Debaty

Poniedziałek, 9 marca 2009 r. - Strasburg

26. Reakcja na wyzwania związane z ropą naftową (krótka prezentacja)

  Przewodniczący. - Kolejny punkt to krótka prezentacja sprawozdania (A6-0035/2009) przez Herberta Reula w imieniu Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii w sprawie możliwości sprostania wyzwaniom związanym z zaopatrzeniem w ropę naftową (2008/2212(INI)).

  Herbert Reul, sprawozdawca – (DE) Panie Przewodniczący, panie i panowie! W przedmiotowym sprawozdaniu w sprawie zaopatrzenia w ropę naftową apeluję – a na apel ten zgadza się także Komisja – o położenie nacisku na znaczenie ropy naftowej dla przyszłych dostaw energii w Europie. Ropa naftowa ewidentnie pozostanie bardzo ważnym pierwotnym źródłem energii w UE nawet w średniej i długiej perspektywie.

Obserwujemy ostry wzrost popytu spowodowany wzrostem gospodarczymi i wzrostem liczby ludności, a także dążeniem do indywidualnej mobilności. W ostatnich latach zmagamy się na różne sposoby z pytaniem logicznym, jak zmniejszyć zużycie, jak ograniczyć popyt, na co także wiele uwagi poświęcono w sprawozdaniu. Jak możemy zmniejszyć zużycie lub zaspokoić potrzeby przy użyciu innych źródeł energii?

Przedmiotowe sprawozdanie zwraca uwagę na fakt, że politycy powinni myśleć o tym, czy i jak można zwiększyć zasoby, tj. stronę podażową, oraz co można zrobić w tej sprawie. Trzeba tu uwzględnić trzy lub cztery kwestie. Po pierwsze, konieczne są duże inwestycje w przemysł naftowy: w tym kontekście zawsze wspomina się o kwocie 350 miliardów dolarów rocznie.

Po drugie, należy podkreślić, że musimy być znacznie bardziej aktywni w dziedzinie innowacji technologicznych. Musimy także myśleć o tym, jak eksploatować wszystkie dostępne rezerwy w sposób najbardziej efektywny. W związku z tym powinniśmy się oczywiście koncentrować nie tylko na technologii i użyteczności zasobów ziemi, ale także na kwestiach polityki zagranicznej. W tym kontekście także w wielu punktach w przedmiotowym sprawozdaniu, których teraz nie zliczę, podjęto próbę wykazania, że musimy wzmóc wysiłki w kierunku udostępnienia niekonwencjonalnych zasobów ropy, zwiększyć dywersyfikację, odpowiedzieć na pytanie, jak zmienić trasy transportu, oraz postawić pytanie, jaki wkład może mieć polityka zagraniczna we wzmacnianie stosunków i wzajemnej zależności i wiarygodności między Unią Europejską a krajami wydobywającymi ropę.

Przedmiotowe sprawozdanie nie jest próbą odpowiedzi na wszystkie kwestie dotyczące ropy naftowej. Jest raczej próbą analizy szeregu kwestii, które do tej pory nie znalazły się w centrum zainteresowania. Nie zajmuje się kwestiami efektywności i oszczędzania energii nie dlatego, że nie są one ważne, ale dlatego, że są one poruszane w innych dokumentach. W związku z tym należy postawić szereg innych pytań. Powinniśmy się na przykład zastanowić nawet nad tym, czy w dziedzinie technologii mamy wystarczająco dużo młodych ludzi o świeżym podejściu, którzy są gotowi zaangażować się w tę dziedzinę i poszukiwać nowych rozwiązań.

Tak wygląda krótkie podsumowanie treści przedmiotowego sprawozdanie.

  Jacques Barrot, wiceprzewodniczący Komisji. − (FR) Panie przewodniczący! W imieniu Komisji dziękuję panu Reulowi za przygotowanie sprawozdania w sprawie możliwości sprostania wyzwaniom związanym z zaopatrzeniem w ropę naftową. Chcę także podziękować członkom różnych komisji, które podały swe opinie na ten temat, wnosząc swój cenny wkład w tę ważną debatę.

Od czasu komunikatu Komisji z czerwca 2008 roku pt. „Reakcja na wyzwania związane z ropą naftową” warunki gospodarcze uległy znacznej zmianie. Ropa naftowa osiągała wówczas cenę 140 dolarów za baryłkę, co rodziło poważne skutki dla całej gospodarki, jak i dla osób prywatnych w Unii Europejskiej. Od tego czasu cena ropy spadła o dobre 100 dolarów do poniżej 40 dolarów za baryłkę.

Jednak analiza przeprowadzona wówczas przez Komisję pozostaje aktualna w odniesieniu do warunków strukturalnych na rynkach ropy naftowej, światowego popytu na energię, średnich i długich perspektyw oraz znaczenia polityki Unii Europejskiej w zakresie energii i zmian klimatycznych. Wszystkie te czynniki zmieniają nasze formy produkcji i zużycia, jak i nasze zachowania.

Wiele z tych pytań omówiono szczegółowo w drugiej strategicznej analizie polityki energetycznej przyjętej w listopadzie 2008 roku, która była przedmiotem debaty parlamentarnej przy innych okazjach. Co więcej, przyjęcie przez Radę i Parlament Europejski w grudniu 2008 roku pakietu wniosków w sprawie energii i zmian klimatycznych było ważnym krokiem w kierunku zdecydowanego działania z myślą o naszym przyszłym zapotrzebowaniu na energię, szczególnie dzięki postawieniu celu, jakim jest osiągnięcie 20% udziału energii odnawialnej w całkowitym zużyciu energii do 2020 roku.

Komisja z zadowoleniem przyjmuje większość kwestii poruszonych w sprawozdaniu pana Reula. Zauważamy poparcie dla nowych inwestycji w zastępowanie dotychczasowych źródeł energii zasobami takimi jak energia odnawialna oraz promowanie towarów i usług efektywnych energetycznie. Na te aspekty zwróciła uwagę Komisja w europejskim planie naprawy gospodarczej.

Oczywiście z zadowoleniem przyjmujemy także uwagę poświęconą pogłębieniu dialogu z krajami wydobywającymi ropę w celu znalezienia pragmatycznych rozwiązań dla stwierdzonych problemów. Zważywszy na rosnący związek między energią a polityką zagraniczną oraz na potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego, jasne jest, że należy dbać o dobre relacje z krajami wydobywającymi ropę w celu zapewnienia większej przewidywalności funkcjonowania rynków wewnętrznych.

Mówiąc o rezerwach ropy, należy poruszyć kwestię przejrzystości na rynkach energii. Jeśli chodzi o przejrzystość zasobów ropy, pytanie to poruszono w czasie drugiej analizy strategicznej. Obecnie rozważa się możliwość cotygodniowego publikowania informacji o zasobach dostępnych komercyjnie.

Co się tyczy oszczędności energii i dywersyfikacji źródeł, docierają do nas argumenty dotyczące potencjalnych oszczędności energii w sektorze budowlanym i z ciekawością oczekujemy na wnioski debat w sprawie reformy dyrektywy w sprawie charakterystyki energetycznej budynków.

Co do uwag dotyczących potrzeby dywersyfikacji źródeł energii w sektorze transportu oraz używania pojazdów potencjalnie efektywnych energetycznie, w planie naprawy zauważyć można inicjatywę dotyczącą samochodów ekologicznych.

Podsumowując, zwróciłbym uwagę na zobowiązanie Komisji do dalszego rozwoju działań w zakresie wszystkich kwestii podjętych w odniesieniu do cen ropy. Kwestie te stanowią część ogólnej polityki w zakresie energii, klimatu i badań.

Z przyjemnością kontynuujemy współpracę z Parlamentem Europejskim we wszystkich tych dziedzinach. Jeszcze raz dziękuję panu Reulowi za przedstawienie informacji i wyjaśnień, które będą cennymi wskazówkami dla naszej przyszłej polityki energetycznej.

  Przewodniczący. – Zamykam ten punkt posiedzenia.

Glosowanie odbędzie się środę.

Oświadczenia pisemne (art. 142 Regulaminu)

  Constantin Dumitriu (PPE-DE), na piśmie. – (RO) Sprawozdanie pana Reula jest ogromnie ważne w kontekście obecnego kryzysu gospodarczego i wyzwań związanych ze zmianami klimatu.

Jako członek Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, ciągle zgadzam się ze stwierdzeniem, że nie możemy umniejszać wagi inwestycji w czyste technologie i odnawialne źródła energii jako rozwiązania w kwestii zmniejszenia zależności od ropy, zmniejszenia emisji węgla oraz, co równie ważne, tworzenia nowych miejsc pracy i stymulacji wzrostu gospodarczego.

Z zadowoleniem przyjmuję fakt, że w przedmiotowym sprawozdaniu jest także mowa o biopaliwach jako o zasobie, który nie jest w wystarczającym stopniu wykorzystywany, i mam nadzieję, że Komisja Europejska weźmie pod uwagę zalecenie, by ułatwić dostęp biopaliw do rynku. Wykorzystanie biopaliw stanowi realną gospodarczą i społeczną alternatywę w rozwoju wsi i ochrony środowiska.

Jednocześnie cieszy mnie fakt, że zwrócono większą uwagę na efektywność energetyczną budynków, która jest jednym z priorytetów w europejskim planie naprawy gospodarczej, a którą w sprawozdaniu pana Reula wymienia się jako rozwiązanie w kwestii obniżenia popytu na paliwa kopalne. Zaletą efektywności energetycznej jest ponadto fakt, że sprzyja ona także zmniejszeniu rachunków konsumentów, kiedy coraz bardziej doskwiera im kryzys gospodarczy.

  Anni Podimata (PSE), na piśmie. – (EL) Dziś bardziej niż kiedykolwiek wcześniej Unia Europejska potrzebuje wspólnej polityki energetycznej, która sprzyjać będzie bezpieczeństwu energetycznemu i solidarności energetycznej, a jednocześnie wspierać realne rozwiązania energetyczne. Dziś ropa naftowa jest najważniejszym źródłem energii w Europie, głównie ze względu na jej powszechne zastosowanie w sektorze transportu. Szacuje się, że w 2030 roku uzależnienie UE od dostaw ropy wynosić będzie 95%. Nie możemy ignorować faktu, że import pochodzi w zasadzie z krajów niestabilnych politycznie, których w związku z tym nie można uznać za bezpieczne.

Co więcej, dziś przed Europą stoją trzy wyzwania: finansowe, energetyczne i ekologiczne, które w sposób nieunikniony ograniczają nasz wybór. Ropa jest przestarzałym źródłem energii. Jej koszt podwoił się od 2005 roku, jej cena ciągle się waha i wiąże się ona z wysokimi emisjami CO2. Jedynym rozwiązaniem jest zatem reorientacja polityki energetycznej. Nie jest nim natomiast popieranie rozwiązań w zakresie energii nuklearnej czy nowych kopalń w Afryce. Rozwiązaniem jest wspieranie europejskich i krajowych działań promujących efektywność energetyczną i inwestowanie w projekty, które wykorzystują odnawialne źródła energii.