Pełne sprawozdanie z obrad

Wtorek, 13 stycznia 2009 r. - Strasburg

18. Upoważnienie do ratyfikacji Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej pracy w sektorze rybołówstwa z 2007 r. (Konwencji 188) (debata)

  Przewodnicząca . − Następnym punktem jest sprawozdanie pani poseł Ildy Figueiredo, w imieniu Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych , w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady upoważniającej państwa członkowskie do ratyfikowania, w interesie Wspólnoty Europejskiej, Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej pracy w sektorze rybołówstwa z 2007 roku (Konwencja nr 188) (COM(2008)0320 – C6-0218/2008 – 2008/0107(CNS)) (A6-0423/2008).

  Ilda Figueiredo, sprawozdawczyni. – (PT) Pani przewodnicząca, panie komisarzu, panie i panowie! Przedstawiając to sprawozdanie, pragniemy wyrazić chęć przyjęcia wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie Konwencji 188 Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) dotyczącej pracy w sektorze rybowłóstwa, ustanawiającej minimalne standardy międzynarodowe, które muszą być przestrzegane, i bardziej uczciwe warunki na całym świecie. Zaradzimy w ten sposób niskiemu poziomowi ratyfikacji wielu konwencji dotyczących pracy na morzu.

Przedmiotowa konwencja została przyjęta w czerwcu 2007 roku podczas 96. sesji Międzynarodowej Konferencji Pracy i ma na celu ustanowienie minimalnych międzynarodowych standardów pracy dla sektora rybołówstwa oraz wspieranie godnych warunków życia i pracy rybaków. Obejmuje ona między innymi takie ważne kwestie jak: ochrona zdrowia i bezpieczeństwo w pracy, obsada i godziny odpoczynku, lista załogi, repatriacja w razie wystąpienia problemów, rekrutacja, pośrednictwo pracy i zabezpieczenie społeczne.

Osoby pracujące w tym sektorze długo czekały na przyjęcie tej konwencji MOP dotyczącej pracy w sektorze rybołówstwa, ponieważ są przekonane, że stanowi ona krok naprzód w nadawaniu większego znaczenia temu ważnemu sektorowi strategicznemu, w którym na całym świecie pracuje około 30 milionów mężczyzn i kobiet.

W 2003 roku biuro MOP oraz trójstronne delegacje w ramach MOP rozpoczęły prace nad uaktualnionymi i wszechstronnymi międzynarodowymi standardami pracy dla sektora rybołówstwa, które miały zapewnić właściwą ochronę rybakom na całym świecie, w związku ze szczególnym charakterem tego sektora i specyficznymi warunkami życia i pracy. Biorąc pod uwagę, że jest to sektor charakteryzujący się wysokim wskaźnikiem wypadków śmiertelnych – do których dochodzi wskutek poważnego wyzysku pracowników i braku ochrony – wymaga on szczególnej troski.

Ta konwencja zwiera również przegląd istniejących konwencji dotyczących tego sektora, w szczególności dotyczącej najniższego wieku dopuszczania do pracy w rybołówstwie, badań lekarskich rybaków, umowy o pracę rybaków i dotyczącej pomieszczeń dla załogi na statkach rybackich. Towarzyszy jej zalecenie (nr 199). Należy podkreślić, że przyjęcie Konwencji nr 188 stało się konieczne po przyjęciu skonsolidowanej Konwencji MOP o pracy na morzu w lutym 2006 roku, z zakresu której został wyłączony sektor rybołówstwa.

Dlatego też apelujemy o podejmowanie wszelkich wysiłków w celu zapewnienia, by poszczególne państwa członkowskie szybko ratyfikowały konwencję, najlepiej do 2012 roku, ponieważ wejdzie w życie z chwilą ratyfikacji przez 10 ze 180 państw należących do MOP, z których osiem musi być państwami nadbrzeżnymi. Niemniej jednak równie ważne jest to, by postanowienia tej konwencji stosowano tam, gdzie dotychczas jeszcze nie obowiązują.

I wreszcie, chciałabym podziękować wszystkim tym, którzy pomogli w opracowaniu tego sprawozdania, także memu koledze, panu poslowi Willy’emu Meyerowi, sprawozdawcy komisji opiniodawczej Komisji Rybołówstwa. Mam nadzieję, że wszyscy państwo poinformujecie własne krajowe parlamenty i rządy, by tę konwencję można było ratyfikować w możliwie najkrótszym terminie.

  Vladimír Špidla, komisarz. – (CS) Pani przewodnicząca, panie i panowie! Rybołówstwo ze względu na swój specyficzny charakter jest najbardziej zglobalizowanym zawodem i z globalizacją zderza się na każdym kroku. W sektorze rybołówstwa pracuje około 30 milionów osób, które są narażane na ciężkie próby i poważne niebezpieczeństwa i na to niemal zupełnie nie mają wpływu efekty globalizacji. Gdy porównuje się dane statystyczne Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczące liczby wypadków śmiertelnych przy pracy w sektorze rybołówstwa i ogólnej liczby wypadków przy pracy, okazuje się, że praca w sektorze rybołówstwa jest jedną z najbardziej niebezpiecznych na świecie.

Wszystkie instytucje europejskie poparły generalnie cieszący się uznaniem program godnej pracy. Komisja ostatnio w większym stopniu zaangażowała się na jego rzecz poprzez odnowioną strategię społeczną i opracowanie sprawozdania związanego z komunikatem w sprawie godnej pracy z 2006 roku. Ważną częścią podejścia Komisji jest jej poparcie dla międzynarodowych standardów pracy. Ogólną poprawę warunków bezpieczeństwa pracy, opieki medycznej i ochrony prawnej w dziedzinie rybołówstwa oraz poziomów ochrony socjalnej, by były one bardziej zbliżone do tych, z których korzystają inni pracownicy, można osiągnąć jedynie, jeżeli będzie się dążyć do ustanowienia minimalnych standardów na szczeblu ogólnoświatowym. Państwa członkowskie UE, jako członkowie Międzynarodowej Organizacji Pracy i przy wsparciu ze strony Komisji, na miarę swoich możliwości przyczyniły się do opracowania uaktualnionej i racjonalnej konwencji, w której zostaną określone te minimalne standardy międzynarodowe. Mogą one zostać uzupełnione mechanizmami zapewniającymi harmonijność i procedury egzekwowania ich przestrzegania, na przykład inspekcje w portach zagranicznych, podlegające określonym warunkom. W czerwcu 2007 roku konwencja i prawnie niewiążące zalecenie zostały przyjęte przez Radę Administracyjną Międzynarodowej Organizacji Pracy.

Konwencja 188 zawiera przegląd wielu dawniej ustanowionych standardów Międzynarodowej Organizacji Pracy, dotyczących rybaków, a gdy wejdzie w życie, może stanowić podstawę stworzenia równorzędnych i lepszych warunków dla wszystkich. W konwencji zostały uregulowane takie kwestie jak minimalny wiek, badania lekarskie, pomieszczenia dla załogi, okresy odpoczynku, umowy o pracę, repatriacja, rekrutacja i pośrednictwo pracy, wynagrodzenie, wyżywienie i zakwaterowanie, opieka medyczna i zabezpieczenie społeczne. Niektóre części nowej konwencji dotyczą koordynacji zabezpieczeń społecznych i jest to obszar należący do wyłącznych kompetencji Komisji. Na ratyfikację tych części konwencji musi więc państwom członkowskim zezwolić Rada. Dziedziny kompetencji dzielonych obejmują również inne zagadnienia. Ponieważ nowe standardy Międzynarodowej Organizacji Pracy muszą wejść w życie możliwie najszybciej, Komisja proponuje, by konwencja stanowiła dla państw członkowskich wezwanie do podjęcia starań i przyspieszenie przedłożenia dokumentów ratyfikacyjnych w miarę możliwości do 21 grudnia 2012 r. Poprzedzi je przegląd sytuacji w zakresie ratyfikacji, przeprowadzony przez Radę do stycznia 2012 roku.

  Iles Braghetto, w imieniu grupy PPE-DE. – (IT) Pani przewodnicząca, panie komisarzu, panie i panowie! Wiemy, zresztą powiedział już o tym któryś z posłów dzisiejszego wieczoru, że Międzynarodowa Organizacja Pracy uznaje sektor rybołówstwa za jeden z tych, który charakteryzuje się najbardziej niebezpiecznym środowiskiem pracy. Każdego roku dochodzi w tym sektorze do około 24 000 wypadków ze skutkiem śmiertelnym i ta liczba ilustruje skalę problemu. Dlatego też ten sektor wymaga szeroko zakrojonych regulacji i daleko idących przepisów prawa międzynarodowego, by można było zapewnić odpowiednią ochronę warunków życia i pracy rybakom na całym świecie, którzy często są narażeni na sytuację bezwzględnego wyzysku.

Konwencja 188 dotycząca pracy w sektorze rybołówstwa jest więc środkiem prawnym o fundamentalnym znaczeniu, mającym na celu ustanowienie równorzędnych warunków pracy w tym sektorze i bardziej uczciwych warunków konkurencji. Zgodnie z tym, co już zostało powiedziane, konwencja wspiera propagowanie godnych warunków życia i pracy rybaków, reguluje kwestię ochrony zdrowia i bezpieczeństwa w miejscu pracy, określa wymogi dotyczące odpowiednich okresów odpoczynku, listy załogi, repatriacji, rekrutacji, wynagrodzenia i zabezpieczenia społecznego.

Ta początkowa debata w gruncie rzeczy uświadomiła nam, w jakim stopniu te postanowienia mają istotne znaczenie dla wszystkich. Chcielibyśmy więc tylko podkreślić pilną potrzebę ratyfikacji konwencji przez państwa członkowskie, by mogła on wejść w życie możliwie najszybciej.

  Proinsias De Rossa, w imieniu grupy PSE. – Pani przewodnicząca! Jestem bardzo zadowolony, że dzisiejszego wieczoru rozmawiamy o tych zagadnieniach. Uważam, że praca rybaków, czy rybaczek, w zakresie w jakim kobiety wykonują ten zawód, jest jedną z najniebezpieczniejszych na świecie. Z całą pewnością w samej Irlandii bardzo rzadko się zdarza, by minął rok bez zaginięcia kutrów na morzu i wielu rybaków doznaje obrażeń podczas pracy.

Gdy pełniłem funkcję ministra opieki społecznej w Irlandii, do moich zadań należało między innymi podejmowanie prób i znajdowanie sposobów zapewnienia przestrzegania praw ludzi pracujących na kutrach rybackich. Jest to niezwykle złożona dziedzina, w której kwestią jest, czy dana osoba pracuje na podstawie „umowy o pracę” czy „zlecenia na pracę” – i jest różnica między tymi, którzy wykonują pracę w charakterze pracowników i mają taki status dla celów podatkowych, a w zatem płacą składki ubezpieczeniowe szyprowi jako swemu pracodawcy, a tymi, którzy dzielą się dochodami z połowów i nie mają statusu pracowników. Trudności związane wyrównaniem tych różnic są niezwykle złożone. Jako ministrowi udało mi się znaleźć przepis w prawodawstwie europejskim, który na krótko umożliwił rozwiązanie tego problemu , lecz niestety zostało to potem zakwestionowane, ponieważ okazało się, że ten przepis nie ma zastosowania w przedmiotowych sytuacjach.

Znaczenie posiadania wspólnych minimalnych standardów, które są stosowane na całym świecie, jest sprawą bezdyskusyjną. Chodzi tu o standardy ochrony zdrowia i bezpieczeństwa na pokładzie, zakwaterowania, wyżywienia i oczywiście o to, by gwarancje zapłaty minimalnego wynagrodzenia miały zastosowanie do tych osób, które posiadają status pracownika, oraz o to, żeby szyprowie odprowadzali wszystkie składki wnoszone przez te osoby.

Ważne jest także to, że te standardy mają charakter międzynarodowy i obowiązują na całym świecie, ponieważ niestety istnieje tendencja do wprowadzania w tej dziedzinie, tak zresztą jak w innych, wszelkich możliwych ograniczeń. A zatem zachęcałbym do zatwierdzenia tej konwencji jak najwcześniej. Moim zdaniem rok 2012 jest bardzo odległyi powinniśmy ten termin przyspieszyć, oczywiście, jeśli jest to możliwe.

  Kathy Sinnott, w imieniu grupy IND/DEM. – Pani przewodnicząca! Bardzo ważne jest, by rybacy mieli rozsądne warunki pracy oraz zapewnione bezpieczeństwo na poziomie proporcjonalnym do wysokiego ryzyka, którym jest obciążony zawód rybaka. Mężczyźni i kobiety, pracujący w tym zawodzie, muszą mieć zapewnione przyzwoite dochody pozwalające im na utrzymanie własne i ich rodzin. Dochód finansowy musi być również stabilną i niezawodną podstawą utrzymania społeczności w rejonach nadbrzeżnych. Tak się składa, że społeczności w rejonach nadbrzeżnych w moim okręgu wyborczym borykają się z bardzo poważnymi trudnościami z utrzymaniem.

Dla mnie istotne w tej dyskusji jest to, czy ratyfikacja Konwencji 188 Międzynarodowej Organizacji Pracy, w wyniku której uregulowania i polityka obejmą również osoby pracujące w rybołówstwie, będzie wsparciem i ochroną dla rybaków czy przeszkodą, oraz czy będzie możliwe osiągnięcie na całym świecie równorzędnych warunków, które są potrzebne do przetrwania naszego rybołówstwa.

Członkowie kenijskiej delegacji opowiadali mi o japońskim statku przetwórni, który prowadzi połowy na ich wodach i na wodach ich sąsiadów W jakich warunkach pracują ludzie na tym statku przetwórni? Na podstawie tego, co mi powiedziano, przypuszczam, że nie są one dobre. Wiadomo mi też, że te połowy nie przynoszą korzyści mieszkańcom Afryki, pomimo że pochodzą z ich wód terytorialnych. Ryby z tych połowów sprzedaje się na rynku międzynarodowym po cenach, którym nie może dorównać Europa, a w szczególności Irlandia.

Rybakom w Irlandii pozostającym bez pracy odmawia się wypłaty zasiłków i to przyczynia się do ich bardzo trudnej sytuacji materialnej. Dlatego też, jeżeli dzięki ratyfikacji konwencji można będzie zmniejszyć liczbę ofiar śmiertelnych w sektorze rybołówstwa, zapewnić świadczenia z zabezpieczenia społecznego rybakom i świadczenia socjalne, takie jak opieka medyczna i zasiłek dla bezrobotnych, wówczas będę bardzo zadowolona i będę zachęcać do ratyfikacji. Jeżeli konwencja będzie służyć dalszemu wspieraniu rybołówstwa jako rentownego sektora, w którym działają małe i średnie podmioty gospodarcze, w szczególności kutry rybackie stanowiące własność rodzinną, z pewnością mogę ją poprzeć, ponieważ, jak wiadomo, rybołówstwo jest działalnością niebezpieczną i w wielu rejonach świata opartą na nadmiernej eksploatacji – nie tylko zasobów rybnych, lecz także ludzi. Czy zatem konwencja może przynieść takie efekty i czy je przyniesie? Mam taką nadzieję.

  Jean-Claude Martinez (NI). – (FR) Pani przewodnicząca! Zrównoważone zarządzanie rybołówstwem wymaga oczywiście uregulowania nakładów połowowych, ale należy brać też pod uwagę nakład pracy rybaków. Praca w rybołówstwie, każdy się z tym zgodzi, a przede wszystkim w rybołówstwie dalekomorskim i głębokowodnym, należy do najcięższych na świecie, nawet jeśli nie żyjemy już w epoce, w której połowy prowadzi się w takich warunkach, w jakich robili to Baskowie czy Islandczycy w XIX wieku, którzy wyruszali na długie wyprawy. Wciąż jednak jest to bardzo trudny i zasługujący na szacunek zawód, który co roku pochłania 24 000 ofiar śmiertelnych.

Rybołówstwo jest doskonałym przykładem działalności o zasięgu ogólnoświatowym, ze względu na globalizację zasobów, a mianowicie ryb, dla których nie istnieją granice państwowe. Dlatego też przepisy prawa międzynarodowego są w tym wypadku jedynym właściwym rozwiązaniem. Ponieważ praca rybaków musi być regulowana w skali międzynarodowej, prawodawcą jest oczywiście Międzynarodowa Organizacja Pracy (MOP), a obecnie obchodzimy 50. rocznicę pierwszych konwencji MOP dotyczących rybołówstwa, a mianowicie dotyczącej najniższego wieku dopuszczania do pracy w rybołówstwie, dotyczącej badania lekarskiego rybaków i pomieszczeń dla załogi na statkach rybackich. Konwencja 188, będąca przedmiotem dzisiejszej debaty, zawiera więc zmiany, uzupełnienia i korekty do poprzednich konwencji. Musi ona być w całości ratyfikowana w możliwe najkrótszym czasie, do 2012 roku. Jest ona doskonałym przykładem wspólnego zarządzania i wyrazem wspólnego poczucia własności światowych zasobów przez wiele stron. Jest także dokumentem, który należy pilnie wprowadzić w życie, ponieważ ludzie wykonujący zawody związane z morzem – dokerzy, rybacy, marynarze – w dzisiejszej zglobalizowanej konkurencji gospodarczej są narażeni na wszelkiego rodzaju formy wykorzystywania, wyzysk, i handel ludźmi, zdarzają się nawet przypadki niewolnictwa, których podłożem jest oczywiście dążenie do zmniejszania kosztów.

Ochrona prawna w sferze zdrowia, zakwaterowania, bezpieczeństwa, czasu pracy, warunków życia, wynagrodzenia, opieki medycznej, a co za tym idzie kwestia umów o pracę i ubezpieczenia społecznego, ma więc bardzo istotne znaczenie. Dlatego też obecnie ustanawiamy minimalny status prawny dla rybaków, a tym samym tworzymy równorzędne warunki konkurencji na świecie.

Te nowe uregulowania wcale nie muszą przynieść wiele rybakom europejskim, którzy z takich standardów już korzystają, ale dla rybaków z Peru, krajów azjatyckich czy afrykańskich są one ogromnym krokiem naprzód.

  Marie Panayotopoulos-Cassiotou (PPE-DE). – (EL) Pani przewodnicząca! Uważam, że dzisiejsza wieczorna debata jest bardzo ważna, ponieważ za zgodą Parlamentu Europejskiego i za pomocą rezolucji, którą – jak sądzę – przyjmiemy jutro jednogłośnie, ponownie nadamy impuls działaniom związanym z realizacją agendy na rzecz godnej pracy, którą poparliśmy w ubiegłym roku. Ustanowienie Konwencji 188 jest niczym więcej, jak tylko częścią działań związanych z wdrażaniem tej agendy w sektorze rybołówstwa, który nie był objęty zakresem standardowej umowy dotyczącej pracy na morzu. Tak jak podkreślali poprzedni mówcy, jest bardzo ważne, żeby ten sektor choć w minimalnym zakresie był również uwzględniony na szczeblu ogólnoświatowym.

Sądzę, że wszystkie państwa Unii Europejskiej zgodnie z planem ratyfikują tę konwencję do 2012 roku. Ratyfikowało ją już osiem państw członkowskich, co znaczy, że postanowienia konwencji zaczną obowiązywać i ci wszyscy spośród nas, który mieszkają w państwach nadbrzeżnych będą mogli czuć się dumni z tego, że nasi rybacy są zabezpieczeni i nie będą mieli konkurencji ze strony krajów trzecich, które mogą dawać swoim rybakom wsparcie socjalne.

Chciałabym przypomnieć, że Parlament w głosowaniu opowiedział się już za ochroną kobiet pracujących w rybołówstwie lub wykonujących zawody z nim związane. Praca kobiet, zarówno bezpośrednia, jak i pośrednia, jest bardzo ważna, ponieważ gdyby kobiety w obszarach nadbrzeżnych nie wspomagały rybaków, te obszary byłyby znacznie uboższe i o wiele mniej zamieszkałe, ponieważ potrzeby zaspokajają ludzie, a nie tylko teksty aktów prawnych.

A zatem wnosimy wkład na rzecz kultury obszarów nadbrzeżnych, kultury społecznej, w której zostaną wykorzystane elementy kultury europejskiej związane z morzem i obszarami przybrzeżnymi. Od południa po północ, każdy obszar ma swoje cechy szczególne, jednakże w konwencji, którą przyjmujemy do ratyfikacji przez państwa członkowskie został uwzględniony każdy przypadek i wszelkie potrzeby rybaków.

W szczególności musimy popierać działania mające na celu ich edukację i opiekę w podeszłym wieku.

  Zuzana Roithová (PPE-DE). – (CS) Panie komisarzu! Podobnie jak moje koleżanki i koledzy posłowie również uważam, że należy przyjąć standardy, które zapewnią godne warunki pracy osobom zatrudnionym w sektorze rybołówstwa. W XXI wieku Unia Europejska nie może pozwolić, żeby warunki jakiejkolwiek pracy były zbliżone do tych, którymi charakteryzowała się praca niewolnicza. Jestem zadowolona, że zaproponowane zmiany zostały przyjęte w procesie trójstronnego porozumienia, w ramach którego rządy, pracodawcy i pracownicy opracowali kompleksowe międzynarodowe standardy pracy, uwzględniające szczególny charakter tego sektora. Po stronie zalet zapisuję to, że nowe uzgodnienia dotyczą kwestii minimalnego wieku, badań lekarskich, okresów odpoczynku i zabezpieczenia społecznego oraz ich przedmiotem są także aspekty związane z zakwaterowaniem, wyżywieniem, ochroną bezpieczeństwa i higieny pracy. Wszystkie te elementy bez wątpienia przyczynią się do stworzenia godnych warunków pracy dla rybaków, a równocześnie do ograniczenia liczby osób doznających urazów w pracy i ofiar śmiertelnych. Pomimo że reprezentuję państwo, które nie ma dostępu do morza, z zadowoleniem przyjmuję te standardy, popieram rybaków i życzę im możliwie najszybszej ratyfikacji przedmiotowej konwencji nie tylko dlatego, że lubię ryby.

  Paulo Casaca (PSE). – (PT) Ja również chciałbym przyłączyć się do stanowiska pani poseł sprawozdawczyni, pana komisarza i wszystkich naszych koleżanek i kolegów posłów, którzy ucieszyli się z tej inicjatywy Międzynarodowej Organizacji Pracy i którzy apelują do wszystkich państw członkowskich o ratyfikację Konwencji 188.

Cała rzecz w tym, że brak odpowiedniej regulacji sektora rybołówstwa – tego pełnego samowoli rynku bez granic, zasad czy ograniczeń – odbija się nie tylko na zrównoważonej gospodarce zasobami, czyli na zasobach rybnych, alekonsekwencje takiego stanu rzeczy ponoszą także rybacy. Ochrona rybaków musi się stać zasadniczą cześcią, jeśli nie wręcz kwintesencją polityki rybołówstwa.

A oto, czego ja się przede wszystkim domagam: żebyśmy nie poprzestali na ratyfikacji tej międzynarodowej konwencji, lecz uznali ochronę rybaków za najważniejszy punkt wspólnej polityki rybołówstwa.

  Vladimír Špidla, komisarz. – (CS) Pani przewodnicząca, panie i panowie! Pozwolicie mi państwo, mam nadzieję, że z przyjemnością odnotuję sobie argumenty przedstawione w tej debacie, ponieważ zostało w nich uwydatnione, z bardzo różnych punktów widzenia, ważne znaczenie konwencji będącej jej przedmiotem. Zostały w nich wyrażone opinie, również pod różnorodnym kątem i poparte wnikliwym uzasadnieniem, uwydatniające jej znaczenie dla codziennego życia ponad 30 milionów rybaków, na co zwróciłem uwagę na wstępie swego wystąpienia. Panie i panowie! Moim zdaniem formalna droga tego wniosku jest oczywista. Nasze dalsze działania polityczne muszą być ukierunkowane na doprowadzenie do ratyfikacji konwencji w możliwie najkrótszym czasie, ponieważ ostateczny termin dla wniosku Komisji nie może już przypadać później, a każde jego skrócenie byłoby moim zdaniem bardzo korzystne. Chciałbym jeszcze raz podziękować sprawozdawczyni, pani poseł Ildzie Figueiredo, za wykonaną pracę i wszystkim posłom za poparcie tego wniosku.

  Ilda Figueiredo, sprawozdawczyni. – (PT) Chciałabym podziękować pani przewodniczącej i panu komisarzowi, a także wszystkim paniom i panom posłom, którzy przemawiali i wyrazili poparcie dla ratyfikacji przedmiotowej konwencji. Jestem przekonana, że sprawozdanie zostanie jutro przyjęte przez Parlament Europejski, a w związku z tym przyczyni się do szybkiej ratyfikacji przez państwa członkowskie Konwencji 188 dotyczącej pracy w sektorze rybołówstwa, której towarzyszy Zalecenie 199.

Tak jak już tu powiedziałam, naszym celem jest wprowadzenie jej wkrótce w życie, najlepiej do 2012 roku, dlatego apelujemy o jej ratyfikację przez wszystkie państwa członkowskie. Ta konwencja w znacznym stopniu przyczyni się do osiągnięcia minimalnych międzynarodowych standardów, które zagwarantują stworzenie lepszych warunków pracy, większe bezpieczeństwo i ograniczenie wypadków ze skutkiem śmiertelnym na całym świecie w tym niebezpiecznym, lecz strategicznym sektorze.

Przyczyni się ona również do godnego traktowania rybaków, których praca jest tak trudna i musi być w centrum naszej uwagi.

  Przewodnicząca. − Zamykam debatę.

Głosowanie odbędzie się jutro.