Pełne sprawozdanie z obrad

Wtorek, 16 grudnia 2008 r. - Strasburg

18. Proces legislacyjny w zakresie trzeciego pakietu energetycznego (debata)

  Przewodniczący. − Następnym punktem posiedzenia jest debata dotycząca pytania ustnego do Rady na temat kontynuacji i zakończenia na czas prac legislacyjnych nad trzecim pakietem energetycznym, które skierowali posłowie Hannes Swoboda, Reino Paasilinna, Eluned Morgan, Atanas Paparizov, Giles Chichester, Alejo Vidal-Quadras, Herbert Reul, Angelika Niebler, Gunnar Hökmark i Jerzy Buzek, w imieniu Grupy Socjalistycznej w Parlamencie Europejskim i Grupy Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańskich Demokratów) i Europejskich Demokratów (O-0120/2008 - B6-0493/2008).

  Atanas Paparizov, autor pytania. − Panie przewodniczący! 18 czerwca i 9 lipca 2008 r. Parlament Europejski przyjął w pierwszym czytaniu rezolucje legislacyjne w sprawie dyrektyw i rozporządzeń trzeciego pakietu energetycznego. Pakiet ma ogromne znaczenie dla utworzenia europejskiego rynku wewnętrznego elektryczności i gazu, dla zapewnienia przejrzystych i jasnych ram prawnych inwestycji w sieci przesyłowe oraz dla zacieśnienia współpracy na szczeblu regionalnym i ogólnoeuropejskim. Z tego powodu pakiet energetyczny w znacznej mierze przyczynia się do bezpieczeństwa dostaw energii dla wszystkich państw członkowskich UE.

Jego przyjęcie będzie również ważnym wkładem w działania zmierzające do wdrożenia ambitnego pakietu legislacyjnego dotyczącego energetyki i zmian klimatu, który – jak wierzę – zostanie przyjęty przez Parlament jutro.

W związku z tym zwracamy się do prezydencji francuskiej z prośbą o poinformowanie nas, czy zamierza przedstawić Parlamentowi Europejskiemu wspólne stanowisko Rady w sprawie pięciu rzeczonych wniosków legislacyjnych. Będziemy również wdzięczni za szczegółowe informacje na temat działań, jakie Rada, a zwłaszcza prezydencja czeska, zamierza podjąć w celu kontynuowania i zakończenia na czas prac legislacyjnych nad trzecim pakietem energetycznym.

Parlament Europejski wielokrotnie okazywał gotowość do podjęcia konstruktywnego dialogu z Radą. Na dowód tej gotowości, w dniu 17 lipca sprawozdawcy Parlamentu Europejskiego wystosowali pismo do ministra Borloo, w którym apelowali do urzędującego przewodniczącego Rady o rozpoczęcie nieformalnych rozmów między Radą a Parlamentem w okresie między ogólnym porozumieniem politycznym a formalnym ogłoszeniem wspólnego stanowiska Rady. Ponadto zachęcaliśmy Radę, aby nadała priorytet omawianemu pakietowi legislacyjnemu, zaczynając nieformalne rozmowy już we wrześniu 2008 roku, ponieważ byliśmy przekonani, że takie rozwiązanie będzie zgodne z interesami trzech instytucji, prezydencji francuskiej i ogółu obywateli UE. Później wielokrotnie zwracaliśmy uwagę na konieczność rozpoczęcia tych jakże aktualnych negocjacji.

Chciałbym zwrócić uwagę na rezolucję Parlamentu Europejskiego w sprawie wyników szczytu Rady Europejskiej w Brukseli w dniach 15 i 16 października 2008 r., w której wzywamy Radę do rozpoczęcia negocjacji.

Po porozumieniu politycznym z dnia 10 października, przewodnicząca Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii zaproponowała w piśmie z dnia 7 listopada, aby pierwsze spotkanie w postaci nieformalnych rozmów trójstronnych odbyło się jeszcze przed końcem roku. Żałujemy, że takie spotkanie nie miało dotychczas miejsca.

Z naszej strony, po otrzymaniu wspólnego stanowiska Rady jesteśmy gotowi do rozpoczęcia rozmów trójstronnych w celu osiągnięcia porozumienia międzyinstytucjonalnego.

Dzisiaj, na spotkaniu sprawozdawców i przedstawicieli wszystkich grup politycznych, które zorganizowała przewodnicząca Komisji Przemysłu, pani poseł Niebler, jednogłośnie postanowiliśmy zaproponować, aby rozmowy trójstronne rozpoczęły się tak szybko jak to możliwe, najlepiej w Strasburgu w tygodniu rozpoczynającym się 12 stycznia 2009 r., mając na uwadze ograniczenia czasowe. Mamy nadzieję, że prezydencja czeska będzie w stanie zaakceptować tę propozycję.

Na obecnym etapie mamy świadomość, że Rada uwzględniła w swoim wspólnym stanowisku obszary o zasadniczym znaczeniu politycznym, takie jak rozdział właścicielski, klauzula dotycząca krajów trzecich i równych szans. Nie poruszyła jednak kwestii wskazanych przez Parlament Europejski w pierwszym czytaniu, w tym większej roli agencji regulacyjnej, ochrony konsumentów, ubóstwa energetycznego itp. Mamy nadzieję, że omówimy te ważne kwestie podczas wzmożonych rozmów w styczniu i w lutym.

Chciałbym wyrazić przekonanie, że Rada odpowie w sposób szybki i konstruktywny na kwestie wskazane przez Parlament Europejski, będące gwarantami wdrożenia pakietu i zapewniające ochronę interesów milionów konsumentów europejskich.

  Gunnar Hökmark, autor pytania. – (SV) Panie przewodniczący! Jutro Parlament podejmie decyzję w sprawie różnych części pakietu klimatycznego. Oznacza to, że w bardzo krótkim czasie wynegocjowaliśmy nasze dalsze działania i podjęliśmy decyzje w sprawie ważnych elementów przyszłej europejskiej polityki w obszarze energetyki i środowiska. Oznacza to również, że Parlament i Rada zakończą prace nad pakietem klimatycznym dużo wcześniej niż my osiągniemy znaczące wyniki we wdrażaniu i podejmowaniu decyzji o rynkach energii. W istocie powinno być inaczej: powinniśmy móc zakończyć proces podejmowania decyzji w sprawie rynków elektryczności i gazu oraz rynków transgranicznych na długo przed tym, jak doszliśmy do tego punktu. Rynek energii, który teraz tworzymy w ramach pakietu klimatycznego wymaga prawidłowo funkcjonującego rynku energii poza granicami europejskimi, z zachowaniem konkurencji pozwalającej utrzymać ceny na niskim poziomie. Powinniśmy również zagwarantować, że możemy wykorzystać każde źródło energii, które jest dostępne w Europie. Powstało drobne pomieszanie między pakietem rynkowym a pakietem klimatycznym w tej dziedzinie.

To, co możemy teraz zrobić, to zapewnić jak najszybsze postępy w negocjacjach. Oczywiście prezydencja czeska powinna rozpocząć je jak najszybciej, być może tak, jak sugerował wcześniej nasz kolega, w styczniu w Strasburgu. Niemniej jednak jutro, kiedy będziemy podejmować decyzję w sprawie pakietu klimatycznego, prezydencja francuska również będzie musiała zmierzyć się z sytuacją i zainicjować proces, który umożliwi bezzwłoczne rozpoczęcie negocjacji i jak najszybsze prowadzenie rozmów w sprawie rozdziału właścicielskiego, lepszej konkurencji i łączy transgranicznych.

To ważna sprawa nie tylko ze względu na utrzymanie niskich cen i umożliwienie większej konkurencyjności. Chodzi również o to, aby różne państwa członkowskie, które w wyniku pakietu klimatycznego mogą znaleźć się w mniej stabilnej sytuacji, nie były izolowane. Należy się tym zająć i mam nadzieję, że większość z tych spraw zostanie rozstrzygnięta podczas czeskiej prezydencji.

Panie przewodniczący, panie ministrze! Nie chcemy jednak pozwolić, aby prezydencja francuska uniknęła odpowiedzialności w ostatnich dniach grudnia 2008 roku. Dziękuję bardzo.

  Jean-Louis Borloo, urzędujący przewodniczący Rady. – (FR) Panie przewodniczący, panie i panowie! Mogę państwa zapewnić, że nie mamy zamiaru uchylać się przed odpowiedzialnością, wprost przeciwnie.

Wielokrotnie, również w obecnym półroczu, Rada podkreślała znaczenie, jakie przywiązuje do utworzenia wewnętrznego rynku energii elektrycznej i gazu, utworzenia przejrzystych i jasnych ram prawnych regulujących tego rodzaju inwestycje i funkcjonowanie sieci przesyłowej oraz do wzmocnienia roli organów regulacyjnych i zacieśnienia ich współpracy. Znaczenie to należy podkreślić w momencie, kiedy – mam nadzieję – zostanie przyjęty pakiet klimatyczno-energetyczny, tym bardziej, że wprowadzenie tego rynku wewnętrznego jest warunkiem osiągnięcia naszych celów w tej dziedzinie.

Nie można zatem poddawać w wątpliwość znaczenia, jakie prezydencja francuska przykłada do sfinalizowania tego pakietu – podstawowego elementu europejskiej polityki energetycznej, podobnie zresztą jak znaczenia respektowania ustalonego terminu, to jest osiągnięcia porozumienia przed końcem kadencji. Prezydencja podjęła zatem wszelkie starania, aby doprowadzić do osiągnięcia porozumienia politycznego w sprawie wspomnianych pięciu tekstów podczas szczytu Rady w dniu 10 października.

Pozwolę sobie przypomnieć państwu, że pomimo doskonałej i bardzo pogłębionej pracy prezydencji słoweńskiej, w tekstach, które ze względu na brak opinii Parlamentu były przedmiotem ogólnych wytycznych podczas szczytu Rady w dniu 6 czerwca, pozostały otwarte dwa zasadnicze zapisy, zapis dotyczący inwestycji krajów trzecich w sektor energetyczny i zapis dotyczący uczciwej konkurencji. Podjęto wszelkie starania – z pomyślnym skutkiem – aby uzyskać jednogłośne porozumienie podczas październikowego szczytu Rady. Odnotowałem również, że Komisja szeroko poparła treść wspólnego stanowiska z października.

Następnego dnia po osiągnięciu porozumienia prezydencja zaangażowała służby Sekretariatu Generalnego Rady w wykonanie prac technicznych i prawnych niezbędnych do sfinalizowania pakietu liczącego trzysta stron przepisów, aby w grudniu móc przekazać Parlamentowi wspólne stanowiska. Jak najszybsze zakończenie tych prac zależy od zaangażowania służb Parlamentu i służb wszystkich państw członkowskich.

Zgodnie z propozycją sekretariatu komisji odpowiedzialnej za koordynowanie prac instytucji i w porozumieniu z przyszłą prezydencją czeską, postanowiono, że wspólne stanowisko zostanie przekazane Parlamentowi w nadchodzących dniach, na początku stycznia. Rada zamierza zamknąć procedury przyjmowania dokumentów w dniu 9 stycznia. Nie muszę państwu przypominać, że równocześnie negocjowaliśmy inne pakiety, w tym również ten, o którym dzisiaj rozmawialiśmy, a także ten dotyczący transportu morskiego, który wymógł ogromną mobilizację na wszystkich negocjatorach z obu stron.

Pomimo fizycznego braku możliwości podjęcia negocjacji w sprawie tego pakietu, w piśmie z dnia 17 listopada skierowanym do przewodniczącego Coreper i do przewodniczącej komisji ITRE, prezydencja powiadomiła o gotowości udziału w pierwszym spotkaniu w formie rozmów trójstronnych, tak jak państwo wnioskowali, aby przeprowadzić pierwszą wymianę opinii. Spełnione zostały zatem warunki umożliwiające nam pełne zaangażowanie się w przeanalizowanie tego pakietu i osiągnięcie – jak mamy nadzieję – porozumienia w drugim czytaniu, w maju przyszłego roku. Tego przynajmniej chciałaby prezydencja francuska.

  Andris Piebalgs, komisarz. − Panie przewodniczący! Przede wszystkim pragnę podziękować szanownym posłom za to bardzo aktualne pytanie. To bardzo ważne, aby zamknąć debatę na temat wewnętrznego rynku energii podczas obecnej kadencji. Zaproponowano niezwykle kompleksowy pakiet środków; tym razem debata zmierza ku porozumieniu w drugim czytaniu i, jak można było oczekiwać, uwzględnia złożony charakter wniosków.

Za pozytywny aspekt uznałbym bardzo ważny fakt, że mamy obecnie w Radzie polityczne porozumienie i że wspólne stanowiska zostaną przyjęte na początku stycznia. Wtedy Komisja również przyjmie swój komunikat do Parlamentu w sprawie wspólnego stanowiska, co oznacza, że będzie gotowy na posiedzenie w styczniu. Z tego punktu widzenia jesteśmy gotowi stawić się w Parlamencie ze wspólnymi stanowiskami, aby Parlament mógł się z nimi zapoznać i przejść do formalnych negocjacji.

Drugą kwestią, którą chciałbym podkreślić, jest to, że nadchodząca prezydencja czeska kładzie duży nacisk na ambitną pracę w celu uzyskania pozytywnych wyników w marcu, a nawet wcześniej, jeżeli będzie to możliwe. Planuje również rozmowy trójstronne. Prezydencja czeska chciałaby, aby w każdym tygodniu odbywało się jedno takie spotkanie – ma naprawdę duże ambicje i chce uczynić z tego obszaru swój priorytet.

Po trzecie chciałbym podziękować prezydencji francuskiej, ponieważ – przy całym ogromie pracy nad pakietem energetyczno-klimatycznym – zrobiła to, co obiecała w kwestii pakietu dotyczącego rynku wewnętrznego. Nie było łatwo osiągnąć porozumienie polityczne w Radzie; podczas prezydencji słoweńskiej zgodziliśmy się co do niektórych głównych punktów, lecz inne wciąż były niepewne. Teraz mamy solidne porozumienie w Radzie i Rada jest gotowa do negocjacji.

Następnie chciałbym podziękować Parlamentowi. Pragnę podziękować pani poseł Niebler za cierpliwość w rozmowach trójstronnych, ponieważ osiągnęliśmy pierwsze porozumienie częściowo dzięki jej ciężkiej pracy, zatem przepraszam i mam nadzieję, że nie będziemy dyskutować do późna w nocy nad pakietem w sprawie wewnętrznego rynku energii. Uważam jednak, że mamy dobrą podstawę do porozumienia, ponieważ wszyscy sprawozdawcy ściśle ze sobą współpracują. Mam nadzieję, że nie będzie to już trwać do wczesnych godzin rannych.

Ze strony Komisji obiecuję, że będziemy ciężko pracować nad znalezieniem akceptowalnego kompromisu, ponieważ z naszego punktu widzenia Unia Europejska musi mieć silną pozycję na wewnętrznym rynku energii. Gwarantuje to bezpieczeństwo dostaw, niższe ceny dla konsumentów, lecz przede wszystkim skuteczność wszystkich środków, które chcielibyśmy zaproponować w ramach systemu handlu uprawnieniami do emisji. Komisja jest całkowicie zainteresowana znalezieniem porozumienia i ułatwieniem porozumienia między Parlamentem Europejskim a Radą.

  Angelika Niebler, w imieniu grupy PPE-DE. – (DE) Panie przewodniczący, panie urzędujący przewodniczący Rady, panie komisarzu, panie i panowie! Cały dzień debatowaliśmy dzisiaj nad pakietem klimatycznym, a jutro odbędzie się głosowanie. Prognozuje się, że będzie szerokie porozumienie w sprawie tego pakietu, który w ujęciu ogólnym jest dobrym rozwiązaniem.

Jednak cały pakiet klimatyczny i szczytne cele w nim zawarte można będzie osiągnąć tylko wtedy, gdy zrobimy milowy krok naprzód w sprawach takich jak rozbudowa sieci i rozbudowa infrastruktury. Dlatego niezmiernie cieszę się, że Rada osiągnęła wspólne stanowisko w październiku, co pozwala nam w Parlamencie, jak zawsze ufaliśmy, szybko przeprowadzić konsultacje. Mam nadzieję, że negocjacje wkrótce się rozpoczną. Panie urzędujący przewodniczący Rady! Jestem panu wdzięczna, że nadał pan sprawie rozruch.

Na szczeblu roboczym widzę, że sekretariaty już rozpoczęły współpracę i poczyniły przygotowania, zatem negocjacje mogą rozpocząć się w styczniu lub w lutym podczas prezydencji czeskiej. Jeżeli Komisja, jak w wielu przypadkach, zachowa się jak uczciwy pośrednik, powinniśmy ostatecznie osiągnąć dobry kompromis.

W sferze merytorycznej występują oczywiście ogromne różnice między stanowiskiem Rady a stanowiskiem Parlamentu Europejskiego w niektórych podstawowych kwestiach. Pan poseł Hökmark poruszył już kwestię rozdziału właścicielskiego i ewentualnej alternatywy. Rada przyjęła tu stanowisko odmienne od stanowiska Parlamentu, zarówno w sektorze gazu, jak i w sektorze energii elektrycznej. Kwestia, jaką rolę powinna odgrywać agencja, będzie jedną z kluczowych. Na razie Rada i Parlament mają bardzo odmienne opinie. Nawet w całym zbiorze praw konsumentów nacisk kładzie się na różne aspekty.

Wierzę, że polityczna wola osiągnięcia porozumienia istnieje nawet w tej sprawie. Jeżeli wszyscy będziemy współpracować tak konstruktywnie, jak to miało miejsce w przypadku pakietu klimatycznego, powinniśmy sprostać również temu wyzwaniu. Mam nadzieję, że nie będziemy musieli poświęcić na nie całego weekendu; wystarczy, że raz musiałam wstać w sobotę o 4.40, aby wziąć udział w debacie o pakiecie klimatycznym. Z mojego punktu widzenia liczę na dobrą współpracę.

  Atanas Paparizov, w imieniu grupy PSE. – (FR) Panie przewodniczący! Po pierwsze muszę podziękować panu Borloo za jego konstruktywne podejście i oświadczenie o gotowości Rady do zamknięcia rozmów na temat tego pakietu do końca kadencji.

Wyrażam również ogromną wdzięczność w imieniu mojej grupy za oświadczenie pana komisarza Piebalgsa, że będzie wspierał osiągnięcie kompromisu, chociaż istnieje wiele kwestii, którymi Rada się nie zajęła, a w odniesieniu do których Komisja wyraziła zastrzeżenia.

Parlament Europejski i posłowie z grupy PSE w szczególności kładą nacisk na kwestie takie jak prawa konsumentów i ubóstwo energetyczne. Chcielibyśmy, aby znalazły one odzwierciedlenie w końcowym dokumencie. Pragnę zapewnić państwa, że jesteśmy gotowi do udziału w rozmowach trójstronnych od samego początku stycznia i, jak wspomniała pani poseł Niebler, taki jest zamiar wszystkich sprawozdawców i wszystkich grup politycznych. Będziemy bardzo szczęśliwi, jeżeli prezydencja czeska będzie gotowa przyłączyć się do nas na początku stycznia, co pozwoli nam zakończyć główną część naszych prac do końca marca, a wówczas będziemy mogli sfinalizować pakiet w kwietniu, prawdopodobnie podczas drugiej sesji kwietniowej. To byłoby idealne rozwiązanie.

Chciałbym zapewnić państwa, że będziemy również gotowi do poszukiwania kompromisu i będziemy próbować znaleźć rozwiązanie w przypadku obydwu pakietów, lecz oczywiście powinien być to proces, który będzie prowadził do większej konkurencji na rynku, do większej przejrzystości, do stabilności wszystkich zainteresowanych stron, umożliwiając im udział w tworzeniu przyszłego rynku energii. Jesteśmy pewni, że rolę Agencji można usprawnić w granicach sprawy Meroni i znaleźliśmy w Parlamencie dobre propozycje w tym względzie.

Mamy nadzieję, że Komisja będzie nas wspierać i że możemy stworzyć pakiet wraz z partnerami i kodeksami, które są wdrażane. Ufamy też, że zostaną one poparte obligatoryjnymi decyzjami i że nie będą wdrażane na zasadzie dobrowolności. Sądzę, że dobrym rozwiązaniem dotyczącym prawdziwego trzeciego pakietu energetycznego byłoby wyjście poza drugi pakiet i stworzenie podstawy dla prawdziwie funkcjonującego i konkurencyjnego rynku.

  Rebecca Harms, w imieniu grupy Verts/ALE. – (DE) Panie przewodniczący! Uważam, że bardzo dobrze się stało, iż pakiet energetyczny ponownie jest przedmiotem obrad. Przede wszystkim chciałabym skorzystać z tej okazji i przypomnieć Izbie, że kiedy sprawa dotyczyła wewnętrznego rynku elektryczności, Parlament Europejski głosował bardzo imponującą większością przeciwko trzeciemu rozwiązaniu uzgodnionemu między Angelą Merkel a Nicolasem Sarkozym. Moim zdaniem nie należy pomijać tego faktu podczas konsultacji, które są przed nami.

Bardzo zirytował mnie fakt, że przez ostatnie sześć miesięcy prezydencja francuska traktowała tę kwestię jak gorącego ziemniaka, którego teraz przekazuje prezydencji czeskiej. To nie jest sposób na zajmowanie się sprawą, która ma tak duże znaczenie, ponieważ wraz z rozdziałem właścicielskim, przy którym Parlament obstawał tak konsekwentnie, stworzylibyśmy o wiele lepszą płaszczyznę dla konkurencyjności na europejskim wewnętrznym rynku elektryczności i w mojej opinii zagwarantowalibyśmy również bardziej sprawiedliwe i przejrzyste wyznaczanie cen.

Często utrzymuje się również, że w konsekwencji moglibyśmy obniżyć koszty energii. Grupa Zielonych/Wolnego Przymierza Europejskiego nigdy się tego nie domagała, lecz nadal będziemy łączyć z naszym stanowiskiem wniosek o sprawiedliwsze ustalanie cen i uczciwszą konkurencję oraz o umożliwienie obywatelom zrozumienia tego problemu.

W imieniu mojej grupy wyraźnie popieram kontynuowanie konsultacji w sprawie pakietu energetycznego w styczniu – nie wiem, co powiedziano wcześniej, ponieważ niestety spóźniłam się – lub tak wcześnie, jak to możliwe, ponieważ uważam, że cała strategia energetyczna i klimatyczna nie może funkcjonować i nie może być perfekcyjna, o ile nie będziemy rozwijać rynku zgodnie z celami politycznymi, które określiliśmy w pakiecie klimatyczno-energetycznym.

  Jerzy Buzek (PPE-DE). – (PL) Panie przewodniczący! Chciałem przede wszystkim podziękować panu ministrowi Borloo za świetne przygotowanie i doprowadzenie do końca negocjacji na temat pakietu klimatycznego.

Niestety z trzecim pakietem energetycznym było już słabiej w czasie prezydencji francuskiej, ale tu korzystam z okazji, żeby podziękować panu komisarzowi Piebalgsowi za prace w pierwszej połowie tego roku, bo trzeci pakiet energetyczny udało nam się w dużym stopniu przeprowadzić także w Parlamencie dzięki ciągłym dyskusjom z Komisją i wielu poprawkom, które wprowadziliśmy.

Uważam, że w pakiecie klimatycznym mamy problem z tak zwanymi nieuzasadnionymi profitami windfall profits. Głównym powodem tego rodzaju profitów jest brak prawdziwego rynku, brak odpowiednich powiązań. Trudno sobie wyobrazić windfall profits w przypadku, na przykład, sprzedaży samochodów czy sprzedaży jabłek lub pomarańczy. Dlatego, że istnieje pełny rynek i tutaj takie profity byłyby niemożliwe.

Dlatego, skoro zrobiliśmy tak bardzo wielki krok w kierunku ochrony środowiska naturalnego w pakiecie klimatycznym, musimy pomyśleć teraz o działaniach na rzecz rynku. To jest nasz obowiązek. Zwiększenie konkurencji, bezpieczeństwo energetyczne, które przyniesie wspólny rynek - to wszystko są sprawy, na które czekają przede wszystkim nasi klienci.

Mam jeszcze konkretne pytanie do prezydencji francuskiej: czy w czasie dyskusji nad pakietem energetyczno-klimatycznym zaszła jakaś zmiana stanowisk poszczególnych krajów w związku z trzecim pakietem energetycznym? Bo dzisiaj widać wyraźnie, że dla realizacji pakietu klimatycznego absolutnie konieczne jest zakończenie prac nad trzecim pakietem energetycznym.

  Reinhard Rack (PPE-DE). – (DE) Panie przewodniczący, panie urzędujący przewodniczący Rady, panie komisarzu! Wielokrotnie i dość słusznie odwoływano się podczas dzisiejszej debaty do związków między pakietem energetycznym a pakietem klimatycznym. Uważam, że ten związek jest nierozerwalny i mam nadzieję, że harmonogram, który został teraz przedstawiony, doprowadzi w ciągu następnych kilku miesięcy do znalezienia prawdziwego konsensusu między instytucjami europejskimi w sprawie wewnętrznego rynku energii.

W związku z tym chciałbym wyraźnie powiedzieć, że w mojej opinii nie jest dobrą rzeczą, że kontynuujemy metodę pochopnej decyzji, którą zastosowaliśmy w kwestii klimatu, chociaż wielokrotnie ją dzisiaj chwalono. Porozumienia w pierwszym czytaniu mogą być bardzo dobrym rozwiązaniem, lecz kiedy zasadniczo wynikają ze zmiany większości oraz nierównego rozłożenia ról i funkcji poszczególnych instytucji, nie sądzę, aby można je było uznać za coś pozytywnego.

  Silvia-Adriana Ţicău (PSE). – (RO) Pakiety energetyczne muszą stanowić wyraźny sygnał dla inwestorów, zwłaszcza w sektorze energii. Niestety pakiet w sprawie zmian klimatu nie zostanie ukończony do czasu finalizacji pakietu energetycznego. Wspominam o tym również dlatego, że Unia Europejska potrzebuje inwestycji w infrastrukturę energetyczną, co znalazło potwierdzenie w europejskim planie naprawy gospodarczej.

Musimy inwestować w podłączenie Unii Europejskiej do infrastruktury energetycznej. Chcemy promować odnawialne źródła energii, lecz aby to osiągnąć, producenci odnawialnej energii muszą mieć dostęp do sieci zasilania energią, dzięki czemu energia wygenerowana z tych źródeł będzie mogła dotrzeć do konsumentów końcowych. Dlatego mam nadzieję, że zostaną podjęte pilne środki w celu poprawy pakietu w nadchodzącym czasie. Dziękuję.

  Jean-Louis Borloo, urzędujący przewodniczący Rady. – (FR) Panie przewodniczący! Muszę odpowiedzieć pani poseł Harms w kwestii pakietu, ponieważ wydaje się, że mamy problem z przepływem informacji.

Chciałbym powtórzyć, że pomimo nadzwyczajnej pracy prezydencji słoweńskiej dwie podstawowe kwestie pozostały otwarte i nie zostały poruszone przez żadną instytucję oprócz Komisji. Chodzi o swobodny i uczciwy dostęp do rynku i inwestycje krajów trzecich w sektor energii UE.

Chcę powiedzieć, że nie są to drobne problemy. Te dwa problemy zostały odłożone na później, ponieważ były zbyt skomplikowane. Nie rozpatrzono ich i nie można było osiągnąć porozumienia w tej sprawie na szczycie Rady w dniu 6 czerwca 2008 r. Prezydencja francuska jest absolutnie przekonana, że rynek wewnętrzny jest integralną częścią wszystkich środków, nad którymi pracujemy i które – jak mam nadzieję – Parlament podda jutro pod głosowanie.

Chciałbym powiedzieć pani poseł Harms, że podczas październikowego szczytu Rady spędziliśmy wiele trudnych godzin, starając się osiągnąć jednomyślne porozumienie, o czym wie pan komisarz Piebalgs, ponieważ stanowiska były bardzo rozbieżne. Różne organy – Sekretariat Generalny Rady, służby Komisji, sekretariat Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii – mogły następnie wykonywać swoją pracę.

Piłka jest teraz w grze, zatem możemy zacząć osiągać dość definitywny postęp podczas prezydencji czeskiej, skoro pismo koordynacyjne zostało wysłane. Zatem od stycznia możemy rozpocząć działania zmierzające do osiągnięcia porozumienia przed końcem kadencji. Zamknęłoby ono ważną kadencję Parlamentu Europejskiego.

To właśnie powiedziałem nieco wcześniej w odpowiedzi na pytanie pana posła Paparizova.

  Andris Piebalgs, komisarz. − Panie przewodniczący! Chciałbym raz jeszcze podziękować prezydencji francuskiej, która również zrobiła wiele dobrego w kwestii pakietu w sprawie wewnętrznego rynku energii, ponieważ naprawdę doświadczaliśmy trudnych momentów na posiedzeniu Rady ds. Energetyki. Wszystkie teksty dotyczące porozumienia politycznego i wspólnego stanowiska należy również przetłumaczyć, aby przedłożyć je Parlamentowi, co wymaga wiele pracy. Chciałbym także podkreślić, że prezydencja francuska zawsze ściśle współpracowała z przyszłą prezydencją czeską. W mojej opinii kwestia jest sprawnie przekazywana prezydencji czeskiej, która ma polityczną ambicję, o ile Parlament i Rada okażą wolę polityczną, osiągnięcia kompromisu w sprawie wszystkich pięciu wniosków. Wierzę, że można to osiągnąć, a Komisja zrobi wszystko, co możliwe, aby to zadanie ułatwić.

W międzyczasie chciałbym zwrócić uwagę na jedno szczególne zdarzenie, które w mojej opinii jest bardzo ważne. Pan poseł Paparizov słusznie wspomniał o konsumentach. Jesienią uruchomiliśmy nasze europejskie forum energetyczne z organizacjami konsumenckimi, w ramach którego wszystkie organizacje konsumentów dyskutują wspólnie o pakiecie dotyczącym rynku energii, zatem musimy rozszerzyć zakres porozumienia, nie tylko z powodu Parlamentu i Rady, lecz również w celu uzyskania większej ogólnej akceptacji rynku energii wśród obywateli europejskich. Bardzo ważne jest również, aby dostrzec, że na całym tym procesie skorzystają nie tylko spółki, lecz również obywatele i sektory przemysłowe. Niekiedy debaty są zwodnicze, ponieważ cały rozdział jest obecnie przeprowadzany ze względu na konsumentów. Uważam, że to bardzo ważny punkt i będziemy musieli zająć się kwestią wzmocnienia naszej propozycji podczas rozmów trójstronnych, które rozpoczniemy w styczniu. Jestem przekonany, że w pierwszym tygodniu, kiedy się tu spotkamy, rozpoczną się rozmowy trójstronne. Ta kwestia zależy od prezydencji czeskiej, lecz znam jej ambicję i wiem o gotowości Komisji do dalszych działań. Mam zatem nadzieję, że będziemy mogli dokonać tego wszystkiego w Strasburgu i przekażę wiadomość prezydencji czeskiej o państwa woli i gotowości do ciężkiej pracy nad tym zagadnieniem.

  Przewodniczący. – Zamykam debatę.