Indeks 
 Poprzedni 
 Następny 
 Pełny tekst 
Procedura : 2008/2151(INI)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Wybrany dokument :

Teksty złożone :

A6-0427/2008

Debaty :

PV 03/12/2008 - 20
CRE 03/12/2008 - 20

Głosowanie :

PV 04/12/2008 - 7.10
Wyjaśnienia do głosowania

Teksty przyjęte :

P6_TA(2008)0581

Pełne sprawozdanie z obrad
Środa, 3 grudnia 2008 r. - Bruksela Wydanie Dz.U.

20. Zwalczanie uchylania się od płacenia podatków związanego z transakcjami wewnętrzwspólnotowymi (wspólny system VAT) – Zwalczanie przestępstw podatkowych związanych z transakcjami wewnętrzwspólnotowymi – Specjalne sprawozdanie Trybunału Obrachunkowego nr 8/2007 w sprawie współpracy administracyjnej w zakresie podatku VAT (debata)
zapis wideo wystąpień
Protokół
MPphoto
 
 

  Przewodnicząca. − Kolejnym punktem posiedzenia jest debata łączna na temat:

– sprawozdania (A6-0448/2008) przygotowanego przez posła Joségo Manuela Garcię-Margallo y Marfila w imieniu Komisji Gospodarczej i Monetarnej w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do uchylania się od płacenia podatków związanego z importem i innymi transakcjami transgranicznymi (COM(2008)0147 – C6-0154/2008 – 2008/0058(CNS)),

– sprawozdania (A6-0449/2008) przygotowanego przez posła Joségo Manuela Garcię-Margallo y Marfila w imieniu Komisji Gospodarczej i Monetarnej w sprawie wniosku w sprawie rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1798/2003 w celu zwalczania uchylania się od płacenia podatków związanego z transakcjami wewnętrzwspólnotowymi.

(COM(2008)0147 – C6-0155/2008 – 2008/0059(CNS)) oraz

– sprawozdania (A6-0427/2008) przygotowanego przez posła Berta Staesa w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie sprawozdania specjalnego Trybunału Obrachunkowego nr 8/2007 w sprawie współpracy administracyjnej w zakresie podatku VAT

(2008/2151(INI)).

 
  
MPphoto
 

  José Manuel García-Margallo y Marfil, sprawozdawca.(ES) Pani przewodnicząca! Muszę rozpocząć od wyrażenia żalu, że nie ma tu z nami komisarza odpowiedzialnego za tę kwestię, choć zbytnio mnie to nie dziwi, gdyż robi się wokół niej dużo hałasu a mało w tym treści: wielkie oświadczenia retoryczne o walce z oszustwami związanymi z podatkiem VAT i bardzo mało środków, za pomocą których można by to robić.

Komunikaty zaprezentowane nam przez komisarza, z których ostatni pochodził z 1 grudnia bieżącego roku, wprowadzają spore zamieszanie w sprawie strat powodowanych przez uchylanie się od płacenia podatków. Wpływa to na wystarczalność, wpływa to na wartość majątku netto i prowadzi do wypaczeń rynkowych związanych z naprawdę dużymi kwotami pieniędzy. Oszustwa związane z podatkiem VAT wynoszą od 60 do 100 miliardów euro rocznie.

Jak można tym oszustwom przeciwdziałać? Zawarta we wspomnianych komunikatach diagnoza jest zasadniczo prawidłowa, retoryczna i górnolotna. Mówi się w nich, że za walkę z oszustwami odpowiedzialne są władze krajowe, jednak operacje, w przypadku których dostawca i konsument nie zamieszkują w tym samym państwie, wymagają współpracy między państwami członkowskimi. Ponadto wspomniano w nich o tym, że Trybunał Obrachunkowy w swoim specjalnym sprawozdaniu nr 8 stwierdził, że współpraca taka była najwyraźniej niesatysfakcjonująca, dlatego niezbędne jest podjęcie działań. Problemy zaczynają się wtedy, gdy komisarz zaczyna nam mówić, jakie rodzaje działań należy podjąć. Dość rozsądnie stwierdza, że istnieją dwie strategie: pierwsza, którą nazywa ambitną, przewiduje gruntowną reformę podatku od wartości dodanej i zakłada wprowadzenie systemu odwrotnego obciążenia bądź systemu pobierania podatku u źródła z udziałem izby rozrachunkowej, podczas gdy druga jest tym, co komisarz nazywa „środkami konwencjonalnymi”.

Z jego wystąpienia w tej Izbie 24 czerwca wywnioskowaliśmy, że w żadnym wypadku nie brał pod uwagę rozpoczęcia ambitnej reformy i że ograniczy się do „środków konwencjonalnych”. Jednak później, kiedy opisywał środki konwencjonalne, zaproponował cztery, które zasadniczo nie są złe. Mówił o skróceniu terminów składania obowiązkowych deklaracji, zacieśnieniu współpracy między władzami podatkowymi, wprowadzeniu wspólnej odpowiedzialności, kiedy nabywca towarów nie mówi, kto je sprzedał, oraz o poprawie jakości informacji na temat płatników podatku VAT. Komisarz zakończył stwierdzeniem, że wśród konkretnych środków, które zamierza przyjąć, nie było nawet tych czterech środków wyżej wspomnianych. Dziś przedstawia dwie proponowane poprawki do dyrektywy i rozporządzenia. Mówi, że celem pierwszej jest skrócenie okresu składania oświadczeń, które płatnicy podatku VAT składać muszą, z trzech miesięcy do jednego miesiąca, natomiast celem drugiej jest skrócenie okresu przekazywania informacji do państwa członkowskiego, które ma pobrać podatek, z trzech miesięcy do jednego miesiąca. Kropka. To wszystko, co przewiduje wniosek.

Komisja Gospodarcza i Monetarna spróbowała tę mdłą historię trochę doprawić i przedstawiliśmy następujące poprawki. Przyjęliśmy poprawkę faworyzującą małe i średnie przedsiębiorstwa, której celem jest pogodzenie walki z uchylaniem się od płacenia podatków z ograniczeniem obciążeń administracyjnych mających zastosowanie do małych przedsiębiorstw, w co zaangażowany jest ten Parlament i cała UE. Dlatego stwierdzamy, że Komisja musi wkrótce – w ciągu dwóch lat – przedstawić nam sprawozdanie opisujące skutki tych środków, sposób, w jaki wpłyną one na koszty administracyjne ponoszone przez przedsiębiorstwa, oraz zakres, w jakim będą przydatne do walki z uchylaniem się od płacenia podatków.

Poza tym stwierdzamy, że Komisja powinna bardziej niż do tej pory zaangażować się w tworzenie przepisów. Powinna odgrywać bardziej wiodącą rolę. Ponadto wzywamy ją do scentralizowania danych przekazywanych przez zainteresowane państwa członkowskie, do stworzenia podręcznika najlepszych praktyk pozwalającego władzom podatkowym lepiej realizować swoje zadania, do opracowania wskaźników pokazujących, które obszary są ryzykowne, a które nie, oraz do poinformowania nas, kto stosuje się do przepisów, a kto nie. W końcu aby ułatwić ściganie oszustów, tworzymy rejestr osób, które nie mogą unikać płacenia podatków poprzez zakładanie firm.

Z przykrością przyjmuję fakt, że komisarz nie może odnieść się do sporządzonych przez nas poprawek.

 
  
MPphoto
 

  Bart Staes, sprawozdawca. (NL) Pani przewodnicząca, panie komisarzu, panie i panowie! Oszustwa podatkowe i oszustwa związane z podatkiem VAT są przestępstwami podlegającymi karze na mocy prawa. Być może są to przestępstwa popełniane w białych rękawiczkach, ale są to jednak przestępstwa, które czasami mają też związek z przestępczością zorganizowaną.

O jakich mówimy kwotach, gdyż właśnie one czynią tę kwestię interesującą. W roku 2007 komisarz Kovács oszacował, że łączna wartość oszustw podatkowych wynosi od dwóch do dwóch i pół razy tyle co budżet Unii Europejskiej, czyli pomiędzy 200 a 250 miliardów euro. Udział oszustw związanych z podatkiem VAT w tej kwocie szacowany jest na 40 miliardów euro. Wszystkie te kwoty są prawdopodobnie znacznie niedoszacowane, gdyż Trybunał Obrachunkowy oszacował, że straty z tytułu dochodów z VAT w 2005 roku wyniosły 17 miliardów euro w Niemczech i 18,2 miliarda euro w Wielkiej Brytanii, na które to kraje przypada zaledwie 35 miliardów euro utraconych dochodów z tytułu podatku VAT.

Dlatego z zadowoleniem należy przyjąć fakt, że Komisja sfinansowała badanie, że badanie to jest obecnie prowadzone i że jego wyniki zostaną podane do publicznej wiadomości, co pozwoli nam zobaczyć prawdziwą skalę tego problemu.

W kwestii polityki mamy do czynienia z dwoma problemami. Po pierwsze, należy poprawić współpracę między krajowymi władzami podatkowymi, a po drugie, naprawdę powinniśmy starać się zachowywać krótsze terminy, kiedy zbierają się organy administracyjne państw członkowskich i wymieniają między sobą informacje, tak aby sprawy można było rozpatrywać znacznie szybciej.

Głównym elementem mojego sprawozdania jest analiza dochodzenia Trybunału Obrachunkowego w sprawie oszustw związanych z podatkiem VAT. Trybunał Obrachunkowy dokonał kontroli w siedmiu państwach członkowskich: we Francji, Włoszech, Luksemburgu, Holandii, Polsce, Słowenii i w Wielkiej Brytanii. Współpraca z tymi państwami była dobra. Natomiast Niemcy odmówiły wszelkiej współpracy. We wrześniu Komisja wszczęła przeciwko Niemcom postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego, co przyznaję, panie komisarzu, popieram.

Trybunał Obrachunkowy ustalił, że w niektórych państwach członkowskich nie są spełnione podstawowe warunki umożliwiające skuteczną współpracę w zakresie kontroli tego rodzaju oszustw. Mój współsprawozdawca zauważył, że rozpatrzenie prośby o informację zajmuje ponad trzy miesiące. Jest to doprawdy niewybaczalne, ponieważ tak naprawdę z przestępstwami tymi należy walczyć w czasie rzeczywistym. Skrytykowana została także organizacja wewnętrzna tych państw. Szczególnie dużo do życzenia pozostawiają Niemcy i Holandia. Ponadto występuje całkowity brak wystarczająco skutecznych mechanizmów kontrolnych.

Pozostaje dla mnie tajemnicą, dlaczego państwa członkowskie nie chcą zająć zdecydowanego stanowiska, choć tracą na tym miliardy. Naprawdę nie jestem w stanie tego pojąć. Swobodny przepływ przestępców jest smutną rzeczywistością. Europa zjednoczona w walce z oszustwami podatkowymi w znacznym stopniu wciąż pozostaje mrzonką.

Jednak są też dobre wiadomości. Państwo członkowskie, które reprezentuję, czyli Belgia, powołała Europejską Sieć Karuzelową (sieć Eurocanet), która gwarantuje spontaniczną wymianę informacji. Jednak ona także nie jest doskonała, gdyż zaledwie 24 państwa członkowskie zaoferowały współpracę, a trzy główne państwa członkowskie, mianowicie Niemcy, Włochy i Wielka Brytania jej odmówiły.

7 października Rada Ecofin wdrożyła nowy mechanizm, tj. mechanizm Eurofisc, którego celem jest polepszenie współpracy między państwami członkowskimi w zakresie zwalczania oszustw związanych z podatkiem VAT. Moim zdaniem inicjatywa ta jest słuszna, ale przyniesie ona korzyści dopiero wtedy, gdy przystąpią do niej wszystkie państwa członkowskie i jeżeli będzie ona czymś więcej niż tylko współpracą międzyrządową. Głęboko wierzę, że w tę nową inicjatywę powinna zaangażować się Komisja. W każdym razie mogłaby w niej uczestniczyć lub odgrywać rolę koordynującą.

W końcu myślę też, że powinniśmy zdecydowanie zacieśnić współpracę także w dziedzinie sądownictwa. Należy niezwłocznie wyeliminować wszystkie istniejące w prawie krajowym przeszkody sądowe dotyczące transgranicznego postępowania karnego. W moim sprawozdaniu zawarłem listę środków, jakie należy podjąć. Chciałbym otrzymać odpowiedź lub reakcję Komisji i żałuję, że nie jest tu reprezentowana Rada, gdyż w końcu to Rada będzie musiała podjąć działania na tym obszarze.

 
  
MPphoto
 

  Louis Michel, komisarz. − (FR) Pani przewodnicząca, panie i panowie! Chciałbym podziękować Parlamentowi Europejskiemu, a w szczególności dwóm sprawozdawcom, panu posłowi Garcíi-Margallo y Marfilowi i panu posłowi Staesowi, za konstruktywne sprawozdania w sprawie delikatnej kwestii, jaką jest walka z oszustwami związanymi z podatkiem VAT w Unii Europejskiej, szczególnie w związku z pierwszym konkretnym wnioskiem Komisji na tym polu.

Dziś znajdujemy się w punkcie zwrotnym jeżeli chodzi o wdrożenie naszej strategii mającej na celu walkę z tego typu oszustwami. Trzy sprawozdania, które mają być przyjęte jutro przez Parlament, zawierają szereg zaleceń dotyczących sposobu, w jaki należy zwiększyć skuteczność walki z oszustwami i odzwierciedlają państwa opinię na temat pierwszego z długiej listy środków, jakie zostaną przyjęte.

1 grudnia Komisja przyjęła komunikat, w którym określiła środki, jakie przedstawi w zbliżających się miesiącach, oraz wstępną dyrektywę uwzględniającą niektóre z nich. Przewidywane środki są także odpowiedzią na obawy i zalecenia zawarte w sprawozdaniu pana posła Staesa.

Środki, które Komisja zamierza przyjąć, można podzielić na trzy kategorie:

Pierwsza z nich obejmuje środki mające na celu przeciwdziałanie oszustwom związanym z podatkiem VAT. Jeden z nich polega na ustaleniu minimalnych standardów dotyczących rejestrowania i wyrejestrowywania w krajowych bazach danych w celu poprawy wiarygodności oraz porównywalności zawartych w nich informacji.

W celu zagwarantowania dostawcom pewności prawnej planowane jest także usprawnienie procedury stosowanej do uzyskiwania elektronicznego potwierdzenia numerów VAT przedsiębiorców oraz ich nazw i adresów.

W końcu Komisja proponuje uproszczenie przepisów regulujących wystawianie faktur oraz racjonalizację przepisów dotyczących pobierania podatku w celu zagwarantowanie jego lepszego stosowania, co jest ruchem, który usprawni mechanizmy kontrolne.

Druga kategoria obejmuje środki mające na celu zwiększenie skuteczności władz podatkowych w zakresie wykrywania oszustw związanych z podatkiem VAT. Do kategorii tej zalicza się środek dotyczący skrócenia terminów, o którym mowa w dwóch sprawozdaniach posła Garcíi-Margallo y Marfila. Aby usprawnić wykrywanie oszustw konieczne jest także dopilnowanie, aby lepiej monitorowane były zwolnienia z podatku VAT w przypadku towarów importowanych, co Komisja zaproponowała w ubiegły poniedziałek, oraz rozszerzenie zakresu informacji, jakie państwa członkowskie będą musiały udostępniać władzom podatkowym innych państw członkowskich poprzez automatyczny dostęp do ich baz danych.

W końcu, jak państwo zauważyliście, kategoria ta obejmuje także stworzenie europejskiej sieci o nazwie Eurofisc. Jej celem będzie poprawa współpracy operacyjnej między państwami członkowskimi w walce z oszustwami związanymi z podatkiem VAT w oparciu o model sieci Eurocanet, która została stworzona przez belgijskie władze podatkowe i którą wspiera Komisja oraz Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych.

Trzecia kategoria obejmuje środki, które mają na celu wzmocnienie możliwości władz podatkowych w zakresie nakładania i pobierania podatków. W szczególności obejmują one środek określający przypadki, w których dostawcy i konsumenci uczestniczący w transakcjach transgranicznych są wspólnie odpowiedzialni za opłatę podatku. Niewątpliwie ma to na celu wzmocnienie ram prawnych regulujących pobieranie podatków od transakcji transgranicznych.

W końcu obejmują one środek mający na celu wprowadzenie wspólnej odpowiedzialności państw członkowskich w celu ochrony całości dochodów podatkowych.

Ponadto Komisja zauważa, że Parlament działa nieustannie na rzecz ochrony interesów finansowych Wspólnoty Europejskiej, z uwagi na to, że oszustwa związane z podatkiem VAT mają wpływ także na środki własne europejskiego budżetu.

Z zadowoleniem przyjmuję poparcie udzielone wnioskowi dotyczącemu rozporządzenia w sprawie wzajemnej pomocy administracyjnej w walce z nadużyciami, a w szczególności z oszustwami związanymi z podatkiem VAT.

Komisja z zadowoleniem przyjmuje również prośbę, z jaką Parlament zwrócił się do Rady, dotyczącą kontynuacji negocjacji w sprawie przedmiotowego wniosku, który zapewni stworzenie szczegółowych ram umożliwiających Komisji i Urzędowi ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych udzielenie państwom członkowskim wsparcia operacyjnego oraz przekazanie im informacji potrzebnych do walki ze wspomnianymi wyżej nadużyciami.

Pozytywna opinia wyrażona przez Parlament w projekcie sprawozdania w sprawie skrócenia terminów oraz szybki postęp prac prowadzonych w tej sprawie przez Radę dobrze wróżą zakrojonym na szerszą skalę wnioskom, które Komisja przyjmie w najbliższej przyszłości.

 
  
MPphoto
 

  Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, sprawozdawczyni komisji opiniodawczej Komisji Prawnej. (PL) Pani przewodnicząca! Zwalczanie oszustw leżące dotychczas głównie w gestii państw członkowskich to problem, którego nie można rozwiązać wyłącznie w skali krajowej. Walka z uchylaniem się od płacenia podatków powinna przebiegać przy ściślejszej współpracy pomiędzy organami administracji państw członkowskich oraz we współpracy z Komisją.

Wnioski dotyczące dyrektywy i rozporządzenia, będące przedmiotem niniejszego projektu, to tylko częściowo wynik wskazówek podanych jako priorytetowe przez Radę ECOFIN w czerwcu 2007 roku. Proponowane zmiany mają na celu głównie przyśpieszenie gromadzenia i wymiany informacji związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi w drodze ujednolicenia procedur i skrócenia do miesiąca okresu objętego deklaracjami transakcji wewnątrzwspólnotowych oraz terminu przekazywania informacji o tychże transakcjach pomiędzy państwami członkowskimi.

Harmonizacja zasad wymagalności podatku w odniesieniu do usług umożliwi przeprowadzenie skutecznej kontroli przedłożonych informacji. Istotnym uproszczeniem będzie także nałożony na państwa członkowskie obowiązek akceptowania deklaracji VAT wysyłanych drogą elektroniczną.

Proponowane środki legislacyjne to tylko pierwsze kroki w przenoszeniu na grunt praktyczny wspomnianych wcześniej postulatów ECOFIN. Brakuje jeszcze szczegółowej oceny wpływu nowych obowiązków formalnych na usługodawców i wskazane byłoby sporządzenie specjalnego sprawozdania w tej sprawie, zwłaszcza jeśli chodzi o koszty administracyjne ponoszone przez podatników i organy administracji oraz o skuteczność zwalczania uchylania się od płacenia podatków.

Mając na uwadze uzasadnioną krytykę ze strony Trybunału Obrachunkowego dotyczącą braku efektywnej współpracy administracyjnej w tym zakresie, Komisja Europejska powinna rozważyć zwiększenie swej roli, szczególnie w dziedzinie opracowywania analiz oraz w dziedzinie dobrych wzorców.

 
  
MPphoto
 

  Gabriele Stauner, w imieniu grupy PPE-DE. (DE) Pani przewodnicząca, panie i panowie! Około 2,25% produktu krajowego brutto UE, co, jak właśnie powiedział pan poseł Staes, w liczbach wynosi około 200 miliardów euro rocznie, tracimy w wyniku uchylania się od płacenia podatku VAT, obchodzenia przepisów oraz nadużyć. Są to fakty, na których słusznie opiera się sprawozdanie pana posła Staesa.

Z odpowiedzi na pięć pytań pisemnych dotyczących tego tematu, które zadałam Radzie i Komisji – przy okazji też wyrażam ubolewanie, że Rada jest tak nielicznie reprezentowana – między innymi wynika, że w 2005 roku straty na podatku od wartości dodanej tylko w Niemczech wyniosły 17 miliardów euro a w Wielkiej Brytanii 18 miliardów euro. Liczby te mówią nam jednoznacznie, że krajowe gospodarki dużo na tym tracą i że należy temu jak najszybciej położyć kres.

Jednak jak można tego dokonać? Dotychczas odpowiedź – według Trybunału Obrachunkowego, który zajął się tym tematem w swoim specjalnym sprawozdaniu – brzmiała: poprzez współpracę między właściwymi krajowymi władzami administracyjnymi. Jednak w ostatnich latach właśnie to rozwiązanie nie sprawdziło się.

Po raz kolejny Europejczycy znaleźli się w sytuacji, w której dążą do osiągnięcia określonego w najlepszej wierze celu, ale chwalą dzień przez zachodem słońca. W tym przypadku dotyczy to państw członkowskich, które nie są w stanie poradzić sobie za pomocą środków administracyjnych z uchylaniem się od płacenia podatku od wartości dodanej w transakcjach międzynarodowych.

Dlatego na przykład istnieją znaczące niewyjaśnione różnice w danych dotyczących próśb o informacje, które złożono, i próśb o informacje, na które odpowiedziano. Na oszustwa związane z podatkiem od wartości dodanej mogą wskazywać także identyczne różnice w danych statystycznych dotyczących wewnątrzwspólnotowego handlu, o jakich Komisja poinformowała w odpowiedzi na moje pisemne pytanie z 6 maja, które to różnice w 2007 roku miały zamknąć się w zawrotnej kwocie 77 miliardów euro. Chciałabym wykorzystać tę okazję i zapytać Komisję, kiedy zostaną nam przedstawione wyniki badania.

 
  
MPphoto
 

  Vladimír Maňka, w imieniu grupy PSE. (SK) Koleżanki i koledzy! Wyobraźmy sobie, że w Unii Europejskiej nie występuje problem uchylania się od płacenia podatków. Gdyby uzyskane w ten sposób środki były dzielone sprawiedliwie, każdy obywatel Europy, w tym dzieci i emeryci, miałby co rok w portfelu o 500 euro więcej.

Żadne z państw nie jest w stanie walczyć skutecznie z uchylaniem się od płacenia podatków samodzielnie. Międzynarodowa współpraca jest sprawą kluczową, szczególnie w zakresie podatku VAT, gdzie monitoring wewnątrzwspólnotowych transakcji jest utrudniony przez istniejący system. Jednym z rozwiązań, które przyniosłoby długofalowe pozytywne skutki w dziedzinie walki z uchylaniem się od płacenia podatków, byłoby stworzenie systemu VAT, w ramach którego transakcje między państwami członkowskimi byłyby opodatkowane stawką wyższą niż zerowa. Zerowa stawka podatku od eksportowanych towarów jest wykorzystywana przez oszustów i grupy przestępcze, które na przykład tworzą fikcyjne transakcje i nielegalnie drenują budżety państw z miliardów euro.

Obowiązujące obecnie długie terminy składania deklaracji podatkowych także stwarzają okazje do popełniania oszustw podatkowych. Omawiane teraz sprawozdanie w sprawie projektu dyrektywy przyspiesza wymianę informacji niezbędnych do walki z takimi oszustwami. Jest to jeden z powodów, dla których skracamy termin składania deklaracji podatkowych dotyczących wewnątrzwspólnotowych transakcji.

Stworzony w 1993 roku system VAT jest tylko systemem przejściowym. Wierzę, że na początku kolejnej kadencji Komisja przedstawi bardziej ambitne środki umożliwiające ostateczną i kompleksową reformę VAT. Tymczasowy charakter obowiązującego systemu jest jedną z przyczyn, dla których w mojej poprawce, która została przyjęta przez komisję, zwracam się z prośbą do Komisji o ocenę wpływu przyjętych środków trzy lata wcześniej niż proponowano to w pierwotnym wniosku dotyczącym poprawek. Ma to na celu uniknięcie sytuacji, w której system byłby oceniany w momencie, kiedy już nie będzie obowiązywać.

Podsumowując, chciałbym podziękować sprawozdawcy i pogratulować mu wyważonego sprawozdania. Projekt umożliwia wczesne reagowanie na oszustwa podatkowe. Pozytywne jest także to, że sami przedsiębiorcy stwierdzili, że minimalne będą obciążenia administracyjne.

 
  
MPphoto
 

  Miguel Portas, w imieniu grupy GUE/NGL. – (PT) Pani przewodnicząca! Kiedy Trybunał Obrachunkowy stwierdza, że kwota oszustw związanych z podatkiem VAT może być większa niż cały wspólnotowy budżet, a pan poseł Staes utrzymuje, że jest ona ponad dwa razy większa, dyskusja nad przedmiotowymi sprawozdaniami jest w pełni uzasadniona. W szczególności sprawą oczywistą jest to, że państwa członkowskie muszą wspierać stworzenie rejestru osób fizycznych wykorzystujących fasadowe spółki do uchylania się od płacenia podatków. Popieram także wnioski pana posła Staesa.

Powiedziawszy to należy stwierdzić, że unikanie opodatkowania z tytułu podatku VAT nie jest głównym problemem związanym z uchylania się od płacenia podatków w Europie, gdyż funkcjonuje legalny sposób unikania płacenia podatków, na jaki zezwalają rządy, w formie centrów finansowych offshore. Właśnie w tych centrach prane są pieniądze pochodzące z przestępstw, a fundusze, które działają zgodnie z prawem, nabierają charakteru przestępczego. Kiedy pieniądze z naszych podatków wykorzystywane są do ratowania banków i bankierów, prawdziwym testem odwagi dla Europy w najbliższej przyszłości jest położenie kresu rajom podatkowym. Właśnie za to zostaniemy ocenieni, a wciąż jesteśmy lata świetlne od tego, co należy zrobić w sprawie uchylania się od płacenia podatków.

 
  
MPphoto
 

  Sergej Kozlík (NI).(SK) Pani przewodnicząca, szanowni posłowie do Parlamentu i goście! Nie ulega wątpliwości, że uchylanie się od płacenia podatków ma bardzo niekorzystny wpływ na konkurencyjność i funkcjonowanie rynku wewnętrznego i że zmniejsza dochody publiczne. Uzasadnienie nie jest w pełni przekonywujące, kiedy czytamy w nim, że proponowane środki mające na celu wyłącznie zbieranie i wymianę danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych transakcji nie będą nadmiernym obciążeniem dla przedsiębiorców.

Jednocześnie w uzasadnieniu Komisji jest mowa o wątpliwościach przedsiębiorców związanych ze zdolnością władz podatkowych do wykorzystania przekazywanych informacji. W uzasadnieniu nie ma niczego, co wątpliwości te by rozwiewało. Jednak środki mające na celu walkę z uchylaniem się od płacenia podatków muszą mieć gdzieś swój początek. Prawdopodobnie dopiero praktyka pokaże, czy proponowany środek się sprawdzi, czy też stanie się kolejnym obciążeniem administracyjnym dla przedsiębiorców.

 
  
MPphoto
 

  Bogusław Liberadzki (PSE). - (PL) Pani przewodnicząca! Chciałem spojrzeć zarówno na sprawozdanie, jak i na problem z punktu widzenia po pierwsze oszustw, po drugie straty budżetowej, po trzecie wreszcie – wypaczenia konkurencyjności firm. Tu po prostu poprzez oszustwa podatkowe załamują się reguły uczciwej konkurencji.

Chcę odnieść się ze szczególnym szacunkiem do sprawozdania i sprawozdawcy, pana Staesa, który przygotował bardzo dobry raport. Jest to jeden z nielicznych raportów, gdzie mówimy nie tylko o kwotach, ale wskazujemy po imieniu państwa członkowskie, w których te nieprawidłowości występują. Chciałbym skierować wyrazy uznania także do Trybunału Obrachunkowego, również za to, że podkreślił te dwie podstawowe grupy przyczyn: po pierwsze przyczyny leżące po stronie państw członkowskich, które moglibyśmy odczytać jako swego rodzaju bierność Rady, inercję państw członkowskich, które mogłyby poprzez działania, zdawałoby się, proste – terminową wymianę informacji, rzetelną wymianę informacji, wolę znalezienia przyczyn stanu rzeczy i ich eliminacji – wnieść bardzo dużo do rozwiązania problemu.

I również druga część, która jest ważna, a jeszcze nie zabrzmiała tutaj wystarczająco w wystąpieniu pana komisarza, mianowicie: co Komisja wraz z podległymi sobie agencjami typu Dyrekcja Generalna ds. Podatków i Unii Celnej, Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych, czyli OLAF, rzeczywiście mogą zrobić w miejsce często biurokratycznego tłumaczenia „jak dużo wysiłków wykonujemy, aczkolwiek efektu jeszcze nie ma”?

 
  
MPphoto
 

  Louis Michel, komisarz. − (FR) Pani przewodnicząca, panie i panowie! Chciałbym podziękować państwu za uwagi i opinie, jakie wyraziliście w trakcie tej debaty.

Komisja uwzględni zalecenia Parlamentu Europejskiego we wnioskach legislacyjnych, nad którymi pracuje obecnie i nad którymi będzie pracować w przyszłości.

Z przyjemnością odnotowuję fakt, że w zakresie środków, jakie należy podjąć w celu usprawnienia walki z oszustwami związanymi z podatkiem VAT w Unii Europejskiej, opinie Parlamentu Europejskiego są podobne do opinii Komisji. Szczególnie cieszy mnie szerokie poparcie dla głównego celu pierwszego konkretnego wniosku Komisji, czyli przyspieszenia przed styczniem 2010 roku procesu gromadzenia i wymiany informacji dotyczących wewnątrzwspólnotowych transakcji.

Mówiliśmy o ocenie skutków. Komisja przeanalizowała jego wpływ na koszty prowadzania działalności gospodarczej. Wygląda na to, że koszty te są ograniczone. Chcąc przeanalizować rzeczywiste skutki bardziej szczegółowo, Komisja jest gotowa przygotować sprawozdanie z oceny. Wstępne wyniki prowadzonej obecnie oceny, o których pani wspomina pani poseł Stauner, będą znane w ciągu najbliższych tygodni, a następnie zostaną potwierdzone we współpracy z państwami członkowskimi.

Z tego co wiem, spośród poprawek zawartych w sprawozdaniu Komisja może zaakceptować jedynie poprawki 4 i 7...

Czy zatem nie są państwo w stanie przyjąć poprawek 4 i 7?

W rzeczywistości jesteśmy w stanie przyjąć poprawki 4 i 7 zawarte w sprawozdaniu pana posła Garcíi-Margallo y Marfila.

Przepraszam, że tak to przedstawiam, ale jak państwo zauważyli i jak państwo wiedzą, nie jestem komisarzem odpowiedzialnym za tę problematykę, dlatego wypowiadam się zdecydowanie bardziej oszczędnie na temat kwestii, które stanowią dla mnie ogromne wyzwanie, niż na temat innych zagadnień.

 
  
MPphoto
 

  José Manuel García-Margallo y Marfil, sprawozdawca.(ES) Proszę mi uwierzyć, panie komisarzu Michel, że doceniam fakt, iż jest pan tak uprzejmy i uczestniczy tutaj w debacie dotyczącej tematów, które są w rzeczywistości trudne dla wszystkich.

Komisja poprosiła nas o szybkie działanie i taka też była nasza odpowiedź. Komisja Prawna zgodnie z planem wydała swoją opinię na czas, natomiast, co jest rzadkim przykładem jednomyślności, Komisja Gospodarcza i Monetarna zatwierdziła sprawozdanie, które jest przedmiotem naszej dzisiejszej debaty.

Panie komisarzu! Odczytał nam pan wnioski, które Rada przyjęła 1 grudnia z notatek, które przygotowała panu Komisja Spraw Fiskalnych. Jednak wnioski te nie są dokładnie tymi samymi wnioskami, nad którymi tutaj debatujemy. Debatujemy nad czymś innym. Nie dziwi mnie, że powiedzieli nam o tym, co zamierzają zrobić, ponieważ, jak powiedziałem wcześniej, w rzeczywistości dotychczas zrobili bardzo mało.

Jak zauważyli moi koledzy w tej Izbie, entuzjazm Komisji i Rady nie dorównywał tempu, z jakim Parlament pracował nad tą niezmiernie ważną kwestią.

Jeden bardzo ważny przewodniczący komisji powiedział kiedyś, że oczekuje od Komisji „de l'audace, encore de l'audace et toujours de l'audace” – odwagi, jeszcze większej odwagi i odwagi na zawsze. Komisja jest monopolistą w zakresie inicjatyw legislacyjnych, a Parlament ten chciał, aby tak właśnie było, jednak utrzymywanie tego monopolu oznacza, że inicjatywy te muszą być proponowane otwarcie, odważnie i bez obaw o konsekwencje, bez opóźniania ich ze strachu, że nie zgodzi się na nie Rada.

Inicjatywy te należy wdrażać, promować je i o nie walczyć, a Rada będzie musiała odpowiedzieć przed Komisją i Parlamentem, jeżeli wnioski te nie zostaną przyjęte. Na razie tak się nie dzieje. W swoim poprzednim wystąpieniu opisałem historię malejących ambicji: od wniosków najbardziej absolutnych, poprzez środki konwencjonalne do pakietu środków, z których wybierane są dwa najbardziej skromne.

Jestem wdzięczny panu komisarzowi Michelowi i proszę go, aby przekazał komisarzowi odpowiedzialnemu za te kwestie moje podziękowania za przyjęcie kilku poprawek, jednak po naszej dzisiejszej debacie odczuwam prawdziwą frustrację.

 
  
MPphoto
 

  Bart Staes, sprawozdawca. (NL) Pani przewodnicząca, panie komisarzu, panie i panowie! Mogę jedynie poprzeć to, co powiedział pan poseł García-Margallo y Marfil. Moim zdaniem oba sprawozdania, a właściwie trzy sprawozdania, które mamy przed sobą, oraz sposób, w jaki zostały one przyjęte zarówno przez Komisję Gospodarczą i Monetarną, jak i Komisję Kontroli Budżetowej, pokazują wysoki stopień determinacji – determinacji, mówiącej o tym, że kwestii tej nie można lekceważyć.

Chodzi tu o ogromne kwoty pieniędzy. Wyobraźmy sobie, że jesteśmy w stanie odzyskać przynajmniej jedną czwartą tych pieniędzy. Mielibyśmy do dyspozycji fundusz w wysokości 60 miliardów euro w państwach członkowskich i w Unii Europejskiej. Potrzebujemy tych pieniędzy. Pan komisarz Verheugen, który jest tu dziś obecny, wie, że ma do wykonania ważne zadanie. Wiemy zatem, o co walczymy. Walczymy także z niesprawiedliwością. W końcu osoby, które nie płacą należnych podatków, osoby, które próbują się od nich uchylać, dają przykład aspołecznego zachowania. Jest to zatem problem wymagający determinacji tej Izby.

Chciałbym powiedzieć komisarzowi Michelowi, że rozumiem jego odpowiedź. Ma on swoje kompetencje. Jest tu w zastępstwie innej osoby i rozumiem, że po prostu odczytuje odpowiedź. Nie ma problemu. Wezmę ze sobą ten tekst i popracuję nad nim.

Chciałbym jednak poprosić Komisję, aby nie tylko przedyskutowała z państwami członkowskimi badanie nad skalą oszustw, które powinno być gotowe przed końcem roku, ale też przekazała je Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz Komisji Kontroli Budżetowej, co pozwoli nam uwzględnić także szereg innych aspektów.

 
  
MPphoto
 

  Przewodnicząca. − Zamykam debatę.

Głosowanie odbędzie się w czwartek 4 grudnia 2008 r. w południe.

Oświadczenia pisemne (art. 142 Regulaminu)

 
  
MPphoto
 
 

  Sebastian Valentin Bodu (PPE-DE), na piśmie.(RO) Przedmiotowe sprawozdanie jest szczególnie ważne ze względu na to, że przewiduje wprowadzenie mechanizmów mających na celu wyeliminowanie lub ograniczenie możliwości okradania budżetu za pomocą nielegalnych wewnątrzwspólnotowych transakcji podlegających podatkowi VAT.

W tej chwili roczne straty powstające w wyniku zawierania fikcyjnych transakcji, w których uczestniczą niewywiązujące się podmioty gospodarcze, szacowane są na 100 milionów euro (16% środków, jakimi w rzeczywistości dysponuje UE).

Skrócenie terminów zbierania i wymiany informacji między władzami podatkowymi państw członkowskich może przyczynić się do usprawnienia monitoringu tego typu transakcji.

Zgodnie z poprawką przyjętą do przedmiotowego sprawozdania, która została zaproponowana przez Komisję, władze podatkowe państw członkowskich będą podłączone do wspólnej bazy danych, w której rejestrowane będą szczegółowe dane na temat osób fizycznych stojących za niewywiązującymi się podmiotami gospodarczymi odpowiedzialnymi za zawieranie nielegalnych transakcji tego typu.

Powstrzyma to te podmioty od zakładania kolejnych firm w innych częściach Unii Europejskiej, a nie tylko w jednym państwie członkowskim, co ma miejsce obecnie. Zakończy się to powodzeniem, gdyż będą one identyfikowane w czasie rzeczywistym, kiedy będą sprawdzane w bazie danych, a także dlatego, że informacje będą przesyłane do rejestru handlowego, w którym złożono wniosek o rejestrację nowej spółki.

 
  
MPphoto
 
 

  Zbigniew Krzysztof Kuźmiuk (UEN), na piśmie. – Zabierając głos w debacie poświęconej zwalczaniu przestępstw podatkowych, chcę zwrócić uwagę na następujące kwestie. Wysokość strat dochodów wynikających z przestępstw podatkowych z tytułu podatku VAT w poszczególnych krajach członkowskich jest niezwykle wysoka i z roku na rok rośnie. Na przykład w 2005 roku straty te wyniosły w Niemczech ok. 17 mld euro, a w Wielkiej Brytanii w roku podatkowym 2005/2006 ponad 18 miliardów euro.

Mimo tego, że Unia Europejska podjęła wiele inicjatyw na rzecz ograniczenia oszustw w zakresie podatku VAT, takich jak EUROCANET (wymiana informacji na temat firm podejrzewanych o oszustwa w zakresie podatku VAT niestety bez udziału Niemiec, Wielkiej Brytanii i Włoch), a także działań takich instytucji jak Europol, Eurojust czy OLAF, straty z tego tytułu z roku na rok wyraźnie rosną.

W tej sytuacji należy zaniechać działań zmierzających do tworzenia nowych struktur międzyrządowych, lecz raczej wzmocnić rolę Komisji Europejskiej jako centralnego koordynatora współpracy administracyjnej poszczególnych krajów członkowskich w zwalczaniu oszustw w zakresie podatku VAT. Co najmniej dyskusyjny jest więc nowy mechanizm Eurofisc, który ma być nową zdecentralizowaną siecią, w której państwa członkowskie mają uczestniczyć na zasadzie dobrowolności

 
  
MPphoto
 
 

  Andrzej Jan Szejna (PSE), na piśmie. – (PL) Raport dotyczący zwalczania uchylania się od płacenia podatków związanych z transakcjami wewnętrzwspólnotowymi jest bardzo istotnym aktem prawnym.

Oszustwa podatkowe godzą w zasadę sprawiedliwego i przejrzystego opodatkowania oraz zwyczajnie szkodzą podstawom funkcjonowania Wspólnot. Niższe wpływy do budżetu Unii powodują, iż nie jesteśmy w stanie w pełni realizować polityk.

Walka z oszustwami podatkowymi w dużym stopniu należy do kompetencji państw członkowskich, jednak nie powinny one działać osobno. Istnieje wyraźna potrzeba skoordynowania współpracy na szczeblu wspólnotowym oraz wzmocnienia współpracy pomiędzy administracją państw członkowskich i Komisją Europejską.

W związku z faktem, iż poważna reforma podatku VAT jest działaniem długofalowym, ale i bardzo czasochłonnym w omawianym raporcie postanowiono, iż należy podjąć środki konwencjonalne. Dotyczą one zmiany prawodawstwa w zakresie odpowiedzialności podatnika w przypadku niezłożenia lub nieprawidłowego złożenia w terminie wymaganych dokumentów, skrócenia terminu uzyskiwania danych oraz szybkiego korygowania nieścisłych danych, a także przyspieszenia wymiany informacji związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi.

 
Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności