Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2008 - Στρασβούργο

15. Μηχανισμός οικονομικής στήριξης του ισοζυγίου πληρωμών των κρατών μελών - Οικονομική στήριξη στα κράτη μέλη (συζήτηση)

  Πρόεδρος. – Η ημερήσια διάταξη προβλέπει την κοινή συζήτηση:

- για την έκθεση (A6-0450/2008) της κας Berès, εξ ονόματος της Επιτροπής Οικονομικών και Νομισματικών Θεμάτων, σχετικά με την πρόταση κανονισμού του Συμβουλίου που τροποποιεί τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 332/2002 η οποία καθιερώνει έναν μηχανισμό μεσοπρόθεσμης οικονομικής στήριξης του ισοζυγίου πληρωμών των κρατών μελών (COM(2008)0717 - C6-0389/2008 - 2008/0208(CNS))

- για τη δήλωση της Επιτροπής σχετικά με την οικονομική ενίσχυση των κρατών μελών.

  Pervenche Berès, εισηγήτρια. − (FR) Κύριε Πρόεδρε, πίσω από αυτόν τον ασαφή τίτλο, κάθε πρόσωπο αξιολογεί τη σημασία της συζήτησης που διεξάγουμε αυτό το βράδυ μετά από το αίτημα της Ουγγαρίας για χρηματοδότηση, το οποίο υποβλήθηκε αρχικά στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ). Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει μελετήσει το ζήτημα προκειμένου να ελέγξει τους όρους κάτω από τους οποίους θα μπορούσε να δώσει την υποστήριξή της σε ένα από τα κράτη μέλη.

Είναι αλήθεια ότι υπήρξε συζήτηση μεταξύ των μελών της Επιτροπής Οικονομικών και Νομισματικών Θεμάτων ως προς το λόγο που η Ουγγαρία απευθύνθηκε πρώτα στο ΔΝΤ. Αυτό είναι ένα ερώτημα για την Ουγγαρία ως χώρα, ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για μερικά χρόνια, όπως επίσης και για τα ιδρύματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπό την έννοια ότι, προφανώς, σε αυτή τη φάση, σταθήκαμε ανίκανοι να αναπτύξουμε αυτό το κλίμα εμπιστοσύνης, αλληλεγγύης και συνεργασίας ώστε να μπορέσει μια χώρα όπως η Ουγγαρία, στην τρέχουσα δύσκολη κατάστασή της, να θεωρήσει ότι ο πρώτος κύκλος αλληλεγγύης και συνεργασίας της πρέπει να είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Τελικά, πιστεύω ότι το σχέδιο δημιουργίας ενός μηχανισμού οικονομικής στήριξης του ισοζυγίου πληρωμών, βάσει του Άρθρου 119, το οποίο υλοποιήθηκε κατόπιν πρωτοβουλίας της Επιτροπής και του κ. Almunia, τον οποίο ευχαριστώ, θα επιτρέψει την εύρεση της κατάλληλης λύσης σε συνεργασία με το ΔΝΤ.

Προφανώς, όλοι σκεφτόμαστε τώρα ότι, δυστυχώς, η κατάσταση της Ουγγαρίας δεν αποτελεί μεμονωμένη περίπτωση, επομένως, πρέπει με κάποιο τρόπο να ενοποιήσουμε τα αποθέματα που θα επιτρέψουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση να ικανοποιεί τέτοια αιτήματα.

Στο ψήφισμα που εγκρίναμε στην Επιτροπή Οικονομικών και Νομισματικών Θεμάτων και που ελπίζω να υποστηριχθεί αύριο από την ολομέλεια, ζητάμε από την Επιτροπή να εξετάσει πώς και εάν οι τράπεζες μερικών κρατών μελών της Ένωσης έχουν συμβάλει στην επιδείνωση αυτής της κατάστασης. Πιστεύω ότι αυτές είναι σημαντικές πληροφορίες για την επόμενη συζήτηση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, και τις οποίες, αναμφίβολα, η ομάδα του Jacques de Larosière θα εξετάσει περαιτέρω.

Έχουμε επίσης πει πως θεωρούμε, ουσιαστικά, ότι η πρόταση του Συμβουλίου ήταν να βελτιώσει το επίπεδο των μηχανισμών έως ένα δεδομένο όριο, το οποίο έχουμε δεχτεί, θεωρώντας ότι αυτή, ίσως, δεν θα είναι η τελευταία συζήτηση που θα έχουμε με την Επιτροπή. Σε αυτή τη φάση, κατανοούμε ότι αυτή είναι η βάση για τη συμφωνία στις διαπραγματεύσεις με το Συμβούλιο και, επομένως, δεχόμαστε αυτήν την κατάσταση.

Στο μέλλον, ελπίζουμε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Συμβούλιο και το Κοινοβούλιο, θα εγκρίνουν αυτά τα ποσά σε τακτική βάση, επειδή, το 2002, όταν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψήφισε για τον κανονισμό που τροποποιούμε τώρα, ζητήσαμε να οργανωθεί μια τακτική αναπροσαρμογή. Προφανώς, και δυστυχώς, πρέπει να πω ότι είχαμε δίκιο. Επομένως, σας το ζητάμε τώρα πάλι, κύριε Επίτροπε, και πιστεύω ότι είναι εύλογο να ζητάμε να πραγματοποιηθεί με εκείνο τον τρόπο.

Τέλος, στην Επιτροπή Οικονομικών και Νομισματικών Θεμάτων, ζήτησα τα εργαλεία και τις διαδικασίες του Άρθρου 100 της Συνθήκης προκειμένου να μας επιτρέψουν να υποστηρίξουμε ευρύτερα ορισμένα κράτη μέλη, και όχι μόνο στα προβλήματα του ισοζυγίου πληρωμών. Δυστυχώς, η Επιτροπή Οικονομικών και Νομισματικών Θεμάτων δεν με υποστήριξε σε αυτό το θέμα, αλλά χρησιμοποιώ τη θέση μου ως εισηγήτριας, για να πιέσω την Επιτροπή να εξετάσει αυτόν το μηχανισμό που μας προσφέρει η Συνθήκη και που, μέχρι σήμερα, έχουμε αποτύχει πλήρως να εκμεταλλευτούμε.

  Joaquín Almunia, Μέλος της Επιτροπής. – (ES) Κύριε Πρόεδρε, κα Berès, κυρίες και κύριοι, όταν τα ιδρυτικά μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνέταξαν τη Συνθήκη της Ρώμης, είχαν την προνοητικότητα να συμπεριλάβουν, σε ένα από τα άρθρα της, έναν μηχανισμό βοήθειας για τα κράτη μέλη των οποίων το ισοζύγιο πληρωμών θα αντιμετώπιζε σοβαρή απειλή.

Εκείνη η πρόβλεψη του άρθρου της Συνθήκης της Ρώμης έχει περάσει από διαδοχικές μεταρρυθμίσεις της συνθήκης και βρίσκεται τώρα στο άρθρο 119 της τρέχουσας Συνθήκης. Μετά από πολλά χρόνια που παρέμεινε ανενεργή, αυτή η νομική βάση χρησιμοποιείται τώρα από την Επιτροπή για να βοηθήσει ένα κράτος μέλος που χρειάστηκε επείγουσα βοήθεια, δηλαδή την Ουγγαρία.

Αυτό το άρθρο της Συνθήκης αναπτύχθηκε σε έναν κανονισμό του 2002, ο οποίος είναι αυτός που χρησιμοποιήσαμε στην περίπτωση της Ουγγαρίας και του οποίου την τροποποίηση προτείνουμε τώρα αναφορικά με το μέγιστο ανώτατο όριο των ποσών που μπορούν να παρασχεθούν για να βοηθήσουν τα κράτη μέλη που αντιμετωπίζουν αυτό το είδος δυσκολίας.

Χθες, στην παρούσα Βουλή, συζητήσαμε τα δέκα χρόνια οικονομικής και νομισματικής ένωσης. Σήμερα το απόγευμα συζητήσαμε την οικονομική κατάσταση. Χθες και πάλι σήμερα έχουμε συζητήσει τα προβλήματα που προκαλούνται από αυτήν την κατάσταση και, δυστυχώς, υπάρχουν μερικά κράτη μέλη της ΕΕ που βρίσκονται έξω από τη ζώνη του ευρώ και των οποίων οι μακροοικονομικές και οικονομικές ανισορροπίες τα τοποθετούν σε μια ιδιαίτερα ευάλωτη θέση, λαμβάνοντας υπόψη τις πιέσεις αγοράς.

Στην περίπτωση της Ουγγαρίας και λαμβάνοντας υπόψη αυτές τις δυσκολίες, σε κάποιο σημείο οι ουγγρικές αρχές ήρθαν σε επαφή με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ). Αμέσως μετά την επαφή τους με το ΔΝΤ, ήρθαν σε επαφή με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Όπως έχω πει στις ουγγρικές αρχές, αυτή δεν ήταν η σωστή διαδικασία για ένα κράτος μέλος. Η λογική διαδικασία είναι να έρθουν αρχικά σε επαφή με τις ευρωπαϊκές αρχές και έπειτα, εάν είναι απαραίτητο – και στην περίπτωση της Ουγγαρίας, ήταν αναμφισβήτητα – να έρθουν από κοινού σε επαφή με το ΔΝΤ.

Πρέπει να πω σε όλους σας ότι το ΔΝΤ και ο διευθυντής του, ο κ. Strauss-Kahn, έχουν αποδειχθεί απολύτως ανοικτοί σε αυτήν την συνεργασία μεταξύ του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, των ευρωπαϊκών αρχών και των κρατών μελών της ΕΕ που είναι μέλη της ζώνης του ευρώ και πρέπει να έχουν πρόσβαση στις διευκολύνσεις που παρέχονται από το ΔΝΤ.

Στην περίπτωση της Ουγγαρίας, ενεργήσαμε από κοινού. Αν και η διαδικασία δεν ξεκίνησε σωστά, το τελικό αποτέλεσμα είναι σωστό δεδομένου ότι συνεργαστήκαμε. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δίνει στην Ουγγαρία 6.500 εκατομμύρια ΕΥΡΩαπό μια συνολική χρηματοδοτική βοήθεια αξίας 20.000 εκατομμυρίων ΕΥΡ. Αυτή η ίδια προσέγγιση, αλλά σε αυτήν την περίπτωση με τη χρήση της σωστής διαδικασίας, αρχικά με τις ευρωπαϊκές αρχές και έπειτα από κοινού με το ΔΝΤ, χρησιμοποιείται τώρα στην περίπτωση μιας άλλης χώρας.

Δυστυχώς, η κατάσταση αποδεικνύεται τόσο δύσκολη που αυτή μπορεί να μην είναι η τελευταία περίπτωση, ή τουλάχιστον πρέπει να προετοιμαστούμε και άλλες περιπτώσεις, για άλλα κράτη μέλη που μπορεί να χρειαστούν αυτόν τον τύπο βοήθειας. Γι' αυτό, την ίδια στιγμή που υποβάλαμε στο Συμβούλιο την πρόταση βοήθειας προς την Ουγγαρία, με τη χρήση του άρθρου 119 της Συνθήκης και του κανονισμού του 2002, υποβάλαμε επίσης πρόταση για αύξηση του μέγιστου ανώτατου ορίου ενίσχυσης που καθιερώθηκε από τον κανονισμό του 2002, στα 25.000 εκατομμύρια ΕΥΡ.

Ενδεχομένως να μην χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα κεφάλαια, αλλά δεν μπορούμε να αποκλείσουμε αυτήν την πιθανότητα. Εάν χρειαστεί να τα χρησιμοποιήσουμε, τότε πρέπει να δείξουμε την αλληλεγγύη μας, όπως έκαναν τα ιδρυτικά μέλη της Συνθήκης της Ρώμης το 1957, και πρέπει επίσης να προγραμματίσουμε μια πιθανή αύξηση του ανώτατου ορίου πάνω από τα 25.000 εκατομμύρια ΕΥΡ, εάν κριθεί απαραίτητο. Κατά συνέπεια, θα ζητούσα από το Κοινοβούλιο, όταν θα συζητηθεί το ίδιο ζήτημα στο μέλλον, να δείξει, εάν κριθεί απαραίτητο, την ίδια προθυμία που έχω τη χαρά να διαπιστώνω εδώ σήμερα. Θα ζητούσα από το Κοινοβούλιο να εκφέρει με γρηγοράδα και ευελιξία τη γνώμη του σχετικά με τη βοήθεια που, λόγω της ίδιας της φύσης και των χαρακτηριστικών της, θα είναι επείγουσα.

Υπάρχουν στοιχεία στην πρόταση ψηφίσματος που τέθηκε από το Κοινοβούλιο, μαζί με τη συζήτηση σχετικά με την πρόταση να αυξηθεί το ανώτατο όριο του μηχανισμού στήριξης του ισοζυγίου πληρωμών, με τα οποία συμφωνώ. Σε αυτά περιλαμβάνονται οι ανησυχίες για την ευπάθεια μερικών από τα κράτη μέλη μας και για την ανάγκη να αξιολογηθεί ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε να προστατευθούμε και να προστατεύσουμε εκείνα τα κράτη μέλη που επηρεάζονται από αυτήν την συγκεκριμένη ευπάθεια, όπως στην περίπτωση της Ουγγαρίας, αλλά που μπορεί επίσης να προκύψει και στην περίπτωση άλλων χωρών.

Αυτή η υπεράσπιση της σταθερότητας των οικονομιών και των οικονομικών θέσεων των κρατών μελών πρέπει να γίνει συμβατή με την ελεύθερη μετακίνηση των κεφαλαίων και με τις αρχές στις οποίες βασίζεται η εσωτερική αγορά. Εντούτοις, είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε ότι πρέπει να αντιδρούμε στους περιττούς κινδύνους και τις καταστάσεις όπου ορισμένα ιδιωτικά συμφέροντα μπορεί να απειλήσουν τα ανώτερα συμφέροντα των πολιτών των κρατών μελών και την οικονομική και γενική ασφάλεια των κρατών μας.

Έχω λάβει σοβαρά υπόψη μου τις προτάσεις που γίνονται σε αυτήν την πρόταση ψηφίσματος. Θα τις αξιολογήσουμε στην Επιτροπή και θα εκθέσουμε τα συμπεράσματά μας στην Επιτροπή Οικονομικών και Νομισματικών Θεμάτων. Όπως αναφέρθηκε από την κα Berès, αυτά θα μεταβιβαστούν επίσης και στον κ. De Larosière έτσι ώστε η ομάδα του να μπορέσει να εκθέσει τα συμπεράσματά της εντός της περιόδου που έχει οριστεί για την εργασία της, με άλλα λόγια το Μάρτιο.

  Zsolt László Becsey, εξ ονόματος της ομάδας PPE-DE. – (HU) Σας ευχαριστώ για το βήμα, Κύριε Πρόεδρε. Στην πραγματικότητα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια θλιβερή κατάσταση, δεδομένου ότι πρέπει να συζητήσουμε ένα αίτημα για άμεση βοήθεια. Θα έλεγα, εντούτοις, ότι μπορώ να κάνω ένα θετικό σχόλιο επειδή η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει τελικά, μετά από πολλή έρευνα – κάτι που δεν ήταν καθόλου εύκολο – ανακαλύψει το Άρθρο 119 και τη νομική βάση πάνω στην οποία μπορεί να παρέχει τέτοιου είδους βοήθεια. Για πολύ καιρό, όπως δείχνουν οι ειδήσεις μέσα από την Ουγγαρία, δεν θα μπορούσαν να βρούν κάποια ανάλογη νομική βάση.

Πριν προχωρήσουμε παρακάτω, ας εξετάσουμε τους λόγους που συνέβη αυτό. Ένας λόγος είναι η σύγκλιση – καθώς συζητήσαμε χθες – ή μάλλον η έλλειψή της. Τα τελευταία χρόνια, δεν έχει υπάρξει καμία επανεπένδυση στις μετακινήσεις κεφαλαίων από την ανατολή στη δύση εντός της ΕΕ, και συνεπώς υπάρχει μια τεράστια «αιμορραγία» από τα ανατολικά κράτη μέλη στα δυτικά. Αυτό σημαίνει ότι αντιμετωπίζουμε μια τρέχουσα δυσαναλογία πληρωμών, η οποία, επιπλέον, θα αποτρέψει την αληθινή σύγκλιση.

Το άλλο πρόβλημα είναι ότι προφανώς το σύστημα επιτήρησης είναι ελλιπές, δεδομένου ότι οι χώρες που δεν χρησιμοποιούν το ευρώ μπορούν απλά να συνάψουν τα χρέη τους σε ξένο νόμισμα. Εάν έχω ακούσει σωστά, μέχρι τώρα η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είχε εξ ολοκλήρου τη δύναμη – αν και κατά την άποψή μου έχει τη φωνή – να πει σε αυτές τις χώρες «να είστε προσεκτικοί, να μην επιτρέπετε στους πολίτες και τις επιχειρήσεις να συνάπτουν ατελείωτα και παράλογα χρέη σε ξένο νόμισμα, επειδή ενδέχεται να υπάρξει πρόβλημα σε περιόδους κρίσεων», και έτσι το πρόβλημα προέκυψε στ' αλήθεια.

Επομένως, η επιτήρηση πρέπει να επεκταθεί για να καλύψει αυτό το ζήτημα, και έπρεπε να έχει ήδη επεκταθεί εδώ και πολύ καιρό, γιατί όπως λέω, η Επιτροπή διαθέτει ισχυρή φωνή στην Κεντρική και την Ανατολική Ευρώπη, και μπορεί να ανοίξει το στόμα της.

Η κρίση έχει τώρα εμφανιστεί. Η Ουγγρική κυβέρνηση έτρεξε αρχικά φοβισμένη στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), απ' ότι γνωρίζουμε, αλλά ισχυρίζονται ότι φυσικά και προσπάθησαν να προσεγγίσουν και την ΕΕ, και ότι η τελευταία προσπάθησε συστηματικά να βρει μια νομική βάση. Η κυβέρνηση επίσης λέει ότι δεν διαθέτει ικανοποιητική δυνατότητα ανάλυσης της κρίσης. Σε αυτό απαντώ, δημιουργήστε την. Δεν είναι δυνατόν ο καθένας να απευθύνεται στο ΔΝΤ κάθε φορά που χρειάζεται να κάνει ανάλυση της κρίσης. Τι θα σκεφθεί για μας ο υπόλοιπος κόσμος, εάν προσπαθήσουμε να χρησιμοποιήσουμε τα κεφάλαια του ΔΝΤ για να διασώσουμε κράτη μέλη 1-1,5 εκατομμύριο κατοίκων από ένα έλλειμα στις πληρωμές;

Ο μηχανισμός κρίσης δεν θα λειτουργήσει όταν ένα σύστημα, σε περίοδο της κρίσης, πρέπει να σταματήσει τη μετακίνηση κεφαλαίων από μια χώρα εκτός της ζώνης του ευρώ, για παράδειγμα στο νομισματικό τομέα, επειδή τότε είναι που η μετακίνηση αρχίζει πραγματικά να λειτουργεί. Ακόμη και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα, δεδομένου ότι παρά την κάλυψη σε forints, δεν θέλει πραγματικά να βοηθήσει στο πρόβλημα της ρευστότητας, παρόλο που το μόνο που χρειαζόταν η Ουγγαρία ήταν ρευστότητα σε ξένο νόμισμα, δεδομένου ότι οι τράπεζες δεν ήταν υπερχρεωμένες.

Όσον αφορά την Ουγγρική έκθεση, η ανάλυσή της για το 2006 της ξεκίνησε με μια κατάσταση βελτίωσης. Αυτό μου θυμίζει λίγο το Τσέρνομπιλ το 1986, όταν την πρώτη ημέρα δήλωναν ότι δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα, και έκτοτε η κατάσταση βελτιωνόταν σταθερά. Στο τέλος ανησυχήσαμε ότι θα υπήρχε αρνητική ακτινοβολία. Και σε αυτήν την περίπτωση επίσης, όλοι ξεχνούν. Ξεκινήσαμε με αυτό που συνέβη έως το 2006, και από τότε υπάρχει σοβαρή έλλειψη επιτήρησης των νομισματικών ροών.

Αυτό το ανώτατο όριο των 25 δισεκατομμυρίων ΕΥΡ, θα ήθελα να παρατηρήσω, μου φαίνεται πολύ χαμηλό. Περιλαμβάνει εξαρχής τη θέλησή μας να συνεργαστούμε με το ΔΝΤ παρόλου που είναι δύσκολο να φανταστούμε μια πιο τρομακτική κατάσταση από το να στηρίζεσαι στο ΔΝΤ.

Θα ήταν πολύ σημαντικό, φυσικά, για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να εμπλέκεται και συγχρόνως να ενεργεί με ταχύτητα. Κατά την άποψή μου, τώρα συμβαίνουν και τα δύο ταυτόχρονα, και για αυτό είμαι ευγνώμων στην Επιτροπή καθώς επίσης και στο Κοινοβούλιο. Εντούτοις, θα επανελάμβανα ότι πρέπει να δημιουργήσουμε έναν μηχανισμό που θα αποτρέπει την επανάληψη των διάφορων κακοτυχιών που εμφανίστηκαν σε σχέση με την Ουγγρική κρίση, και που δεν έχει κάνει τίποτα για να αυξήσει το γόητρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη. Σας ευχαριστώ που μου δώσατε το βήμα, Κύριε Πρόεδρε.

  Szabolcs Fazakas, εξ ονόματος της ομάδας PSE. – (HU) Σας ευχαριστώ που μου δώσατε το λόγο. Κύριε Πρόεδρε. κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, δεδομένου ότι δεν είμαι μέλος Επιτροπής Οικονομικών και Νομισματικών Θεμάτων, παρακαλώ επιτρέπουν μου να προσεγγίσω το συγκεκριμένο ζήτημα από μια διαφορετική προοπτική. Η περυσινή οικονομική κρίση στην Αμερική έφθασε φέτος και στην Ευρώπη, και οι χρηματοπιστωτικές αγορές μας, τις οποίες θεωρούσαμε σταθερές, σείστηκαν συθέμελα.

Αντί να επινοήσουμε μια ενιαία λύση στα πλαίσια της ΕΕ, το μόνο που καταφέραμε ύστερα από μακροχρόνιο δισταγμό ήταν να αντιμετωπίσουμε την κρίση με μια εξατομικευμένη, εναρμονισμένη αντίδραση που κοστίζει αρκετά δισεκατομμύριο ευρώ ανά χώρα. Αυτές οι μεμονωμένες εθνικές λύσεις δεν μπορεί να είναι ο τρόπος αντιμετώπισης των κρίσεων στα νέα κράτη μέλη της ΕΕ, τα οποία είναι από μόνα τους ανίκανα να κινήσουν δισεκατομμύρια ευρώ. Αρχικά, αυτές οι χώρες πίστεψαν ότι, εφόσον οι τράπεζές τους δεν αναμίχθηκαν σε αμφίβολες, κερδοσκοπικές υπερπόντιες συναλλαγές, αυτή η διεθνής πιστωτική κρίση δεν θα είχε επιπτώσεις επάνω τους.

Ωστόσο, η έλλειψη ρευστότητας και η κρίση εμπιστοσύνης που συνόδευσαν τη διεθνή οικονομική κρίση ταρακούνησαν πολύ τους πόρους χρηματοδότησης των κρατών εκείνων που στηρίζονται στην ξένη πίστωση, και οι κερδοσκοπικές επιθέσεις στα εθνικά νομίσματα συνέβαλαν περαιτέρω σε αυτήν την αναταραχή. Σε αυτήν την κατάσταση ήταν σημαντικό για τα νέα κράτη μέλη να λάβουν, όχι μόνο ηθική, αλλά και συγκεκριμένη, απτή χρηματοδοτική υποστήριξη από την Ευρωπαϊκή Ένωση, και για την ΕΕ να επεκτείνει την προστασία της στις χώρες εκείνες που δεν έχουν ακόμα προσχωρήσει στη ζώνη του ευρώ.

Εδώ δεν πρόκειται απλά για αλληλεγγύη, σύμφωνα με το πνεύμα της θεμελιώδους ευρωπαϊκής αξίας, αλλά για το κοινό ευρωπαϊκό συμφέρον της αποτροπής μιας επίδρασης ντόμινο, εμποδίζοντας ακόμη και μία τράπεζα – για να μην πω μια ολόκληρη χώρα – να καταστεί αφερέγγυα.

Έχοντας αυτό στο μυαλό, μελετάμε τώρα την αύξηση της δυνατότητας χρηματοδότησης από 12 σε 25 δισεκατομμύρια ΕΥΡ. Σε αυτό το πλαίσιο, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα χορήγησε στην Ουγγαρία, που επηρεάστηκε σοβαρότερα από την κρίση στις χρηματαγορές, ένα πακέτο διάσωσης της τάξης των 6,5 δισεκατομμυρίων ευρώ. Αυτή ήταν μια πολύ δίκαιη και αξιοπρεπής λύση, δεδομένου ότι η Ουγγαρία όχι μόνο ηγήθηκε της διαδικασίας μεταρρύθμισης και ευρωπαϊκής ενοποίησης για δεκαετίες, αλλά, από πέρυσι, μείωσε κατά το ήμισυ το δημοσιονομικό της έλλειμμα περίπου στο 10%, σύμφωνα με το πρόγραμμα σύγκλισης που εγκρίθηκε το 2006. Το πρόγραμμα εκείνο εκτελέσθηκε συστηματικά από τότε, και το έλλειμμα για φέτος μειώθηκε στο 3%.

Για να συνεχιστεί η διαδικασία σταθεροποίησης που απαιτείται από την ΕΕ, χρειάζεται βοήθεια από τους διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς. Συνεπεία της οικονομικής και πιστωτικής κρίσης, ολόκληρη η παγκόσμια οικονομία αντιμετωπίζει τώρα δυσκολίες. Μέχρι στιγμής, τα κράτη μέλη της ΕΕ προσπαθούν από μόνα τους να τις αντιμετωπίσουν με τα δικά τους όργανα και σύμφωνα με τους πολύ ιδιαίτερους στόχους τους. Για τα νέα κράτη μέλη, που δεν έχουν τέτοια όργανα στη διάθεσή τους, προκειμένου να μην βγουν ζημιωμένα στην πορεία, αυτό που απαιτείται για να μπορέσει η Ευρώπη να ξεπεράσει ενωμένα την κρίση είναι όχι μόνο να εναρμονίσει τις τρέχουσες ενέργειες αλλά και να υιοθετήσει μια κοινή ευρωπαϊκή στρατηγική για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης.

Ελπίζω ότι αυτό το οικονομικό πακέτο διάσωσης αποτελεί το πρώτο σκαλοπάτι σε αυτήν την σκάλα, και ότι μόλις υιοθετηθεί, θα είμαστε σε θέση να συγκεντρώσουμε όλες τις προσπάθειές μας από κοινού στην επίλυση της κρίσης της πραγματικής οικονομίας. Σας ευχαριστώ που μου δώσατε το λόγο.

  Zbigniew Krzysztof Kuźmiuk , εξ ονόματος της ομάδας UEN. – (PL) Κύριε Πρόεδρε, μιλώντας εξ ονόματος της ομάδας UEN σχετικά με τον κανονισμό του Συμβουλίου που καθιερώνει τη δυνατότητα μεσοπρόθεσμης χρηματοδοτικής συνδρομής στα κράτη μέλη της ΕΕ, θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας στα ακόλουθα ζητήματα: κατ' αρχάς, η κατάσταση στις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές ασκεί ολοένα και περισσότερο δυσμενή επίδραση στην πραγματική οικονομία, με αποτέλεσμα να προβλέπεται μείωση του ΑΕΠ για το 2009 στις ΗΠΑ και σε πολλά από τα αναπτυγμένα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Δεύτερον, δεδομένου ότι εκείνες οι χώρες αποτελούν την κύρια αγορά για τα νέα κράτη μέλη της ΕΕ, αυτό απειλεί την οικονομική τους ανάπτυξη και, επομένως, θα ασκήσει δυσμενή επίδραση στο ισοζύγιο πληρωμών τους. Τρίτον, υπό αυτές τις συνθήκες, πρέπει σίγουρα να υποστηρίξουμε την αύξηση του ανώτατου ορίου κοινοτικής χρηματοδοτικής συνδρομής στα 25 δισεκατομμύρια ΕΥΡΩγια κάθε κράτος μέλος εκτός της ζώνης του ευρώ, επειδή μόνο ένα τόσο υψηλό ανώτατο όριο εγγυάται την αποτελεσματικότητα οποιασδήποτε βοήθειας που παρέχεται από την Κοινότητα.

Τέταρτον, εάν ένα κράτος μέλος εκτός της ζώνης του ευρώ χρειαστεί άμεση οικονομική ενίσχυση, το Συμβούλιο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Κοινοβούλιο πρέπει να ενεργήσουν με ικανοποιητική ταχύτητα προκειμένου να μην υπονομευτεί η εμπιστοσύνη ως προς την αποτελεσματικότητά τους.

Πέμπτο και τελευταίο, χαιρετίζουμε τη γρήγορη απόκριση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις οικονομικές απαιτήσεις της Ουγγαρίας, η οποία πραγματοποιήθηκε παρά το γεγονός ότι η Ουγγαρία αποτάθηκε σε πρώτο στάδιο στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και όχι στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

  Nils Lundgren, εξ ονόματος της ομάδας IND/DEM. – (SV) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, όταν διάβασα το στο θέμα που συζητάμε τώρα, δηλ. το πρόβλημα του ισοζυγίου πληρωμών, αισθάνθηκα όπως ο Marcel Proust με το κέικ της Madeleine, στο Αναζητώντας το χαμένο χρόνο. Υπάρχει ένα άρωμα της δεκαετίας του '50 και του '60 στην προσέγγιση αυτού του προβλήματος.

Το πρόβλημα ισοζυγίου πληρωμών; Πρόκειται για κάτι υπέρ του οποίου πρόκεται να βάλουμε στην άκρη 25 δισεκατομμύρια ΕΥΡ. Γιατί στην ευχή θα έπρεπε να το κάνουμε αυτό; Είναι αυτό που κάνουμε σήμερα; Απ' ότι καταλαβαίνω, αυτό προορίζεται για εκείνες τις χώρες, εκείνες τις φτωχές χώρες, οι οποίες είναι στην ΕΕ αλλά όχι στη νομισματική ένωση και που μπορεί να χρειαστεί να διασωθούν από μια μοίρα χειρότερα από το θάνατο: το πρόβλημα του ισοζυγίου πληρωμών. Σε εκείνη την περίπτωση, αυτό έχει δημιουργηθεί από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση, φυσικά. Αυτό για το οποίο μιλάμε εδώ δεν υπάρχει στην πραγματικότητα.

Η χώρα μου, η Σουηδία, είναι μέρος της ΕΕ και την υποστηρίζει έντιμα, εφαρμόζοντας οτιδήποτε αποφασίζεται εκεί πολύ καλύτερα από τις περισσότερες άλλες χώρες, όμως, δεν συμμετέχουμε στη νομισματική ένωση. Σοφά, κατά την άποψή μου. Εντούτοις, εάν μελετούσαμε τώρα τα προβλήματα της Σουηδίας, θα υπήρχε πρόβλημα στο ισοζύγιο πληρωμών; Η απάντηση είναι, φυσικά και όχι. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, μπορεί κάποιος να φανταστεί ότι η Σουηδία θα μπορούσε να αρχίσει να κακοδιαχειρίζεται την οικονομία της και να αντιμετωπίζει ένα πολύ υψηλότερο ποσοστό πληθωρισμού και αύξησης των αμοιβών σε σχέση με άλλες χώρες. Τι θα συμβεί τότε; Θα έχουμε πρόβλημα στο ισοζύγιο πληρωμών; Όχι, απλά θα υποτιμηθεί η σουηδική κορώνα προκειμένου να αντισταθμίσει τα παραπάνω. Δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα άλλο. Αυτό συμβαίνει επίσης και σε άλλες χώρες, όπως για παράδειγμα στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Ποιο είναι τότε το πρόβλημα; Λοιπόν, το πρόβλημα είναι ότι, εφόσον αυτές οι χώρες είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης – που πρέπει να είναι – αλλά δεν είναι μέλη της νομισματικής ένωσης – που δεν πρέπει να είναι – τότε θα αναγκαστούν, όπως αποσκοπείτε, να κρατήσουν μια σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία με το ευρώ. Στη χειρότερη περίπτωση θα αναγκαστούν να κρατήσουν μια σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία με τους σημαντικότερους εμπορικούς εταίρους σας. Είναι σαφές ότι εάν μια χώρα κακοδιαχειρίζεται την οικονομία της, αντιμετωπίζει ποσοστό υψηλότερου πληθωρισμού ή υφίσταται μια διαρθρωτική οπισθοδρόμηση στη σημαντικότερη βιομηχανία εξαγωγών της, με αποτέλεσμα οι εξαγωγές της να μειωθούν και οι εισαγωγές της να αυξηθούν. Ξαφνικά ανακύπτει το ερώτημα, πώς μπορεί να χρηματοδοτηθεί αυτή η χώρα;

Αυτή είναι, εντούτοις, μια εντελώς τεχνητή κατάσταση. Είναι πέρα για πέρα παλαιομοδίτικο οι χώρες που δεν είναι μέλη της νομισματικής ένωσης να επιλέγουν να προσαρμόζουν τη συναλλαγματική ισοτιμία τους και να χρειάζεται έπειτα να διασωθούν από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ή την ΕΕ ή από οποιονδήποτε άλλο. Για ποιο λόγο θα έπρεπε να συμβεί αυτό; Είναι μια μορφή οικονομικής πολιτικής που είναι εντελώς ξεπερασμένη. Είτε μια χώρα συμμετάσχει στη νομισματική ένωση – που ορισμένες φορές συμφωνώ ότι μπορεί να είναι σωστό – είτε να παραμένει έξω από αυτήν, στηριζόμενη στα δικά της πόδια, με την δική της ανεξάρτητη νομισματική πολιτική και φροντίζοντας μόνη της τον εαυτό της. Εάν η χώρα φροντίσει τον εαυτό της, τίποτα δεν πρόκειται να συμβεί. Εάν πέσει θύμα κακοδιαχείρισης, το νόμισμα θα υποτιμηθεί για να την αντισταθμίσει. Αυτό επίσης δεν είναι κάτι το ιδιαίτερα επικίνδυνο.

Επομένως, θα ήθελα να επισημάνω ότι, ενώ συζητάμε εάν πρέπει να βάλουμε στην άκρη 25 δισεκατομμύρια ΕΥΡΩγια αυτόν το σκοπό, αυτός είναι ένας σκοπός που πραγματικά δεν είναι καθόλου απαραίτητος. Είναι ένα πρόβλημα που έχουμε ή μάλλον που έχετε δημιουργήσει οι ίδιοι. Βάλτε ένα τέλος σ' αυτό. Οι χώρες που είναι μέλη της ΕΕ αλλά δεν συμμετέχουν στη νομισματική ένωση πρέπει να διατηρήσουν ένα καθεστώς με κυμαινόμενη τιμή συναλλάγματος. Τότε το πρόβλημα θα εξαφανιστεί.

  Sergej Kozlík (NI). – (SK) Το όριο για την παροχή αμοιβαίας συνδρομής σε ένα κράτος μέλος της ΕΕ που δεν είναι μέλος της ζώνης του ευρώ και που αντιμετωπίζει δυσκολίες με το ισοζύγιο πληρωμών ή αντιμετωπίζει τον κίνδυνο σοβαρών προβλημάτων ως αποτέλεσμα μιας γενικής ανισορροπίας στο ισοζύγιο πληρωμών του, είναι αυτήν την περίοδο 12 δισεκατομμύρια ΕΥΡ. Τα παραδείγματα της Δανίας και της Ουγγαρίας δείχνουν ότι οι συνέπειες των οικονομικών κρίσεων σε μερικά κράτη μπορεί να είναι τόσο μεγάλες που, εάν μια τέτοια κρίση εμφανιστεί σε ένα μεγαλύτερο κράτος, τότε αυτό το όριο θα αποδεικνυόταν πολύ χαμηλό.

Επομένως, θα ήθελα να τονίσω ότι δεν θεωρώ ότι πρωταρχικός λόγος για την αύξηση αυτού του ορίου είναι είτε η επέκταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης είτε ο μεγαλύτερος αριθμός κρατών που βρίσκονται εκτός της ζώνης του ευρώ, όπως δηλώνεται στην επεξηγηματική έκθεση. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι τα οικονομικά προβλήματα σε μερικά κράτη μέλη είναι κυρίως το αποτέλεσμα ανακόλουθων οικονομικών και κοινωνικών πολιτικών. Αυτά τα προβλήματα επιδεινώνονται και γίνονται βαθύτερα από την οικονομική κρίση, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο πίεση για αύξηση των επιπέδων ενίσχυσης. Η Ουγγαρία αποτελεί απλά ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Υποστηρίζω την αύξηση του ορίου στη μεσοπρόθεσμη ενίσχυση στα 25 δισεκατομμύρια ΕΥΡ. Ωστόσο, υποστηρίζω επίσης τη γνωμοδότηση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ότι δεν υπάρχει καμία ανάγκη να δημιουργηθεί ειδική διαδικασία που να δίνει τη δυνατότητα στην Επιτροπή να αναθεωρεί αυτό το όριο έξω από τις συνηθισμένες διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Πιστεύω ότι μια τέτοια προσέγγιση θα διατηρήσει τα υψηλά επίπεδα επιμέλειας στο σύστημα βοήθειας, παρέχοντας επίσης ικανοποιητικό πεδίο δράσης.

Αυτό το αναφέρω δεδομένου ότι η Ουγγαρία είναι ένα διδακτικό παράδειγμα, αφού η πολιτική ηγεσία της στάθηκε ανίκανη να αποφασίσει για μεγάλο χρονικό διάστημα σχετικά με τα μέτρα μεταρρύθμισης και αποκατάστασης. Σε τελική ανάλυση, η υιοθέτηση και η εφαρμογή τέτοιων μέτρων θα μπορούσαν επίσης να ελαττώσουν τον αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης σε αυτήν την χώρα και να μειώσουν την ανάγκη για χρηματοδοτική συνδρομή από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αφ' ετέρου, ωστόσο, πρέπει να υπερασπιστώ την Ουγγαρία για το γεγονός ότι οι νέοι κανόνες για τις χρηματοπιστωτικές αγορές δεν πρέπει να επιτρέψουν την υπερβολική ροή ρευστότητας από τις θυγατρικές προς τις μητρικές τράπεζες και ότι πρέπει να διατηρηθεί ένα ικανοποιητικό επίπεδο εποπτείας στις εθνικές κεντρικές τράπεζες.

Είναι αλήθεια ότι αυτός που ενεργεί βιαστικά μπορεί να το πληρώσει δύο φορές, αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι αυτός που παίρνει βιαστικά δεν θα ξεπληρώσει πάντα εγκαίρως ή πλήρως. Είναι επομένως σημαντικό για το σύστημα να καθοριστούν σαφείς κανόνες για τη συνδρομή, βασισμένοι σε ένα καθεστώς μέτρων αποκατάστασης, το οποίο να καλύπτει τόσο τα προγράμματα όσο και τα πρακτικά ζητήματα.

  Dariusz Rosati (PSE). - (PL) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, θα ήθελα να ξεκινήσω απαντώντας εν συντομία σε δύο δηλώσεις που έγιναν από τους συναδέλφους μου. Κατ' αρχάς, θα ήθελα να επισημάνω ότι οι χώρες εκτός της ζώνης του ευρώ δεν πρέπει για να διατηρούν σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία με το ευρώ. Η Πολωνία είναι ένα παράδειγμα χώρας με κυμαινόμενη συναλλαγματική ισοτιμία. Δεύτερον, θα ήθελα να πω ότι ακόμη και μια χώρα με τέλεια εσωτερική πολιτική που δεν κάνει κανένα λάθος θα μπορούσε να επηρεαστεί από την κρίση, λόγω του φαινομένου της μεταδοτικότητας. Φυσικά, η κατάσταση στην Ουγγαρία οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος στην ανακόλουθη κυβερνητική πολιτική, αλλά η Ουγγαρία επηρεάστηκε επίσης από μια φυγή κεφαλαίων, που δεν ήταν το αποτέλεσμα της κατάστασης στην Ουγγαρία, αλλά είχε εξωτερικές αιτίες.

Κύριε Επίτροπε, επιθυμώ να υποστηρίξω την πρόταση της Επιτροπής. Μου φαίνεται ότι λαμβάνει υπόψη το γεγονός ότι είμαστε όλοι σε μια ενιαία αγορά, και ότι η κατάσταση των επιμέρους χωρών είναι σημαντική για τις άλλες χώρες. Πρέπει επομένως να γνωρίζουμε τους δεσμούς που μας ενώνουν και να έχουμε μια αίσθηση κοινής ευθύνης για τους συνεργάτες μας. Η πρόταση αποτελεί επίσης μια έκφραση της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, η οποία πρέπει να είναι μεταξύ των κύριων αξιών που κρύβονται κάτω από τις ενέργειές μας.

Το ποσό των 25 δισεκατομμυρίων ΕΥΡΩ που προτείνονται από την Επιτροπή φαίνεται λογικό, ωστόσο, θα μπορούσαν φυσικά να υπάρξουν καταστάσεις που θα απαιτούσαν περισσότερα χρήματα, και, κατά συνέπεια, υποστηρίζω επίσης την πρόταση για εκχώρηση στην Επιτροπή του δικαιώματος να αποφασίζει την αναπροσασρμογή του ανώτατου ορίου όπου υπάρχει επείγουσα ανάγκη για κάτι τέτοιο. Η άποψή μου είναι ότι η χρησιμοποίηση της πλήρους διαδικασίας που περιλαμβάνει τη συγκατάθεση του Κοινοβουλίου ή των κοινοβουλευτικών διαβουλεύσεων δεν θα ήταν πρακτική σε τέτοιες περιπτώσεις. Ας υποθέσουμε ότι μια κρίση εμφανίζεται το καλοκαίρι, όταν δεν συνεδριάζει το Κοινοβούλιο. Είναι δύσκολο να φανταστώ ότι θα περιμέναμε έξι εβδομάδες για τη σύγκλιση του Κοινοβουλίου προκειμένου να μπορέσουμε να βοηθήσουμε το εν λόγω κράτος. Επομένως, υποστηρίζω την πρόταση της Επιτροπής με την οποία της εκχωρείται το δικαίωμα να αυξάνει το ανώτατο όριο εντός μιας πολύ μικρής χρονικής περιόδου.

Μπορώ επίσης να πω ότι κατά τη γνώμη μου η πρόταση πάσχει από έλλειψη αναφοράς σε πιθανή δράση εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Η τράπεζα χορήγησε ένα δάνειο στην Ουγγαρία. Αυτή η δράση πρέπει να συντονιστεί, και η άποψή μου είναι ότι πρέπει να συμπεριληφθεί κάποια αναφορά. Τέλος, θεωρώ ότι η πρόταση δεν πρέπει να αναφερθεί στο άρθρο 100 της Συνθήκης. Το άρθρο 100 εξετάζει αρκετά διαφορετικές καταστάσεις και πρέπει, επομένως, να αντιμετωπιστεί χωριστά.

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. Edward McMillan-Scott
Αντιπροέδρου

  Edit Herczog (PSE). – (HU) Σας ευχαριστούμε, Κύριε Πρόεδρε. κύριε Επίτροπε, κα Berès, είναι αυτή ακριβώς η αρχή της αλληλεγγύης που κάνει την Ευρώπη κάτι περισσότερο από μια οικονομική ένωση και της επιτρέπει να επιδείξει τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα μιας ισχυρής πολιτικής κοινότητας. Όταν ξεκίνησε η κρίση, φάνηκε για μια στιγμή ότι η Ευρώπη θα χωριζόταν στα δύο από οικονομική και κοινωνική άποψη, αλλά χάρι στη γρήγορη και αποτελεσματική δράση της Επιτροπής, ήμαστε σε θέση να αποτρέψουμε αυτό το ενδεχόμενο.

Η Ουγγαρία απευθύνθηκε πρώτα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ζητώντας τη βοήθειά της. Εντούτοις, τα 20 δισεκατομμύρια ΕΥΡΩπου χρειαζόμασταν ως ενίσχυση ή χρηματοδότηση, δεν θα ήταν δυνατό να προέλθουν μόνο από μία πηγή.

Κυρίες και κύριοι, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Επίτροπο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για τη γρήγορη απάντησή τους και για την αλληλεγγύη των συναδέλφων μας, η οποία δείχνει την αξία του να είσαι Ευρωπαίος. Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.

  Harald Ettl (PSE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, η πρόταση σχετικά με την τροποποίηση του κανονισμού για τη βοήθεια στα κράτη μέλη εκτός της ζώνης του ευρώ, προκειμένου να αυξηθεί το ανώτατο όριο από τα 12 στα 25 δισεκατομμύρια ΕΥΡ, στην περίπτωση που αντιμετωπίσουν σοβαρές δυσκολίες πληρωμών, έγινε την τελευταία στιγμή.

Η πρωταρχική απαίτηση για τη λειτουργία αυτών των ειδικών μέτρων είναι ότι η ΕΕ δεν πρόκειται να κάνει τα ίδια λάθη με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) όσον αφορά την αντίστροφη ζήτηση. Στο ΔΝΤ, ο κ. Strauss-Kahn δεν αποτελεί από μόνος του εγγύηση μιας λογικής πολιτικής. Γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά τη τη θεραπεία σοκ που χρησιμοποιείται για τις χώρες που ταλαιπωρούνται από κρίσεις σύμφωνα με το παλαιό νεοφιλελεύθερο ύφος.

Γνωρίζουμε επίσης πάρα πολύ καλά εκείνους που έχουν ωφεληθεί παλαιότερα από αυτό. Ελπίζω ότι θα επιτευχθεί καλύτερη και πιο βιώσιμη σταθερότητα, χρησιμοποιώντας το εργαλείο της ΕΕ που βασίζεται στο παράδειγμα της Ουγγαρίας. Ειδικότερα, η Ουγγαρία μας δείχνει ότι η ΕΕ πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι αυτό που εμπόδισε τον πρωθυπουργό της Ουγγαρίας να εφαρμόσει μέτρα σταθερότητας και μεταρρύθμισης ήταν η συντηρητική αντιπολίτευση. Η σταθερότητα της Ουγγαρίας δεν θα επιτευχθεί βεβαίως μόνο με τη συγκράτηση των κοινωνικών δαπανών, ο οποίες δεν είναι στην πραγματικότητα πάρα πολύ υψηλές, αλλά αυτό θα βοηθήσει οπωσδήποτε μόνο τους αντιευρωπαίους λαϊιστικούς συναδέλφους της δεξιάς πτέρυγας. Ναι, η Ουγγαρία βρέθηκε σε πίεση, ιδιαίτερα εξαιτίας της γρήγορης υποτίμησης του forint, για την οποία είναι μερικώς υπεύθυνα τα αμοιβαία κεφάλαια κινδύνου.

Στην περίπτωση της Ισλανδίας, το ΔΝΤ έχει δείξει ότι εξακολουθεί να επιβάλλει τις θεραπείες σοκ, με την επιβολή, για παράδειγμα, υψηλών βασικών επιτοκίων εις βάρος της αντίστοιχης εθνικής οικονομίας, και σε αυτήν την περίπτωση της εθνικής οικονομίας της Ισλανδίας. Κύριε Επίτροπε, παρακαλώ να ληφθεί υπόψη ότι δεν θέλω η γειτονική μου Ουγγαρία να βυθιστεί σε κοινωνική σύγκρουση λόγω των διορθωτικών μέτρων, όπως αυτό, που βασίζονται στην αντίστροφη ζήτηση. Η Ουγγαρία χρειάζεται μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Η ενισχυτική δράση της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα βοηθήσει τελικά όχι μόνο την Ουγγαρία αλλά όλους μας.

  Paul Rübig (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, πιστεύω ότι αυτή η συζήτηση πραγματοποιείται ακριβώς τη σωστή στιγμή.

Θα επιθυμούσα να σας υπενθυμίσω ότι η Ουγγαρία είναι η χώρα που έχει χρησιμοποιήσει το δημοσιονομικό έλλειμμα στο μέγιστο βαθμό: μείον 5%. Αυτό μας δείχνει ότι η σταθερότητα σε αυτήν την χώρα έχει επίσης πολιτικό υπόβαθρο. Δεν έχει κανένα νόημα, στο μέλλον, να αφήσουμε το κράτος – και τελικά, τους ίδιους τους φορολογούμενους – στους κινδύνους που αφορούν ορισμένες επιχειρήσεις. Σε αυτήν την περίπτωση συμφωνώ πλήρως με τον κ. Ettl, ότι δεν μπορούμε να επιβαρύνουμε τους φορολογούμενους με τους κινδύνους των αμοιβαίων κεφαλαίων κινδύνου και των παραγώγων τους δεδομένου ότι αυτό θα οδηγούσε στον περιορισμό της αγοραστικής δύναμης.

Αυτό είναι ακριβώς που χρειαζόμαστε στην Ουγγαρία: περισσότερη αγοραστική δύναμη. Χρειαζόμαστε άτομα για να επενδύσουν ξανά στη χώρα και στις επιχειρήσεις και αυτό σημαίνει ότι χρειαζόμαστε φορολογικές μειώσεις έτσι ώστε η επένδυση να είναι δυνατή ακόμα μια φορά και όχι μόνο για τις επιχειρήσεις αλλά, προ πάντων, για τους υπαλλήλους. Πιστεύω ότι συνάγω σωστά συμπεράσματα. Αποφασιστικοί παράγοντες είναι να χορηγούνται επιδόματα, για παράδειγμα, για τα μέτρα ενεργειακής απόδοσης, να δίνονται πριμ επενδύσεων και να πραγματοποιείται κατάλληλη προοδευτική υποτίμηση.

Θα ήθελα να ζητήσω από τον Επίτροπο Kovács, που κατάγεται από την Ουγγαρία, να οργανώσει τις κατάλληλες πρωτοβουλίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

  Mairead McGuinness (PPE-DE). - Κύριε Πρόεδρε, κατέβηκα κάτω στην αίθουσα ενώ παρακολουθούσα τη συζήτηση στο γραφείο μου για να έχω, υποθέτω, μια σφαιρική άποψη.

Στην Ιρλανδία, λόγω της οικονομικής κρίσης, εφαρμόζουμε το σχέδιο τραπεζικής εγγύησης το οποίο αντιμετωπίζουμε τώρα στην ΕΕ με περισσότερη ενότητα. Συνειδητοποιούμε όμως τώρα ότι οι τράπεζές μας θα πρέπει να τύχουν κεφαλαιακής ενίσχυσης και, ίσως, αυτό να είναι ένα θέμα περισσότερο επείγον απ' ότι σκεφτήκαμε αρχικά. Επιθυμώ να εκφράσω την ελπίδα ότι αυτό θα συμβεί, επειδή έχουμε πραγματικό πρόβλημα, όπως ειπώθηκε από τον προηγούμενο ομιλητή. Χρειαζόμαστε ανθρώπους για να ξοδέψουν και για να επενδύσουν και δεν υπάρχει κανένα διαθέσιμο πιστωτικό όριο. Θεωρώ ότι το σημαντικότερο είναι να συμβεί κάτι γρήγορα που θα αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη και το κεφάλαιο στο τραπεζικό σύστημα.

  Marian Zlotea (PPE-DE) . – (RO) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, είμαι ευτυχής που μας δίνεται η ευκαιρία αυτό το βράδυ να συζητήσουμε ένα τέτοιο σημαντικό ζήτημα, την οικονομική κρίση, η οποία έχει επιπτώσεις όχι μόνο στα κράτη μέλη, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο.

Επομένως, πρέπει να βρούμε λύσεις σε αυτό το πρόβλημα. Η αμοιβαία υποστήριξη για τα κράτη μέλη πρέπει να είναι ένα από τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν προς αυτήν την κατεύθυνση. Λαμβάνοντας υπόψη ότι θέλουμε τα κράτη μέλη της ΕΕ να καταφεύγουν σε αυτό το ταμείο όταν χρειάζεται, πρέπει να χαιρετίσουμε την απόφαση που λαμβάνεται επιτέλους τους ευρωπαίους πολιτικούς ηγέτες στη σύνοδο κορυφής της περασμένης εβδομάδας.

Πιστεύω ότι αυτό το ευρωπαϊκό κονδύλι οικονομικής βοήθειας για τα κράτη μέλη πρέπει να αυξηθεί τουλάχιστον στα 25 δισεκατομμύρια ΕΥΡΩγια έναν λόγο: πρέπει να σώσουμε αυτήν την οικονομία της αγοράς. Προτού τελειώσω, θα ήθελα να εκφράσω την πίστη μου ότι θα λάβουμε τα μέτρα που απαιτούνται για να ξεπεράσουμε αυτήν την κρίση, και σε ευρωπαϊκό και σε διεθνές επίπεδο. Πρέπει επειγόντως να βρούμε τους απαιτούμενους πόρους για να αποτρέψουμε τα προβλήματα με τα οποία πρόκειται να βρεθούν αντιμέτωποι οι πολίτες μας, όπως η ανεργία. Όλοι επιθυμούμε το καλύτερο για την ΕΕ.

  Margarita Starkevičiūtė (ALDE). - (LT) Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Επίτροπο που επισήμανε πολύ σωστά σήμερα ότι αυτό το πρόβλημα συνδέεται με το ερώτημα για το πώς μπορούμε να καταστήσουμε την ελεύθερη μετακίνηση του κεφαλαίου συμβατή με τη σταθερότητα των μακροοικονομικών εθνών. Δεν μου αρέσει πραγματικά να λένε οι συνάδελφοί μου ότι αυτό είναι ένα πρόβλημα που αφορά τις φτωχές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κυρίες και κύριοι, εάν οι οικονομίες της Γερμανίας και της Γαλλίας επρόκειτο να αυξηθούν κατά 2 και 3 τοις εκατό, αυτό δεν θα δημιουργούσε κανένα πρόβλημα για εκείνους από μας που είναι ενσωματωμένοι στην κοινή αγορά. Επομένως, αν απαιτείται κάποιου είδους πακέτο για την τόνωση των εθνικών οικονομιών, αυτό θα έπρεπε να εφαρμοστεί από τις προαναφερθείσες χώρες και τότε δεν θα μιλούσαμε για κεφάλαια σταθεροποίησης. Στην πραγματικότητα, δεν χρειαζόμαστε εκείνα τα χρήματα, αλλά εγγυήσεις ότι η ευρωπαϊκή κοινή αγορά θα λειτουργήσει καλά και θα αναπτυχθεί. Εάν υπάρχουν τέτοιες εγγυήσεις, οι οποίες πρέπει να επιτευχθούν μέσω των κοινών προσπαθειών μας, τότε όλα τα προβλήματα θα λυθούν.

  Joaquín Almunia, Μέλος της Επιτροπής. – (ES) Κύριε Πρόεδρε, θέλω να ευχαριστήσω τα μέλη για την υποστήριξη που εκφράστηκε στις περισσότερες από τις ομιλίες τους όσον αφορά τις αποφάσεις της Επιτροπής και τις προτάσεις σχετικά με αυτό το ζήτημα.

Θα ήθελα να κάνω τρία πολύ σύντομα σχόλια σε τρία από τα ζητήματα που προκύπτουν από τις ομιλίες σας. Αρχικά, συμμερίζομαι την ανησυχία του κ. Becsey για τους κινδύνους που τίθενται από τις οικογένειες και τις επιχειρήσεις που συνάπτουν δάνεια σε ξένα νομίσματα, σε χώρες που έχουν κυμαινόμενη συναλλαγματική ισοτιμία και που υπόκεινται σε κινδύνους υπερβολικής αστάθειας στη συναλλαγματική ισοτιμία τους, όπως συνέβη με την Ουγγαρία. Ο κ. Becsey γνωρίζει για την ανησυχία μου επειδή η δημοσιονομική και οικονομική εποπτεία που πραγματοποιούμε στην Επιτροπή μερικές φορές δεν ακούγεται ή παρακολουθείται αρκετά ή δεν έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα όταν γίνονται σχόλια αναφορικά με αυτόν τον τύπο κινδύνου.

Είμαστε, πιστεύω, αποτελεσματικότεροι στη δημοσιονομική εποπτεία. Η περίπτωση της Ουγγαρίας είναι πολύ θετική από αυτή την άποψη, δεδομένης της σημαντικότερης δημοσιονομικής προσαρμογής που έχει εμφανιστεί σε εκείνη την χώρα μεταξύ του 2006 και του σήμερα. Ωστόσο, απ' την άλλη μεριά, δεν είχαμε καμία επιτυχία από την άποψη των κινδύνων που ανακύπτουν κατά τη σύναψη δανείων σε ξένο νόμισμα. Ελπίζω ότι, από τώρα και στο εξής, λαμβάνοντας υπόψη τις περιστάσεις όχι μόνο στην Ουγγαρία αλλά και σε άλλες χώρες της ΕΕ λόγω της κρίσης και της υπερβολικής αστάθειας σε πολλούς οικονομικούς δείκτες, ιδιαίτερα στις συναλλαγματικές ισοτιμίες, αυτός ο τύπος σχολίου και σύστασης θα προσεχτούν περισσότερο.

Ο κ. Lundgren δεν είναι πλέον εδώ αλλά έκανε σχόλια που ήταν παντελώς ανακριβή. Επέκρινε την Ουγγαρία και την Επιτροπή για το ότι σύστησε στην Ουγγαρία να έχει σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία, ενώ στην πραγματικότητα συνέβει ακριβώς το αντίθετο. Με άλλα λόγια, η συναλλαγματική ισοτιμία στην Ουγγαρία είναι κυμαινόμενη και η υπερβολική αστάθεια σε αυτήν την συναλλαγματική ισοτιμία επιδείνωσε τα προβλήματα και ήταν ένας από τους παράγοντες που προκάλεσαν την κρίση που οδήγησε στο αίτημα για αυτήν την βοήθεια. Κατά συνέπεια, όταν γίνονται επικριτικά σχόλια, πρέπει να εξασφαλίζεται ότι αυτά βασίζονται σε σωστές και όχι σε παντελώς λανθασμένες πληροφορίες. Εάν ο κ. Lundgren είχε μείνει μέχρι το τέλος αυτής της συζήτησης, θα είχε διαπιστώσει ότι οι πληροφορίες του ήταν τελείως λανθασμένες. Δεδομένου ότι δεν είναι εδώ, ελπίζω να τον ενημερώσει κάποιος από εσάς.

Τέλος, όσον αφορά τα σχόλια του κ. Rübig για το έλλειμμα, δεν είναι αλήθεια ότι η Ουγγαρία έχει έλλειμμα ύψους 5% δεδομένου ότι αυτό έχει μειωθεί σημαντικά. Το 2008 το έλλειμμα θα είναι σαφώς κάτω από αυτόν τον αριθμό, στην πραγματικότητα θα είναι κάτω από 3%, και, σύμφωνα με τη δέσμευση της Ουγγαρίας, δεδομένου ότι αποτελεί όρο για τη χορήγηση αυτής της βοήθειας, ο στόχος του ελλείματος για το επόμενο έτος είναι 2,6%, Επομένως, εάν αυτός ο στόχος εκπληρωθεί – και ελπίζω ότι αυτό θα γίνει –η Ουγγαρία θα πρέπει να αντιμετωπίσει ένα άλλο είδος προβλήματος. Αναμφίβολα θα πρέπει να αντιμετωπίσει το συγκεκριμένο πρόβλημα και, δυστυχώς, θα συνεχίσει να το κάνει, αλλά τουλάχιστον το προσεχές έτος δεν θα έχει υπερβολικό έλλειμμα.

  Pervenche Berès, εισηγήτρια. − (FR) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, έχω να κάνω τέσσερα σχόλια.

Το πρώτο είναι ότι ο Επίτροπος μας ζητά για να δώσουμε μια γρήγορη, ευέλικτη απάντηση σε οποιοδήποτε τέτοιο νέο αίτημα. Πιστεύω ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει δείξει ότι μπορεί να ανταπεξέλθει σε αυτό. Σήμερα, δεχόμαστε το κατώτατο όριο των 25 δισεκατομμυρίων ΕΥΡΩ ως τροποποίηση του κανονισμού ευθύνης του 2002, στο μέτρο που γνωρίζουμε τους όρους διαπραγμάτευσης με το Συμβούλιο, αλλά φυσικά, φαινόμαστε ανοικτοί και διαθέσιμοι, δυστυχώς, να διαβλέψουμε άλλα σενάρια.

Το δεύτερο σχόλιό μου είναι να σας υπενθυμίσω ότι, για μας, ένα από τα μαθήματα αυτού του σταδίου της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης είναι ότι, για κάθε κράτος μέλος, ανεξάρτητα αν ανήκει ή όχι στη ζώνη του ευρώ, ο πρώτος κύκλος της αλληλεγγύης, ο πρώτος κύκλος για τις συζητήσεις, πρέπει να είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Ελπίζω ότι, σήμερα, για κάθε έναν από μας, τόσο για τα ιδρύματα όσο και για τα κράτη μέλη, αυτό έχει γίνει σαφές.

Το τρίτο σχόλιό μου είναι πως παρατηρώ με ικανοποίηση τη δέσμευση της Επιτροπής να δημοσιοποιήσει ή πρώτα να εξετάσει και κατόπιν να δημοσιοποιήσει, τόσο στην Επιτροπή Οικονομικών και Νομισματικών Θεμάτων όσο και στην ομάδα του κ. de Larosière, τα παθήματα που γίνονται μαθήματα από την κατάσταση που αναπτύχθηκε στην Ουγγαρία.

Το τελικό μου σχόλιο είναι να παρατηρήσω μαζί σας ότι, σε αυτήν την κρίση, όλοι θεώρησαν ότι θα υπήρχαν δύο κανάλια για τη διαβίβαση της κρίσης, αυτό των σύνθετων χρηματοπιστωτικών αγορών από τη μια πλευρά και της πραγματικής οικονομίας από την άλλη.

Στην πραγματικότητα, τώρα βλέπουμε ότι υπάρχει ένα τρίτο κανάλι μετάδοσης, δηλαδή, οι μετακινήσεις του κεφαλαίου που μπορούν να έχουν επιπτώσεις ακόμα στις απλούστερες, λιγότερο αδιαφανείς χρηματοπιστωτικές αγορές. Αυτός είναι ο λόγος που η συνύφανση της πραγματικής οικονομίας και των χρηματοπιστωτικών αγορών, των οποίων την έκταση, πιστεύω, δεν έχουμε ακόμα μετρήσει πλήρως, είναι τόσο σημαντική. Δυστυχώς, μέρα με τη μέρα ανακαλύπτουμε ολοένα και περισσότερα, και βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα ζήτημα που απαιτεί από μας να δείξουμε ευελιξία και συλλογική νοημοσύνη προκειμένου να βρούμε τις κατάλληλες λύσεις.

Το Κοινοβούλιο, πιστεύω, έδειξε για άλλη μια φορά τη δυνατότητα και την επιθυμία του να συμβάλει στην εύρεση των κατάλληλων λύσεων για κάθε νέα πτυχή αυτής της κρίσης, ελπίζοντας ταυτόχρονα ότι, τελικά, θα βρούμε επίσης τι χρειάζεται για να μπορέσει η οικονομία μας να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που παρουσιάζονται σε αυτές τις πολύ δύσκολες περιόδους.

  Πρόεδρος. − Η κοινή συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί την Πέμπτη, 20 Νοεμβρίου 2008.