θα παραβίαζαν το υπάρχον διεθνές δίκαιο, για παράδειγμα τη Σύμβαση της Χάγης. Δεν μπορούμε να το δεχτούμε. Χρειαζόμαστε περαιτέρω διάλογο και ελπίζω ότι θα καταφέρουμε να βρούμε μια λύση στο πρόβλημα έως αύριο. Σε κάθε περίπτωση, είμαι πολύ υποχρεωμένη στον κύριο Δημητρίου για τη συνεργασία μας, η οποία ήταν πολύ εποικοδομητική.

Το Συμβούλιο έχει ένα σημαντικό πρόβλημα: πρέπει να λάβει ομόφωνη απόφαση και προς το παρόν υπάρχει ένα κράτος μέλος που στέκεται εμπόδιο σε αυτήν την ομοφωνία. Για το λόγο αυτό η επιτροπή μας κατέθεσε την παρούσα προφορική ερώτηση προς το Συμβούλιο και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Θεωρώ πολύ λυπηρό ότι το Συμβούλιο δεν παρίσταται τώρα για να απαντήσει στην ερώτηση. Ο Υπουργός μόλις έφυγε. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τι να κάνουμε τώρα, για το καλό το δικό μας και των πολιτών και για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η πρώτη ερώτηση προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή – χαίρομαι που είστε εδώ για να απαντήσετε. κύριε Barrot – είναι η εξής: προτίθεστε να αποσύρετε την πρότασή σας; Η δεύτερη είναι: προτίθεστε να καταθέσετε μια πρόταση προς το Συμβούλιο για να καθιερώσετε μια καλύτερη διαδικασία συνεργασίας σύμφωνα με το άρθρο 11 της Συνθήκης για την ΕΕ και σε συμφωνία με τα άρθρα 43 και 45 της Συνθήκης; Θα ήθελα να μου πει το Συμβούλιο, εάν προτίθεται πραγματικά να αναλάβει δράση, καθώς είναι το μεγάλο ερώτημα που προκύπτει.

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΗΣ κ. MORGANTINI
Αντιπροέδρου

  Jacques Barrot, Μέλος της Επιτροπής. – (FR) Κυρία Πρόεδρε, αξιότιμα μέλη, θα ξεκινήσω προσπάθώντας να απαντήσω στην έκθεση της κυρίας Gebhardt και έπειτα θα ασχοληθώ με την προφορική ερώτηση, την οποία συνδέσατε με κατάλληλο τρόπο με την έκθεση. Χαίρομαι που βλέπω ότι παραβρίσκεται και ο κύριος Deprez.

Πολλές, πολλές ευχαριστίες, κυρία Gebhardt, για την έκθεσή σας, η οποία είναι πολύ αξιόλογη, και επιπλέον για την άριστη συνεργασία σας με την Επιτροπή σε ένα τόσο λεπτό και ευαίσθητο θέμα.

Η πρόταση Ρώμη ΙΙΙ είναι πράγματι πολύ σημαντική για εμάς και όχι μόνο για την Επιτροπή – γνωρίζω ότι παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον και για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Πιστεύω ότι θα είναι πολύ σημαντική ως προς τη στήριξη της ελεύθερης κυκλοφορίας των ατόμων στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Θα ήθελα, κυρία Πρόεδρε, να εξετάσω ορισμένα από τα διαθέσιμα στοιχεία μας: γίνονται σήμερα 2.200.000 γάμοι ετησίως στην Ευρωπαϊκή Ένωση, 350.000 εκ των οποίων είναι διεθνείς. Πρόκειται για ένα μεγάλο αριθμό και είναι σίγουρα ένα φαινόμενο που θα σημειώσει αύξηση. Περίπου 170.000 διαζύγια ετησίως θίγονται από την παρούσα πρόταση, το οποίο είναι περίπου 19% του συνόλου από περίπου 875.000 διαζύγια ετησίως στην Ευρωπαϊκή Ένωση. 20% - είναι μεγάλος αριθμός!

Για το λόγο αυτό η Επιτροπή συμμερίζεται την άποψή σας, κυρία Gebhardt, αναφορικά με τη σημασία της πρότασης Ρώμη ΙΙΙ: παρέχει μεγαλύτερη δυνατότητα πρόβλεψης και ασφάλεια δικαίου στα θιγόμενα ζευγάρια. Όπως επισημάνατε, απουσία ενός πλαισίου, είτε τα ζευγάρια επιλέγουν τη συμφέρουσα λύση είτε ο ισχυρότερος σύντροφος έχει τον τελευταίο λόγο.

Ως εκ τούτου, η Επιτροπή υποστηρίζει εν γένει την έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με την αρχική πρόταση Ρώμη ΙΙΙ, με ορισμένες επιφυλάξεις. Η Επιτροπή υποστηρίζει τις τροπολογίες του Κοινοβουλίου που έχουν ως στόχο να εξασφαλίσουν ότι οι σύζυγοι μπορούν να κάνουν μια φωτισμένη επιλογή. Η Επιτροπή, συνεπώς, συμφωνεί με το Κοινοβούλιο σχετικά με την ανάγκη να καταστούν αυστηρότερες οι τυπικές προϋποθέσεις για τη σύναψη γαμικών συμφώνων και να προστατευτεί ο/η πιο αδύναμος/-η σύζυγος, αλλά πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψη τις σχετικές διαφορές στα νομικά συστήματα των κρατών μελών: όπως πολύ ορθά επισημάνατε, δεν είναι ζήτημα εναρμόνισης.

Παρομοίως, η Επιτροπή χαιρετίζει τις προτάσεις του Κοινοβουλίου που έχουν ως στόχο να βελτιώσουν την ενημέρωση του κοινού για το εθνικό και το ευρωπαϊκό δίκαιο αναφορικά με τα γαμικά σύμφωνα και τα διαζύγια. Υπάρχει ένα σημείο, στο οποίο διαφωνούμε: η Επιτροπή δεν θεωρεί αναγκαίο να συμπεριλάβει νέο κριτήριο επάρκειας βάσει του μέρους, στο οποίο εορτάστηκε ο γάμος, καθώς η σύνδεση μεταξύ του μέρους στο οποίο πραγματοποιείται ο γάμος και της κατάστασης του ζευγαριού όταν χωρίζει μπορεί να είναι επουσιώδης.

Ωστόσο, η Επιτροπή επιδοκιμάζει την τροπολογία του Κοινοβουλίου αναφορικά με την επιλογή του/της συζύγου να προσφύγει σε αυτό το δικαστήριο ως ύστατη επιλογή, εάν αποδεικνύεται αδύντατο να λάβει διαζύγιο από το δικαστήριο της συνήθους κατοικίας, αλλά το θεωρούμε περισσότερο ως εξαίρεση.

Η Επιτροπή θα προτιμούσε να το αφήσει στην αρμοδιότητα του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων να ερμηνεύσει τον όρο «συνήθης κατοικία». Ο όρος υπάρχει ήδη σε έναν αριθμό εγγράφων και δεν έχει οριστεί επίσημα έως σήμερα, αλλά οι εθνικοί δικαστές δεν φαίνεται να αντιμετώπισαν πολλά προβλήματα με την εφαρμογή του. Αισθανόμαστε ότι χάριν του σεβασμού της ποικιλομορφίας των νομικών συστημάτων των κρατών μελών, μπορούμε να εναποθέσουμε την εμπιστοσύνη μας στο Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Επίσης, δεν το θεωρούμε απαραίτητο να περιορίσουμε τη Ρώμη ΙΙΙ αποκλειστικά στη νομοθεσία των κρατών μελών. Είναι ένα σημαντικό ζήτημα, διότι τα κράτη μέλη θα θέλουν να συνεχίσουν να εφαρμόζουν τους νόμους περί διαζυγίων των τρίτων χωρών που συμμερίζονται τις δημοκρατικές αξίες μας: για παράδειγμα, εάν μια Γερμανίδα ή μια Γαλλίδα παντρευτεί έναν Ελβετό, φαίνεται εύλογο ότι θα πρέπει να είναι επίσης πιθανό να εφαρμοστούν οι κανόνες που θέσαμε για εμάς στον εν λόγω γάμο ή στο εν λόγω διαζύγιο.

Λάβετε, ωστόσο, υπόψη ότι η Επιτροπή συμφωνεί με το Κοινοβούλιο σχετικά με την ανάγκη η Ρώμη ΙΙΙ να συμπεριλάβει μια ρήτρα κατά των διακρίσεων, φυσικά, η οποία θα επέτρεπε σε οποιονδήποτε ευρωπαίο δικαστή να αποκλείσει τους ξένους νόμους που είναι ασύμβατοι με την αρχή την ισότητας μεταξύ των συζύγων. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εν λόγω ρήτρα κατά των διακρίσεων θα μας επιτρέπει ακόμα να την εφαρμόσουμε, για παράδειγμα σε γάμους από την Ελβετία/κράτος μέλος ή Νορβηγία/κράτος μέλος.

Τώρα θα εξετάσω το ζήτημα του πώς μπορούμε να κάνουμε τη Ρώμη ΙΙΙ επιτυχημένη και θα ήθελα για ακόμα μια φορά να ευχαριστήσω την κυρία Gebhardt και τον κύριο Deprez για την προφορική τους ερώτηση με την οποία μου άσκησαν κριτική για την πρόοδο της Ρώμη ΙΙΙ. Προφανώς, είμαι μαζί σας ως προς το ότι απογοητεύτηκα για το αδιέξοδο στο Συμβούλιο αναφορικά με τις διαπραγματεύσεις για τη Ρώμη ΙΙΙ. Τον περασμένο Ιούλιο, είχαμε μια συζήτηση των υπουργών δικαιοσύνης για την πιθανότητα μιας βελτιωμένης συνεργασίας για τη Ρώμη ΙΙΙ και στο τέλος Ιουλίου, εννέα κράτη μέλη παρουσίασαν στην Επιτροπή ένα αίτημα για ενισχυμένη συνεργασία: δηλαδή περισσότερο από το ένα τρίτο των κρατών μελών συμμετείχαν στην έγκριση της Ρώμη ΙΙΙ. Είναι, συνεπώς, σαφές ότι η Επιτροπή χρειάζεται να εξετάσει το εν λόγω αίτημα για ενισχυμένη συνεργασία, αλλά, όπως θα καταλάβετε, εάν θέλουμε να είναι επιτυχής, πρέπει να προσέξουμε το συνολικό πλαίσιο.

Θα ήθελα τώρα να απαντήσω σε τρεις ερωτήσεις που θέσατε στην Επιτροπή. Πρώτα από όλα, μπορώ να σας πω ότι δεν υπάρχουν σχέδια για να αποσύρουμε την αρχική πρόταση της Επιτροπής «Ρώμη ΙΙΙ». Εάν η Επιτροπή συμφωνήσει να παρουσιάσει στο Συμβούλιο μια πρόταση για ενισχυμένη συνεργασία στο πλαίσιο του πεδίου δράσης της «Ρώμη ΙΙΙ», ωστόσο, προς όφελος της νομικής σαφήνειας, μπορεί να αποσύρει την αρχική της πρόταση μετά τη λήψη της απόφασης για να την τροποποιήσει, αλλά αυτό θα συνέβαινε μόνο, εάν είχαμε πραγματικά τη δυνατότητα να ξεκινήσουμε ενισχυμένη συνεργασία. Σε κάθε περίπτωση, η ανάκληση δεν είναι στην ημερήσια διάταξη.

Θα ήθελα να αδράξω την παρούσα ευκαιρία για να ανακεφαλαιώσω εν συντομία τη διαδικασία που ακολουθήθηκε από το μηχανισμό ενισχυμένης συνεργασίας. Πρέπει να υποβληθεί ένα αίτημα αρχικά προς την Επιτροπή από τουλάχιστον οκτώ κράτη μέλη, όπως συνέβη στην παρούσα περίπτωση. Εάν το αίτημα πληροί τα λοιπά κριτήρια που ορίστηκαν στην Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης - εάν συμμορφώνεται με τους κανόνες της ενιαίας αγοράς - η Επιτροπή μπορεί να υποβάλλει το αίτημα προς το Συμβούλιο. Εάν επιλέξει να μην το πράξει, πρέπει να παρουσιάσει τους λόγους για αυτήν την επιλογή. Η ενισχυμένη συνεργασία πρέπει έπειτα να εξουσιοδοτηθεί από το Συμβούλιο, κατόπιν διαβουλεύσεων ή σύμφωνη γνώμη από το Κοινοβούλιο, αναλόγως με την κατάσταση.

Το αίτημα για ενισχυμένη συνεργασία εγείρει, φυσικά, ορισμένα ερωτήματα τόσο από νομικής όσο και από πολιτικής άποψης. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε την ανάγκη να συνεχίσουμε την κοινή μας δράση σε σχέση με το οικογενειακό δίκαιο, όσο το δυνατόν πιο κοντά στους πολίτες, και να αντισταθμίσουμε αυτήν την ανάγκη έναντι του κινδύνου κατακερματισμού του ευρωπαϊκού χώρου δικαιοσύνης που θα μπορούσε να προκύψει από μια σειρά συμφωνιών για ενισχυμένη συνεργασία. Προτού κάνω μια δήλωση, θα ήθελα φυσικά να ακούσω τις απόψεις των μελών του Κοινοβουλίου και θέλω φυσικά τα κράτη μέλη να διασαφηνίσουν τη θέση τους.

Σε κάθε περίπτωση, θα ήθελα να διαβεβαιώσω το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ότι είναι πρόθεσή μου – και όχι μόνο πρόθεσή μου, αλλά και επιθυμία μου – να προχωρήσω με τη δικαστική συνεργασία σε αστικές υποθέσεις στην Ευρώπη. Το οικογενειακό δίκαιο δεν πρέπει να είναι μια φτωχή αναφορά του αστικού δικαίου – αυτό θα ήταν μάλλον παράδοξο δεδομένου ότι τα θέματα που καλύπτει αφορούν περισσότερο την καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Είναι ευτυχές το γεγονός ότι έγινε πρόοδος σε σχέση με την κυκλοφορία των αποφάσεων περί διαζυγίων, τη γονική ευθύνη και τα δικαιώματα πρόσβασης στα παιδιά.

Σχετικά με αυτό, θα ήθελα να πω ότι τώρα που έχουμε τα κείμενα, εγώ ως Επίτροπος θα χρειαστεί, με τη βοήθειά σας, να εγγυηθώ ότι ακολουθούνται οι κανόνες. Σκέφτομαι ειδικότερα τα δικαιώματα πρόσβασης στα παιδιά και την επιμέλεια, αναφορικά με τα οποία η τρέχουσα κατάσταση στην Ευρώπη δεν είναι απολύτως ικανοποιητική.

Συνοψίζοντας, θα μπορούμε πράγματι να προβούμε σε νομοθετική πρόταση σχετικά με το εφαρμοστέο δίκαιο για το θέμα. Θα ήθελα επίσης να προσθέσω ότι ταυτοχρόνως συντάσσουμε σχέδιο για το εφαρμοστέο δίκαιο στα γαμικά συστήματα που θα μπορούσε να εγκριθεί στις αρχές του 2010.

Έτσι έχει η κατάσταση, κυρία Πρόεδρε, σε σχέση με το εν λόγω θέμα. Φυσικά, δεν είμαι σε θέση να προβλέψω το αποτέλεσμα των διαβουλεύσεων που θα πραγματοποιηθούν πολύ σύντομα με τα κράτη μέλη. Αυτό που μπορώ να πω, ωστόσο, είναι ότι η Επιτροπή επιθυμεί να σημειώσει πραγματική πρόοδο, εφόσον εγγυηθεί, όμως, εκ νέου ότι μπορούμε να συσπειρώσουμε με το μέρος μας την πλειοψηφία των κρατών μελών. Αυτή είναι εν συντομία η άποψή μου, αλλά ελπίζω ότι, όπως εσείς και το Κοινοβούλιο – αν και θα σας ακούσω προσεκτικά - ότι τα πράγματα θα προχωρήσουν.

  Carlo Casini, συντάκτης γνωμοδότησης της Επιτροπής Νομικών Θεμάτων. – (IT) Κυρία Πρόεδρε, Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, η εν λόγω πρόταση κανονισμού εξετάστηκε εις βάθος από την Επιτροπή Νομικών Θεμάτων, της οποίας έχω την τιμή να είμαι ο συντάκτης.

Οι προτάσεις που διατυπώθηκαν στη γνωμοδότηση, η οποία εγκρίθηκε ομόφωνα από την εν λόγω επιτροπή, έτυχαν μερικής επιδοκιμασίας, ωστόσο, στο πλαίσιο της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων. Παρόλα αυτά, πρέπει να δηλώσω ότι προσπαθήσαμε να εκλογικεύσουμε την αρχική πρόταση του Συμβουλίου κατά το δυνατόν, προσθέτοντας στοιχεία ασφάλειας δικαίου.

Οι συμβιβαστικές τροπολογίες που εγκρίθηκαν από τις δύο επιτροπές με τη βοήθεια της κυρίας Gebhardt, την οποία θα ήθελα να ευχαριστήσω, επικροτήθηκαν και ενίσχυσαν τις αρχές στις οποίες αναφερθήκαμε με στόχο να εισέλθει ο κανονισμός αυτός στο στάδιο της εφαρμογής. Προς αυτή την κατεύθυνση, οι αρχές ενός κράτους που δεν παρέχουν διατάξεις για διαζύγιο και που δεν αναγνωρίζουν τον τύπο του εν λόγω γάμου δεν θα είναι υποχρεωμένες να λύσουν αυτόν το γάμο.

Από τη μία πλευρά, ωστόσο, υπάρχει μια διαφορά απόψεων – την οποία ανέφερε προηγουμένως η κυρία Gebhardt. Το βασικό ζήτημα είναι το εξής: η επιλογή δικαίου είναι τελείως νέο στοιχείο στο νομικό κόσμο, καθώς δεν είναι συνήθως εφικτό να επιλέγουμε δίκαιο, μόνο να επιλέγουμε δικαστή, καθιστώντας την τελείως νέα έννοια. Δεδομένης αυτής της επιλογής δικαίου, σε ποιο δίκαιο επιθυμούμε να παραπέμπουμε; Στο δίκαιο ενός από τα 27 κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή στο δίκαιο οποιασδήποτε χώρας του κόσμου; Ισχύει ότι υπάρχει ένα όριο. Το όριο είναι εκείνο που θεσπίστηκε ήδη από τη δημόσια πολιτική και τη μη δυνατότητα εφαρμογής σε ένα συγκεκριμένο κράτος με νομοθεσία που προβλέπει έναν τύπο γάμου που δεν θεωρείται ότι υπάρχει σε εκείνο το κράτος.

Πιστεύω ότι εάν θέλουμε πραγματικά ασφάλεια δικαίου – η ένστασή μου είναι τεχνικής φύσης – εάν θέλουμε να εισηγηθούμε τη «βόλτα στα μαγαζιά» σε σχέση με την επιλογή του εφαρμοστέου δικαίου, εάν θέλουμε πραγματικά να συμμορφωνόμαστε με τον πιο αδύναμο νομικό κώδικα – διότι ας μην ξεχνάμε ότι για την επιλογή ενός δικαίου χρειάζεται συναίνεση και αυτή η συναίνεση μπορεί επίσης να υπόκειται σε σημαντική πίεση – εάν θέλουμε πραγματικά να οικοδομήσουμε έναν ευρωπαϊκό νομικό χώρο τότε, κατά τη γνώμη μου, είναι καλό για όλες αυτές τις τροπολογίες η επιλογή δικαίου να περιορίζεται στο δίκαιο των 27 κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Υπό αυτή την έννοια, καταθέσαμε αρκετές τροπολογίες, κατ’ ουσία είναι μία και η αυτή, και εφόσον πρόκειται για τεχνική τροπολογία που δεν μεταβάλλει τη συνολική μας άποψη για την πρόταση, επικαλούμαστε την κοινή λογική όλων των μελών για να εγκριθεί η εν λόγω τροπολογία.

  Παναγιώτης Δημητρίου, εξ ονόματος της ομάδας PPE-DE. – (EL) Κυρία Πρόεδρε, πρώτα απ’ όλα θέλω να συγχαρώ την εισηγήτρια για την μακρά συνεργασία που είχαμε για να καταλήξουμε στην έκθεση η οποία βρίσκεται σήμερα υπό εξέταση ενώπιόν σας και να πω ότι είχαμε κάνει αρκετές συσκέψεις συζητώντας εφ' όλης της ύλης.

Το οικογενειακό δίκαιο είναι ένα σοβαρό θέμα και αυτή η συγκεκριμένη πτυχή την οποία εξετάζουμε σε σχέση με το διαζύγιο, και εννοώ τη δικαιοδοσία και την επιλογή νόμου, ήταν και εξακολουθεί να είναι μία από τις σοβαρότερες πτυχές του οικογενειακού δικαίου.

Πρέπει να πω ότι πολιτική μας δεν είναι να ενθαρρύνουμε τη διάλυση του γάμου, αλλά να στηρίζουμε τον οικογενειακό αυτόν θεσμό. Όμως, το διαζύγιο είναι σήμερα ένα κοινωνικό φαινόμενο και πρέπει να το αντιμετωπίσουμε στην πραγματικότητα. Δεν θέλουμε να το διευκολύνουμε αλλά, όταν φτάνει ένας γάμος σε σημείο που να μην μπορεί να προχωρήσει, πρέπει να είμαστε σε θέση να παρέχουμε νομικές διεξόδους ώστε να μην υπάρχει το βάσανο και η τιμωρία του ενός ή του άλλου μέλους του ζεύγους.

Πιστεύω ότι δεν υπάρχει απόλυτη άνεση για επιλογή νόμου όσον αφορά το διαζύγιο αλλά θα ήταν δυνατόν να είμαστε πιο ξεκάθαροι όσον αφορά τη δημόσια τάξη και τα ανθρώπινα δικαιώματα για να δίδεται στο δικαστήριο η διακριτική ευχέρεια που του επιτρέπει να απορρίπτει νομοθεσίες οι οποίες δεν συνάδουν με τα ευρωπαϊκά θέσμια, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημόσια τάξη.

Όσον αφορά την ενισχυμένη συνεργασία, είμαι της γνώμης ότι η Επιτροπή – και σας συγχαίρω κύριε Επίτροπε για τον τρόπο με τον οποίο τοποθετηθήκατε σήμερα – πρέπει να προωθήσει ακόμη περισσότερο αυτό το θέμα ώστε να καταλήξουμε και, αν είναι δυνατόν, να γίνει αποδεκτή η ενισχυμένη συνεργασία.

  Inger Segelström, εξ ονόματος της ομάδας PSE. – (SV) Κυρία Πρόεδρε, θα ήθελα να ξεκινήσω με τις ευχαριστίες προς την κυρία Gebhardt και να δηλώσω το πόσο λυπάμαι που δεν κατέστη εφικτό να καταλήξουμε στην ίδια άποψη με της Σουηδίας και τη δική μου. Ως αποτέλεσμα, δεν μπόρεσα να ψηφίσω υπέρ της έκθεσης ούτε στην επιτροπή ούτε στην ολομέλεια. Για μένα ως σουηδέζα σοσιαλδημοκράτις, η εν λόγω πρόταση αποτελεί οπισθοδρομικό βήμα αναφορικά με την ισότητα γυναικών και αντρών. Αυτά τα θέματα θα πρέπει, συνεπώς, να επιλύονται και σε εθνικό επίπεδο στο μέλλον.

Θεωρώ ότι θα ήταν αρκετό, εάν το διαζύγιο θα μπορούσε να εκδοθεί μόνο στην περίπτωση που τα συμβαλλόμενα μέρη συμφωνούσαν πλήρως. Η πρόταση συνεπάγεται ότι το ασθενέστερο μέλος, συχνότερα γυναίκες, σήμερα έχουν λύσεις που τους επιβάλλονται από τον άντρα είτε επειδή ενεργεί πρώτος είτε επειδή χρησιμοποιεί εξαναγκασμό. Τα δικαστήρια είναι συνεπώς υποχρεωμένα να εφαρμόσουν νόμους, στους οποίους ασκούμε έντονη κριτική – νόμους που είναι καταχρηστικοί και που έχουν απαρχαιωμένη και ξεπερασμένη θεώρηση για τις γυναίκες, το γάμο και το διαζύγιο. Για μένα οι διακανονισμοί για γρήγορο διαζύγιο είναι λιγότερο σημαντικοί από ό,τι η ισότητα και η δυνατότητα να νιώθουν ασφαλείς οι γυναίκες. Θα επιμείνω, συνεπώς, στις προσπάθειές μου και να θα συνεχίσω να ψηφίζω κατά της εν λόγω πρότασης έως ότου βρούμε άλλη λύση.

  Sophia in 't Veld, εξ ονόματος της ομάδας ALDE. – (NL) Κυρία Πρόεδρε, προτού ασχοληθώ με την υπό συζήτηση υπόθεση, θα ήθελα να προτείνω στο μέλλον να ζητάμε από κάθε Προεδρία του Συμβουλίου να φέρνει μια κέρινη κούκλα ή μια μεγεθυμένη φωτογραφία στην παρούσα αίθουσα, καθώς το ίδιο το Συμβούλιο απουσιάζει πάντα από παρόμοιες συζητήσεις και θα ήθελα να απευθυνθώ σε κάποιον. Θα ήθελα να διαβιβάσετε αυτό το αίτημα επισήμως στην προεδρία. Υποθέτω ότι τα μέλη του Κοινοβουλίου συμφωνούν μαζί μου.

Πρώτα από όλα, θα ήθελα να συγχαρώ, και επίσης εξ ονόματος της ομάδας μου, να εκφράσω την υποστήριξή μου προς την εισηγήτρια, η οποία έκανε εξαιρετική δουλειά τα τελευταία χρόνια. Της το αναγνωρίζουμε

Κυρία Πρόεδρε, η ΕΕ δεν ασχολείται φυσικά με τη συζυγική δεοντολογία, αλλά με τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των πολιτών της ΕΕ όπου και αν βρίσκονται και οποιονδήποτε αποφασίσουν να παντρευτούν. Πράγματι δεν μας αφορά ποιον θα αποφασίσουν να παντρευτούν, αλλά αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να εγγυηθούμε τα δικαιώματα των πολιτών. Υπό αυτό το πρίσμα, είναι ιδιαίτερα ατυχές το γεγονός ότι τα κράτη μέλη δεν μπόρεσαν να συμφωνήσουν.

Θα ήθελα να δηλώσω στον αξιοσέβαστο σουηδό συνάδελφό μου που είναι μέλος του Κοινοβουλίου ότι αισθάνομαι πως υπάρχει μια τεράστια παρεξήγηση. Πιστεύω ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα, ιδιαίτερα τα δικαιώματα των γυναικών, θα ενισχυθούν και δεν θα εξασθενίσουν από αυτό το βήμα. Πράγματι, χαιρετίζω το γεγονός ότι, τον 21ο αιώνα, ο καθένας μπορεί να λαμβάνει ανεξάρτητες αποφάσεις για τη ζωή του – και το διαζύγιο αποτελεί ενιαίο και αναπόσπαστο μέρος της.

Επιπλέον, όπως η εισηγήτρια, θα ήθελα να ενθαρρύνω την ομάδα μου να ψηφίζει κατά των τροπολογιών που πρότεινε η ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και των Ευρωπαίων Δημοκρατών και επίσης διαφωνώ με τα επιχειρήματα του κυρίου Casini.

Είναι, επίσης, ζήτημα αρχής, διότι νομίζω ότι πρέπει να αποφασίζουμε μόνοι μας αυτό που θέλουμε για τους πολίτες μας και δεν πρέπει να αφήνουμε το φόβο της σαρία να υπερισχύει. Ενσωματώθηκαν αρκετές εγγυήσεις στην παρούσα πρόταση και στην επιπρόσθετη τροπολογία της Σοσιαλιστικής Ομάδας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, την οποία υποστηρίζουμε. Αυτό ήταν το αντικείμενο των προηγούμενων συζητήσεων.

Επιπλέον, θα ήθελα να πω το εξής – και με αυτό απαντάω στα σχόλια του κυρίου Casini – είναι πράγματι πολύ σκληρό ότι τα ίδια επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται για να αποκλείουν ορισμένα νομικά συστήματα – τη σαρία, για παράδειγμα –χρησιμοποιούνται επίσης ή καταφεύγουν σε αυτά στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όχι για να αναγνωρίσουν απολύτως νόμιμους γάμους που συνάφθηκαν εντός της ΕΕ, μόνο λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού του ζευγαριού. Αυτό είναι, κατά τη γνώμη μου, πλήρης ανωμαλία.

Θα ήθελα να επαναλάβω ότι θεωρώ ιδιαίτερα ατυχές το γεγονός ότι τα κράτη μέλη δεν μπόρεσαν να συμφωνήσουν.

Εάν καταλαβαίνω σωστά, η Επιτροπή εξαρτάται από μια ευρωπαϊκή λύση προς το παρόν. Αυτό με γεμίζει μεγάλη ικανοποίηση. Κατανοώ ότι είναι υπερβολικά δύσκολο: εάν δεν επιλυθεί αυτό το πρόβλημα, παρά τις τεράστιες προσπάθειες του κυρίου Sarkozy, πρέπει να είναι πράγματι πολύ δύσκολο.

Τέλος, μπορώ μόνο να εκφράσω την ελπίδα ότι, εάν επιτευχθεί στενότερη συνεργασία παρά τις μειωμένες πιθανότητες, το σύνολο των 26 κρατών που συμφώνησαν, συμπεριλαμβανομένου του κράτους μου, θα συμμορφωνόταν.

  Kathalijne Maria Buitenweg, εξ ονόματος της ομάδας Verts/ALE. – (NL) Κυρία Πρόεδρε, σύμφωνα με μια μελέτη της Επιτροπής που δημοσιεύτηκε την τρέχουσα εβδομάδα, όσοι διανύουν καθημερινά για την εργασία τους μεγάλες αποστάσεις υποφέρουν συχνά από πονοκεφάλους, απώλεια ύπνου και κακές σχέσεις και αυτό έχει ως αποτέλεσμα ότι σε όλα αυτά τα διεθνή περιβάλλοντα, μαζί με το δικό μας, υπάρχει πιθανώς πολύ υψηλό ποσοστό διαζυγίων. Σε κάθε περίπτωση, οι αριθμοί που ανέφερε πριν από ένα λεπτό ο Επίτροπος Barrot υποδεικνύουν εκ νέου ότι οι διεθνείς σχέσεις είναι πολύ πιο πιθανό από ό,τι οι εθνικές να καταλήξουν σε διαζύγιο.

Ωστόσο, είναι πολύ δυσκολότερο να επισημοποιήσεις τα στοιχεία αυτών των διαζυγίων, ενώ οι επιπτώσεις τους είναι τεράστιες, καθώς ο ένας από τους συζύγους είναι εγκατεστημένος πάντα σε μια ξένη χώρα, στην οποία δεν έχουν δίκτυο κοινωνικής ασφάλειας ή δεν είναι επαρκώς εξοικειωμένοι με την κατάσταση σε εκείνη τη χώρα, το οποίο το καθιστά πολύ δύσκολο να επιτευχθεί δίκαιος διακανονισμός.

Για το λόγο αυτό θα ήθελα να εκφράσω την εκτίμησή μου για το έργο της εισηγήτριας, κυρίας Gebhardt: Νομίζω ότι ήταν πολύ ευσυνείδητη και διαβεβαίωσε ότι ενισχύονται ιδιαίτερα τα δικαιώματα των ασθενέστερων και λιγότερο ενημερωμένων ανθρώπων και ότι οι σύζυγοι είναι καλά ενημερωμένοι για τα δικαιώματά τους και γνωρίζουν τι είναι καλύτερο για αυτούς.

Αυτό που θεωρώ σημαντικό προς αυτήν την κατεύθυνση είναι ότι η ιστοσελίδα περιλαμβάνει όχι μόνο ένα είδος περίληψης των χρηματοδοτήσεων και πόσο γρήγορα μπορείτε να λάβετε διαζύγιο, αλλά ότι, για παράδειγμα, δίνεται προσοχή στις πιθανές εναλλακτικές επιλογές για την κηδεμονία. Συμβαίνει να είμαι της άποψης ότι τα δικαιώματα των παιδιών πρέπει να διασφαλίζονται, αν και αυτό εξαρτάται από τους γονείς. Ενώ είναι οι γονείς, και όχι η κυβέρνηση, που πρέπει να καθορίσει τι είναι σωστό και προς το όφελος του παιδιού, θα πρέπει να είναι πιθανό να βρούμε μια κατάλληλη λύση, κατά προτίμηση μια λύση, σύμφωνα με την οποία και οι δύο γονείς θα φροντίζουν τα παιδιά. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να υπάρχει μια συμφωνία στο τραπέζι. Δεν πρέπει να τα φορτώνεται όλα η γυναίκα, αλλά πρέπει να υπάρχει μια συμφωνία για τον τρόπο που θα αντιμετωπίσουν το ζήτημα και οι δύο γονείς.

Κι εγώ θεώρησα το σχόλιο της Σουηδής μέλους του Κοινοβουλίου αινιγματικό, διότι εάν μια γυναίκα θέλει να φύγει από ένα γάμο, σίγουρα είναι απαίσιο εάν ο άντρας της δεν συμφωνεί.

Θα ήθελα να τελειώσω λέγοντας στην εισηγήτρια ότι ο γάμος μεταξύ ομόφυλών δεν υφίσταται στην Ολλανδία. Έχουμε το γάμο που είναι ανοιχτός σε όλα τα ζευγάρια, ανεξαρτήτως του φύλου τους. Είναι απλούστατα ένας γάμος και συνεπώς είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, και όχι η Ολλανδία, που κάνει διάκριση στο πλαίσιο του ολλανδικού γάμου.

  Eva-Britt Svensson, εξ ονόματος της ομάδας GUE/NGL. – (SV) Κυρία Πρόεδρε, η πρόταση προτίθεται να διασφαλίσει ότι οι άνθρωποι που παίρνουν διαζύγιο μπορούν πραγματικά να επιβάλλουν τα δικαιώματά τους και να λάβουν τις πληροφορίες που χρειάζονται. Ωστόσο, το δικαίωμα για πληροφόρηση και γνώση δεν εξαρτάται από κοινούς κανονισμούς. Αυτοί από μόνοι τους δεν αυξάνουν την ενημέρωση ή δεν πληροφορούν καλύτερα τον κόσμο.

Ο κανόνας στη χώρα μου, τη Σουηδία, είναι ότι, εκτός εάν έχουν μικρά παιδιά μαζί, είναι αρκετό να ειδοποιήσουν για το διαζύγιο. Υπάρχουν, επίσης, παραδείγματα από άλλες χώρες της ΕΕ, στις οποίες το διαζύγιο απαγορεύεται τελείως. Εάν ο,τιδήποτε αποδείξει την ανάγκη για νομοθεσία στον τομέα αυτό, είναι αυτή η κατάσταση πραγμάτων. Φυσικά, η Συνθήκη της Λισαβόνας θέτει ορισμένες πτυχές του αστικού και οικογενειακού δικαίου σε υπερεθνική βάση, αλλά δεν έχουμε τη Συνθήκη της Λισαβόνας, όπως έχουν τα πράγματα. Αναρωτιέμαι γιατί η Επιτροπή διατυπώνει προτάσεις σε ένα πεδίο που, έως σήμερα, ήταν τομέας εθνικής αρμοδιότητας. Η ομάδα μου δεν θα ψηφίσει υπέρ της πρότασης.

Επίσης, θεώρησα ότι μια εξαιρετικά καλή περίπτωση ετέθη από τη συνάδελφο από τη Σοσιαλιστική Ομάδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κυρία Segelström.

  Johannes Blokland, εξ ονόματος της ομάδας IND/DEM. – (NL) Κυρία Πρόεδρε, αναφορικά με το διεθνές ιδιωτικό δίκαιο υπάρχουν δύο ερωτήσεις. Η πρώτη ερώτηση είναι: ποιο δικαστήριο είναι το αρμόδιο; Η δεύτερη ερώτηση είναι: ποιο δίκαιο πρέπει να εφαρμόσει το δικαστήριο;

Κατά τη γνώμη μου, είναι κατανοητό ότι η πρώτη ερώτηση πρέπει να χειριστεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτό εγγυάται ότι κάθε ευρωπαίος πολίτης μπορεί να υποβάλει την υπόθεσή του ενώπιον ενός ένδικου μέσου.

Η δεύτερη ερώτηση αφορά έναν τομέα, ο οποίος διαχειρίζεται παραδοσιακά, και πράγματι πρέπει να διαχειρίζεται, από τα ίδια τα κράτη μέλη. Η υπάρχουσα εθνική νομοθεσία υπόκειται σε πολλές εθνικές αρχές και αυτές πρέπει να τηρούνται.

Η πρόταση της Επιτροπής προτίθεται, όμως, επίσης να εναρμονίσει αυτούς τους συγκρουσιακούς κανόνες. Η έκθεση της κυρίας Gebhardt σέβεται το μεγαλύτερο μέρος της έκθεσης της Επιτροπής και δεν προσπαθεί να απαλείψει το κεφάλαιο ΙΙα από την πρόταση. Για αυτό το λόγο, θα ψηφίσω κατά της έκθεσης και κατά της πρότασης. Θα ζητήσω συνεπώς και από το Συμβούλιο να απορρίψει την πρόταση της Επιτροπής.

  Daciana Octavia Sârbu (PSE). - (RO) Πρώτα από όλα, θα ήθελα να ευχαριστήσω την εισηγήτρια, κυρία Gebhardt, για το εξαιρετικό έργο που εισηγήθηκε. Αναφορικά με την πρόταση κανονισμού, είναι ευχάριστο να δούμε ότι δημιουργείται ένα σαφές, ολοκληρωμένο πλαίσιο που καλύπτει τόσο τους κανόνες που αφορούν τη δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την επιβολή των αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και τους κανόνες που αφορούν το εφαρμοστέο δίκαιο επιτρέποντας στα μέρη συγκεκριμένο βαθμό αυτονομίας.

Η πρόταση της Επιτροπής προσφέρει στα μέρη την ευκαιρία να επιλέξουν με κοινή συμφωνία την αρμόδια δικαιοδοσία και το εφαρμοστέο δίκαιο. Το γεγονός ότι οι σύζυγοι απολαμβάνουν αυτό το δικαίωμα στη διαδικασία του διαζυγίου αυξάνει το βαθμό αυτονομίας των μερών και τους δίνει τη δυνατότητα να επιλέξουν ελεύθερα σύμφωνα με ορισμένα προαιρετικά κριτήρια. Πρέπει να εγγυηθούμε ότι η επιλογή των μερών είναι φωτισμένη. Με άλλα λόγια, ότι αμφότεροι οι σύζυγοι ενημερώθηκαν δεόντως για τις πρακτικές επιπτώσεις της επιλογής τους. Από αυτή την άποψη είναι σημαντικό να εξετάσουμε τον καλύτερο τρόπο για να εξασφαλίζεται ότι καθίσταται διαθέσιμη η πλήρης ενημέρωση πριν την υπογραφή της πράξης. Παρομοίως, πρέπει να παρέχεται πρόσβαση στις πληροφορίες, ανεξαρτήτως από την οικονομική κατάσταση κάθε συζύγου.

  Gerard Batten (IND/DEM). - Κυρία Πρόεδρε, κάποτε ρωτήθηκε ο Δρ. Johnson τι συμβουλή θα έδινε σε ένα νεαρό ζευγάρι που σκεφτόταν να παντρευτεί. Η απάντησή του ήταν «μην το κάνετε». Περιέγραψε, επίσης, τους δεύτερους γάμους ως «το θρίαμβο της ελπίδας επί της εμπειρίας».

Η παρούσα έκθεση πρέπει να εξάγει παρόμοιες απαντήσεις. Τι συμβουλή πρέπει να δίνεται σε έθνη που σκέφτονται να αναθέσουν τη νομοθεσία περί των διαζυγίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Η απάντηση είναι προφανώς «μην το κάνετε». Το να το πράξετε, δεδομένου του συνολικού προηγουμένου της αναρμόδιας και επιζήμιας νομοθεσίας της ΕΕ, αποτελεί σίγουρα το θρίαμβο της ελπίδας επί της εμπειρίας, τουλάχιστον. Προς έκπληξή μας, αυτό φαίνεται να είναι το συμπέρασμα του Συμβουλίου στην παρούσα περίπτωση. Το Συμβούλιο δεν θέλει τις προτάσεις που έκανε η Επιτροπή. Το Συμβούλιο φαίνεται ότι υπαναχωρεί από το χείλος του γκρεμού και λαμβάνει υπόψη το παλιό απόφθεγμα «παντρέψου βιαστικά, μετάνιωσε το στον ελεύθερο χρόνο». Τι πλάκα που θα έχει, εάν η Επιτροπή καταθέσει προτάσεις για εναρμονίσει το γάμο μεταξύ ομοφύλων και το νόμο της σαρία!

  Czesław Adam Siekierski (PPE-DE). – (PL) Ζούμε σε μια εποχή που τα σύνορα εξαφανίζονται και οι πολίτες μας μπορούν να κυκλοφορούν και να παντρεύονται ελεύθερα. Ωστόσο, δεν ήμαστε σε θέση έως τώρα να διευκολύνουμε εκείνους που αποφάσισαν να ακολουθήσουν ξεχωριστούς δρόμους. Ένα παράδειγμα ενδεικτικό των προβλημάτων αναφορικά με την έλλειψη ενιαίας νομοθεσίας περί διαζυγίων είναι η περίπτωση των γάμων μεταξύ Πολωνών και Γερμανών. Καταγράφηκαν περίπου 100.000 τέτοια ζευγάρια από το 1990, πολλά εκ των οποίων δεν πέρασαν τη δοκιμασία του χρόνου.

Πέρυσι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο φιλοξένησε πολλούς Πολωνούς που έχασαν την επαφή με τα παιδιά τους ως αποτέλεσμα των αποφάσεων των γερμανικών αρχών που είναι αρμόδιες για τα παιδιά και τους νέους. Οι ισχυρισμοί για απαγωγή και η απαγόρευση της χρήσης της πολωνικής γλώσσας αποτελούν απλώς δύο παραδείγματα για την ταπεινωτική μεταχείριση σε αυτούς τους γονείς και τα παιδιά τους. Ως απάντηση στις παραβάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράχθηκαν από το προαναφερθέν θεσμικό όργανο, συστάθηκε μια πολωνική ένωση γονέων κατά των διακρίσεων προς τα παιδιά στη Γερμανία. Εάν καταφέρουμε να εισαγάγουμε τις προτεινόμενες αλλαγές στη νομοθεσία περί διαζυγίων, θα βοηθούσαμε πολλούς από τους πολίτες μας να λήξουν πολιτισμένα ένα συγκεκριμένο στάδιο της ζωής τους. Το σημαντικότερο είναι ότι δεν θα έπρεπε να επιτρέπεται τα παιδιά να αποχωρίζονται τους γονείς τους.

  Carlos Coelho (PPE-DE). – (PT) Κυρία Πρόεδρε, κύριε Barrot, στην Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων παραβρέθηκα στις εργασίες που διεξήχθησαν σχετικά με την παρούσα έκθεση από την κυρία Gebhardt και επίσης το συνάδελφό μου, κύριο Δημητρίου. Η κυρία Gebhardt επισήμανε ήδη ότι η αυξημένη κινητικότητα έχει ως αποτέλεσμα τον αυξανόμενο αριθμό γάμων, αλλά και τον αυξανόμενο αριθμό διαζυγίων. Οι διαφορές ως προς τις εθνικές νομοθεσίες έχουν ως αποτέλεσμα την ανασφάλεια δικαίου και, ειδικότερα, τις άνισες ευκαιρίες δεδομένου ότι ο/η καλύτερα ενημερωμένος/-η σύζυγος μπορεί να καταφύγει στα δικαστήρια που διέπονται από το δίκαιο που εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντά του/της. Ως εκ τούτου, υποστηρίζω την εν λόγω πρωτοβουλία, η οποία είναι, κατά την άποψή μου, εξαιρετικά σημαντική, καθώς παρέχει σαφές και πλήρες νομικό πλαίσιο σχετικά με τη δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εφαρμογή αυτών των αποφάσεων.

Πρέπει να δηλώσω ότι, κατά την άποψή μου, ο,τιδήποτε μειώνει τις άσκοπες συγκρούσεις, όχι μόνο εξασφαλίζει περισσότερη δικαιοσύνη για τον κόσμο, αλλά επίσης, ιδιαίτερα δημιουργεί μεγαλύτερη εμπιστοσύνη μεταξύ εκείνων που συμμετέχουν στη νομική διαδικασία. Επίσης, καθιερώνει το χώρο ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης που όλοι μας επιθυμούμε.

  Konrad Szymański (UEN). – (PL) Εξ όσων γνωρίζω, δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη στις συνθήκες για το νομικό πλαίσιο περί γάμου, δηλαδή, οικογενειακό δίκαιο που χειρίζεται σε επίπεδο Ένωσης. Πιστεύω, συνεπώς, ότι η πρόταση της Επιτροπής αποτελεί συνηθισμένη περίπτωση καθορισμένης υπερδραστηριότητας που είναι τελείως άσκοπη και θα εξυπηρετήσει μόνο στο να δημιουργήσει σύγχυση ως προς τη φύση των πραγματικών αρμοδιοτήτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Νομίζω ότι αποτελεί σκόπιμη παρείσφρηση στον τομέα για να αναλάβει περαιτέρω έργο στο νομικό πλαίσιο περί γάμου και την εναρμόνισή του. Αυτή η δραστηριότητα δεν είναι καθόλου απαραίτητη, διότι το υπάρχον ιδιωτικό διεθνές δίκαιο αντιμετωπίζει πολύ καλά τα γαμικά προβλήματα και, επίσης, τα διαζύγια σε διεθνές επίπεδο.

  Ljudmila Novak (PPE-DE). - (SL) Θα ήθελα να είμαι σε θέση να πω ότι ο αριθμός των διαζυγίων στην Ευρώπη μειώνεται. Δυστυχώς, δεν ισχύει αυτό, έτσι πρέπει να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα του πώς μπορούμε να βελτιώσουμε τη θέση εκείνων που αποτελούν τον πιο αδύναμο κρίκο στην αλυσίδα, δηλαδή τα παιδιά.

Δυστυχώς, τα παιδιά είναι τα βασικά θύματα, ιδιαίτερα σε χώρες, στις οποίες υπάρχουν μεγάλες καθυστερήσεις σε δικαστικές διαδικασίες. Η χώρα μου, η Σλοβενία, αποτελεί παράδειγμα χώρας, στην οποία τα παιδιά υποφέρουν πολύ πριν τα δικαστήρια αποφασίσουν με ποιον γονέα θα ζήσουν τα παιδιά. Αυτό οδηγεί, επίσης, σε μεγάλες οικογενειακές τραγωδίες και έχει βαρύτατες ψυχολογικές επιπτώσεις σε πολλά παιδιά.

Γνωρίζω έναν αριθμό τέτοιων περιπτώσεων και ελπίζω ότι η εν λόγω κοινή οδηγία θα συμβάλλει επίσης στη βελτίωση της κατάστασης στα κράτη μέλη.

  Dumitru Oprea (PPE-DE). - (RO) Στην περίπτωση των πρώην κομμουνιστικών χωρών ένας τρόπος για να ξεφύγουν τα κορίτσια αυτής της περιοχής από την κατάσταση της καταπίεσης που υπόκεινταν ήταν να παντρευτούν, μερικές φορές από πραγματική αγάπη, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις για το κέρδος. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, ωστόσο, μια σειρά περιστατικών απαγωγής που περιλάμβαναν ψυχικά και σωματικά βασανιστήρια και την καταστροφή των ανθρώπων. Ως συνέπεια της εν λόγω συνολικής ιστορίας, τα παιδιά που προέκυπταν από τέτοιους γάμους υπέφεραν τα πάνδεινα. Η άγνοια της νομοθεσίας χρησιμοποιείται ως δικαιολογία, αλλά αυτό είναι τελείως λάθος. Ας σκεφτούμε, σε περιπτώσεις αυτού του είδους, να προτείνουμε, μετά τη λήξη του γάμου, εάν επικρατεί ατμόσφαιρα αγάπης, κατανόησης και φιλικότητας, να διατυπώσουμε πολύ σαφείς όρους διαζυγίου λαμβάνοντας υπόψη τα παιδιά που προκύπτουν από το γάμο.

  Jacques Barrot, Αντιπρόεδρος της Επιτροπής. − (FR) Κυρία Πρόεδρε, είμαι ευγνώμων προς όλους τους ομιλητές. Θα ήθελα να επιβεβαίωσω την κυρία Segelström ότι φυσικά και έχω ξεκινήσει συζητήσεις με τις σουηδικές αρχές. Ωστόσο, αντιμετωπίζουμε μεγάλες δυσκολίες ως προς την κατανόηση της θέσης της χώρας σας. Όπως είπε η κυρία Gebhardt, η Ρώμη ΙΙΙ έχει ως επίκεντρό της την πρόθεση να προστατεύσει τον/την πιο αδύναμο/-η σύζυγο, όταν συνάπτονται τα γαμικά σύμφωνα. Αυτό είναι πραγματικά το πνεύμα της και αληθεύει - ίσως πρέπει να συνεχίσουμε το διάλογό μας - ότι δεν καταφέραμε να κατανοήσουμε ότι, στην περίπτωση ενός ζευγαριού, στο οποίο ένας εκ των δύο είναι Σουηδός, πρέπει να λάβουμε επίσης υπόψη το γεγονός ότι απουσία τυχόν κανόνων, επικρατεί το δίκιο του ισχυρότερου. Από αυτό προέρχεται η δυσκολία μας ως προς την κατανόηση. Ωστόσο, και πάλι, λαμβάνουμε υπόψη τη θέση σας και εκείνη της σουηδής συναδέλφου σας.

Παρενθετικά, θα ήθελα επίσης να διορθώσω ορισμένες παρανοήσεις. Δεν έγκειται στην αρμοδιότητά μας, είπαν ορισμένοι, αυτά τα ζητήματα αποτελούν εξ ολοκλήρου εθνική αρμοδιότητα. Κοιτάξτε, υπάρχει ένα παράδοξο εδώ. Ένα κράτος μέλος δεν μπορεί να ασκήσει εθνική δικαιοδοσία σε ζητήματα που αφορούν δύο άτομα, όπου ένα εξ αυτών είναι υπήκοος εκείνου του κράτους μέλους και το άλλο όχι. Είναι λογικό ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει σίγουρα να προσπαθήσει να οργανώσει λίγο τις υποθέσεις, σε αντίθεση με ό,τι έχει ειπωθεί, ιδιαίτερα καθώς το διεθνές ιδιωτικό δίκαιο δεν έχει πραγματική απάντηση σε αυτόν τον τύπο του προβλήματος και λαμβάνοντας υπόψη ότι έχουμε ένα χώρο στον οποίο υπάρχει ελευθερία κυκλοφορίας και ότι ο χώρος πρόκειται να δημιουργήσει ολοένα και περισσότερα προβλήματα. Εάν αυτή η ανησυχία απασχολεί την Επιτροπή, όπως απασχολεί το Κοινοβούλιο, δεν αποτελεί μορφή απάτης να καταπιαστούμε με το συνολικό πρόβλημα· αντιθέτως, είναι μια απάντηση στις προσδοκίες ενός αυξανόμενου αριθμού ζευγαριών που δεν θέλουν να βρεθούν σε μια κατάσταση αντιπαράθεσης σε περιπτώσεις διαφωνίας ή χωρισμού. Εδώ έγκειται το πρόβλημα! Για να είμαστε σίγουροι, δεν ειπώθηκε ότι το Συμβούλιο είπε όχι. Δεν είπε όχι, εξέδωσε διαφορετικές γνωμοδοτήσεις! Ωστόσο, για όλα αυτά, υπάρχουν εννέα κράτη μέλη που ζητούν ενισχυμένη συνεργασία. Αυτά ήθελα να πω ως συμπέρασμα. Σας υπενθυμίζω ότι η Ρώμη ΙΙΙ περιέχει μια ρήτρα κατά των διακρίσεων που επιτρέπει να παρακάμπτονται οι ξένες νομοθεσίες που δεν εγγυώνται ισότητα των συζύγων. Αυτά είναι αρκετά σαφή. Δεν μιλάμε εδώ για τη σαρία, είναι ζήτημα της εν λόγω αρχής της ισότητας ανδρών και γυναικών, και το κείμενο ενισχύει την ένταξη των γυναικών που ζουν σε κοινό ευρωπαϊκό έδαφος δίνοντας προτεραιότητα στο δίκαιο της χώρας της συνήθους κατοικίας. Αυτές οι γυναίκες θα μπορούν να ζητήσουν από ένα δικαστή να εφαρμόσει το ευρωπαϊκό δίκαιο στην περίπτωσή τους, εάν συμμορφώνεται περισσότερο με την ισότητα των δικαιωμάτων. Πιστεύω ότι αυτό πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας.

Συμπερασματικά, η παρούσα συζήτηση ήταν ενδιαφέρουσα και είμαι ευγνώμων προς όλους τους ομιλητές. Θα ήθελα, επίσης, να ευχαριστήσω την κυρία Gebhardt και τον κύριο Deprez που άδραξαν πρόθυμα την παρούσα ευκαιρία για να διαπιστώσουν εάν, τις παραμονές ενός νέου γύρου διαβουλεύσεων με τα κράτη μέλη, δεσμευόμαστε για μια άσκηση ενισχυμένης συνεργασίας. Η παρούσα συζήτηση φτάνει στο τέλος της και ευχαριστώ πολύ το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, διότι πιστεύω ότι μια μεγάλη πλειοψηφία των μελών πραγματικά θέλει να ακολουθήσουμε αυτήν την πορεία, ενώ λαμβάνει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να φτάσουμε στη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση. Πολλές ευχαριστίες προς το Κοινοβούλιο.

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. SIWIEC
Αντιπροέδρου

  Evelyne Gebhardt, εισηγήτρια. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους ομιλητές. Θέλω να διασαφηνίσω για άλλη μια φορά ότι ενισχύσαμε τις διατάξεις που πρότεινε η Επιτροπή και που διατυπώθηκαν ήδη στη Ρώμη ΙΙΙ, δηλώνοντας ξεκάθαρα το εξής, για παράδειγμα, στην τροπολογία 25: Εάν το δίκαιο που αναφέρεται […] δεν αναγνωρίζει τη διάσταση ή το διαζύγιο ή το πράττει κατά τρόπο που δημιουργεί διάκριση εις βάρος ενός από τους συζύγους, εφαρμόζεται το δίκαιο του τόπου όπου έχει την έδρα του το επιλαμβανόμενο δικαστήριο (lex fori).

Αυτό σημαίνει ότι, σε τέτοιες περιπτώσεις, στη Σουηδία, για παράδειγμα, η δικαιοδοσία βρίσκεται στη Σουηδία. Δηλώσαμε ξεκάθαρα ότι όταν προκύπτουν τέτοιες περιπτώσεις, υπάρχει σαφής απάντηση. Πράγματι, δεν θα μπορούσε να διατυπωθεί σαφέστερα – για το λόγο αυτό δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το πρόβλημα. Ωστόσο, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε ποιο είναι – και είμαι υποχρεωμένος στον κύριο Barrot που εξέφρασε με τόση σαφήνεια τις απόψεις του και για την προθυμία του να μιλήσει στους σουηδούς πολιτικούς εκ νέου – καθώς βρίσκομαι ακόμα σε αμηχανία.

Εξάλλου, ο σκοπός του παρόντος κανονισμού είναι να βελτιώσει όλες τις υπάρχουσες διατάξεις. Είναι πολύ σημαντικό για εμένα ως γυναίκα που πάντα έπαιζε ρόλο στη διαμόρφωση της πολιτικής για τις γυναίκες να βρούμε μια θετική απάντηση, καθώς ο πιο αδύναμος σύντροφος είναι συνήθως η γυναίκα. Πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή για να εγγυηθούμε ότι κατοχυρώνεται μια καλή θέση.

Ελπίζω, επίσης, ότι στο πνεύμα του συμβιβασμού, για το οποίο παλεύουμε διαρκώς – είμαι πολύ υποχρεωμένη στον κύριο Δημητρίου σχετικά με αυτό – θα καταφέρουμε να πείσουμε τον κύριο Casini ότι έχουμε καλή θέση. Η βάση για αυτό εντοπίζεται επίσης στην τροπολογία 38, όπου για άλλη μια φορά διασαφηνίζουμε – αν και διατυπώνεται ήδη στο κείμενο – ότι, φυσικά, μόνο το δίκαιο που συμβαδίζει με τις αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων πρέπει να εφαρμόζεται στα κράτη μέλη, διότι αυτό είναι αυτονόητο όσον αφορά εμάς. Ο,τιδήποτε άλλο θα αποκλείονταν, κανένα δικαστήριο στην Ένωση δεν θα εφάρμοζε δίκαιο που δεν θα συμμορφωνόταν. Το θεωρώ τελείως αδιανόητο – το οποίο κατέστη σαφές, φυσικά.

  Πρόεδρος. − Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη.

Γραπτές δηλώσεις (άρθρο 142 του Κανονισμού)

  Lidia Joanna Geringer de Oedenberg (PSE), γραπτώς. – (PL) Η αυξημένη κοινωνική κινητικότητα οδήγησε σε μεγαλύτερο αριθμό μεικτών γάμων, καθώς και διαζυγίων. Προκύπτουν συχνά δυσκολίες αναφορικά με την επιλογή του δικαίου που εφαρμόζει κάθε κράτος μέλος, όταν ένα μέλος του ζευγαριού κατάγεται από διαφορετικό κράτος μέλος της ΕΕ ή όταν ο ένας σύντροφος είναι υπήκοος της ΕΕ και ο άλλος δεν είναι. Για το λόγο αυτό απαιτείται επειγόντως η εναρμόνιση των διατάξεων για μεικτούς γάμους, έτσι ώστε να αποτραπούν οι διακρίσεις στις υποθέσεις διαζυγίου.

Η επιλογή της δικαιοδοσίας πρέπει να γίνεται βάσει της πρόσβασης από αμφότερα τα μέλη του ζευγαριού στην πλήρη ενημέρωση σχετικά με τις σημαντικότερες πτυχές του εθνικού και κοινοτικού δικαίου. Πρέπει, επίσης, να είναι ενημερωμένοι σχετικά με τις διαδικασίες που αφορούν το διαζύγιο και τη διάσταση. Η δυνατότητα για επιλογή της κατάλληλης δικαιοδοσίας και δικαίου δεν πρέπει να παραβιάζει τα δικαιώματα και τις ίσες ευκαιρίες κανενός από τους συζύγους. Συνεπώς, η επιλογή του δικαίου μιας συγκεκριμένης χώρας πρέπει να αποτελεί επιλογή μεταξύ του δικαίου του κράτους, στο οποίο συνήφθη ο γάμος, ή του δικαίου του κράτους, στο οποίο οι σύζυγοι είχαν τη συνήθη κατοικία τους για τα τελευταία τρία χρόνια, ή του δικαίου της χώρας καταγωγής.

Επιπλέον, φαίνεται κατάλληλο να εφαρμόζεται η λεγόμενη αρχή του δικαίου του κράτους, στο οποίο βρίσκεται το δικαστήριο, όταν υπάρχει ο κίνδυνος διακρίσεων έναντι ενός από τους συζύγους. Ένα παράδειγμα θα μπορούσε να είναι η περίπτωση των γυναικών από τρίτες χώρες, στις οποίες δεν αναγνωρίζεται το διαζύγιο, αλλά είναι κάτοικοι της ΕΕ και εφαρμόζεται για διαζύγιο ή διάσταση. Σε τέτοιες περιπτώσεις, τα οφέλη προς το άτομο που προβαίνει σε διαζύγιο ή διάσταση, ως έκφραση της ανεξαρτησίας του ως πρόσωπο, θα πρέπει να υπερβαίνουν τα επιχειρήματα για εφαρμογή του εθνικού δικαίου.

  Gyula Hegyi (PSE), γραπτώς. – (HU) Η κοινή γνώμη της Ουγγαρίας ξεσηκώνεται κατά καιρούς από περιπτώσεις, στις οποίες ένας/μία ξένος/-η σύζυγος παίρνει τα παιδιά ενός ούγγρου γονέα στο εξωτερικό. Η κοινή γνώμη συμπασχει εν πρώτοις με τη μητέρα, από την οποία παίρνουν μακριά το παιδί, αλλά επίσης λυπάται για τον πατέρα που στερείται το παιδί του, εάν το παιδί καταλήξει σε ξένο και δυσμενές περιβάλλον. Έχουμε έναν αυξανόμενο αριθμό «μεικτών» γάμων εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ωστόσο, οι κανόνες που διέπουν τη διάλυση του γάμου και την επιμέλεια του παιδιού συχνά είναι χαοτικοί και ασαφείς. Το κοινοτικό δίκαιο έως τώρα ρύθμιζε μόνο το πλαίσιο για τις διαφορές, όπως το ζήτημα της δικαιοδοσίας, δηλαδή ποιο δικαστήριο είναι αρμόδιο για την ακρόαση του διαζυγίου ή της επιμέλειας του παιδιού. Δεν παρείχε, ωστόσο, λύσεις σε σχέση με το εφαρμοστέο δίκαιο σε γαμικές διαφορές, με άλλα λόγια, σε σχέση με τον καθορισμό του δικαίου του κράτους που θα πρέπει να εφαρμόσουν τα δικαστήρια σε δικαστικές διαδικασίες. Η μεγάλη απόκλιση μεταξύ της νομοθεσίας των κρατών μελών προκάλεσε, συνεπώς, νομική ανασφάλεια που συχνά εξώθησε τα μέλη να ξεκινήσουν τις διαδικασίες όσο το δυνατό συντομότερα, έτσι ώστε να μπορούν να εφαρμοστούν οι ευνοϊκότεροι νομικοί κανόνες. Ο Κανονισμός που πρόκειται να εκπονηθεί τώρα έχει ως στόχο να εξυγιάνει την παρούσα κατάσταση, πρώτα από όλα, ευνοώντας μια συμφωνία μεταξύ των μερών. Αυτό μπορεί να είναι κατάλληλο στην περίπτωση του διαζυγίου με κοινή συναίνεση, αλλά γνωρίζοντας πώς είναι συνήθως τα πράγματα στην πράξη, φοβάμαι ότι αυτό θα επιλύσει μόνο ελάχιστες νομικές διαφορές. Η σωστή λύση θα ήταν, εάν μακροπρόθεσμα καταφέρναμε να αναπτύξουμε ένα ενιαίο σύνολο ευρωπαϊκών κανονισμών για την επιμέλεια του παιδιού.

  Antonio Masip Hidalgo (PSE), γραπτώς. – (ES) Υποστηρίζουμε το μηχανισμό αυξημένης συνεργασίας στην παρούσα περίπτωση, καθώς θα εγγυηθεί μεγαλύτερη ασφάλεια δικαίου και σταθερότητα, θα αποτρέπει την επιλογή της «συμφέρουσας λύσης» και θα προωθήσει την ευρωπαϊκή ένταξη.

Επιπλέον, το νέο σύστημα είναι χρήσιμο, καθώς ορίζει το δίκαιο της κοινής συνήθους κατοικίας των συζύγων ως το πρώτο εφαρμοστέο δίκαιο. Στην περίπτωση της Ισπανίας, θα αντικαταστήσει το κριτήριο του δικαίου της κοινής τους εθνικότητας, το οποίο λαμβάνοντας υπόψη τον αριθμό ζευγαριών μεταναστών που ζουν στην Ισπανία, είναι πολύ πρακτικό για τα δικαστήρια και τους πολίτες που αναζητούν δικαιοσύνη.