Πληρη πρακτικα των συζητησεων

Τετάρτη 11 Μαρτίου 2009 - Στρασβούργο

16. 5ο Παγκόσμιο Φόρουμ για τα Ύδατα στην Κωνσταντινούπολη, 16-22 Μαρτίου 2009 (συζήτηση)

  Πρόεδρος. – Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τη συζήτηση για την προφορική ερώτηση προς την Επιτροπή για το 5ο Παγκόσμιο Φόρουμ για τα Ύδατα στην Κωνσταντινούπολη, 16-22 Μαρτίου 2009, από τον κύριο Borrell Fontelles, εξ ονόματος της Επιτροπής Ανάπτυξης (O-0026/2009 – B6-0015/2009).

  Pierre Schapira, συντάκτης. − (FR) Κυρία Πρόεδρε, Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, σε λίγες ημέρες μια αντιπροσωπεία του Κοινοβουλίου θα ταξιδέψει στην Κωνσταντινούπολη για να λάβει μέρος στο 5ο Παγκόσμιο Φόρουμ για τα Ύδατα, ένα γεγονός που θα φέρει σε επαφή τους φορείς από όλο τον κόσμο που έχουν ενδιαφέρον για τα ύδατα: οργανισμούς των Ηνωμένων Εθνών, τράπεζες ανάπτυξης, Κράτη, επαγγελματικούς οργανισμούς, ΜΚΟ και τοπικές αρχές.

Σε μια περίοδο που το νερό γίνεται όλο και περισσότερο ένας δυσεύρετος πόρος και οι ρυθμοί των κλιματικών αλλαγών μας οδηγούν να αναμένουμε όλο και περισσότερες συγκρούσεις σχετικά με την πρόσβαση στο νερό, ήθελα να προετοιμαστώ για αυτή τη συνάντηση θέτοντας σε ψηφοφορία στο Σώμα ένα δυνατό κείμενο προκειμένου να τεθούν οι βάσεις για Ευρωπαϊκή δράση σε αυτό τον τομέα.

Η κατάσταση, όπως γνωρίζετε, είναι σοβαρή. Η έλλειψη νερού έχει εξαπλωθεί πέρα από τις παραδοσιακά άνυδρες περιοχές. Η πρόσβαση στο νερό, η ποιότητα του οποίου επιδεινώνεται συνεχώς, μας ανησυχεί όλους μας. Τα στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών μιλούν από μόνα τους. Ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό· δυόμιση δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε αποχέτευση· πέντε χιλιάδες παιδιά κάτω των έξι πεθαίνουν κάθε μέρα από ασθένειες που προκαλούνται από έλλειψη καθαρού πόσιμου νερού ή αποχέτευσης ή από την κακή κατάσταση αυτών.

Το σκάνδαλο είναι ότι τα πρώτα θύματα είναι πάντα οι πιο φτωχοί. Η πρόσβαση στο νερό, κάτι που θα αποτελεί μία από τις κύριες προκλήσεις τα επόμενα χρόνια, θα μπορούσε να καθυστερήσει περαιτέρω την επίτευξη των αναπτυξιακών στόχων της Χιλιετίας. Το επόμενο Παγκόσμιο Φόρουμ για τα Ύδατα πρέπει να είναι μια ευκαιρία για να βρεθούν λύσεις να αντιμετωπιστεί αυτή η τεράστια πρόκληση.

Η πρώτη μου προτεραιότητα ήταν η υπογράμμιση ότι το νερό αποτελεί ένα κοινό πόρο της ανθρωπότητας που πρέπει να αποτελεί καθολικό δικαίωμα. Αυτή είναι η πρώτη παράγραφος του προτεινόμενου ψηφίσματος, και είναι ζωτικής σημασίας, καθώς οι πολιτικές που εφαρμόζουμε βασίζονται σε αυτή. Το να έχουμε κατά νου αυτή τη βασική αρχή, σημαίνει να λέμε «όχι» στην εμπορευματοποίηση του νερού καθώς, δυστυχώς, γνωρίζουμε πολύ καλά τις καταστροφικές συνέπειες του γεγονότος αυτού.

Η έκθεση του Αναπτυξιακού Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών (UNDP) του 2006 δείχνει κατάφορες αδικίες. Η έλλειψη δικτύων διανομής είχε συχνά ως αποτέλεσμα την απουσία ασφαλούς πόσιμου νερού για τις πιο δυσπραγούσες τάξεις. Συνεπώς, εκατομμύρια άνθρωποι πρέπει να καταφεύγουν σε ανεπίσημες πηγές, οι οποίες, λαμβάνοντας υπόψη τους μεσάζοντες, χρεώνουν το νερό πέντε με δέκα φορές περισσότερο.

Αγωνιζόμαστε για πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό και αποχέτευση για όλους. Αυτό σημαίνει ότι το νερό πρέπει να παραμείνει υπό δημόσιο έλεγχο, κάτι που από μόνο του μπορεί να διασφαλίσει το κοινό συμφέρον. Αυτή η αρχή πρέπει να οδηγεί τις πολιτικές μας, και χαίρομαι για το ότι το ψήφισμα κάνει αναφορά σε αυτό.

Η δημόσια παρέμβαση μπορεί όντως να επιλύσει το πρόβλημα της πρόσβασης. Ένα δίκαιο και βιώσιμο σύστημα τιμολόγησης για όλους θα ήταν πολύ πιο φτηνό για τους φτωχούς ανθρώπους από ότι να χρειάζεται να καταφεύγουν σε ανεπίσημους φορείς και θα επέτρεπε τις επενδύσεις στις απαραίτητες υποδομές.

Αυτός ο στόχος μπορεί να επιτευχθεί, μόνο εάν συμβάλλουμε όλοι σε αυτόν. Η δημόσια αναπτυξιακή βοήθεια πρέπει έτσι να χρησιμοποιηθεί μαζί με τους πόρους των τοπικών αρχών, των τραπεζικών δανείων, του ιδιωτικού κεφαλαίου και των καινοτόμων συμπράξεων.

Θα ήθελα ιδιαιτέρως να τονίσω τη σημασία της χρηματοδότησης που βασίζεται στην αλληλεγγύη, κάτι που κατέστη δυνατό με το νόμο Oudin στη Γαλλία. Αυτός δίνει τη δυνατότητα στις τοπικές αρχές να εισπράττουν ένα σέντ ανά κυβικό μέτρο από τους λογαριασμούς νερού των χρηστών για τη χρηματοδότηση δράσεων διεθνούς συνεργασίας αφιερωμένων αποκλειστικά στο νερό.

Είναι έτοιμη η Επιτροπή, κυρία Επίτροπε, να ενθαρρύνει την ανάπτυξη αυτού του εργαλείου; Μια τέτοια ανάπτυξη πρέπει να γίνει σε συμφωνία με την έννοια του κοινού καλού, και για αυτό το λόγο χαίρομαι γιατί το κείμενο του ψηφίσματος τονίζει ότι οι συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα πρέπει να ορίζονται σαφώς και να υπόκεινται σε κανονισμούς.

Από το τελευταίο Παγκόσμιο Φόρουμ, ο ρόλος των τοπικών αρχών έχει αναγνωριστεί από όλους τους φορείς, συμπεριλαμβανομένων των μελών του Κοινοβουλίου και των υπουργών. Το επόμενο φόρουμ, στην Κωνσταντινούπολη, θα ξεχωρίσει για δύο σημαντικές προόδους: την υπογραφή συμφωνίας από τις τοπικές αρχές για το νερό και την οργάνωση δύο ημερών αφιερωμένων εξολοκλήρου στο ρόλο των τοπικών αρχών.

Είστε έτοιμη κυρία Επίτροπε, να χρησιμοποιήσετε τα τεράστια αποθέματα τεχνογνωσίας και ανθρώπινων και οικονομικών πόρων των τοπικών αρχών για την ενθάρρυνση της Συνεργασίας Βορρά-Νότου; Έχοντας επιτυχημένη εμπειρία και τεχνική κατάρτιση, οι πόλεις του Βορρά θέλουν να βοηθήσουν τους ομολόγους τους στον αναπτυσσόμενο κόσμο.

Τέλος, τα Ηνωμένα Έθνη δημοσίευσαν σήμερα μια έκθεση για το νερό που κάνει ορισμένες τρομακτικές προβλέψεις για το μέλλον. Υπό τη διττή πίεση της δημογραφικής ανάπτυξης και των κλιματικών αλλαγών, η κρίση σχετικά με το νερό έχει επιδεινωθεί από την ανεπάρκεια της πολιτικής αντίδρασης. Ενώ το νερό αποτελεί προτεραιότητα κάθε αναπτυξιακής πολιτικής, μόνο το 6% της διεθνούς βοήθειας αφιερώνεται σε αυτό.

Για αυτό θέλω η Ευρώπη, το Κοινοβούλιο μας και η Επιτροπή να στείλουν ένα ισχυρό μήνυμα στους λαούς του Νότου, καθώς αυτή η ανισότητα πρόσβασης στο νερό δεν μπορεί να συνεχιστεί.

  Πρόεδρος. – Θα ήθελα να κάνω ένα σύντομο προσωπικό σχόλιο: ελπίζω ειλικρινά να μη σταματήσει το νερό να αποτελεί κοινό πόρο και να αποτελεί δικαίωμα για όλους.

  Ανδρούλα Βασιλείου, Μέλος της Επιτροπής. − Κυρία Πρόεδρε, καταρχάς θα ήθελα να μεταφέρω τη συγγνώμη του συνάδελφού μου, κυρίου Louis Michel, γιατί δεν μπόρεσε να βρίσκεται σήμερα εδώ, καθώς βρίσκεται στο Κονγκό. Παρόλα αυτά, με μεγάλη χαρά θα αναφερθώ στα πολύ σημαντικά αυτά ζητήματα.

Η Επιτροπή συμφωνεί ότι υπηρεσίες που έχουν σχέση με την παροχή νερού και αποχέτευσης απευθύνονται σε τοπικό επίπεδο, μέσω των τοπικών κυβερνήσεων, των δήμων και των κοινοτήτων. Πρέπει να αναγνωρίσουμε παρόλα αυτά, ότι υπάρχουν αδυναμίες σε αυτά τα διαφορετικά επίπεδα, κυρίως σε πιο αδύναμες χώρες όπου η παροχή βασικών υπηρεσιών δεν αποτελεί πρώτη προτεραιότητα.

Τον περασμένο χρόνο, οι Ευρωπαϊκές Ημέρες Ανάπτυξης εδώ στο Στρασβούργο, επικεντρώθηκαν στο ρόλο των τοπικών αρχών, οι οποίες βρίσκονται στο επίκεντρο της πρόσβασης σε αναγκαίες υπηρεσίες, καθώς και στη σημασία της τοπικής διακυβέρνησης και της συμμετοχής των πολιτών. Αυτό προφανώς αποτελεί ένα κεντρικό ζήτημα για τον τομέα των υδάτων και η Επιτροπή, μέσω των διαφόρων οργάνων της, εργάζεται για την αύξηση της υποστήριξης προς τις τοπικές αρχές και την ενδυνάμωση των συνεργασιών μεταξύ των τοπικών φορέων από το Βορρά και το Νότο.

Σε επίπεδο ΕΕ, η ευρωπαϊκή πολιτική για τα ύδατα βασίζεται επίσης στην αρχή της καλής διακυβέρνησης, της ενθάρρυνσης της συμμετοχής των πολιτών, των τοπικών κοινοτήτων, των ΜΚΟ και των φορέων. Αυτό αντικατοπτρίζεται, όχι μόνο στην Οδηγία πλαίσιο για τα ύδατα αλλά επίσης σε πρωτοβουλίες όπως η πρωτοβουλία της ΕΕ για τα ύδατα που τέθηκε σε εφαρμογή στην Παγκόσμια Διάσκεψη Κορυφής για την Αειφόρο Ανάπτυξη στο Γιοχάνεσμπουργκ, ένας από τους στόχους της οποία είναι η ενδυνάμωση του ρόλου των τοπικών φορέων.

Στην Αφρική, όπου οι αναπτυξιακοί στόχοι της Χιλιετίας που σχετίζονται με το νερό και την αποχέτευση βρίσκονται εκτός τροχιάς, χρειάζεται αύξηση των επενδύσεων και η Επιτροπή επέδειξε την πολιτική της δέσμευση δημιουργώντας έναν οικονομικό μηχανισμό.

Η διευκόλυνση για τα ύδατα του μισού δισεκατομμυρίου ευρώ επέτρεψε την κινητοποίηση του διπλάσιου ποσού μέσω συγχρηματοδότησης ενός μεγάλου αριθμού προγραμμάτων για τη βελτίωση της κατάστασης του νερού, των αποχετευτικών και υγειονομικών εγκαταστάσεων για εκατομμύρια ανθρώπους. Έχει επίσης βελτιώσει τη διαχείριση του νερού στα κράτη ΑΚΕ. Το επίκεντρο της συμμετοχής των τοπικών φορέων ήταν μια προστιθέμενη αξία αυτής της διευκόλυνσης.

Η ΕΕ θα εκπροσωπηθεί στο Τμήμα Υπουργικών Εργασιών του Παγκόσμιου Φόρουμ για τα Ύδατα από την Τσέχικη Προεδρία. Η δήλωση που ετοιμάζεται περιλαμβάνει αναφορές στην ανάγκη καλής διακυβέρνησης μέσω δημιουργίας υποδομών και θεσμικών μεταρρυθμίσεων σε όλα τα επίπεδα.

Η πολιτικής της Επιτροπής, που εγκρίθηκε το 2002, προωθεί ολοκληρωμένη διαχείριση των υδάτινων πόρων στις αναπτυσσόμενες χώρες. Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να αντιμετωπιστούν οι διαφορετικές χρήσεις των υδάτων – όπως για πόσιμο νερό, εγκαταστάσεις υγιεινής, άρδευση κτλ. – για να επιτευχθεί η βέλτιστη κατανομή παροχών σε όλες τους χρήστες.

Επιπλέον, αναλύονται οι βέλτιστες πρακτικές διαφορετικών εμπειριών από πράσινες ζώνες γύρω από πόλεις, ιδιαίτερα στην Αφρική, στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας «Μεγάλου Πράσινου Τοίχους για τη Σαχάρα και τη Σαχέλ» ως μέρος μιας μελέτης σκοπιμότητας που έχει τη στήριξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Περαιτέρω στήριξη σε αυτή την πρωτοβουλία θα εξετασθεί στο πλαίσιο της Εταιρικής Σχέσης Αφρικής-ΕΕ για τις κλιματικές αλλαγές.

Με χαρά ανακοινώνω ότι η διευκόλυνση για τα ύδατα θα συνεχιστεί υπό το 10ο Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάπτυξης και EUR 200 εκατομμύρια έχουν δεσμευθεί για αυτό το σκοπό. Κράτη Μέλη καλούνται να συμμετέχουν με επιπλέον χρηματοδότηση.

Η στρατηγική της Επιτροπής βασίζεται σε ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο συνεργασίας με χώρες εταίρους, Κράτη Μέλη της ΕΕ και όλους τους εμπλεκόμενους φορείς.

Η διευκόλυνση για τα ύδατα συμπληρώνει τα εθνικά προγράμματα με την ικανότητά της να συνεργάζεται με αποκεντρωμένους φορείς και να αναπτύσσει καινοτόμες λύσεις. Οι προετοιμασίες για τη 10η διευκόλυνση για τα ύδατα του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάπτυξης αναδεικνύουν ιδιαίτερα το δυναμικό των δημόσιων φορέων για τα ύδατα, που παρέχουν πάνω από το 90% των υπηρεσιών για ύδατα και υγειονομικών εγκαταστάσεων παγκοσμίως.

Συνεπώς, οι συμπράξεις δημοσίου αποτελούν πιθανώς μια πολύ οικονομική προσέγγιση σχετικά με την προώθηση της αρχής «καλής διακυβέρνησης» στον τομέα του ύδατος των ΑΚΕ, με πιθανές μακροπρόθεσμες και βιώσιμες επιδράσεις στις θεσμικές και οργανωτικές αλλαγές. Τέτοιες «δίδυμες συμπράξεις» – για παράδειγμα μέσω της εκπαίδευσης και της τεχνικής υποστήριξης – μπορούν να αποτελέσουν αποτελεσματικούς τρόπους προώθησης των αρχών της καλής διαχείρισης στον τομέα του ύδατος των χωρών ΑΚΕ.

Τέλος, θα ήθελα να επιβεβαιώσω ότι η αποτελεσματικότητα της ενίσχυσης και ο καταμερισμός της εργασίας θα συζητηθούν με τους αρμόδιους εταίρους στους μηχανισμούς της Πρωτοβουλίας για τα Ύδατα της ΕΕ. Έχει γίνει χαρτογράφηση της Αναπτυξιακής Βοήθειας της ΕΕ στον τομέα του ύδατος για τη βελτίωση του, εν εξελίξει, διαλόγου. Το ζήτημα των χωρών που δέχονται μικρές χρηματικές βοήθειες, είναι σημαντικό στον τομέα των υδάτων και η Επιτροπή σκοπεύει να το λάβει υπόψη στη δημιουργία της νέας διευκόλυνσης για τα ύδατα υπό το 10ο Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάπτυξης.

  José Ribeiro e Castro, εξ ονόματος της ομάδας PPE-DE. – (PT) Κυρία Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, θα ήθελα να επαναλάβω τα όσα είχε δηλώσει στο Κοινοβούλιο πριν από μερικά χρόνια, στις 13 Μαρτίου, η Eija-Riitta Korhola. Περιέγραψε την κατάσταση αναφορικά με την πρόσβαση σε καθαρό νερό ως εξής: «Τα νούμερα είναι ανησυχητικά: 3.900 παιδιά πεθαίνουν κάθε μέρα λόγω της έλλειψης καθαρού νερού. Το ένα πέμπτο του παγκόσμιου πληθυσμού, περίπου 1,1 δισ. άτομα, υποφέρουν από έλλειψη καθαρού νερού. Πάνω από το 40%, εν των μεταξύ, ζουν χωρίς κατάλληλες υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης».

Έχουν περάσει τρία χρόνια από τότε που έγινε η δήλωση αυτή και τι έχει συμβεί; Αυτό που συνέβη είναι ότι το παγκόσμιο σενάριο παραμένει ανησυχητικά το ίδιο, πράγμα το οποίο εύλογα γεννά ανησυχίες. Αντιμετωπίζουμε σήμερα μια σοβαρή κρίση στις βασικές εγκαταστάσεις αποχέτευσης που μας αφορά όλους. Θα ήθελα να επισημάνω ότι το πρόβλημα αυτό επηρεάζει ιδιαίτερα τις φτωχότερες και λιγότερο ανεπτυγμένες περιοχές του κόσμου, καθώς και στην Υποσαχάρια Αφρική. Εξακολουθεί να είναι η περιοχή που έχει πληγεί περισσότερο από την έλλειψη ποιότητας νερού, ιδίως στις αγροτικές περιοχές και στις φτωχογειτονιές γύρω από τις μεγάλες πόλεις. Ωστόσο, το πρόβλημα είναι τεράστιο. Έχω μαζί μου ένα φυλλάδιο της UNICEF που χρονολογείται από το 2001. Γενικότερα όμως, τα όσα αναγράφονται εξακολουθούν να αληθεύουν και προκαλούν εντύπωση. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι αυτό το 1 δισεκατομμύριο ατόμων κατανέμεται ουσιαστικά σε όλο τον κόσμο. Αυτό το 1 δισεκατομμύριο ατόμων δεν έχει πρόσβαση σε καθαρό νερό: 4% στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, 4% στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, 19% στη Νότια Ασία, 25% στην Υποσαχάρια Αφρική και 42% στην Ανατολική Αφρική και τον Ειρηνικό. Αν εξετάσουμε τα στοιχεία σε αυτές τις περιοχές, θα δούμε ότι οι περιοχές της Ανατολικής Αφρικής και του Ειρηνικού και της Υποσαχάριας Αφρικής παρουσιάζουν πιο ανησυχητικά στοιχεία, με ποσοστά 24% και 43% του πληθυσμού τους αντίστοιχα να εξακολουθούν να μην έχουν, στις αρχές της δεκαετίας του 2000, καμία πρόσβαση σε καθαρό και ασφαλές νερό.

Είναι εξαιρετικά σημαντικό να μην ξεχνάμε τις επιπλοκές για την υγεία, ορισμένες εκ των οποίων είναι θανατηφόρες, οι οποίες οφείλονται στην έλλειψη νερού, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο επηρεάζουν την ανάπτυξη και πρόοδο των πληθυσμών που στερούνται αυτό το βασικό αγαθό τόσο ως προς την ποιότητά όσο και ως προς την ποσότητα· δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης τις συνοριακές εντάσεις που προκαλούνται από την πρόσβαση στο νερό και ότι οι κίνδυνοι αυτοί θα γίνουν εντονότεροι αν δεν γίνει κάτι για να αποτραπούν.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, ως παγκόσμιος παράγοντας και κατ’ εξοχήν φορέας που συμβάλλει στην παγκόσμια προσπάθεια αντιμετώπισης του προβλήματος αυτού, δεν μπορεί να μην συμμετάσχει στις σημαντικές συζητήσεις για το εν λόγω ζήτημα. Χαιρετίζω τις εκθέσεις που παρουσίασε η κυρία Επίτροπος στο Κοινοβούλιο. Χαιρετίζω επομένως τη διεξαγωγή και την ευρωπαϊκή συμμετοχή σε αυτό το 5ο Παγκόσμιο Φόρουμ για το Νερό. Έτσι θα δοθεί άλλη μια ευκαιρία σε όλους τους βασικούς παράγοντες να συζητήσουν το ζήτημα αντικειμενικά και να αναπτύξουν μια σαφή προσέγγιση αυτού του προβλήματος. Δεν μπορώ παρά να υποστηρίξω αυτή την προσπάθεια, όπως έκανε και το σύνολο της Επιτροπής Ανάπτυξης υπό την έννοια της προώθησης της επικουρικότητας. Περαιτέρω, καθώς υπάρχουν πολλές ευθύνες ως προς αυτό σε τοπικό επίπεδο, υποστηρίζω επίσης τους λοιπούς προβληματισμούς της επιτροπής μας. Κυρίες και κύριοι, το νερό είναι ένα αγαθό απαραίτητο για τη ζωή, για τη ζωή καθενός από εμάς και για τη ζωή της ανθρωπότητας. <BRK>

  Inés Ayala Sender, εξ ονόματος της ομάδας PSE. – (ES) Κυρία Πρόεδρε, είμαι, γενικότερα, χαρούμενη που αυτό το 5ο Παγκόσμιο Φόρουμ για το Νερό θα διεξαχθεί στην Κωνσταντινούπολη και, πάνω απ' όλα, που η Ευρωπαϊκή Ένωση θα συμμετάσχει με αντιπροσωπεία της Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Επίσης, κατανοώ και υποστηρίζω την ανάγκη υποστήριξης των τοπικών δημοσίων αρχών στις προσπάθειές τους να θεσπίσουν δημοκρατικά, συμμετοχικά συστήματα και βελτιώσεις ή καινοτομίες στον τομέα διαχείρισης του νερού, καθώς και να υποστηρίξουν διεργασίες αποκέντρωσης.

Ο πρωταρχικός και θεμελιώδης σκοπός όλων αυτών είναι η προστασία του θεμελιώδους δικαιώματος χρήσης νερού και υπηρεσιών αποχέτευσης αλλά, σαφώς, κάτι τέτοιο πρέπει να πραγματοποιείται εντός ενός αυστηρού πλαισίου σεβασμού της βιώσιμης ανάπτυξης, το οποίο, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθορίζεται από την οδηγία-πλαίσια για το νερό ως σημείο αναφοράς, με τους αναπτυξιακούς στόχους της Χιλιετίας ως βάση για ανάπτυξη.

Πρέπει να πω ότι όλα αυτά – και θα το διατυπώσω και αύριο με τροπολογία που ελπίζω να εγκρίνει το Κοινοβούλιο – ήταν το θέμα της συζήτησης το περασμένο φθινόπωρο κατά τη Διεθνή Έκθεση της Σαραγόσα 2008, η οποία ήταν και η πρώτη φορά που το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συμμετείχε μαζί με την Επιτροπή επί ίσοις όροις. Στην Έκθεση, πάνω από 2.000 εμπειρογνώμονες, στο Βήμα για το Νερό (Water Tribune), και ΜΚΟ, στο φόρουμ που ονομάζεται Agora, καθώς και αντιπροσωπείες από την Επιτροπή και το Κοινοβούλιο, συζήτησαν και παρήγαγαν τεράστιο όγκο συζητήσεων και πολύ ενδιαφέρουσες, δημιουργικές προτάσεις σχετικά με τη διαχείριση του νερού.

Όλο αυτό πήρε μια μόνιμη μορφή με το «Χάρτη της Σαραγόσα 2008» που εγκρίθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2008. Περιλαμβάνει 27 σημεία, μερικά από τα οποία θα ήθελα να επισημάνω. Ο Χάρτης δηλώνει ότι:

«- η πρόσβαση σε πόσιμο νερό και εγκαταστάσεις αποχέτευσης είναι ανθρώπινο δικαίωμα που πρέπει να εγγυώνται όλες οι δημόσιες αρχές·

- η πρόσβαση σε νερό έχει τεράστια επίδραση στην ανάπτυξη·

- σύμφωνα με τις προβλέψεις, η κλιματική αλλαγή μπορεί να αλλάξει τη διαθεσιμότητα και ζήτηση του νερού σε όλο τον πλανήτη·

- η βιώσιμη παραγωγή τροφίμων συνδέεται άμεσα με την αποδοτική χρήση του νερού·

- οι λεκάνες απορροής είναι τα πλέον κατάλληλα περιβάλλοντα για την τιθάσευση των υδάτων και η ορθή διαχείρισή τους καθιστά δυνατή την επίλυση διαφορών μεταξύ χωρών, περιοχών και χρηστών·» και, τέλος, ότι

«- οι δημόσιες αρχές πρέπει να αναλάβουν την πρωτοβουλία να προωθήσουν τη νομοθεσία και τις ρυθμίσεις που απαιτούνται προκειμένου να εξασφαλιστεί η πρόσβαση σε νερό από όλους.»

Καλώ την Επίτροπο να λάβει υπόψη της τα συμπεράσματα του Χάρτη της Σαραγόσα, στη σύνταξη του οποίου συμμετείχαμε εμείς, δηλαδή η Επιτροπή και το Κοινοβούλιο, καθώς και εμπειρογνώμονες, ΜΚΟ και σύλλογοι και ο οποίος αποτέλεσε στην πραγματικότητα ένα φόρουμ για μια προκαταρτική συζήτηση εν όψει του 5ου Παγκόσμιου Φόρουμ για το Νερό στην Κωνσταντινούπολη.

Πιστεύω ότι αξίζει να συμπεριληφθούν τα συμπεράσματα του Χάρτη καθώς και του Βήματος για το Νερό στο υλικό της ευρωπαϊκής συζήτησης που εμείς, ως Ευρωπαϊκή Ένωση, παρουσιάζουμε στο περίπτερό μας σε αυτή τη διεθνή έκθεση.

  Roberto Musacchio, εξ ονόματος της ομάδας GUE/NGL. – (IT) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, πριν από δύο χρόνια, πραγματοποιήθηκε μια συζήτηση στο Κοινοβούλιο και εγκρίθηκε ένα ψήφισμα με μεγάλες απαιτήσεις σχετικά με το νερό, επ’ ευκαιρία του 4ου Παγκοσμίου Φόρουμ που διεξήχθη στην Πόλη του Μεξικού. Διατυπώθηκε τότε ότι το νερό πρέπει να θεωρείται ανθρώπινο δικαίωμα και ότι πρέπει να αναπτυχθούν ενεργητικές πολιτικές για την υλοποίηση του δικαιώματος αυτού μέσω μορφών δημόσιας-ιδιωτικής συνεργασίας, εστιάζοντας κυρίως στις τοπικές κοινότητες.

Δυστυχώς, αυτό το ψήφισμα δεν υποστηρίχθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία ήταν παρούσα στην Πόλη του Μεξικού – θα ήθελα σήμερα να το υπενθυμίσω αυτό στην Επίτροπο – παρά το γεγονός ότι επιδοκιμάστηκε ευρέως από πολλές χώρες, ιδίως της Λατινικής Αμερικής. Η ίδια η φύση αυτού του φόρουμ, μια ιδιωτική δομή, δυστυχώς επικράτησε. Έχουμε σήμερα την ευκαιρία να στείλουμε μια κοινοβουλευτική αντιπροσωπεία στην Κωνσταντινούπολη και θα ήταν επωφελές αν η παρουσία μας εκεί υποστηριζόταν από ένα εξίσου ισχυρό ψήφισμα με αυτό του 2006: δεν έχουμε ακόμη φτάσει εκεί, γι' αυτό και καταθέτω αυτές τις τροπολογίες.

Πρέπει να φτάσουμε σε ένα πραγματικό σημείο καμπής στο ζήτημα του νερού. Τα τρομακτικά στατιστικά στοιχεία σχετικά με την έλλειψη νερού είναι ευρέως γνωστά και πρόκειται να επιδεινωθούν ως αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής. Στην πραγματικότητα, απαιτείται νέα δράση στον τομέα της κλιματικής αλλαγής. Η κλιματική αλλαγή καθιστά την πρόσβαση στο νερό πιο δύσκολη και η ανεπαρκής πρόσβαση στο νερό επιδεινώνει με τη σειρά της την κλιματική αλλαγή. Έτσι, μαζί με το ζήτημα των δικαιωμάτων και της δημόσιας-ιδιωτικής συνεργασίας, πρέπει επίσης να εξετάσουμε την οικοδόμηση μιας ισχυρής σχέσης με το Πρωτόκολλο του Κιότο. Τα Ηνωμένα Έθνη είναι αυτά που πρέπει να εμπλακούν στα θέματα που αφορούν το νερό. Ένα ξεχωριστός φορέας των Ηνωμένων Εθνών θα μπορούσε να αναλάβει την παγκόσμια διακυβέρνηση του νερού, απομακρύνοντάς την από την ιδιωτική φιλοσοφία που επικρατεί ακόμη στο τρέχον φόρουμ. Κάτι τέτοιο θα ενθάρρυνε τη σύνδεση με τις σημαντικές συμβάσεις για την κλιματική αλλαγή και την απερήμωση που αποτελούν μέρος του πλαισίου των Ηνωμένων Εθνών.

Βεβαίως, στη συνέχεια, θα απαιτηθούν κατάλληλα οικονομικά στοιχεία. Αυτά θα μπορούσαν να προκύψουν, για παράδειγμα, από γενικούς φόρους και τέλη επί του μεταλλικού νερού το οποίο - θα ήθελα να επισημάνω στους συναδέλφους μου - χρησιμοποιούμε υπέρμετρα ακόμη και στο Κοινοβούλιο. Η ιδιωτικοποίηση του νερού πρέπει να καταπολεμηθεί: θα καταστήσει την πρόσβαση σε ένα ζωτικό πόρο όχι πλέον δικαίωμα αλλά αγορά. Πιστεύω ότι όλη η ιστορία της Ευρώπης μας διδάσκει ότι ο δημόσιος τομέας είναι αυτός που εγγυήθηκε το δικαίωμα σε νερό στα σπίτια μας, πράγμα το οποίο δεν συμβαίνει σε άλλες ηπείρους που είναι ολοένα και πιο επιρρεπείς στη διείσδυση του ιδιωτικού τομέα.

Πρόκειται για πρακτικά ζητήματα τα οποία όμως έχουν και τεράστια ηθική σημασία. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι το δικαίωμα σε νερό προασπίζονται μεγάλα μη θρησκευτικά και θρησκευτικά κινήματα και διασημότητες. Πρόσφατα και πολλές φορές κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, η αίθουσα συνεδριάσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ήταν διαθέσιμη – ορθώς, και ευχαριστώ τους προέδρους για αυτό – για τη διεξαγωγή σημαντικών συνεδριάσεων παγκόσμιων ακτιβιστικών οργανώσεων. Κατά τη διάρκεια της τελευταίας συνεδρίασης, εκφράστηκε η ιδέα ενός πραγματικού πρωτοκόλλου για το δικαίωμα στο νερό, το οποίο είμαι πεπεισμένος πως πρέπει όλοι να υποστηρίξουμε.

  Filip Kaczmarek (PPE-DE). – (PL) Κυρία Πρόεδρε, η περισσότεροι από εμάς θεωρούμε δεδομένη την ελεύθερη πρόσβαση στο νερό. Χρησιμοποιούμε μεγάλες ποσότητες νερού καθημερινώς. Ωστόσο, αξίζει να θυμηθούμε ότι σύμφωνα με εκτιμήσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, το ένα έκτο του πληθυσμού της Γης, δηλαδή, πάνω από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε νερό που πληροί τα βασικά, ελάχιστα πρότυπα καθαριότητας. Αυτό σημαίνει ότι στον πολιτισμό του 21ου αιώνα, εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από δίψα και πεθαίνουν ως αποτέλεσμα των ασθενειών που προκαλούνται από τη λήψη μολυσμένου νερού. Ήμουν πρόσφατα στο Λάγος, τη μεγαλύτερη πόλη της Αφρικής, όπου μόλις το 1% των ανθρώπων έχει πρόσβαση σε τρεχούμενο νερό.

Τέτοιου είδους στατιστικά στοιχεία είναι τρομακτικά, αλλά παρ' όλα αυτά το πρόβλημα του νερού δεν γίνεται πρωτοσέλιδο των εφημερίδων, δεν προσελκύει το γενικό ενδιαφέρον των μέσων ενημέρωσης και δεν είναι το θέμα συζητήσεων και διαφωνιών, όπως για παράδειγμα το AIDS, η καταπολέμηση της ελονοσίας ή η υπερθέρμανση του πλανήτη. Αυτό ασφαλώς οφείλεται στο γεγονός ότι το πρόβλημα αφορά μόνο το 2% των Ευρωπαίων σε αντίθεση με το 27% των ατόμων στην Αφρική. Εκτιμάται ότι μόνο στην Αφρική, πεθαίνουν κάθε χρόνο περισσότερα άτομα από ασθένειες που προκαλούνται από τη λήψη βρόμικου νερού από ότι από AIDS και ελονοσία μαζί.

Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι η έλλειψη πρόσβασης σε πόσιμο νερό δεν σκοτώνει με θεαματικό τρόπο ώστε να δοθεί εξέχουσα θέση στα μέσα ενημέρωσης και δεν προκαλεί τόσο ευρύ ενδιαφέρον όσο μια καταστροφή όπως ένα σεισμός, ένα τσουνάμι, μια πλημμύρα ή οι ένοπλες συγκρούσεις. Όπως δήλωσε νωρίτερα και ο κύριος Ribeiro e Castro, είναι γεγονός ότι, κατά μέσο όρο, πεθαίνουν κάθε μέρα 6.000 παιδιά από ασθένειες που προκαλούνται από την έλλειψη νερού. Αυτό σημαίνει ότι κάθε 15 δευτερόλεπτα πεθαίνει ένα παιδί. Μπορείτε να φανταστείτε την αντίδραση του κόσμου, την ανταπόκριση, το βαθμό κινητοποίησης και αποφασιστικότητας, αν κάτι τέτοιο συνέβαινε στην Ευρώπη και όχι στην Υποσαχάρια Αφρική ή την Ασία;

Κατά συνέπεια, το πρόβλημα της πρόσβασης σε νερό δεν συνιστά μόνο πρόβλημα για τις αναπτυσσόμενες χώρες αλλά και για τις ανεπτυγμένες. Η καθολική πρόσβαση σε πόσιμο νερό είναι μια βασική προϋπόθεση για την ανάπτυξη των χωρών και την καταπολέμηση της φτώχειας. Αν δεν εκπληρωθεί αυτή η ανάγκη, δεν έχει νόημα να συζητάμε για τη βελτίωση της υγειονομικής περίθαλψης ή την ανάπτυξη της εκπαίδευσης. Αν δεν μπορεί να εξασφαλιστεί νερό για τις ανάγκες της γεωργίας ή της απλής βιομηχανίας, ολόκληρες κοινωνίες είναι καταδικασμένες στον αγώνα για την καθημερινή επιβίωση. Αυτό οδηγεί σε ένοπλες συγκρούσεις, μετανάστευση και αποσταθεροποίηση. Με άλλα λόγια, εμποδίζει την ανάπτυξη και αυξάνει τις αναπτυξιακές ανισότητες.

Πολιτικά πρόσωπα θα είναι επίσης παρόντα στο Φόρουμ που συζητάμε. Θα συζητήσουν ζητήματα τρέχουσας σημασίας. Ένα από αυτά είναι η κατάσταση στο Νταρφούρ, όπου ο Πρόεδρος al-Bashir εκδιώκει οργανισμούς οι οποίοι, μεταξύ άλλων, βοηθούσαν στην εξασφάλιση της πρόσβασης σε νερό από τον πληθυσμό του Νταρφούρ. Θα είναι λοιπόν μια ευκαιρία για να πεισθεί, μεταξύ άλλων, ο Πρόεδρος al-Bashir, να επιτρέψει στις διεθνείς οργανώσεις να παράσχουν νερό στον πληθυσμό του Νταρφούρ. <BRK>

  Giulietto Chiesa (PSE). – (IT) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, θα ήθελα και εγώ με τη σειρά μου να σας υπενθυμίσω, όπως ακριβώς ο κύριος Musacchio, ότι το Φεβρουάριο, στο Κοινοβούλιο, μαζί με το Παγκόσμιο Πολιτικό Φόρουμ του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, πραγματοποιήθηκε μια διάσκεψη με έναν σημαντικό τίτλο: «Ειρήνη με το Νερό», μια διάσκεψη κατά την οποία καταρτίστηκε μνημόνιο για ένα παγκόσμιο πρωτόκολλο για το νερό που αξίζει να εξεταστεί σοβαρά και, επιπλέον, υποστηρίχθηκε από όλες τις μεγάλες πολιτικές ομάδες στο Κοινοβούλιο, αλλά το οποίο φαίνεται να μην λαμβάνει υπόψη της η Επιτροπή Ανάπτυξης, που κατάρτισε το κείμενο αυτό.

Δεν πιστεύω ότι κάτι τέτοιο ήταν τυχαίο: το κείμενο που συζητάμε σήμερα φαίνεται στην πραγματικότητα ανίσχυρο και αόριστο σε όλα τα σημαντικά σημεία που θα περιλαμβάνονται στην ημερήσια διάταξη στην Κωνσταντινούπολη. Ας πάρουμε για παράδειγμα το νερό ως θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα. Εφόσον είναι δικαίωμα – και είναι παράλογο να αρνηθούμε κάτι τέτοιο – τότε δεν μπορεί να συνιστά και εμπόρευμα. Ένα δικαίωμα δεν μπορεί να αγοράζεται ή να πωλείται σε μια ελεύθερη κοινωνία. Ένα δικαίωμα αγοράζεται μόνο σε μια κοινωνία σκλάβων. Ωστόσο, γνωρίζουμε όλοι ότι τα τεράστια ιδιωτικά συμφέροντα θέλουν να αποκτήσουν αυτό το δικαίωμα. Τι λοιπόν θα πει η Ευρώπη στην Κωνσταντινούπολη; Ποιος, όπως αναφέρεται για παράδειγμα στην αιτιολογική σκέψη Ζ, πρέπει να ενισχύσει την οικονομική προτεραιότητα του νερού; Πρόκειται για ένα θαυμαστό παράδειγμα ασαφούς διατύπωσης. Επιπλέον, είναι το κράτος ή η δημόσια ιδιοκτησία ο μοναδικός παράγοντας στην πολιτική υδάτων; Ή, όπως αναφέρεται στην παράγραφο 12 του ψηφίσματος, είναι ο «βασικός παράγοντας»; Τι σημαίνει πραγματικά αυτή η φράση; Κατά τα άλλα, αντιφάσκει προς την παράγραφο 2 του ίδιου κειμένου, όπου δηλώνεται ορθώς ότι το νερό είναι ένα «δημόσιο αγαθό» που πρέπει να διατηρείται «υπό δημόσιο έλεγχο».

Εν ολίγοις, βρισκόμαστε εν μέσω μιας γενικής κρίσης στο μοντέλο ανάπτυξης της κοινωνίας μας και ωστόσο εξακολουθούμε να υποστηρίζουμε την ιδέα της αγοράς που σφετερίζεται την ίδια τη φύση με σκοπό το ιδιωτικό κέρδος. Τέλος, υπάρχει και ένα άλλο εξαιρετικά αδύνατο σημείο: το έγγραφο δεν περιέχει καμία οργανωτική πρόταση για την παγκόσμια διαχείριση του νερού. Ωστόσο, το προαναφερόμενο μνημόνιο περιέγραψε σε γενικές γραμμές μια πρόταση για τη σύσταση μιας παγκόσμιας υπηρεσίας, πράγμα το οποίο επαναλαμβάνεται σε μία από τις τροπολογίες που θα υποστηρίξω με την ψήφο μου.

  Czesław Adam Siekierski (PPE-DE). – (PL) Κυρία Πρόεδρε, το 5ο Παγκόσμιο Φόρουμ για το Νερό θα πρέπει να είναι μια ευκαιρία να επεξεργαστούμε συστήματα δημόσιας διαχείρισης του νερού που θα είναι αποτελεσματικά, διαφανή, ρυθμισμένα και σύμφωνα με τους στόχους βιώσιμης ανάπτυξης για την εκπλήρωση των αναγκών της κοινωνίας. Ειδικό ρόλο και ειδικά καθήκοντα στον τομέα αυτό πρόκειται να αναλάβουν οι τοπικές αυτοδιοικήσεις. Επιπλέον, η κρίση τροφίμων έδειξε την ανάγκη για την ανάπτυξη νέων τεχνικών, όπως για παράδειγμα για την άρδευση καλλιεργήσιμων εκτάσεων. Την ίδια στιγμή, είναι σημαντικό να εξασφαλιστεί ότι χρησιμοποιούνται φυσικά λιπάσματα ή λιπάσματα που διασπώνται γρήγορα στο έδαφος και δεν εισχωρούν στα υπόγεια ύδατα.

Τέλος, πως σκοπεύει η Επιτροπή να ενεργήσει σύμφωνα με την επιθυμία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που εξέφρασε στο ψήφισμά του της 15ης Μαρτίου για το 4ο Παγκόσμιο Φόρουμ για το Νερό, σχετικά με την υποστήριξη και τους τρόπους συγχρηματοδότησης της διαχείρισης του νερού; Το πρόβλημα του νερού είναι η σημαντικότερη πρόκληση που πρέπει να αντιμετωπίσει ο κόσμος και η Ευρώπη.

  Alessandro Battilocchio (PSE). – (IT) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, οι συνάδελφοι μου έχουν δίκιο, τα στοιχεία είναι ανησυχητικά και απαιτούν σοβαρή σκέψη. Σε πολλά, πάρα πολλά άτομα στον κόσμο δεν αναγνωρίζεται το θεμελιώδες δικαίωμά τους σε νερό. Τα τελευταία χρόνια, η θέσπιση ρυθμίσεων στον τομέα αυτό έχει διευρυνθεί σημαντικά. Ωστόσο, στην Κωνσταντινούπολη, θα ήθελα να εστιάσουμε στην ανάγκη ορθολογικής οργάνωσης πολλών διεθνών φορέων που παίζουν ρόλο στη διακυβέρνηση, τη διοίκηση και τον έλεγχο της παγκόσμιας δυναμικής που σχετίζεται με το νερό, των οποίων οι δραστηριότητες και οι αρμοδιότητες επί του παρόντος συχνά αλληλοεπικαλύπονται. Αυτή η μεταρρύθμιση δεν μπορεί να αναβληθεί άλλο.

Ελπίζω επίσης ότι το 5ο Παγκόσμιο Φόρουμ για το Νερό θα αναγνωρίσει την έννοια του νερού ως παγκόσμιος δημόσιος πόρος και ότι η ιδέα αυτή θα υποστηριχθεί, με επακόλουθες κατάλληλες πολιτικές για την προστασία του, τη δημόσια ιδιοκτησία και τις διαδικασίες χρήσης και διανομής.

  Marie Anne Isler Béguin (Verts/ALE). – (FR) Κυρία Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, πιστεύω ότι όλοι εδώ στο Κοινοβούλιο επαναλαμβάνουμε τα ίδια πράγματα εδώ και χρόνια.

Πιστεύω ότι έχουν ήδη ειπωθεί τα πάντα για το νερό, για αυτό τον κοινό πόρο της ανθρωπότητας και, δυστυχώς, πρέπει να τα επαναλάβουμε, γιατί η κατάσταση διόλου βελτιώνεται, το αντίθετο μάλιστα. Η τελευταία έκθεση των Ηνωμένων Εθνών δείχνει ότι, στην πραγματικότητα, η κατάσταση φαίνεται να χειροτερεύει. Πιστεύω λοιπόν ότι, παρά τις προτάσεις που έγιναν και τις πολιτικές που ακολουθήθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι οποίες βρίσκονται ένα βήμα μπροστά, πρέπει πραγματικά να προχωρήσουμε περαιτέρω γιατί χωρίς νερό δεν υπάρχει ζωή. Πρέπει επίσης να έχουμε υπόψη ότι πολλοί πληθυσμοί, ιδίως χώρες με τις οποίες έχουμε εμπορικές σχέσεις και διάλογο, έχουν υποστεί διακοπή του εφοδιασμού με νερό ή δεν έχουν ακόμη πρόσβαση σε πόσιμο νερό.

Αυτό είναι εντελώς απαράδεκτο και αποδοκιμαστέο. Κατά τη γνώμη μου, πρέπει πραγματικά να υποστηρίξουμε – και πιστεύω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να υποστηρίξει σε διεθνές επίπεδο και στην Κωνσταντινούπολη – το καθεστώς του νερού ως κοινός πόρος της ανθρωπότητας. Δεν είναι εμπόρευμα που μπορεί να πωλείται ή θα μπορούσε να πουληθεί από τις πολυεθνικές εταιρείες μας. Αυτός είναι ο αγώνας που πρέπει να δώσουμε στην Κωνσταντινούπολη και πιστεύω ότι οι συνάδελφοί μου θα παλέψουν για αυτό.

  John Bowis (PPE-DE). – Κυρία Πρόεδρε, άκουσα τους συναδέλφους μου να επισημαίνουν ορθώς την έλλειψη νερού, την έλλειψη πρόσβασης σε νερό και τις ασθένειες που προκαλούνται από αυτή. Όλα αυτά είναι εξαιρετικά σημαντικά για αυτό το φόρουμ για το νερό.

Θα ήθελα απλώς να μιλήσω για την άλλη πλευρά του νομίσματος, γιατί όσοι από εμάς βρέθηκαν πρόσφατα στη Γουιάνα κατά τη διάρκεια της περιφερειακής διάσκεψης ΑΚΕ γνώρισαν καλά αυτές τις χώρες που έχουν υπερβολικό νερό εξαιτίας τις κλιματικής αλλαγής. Ο κύριος Musacchio μίλησε για τον αντίκτυπο της κλιματικής αλλαγής στο νερό· πώς μπορεί να το μολύνει, να το ξηράνει, να διακόψει την πρόσβαση, αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με υπερβολικές ποσότητες νερού και πρέπει να έχουμε κατά νου τι σημαίνει αυτό όσον αφορά τη ρύπανση των αποθεμάτων νερού και την πρόκληση ζημιάς στις καλλιέργειες και όλα τα άλλα.

Πιστεύω λοιπόν ότι το ζήτημα της αναδάσωσης/αποψίλωσης πρέπει να προστεθεί στον κατάλογο των θεμάτων του φόρουμ για το νερό, γιατί, αν δεν λυθεί, θα συνεχίσουμε να έχουμε πλημμύρες και ξηρασίες.

  Ανδρούλα Βασιλείου, Μέλος της Επιτροπής. − Κυρία Πρόεδρε, κανείς δεν μπορεί να υποτιμήσει τη σημασία του νερού και της ανάγκης διαχείρισης των υδάτινων πηγών μας. Ωστόσο, όπως δήλωσα και στις εισαγωγικές παρατηρήσεις μου, πρέπει επίσης να βοηθήσουμε τις φτωχότερες περιοχές του κόσμου να αποκτήσουν πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό. Η Επιτροπή θα συνεχίσει να παρέχει βοήθεια σε αυτές τις χώρες.

Το νερό είναι μια πρωταρχική ανθρώπινη ανάγκη, όπως αναγνωρίστηκε και επιβεβαιώθηκε κατά τη διάρκεια του 4ου Φόρουμ για το Νερό στο Μεξικό το 2006. Βεβαίως, όπως δήλωσα και νωρίτερα, η ΕΕ θα εκπροσωπείται και θα προβάλλει ισχυρή επιχειρηματολογία για όλα τα σημεία που επεσήμανα στο προσεχές Φόρουμ στην Κωνσταντινούπολη.

Ο κύριος Bowis αναφέρθηκε σε ένα άλλο πολύ σημαντικό ζήτημα – και συμφωνώ μαζί του – ότι δηλαδή, λόγω της κλιματικής αλλαγής, βλέπουμε άλλες περιοχές του κόσμου να πλήττονται από πλημμύρες. Πρέπει πραγματικά να αναλάβουμε δράση αναφορικά με το ζήτημα αυτό. Όπως δήλωσε πολύ σαφώς, η αναδάσωση συνιστά μία από τις λύσεις του προβλήματος.

  Πρόεδρος. − Έλαβα μία πρόταση ψηφίσματος⁽¹⁾ που κατατέθηκε σύμφωνα με το άρθρο 108 παράγραφος 5 του Κανονισμού.

Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί την Πέμπτη, 12 Μαρτίου 2009.

(1) Βλέπε Συνοπτικά Πρακτικά.