Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2009 - Στρασβούργο

10.1. Ιράν: η υπόθεση Σιρίν Εμπαντί

  Πρόεδρος. - Το επόμενο στοιχείο είναι η συζήτηση σχετικά με πέντε προτάσεις ψηφισμάτων για το Ιράν.⁽¹⁾

  Μάριος Ματσάκης, συντάκτης. − Κύριε Πρόεδρε, η δίωξη της νομπελίστριας κας Σιρίν Εμπαντί είναι μόνο ένα παράδειγμα από όσα λαμβάνουν χώρα σήμερα στο Ιράν, και η δίωξη αυτή δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη για εμάς, αν λάβουμε υπόψη τη στενομυαλιά των αναχρονιστικών θεοκρατικών ηγετών αυτής της χώρας.

Ούτε και πρέπει να μας εκπλήσσει το ότι το καθεστώς του Ιράν δεν θα λάβει καθόλου υπόψη την έγκριση του παρόντος ψηφίσματος. Θα γελάσει μαζί του και θα το πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων ακριβώς όπως έκανε και με όλα τα προηγούμενα ψηφίσματα αυτού του Κοινοβουλίου. Και ποιος μπορεί να το κατηγορήσει; Γνωρίζουν ότι τα ψηφίσματά μας δεν είναι τίποτα παραπάνω από λόγια, όχι πράξεις, και σύμφωνα με την αντίληψή του, δεν αξίζουν ούτε το χαρτί στο οποίο είναι γραμμένα.

Αν πραγματικά θέλουμε να αλλάξουμε την κατάσταση στο Ιράν, πρέπει να συνδυάσουμε τα λόγια με πράξεις. Για παράδειγμα, μπορούμε να αφαιρέσουμε την PMOI από τον κατάλογό μας με τις τρομοκρατικές οργανώσεις, ή μπορούμε να σταματήσουμε τις προσοδοφόρες συμβάσεις μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ και των υποψηφίων χωρών και του Ιράν. Αν αναλάβουμε τέτοιου είδους δράση, τότε δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι αρχές της Τεχεράνης θα μας πάρουν στα σοβαρά και θα σκεφτούν καλύτερα προτού εξακολουθήσουν να διώκουν τους πολίτες τους, οι οποίοι αποζητούν τη δημοκρατία.

Έτσι, μου φαίνεται ότι, εκτός από την εν λόγω πρόταση ψηφίσματος, έπρεπε να έχουμε κι άλλη μία, με την οποία θα ζητούσαμε από τις κυβερνήσεις ορισμένων κρατών μελών της ΕΕ, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία, και των υποψηφίων χωρών, όπως η Τουρκία, να σταματήσουν την υποκριτική στάση τους απέναντι στο Ιράν και να αρχίσουν άμεσα και αποτελεσματικά να λαμβάνουν πραγματική δράση εναντίον του.

  Catherine Stihler, συντάκτρια. − Κύριε Πρόεδρε, την ιστορία της δικηγόρου Σιρίν Εμπαντί, η οποία τιμήθηκε με το βραβείο Νομπέλ ειρήνης, της πρώτης μουσουλμάνας γυναίκας και της πρώτης Ιρανής στην οποία απονεμήθηκε το βραβείο, ίσως να τη γνωρίζουμε καλά οι περισσότεροι σήμερα εδώ μέσα. Ήταν η πρώτη γυναίκα δικαστής στη χώρα της, αναγκάστηκε όμως να παραιτηθεί λόγω της ιρανικής επανάστασης.

Υπερασπίστηκε τα δικαιώματα των γυναικών και των παιδιών στο Ιράν, μαχόμενη να αλλάξει τους νόμους περί διαζυγίων και κληρονομιάς στο Ιράν. Υπερασπίστηκε με σθένος τις θρησκευτικές μειονότητες και τα δικαιώματά τους, και πιο προσφατα είχε υπερασπιστεί εφτά μέλη της θρησκευτικής ομάδας Μπαχάι, τα οποία συνελήφθησαν όλοι μαζί και αντιμετωπίζουν ποινική δίωξη, όπως και πολλοί άλλοι πιστοί στο Ιράν. Η εργασία της όμως στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η αποφασιστικότητά της την έκανε να κερδίσει το σεβασμό όλων μας σε αυτή την αίθουσα.

Μαζί με άλλους ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με μια γενναία κίνηση ίδρυσε το Κέντρο υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τεχεράνη. Σκοπός του κέντρου είναι να καταγγέλλει τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ιράν, να παρέχει αντιπροσώπους στους πολιτικούς κρατούμενους και να βοηθά τις οικογένειές τους. Ωστόσο, ευθύς εξαρχής, οι αρχές προσπάθησαν να κλείσουν το γραφείο. Όσοι εργάζονται εκεί έχουν δεχθεί απειλές, υπέστησαν φυλάκιση και εξευτελισμούς. Η ίδια η Σιρίν Εμπαντί δέχτηκε πολλές απειλές για τη ζωή της και η διεθνής κοινότητα, εδώ και αρκετό καιρό, εκφράζει ανησυχία για την ασφάλειά της. Τότε, ακριβώς λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, καθώς το κέντρο ετοιμαζόταν να τιμήσει την 60η επέτειο από την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, οι υπεύθυνοι ασφαλείας του Ιράν ανέστειλαν τη λειτουργία του.

Η λειτουργία του κέντρου πρέπει να ξαναρχίσει αμέσως. Πρέπει να ασκήσουμε πίεση στην Επιτροπή, στον Ύπατο Αρμοστή, στην τσεχική Προεδρία και στα ίδια τα κράτη μέλη μας για να αναβαθμίσουν αυτή την υπόθεση και να συμβάλουν στην επαναλειτουργία του κέντρου.

Δεν είναι εύκολο, από την αίθουσα αυτή, να μπορέσουμε να κατανοήσουμε πραγματικά τη γενναιότητα, το θάρρος και τη δύναμη που χρειάζονται οι ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως η Σιρίν Εμπαντί, για να δράσουν στο Ιράν και για να υψώσουν το ανάστημά τους στη δικτατορία. Ωστόσο, το έργο των δικηγόρων και των ακτιβιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι απαραίτητο για να ρίξει φως στο τι συμβαίνει στο Ιράν και για να δώσει ελπίδα σε ανθρώπους, όπως οι αδελφοί Αλάεϊ. Ο Αράς και ο Καμιάρ Αλάεϊ είναι και οι δύο ιατροί, οι οποίοι βοηθούν όσους έχουν προσβληθεί από HIV και AIDS. Κατηγορήθηκαν ότι συνεργάζονται με τον εχθρό, όταν το μόνο που κάνουν είναι να προσπαθούν να βοηθήσουν τους αρρώστους.

Ελπίζω να δούμε να ξαναλειτουργεί το κέντρο ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ότι αυτό το Κοινοβούλιο θα καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να βοηθήσει τη Σιρίν Εμπαντί. Εξάλλου, ως συνάνθρωποί της, ο αγώνας της είναι και δικός μας.

  Jean Lambert, συντάκτης. − Κύριε Πρόεδρε, θεωρώ ότι είναι σημαντικό για εμάς να υποστηρίζουμε τους υπέρμαχους των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ανεξάρτητα από το εάν, κατά τη γνώμη μας, οι κυβερνήσεις τους δεν πρόκειται να μας λάβουν υπόψη. Οι άνθρωποι συχνά μας λένε ότι παίρνουν μεγάλο κουράγιο από εξωτερικές φωνές που αναγνωρίζουν τον κίνδυνο που τους απειλεί.

Όπως ειπώθηκε και πριν, η υπόθεση αυτή είναι σοβαρή, επειδή η επίθεση εναντίον ενός διεθνούς φήμης υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δείχνει ότι απειλείται η ασφάλεια όσων αμφισβητούν το κράτος ή όσων ασκούν τα θεμελιώδη δικαιώματά τους, όπως το δικαίωμα στην ελευθερία των θρησκευτικών πεποιθήσεων, έτσι πρέπει είτε να συμμορφωθούν με τις επιταγές του κράτους είτε να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες.

Η ίδια η Σιρίν Εμπαντί έχει αντιμετωπίσει επανειλημμένα απειλές κατά της ζωής της, όχι μόνο επειδή υπερασπίστηκε τους εφτά ηγέτες της θρησκευτικής ομάδας των Μπαχάι στο Ιράν, οι οποίοι αντιμετωπίζουν σημαντικές κατηγορίες. Είδαμε το τελευταίο 24ωρο να σημειώνονται κι άλλες συλλήψεις ανθρώπων με τους οποίους είχε συνεργαστεί, καθώς και άλλων μελών της θρησκευτικής ομάδας των Μπαχάι.

Αν αναλογιστούμε ποιος είναι ο ρόλος μας εδώ, πρέπει επίσης να κατανοήσουμε ότι γινόμαστε μάρτυρες μιας πραγματικής μεταστροφής στην αναγνώριση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από ορισμένες κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο, και ότι αυτό επηρεάζει χώρες με τις οποίες συνεργάζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση. Νιώθουν τώρα ότι δεν είναι υποχρεωμένες να δώσουν και τόσο μεγάλη προσοχή στα ανθρώπινα δικαιώματα, αφού μπορούν να συναλλάσσονται και να συνεργάζονται με χώρες που πραγματικά δεν ενδιαφέρονται. Επομένως, πιστεύω ότι είναι ακόμη σημαντικότερο για εμάς να βεβαιωθούμε ότι καταβάλλουμε προσπάθειες για να υποστηρίξουμε αυτά τα πρότυπα και ότι, όπως είπαμε, δεν προσπαθούμε να αυξήσουμε τις εμπορικές μας συναλλαγές με χώρες με απαράδεκτες επιδόσεις σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά ότι κάνουμε ό,τι μας είναι δυνατό για να υποστηρίξουμε τους υπέρμαχους των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δημοκρατικών στοιχείων που εκφράζουν την αντίθεσή τους προς τις αντιδημοκρατικές δυνάμεις.

  Tunne Kelam, συντάκτης. − Κύριε Πρόεδρε, η κατάσταση των Ιρανών που ζουν κάτω από την καταπιεστική δικτατορία των μουλάδων της Τεχεράνης είναι ανησυχητική και επιδεινώνεται ολοένα σε όλους τους τομείς από το 2005. Έτσι, καλώ την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να εξακολουθήσει να παρακολουθεί την κατάσταση ανθρωπίνων δικαιωμάτων εκεί και να παρουσιάσει μια πλήρη έκθεση σχετικά με την κατάσταση μέσα στο πρώτο μισό του τρέχοντος έτους.

Σήμερα διαμαρτυρόμαστε εναντίον των παρενοχλήσεων εναντίον της κας Σιρίν Εμπαντί, κατόχου του βραβείου Νομπέλ ειρήνης, και του Κέντρου υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που ίδρυσε. Αναρωτιόμαστε συχνά ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτών των διαμαρτυριών. Το ερώτημα αυτό πρέπει να απευθυνθεί επίσης στο Συμβούλιο και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Το καθεστώς του Ιράν είναι ενδεχομένως η μεγαλύτερη απειλή για την παγκόσμια ειρήνη και έννομη τάξη. Κατά πάσα πιθανότητα, στο άμεσο μέλλον η Τεχεράνη θα διαθέτει πυρηνικές κεφαλές – διαθέτει ήδη τους πυραύλους που θα τις φέρουν. Επίσης, το Ιράν είναι μια σημαντική χώρα εξαγωγής τρομοκρατίας – στο Ιράκ, για παράδειγμα, και είναι υποστηρικτής της Χεζμπολά και της Χαμάς.

Ταυτόχρονα, η ΕΕ εξακολουθεί να ελπίζει ότι θα πείσει αυτό το δικτατορικό σύστημα μέσα από συμβιβασμούς και, μέχρι πρόσφατα, βοηθούσε το τρομοκρατικό καθεστώς της Τεχεράνης να δέσει τα χέρια του κύριου δημοκρατικού κόμματος της αντιπολίτευσης, ονομάζοντάς το, κατά ειρωνεία, τρομοκρατική οργάνωση.

Επομένως, χρειαζόμαστε μια σαφή και ισχυρή θέση σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα και επίσης πρέπει να δώσουμε προτεραιότητα στην κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ιράν κατά τις επαφές μας με την Τεχεράνη.

  Erik Meijer, συντάκτης. − (NL) Κύριε Πρόεδρε, ο κος Ματσάκης έχει δίκιο. Η δίωξη της Σιρίν Εμπαντί δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό. Ανάμεσα στους επικριτές του καθεστώτος, κατέχει εδώ και χρόνια περίοπτη θέση. Η ύπαρξη του κέντρου ανθρωπίνων δικαιωμάτων έδινε την εντύπωση ότι τα πράγματα στο Ιράν δεν ήταν και τόσο άσχημα.

Η ταυτότητα της πλειονότητας των θυμάτων του θεοκρατικού καθεστώτος του Ιράν παραμένει άγνωστη. Οι διαφορετικές πολιτικές απόψεις, οι διαμαρτυρίες από εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες που πέφτουν θύματα διακρίσεων, η ομοφυλοφιλία και ο αγώνας κατά της μειονεκτικής θέσης των γυναικών είναι ανεξαιρέτως λόγοι για φυλάκιση ή δολοφονία. Πολλά από τα πράγματα που στην Ευρώπη θεωρούμε δεδομένα μπορούν να σου στοιχίσουν τη ζωή στο Ιράν. Κάποια θύματα τα κρεμούν για παραδειγματισμό από ανυψωτικούς γερανούς, παρουσία μεγάλου πλήθους.

Παρόλα αυτά, ο έξω κόσμος, συμπεριλαμβανομένης της Ευρώπης, δεν δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για αυτή την προμακτική κατάσταση και για το πώς μπορεί να μπει ένα τέλος σε αυτήν. Η διεθνής προσοχή τείνει να εστιάζει σε άλλα πράγματα. Παρότι θα ήταν θετικό για τη διεθνή κοινότητα να δει ότι περιορίζεται η στρατιωτική ισχύς του Ιράν και ότι σταματά η ανάπτυξη πυρηνικής ενέργειας, δίνει σημασία κυρίως στην απρόσκοπτη παροχή πετρελαίου και στη διατήρηση ή/ και στην επέκταση των καλών εμπορικών σχέσεων.

Ως εκ τούτου, το Ιράν βρίσκεται υπό συνεχή απειλή πολέμου, ενώ καταπνίγονται οι επικρίσεις για την έλλειψη σεβασμού στα ανθρώπινα δικαιώματα. Έχουμε φτάσει σε σημείο να εξαγοράζουμε την συνεργασία μας με το καθεστώς του Ιράν, συμπεριλαμβάνοντας συνεχώς τις σημαντικότερες εξορισμένες ομάδες της αντιπολίτευσης στον κατάλογο με τις τρομοκρατικές οργανώσεις. Πρέπει να θέσουμε τέρμα σε αυτή την παράξενη κατάσταση στην οποία, κάθε που υπάρχει δικαστική απόφαση η οποία να ανακυρήσσει παράνομη την ένταξη στον κατάλογο με τις τρομοκρατικές οργανώσεις, λαμβάνεται μια πανομοιότυπη απόφαση από το Συμβούλιο εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σε αντίθεση με τα περισσότερα άλλα θύματα διώξεων στο Ιράν, η Σιρίν Εμπαντί δεν είναι ανώνυμη, αλλά χαίρει διεθνούς φήμης και σεβασμού. Μέχρι τώρα, το κύρος που της απέδωσε η απονομή του βραβείου Νομπέλ της είχε εξασφαλίσει κάποιες φορές έναν περιορισμένο βαθμό ελευθερίας. Το γεγονός ότι αυτό το κύρος σιγά-σιγά παύει να αναγνωρίζεται δηλώνει ότι οι δυνάμεις που απαιτούν αλλαγή στο Ιράν έχουν ανάγκη την υποστήριξη της διεθνούς κοινότητας.

  Bernd Posselt, εκ μέρους της ομάδας PPE-DE. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, το γραφείο μου στο Μόναχο βρίσκεται μια συνοικία όπου κατοικούν πολλοί Χριστιανοί Αρμένιοι από το Ιράν. Είναι μέλη μιας από τις πιο αρχαίες χριστιανικές κοινότητες του κόσμου και, ταυτόχρονα, είναι πατριώτες Πέρσες. Από αυτό φαίνεται ότι το Ιράν/ η Περσία έχει μια αρχαία παράδοση ανεκτικότητας, όχι μόνο απέναντι στις διαφορετικές θρησκείες, αλλά και απέναντι στους διάφορους λαούς που συνθέτουν την μεγάλη αυτοκρατορία του.

Ο χαρακτήρας αυτός έρχεται σε άκρα αντίθεση με το ιρανο-περσικό πνεύμα της διακυβέρνησης χωρίς την παραμικρή ανεκτικότητα, το οποίο διακατέχει το καθεστώς των μουλάδων. Αντιβαίνει τις καλύτερες, τις πλέον ευγενείς παραδόσεις μιας από τις πιο αρχαίες χώρες του κόσμου. Επομένως, είναι υπέρ του λαού του Ιράν και εις όφελος του μέλλοντός του να καταγγείλουμε αυτές τις παραβιάσεις όσο το δυνατόν πιο κατηγορηματικά.

Η κα Σιρίν Εμπαντί, η οποία κατήγγειλε αυτές τις παραβιάσεις θέτοντας σε πολύ μεγάλο κίνδυνο τον εαυτό της, και στην οποία απονεμήθηκε γι’ αυτό το λόγο το βραβείο Νομπέλ ειρήνης, εξακολουθεί να πραγματοποιεί τέτοιου είδους καταγγελίες εκ μέρους όλων των εθνικών ομάδων και όλων των θρησκευτικών κοινοτήτων. Δεν μπορούμε να ανεχτούμε αυτή την τρομακτική, απαίσια δίωξη της κας Εμπαντί. Έχει ανάγκη την αλληλεγγύη μας. Έτσι, ζητώ από την τσεχική προεδρία του Συμβουλίου να εφαρμόσει και στο θέμα αυτό την υγιή πολιτική της για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

  Józef Pinior, εκ μέρους της ομάδας PSE. – (PL) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, πάνω απ’ όλα θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας στην απουσία του εκπροσώπου της τσεχικής προεδρίας από την παρούσα συζήτηση. Το γεγονός αυτό με λυπεί πολύ, καθώς η Δημοκρατία της Τσεχίας αποτελεί σύμβολο της δημοκρατικής παράδοσης του αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε όλη την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη. Επαναλαμβάνω: με λυπεί βαθιά το ότι τη συζήτηση αυτή δεν παρακολουθεί εκπρόσωπος της τσεχικής προεδρίας, παρότι οι άλλες προεδρίες του Συμβουλίου, όπως η γερμανική προεδρία, στέλνουν πάντοτε εκπρόσωπο.

Σήμερα συζητάμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Ιράν, το οποίο είναι μια σημαντική χώρα της Μέσης Ανατολής και μελλοντικά θα επηρεάσει αποφασιστικά την πολιτική κατάσταση σε αυτή την περιοχή. Επομένως, η κυβέρνηση του Ιράν πρέπει να αναλάβει ισχυρότερη δέσμευση να σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα διεθνή πρότυπα του ανθρωπιστικού δικαίου.

Υπερασπιζόμαστε τη νομπελίστρια Σιρίν Εμπαντί και αντιτιθέμεθα στις πρόσφατες πράξεις των αρχών και στην κυβερνητική καμπάνια, στόχος της οποίας είναι να στρέψει την κοινή γνώμη εναντίον της Σιρίν Εμπαντί. Θα ήθελα επίσης να σας επισημάνω ότι σημειώθηκαν κι άλλες συλλήψεις φοιτητών στο Σιράζ. Αυτή την εβδομάδα, ενώ το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συνεδρίαζε στο Στρασβούργο (για να είμαστε ακριβείς, στις 12 Ιανουαρίου), συνελήφθησαν έξι ακόμη άτομα. Πρέπει να υπερασπιστούμε την ανεξαρτησία του φοιτητικού κινήματος στο Ιράν. Θα ήθελα επίσης να σας επιστήσω την προσοχή στην καταπίεση και την παρενόχληση ιατρών που συμμετέχουν στην έρευνα για το AIDS.

Κύριε Επίτροπε, μπορώ να εξάγω μόνο ένα συμπέρασμα: η κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ιράν πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο περαιτέρω παρακολούθησης από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και από την Ευρωπαϊκή Ένωση συνολικά.

  Leopold Józef Rutowicz, εκ μέρους της ομάδας UEN . – (PL) Κύριε Πρόεδρε, στο Ιράν, όπου μεγάλο μέρος του πληθυσμού υποστηρίζει τις αρχές του φονταμενταλισμού, οι δραστηριότητες όλων των δημοκρατικών θεσμών που βασίζονται σε διαφορετικές πολιτιστικές αντιλήψεις αντιμετωπίζουν μεγάλη αντίδραση και έλλειψη ανεκτικότητας. Αυτό είναι το παράδειγμα που δίνει το Ιράν.

Παρόλο που οι πολιτικοί που έχουν την εξουσία στο Ιράν, προκειμένου να βελτιώσουν την εικόνα τους, μπορεί να υπογράφουν δεσμεύσεις που προκύπτουν από διεθνείς συμφωνίες, η καθημερινή πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Η περίπτωση της Σιρίν Εμπαντί, κατόχου του βραβείου Νομπέλ ειρήνης και διευθύντριας του Κέντρου υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα. Το γεγονός ότι οι δραστηριότητές της διώκονται οφείλεται στην αδυναμία της άρχουσας τάξης στην οποία, ο φόβος για την κατάστασή της δεν επιτρέπει να επιβάλει την πειθαρχία στους φονταμενταλιστές που εμπλέκονται σε αντιδημοκρατικές δραστηριότητες. Υποστηρίζουμε το ψήφισμα. Θεωρώ ότι στον τομέα αυτό πρέπει να αναλάβουμε πιο ριζοσπαστικές δράσεις.

  Alexandru Nazare (PPE-DE) . – (RO) Το Ιράν παρέχει ίσως τις τελευταίες καταγεγραμμένες περιπτώσεις παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλη τη διεθνή κοινότητα. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν ενδείξεις για βελτίωση της κατάστασης. Έτσι, η δίωξη της κας Σιρίν Εμπαντί είναι πολύ σοβαρό θέμα και μπορώ επίσης να πω ότι το ίδιο ισχύει και για την κατάσταση των έξι φοιτητών που προαναφέρθηκαν.

Είναι ενθαρρυντικό ότι σχετικά με το θέμα αυτό προτάθηκαν πολλά ψηφίσματα, την πρωτοβουλία για τα οποία έλαβαν διάφορες πολιτικές ομάδες. Πιστεύω, όμως, ότι το ψήφισμα που προωθεί το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα εκπληρώνει πολύ καλύτερα την υποχρέωσή μας να υπερασπιστούμε τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ως πολίτης μιας χώρας με πρόσφατη εμπειρία τόσο ενός απολυταρχικού καθεστώτος όσο και του ότι την ελευθερία του λόγου μπορεί να την εξασφαλίσει μόνο ένα δημοκρατικό καθεστώς, δεν μπορώ παρά να εκφράσω τη συμπαράστασή μου προς αυτή τη γυναίκα, η οποία μάχεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, και είμαι βέβαιος ότι η υπόθεση αυτή θα ληφθεί υπόψη.

Αυτή η εποικοδομητική κριτική μπορεί μόνο να συμβάλει στη βελτίωση των σχέσεων μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ιράν.

  Paulo Casaca (PSE). – (PT) Δεν θα ήθελα να υποστηρίξω απλά αυτό το ψήφισμα, αλλά, ειδικά, να υποστηρίξω τη θέση όλων των φίλων ενός ελεύθερου Ιράν οι οποίοι, όπως ο κος Ματσάκης και άλλοι, επεσήμαναν ότι το κύριο πρόβλημα είναι η πολιτική υποχώρησης μπροστά στο καθεστώς του Ιράν. Πρόκειται για μια πολιτική σύμφωνα με την οποία το πετρέλαιο και οι εμπορικές συμβάσεις είναι σημαντικότερες από τις αρχές.

Το ότι η παράταξη Μουτζαχεντίν του Λαού του Ιράν συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο με τις τρομοκρατικές οργανώσεις ήταν σκανδαλώδες ευθύς εξαρχής. Προέκυψε ότι ήταν ένα ασυνήθιστα σημαντικό και πραγματικό πρόβλημα στο πλαίσιο μιας πολιτικής η οποία εξυπηρετεί ακριβώς τον αντίθετο σκοπό, δηλαδή να κάνει χάρες σε εκείνους που στην πραγματικότητα ακολουθούν τρομοκρατικές πολιτικές.

Γι’ αυτό, για μια ακόμη φορά καλώ το Συμβούλιο να δώσει τέλος σε αυτή την κατάσταση και να αφαιρέσει την παράταξη Μουτζαχεντίν του Λαού του Ιράν από τον κατάλογο με τις τρομοκρατικές οργανώσεις.

  Janusz Onyszkiewicz (ALDE). - (PL) Κύριε Πρόεδρε, ο Zbigniew Brzeziński περιγράφει το τόξο της αστάθειας, το οποίο εκτείνεται από την Αίγυπτο ως το Πακιστάν, ως την κύρια απειλή για την παγκόσμια σταθερότητα και για τις μελλοντικές προοπτικές της παγκόσμιας ανάπτυξης. Σύμφωνα με αυτόν, η σημαντικότερη χώρα σε αυτό το τόξο, ο κυριότερος παράγοντας αναστολής της προόδου, είναι το Ιράν. Αν δεν επιλύσουμε το πρόβλημα του Ιράν, αν δεν βεβαιωθούμε ότι έχει καταστεί προβλέψιμη και δημοκρατική χώρα, θα είναι πολύ δύσκολο να καταφέρουμε να εξαλείψουμε τον κίνδυνο στον οποίο αναφέρεται ο κος Brzeziński.

Παρόλα αυτά, δεν είναι δυνατόν εμείς να εισάγουμε δημοκρατία ή σταθερότητα στο Ιράν. Την αποστολή αυτή πρέπει να φέρουν εις πέρας οι ίδιοι οι Ιρανοί. Ως Ιρανούς εννοώ όσους διαμένουν στο Ιράν, όπως η κα Εμπαντί, καθώς και τους Ιρανούς της διασποράς, όπως η Μίριαμ Ρατζαβί. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι σημαντικό να υποστηρίξουμε ακριβώς αυτά τα δημοκρατικά κινήματα και, τέλος, να αναγνωρίσουμε ότι οι Μουτζαχεντίν δεν είναι τρομοκρατική οργάνωση.

  Zbigniew Zaleski (PPE-DE). - (PL) Κύριε Πρόεδρε, αρκετά ειρωνικά, η κατάσταση στο Ιράν είναι παρόμοια με την κατάσταση στη Γάζα τον καιρό που εξελέγη η Χαμάς, η κυβέρνηση, δηλαδή, που επέλεξε ο λαός.

Αυτό για εμάς είναι ένα πρόβλημα, καθώς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Κάτι πρέπει να αλλάξει στο Ιράν. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να υψώσουμε τη φωνή μας απέναντι σε όλο τον κόσμο και να στείλουμε το μήνυμά μας στο Ιράν, λέγοντας ότι καταδικάζουμε τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την έλλειψη δημοκρατίας, είτε τους αρέσεις είτε όχι. Ίσως σε αυτή την περίπτωση τα λόγια θα μπορέσουν να γίνουν το όπλο μας και, ταυτόχρονα, θα μπορέσουμε να υποστηρίξουμε το λαό του Ιράν που μάχεται για πραγματική ελευθερία, στόχο τον οποίο ελπίζω ότι θα πετύχει.

  Vladimír Špidla, Μέλος της Επιτροπής. – (CS) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις στην κατάσταση της κας Σιρίν Εμπαντί και θεωρεί απαράδεκτες τις απειλές εναντίον της και εναντίον των συναδέλφων της μετά από την έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο γραφείο τους στην Τεχεράνη στις 29 Δεκεμβρίου. Η έρευνα στο γραφείο είναι η πιο πρόσφατη από μια σειρά κινήσεις εκφοβισμού με στόχο την κα Εμπαντί, στις οποίες συμπεριλαμβανόταν και το κλείσιμο το Δεκέμβριο του Κέντρου υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του οποίου ηγείτο η ίδια.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επομένως υποστηρίζει πλήρως τη γαλλική προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία πέρυσι παρουσίασε δύο δηλώσεις αναφορικά με την υπόθεση της κας Εμπαντί στις 31 και στις 22 Δεκεμβρίου. Ειδικότερα, η Επιτροπή δίνει έμφαση στο ότι οι αρχές του Ιράν πρέπει να συμμορφωθούν με τις διεθνείς υποχρεώσεις τους στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και, ιδίως, του δικαιώματος του ειρηνικού συνέρχεσθαι, το οποίο ορίζεται στη Διεθνή σύμβαση για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα. Το Ιράν υπέγραψε και επικύρωσε την εν λόγω Σύμβαση· επομένως, πρέπει να επιτρέψει στα γραφεία του Κέντρου υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων να λειτουργήσουν ξανά και είναι υποχρεωμένο να τους παρέχει τη νομική κατάσταση που απαιτούν εδώ και χρόνια.

Το 2009, όπως και κατά το παρελθόν, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα επωφεληθεί από κάθε ευκαιρία να ασκήσει πίεση στις αρχές του Ιράν για να παράσχουν προστασία στην κα Εμπαντί και σε άλλους υπέρμαχους των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (ατόμων ή οργανώσεων) και για να τους επιτρέψει να λειτουργούν στη χώρα χωρίς να παρεμβαίνει στις νόμιμες δραστηριότητές τους.

Όπως όλοι γνωρίζετε, τα θέματα της πυρηνικής ενέργειας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων περιορίζουν σε μεγάλο βαθμό το εύρος των δραστηριοτήτων μας στο Ιράν. Παρόλα αυτά, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα εξακολουθήσει το 2009 να συνεργάζεται σε τομείς κοινού συμφέροντος, ιδιαίτερα στην καταπολέμηση του εμπορίου ναρκωτικών. Καταφέραμε επίσης να διατηρήσουμε κάποια προγράμματα υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της χρηστής διαχείρισης των δημοσίων θεμάτων, για παράδειγμα, ένα πρόγραμμα για την υποστήριξη των δικαιωμάτων των παιδιών σε συνεργασία με την UNICEF και έργα που υποστηρίζουν την μεταρρύθμιση του δικαστικού συστήματος.

Αναπτύσσουμε επίσης πρωτοβουλίες με στόχο την ενίσχυση της συνεργασίας και των ανταλλαγών στους τομείς της εκπαίδευσης και του πολιτισμού· οι εν λόγω πρωτοβουλίες αφορούν ανταλλαγές στο πλαίσιο του προγράμματος Erasmus Mundus, την πρόσφατη επίσκεψη πολλών ιρανών δημοσιογράφων στις Βρυξέλλες ή την αναμετάδοση τηλεοπτικών προγραμμάτων στην περσική γλώσσα, την οποία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιθυμεί να θέσει σε λειτουργία πριν από το τέλος του τρέχοντος έτους. Παρόλα αυτά, είναι σαφές ότι δεν θα είναι δυνατό να αναπτυχθούν φυσιολογικά οι σχέσεις μας, παρά μόνο αν η κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ιράν σημειώσει εντυπωσιακή βελτίωση.

  Πρόεδρος. – Η συζήτηση ολοκληρώθηκε.

Η ψηφοφορία θα γίνει με το πέρας των συζητήσεων.

(1) βλ. Συνοπτικά Πρακτικά.