Dibattiti

Il-Ħamis, 15 ta' Jannar 2009 - Strasburgu

10.1. L-Iran: il-każ ta' Shirin Ebadi

  Le Président. - L'ordre du jour appelle le débat sur cinq propositions de résolution concernant l'Iran.⁽¹⁾

  Marios Matsakis, author. − Mr President, the persecution of Nobel Prize Laureate Mrs Shirin Ebadi is only one example of many that are taking place in Iran currently, and such persecution should come as no surprise to us considering the blinkered vision of the anachronistically theocratic rulers of that country.

Nor should we be surprised by the fact that the regime in Iran will take no notice whatsoever of this resolution. They will laugh at it and throw it in the bin in exactly the same manner that they have dealt with all previous resolutions of this Parliament. And who can blame them? They know that our resolutions are just words, not deeds, and in their estimation they are not worth the paper they are written on.

If we really want to help bring change in Iran then we must match our words with action. For example, we can remove the PMOI from our terrorist list, or we can stop lucrative contracts between EU Member States and applicant countries and Iran. If we take such action, then we can be sure that the authorities in Tehran will take us seriously and will think twice about continuing with the persecution of their democracy-seeking citizens.

So, it seems to me that we should have had a second motion for a resolution in addition to this one, calling on the governments of some EU Member States, such as the UK and France, and applicant countries, such as Turkey, to stop their hypocritical stance on Iran and start taking real action against it immediately and effectively.

  Catherine Stihler, author. − Mr President, the story of Shirin Ebadi, Nobel Peace Prize-winning lawyer, the first Muslim woman and first Iranian to receive the prize, may be well known to most of us here today. She was the first female judge in her country but was forced to resign due to the Iranian revolution.

She defended the rights of Iranian women and children, fighting to change divorce and inheritance laws in Iran. She stood up to defend religious minorities and their rights, and most recently she has defended seven members of the Bahá’í faith who have been collectively arrested and who face persecution like many others of faith in Iran. But it is her work on human rights and her courage and determination which has gained her the respect of all of us in the Chamber.

She, along with other human rights activists, bravely founded the Centre for the Defence of Human Rights in Tehran. Its purpose was to report human rights violations in Iran, to provide representation of political prisoners and to help their families. However, right from the start the authorities have tried to close the office down. Those who work there have been threatened, imprisoned and intimidated. Shirin Ebadi has personally faced numerous death threats, and the international community has for some time expressed its concern for her safety. Then, just before Christmas, as those at the Centre were about to commemorate the 60th anniversary of the Universal Declaration of Human Rights, Iranian security officials closed the Centre down.

The Centre must be reopened immediately. We must put pressure on the Commission, the High Representative, the Czech presidency and our own Member States to take this case up and see the centre reopened.

It is hard for us sitting here in this Chamber to truly comprehend the bravery, the courage and strength required by human rights activists like Shirin Ebadi to function in Iran and stand up to the dictatorship. However, the work of human rights lawyers and activists is needed to shine a light on what is happening in Iran, to give hope to those like the Alaei brothers. Arash and Kamiar Alaei are both doctors helping those with HIV and AIDS who have been charged with cooperating with an enemy, when all they have been doing is trying to help the sick.

I hope that we will see the re-opening of the human rights centre and that this Parliament will do all it can to help Shirin Ebadi. After all, as fellow human beings, her struggle is also our struggle.

  Jean Lambert, author. − Mr President, I think it is important for us to support human rights defenders, whether we think that governments are going to be listening to us or not. People have often told us they take great courage from external voices recognising the threat that they are under.

As has been said, this is a serious case, because an attack on such an internationally renowned defender of human rights signals that people questioning the state or exercising their fundamental rights, such as those to the freedom of belief, will not be safe, so they have to conform to the state or face the consequences.

Shirin Ebadi herself has faced death threats on many occasions, not least because she has defended the seven-member leadership of the Bahá’í faith in Iran, who themselves face significant persecution. We have seen further arrests in the last 24 hours of people who have worked with her and indeed other members of the Bahá’í faith.

When we look at what we do here, we also need to realise that we are actually seeing a shift in the recognition of human rights by certain governments throughout the world, and that this has an impact on countries with which the European Union has dealings. They now feel that they do not have to pay so much attention to human rights because they can trade and work with countries that really do not care. I think, therefore, that makes it even more important for us to make sure that we try to uphold those standards and that, as has been said, we do not look to increase trade with countries whose human rights records are abysmal, but make every effort to support those working for human rights and those democrats opposing the undemocratic forces.

  Tunne Kelam, author. − Mr President, the situation of Iranian citizens who live under the oppressive dictatorship of Tehran’s mullahs is alarming and has been deteriorating in all areas since 2005. Therefore, I urge the Commission to continue to monitor the human rights situation there and to present a comprehensive report on the situation during the first half of this year.

Today, we protest against the harassment of a Nobel Peace Prize winner, Ms Shirin Ebadi, and her Centre for the Defence of Human Rights. It has often been asked what is the result of these protests. This question should also be addressed to the Council and the Commission.

The Iranian regime is potentially the biggest threat to world peace and the rule of law. In all likelihood, in the nearest future Tehran will have nuclear warheads – it already has the missiles to deliver them. Iran too is a big exporter of terrorism – to Iraq for example, it is a supporter of Hezbollah and Hamas.

At the same time, the EU is still hoping to convince this dictatorship through compromises and has until recently been helping the terrorist regime in Tehran to tie the hands of the main democratic opposition, ironically labelling it as a terrorist organisation.

So we need a clear and forceful stand on human rights and also to have the human rights situation in Iran as a priority in dealing with Tehran.

  Erik Meijer, Auteur. − Voorzitter, de heer Matsakis heeft gelijk. De vervolging van Shirin Ebadi is geen losstaand incident. Onder de critici van het regime heeft zij jarenlang een bevoorrechte positie mogen innemen. Het bestaan van haar mensenrechtencentrum wekte de indruk dat het in Iran toch nog wel meevalt.

De meeste slachtoffers van het theocratische regime in Iran zijn onbekend. Afwijkende politieke opvattingen, protesten van gediscrimineerde etnische minderheden en religieuze minderheden, homoseksualiteit en strijd tegen de achtergestelde positie van vrouwen, zijn redenen om te worden opgesloten of vermoord. Veel zaken die in Europa normaal zijn, kunnen je daar het leven kosten. Sommige slachtoffers worden in aanwezigheid van een groot publiek demonstratief opgehangen aan hoge hijskranen.

Desondanks is de buitenwereld, waaronder Europa, niet erg sterk geïnteresseerd in deze afschuwelijke toestand en de manier waarop daaraan een eind kan komen. De internationale belangstelling gaat veel meer uit naar andere zaken. Enerzijds betreffen die het inperken van de militaire macht van Iran en het tegengaan van de toepassing van atoomenergie. Anderzijds wordt vooral belang gehecht aan de voortgezette levering van aardolie en aan handhaving en/of uitbreiding van goede handelsbetrekkingen.

Het gevolg is dat enerzijds voortdurend wordt gedreigd met oorlog tegen Iran, terwijl anderzijds kritiek op het tekort aan mensenrechten wordt ingeslikt. Het leidt er zelfs toe dat de medewerking van het Iraanse regime wordt gekocht door de voornaamste oppositie in ballingschap voortdurend opnieuw op de terroristenlijst te zetten. Er moet een eind komen aan de bizarre situatie waarin telkens na een gerechtelijke uitspraak, die deze plaatsing op de terroristenlijst onwettig verklaart, door de Raad namens de Europese Unie opnieuw een gelijkluidend besluit wordt genomen.

Anders dan de meeste andere vervolgden in Iran, is Shirin Ebadi niet anoniem, maar internationaal bekend en gerespecteerd. De status van Nobelprijswinnaar heeft haar tot nu toe soms een beperkte mate van vrijheid opgeleverd. Dat die status nu eindigt, toont de noodzaak aan van internationale steun voor die krachten die verandering nastreven.

  Bernd Posselt, im Namen der PPE-DE-Fraktion. – Herr Präsident! Ich habe mein Büro in München in einer Straße, in der viele christliche Armenier aus dem Iran leben. Sie sind Angehörige einer der ältesten christlichen Gemeinschaften der Welt und gleichzeitig patriotische Perser. Das zeigt, dass der Iran oder Persien eine uralte Tradition der Toleranz hat, der religiösen Toleranz, aber auch der Toleranz gegenüber den vielen Völkern, die dieses große Reich ausmachen.

Es ist absolut uniranisch und unpersisch, so intolerant zu herrschen, wie es dieses Mullah-Regime tut. Es widerspricht den vornehmsten und besten Traditionen eines der ältesten Staaten der Erde. Deshalb handeln wir im Interesse des iranischen Volkes und seiner Zukunft, wenn wir diese Missstände deutlicher als bisher anprangern.

Frau Shirin Ebadi, die das mit großem Risiko getan hat und dafür den Friedensnobelpreis bekommen hat, tut das immer wieder für alle ethnischen Gruppen, für alle Religionsgemeinschaften. Wir können nicht dulden, dass sie auf eine derart schreckliche und erbärmliche Art und Weise verfolgt wird. Sie braucht unsere Solidarität. Deshalb appelliere ich an die tschechische Ratspräsidentschaft, ihre gute Menschenrechtspolitik auch in dieser Frage anzuwenden.

  Józef Pinior, w imieniu grupy PSE. – Panie Przewodniczący! Panie Komisarzu! Po pierwsze, chciałem zwrócić uwagę na brak przedstawiciela prezydencji Republiki Czeskiej w czasie tej debaty. Odbieram to bardzo przykro, gdyż Republika Czeska jest dziedzicem demokratycznych tradycji walki o prawa człowieka całej Europy Środkowo-Wschodniej. Powtarzam: jest to dla mnie bardzo przykre, że nie ma dzisiaj przedstawiciela prezydencji w czasie tej debaty, mimo że inne prezydencje, chociażby niemiecka, takiego przedstawiciela zawsze wysyłały.

Debatujemy dzisiaj na temat sytuacji praw człowieka w Iranie, który jest ważnym państwem na Bliskim Wschodzie i jednym z państw, które będzie miało decydujący wpływ na sytuację polityczną w tym regionie świata. Tym bardziej zobowiązuje to władze Iranu do bezwzględnego przestrzegania praw człowieka oraz norm międzynarodowych w dziedzinie prawa humanitarnego.

Stajemy w obronie noblistki Shirin Ebadi i sprzeciwiamy się ostatnim działaniom władz i kierowanej przez władze do opinii publicznej kampanii przeciwko Shirin Ebadi. Chcę także zwrócić uwagę na dalsze aresztowania studentów Uniwersytetu w Shiraz. W tym tygodniu, w którym Parlament Europejski obraduje w Strasburgu (a dokładnie dnia 12 stycznia), aresztowano następnych 6 osób. Musimy stanąć w obronie autonomii ruchu studenckiego w Iranie. Chcę także zwrócić uwagę na represje, szykany w stosunku do lekarzy zajmujących się badaniem AIDS.

Panie Komisarzu! Wynika z tego tylko jeden wniosek: sytuacja praw człowieka w Iranie musi podlegać dokładnemu monitoringowi ze strony Komisji Europejskiej i całej Unii Europejskiej.

  Leopold Józef Rutowicz, w imieniu grupy UEN. – Panie Przewodniczący! W Iranie, w którym zasady fundamentalizmu popierane są przez dużą część społeczności, działalność wszelkich instytucji demokratycznych, które oparte są na innych zasadach kulturowych, napotyka na duże opory i nietolerancje. Takim przykładem jest Iran.

Z jeden strony politycy rządzący w kraju, by mieć lepszy image, podpisują zobowiązania wynikające z międzynarodowych ustaleń, lecz codzienna praktyka niestety jest inna. Przykładem może być sprawa Shirin Ebadi, laureatki Pokojowej Nagrody Nobla kierującej Centrum Ochrony Praw Człowieka. Szykanowanie jej działalności spowodowane jest słabością rządzącej klasy, która, bojąc się o swoją pozycję, nie potrafi zdyscyplinować antydemokratycznego działania fundamentalistów. Popieramy rezolucję. Myślę, że w tym zakresie należałoby podjąć bardziej radykalne działania.

  Alexandru Nazare (PPE-DE). - Iranul reprezintă poate cel mai puţin documentat caz de violare a drepturilor omului din comunitatea internaţională. În acest moment nu există semnale de îmbunătăţire a situaţiei. Persecuţia doamnei Shirin Ebadi este un caz foarte grav în acest sens, şi acelaşi lucru îl pot spune şi despre situaţia celor 6 studenţi, care a fost menţionată mai devreme.

E îmbucurător că pe această temă s-au propus mai multe rezoluţii, iniţiate de mai multe grupuri politice. Credem însă că cea a Partidului Popular European răspunde mult mai bine obligaţiei noastre de a apăra drepturile omului. Ca cetăţean al unei ţări care a cunoscut recent atât experienţa totalitară, cât şi libertatea de expresie garantată de un regim democratic, nu pot decât să simpatizez cu cauza unei luptătoare pentru drepturile omului şi sunt sigur că acest lucru va fi luat în considerare.

Această critică constructivă nu poate decât să ajute relaţiile dintre Uniunea Europeană şi Iran.

  Paulo Casaca (PSE). - Eu queria não só apoiar esta resolução, mas muito em particular apoiar a palavra de todos os amigos de um Irão livre que, tal como o nosso colega Marios Matsakis e outros, fizeram questão de sublinhar que o principal problema é a política de apaziguamento para com o regime iraniano. É a política que leva a que o petróleo e os contratos comerciais sejam mais importantes do que os princípios.

A colocação da organização dos Mujahedines do Povo do Irão na lista das organizações terroristas foi um escândalo desde o princípio. Foi tornar aquilo que é um problema real extraordinariamente importante numa política que é o contrário, que é fazer os favores a quem de facto prossegue políticas terroristas.

Por essa razão, eu instava mais uma vez o Conselho a imediatamente pôr cobro a essa situação e retirar a organização dos Mujahedines do Povo do Irão da lista das organizações terroristas.

  Janusz Onyszkiewicz (ALDE). - Panie Przewodniczący! Zbigniew Brzeziński określa główne zagrożenie dla stabilności na świecie i perspektyw rozwoju światowego w łuku niestabilności, który rozciąga się od Egiptu do Pakistanu. Głównym według niego krajem w tym właśnie łuku, takim zwornikiem, jest Iran. Bez rozwiązania problemu Iranu, bez sprawienia, że będzie to kraj przewidywalny i demokratyczny, bardzo trudno będzie myśleć o tym, ażeby to niebezpieczeństwo, o którym mówi Brzeziński, zażegnać.

Ale do Iranu nie można przynieść demokracji, nie można przynieść stabilności. Musi to być dziełem samych Irańczyków. Irańczyków i w samym Iranie, tak właśnie jak Pani Ebadi, i tych, którzy są na zewnątrz, którzy są na emigracji, jak Miriam Rajavi. I dlatego jest tak istotne, ażeby wspierać te właśnie demokratyczne ruchy i także uznać w końcu, że mudżahedini to nie jest organizacja terrorystyczna.

  Zbigniew Zaleski (PPE-DE). - Panie Przewodniczący! Jak na ironię, podobnie jak z wyborem Hamasu, mamy w Iranie sytuację, kiedy władze są wybrane przez społeczeństwo.

To jest nasz problem, bo niewiele można zrobić. Tam coś musi się zmienić. My możemy tylko mówić przed światem i przesyłać nasz message do Iranu, że potępiamy gwałcenie praw człowieka, brak demokracji, czy im się to podoba, czy nie. Może w tym przypadku słowo będzie naszą bronią i jednocześnie naszą pomocą dla tych, którzy w Iranie walczą o prawdziwą wolność, której uzyskania im życzę.

  Vladimír Špidla, člen Komise. − Vážený pane předsedo, vážené dámy, vážení pánové, Evropská komise pozorně sleduje vývoj situace, v níž se nachází paní Širin Ebadiová, a domnívá se, že hrozby, kterým jsou paní Ebadiová a také její kolegové vystaveni po prohlídce jejich kanceláří v Teheránu provedené 29. prosince, jsou nepřijatelné. Prohlídka kanceláří je posledním z aktů zastrašování, které jsou nasměrovány proti paní Ebadiové a mezi něž patří například prosincové ukončení Sdružení obránců lidských práv, které vedla.

Evropská komise proto zcela podpořila francouzské předsednictví Rady Unie při předložení dvou prohlášení ve věci paní Ebadiové, 31. a 22. prosince minulého roku. Komise zdůrazňuje zejména skutečnost, že íránské orgány musejí dodržovat své mezinárodní závazky v oblasti lidských práv, a zejména práva na pokojné shromažďování uvedené v Mezinárodním paktu o občanských a politických právech, který Írán podepsal a ratifikoval, musejí proto povolit znovuotevření prostor Sdružení obránců lidských práv a poskytnout mu právní postavení, o které žádá již mnoho let.

Stejně jako v minulosti ani v roce 2009 Komise nenechá bez povšimnutí žádnou příležitost, při níž bude moci na íránské orgány působit, aby paní Ebadiové a dalším obráncům lidských práv (jednotlivcům nebo organizacím) poskytly ochranu a umožnily jim dále působit v zemi a nenarušovaly jejich legitimní činnost.

Jak všichni víte, otázky jaderné energie a lidských práv výrazně omezují rozsah našeho působení v Íránu. Komise přesto v roce 2009 bude pokračovat ve spolupráci v oblastech společného zájmu, zejména potlačování obchodu s drogami. Podařilo se nám rovněž zachovat některé programy na podporu lidských práv a řádné správy věcí veřejných, například projekt na podporu práv dětí prováděný ve spolupráci s UNICEF a projekty na podporu reformy soudnictví.

Provádíme rovněž iniciativy zaměřené na posílení spolupráce a výměn v oblasti vzdělávání a kultury – výměny v rámci programu Erasmus Mundus, nedávná návštěva několika íránských novinářů v Bruselu nebo vysílání televizních pořadů v perštině, jehož zahájení si Komise přeje před koncem tohoto roku. Přesto je jasné, že pokud v Íránu nedojde k výraznému zlepšení lidských práv, nebudou se moci naše vztahy vyvíjet normálně.

  Le Président. - Le débat est clos.

Le vote aura lieu à la fin des débats.

(1) Voir procès-verbal